Have you ever craved for something that you know you can’t have anymore?

Well, I did. Every single day, I’m craving for something—someone, rather. My wife
died 6 months ago and it was the most painful part of my life. I lost my wife, my
emotions, my happiness, and myself. I didn’t even realize other people are around
me and they're still loving me—my kids. Yeah, I have two kids, Kurt Nicoli
Lauchengco and Kyea Nicole Lauchengco. My kids are afraid of me, why? Simply
because I’m a bad father. I do smoke, I do drink and I do drugs in front of them.
My life is totally ruined when she left us. And now, I don’t know how to love, how
to show care and appreciation to the people around me. I just don’t care. And now,
I’m still craving for her…

I crave her touch…

I crave to see her eyes…
I crave to see the perfect set of her teeth…
I crave her smiles…
I crave to hear her laughter…
I crave her lips…
I crave for the excitement of her kisses…
I crave the feeling of being loved by her…
I crave everything about her…
I crave her love…

It’s her love that I still crave…

Will I ever find my happiness?

A Lifetime For His Happiness

a 100Days For Her Happiness Sequel

©-xiArA-

Chapter ONE
the GANGSTER and the B!TCH

R.E.'s POV

Kailangan ko palang tumawag sa fraternity house. May nabalitaan kasi akong may
binugbog daw na ka-brad ko nang kalaban naming fraternity.
Kung sakaling totoo ang balita, kailangang resbakan kung sino mang gag0 ang gumawa
nun.

Nagdial ako sa pinakamataas sa amin na myembro, buti naman at sinagot ang tawag ko.

"Hello, Nic?"
"Napatawag ka, RE?"
"Balita ko kasi trinaydor na naman tayo nang kabilang grupo at may pinagdiskitahan
daw sa grupo natin?"
"Totoo yun, nasa ospital ngayon si JB. Nabaril sa tagiliran, buti na lang at nakita
Boy Bulabog, dinala niya na sa ospital."
"Bat hindi mo ako tinawagan?! Edi sana nahabol pa natin yung mga palarang na yun!"
"Easy ka lang, RE. Nakapag set na kami ng plano. Haharangin natin sila sa Amsterdam
Street, tapos attapusin natin yung palarang nangahas na saktan si JB."
"Kelan naman natin gagawin yan?"
"Mga after one hour. Meron na tayong spy dun."
"Buti naman. Sino ba ang starter mamaya?"
"Syempre, ikaw. Magaling ka dyan eh."
"Magba back-up lang kayo?"
"Naman. Kaya mo na yun eh!"
"Oh siya. Sige. May tatawagan pa ako, bye."
"Bye. See you later."

Nagdial ako nang mga numero na siguradong pamilyar kayo... Sumagot na siya.

"Hello, RE? Ayos ka na ba?" oo, si Aste. Bestfriend pa rin kami. DI ko pagpapalit
yan sa kahit sino. Tsaka siya lang ang may lakas nang loob na tanungin ako kung
ayos na ako, kung tanggap ko na...
"Ano pa bang aasahan mo sakin? Hindi naman ako magaling sa pagba-block nang bad
memories eh."
"Bat ka nga pala napatawag?"
"Iiwan ko muna ulit sa'yo yung dalawa ko." referring Kurt and Kyea.
"Sige. Ayos lang. Para naman naaliw si Jecka."
"Salamat, tol."
"May riot na naman ba?"
"Oo eh."
"Mag ingat ka. Tandaan mo, may mga anak ka pa."
"Oo, bye."
"Bye."

Dumiretso ako sa frat house namin kasi nagkasundu-sundo kami na sa frat house kami
magkikita-kita para magkalinawan din sa mga hindi naka-gets nang gagawin.

"So? Should we get going?"

"Tara na. Puntahan na natin yung mga gag*ng yun."

Nandito na kami sa lugar na paghaharangan namin sa kanila. Lahat nakapwesto na,

yung iba kong ka-brad eh may dalang baseball bat, balisong, dos-por-dos, at ano ang
dala ko? baril lang naman, isang 45 pistol.

"Sigurado ka bang head-shot ang gagawin mo?"

"Dude, ilang beses na akong nang head-shot, at alam niyo naman kung saan ang
diretso nila diba?"
"Oo, kung saan nagpapa-crimate diba?"
"Yup. Wala namang nakakaalam na napatay natin sila dahil walang ibidensya at walang
bangkay."
"Napaka professional mo na talaga sa patayan ah?"
"Eh kinuha din naman Niya kasi yung pinakamahalagang tao sa buhay ko kaya pumapatay
na lang rin ako para malaman niya yung damage na ginawa Niya sa akin."
"Diyos pa rin yun, Dude."
"Ikaw ba talaga yan? Naniniwala ka pa sa Diyos? Eh ang itim-itim ng budhi mo eh!"
"Gag*."

Ahyanna's POV

Finally, nandito na naman ako sa Philippines. May kailangan kasi akong gawin para
sa isang tao. Ang huling kahilingan niya. By the way, ako nga pala si Ahyanna
Llanera. OH! Kailangan ko palang tawagan ang kapatid ko, si Paula. At ilang mga
dati ko ring friends.
Pero wait lang, magpapakilala lang ako ng maayos. 18 years old na ako, galing akong
Paris at kasalukuyan akong nasa Airport. May importanteng bagay kasi akong ginawa
dun eh. Last year eh nasa South Korea ako tapos bumalik ako dito tapos pumunta ng
Paris. And now, I'm back for good.
Kung ang physical features ko ang iniisip niyo? HMMM... short haired ako, parang
kay Rihanna, tisay, brown eyed, and beautiful. Ang ugali ko naman eh jolly, happy-
go-lucky, mabait sa mababait, maldita sa mga maldito't maldita. And did I mentioned
that I'm a lil bit b!tchy?

I dialed Paula's number...

"Ate?!"
"Hey, Paula! Sunduin niyo na ako, ha?"
"Excited na akong makita ka ulit, Ate!"
"Ako din kaya! Kaya pumunta na kayo dito kasi mamamatay ako nito sa excitement eh!"
"Sige, Ate! See ya later! Bye!"
"Bye."

Nag-dial naman ako nang bagong number...

*kring-kring*

"Hello?"
"Hello, Sebastianne."
"Nobody calls me Sebastianne,"
"Well, I just did."
"Who are you, anyway?"
"You didn't recognized my voice?"
"Would i ask you if I know who you are?"
"It doesn't matter who I am. I'm just here to tell you something..."
"What is that?"

"The b!tch is back."

Chapter TWO
The B!TCH strikes again.

RE’s POV

Inaabangan na namin sa paglabas yung mga nagtulong-tulong para bugbugin yung ka-
brad namin. Humanda kayo at maaga niyong mami-meet si kamatayan.

“Dude, ayan na sila.”

“Starter-an ko na?”
“Maya-maya onti pag malapit na sila.”

Inantay naming makalapit sila at nang halos nasa harapan na namin sila eh lumabas
na ako sa tinataguan nila at tumayo ako sa harapan nila para harangin sila.

“RE? Anong ginagawa mo dito’t mag-isa ka lang? Maghihiganti ka ba? O magpapabugbog

din?” nagtawanan sila.
“Maghihiganti ako.”
“Lakas din nang apog mo no? Lalaban ka sa aming sampu?”
“At sino namang nagsabing nag-iisa lang ako? Tumingin nga kayo sa paligid niyo.”
tumingin sila sa paligid at nakita nilang napapalibutan kami ng mga ka-brad ko.
“Ano to? Nang-aOutnumber kayo?”
“Same as what you did to JB.”
“Di kami papatalo sa inyo.”
“Then show us what you got.”

Sumuntok siya at naka-ilag naman ako tapos tinuhudan ko siya sa sikmura at natumba
siya at sumalakay sa akin yung isa niya pang kasamahan at sinuntok ko naman siya sa
mukha at tumba kaagad, sumugod na rin yung mga ka-brad ko. Binugbog namin silang
lahat at sinugurado naming hinding-hindi na sila makakalakad pang muli. Yun namang
nambugbog kay JB eh kinaladkad namin papuntang bukiran tapos dun ko siya binaril at
dinala ko na siya pagpapa-crimate-an niya.

Ahyanna’s POV

Nandito na kami sa house at kakatapos lang naming mag-shopping ni dear sister

Paula. Di lang naman clothes, shoes and accessories ang binili namin kasi bumili
din kami ng school supplies. Papasok ako dito sa isang prestigious school eh, yung
Orpheum University. Balita ko nga, mga prominent people lang ang nag-aaral dun.
Bawal ang scholarship para sa mahihirap dun, dapat mayaman ka rin.

“Ate, sigurado ka ba na ayos ka na talaga?”

“Ano ka ba naman, Paula! It’s been 6 months since that happened. And I’m totally
recovered.” 6 months ago kasi, I had a braibn operation not because I’m a retard or
something but because I had a brain tumor. I’m a cancer survivor, dude. And I’m
proud of it. Iilan lang ang nakakaligtas sa mga ganyang bagay kasi eh.
“Nag-aalala lang naman ako eh.”
“There’s nothing to worry about, lil sis.” she just smiled.

MONDAY MORNING.

All heads are turning when I walk passed to them. I guess I’m just as deadly
gorgeous and a head-turner like Angelina Jolie. I can even hear murmurs at the
hallway. Though there are some others murmuring that I am a slut, the hell I care.
Nakaka flatter lang talaga dahil pinag aaksayahan pa nila ng laway ang paninira sa
akin na hindi naman makakapagpatinag sa akin.

Natapos ang first subject namin while our teacher is drooling over me. I’m not
deceited, I’m just saying the truth. I think he likes me. Wala namang masama diba?
College naman na ako eh and he’s not old naman, I think he’s in the age bracket of
19-22. Palabas na ako ng room namin ng sumabay sakin si ‘SIR’.

“Your, Ms Llanera, right?”

“Yup. Why, prof? You need something?”
“Uhm, Can I get your digits?”
“For what, Sir?”
“Wala lang.” then he bit his lower lip. Flirting huh? If flirting what he wants,
flirting what he gets.

Nung dumaan kami sa hallway na walang katao-tao eh huminto ako tapos huminto siya
sa harapan ko. Then I traced my fingers at his neck tie then hinila ko siya
papalapit sakin then he smiled, a naughty smile.

“You want my digits, sir?”

“Yes, Miss Llanera.”
“Ayhanna na lang, Sir.”
“Robi na lang kapag after class.” he smiled again and leaned forward, few inches
away my face. I bit my lower lip to seduce him. I like to see guys how to flirt and
how to resist.
“You still want to get my digits?”
“Of course.” I whispered to his ears my digits and it made him shiver. I winked at
him and left. Anong akala niya? Ganun siya kadaling makakakuha ng halik sa akin? I
may be a b!tch but I am not as easy as he thinks.

RE’s POV

Pasukan na naman at balita ko eh mayroon na namang bagong babae sa school namin.

Baka naman, easy lang yun. Alam niyo na, may pagka playboy ako. Baka madali ko lang
makuha yun ah. Sa dami ba naman ng nagkakandarapa sa akin eh.

“Tol! You should have seen that girl.”

“At bakit naman?”
“Kasi, tol. Balita namin eh type ni Prof Robi. Hiningi niya nga yung digits nung
girl eh.”
“And so?”
“Ang taray mo naman. We’ll just propose a plan.”
“What plan?”
“A bet.” he smiled a devil smile.
“What about it?”
“Tig-iisang libo tayo. Ang pusta eh sinong mas makakauna sa inyo ni Prof Robin a
makakuha sa kanya. Syempre, sa’yo ang taya ko.”
“Sali naman kami dyan. Kay Prof robi ako, nakita ko kasi kaninang nagfi-flirt sila
kanina eh.”
Dumami na ang tumaya at halos sampung libo ang nakataya. Syempre, mas marami ang
may taya sa akin.

“PSSSST! Papadating na si sexy!” nag siupuan naman kami sa sahig kasi balita namin
eh naka micro mini lang siya. Ayos to, libre siliip. Hahaha. May babaeng sexy-ng
sexy ang dumaan at familiar sa akin ang mukha. Nagsipulan naman ang mga kasama ko
at ngumiti lang siya.

“Nice legs…”
“Pwede ba makuha digits mo?” kanya-kanya sila nang tanong. Napatingin siya sa akin
tapos napahinto, napatayo naman ako nang wala sa oras nang marealize ko kung sino
siya.

“Hannah Llanera?!/RE Lauchengco?!”

Chapter THREE
MOVING-ON and SECRETS

RE’s POV
Nagulat ako sa nakita ko, siya pala ang new student. Si Hannah Llanera, pero
mas lalo siyang gumanda at sumexy ngayon, ano kayang ginagawa nito sa buhay niya.
Siya pala yung ka-flirt ni Prof Robi.

“Magkakilala kayo?”
“Oo naman.” nakatingin lang sakin si Hannah.
“Musta ka na, Hannah?” Lumapit ako sa kanya, yung tropa ko nanunuod lang samin.
“I’m not Hannah anymore, I’m Ahyanna.”
“But you still haven’t change.”
“Just so you know, I’ve change so much.”
“But you’re still hot and sexy.”
“Thanks, RE. Pero hindi na ako madadala ng sweet nothings mo. I’m not the silly
Hanna who used to love you anymore. ” lumapit ako sa kanya at bumulong.
“Pero ikaw pa rin yung babaeng una kong natikman.”

*PAAAAKKKK!!!

Masakit pa rin siyang manampal. :P

“Fcuking bastard.” then off she go. Nagtawanan yung tropa ko. Ako nakahawak sa left
cheek ko at nakangisi.

“Hanep yung babaeng yun ah, kabago-bago pa lang eh nasampal ka na.”

“Tol, pano nay an, parang matatalo ka sa pustahan.”
“Hindi naman siya bago sa akin eh. Tsaka ako? Matatalo? Nagpapatawa ata kayo.”
“Eh galit na galit kaya sayo.”
“Wala yun. Tsaka, din a kaya virgin yun.”
“Talaga? Paano mo naman nasabi?”
“First ex-serious girlfriend ko yan nuon. Dalawang beses na may nangyari samin, at
ako ang una niya.”
“Eh siya ban aka una sa’yo?”
“Oo, 16 lang kaya ako nun.”
“Dude, ang lupit mo! 16 ka pa lang habulin ka na!” nagtawanan kami, matagal-tagal
pang nagkwentuhan ang tropa ko at as usual, late sa usapan si Aste sa tambayan.

“Late ka na naman, Aste.”

“Sorry, mga pare. Naglilihi si Jecka eh.”
“Ano na naman kayang pinabili niya sa’yo.”
“Lansones, papaya tsaka… napatingin siyang bigla sa akin at nagulat, Anong nangyari
dyan sa mukha mo?!” nagtawanan naman sila, ewan ko kung dahil bay un sa reaksyon
niya o yung dahilan ng pamumula ng pisngi ko.

“Pano eh ang loko-loko! Binastos yung new student.”

“Eh magkakilala na nga daw sila nun!”
“Mag-ex pa nga daw eh!”
“Mag-ex?” biglang namutla si Aste.
“Aste, dude. Ayos ka lang ba?”
“Ex kamo? Ang alam ko isa lang ang ex mo except kay Jasha.” Jasha… I haven’t heard
her name until now. It’s still hurts.
“Ay, sorry, Dude. Si Hanna ba eh nagbalik na talaga?” he knew?
“You knew something, right?”
“Dude, di ako sure ah, pero feeling ko siya yung tumawag sakin.”
“Tinawagan ka niya?”
“Hindi pa nga ako sure dun eh!”
“Ano ba sabi sa’yo nung tumawag?”

Kinuwento niya lahat nung napag usapan nila nung girl. Sabi niya pa eh familiar
yung boses, at baka hindi nga daw siya nagkakamali na si Hannah Llanera yun. Yung
iba naman naming tropa eh nagsialisan na kasi may klase

“So, siya ang gumawa sa’yo niyan?”

“Yup.”
“Bat ka naman niya sinampal?”
“Binastos ko.”
“Ano na namang kabastusan ang lumabas sa bibig mo?”
Kinuwento ko naman lahat ng nangyari sa kumprontasyon naming dalawa ni Hanna—este
Ahyanna, whatever. Seryosong-seryoso naman si Aste at ang lalim nang iniisip.

“Huy! T@ngnah ka! Nakikinig ka ba?”

“Ah-eh, oo. May naalala lang ako.”
“Ano naman yang naalala mo?”
“Ah-eh, wala. Si Jecka kasi eh, sabi niya pag uwi ko daw eh mag paautograph daw ako
kay Kim KiBum, eh nasa Korea pa yun eh!”
“Hahaha, kakaiba talaga ang mga kababaihan kapag nag lilihi.”
“Ang hirap maging ama! Maraming responibilidad.”
“Buti nga sa’yo! Binuntis mo kasi eh!” ganyan kami ni Aste kapag nag heart-to-heart
talk. Baklain ba? Nah. Ganyan lang talaga kami kakomportable, best friends since
birth ata kami niyan.

“Dude, pano kung mahal ka pa ni Hanna?” tanong niya bigla.

“Ewan ko. Bat mo naman yan naitanong?”
“Naisip ko lang bigla. Sige, malapit na oras ng pasok ko.” tumayo na siya.
“Sige, sige. Layas na. May iuuwi pa akong babae sa bahay eh.”
“RE naman, bahay niyo ni Jasha yun. Respetuhin mo naman.” and off he go.

Wala pa ako sa wisyo para sa mga ganyang bagay, Aste… sa buong six months na iniwan
niya ako, wala pa rin ako sa wisyo, wala pa rin ako sa tamang pag-iisip. Six months
playing, six months dying, six months suffering, six months moving-on. Kung iisipin
mo, madali lang ang pagmu move-on pero kapag ikaw ang nasa posisyon ng mga taong
nasa stage nang pagmumove-on eh baka hindi mo makayanan. What do you think is the
hardest part? For me it’s going through every damn day wishing it never happened.

Ahyanna’s POV
Nakakapikon talaga yang lalaking yan! Hindi pa rin siya nagbago! Gag0 pa rin
siya! ARGH!!

“NAKAKAINIS!!!”
“Miss Llanera?” Uh-oh. Si Prof Robi na naman! Nakakapikon din to eh! Pero Prof ko
siya, dapat sumipsip, hahaha, grades din yan.
“Prof Robi.” Humarap ako sa kanya at nagulat ako nung malapit yung mukha niya sa
akin.
“May kinaiinisan ka ba, Miss Llanera?”
“Prof Robi, Ahyanna na lang.”
“Robi na lang, Ahyanna. So, sino nga? ” then he smiled. PERVERT.
“Wala naman.”
“Eh bat ka sumigaw kanina nang ‘nakakaasar!’?”
“Wala yun, bad trip lang talaga ako ngayon. Hindi dahil sa isang tao.”
“Uh, ganun ba? So maybe we could eat together later—” may biglang humila sa braso
ko at nagulantang ako. Napatingin ako kung sino siya… si Aste.
“Mr Madriaga! Can’t you see that I’m talking to her?!”
“There’s nothing to get angry, PROF. Kakausapin ko lang ang kapatid ko.” hinila
niya ako malayo kay Robi.

Oo, kapatid ko siya, half brother ko. Sinabi kong kaibigan ko siya kasi kaibigan
siya ni RE at close sila. At may grudge ako sa kanya.

“What’s with flirting with Prof Robi?!”

“What’s with you, DEAR BROTHER?”
“Tigilan mo nga yan! Anong ginagawa mo dito?”
“Masama ba bumalik sa pinanggalingan ko?!”
“Wag mong sabihing maghihiganti ka kay RE?”
“Bat naman ako maghihiganti sa kanya?”
“Nung dahil sa, basta! Alam mo na kung anong tinutukoy ko!”
“I don’t hold grudges, but you’re an exemption!”
“Ano ba talagang gagawin mo dito?! ”

“Someday you’ll know…”

Ever so familiar line. “Someday you’ll know.” Ano nga ba yun? Bakit nga ba siya may
grudges sa half brother niya? Bakit ba dapat na magrevenge si Ahyanna kay RE?

Chapter FOUR
SERMON

RE’s POV
Ilang araw din ang nakalipas at halos one month na rin siguro nung nag-usap kami
ni Aste about sa mga bagay-bagay, hindi na naman yun masyadong pinag-uusapan
ngayon. Si Aste nga pala at si Hanna eh mag half-siblings, meron pa silang isang
kapatid eh, di ko pa nga lang na-mimeet, pero siguro 15 years old pa lang yun.
Nandito nga pala ako sa bahay ngayon, kakatapos lang ng party kagabi at
paniguradong maraming kalat sa baba, may kasama ako ngayon sa kama ko eh, chicks…
Di siya umuwi eh, nakipaglaro pa sakin.

“RE, did you a have a great time?”

“Of course.”
“So tayo na ba?”

Hindi ko sinagot yung tanong niya at hinalikan ko siya ulit and did our thing
again. But suddenly, we were interrupted by this gorgeous woman.

“Who is she?” tanong niya, teka nga—anong pangalan nitong katabi ko?
“Hoy! Sino ka?! Trespassing ka ah! ”
“Excuse me, I’m a family!” Huh? As far as I know wala akong pinsan na kasing ganda
niya…
“Eh pinapasok ba kita sa bahay ko? Sino ka ba ha?”
“Babe, she’s Serena Gonzales.” sabi as kanya nung girl.
“Hindi naman tayo kaya wag mo akong tawaging babe, tsaka umalis ka na nga.” tumayo
na si Krissa—Krisy, ano nga ba? At dinampot niya yung mga damit niya at pumasok ng
CR. Nakatitig lang ako sa mukha nitong magandang babae sa harapan ko. Naktitig
lang din siya sakin.
“Serena Gonzales? Never heard.”
“Ano ka mo? Hindi mo ako kilala? Tanga ka ba? Araw-araw akong nasa pahayagan at
telebisyon tapos di mo ako kilala?”
“Eh wala naman akong pakialam sa news eh! At hindi ako nanunuod ng TV, okay? Pinsan
ba talaga kita?”
“Are you senile?! I’m your favorite cousin! I’m Ina!” Serena Gonzales…? INA
GONZALES?! Eh panget kaya yun! Kahit paborito ko yun, eh panget yun!
“Ina Gonzales? Ikaw yung pinsan ko na nakatira ng Brazil?”
“OPO. Ako nga PO, pero mas kilala PO ako ngayon sa pangalang Serena Gonzales.”
“Akalain mo yun? Gumanda ka? Eh ang pangit-pangit mo dati eh! Hahaha!”
“Excuse me, people do change!”
“Nagpa-plastic surgery ka no?!”
“Gag0! GL lang to!” GL? Anong pinagsasabi nito? Bago bang science yun?
“GL?! Ano yun? Bagong science bang pagpapaganda yun?”
“Tanga! Hindi! GL means ‘ganda lang‘ or likas na ganda po!”
“PWE! Tigilan mo nga ako, ikaw? Sariling ganda? Wag kang magpatawa!”
“Ehwan ko sa’yo, RE!”

Lumapit siya bigla sa akin tapos piningot yung tenga ko. Paborito niyang gawin
yan! Yan din ang na-miss ko sa pinsan ko.

“ARAY NAMAN! TENGA KO!!!”

“Magbihis ka na nga! Maglinis ka din nang bahay mo! Ang gulo-gulo!”
“Ano ba, Ina! Si mama ka ba?”
“Hindi ako ang mama mo pero kadugo ko nanay mo kasi Tita ko siya, kaya bubungangaan
kita ngayon! Maglinis ka ng bahay mo! At may mahaba-haba pa akong speech para
sa’yo, di ka man lang nahiya sa mga anak mo.”
“Ano ba, eh kung lumalabas ka na para nakakapagbihis ako diba? Siguro gusto mong
makita yung ano ko no?” mas piningot naman niya ako ng malakas.
“Nakita ko na yan nuon!” binitawan na niya yung tenga ko.
“Matured na to ngayon!” binatukan naman niya ako bigla.
“Bilisan mo magbihis ah, dun lang ako sa kwarto ng mga bata.”
Tuluyan na siyang lumabas ng kwarto, lumabas naman yung chicks ko sa CR.

“Oh? Ano pang ginagawa mo dito? Lumabas ka na, umalis ka na.”

“Pinsan mo pala si Serena Gonzales?”
“Kulit mo din no? Sinabi nang umalis ka na eh!”

Naiyak siya tapos tumakbo palabas. Narinig ko pa siyang may sinabi.

“Sinuko ko na sa’yo lahat pero hindi mo pa rin ako nagustuhan.” sinigawan ko naman
siya as a reply.
“EH SA HINDI KITA TYPE EH!” napatingin ako sa kama ko, tsk! Kaasar, virgin pala
yun, may dugo na naman tuloy sa kama ko. Naligo muna ako to freshen up tapos nung
nakabihis na ako at papalabas na ng kwarto ko eh biglang may bumatok sa akin, as
usual si INA.

“Aray naman! Para saan na naman yun?!”

“Matapos mong galawin yung babae eh papalayasin mo ng ganun-ganun na lang?!”
“Pakelam mo ba?!”
“Pinsan kita at parang kapatid na kita. Kaya may pakelam ako sa’yo, BASTARD.”
“Bakit ba kailangan kasing mamatok ka diba?”
“Para matauhan ka, gag0.”
“Why do you have to call me names?”
“Eh gusto ko eh.”
“Kelan ka pa pala nandito?”
“Last month pa.”
“Bat ngayon ka lang nagpakita?”
“Ngayon lang nahanap yung address mo eh.”
“Saan ka nga pala nag-aaral ngayon?”
“Sa Orpheum University.”
“HAHAHA!”
“Tawa ka dyan?”
“Akin kayang school yun, binili ko yun at ako ang may –ari nun tapos di mo ako
mahanap dun?”
“DUH?! Obvious ba? Kaya nga ngayon lang tayo nagkita diba?”
“Ano namang course mo?”
“BS Management. Eh ikaw?”
“BS Engineering.”
“Akala ko ba gusto mong maging piloto?”
“Sabi mo kanina, ‘people do change’, right? ”
“Yep. But what made you change?”
“Change my mind about my future or the change of my existence?”
“The latter.”
“When my wife died, she took my heart and she never gave I back.”
“How ‘bout you children? Sa tingin mo ba magiging masaya yung wife mo if she’s sees
that your children were traumatized by your OWN actions?”
“Ewan ko.”
“Ganito na lang, bibigyan kita ng time para makapag isip-isip, okay? Sa bahay muna
namin nila Mama yung mga anak mo, if you missed them, ibabalik ko sila, but if you
made up your mind na hindi mo na talaga sila gusto, ako na ang bahala sa kanila, ok
ba yun sa’yo?”
“Sure, I trust you, Pinsan. Just so you know, apat lang klayong pinagkakatiwalaan
ko ngayon.”
“Apat?”
“Mom, you, Aste and Jecka.”
“Who’s Jecka?”
“Aste’s fiancée.”
“He has a fiancée?”
“And Jecka is pregnant.”
“What’s up with you, guys? Bat parang usung-uso sa inyo mag buntisan?”
“What a nice term you got there, Ina.”
“Oh, never mind the term just answer the question.”

Kinuwento ko sa kanya lahat ng pangyayari kay Jecka at Aste at gulat na gulat siya
na ang mga kababata niya eh gumagawa na ng bata. LOL.

“Bakit? Nagseselos ka?”

“Bat naman ako magseselos?”
“Eh di ba si Aste yung knight in shining armor mo kapag wala ako? Tsaka crush na
crush mo kaya yun nuon nung panget ka pa! Lagi ka nyang pinagtatanggol kay… sino ba
yun? Yung lagging nang-aaway sa’yo! ”
“Si Eric Garcia.”
“Ah oo! Yun nga! Sikat na yun no? Hamunin ko kaya yun ngayon ng drag racing?”
“Ang yabang mo talaga! Di ka pa rin nagbabago!” para sa mga nagtataka at iniisip
kung bakit sinasabi ng mga nagbabalik na hindi pa rin ako nagbabago samantalang
nagbago sa paningin niyo ay dahil ito ang dati kong ugali bago dumating si Jasha sa
buhay ko nuon.
“Balita ko sila daw ni Althea nagkatuluyan? Diba best friend mo yun?”
“…” ang tahimik nito bigila, anong meron ba? Dinunggol ko siya.
“ARAY! ANO BA?”
“Eh ang tahimik mo eh! May problema ba kayo ni Althea?”
“Actually, RE. Hindi pa sila nagkakatuluyan kasi humaharang ako.”
“Ah… ayaw mo si Eric para sa best friend mo, right?”
“Nope.” eh ano?
“Eh anong pinagsasabi mong ikaw yung humaharang? Don’t tell me…”
“Kami din ni Eric.”
“So parang kabit ka? Third party? Ganun?”
“Sort of.”
“Sort of ka dyan! Kelan ka ba titino? Dati ang problema sa’yo yung mukha mo, ngayon
namang maganda ka, ang problema naman sa’yyo eh utak! Mga Gonzales at Lauchengco
tayo! Ang lahi natin hindi dapat inaapi tsaka hindi tayo pang THIRD PARTY! Dapata
PRIORITY tayo!”
“Easy for you to say. Playboy ka kasi.”
“Tama ka, ako kasi ang pinag-aagawan at ako ang may kabit. Eh ikaw? Ikaw ang kabit!
Alam mo, kung ako sa’yo, hangga’t maaga eh layuan mo na yang lalaking yan, bago
hindi pa malaki yung damage na nagagawa niya sa’yo.”
“Diba dapat ako ang nanenermon sa’yo? Bakit nabaliktad ata ha?”
“Na-miss kasi kita, pinsan.”

Yan ang no. 1 pinsan ko, si Serena ‘Ina’ Gonzales. She’s the best ever adviser
without sugar coating!

Chapter FIVE
the SWEET SISTER meets the GANGSTER

RE’s POV

Nasa school ako ngayon at kahapon nga lang nangyari yung pambubugbog sakin ni
Serena, ang aking bigating pinsan. And mamaya niya na rin pala kukunin yung mga
bata and it means…. PARTEY!!!

Habang naglalakad ako sa hallway ng school eh may nakasalubong akong highschool

student, at kilala ko siya.

“Rixx?”
“Paula?”
“Ang laki ng pinagbago mo!” lumapit siya sa akin na nakangiti.
“Oo nga eh, tsaka no one calls me Rixx, I prefer RE now.”
“Oh. Sorry. How are you anyway?” nagsimula kaming maglakad at pinagtitinginan kami
ng tao dahil mukhang hindi ako rude sa kanya. Well, kakilala ko siya at bata siya,
hindi naman bata na bata, kumbaga mas bata lang sa akin, ganun.
“Ayos naman. Marami lang talagang nagbago.”
“How ‘bout Jasha?”
“Wala na siya eh.”
“Oh. I’m sorry to hear that.” lumungkot yung mukha niya.
“Anyways, kamusta yung ate mo?”
“Ah.. si ate? Ayun, recovering. Successful kasi yung operation niya.”
“Good to hear that. By the way, dito ka rin bas a Orpheum nag-aaral?”
“Oo, 3rd year high school ako.”
“Eh saan na pala ate mo?”
“Dito din siya nag-aaral eh.” dito? As in sa Orpheum?
“College?”
“Oo. Kilala mo ba si—”

“Tol!” malalaman ko na sana kung sino yun may nang interrupt lang.
“Oh, tol? Musta?” at ang hand shake ng frat namin. Napatingin siya kay Paula.
“Tol, ang ganda nito ah? Chicks mo? Di ko alam na tumitira ka na ng minor de edad.”
namula bigla si Paula.
“Gag0, di ko chicks yan no.”
“Edi akin na lang siya? Type ko eh.” at mas lalo pang namula si Paula.
“Dude, di pwede yan. Tropa ko yan.”
“Ay, ganun?” humarap naman siya kay Paula.
“Nic Carlos nga pala, ikaw?” nakipag hand shake siya.
“Paula Llanera nga pala.” Llanera? Teka, teka, teka. Imposible naming magkakilala
sila? Hindi kaya yung ate niya ay si…
“Paula, si Ha—”

*KRING!!!

“Sige, may pasok pa ako. Sige, RE tsaka Nic.” then she smiled while walking away.

“Tol ah? Alam ko yang tingin na yan. Wag siya, mabait yang batang yan.”
“Fine. Oo na. Parang nagandahan lang eh.”
“Gag0. Kilala na kita.”
“Tama na nga, may pasok pa tayo.” tumayo na ako sa kinauupuan ko at umalis na
papuntang klase ko.
Nag proceed lang ang klase namin at syempre di mawawalang makakatulog ako sa ibang
klase ko. Lalo na nung nag AVR kami, grabe feeling ko humihilik ako. Hahaha. Ang
lamig kasi eh. Tapos yung Prof namin dun eh takot sakin kaya hindi ako masita-sita.

Buti na lang at vacant hour ko na nang 2 hours. Makakapag gala ako ng school at
makakapag reminisce ako sa highschool department kung saan maaalala ko ang memories
naming dalawa ni Jasha. So I went straight to the highschool department ng school
na pagmamamay-ari ko kaya ayun. Kahit malamig eh masayang maglakad kasi parang
movie ang nagfaflashback sa utak ko. Nandito ako sa hallway na kung saan ang unang
encounter naming dalawa….

Flashback…

“Ano?! WAHAHAHA!!!” Argh! Imbes na tulungan ako eh tinatawanan pa ako, g@go talaga
to… Kinwento ko kasi sa kanya lahat-lahat…
“Anong nakakatawa?” tanong ko sa kanya.
“LAHAT!!! Dude, nakarma kana sa mga pinag gagawa-gawa mo sa babae…” Siya nga pala
si Sebastianne Madriaga and best bud ko.
“Ako?! Makakarma?! Hindi no! isasama ko lang siya sa collection ko!” Yup. May
collection ako ng 15 girls… di pa kasama ang groupies diyan…
“so, she will be the 16th?! tanong niya.
“kung maganda siya… eh pero kung mukha naman siyang paa wag na lang…”
“ang sama mo talagang tao…”
“di kana nasanay sa akin… look! Yung crush mo oh! Kasama yung SG president!”
“ang ganda talaga ni Jecka no?!”
“kadiri ka, dude. Ang hina mo sa chicks…”
“kapal nito! Palibhasa kasi madali kang makadampot ng babae, kung magaling ka
talaga, akbayan mo nga yung SG President naten…”
“that is so easy …”
Lumapit kaming dalwa ni Aste kay Jecka…
“Hi Jecka! Hi miss…?”
“Jasha.”
“Hi din, Rixx! Hi Aste!”
“He-hello Je-jecka..”
“may sakit ka ba aste?!” sabay dampi ng kamay sa noo ni Aste kaya namutla…
“dalhin niyo na kaya yan sa clinic…”
‘sige Aste, ako na lang sasama kay Jasha…”
“ok lang sa jasha?
“paalis na rin naman na ako eh…”
“oh, sige una na kami ah..” paalis na sana si Jasha ng akbayan ko siya marami pang
nakakita tapos binulungan ko siya…
“crush mo ako no?” nagulat ako nang tinanggal niya ng mabilisan yung kamay ko tapos
nilagay sa likuran ko parang pang self defense…
“ARAYYYY!!! BITAWAN MO AKO!!!” binitawan naman niya ako…
“ano ka ba?! AMAZONA?!”
“eh ang yabang mo eh! Akala mo kung sinong matalino! Palibhasa kasi spoinled rich
kid ka!”
“eh alam ko namang crush mo ako eh!!!” sabay hinugot niya yung collar ko tapos
napababa ako mag katapat na yung ulo namin…
“ang yabang mo rin talaga no?! eh sa hindi nga kita gusto eh!” sabay sipa sa akin…
“break a leg in the exams…”
“I already did…”
Sabay iniwan na niya ako… pakipot yun ahh! Makukuha rin kita no!
Maasar nga ulit…
“ANG GANDA MO PALA PAGNAPIPIKON, MS SG PRESIDENT!!!”
End of Flashback…

Napangiti ako sa kalokohan naming dalawa, wala talagang may gusting magpatalo.
Naalala ko rin yung araw ng kasal, yung kanta na ‘Spend my Lifetime’ na kanta sa
kasal namin na kinanta ko rin bago siya mamatay sa tabi ko. Naalala ko yung nasa
beach kami na nag uusap about sa kung sino yung makakatabi mo sa pagpapanuod ng
sunrise ay ang taong makakasama mo hanggang sa huling hininga mo. Napaisip nga ako
one time kung totoo nga ba yung sinabi niya. Kasi kung totoo yun, bakit hindi niya
ako kasama ngayon? Bakit hindi ko siya kasama ngayon? Diba?

Nagulat ako ng may mag abot ng panyo sakin…. Si Paula pala.

“Para san yan?” turo ko dun sa panyo.

“Para dyan.” turo niya sa mukha ko. Napahawak naman ako at basa. Umiiyak nap ala
ako. Shet. Baka may nakakakita sakin, nakakahiya.
“Don’t worry, walang nakakita sa’yo. Ako lang. at hindi ko ipagsasabi, promise.”
“Salamat, Pau.” Pau? San nanggaling yun? Close?!
“RE, bat ka umiiyak? Naalala mo ba siya?”
“Oo eh.” Di ko rin namalayan na nandito na pala ako sa garden at nakaupo na kung
saan sinabi ko kay Jasha na tinupad ko na ang pangarap niya. Tumulo na naman ang
luha ko.
“Kunin mo na kasi itong panyo.” kinuha ko at pinunas ko sa luha ko.
“Salamat talaga, Pau.”
“Walang anuman. Ano ka ba, para na kitag kuya, nakikita ko kasi sa’yo yung kuya ko
na matagal ko nang hindi nakikita.”
“Ilan ba kayong magkakapatid?”
“Tatlo, Ang pinaka panganay ay lalaki tapos si Ate ko tapos ako na. Actually yung
kuya namin ay half brother lang namin sa father side.”
“Speaking of kapatid, ano bang pangalan ng ate mo?” napangiti siya.
“Hindi mo na ba naaalala si Ate?”
“Hindi na eh, poero ang naaalala ko sa kanya eh may tumor siya dati, right?”
“Yup.”
“So what’s her name nga?”
“It’s Ha—”

“Hannah Llanera.” napatingin ako sa likuran at nakita ko ang SEXY kong ex.

Chapter SIX
HINTS.

Ahyanna’s POV

Nagulat siya nung sumulpot ako sa may bandang likod nila. Then napangiti siya.

“So you’re her sister, eh?”

“Yes, it’s me.”
“I was just wondering… why can she act like a civilized person and you cannot?”
“Maybe, because of you.” tumingin ako kay Paula.
“Let’s go, Paula.”
“Bye, Kuya RE.” nagulat ako ng yumakap si Paula kay RE tapos niyakap din siya ni
RE. Pagkalayo namin sa kanya eh hindi ko na napigilang magtanong.

“What’s with the hug?”

“Nothing.” she said innocently.
“What’s with the term of endearment, eh?”
“Nothing again, ate.”
“Bat kayo close nun?”
“Matagal na kaming magkakilala no.”
“How?”
“I know his wife.”
“Ha? Since when?”
“Since the day you were hospitalized.”
“Kilala mo asawa niya diba? Jasha, right? Musta na siya?”
“Matagal na siyang patay, Ate.”
“Wha—what?!”
“Matagal nang patay si Ate Jasha. Teka nga, bat ba masyado kang matanong tungkol
kay Kuya RE?”
“It concerns Seth, Lex and Chancellor.”
“Oh. What about them?”
“…”
“Is he…?”
“Yup. He’s the one.”
“B-But how?”
“Long story.”
“Are you ready, Ate?”
“Yes, of course. I’m always ready.”
“Are those three ready? Mom wants to—”
“Yes, I know. But they’re not yet ready.”
“But when will be the right time?”
“I don’t know. But not know.”
“It’s very complicated, right?”
“Yes, indeed.”
“Good thing I’m not stubborn like you.”
“DON’T YOU DARE.”
“IO will not. And I’m not thinking of doing it to.”
“Good, you’re too young for those things and I don’t want you to learn in a hard
way like me, okay? Stay away from bad guys, okay?”
“Sure. Sure.”

RE’s POV

I don’t know why but I miss my children. Yup, they are with Tita now, Ina’s mom.
Maybe, I’ll just drink this off.

I put some clothes on went straight to my car, I was about to start the car when a
cat jumped at the hood of my car and that fcuking cat scratch the skin of my
precious F430 Spider (Ferrari). I went outside the car and kicked that fcuking cat
and went straight out of the house. Wala naming taxi kaya no choice! Kailangang mag
jeep! I hate commuting especially kapag jeep ang sinasakyan! Napaka mausok!

Good thing dalawa lang kaming pasahero at mukhang goody-goody ang babaeng to.
Tamang tama, I want to get laid this day.

“Miss?”
“Me?”
“Yes, you.”
“Bakit?”
“Nakabayad ka na?”
“Hindi pa, bakit?”
“Ako na magbabayad sa’yo, para mabaryahan ang pera ko.”
“Wag na, Kuya.”
“No, I insist. San ka ba bababa?”
“Sa may kanto lang.”

Nagbayad na ako. Kinausap ko siya ng kinausap, syempre kailangang magaan ang loob
niya sa akin. Napapatawa ko naman siya sa mga jokes ko at sumasakay naman siya sa
pick up lines ko.

“You wanna go out later?”

“With me?”
“Yeah, if you don’t mind.”
“I’m sorry. I can’t go out with a stranger.”
“I’m not a stranger. I’m R.E. and you are?”
“Jamie.”
“We’re friends now. So, what now?”
“Sorry, di talaga pwede.”
“No one refuses me.”
“I just did. Anong tingin mo sakin, madaling makuha?”
“Kind of.”
“PARA PO!”
“PARA DIN PO!”

Huminto ang jeep at bumaba siya, sinundan ko naman siya. Kung hindi ko siya
makukuha, aasarin ko na lang siya.

“Bat mo ba ako sinusundan?!”

“Gusto ko eh.”
“Ano bang intension mo sakin?!”
“I just wanna get laid.”
“You just wanna get laid?! And you want me to go all the way with you?!”
“Sort of.”
“RAPIST!”
“May rapist ba na nagsasabi nang intension niya, tanga. ”
“What did you just called me?!”
“I just called you tanga, sexy.”
“PERVERT!”
“Much better than a rapist. ” I laughed.
“What so funny?”
“Nothing.”

I went closer to her. Di naman niya napapansin na papalapit ako sa kanya kasi tuloy
pa rin siya sa pagputak.

So I just kissed her. She stood frozen while I’m kissing her. I pulled away.

“You stole my first kiss!” so, that’s it.

“No wonder, hindi ka marunong humalik.” nagsimula na akong maglakad ulit. Nagulat
ako ng may tumama sa ulo ko, isang sapatos.
“What the…?!”
“Serves you right, pervert!”
“Humanda ka! May araw ka rin sa akin!”
I started to walk away. Ha! I scored again. First encounter, first kiss agad.
Ganyan talaga kapag gwapo ka. >:D

Chapter SEVEN
She reminds me of...

RE’s POV
Ang sakit talaga ng ulo ko!!! Bwiset na babae yan. Malaman ko lang talaga ang mga
Personal Informations mo, patay ka sakin.

“Huy, pinsan! Spaced-out ka na naman.”

“Masakit kasi ulo ko eh.”

Yup, andito si Ina. Kinakamusta ako kung ayos lang ba ang lagay ko habang wala sa
tabi ko ang mga anak ko. Well, I am kinda feelin’ alone right now. Teka, I’m always
alone naman eh!

“Ano ba kasing nangyari sa’yo?”

“May bumato sa akin ng sapatos.”
“Hmmmm… Let me guess… Babae ang may gawa sa’yo niyan no?”
“How’d you know?”
“Pinsan, common sense naman. May lalaki bang nambabato ng sapatos kapag
inagrabyado? Malamang susuntukin ka diba? Atsaka, knowing that you’re a basagulero
by heart, wala naman din kasing bakas sa mukha mong may sumapak sa’yo.”
“May point ka ah.”
“Ano ba kasing ginawa mo sa babaeng yun?”
“Basta.”
“Let me guess again.”
“Sure.”
“Kung hindi mo inasar yung babae, binastos mo, or minanyak mo.”
“Pfft.”
“So, ano nga?”
“All of the above.”
“EEWW.”
“I just kissed her. It’s nothing like touching her everywhere.”
“Siguro, first time mong maganyan ng babae.”
“Actually, hinde. Nagawa na sakin yun ni—”

Flashback…

“Hi Jecka! Hi miss…?”

“Jasha.”
“Hi din, Rixx! Hi Aste!”
“He-hello Je-jecka..”
“May sakit ka ba aste?!” sabay dampi ng kamay sa noo ni Aste kaya namutla lalo…
“Dalhin niyo na kaya yan sa clinic…”
“Sige Aste, ako na lang sasama kay Jasha…”
“Ok lang sa’yo, Jasha?”
“Paalis na rin naman na ako eh…”
“Oh, sige una na kami ah..” paalis na sana si Jasha ng akbayan ko siya, marami pang
nakakita tapos binulungan ko siya…
“Crush mo ako no?” nagulat ako nang tinanggal niya ng mabilisan yung kamay ko tapos
nilagay sa likuran ko parang pang self-defense…
“ARAYYYY!!! BITAWAN MO AKO!!!” binitawan naman niya ako…
“Ano ka ba?! AMAZONA?!”
“Eh ang yabang mo eh! Akala mo kung sinong matalino! Palibhasa kasi spoinled rich
kid ka!”
“Eh alam ko namang crush mo ako eh!!!” sabay hinugot niya yung collar ko tapos
napababa ako mag katapat na yung ulo namin…
“Ang yabang mo rin talaga no?! Eh sa hindi nga kita gusto eh!” sabay sipa sa akin…
“Break a leg in the exams…”
“I already did…”
Sabay iniwan na niya ako… pakipot yun ahh! Makukuha rin kita no!
Maasar nga ulit…

“ANG GANDA MO PALA PAGNAPIPIKON, MS SG PRESIDENT!!!”

“—Jasha.”
“Oh.”
“That girl reminds me of my wife.”
“Seems like it.”
“You know what, pinsan…”
“What?”
“Sometimes, I’ll just say to myself that how I wish I could just forget about her
out of the blue.”
“I’m sorry, pinsan.”
“There’s nothing to be sorry.”
“Change topic na nga, nagkakaroon ng tension sa atin eh.”
“Okay.”
“Uhm, so… how’d you feel without your kids?”
“It is kind of lonely living without them.”
“What are your plans now?”
“I think I should get back my kids and treat ‘em well.”
“Good plans but I will not give your kids until you know how to cook!”
“Bakit naman? Anong koneksyon?”
“Uhm, nagkausap kami ng panganay mo, si Kurt, na hindi pa daw siya nakakatikim ng
lutong bahay dito sa pamamahay mo, puro pizza, cake and Jollibees.”
“You know that I don’t know how to cook, right? I’m a terrible cook! Kung hindi mo
lang alam nung grade six ako at ako ang natalagang cook ng group namin ay nagkaroon
ng major food poisoning sa group namin. Ganun ako kalala at ayokong mapahamak ang
mga anak ko sa pagluluto ko.”
“Bahala ka.”
“INA!”
“R.E.!”
“You’re not gonna give up, right?”
“YUP.”
“You’re not gonna let this thing pass, right?”
“RIGHT.”
“But I don’t know how to cook!”
“I know the answers to your questions!”
“What?”

“COOKING LESSONS!”

Chapter EIGHT
ill never get over you

RE’s POV

Monday na naman. Pasukan na naman. Gawaan na naman ng kung anu-anong Gawain, as if

naming gumagawa ako ng home works. Ngayon na rin pala ako magpapa-post sa bulletin
board ng COOKING TEACHER na syempre, ka-age ko para ma under dog ko diba? Gusto ko
na rin kasing makitang Masaya ang mga anak namin ni Jasha. At isa pa, sila na lang
ang pinakamahalagang alaala ni Jasha kahit na ampon lang namin sila.

“Cooking lessons? Brad, ano to?” nagpo-post na nga pala ako bulletin board.
“Uy, kaw pala. Wala, gusto kong matutong mag-luto para sa mga anak ko.”
“Bakit? Anong meron sa mga anak mo?”
“Nasa bahay ng pinsan kong babae eh.”
“Oh eh ano naman?”
“Hindi ko sila makukuha hangga’t hindi ako marunong mag-luto para sa kanila. Ni-
request daw kasi ni Kurt na gusto niyang makatikim ng lutong bahay puro Jobee na
lang daw tsaka lahat galing fast food chain.”
“Sino ba yang pinsan mong pakialamera, ha?”
“Ako. Bakit, angal ka?” napalingon kami sa nag-salita. Si Ina. Nagulat si Nic nang
Makita niya si Ina.
“Pinsan mo si Serena Gonzales, brad?!”
“Bakit? Ayaw mo?” pagtataray ni Serena.
“Oo, the best pinsan ko yan.”
“Ahh. Hi, Nic nga pala.”
“Hi, ako si Serena Gonzales, ang PAKIALAMERANG pinsan ni R.E.” insert sarcasm. Tsk!
“Ahhh. Sorry. Hehehe.” tiklop si Nic. Di tinablan si Ina ng pagpapa-cute nya.
Problemado din kasi to eh.
“Una na muna ako, pinsan. Masama pakiramdam ko eh.”
“Hindi na, sasamahan na kita.” tumingin ako kay Nic. “Sige, brad. Una na muna
kami.”
“Sige, may klase din ako eh.”

Tuluyan na kaming umalis at naghanap ng mauupuan. At nakita ko ang favorite spot

namin ni Jasha—Botanical Garden.

“*sniff…*” eto na nga ba ang sinasabi ko eh.

“May balita na ba kay Tito?” Si Tito kasi eh. Hindi nagpaalam sa kanya ng maayos
kasi alam na haharangin siya ni Ina. Ang hirap naman kasi ng trabaho ni Tito eh.
“Wala pa nga eh.”
“Balita ko bakbakan na naman daw sa Basilan?” then she suddenly cried louder.

OH MY FCUKING MOUTH! WHY DO I HAVE TO OPEN MY EFFIN’ MOUTH?!

“Insan, sorry.”
“Anong gagawin ko kapag may nangyaring hindi maganda kay Daddy?” niyakap ko siya.
“Sssshhh… ano ka ba. Walang mangyayaring masama kay Tito no.”
“Hindi imposibleng mangyari yun!”
“Hindi rin naman imposibleng HINDI mangyari yun.”
“Pinsan, mahal na mahal ko si Daddy. Ayokong mawala siya sa amin.” she cried.
Niyakap ko lang siya ng mahigpit.

“Ehem…” who the hell is this fcuking creature?! Hindi ko nga nilingon. Yakap ko pa
rin si pinsan.
“Go away, Goddammit.”
“Fine.” I heard the girl’s foot steps slowly went far.

I know what them girls

I know I know what them girls
I know I know what them girls
I know I know what them girls like—

Binitawan ko si Ina nang sagutin ko yung cell phone ko.

“Fcking hello?”
“Is this RE Lauchengco?”
“Fcuking speaking.”
“It’s Jamie.”
“Jamie who?”
“The girl you kissed at the jeepney yesterday.”
“Oh. What made you call me?” YES. A chance to get laid! Ha!
“I would like to apply as the cooking teacher?”
“Oh. I thought—”
“—you thought that I wanna go all the way with you? IT’S A NO. Okay? I need money
that’s why I’m applying. I wanna get it in the right way, mister.”
“We’ll see about that.”
“So? Am I in?”
“Do you think I’ll let you pass my interview in just a phone call?”
“I’m trying to talk to you earlier, but seems like you’re busy with your gf that is
good for one week.”
“Earlier?”
“Yeah~ At the Botanical Garden.”
“HAHAHAHA!”
“Why are you laughing?”
“She’s not my girlfriend.”
“Just a short time fling, right?”
“No?” I was fighting a laugh at this very moment.
“No? Then who is she to you?”
“Teka nga, Jamie. Bakit? Ano naman sa’yo? Nagseselos ka no?”
“Don’t make me laugh, RE. I’m just worried with that girl.”
“She’s not just a girl, she Serena Gonzales, mind you.”
“Oh. Kaya naman pala. Mas magandang paglaruan kapag trophy girlfriend diba?”
“Pwede ba, nakakasuka yang mga pinagsasabi mo.”
“Bat naman? Eh ang ganda-ganda naman talaga ni Serena eh, pang trophy girlfriend.”
“Because she’s a Lauchengco, too. Her full name is Serena Lauchengco-Gonzales,
okay? She’s my first degree cousin.”
“Oh.”
“Pahiya ka no? So, kailangan kitang ma-meet mamayang 5 pm sharp dito sa Botanical
Garden dahil kailangan kitang mainterview kaagad. Understood?”
“But—”
“Enough said. Bye.” I hung up already so she can’t make some whining.

“Sino yun, pinsan?”

“Just a concerned citizen.” ::)
“I know it’s a chick, RE.”
“The cooking teacher for my cooking lessons.”
“Good thing you’ve decided about it.”
“I just realized that my kids are the only thing important in my life.”
“At least you realized it right now. Akala ko puro late timing ka na naman.”
“Syempre no. Natuto na ako sa mga mali ko dati.”
“See? You’re learning!”

Napagaan ko sa tamang oras ang loob ni Ina. Nagpatuloy na kami sa kanya-kanya

naming klase at nag as usual ang ibang klase kong boring ay tinulugan ko na naman.
Kaya lang, bigla ata akong kinarma. Nanaginip akong bigla. Isang masayang,
nakakaiyak na panaginip. Si Jasha… Ang babaeng mahal na mahal kong iniwan ako.

“Rixx… Rixx… Rixx…?”

“Jasha? Ikaw ba talaga yan?”
“Ako nga, kamusta ka na, Yang?” Naaalala niya pa ang tawagan naming dalawa?
“Ayos naman ako, Yin. Eh ikaw?”
“Mas ayos kami dito.”
“Kami?”
“Oo, kami ni Papa mo, at ng anak mo.”
“Anak ko?”
“Kasama ko siya dito at masaya kami.”
“Babae ba siya o lalaki?”
“Lalaki siya, he’s you’re junior.”
“Talaga? Pwede ko ba siyang makita?”
“Oo naman, wait lang tatawagin ko siya…” Luminga siya sa paligid namin at ngumiti
siya nang Makita na niya ang kanyang hinahanap… “Anak! Anak! Andito si Daddy! Gusto
ka niyang Makita!” kaya lang, biglang lumiwanag lalo ang paligid. “Rixx! Tawag na
Niya kami ng anak mo! Buh-bye! Ingat ka palagi dyan ah?”
“Jasha, Yin! Wait! Isama mo na ako! Ayoko nang malayo pa sa’yo!”
“Hindi mo pa time, Rixx. Aalagaan mo pa si Kurt at Kyea. Pakisabi nga pala kay
Daddy ko, ‘Hi’ ah? Atsaka marami ka pang kailangang makilalang tao. Mas importante
pa sa akin…”
“Ayoko silang makilala! Ikaw lang ang nag-iisang taong importante sa akin!” unti-
unti na siyang lumalayo.
“You need to meet them… you’ll understand why when you meet them.” Niallamon na
siya ng liwanag mukha na ang niya ang nakikita ko. May luha—pero nakangiti siya.
“Mahal na mahal kita!” nawala na siya sa paningin ko.

“JASHA!!!” nagising ako, naramdaman kong may mga luha sa mata ko, wala ng tao sa
classroom, iniwan na ako ng buong klase.

Mahal niya ako… mahal niya pa rin ako… Kasama niya sa langit ang anak namin. Si
Junior ko.

As soon as my heart stops aching, anticipating…

As soon as forever is through…
I’ll be over you…

I’ll never get over you, Jasha.

Chapter NINE
meet jamie

Jamie’s POV
Grabe naman! Ganun ba kasama ang taong yun! 1 hour na niya akong pinag-hihintay
dito sa meeting place namin! Kung hindi ko lang talaga kinakailangan ng pera
ngayon, naku! Nakakaasar talaga siya! Pervert na nga siya, hindi pa siya gentleman!
Teka—edi diba pag pervert ka ibig sabihin hindi ka na gentleman kasi binabastos mo
yung girl? Ay oo nga!

Ay sorry po! Hindi pa pala ako nakakapagpakilala! Ako nga pala si Jamie Lancaster,
isang scholar dito sa pinaka bonggang school ever! Ang Orpheum University! Ang
nagpapaaral sa akin ay ang may-ari ng school, hindi ko siya mami-meet ngayon kasi
cancelled daw ang meeting ko sa kanya kasi may importante dawn a kikitain, well,
that’s okay naman with me dahil hindi naman ako prepared today. Nga pala, 17 pa
lang ako, ang bata ko pa no? Ewan ko nga ba bat parang ako ang pinaka ‘petite’ sa
school na to, halos lahat ata dito ay model! Ang tatangkad kasi nila tapos ang
sosyal ng mga damit nila! Samantalang ako, luma na mga damit ko pero hindi naman
siya mukhang basahan no! And ang height ko! Jusko po! Nuong nagsabog daw ang diyos
ng katangkaran eh natutulog daw ako! Sino ba naming tao ang matatawag na College
student kung kasing laki mo lang yung mga highschool student, or worse eh grade
school students! Hello?! 5 flat lang height ko, kakahiya to the extremes! Speaking
of height, nice clothes and models! Nakita ko ang idol kong si Serena Gonzales!
Nakakahiya nga kasi pinsan pala si ni RE at akala ko eh mga lovebirds silang
naglalampungan dito kanina. Teka nga—ang daldal ko na pala!

“Kanina ka pa ba dito?” nagulat ako ng sumulpot siya sa harapan ko at biglang

umupo sa tabi ko.

“Hindi naman, mga one hour lang naman akong naghihintay sa’yo dito.” Define
Sarcasm. ::)

“Well, sorry. Nakatulog ako sa classroom at walang gumising sakin.” ANO?! Dahil
lang dun?! Nakatulog lang siya?! He’s so mean!

“YOU ARE SO MEAN! Pinag antay mo ako ng dahil nakatulog ka lang?! Hindi pa nga kita
pinapatawad sa pang-nanakaw mo ng—”

“Ng alin? Ng halik? Grabe ka ah? Ganun ba ako katindi humalik? Hanggang ngayon
hindi mo makalimutan?” he grinned. Nakakaasar tong mongoloid na to!

“Hoy! Mongoloid! Panong hindi ko yun makakalimutan eh first kiss ko yun at ninakaw
mo!”

“Can you just forget about it?”

“Nope. Unless you say you’re sorry!”

“Ha, I won’t say I am sorry.”

“Nakakaasar ka talaga! Napakalaki mong manyak! ARGH!!!”

“Could you just shut up? Or else…”

“Or else… what?”

“Or else I’ll kiss you!” namutla siya bigla.

“Ok! Ok! I’ll shut up!”

“Okay, so pag-usapan natin kung magkanong sweldo makukuha mo sakin.” she nodded.

“Okay, generous naman akong tao kaya, P5,000 per sessions tayo, okay nab a sa’yo
yun?”

“Okay na okay yun. Tuturuan na lang kita ng marami para hindi naman saying yung
ibabayad mo sakin. So when will I start?”

“Tomorrow.”

“Paano kapag nagka-conflict sa sched ko?”

“Ako na ang bahala dun. Wag mong alalahanin yun. Malakas kapit ko dito.”

“Siguraduhin mo lang, Sir.”

“Drop the formality, call me RE.”

“Fine.”

“Okay, that’s it for now. I’ll text you my address. Bye.”

Umalis na siya. Grabe, something’s wrong with him kahit mapang-asar siya. I can see
it in his eyes. Ang lungkot.

Maybe somethings bothering him… :-\

Chapter TEN
phone call

Jamie’s POV

Eto na, eto na, eto na, AHHHHH! This is the day and this is it! This is really
it!!! Anong oras na ba? 7:30AM lang naman pala—WHAT?! SHOOT! 8AM ang usapan! Tinext
niya kasi ako kagabi. [I ‘My lessons with u wil start @ 8am dnt be l8, or else! U
knw wat I am capable of doin’. —RE.’[/i] Bongga diba?! Ang angas! Makaalis na nga!
Tumakbo ako papuntang jeep station at sa sobrang ‘kaswertehan’ ko eh saktong isang
pasahero na lang ang kailangan kaya nung pagsakay ko eh, umandar agad ang jeep! I
am so lucky!

Kung napapansin niyo, masaya ako. Bakit? Hindi dahil sa makakasama ko at makikita
ko ulit si RE, kundi first time kong magtrabaho! First time kong maghirap para sa
isang bagay. Oo nga’t mahirap ako pero ayaw ng mga magulang kong mapagod ako. Alam
mo na, mahirap mapagod ang mga taong may karamdaman…

Nandito na rin ako sa doorstep ng gate nila? Teka nga, tama ba? Diba dapat
‘gatestep’? Tama na nga ang kabobohan! Scholar tapos kung anu-anong kalokohan
pumapasok sa kukote ko. So, nag doorbell na ako.

Ding! Dong!

DANTES! Hahaha. Crush ko kamo yun! Hahaha. Ang gwapo-gwapo kasi nun! At yummy ang
biceps! Shucks!

“You’re three minutes late.” biglang may nag-appear na creature sa harapan ko.
Bigla kasing nag open yung gate.

“Ano ka ba naman, RE! Balak mo ba akong patayin dahil sa atake sa puso?!” namutla
siyang bigla. Wait, did I said something wrong?

“I—uh.. Sorry. Sige pasok ka na.” Ang weird niya ah…

Inantay kong i-lock niya yung gate tapos nauna siya sa aking maglakad. Pagpasok
niya sa pinto eh syempre, kasunod niya ako. Dumiretso siya ng kusina at hindi pa
rin siya nagsasalita.

“Uhm, RE? Mag-start nab a tayo?”

“Maya-maya nang onti. Di pa kasi ako naliligo eh. I-prepare mo muna yung mga
gagamitin, habang naliligo ako para makapagstart tayo agad mamaya.”

“Okay.”

Umakyat agad siya sa taas. Ako naman, ayun, nag-prepare agad ako ng mga gagamitin.
Nasa kalagitnaan ako ng paghahanap ng kawali ng biglang mag ring ang phone.

“Jamie! Pakisagot naman yung phone!”

“SURE, BOSSING!”

Inangat ko yung phone at sinagot ko.

“Hello, Good Morning.”

“Good Morning, can I speak with Rixx Lauchengco?” Rixx? Sinong Rixx?

“Sorry, Sir. I think you got the wrong number. Ano po bang number yung denial
niyo?”

“It’s 540-****”

“Tama naman po yung number na sinabi niyo.” Alam ko kasi kasama sa contact details
na binigay yun sa fliers kahapon ni RE.

“Wala ba talagang Rixx Edcel dyan?” Rixx Edcel? R.E.? SYET! BAKA SI RE YUN!

“Sir, kasi RE po yung may-ari ng bahay na to eh.”

“RE? Oh. Silly me. Pakitawag nga si RE, sabihin mo si Mr Elpedez.”

“Okay po.”

“RE! Kakausapin ka daw ni Mr Elpedes!” bigla akong nakarinig ng yabag na mabilis.

Pagtingin ko sa hagdanan eh nakita ko si RE na tumatakbo, basing-basa, tuwalya lang
ang nakatakip sa lower body niya! OMG! My biceps pala siya. Para siyang si Dingdong
Dantes. Hayyy… Panira lang ang long hair niya!

Tinitigan ko siya habang kausap niya si Mr Elpedes na malay ko ba kung sino.

“Papa, kamusta na po kayo? Ngayon na lang po kayo tumawag.” ngumiti siya nang nag-
respond si Mr Elpedes. May pinindot si RE. Bigla kong narinig yung boses ni Mr
Elpedes. I guess yun ang loud speaker? Tapos umupo siya sa may sofa kahit basa pa
siya. Teka, bakit Papa ang tawag niya kay Mr Elpedes?

“Anak, sino yung babaeng sumagot kanina ng telepono?” ay! Shet! Ako yun!

“Wala po yun. Taga-turo ko lang po yun sa pagluluto.” marunong pala siyang mag-po?

“Oh. I see… akala ko may pinalit ka na sa anak ko.” biglang tumahimik si RE.

“Alam niyo naman pong walang papalit sa anak niyo.”

Huh?! This conversation is getting weirder by seconds!

“Gusto ka pa lang kausapin nila Yara at Jara.”

“Sige po, paka-usap pos a kanila, namiss ko na rin sila eh.”

“Yara, Jara! Ang Kuya Rixx niyo, dali!” Bakit Rixx ang tawag sa kanya?

“Kuya Rixx! Namiss kita!”

“Jara, namiss kita.” ngumiti ulit si RE.

“Kuya Rixx! Ako namiss mo din ba?”

“Oo naman, Yara! Kamusta na kayo? Ang pag-aaral niyo? May umaaligid na ba sa inyo?”

“Kuya Rixx talaga! Kung andito lang si Ate ngayon pareha kayo panigurado ng
sinasabi! Hahaha!”

“Oo nga eh… Sana andito pa siya no?” biglang lumungkot yung mukha ni RE, sino ba
yung Ate nila?

“Ooopss! Sorry, Kuya Rixx…”

“No. it’s okay.”

“Kuya Rixx, sa makalawa pala, uuwi na si Kuya Jiro.”

“Talaga? Nice naman, parang makikita ko na naman ang Ate niyo.”

“Asan pala sila Kyea at Kurt?” Teka, sino yung mga yun?

“Na kay Serena.”

“Sino yun, Kuya? Bago mo?”

“Hindi, pinsan ko. Sabi nga nung pinsan ko na yun eh, hindi ko makukuha yung mga
anak ko hanggat hindi ako marunong magluto!” MAY ANAK NA SIYA?! AND TAKE NOTE!
‘MGA’ DAW!

“Ang kulit naman ng pinsan mo, Kuya! I want to meet her!”

“Me, too!”

“Sige ba.”

“Kuya, dalaw ka dito sa makalawa ah? Birthday naming dalawa yun eh! Kaya uuwi si
Kuya Jiro.”
“Hindi ko pa kayang pumunta sa inyo eh.”

“But, Kuya! Pleassssseee?!”

“Hay nako, oo na! Ang kukulit niyo! Kung hindi lang kapatid ang turing ko sa inyo
eh,”

“YEY!”

“Tsaka, Kuya. Kapag may nagpapatibok na nang puso mo eh ipakilala mo sa amin ah?”

“Wala naman akong maipapakilala sa inyo eh.”

“Kuya naman. Alam mong ayaw ni Ate na malungkot ka eh!”

“Bahala na. Sige, Bye. Ingat kayo lagi ah?”

“Bye, Kuya!”

“Alagaan mo sarili mo, Kuya ah? Pati mga pamangkin namin! Ayaw ni Ate na malungkot
kayo kaya always smile, okay? We love you! Bye!”

*Toot-toot-toot*

Who could they be? Mr Elpedes aka Papa ni RE, Yara and Jara, Kyea and Kurt, Jiro,
yung Ate na tinutukoy nila Yara at Jara, tsaka sino ba talaga si Rixx? Bakit naging
RE na siya? :-\

“So many questions, yet so many answers that’s still I cannot find!” :-\

Chapter ELEVEN
the additional family member

Jamie’s POV

Grabe, napaka chismosa ko talaga! Buhay ng may buhay yun, bakit ko pa papakialaman?
Mabuti pang mag ayos ayos na ako kasi baka mahuli ako ni RE na nagi-eavesdrop sa
kanya.

Pero sino ba talaga si ‘Ate’? Yun lang talaga yung pinakamalaking tanong eh. Parang
isang malaking factor sa buhay ni RE yung girl nay un. Parang mahal na mahal
niya… :-\

“Tapos ka nab a sa inuutos ko?” napatalon ako sa gulat at nalaglag ang kawaling
hawak ko kaya gumawa ng nakakatulig na ingay yung kawali.
“Ginulat mo na naman ako! Oo, tapos ko na.”

“Mabuti naman. Sige, magbibihis na ako.” paalis na sana siya nang…

“Teka, RE! Saglit!”lumingon naman siya at ngumiti.

“Bakit? Sama ka?” Bastos talaga.

“Pssh. Sasabihin ko lang sa’yo na walang lamat yung refrigerator mo kung hindi alak
at chocolates.”

“Sige, maghanda ka. Aalis tayo.”

“Saan tayo pupunta?”

“Edi mag go-grocery!” mukhang iritado na si Bossing.

“Fine. Sorry.” aalis n asana ulit siya nang…

“And next time, don’t eavesdrop on any conversation that doesn’t involve you,
okay?” Oooppsss.

“Okay. Sorry.”

Umakyat na siya ng tuluyan. Naku, nahuli pala ako. Ngek~

Nandito na kami sa sasakyan niya. Syempre pareha kaming nasa harapan. Baka sabihin
pang driver ko lang siya. Hahaha! Well, mukha naman siyang driver dahil sa haba ng
buhok niya! Hahaha!

“Anong tinatawa-tawa mo dyan?” Ooopsss. Mukha nap ala akong !@#$ ditto. Hahaha.

“Wala, may naalala lang ako.”

“Tsss… Para kang baliw dyan.”

“Oo na. Baliw na kung baliw. Mag-drive ka na lang.” Taray ba?

“Fine~ ikaw AMO ko eh.” Sarcasm much?

“RE, pwede magtanong?”

“Nagtatanong ka na.”

“Psshhh. Tutal naman, nahuli mo akong nagi-eavesdrop. Pwedeng magkwento ka na lang

tungkol sa’yo?”

“Chismosa ka no?” pilosopo! Tarantad-o!

“Yes. And I’m proud of it.”

“Anong gusto mong ikwento ko?”

“Lahat.”

“Demanding much?”
“Ano ka ba. Sino ba sa tingin mo ang gusting kulang kulang ang nalalaman?”

“Kung sa bagay.”

“Mag-umpisa ka na.”

“Well…”

“Well….? Heller?! Mag-umpisa ka na kaya. Dami mo pang pasikot-sikot.” Bwisit na to.

Dami pang pasikot-sikot.

“May 2 akong anak. Narinig mo naman siguro yun. Si Kurt Nicoli at si Kyea Nicole.
Kung iniisip mo na anak kong tunay yun, eh hindi. Ampon namin yun ng dati kong
asawa.”

“Whoa~~ Nagka-asawa ka na?”

“Oo. Ang pinaka minahal kong babae sa lahat. Pero wala na siya eh. Diba naririnig
mo si Yara at Jara? Siya yung Ate nila.” Ex-wife niya pala yung Ate na tinutukoy
nung Yara at Jara.

“Bakit kayo nagkahiwalay? Na saan na siya?”

“Iniwan niya kami. Na saan na siya? Somewhere siguro.” kaya siya siguro iniwan nung
ex-wife niya dahil sa kasamaan ng ugali niya.

“At si Mr Elpedez yung tatay niya?”

“Oo. At nakita mo ba yung jar dun sa may sala nang bahay ko?”

“San banda dun?”

“Sa may center table.”

“Ay oo, nakita ko na yun! Bakit?”

“Abo yun ng baby namin.”

“WHAT?!”

“Hindi ba kapanipaniwala?”

“Namatayan kayo ng anak?”

“Oo, di yun ampon. Anak ko talaga sa kanya yun. Kasalanan ko naman kung bakit siya
nagka miscarriage eh,” no wonder iniwan siya ng asawa niya.

“Ilang months yung baby niyo nun?”

“3 months.”

“Anong gender nung baby niyo?”

“Female.” Oh. Baby girl dapat ang panganay niya.

“Gaano mo kamahal yung ex-wife mo?”

“Sisirain ko ban g ganito yung buhay ko kung hindi ko siya mahal na mahal? Ano sa
tingin mo?”

“Eh pero maghahanap ka pa bang kapalit niya?”

Parang nablangko siya bigla sa tanong ko. Eh teka nga, san ba nanggaling yang
tanong ko?! Huminto yung sasakyan.

“Nandito na tayo. Baba na.”

“Ay, andito nap ala tayo. Hindi ko napansin.” bumaba naman ako, para makaiwas sa
AWWWWWKWARD situation na napasukan ko.

Inantay ko siya na makapagpark. Pagkatapos niyang magpark eh pumasok na kami sa

mall. Maraming tumitingin kay RE. Mukha naming wala lang sa kanya, mukha ngang wala
sa wisyo itong kasama ko eh.

“Okay ka lang?” hindi siya sumagot.

“RE~ Earth calling!” bigla naman siyang nag blink ng dalawang beses.

“Kausap mo ba ako?”

“Ay hindi.” Sarcasm na naman. “Kaya nga kita tinatawag diba?”

“Pasensya ha?” Sarcasm din. PWEH. Gaya-gaya puto maya!

“Ewan. Teka, ano bang lulutuin natin? Este—ituturo ko sa’yo?”

“Ewan ko sa’yo. Diba ikaw ang TEACHER sa ating dalawa? Dapat ikaw ang may alam ng
ITUTURO mo.”

“Fine. Fine. Teka, ano bang paboritong pagkain ng mga anak mo?”

“Spaghetti.”

“Edi spaghetti ang lulutuin natin! Kaya, let’s go!!!”

Hinila ko siya sa kamay at tumakbo papuntang supermarket. Humila din kami agad ng
cart at dumiretso kami sa may meat section at namili na. Nakita ko yung pinili niya
at pinalo ko yung kamay niya.

“Bakit?!”

“Bat yan ang pinipili mo?!”

“Eh anong problema sa pinipili ko?”

“Panget na klase ng karne yan!”

“Eh anong klase bang karne ang dapat kong piliin? Kung tinuturuan mo kasi ako agad,
diba?”

“Dapat yung pinipili mo eh yung hindi bugbog yung laman. Tsaka hindi maraming taba!
Cholesterol yan.”

Kung anu-anong tinuro ko sa kanya. Mabilis naman siyang maka pick-up. Halatang
gustong-gusto niyang matuto para sa mga anak niya.

“Lessons naman sa pamimili ng iba pang pagkain. Sa presyo tayo.”

“Mayaman naman ako, afford ko naman ang bumili ng mahal eh.”

“Wag ka ngang mayabang. Magtipid ka at may global crisis ngayon!”

“Hindi ko naman nararamdaman yung global crisis na yan eh.”

“Wag ka ngang magyabang, mamaya mawalan ka ng mana tapos wala kang alam sa
pagtitipid.”

“Okay. Fine. Sige PO, MA’AM. Kayo po ang masusunod.”

“Good. Let’s start.” dumampot ako ng mahal na brand ng pasta sauce.

“Anong dapat piliin ko sa dalawa?”

“Dapat po yung mas mura at mas masustansya at mas maganda ang klase.” kinuha niya
yung dalawang brand ng pasta sauce at binasa ang contents at presyo. Tinaas niya
yung isa.

“So, ito dapat ang kunin ko kasi mas masunstansya at mas makakamura ako?”

“Oo, see? You’re learning.” ngumiti lang siya.

Siya ang pinapili ko, sinasabi ko lang yung mga ingredients na kukunin niya.
Natapos kami agad at nabayaran lahat ng pinamili namin. Marami-rami rin kaming
nabili. Alam niyo na kung bakit. Hindi lang sa dahil kailangan kasi sa mga ituturo
ko sa kanya eh dahil din sa kayabangan niya. Natuto nga siya pero hindi pa rin
nawala ang kayabangan niya!

Bumabyahe na nga pala kami ngayon. I can say na good mood siya kasi nilibre niya
ako sa Jollibee, oo, isip bata ako. Eh anong magagawa ko kung Jollibee ang
kinalakihan ng panlasa ko diba?

Biglang nagring ang phone niya. Napatingin ako sa kanya. Inabot niya kasi yung
cellular phone niya sa akin.

“Bakit?”

“Ikaw sumagot. I-loud speaker mo.”

“Okay.”

Sinagot ko naman. At niloud speaker.

“RE, anak.”

“Bakit, Mommy?”

“Pumunta ka ngayon, now na.”

“Mommy, busy ako.”

“I said, come home right now!” Whoa~ May kinakatakutan at iginagalang pa pala siya.

“Bakit ba kasi?”

“To your twin sister.”

Biglang nagpreno si RE at kung hindi ako naka seatbelt eh dumausdos ang mukha ko sa
salamin ng sasakyan niya.

“I have fvcking twin sister?!” akala ko pa naman may ginagalang at kinatatakutan

siya.

Chapter TWELVE
meeting of the ladies

RE’s POV

Meron akong twin sister?! At kelan pa nangyari yun?! Bakit ngayon ko lang nalaman?!
Pinagti-tripan lang ba ako ni mama?! Saan naman nila nadampot yun?! Kelan pa siya
nawala?! Ano ang istorya ng pagkawala niya?!

“Anak, kaya kita pinapapunta dito dahil alam kong marami ka nang tanong sa isip mo
ngayon.”

“Mommy naman! Bakit ngayon mo lang sinabi?!”

“Coz now is the right time!” Sigaw sa akin ni Mommy.

Right time? Right timing? Pesteng yan! Ayoko na maalala yang right timing na yan!
Alam niyo naman siguro yun no? That fvcking right timing…

Inagaw ko yung cell phone ko kay Jamie at nagsalita.

“Fine, I’ll go home. Bye, Mom.” Sabay baba, hindi ko na inantay yung response ni
Mommy.

“RE, bababa na ako.” napatingin ako sa kanya.

“At bakit?”
“Malapit na ako sa bahay ko tsaka diba, may family matters ka pang pupuntahan sa
bahay niyo?”

“Oo nga, pero sasama ka sakin sa bahay.”

“Bat naman?”

“Wala lang. Gusto ko lang.”

Magtatanghali pa lang naman eh. Mahaba-haba pa ang oras, at kahit mayaman ako eh
saying yung 5K ko no! Wala pa nga siyang luto na naituturo sa akin eh.

Nag-park ako sa loob ng bahay at etong kasama ko eh mukhang mangmang dahil

manghang-mangha sa bahay ko. Este mansion namin. Bumaba na ako at siya rin, dire-
diretso lang ako sa paglalakad at nakasunod lang siya sa akin habang nagsa-sight
seeing. Pagbukas ko nang pinto eh may sumalubong sa aking napakaraming tao na
kakilala ko naman, namely, Aste, Serena, Jecka, at Ahyanna?

“Mabuti naman at dumating ka na.” Sinalubong ako ni Mommy, may napansin akong babae
na nakatungo.

Taena. Kinakabahan ako. Baka mamaya, isa to sa mga babaeng nagamit ko, baka mapatay
ako ni Mommy kung sakali.

“Bakit sila nandito?” tanong ko kay Mommy pero si sabaterong best friend ang
sumagot.

“Tinawagan kami ni Tita. Atsaka, nalaman na rin ni Tita na nandito na sa Pilipinas

si Ahyanna.” Napatingin ako kay Ayhanna…er Hannah. Ngumiti siya sa akin. Peke.
Kahit kailan talaga. Tinignan ko naman si Serena. Na nakatingin sa likuran ko.

“Who is she?”

“Is she your new girlfriend?” Napabuntong hininga ako. Eto na nga ba ang sinasabi
ko eh.

“Everyone, she’s Jamie Lancaster, a friend of mine, an HRM student who teaches me
how to cook to have my kids back. ” then I looked at Serena then she smiled.

“Sineseryoso mo pala talaga yung deal.” Tumingin naman siya kay Jamie, lahat nap
ala sila nakatingin kay Jamie.

“Hello po, Good Afternoon.”

“Hi, Hija.” Mom smiled. I know that smile. She maybe thinks that Jamie is not just
a friend of mine.

“Is she… going to… substitute… my best… friend?” Hirap na nasabi ni Jecka. Hirap
siya sa pagbubuntis. Sa September pa ang due date ng labor niya. Magse-seven months
na siyang buntis. Lumapit ako kay Jecka at umupo sa tabi niya at niyakap siya at
binulong ang sagot ko.
“Of course not. She’s still here. She’s still here in my heart.”

“But… maybe she’ll… be happy… to see you… happy.”

“Tama na, Jecks. The wounds are still fresh.” nagbuntong hininga si Jecka.
Binitiwan ko na siya at lumapit kay Mommy.

“Paupuin mo muna si Jamie.”

“Umupo ka daw. Feel at home.” Sumunod naman siya nang tahimik. Nakakailang lang na
ewan kasi tinititigan ni Jecka si Jamie.

“So where is she?” Eto na, kinabahan na ako. Sana naman hindi ko siya kakilala at
nagalaw. Sana tagaprobinsya to.

“Well, meet Roxanne Angel Lynne Lauchengco.” Tumayo siya pero nakatungo pa rin.

“Pano kita makikilala kung nakatungo ka?” Tanong ko sa kanya. Inangat niya yung ulo
niya, teka, hindi ko naman to kamukha eh!

“Siguro iniisip mo kung bakit kayo magkamukha no?”

“Oo, bakit nga ba?”

“Fraternal twins kayo.” So that explains all.

“Bakit ngayon ko lang to nalaman?”

Nanahimik yung paligid. Alam kaya nila? Ako lang ba ang hindi nakakaalam? Na
naman?! Ako na naman?! Ako na naman ba ang nagmumukhang tanga?!

“Alam ba nilang lahat? Matagal nab a nilang alam?”

“Sa library tayo muna mag-usap.” Parang iniiwasan ni Mommy yung tanong ko.

“Sagutin mo muna yung tanong ko.”

“Hindi. Hindi nila alam.” Nakahinga ako nang maluwag dahil dun, at dahil hindi ko
talaga kakilala si Roxxane Angel Lynne.

Nag-umpisa na kaming maglakad kasama siya papuntang library…

Pakiramdam ko, marami akong malalaman na sikreto ngayon, tungkol sa kabataan ko.

Jamie's POV

GRABEEEH~ Awkward naman. Kahit magkakakilala sila eh tahimik lang sila. Si Jecka,
yung babaeng niyakap ni RE kanina eh nakakailang yung tingin, buntis nga eh. Yung
isang lalaki naman, hindi ko naman alam ang pangalan niya eh yung mukhang tatay
nung dala nung Jecka sa tiyan niya kasi naka-link yung kamay nila. Si Serena naman
eh kapag napapatingin ako sa kanya eh ngumingiti. Yung isang babae lang, mukhang
mayaman at ang sexy niya pero siya ang pinakakakaiba ang tingin sa akin.

Lumapit sa akin yung lalaki, tumayo siya sa harapan ko.

“Ako nga pala si Sebastianne Madriaga, best friend ni RE. Aste na lang ang itawag
mo sa akin.” Ngumiti siya sa akin.

“Nice meeting you.” Napatingin ako sa babae, yung Jecka. Tumingin siya sa akin at
ngumiti, which is odd.

“Ako… nga pala… si Jecka… Ilano.”

“Nice meeting you din.” Si Serena Gonzales naman ang lumapit sa akin! Si SERENE
GONZALES! SI IDOL! ANG IDOL KOOOOOO~

“Ako nga pala si Serena Gonzales. Kilala mo na naman na ako no?”

“Oo naman.” Nginitian ko siya at ngumiti naman siya sa akin. Mukha siyang mabait at
maganda ang ugali. Isa lang ang hindi pa lumalapit sa akin, yung pinakakakaibang
tumingin sa akin.

“Ahyanna, wala ka bang balak magpakilala sa kanya?” Tumingin yung Ahyanna sa kanya—
yun pala ang pangalan niya—at inirapan siya. Tumayo siya at lumapit sa akin. Siya
lang ang naglahad ng kanyang kamay.

“Ako nga pala si Hannah Llanera, Ahyanna na lang.” Nakipaghand shake siya at
ngumiti sa akin.

“Nice meeting you.”

“Nice meeting you, too.” Bumitaw siya pero hindi pa rin siya nawala sa harapan ko,
may sasabihin pa ata.

“Mag ingat ka kay RE. Delikadong lalaki yun.”

HER WORDS BOTHERED ME!

Chapter THIRTEEN
Q&&A

Jamie’s POV

Nagulat talaga ako sa sinabi niya, pati si Jecka, Aste at Serena. Pero nakangiti pa
rin siya sa akin. Hindi naman plastic yung ngiti niya eh, walang bahid ng
kaplastikan. Parang nagpapaalala lang talaga siya sa ‘bago’ niyang ‘kaibigan’.

“Ahyanna!” Saway ni Aste.

“My dear half-brother, why do you care? Eh nandyan naman ang fiancée mo at ang
childhood sweetheart mo.” Tumingin siya kay Jecka tapos kay Serena. Teka, mag
childhood sweethearts sila ni Idol? Matagal na talaga siguro silang magkakakilala.

Tumayo si Idol tapos lumapit siya sa akin. Hinawakan niya yung kamay ko at hinila
ako papuntang labas ng bahay—este mansion nila RE. Pagdating namin sa garden eh
umupo kami dun sa magandang bench pero hawak niya pa rin yung kamay ko.

“Ikaw ba yung Jamie sa Jeep?” Jamie sa Jeep? OMG! Kinuwento sa kanya ni RE yun?!
Nakuh! Nakakahiya!!!

“Ako nga.” Yumuko ako, natawa naman si Serena.

“Pagpasensyahan mo na yang pinsan ko ah? Nabastos ka niya, at nahalikan.” Sabi ko

nga eh, alam niya, nakakahiya talaga.

“Wala na sakin yun. Nakaganti naman ako eh.”

“Natawa nga ako nung nalaman ko yun eh. Bihira na lang ako kasi makakita ng babaeng
hindi tumitiklop sa harapan niya.”

“Hindi ko kasi siya type eh! Pero kung minsan nagagwapuhan ako sa kanya kasi nung
kanina bagong ligo siya tapos nakatuwalya lang siya, para siyang si Dingdong
Dantes!” WATTTTTTTDA?! Lumabas ba talaga yun sa bibig ko?! Nakakahiya kay idol!
Pero tumawa lang siya.

“Nakakatuwa ka naman. Ang saya mo kasama.”

“Idol kasi kita eh!” Ano ba tong lumalabas sa bibig ko! Talk about humiliation!

“Nakakatuwa ka talaga. Gusto kita para kay RE.”

“Maypagka pareha kayo ni Jasha.” Napalingon kami ni Idol sa likod. Nanduon si Aste
na akay-akay si Jecka. Umupo sila sa damuhan.

“May mga similarities talaga kayo ng best friend ko.”

“Best friend mo yung ex-wife ni RE?”

“Oo. Since birth.”

“So alam mo na pala na nagka asawa na siya?”

“Oo, sinabi niya sa akin kanina.”

“And it doesn’t bother you?”

“Hindi naman. Bakit? Dapat ba akong ma-bother?” Natawa ako sa sagot nila.

“Oo dahil magkapareha kayo ng dati niyang asawa pero hindi ko lang alam kung
napapansin niya.”

“Eh pero diba, ang weird kasi kamukha ni Ahyanna si Jasha?”

“EH?! Kahawig ni Ahyanna si Jasha?”

“CORRECTION! Kamukha niya.”

“Ahhh. Weird nga. Pero na-bothered talaga ako sa sinabi niya kanina eh.”

“Naku, wag mong pansinin yun.”

“Teka nga, eh dib a half sib mo si Ahyanna tapos best friend mo si RE tapos fiancée
mo si Jecka tapos magkababata kayo ni Serena, diba?”

“Yup.”

“Eh pero anong konek ni Ahyanna kay RE except sa pagiging half-sibs niyo?”

“Mag ex sila. Mahal na mahal nga nila ang isat isa dati eh. Hindi lang namin alam
kung bat sila nag break.”

“Miski ako di ko alam. Pero sa tingin ko kaya naging long time crush ni RE si Jasha
bago sila ipakasal eh sa kadahilanan na magkamukha sila pero. Habang tumatagal yung
pagsasama nila eh minahal na ni RE yung buong pagkatao ni Jasha.”

“Pero may point din si Ahyanna, mag ingat ka kay RE, baka ma inlove yan sa’yo.
Patay ka. Kakaiba magmahal yan.” Nagtawanan sila. Eh wala naman akong balak na
boyprenin yung lalaking yun eh!

“Eh wala naman akong balak na boyprenin yun eh!”

“Wag kang magsalita ng tapos pagdating kay RE. Ganyan din si Jasha, pinagpipilitan
ko sa kanya si RE, nung hindi pa nila alam na magiging mag asawa sila eh kapag
naghaharap sila sa school eh talagang aso’t pusa dahil naging hobby na ni RE na
pikunin si Jasha. Hanggang sa kinasal na sila, nagkahoneymoon baby kaya inalagaan
siya ni RE, nahulog si Jasha sa kanya.”

“Eh kelan nila nalaman na sila pala eh ipapakasal?”

“It was a surprise, ako hindi ako nasurprise kasi narinig kong nag uusap si Tito
Jun at Tito Jack sa phone, narinig ko yung pangalan ni RE. Nalaman naman nila na
sila ang ipapakasal nuong mismong araw ng kasal at sa oras nang paglalakad sa isle.
Ayos no?”

“Eh bakit nga pala sila in-arrange marriage?”

“Tinopak si Tito Jun eh.”

“Sabi ni RE, iniwan daw siya ni Jasha? San siya pumunta?”

“Somewhere.”

“Wala ba talagang nakakaalam kung saan siya pumunta?” Hindi sila umimik. Naging
awkward ang silence, buti na lang at dumating si Ahyanna.

“Uuwi na ako, Guys. Aste, pumunta ka daw sa bahay sabi ni Mama.” sabi niya kay
Aste, lumingon naman siya sa akin.

“Keep in touch.” Ngumiti siya sa akin, nagnod lang siya kay Serena at Jecka. At
umalis na din siya agad.
Dumating na si RE. Nagyaya na umuwi, pero napilit ni Serena na wag muna kasi andyan
daw si Kyea at Kurt. Na-meet ko na ang Mommy niya, ang friends, pinsan niyang idol
ko at ang ex-gf niyang kamukha ng ex-wife niya. Ngayon naman eh ang mga anak niya.

Chapter FOURTEEN
sino kya yun???

Jamie’s POV

Grabe, mas lalo akong nalito sa mga nalaman ko. Alam kong wala ako sa posisyon para
ungkatin yung buhay ni RE dahil tagaturo lang naman niya ako sa pagtuturo, pero
merong part sa akin na gustong malaman kung sino ba ang tunay na RE? Ang RE noon? I
don’t know, pero something’s provoking me to know him more!

“Anong sinisimangot mo dyan?”

“Ang gulo pala talaga ng buhay mo no?”

“Bat na naman?”

“Kinuwentuhan kasi ako ng mga close friends mo eh.”

“Ano na naman pinagdadaldal nila?”

Kinuwento ko naman lahat nang nalaman ko tungkol sa kanya, tungkol sa buhay niya
bago pa ako dumating… ABA! GUMAGANON?! Siya naman nakakunot lang ang nuo.

“Galit ka ba?”

“Hindi.” Hindi daw eh nakasimangot nga siya eh!

“Bat hindi?”

“I’m used to it. ”

“Panong you’re used to it?”

“My life is an open book.”

“Oh.”

Nagkuwentuhan pa kami, iniba ko lang yung usapan para hindi na masyadong awkward.
Maya-maya may narinig kaming sigawan, tawanan at yabag pababa ng hagdanan. Dalawang
bata, at si Serena. Yung isa karga niya. Yung batang lalaki naman eh tumakbo sa
posisyon namin at niyakap nang mahigpit si RE.

“Daddy!!!” Niyakap naman siya ni RE.

“Namiss mo ba ako, Kurt?”

“Opo! Daddy, sorry po pala kasi iniwan ka namin ah?”

“Di ako nagalit kasi alam ko namang hindi kayo pababayaan ng Tita Ina niyo,” So
Tita Ina must be Serena?

“Daddy? Sino po siya? Girlfriend niyo po?” Nakatingin sa akin si Kurt. Naramdaman
ko namang uminit yung mukha ko! Peste naman! Bakit ako nagba-blush?!

“Hindi ko girlfriend yan. Siya si Tita Jamie. Siya yung tumutulong sa akin na
makapagluto para makuha ko kayo ulit.”

“Talaga po?” Tanong sakin ni Kurt.

“Oo. You’re Kurt, right?”

“Opo.” Nagulat ako nang bumitaw siya kay RE at ako naman ang niyakap niya.

“Thank you po, Tita Jamie!”

“Don’t mention it.” Nginitian ko naman siya, tumabi sa akin si Serena, karga-karga
si Kyea.

“Mukhang magiging close kayo ni Kurt ah?”

“Mabait naman kasi siyang bata eh.”

“Siya nga pala, etong karga kong bata ay si Kyea. Bunso ni RE.”

“Pwede ko ba siyang makarga?”

“Okay lang sa akin. Ewan k okay Insan.” Lumingon ako kay RE.

“Okay lang ba?”

“Oo naman.” Nginitian ko siya at kinuha kay Serena si Kyea.

“Ang cute mo namang bata!”

“Syempre, nagmana sa Daddy.”

“Ilan taon na siya?” Tanong k okay RE.

“1 year and 6 months.”

“Nagsasalita na ba to?”

“Hindi pa nga eh.”

“Hala ka! Baka autistic tong anak mo!” nagulat na lang ako ng biglang may bumagsak
na kamay sa noo ko.

“Hindi Autistic ang anak ko no!” Hindi naman siya galit pero mukhang nag-aalala
din.

“Pero RE, dapat before one year or after half weeks ng birthday niya eh
nakakapagsalita na si Kyea.”
“Paanong gagawin natin?”

“Pa-check up natin siya. Pero, hindi ako makakasama dahil may photoshoot ako bukas
at busy ako buong week, sorry.”

“Eh sinong makakasama kong ipa-check up tong si Kyea?” Karga-karga ko lang si Kyea.

“Si Jamie.” Napatingin ako kay RE. Ngumiti siya bigla, which is creepy!

“So, iwan sa akin mga anak ko ngayon?”

“One week lang pero dapat may 50 meals ka nang kayang lutuin. Deal?”

“Deal.”

Nasa sasakyan na kami ngayon, nasa harapan kami ni RE tapos yung dalawang bata eh
nasa likod, ang cute nga ng car ni RE eh, kahit naka-upgrade eh may upuan na pang
baby sa likod. Daddy-ng daddy ang dating niya.

“Anong oras na?” Wala kasi akong relos eh. Tumingin naman siya sa wrist watch niya.

“2:45 PM.”

“Tuturuan pa ba kita?”

“Oo ba. Hanggang anong oras ka ba magtuturo?”

“Ang curfew ko at 10PM, so dapat nasa byahe na ako ng mga 9:30 PM, so hanggang 9 PM
lang akong magluluto.”

“Ilang dishes ba ituturo mo sa isang araw?”

“Siguro, 4 dishes per day, kasi baka masira yung iba at walang makakain kasi
nabusog na sa ibang meal diba?”

“So, parang ang mangyayari eh, breakfast, lunch, merienda at dinner?”

“Yup. So, 2 dishes lang ituturo ko sa’yo ngayon.”

“Diba 10PM ang curfew mo? Ang aga-aga naman!”

“Di naman kasi ako katulad mo no! Scholar lang ako ng may-ari ng school! Mahirap
lang kami no.”

“Opposite pala tayo no.”

“Wala ka bang curfew?”

“Walang curfew sa gimikero.”

“Palibhasa mga socialite kayo no.”

“Oo na, socialite na kung socialite!”

“Ang yaman mo pala talaga no? Mansion na nga yung bahay mo, mansion pa bahay ng
mama mo!”
“Di ko bahay yun, bahay yun ni Papa.”

“Are you referring Mr Elpedez?”

“Yup, Jasha’s Dad.”

“So, parang pinatira ka lang dun?”

“Not exactly.”

“Edi ang bahay mo talaga eh yung sa Mommy mo? ”

“Nope, may sarili akong bahay, by the beach pa kasi yun.”

“Talaga? Saang beach naman yun?”

“Tagong white sand beach sa Cavite.”

“Ah ganun? Bat ka naman dun bumili?”

“Ni-request ni Jasha. Ayaw niya kasi kaming makitira sa bahay ni Daddy.”

“Oh.” Jasha na naman? Here we go again. Teka nga! Ano ba tong pinagsasabi ko?!

“Daddy? Are we there yet?”

“Malapit na. Si Kyea? Anong ginagawa?”

“Natutulog po.”

“Malapit na tayo.” Pumasok na kami sa may subdivision nila. Onting drive pa at

nakarating na kami sa harapan ng bahay niya.

“Bubuksan ko lang yung gate, buhatin mo na si Kyea.” Lumabas na kami pareho ng

sasakyan, kinuha ko na si Kyea at inantay yung pagbukas ng gate, astig nga eh, may
pinindot-pindot lang dun sa screen si RE dun sa may poste nila, grabe naman, BIG
TIME talaga siya. Mukha lang siyang squatter sa buhok niya! ^-^ di ko kasi talaga
type yung mga lalaking mahahaba yung buhok. A big turn-off talaga.

“Huy! Anong tinutunganga mo dyan?! Pasok na sa loob!” Bukas na pala yung gate.

“Sorry lang, Boss.”

Pumasok na ako sa loob, tinitigan ko si Kyea, ngayon ko lang napansin na may onting
similarities sila at may differences din. Kakaibang differences, kasi si Kurt, may
pagka blue eyes yung bata, pati din itong si Kyea, di mo lang mapapansin kasi lagi
siyang tulog, si RE naman eh may pagkachinito. Yung kulay ng buhok ng mga bata eh
parang kulay ng buhok ng mais, si RE naman eh hindi ko maintindahan dahil mahaba na
nga yung buhok mukhang naka cellophane pa! Bakla ba siya? Kaya siguro siya iniwan
ng asawa niya. ^-^

Pumasok na sila, hawak-hawak sa kamay ni RE si Kurt, para namang mawawala yung bata
eh taga dito naman yung bata, pero kung sabagay, mukhang mawawala ka dito sa bahay
niya.
“Saan ko ilalagay si Kyea?”

“Kwarto nila sa 2nd floor, yung kulay pink at green ang pinto.”

“Oh-kay.”

Umakyat na ako sa taas, nakita ko naman agad yung kwarto ng mga bata, kasi naman
no! yun lang ang nag-iisang kulay pink at gree na pintuan the rest are black and
white! Nilapag ko naman agad si Kyea sa kamang pink, dalawa kasi yung kama, isang
green, siguro kay Kurt yun. Paalis na sana ako ng Makita ko yung frame, may babae,
ang ganda, mag kayakap sila ni RE, tapos yung isa naman eh karga nung magandang
babae si Kyea at hawak sa isang kamay niya si Kurt.

Siya kaya si Jasha?

Chapter FIFTEEN
bakbakan

Jamie’s POV

Hinawakan ko yung frame na magkayakap yung girl tsaka si RE. Mukhang masayang-masay
si RE pati yung babae, siguro nga siya si Jasha. Kasi naman diba? Bakit niya
ilalagay yung picture ng iba niyang babae sa room ng mga anak nila. Hindi naman ako
tangang scholar no!

Biglang bumukas yung pinto, sa sobrang gulat ko eh nalaglag ko yung frame,

napatingin ako sa pumasok, si RE. Napatingin ako agad sa nalaglag kong picture
frame, nabasag. Sinubukas kong damputin pero ako itong si tanga eh nasugatan.
Tumakbo agad sa akin si RE. Siguro gagamutin niya yung sugat ko, or so I thought.
Dinampot niya yung frame at tumayo.

“Tignan mo nga tong ginawa mo!” Nagulat ako ng sigawan niya ako, nakatingin lang
ako sa sugat ko.

“Na-curious lang ako eh.”

“Na-curious?! Tignan mo nga yung nagagawa ng pagiging curious mo!”

“Papalitan ko na lang yang nabasag ko…”

“Anong papalitan?! Hindi mo to mapapalitan! May sentimental value to sa akin! Si

Jasha pa ang bumili nito!” Jasha… Jasha… Puro Jasha na lang ba ang palagi kong
maririnig?!

“Sorry…”

“Sorry?! Wala nang magagawa yang sorry mo! Nabasag na! Nasira mo na!”

Nag walk-out siya. Napaiyak ako, di ko alam kung bakit… Di ko alam ang dahilan ng
pag-iyak ko. Siguro dahil masakit at mahapdi yung sugat na nakuha ko dun sa bubog
ng picture frame niya. Di ko naman sinasadya eh, di ko naman ginustong malaglag
yun, aksidente lang naman yun eh. Nakakahiya naman ng mag stay dito, galit naman
sa akin yung AMO ko eh.

Lumabas na ako ng kwarto ni Kyea, pagababa ko eh nakatingin lang sa akin si Kurt.

Dinaanan ko lang si RE habang kinuha ko sa sofa yung bag ko. Pagkakuha ko eh
lumabas na ako ng mansion niya. Putragis siya, ang yabang niya, purket mahirap lang
ako at mayaman siya eh masisigaw-sigawan niya ako! Kaya siguro siya iniwan ng asawa
niya dahil napaka insensitive niya! Ang sakit-sakit niyang magsalita, yung nanay ko
ngang nasa probinsiya eh hindi pa ako nasisigawan, tapos siya na hindi man lang ako
nakatikim ng sweldo galing sa kanya eh kung anu-ano ng pinagsasabi! Mga mayayaman
talaga, mapagmata!

RE’s POV

Oo, inaamin ko, masyadong harsh yung pagsisigaw ko sa kanya. Pero! Galing kay Jasha
yun eh! Basta naman galing kay Jasha eh ayokong nasisira dahil isa sa mga bagay na
iniwan niya sa mundo yun para magpaalala na nandyan lang siya, na nandito lang siya
sa puso ko.

Dinaanan niya nga lang ako, umiiyak siya at lumabas na ng bahay. Well, hindi ko
naman hahayaan na umalis yun no, kahit nab a maghahapon pa lang eh talamak na ang
manloloko at rapist sa labas ng subdivision namin no! So, kinuha ko yung jacket ko
at pinagbilinan ko si Kurt na behave lang at wag lalabas ng pintuan kahit sinong
kumatok. Kahit ako, kasi hindi naman ako kakatok no, may susi ako at alam ko yung
code sa security system ng bahay sa may gate no!

Tumakbo ako, she’s nowhere to find. Nasaktan ko talaga yung babaeng yun! Sumisigaw
ako pero wala namang sumasagot, napalingon ako sa kabilang daanan, ayun,
pinagpipyestahan na ng mga tambay. Lumapit ako, ano ba to, pati pala sa luoban ng
subdivision namin eh may mga manyak, well, kasama naman ata ako dun. Ahahaha. Pero
manyak lang ako, hindi ako nanre-rape. Ako ang nire-rape ng mga babae ko!

“Lumayo ka nga sakin! Mukha kang baboy!” Aba, kakaiba talaga to, nasa panganib na
nga nang-aasar pa. Papanuorin ko muna.

“Sandali lang naman ito, Miss Ganda!” Lumapit sa kanya yung mataba.

“Corny mo! Mukha mo! Layuan mo nga ako!” Aba, talaga naman, ang taray!

“Huwag ka ng mahiya! Wala ka namang boyfriend diba?” Sabi nung payatot.

“Me-Meron!”

“Talaga lang ah?” Sabi naman nung mukhang leader nilang mukhang paa.

“Bobo! Meron nga eh! In fact, dito siya sa subdivision na to nakatira!” Eh ako lang
naman ang nakatira dito na kakilala niya eh.

“Kung may boyfriend ka nga, bakit hinahayaan ka niyang maglakad ng mag-isa?”

Nakoooh. Patay na.
“Nag-away kami! May LQ kami! Pwede ba?! Wag mo nang halungkatin yung buhay ko!
Lumayas ka sa harapan ko!”

“Sinong niloko mo?” Lumapit na sa kanya yung negro.

“HOOOY, ikaw! Libag na nabuhay! Layu-layuan mo nga ako! Bumalik na kayo sa mga
nanay niyong mukhang tulikba!” Tsk, Tsk, Tsk. I think I’m enjoying this.

“Tama na nga satsat. Umpisahan na natin to. Appetizer din to.” I guess this is my
hint para makialam na.

“HOOY, mga pigsa! Layuan niyo nga yung girlfriend ko!” Nagtinginan naman sa akin
yung mga lalaki pati siya. Mukhang relieved ang itsura niya.

“Girlfriend mo to? Itong bungangerang to?!” Nilapitan ko sila.

“Oo, bakit? Palag?” kapantay ko ng tingin yung leader nila, yung kamay ko nasa
jacket lang ng hoodie ko.

“Eh gag0 pala to eh!” Susuntukin niya dapat ako nang sipain ko siya sa weakest spot
naming mga kalalakihan.

“Sino kaya sa atin ang gag0? Magkakaanak ka pa kaya? Durog na ang kaligayahan mo
eh.” Tumingin ako sa iba, yung nakakamatay na tingin. “Sino pang papalag?!”
Nagtakbuhan sila papalapit para sumugod. Ginantihan ko naman sila, amy isang beses
pa nga ng mapatingin ako kay Jamie eh halos luluwa na yung mata sa laki, kinindatan
ko nga at napapikit lang siya. As usual, napatumba ko lahat. Para saan pa’t
miyembro ako ng fraternity kung hindi ko naman gagamitin yung skills ko.

Nilapitan ko na siya, tulala pa rin sa mukha ko. Inalalayan ko siya sa paglalakad,

mukhang nanghihina. Parang siya ang nakipag-away ah? Technically, oo dahil sa
pagbubunganga niya. Pero ni hindi nga siya nahwakan nung mga kutong lupa na yun eh!

“Matutunaw na ko niyan.” Sinabi ko nang mapansin kong tulala pa rin siya.

“Salamat.” Nangingilid yung luha niya.

“Ang galing mo ngang magbunganga kanina eh, parang hindi mo na ako kailangan
kanina.” Tumawa ako para mabawasan yung ilang niya sa akin.

“Sorry pala kung nabasag ko yung frame nang picture niyo ni Jasha. Di ko naman
sinasadya eh.”

“Ako ang dapat mag sorry. Peace na tayo ah? Magluluto pa kaya tayo.” Ngiitian ko
siya. Natulala na naman siya.

“Bat na naman?”

“marunong ka palang ngumiti ng ganung ngiti?” Ha? Ang gulo niya.

“Hindi kita maintindihan.”

“Yung ngiting walang kaplastikan at ka-sarcastic-an.” Oh. Yun pala.

“Tao rin naman ako no. Marunong din ako ngumiti ng ganun.”
Nag-usap kami sa daan, nagkaayos na kami kaya lang akay-akay ko pa rin kasi parang
hinang-hina pa siya sa mga nakita niya. Ano bang kapanghina-hina dun? Wala naman
eh. Astig nga eh. Parang nanunuod ka lang naman na binubugbog si Pacquiao ng isang
UFC fighter. Hahaha.

“The next time na magwo-walk out ka, kailangan dapat nasa paningin pa rin kita.”

Chapter SIXTEEN
the bad side of him

Jamie’s POV

Oh-kay. Napag-usapan namin ni RE na 15 days ang trabaho ko sa kanya. Medyo nakapag

loosen up na ako after ng fighting scene ni RE. Grabe, I can’t believe his that
good at fighting! Lumalabas lalo ang bad boy side niya, more like a gangster. Well,
gangster naman talaga siya. ^-^

Well, may isa siyang dialog na nakapagpatameme sakin. Grabe naman kasi eh, ano bay
un? Pambanat? Psh. Wala kasi akong alam diyan sa love something-something na yan
eh. Di pa kaya ako nagkaka boyfriend. Well, siguro naman matagal niyo nang na
figure-out yun.

“Anong susunod kong hihiwain?” Nagluluto nga pala kami ng spaghetti. (sh1t, I’m
drooling. Ahaha. :) )

“Tapos ka na bang maghiwa ng onion and garlic?” Hindi ko kasi alam kasi nandito ako
ngayon sa harapan ng kalan at nandun siya sa table at naghihiwa.

“Yes, of course.”

“Pinong-pino ba?”

“Tignan mo kaya, MA’AM?!” Napatingin ako sa kanya.

“Antaray nito.” Tinignan ko, pino naman.

“So, ano nang susunod kong gagawin?”

“Kunin mo yung pinagiling nating chicken breast dun sa may freezer.” Chicken ang
napili namin kasi mas malinamnam yun kesa sa pork. ;)

“Nakuha ko na. Next?”

“I-defrost mo.”

“How?”
“Ibabad mo sa basin na may water or para mas madali eh i-microwave mo.” as usual,
he chose the easier way to defrost.

“And next?”

“Lika dito, I’ll teach you how to boil the pasta. ” Lumapit naman siya. “Diba
nalagay mo na yung tubig then nagboil na yung water?” Tumango naman siya. “Lagyan
mo nang one tablespoon ng oil then a tablespoon of salt.” Sinunod naman niya ako.
Inabot ko sa kanya yung pasta sticks. “Take these and put it there.” ginawa naman
niya. Madali naman talaga siyang matuto eh.

“What’s next?”

“Kunin mo yung kawa.” Kinuha naman niya at tinuro kong ilagay sa kalan and ako na
nagbukas ng kalan. “Dapat tama lang yung heat ng apoy, baka kasi masunong yung
gigisahin natin, diba? Pakiabot yung onion and garlic.” Binigay naman siya sa akin.
“Do it.”
Napatingin siya sa akin. At ang tingin naman niya na nakakainis, parang tinubuan
ako ng isa pang ulo.

“Anong tini-tingin tingin mo? I said do it.”

“Di pa nga ako marunong eh!”

“Syempre, kukuha ka ng lifter diba?” kinuha naman niya. “Unahin mong gisahin yung
garlic, then after awhile igisa mo na rin yung onion.”

Sumunod lang siya sa instruction ko. Tapos na yung pasta tapos nang lutuin, yung
sauce na lang kasi may onting adjustments pa akong ginawa dun sa lasa. Tolerable
naman kasi it’s his first time to cook for his kids.

“Okay na?”

“Onting adjustments lang ginawa ko sa lasa. Masarap naman na siya. Try mong
tikman.”

“Sige, sige.” Kumuha kami nang kanya-kanya at kumain. Aba ang mokong, nasarapan!

“Gising ba si Kurt at Kyea?”

“Tignan mo kaya dun sa taas. Tapos pag gising eh pakainin na natin.” Ayos tong
gag0ng to ah. Ano ako utusan?! Sumunod na rin naman na ako dahil niligtas niya ang
buhay ko kanina.

Umakyat na ako. Dumiretso sa pink and green door, nakita ko silang magkatabi sa
kama, yakap ni Kurt si Kyea. Ang cute-cute nilang tignan. Magandang kuya siguro si
Kurt paglaki nila. Napansin niya ako sa kwarto at napatayo at tumakbo sa akin at
yumakap.

“Yey! Tita Jamie is back! Akala ko po hindi na kayo babalik. Peace na kayo ni
Papa?”

“Peace na kami. Don’t worry. Di nay un mauulit. Tara, kain na tayo sa may baba.”

“Ayoko po! Baka mamaya take-out na naman yan eh!”

“No, Kurt. Nagluto kami ni Papa mo.”

“Talaga po?!”

“Oo, kaya tara na. Masarap yun, natikman ko na eh.”

“Sige po, tara.” Binuhat ko na si Kyea. Ewan ko ba sa batang to. Sana naman wala
siyang autism, dapat kasi marunong na itong magsalita diba?

Bumaba na kami at dumiretso sa kitchen. Dun na kami kumain kasi magiging hassle
kung sa dinig room pa kami kakain eh 4 lang kami tsaka para mahugasan ko na rin.
Usapan nga pala namin na ako ang maghuhugas kasi niligtas niya ang buhay ko. Psh.
Blackmail. >:(

Pagktapos naming kumain eh naghugas agad ako nang pinagkainan naming apat. Ewan ko
ba dito sa taong to, mansion ang bahay pero walang katulong?! Well, di ko pa naman
natatanong sa kanya eh. Malay mo once or twice a week eh may hina-hire siya para
maglinis dito.

Yun nga, bago ako magsimulang maghugas eh nagpaalam siyang lalabas saglit at
magyoyosi lang daw siya. Well, wala naman ako sa posisyon para pigilan siyang
magyosi. Tatapusin ko na lang to para samahan yung dalawang bata sa garden.

Pero, I have this feeling na may mangyayari na namang masama. Sana wala pero
kakaiba talaga eh.

RE’s POV

Nagpaalam ako kay Jamie na magyoyosi ako, oo magyoyosi nga ako pero may balak pa
akong gawin. Umakyat ako sa taas at pumasok sa kwarto ko. Pumasok ako sa secret
room sa kwarto ko. Yep, room within a room. Nandun nakalagay lahat ng baril ko,
syempre licensed lahat yun. Yung kinuha ko lang eh yung 45 ko at tinago sa luob ng
jacket ko.

Mag aalas-siyete na pala. Lumabas ako ng bahay ko at pagkalabas na pagkalabas ko sa

gate eh kinuha ko yung cell phone ko at tumawag kay Nick. Sinagot naman niya agad
after the 2nd ring.

“Napatawag ka?”

“May totodasin ako ngayon.” Sinidihan ko naman yung yosi ko at hinithit.

“Sino naman yan? Baka nantitrip ka lang ah.”

“Di no. Yung mga richkid na adik sa Holand Street.”

“Bat naman? As far as I know eh wala ka namang pakialam sa mga palarak na yun?”
“Muntikan na ma-rape yung kaibigan ko.”

“Sh1t. Buti hindi natuloy!”

“Oo nga eh. Mabuti na lang at nakita ko. Mabuti na lang rin at matapang yung
kaibigan kong babae at tinalakan sila.”

“Sino ba yang tropa mo at talagang papatay ka para sa kanya?” OOPS. I was caught
off guard. “Sabin a nga ba at chicks yan eh.”

“Gag0 ka ba? Di no.”

“San tayo magkikita?”

“Wag kayong masyadong pahalata sa Holland Street, back up lang kailangan ko, alam
mo na kung sakaling...”

“Gagu. Hindi ka naman mapapahamak eh. Magaling ka pa sakin eh.”

“Basta, dude, sa may Holland ah? Wag muna kayong susulpot hanggat di ako
napupuruhan.”

“Okay. Bye.”

I pushed the red button and continued walking, nag-iisip ako kung anong diskarte
ang gagawin ko, bubugbugin ko lang ba hanggang sa mamatay, bubugbugin ko hanggang
sa malumpo lang, babarilin ko agad sa parte lang ng katawan o headshot?

Nakarating na ako sa Holland Street, madilim na pero tinuloy ko pa rin ang

paglalakad, panigurado namang makakasalubong ko yung mga kutong lupang yun. Inayos
ko yung baril ko sa luob ng jacket ko, at pagkatapos eh umayos ako ng tindig.
Nakita ko na sila, may mga hawak na dos por dos. If only they knew na may dala
akong baril.

“Sabi na nga bat babalik ka dito eh.”

“Diba 4 ang kayo kanina? Bakit nagdagdag kayo ng kasama? Ano kayo, na chicken-out?”

“Ang yabang mo rin no?!”

“Di mo kasi kilala kinakalaban mo, ulupong.” Nahahawa na ata ako kay Jamie.

“Sino ka ba?” Lumapit siya hanggang magka-level na yung mukha namin.

“Si RE, ang papatay sa’yo.” Lumapit din ako. Angasan pala hinahanap mo ah? Ibibigay
ko sa’yo.

“Diba girlfriend mo yung bungangerang yun?”

“Oo, bakit?” Nagsinungaling na si Jamie at pinaniwalaan na nila kaya papanindigan

ko na.

“Pano ka nagkagusto dun? Ah baka naman appetizer mo lang yun? Sana binigay mo na
lang samin, mukha namang magaling sa kama eh.”

“Maghanap ka ng ibang babaeng makikipaglaro sa’yo wag yung akin. Kaya lang, may
papatol pa ba sa’yo eh mukha ka namang alipunga?”

“Eh gag0 pala to eh.”

“Matagal ko ng alam yun at hindi na kita kailangan para malaman yun.”

Susuntukan niya ako pero nakailag ako, edi sinuntok ka din siya. Napatumba ko siya
sa isang suntok sa sa panga, future UFC fighter ata to. Nagsuguran na yung iba,
siyempre, bakbakan na to. Suntok dito, suntok diyan, sipa dito, sipa duon, headbat
dito, headbat dyan, inagaw ko yung dos por dos nung isa at pinampalo ko sa kanila,
mamaya ko pa kasi ilalabas yung 45 pistol ko. Palo dito, palo dyan at palo duon!

Naalala ko bigla si Jasha, yung sa Boracay nung binastos siya ni Kyler at binugbog
ko siya sa likuran nang isang bar.

May nakasuntok sa akin sa mukha, pumutok yung labi ko, siyempre sumtok ako,
nasuntok niya pa rin ako, napaupo ako, may nakapa ako sa gilid, isang malaking
bato. Naalala ko yung ginawa k okay Kyler, at gagawin ko rin yun ngayon.

Napatayo ako at pinalo ko yung bato sa ulo niya. Syempre, nanlanta siya at nawalan
ng malay. Naglapitan pa yung iba sa akin at ginawa pa yung ginawa ko sa isa na
pagpalo ng ulo. Hanggang sa isa na lang ang natira sa kanila, yung mataba, sinipa
ko siya sa sikmura habang nakahiga, sinipa sipa ko siya hanggang sa sumuka siya ng
dugo.

Nag-umpisa na akong maglakad, napansin ko lang si Nick na may tinuturo, hindi ko

marning yung sinabi niya, sumigaw siya.

“Tol, sa likuran mo!!!!” Pagkaharap ko…

*BHAAAAAGGGG!!!!!

Napalo ako sa ulo at napahiga ako, hinihingal pa yung pumalo sa akin, naaninag ko
kung sino siya, yung ulupong na leader na mukhang alipunga.

“Akala ko ba papatayin mo ko?! Sinabi naman kasi sa’yo na akin na lang yung
appetizer mo!” Di niya napansin na hinuhugot ko na yung baril ko.

“Gag0 ka ba? Hindi pa ako tapos sa’yo!” Papaluin niya sana ako ulit pero nasipa ko
siya. Natumba naman siya, ako naman ang tumayo. Tinapat ko sa kanya yung baril ko.

“W-Wag!”

“Sino ka para sabihan ako ng gagawin ko?! At isa pa…”

“—Hinding-hindi ako makakapayag na tinatawag niyong appetizer ang main course ko!”

*BOOOOOOOOOOOOMMMMM!!!

Chapter SEVENTEEN
wakw me up when september ends

RE’s POV

Pagdilat ko, puro puti lang ang nakikita ko. Imposibleng langit ang nakikita ko.
Bumangon ako sa kama, naglakad ako ng naglakad. Hanggang sa may nakita akong
babaeng nakatalikod. Nilapitan ko siya at kinalabit.

“Miss?” Lumingon siya. I froze.

“Kamusta ka na, Yang?” Hindi ako nakapagsalita. “Hindi mo ako na-miss?” Tanong
naman niya.

“S-Syempre naman,” I can’t believe na kinakausap ko siya ngayon, though it wasn’t a

first time.

“Akala ko hindi mo na akona-miss dahil ang dami mong girls. Playboy ka pa rin.”
Ngumiti siya.

“Pwede ba kitang mayakap?” I hung up my arms.

“Oo naman.” Umakap siya sakin, niyakap ko siya ng matagal. Hindi ko napansin na
umiiyak na ako.

“Kailan ba tayo magkakasama ulit?” I managed to say between my sobs. Para akong
bata.

“Ikaw talaga, para kang bata. Hindi ka pa rin nagbabago. Ikaw pa rin yung lalaking
minahal ko kahit medyo lumala yung pagiging loko-loko mo.” Tumawa siya habang
magkayakap kami, bumitaw siya at pinunasan yung luha ko, nakatingkayad nga siya eh.
“Wag ka nang umiyak…” Hawak-hawak niya yung mukha ko, hinawakan ko yung kamay niya
na nakahawak sa pisnge ko, pinikit ko mga mata ko at in-enjoy ko yung moment nay
un, I cherished this moment.

“We are so perfect for each other… Bakit mo ako iniwan?” Sinabi ko habang
nakapikit. Dinilat ko yung mata ko nang magsalita siya.

“I left because I am not the RIGHT one for you. Rixx, I love you so much… If only I
had the control of destiny, sana tayo ang nagkatuluyan…” She smiled, a sad smile.
“Always remember, I am your guardian angel, nasa tabi mo ako palagi, hindi kita
papabayaan.” Tears were starting to fall from her eyes.

“Kailan ba ulit tayo magkakasama?” Tanong ko sa kanya.

“Malapit na…” Sabi niya nang nakangiti.

“Huh? Anong ibig mong sabihin? Mamamatay na ba ako?” Tanong ko sa kanya.

“Of course not. Hindi mo pa time no. Tsaka marami ka pang unfinished business.
Marami ka pang dapat gawing good deeds.” Sagot naman niya, ang labo niya ata.

“Pero anong ibig mong sabihin sa malapit na tayong magkasama ulit?”

“Makikilala mo ako sa ibang katauhan, sa ibang puso, sa ibang katawan, makikilala

mo ako sa isang tao. Maaaring minahal mo na siya o mamahalin mo pa lang.” Ngumiti
siya.

“Can I just see you every morning till I open my eyes?” Kinanta ko yung linya na
paborito ko sa theme song namin.

“Akala ko nakalimutan mo na yan.” Napangiti ko na naman siya.

“Pwede ba naman yun? Lahat ng tungkol sa’yo, hindi ko kayang kalimutan.” Ngumiti
ako sa kanya.

“Can I just spend my life with you?” Siya naman ang kumanta. “Miss na miss na
kita.” Umiyak na siya ng umiyak, niyakap ko siya, hindi ko sasayangin ang oras na
to,

“Miss na rin kita. Miss na miss. Mahal na mahal, kahit ang sakit-sakit na.” Umiyak
na naman ako.

“September na pag gising mo. Anong balak mong gawin?” Pinunasan niya yung luha niya
at ngumiti, nagpipigil ng luha.

“I don’t know. I can’t face this 100 days again. Maaalala ko lang lahat, from good
time hanggang bad times, Jasha, Yin, sorry sa lahat. Pinagsisihan kong lahat nang
nagawa ko sa’yo.” Ngumiti siya pero bumagsak na naman yung luha niya.

“For the last time…” Hindi ko alam kung anong ibig niyang sabihin pero palapit ng
palapit yung mukha niya, nilapit ko na rin yung akin. We kissed.

“I love you.” Then she’s gone.

“JASHA!!!” Napa bangon ako sa kama. Medyo kumirot yung ulo ko, napahawak tuloy ako
dun sa masakit na part. Nagtakbuhan yung mga tao papunta sa akin. Yung pinakaunang
lumapit yung niyakap ko kahit hindi ko maaninag kung sino siya.

“Let me hug you for just 5 minutes.” I cried and sobbed. That was the best dream,
ever. “Jasha…” I cried like a child.

“Shhh… Tahan na…” Hinagod niya yung likuran ko, sa boses niya pa lang, kilalang
kilala ko na siya.

Pinalabas muna nila yung ibang hindi nakakaalam kung anong nangyari, including
Jamie. Hindi ko pa kayang ikwento lahat-lahat sa kanya, masakit pa.
“Insan, ayos ka na ba?” tanong ni Ina.

“Masakit pa rin ang ulo.” Halata sa boses ko ang lungkot, ang pagod, ang
paghihintay, ang sakit.

“RE, nandito lang ako sa tabi mo.” Ngumiti siya sa akin at na-appreciate ko naman
yun.

“Ano nga palang nangyari at nandito ako sa ospital?” Tanong ko sa kanila.

“Nakipagbugbugan ka naman daw kasi.” Andito pala si Aste. Buti naman.

“Alam ko naman yun eh, what I mean is bakit ako napuruhan? Sa pagkakaalam ko hindi
malaki yung damage sa ulo ko.” Lumapit si Aste.

“Ganito kasi yan, Dude. Nung babarilin mo yung leader nila eh may pumalo sa ulo mo
kaya hindi mo natuloy at bumagsak ka, nagtakbuhan na yung mga ka-brad mo para
puruhan yung gumawa niyan sa’yo…”

“Buti naman. Kung hindi, sila ang pupuruhan ko pagkatapos kong gumaling dito.” Biro
ko naman.

“Bakit ka nga ba nakipagbugbugan?” Naalala ko bigla si Jamie.

“Dahil kay Jamie.” Napangiti naman ang loko pati si Ina.

“At ano naman ang meron kay Jamie?” Nang-uusisa na naman sila.

“Nag-away kasi kami dahil nabasag niya yung picture frame na pinaglalagyan ng
picture namin ni Jasha, nag walk-out siya dahil nasaktan sa sinabi ko. Sinundan ko,
ayun, nakita ko, pinagtitripan siya ng mga tambay sa Holland street. Muntikan ma-
rape, mabuti na lang at tinalakan niya para madelay yung binabalak nila, ayun
syempre, hero na naman ako, pinagtanggol ko at binugbog ko. Umuwi kami tapos
nagcooking lessons na, nagpaalam lang ako na mag-yoyosi pero dala ko na yung 45
pistol ko nun.” Ang haba ng speech ko, grabe.

“Pasaway ka talagang lalaki ka.” Natawa na lang silang dalawa ni Ina.

“Ilang araw na nga pala ako dito?” Tanong ko.

“2 weeks ka na dito, Dude.” May naalala na naman ako.

“September na pag gising mo. Anong balak mong gawin?” ANg panaginip ko.

“Oh? Bakit lumungkot yung mukha mo?” Nagtaka naman sila agad.

“Tol, September na.” Lumungkot din ang mukha nila.

“Ang bilis nang panahon no?”

“Sobrang bilis…”

“Anong balak mong gawin?” Ang tanong ni Jasha.

“Hindi ko kayang harapin ang 100 days na yun.”

“Kami rin naman eh. Especially my wife, but we have to. Life must go on.”

Nakatulog ulit ako, in-examine na naman ako ng mga doctor at inasikaso yung mga
kung anu-anong papeles regarding sa paglabas ko ng ospital. Si Mommy naman eh
dumating, tinalakan na naman ako pero she’s grateful dahil kahit papano eh good
deed daw yun.

May umalog sa higaan ko. Inaantok pa ako eh~

“Fvck! Wake me up when September ends!”

Chapter EIGHTEEN
i was his first in everything

Jamie’s POV

Nagulat ako nung sumigaw siya. He really hates the month of September! I can tell…
He opened his eyes. I thought he said, he wake him up till September ends? They why
the hell his eyes were open?!

“I thought you said wake you up when September ends?”

“I can’t continue to sleep. You disturbed me!”

“Sorry, nagsasalita ka na naman kasi habang tulog eh. Akala ko binabangungot ka.
Yun pala, siguro nagwe-wet dreams ka lang!” Ano na naman ba tong naglalalabas sa
bibig ko!

“Gag0, hindi. Asa ka namang ikaw yung pinagpapatansyahan ko sa panaginip kung

sakaling nag wet dreams ako kanina!” Ako pa ang ginag0. Kung hindi ka lang talaga
nabugbug, hinayupak ka, matitikman mo ang inis ko!

“Ako pa ang gag0 ngayon? Tignan mo nga itsura mo, nabugbog ka ng mga pangit na yun!
Bakit ka pa kasi bumalik dun?!”

“Pakialam mo ba ha?”

“Dahil dala ka ng konsensya ko no! Somehow, alam kong isa ako sa dahilan!” Sigaw ko
sa kanya.

“Asa ka namang kasali ka sa mga dahilan.” Sagot naman niya.

“Eh bakit ka nga bumalik dun?” Di ko siya titigilan hanggat hindi ko naririnig na
dahil yun sakin! OO! Ambisyosa ako!

“K-Kasi… naubusan ako ng sigarilyo! OO tama! Yun nga!”

“ENK! LYING! Liar! Sinungaling! Choochoo!” Nag-sigan ako ng X gamit ang mga braso
ko. Natawa naman siya bigla.

“Para ka talagang bata! Umuwi ka na nga!” Bigla kong naalala ang kamalasang dinanas
ko habang natutulog si RE dyan sa kama niya nuong mga nakaraang araw. “Anong
sinisimangot mo dyan? Siguro ayaw mo akong maiwan mag-isa no? Mami-miss mo kasi
ako. Tsk. Sabihin mo lang kasi.” Ang kapal nito!

“Napalayas ako sa inuupahan ko.” Malungkot kong pagkasabi.

“Huh?! Bat naman?” Nagtaka ka pa eh hindi mo binigay yung sweldo ko nung isang araw
dahil nagpabugbog ka.

“Eh kasi naman yung bossing ko, nagpabugbog nung isang araw at hindi naibigay yung
sweldo ko. Kaya kahit anong pakiusap ko dun sa Land Lady naming akala mo kung
sinong mayaman eh ayaw akong pagbigyan!”

“Easy ka lang… Chill. San ka natutulog nitong mga nakaraang araw?”

“Dito mismo.” Sinabi ko nang naiirita.

“WEHH?!” Ayaw pang maniwala! Bwiset!

“Nakikita mo naman siguro yun, diba?!” Tinuro ko naman sa kanya yung 3 maleta kong
nasa gilid.

“Eh diba nandito si Mommy nung mga nakaraang araw tsaka si Serena, eh bat hindi ka
muna sa kanila nang hingi nang pera at ako na lang ang magbabayad.” Eh tanga naman
pala talaga nito eh.

“Nakakahiya kaya! Tsaka nakahandusay ka dyan tapos ako manghihingi ng pera sa Mommy
mo, tsaka sa pinsan mong idol ko. NO WAYYY!”

“Sheesh. Fine. Whatever.”

“Anong fine whatever ka dyan! Yung sweldo ko!” Nagkamot naman siya ng batok.

“Oo na! Andito ba yung hoodie na suot ko nung nabugbog ako?” Hinanap ko naman, ayun
sa may sofa, nakatupi.

“Ayun oh, nakatupi.” Tinuro ko naman sa kanya kung nasaan.

“Pakiabot.” Sinabi niya. Teka nga, utusan niya ba ako?!

“Aba! May utusan ka ah?!”

“Sige, bahala ka. Andyan pa naman yung sweldo mo.” Pagkarinig ko nun eh dali dali
kong kinuha yung hoodie niya at binigay sa kanya. Natawa naman siya. “Matindi
talaga pangangailangan mo no?” Sinimangutan ko lang siya. May binato naman siya
sakin at nasalo ko naman.

“Anong gagawin ko dito sa susi ng kotse at bahay mo?” Tanong ko ng taas kilay.

“Linisin mo yung bahay at kotse ko.” ANO?!

“HOY! Abuso na yan! Ang alam ko tagaturo lang ako sa pagluluto!”

“That is basically the point. You can’t teach me how to cook like this. Kaya
bibigyan kita ng ibang trabaho muna,”

“At yun ay ang pagkakatulong?” tanong ko sa kanya.

“Nope. Let’s say my secretary.” Sabay ngiti niya. Naku! Wag mo akong dadaanin sa
ngiti!

“Wag mo nga akong pinaglololoko!” Sigaw ko sa kanya.

“Wag ka ngang hot. Isipin mo na lang tinutulungan kita.”

“Pero ayokong maging katulong mo!”

“Edi wag mong isiping katulong kita! Ikaw na nga tong tinutulungan eh! Ikaw pa tong
nagmamataas!”

Nanahimik naman ako, oo, may point siya, first time~ HAHAHA. Ako na nga tong walang
mapupuntahan at walang pera, ako pa tong nang-aaway at nagmamataas. Wala naman
akong maipagmamalaki sa kanya.

“May nakita ka na bang bago mong mauupahan?” Bigla niyang tanong.

“Wala pa nga eh.” Yumuko ako.

“Sa bahay ka na lang tumira.” Napaangat yung ulo ko at bumagsak ang panga ko!

“H-Huh?!” A-anong pinagsasabi niya?!

“Sa bahay ka na tumira, habang naghahanap ka ng matitirahan mo.” Ngumiti siya. Sus!
Ambisyosa ka, Jamie! Malamang, hindi dahil gusto ka niya, gusto niya lang tumulong!
Teka—ano naman kung wala siyang gusto sakin?! “Ayaw mo?” Umiling ako. “Okay.”

“No, no, no!” tumingin siya sakin. “I mean—sige, oo payag na ako!” Ngumiti siya.

“Sige, umalis ka na. Linisin mo na yung sasakyan ko.” Ngumiti naman siya ng pang-
asar. Makaalis na nga.

Ahyanna’s POV

Nandito ako ngayon sa school, tinamad akong dalawin sa ospital si RE. Magbabarahan
lang naman kami nun eh. Mabuti pa dito, may mga nahuhumaling sakin, including Prof
Robi, na kahit hindi ako gumagawa sa subject niya eh isang kalabit lang sa kanya,
1.0 kagad ang grades ko. Haha.

“Uhm, Miss?” Napalingon ako nung may kumalabit sa akin. Parang kilala ko itong
babaeng to,

“Yes?” Tanong ko sa kanya.

“Hindi ba ikaw si Ahyanna? Nagkita na tayo sa bahay ng mga Lauchengco.” Ah, sabi ko
na nga ba, siya yung babaeng binalaan ko.

“Ako nga. Diba ikaw si Jamie?” Tumango naman siya.

“Wala ka bang klase ngayon?” Tanong niya na parang nahihiya.

“Wala naman. Bakit?” I think she’s nice.

“Uhm, pwede mo ba akong samahan? Wala pa kasi akong formal friends dito eh. Okay
lang ba yun sa’yo?” Nag blush naman siya. Kakaiba naman tong si Jamie. No wonder
type siya ni RE.

“Sure. Tara!” Hinila ko siya at naglakad papuntang taas.

“San tayo pupunta, Ahyanna?” Hingal niyang tanong habang tumatakbo kami papuntang
taas.

“Sa haven ko. Wag kang mag-alala, malapit na tayo.” Nakarating na kami dito sa may
roof top. Binitawan ko yung kamay niya at tumakbo ako dun sa may railings.

“Dito ang haven mo?” Tanong niya.

“ Bakit? Ayaw mo ba dito? Pwede ka ng bumaba.” Tumingin ako sa langit at ngumiti.

“Hindi naman sa ganun. Nagtatanong lang ako. Di ko akalain na pumupunta ka dito,

first day of classes pa lang gusto ko ng pumunta dito kaya lang sabi nila, off
limits daw. ”

“Bakit hindi si RE ang isama mo dito? Walang imposible sa lalaking yun.” Sumimangot
naman si Jamie.

“Ganun ba kalakas ang kapit niya dito sa school na to?” Natawa naman ako sa kanya,
napahawak naman siya sa buhok niya.

“Oo. Baka nga mas higit pa sa inaakala mo.” I can’t believe she doesn’t know na si
RE ang may-ari ng school na to!

“Alam mo ba kung bakit malakas kapit niya?” Tanong niya.

“Oo, pero mas maganda kung ikaw makaalam mag-isa.” Ngumiti ako sa kanya.

“Ganun ba? Sige, saka ko na lang aalamin.” Yumuko siya.

“Theories? Meron ka?”

“Actually, meron. Pero nakakahiya, wag na!” Sabi niya sabay ngiti. She’s cute. >.<v

“Sabihin mo na sa akin. Tsaka lumapit ka kaya sakin, di naman kita kakainin eh.”
Lumapit siya sakin sa may railings.

“Naisip kong, baka bakla yung may-ari ng school at binibigay niya ang serbisyo
niya.” Namula siyang bigla, natawa naman ako. OMG~ Ano bang klaseng babae to!
Playboy pag-iisipan na bakla si RE at namamakla?! GHAD!

“Mapapatay ka ni RE kapag nalaman niya yan sa’yo.” Tawa pa rin ako ng tawa.

“Talagang matagal na kayong magkakilala no?” Bigla niyang natanong, nakayuko pa rin
siya.

“Oo, since birth.” Napangiti sa nang maalala ko ang childhood memories namin.

“Would you mind kung magpakwento ako ng past niyo?” Napatingin ako sa kanya.

“I won’t. Tara, upo tayo dun.” umupo kami dun sa part ng railings na may mga upuan.

“Ganyan ba talaga kaloko si RE dati?”

“Mas gumulo siya ngayon. Di naman yan gumagamit ng babae dati eh, simpleng flirt
lang kaya niyan.” Napangiti ako.

“Bakit?” Nakatingin na siya sakin.

“Because I was his first. I was his first in everything.” Nanlaki yung mata niya.

“Everything?! As in EVERYTHING?!” Natawa naman ako sa reaction niya,

“I was his first friend, first best friend, his first love, his first girlfriend,
his first heartbreak, his first dance, his first hug, his first kiss and first… ”
Namula naman siya. Siya ang nahiya para sakin. HAHAHA.

“Eh bakit kayo naghiwalay?” napabuntong hininga ako.

“Because I was definitely not his last.” Ngumiti ako sa kanya.

“Do you still love him?” Nakangiti pa rin ako at intently siyang nakikinig.

“Kailangan pa bang tanungin yan? Di pa ba obvious ang sagot?” A tear fell from my
eye. “Ikaw? Mahal mo na ba siya?” she was caught off guard.

“Ah-eh. W-Wala!” Mabuti naman.

“Siguraduhin mo lang na walang namamagitan sa inyo, ngayong alam kong walang

something sa inyo eh makakabalik na ako sa kanya, and surely I won’t let him go.”
banta ko sa kanya pero nakangiti pa rin ako.

Chapter NINETEEN
the unexpected c

RE’s POV

It’s been a week. One week na rin akong naiirita kay Ahyanna at Jamie. Alam niyo ba
kung bakit? Kasi si Ahyanna, punta ng punta dito sa bahay! Nilalayuan ko na nga,
gumagawa pa nang way para makipag flirt sakin! Kaasar! Isa pa tong si Jamie, iba
nga lang ang issue ko sa kanya, di niya ako masyadong pinapansin. Kapag andito sa
bahay si Ahyanna eh nandun lang siya sa kwarto niya o sa room ng mga bata. Ewan ko
nga ba bat ako napipikon. Naturuan niya naulit akong magluto, kahapon kasi kahapon
ako masyadong okay na makakilos—well, hindi pala kasi habang nagtuturo si Jamie eh
nakapulupot sa braso ko si Ahyanna. Kahit anong taboy ko, walang epek! Si Jamie
naman deadma lang, patuloy sa pagtuturo.

“RE?”Sabay katok. SI Jamie yan. Kilalang-kilala ko na ang boses niya no.

“Pasok.” Binuksan niya naman yung pinto, kaya lang bigla siya napatalikod pagpasok
niya. “Anong problema mo?” Nasa kwaro nga pala kami, nakahiga ako sa kama ko habang
nanunuod ng NBA.

“Pwede bang magbihis ka?” OH. Yun lang pala.

“Sus. Napaka conservative mo talaga.” Nagbihis na ako nang maayos na shorts.

Nakaboxers lang kasi ako. Nag t-shirt na rin ako para kay Manang. “Okay na, Manang.
Pwede ka nang humarap.” Humarap naman siya pero hindi siya lumapit sakin.
“Uhm, andyan na sa baba si Ahyanna.” Hindi siya nakatingin sakin.

“UGH! Baka naman pwedeng paalisin mo yung babaeng yun? Please?” Nag puppy dog eyes
pa ako. LOL.

“Ano ka ba! Nakakahiya dun sa tao!” Tumakbo ako papalapit sa kanya, kumapit ako sa
balikat niya at inalog siya ng inalog!

“Hindi mo ba nahahalatang naiirita na ako sa kanya?! Please naman! Maawa ka naman

sakin!” Nakatingin na ako sa mata niya at tinigil ko na ang pang-aalog sa kanya.

“Di mo man lang i-appreciate yung effort nung tao!” Sinigawan niya ako. Na-miss ko
to ah. Yung sigawan namin. Sisigawan ko din sana ulit siya ng marinig naming dalawa
ang sigaw ni Ahyanna.

“Aakyatin ko na kayo, guys! Tapos narinig namin ang yabag niyang patakbo papunta sa
kwartong ito.

Nagpanic naman ako at sinara ko yung kwarto. Hindi ko naman na-lock at di ko alam
kung saan ako tatakbo. Kung tatalon ba ako sa bintana o ano?! Tama! Sa CR!

“Sabihin mo tumatae ako! Sabihin mo may LBM ako at hindi tumitigil!” Patakbo na
sana ako ng CR nang hilahin ako ni Jamie.

“RE! Ano ba?! Wag ka ngang ganyan!” hindi ko siya sinagot kasi narinig kong
papalapit na nang papalapit si Ahyanna. May pumasok namang kalokohan sa isip ko at
hinila ko papuntang kama si Jamie. “A-Anong gagawin mo sakin?!” Tanong niya.
Tinulak ko siya sa kama. Tatayo sana siya pero dinaganan ko siya, I took her arms
and pinned her down. “A-Ano ba?! Ang bigat mo— ” Tamang tamang pagbukas ng pintuan
ni Ahyanna, hinalikan ko na sa lips si Jamie.

“RE—Oh my…” I was still kissing Jamie. Ramdam kong iiyak na si Jamie, kanina pa
siya pumapalag, but I used so much force to stop her. Napatingin ako kay Ahyanna sa
pintuan, kunyari nagulat.

“Ahyanna?! Nandito ka pala?” Hindi niya ako sinagot at tumakbo na siya paalis,
which leaves me with Jamie. Napatingin ako sa kanya. She was crying, nakaupo na
siya sa kama. Nakatayo lang ako sa harapan niya. “Uh—sorry. Hindi ko naisip kung
ano yung nagawa k—”

*PAAAK!

Then she stormed out my room. Oh-kay! I know! I deserved that slap. Wala na
talagang pumasok sa isip ko para mapalayo sakin si Ahyanna! Nakakapikon na kasi eh!
Ngayon naman mukhang mapapalayo na talaga sakin si Jamie.

Fvck! I’m so dead!

Jamie’s POV

“RE! Ano ba?! Wag ka ngang ganyan!” hindi niya ako sinagot. Hinila naman niya akong
papuntang kama! Nako! Anong gagawin niya sakin?! Bata pa ako! Ilang taon pa lang
ako! “A-Anong gagawin mo sakin?!” Tanong ko sa kanya, tinulak niya ako sa kama na
ikinagulat ko, napabangon ako ulit pero dinaganan niya ako, then he pinned my arms
above me. “A-Ano ba?! Ang bigat mo— ” Saktong paghalik niya sa lips ko nang pumasok
si Ahyanna.

“RE—Oh my…” He was still kissing me. Nangingilid na yung luha ko, kanina pa kasi
ako pumapalag, but he used so much force to stop me. Napatingin siya kay Ahyanna sa
pintuan, kunyari nagulat.

“Ahyanna?! Nandito ka pala?” Hindi siya sinagot ni Ahyanna, tumakbo na siya paalis,
which leaves me with RE. Napatingin siya sakin. Ako naman umiiyak habang nakaupo na
ako sa kama niya. Nakatayo lang siya sa harapan ko. “Uh—sorry. Hindi ko naisip kung
ano yung nagawa k—”

*PAAAK!

Hindi ko na siya hinayaang mag-explain, tama na ang ginawa niya sakin. Tumakbo ako
papuntang kwarto ko at kinuha ko yung malate ko at kinuha ko yung mga damit ko sa
cabinet. I was packing my clothes while crying and cursing him!

“Mamatay ka na, RE! Akala ko nagbago ka na! Peste! ARGH!” May kumakatok sa pintuan.

“Jamie! Buksan mo tong pinto! Lem’me explain!” He pleaded which made me more angry.

“Explain your as$!” I screamed from the top of my lungs! I heard him laugh.

“Jamie, please! Mag-usap tayo!”

“Pano kita pagi-explain-in?! Eh pinagtatawanan mo ako?! Pano ko malalaman na

sincere ka?!” Sinigawan ko ulit siya. Feeling ko rinig na sa buong mansion yung
boses ko.

Patapos na akong mag impake. Papalabas na sana ako ng pintuan ng may sinabi siya.

“Don’t make this hard for me!” Binuksan ko ang pintuan at nagulat siya nang makita
ang maleta sa mga kamay ko.

“Anong don’t make this hard for me?! Tanga ka ba?! YOU’RE making this hard for me!
Nawalan ako ng kaibigan! Sinusumpa na siguro ako ngayon ni Ahyanna! At pinagmukha
mo akong masamang babae!” Lumabas na ako ng tuluyan, nilampasan ko siya.

Akala ko titigilan na niya ako pero nagkamali ako, hinila niya yung maleta ko nang
malapit na ako sa hagdanan.

“Ano ba?! Bitawan mo nga yan!” Nakipag agawan ako sa kanya.

“Hindi ko to bibitawan hanggat hindi ako nakasisiguradong hindi ka aalis nang

pamamahay ko!” Nagpanting naman ang tenga ko nun! Ang kapal ng mukha! Peste! Hindi
ko na matitiis ang kasamaan at kamanyakan niya!

“Ang kapal ng mukha mo! Bitawan mo ang gamit ko!” Ngumiti siya.

“Okay, fine!” Binitawan niya agad, dahil sa sobrang hila ko eh tumalsik yung maleta
ko at nalaglag sa hagdanan, at mahuhulog din ako!!!

“HAYOP KA, RE!!! AHHH!!!!!” Nagulat ako ng may maramdaman akong nakayakap sa waist
ko at sa likuran ko. Napadilat ako, and I saw his face, which is 1 cm away.
“Okay ka lang?” he looked concern.

“Do I look like I’m okay?!” I yelled at him. He smiled.

“Okay ka na, nakakasigaw ka na eh.” he laughed.

“Ha-Ha-Ha. Nakakatawa.” I said, with overflowing sarcasm.

But I was alarmed when he looked at me in the eyes, seeing his eyes full with pure
emotions that I can’t tell which was feeling right now. Then he looked down, at a
certain spot, at my lips. I gulped. And there! He kissed me, sweetly. I dunno why,
but I kissed back in the way I know.

“I love you.”

Chapter TWENTY
rixx

Jamie’s POV

He was still kissing me and I don’t know why! Imagination ko lang ba yung ‘I Love
You’ niya. Kaeklatan ko yun siguro. Gumana lang siguro ang imagination ko. We were
still kissing, mukhang walang balak kumalas sa labi ko yung labi niya. At baka san
pa to mapunta kaya kailangan ko tong gawin…

“ARGGH!!! ARAY!” Napalayo siya agad sakin. Ako naman natatawa. “Why the hell did
you bit my tongue?!” he shouted.

“Kung hindi ba kita kinagat eh titigil ka?” I asked him, with my left brow rising.

“Pwede mo naman akong itulak eh! Wag mo lang akong kakagatin, okay?”

“Okay.” Tinalikuran ko siya at bumaba na nang hagdanan at pinulot ang maleta ko.

“San ka pupunta?” Tanong niya at bumaba din.

“Aalis. Maghahanap ng bahay na matitirhan kung saan walang hahalik at manggulo

sakin.” I heard him chuckled kaya napaharap ako, which is a bad mood dahil nasa
likuran ko na pala siya.

“Don’t be like that.” he supped both of my cheeks.

“Layuan mo nga ako!” Tinulak ko siya pero nakangiti pa rin siya.

“Come on…” Lumalapit ulit siya.

“HEP! Wag kang lalapit!” Nakaharang yung kamay ko sa kanya, alam niyio yung yung
dalawang kamay na nakataas tapos sign siya na wag lalapit. Basta ganun. Kaya hindi
ko na hawak yung maleta ko.
“Lika na kasi dito! Hindi naman kita aanuhin eh!” Mas lumalapit na naman siya.

“ARGH! Ayoko nga!” hinawakan niya yung magkabilang braso ko. Uh-oh.

“Pero gusto ko.” Hawak niya na yung balikat.

“Dare to kiss me again, I’ll kick your nuts!” he laughed.

“Ambisyosa ka rin noh?”Nagulat na lang ako nung binuhat niya ako na parang isang
bigas ng sako. And he started walking up stairs. SHET NAMAN! Naka skirt ako!

“EEEEEPPPPP! Naka dress ako! Masisilipan ako!” I tried to fix my dress pero ang
hirap. Pag girl naman kasi masyado yung get-up ko! With matching flats pa!

“Ako lang naman makakakita eh! Tulog ang mga bata at walang mga katulong!” Then he
laughed. Naku! Oh no! Sabi na nga ba eh! May balak siyang masama sakin eh!

“Sinasabi ko na nga ba at may binabalak ka sakin eh!” he laughed again.

“Paano mo nalamang may binabalak akong gawin sa’yo?! Wag kang mag-alala hindi naman
kita papahirapan eh.” Then he laughed.

“Please don’t do anything bad to me. Please.”

“I can’t promise you that.” he chuckled.

He locked his door. Then he put me down on his bed. Napaurong kaagad ako dun sa
headboard. I was shocked when he took off his shirt. I gasped loudly. Those ABS,
drool-worthy! AHHH! Ano ba tong pinag-iisip ko?! Then he crawled towards me until
his face was an inch close.

“R—RE.” I stammered.

“Ssshhh… Mag shower lang ako, antayin mo ako ah.” Then he kissed my lips, smack
lang, tapos pumasok na siya sa banyo.

I was so SHOCKED! :o grabe na to! Hindi ko nga alam kung imagination ko lang yung
pagsasabi niyang mahal niya ako eh. Tumayo ako ng kama niya at tumakbo papunta ng
pintuan niya. Inikot ko yung door knob pero nakalock?! Paano yun?! Di-susi pati sa
loob?! Nakakaasar naman! AHA! Ang bintana!

So, ako naman si loka-loka eh pumunta sa may bintaa, pagbukas ko, SHEKKKKKKKKKKKKK!
Ang taas-taas ng babagsakan ko kung sakali! ARGH! No choice! I’m not ready for this
no! His 18 and I’m just 16! Ang bata-bata ko pa compared sa mga nagiging mga babae
niya no!

“Huwag ka nang magbalak na tumakas.” Pagharap ko sa kanya. JUSKO PO! Parang

titiklop ako kung gagawin niya sakin yung iniisip ko na sana wag naman! Nakatwalya
lang siya for God’s sake!

Napatakip naman ako ng mata ko. Narinig ko siyang tumawa at nagsalita naman siya,
mga salitang hindi ko inaasahang maririnig ko sa kanya.
“Tutal nasabi ko na namang mahal kita, dapat makilala mo na kung sino talaga ako.
Yung past ko. Dapat mong malaman kung sino ang future boyfriend mo.” Napababa naman
agad yung kamay ko sa mga mata ko, which is a bad idea! Because…

I saw his *thing between his legs.

“HOOOY! Sinong nagsabi sa’yong pwede mong ibaba yang kamay mo?” tinakpan niya agad
ng twalya yung lower half ng katawan niya.

“Bigla-bigla ka kasing nagsasabi ng kung anu-ano dyan eh! Tsaka anong future
boyfriend?! Hindi naman kita gusto eh! Tsaka wala ka namang sinabi na hindi ako
pwedeng tumingin ah?” Napatingin siya sakin at nag smirk. OOOOOPPPPSSS. Wrong
choice of words! SHET!

“AHA! Sinasabi na nga ba! Matagal mo na akong pinagnanasahan!” ANO DAW?!

“Ikaw?! Pagnanasahan ko?! EW! Ang manong mo na! Hindi kita type no!”

“Ah ganun?! Teka nga, huhubarin ko tong twalya ko, tutal gusto mo naman talagang
makita ang buong katawan ko eh!”

“Wag ka ngang ambisyoso! Don’t you dare take off that towel or else!”

“Or else what? Wala ka namang magagawa sakin eh! Ako ang may magagawa sa’yo.” I
felt myself flushed.

“Please, just stop what you’re doing. I’m a bit tensed up, okay? Magbihis ka na.” I
calmed myself.

“Sinong nagsabi na magbibihis ako?” he took another step closer.

“Please naman, RE. Wag mo naman akong takutin.” Napatalikod ako. I just heard him
chuckle.

“Manang, harap na.” Hindi pa rin ako humarap. Nagulat ako ng hinarap niya ako, pero
nakapikit pa rin ako. “Kapag hindi ka dumilat, hahalikan kita.” Bumukas agad yung
mata ko. Hindi kasi ako yung tipo ng babae na hindi sumusunod para mahalikan.

“Nakadilat na ako.” Pero ramdam ko pa rin yung pag init ng pisngi ko. Nakabihis na
siya, yung usual get up niya. Matching polo shirt, shorts at sapatos pa! Kaasar!
Ang gwapo niya!

“Wala naman akong gagawing masama sa’yo eh. Ikaw talaga, napaka green-minded mo.”
Nagulat ako nung niyakap niya ako at hinalikan sa noo. Tapos kinuha niya yung kamay
ko at sinusi niya na yung pintuan at lumabas na kami ng kwarto. Tahimik lang ako
kahit na uncomfortable ako dahil sa paghawak niya ng kamay ko.

Hinugot naman niya sa bulsa ng shorts niya yung iPhone niya. Tinawagan niya ata si
Serena para alagaan yung mga anak niya, kasi mag di-date daw kami! Kapal ng mukha!
Nakakahiya naman yung cellphone ko. Buti nasa bag ko lang. Hehehe. Kailan kaya ako
makakabili ng bago? I mean, kailan ko na talaga ng bago, hindi dahil sa luho, kasi
sira ng yung LCD ng cp ko eh. Kawawa naman ako, mahirap maging mahirap.

“HOOOY! Kanina ka pa nakatulala dyan!” Andun na siya sa kabilang side ng kotse

niya, ako nasa may pintuan pa rin ng bahay niya. “Ano pa bang hinihintay mo?!
Pasko?!” Nabwisit naman ako!

“Hindi pasko hinihintay ko! Redemption ang inaantay ko!” BWISIT!

“Halika na dito! Kahit anong klase ng pagtataray ang gawin mo, hindi uubra sakin
yan! Lalo lang akong nai-in-love niyan sa’yo!” Sabay tawa niya at pumasok sa loob
ng kotse niya.

OMO! Mahal niya talaga ako?! Hindi ba ako nag-ha-hallucinate?

Wala nang pumasok na kung ano sa utak ko, naalala ko na lang, nasa highway na kami.
Siya nakangiti lang. Tanghaling tapat eh ang saya-saya! Ang init-init kaya!
Nakakasilaw! Bwisit! Buti pa ang mokong, nakashades!

Napansin niya atang nakasimangot ako. Kaya napatingin siya sakin habang nakangiti.

“Anong sinisimangot mo dyan?” Maayos naman niyang pagtatanong.

“Wala to. Tumingin ka na lang sa dinadaanan natin, baka mabangga tayo ng wala sa
oras.” Simangot pa rin ako. At siya, nakangiti pa rin pero tumingin na siya sa
windshield.

“Alam mong tawag dyan sa mukha mo?”

“Hindi. Hindi ko alam. Bakit? Ano bang tawag sa mukha ko?”

“Yamot. Mukha kang yamot!” tawa naman siya ng tawa, hindi ko na lang pinansin.

Nagulat na lang ako ng binato niya sa lap ko yung shades niya!

“HOY! Gag0 ka! Baka mabasag yung shades mo! Mahal pa naman nito! Pang 2 months
supply ko na tong presyo ng Ray ban mo eh!”

“Iintindihin ko pa ba yun? Eh nasisilawan na yung mahal ko eh.” Ok, tama na.

Kinikilig na ako. Kaya lang, hindi ko talaga siya type! Oo, gwapo siya pero I hate
his hair. “Bat na naman? Bat ang sama ng tingin mo sa buhok ko?”

“I hate your hair, that’s why.” Natawa lang siya, nagulat kami ng bigla siyang nag
swerve sa kabilang daan! “Saan mo ba talaga ako dadalhin?!”

“Dapat didiretso na tayo sa bahay ko by the beach, pero dahil sa ayaw mo sa buhok
ko, change of plans.”

“Ano namang koneksyon?! Saan na tayo pupunta ngayon?”

“Sa mall.”

“Eh bakit?”

“ANG DAMI MONG TANONG!”

[coor=crimson] “Bwisit ka kasi!”[/color]

Hila-hila niya ako sa mall, pinagtitinginan kami ng tao, yung iba kakilala niya.
Binabati siya, tinatanguan niya lang. Tapos yung ibang girls ang sama ng tingin
sakin. Nagulat na lang ako ng nasa loob na kami ng David’s Salon [uy! Add fee!
hahaha] magpapagupit siya?! O ako?! Sino ba?!

“Anong gusto mong ipagupit ko?” Sabi niya pagkaupo sa upuan ng mga ginugupitan.
Mukhang kinikilig pa yung hair stylist.

“Ako pipili ng style ng gupit mo?”

“Oo nga! Ang kulit!”

“Uhm, kalbo?” Tumingin sakin yung hairstylist.

“Oh sige, kalbuhin mo na ako.” nanlaki yung mata ko dun sa sinabi niya sa
hairstylist.

“Uy! Uy! Uy! Joke lang!” Napatingin sila sakin.

“Akala ko makakalbo na ako.” Natawa naman ako sa itsura niya, mukhang relieve.

“Clean cut lang.” Ngitian ko siya.

Tapos na siyang gupitan pero hindi ko pa rin siya tinitignan. Natatakot ako, baka
pumanget siya o baka gumwapo siya! LOL. Nakabayad na siya dun sa cashier tapos
nakayuko pa rin ako. Nagulat ako ng akbayan niya ako.

“OMIGOSH! Si RE! Bagong gupit!”

“Girls! Si Papa RE, bagong gupit!”

“Who’s that girl?”

“My God! Baka bago niyang 1 week girlfriend yan!”

“Baka pinsan niya yan!”

“No! Si Serena lang ang pinsan niya na ka-close niya na girl no!”

“He’s so hot with his new look!”

Napatingin ako kay RE dahil dun sa sinabi ng isang babae na HOT daw siya. Pagtingin
ko naman eh nakatingin din siya sakin sabay ngumiti. Nagulat ako ng halikan niyia
ako sa pisnge. OMO! He’s so GWAPO~

“My God! Sila nga!” Napatingin ako dun sa mga nagsalita at tumahimik sila.

“RE? Saan na tayo pupunta?” Tanong ko sa kanya nang makasakay na kami sa loob ng
kotse niya.

“Sa bahay ko by the beach.” Bahay? Hala! Baka ituloy niya na yung binabalak niya
sakin!

“A-Anong gagawin natin dun?”

“May papakilala ako sa’yo.”

“Huh? Sino? Bakit?”

“Basta. Malalaman mo pan andun na tayo.”

Naramdaman kong may nakahawak sa ilong ko at hindi ako makahinga. Napadilat ako
agad. Nakita ko naman si RE na tumatawa.

“Ano na naman bang trip mo?!”

“Tagal mong magising eh! Hapon na oh!” Napatingin naman ako sa may bintana. Wow.
Ang ganda ng dagat. Bumaba ako agad at di siya pinansin. Tumakbo ako sa may dagat
at lumanghap ng sariwang hangin!

Finally, ilang month na rin ako sa Manila at ngayon na lang ulit ako nakalanghap ng
sariwang hangin! Tinanggal ko yung sapatos ko at nagtatatakbo ako sa may dagat. Low
tide lang, laylayan lang ng floral dress ko yung nababasa. Napatingin ako kay RE na
nakaupo dun sa hood ng kotse niya at kumaway. Napangiti naman siya, sinenyasan ko
siyang lumapit. Naghubad naman siya ng sapatos at tshirt at tumakbo papunta sakin.

“HEY! Yung iPhone mo mabasa!” Sinabi ko nang maalala kong nasa bulsa niya yun
kanina.

“Tanga, nasa kotse, wala sa bulsa ko.”

Psh. Kailangan ba ako murahin? GRRR!

“Hoy, ikaw, wala kang pamalit nang damit.”

“Wala bang pambabaeng damit dyan?” Bigla siyang napaisip may naalala ata.

“Me-Meron.” namutla siya bigla, lumapit naman ako sakanya at hinawakan yung noo
niya.

“Okay ka lang ba, RE?” tanong ko sa kanya.

“O-Okay lang ako, may naalala lang. Uh, pwedeng pumunta na ako ng bahay? Sinod ka
na lang.”

“Okay.”

“Wag kang lalayo ah?”

“Opo.” Bago siya umalis, hinalikan niya muna yung noo ko. Then he went off.

Ano kayang nangyari dun? Hindi kaya… naalala ni si Jasha?

 RE’s POV

Yung pagkaway niya, yung pag ngiti niya. Si Jasha ang naaalala ko. Pero, mahal ko
na siya eh. I’m not sure if I love her or if I love her because she reminds me of
my late wife. Hayyy… Jasha, bigyan mo naman ako ng sign.

Pagpasok ko nang bahay, lahat ng gamit, may takip na putting tela. Naalala ko yung
unang araw

Matapos ang ilang oras na pagtangay ko sa kamay ni Jasha, heto kami sa isang beach.

“At kelan ko pa nagging pangarap na makakita ng beach? Eh kahit kelan ko gustuhin

eh makikita’t makikita ko din naman to.” bwisit talaga tong babaeng to!

“Sinabi ko na bang eto na yun? Masyado ka kasing hot eh. kaya kita … hmmpf.”

“May sinasabi ka?”

“May narinig ka ba?”

“Hmmpf. Bwiset ka talaga. Ano nga kasi yun?”

“Walang ulitan sa bingi. Lika na nga, dun na tayo sa pangarap mo at matigil ka na

sa kakangawa diyan.” sabay hila ko sa kanya. Papasok na sana kami ng….

“Teka, teka… hindi naman sa atin tong bahay na to eh, mali tong pagpasok natin
ditto, makakasuhan tayo ng trespassing sa pinag gagawa natin eh.”

“Hindi yan no.”

“Anong hindi yan?! Eh pag tayo na lagot ditto! Naku! Hindi ka na aabutan nang
sinag ng araw! Kani ba kasi tong bahay na to?!”

“Hayy… Sa ating dalawa PO, sa ating mag-asawa PO yan.”

“SA ATING DALAWA?! BAT BIGLA-BIGLA KANG GUMAGASTOS? ALAM MO BA KUNG GANO KA HIRAP
ANG BUHAY NGAYON?! DAPAT SINABI MO MUNA SAKIN, DIBA?!”

“EH IKAW TONG KULIT NG KULIT SA AKIN NUNG ISANG ARAW EH! ANO BA YAN, ISANG BUWAN PA
LANG TAYONG MAG ASAWA PURO SAKIT SA ULO ANG ABOT KO SAYO DAHIL SA TANTRUMS MO!
Tsaka, hindi ka ba nagsasawang sigawan ako?”

“Pano kung sabihin kong hindi?” tumitig ako sa kanya tapos umiwas din kagad ako
tingin. Sabay walk-out pero pagdating ko sa pinto, bigla akong huminto…

“Hindi ka ba nagsasawang saktan ako?” and off I go.

“H-ha?” huling narinig kong sinabi niya.

Natawa ako. Grabe naman, parang kahapon lang siya ang kasama ko. Pero kahit puro
pag aaway ang naaalala ko kapag siya ang kasama ko, natatawa ako at sumasaya.
Magaan sa dibdib pero syempre, hindi mawawala ang hurt.
“RE?” Sino yun? Napalingon ako.

“Jasha?” Nagulat ako sa nasabi ko. Siyete. Si Jamie pala.

“Sinabi na nga ba’t hindi mo ako mahal eh.” Napayuko siya.

“H-Hindi sa ganun, Jamie.” Nilapitan ko siya. Tinaas niya ang ulo niya. Ngumiti
siya.

“Pwede ba akong magpalit ng damit?” Iniba niya ang usapan.

“Jamie…”

“Saan ako kukuha ng damit? Pasensya ka na ah? Nadulas kasi ako sa may dagat eh kaya
nabasa na ako ng tuluyan. Pasensya ka na talaga.” Sinabi niya ng nakangiti. Tinuro
niya yung kwarto. “May mga damit ba dyan sa kwartong yan?” Tanong niya.

“O-Oo.”

“Okay lang ba sa’yo na magpalit ako ng damit?”

“O-Oo naman.” pumasok siya dun sa kwarto at nagbihis na ata.

Fvck. Naman. Kaasar! Grabe naman. Mali na naman nasabi ko. Mga ilang oras lang
kumatok ako sa kwarto, ginalaw ko yung door knob, bukas. Tapos na siguro siyang
magbihis kaya binuksan ko.

Nakita ko siya nakatalikod sakin, may tinitignan, nakadamit na siya syempre, pero
may hawak-hawak siyang putting tela, napaharap siya sakin. Suot niya yung damit ni
Jasha na sinuot ni Jasha nung nasa Boracay kami.

Napalingon ulit siya sa tinitignan niya kanina, sinundan ko ng tingin. Ang Wedding
Picture namin ni Jasha.

“Sorry kung pinakialaman ko, na-curious lang kasi ako.” lumapit ako sa kanya.

“Kilala mo naman na siguro kung sino siya.” tumango siya.

“Si Jasha diba? Ang babaeng pinakamamahal mo hanggang ngayon.” Ngumiti siya sakin.

“Look, sorry kanina, naalala ko kasi yung mga alaala namin ni Jasha dito sa bahay
na to dahil bahay namin itong mag-asawa eh.”

“Look, you don’t have to explain. Wala naman tayong relasyon at isa pa wala naman
akong gusto sa’yo eh.” Wala siyang gusto sakin? Lumapit ako sa kanya.

“Wala kang gusto sakin?”

“W-Wala.” Yumuko siya

“How sure you are?” Unti-unti akong lumapit sa kanya, tinitigan ko siya.

“Uhm, R—RE.”

“Hanggat hindi mo nasasabi sakin na wala kang gusto sakin nang diretso ang tingin
mo sa mga mata ko, hindi kita titigilan.” hinawakan ko yung mukha niya.

“R—RE…”

“Rixx ang itawag mo sakin.” After I said that, I kissed her passionately.

Chapter TWENTY ONE

RIXX’s POV

“WAH!!!!!!!!!!!!!!!!! I’M TOO YOUNG FOR THIS!!!!!!!!!!!!!!!!!” Nagising ako sa

sigaw na yun. That sentence was too familiar. Napadilat ako ng may maalala ako
kagabi, napatingin ako sa tabi ko.

“OH GOD! What the hell happened?!” I managed to say after seeing our NAKED bodies
were only wrapped with a thin blanket.

“Eng-eng ka ba?! Hindi ko rin alam!” This scene is soooo familiar!

“San napunta yung damit natin?” Tumingin kami sa paligid namin.

“Ayun sa sahig!” Tinuro niya.

“Pano natin makukuha yan, eh iisang kumot lang yung tumatakip satin?” Napakamot
siya ng ulo.

“Oo nga no? Paano kaya?” Namumula yung dalawa niyang pisngi.

“Alam ko na! Ganito ah? Kukunin ko yung akin tapos didiretso ako sa banyo, tapos
ikaw naman, kukunin mo na pagpasok ko sa CR. Okay?” Tanong ko sa kanya.

“Okay, okay.” Tatayo n asana ako ng hawakan niya yung kamay ko. “Wait! Tatakpan ko
muna mata ko. Wag kang bigla-bigla aalis. Ayokong makita yan.” sabay takip ng mata.

Bago ako tumayo sa kama, niyakap ko siya at hinalikan sa noo. Pinulot ko yung mga
damit ko at pumasok ng CR. Napaisip ako bigla, dumako yung isip ko sa nakaraan ko.
Napaupo ako sa toilet bowl, syempre dun sa takip lang. Naisip kong ganitong-ganito
yung nangyari nun. Nararamdaman kong mahal ko pa rin si Jasha, pero sigurado na
akong iba na to ngayon. Mahal ko na si Jamie. Mahal na mahal. Alam ko kahit
maikling panahon pa lang kami magkasama at wala akong ibang alam sa kanya bukod sa
pangalan niya at siya ay isang scholar, I have nothing to ask. Sapat ng alam kong
nandyan siya para sakin kaya minahal ko siya.

Lumabas ako ng kwarto pero wala na siya. Tumingin ako sa palidShe’s nowhere to be
found. Pumasok ulit ako ng banyo at naligo. Pagkatapos ko eh hinanap ko siya sa
buong bahay pero wala siya, lumabas ako ng bahay, shet. SUNRISE.
Naalala ko yung sinabi sakin ni Jasha about dun sa sunrise, kung sino ang kasama mo
sa panunuod ng sunrise ang taong makakasama mo hanggang sa huling hininga mo. Well,
ako yung nakasama niya, kaya ako yung kasama niya sa huling hininga niya. That’s
when it hit me, hindi ako para kay Jasha pero para kay Jasha ako. Ang weird no?
Siguro, somewhere out there, nandyan lang yung totoong para sa akin. Siguro masaya
para sakin si Jasha ngayon, masaya na siya siguro dahil unti-unti na rin akong
sumasaya.

Dahil sa sunrise, mas nagkaroon ako ng dahilan para hanapin si Jamie… Siya kasi ang
babaeng gusto kong makasama sa pagnuod ng sunrise.

“Jamie?” No response. Luminga-linga ako habang papalabas ng bahay ko. “Jamie?”

Sigaw ko sa paligid habang naglalakad sa may buhanginan ng beach. Still no
response. “Jamie?!” Unti-unti na akong nagpa-panic. Good thing may nakita akong
babaeng nakaupo sa may kalayuan kaya tinakbo ko papunta sa kanya. “Jamie!”
Napatingin siya sakin, napansin kong nagpunas siya ng luha tapos ngumiti.

Umupo ako sa tabi niya. “Bakit ka umiiyak?” Tumingin ako sa kanya, yumuko naman
siya.

“I—I’m not crying.” Giit niya. “N—Napuwing lang ako.”Sus. Mga palusot.

“I know what I saw. I know you’re crying.” I tilt her chin. Namumula nga ang mga
mata niya. “Kung dahil yun sa nangyari, I’m sorry. At kung iniisip mo na ginawa
lang kitang laruan tulad nang iba, nagkakamali ka. Mahal na mahal kita, Jamie.” I
hugged her tight. “I am very sorry about last night.” She cried louder.

“Hindi naman ako mabubuntis diba?” She said between her sobs.

“Safe ka ba kahapon?” I asked her then pulled away to see her face. She just
nodded. “Yun naman pala eh.” I smiled then kissed her forehead. “Hinding hindi kita
papabayaan, promise yan.” Then I hugged her, I felt her hands wrapped around my
back.

“Thank you, RE.” I pulled away and put an irritated expression on my face. “What’s
with the face?” She asked me.

“I told you not to call me RE. Call me Rixx instead.” I smiled at her.

“Okay, Rixx.” She grinned.

Then I remembered why I looked for her, I looked ovwr the beautiful horizon in
front of us. Then I smiled so widely.

“Do you know what’s a good thing about the sun rising?” I asked her while putting
my arms around her.

“I don’t have any idea. Para sakin, maganda lang siya at nakakagaan sa pakiramdam
kapag nakikita ko.” She said while looking at the sun.

“May nakapag sabi kasi sakin na kung sino yung kasama mo sa panunuod ng sunrise eh
yun yung taong makakasama mo hanggang sa hulinh hininga mo.” I said while smiling.
“Ano yun? Yung kasama mo sa panunuod mo ng first time or wala siyang definite na
time?” That’s a good question.

“I think it has no definite time.” Then the wind blow. Jasha… are you happy now?

“Paano mo naman nasabi yan?” She looked at me.

“Kasi kung yung kasama ko nung first time na pagnuod ko niyan eh buhay pa ngayon.”
I smiled.

“Si Jasha yun no?” She asked. Wala akong mahanap na hint ng sarcasm or selos.

“Yup. But, natupad yung sa kanya, kasama niya ako habang naputol yung huling
hininga niya. At habang nanunuod kami nun ng sunrise ah.” I said while looking at
the sun, feeling ko kasi si Jasha yung sun eh! Hahaha.

“Mahal mo pa siya diba?” She suddenly asked.

“Oo naman. She has a special place in my heart. Pero syempre, mas malaki na yung
space para sa’yo.” She smiled then I snuggled on her neck.

“Anong ginagawa mo dyan?”

“Masama bang maglambing?” I teased her.

“Ewan ko sa’yo.” She fought a smile.

“So are we… uhm… a couple?” I looked at her. Tanong ko sa kanya habang nagluluto
siya dito sa bahay ko. Oo, nakabalik na kami. Pero parang nagiging malamig siya
sakin ngayon. Naiilang ata eh.

“Uhm, I don’t know.” She said while chopping onions.

“Anong ‘I don’t know’?! Gusto mo pa bang ligawan kita?” I asked her, I can ear
frustration on my voice.

“Could you please stop talking about our personal relationship for now? Because you
know, we’re in the middle of a cooking lesson of yours.” She said, looking
irritated. So, I just shut my mouth. Pero hindi talaga ako mapalagay sa mga
kinikilos niya kaya right after naming kumain eh kinausap ko agad siya.

“Jamie? Galit ka ba sakin?” I asked her after chewing her last scoop of her food.

“No.” grabe ah, pwede ipa-publish sa sobrang ahba ng sagot niya.

“Then why are you so being cold to me? Did I do something wrong? Did I offended you
in some ways? Am I making your life miserable? Am I making you feel bad?” I asked
her so many questions…

“No. But, Rixx, do you even know me? Do you even know my whole name? Do you even
know when my birthday is? Do you even know where I came from? Do you even know me?!
For Pete’s sakes, Rixx! You barely know me!” She screamed, tears falling from her
eyes.

“But it doesn’t matter! It doesn’t matter to me! All I need to know is if that you
really love me?! Hindi ka naman siguro vampire diba? Though kahit vampire ka eh
tatanggapin pa rin naman kita eh!” I said to her, frustrated.

“But, I know you still love Jasha!” I froze. So that’s it? Nagseselos siya sa isang
patay?

“Nagseselos ka sa isang patay na?” I asked her in disbelief.

“I know you still love her! She’s the mother of your kids! She’s your greatest
love! Alam ko namang panakip butas lang ako eh!” Still, tears were falling from her
eyes. Dumapa ako sa harapan niya habang nakaupo siya sa may upuan dito sa dining
area.

“Ano bang hindi mo maunawaan sa nararamdaman ko? Hindi pa ba sapat na nagbago ako
para sa’yo? Ano bang klaseng panliligaw ang gusto mong gawin ko?”GAHHH! Ngayon na
lang ulit ako nahirapan sa mga babae! Ganito pala talaga kapag mahal mo talaga!
“You don’t know who am I. Di ka nararapat sakin.” she cried again.

“Then let me know who you are…” I held her face and kissed her.

Jamie’s POV

“Jamie? Galit ka ba sakin?” Of course not. I am mad at myself.

“No.” kailangang iwasan ko na siya bago mahuli ang lahat. Kahapon ko lang naisip na
—

“Then why are you so being cold to me? Did I do something wrong? Did I offended you
in some ways? Am I making your life miserable? Am I making you feel bad?” Because
you don’t even know me!

“No. But, Rixx, do you even know me? Do you even know my whole name? Do you even
know when my birthday is? Do you even know where I came from? Do you even know me?!
For Pete’s sakes, Rixx! You barely know me!” I screamed, it’s too late to realize
that my tears are falling already.

“But it doesn’t matter! It doesn’t matter to me! All I need to know is if that you
really love me?! Hindi ka naman siguro vampire diba? Though kahit vampire ka eh
tatanggapin pa rin naman kita eh!” He sounded so frustrated.

“But, I know you still love Jasha!” He obviously still loves Jasha but I know he
really loves me too. But I need to end this insanity before it comes out of
proportion!

“Nagseselos ka sa isang patay na?” He asked in disbelief.

“I know you still love her! She’s the mother of your kids! She’s your greatest
love! Alam ko namang panakip butas lang ako eh!” He kneeled in front of me.

“Ano bang hindi mo maunawaan sa nararamdaman ko? Hindi pa ba sapat na nagbago ako
para sa’yo? Ano bang klaseng panliligaw ang gusto mong gawin ko?” I’ve already
fallen for you, but this is all wrong and I know it’s my fault!

“You don’t know who am I. Di ka nararapat sakin.” I cried again. Yep, it’s the
truth. He’s not the right guy for me because I am already engaged to be married. I
am not a poor scholar girl, I am obviously an opposite of it. Because I am Jamilla
Elizabeth Mountbatten Windsor Lancaster, the Crown Princess of Great Britain, the
one who run-away in her wedding.

“Then let me know who you are…” He held my face then he brushed his lips against
mine.

You can’t know who I am because they will definitely kill you… :’(

Chapter TWENTY TWO

lts a girl

Jamie’s POV

Nagtataka siguro kayo kung bakit ako marunong magtagalog? Well, ganito kasi yan.
Ang nag-aalaga kasi sa akin nung bata ako sa palasyo ay si Nanny Beth. Isa siyang
pure Filipino and since hindi nama ako maalagaan ng parents ko, siya ang tumayong
parent ko hanggang sa lumayas ako ng Great Britain. Nami-miss ko na nga siya eh.
Pero hindi pa ito yung panahon para bumalik ako, ngayon pang alam ko na sa sarili
ko na mahal ko na nga si Rixx.

Oo, ayos na kami. Tinopak lang ako ng tantrums nun. Pero kapag naiisip ko si Prince
Ed—fiancée ko—kinakabahan ako para kay Rixx. Baka kasi malaman nila ang tungkol sa
amin at mapahamak pa siya dahil sa akin.

Nasa school na nga pala kami ngayon, hindi kami magkasama ngayon ni Rixx eh.
Hinahanap ko kasi si Ahyanna. Alam ko kasing nasaktan siya sa nakita niya nung
hinalikan ako ni Rixx sa kama niya. Ang palagi ko palang nakakasama ngayon sa
school ay sina Rixx at Aste. Nagiging close na nga kami eh, tapos minsan kapag
magkakasama ang vacant classes namin eh dun kami tumatambay sa bahay nila ni Jecka.
Si Jecka eh due na daw ngayong week na to kaya medyo inaalagaan namin siya.

Sakto naman habang nagmumuni-muni ako ng makita kong naglalakad sa hallway si

Ahyanna. Kaya napatakbo ako sa direksyon niya.

“Ahyanna! Ahyanna!” Lumingon siya at bahagyang kumunot ang noo, huminto siya sa
paglalakad. “Pwede ba tayong mag-usap?” Tanong ko sa kanya pagkadating ko sa
harapan niya. Tumango lang siya. Dumiretso kami sa may hallway na minsan lang
dinadaanan. Umupo kami sa mga upuan duon.

“Anong gusto mong pag-usapan?” Hindi siya nakatingin sakin pero hindi naman mataray
yung pagkakatanong niya.

“About sa relationship namin ni Rixx—I mean ni RE.” This time she looked at me
already.
“What about it?” Huminga ako ng malalim.

“I’m sorry about dun sa kiss na nakita mo, Ahyanna, hindi ko rin alam kung bakit
pero mahal ko na siya.” Suminghap siya tapos yumuko.

“Hindi naman kita masisisi kung bakit mahal mo na siya. He’s indeed a lovable
person kahit ganyan siya.” She smiled.

“Hindi ka galit sa amin? Sa akin?” Tanong ko sa kanya, tumingin naman siya sa mga
mata ko.

“Hindi. Gustuhin ko mang magalit sa’yo—sa inyo, hindi ko magawa. Instead nagagalit
ako sa sarili ko kasi ako naman talaga yung gumawa ng dahilan kung bakit hindi kami
yung nagkatuluyan ni RE dati.” Bakit nga ba sila nagbreak nuon?

“Ano nga ba talaga ang dahilan kung bakit kayo nagbreak? I mean—yung dahilan
talaga. Kasi ang sinabi mo lang, you’re not his last.” She nodded.

“Hindi pa ako handang ipagsabi ang dahilan. Maski siya hindi niya alam ang dahilan
ng paghihiwalay namin. Bigla na lang kasi ako nawala nuon sa buhay niya tapos
dumating si Jasha sa buhay niya.” Halata sa mga mata niya na hindi niya pa kayang
ipagsabi ang dahilan ng paghihiwalay nila, pero bakit ganun? May feeling ako na yun
ang magiging dahilan ng paghihiwalay namin ni Rixx?

“Alam mo ba ang tunay na story between Jasha and RE?” Because honestly, I have no
idea. Ang alam ko lang namatay si Jasha dahil kay RE.

“Yes. Actually, I know a lot more than RE. Baka nga hindi niya pa alam na
magkakilala kami ni Jasha eh.” WHAT?! They knew each other?!

“Paano kayo nagkakilala?” How in world they knew each other?

“Long story.” She smiled. Halatang ayaw niyang ipaalam kung bakit. Hindi ko na lang
pinush through yung topic na yun.

“I am glad that you’re not mad at me.” I changed the topic.

“I can’t be mad at you, Jamie. Para sakin, isa ka ng kaibigan. More like a best
friend.” Best friend?!

“Best friend? Bakit?” I mean—it’s not like I don’t want to be her best friend but
it’s just plain weird!

“Ikaw lang kasi yung napapakitaan ko ng true identity ko, umiiyak ako sa harapan
mo, sinasabi ko yung tunay na nararamdaman ko sa’yo. Hindi ba sa best friend lang
ginagawa yun or sa close friend? Tsaka, ikaw lang ata ang totoong taong nakilala ko
dito sa school.” AKO? Totoong tao? If you only knew na simulate sapul, sinungaling
ako! Hindi niyo talaga ako kilala.

“Ganun ba?” I smiled at her then she nodded. “Edi best friends na tayo!”

Magkasama lang kami maghapon hanggang sa nagklase na siya at naiwan akong

naggagalang mag-isa sa school grounds. Nakasalubong ko naman si Rixx. Hehehe. Si
boyfriend.

“Hi.” He smiled. Hinalikan niya ako sa pisngi.

“Wala ka ng klase?” Wala na kasi akong klase eh, inaantay ko na lang siya.

“Actually, meron.”He grinned.

“Then what are you doing here?!” I asked him, irritated.

“Eh na-miss kita eh!” He grinned. I just sighed tapos may inabot siya sakin.

“Ano yan?”

“Ikaw muna magtago ng iPhone ko.” Bakit naman?!

“Bakit naman?!” He scratched his head.

“Syempre, wala kang paglilibangan habang inaantay mo ako. Mag internet ka dyan.
Sige na, alis na ako, Baby. Late na late na ako. Bye!” He kissed my lips then left.

Nag internet lang ako sa iPhone niya, nagbasa-basa tungkol sa mga balita sa UK.
Ayun, nalulungkot daw si Mommy –also known as Queen III—sa pagkawala ko. Ewan ko ba
bat hindi pa nila ako nahahanap eh andito lang naman ako sa Pilipinas! Tsaka diba
may connections sila? Bat hindi nila ako mahanap? Bat hindi nila gamitin yun diba?
Kung gusto nila talaga ako mahanap…

I kinda miss them na, lalo na si Nanny Beth. Matanda na siya tapos pinag-aalala ko
pa siya ng ganito. Tawagan ko kaya siya? Wag na siguro ngayon… Next time na, baka
ma-detect pa nila kung na saan ako. Maybe some other time sa ibang lugar at sa
ibang telepono.

Nagulat ako ng biglang nag ring ang iPhone ni Rixx. Tinignan ko kung sino yung
tumatawag. Jecka Ilano-Madriaga. Bakit naman niya tatawagan si Rixx ngaon kung alam
naman niyang may klase? Hala! Baka emergency!

So sinagot ko na nga yung tawag. “Hello, Jecka. Si Jamie to. Napatawag ka?” Narinig
ko na she’s making this ‘namimilipit’ sound. “Hello, Jecka? Okay ka lang ba?!”

“J-Jamie! H-Help! Mangangak na ata ako!” WHAT?!

“WHAT?! Nasan ka ba ngayon?! Wala ka bang ibang kasama?!” Hala, naku po!

“Andito ako sa may garden, wala si Mama tsaka si Aste. Kaya ako tumawag kay Rixx eh
nagbabakasakali akong magkasama sila. Please, Jamie. Tulungan mo ako.” She made a
sound again. Umiiyak na din ata siya.

“Okay. Okay. Pupunta na ako dyan! Now na! Dyan ka lang, okay?”

“O-Oo! Pakibilisan, please! HMMMP!”

“Ibababa ko na ah? Tatawagan ko si Aste!” Umoo naman siya kaya binaba ko na at

nagsimula na akong tumakbo at pumara ako ng taxi. Pagkasakay ko sa loob eh sinabi
ko agad yung address tapos dinial ko na yung number ni Aste.

“Hello, Rixx? Bat ka tumawag! Nasa klase pa ako!” Sagot naman ni Aste.
“Aste, si Jamie to. Tumawag si Jecka, manganganak na raw siya. Papunta na ako sa
kanya.” Mabilis kong pagsasalita dahil sa panic.

“Ano?! As in ngayon na?!” Halatang nagpapanic na siya dahil sa boses niya.

“Oo, as in now na! Malapit na ako sa bahay niyo! Sumunod na lang kayo sa ospital ni
Rixx.”

“Saang ospital mo naman siya dadalhin?”

“Kung saan yung pinakamalapit!”

Pumayag naman siya at pinutol ko na ang linya. Hindi muna ako nagbayad sa taxi
driver at pumasok sa gate nila Jecka at hinanap ko siya. Nakita ko naman siyang
nakaupo sa damuhan at duguan na. Sumigaw ako sa taxi driver at pumasok naman siya
at inalalayan papasok si Jecka sa taxi at ako na ang nagsara ng gate nila at
pinaharurot na ni Manong Txi Driver yung taxi niya papuntang ospital.

Nasa may delivery room na kami at hawak-hawak ni Jecka yung kamay ko. Kailangan
niya ng support sa oras na ito. Kung hindi yun maibibigay ni Aste, ako ang
magbibigay nun sa kanya ngayon!

“Ire lang ng ire, Misis!” Sigaw nung doctor na nagpapaanak kay Jecka. Umire naman
si Jecka, umire lang siya ng umire. Pahigpit ng pahigpit yung paghawak niya sa
kamay ko. Feeling ko mapuputol na yung kamay ko sa higpit ng kapit niya. Hanggang
sa may nainig kaming…

Isang iyak ng malusog na sanggol…

“It’s a girl!” Biglang may pumasok sa pinto, si Aste. “Kayo ba ang mister?” Wala
siya ibang masabi kundi tumango na lang siya. “Tamang tama, magpuputol na ng
umbilical cord.” Binigay sa kanya yung gunting at tinuro kung saan niya
gugupitin.Binanlawan na yung bata at binalot ng twalya.

“Jamie, ikaw na ang kumarga. Ikaw naman ang sumaklolo sa asawa ko eh.” Nakangiti
sakin si Aste at nilapitan na niya ang asawa niya at hinalikan sa noo.

Karga-karga ko na yung bata at tumahimik siya nung hinele ko siya tulad ng ginawa
sakin ni Nanny Beth. Tuwang-tua ako sa bata. Tinignan ko si Jecka at Aste.
Nakangiti sila sa akin, yakap yakap ni Aste si Jecka tapos hinalikan ulit sa noo.

Sinabihan ako ni Aste na ninang daw ako ng bata. Ang pangalan nga pala ng bata eh
Sherraine Anne Ilano-Madriaga. Nasa labas na ako ng Delivery Room, inaantay ko kasi
si Rixx eh. Naalala ko bigla yung scenario sa loob kanina tapos yung gabing may
nangyari sa amin ni Rixx. Hindi kaya matulad ako sa kanya? Hindi naman siguro, safe
naman ako nung may nangyari sa amin eh. Pero kung sakaling mabuntis ako, ganun din
kaya si Rixx sa akin? Tulad na ginawa ni Aste kay Jecka?
“Baby, bakit ka tulala?” Umakabay siya sa akin at humalik sa pisngi ko. Nandito na
pala siya.

Chapter TWENTY THREE

cheating

Jamie’s POV

“Baby, bakit ka tulala?” Umakabay siya sa akin at humalik sa pisngi ko. Nandito
na pala siya.

“Ah-eh… ano, naalala ko lang yung nangyari kanina.” Ngumiti siya sakin. Tapos
niyakap niya na akong tuluyan.

“I’m so proud of you, baby. Naligtas mo si Jecka and you stayed with her until the
baby came out.” Napangiti naman ako, pero hindi pa rin mawala sa isip ko yung
possibility na…

“Kung mabuntis mo ba ako, papanagutan mo ako?” Napabitiw siya sakin tapos tumingin
ng diretso sa mata ko.

“Buntis ka?” Halata sa mukha niya ang kaba.

“Wag mong sagutin ang tanong ko ng tanong din.” Oo’t hindi lang naman ang sagot dun
eh.

“Oo naman. Hindi kita papabayaan no! So ano? Buntis ka nga?” Walang kagatol gatol
niyang sinabi.

“I’m not.” I wish… He sighed.

“Mabuti naman. Masyado ka pang bata para mabuntis eh. Sorry.” Niyakap niya ako
sabay hinalikan sa pisnge.

Ganito ba talaga siyang manlambing? Hindi ako sanay eh! Kinikilig ako! Tama na,
mahirap ma inlove masyado no! :D

2 weeks had passed and I can say that were getting stronger. Hindi maiiwasan ang
petty fights pero agad-agad naman siyang nag so-sorry, kahit ako ang may kasalanan
minsan. Hindi ko rin masisisi si Jasha at si Ahyanna kung bakit sila na head-over-
heels sa boyfriend ko ngayon.

Speaking of Ahyanna, they are on good terms na ni Rixx dahil sakin. Ayoko namang
hindi magkasundo ang boyfriend ko at ang best friend ko. Ironic no? Yung dalawang
malapit sa puso, ang dating laman ng mga puso nila ay yung isat isa. But here I am.
May chance na magkabalikan sila but I butt in on their lives.
“Baby, you’re idling.” He waved his hands in front of me.

“Huh? You were saying?” He chuckled.

“Day dreaming about me, eh? Baby, nasa tabi mo lang ako. Sabihin mo lang yung gusto
mong gawin natin.” Pero isa pa rin ang di nagbabago sa kanya, ang pagkakapal ng
mukha niya.

“Ang dami mong pinagbago pero yung pagkamakapal ng mukha mo, hindi naalis at ang di
mo pag-alis dyan sa fraternity mo.” He sighed.

“Tungkol na naman ba dito ang pag-uusapan natin?” Bakit ba kasi ayaw niya pang
iwanan yung frat niya…?

“Hindi tayo titigil kakabalik dyan sa topic na yan, hanggat hindi ka nagku-quit sa
frat mo.” He frowned.

“Look, wala namang ginagawa sa’yo yung mga ka-brad ko eh. Bakit baa yaw mo akong
tantanan tungkol dyan?!” He stood up but I followed him. This conversation really
makes him agitated.

“Wala nga silang ginagawa sakin pero dyan ka naman mapapahamak eh. Paano kung
maulit yung nangyari sa’yo nung sinagip mo ako? Tapos walang makasagip sa’yo?” He
smirked.

“Natatakot sa mga yun? I can kick their asses! Jamie, please naman, they stood by
me at the lowest point of my life when Jasha died!” Oh. Crap. Siya na naman.

“Me or them?” He was taken aback by my question.

“Baby, please let’s just stop this fight.” He said while spreading his hands
towards me.

“We’re not gonna end this crap if you don’t choose!” Gahd. Lumalabas na ang
pagiging British ko!

“Baby, wag mo naman akog papiliin.”

“Jasha or them?” Let’s just see, kapag siya pinili mo…

“Of course I’ll choose Jash—a…” His facial expression looks like he just said
something wrong… Well, babe, something’s really wrong!

“Didn’t you realize you just picked Jasha over me?” Gahd. I swear I can jump off a
cliff right now! My tears are welling up on my eyes!

“Jamie, ano ba! Don’t get jealous! She’s dead, for Christ’s sake!”

“That’s the point! That’s the freaking point! She’s dead, GODDAMMIT!” My tears fell
when I walked out.

That was really heart-wrecking! I know I over-reacted, pero sana sinundan niya ako
diba?! Pumasok ako ng kwarto namin, sa may room kasi ng mga bata kami nag-away.
Ewan ko lang at baka nagising yung mga bata.

May narinig naman akong kalabog ng gate, sumilip ako as may bintana! Aba ang walang
hiya, umalis! Wala talagang balak na mag sorry! Ang sama niya! Well, kung ganyan at
bastusan lang naman pala ang gagawin niya sakin. Mas mabuting lumayas ako sa
pamamahay niya!

Gahd. Ang OA ko na! PMS ata ito eh! Nakakaasar na!

So yun nga, nag-impake na ako. Bahala na kung saan ako dadalhin ng paa ko. P3, 000
na lang ang pero ko! Anong mapapala ko dun?!

Rixx’s POV

Nakakaasar! She’s been so irritating all the time when it comes to that matter!
Wag niya na lang pakialaman yung fraternity ko! She’s over acting for Pete’s sakes!
I hate it!

But I know, may mali rin naman ako. Slip of the tongue and wrong choice of
words! Argh! Sheeessshhh. Kailangan ko lang sigurong magpalamig bago mag-sorry. Mas
magandang mag-sorry ako kung sincere ako diba.

“Umuwi ka na kasi!” Napatigin ako sa mag-asawa.

“Ayoko nga eh! Magpapalamig lang ako!” Napailing naman si Jecka habang nagbe-
breast-feed sa anak niya.

“Umuwi ka na. Trust me, mas maiinis yun kapag pinatagal mo pa ang pagso-sorry.” She
smiled.

“I don’t feel like going home.” they both exchange glances.

“Sige ka, ikaw rin.” Naalarma ako sa sinabi niya pero di ko na lang pinansin.
Mamaya na lang siguro ako magso-sorry.

Buhat-buhat ko si Sherraine ng bigla mag vibrate yung iPhone ko. Kinuha ko naman
agad. Nagulat ako nung mabasa kung kanino galling yung text.

From: Ahyanna Llanera

RE, san si Jamie? Ksma mu b cia?

Bakit naman niya hinahanap si Jamie?

To: Ahyanna Llanera

Nope. Bqt b?

From: Ahyanna Llanera

May ibbgay kc aq sknya. Infact nsa hrap bhay nio aq,
Bkas ung gate eh, I looked for her pro wla cia d2.
Alm mo b qng nsan cia?
WHATTTTTT?! Nasan si Jamie?! Hala! Eton a ata ang sinasabi ni Jecka! Teka—hindi
kaya lumayas siya? Hindi ko kayang mawala siya sakin!!! Nawala na sakin si Ahyanna,
tapos si Jasha… ayoko namang mawala yung pinakamamahal ko ngayon!

Hinanap ko agad si Aste para ibigay si Sherraine, kailangan ko ng makauwi agad!

Baka naman nagtampo lang siya pero hindi naglayas! Tama! Hindi niya magagawa sakin
yun… Pero bakit masama ang pakiramdam ko… feeling ko may hindi magandang
mangyayari!

“Aste!” Sigaw ko nang makita ko sila ni Jecka sa garden.

“Bakit? Uwi ka na?” He grinned.

“Oo eh, nagtext si Ahyanna, andun siya sa bahay. Wala daw dun si Jamie.” Inabot ko
sa kanila si Sherraine tapos nagpaalam na ako sa kanila at tumakbo papunta sa
sasakyan ko.

I hope it’s still not too late…

Jamie’s POV

Ano ka ba naman, Jamie! Nagpadaig ka na naman sa emosyon mo! GRRR. Kailangan ko

tuloy maghanap ng matutuluyan na hindi ako itu-turn over kay Rixx. Ayun! May
Hostel!

“Maraming salamat ho.” Sabi ko dun sa tumulong saking manong dun sa maleta ko. Mura
naman etong hostel na ito, salamat naman. P500 per day. Ayos na rin to. Pero
langya, kailangan ko makahanap ng trabaho para may pera akong pambayad at pambili
ng pagkain ko!

Saan naman ako makakahanap ng trabahong madali akong makukuha? At heller!!! 16 pa

lang ako! Neneng pa lang ako.

“Tanggap ka na, Miss. Balik ka dito mamayang alas syete. Okay?” Tumango lang ako
dun sa lalaki at umalis na.

Nag-apply na ako, natanggap din agad ako at ngayon din ang araw na ito ang unang
araw ng pagtatrabaho ko dito sa night club. Oo, wala naman akong choice eh! Kesa
naman umuwi ako diba?! Oo na, mataas ang pride ko! Mataas din ang ego ko! Ayokong
naaagrabyado ako, prinsesa ako tapos magpapaapi ako? Men, nasa Plilipinas ako!
Hindi na ako prinsesa simula ng talikuran ko ang engagement ng kasal ko…

Minsan nga, naiisip kong sana nagpakasal na lang ako dun sa prinsipeng nakalaan
para sakin. Na sana hindi na lang ako umalis ng UK, na sana kasama ko pa sana si
Nanny Beth, Granma, si Mommy. Pero lagi kong iniisip nab aka si Rixx talaga ang
PRINSIPENG nakalaan sakin dahil siya ang pinatakamatinding nagparamdam sakin nang
pagmamahal at sakit na naidudulot ng pag-ibig.

Mali ba talaga ako… simula’t simula pa lang?

Rixx’s POV

Hindi na ako nag-abalang i-park ng maayos yung sasakyan ko. Lumabas agad ako sa
sasakyan ko at tinakbo papasok ng bahay, nakasalubong ko si Ahyanna na papaalis pa
lang.

“RE, andyan ka na pala. Hindi pa dumadating si Jamie eh.”

“Wala pa siya?” Tumango siya, napatakbo ako sa taas, dumiretso ako sa kwarto.

Nanlumo ako ng makita kong wala na yung mga damit niya sa cabinet. Napaupo ako
bigla. TANGINA! I’M TOO LATE! SO LATE!!!!

“RE? Anong nangyari sa’yo?!” Napatakbo siya sakin tapos inalalayan akong makatayo
at makaupo sa kama.

“Naglayas siya, Ahyanna. TANG INA, kasalanan ko to!” Tinakpan ko yung buong mukha
ko ng mga palad ko.

“Bakit naman niya gagawin yun? Ano bang ginawa mo?” Hinagod niya yung likuran ko.

“Nag-away kasi kami eh, ilang araw na naming pinag-aawayan yung pagsali ko sa frat
ko. Napuno na ata, nagselos pa siya kay Jasha dahil sa mga sinabi ko! Gahd! I’m
such an ass!” I said while running my hand on my hair.

“Hayaan mo, tutulungan kitang hanapin siya.” Hinawakan ko yung kamay niya, walang
ibang meaning kundi pasasalamat sa pagtulong niya. After all, bestfriend siya ni
Jamie.

Ahyanna’s POV

“Ano?! Night club?!” Napatingin agad sakin si RE ng mapasigaw ako sa kausap ko sa

cellphone ko. AMP! Ano bang iniisip ni Jamie?! Magpa-rape?! Pwede niya namang
hinging favor kay RE yun! ;D Kaasar tong babaeng to!

“Opo, Ma’am. Kung ako po sa inyo, pupunta na ako agad dito. Magbubukas na po itong
night club in 30 minutes, total po bago yung pinapahanap niyo dito, paniguradong
dudumugin yun! Tisay pa naman!” GAHD! What was she thinking?!

“Sige, sige. Pupunta na ako dyan.” Pinutol ko na yung koneksyon ko sa kabilang

linya.
Napaupo ako sa sofa. GAHD! Nakaka-frustrate yung gagang yun!

“Bakit ba kasi kailangan mo pang magtago sa likod?!” Tanong ko sa kanya ng

pagsiksikan niya yung sarili niya sa backseat ng sasakyan ko.

“Eh baka hindi sumama si Jamie pagnalaman nyang kasama mo ko!” Nako. Mahal niya
talaga yung babaeng yun. Kung sabagay, kainlab-inlab naman talaga si Jamie.
Maganda, matalino, magaling magluto—GAHD! Ang insecure ko sa best friend ko!

Nakarating na kami sa harapan ng night club, walangya, kinakabahan ako sa plano

namin ni RE! Sana hindi sumabit ito! Kung hindi, patay sakin yung nag suggest! Sino
pa ba?! Edi si RE!

Jamie’s POV

Nakakailang yung mga tingin sakin ng mga lalaki dito. Lahat gusto akong mai-table!
Naiinis tuloy sakin yung mga babae! Alam niyo ba ginawa ng management ng night club
na ito? Parang ibi-bid pa ata ako! Ang pinakamataas daw na may io-offer sakin ang
bibili sakin. MOMMYYYY! I didn’t expect this to be like this!

“Hija, bilisan mo na ang kilos. May nakabili na sa’yo. Ilalabas ka niya, hindi ka
iti-table.” WHATTTTT?! MADAHPAKER! Kainis naman!

“Ah-eh opo.” Ngumiti sakin yung babae.

“Eto ang share mo, tulad ng napag-usapan.” Pagkatingin ko ng inabot sakin, WAHHHH?!
P10K?! Ang laki naman ng bili sakin!

Napatingin ako ng biglang nagsigawan yung mga lalaki. Mukhang tuwang-tuwa.

Napatingin ako dun sa pumasok… WTF?! Si Ahyanna?! Anong ginagawa niya dito?!

Lumapit siya sakin at humawak sa braso ko. “Halika na. Umuwi na tayo.” Nagpumiglas
ako.

“Di na pwede! May nakabli na sakin!” She rolled her eyes.

“Geez. You’re so dumb. Ako ang bumili sa’yo. Kaya tara na! Sakin ka sasama!”
Kinaladkad niya ako. Ano ba tong si bestfriend. PInasok niya ako sa sasakyan niya.
May napansin lang akong kakaiba.

“Ayoko pang umuwi. Ibalik mo ko dun sa Hostel na tinitirhan ko ngayon.” Napalingon

siya sakin tapos binaling niya agad yung tingin niya sa daan.

“Sa tingin mo ba susundin kita? Ano yun? Mauuwi saw ala yung pagpapanggap kong
lesbian para bilhin ka?! EEEWW. Naiinis ako sa tingin nung mga lalaki dun!” May
naamoy akong pabango… Sa kanya lang yun. Panigurado. May tao sa backseat.

“Bakit hindi yung tao sa backseat yung pinabili mo sakin if he really is sorry?”
Nagulat siya. Tapos natawa kaunti.
“RE, labas ka na dyan. Nahuli na tayo.” Hindi ako tumingin sa loob, pero naramdaman
kong may umayos sa likuran. “Astig ka, Jamie. Paano mo nalaman na nandyan siya eh
hindi ka naman tumingin sa likod?” Napatingin ako sa kanya tapos napailing.

“Naamoy ko yung pabango niya.” I said coldly.

Natahimik si Ahyanna. Naramdaman ko na lang na may humawak sa balikat ko. “Umuwi ka

na please.” Tinanggal ko yung kamay niya sa balikat ko. Hindi ako sumagot, instead
kinausap ko si Ahyanna.

“Alam mo nab a yung hostel na tinutuluyan ko?” Tumango lang siya. “Pano mo
nalaman?” Tumingin siya sa rear mirror tapos sakin.

“Pinahanap kita sa mga galamay ko.” She said coolly.

“Ok. Pagkahatid mo sakin, umuwi ka na agad.” She just nodded/ Tumingin na lang ako
sa bintana at nagbilang ng poste ng ilaw na nadadaanan namin.

Tahimik lang siya sa likuran. Narinig ko pang may kausap sa likod, siguro sa iphone
niya. Pero hindi niya pinaparinig yung usapan nila. Sobrang hina ng boses niya.
Pero dahil tsismosa ako, narinig ko pa rin.

“Galit pa rin eh. Sana nakinig na lang ako sa inyo kanina ni Jecka. Sana kanina pa
ako nakipagbati. Parang ayaw niya na sakin, sa mga kilos na pinapakita niya sakin.”
Is it just me or I heard him sobbed?!

After ng sentence na yun, hindi na ako nagbother na makinig. Binaba ako sa harapan
ng hostel ni Ahyanna. Kinausap niya muna ako bago ako pumasok. Makipagbati na raw
ako. Mahirap daw tong situation na pinapasok ko.

Simulat sapul naman, mahirap na eh…

Ahyanna’s POV

Nandito kami ngayon sa kusina nila RE. Nagyayang mag-inuman. Lasing na lasing na
nga eh. Actually, nasasaktan na ako kanina pa. Diba halata? Paano pa kaya ngayon na
nakikita ko siyang umiiyak dahil sa babaeng pinakamamahal niya and unfortunately,
hindi ako yun.

“RE! Tama na yan! Lasing na lasing ka na eh!” Tuloy tuloy pa rin ang pag-inom niya.
Salita siya ng salita.

“Hindi pa ba sapat na mahal ko siya?! Langya! Mahal na mahal ko na siya eh! Ngayon
pa siya lalayas?! ASAR!!!” Sigaw siya ng sigaw! Paulit-ulit! Natutulig na ako at
nasasaktan lalo! Parang isinasampal niya sakin na si Jamie lang ang
makakapagpatigil sa kanya sa ginagawa nya ngayon.

“RE! Tama na yan! Magigisng yung mga anak mo!” Then suddenly, he passed out.
ARGH. Papahirapan pa akong umakyat! Hinayupak na to! Bakit hindi na lang yung
babaeng tinutukoy mong mahal mo ang gumawa nito sa’yo?! Oo nga pala, galit siya
sa’yo!

Nilapag ko siya sa kama niya after 52647648 years na pag-akyat ko sa kanya papunta
dito! Grabe, feeling ko papayat ako sa taas at tagal ko sa pag-akyat. Pawis na
pawis ako eh!

“Jamiee…. Jamieeee…” Tumulo yung luha ko. Pati ba naman sa panaginip? Siya pa rin?

Ayoko na, hindi ko na kayang saktan ang sarili ko! Iiwanan ko na siyang mag-isa
dito.

Palabas na sana ako ng bigla siyang sumigaw.

“HOOOOYYY! Halika nga dito!” Napalingon ako sa kanya, nakaupo na siya sa kama pero
pipikit-pikit ang mga mata niya.

“Bakit?” Lumapit ako sa kanya.

“Umupo ka.” Sinunod ko lang siya at curiously akong tumitig sa kanya.

“Matulog ka na. Baka bumalik na siya bukas—mpf!” Hinalikan niya ako sa lips tapos
hiniga. Hindi ako makapalag! Ang lakas niya! Dala siguro ng alak to! “RE! Bitawan
mo ko! Kasalanan to kay Jamie! Ano ba!” Pinapalo ko siya habang hinahalikan niya
yung leeg ko. Tumigil siya. Tumingin sa mga mata ko.

“Mahal kita…” Hinalikan niya ulit ako. Hindi ko na kinayang pigilan ang
nararamdaman ko. Hinalikan ko na rin siya at niyakap. Bahala na kung anong
mangyayari bukas ng umaga. Kait ngayong gabi lang maging akin ka, RE. “Mahal kita,
Jamie…” Habang naghahalikan kami, tumutulo ang luha ko. Kaya niya pala ginagawa to,
akala niya si Jamie… AKo ito, RE. Ako ito… Ang first love mo.

Rixx’s POV

OUCH. Sakit ng ulo ko! Pesteng alak! Pesteng alak! Pesteng a—Jamie? Sinong tong
babae na katabi ko? TAE. Si Jamie ata! Nakahubad ako eh! ;D

Tinapik ko siya kaunti. “Jamie?” Tinapik ko siya hanggang sa magising. Si Jamie

talaga, napaka tulog mantik..a—Ahyanna?!

“Sh1t! Ahyanna?! A-anong? P-Panong?!” Napaupo siya at nagtakip ng kumot. Sabi na

eh! Tang inang alak! Tang inang alak! Napatayo ako at pinulot ko yung suot kong
damit. Papasok n asana ako ng banyo ng magsalita siya.

“RE, kalimutan na lang natin na nangyari ito. Isa tong malaking pagkakamali kay
Jamie.”
Yes, indeed.

Chapter TWENTY FOUR

the unwanted thing

Jamie’s POV

It’s been a month since naglayas ako sa bahay ng boyfriend ko. Tama ba yun?!
Hahaha. Anyways, nakapag-isip-isip ako na may mali rin naman ako. Kaya kahit may
kasalanan rin siya. Ako na lang ang magso-sorry.

Eto na at nasa harapan na ako ng bahay niya. Kumatok ako ng kumatok, pero walang
sumasagot. Try ko na ring magdoorbell para susyal. Pero wala… Balik na lang kaya
ako bukas or sa ibang araw? Aalis na sana ako ng biglang bumukas ang gate at
niyakap ako bigla nung lalaking nagbukas ng gate… Ang pinakamamahal kong lalaki…

Pumasok kami sa loob habang nakaakbay siya sa akin. Habang nasakabilang kamay niya
ang maleta ko at naglakad kami ng tahimik pa puntang kwarto. Umupo kami sa kama.
Just contented looking at each other’s eyes. Naintindihan niya na siguro ang gusto
kong iparamdam?

“Akala ko hindi ka na babalik sa akin. Akala ko hindi mo na ako mahal. Akala ko

iiwanan mo rin ako… Akala ko…” Nagulat ako ng pumatak ang luha niya. Hinawakan ko
yung left cheek niya at pinunasan ang luha niya.

“Alam mo bang maraming namamatay sa maling akala?” I smiled at him. Niyakap ko

siya. Niyakap ko siya ng sobrang higpit! “Gusto ko mang gawin sa sobrang sakit,
hindi ko magawa. Mahal talaga kita eh. As cheesy as it may sound, hindi ko kayang
mabuhay ng wala ka.” I pulled away then kissed him. He kissed back too. Siya ang
unang nag pull away tapos niyakap niya ulit ako.

“Hindi ko alam ang gagawin ko kapag nawala ka pa ulit sakin. Pasensya sa mga nagawa
ko.” I dunno pero after niyang sinabi ito, kinabahan ako. Parang may something
siyang ginawa. Pero hindi ko na siguro kailangang i-entertain ito diba? I don’t
wanna spoil this moment. I’m too happy to be occupied with such thoughts.

Umalis kaming apat, including Kurt and Kyea na sobrang na-miss ko at na-miss din
nila ako ng sobra, pumunta kami sa rest house nila sa tabing dagat. Magpapaumaga
kami duon, manunuod kaming dalawa ng sunrise. And maybe we could talk to her. Wala
namang masama kung humingi kami ng blessing kay Jasha diba?

Ewan ko ba kung bakit ngayon ko lang ito naisip gawin. Samantalang, parang kahit
wala siya dito sa mundo eh parang siya yung isa sa mga dahilan kung bakit naging
kami ni Rixx. I should thank her na pinaubaya niya sakin si Rixx. Teka—sakin niya
nga ba ipinaubaya si Rixx?
Nandito na kami sa rest house at binabantayan namin ang mga batang naliligo sa may
dagat. Nakakatuwa silang picture-an. Tuwang-tuwa sila eh. Ito namang tatay nila,
nainggit at lumublob na rin sa tubig. Yinayaya niya nga ako pero hindi ko feel eh,
taga kuha na lang siguro ako ng picture.

“Huwag ka ng kill joy, please?” Pangungulit niya sakin. Habang karga karga niya si
Kyea at nakalublob yung katawan nila sa tubig.

Si Kyea nga pala, nadiagnose na may autism. Sabi naman eh baka nakuha lang yun
dahil nalungkot yung bata sa pagkamatay ng Mommy nilang si Jasha. Kapag pinakitaan
siya ng sobrang pagmamahal siguro ay babalik siya sa ayos. Kaya ito hanggat kayang
iparamdam sa kanya ang sukdulan ng pagmamahal eh gagawin at gagawin naming mag-
asawa. Wow! May ganun? Hindi pa nga ako legal magpakasal eh! HAHAHA!

“Bee, ayoko nga eh. Next time na lang ah?” Umahon sila ni Kyea. Just looking at my
boyfriend? Madadagdagan ang tubig dito sa dagat ko ng laway! HAHAHA! He’s sooo hot
kaya!

“Pa-kiss na lang ako?” He smiled. I just nodded then smiled. He leaned forward and
then he gave me a peck on the lips.

“More please.” I pouted. Nilapag niyia sa banig yung bata. Tapos humarap sa akin at
hinalikan ako bigla. Napayakap naman ako sa leeg niya then he put his hands on my
waist. Napabitaw lang kami nung biglang bumahing si Kurt.

“Ipasok na natin sa loob ang mga bata, malamig na masyado, baka sipunin sila.” I
nodded tapos dinampot ko si Kyea at dinampot ni Rixx yung banig.

Pumasok na kami sa loob at binanlawan yung dalawang bata. Syempre binihisan at

sinipilyuhan. Ayun, after patuyuin ang buhok nila, KNOCK OUT. Tulog na tulog yung
mga bata.

“Bee, banlaw lang ako ah? Wag mo silang iwan.” I nodded. Pumasok na siya sa CR.
Hindi ko namalayang nakatulog na rin ako sa tabi ng mga bata.

Rixx’s POV

May katok ng katok sa gate ko. Nakakaburaot naman oh! Kakagising ko lang eh,
napuyat kasi ako sa phone call namin ni Ahyanna, may sasabihin daw kasi siya.
Nagdoorbell na yung nasa pinto, hindi rin yun makulit no?!

Bumaba na ako, pagbukas ko ng pintuan, papaalis n asana yung nambubulabog sa gate

ko ng yakapin ko siya. Ang pinakamamahal kong babae.

Pumasok kami sa loob habang nakaakbay ako sa kanya habang hawak ko yung maleta niya
sa kabilang kamay ko. Tahimik kaming pumasok sa kwarto. Umupo kami sa kama. Just
contented looking at each other’s eyes. Naintindihan niya na siguro ang gusto kong
iparamdam? Sorry, baby. Sorry sa lahat ng nagawa ko.
“Akala ko hindi ka na babalik sa akin. Akala ko hindi mo na ako mahal. Akala ko
iiwanan mo rin ako… Akala ko…” Pumatak yung luha ko. Hinawakan niya yung left cheek
ko at pinunasan yung luha ko.

“Alam mo bang maraming namamatay sa maling akala?” She smiled at me. Niyakap niya
ako ng sobrang higpit. “Gusto ko mang gawin sa sobrang sakit, hindi ko magawa.
Mahal talaga kita eh. As cheesy as it may sound, hindi ko kayang mabuhay ng wala
ka.” Hinalikan niya ako at hinalikan ko rin siya. Ako ang unang bumitaw at niyakap
ko ulit siya.

“Hindi ko alam ang gagawin ko kapag nawala ka pa ulit sakin. Pasensya sa mga nagawa
ko.” Hindi ko alam kung ano talaga ang gagawin ko kapag nawala siya sa akin, baka
magpakamatay na lang ako.

Niyaya ko silang umalis papuntang rest house namin sa tabing dagat. Magpapaumaga
kami duon, manunuod kaming dalawa ng sunrise. Kitang-kita na masaya si Jamie.
Masaya na akong nakikita siyang masaya.

Nandito na kami sa rest house at binabantayan namin ang mga batang naliligo sa may
dagat. Nainggit ako sa mga bata kaya binuhat ko si Kyea at sinama siya sa paglublob
sa dagat.

“Huwag ka ng kill joy, please?” Pangungulit ko sa kanya. Habang karga karga ko si

Kyea at nakalublob yung katawan namin sa tubig.

“Bee, ayoko nga eh. Next time na lang ah?” Umahon kami ni Kyea. Ang lagkit ng
titig niya sa akin. Ano kayang iniisip nito? >:D

“Pa-kiss na lang ako?” I smiled at her. I leaned forward and kissed her.

“More please.” She pouted. Nilapag ko sa banig yung bata. Tapos humarap ako sa
kanya at hinalikan ko siya ng biglaan. Napayakap naman siya sa leeg ko then I put
my hands on her waist. Napabitaw lang kami nung biglang bumahing si Kurt.

“Ipasok na natin sa loob ang mga bata, malamig na masyado, baka sipunin sila.” She
nodded tapos dinampot niya si Kyea at dinampot ni ko yung banig.

Knock out agad yung mga bata pagkatapos naming banlawan, sipilyuhan at pagpapatuyo
ng buhok nila.

“Bee, banlaw lang ako ah? Wag mo silang iwan.” She nodded. Pumasok na ako sa CR.

Paglabas ko sa CR, tulog na yung girlfriend ko. Napatingin ako sa orasan. Shoot!
Alas 5 imedya na! Linapitan ko siya at inalog-alog.

“Bee, gising na. Magsa-sunset na!” Binuka niya yung mata niya at agad namang
ngumiti sa akin. Inakay ko siya sa pagtayo tapos lumabas na kami ng bahay.
Inakbayan ko siya, nilagay niya yung kamay niya sa waist ko habang naglalakad kami
papunta sa magandang spot ng beach, sa bench na dati naming inuupuan ni Jasha.

“Ang sariwa ng hangin! Sarap mabuhay dito sa tabi ng dagat no?” Tumingin ako sa
kanya at ngumiti.

“Mas masarap mamuhay dito kapag kasama kita.” She blushed. I pinched her cheeks.
Ang cute niya, grabe!

“Ang bolero nito!” She chuckled. Niyakap niya ulit ako, so I hugged her back.

I smelled her hair then kissed it. I’m sooo lucky to have her, very lucky! Umupo
kami sa may bench tapos magkayakap ulit kami. Umunan siya sa balikat ko, umunan din
naman ako ulo niya. She were humming a song, hindi ko alam yung title niya eh.
Nagulat ako ng biglang siyang magsalita, sakto sa pagdikit ng araw sa dagat.

“Bee, mahal na mahal kita.” Hinawakan niya yung kamay ko.

“Mas mahal na mahal kita.” umayos siya ng upo tapos tumayo.

“Jasha! Salamat at binigay mo siya sa akin! Aalagaan ko siya, promise! Mamahalin ko

siya higit sa pagmamahal mo sa kanya, promise!” She screamed on the top of her
lungs while spreading her hands wide.

“Umupo ka na nga, Bee. Mawi-wirduhan sa’yo niyan si Jasha eh!” tawa naman ako ng
tawa sa actions niya. Umupo naman siya sa tabi ko tapos kinurot-kurot ako sa
tagiliran.

“Eh gusto ko lang namang magpasalamat sa kanya eh dahil sa akin ka napunta. Tsaka,
ipaparamdam ko sa kanya na tama siya sa pagpili sa akin no!” She smiled.

“Tama na nga! Kinikilig na ako eh!” She chuckled.

“Kiss muna syempre.” She leaned forward then we kissed while the sun kissed the
horizon.

Jamie’s POV

Naduduwal na naman ako, ilang linggo na akong nagsusuka eh. Hindi kaya buntis ako?
Naku! Wag muna akong mag-isip nang mga ganito! Baka mamaya, may nakain lang akong
hindi maganda. Pero, kailangan ko rin magpakasigurado. Kailangan kong bumili ng PT!
Pero, sino ang kasama ko?

Ayoko namang si Ahyanna, marami na akong nadalang hassle sa kanya eh. Sino kaya?
Aha! Alam ko na! Si Jecka! Nagbuntis siya, baka may hindi pa siyang nagamit na PT
sa bahay nila. Mapuntahan nga sila.

“Bee?” Napalingon siya sa akin pagkalabas ko ng CR.

“Yes, Bee?” Umayos siya ng upo pagkakita niya sakin.

“Punta lang ako kila Jecka, pwede?” Napataas naman ang kilay niya.

“At bakit? Ano namang gagawin mo doon?” Hindi ko naman pwedeng sabihin sa kanya na
hihingi ako ng PT! Baka umasa siya diba? Pagnakita ko yung result, duon ko
sasabihin!
“Namimiss ko na yung inaanak ko eh. Tsaka kakamustahin ko lang si Jecka, matagal na
rin nung nagkita kami though dyan lang naman sila.” he nodded.

“Sige, sige. Wag kang papagabi ah?” Tumakbo ako sa kanya at niyakap siya.

“Yey! Thanks!” He planted a kiss on my cheek then I went off.

“What?!” I scratch the back of my neck.

“Oo eh. Unexpected yung nangyari samin eh.” Umiling-iling si Aste.

“Jamie, you’re only sixteen, for Pete’s sakes! Humanda talaga sakin yang lalaking
yan!” Pinapakalma ni Jecka si Aste.

“Napakatulis din naman kasi niyang bestfriend mo eh.” She chuckled nervously.

“Jecka, ano na, meron ka bang PT dyan?” Jecka smiled.

“Swerte mo, may tatlo pa ako.” I immediately hugged her.

“Thanks sooo much!” She patted my head.

“Etong batang to, ano ka ba! Syempre, ikaw pa, malakas ka samin eh.”

Nandito ako sa CR nila, nakatitig sa PT. God, oh God. Akala ko napakasimpleng

magbalita ng ganito. Fvck. Malamang mahirap magbalita ng ganun! Bata to eh! Buntis
ako! Positive ang resulta, ngayon ko lang na imagine na ganito kahirap to. Ano ba
naman to?!

Napatingin ako sa relos ko, 5:30 PM na, maggagabi na. Kailangan ko ng umuwi.
Pumunta ako sa sofa kung saan nakaupo sila Jecka. Then I slumped at the sofa.

“You’re disappointed? Because of negativity or positivity of the result?” She

patted my head.

“Positive.” Niyakap ako ni Jecka.

“Everything will be all right, girl. Tsaka mahal ka nun, di ka niya papabayaan.”
Aste sighed.

“Gusto kong masapok yang lalaking yan!” Bumitaw ako sa yakap ni Jecka.

“Don’t. Please. Ako na rin ang magsasabi sa kanya ngayon.” Aste calmed down.

“Basta kapag nagkaproblema, wag kang mahihiyang lumapit samin.” At yun na ang
huling sinabi niya.

Bago ako umalis, pinabaunan nila ako ng nilutong lasagna ni Jecka. Sa kondisyon ko
daw kasi, parang did aw ako makakapagluto ng maayos, lalo na si Rixx. Nandito na
ako sa may pintuan, papasok na sana ako sa loob ng may narinig akong boses ng
babae. Sumilip ako sa loob. Teka—si Ahyanna yun ah! At bakit may tatlong bata
siyang kasama dito?

“RE, alam mong posibleng mangyari yun! At ikaw lang naman ang lalaking nakakuha
ulit sa akin!” What?! M-May nangyari sa kanila?! Kelan?!

“Look, Ahyanna. Lasing ako nun at may malaki kaming problema ni Jamie. Ikaw ang
nasa ayos nun, pero hindi ka gumawa ng paraan para matigil yun! Atsaka ikaw na rin
ang nagsabing kalimutan na natin yun! At sinasabi mong anak ko tong tatlong to?!”
Nung mga panahong galit ako sa kanya? Yun ba yun?! At anak? 3 bata?

“Rixx, ano ba?! Makakalimutan natin sana yun kung hindi mo ako nabuntis!” Sa
sobrang unexpected ng mga narinig ko, nabagsag ko yung hawak-hawak kong container
ng lasagna, nabasag.

Nagulat sila, napatingin sa akin. Their eyes both got wide.

“Jamie! Wait!” And then I ran as fast as I can.

Chapter TWENTY FIVE

Jamie's POV

I have to do this. Hindi ko isasakripisyo ang future ng apat na bata para lang sa
anak kong kaya kong palakihin sa palasyo namin. Sabi nga nila, ang tamang desisyon
ay ang pinakamahirap na desisyon. Kailangan ko ng maging matapang. Kailangan na
kailangan na. :'(

"Nasabi na namin sa kanya, Jamie." Tumango na lang ako at napatingin kay Aste na
halatang nagpipigil.

"Hindi ko alam kung mapapatawad ko pa siya. Para na kitang kapatid, Jamie at half-
sister ko si Ahyanna! Mag best friend pa kayo. Pwede niya naman tong gawin sa ibang
babae pero bakit kayo pang dalawa?!" Ngumiti ako sa kanya.

"Sa tingin mo, Aste. Tama ba yung ginawa kong desisyon?" Tanong ko.

"Its about time na may piliin siya sa inyong dalawa." Tama.

Kung nagtataka kayo... Hindi nila alam na babalik ako ng Britain dahil hindi naman
nila alam na prinsesa ako eh. Ang alam lang nila, pinapipili ko si Rixx.
Rixx's POV

Mag-isa ako dito sa bahay. Ang lungkot-lungkot ng bahay. :( Wala yung mga anak ko,
kinuha muna ni Serena para makapag-isip isip ako. Si Ahyanna naman, umalis na para
mamaya. Dahil pinapipili na ako ni Jamie.

Ganito ang instruction niya, mag stay ako dito sa bahay. Aalis si Ahyanna, pupunta
sa isang lugar na kasing layo ng bahay ni Aste at Jecka kung saan nag-iistay si
Jamie. Kung sino man ang puntahan ko sa kanila, siya ang pinipili ko.

Alam niyo naman kung sino ang pipiliin ko eh. Kaya ko namang sustentuhan yung mga
anak ko kay Ahyanna. At hindi ko kayang malayo kay Jamie!

Bigla akong may natanggap na text mula kay Aste.

From: Aste
Dude, its time to choose.

Here comes the hardest part. :-\

Jamie's POV

Mag-isa na alang ako dito sa bahay nila Jecka. Nagrequest ako sa kanila na iwan
muna ako. They respected it naman. Nag-ayos na ako, ipinagpatuloy ko na ang pag-
iimpake. Kahit ako o hindi ako ang pipiliin niya... Aalis talaga ako. I have to do
this! And I miss the Queen. I miss my Mom. :'(

Ayos na ang lahat ng gamit ko, nakapag-ayos na rin ako. Hindi ako makapaniwalang sa
murang edad kong ito, nabuntis ako, nasaktan ako, ang dami kong napagdaanang hindi
ko maeexperience kung nag-stay ako ng Britain at piniling maging prinsesa pang
habang buhay. Pero wala akong pinagsisisihan dahil marami akong natutunan. At may
mga maituturing akong tunay na kaibigan. :-\ Ayoko sana silang iwan pero ito lang
ang tamang paraan.

Nagulat ako ng biglang bumukas ang pintuan. "J-Jamie..." Niyakap niya ako bigla
pagkatapos bigkasin ang pangalan ko.
Mamimiss ko ang mga yakap mo, Bee. Mamimiss kita. :'(

"Anong ginagawa mo dito, Rixx?" Ako ang pinili niya. :'(

"Ikaw ang pinili ko, Jamie. Ikaw ang mahal ko." Niyakap niya ulit ako.

"Pero pano si Ahyanna?" At ang apat niyong anak?

"Susustentuhan ko na lang ang mga anak ko sa kanya. Habang tayo, magiging masaya!
Bubuo tayo ng sarili nating pamilya!" Hindi niya pa pala alam na buntis ako. :-\

"No. Rixx, hindi ko makakayang makita ang mga anak mo kay Ahyanna na walang ama na
nagbabantay. Ayokong ituring ka lang nila na ama dahil sa perang binibigay mo sa
kanila! Si Ahyanna ang piliin mo, Rixx! Hindi pa huli ang lahat." Yumuko ako.

"No! Jamie! Ikaw ang pinipili ko!" Inalog alog niya ako.

Hinawakan ko ang mga kamay niya at tinanggal sa pagkakahawak sakin.

"Umalis ka na. Ayoko ng makita kang muli." Tumakbo na ako paakyat at nagkulong sa
kwarto ko. Sumilip ako sa bintana, nakita ko siyang umalis ng nakayuko.

I dialed Ahyanna's number. Sinagot niya naman agad. "J-Jamie?" Kabado niyang
pagkasabi.

"Aalis ako ng Pilipinas, 10:30 PM ang flight ko. Mag-iingat ka palagi. Kayo ni Rix
at ng mga anak niyo. Bye, Sis." Bago pa siya makasagot, i pushed the red button to
end the call.

I dialed someone's number. "Is this the Queen?" Alam kong pasigaw na si Mom ng
magsalita ulit ako. "Mom, this is Jamilla and I'm coming home." :'(

Ahyanna's POV

Umiiyak ako sa pag-iisip na kasalanan ko ang lahat. May nasaktan na naman akong tao
na malapit sa akin. Naging kontrabida na naman ako sa lovestory ng iba. Napakasama
ko talagang tao. Hindi ko deserve maging masaya. :'(

"Ahyanna." Napatingala ako ng makita ko si Rixx.

"Rixx?" Anong ibig sabihin nito?! "Bakit ka nandito?!" Di ako makapaniwalang

nandito siya.

"I won't lie to you, Ahyanna. Si Jamie ang pinili ko pero pinagtabuyan niya ako at
pinapunta niya ako sa'yo." Ang sakit. :'( I know I deserve this.

"Yous shouldn't be here, Rixx!" Napatayo ako bigla.

"Bat niyo ba ako pinagtatabuyan?!" Nagulat ako ng sumigaw siya.

"Its not that pinagtatabuyan kita pero dapat nasa airport ka ngayon!"
Pagpapaliwanag ko sa kanya.

"Why would I be in airport?!" Takang-taka niyang tanong.

Huminga ako ng malalim. "Aalis ng Pilipinas si Jamie!" And iwth that, hinila ako
bigla ni Rixx. Nakalimutan niya atang buntis ako.

Pero okay lang dahil baka maabutan pa namin siya at maitama ko ang mga maling
nagawa ko sa kanilang dalawa. :-[

Rixx's POV

Takbo kami ng takbo dito sa airport. Hindi ko alam kung anong eroplano at kung saan
siya papunta. Ang alam lang namin ay paalis na siya ng Pilipinas. At may malaking
posibilidad na hindi na kami magkita.

Napatingin ako sa oras, hindi ko namalayang dumaan na ang 10:30PM. Alas onse na ng
gabi. Malamang sa malamang, nakaalis na ang babaeng pinakamamahal ko. Napatingin
ako sa flight schedules, nakaalis na ang nag-iisang flight na 10:30 ang take-off.

I'm such a jerk for letting her

go. :'(<PIXTEL_MMI_EBOOK_2005>20###################################################
#######</PIXTEL_MMI_EBOOK_2005>