မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

အခ်စ္ရြာ အတြက္ ေရးခဲတ

႔ ဲ႔ ဇာတ္လမ္းေလးပါ။
အခ်စ္ရြာသစ္ ပထမအၾကိမ္ျပန္စတုန္းက ဒီနာမည္နဲ႔ ဇာတ္လမ္း တပုဒ္ေရးမယ္ လို႔ ေျပာျပီး ကၽြန္ေတာ္ ေရးခဲဖ
႔ ူး ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ နဲနဲ ခ်ေရးျပီးတဲ႔ ေနာက္ နာမည္နဲ႔ ဇာတ္လမ္း မကိုက္ဘူး ထင္တာေၾကာင့္ ဆက္မေရးျဖစ္ ေတာ့ပါဘူး။
ဒီေခါင္းစဥ္ ေလးကို သေဘာက်တာေၾကာင့္ ေရးမယ္လို႔ ေတးထားခဲပ
႔ ါတယ္။ ဟိုတေလာေလး တုန္း ကမွ ေခါင္းထဲ ၀င္
လာတဲ႔ စိတ္ကူးေလး တခုေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ထေရးျဖစ္ပါတယ္။ ရထားတာေလး ျပန္ေပ်ာက္ သြားမွာ စိုးတာေၾကာင့္
လက္စ ေတြကို ခနရပ္ျပီး ဒါကိုပဲ ကိုင္လိုက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္
ေလး ေရးျဖစ္သြားပါတယ္။

ခါတိုင္းလို ဇာတ္လမ္း အရွည္ၾကီးမဟုတ္ဘဲ ၀တၱဳလတ္ ကေလး စမ္းေရးၾကည့္တာလို႔ လဲဆိုႏိုင္ပါတယ္ ခင္ဗ်။

___________________________________________///________________________________________

ရဲထက္ စိတ္တိုေနသည္။ ေႏြးေႏြးကို လိုက္စကားေျပာရင္း ရင္ဦးေၾကာင့္ စိတ္ရႈပ္ခဲ႔ရသည့္ အျပင္ လဘက္ ရည္

ဆိုင္ေရာက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက ၀ိုင္းျပီး ေျပာင္ေလွာင္လိုက္ၾကတာ ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ရဲထက္ကလည္း
မေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္ သူတက
ို႔ ိုသြားေျပာျပလိုက္မိသည္။
“ဒီဗံုမဟုတ္ ပတ္မဟုတ္နဲ႔ မွ မင္းကခံရတယ္လက
ို႔ ြာ၊ ေႏြးေႏြးကေတာ့ ခ်စ္စရာေကာင္းပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ ခ်င္း
စေလာင္းဖံုး ႏွစ္ခ်ပ္ ပြတ္လို႔ အဆင္ေျပေနျပီပဲ၊ မင္း၀င္ရႈပ္လဲ အလကားပါပဲ”
ရင္ဦး ဆိုသည့္ ရင္ဦးေမက တကယ္ေတာ့ ေယာက္်ားရွာမေလး တေယာက္သာျဖစ္ပါသည္။ ဒီလို ေယာက္်ားရွာ က
သူလို ေယာက္်ားစစ္စစ္ ကိုေျပာဆိုၾကိမ္းေမာင္းလိုက္သည္ကခံရဆိုး ပါသည္။ ေႏြးေႏြး က သာၾကား၀င္ မေျဖရွင္းရင္
ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ ရင္ဆိုင္ပစ္လိုက္မိမည္ ထင္ သည္။ ဒီလုိေျပာမိျပန္ေတာ့လည္း ၀ိုင္းျပီး ၾသဘာေပး ၾကျပန္သည္။

“ဲအဲဒီေဘာျပားနဲ႔ ဖက္ျဖစ္ရင္ မင္းႏိုင္လဲ မေကာင္း ရံႈးလဲ လူၾကားမေကာင္း ျဖစ္မွာ၊ ေအးေအး ေနစမ္းပါကြာ”

“ဒါဆိုငါက ဒီတိုင္းထိုင္ၾကည့္ေနရမွာလား”
“မိန္းမေတြ ေပါပါတယ္ကြာ၊ ေႏြးေႏြးမွ ေႏြးေႏြး ျဖစ္ေနရင္လည္း စိတ္ရွည္ရွည္ထား တခ်ိန္က် ရင္ အတုနဲ႔ အစစ္
ဘယ္ဟာ ပိုေကာင္းတယ္ ဆိုတာ ေကာင္မေလးသိလာမွာပဲ၊ အဲဒီက်မွ ရေအာင္ ယူေပါ့၊ တခုေတာ့ ရွိတယ္ကြာ၊ မင္းက
ေဘာေျပားလို လွ်ာေလးဘာေလးေတာ့ ေကၽြး ရမွာေပါ့”
ရင္ဦး ႏွင့္ ေႏြးေႏြးကို အခ်စ္ေတာ္ေတြဟု လူတိုင္းက သတ္မွတ္ထားသည္။ ရိုးသားျပီး ေအးေဆး သည့္ ေႏြးေႏြး က
မိန္းမခ်င္း ခ်စ္လိမမ
္႔ ည္ဟု ေတာ့ ရဲထက္ မထင္ပါ။
“သူတို႔ အဲဒီေလာက္ အဆင့္လို႔ေတာ့ ငါမထင္ပါဘူးကြာ”
“မေျပာႏိုင္ဘူးေလ၊ မင္း ေႏြးေႏြးက မႈတ္ခ်င္စရာေလး၊ မင္းေတာင္မွ အခြင့္ အေရးရရင္ မႈတ္ခ်င္ မႈတ္မိမွာ၊ ဟို ေဘာျပားမ
ဆိုရင္ေျပာမေနနဲ႔ေတာ့”
“ေတာ္ပါကြာ”

Jin_Kaleat Page 1
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

ဆက္ေျပာေနရင္ ေပါက္ကရေတြပဲျဖစ္ေနမွာသိလို႔ အိမ္ျပန္လာခဲ႔သည္။ စိတ္ထမ

ဲ ွာေတာ့ သူငယ္ခ်င္း ေတြကို လည္း
မေက်နပ္၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကို လည္းမေက်နပ္၊ ရင္ဦး ကိုေတာ့ မေက်နပ္ဆံုးျဖစ္သည္။ သဘာ၀ တရား ကိုနားမလည္ဘဲ
အဟုတ္ၾကီးထင္ေနသည့္ အျဖစ္ကို ရယ္လဲ ရယ္ခ်င္ အသည္းလဲ ယားမိသည္။
“လိုက္လဲ လိုက္တဲ႔ ေမာင္ႏွမေတြ”
ရင္ဦး ၏ အကို ခ်စ္ဦးေမာင္က ရဲထက္၏ သူငယ္ခ်င္း အရင္းေခါက္ေခါက္ျဖစ္သည္။ ခ်စ္ဦး က်ျပန္ေတာ့ မိန္းမ
ရွာျဖစ္ေနသည္။ ခ်စ္ဦးေမာင္ ႏွင့္ ရင္ဦးေမ အျမႊာ ေမာင္ႏွမ ႏွစ္ေယာက္ကမ႓ာ့ အံ့ဖြယ္ထဲ ထည့္မည္ ဆိုရင္
ထည့္လို႔ရသည္ဟု ရဲထက္ စိတ္အခ်ဥ္ေပါက္စြာ ေတြးေနမိပါသည္။ခ်စ္ဦးေမာင္ ကေတာ့ အခု ရဲထက္တို႔ ျမိဳ႕ေလးမွာ
မရွိေတာ့ပါ။ ရန္ကုန္မွာ နတ္ကေတာ္လုပ္ေန သလိုလို၊ ဆံပင္ မိတ္ကပ္ အလွဖန္တီးရွင္လုပ္ေနသလိုလို သတင္း
သာၾကားရ၏။ေမြးစကထဲက ျဖဴျဖဴစင္စင္ ေခ်ာေခ်ာသန္႔သန္႔ေလးေတြ ျဖစ္သည့္ သူတို႔ ေမာင္ႏွမက ငယ္ငယ္
တုန္းကဆိုလွ်င္ ေမာင္ႏွမလို႔ ဘယ္သူမွ မထင္ၾက။ အျမႊာညီအကို ထင္သူထင္၊ ညီအမထင္သူထင္ ရွိၾကသည္။
တျဖည္းျဖည္း အရြယ္ေရာက္လာေတာ့မွ စရိုတ္လကၡဏာ ေတြက သိသာထင္ရွားလာၾကသည္။ ခ်စ္ဦးေမာင္က အိမ္မွာ အိုး
ပုတ္ခ်ိဳးရုပ္ေတြႏွင့္ ထမင္းခ်က္တန္းကစားရင္း အေမကို ကူညီေနစဥ္မွာ ရင္ဦးေမကေတာ့ လမ္းေပၚမွာ
ေယာက္်ားေလးေတြ ႏွင့္ ေဘာလံုးကန္။ ေဂၚလီရိုတ္ စြန္လႊတ္ေန၏။ ရုပ္ခ်င္းကလည္း ခပ္ ဆင္ဆင္ ျဖစ္ရာ အ
ေၾကာင္းမသိသူေတြက ေယာက္်ားေလး လို၀တ္ထားသည့္ ရင္ဦးေမ ကို ခ်စ္ဦးေမာင္ဟု ထင္ၾကသည္။
ရဲထက္ ႏွင့္ ခ်စ္ဦးေမာင္က ဆယ္တန္းအထိ တခံုထဲတူတူထိုင္ခဲၾ႔ ကသူေတြျဖစ္သည္။ ရင္ဦး ႏွင့္က အတန္း တူ ေသာ္လည္း
ဆက္ရွင္မတူပါ။ သို႔ေသာ္ သူငယ္ခ်င္း၏ ညီမအေနႏွင့္ရဲထက္ ႏွင့္ ရင္ဦးရင္းႏွီးပါသည္။ ရင္ဦးက လည္း အခုလို
ေႏြးေႏြးကိစၥ မေပၚခင္အထိ ရဲထက္ကို ခင္ခင္ မင္မင္ ဆက္ဆံသည္။ ေႏြးေႏြး ကေတာ့ ေနာက္မွ ေျပာင္းလာသူျဖစ္သည္။
ဆယ္တန္း အထိ ခ်စ္ဦးေမာင္က ႏြဲတ
႔ ဲတ
႔ ဲ႔ ႏွင့္ မိန္းမဆန္ေသာ္လည္း လံုးလံုးလ်ားလ်ား မိန္းမရွာ မဟုတ္ေသးပါ။ ရဲထက္
အပါအ၀င္ အေပါင္းအသင္းေတြက သူ႕ကို ေယာက္်ားေလး တေယာက္လိုပဲ သေဘာထား ဆက္ဆံၾက ျခင္း
ေၾကာင့္လည္းပါမည္။ ရဲထက္ က ဆယ္တန္းကို ႏွစ္ခ်င္းေပါက္ ေအာင္သြားေသာ္လည္း သူတို႔ ေမာင္ႏွမ က
က်က်န္ခဲ႔သည္။ ေနာက္တႏွစ္ က်ေတာ့ ရင္ဦး ေအာင္ျပီး ခ်စ္ဦးေမာင္ က က်ျပန္သည္။ အျပင္ေျဖ တႏွစ္ ေျဖျပီး
ထပ္က်သည့္ အခါ ခ်စ္ဦးေမာင္ ပညာေရးကို ေက်ာခိုင္းသြားျပီး ေနာက္ ဟို ေယာင္ေယာင္ ဒီေယာင္ေယာင္ ေလ လြင့္ရင္း
မိန္းမရွာ အသိုင္း အသိုင္းထဲ ေရာက္မွန္း မသိေရာက္သြားေတာ့သည္။ရဲထက္က GTC တက္သည့္အတြက္
ေက်ာင္းသြားတက္ေနျပီး ေက်ာင္းရက္ရွည္ပိတ္မွ ျပန္ ျဖစ္သည္။ ခ်စ္ဦး ေမာင္ကေတာ့ လိုင္းကြဲသြားျပီျဖစ္၍ သူႏွင့္
မေတြ႔ေတာ့သေလာက္ ျဖစ္သြား သည္။ ရဲထက္ B Tech ဒုတိယ ႏွစ္ျပီး၍ ျပန္ေရာက္ခ်ိန္မွာေတာ့ ခ်စ္ဦးေမာင္ကို
မိန္းမရွာတ ေယာက္၏ အသြင္အျပင္ပီပီျပင္ျပင္ ႏွင့္ ျမင္ေတြ႕ လိုက္ရေတာ့သည္။
“ေဟ႔ ရဲထက္”
တီရွပ္ပြပြ ႏွင့္ ေအာက္က မိန္းမေတြလို ထမိန္စကပ္၀တ္ထားသည့္ ခ်စ္ဦးေမာင္ကို ရဲထက္ ေၾကာင္ျပီးၾကည့္ ေနမိသည္။
ရင္ဦးေမ မ်ားလားဟုလည္း ဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္ရ၏။ အသံက ခ်စ္ဦးအသံ ျဖစ္ေနသည့္ အျပင္ ရင္ဦးက လည္း မိန္းမလို
၀တ္သည့္တိုင္ ဒီေလာက္ ႏြဲမ
႔ ွာမဟုတ္ ဟု ေတြးမိသည့္ အတြက္ စိတ္မသက္မသာျဖင့္ ျပန္ ႏႈတ္ဆက္လိုက္ရသည္။
“ဟာ ခ်စ္ဦး၊ မေတြတ
႔ ာေတာင္ၾကာျပီကြာ”
“မင္းကိုေတြ႕တယ္လို႔ ရင္ဦးေျပာတယ္၊ ဟိုတေခါက္ မင္းျပန္လာတုန္းက ငါအိမ္လာေသးတယ္၊ ကိုရဲထြဋ္က
ေအာ္ထုတ္လိုက္လို႔”

Jin_Kaleat Page 2
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

ရဲထက္၏ အကိုၾကီး ကိုရဲထြဋ္က မိန္းမရွာဆိုရင္တစက္မွ ၾကည့္မရသူျဖစ္သည္။ ၾကည့္ရတာ ဒီလို အျပင္အဆင္ ႏွင့္ ခ်စ္ဦး
အိမ္ကိုလာ ျခင္းျဖစ္လိမ္မ
႔ ည္။ ေယာက္်ားလိုသာ လာလွ်င္ ကိုရဲထြဋ္ ဘာမွေျပာလိမမ
္႔ ည္ မဟုတ္ပါ။
“ငါ့ဆီ လာတာလို႔ မင္းက မေျပာဘူးလား”
“မမနီနီ ေျပာေတာ့ မင္းအိမ္မွာ မရွိဘူးတဲ႔”
“ေဆာရီးကြာ”
“ရပါတယ္၊ ကိုရဲထြဋ္ကို ငါစိတ္မဆိုးပါဘူး၊ မမနီနီ ကလည္း အိမ္အထိလာေတာင္းပန္တယ္”
မမနီနီဟု ခ်စ္ဦးေမာင္ေျပာသူက ရဲထက္၏ အမလတ္ မနီနီထြန္း ျဖစ္သည္။ ေမာင္ႏွမ သံုးေယာက္မွာ ရဲထက္က
အငယ္ဆံုးျဖစ္သည္။ ကိုရဲထြဋ္ ေရာမနီနီထြန္းပါ အိမ္ေထာင္မျပဳၾက ေသးဘဲ လူပ်ိဳၾကီး အပ်ိဳၾကီးေတြ ျဖစ္၏။ ကိုရဲ
ထြဋ္ကေတာ့ အခုသေဘၤာ လိုက္ေနသည္။ ကိုရဲထြဋ္ က ခ်စ္ဦးကို ၾကည့္မရ လိ႔ု ရဲထက္ ႏွင့္ အဆက္အဆံ မလုပ္ ေစခ်င္၍
ခ်စ္ဦး အိမ္လာကို ျပန္ေျပာမျပတာ ျဖစ္လိမမ
္႔ ည္။ထိုေန႕က လမ္းမွာပဲ ခန ရပ္စကားေျပာျပီး ခ်စ္ဦးေမာင္ လမ္းခြဲသြားသည္။
ရဲထက္ ေက်ာင္းျပန္သည္ အထိျပန္မ ေတြ႔ေတာ့ပါ။ သူငယ္ခ်င္း ေတြႏွင့္ စကားစပ္လိုက္မိေတာ့မွ ခ်စ္ဦးေမာင္က ခ်စ္ခ်စ္
အမည္ခံျပီး အေျခာက္စစ္ စစ္ျဖစ္ေနတာကိုသိလိုက္ရသည္။
“အေျခာက္ေတာင္ ရိုးရိုးအေျခာက္ မဟုတ္ဘူးကြ၊ လင္ရေနျပီ”
“ဟုတ္ရဲ႕လားကြာ”
“ထာ၀ရစတိုးက ကိုစိုးမိုး မင္းသိလား”
“ျမင္ေတာ့ျမင္ဖူးတယ္၊ ဘဲၾကီး က ႏွစ္ဖက္ခၽြန္ဆိုလား၊ ခ်စ္ဦးက သူနဲ႔ ညားတာလား”
“သူက ခ်စ္ဦးကို စဖြင့္ လိုက္တယ္ ထင္တာပဲ၊ ေနာက္ သူ႕မိန္းမက ကိြဳင္ရွာတယ္ ဆိုလားပဲ၊ သူနဲ႔ ခြာျပဲ ျပီး မွ ခ်စ္ဦးက အခု
လူတေယာက္နဲ႔ တြဲေနတယ္၊ လူကေတာ့ ခပ္ေခ်ာေခ်ာပဲ ၊တိထ
ု႔ က္ေတာ့ အသက္ၾကီးမယ္၊ တေနကုန္ ဒီလူ႔အိမ္မွာပဲ၊
အရင္လို နတ္ကႏၷားေတြ ဘာေတြေတာင္သြားတာ မေတြ႔ဘူးကြ၊ ညေတာင္ျပန္ရ႕ဲ လား မသိဘူး”
လမ္း မွာေတြတ
႔ ုန္းက အေျခအေနကို ရိပ္စားမိသည့္ အတြက္သိပ္ျပီး အထူး တလည္ အံ့ၾသမေနေတာ့ပါ။ အိမ္က မိဘေတြ
မေျပာၾကေတာ့ဘူးလား ဟု မခ်င့္မရဲျဖစ္ေနစဥ္ ရင္ဦးကို ေယာက္်ားေလး အသြင္ျဖင့္ ျမင္လိုက္ရသည္။ သူတို႔ ေမာင္ႏွမကို
မိဘေတြ လက္ေလွ်ာ့ထားလိုက္ၾကပံုရသည္။ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ျပန္ေမးမိေတာ့
“ရင္ဦးက ရည္းစားေတာင္ ရေနျပီဥစၥာ”
“ဘယ္ကတုန္း”
“တို႔ အပိုင္းကပဲေလ၊ ေႏြးေႏြး တဲ႔၊ ေနာက္မွ ေျပာင္းလာတာ၊ ရင္ဦးနဲ႔ အေ၀းသင္တက္ရင္း ေတြ႔ ၾကတာေျပာ တာပဲ”
ၾကားစတုန္းကေတာ့ ရင္ဦး၏ ရည္းစား ေႏြးေႏြး ဆိုတာ ရဲထက္အတြက္ အမွတ္တမဲ႔ နာမည္တခုသာ ျဖစ္ပါသည္။
ဒါေပမယ့္ လူကိုယ္တိုင္ျမင္ေတြ႔ လိုက္ရသည့္ အခါမွာေတာ့ အမွတ္တရ နာမည္တခုျဖစ္သြား၏။ ရဲထက္ အကဲ ခတ္
ၾကည့္မိသေလာက္ ေႏြးေႏြး ဖက္က ရင္ဦးကို ရည္းစားလို သေဘာထားပံုမရပါ။ မိန္းကေလး သူငယ္ခ်င္း ေတြ
ခင္ခင္မင္မင္ဖက္လွဲ တကင္းေနသည့္ အမူအရာမ်ိဳးသာျဖစ္ပါသည္။ ရင္ဦး၏ အမူအရာေတြကသာ ရည္း စား ပမာ
ဖ်ပ္ဖ်ပ္လူးေနျခင္းျဖစ္သည္။ရဲထက္ ေႏြးေႏြး ကိုခ်စ္သြားသည္ကို မသိသည့္ အတြက္သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ကို ရင္ဦးကိုယ္တိုင္
မိတ္ဆက္ ေပး ခဲျ႔ ခင္းျဖစ္သည္။ အခုေတာ့ ဒါကိုပဲ ရင္ဦး ေနာင္တရေနမည္ထင္ပါသည္။ရင္ဦး က သူ႔ရည္းစားပမာ လုပ္
ျပေန သည့္ တိုင္ ေႏြးေႏြး၏ အၾကည့္ေတြက ရဲထက္အေပၚ တြင္ တမ်ိဳး ဟုထင္သည္။ဒါေၾကာင့္လည္း ရဲထက္ ေရွ႕
ဆက္တိုးဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။BE ျပီးသြား ၍ ျပန္ေရာက္လာခ်ိန္မွာေတာ့ ထိုစိတ္ကူးကို အေကာင္အ ထည္ေဖၚ
လိုက္သည့္ အခါ ရင္ဦး ႏွင့္ ထိပ္တိုက္တိုးေတာ့ျခင္းျဖစ္သည္။ခ်စ္ဦးေမာင္ က မိန္းမရွာ လံုးလံုး ျဖစ္သြားျပီးေနာက္ တြင္

Jin_Kaleat Page 3
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

ရဲထက္ တို႔ ႏွင့္ လိုင္းကြဲ ထြက္သြားျပီးေနာက္ ရဲထက္ ႏွင့္ ပိုအထိအေတြ႕ မ်ားသည္က ေယာက္်ားစိတ္ ေပါက္ေနသည့္
ရင္ဦးေမ ျဖစ္သည္။ သူကလည္း ေယာက္်ား ေလးေတြ နဲ႔ သာေပါင္းခ်င္သူျဖစ္ရာ တရပ္ကြက္ထဲ ေန၊ တေက်ာင္းထဲ
ထြက္ၾကသည့္ သက္တူရြယ္တူေတြ က လည္း ျဖစ္လို႔ ရဲထက္ ႏွင့္ ရင္ဦးေမ တိ႔ု အရင္ကထက္ေတာင္ ပိုရင္းႏွီးလာ သည္။
ေႏြးေႏြးကို ခ်စ္ေနေၾကာင္း ရင္ဦး ကို ဖြင့္ေျပာျပလိုက္တဲ႔ ေန႔က စျပီး ရင္ဦးေမ က ရဲထက္ကို ခပ္တန္းတန္း ျဖစ္သြားသည္။
“မင္း က ဘာကိစၥ ေႏြးေႏြးကို ၾကိဳက္ရတာလဲ”
“မသိဘူးေလကြာ၊ သူ႕ဟာသူ ရင္ထဲက ျဖစ္လာတာ၊ ရင္ဦး မင္းလဲ ၀ိုင္းေျပာေပးပါလား”
“မင္းဖာသာ ျဖစ္ခ်င္ရင္ တျခားတေယာက္ကို သြားျဖစ္၊ ေႏြးေႏြးကိုေတာ့ မျဖစ္နဲ႔၊ ငါေျပာမေပး ႏိုင္ဘူး”
“ဘာလဲ မင္းက ေႏြးေႏြး ကိုၾကိဳက္ေနလိုလ
႔ ား၊ ဒါမွ မဟုတ္ ငါ့ကို ၾကိဳက္ေနလို႔ သ၀န္တိုတာ လား”
“ရဲထက္၊ မင္း ..ငါ လုပ္ထည့္လိုက္ရရင္ ေသေတာ့မယ္ေနာ္”
ေဒါသတၾကီး ထြက္သြားသည့္ ရင္ဦး ကိုၾကည့္ရင္း အဲဒီတုန္း ကေတာ့ ရဲထက္ရယ္ေနခဲ႔ မိသည္။ ေနာက္ပိုင္း ေႏြး ေႏြး ႏွင့္
ရဲထက္ၾကားမွာ ကဖ်က္ယဖ်က္ေတြ လုပ္လာေတာ့မွရင္ဦးစိတ္ဓါတ္ မွန္ကို သိလာရေတာ့သည္။ေႏြးေႏြး သူ႔ အေပၚမွာ
စိတ္၀င္စားမႈ ရွိသည္ဟု ရဲထက္ယံုၾကည္ပါသည္။ ရဲထက္ ကိုယ္တိုင္ လည္း ရည္းစား မ ထားဖူးသူမဟုတ္ပါ။
အထက္တန္းေက်ာင္း တုန္းက ရည္းစားတေယာက္ ရွိ ခဲ႔ ဖူးသလို GTC တက္ေတာ့လည္း ရည္းစားတေယာက္ရွိခဲ႔သည္။
ထိုရည္းစား ႏွင့္က သမီး ရည္းစား အဆင့္ကိုေတာင္ ေက်ာ္လြန္ျပီး ေနလာခဲျ႔ ပီး ျဖစ္သည္။ထိုရည္းစား ႏွင့္ လင္မယားလို
ေနလာသည့္ သက္တန္းက သံုးႏွစ္ေလာက္ ရွိသည္။ေက်ာင္းတုန္းက ရည္းစားႏွင့္ ေနလာခဲတ
႔ ာေတြကို
ျပန္ေတြးလိုက္မိခ်ိန္တြင္ ေႏြးေႏြး၏ လံုးလံုး တင္းတင္း တင္ပါး ေလးကို မ်က္စိထဲျပန္ျမင္ေယာင္လာ၏။ ေႏြးေႏြး၏ တင္
ပါးေတြက ေက်ာင္း က မမ ေလာက္ေတာ့ မျပည့္ျဖိဳးပါ။ မမ၏ တင္ပါးေတြက ေက်ာင္းသားတိုင္းသေဘာက် ႏွစ္
ခ်ိဳက္ၾကသည့္ တင္ပါးေတြ ျဖစ္သည္။ ဒါေပမယ့္ ေႏြးေႏြး လိုက်စ္လစ္ တင္းမာေနျခင္းမဟုတ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မမေၾကာင့္
ရဲထက္ေပ်ာ္ခဲ႔ရသလို အေတြ႕ အၾကံဳသစ္ေတြ လည္းရခဲ႔သည္။ရဲထက္ ထက္ အတန္းၾကီးျပီး ေက်ာင္းအရင္ ျပီးသြားသည့္
မမ က ေက်ာင္းျပီလို႔ မၾကာမွီပင္ အိမ္က ေပးစားသည့္ သူႏွင့္ ယူသြားသည္။ ထိုသတင္းကိုၾကား ခ်ိန္မွာရဲထက္
ထင္သေလာက္ အသည္းမကြဲပါ။ မမ တိုက္ခဲ႔သည့္ ဆား ငန္ေရေတြကိုသာ သတိရလြမ္းဆြတ္မိ၏။ မမ ႏွင့္ ခြဲ ခြာရျပီး
ေနာက္ပိုင္း ဘယ္မိန္းမ ႏွင့္မွ ခႏၶာကိုယ္ခ်င္း မပတ္သက္ျဖစ္ေတာ့ပါ။ တြက္ၾကည့္လွ်င္ ႏွစ္ ႏွစ္ေလာက္ေတာ့ရွိျပီထင္၏။
ေႏြးေႏြးသည္လည္း မမ လို သေဘာ ေကာင္း ျပီးရက္ေရာမွာလား ဟု ေတြးေနမိစဥ္မွာပင္ ရင္ဦး မ်က္ႏွာ
ကေပၚလာေသာ ေၾကာင့္ ရဲထက္ စိတ္မသက္ သာ စြာ သက္ျပင္းခ်လိုက္မိပါေတာ့သည္။

++++++++++++++++++++++++

အတန္း ႏွစ္တန္းၾကီးသည့္ မမႏွင့္ ဘယ္က ဘယ္လိုရည္းစား ျဖစ္သြားမွန္းေတာင္ ရဲထက္ ေသေသခ်ာခ်ာ မသိ ပါ။
ေစာကလ်ာလိႈင္ ဟုေခၚသည့္ မမက ေက်ာင္းမွာ နာမည္ၾကီးလို႔ ဆိုႏိုင္ပါသည္။ မမထက္ေခ်ာသူလွသူေတြ ရွိ ေသာ္လည္း
မမေလာက္လူသိမမ်ားၾကပါ။ တင္ပါးအထိ ဖံုးသည့္ဆံပင္ရွည္ရွည္ေတြ ႏွင့္ သမင္မလို မ်က္လံုးလွ သည့္ မမ၏
အမွတ္ တံဆိပ္က ၃၈ လက္မရွိသည့္တင္ျဖစ္သည္။ မမလမ္းသြားတိုင္း စည္းခ်က္က်က် တုန္ခါ သြား တတ္သည့္
တင္ပါးေတြက တျခားေက်ာင္းသားငယ္ေတြလိုပင္ ရဲထက္ကိုလည္း ဖမ္း စားသည္။အရပ္ ငါးေပ သံုးလက္မျမင့္သည့္
မမသည္ ရင္သားေတာ့သိပ္ မဖြံ႕ျဖိဳးပါ။ တင္က ၃၈လက္မရွိေသာ္လည္း ရင္ က ေတာ့ ၃၃ လက္မေလာက္ပဲ ရွိပါသည္။ ဒီ
အတိုင္းအထြာေတြက သမီးရည္းစားျဖစ္ျပီးေနာက္မွ ရဲထက္သိခဲ႔ရျခင္း ျဖစ္ျပီးရဲထက္ အရင္ ဆံုး မမကိုျမင္ျမင္ခ်င္း

Jin_Kaleat Page 4
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

စိတ္၀င္စားမိသည္က သမင္မလို မ်က္လံုးညိဳညိဳ ေတြျဖစ္ သည္။ ထိုမ်က္လံုးညိဳညိဳေတြ၏ အၾကည့္က ရဲထက္ကို

ဖမ္းစားခဲ႔သည္။ အရင္က မမ မွာရည္းစားရွိသည္။ ေက်ာင္း က ပင္ျဖစ္၏။ ရဲထက္ ႏွင့္ ဆံုဆည္း ခ်ိန္မွာေတာ့ ထိုရည္းစား
ႏွင့္ ျပတ္စဲခဲျ႔ ပီျဖစ္သည္။မမ က ရဲထက္လိုပင္ အေဆာင္ေန ေက်ာင္းသူျဖစ္သည္။ ရဲထက္ တို႔ အေဆာင္မွ
အကိုၾကီးတေယာက္၏ ရည္း စားႏွင့္ မမက သူငယ္ခ်င္းေတြ ျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းမွာလည္း ေတြ႕၊အျပင္မွာလည္း
ဟိုနားဒီနား ခနခန ေတြ႔ရာ ကေန ရဲထက္ ႏွင့္ မမ မ်က္လံုးခ်င္း တိုက္မိၾကသည္။ ဆံပင္ရွည္ ၾကီးေတြ ႏွင့္
ညိွဳ႕ျမဴေသာမ်က္လံုးေတြ၏ ပိုင္ ရွင္ မမ ေၾကာင့္ရဲထက္ရင္ခုန္သံေတြ ျမန္ရသည္။ မမ၏ တင္ပါးၾကီးေတြက လည္း
ရဲထက္၏ စိတ္ကို တရြရြျဖစ္ ေအာင္ ဆြသည္။ရဲထက္က ခ်စ္ပါသည္ဟု ဖြင့္ေျပာခ်ိန္မွာ မမရယ္ေနခဲ႔ ေသာ္လည္း
တပတ္ေလာက္အၾကာ မွာေတာ့ မမက ခ်စ္ ပါသည္ဟု အေျဖျပန္ေပးခဲ႔၏။ ခ်စ္သူ သက္တန္း ႏွစ္လ ေက်ာ္ေက်ာ္
ေလာက္မွာ ရဲထက္ႏွင့္ မမ နယ္ေက်ာ္မိၾကေတာ့သည္။ထိုအခ်ိန္မွာ ရဲထက္ကလည္း အရိုင္းမဟုတ္ေတာ့ပါ။
ရဲထက္ေနသည့္ အျပင္ေဆာင္က လည္း လြတ္လပ္သည္။ အျပင္ေဆာင္လို႔ သာအမည္တပ္ေသာ္လည္း သူငယ္ခ်င္းေတြ
စုျပီး အိမ္ငွားေနၾကျခင္းသာ ျဖစ္လို႔ လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္လို႔ ရႏိုင္သည္။ တအိမ္ထဲ ေနသူငါး ေယာက္တြင္ တေယာက္မဟုတ္
တေယာက္က ေငြစရႊင္ရင္ မိန္းမ ေခၚ ေခၚလာတတ္သည့္ အတြက္ ရဲထက္လည္းပါ၀င္ ဆင္ႏႊဲရင္း လူပ်ိဳ ဘ၀ကို စြန္႔
လႊတ္ခဲ႔ရျပီးျဖစ္ပါသည္။ထို႔ ေၾကာင့္ အေျခအေန ေပးလာသည့္ တေန႔မွာ မမကလည္း အျပင္းအထန္ မျငင္းဆန္သည္ကို
မေၾကာင္းျပဳ ျပီး ရသည့္ အခြင့္အေရး ကို အမိအရ ဖမ္းဆုပ္လိုက္ေတာ့သည္။ မမ၏အထိအေတြ႕က ရဲထက္ ၾကိဳထင္ထား
တာ ထက္ ပိုျပီး အိစက္၏။ အျပင္မွာ အသားအျဖဴလွသည္ မဟုတ္ေသာ္လည္း မမ အသားေတြက အတြင္းမွာ ေတာ့
၀င္း၀င္း ၀ါေနၾကသည္။ ေတာင့္တင္း ျပည့္ျဖိဳးေသာ ကိုယ္ခႏၵာ ေၾကာင့္ မမ ကိုယ္ေပၚမွာ ရွိေနရျခင္းသည္ ႏူးညံ့
အိစက္သည့္ ထိုင္ခံုၾကီးတလံုးေပၚ မွာ ရွိေနရသလိုပင္ ခံစားရသည္။ မမ၏ တုနျ္႔ ပန္မႈေတြကလည္း ေႏြးေထြးလိႈက္လွဲ၏။
မမ ႏွင့္ ဒီလို ခ်စ္ခြင့္ရျခင္းက ရဲထက္ အရင္ေတြ႔ခဲ႔ ဖူးသည့္ ေၾကးစား မေတြႏွင့္ ဘာမွမဆိုင္သည့္ ခံစားမႈ ပင္ျဖစ္သည္။
မမႏွင့္ ဆံုးစြန္တိုင္ေအာင္ခ်စ္မိၾကျပီးခ်ိန္တြင္ မမက ေမးသည္။
“မမ ကို မွန္မွန္ေျပာ၊ ေမာင္အရင္က မိန္းမနဲ႔ ေတြ႕ဖူးတယ္ မဟုတ္လား”
ေမးၾကစတမ္းဆိုရင္ ရဲထက္ကလည္းျပန္ေမးခ်င္ပါသည္။ အခုန ခ်စ္ေနၾကစဥ္က မမ၏ အျပဳအမူေတြ အရ မမ လည္း
အေတြ႔အၾကံဳရွိေၾကာင္းရဲထက္ ရိပ္မိေနပါသည္။ ဒါေပမယ့္ ခုခ်ိန္မွာ ဒါေတြေျပာလိုက္လွ်င္ ေနာင္ငတ္ဖို႔ ရွိတာကို
ၾကိဳျမင္ေသာေၾကာင့္
“မမ ဘယ္လိုလုပ္သိသလဲ”
“ဘယ္လိုသိသိေပါ့၊ မမ ေမးတာမွန္မွန္ေျဖ”
“ဆယ္တန္း တုန္းက ရည္းစားနဲ႔ပါ၊ ခုေတာ့ ျပတ္သြားပါျပီ”
“ေတာ္ေတာ္ ဆိုးတဲ႔ ေကာင္ေလး၊ ဆယ္တန္းနဲ႔ သူက လူပ်ိဳ မဟုတ္ေတာ့ဘူး”
မမက ရဲထက္ နဖူးကို မနာေအာင္ထုျပီးေျပာသည္။ ေၾကးစားမိန္းမ ေတြႏွင့္ ျဖစ္ခဲတ
႔ ာကို ေျပာလို႔ မျဖစ္ဟု ရဲထက္
နားလည္ျပီးပါးစပ္ထဲ ေတြ႕ရာေျပာလိုက္တာကို မမလက္ခံသြားပံုရသည္။
“အခုျပတ္သြားတာေသခ်ာရဲ႕လား”
“ေသခ်ာပါတယ္ မမရယ္၊ သူနဲ႔ ျပတ္ျပီးထဲက မမ တေယာက္ပဲ ခ်စ္မိတာပါ”
“ခ်စ္ေတာ့လဲ ယံုရတာေပါ့ ေမာင္ရယ္”
ရဲထက္လည္း မမကိုခ်စ္သည္ဟု ထင္ပါသည္။ မမကလည္း ရဲထက္ကို ခ်စ္ပံုရသည္။ ရဲထက္ ကိုမမ ခ်စ္ပံုက

Jin_Kaleat Page 5
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

တမ်ိဳးျဖစ္သည္။ သူမ၏ ကိုယ္ခႏၶာကို ရဲထက္ အလိုရွိတိုင္း အျငဴအစူမရွိေပးသည္။ အစရွိ အေနာင္ေနာင္ ဆို သလိုပင္
မမ၏ ရက္ေရာမႈ ေၾကာင့္ ရဲထက္ ေသာက္ေလေသာက္ေလ ငတ္မေျပျဖစ္ခဲ႔ ရသည္။

“ဗိုက္ၾကီးရင္ေတာ့ ေမာင္တာ၀န္ယူရမွာေနာ္”
စသလို ေနာက္သလိုႏွင့္ ဒီေလာက္ပဲေျပာသည္။ ကိုယ္၀န္ရွိမွာ ေတာ့ ရဲထက္လဲ ေၾကာက္ သည္ ပညာတပိုင္း တစ ႏွင့္
မျဖစ္သင့္တာ မျဖစ္လိုေပ။ ဒါေပမယ့္ ရင္ထဲက အာသာဆႏၵကိုလည္း တားဆီးမရသည့္ အခါ ကြန္ဒြန္ သံုးရေတာ့သည္။
ကြန္ဒြန္သံုး၍ ဆက္ဆံရသည္ ကို ရဲထက္အားမရသလို မမ လည္းစိတ္တိုင္းမက်ပံုေပၚသည္။
“တမ်ိဳးၾကီးပဲ ေမာင္ရယ္၊ အဲဒါၾကီး မစြပ္ပါနဲလ
႔ ား”
“မမပဲ ကိုယ္၀န္ရွိမွာ ေၾကာက္တယ္ဆို၊ ကၽြန္ေတာ္လဲ မသံုးခ်င္ပါဘူး မမရယ္၊ အားမရဘူး၊ မမနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ၾကားမွာ
နံရံတခ်ပ္ျခားေနတယ္ လို႔ ခံစားရတယ္”
“ေတာ္ေတာ္ အေျပာေကာင္းတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ လည္းေမာင့္ကို ဒီအေျပာေတြနဲ႔ ခ်စ္ေနရတာ ကဲပါေမာင္ရယ္၊
ခၽြတ္ပစ္လိုက္ပါ၊ ျဖစ္လာရင္လည္း ကိုယ့္ဖာသာပဲ ရွင္းရေတာ့မွာေပါ့”
မမခြင့္ျပဳလိုက္သည္ ႏွင့္ ရဲထက္ကကြန္ဒြန္ကို ဆြဲခၽြတ္ျပီး ဒီတိုင္းျပန္ထိုးထည့္ လိုက္သည္။ အခုမွ ႏူးညံ့ျပီး စို စြတ္သည့္
မမ၏ အတြင္းသားေတြဆီက အထိအေတြ႕ကို ျပန္အရသာခံ ႏိုင္ေတာ့သည္။ ခနရပ္လိုက္ရသည့္ တြက္ကို ကာမိေစရန္
ရဲထက္ကခပ္သြက္သြက္ေဆာင့္ ေပးလိုက္ေသာအခါ မမမ်က္လံုးေတြ ေမွးစင္းသြားျပီး သူမ၏ ေျခေထာက္ေတြႏွင့္ ရဲထက္
ကို ခ်ိတ္ယွက္ျပီး ခပ္တိုးတိုးေလး ညည္းညဴေနေတာ့သည္။ကိုယ္ေအာက္ပိုင္းက ေတာင့္တင္းျပည့္ျဖိဳးသလို မမ၏ မ
သဘာ၀ ရတနာကလည္း ေဖါင္းတင္းျပီး မို႔ေမာက္ ေနသည္။ မမက အေမႊးအျမင္ေတာ့ နည္း၏။ သူမ၏ ရတနာေရႊ
ၾကဳပ္ေလး၏ အထက္နားတြင္ က်ပ္ျပား၀ိုင္း သာသာေလာက္ နက္ေမွာင္လိမ္ေကာက္သည့္ အကြက္ကေလး
တခုသာရွိ၏။ တမင္၀ိုင္း၀ိုင္း ေလး ျဖစ္ေအာင္ ညွိထားတာ လားဟုရဲထက္ ကေမးလွ်င္ မမ အသံသာသာျဖင့္
ရယ္တတ္သည္။
“ေနာက္ဆို ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ မမရယ္၊ ကၽြန္ေတာ္က မမ ကိုမခ်စ္ရရင္ မေနႏိုင္ဘူး”
“ေမာင္ ေတာ္ေတာ္ ဆိုးပါလား၊ ဒီလိုပဲ ခနခန ေနခ်င္တာလား”
“ခနခန မဟုတ္ဘူး အျမဲတမ္း”
“သိပ္ ပိုတာပဲ၊ ဒါဆိုလဲ ေက်ာင္းျပီးရင္ ျမန္ျမန္လက္ထပ္ႏိုင္ေအာင္လုပ္ေပါ့”
“အဲဒါေတာ့ စိတ္ခ် မမ၊ အျမန္ဆံုးလက္ထပ္မယ္”
အဲဒီတုန္းကေတာ့ ရမၼက္၏ ဆြဲအားေၾကာင့္ ရဲထက္ မမကို တကယ္ပင္ပိုင္ဆိုင္ယူခ်င္စိတ္ ေတြ ေပါက္ခဲမ
႔ ိသည္။
သေဘာေကာင္းေသာ၊ အလိုက္သိေသာမမႏွင့္ အိပ္ယာေပၚတြင္တသက္လံုးေနမလား ဟုေမးလာလွ်င္ ေနမည္ ဟု
ေျဖမိမွာေသခ်ာ၏။ေဖါင္းကားတင္းအိ ေနသည့္ မမ၏ ကိုယ္လံုးႏွင့္ မက္ေမာဖြယ္ အထိအေတြ႔ေတြက ခ်စ္သက္တန္း
တေလွ်ာက္လံုးရဲထက္ကို ဖမ္းစားခ်ဳပ္ေႏွာင္ထား၏။ အနည္းဆံုးတပတ္ မွာ တခါေလာက္ခ်စ္လိုက္ရမွ မမ ႏွင့္ ခ်စ္လိုက္ရမွ
ေနသာထိုင္သာရွိသည္။သူမ်ားေတြ ေက်ာင္းတက္ေနခ်ိန္တြင္ ရဲထက္ႏွင့္မမက ေက်ာင္းေျပးျပီး ရဲထက္ ငွားေနသည့္
အိမ္သို႔သြားၾက သည္။ ျပီးေတာ့ ရဲထက္ အိပ္ယာေပၚမွာ ခ်စ္ဗိမၼာန္ေဆာက္ ၾက၏။မမက နားလည္မႈ ရွိသလို ရဲထက္
ထက္လိင္ ကိစၥမွာ အသိအျမင္ပိုမ်ားသည္။ အ စြပ္သံုးျခင္းကို ႏွစ္ေယာက္လံုးသေဘာ မေတြ႔သည့္အခါ အျပင္မွာထုတ္ျပီး
ျပီးခိုင္းသည္။ ထိုနည္းက မမအတြက္ အဆင္မေျပေသာ္လည္း ရဲထက္ အတြက္အဆင္မေျပပါ။ ခံစားခ်က္ တို႔
အျမင့္ဆံုးအခ်ိန္မွာ မမကိုယ္ထဲမွာသာ ထားခ်င္သည္။

Jin_Kaleat Page 6
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

“အဲလိုၾကီးက မမိုက္ဘူး မမရာ”

“ျဖစ္ရျပန္ျပီ၊ ဘာျဖစ္လိုလ
႔ ဲ”
“ဟာ အဲဒါက ဖီးလ္ အျမင့္ဆံုးအခ်ိန္ မမရဲ႔၊ အထဲမွာျပီးမွ ဖီးလ္ရွိတာ၊ အခုက်ေတာ့ တ ေလွ်ာက္လံုးေမာၾကီး
ပန္းၾကီးလုပ္ခဲ႔ရသမွ် အလကားပဲ”
“ကိုယ္ေတာ္ေလးက ဘယ္လိုမွသေဘာက်တာလဲ၊ စိတ္ညစ္လာျပီကြာ၊ ဒါဆိုလဲ ဘယ္လိုမွ မလုပ္နဲ႔ေတာ့ သူမ်ား
သမီးရည္းစားေတြလို ရိုရိုးပဲ ေနၾကရေအာင္”

ဒါကိုေတာ့ ရဲထက္ လက္မခံႏိုင္ပါ။ အျပင္းအထန္ ကန္က

႔ ြက္ရင္း မမကိုလည္း ေခ်ာ့ရသည္။ အပ်ိဳမဟုတ္မွန္း
သိေနေသာ္လည္း မမ၏ အထိအေတြႏ
႔ ွင့္ လိုက္ေလ်ာမႈက ပိုက္ဆံေပးရသည့္ ေၾကးစားေတြ ႏွင့္ ဘာမွမဆိုင္ေအာင္
ကြာျခားသည္။ ဟိုမိန္းမေတြ ဆို လွ်င္ တခါတရံရြံရွာစိတ္ျဖစ္ရေသာ္လည္း မမႏွင့္ က်ေတာ့ စိတ္သန္႕သန္႔ ႏွင့္ ထို႔ေၾကာင့္
မမရင္ခြင္ကို ေခါင္းႏွင့္ ေခြ႔၍ လက္တဖက္က မမ ေပါင္ၾကားကိုႏိႈက္၍ အစိေလးကို လက္ ႏွင့္ ကစားရင္း မမကို
ေခ်ာ့ရသည္။
“မရက္စက္ပါနဲ႔ မမရယ္၊၊ ဒီတိုင္းၾကီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္မေနတတ္ဘူး”
“ဒါဆို ဘယ္လိုလုပ္ရမွာလဲ၊ ဘယ္ေန႔ ဗိုက္ၾကီးမလဲ ဆိုတာ ရင္တထိတ္ထိတ္ နဲ႔ ေစာင့္ေန ရမွာလား၊ မမက မိန္း ကေလး
ေလ၊ ေမာင္ထည့္စဥ္းစားဦး”
“ကၽြန္ေတာ္တို႔ နည္းလမ္းရွာၾကတာေပါ့ ေနာ္”
ရဲထက္ မမ၏ရင္သားထိပ္ဖ်ားကို သြားႏွင့္ မထိတထိေလး ကိုက္ေပးရင္းေျပာလိုက္သည္။ အစိကို ကစားေနသည့္ လက္ကို
အေပါက္ထဲ အသာအယာထိုးသြင္းလိုက္သည့္ အခါ မမရဲထက္ ကိုယ္ေပၚသို႔ ယိုင္အိက်လာ၏။ မမ၏ တန္ဆာေလး
ထဲမွာလည္း အရည္ေတြရႊဲေန ျပီျဖစ္သည္။ မမစိတ္ပါေနျပီဆိုတာသိ၍ လက္ခလယ္ကို ခပ္သြက္ သြက္ အသြင္းအထုတ္
လုပ္ေပးရင္း တိုက္စစ္အရွိန္ကိုျမွင့္ေပးလိုက္ပါသည္။
“ေမာင္ သိပ္ႏွိပ္စက္တာပဲ၊ ကဲ ...ေမာင့္ သေဘာကြာ၊ ေမာင့္ သေဘာ”
မမ စိတ္ေလွ်ာ့လိုက္ျပီဆိုတာ သိေသာ္လည္း ရဲထက္က ရုတ္တရက္ မလႈပ္ရွားေသးပဲ ခနက တခ်ီဆြဲထား၍ အဆံုး
တိုင္ေအာင္ တင္းမာလာျခင္းမရွိေသးသည့္ ဖြားဖက္ေတာ္ ေပၚသိမ
ု႔ မလက္ကို ဆြဲယူတင္ေပးလိုက္သည္။ အလိုက္သိစြာျဖင့္
မမက သူမ၏ လက္ ဖ၀ါး ႏုႏုေလးျဖင့္ ဆုပ္ကိုင္ျပီး ဂြင္းတိုက္ေပးေနစဥ္ ရဲထက္ကလည္း မမ၏ အေပါက္ေလးထဲမွ
လက္ေခ်ာင္းကို ခပ္သြက္သြက္ အသြင္းအထုတ္လုပ္ကာ ဟိုဟိုဒီဒီလည္း ေမႊေႏွာက္ကစား ေပးလိုက္သည္။
“အား ..အား..”
ပန္းႏုေရာင္ပ်ယ္လုလု ႏႈတ္ခမ္းလႊာေတြၾကားက ေအာ္သံေလးေတြထြက္က်လာျပီး မမလက္ေတြကလည္း ျမန္သ
ထက္ျမန္လာေလရာ ရဲထက္၏ ဖြားဖက္ေတာ္လည္း သံေခ်ာင္းၾကီးတမွ် မာထန္လာေလေတာ့မွ ရပ္ခိုင္းလိုက္ျပီး
“အဲဒါေၾကာင့္ မမ ကိုခ်စ္ေနရတာ သိလား”
“ေတာ္ပါေတာ့ အဲဒါေတြနဲပ
႔ ဲ လူကို အႏိုင္က်င့္ေနတာ”
မမ၏ မ်က္ေစာင္းမွာ ေဒါသေတြမပါပါ။ ဒါကိုပန္းႏွင့္ ေပါက္သည္ဟု သေဘာထားျပီး ရဲထက္ ျပံဳးျဖီးျဖီး ႏွင့္ မမ
ေျခတံေတြကို ပုခံုးေပၚထမ္းတင္လိုက္ရာ မမက အလိုက္ သင့္ ေလး ေကာ့ေပးပါသည္။ ႏွစ္ေယာက္လံုး ေနရာတ
က်ျဖစ္သြားျပီးသည္ ႏွင့္ မၾကာခင္ မွာပင္ မမ၏ မိမ
ု႔ ို႔ေဖါင္းေဖါင္း အသားအိအိေပၚမွာ အနီေရာင္အကြက္လိုက္ ရဲကနဲရဲကနဲ
ျဖစ္သြား ေအာင္ရဲထက္က ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းလုပ္ေတာ့သည္။တအိမ္လံုးမွာကလည္း သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္သာရွိသျဖင့္

Jin_Kaleat Page 7
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

အသံဗလံကို ဂရုစိုက္စရာမလိုသည့္ အတြက္ ႏွစ္ေယာက္ လံုး စိတ္လြတ္လက္လြတ္ ျဖင့္ အခ်စ္၏ အရသာကို ခ်ိဳျမန္စြာ
ခံစားခြင့္ ရၾက၏။ ရရွိသည့္ ခံစားမႈေတြ အတြက္ ရဲ ထက္ လည္း ေက်နပ္ရသလို မမလည္း ေက်နပ္မည္ ထင္ပါသည္။
အိမ္မွာအတူေနသည့္ သူငယ္ ခ်င္းေတြ ျပန္ လာခ်ိန္နီးမွမမကိုျပန္ပို႔ရသည္။
“တို႕ကိုေတာ့ ဒီလမ္းထဲက လူေတြက ဘယ္လိုထင္မယ္ မသိဘူး”
“မမက ေက်ာင္း၀တ္စံုနဲ႔ ပဲ၊GTC ေက်ာင္းသူလပ
ို႔ ဲထင္မွာေပါ့”
“အဲဒါေျပာတာ မဟုတ္ဘူးေလ၊ ေမာင္နဲ႔ ခနခန လိုက္လိုက္လာလို႔”
“ကၽြန္ေတာ့္ အိမ္လာလည္တာပဲ မမရယ္၊ သူမ်ားေတြ လိုတည္းခိုခန္းသြားတာမွ မဟုတ္တာ၊ ကၽြန္ေတာ့္ဆီလာေတာ့
ကၽြန္ေတာ္ကလဲ ဧည့္၀တ္ေက်တယ္ မဟုတ္လား၊ ဒါေၾကာင့္ ခနခန လာတာ၊ ဘာျဖစ္လဲ”
“ဧည့္၀တ္ေက်တယ္တဲ႔၊ ေရေတာင္ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ခပ္ေသာက္ရတဲ႔ ဟာကို”
“အခ်စ္ေတြနဲ႔ အားက်ိဳးမာန္တက္ဧည့္ခံတယ္ေလ၊ မမကို ဧည့္ခံရတာ အခုထိေတာင္ အေမာ မေျပေသးဘူး”
ရဲထက္ခါးကို မမဆြဲလိမ္သည္။
“သူဟ
႔ ာသူ ဗူးက်တာမ်ား ဧည့္ခံတယ္တဲ႕၊ ေတာ္ျပီ ေနာက္မလာဘူး”
“ဒါဆိုရင္လည္း မမ အေဆာင္ကို ကၽြန္ေတာ္ လာမယ္ေလ”
“ရပါလိမမ
္႔ ယ္..ဟြန္း၊ အေဆာင္ပိုင္ရွင္ အန္တီၾကီးက သိပ္စည္းကမ္းၾကီးတာ၊ ေက်ာင္းျပန္ခ်ိန္ ေနာက္က်ရင္ ေတာင္
မ်က္ႏွာက ၾကည္တာမဟုတ္ဘူး”
မလာေတာ့ဘူးဆိုေသာ္လည္း မမ ကိုယ့္စကားကိုယ္မတည္ႏိုင္ခဲ႔ပါ။ အခြင့္သင့္သည္ႏွင့္ ရဲထက္ ႏွင့္ အတူမမ လိုက္
လာျမဲျဖစ္သည္။ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ မမစည္းကမ္းတခုေတာ့ထားသည္။ ကိုယ္၀န္ ရွိေစရန္ ရက္တြက္ျပီး ဆက္
ဆံသည့္နည္းကို သံုးဖို႔ အဆိုျပဳလာ၏။ စိတ္ခ်ရသည္ ဆိုသည့္ေန႔ေတြတြင္ ရဲထက္ေခၚ၇ာသို႔ မမလိုက္ သည္။ စိတ္
မခ်ရသည့္ေန႔ေတြဆိုလွ်င္ မလိုက္ပါ။ အရင္က ၾကားဖူးရံုၾကားဖူးသည့္ ထိုနည္းကို ရဲထက္ အား မမက ေသေသခ်ာခ်ာ
ရွင္းျပခဲ႔သည္။ဘာမွ မရတာထက္စာလွ်င္ ေတာ္ေသးသည္ဟု သေဘာထားကာ ရဲထက္ကလည္း မမစီမံ သလိုနာခံ
ခဲ႔သည္။ ဒီနည္းက ရာႏံႈးျပည့္စိတ္မခ်ရဟု ဆိုသူကဆိုေသာ္လည္း မမႏွင့္ရဲထက္ ကေတာ့ မမေက်ာင္းျပီးသြားသည္အထိ
အႏၲရာယ္ကင္းစြာျဖင့္ ျဖတ္ေက်ာ္ႏိုင္ခဲၾ႔ ကသည္။
“သံုးႏွစ္ေလာက္ ရွိျပီ၊ ေမာင္မျငီးေငြ႕ေသးဘူးလား”
သူမ ႏွင့္ခ်စ္ဖို႔ အျမဲလိုတက္ၾကြေနတတ္ေသာ ရဲထက္ကို မမကေမး၏။
“ဒါေလာက္ေကာင္းတာကို ဘာလိျု႔ ငီးေငြ႕ရမွာလဲ”
“အပိုေတြ၊ ေကာင္းတယ္ ဆိုတာဘာလဲ”
“အဲဒါေတာ့ မသိဘူး၊ မမနဲ႔ မခ်စ္ရရင္ မေနႏိုင္တာေတာ့သိတယ္၊ ဒါေတာင္မွ ခုခ်က္ခ်င္း လက္ထပ္ဖို႔ အဆင္မေျပေသးလို႔၊
ယူျပီးလို႕ကေတာ့ ေန႔တိုင္းလုပ္မွာ”
“ဟုတ္မွလဲ လုပ္ပါဆရာေလးရယ္၊ ေနာက္မွ မမကိုျငီးေငြျ႔ ပီး မထားခဲပ
႔ ါနဲ႔”
“ဘာလို႔ ထားခဲ႔ရမွာလဲ မမရဲ႕”
“ေအာ္ .. ဒီေလာက္ အၾကာၾကီး မင္းကိုအလိုလိုက္ခဲ႕ရေတာ့ တို႕ကဖြတ္ဖြတ္ေၾကေနျပီေလ၊ မမ ထက္ပိုငယ္တဲ႔ ပိုလွတဲ႔
မိန္းကေလး မ်ိဳးကို ေမာင္ေတြ႕ လာရင္မမကို ထားခဲ႔ေတာ့မွာေလ”
“မမရဲ႕ ဖြတ္ဖြတ္က မေၾကပါဘူး၊ အရင္ကထက္ကို ေဖါင္းျပီးကားလာ ကၽြန္ေတာ္ အသိဆံုးပဲ လို႔”
“လူဆိုးေလး ေျပာလိုက္ရင္ဒါပဲေတြးေန ဟုတ္လား”

Jin_Kaleat Page 8
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

“ၾကိဳက္တာကိုးမမရဲ႕”
“ဒါဆို ေမာင္က လူကိုခ်စ္တာ မဟုတ္ဘူး၊ အဲဒါကိုၾကိဳက္တာေပါ့ ဟုတ္လား”
“ဟာ ..မမကလဲ၊ ကၽြန္ေတာ္က မမ တကိုယ္လံုးကို ခ်စ္တာ၊ မမတကိုယ္လံုးကၽြန္ေတာ္ မနမ္းဖူးတဲ႔ ေနရာရွိ လိလ
ု႔ ား”
“အင္းပါ၊ အင္းပါ၊ ဘယ္ေလာက္အထိခ်စ္ ႏိုင္မလဲ ေစာင့္ၾကည့္ေသးတာေပါ့”
မမက ရဲထက္ကို ေစာင့္ၾကည့္မည္ဟု ဆိုေသာ္လည္း စ၍ စြန္႔ခြာသြားသူက မမျဖစ္ေနသည္။ ေက်ာင္းျပီး သြား ျပီးေနာက္
ေအာင္စာရင္းကိစၥ၊ ေအာင္လက္မွတ္ကိစၥေတြႏွင့္ ျပန္လာသည့္ အေခါက္ေတြေလာက္ပဲ ရွိျပီး မမႏွင့္ အေနေ၀းသလို
ျဖစ္သြားသည္။ မမကလည္းရဲထက္လိုပင္ တျမိဳ႕တရြာက လာတက္သူဆိုေတာ့ ေတြ႕ဖို႕ မလြယ္ကူေတာ့။အိမ္နားက
ဖုန္းဆိုင္ကေန တဆင့္ေတာ့ မမ မၾကာမၾကာဖုန္းဆက္ပါ သည္။ ရဲထက္ကလည္း စာသံုးေလးၾကိမ္ ေလာက္ေတာ့
ေရးပိျု႔ ဖစ္ပါသည္။လက္မထပ္မွီ ဆယ္ရက္ အလိုေလာက္မွာ မမ ေက်ာင္းသို႕ ကိစၥ မရွိဘဲေရာက္လာသည္။ ရဲထက္က
လည္း ေက်ာင္း လစ္ျပီး အျပင္မွာဘီယာသြားေသာက္ဖို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြႏွင့္ထက
ြ ္လာစဥ္ လမ္းမွာသြားတိုးျခင္း ျဖစ ္ သည္။
မမေရာက္လာ၍ ရဲထက္က လိုက္မသြား ေတာ့ဘဲ ေနရစ္ခဲ႔သည္။
“ေတာ္ေသးတာေပါ့၊ ကၽြန္ေတာ္က အျပင္ထြက္ေတာ့မလို႔၊ မမ ကထူးထူးဆန္းဆန္းပါလား၊ အေၾကာင္းမၾကား ဘာမၾကားနဲ႔
ေရာက္လာတယ္”
“ေမာင့္ကို လြမ္းလို႔”

မခ်ိဳမခ်ဥ္မ်က္ႏွာထားႏွင့္ ေျပာလိုက္သည့္ မမကိုၾကည့္ျပီးစိတ္ေတြထၾကြ လာေသာေၾကာင့္ မမကို ေက်ာင္းကင္တင္း မွာ

ထမင္းလိုက္ေကၽြးျပီးသည္ ႏွင့္ အိမ္ကိုေခၚလာခဲ႔သည္။မမ ကလည္း မျငင္းမဆန္လိုက္လာ၏။
“ဒီေန႕ စိတ္ခ်ရရဲ႕လား”
အိမ္တံခါးကို ေသာ့ဖြင့္ရင္း ရဲထက္ကေမးလိုက္ေတာ့ မမ မ်က္ေစာင္းထိုးသည္။
“မေတြ႕တာမွ ဘာမွမၾကာေသးဘူး ရက္ေတြ ေမ႔ကုန္ျပီလား”
“ေျပာလို႔ မရဘူးေလ၊ အေျပာင္းအလည္းဆိုတာ ရွိတယ္မဟုတ္လား”
“ဘာမွ မေျပာင္းဘူး၊ အရင္အတိုင္းပဲ၊ ဒီေန႔ဆို နည္းနည္းေတာ့ေရွာ့ရွိတယ္”
“ဒါဆိုရင္ ...”
ပါးစပ္ထဲေရာက္လုလု ထမင္းလုပ္ကို ပုတ္ခ်ခံလိုက္ရသည့္ ပမာနင္သြားသည့္ ရဲထက္မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ျပီးေတာ့
မမရယ္သည္။
“တခါတေလပဲေမာင္ရယ္၊ေမာင္နဲ႔ က အျမဲေတြ႕ရတာမွမဟုတ္တာ”
မမ၏ ဆိုလိုခ်က္ကိုသေဘာေပါက္သြားျပီးေနာက္ ကိုယ္ထဲက ေသြးေတြ တဖ်င္းဖ်င္းထလာ၍ ရဲထက္ တံခါးဖြင့္သည့္
လက္ေတြေတာင္တုန္ေနသည္။ အိမ္ထဲ ေရာက္သည္ႏွင့္တံခါးကို အတင္းျပန္ပိတ္ကာ မမကိုရင္ခြင္ထဲ အတင္းဆြဲသြင္းျပီး
နမ္းမိသည္။
“စိတ္ေလးဘာေလး ထိန္းပါဦးေမာင္ရယ္၊ ျဖစ္ေနလိုက္တာ”
“မမကို အရမ္းသတိရေနတာ”
“ေမာင္ဘာသတိရတာလဲ သိပါတယ္ေနာ္၊ လူကိုသတိရတာမဟုတ္ပါဘူး”
“လူကိုလဲ သတိရတယ္၊ အားလံုးကို သတိရတယ္၊ ဘယ္ေလာက္အထိသတိရတယ္ ဆိုတာ ဒီမွာၾကည့္”
မမလက္ကို ဆြဲယူျပီး ေပါင္ၾကားဆီကို ဖိကပ္ျပလိုက္သည္။ အတြင္းခံေဘာင္းဘီေအာက္ က တဆတ္ဆတ္

Jin_Kaleat Page 9
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

တုန္ျပီးရုန္းထြက္ဖို႔ ၾကိဳးစားေနသည့္ ဖြားဖက္ေတာ္ကို မမစမ္းမိသြားသည္။

“သူစ
႔ ိတ္ၾကီးပဲ”
အဲဒီအခ်ိန္က ရဲထက္ တကယ္ပင္စိတ္ၾကီးေနခဲပ
႔ ါသည္။ မမ မရွိကထဲက ငတ္ေနသည့္ဆႏၵေတြကို ျဖည့္ဖို႔
အိပ္ယာထဲေတာင္ ေခၚမသြားႏိုင္ေတာ့ဘဲ ဧည့္ခန္းအလည္ေခါင္မွာ တင္အလုပ္စလိုက္သည္။ ၾကမ္းျပင္ေပၚ သို႔ မမကို
ဆြဲလွဲ လိုက္ေသာအခါ
“အထဲသြားမယ္ေလ၊ ထြက္မေျပးပါဘူး ေမာင္ကလဲ”
မမက ရွက္ရြံ႕စြာတားေသးေသာ္လည္း ရဲထက္အဲဒီေလာက္ အခ်ိန္ပိုင္းေလးကိုေတာင္မွ မေအာင့္ႏိုင္ေတာ့ပါ။
“ျပီးမွ အခန္းထဲမွာ ေနာက္တခါလုပ္မယ္၊ အခုကၽြန္ေတာ္ မရေတာ့ဘူး”
အေရးထဲမွ မမ၏ တင္ပါးထြားထြားေတြကို ထမိန္စကပ္ထဲက ထုတ္ဖို႔ခက္ေနသည္။ မမ၀င္ကူလို႔ ေတာ္ေသး၏။
မျမင္တာၾကာသည့္ မမ၏ လွ်ိဳ႕၀ွက္ေသာအလွေတြ ထြက္ေပၚလာသည့္အခါ ရဲထက္ ဘာကိုမွ ဂရုမမူႏိုင္ေတာ့ ဘဲ
ဧည့္ခန္းထဲမွာပင္ မမကို ေလးဖက္ကုန္း ခိုင္းျပီး စိတ္ၾကိဳက္ဆြဲပစ္လိုက္သည္။ အက်ၤ ီကို ေတာင္ ခၽြတ္ခိုင္းဖို႔ သတိမရ
ေတာ့ပါ။အားကုန္ေဆာင့္ေနသည့္ ရဲထက္ေၾကာင့္ မ်က္ႏွာေဘးကေနက်ေနသည့္ မမ၏ဆံပင္ရွည္ ရွည္ေတြက ၾကမ္းျပင္
ကို တံမ်က္စည္း လွည္းသည့္ပမာ စုန္ဆန္လႈပ္ရမ္းေန၏။ မမ အမွတ္စာရင္းထုတ္ဖို႔ တေခါက္ျပန္လာစဥ္က စ ၍တြက္လွ်င္
မေတြတ
႔ ာ သံုးလေက်ာ္ေလာက္ရွိေန လို႔ ရဲထက္ ငတ္ေနသည္ဟု ေျပာလွ်င္ရပါသည္။ မမ လို အ ေကာင္းစားကို
စိတ္တိုင္းက် ရ ျပီးသည့္ ေနာက္မွာေတာ့ ေၾကးစားေတြ ႏွင့္ အာသာေျဖဖိလ
ု႔ ည္း ရဲထက္ ဘယ္ လိုမွ စိတ္မပါေတာ့။
ထို႔ေၾကာင့္ လႏွင့္ ခ်ီ၍ ေအာင့္အီးခဲ႔ရသမွ် အခုမွ အတိုးခ်ေနမိျခင္းျဖစ္သည္။ခါးအစ္အစ္ ကေလးကို လက္ႏွစ္ဘက္ျဖင့္
ဆြဲျပီး မမ၏ တင္ပါး ကားကားၾကီး ေတြ ခြက္၀င္သြားသည္ အထိေအာင္ စိတ္ ၾကိဳက္ ေဆာင့္၏။ ဧည့္ခန္းထဲမွာ ရဲထက္၏
ေဆာင့္သံ တဖန္းဖန္း ႏွင့္ မမ၏ နာနာက်င္က်င္ ေအာ္သံေတြက ဆူ ညံ လို႔ေနသည္။မမလည္း ရဲထက္လိုပင္
ေတာင့္တေနေၾကာင္း ရဲထက္လုပ္သမွ် မျငင္းမဆန္ လက္ခံျဖင္းႏွင့္ စိတ္လြတ္လက္ လြတ္ ေအာ္ဟစ္ျငီးျငဴေနသည့္ မမ၏
အသံေလးတို႕က သက္ေသခံေနပါသည္။ ရဲထက္လည္း စိတ္က အလြန္ အမင္းထက္သန္ ေန၍သိပ္အၾကာ ၾကီး မလုပ္ႏိုင္
ဆယ္မိနစ္ေလာက္ၾကာသည္ ႏွင့္ဘယ္လိုမွ ထိန္းခ်ဳပ္မရ ေတာ့ ဘဲျပီးသြား သည္။ ပံုစံေတာင္ မေျပာင္းဘဲ ဒီအေန
အထားအတိုင္း ဆက္တိုက္တရွိန္ထိုးလုပ္လိုက္ ျခင္းေၾကာင့္ မမလည္း ေတာ္ေတာ္ထိသြားပံုရပါသည္။ ရဲထက္လိုပင္ မမ
လည္း အသက္ရႈ မမွန္ ေမာဟိုက္ေန၏။လက္ဖ၀ါးႏွင့္ ဒူးမွာ ၾကမ္းျပင္ႏွင့္ ပြတ္တိုက္မႈ ေၾကာင့္ အနည္းငယ္ပြန္းပဲျ႔ ပီး
နီရဲေနေသာ္လည္း မမစိတ္ဆိုးပံုမရပါ။
“ဘယ္လိုျဖစ္ေနတယ္ မသိဘူး၊ ဇြတ္ပဲ၊ ဒီမွာ အခုမွ ထမင္းစားလာတဲ႔ လူကို သူမလ
ို႔ ို႔ ဟြန္း၊၊ စားထားသမွ် လည္
ေခ်ာင္းထဲက ျပန္ခုန္ထြက္ေတာ့မလားထင္ရတယ္”
“မမစိတ္ဆိုးလား”
“စိတ္ဆိုးတဲ႔ ပံုေပါက္ေနလို႕လား”
“ဟီး၊ ဟီး၊ ဒါဆိုလဲ အခန္းထဲ သြားၾကမယ္ေလ”
“ေတြလ
႔ ိုက္ရင္ ဒါပဲ၊ ေနေကာင္းလား၊ အဆင္ေျပလား၊ ေမးေဖၚမရဘူး”
“ေနေကာင္းလို႔ မမ လာတာသိေနတာပဲ မမရယ္၊ ေနာက္ျပီး မမမွာဘာ အဆင္မေျပတာရွိ လိလ
ု႔ ဲ၊ ေက်ာင္းလဲျပီး ျပီ၊
အိမ္ကလဲ ခ်မ္းသာတယ္၊ မမရည္းစား ေလးကလဲ မမကိုအရမ္းခ်စ္တယ္၊ ကဲ ဘာလိုေသးလဲ”
“ကဲပါရည္းစားေလးရယ္၊ အခန္းထဲသြားမွာျဖင့္လဲ သြားရေအာင္ တေယာက္ေယာက္ မ်ား အခုေနတက္လာရင္ ခက္မယ္”
ၾကမ္ျပင္ေပၚမွာက်ေနသည့္ သူမ၏ ထမိန္စကပ္ႏွင့္ ပင္တီေဘာင္းဘီေလးကို ေကာက္ယူျပီး မမက ေရွ႕ေဆာင္၍

Jin_Kaleat Page 10
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

အခန္းထဲ၀င္သြားသည့္ အခါ ရဲထက္လည္း မမ လက္ကိုင္အိတ္ေလးကို ဆြဲျပီး ေနာက္ေနလိုက္သြားရ၏။ အခန္း ထဲ

ေရာက္သည္ ႏွင့္ တံခါး ကိုခ်က္ထိုးလိုက္ျပီး ေနာက္ ရဲထက္ ကိုယ္ေပၚက အ၀တ္ေတြကို အကုန္ခၽြတ္ခ် လိုက္ သည္။
အခုတိုင္ မခၽြတ္ရေသးသည့္ မမ၏ ကိုယ္အေပၚပိုင္းကိုလည္း ဗလာက်င္း ပစ္လိုက္သည္။ မမ မကန္႔ ကြက္ပါ။
“သူမ်ားေတြ မလာခင္ျပန္မယ္ေနာ္၊ မမ အရင္အေဆာင္မွာပဲ ဒီညအိပ္မယ္၊ မနက္အေစာၾကီးျပန္မွာ၊ ေမာင္ေစာ ေစာ
ထလာခဲ႔၊ ေမာင္နဲ႔ ေတြျ႔ ပီးမွ ျပန္မွာ”
အ၀တ္မဲ႔ မမ၏ ကိုယ္လံုးကို အခုမွျမင္ဖူးရသူပမာ ကိုင္တြယ္စစ္ေဆးေနေသာ ရဲထက္ကို မမေျပာလိုက္သည္။
အခ်ိန္ရွိခိုက္လံုလ
႔ စိုက္ရမည္ မွန္းသေဘာေပါက္လိုက္သည့္ ရဲထက္က အေမာေျပတာႏွင့္ လုပ္ငန္းျပန္စ လိုက္ သည္မွာ
ညေနေစာင္းလုလု အထိပင္ျဖစ္သည္။ ဘယ္ႏွစ္ၾကိမ္လုပ္မိသလဲ ဆိုတာကိုေတာင္ မမွတ္မိေတာ့။ အိမ္ က သူငယ္ခ်င္းေတြ
ျပန္ လာခ်ိန္နီးမွ လုပ္ငန္းသိမ္းသည့္ အခ်ိန္တြင္ ေျခေထာက္ေတြေတာင္ မခိုင္ခ်င္ေတာ့ မမ လည္း ႏြမ္းလ်ေနပံုရသည္။
“မမ ၀ရဲလ
႔ ား”
အ၀တ္အစားျပန္၀တ္ ျပီးေနာက္ မိတ္ကပ္လိမ္း၊ ႏႈတ္ခမ္းနီ ျပန္ဆိုးႏွင့္ အလုပ္ရႈပ္ေနေသာ မမ ကို ရဲထက္လွမ္း
ေမးလိုက္သည္။
“၀လာလိလ
ု႔ ား၊ မ၀ပါဘူး၊ ပိန္ေတာင္ပိန္သြားေသးတယ္ မသိဘူးလား”
“မဟုတ္ပါဘူး၊ ကၽြန္ေတာ္ ဧည့္ခံလိုက္တာေတြ စားရတာ၀ရဲ႕လားလို႔၊ ေနာက္လည္း လာ လည္ဦးေနာ္”
မမ ရဲထက္ကို မ်က္ေစာင္းထိုးျပန္သည္။
“ေျပာလိုက္ရင္ ေပါက္ကရခ်ည္းပဲ၊ ေတာ္ျပီ ေနာက္ မလာေတာ့ဘူး”
အဲဒီတုန္းကေတာ့ ရဲထက္ကို မမ တမင္ေနာက္ေျပာသြားသည္ဟု ထင္ခဲမ
႔ ိသည္။ ေနာက္ႏွစ္ပတ္ေလာက္အၾကာတြင္ မမ၏
လက္ထပ္ျပီးစီးေၾကာင္း မဂၤလာသတင္းကို သတင္းစာမွာ ေတြ႔ရေတာ့မွ အံ့ၾသတၾကီးျဖစ္ရသည္။ မမကို နားမလည္
ႏိုင္ေအာင္လည္း ျဖစ္ရသည္။မမႏွင့္ လက္ထပ္သြားသူက သေဘၤာသား အရာရွိတေယာက္ျဖစ္သည္။ ပထမ အရာရွိ
ဟု ဆိုသည့္ အတြက္ ၀င္ေငြ အေတာ္ေကာင္းမည္ မွာေသခ်ာပါသည္။ ရဲထက္၏ သူငယ္ခ်င္း မ်ားကေတာ့ ခုိင္တာကို
ေရြးသြားျခင္းဟု မွတ္ခ်က္ျပဳၾက၏။
“မင္းက အခုမွ ေက်ာင္းသားပဲရွိေသးတယ္။ ဟိုမွာက အားလံုးျပည့္စံုျပီးသားကြ၊ တခ်ိဳ႕ မိန္းမ ေတြက ဒါမ်ိဳး တြက္
တတ္တယ္၊ ဒါေပမယ့္ မင္း မရံႈးပါဘူးကြာ၊ ငါတို႔က အေၾကာင္း သိေတြပါ”

အခ်စ္၊ ေမတၱာတရား ဆိုသည့္အရာေတြ ထည့္သြင္းမစဥ္းစားလွ်င္ သူတို႔ေျပာၾကသလိုပင္ ရဲထက္ မရံႈးပါ။ လက္မထပ္မွီ

အခ်ိန္ေလးမွာပင္လွ်င္ မမက သူမ၏ ခႏၶာကိုယ္ကို ရဲထက္ကို လာအလႈေပးသြားေသး၏။ ဒီတခ်က္ကို ေတာ့
ရဲထက္နားမလည္ပါ။ ျပတ္ျပတ္သားသား လုပ္မည္ ဆိုလည္း မမဒီကို လံုးျပန္မလာဘဲ ေနလိုက္လို႔ ရပါ သည္။ ဘာေၾကာင့္
တကူးတက လာသြားတာလဲ ဆိုတာစဥ္းစားလို႔ မရ။ ေနာက္ျပီး မမအမူအရာေတြက ေနာင္ျပန္မေတြႏ
႔ ိုင္ေတာ့သည့္
အေျခအေနမွာရွိေနသူတေယာက္လိုမဟုတ္ အားလံုးပံုမွန္အတိုင္း ျဖစ္သည္။ မည္သျို႔ ဖစ္ေစ မမ ကလက္ထပ္သြားသည့္
အတြက္ ရဲထက္ႏွင့္ ေစာကလ်ာလိႈင္တို႔၏ ဇာတ္လမ္း ျပီးဆံုးခဲျ႔ ပီ ဟုသာ ဆိုရေတာ့မည္ ျဖစ္သည္။ဒီအတြက္ ရဲထက္
ရင္ထဲမွာ ဟာတာတာ ႏွင့္ ဘာလိုလို ခံစားရသည္မွအပ ဆိုးဆိုး၀ါး၀ါး မခံစားရပါ။ မမကို သတိ ရမိသည့္ အခ်ိန္ေတြ
ရွိေသာ္လည္း ေၾကေၾကကြဲကြဲ သတိရခဲ႔ ျခင္း မဟုတ္။ မမႏွင့္ စိတ္တူကိုယ္တူ ခ်စ္ပြဲ၀င္ခဲ႔ၾက သည့္ အခ်ိန္ေတြကို
ျပန္လိုခ်င္ေနမိတာ ကို ေတာ့ ရဲထက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို၀န္ခံမိပါသည္။ေက်ာင္းျပီးဖို႕ကလည္း တႏွစ္ေက်ာ္သာ
က်န္ေတာ့သည္ျဖစ္ရာ တျခားရည္းစားလည္း ထပ္ျပီးမထားျဖစ္ေတာ့ပါ။ ထပ္ျပီး ရရန္လည္း အေၾကာင္းမရွိ။ မမ ရွိစဥ္က

Jin_Kaleat Page 11
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

ရဲထက္တို႔ လူျမင္ကပ္ေလာက္ေအာင္ တတြဲတြဲလုပ္ခဲၾ႔ ကတာကို ေက်ာင္းက မိန္းကေလးေတြ လည္း မ်က္ျမင္ဆိုေတာ့

ရဲထက္ကို ဘယ္သူမွ လက္ခံၾကမည္ မထင္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ ေယာင္လည္လည္ႏွင့္ပဲ ေက်ာင္းျပီးခဲ႔ရသည္။ စာေမးပြဲ
ေနာက္ဆံုးေန႕က သူငယ္ခ်င္းေတြ ေခၚလာသည့္ မိန္း ကေလး ႏွင့္ တခါအိပ္မိသည္မွ အပ မိန္းမကိစၥ ႏွင့္လည္းကင္းျပတ္
ခဲ႔သည္။ ရဲထက္ ၏ခႏၶာကိုယ္ ႏွင့္ အေသြး အသားေတြက ခ်စ္ေရးကိစၥ ကိုေမ႔ ေနသေယာင္ေယာင္ ရွိေနရာမွ ေႏြးေႏြး ႏွင့္
ေတြ႔ေတာ့မွျပန္ ႏိုးၾကားလာရသည္။ေႏြးေႏြးသည္ သူ႔အတိုင္းအတာႏွင့္သူ လွပေခ်ာေမာျပီး ခ်စ္စရာေကာင္းသူေလး ျဖစ္ပါ
သည္။ ျမင္သူတိုင္း ေငး ရမိႈင္ရေလာက္ေအာင္ ထူးထူးျခားျခားလွပ ေနသည့္ မိန္းကေလးမ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ပါ။
ကုန္ကုန္ေျပာရလွ်င္ ရင္ဦး အကို ခ်စ္ဦးေမာင္ မိန္းမလို၀တ္ထားလွ်င္ပင္ ေႏြးေႏြးေလာက္ေတာ့ အသာေလးလွပါသည္။
ဒါေပမယ့္ ရဲထက္ ေႏြးေႏြးကို ျမင္လွ်င္ မမ ေစာကလ်ာလိႈင္ကို ျပန္ျမင္ရသလို ရင္ထဲမွာေႏြးေထြးစြာ ခံစားရသည္။
တကယ္ေတာ့ ေႏြးေႏြး ႏွင့္ မမ က အရပ္အေမာင္း မတိမ္းမယိမ္းရွိသည္က လြဲျပီး ရုပ္ရည္ ႏွင့္ ကိုယ္လံုး ကိုယ္ ေပါက္က
ကြဲျပားျခားနားပါသည္။ မမက တင္ထြားျပီး ရင္သားက သာမန္သာျဖစ္သည္။ ေႏြးေႏြးက်ေတာ့ တင္ပါးက မမေလာက္
မထြားေသာ္လည္း ရင္သား ဖြံ႕ျဖိဳးလွပသည္။ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္မွာ တူသည္ဟု ရဲထက္ခံစားရသည့္ အရာက သမင္မ လို
မ်က္လံုးညိဳညိဳ ေတြ ႏွင့္ အၾကည့္ျဖစ္သည္။ ေႏြးေႏြး သူ႕ကိုၾကည့္သည့္ အၾကည့္ေတြ က မမၾကည့္ဖူးသည့္ အၾကည့္ေတြ
ႏွင့္ တထပ္ထဲ တူသည္လို႔ ခံစားရသည္။ဒါေၾကာင့္လည္း ရဲထက္ ေႏြးေႏြးကို ခ်စ္သူျဖစ္ခြင့္ရဖို႔ ၾကိဳးစားမိျခင္းျဖစ္သည္။
ေႏြးေႏြး ႏွင့္ ရင္းႏွီးသိကၽြမ္းရသည့္ အခ်ိန္မွာ ရဲထက္ကလည္း ေက်ာင္းျပီးလို႔ အလုပ္အကိုင္ မယ္မယ္ရရ မရွိ ေသး ဘဲ
အိမ္မွာသာ ၁၀၉/၁၁၀ တာ၀န္ကို ေက်ျပြန္စြာထမ္းေဆာင္ေနခ်ိန္ မို႔ အခ်ိန္ေတြပိုေနတာေၾကာင့္လည္း ဒီေလာက္၀ီရိယ
စိုက္မိျခင္း ျဖစ္သည္။ ေႏြးေႏြးက ရဲထက္ကို ဆက္ဆံပံုႏွင့္ ၾကည့္ပံုေတြက အလားအလာေကာင္းေတြ ဟုလည္းယံုမွတ္
ထားမိေသာ္လည္း အခုေတာ့ ဟိုမေရာက္ ဒီမေရာက္ ရင္ဦးေၾကာင့္ ရဲထက္ ငုတ္တုတ္ ေမ႔ရမလိုျဖစ္ေနသည္။
ေႏြးေႏြး အျပင္ထြက္တိုင္း ရင္ဦးက အနားမွာကပ္လွ်က္ပါေန၍ အခက္ေတြ႕ေနရာမွ အရဲစြနျ္႔ ပီး ရင္ဦးရွိလွ်က္ ႏွင့္
စကားလိုက္ေျပာမိေတာ့ ျပႆနာတက္ရသည္။ ရင္ဦးႏွင့္ကလည္း အရင္ထဲက ခ်စ္ဦးေမာင္ ႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး
ခင္မင္ခဲ႔ရသူေတြ ျဖစ္လို႔ ရဲထက္ကို ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ တိုက္ခိုက္ဖို႔ စိန္ေခၚလာလိမမ
္႔ ည္ဟု လံုး၀ ထင္မထား မိခဲ႔ပါ။
ရဲထက္သိသေလာက္ဆိုလွ်င္ အရင္က ရင္ဦး သေဘာေကာင္းပါသည္။ ရဲထက္ႏွင့္လည္း ခင္ခင္မင္မင္ တရင္္း တႏွီး
ဆက္ဆံ၏။ မိန္းမရွာသူငယ္ခ်င္း၏ ညီမ ေယာက္်ားရွာေလးကို ရဲထက္ မၾကာခန စတတ္ေနာက္တတ္ တာေတြ
လည္းရွိသည္။ စတာလြန္သြားလွ်င္ ေတာ့ ရင္ဦး စိတ္ဆိုးသြားတတ္ေသာ္လည္း ေနာက္တခါ ျပန္ ေတြ႕လွ်င္
ျပံဳးျပံဳးရႊင္ရႊင္ ႏွင့္ ဘာမွ မျဖစ္ေတာ့သလို ဆက္ဆံတတ္၏။တခါတုန္းကဆိုလွ်င္ ရဲထက္လူၾကားထဲမွာ စလိုက္လို႔ ရင္ဦး
အၾကီးအက်ယ္စိတ္ဆိုးသြား ဖူးသည္။ အဲဒီတုန္းက ရဲထက္တို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ လဘက္ရည္ဆိုင္မွာ ရွိေနၾကစဥ္
ရင္ဦး ေရာက္လာျပီး ၀ိုင္းမွာ၀င္ထိုင္၏။ ေယာက္်ား ရွာ ပီပီ ရင္ဦးက ေယာက္်ားေလး ေတြႏွင့္ လဘက္ရည္ဆိုင္ ထိုင္ရတာ
သေဘာက်၏။ ဟိုေျပာဒီေျပာ ႏွင့္ ရင္ဦး ကို စခ်င္လာေသာေၾကာင့္ လက္ထဲမွာ ကိုင္ထားသည့္ မဂၢဇင္း တေနရာကို
လွန္ျပလိုက္သည္။ ထိုေနရာတြင္ အ မ်ိဳး သမီး လစဥ္သံုး ပစၥည္း ေၾကာ္ျငာ ႏွစ္ခုက မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရွိ၏။
“ရင္ဦး ဒီ Flora နဲ႔ Eva ႏွစ္ခုမွာ ဘယ္ဟာက ပိုေကာင္းလဲကြ”
ရဲထက္ကို မ်က္ေထာင့္နီၾကီးျဖင့္ ရင္ဦး စိုက္ၾကည့္ျပီး
“ငါဘယ္သိမွာလဲကြ”
ရင္ဦး အမူအရာေၾကာင့္ ရဲထက္ပို၍ စခ်င္သြားသည္။
“မဟုတ္ဘူးေလ၊ မင္းက ဒါေတြမသိဘူး ဆိုေတာ့ ဘယ္တံဆိပ္သံုးတာလဲ၊ အထူလား၊ အပါးလား၊ အေတာင္ပံ နဲ႕လား”
“မင္း အမ သြားေမးပါလားကြ၊ ေတာက္ ... ရဲထက္၊ မင္းေတာ္ေတာ္ မိုက္ရိုင္းတဲ႕ ေကာင္ပဲ”

Jin_Kaleat Page 12
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

ေဒါသတၾကီးျဖင့္ ဆိုင္ထဲကထြက္သြားသည့္ ရင္ဦးေမကို ၾကည့္ျပီး ရဲထက္တ႔ို ရယ္မိၾကသည္။ ရင္ဦးေသာက္လက္စ

လဘက္ရည္ဖိုးကိုေတာ့ ကိုယ့္အျပစ္ႏွင့္ ကိုယ္ ရဲထက္ ရွင္းေပးလိုက္ရသည္။ ေနာက္တေန႔ ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္လံုးႏွင့္
လမ္းမွာေတြ႕ေတာ့ ရဲထက္ကို ရင္ဦးခပ္တည္တည္ ႏွင့္ၾကည့္သည္။ ရဲထက္ အနားကပ္သြား ေတာ့ ေလသံတင္းတင္း ႏွင့္
“ႏိုင္ငံေရးေတြ မပါနဲ႔ေနာ္”
ရဲထက္က အရံႈးေပးသည့္ သေဘာျဖင့္ လက္ႏွစ္ဖက္ေျမွာက္ျပျပီး ေၾကာက္ရြံ႕ဟန္လုပ္ျပလိုက္ ရာ ရင္ဦးသ ေဘာ က်ျပီး
ျပံဳးျပံဳးရႊင္ရႊင္ ျပန္ျဖစ္သြားသည္။ အက်ိဳးအေၾကာင္းဘာမွမသိသည့္ ခ်စ္ဦးေမာင္က

“ဘာေတြတုန္း၊ ငါ့လဲ ေျပာပါဦး”

ဟု ေမးသည္ကိုပင္ ရင္ဦးျပန္ မေျဖေတာ့ဘဲ၊သူ႕အကို ကိုထားခဲ႔၍ ရဲထက္ႏွင့္ လဘက္ရည္ဆိုင္လိုက္ လာသည္။

ဟိုတေန႕က သူစိတ္ဆိုးျပီး ထြက္သြား၍ ရဲထက္ လဘက္ရည္ဖိုးရွင္း ေပးလိုက္ရေၾကာင္း သိ သည့္အခါ ရယ္ရယ္ ေမာေမာ
ႏွင့္ လဘက္ရည္ျပန္တိုက္၏။ေယာက္်ားေလးလို၀တ္ျပီး ေယာက္်ားေလး ေတြႏွင့္ လဘက္ရည္ဆိုင္ ထိုင္ေနေသာ ရင္ဦးကို
ၾကည့္ရင္း သူလစဥ္ ဓမၼတာလာခ်ိန္တြင္ ေရာ သူမိန္းမ ဆိုတာ ရင္ဦး သတိရရဲ႕လားဟု ရွာရွာေပါက္ေပါက္ေတြးေနမိသည္။
ထိုအ ခ်ိန္မွာ အသံုးျပဳဖို႔ ဂြမ္းထုပ္ ကိုေတာ့ ရင္ ဦး ကိုယ္တိုင္၀ယ္လိမ္႕မည္ မထင္ပါ။ မိန္းမစိတ္ ေပါက္ေနေသာ ခ်စ္ဦး
ကမ်ား၀ယ္ေပး သလားဟု ေတြးရင္းျပံဳးမိေတာ့ ရင္ဦးက မလံုမလဲ ႏွင့္ ရဲထက္ကို ဘုၾကည့္ၾကည့္သည္။အခုအခ်ိန္မွာ
ခ်စ္ဦးေမာင္ သာရွိခဲလ
႔ ွ်င္ အထိုက္အေလ်ာက္ အကူအညီရႏိုင္သည္။ ရင္ဦး ကို ေဖ်ာင့္ဖ်ေပး ႏိုင္ လိမမ
္႔ ည္။ အခ်ိဳ႕ကေတာ့
ခ်စ္ဦးက ရဲထက္ကို ၾကိဳက္ေနသည္ဟု ဆိုၾကသည္။ ဒါကိုေတာ့ ရဲထက္ လက္မခံႏိုင္ပါ။သူ႕ဖာသာဘယ္လို ေျခာက္ေျခာက္
ခ်စ္ဦး ကရဲထက္ကိုေတာ့ အရင္ကအတိုင္း ပံုမွန္ဆက္ဆံပါသည္။ မရိုးမသားတခုမွမျပဳခဲ႔ပါ။ ဘယ္ေသာင္ဘယ္ကမ္း
ဆိုက္ေနျပီ မသိသည့္ သူငယ္ခ်င္းကို အေရးၾကံဳမွ ရဲထက္ တမ္း တေနမိသည္။ ခ်စ္ဦး ဘယ္ေနရာေရာက္ေနေၾကာင္း
အိမ္က လူေတြလည္း တေယာက္မွ မသိေၾကာင္းရဲထက္ ႏွင့္ အဆင္ေျပစဥ္က ရင္ဦးေျပာဖူးသည္။ခ်စ္ဦးေမာင္
အိမ္ကထြက္သြားရသည္မွာလည္း သူ၏ မိန္းမျဖစ္ခ်င္ စိတ္ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ သူ႕လိုပင္ ေယာက္်ားေလး ျဖစ္ခ်င္သည့္
ရင္ဦး၏ ပေယာဂ လည္း အနည္းငယ္ပါသည္။သို႕ေသာ္အဓိက တရားခံက ခ်စ္ဦး ျဖစ္ေနလို႔ သူရွက္ျပီး အိမ္က
ထြက္သြားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ထိုအျဖစ္ေတြျဖစ္စဥ္က ရဲထက္ကလည္း ေက်ာင္းျပီးလို႔ ျပန္ေရာက္စျဖစ္သည္။ မိတ္ကပ္
ေယာင္ေယာင္ နတ္ပြဲ ေယာင္ေယာင္ လုပ္ရင္း ခ်စ္ဦး အထက္လမ္းဆရာ ဆိုသူတေယာက္ႏွင့္ ဆံုသည္။ ထိုဆရာ
ေျပာသည့္ အခ်က္ေတြက လက္ေတြ႔ ႏွင့္ အလြန္နီးစပ္သည္ ဟု ခ်စ္ဦးေျပာသည္။ ဆရာၾကီး အဆိုအရ ခ်စ္ဦး ႏွင့္ ရင္ဦးက
အရင္ ဘ၀ ကလည္း ေမာင္ႏွမေတြျဖစ္သည္။ အညာေဒသ ႏွင့္ ရွမ္းျပည္နယ္ စပ္ၾကားေနရာတခုရွိ သိုက္နန္းမွ လာၾက
သည္ ဟူ၏။ သိုက္နန္းရွင္ ဘ၀တြင္ ရင္ဦးက အကို ျဖစ္၍ ခ်စ္ဦးက ညီမ ျဖစ္သည္။လူ႕ေလာကသို႔အလည္အပတ္
လာခ်င္သျဖင့္ ဆိုင္ရာပိုင္ရာမ်ားထံတြင္ ခြင့္ေတာင္းျပီး အခုလက္ရွိဘ၀သို႔၀င္စားခါနီးတြင္ လူ႔ဘ၀ သိျု႔ မန္ျမန္
ေရာက္ခ်င္ေဇာၾကီးျပီး အမွားအယြင္းတခ်ိဳ႕ လုပ္ခဲ႕ေသာေၾကာင့္ သိုက္ခ်ဳပ္ ဘိုးေတာ္ၾကီးက အမ်က္ထြက္ျပီး အမိ ၀မ္းတြင္း
အေရာက္တြင္ လူခ်င္းေျပာင္းပစ္လိုက္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ခ်စ္ဦးက မိန္းမစိတ္ ႏွင့္ ေယာက္်ားကိုယ္ျဖစ္သြားျပီး ရင္ဦးက
ေယာက္်ားစိတ္ ႏွင့္ မိန္းမကိုယ္ ျဖစ္သြားရသည္ဟုေျပာသည့္ စကားကို ခ်စ္ဦး အယံုၾကီး ယံုမိသြားသည္။ဆက္လက္ျပီး
ထိုဂိုဏ္းဆရာက သူမ
႔ ွာ သိုက္ခ်ဳပ္ကို ျပန္လည္ေျပာဆုိခြင့္ပန္ျပီး ၀ိဥာဥ္မ်ားကို ျပန္လည္ေနရာခ် လႊဲေျပာင္း
ေပးႏိုင္စြမ္းရွိေၾကာင္း ေျပာလိုက္သည့္ အခါ ခ်စ္ဦး ေရငတ္တံုးေရတြင္းထဲက်သလို ျဖစ္သြားေတာ့ သည္။ ထို႔ေၾကာင့္
ထိုဆရာ၏ အစီအမံ အတိုင္း လုပ္ဖို႔ အိမ္ကို နားပူနားဆာတိုက္ေတာ့၏။ သူတို႔ မိဘေတြက သိပ္ျပီး မယံုခ်င္ၾက
ေသာ္လည္း ေယာက္်ားေလး ျဖစ္ခ်င္ေနသည့္ ရင္ဦးကပါ ခ်စ္ဦးေနာက္ သိပ
႔ု ါသြားသည့္ အခါ နဂိုထဲက သားသမီးကို

Jin_Kaleat Page 13
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

လက္ေျမွာက္ထားျပီးသား ျဖစ္ေနသည့္ အျပင္တကယ္ဟုတ္ ရင္လည္း ေအးတာပဲဟု စိတ္ေလွ်ာ့ျပီးခြင့္ျပဳေပးလိုက္သည္။

မိသားစုက ခြင့္ျပဳသည္ ႏွင့္ ေန႕ေကာင္းရက္သာေရြးျပီး ဂိုဏ္းဆရာကို ခ်စ္ဦး အိမ္သပ
ို႔ င့္ ခ်လာ၏။ အိမ္ဦးခန္းတြင္
သဲျဖဴခင္းရာဇမတ္ကာျပီး ငွက္ေပ်ာပင္ေတြလည္းစိုက္ရ၏။ငွက္ေပ်ာပင္ေတြ၏ အလယ္တြင္ သိုက္ခ်ဳပ္ဘိုး ဘိုး ၾကြလာပါက
ယာယီစံရန္ လိုက္ကာေတြ ပတ္ လည္ ပိတ္ထားေသာ ဆယ္ေပပတ္လည္ခန္႔ အခန္းတခုလုပ္ျပီး ဓါတ္ခန္းသို႔
ေခၚေသာ ထို အခန္းထဲသို႔ ခ်စ္ဦးတို႔ ေမာင္ႏွမ ႏွင့္ ဆရာမွ အပ ဘယ္သူမွ မ၀င္ရေပ။ညေနခင္းတြင္ ရဲထက္တို႔ေတာင္
မေယာင္မလည္ႏွင့္ သြားၾကည့္ၾကေသး၏။ အိမ္ေပၚသို႕ သူ စိမ္းမတက္ရ ဆို ေသာေၾကာင့္ ေအာက္ကေနသာၾကည့္
ျပီးျပန္ခဲ႔ရသည္။ တအိမ္လံုးလွ်ပ္စစ္မီး မသံုးရသည့္ အတြက္ ဖေရာင္း တိုင္ ႏွင့္ ဆီမီးတိုင္ အနည္းငယ္၏ အလင္းေအာက္
တြင္ ေမွာင္ကုပ္ကုပ္ ျဖစ္ေနျပီး အေမႊးတိုင္နံ႕ေတြ မႊန္ထူေနတာကိုသာ သတိထားမိခဲ႔သည္။ေနာက္တေန႔ မနက္
ေရာက္ေသာအခါ ခ်စ္ဦးႏွင့္ ရင္ဦးက ဘာမွ မေျပာင္းလဲေသာ္လည္း အထက္ဆရာၾကီး က ေတာ့ ေပ်ာက္ခ်င္းမလွ
ေပ်ာက္သြားသည္။ သူတို႔ အိမ္မွာရွိသည့္ခ်မ္းသာ သမွ် ေငြေၾကးႏွင့္ အဖိုးတန္ေရႊေငြ ရတနာ အားလံုးလည္း ဆရာၾကီး
ႏွင့္အတူ ေပ်ာက္ဆံုးသြားသည္။ ထိုညက တအိမ္သားလံုး အေစာၾကီးအိပ္ ေပ်ာ္သြားၾကသည္ ဟုသိရသည္။
ဓါတ္ခန္းထဲမွာ ရွိေနသည့္ ရင္ဦးလည္း ဆရာၾကီးရြတ္ဖတ္ေနသံေတြကို နားေထာင္ရင္း အိပ္ေပ်ာ္သလို ျဖစ္သြားသည္
ဆိုတာေလာက္ပဲ မွတ္မိ၏။ ခ်စ္ဦးလည္း ထို႔အတူပင္ျဖစ္သည္။တအိမ္လံုး ရွိတာအကုန္ေျပာင္ရသည့္အတြက္
အလြန္က်ပ္တည္း ဒုကၡေရာက္ရသည့္ အတြက္ ျပႆနာကို စတင္သယ္ေဆာင္လာသူ ခ်စ္ဦးကို ရင္ဦးမွ အပ
အိမ္သားေတြ ကအျပစ္ဆိုၾကသည့္ အျပင္ ရင္းႏွီးသည့္ မိတ္ ေဆြေတြႏွင့္ အိမ္နီးခ်င္းေတြကလည္း ၀ိုင္းေျပာ ၾကသည့္
အခါ ခ်စ္ဦး ရွက္ျပီး အိမ္ကေနထြက္သြားေတာ့သည္။ ပိုဆိုးသည့္ တခ်က္ကထိုဆရာၾကီးကို ခ်စ္ဦးထံ
ေခၚေဆာင္လာခဲ႔သူမွာ ခ်စ္ဦး၏ ရည္းစား ေခၚမလား၊လင္ေတာ္ မလားမသိသည့္သူျဖစ္ေနသည္။ တသက္လံုးေနထိုင္လာ
သည့္ ျမိဳက
႔ ိုပါ စြန္႔ခြာသြားျခင္းျဖစ္သည္။အရင္ေလာက္ မဟုတ္ေတာင္မွ လူတန္းေစ႔ကေလး ေနႏိုင္ဖို႔ လက္ဖ၀ါး
ေျခဖ၀ါးဘ၀ကေန သူတို႔ မိဘေတြမွာ ပင္ပန္းၾကီးစြာ ျပန္လည္ထူေထာင္ၾကရသည့္တိုင္ ခ်စ္ဦးတို႔ ေမာင္ႏွမ
က အခ်ိဳးမေျပာင္းပါ။ ခ်စ္ဦးက မိန္းမရွာဘ၀ ႏွင့္ အိမ္ကထြက္သြားသလို ရင္ဦးကလည္း ေယာက္်ားေလး ပံုဖမ္းေနဆဲပင္
ျဖစ္သည္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ေတြ ဘယ္လို ေနေန ရဲထက္ႏွင့္ ဘယ္လိုမွ မပတ္သက္ပါ။ ေယာက္်ားစိတ္ေပါက္ ေနသည့္
ရင္ဦးက ရဲထက္ကို ေႏြး ေႏြး ႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး ရည္းစားလုဖက္လို၊ သူ႔ရည္းစား ေၾကာင္ေတာင္၀င္ႏိႈက္သူလို လုပ္ေန
ျခင္းကိုသာ ရဲထက္ မခံခ်ိမခံသာျဖစ္မိပါ၏။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxx

“ေႏြးေႏြးရွိလား အန္တီ”
“ရွိတယ္ကြဲ႔၊ ခုနေတာ့ ေရခ်ိဳးေနလား မသိဘူး”
ေႏြးေႏြးရွိသည္ဆိုေတာ့ ရင္ဦး အိမ္ထဲ၀င္ျပီး ေႏြးေႏြးအခန္းဖက္ကို တန္း၀င္လာလိုက္ သည္။ ခါတိုင္းလည္း ဒီလိုပဲ
လာေနက်ဆိုေတာ့ ရင္ဦး၀င္လာတာကို ဘယ္သူမွ အထူးအဆန္း လုပ္မေနပါ။ ေယာက္်ားေလးလို ၀တ္ ထားေပမယ့္
ရင္ဦးကို မိန္းကေလးတေယာက္ မွန္းလူတိုင္းသိၾကလို႔ ေႏြးေႏြး အိမ္ကလည္း ခြင့္ျပဳထားသည္။ အခန္း၀ ေရာက္လို႔
တံခါးကိုတြန္းလိုက္ေတာ့ အတြင္းကခ်က္ထိုးထား၍ တံခါးကိုေခါက္ လိုက္သည္။
“ေမေမ လား”
“တို႔ပါ ရင္ဦး”
“လာျပီ၊ လာျပီ”

Jin_Kaleat Page 14
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

ထမိန္ရင္လ်ား၊ သနပ္ခါး အေဖြးသားနဲ႔ ေႏြးေႏြး တံခါးလာဖြင့္ေပးသည္။

“အ၀တ္လဲ မလို႔ ခ်က္ထိုးထားတာ”
“တို႔ ၀ိုင္းလဲ ေပးမယ္ေလ”
အျပံဳးေလးတခုႏွင့္ အတူ အနီေရာင္ဘရာစီယာေလး ရင္ဦးလက္ထဲေရာက္လာသည္။ ေႏြးေႏြးက ရင္လ်ား ထားေသာ
ထမိန္ကိုေျဖခ်လိုက္ေတာ့ ျဖဴေဖြးကို ျပည့္၀န္းလွပသည့္ရင္သားေတြ ထြက္ေပၚလာ၏။
“အရမ္းလွတာပဲ ေႏြးရယ္”
ရင္ဦးစိတ္ မထိန္းႏိုင္ေတာ့ဘဲ ေႏြးေႏြး ရင္သားေတြကို လက္နဲ႔ ညွစ္ရင္း သနပ္ခါးနံ႔သင္းေနတဲပ
႔ ါးျပင္ေလးကို
နမ္းလိုက္မိသည္။
“နာတယ္ ရင္ဦးရဲ႕”
ေႏြးေႏြး တြနက
္႔ ာလိမ္ကာ ေရွာင္ေပမယ့္ အတင္းလိုက္ညွစ္ေနသည့္ ရင္ဦးလက္က မလြတ္ပါ။ အခန္းေထာင့္ ေလး မွာ
ပိတ္မိသြားေတာ့ ရင္ဦးလည္း အငမ္းမရ ညွစ္ေနမိသည္။ေႏြးေႏြးလည္း မေရွာင္ေတာ့ဘဲ ရင္ဦး စိတ္ေက်နပ္ေအာင္
ခဏရပ္ျပီး အကိုင္ခံလိုက္သည္။
“ကဲ ေက်နပ္ျပီလား၊ ကိုင္လို႔ ၀ရင္လည္း ဘရာ ၀တ္ေပးေတာ့ မုနတ
္႔ ီသြားေသာက္ရေအာင္”
“ဒီအခ်ိန္ ေဒၚကုလားမ ဆိုင္မထြက္ေသးပါဘူး၊ ေအးေအး ေဆးေဆး ေပါ့”
ရင္ဦးက လႊတ္မေအးေသးဘဲ ဆက္နယ္ေနသည္။ ထိပ္ဖ်ားေလးကို လက္ညိဳးႏွင့္ လက္မၾကားမွာ ညွစ္ကာလွိမ္႔ရင္း
လိမ္ခ်ိဳးလိုက္ေသာအခါ ေႏြးေႏြး ေအာ္သံအုပ္အုပ္ေလး ထြက္လာသည္။
“အား”
“လာ ..ကုတင္ေပၚ သြားထိုင္ရေအာင္၊ မတ္တပ္ၾကီးက မမိုက္ဘူး”
တြန္းတြန္းထိုးထိုး ႏွင့္ ကုတင္ေပၚဆြဲတင္လိုက္ရာ ေႏြးေႏြး မ်က္ေစာင္းထိုးသည္။
“ရင္ဦးကေတာ့ တကယ္ပဲ၊ ကိုယ့္ဟာ ကိုယ္ေတာ့ မကိုင္ဘဲ သူမ်ားဟာ လိုက္ကိုင္ေနတယ္”
“ဘာေျပာတယ္”
ရင္ဦး အသံမာသြားသလို နည္းနည္းလဲ က်ယ္သြားလို႔ ေႏြးေႏြး ပ်ာပ်ာသလဲ ေခ်ာ့ရရွာသည္။
“ေနာက္တာ၊ ေနာက္တာ၊ ရင္ဦးကို ဘာမွ မေျပာဘူး ေနာ္”
ရင္ဦးပါးကိုလက္ႏွင့္ပြတ္ရင္း ျပန္ေခ်ာ့သည္။ လက္ထဲမွာစုကိုင္ထားသည့္ ထမိန္စ ကလြတ္ထြက္သြားျပီး ေႏြးေႏြး
ဆီးခံုတျခမ္း ႏွင့္ ေပါင္တံ တဖက္ေပၚလာသည္။ ခုနကစိ္တ္ဆိုး တာေတြရင္ဦး ေမ႔သြားေလျပီ။ ေႏြးေႏြး ၏ ႏို႔ေတြကို
အျပန္အလွန္လွန္ စို႔ရင္း ေႏြးေႏြး ေပါင္ၾကားထဲကို လက္ထိုးႏိႈက္လိုက္၏။ ဆီးခံုေမႊးရႈပ္ရႈပ္အံုထဲကို၀င္ျပီး တပင္
ခ်င္း ခပ္ဆတ္ဆတ္ လိုက္ဆြဲသည့္ အခါ မတိုးမက်ယ္ေလး ညည္းရင္း ေႏြးေႏြး ေပါင္တံ ႏွစ္ခု ျပန္က
႔ ား ထြက္သြား၏။
ေရခ်ိဳးျပီးခါစ ေႏြးေႏြး၏ ရတနာတြင္းေလးက စိုအိေနသည္။ ႏႈတ္ခမ္းသား မြမြေလးေတြကို စံုညွစ္၍ လိမ္လိုက္ျပီး မွ
အကြဲေၾကာင္းထိပ္က အဖုေလးကို လက္ညိဳးထိပ္ကေလးျဖင့္ အသာဖိျပီး ပြတ္ေပးလိုက္ရာ ေႏြးေႏြး တကိုယ္လံုး
တဆတ္ဆတ္တုန္လာသည္။ ႏို႔သီးထိပ္ ဖ်ားေလးကို အာေခါင္ထိေရာက္ေအာင္ စုပ္ဆြဲထားျပီး အဖုေလးကို ဆက္ကာ
ဆက္ကာ ပြတ္ေပးလိုက္ေသာ အခါ ေႏြးေႏြးဆီက ညည္းသံ သဲ႔သဲ႔ ႏွင့္အတူ သူမ၏ ရတနာတြင္း ေလး ထဲမွာ အရည္ေတြ
အိုင္ဖြဲ႕လာ၏။ ရင္ဦးကိုလည္း ေႏြးေႏြး အတင္းဖက္ထားသည္။
“လွဲလိုက္ေနာ္”
ေႏြးေႏြးကို ကုတင္ေပၚလွဲခ်လိုက္ျပီး ထမိန္ကို ကြင္းလံုးခၽြတ္ပစ္လိုက္သည္။ ရင္ဦးလုပ္သမွ် ကိုစိုက္ၾကည့္ေန သည့္

Jin_Kaleat Page 15
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

ေႏြးေႏြး မ်က္လံုးေတြက ရီေ၀ေန၏။

“ေမေမ ၀င္လာလိမ္မ
႔ ယ္”
“တို႔ ခ်က္ထိုးထားပါတယ္”
ခၽြန္ခၽြန္ေမာက္ေမာက္ ေႏြးေႏြး၏ ႏို႕ေလးေတြကို ျပန္ငံုခဲရင္း ရင္ဦး စိတ္မရွည္ သလို ေျဖလိုက္သည္။ စိတ္အား
ထက္သန္မႈ ေၾကာင့္ ရင္ဦး၏ မ်က္ႏွာျဖဴျဖဴ ေလးလည္း ရဲတြတ္ ေနျပီး စင္းစင္း ေျဖာင့္ေျဖာင့္ႏွာတံေလးထိပ္တြင္
ေခၽြးစက္ကေလးေတြ စိလ
ု႔ ာ၏။ ေႏြးေႏြး ကေတာ့ ရင္ဦး၏ ဆံပင္ေတြကို လက္ႏွင့္ ထိုးဖြေနသည္။ႏို႕ေတြကို စိလ
ု႔ ို႔၀ေတာ့
ဗိုက္သားေလးေတြကို ရင္ဦးနမ္းသည္။ လွ်ာႏွင့္လ်က္သည္။ ဒီလိုႏွင့္ ေအာက္ကို တျဖည္း ျဖည္း ဆင္းလာရင္း ေႏြးေႏြး၏
ရတနာတြင္း၀ကို ရင္ဦး၏ ႏႈတ္ခမ္းပါးပါး ေလေတြေရာက္လာသည္။ ရင္ဦး ၏ စုပ္ယူဆြဲမႈေၾကာင့္ ေႏြးေႏြး၏
ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းသား ခ်ပ္ခ်ပ္ေလး ေတြ ရင္ဦးပါးစပ္ထဲ နစ္၀င္သြားၾကသည္။ အကြဲေၾကာင္းတဖက္တခ်က္ရွိ ခပ္ပါးပါး
အေမႊးတန္းေလးကို လက္မႏွင့္ ဖိျပီး အေပၚကို ဆန္ တြန္းသည့္ အခါ ေႏြးေႏၤြး ေကာ့ေကာ့တက္သြားသည္။
ရင္ဦးဆံပင္ေတြကို လက္ႏွင့္ လိမ္ ျပီး အားနဲ႔ဆြဲေသာ္လည္း ရင္ဦးမနာပါ၊ ခုခ်ိန္မွာ ရင္ဦးစိတ္ထဲမွာ ရွိတာက ေႏြးေႏြး၏
ရတနာေလးကို အေကာင္းဆံုးယုယမႈေတြ ေပးႏိုင္ဖို႔ ပဲျဖစ္ပါသည္။ထို႔ေၾကာင့္ အကြဲေၾကာင္းထိပ္က အဖုေလးကို
လွ်ာခၽြန္ခၽြန္ေလးေျဖင့္ အဆက္မျပတ္ပြတ္ သပ္ကစားေပးလိုက္ရာ ေႏြးေႏြး တအင္းအင္း ႏွင့္ ညည္းရင္း ေကာ့ပ်ံေနရာမွ
အကြဲေၾကာင္းေအာက္နားက အေပါက္ကေလးထဲသို႕ လက္ ညိဳးကို လက္တဆစ္ေလာက္ ဖိသြင္းလိုက္သည့္ အခါ
ျပန္ျငိမ္သက္သြား၏။ ထိုျငိမ္သက္ျခင္းက ခနသာ ခံပါသည္ ရင္ဦး က လက္ညိဳးကို ခပ္မွန္မွန္ေလး အသြင္းအထုတ္
လုပ္ေပးလိုက္သည့္ အခါ ေႏြးေႏြး ျပန္ျပီး လူး လြနလ
္႔ ာ၏။ႏူးညံ့သည့္ ေႏြးေႏြး၏ အတြင္းက အသားေတြက
စိုရႊဲျပီးအိေနသည္။ ရင္ဦး၏ လက္ကိုလည္း တင္းတင္းေလး ဖိ ညွစ္ ထားၾက၏။ အသြင္းအထုတ္လုပ္ရင္းလုပ္ရင္း အရည္
ေတြ စိုသထက္စိုလာျပီး လက္ညိဳးသာမက အျခား လက္ေခ်ာင္းေတြ အထိပင္စီးက်လာသည္ကို ျမင္သည့္ အခါ ရင္ဦးပိုျပီး
စိတ္ဓါတ္တက္ၾကြလာျပီး ခပ္ျမန္ျမန္ ေလး လုပ္ရံုမက လက္ကိုလွည့္၍လွည္႔၍ ေမႊေပးလိုက္သည့္ အခါ
“ရင္ဦးရယ္ ....အဲဒီ အတိုင္း ..အဲဒီအတိုင္းပဲ”

သူလုပ္ေပးတာကို ေႏြးေႏြး အရသာေတြ႔ေနမွန္းသိလိုက္သည့္ အတြက္ရင္ဦး သေဘာေတြက်ျပီး အဆက္မျပတ္

ဆက္လုပ္ေပးသည္။ ေႏြးေႏြး၏ ညည္းသံေတြက စိပ္သထက္စိပ္လာသည့္ အခါ ရင္ဦးရင္ထဲမွာလည္း တမ်ိဳးၾကီး
ခံစားရသည္။ ၀တ္ထားသည့္ ေဘာင္းဘီ ခါးပတ္က တင္းက်ပ္လြန္းေနသလိုလို၊ အသက္ရႈ၍ လည္း မ၀သလို ျဖစ္လာရင္း
မဆီမဆိုင္ဟိုတရက္က ရဲထက္ ပုဆိုးျပင္၀တ္လိုက္တုန္းက ျမင္ကြင္းက မ်က္လံုးထဲ ေရာက္လာသည္။ အတြင္းခံ အနီႏွင့္
အညိဳစင္း ေတြေအာက္တြင္ ရဲထက္ပစၥည္းၿကီးက အေျမာင္းလိုက္ၾကီးဖုေဖာင္းထြက္ေနသည္။ ရင္ဦး၏
လက္ေခ်ာင္းတခုစာမက လက္ဖ၀ါး တခုလံုး၏ အလ်ားေလာက္ ရွိလိမမ
္႔ ည္ဟု ခန္မ
႔ ွန္းလိုက္မိသည္။ထိုအေတြးေၾကာင့္
ရင္ဦး လက္က အရွိန္တန္ျ႔ ပီးရပ္သြားသည္။ အဲဒီေလာက္ ဟာၾကီးႏွင့္ သာဆိုလွ်င္ ေႏြးေႏြး အခုထက္အဆမ်ားစြာ
တဖ်ပ္ဖ်ပ္လူးလာ ဖီလင္တက္ေပလိမ္မ
႔ ည္။

“ဘာ ..ဘာ ျဖစ္လလ

ို႔ ဲဟင္”
ရင္ဦးရပ္သြားလို႔ အရွိန္တန္႕သြားသည့္ ေႏြးေႏြးက နားမလည္သလိုေမးလိုက္သည္။
“ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး”
ရင္ဦး အံကိုတင္းတင္းၾကိတ္ လိုက္ျပီး လက္ညိဳးႏွင့္ လက္ခလယ္ႏွစ္ေခ်ာင္းပူးျပီး ထိုးသြင္းလိုက္သည္။ အရင္က ထက္
ပိုတင္းက်ပ္သြားေသာ္လည္း အတြင္းမွာလည္း အရည္ေတြရႊဲေနသည့္ အတြက္ အနည္းငယ္အားစုိက္ ဖိလိုက္သည့္အခါ

Jin_Kaleat Page 16
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

အဆံုးထိ၀င္သြားပါသည္။
“ဘာၾကီးလဲ၊ နာတယ္၊ ရင္ဦး မဟုတ္တာေတြ မထည့္နဲ႔ေနာ္”
“လက္ပါ၊ ဘာမွ မျဖစ္ဘူးေကာင္းသြားလိမ္မ
႔ ယ္”
ေႏြးေႏြး သက္သာေစရန္ အကြဲေၾကာင္းထိပ္က အဖုေလးကို လွ်ာႏွင့္အဆက္မျပတ္လ်က္ ေပးရင္း လက္အ ထုတ္
အသြင္းကို အားစိုက္ေပးလိုက္သည့္ အခါ ေႏြးေႏြး တကိုယ္လံုးတြနလ
္႔ ိမ္ျပီး အရည္ေတြ အဆက္မျပတ္စိမ္႕ထြက္လာသည္။
“ေတာ္ျပီ၊ ေတာ္ျပီ၊ တိမ
ု႔ ရေတာ့ဘူး”
လိႈက္ေမာစြာေျပာလိုက္သည့္ ေႏြးေႏြး အသံေၾကာင့္ သူမ ျပီးသြားျပီမွန္း ရင္ဦးသိလိုက္သည္။ လႈပ္ရွားမႈေတြကို
ရပ္တန္လ
႔ ိုက္သည့္ အခါ ရင္ဦးလည္း ေမာေနပါသည္။ ေႏြးေႏြး ပိုးလိုးပက္လက္ မွိန္းေနခ်ိန္ တြင္ရင္ဦးက အပိတ္ အေနျဖင့္
သူမ ၏ ရတနာတြင္းကေလးကို လွ်ာျဖင့္ မွန္မွန္ေလး လ်က္ေပးလိုက္သည့္ အခါ ေႏြးေႏြး တြနက
္႔ နဲ တြနက
္႔ နဲ
ျဖစ္သြားျပီးေနာက္သက္ျပင္းေတြခ်ရင္း မိန္းေမာ ျငိမ္သက္ သြားသည့္ အခါမွ ရင္ဦးလည္း ထလိုက္ျပီး ေႏြးေႏြးေဘးမွာ
၀င္လွဲလိုက္၏။ရင္ဦးလည္း ေမာေနပါသည္။ ဒီလို ဘာမွမဟုတ္သည့္ လႈပ္ရွားမႈေလးက ကရာေတး ကလပ္ မွာ
ေလ႔က်င့္ခန္း ဆင္းသေလာက္ကို ပင္ပန္းသည္။
“ရင္ဦး”
“ဘာလဲ ေႏြးေႏြး”
“ေအာ္ ...တိလ
ု႔ ဲ မရြံတတ္ပါဘူးလို႔”
ေႏြးေႏြး ဘာေျပာခ်င္သလဲ ဆိုတာကိုရင္ဦး နားမလည္ပါ။
“အင္းေလ ...အဲဒါဘာျဖစ္လဲ”
“ေျပာမယ္ ေျပာမယ္နဲ႔ ၾကာေနျပီ၊ တကယ္လို႔ ရင္ဦး တို႕ကိုလုပ္ေပးသလိုမ်ိဳး ျပန္လုပ္ေပး ေစခ်င္ရင္ ေျပာေနာ္၊ ေႏြးေႏြး နဲ႔
ရင္ဦးၾကားမွာ ဘာမွ အားနာစရာ မရွိဘူး”
“တို႔ အတြက္ ဒါေတြ မလိုပါဘူး”
ရင္ဦး မခံခ်ိမခံသာျဖင့္ ေျပာလိုက္မိသည္။ သူက ေႏြးေႏြးကို ယုယမႈေတြေပးတိုင္း အရင္က ဆိုလွ်င္ ေႏြးေႏြးက
ဟိုကိုင္ဒီကိုင္ ႏွင့္ ေသြးတိုးျပန္စမ္းတတ္သည္။ ရင္ဦးက လက္မခံ၍ ေနာက္မလုပ္ေတာ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဒါကို ရင္ဦး သူမ
ကိုအားနာေနသည္ ဟု ေႏြးေႏြး ထင္ေနပံုရ၏။
“မဟုတ္ဘူးေလ၊ တို႔က လည္း ရင္ဦးကို လုပ္ေပးခ်င္လို႔ပါ၊ ရင္ဦး မၾကိဳက္ရင္လည္း ရပါတယ္”
“တို႔ စိတ္ခံစားမႈက ေႏြးေႏြး တိန
ု႔ ဲ႔ မတူပါဘူး၊ ေျပာျပရင္ ေႏြးေႏြးနားလည္မွာလည္း မဟုတ္ဘူး၊ ကဲပါ ထေတာ့
ခုေလာက္ဆိုရင္ ေဒၚကုလားမ ဆိုင္ဖြင့္ျပီ”
ရင္ဦး ကမ္းေပးသည့္ လက္ကို ဆြဲယူျပီး ေႏြးေႏြးထလာသည္။ ေႏြးေႏြးကို ဘရာစီယာ ခ်ိတ္တပ္ျခင္း၊ အက်ၤ ီ
ၾကယ ္သီးတပ္ ျခင္း ေတြကို ကူညီလုပ္ေပးျပီး ေနာက္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲသြားျပီး ရင္ဦးလက္ေဆး ပါးစပ္ေဆး လုပ္ရ သည္။
ဒီတိုင္း ဆိုလွ်င္ ရခိုင္မုနတ
္႔ ီကို ငံ ျပာရည္ မလိုဘဲျဖစ္သြားလိမမ
္႔ ည္ဟု ေတြးရင္း ရင္ဦး ျပံဳးမိပါသည္။အခန္းထဲျပန္
ေရာက္ေတာ့ အျပင္ထြက္ဖို႔ အသင့္ျဖစ္ေနသည့္ ေႏြးေႏြးက ရင္ဦး အ၀တ္ အ စား ေတြကို သပ္သပ္ ရပ္ရပ္ ျဖစ္ေအာင္
ျပန္လုပ္ေပးသည္။ ထိုအခ်ိန္ တြင္သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္၏ အေနအထားက လင္မယားေတြလို သမီးရည္းစားေတြလို
ျဖစ္ေနသည္ဟု ရင္ ဦးစိတ္မွာခံစား ရသည္။
“ေႏြးေႏြး”
“ဟင္”

Jin_Kaleat Page 17
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

“တိန
ု႔ ဲ႔ ေနသလိုမ်ိဳး ဘယ္သူနဲ႔ မွမေနရဘူးေနာ္၊ အိမ္ေထာင္လဲ မျပဳရဘူး၊ တိန
ု႔ ဲ႔ ပဲတသက္လံုး ဒီလိုေနရမယ္ သိ လား”
“ဟုတ္ကဲ႔ ရွင့္”
အျပံဳးေလး ႏွင့္ ေခါင္းညိတ္ လိုက္သည့္ ေႏြးေႏြး ပုခံုးကိုဖက္ျပီး အျပင္ကိုထြက္ခဲ႔သည္။ ႏွစ္ လမ္းေက်ာ္က မုနတ
္႔ ီ ဆိုင္ကို
လမ္းေလွ်ာက္သြားၾကရင္း ေႏြးေႏြးက ေကာက္ခါငင္ခါ ျဖင့္
“ရဲထက္ေတာင္ အခုတေလာမေတြ႕ဘူး၊ ၾကည့္ရတာ ရင္ဦး ကိုေၾကာက္သြားျပီထင္တယ္”
“ဘာလဲ၊ ေႏြးေႏြး ကေတြ႕ခ်င္လလ
ို႔ ား”
“မဟုတ္ပါဘူး၊ ခါတိုင္းဆို ေယာင္ေပ ေယာင္ေပနဲ႕ ျမင္ေနရလို႔ပါ”
“လာရဲ လာၾကည့္ တစစီ ခ်ိဳးပစ္လိုက္မယ္”
“စိတ္ေလွ်ာ့ပါ ရင္ဦးရယ္၊ ျပႆနာ မျဖစ္ခ်င္ပါနဲ႔”
သြားရင္းသြားရင္း ႏွင့္ ဟိုတခါ ရဲထက္ နဲ႔ စကားမ်ားသည့္ လမ္းထိပ္ကို ေရာက္လာသည္။ ရဲ ထက္ မ်ားတ ေနရာ ရာက
ေခ်ာင္းေနဦး မလားဟု ရွာၾကည့္ရင္း ဒီေနရာမွာ ျမင္လိုက္ရသည့္လံုခ်ည္ ေအာက္က အေျမွာင္းၾကီး ကို
ျမင္ေယာင္လိုက္သည့္ အခါ ရင္ ဦး စိတ္တိုတုိ ႏွင့္ လမ္းေပၚက ခဲလံုးတလံုးကို ပိတ္ကန္ထည့္လိုက္မိသည္။
“ေဟာေဖါက္လာျပီ”
ရယ္သံေလး ႏွင့္ ေနာက္သည့္ ေႏြးေႏြး စကားကိုပင္ျပန္ မေျဖခ်င္ေလာက္ ေအာင္ ရင္ဦး ရင္ ထဲ တြင္ မေက်နပ္မႈ ေတြႏွင့္
မနာလိုျခင္းေတြ ျပည့္က်ပ္ဆူေ၀ လို႔ေနပါ၏။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxx

“ေဟ႔ ရင္ဦး၊ လဘက္ရည္မေသာက္ေတာ့ဘူး လားကြ”

ရဲထက္က ေခၚလိုက္ျခင္း မဟုတ္ပါ။ တ၀ိုင္းထဲ တူတူ ထိုင္ေနသည့္ ေမာင္ေမာင္သိန္း က လွမ္း ေခၚလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။
ရဲထက္ တို႔ အုပ္စု ဆီကို ေပေစာင္းေစာင္း ႏွင့္ တခ်က္လွမ္း ၾကည့္လိုက္ျပီး မလာခ်င္လာခ်င္ ဟန္ ျဖင့္ ေလွ်ာက္လာ၏။
သူဖ
႔ ာသာ သူ ဆိုင္ေရွ႕က ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားသည္ကို မေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္လွမ္းေခၚသည့္ ေမာင္ေမာင္သိန္းကို
ျပီးမွပဲ အျပစ္ တင္ရေတာ့မည္။
“ထိုင္ပါဟ၊ ဒီ၀ိုင္းမွာ မင္းရည္းစားလုမယ့္ သူတေယာက္မွ မပါပါဘူး”
အေၾကာင္းသိ ေမာင္ေမာင္သိ္န္းက ေနာက္သည္တြင္ ရင္ဦးက ရဲထက္ကို မျမင္ဟန္ျဖင့္ ၀င္ထိုင္လိုက္ရင္း
“လုလလ
ို႔ ဲ ငါ့လက္သီးနဲ႔ ေတြ႔သြားမွာေပါ့ကြာ”
“ေအးပါကြာ၊ ငါတို႔ေတာ့ ေၾကာက္ပါတယ္၊ ဟုတ္တယ္ မဟုတ္လားရဲထက္”
“သိဘူးေလ”
ရဲထက္ အေျဖကို ရင္ဦးက်နပ္ဟန္ မတူပါ။ ဘုၾကည့္လွမ္းၾကည့္တာကို ရဲထက္ မျမင္သလို လုပ္ေနလိုက္သည္။
“အခုဘယ္လဲ သူငယ္ခ်င္း၊ ေစာ္သြားၾကိဳ ဖိလ
ု႔ ား”
“ေအးကြ၊ နည္းနည္းလဲ ေစာေနေသးတာနဲ႔ အေတာ္ပဲ”
ေႏြးေႏြးတက္ေနသည့္ ကိုရီးယား စကားေျပာသင္တန္းသို႔ သြားမည္မွန္း ရဲထက္သိလိုက္သည္။
“အခုန သြားပို႔ရေသးတယ္ မဟုတ္လား၊ ပင္ပန္းလိုက္တာကြာ”
“ခ်စ္ေတာ့လည္း လုပ္ေပးရတာေပါ့ကြာ၊ ဒီလိုမွ မလုပ္ရင္လည္း ေၾကာင္ေတာင္ႏိႈက္မယ့္ သူေတြက ရွိေသးတာကိုး”

Jin_Kaleat Page 18
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

ရဲထက္ကို တိတိက်က် တိုက္ခိုက္လိုက္ျခင္းျဖစ္လို႔ ရဲထက္ ေဒါသထြက္သြားမိသည္။ ရိပ္မိ သည့္ ေမာင္ေမာင္ သိန္းက

ရဲထက္ကို လက္ကုပ္တားျပီး ေနာက္သူငယ္ခ်င္း တေယာက္က စားပြဲေပၚက ေဆးလိပ္ပြဲကိုလွမ္းဆြဲ သလိုလို
ႏွင့္ၾကားမွာကြယ္လိုက္သည္။
“ရင္ဦး ေဆးလိပ္ေသာက္ဦးမလား”
“ငါက အားကစားသမားကြ၊ ေကာင္မေလး ကလည္း မၾကိဳက္ဘူး”
ရင္ဦးလုပ္ေနပံုကိုၾကည့္ရင္း ရဲထက္မွာ ေဒါသေတြ မရွိေတာ့ ကလိကလိႏွင့္ ရယ္ခ်င္တာပဲ သိေတာ့သည္။ ရင္ဦး က
ဒီလိုပင္ ေဆးလိပ္မေသာက္ေသာ္လည္း ရင္ဦး အရင္က ကြမ္းစား သည္။ ေနာက္ေတာ့ ေႏြးေႏြး မၾကိဳက္၍ ဆို
ျပီးျဖတ္လိုက္သည္။
စကားေျပာရင္း နဖူးကို အုပ္က်ေနသည့္ ဆံပင္ေတြကို ဆတ္ကနဲ ခါတင္လိုက္သည့္ ရင္ဦး ၏ အမူအရာကို ၾကည့္ ျပီး
ရဲထက္ ရင္ထဲ က်လိက်လိ ျဖစ္သြားရသည္။ ဒါက ရင္ဦး၏ စတိုင္ျဖစ္သည္။ ေယာက္်ားရွာ ျဖစ္ေသာ္လည္း ရင္ဦး
ဆံပင္ကပုခံုးနားထိလုလု ရွိသည္။ ဆံပင္အေၾကာင္း ကိုေျပာရင္လည္း ေႏြးေႏြး ဘူတာဆီသို႔သာ ဆိုက္ ပါ မည္။ ရင္ဦး
အရင္က ေယာက္်ားေလး ေတြလို ဆံပင္အတို ႏွင့္ျဖစ္သည္။ ဒါေပမယ့္ ေႏြးေႏြးက ရင္ဦးဆံပင္က အရွည္ထားရင္ပိုၾကည့္
ေကာင္း မည္ဟု ေျပာရာမွ အရွည္ထားသည့္ အခါ ဆံႏြယ္ အေခြအလိပ္ကေလးေတြႏွင့္ တကယ္လဲၾကည့္ေကာင္းပါသည္။
ဒါကို ေႏြးေႏြး က ကိုရီယား မင္းသား ဘယ္သူႏွင့္တူသည္ ဆိုလား ထပ္ ျပီး ပင့္ေပးလိုက္ရာမွ ရင္ဦး ေခါင္းတခါခါႏွင့္
စတိုင္ထုတ္ေတာ့၏။ ေယာက္်ားေလး ေတြက လူခ်င္းေတြရင္ ေဖၚလို လိုက္ကာပင့္ ေပးၾကေသာ္လည္း
ကြယ္ရာက်ရင္ေတာ့ ေျပာျပီးရယ္ၾကသည္ ကို ရင္ဦး မသိရွာပါ။ေယာက္်ားတေယာက္ပမာ ေျခကားယား
လက္ကားယားထိုင္ရင္း စကားေျပာေနေသာ ရင္ဦးကို ရဲထက္ မသိ မသာ အကဲခပ္မိသည္။ တီရွပ္ အနက္ေရာင္ႏွင့္
ဂ်င္းေဘာင္းဘီအျပာေရာင္ ၀တ္ထားသည့္ ရင္ဦးကို အေၾကာင္း မသိသူေတြကေယာက္်ားေလး ခပ္ေခ်ာေခ်ာ
တေယာက္လို႔ ထင္မွာမလြဲေပ။ ဒီေန႕ ၀တ္ထားသည့္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီက ရင္ဦးႏွင့္ ေတာ္ေတာ္လိုက္ဖက္၏။ ခပ္ၾကပ္ၾကပ္
ေဘာင္းဘီေအာက္မွာ ရင္ဦး၏ ေပါင္ တံ ေတြက ေျဖာင့္စင္းေနသည္။ ကိုယ္ဟန္သြယ္ ေသာ္လည္း အားကစား
လိုက္စားသည့္ ကိုယ္လံုးကက်စ္လစ္ ျပီး ဖ်ပ္လတ္သည့္ အမူအရာ ရွိသည္။ မိန္းကေလး တေယာက္၏ ဟန္ပန္မ်ိဳးမဟုတ္။
ရင္ဦး ႏွင့္ မရင္းႏွီးသူေတြ သူ ဒီလို ဘ၀ေရာက္မွ သိကၽြမ္းသူေတြကေယာက္်ားေလး တေယာက္ပမာ ဆက္ဆံလွ်င္
ရင္ဦးတို႔ တျပံဳးျပံဳး ႏွင့္ ပါးစပ္ထဲ ယင္ေကာင္ ၀င္ရင္ေတာင္ သိမွာ မဟုတ္ပါ။ရင္ဦးက အရပ္ အေမာင္းလည္းေကာင္းသည္။
ရဲထက္ ႏွင့္စာရင္ လက္မ အနည္း ငယ္ေလာက္သာ နိမ္႕ ႏိုင္ သည္။ ရင္ဦးထိုင္ေနပံုက ေယာက္်ားေလး
ဟန္အျပည့္ယူထားေသာ္လည္း မားမား မတ္မတ္မရွိ၊ လက္ျပင္ နည္း နည္း ကုန္း ေနသည္ဟုထင္သည္။ ဒီတခုကေတာ့
ရင္ဦး ၾကည့္ေကာင္း သမွ် ကို ဖ်က္ဆီးေနသလို ျဖစ္ ေနပါ သည္။ ထို႔ အျပင္ ေနာက္ထပ္ထူးျခားမႈ တခု ကိုလည္း ရဲထက္
သတိထားလိုက္ မိသည္။ ရဲထက္တို႔ ၀ိုင္းမွာ ဆယ္ မိနစ္ ေလာက္ ထိုင္ျပီး ရင္ဦးထြက္သြားခ်ိန္တြင္ ရဲထက္ မေန
ႏိုင္ေတာ့ဘဲသူသတိထားမိသည့္ အရာကို သူငယ္ခ်င္းေတြအားေျပာျပမိသည္။
“ေဟ့ေကာင္ေတြ မင္းတို႔ သတိထားလိုက္မိၾကလား၊ ရင္ဦး ေပါင္ၾကားထဲမွာ ေဖါင္းေဖါင္း ၾကီးျဖစ္ေနတယ္”
“ရဲထက္ရာ ၾကည့္စရာ ရွားလို႔ ေယာက္်ားရွာေပါင္ၾကား သြားၾကည့္ရလားဟ”
အားလံုးက ရဲထက္ကို ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ဟု ေျပာၾကေသာ္လည္း ရဲထက္လိုပင္ ရင္ ဦး ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္
ထိုင္ခဲ႔သည့္ ဖိုးခ်စ္က
“ဟုတ္တယ္ကြ၊ ငါလဲ သတိထားမိသလိုပဲ၊ ေဖါင္းေဖါင္းၾကီး ျဖစ္ေနတယ္”
အားလံုး စဥ္းစားသြားၾကခ်ိန္တြင္ ေမာင္ေမာင္သိန္း က လက္ေဖ်ာက္တီးလိုက္ျပီး

Jin_Kaleat Page 19
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

“ဟာကြာ၊ ဒီေဘာျပားက မိန္းမပဲဟာ၊ ရာသီလာေနလို႔ အထုပ္ခံထားတာေနမွာေပါ့၊ ေဘာင္းဘီက ၾကပ္ေတာ့

ေဖာင္းတက္လာတာ ပဲျဖစ္မယ္”

ေမာင္ေမာင္သိန္း စကားက က်ိဳးေၾကာင္းဆီေလွ်ာ္လို႔ အားလံုးသေဘာတူလက္ခံလိုက္ၾကသလို ရဲထက္လည္း အ

ေတြးတခု ရုတ္ကနဲ၀င္လာသည္။ ဒီလို အခ်ိန္ဆိုရင္ျဖင့္ရင္ဦး သူ႕ကိုယ္သူ မိန္းမဆိုတာ ေခါင္းထဲမွာ ရွိေပမည္။
သူငယ္ခ်င္းေတြ ကိုေျပာျပေတာ့
“ေပါက္ကရကြာ၊ ငါသာဆိုေပါင္ၾကားကေန ေလတိုးတိုင္းသိေနမွာ .ဟီး ...ဟီး”
မည္သျို႔ ဖစ္ေစ ဒီလို အခ်ိန္မွာေတာ့ရင္ဦး အရင္ထက္စာလွ်င္ေပ်ာ့ေပ်ာင္းလိမမ
္႔ ည္ဟု ရဲထက္ေတြးမိသည္။ သူ
ငယ္ခ်င္းေတြကိုေျပာ ေနရင္ ေၾကာင္သည္ထင္ၾကဦးမွာျဖစ္လို႔ မေျပာေတာ့ဘဲ ရင္ဦး ႏွင့္ ေႏြးေႏြး ျပန္လာမည့္
အခ်ိန္ေလာက္တြင္ မွန္းျပီး ဆိုင္ထဲက ထ ထြက္လာခဲ႔သည္။ သူတို႕ကိုေတာ့ ဒီနားခန ဟု ေျပာထားခဲ႔၏။လမ္းမွာေစာင့္
ေနသည့္ရဲထက္ကိုျမင္ေတာ့ ေႏြးေႏြး မ်က္လႊာခ်သြားျပီး ရင္ဦး မ်က္လံုးေတြ ကေတာ့ တင္းမာ ခက္ထန္သြားသည္။
“ဒါဘာသေဘာလဲ ရဲထက္”
“ငါေႏြးေႏြးနဲ႔ စကားေျပာခ်င္လို႔ပါ သူငယ္ခ်င္းရာ”
“ရိုးရိုးသားသား ဆိုရင္ ငါ့ေရွမ
႔ ွာမင္းဘာမဆိုေျပာလို႔ရပါတယ္”
ရင္ဦးကလည္း အလာၾကီးပင္ေႏြးေႏြး လက္ကိုဆုပ္ကိုင္ျပီး ခပ္တည္တည္ေျပာလာသည္။ ေႏြးေႏြးကေတာ့ ရင္ဦးႏွင့္
ကြယ္ျပီးရဲထက္ကို ဂရုနာသက္သည့္ မ်က္လံုးေတြျဖင့္ ၾကည့္ေနသည္ကိုျမင္သည့္ အခါရဲထက္ အရဲစြနျ္႔ ပီး
“ငါက ေႏြးေႏြးနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ခ်င္းေျပာခ်င္တာ”
“ဒါဆိုရင္ေတာ့ ႏိုးပါ သူငယ္ခ်င္း၊ ကိုယ့္လမ္းကိုယ္သြားပါ”
ပိုင္စိုးပိုင္နင္း အမူအရာကိုရဲထက္ အျမင္ကပ္လာေသာေၾကာင့္
“ရင္ဦး မင္းကိုယ္မင္း ဘာဆုိတာကို သိကြာ၊ ငါတိၾု႔ ကားမွာမင္း ၀င္မလာပါနဲ႔”
စကားဆံုးသည္ ႏွင့္ ရဲထက္ေနာက္ကို ယိုင္သြားသည္။ ရင္ဦးက တြန္းပစ္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ လက္သီးကို က်စ္က်စ္
ပါေအာင္ဆုပ္ျပီး ရင္ဆိုင္ဖို႔ ျပင္လိုက္စဥ္ သူတို႔ ႏွစ္ဦးၾကားတြင္ ေႏြးေႏြး ေရာက္ေနေလျပီ။
“ရင္ဦးရယ္၊ ေအးေအး ေဆးေဆး ေျပာပါ၊ ရဲထက္ကလဲ သြားေတာ့ေနာ္၊ ရန္မျဖစ္ခ်င္ၾက ပါနဲ႔”
“ျဖစ္ခ်င္လဲရတယ္ေလ၊ အခ်ိန္ မေရြးပဲ”
မေက်မခ်မ္းေျပာလိုက္သည့္ ရဲထက္စကားေၾကာင့္ ရင္ဦးက မခိုးမခန္ျ႔ ပံဳးလိုက္ရင္း
“မင္း သတၱိရွိရင္ တိုက္ပ်က္ကေစာင့္”
“ရတာေပါ့ကြာ”
ရဲထက္ ခ်ာကနဲ လွည့္ထြက္လာခဲ႔သည္။ ရင္ဦးကို ေႏြးေႏြး ေဖ်ာင့္ဖ်ေနသံ ၾကားရသည္။ ရဲထက္ ေျခလွမ္းခပ္ သြက္ သြက္
ႏွင့္ တိုက္ပ်က္ရွိရာကို ထြက္လာခဲ႔သည္။ ေႏြးေႏြး ရွိေန၍ရင္ဦး ဘယ္လိုလာမည္ေတာ့ မသိပါ။ မလာရင္ သူအရံႈးသာျဖစ္၍
ရဲထက္ ပိုျပီးသေဘာက် ပါသည္။ရင္ဦးေရာက္လာရင္ သူ႕ဖာသာ ဘာပညာေတြတတ္တတ္ ရင္ဆိုင္ပစ္လိုက္မည္ဟု
ရဲထက္ ဆံုးျဖတ္ထားသည္။ ေယာက္်ားရွာကို ေၾကာက္ရသည့္ ေယာက္က်ား ဘ၀ကိုေတာ့ အေရာက္ မခံႏိုင္ပါ။
သူဖ
႔ ာသာဘယ္လို ျဖစ္ျဖစ္ ေယာက္်ားႏွင့္ မိန္းမ မွာ ေယာက္်ားစစ္စစ္က ခြန္အားေတာ့ပိုသာေပလိမမ
္႔ ည္။
တိုက္ပ်က္ၾကီးဆိုတာက ရပ္ကြက္ အစြန္နားမွာရွိသည္။ သူန
႔ ားမွာရဲထက္တို႔ ျမိဳ႕က ဂငယ္လိုေကြ႕သြားသည့္ အတြက္
လယ္ကြင္းျပင္ေတြ၏ အစပ္သို႔ ေရာက္ေနသလိုထင္ ရသည္။အရင္က ခ်စ္တီးကုလားပိုင္ တိုက္ဟု ေျပာၾကသည့္

Jin_Kaleat Page 20
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

တိုက္ေဟာင္းၾကီးက နာဂစ္ မုန္တိုင္းတြင္ တ၀က္နီးပါးျပိဳလဲသြား၏။ အမိုးလည္း မရွိေတာ့ပါ။ လူေပြလူရႈပ္ေတြႏွင့္ မိန္း

မပ်က္ေတြညဖက္ လာစတဲခ်တတ္သည့္ ေနရာသည္ ေန႔ခင္းဖက္ဆိုလွ်င္ လူသူ ကင္းရွင္း ေနတတ္သည္။ ဒါေၾကာင့္လည္း
ရင္ဦးက ခ်ိန္းလိုက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ရဲထက္ ေရာက္ျပီးနာရီ၀က္ေလာက္ၾကာမွ ရင္ဦး၀င္လာ၏။
“ငါက မလာေတာ့ဘူးလားလို႔”
“ဘာလို႔ မလာရမွာလဲ၊ ငါကေသြးမေၾကာင္ဘူးကြ”
“မသိပါဘူးကြာ၊ မင္းက ေယာက္်ားမဟုတ္ေတာ့ ကတိမတည္ဘူးလားလို႔”
“ဘာကြ”
ရဲထက္ ရပ္ေနရာဆီသို႔ လႊားကနဲ ေရာက္လာသည္။ တိုက္ခိုက္လာလွ်င္ ကာကြယ္ႏိုင္ေအာင္ ရဲထက္ ေျခႏွစ္ ဖက္ကို
ကားျပီး အဆင္သင့္ျပင္ထား၏။ ဒီေန႕မွ ရဲထက္ကလည္းလံုခ်ည္၀တ္လာခဲ႔သည္။ သိပ္ေတာ့ လြတ္လြတ္လပ္လပ္
လႈပ္ရွာလို႔ ေကာင္းမွာေတာ့ မဟုတ္။ ျငိမ္ၾကည့္ေနေသာ ရဲထက္ကို ရင္ဦးက စတင္စိန္ေခၚသည္။
“ေဟ႕ေကာင္ မင္းေယာက္်ားဆိုလာခဲ႔ေလ”
“ငါက အားႏြဲတ
႔ ဲ႔ မင္းကို အခြင့္အေရးေပးထားတာ”
“ႏြဲ႕ဦးကြာ”
လက္သီးတလံုးက ၀ွီးကနဲေျပး၀င္လာ၍ ရဲထက္ေဘးကို ကမန္းကတန္းေျခေရႊ႕ ေရွာင္လိုက္၍ လြတ္သြား ေသာ္ လည္း
တဆက္ထဲတြဲပါလာသည့္ ေျခကန္ခ်က္ကို သတိ မမူလိုက္မိပါ။ဗိုက္ကို တူႏွင့္ ထုလိုက္သလို ခံစားရျပီး ေနာက္
ေရွ႕ကိုကိုင္းသြားစဥ္ ပါး ျပင္ ကို ေနာက္ထပ္ လက္သီး တလံုးက လာထိ၏။ မ်က္လံုးထဲ မီး၀င္း ၀င္း ေတာက္ မတတ္ ျဖစ္
သြားရသည့္ႏွင့္ ထပ္တူေဒါသေတြ လည္း ထိန္းခ်ဳပ္လို႔႕မရေတာ့ ရီေ၀ေနသည့္ ျမင္ကြင္း ထဲ မွ ရင္ဦး ရပ္ေနသည့္
ေနရာဆီသို႔ တရွိန္ထိုး ေျပး၀င္ထိုးလိုက္ရာ လက္သီးက ေလကိုသာထိုးမိျပီး ေနာက္ ရင္ ဦးက ေနာက္ေက်ာကို ေျခႏွင့္
ကန္လိုက္သည့္ အရွိန္ပါ ေပါင္းကာ အုတ္က်ိဳး အုတ္ပဲ႔ေတြေပၚ ေမွာက္လ်က္က် သြား၏။ အက်မွာ သတိရျပီး မ်က္ ႏွာကို
လက္ဖ်ံႏွစ္ဖက္ႏွင့္ ကာလိုက္၍ ပါးစပ္ထဲက သြားေတြထြက္က်မည့္ ေဘးမွ လြတ္ သြားေသာ္လည္း တံေတာင္ႏွင့္ ပုခံုးေတြ
စုတ္ျပတ္ျပီး ေသြးေတြထြက္လာသည္။မခံခ်င္စိတ္ေၾကာင့္ အားတင္းျပီး က်ံဳးထလိုက္သည္။ လံုခ်ည္ကြင္းလံုးကၽြတ္က်
သည္ကို ပင္ သတိမထားမိပါ။
“အရွက္ မရွိတဲ႔ ေကာင္ မင္းပုဆိုး ျပန္၀တ္လိုက္”
“ဘာလို႔ ၀တ္ရမွာလဲကြ၊ မင္းမၾကည့္ရဲဘူးလား၊ မနာလိုတာလား၊ ေဟ႔ ရင္ဦး မင္းမွာ ဒါရွိလို႔ လားကြ၊ ဒါရွိလလ
ို႔ ား”
ရဲထက္က ခါးကို အားရပါးရေကာ့ေကာ့ ျပလိုက္ေသာအခါ ရင္ဦး မ်က္လံုးေတြ ေဒါသေရာင္ ျဖင့္ ၀င္း၀င္း ေတာက္ သြား၏။
ရဲထက္လည္း မႊန္ထူေနျပီ ျဖစ္ရာ အတြင္းခံ ေဘာင္းဘီကိုေအာက္သို႔ ေလွ်ာခ်ျပီး သူ႔ ပစၥည္းၾကီး ကိုထုတ္လိုက္ကာ
“ဒီမွာၾကည့္ မင္းမွာ ဒါရွိလား၊ ဒါရွိမွ ေယာက္်ားလို႔ ေခၚတာကြ၊ မင္းဒါမ်ိဳးျမင္ဘူးလား”
“ရဲထက္၊ မင္း လြန္လြန္းေနျပီ”
ရင္ဦးလႊားကနဲ ခုန္၀င္လာသည့္ အခ်ိန္တြင္ ရဲထက္စြတ္ထိုးပစ္လိုက္သည္။ ရင္ဦးက လက္သီး ကိုမေရွာင္ဘဲ ေရွ႕
သို႔သာဆက္တိုးလာ၏။ ရဲထက္လက္သီးက ရင္ဦး ပုခံုးကို ထိုးလိုက္မိျပီးသည့္ ေနာက္တြင္ ရဲထက္ေမးရိုးလည္း ပူ
ကနဲျဖစ္သြားသည္။ တေလာက လံုးခ်ာခ်ာ လည္ေနစဥ္ နံၾကားတြင္ ေအာင့္ကနဲ တခ်က္ ျဖစ္သြားျပီးေနာက္ ဇက္ပိုး
ထက္ကေနခပ္ဖြဖြ အသံတခုကို သာရဲထက္ ေနာက္ဆံုးသိလိုက္ရသည္။ ရဲထက္ျမင္ ကြင္း ႏွင့္ အာရံုေတြထဲ မွာ
အေမွာင္သာ ရွိေတာ့၏။

Jin_Kaleat Page 21
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

“သားေရ .. ဧည့္သည္လာတယ္”
ေမေမ႔ အသံေၾကာင့္ လွဲေနရာမွ က်ံဳးထလိုက္သည္။ ဒီေလာက္ေတာင္ သိုသိုသိပ္သပ္ ႏွင့္ လူမသိေအာင္ ေနခါမွ
ဘယ္ေကာင္က သတင္းရသြားသည္မသိ။ ခါတိုင္းလို အျပင္ထြက္ဖို႔ လာေခၚတာလဲ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မည္။
“အား ကၽြတ္..ကၽြတ္”
နည္းနည္းလႈပ္ရွားလိုက္သည္ ႏွင့္ တကိုယ္လံုးက အေၾကာအခ်င္ ေတြ နာက်င္သြားရသည္။ ရင္ဦး ဆိုသည့္ ဟိုမ
ေရာက္ဒီမေရာက္ကို စိတ္က က်ိတ္၍ က်ိန္ဆဲ ရင္းဧည့္ခန္းဆီ သိတ
ု႔ ေရြ႕ေရြ႕လာရင္း ေမေမ ေခၚသံထူးျခားတာကို
သတိျပဳလိုက္မိသည္။ သူငယ္ခ်င္းေတြသာ ဆိုရင္ ဘယ္သူလာတယ္ လို႔ ေမေမ ေျပာမည္ပင္ အခုေတာ့ နာမည္
မတပ္သည့္ အတြက္သူငယ္ခ်င္းေတြ မဟုတ္ႏိုင္၍ စိတ္သက္သာသြား၏။ ရင္ဦလက္ခ်က္ ႏွင့္ ပိုးစိုး ပက္စက္ ခံခဲ႔ရတာကို
ဟိုေကာင္ေတြ သိၾကရင္ ေျပာလို႔ ဆံုးမွာမဟုတ္ေတာ့။
“အဲဒါေလ ... ရင္ဦးက လာေျပာေတာ့ စိတ္ပူသြားတာ၊ မေန႔ ညေနထဲက လာမလိပ
ု႔ ဲ”
ၾကားေနက်မဟုတ္သည့္ အသံေလးတခုေၾကာင့္ ရဲထက္ ရင္ထဲ ဒိတ္ကနဲခုန္သြားသည္။ ေႏြးေႏြး။ ခုလို တကူး တက
သတင္းလာေမးတာ အလြန္ေကာင္း သည့္ အတိတ္နိမိတ္ တခုျဖစ္ပါသည္။
“အန္တီတို႔ လဲ သမီးေျပာမွပဲ သိရေတာ့တာ၊ သမီးသူငယ္ခ်င္းက ဘာမွ မေျပာဘူး၊ ေမး လို႔ လဲမရဘူး၊ ေဆး သြားထည့္
ေပးတဲ႔ သူ႔ အမေတာင္ ဘာျဖစ္တာလဲ ေမးမိလို႔ အေအာ္ခံရတယ္၊ ေဆးခန္းသြားပါ ဆိုလဲ မသြားဘူး၊ လက္စသတ္ေတာ့
ရင္ဦး လက္ခ်က္ကိုး”
ဆက္ကာ ၾကားလိုက္ရသည့္ေမေမ႕ အသံေၾကာင့္ ရဲထက္ရင္ထဲက အေပ်ာ္ေတြ လြင့္ေပ်ာက္ သြားသည္။ သူဖံုး ၀ွက္
ထားခဲ႔သည္ေတြက ေႏြးေႏြး ေရာက္လာလို႔ ဗူးေပၚသလိုေပၚရေခ်ျပီ။ ဒါဏ္ ရာေတြ ကိုအေၾကာင္းျပဳျပီး ေႏြးေႏြး၏
ဂရုဏာေတြကို ရေတာ့မည္ဟု အားခဲမိသမွ် အား လံုး လြင့္ထြက္ကုန္၏။ မထြက္ရင္လည္း မျဖစ္ေတာ့လို႔ အားတင္းျပီး
အျပင္ထြက္လိုက္ရ၏။
“ဟယ္”
ရဲထက္၏ ဖူးေယာင္ေနသည့္ မ်က္ႏွာကိုၾကည့္ျပီး ေႏြးေႏြပါးစပ္ အေဟာင္းသားေလး ျဖစ္သြားသည္။ တကိုယ္လံုး
အျပာေရာင္လြင္လြင္ခ်ယ္ထားသည့္ ေႏြးေႏြး အလွေၾကာင့္ခံစားေနရသည့္ ေ၀ဒနာေတြ တ၀က္ေလာက္ လြင့္ေပ်ာက္
ကုန္၏။
“တ ... တေယာက္ထဲလား”
“တေယာက္ထဲေပါ့၊ ရင္ဦးသိရင္ မိုးမီးေလာင္မွာ၊ ဒီအခ်ိန္ သူအိပ္ယာက မထမွန္းသိလို႔ တမင္ အေစာၾကီးလာတာ၊
ဘယ္လိုေနလဲဟင္၊ ေတာ္ေတာ္ နာလား”
ရဲထက္ နားကို တိုးကပ္ရင္း ခရားေရလႊတ္ တတြတ္တြတ္ ေမးေနသည့္ ေႏြးေႏြး မ်က္နာမွာ စိုးရိမ္ပူပန္မႈေတြ ျမင္ရသည့္
အတြက္ ရဲထက္၏ နာက်င္ျခင္းေတြ ရွက္ရြံ႕မႈေတြပိုလို႔ ေလ်ာ့ပါး သြားရသည္။ ေႏြးေႏြးသာ အခု လိုပူပင္မည္ မွန္းသိရင္
မေန႕က ရင္ဦးကို ဒီထက္ ပို စိတ္ဆိုးေအာင္ဆြခဲပ
႔ ါသည္။ ခါတိုင္း ျမင္ေနက်ထက္ ပိုလွ ေနသည့္ ေႏြးေႏြးကို
ၾကည့္ရင္း သူ၏ ေ၀ဒနာေတြကို သက္သာေစဖို႔ တမင္ အလွဆံုး ျပင္ဆင္လာျခင္းလားဟု စိတ္ကူးယဥ္ ခ်င္မိသည္။
“ရင္ဦး ကို တမင္ အခ်ိန္ဆြဲထားတာ၊ အၾကာၾကီးေနေတာ့မွ ရဲထက္ဆီ မသြားပါဘူးဆိုျပီး ထြက္သြားေတာ့ တိလ
ု႔ ဲ

Jin_Kaleat Page 22
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

အဟုတ္မွတ္လို႔၊ ညေနက်ေတာ့မွ ရဲထက္ကို သူမွတ္ေလာက္သားေလာက္ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ခဲျ႔ ပီတဲ႔၊ ေႏြးေႏြး စကားကို

သူနားေထာင္ပါတယ္ တဲ႔၊ ဒါေပမယ့္ ရဲ ထက္က မိုက္ရိုင္းလြန္းလိတ
ု႔ ဲ႔”
ရင္ဦးကို ေဘာင္းဘီခၽြတ္ျပမိသည္ကို သတိရျပီးရဲထက္ မ်က္ႏွာပူသြားသည္။ ဒါေပမယ့္ ပါးစပ္ ကေတာ့
“သူအလကားေျပာတာ”
“ရဲထက္က သူ႕ကို ဘာေျပာလိုလ
႔ ဲ”
“ဟို ...ဟို ...မင္းက ေယာက္်ားမဟုတ္ဘူး လို႔ေျပာလိုက္လို႔”
“ရဲထက္ရယ္၊ သူ မဟုတ္မွန္းလူတိုင္း သိေနတာပဲ၊ သူလက္ မခံတဲ႔ ကိစၥကို ဒီတိုင္းပဲထားလိုက္ ေပါ့၊ အဲဒါဆို သူ
သိပ္စိတ္ဆိုးတာ”
ၾကည့္ရတာ ရင္ဦးက ေႏြးေႏြးကို အေၾကာင္းစံုေျပာျပဟန္ မတူေပ။ ဒါကလည္း ရဲထက္ အတြက္ ေကာင္းပါသည္။
အခုေႏြးေႏြးကို ၾကည့္ရတာ ရဲထက္ကုိ ေတာ္ေတာ္ သနားေနပံုရသည္။ ရဲထက္က လည္း စိုးရိမ္စိတ္ ႏွင့္လာေမး
ရွာသည္ကိုမွအားမနာႏိုင္ေတာ့ဘဲ လူခ်င္းထိလုမတတ္ ထိုင္ေနေသာ ေႏြးေႏြးကို အားရပါးရ ငမ္းေနမိသည္။ မ်က္
ႏွာေလးပန္းႏုေရာင္သန္းေနေသာ္လည္း ရဲထက္ ငမ္းတာကို ေႏြးေႏြးက မသိသလိုလုပ္ ေနသည္။ ေမေမ ႏွင့္ မမနီနီထြန္း
ကလည္း ခုလိုမိန္းကေလး တေယာက္က ေစာေစာစီးစီးေရာက္လာရသည့္ အေနအထားကို ရိပ္မိၾကပံုရသည္။
မနက္စာခ်က္ ျပဳတ္ရန္ အေၾကာင္းျပ ျပီး မီးဖိုထဲသြားေရွာင္ေနၾကလိ႔ု ဧည့္ခန္းထဲမွာ ရဲထက္ ႏွင့္ ေႏြးေႏြးသာ ရွိေနသည္။
ဒီေန႔ ေႏြးေႏြး၀တ္လာသည့္ အျပာႏုေရာင္ ဆြဲသားအက်ီ ၤေပ်ာ့ေပ်ာင္းစြာျဖင့္ ေႏြးေႏြး ကိုယ္မွာကပ္ေန၏။ ေႏြးေႏြး၏
လွပေသာ ရင္သားေတြက ဖူးဖူးရြရြ ထင္ရွားေနၾကသည္။လည္ပင္းေပါက္ကလည္း က်ယ္၍ ပုခံုး သားျဖဴျဖဴ ေတြကို
တ၀က္ေလာက္ ေပၚေနေစသည္။ ပုခံုး တဖက္ တခ်က္မွာ ဘရာစီယာၾကိဳးက အတိုင္းသားထြက္သည့္အက်ၤ ီေၾကာင့္
ထင္သည္ ေႏြးေႏြးက ပလပ္စတစ္အၾကည္သား ၾကိဳးေလးတပ္ထားသည္။ ေအာက္က ရင္ႏွစ္မႊာ ၏ ဆြဲအားၾကာင့္
ပုခံုးေပၚက ၾကိဳးေလးေတြက အသားျဖဴျဖဴေလးထဲသို႔ နစ္၀င္ေနသည္။ ရဲထက္ဖက္ သို႔ ငံက
ု႔ ာငဲက
႔ ာ စကားေျပာလိုက္တိုင္း
အညိဳမွာ အနက္ေရာင္အရစ္ေလးပါသည့္ ဘရာစီယာ ပါးပါးေလး ထဲက ျဖဴျဖဴမိမ
ု႔ ို႔ အသားစိုင္ေတြ အျပင္ကို
ထိုးထြက္ေနတာကိုပါ ျမင္ရသည္။
“ပါးၾကီး ေယာင္ေနတာ ဆိုေတာ့ ထမင္းစားႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူးထင္တယ္”
“အင္း”
“ဒါဆို ရဲထက္ဘာစားခ်င္ သလဲ၊ တို႔ ၀ယ္ေကၽြးမယ္ေလ”
စိတ္ကူးထဲကေန ေနပါေစဟု ေျပာလိုက္ျခင္း ျဖစ္ေသာ္လည္း ရဲထက္ ပါးစပ္က တကယ္ထြက္သြားသည္က
“ေပါက္စီ”
“အင္”
ရဲထက္ ကိုယ့္ပါးစပ္ကို ပိတ္ရိုတ္ လိုက္ခ်င္ေသာ္လည္း နဲ႔ေနသည့္သြားေတြ ကၽြတ္ထြက္ကုန္မွာစိုးလို႔ မရုိက္မိပါ။
ေႏြးေႏြးကေတာ့ တလြဲ ေတြးဟန္မတူဘဲ
“ေပါက္ဆီက ေပ်ာ့တယ္ ဆိုေတာ့ ရမယ္ထင္ပါတယ္၊ ၀ယ္ေကၽြးမယ္ သိလား”
“အလကားေနာက္တာပါ၊ ေမေမ က ငါးရံ႕ဆန္ျပဳတ္ ျပဳတ္ေပးမယ္တဲ႔၊ ေတာ္ေတာ္ေနရင္ ရေတာ့မယ္၊ ေသာက္
သြားပါလား”
“မေသာက္ေတာ့ပါဘူး၊ တိလ
ု႔ ဲ ျပန္မွပဲ၊ ေတာ္ၾကာ ဟိုတေယာက္က အိမ္ေရာက္ေနဦးမယ္”
ရင္ဦးကို ဆိုလိုေၾကာင္း သိလိုက္၍ ရဲထက္ မ်က္ႏွာၾကီး ရံႈ႕မဲ႔ သြားရသည္။ လက္က နာရီေလး ကို ၾကည့္ရင္း ေႏြး

Jin_Kaleat Page 23
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

ေႏြးထိုင္ရာမွ ထလိုက္လို႔ ရဲထက္လည္း ထရပ္လိုက္ရသည္။

“အခုလို လာအားေပးတာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္”
“ေက်းဇူးတင္စရာ မလိုပါဘူး၊ တို႔ ေၾကာင့္ ျဖစ္ရတာပဲ”
ထိုင္ေနလို႔ အနည္းငယ္ေၾကေနသည့္ ထမိန္စကို လက္ႏွင့္ ဖိဆြဲျဖန္႔ရင္း ေႏြးေႏြးေျပာသည္။ ကိုယ္ လံုးအလွကို
တင္းတင္းရင္းရင္း ျဖစ္သြားေအာင္ျပလိုက္သလို ျဖစ္သြား၍ ရဲထက္က်ိတ္ျပီး တံေတြးေတြ မ်ိဳခ်လိုက္ရသည္။
“အန္တီတလ
ို႔ ဲ ေျပာလိုက္ေနာ္၊ ျပန္ျပီလို႔၊ အဆင္ေျပမွ ေပါက္ဆီ လာပို႔ေပးမယ္”
“အင္း ...အင္း၊”
သူတကယ္ စားခ်င္သည့္ လတ္ဆတ္ဆတ္ ေပါက္ဆီေတြဆီ မ်က္လံုးေရာက္ရင္း ရင္ဦး ဆိုသည့္ ဟိုမေရာက္ ဒီ
မေရာက္က ဒီေနရာေတြကို လက္သရမ္းေသးလားဟု မလိုတမာေတြး လိုက္မိေသးသည္။ ေႏြးေႏြးကို ျခံ၀အထိ လိုက္ပို႔
ေပးလိုက္သည္။ ေႏြးေႏြး စက္ဘီးေလး နင္း ျပီးထြက္သြားတာကို ေနာက္ကေနေငးရင္း အိမ္ထဲေတာ္ေတာ္ ႏွင့္ျပန္မ၀င္
ျဖစ္ေသးပါ။ မမနီနီထြန္း ထြက္ေခၚမွ အိမ္ေပၚျပန္တက္ခဲ႔၏။
“အိမ္ အထိ တေယာက္ထဲ လာေမးတယ္ ဆိုေတာ့ေကာင္မေလး သေဘာက ရွင္းပါတယ္၊ ခက္တာက ရင္ဦးပဲ၊
သတိထားပါေမာင္ေလးရယ္၊ သူတို႔ လိုဟာမ်ိဳးေတြက မူမွန္စိတ္မဟုတ္ေတာ့ တေစာက္ကန္းလုပ္ တတ္တယ္”
“လုပ္ရဲလုပ္ၾကည့္ပါလား”

“ဒီလိုေျပာရေအာင္ အခုခံလာရတာက ဘယ္သူလဲ”

မမ စကား အရႈိတ္ကိုပြဲ သိမ္းရိုက္ခ်လိုက္၍ ရဲထက္ ခြန္းတံု႔ မျပန္ေတာ့ဘဲ အခန္းထဲျပန္၀င္လွဲ ေနလိုက္ပါသည္။
အိပ္ယာေပၚ လွဲေနရင္း ေႏြးေႏြး ေရာက္လာသည့္ အေၾကာင္းေတြ ျပန္ေတြးရင္း ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူး ျဖစ္ေနခဲ႔ရ သေလာက္
ကိုေအာင္ေက်ာ္မိုး ေရာက္လာသည့္ အခါ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ျဖစ္ရျပန္သည္။ကိုေအာင္ေက်ာ္မိုးဆိုတာက
အကိုၾကီးကိုရဲထြဋ္၏ အခင္ဆံုးသူငယ္ခ်င္း ျဖစ္သည္။ ကိုရဲထြဋ္က သူသေဘၤာ လိုက္ေနစဥ္ မိသားစုကို ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔
လႊဲအပ္ထားသူလည္း ျဖစ္သည္။ရဲထက္ တို႔ ရပ္ကြက္ထိပ္က မိန္းလမ္း မၾကီးမွာ စာအုပ္ႏွင့္ ဗြီစီဒီ အငွားဆိုင္ ဖြင့္ထားသူ
ကိုေအာင္ေက်ာ္မိုးက လူေျဖာင့္စိတ္တို စိတ္ျမန္လက္ျမန္သမားၾကီး ျဖစ္သည္။
“အန္တီ၊ အငယ္ေကာင္ရန္ ျဖစ္လို႔ဆို”
ဆိုင္ကယ္ စက္သံရပ္သြားသည္ ႏွင့္ မေႏွးမေႏွာင္းတြင္ အသံက်ယ္ၾကီးျဖင့္ ေမးလိုက္သံၾကားရသည္။ ထို႔ေနာက္ ေမေမ
တိုးတိုး တိုးတိုး ႏွင့္ ရွင္းျပသံကို ေသေသခ်ာခ်ာ မၾကားရေပမယ့္ ရဲထက္ေခါင္းကို စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ကုပ္လိုက္မိသည္။
သူ႕ကို ေကာင္းေကာင္း ဆူပူေတာ့မွာ ေသခ်ာလို႔ အျပင္ထြက္ဖို႔ တြန္႔ေနမိ၏။ရဲထက္ အျပင္ထြက္ဖို႔ မလိုပါ၊ အေၾကာင္းစံု
သိရသည္ႏွင့္ ကိုေအာင္ေက်ာ္မိုး ရွဴးရွဴး ရွဲရွဲျဖင့္ ေဒါ ေတြေဖါင္းျပီး အ ခန္း ထဲအထိ၀င္ခ်လာသည္။
“မင္း ေတာ္ေတာ္ ေသာက္သံုး မက်တဲ႔ေကာင္၊ ရဲထြဋ္ ျပန္လာရင္ ငါဘယ္လို မ်က္ႏွာျပရမလဲ၊ ေယာက္်ားခ်င္း ခ်
တာခ်စမ္းပါကြာ၊ မင္းမႏိုင္ရင္ ငါ၀င္ရိုတ္မယ္၊ အခုဟာက၊ ရင္ဦး လိုဟာနဲမ
႔ ွ ခံလာရတယ္လို႔”
“သူက ကရာေတး တတ္တယ္ ကိုမိုးၾကီးရ”
“သူဟ
႔ ာသူ ဘာတတ္တတ္ မင္းက ေယာက္်ားကြ၊ ဖက္ျဖစ္တာေတာင္ မတန္လိုက္တာ”
“ကိုမိုးၾကီး ဘယ္လိုသိတာလဲ”
“မင္း တိုက္ပ်က္ထဲက စုတ္ျပတ္ျပီးထြက္လာတာကို ျမင္လိုက္တဲ႔ ခ်ာတိတ္တေကာင္က ငါ့ဆီမွာ စာအုပ္ငွား ရင္း ေျပာလို႔”
မေန႕က ရဲထက္ စိတ္ထင္ ဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္ေတာ့ ေလာကႏွင့္ အဆက္ျပတ္သြားသည္ ထင္ပါသည္။

Jin_Kaleat Page 24
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

ျပန္သတိရလာခ်ိန္ မွာရင္ဦး မရွိေတာ့။ ရဲထက္ေအာက္ပိုင္း ကိုေတာ့ လံုခ်ည္ျပန္ ဖံုးေပးသြားသည္။ အျပင္ဖက္က လူရိပ္

လူေျခကိုၾကည့္ ျပီး ထြက္ကာ အိမ္အျပန္လမ္းမွာ အသိ ေတြ ႏွင့္ မတိုးေအာင္ အထူးသတိထား ခဲပ
႔ ါလွ်က္ ႏွင့္ ျမင္
သည့္သူက ျမင္သြားေသး၏။ ဒီတိုင္း ဆို မၾကာခင္ သူငယ္ခ်င္းေတြလဲ သိၾကေတာ့မည္။
“မင္းလဲ ေသာက္သံုးမက် တဲ႔ ေကာင္လုပ္မေနနဲ႔၊ ကရာေတးသင္၊ ေနာက္တခါ မခံရေစနဲ႔”
“ဟာ ကိုမိုးၾကီးကလဲ၊ ကရာေတး ကလပ္က တခုထဲရွိတာ၊ ရင္ဦးလဲ အဲဒီမွာပဲ ကစားတာ၊ ကၽြန္ေတာ္က ခုမွ သြား
ကစားရင္ သူ႔ ထက္ဂ်ဴနီယာ ျဖစ္ျပီး ပိုဆိုးလိမ္မ
႔ ယ္”
ရဲထက္ ေျပာတာအမွန္ျဖစ္ေနလို႔ ကိုေအာင္ေက်ာ္မိုးေတြ သြားသည္။ ဒါေပမယ့္ ခ်က္ခ်င္း မ်က္ႏွာ ရႊင္သြားျပီး
“သူမ်ား ပညာေတြ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းေကာင္း တို႔ ျမန္မာလက္ေ၀ွ႕ကိုေတာ့ မမွီဘူးကြ၊ ရဲ ထက္ မင္း ျမန္မာ
လက္ေ၀ွ႔သင္မလား”
ရဲထက္တို႔ ဆီမွာ ျမန္မာလက္ေ၀ွ႕သင္သည့္ ေနရာမရွိပါ။
“ဘယ္မွာ သင္ရမွာတုန္း၊ ရန္ကုန္သြားရမွာလား”
“မင္း ငါ့ ဘၾကီး ဦးတိုက္ေမာင္း သိလား”
“သိတယ္”
ဦးတိုက္ေမာင္းက ကိုေအာင္ေက်ာ္မိုးတို႔၏ ေနာက္ေဖးျခံတြင္ အပ္ခ်ဳပ္ဆိုင္ဖြင့္ထားသည္။ ဘၾကီး အရင္းေတာ့ မဟုတ္၊
၀မ္းကြဲျဖစ္သည္။ အေမြရထားသည့္ ျခံက်ယ္ၾကီးထဲမွာ တေယာက္ထဲေနသည့္ မုဆိုးဖိုၾကီး ျဖစ္သည္။
“သူက အရင္က ပထမတန္း လက္ေ၀ွ႔သမားၾကီးကြ၊ ႏိုင္ငံေက်ာ္ မဟုတ္ေပမယ့္ မြန္ျပည္နယ္ ကရင္ျပည္နယ္ တခြင္ေတာ့
ပတ္ထိုးလာတာ၊ အလံေတြ အမ်ားၾကီးရထားတဲ႔သူ”
“သူလက္ေ၀ွ႕ထိုးတတ္တာေတာင္ ကၽြန္ေတာ္ မသိဘူး၊ သူက သင္ေပးပါ့မလား”
“သင္တာေပါ့ကြ၊ ခုေနာက္ပိုင္း လူငယ္ေတြ ျမန္မာလက္ေ၀ွ႔ စိတ္မ၀င္စားၾကဘူး လို႔ေတာင္ေျပာ ျပီးစိတ္မေကာင္း
ျဖစ္ေနတာ”
ကိုေအာင္ေက်ာ္မိုးက တက္ၾကြေနသေလာက္ ရဲထက္က ေတြေ၀ေနမိသည္။ ျမန္မာ႔ ရိုးရာ လက္ ေ၀ွ႕ကို တတ္ ကၽြမ္းဖို႔
အရမ္းခက္ခဲပင္ပန္းမည္ ဆိုတာေလာက္ေတာ့ ရဲထက္ ဗဟုသုတရွိပါသည္။
“ငါသြားမယ္၊ မင္းဒါဏ္ရာေတြ သက္သာတာနဲ႔ သင္ေပေတာ့၊ ငါ ဦးတိုက္ေမာင္း ကိုေျပာထားမယ္”
ရဲထက္ အေျဖစကားကိုေတာင္ မေစာင့္ဘဲ ကိုေအာင္ေက်ာ္မိုး သူ၀င္လာစဥ္ကအတိုင္း ေလာေလာ ေလာေလာ ႏွင့္
ျပန္ထြက္သြားသည္။ အိမ္ေအာက္ကို လည္း ခနေလး ႏွင့္ ေရာက္သြားပံုရသည္။ ေမေမ ႏွင့္ မမနီနီထြန္း ကို
ေအာ္ႏႈတ္ဆက္လိုက္သံ ႏွင့္ အတူဆိုင္ကယ္ စက္ သံျမည္လာျပီးခ်က္ခ်င္ အေ၀းသိ႔ု စက္သံ ေရာက္ သြား သည္။
ေမေမ ႏွင့္ မမ ကိုေျပာျပေတာ့ သူတို႕ကလည္း မညွာမတာပင္ သင္လိုက္ေပါ့ဟု ဆိုၾက၏။ ဦးတိုက္ေမာင္း ကို လက္
ေ၀ွ႕သမားမွန္း မသိေသာ္လည္း သူ၏ ၾကံ႕ခိုင္ေသာကိုယ္လံုးႏွင့္အေၾကာ အျပိဳင္းျပိဳင္းႏွင့္ သန္မာမႈကိုေတာ့ ရဲထက္
ျမင္ဖူးသည္။ သူလ
႔ ိုမ်ား ျဖစ္ေအာင္ ေမာင္း လွ်င္ ရဲထက္လွ်ာထြက္ျပီးေသမည္ ထင္သည္။ေနာက္ျပီး ကိုေအာင္ေက်ာ္မိုး
အမ်ိဳးပီပီ စိတ္ ျမန္လက္ျမန္ ေဟာေဟာ ဒိုင္းဒိုင္းၾကီးျဖစ္သည္။ သူခ်ဳပ္ေသာ အက်ၤ ီကို အျပစ္ဆိုမိပါက
အပ္သူေရွ႕ေမွာက္မွာပင္ ကပ္ေၾကးႏွင့္ အပိုင္းပိုင္း ျဖတ္ပစ္ျပီး ပိတ္ဖိုးျပန္ေလ်ာ္တတ္သည့္ လူဂ
႔ ြစာၾကီး
ျဖစ္သည္။ကိုေအာင္ေက်ာ္မိုးျပန္သြားကထဲက လက္ေ၀ွ႔သင္ရမည့္ အေရးကို ရင္ေလးေနသည့္ ရဲထက္ တေယာက္ ေနာက္
တေန႔ မနက္က်ေတာ့ ဒါဏ္ရာေတြ သက္သာေပ်ာက္ကင္းတာႏွင့္ လက္ေ၀ွ႕သင္ဖို႔ စိတ္အားထက္သန္စြာ ဆံုး
ျဖတ္လိုက္မိသည္။ ဒါကလည္း ေႏြးေႏြး ႏွင့္ သူမ လာပို႔ သည့္ ေပါက္ဆီ ႏွစ္လံုးေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ေႏြးေႏြး တကယ္ပင္

Jin_Kaleat Page 25
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

ေပါက္ဆီ ၀ယ္ျပီးလာပို႔သည္။ ေနာက္သလိုေျပာင္သလို ေျပာလိုက္မိသည့္ စကားကို တကယ္အတည္ယူျပီး လာပို႔သည့္

ေႏြးေႏြးကို အားနာမသလို စိတ္ထဲမွာလည္း ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူး ျဖစ္ရသည္။ မေန႔ကအျပာေရာင္လြင္လြင္ ႏွင့္ ေႏြးေႏြးက
ဒီေန႕ေတာ့ အျဖဴေရာင္ အက်ၤ ီပြပြကေလး ႏွင့္ ထမိန္ စကပ္ နီနီေလး ၀တ္ထားသည္။ အျဖဴေရာင္ခ်ည္သား
အက်ၤ ီ၏ ရင္ႏွစ္ျခမ္းတြင္ ဇာသား ေထာင္လိုက္အတန္းေလး ႏွစ္တန္း ပါသည္။ ဇာအ ေပါက္ ေလးေတြထဲမွေန၍
ေႏြးေႏြး၀တ္လာတာ မေန႔က ဘရာစီယာပင္ျဖစ္ ေၾကာင္းရဲထက္ျမင္ရသည္။ အေပၚဖက္က အ နက္ေရာင္အတန္းေလးကို
ထင္ထင္ရွားရွားျဖင္ ေနရသလို ေအာက္က အညိဳေရာင္ႏုကေလးကလည္း တင္းျပီးအိေန၏။
ရဲထက္ဘယ္ကိုၾကည့္ေနသည္ကို ေႏြးေႏြးသတိျပဳမိဟန္တူေသာ္လည္း မသိသေယာင္ ျဖင့္ ရဲ ထက္ကို မၾကည့္ဘဲ
“စခန္းသာ က သြား၀ယ္လာတာေနာ္၊ နဲနဲ ေနာက္က်သြားလို႔ ႏွစ္လံုးပဲ ရေတာ့တယ္”
အရည္အတြက္ကေတာ့ ရဲထက္စားခ်င္တာ ႏွင့္ ကြက္တိပင္ျဖစ္သည္။ အရြယ္အစားကေတာ့ ရဲထက္စား ခ်င္ သည့္
ေပါက္ဆီကို မမွီပါ။ ရဲထက္ အမွတ္တမဲ႕ျဖင့္ ၾကြပ္ၾကြပ္ အိတ္ထဲမွ ေပါက္ဆီတလံုးကို လက္ျဖင့္ အုပ္ ကိုင္ မိသည္။
ေႏြးေႏြးဆိုရင္ေတာ့ ရဲထက္ လက္တအုပ္စာကမည္ မထင္ေပ။ ေပါက္ဆီကို ကိုင္ၾကည့္မိရင္း မ်က္လံုး က ေႏြးေႏြး
ရင္သားေတြဆီ အလိုလို ေရာက္သြားသည္။ ရဲထက္လုပ္သမွ်ကို မ်က္လံုးေလး ျပဴးျပီးေၾကာင္ ေငး ေငး
ေလးလိုက္ၾကည့္ေနသည့္ ေႏြးေႏြး မ်က္ႏွာေလး သူ၀တ္လာသည့္ ထမိန္ေရာင္ ႏွင့္ အျပိဳင္ရဲတြတ္သြား၏။
“စားေစခ်င္လို႔ ေစတနာနဲ႔ လာပိတ
ု႔ ာကို ရဲထက္ ယုတ္မာတယ္”
ထိုင္ရာက သုတ္ကနဲထျပီး ေဘာက္ဆတ္ေဘာက္ဆတ္ႏွင့္ေႏြးေႏြး အိမ္၀ဆီထြက္သြား၏။
“ေႏြးေႏြး ဘယ္သြားမလိုလ
႔ ဲ”
“ျပန္မလို႔”
အသံစာစာေလး ႏွင့္ ျပန္ေအာ္လိုက္ျပီးေတာ့မွအထဲျပန္လွည့္၀င္လာျပန္သည္။
“ဘာျဖစ္လလ
ို႔ ဲ၊ ထိုင္ပါဦး”
“မထိုင္ပါဘူး၊ ပိုက္ဆံအိတ္က်န္ခဲလ
႔ ို႔”
ခုတိုင္ေအာင္ ပန္းေရာင္သန္းေနသည့္ မ်က္ႏွာေလး ႏွင့္ ေျပာျပီး စားပြဲေပၚက ဖန္ပုတီးေစ႔ ေသးေသး ေလး ေတြ
ျဖင့္ထိုးထားသည့္ ပိုက္ဆံအိတ္ေသးေသး ေလးကို ကုန္းေကာက္ယူလိုက္သည္တြင္ ရဲထက္ ေရွ႕မွာ လႏွစ္စင္း
၀င္းကနဲထြက္လာ၏။ အက်ၤ ီစကလံုးလံုးလ်ားလ်ား ေအာက္ကို ပြင့္က်သြားသည့္အခါ ေႏြးေႏြး၏ အလွပဆံုး
စေနနံပန္းႏွစ္ခိုင္က အဖံုးအကြယ္မဲ႔ ျဖစ္သြားသည္။ ရဲထက္ လက္ထဲကေပါက္ဆီ ထုပ္ကို ေယာင္ျပီးညွစ္ လိုက္ မိသည္။
၀င္းမြတ္ကာ ႏုအိေနသည့္ အလွတရားေၾကာင့္ ခုန္သြားေသာရင္က ရဲထက္၏ ႏွလံုးသား ပါးစပ္ကေန ခုန္ထြက္ေတာ့
မလိုလို ျဖစ္သြားရသည္။ စကၠနပ
္႔ ိုင္းေလာက္ အခ်ိန္ေလးအတြင္းမွာရဲထက္ ေက်ာက္ရုပ္တရုပ္ လို ျဖစ္သြားသည္။ ရဲထက္
အသိ၀င္လာသည့္ အခ်ိန္မွာ ေႏြးေႏြးက အိမ္တခါး၀ ေရာက္ ေန ပါျပီ။ ရဲထက္ အေျပးတပိုင္း လိုက္သြားမိရာ
“ဘာလိုက္လုပ္မလိုလ
႔ ဲ၊ ေနခဲ႔”
“ဘာျဖစ္လလ
ို႔ ဲ”
“ဘာမွမျဖစ္ဘူး၊ သြားမယ္”
စက္ဘီးေလး တြန္းျပီးထြက္သြားသည့္ ေႏြးေႏြးကို လိုက္ေငးရင္း လက္ထဲက ေပါက္ဆီထုပ္ ေလးကို ရဲထက္
ဖ်စ္ညွစ္ၾကည့္ေနမိသည္။ ေႏြးေႏြးကို ပိုင္ဆိုင္ဖို႔ မရမေန ၾကိဳးစားမည္ဟုလည္း ရဲထက္ မာန္သြင္းလိုက္မိ၏။ ေႏြးေႏြးကို
ပိုင္ဆိုင္လိုလွ်င္ ရင္ဦးကို ျဖတ္ေက်ာ္ ႏိုင္ရ ေပမည္။ ရင္ဦးကို ရင္ဆိုင္ အႏိုင္ယူႏိုင္ရေပမည္။ ကို ေအာင္ေက်ာ္မိုးေျပာသလို
ဦးတိုက္ေမာင္းထံတြင္ ရိုးရာလက္ေ၀ွ႔ ပညာကို ဘယ္ေလာက္ခက္ခဲပင္ပန္းပါေစ ရေအာင္သည္ေတာ့မည္။ ရင္ဦးကို ႏိုင္ကို

Jin_Kaleat Page 26
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

ႏိုင္ရမည္ဟု ရဲထက္ရင္ေကာ့ျပီး ဆံုးျဖတ္လိုက္ မိပါသည္။ ေႏြးေႏြး မ်က္စိေအာက္ က ေပ်ာက္သြားမွ အိမ္ထဲျပန္လွည့္ရင္း

လက္ထဲက အထုပ္ေလးကို ၾကည့္လိုက္ရာ ရဲထက္၏ ညွစ္အားေၾကာင့္ အထဲက အသားေတြေတာင္ ေပါက္ထြက္
ေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရ၏။

Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxx

အခ်စ္ကို ပိုင္ဆိုင္ရဖို႔ တြန္းအားေၾကာင့္ ရဲထက္ အျမန္ဆံုးျပန္ျပီး နာလံထဖို႔ ဂရုစိုက္ခဲ႔သည္။ စိတ္လိုလက္ရ ေဆး

ခန္းသြားျပသည့္ အတြက္လည္း အနာေတြ ျမန္ျမန္ ျပန္ျပီးသက္သာလာသည္။ ကိုေအာင္ေက်ာ္မိုး ဆိုင္ကေန တ ဆင့္
သတင္းပ်ံ႔သြားျပီး သူ ငယ္ခ်င္းေတြလည္း အလွ်ိဳလွ်ိဳ ေပၚလာျပီး ၾသဘာေပးၾကသည္။ ဒါေပမယ့္ ခုလိုခံခဲ႔ရ သည္
ကို အေၾကာင္းျပဳျပီး ေႏြးေႏြး အိမ္ကို ႏွစ္ၾကိမ္တိုင္ေအာင္ လာသြားတာကို ေျပာျပလိုက္ ေတာ့မွတန္သည္ ဟု
ခ်ီးမြမ္းၾကျပန္သည္။ ဒါေတာင္မွ ေပါက္ဆီ ေလးလံုး အေၾကာင္းမေျပာလိုက္ရေပ။ ထိုေလးလံုး အနက္မွ အ ေသး ႏွစ္လံုးပဲ
ရဲထက္စားလိုက္ရသည္။ အၾကီး ႏွစ္လံုးကိုေတာ့ ျမင္ရံုသာျမင္ခြင္႔ရလိုက္၏။ရင္ဦး၏ မိဘ ေတြလည္း လာသတင္းေမးျပီး
ေတာင္းပန္စကား ဆိုၾကပါသည္။ မိန္းကေလး တေယာက္ ႏွင့္ ပတ္ သက္ျပီး ေယာက္်ားရွာႏွင့္ ျပႆနာျဖစ္ရသည္ကို
ရဲထက္မ်က္ႏွာပူမိေသးေသာ္လည္း ဟိုဖက္မွာရင္ဦးက ျပည့္ ျပည့္စံုစံု မေျပာျပဘဲ ေနပံုရသည္။ အျဖစ္အပ်က္တြင္ ရဲထက္
အလြန္တခုမပါဘဲ ရင္ဦး အျပစ္လို႔သာ အမ်ားက သတ္မွတ္ၾကသလို ရင္ဦးမိဘ ေတြကလည္း သူတို႔ သမီးအျပစ္လို႔သာ
ယူဆၾက၍ ရဲထက္လည္း သေဘာထား ၾကီး သေယာင္ေယာင္ ႏွင့္ မွိန္းေနလိုက္၏။ေပါက္ဆီလာေပးျပီး ေနာက္ေန႔
ေတြမွာေတာ့ ေႏြးေႏြး အိမ္ကိုေရာက္မလာေတာ့။ ရဲထက္ေနလို႔ ထိုင္လို႕ေကာင္း သြားလာျပီး ျပင္ထြက္ျဖစ္သည့္
ရက္ေတြမွာေတာ့ ေႏြးေႏြးကို သြားရင္း လာရင္ တခါတေလ ေတြ႔သည္။ ထံုးစံ အတိုင္း အနားမွာ ရင္ဦးပါေနလို႔ ရဲထက္
ႏႈတ္မဆက္ျဖစ္ပါ။ ေႏြးေႏြးကလည္း မသိမသာ ခိုးၾကည့္တာကလြဲရင္ ရဲ ထက္ ကိုမသိသလိုလုပ္ေနတတ္သည္။
“ဒီအမိႈက္ ကိုေတာ့ ရွင္းျဖစ္ေအာင္ရွင္းရမယ္”
ေႏြးေႏြးနားမွာ ေဆာင့္ၾကြားၾကြားျဖင့္ ပါလာတတ္သည့္ ရင္ဦးကို ျမင္တိုင္း ရဲထက္ လက္သီး ကိုက်စ္က်စ္ ပါေအာင္ဆုပ္ျပီး
စိတ္ထဲက က်ိန္း၀ါးမိသည္။ ေယာက္်ား စစ္စစ္ ျဖစ္ပါလွ်က္ ႏွင့္ ေယာက္်ားရွာတေယာက္က အႏိုင္ယူတာခံရျခင္း
ေနာက္တခါရွိေတာ့ မည္ မဟုတ္ပါ။ထို႔ေၾကာင့္ ဒါဏ္ရာေတြ ေပ်ာက္ကင္းသက္သာျပီး အားအင္ျပည့္လာသည့္
အခ်ိန္ေရာက္သည္ႏွင့္ ကိုေအာင္ေက်ာ္မိုးထံ သြားျပီး ဦးတိုက္ေမာင္းထံတြင္ လက္ေ၀ွ႔သင္မည္ ဆိုသည့္
အေၾကာင္းသြားေျပာေတာ့ ကိုေအာင္ ေက်ာ္မိုး ျပန္ေျပာသည့္စကားကလည္း အားရွိစရာ ေကာင္းလွသည္။
“ေအး ... ဘၾကီးကို မင္းအေၾကာင္းငါေျပာျပထားတယ္၊ ဘၾကီးကေျပာတယ္ အဲဒီေသာက္သံုး မက်တဲ႔ ေကာင္ ေခၚခဲတ
႔ ဲ႔”
ေယာက္်ားဘသား လက္ေ၀ွ႔သမားၾကီးဆိုေတာ့ ေယာက္်ားရွာ လက္ခ်က္ျဖင့္ ေမွာက္ခဲ႔ရ သည့္ ရဲထက္ကို အထင္
အျမင္ေသးမွာ မလြဲေပ။ ငါ့ကိုေတာ့ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း ေမာင္းေတာ့မွာမလြဲဟု စိုးထိတ္မိေသးေသာ္လည္း ေႏြးေႏြး
မ်က္ႏွာေလး ျမင္ေယာင္လာသည့္ အခါ ျပန္ျပီးအားတက္ရေသာေၾကာင့္ ကိုေအာင္ေက်ာ္မိုး ႏွင့္ အတူ ဦးတိုက္ေမာင္းျခံ
သို႔ေရာက္ခဲ႔၏။ရဲထက္တို႔ ေရာက္သြားခ်ိန္တြင္ ဦးတိုက္ေမာင္းက ျခံ၀က ဆိုင္ေလးထဲတြင္ စက္ ခ်ဳပ္ေနသည္။ ရဲထက္
တို႕ကိုျမင္ေသာအခါ အိမ္ဖက္ကို လက္ေ၀ွ႕ရမ္းျပျပီး
“ငါလိုက္ ခဲမ
႔ ယ္”
အိမ္ေရွ႕ကေျမမာမာ ကြက္လပ္ကေလးနားက ကြပ္ပ်စ္ေလးေပၚမွာ ထိုင္ျပီး ဦးတိုက္ေမာင္း ကိုေစာင့္ၾက၏။ခဏၾကာေတာ့

Jin_Kaleat Page 27
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

လိုက္လာသည္။ အနားေရာက္သည္ ႏွင့္ ကြမ္းတံေတြးပ်စ္ကနဲေထြးလိုက္ရင္း ကိုေအာင္ေက်ာ္မိုး ဖက္ ကိုလွည့္၍

“ဒီေကာင္လား”
“ဟုတ္ကဲ႔ ဘၾကီး”
“ဒီနားလာရပ္စမ္း”
ရဲထက္ ေယာင္ကန္းကန္းျဖင့္ ဦးတိုက္ေမာင္းနားသြားရပ္သည္။ ဦးတိုက္ေမာင္း ရဲထက္ကို ေျခဆံုးေခါင္းဆံုး ၾကည့္
ျပီးေခါင္း ကိုခါသည္။ ရဲထက္ လက္ေမာင္းကို ညွစ္လိုက္သည့္ အခါနာလြန္း၍ မေအာ္မိေအာင္ မနည္း ထိန္းလိုက္ရသည္။
“လံုခ်ည္ လွန္”
“ဗ်ာ”
“ပုဆိုးမ ခိုင္းတာကြ မင္းေျခေထာက္ၾကည့္မလို႔”
ရဲထက္ မရဲတရဲ ႏွင့္ လံုခ်ည္ေလး အသာမလိုက္ခ်ိန္ တြင္ဦးတိုက္ေမာင္းက ေျခသလံုးၾကြက္သား ကို ဇိုးဇိုးဇတ္ဇတ္ ႏွင့္
ငံက
ု႔ ာညွစ္လိုက္ျပန္၏။ မေအာ္မိေအာင္ထိန္း လိုက္ႏိုင္ေသာ္လည္း တြန္႔သြားတာကိုေတာ့ ရဲထက္ မထိန္းႏိုင္ခဲ႔။
“မင္းေကာင္ ငေပ်ာ့ပဲ ေအာင္ေက်ာ္မိုးရ၊ ဒီလို ေကာင္မ်ိဳး ကိုေယာက္်ားမိန္း မေျပာနဲ႔ သန္သန္မာမာ မိန္းမရွာ ကေတာင္
ထိုးလွဲလို႔ရတယ္၊ အားမွ မရွိတာ”
မခံခ်င္စိတ္ျဖစ္ရေသာ္လည္း ရဲထက္ျငိမ္ေနလိုက္ပါသည္။ ရဲထက္က ကာယဗလေလ႔က်င့္ထားသည့္ ကိုယ္လံုးကိုယ္ထည္
မ်ိဳးမဟုတ္ေသာ္လည္း အမ်ားတန္းတူ အလံုးအထည္ႏွင့္ သန္စြမ္းမႈေတာ့ရွိပါသည္။ ကိုေအာင္ေက်ာ္မိုးက သာ
“အဲဒါေၾကာင့္ ဘၾကီးဆီလာတာေပါ့၊ နာနာသာေမာင္း ပစ္လိုက္စမ္းပါ”
“အင္း ေနပါဦး မင္း အသက္ဘယ္ေလာက္ရွိျပီလဲ”
“ႏွစ္ဆယ့္ သံုးပါ ဘဘ”
“ၾကီးျပီကြ၊ ေပါက္ေပါက္ေျမာက္ေျမာက္ ျဖစ္ဖို႔ဆိုတာ ငယ္ကထဲက အေျခခံေကာင္းေကာင္း ရွိမွ ရမွာ၊ ငါတို႔ ဖက္ မွာဆို
ရွစ္ႏွစ္ ကိုးႏွစ္ မွာကေလးပြဲေတြ ၀င္ထိုးေနျပီ”

ကိုေအာင္ေက်ာ္မိုး ဘာေတြေျပာထားသနည္းဟု ရဲထက္ နားမလည္ ႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ရသည္။ ရဲထက္က လက္ေ၀ွ႔

သမားလုပ္မယ့္ သူမဟုတ္။ ၾကိဳး၀ိုင္း ေတြေပၚလည္း တက္မယ့္သူမဟုတ္။တက္စရာဆိုလ႔ို ၾကိဳး၀ိုင္းတခုပဲရွိ သည္။
ေႏြးေႏြး၏ အခ်စ္ေအာင္လံကို ရဖို႔ ရင္ဦးကို အလဲထိုးရမည့္ ပြဲပဲ ရွိသည္။
“မင္းနာမည္ ဘယ္သူလဲ”
“ရဲထက္ပါ ဘဘ”
“နာမည္ ကေတာ့ ဟုတ္ေပ႔ပဲ၊ ကဲ ရဲထက္ ဒီမွာၾကည့္”
ဦးတိုက္ေမာင္း က အိမ္ေရွ႕မွာက်ေနသည့္ အုတ္ခဲတလံုးကို လွမ္းယူျပီး လက္ဖ၀ါးေပၚတင္လိုက္သည္ ျပီးေတာ့
လက္သီးျဖင့္ထိုးခ်လိုက္ရာ အုတ္ခဲထက္ပိုင္းက်ိဳးသြား၏။ အုတ္ခဲေနရာမွာလူဆိုရင္ေတာ့ ဘယ္လိုမွသက္သာ
မွာမဟုတ္ေပ။
“ဒါေတာင္ ငါလက္က်သြားလို႔ မင္းအရြယ္မွာတုန္းက ငါ အုတ္ခဲသံုးလံုးထပ္ ထိုးလို႔ရတယ္။ ၀ါးပိုး၀ါး ကိုကြဲေအာင္
ထိုးႏိုင္တယ္”
ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ဒီလို လက္သီးစြမ္းမ်ိဳးရဲထက္ တရက္ေလာက္ပဲလိုခ်င္ပါသည္။ ရင္ဦးကိုရပ္ကြက္ အျပင္လြင့္ထြက္ သြားေအာင္
ထိုးခ်ပစ္လိုက္မည္။ ဦးတိုက္ေမာင္းလက္သီးကိုၾကည့္ျပီးရဲထက္ ျဖံဳေနသည္ကိုရိပ္မိသည့္ ကိုေအာင္ေက်ာ္မိုး က ထိုင္ရာမွ

Jin_Kaleat Page 28
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

ထလာျပီး
“ပြဲ၀င္တဲ႔ အဆင့္မဟုတ္ပါဘူး ဘၾကီးရာ၊သူ႕ကိုသူမ်ားမေစာ္ကားႏိုင္ရံု၊ သူ႕ကိုယ္သူ ကာကြယ္ ႏိုင္ရံုေလာက္ ပါပဲ”
အားရပါးရသင္လိုက္မည္၊ ဘယ္လိုပင္ပန္းပင္ပန္း ၾကိတ္မွိတ္ျပီးေလ႕က်င့္မည္ဟု မာန္သြင္း ထားသမွ် ရဲထက္လည္း
နည္းနည္း ေလ်ာ့လ်ဲလ်ဲ ျဖစ္လာသည္။
“အင္းေလ၊ မင္းေကာင္က ဒီေလာက္ပဲ ရမွာပါပဲ၊ ဒီလိုလုပ္ ဒီေန႕ေတာ့ ငါမအားေသးဘူး၊ ေနာက္ေန႕ေတြ မနက္ ေစာေစာ
ျဖစ္ျဖစ္ ညေနပိုင္းျဖစ္ျဖစ္ ေအာင္ေက်ာ္မိုး မပါလဲလာခဲ႔ ဟုတ္လား၊
ငါအားရင္ျပေပးမယ္၊ မအားတဲ႔ အခါလဲ ကိုယ့္ဖာသာ အိမ္ျပန္က်င့္ခ်င္က်င့္ ဒါမွ မဟုတ္ဒီမွာပဲ က်င့္ခ်င္က်င့္ ဟုတ္လား”
“ဟုတ္ကဲ႔ ဘဘ”
သူေျပာလိုရာ ေျပာျပီးသည္ ႏွင့္ ဆိုင္ဖက္ဆီသို႕ ျပန္လွည့္ထြက္သြား၏။
“မင္းကို သူက ဟဲဗီးၾကီး ေမာင္းမွာ မဟုတ္ပါဘူးကြာ၊ သိပ္လဲ စိတ္မပူပါနဲ႔”
“ရပါတယ္ ကိုမိုးၾကီးရာ”

အျပန္လမ္းတေလွ်ာက္ တြင္ ဦးတိုက္ေမာင္း၏ သန္မာမႈကို ရဲထက္စဥ္းစားေနမိသည္။ ကိုေအာင္ေက်ာ္မိုး အေျပာ

အရဆိုလွ်င္ ဦးတိုက္ေမာင္း အသက္ငါးဆယ္ ေက်ာ္ျပီဟု သိရသည္။လက္ေ၀ွထ
႔ ိုးျခင္း ကို အသက္သံုးဆယ္၀န္း
က်င္ေလာက္ကထဲက ရပ္နားခဲ႔သည္ ဆိုသည့္ အတြက္ ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ ရဲထက္ အသက္တမွ် ၾကာခဲ႔ သည့္ တိုင္
မာန္ က အျပည့္ရွိေသးသည္။ ေတာ္ရံုလူငယ္ ေလးငါးေယာက္ေလာက္ ကိုျဖံဳမည္ မထင္။ သူ႕ လက္ခ်က္ႏွင့္သာ
ေမွာက္သြားၾကဖို႔ ရွိသည္။ ရင္ဦးလို ဟာမ်ိဳးဆိုရင္ ဦးတိုက္ေမာင္း လက္သီးတခ်က္ ႏွင့္ ခ်က္ခ်င္း ေယာက္်ားရွာဘ၀ကို
စြနလ
္႔ ႊတ္သြားႏိုင္သည္။ ဒီလို လက္သီးမ်ိဳးရ ဖို႔ ဦးတိုက္ေမာင္း ဘယ္လိုက်င့္ခဲ႔ရမည္ကိုေတြး ၾကည့္ရံုႏွင့္ ရဲထက္ေက်ာ
ခ်မ္းလာသည္။ သူဒီလို ေလ႔က်င့္ႏိုင္မွာမဟုတ္တာ ေသခ်ာ၏။ အခုေတာင္ ဦးတိုက္ ေမာင္း ညွစ္ၾကည့္လိုက္သည့္
လက္ေမာင္း ႏွင့္ ေျခသလံုးၾကြက္သားေတြက နာက်င္ေနသည္။ဦးတိုက္မာင္း က သန္စြမ္းေသးသလို အရြယ္လည္းတင္၏။
ကိုေအာင္ေက်ာ္မိုး ၏ ဘၾကီးဆိုလို႔သာ အသက္ၾကီး မွန္းသိရေသာ္လည္း အသက္ေလးဆယ္ေက်ာ္ေလာက္ပဲ ထင္ရသည္။
လက္ေ၀ွ႕ သမား မဟုတ္ေတာ့ ေသာ္ လည္း က်န္းမာေရးႏွင့္ ညီညြတ္ေအာင္ ခုခ်ိန္အထိ စနစ္တက်နထိုင္ခဲ႔ လိျု႔ ဖစ္မည္
ထင္ပါသည္။ေနာက္တေန႔က်ေတာ့ တီရွပ္ အေဟာင္းတထည္ႏွင့္ ရွမ္းေဘာင္းဘီ ကို ေက်ာပိုးအိတ္ထဲ ထည့္ျပီး ဦးတိုက္
ေမာင္း ဆီထြက္လာခဲ႔သည္။ GTC တက္တုန္းကထဲက သူငယ္ခ်င္းတ ေယာက္လက္ေဆာင္ေပးထားသည့္ ရွမ္း
ေဘာင္းဘီကို အခုမွပဲ အသံုးခ်ရေတာ့မည္။ ဦး တိုက္ေမာင္း ျခံေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ဆိုင္တံခါးပိတ္ထားသည္ကို ျမင္ ရသည္။
ဒါဆိုရင္ အိမ္ မွာရွိလိမ္မ
႔ ည္ဟု တြက္ျပီးေစ႔ထားသည့္ ျခံတံခါးကို တြန္းဖြင့္ျပီး ၀င္ခဲ႔၏။ အိမ္ေရွ႕က တံ ခါး ႏွင့္
ျပတင္းေပါက္ဖြင့္ထားေသာ္လည္း လူရပ္လူေယာင္ မေတြ႔ရ၊ အိမ္ေပၚလည္း မတက္၀ံ႔ ၍ ကြပ္ပ်စ္ေလး မွာပဲ
ထိုင္မည္လုပ္စဥ္ နားထဲမွာ အသံတခုၾကားလိုက္ရသည္။ မိန္းမ တေယာက္၏ ေအာ္သံ။ ဦးတိုက္ေမာင္း တ ေယာက္ ထဲ
ေနသည္ကိုသိထားသည့္ အတြက္ မိန္းမေအာ္သံက ထူးဆန္းေနသည္။ထို႔အျပင္ ဒီလိုေအာ္သံမ်ိဳး ထြက္ႏိုင္သည့္
အေျခအေန ကိုလည္းရဲထက္သိေနသည့္ အတြက္ အာရံုစိုက္ျပီးနားစြင့္ ၾကည့္လိုက္ရာ အိမ္အေနာက္ဖက္နား
ထြက္လာျခင္းျဖစ္သည္။ရဲထက္ေျခကို ေဖာ့ျပီး အသံၾကားရာဆီသို႔ ကပ္ခဲ႔ ၏။ အနားနီးလာသည္ ႏွင့္ အမွ် အသံက
က်ယ္ေလာင္လာသလို အိမ္ၾကမ္းခင္းကလည္း သိမ္႕ကနဲသိမက
္႔ နဲ လႈပ္သြားသည္ကိုပါျမင္လိုက္ရသည္။
ဦးတိုက္ေမာင္း အိမ္က ထရံကာဓနိမိုးအိမ္ ျဖစ္သည္။ ထရံမွာ အေပါက္ရွိလိုရွိျငား ၾကည့္ရင္း ၀ါးျခမ္းအနည္းငယ္
ဟေနသည့္ ေနရာေလးတခုေတြ႔၍ ေခ်ာင္းၾကည့္လိုက္ရာ အထဲမွာဦးတိုက္ေမာင္း ႏွင့္ မိန္းမတေယာက္ကို ျမင္ လိုက္ရျပီး

Jin_Kaleat Page 29
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

ရဲထက္ အသက္ပင္ မရႈ၀ံ႔ေအာင္ျဖစ္သြားရသည္။ သူၾကည့္တာသာဦးတိုက္ေမာင္း သိသြားလွ်င္ မေတြး ရဲပါ။ ရဲထက္

ေခါင္းက အုတ္ခဲေလာက္ မမာတာက်ိန္းေသ၏။ သို႔ေသာ္လည္းအထဲက အသံေတြေၾကာင့္မၾကည့္ဘဲလည္းမေနႏိုင္ျပန္ရာ
အသက္ကိုေအာင့္ျပီး မ်က္စိတဖက္ကို မွိတ္၍ ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္မိသည္။ရဲထက္က ေခါင္းရင္းဖက္ကေန
ၾကည့္ျခင္းျဖစ္ရာ မ်က္ႏွာကိုေသေသခ်ာခ်ာ မျမင္ရေသာ္လည္း ဆူျဖိဳးသည့္ ကိုယ္လံုးအေနအထားေၾကာင့္
ေလးဆယ္၀န္းက်င္ တရုပ္မလိုလိုမိန္းမ တေယာက္ျဖစ္ေၾကာင္း သိလိုက္သည္။ အေပၚပိုင္းကအက်ၤ ီ ဒီအတိုင္းရွိေနျပီး
ထမိန္ကိုေတာ့ ခါးအထိလွန္တင္ထား၏။ ၀ါက်င့္က်င့္ ပါ တိတ္ထမိန္၏ ေအာက္ဖက္တြင္ အေခါက္ထူထူၾကီး ႏွင့္
မဲနက္ေသာ အေမႊးအံုၾကီးကိုျမင္ရသည္။ ထိုအေမႊးအံုၾကီးထဲ တြင္ ၀င္လိုက္ထြက္လိုက္လႈပ္ရွားေနေသာ ဦးတိုက္ေမာင္း၏
အေခ်ာင္းၾကီး က ရဲထက္ကို ပိုျပီးထိတ္ လန္႔ေစ၏။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို တန္းမွီသည္၊ စံ၀င္သည္ ဟု ၾကိတ္ျပီး အထင္ၾကီး
ထားသည့္ ရဲထက္ သိမ္ငယ္စိတ္၀င္သြားရသည္။ဒါေၾကာင့္လည္း ေအာက္က မိန္းမ ဒီေလာက္ေအာ္ေနျခင္း ျဖစ္၏။
ထိုမိန္းမက ေအာ္သာ ေအာ္ ေနေသာ္လည္း ဦးတိုက္ ေမာင္းခါးကို အားရပါးရ ဖက္ထားတာလည္းျမင္ရသည္။
ဦးတိုက္ေမာင္းကေတာ့ ပုဆုိးကို စလြယ္သိုင္းထား သည္မွအပ ကိုယ္လံုးတီးျဖစ္၏။ ၾကြက္ သားေတြ ႏွင့္ အျပည့္ ျဖစ္ေသာ
ကိုယ္လံုးေပၚတြင္ ေဆးမင္ေၾကာင္ေတြကလည္းအျပည့္ ျဖစ္သည္။ သူက ေဆာင့္လွ်င္လည္း သူ႕ကိုယ္ ေပၚက
ၾကြက္သားေတြ ၾကြေဖာင္းတက္လာ ေအာင္ အားယူျပီးေဆာင့္ျခင္း ျဖစ္ရာ ေအာက္ကမိန္းမ ထြန္႕ထြန္႔
လူးေနတာ မဆန္းေပ။ ဒီအရြယ္ ေရာက္တာေတာင္ ဒီေလာက္စြမ္းေသးသည့္ ဦးတိုက္ေမာင္း ကို ေလးစားမိရင္း ရဲထက္
ေနာက္ကို အသံမထြက္ေအာင္ တျဖည္းျဖည္းေလး ဆုတ္ခြာျပီးထြက္ခဲ႔သည္။အမွန္ေတာ့ ဦးတိုက္ေမာင္း အားရပါးရ
လုပ္ေနသည့္ျမင္ကြင္းကိုၾကည့္ခ်င္ေသးသည္။ ဟို မိန္းမ ဘယ္သူလည္း ဆိုတာကိုလည္း သိခ်င္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ျခံထဲက
ထြက္ လာျပီးသည္ ႏွင့္ ျခံ၀ကို ျမင္ႏိုင္ေလာက္မည့္ ေနရာမွာေတြ႔ သည့္ လဘက္ရည္ဆိုင္ မွာ၀င္ထိုင္လိုက္သည္။ ျခံထဲက
ဘယ္သူမွ ေတာ္ေတာ္ ႏွင့္ ထြက္မလာပါ။ ဦးတိုက္ေမာင္းက ၾကီးလဲၾကီးသလို ၾကာ လည္းၾကာပံုရ၏။ သူ႕မွာဘယ္လို
ေဆးစြမ္းေကာင္းေတြ ရွိေနသလဲဟု ရင္းႏွီး ေအာင္ လုပ္ျပီး ေမးၾကည့္ရန္ စိတ္ကူးရလိုက္ေသးေသာ္လည္း ဦးတိုက္ေမာင္း
လက္ထဲမွာ ကြဲထြက္ သြားသည့္ အုတ္ခဲကို ျပန္ျမင္ေယာင္ျပီး စိတ္ကူးကို လက္ေလွ်ာ့လိုက္သည္။ရဲထက္ လက္ရည္ဆိုင္
ထဲေရာက္ျပီး တနာရီနီးပါး ေလာက္ၾကာမွ ဆံပင္ေကာက္ေကာက္ အသား ျဖဴျဖဴႏွင့္ မိန္းမ တေယာက္ ျခံထဲက
ထြက္လာသည္။ ခုနေတြ႔ခဲ႔သည့္ အတိုင္း အက်ၤ ီနီညိဳေရာင္ ႏွင့္၀ါက်င္က်င္ ပါတိတ္ထမိန္ ကို၀တ္ထားသည္။ အျပင္မွာ
အခုလိုျမင္ လိုက္ရေတာ့ သူမ ကိုသိသလိုလို ရွိသည္ဟု ထင္လာသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူမ ဆိုင္နားမေရာက္
ခင္ရဲထက္လည္း ပိုက္ဆံ အျမန္ရွင္း ျပီးထလိုက္သည္။ ရဲထက္ကလည္း ဆိုင္ ထဲကအထြက္ သူမကလည္း ဆိုင္ေရွ႕
အေရာက္ကြက္တိဆံုသည္။
“အန္တီခင္ ဘယ္ကျပန္လာလဲ”
“ရဲထက္ပါလား၊ ဒီနားကပဲ ကိစၥေလး ရွိလို႔၊ နင္ရင္ဦးလက္ခ်က္ နဲ႔ ေတာ္ေတာ္ အီသြားတယ္ဆို”
“ကၽြန္ေတာ္က ခ်စ္ဦး မ်က္ႏွာနဲ႔ ညွာလိုက္တာပါ”
“ဟုတ္လား၊ ေနာက္တခါဆို မညွာနဲ႔”
“မညွာဘူး၊ ကၽြန္ေတာ္ အခု ဦးတိုက္ေမာင္း ဆီမွာ လက္ေ၀ွ႕သင္ေနတယ္ ဟဲဟဲ”
ဦးတိုက္ေမာင္း ဆိုသည့္ နာမည္ေၾကာင့္ ရဲထက္က အန္တီခင္ဟု ေခၚသည့္ ခ်စ္ဦးေမာင္ ႏွင့္ ရင္ဦးေမတို႔၏ အ ေဒၚ
အငယ္ဆံုး ေဒၚခင္ေလးရီ မ်က္ႏွာ တမ်ိဳးတဖံု ျဖစ္သြားသည္။ ေဒၚခင္ေလးရီ ကလည္း ေစ်းထဲမွာ အပ္ခ်ဳပ္ ဆိုင္
ဖြင့္ထားသူျဖစ္သည္။ သူမ ခ်ဳပ္သည့္ ေဘာ္လီေတြက ပံုက်သည္ဟု နာမည္ၾကီး၏။ ဒါဆိုရင္ေတာ့ ရဲထက္ ဒီေန႕
အပ္ခ်ဳပ္သမား ႏွစ္ေယာက္၏ ဇာတ္လမ္းကို သိခြင့္ရလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။

Jin_Kaleat Page 30
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

“နင္အိမ္ျပန္မွာလား”
“ဟုတ္ကဲ႔ အန္တီခင္”
“အေတာ္ပဲေပါ့၊ ငါလဲ လမ္းေလွ်ာက္ဖို႔ အေဖၚရတာေပါ့”
တေယာက္ထဲ ယိုင္နဲန
႔ ဲ႔ ႏွင့္ျပန္ရမွာထက္စာရင္ ရဲထက္ အေဖၚပါတာေကာင္းသည္ဟု ေဒၚ ခင္ေလးရီ ထင္ပံု ရသည္။
ခုနက ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ျဖစ္မည္ ရဲထက္ စိတ္ထဲမွာ အန္တီခင္ ကိုၾကည့္ရတာ ႏြမ္းလ်ေနပံုရပါသည္။
“ခ်စ္ဦး အေၾကာင္းေရာ ဘာၾကားသလဲ အန္တီခင္”
“ရန္ကုန္မွာ ဆိုတာေလာက္ပဲ သိတယ္၊ သူကလဲ မဆက္သြယ္ေတာ့ တိလ
ု႔ ဲဘာမွ လုပ္လမ
ို႔ ရဘူးေလ၊ က်န္းက်န္း မာမာ
ရွိေနရင္ေတာ္ပါျပီကြယ္”
“ဆိုင္ကေရာ အဆင္ေျပရဲလ
႔ ားအန္တီ”
“ေျပပါဘူးဟယ္၊ ခုခတ္က ခ်ဳပ္၀တ္ၾကတာမွ မဟုတ္တာ၊ ရယ္ဒီမိတ္ေတြခ်ည္းပဲေလ၊ အလုပ္ပါးတယ္၊ ေကာင္
မေလးေတြကလဲ အိုက္လတ
ို႔ ဲ႔ ေဘာ္လီ မ၀တ္ၾကေတာ့ဘူးေလ၊
ဟီးဟီး၊ ငါ့မွာ အဖြားၾကီး မိတ္ေတြပဲ ရွိေတာ့ တယ္”
“သူတို႔ ေသကုန္ၾကရင္ အန္တီခင္ ခက္ျပီေပါ့”
ေဒၚခင္ေလးရီ ကခ်စ္ဦးေမာင္ႏွင့္ ရင္ဦးေမ တို႔၏ အေဒၚ ျဖစ္ေနလို႔သာ အန္တီေခၚေနရ ေသာ္လည္း အသက္ က
အလြန္ဆံုးမွ ေလးဆယ္ေလာက္ပဲရွိမည့္ အပ်ိဳၾကီးျဖစ္သည္။သို႔ေသာ္အမည္ခံ အပ်ိဳၾကီးျဖစ္ေၾကာင္း ကိုေတာ့
အခုေလာေလာလတ္လတ္ပင္ ရဲထက္ ျမင္ခဲ႔ရေပျပီ။ အသက္ခ်င္း အမ်ားၾကီးမကြာ လွသျဖင့္ လူငယ္ေတြ ႏွင့္ ေပါင္းသင္း
ဆက္ဆံ ေရးေကာင္းသည္။ ဘယ္ကေနဘယ္လို ဦးတိုက္ေမာင္းလို အရြယ္လူၾကီး ႏွင့္ ဇာတ္ လမ္း ျဖစ္ရသည္ကိုေတာ့
ရဲထက္ မမွန္းဆႏိုင္ေပ။ ဦးတိုက္ေမာင္းက ႏြားပ်ိဳသန္လွ ႏြားအိုေပါင္ က်ိဳးဆိုသည့္ စာဆိုႏွင့္ ညီသူျဖစ္လလ
ို႔ ားေတာ့
မဆိုႏိုင္ပါ.
“အင္းေပါ့ ဟယ္၊ ငါ့လက္ရာ အားေပးတာ ဆိုလို႔ ငါ့တူမ တေယာက္ပဲ ရွိေတာ့တယ္”
“အန္တီခင့္ တူမ”
“နင့္သူငယ္ခ်င္း ရင္ဦး ေပါ့”
“ေအာ္ ...ရင္ဦး ကေဘာ္လီေတာ့ ၀တ္သားပဲ ဟီး ဟီး”
“နင္ကလဲဟာ ေဘာ္လီေတာ့ ဘယ္ဟုတ္ပါ့မလဲ၊ ဟိုဒင္းေလ သူမ်ားေတြက ပံုက်ေအာင္ လွ ေအာင္၀တ္ၾကတာ၊ သူ က
ေတာ့ သူမ်ားနဲ႔ ေျပာင္းျပန္ ပံု ေပ်ာက္ေအာင္ေပါ့၊ငါ့လက္စြမ္းျပေလ၊”
“ဒီလိုလား၊ ဘယ္လိုလုပ္တာလဲ အန္တီခင္”
“ေအာင္မယ္ .. နင့္ကိုေျပာစရာလား၊ နင္နဲ႔ ဘာဆိုင္လလ
ို႔ ဲ”
ေဒၚခင္ေလးရီ က ဆက္မေျပာေတာ့သျဖင့္ ရဲထက္ ဗဟုသုတ တရပ္ဆံုးရံႈးသြားရသည္။ သြားရသည့္ ခရီးတာက
လည္းသိပ္မေ၀းလို႔ ဟိုေျပာဒီေျပာႏွင့္ လမ္းခြဲမည့္ ေနရာေရာက္ လာသည္။ ေက်ာခိုင္းထြက္သြားသည့္ အန္တီခင္္ ၏
တင္ပါးတုန္တုန္ၾကီးကိုၾကည့္ရင္း ရင္ ဦးသာ ဒီလိုအရြယ္ေရာက္လို႔ ဖင္တုန္ၾကီးႏွင့္ ဆိုလွ်င္ အေတာ္ရယ္ရမည္ဟု
ေတြးေနမိပါသည္။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xx

Jin_Kaleat Page 31
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

ေနာက္တၾကိမ္က်ေတာ့ ရဲထက္ မနက္ေစာေစာ ထျပီး ဦးတိုက္ေမာင္းဆီ သြားလိုက္သည္။ ေစာေသး၍ ဆိုင္ပိတ္

ထားေသာ္လည္း အိမ္ေရွ႕ကြပ္ပ်စ္ေလးမွာ ေရေႏြးတခရားႏွင့္ထိုင္ေနေသာဦးတိုက္ေမာင္း ကိုေတြ႔ရသည္။
“ေကာင္ေလး လာ၊ ေကာက္ညင္းေပါင္းစား၊ ေရေႏြးေသာက္”
“ကၽြန္ေတာ္ လဘက္ရည္ေသာက္ခဲပ
႔ ါျပီ ဘဘ”
ဦးတိုက္ေမာင္းေရွ႕မွာ ေကာက္ညင္းေပါင္း တပန္းကန္ကိုျမင္ရသည္တြင္ မနက္တိုင္း ေကာက္ညင္းေပါင္းစားျခင္း က
မ်ားသူက
႔ ို သန္မာေတာင့္တင္းေစျခင္းလားဟု ေတြးရင္း
“ဘဘ မနက္တိုင္း ေကာက္ညင္းစားလား”
“ၾကံဳရာပါပဲကြာ၊ ခုဟာက ငါ ဒီမနက္ ေစ်းဖက္လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ေတြလ
႔ ို႔ ၀ယ္လာတာပါ”
ေဒၚခင္ေမေလး ဆိုင္ဖက္လည္း၀င္ခဲ႔ ဦးမည္ဟုထင္ပါသည္။
“ေနပါဦးကြ၊ မင္းေကာင္မေလး နဲ႔ ဟိုေယာက္်ားမိန္းနဲ႔ က မိန္းမခ်င္းၾကိဳက္ေနၾကတာလား”
“မဟုတ္ပါဘူး ဘဘရယ္၊ ရင္ဦးက သာျဖစ္ေနတာပါ”
“ဒါေပမယ့္ မင္း ေကာင္မေလးက သိပ္မဟုတ္ဘူးကြ၊ သူက ျပတ္ျပတ္သားသား ရွိရင္ ဟိုဟာမ ကဘာမွ၀င္ပါလို႔ မရဘူး”
ဦးတိုက္ေမာင္း စကားက မွန္သလိုလိုရွိသည္ လို႔ခံစားရသည္။ ေႏြးေႏြး ဖက္ကသူ႔ အေပၚမွာ လိုက္ေလ်ာမႈရွိသည္
မွန္ေသာ္လည္း၊ ရင္ဦး ႏွင့္ ပတ္သက္လွ်င္ ရဲထက္ဖက္ကိုသိသိသာသာ မဲတင္းျခင္းမ်ိဳးမျမင္ရပါ။ ရင္ဦးလက္ ခ်က္ျဖင့္
မခ်ိမဆန္႔ ျဖစ္စဥ္က တကူးတက လာေပမယ့္ ရင္ဦး မသိေအာင္လာျခင္း မ်ိဳးျဖစ္သည္။
“မိန္းမ ဆိုတာက၊ တို႔ မ်ားလက္ေ၀ွ႔ သင္မွာဆိုေတာ့ သတ္တဲပ
႔ ုတ္တဲ႔ စကားနဲ႔ေျပာရရင္ မိန္းမ ဆိုတာ ခ်က္ ေကာင္းကို
အပိုင္ထိေအာင္ လုပ္ထည့္လိုက္ရင္ ကိုယ့္လက္ထဲ ေရာက္ တာပဲကြ”
ဦးတိုက္ေမာင္း ေျပာပံုအရ ဆိုရင္ ေႏြးေႏြး၏ အရႈိတ္ကို ဒူးႏွင့္ပဲ တိုက္ရေတာ့မလိုလို ျဖစ္ ေနသည္။ ေဒၚခင္ေလး ရီ
ကိုလည္း ကိုဒီနည္းႏွင့္ပဲ ဦးတိုက္ေမာင္း အလဲထိုးခဲ႔ ပံုရသည္။
“ကဲလာ... မင္းကို သေဘာတရားေျပာျပမယ္၊ မိန္းမ ပိုးတာမဟုတ္ဘူးေနာ္၊ တိုက္တဲ႔ခိုက္တဲ႔ ပညာကိုေျပာတာ”
စိတ္ျမန္လက္ျမန္ ႏွင့္ ကြက္လပ္ဆီထြက္သြားသျဖင့္ ရဲထက္လည္း ေနာက္ကလိုက္ရသည္။
“မင္း အေနအထားနဲ႔ က အမ်ားၾကီးလဲ သင္လို႔ မျဖစ္ဘူး၊ မင္းလည္း သိပ္ အပင္ပန္း မခံခ်င္ ဘူးမဟုတ္လား”
အပင္ပန္းခံႏိုင္ပါသည္ ဟုေျပာမည္လုပ္ျပီးမွ ဦးတိုက္ေမာင္း က ဂြဂလန္႔ တိုက္တတ္သည္ကို ၾကားဖူးသျဖင့္ တ မင္
အမွန္အတိုင္းေျပာလိုက္သည္။

“ဟုတ္ကဲ႔”
“ဒီေတာ့ မင္းကို ေရွာင္တာက စသင္ေပးမယ္၊ ေရွာင္ႏိုင္ရင္ အနည္းဆံုးေတာ့ မင္းမနာဘူးေပါ့ကြာ ”
ရဲထက္ကုိ အထင္ေသးသည္ဟု ထင္ရန္ရွိေသာ္လည္း ဦးတိုက္ေမာင္း ေျပာတာကလည္း မွန္ေနသည္။ ျပန္မ
တိုက္ႏိုင္ေတာင္ မထိခိုက္ရင္ မဆိုးပါ။
“ဟုတ္ကဲ႔ ဘဘ”
“ေရွာင္တယ္ ဆိုတာ သံုးမ်ိဳးပဲရွိတယ္၊ ေဘးကိုေရွာင္မယ္၊ ေနာက္ဆုတ္ေရွာင္မယ္၊ ေရွ႕ကို တိုးေရွာင္မယ္၊ အဲဒီ ထဲက
ဘယ္ဟာ အေကာင္းဆံုးျဖစ္မယ္ထင္လဲ”
“ေနာက္ကို ဆုတ္ေရွာင္တာ”
“မွားတယ္၊ ဘယ္ဟာမွ မေကာင္းဘူး”

Jin_Kaleat Page 32
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

“ဗ်ာ”
“ေရွာင္တယ္ ဆိုကထဲက မင္းတပန္းရံႈးေနျပီေလ၊ ရန္သူက လက္ဦးတဲ႔ သေဘာပဲ”
“ဘဘရယ္ ထိုးမယ့္ဆင္ ေနာက္တလွမ္းဆုတ္ ဆိုတာလဲရွိေသးတာပဲ”
မရဲတရဲ ႏွင့္ ရဲထက္ ေစာဒက တက္လိုက္ျပီးမွ ဦးတိုက္ေမာင္း ကို ကလန္ကဆန္ေျပာသလိုျဖစ္သြားမွာ ကို
စိုးရိမ္မိေသာ္လည္း ဦးတိုက္ေမာင္းက သေဘာက် စြာရယ္ပါသည္။
“မင္း မဆိုးပါဘူး၊ ေရွာင္တယ္ ဆိုတယ အျမဲတမ္းေတာ့ မမွားပါဘူး၊ ငါက ငါျဖစ္ခ်င္တဲ႔ ငါ့စိတ္ကိုေျပာတာ၊ တကယ့္
တိုက္ပြဲမွာ ဆိုရင္ ျပိုင္ဖက္ကို အကဲခတ္ျပီး ကိုယ္က စတိုက္ရ မလား သူတိုက္လာတာကိုေစာင့္ ျပီးမွ လႈပ္
ရွားမလားဆိုတာဆံုးျဖတ္ရတယ္၊ အေရးၾကီးတာ ရွိေသးတယ္ ျပိဳင္ဖက္ကို ဘယ္ေတာ့မွ မေၾကာက္ရ ဘူး”
ဦးတိုက္ေမာင္း ဒီလိုေျပာလိုက္ေတာ့မွ ရင္ဦးႏွင့္ ျပႆနာျဖစ္စဥ္က ကာရာေတးသမား ရင္ဦးကို ကိုယ္ခံပညာ ဘာမွ
မသိသည့္ သူတေယာက္ အေန ျဖင့္ စိုးရြံ႕ ခဲမ
႔ ိသည္ကို ျပန္ေတြးမိသည္။
“အဲဒီေတာ့ မင္း မွတ္ထားရမယ့္ သင္ခန္းစာ နံပါတ္တစ္က ရန္သူကို မေၾကာက္နဲ႔၊ နံပါတ္ ႏွစ္ကကိုယ္က သူ႕ကို
အပိုင္ေဆာ္ ႏိုင္မယ့္ အခြင့္ အေရးရွိသလား ရွိရင္ေဆာ္ထည့္လိုက္၊အခြင့္ မသာဘူးဆိုရင္ေတာ့ ျပန္ခ်ႏိုင္မယ့္ အခ်ိန္ ကို
စိတ္ရွည္ လက္ရွည္ေစာင့္ရမယ္”
သဲအိတ္ကို လက္သီးႏွင့္ထိုး၊ ေျခေထာက္ႏွင့္ ကန္၊ ဒီလိုေလ႔ က်င့္ခန္းေတြ ႏွင့္ တိုးမည္ ထင္ ထားရာမွ သင္ တန္းပံုစံက
တမ်ိဳးျဖစ္ေန၍ ရဲထက္သေဘာက်သြားပါသည္။ ဦးတိုက္ေမာင္းႏွင့္လည္း ေလေပးေျဖာင့္ သြားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္
ဦးတိုက္ေမာင္းဆီ သင္တန္း သြားဖို႔ ေနာက္ေန႔ေတြမွာ ရဲထက္ ၀န္မေလးေတာ့ပါ။ ဦး တိုက္ ေမာင္းက ရဲထက္ကို
ပင္ပင္ ပန္းပန္း လည္းေလ႔က်င့္ မခိုင္း ပါ။ တခါတေလေတာ့ လည္းသူ႕ဖာသာ သေဘာ က်ျပီးေျပာ တတ္သည္
“ငါက မင္းကိုလက္ေ၀ွ႕ သင္ေနတာမဟုတ္ဘူးကြ၊ ရန္ျဖစ္ရင္ ခ်တတ္ေအာင္သင္ေနတာ”
“ကၽြန္ေတာ္ ေတာ့ ၾကိဳက္တယ္ ဘဘ”
“ေအးေလ၊ မင္း အဆင္ေျပရင္ ျပီးတာပဲကြာ၊ ငါ့ဆရာေတြ သိရင္ေတာ့ ဆဲၾကမလားပဲ”
အရင္ဆံုး ဦးတိုက္ေမာင္းက ရဲထက္ကို ေရွာင္တတ္ေအာင္သင္ေပးသည္။ ကိုယ္ဟန္ဘယ္လိုထားရမည္။ ေျခ
အႏႈတ္အသိမ္း ႏွင့္ အဆုတ္အတက္ ဘယ္လိုလုပ္ရမည္ ဆိုတာကိုျပေပးျပီး ေလ႕က်င့္ေစသလို သူအားလွ်င္ေတာ့
သူထိုးႏွက္ ကန္ေက်ာက္သမွ်ကို ရဲထက္က ေလ႔က်င့္ေရွာင္ တိမ္းျပရသည္။ ဦးတိုက္ေမာင္း က အား ေလွ်ာ့ျပီး
ျငင္ျငင္သာသာ ျပေသာ္လည္း မေရွာင္၍ ထိလိုက္ရင္ မသက္သာသျဖင့္ ရဲထက္ ေတာ္ေတာ္ေလး ၾကိဳးစားရပါသည္။
ဒီတခုေတာ့ ရဲထက္ ပင္ပန္း၏။ ထိုးမိ ကန္မိတာေတြကလည္း ခနခန ပင္။
“အေရွာင္မွာ ဘယ္ေတာ့ မ်က္စိမမွိတ္မိေစနဲ႔၊ ငါအညာမွာ လူမိုက္တေယာက္ ေတြဖ
႔ ူးတယ္၊ ဘာကိုယ္ခံ ပညာမွ
မတတ္ဘူး၊ ဒါေပမယ့္ သူက ေသြးေအးတယ္၊ လႈပ္ရွားတာ
ဖ်ပ္လတ္တယ္၊ လုပ္ျပီဆိုရင္လည္း လက္ယဥ္တယ္၊ ပိုင္တာနဲ႔ တီးထည့္လိုက္တာပဲ၊ လူေလးငါးေယာက္ေလာက္
၀ိုင္းရိုတ္တာေတာင္ မမႈဘူး”
ရဲထက္ အနည္းငယ္ သြက္သြက္လက္လက္ လႈပ္ရွားေရွာင္တိမ္း တတ္ေတာ့မွ လူတေယာက္၏ ဘယ္ေနရာကို
တိုက္ခိုက္သင့္တာေတြကို ေျပာျပသည္။

“ျပိဳင္ပြဲ ထိုးတာမွ မဟုတ္တာကြာ၊ ရန္ျဖစ္တယ္ ဆိုလို႕ကေတာ့ ေပါင္ၾကားထဲ ေဆာ္ဖို႔ အခြင့္သာရင္လည္း ေဆာ္ သာပစ္”
“မိန္းမ ဆိုရင္ေကာ ဘဘ”

Jin_Kaleat Page 33
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

“ငါ့ လခြီး မွပဲ၊ မိန္းမ နဲ႔ ဖက္ျဖစ္စရာလား၊ အဲ ..အဲ … မင္းကို တီးသြားတဲ႔ ေယာက္်ားမဟုတ္မိန္းမမဟုတ္ မ်ိဳး ဆို ရင္ ေတာ့
ခ်ကြာ၊ ငါကဟိုမေရာက္ ဒီမေရာက္ေတြ သိပ္ျမင္ျပင္းကပ္တာ၊ သူတလ
ို႔ ဲ အဲဒီေနရာမွာ အေၾကာေတြ ရွိတာပဲ၊ နာမွာေပါ့”
ရင္ဦးက ေဒၚခင္ေလးရီ ၏ တူမ ျဖစ္ေၾကာင္း ဦးတိုက္ေမာင္း သိပံုမရပါ၊ သိရက္ ႏွင့္ အျမင္ကပ္လို႔ ေျပာတာလည္း
ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ဘယ္ေနရာေတြ ကို တိုက္ရမည္ကို ရွင္းျပျပီးမွ ဘယ္လိုတိုက္ရမည္ ဆိုတာကို သင္ေပးသည္။
လက္သီးထိုးနည္း၊ တံေတာင္ ႏွင့္ တိုက္နည္း၊ ေျခကန္နည္း ဒူး တိုက္နည္းေတြ ျပေပး၏။ ဒါေတြ ေလ႔က်င့္ ခ်ိန္မွာေတာ့
ရဲထက္ ပင္ပန္းသည္။ ဦးတိုက္ေမာင္း က သူစိတ္တိုင္း က်သည့္ ပံုစံမရမခ်င္း အထပ္ထပ္လုပ္ ခိုင္း၏။ ဒါေတာင္မွ ဦးတိုက္
ေမာင္း က ရဲထက္ကို သက္ညွာစြာ ျဖင့္ သဲအိတ္ႏွင့္ မက်င္႔ေစပဲ မိႈ႔အျပည့္ သြတ္ထားသည့္ အိတ္ၾကီး ျဖင့္ က်င့္ ခိုင္း
လို႔သာေတာ္ေတာ့သည္။ဘာပဲေျပာေျပာ သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ ရဲထက္ ခက္ခဲပင္ပန္းသည္ ဟု အမ်ားသိၾကေသာ
ျမန္မာ့လက္ေ၀ွ႔ ပညာ ကိုသင္ယူေနသည္ ဆိုသည့္အတြက္ အထင္ၾကီးၾက၏။ ရဲထက္က လည္း တကယ့္
လက္ေ၀ွ႕သမားၾကီး တေယာက္ပံုတမင္ ဖမ္းထားလိုက္သည္။ ဦးတိုက္ေမာင္း ၏ နည္းစနစ္ ေတြကို ကိုေအာင္ေက်ာ္မိုး
ကိုေျပာျပ ေတာ့ ေခါင္းကုပ္ရင္း
“ငါ့ကို သူအရင္ကေျပာတာေတာ့ သင္ခ်င္တဲ႔သူရွိရင္ တကယ္တတ္ေအာင္သင္ေပးခ်င္တာတဲ႔၊ အခု မင္းနဲ႔ က်မွ
ဘာစိတ္ကူးေပါက္သြားတယ္ မသိဘူး၊ ငါ႔ဘၾကီးကေတာ့ အဲဒီလိုပဲကြ၊ဂြတီးဂြတ သိပ္လုပ္တာ”
“ကၽြန္ေတာ္ ေတာ့ သေဘာက်တယ္”
“ေအးပါကြာ မင္းတို႔ ခ်င္း အဆင္ေျပရင္ ေအးတာပဲ”
ဒီရက္ေတြ ထဲမွာ ေႏြးေႏြးကို သိပ္မေတြ႕ရပါ။ ေတြျ႔ ပန္ရင္လည္း ေဘးမွာ ရင္ဦးပါသည္။ ရဲထက္ ဘာေတြလုပ္ ေနသည္
ဆိုသည့္ သတင္းေတြ ရင္ဦးလည္း သိမည္ပင္။ ရဲထက္ကို သေရာ္ သလိုၾကည့္တတ္သည္။ ေႏြးေႏြး ကေတာ့ ထံုးစံ
အတိုင္း ခိုးၾကည့္ရံုေလာက္သာ။ သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေျပာျပမိေတာ့
“ေဘာျပားနဲ႔ ရန္မျဖစ္ခ်င္ေသးလဲ ေကာင္မေလးကို အိမ္မွာသြားေတြ႕ေပါ့ကြ”
“ရမလားဟ၊ သူတို႔ သမီးကို ဗူးလာက်မွန္း သိသိနဲ႔ အေမအေဖ က လက္ခံမလား၊ ငါ့ ကိုရိုတ္မထုတ္ရင္ ကံေကာင္း”
“ဒါဆိုလဲ ေႏြးေႏြး ဟိုတခါတုန္း ကလိုမင္းဆီလာေအာင္လို႔ တပတ္ေလာက္ အိမ္ထဲ ေအာင္းေနလိုက္ကြာ၊ ငါတို႕ မင္း
ေရာဂါျဖစ္ျပီး ေသေတာ့ မလိုလို သတင္းလႊင့္ လိုက္မယ္၊ ဒါဆိုေကာင္မေလး လာေမးမွာပဲ”
ဒီလိုနည္းေတြက ရုပ္ရွင္ထဲမွာ ရိုးေနပါျပီ။ ဒါေၾကာင့္ရဲထက္ လုပ္ခ်င္စိတ္မရွိပါ။
“မလုပ္ခ်င္ဘူးကြာ”
“ဒါဆို မင္းက ေဘာျပားနဲ႔ ေကာင္မေလးကို ဒီတိုင္း ထိုင္ၾကည့္ေနမွာလား”
“မဟုတ္ပါဘူးကြာ၊ အခြင့္အေရး တခုခု ေပၚလာလိုေပၚလာျငား ေစာင့္ၾကည့္ေနတာ”
“အဲဒါဆိုလဲ ဘိိုးဘြားရိပ္သာက ေစာင့္ေတာ့”
ရဲထက္ ျပံဳးေနလိုက္ပါသည္။ ဦးတိုက္ေမာင္း စကားကိုျပန္သတိရလိုက္မိ၏။ အခြင့္အေရးရသည္ ႏွင့္ ခ်က္ေကာင္း ကို
တခ်က္ထဲ အပိုင္ကိုင္လိုက္လွ်င္ မိန္းမေတြ မလႈပ္ႏိုင္ေတာ့တဲ႔။အခြင့္တခု ေပၚလာသည္ႏွင့္ အား လံုးပြဲ
သိမ္းသြားေစရမည္ဟု ရဲထက္ ရင္ထဲက ၾကံဳး၀ါးလိုက္မိပါသည္။

Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxx

Jin_Kaleat Page 34
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

အိပ္ယာေပၚမွာ မွိန္းရင္း တံခါးပြင့္ သြားသံေၾကာင့္ ေႏြးေႏြး လွမ္းၾကည့္ လိုက္ရာ ရင္ဦးျဖစ္ေနသည္။

“ေႏြး အိပ္ျပီလား လို႔”
“အလို ဒီအခ်ိန္ၾကီး ဘာစိတ္ကူးေပါက္လာတာလဲ”
အခုလို ညနက္မွ ရင္ဦးမလာဖူးပါ။ အခ်ိန္က ညကိုးနာရီခြဲလုေပျပီ။
“အိမ္ က ညနက္လို႔ စိတ္ပူေနဦးမယ္”
“ဒီမွာ အိပ္မယ္လို႔ ေျပာခဲျ႔ ပီးသား”
ကုတင္ေပၚ ေစြ႕ကနဲတက္ထိုင္လိုက္ရင္း ရင္ဦးေျပာသည္။ လက္ကလည္း အျငိမ္မေန လွဲအိပ္ေနသည့္ ေႏြးေႏြး ေပါင္ကို
ညွစ္လိုက္ေသး၏။ ေႏြးေႏြး ထထိုင္လိုက္ခ်ိန္တြင္ ရင္ဦးက ေႏြးေႏြး၏ စပန္႔သားဂါ၀န္ဖားဖားၾကီ ေအာက္ကို ႏိႈက္လာသည္။
“ေနဦး ရင္ဦးအတြက္ ေခါင္းအံုး နဲ႔ ေစာင္သြားယူလိုက္ဦးမယ္”
ခါတိုင္းလည္း ရင္ဦး လာအိပ္တတ္လို႔ ေႏြးေႏြး တို႔ အိမ္ကလူေတြ အတြက္မထူးျခားပါ။ ရင္ဦး နဲ႔ ေႏြးေႏြးတို႔၏ ထူး
ျခားသည့္ လူမသိသူမသိ ဆက္ဆံေရးကို သာသိရင္ အိမ္ကိုလာခြင့္ျပဳၾကေတာ့မွာ မဟုတ္လို႔ ေတြးရင္း ေႏြးေႏြး ျပံဳးမိသည္။
တကယ္ေတာ့ ရင္ဦး အခုလို ေယာက္်ားစိတ္လံုးလံုးျဖစ္သြားရျခင္းမွာေႏြးေႏြး စနက္မကင္းလို႔ ဆိုရင္ ရႏိုင္မည္
ထင္ပါသည္။ အေ၀းသင္ မွာ အနီးကပ္တက္ရင္း ေတြၾ႔ ကေတာ့ ရင္ဦး ဒီေလာက္ အေျခအေန မဆိုးေသးပါ။ အနီးကပ္
သြားတက္ရင္း အေဆာင္မွာ တခန္းထဲ တူတူငွားေနၾကရာမွ ဒီလိုေတြ ျဖစ္သြားၾကျခင္း ျဖစ္သည္။တူတူအိပ္ၾက တူတူ
ေရခ်ိဳးၾကရင္း ရင္ဦးက စသလိုေနာက္သလို ႏွင့္ ေႏြးေႏြးကို ဟိုဟိုဒီဒီ လုပ္သည္။ ခုခ်ိန္ထိ ရင္ဦး မသိတာက
အထက္တန္းေက်ာင္းသူ ဘ၀ကထဲက ေႏြးေႏြးကကိုယ့္ဖာသာ လက္ျဖင့္ အာသာေျဖေဖ်ာက္ သည့္အလုပ္ကို စြဲစဲျြ မဲျမဲ
လုပ္လာသူျဖစ္ခ်င္း ကိုပင္။ သူငယ္ခ်င္း တေယာက္၏ အမက သင္ေပးလို႔ တတ္ခဲ႔သည္။ လက္တည့္စမ္းၾကည့္
ရင္း သေဘာက်သြားလို႔ မၾကာခန လုပ္မိသည္။ ထိုအမ ကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာျပလိုက္ ျပီးေနာက္ သူငယ္ခ်င္း
ကိုေက်ာ္ကာ အဲဒီအမ ႏွင့္ အရမ္းရင္းႏွီးသြားျပီး တတြဲတြဲ ေနၾကျပီး တေယာက္ကိုတေယာက္ အျပန္အလွန္
လုပ္ေပးရင္းေနခဲ႔သည္။ ထိုအမ်ိဳးသမီးက ရင္ဦးလို ေယာက္်ားရွာ မဟုတ္၊ အလြန္ေခ်ာအလြန္လွေသာ မိန္းမစစ္စစ္
ျဖစ္သည္။ ဒါေပမယ့္ သူမက ေယာက္်ားေတြကို စိတ္မ၀င္စားပါ။မိန္းမခ်င္းသာ စိတ္ေျဖတတ္သူျဖစ္သည္။ဒါက ရန္ကုန္မွာ
တုန္းက ျဖစ္ပါသည္။ေႏြးေႏြး အေဖ အလုပ္က အျငိမ္းစားယူျပီး ရင္ဦး တို႔ ျမိဳ႕မွာအေျခခ်ေတာ့ ေႏြးေႏြးလဲ လိုက္ပါခဲ႔ရ၏။
ရန္ကုန္က ေျပာင္းလာျပီးမွ တေယာက္ထဲ စိတ္ေျဖေနရသည့္ အခ်ိန္တြင္ ရင္ဦး ႏွင့္ အခုလိုၾကံဳသည့္ အခါ ေႏြးေႏြးက
လည္း မေရွာင္ဖယ္ ဘဲျငိမ္ေနလိုက္ရာမွ ခုလိုအေျခေရာက္ခဲျ႔ ခင္းပင္။ ဟိုမိန္းမ ႏွင့္ ရင္ဦး မတူတာကေတာ့ ရင္ဦးက
ေႏြးေႏြးကို သာလုပ္ေပးရင္း ေက်နပ္သူျဖစ္သည္။ ရင္ဦး ႏွင့္က်မွ ေႏြးေႏြး လည္း အဆင့္တက္ ခဲ႔သည္။ ဟိုအမႏွင့္တုန္းက
တေယာက္ႏို႕ကို တေယာက္စို႔ၾက၊ အျပန္အလွန္ပြတ္ေပးၾက ရံု အျပင္ 69 ပံုစံျဖင့္ လွ်ာႏွင့္ ကစားေပးၾကျခင္း ေလာက္
သာျဖစ္ ခဲ႔ ေပမယ့္ ရင္ဦးကေတာ့ အဆံုးထိေအာင္ ႏိႈက္ခ်င္သူျဖစ္သည္။ ခုေတာ့ ေႏြးေႏြးကိုယ္တိုင္လည္း ဒါကို
သေဘာက်ေနျပီ လို႔ဆိုႏိုင္ပါ၏။ေခါင္းအံုး ယူျပီး အခန္းထဲျပန္ေရာက္ေတာ့ ကုတင္ေဘးမွာ ေခါက္တံု႔ေခါက္ျပန္
ေလွ်ာက္ေနသည့္ ရင္ဦးကို ေတြ႕ လိုက္ရသလို အခုန သတိမထားမိသည့္ အနံတ
႔ ခုကိုလည္း ေႏြးေႏြးရလိုက္သည္။
မသကၤာစိတ္ျဖင့္ ရင္ဦးကို အကဲခတ္လိုက္ရာ မ်က္ႏွာကနီျပီး မ်က္လံုးေတြရီေ၀ေနသည္ကိုေတြ႕လိုက္ရ၏။
“ရင္ဦး အရက္ေသာက္လာသလား”
“ဟုတ္တယ္၊ နဲနဲပါ၊ တို႔သူငယ္ခ်င္း တေယာက္ အလုပ္လုပ္တာေလ၊ ဒီေန႔ ျခံတကြက္နဲ႔ ဆိုင္ကယ္တစီး အဆင္
ေျပသြားတယ္၊ အဲဒါနဲ႔ ပြဲလုပ္တာ”
ရင္ဦး က ဟိုစပ္စပ္ ဒီစပ္စပ္ ပြဲစားမ်ိဳးလည္း တခါတေလ လုပ္သည္။ စီးပြားျဖစ္ေတာ့ မဟုတ္ သူငယ္ခ်င္းေတြ ႏွင့္

Jin_Kaleat Page 35
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

အေပ်ာ္လုပ္ျခင္းသာ။ ဒါေပမယ့္ ခုလိုေယာက္်ားေလးေတြ ႏွင့္ ေသာက္စားတာမ်ိဳးကိုေတာ့ ေႏြးေႏြး စိတ္ပူသည္။ သူ႕ကိုသူ

ဘာထင္ေနထင္ေန ရင္ဦးက မိန္းကေလး သာျဖစ္သည္။ အရက္ကို မူးေအာင္တိုက္ျပီး ေစာ္ကားသြားလွ်င္ ခံရဖို႕သာ
ရွိသည္။ ဒါကို ေျပာရင္လည္း ၾကိဳက္မွာမဟုတ္ ထို႔ေၾကာင့္
“အရက္ေသာက္တာ ဘုရားမၾကိဳက္ပါဘူး ရင္ဦးရယ္၊ မေသာက္ပါ နဲလ
႔ ား”
“သိတယ္ သိတယ္၊ ဘုရားလဲ မၾကိဳက္ဘူး၊ ေႏြးလဲ မၾကိဳက္ဘူးဆိုတာ၊ ေနာက္ကို မေသာက္ေတာ့ဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ ဒီေန႔
မ်ားမ်ား ေသာက္လိုက္တယ္ ဟဲဟဲ”
“ကဲ မူးရင္လဲ အိပ္၊ ဒါမွ မဟုတ္လွဲေနလိုက္၊ ဒီမွာ ေခါင္းအံုး လာခဲ႔”
“လွဲလိုက္ရင္ အိပ္ေပ်ာ္သြားမွာေပါ့၊ ဒါေၾကာင့္ လမ္းေလွ်ာက္ေနတာ၊ အိပ္လို႔ မျဖစ္ဘူး၊ ေႏြးကို ခ်စ္ရဦးမယ္”
ေျပာေျပာဆိုဆို ႏွင့္ အနားကို လာျပီး ေႏြးေႏြးကို ဖက္လိုက္သည္။ ပါးကို နမ္းလိုက္ေတာ့
“အရက္ေစာ္ နံတယ္”
“ဒါဆိုလဲ ပါးကို မနမ္းေတာ့ဘူး၊ ခ်ိဳခ်ိဳေလးေတြပဲ စို႔ေတာ့မယ္လာ”
ရင္ဦး အရက္ရွိန္ျဖင့္ လက္ေတြသြက္ေန၏။ ေႏြးေႏြး ၀တ္ထားသည့္ ဂါ၀န္ၾကီ းကို ဆြဲလွန္ခၽြတ္ပစ္လိုက္၏။ ေႏြးေႏြး
ကိုယ္ေပၚမွာ ဘရာစီယာေလး တထည္ပဲ က်န္ေတာ့သည္။ေအာက္ပိုင္းက အရင္ထဲက ဘာမွ၀တ္ မထား။ ဘရာစီယာကိုပါ
အတင္းဆြဲ ခၽြတ္လိုက္ျပီးေနာက္ မတ္တပ္ရပ္ လွ်က္ကေနကုန္းျပီး ေႏြးေႏြး ႏို႕ေတြကိုစို႔သည္။ လက္ျဖင့္ ညွစ္သည္။
သူက ယိုင္ေနလို႔ ေႏြး ေႏြးပါ လုိက္ျပီး ယိမ္းထိုးေနသည္။
“ရင္ဦး ရယ္ ကုန္းကုန္းၾကီး မေညာင္းဘူးလား”
“ဒါဆိုလဲ ေႏြးက ထိုင္”
ေႏြးေႏြး ကို ကုတင္ေစာင္းမွာ ထိုင္ခိုင္းျပီး သူကၾကမ္းျပင္မွာ ဒူးေထာက္ရင္း ဆက္စို႔သည္။ ေပါင္ၾကားထဲကိုလည္း
လက္တဖက္ထိုးသြင္း လာလို႔ ေႏြးေႏြး အလိုက္သင့္ေလး ေပါင္ကို ဟေပးလိုက္သည္။ ရင္ဦး ေတာ္ေတာ္ မူးေနသည္။
ေရွ႕ကို စိုက္ျပီး သူ႔ေခါင္းက ေႏြးေႏြး ဗိုက္ကို လာလာေခြမ
႔ ိသလို ေပါင္ေပၚကိုလဲ ယိုင္ယိုင္သြား၏။
“မူးေနရင္လည္း ေတာ္ေတာ့ေလ ရင္ဦးရယ္”
“ရပါတယ္ ေႏြးရဲ႔၊ တို႔ ပူစီေလးနဲ႔ လဲကစားရ ဦးမယ္”
ေပါင္ၾကားထဲ ေခါင္းထိုး၀င္လာသည့္ အတြက္ စိတ္ေက်နပ္ေစရန္ လက္ကုိေနာက္မွာေထာက္ျပီး ေကာ့ထားေပး
လိုက္ရသည္။ အမွန္အတိုင္းေျပာရလွ်င္ ဒီညေတာ့ ေႏြးေႏြး စိတ္ေက်နပ္မႈရဖိ႔ု သိပ္မျမင္ပါ။ ရင္ဦး လုပ္ေနပံုေတြက
ေဆာ့ကစားသလို ျဖစ္ေနသည္။ ရင္ဦး မူးေနတာကို ၾကည့္ျပီး ေႏြးေႏြး စိတ္ကူးတခု ဖ်ပ္ကနဲေပၚလာသည္။ ထို႔ ေၾကာင့္
“ရင္ဦး၊ ဒီကိုလာ၊ အေပၚကိုတက္”
“မအိပ္ခ်င္ေသးဘူး”
“မအိပ္ ခိုင္းပါဘူး၊ လာပါဆို၊ ျပစရာ ရွိတယ္”
အတင္းေခၚလိုက္လို႔ ရင္ဦး ေၾကာင္ေတာင္နဲ႔ အေပၚေရာက္လာသည္။ ေႏြးေႏြးက အိပ္ယာေပၚတြန္းလွဲလိုက္ရာ
“မအိပ္ပါဘူး ဆို”
“မအိပ္နဲ႔ မ်က္လံုးဖြင့္ျပီး ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္”
ေႏြးေႏြးက သူမ
႔ ်က္ႏွာေပၚကို ေက်ာ္ျပီး ခြလိုက္သည့္ အခါ ရင္ဦး မ်က္လံုးေတြ က်ယ္သြားသလိုပင္။ သူ၏ ေျခရင္း ဖက္သို႔
ေမွာက္ခ်လိုက္ျပီးေနာက္ ေႏြးေႏြး က သူမ၏ ရတနာတြင္း၀ေလးကို ရင္ဦး ပါးစပ္နားမွာေတ႔ ေပးလိုက္ သည္။
“ရင္ဦး သေဘာရွိပဲ၊ အိပ္ေတာ့ မေပ်ာ္ေစနဲ႔ေနာ္”

Jin_Kaleat Page 36
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

“မအိပ္ဘူး စိတ္ခ်”
ေႏြးေႏြး ေပါင္ၾကားထဲမွ လက္လွ်ိဳကာ တင္ပါးကိုဖိခ်၍ ရင္ဦး စိတ္ၾကိဳက္လ်က္သည္။ စုပ္သည္။ ေႏြးေႏြး၏ အ သား
ႏုႏုေလးေတြ သူပ
႔ ါးစပ္ထဲ အံုလိုက္၀င္သြား သည္အထိေအာင္ဆြဲစုပ္လိုက္သည့္ အခါ ေႏြးေႏြး မတိုးမက်ယ္ ေလး
ညည္းရင္း တြန္႕လိမ္ကာ ရင္ဦး ဗိုက္ေပၚ ေမွာက္က်သြားသည္။ ေႏြးေႏြး ပါးျပင္က ရင္ဦးဆီးခံု ႏွင့္ ကပ္ေန သည္။ ရင္ထဲက
တလိႈက္လိႈက္ႏွင့္ ေ၀ဒနာကို ခံစားရင္း ရင္ဦးေပါင္ကို လက္သည္း ႏွင့္ကုပ္၏။ ဗိုက္ကို ျခစ္၏။ ေႏြးေႏြး ေကာင္းေနတာကို
သိသည့္ ရင္ဦးက လည္းလွ်ာကို စိတ္ၾကိဳက္ကစားကာပညာကုန္ျပသည့္ အခါေႏြး ေႏြး လည္း ထြနထ
္႔ ြန္႔ လူးေနသည္။
ဒါေပမယ့္ ေႏြးေႏြးသူမ၏ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္ကို မေမ႕ပါ။ ရင္ဦး၏ ေဘာင္းဘီဇစ္ကို ဆဲြျဖဳတ္လိုက္သည္။
“ဟာ ေႏြး ဘာလုပ္တာ ..”
ရင္ဦး စကားမဆံုးလိုက္ပါ။ ရင္ဦး ပါးစပ္ ကို ေႏြးေႏြးက သူမ၏ ရႊဲစိုေနသည့္ ႏႈတ္ခမ္းသားေလး ေတြျဖင့္ဖိပိတ္ လိုက္၏။
ရင္ဦး၏ အတြင္းခံေဘာင္းဘီက မိန္းကေလး ေတြ၀တ္တတ္တာ မ်ိဳးမဟုတ္သည့္ အျပင္ေပါင္ၾကားမွာ ရွည္ေမ်ာေမ်ာၾကီး
ဖုထြက္ ေနသည္။ ရင္ဦး ရာသီလာေနသလားဟု ေတြးရင္း ေဘာင္းဘီကို လွန္လိုက္ရာ ရင္ဦး ၏ မသဘာ၀အဂၤ ါ
ေပၚတြင္ေမြးပြ လက္ကိုင္ပ၀ါ တထည္ကို ရွည္ေမ်ာေမ်ာေလး အလိပ္လိုက္ေခါက္ျပီး အုပ္တင္ထားသည္ကိုေတြ႔ရသည္။
“pad ကုန္ေနလို႔ လား တို႔ဆီမွာ ရွိပါတယ္”
“မ …မ ..ဟုတ္”
ပါးစပ္က ေျပာရင္း ရင္ဦး က်ံဳးထဖို႔ လုပ္ေသးေသာ္လည္း ေႏြးေႏြးက သူ႔ေပၚမွာခြျပီးဖိထားသလို ျဖစ္ေနလို႔ ထ လို႔ မရပါ။
လူေကာင္း ဆိုရင္ ရင္ဦးထခ်င္ ထလာႏိုင္သည္။ အခုေတာ့မူးေနတာေၾကာင့္ သူ႕ေခါင္းကို ပင္ မနည္းထူ မေန ရသည့္
အခ်ိန္တြင္ ေႏြးေႏြး ကို ရင္ဦးမတားဆီး ႏိုင္ေတာ့။
“ဘာမွ လဲ မေပပါဘူး”
အ၀ါႏုေရာင္လက္ကိုင္ပ၀ါ ၏ အေမႊးပြေလးေတြၾကားတြင္ အနက္ေရာင္လိမ္ေကာက္ေကာက္ အေမႊးေလး တပင္ မွ အပ
ဘာအစြန္း အထင္း မွ မေတြ႕ရပါ။ ေသခ်ာေအာင္ ေႏြးေႏြးရင္ဦး၏ တြင္း၀ေလးဆီ သိလ
ု႔ က္ႏွင့္စမ္း ၾကည့္လိုက္ေတာ့
စိုရႊဲေနသည္။ လက္ကို ျပန္ရုပ္ၾကည့္လုိက္ရာ ေသြးမဟုတ္သည့္ အရည္ခၽြဲခၽြဲ ေတြျဖစ္ေနသည္။ ဘာ ေတြဆိုတာ ေႏြးေႏြး
ေကာင္းေကာင္း သိပါ၏။
“ဒါနဲ႔ မ်ား ရင္ဦး က ေႏြးတိလ
ု႔ ို မဟုတ္ပါဘူး ဆို”
“ေတာင္းပန္ပါတယ္ ေႏြးရယ္၊ ေတာ္ပါေတာ့၊ တို႔ အရမ္း မူးေနတာ မတတ္ နိုင္ေတာ့ဘူး”
ရင္ဦး၏ ေတာင္းပန္မႈကို ဂရု စိုက္မေနေတာ့ဘဲ ေႏြးေႏြး ၏လက္ခလယ္က အကြဲေၾကာင္းေလး တေလွ်ာက္ေလွ်ာကနဲ
တိုး၀င္သြားသည္။ ေခ်ာက်ိက်ိ ႏႈတ္ခမ္းသား သားမ်ားတေလွ်ာက္ ဟိုဟိုဒီဒီ လိုက္ပြတ္ရင္း ေႏြးေႏြး သူမ ရွာေဖြေနသည့္
အရာကိုေတြ႔ ရွိလိုက္ျပီးေနာက္ လက္ထိပ္ျဖင့္ ဖိပြတ္ေခ်လိုက္သည္။ ရင္ဦး တြန႔သ
္ ြားသည္။
“မလုပ္ပါနဲ႔ ေႏြးရယ္”
ရင္ဦး အသံက တုန္ရီအက္ကြဲျပီး တိုးေဖ်ာ့ေနသည္။ ေႏြးေႏြး ကရင္ဦး စကားကိုလံုး၀ ဂရုမစိုက္ဘဲ သူမ လုပ္ခ်င္
ရာကိုသာဆက္လုပ္ေနသည္။ ရင္ဦး ဗိုက္သားျပင္ တရြရြလႈပ္ေနသည္ကို ဗိုက္ႏွင့္ ထိေနသည့္ ရင္သားေတြက တဆင့္
ေႏြးေႏြး သိေနသည့္ အတြက္ အားစိုက္ျပီး ပြတ္ေခ်ေပးေနသည့္ အခါ ရင္ဦး ေျခေထာက္ေတြပါ ခါလာ ၏။
ေျပာမရသည့္ ေႏြးေႏြးကို မကန္က
႔ ြက္ေတာ့ေသာ္လည္း ရင္ဦးသက္ျပင္း ေတြအခါခါခ်သည္။

Jin_Kaleat Page 37
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

ေဘာင္းဘီကို ေအာက္သိုတ
႔ ြန္းခ်ဖို႔ ၾကိဳးစားသည့္ အခါရင္ဦးက တင္ပါး ႏွင့္ အတင္းဖိထားသည္။ ေႏြးေႏြး ရွိသမွ်
အားကုန္သံုးျပီး တြန္းလိုက္မွ ေပါင္လည္ ေလာက္အထိေလွ်ာက်သြားသည္။ ပြတ္လက္စ အဖုေလးကို ဆက္ကာ
ပြတ္ေပးရင္း ႏွင့္ ေဘာင္းဘီကို တျဖည္းျဖည္း ခ်င္း တြန္းသြားသည္။ ဒူးေအာက္ပိုင္း ေခ်ာင္သည့္ ေနရာေရာက္ သည္ ႏွင့္
ေႏြးေႏြး ရင္ဦး ေျခေထာက္တဖက္ကို မျပီး လံုးလံုးလ်ားလ်ား ခၽြတ္ပစ္လိုက္၏။
“ေတာင္းပန္လို႔ မရဘူးလားေႏြး”
ေႏြးေႏြးက ေခါင္း ကို အားရပါးရခါ လိုက္ျပီး
“မရဘူး၊ တို႕ကိုလဲ လုပ္ေပးဦးေလ၊ ဘာလို႔ ရပ္ထားတာလဲ”
သက္ျပင္း တခ်က္ခ်လိုက္ျပီး ေႏြးေႏြး ကိုလွ်ာေလးျဖင့္ ထိုးကစားေပးပါသည္။ ဒါေပမယ့္ လွ်ာ၏ ေရြလ
႔ ်ားမႈ ေတြ က
စည္းခ်က္မညီ စိတ္မပါလက္မပါ ၀တၱရားေက် လုပ္ေပးသလို ျဖစ္ေနသည္။ ဒါေပမယ့္ ေႏြးေႏြးဒါ ကို ဂရုမစိုက္ပါ။ အဓိက
က ရင္ဦး ေကာင္းသြားဖို႔ ျဖစ္သည္။ ရင္ဦး ဖီးလ္ တက္လာသည္ႏွင့္ အမွ် ေနြးေႏြး ကိုလည္း အေကာင္းဆံုး
တုနျ္႔ ပန္ေတာ့မည္သာျဖစ္သည္။ ဒါက ရန္ကုန္တုန္း က တြဲခဲ႔သည့္ အမ ႏွင့္ ကထဲက ေႏြးေႏြး အေတြ႕ အၾကံဳ ရခဲ႔ ျပီးသား
ျဖစ္သည္။ေႏြးေႏြး ရင္ဦး ေပါင္ၾကားထဲသို႕ ေခါင္းထိုး၀င္လိုက္သည္။ ဒူးကို ေထာင္ျပီး ေပါင္ေတြကို ကားလိုက္သည္ ႏွင့္
ေႏြးေႏြး ၏ စိတ္ၾကိဳက္ အေနအထားသို႔ ေရာက္သြားသည္။ ဒါမ်ိဳးကိစၥမွာ ေႏြးေႏြးက အမ်ားၾကီး ပိုျပီး၀ါရင့္ ေၾကာင္း ရင္ဦး
မသိရွာဟု ေတြးရင္း ေႏြးေႏြးျပံဳးလိုက္မိသည္။ ျပီးေတာ့ တတ္ႏိုင္သမွ် အေကာင္းဆံုး လုပ္ေတာ့ ၏။ ေႏြးေႏြး၏ လွ်ာနီနီ
ကေလး တဖ်ပ္ဖ်ပ္ ေရြ႕လ်ားေနမႈကို ရင္ဦး ၾကာရွည္ေတာင့္ မခံႏိုင္ပါ။ တကိုယ္လံုးတုန္ လာျပီး ေနာက္ ေနြးေႏြး၏ တင္ပါး
ေလးကိုလည္း အတင္းဖိခ်ျပီး သူကလည္း ေႏြးေႏြး ႏွင့္ အျပိဳင္အစြမ္းျပေတာ့၏။အဖုေလးကို လ်က္ေပးရင္း အေပါက္ထဲကို
လက္ႏွစ္ေခ်ာင္း ပူးထည့္ကာ ဆက္တိုက္အသြင္း အထုတ္လုပ္ ေပးသည့္ အခါ ေႏြးေႏြး လုပ္လက္စအလုပ္ေတြ နားျပီးခပ္
တိုးတိုးေလး ၾကိတ္ညည္းရသည္။ ေႏြးေႏြးသာ လက္ သည္းရွည္ေတြ မထားခဲ႔ရင္ ေနြးေႏြးလည္း ျပန္ထည့္ေပးလို႔ရသည္။
အခုေတာ့ လက္သည္းရွည္ေတြ အထဲမွာ ထိုးမိကုန္မွာစိုးျပီး အ၀ကိုပဲ ပြတ္ေပးလိ႔ရ
ု သည္။ ဒါေပမယ့္ ေႏြးေႏြး၏
ကၽြမ္းက်င္မႈ ေၾကာင့္ ရင္ဦးလည္း ေႏြးေႏြး ထက္ မေလ်ာ့သည့္ ခံစားမႈကို ရေၾကာင္း ရင္ဦး ၏ တင္ပါးကေန တဆင့္
အိပ္ယာေပၚအထိ တစိမစ
္႔ ိမ္႔ ထြက္က် ေနသည့္ အရည္ေတြက သက္ေသ ခံေနသည္။ရင္ဦး စိတ္ထလာျပီး
အားသြန္လုပ္ေပး လိုက္သည့္အတြက္ ေႏြးေႏြး လည္းစိတ္ေက်နပ္မႈ ရခဲပ
႔ ါသည္။ ဒီလိုပင္ ေႏြးေႏြး ၏ အစြမ္းေၾကာင့္
ရင္ဦးလည္း ေကာင္းသြားသည္လို႔ ေႏြးေႏြးထင္မိသည္။ ဒါေပမယ့္ ရင္ဦးကို ေမး ၾကည့္ ခ်ိန္မရလိုက္ပါ။ မူးေနေသာ ရင္ဦး
တေယာက္ ေႏြးေႏြး လက္ခ်က္ေၾကာင့္ ပိုျပီးနြမ္းနယ္ကာ ခ်က္ခ်င္း လိုလို အိပ္ေမာက်သြားပါသည္။အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ
ရင္ဦးကို ၾကည့္ရင္း ေႏြးေႏြး ျပံဳးလိုက္မိ၏။ ဒါေတာင္မွ ႏို႔ သီး ဖ်ားကေလး ေတြကို ပြတ္ေခ်လွ်င္၊ ပါးစပ္ ႏွင့္ စုပ္ေပး လွ်င္
ဘယ္လို အရသာရွိေၾကာင္း ရင္ဦးကို ျမည္းစမ္း ခြင့္ မေပး လိုက္ရပါ။ေႏြးေႏြး ကို အိမ္ေထာင္မျပဳရဟု ရင္ဦးေျပာဖူးသည္။
တကယ္လို႔ ဒီည အေတြ႔ အၾကံဳေၾကာင့္ ရင္ဦးလည္း အ ျမင္ မွန္ရျပီး မိန္းမသားတေယာက္၏ စိတ္ခံစားမႈ အရသာကို
သိသြားလွ်င္ေတာ့ ဘာေျပာဦးမည္ နည္းဟု ဂါ၀န္ျပန္ စြပ္ရင္း ေတြးေနမိသည္။ ဒါဆိုရင္ေတာ့ ရဲထက္ ေႏြးေႏြး
ကိုခ်ဥ္းကပ္ေနသည့္ ႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး ရင္ဦး သေဘာ ထားေတြ ေျပာင္းသြားႏိုင္သည္။ ရင္ဦး သာ ၾကားထဲက ခံမေနရင္
သူမ ႏွင့္ ရဲထက္ အခုေလာက္ဆိုရင္ ခ်စ္သူ ေတြ ျဖစ္ေနၾကႏိုင္မွန္း ေႏြးေႏြး သိသည္။ ရင္ဦး ၀င္မရႈပ္ျဖစ္ရင္ ရဲထက္လည္း
ေရွက
႔ ို လြယ္လြယ္တိုးလာႏိုင္ သလို ေႏြးေႏြး ကလည္း တံျု႔ ပန္မိမည္ပင္။ဘာေၾကာင့္မွန္း မသိ ရဲထက္ကိုေတာ့ ေႏြးေႏြး
သေဘာက်သည္။ ေႏြးေႏြး ကို တခါတေလ သူၾကည့္တတ္ သည့္ မ်က္လံုးေတြ၏ အဓိပၸါယ္ ကို ရင္ဖိုမိရသည့္ တိုင္
ရဲထက္ကုိ ေႏြးေႏြး သေဘာက်သည္။ ေႏြးေႏြး ရင္သားေတြ ကို ၀င္း၀င္းေတာက္သည့္ မ်က္လံုးေတြ ႏွင့္ ရဲထက္
ၾကည့္လာတိုင္း ေႏြးေႏြး လည္းရင္ေတြ အရမ္းခုန္မိသည္။ ဒီရင္သားေတြကို ေႏြးေႏြးကိုယ္တိုင္မွ အပ ကိုင္ဖူးသူမွာ

Jin_Kaleat Page 38
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

မိန္းမသားေတြသာျဖစ္သည္။ ရဲထက္ကေတာ့ ဒါေတြ ကို အရင္ဆံုး ကိုင္ခြင့္ရသည့္ ေယာက္်ား ျဖစ္လာႏိုင္ပါသည္။

အခုကထဲက တပ္မက္စြာအတင္းလိုက္ၾကည့္ ေနသူက ရည္းစားဘ၀ သာေရာက္ရင္ ဘယ္လိုမွ ခ်မ္းသာေပးမွာ
မဟုတ္တာေသခ်ာ၏။ေနာက္ျပီး ဟိုတခါ ရဲထက္လံုခ်ည္ ျပင္၀တ္တုန္းျမင္လိုက္ရသည့္ အေခ်ာင္းၾကီးကလည္း ေႏြးေႏြး
ကို ရဲထက္ အေၾကာင္း ေတြးတိုင္း ရင္ဖိုရေစသည္။ အဲဒီေနာက္ပိုင္း ရင္ဦးကလက္ေခ်ာင္းေတြ ထည့္ျပီးႏွစ္သိမ္႔
ေပးတိုင္း ရဲထက္ ဟာၾကီး ကို ေႏြးေႏြး ျပန္ျပန္ျပီး ျမင္ေယာင္မိ၏။ ရင္ဦး၏ လက္ေခ်ာင္းေတြထက္ ပိုျပီးေၾကာက္စရာ
ေကာင္း မွာ ေသခ်ာသည္။ ေတြးရင္း ႏွင့္ ေပါင္ၾကားထဲက ျပန္စိုလာတာကို သတိထားမိျပီး အေတြး စကို ေႏြးေႏြး
ျဖတ္ပစ္လိုက္သည္။ေအာက္ပိုင္းဗလာႏွင့္ ေပါင္ကားျပီး အိပ္ေပ်ာ္ေနသည့္ ရင္ဦးကိုေစာင္ႏွင့္ အုပ္ေပးခဲျ႔ ပီး ေႏြးေႏြး
အျပင္ထြက္ျပီး ရင္ဦး အရည္ေတြ စိုစြတ္ေနသည့္ လက္ႏွင့္ ပါးစပ္ေတြကို ေဆးေက်ာရသည္။ အထဲျပန္ေရာက္ေတာ့
ရင္ဦးကို ေဘာင္းဘီ ျပန္၀တ္ေပးေသာ္လည္း အဆင္မေျပ ထို႔ေၾကာင့္ ထမိန္တထည္ယူ၀တ္ေပးျပီး ေႏြးေႏြး လည္း အိပ္
ယာ ၀င္ခဲ႔သည္။မနက္ပိုင္း ေႏြးေႏြး အိပ္ယာက ထသည္အထိ ရင္ဦးမႏိုးေသးပါ။ ေမေမ မနက္စာခ်က္ကတာကို
ခဏသြားကူေပး ျပီးျပန္၀င္လာသည့္ တိုင္ ရင္ဦးက အိပ္ေပ်ာ္ေနဆဲ။
“ရင္ဦး၊ မိုးလင္းျပီေလ ထ …ထ၊ မနက္စာ စားရေအာင္”
လႈပ္ႏိႈးလိုက္ေတာ့ လည္း၀ုန္းကနဲ ထထိုင္သည္။ မ်က္စိေတြကိုပြတ္ရင္း
“ညက သိပ္မမ်ားပါဘူး၊ ဘာလို႔ ေခါင္းက ေနာက္ေနရတာလဲ”
မ်က္လံုးေတြကို ပြတ္ရင္း ေႏြးေႏြးကို ေမးလိုက္သည္။
“ရင္ဦး မမ်ားဘူး ထင္တာက မ်ားေနလို႔ ေနမွာေပါ့”
“မသိပါဘူး၊ …ဟာ”
ကိုယ္ေအာက္ပိုင္း က ထမိန္ကို ၾကည့္ျပီး ရင္ဦး မ်က္လံုးျပဴးသြားသည္။ မ်က္ႏွာတခုလံုးလည္း ေသြးဆုတ္ျဖဴ
ေလ်ာ္သြားကာ ေအာက္ပိုင္း ကို ခ်က္ခ်င္း ေစာင္ႏွင့္ ဖံုးလိုက္၏။
“ေႏြး… တို႔ ေဘာင္းဘီ”
“ရွိတယ္ ဒီမွာ၊ ျပန္၀တ္ေပး မလိပ
ု႔ ါပဲ၊ ၀တ္ေပးရခက္တာနဲ႔ တို႔ ထမိန္ ၀တ္ေပးထားတာ”
ရင္ဦး ေႏြးေႏြးကို မၾကည့္ဘဲ အခန္းနံရံကိုသာစိုက္ေငး ေနသည္။
“တို႕ကို စိတ္ဆိုးေနလား”
ဘာမွျပန္မေျဖပဲ ရင္ဦး ျငိမ္သက္ေန၏။
“ရင္ဦးရယ္၊ အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ေလ ရင္ဦးေၾကာင့္ တို႔ အမ်ားၾကီးေပ်ာ္ခဲ႔ရပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ရင္ဦးကို လည္း တိလ
ု႔ ိုပဲ
ေပ်ာ္ေစခ်င္တယ္၊ ႏွစ္ေယာက္တူတူ ဆိုရင္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းမွာပဲ လို႔ ထင္ခဲတ
႔ ယ္၊ အဲဒါေၾကာင့္ပါ”
မ်က္ႏွာငယ္ေလး ႏွင့္ ေတာင္းပန္သည့္ ေႏြးေႏြး ကို တခ်က္ၾကည့္ျပီး ရင္ဦး ေခါင္းငိုက္စိုက္ခ်သြား၏။
“ရင္ဦး မၾကိဳက္ရင္ ေနာက္မလုပ္ေတာ့ပါဘူး၊ ေတာင္းပန္ပါတယ္၊ စိတ္မဆိုးပါ နဲ႔ ရင္ဦးရယ္”
“တျခားသူတေယာက္သာဆိုရင္ ….. ဒါေပမယ့္ …ေႏြးကိုေတာ့ စိတ္မဆိုးရက္ပါဘူး၊ ေဘာင္းဘီ ေႏြး”
“ေရာ့ … ဟာ …ေနဦးခဏ”
အတြင္းခံ ကို လက္ထဲက ျပန္ဆြဲယူလိုက္လို႔ ရင္ဦး ေၾကာင္သြားသည္။ ေႏြးေႏြး က သူမ၏ အံဆြဲထဲက လစဥ္ သံုး pad
တခုကို ဆြဲထုတ္ျပီး ရင္ဦး အတြင္းခံမွာ ကပ္ေပးလိုက္ေတာ့ မ်က္လံုးၾကီးပါ ျပဴးသြား၏။
“ေရာ့ … မေန႔ က စိတ္မခ်ရလို႔ လက္ကိုင္ပ၀ါ ခံထားတာလား၊ သန္႔ရဲ႕လားရင္ဦးရယ္၊ ေနာက္ျပန္သံုးလို႔ မရမယ့္ တူတူ
အမိႈက္ျခင္းထဲ ထည့္လိုက္ျပီ”

Jin_Kaleat Page 39
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

ရင္ဦး ေယာင္ေတာင္ေတာင္ ႏွင့္ လွမ္းယူျပီး ေစာင္ကို မခြာဘဲ ထမိန္ကို ခၽြတ္ပစ္လိုက္ျပီး မွ ေစာင္ေအာက္မွာ အတြင္းခံကို
၀တ္လိုက္သည္။ ေဘာင္းဘီရွည္ကို လည္းထိုနည္းအတိုင္း၀တ္၏။ ရွက္စရာ မလိုသူခ်င္း ဒီေလာက္ အထိ အျဖစ္သည္း
ေနသည္ကို ေႏြးေႏြး စိတ္မသက္မသာၾကည့္ရင္း သက္ျပင္းခ်မိသည္။ ရင္ဦး လုပ္ပံုေတြမဟုတ္ေသး။
“တလက္စထဲ ေျပာရဦးမယ္၊ အရင္ကေရာ ဒီလိုပဲ အ၀တ္နဲ႔ ထိုးခံလိုက္တာပဲလား၊ အ၀တ္သန္႔ရင္ေတာ့ အ ေၾကာင္း
မဟုတ္ပါဘူး။ ရင္ဦးစိတ္က ဘယ္လိုရွိရွိ ဒီလို အခ်ိန္မွာေတာ့ ကိုယ္နဲ႔ မဆိုင္သလို သေဘာထားျပီး သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္း
မေနရင္ ေရာဂါ ရႏိုင္တယ္ ”
“မဟုတ္ ဘူးေလ၊ အဲဒါ ဟို …မေန႔က”
“အင္းေလ၊ မေန႔က ေတာ့ဘာမွမျဖစ္ဘူး၊ တို႔ေတြ႕ပါတယ္၊ ဒီေန႕ ျဖစ္ရင္ ရင္ဦးေပါက္ကရေတြ ခံေနမွာ စိုးလို႕ တခါထဲ
လုပ္ေပးလိုက္တာ၊ ရင္ဦး ဆီမွာ မရွိဘူးလား၊ ေအာ္ သိျပီ၊ရင္ဦး ၀ယ္ရမွာ ရွက္ေနတာျဖစ္မယ္”
ရင္ဦး ေခါင္းကို တဗ်င္းဗ်င္း ကုပ္ျပီး စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ အမူအရာ ျဖင့္ ၾကည့္ေနသည္။
“ရင္ဦး မ၀ယ္ခ်င္ရင္ ေနာက္ဆို တို႔၀ယ္ထားေပးမယ္၊ အခုလဲ အပိုယူသြား ဦးမလား ရွိတယ္”
ေႏြးေႏြးက အံဆြဲကို ဖြင့္ျပန္ရာ ရင္ဦးကုတင္ေပၚက ဆင္းလာျပီး လက္ကိုဆြဲကာ တားသည္။
“တို႕ကို အန္တီခင္ ၀ယ္ေပးပါတယ္”
“ေအာ္၊ ဒါဆိုလဲ ျပီးေရာ၊ မ်က္ႏွာ သြားသစ္ေလ၊တို႔ အိပ္ယာသိမ္း လိုက္ဦးမယ္၊”
ရင္ဦး က မိန္းမ ကိစၥေတြ ဆိုရင္မေျပာခ်င္တာလည္း သိေန၍ ေႏြးေႏြး ဆက္မေျပာေတာ့ပါ။ ညတုန္းက အ ေၾကာင္း ေတြ
ျပန္ေမး ခ်င္စိတ္ကိုလည္း မနည္း ထိန္းထားရသည္။ ေႏြးေႏြး တို႔ မိသားစု ႏွင့္ အတူ မနက္စာစား ျပီးအျပန္က်မွ
ျခံ၀လိုက္ပို႔ရင္း
“ရင္ဦး ညက ေပ်ာ္ရဲ႕လားဟင္”
“အရမ္းမူးေနလို႔ ဘာမွ ေတာင္မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး”

မ်က္ႏွာ တည္တည္ၾကီး ႏွင့္ ေျပာျပီး ထြက္သြားသည့္ အခါ ေႏြးေႏြး ပါးစပ္ေလး အေဟာင္းသား ျဖင့္ က်န္ခဲ႔ ေတာ့၏။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx-

ရင္ဦး တေန႔လံုးစိတ္တိုေနသည္ဟု ဆိုရမည္။ မနက္ မိုးလင္းလင္းခ်င္း ေႏြးေႏြးေၾကာင့္ စိတ္ရႈပ္ခဲ႔ရသည္။ အိမ္

ေရာက္ျပန္ေတာ့ ဒီေန႔ ဆိုင္မထြက္ဘဲ အိမ္မွာနားေနသည့္ အန္တီခင္ ႏွင့္ စကားေျပာရင္းစိတ္ဆိုးရသည္။ေနာက္ဆံုးေတာ့
ဟိုရဲထက္ ဆိုသည့္ အူ ေၾကာင္ေၾကာင္ ႏွာဗူးကို အားလံုး အျပစ္ေတြ ပံုခ်ခ်င္မိ၏။အန္တီခင္ကလည္းအန္တီခင္ပါ။ သူႏွင့္
ဦးတိုက္ေမာင္း ဆိုသည့္ေတာသား အဖိုးၾကီး ႏွင့္ ဇာတ္ထုပ္ ကို ရိပ္မိ ေနသည့္တိုင္ မသိသလိုေနေပးသည့္ ေက်းဇူးကိုမွ
မေထာက္ ရဲထက္ ဆိုတဲ႔အေကာင္ကိုမွ သြားျပီး ႏႈတ္ဖြာ သည္။ ရင္ဦး အတြက္ ရင္စည္း အသစ္တထည္ ခ်ဳပ္ လာေပးလို႔
ေက်းဇူးတင္လို႔ မွမဆံုးေသးခင္

“တေလာတုန္းက ရဲထက္ေတာင္ ငါ့ကို ေမးေနေသးတယ္ ရင္ဦး၀တ္တဲ႔ ေဘာ္လီက ဘယ္လိုမ်ိဳးလဲတဲ႔ ...ဟီး ..ဟီး”

သူဟ
႔ ာသူ သေဘာက်ေနျပီးမွ ရင္ဦး မ်က္ႏွာကိုၾကည့္ရင္း အန္တီခင္ ရယ္သံရပ္သြား သည္။
“ဒီေကာင္က ဘာျဖစ္လို႔ေမးတာလဲ၊ သူ႔ အလုပ္လား”
“ဟိုဒင္းေလ ..ဟိုဒင္း ...ငါကလဲ မေျပာခဲပ
႔ ါဘူးဟယ္”
“သူေမးစရာလား၊ အန္တီခင္ အာေခ်ာင္တာျဖစ္မယ္၊ ဒီတဏွာရူးကိုမွ”

Jin_Kaleat Page 40
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

“ေကာင္ေလး က ေအးေအး ေဆးေဆး ေလးပါဟယ္”

“အန္တီခင္ ဘာသိလိုလ
႔ ဲ၊ အန္တီခင့္ အဆက္ၾကီး တပည့္ဆိုျပီး လိုက္ေျပာေနတာလား”
ေဒါသ ႏွင့္ ထေအာ္လိုက္မိေတာ့ အန္တီခင္ အနာေပၚတုတ္က်ျပီး ရင္ဦးနားကေန သုတ္ကနဲ ထြက္ေျပးေတာ့သည္။
အန္တီခင္ လာေပးသည့္ ရင္စည္းျဖဴျဖဴကို ကုတင္ေပၚ ပစ္တင္လိုက္ျပီး ရင္ဦး ေမြ႕ယာကို လက္သီးျဖင့္ အခ်က္
ေပါင္းမ်ားစြာ ထိုးေနမိသည္။ အခု တေလာ ဘာဆိုဘာမွ အဆင္မျပဟု စိတ္ထဲမွာခံစားေနရသည္။ အရာ အားလံုး၏
တရားခံ သည္ရဲထက္။ရယ္လိုက္လွ်င္ ပါးခ်ိဳင့္ေလး ခြက္၀င္သြားတတ္သည့္ ရဲထက္ က မခုတ္တတ္သည့္ ေၾကာင္
ေလးပမာ အေၾကာင္း မသိသူေတြအတြက္ကေတာ့ ခင္မင္စရာေကာင္ေလးတေကာင္ျဖစ္ ခ်င္ျဖစ္ေနလိမမ
္႔ ည္။
ရင္ဦးကေတာ့ ဒီ ေကာင္ ႏွာဗူးက်သည့္ ငေၾကာင္တေကာင္ ဆိုတာသိေနသည္။ရင္ဦးဒီေလာက္ တားဆီးထိန္းသိမ္း
ေနသည့္ၾကားက ေႏြးေႏြး ကလည္း ရင္ဦးကို ဆက္ဆံပံု ၾကည့္ပံုက တမ်ိဳး ၾကီးျဖစ္ေနသည္။ ရင္ဦး ႏွင့္ စကားမ်ားၾကရင္း
ရဲထက္ အရွက္ မရွိလံုခ်ည္ ျပင္၀တ္လိုက္တုန္းက သူ႔ေအာက္ပိုင္း ကိုေႏြးေႏြးေရာ ရင္ဦးပါျမင္ခဲ႔သည္။ ေႏြးေႏြး ရွက္သလို
မ်က္ႏွာ လႊဲသြားေသာ္လည္း မလႊဲခင္ေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ခဲ႔သည္ကိုရင္ဦးရိပ္မိပါသည္။ ရင္ဦးလိုသာ ရဲထက္က
လွန္ျပတာကိုျမင္ရရင္ ေႏြးေႏြး ဘယ္လိုေနမည္နည္း။ရဲထက္ ေပါင္ၾကားထဲက အေျမွာင္းၾကီးကို အားက်ျပီး ေယာက္်ားနဲ႔
ပိုတူေအာင္ ေဘာင္းဘီ ထဲမွာ လက္ကိုင္ပ၀ါ ေခါက္ထည့္ထားမိခါမွ မေန႔ညက ေႏြးေႏြးေတြ႔သြားသည္။ မူးေနသည့္
ကိုယ့္ကိုယ္ကိုပဲအျပစ္တင္ ဖို႔ရွိေပမယ့္ အ ေၾကာင္းရင္းက ရဲထက္သာျဖစ္သည္။ ေႏြးေႏြးက ရာသီလာေနတာလို႔
ထင္သြားလို႔ေတာ္ေသးသည္ အျဖစ္မွန္ ကိုသာ ေႏြးေႏြးသိသြားရင္ ရင္ဦး ရွက္စိတ္နဲ႔ ေႏြးေႏြးကို မ်က္ႏွာခ်င္း
ဆိုင္ရဲေတာ့မွာ မဟုတ္။ ဒါေတာင္မွ ရင္ ဦး ထက္ ကိုး လႏွင့္ ဆယ့္ေျခာက္ရက္ ငယ္သည့္ေကာင္မေလးက ရာသီခ်ိန္မွာ
သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္း ေနဖို႔ဆရာ မ ၾကီး လုပ္ျပီးေျပာတာခံ လိုက္ရေသး၏။ညက ေႏြးေႏြး သူ႕ကိုဘာေတြလုပ္ခဲ႔သည္
ဘာေတြျဖစ္ခဲ႔သည္ ဆိုတာကိုေတာ့ ရင္ဦး သိပ္ မမွတ္မိေတာ့ပါ။ မွတ္ လဲ မမွတ္မိခ်င္ပါ။ ေယာက္်ားတေယာက္ အေနႏွင့္
မျဖစ္ႏိုင္တာေတြ ျဖစ္ခဲ႔ရသည္လိုပ
႔ ဲ ရိုးတိုးရိပ္တိတ္ မွတ္မိ သည္။ မနက္မိုးလင္းလို႔ ကိုယ္ေပၚမွာ ထမိန္တထည္ကို
ျမင္ရခ်ိန္မွာ ရင္ဦး ရင္ထဲမွာ ၾကီးမားသည့္ အလံုးၾကီး တ ခုကို အတင္းမ်ိဳ လိုက္ရသလိုပင္။ ကိုယ့္ေဘာင္းဘီ
ကိုယ္ျပန္၀တ္ဖို႔ေတာင္ ေႏြးေႏြးေရွ႕မွာ ရင္ဦး ရွက္ခဲ႔ရသည္။အိမ္ထဲမွာဆက္ မေနခ်င္ေတာ့သျဖင့္ ထိုင္ရာမွ
ထျပီးအ၀တ္လဲမိသည္။ ခုထိမထုတ္ရေသး သည့္ ေႏြးေႏြး ကပ္ ေပးလိုက္သည့္ pad ကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ဆြဲခြာျပီး
ကုတင္ေအာက္ကိုပစ္သြင္းလိုက္၏။ အ၀တ္လဲျပီး မွန္ထဲမွာ ကိုယ့္ ကိုယ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္လိုက္သည့္ အခါ
အျပာႏွင့္ အနက္ကြက္ရွပ္အက်ၤ ီပြပြ၊ ကာကီေရာင္ကြာတားေဘာင္းဘီပြပြ ႏွင့္ရင္ဦး ကိုအရူးမွသာ မိန္းကေလးလို႔
ေျပာၾကလိမမ
္႔ ည္။
“အိမ္ကို ကပ္တယ္ မရွိဘူး”
အိမ္၀ကေနဆီးေျပာသည့္ အန္တီခင္က
႔ ို မေက်မခ်မ္းႏွင့္ ၾကည့္လိုက္ျပီး ရင္ဦး အျပင္ကို ထြက္လာခဲ့၏။ စိတ္ရႈပ္ လို႔
သာထြက္လာရေပမယ့္ ဘယ္သြားရမွန္းလဲ မသိပါ။ ေႏြးေႏြး ဆီ လဲမသြားခ်င္။ တျခားသူငယ္ခ်င္းေတြဆီလဲ မသြားခ်င္။
ဟိုေတြးဒီေငး ႏွင့္ ရင္ဦး ေျခေထာက္ ေတြက အရက္ဆိုင္၀ဆီ ေရာက္သြားသည္။အရင္က ရင္ဦး တေယာက္ထဲ
မေသာက္ဖူးပါ။ သူငယ္ခ်င္း ေတြႏွင့္မွ နည္းနည္းပါးပါး ေသာက္ျဖစ္သည္။ မေသာက္ေတာ့ပါလို႔ ေႏြးေႏြးကို
ကတိေပးထားေသာ္လည္း ေသာက္ျပီးရင္ေႏြးေႏြး ဆီမသြားေတာ့။ စိတ္ညစ္ တာေတြ ေပ်ာက္ေအာင္ အမူးေသာက္ျပီး
ကိုယ့္ အိမ္ကိုယ္ျပန္ အိပ္တာ အေကာင္းဆံုးလို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။
“ရမ္ ႏွစ္ပက္၊ ၾကက္ဥေမႊေၾကာ္တပြဲ၊ နဲ႔ ေရခဲေပး”
ရမ္က အမူးၾကမ္းသည္ဟု ေျပာသံၾကားဖူးလို႔ ရမ္မွာလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ခါတိုင္းသူငယ္ ခ်င္းေတြ နဲ႔ ဆိုရင္ ၀ီစကီ

Jin_Kaleat Page 41
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

ေကာင္းေကာင္း တပက္ ႏွစ္ပက္ေလာက္၊ ဘီယာ တခြက္ႏွစ္ခြက္ေလာက္ပဲ ရင္ဦးေသာက္တတ္ပါသည္။

အရက္ေရာက္လာသည္ ႏွင့္ ေရခဲထည့္ ေရနည္းနည္းေရာျပီး တငံုေသာက္လိုက္သည္။ ရမ္က အနံလ
႔ ည္း ဆိုး သလို
အရသာလည္း ဆိုးသည္။ ရင္ဦး မနည္း မ်ိဳခ်လိုက္ရ၏။ ဒါေၾကာင့္ တငံုေသာက္ျပီးသည္ ႏွင့္ ဆက္မေသာက္ ေတာ့ဘဲ
ၾကက္ဥေၾကာ္ ေစာင့္ရသည္။ အျမည္း ေလးေရာက္လာေတာ့မွ လက္က်န္ကို နည္းနည္းခ်င္း ျဖတ္ရသည္။ ဆိုးေတာ့
မဆိုးပါ ႏွစ္ပက္ ကုန္ေတာ့ရီေ၀ေ၀ ျဖစ္လာ၏။
“ေနာက္ ႏွစ္ပက္ေပးကြ”
ဒီတေခါက္ အရက္က ေတာ္ေတာ္ ႏွင္႔ ေရာက္မလာပါ။ ေတာ္ေတာ္ၾကာေတာ့မွ အနားကို ခပ္၀၀ လူၾကီးတ ေယာက္
ေရာက္လာ၏။ ျမင္ဖူးသလိုလို စိတ္မွာထင္ေနစဥ္
“မင္း က ကိုခင္ဦး သမီး မဟုတ္လား၊ သြားေတာ့”
“ဘာလို႔ သြားရမွာလဲဗ်၊ အရက္ေသာက္ဖိုလ
႔ ာတာ”
“မင္းနဲ႔ အရက္ဘာဆိုင္လိုလ
႔ ဲ၊ ငါ့သူငယ္ခ်င္း သမီးကို ငါ အရက္မေရာင္းဘူး၊ ပိုက္ဆံလည္း မေပးနဲ႔ ေတာ့၊ အခု ျပန္၊
မျပန္ရင္ ငါ ကိုခင္ဦးကို သြားေခၚလိုက္မယ္”
ဒါေၾကာင့္ ျမင္ဖူးသလိုလို ရွိသည္လို႔ ထင္မိခဲျ႔ ခင္းျဖစ္သည္။ သူငယ္ခ်င္းေတြႏွင့္ လည္းဒီဆိုင္ ကို မလာဖူးေတာ့ အေဖ႔
သူငယ္ခ်င္း ဆိုင္ဆိုတာ ရင္ဦးမသိခဲပ
႔ ါ။ တျခား ဆိုင္တဆိုင္ သာဆိုရင္ မိန္းကေလးတေယာက္အျဖစ္ ဆက္ ဆံျခင္း
အတြက္ လႊတ္ျပီးေပါက္ကြဲ မိေပလိမ္မ
႔ ည္။ အခုေတာ့ အေဖ႔ သူငယ္ခ်င္း ဆိုင္ျဖစ္ေနလို႔ စိတ္ေလွ်ာ့ျပီး ထြက္ လာ
ခဲ႕ရ သည္။ ဒါေတာင္မွ ဟိုလူၾကီးက ဆိုင္၀ကေန
“ေဟ႔ ေကာင္မေလး အိမ္ကို တန္းတန္း မတ္မတ္ ျပန္ေနာ္”
စိတ္ထဲကမေက်နပ္မႈ ေတြကို လမ္းမေပၚမွာ ေတြ႕ရသည့္ ဘီယာဘူးခြံေပၚ ပံုခ်လိုက္သည္။ အားရပါးရ ေျခကို လႊဲ ျပီး
ပိတ္ကန္ ပစ္လိုက္သည္တြင္
“ခြပ္”
“ဘာလုပ္တာလဲကြ”
ရီတီတီျဖစ္ေနသည့္ ေခါင္းခ်က္ခ်င္းၾကည္လင္သလိုျဖစ္သြားျပီး ရင္ဦး၏ ေဒါသေတြက လားရာမွန္ ကို ရွာေဖြေတြ႔ ရွိသြား၏။
လက္သီးကို က်စ္က်စ္ပါ ေအာင္ဆုပ္လိုက္ရင္း
“ငါ့ဖာသာ ငါဘာလုပ္လုပ္ေပါ့ကြ”
တဖက္လူက ရဲထက္ ျဖစ္လို႔ေနပါသည္။

“မင္းဘာလုပ္တာလဲ ရင္ဦး”
“မ်က္စိေရွမ
႔ ွာ ရႈပ္ေနတဲ႔ အမိႈက္ကို ကန္လိုက္တာေလ”
ရင္ဦး အမူအရာက မခန္႔ေလးစားႏွင့္ တမင္ရန္စသလိုလုပ္ေနျခင္းေၾကာင့္ ရဲထက္ ေဒါကန္ သြားရသည္။
“မေတာ္တဆ ဆိုရင္ ငါလက္ခံပါတယ္၊ အခု မင္းဟာက လြန္လြန္းျပီကြ”
“မေက်နပ္ရင္လည္း သေဘာပဲ ရဲထက္၊ ၾကိဳက္သလို ရွင္းလို႔ရတယ္”
“မင္း က ငါ့ကို ရန္စေနတာလားရင္ဦး”
“ၾကိဳက္သလိုထင္ကြာ၊ လက္သီးထိုးနည္းေလး နည္းနည္းတတ္ရံုနဲ႔ ေတာ့မင္း မရပါဘူး”
“ေဟ႕ေကာင္ ငါေယာက္်ားကြ”

Jin_Kaleat Page 42
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

“ဒါဆိုလဲ လုပ္လိုက္ေလ၊ ဒီမွာ ရွင္းမလား တိုက္ပ်က္မွာရွင္းမလား”

“ဟိုပဲ သြားမယ္ေလ၊ ဒီမွာ ဆိုရင္ ဆြဲတဲ႔ သူေပၚလာေနဦးမယ္”
“အိုေကေလ၊ ဒီတခါေတာ့ ငါေရွ႕ကသြားမယ္၊ သတၱိရွိရင္လုိက္ခဲ႔ေပါ့ကြာ”
ရဲထက္ ျပန္အေျဖစကားကိုေတာင္ မေစာင့္ဘဲ ရင္ဦး ေရွ႕ကေနခပ္သုတ္သုတ္ထြက္သြားေတာ့ ရဲ ထက္လည္း
ေနာက္ကေနလိုက္ရေတာ့သည္။ ဦးတိုက္ေမာင္း ဆီသင္ရာမွာဘာမွမၾကာလွေသး၊ ႏွစ္ႏွင့္ခ်ီျပီး ကိုယ္ခံပညာ
လိုက္စားခဲ႔သည့္ ရင္ဦး ကို လြယ္လြယ္ႏွင့္ ရင္ ဆိုင္ႏိုင္မွာ မဟုတ္တာေတာ့ေသခ်ာသည္။ သို႔ေသာ္လည္း
ဘာေၾကာင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ေယာက္်ားတေယာက္ အေနႏွင့္ ရဲထက္ဒါကို ေရွာင္လႊဲလို႔ မရပါ။ တိုက္ပ်က္ဆီ သြားရာလမ္း
တေလွ်ာက္ တြင္ စိတ္ကို ေလွ်ာ့ခ်ျပီး အတတ္ႏိုင္ဆံုး တည္ျငိမ္ေအာင္ လုပ္သာြ းသည္။ ဦးတိုက္ေမာင္း၏ သင္ခန္းစာတစ္
အရ ရန္သူကိုေၾကာက္လို႔ မျဖစ္ပါ။ ျပီးရင္ သူ႔အေနအထား ကိုၾကည့္ျပီး ဗ်ဴ ဟာကို ေရြးခ်ယ္ရမည္။ ခုအတိုင္း ဆိုရင္ေတာ့
ရင္ဦးကအခ်ိန္မျဖဳန္းဘဲ ဒလၾကမ္း ၀င္တိုက္ခိုက္မည့္ သေဘာ ရွိသည္။ ဒါကိုေတာ့ အထဲေရာက္မွ မီးစင္ၾကည့္ကရ ေပ
မည္။ပုဆိုးကို ခပ္တိုတို ခိုင္ခိုင္ ျပင္၀တ္လိုက္ျပီး တိုက္ပ်က္အတြင္းသို႔ ေျခလွမ္းမွန္မွန္ ျဖင့္၀င္သြားခ်ိန္တြင္ ခါး ေထာက္ျပီး
ရပ္ေစာင့္ ေနသည့္ ရင္ဦးက
“ၾကာလိုက္တာကြာ၊ ဘုရားစာ ရြတ္ခဲ႔ရဲလ
႔ ား”
ရဲထက္ ဘာမွမေျဖဘဲ ရင္ဦး ကိုမမွိတ္မသုန္ၾကည့္ျပီး တည္ျငိမ္စြာေစာင့္ေန၏။
“လာေလ ဘာလုပ္ေနတာလဲ၊ ေၾကာက္ေနျပီလား”
“ငါက အားနြဲတ
႔ ဲ႔ သူကို ကိုယ္ကစ ရန္မလုပ္ဘူး”
မ်က္ႏွာနည္းနည္း တင္းသြားေသာ္လည္း ရင္ဦး တျဖည္းျဖည္းျပံဳးလာသည္။
“ပါးစပ္ နဲ႔ ရန္ျဖစ္တာ မိန္းမေတြအလုပ္ကြ ..ဟား ..ဟား”
ရဲထက္ကို ဂရုမထားသလို မခိုးမခန္႔ရယ္ေနရာမွ ရုတ္တရက္ လွမ္းကန္လိုက္သည္။ ၀င္လာကထဲက သတိမ လြတ္ သည့္
အတြက္ ရဲထက္ေရွာင္လိုက္ႏိုင္သည္။ ေဘးကို ေရွာင္ရင္း ထိုေျခေထာက္ကို ဖမ္း ဆြဲလိုက္ေသးေသာ္လည္း
ရင္ဦးျပန္ရုပ္တာ ျမန္လို႔ မမိလိုက္။ ေရွာင္ရံုသာမဟုတ္ဘဲ ေျခကိုျပန္ဆြဲဖို႔ လုပ္လိုက္သည့္ အတြက္ ရင္ဦးလဲ သတိထား
သြားပံုရသည္။ ခ်က္ခ်င္းျပန္ျပီး၀င္မလာ။ ရဲထက္ကို ပတ္ေခ်ာင္းရင္း ေျခကန္ခ်က္ တခ်က္၊ လက္သီး ႏွစ္ ခ်က္ ေလာက္
ႏွင့္ ေသြးတိုးစမ္းေသးေသာ္လည္း ရဲထက္ ေရွာင္ႏိုင္ခဲ႔သည္။
“ဘယ္ဆိုးလိတ
ု႔ ံုး၊ တိုးတက္လာတယ္”
စပ္ျဖီးျဖီး ႏွင့္ ရိလိုက္ျပီးေနာက္ ရုတ္တရက္ခုန္ကာရင္ဦး ဗိုက္ဆီသို႔ လွမ္းကန္လိုက္၏။ ရင္ဦး ေရွာင္လိုက္ႏိုင္ေသာ္လည္း
ထိုေျချပန္မက်မွီမွာပင္ ေနာက္ေျခတေခ်ာင္းက ရဲထက္မ်က္ႏွာဆီ ၀ွီးကနဲ ၀င္လာ၏။ ဒီတခါေတာ့ ရုပ္ပ်က္ဆင္း
ပ်က္ေရွာင္လိုက္ ႏိုင္သည့္တိုင္ ရင္ဦးေျခေစာင္းက ရဲထက္ နားရြက္ကို ပြတ္မိသြားသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ
ရင္ဦး ရဲထက္ဖက္ကို ယိုင္က်လာသည္။ ဘယ္ေျခညာေျခ ဆက္တိုက္ကန္ရင္း ဟန္ခ်က္ ပ်က္ သြားပုံရသည္။ ရသည့္
အခြင့္အေရးကို လက္လႊတ္မခံေတာ့ဘဲ ေဘးတိုက္အေနအထားမွာ ကိုယ္ကိုလွည့္ျပီး တံေတာင္ႏွင့္တြက္ပစ္လိုက္၏။
ရင္ဦး ကိုယ္ကို ယိမ္းလိုက္ေသးေသာ္လည္း သူဟ
႔ န္ခ်က္ကို သူမႏိုင္၍ လံုး၀မလြတ္ေတာ့ ပုခံုး အစြန္ဆီသို႔ အရွိန္ ျပင္းစြာ
သြားထိသည္။ ရင္ဦးလည္း သတိေကာင္းလို႔ ရင္၀ကို တိုက္ရိုတ္မထိျခင္း ျဖစ္သည္။ အနည္းငယ္သက္သာခြင္႔
ရသြားေသာ္လည္း ေျမ ျပင္ေပၚကို တေစာင္းလဲက်သြားသည္။ ေနာက္ကိုေျပးလိုက္ျပီး အားပါးတရ ကန္ေက်ာက္ရန္
ျပင္လိုက္ျပီးမွ ရဲထက္ရပ္ၾကည့္ ေနလိုက္၏။
“ေဟ႕ေကာင္ ထေလ”

Jin_Kaleat Page 43
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

အေျပာမခံသည့္ ရင္ဦးဒယိမ္းဒယိုင္ ႏွင့္ ထလာျပီး ရဲထက္ကို ခုန္အုပ္လိုက္သည္။ မ်က္လံုးေတြကလည္း ေဒါ သျဖင့္ ၀င္း
၀င္း ေတာက္ေန၏။ သူ၏ တိုက္ခိုက္မႈက ကိုယ္ခံပညာတတ္ကၽြမ္းသူတေယာက္ ႏွင့္ မတူဘဲ ဂမူး ရႈးထိုး ႏိုင္ လွသည္။
က်ားနာလို တရွိန္ထိုး၀င္လာခ်ိန္မွာ ရဲထက္က ေဘးမွာ အုတ္က်ိဳးပံုခံေန၍ ေနာက္ကို တ လွမ္း ဆုတ္လုိက္ေသာ္လည္း
မလြတ္ဘဲ ရဲထက္ခါးကို ရင္ဦး ဖမ္းဆုပ္မိသြားသည္။ ကိုယ္ကိုလွည့္ျပီး ေပါက္ခ်ဖို႔ ၾကိဳးစားရင္း ႏွစ္ေယာက္လံုး ေျမေပၚကို
လဲျပိဳက်သြားသည္။ ရင္ဦးက ေအာက္က ရဲထက္က အေပၚကျဖစ္သည္။က်သည့္ အရွိန္ကလည္း ျပင္း၍ ရင္ဦးတြနက
္႔ နဲ
ျဖစ္သြားသည္။ ရင္ဦးကို ေအာက္ကေနနည္းမ်ိဳးစံု ျဖင့္တိုက္ခိုက္ တြန္းဖယ္ရန္ လုပ္ေသာ္လည္း ခြန္အားသာျပီး ခုခ်ိန္အထိ
အထိအခိုက္ ကင္းစင္ေနေသးသည့္ ရဲထက္ကို သူ မတြန္းလွန္ႏိုင္ပါ။ ေျမျပင္မွာ ျပားကပ္သြားေအာင္ ရဲထက္က
ခ်ဳပ္ကိုင္ႏိုင္သြား၏။
“မင္း မွတ္ျပီလားရင္ဦး၊ ငါက ေယာက္်ားကြ၊ မင္းလို မဟုတ္ဘူး”
ဘာမွမေျပာဘဲ ရဲထက္ကို အံတင္းတင္းၾကိတ္ျပီး ၾကည့္ေနသည္။ လူခ်င္းကပ္မိခ်ိန္တြင္ ရင္ဦး ဆီက အရက္နက
ံ႔ ို
ရလိုက္သည္။
“မင္းအရက္ မူးေနလား ရင္ဦး”
အရက္ေၾကာင့္ အလြယ္တကူ အႏိုင္ရလိုက္ ျခင္းဟု ရဲထက္ထင္မိသည္။
“ေဟ႕ ေကာင္ ..ဖယ္”
“ဘာလို႔ ဖယ္ရမွာလဲကြာ ေယာက္်ားခ်င္းပဲ ...ဟား ..ဟား”
အခုအခ်ိန္မွာ ရင္ဦးကို အႏိုင္ရဖို႔ သူက
႔ ို ထိုးဖို႔ ရိုတ္ဖမ
ို႔ လိုပါ။ ေခါင္းထဲ ေရာက္လာသည့္ အၾကံေကာင္း တခု ေၾကာင့္
ရဲထက္သေဘာက်စြာျပံဳးလိုက္မိျပီး ခ်က္ခ်င္း အေကာင္အထည္ေဖၚလိုက္သည္။ ရုတ္တရက္ သူ၏ပါးကို
နမ္းလိုက္သည့္အခါ ရင္ဦး မ်က္ႏွာရဲတြတ္သြားသည္။ အရက္နံ႔ အနည္းငယ္ရေသာ္လည္း ရင္ဦး၏ ပါးျပင္က ျဖဴ
စင္ႏုေထြးေနသည္။ ရဲထက္အနမ္းက ပါးကို ရိုတ္လိုက္တာထက္ဆိုးသည္။ ရင္ဦး လူးလြနျ္႔ ပီးထဖို႔ ၾကိဳးစား ေသာ္ လည္း
ရဲထက္က မိမိရရ စီးမိထား၍ ဘယ္လိုမွမတတ္ႏိုင္။

“မင္း ..မင္း ..ယုတ္မာတယ္”

ဒီေလာက္စကားေလးကိုပင္ ရင္ဦး ခက္ခဲပင္ပန္းစြာေျပာေနရသည္။ သူေတာ္ေတာ္ေလးကို မခံခ်ိမခံ သာ ျဖစ္ ေနသည္။
“ယုတ္မာတာ မဟုတ္ပါဘူး ရင္ဦးရာ၊ ငါကမင္း ကိုခ်စ္လပ
ို႔ ါကြ၊ ဟားဟား”
ေနာက္ထပ္ပါးတဖက္ကိုပါ နမ္းပစ္လိုက္သည့္ အခါရင္ဦးတကိုယ္လံုးတုန္ရီလာသည္။ ရဲ ထက္ကို ၾကည့္ေနသည့္
မ်က္လံုးေတြထဲတြင္ ေဒါသေရာင္မရွိေတာ့ဘဲ စိုးရြံ႕ျခင္း၊ အားငယ္ျခင္းေတြ အထင္းသားေပၚလာ၏။ ရင္ဦးကိုအႏိုင္ရ
လိုက္ျပီမွန္း သိလိုက္ျပီးသည့္ ေနာက္ တြင္ ရဲထက္စိတ္ထဲ၌ ေက်နပ္ျခင္း ႏွင့္ အတူ သူစိတ္ရွိလက္ရွိ တက္ ဖိ ထားသည့္
ရင္ဦး ကိုယ္လံုး၏ ေႏြးေထြး ႏူးညံ့မႈကို စတင္ျပီးသတိထားလိုက္မိသည္။ရင္ဦး၏ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ရဲထက္လက္ႏွစ္ဖက္က
ဖိထားသည္။ ရင္ဦး ေျခေထာက္ေတြကို ရဲထက္ ေျခေထာက္ ေတြက ခ်ဳပ္ထားသည္။ ထိုအခါ ရဲထက္၏ ကိုယ္ေအာက္ပိုင္း
ႏွင့္ရင္ဦး၏ ကိုယ္ေအာက္ပိုင္းကလည္း ထိထိမိမိ ကပ္ေန၏။ အိမ္ကေနခနဆိုျပီး ထြက္လာသည့္ရဲထက္
ေအာက္ခံေဘာင္းဘီ မပါပါ။ထိုအခ်ိန္မွာ ရင္ဦးက လူးလြနျ္႔ ပီးထဖိၾု႔ ကိဳးစားသည္။ ရဲထက္ကလည္း အလြတ္မေပးဘဲ
အတင္း ဖိကပ္ထားသည့္ အခါ သူတို႔၏ အဓိက ေနရာခ်င္း အၾကိမ္ၾကိမ္ ပြတ္တိုက္မိၾကျပီးေနာက္ ရင္ဦးခႏၶာကိုယ္၏
နႈးညံ့မႈကို ေတာင့္ခံမ ထား ႏိုင္သည့္ ရဲထက္၏ ဖြားဖက္ေတာ္က ခ်က္ခ်င္း တင္းမာျပီးေထာင္ထလာ၏။ ဒါကို

Jin_Kaleat Page 44
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

လူခ်င္းထိေနသည့္ ရင္ဦး လည္း သိသည္။

“ရဲထက္ .. မင္း ...မင္း ..”

ပါးစပ္က အထစ္ထစ္ အေငါ့ေငါ့ေျပာေနသည့္ ရင္ဦး မ်က္လံုးေတြမွာ မ်က္ရည္ေတြေ၀႔ေန သလိုလို ရဲထက္ ျမင္သည္။

သူ႔ရင္လည္း တဒိုင္းဒိုင္း ခုန္လာ၏။ အာေခါင္ေတြေျခာက္လာသည္။ လက္ေတြတုန္ရီလာသည္။ စိတ္လြတ္သြားျပီး
ရင္ဦးကို ေနာက္တခါထပ္နမ္းလိုက္ မိျပန္သည္။ ႏႈတ္ခမ္းေတြကို နမ္းဖို႔ ၾကိဳးစားမိသည့္ အခါ ရင္ဦးက ေခါင္းကို ဘယ္
ညာယိမ္း ျပီးေရွာင္သည့္ အတြက္ အရက္နံ႔သင္းေနသည့္ ရင္ဦး၏ ႏႈတ္ခမ္းပါးေလး ေတြကို မိသည့္ အခါ မိသည္။
လြတ္သည့္အခါလြတ္သည္။ လြတ္သြားသည့္ အခါမ်ားတြင္ရဲထက္ ပိုျပီး မခ်င့္ မရဲျဖစ္ရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လက္ကို
ခ်ဳပ္ထားတာကို လႊတ္ျပီး မ်က္ႏွာကို ညွပ္ကိုင္ကာ မိမိရရစုပ္နမ္းပစ္လိုက္၏။ စိတ္ရွိလက္ရွိ ၾကမ္းတမ္းစြာ နမ္းမိျခင္း ျဖစ္
သည္။ရင္ဦးက လက္ေတြလြတ္သြားသည္ ႏွင့္ သူအစြမ္းရွိသေလာက္ တိုက္ခိုက္ပါသည္။ ဒါေပမယ့္ သူ႕လက္ေတြက
ခြန္အားမဲ႔ေန၏။ သူရဲမရဲစီးေနေသာ ရဲထက္ကို ထိခိုက္ နာက်င္ေအာင္မလုပ္ႏိုင္ပါ။ ေနာက္ေတာ့ရဲထက္ ကိုယ္တိုင္လည္း
သူဘာလုပ္လို႔ လုပ္ေနမိသည္ကို ေကာင္းေကာင္း မသိေတာ့ပါ။ သူစ
႔ ိတ္ထဲမွာ ရွိတာက အရွိန္တျငီးျငီးေတာက္ေလာင္
ေနသည့္ဆႏၵ တခုကိုျဖည့္ဆည္းႏိုင္ဖို႔သာျဖစ္သည္။ ဒီဆႏၵ ကိုျဖည့္ဖို႔ အတြက္ သူ႕လက္ခုပ္ ထဲက ေရလိုျဖစ္ေနသည့္
ရင္ဦး ရွိေနသည္။ ကိုယ္ကို အနည္းငယ္ၾကြ လိုက္ျပီး ရင္ဦး၏ ေဘာင္းဘီဇစ္ကို စမ္း ၍ ဆြဲလိုက္သည္။
“ဘာ …ဘာ …လုပ္တာလဲ ရဲထက္”
ရင္ဦး၀တ္ထားသည့္ ကြာတားေသာင္းဘီ ဇစ္က အလြယ္တကူပင္ ျပဳတ္ထြက္သြား၏။ ထိပ္က ၾကယ္သီးကေတာ့
အားစိုက္ဆြဲ လိုက္သည္ႏွင့္ ျပဳတ္ထြက္သြားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ခါးေနရာကေန အတြင္းခံေဘာင္းဘီႏွင့္ပါ ေရာ
လံုးကာေအာက္ကို ေလွ်ာခ်လိုက္ျပီးသည္ ႏွင့္ ရင္ဦး ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ရင္ဘတ္ႏွင့္ တြန္းကပ္လိုက္ရာ တြင္ ဘြားကနဲ
ေပၚလာသည့္မထူမပါး အမဲေရာင္ အေမႊးေတြ ၀ိုင္းရံထားသည့္ ခပ္မမ
ို႔ ို႔ အရာက ရင္ဦးဘယ္ေလာက္ပင္ ေယာက္်ားေလး
ျဖစ္ခ်င္ပါေစ ျဖစ္လို႔ မရႏိုင္ေၾကာင္းကို တိတိ လင္းလင္းေဖၚျပေနသည္။ရင္ဦး၏ မိန္းမသားသဘာ၀ အရင္းအျမစ္ေနရာကို
ျမင္လိုက္ရျပီးသည့္ ေနာက္မွာေတာ့ ရဲ ထက္ ဘယ္လိုမွ စိတ္ မထိန္းႏိုင္ေတာ့ လံုခ်ည္ကိုလွန္ကာ တဆတ္ဆတ္ ႏွင့္
အစြမ္းကုန္ တင္းမာေနသည့္ ဖြားဖက္ေတာ္ကို အ၀ တြင္ေတ႔ျပီး ဖိခ်လိုက္သည္။ ရဲထက္ခ်ဳပ္ကိုင္ ထား သည့္ ရင္ဦး၏
ဒူးႏွစ္ဖက္ တဆတ္ဆတ္တုန္သြားသည္။ရဲထက္ ၀င္ရမည့္တြင္းက က်ပ္လြန္းသည္။ အေတာ္အသင့္အားစိုက္လို႔
ဖိလိုက္တာေတာင္ မွ ေခါင္းျမဳပ္ရံုေလး ၀င္သည္။ ေနာက္တခ်က္ အားစိုက္ျပီးဖိလိုက္မွ တဗ်စ္ဗ်စ္ အသံေတြ
ျမည္ျပီး တ၀က္ေလာက္၀င္သြားသည္။မမေစာကလ်ာလိႈင္ႏွင့္ လည္းဘာမွမဆိုင္၊ ရဲထက္ ၾကံဳဖူးသည့္ မိန္းမေတြ
ႏွင့္လည္းဘာမွ မဆိုင္။ ရင္ဦး၏ အ ပ်ိဳ စင္ဆန္မႈက ရဲထက္ရင္ကို သြက္သြက္ရမ္းသြားေစသည္။ ေပါင္ႏွစ္
ေခ်ာင္းက စိျပီး ဗိုက္မွာကပ္ေနသည့္ အေန အထားျဖင့္ အဆံုးထိေအာင္သြင္းဖို႔ လြယ္မည္ မဟုတ္။ ရဲထက္
သြက္လက္စြာပင္ ရင္ဦးေျခေထာက္ေတြကို ခ်ဳပ္ ေႏွာင္ထားသည့္ ေဘာင္းဘီႏွစ္ထည္ကို ဆြဲခၽြတ္ပစ္လိုက္သည္။
ေပါင္ေတြကားထြက္သြားမွ အျပင္ကို တလက္မ ေလာက္ျပန္ဆြဲထုတ္ျပီး အားႏွင့္ ဖိေဆာင့္ခ်လိုက္သည္။ တခါထဲ
အဆံုအထိနစ္ ၀င္သြားသလိုရင္ဦး မ်က္ႏွာ လည္း ရံႈ႕မဲ႔ ျပီးလည္ထြက္သြား၏။ဒီလိုအရသာမ်ိဳး ရဲထက္ တခါမွမရဖူးပါ။
အတြင္းထဲက တင္းက်ပ္မႈက ရဲထက္၏ အာရံုေၾကာေတြကို အရသာ ရွိစြာ ႏိႈးဆြ၏။ ရင္ဦးကိုယ္ေပၚသို႔
ကိုယ္ကိုညႊတ္ခ်လိုက္ရင္း တခ်က္ျပီး တခ်က္မွန္မွန္ၾကီးလုပ္ေနမိေတာ့သည္။ ရင္ဦး ပါးကိုနမ္းသည္။ ႏႈတ္ခမ္းကို
နမ္းသည္။ အခုအခ်ိန္မွာ ရင္ဦးဆီက အရက္နံ႕ကိုလည္း ရဲထက္ မသိေတာ့။ ရဲရဲနီသည့္ မ်က္ႏွာ၊ မ်က္ရည္၀ိုင္းေနသည့္
မ်က္လံုးတို႔ ျဖင္႔ ႏႈတ္ခမ္းကို တင္းတင္းကိုက္ရင္း ရင္ဦး ရဲထက္၏ အ နမ္းေတြကို ေခါင္းကို ဘယ္ညာရမ္းျပီး ေရွာင္သည္။

Jin_Kaleat Page 45
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

ရဲထက္က အခုနတုန္းကလိုမ်က္ႏွာကိုခ်ဳပ္ျပီးနမ္းလွ်င္ လက္ႏွင့္ ရဲထက္ဆံပင္ကိုဆြဲ၏။ နားရြက္ကိုဆြဲ၏။ ပုခံုးကို ထုရိုတ္၏။

ရဲထက္ကေတာ့ ဒါေတြကို ပန္းႏွင့္ေပါက္ သလိုသာ သေဘာထားသည္။ ထိသည္ဟုပင္ မသိပါ။ရဲထက္က ဦးတိုက္ေမာင္း
ကို မမွီေသာ္လည္း သူ႕ အတိုင္းအတာႏွင့္ သူစံခ်ိန္မွီ ထြားက်ိဳင္းသူ ျဖစ္ရာ အေတြ႕ အၾကံဳ မရွိသူ အရိုင္းသက္သက္
ျဖစ္ေသာ ရင္ဦး အတြက္ ရဲထက္၏ ေဆာင့္သြင္းခ်က္တိုင္း တြင္ တကိုယ္လံုး တဆတ္တုန္ေန၏။ ရင္ဦးအလြန္နာက်င္မွာ
မလြဲေပ။ သို႕ေသာ္လည္း ႏႈတ္က အသံတစက္မွ မထြက္ဘဲ အံကို သာတင္းတင္းခဲထား၏။ရဲထက္ မိန္းမဆိုတာ ႏွင့္
ကင္းျပတ္ေနခဲတ
႔ ာ ၾကာခဲျ႔ ပီ။ ဒီလိုၾကာခဲ႔ ျပီးမွ ၾကံဳခြင့္ရ လိုက္သည့္ ရင္ဦးဆီကရသည့္ အေတြ႔အထိကေကာင္းလြန္းရာ
တင္းထားလို႔ ဘယ္လိုမွမရဘဲခနေလး ႏွင့္ တခ်ီျပီးသြားသည္။ ျပီးသာျပီး သည္ ဖြား ဖက္ေတာ္ ကလည္း တင္းမာမႈကို
ေယာင္ေယာင္ေလးသာ ေလွ်ာ့ခ် ေပးသျဖင့္ ျပီးသည့္တိုင္ေအာင္ မရပ္နား ျဖစ္ေတာ့ဘဲဆက္၍ လုပ္သည့္ အခါ ခန
အတြင္းမွာပင္ နဂိုအေန အတိုင္းျပန္လည္မာေက်ာလာ၏။ရင္ဦးဘယ္ေလာက္ပင္ စိတ္ကိုတင္း၍ ျငင္းဆန္ပါေစ
အခ်ိန္တန္သည့္အခါ သဘာ၀တရား က သူ႔ ကိုယ္တြင္း မွာ အရည္ေတြ ကိုထုတ္ေပးလိုက္၍ ရဲထက္ ပိုျပီးလႈပ္ရွာလို႔
ေကာင္းလာသည္။ ခပ္သြက္သြက္ လည္းလုပ္ႏိုင္ လာ သည္။ ရင္ဦးကေတာ့ မ်က္စိကိုမွိတ္ျပီး ရဲထက္ပုခံုးကို လက္သီးျဖင့္
အဆက္မျပတ္ထုေန၏။ ၾကာေတာ့လည္းရင္ ဦးေမာသြားသည္။ရဲထက္လည္း ေမာပါသည္။ ပထမတခ်ီ ျမန္ျမန္ျပီး
ထားသည့္အတြက္ ေနာက္တခ်ီမွာ စိတ္ကို ထိန္းရင္း အေမာလည္းသက္သာေအာင္ ခပ္မွန္မွန္ေလး လုပ္ေနသည့္ၾကားမွ
ပင္ခ်ဳပ္ထိန္းမရေတာ့ဘဲ ျပီးသြား သည္။ ႏွစ္ခ်ီ ဆက္လိုက္ရသည့္ အတြက္ ဖြားဖက္ေတာ္ လည္း အခုနလို
ပန္းပန္မေနႏိုင္ေတာ့ဘဲ ေပ်ာ့က်သြားသည္။ရဲထက္ ေနာက္ကိုဆုတ္လိုက္ရင္း ရင္ဦး မ်က္ႏွာကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ရာ
မ်က္လံုးေတြကိုမ်က္ခြံေတြ ရံႈတြေန သည္ ထိေအာင္ တင္းတင္းမွိတ္ထားသည္ကို ေတြရသည္။ ေထာင့္နား
တြင္ မ်က္ရည္စေလး တခ်ိဳ႕ေတြ႔သည္။ ရဲထက္ ၾကည့္ေနရင္းပင္ မ်က္ရည္ေတြက မ်ားလာသည္။ ျပီးေတာ့
ဆက္တိုက္ဆိုသလို စီးက်လာေသာ္လည္း ရင္ ဦး မ်က္လံုးကိုေတာ့ မဖြင့္ပါ။ ထိုမ်က္ရည္ေတြက ရဲထက္ကို
လႈပ္ႏိႈးလိုက္သလို ျဖစ္သြားျပီးေနာက္ ရင္ဦး ကိုရဲထက္ အရမ္းအားနာမိ သနားမိေတာ့သည္။
“ရင္ဦး၊ ရင္ဦး ၊ ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ကြာ၊ ငါစိတ္ရိုင္း၀င္သြားမိတယ္”
ရဲထက္ ရင္ဦးေျခရင္းတြင္ ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်လိုက္သည္။ သူ၏ ေရွတ
႔ ည့္တည့္မွ ရင္ဦး၏ ျဖဴျဖဴ ေဖြးေဖြး ကိုယ္ ေအာက္ပိုင္း
က အခုေတာ့သူ႔အတြက္ ရမၼက္ထစရာ မဟုတ္ေတာ့ပါ။ထိုေနရာေတြကို မၾကည့္ရဲသလိုပင္ ျဖစ္ ေနရသည္။
“ရင္ဦး ထပါဦး၊ မင္းငါ့ကို ဘာလုပ္ခ်င္လဲ ၾကိဳက္တာလုပ္၊ သတ္ခ်င္ရင္လည္းသတ္၊ မင္းစိတ္ၾကိဳတ္လုပ္ပါ။ငါမွားပါတယ္၊
ငါ့အမွားအတြက္ မင္းလုပ္သမွ် ငါခံပါ့မယ္”
တတြတ္တြတ္ ေတာင္းပန္ေနသည့္ အသံကို မၾကားသလိုပင္ ရင္ဦးတုတ္တုတ္မွ မလႈပ္ပါ။ ရဲ ထက္က သူ႔ ေျခသလံုးကို
ကိုင္လႈပ္ျပီး
“ငါ့ကို ခြင့္လႊတ္မလႊတ္ပါနဲက
႔ ြာ၊ မင္းလုပ္ခ်င္သလိုသာလုပ္လိုက္ပါ”
“ငါ့ကို မထိပါနဲ႔”
မ်က္လံုးဖြင့္ မၾကည့္ဘဲေျပာလိုက္သည္။
“မထိပါဘူးကြာ၊ ငါ ...ငါ ...တကယ္ကိုမွားတာပါ”
“မင္းထြက္သြားရင္ ေကာင္းမယ္ရဲထက္”
“ရင္ဦး”
“မင္းဆီက အသံ ဘာမွမၾကားခ်င္ဘူး၊ မင္းအခုထြက္သြားပါ၊ ေလာေလာဆယ္ ငါဒါပဲ ေျပာခ်င္တယ္”
ရင္ဦးအသံက စိတ္ဆိုးတာထက္ စိတ္ထိခိုက္သည့္ဖက္ပိုမ်ားေနသည္။

Jin_Kaleat Page 46
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

“ရင္ဦး”
“သြားလို႔ ငါေျပာေနတယ္ေလ”
“ေအးပါ၊ သြားပါ႔မယ္၊ မင္းအေပၚ ငါအမွားေၾကြးတင္သြားျပီ၊ မင္းၾကိဳက္တဲ႔ ပံုစံနဲ႔ ငါဆပ္မယ္၊ မင္း လက္နဲ႔ ငါ့ကို
မသတ္ခ်င္ရင္လည္း မင္္းဆႏၵရွိရင္ ငါ့ကိုငါ သတ္ေသေပးမယ္”
“သြားကြာ”
ထြက္မသြားခင္ ရင္ဦးကို လွမ္းၾကည့္လုိက္ရာ မ်က္ရည္မက်ေတာ့ေသာ္လည္း မ်က္စိမွိတ္ ျပီး မလႈပ္မယွက္ ျငိမ္
ေနဆဲျဖစ္ပါသည္။ ရင္ဦးကို ထားခဲျ႔ ပီးထြက္လာရသည့္ ရဲထက္ ေျဖလွမ္းေတြက ေလးလံေနသည္။ တိုက္ပ်က္ၾကီး ေရွ႕က
လမ္းအတိုင္းေလွ်ာက္ခဲျ႔ ပီး ေနာက္ ဓါတ္တိုင္ ႏွစ္တိုင္ေလာက္မွာ ရွိသည့္ ကုကၠိဳပင္ အကြယ္မွာ ၀င္ရပ္ လိုက္ျပီး
ရင္ဦး ထြက္ အလာကိုေစာင့္ေနမိသည္။ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာသည့္ တိုင္ရင္ဦးထြက္ မလာပါ။ ရင္ဦး အရမ္းကို
စိတ္ထိခိုက္ခံစားသြားရေလျပီ။ရင္ဦးထြက္ မလာမခ်င္းေစာင့္ၾကည့္မည္ဟု ဆံုးျဖတ္ကာေစာင့္ရင္း သူ၏ လုပ္ရပ္သည္
လူရမ္းကားလုပ္ရပ္၊ ယုတ္မာသည့္ မုဒိန္းေကာင္ ၏ လုပ္ရပ္မ်ိဳးဟုေတြးရင္း ကိုယ့္ကိုယ္ကိုစက္ဆုပ္မိသည္။ တဒဂၤ အေတြး
ႏွင့္ ခံစားမႈကို မခ်ဳပ္ထိန္း ႏိုင္ခဲ႔ ျခင္းအတြက္ လည္း ကိုယ့္လုပ္ရပ္ ကိုယ္ျပန္ကာရြံမုန္းမိ၏။ အခုအခ်ိန္က်မွေတာ့
ဒီအျပစ္ကို ရင္ဦးေက်နပ္ ႏိုင္ဖို႔ အတြက္ ေသေပးပါဆိုလည္း ေသလိုက္ရံုရွိသည္ဟု စိတ္ကို ျပင္ဆင္ထားရံု သာရွိပါ
ေတာ့သည္။တနာရီေက်ာ္ေက်ာ္ ေလာက္ေစာင့္သည့္ တိုင္ရင္ဦးထြက္ မလာသည့္အခါ အခုန က ပူထူ ျပီး မေတြးမိသည့္
အ ခ်က္ တခုကို သြားေတြးမိသည္။ ရင္ဦး ရွက္စိတ္ နာက်ည္းစိတ္ျဖင့္သူ႕ကိုသူ စီရင္ခဲ႔ေသာ္ဟု ေတြးလိုက္မိ သည္ ႏွင့္
တိုက္ပ်က္ၾကီးဆီ တဟုန္ထိုးေျပးမိေတာ့ ၏။ သို႔ေသာ္ အထဲမွာ ရင္ဦးကို အစအနေတာင္ မေတြ႕ရပါ။

Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxx

သူႏွင့္ တိုက္ခိုက္ရင္း လဲက်သြားသည့္ ရင္ဦး ကို အႏိုင္အထက္ျပဳခဲမ

႔ ိျခင္း အတြက္ ရဲထက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဘယ္လိုမွ
ခြင့္မလႊတ္ႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ရသည္။ စဥ္းစားေလေလ ပိုျပီးထိတ္လန္က
႔ ာ ရင္ဦးအတြက္ စိုးရိမ္စရာ ျဖစ္ေလေလပင္။ ရင္ဦးက
ရင္ဦးေမ ဆိုသည့္ မိန္းကေလး စင္စစ္ ျဖစ္ေသာ္ လည္း သူစ
႔ ိတ္က မိန္းကေလး စိတ္မဟုတ္ ပါ။ ေယာက္်ားတေယာက္၏
အဓမၼျပဳ က်င့္ျခင္း ကိုခံရသည့္ မိန္းကေလး တေယာက္သည္ စိတ္ထိခိုက္ေၾကကြဲ မည္ မွန္ေသာ္လည္း ရင္ဦး
အတြက္ကေတာ့ ထိုထက္ႏွစ္ဆ ခံစားရမွာေသခ်ာသည္။ ေယာက္်ား တေယာက္ ပမာ ေနသူကို အရင္းကေန ရိုက္ခ်ိဳး
ျဖိဳလွဲခ်လိုက္သလို ျဖစ္သြား၍ ရင္ဦး သာမန္မိန္းကေလး တေယာက္ထက္ ပိုျပီး စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ထိခိုက္မႈကို ခံစားရမွာ
မလြဲေပ။ရဲထက္ တညလံုး အိပ္လို႔ မေပ်ာ္ပါ။ ခံျပင္းစြာအရံႈးေပးသြားရသည့္ ရင္ဦး မ်က္ႏွာကိုသာ မ်က္လံုးထဲမွာ
ျမင္ေယာင္ေန၏။ ရင္ဦးကသာ သက္ဆိုင္ရာသို႔ တုိင္ၾကားအမႈ ဖြင့္ခဲ႔သည္ ရွိေသာ္ ရဲထက္ အမွန္ကို၀န္ခံျပီး ေထာင္ ထဲ သို႔
ရင္ေကာ့ျပီး ၀င္သြားရဲပါသည္။ ဒါေပမယ့္ ရင္ဦးက အရွက္အကြဲခံ ျပီး၊ သူ၏ ေယာက္်ားရွာဘ၀ကို အထိ ခိုက္ခံျပီး တိုင္
မည့္ေတာမည့္ သူမ်ိဳးမဟုတ္တာကိုလည္း သိေနျပန္ရာ ရဲထက္ ပိုျပီး အေနခက္ရသည္။မနက္မိုးလင္းတာႏွင့္ ရင္ဦး ကို
ရွာျပီးေတာင္းပန္ဖို႔ အိမ္ကေနထြက္ခဲ႔သည္။ ရင္ဦး တို႔ လမ္းထဲ ေရာက္ေသာ္လည္း အိမ္ထဲသို႔ မ၀င္ရဲ၍ နီးသည့္
လဘက္ရည္ဆိုင္ကေန ထိုင္ျပီးရင္ဦး အျပင္ထြက္အလာကို ေစာင့္ေသာ္လည္း ေန႔ခင္းဆယ့္တစ္နာရီ ေလာက္အထိ
အရိပ္အေယာင္ မျမင္ရပါ။ လမ္း ကႏွစ္ဖက္ထြက္လို႔ရသည့္ အတြက္ရဲထက္မျမင္သည့္ဖက္က ထြက္သြားခ်င္လည္း
သြားႏိုင္ရာ ခါတိုင္း ဒီအခ်ိန္ေလာက္ ဆိုရင္ ရင္ဦး ရွိတတ္သည့္ ေႏြးေႏြး တက္ေနေသာ ကိုရီးယား သင္တန္းဖက္သလ
ို႔ ာခဲ႔
သည္။ ဟိုေရာက္ေတာ့ဒီေန႕သင္ တန္းပိတ္သည္ ဟုသိရသည္။ရင္ဦး အေျခအေန ကို အန္တီခင့္ ဆီမွာ အစ္ေအာက

Jin_Kaleat Page 47
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

ၾကည့္ရင္ေကာင္းမည္ဟု အၾကံရျပီး ေစ်းထဲလိုက္သြား ေသာ္လည္း အန္တီ ခင္က ဒီေန႔ ဆိုင္ကို မလာပါ။

“မမခင္ ကို ဘာေျပာေပးရမလဲ ေမာင္ေလး”
“လမ္းၾကံဳလို႔ ၀င္တာပါ၊ ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး”
ဆိုင္ေစာင့္ ေပးေနသည့္ အမၾကီးကလည္း ရင္ဦးတို႔ အိမ္သားမဟုတ္၍ဘာမွသိမွာ မဟုတ္ပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ ရဲထက္ စိတ္ပ်က္
လက္ပ်က္ ႏွင့္ အိမ္ျပန္လာခဲ႔သည္။ တေန႔လံုး ေလွ်ာက္သြားေနလို႔ ေျခေထာက္ေတြ လည္း ေညာင္းခ်ိေနေပျပီ။ ညေနခင္း
ဆိုရင္ေတာ့ စက္ဘီးႏွင့္ ထြက္ရမည္ဟု စိတ္ကူးကာ ခါတိုင္း မစီးဘဲ ပစ္ထားသည့္ အိမ္က စက္ဘီး ကိုေအာက္ခ်
ထားလိုက္သည္။ အိမ္က လူေတြကေတာ့ ရဲထက္ အျပဳ အမူေတြကို သိပ္ျပီးထူးျခားသည္ မထင္ၾကပါ။ ရဲထက္ကလည္း
အရင္ထဲက သိပ္ အိမ္ကပ္လွသည္ မဟုတ္။ညေန ဖက္က်ေတာ့ ဦးတိုက္ေမာင္းဆီ လက္ေ၀ွ႕ က်င့္ ဖို႔ေတာင္ မသြားဘဲ
ရင္ဦး ရွိႏိုင္မည္ ထင္သည့္ေနရာ ေတြ ေလွ်ာက္သြားေနမိ၏။ လဘက္ရည္ဆိုင္၊ ဂိမ္းဆိုင္ မွအစ စိတ္ညစ္ညစ္ ႏွင့္
အရက္ေသာက္မလားဟု အရက္ ဆိုင္ေတြပါ လိုက္ရွာ ရင္း အိမ္ကုိ ည ရွစ္နာရီ ေလာက္မွ ျပန္ေရာက္သည္။ တေန
ကုန္ပင္ပန္း ထားလို႔ ညက် ေတာ့ အိပ္လို႔ ေပ်ာ္သြားေသာ္လည္း အိပ္မက္ ဆိုးေတြ မက္ျပီး ျပန္လန္လ
႔ န္႔ ႏိုး၏။
အိပ္မက္ေတြ ကလည္း အမ်ိဳးမ်ိဳးပင္ တခုတြင္ ရင္ဦးက ရဲထက္၏ ငယ္ပါကို ဒါးၾကီး နွင့္ ခုတ္ျဖတ္၏။ ေနာက္တခု မွာေတာ့
ရင္ဦးကတရားရံုးမွာ သူ႕ကို မတရားျပဳက်င့္သည့္ေလ်ာ္ေၾကးအေန ႏွင့္ ရဲထက္၏ အဂၤ ါကို သူေယာက္်ား ဘ၀ ေျပာင္းဖို႔
အတြက္ ရလိုေၾကာင္း ေျပာသည္။ တရားသူၾကီး ကလည္း ေပးေစဟု အမိန္႕ခ် သည္။ ရဲထက္ ကိုယ့္ပစၥည္း ကိုလက္ျဖင့္
အုပ္ျပီး မေပးဘူး၊ မေပးဘူး ဟု ေအာ္ရင္း အလန္တ
႔ ၾကား ႏိုးလာရသည္။ေနာက္ေန႔ မနက္က်ေတာ့ အိပ္ယာထ
ေနာက္က်သြားသည္ ႏွင့္ ရင္ဦး တို႔ အိမ္ဖက္ မသြားေတာ့ဘဲ ကိုရီးယား သင္တန္း ဖက္သို႔ တန္းလာခဲ႔သည္။
သင္တန္းလႊတ္ခ်ိန္ က်ရင္ေတာ့ ေႏြးေႏြး ကိုၾကိဳ ဖို႔ ရင္ဦး မလြဲ မေသြလာလိမမ
္႔ ည္ဟု တြက္မိသည္။ ေႏြးေႏြး ေရွ႕မွာေတာ့
ေျပာလို႔ မေကာင္းေပ။ တေနရာရာ မွာ စကားေျပာခ်င္သည့္ အေၾကာင္း ရင္ဦးကို ေျပာရမည္။ ခါတိုင္း ေႏြးေႏြး ႏွင့္
စကားေျပာခ်င္သူက ရင္ဦး ႏွင့္ ေျပာခ်င္သည္ ဆိုရင္ ေႏြးေႏြး အံၾ႔ သလိမမ
္႔ ည္ ထင္ပါသည္။သို႔ေသာ္လည္း
သင္တန္းလႊတ္သည္ အထိ ရင္ဦး လံုး၀ ေရာက္မလာပါ။ အတန္းျပီး လို႔ ေႏြးေႏြး ထြက္လာသည့္ အခါ ရဲထက္ကုိ
ေတြ႕ေတာ့ အံ့ၾသေန၏။ လည္ဟိုက္ ကိုယ္ၾကပ္လက္ျပတ္ အစိမ္းႏုေရာင္ ႏွင့္ ေနာက္ကြဲစကပ္ အရွည္ အနက္ေရာင္
၀တ္ထားသည့္ ေႏြးေႏြး ရဲထက္နားသို႕ သြက္လက္စြာ ေရာက္လာသည္။
“ရဲထက္ … ဘယ္ကို လာတာလဲ”
“ဟို … ဟိုဒင္းေလ”
မ်က္နွာပန္းႏုေရာင္ေလးႏွင့္ ေႏြးေႏြးျပံဳးေနသည္။
“သိပါတယ္၊ ရင္ဦး ဒီေန႕ မလာႏိုင္မွန္း သိလို႔ လာတာမဟုတ္လား”
“ရင္ဦး က ဘာလို႔ မလာတာလဲ”
“သိရက္သားနဲ႔ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနျပန္ပါျပီ။”
လူခ်င္း ထိလုမတတ္ ကပ္ေနသည့္ ေႏြးေႏြး ဆီကေရေမႊးနံ႔ သင္းသင္းေလးကိုရႈရင္း ခါတိုင္းလိုေႏြးေႏြး၏ အလွ
အပေတြကို ၾကည့္ရႈ႕ခံစား ဖို႔ ရဲထက္ေမ႔ ေလ်ာ့ေနသည္။
“ဘာလုပ္ေနတာလဲ”
ေႏြးေႏြး စိတ္မရွည္သလို ေျပာလိုက္မွ ရဲထက္ စက္ဘီးကိုတြန္းျပီး ေႏြးေႏြး ေဘးမွာ ယွုဥ္ေလွ်ာက္လိုက္သည္။ သူမ
ကေတာ့ ရင္ဦး မရွိခိုက္ တမင္လာသည္ဟု ထင္ေပမည္။
“ရင္ဦး မလာတာ ရဲထက္ ဘယ္လိုသိလဲ”

Jin_Kaleat Page 48
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

“တကယ္ မသိတာ”
“ဒါဆို ဘာလိလ
ု႔ ာတာလဲ”
ရင္ဦး ကိုေတြဖ
႔ ို႔ ဆိုတာေျပာလို႔ မျဖစ္ပါ။
“မသိဘူးေလ၊ လာခ်င္စိတ္ေပါက္လာလို႔”
“ရဲထက္က ရယ္ရတယ္၊ သူမ်ားေတြေတာ့ ဘယ္လိုထင္မလဲ မသိဘူး၊ ရင္ဦးလဲမလာေရာ ရဲထက္နဲ႔ ျပန္တယ္ လို႔”
ခ်ိဳၾကည္ေသာ အသံ၊ ရႊန္းလဲ႔သည့္ မ်က္၀န္းတို႔၏ ဆိုလိုရင္းေတြကိုရဲထက္ နားလည္ပါသည္။ ဟိုတေန႕ကသာ အဓမၼမႈ
တခုကို မလြန္က်ဴးမိပါလွ်င္ ဒီေန႔ အခြင့္ အေရးကို ရဲထက္ အပိုင္အသံုးခ်မိမွာေသခ်ာသည္။ ခုေတာ့ ရင္ ဦး မ်က္ႏွာကို
ျမင္ေယာင္ရင္း ရဲထက္ မအီမလည္ ခံစားေနရသည္။ ရင္ဦး ကိုလည္း မတရားၾကံ၊ ရင္ဦးက သူ၏ ရည္းစား လို႔ သတ္မွတ္
ထားသည့္ မိန္းကေလး ကိုလည္း ရဲထက္က အခြင္႔ အေရးယူျပန္သည္ ဆိုလွ်င္ ဘယ္လို မွ မျဖစ္သင့္ပါ။
“ဘာေတြ စဥ္းစားေနတာလဲ”
“ဘာမွ မဟုတ္ပါဘူး၊ ရင္ဦး ထူးထူး ျခားျခား ဒီေန႔ မလာလို႔”
“ဟယ္ …ရဲထက္ တကယ္ မသိတာ”
“ရင္ဦး ဘာျဖစ္လို႔ တုန္း”
“ေႏြးေတာင္ ညမွ သိလို႔ ေမေမ႔ ကိုေခၚျပီး သြားေမးရေသးတယ္”
ရဲထက္ ရင္ထဲ၀ုန္းဒိုင္းက်ဲသြားသည္။ ရင္ဦး ရူးရူးမိုက္မိုက္ ႏွင့္ တခုခု မဟုတ္မဟပ္ၾကံလိုက္မွာ စိုးရိမ္မိ၏။
“ဘာ …ဘာ ..ျဖစ္လလ
ို႔ ဲဟင္”
“သူကေတာ့ ေခ်ာ္လဲတယ္ေျပာတာပဲ၊ ပုခံုးက အဆစ္လြဲတယ္၊ ခါးက ဘာျဖစ္တယ္ဆိုလား၊ ေျခေထာက္ကိုလဲ ေဆးစည္း
ထားရတယ္၊ ေႏြးကေတာင္ ရဲထက္ နဲ႔ ရန္ျဖစ္ျပန္ျပီလားလို႔ ေမးမိေသးတယ္”
“ေတာ္ ..ေတာ္ ထိသြားတာေပါ့”
“လမ္းေတာင္ မေလွ်ာက္ ႏိုင္လို႔ ဆိုက္ကားနဲ႔ ျပန္လာတာတဲ႔၊ အိမ္ထဲလဲ ေရာက္ေကာပံုလဲတာပဲ၊ ေႏြးထင္တာ ေတာ့
ရန္ျဖစ္တယ္ ထင္တာပဲ၊ ရဲထက္ ျမန္မာ့လက္ေ၀ွ႕ ျပလိုက္တာမဟုတ္ပါဘူးေနာ္”
“ဟာ”
ရဲထက္ ဘာေျပာလို႔ ေျပာရမွန္း မသိျဖစ္သြားသည္။ ရင္ဦး ဟိုတေန႕ကဘယ္လို ျပန္သြားသည္ ဆိုတာကို ေတာ့မွန္းဆလို႔
ရသြားသည္။ လယ္ကြင္းစပ္က ပတ္ထြက္သြားတာျဖစ္မည္။ ျပိဳေနေသာ တိုက္ပ်က္ၾကီး၏ တျခားဖက္ မ်က္ႏွာစာတြင္
ထြက္ေပါက္တခုရွိခ်င္ ရွိေနႏိုင္သည္။ ရဲထက္ လမ္းမွာ ေစာင့္ေနႏိုင္ေၾကာင္း ရင္ဦး တြတ္ဆမိပံု ရ၏။ လယ္ကြင္း
ဖက္ကေနပတ္သြားလိုက္လွ်င္ တျခားရပ္ကြက္ တခုသို႔ ျပန္ေရာက္မည္ ျဖစ္ျပီး ဆိုက္ကားဂိတ္ လည္း ရွိပါသည္။

“ရဲထက္”
“ဟင္”
“ယူ႕ စက္ဘီးက တြန္းလိပ
ု႔ ဲရတယ္လား”
“စီးသြား မလား”
“အင္း … ေနပူလို႔”
မတတ္သာပဲ စက္ဘီးေပၚတက္လိုက္ရသည္။ ေႏြးေႏြး ေစြ႕ကနဲ ေနာက္ခံုမွာ တက္ထိုင္လိုက္သည့္ အခါ ရင္သား အိအိ
ေတြက ရဲထက္ေက်ာျပင္ကို ထိကပ္သြား၏။

Jin_Kaleat Page 49
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

“ေျဖးေျဖး နင္းေနာ္”
“အင္းပါ”
တလမ္းလံုး ေႏြးေႏြးက စကားေတြ ေဖါင္ေနသေလာက္ ရဲထက္က ေမးတခြန္း ေျဖတခြန္း ေလာက္သာေျပာမိ သည္။ ခ်ိဳင္႔
ေဆာင့္လွ်င္၊ ေကြ႕လိုက္ေရွာင္လိုက္လွ်င္ ေႏြးေႏြး ရင္သားေတြက ရဲထက္ေက်ာျပင္ကို လာလာ၍ က်ီစယ္၏။ အစပိုင္းမွာ
ကပ္မိလွ်င္ ေႏြးေႏြး ျပန္ျပန္ျပီး ခြာေသာ္လည္း ေနာက္က်ေတာ့ ဒီလိုျဖစ္ေအာင္ ရဲထက္က တမင္လုပ္ေနသည္မ်ား
ထင္သြား သလားမသိပါ။ လံုး၀ ျပန္မခြာေတာ့။ ေႏြးေႏြး၏ အထိအေတြ႕က မိန္းမူးဖြယ္ ေကာင္းသည္မွန္ေသာ္လည္း
ရဲထက္က ေတာ့စိတ္ႏွင့္ ကိုယ္ႏွင့္ မကပ္လို႔ ရင္ခုန္ဖို႔ ေမ႔ ေလ်ာ့ေနမိသည္။ေႏြးေႏြး တိလ
ု႔ မ္းထိပ္အေရာက္တြင္ ပုခံုးကို
အသာတိျု႔ ပီး
“ဒီမွာပဲ ဆင္းမယ္ ေနာ္”
လိုတာထက္ပို၍ ေရွ႕ကို ကိုင္းညႊတ္ရင္းေျပာလိုက္သည့္ ေႏြးေႏြး စကားေၾကာင့္ ရဲထက္ လမ္းထိပ္မွာ ရပ္ေပး လိုက္၏။
“ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ရွင့္၊ ေနာက္လဲ ၾကံဳရင္စီးပါဦးမယ္”
ရင္ဦး မလာႏိုင္သေရြ႕လာၾကိဳ ႏိုင္ေၾကာင္း ေႏြးေႏြး နိမိတ္ျပလိုက္ျခင္းဟု နားလည္မိေသာ္လည္း ရဲထက္ ႏႈတ္ဆြံ႕
ေနမိသည္။ အခုအခ်ိန္ မွာ ေႏြးေႏြး မသိမသာေပးလာေနသည့္ ေျမာင္းအတိုင္း ေရကိုလႊတ္ေပးလိုက္လွ်င္ အဆင္ေျပသြား
မွာကိုသိေသာ္ လည္း ရင္ဦး အတြက္ တပူေပၚ ႏွစ္ပူဆင့္ သလို ျဖစ္ေအာင္ မလုပ္ရက္ပါ။ ဒါ ေၾကာင္႔ ျပံဳးရံုပဲ ျပံဳးျပလိုက္
ျပီး ေႏြးေႏြး ေက်ာခိုင္း သြားသည္ ႏွင့္ ခါတိုင္းလို ေနာက္ေက်ာ အလွကိုလိုက္ျပီး ရင္ခုန္ခံစားမေနေတာ့ဘဲကိုယ့္လမ္းသာ
ကိုယ္ျပန္နင္းခဲ႔၏။ ရင္ဦး ေနေကာင္းသည့္ အခ်ိန္ကိုေစာင့္ၾကည့္မည္။ သူေပးလာသည့္ အျပစ္ကို ခံယူျပီးမွ က်န္တာေတြ
ဆက္စဥ္းစားမည္ဟု ဆံုးျဖတ္လိုက္မိသည္။ အဲဒီေလာက္ အထိ ေတာ့ ေႏြးေႏြး စိတ္ရွည္ လိမမ
္႔ ည္ဟု ရဲထက္ ေမွ်ာ္လင့္
ေနမိပါသည္။ေႏြးေႏြး သင္တန္း အခ်ိန္ကိုသိေနေသာ္လည္း ေနာက္ရက္ေတြက်ေတာ့ ရဲထက္ လိုက္မသြား ျဖစ္ေတာ့ပါ။
အဲ ဒီ လမ္းေၾကာင္း ကို ေရွာင္ထားသည္။ တရက္လာျပီး ေပ်ာက္သြားသည့္ရဲထက္ကို ေႏြးေႏြး ဘယ္လိုေတြးေနမည္ ေတာ့
မသိေပ။ ရဲထက္ ေစ်းဖက္ ကိုေတာ့ မေရာင္မလည္သြားပါသည္။ အန္တီခင္ ဆိုင္ျပန္ထြက္တာ ျမင္သည့္ အခါ မေနႏိုင္ဘဲ
သတင္း၀င္ေမးမိသည္။ မိန္းမေတြ တရုန္းရုန္း ႏွင့္ ဆိုင္ထဲကို ၀င္ရမွာ မ်က္ႏွာပူေသာ္လည္းမတတ္ႏိုင္ေတာ့ပါ။
“၀ဋ္ လည္တာေဟ႔ ၀ဋ္လည္တာ၊ အရင္က သူခ်ည္းပဲ ေဆာ္လာတာ၊ ခုခံရမွ မွတ္မယ္”
“ေခ်ာ္လဲ တာဆို”
ရဲထက္၏ မရဲတရဲ အေမး ကို အန္တီခင္က မ်က္ႏွာၾကီးရံႈ႕မဲျ႔ ပီး
“ေခ်ာ္လဲတာ အဲဒီေလာက္ ျဖစ္မလားဟဲ႔၊ သူတမင္ညာေျပာတာ တအိမ္လံုးသိတယ္”
“သက္သာရဲ႕လား အန္တီခင္”
“ဓါတ္မွန္ ရိုတ္ၾကည့္ေတာ့ က်ိဳးတာပဲတ
႔ ာ မရွိဘူးေျပာတာပဲ၊ သူက သိုင္းခ်ရင္း ဟိုဟာျဖစ္ဒီဟာ ျဖစ္နဲ႔ ဆိုေတာ့ ျပေနက်
တရုပ္ေဆးဆရာ ရွိတယ္၊ သူကေဆးစည္း ေပးထားတယ္၊ရင္ဦး တလေလာက္ေတာ့ ေျချငိမ္မယ္ ထင္ ပါရဲ႕”
အန္တီခင္ ေျပာပံုအရဆိုရင္ သိပ္ေတာ့ စိုးရိမ္စရာ မရွိပါ။ ရဲထက္ကလည္း ျပင္ပဒါဏ္ရာေတြ အတြက္သိပ္စိတ္မပူပါ။ ရင္ဦး
ခံႏိုင္ရည္ ရွိမည္ကိုေတြး မိသည္။ ရင္ဦး၏ စိတ္ပိုင္း ဆိုင္ရာ အတြက္ကေတာ့ ခုတိုင္ေအာင္ စိတ္မေအးႏိုင္ေသးပါ။ ျဖစ္ခဲ႔
သမွ် အေၾကာင္း စံုကို မသိသည့္ အန္တီခင္က လည္း ဒါကိုနားလည္မွာ မဟုတ္။
“အိမ္မွာ ေနေတာ့လည္း တဆူဆူ နဲ႔ အိမ္ က လူေတြရန္လုပ္ေနတာပါပဲ”
ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသဖို႔ မလုပ္တာကိုပဲ ေတာ္လွျပီဟု ရဲထက္ထင္သည္။ ေစ်းကျပန္လာျပီး လဘက္ရည္ ဆိုင္မွာ
သူငယ္ခ်င္းေတြ ေတြ႕လို႔ ၀င္ထိုင္မိရာ သူတို႕ကလည္း ၾကားသမွ် ရင္ဦး သတင္းေတြ ေျပာၾက၏။ သူ တို႕ကလဲရင္ဦး

Jin_Kaleat Page 50
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

တေနရာရာ မွာရန္ျဖစ္ခဲ႔သည္လို႔ ပဲထင္ၾကသည္။

“တေယာက္ခ်င္း ဆိုရင္ ရင္ဦးက မႈမွာမဟုတ္ဘူး၊ လူမ်ားလို႔ ခံလာရတာ ျဖစ္မယ္၊ မယံုရင္္ ၾကည့္ေန ရင္ဦးေန
ျပန္ေကာင္းတာနဲ႔ သူ႕ကိုေဆာ္တဲ႔ ေကာင္ေတြ ျပန္လိုက္ေဘေတာ့မွာ၊အဲဒီက်မွ ဘယ္ေကာင္ေတြ ဆိုတာသိရမွာပဲ”
ရင္ဦး ေနျပန္ေကာင္းလာလို႔ လာျပန္လက္စားေခ်ရင္လည္း ရဲထက္လည္စင္းေပးလိုက္ပါမည္။ ႏႈတ္နည္းစြာ ျငိမ္ ေနေသာ
ရဲထက္ကို သူငယ္ခ်င္းေတြက
“မင္းကလဲ ရင္ဦးနဲ႔ ေရာေပ်ာက္ေနတယ္၊ ဟိုေကာင္ မေလးက ဆိုင္ေရွ႕က ခနခန ျဖတ္တယ္၊ မင္းရွိလားလို႕လာ ရွာတာ
ျဖစ္မယ္”
“ဘယ္သူလဲ”
“ေႏြးေႏြးေပါ့ဟ၊ သူလဲ ရင္ဦး မလာႏိုင္တာနဲ႔ မင္းကို အခြင့္အေရး ေပးခ်င္ေနပံုရတယ္၊ ၾကိတ္ထည့္လိုက္ကြာ”
“မေကာင္းပါဘူး ကြာ”
“နင့္ၾကီးေတာ္ မေကာင္းတာလား၊ အစကျဖင့္ ရင္ဦးရႈပ္ေနလို႔ဆို”
“ငါ ဒီလို အခ်ိန္မွာ အခြင့္ေကာင္း မယူဘူး၊ သူျပန္ထြက္လာႏိုင္မွ တရားသျဖင့္ ယွဥ္မယ္”
ရဲထက္ကို ဘယ္သူမွ နားမလည္ႏိုင္ၾကပါ။ အျဖစ္မွန္ကို မသိသည့္ သူေတြကို ရဲထက္ အျပစ္မတင္သလို ရွင္းျပလို႔
ကလည္း မျဖစ္၍ ဒီတိုင္းျငိမ္ေနလိုက္ရပါသည္။
“တရားသျဖင့္ ယွဥ္ရေအာင္ ေယာက္်ားခ်င္း မိလ
ု႔ ားဟ၊ မဟုတ္ မဟတ္လုပ္ေနတာက ရင္ဦးေလ”
“ငါက သူကိုယ္တိုင္ ေက်ေက်နပ္နပ္ ဖယ္ေပးတာမ်ိဳးလိုခ်င္တာ”
“မင္းလဲ ေၾကာင္သြားျပီ”
မခ်ိျပံဳး ႏွင့္ပဲ ရဲထက္ေျပာသမွ် ခံလိုက္ပါသည္။ ရင္ဦး ကို အႏိုင္ရလိုက္သည့္ တိုက္ပြဲ အေၾကာင္း ကို ဆရာျဖစ္သူ
ဦးတိုက္ေမာင္း ကိုပင္ ရဲထက္ေျပာမျပပါ။ ရင္ဦး ႏွင့္ ျပႆနာျဖစ္ျပီးစ သံုးေလး ရက္ေလာက္ ေလ႔က်င့္ေရး ပ်က္
ေသာ္လည္း ေနာက္ရက္ေတြ မွာေတာ့ ျပန္သြားျဖစ္သည္။ ဦးတိုက္ေမာင္း ၏ သင္ၾကားမႈေတြ သာမရရွိခဲ႔ လွ်င္ အခု
တၾကိမ္ရန္ပြဲ မွာ ရံႈးနိမ္႔သူက ရဲထက္ပဲ ျဖစ္ဦးမွာ ေသခ်ာပါသည္။ဦးတိုက္ေမာင္း ဆီသြားသည့္ တညေနတြင္ ေဒၚခင္ေလးရီ
ႏွင့္ လမ္းမွာေတြ႕၏။ ပြေယာင္းေယာင္းဆံပင္၊ အဆီ ျပန္ ေနသည့္မ်က္ႏွာ၊ ေလးလံေသာ ေျခလွမ္းေတြ ႏွင့္ ေဒၚခင္ေလးရီ
ဦးတိုက္ေမာင္း ဆီက ျပန္လာတာ ေသခ်ာ သည္။ မ်က္လံုးေတြ ကေတာ့ ရီေ၀လို႔ ေန၏။ ရဲထက္ကို ေတြ႔သည္ ႏွင့္ ရင္ဦး
သတင္းေတာ့ေပးရွာသည္။
“အိမ္ထဲမွာ တုတ္ေကာက္ နဲ႔ လမ္းသြားေနျပီ၊ မင္းေမးတဲ႔ အေၾကာင္း ကို အန္တီေျပာျပလိုက္ပါတယ္”
“ဘာေျပာလဲ အန္တီခင္”
“အဲဒီ ေကာင္ အေၾကာင္း လာမေျပာနဲတ
႔ ဲ႔၊ အန္တီလဲ ေျပာပစ္လိုက္တယ္”
“ဘာျဖစ္လို႔ လဲအန္တီ”
“မင္းက မွ သူ႔သတင္း ေမးေဖၚရေသးတယ္ေလ၊ သူ႕လက္ခ်က္နဲ႔ မင္း ခံလိုက္ရတုန္းက သူေမးလိလ
ု႔ ား၊ အဲဒါ ေျပာျပလိုက္
ေတာ့ အံၾကီးၾကိတ္ျပီး လွည့္ထြက္သြားတာပဲ”
ရင္ဦးမွ ရဲထက္ကို စိတ္မနာလွ်င္ နာမည့္သူမ ရွိေတာ့ပါ။ အန္တီခင္ ႏွင့္ စကားျဖတ္ျပီး ဦးတိုက္ေမာင္း ဆီဆက္ လာ ခဲ႔ရာ
အိမ္ေရွ႕က အုတ္ကန္ေလး မွာ ေရခ်ိဳးေနသည့္ ဦးတိုက္ေမာင္း ကိုေတြ႕ရသည္။
“ငါက မင္း မလာေတာ့ဘူး လိထ
ု႔ င္ျပီး ေရေတာင္ခ်ိဳးေနျပီ၊ ဒီေန႔ေတာ့ ကိုယ့္ဖာသာပဲ က်င့္ေတာ့ေဟ႕”

Jin_Kaleat Page 51
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxx

ရဲထက္ ရန္ကုန္ကို သံုးေလးရက္ ေလာက္ သြားလိုက္ရသည္။ ကိုရဲထြဋ္ လူၾကံဳ ႏွင့္ ပစၥည္းေတြ ေပးလိုက္သည့္အျပင္
ေငြလည္း လႊဲလိုက္၍ သြားယူရျခင္း ျဖစ္သည္။ ေရာက္တုန္းေပါက္တုန္း ရန္ကုန္က အမ်ိဳးအိမ္က လည္း ဆြဲထား၍ ႏွစ္ရက္
ေလာက္ႏွင့္ ျပန္ဖို႕ကို ဟိုလည္ဒီသြား ႏွင့္ ေလးရက္ ေလာက္ၾကာသြားသည္။ ေခတ္ဆန္ဆန္လွပသည့္ ရန္ကုန္သူ
ေခ်ာေခ်ာ ေလးေတြကို ျမင္ရင္ ေႏြးေႏြး ကို သတိရသည္။ နယ္ျမိဳ႕ ေလးမွာ ေနေသာ္ လည္း ေႏြးေႏြး၏ အျပင္အဆင္က
ျမိဳ႕ ၾကီးသူေတြ ႏွင့္ တန္းတူသည္။ ေႏြးေႏြးကိုသတိရေတာ့ ရင္ဦး အေၾကာင္း လည္း ေတြးမိပါသည္။ ရန္ကုန္က
မိန္းမရွာေတြကို ျမင္ရင္လည္း ခ်စ္ဦးေမာင္ မ်ားျဖစ္ေနမလားဟု လိုက္ၾကည့္ မိပါေသး၏။ရန္ကုန္ က ျပန္ေရာက္ျပီး
ေနာက္တေန႕သူငယ္ခ်င္း ေတြ ႏွင့္ လဘက္ရည္ဆိုင္ ထိုင္ေနစဥ္ ဆိုင္ေရွ႕ကေန စက္ ဘီးကေလး ႏွင့္ ျဖတ္သြားေသာ
ေႏြးေႏြး ကိုျမင္လိုက္ရသည္။ ဆိုင္ထဲကို ေသေသခ်ာခ်ာ လွမ္းၾကည့္သြားတာ ကို လည္း ေတြ႕ရသည္။
“ေဟ႕ေကာင္၊ ဟိုမွာ ေႏြးေႏြးကြ၊ ရင္ဦး ဆီသြားတာျဖစ္မယ္”
“ေအး …ျမင္တယ္”
ေျပာလို႔ မဆံုးေသးခင္ ေႏြးေႏြး ထြက္သြားတဲ႔ ဖက္က ဆူဆူညံညံ အသံေတြ ၾကားလိုက္ရသည္။ တေယာက္က ထ
ၾကည့္လိုက္ျပီး
“ရဲထက္၊ ဟိုမွာ ေႏြးေႏြး လဲေနတယ္၊ ဘာျဖစ္လလ
ို႔ ဲ မသိဘူး၊ သြားၾကည့္လိုက္ဦး”
“မင္းတို႔ လဲ လုိက္ခဲ႔ေလ”
“တို႔ နဲ႔ ဘာဆိုင္လိုတ
႔ ုန္း၊ ဒါက မင္းကိစၥ”
ဘယ္သူမွ မလိုက္သျဖင့္ ရဲထက္တေယာက္ထဲ အသံၾကားရာဆီ ေျပးခဲ႔ရသည္။ ဆိုင္ႏွင့္ ဓါတ္တိုင္ တတိုင္စာ
ပင္မေ၀းေသာ ေနရာမွာ ေႏြးေႏြးစက္ဘီးေလး လဲက်ေနသည္။ ေႏြးေႏြး လည္းမတ္တပ္ျပန္ရပ္ ႏိုင္ေနျပီျဖစ္ သည္။
“ဘာျဖစ္သြားတာလဲ ေႏြးေႏြး”
မႏိုင့္တႏိုင္ ႏွင့္ စက္ဘီးကို ျပန္ေထာင္ေနသည့္ ေႏြးေႏြး ကို ၀ိုင္းကူေပးရင္း ေမးလိုက္သည္။ ရဲထက္ကို ျမင္ရလို႕ ငိုမဲမ
႔ ဲ႔
မ်က္ႏွာ ေလး ၀င္းသြား၏။
“ေခြး ႏွစ္ေကာင္က သူတို႔ ခ်င္းကိုက္ရင္း စက္ဘီးေရွ႕အတင္း ၀င္လာတာ လန္႔ ျပီး အတင္းေကြ႔ ေရွာင္လိုက္တာ
လဲေတာ့တာပဲ”
“ခုဘယ္လိုေနလဲ”
“ဒီမွာ ပြန္းသြားတယ္”
တံေတာင္ဆစ္ ျဖဴျဖဴ ေလးမွာ က်ပ္ျပား၀ိုင္း ေလာက္ပြန္းသြား၏။ ဘယ္ေနရာေတြ ထိသြားေသးလဲဟု ေႏြးေႏြး ကို
ၾကည့္လိုက္မိရာ ေမာ့ၾကည့္ ေနသည့္ မ်က္၀န္းညိဳညိဳ ၾကီးေတြ ႏွင့္ တည့္တည့္တိုးသည္။
“ဘယ္ေပ်ာက္ေနတာလဲ”
“အိမ္က ခိုင္းလိုက္လို႔ ရန္ကုန္သြား ေနတာ၊ မေန႕ကမွျပန္ေရာက္တယ္”
“ေအာ္ … ဒါေၾကာင့္ မေတြ႕တာကိုး”
အသားေရာင္ ကိုယ္ၾကပ္ စပို႔ရွပ္ ႏွင့္ ေခ်ာကလက္ေရာင္ရင့္ရင့္ စကပ္ ၀တ္ထားသည့္ ေႏြးေႏြးကို အမွတ္မဲ႕ ေငး ေနမိရာ
ေႏြးေႏြး ကလည္း ရဲထက္ မ်က္လံုးေတြထဲကို ျပန္စိုက္ၾကည့္၏။

Jin_Kaleat Page 52
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

“နာတယ္”
ရုတ္တရက္ ေႏြးေႏြးကေျပာလိုက္ လို႔ သူမၾကည့္ရာဆီ လိုက္ၾကည့္လိုက္ရာ ဘယ္ဖက္ဒူးေခါင္း ျဖဴျဖဴေလး ဆီမွ ေသြးေတြ
တစက္စက္စီးက် ေနသည္ကို ျမင္လိုက္ရသည္။ စကပ္အတိုေၾကာင့္ ဒူးေခါင္း က အကာအကြယ္မဲစ
႔ ြာ ျဖင့္ လမ္းမႏွင့္
ထိခိုက္မိသြားတာျဖစ္မည္။ အမွတ္တမဲ႔ ကုန္းၾကည့္လိုက္ျပီးမွ သတိရျပီး ျပန္မတ္လိုက္ရသည္။
“ေသြးေတြ ေတာ္ေတာ္ မ်ားလား ဟင္”
ကိုယ့္အနာကိုယ္ျပန္ မၾကည့္ရဲသည့္ ေႏြးေႏြး ကေမးလိုက္သည္။
“ထြက္ေနတာပဲ၊ ေဆးခန္းသြားမလား”
“ဟာ ဒီေလာက္ေလး နဲ႔ မသြားခ်င္ပါဘူး၊ ဘယ္လိုလုပ္ရင္ေကာင္းမလဲ ဟင္ ရဲထက္”
အားကိုးတၾကီးေမးလာေတာ့ ရဲထက္ စဥ္းစားရေတာ့သည္။ ဒီေနရာ ႏွင့္ အနီး ဆံုးက သူ႔ အိမ္ျဖစ္သည္။ ေႏြးေႏြး စက္ဘီး
ေထာက္ကို တြန္းျဖဳတ္လိုက္ျပီး
“လာ …တက္”
“ဘယ္လဲ”
“တို႔ အိမ္ကို”
“အို”
ပါးစပ္က အာေမဋိတ္သံေလး တခုထြက္လာေသာ္လည္း ေႏြးေႏြး က ျငိမ္ျငိမ္ေလး ေနာက္ကလိုက္လာပါသည္။
စက္ဘီးေပၚမွာ ထိုင္လိုက္၍ ကိုယ့္ဒူး ကိုယ္ျပန္ျမင္ရသည့္ အခါ

“ေသြးေတြ အမ်ားၾကီးပဲ၊ နာလဲ အရမ္းနာတယ္ ရဲထက္ရယ္၊ လုပ္ပါဦး”

ရဲထက္ေက်ာျပင္ကို မွီကပ္ရင္းေျပာလိုက္ရာ ရဲထက္လည္း အားသြန္ျပီး နင္းရေတာ့သည္။ ကလူသလိုျမဴသလိုမဟုတ္ဘဲ
ထိထိမိမိ ဖိကပ္ေနသည့္ ရင္သားအိအိမြမြ ေတြအေပၚမွာေတာင္ ရင္မခုန္အားေတာ့ပါ။ အိမ္ေရွ႕ ေရာက္ သည္ ႏွင့္ ျခံတံခါး
ကို ျမန္ျမန္တြန္း ဖြင့္လိုက္ျပီး
“လာ …လာ”
အရင္ဆံုး ဒါဏ္ရာကို ေရေဆး ရမည္ကို သတိရျပီး ေႏြးေႏြး ကို အိမ္ေဘးဖက္ ေရတိုင္ကီဆီ ေခၚသြားျပီး
“ဖိနပ္ခ်ြတ္ျပီး ဒီတုံးေလး ေပၚကို ေျခေထာက္တင္လိုက္”
မ်က္လံုးေလး မွိတ္ျပီး ေျခေထာက္ကေလး ေျမွာက္ကာ ရဲထက္ေျပာသလိုလုပ္လိုက္သည္။ ေရဖလား အျပည့္ ခပ္
ကာေလာင္းခ်မည္ ဟန္ျပင္လိုက္ျပီးမွ
“စကပ္ ကိုမထား၊ ေရစို ကုန္လိမ္မ
႔ ယ္”
ေႏြးေႏြး က ေပါင္ရင္း အထိမတင္လိုက္ျပီး
“ရျပီလား”
ရဲထက္ရင္ထဲ ေျပာင္းဆန္သြား သည္ကိုတည္ျငိမ္ေအာင္ မနည္းထိန္းခ်ဳပ္လိုက္ရသည္။ ေနမထိေလမထိသည့္
ေပါင္တြင္းသားျဖဴျဖဴေတြက ႏုညက္ျပီး ပန္းႏုေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလးသန္းေနသည္။
“ရျပီ၊ ရျပီ”
ေရေတြ တခြက္ျပီးတခြက္ေလာင္းခ်လိုက္သည့္ အခါ ေသြးထြက္ အနည္းငယ္တန္႕သြားျပီး ဒါဏ္ရာေပၚလာ သည္။
သိပ္မမ်ားပါ။ ေသြးဆူသည့္ ေနပူခ်ိန္ မို႔ ေသြးထြက္မ်ားတာျဖစ္လိမမ
႔္ ည္။ ဒါဏ္ရာက မနက္ပါ။ ကတၱရာ လမ္း ႏွင့္

Jin_Kaleat Page 53
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

ပြတ္တိုက္ျပီး အေရခြံလန္တာ ေအာက္က အသားပါ ပြတ္မိသြားတာ ျဖစ္ပါသည္။

“ဒါဏ္ရာက မ်ားလားဟင္၊ အမာရြတ္ထင္မွာလား”
အေရးထဲ ေႏြးေႏြး က အလွပ်က္မွာ စိုးေနေသးသည္။
“မမ်ားပါဘူး၊ ဘာလဲ အတို မ၀တ္ရမွာ စိုးလိလ
ု႔ ား”
“ဟုတ္တယ္”
ေႏြးေႏြး စိုးရိမ္သင့္ပါသည္။ သူမ၏ ေပါင္တံ အရင္းမွသည္ ေျခဖ်ား အထိ ဘာအစြန္းအထင္းမွ မရွိ ၀င္းမြတ္ေနပါ သည္။
အၾကည့္ကို မလႊဲခ်င္လႊဲ ခ်င္ႏွင့္ လႊဲလုိက္ျပီးေနာက္
“ကဲ ေဆးသြားထည့္ရေအာင္”
“စပ္မွာလား”
“အမာရြတ္ ထင္ခ်င္လိုလ
႔ ား”

“ထည့္မယ္၊ ထည့္မယ္”
ေႏြးေႏြး ကို အိမ္ေပၚေခၚခဲျ႔ ပီး ေဆးထည့္ဖို႔ အလင္းေရာင္ေကာင္းေကာင္းရသည့္ အိမ္ခါးပန္းမွာ ေႏြးေႏြး ကိုထိုင္ ခိုင္းထားခဲ႔
ျပီးေဆးရွာဖို႔ အိမ္ထဲ၀င္ရင္း မမနီနီထြန္း ကို ရွာသည္။ ေမေမ ကေတာ့ေစ်းသြား မွန္းသိသည္။ မမ က အခန္းထဲမွာ
အိပ္ေပ်ာ္ ေနတာျမင္ရ၏။ ဒီေတာ့မွ မနက္က မမ ေနမေကာင္းဟု ေျပာတာျပန္သတိရသည္။ ဒါ ေၾကာင့္ ကိုယ့္ဖာသာပဲ
လိုမယ္ထင္တာေတြကို ယူျပီး ျပန္ထြက္ခဲ႔သည္။
“ဘယ္သူမွ မရွိဘူးလား”
“မမ ရွိတယ္ အိပ္ေနလို႔၊ ပိုးေသေအာင္ အရက္ပ်ံေလာင္းမယ္ေနာ္၊ စပ္မယ္သိလား”
“စပ္ရင္ ေအာ္မွာေနာ္”
“ေအာ္ေပါ့”
အိမ္ခါးပန္းမွာ ေျခတြဲလဲခ်ထိုင္ေနသည့္ ေႏြးေႏြးေရွ႕မွာ ဒူးေထာက္ထိုင္လိုက္ျပီး အရက္ပ်ံ ပုလင္းကို ဖြင့္ကာ ဒူး ျဖဴျဖဴ
ေလးေပၚေလာင္းခ်လိုက္သည္။
“အား ….နာတယ္၊ အား”
ေႏြးေႏြး ေရွ႕ကို ငိုက္က်လာျပီး ရဲထက္ပုခံုးကို လက္ႏွင့္ ညွစ္သည္။ ဒူးကိုလည္း ေဘးကို အတင္းဖယ္သည့္ အတြက္
ေျခသလံုးေလး ကို ဖမ္းခ်ဳပ္ထားလိုက္ရ၏။ အားရေအာင္ေလာင္းျပီးလႊတ္လိုက္ခ်ိန္မွာ ေႏြးေႏြး မ်က္လံုးေတြမွာ
မ်က္ရည္ေတြရႊဲေန၏။
“စိတ္ခ်ရေအာင္ လုပ္လိုက္တာ၊ ေဆာရီးေနာ္”
“ရပါတယ္၊ အခုထိစပ္ ေနတုန္းပဲ”
ျပန္ေျဖသည့္ အသံေလးက ငိုသံပါေနလို႔ ရဲထက္သနား သြားသည္။ ေျခသလံုးမွာ ကပ္ေနေသးသည့္ ေသြးစ ေသြးနေတြကို
ရဲထက္က တစ္သွ်ဴးစကၠဴစ ႏွင့္ လိုက္သုတ္ေပးရင္း ဒါဏ္ရာကို ေလႏွင့္ အသာေလး မႈတ္ေပး သည့္ အခါမွာေတာ့
မ်က္ရည္ေတြ လည္ေနသည့္ မ်က္လံုးၾကီးေတြ ႏွင့္ ရဲထက္ကို ေႏြးေႏြး ၾကည့္ေန၏။ ေႏြးေႏြး ၏ေျခသလံုး ႏွင့္ တပိုင္းတစ
ျမင္ရသည့္ ေပါင္တံ တြင္ ေရႊေရာင္အေမႊး ႏုႏုေလးေတြ ကို အနီးကပ္ေတြ႔ ေန ရျပီး ရဲထက္ ေလႏွင့္ မႈတ္လိုက္တိုင္း
အေမႊးႏုႏု ေလးေတြ လႈပ္ရမ္းသြား သလိုထင္ရသည္။
“ေအး သြားတယ္ မဟုတ္လား”

Jin_Kaleat Page 54
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

“အင္း”
ေသြးစေတြ ေျပာင္သြားသည့္အခါ ထိခိုက္ဒါဏ္ရာေတြ ထည့္ရသည့္ အ၀ါေရာင္ ေဆးရည္ကို ဂြမ္းစႏွင့္ တို႔ လိုက္သည့္
အတြက္
“အဲဒါက ေရာစပ္လား”
“နဲနဲပါ”
ရြရြ ကေလး တို႔ေပးလိုက္သည့္ အခါ ေႏြးေႏြး ျပံဳးလာသည္။
“ဒါက မစပ္ဘူး”
ဒါဏ္ရာတ၀ိုက္သာမက ေဘးပတ္လည္မွာပါ ေသေသခ်ာခ်ာ ေဆးလိုက္တို႔ေပးရင္း အခုနက မျမင္ခဲ႔သည့္ ျမင္ ကြင္း
တခုကို ရဲထက္ ျမင္လိုက္ရျပီး အာေခါင္ေတြ ေျခာက္လာရသည္။လက္တုန္မသြားေအာင္မနည္းထိန္းထားရ၏။ ေျခေထာက္
ကိုခပ္ကားကား ေလး ထိုင္ေနသျဖင့္ ေႏြးေႏြး၏ အတြင္းပိုင္း အထိရဲထက္ ျမင္ ေနရ သည္။ ပန္းႏုေရာင္ပင္တီေလး၏
အလည္တည့္တည့္မွာ မိျု႔ ပီး ေဖာင္းေန၏။ ေနာက္ျပီး အ၀ါေရာင္ ဇာပန္းခက္ ေတြလည္း ရွိသည္။
“ရဲထက္”
အသံတုန္ေလး ႏွင့္ေခၚရင္း ေႏြးေႏြးက ေပါင္ကို မသိမသာေလး တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေစ႔သြားရာ ရဲထက္ျမင္ကြင္းကို
အျဖဴေရာင္ေပါင္ သားေတြကြယ္သြား၏။
“ျပီး …ျပီး ပါျပီ”
ရဲထက္ အသံကလည္း ထစ္ေငါ့ကာ အက္ကြဲေန၏။ ဂြမ္းစေလး ႏွင့္ ေဆးတို႔ေပးတာကို ရပ္လိုက္သည္ ႏွင့္ ေႏြး ေႏြး
အနည္းငယ္လန္တက္ေနသည့္ စကပ္ကို လက္ႏွင့္သပ္ခ်ရင္း ျငိမ္ေန၏။
“ေႏြးေႏြး”
ရဲထက္ေခၚလိုက္ေတာ့ ရဲထက္ကို ၾကည့္သည္။ မ်က္လံုးခ်င္း ဆံုမိသည့္ အခ်ိန္တြင္ ရဲထက္လည္း ဘာေျပာလို႔ ေျပာရမွန္း
မသိဘဲ ဒီတိုင္း ေငးေနမိ၏။ ေႏြးေႏြး ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနသည္။ တံေတြး မ်ိဳခ်ေနသလို လည္တိုင္
ေလး ကလည္းလႈပ္ လႈပ္သြား၏။ ရဲထက္လိုပင္ ေႏြးေႏြး လည္းေျပာစရာ စကားေတြ ရွာေဖြ ေနပံုရသည္။ ရဲထက္
စိတ္ကိုတင္း ျပီးထပ္ ေခၚလိုက္သည္။
“ေႏြးေႏြး”
မထူးေပမယ့္ ႏႈတ္ခမ္းေလး လႈပ္သြားသလိုလို ရဲထက္ ထင္သည္။ မ်က္၀န္းညိဳ ၾကီးေတြ၏ အၾကည့္က ပိုျပီး နက္ နဲ
နက္ရွိဳင္းလာသည္လို႔ ရဲထက္ခံစားရသည္။ လက္ထဲက ဂြမ္းစေလး ကိုလႊတ္ခ်ျပီး ေပါင္ေပၚတင္ထားသည္႔ ေႏြးေႏြး
လက္ကို ကိုင္မိ သည္။ လက္ကေလး တုန္ေနေသာ္လည္း မရုန္းပါ။ လက္ကို အေပၚက အုပ္ကိုင္ထားရင္း
ႏူးညံ့တင္းရင္းသည့္ ေပါင္သားေတြကိုပါ လက္ကထိမိေတာ့ ရင္ခုန္သံက ပိုဆူညံျမည္ဟိန္းလာ၏။ ေႏြးေႏြး ၏ မဟ တဟ
ႏႈတ္ခမ္းေလး က အနမ္းတခုကို ငံလ
႔ င္႔ ေနသည့္ပမာ ရွိေနသည္။ ရဲထက္၏မ်က္ႏွာက တေရြ႕ေရြ႕ တိုးကပ္ သြားေတာ့မွ
ေႏြးေႏြး မ်က္လႊာခ်သြားသည္။ ဒါေပမယ့္ မ်က္ႏွာကိုေတာ့ လႊဲဖယ္ မသြား။ရင္ထဲက ထိုးတက္လာသည့္ ဆႏၵကို
မတြန္းလွန္ႏိုင္ေတာ့သည္တြင္ ခါးကိုဆြဲဖက္လိုက္၍ ေႏြးေႏြး ေကာ့ေကာ့ေလး ပါလာသည္ႏွင့္ ႏႈတ္ခမ္း ကိုအမိအရဖမ္း
ယူလိုက္မိသည္။ ျပင္းထန္သည့္ အနမ္းတြင္ ေႏြးေႏြး မ်က္လံုးေတြ ေမွးစင္းက်သြား၏။ ရဲထက္ ၏ ညာလက္က ေႏြးေႏြး၏
ခါးကေလး ကိုဖက္ထားခ်ိန္တြင္ ဘယ္ဖက္လက္ က ေႏြးေႏြး ၏ ေပါင္တံတေလွ်ာက္ ေျပးလႊားေနမိ၏။ ေႏြးေႏြး
လက္ကေလးတဖက္ ေျမာက္လာျပီး ရဲထက္ ခါးကို ျပန္ ဖက္လာသည္။ဒီအေျခအေန ေရာက္မွေတာ့ရဲထက္
ဘာမွဆင္ျခင္ဖို႔ သတိမရေတာ့ပါ။ အိမ္ေရွ႕ၾကီးမွာ ျဖစ္ေနသည္ ဆိုတာကို လည္း သတိမမူမိေတာ့။ ေႏြးေႏြးလည္း

Jin_Kaleat Page 55
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

လမ္းဖက္ ကိုလွည့္ထိုင္ထားပါရက္ ႏွင့္ ေမ႔ေနျပီ ထင္သည္။ စကပ္ေပၚ ကေန ေပါင္ကိုပြတ္ရတာ အားမရသည့္ အတြက္
စကပ္ေအာက္ကိုလက္ထိုး ထည့္ျပီး ပြတ္ေပးမိသည္။ ေႏြးေႏြး စကပ္လည္း အေပၚကိုလန္တက္သြား၏။ အထဲအထိ
ေရာက္ေအာင္ လက္ကိုထိုးသြင္းလိုက္သည့္ အခါအတြင္းဖက္ဆံုးမွာ ရွိေနသည့္ လက္မက အခုန ရဲထက္ အသက္ရႈ
မွားခဲ႔ရသည့္ ဂမူေဖာင္းေဖာင္း ေလးကိုသြားတိုက္မိ၏။ ရဲထက္လက္ကို ျပန္မထုတ္ေတာ့ပဲ ဟိုဖက္လက္ေခ်ာင္း ေလး
ေခ်ာင္းႏွင့္ ေပါင္ကို ညွစ္ျပီး မို႔ ေဖာင္း ၍ နည္းနည္း စိုသလိုျဖစ္ေနသည့္ေနရာေလးကို လက္မႏွင့္ အစုန္အဆန္
ကုပ္ေနမိ၏။ ေႏြးေႏြး တကိုယ္လံုး ရဲထက္ ရင္ခြင္ထဲ ျပိဳက်လာသည္။
“အဟမ္း … အဟြတ္ ..ဟြတ္..ဟြတ္”
မမ နီနီထြန္း ၏ အခန္းထဲက ထြက္လာသည့္ ေခ်ာင္းဆိုးသံေၾကာင့္ ေလာကၾကီး ကိုေမ႔ေနသည့္ ရဲထက္ႏွင့္ ေႏြး ေႏြး
ဆတ္ကနဲ တုန္သြားၾကသည္။ ခ်က္ခ်င္းလူခ်င္းခြာလိုက္သလို ေႏြးေႏြးကလည္း သူမ၏ စကပ္ကိုျပန္ဆြဲခ်ကာ
သပ္သပ္ရပ္ရပ္ လုပ္ရင္း အသံတုန္ေလး ျဖင့္
“ဘသူ ..ဘသူ လဲ ဟင္”
“မမ ပါ၊ ေနမေကာင္းလို႔ အခန္းထဲမွာ အိပ္ေနတာ”
ရဲထက္ ထရပ္လိုက္ေတာ့ ေႏြးေႏြး လည္း ထရပ္လိုက္သည္။ထိုအခ်ိန္မွာပင္ မမနီနီ အခန္းထဲက ထြက္ လာသည္။
“ဧည့္သည္ ေရာက္ေနတာကိုး၊ ညီမေလး ဘယ္တုန္းက ေရာက္တာလဲ၊ အဟြတ္ ..အဟြတ္”
“ခု ..ခု ေလးတင္ပဲ မမ၊ ဒီနားမွာ စက္ဘီး လဲတာ ဒူးျပဲသြားလို႔ ေဆးလာထည့္တာ”
မမနီနီ ပံုစံက ဘာမွမထူးျခားသလို ေအးေအး ေဆးေဆးပင္။ အခုန ရဲထက္တို႔ ျဖစ္ပ်က္ေနသည့္ အေျခအေန ကိုျမင္လပ
ို႔ ဲ
တမင္ေခ်ာင္းဆိုးလိုက္တာလား၊ ဒါမွ မဟုတ္ တိုက္ဆိုင္သြားတာလား ဆိုတာ သူမ ကိုယ္တိုင္သာ သိေပ လိမမ
္႔ ည္။
“ဟုတ္လား၊ ၾကည့္ရေအာင္ လာပါဦး”
အိမ္ထဲက ဆက္တီ ခံုမွာ ထိုင္ခိုင္းျပီး ေႏြးေႏြး ဒါဏ္ရာကို မမနီနီ ၾကည့္သည္။

“ရဲထက္၊ ငါ့ေခါင္းရင္းစားပြဲေပၚက ျခင္းေလးထဲမွာ ပလာစတာ အေခြနဲ႔ ကပ္ေၾကးရွိတယ္ သြားယူခဲ႔”

ေႏြးေႏြး ကေတာ့ ရဲထက္ကို မၾကည့္ဘဲ မ်က္လႊာေလး ခ်ျပီး ျငိမ္ေနသည္။ ရဲထက္ကုပ္ေခ်ာင္းကုပ္ေခ်ာင္း ႏွင့္ မမနီနီ
အခန္းထဲကကပ္ေၾကး ႏွင့္ ပလာစတာ ယူေပး လိုက္ရာ မမနီနီက ဂြမ္းစမွ ေဆးဆြတ္၍ ဒါဏ္ရာေပၚ အံု ေပးျပီး
အေပၚကေန ပလာစတာႏွင့္ ပိတ္ကပ္ေပးလိုက္သည္။
“ဖုန္၀င္မွာ စိုးလို႔”
“ဟုတ္ကဲ႔ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္မမ”
ဆက္လက္ျပီး မမနီနီထြန္း ႏွင့္ ေႏြးေႏြး တို႔ ဒီေန႔ ေႏြးေႏြး ၀တ္လာသည့္ စကပ္အေၾကာင္း၊ မမနီနီ၏ က်န္းမာေရး
အေျခအေန ႏွင့္ မေန႕က ေဆးခန္းသြားစဥ္က ဆရာ၀န္မ၏ ေဒါက္ဖိနပ္ လွသည့္ကိစၥအစ ရွိသျဖင့္ စကားလက္ဆံုက်
ေနၾကစဥ္ ရဲထက္လည္း ဘာလုပ္ရမွန္း မသိ၍ ေနာက္ေဖး မွာေရ၀င္ေသာက္သည္။ ျပီးေတာ့ေႏြးေႏြး အနာကို
ေရေဆးေပးစဥ္က ေရစိုသြားသည့္ ပုဆိုးကို အခန္းထဲ၀င္လဲသည္။ ျပီးေတာ့ ဘာလုပ္ရမွန္း လည္း မသိျပန္၍
ကုတင္ေပၚထိုင္ျပီး ခုနကအေၾကာင္းေတြ ျပန္ေတြးရင္း ေက်ာခ်မ္းလာမိသည္။မမနီနီ၏ ေခ်ာင္းဆိုးသံ မၾကားခဲ႔ရပါလွ်င္
ဘာဆက္ျဖစ္မည္ ကိုရဲထက္ မေတြးတတ္ပါ။ အိမ္မွာ အမ တေယာက္ လံုး ရွိေနတာကို ရဲထက္ ေမ႔ သြားခဲ႔သည္။ ဒီထက္
အရွိန္တက္လာရင္ ေႏြးေႏြးကို အခန္းထဲ ေခၚသြင္းမိေကာင္း သြင္းမိႏိုင္သည္။ ေႏြးေႏြးကလည္း လြတ္ေအာင္ေရွာင္
ႏိုင္မည့္ အေနအထားမ်ိဳး မရွိ။ မမသာ ေရာက္မလာခဲလ
႔ ွ်င္၊ဒါမွမဟုတ္ အိမ္မွာ ဘယ္သူမွ မရွိခဲလ
႔ ွ်င္ ေႏြးေႏြး က ျငင္းဆန္

Jin_Kaleat Page 56
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

ရင္ေတာင္မွ ရင္ဦး တုန္းကလို ရဲထက္ အတင္းၾကံေကာင္းၾကံမိလိမမ

္႔ ည္။တဒဂၤ စိတ္မိုက္မဲမႈ ေနာက္ကိုလိုက္ရင္း
မိန္းမတေယာက္ကို ထိခိုက္နစ္နာေအာင္ လုပ္မိျပီးခဲျ႔ ပီ။ အခုတခါထပ္ ျပီး ေႏြးေႏြး ႏွင့္လြန္ခဲ႔ ကၽြံခဲ႔ လွ်င္ ရင္ဦးႏွင့္ ထပ္ျပီး
မ်က္ႏွာပ်က္စရာေတြျဖစ္ကုန္ေတာ့မည္ ထင္သည္။ ထိုအခါ မမနီနီ ႏိုးလာတာ ကံေကာင္းေလစြ ဟုေတြးမိျပန္၏။
“ရဲထက္ေရ၊ ေႏြးေႏြး က ျပန္မယ္တဲ႔”
အိမ္ေရွ႕ကို ထြက္လာေတာ့ မမနီနီက
“ေႏြးေႏြးက ေျခေထာက္နာေနတယ္ ဆိုေတာ့ လိုက္ပို႔ေပးမွာလား”
“ဟုတ္ကဲ႔ မမ”
ရဲထက္က စက္ဘီး ကိုတြန္းျပီး ျခံထဲက အထြက္တြင္ ေႏြးေႏြးက စူပုတ္ပုတ္ မ်က္ႏွာေလးႏွင့္ မၾကားတၾကား ေျပာ
လိုက္သည္။
“လူကိုမ်ားသူ႕ ရည္းစားက်ေနတာပဲ”
နားထဲမွာ သဲသဲကြဲကြဲ မၾကားလိုက္ရ၍ ရဲထက္ ျပန္ေမးမိသည္။
“ဘာလဲဟင္”
“ဘာမွ မဟုတ္ဘူး၊ လမ္းေပၚေရာက္ျပီ နင္းေတာ့”
ျပန္ပို႔သည့္ လမ္းမွာေတာ့ ေႏြးေႏြး လူခ်င္းမထိေအာင္ သတိထားျပီး ခြာထိုင္သည္။ စကားလဲသိပ္မေျပာပါ။ ရဲထက္၏
လက္သြက္မႈကို လန္႔သြားပံုရသည္။ သူ တိလ
ု႔ မ္းထိပ္ေရာက္ေတာ့မွ
“ရပ္လိုက္ေတာ့”
စက္ဘီးေပၚက ဆင္းျပီး ရဲထက္က စက္ဘီးကို ေႏြးေႏြး ဖက္သို႔ ထိုးေပးရာ ေခါင္းကိုခါျပီး
“စကားေျပာခ်င္လို႔၊ အိမ္ေရွ႕ အထိလိုက္တြန္းပို႔”
ဒီတခါေတာ့ ရဲထက္ႏွင့္ ေဘးခ်င္းယွဥ္ျပီးလိုက္သည္။
“ေႏြးေႏြး ဘာေျပာမလိုလ
႔ ဲ”
ရဲထက္ကို ေမာ့ၾကည့္သည့္ ေႏြးေႏြး မ်က္ႏွာေလး ရဲေနသည္။
“ဟိုေလ …အိမ္မွာ … ေႏြးကို ဘာလို႔ အဲလိုလုပ္တာလဲဟင္”
“အဲဒါ..က အင္း …”
“ရဲထက္ရယ္၊ ေႏြးနဲ႔ ရဲထက္က သမီးရည္းစားေတြ မိလ
ု႔ လ
ို႔ ား၊ ဒါမွ မဟုတ္ ရဲထက္က ေႏြးကိုရဲထက္ရည္းစား လို႔
ထင္ေနလို႕ လား”
“ေတာင္းပန္ပါတယ္ ေႏြးေႏြးရယ္၊ တို႔ ဘယ္လိုကေနဘယ္လို စိတ္ရိုင္း၀င္သြားမွန္း မသိဘူး၊ စိတ္မဆိုးပါနဲ႔ ေနာ္”
ေႏြးေႏြး ေခါင္းငံု႕သြားသည္။
“စိတ္ဆိုးတယ္ ဆိုရင္ေကာ”
“ဆိုးသင့္ပါတယ္၊ တိဖ
ု႔ က္က လြန္တာပဲ၊ ပါးရိုက္ခ်င္လဲ ရိုက္ပါ”
“လူကို မိန္းမၾကမ္း ၾကီးမ်ားထင္ေနသလားမသိဘူး၊ ရဲထက္ကေတာ့ေလ၊ တကယ္ပဲ”
လမ္းထိပ္ကေန ေႏြးေႏြး တို႔ အိမ္ကို သိပ္မ၀င္ရပါ။ ခနေလး ႏွင့္ေရာက္လာသည္။ ျခံ၀ေရာက္ေတာ့မွ ေႏြးေႏြးက
“ေျပာရဦးမယ္၊ ရဲထက္က မေန႔က ရန္ကုန္က ျပန္လာတယ္၊ တို႕က ရန္ကုန္သြားရဦးမယ္”
“ဘယ္ေတာ့လဲ”
“ေနာက္ အပတ္မွပါ၊ ေမေမ့ကိုေဆးခန္းျပဖို႕ အေဖၚလိုက္ရမွာ ဘယ္ေလာက္ၾကာမလဲေတာ့ မသိဘူး”

Jin_Kaleat Page 57
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

“ဒူးဒါဏ္ ရာနဲ႔ ဆိုေတာ့ ရန္ကုန္မွာ အတို၀တ္ျပီးေတာ့ လန္းလို႔ မရေတာ့ဘူးေပါ့”

“အတိုလဲ မ၀တ္ခ်င္ေတာ့ပါဘူး၊ ေၾကာက္သြားပါျပီ၊ ဟြန္း”
မ်က္ေစာင္း ထိုးလိုက္ေသာ္လည္း ရဲထက္ႏွင့္ လူခ်င္းပူးကပ္ျပီး စက္ဘီးကိုလက္လႊဲယူသည္။ ေႏြးေႏြး ကိုၾကည့္ရသည္မွာ
အိမ္ထဲကို ၀င္ခ်င္ေသးပံုမရပါ။ ေႏြးေႏြးတို႔အိမ္က ႏွစ္ထပ္တိုက္ျဖစ္သည္။ အိမ္က ျခံ တခုလံုး ျပည့္လုနီးပါးပင္ျဖစ္သည္။
ရဲထက္ မ်က္လံုးေတြက အမွတ္မထင္ အေပၚထပ္ ၀ရန္တာ ဆီေရာက္သြား ရာ၀ရန္တာမွာရပ္ေနသည့္ ရင္ဦးကို
ျမင္လိုက္ရ၍ ကမန္း ကတန္း မ်က္ႏွာလႊဲ လိုက္ရသည္။ ေႏြးေႏြး ကေတာ့ ရင္ဦး ကိုျမင္ပံု မရပါ။ ေႏြးေႏြး အိမ္ကိုေတာင္
လာသည္ဆိုေတာ့ ရင္ဦး အေျခအေနေကာင္းေနျပီထင္ရ၏။ လက္ပိုက္ရပ္ရင္း ရဲထက္ႏွင့္ ေႏြးေႏြးကို မ်က္ႏွာထား
တည္တည္ ႏွင့္ ၾကည့္ေနသည္။
“ဒါနဲ႔ ရဲထက္ တေန႕ကို ဘယ္ႏွစ္ခါ လဘက္ရည္ဆိုင္ထိုင္လဲ”
“ႏွစ္ခါ”
“ဘယ္အခ်ိန္ ေတြဆိုရွိတတ္လဲ”
မေရႊေႏြးေႏြးက အခုမွ ဘာလို႔ဒါေတြသိခ်င္ေနသည္ မသိပါ။ ရင္ဦး ကို မ်က္ႏွာခ်င္း မဆိုင္၀ံ့သည့္ ရဲထက္က ေျပးခ်င္ေနျပီ
ျဖစ္သည္။ ေႏြးေႏြး သာမပါရင္ေတာ့ ဆိုင္၀ံ႕ပါသည္။ထို႕ေၾကာင့္ ျမန္ျမန္ ျပတ္ရန္ အတြက္
“မနက္ဆို ဆယ့္တစ္နာရီ ၀န္းက်င္ေလာက္၊ ညေနဆို ငါးနာရီ ေနာက္ပိုင္း၊ ေႏြးေႏြး လာေသာက္မလိလ
ု႔ ား”
“စဥ္းစားေနတာ”
မတတ္သာသည့္ အဆံုးေျပာလိုက္ရသည္။
“ေႏြးေႏြး ၀ရံတာမွာ ရင္ဦးၾကည့္ေနတယ္”
“ဟုတ္လား”
ဒီေတာ့မွ ေႏြးေႏြး လည္းျမင္သြားသည္။
“သြားမယ္ ေနာ္”
ေျခလွမ္းသုတ္သုတ္ ႏွင့္ ထြက္လာစဥ္ ေႏြးေႏြး ၏ မေက်မနပ္ေျပာလိုက္သည့္ အသံေလးၾကားလိုက္ရသည္။
“ေၾကာက္တတ္ ေနလိုက္တာ”

Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxx

ရင္ဦး အလန္တ
႔ ၾကားျဖင့္ ကိုယ္ကိုလႈပ္ရမ္းလိုက္သည္။ ေျခလက္ေတြက ေတာင့္ခံေနေသာ ေၾကာင့္ ကိုယ္ကို ရမ္း လို႔
မရပါ။ ရင္ဦး ၏ ေျခႏွစ္ဖက္ ႏွင့္လက္ႏွစ္ဖက္က ေဘးကိုကားထြက္ ေနျပီး လက္ေကာက္၀တ္မ်ား ႏွင့္ ေျခ က်င္း၀တ္မ်ား
တြင္ၾကိဳးျဖင့္တင္းက်ပ္စြာ ခ်ည္ေႏွာင္ျခင္း ခံထားရသည္။ ဘာေတြျဖစ္ေနသည္၊ ဘယ္ေနရာကို ေရာက္ေနသည္ကို
စူးစမ္းရန္ ပတ္၀န္းက်င္ကို ၾကည့္ေသာ္လည္း ဘာကိုမွ သဲကြဲစြာ မျမင္ရ၊ ေဘးပတ္လည္ ႏွင့္ မ်က္ႏွာ မူရာအေပၚဖက္တြင္
ျမဴလိုလို အေငြ႕ေတြကဆိုင္းေနသည္။ ေက်ာျပင္ႏွင့္ တင္ပါးေအာက္က မာေက်ာေသာ အေတြ႔ အထိကိုရ၏။ ဘယ္က
မွန္းမသိ ျဖတ္တိုက္သြားသည့္ ေလေအးေအးေၾကာင့္ တကိုယ္လံုးတုန္ခ်မ္းသြား ရ၏။ ေပါင္ၾကားထဲကို ျဖတ္တိုး၀င္သည့္
ေလကေတာ့ အ ေအး ဆံုး ျဖစ္သည္။ ရင္ဦး ကိုယ္ေပၚမွာ အ၀တ္မရွိပါ။ ေျခကားယား လက္ကားယားျဖင့္ တုပ္ေႏွာင္
ခံထားရသည္မ်ားကို အားစိုက္ရုန္းကန္ေသာ္လည္း ရုန္းထြက္လမ
ို႔ ရဘဲ ေမာဟိုက္ႏြမ္းနယ္ေန၏။ ေလေအးက ဆက္ကာ
ဆက္ကာ တိုက္သည့္ အခါ ျမဴေတြ ပါးသထက္ပါးလာစဥ္ ၾကားလိုက္ရသည့္ အသံတခုေၾကာင့္ ရင္ဦး ေခါင္းကို ေထာင္ ျပီး

Jin_Kaleat Page 58
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

နားစြင့္လိုက္မိသည္။
“အား ..ရဲထက္ ရယ္၊ အား ”
ရင္ဦး ပတ္လည္မွာဆိုင္း ေနသည့္ျမဴေငြလ
႔ ိုလို ေတြ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ကင္းရွင္းသြားသည့္ အခါ ျမင္ကြင္းက ၾကည္လင္
လာသည္။ ေနေရာင္လို ေတာက္ပျခင္း မရွိေသာ္လည္း ထိန္လင္းေသာ အေရာင္တခုေၾကာင့္ ျမင္ကြင္းေတြ သဲကြဲလို႔
လာသည္။ ရင္ဦးေဘးတြင္ တေတာင္ေလာက္ထူသည့္ ေမြ႕ရာၾကီးတခု ကိုျမင္လိုက္ရျပီး ေမြ႕ရာေပၚတြင္ ကိုယ္လံုးတီးျဖင့္
ခ်စ္တင္းေႏွာေနသူႏွစ္ေယာက္ကို ျမင္လိုက္ရသည္။ အေပၚက ေယာက္်ားကရဲထက္ ျဖစ္ျပီး ေအာက္ကမိန္းမကေတာ့
ေႏြးေႏြး ျဖစ္ေနသည္။သူတို႔ ႏွစ္ ေယာက္လံုး ရင္ဦးကို ျမင္ပံုမရၾကပါ။ သူတို႔၏ အခ်စ္ေရလွ်င္ေက်ာတြင္သာ နစ္ျမဳပ္ေမ်ာပါ
ေနပံုရသည္။မျမင္ခ်င္လို႔ မ်က္ႏွာလႊဲလိုက္ေသာ္လည္း မရပါ။ သူတို႔ ခ်စ္တလင္းဆီက ထြက္လာသည့္ အသံ ေပါင္းစံုက
ရင္ဦး နားထဲကို အတင္းတိုး၀င္လာ၏။ လက္ကိုသာလႈပ္ရွားလို႔ရရင္ ရင္ဦး နားႏွစ္ ဖက္ကို ပိတ္ဆထ
ို႔ ားလိုက္ခ်င္ပါ သည္။
ပိတ္မရေတာ့လည္း မၾကားခ်င္သည့္ အသံေတြက မၾကားလို႔ မရ ရင္ဦး၏ အာရံုကို အတင္းတိုး၀င္ တိုက္ခိုက္ေနၾကသည္။
အသက္ရႈသံ ျပင္းျပင္းၾကီးက ရဲထက္ အသက္ရႈသံျဖစ္သည္။ ရမၼက္အျပည့္ျဖင့္ ေအာ္ဟစ္ညည္းညဴေနသည့္ အ သံစာစာ
ေလးကေတာ့ ေႏြးေႏြးအသံျဖစ္သည္။ ဒါ႔အျပင္သူတက
ို႔ ိုယ္က ထြက္ေနသည့္ တဗ်စ္ဗ်စ္ အသံေတြကလည္းဆူညံေနသည္။
ရဲထက္က လည္း ရမၼက္ ထန္လြန္းသည္။ တဖတ္ဖတ္ ႏွင့္ ေဆာင့္သြင္းေနသည့္ အသံက လံုး၀ရပ္မသြား ဆက္တိုက္လို
ပင္ထြက္ေပၚေန၏။ ဒီၾကားထဲ ငွက္ဖ်ားတက္သလို ညည္းေနသည့္ ေႏြးေႏြး၏ အ သံကလည္း ၀ါးေက်ာႏွစ္ခုကို
ျခစ္လွ်င္ၾကားရသည့္ အသံပမာ ရင္ဦး ကို အသည္းတယားယား ျဖစ္ေစ၏။ ရမၼက္ အျပည့္ႏွင့္ အသံေတြက
တေလာကလံုးမွာ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္သာရွိေလသည္ဟု ထက္မွတ္ထားသည့္ အတိုင္း ျဖစ္ေနသည္။ ေႏြးေႏြး
ရမၼက္ၾကီးတာကို အရင္ထဲက သိေပမယ့္ ဒီေလာက္ထန္ လိမ္႔ မည္ဟု မထင္ထားမိပါ။ ရဲ ထက္က ဒီေလာက္ အားမာန္
အျပည့္ႏွင့္ လုပ္ေနတာကိုေတာင္ သူကပိုၾကီး ၾကမ္းေအာင္ရမ္းေအာင္ ေအာက္ကေန ညာသံေပးလံႈ႕ေဆာ္
ေနလိုက္ေသး၏။
“ရဲထက္ .. ေႏြးကို မညွာနဲ႔ေနာ္၊ ဒီမွာ အရမ္းေကာင္းေနျပီ၊ ကြဲထက
ြ ္ခ်င္ထြက္သြားပေစ တအား သာေဆာင့္”
“ေႏြးျပီးေတာ့မွာလား၊ တို႔ လည္းျပီးခ်င္ျပီ”
မသတီခ်င္စရာ အသံေတြေၾကာင့္ ရင္ဦးမေနႏိုင္ဘဲ လွည့္ၾကည့္မိလိုက္သည္။ ေႏြးေႏြးေျခေထာက္ ေတြကရင္၀မွာ
ကပ္ေနျပီး ျပဲျပဲကားကား ၾကီးျဖစ္ေနသည့္ အေပၚမွာရဲထက္က ခြထိုင္ကာ အားရပါးရေဆာင့္ ေန၏။ ၾကီးမားရွည္လ်ားသည့္
ရဲထက္ပစၥည္းၾကီးက ရင္ဦး လက္ႏွစ္ေခ်ာင္း ထိုးထည္ုလွ်င္ပင္ မခ်ိမဆန္႔ ျဖစ္ရသည္ဆိုေသာ ေႏြးေႏြး ဟာေလးထဲ သို႔
အရွိန္ျပင္းျပင္း ျဖင့္တိုး၀င္ေန၏။ အရည္ေတြ ႏွင့္ ၀င္းေျပာင္ေနသည့္ ဟာၾကီးက ျပန္ဆြဲ ထုတ္သည့္အခ်ိန္ေတြဆိုရင္
ထုတ္လို႔ေတာင္ မဆံုးေတာ့သလိုထင္ရသည္။
“ဟုတ္ျပီ၊ ဟုတ္ျပီ၊ တို႔ ျပီးေတာ့မယ္၊ နာနာေလး ေဆာင့္ပါရဲထက္ရယ္”
ေႏြးေႏြးက ေအာက္ကေနအားေပး ေနသလိုရင္ဦးကလည္း ေႏြးေႏြး ေျခေထာက္ေတြရင္ဘတ္ထဲ နစ္၀င္သြား ေတာ့
မတတ္ဖိခ်ရင္း အေပၚကေန အတင္းေဆာင့္ ေန၏။ ထို႔ေနာက္ ေႏြးေႏြး ေျခေထာက္ေတြကိုျပန္ခ်ကာသူ႔ခါးကို ခ်ိတ္ထား
လိုက္ျပီးေနာက္ ေႏြးေႏြး ခါးကေလးကို ဆြဲကာဆြဲကာ ေဆာင့္ျပန္သည္။ ေဆာင့္အားေရာ ဆြဲအား ပါပါသည့္ အတြက္
ေႏြးေႏြးမွာ ဖ်ပ္ဖ်ပ္လူးေန၏။ ဒီေလာက္ ျဖစ္ေနသည့္ ၾကားမွပင္ ေႏြးေႏြးက ၾကမ္းျပင္မွာ လက္ေထာက္ျပီး ရဲထက္
ေဆာင့္ခ်က္ေတြ ႏွင့္ အညီ အေပၚ ကို ေကာ့ေကာ့တင္ေပးေနလိုက္ေသး၏။ ျဖဴစင္ႏုေထြးေသာ ေႏြးေႏြးကိုယ္ေလး
မွာလည္း ရမၼက္ေသြး ေတြ အျပည့္လႊမ္းေနေသာ အခါ ေရေႏြးေလာင္းျပီး အေမႊး ႏႈတ္ထားသည့္ ၾကက္ပမာ အနီ
ေရာင္သန္းေန၏။

Jin_Kaleat Page 59
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

“ေႏြး ...တို႔ ျပီးေတာ့မယ္”

“ေႏြးလည္း ျပီးခ်င္ျပီ၊ ျမန္ျမန္၊ ျမန္ျမန္”
ၾကည့္ေနရင္းပင္ ႏွစ္ေယာက္လံုးတိရိစာၦန္မ်ားပမာ ေအာ္ဟစ္ျပီး ပြဲသိမ္းလိုက္ၾကသည္။ ရဲထက္ကေခါင္းၾကီးကို ေမာ့ျပီး
တအားအား ေအာ္ေနသလို ေႏြးေႏြးကလည္း တီကိုဆား ပက္သည့္ ပမာတြနလ
္႔ ိမ္ေအာ္ဟစ္ေန၏။
“ေကာင္းလိုက္တာ ရဲထက္ရယ္၊ ရင္ဦး ကိုလည္း ေႏြးလို ေကာင္းေအာင္လုပ္ေပးရမယ္ေနာ္၊ အို ေႏြးသူငယ္ ခ်င္း ကို
ေႏြးထက္ေကာင္းေအာင္ လုပ္ေပးရမယ္၊ လုပ္မေပးလို႕ကေတာ့ဒီတသက္ ရဲထက္ကို လံုး၀မေခၚေတာ့ ဘူး သိလား”
ေႏြးေႏြးအသံေၾကာင့္ ရင္ဦး အသဲထဲထိထိတ္သြားသည္။ သူရွိေနတာကို သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ မသိ ဟုထင္ထားတာ
မွားေနသည္။ ရဲထက္က ရင္ဦးကို လွည့္ၾကည့္ျပံဳးျပ၏။စိတ္ပါလက္ပါ လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ ျပံဳးျပလိုက္ ျခင္းျဖစ္ေသာ္ လည္း
ရင္ဦး စိတ္ထဲမွာ ေအာ္ဂလီဆန္သြား၏။ ရြံရွာစြာျဖင့္ မ်က္ႏွာတဖက္ကို ျပန္မလႊဲလိုက္မွီ ေႏြးေႏြးက ရင္ဦးကို ဖလိုင္းကစ္စ္
လွမ္းေပးသည္။ ေနြးေႏြး ဟန္အမူအရာက မင္းသမီးတေယာက္ အကယ္ဒမီ ဆုပိုက္ျပီး ပရိ သတ္ ေတြကို လွမ္းႏႈတ္ဆက္
ေနသည့္ ႏွယ္ရွိသည္။
“ခနေလး ေနာ္ တိလ
ု႔ ာခဲမ
႔ ယ္”
ေႏြးေႏြးစကားကို မၾကားေယာင္ျပဳျပီး ေနလိုက္သည္။ တေအာင့္ေလာက္ၾကာေတာ့ ရင္ဦးနားသို႕ ေႏြးေႏြး ေရာက္
လာသည္။
“ရင္ဦး၊ အရမ္းဆာေနျပီလား၊ ရဲထက္ကို အားျပန္ေမြး ခိုင္းထားတယ္၊ သူအေမာေျပတာနဲ႔ ရင္ဦးကို လုပ္ေပးလိမ္႔ မယ္၊
ရဲထက္က အရမ္းေတာ္တာ ရင္ဦး ရဲ႕၊ သူလုပ္တာခံ ျပီးရင္ ရင္ဦး ဘယ္ေယာက္်ားကိုမွ လွည့္ၾကည့္ခ်င္ေတာ့မွာ
မဟုတ္ဘူး”
“တို႕ကို ၾကိဳးျဖည္ေပးပါေႏြး”
“ေႏြး မျဖည္ေပးနဲ႔ ေနာ္၊ သူထြက္သြားလိမ္႕မယ္”
“အို ေႏြးကလည္း ျဖည္မေပးပါဘူး၊ ရင္ဦးကို တူတူရွိေစခ်င္လြန္းလို႔ ေခၚထားတာပဲ”
“ေႏြး ... မင္းတို႔ အရွက္ မရွိေပမယ့္ ငါအရွက္ရွိတယ္”
“အရွက္ ဆိုတာ အျပင္လူေတြၾကားမွာပဲလိုတာပါ ရင္ဦးရယ္၊ ရင္ဦးနဲ႔ တိၾု႔ ကားမွာ အရွက္ဆိုတာ ရွိလလ
ို႔ ား၊ အခု ရဲထက္ပါ
တိန
ု႔ ဲ႔ တူတူပါလာျပီ၊ ဘယ္ေလာက္ေပ်ာ္ဖို႔ ေကာင္းလဲ”
ေျပာရင္း ေႏြးေႏြးက ရင္ဦး ေပါင္ၾကားထဲကို စမ္းလာသည္။
“ရင္ဦးလဲ ေပ်ာ္ခ်င္ပါတယ္၊ မညာပါနဲ႔၊ ဒီမွာ ဒီေလာက္အရည္ေတြရႊဲေနတာကို”
ေႏြးေႏြး လက္ကေလးက တရြရြပြတ္ေပးေနတာကို ရင္ဦး မခံစားႏိုင္ပါ။ တကိုယ္လံုးတုန္ရီလာ၏။
“သြားပါရေစေႏြးရယ္”
“မသြားပါနဲ႔၊ ေႏြးတို႔ နဲ႔ ေပ်ာ္ပါ၊ ရဲထက္က လည္း ဒီေလာက္နားရရင္ ေတာ္ေရာေပါ့”
“လာျပီ၊လာျပီ”
ရဲထက္လွဲေနရာမွ ထလာသည့္ အခါ ရဲထက္ေပါင္ၾကားထဲတြင္ သူဟ
႔ ာၾကီးက နာရီခ်ိန္သီးလို တရမ္းရမ္း ႏွင့္ ပါ လာ၏။
အနားေရာက္သည့္ အခါရင္ဦး ၏ လွ်ိဳ႕၀ွက္ရတနာေလးကိုငံုၾကည့္ လိုက္ျပီး
“ဘယ္သူ ပိုလွမလဲ လို႔ စဥ္းစားေနတာ၊ တေယာက္ တမ်ိဳးစီေတာ့ လွၾကတာပါပဲ”
“ရင္ဦးက ပိုလွတာပါ ရဲထက္ရဲ႕ ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ပါလား၊”
ရဲထက္ ပစၥည္းၾကီးကို တယုတယ ဆုပ္ကိုင္ရင္းေျပာလိုက္သည့္ ေႏြးေႏြးကို ရင္ဦးရြံရွာစြာ ျဖင့္ ၾကည့္လိုက္မိသည္။ ေႏြးေႏြး

Jin_Kaleat Page 60
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

ကေတာ့ရင္ဦး အမူအရာကို မျမင္မသိသည့္ အလားရဲထက္ဟာၾကီးကို ပါးစပ္ႏွင့္ ငံုလိုက္၏။

“အား မိုက္တယ္ကြာ”
ရဲထက္က ေခါင္းကိုေမာ့ျပီးဇိမ္ခံသလိုလုပ္ရင္းေျပာလိုက္သည္။ ရဲထက္ဟာၾကီးကို ေႏြးေႏြးက အလြန္အရသာ ရွိသည့္
ေရခဲေခ်ာင္းၾကီးပမာ တျပြတ္ျပြတ္ ႏွင့္စုပ္၏။ တယုတယ လွ်ာႏွင့္လ်က္ ေပးသည္။ ေႏြးေႏြးလုပ္သမွ်ကို ရဲထက္က
ေခါင္းကိုေမာ့ျပီး ဇိမ္ခံေနသည္။ မ်က္စိကို မွိတ္ထား လိုက္သည့္တိုင္ အသံေတြက နားထဲ တိုး၀င္ေနသည္။

“ေတာ္ျပီ ေႏြး ေတာ္ၾကာတို႔ ျပီးသြားလို႔ ရင္ဦးအတြက္ မက်န္ဘဲေနလိမမ

္႔ ယ္”
ရင္ဦး အလန္တ
႔ ၾကားျဖင့္ မ်က္လံုးကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ရာ အခုနကေပါင္ၾကားထဲမွာ ရမ္းေနသည့္ ရဲထက္ဟာၾကီးက
ဒံုးပ်ံၾကီးတခုလို မတ္မတ္ေထာင္ေန၏။ ရဲနီေနသည့္ထိပ္ ဖ်ားၾကီးကလည္း ဒံုးပ်ံထိပ္ဖူးၾကီးပမာ ေျပာင္လက္ ျပီး ကားေန၏။
“နင္တို႔ ငါ့ကို မယုတ္မာၾကနဲ႔”
အသံကုန္ေအာ္လိုက္ေသာ္လည္း သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္က ဂရုမစိုက္ၾကပါ။ ရဲထက္က ရင္ဦး ေပါင္ၾကားထဲမွာ ဒူးေထာက္
ထိုင္ခ်လိုက္ျပီး ေႏြးေႏြးက အ၀ကိုလက္ႏွင့္ ျဖဲေပး၏။
“နင္တို႔ ေခြးေတြ၊ တိရိစာၦန္ေတြ”
“ရင္ဦးရယ္၊ ဒါက ရင္ဦးေကာင္းဖို႔ပါ၊ မၾကံဳဖူးတာလဲ မဟုတ္ဘဲနဲ႔”
သေရာ္ေတာ္ေတာ္ၾကည့္ေနသည့္ ရဲထက္ကို မ်က္ႏွာ လႊဲလိုက္ခ်ိန္တြင္ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းေဘးကို ကားထြက္သြား ေတာ့
မတတ္ရင္ဦး နာက်င္သြားရသည္။ ရဲထက္၏ အေခ်ာင္းၾကီး တအိအိ ႏွင့္ တိုး၀င္လာေနသည္ကို ရင္ဦး သိ ေနသည္။
၀င္လမ
ို႔ ွ ဆံုးပါေတာ့မ လားထင္ေနစဥ္ ဗိုက္ထဲမွာ ဒုတ္ကနဲ တိုးသံလိုလိုၾကားလိုက္ရျပီး ရဲထက္ ျပန္ ဆုတ္ သြား
သည္။ တင္းျပီး ျပည့္က်ပ္ေနရာမွ ဖယ္သြားေသာအခါ ထိုေနရာေတြက ဟာတာတာျဖစ္က်န္ခဲ႔သည္။
“ရဲထက္ ေျဖးေျဖးေနာ္ ေႏြးသူငယ္ခ်င္းက ဒါမ်ိဳးေတြသိပ္ၾကံဳဖူးတာ မဟုတ္ဘူး”
“ေအာ္ တို႔ ရင္ဦးကို ေဆာ္ျပီးျပီဆိုတာ ေႏြးကို မေျပာရေသးဘူး”
“ဟုတ္လား၊ ဒါဆိုရင္ေတာ့ သူခံႏိုင္မွာပါ၊ ၾကည့္စမ္း ရင္ဦးက တို႕ကို လွ်ိဳထားတယ္”
မေက်နပ္ သလို အမူအရာေလး ျဖင့္ေျပာရင္း ေႏြးေႏြး က ရင္ဦး ႏို႔ ကေလးေတြကို ကုန္းကိုက္လိုက္သည္။ ရင္ဦး
မေအာ္မိေအာင္ စိတ္ကို တင္းထားလိုက္ရသည္။ ႏို႔သီးေခါင္းေတြ ျပတ္ထြက္သြားလုမတတ္ ကိုက္ျပီးမွ တဖန္ အသာ
အယာ ႏူးႏူး ညံ့ညံ့ေလး စို႔ေပးေနျပန္သည္။ အေပၚပိုင္း ကို ေႏြးေႏြးက ထင္တိုင္းလုပ္ ေနသလို ေအာက္ ပိုင္းကို
တာ၀န္ယူထားသည့္ ရဲထက္၏ ေဆာင့္ခ်က္ေတြက တခ်က္ထက္တခ်က္ ပိုျမန္လာ၏။ အံကိုတင္း တင္း ၾကိတ္ျပီး ရင္ဦး
ေတာင့္ခံေန သည္ကို ေႏြးေႏြးက
“နာရင္ေအာ္လိုက္ေလ ရင္ဦးရဲ႕၊ ေအာ္လိုက္ရင္ ေပါ့လဲေပါ့သြားမယ္၊ ေကာင္းလဲ ေကာင္းသြား မယ္၊ အသက္ကုိ မွန္ မွန္ရႈ၊
အ၀င္အထြက္ကို အာရံုမထားနဲ႔၊ အထဲမွာထိတာ သူ႕အလိုလိုသိလာ လိမ္႕မယ္”
“ဘာမွ မေျပာနဲ႔ေတာ့”
ရင္ဦးေဒါသ တၾကီးႏွင့္ ကုန္းေအာ္လိုက္မိသည္။ ေႏြးေႏြးကဟတ္ဟတ္ပက္ပက္ရယ္လိုက္ရင္း
“သူ႕စိတ္ခ်ည္းပဲ”
“ခနေနဦး ၊တိမ
ု႔ ွာ အစီအစဥ္ ရွိတယ္၊ ရင္ဦး အတြက္လံုး၀ ရွယ္ ျဖစ္သြားေအာင္လုပ္ေပးမယ္”
ေျပာေျပာဆိုဆုိ ရဲထက္က သူဟ
႔ ာၾကီး ျပန္ဆြဲထုတ္သြားသည္။ ရင္ဦး နင့္တင့္တင့္ႏွင့္ တမ်ိဳးၾကီး ခံစား လိုက္ရသည္။
ရဲထက္က ရင္ဦးေျခရင္းမွာေပါင္ျဖဲထိုင္ခ်လိုက္ျပီး ေႏြးေႏြး ကို လက္ယပ္ေခၚသည္။ ေခြးကေလးတ ေကာင္လို ေႏြးေႏြး

Jin_Kaleat Page 61
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

ေလးဖက္ေထာက္ကာ ကပ္သြားျပီး ရဲထက္ ဟာၾကီးကို တျပြတ္ျပြတ္ႏွင့္ စုပ္ျပန္၏။ ေႏြး ေႏြး စုပ္ေပး ေနတာကို
ေသေသခ်ာခ်ာ မျမင္ရပါ။ ရင္ဦး မ်က္လံုးႏွင့္ တည့္ေနတာက ေႏြးေႏြး၏ ကိုယ္ေအာက္ပိုင္း ျဖစ္သည္။ အရင္က ရင္ဦး
တယုတယ ထားခဲ႔သည့္ ေႏြးေႏြး၏ ရတနာေရႊၾကဳပ္ ေလးက အခုေတာ့ နီရဲျပီး မို႔ ေမာက္ေနသည္။ ႏႈတ္ခမ္းသား
ၾကီးေတြကလည္းထူအမ္း ကာျပဲေနၾကျပီး အကြဲေၾကာင္း တဖက္တခ်က္က အေမႊးေတြကလည္း အရည္ေတြ
တစိုစိုလက္ေန၏။ ရဲထက္ကုိစုပ္ေပးေနရင္း ေႏြးေႏြး ၏ တြင္းကေလး ထဲက အရည္ေတြ တေတာက္ေတာက္ ႏွင့္
ယိုက်ေနတာကို လည္းရင္ဦး ထင္ထင္ရွားရွားျမင္ေနရသည္။
“ရျပီ ရျပီ”
ရဲထက္ႏွင့္ ရင္ဦးၾကားမွာ ကာေနသည့္ ေႏြးေႏြး ဖယ္သြားခ်ိန္တြင္ ျမင္လိုက္ရသည့္ ျမင္ကြင္း ေၾကာင့္ ရင္ဦး မ်က္
လံုးျပဴးသြားရသည္။ ရဲထက္ ဟာၾကီးက အခုနထက္ ပိုျပီးရွည္လ်ား ၾကီးထြား ေနသည္။ ရဲရဲ နီေနသည့္ ထိပ္ေခါင္း ၾကီးက
ရင္ဦး လက္သီးဆုပ္ေလာက္ရွိမည္။ ဘာမွမလုပ္ေသးဘဲ ျမင္ရရံုႏွင့္ပင္ ရင္ဦး အသက္မရႈႏိုင္ေတာ့။ ဒီေလာက္ ၾကီးသည့္
ဟာၾကီး ႏွင့္ ထိုးလိက
ု႔ ေတာ့ ေသဖို႔သာရွိေတာ့သည္။
“ရင္ဦးကို မနာလိုခ်င္သလိုျဖစ္လာျပီ၊ ရဲထက္က တို႕ကိုေတာင္ ဒီေလာက္ဆိုဒ္ နဲ႔ တခါမွမလုပ္ဘူး”
“ေႏြးေႏြး၊ ရဲထက္၊ နင္တို႔ ယုတ္မာတာကမ္းကုန္ေနျပီ”
“ခ်စ္လပ
ို႔ ါရင္ဦးရယ္၊ တို႕က ရင္ဦးကို အရမ္းခင္လြန္းလို႔ မုန္႕ကိုလည္းေ၀ေပးတယ္၊ အခ်စ္ကိုလည္း ေ၀ေကၽြးတယ္၊ ရင္ဦး
က မ၀င္ဘူး ထင္လလ
ို႔ ား၊ ဒီမွာ ၾကည့္၊ ရဲထက္ တိထ
ု႔ ဲကိုထည့္ျပလိုက္စမ္းပါ”
ကုန္းထားေပးသည့္ ေႏြးေႏြး၏ ေနာက္ဖက္ကေန ရဲထက္က သူဟ
႔ ာၾကီးကို တအိအိႏွင့္ ၀င္ေအာင္သြင္းျပသည္။
တေခ်ာင္းလံုး အဆံုးအထိ၀င္သြား၏။
“ရင္ဦး အတြက္မ ဟုတ္ရင္ ျပန္ထုတ္ခိုင္းေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး”
“ေကာင္မစုတ္၊ မိန္းမယုတ္...... ငါနင့္လို ယားတဲက
႔ ျမင္းတဲ႔ အစားမဟုတ္ဘူး”
ရင္ဦး စကားကို စိတ္မဆိုးသလို ေႏြးေႏြး မ်က္ႏွာက အျပံဳးမပ်က္ပါ။ သူဟ
႔ ာၾကီး ကိုျပန္ဆြဲထုတ္လိုက္ျပီး ရဲထက္
ဘယ္ထြက္သြားသည္ မသိ။ ရင္ဦး ႏွင့္ ေႏြးေႏြး သာက်န္ခဲ႔သည္။

“တို႔ေစတနာကို ရင္ဦး မၾကာခင္သိမွာပါ”

အနားကေန ခနေပ်ာက္သလိုျဖစ္သြားေသာ ရဲထက္လက္ထဲမွာ ေခါင္းအံုးတလံုးပါလာသည္။ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္က ရင္ဦး
ကိုမျပီး တင္ပါးေအာက္သို႔ ေခါင္းဦးထိုးခံလိုက္သည့္ အခါရင္ဦး ေကာ့ေကာ့ ေလးျဖစ္သြားသည္။ လက္ႏွင့္ေျခက
ၾကိဳးေတြလည္း ပိုျပီးတင္းက်ပ္သြား၏။
“ရျပီ ဒီေလာက္ဆိုရင္”
ရင္ဦးေပါင္ၾကားထဲသို႔ ရဲထက္ေရာက္လာျပန္သည္။ အခုနကထက္ အဆမတန္ၾကီးထြားေနသည့္ ဟာၾကီးကို အ၀မွာ
ေတ႕ျပီးထိုးသြင္းလိုက္သည့္ အခါ ရင္ဦး ဘယ္လိုမွထိန္းခ်ဳပ္မထား ႏိုင္ေတာ့ဘဲ အသံကုန္ ေအာ္ လိုက္မိ သည္။
“ေအာင္မယ္ေလး ေသပါျပီ”
ေအာ္လိုက္သည့္ ခနတြင္ ၾကိဳးေတြျပဳတ္ထြက္ကုန္၏။ ပတ္၀န္းက်င္တခုလံုးလဲ ေမွာင္မဲသြားသည္။
“ရင္ဦး ဘာျဖစ္တာလဲ”
တဖက္ခန္းက အန္တီခင့္ အသံကိုၾကားမွ အိပ္မက္က ႏိုးလာမွန္းသိလိုက္သည္။
“အိပ္ ..အိပ္ မက္ မက္တာ”

Jin_Kaleat Page 62
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

“ေရေသာက္လိုက္၊ ေရေသာက္လိုက္၊ အန္တီခင္ လာရမလား”

“ရတယ္၊ ေရရွိတယ္”
ကုတင္ေဘးမွာ ခ်ထားသည့္ ေရပုလင္းကို လက္ႏွင့္စမ္းယူျပီး အငမ္းမရ ေမာ့ေသာက္ခ်လိုက္ မိသည္။ ေရ ေသာက္ ရင္း
ရင္ဦးလက္တဖက္က အမွတ္တမဲ႕ ည၀တ္ေဘာင္းဘီခြၾကားကို စမ္း ၾကည့္လိုက္မိရာ အနည္းငယ္ စိုေနသလိုခံစားရသည္။
“ေခၽြးေတြ ပဲျဖစ္မွာပါ”
ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ေျဖကာ ေရရြတ္လိုက္ရင္း ေႏြးေႏြး တိျု႔ ခံ၀မွာ ျမင္ခဲ႔ ရသည့္ျမင္ကြင္း ကတရိပ္ရိပ္ ႏွင့္ျပန္ေပၚ လာ သည္။
သူတို႔ေတြက ရင္ဦးကို မျမင္ၾက။ ၀ရန္တာေပၚကေနၾကည့္ေနသည့္ ရင္ဦးကေတာ့ သူတို႕ကို အေ၀းၾကီးထဲက
ၾကိဳျမင္ေနသည္။ ျခံ၀ ေရာက္လို႔ ႏႈတ္ဆက္ၾကေတာ့လည္း ေႏြးေႏြးက ရဲထက္ ရင္ခြင္ထဲ တိုး၀င္ေတာ့ မ တတ္ ကပ္
ထားသည္။ မိဘေတြ ရွိေနသည့္ ျခံ၀မွာေတာင္ ဒီေလာက္သဲေနကဲေနၾကရင္ လူကြယ္ရာဆို ေျပာဖို႕ေတာင္လိုမည္မထင္။
ရင္ဦး ကိုျမင္တာႏွင့္ ရဲထက္ တခ်ီထဲ ေခါင္းငိုက္စိုက္ ႏွင့္ေျပးေတာ့သည္။ ေႏြးေႏြး လည္း မ်က္ႏွာပ်က္သြား၏။ ျခံ ထဲကို
ေတာ္ေတာ္ ႏွင့္ ၀င္မလာေသးဘဲ ေယာင္လည္လည္လုပ္ရင္း ရဲထက္သြားတဲ႔ ေနာက္လိုက္ၾကည့္ေနတာ ရင္ဦး သိပါသည္။
ကိုယ္က အရမ္းကို သေဘာထားေသးသိမ္ရာက်မွာ စိုးလို႔ ဒီအေၾကာင္း ေျပာမေနေတာ့ ဘဲေန လိုက္ပါသည္။ ဒါေတာင္မွ
ေႏြးေႏြး အမူအရာက တမ်ိဳးလိုထ
႔ င္ရသည္။ ရင္ဦးကိုေတာ့ အရင္လို ပံုမွန္ အတိုင္း ဆက္ဆံပါသည္။ သူ႔အိမ္ကို
လိုက္လာႏိုင္တဲ႔ အထိ ျပန္ေကာင္းသြားလို႔၀မ္းသာတဲ႔ အေၾကာင္းလဲ ေျပာသည္။ ဟန္မပ်က္ အရင္လို ဖက္လွဲတကင္း
ေနေန ရေသာ္လည္း ေရွ႕ေရွာက္ ေနြးေႏြး ကို သတိထားရေတာ့ မည္ ဆို တာရင္ ဦး ေတြးမိသည္။အိပ္ယာေပၚ
ျပန္လွဲခ်လိုက္ ေသာ္လည္း အိပ္လို႔ မေပ်ာ္ပါ။ အခုန အိပ္မက္ ထဲက အသံေတြ၊ ျမင္ကြင္းေတြက ရင္ ဦး အာရံုကို
အေႏွာက္ အယွက္ျပင္းစြာ ေပးေန၏။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxx

“ဟဲ႔ နင့္ေကာင္မေလး လာသြားတယ္”

အိမ္၀က ဆီးေျပာလိုက္သည့္ စကားေၾကာင့္ ရဲထက္ေၾကာင္သြားပါသည္။ ဘယ္သူ႕ကိုေျပာသလဲ ဟု စဥ္းစားရင္း
အိမ္ေပ
႔ ၚတက္ခဲ႔သည္။
“သူမနက္ ျဖန္ရန္ကုန္သြားမွာတဲ႔၊ ေန႔ခင္းကလည္း နင့္ကိုမေတြလ
႔ ို႔ အိမ္လိုက္လာတာတဲ႔၊ ဖုန္း ဆက္ပါလို႔ေျပာသြားတယ္”
ေႏြးေႏြးကို ေျပာတာမွန္း ရဲထက္သိလိုက္သည္။ မမနီနီ အတြက္ေတာ့ ေႏြးေႏြးကရဲထက္ေကာင္မေလး ျဖစ္ သည္။ ေႏြးေႏြး
စက္ဘီးလဲသည့္ ေန႕က သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္အေျခအေနကို မမ ေတြ႔သြားခဲ႔သည္။ ေႏြးေႏြး ရွက္မွာစိုးလို႕
ဘာမွမေျပာေသာ္လည္း ေႏြးေႏြး ကိုပျို႔ ပီး ျပန္ေရာက္လာေတာ့ သူျမင္ေၾကာင္း ရဲထက္ကိုေျပာျပ၏။
“မမက ဘာေတြေတြ႕လိလ
ု႔ ဲ၊ မဟုတ္တာမေျပာနဲ႔”
ရဲထက္က အရူးကြက္နင္းလိုက္ေသးသာ္လည္း
“အိမ္ေရွ႕ၾကီးမွာ ဖက္နမ္းေနၾကတာ လူျမင္လို႔ေတာင္မေကာင္းဘူး၊ ငါ့မွာ အထဲျပန္၀င္ျပီး အတင္း ေခ်ာင္းဆိုး
လိုက္ရတယ္”
ကံေကာင္းေထာက္မစြာ ျဖင့္ဖက္တာနမ္းတာပဲ မမျမင္သြားသည္။ ဧည့္ခန္းက ကုလားထိုင္ ေတြအျပင္ ေႏြးေႏြး
ကိုယ္လံုးႏွင့္ ကြယ္ေနလို႔ ေအာက္ကႏိႈက္ေနတဲ႔ လက္ကိုမမျမင္မသြား ေပ။

Jin_Kaleat Page 63
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

“ဖုန္းသြားဆက္ေလ”
“ေနပါဦး အခုမွျပန္လာတာ၊ ေရေလးဘာေလး ခ်ိဳးပါရေစဦး”
ရဲထက္ေရခ်ိဳးျပီး ထမင္းစားေနစဥ္ မမနီနီက ဟင္းလာထည့္ေပးရင္း
“ရဲထက္ ျပီးရင္ ဖုန္းသြားဆက္ဖို႔ မေမ႔နဲ႔ေနာ္၊ ေကာင္မေလး သနားပါတယ္၊ မနက္ျဖန္သြား မယ္ ဆိုေတာ့ နင့္ကို
ေတြ႔ခ်င္ရွာမွာေပါ့၊ နင္တို႕ကလဲဟယ္ ေသေသခ်ာခ်ာ ခ်ိန္းျပဳမထားၾကဘူးလား”
အပ်ိဳၾကီးေပမယ့္ မမနီနီ က အလိုက္သိသည္။ ေႏြးေႏြး ကိုလည္း ခင္မင္ေနပံုရ၏။ က်န္းမာေရး ခ်ဴခ်ာသည့္ အ တြက္
အိမ္ေထာင္မျပဳေတာ့ဘဲ ေယာင္းမေတြႏွင့္ တည့္ေအာင္လုပ္ျပီး အကိုေတြ ေမာင္ေတြ ႏွင့္သာ တသက္လံုး
ေနေတာ့မည္ဟုေၾကြးေၾကာ္ထားသည့္ အတြက္ လိုက္လိုက္ ေလ်ာေလ်ာ စကားေျပာတတ္သည့္ ေႏြးေႏြးကို အမွတ္ေတြ
စြတ္ေပးထားပံုရသည္။ ေႏြးေႏြး ႏွင့္ရဲထက္ ဟိုတေန႕က နမ္းမိၾကသည္မွအပ အခုခ်ိန္ထိ ဘာမွမျဖစ္ေသးေၾကာင္း
ကိုသာမမ သိလွ်င္ လန္႔သြား ႏိုင္သည္။
“ေတာ္ေသးတယ္ ငါတို႔ ဘုရားဖူးထြက္မယ့္ အခ်ိန္မွာ ေကာင္မေလးကလည္း မရွိလို႔၊ ႏိမ
ု႔ ဟုတ္ လိက
ု႔ ေတာ့ ...ဟင္း”
မမနီနီ ေျပာလိုက္မွ ရဲထက္လည္း သတိရသည္။ ေနာက္အပတ္ထဲမွာ ေမေမ ႏွင့္ မမနီနီ တို႔ အထက္ အညာသို႔
ရက္ရွည္ဘုရားဖူးထြက္ၾကမည္။ ရဲထက္ တေယာက္ထဲ ရွိခ်ိန္မွာသာ ေႏြးေႏြး အိမ္ေရာက္လာရင္ ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္
ထိန္းႏိုင္ပါမည္လားဟု ရဲထက္ မေသခ်ာပါ။မမေစာကလ်ာလိႈင္ႏွင့္ ေတြစ
႔ ဥ္တုန္းက လိုစိတ္မ်ိဳးဆိုရင္ေတာ့
တခါထဲကိစၥျပတ္သြားေပမည္။ အခုေတာ့ အသက္ၾကီးလာလို႕လားမသိ စဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္ေနတာက ပိုမ်ားလာ၏။
ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ မထိန္းႏိုင္ဘဲျဖစ္ခဲ႔ရသည့္ ရင္ဦးကိစၥ ေနာက္ပိုင္းမွာရဲထက္ ပိုဆင္ျခင္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ ထားသည္။ ဒါေတာင္မွ
စိတ္လြတ္ျပီး ေႏြးေႏြးကို ဘာမ ေျပာညာမေျပာႏွင့္ ဖက္နမ္းလိုက္ရံုမက လက္ပါသရမ္းလိုက္မိေသးသည္။ ကိုယ့္အတြက္
ကိုယ္မရွာဘဲ သူမ်ား ကိစၥ ကိုသာ စိတ္၀င္စားေနသည့္ အမလုပ္သူကို ေနာက္ခ်င္လာေသာေၾကာင့္
“တေယာက္ထဲ ပ်င္းေနမယ့္ တူတူ အဆင္ေျပရင္လည္း ေခၚထားလိုက္တာေပါ့၊ သူလဲ သိပ္မၾကာဘူး လို႔ေျပာ ပါတယ္၊ မမ
ေယာင္းမ ေခ်ာေခ်ာေလး ရတာ မေကာင္းဘူးလား”
“ငါကေတာ့ မင္းတေယာက္ထဲဆိုျပီး အေပါင္းအသင္းေတြပါ ေခၚျပီး မဟုတ္မဟပ္ေတြ လုပ္ မေနရင္ျပီးတာပဲ”
အနားေရာက္လာသည့္ ေမေမက ၀င္ေျပာလိုက္လို႔ ရဲထက္ပုသြားသည္။
“ေႏြးေႏြး က ဘယ္ေလာက္ၾကာမွာလဲ”
“အဲဒါေတာ့ မသိဘူး”
ရဲထက္ တကယ္ပင္ မသိျခင္းျဖစ္ပါသည္။ အိမ္မွာနမ္းလိုက္ျပီး ေနာက္ပိုင္းေႏြးေႏြး ႏွင့္ အျပင္မွာ တခါပဲ စကား
ေျပာျဖစ္သည္။ သြားရင္းလာရင္း ေတြတ
႔ ာမ်ိဳးကလည္း ေဘးမွာ ရင္ဦး ကတလႊားလႊား ျပန္လုပ္ေနျပီျဖစ္လို႔ စကားေျပာဖို႔
အခြင့္မသာ။ ေျပာျဖစ္သည့္ တခါကလည္း ရဲထက္ ရွိသည့္လဘက္ရည္ဆိုင္ကို ေႏြးေႏြး လိုက္လာ လို႔ စကားေျပာျဖစ္ျခင္း
သာျဖစ္၏။ဒါေတာင္မွ အနားမွာသူငယ္ခ်င္းေတြရွိျပီး ၀ိုင္းေလာင္ေနၾက၍ စကားေကာင္း ေကာင္း မေျပာျဖစ္ ပါ။ ရဲထက္
နားမွာထိုင္ရင္း ရွက္ေနေသာ္လည္း ၀ိုင္းေနာက္သမွ် သည္းခံေပးသြားသည့္ ေႏြးေႏြး ကိုေတာ့ အမွတ္ေပးမိပါသည္။
အျပန္က်ေတာ့ စက္ဘီးမပါသည့္ ေႏြးေႏြးကို သူငယ္ခ်င္းေတြက ျပန္ပဖ
ို႔ ို႔ စက္ဘီးပါ ငွားလိုက္ ၾကလို႔ ျပန္ပို႔ရင္း
စကားနည္းနည္း ေျပာျဖစ္သည္။ ထိုေန႕က ေႏြးေႏြးက သူမ၏ အိမ္ဖုန္းနံပါတ္ကို စာရြက္ေလး ႏွင့္ ေရးေပးသြား၏။
အျပန္လမ္းမွာ လူရွင္းတဲ႔ ေနရာေတြဆိုရင္ ေႏြးေႏြးက ရဲ ထက္ ေက်ာျပင္ကို ပါးေလးအပ္ျပီး လိုက္၏။ လူရႈပ္ရင္
ျပန္ခြာသည္။ ဒါေပမယ့္ မ်က္ႏွာပဲခြာျခင္းျဖစ္၏။ မို႔ေသာအိေသာ ရင္သားေတြ ႏွင့္ေတာ့ရဲထက္ကို တလမ္းလံုး ဒုကၡ
ေပးသြားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မိုင္၀က္ေတာင္မရွိသည့္ ခရီးေလးကို စက္ဘီးနင္းရင္း ရဲထက္ဖတ္ဖတ္ ေမာရ၏။ေႏြးေႏြး

Jin_Kaleat Page 64
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

စိတ္ထဲမွာ ရဲထက္ ကို သူမႏွင့္ သက္ဆိုင္ပတ္သက္သူလို႔ သတ္မွတ္လိုက္ျပီျဖစ္ပံုရ၏။ လဘက္ရည္ဆိုင္မွာ လာထိုင္တုန္း

ကလည္း ရဲထက္ေဘးမွာ ထိုင္ေနသည့္ သူငယ္ခ်င္းကေနရာ ဖယ္ေပးခ်ိန္တြင္ ေအးေအးသက္သာပင္ ရဲထက္ေဘးမွာ
ပူးကပ္ျပီး ၀င္ထိုင္၏။ စတာ ေနာက္တာေတြလြန္လာလွ်င္ ရဲထက္ လက္ေမာင္းေနာက္မွာ မ်က္ႏွာေလးကို ကြယ္၏။
သင္းျမသည့္ ရနံ႔၊ ႏူးညံ့သည့္အေတြ႔အထိ၊ လွပသည့္ မ်က္ႏွာ၊ ခ်စ္စရာေကာင္းသည့္ ဟန္ပန္ အမူအရာေတြ ေၾကာင့္
ရဲထက္လည္း ရင္ခုန္လႈပ္ရွားရပါသည္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလို အခ်ိန္တိုင္း ရဲ ထက္ ျပန္ျမင္ေယာင္တတ္သည့္ ရင္ဦး၏
မ်က္ႏွာႏွစ္ခုရွိသည္။ တခုက ေႏြးေႏြး ႏွင့္ ပတ္သက္ မိတိုင္း မေက်မခ်မ္းႏွင့္ ၾကည့္တတ္သည့္ ရႈ႕သိုးသိုး မ်က္ႏွာ၊
ေနာက္တခုက ရဲထက္၏ အႏိုင္က်င့္ျခင္း ကို ခံလိုက္ရျပီးေနာက္ ေၾကကြဲယူက်ံဳးမရ ျဖစ္ေနသည့္ မ်က္ႏွာ။ ေႏြးေႏြးကို
ရင္ဦး အ လြန္တန္ဖိုးထားမွန္း ရဲထက္သိသည္။ ရင္ဦးဘ၀ ကို ေနာက္တၾကိမ္ ျဖိဳလွဲခ်မိသည္အထိရဲထက္ မမိုက္မဲ
ခ်င္ေတာ့ပါ။ေႏြးေႏြး ဖက္က်ျပန္ေတာ့လည္း ဆန္က
႔ ်င္ဖက္လိင္ စစ္စစ္ရဲထက္ကိုသာ ေမတၱာထားခ်င္ရွာေပမည္။ဘာမေျပာ
ညာမေျပာႏွင့္ ဖက္နမ္းျပီး မေတာ္ရာကို လက္သရမ္း ခဲ႔ ေသးသည့္ေယာက္်ားေလး တေယာက္၏ အနားကေန
ခြာမသြားျခင္းကိုက သူမ၏ သေဘာထားက ထင္ရွားေနသည္။ လွမ္းဆြတ္ဖို႕ေတာင္မလိုရဲထက္ လက္ထဲအထိ
ညႊတ္ခ်ေပးေနျပီ ျဖစ္သည္။ ဒါေပမယ့္ ရဲထက္ အတြက္ကလည္း ရင္ဦး ေၾကာင့္ ေႏြးေႏြးသည္ ပစ္ရမွာလည္း အ ဆီႏွင့္
တ၀င္း၀င္း၊ စားရမွာလည္း ရင္ဦး ဆိုသည့္ သဲႏွင့္ တရွပ္ရွပ္ ျဖစ္ေနသည္။တကယ္လို႔ ရင္ဦးကိုသာ မေစာ္ကားမိခဲ႔ လွ်င္
အခုအလို အခ်ိန္တြင္ ေႏြးေႏြး၏ အခ်စ္ကို ၀မ္းသာ အားရ ရယူ သိမ္းပိုက္မိေပလိမမ
္႔ ည္။ အားလံုး အျမင္မွာေတာ့ ရဲထက္
အဆင္ေျပ ေနသည္။ စြံေနသည္လို႔ ထင္ၾကမည္။ ရဲ ထက္ ဘယ္ေလာက္အထိ အက်ဥ္း အၾကပ္ထဲေရာက္ ေနမွန္း
ကိုယ္တိုင္ပဲသိ၏။ ေယာက္်ားေလး တေယာက္ ျဖစ္ရက္ႏွင့္ တြန္႔ဆုတ္ေတြေ၀ေနေသာ ရဲထက္ကို လိုက္လိုက္ေလ်ာေလ်ာ
ႏွင့္ လမ္းခင္းေပး ေနသည့္ေႏြးေႏြး ကို လည္း ရဲထက္ သနားမိသည္။ အားလည္းနာ၏။ထို႔ေၾကာင့္ ထမင္းစားျပီးသည္ ႏွင့္
အိမ္နားက စတိုးဆိုင္ကေန ဖုန္းသြားဆက္သည္။ အခ်ိန္ က ေမွာင္ရီ ပ်ိဳးစ အ ခ်ိန္ ကိုေက်ာ္ ခဲ႔ေလျပီ။ ဖုန္းဆက္ျပီး လွ်င္
သူငယ္ခ်င္းေတြ ရွိႏိုင္သည့္ လဘက္ရည္ ဆိုင္ ကို လုိက္သြား ဦး မည္ ဟု ရဲထက္ စိတ္ကူးလိုက္၏။ ဘယ္သူ ႏွင့္ မ်ားတိုး
မလဲဟု စိတ္တထင့္ထင့္ ႏွင့္ ေခၚလိုက္ရာ ေႏြးေႏြး ကိုယ္တိုင္ ဖုန္းကိုင္သည္။ ေႏြးေႏြး တို႔ အိမ္သားလို ေနေနေသာ ရင္ဦး
သာေရာက္တုန္း ေရာက္ခိုက္ ဖုန္း ကိုင္လိုက္ လွ်င္ ေတာ့ ရဲထက္ အသံကိုၾကားသည္ ႏွင့္ ပြဲၾကီးပြဲေကာင္းပါေပ။
“ရဲထက္ ဆက္မယ္ ထင္လို႔ ထိုင္ေစာင့္ေနတာ၊ ေနာက္ ဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္ ေနရင္ ေႏြးတို႔ လမ္းထိပ္ ကိုေရာက္
မလားဟင္”
လာပါ လို႔ တည့္တည့္ မေျပာသည့္ ေႏြးေႏြးကို သနားစိတ္ေၾကာင့္
“လာခဲ႔ မယ္ေလ”
“ရဲထက္ကို ေပးစရာ ရွိလို႔၊ မလာေသးလဲ ေစာင့္ေနေနာ္”
ေႏြးေႏြး ေစာင့္ေနရမွာစိုးလို႕ ရဲထက္ ခပ္သြက္သြက္ေလး ေလွ်ာက္လာခဲ႔သည္။ အိမ္ျပန္ျပီး စက္ဘီး ယူရင္ အိမ္ က
အပ်ိဳၾကီး စပ္စုေနဦးမည္။ ေႏြးေႏြးတို႔ လမ္းထိပ္ကို ေရာက္ေတာ့ေႏြးေႏြးကို မေတြ႕ရပါ။ နည္းနည္း ေစာေန တာကို
သတိရလိုက္ျပီး လမ္းထဲ ၀င္လိုက္သည္။ ရဲ ထက္ အိမ္နားအေရာက္ တြင္ ျခံတံခါးပြင့္သြားျပီး ေႏြးေႏြး ထြက္လာသည္။
သူမဆီသလ
ို႔ ာေနသူက ရဲထက္မွန္းသိသည့္ အခါ လက္ကာျပီး ရပ္ေနခိုင္း ၍ ရဲထက္္ရပ္ေစာင့္ ေနလိုက္သည္။
ၾကိဳးတေခ်ာင္း ဂါ၀န္ပြပြေပၚမွာအေႏြးထည္လက္စက ပါးပါးေလး ထပ္၀တ္ထားသည့္ ေႏြးေႏြး က အနား ကို ေရာက္သည္
ႏွင့္ ရဲထက္ လက္ေမာင္း ကိုလွမ္းဆုပ္ျပီး
“ရဲထက္ ပိုက္ဆံပါလားဟင္”
မမနီနီ ေျပာတုန္းက ပိုက္ဆံအေၾကာင္းမပါလို႔ ရဲထက္တြန္႔သြားသည္။ သူက
႔ ို ေႏြးေႏြးတခါထဲ ခိုးခိုင္းေတာ့မလိလ
ု႔ ားဟု

Jin_Kaleat Page 65
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

စိတ္ထင့္သြားရ၏။
“ပိုက္ဆံ၊ ဘာပိုက္ဆံလဲဟင္”
“ေအာ္ ..ငါးရာေလာက္ တေထာင္ေလာက္ပါ၊ ေစ်း၀ယ္ မယ္လို႔ အိမ္ကိုေျပာခဲတ
႔ ာ ရဲထက္ေစာင့္ ေနရမွာစိုးလို႔ က
မန္းကတန္း နဲ႔ ပိုက္ဆံေမ႔လာတယ္”
“ပါတယ္၊ ပါတယ္”
ႏွစ္လမ္းေက်ာ္ေလာက္က စတိုးဆိုင္ေလးမွာ ေႏြးေႏြးက ရွဴေဆးတဗူး ႏွင့္အခ်ဥ္ထုပ္ တခ်ိဳ႕၀ယ္သည္။ ရဲထက္
ပိုက္ဆံထုတ္ေပးလိုက္၏။

“အျပင္ထြက္ခ်င္လို႔ အေၾကာင္းရွာရတာေလ”
ဆိုင္က အထြက္မွာေႏြးေႏြး ျပံဳးစိစိ ႏွင့္ေျပာသည္။ ေႏြးေႏြး ကိုၾကည့္ရသည္မွာ ရဲထက္ႏွင့္ စကားေျပာခ်င္ ေနပံုရ သည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ရဲထက္က အလိုက္တသိႏွင့္

“ဘယ္သြားဦးမလဲ၊”
“ရဲထက္ကိုေတြ႔ခ်င္လုိ့ ထြက္လာတာ”
အိမ္ဖက္ဆီသို႔ ျပန္လာၾကရင္း လမ္းေဘးက ကင္းတဲေလးကို ျမင္လိုက္လို႔ ရဲထက္စိတ္ကူးရ သြားသည္။ ကင္းထဲ က
လမ္းေဘး အုတ္ခံုေလးတခုကို ငံုျပီး ေဆာက္ထားျခင္း ျဖစ္သည္။ ၾကမ္း ခင္းေတြ မရွိေတာ့ေသာ္လည္း အုတ္ခံုေပၚမွာ
ထိုင္ရင္ရ၏။
“ေျပာစရာ ရွိတယ္ဆို ဒီမွာ ခနထိုင္ရေအာင္ေလ”
“ထိုင္လို႔ရလိလ
ု႔ ား”
“အထဲမွာ အုတ္ခံုရွိတယ္”
ရဲထက္ဦးေဆာင္ ေခၚသြားသည့္အတြက္ ေႏြးေႏြး ေနာက္ကလိုက္လာျပီး ထိုင္လုိက္ၾကသည္။ အခ်ိန္က ညခုနစ္ နာရီ
ေက်ာ္ျပီျဖစ္ရာ လမ္းကလည္း လူသြားလူလာရွင္းေနသည္။ေမွာင္ကုပ္ကုပ္ ကင္းထဲေလးထဲက ရဲထက္တက
ို႔ ို
လမ္းသြားလမ္းလာ ျမင္ရင္လည္း လူလံုးကြဲမွာ မဟုတ္လို႔ အဆင္ေျပသည္။ အုတ္ခံုေပၚမွာ ထိုင္မိၾကခ်ိန္တြင္ ေႏြးေႏြးက
အက်ၤ ီေရွ႔အိတ္ထဲကစာရြက္လိပ္ေလးတခု ထုတ္ျပီး ရဲထက္ အိပ္ထဲထည့္ေပးသည္။
“ဘာလဲ”
“ရည္းစားစာေလ၊ ..အလကားေနာက္တာေနာ္၊ ရန္ကုန္ အိမ္က ဖုန္းနံပါတ္၊ ရဲထက္ အေၾကာင္း ထူးရင္ ဆက္လို႔ ရေအာင္”
“အေၾကာင္းထူး ဆိုတာ ဘာလဲဟင္”
“အေၾကာင္းထူး ဆိုတာက ဥပမာ ရဲထက္ရယ္ ရင္ဦး ေယာက္်ားယူသြားတာ မ်ိဳးေပါ့ ဟင္း ဟင္း”
“အဲဒါကေတာ့ ဘယ္ျဖစ္ႏိုင္မလဲ၊ မိန္းမယူတယ္ ဆိုဟုတ္တုတ္တုတ္”
“သေဘာေျပာတာပါ၊ ဘာအေၾကာင္းပဲျဖစ္ျဖစ္ ရဲထက္ လိုအပ္ရင္ဆက္သြာ္လို႔ရေအာင္ေပးတာ၊ ရင္ဦးေတာင္မသိဘူး၊
ေဟာေတာ့”
“ဘာ ျဖစ္လလ
ို႔ ဲ”
“ဟို .. ဟိုမွာ ရင္ဦး”
ရဲထက္ လွမ္းၾကည့္လိုက္ရာ ဂ်ာကင္အိတ္ထဲ လက္ႏိႈက္ျပီး ေအးေအးလူလူ ေလွ်ာက္လာေနေသာ ရင္ဦးကို လမ္းမီးေရာင္
ေအာက္မွာျမင္လိုက္ရသည္။

Jin_Kaleat Page 66
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

“ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ ဟင္၊ ေႏြး တိမ

ု႔ ွန္းသူသိသြားရင္ ျပႆနာရွာေတာ့မွာ၊ ရဲထက္နဲလ
႔ ည္း ရန္ျဖစ္ၾကေတာ့မယ္”
ရဲထက္လက္ေမာင္း ကို အားကိုးတၾကီး ဆုပ္ကိုင္ရင္း ေႏြးေႏြး အလန္တ
႔ ၾကားေျပာလိုက္သည့္ အခါ ရဲထက္ၾကံရ
ခက္သြားသည္။ သူႏွင့္ ေႏြးေႏြးကို ခုလိုအေနအထားမ်ိဳး ႏွင့္သာရင္ဦး ျမင္သြားလွ်င္ခက္မည္ဆိုတာရဲထက္လည္းသိသည္။
ေနာက္ဆံုး အၾကံ တခုရလိုက္ေသာ ေၾကာင့္ ရင္ဦး အနားမေရာက္မွီ ေႏြးေႏြး ကိုယ္ေလးကို ရင္ ခြင္ထဲ ဆြဲသြင္း
လိုက္သည္။
“အို”
ေႏြးေႏြး မ်က္ႏွာကို ရင္ခြင္မွာအပ္ထား လိုက္ျပီးေနာက္ ရဲထက္ကလည္း ေႏြးေႏြး ေခါင္းေပၚမွာ မ်က္ႏွာကိုေမွးရင္း
အတြင္းဖက္က အေမွာင္ရိပ္ဆီသို႔ မ်က္ႏွာ လႊဲထားလိုက္သည္။
“ျငိမ္ျငိမ္ေန၊ အသံမထြက္ န႔ဲ ဒါဆိုရင္ သူက တျခားအတြဲ လိထ
ု႔ င္သြားမွာ”
“ရဲထက္ ရယ္”
ရင္ဦး နီးလာသည္ႏွင့္ အမွ် ေႏြးေႏြး ကိုယ္လံုးေလး တုန္လာသည္။ ၇ဲထက္က ေက်ာျပင္ေလး ကို အသာအယာ
ပြတ္သပ္ျပီး ႏွစ္သိမ္႕ရသည္။ ဒီေတာ့မွ ေႏြးေႏြးျငိမ္သြား၏။ ရဲထက္ရင္ဘတ္ ကိုပါးႏွင့္ အပ္ရင္းအက်ၤ ီၾကယ္သီးေတြကို
လက္ႏွင့္ဆြဲ ကစားေနသည္။
“သြားျပီလား”
“အနားမွာ”
ေလသံေလးႏွင့္ ေျဖလိုက္သည့္ ရဲထက္စကားေၾကာင့္ ေႏြးေႏြး ရဲထက္ ႏွင့္ရင္ခ်င္း ထပ္လုမတတ္ အပ္ထား သည္။ ရဲထက္
ခါးကိုလည္း ဖက္ထား၏။ ေႏြးေႏြး ရင္ခုန္သံ ျမန္ျမန္ ကိုရဲထက္ခံစားလိ႔ု သိေနသည္။ ေႏြးေႏြး ၏ ရင္ႏွစ္မႊာက တုန္ခါေန၏။
ထိုေၾကာင့္ ရဲထက္လည္းေသြးတိုး ႏႈန္းေတြ ျမန္လာျပီး ရင္ဦးလြန္သြားသည့္တိုင္ေအာင္ ေႏြးေႏြးကို လႊတ္မေပးမိေတာ့ပါ။
ေႏြးေႏြးကလည္း ရုန္းမထြက္ ဘဲ တိုးလို႔သာဖက္ထားသည္။
“ရဲထက္”
“ဟင္”
“ဘာမွ မဟုတ္ဘူး၊ ေခၚၾကည့္တာ”
ႏူးညံ့ သည့္ ရင္သားျဖိဳးျဖိဳးအိအိ ေတြက ရဲထက္ကို ဒုကၡေပးသည္။ လက္ႏွင့္ ကိုင္ၾကည့္ခ်င္လာ ၏။ ၾကိဳးတ ေခ်ာင္း
ဂါ၀န္၏ ေအာက္တြင္ ဘရာစီယာ တထပ္ပါသည့္တိုင္ အထိအေတြ႕က ပကတိ အတိုင္းလို ရဲထက္ကို ျမဴဆြယ္ေန ၏။
မေနႏိုင္ေတာ့သည့္ လက္က အလိုလို ေရာက္ သြားသည့္ အခါ ေႏြးေႏြးသက္ျပင္းခ်သည္။
“ေဆာရီး၊ တို႔ေလ တို႔ ..”
“ဒီက ဘာေျပာလိုလ
႔ ဲ၊ သူပဲျဖစ္ေနတာ”
ေႏြးေႏြး ကိုယ္တိုင္က ခြင့္ျပဳသလိုေျပာလာသည့္အတြက္ ရဲထက္ စိတ္ကိုလႊတ္ေပးလိုက္သည္။သူ႕ကိုတေစာင္းမွီထားသည့္
မ်က္ႏွာေလးကို ဆြဲေမာ့ကာ ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ဂေဟဆက္လိုက္ျပီး အိအိေထြးေထြး အသားစိုင္ ေတြကို စိတ္ရွိလက္ရွိညွစ္
ေတာ့သည္။ ေမာ့ေမာ့ေလး နမ္းေနသည့္ ေႏြးေႏြး ကိုယ္လံုးေလး တြနက
္႔ နဲ တြနက
္႔ နဲ ျဖစ္သြား ရသည္။
“ဘာလို႔ အဲဒီေလာက္ စိတ္ၾကီးရတာလဲ၊ ေၾကာက္ေတာင္ေၾကာက္လာျပီ”
အနမ္းရပ္နားခ်ိန္ မွာေႏြးေႏြး ႏြမ္းလ်စြာေျပာ၏။ ရဲထက္က ဘာမွျပန္ေျပာမေနဘဲ ဂါ၀န္ ထဲကို လက္ထိုးႏိႈက္ လိုက္ သည္။
ေႏြးေႏြး ၀တ္ထားသည့္ ဘရာစီယာက အသားေပ်ာ့ေပ်ာ့ ပါးပါးေလး ျဖစ္ျပီး အထဲကေနတြန္း ထိုးထြက္ေတာ့ မတတ္
အသားဆိုင္ေတြ ေၾကာင့္ တင္းေန၏။ တစထက္ တစ ရဲထက္၏ လက္ဆက ျပင္းလာေတာ့ မွ

Jin_Kaleat Page 67
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

“နာတယ္၊ တအား မလုပ္နဲ႔”

ကာလၾကာျမင့္စြာက လိုခ်င္တပ္မက္ခဲ႔ရသည့္ အရာတခု လက္ထဲကိုေရာက္လာသည့္ အခါ ရင္ဦးကို အားနာစိတ္ျဖင့္
ေစာင့္စည္းရ မည္ဟု အားခဲထားသမွ်ေတြ ေပ်ာက္ကြယ္ကုန္သည္။ အရင္တုန္းက စိတ္ထဲမွာ က်ိတ္ျပီး မ်ိဳသိပ္ခဲ႔
ရသမွ်ပြင့္ထြက္ျပီး ေႏြးေႏြးရင္သားေတြကို စိတ္ရွိတိုင္း ေဆာ့ကစားေနမိ၏။ ေႏြးေႏြး က သူ႕သေဘာအတိုင္းလုပ္ဖို႔
ခြင့္ေပးထားသည့္ အသားဆိုင္ေတြက ရဲထက္ ခန္မ
႔ ွန္း ၾကည့္ခဲတ
႔ ာထက္ေတာင္ ပိုျပီး ျပည့္ ျဖိဳး သည္။ ႏူးညံ့ေသာ
အသားဆိုင္ကို ပကတိအတိုင္း ထိေတြ႕ခြင့္ရဖို႔ အသားႏွင့္ တထပ္ထဲလို ကပ္ေနေသာ ဘရာစီယာၾကားသို႔ လက္ကို
ခက္ခက္ခဲခဲ ထိုးသြင္းရသည္။ ေနာက္က ခ်ိတ္ကို ျဖဳတ္မယ္ လုပ္ေတာ့ ေႏြးေႏြး က တားသည္။
“လမ္းေဘးၾကီးမွာကြယ္၊ ေနာက္မွ ရဲထက္ရယ္ ေနာ္၊ ေႏြးလည္း ျပန္ဖို႔သင့္ေနျပီ”
“ဘာျဖစ္လလ
ို႔ ဲ”
“ရင္ဦးက ေႏြးအိမ္မွာ မရွိရင္ ေစ်း၀ယ္တဲ႔ ဆီ လိုက္ခ်င္လိုက္လာမွာ”
“ဒါဆို ျပန္ခ်င္လဲ ျပန္ေလ”
ေႏြးေႏြး ေတြေ၀ ေနျပီးမွ ထရပ္လိုက္သည္။ ရဲထက္ ပုခံုးကိုေတာ့ ကိုင္ထားဆဲျဖစ္သည္။ ထိုင္ရာမွ မထေသး
ေသာရဲထက္ကို စိုက္ၾကည့္ ေနျပီးေတာ့မွ ဂါ၀န္ကို သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ျဖစ္ေအာင္ျပန္ျပင္ျပီး
“သြားမယ္”
အိမ္ဖက္သို႔ သုတ္သုတ္ေလးေျပး ထြက္သြားသည့္ ေႏြးေႏြးကို လမ္းေကြမ
႔ ွာေပ်ာက္သြားသည္အထိလိုက္ၾကည့္ေနျပီးမွ
ရဲထက္ ထိုင္ရာမွ ထလိုက္သည္။ အခုနတုန္းက ေဒါသ တၾကီး ေခါင္းေထာင္ထေနသည့္ ညီ ေလးက အခုေတာ့လည္း
ျပန္ျပီး ေခါင္းငိုက္စိုက္က် ေနသည္။ မာေနတုန္းက ေႏြးေႏြး ခါးႏွင့္ တင္ပါးကို ထိ ေနမွာျဖစ္လို႔ ေႏြးေႏြးလည္း ဒါကို
မသိဘဲ ေနမည္မဟုတ္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ ေႏြးေႏြးေျပးတာလား ဟု ရဲထက္ေတြး မိ၏။ ဒါေပမယ့္ ရင္ဦး ေၾကာင့္ ဆိုသည့္
အေၾကာင္းျပခ်က္က ခိုင္လံုပါသည္။အိမ္ျပန္လမ္းကို တေျဖးေျဖး သြားရင္း ဆင္ျခင္ေနသည့္ ၾကားမွ ေရွ႕ကို တရစ္ခ်င္း
တိုးမိေန သည္ကို ျပန္သံုး သပ္မိသည္။ ေႏြးေႏြး ကေတာ့ အရင္ထဲက ရဲထက္ ထက္ပိုျပီးျပတ္ျပတ္သားသား ရွိပါသည္။
တရား၀င္ သမီး ရည္းစားေတြ မဟုတ္ပါဘဲႏွင့္ ၇ဲထက္၏ လြန္က်ဴးသည့္ အျပဳအမူေတြကို ခြင့္ျပဳေနျခင္းက
သက္ေသခံသည္။ ေႏြးေႏြးကိုလည္း ရဲထက္ အားနာသည္။ ေတြေ၀ခ်င္ရင္ ေတြေ၀ေနတတ္ျပီး အထိအေတြ႔ ႏွင့္ပါတ္သက္
လာ လွ်င္ေတာ့ လြတ္ထြက္သြားတတ္သည့္ စိတ္ကိုလည္း အားမလိုအားမရျဖစ္မိသည္။မီးတိုင္ တခုေအာက္တြင္
ရပ္လိုက္ျပီး ေႏြးေႏြး ထည့္ေပးလိုက္သည့္ စာရြက္ေခါက္ကေလး ကိုဖြင့္ၾကည့္ လိုက္ သည္။ 01 ႏွင့္စသည့္
ရန္ကုန္ဖုန္းနံပါတ္တခု အဲဒီေအာက္မွာေတာ့
“ေကာင္းေကာင္း ေနေနာ္၊ ရင္ဦးနဲ႔ လဲရန္ျဖစ္မေနၾကနဲ႔ ဦး၊ ျမန္ျမန္ ျပန္ခဲမ
႔ ယ္”
ေအာက္မွာ နာမည္၊ လက္မွတ္ မပါေသာ္လည္း ႏႈတ္ခမ္းရာ နီနီတခုကိုေတြ႔ရသည္။ ရဲထက္သက္ျပင္းခ်ျပီး စာရြက္
ေခါက္ေလးကို အိတ္ထဲျပန္ထိုးထည့္ လိုက္ပါသည္။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

ေႏြးေႏြး ရန္ကုန္သြားျပီးေနာက္ပိုင္း ရင္ဦးလည္း ေပ်ာက္ေနသည္။ ခါတိုင္းလိုလတ္လ်ား လတ္လ်ား ႏွင့္ ဟိုနားဒီနားမွာ

မ်က္စိေနာက္ေအာင္ ေတြ႔ရျခင္းမရွိေတာ့။ ရဲထက္ႏွင့္ ခန ခန ေတြ႔ရသည္က အန္တီခင္ေလးရီ ျဖစ္ သည္။
ဦးတိုက္ေမာင္းဆီ ခနခန သြားတာကို ေတြ႔ ရသည္။ ၾကည့္ရတာ တသက္လံုး ျငိမ္းျငိမ္း ခ်မ္းခ်မ္း ေနလာသည့္
အပ်ိဳၾကီး တေယာက္ ဦး တိုက္ေမာင္း၏ ရမၼက္ စက္ကြင္းမွာ လံုးလံုး နစ္ျမဳပ္သြားျပီ ထင္ရသည္။ သူ တို႕ ကို အေႏွာက္

Jin_Kaleat Page 68
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

အယွက္ေပးသလို ျဖစ္မွာစိုးလို႔ ရဲထက္ေတာင္ ဦးတိုက္ေမာင္း ဆီ သိပ္မေရာက္ ျဖစ္ေတာ့ပါ။ မနက္ေစာေစာ ႏိုးရင္

သြားလိုက္သည္။ ညေနပိုင္း ဆိုရင္ေတာ့ မသြားျဖစ္ေတာ့။အန္တီခင္ ႏွင့္ ၾကံဳတိုင္း ရဲထက္ က ရင္ဦးအေၾကာင္း
မေမ႔မေလ်ာ့ ေမးပါသည္။ ရင္ဦး တလ ေလာက္ ေဆးကု လိုက္ ရတာ သူ႕ေၾကာင့္ ျဖစ္ေၾကာင္း ရဲထက္ ႏွင့္ ရင္ဦးသာ
သိၾကသည္ ျဖစ္ရာ ဘယ္သူကမွ အျပစ္မတင္ သည့္ တိုင္ ေအာင္ ရဲထက္ ဒီအေၾကာင္း ကိုသတိရတိုင္း စိတ္မခ်မ္းမသာ
ျဖစ္ရသည္။ သာမန္ထိခိုက္ နစ္နာရံုမက အရွက္ကိုပါလြန္ က်ဴးေစာ္ကား ခဲ႔ သည့္ အေပၚ ရင္ဦး ဘယ္လိုသေဘာထားမည္
ဆိုတာကိုလည္း သိခ်င္သည္။ေနျပန္ေကာင္း လို႔ အျပင္ျပန္ထြက္လာေတာ့လည္း ရင္ဦးက ေႏြးေႏြးနားမွာပဲ ရွိေနတတ္ လို႔
ရဲထက္ ေမးျမန္းခြင့္ ေတာင္းပန္ခြင့္မသာပါ။ ခုလို ေႏြးေႏြး မရွိခ်ိန္ မ်ိဳးတြင္ ရင္ဦးႏွင့္သာ လမ္းမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေအးေအး
ေဆးေဆး စကား ေျပာခြင့္ရရင္ ေကာင္းေလစြဟု ေတာင့္တမိသည္။ ဒါေပမယ့္ ရင္ဦးကေပ်ာက္ခ်က္သား
ေကာင္းေနသည္။ အန္တီခင္ကေတာ့ အိမ္မွာရွိသည္ဟု ဆိုသည္။
“သူ႕ အဆက္ကေလး မရွိလို႔ ေနမွာေပါ့ အိမ္ထဲမွာပဲ ေအာင္းေနတယ္”
ခါတိုင္းရင္ဦး သြားတတ္သည့္ လဘက္ရည္ဆိုင္ ဂိမ္းဆိုင္ ႏွင့္ ျမိဳ႕ထဲက ပြဲစားအသိုင္းအ၀ိုင္း မွာပါ စနည္းနာေတာ့ လည္း
ရင္ဦး မလာတာၾကာျပီလို႔သာသိရသည္။ သူ၏ အမွားအတြက္ ရင္ဦးက ေႏြးေႏြး ကိုစြနလ
္႔ ႊတ္ေပးဖို႔၊ ေနာင္ ကို ေႏြးေႏြး ႏွင့္
မပတ္သက္ ဖို႔ ေျပာလာရင္ေတာင္ လိုက္ေလ်ာေပးဖို႔ ရဲထက္ ဆံုးျဖတ္ထားပါသည္။ကံတရား ဆိုတာကလည္း
ဆန္းၾကယ္သည္ ရွာေနသည့္ ေတြ႔ခ်င္ေနသည့္ ရင္ဦးေမ ကို မေတြ႔ ရေသာ္လည္း ရဲ ထက္ ေတြ႔ ဖို႔ ဘယ္လိုမွ ေမွ်ာ္လင့္
မထားသူ ႏွင့္ေတာ့ ျပန္ေတြ႕ရ သည္။တေယာက္ထဲ လမ္းေလွ်ာက္လာရင္း ေနာက္က ဆိုင္ကယ္ဟြန္းသံေၾကာင့္
လမ္းေဘး ဆင္းျပီး ဆက္ေလွ်ာက္ ေနလိုက္သည္။ ဆိုင္ကယ္ သူဖ
႔ ာသာ ေက်ာ္သာြ လိမမ
္႔ ည္ဟု လွည့္ေတာင္လွည့္
မၾကည့္မိပါ။ သို႔ေသာ္ ဆိုင္ကယ္က ရဲထက္ေဘးမွာ ရပ္သြားသည္။
“ရဲထက္”
ရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္စြာ သိသည့္ ေခၚသံေၾကာင့္ လွည့္ၾကည့္လိုက္ရာ ေရႊအိုေရာင္ စူပါကပ္ ဆိုင္ ကယ္ေလး ေပၚမွာ
ျမင္လိုက္ရသည္က မမေစာကလ်ာလိႈင္ျဖစ္လို႔ေန၏။ အံၾသစိတ္ျဖင့္ရဲထက္ စကားပင္ မေျပာႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ သြားသည္။
“စကားေတာင္ မေျပာခ်င္ေတာ့ ဘူးလားကြယ္”
ဆိုင္ကယ္ကို ေဒါက္ေထာက္ျပီးရဲထက္ နားသို႔ ကပ္လာသည္.။ အရင္လုိ ျပည့္ျပည့္ျဖိဳးျဖိဳး တင္းတင္းရင္းရင္း ျဖင့္
ၾကည့္ေကာင္းေနဆဲပင္။ အိမ္ေထာင္သည္လို႔ေတာင္မထင္ရပါ။တကယ္ေတာ့ အသက္ ႏွစ္ဆယ့္ငါး ႏွစ္ ဆိုသည့္ အရြယ္က
ငယ္ပါေသးသည္။ မမေစာကလ်ာလိႈင္ ကို လက္ရွိ အေနအထား တြင္ သူမ၏ အေၾကာင္း ပိုမသိသူတ ေယာက္က
အပ်ိဳ ဟု ခန္မ
႔ ွန္းမည္ ဆိုရင္လည္း ထိုသူ မလြန္ပါ။
“မဟုတ္ပါဘူး၊ အံ့ၾသေနတာပါ”
“တို႔ေျပာင္းလာတာ တပတ္ေက်ာ္ေလာက္ပဲ ရွိေသးတယ္၊ ဒီမွာ ရဲထက္ရွိမွန္းသိေပမယ့္ ဘယ္လိုရွာရမွန္း မသိ တာနဲ႔၊
ႏိုင္ငံျခားေတြ ဘာေတြလဲ ေရာက္ခ်င္ေရာက္ေနမွာေလ”
ေက်ာင္းတက္တုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြ ႏွင့္ အဆက္အသြယ္ မျပတ္ေသာ္လည္း မမေစာကလ်ာလိႈင္ ႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး
အေျပာအဆိုမရွိၾက။ အိမ္ေထာင္က်သြားျပီ မို႔ ရဲထက္သာမက ရဲထက္၏ အေပါင္းအသင္း ေတြကလည္း မမ အေၾကာင္းကို
စိတ္၀င္တစား မရွိၾက ေတာ့တာေၾကာင့္လည္းပါပါသည္။မမ အစိုးရဌာန တခုမွာ အလုပ္ ၀င္ခဲ႔သည္။ ေနာက္ေတာ့ ဒီျမိဳက
႔ ို
ေျပာင္းလာရသည္ ဆိုတာ မမ ကရွင္းျပေနေသာ္လည္း ရဲထက္ လူမႈေရး အရ သာ နားေထာင္ေပးလိုက္သည္။လင္ရွိမယား
တေယာက္၏ ေဖၚေရြမႈအေပၚမွာ ရင္မခုန္မိေတာ့ပါ။

Jin_Kaleat Page 69
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

“ေန႔လည္စာ စားမလို႔ ထြက္လာတာ၊ ခုမွေရာက္တာဆိုေတာ့ ေနရာေတြ ေသေသခ်ာခ်ာ မသိေသးဘူးေလ၊ ညစာေတာ့

ကိုယ့္ဖာသာ ခ်က္စားပါတယ္၊အခု တိန
ု႔ ဲ႔ ရဲထက္လည္းလိုက္ခဲ႔ပါ လားဟင္”
ရဲထက္ ျငင္းခ်င္ပါသည္။ ဘယ္လိုျငင္းရင္ ေကာင္းမလဲဟု စဥ္းစားေနဆဲ
“လိုက္ခဲ႔ပါ ရဲထက္ရယ္၊ တိမ
ု႔ ွာ ရဲထက္ကို ေျပာစရာေတြ အမ်ားၾကီး ရွိလို႔ပါ”
ဘာေၾကာင့္ ရဲထက္ကို ထားခဲ႔ရပါသည္ ဆိုသည့္အေၾကာင္းကို သူမ ဖက္က မလြန္ေစရန္ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြေပးကာ
ရွင္းျပမည္ ဆိုတာေသခ်ာပါသည္။ ဒါေပမယ့္လည္းရဲထက္ အတြက္ ဘာမွစိတ္၀င္စားဖြယ္ရာ မေကာင္း သည့္ အေဟာင္း
အျမင္းေတြသာ ျဖစ္ပါ၏။ နားေထာင္ဖို႔ စိတ္လည္းမ၀င္စားပါ။
“တိလ
ု႔ ဲ ဘယ္ဆိုင္ေကာင္းတယ္ ဆိုတာ မသိေသးလို႔၊ ကူညီဖို႔ ေျပာတာပါ”
မ်က္ႏွာငယ္ေလး ႏွင့္ ေျပာလာေတာ့ ရဲထက္ အားနာသြားရသည္။ နဲနဲပါးပါး ကူညီေပး၊ ေျပာတာေတြ ၀တၱရားေက်
နားေထာင္ေပးလိုက္လည္း ျပီးတာပါပဲ ဆိုသည့္ အေတြး၀င္ လာေသာေၾကာင့္ ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္မိသည္။
“ရံုးက ဆိုင္ကယ္ေလ၊ ရဲထက္ ေမာင္းတတ္ တယ္မဟုတ္လား”
ေက်ာင္းမွာတုန္း က သူငယ္ခ်င္းေတြ ဆိုင္ကယ္ယူစီးေနက် ဆိုတာသိေန၍ ရဲထက္ မျငင္းေတာ့ဘဲ မမ လက္ထဲ က
ေသာ့ကိုလွမ္းယူလိုက္သည္။ ရဲထက္ ပုခံုးကို ေနာက္က ေနကိုင္ျပီး မမလိုက္၏။
“ရည္းစားရေနျပီလား”
“ဆိုပါေတာ့”
ေႏြးေႏြး က သတ္သတ္မွတ္မွတ္ ရည္းစားလို႔ ေျပာလို႔ မရေသာ္လည္း ခပ္လြယ္လြယ္ေျဖ လိုက္မိသည္။
“ဆိုပါေတာ့ ဆိုေတာ့ ေမာင္ေလး ဟာက ေရေရရာရာ မရွိလိုက္တာ၊ အေျဖမရေသးဘူးလား”
ရဲထက္ ထက္၀ါရင့္ သည့္ မမက ခ်က္ခ်င္းေထာက္သည္။ ရဲထက္ ဒီအေၾကာင္း ႏွင့္ ပတ္ သက္၍ ရွည္ရွည္ေ၀းေ၀း
မေျပာခ်င္ပါ။
“ဒီလိုပါပဲ”
“သေဘာေပါက္ျပီ၊ သေဘာေပါက္ျပီ”
မမေစာကလ်ာလိႈင္ ကိုတင္ေမာင္းရင္း ေႏြးေႏြး သာဆိုရင္ ေနာက္ကေနဖက္ထားမွာဟု ေတြးေနမိသည္။ မမ
ကေတာ့ခပ္ခြာခြာ ထိုင္သည္။ ရဲထက္ကလည္း ေသြးမေတာ္သားမစပ္ အိမ္ေထာင္သည္မိန္းမတေယာက္ႏွင့္ ပူးပူး ကပ္ကပ္
မေနခ်င္ပါ။ အရင္တုန္းက ကမ္းကုန္ေအာင္ ကၽြမ္း၀င္ခဲ႔သည္ ဆိုေသာ္လည္း ႏွစ္ေယာက္လံုး လြတ္လြတ္လပ္လပ္
အခ်ိန္ကျဖစ္သည္။ ခုခ်ိန္မွာရဲထက္က လြတ္လပ္ေနေသးေသာ္လည္း မမေစာကလ်ာလိႈင္က လြတ္လပ္သူမဟုတ္ေတာ့ပါ။
ရဲထက္ကို ေႏြးေႏြး ေပါက္ဆီ၀ယ္ေပးဖူးသည့္ စခန္းသာသို႔ မမကို ေခၚလာခဲ႔သည္။ ကုန္း ျမင့္ေလးေပၚမွာ ယူက
လစ္ပင္ေတြ၀ိုင္းရံထားသည့္ ဒီဆိုင္က အစားအေသာက္ သန္႔ရွင္းသည္။ ဆိုင္ေရွ႕မွာ ဆိုင္ကယ္ရပ္ လိုက္ သည့္ အခါ
“ဟာ ...ဆိုင္ေလး ကလည္းခ်စ္စရာေလး၊ ရံုးနဲ႔ လည္းနီးတယ္၊ ဘယ္လိုမ်က္စိေမွာက္ျပီး မေတြ႕တယ္ မသိဘူး၊ ေနာက္ဆို
အဆင္ေျပတာေပါ့”
ေန႕ခင္းဆိုေတာ့ ဆိုင္ထဲမွာ လူရွင္းေနသည္။ ရဲထက္ကလည္း ဒါကိုပဲ သေဘာက်ပါသည္။ ရဲထက္ ႏွင့္ မမ က တ၀ိုင္း၊
ရဲထက္တို႔ ေဘးမွာ ဆံပင္ရွည္ရွည္ ႏွင့္ လူငယ္တေယာက္ ထိုင္ေန သည့္၀ိုင္း ႏွင့္ ေနာက္ဖက္နားမွာ လူ သံုးေလးေယာက္
ထုိင္ေနသည့္ တ၀ိုင္းမွအပ ၀ိုင္းေတြ လြတ္ေနသည္။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ရဲထက္က ေဘးမွာ လြတ္ေနသည့္ ေနရာမွာပဲ ထိုင္ခ်င္
သည္။ မမဘာေတြ ေျပာေတာ့မည္ ဆိုတာရဲထက္ မွန္းမိသည္။ ကိုယ္ခ်န္ထားခံ ခဲ႔ရ တာကို ေဘးလူတေယာက္
ၾကားမွာကို စိုးရိမ္သည္။ မမက ဒီမွာ ထိုင္လိုက္ေတာ့လည္း စကားမ ရွည္ခ်င္လို႔ ထိုင္လိုက္ရသည္။ရဲထက္က

Jin_Kaleat Page 70
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

ရွမ္းေခါက္ဆြဲ၊ မမက ထမင္းေပါင္း မွာလိုက္ျပီး လာခ်ေပး တာကို ေစာင့္ရင္း မမက စကားစလာသည္။ ေျပာလာတာေတြက
ထင္သည့္ အတိုင္းပင္
“တို႔ လုပ္ခဲတ
႔ ာေတြ အတြက္ရဲထက္ကို ေတာင္းပန္ပါတယ္”
“ရပါတယ္”
“တို႔ ရဲထက္ကို အရူးလုပ္သလိုျဖစ္ရတဲ႔ အတြက္ ရဲထက္ တို႕ကို စိတ္ဆိုးခ်င္ဆိုးေနမယ္၊ ေတာင္းပန္ပါတယ္၊ ခြင့္လႊတ္ပါလို႔
လဲ မေျပာေတာ့ပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ လြန္ခဲတ
႔ ာက တို႔ဆိုေတာ့ေတာင္းပန္ခြင့္ေတာ့ေပးပါ”
“အခုေတာင္းပန္ေနတာပဲ မဟုတ္လား၊ ရပါတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လိုမွ သေဘာမထားပါဘူး”

“ရဲထက္ရယ္၊ တို႕က ရဲထက္နဲ႔ အတူတူအၾကာၾကီးေနခဲတ

႔ ဲ႔ သူပါ၊ဒီေလာက္ေတာ့ ရဲထက္ အရိပ္ အကဲကိုသိပါ တယ္၊
ရဲထက္ အခုထိ အစာမေက်ဘူး မဟုတ္လား”
“မဟုတ္ပါဘူး”
ရဲထက္ အမွန္ကိုေျပာျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ရဲထက္မွာလည္း ကိုယ့္အေတြးႏွင့္ ကိုယ္စိတ္ရႈပ္ေနရ သည့္အခ်ိန္မွာ ျပီး ခဲတ
႔ ာေတြ
ျပန္ေျပာမေနခ်င္ေတာ့ပါ။ အခုလည္း လူမႈ ေရးအရလိုက္လာခဲျ႔ ခင္း ျဖစ္သည္။ မမ ေစာကလ်ာလိႈင္က ေတာ့ ဘာေတြ
ဘယ္လိုေတြး သည္မသိ ဆက္ရွင္းျပေနသည္။
“တို႕က ဘ၀ကိုတည္ျငိမ္ခ်င္ခဲတ
႔ ာ၊ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ေနရမယ့္ အခြင့္အေရးတခုကို လက္မလႊတ္သင့္ဘူးလို႔ ေခါင္းမာမာ
နဲ႔ ရူးခဲမ
႔ ိတယ္”
“ဟုတ္ပါတယ္၊ လူတိုင္းမွာေရြးခ်ယ္ခြင့္ရွိတာပဲ၊ မမ ကို ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ထဘ
ဲ ယ္လိုမွ သေဘာမထားပါဘူး”
မမေစာကလ်ာလိႈင္ ေခါင္းကို တဆတ္ဆတ္ညိတ္ရင္း မ်က္ရည္ေတြ ၀ိုင္းလာတာျမင္ရသည္။ အသံ လည္းတုန္ လာ၏။
ပိုက္ဆံအိတ္ေလးထဲက တစ္သွ်ဴးထုတ္ ျပီး မ်က္လံုးေထာင့္ကို တို႔ရင္း
“မင္း အခုလို ရင့္က်က္တာ သေဘာထားၾကီးတာေၾကာင့္ မမပို စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတယ္”
ရွမ္းေခါက္ဆြဲပြဲက အရင္ေရာက္လာလို႔ ရဲထက္ တူ ႏွင့္ ေမႊေနလိုက္သည္။ ထမင္းေပါင္း ျမန္ျမန္ ေရာက္ လာပါေစ လို႔
လည္းဆုေတာင္းေနမိသည္။ စားစရာ ေရာက္လာမွ မမစကားမေျပာႏိုင္ေတာ့မွာျဖစ္သည္။
“တို႔ တရက္မွ စိတ္မခ်မ္းသာခဲပ
႔ ါဘူး၊ အိမ္ေထာင္ေရးလည္း အဆင္မေျပဘူး၊ သူက ပိုက္ဆံ ရွိတာတခုကလြဲရင္ သ
ေဘာထားအရမ္းေသးသိမ္တဲ႔ သူ၊ ရည္းစား ရွိလားလို႔ ေမးတာနဲ႔ ေက်ာင္းတုန္းက မင္းနဲ႔ ခ်စ္ခဲဖ
႔ ူးတာ ေျပာလိုက္ျပီး
ေနာက္မွ ပိုဆိုးသြားတာပဲ၊ မိဘေတြ မ်က္ကြယ္မွာ ျဖစ္ခ်င္တိုင္း ျဖစ္ချဲ႔ ပီးမွ ေငြအတြက္ သူ႕ကိုယူတယ္ လို႔ စြပ္စြဲေတာ့
တာပဲ”
ထိုပုဂၢိဳလ္ အထင္မမွားပါ။ မမႏွင့္ ရဲထက္ ျဖစ္ခ်င္တိုင္းျဖစ္ခဲ႔ ၾကသည္မဟုတ္ပါလား။ ရဲထက္ ေရွ႕က တေယာက္
အေၾကာင္း ကိုေတာ့ မမ ထည့္မေျပာဟု ထင္သည္။ ထမင္းေပါင္းေရာက္လာ သည့္ အခါ မမကတဇြန္းခပ္ စား
လိုက္ျပီးေနာက္
“တို႔ အခု သူနဲ႔ လမ္းခြဲခဲ့ျပီ၊ သေဘာထားေသးတဲ႔ အျပင္ ကြယ္ရာမွာပါေဖါက္ျပန္တယ္၊ တို႔ အရင္ကရဲထက္နဲ႔ ဘယ္
လိုပဲေနခဲ႔ေနခဲ႔ သူမ
႔ ယား ျဖစ္ျပီးထဲက သူ႕ကိုသစၥာရွိရွိေပါင္းတယ္၊တို႕ကိုယ္တိုင္ကလည္း ရည္းစားထားခဲ႔ ဖူးလို႔ သူအရင္
က ဘယ္လိုေနခဲ႔ေနခဲ႔ ေခါင္းထဲကို မထားဘူး၊ ဒါေပမယ့္ သူ႔ ဖာသာသစၥာမဲတ
႔ ာကို မမကို ႏြားမရႊံ႕ပိတ္ယူလိုက္ရလို႕ အ
သည္းနာျပီး စိတ္ထြက္ေပါက္ရွာ ရတာပါလို႔ ေျပာလာေတာ့ တို႔ ဆက္ျပီးသည္းခံ မေနခ်င္ ေတာ့ဘူး”
“ကြဲတာၾကာျပီလား”

Jin_Kaleat Page 71
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

“ရွစ္လ ေလာက္ရွိျပီ၊ အလုပ္ကလည္းရန္ကုန္မွာရွိေနလို႔ ေနေန ရေပမယ့္ မေနခ်င္ေတာ့ တာနဲ႔ နယ္သြားမယ္

လိစ
ု႔ ာတင္လိုက္တာ တိုက္တိုက္ ဆိုင္ဆိုင္ ဒီကိုေရာက္လာတယ္၊
ရဲထက္နဲ႔ ျပန္ေတြ႕မယ္လို႕ ေမွ်ာ္လင့္ မထား ပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ ျပန္ေတြ႕ေတာ့ အရမ္း၀မ္းသာ တာပဲ”
မမေရွ႕ကခြက္ထဲကို ရဲထက္က ေရေႏြးၾကမ္းတခြက္ ငွဲ႔ေပးလိုက္ေသာအခါ မမျပံဳးသည္။
“အခုမွပဲ ရဲထက္ အစစ္ကို ျပန္ေတြ႕ရေတာ့တယ္”
“ဘာျဖစ္လလ
ို႔ ဲ”
“စကားေတြ မ်ားမေန နဲ႔ ေရေသာက္ဦးလို႔ ေျပာတာမဟုတ္လား၊ သိပါတယ္”
ရဲထက္ ငွဲ႔ ေပးသည့္ ေရေႏြးၾကမ္းကို မမေစာကလ်ာလိႈင္ ေက်ေက်နပ္နပ္ ပင္ေသာက္သည္။ ရဲထက္ ခြင့္လႊတ္လိုက္ျပီလို႔
လည္းထင္ပံုရသည္။ မ်က္၀န္းညိဳညိဳ ၾကီးေတြမွာအေရာင္လက္လာ၏။
“ေက်းဇူးပဲ၊ တိလ
ု႔ ဲ စကားေတြခ်ည္းပဲ စြတ္ေျပာေနလို႔ ေမာေနျပီ”
ညင္ညင္သာသာ ေလးရယ္ရင္း ရဲထက္ကို ၾကည့္သည့္ အၾကည့္က ဟိုတခ်ိန္ ခ်စ္သူေတြဘ၀က လိုညိဳ႕ျမဴသည့္
အၾကည့္ပင္ျဖစ္သည္။ ထိုမ်က္လံုးညိဳညိဳ ၾကီးေတြ ကိုျမင္ေတာ့ရဲထက္ ရင္ထဲမွာလည္း လႈပ္လႈပ္ခတ္ခတ္ျပန္ျဖစ္ ရသည္။
အရင္ အတိုင္း မေျပာင္းလဲေသးသည့္ မမ၏ ကိုယ္ခႏၶာ ၏ အထိအေတြ႔ ေတြကလည္း အရင္ အတိုင္း ရွိေနပါဦးမည္။
အိမ္ေထာင္ႏွင့္ ကြဲတာ ရွစ္လရွိျပီ ဆိုေတာ့ မမ၏ ရမၼက္ေတြကလည္း တပ္မက္မႈေတြႏွင့္ ျပည့္ လို႔ေနမည့္ ပံုလည္းရွိသည္။
စိတ္ရွိလက္ရွိ ေပ်ာ္ ခဲ႔ရသည့္ အခ်ိန္ေတြကိုျပန္သတိရလိုက္မိသလို ဒီလို မ်က္၀န္းမ်ိဳး ေတြ ႏွင့္ၾကည့္ တတ္သည့္ ေႏြးေႏြး
ကိုလည္း သတိရလိုက္မိ၏။
“ေန႕လည္စာ စားတာဆို စားေလ”
“စားမယ္၊ စားမယ္၊ စားလို႔ေတာင္ ရပါဦးမလား၊ ရဲထက္ကို ေျပာခ်င္တာေတြေျပာလိုက္ရလို႔ ေပ်ာ္ေနတယ္”
တကယ္လည္း မမေစာကလ်ာလိႈင္ သိပ္မစားႏိုင္ပါ။ ထမင္းေပါင္း ပန္းကန္တ၀က္ေလာက္ပဲ ကုန္သည္။ ရဲထက္
ေနရပ္လိပ္စာကိုလည္း ေမး၏။
“တို႕က အသိအကၽြမ္း မရွိေတာ့ ရဲထက္ကိုပဲ အားကိုးရမွာ၊ လာလည္မယ္ေနာ္”
“ဟုတ္ကဲ႔”
လူမႈေရးအရ လိပ္စာေျပာျပျပီး အကူအညီေပးဖို႕ကတိေပးလိုက္ေသာ္လည္း အရင္က ဇာတ္လမ္းကို ျပန္ဆက္ ျဖစ္
လိမမ
္႔ ည္ဟု ရဲထက္မထင္ပါ။ မမကေတာ့ ဘာေတြေတြးေနသည္မသိ။ ရဲထက္ကို ခ်ိဳျပံဳးစြာ ၾကည့္ရင္း
“တို႔ အိမ္ကိုလည္းလာ လည္ပါလား၊ တို႔ က တေယာက္ထဲေနတာ၊ သိပ္ပ်င္းတာပဲ”
လမ္းတခုကိုဖြင့္ေပးလိုက္သည္လို႔ေတာ့ထင္သည္။ဒါေပမယ့္ စိတ္ထဲမွာဇေ၀ဇ၀ါ ျဖစ္ေနဆဲမမေစာကလ်ာလိႈင္ က
“ေက်ာင္းတုန္းက ေတာ့ ရဲထက္ဆီ မမလာတယ္ မဟုတ္လား၊ ခုေတာ့ ရဲထက္က တို႔ဆီ လာေပါ့”
ရဲထက္ ကိုယ္ထဲက ေသြးေတြဆူတက္သြားသည္။ မမ၏ အလိုက္သိမႈေတြ၊ ရက္ေရာမႈေတြကို ျပန္ျမင္ေယာင္ျပီး ပါး စပ္က
လႊတ္ကနဲ ေမးလိုက္မိသည္။
“လာရင္ ေက်ာင္းတုန္းကလိုပဲ ေနရမွာလား”
မမေစာကလ်ာလိႈင္ က လြတ္လပ္သူတေယာက္ျပန္ျဖစ္ေနျပီ ဆိုသည့္ အသိေၾကာင့္ ရဲထက္ ေစာင့္စည္းဖို႔ ေမ႔ေလ်ာ့
သြားသည္။
“မေတြ႕တာၾကာျပီ အဲဒီကိစၥ မွာေတာ့ဘာမွ မေျပာင္းဘူးေနာ္၊ အရင္လို စိတ္ၾကီးတုန္းပဲ”
ခပ္ျပံဳးျပံဳးမွတ္ခ်က္စကားေၾကာင့္ ရဲထက္ စကားလြန္သြားျပီဆိုတာသိလိုက္သည္။ ရုပ္သိမ္းလို႔ မရမယ့္တူတူ

Jin_Kaleat Page 72
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

ျငိမ္လို႔သာေနလိုက္၏။ မမက မ်က္လႊာေလးခ်လိုက္ျပီး ေလသံခပ္ တိုးတိုးႏွင့္

“သိခ်င္လာၾကည့္ေပါ့”
“လမ္းၾကံဳ ရင္ေတာ့၀င္ပါ့မယ္”
“လမ္းၾကံဳမွ ပဲလား၊ မေသခ်ာရင္ မလာခ်င္ဘူးေပါ့၊ ရဲထက္ရယ္၊ မမ ေမာင့္ကို ျငင္းဖူးလိလ
ု႔ ား”
ကံၾကမၼာကို ရဲထက္ ဘယ္လိုနားလည္ရမွန္း မသိေတာ့ပါ။ ေႏြးေႏြး ကိုပိုင္ဆိုင္ဖို႔ အခြင့္ၾကံဳပါရက္ႏွင့္ ရင္ဦး ေၾကာင့္
ဆတ္တငံ့ငံ့ ျဖစ္ရသည္။ ခုတဖန္ မမက ရက္ေရာစြာကမ္းလွမ္း မႈေတြ ျပဳလာျပန္၏။ မမ ကေတာ့ ရင္ဦး ႏွင့္ ဘယ္လိုမွ
ပတ္သက္မႈ မရွိသူျဖစ္ သည္။ အတားအဆီး အေႏွာက္အယွက္ မရွိ၊ ဒါေပမယ့္ ရင္ဦး ဘယ္လို တားဆီးတားဆီး သူ႔
လက္ထဲကို အတင္းတိုး၀င္လာေနသည့္ ေႏြးေႏြး ကိုျမင္ေယာင္လိုက္ မိသည့္အခါ တက္ၾကြေနသည့္စိတ္ေတြ
က်ဆင္းသြားရျပန္၏။မမ ရံုးျပန္တက္ရ ဦးမည္ ဆိုျပီးျပန္ဖို႔ ျပင္ေတာ့မွ ရဲထက္ လည္းနည္းနည္း စိတ္ေပါ့သြားသည္။ ဒီလို
အခြင့္အေရး မ်ိဳးဆိုတာ လူတိုင္းတပ္မက္ သလို ရဲထက္လည္းတပ္မက္ပါသည္။ ဒါပမယ့္ ေႏြးေႏြး ျပန္ေရာက္လာရင္
ဇာတ္က ရႈပ္ဦးမည္။ ရဲထက္ ျငိမ္ေနသည္ကို မမက ရဲထက္ အၾကံထုတ္ေနသည္လို႔ ထင္ပံုရ၏။ ဆိုင္ကယ္ ေပၚတက္
ခါနီး တြင္
“ မမ အိမ္ဖက္က ေန တပတ္ေမာင္းလိုက္ ေနရာျပမလို႔၊ ဒီေန႕ေတာ့ မလာနဲ႔ေနာ္၊ ေနာက္ႏွစ္ရက္ေလာက္ ေန မွလာ”
“ဘာျဖစ္လလ
ို႔ ဲ”
“ညီမေလးက နီနီျဖစ္ေနလို႔၊ အရင္ကလဲ ဒီလိုရက္ပဲေလ၊ မမွတ္မိေတာ့ဘူးလား”
အျပန္လမ္းမွာေတာ့ မမ က ရဲထက္ ခါးကိုဖက္ျပီး လိုက္သည္။ ရဲထက္ကေတာ့ မမ၏ ရက္ေရာသည့္ ကမ္းလွမ္း လာမႈ ႏွင့္
ပတ္သက္ျပီးေတြေ၀ ေနလို႔ ရင္ခုန္ဖို႔ ေမ႔ေနသည္။

Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxx

မနက္က ေစာေစာထျပီး ေမေမ ႏွင့္ မမနီနီ ကို ကားဂိတ္လိုက္ပို႔ တုန္းက မိုးနည္းနည္း အံျု႔ ပီး မိုးေပါက္ေလးေတြ တခ်ိဳ႕
က်သည္။ အိမ္အျပန္မွာေတာ့ ေကာင္းကင္က ျပန္ၾကည္လင္လာသည္။ အိမ္မွာ တေရးနွပ္ျပီး ထမင္းစားကာ
လဘက္ရည္ဆိုင္ ထြက္လာခ်ိန္မွာ လည္းေနသာ ေနတုန္းရွိေသး၏။ ဟိုလူဒီလူေတြ ႏွင့္ ေလထိုင္ေဖာေန တုန္း
အခိုက္က်မွ ေနေရာင္ ေပ်ာက္ျပီး ေကာင္းကင္က မဲတက္လာသည္။
“မိုးက လည္း ရြာေတာ့မယ္ထင္တယ္၊ အခ်ိန္ အခါလဲ မဟုတ္ဘဲနဲ႔”
ရဲထက္ စကားကို သူငယ္ခ်င္း တေယာက္က
“ဘဂၤလား ပင္လယ္ေအာ္မွာ မုန္တိုင္း ရွိတယ္ဟ၊ မင္းမသိဘူးလား”
“မသိဘူး၊ ဘဂၤလား ပင္လယ္ေအာ္ ဆိုတာ ေလးျဖဴသီခ်င္း ေခြဆိုတာပဲသိတယ္”
အိမ္ကို ေသာ့ခတ္ခဲ႔ေပမယ့္ ျပတင္းေပါက္ တခ်ိဳ႕ဖြင့္ထားမိခဲ႔သည္။မိုးရြာ ရင္ မိုးေရအိမ္ထဲ စင္မွာစိုးရ၏။ ရဲထက္ က
ထီးလည္းမပါလို႔ မိုးမရြာမွီ ခပ္သုတ္သုတ္ထျပန္လာခဲ႔သည္။ လာေနရင္းမိုးစက္ေတြ တဖြဲဖြဲက်လာေသာေၾကာင့္
ျမန္ျမန္ေရာက္ေအာင္ လမ္းအတိုင္း မျပန္ဘဲ ဘုန္းၾကီး ေက်ာင္း၀င္းထဲက ျဖတ္ျပန္လိုက္၏။ ေက်ာင္းပရ ၀ုဏ္ေက်ာ္ေတာ့မွ
လက္ထဲ ကိုင္ထားသည့္ ဖိနပ္ ကို ျပန္ခ်စီးေနစဥ္
“ရဲထက္”
ေမာ့ၾကည့္လိုက္ရာ အုတ္တံတိုင္းေဘးမွာ ရပ္ေနသည့္ ရင္ဦးကို ျမင္လိုက္ရသည္။ အရင္က စကားေျပာခ်င္လြန္း

Jin_Kaleat Page 73
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

ေတာင္းပန္ခ်င္လြန္းလို႔ ေတြ႕ခ်င္ေနခဲ႔ သမွ် အခုလို ႏွစ္ေယာက္ထဲရင္ဆိုင္ေတြ႕လိုက္ရသည့္ အခါ ဘာေျပာလို႕ ေျပာရမွန္း

မသိဘဲ မိုးတဖြဲဖြဲ ေအာက္မွာ ေၾကာင္ရပ္ေနမိ၏။ ဆြတ္ဆြတ္ျဖဴေသာ ရွပ္အက်ၤ ီလက္ရွည္ႏွင့္ အက်ၤ ီ လက္ကို တံေတာင္
ဆစ္ေရာက္သည္ အထိ ေခါက္တင္ထားကာ ေယာပုဆိုး အနက္ေရာင္၀တ္ထားသည့္ ရင္ဦး အသြင္ကတကယ့္လူရည္သန္႔
လူၾကီးလူေကာင္း ေလးတေယာက္အသြင္ရွိ၏။ ရင္ဦးမ်က္ႏွာကေတာ့ မေကာင္း ပါ။ မ်က္လံုးေတြက ရီေ၀ေနျပီး
မ်က္ႏွာလည္း ျဖဴေရာ္ေရာ္ ႏွင့္ ေခ်ာင္က်ျပီး နြြမ္းနယ္ေနသည့္ အသြင္ရွိသည္။မိုးစက္ကေလးေတြ ခပ္ပါးပါး စိုေနသည့္
ဆံပင္ကို သပ္တင္လိုက္ရင္း ရင္ဦးက စေျပာလာသည္။
“ငါမင္း နဲ႔ စကားေျပာစရာ ရွိလို႔”
ရဲထက္က လည္းေျပာခ်င္ေနပါသည္။
“ငါလဲ ေျပာခ်င္တယ္ သူငယ္ခ်င္း၊ မင္းကို ငါရွာေနတာ”
ရင္ဦး ျပံဳးလိုက္တာ ျမင္သည္။ သေဘာက်ႏွစ္ခ်ိဳက္သည့္ အျပံဳးမ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ သေရာ္သလို မဲျ႔ ပံဳးျဖစ္သည္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ရင္ဦးက ခုလိုေျပာလာတာကို ရဲထက္ သေဘာက်ပါသည္။ တေယာက္ထဲ က်ိတ္ျပီး အားနာေန ရတာ
ထက္စာရင္ ရင္ထဲရွိတာေတြ ေျပာထုတ္လိုက္ရရင္ ပိုျပီး ေနသာထိုင္သာရွိပါမည္။
“ေအးေအး ေဆးေဆး တေနရာရာ မွာေျပာၾကရေအာင္ေလ”
ရင္ဦး က ေကာင္းကင္ကို တခ်က္ေမာ့ၾကည့္ရင္း
“မိုးရြာေတာ့မယ္”
“ငါ့ အိမ္လိုက္ခဲပ
႔ ါလား၊ နီးတယ္ေလ”
“မင္း အိမ္မွာ ..က ”
“ဘယ္သူမွ မရွိဘူး၊ ေမေမ နဲ႔ မမနီနီ ဒီမနက္ပဲ အညာကို ဘုရားဖူးထြက္သာြ းၾကတယ္”
ရင္ဦး ေတြေတြေငးေငး နဲ႔ စဥ္းစားေနျပီးေတာ့မွ
“အင္းေလ အဆင္ေျပတာေပါ့၊ ဘယ္သူမွ မၾကားေလ ေကာင္းေလပဲ”
“မင္း ငါ့ကို သတ္ခ်င္ရင္ေတာင္ သတ္သြားလို႕ရတယ္”
အရိႈက္ထိသြားသလို ရင္ဦး မ်က္ႏွာ ပ်က္သြားသည္။ ဒီအေၾကာင္းေတြ ျပန္ေဖၚခ်င္ပံုမရ၊ ဒါဆိုရင္ေတာ့ ေႏြးေႏြး
ကိစၥပဲျဖစ္လိမ္မ
႔ ည္။ ရဲထက္ႏွင့္ ေႏြးေႏြး အေျခအေန တခုကို ေရာက္ေနမွန္း ရင္ဦး ရိပ္မိပံုရပါသည္။
“အေရး မပါတာေတြ မၾကားခ်င္ဘူးကြာ”
ရဲထက္ အေျဖစကားကိုေတာင္ မေစာင့္ေတာ့ဘဲ စက္ဘီးေပၚတက္ျပီး ရဲထက္တ႔ို အိမ္ဖက္ဆီသို႕ နင္းထြက္သြား သည္။
ရဲထက္ကို ေတာင္ေခၚေဖၚမရ။ မိုးတဖြဲဖြဲ ေအာက္မွာအိမ္ကို အေရာက္သုတ္ေျခတင္ရေတာ့သည္။ အရင္ ေရာက္ေန
ႏွင့္သည့္ရင္ဦး က ျခံ၀မွာ ရပ္ေစာင့္ေနသည္။ ရဲထက္ ျခံတံခါးကို ဖြင္႔ေပးလိုက္မွ စက္ဘီး တြန္းျပီး ျခံ ထဲ ၀င္
လာ၏။ အိမ္ေရွ႕တံခါး ကိုဖြင့္ကာ အေပၚတက္ၾကျပီးေနာက္ ရင္ဦးက အိမ္အတြင္းတံခါး၀ မွာပင္ ဖိနပ္ခၽြတ္ ကို ေျခ ခ်ျပီး
၀င္ထိုင္လိုက္၏။ ဧည့္ခန္းထဲသို႔ မ၀င္။ ဟိုတခါ ေႏြးေႏြး ထိုင္သြားသည့္ ေနရာေလာက္မွာပင္ ျဖစ္ သည္။
“မင္း အ၀တ္သြားလဲ ခ်င္လဲေလ”
“သိပ္မစို ဘူး၊ ရပါတယ္၊”
သူႏွင့္ သံုးေပေလးေပ အကြာေလာက္မွာ ရဲထက္လည္း သူထိုင္သလိုပင္၀င္ထိုင္လိုက္၏။
“အထဲ ၀င္ေလကြာ”
“မ၀င္ေတာ့ဘူး၊ ေျပာျပီးရင္သြားမွာပဲ”

Jin_Kaleat Page 74
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

ေႏြးေႏြး ႏွင့္ ပတ္သက္ျပီးလက္ေရွာင္ေပးဖို႔ ေနာက္ဆံုးအၾကိမ္ သတိေပးတာမ်ိဳး ျဖစ္မည္ထင္ပါသည္။ သူ႕ အလို အတိုင္း

ျဖစ္ေစဖို႔ ရဲထက္လည္း ဆံုးျဖတ္ျပီး ျဖစ္ပါ၏။
“ေျပာေလ ရင္ဦး၊ ငါ ဘာလုပ္ေပးရမလဲ”
ရင္ဦး လက္၀ါးကို ဆုပ္လိုက္၊ ျဖန္လ
႔ ိုက္ ႏွင့္ ျငိမ္ေနသည္။ အၾကာၾကီးေနေတာ့မွ
“တိုက္ပ်က္ၾကီးမွာ တုန္းက ငါလံုး၀ မထႏိုင္ေတာ့တာ မင္းသိသလားရဲထက္”
ရင္ဦးေျပာခ်င္မွာ မဟုတ္ဟု ထင္ထားသည့္ အေၾကာင္းအရာကို ျပန္ေဖၚသည္အ
့ တြက္ရဲထက္ အံ့ၾသသြားရ သည္။ ေခါင္း
ကိုသြက္သြက္ခါ ျပရင္း
“ဟင့္အင္း၊ ဘာျဖစ္လိုလ
႔ ဲ”
“မင္းကို ႏွစ္ခ်က္ ဆက္ကန္ျပီး ျပန္အက်မွာထဲက ခဲေစာင္းေပၚျပဳတ္က်လို႔ ငါ့ေျခတဖက္က ေထာက္လို႔ မရေတာ့ ဘူး၊
မင္းတံေတာင္ မိျပီး ငါစိတ္မထိန္းႏိုင္ေတာ့လို႔ အတင္း၀င္လံုးရင္း ျပဳတ္က်ေတာ့ ငါလံုး၀ ျပန္မထႏိုင္ေတာ့ဘူး”
အဲဒီတုန္းက ရင္ဦး အေျခအေန ကို ရဲထက္ခုမွျပန္ျမင္ေယာင္လာ၏။ ရင္ဦးသာ လႈပ္ရွားႏိုင္ခဲ႔ ရင္ ရဲထက္ သူ႕ကို ဘယ္လိုမွ
လြန္က်ဴးလို႔ ရႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါ။ စိတ္ၾကီးသည့္ ရင္ဦးက မရမေန ခုခံမွာေသခ်ာသည္။
“ေနာက္ျပီး မင္းေျပာတယ္၊ မင္းရဲ႕ အမွားအတြက္ ငါၾကိဳက္တဲ႔ ပံုစံနဲ႔ ဆပ္မယ္တဲ႔ ဟုတ္လား”
“ငါစိတ္ရင္း နဲ႔ေျပာတာပါ၊ ခုထက္ထိလဲ ငါ့ အမွားအတြက္မင္း ကိုေတာင္းပန္ဖို႔ ေတြ႕ခ်င္ေနခဲတ
႔ ာ၊ အန္တီခင္
မေျပာဘူးလား”
ရင္ဦး ထရပ္လိုက္သည္။ ရဲထက္ကို ငံၾု႔ ကည့္လိုက္ျပီးေနာက္
“ထားပါေတာ့၊ ငါအခုေျပာမွာက မင္းငါ့ကို ဘာမွဆပ္စရာ မလိုပါဘူးလို႔၊ အဲဒါပါပဲ”
ထြက္သြားေတာ့ မလိုလိုလုပ္ရင္း ရင္ဦး ေျခလွမ္းတံု႔သြားသည္။ ရဲထက္ကို မၾကည့္ဘဲ အိမ္ျပင္ဖက္ကို ၾကည့္ရင္း
“ေနာက္တခုကေတာ့ ငါ ဘာသေဘာနဲ႔ မွေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး၊ မင္းသိသင့္တယ္ ထင္လို႔၊ ငါ့မွာ ကိုယ္၀န္ရွိေနျပီ”
လံုး၀ ေမွ်ာ္လင့္မထားမိသည့္ အေၾကာင္းအရာေၾကာင့္ ရဲထက္ တကိုယ္လံုးေလထဲ လြင့္ေျမာက္တက္သြားသလို
ခံစားလိုက္ရသည္။ ျပီးေတာ့တဖန္ အျမင့္တေနရာက ျပဳတ္က်သလို စိမက
္႔ နဲ ေအးသြားသည္။ ေျပာစရာ ရွိတာ ကို
ေျပာျပီး၍ ျပန္ေတာ့မည့္ ပံုစံျဖင့္ေလွခါး၀ဆီ ဦးတည္ သြားေနေသာ ရင္ဦး ေရွတ
႔ ြင္ ကေယာင္ ကတန္းႏွင့္ ပိတ္
ရပ္လိုက္မိသည္။
“ရင္ဦး …ရင္ဦး …. မင္း တကယ္ေျပာတာလား”
“ငါက ညာရမွာလား”
ဒါကေတာ့ဟုတ္သည္။ ရင္ဦး လို ေယာက္်ားရွာ တေယာက္က ကိုယ္၀န္ရွိေနပါျပီဟု မဟုတ္ဘဲႏွင့္ ေျပာမည္ မဟုတ္ပါ။
မိန္းမရွာ ဆိုရင္သာ မဟုတ္မဟတ္ညာေျပာတာျဖစ္လိမမ
္႔ ည္။
“ေအးပါ ရင္ဦးရာ၊ ခန …ခန …ထိုင္ပါဦးကြာ၊ ငါ… ငါ …သိခ်င္တာေလး ရွိလို႔ပါ၊ ထိုင္ပါကြာ၊ ခနေလးပါ”

ရဲထက္ ကိုလံုး၀မၾကည့္ဘဲ ရင္ဦး မ်က္ႏွာလႊဲထားသည္။ ဒါေပမယ့္ ေျပာလိုက္ျပီးမွ ရင္ဦး မ်က္ႏွာေပၚက တည္ျငိမ္ မႈေတြ
ေပ်ာက္ဆံုးသြားတာကို လည္းျမင္ရသည္။ ျဖဴေရာ္ေနသည့္ မ်က္ႏွာက စကၠဴျဖဴ တခ်ပ္ပမာပင္။ ရင္ဦး အတြက္
ဘယ္ေလာက္အထိ ဆိုးသည့္ ကိစၥျဖစ္မည္ ဆိုတာ အထူးေတြးရန္ မလိုပါ။
“ငါအခုလာတာ အဲဒါကို အေၾကာင္း ေျပာခ်င္လလ
ို႔ ာတာ မဟုတ္ဘူး၊ ငါ့ကို ငဲ႔ညွာျပီး ေႏြးေႏြး ကို မင္းအခုထိ
ဖြင့္မေျပာေသးတာသိလို႔ ငါ႕ကို မင္းဘာမွ ဆပ္စရာမလိုတဲ႔ အေၾကာင္းလာေျပာတာ ဒါပါပဲ”

Jin_Kaleat Page 75
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

ရဲထက္ ထိုင္ခိုင္းရင္း လက္ကိုဆြဲေတာ့မလိုလုပ္ရာ ရင္ဦး က အကိုင္မခံပါ။ ဒါေပမယ့္ ခုနေနရာမွာ ျပန္ထိုင္ခ် လိုက္၏။

“မင္း ဘာသိခ်င္လဲ”
“မင္း …အဲ …အဲ ဒါကို ဘယ္လိုလုပ္မွာလဲ ဟင္၊ ဖ်က္ … ဖ်က္ …ပစ္မွာလား”
“မင္းက ငါ ဖ်က္ခ်မယ္ ထင္လလ
ို႔ ား၊ ငါလူစိတ္ရွိပါတယ္ကြာ၊ ဘုမသိ ဘမသိ နဲ႔ လူ႔ေလာက ေရာက္လာတဲ႔ ကေလး ကို
ငါေယာက္်ားေလး လုပ္ခ်င္တာနဲ႔ သတ္ရမွာလား”
“ဒါဆို ေမြးမယ္ေပါ့”
“အဲဒီလို မလုပ္လို႔ ငါက ဘာလုပ္ရမွာလဲ”
ရင္ဦးကို ေက်ာခိုင္းျပီး ရဲထက္ အိမ္ေပၚက ခပ္သုတ္သုတ္ေျပးဆင္းခဲ႔သည္။ ရဲထက္ ဘာျဖစ္သြားမွန္း မသိဘဲ ရင္ ဦး
လည္းေၾကာင္ၾကည့္ ေန၏။ အိမ္ေရွ႕မွာ ရပ္ထားသည့္ရင္ဦး ၏စက္ဘီးကိုေစြ႕ကနဲ ေကာက္ထမ္းလိုက္ျပီး အိမ္ ေပၚကို
ရဲထက္ တက္လာသည့္အခါ ရင္ဦး ပါးစပ္ အေဟာင္းသားျဖင့္
“ေဟ႕ ေကာင္ရဲထက္၊ မင္းဘာလုပ္တာလဲ”
ရင္ဦးကို ျပန္မေျဖဘဲ စက္ဘီးကို အိမ္အလယ္ခန္း အတိုင္းေနာက္ေဖး အထိတြန္း ယူသြားျပီးမွ တဖန္ မီးဖိုခန္းထဲ သို႔
ထမ္းခ်ျပန္သည္။ မီးဖိုေထာင့္နားက ေခ်ာင္ထဲမွာ စက္ဘီးကို ထိုးထားလိုက္ျပီးမွ အိမ္ေရွ႕ကိုျပန္ထြက္လာ၏။ မေမွ်ာ္လင့္
ေသာလုပ္ရပ္ေၾကာင့္ ရင္ဦးလည္း တားဆီးဖို႔ ေမ႔ေနပံုရသည္။ သူလုပ္သမွ် ကိုေဘးကေန ေယာင္ခ်ာခ်ာနဲ႔
လိုက္ၾကည့္ေနသည့္ ရင္ဦးလဲ ျပန္လိုက္လာ၏။ အိမ္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ လက္မွာေပေနသည့္ စက္ဘီးက ဖုန္ ေတြကို
ခါလိုက္ရင္း
“ျပီးျပီ”
“ရဲထက္ မင္းရူးသြားျပီ၊ ဘာေတြေလွ်ာက္လုပ္ေနတာလဲ”
“ငါရူးတာလဲျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္၊ ဒါေပမယ့္ ရူးသင့္လို႔ ရူးတာကြ၊ ရင္ဦး …မင္းအိမ္မျပန္နဲ႔ေတာ့ ဒီမွာပဲေနေတာ့၊ ေမေမ တို႔
ျပန္လာတာနဲ႔ အက်ိုးအေၾကာင္း ဖြင့္ေျပာျပျပီး မင္းကို ငါလက္ထပ္မယ္”
“ငါက မင္းကို ယူပါလို႔ေျပာေနလို႕လား၊ ငါက ဘာလို႔ မင္းကို ယူရမွာလဲ၊ ငါက ဘာလို႔ ေယာက္်ားယူရမွာလဲ”
ရင္ဦး ခါးခါးသီးသီး ျငင္းသည္။ သူ၏ အမူအရာကလည္း ေသြးရူးေသြးတန္း ႏွင့္ အလန္တ
႔ ၾကားျဖစ္ေနသည္။ ရဲ ထက္က
လက္ထပ္မည္ ဟု ဆိုလာျခင္းကို သူ႔အတြက္ ေသမိန္႔ခ်လိုက္သည့္ အလားပင္။ခုခ်ိန္ခါတြင္ ရင္ဦး ႏွင့္ ေနာက္တၾကိမ္
အၾကီးအက်ယ္သတ္ရမည္ ဆိုလွ်င္လည္း သတ္လိုက္ေတာ့မည္။ လံုး၀ အေလွ်ာ့ေပးလို႔ မျဖစ္ဟု ရဲထက္
ခံယူထား၏။ သူ၏ ဟိုလိုလို ဒီလိုလို ႏွင့္ ဇေ၀ဇ၀ါ ျဖစ္ေနမႈ မ်ားအားလံုး ျပီးဆံုးသြားျပီ လိလ
ု႔ ည္း ခံစား ရသည္။
“မင္းနဲ႔ ငါနဲ႔ အေက်အလည္ ေဆြးေႏြးမယ္ရင္ဦး၊ ထိုင္”
မ်က္ႏွာထားသုန္သုန္မႈန္မႈန္ ႏွင့္ ရင္ဦး အခုန ကေနရာမွာပဲျပန္ထိုင္သည္။ ရဲထက္ လည္းသူ႔ ေဘးမွာ၀င္ထိုင္ လိုက္၏။
ဒီတခါေတာ့ လူခ်င္းမခြာေတာ့ဘဲ ကပ္ထိုင္လိုက္၏။ လိုအပ္လို႔ ခြန္အားသံုးသင့္ရင္လည္း သံုးမည္ဟု အဆင္သင့္
ျပင္ဆင္ထား၏။
“မင္း ဒီ ကေလး ကိုေမြးမယ္ဆို”
“ဟုတ္တယ္ေလ၊ ဒါေပမယ့္ ငါ့ဖာသာေမြးမွာ”
“ေအး …ဒါဆို မင္းက အေမေပါ့၊ ဒါဆို ဘယ္မတုန္း အေဖ၊ မင္းမိဘ အသိုင္းအ၀ိုင္းကိုေရာ အရွက္ကြဲခံ မလား၊ မင္း အကို
တေယာက္ အတြက္နဲ႔ အားလံုးစိတ္ဆင္းရဲခဲ႔ရျပီးျပီ၊မင္းေၾကာင့္ ထပ္မျဖစ္ခ်င္ပါနဲ႔ ေတာ့ကြာ”
“အေဖ မရွိတဲ႔ ကေလးေတြ ျပည့္လက
ို႔ ြာ”

Jin_Kaleat Page 76
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

ရဲထက္ ရင္ဦး ပုခံုးကို လက္ႏွင့္ ကိုင္ညွစ္ကာလႈပ္ရမ္းရင္း

“အဲဒီကေလးက ငါတ၀က္ဆိုင္တယ္ကြ၊ ငါ့ကေလး ကို အေဖမရွိတဲ႔ ကေလး အျဖစ္ခံရမွာလား၊ မရဘူး”
ရင္ဦး ရဲထက္ကို ေသေသခ်ာခ်ာစိုက္ၾကည့္ေနသည္။ သူ႔ မ်က္လံုးေတြကလည္း အေရာင္ေတြ တမ်ိဳးျပီး တမ်ိဳး
ေျပာင္းေန၏။ ျပီးေတာ့မွ စိတ္ေလွ်ာ့လိုက္ဟန္ျဖင့္ ေလေျပထိုးသည္။
“ဒါဆိုလဲ အန္တီတို႔ ျပန္လာမွ လူၾကီးေတြ နဲ႔ တိုင္ပင္ျပီး ၾကည့္လုပ္ၾကတာေပါ့ကြာ၊ ငါ အခုျပန္လဲ ရတာပဲ”
“မရဘူး၊ ေမေမ တို႕ကိုေစာင့္ေနရင္ ဒီၾကားထဲမွာ အေျခအေန အေျပာင္းအလဲတခု မင္းဖက္ကျဖစ္ေစ၊ ငါ့ဖက္ က
ျဖစ္ေစၾကံဳလာရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ၊ ဘာအေျပာင္း အလဲမွလက္မခံ ႏိုင္ဘူး”
ေျပာေျပာဆိုဆို ႏွင့္ ရဲထက္က အိမ္တံခါးေသာ့ကို ထခတ္လိုက္သည္။ ရဲထက္ လုပ္ေနတာေတြကို ၾကည့္ရင္း ရင္ ဦး
ေခါင္းခါသည္။
“မင္းလုပ္ေနတာ တဖက္သတ္ၾကီး ရဲထက္”
“သိတယ္၊ လုပ္သင့္တယ္ ထင္လလ
ို႔ ုပ္ေနတာ၊ မင္းလက္ မခံႏိုင္ရင္ ငါ့ကိုသတ္သြား”
တံခါးေဘာင္ကို ေခါင္းမွီျပီး ရင္ဦး ျငိမ္ေနသည္။ မ်က္လံုးေတြကိုလည္း မွိတ္ထား၏။ ရင္ဦး စိတ္ေတာ္ေတာ္ ေလွ်ာ့ထားမွန္း
ရဲထက္ ရိပ္မိသည္။ အရင္စိတ္မ်ိဳး နွင့္သာဆိုလွ်င္သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ေဆာ္ရ သတ္ရမည့္ သေဘာရွိသည္။ ခုေတာ့ ရင္ဦး
စကားႏွင့္ ပဲ ေအးေအးေဆးေဆး ေျပာေနသည္။ ကိုယ္၀န္ရွိေနျပီ ဆိုသည့္ အ သိေၾကာင့္ မိခင္စိတ္၀င္လာျပီး
ေယာက္်ားဆန္ဆန္စိတ္ျမန္လက္ျမန္ အက်င့္ေတြ ေလ်ာ့က် သြားတာျဖစ္ႏိုင္ ေၾကာင္းေတြး မိခ်ိန္တြင္ ရဲထက္
အားတက္လာရသည္။ ရင္ဦး ဒီကေနဘယ္မွ မသြားေစရဟုလည္း ဆံုးျဖတ္ လိုက္၏။
“ငါက မင္းကို ယူဖို႔ အျပင္တျခားနည္း မရွိေတာ့ဘူးလားရဲထက္”
“အရင္ဆံုး ကေလးအတြက္ မင္းစဥ္းစား၊ ေဟာဒီမွာ ဖေအ ေရာ မေအ ေရာ ငုတ္တုတ္ၾကီးေတြ ရွိေနရက္နဲ႔ သူ႔ အတြက္
တျခားနည္း ဘာလိုေသးလဲ”
အလြန္ျပတ္သားေနသည့္ရဲထက္ကို ရင္ဦး အံ့ၾသစြာၾကည့္ေန၏။ ရင္ဦး စိတ္ေတြလည္းရႈပ္ေထြးေနမည္ကို ရိပ္ မိ ၍
ရဲထက္က ေလသံကိုေလွ်ာ့ခ်လိုက္ျပီး သာယာေပ်ာ့ေပ်ာင္းသည့္ အသံျဖင့္
“မင္းအတြက္ ခက္ခဲမယ္ဆိုတာ ငါသိပါတယ္ရင္ဦးရာ၊ ဒါေပမယ့္ ငါကတိေပးပါတယ္၊ ငါမင္းရဲ႕ ခင္ပြန္းေကာင္း
ျဖစ္ေစရပါ့မယ္၊ မင္း အတြက္ ဘ၀သစ္တခုမွာ စိတ္ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ျဖစ္ေအာင္ငါၾကိဳးစားပါ႔မယ္”

ရဲထက္ကို စိုက္ၾကည့္ေနသည့္ ရင္ဦး မ်က္ႏွာမွာ အရိပ္တခု ျဖတ္ေျပးသြားသလိုလို ရွိသည္။ ရဲထက္က ျပန္စိုက္

ၾကည့္လိုက္ရာ မ်က္ႏွာ လႊဲသြားျပီး ၾကမ္းျပင္ကို ငံၾု႔ ကည့္ရင္း
“ဒါေပမယ့္ …ငါ ..ထမင္း ဟင္း မခ်က္တတ္ဘူး”
“ေနာက္ေတာ့ တတ္သြားမွာေပါ့၊ ငါနဲနဲပါးပါးတတ္ပါတယ္၊ မင္းကို ကူမွာေပါ့”
တခ်က္လွစ္ကနဲ ေမာ့ၾကည့္လိုက္ျပီး ရင္ဦး ျပန္ငံု႕သြားသည္။ ျပီးေတာ့မွ အသံ တိုးတိုးေလးျဖင့္
“ေနာက္ျပီး မင္းသိပါတယ္ ငါဘယ္ေလာက္ ဆိုးတယ္ဆိုတာ”
ရဲထက္ ရင္ဦးပုခံုးေပၚသို႔ လက္တင္လိုက္သည္။ ရင္ဦး အနည္းငယ္ ကတုန္ကရီ ျဖစ္ေနသည္ကို သတိထားမိသည္။ ပုခံုးကို
အသာအယာ ညွစ္ေပးရင္း
“မင္းဆိုးခ်င္သေလာက္ ဆိုးလို႔ရတယ္၊ မင္းဘယ္ေလာက္ အထိဆိုးႏိုင္မွာလဲ၊ မင္းဗိုက္ထဲက မင္းထက္ဆိုးတဲ႔ သမီးေလး
တေယာက္ထြက္လာတဲ႔ အခါက်ရင္ မင္းဆိုးလိမ
ု႔ ရေတာ့ပါဘူး”

Jin_Kaleat Page 77
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

ရင္ဦး မ်က္ႏွာ ရဲရဲနီသြားသည္။ ရဲထက္ကို ေပေစာင္းေစာင္း ႏွင့္ၾကည့္ရင္း

“မိန္းကေလး ေမြးမွာလို႔ မင္းကိုဘယ္သူကေျပာလိလ
ု႔ ဲ”
“ငါလိုခ်င္တာ ေျပာတာေလကြာ၊ ခုေလးတင္ ငါစဥ္းစားေနတာ၊ မိန္းကေလး လဲျဖစ္မယ္၊ မင္းနဲလ
႔ ဲတူမယ္ ဆိုရင္
ဘယ္ေလာက္ဆိုးဆိုး ငါ ခ်စ္ မွာပဲလို႕”

ရဲထက္ကို မ်က္လံုးျပဴးျပျပီး ရင္ဦး အိမ္ေရွဖ

႔ က္ကို မ်က္ႏွာျပန္လွည့္သြားသည္။ တံခါးေဘာင္ကို ပုခံုး ႏွင့္ေရာ ေခါင္း
ႏွင့္ပါမွီရင္း ေငးေန၏။ ရဲထက္ကေတာ့ အခုထိရင္ဦး ပုခံုးကိုဆုပ္ကိုင္ထားသည္။ ရင္ဦး အခုနေလာက္ ကတုန္ကရီ
မျဖစ္ေတာ့တာကို ျမင္ရ၏။ မ်က္ႏွာ ကလည္းတည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ ျပန္ျဖစ္လာသည္။ မ်က္လံုးေတြက ေတာ့ရီေ၀ ေနဆဲ
ရွိေသးသည္။ရင္ဦး မ်က္ႏွာျပန္ၾကည္လာေပမယ့္ အျပင္က ရာသီဥတုကေတာ မၾကည္လင္ပါ။ ေကာင္းကင္က တစထက္
တစ ပိုကာ အံု႕မိႈင္းလာျပီး ေနာင္ မိုးေရစက္ေတြ ေျမျပင္ေပၚကို အရွိန္ျပင္းစြာ သြန္ခ်လာသည္။ အိမ္ေရွ႕က သံဆန္ကာ ကို
ျဖတ္ျပီး မိုးေလၾကမ္း ေအးေအး ႏွင့္ အတူ မိုးေပါက္ေတြပါ ၀င္လာစင္၏။
“ဒီမွာ မိုးပက္တယ္၊အထဲ၀င္ရေအာင္ မင္း ကိုျပစရာေတြလည္း ရွိတယ္”
ရင္ဦးလက္ကို ဆြဲျပီးရဲထက္ ထရပ္လိုက္သည္။ ရင္ဦး၏ လက္က မမတို႔ ေႏြးေႏြးတိလ
႔ု ို ႏူးညံ့ အိစက္လို႔ေတာ့ မေနပါ။
ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေသာ္လည္း ကိုင္ရတာ ရွတတေလး ေနသည္။ ခ်က္ခ်င္း ထမလာလို႔ အားစိုက္ဆြဲလိုက္မွ ရင္ဦး
စိတ္မရွည္သလို မတ္တပ္ရပ္သည္။ ရဲထက္ ဘာေတြ လုပ္ဦးမွာလဲ ဟုေတြးေနပံုရ၏။ ရဲထက္ လက္ထဲက သူ႕လက္ကို
မသိမသာျပန္ရုန္းေသးေသာ္လည္း ရဲထက္က အတင္းဆြဲထားလို႔ မလြတ္ပါ။ရဲထက္ ရင္ဦးမ်က္ႏွာကို အကဲခတ္
ၾကည့္မိသည္။ စိတ္ရႈပ္ေထြးေနပံုရေပမယ့္ ရဲထက္၏ အျပဳအမူ ေတြေအပၚမွာ စိတ္ဆိုးေဒါသျဖစ္ ေနသည့္
အမူအရာမ်ိဳးမရွိ။ ေတြေ၀ စဥ္းစားရင္း ေယာင္ခ်ာခ်ာ ျဖစ္ေနသည့္ အမူအရာမ်ိဳးသာ ေတြ႕ရသည္။ သည္။ ဦးတိုက္ ေမာင္း
ေျပာဖူးသည့္ ခ်က္ေကာင္းကို အပိုင္တိုက္ရတယ္ ဆိုေသာစကားကို ျပန္ၾကား ေယာင္မိခ်ိန္တြင္ အရဲစြနျ္႔ ပီး စမ္းသပ္ၾကည့္
ခ်င္ စိတ္ေပၚလာသည္။
“ရင္ဦး”
“ဘာလဲ”
“ငါ့ကို တခုေလာက္ကူညီကြာ”
“ေျပာေလ၊ ဘာမဟုတ္တာေျပာဦးမလဲ”
“ေယာလံုခ်ည္ ဆိုတာေယာက္်ားေရာ မိန္းမပါ ၀တ္လို႔ရတာပဲ၊ ဒါေပမယ့္ ပုဆိုး၀တ္သလိုေတာ့ မ၀တ္ပါနဲ႔ လား၊ မင္းက
ဘယ္လို၀တ္၀တ္ၾကည့္ေကာင္းေပမယ့္ ...ဟို ..ကြာ..ငါဘယ္လိုေျပာရ မလဲ”
“မေျပာနဲ႔ မင္းေျပာခ်င္တာငါသိတယ္၊ ငါ့လက္ကို လႊတ္”
ရင္ဦး စိတ္ဆိုးသြားျပီထင္သည္။ ခ်က္ခ်င္းၾကီး အတင္းပံုသြင္းသလိုလုပ္မိသည့္ အတြက္ရဲထက္ ေနာင္တရသြားသည္။
ဆြဲထားသည့္လက္ကို မလႊတ္ေပးဘဲ ေနာက္လက္တဖက္ကိုပါ ဆြဲကာ မ်က္ႏွာ ခ်င္းဆိုင္လိုက္ျပီး
“ငါ ေလာၾကီးသြားတယ္၊ မင္းကို အခ်ိန္ေပးရမယ္ ဆိုတာသတိလြတ္သြားတယ္၊ ငါ့ကိုစိတ္မဆိုးပါနဲ႔”
“ငါစိတ္ဆိုးမွာ ေၾကာက္တယ္ေပါ့”
“အင္း”
“ဒါဆိုလဲ လက္ကိုလႊတ္၊ မင္းက လက္ကိုဆြဲထားေတာ့ ငါကဘယ္လိုလံုခ်ည္ျပင္၀တ္မလဲ”
ရဲထက္ ကိုယ့္နားပင္ ကိုယ္မယံုႏိုင္ေအာင္ျဖစ္သြားသည္။ အံ့ၾသစိတ္ႏွင့္ ရင္ဦးကို ေၾကာင္ၾကည့္ ေနမိ၏။
“လႊတ္ေလကြာ”
ရင္ဦး မ်က္ႏွာက နီေယာင္သန္းေနေသာ္လည္း ျပံဳးခ်င္သလိုလို အရိပ္ေလး ေတြ႔ရသည္။ ရဲထက္ သတိရျပီး လက္
ကိုလႊတ္ေပးလိုက္သည္ ႏွင့္ ရင္ဦး ေဘးကိုတေစာင္းလွည့္ျပီးလုံခ်ည္ကို ျဖည္ကာမိန္းမေတြ၀တ္သလို ျပန္၀တ္လိုက္သည္။
အက်ၤ ီအျပင္က ၀တ္ရတာဆိုေတာ့ အဆင္မေျပပါ။ ပြပြၾကီး ျဖစ္ေနသည္။ ရင္ဦးလည္း စိတ္တိုင္း က်ပံုမရ။ ပါးစပ္
က “ရွစ္” ဆိုသည့္ အသံတိုးတိုး ထြက္လာျပီးမွ ရဲထက္ကို မလံုမလဲႏွင့္ လွည့္ ၾကည့္သည္။ အက်ၤ ီကို အျပင္ဆြဲထုတ္ျပီး

Jin_Kaleat Page 78
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

၀တ္လိုက္မွ အဆင္ေျပသြားပါသည္။သူ၀တ္တာ သပ္သပ္ရပ္ ရပ္ က်စ္က်စ္လစ္လစ္ ႏွင့္ အခ်ိဳးက်တာကိုလည္း

ရဲထက္သတိထားမိသည္။ ရဲထက္ မ်က္လံုးၾကီး ျပဴးျပီးေသေသခ်ာခ်ာ လိုက္ၾကည့္ေနသည္ကိုျမင္ေသာအခါ
“မင္းက ဘာလို႔ ဒီေလာက္ေတာင္ၾကည့္ေနရတာလဲ၊ မင္းဒီလိုပဲ လုိက္ၾကည့္ေနက်လား”
“မဟုတ္ပါဘူး၊ မင္းဒီေလာက္ အခ်ိဳးတက်၀တ္တတ္မယ္ မထင္လို႔”
“ေက်ာင္းမွာတုန္းက ထမိန္၀တ္ခဲ႔ရတာပဲ၊ ရွစ္တန္းနဲ႔ ကိုးတန္း ေနာက္ ဆယ္တန္းက ႏွစ္ႏွစ္ ဆိုေတာ့ ေလးႏွစ္
၀တ္လာရတာ၊ ပုဆိုးလို ၀တ္ျပီးေက်ာင္းတက္ရင္ ဆရာမၾကီးငါ့ကိုဗ်င္းမွာေပါ့”
အထက္တန္းတုန္းက စည္းကမ္းၾကီးလြန္းလို႔ စိတ္ညစ္ခဲ႔ရသည့္ ဆရာမၾကီးကို အခုမွ ေျပးျပီး ေက်းဇူးတင္ စကား
ေျပာခ်င္စိတ္ေပၚလာသည္။
“ေက်းဇူးတင္ပါတယ္၊ မင္းကိုလဲ ေက်းဇူးတင္တယ္၊ ဆရာမၾကီးကိုလဲ ေက်းဇူးတင္တယ္၊ ဘာျဖစ္ လိလ
ု႔ ဲဆိုေတာ့
မဂၤလာေဆာင္မွာ သတို႔သားနဲ႔ သတို႔သမီး ႏွစ္ေယာက္လံုးပုဆိုး၀တ္ ျပီး မဂၤလာေဆာင္ရမယ့္ ဘ၀ မေရာက္လို႔”
“ရဲထက္၊ မင္းတခါ တေလက်ရင္ ေပါက္ကရေတြသိပ္ေျပာ၊ အူေၾကာင္ေၾကာင္ ေတြသိပ္လုပ္တာ၊ မင္းကိုငါ အဲဒါ ေၾကာင့္
ၾကည့္မရတာ”
“မင္း မၾကိဳက္တာေတြငါ့ကိုေျပာထားေလ၊ ငါဆင္ျခင္မွာေပါ့”
“မင္းကေတာ့ ေျပာေလဆိုးေလ ျဖစ္မွာပါပဲ၊ ထားပါေတာ့ မင္းအခုန ငါ့ကိုျပမယ္ ဆိုတာဘာလဲ”
“အိမ္ထဲမွာ ဘယ္ေနရာမွာ ဘာရွိတယ္ ဆိုတာမင္းသိမွ ျဖစ္မွာေပါ့၊ အဲဒါလိုက္ျပမလို႔”
ေျပာရင္းဆိုရင္း လက္ကိုဆြဲလိုက္ရာ ရင္ဦးျပန္ရုန္းသည္။ ရဲထက္က လႊတ္မေပးသည့္ အခါက်ေတာ့ သက္ျပင္းခ်
လိုက္ေသာ္လည္း ထပ္မရုန္းေတာ့ပါ။ ရင္ဦး အခုလို ေပ်ာ့ေျပာင္းလာတာ၊ ရဲထက္ကို လိုက္ေလ်ာလာတာေတြ
ေတြ႕ရေတာ့ရင္ဦး အားတက္မိသည္။ ေပ်ာ္လဲ ေပ်ာ္သြား၏။ ရင္ဦး မၾကာခင္ပင္ ႏူးညံျ႔ ပီး မိန္းမသားပီသသည့္ မိန္းကေလး
တေယာက္ျဖစ္လာလိမ္မ
႔ ည္ လိလ
ု႔ ဲ ေမွ်ာ္လင့္ မိပါသည္။ရဲထက္ တို႔ အိမ္က ေလးပင္သံုးခန္းပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ျဖစ္သည္။
အိမ္ေရွမ
႔ ွာက ဧည့္ခန္းႏွင့္ဘုရား ခန္း ရွိျပီး ေနာက္ ျခမ္း မွာ အိပ္ခန္းေလး ခန္းရွိသည္။ ေခါင္းရင္း ဖက္ႏွစ္ခန္းမွာ
ေမေမႏွင့္ ကိုရဲ ထြဋ္ တို႔ ေနျပီး ေျခရင္းႏွစ္ခန္းက ရဲ ထက္ႏွင့္ မမနီနီ တို႔အခန္းေတြ ျဖစ္သည္။ ရဲထက္ အခန္းက
ဧည့္ခန္းႏွင့္ ကပ္လွ်က္ရွိသည္။ အခန္းေတြ အလည္ မွာ မီးဖိုဖက္သို႔ ဆင္းသည့္ အလယ္ လမ္းရွိျပီး ေရခ်ိဳးခန္း အိမ္သာႏွင့္
တြဲလ်က္ရွိေသာ မိီးဖိုခန္းကေတာ့ ေျမစိုက္ ျဖစ္ျပီး အုတ္နွင့္ ေဆာက္ ထားသည္။ ရဲထက္က အိမ္ေနာက္ေဖးကို
အရင္ေခၚသြားျပီး ေရခ်ိဳးခန္း အိမ္သာမွ စျပီး ရင္ဦး ကို ရွင္း ျပ၏။
“ဒီဖက္က မမ အခန္း၊ ဒီဖက္ကေတာ့ ငါ့အခန္းေပါ့၊ အခုေတာ့ ငါတို႔ အခန္းေပါ့”
ရင္ဦး မဲ႔ လိုက္သည္ကို မျမင္သလိုလုပ္ျပီး ရဲထက္ တံခါးကို တြန္းဖြင့္၀င္လိုက္သည္။ အနည္းငယ္တံု႔ ဆိုင္းဆိုင္း ျဖစ္
ေနေသာ္လည္း ရဲထက္ ဆြဲအားေၾကာင့္ ရင္ဦး အထဲအထိပါလာသည္။ ရဲထက္ ကုတင္က တေယာက္အိပ္ေပမယ့္
ေတာ္ေတာ္ေလး က်ယ္ပါသည္။ နည္းနည္းေတာ့ ေဟာင္းေနသည္။ အိပ္ ယာေပၚက ခြေခါင္းအံုးရွည္ၾကီး ကိုၾကည့္ျပီး ရင္ဦး
လွစ္ကနဲ ျပံဳးလုိက္ တာကို ရဲထက္ျမင္ လိုက္သည္။
“ကဲသြား ....မင္း မလိုေတာ့ဘူး”
ေခါင္းအံုးရွည္ၾကီးကို ေဘးက ဘီရိုေပၚပစ္တင္လိုက္ေသာအခါ ရင္ဦးမ်က္ႏွာ ရဲကနဲျဖစ္သြား သည္။
“ရဲထက္”
“ေျပာေလ ရင္ဦး”
“ငါ...မင္း အမ အခန္းမွာျဖစ္ျဖစ္၊ မင္းအကိုလဲ အိမ္မွာမွ မရွိတာ၊ ကိုရဲထြဋ္ အခန္းမွာျဖစ္ျဖစ္ ခန ေနလို႔ မရဘူး လား”
“ေနာက္က်ရင္ မင္းဒီမွာပဲေနရမွာေလ”
“ဒါေတာ့ ဒါေပါ့၊ ဒါေပမယ့္”
ရဲထက္ အျပင္းအထန္စဥ္းစားရေတာ့သည္။ သူဆုပ္ကိုင္ထားသည့္ ရင္ဦးလက္ဖ၀ါးက ေအးလိုက္ ေႏြးလိုက္ႏွင့္ ျဖစ္
ေနသည္ဟုထင္သည္။ ရင္ဦး ေျပာသလို စီစဥ္ေပးလိလ
ု႔ ဲရပါ သည္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလို တျခားအခန္းမွာ ယာယီ ထားဖို႕ကို
သေဘာမက်ပါ။ ရင္ဦး စိတ္ေျပာင္း ခ်င္ေျပာင္းသြား ႏိုင္သည္။ ရင္ဦးေျပာေနသည့္ ပံုကလည္း အတင္း အက်ပ္ေျပာတာ

Jin_Kaleat Page 79
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

မ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ပါ။ ရဲထက္ သေဘာထားကိုေမးေနတာမ်ိဳးျဖစ္ေနလို႕ စိတ္ကို ယတိျပတ္ဆံုး ျဖတ္ လိုက္ ျပီး ရင္ဦးကို
လူခ်င္းထိလုမတတ္ ဆြဲယူလိုက္သည္။
“မင္း ငါ့ကို လက္ထပ္မယ္ မဟုတ္လား”
ပါးစပ္ အေဟာင္းသားႏွင့္ ရဲထက္ကိုေမာ့ၾကည့္ေနျပီးမွ ေခါင္းညိတ္ျပသည္။
“ဒါဆိုရင္ေတာ့ ဒီမွာပဲေနပါ ရင္ဦးရာ၊ ေနာ္”
ရဲထက္ကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္ ေခါင္းငံုလ
႔ ိုက္ႏွင့္ ရင္ဦးေတာ္ေတာ္ႏွင့္ အေျဖမေပးပါ။ အားမလို အားမရ ျဖစ္လာသည့္ ရဲ
ထက္က ရင္ဦးကို ဆြဲဖက္ထားလိုက္သည္။
“ရဲထက္ လႊတ္ကြာ”
ကိုယ္ကို တြန္လ
႔ ိမ္ျပီး ရုန္းေသာ္လည္း ရဲထက္က အားကုန္ထုတ္ျပီးဖက္ထားသည္။ ရုန္းမရသည့္ အခါရင္ဦး စိတ္ တို
လာပံုရ၏။
“ရဲထက္ မင္းလႊတ္မလား မလႊတ္ဘူးလား”
“ခုကိစၥက မင္းနဲ႔ ငါနဲ႔ အိမ္ေထာင္ေရး ကိစၥေနာ္၊ ကရာေတးေတြ လက္ေ၀ွ႕ေတြ မပါဘူး”
ရဲထက္ ၏ စကားေၾကာင့္ ရင္ဦးပင္ ေၾကာင္အမ္းအမ္းျဖစ္သြားသည္။
“မင္းေတာ္ေတာ္ တတ္ႏိုင္တယ္”
“ဒါဆို ေနမယ္ေပါ့”
ရင္ဦး ေခါင္းညိတ္ျပရာ ရဲထက္ကပိုျပီးတင္းၾကပ္ေအာင္ဖက္ထားလိုက္သည္။
“လႊတ္ေတာ့ေလကြာ၊ ငါေနမယ္လို႔ေျပာျပီးျပီပဲ”
“မင္းက ငါနဲ႔ တူတူ အိပ္ပါမယ္လို႔ေျပာမွေတာ့ လႊတ္စရာဘယ္လိုေတာ့မွာလဲ”
ပါးျပင္ကို ရႊတ္ကနဲ နမ္းလိုက္ရာ ရင္ဦး မ်က္ႏွာရဲတြတ္သြားသည္။ မိန္းမသားတေယာက္၏ အရွက္မ်က္ႏွာကို ရင္ဦးဆီမွာ
ပထမဆံုးအျပည့္အ၀ျမင္လိုက္ရျခင္းျဖစ္ရာ ရဲထက္စိတ္ေတြ လႈပ္ရွားလာ၏။ အခုနက ရင္ဦးကို
အတင္းဖက္ထားစဥ္ကထဲက ရဲထက္စိတ္ေတြက ေဖါက္ခ်င္ေနခဲ႔သည္။ အခုေတာ့ ထိန္းလိမ
ု႔ ရေတာ့။ ရင္ဦး အ
တင္းေရွာင္သည့္ၾကားမွ ႏႈတ္ခမ္းေတြ ကို နမ္းဖို႔ ၾကိဳးစားမိသည္။ ရုန္းရင္းလႈပ္ရင္းႏွင့္ ရင္ဦး ကုတင္ႏွင့္ တိုက္ မိျပီး
ရပ္သြား၏။ ဆုတ္ စရာ ေနရာမရွိေတာ့။ ရဲထက္က အတင္းဖိလာသည့္ အခါ ရင္ဦးကုတင္ေပၚကန္လ
႔ န္႔ ျဖတ္လဲ
က်သြားသည္။ ရင္ဦးကို မလႊတ္တမ္းဖက္ထားသည့္ ရဲထက္လည္း တတြဲထဲပါသြား၏။
“ရဲထက္”
ေမာဟိုက္ေနသည့္ ရင္ဦး၏ အသံအဆံုးတြင္ ရဲထက္ ႏႈတ္ခမ္းေတြက ရင္ဦးႏႈတ္ခမ္းေတြ ႏွင့္ တထပ္ထဲျဖစ္ သြား သည္။
ရင္ထဲမွာ ေမာလာသည္အထိ ရဲထက္ မြတ္မြတ္သိပ္သိပ္နမ္းမိသည္။ ရင္ဦး မတုနျ္႔ ပန္ပါ။ အနမ္းရပ္ လိုက္ သည္ ႏွင့္
ႏႈတ္ခမ္းေတြက ခ်က္ခ်င္းကြဲ ကြာသြားၾကသည္။
ရဲထက္ မေက်မနပ္ႏွင့္ ရင္ဦးကိုၾကည့္လိုက္ရာ ရင္ဦးကလည္း ႏႈတ္ခမ္းကို ကိုက္ျပီးရဲထက္ကို အစာမေက်သလို
ၾကည့္ေနတာကိုေတြ႔ရသည္။
“ရဲထက္ ဖယ္ကြာ”
“ဘာလို႔ ဖယ္ရမွာလဲ”
ရဲထက္ မေက်ပြဲ ေနာက္တၾကိမ္ထပ္နမ္းလိုက္သည္။ ရင္ဦး၏ အေပၚႏႈတ္ခမ္းေလး တခုထဲကို အရင္နမ္းသည္။ ျပီး ေတာ့
ေအာက္ႏႈတ္ခမ္း။ ႏႈတ္ခမ္းနီနီ ႏုႏုေလးေတြ ပါးစပ္ထဲ၀င္လာတဲ႕ အထိ အားရပါးရ နမ္းလိုက္ေသာအခါ ရင္ဦးျငိမ္က်
သြားသည္။ ေနာက္တၾကိမ္ႏႈတ္ခမ္းခ်င္း ဖိကပ္ နမ္းသည့္ အခါမွာေတာ့ တခ်က္တခ်က္ တံျု႔ ပန္လာ သည္။ ရဲထက္
ကိုယ္တိုင္လည္း စိတ္ေတြ အ ရမ္းတက္ၾကြေနျပီျဖစ္သည္။ လံုခ်ည္ထဲကေန ေဖါက္ထက
ြ ္ ေတာ့ မတတ္ တင္းမာေနသည့္
ရဲထက္၏ ဖြားဖက္ေတာ္ညီေလးကလည္း ရင္ဦး၀မ္းဗိုက္ကို လႈပ္လိုက္တိုင္း တအိအိ ႏွင့္ ထိုးေန သည္။
ရင္ဦးရင္ဘတ္ကို ကိုင္ရတာ တမ်ိဳးပင္။ ေအာက္ဖက္မွာ ႏူးညံမႈ တခုခုကိုရေနသလိုမ်ိဳး လက္ ကသိေနေသာ္လည္း
အေပၚယံမွာေတာ့ အ၀တ္ေခါက္မာမာ တခုကိုစမ္းရသလို ျဖစ္ေနသည္။ အန္တီခင္၏ ပညာခန္းေတြ ျဖစ္ လိမမ
္႔ ည္။

Jin_Kaleat Page 80
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

အခုအခ်ိန္မွာ အေပၚပိုင္းကို စူးစမ္းဖို႔ ရဲထက္ အခ်ိန္ မေပးႏိုင္ေသးပါ။ ေအာက္ကညီေလး က သြားေရ တျမား ျမား
က်ျပီး သူလိုရာကို အာသာျပင္းျပင္း ေတာင္းဆိုေနသည္။ အနက္ခံေပၚမွာ စၾကၤာျဖဴျဖဴ ေလးေတြပါ သည့္ ေယာ
လံုခ်ည္ကိုရဲထက္ ဆြဲလွန္လိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့ ရင္ဦး မ်က္ႏွာလႊဲသြားသည္။ ေအာက္ခံေဘာင္း ဘီကို ဆြဲခၽြတ္ျပီး
တဆတ္ဆတ္တုန္ခါေန ေသာညီေလးကို ရင္ဦး ၏ အ၀မွေတ႔ ျပီးဖိသြင္းလိုက္ ခ်ိန္တြင္ မ်က္ႏွာတခု လံုး ေဆးနီဆိုးထား
သလိုရဲနီေနသည့္ ရင္ဦးက အိပ္ယာ ခင္းစ ကိုတင္းတင္း ဆုပ္ထားတာျမင္ရသည္။ရင္ဦး၏ ရတနာတြင္းက
တင္းက်ပ္လြန္းသည့္အတြက္ ရဲထက္လည္းပင္ပန္းပါသည္။ သူလႈပ္ လိုက္ လွည့္လိုက္ တိုင္း ရင္ဦးလည္း တုန္ခါေနရ၏။
ရဲထက္ကို ေမာ့ေမာ့ၾကည့္တတ္သည့္ မ်က္ ၀န္းေတြထဲတြင္ မ်က္ရည္၀ိုင္း ေန တာကို ျမင္ရသည္။
“ငါ့ကို စိတ္ဆိုးေနတာလား”
ဘာမွမေျဖဘဲ ဒီတိုင္းၾကည့္ေနသည္။
“နာလိလ
ု႔ ား”
ဒီတခါလဲ အေျဖမရပါ။ သူပ
႔ ါးျပင္ကို လွမ္းတိလ
ု႔ ိုက္သည့္ ရဲထက္လက္ကိုေတာ႔ ဖမ္းဆြဲထား၏။ ရဲထက္ တခ်က္
ေဆာင့္လုိက္တိုင္း ရင္ဦးတင္းတင္းေလး ညွစ္သည္။ မထင္မွတ္သည့္ ရင္ဦး၏ အျပဳအမူေလး တခုက သူခံစား ေနရတာကို
ေဖၚျပေနသလိုရွိ၏။ တခ်က္ခ်င္း ခပ္မွန္မွန္ခပ္ေလးေလး ေဆာင့္ေနသည့္ ေဆာင့္ခ်က္က အားပါ သြားလွ်င္ ရဲထက္
လက္ကိုညွစ္ သည့္အားက ပိုလာသည္။ရဲထက္ ကေတာ့ တစထက္တစ အရွိန္ရလာျပီး ခပ္ျမန္ျမန္ေဆာင့္ေပးမိသည္။
ထိုအခါ ရဲထက္ လက္ကိုရင္ဦး မလြတ္တမ္းညွစ္ထားေတာ့သည္။ ရင္ဦးကို အရခ်ဴဖို႔သာစိတ္ေစာေနသည့္ အစပိုင္း
အခ်ိန္ေတြက မသိခဲ႔ေသာ္ လည္း အသားတက်ပံုမွန္ ျဖစ္သြားခ်ိန္မွာေတာ့ ရဲထက္၏ ကုတင္ေဟာင္းၾကီးလည္း
ရဲထက္ေဆာင့္လိုက္တိုင္း မခ်ိမဆန္႔ ေအာ္ညည္းေနသည္ကို ၾကားရေတာ့သည္။ ဘယ္နားက ဘယ္လိုျမည္ေနသည္
မသိရဘဲ အသံစံု ျမည္ ေနေတာ့၏။ ရဲထက္ တေယာက္ထဲ အိပ္စဥ္ကပင္ လူးရင္လွိမ္႕ရင္ အသံအနည္းငယ္
ျမည္တတ္သည္။ ခုေတာ့ ႏွစ္ေယာက္ အေလးခ်ိန္ ကိုထမ္းရသည့္ အျပင္ရဲထက္ကလည္း အျငိမ္မေန အားပါပါ
လႈပ္ရွားေနရာ သူ၏ ခံႏိုင္ရည္ အတိုင္းအတာ ေက်ာ္လြန္သြားသည္ထင္ပါသည္။ရင္ဦး လည္းၾကားပံုရသည္။ ရဲထက္က
ထိုအသံေတြကို ဂရုမစိုက္ေသာ္လည္း သူကေတာ့ သည္းခံႏိုင္ေတာ့ဟန္ မတူ။ နာလည္းနာေသး နားလည္းညည္းေသး
ဆိုတာမ်ိဳးရင္ဦး ျဖစ္ေနပါလိမ္မ
႔ ည္။
“ရဲထက္ ေတာ္ေတာ့ကြာ၊ ကုတင္က်ိဳးက်ရင္ ေက်ာ္မေကာင္းၾကားမေကာင္းေတြ ျဖစ္ကုန္မယ္”
“တန္းေတြ ပ်ဥ္ေတြက ေခ်ာင္ေနလို႔ပါ၊ က်ိဳးမက်ပါဘူး၊ ကၽြန္းသားအစစ္”
ေတာ္ေတာ္ အလိုက္ကမ္းဆိုး မသိသည့္ရင္ဦးျဖစ္သည္။ ဒီလိုအခ်ိန္ေတြမွာ ေယာက္်ားေလးတေယာက္ အေန နဲ႔ ဘယ္လိုမွ
ရပ္တန္႔ ႏိုင္မွာ မဟုတ္တဲ႔ အေၾကာင္း ေယာက္်ားရွာလုပ္လာျပီး သိပံုမရ။ ထို႔ေၾကာင့္ ရင္ဦးကိုင္ထား သည့္လက္ကို
ရုန္းဖယ္လုိက္ျပီး ေနာက္ေပါင္ေတြကို ဖိျဖဲ ခ်လိုက္ကာ အေနအထားေသေသခ်ာခ်ာ ျပင္ျပီး မရပ္ မနားတရစပ္ေဆာင့္
ေတာ့၏။ ရင္ဦးဆီမွာလည္း အရည္တရႊဲရႊဲျဖစ္ေနျပီျဖစ္ရာ အထုတ္အသြင္း က အစတုန္းက ေလာက္မခက္ေတာ့။
ကုတင္က ျမည္သံႏွင့္ မိုးသံေတြ ၾကားတြင္တေဖါက္ေဖါက္ ႏွင့္ အသားခ်င္းရိုတ္ခတ္သံကပါ ေရာျပီးထြက္ေပၚလာသည္။
အျပင္က မိုးသံေတြကို ရဲထက္ နားမွာမၾကားေတာ့၊ ဆံပင္ေတြ ဖရိုဖရဲ ႏွင့္ ႏႈတ္ခမ္းေလး ဟကာျဖင့္ အသက္ ျပင္းစြာရွဴေန
သည့္ ရင္ဦး မ်က္ႏွာကိုၾကည့္ရင္း ေလထဲမွာလြင့္ေျမာက္တက္ေနသလို ခံစား ရသည္။ အစပိုင္း တုန္းက ရင္ဦး ေရာ သူပါ
စိတ္အေႏွာက္အယွက္ ျဖစ္ခဲ႔ရသည့္ ကုတင္အိုၾကီး ၏ မခ်ိမဆန္႔ အသံေတြကိုလည္း ဂရုမစိုက္ႏိုင္အားေတာ့ပါ။
ခုခ်ိန္ခါတြင္ အျပင္မွာေကာင္းကင္ ၾကီး ျပိဳက်ေစဦးေတာ့ ရဲထက္ မသိႏိုင္ေတာ့ျပီ။ ရင္ဦးလည္း ဒီလိုပဲခံစားရလိမ္႕မည္ဟု
ရဲထက္ ေမွ်ာ္လင့္ မိသည္။
“ရဲထက္ ...ရဲထက္ .”
ျဖဴျဖဴ စင္းစင္း ေပါင္တံ ႏွစ္ေခ်ာင္းကို လက္တဖက္တခ်က္စီမွာ ေပြဖ
႔ က္ရင္းေဆာင့္ေနသည့္ ရဲထက္ ကိုယ္ေပၚမွာ
ေခၽြးစက္ေတြသီးလာ၏။ ရင္ဦး ေပါင္မွာလည္းရဲထက္ေခၽြးေတြ စိုေန သည္။ အေမာေျဖခန နားရင္း ရင္ဦး ၏
အက်ၤ ီၾကယ္သီးေတြကို ျဖဳတ္သည့္ အခါ ရင္ဦး မကန္က
႔ ြက္ေတာ့ပါ။အန္တီခင့္ လက္ရာ ရွယ္ေဘာ္လီက ရင္ဦး၏ အမို႔
အ၀န္းေတြကို ကြယ္ေပ်ာက္လုနီးပါး ဖံုးကြယ္ ထားသည္။ ၾကိဳး ကိုင္း မပါသည့္ ေဘာ္လီကို ရဲထက္ဘယ္လို

Jin_Kaleat Page 81
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

ဖယ္ရွားရမည္မွန္းမသိပါ။
“ရင္ဦး”
“ဘာလဲ”
“ဘယ္လို ခၽြတ္ရမလဲ”
“မသိဘူး”
ေမာဟိုက္ေနေသာ္လည္းရင္ဦးက ဂ်စ္ကန္ကန္ပင္ျပန္ေျဖ၏။ အနားမွာ ကပ္ေၾကးတလက္ သာရွိရင္ ရဲထက္ ကပ္ ေၾကးႏွင့္
ညွပ္ပစ္မည္ထင္သည္။ ရင္သားရွိမည္ထင္သည့္ ေနရာေလာက္ ကိုလက္ႏွင့္ ညွစ္လိုက္ရာ အထဲက အသား စိုင္ကို
စမ္းမိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အားစိုက္ျပီး ညွစ္လိုက္ရာ ရင္ဦးတြန္႔သြားသည္။
“ရဲထက္၊ မင္း ယုတ္မာတယ္”
“မင္းကမွ ေျပာမျပတာ”
“ေျပာစရာမွ မလိုပဲ”
ကုတင္ၾကီးက အသံေတြ က်ိဳးက်ိဳးက်ိက်ိ ညံသြားေအာင္ ရဲထက္ အားရပါးရေဆာင့္ျပန္ သည္။ ရင္ဦး တကို္ယ္
လံုးတြန္႕ေနသည္။ ေဘာ္လီခၽြတ္မေပးလို႔ ရဲထက္ တမင္လုပ္ျခင္းမွန္း သိေသာ္လည္းရင္ဦးက ေခါင္း မာမာ ႏွင့္ ေပခံသည္။
ဒါေပမယ့္ လုပ္ရင္းလုပ္ရင္း ႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္ လံုးေဘာ္လီကို ေမ႔သြားၾကသည္။ ေလာကၾကီး တခုလံုး ကိုေမ႔ေပ်ာက္
သည္ အထိျဖစ္သြားၾကသည္။ ဇာတ္ရွိန္၏ အျမင့္ဆံုးဆီ ေရာက္သြားျပီးသည့္ ေနာက္တြင္ တ ေယာက္ ကိုတေယာက္
တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ အၾကာၾကီး ဖက္တြယ္ထားမိၾကသည္။အေမာေျပ ခ်ိန္မွာေတာ့ ရင္ဦး ရွက္ေနတာသိသာသည္။
ရဲထက္ကို လံုး၀ မၾကည့္မ်က္ႏွာလႊဲ ထားသည္။
“ရင္ဦး”
“ဘာလဲ၊ ငါ့ကို မဟုတ္မဟပ္ေတြြ မေျပာနဲ႔ေနာ္”
“မင္း ဒီအခန္းမွာပဲ ငါနဲ႔ ေနမယ္ မဟုတ္လား”
“ငါ့မွာ ေရြးစရာ ရွိေတာ့လိုလ
႔ ား”
ေအာင့္သက္သက္ အေျဖစကားကို ရင္ဦးစိတ္ဆိုးလို႔ ေျပာတာမဟုတ္လို႔ ရဲထက္ယံုၾကည္ပါသည္။ လွဲေနရာမွ ထ ျပီး
ပုဆိုးျပန္၀တ္ကာ အျပင္ခန္းကို ရဲထက္ထြက္လာခဲ႔၏။လိုမယ္ထင္တာေတြ ယူျပီး ျပန္၀င္လာခ်ိန္တြင္ ရင္ဦး အ၀တ္အစား
အျပည့္အစံု ႏွင့္ ကုတင္ ေဘးက ခံုေလးမွာထိုင္ေနတာကို ေတြ႕ရသည္။ ရင္ဦး လက္ထဲက ကရိ ယာ တန္ဆာ
ပလာေတြကို ၾကည့္ျပီး
“ဘာလုပ္မလိုလ
႔ ဲ”
“ကုတင္ ကိုအသံမျမည္ေအာင္လုပ္မလို႔”
ရင္ဦး မ်က္ႏွာမဲ႔ ျပီး ျပံဳးသည္။ ဘာမွေတာ့မေျပာ။ ရဲထက္ ကုတင္ေပၚတက္ထိုင္ျပီး လႈပ္ၾကည့္ သည္။ ခုန္ၾကည့္ သည္။
ျပီးေတာ့ေအာက္ကို ဆင္းျပီး ကုတင္ကို လက္ႏွင့္တြန္းၾကည့္ခါၾကည့္ သည္။ အသံျမည္တဲ႔ ေနရာ၊ ေခ်ာင္ ေနတဲ႔
ေနရာေတြကို မွတ္ထားျပီး ေနာက္ ေမြ႕ယာႏွင့္ အျခားပစၥည္းေတြ ဖယ္ကာသံႏွင့္ ရိုတ္သည့္ေနရာ ရိုတ္ သည္။
ကဒ္ထူျပား ႏွင့္ သစ္သားစေတြ က်ပ္သြား ေအာင္ ထိုးထည့္သည့္ေနရာထည့္သည္။ ျပီးရင္ စမ္းသည့္ အေနျဖင့္
တက္လႈပ္ၾကည့္သည္။ ရဲထက္ လုပ္သမွ် ကိုၾကည့္ရင္း မ်က္စိေနာက္လာပံုရသည့္ ရင္ဦး အျပင္ ကို ထြက္သြား၏။
“ဘယ္လဲ”
“မ်က္စိေနာက္ လို႔ အျပင္မွာသြားထိုင္ေနမလို႔၊ ေမ်ာက္က်ေနတာပဲ ခုန္ဆခ
ြ ုန္ဆြနဲ႔”
ရဲထက္ စိတ္တိုင္းက်ျပင္ဆင္ျပီးသြားလို႔ ရင္ဦးကို ထြက္ၾကည့္ေတာ့ ဧည့္ခန္းမွာ မရွိ၊ အိမ္ေနာက္ ဖက္က အသံ
လိုလိုၾကား၍ ေနာက္ကို လိုက္သြားေတာ့မွ အိမ္သာ အ၀နားမွာလံုခ်ည္ျပန္ျပင္၀တ္ေနေသာ ရင္ဦး ကိုေတြ႕ ရ သည္။
၀တ္ရလြယ္ေစရန္ အက်ၤ ီဖားလ်ားၾကီးကို လွန္ျပီးပါးစပ္ႏွင့္ ကိုက္ထား၏။လွစ္ကနဲျမင္လိုက္ရသည့္ ခါးႏွင့္ ဗိုက္သား ျဖဴျဖဴ
ေလးသာမက အေပၚစီးကဆိုေတာ့ ဗိုက္သားျဖဴျဖဴ ခ်ပ္ ခ်ပ္ေလး ေအာက္နားက မဲမဲေနရာ ကိုပါ ေတြ႕လိုက္ရေသာ
ေၾကာင့္ ရဲထက္ စိတ္ေတြ လႈပ္ရွားရျပန္သည္။ အနက္ေရာင္လံုခ်ည္မွာ လည္း ေရစိုကြက္ေတြ ေတြ႕ရ၏။

Jin_Kaleat Page 82
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

အျပင္မွာတြဲေလာင္းက်ေနသည့္ အက်ၤ ီကိုေတာ့ခါး မွာ ႏွစ္စစု ထံုးျပီးခ်ည္လိုက္သည္။ အက်ၤ ီဖား လ်ား ၾကီး
ကြယ္မေနေတာ့သည့္ရင္ဦးတင္ပါးေတြက သူ႕ကိုယ္လံုး အရပ္ အ ေမာင္း တို႔ ႏွင့္ အခ်ိဳးတက်ရွိတာကို ေတြ႕ ရ သည္။
လံုခ်ည္ ကို တင္းတင္းစည္းထားသည့္ အတြက္ မိန္းမ တေယာက္၏ ေအာက္ပိုင္းေကာက္ေၾကာင္းေတြ ပိုျပီး
ထင္ရွားလာ၏။
“ဘာလုပ္ေနတာလဲ”
“ငါလုပ္သမွ် မင္းကို အကုန္ေျပာရမွာလား”
ဂ်စ္ကပ္ကပ္ ေျပာရင္း ေလွခါးထစ္ေတြက တက္လာသည့္ ရင္ဦးလက္ကို ဖမ္းဆြဲလိုက္သည္။ ေရ ကိုင္လာသည့္ ရင္ဦး
လက္ေတြက ေအးေန၏။
“ဘာျဖစ္ျပန္ျပီတုန္း”
“မင္း ကိုျပစရာရွိတယ္လာ”
ရင္ဦးကို အိပ္ခန္းထဲျပန္ေခၚသြားျပီး ရဲထက္က သူ႕လက္ရာကိုျပသည္။
“ဘာတုန္း”
“ငါလုပ္လိုက္တာ ေကာင္းသြားျပီေလ၊ ဒီမွာၾကည့္ ရဲထက္က ကုတင္မွာတင္ပါးလႊဲထိုင္ျပီး လႈပ္ျပ ႏွဲျ႔ ပသည္။ ဘာသံမွ
မထြက္။
“ေတြ႕လား၊”
“ေအာ္ ...ေအးေအး၊ ေတာ္တယ္ကြာ”
“ေသခ်ာေအာင္ စမ္းျပမယ္..လာ”
ရဲထက္က ဆြဲခ်လိုက္ရာ ရင္ဦး အငိုက္မိျပီး ကုတင္ေပၚလဲက်သြားသည္။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxx
ရဲထက္ ႏိုးလာခ်ိန္တြင္ ထြက္သက္ေလ ေႏြးေႏြးေလး က မ်က္ႏွာကိုစည္းခ်က္ မွန္မွန္ရိုတ္ခတ္ ေန၏။ ရဲထက္ႏွင့္
မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ျပီး ရင္ဦး တေစာင္းေလး အိပ္ေပ်ာ္ ေနသည္။ အိပ္ေပ်ာ္ေနသည့္ ရင္ဦးမ်က္ႏွာမွာ ၾကြပ္ဆတ္ ဆတ္
အမူအရာ၊ ဂ်စ္ကန္ကန္ ေယာက္်ားေလးဟန္ေတြ ကင္းရွင္းေနျပီး မိန္းမပ်ိဳေလးတေယာက္၏ သိမ္ေမြ႔ ျငိမ္း ေအး
ျခင္းေတြကို ျမင္ရသည္။ ရဲထက္၏ လက္တဖက္က ရင္ဦးခါးေပၚမွာ ရွိေနဆဲ ဆိုတာသတိ ရျပီး ရင္ဦး မႏိုးေအာင္
အသာေလးဖယ္လိုက္သည္။ေယာလံုခ်ည္ကို ကပိုကရိုျပန္ပတ္ထားေသာ္လည္း ရင္ဦးအက်ၤ ီ ရင္ဘတ္ကေတာ့ပြင့္ ဟ
ေနရာ ျဖဴျဖဴေဖြး ေဖြး ရင္သားေတြကိုျမင္ေနရ သည္။ ၾကိဳးနက္ေလး ႏွင့္ဆြဲထားသည့္ အဂၤလိပ္စာလံုး Y ပံုစံ ဆြဲျပားေလး
က ေအာက္ ဖက္ျခမ္းေရာက္ေနသည့္ ရင္သား ေပၚမွာတင္ေန၏။ ဒုတိယ အၾကိမ္မွာေတာ့ အန္တီခင့္လက္ရာ ေဘာ္လီကို
ရင္ဦးခၽြတ္ခြင္႔ေပးခဲ႔သည္။ ဒီီလိုေဘာ္ လီမ်ိဳးကို ေနာက္ထပ္ ၀တ္ရန္အေၾကာင္းမရွိေတာ့ပါ။ ႏုဥ ေနေသာရင္သား ျဖဴ ျဖဴ
ေလးမ်ားကိုၾကည့္ရင္း အခု ေတာ့ သူတို႔ လြတ္လပ္ခြင့္ရၾကျပီဟု ေတြးကာ ရဲထက္ ျပံဳးမိ သည္။ေႏြးေႏြး ရင္သားေတြက
ႏူးညံအိစက္သလို ရင္ဦး ရင္သားေတြကေတာ့ ေခ်ာမြတ္ျပီးတင္း ေနသည္။ အရြယ္ အ စားမွာ ေႏြးေႏြးကို မမွီေသာ္လည္း
သူ႔ အတိုင္းအတာႏွင့္သူေတာ့ သား ေကာင္းမိခင္ျဖစ္ေလာက္သည့္ အေနအ ထားျဖစ္ပါသည္။ မမ ေစာကလ်ာလိႈင္ ႏွင့္
မတိမ္း မယိမ္းေလာက္ရွိႏိုင္သည္။ ဒါကို ပံုေပ်ာက္ေအာင္ဖံုး ဖိေပးႏိုင္ သည့္ အန္တီခင္ေလးရီ၏ ပညာစြမ္းကို
လည္းခ်ီးက်ဴးမိသည္။ ရဲထက္ ဦးတိုက္ေမာင္း ဆီ မေရာက္ႏိုင္သည့္ ဒီ ေန႔ တြင္ အန္တီခင္ ဦးတိုက္ေမာင္း ဆီမွာ
ေရာက္ခ်င္ေရာက္ ေနေပလိမ္မ
႔ ည္။ေခါင္မိုးေပၚမွာ လည္းမိုးစက္ေတြက်သံ မၾကားရေတာ့။ မိုးစဲသြားျပီထင္သည္။ ဒီတေန႔
လည္ လံုး မိုးရြာသလားရပ္ သလားပင္ရဲထက္ ေသေသခ်ာခ်ာမသိပါ။ အိပ္ယာေပၚမွာ ေခၽြး တလံုးလံုးႏွင့္
ၾကိဳးပန္းေနရသည္ မဟုတ္ပါလား။ရင္ဦး မႏိုးေအာင္ တိတ္တိတ္ေလး ထျပီးအခန္းျပင္ထြက္ခဲ႔သည္။ ျပီးေတာ့ လုပ္စရာေတြ
တခု ျပီးတခုေလွ်ာက္ လုပ္ေနမိ၏။ ေရစက္ဖြင့္ျပီး ေရတင္ရသည္။ မနက္က စားထားသည့္ အိုးခြက္ပန္းကန္ေတြ
ေဆးေၾကာျပီး ေနာက္ ညစာအတြက္ rice cooker ႏွင့္ ထမင္းခ်က္ ရသည္။ အိမ္ေပၚမွာ ေနာက္ေဖးမွာ
တံမ်က္စည္းလွဲရ၏။ လုပ္စရာရွိတာေတြ လုပ္ျပီးလို႕ ျပန္၀င္ၾကည့္သည့္တိုင္ ရင္ဦး အိပ္ေပ်ာ္ေနဆဲ။ အိပ္မေပ်ာ္တဲ႔ ရက္ေတြ

Jin_Kaleat Page 83
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

မ်ားခဲျ႔ ပီဟု အခုန ကု တင္ေပၚမွာရင္ဦးေျပာတာျပန္ အမွတ္ရလို႔ မႏိႈးေတာ့ဘဲ ေရသြားခ်ိဳးလိုက္သည္။ ေရ ခ်ိဳး

အ၀တ္လဲျပီးေတာ့ကုတင္ ေဘးက ခံုမွာ၀င္ထိုင္ရင္း အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာရင္ဦးကို ၾကည့္ရင္း ေျပာင္းလဲသြာသည့္
အျဖစ္အပ်က္ေတြကိုမယံုႏိုင္ ေလာက္ေအာင္ျဖစ္မိသည္။ေယာက္်ားရွာ မေလးရင္ဦးကို ရဲထက္လက္ထပ္ျဖစ္လိမ္႕မည္
ဟုေျပာလာသူရွိရင္ ဒီမနက္ အထိ မျဖစ္ႏိုင္စရာ စ ကား လို႔ ထင္ေပလိမမ
္႔ ည္။ ရင္ဦး ကိုယ္တိုင္လည္း မယံုႏိုင္စရာပင္ သူ
ႏွစ္ေပါင္း မ်ာစြာေနထိုင္လာခဲ႔သည့္ ပံုစံ မွ ေျပာင္းလဲဖို႔ ၾကိဳးစားေနခဲ႔သည္။ အလြန္ေခါင္းမာ ျပီး တယူသန္သည့္ ရင္ဥိး
အခုလိုေျပာင္းလဲ သြားျခင္းသည္ မိခင္စိတ္ ဆိုသည့္အရာမွလြဲျပီး အျခားမရွိႏိုင္ဟု ရဲထက္ထင္သည္။ မိခင္ဘ၀ ကိုခံယူဖို႔
အတြက္ရင္ ဦး သူ၏ အစြဲ အလမ္းအားလံုးကို စြန္႔ေပျပီ။ ဒါတိုရင္ ရဲထက္ကိုယ္တိုင္လည္း ဖခင္ေကာင္း ခင္ပြန္းေကာင္း
တေယာက္ျဖစ္ဖို႔ အားထုတ္ရံုမွ အပ မရွိေတာ့ပါ။ ရင္ဦး၏ စြနလ
္႔ ႊတ္မႈက ရဲထက္ ထက္ပိုျပီး မ်ားျပားခက္ခဲပါသည္။
ရဲထက္တို႔ လက္တြဲျဖစ္ၾကျပီ ဆိုရင္လည္း ပတ္၀န္းက်င္သက္ေရာက္မႈက ရင္ဦး အေပၚမွာမ်ားလိမမ
္႔ ည္။ ေယာက္်ား
လိုေနလာရာမွ ေကာက္ခါငင္ကာမိန္းမ ပံုျပန္ဖမ္းျပီး ေယာက္်ားေကာက္ ယူလိုက္ ျခင္းအတြက္ အ နည္းဆံုးေတာ့ စၾက
ေနာက္ၾကေပမည္။ ေႏြးေႏြးလည္း အ့ံၾသသြားလိမ္႔ မည္ ထင္ပါသည္။ သူမ အတြက္ႏွင့္ ရန္သူၾကီးေတြပမာ ျဖစ္
ခဲၾ႔ ကသူႏွစ္ဦးက အၾကင္လင္ မယား အျဖစ္သို႔ ကူးေျပာင္းသြားျခင္းကို နားလည္ရ ခက္သာြ းမွာေသခ်ာသည္။ သူမ အေပၚ
ရဲထက္ လြန္က်ဴးခဲ႔ မိတာေတြ၊ ထိပါးခဲတ
႔ ာေတြကို ခြင့္လႊတ္ေပး ႏိုင္ ပါေစလို႔သာဆုေတာင္း ရေတာ့သည္။
ေႏြးေႏြး အေၾကာင္းကို ဆက္မေတြးခ်င္ေတာ့၍ ေခါင္းကိုခါရင္း အိပ္ယာ အစြန္နားေလး မွာတင္ေနသည့္ ရင္ဦး၏
ပံုေဖ်ာက္ေဘာ္လီကိုျမင္ျပီး ထယူကာေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္မိ သည္။ ရင္ဦး ႏွင့္ တူတူခၽြတ္ၾကတုန္းကေတာ့ ဇစ္ ရွည္ရွည္
တေခ်ာင္းႏွင့္ ခ်ိတ္ ေလး ၊ငါး ခုပါတာ ကလြဲျပီး ေသေသခ်ာခ်ာ မသိလိုက္ပါ။ အခုမွ ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ရသည္။
စြပ္က်ယ္လို အသားမ်ိဳး ႏွင့္ ျဖစ္ျပီး ေနာက္ဖက္မွာ ခ်ိတ္ငါးေခ်ာင္း ႏွင့္ ခ်ိတ္ရသည္။ ခ်ိတ္ ေတြက အေပၚ
မွာ အဖတ္ကေလးႏွင့္ အုပ္ထားလို႔ ျမင္ရ။ ေရွ႕ကေတာ့ ႏွစ္ထပ္ ျဖစ္ သည္။ အေပၚလႊာမွာ ဇစ္ပါျပီး ရိုးရိုး ပိတ္ျဖဴ
ခ်ည္သား ျဖစ္၏။ ေအာက္လႊာကေတာ့ ရံႈ႕ႏိုင္ဆန္ႏ
႔ ိုင္ သည့္အသားျဖစ္ျပီး ရင္သားေနရာ အခြက္ကေလး ႏွစ္ခု ပံု ေဖၚ
ထား၏။ ရံႈ႕ႏိုင္ဆန္႔ ႏိုင္သည္ ဆိုေသာ္လည္း ရဲထက္ ဆြဲၾကည့္ရာ ရုန္းအားေတာ္ေတာ္ျပင္းသည္ကို ေတြ႕ရ သည္။ ရင္ဦး
အသက္ရႈလို႔ ရရဲလ
႔ ား ဟု ဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္မိသည္။
“၀တ္ခ်င္လို႔ ၾကည့္ေနတာလား”
စိတ္၀င္တစားေလ႕လာေနခ်ိန္တြင္ ရင္ဦး ႏိုးလာတာကိုေတာင္သတိမထားလိုက္မိ။ ရင္ဦး အိပ္ယာေပၚမွာ ထိုင္ျပီး
အက်ၤ ီၾကယ္သီးေတြျပန္တပ္ေနသည္။ အေပၚဖက္ကၾကယ္သီးေတြတပ္ျပီးေတာ့ အက်ၤ ီကို ခါးေနရာမွာ ည ေန တုန္း
ကလို စုထံုးခ်ည္ လိုက္သည္။
“ဘယ္နားလႊတ္ပစ္ရင္ ေကာင္းမလဲလို႔ စဥ္းစားေနတာ၊ မင္းအတြက္ မလိုေတာ့ဘူးေလ”
မၾကားေယာင္ျပဳျပီး ရင္ဦးကုတင္ေပၚကဆင္းလာသည္။ ေအာက္ေရာက္ေတာ့ လံုခ်ည္ျပင္ ၀တ္သည္။ ဒါကိုလည္း
ရဲထက္ၾကည့္ေနတာျမင္ေတာ့ လူကိုေစာင္းလိုက္ျပီး ဆက္၀တ္၏။
“ဒီလို ၾကည့္ေတာ့မင္းဘာအရသာရွိလိုလ
႔ ဲ”
ရဲထက္ကလည္း သူ႕လမ္းစဥ္လိုက္ကာ မၾကားသလိုထံုေပေပ ႏွင့္ဆက္ၾကည့္ေနလိုက္သည္။
“ေအာ္ ...မင္းက အ၀တ္အစားေတာင္လဲျပီးျပီပဲ”
“ေရေတာင္ခ်ိဳးျပီးသြားျပီ၊ မင္းလဲ ေရခ်ိဳးလိုက္ပါလား၊ လန္းသြားေအာင္”
“ခ်ိဳးေတာ့ခ်ိဳးခ်င္တယ္”
“ဒါဆိုလဲ ခ်ိဳးလိုက္ေလ၊ ငါလိုက္မၾကည့္ပါဘူး”
ရဲထက္ကို အံၾကိတ္ လက္သီးဆုပ္ျပျပီး
“လုိက္ၾကည့္ရင္ ေသသြားမွာေပါ့၊ ေရခ်ိဳးျပီးရင္ လဲဖို႔ အ၀တ္မပါလို႔”
“ငါ့ အမ အ၀တ္အစားေတြ ရွိသားပဲ၊ ၾကိဳတ္တာယူ၀တ္”
ရင္ဦး ျငိမ္ျပီးစဥ္းစားေန၍ ရဲထက္ အနားသို႔သြားျပီး ပုခံုးကိုဖက္လိုက္ကာ
“မင္းက မိန္းမ အ၀တ္အစား မ၀တ္ခ်င္လိုလ
႔ ား”

Jin_Kaleat Page 84
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ ရဲထက္ အသံတုန္ေနသည္။ ရင္ဦး ရဲထက္ကို ဖ်တ္ကနဲ ေမာ့ၾကည့္သည္။

“မဟုတ္ပါဘူး၊ အားနာလို႔ပါ မင္း အမက မၾကိဳက္ရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ”
ရဲထက္က ရင္ဦး ပုခံုးကို အသာအယာညွစ္ရင္း
“မမက သေဘာေကာင္းပါတယ္၊ ငါလဲ မင္းကို အ၀တ္အစားအသစ္၀ယ္ေပးခ်င္ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ငါမ၀ယ္ တတ္ဘူး၊
မင္းကို ေခၚျပီးသြား၀ယ္ဖို႕က်ေတာ့လဲ၊ အျပင္ေရာက္ရင္ မင္း စိတ္ေျပာင္းသြားမွာစိုးတယ္”
“ငါက ဘာလို႔ စိတ္ေျပာင္းရမွလဲ”
“မင္းကို အခုလိုမ်ိဳး မိန္းမသားဆန္ဆန္ ျမင္ရရင္ တခ်ိဳ႕ေတြက ေနာက္ၾကလိမမ
္႔ ယ္၊ ဒါကိုမင္း မခံႏိုင္ဘဲ အ ရင္
လိုျပန္ေနမွာ စိုးတာ၊ ေမေမ နဲ႔ မမျပန္လာမွ စီစဥ္ေပးမယ္ေနာ္”
ရင္ဦးကို ဒီလို ႏူးႏူးညံ့ညံ့ ေလယူေလသိမ္းမ်ိဳးႏွင့္ ေခ်ာ့ေမာ့ေျပာျဖစ္လိမမ
္႔ ည္ဟု ရဲထက္ ေတြးပင္ မေတြးဖူးပါ။
စိတ္ပါလက္ပါေျပာေနသည့္ ရဲထက္ကို ရင္ဦး မ်က္ေတာင္ တဖ်ပ္ဖ်ပ္ ႏွင့္ စိုက္ၾကည့္ျပီး
“ေအးပါ၊ ငါမင္း အမဆီကပဲ ယူ၀တ္လိုက္ပါမယ္”
“ဒါဆိုလာ”
မမနီနီ အခန္းက ေသာ့ခတ္မသြားလို႔ အဆင္ေျပသြားသည္။ အ၀တ္အစားဗီရိုကေတာ့ေသာ့ ခတ္ထားလို႔ ရဲထက္
စိတ္ညစ္သြားေသာ္လည္း ကုတင္ေခါင္းရင္းမွာ ခ်ိတ္ထားသည့္ ေသာ့တြဲေလးယူဖင
ြ ့္ၾကည့္ရာပြင့္ သြား၏။
“ၾကိဳက္တာယူ၀တ္၊ ထမိန္ေတြကေတာ့ သူ႔ေျခရင္းက ေသတၱာ ႏွစ္လံုးထဲမွာထင္တယ္၊ အက်ၤ ီေတြကလဲ မင္းနဲ႔
ေတာ္ေလာက္ပါတယ္၊ ငါ့အမကလဲ မင္းလိုခပ္ပိန္ပိန္ပဲ”
“ငါက ပိန္လလ
ို႔ ား”
“သူမ်ားေတြက ေတာ့ပိန္တယ္ထင္မွာေပါ့၊ မင္းမပိန္ဘူးဆိုတာ သိတာကငါတေယာက္ပဲ ရွိတဲ႔ ဥစၥာ၊ ေနာက္ထပ္ သိ
တဲ႔သူရွိေသးလိုလ
႔ ား”
ရင္ဦး ရဲထက္ကို ႏႈတ္ခမ္းကိုက္ျပီးဘုၾကည့္ၾကည့္သည္။ ရင္ဦးစိတ္တိုသြားတာကိုသိလိုက္၍
“ငါ့ဆီမွာ တဘက္အသစ္တထည္ရွိတယ္၊ သြားယူလိုက္ဦးမယ္”
ရဲထက္ျပန္ေရာက္လာခ်ိန္မွာ အခန္းထဲက ခ်က္ထိုးထားသည္။ တဘက္ေပးမလို႔ပါ ဆိုမွတံခါး ဟေပးသည္။ အထဲ
အ၀င္မခံပါ။
“ရင္ဦး ငါဟင္းသြား၀ယ္လိုက္ဦးမယ္၊ အျပင္က ေသာ့ခတ္သြားမယ္၊ ငါမၾကာဘူး၊ အိမ္ေတာ့ ျပန္မေျပးနဲ႔ေနာ္”
“မင္းလမ္းမင္းသြား၊ မဟုတ္တာေတြ ေလွ်ာက္ေျပာမေနနဲ႔”
ပါးစပ္ထဲမွာ တခုခု ကိုက္ထားသလိုအသံျဖင့္ ျပန္ေျဖသည္။ ရဲထက္ အျပင္ထက
ြ ္ဖို႔ စက္ဘီး ကိုၾကည့္လိုက္ရာ
ေရွ႔ဘီးကျပားေနသည္။ ရင္ဦးစက္ဘီးကလည္း ယူလို႔ မျဖစ္ရာ ေျခက်င္ ပဲ ထြက္ခဲ႔ရေတာ့သည္။ ထိုင္ေနက်
ဆိုင္နားေရာက္ေတာ့ အေပါင္းအသင္းေတြက လွမ္းေခၚ တာႏွင့္ ဟန္မပ်က္ ခန၀င္ထိုင္ကာ စကားေျပာျပီး သူတို႔ဆီက
စက္ဘီးငွားကာ ဟင္းသြား၀ယ္ရသည္။ ေမေမ တို႔ ဘုရားဖူး ခရီးစဥ္ကိစၥ သူတ႔ေ
ို တြကို ေျပာျပမ ထားမိတာ
ကံေကာင္းသြားသည္။ သူတို႕သာသိလို႕ကေတာ့ လြတ္လပ္ေရး ရျပီဆိုျပီး အိမ္ကိုေရာက္လာၾက ေတာ့မွာမလြဲေပ။
ဟင္း၀ယ္ျပီး စက္ဘီးျပန္ပို႔ေတာ့လည္း ခနတျဖဳတ္ထိုင္ရေသး၏။ ျပီးေတာ့မွ အိမ္မွာဧည့္သည္ ေရာက္ေနလိဟ
ု႔ ု
အေၾကာင္းျပကာ လဘက္ရည္ပါဆယ္ ဆြဲျပီးျပန္လာခဲ႔၏။ ရင္ဦးက လည္း လဘက္ရည္ၾကိဳက္သည္ မဟုတ္ပါ လား။
မွန္းထားတာထက္ နည္းနည္းပိုၾကာသြား၍ အိမ္ထဲသို႔ ခပ္သုတ္သုတ္၀င္လာေသာရဲထက္ ေျခလွမ္းေတြ ဧည့္ခန္းက ဆက္္
တီေတြေဘးမွာရပ္ေနသည့္ မိန္းကေလးတေယာက္ေၾကာင့္ တုနက
္႔ နဲ ရပ္သြားရသည္။နက္ျပာေရာင္ရင့္ရင့္ အက်ၤ ီ ႏွင့္
အျဖဴခံေပၚတြင္ ပန္းေရာင္ႏွင္းဆီပြင္႔ေတြ ၊ႏွင္းဆီရြက္ စိမ္းစိမ္းေလးေတြ ပါ သည့္ ထမိန္ကို ေျခဖမိုးေတြ ေပၚပံုက်သည္
အထိ ခပ္ရွည္ရွည္၀တ္ထားသည္။ ဖန္သားလိုၾကည္လင္သည့္ ဘီး ကုပ္က ေလး ႏွင့္ နဖူးေပၚက ဆံပင္ ေတြ ကို
အကုန္စုသိမ္းထားရာ ဆံယဥ္စ ႏုႏုေလး ေတြမွ အပ နဖူးက ထင္း ထင္းရွင္း ရွင္းေပၚေနသည့္အခါ ဇင္ေယာ္ေတာင္လို
မ်က္ခံုးနက္နက္ ၏ အလွကို ပိုျပီးၾကြတက္ေစ၏။ ရဲထက္ ရင္ထဲ တ မ်ိဳးၾကီးျဖစ္သြားသည္။ သူ႕ ရင္ထဲကို တခုခု
ေရာက္လာသလိုလို၊ သူ႔ရင္ထဲကပဲအျပင္ကိုတခုခု ထြက္ က် သြား သလိုလို၊ ဘယ္လိုမွန္းမသိ ခံစားရသည္။

Jin_Kaleat Page 85
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

“ရဲထက္ မင္း ဘာေၾကာင္ျပီး ငါ့ကို ဒီေလာက္ၾကည့္ေနတာလဲ”

မိန္းကေလးက လွေသာ္လည္း ထြက္လာသည့္စကားကေတာ့ မလွပါ။ ဒါေပမယ့္ ရဲထက္ စိတ္မဆိုးပါ။ အနားကို
ခပ္သြက္သြက္ တိုးကပ္သြားျပီး ဘာမေျပာညာမေျပာႏွင့္ နဖူးရွင္းရွင္းေလး ကို ငံု႔ နမ္းလိုက္သည္။ ျပီးေတာ့ ေမး ဖ်ားကို
ဆြဲေမာ့ျပီး ပါးတဖက္ကိုပါ နမ္းလိုက္၏။
“အထုပ္ထဲက ဟင္းေတြငါ့ေပၚ ဖိတ္ေတာ့မယ္၊ မင္း အပမွီလာသလားရဲထက္”
“အပမမွီဘူး၊ ေက်းဇူးတင္လို႔”
“ျဖစ္ရျပန္ျပီ အူေၾကာင္ေၾကာင္ေတြ”
“ငါတကယ္ေျပာတာပါ၊ မင္းကို အခုလိုျမင္လိုက္ရေတာ့ ရင္ထဲမွာေအးျပီး အရမ္းစိတ္ခ်မ္းသာသြားတယ္၊ အဲဒါ ေၾကာင့္
မင္းကို နမ္းမိတာ”
ရင္ဦး လွစ္ကနဲျပံဳးျပီးမွ ျပန္တည္သြားသည္။
“ရဲထက္ ..မင္းက တခါတေလက်ရင္ ေတာ္ေတာ္ ပိုတယ္သိလား၊ ဒါေပမယ့္ အဲဒါကိုပဲ တခ်ိဳ႕ေတြက …….”
“ဆက္ေျပာေလ၊ ဘာလို႔ ရပ္သြားတာလဲ”
“တခ်ိဳ႕ ေတြက အျမင္ကပ္တာလို႔ ေျပာမလို႔၊ ဘာဟင္း၀ယ္လာလဲ ငါအရမ္းဆာေနျပီ”
“ေရာ့”
လက္ထဲက အထုပ္ေတြ ရင္ဦး လက္ထဲ ထည့္ေပးလိုက္သည္။
“ငါက ပင္ပင္ပန္းပန္း သြား၀ယ္လာတာေလ၊ စားဖို႔ ေသာက္ဖို႔ ျပင္တာဆင္တာက်ေတာ့ မင္းလုပ္ေပါ့”
ႏႈတ္ခမ္းကို ကိုက္ကာ မေက်မခ်မ္းၾကည့္ျပီး ရင္ဦး အထုပ္ေတြ တဖက္ကဆြဲကာ တဖက္က ထမိန္ကို မျပီး အိမ္
ေနာက္ေဖးဆင္းသြားသည္။ မမ လိလ
ု႔ ည္း မျဖစ္၊ ရင္ဦး ထမိန္၀တ္ထားသည့္ပံုက သူဟ
႔ ာသူ တက္နင္းမိခ်င္စရာ
ျဖစ္ေနသည္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလို စတိုင္ႏွင့္ ရင္ဦး လိုက္ဖက္သည္ကေတာ့ အမွန္ျဖစ္သည္။ ရဲထက္ လည္းေနာက္ က
လိုက္သြားျပီး၀ိုင္းကူေပးပါသည္။ ဒီေတာ့မွ ရင္ဦး နည္း နည္းၾကည္ၾကည္သာသာ ျပန္ျဖစ္လာသည္။ ထမင္းစား ရင္း ရင္ဦး
ဆီက သူသတိထားမိတာ တခုကို ရဲထက္ ေနာက္မိ၏။
“ရင္ဦး မင္းက မ်က္ေစာင္း မထိုးတတ္ဘူးေနာ္”
“ငါေတာ့ သတိေတာင္ မထားမိဘူး၊ ေနပါဦး မ်က္ေစာင္းက ဘယ္လိုထိုးရတာလဲ”
ရဲထက္ တတ္သမွ်မွတ္သမွ် လုပ္ျပရာ ရင္ဦး ထမင္းသီးလုမတတ္ရယ္သည္။
“ေတာ္ေတာ့၊ ငါ ထမင္း သီးေတာ့မယ္၊ ထမင္းပဲစား အာသိပ္မမ်ားနဲ႔”
“မင္း မေက်နပ္ရင္ မ်က္ေစာင္း မထိုးဘူး၊ ႏႈတ္ခမ္းကိုက္ျပီး မိုက္ၾကည့္ၾကည့္တယ္”
“ရဲထက္ မင္းက ငါ့အေၾကာင္းေတာ္ေတာ္သိတယ္ေပါ႔”
“အခုမွ ေလ႕လာတုန္းပါ၊ မင္းလဲ ငါ့အေၾကာင္းေလ႕လာသင့္တယ္”
“မင္း ေပါေတာေတာမွန္း ငါသိေနတာပဲ၊ ဘာေလ႔လာစရာလိုလဲ၊ ခုပဲၾကည့္ မင္းကထမင္းစားရင္း ေလေပါေန တယ္”
ေလေပါတယ္ အေျပာခံရမွာစိုး၍ ရဲထက္ ထမင္းကို ပဲအာရံုစိုက္စားေနလိုက္သည္။ ရဲထက္ ၀ယ္လာသည့္ ၾကက္
သားဆီျပန္၊ သရက္ခ်ဥ္သုတ္ ႏွင့္ ပဲကုလားဟင္း ကေတာ္ေတာ္ လိုက္ဖက္လလ
ို႔ ားမသိ ရင္ဦး ျမိန္ျမိန္ယွက္ယွက္
စားေနသည္။ ရဲထက္ အာရံုစိုက္ၾကည့္ ေနတာကိုျမင္ေတာ့မွ ရွက္ျပံဳးေလးႏွင့္
“ငါမနက္ ထဲက မင္းဆီမလာခင္ မုနဟ
္႔ င္းခါး တပြဲပဲ စားခဲတ
႔ ာ”
ရဲထက္ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္သြားသည္။
“ေစာေစာက ေျပာပါလား၊ ငါထြက္၀ယ္မွာေပါ့၊ ေရာ့ စားစား”
ဟင္းခြက္ထဲက ၾကက္သားဟင္းေတြ အကုန္လံုး ရင္ဦး ပန္းကန္ထဲ ခပ္ထည္႔ ေပးလိုက္ရာ
“ေအာ အခု မွလာျပီး ေစတနာေကာင္းေနတယ္”
ရဲထက္ မ်က္လံုးထဲ ၀င္းကနဲျဖစ္သြားသည္။ ဟင္းတ၀က္ကို သူ႕ပန္းကန္ထဲျပန္လာထည့္ေပးသည့္ ရင္ဦး ကို
လက္ကာတား လိုက္ျပီး

Jin_Kaleat Page 86
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

“ရင္ဦး မင္း အခုန ဘာလုပ္လိုက္သလဲသိလား”

“ငါ ဘာလုပ္လိုလ
႔ ဲ”
“ငါ့ကို မ်က္ေစာင္း ထိုးလိုက္တယ္”
“ဟုတ္လလ
ို႔ ား၊ ငါမထိုးပါဘူး၊”
“ငါစာအုပ္ တအုပ္ထဲမွာ ဖတ္ဖူးတယ္၊ မိန္းမေတြကို မ်က္ေစာင္းထိုးတဲ႔ အတတ္သင္ေပးဖို႔ မလိုဘူး၊ သူ႔ အလို
လိုတတ္တယ္ တဲ႔”
“အဲဒီေတာ့ ဘာျဖစ္လဲ”
“မင္း က မ်က္ေစာင္းထိုးတယ္ ဆိုေတာ့ မင္း မိန္းမ ဆန္လာတဲ႔ သေဘာေပါ့၊ ငါ အရမ္းေပ်ာ္တာပဲ”
“ရဲထက္”
ဒီတခါေတာ့ ရင္ဦး မ်က္ေစာင္း မထိုးပါ။ ႏႈတ္ခမ္း ကို ကိုက္ျပီး စိုက္ၾကည့္ေနသည္။ မိန္းမဆန္သည္ဟုေျပာလိုက္ လို႔
စိတ္ဆိုးသြားသလား ဟု ရဲထက္ေတြး မိေသာ္လည္း ေျပရာေျပေၾကာင္းေျပာျပီး ျပန္ေခ်ာ့ဖို႔ မသင္႔ သည့္ ကိစၥ ဟု
သတ္မွတ္ျပီး ဒီတိုင္းျငိမ္ေနလိုက္သည္။ ရင္ဦးသည္ ရင္ဦးေမ ဆိုေသာ မိန္းကေလး သာျဖစ္သည့္ အ တြက္ သူ၏
ဘ၀မွန္ အတိုင္းလက္ခံေနထိုင္ဖို႔ အေရးၾကီးပါသည္။ ဒါမွ အားလံုးအတြက္ အဆင္ေျပမည္ ျဖစ္ သည္။
စားလို႔ ျပီးၾကသည္ အထိရင္ဦး ျငိမ္ေနသည့္ အခါက်ေတာ့ ရဲထက္ မေနႏိုင္ျပန္။
“ရင္ဦး မင္းငါ့ ကို စိတ္ဆိုးသြားတာလား၊ ဘာလို႔ ျငိမ္ေနတာလဲ”
“ငါဘာမွ မျဖစ္ဘူး၊ မင္းဖာသာ တေယာက္ထဲျဖစ္ေနတာ၊ မ်က္ေစာင္းထိုးတယ္ စိတ္ဆိုးတယ္နဲ႔”
“မင္း က ငါ့ကိုတည္တည္ၾကီး ၾကည့္တာကိုး၊ ငါ လန္႔သြားတာေပါ့”
ေဘစင္မွာ ပန္းကန္ေဆး ေနသည့္ရင္ဦးဆီက မ်က္ေစာင္း တခုလြင့္လာျပန္သည္။ ဒီတခါေတာ့ ရဲထက္ ဘာသာ ျပန္ျပီး
အနက္ ဖြင္႔ မေနေတာ့ပါ။ ထမင္းစား ေနခ်ိန္က စျပီးတေဖ်ာက္ေဖ်ာက္ ျပန္က်ေနသည့္ မိုးက သည္းလာ ျပန္၍ အိမ္မ လို
မ်က္ႏွာက်က္ မရွိသည့္ မီးဖိုထဲတြင္ သြပ္ျပားကို မိုးစက္မွန္သည့္ အသံေတြ ဆူညံေနရာ စကား ေျပာ ခ်င္ရင္လည္း
ေအာ္ဟစ္ေျပာရမလို ျဖစ္ေနသည္။ ထိျု႔ ပင္ ရင္ဦးႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး ရဲထက္ ေနာက္ထပ္ အ ေၾကာင္း အရာ
တခုထပ္ေတြ႕ျပန္သျဖင့္ ျမန္ျမန္ျပီးရန္ ရဲထက္က ၀ိုင္းကူျပီးအိမ္ထဲကို ျပန္ေခၚသည္။ ရင္ဦးက မ ျငင္း ေသာ္လည္း
လဘက္ရည္ တငံုေလာက္ ေသာက္ပါရေစ ဆိုျပီး ေသာက္လိုက္ေသးသည္။
“ကဲ ဘာျပစရာ ရွိျပန္ျပီတုန္း”
ရင္ဦး ကို မမနီနီ အခန္းထဲသို႔ ေခၚသြားျပီး ကိုယ္လံုးေပၚမွန္ေရွ႕မွာရပ္ခိုင္း လိုက္ရာ
“ငါ၀တ္ထားတာ ဘာျဖစ္လိုတ
႔ ုန္း”
မွန္ေရွမ
႔ ွာ ရင္ဦးကို ေဘးတိုက္ ရပ္ခိုင္းလိုက္သည္။
“ငါမင္း နဲ႔ ငယ္ငယ္ထဲက သိလာတာ ငါမွတ္မိသေလာက္ မင္းလက္ျပင္ မကုန္းဘူး၊ ခါး မကိုင္းဘူး၊ ခုေတာ့ မင္း ကုပ္ကုပ္
ေလးျဖစ္ေနတယ္ေတြ႕လား”
ခုခ်ိန္ထိ၇ဲထက္ ဘာေျပာခ်င္ေၾကာင္း ရင္ဦးမသိပါ။ မွန္ထဲကို ၾကည့္လိုက္ ရဲထက္ကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္ႏွင့္ စဥ္းစား ေန၏။
“မင္း အရြယ္ေရာက္မွ ကုပ္ကုပ္ေလး ျဖစ္သြားတာ၊ ဘာျဖစ္လလ
ို႔ ဲ ဆိုေတာ့ မင္းရင္ဘတ္ကို ဖံုးခ်င္လို႔၊ ပုခံုးကို ညႊတ္ ခါးကို
ကုန္းရင္းနဲ႔ ျဖစ္သြားတာ ဟုတ္တယ္ မဟုတ္လား”
“မင္း ဘယ္လိုသိတာလဲ”
“ငါအရင္ထဲက သတိထားမိတယ္၊ မင္းေယာက္်ားလို ၀တ္ေနထဲက၊ ဒါေပမယ့္ ဘာျဖစ္လို႔ မင္း ဒီလိုလုပ္ရတယ္
ဆိုတာကိုေတာ့ မင္းပန္ကန္ေဆးေနတာ ၾကည့္ရင္းမွ ေတြးမိတာ၊ မရွက္ပါနဲ႔ ရင္ဦးရာ၊ အရင္ကဆိုရင္ ဟုတ္တယ္၊ အခု
မင္းရွက္စရာ မလိုေတာ့ဘူးေလ၊ မင္းေယာက္်ားရွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ မင္းကေလး အေမျဖစ္ေတာ့မယ္၊ သား သမီး ကို ႏို႔ခ်ိဳ
တိုက္ဖို႔ အတြက္ သဘာ၀က မိန္းမသားေတြကို ေပးတဲ႔ လက္ေဆာင္ပါ”
အားမန္ အျပည့္ျဖင့္ ေျပာေနသည့္ ရဲထက္ ၏လက္ကို ရင္ဦး လာျပီးညွစ္သည္။ ဘာမွေတာ့ မေျပာ။ အသြင္ ေျပာင္း ဖို႔
အားယူေနသူကို စိတ္ညစ္ေအာင္လုပ္မိမွာ လည္းစိုးသည္။ထို႔ေၾကာင့္ ရဲထက္ ျပန္ျဖည္ရသည္။

Jin_Kaleat Page 87
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

“ဒါေပမယ့္ ဒါေတြက စာအုပ္ၾကီးအတိုင္း ၀တၱရား အရေျပာတာပါ၊ အမွန္ကေတာ့ မင္းက ကုပ္ခ်ိခ်ိ ေလးလုပ္ေန ေတာ့
လွသင့္သေလာက္ မလွဘူး၊ မင္းအခု ဘယ္ေလာက္လွတယ္ ဆိုတာ မင္းမသိဘူး ရင္ဦး”
“ဒါဆို ငါက ဘယ္လို ေနရမွာလဲ”
ရင္ဦး ပုခံုး ႏွစ္ဖက္ကို ေနာက္သို႔ နည္းနည္းဆြဲျပီး ေက်ာျပင္ကို ေရွ႕နည္းနည္းတြန္းလိုက္သည္။
“ဟုတ္ျပၤီ ခါးကိုနည္းနည္း မတ္၊ ေတြလ
႔ ား၊ မင္း အရမ္းၾကည့္ေကာင္းသြားျပီ”
မွန္ထဲက အရိပ္ကိုၾကည့္ျပီး ရင္ဦးျပံဳးလိုက္သည္။ ျပီးေတာ့ ရဲထက္ဖက္ကို လွည့္၍ ရင္ေလးခ်ီကာ ေက်ာ့ေက်ာ့ ေလး
ရပ္ျပလိုက္ျပီး
“ဒီလိုလား၊ မခက္ပါဘူး”
တမင္လုပ္မွန္းသိလို႔ အသည္းယားလာတာႏွင့္ အနားကိုဆြဲျပီး ရင္ဦး နဖူးကို နမ္းလိုက္သည္။
“အင္း …ဒါပဲ၊ ေက်းဇူးတင္ျပန္ျပီလား”
“ဒီတခါ ေတာ့ ေက်းဇူးတင္လို႔ မဟုတ္ဘူး အသည္းယားလို႔”
“ဒါဆိုရင္ေတာ့ ငါမသက္သာဘူးထင္တယ္၊ မင္းက ဘယ္ဖက္ကမွ မလြတ္ဘူး”
သူတို႔ နွစ္ေယာက္ မမနီနီ အခန္းထဲက ျပန္အထြက္မွာ အိမ္ေရွ႕က လက္ႏွိပ္ဓါတ္မီးေရာင္ ျမင္လိုက္ရျပီး ေခၚသံ
ၾကားလိုက္ရသည္။
“ေမာင္ရဲ၊ ေဟ႕ ရဲဲထက္ေရ”
မိုးသံကို ေဖါက္ျပီး၀င္လာသည့္ ေအာင္ျမင္ေသာ အသံၾကီး ေၾကာင့္ ရင္ဦး တုန္သြားသည္။ အခန္းထဲကို ေျခတ လွမ္း
ျပန္ဆုတ္လိုက္ျပီး ရဲထက္ လက္ကိုဆြဲကာ
“ရဲထက္၊ ဘာလဲ၊ ဘယ္သူလဲ”
အသံၾကားတာႏွင့္ ဘယ္သူဆိုတာရဲထက္သိပါသည္။ ရင္ဦးကို စခ်င္တာေၾကာင့္ အေရးတၾကီးေလသံျဖင့္
“တကယ္လို႔ မင္း အိမ္က လာေခၚတာဆိုရင္ ျပန္မလိုက္ဘူး၊ ငါနဲ႔ ပဲေနမယ္လို႔ေျပာေနာ္”
“အင္း ၊ အင္း”
ရဲထက္ လက္ကိုတင္းတင္းဆုပ္ထားသည့္ ရင္ဦးလက္ေတြက ေအးစက္တုန္ရီေနသည္။
“တကယ္လို႔ အတင္းျပန္ေခၚမယ္ ဆိုရင္ မင္းနဲ႔ ငါ႕ မွာ ကေလးရွိေနျပီ ဆိုတာပါေျပာခ်လိုက္ေတာ့”
စိုးရမ္တၾကီး ႏွင့္ ရဲထက္ မ်က္ႏွာ ကိုၾကည့္ရင္း ပုတ္သင္ညိဳေလး လို ရင္ဦး ေခါင္းကို တဆတ္ဆတ္ ညိတ္ျပ ရွာ သည္။
ေနာက္ျပီး မွ ရင္ဦး အမူအရာကိုၾကည့္ ျပီးသနားသြားတာေၾကာင့္ပါးေလးကို အသာအယာ ပြတ္ျပီး
“ဒီမွာေနခဲ႕”
မမနီနီ ကုတင္မွာ ထိုင္ခိုင္းထားခဲျ႔ ပီး အိမ္ေရွ႕ကိုရဲထက္ ထြက္သြားသည္။
“လာျပီ ဦးေလးေရ”
“ေခၚလိုက္ရတာကြာ၊ မင္းအေမ ဖုန္းဆက္တယ္၊ ခနေန ျပန္ေခၚမယ္တဲ႔”
“ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္ေဖးေရာက္ေနလို႔ မိုးသံေတြနဲ႔ မၾကားလို႕ပါ ဦးေလးရယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ အခုလာခဲမ
႔ ယ္”
ရဲထက္ ျပန္၀င္သြားခ်ိန္တြင္ ရင္ဦး သူထားခဲ႔သည့္ေနရာမွာပဲ ထိုင္ေနသည္။ မ်က္ႏွာ ေပၚမွာလဲ စိုးရိမ္ပူပန္မႈေတြ ကို
အထင္းသားျမင္ေနရသည္။
“ဘာလဲ ဟင္ရဲထက္”
ဆြဲထူျပီး ဖက္လိုက္ရာ ရင္ဦး ေကာ့ေကာ့ေလးပါလာသည္။ ပါးတဖက္ကို ရႊတ္ကနဲ နမ္းလိုက္ျပီး
“ဒီဖက္ ေရာ”
ရင္ဦး ေယာင္ေတာင္ေတာင္ ႏွင့္ ေနာက္ပါးတဖက္ကိုလွည့္ေပးလိန
ု႔ မ္းလိုက္ျပီးမွ
“ငါ့ အေမ ဖုန္းဆက္လိုတ
႔ ဲ႔ လာေျပာတာ၊ ဟိုဖက္ စတိုးဆိုင္က ဦးေလးေလ၊ ငါဖုန္းသြားေျပာလိုက္ဦးမယ္”
ရဲထက္ လက္ထဲကေန ရင္ဦး ရုန္းထြက္သြားသည္။ သူ႔ အက်င့္ အတိုင္း ႏႈတ္ခမ္းကိုက္ျပီး မိုက္ၾကည့္ၾကည့္ေန သည္။
ခုနကထဲက ရဲထက္ သိသိႏွင့္ သူက
႔ ို ၾကပ္ေနမွန္း ရိပ္မိသြားသည္။

Jin_Kaleat Page 88
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

“ငါသိပ္မၾကာပါဘူး၊ အျပင္ကေသာ့ ခတ္သြားမယ္”

“သြား …သြား”
စိတ္မ၀င္စားသလို ေျပာျပီး မ်က္ႏွာလႊဲသြားသည္။ ရဲထက္ အိမ္ေရွ႕ခန္း ေရာက္ေတာ့မွ ေနာက္ကေနေျပးလိုက္ လာျပီး
“ရဲထက္ … မင္း အေမ ကို …ဟို”
“ခုမေျပာ ေသးဘူးေလ၊ ျပန္လာမွပဲေျပာေတာ့မယ္၊ မင္းသေဘာကေရာ”
“မနက္ျဖန္ သဘက္ေလာက္ဆို ငါ့အိမ္မွာေတာ့ ပြက္ေလာရိုတ္ေနေလာက္ျပီ၊ ဒါေပမယ့္ …အင္းေလ၊ အန္တီတို႔ ျပန္
လာမွပဲေကာင္းပါတယ္”
ထီးတလက္ဆြဲျပီး ရဲထက္ ဖုန္းသြားေျပာသည္။ ရင္ဦး ႏွင့္ တိုင္ပင္ေနခ်ိန္မွာ ေမေမ ေနာက္တခါ ထပ္ေခၚေသး သည္။
ရဲထက္ မေရာက္ေသး လာမည္ ဟုေျပာလို႔ ဖုန္းျပန္ခ်သြားျပီးရဲထက္ ေရာက္လို႔ ငါး မိနစ္ ေလာက္ အၾကာ မွာ
ျပန္ေခၚပါသည္။ ေမေမ က ရဲထက္ တေယာက္ထဲ ဆိုေတာ့ အေပါင္း အသင္းေတြ နွင့္ ေသာင္းက်န္းေနမွာ စိုး လို႔
ဆက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ရဲထက္က လည္းအိမ္မွာပင္ ျငိမ္ျငိမ္၀ပ္၀ပ္ တေယာက္ထဲ ရွိေနေၾကာင္း ဆိုင္က ဦးေလး ၾကီးကိုပါ
သက္ေသထည့္ ျပီး ေျပာျပလိုက္၍ ေမေမ စိတ္ခ်သြားသည္။စတိုးဆိုင္ ေရာက္ခိုက္ ရင္ဦး အတြက္သြားပြတ္တံ
တေခ်ာင္း၀ယ္လိုက္သည္။ ရဲထက္က မွအျပင္သြားလို႔ ရေသး သည္ ရင္ဦးက အိမ္ထဲမွာပဲ ေနရမွာ ကိုစဥ္းစားမိေတာ့
စာအုပ္ဆိုင္ကိုပါ ဆက္သြားျပီး မဂၢဇင္း တအုပ္ငွား၏။ ဂ်ာ နယ္ ႏွစ္ေစာင္ပါ ၀ယ္လိုက္သည္။ အားလံုး နာရီ၀က္ေက်ာ္ေက်ာ္
ေလာက္ၾကာသြားသည္။ ရင္ဦး ဧည့္ခန္းထဲက ေစာင့္ေနမည္ထင္ေသာ္လည္း မေတြ႔။ စိတ္ဆိုးတာကလည္း
ထြက္လာခါနီးေလးမွာတင္ ေျပသြားတာျဖစ္လို႕ ရဲ ထက္ကို ေရွာင္တာေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ အခန္းထဲ ၀င္သြားၾကည့္လိုက္မွ
ကုတင္ေပၚမွာအိပ္ေမာက်ေနသည့္ ရင္ဦး ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ရင္ဦး အိပ္ေရးေတြ ဘယ္ေလာက္ပ်က္ခဲ႔သည္မသိ။
အခုလည္း ႏွစ္ႏွစ္ ခ်ိဳက္ခ်ိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္။ ရဲထက္ ေၾကာင့္ သူ စိတ္ေအးလက္ေအး ျဖစ္သြားပံုရသည္။ ဒါေပမယ့္
ေရွ႕မွာ ရင္ဦး ရင္ဆိုင္ရမွာ ေတြ ရွိေသးသည္။ ဒီ လို အေျခအေန ထိေရာက္ခဲ႔သည့္ အျပင္ တဦးကို တဦး သိေနၾကသူေတြ
လည္းျဖစ္လို႔ ႏွစ္ဖက္ မိဘေတြက ေတာ့ သေဘာတူခြင့္ ျပဳၾကမွာ မလြဲေပ။ အလိုက္ကမ္းဆိုး မသိသည့္ ပတ္၀န္းက်င္၏
ေလွာင္ေျပာင္သေရာ္မႈ ေတြကိုေတာ့ ရင္ဦး ရင္ဆိုင္ႏိုင္ပါေစ လို႔သာဆုေတာင္းလိုက္မိသည္။ ရင္ဦး မိန္းမသားတေယာက္
အျဖစ္ရပ္ တည္ဖို႔ ျဖစ္လာျခင္းမွာ အဓိက လက္သည္တရားခံက ရဲထက္ျဖစ္သည္။ ရဲထက္သာ ရင္ဦးကို အႏိုင္မက်င့္ခဲ႔
လွ်င္ ရဲထက္ေၾကာင့္ ရင္ဦး ကိုယ္၀န္မရ ခဲလ
႔ ွ်င္ ရင္ဦးဘ၀ က အရင္လိုသာျဖစ္ေနေပလိမ္႔ဦးမည္။ ခုခ်ိန္ထိ ဒီ အတြက္
တခြန္းမွ အျပစ္မဆို ခဲ႔သည့္အတြက္ ရင္ဦးကို တကယ္ေက်းဇူးတင္မိပါသည္။ေစာင္ပါးပါးတထည္ ျခံဳေပးခဲ႔ ျပီးအျပင္ကို
ျပန္ထြက္လာခဲ႔သည္။ ရဲထက္ မအိပ္ခ်င္ေသးပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ ရင္ဦး အတြက္ဆိုျပီး ငွားလာသည့္ မဂၢဇင္း ကိုထိုင္ဖတ္
ေနမိသည္။တအုပ္လံုးကုန္ေတာ့ မ်က္စိကေၾကာင္ေန ေသး တာႏွင့္ ဂ်ာနယ္ေတြ ဟိုလွန္ဒီလွန္ လုပ္ရင္း ပ်င္းလာတာႏွင့္
တီဗီြ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ရာ ေဘာလံုးပြဲလာေန သည္။ ရဲထက္ ၾကိဳက္သည့္ ခ်ယ္လ္ဆီး အသင္း ကန္သည့္ပြဲ ျဖစ္ေနလို႕
ပက္လက္ကုလား ထိုင္ကို တီဗြီ ေရွ႕ ခ်ျပီး အားေပးေနမိသည္။ ရင္ဦးလည္း ေဘာလံုးပြဲ ၀ါသနာပါသည္။ သူ
အားေပးသည့္ အသင္းက မန္ယူလို႕ ေခၚ ၾက သည့္ မန္ခ်က္စတာ ယူႏိုက္တက္ အသင္းျဖစ္၏။ အရင္က ဆို
လဘက္ရည္ဆိုင္မွာ ေဘာပြဲၾကည့္ရင္း မန္ယူ ပရိတ္သတ္ရင္ဦး ႏွင့္ ခ်ယ္လ္ဆီး အားေပးသူ ရဲထက္ တို႔ ခနခန
အျငင္းအခံုျဖစ္ၾက၏။ဒီေန႕ ခ်ယ္ဆီး ကစားကြက္ သိပ္မေကာင္း ပြဲစျပီး သိပ္မၾကာခင္ ဦးေဆာင္ဂိုးရေပမယ့္ ထပ္မသြင္း
ႏိုင္ဘဲ ပထ မ ပိုင္းျပီး ခါနီးတြင္ ေနာက္တန္းေပါ့လို႔ ေခ်ပဂိုး တဂိုးျပန္ေပးလိုက္ရျပီး ပထမပိုင္း သေရျဖစ္သြားသည္။
အားလပ္ ခ်ိန္ တြင္ ညေနက လဘက္ရည္၀ယ္ထားတာ သတိရျပီး အိမ္ေနာက္ကို သြားၾကည့္ေတာ့ ေသာက္လက္စ ခြက္
ႏွစ္ခြက္ကို အုပ္ေဆာင္းေလး ႏွင့္ အုပ္ထားတာေတြ႕ရသည္။ တခြက္ထဲျဖစ္ေအာင္ ေပါင္းခဲျ႔ ပီး ေနာက္ ေအးစက္ ေနေသာ
လဘက္ရည္ ကို နည္းနည္းခ်င္း ေမာ့ရင္း ဒုတိယပိုင္းကိုဆက္အားေပးသည္။ ရဲထက္၏ အျပာေရာင္ ျခေသၤ႔ ေတြက
လြဲျမဲလြဲေနသည္။ ဒုတိယပိုင္း မိနစ္ ႏွစ္ဆယ္ ေက်ာ္မွ ပယ္နယ္တီ ရျပီး ဖရန္လ
႔ မ္းပတ္ ကန္ သြင္း ရာ ဂိုးရသြားသျဖင့္
ရဲထက္ ေပ်ာ္သြားသည္။
“လမ္းပတ္ ကြ”
အားရ၀မ္းသာ ေျပာလိုက္ျပီးေနာက္ နားထဲတြင္ အသံတခုခု ၾကားလိုက္သလို ထင္တာေၾကာင့္ လွည့္ၾကည့္ လိုက္ ရာ

Jin_Kaleat Page 89
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

အိမ္အလည္ခန္း က ခန္းဆီး ႏွစ္ခုၾကားတြင္မ်က္ႏွာျဖဴျဖဴေလး တခုကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။

“ပယ္နယ္တီ နဲဂ
႔ ိုးတာမ်ား”
“လာေလ ဘာလုပ္ေနတာလဲ”
ရင္ဦး ျပံဳးစိစိ ႏွင့္ ထြက္လာသည္။ ထမိန္ကို ဒူးအထက္အားေလာက္ဆီမွ ထိန္းမျပီး ခပ္ႏြဲႏ
႔ ြဲ ေလွ်ာက္လာသည့္ ဟန္က
ေယာက္်ားရွာ ဘ၀ႏွင့္ ဒီမနက္ အထိေနခဲ႔ ပါသည္ဟုဘယ္လိုမွ ထင္စရာ မရွိေပ။ အနားေရာက္ေတာ့ ရဲထက္ေရွ႕
ၾကမ္းျပင္မွာ ၀င္ထိုင္သည္။ ခံုယူေပးမယ္ ေျပာေသာ္လည္း ေညာင္းေန လို႔ ဒီလိုပဲ ထိုင္မည္ဟု ဆို သည္။
“ဘာျဖစ္လို႔ ေညာင္းတာလဲ”
“ငါရပ္ၾကည့္ေနတာၾကာျပီေလ၊ ဒုတိယပိုင္း စခါစေလာက္ကထဲက ေရာက္ေနတာ”
“အဲဒါမ်ား ထြက္လာတာ မဟုတ္ဘူး”
“မင္း က မၾကိဳက္ရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ”
“ေဘာပြဲ ၾကည့္တဲ႔ မိန္းကေလး ေတြျပည့္လို႔၊ မင္းက ငါ့ကို ခပ္တိမ္တိမ္ ေကာင္လို႔ ထင္ေနတာလား”
“အရင္ကေတာ့ ဟုတ္တယ္ေလ၊ ဒါေပမယ့္ မင္းက ငါ့ကို အခု အရမ္းမိန္းမ ပီသေစခ်င္ေနတာ မဟုတ္လား”
ရင္ဦး ဒီေလာက္ အထိစဥ္းစားသည္ ဆိုေတာ့ ရဲထက္ ေက်နပ္ရပါသည္။ ရင္ဦး ေခါင္းကို လက္ႏွင့္သပ္ေပးရာ ျငိမ္ေန၏။
အရင္က ဆိုလွ်င္ ရင္ဦးက သူ႔ေခါင္းကို ထိရင္၊ ကိုင္ရင္မၾကိဳက္ပါ။
“ဘီးကုပ္ေရာ”
“ဒီမွာ ရွိတယ္”
လည္ဂုတ္မွာ စြပ္ထားသည့္ ဘီးကုပ္ ကိုျဖဳတ္ျပီး ေခါင္းမွာ ျပန္တပ္လိုက္သည္။ ရင္ဦး လုပ္သမွ် လိုက္ၾကည့္ေန ရင္း
ေယာက္်ားေတြ ထိုင္သလို တင္ပ်ဥ္ေခြ ထိုင္ေနသည္ကိုေတြ႕ လိုက္ရသည္။
“ထိုင္တာကလဲဘယ္လိုၾကီးလဲ”
“မိန္းမလို ထိုင္ရတာၾကာၾကာမထိုင္ႏိုင္ဘူး ေညာင္းတယ္၊ ေျခေထာက္လဲ က်ဥ္တယ္ကြ”
ဒါေပမယ့္ ရင္ဦး ျပင္ထိုင္ပါသည္။ ေျခေထာက္ဖ်ားေတြကိုပါ ထမိန္အနားႏွင့္ ဖံုးလိုက္ရင္း ေျပာင္စပ္စပ္ျဖင့္
“ဒီလိုလား”
“ငါလဲ မင္းနဲ႔ တူတူ ထိုင္ပါ့မယ္၊ ေညာင္းရင္ေျပာ ငါႏွိပ္ေပးမယ္”
ခံုကို ေနာက္သို႔ တြန္းလိုက္ျပီး ရဲထက္လည္း ရင္ဦးေဘးမွာ ၀င္ထိုင္လိုက္သည္။
“ေရာ့ လဘက္ရည္ ရွိေသးတယ္၊ ေအးေတာ့ေအးေနျပီ”
လဘက္ရည္ တငံုေသာက္ျပီး ရဲထက္ေရွ႕မွာ ျပန္ခ်ထားေပးသည္။ ေန႔ခင္း ကတခါ၊ အခုတခါ အိပ္ေရး ေကာင္း
ေကာင္းရလိုက္ လို႔ ျဖစ္ႏိုင္သည္။ ရင္ဦး မ်က္ႏွာေလး နည္းနည္းျပန္အစ္လာ၏။ မ်က္ခြံေတြလည္း မို႔ေန၏။ ေန႕
လည္ကထက္ ပိုၾကည့္ေကာင္းကာ ပိုလွလာသည္လို႔ ရဲထက္ ထင္မိသည္။
“ရဲထက္”
“ဟင္”
“မင္း ေဘာလံုးပြဲ ၾကည့္မွာလား၊ ငါ့ကို ၾကည့္မွာလား”
မ်က္လံုးေတြက တီဗြီ ေပၚမွာရွိေနေသာ္လည္း ရဲထက္ ၾကည့္ေနတာကို ရင္ဦးသိသည္။
“ေဘာပြဲက ၾကည့္ေနတာၾကာျပီေလ၊ မင္း က အခုမွထြက္လာတာကိုး၊ မင္းနဲ႔ မေတြတ
႔ ာလဲ ႏွစ္နာရီေလာက္ ရွိျပီ ဆိုေတာ့
ၾကည့္ခ်င္တာေပါ့”
“ရဲထက္ မင္းသိပ္ အပိုေျပာတာပဲ၊ ဒါေပမယ့္ လူတိုင္း ဒီလို အေျပာမ်ိဳးၾကိဳက္မယ္ ထင္လား”
“တခ်ိဳ႕ေတြေတာ့ ၾကိဳက္မွာပါ၊ မင္းေတာင္ ညေနကေျပာေသးတယ္ေလ”
ရင္ဦး ဆက္ မေျပာေတာ့ ရဲထက္ စကားကို မၾကားသလိုႏွင့္ ေဘာလံုးပြပ
ဲ ဲ ဆက္ၾကည့္ေနသည္။ အျမင္ကပ္ကပ္ ႏွင့္ ရင္ဦး
ခါးကိို ဖက္ျပီး သူဖ
႔ က္ကို ဆြဲယူလိုက္သည္။
“ေဟ႕ ေကာင္”

Jin_Kaleat Page 90
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

“မင္းဟာမင္း ၾကည့္စရာ ရွိတာၾကည့္ပါ၊ ငါ့ကို မွီျပီးၾကည့္ေတာ့ ဘာျဖစ္သြားမွာလဲ”

ရဲထက္ကို ရင္ဦး လက္ေျမွာက္လိုက္ပံုရသည္။ ရဲထက္ ပုခံုးေပၚ ေခါင္းတင္ျပီး ဆက္ၾကည့္ေနသည္။ လဘက္ရည္
ေသာက္ရင္လည္း ရဲထက္ ႏႈတ္ခမ္းမွာ လာေတ႔ျပီးေသာက္ခိုင္း၏။ ဒီေလာက္ ႏွင့္ပင္ ရဲထက္ ေက်နပ္သြား ေသာ ေၾကာင့္
ေဘာလံုးပဲြ ကို ျငိမ္ျငိမ္ ဆိမ္ဆိမ္ ဆက္ၾကည့္ေနလိုက္ပါသည္။ ပြဲျပီး ဖို႔ ငါးမိနစ္ အလိုတြင္ လူစား၀င္လာ သည့္ ကာလူးက
ေခါင္းတိုက္ျပီး ခ်ယ္လ္ဆီး အတြက္ တတိယ ဂိုးသြင္း လိုက္သည့္ အခါ မွ ေပ်ာ္လို႔ ဆို ျပီး ရင္ဦး ကို နမ္းမိသည္။ ရင္ဦး
ျငိမ္ျငိမ္ေလး အနမ္းခံပါသည္။ ျပီးေတာ့မွ မၾကားတၾကားေလးႏွင့္
“မန္ယူနဲ႔ မေတြ႕ေသးလိပ
ု႔ ါ”
ရဲထက္ အျမင္ကပ္ကပ္ ႏွင့္ ရင္ဦး ဗိုက္ ကို လက္ႏွင့္ ပြတ္လိုက္ျပီး
“ခ်ယ္လ္ဆီး နဲ႔ မန္ယူ ပြဲေတာ့ မသိဘူး၊ မင္း ကိုေတာ့ ငါ အခုတဂိုး သြင္းထားျပီးျပီ။ ဒါျပီးသြားရင္ ေနာက္ထပ္ ႏွစ္
ဂိုးေလာက္ ထပ္သြင္းဖို႔ မွန္းထားတယ္”
ရင္ဦး တြန္႔သြားသည္။ မေက်မခ်မ္း ေလသံျဖင့္
“အဲဒါ ငါေပါ့ သြားလို႔ပါ”
“own goal ဆိုတာ အဲဒါေပါ့ကြ၊ ဒါေပမယ့္ စိတ္ခ်ေနာက္ ဂိုးေတြက်ရင္ ကစားကြက္လွလွပပ နဲ႔ သြင္းျပမွာ”
ဒီတခါ မ်က္ေစာင္း မထိုးပါ။ ႏႈတ္ခမ္း ကို ကိုက္၍ မိုက္ၾကည့္ၾကည့္ျပီး ရဲထက္ကို အတင္းတြန္းထုတ္ေသာ္လည္း ခါးကို
အတင္းဖက္ထားလို႔ ရင္ဦးလက္ေလွ်ာ့လိုက္ရသည္။
“မင္းေတာ္ေတာ္ ယုတ္မာတဲ႔ ေကာင္ပဲ ရဲထက္”
“ေယာက္်ားနဲ႔ မိန္းမ အိမ္ေထာင္ျပဳၾကလို႕ ကေလးရတာ ယုတ္မာတာလားကြ၊ ဒီတိုင္းဆို တို႔ မိဘေတြလဲ လူ ယုတ္မာေတြ
ျဖစ္ကုန္ၾကမွေပါ့”
“မသိ ဘူးကြာ၊ မေျပာနဲ႔ေတာ့”
ရင္ဦး စိတ္ေကာက္သြားမွန္း သိလို႔ ျပန္ေခ်ာ့ရင္း ေဘာလံုးပြဲ ျပီးသြားသည္။ ေခ်ာ့ရတာ အလုပ္ရႈပ္သည္လို႕ ထင္ စရာ
ရွိေသာ္လည္း ရင္ဦး စိတ္ေကာက္တာ ရဲထက္သေဘာက်ပါသည္။ ဒါကလည္း မိန္းမ ဆန္ျခင္းပင္မဟုတ္ပါလား။
ထပ္ဆြသည့္ အေနျဖင့္ ေနာက္တၾကိမ္နမ္းလုိက္သည္။
“ေဟ႕ ေကာင္ နမ္းျပန္ျပီ”
“ေက်းဇူးတင္လို႔ပါ၊ ငါ့ကို ခနခန စိတ္ဆိုး၊ ခနခန စိတ္ေကာက္သိလား၊ ငါသေဘာက်တယ္၊ ဒါမွ မိန္းမ ပီသတာ”
“မင္း သိပ္တတ္ႏိုင္တဲ႔ ေကာင္”
ရဲထက္ ပုခံုးကို ျပန္မွီလိုက္ရင္း ရင္ဦးေျပာသည္။ ထိုအခ်ိန္ မွာ ေဘာလံုးပြဲကျပီးခဲ႔ေလျပီ။ သံုးဂိုး တဂိုး ႏွင့္ ခ်ယ္လ္ ဆီး
ႏိုင္သြားသည္။ ညဆယ့္တစ္နာရီ လည္းခြဲျပီျဖစ္ရာအိမ္ထဲက မီးေတြ ပိတ္ျပီး အခန္းထဲျပန္၀င္ခဲ႔ၾက၏။ ရင္ဦး က
သိပ္မအိပ္ခ်င္ေသးေသာ္လည္း ရဲထက္ အတင္းဆြဲေခၚလိပ
ု႔ ါလာျခင္း ျဖစ္၏။ အထမွာ လည္းေျခက်ဥ္ သည္
ဆိုလို႔ ရဲထက္ဆြဲထူရသည္။
“သိပ္က်ဥ္ ေနရင္လဲေျပာ၊ ငါေပြ႕ေခၚသြားမယ္”
ဒီလို က်ျပန္ေတာ့ အေပြ႕မခံဘဲေထာ့နဲ႔ ေထာ့နဲ႔ ျဖင့္ရဲထက္ လက္ကိုတြဲျပီးပါလာသည္။အခန္းထဲ ေရာက္ေတာ့ အိပ္ယာ ထဲ
၀င္ဖို႔ ၀န္ေလး ေနပံုရသည့္ ရင္ဦးက ေတာင္ေျပာေျမာက္ေျပာေတြ လုပ္ေန သည္။ ေန႕လည္က ဒီကုတင္ေပၚမွာတင္
ႏွစ္ၾကိမ္နွစ္ခါ ခ်စ္ခဲျ႔ ပီးတာေတာင္ ရင္ဦး ပံုစံက တမ်ိဳးျဖစ္ေနသည္။ရဲ ထက္၏ အခ်စ္ၾကမ္းမႈကို လန္႔ေနပံုရသည္။
“မင္း ကိုေျပာရဦးမယ္ သိလားရဲထက္၊ ငါအခုန ေနာက္ကေနရပ္ၾကည့္ေနကထဲက ခ်ယ္လ္ဆီး အသင္းႏိုင္ပါေစ လို႔
အားေပးေနတာ”
“အျမင္မွန္ ရသြားျပီေပါ့”
“ဘာမွ မဆိုင္ဘူး၊ မင္း အားေပးမွန္း သိလို႔ မင္းမ်က္ႏွာနဲ႔ အားေပးတာ၊ ရတယ္ … ရတယ္ …ေက်းဇူး မတင္နဲ႔”
ရဲထက္က ရင္ဦးဖက္သို႔ ကိုယ္ကိုယိမ္းလိုက္ေသာေၾကာင့္ ရင္ဦး ပ်ာပ်ာသလဲ လက္ကာျပသည္။
“အသည္းယား လို႔ပါ”

Jin_Kaleat Page 91
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

“အသည္းလဲ မယား နဲ႔”

“ဒါဆို ငါလဲ မန္ယူ အသင္းပြဲေတြက်ရင္ မန္ယူအသင္း ကို အားေပးပါမယ္၊ ခ်ယ္လ္ဆီး နဲ႔ မေတြ႔ မခ်င္းေပါ့”
“အိုေက၊ အဲဒီလိုပဲ လုပ္ၾကတာေပါ့၊ ငါသေဘာ တူတယ္ shake hand”
ရင္ဦးက လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ဖို႕ လက္ကမ္းေပးလိုက္ေတာ့ ရဲထက္ ေခါင္းခါသည္။
“အဲဒါက မိတ္ေဆြ အေပါင္း အသင္းေတြလုပ္တာကြ၊ လင္မယားေတြ က်ေတာ့ ဒီလို မလုပ္ရဘူး”
ရုတ္တရက္ ခုန္အုပ္လိုက္ေသာ အခါ ရင္ဦး အငိုက္မိသြားသည္။
“ေဟ႕ ေကာင္ ဘာလုပ္မလိုလ
႔ ဲ”
“သေဘာတူတဲ႔ အေၾကာင္း အမွတ္အသားလုပ္ဖို႔ ေလ၊ ဒီလိုလုပ္ရတယ္”
ရင္ဦး ႏႈတ္ခမ္းပါးေလး ေတြကို အားပါးတရစုပ္ယူလိုက္သည့္သည့္ အခါ ရင္ဦး လက္ေတြက ရဲထက္ေက်ာျပင္ ကို အလိုလို
ရစ္သိုင္းဖြဲ႕လာၾကသည္။ ျပင္းထန္ေသာ အနမ္းရွည္ၾကီးတခု အျပီးတြင္ ရင္ဦး ရဲထက္၏ ရင္ခြင္ထဲကို ႏြမ္း လ်စြာ ျပိဳ
အက်တြင္ သူ႕လက္က မာေက်ာေသာ အရာတခုေပၚသို႔ ေထာက္မိသြားသည္။ ရဲထက္ ပုဆိုးက အေပၚကို ခံုးခံုးၾကီး
ေဖာင္းတက္ေန၏။ က်စ္လစ္လံုး၀န္းေသာ တင္ပါးေတြေပၚ လက္ႏွင့္ သပ္ၾကည့္လိုက္သည္။ ေအာက္မွာ အတြင္းခံ မပါ။
ထမိန္တထပ္ထဲ ၀တ္ထားျခင္း ျဖစ္သည္။
“ရဲထက္ မင္း မလြန္လြန္းဘူးလား”
ရင္ဦး စကားကို ဂရုမစိုက္ဘဲ ရဲထက္က ပုဆိုးကို ဆြဲခၽြတ္လိုက္သည့္ အခါ ရင္ဦး မ်က္ႏွာလႊဲသြားသည္။ ရဲထက္ က
သူ၀တ္ထားသည့္ နက္ျပာေရာင္ အက်ၤ ီ ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးကိုဖယ္ခြာဖို႔ နည္းလမ္းရွာလာသည့္ အခါ တြန္းဖယ္ ေနသည့္ ရင္ဦး
လက္ကေလးေတြ တုန္ရီလို႔ေနသည္။ ရင္ဦး မိန္းမ ဆန္လာပါသည္။ အခုလိုအခ်ိန္ မွာေတာ့ မိန္း မသား အပီသဆံုးလို႕
ထင္မိသည္။ ေက်ာျပင္ အထက္နားက အက်ၤ ီဇစ္ကို ရဲထက္ေတြ႕ သြားခ်ိန္မွာေတာ့ ရင္ဦး စိတ္ေလွ်ာ့လိုက္သည္။
ရဲထက္လုပ္သမွ် ဘာမွ မကန္႔ ကြက္ေတာ့ပါ။အညိဳေရာင္ ဘရာစီယာ ခြက္ေတြ၏ ေအာက္ဖက္ျခမ္းမွာ ငါးေၾကးခြံလို
ေရႊေရာင္အကြက္ကေလးေတြပါသည္။ ေႏြးေႏြး ၀တ္သလို အေပ်ာ့စားေတာ့မဟုတ္ ကိုင္ၾကည့္ရင္ နည္းနည္းမာသည္။
ေနာက္ျပီး ဒီဟာက ရင္ဦး ႏွင့္ နည္းနည္း ၾကပ္ပံုရသည္။ ေနာက္ကခ်ိတ္ ကို ခဲရာခဲဆစ္ျဖဳတ္ရ၏။ ျပဳတ္သြားေတာ့
ရင္သားေဘးဖက္ ႏွင့္ ေအာက္ဖက္မွာအနီေရာင္ အရာေလးေတြေတြ႕ရ၏။ ရင္ဦးက အသားျဖဴေတာ့ အရမ္းသိသာသည္။
ႏို႕သီး နီနီ ကေလးေတြကေတာ့ ရဲထက္ လက္ႏွင့္ တခ်က္ပြတ္လိုက္သည္ ႏွင့္ တင္းမာျပီးစူတက္လာသည္။ ထိပ္ဖ်ား ေလး
ေတြကို မွ်ဥ္းမွ်ဥ္းေလးစုပ္ေပးရင္း ထမိန္ ကိုခၽြတ္ဖို႔ လုပ္ရာ ရင္ဦး ၀တ္ထားတာ ခိုင္လြန္းလို႔ ေတာ္ေတာ္ျဖည္ ထုတ္ရသည္။
အဆီနည္းသည့္ ရင္ဦး၏ ဗိုက္ႏွင့္ ဆီးခံုက ခ်ပ္ခ်ပ္ရပ္ရပ္ ရွိေသာ္လည္း အေမႊးမဲမဲ ေလးေတြ ဟိုဖက္က အဓိက
ေနရာကေတာ့ ခံုးမို႔ေန၏။ ရဲထက္ လက္ႏွင့္ စမ္းၾကည့္လိုက္ရာစိုစိစိ ျဖစ္ေနသည္။ ရင္ဦး လည္း အဆင္သင့္ျဖစ္ ေနျပီလို႔
ယူဆမိတာ ႏွင့္ရင္ဦးကို လွဲခ်လိုက္ျပီး လုပ္ငန္းစဖိျု႔ ပင္သည္။ ရင္ဦး၏ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ျဖဲျပီး ရဲထက္ ေန ရာ ၀င္ယူလိုက္
ခ်ိန္မွာေတာ့ သူ႔အက်င့္ အတိုင္း ႏႈတ္ခမ္းကိုက္ျပီးေမာ့ၾကည့္သည္။ ရီေ၀ ေနသည့္ဒီအၾကည့္က ခါတိုင္းလို
မိုက္တိမိုက္ကန္း ပံုျဖစ္မေနပါ။
“ရဲထက္”
အ၀မွာေတ႔ ျပီး ဖိထည့္လိုက္သည္ ႏွင့္ ရင္ဦး တြနက
္႔ နဲျဖစ္သြားျပီး ရဲထက္နာမည္ကို ေခၚလိုက္သည္။ တ၀က္
ေလာက္သြင္း ျပီးေနာက္ ေခါင္းျမဳပ္ရံုေလာက္ အထိ ျပန္ဆြဲထုတ္လိုက္သည္။ ရဲထက္ ေျဖးေျဖးေလးပဲ သြင္းျပီး ျပန္
ထုတ္ေတာ့ လည္းေျဖးေျဖးပင္ ျပန္ထုတ္သည္။ ဒုတိယ အခ်က္တြင္ အျပင္မွာလက္ႏွစ္လံုးေလာက္ပဲ က်န္ သည္
အထိ ထိုးထည့္လိုက္ျပီးမွ အသာျပန္ထုတ္သည္။ တတိယ အခ်က္မွာေတာ့ အဆံုးအထိ ဇတ္ကနဲ ေဆာင့္ ထိုး ထည့္
လိုက္ရာ ရင္ဦး ခါးကေလးပါ ေကာ့တက္သြား၏။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ရဲထက္ အရွိန္ကို မခ်ေတာ့ပဲ ခပ္ ျမန္ျမန္
ဇိုးဇိုးဇတ္ဇတ္ လုပ္ေတာ့ရာ ရင္ဦး တကိုယ္လံုး တသိမ္႔သိမ္႔ တုန္ေနေတာ့၏။
“ရဲထက္ …ရဲထက္ ..ရဲ ….ထက္”
ရင္ဦးက တျခားမိန္းမေတြလို အူးအား မေအာ္တတ္။ သူဖ
႔ ာသာ တဟင္းဟင္းႏွင့္ သက္ျပင္းေတြ ခ်ခ်င္ခ်ေနမည္။ ဒါမွ
မဟုတ္ရင္ ရဲထက္ နာမည္ကို ေခၚေနတတ္၏။ ဒါကရင္ဦးေမ၏ စိတ္ခံစားမႈ ျပရုပ္ တမ်ိဳးဆိုတာ ေန႔လည္ က ထဲက

Jin_Kaleat Page 92
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

သိခဲ႔ရသည္။ ဒီလို ေခၚလိုက္တိုင္း ရဲထက္ရင္ထဲ ေႏြးသြား၏။ ခုခ်ိန္မွာ ရဲထက္ စိတ္ထဲမွာ ရွိေနတာက ရင္ ဦး
ကို အေကာင္းဆံုး ခံစားမႈေတြ ေပးႏိုင္ဖိုပ
႔ ဲျဖစ္သည္။ မိန္းမသား တေယာက္၏ ခံစားမႈကို ပီပီသသ ရေစခ်င္ သည္။
ထို႔ေၾကာင့္ သူ႕ဆႏၵျပည့္၀ေရး ထက္ ရင္ဦး အတြက္အေကာင္းဆံုး ျဖစ္ဖ႔သ
ို ာ အဓိကထားသည္။ ဒါမွလည္း ေယာက္်ားရွာ
ဘ၀ကို ရင္ဦး ျပန္စိတ္မလည္ မွာလို႔ ထင္မိသည္။ၾကံဖန္ေျပာရလွ်င္ မမ ေစာကလ်ာလိႈင္၏ ေက်းဇူး ျဖစ္ပါလိမမ
္႔ ည္။ သူမ
ႏွင့္ သံုးႏွစ္ေလာက္ လက္တြဲခဲစ
႔ ဥ္ အ တြင္း မွာ မိန္းကေလးေတြ ဘာၾကိဳက္တတ္သည္ကို ရဲထက္သိခြင့္ေလ႔လာခြင့္
ရခဲ႔သည္။အဲဒီ တုန္းက အေတြ႔အၾကံဳေတြကို အသံုးခ်ျပီး ရင္ဦးဆိုသည့္ ေယာက္်ားရွာေလး ကို ရင္ဦးေမ ဆိုသည့္
မိန္းကေလး ဘ၀မွာ ေပ်ာ္ေမြ႕ ေအာင္ ဆြဲေဆာင္ရေပေတာ့မည္။ ခုခ်ိန္မွာ ရင္ဦးကို သူဘယ္လိုမွ မခြဲႏိုင္ေတာ့ တာလည္း
ရဲထက္သိေနသည္။ ဒီတေန႔တာေလး အတြင္းမွာပင္ ဘာေၾကာင့္ ဒီေလာက္ အထိျဖစ္သြားရသည္ကို ရဲထက္
နားမလည္ပါ။ ဒါေပမယ့္ ေက်နပ္မိသည္ကေတာ့ အမွန္ျဖစ္၏။ရင္ဦးဖက္ကေနလိုက္ေလ်ာျပဳျပင္ေပးခဲတ
႔ ာေတြ
ေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ အရင္ထဲက ရင္ဦးကို သိကၽြမ္းခဲ႔ သူ တေယာက္အေန ႏွင့္ ရင္ဦး ၏ ေျပာင္းလဲမႈက
ယံုႏိုင္ဖြယ္ မရွိေပ။ ေဘာလံုးပြဲ ကိုေတာင္ ရဲထက္ မၾကိဳက္မွာ စိုးျပီး ေခ်ာင္းၾကည့္ေနခဲ႔သည့္ အျဖစ္က ရင္ကိုေတာ္ေတာ္
ထိသည္။ ဒါေၾကာင့္ လည္း အခု ရင္ဦးကို ထိေစမည့္ အခ်စ္ေတြ ကိုျပန္ေပးေနမိျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ သိသမွ်တတ္သမွ်
နည္းလမ္းေပါင္းစံုကို သံုးျပီး ရင္ဦး အေကာင္းဆံုး ျဖစ္ေစဖို႔ ၾကိဳးစားသည္။ရဲထက္၏ ၾကိဳးစားမႈ ထိေရာက္သည္ဟုလည္း
ဆိုႏိုင္ပါသည္။ ပံုစံ အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ အရွိန္ အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ရဲထက္လုပ္သမွ် ကို အတားအဆီး မရွိလိုက္ေလ်ာသည္။ တခါတေလ
ဘာစိတ္ကူးေပါက္သည္ မသိ ရဲထက္တင္ပါး ကို စံုကိုင္ျပီး ညွစ္တတ္သည္။ ထိုအခ်ိန္ က်ရင္ေတာ့ ရဲထက္ အေန
ခက္ရတတ္သည္။ ပိုျပီးထိထိ မိမိ ရွိေစဖို႔ ေလးဖက္ ေထာက္ခိုင္းေတာ့မွ ရင္ဦး ကဂ်ီကေဂ်ာင္ ထလုပ္သည္။
“ရဲထက္၊ မင္း အခြင့္ အေရးယူလြန္းတယ္ကြာ”
တင္ပါး ျဖဴျဖဴလံုးလံုးေလးကို ပြတ္ေပးလိုက္၊ နမ္းလိုက္ႏွင့္ ေခ်ာ့ေတာ့မွသူ႕ထံုးစံအတိုင္း ႏႈတ္ခမ္းကိုက္ျပီး မၾကည္သလို
ဟန္ျဖင့္ ရဲထက္ အလိုအတိုင္း ေနေပးသည္။
ဒါေတာင္မွ တ၀က္ေလာက္ ၀င္သြားသည္ ႏွင့္
“နာတယ္၊ ဘယ္လို ၾကီးလဲ မသိဘူး၊ မလုပ္နဲ႔ေတာ့”
ရဲထက္က သူစ
႔ ကား နားမေထာင္ဘဲ မွန္မွန္ေလး ဆက္လုပ္ေနလိုက္သည္။ အရွိန္ရသြားေတာ့ ရင္ဦးလည္းထိ သြားပံုရ၏။
ဘာမွထပ္ မေျပာေတာ့ပဲ ျငိမ္သြားသည္။ ရင္ဦးတင္ပါးက လံုးျပီးက်စ္ေနသည္။ က်စ္ေသာ္လည္း ေသးေသး
ေလးေတာ့မဟုတ္။ ခါးကလည္း လက္ ႏွင့္ ကိုင္ဖို႔ အေနေတာ္ ျဖစ္ရာ ရဲထက္ အတြက္လည္း ေကာင္း၏။
အ၀င္အထြက္ကိုေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ ျပီး ျဖည္းျဖည္း ခ်င္းလုပ္ရင္း ရဲထက္လည္း ျပီးခ်င္သလိုလို ျဖစ္လာစိတ္ကို
မနည္းထိန္းရသည္။ေလးဖက္ ေထာက္လိုက္သည့္ အခါ ရင္ဦး၏ သဘာ၀ရတနာေလး က ေနာက္ကို
ေဖာင္းထြက္လာသည္။ တင္ပါး က က်စ္ေသာ္လည္း ထိုေနရာေလးကေတာ့ အိစက္လ႔ေ
ို န၏။ ရင္ဦး က
အေပၚႏႈတ္ခမ္းေတြ ပါး သလို ေအာက္ ကႏႈတ္ ခမ္းေတြ လဲပါးသည္။ အတြင္း ဖက္က အသားေတြကလည္း
ရဲတြတ္ေနသည္။ ရဲထက္ ေသေသခ်ာခ်ာ ျမင္ဖူးသည့္ မမေခ်ာကလ်ာလိႈင္လည္း အတြင္းမွာ နီေသာ္လည္း
အျပာေရာင္သမ္းသည့္ နီျခင္း မ်ိဳးျဖစ္သည္။ ရင္ဦး ကေတာ့ လံုးလံုးလ်ားလ်ား နီ၏။ တင္္ပါး တဖက္တခ်က္ကို
လက္ႏွင့္ ကိုင္ျပီး အလယ္က လက္မႏွစ္ခု ၏ အား ႏွင့္ ျဖဲထုတ္ လိုက္ျပီး ျမင္ရသည့္ျမင္ကြင္း က စိုျပီးေျပာင္လက္ေန၏။
ထို နီရဲေနသည့္ အတြင္း ႏႈတ္ခမ္းသားက ျပန္ဆြဲထုတ္ သည့္ အခ်ိန္ဆိုရင္ အျပင္ကို စူျပီး ပါလာ၏။ အထဲကေန
စီးထြက္လာသည့္ အခ်စ္ေရ စီးေၾကာင္းေလး က ရင္ဦး၏ ေပါင္ ျဖဴျဖဴေလး အလယ္ေလာက္ အထိ ေရာက္ ေန သည္ကို
ပါျမင္လိုက္ျပီး ေနာက္တြင္ေတာ့ ရဲထက္တင္းထားလို႔ မရေတာ့ပါ။ ေလး ငါးခ်က္ ေလာက္ ေဆာင့္လိုက္ ျပီး
သည္ ႏွင့္ ဒီေန႔ အတြက္ စာရင္းပိတ္လက္ က်န္ အခ်စ္ရည္ ေတြကို ရင္ဦး ကိုယ္ တြင္းသို႔ အား ရပါးရ ပက္
ျဖန္းလိုက္မိေတာ့သည္။ရင္ဦးလည္း ေရွ႕ကို စိုက္က်သြားျပီး ေမွာက္လ်က္ ကေလးျဖစ္သြားသည္။ ရဲထက္ကေတာ့
အထဲကဆြဲထုတ္လိုက္ သည့္ သူ႕အေခ်ာင္းၾကီးကို ရင္ဦးတင္ပါး နွစ္ခုၾကားမွာညွပ္ျပီး ရင္ဦးအေပၚ မွာထပ္၍ ေမွာက္ကာ
အေမာေျဖေန မိ၏။ မ်က္ႏွာေအာက္မွာ ေရာက္ေနသည့္ ရင္ဦးနားရြက္ ႏွင့္ ပါးျပင္ကို လည္း အခါခါနမ္းရင္း
“ရင္ဦး၊ မင္း ကိုငါ အရမ္းခ်စ္ေနျပီ”

Jin_Kaleat Page 93
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

ျပန္မေျဖဘဲ ျငိမ္ေနသည့္ ရင္ဦး လည္း ေမာေနေၾကာင္းလူခ်င္း ထိကပ္ေနလို႔ ရဲထက္သိသည္။ လည္တိုင္အစပ္ ႏွင့္ ပါးျပင္
ကို ပြတ္ေပးရင္း ခ်စ္တဲ႔ အေၾကာင္း ထပ္၍ ေျပာလိုက္မိေတာ့မွ
“ရဲထက္၊ ေဘးကို ဖယ္ဦးကြာ၊ မင္း ကိုယ္ၾကီးက ေလးတယ္”

Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
“မင္းသြားတာကလဲ ၾကာလိုက္တာကြာ”
လက္ထဲက အထုပ္ေတြကို စားပြဲေပၚတင္ေနသည့္ ရဲထက္ကို ရင္ဦး မေက်မခ်မ္းေျပာလိုက္သည္။ ရဲထက္ ကေတာ့
ရင္ဦးကို ေျခဆံုးေခါင္းဆံုး တခ်က္ၾကည့္လိုက္ျပီး
“မင္း ငါ့စကား နားေထာင္သားပဲ”
“ဘာဆိုင္လို႔ လဲ၊ အိမ္မွာဆိုလည္း ငါတေန႔ ႏွစ္ခါ ေရခ်ိဳးေနက်၊ အ၀တ္အစားဆိုလဲ တရက္ပဲ၀တ္တယ္”
မနက္က အိမ္ကမထြက္ခင္ ျပန္လာရင္အေမာေျပေအာင္ ေရခ်ိဳးအ၀တ္လဲ အလွျပင္ထားဟု ရဲထက္က မွာခဲ႔ သည္။
ျပန္ေရာက္ေတာ့ ရင္ဦးကို သူေျပာသည့္ အတိုင္းေတြ႕ရသည္။
“အဲဒီ အက်ၤ ီ ငါ့အမ ၀တ္တာျမင္ဖူးပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ မင္းလိုၾကည့္မေကာင္းဘူးသိလား”
လိေမၼာ္ေရာင္ လက္ျပတ္အက်ၤ ီႏွင့္ အနက္ေရာင္ေပၚတြင္ အျဖဴလံုးေလးေတြပါသည့္ ထမိန္ကို ၀တ္ထား သည့္ ရင္ဦး က
တကယ္ပင္ ရဲထက္ကို အေမာေျပေစပါသည္။ ေျမာက္ပင့္ စကားအတြက္ ႏႈတ္ခမ္းကိုက္ျပေသာ္လည္း ရဲထက္၏
အနမ္းကိုေတာ့ ၾကည္ၾကည္သာသာ ေခါင္းေလးေမာ့ေပးျပီး ခံယူသည္။ ေခါင္းေပၚက ဘီးကုပ္က ေလး ကေတာ့ မေန႔က
ဟာ ေလးပင္ ဆက္ထိုးထား၏။
“ဘယ္ေတြ ေရာက္ေနလို႔ မင္းက ဒီေလာက္ၾကာေနတာလဲ”
စားပြဲေပၚက ပစၥည္းေတြကို ဆြဲယူၾကည့္ရင္း ေမးသည္။ ဖီးၾကမ္းငွက္ေပ်ာသီး အလံုးလွလွၾကီးၾကီး တဖီးလည္း ပါ
သည္ကိုေတြ႕ရေသာ အခါ ရင္ဦး မ်က္ႏွာ တဖက္ကို လွည့္ျပီး မဲ႔ လိုက္၏။
“စက္ဘီး လည္း ဘီးဖာရတယ္၊ မင္းတို႔ အိမ္ဖက္က သတင္းလဲ လဘက္ရည္ဆိုင္မွာ သြားစနဲ နာရေသးတယ္”
“ဘာသံၾကားေသးလဲ”
“ေမာင္ေမာင္ သိန္းနဲ႔ ခင္ေဇာ္ပဲ ရွိတယ္၊ သူတို႔ ဘာမွ သိပံုမရဘူး၊ မင္းအိမ္ျပန္မလာတာ သူတို႔သိရင္ ငါ့ကိုေျပာ မွာပဲ၊ မင္းနဲ႔
ငါက သိပ္ခ်စ္တယ္ဆိုတာ အားလံုးသိတယ္ေလ”
“အပိုေတြ ေျပာမေနနဲ႔ ဘာသံမွ မၾကားခဲ႔ဘူးေပါ့၊ ငါျပန္မလာလဲ ေအးတယ္ ဆိုျပီးေနၾကတာထင္တယ္၊ အဲဒါဆို လဲ
ေကာင္းတာပါပဲ”
“ဒီေကာင္ေတြ ကမင္းတို႔ နဲ႔ေ၀းတာပဲ၊ ဖိုးသားမေတြ႔ ခဲလ
႔ ို႔၊ ဖိုးသားနဲ႔ ေတြ႔ရင္ေတာ့သိႏိုင္တယ္၊စက္ဘီးလဲ ေကာင္း သြားျပီ
ဆိုေတာ့ ေန႔ခင္းဖက္ တေခါက္ျပန္ထြက္ၾကည့္လိုက္ဦးမယ္”
ဖိုးသားက ရင္ဦး နွင့္ တပိုင္းထဲ ေနသူျဖစ္သည္။
“ဘယ္သူ႔ မွေမးမေန ပါနဲ႔ေတာ့၊ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ ေနာက္မွ ရွင္းေတာ့မယ္”
ရင္ဦး မ်က္ႏွာကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ခပ္တည္တည္ခပ္ေအးေအး ပင္။ ရင္ဦး ေနာက္မဆုတ္ေတာ့ဟု ျပတ္ျပတ္ သားသား
ဆံုးျဖတ္ထားပံုရသည္။
“ေစ်းလဲ ေရာက္ေသးတယ္ မဟုတ္လား၊ ဒါေၾကာင့္ၾကာေနတာ”
“ဘယ္လိုလုပ္သိလဲ”
“ဒီအနီး တ၀ိုက္မွာ ဒီလို ငွက္ေပ်ာသီးမ်ိဳး အဖီးလိုက္ ဘယ္၀ယ္လို႔ရမလဲ၊ မင္းေစ်းကို သြားရမွာေပါ့”
“လို မလားလို႔ပါ၊ ဟီး ..ဟီး”
“မင္းကိုေတာ့ ၾကာေလ အျမင္ကပ္ေလပဲ၊ ကဲပါ၊ ငါဆာလွျပီ သြားစားရေအာင္၊ မင္းဟာၾကီးေတာ့ မင္းပဲ ယူ ခဲ႔ ေတာ့”
ငွက္ေပ်ာဖီး ကို ထားခဲ႔၍ က်န္တဲ႔ အထုပ္ေတြဆြဲျပီး ရင္ဦး ထမိန္ေလး မျပီးေနာက္ေဖး ကိုဆင္းသြားသည္။ ငွက္ ေပ်ာဖီး
ဆြဲကာေနာက္က လိုက္သြားရင္း ေမေမတို႔ ျပန္လာဖို႕ကလည္း ရက္လိုေသးသည္ ျဖစ္ရာ ေနာက္ထပ္ ႏွစ္ ဖီးေလာက္ေတာ့

Jin_Kaleat Page 94
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

လိုမည္ဟု ရဲထက္ေတြးေနမိ၏။ ထမင္းစား စားပြဲေဘးက တိုင္မွာ ရဲထက္ ငွက္ေပ်ာဖီး ၾကီးကို ခ်ိတ္ေနစဥ္ရင္ဦး က

ရဲထက္၀ယ္လာသည့္ နန္းၾကီးသုတ္ေတြကို ပန္းကန္ထဲ ထည့္ေနသည္။
“ငါ တေယာက္ထဲ အတြက္မဟုတ္လား”
“ႏွစ္ထုပ္ေလ မင္းတထုပ္ငါတထုပ္”
“မသိပါဘူး၊ မင္းက ၾကာေနလို႔ စားခဲျ႔ ပီလားလို႔”
ျပံဳးစိစိ ႏွင့္ ရဲထက္ ေရွ႕ကို ပန္းကန္လာခ်ေပးသည္။
“မင္း စားႏိုင္ရင္ ႏွစ္ပြဲလံုး စားလိုက္ေလ၊ ငါက ငွက္ေပ်ာသီးပဲ အ၀ စားလိုက္မယ္၊ ျပီးမွ ေၾကာက္ပါျပီ မလုပ္နဲ႔”
ျပံဳးေနသည့္ မ်က္ႏွာေလး ရဲျပီးတည္ သြားသည္။
“ေစာေစာ စီးစီး မဟုတ္တာ လာမေျပာနဲ႔ ေနာ္ ဇက္ပိုးကို အုပ္ထည့္လိုက္မယ္၊ ဘာမွတ္လဲ”
ရင္ဦး တကယ္စိတ္မဆိုးေၾကာင္း သူ႕ပန္းကန္သူယူကာ ရဲထက္ႏွင့္ ေဘးခ်င္းကပ္လာထိုင္ ျခင္းကျပေနသည္။ ရဲ ထက္ က
ျပံဳးျပလိုက္ ေတာ့မွ သာႏႈတ္ခမ္းကိုက္ျပ၏။
“ရင္ဦး”
“ဘာလဲ၊ မင္းက အစားစားရင္ စကားသိပ္မ်ားတာပဲ”
“မင္း ဘာလို႔ ထမိန္မ ျပီးလမ္းေလွ်ာက္တာလဲဟင္”
“ဒါလား”
ရုတ္တရက္ မေျဖေသးပဲ ဟင္းခ်ိဳ တဇြန္းခပ္ေသာက္ရင္း ျပံဳးေနသည္။
“မင္း ငါလုပ္သမွ် လိုက္ၾကည့္ျပီး သိခ်င္ေနတာပဲလား”
“အင္း”
“ကေလး က်ေနတာပဲ၊”
“မေျပာခ်င္ဘူးလား”
“ဒီလိုကြာ၊ အထက္တန္းတုန္းက ထမိန္၀တ္ေပမယ့္ ငါခပ္တိုတိုပဲ ၀တ္တယ္၊ မေန႕က ထမိန္ျပန္၀တ္ေတာ့၊ ငါပံုစံ
ေျပာင္းၾကည့္ခ်င္လို႔ တမင္ရွည္ရွည္၀တ္ေတာ့လမ္းေလွ်ာက္ရတာ တမ်ိဳးၾကီးပဲ၊ တက္နင္း မိမွာလဲ စိုးရေသး တယ္၊
မင္းျပန္မလာခင္ ငါလမ္းေလွ်ာက္ ၾကည့္ေနတာ၊ ဒီလိုေလး မလိုက္မွ အဆင္ေျပသြားတယ္၊ ငါ့ ပံုစံက ရယ္စရာ ေကာင္း
ေနလိလ
ု႔ ား”
“မဟုတ္ဘူး၊ ငါသေဘာက်လို႔ေမးေနတာ”
“တကယ္ေျပာတာလား၊ ဒါမွ မဟုတ္ မင္းထံုးစံ အတိုင္းေဖာေနတာလား”
“တကယ္ပါ၊ အဲဒီ လိုေလွ်ာက္ေတာ့ မင္းေယာက္်ားပံုစံ ေဘာက္ဆတ္ဆတ္ လမ္းေလွ်ာက္တဲ႔ ပံုေပ်ာက္သြားတာ ေပါ့၊
ငါတကယ္သေဘာက်တာ၊ ရင္ထဲမွာ က်လိက်လိ နဲ႔ အသည္းေတြ ယား ေက်းဇူးေတြ တင္”
“ဟိုး ဟိုး ေတာ္ျပီ၊ ဒီေလာက္ဆိုရျပီ၊ စားစရာ ရွိတာ စားေတာ့၊ လဘက္ရည္ မပါဘူး မဟုတ္လား၊ ေကာ္ဖီမစ္
ေသာက္မလား ငါေဖ်ာ္ေပးမယ္”
“စားျပီးမွေဖ်ာ္ပါ”
“ရတယ္၊ ေလာေလာဆယ္ မင္းနားမွာ ေနရမွာေၾကာက္လို႔”
ေၾကာက္တယ္ ဆိုေပမယ့္ ေကာ္ဖီေဖ်ာ္ယူလာျပီး ရဲထက္နားမွာပဲ ျပန္ထိုင္ပါသည္။ရဲထက္ ဗလရႊတ္တ ေတြ ေလွ်ာက္
ေနာက္ေနတာကိုလည္း ျပံဳးျပံဳးေလး နားေထာင္ေပးသည္။စားျပီးၾကေတာ့ လည္း မီးဖို ထဲ မွာပဲဆက္ ထိုင္ ေနသည္။
အျပင္က ျမင္မွာစိုးလို႔ ရင္ဦးက ဧည့္ခန္း အစပ္နားေလာက္ အထိပဲသြားသည္။ အိပ္ ခန္းထဲ ၀င္ေနဖို႕ကလည္း ရဲထက္
ကို စိတ္ခ်ဟန္ မတူ။ ဖီးၾကမ္းငွက္ေပ်ာသီး အဖီးလိုက္ကို ေစ်းအထိ တကူးတ သြား ၀ယ္ျခင္းသည္ ၾကိဳတင္ၾကံစည္မႈ
ေျမာက္ေၾကာင္း ရင္ဦး လည္း သိပါလိမ္မ
႔ ည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပန္းကန္ေတြ ေဆး ျပီးေတာ့ ထမင္းစားစားပြဲမွာပဲ
ဆက္ထိုင္ေနသည္။ရဲထက္ကေတာ့ ေဘာလံုးပြဲၾကည့္တာ ရုပ္ရွင္ၾကည့္တာကလြဲရင္ တေနရာထဲမွာသိပ္ၾကာၾကာထိုင္တတ္

Jin_Kaleat Page 95
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

သူ မဟုတ္။ ဒါေၾကာင့္ အိပ္ခန္းထဲ သြားရေအာင္ဟု ေခၚမိသည္။

“ရဲထက္၊ မင္းကလဲ”
“ရိုးရိုး ေခၚတာပါကြာ၊ ထိုင္ရတာ ခါးေညာင္းလို႔၊ ဟိုမွာ ဆိုရင္ လွဲေနလဲရတယ္”
“မင္းဖာသာ သြားလွဲေလ”
“မင္း တေယာက္ထဲျဖစ္ေနမွာေပါ့၊ လာပါ”
အတင္းဆြဲေခၚေတာ့မွ ပါလာသည္။ အခန္းထဲ ေရာက္ေတာ့ ရဲထက္ ေျခရင္းက ျပတင္းေပါက္ ကိုဖြင့္ လိုက္သည္။ မိုးေအး
ေနလို႔ မေန႕က တေန႔လံုး ပိတ္ထားရသည္။ ဒီေန႔လည္း မိုးသားေတြ ရွိေသာ္လည္း မေန႔ကထက္စာရင္ ေနေရာင္
ျမင္ရေသး၏။ျပတင္းေပါက္ ဖြင့္ ျပီး ေနာက္ရဲထက္ အိပ္ယာေပၚ လွဲခ်လိုက္ေသာ္လည္း ရင္ဦး က အိပ္ယာေပၚမွာ
တင္ပါးလႊဲ ေလးပဲ ၀င္ထိုင္သည္။ ဒီေန႔ ရင္ဦး ၀တ္ထားသည့္ ထမိန္ကအေရာင္ေျပာင္သည္။ အလင္းျပန္သည့္ အနက္
လည္း ျဖစ္ရာ ရဲထက္ မ်က္လံုးထဲမွာ တင္ပါးေလးက တင္းေျပာင္ေန၏။
“ေတြ႔ လား ဘယ္ေလာက္သက္ေတာင့္ သက္သာရွိလဲ၊ လင္မယား ခ်င္း စကားေျပာတယ္ ဆိုတာ အိပ္ခန္းထဲမွာ
ေျပာရတယ္”
“ဟာ ..ဟ၊ လင္မယားတဲ႕၊ လက္မွ မထပ္ရေသးပဲ”
“လက္မထပ္ရေသးေပမယ့္ မေန႔က တေန႔လံုးငါတို႔ ဒီေပၚမွာ ဘာလုပ္ၾကတာလဲ”
“ရဲထက္ မင္းစကား အေကာင္းေျပာရင္ေျပာ၊ မေျပာရင္ေတာ့ ငါ ေနာက္မွာပဲ သြားထိုင္ေနေတာ့မယ္”
“စတာပါ ရင္ဦးရာ၊ ငါ့မွာ မင္းနဲ႔ တိုင္ပင္စရာ တခုရွိတယ္၊ ကိုေအာင္ေက်ာ္မိုးသိတယ္ မဟုတ္လား”
“သိတယ္ေလ၊ မင္းအကို သူငယ္ခ်င္း စာအုပ္ဆိုင္ကလူ၊ ငါ့ကို ျပန္ခ်ဖို႔ မင္းကို ေျမွာက္ ေပးတဲ႔သူ”
ၾကည့္ရတာ ကိုေအာင္ေက်ာ္မိုးကို ရင္ဦး အစာေက်ပံုမရပါ။ ကိုေအာင္ေက်ာ္မိုး ဆိုင္နားတြင္ ဆိုင္ခန္းလြတ္ ႏွစ္ ခန္းတြဲ
တခုရွိသည္။ ေက်ာင္းျပီး သြားသည့္ ေနာက္ ဘာလုပ္ရင္ ေကာင္းမလဲဟု ေယာင္လည္လည္ျဖစ္ ေနေသာ ရဲ ထက္ ကို
ကိုေအာင္ေက်ာ္မိုးက ထိုေနရာ မွာဂိမ္းဆိုင္ဖြင့္ မလားဟုေမးဖူးသည္။ အရင္က စိတ္ မ၀င္စားခဲ႕ ေသာ္လည္း အခုေတာ့
ရဲထက္ စိတ္ပါလာသည္။ လိုအပ္သည့္ တီဗြီ ႏွင့္ ဂိမ္း စက္ေတြ ၀ယ္ဖက
ို႔ ိုလည္း သူမ
႔ ွာ အဆက္အသြယ္ေကာင္း ရွိသည္ဟု
ဆို၏။ ဒီေလာက္ အရင္းအနွီးကေတာ့ ရဲထက္ အိမ္ကလည္းတတ္ႏိုင္သည္။ ကိုရဲထြဋ္ ျပန္အလာကိုေစာင္႔ ျပီး
သေဘၤာတက္ဖိုပ
႔ ဲ လုပ္ေတာ့ မလိုလို၊ ရွိဳးေဂ်ာ့ပဲ ထြက္လုပ္ေတာ့ မလိုလို ႏွင့္ေယာင္ေန မည့္ အစားစီးပြားေရး တခုခု
ေကာက္လုပ္ရင္ အိမ္ကလည္း သေဘာက်မွာေသခ်ာ၏။
“ကိုက္ႏိုင္တယ္ကြ၊ တို႔ရပ္ကြက္မွာ ဂိမ္းဆိုင္မွ မရွိတာ”
အားတက္သေရာေျပာေနသည့္ ရဲထက္ကို ရင္ဦး ျပံဳးၾကည့္ေနသည္။ ျပီးေတာ့မွ
“မင္းက PS2 အေၾကာင္းဘယ္ေလာက္သိလို႔ ဆိုင္ဖြင့္မွာလဲ”
ရင္ဦးေျပာတာမွန္သည္။ ဆိုင္ဖြင့္မည့္သူက အနည္းအက်ဥ္းေတာ့ နားလည္သင့္သည္။ ရဲထက္က ဂိမ္းကိုလံုး၀ စိတ္မ
၀င္စားပါ။ သိလည္း မသိ။
“ဟုတ္တယ္ေလ၊ ငါမသိေပမယ့္ မင္းသိတာပဲ၊ မင္းအားကိုးနဲ႔ စဥ္းစားတာ”
ဒါက တကယ္ပင္ ရင္ဦးကၽြမ္းသည့္ ကိစၥျဖစ္သည္။ ဂိမ္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေဆာ့ႏိုင္၏။ ရင္ဦး အကၽြမ္းဆံုးက ေဘာ
လံုးကန္ျခင္းျဖစ္သည္။ ဒီျမိဳ႕မွာ ရင္ဦးကို ယွဥ္ႏိုင္သူ ေတာ္ေတာ္ ရွားသည္။ ရင္ဦး မ်က္ေတာင္ တဖ်ပ္ဖ်ပ္ ႏွင့္
စဥ္းစားေနသည္။
“မင္း ကူမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ငါလုပ္ရဲတယ္၊ ဒီဖက္မွာမင္း ကဆရာၾကီးပဲ ဥစၥာ”
“တကယ္လုပ္ျဖစ္မယ္ ဆိုရင္ေတာ့ပါရေတာ့မွာေပါ့၊ ဒါေပမယ့္ ငါက ဆရာၾကီး မဟုတ္ပါဘူး”
“ဆရာၾကီး မဟုတ္ရင္ ဘာလဲ၊ မင္းဒီေလာက္ကၽြမ္းတာကို”
“အရင္က ဆရာၾကီး၊ အခု ဆရာမၾကီး ျဖစ္သြားျပီေလ၊ မင္းမသိဘူးလား”
အိပ္ယာေပၚမွာ ေထာက္ထားသည့္ရင္ဦး လက္ကို ညွစ္လိုက္မိသည္။ ဒါက သူ႕ကိုယ္သူ မိန္းမသားတဦး အျဖစ္ ရင္ဦး
ပထမဆံုးႏႈတ္က ထုတ္ေျပာျခင္းျဖစ္၏။

Jin_Kaleat Page 96
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

“ဟုတ္ပါရဲ႔၊ တေလာကလံုးမွာ ငါတေယာက္ပဲ သိေသးတဲ႔ ကိစၥကို ငါေမ႔သြားတယ္”

“တကယ္လို႔ ဆိုင္ဖြင့္ျဖစ္တဲ႔ အခါ ငါဂိမ္းေတြခ်ည္းပဲ ေဆာ့ေနရင္ မင္းေျပာမွာလား”
လက္ကိုဆြဲ လိုက္ေသာအခါ ဒီတၾကိမ္ေတာ့ရင္ဦး ၾကည္ၾကည္သာသာပင္ ရဲထက္ေဘးမွာ လွဲခ်လိုက္သည္။ ပုခံုး ကို
ဖက္ထားတာကိုလည္း မကန္က
႔ ြက္ပါ။
“ေျပာေလ”
“စက္အားရင္ေတာ့ ေဆာ့ေပါ့၊ ဒါေပမယ့္ ငါ့ကို ပစ္ထားျပီး ေဆာ့ေနတာမ်ိဳးေတာ့ မလုပ္ နဲ႔ ေပါ့”
“ငါစိတ္ကူးထားပါတယ္၊ ေဘာလံုးမကန္ေတာ့ဘူးလို႔၊ မန္ေနဂ်ာပဲ ေဆာ့ေတာ့မယ္ေလ၊ အဲဒီေကာင္က ေအးေအး
ေဆးေဆးေဆာ့လို႔ရတယ္၊ ဖီးလ္ပဲ”
ရင္ဦးခါးကို ဖက္ျပီးေျပာင္စပ္စပ္ မ်က္ႏွာေလးကို တည္သြားေအာင္နမ္းလိုက္မိသည္။ ပါးျဖဴျဖဴ ေလးကရွင္းျပီး သန္႔ ေန၏။
ရင္ဦးလည္း ရဲထက္ အနမ္းေတြ ႏွင့္ တေျဖးေျဖးေနသား က်လာပံုရသည္။ ကန္က
႔ ြက္တာေတြ ေရွာင္ တာေတြ
သိပ္လုပ္မေနေတာ့ပါ။
“ရင္ဦး”
“ဘာလဲ”
“သနပ္ခါးေလး ဘာေလးလိမ္းဖို႔ အစီအစဥ္ မရွိဘူးလား”
“ေလာေလာဆယ္ေတာ့ အစီအစဥ္ မရွိေသးဘူး”
ဖက္ထားသည့္ လက္ကို အားစိုက္ဆြဲလိုက္၍ ရဲထက္ ကိုယ္ေပၚကို ရင္ဦး ေမွာက္က်လာသည္။ တင္းရင္းသည့္ ရင္သား
ေတြက ရဲထက္ နံေစာင္းကို လာဖိၾက၏။ ေအာက္ကိုက်လာသည့္ ဆံပင္ေတြကို နားရြက္ေပၚ ျပန္တင္ ေပးလိုက္ရင္း
“အခုအစီ အစဥ္မရွိဘူးဆိုေတာ့ ေနာက္ဆိုရင္ရွိခ်င္ရွိမယ့္ သေဘာလား”
“ဒါကေတာ့ မင္း အေပၚမွာတည္တယ္”
“ဘယ္လို ...”
“မင္းက တျခားမိန္းမ တေယာက္နဲ႔ ရႈပ္ဦးမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ လိမ္းရမွာေပါ့၊ အဲဒီက်ရင္ ငါ သနပ္ခါးေတာင္ မကဘူး မိတ္ကပ္
လဲလိမ္းမယ္၊ ႏႈတ္ခမ္းနီလဲ ဆိုးမယ္၊ အတိုေတြ အကြဲ ေတြ အဟိုက္ေတြ၀တ္မယ္”
“ငါ ကို သူမ်ားလက္ကိုပါမသြားေအာင္ျပန္ဆြဲေဆာင္ဖလ
ို႔ ား”
“မဟုတ္ဘူး၊ ငါေနာက္တေယာက္ အသစ္ရေအာင္လို႔”
“ေတာ္ေတာ္ တတ္ေနတယ္ ဟုတ္လား”
အတင္းဖ်စ္ညွစ္ျပီး ဖက္လိုက္ရံုမွ်မကဘဲ ရင္ဦး ကိုယ္ကိုပါ ေျခထာက္ႏွင့္ ခြထားရင္းေမးလိုက္ မိသည္။ တြနက
္႔ ာ
လိမ္ကာရုန္းရင္း ရင္ဦးက
“အဲဒီလိုေပါက္ကရေတြ မင္းဆီကေနတတ္တာေလ”
“ဒါဆိုလဲ ေနာက္ထပ္သင္ေပးစရာ ေတြ အမ်ားၾကီး ရွိေသးတယ္”
နဖူးႏွင့္ ပါးျပင္ေပၚ အနမ္းမိုးဆက္တိုက္ရြာခ်လိုက္ေသာအခါ ရင္ဦး ျငိမ္သက္သြားသည္။ ႏႈတ္ခမ္းပါးေလး ေတြကို
တယုတယ ေျဖးေျဖးခ်င္း စုပ္နမ္းမိသည့္ အခ်ိန္မွာေတာ့ရင္ဦးကလည္း ရဲဲထက္ခါးကို ျပန္ဖက္ထားသည္။
“ရဲထက္၊ မင္း လြန္ လြန္းျပီေနာ္”
ရင္ဦး ကိုယ္ေလးကို အားပါးတရခြကာ နမ္းရသည့္ အရသာကို အညွာလြယ္သည့္ ရဲထက္၏ ညီေလးက ဘယ္လို မွ
သည္းခံႏိုင္ျခင္း မရွိပါ။ တရိပ္ရိပ္နဲ႔ တင္းကာေထာင္တက္လာျပီး ရင္ဦး ဆီးခံုေပၚ တည့္တည့္ေထာက္သည္။
ခ်က္ခ်င္းသိလိုက္သည့္ ရင္ ဦးက ထေအာ္လိုက္ျပီး ရဲထက္လက္ကေန ရုန္းထြက္ဖၾို႔ ကိဳးစားသည္။ ေက်ာျပင္ကို မိမိရရ ဖက္
ထားသည့္အျပင္ ေအာက္ပိုင္းကိုပါ ခြထားေသာေၾကာင့္ ရင္ဦး ရုန္းရခက္ေနသည္။
“ရဲထက္ ဒီတိုင္းဆိုရင္ မင္းေသရင္ေသ၊မေသရင္ ငါေသလိမမ
္႔ ယ္”
“ဒီလိုျဖစ္လို႔ ေသတဲ႔ မသာ မင္းၾကားဖူးလိုလ
႔ ား”
ရဲထက္ကလည္း မေလွ်ာ့ပါ။ မေန႔က ေန႔ခင္းေရာညပါ ခ်စ္ခဲ႔ေသာ္လည္း သူ မေက်နပ္ႏိုင္ ေသးဘဲ ဒီေန႔ အတြက္

Jin_Kaleat Page 97
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

တက္ၾကြေနမိသည္။
“ငါတိမ
ု႔ ွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ဆိုလို႔ ဒီရက္ပိုင္းပဲ ရွိမွာ၊ ေမေမ တိျု႔ ပန္ေရာက္လာရင္ ငါတို႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေန
ရေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး၊ ေနာ္”
မလြတ္တမ္းဖက္ထားရင္း ရဲထက္ေျပာမိသည္။ ရင္ဦး ျငိမ္က်သြားသည္။ ရဲထက္ ရင္ခြင္မွာ ေခါင္းတင္ ထားသည့္ အတြက္
အတြင္းက ၀ုန္းဒိုင္းက်ဲ ေနသည့္ ရင္ခုန္သံေတြကိုသူေကာင္း ေကာင္းၾကားပါလိမမ
္႔ ည္။
“ေနာ္..ရင္ဦး”
ေက်ာျပင္ကို သပ္ေပးရင္း ထပ္ေျပာရာ ႏႈတ္ခမ္း ကိုက္ျပီးရဲထက္ကိုစိုက္ၾကည့္၏။ ခုလို ႏႈတ္ခမ္းကိုက္ျပီး ၾကည့္ တာ ရင္ဦး
အက်င့္ျဖစ္သည္။ ဒါေပမယ့္ အျခအေန အခ်ိန္အခါလိုက္ျပီး ၾကည့္ပံုၾကည့္နည္း ကြာေၾကာင္း ဒီ ႏွစ္ ရက္
အေတာအတြင္းမွာပင္ ရဲထက္ နားလည္ဖတ္တတ္ခဲျ႔ ပီ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ခြထားသည့္ ေျခေထာက္ကို ဖယ္ျပီး ရင္ ဦး
ကို ပက္လက္လွန္လုိက္သည္။အခ်ိန္ မဆိုင္းခ်င္ေတာ့သျဖင့္ ရင္ဦး ထမိန္ကို မခၽြတ္ေတာ့ဘဲ ဆြဲလွန္လိုက္သည္။ အ၀တ္
အစားဆိုထာ လုပ္ရင္း ႏွင့္လည္း ခၽြတ္သြားလို႔ရပါသည္။
“အိပ္ယာ ထတုန္းက က်ိန္းေနတာပဲ”
ရဲထက္ကို စိုက္ၾကည့္ရင္း ခပ္တိုးတိုးေလး ေျပာသည္။
“ေသြးပူရင္ ေပ်ာက္သြားမွာပါ”
ရင္ဦးကို ႏွစ္သိမ္႔ရင္း ခပ္ေျဖးေျဖးေလး ထိုးသြင္းလိုက္ရာ ရဲထက္ လက္ဖ်ံေတြကို ရင္ဦး အားႏွင့္ ညွစ္ထား၏။ အ ဆံုး
ထိေအာင္ ထည့္လိုက္ျပီး ရင္ဦးကိုယ္ေပၚ ရဲထက္ေမွာက္ခ်လိုက္သည္။ ႏႈတ္ခမ္းပါး ေလးေတြကို တရြရြ လိုက္ နမ္းရင္း
အနီးကပ္ တခ်က္ခ်င္း မွန္မွန္ေဆာင့္ေပးေနသည္။ ရင္ဦးက လည္းရဲထက္ ေက်ာျပင္ကိုခပ္ဖြဖြ ေလးျပန္ ဖက္ထားသည္။
တစထက္ တစ မိ မိႏွင့္ ရင္ဦးၾကားမွာ အလႊာတခု ကြာက်သြားျပီ မွန္းရဲထက္ သိလိုက္သည္။ မေန႕က ဒီအိမ္ကို
ေရာက္သည္မွစျပီးရဲထက္ ဆႏၵ ကို ရင္ဦး မျငင္းဆန္ခဲ႔ေသာ္လည္း သူပ
႔ ံုစံ က ရြတ
ံ႔ ြနတ
္႔ ြန္႔ ျဖစ္ ေနသည္။ ခုေတာ့ သူတို႔
ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ လိင္ကိစၥသည္ ရွက္ရြံ႕စရာ မဟုတ္ေတာ့ဟုရင္ဦး ခံယူလိုက္ပံုရ သည္။ တကယ္ေတာ့ လိင္ကိစၥ
ဆိုသည္မွာလည္း အခ်စ္၏ အစိတ္အပိုင္းတခုသာ ျဖစ္ပါ၏။ထို႔ေၾကာင့္ ရဲထက္ဖက္က အလိုရွိလို႔ လုပ္ရျခင္းသေဘာ
မေဆာင္ေတာ့ဘဲ၊ ခ်စ္သူခ်င္း၊ လင္မယားခ်င္း သဘာ၀ တရား အေလွ်ာက္ ခ်စ္တင္းေႏွာၾကသည့္ အသြင္မ်ိဳးေဆာင္
လာသည္။ တေယာက္၏ ခႏၶာကိုယ္၏ လိုအင္ကို ေနာက္တေယာက္၏ ကိုယ္ခႏၶာက သိျပီး အျပန္အလွန္ျဖည့္ဆည္း
ၾကသည့္ သေဘာေဆာင္လာသည့္အခါ နား လည္မႈေၾကာင့္ ရမၼက္၏ အရသာကို ပိုျပီး နားလည္လာႏိုင္ၾကသည္။
တခ်က္ခ်င္း မွန္မွန္လုပ္ရင္း ရင္ဦးထံတြင္ အရည္ေတြ တစိမစ
္႔ ိမ္႔ ႏွင့္ရႊဲလာသည့္ အခါ ရဲထက္ျပန္ထလိုက္၍ ရင္ ဦးက
လည္းဖက္ထားသည့္ လက္ေတြကို ေျဖေလွ်ာ့ေပးလိုက္သည္။ လိေမၼာ္ေရာင္ အက်ၤ ီေလးကို လွန္ခၽြတ္လိုက္ သည့္ အခါ
မေန႕က ဘရာစီယာကိုပင္ ရင္ဦး ၀တ္ထားတာေတြ႕ရသည္။ ရဲထက္ အၾကည့္ ကိုရင္ဦး နားလည္သည္။
“ငါနဲ႔ ေတာ္တာ ဒီတထည္ပဲ ရွိတယ္”
“ေနာက္မွ အမ်ားၾကီး၀ယ္ေပးမယ္”
ရင္ဦး က သေရာ္သလိုျပံဳးလိုက္ျပီး
“ငါ မ၀တ္ေလ မင္း အဆင္ေျပေလ မဟုတ္ဘူးလား”
“အျပင္ ထြက္ရင္ေတာ့၀တ္ရမွာေပါ့”
ရင္ဦး ကိုယ္ေပၚက အ၀တ္ေတြ ကုန္သည့္အခါရဲထက္ လည္း ခၽြတ္ပစ္လိုက္သည္။
“ျပတင္းေပါက္ ပြင့္ေနတယ္ေလ”
“အရပ္ ဆယ္ေပေလာက္ရွိတဲ႔ သူမွ လာေခ်ာင္းလို႔ရမယ္”
မိုးန႔ံ ပါသည့္ေလေအးေအး က တခ်က္တခ်က္ အခန္းထဲ၀င္လာသည့္ အခါ ရဲထက္ ရင္ထဲေအးျပီး အေမာ လည္း
ေျပရသည္။ ဒီေန႔ လည္း မေန႔ ကလိုပင္ ရင္ဦး စိတ္ေက်နပ္မႈကိုအဓိက ထားျပီးလုပ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ခါတိုင္း ထက္
ၾကာတာကိုေတာင္ ရင္ဦး မသိသလို ျဖစ္ေနသည္။ သူ ျပီးသြားသည့္ အခ်ိန္တြင္ ရင္ဦး ႏွစ္ၾကိမ္သံုးၾကိမ္ ေလာက္
ျပီးသည္ဟုရဲထက္ ထင္မိသည္။ ရဲထက္ ျပီးသြားသည့္ အခ်ိန္တြင္ ရင္ဦး ေပ်ာ့ေခြေနျပီ ျဖစ္သည္။ ရဲ ထက္လည္း

Jin_Kaleat Page 98
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

ဒူးေတြေတာင္ မခိုင္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ ပင္ပန္းေန၏။

“ေကာင္းလား ရင္ဦး”
“မယုတ္မာနဲ႔ ေနာ္”
ေမာပန္းေနသည့္ ရင္ဦး အသံက တိုးတိုးေလး ျဖစ္ေနသည္။ ရဲထက္ ရင္ခြင္မွာ ေခါင္းအပ္ျပီး ျငိမ္ေနတာ အၾကာ ၾကီးပင္။
ရဲထက္ကလည္း အသာအယာေပြ႔ ပိုက္ထားျပီး ရင္ဦး ေက်ာျပင္ေလး ကိုပြတ္ေပးရင္း အေမာေျဖေနရ၏။
“ရင္ဦး”
“ဟင္”
“ေနာက္ ဆိုရင္ ငါ့ကို မရွက္နဲ႔ေတာ့ေနာ္”
“ငါ့မွာ ရွက္စရာေကာ ရွိေသးလို႔ လား”
ရဲထက္ ရင္ဘတ္ကို လက္သဲ ႏွင့္ ဖြဖြ ကုပ္ရင္း ရင္ဦး ေျပာလိုက္သည္။ အေမာေျပေတာ့ ရဲထက္ ရင္ခြင္ကေန
ရုန္းထြက္သြားျပီး သူ႔ ေခါင္းအံုး မွာ သူျပန္အိပ္သည္။ ဒါေပမယ့္ရဲထက္ ဖက္ကို ကိုယ္ကို ေစာင္းထားျပီး ရဲထက္ ကိုလည္း
စိုက္ၾကည့္ေန၏။
“မင္းကိုငါေမးစရာရွိတယ္ ရဲထက္”
“ေမးေလ၊ ဘာလဲ”
“ဟိုတေန႕ က စခန္းသာကို မင္းနဲ႔ တူတူပါလာတဲ႔ မိန္းမက ဘယ္သူလဲ”
ရင္ဦး အမူအရာကေပါ့ေပါ့ ပါးပါးရွိေနလို႔ ဒီေမးခြန္း ေမးလိမမ
္႔ ည္ဟု မထင္မိပါ။ တျခားအ ေၾကာင္းအရာတခု ပဲျဖစ္
လိမမ
္႔ ည္ဟုထင္ခဲ႔သည္။
“မင္းက ဘယ္လိုေတြတ
႔ ာလဲ”
“မင္းတို႔ ေနာက္က ၀ိုင္းမွာ ငါထိုင္ေနတာေလ၊ ငါ့ကိုမျမင္ဘူး မဟုတ္လား”
ဒီတိုင္းဆိုရင္ ရဲထက္တို႔ေျပာတာေတြ ရင္ဦးၾကားေကာင္းၾကားႏိုင္သည္။ ခုေလာက္ဆိုရင္ ေတာ့ မမ၏ နီနီကိစၥ ျပီး
သြားေလာက္ျပီ။ မမလည္း ရဲထက္ကို ေမွ်ာ္ေနမည္လား မသိပါ။ခါတိုင္း ရဲထက္က ဒါမ်ိဳးဆိုရင္တက္ၾကြ ေနတတ္
သည္မဟုတ္ပါလား။
“ဘာျငိမ္ေနတာလဲ၊ ေျပာေလ”
“ဘယ္က စေျပာရင္ေကာင္းမလဲ စဥ္းစားေနတာပါ”
ရင္ဦး ျပံဳးသည္။ ျပီးေတာ့မွ လွဲေနရာက ထျပီး သူ႔အ၀တ္အစားေတြကို ျပန္ေကာက္စုေနသည္။ ရဲထက္ လည္း ထ
ထိုင္လိုက္ျပီး ရင္ဦးကို ေနာက္ေက်ာကေန သိုင္း ဖက္ထားလိုက္သည္။ ရင္ဦး မရုန္းပါ။ ကိုယ္ေပၚမွာ စြပ္ခ်လုလု ဘ
ရာစီယာကို ေဘးျပန္ခ် လို္က္ျပီး ရဲထက္ကို ေနာက္ျပန္ေမာ့ၾကည့္၍
“မင္းတို႔ ဇာတ္လမ္းေတြ ရွိခဲတ
႔ ယ္ ဆိုတာေလာက္ေတာ့ငါရိပ္မိပါတယ္၊ ငါနဲ႔ အခုေနသလို မင္းတို႔ ေနခဲမ
႔ ယ္ ဆိုတာ လည္း
မွန္းတတ္ပါတယ္”
အားလံုး အမွန္အတိုင္းေျပာျပဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။ ရင္ဦး ႏွင့္ တဘ၀လံုးလက္တြဲသြားဖို႔ လည္းဆံုးျဖတ္ထားျပီး ျဖစ္ရာ
ရင္ဦးသိသင့္သည္ဟုလည္းထင္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ရင္ဦး ကို မလြတ္တမ္းဖက္ထားရင္း ျဖစ္ခတ
ဲ႔ ာေတြ
အကုန္ေျပာျပလိုက္သည္။ မဂၤလာေဆာင္ခါ နီး မွာေတာင္ မမ သူထ
႔ ံလာေသးသည္ ကိုပါ မခ်န္ေတာ့ေပ။
“ယံုပါတယ္၊ မင္းက ဒါမ်ိဳးဆိုလက္မေႏွးဘူးဆိုတာ၊”
“သူလက္ထပ္မယ္ ဆိုတာမွမေျပာတာ၊ အဲဒီထဲက ကြဲသြားတာ အခုျပန္ေတြတ
႔ ယ္ အဲဒါပါပဲ၊ ဒါေပမယ့္ အခုငါ့မွာ မင္းရွိေနျပီ၊
ငါဘယ္ေတာ့မွ သူနဲ႔ ပတ္သက္မွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး၊
ငါက တိေပးတယ္ကြာ၊”
“အဲဒီ အမက လွတယ္ေနာ္၊ ေဘာ္ဒီကလဲ ရွယ္ပဲ၊ မင္းကိုလဲ ေၾကြပံုရတယ္”
“အခုငါက အရင္ရဲထက္မွ မဟုတ္ေတာ့ပဲ၊ သူဖ
႔ ာသာဘာျဖစ္ျဖစ္ ငါနဲ႔ မဆိုင္ေတာ့ဘူးေလ၊ ငါနဲ႔ ဆိုင္တာက မင္းပဲ ရင္ဦး၊
ငါမင္းကိုခ်စ္တယ္၊ မင္းကို ခ်စ္မိေတာ့မွ တကယ္ခ်စ္တဲ႔အခ်စ္ ကို ငါနားလည္ခဲတ
႔ ာ”

Jin_Kaleat Page 99
 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

“အဲဒီေလာက္ မလိုပါဘူးကြာ၊ အခုလဲ မင္း ငါ့ကိုရေနျပီပဲ၊ မငး္အရင္က ကိစၥေတြကိုလည္း ငါ စိတ္မ၀င္စားဘူး၊

တခုပဲရွိတယ္ အဲဒီမိန္းမ နဲ႔ ေနာက္ကိုဘယ္ေတာ့မွ မပတ္သက္ပါနဲ႔”
ရင္ဦး အသံက တုန္ေနသလို မ်က္လံုးမွာလည္း မ်က္ရည္ေတြ၀ိုင္းေန၏။
“ေအးပါ၊ ငါကတိေပးပါတယ္၊ ငါ့မွာ မင္းရွိေနျပီးသားဆိုရင္ သူလဲ ဆင္ျခင္မွာပါကြာ”
ပါးခ်င္းအပ္ကာပြတ္ရင္း ရဲထက္ေခ်ာ့ရသည္။ အစပိုင္းတုန္းက ဘာမွမျဖစ္သလိုေမးေနေသာ္ လည္း ရင္ဦး ဒီကိစၥ
အေပၚမွာစိုးရိမ္ စိတ္ရွိတာသိလာရသည္။ ဒီအတြက္ စိတ္ထဲမွာ ေက်နပ္သလိုလိုျဖစ္မိသည္။ ရင္ဦးကို မ်က္ ႏွာ ခ်င္း ဆိုင္
ဆြဲလွည့္လိုက္ျပီး ငိုမလိုမ်က္ႏွာထား ႏွင့္ ရင္ဦး၏ ပါးျပင္၊ နဖူး ျပင္ေတြကို နမ္း မိသည္။ နမ္းေနရင္း ရင္ဦးပါးျပင္ ေပၚမွာ
မ်က္ရည္ ေတြစီးက်လာတာကို သိလိုက္ရ၏။“ရင္ဦး၊ ဘာျဖစ္တာလဲ၊ မင္းကို ငါအရမ္းခ်စ္တယ္၊ ငါတကယ္ေျပာတာ၊
မင္းကိုဘယ္ေတာ့မွ မခြဲဘူး၊ ငါေျပာမယ္ ဂိမ္းဆိုင္ဖြင့္ ဖိစ
ု႔ ဥ္းစားတာ မင္းကိုခြဲသြားရမွာစိုး လို႔ ဒီမွာပဲ၀င္ေငြရေအာင္ရွာမယ္
ဆိုျပီး ငါလုပ္တာ၊ မင္းနားက ငါဘယ္မွ မသြားဘူး၊ မင္းလဲ ငါ့ကို ထားမသြားရဘူး၊ ငါတိ႔ တူတူေနၾကမယ္၊ ကေလးေတြ
ေမြးၾကမယ္၊ မင္းေရာ အဲဒီလို ေနခ်င္တယ္ မဟုတ္လား”
မ်က္ရည္ေတြက်ရင္း ရင္ဦးေခါင္းညိတ္သည္။ ျပီးေတာ့ ရဲထက္ ရင္ခြင္ထဲကို အတင္းတိုး၀င္ ဖက္သည္။ ရိႈက္ၾကီး တငင္ငင္
ငိုေနသည့္ ရင္ဦး၏ တသိမ္႔သိမ္႔ တုန္ေနေသာ ေက်ာျပင္ေလး ကို ပြတ္ေပးရင္း ဘာေၾကာင့္ ရင္ဦး ၀မ္း နည္း ေနရသည္ကို
မေတြး ႏိုင္ ေအာင္ပင္ရွိသည္။
“ဒါေပမယ္႔ ..တကယ္လို႔ ငါက မင္း အေပၚ အျပစ္တခုခု လုပ္မိရင္ေကာ၊ မင္း ဘယ္လိုဆံုးျဖတ္ မလဲ”
“ရင္ဦး မင္းငါ့ကို ခ်စ္လားဟင္”
ေမးရသည့္ ေမးခြန္းက အေျခအေနအရ အူေၾကာင္ေၾကာင္ ႏိုင္ေသာ္လည္း ရဲထက္ ေမးမိသည္။
“ရဲထက္၊ ငါမင္း ကို အမွန္တရားတခုေျပာစရာ ရွိတယ္”
ကိုယ္၀န္ေၾကာင့္ မခ်စ္ပါဘဲ ႏွင့္ ရဲထက္ကို လက္ခံခဲ႔သည္ဟု ရင္ဦးေျပာမွာေၾကာက္မိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္
“ငါ့ကို မခ်စ္ဘူး ဆိုတာကလြဲရင္ မင္းၾကိဳက္တာေျပာလို႔ရတယ္”
“ငါ့မွာ ကိုယ္၀န္ရွိေနတယ္ ဆိုတာညာတာ၊ ငါမင္း ကိုတမင္လိမ္ေျပာခဲတ
႔ ာ၊ မင္းစိတ္ကို စမ္း ခ်င္ရံုသက္သက္ပဲ”
ရဲထက္ ေခါင္းထဲမွာ ၀ုန္းကနဲျမည္သြားသည္။ အလန္တ
႔ ၾကားျဖင့္ ရင္ဦးကို တြန္းဖယ္ထုတ္ လိုက္မိသည္။ ရင္ဦး ကလည္း
အတင္းျပန္တိုး၀င္ျပီးဖက္သည္။
“ငါ့ကို ရိုတ္ခ်င္ရိုတ္သတ္ခ်င္သတ္ပါ။ ဒါေပမယ့္ ငါေျပာတာအရင္နားေထာင္ပါ၊ တိုက္ပ်က္မွာ မင္းက အႏိုင္က်င့္ခဲ႔ ေပမယ့္
ငါမင္း ကို မုန္းသြားရမယ့္ အစား ....ငါ ...မင္းကို.....ရဲထက္ ....မင္း ငါညာခဲတ
႔ ာကို ခြင့္လႊတ္ရင္ ငါ .. ...မင္း အတြက္
...ကေလး..တကယ္ေမြးေပးခ်င္ပါတယ္”
မ်က္ရည္လည္ရြဲ ႏွင့္ေတာင္းပန္ေနသည့္ ရင္ဦးကို ၾကည့္ရင္း ရဲထက္ ဘာေျပာရမွန္းမသိ ေအာင္ျဖစ္သြားရသည္။
“ငါ့ကိုခြင့္ လႊတ္ပါရဲထက္၊ ခြင့္ မလႊတ္ဘူးဆိုလဲ ငါထြက္သြားပါမယ္”
“မင္း ငါ့ကို ခ်စ္လားရင္ဦး”
မ်က္ရည္ေတြ ႏွင့္ စိုက္ၾကည့္ရင္း ရင္ဦး ႏႈတ္ခမ္းပါးေလး ေတြ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနသည္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္
စိုက္ၾကည့္ ေနျပီးမွ ေခါင္းညိတ္ျပသည္။
“ဒါဆိုလဲ ျပီးျပီေလ”
“ငါ့ကို ခြင့္လႊတ္တယ္ေပါ့”
“မင္း က ေခါင္းပဲ ညိတ္ျပေနတာ၊ ပါးစပ္ ကေျပာဦးေလ”
“ငါရွက္တယ္၊ ေနာက္က်ရင္ေတာ့ ေျပာမွာပါ၊ ခုေတာ့ ငါလဲ မင္းလိုပဲလပ
႔ို ဲ နားလည္ေပးပါ”
မ်က္ရည္ေတြ နွင့္ပါးျပင္ကို နမ္းလိုက္ျပီး နားမလည္ေသးသည့္ အပိုင္းေတြကိုျပန္ေတြးၾကည့္ ေနမိသည္။ ငိုရတာ
ေမာသြားပံုရသည့္ ရင္ဦးကေတာ့ ရဲထက္ ရင္ခြင္မွာ ျငိမ္သက္ေနသည္။ ရဲထက္ ကို ခ်စ္သည္ဟု မေျပာေသာ္ လည္း ရင္ဦး
၀န္ခံခဲ႔သည္။ ရဲထက္ လည္း ခ်စ္ပါသည္။ ဒါေပမယ့္ ဒီခ်စ္စိတ္က ဘယ္လိုေပၚလာသလဲ ဆိုတာ ေတြးလို႔ မရပါ။ မေန႔က
ရင္ဦး ဒီအိမ္ကို ေရာက္မလာခင္ အထိ ရဲထက္ ရင္ဦးကို မခ်စ္ေသးတာ က်ိန္းေသသည္။ ရင္ဦးလည္း ဒီလိုပဲလား

Jin_Kaleat Page 100

 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

သိခ်င္သည္။ ရင္ဦးကေတာ့ သူက

႔ ိုအႏိုင္က်င့္ ေပမယ့္ မမုန္းခဲဟ
႔ ု ဆို၏။ အဓမၼ အက်င့္ ခံရသည့္ မိန္းကေလးက အဓမၼ
က်င့္သည့္ ေယာက္်ားကို ခ်စ္သြားသည္ ဆိုတာကေတာ့ ဆန္း၏။
“ရင္ဦး”
“ဘာလဲ”
“မင္း ငါ့ကို ခ်စ္တယ္ဆိုတာ ဘယ္တုန္းက သိတာလဲ”
“အိမ္ေပၚကို မင္းစက္ဘီးၾကီးထမ္းတက္လာတုန္းက၊ မင္းဒီလို လုပ္လိမမ
္႔ ယ္လို႔ လံုး၀ ေမွ်ာ္လင့္မထားခဲ႔ဘူးေလ၊ ငါ့ကို
မင္းေခၚထားေတာ့မယ္ ဆိုတာလဲ မင္းမေျပာခင္ကထဲက ငါသိေနတယ္၊ ငါညာတာပါဆိုျပီး ျပန္ဖို႕ စဥ္းစား ေသးတယ္၊
ဒါေပမယ့္ ေျပာလိက
ု႔ ို မထြက္ဘူး၊ အဲဒါနဲ႔ ပဲ ငါလဲ မင္းဆီမွာ ေသာင္တင္သြားတာ”
“မင္း ငါ့ကို ဘာလို႔ ညာတာလဲ”
“ဟာ ရွက္တယ္ကြာ၊ ေနာက္မွ ေျပာျပမယ္”
“ရွက္တဲ႔ သူကလည္း ကိုယ္တံုးလံုးၾကီးနဲ႕”
ရဲထက္ရင္ခြင္ ထဲကေန အတင္းတိုးထြက္သြားျပီး အ၀တ္အစားေတြကို ဇိုးဇိုးဇတ္ဇတ္ ျဖင့္ ျပန္၀တ္ေနေသာရင္ဦး
ကိုၾကည့္ျပီး ရဲထက္ျပံဳးမိသည္။
“ဘာျပံဳးတာလဲ၊ မင္းလဲ အက်ၤ ီျပန္၀တ္ေတာ့”
“မင္း နဲ႔ ငါ ႏွစ္ေယာက္ထဲပဲ ရွိတာ ဘယ္လိုေနေန ေပါ့၊ ေမေမ တို႔ ျပန္မလာခင္ အထိေတာ့ ငါေနခ်င္သလိုေန မွာ”
“မင္း မ်က္ႏွာေျပာင္တယ္ ဆိုတာေတာ့ သိတယ္၊ ဒီေလာက္ အရွက္နဲ လိမမ
္႔ ယ္ေတာ့ မထင္ဘူး၊ အင္းေလ ရန္
ျဖစ္တာေတာင္ လွန္ျပတဲ႔ ေကာင္စားဆိုေတာ့”
“ဒါေပမယ့္ မင္း အဲဒီထဲက ငါ့ကို ခိုက္သြားတာ မဟုတ္လား”
ရင္ဦး မ်က္ႏွာ ရဲကနဲ ျဖစ္သြားျပီး လက္သီးဆုပ္ကာ ရဲထက္ဆီ ေျပးလာ၏။ အနားေရာက္ေတာ့မွ သက္ျပင္းခ်ကာ
ျပန္လွည့္သြား၏။ ေတာ္ေတာ္ ရွက္သြားမွန္း သိလို႔ဘယ္လို ျပန္ေခ်ာ့ ရင္ေကာင္း မလဲ စဥ္းစားေနခိုက္ ရင္ ဦး
ေကာက္ကာငင္ခါ ေျပာခ်လိုက္သည့္ စကားေၾကာင့္ ရဲထက္ မ်က္လံုးျပဴးသြားရသည္။
“အခုငါ့မွာလဲ ကိုယ္၀န္ရွိေနတာမဟုတ္ဘူးဆိုေတာ့ အေလာတၾကီး လက္ထပ္ဖမ
ို႔ လိုေသးဘူး၊ ကိုယ့္အိမ္ပဲ
ကိုယ္ျပန္ရင္ေကာင္းမလားလို႔ ငါစဥ္းစားေနတယ္”
ရင္ဦး စကားေၾကာင့္ ရဲထက္ငိုင္ သြားသည္။ ေကာက္ခါငင္ခါ ဒီလိုထေျပာမည္ဟု လံုး၀ထင္မထားမိခဲ႔ပါ။ ခုေလးတင္
ငိုၾကီးခ်က္မ ႏွင့္ ေတာင္းပန္ေနခဲ႔သူကစိတ္ေျပာင္းခ်င္ေတာ့လည္း ခ်က္ခ်င္းပင္။
“အိမ္ျပန္ရင္ မင္းအဆူခံရမွာေပါ့”
“တညတေလ ေလာက္နဲ႔ ေတာ့ နည္းနည္းပါးပါး နားပူခံလုိက္ရင္ျပီးပါတယ္၊”
“ဒါဆိုရင္ ငါတို႕က ဘာလဲ”
“ငါက မင္းရည္းစားေလ၊ အိမ္ကို တျဖည္းျဖည္း အသိေပးျပီးေတာ့မွ ဆက္လုပ္ၾကတာေပါ့”
ရင္ဦး ဒီေလာက္စိတ္အေျပာင္းအလဲျမန္မည္ဟု ရဲထက္မထင္ပါ။ ဒါကလည္း ရင္ဦး မိန္းမ ပိုဆန္ လာတာျဖစ္ ခ်င္
ျဖစ္ႏိုင္သည္။ မိန္းမေတြက စိတ္အေျပာင္းအလဲျမန္တတ္သည္မဟုတ္ပါလား။ ဒီလို မိန္းမဆန္ျခင္း မ်ိဳး ကိုေတာ့ လက္မခံ
ႏိုင္ပါ။ လက္ႏွစ္ဖက္ ႏွင့္ ခါးကိုက်က်နန ေထာက္ျပီး ေျပာေနသည့္ဟန္က တကယ့္ခ်စ္စရာ မိန္းက ေလး တေယာက္
၏ အသြင္အျပင္ ျဖစ္သည္။ ရဲထက္ ျပန္မလႊတ္ႏိုင္ပါ။ ရင္ဦးကို ဘယ္လိုမွ မခြဲႏိုင္ေတာ့တာ ကိုယ့္ဖာသာ သိ၏။ ရဲထက္
အေျဖစကားကို ေစာင့္ေနေသာ ရင္ဦးကို ဂရုမထားသလို ႏွင့္ အ၀တ္အစားျပန္၀တ္ရင္းအၾကံထုတ္ရသည္။
“ဒါဆိုလဲ ရည္းစားေလး လာပါဦး”
လက္ယပ္ေခၚလိုက္ေတာ့ တေရြ႕ေရြ႕ ႏွင့္ အနားကိုေရာက္လာသည္။ ဖက္လိုက္ေတာ့လည္း ေပ်ာ့ေပ်ာ့ ေလး ပါလာ၏။
ရင္ဦး ကိုယ္တိုင္လည္း စိတ္ကူးရရာ ေလွ်ာက္ေျပာေနေသာ္လည္း စိတ္ထဲမွာ ေတြေတြေ၀ေ၀ ရွိပံုရ သည္ဟု
ေကာက္ခ်က္ခ်လိုက္မိသည္။
“မင္းစိတ္ခ်ပါ၊ ငါ ျပန္သြားလည္း မိန္းကေလးလိုပဲ ေနမွာပါ၊ မင္းနဲ႔ လည္း ေန႔တိုင္းေတြ႔ေနမွာ ပါ၊ အားလံုးက ငါ မိန္းကေလး

Jin_Kaleat Page 101

 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

ျပန္ျဖစ္သြားတာကို သိသြားၾကျပီးရင္လက္ထပ္ျပီးတူတူ ေနၾက မယ္ေလ၊ ေနာ္”

ရဲထက္ ခါးကိုဖက္ျပီး ညင္ညင္သာသာေျပာသည္။
“အဲဒီစိတ္ကူးေတြ ဘယ္တုန္းက ၀င္လာတာလဲ”
“ခုေလးတင္ပဲ၊ ဒီမနက္ အထိငါေတြ ေ၀ေနတာ၊ မင္းကိုလည္း အမွန္အတိုင္းေျပာခ်င္ေပမယ့္ ေျပာမထြက္ဘူး၊
ခုေျပာလိုက္ရျပီဆိုေတာ့ ငါ့ရင္ထဲေပါ့သြားတယ္”
“တို႔ ဒီမွာ တူတူေနခဲတ
႔ ာပဲ၊ မင္းတကယ္ကိုယ္၀န္ ရွိသြားရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ”
“မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး”
“ဘာလို႔ မျဖစ္ႏိုင္ရမွာလဲ၊ ကံၾကမၼာ ဆိုတာ ဘယ္သူမွၾကိဳေတြးလို႔ မရဘူး၊ တိ႔ု ဒီအေျခအထိ ေရာက္လိမမ
္႔ ယ္လို႔ မင္းလဲ
မထင္ဘူး၊ ငါလဲ မထင္ခဲ႔ဘူး၊ဒါေပမယ့္ မထင္တာေတြ ျဖစ္လာရ တယ္ မဟုတ္လား”
“အဲဒီ အတြက္ ငါေက်နပ္ပါတယ္၊ အဲဒါကိုေတာ့ မင္းယံုပါ”
ရဲထက္ ယံုပါသည္။ ရင္ဦး၏ မယံုႏိုင္စရာ အျပဳအမူေတြက သူ႕ကို ယုံၾကည္ေစခဲပ
႔ ါသည္။ တိုက္ပ်က္ၾကီးက ကိစၥ မွာ
အလိုမတူခဲ႔ေသာ္လည္း မေန႔က ဒီအိမ္ကိုေရာက္လာသည္မွ စျပီး ရင္ဦး သူ႕ကို အရာရာၾကည္ျဖဴခဲ႔သည္။ လိလ
ု ိုလားလား
ပံုအပ္ခဲ႔သည္။ ရဲထက္ အလိုက် အတိုင္း ေယာက္်ားရွာတေယာက္ အသြင္ကို လံုး၀ေဖ်ာက္ပစ္ဖို႔ ၾကိဳးစားခဲ႔သည္။ ဒါေၾကာင့္
လည္း တခါမွ မခ်စ္ဖူးသည့္ အခ်စ္မ်ိဳးျဖင့္ ရင္ဦးကို ရဲထက္ ခ်စ္မိသြားခဲ႔သည္။
“မင္း တကယ္ျပန္မွာေပါ့”
“အင္း”
“ဒါဆိုရင္ေတာ့ ငါက မမေစာကလ်ာလိႈင္ နဲျ႔ ပန္ပတ္သက္မိရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ”
“ရဲထက္၊ မင္း ေယာက္်ားမဟုတ္လား”
“ေႏြးေႏြး ကလည္း ျပန္လာေတာ့မယ္”
“ဘာေျပာတယ္”
ဒီတခါေတာ့ ရင္ဦး မ်က္လံုးေတြ မီး၀င္း၀င္းေတာက္သြားသည္။ ရဲထက္ လက္ထဲကေနရုန္းထြက္ သြား၏။ ရဲထက္ ကလည္း
အသာလႊတ္ေပးလိုက္သည္။
“မင္း ေႏြးေႏြး နဲ႔ ဘာမွ ပတ္သက္စရာအေၾကာင္းမရွိဘူး၊ ကုန္ကုန္ေျပာမယ္ မင္းသူ႕ကိုၾကည့္လဲ မၾကည့္ရဘူး၊ စကားလဲ
မေျပာရဘူး၊ သူနဲ႔ ေ၀းေ၀းမွာေနပါ”
“ေႏြးေႏြးက မင္းရည္းစားလား၊ မင္းေျပာေတာ့ မင္းရည္းစားက ငါဆို”
“ဟုတ္တယ္ေလ၊ ဒါေၾကာင့္ေျပာတာ၊ ေႏြးေႏြးကလည္း ...မင္း ...မင္း ..ကိုခ်စ္ေနတယ္၊ မင္း က ဖြင့္ မေျပာ ေသးလို႔သာ။
သူ႕ကို ငါအရမ္းခင္ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ မင္းကိုသလ
ူ႔ က္ထဲ မထည့္ ႏိုင္ဘူး”
ရင္ဦး၏ အညွာကိုရဲထက္သိသြားသည္။
“ေႏြးေႏြး က ငါ့ကိုခ်စ္တယ္လို႔ မင္းက ဘာလို႔ေျပာႏိုင္ရတာလဲ”
“ရန္ကုန္ မသြားခင္ေန႔က ငါအတင္းေမးလို႔ သူ၀န္ခံတယ္၊ မင္းက ငါ့ကိုငဲ႕ျပီးေရွ႕တက္မလာတာလိလ
ု႔ ဲေျပာတယ္၊
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ငါကလဲ မင္းကို .....၊ ငါ ...ငါ ... အရမ္းစိတ္ဆင္းရဲခဲ႕ရတယ္၊ ေႏြးေႏြး မရွိတုန္း ဟိုမိန္းမက မင္းကို ျပန္ခ်ိတ္ဖို႔
လုပ္လာေတာ့ ေႏြးေႏြး ဘက္ကေန ကူဖို႔ ငါလာခဲတ
႔ ာ၊ ဒါေပမယ့္ အမွတ္မထင္ မင္းစိတ္ကို စမ္းလိုက္ တာကေန ..ငါ
မခြာႏိုင္ေအာင္ျဖစ္သြားရတယ္၊ မင္းကို ငါသူ႕လက္ကေနလုခဲမ
႔ ိျပီ၊ ထပ္ျပီး အႏိုင္မက်င့္ ခ်င္ေတာ့ ဘူး၊ မင္းငါ့ကို
တကယ္ခ်စ္တယ္ ဆိုရင္ သူနဲ႔ ေရွ႕ဆက္ မပတ္သက္ပါနဲ႔ေတာ့”
ေျပာရင္း ရင္ဦးငိုသည္။ ရဲထက္ လည္း သူ႔ အေျခအေနကို နားလည္လိုက္ပါသည္။ ဒါေပမယ့္ ဒီဟာေတြထက္
အေရးၾကီးတာက ရင္ဦး အိမ္မျပန္ဖို႔ ျဖစ္သည္။
“ဟုတ္ျပီ၊ ဒါဆိုရင္ ငါ မေစာကလ်ာလိႈင္နဲ႔ လည္း မပတ္သက္ဘူး၊ ေႏြးေႏြး နဲလ
႔ ည္းေ၀းေ၀း ေန မယ္၊ ဒါေပမယ့္ မင္းငါ့ကို
ခြဲမသြာရဘူး၊ ဘယ္လိုလဲ”
ရဲထက္ ရင္ခြင္ထဲသို႔ ရင္ဦးျပိဳက်လာျပန္သည္။

Jin_Kaleat Page 102

 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

“မင္းတကယ္ ငါနဲ႔ မခြဲႏိုင္တာလား”

မ်က္ရည္ေတြၾကားက အျပံဳးႏွင့္ ေမး၏။ မိနစ္ ပိုင္းေလာက္အတြင္းမွာပင္ ငိုလိုက္ ရယ္လိုက္၊ အမ်ိဳးမ်ိဳး စဥ္းစား
ဆံုးျဖတ္လိုက္ လုပ္ေနေသာရင္ဦးကို ၾကည့္ရင္း
“သူတလ
ို႔ ိုလူေတြက စိတ္ေန စိတ္ထားသူမ်ားနဲတ
႔ ူတာ မဟုတ္ ဘူး” ဟု မမနီနီ ေျပာဖူးတာျပန္သတိရသည္။ ခ်စ္မိသည့္
ေနာက္ ေတာ့လည္း သည္းခံခြင့္လႊတ္ရေပမည္။
“တကယ္ေပါ့၊ ခြဲႏိုင္ရင္ မင္းျပန္မယ္ ဆိုကထဲက လႊတ္ေပးလိုက္ေတာ့မွာေပါ့”
“တိုက္ပ်က္မွာ မင္းငါ့ကို အႏိုင္က်င့္တုန္းက ငါအရမ္းစိတ္ဆိုးခဲတ
႔ ာ၊ ဒါေပမယ့္ အဲဒါကိုပဲ အျမဲသတိရ ေနတယ္၊ ငါ
အဲဒီအခ်ိန္ထဲက ရူးသြားတယ္ ထင္တာပဲ၊ ငါ တို႔ ဂိမ္းဆိုင္ျမန္ျမန္ ဖြင့္ ၾကရေအာင္ ေနာ္”

Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxx
ရင္ဦး ညက အိမ္ျပန္ မအိပ္ပါ ဆိုသည့္ စကားေၾကာင့္ ေႏြးေႏြး အံ့ၾသသြားရသည္။ ခါတိုင္းဆိုရင္ ေႏြးေႏြး ဆီမွာ
တခါတေလ အိပ္တတ္သည္မွ အပ ဒီလို မလုပ္တတ္ပါ။ ေႏြးေႏြးဆီမွာ အိပ္သည္ဆိုလွ်င္ သူ႔ အိမ္ကလည္း စိတ္ ခ်၏။
“အန္တီ တိလ
ု႔ ဲ သမီး ဆီမွာပဲထင္တာ၊ သမီး ရန္ကုန္သြားေနတာကို ေမ႔ေနၾကတယ္။ မနက္ေရာက္မွ သမီး မရွိ တာ
သတိရလို႔ အခု ဟိုဟိုဒီဒီ ေလွ်ာက္စံုစမ္းေနၾကတာပဲ၊ ခုထိ သတင္း မရေသးဘူး”
အန္တီခင့္ စကားေၾကာင့္ ေႏြးေႏြးလည္း စိတ္ပူသြားသည္။
“သမီး တို႕ က လမ္းမွာ ကားပ်က္ေနလို႔ သန္းေခါင္ေက်ာ္ မွ အိမ္ျပန္ေရာက္တယ္ အန္တီ”
“သူ႕ေယာက္်ားေလး အေပါင္း အသင္းေတြဆီ လိုက္ေမးေနတာပဲ၊ သတင္းမရရင္ေတာ့ ရဲတိုင္ေတာ့မယ္”
“သမီး လဲ လိုက္စံုစမ္းေပးပါ့မယ္ အန္တီ”
ဖုန္းနံပါတ္ေပးထားတာ ေတာင္မွ တၾကိမ္မွ မဆက္သည့္ ရဲထက္ကို အျမင္ကပ္ကပ္ ႏွင့္ ရင္ဦး ဆီ အရင္လာ ခဲ႔
ျခင္းျဖစ္သည္။ ရင္ဦး အတြက္ ေႏြးေႏြး တကယ္စိတ္ပူပါသည္။ဟိုေမး ဒီေမး လိုက္ေမးဖို႕ကလည္း ေႏြးေႏြး တ ေယာက္ထဲ
မျဖစ္ပါ။ ရဲထက္ ကို အေဖၚေခၚမွ ျဖစ္ေတာ့မည္။ ရဲထက္က ရင္ဦးကို ၾကည့္မရေပမယ့္ ေႏြးေႏြး အ ကူ အညီေတာင္း
ရင္ေတာ့ လုပ္ေပးလိမ္မ
႔ ည္ ထင္ပါသည္။ ေႏြးေႏြး စက္ဘီး ျခင္းကေလး ထဲမွာ ရဲထက္ အတြက္ လက္ေဆာင္ပါသည္။ အဲဒါ
ႏွင့္ ေခ်ာ့ျပီး အကူ အညီေတာင္းဖို႔ စိတ္ကူးရ၏။ ရန္ကုန္ ေရာက္ေနတုန္းက ဖုန္းမ ဆက္သည့္ ကိစၥ ကိုေတာ့ ေနာက္မွပဲ
ရန္ေတြ႕ေတာ့မည္။ ေလာေလာဆယ္ ရင္ဦး ကိစၥ က ရွိေသး၏။ရဲထက္ တို႔ ျခံတံခါး က ခ်ိတ္ကေလး ကို ျဖဳတ္ျပီး အထဲသို႔
၀င္လာျပီး ရပ္လိုက္မွ အိမ္ေရွ႕သံဆန္ကာ တံခါးကို ေသာ့ခတ္ ထားသည္ကို ေတြ႔ လိုက္ရသည္။ အခုန ရင္ဦးတို႔ အိမ္
မသြားခင္ ခါတိုင္းရဲထက္ ရွိတတ္သည့္ ဆိုင္ေရွ႕ မွာ မ ေယာင္ မလည္ ၾကည့္ခဲ႔ေသးသည္။ ရဲထက္ မရွိပါ။ အိမ္ကလည္း
ေသာ့ခတ္ထားသည္ ဆိုေတာ့ ရဲထက္ လည္း ရင္ဦး ကို ၀ိုင္းရွာေပး ေနသလားဟု ေတြးရင္း ေႏြးေႏြး ျပံဳးလိုက္မိသည္။
“ဘာေျပာတယ္”
အိမ္ထဲက ၾကားလိုက္ရသည့္ အသံက ရင္ဦး အသံလို႔ ထင္သည္။ ေျခရင္း ဖက္ကလို႔ ထင္ျပီး ေျပးအၾကည့္မွာ ေနာက္ထပ္
ၾကားလိုက္ရသည့္ အသံေၾကာင့္ ရင္ဦး ဆိုတာေသခ်ာသြားသည္။
“မင္း ေႏြးေႏြး နဲ႔ ဘာမွ ပတ္သက္စရာအေၾကာင္းမရွိဘူး၊ ကုန္ကုန္ေျပာမယ္ မင္းသူ႕ကိုၾကည့္လဲ မၾကည့္ရဘူး၊ စကားလဲ
မေျပာရဘူး၊ သူနဲ႔ ေ၀းေ၀းမွာေနပါ”
အိမ္မျပန္ဘဲ ရဲထက္ကို ရန္လာလုပ္ေနသလား ဟုေတြး လိုက္မိေသးေသာ္လည္း ေနာက္ထပ္ၾကားလိုက္ရသည့္ ရဲထက္ ၏
စကား ေၾကာင့္ ေႏြးေႏြး ရင္ဘတ္ကို ဖိလိုက္မိ၏။ရဲထက္ အသံ အဆံုးမွာ ရင္ဦး ျပန္ေျပာသည့္ စကား ေတြကို ေခါင္းေလး
ေမာ့ကာ နားစြင့္ရင္း ေႏြးေႏြး ေခါင္းေတြ ေနာက္က်ိရီ ေ၀လာ၏။
“ေႏြးေႏြးက မင္းရည္းစားလား၊ မင္းေျပာေတာ့ မင္းရည္းစားက ငါဆို”
“ဟုတ္တယ္ေလ၊ ဒါေၾကာင့္ေျပာတာ၊ ေႏြးေႏြးကလည္း ...မင္း ...မင္း ..ကိုခ်စ္ေနတယ္၊ မင္း က ဖြင့္ မေျပာ ေသးလို႔သာ။
သူ႕ကို ငါအရမ္းခင္ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ မင္းကို သူလ
႔ က္ထဲ မထည့္ ႏိုင္ဘူး”

Jin_Kaleat Page 103

 မီးေၾကာင့္ သင္မေလာင္ပါေစႏွင့္

“ေႏြးေႏြး က ငါ့ကိုခ်စ္တယ္လို႔ မင္းက ဘာလို႔ေျပာႏိုင္ရတာလဲ”

“ရန္ကုန္ မသြားခင္ေန႔က ငါအတင္းေမးလို႔ သူ၀န္ခံတယ္၊ မင္းက ငါ့ကိုငဲ႕ျပီးေရွ႕တက္မလာတာလိလ
ု႔ ဲေျပာတယ္၊
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ငါကလဲ မင္းကို .....၊ ငါ ...ငါ ... အရမ္းစိတ္ဆင္းရဲခဲ႕ရတယ္၊ ေႏြးေႏြး မရွိတုန္း ဟိုမိန္းမက မင္းကို ျပန္ခ်ိတ္ဖို႔
လုပ္လာေတာ့ ေႏြးေႏြး ဘက္ကေန ကူဖို႔ ငါလာခဲတ
႔ ာ၊ ဒါေပမယ့္ အမွတ္မထင္ မင္းစိတ္ကို စမ္းလိုက္ တာက ေန ..ငါ
မခြာႏိုင္ေအာင္ျဖစ္သြားရတယ္၊ မင္းကို ငါသူ႕လက္ကေနလုခဲမ
႔ ိျပီ၊ ထပ္ျပီး အႏိုင္မက်င့္ ခ်င္ေတာ့ ဘူး၊ မင္းငါ့ကို
တကယ္ခ်စ္တယ္ ဆိုရင္ သူနဲ႔ ေရွ႕ဆက္ မပတ္သက္ပါနဲ႔ေတာ့”
“ဟုတ္ျပီ၊ ဒါဆိုရင္ ငါ မေစာကလ်ာလိႈင္နဲ႔ လည္း မပတ္သက္ဘူး၊ ေႏြးေႏြး နဲလ
႔ ည္းေ၀းေ၀း ေန မယ္၊ ဒါေပမယ့္ မင္းငါ့ကို
ခြဲမသြားရဘူး၊ ဘယ္လိုလဲ”
ဘာေတြ ျဖစ္ကုန္ျပီနည္း။ ရင္ဦးက ေႏြးေႏြးလက္ကေန ရဲထက္ကိုလုယူသည္။ ရဲထက္ကလည္း ရင္ဦးကို ခ်စ္ သည္ တဲ႔။
ကိုယ့္နားပင္ ကိုယ္မယံု ႏိုင္ပါ။ ရင္ဦးဘာေၾကာင့္ေပ်ာက္ေနသည္ ဆိုသည့္ အေျဖကိုသိလိုက္ရ ေသာ္ လည္း ေႏြးေႏြး
ရင္ထဲ ဆို႔သြားသည္။ ရက္ပိုင္း ေလာက္ အခ်ိန္ေလးအတြင္း မွာ ဘယ္လိုမွ အစပ္အဟပ္မတည့္သူ ႏွစ္ေယာက္က
ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္သြားၾကသည္ ဆိုတာ ယံုႏိုင္ဖြယ္ မရွိပါ။ ဒါေပမယ့္ ရင္ဦး အသံက အရင္လို ေယာက္်ားသံ ျဖစ္ေအာင္
တမင္လုပ္ေျပာသည့္ အသံ မ်ိဳးမဟုတ္ေတာ့ဘဲ သ၀န္တိုသည့္ မိန္းမ တေယာက္၏ ခါးသီး စူးရွ ေသာအ သံ ျဖစ္ေနတာကို
ေႏြးေႏြး ခံစားမိသည္။စက္ဘီး ဆီ ေခါင္းငိုက္စိုက္ ႏွင့္ ျပန္ေလွ်ာက္လာရင္း ျခင္းထဲက အထုပ္ေလး ႏွစ္ထုပ္ကို
မ်က္စိေရာက္သည္။ မတည့္ၾကသည့္ ရင္ဦး ႏွင့္ ရဲထက္ကို စခ်င္လို႔ တေယာက္ တထည္စီေပးဖို႔ တီရွပ္ဆင္တူ ႏွစ္ထည္
၀ယ္လာ သည္။ ေႏြးေႏြး ေပးသည့္ တီရွပ္ ဆင္တူျဖင့္ လမ္းမွာ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာ ခ်င္းဆိုင္ေတြ႔ရင္ အေတာ္ ရယ္
စရာေကာင္းလိမမ
္႔ ည္ ဟု ေႏြးေႏြး ထင္ခဲပ
႔ ါသည္။ အခုေတာ့ ဒါသည္ပင္ နိမိတ္ တခုလိုျဖစ္ခဲ႔ ရျပီ။ကၽြပ္ကၽြပ္ အိတ္ႏွင့္
ထည့္ထားသည့္ အထုပ္ႏွစ္ထုပ္ ကို ေသာ့ခေလာက္မွာ ခ်ိတ္ေပးခဲျ႔ ပီး ေလးကန္ေသာေျခ လွမ္းေတြ ႏွင့္ စက္ဘီးတြန္းကာ
ထြက္လာေသာ ေႏြးေႏြး ျခံ၀အေရာက္ တြင္ ဆိုင္ကယ္ေလး တစီး ထိုးဆိုက္ လာ ၏။
“ညီမ ေရ၊ ဒါ ရဲထက္တို႔ အိမ္လား”
ဆိုင္ကယ္ေပၚကဆင္းလာသည့္ လံုးၾကီးေပါက္လွ ခပ္ေခ်ာေခ်ာ အမ တေယာက္က ေမးလာသည့္ အခါ ေႏြးေႏြး
ေသာ့ခတ္ထားသည့္ တံခါးဆီ ညႊန္ျပလိုက္ျပီး
“ဟုတ္ကဲ႔ မမ၊ ဒါေပမယ့္ ဘယ္သူမွ မရွိဘူး၊ ေသာ့ခတ္ထားလို႔ သမီးေတာင္ျပန္ေတာ့ မလို႔”
“ေအာ္ …ေက်းဇူးပဲ ေနာ္”
အိမ္ဖက္ကို တခ်က္လွမ္းၾကည့္ျပီး ဆိုင္ကယ္ေပၚျပန္တက္ျပီး ေမာင္းထြက္သြားသည္။ ေႏြးေႏြး ျပန္ရမည့္လမ္းက သူမ
ထြက္သြားရာႏွင့္ ဆန္႕က်င္ဖက္ျဖစ္၏။ အိမ္ဖက္သမ
ို႔ ၾကည့္မိေအာင္ စိတ္ကိုတင္း ျပီး ေႏြးေႏြးလည္း စက္ဘီး ေလးေပၚသို႔
တက္ကာ နင္းထြက္လာခဲ႔သည္။

ျပီးပါျပီ။

Jin_Kaleat Page 104