Jalan Anu Dipilih

Kaliwat kumaha, abdi atos henteu kiat deui sepertos ieu”,gorowok Dani. “Dani, teu aya
masalah anu teu tiasa diliwatan, teu aya cocobi anu henteu tiasa ditungkulan, anjeun tangtos tiasa
ngaliwatan mangsa sesah ieu, percaya wae”, ceuk Fara mecakeun mikeun pangrojong ka Dani.

Dani anu saleresna atos paturay pangharepan ngan tungkul, manehna teu nyaho deui
kedah kumaha. Masalah anu manehna sanghareupan karasaeun kitu abot. Nanging, kalawan
sabar, Fara teras wae maturan Dani.

Sanes ngan mikeun pangrojong, sanes ngan mikeun wilujeng, Fara sumawonten sok satia
maturan rencang na eta, rencang anu manehna pisan cinta ngaleuwihan saha bae Fara nyaeta tisu
kanggo cipanon Dani anu bahe. Berkat kasatiaan eta pisan ayeuna Dani tiasa keneh ngorejat.

Kalawan lembut Fara ngangkat pangangan Dani barijeung ngajak emam. Wanci geus
nembongkeun tabuh lima sonten, jeung ti isuk Aila apal yen teu aya sangu anu lebet kana
beuteung Dani. Kalawan masal\ah kul\wargi anu anu ngajieun Dani sedih, wajar pisan nanging
Fara henteu hoyong sadaya tambih sedih. “ Entos, yu urang emam heula, urang teangan solusi
anu mending deui supados siieu tiasa keneh neruskeun kuliah”, ceuk Fara bari ngajak Dani ka
hiji warung di caket kampus. Kalawan seutik ajakan, sababaraha huap sangu tiasa lebet ka nahan
Dani. “Dani, abdi terang posisi ieu sesah pisan nanging abdi yakin aya jalan anu tiasa siieu
bantun” ceuk Fara. Teu aya jalan Fara, oge deui abdi mah embung ngaririweuh siieu deui.” ceuk
Dani. “Oh nya atuh, ayeuna abdi moal ngabantun anjeun, nanging abdi bade nyobian pilar jalan
nu sanes.”, ceuk Fara angger dina pmadegan na. “ Jalan naon, abdi entis leres-leres ancur,
kulawargi kuring ancur sarta abdi kiwar sorangan kedah nagnggung aib jeung penderitaanna,”
ceuk Dani ,ilih ceuceuleweungan.

Fara sadar, wanci sapertos ieu teu aya gunanana berdebat kalayan Dani margi manehna
terang tangtos yen Dani moal hoyong ngadangu na. Allah oge mikeun wanci ka Dani kanggo
ngajernihkeun pikiran. “ Ya entos, urang pedar enjing wae, ayeuna abdi kedah uih”, ceuk Fara.
Ahirna Fara oge wangsul, Dani henteu keneh hoyong ngincak ti café eta, anggeus sababaraha
wanci Fara mios ahirnna manehna oge kajabi ti café kasebat. Manehna entos henteu terang deui
hoyong kumaha, ahirna poe wengi manehna oge wangsul ka imah.

Saentosna nyape di imah, suasana kitu teu aya sarta hening, panto kakonci sarta teu aya
manehna menagkeun nyaeta sosok indungna anu gumantung di langit-langit imah kalawan ngan
sautas tambang. Manehna oge ceuceuleuweungan sarta sadetik saterusna imah eta atos rame
kalawan jalmi. Indung Dani henteu kiat nahan cocobi anu dialaman, manehna oge mungkas
hirupna kalawan ninggalkeun sapucuk serat kanggo Dani. “ Dani, hampura ibu, ibu bener-bener
parantos teu kuat nanggung sadayna. Bareto ibu isin pedah bapa the katangkep terus dipenjara
pedah korupsi jeung taun ieu, manehna terang-terangan ngaku bahwa manehna the geus gaduh
istri anu ngora. Ibu teu kuat, hampura ibu ninggalkeun Dani sorangan.”

Secarik kertas anu seratna the bener-bener nyampurnakeun hancurna hate Dani. Ayeuna
sapertosna parantos teu aya harapan kanggo Dani jeung bertahan. Matana bareureum, dadana
berdetak cepet, pedah kabencian anu kagambar dina sudut mata na. Fara anu ngadenge kajadian
eta langsung nenagan Dani. Manehna nyobaan jadi penghibur lara jeung nu ngobatan nyeri anu
dialaman ku Dani.

Tapi , Dani teh kawas kapal retak di tengah samudra, bahkan Fara oge teu nyumponan.

“ Abdi uih heulanya”, ceuk Fara barijeung tatapanna kosong. “Dani, tos ieu bade
kamana?”, ceuk Aila. Teu dijawab ku Dani teh, Dani padu cicing bae kusabab sedih anu
nimpana. Nanar mata Fara ngalepas bayangan sahabat anu jadi kabogohna nu ngaleungkit ti
kajauahan. Dina jero hate na manehna masih berharap bisa ngarubah kaputusan anu parantos
dipilih na, tapi itu the padu mimpi wae.