82 L I B R I I. P A RS II.

scste fequcretur, «qualibus spacijs Magnetisinum «ae quis portionibus decrefcere,;

quod ita demonstro. Sit corpus Magneticum AB, radijqueab A polo Magne-
tis prosusi AC, et AD, a quibus aequales partes abscindantur per arcus D C,
FE,HG,IK ex eodem centro A descriptos; his vero arcubus rectae subrendan-
tur chordae, quas dico parallelas esse. Cum enim angulus A ad verticem commu-
nis ut omnibus triangulis , quorum lut>tente chords
D C, E F, G H, IR funt bales ; fublato a fingulis trian
gulis communi angulo A > relinquentur ad bafim D C
duo fimul fumpti,'duobus fimul fumptis angulisac
reliquas bales, iuxta 32.1. Eucl. squales. At cum.
per circuli definitionem aequalia fint latera AD, &
A C, - erunt anguli A D C, &ACD, vtpote adba
fim aequicruri, «quales , per Prop. $.1. 1. Eucl. Eo
demque modo aequales inter le offendentur, qui iuxti
lingulas funt bales E E, G H , I K . Igitur, & «qualei
inter fe erunt anguli' A C D, A E F, A G H, & A1 K:
fiquidem aequalium dimidia funt inter fe «q ualia , pei
communem notionem. <Vt igitur A C ad A E , ita.
C D ad E F •, & vt A E ad A G, ita E F ad G H;
& fic de reliquis eodem modo; fed AC, A E,' A G .
& AI le mutuo aequalibus portionibus fuperant’, igi­
tur ipfae quoque DiC, E F:,GH,IK aequalibus fe par­
tibus excedunt; ergo tanto Magnetifmus remiifior erit
in IocolDC, quanto DC maior eft ipla EF , aut
quanto<EF ipfa DC eft minor. Sequitur igitur, fi
ob eam.caufam Magnetilinus protenfus languefcit ,
quod; radij a corpore Magnetico euibrati magis, ac
magis diuaricantur ; «qualibus fpacijs , aequalia decre­
Magnetis
menta Magnetifinum pati. Verum Cum hanc ratio­
virtus dif- nem in praecedenti propofitione non Omnino iufficien-
fufa r quali, tem putauerimus, neceflario cogimur dicere ,Magne­
bus fpatijs
inaequali­ tilmum aequalibus Ipacijs, inaequalibus, leu proportio­
bus minui­ nalibus decrementis languefcere, cum iuxta commune
tur decre­
mentis • illud Philolbphorum omnis effertus caulae luae proportionatus efle debeat; quod la-
ne in illis agentibus, quae vim luam loras exerunt, veriliimum efle comperitur >
cum «qualis prorfus virtutisefle nunquampoflit,ledtanto femperminor,quanto
caufa cum ex fefe, tum ex longinquitate fpacij, quo artionem producit, redditur
imbecillior. Quare fi per «qualia Ipacia artio diuidatur, effertus decrementum ex
Prcportio fola agentis imbecillitate originem ducet. Quanto igitur. hoc infirmius, tanto illo
magnetis remiflior, non fecundum «q ualitatem , fed pro rata agentispoteftate . Ex: caufa^,
ad magne­ fi Magnes cuius poteftas 12, per datum Ipacium diffundit virtutis fuac dimidium 6.
tem.
dico alium Magnetem vt 6, per «quale ipacium proferre 3. fu« item dimidiuno
virtutis: ficuti enim agens 6. ad agens 12. ita effeftuss- ad 6: fi enim Magnes 6.
per datum fpacium vim maiorem, quam 3. produceret; alius quoque Magnes ipfi
«qualis plus virtutis ederet per idem Ipacium quam 3 ; quare fimul lunfti effettum
producerent dimidio vtriufque maiorem . Eflent ergo hi duo Magnetes iungis vi­
ribus potentiores , ^uam Magnes 12. per fe folitarie agens , fiquidem maioris illud
eft poteftatis, quod aut «qualem effertum ad maius ipacium profundit, aut quod ef­
fertum maiorem per idem Ipacium potens eft cxcitate;fed hoc dici non poteft.Qua-
re vti Magnes i2.editvim vt 6, ad idem ipacium Magnes 6. edit vt 3; Ex quibus’per-
fpicue colligitur, Magnetem, vti & lumen,«qualibus fpacijs, proportionalibus mmui
decrementis; quod erat oftendendum
PRO-