https://freedom-school.com/the-ucc-filing.

html

WHY THE UCC FILING?

Short Explanation

Around the time of the war between the United States and the southern states of the American union, the United States
was busy putting together a plan that would increase the jurisdiction of the United States. This plan was necessary
because the United States had no subjects and only the land ceded to it from the states; i.e., the District of Columbia,
which was only ten miles square and such land as was necessary for forts, magazines, arsenals, etc.

Between the 1860’s and the early 1900’s, banking and taxing mechanisms were changing through legislation. Cunning
people closely associated with the powers in England had great influence on the legislation being passed in the United
States. Of course, such legislation did not apply to the states or to the people in the states, but making the distinction
was not deemed to be a necessary duty of the legislators. It was the responsibility of the people to understand their
relationship to the United States and to the laws that were being passed by the legislature. This distinction between the
United States and the states was taught in homes, schools and churches. The admiralty courts did not interpret
legislation as broadly at that time because the people knew when the courts were overstepping their jurisdiction. There
was a general presumption that the people were in control because they knew who they were and where they were
standing in relation to the United States.

Up to and including 1913 the United States added numerous private laws to its books that facilitated the increase of
subjects and property for the United States. The 14th Amendment provided for a new class of citizens: “United States
citizens”, which had not formerly been recognized. Until the 14th Amendment in 1868, there were no persons born or
naturalized in the United States. They had all been born or naturalized in one of the several states. Up until that point in
time there was only state citizenship and was a result of state citizenship. After the Civil War, a new class of citizenship
was recognized, and was the beginning of the “democracy” (not the de jure republic) sited in the District of Columbia.
The American people in the republic sited in the several states could choose to benefit (receive a benefit) as one of these
new United States citizens BY CHOICE (kind of).

This initial nexus for this new citizenship started with the birth certificate under the provisions of the Sheppard-Towner
Maternity and Infancy Protection Act of 1921. This act required that all children born be registered by way of a
certificate of live birth, in exchange for which they would receive back a birth certificate describing the property. The
specific provisions of the act required that the statement of domicile of the property described on the birth certificate
would be Washington, D.C. This Act was ruled unconstitutional in 1922; yet it continued in force until 1929 when it
was repealed.

Now it is most important to note that the provisions for birth registration as contained in the Sheppard-Towner
Maternity and Infancy Protection Act were dropped virtually unchanged into the body of the Social Security Act of
1935. It is also equally important to note that most people readily interchange residency and domicile believing they are
one and the same. They are not. Residency is where are you are currently living and domicile is superior in that it is
where you ultimately intend to return and is the venue of law by which you declare to be bound.

Domicile gets really interesting when you learn the United States is a British corporation established by the Act of 1871
wherein:

Effectively and legally, the United States is a Corporation and its judiciary operates under Emergency International
Maritime Law (hence the gold fringe around the flag in the forum as our public notice). The date is February 21, 1871
and the Forty-First Congress is in session. I call your attention to the "Acts of the Forty-First Congress," Section 34,
Session III, chapters 61 and 62. On this date in the history of our nation, Congress passed an Act titled: "An Act to
Provide a Government for the District of Columbia." This is also known as the "Act of 1871" What does this mean? The
Legislative Act of February 21, 1871, Congress chartered a Federal Company entitled "United States," a/k/a "US Inc.”
and "USA Inc.”

Well, it means that Congress, under no constitutional authority to do so, created a separate form of government for the
District of Columbia, which is a ten mile square parcel of land. This is our “legislative democracy”. Parents
unknowingly have been registering their newborn children as property – “a thing” which is “domiciled” or controlled by
the law of a private corporation, not the de jure republic formed by the Declaration of Independence and the
Constitution.
Since the United States is in fact a corporation, what is the main purpose of any corporation? To manage an endeavor in
order to achieve profits, of course! Over the last century war has proven to be the most profitable business in which to
be engaged. Today, more than ever before, we have a perpetual war against an enemy we cannot find, and there is no
one country the enemy calls home.

Benefits came with this new citizenship (membership in the corporation), but with the benefits came duties and
responsibilities totally regulated by the legislature for the District of Columbia (corporation). If you and your children
are property identified on a birth certificate, domiciled in Washington, D.C., one of your duties may be to go and fight
in a profit-making enterprise (war) for the corporation (United States, Inc.) of which you are a member.

The new class of citizen was given the right to vote in the “democracy” in 1870 by way of the 15th Amendment. All
that is required is an application to vote.

Edward Mandell House is attributed with giving a very detailed outline of the plans to be implemented to enslave the
American people. The 13th Amendment in 1865 opened the way for the people to volunteer into slavery by accepting
the benefits offered by the United States. Whether House actually spoke the words or not is irrelevant because the
scenario detailed in the statement attributed to him has clearly been implemented. Central banking for the United States
was legislated with the Federal Reserve Act in 1913.

The ability to decrease the currency in circulation through taxation was legislated with the 16th Amendment in 1913.
Support for the presumption that the American people had volunteered to participate in the United States democracy
was legislated with the 17th Amendment in 1913. The path was provided for the control of the courts, with the creation
of the American Bar Association in 1913.

In 1917 the United States legislature passed the Trading with the Enemy Act and the Emergency War Powers Act,
opening the doors for the United States to suspend limitations to government authority otherwise mandated in the
Constitution. Even in times of peace, every contrived and created social, political, or financial emergency was sufficient
authority for the officers of the United States to overstep its peacetime powers and implement volumes of “law” that
would increase the coffers of the United States. Remember every new law starts out as a "bill" in the House or the
Senate. So once this passed they could identify someone to pay the “bill”. There is always a declared emergency in the
United States and its States, but it only applies to their subjects.

In the 1930’s federal legislation provided for registration of babies through applications for birth certificates, so
government workers could get maternity leave with pay. The States pushed for registration of cars through applications
for certificates of title, and for registration of land through registration of deeds of trust. Constructive trusts secretly
were created as each of the people blindly walked into the United States democracy, thereby agreeing to be sureties for
the debts of the United States. The Great Depression supplied the diversion to keep the people’s attention off what
government was doing. The Social Security program was implemented along with numerous other United States
programs that invited the American people to volunteer to be the sureties behind the United States’ new registered
property and adhesion contracts through the new United States subjects.

The plan was well on its path by 1933. Massive registration of property through United States agencies, including the
State of _______ subdivisions, assured that the United States and its officers would become rich beyond their wildest
expectations, as predicted by Mendall House. All of this was done without disclosure of the material facts that
accompanied each application for registration; i.e., under fraud. The fraud was a sufficient reason to charge all the
United States officers with treason, UNLESS a remedy could be supplied for the people to recoup their property and
collect for the damages they suffered as a result of the fraud.

If a remedy was available, and the people failed to use their remedy, no charge of fraud could be sustained – even in a
common law court. The United States only needed to provide the remedy. It was not required to explain it or even tell
the people where the remedy could be found. The attorneys did not even have to be taught about the remedy. That gave
them plausible deniability when the people struggled to understand the new laws. The legislators did not have to have
the intricate details of the law explained to them regarding the bills they were passing. That gave them plausible
deniability. If the people failed to use their remedy, the United States came out the winner every time. If the people did
discover their remedy, the United States had to honor it and release the registered property back to the people, but only
if the people knew they had a remedy, and only if they requested it in the proper manner. It was a great plan.

With plausible deniability, even when the people knew they had a remedy and pursued it, the attorneys, judges, and
legislators could act as though they did not understand the people’s claims. Requiring the public schools to teach civics,
government, and history classes out of approved politically correct textbooks also assured that the people would not
find the remedy for a long time. Passing new state and federal laws that appeared to subject the people to rules and
regulations added another level of protection against the people finding their remedy. The public media was molded to
report politically correct, though substantially incorrect, news day after day, until few people would even think there
could be a remedy available to them. The people could be separated from their money and their time to pursue the
remedy long enough for the solutions to be lost in the pages of millions of books in huge law libraries across the
country. So many people know there is something wrong with all the conflicts in the laws with the “facts” taught in the
schools. How can the American people be free, and at the same time subject to government’s whims? Who would ever
have thought the people would be resourceful enough to actually find the remedy? But they did!

In 1933 the United States put its insurance policy into place with House Joint Resolution 192 and recorded it in the
Congressional Record. It was not required to be promulgated in the Federal Register. An Executive Order issued on
April 5, 1933 paved the way for the withdrawal of gold in the United States. On May 23, 1933 Representative Louis T.
McFadden brought formal charges against the Board of Governors of the Federal Reserve Bank system, the Comptroller
of the Currency, and the Secretary of the United States Treasury (Congressional Record May 23, 1933 page 4055-4058).
HJR 192 passed on June 3, 1933. Mr. McFadden claimed on June 10, 1933: “Mr. Chairman, we have in this country one
of the most corrupt institutions the world has ever known. I refer to the Federal Reserve Board and the Federal Reserve
Banks…” HJR 192 is the insurance policy that protects the legislators from conviction for fraud and treason against the
American people. It also protects the American people from damages caused by the actions of the United States.

HJR 192 provided that “the one with the gold paid the bills.” It removed the requirement that United States subjects and
employees had to pay their debts with gold. It actually prohibited the inclusion of a clause in all subsequent contracts
that would require payment in gold. It also cancelled the clause in every contract written prior to June 5, 1933 that
required an obligation to be paid in gold – retroactively. It provided that United States subjects and employees could use
any type of coin and currency to discharge a public debt so long as it was in use in the normal course of business in the
United States. For a time, United States Notes were the currency used to discharge debts, but later the Federal Reserve
and the United States provided a new medium of exchange through paper notes and debt instruments that could be
passed on to a debtor’s creditors to discharge the debtor’s debts. That same currency is available to us to use to
discharge public debts.

In the 1950’s the Uniform Commercial Code was presented to the States as a means of unifying the generally accepted
procedures for handling the new legal system of dealing with commercial fictions as though they were real. Security
instruments replaced substance as collateral for debts. Security instruments could be supported by presumptive
contracts. Debt instruments with collateral, and accommodating parties, could be used instead of money. Money and the
need for money was disappearing, and a uniform system of laws had to be put in place to allow the courts to uphold the
security instruments that depended on commercial fictions as a basis for compelling payment or performance. All this
was accomplished by the mid 1960’s.

The commercial code is merely a codification of accepted and required procedures all people engaged in commercial
activities must follow. The basic principles of commerce had been settled thousands of years ago, but were refined as
commerce become more sophisticated over the years. In the 1930’s the age-old principles of commerce shifted from
substance to form. Presumption became a big part of the law. Without giving a degree of force to presumption, the new
direction in enforcing commercial claims could not be supported in courts. If the claimants were required to produce
their claims every time they tried to collect money or time from the people, they would seldom be successful. The
principles expressed in the code combined the means of dealing with substantive commercial activities with the means
of dealing with presumptive commercial activities. These principles work as well for the people as they do for the
deceivers. The rules do not respect persons.

Those who have enticed the people to register their property with the United States and its subdivisions have gained
control of the people’s substance through the registrations. The United States became the Holder of the titles to many
things. The definition of “property” is the interest one has in a thing. The thing is the principal. The property is the
interest in the thing. Profits (interest) made from the property of another belong to the owner of the thing. The deceivers
profited by pledging the registered property in commercial markets, but the profits do not belong to the deceivers; the
profits belong to the owners of the things. That is always the people. The corporation only shows ownership of paper –
titles to things. The substance cannot appear in the fiction. (Watch the movie “The Last Action Hero” and watch the
confusion created when they try to mix substance and fiction.) Sometimes the fiction is made to look very much like
substance, but fiction can never become substance. It is an impossibility.

There are, in essence, two issues. The first issue, which creates a presumption of a constructive trust, is that all the gold
was removed from the people by mandate of law by Franklin Roosevelt. When the people did not receive full and
adequate consideration for the gold that was given away, a constructive trust was created wherein the party that received
the gold; i.e., the US “corporation", now held the duty to pay the debts of the people since the people no longer held any
"money" with which to pay a debt. Their gold, or “substance”, had been exchanged for nonredeemable Federal Reserve
Notes. From that point forward case law has stated that "[O]ne could no longer pay a debt but they could merely
discharge a debt. Once a debt was discharged by tendering Federal Reserve Notes the nature of the debt has changed
and that it is no longer "collectible" but the debt still exists."
As an example let's assume that I owed John two dollars. I did not have any real money to pay John the two dollars I
owed him. So I asked John if he would agree to let me give him an IOU for the two dollars. Since John agreed to accept
my IOU he can no longer try to collect the original two dollar debt from me because I have "discharged" the debt. But
all total I have created four dollars of debt on an accounting ledger – the original two dollars of debt which was never
paid plus the two dollar IOU which is another debt and now I have a total of four dollars of debt. Once one understands
that under this new system of debt instrument fiat currency that the only way new money comes into circulation is that
it must be borrowed from the international bankers through the Federal Reserve System (which is bondage upon the
people), which is nothing more than borrowing debt to repay debt, that the system is an ever increasing system of
bondage which mathematically is impossible to escape from unless you have knowledge.

The profits from all the registered things had to be put into a constructive trust for the benefit of the owners. And the
presumption is if the profits were put into the general fund of the United States and not into trusts for the owners, the
scheme would represent fraud. The profits for each owner could not be commingled (a breach of fiduciary duty). If the
owner failed to use his available remedy (fictional credits held in a constructive trust account, fund, or financial ledger)
to benefit from the profits, it would not be the fault of the deceivers. If the owner failed to learn the law that would open
the door to his remedy, it would not be the fault of the deceivers. The owner is responsible for learning the law so that
he understands that the profits from his things are available for him to discharge debts or charges brought against his
public person by the United States.

If the United States has the “gold”, the United States pays the bills (from the trust account, fund, or financial ledger).
The definition of “fund” is money set aside to pay a debt. The fund is there to discharge the public debts attributed to
the United States subjects, but ultimately back to the accommodating parties – the American people. The “national
debt” is owed to the owners of the registered things – the American people, as well as to other creditors. This is clearly
spelled out in 46App USC 748 wherein the Secretary of the Treasury is authorized to pay judgments and claims on all
U.S. vessels; i.e., the legal fiction created by the birth certificate.

If the United States owes a debt to the owner of the thing, and the owner is presumed (by accommodation) to owe a
public debt to the United States, the logical course of action is to ask the United States to discharge that public debt
from the trust fund. This is the essence of the concept behind the UCC 1 and utilizing setoff and discharge to zero out
claims held against the legal fiction or "strawman". The way for the United States to get around having to pay the public
debts for the people is to claim the owner cannot be an owner if he agreed to be the accommodating party for a debtor
person. If the people are truly the principals, then they know how to handle their financial and political affairs unless
they have never learned to do so. If the owner admits by his actions, out of ignorance, that he is an accommodating
party, he has taken on the debtor’s liabilities without getting consideration in exchange. Herein lies the fiction again.
The owner of the thing does not have to knowingly agree to be the accommodating party for the debtor person; he just
has to act as though he agreed. That is easy if he has a choice of going to jail or signing for the debtor person. The
presumption that he is the accommodating party is strong enough for the courts to hold the owner of the thing is liable
for a tax on the thing he actually owns.

Debtors may have the use of certain things, but the things belong to the creditors. The creditor is the master. The debtor
is the servant. The Uniform Commercial Code is very specific about the duties and responsibilities a debtor has. If the
owner of the thing is presumed to be a debtor because of his previous admissions and adhesion contracts, he is going to
have a difficult time convincing the United States that it has a duty to discharge public debts for him. In addition, the
courts are staffed with loyal judges who look for every mistake the people will make when trying to use their remedy.

There is a very powerful tool the people can use to help them get to the real issues when they find themselves up against
the power of presumption. The law provides for either party of an admiralty court action to object to a line of
questioning. When you object in that court setting, you must tell the judge why you object, otherwise he will overrule
your objection. The reason to be given is, “This line of questioning assumes facts not in evidence.”

You can request that evidence of the Plaintiff’s claim be entered as evidence. If the judge overrules this fundamental,
basic, underlying, necessary principle of establishing jurisdiction and right to make a charge, there is a major procedural
error in the proceeding. Granting in personam jurisdiction to get to the bottom of the issue is vastly better than arguing,
“I’m not that person.”

The owner of the thing, after learning the law and discovering who he is in relation to the United States, can file a UCC
Financing Statement and Security Agreement registering his interest in the artificial entity (PERSON) that the United
States created after Mom and Dad applied for a birth certificate. That was the mother’s act of registering her biological
property, her baby (substance), with the State of _______. The United States holds the paper title (form), not the
substance (baby). Until your Financing Statement is filed, the United States is the holder of the title to the artificial
entity. Its name is spelled in all capital letters – JOHN HENRY DOE. When John Henry Doe files the Financing
Statement supported by a Security Agreement signed by the artificial entity (JOHN) and the owner (John), he becomes
the holder in due course of the title to JOHN. The UCC and the State commercial law are very specific about the effect
of a registered security interest. It has priority over most other interests claimed (only claimed) in the same thing. The
evidence that is missing in the court is the registered claim over the person (JOHN).

The owner also must notify the Secretary of the Treasury that he is going to handle his own affairs in the future. He can
file a Bill of Exchange with the Secretary through which he exchanges his person’s accepted-for-value Birth Certificate
and social security numbers for a chargeback of all the presumed charges brought against his person since the Birth
Certificate was issued.

The owner of registered things, who has learned the law and what his rights are, and has filed his Financing Statement,
Security Agreement, and Bill of Exchange, and reserved his noncash account routing numbers, can issue an instrument
indicating his UCC registration number, his registered Federal Reserve routing number, the name of the public party
making a charge against his person, and the amount of the debt to be discharged.

Think of the whole transaction in relation to a dead battery. The battery represents your public person (JOHN), which is
a dead entity that can function within the public maize of fiction, transmitting benefits from the public to you in the
private if it is charged up. You cannot go into the public because you are not a fiction. JOHN has no power until it is
charged with some energy. That energy comes from an IRS default notice, court judgment, credit card bill, utility bill,
traffic ticket, or some other instrument that has a dollar ($) amount and JOHN’S name on it as the presumed debtor. The
bill is the energy. It charges the dead JOHN. You can now discharge JOHN and put JOHN’S accrual account with the
charging party back to a zero balance. You as the secured party over the assets put up as security by JOHN to you as
collateral for the debt JOHN owes you can now discharge JOHN with a negotiable instrument for the same dollar ($)
amount as the charging instrument. The charging party that receives your noncash item can (1) process it through a
United States department, (2) give it to a third party, (3) keep it to increase its liquidity.

If you, as the owner of a thing, registered it with the United States or one of its subdivisions, you let the United States
hold the legal title to your thing based on misrepresentation and failure to disclose material facts to you at the time of
registration. You probably retained possession of the thing. The United States invested the title and made a profit. If you
did not specifically authorize the United States and its agents to invest the legal title, the profits made from that title
belong to you, because as the owner, you remain the equitable titleholder. Legally, all the profits from the investment of
the titles to all your registered things must go into a fund for your benefit. If they did not put the profits in a trust fund of
some sort, it would be fraud.

Acquiring the titles through what is promoted as mandatory registration is fraud, pure and simple. If the scenario
attributed to Mandell House is now in full application in the United States (which it is), the officers of the United States
could be charged and convicted with treason if they had not provided a remedy – which they did: House Joint
Resolution 192 of June 5, 1933. This is their insurance policy to assure they are not convicted of treason. That does not
mean they cannot be charged with treason, but the courts will dismiss based on failure to state a claim upon which relief
can be granted. Because you have a remedy outside the court, you cannot sustain a charge of treason.

The problem in the past with trying to discharge public debts with instruments that could not be processed through your
bank on the corner was that those discharge instruments did not route through the Federal Reserve System, which is the
bean counter for the national debt, by way of the Internal Revenue Service. That debt is owed first and foremost to the
people, who are the equitable titleholders of all the substance in this country. If you try to discharge a public debt with
your discharge instrument, and you do not route it through the Federal Reserve, it appears you are receiving a benefit
from the United States without exchanging it for something of value. This is technically incorrect because you do have
a right to be reimbursed whether or not you apply it toward the debt the United States owes you. You are the substance;
it is the fiction.

Quite simply, living men and women have prepaid the entire de facto concoction with the loss of the Land in 1865 and
the transfer of all wealth to the United States federal corporation and subjugation of free-holding rights in 1933. This
mega-pool of credit is used to fund the production of all goods and services thereunder. Therefore, the correct economic
model for a simple retail purchase would be to visit the store and have the value of the requisitioned goods set off
against our credit. But since it does not work that way, since living men and women are forced to “pay” for goods and
services they have already funded, we seek a refund of the “payment.” The invoice or billing amount with which we are
served is the fiction value that is attributed to the amount of our credit that was used to produce the good or service.
Since “U.S. Inc.” paid nothing for the gain and is charging us the invoice amount, that invoice amount comprises the
Original Issue Discount – the amount that they will gain when we “pay” them minus the cost of the credit to produce
the good or service (which was $0.00).

In banking situations, we approach a licensed credit bearer (bank) for the purpose of buying back our own goods – a
house or a car for instance. Since the bank claims to be “loaning” us value of some sort, and we supplied all of that
value when our money was confiscated by deception in 1933, in effect the bank is charging us for access to our own
credit. So we are injured twice – when we purchase the car and when we pay the bank its tax (usury). Therefore, since
the bank’s investment was $0.00 and they are making value equal to the principal and interest of the loan, the Original
Issue Discount is equal to the face value of the contract plus any payments that were made.

When you issue your credit to the bankrupt United States they have borrowed it from you and they owe you a return of
principal plus interest. To accomplish this quid pro quo exchange, you must report every presentment you receive to the
Internal Revenue Service which will, in its turn, adjust the books of account according to which corporation has been
using your credit.

That is what the 1040 form is about, and what the 1099OID forms are about. When you report a presentment on a
1099OID forms you are reporting to the IRS to whom you paid taxes or to whom you issued your credit. And you can’t
always know who that was because you don’t know how much of your credit was issued for paving the roads in your
county or building the schools or funding that Wal-Mart or whatever.

The 1099OID form enables the money to return to its source – You.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
PO CO SKŁADA SIĘ DOKUMENTY UCC?

Krótkie wyjaśnienie

Mniej więcej w czasie wojny między Stanami Zjednoczonymi a południowymi stanami unii amerykańskiej Stany
Zjednoczone były zajęte opracowywaniem planu, który miał zwiększyć jurysdykcję Stanów Zjednoczonych. Plan ten
był konieczny, ponieważ Stany Zjednoczone nie miały żadnych poddanych i posiadały tylko ziemie scedowane na nie
przez stany, tj. Dystrykt Kolumbii, który miał tylko dziesięć mil kwadratowych, oraz ziemie niezbędne do budowy
fortów, magazynów, arsenałów itp.

W latach sześćdziesiątych XIX wieku i na początku XX wieku mechanizmy bankowe i podatkowe zmieniały się
na drodze legislacyjnej. Przebiegli ludzie blisko związani z władzami w Anglii mieli wielki wpływ na ustawodawstwo
uchwalane w Stanach Zjednoczonych. Oczywiście takie ustawodawstwo nie dotyczyło stanów ani ludzi w stanach,
ale rozróżnienie to nie było uważane za konieczny obowiązek ustawodawców. Obowiązkiem obywateli było
zrozumienie swojego stosunku do Stanów Zjednoczonych i do ustaw uchwalanych przez legislaturę. O tym
rozróżnieniu między Stanami Zjednoczonymi a stanami uczono w domach, szkołach i kościołach. W tamtych czasach
sądy admiralicji nie interpretowały przepisów tak szeroko, ponieważ ludzie wiedzieli, kiedy sądy przekraczają swoją
jurysdykcję. Istniało ogólne założenie, że ludność ma kontrolę, ponieważ wiedziała, kim jest i gdzie się znajduje
w stosunku do Stanów Zjednoczonych.

Do roku 1913 włącznie Stany Zjednoczone dodawały do swoich ksiąg liczne prawa prywatne, które ułatwiały
zwiększanie liczby poddanych i własności Stanów Zjednoczonych. Czternasta poprawka przewidywała nową klasę
obywateli: "obywateli Stanów Zjednoczonych", która wcześniej nie była uznawana. Do czasu uchwalenia 14. poprawki
w 1868 roku nie było osób urodzonych lub naturalizowanych w Stanach Zjednoczonych. Wszyscy byli urodzeni
lub naturalizowani w jednym z kilku stanów. Do tego momentu istniało tylko obywatelstwo stanowe i było ono
wynikiem obywatelstwa stanowego. Po wojnie secesyjnej uznano nową klasę obywatelstwa, co dało początek
"demokracji" (a nie republice de iure) w Dystrykcie Kolumbii. Amerykanie w republice w kilku stanach mogli
z wyboru (niejako z własnej woli) korzystać (otrzymywać korzyści) jako jeden z tych nowych obywateli Stanów
Zjednoczonych.

Ten początkowy związek z nowym obywatelstwem zaczynał się od aktu urodzenia na mocy przepisów ustawy
Sheppard-Towner Maternity and Infancy Protection Act z 1921 roku. Ustawa ta wymagała, aby wszystkie urodzone
dzieci były rejestrowane poprzez świadectwo żywego urodzenia, w zamian za co otrzymywały z powrotem akt
urodzenia z opisem nieruchomości. Przepisy szczegółowe ustawy wymagały, by miejscem zamieszkania nieruchomości
opisanej w akcie urodzenia był Waszyngton, D.C. Ustawa ta została uznana za niekonstytucyjną w 1922 roku,
ale obowiązywała do 1929 roku, kiedy to została uchylona.

Należy zauważyć, że przepisy dotyczące rejestracji urodzeń zawarte w ustawie Sheppard-Towner Maternity and
Infancy Protection Act zostały praktycznie w niezmienionej formie włączone do Ustawy o ubezpieczeniach
społecznych z 1935 roku. Równie ważne jest zauważenie, że większość ludzi łatwo zastępuje rezydencję i domicyl,
sądząc, że są to pojęcia tożsame. Nie są. Miejsce zamieszkania to miejsce, w którym aktualnie przebywamy, natomiast
miejsce stałego zamieszkania jest nadrzędne, ponieważ jest to miejsce, do którego zamierzamy powrócić i w którym
deklarujemy, że jesteśmy związani prawem.

Domicyl staje się naprawdę interesujący, gdy dowiadujemy się, że Stany Zjednoczone są korporacją brytyjską
utworzoną na mocy Aktu z 1871 roku, w którym:
W sensie faktycznym i prawnym Stany Zjednoczone są korporacją, a ich sądownictwo działa na podstawie
Międzynarodowego Prawa Morskiego w sytuacjach nadzwyczajnych (stąd złota obwódka wokół flagi na forum jako
nasze publiczne ogłoszenie). Jest 21 lutego 1871 r. i trwa sesja Czterdziestego Pierwszego Kongresu. Zwracam Waszą
uwagę na "Akty czterdziestego pierwszego Kongresu", sekcja 34, sesja III, rozdziały 61 i 62. W tym dniu w historii
naszego narodu Kongres uchwalił ustawę zatytułowaną: "Ustawa o utworzeniu rządu dla Dystryktu Kolumbii". Ustawa
ta znana jest również jako "Ustawa z 1871 r." Co to oznacza? Na mocy Ustawy z 21 lutego 1871 roku Kongres
utworzył spółkę federalną pod nazwą "Stany Zjednoczone", a także "US Inc." i "USA Inc.".

Oznacza to, że Kongres, nie mając do tego konstytucyjnego upoważnienia, stworzył odrębną formę rządu dla Dystryktu
Kolumbii, który jest dziesięciomilową kwadratową działką ziemi. To jest właśnie nasza "demokracja ustawodawcza".
Rodzice nieświadomie rejestrują swoje nowo narodzone dzieci jako własność - "rzecz", która jest "zadomowiona"
lub kontrolowana przez prawo prywatnej korporacji, a nie republiki de jure utworzonej przez Deklarację Niepodległości
i Konstytucję.

Skoro Stany Zjednoczone są w istocie korporacją, to jaki jest główny cel każdej korporacji? Oczywiście, zarządzanie
przedsięwzięciem w celu osiągnięcia zysku! W ostatnim stuleciu wojna okazała się najbardziej dochodowym
przedsięwzięciem, w jakie można się zaangażować. Dziś, bardziej niż kiedykolwiek wcześniej, prowadzimy nieustanną
wojnę z wrogiem, którego nie możemy znaleźć, i nie ma jednego kraju, który wróg nazywa domem.

Z tym nowym obywatelstwem (członkostwem w korporacji) wiązały się korzyści, ale wraz z korzyściami pojawiły się
obowiązki i odpowiedzialność całkowicie regulowane przez ustawodawcę Dystryktu Kolumbii (korporacji). Jeśli
ty i twoje dzieci jesteście osobami posiadającymi majątek określony w akcie urodzenia, zamieszkałymi
w Waszyngtonie, to jednym z twoich obowiązków może być pójście i walka w przedsięwzięciu przynoszącym zyski
(wojna) dla korporacji (Stany Zjednoczone, Inc.), której jesteś członkiem.

Nowa klasa obywateli uzyskała prawo do głosowania w "demokracji" w 1870 roku na mocy 15. poprawki. Jedyne,
co jest wymagane, to zgłoszenie chęci głosowania.

Edwardowi Mandellowi House'owi przypisuje się stworzenie bardzo szczegółowego zarysu planów zniewolenia narodu
amerykańskiego. 13. poprawka z 1865 roku otworzyła drogę do dobrowolnego poddania się niewoli poprzez przyjęcie
świadczeń oferowanych przez Stany Zjednoczone. To, czy House rzeczywiście wypowiedział te słowa, czy nie, nie ma
znaczenia, ponieważ scenariusz opisany w przypisywanym mu oświadczeniu został najwyraźniej zrealizowany.
Bankowość centralna w Stanach Zjednoczonych została wprowadzona ustawą o Rezerwie Federalnej z 1913 roku.

Możliwość zmniejszania ilości waluty w obiegu poprzez opodatkowanie została ustanowiona na mocy 16. poprawki
z 1913 roku. 17. poprawka z 1913 r. wspierała założenie, że naród amerykański dobrowolnie zgłosił chęć uczestnictwa
w demokracji Stanów Zjednoczonych. Utworzenie Amerykańskiego Stowarzyszenia Prawników (American Bar
Association) w 1913 roku umożliwiło kontrolę nad sądami.

W 1917 roku ustawodawca amerykański uchwalił ustawę o handlu z wrogiem (Trading with the Enemy Act)
oraz ustawę o nadzwyczajnych uprawnieniach wojennych (Emergency War Powers Act), które otworzyły Stanom
Zjednoczonym drogę do zawieszenia ograniczeń władzy państwowej zapisanych w Konstytucji. Nawet w czasach
pokoju każda wymyślona i stworzona sytuacja kryzysowa o charakterze społecznym, politycznym lub finansowym była
wystarczającym powodem, by urzędnicy Stanów Zjednoczonych przekroczyli swoje uprawnienia w czasie pokoju
i wprowadzili w życie wiele "ustaw", które zwiększyłyby kasę Stanów Zjednoczonych. Pamiętajmy, że każde nowe
prawo zaczyna się jako "projekt ustawy" w Izbie lub Senacie. Po jego uchwaleniu mogliby znaleźć kogoś,
kto zapłaciłby ten "rachunek". W Stanach Zjednoczonych i ich stanach zawsze ogłasza się stan wyjątkowy, ale dotyczy
on tylko ich poddanych.

W latach trzydziestych XX wieku ustawodawstwo federalne przewidywało rejestrację dzieci poprzez składanie
wniosków o wydanie aktu urodzenia, dzięki czemu pracownicy rządowi mogli otrzymać płatny urlop macierzyński.
Stany forsowały rejestrację samochodów poprzez wnioski o wydanie świadectw własności, a także rejestrację gruntów
poprzez rejestrację aktów powierniczych. Powiernictwa konstruktywne powstawały w tajemnicy, gdy każdy
z obywateli bezwiednie wchodził w demokrację Stanów Zjednoczonych, zgadzając się tym samym na poręczenie
za długi Stanów Zjednoczonych. Wielki Kryzys spowodował, że ludzie odwrócili uwagę od tego, co robił rząd.
Program ubezpieczeń społecznych został wprowadzony wraz z wieloma innymi programami Stanów Zjednoczonych,
które zachęcały Amerykanów do dobrowolnego zgłoszenia się na ochotnika w roli poręczycieli nowej zarejestrowanej
własności Stanów Zjednoczonych i umów adhezyjnych zawieranych przez nowe podmioty amerykańskie.

W 1933 roku plan był już na dobrej drodze. Masowa rejestracja własności przez agencje Stanów Zjednoczonych, w tym
pododdziały stanu _______, zapewniła, że Stany Zjednoczone i ich urzędnicy staną się bogaci ponad ich najśmielsze
oczekiwania, zgodnie z przewidywaniami Mendall House'a. Wszystko to odbywało się bez ujawnienia istotnych
faktów, które towarzyszyły każdemu wnioskowi o rejestrację, tzn. podstępnie. Oszustwo to było wystarczającym
powodem, aby oskarżyć wszystkich urzędników Stanów Zjednoczonych o zdradę stanu, chyba że istniałby środek
prawny, który pozwoliłby ludziom odzyskać ich własność i uzyskać odszkodowanie za szkody poniesione w wyniku
oszustwa.

Jeśli środek zaradczy był dostępny, a obywatele z niego nie skorzystali, nie można było oskarżyć ich o oszustwo -
nawet w sądzie powszechnym. Stany Zjednoczone musiały jedynie dostarczyć środek zaradczy. Nie musiały go
wyjaśniać ani nawet informować obywateli, gdzie można go znaleźć. Adwokaci nie musieli być nawet pouczani
o środkach zaradczych. To dawało im wiarygodną możliwość zaprzeczania, gdy ludzie mieli trudności ze zrozumieniem
nowych praw. Prawodawcy nie musieli mieć wyjaśnionych zawiłych szczegółów prawa dotyczących projektów ustaw,
które uchwalali. To dawało im wiarygodną możliwość zaprzeczania. Jeśli lud nie wykorzystał swojego środka
zaradczego, Stany Zjednoczone za każdym razem wychodziły z tego zwycięsko. Jeśli ludność odkryła swój środek
zaradczy, Stany Zjednoczone musiały go honorować i wydać zarejestrowaną własność z powrotem ludowi, ale tylko
wtedy, gdy ludność wiedziała, że ma środek zaradczy, i tylko wtedy, gdy zażądała go w odpowiedni sposób. To był
świetny plan.

Dzięki wiarygodnej możliwości zaprzeczania, nawet jeśli ludzie wiedzieli, że mają prawo do odszkodowania, i dążyli
do jego uzyskania, adwokaci, sędziowie i prawodawcy mogli zachowywać się tak, jakby nie rozumieli roszczeń ludzi.
Wymóg, by w szkołach publicznych nauczano wiedzy o społeczeństwie, rządzie i historii z zatwierdzonych,
poprawnych politycznie podręczników, również gwarantował, że lud przez długi czas nie znajdzie środka zaradczego.
Uchwalanie nowych praw stanowych i federalnych, które zdawały się podporządkowywać lud regułom i przepisom,
dodawało kolejny poziom ochrony przed znalezieniem przez lud lekarstwa. Media publiczne były tak kształtowane,
by dzień po dniu podawały wiadomości poprawne politycznie, choć merytorycznie niepoprawne, aż do momentu,
gdy niewielu ludzi w ogóle pomyślało, że może istnieć jakieś dostępne dla nich lekarstwo. Ludzie mogli być
pozbawieni swoich pieniędzy i czasu na szukanie środków zaradczych na tyle długo, że rozwiązania przepadły
na kartach milionów książek w wielkich bibliotekach prawniczych w całym kraju. Tak wielu ludzi wie,
że coś jest nie w porządku, skoro prawa są sprzeczne z "faktami" nauczanymi w szkołach. Jak naród amerykański może
być wolny, a jednocześnie podlegać kaprysom rządu? Kto by pomyślał, że ludzie będą na tyle zaradni, by znaleźć
rozwiązanie tego problemu? Ale tak się stało!

W 1933 roku Stany Zjednoczone wprowadziły swoją polisę ubezpieczeniową, wydając House Joint Resolution 192
i zapisując ją w rejestrze kongresowym. Nie wymagano ogłoszenia jej w Rejestrze Federalnym. Rozporządzenie
wykonawcze wydane 5 kwietnia 1933 roku utorowało drogę do wycofania złota ze Stanów Zjednoczonych. W dniu
23 maja 1933 roku reprezentant Stanów Zjednoczonych Louis T. McFadden wniósł formalne oskarżenia przeciwko
Radzie Gubernatorów Systemu Banków Rezerwy Federalnej, Kontrolerowi Waluty i Sekretarzowi Skarbu Stanów
Zjednoczonych (Congressional Record 23 maja 1933, s. 4055-4058). Ustawa HJR 192 została uchwalona 3 czerwca
1933 roku. Pan McFadden stwierdził 10 czerwca 1933 roku: "Panie przewodniczący, mamy w tym kraju jedną
z najbardziej skorumpowanych instytucji, jakie kiedykolwiek znał świat. Mam tu na myśli Zarząd Rezerwy Federalnej
i Banki Rezerwy Federalnej...". HJR 192 to polisa ubezpieczeniowa, która chroni ustawodawców przed skazaniem
za oszustwa i zdradę narodu amerykańskiego. Chroni ona również naród amerykański przed szkodami spowodowanymi
działaniami Stanów Zjednoczonych.

HJR 192 stanowiła, że "ten, kto ma złoto, płaci rachunki". Znosiła wymóg, by poddani i pracownicy Stanów
Zjednoczonych spłacali swoje długi złotem. W rzeczywistości zabraniała umieszczania we wszystkich kolejnych
kontraktach klauzuli, która wymagałaby płatności w złocie. Anulowała również klauzule zawarte w każdej umowie
zawartej przed 5 czerwca 1933 roku, które wymagały spłaty zobowiązań w złocie - z mocą wsteczną. Przewidywała,
że podmioty i pracownicy Stanów Zjednoczonych mogą używać dowolnego rodzaju monet i walut w celu spłaty długu
publicznego, o ile są one używane w normalnym toku działalności gospodarczej w Stanach Zjednoczonych.
Przez pewien czas walutą używaną do regulowania długów były banknoty Stanów Zjednoczonych, ale później Rezerwa
Federalna i Stany Zjednoczone zapewniły nowy środek wymiany w postaci papierowych banknotów i instrumentów
dłużnych, które mogły być przekazywane wierzycielom dłużnika w celu spłacenia jego długów. Tę samą walutę
możemy wykorzystać do spłacenia długów publicznych.

W latach pięćdziesiątych XX wieku przedstawiono państwom jednolity kodeks handlowy, który miał ujednolicić
ogólnie przyjęte procedury postępowania z nowym systemem prawnym, polegającym na traktowaniu fikcji handlowych
tak, jakby były prawdziwe. Instrumenty zabezpieczające zastąpiły substancję jako zabezpieczenie długów. Instrumenty
zabezpieczające mogły być wspierane przez umowy domniemane. Zamiast pieniędzy można było używać instrumentów
dłużnych z zabezpieczeniem i zgodnymi stronami. Pieniądz i potrzeba pieniądza znikały, trzeba było więc stworzyć
jednolity system prawny, który pozwoliłby sądom utrzymać w mocy instrumenty zabezpieczające, które opierały się
na fikcji handlowej jako podstawie do wymuszenia zapłaty lub wykonania. Wszystko to udało się osiągnąć do połowy
lat sześćdziesiątych.
Kodeks handlowy to po prostu kodyfikacja przyjętych i wymaganych procedur, których muszą przestrzegać wszystkie
osoby zaangażowane w działalność handlową. Podstawowe zasady handlu zostały ustalone tysiące lat temu,
ale z biegiem lat były udoskonalane, w miarę jak handel stawał się coraz bardziej wyrafinowany. W latach trzydziestych
XX wieku odwieczne zasady handlu przeszły od treści do formy. Domniemania stały się ważną częścią prawa.
Bez nadania domniemaniu pewnej mocy, nowy kierunek w egzekwowaniu roszczeń handlowych nie mógł być
wspierany przez sądy. Gdyby od powodów wymagano, by przedstawiali swoje roszczenia za każdym razem,
gdy próbują wyegzekwować od ludzi pieniądze lub czas, rzadko odnosiliby sukcesy. Zasady wyrażone w kodeksie
łączyły sposoby radzenia sobie z merytoryczną działalnością handlową ze sposobami radzenia sobie z domniemaną
działalnością handlową. Zasady te działają tak samo dobrze na ludzi, jak i na oszustów. Zasady nie respektują osób.

Ci, którzy nakłonili ludzi do zarejestrowania swojej własności w Stanach Zjednoczonych i ich pododdziałach, dzięki
tym rejestracjom uzyskali kontrolę nad substancjami należącymi do ludzi. Stany Zjednoczone stały się posiadaczem
tytułów własności do wielu rzeczy. Definicja "własności" to interes, jaki ktoś ma w jakiejś rzeczy. Rzecz jest głównym
elementem. Własność to udział w rzeczy. Zyski (odsetki) uzyskane z cudzej własności należą do właściciela rzeczy.
Oszuści skorzystali, zastawiając zarejestrowaną własność na rynkach handlowych, ale zyski nie należą do oszustów;
zyski należą do właścicieli rzeczy. To zawsze są ludzie. Korporacja pokazuje jedynie własność papieru - tytuły
własności do rzeczy. Substancja nie może pojawić się w fikcji. (Obejrzyj film "Bohater ostatniej akcji" i zobacz, jakie
zamieszanie powstaje, gdy próbuje się mieszać treść z fikcją). Czasami fikcja wygląda bardzo podobnie do substancji,
ale fikcja nigdy nie może stać się substancją. To jest niemożliwe.

Istnieją w istocie dwa problemy. Pierwsza kwestia, która stwarza domniemanie istnienia konstruktywnego zaufania,
dotyczy tego, że całe złoto zostało odebrane ludziom na mocy prawa przez Franklina Roosevelta. Kiedy ludzie
nie otrzymali pełnej i odpowiedniej zapłaty za oddane złoto, powstał konstruktywny trust, w którym strona, która
otrzymała złoto, czyli amerykańska "korporacja", miała teraz obowiązek spłacać długi ludzi, ponieważ ludzie nie mieli
już żadnych "pieniędzy", którymi mogliby spłacić dług. Ich złoto, czyli "substancja", zostało wymienione
na niewymienialne banknoty Rezerwy Federalnej. Od tego momentu orzecznictwo mówiło, że "nikt nie mógł już
spłacać długu, ale mógł jedynie zwolnić się z długu. Z chwilą zwolnienia z długu przez wydanie banknotów Rezerwy
Federalnej charakter długu uległ zmianie i nie jest on już "ściągalny", ale dług nadal istnieje".

Na przykład załóżmy, że byłem winien Janowi dwa dolary. Nie miałem żadnych realnych pieniędzy, aby zapłacić
Janowi te dwa dolary, które byłem mu winien. Zapytałem więc Jana, czy zgodziłby się, abym dał mu skrypt dłużny
na te dwa dolary. Ponieważ John zgodził się przyjąć mój IOU, nie może już próbować ściągnąć ode mnie pierwotnego
długu w wysokości dwóch dolarów, ponieważ "uwolniłem się" od tego długu. W sumie jednak w księdze rachunkowej
mam cztery dolary długu - pierwotne dwa dolary długu, który nigdy nie został spłacony, plus dwudolarowy IOU,
który jest kolejnym długiem, i teraz mam w sumie cztery dolary długu. Kiedy zrozumiemy, że w nowym systemie
waluty fiat, w którym jedynym sposobem na wprowadzenie do obiegu nowych pieniędzy jest pożyczenie ich
od międzynarodowych bankierów za pośrednictwem Systemu Rezerwy Federalnej (który jest niewolą dla ludzi), co jest
niczym innym jak zaciąganiem długu w celu jego spłacenia, okaże się, że system ten jest stale rosnącym systemem
niewoli, z którego z matematycznego punktu widzenia nie da się uciec, chyba że posiada się wiedzę.

Zyski ze wszystkich zarejestrowanych rzeczy musiały być oddane w konstruktywny zarząd powierniczy na rzecz
właścicieli. Zakłada się, że jeśli zyski byłyby przekazywane do ogólnego funduszu Stanów Zjednoczonych,
a nie do funduszy powierniczych na rzecz właścicieli, system ten stanowiłby oszustwo. Zyski każdego właściciela nie
mogły być mieszane (naruszenie obowiązku powierniczego). Jeśli właściciel nie wykorzystał przysługującego mu
środka zaradczego (fikcyjnych kredytów przechowywanych na konstruktywnym rachunku powierniczym, w funduszu
lub księdze finansowej), aby skorzystać z zysków, nie byłoby to winą oszustów. Jeśli właściciel nie poznał prawa,
które otworzyłoby mu drogę do skorzystania z przysługującego mu środka zaradczego, nie byłaby to wina oszustów.
Właściciel jest odpowiedzialny za poznanie prawa tak, aby zrozumiał, że zyski z jego rzeczy są dostępne dla niego
w celu spłacenia długów lub opłat wniesionych przeciwko jego osobie publicznej przez Stany Zjednoczone.

Jeśli Stany Zjednoczone mają "złoto", to Stany Zjednoczone płacą rachunki (z rachunku powierniczego, funduszu
lub księgi finansowej). Definicja "funduszu" to pieniądze odłożone na spłatę długu. Fundusz służy do spłacania długów
publicznych przypisanych podmiotom amerykańskim, ale w ostatecznym rozrachunku z powrotem do stron,
które się na to zgodziły - narodu amerykańskiego. Dług narodowy" jest należny właścicielom zarejestrowanych rzeczy -
narodowi amerykańskiemu, a także innym wierzycielom. Jest to jasno określone w artykule 46App USC 748, w którym
Sekretarz Skarbu jest upoważniony do płacenia wyroków i roszczeń wobec wszystkich statków amerykańskich, tj. fikcji
prawnej stworzonej przez akt urodzenia.

Jeśli Stany Zjednoczone są winne dług właścicielowi rzeczy, a właściciel jest domniemany (na mocy prawa),
że ma dług publiczny wobec Stanów Zjednoczonych, logicznym rozwiązaniem jest zwrócenie się do Stanów
Zjednoczonych o spłatę tego długu publicznego z funduszu powierniczego. Jest to kwintesencja koncepcji stojącej
za UCC 1 oraz wykorzystania potrącenia i zwolnienia z długu w celu wyzerowania roszczeń wobec fikcji prawnej
lub "strawmana". Sposób, w jaki Stany Zjednoczone chcą obejść konieczność spłacania długów publicznych
za obywateli, polega na twierdzeniu, że właściciel nie może być właścicielem, jeśli zgodził się być stroną akceptującą
osobę dłużnika. Jeśli ludzie są rzeczywiście mocodawcami, to wiedzą, jak załatwiać swoje sprawy finansowe
i polityczne, chyba że nigdy się tego nie nauczyli. Jeśli właściciel przez swoje działania, z niewiedzy, przyznaje,
że jest stroną dostosowującą, to znaczy, że przyjął na siebie zobowiązania dłużnika, nie otrzymując w zamian
wynagrodzenia. I tu znów pojawia się fikcja. Właściciel rzeczy nie musi świadomie zgadzać się na bycie stroną
przejmującą zobowiązania osoby będącej dłużnikiem; musi jedynie zachowywać się tak, jakby się zgodził. Jest to
łatwe, jeśli ma do wyboru pójście do więzienia lub podpisanie umowy za dłużnika. Domniemanie, że jest on stroną
akceptującą, jest wystarczająco silne, aby sądy mogły uznać, że właściciel rzeczy jest zobowiązany do zapłaty podatku
od rzeczy, którą faktycznie posiada.

Dłużnicy mogą korzystać z pewnych rzeczy, ale rzeczy te należą do wierzycieli. Wierzyciel jest panem. Dłużnik jest
sługą. Jednolity Kodeks Handlowy bardzo szczegółowo określa obowiązki i zakres odpowiedzialności dłużnika. Jeśli
właściciel rzeczy jest uważany za dłużnika z powodu wcześniejszych zeznań i umów adhezyjnych, trudno mu będzie
przekonać Stany Zjednoczone, że mają obowiązek spłacić za niego długi publiczne. Co więcej, w sądach pracują lojalni
sędziowie, którzy wyszukują każdy błąd, jaki naród popełni, próbując skorzystać z przysługujących mu środków
zaradczych.

Istnieje bardzo potężne narzędzie, którego obywatele mogą użyć, aby dotrzeć do prawdziwych problemów,
kiedy znajdą się w obliczu siły domniemania. Prawo przewiduje, że każda ze stron postępowania przed sądem
admiralicji może sprzeciwić się zadawaniu pytań. W takim przypadku należy podać sędziemu powód sprzeciwu,
w przeciwnym razie sędzia unieważni sprzeciw. Powód, który należy podać, to: "Ta linia przesłuchania zakłada fakty,
których nie ma w materiale dowodowym".

Możesz zażądać, aby dowody na twierdzenia powoda zostały włączone do materiału dowodowego. Jeśli sędzia odrzuci
tę fundamentalną, podstawową, podstawową, konieczną zasadę ustalania jurysdykcji i prawa do wniesienia oskarżenia,
w postępowaniu popełniono poważny błąd proceduralny. Przyznanie jurysdykcji in personam w celu dotarcia do sedna
sprawy jest znacznie lepsze niż argumentowanie: "Nie jestem tą osobą".

Właściciel rzeczy, po zapoznaniu się z prawem i odkryciu, kim jest w stosunku do Stanów Zjednoczonych, może złożyć
oświadczenie finansowe UCC i umowę zabezpieczającą, rejestrując swój udział w sztucznym podmiocie (OSOBIE),
który Stany Zjednoczone stworzyły po tym, jak mama i tata wystąpili o akt urodzenia. Był to akt matki,
która zarejestrowała swoją własność biologiczną, swoje dziecko (substancję), w Stanie _______. Stany Zjednoczone
posiadają papierowy tytuł własności (formę), a nie substancję (dziecko). Do czasu złożenia Oświadczenia Finansowego
Stany Zjednoczone są posiadaczem tytułu prawnego do sztucznej jednostki. Jego nazwa jest pisana wielkimi literami -
JOHN HENRY DOE. Kiedy John Henry Doe złoży oświadczenie finansowe poparte umową o zabezpieczeniu
podpisaną przez sztuczną jednostkę (JOHN) i właściciela (John), staje się on posiadaczem tytułu prawnego do JOHN
we właściwym czasie. Przepisy UCC i państwowego prawa handlowego bardzo szczegółowo określają skutki
zabezpieczenia rejestrowego. Ma ono pierwszeństwo przed większością innych roszczeń (tylko roszczeń) do tej samej
rzeczy. Dowód, którego brakuje w sądzie, to zarejestrowane roszczenie do danej osoby (JOHN).

Właściciel musi również powiadomić Sekretarza Skarbu, że zamierza w przyszłości samodzielnie prowadzić swoje
sprawy. Może złożyć u Sekretarza weksel, w którym wymieni zaakceptowany za wartość Akt urodzenia i numery
ubezpieczenia społecznego swojej osoby na zwrot wszystkich domniemanych opłat wniesionych przeciwko niej
od czasu wydania Aktu urodzenia.

Właściciel rzeczy zarejestrowanych, który poznał prawo i swoje prawa, złożył oświadczenie finansowe, umowę
o ustanowieniu zabezpieczenia i weksel oraz zastrzegł numery kont bezgotówkowych, może wystawić dokument,
w którym wskaże swój numer rejestracyjny UCC, zarejestrowany numer Rezerwy Federalnej, nazwę strony publicznej
obciążającej jego osobę oraz kwotę długu, który ma być spłacony.

Pomyśl o całej tej transakcji w odniesieniu do wyczerpanej baterii. Bateria reprezentuje twoją osobę publiczną (JOHN),
która jest martwym bytem mogącym funkcjonować w ramach publicznej kukurydzy fikcji, przekazując ci korzyści
z życia publicznego do życia prywatnego, jeśli jest naładowana. Nie możesz wejść do sfery publicznej,
ponieważ nie jesteś fikcją. JOHN nie ma mocy, dopóki nie zostanie naładowany jakąś energią. Energia ta pochodzi
z zawiadomienia o zaległościach w płatnościach IRS, wyroku sądowego, rachunku za kartę kredytową, rachunku
za usługi komunalne, mandatu drogowego lub innego instrumentu, na którym widnieje kwota w dolarach ($) i nazwisko
JOHN jako domniemanego dłużnika. Rachunek jest energią. Obciąża on martwego JOHNA. Możesz teraz zwolnić
JOHNA z długu i przywrócić zerowe saldo na koncie JOHNA u strony obciążającej. Ty, jako strona zabezpieczona
na majątku, który JOHN oddał Ci w zastaw jako zabezpieczenie długu, jaki jest winien JOHN, możesz teraz zwolnić
JOHN'a za pomocą zbywalnego instrumentu na taką samą kwotę w dolarach ($), jak instrument obciążający. Podmiot
obciążający, który otrzyma twój przedmiot niepieniężny, może (1) przetworzyć go przez departament Stanów
Zjednoczonych, (2) przekazać go osobie trzeciej, (3) zatrzymać go w celu zwiększenia płynności.
Jeśli jako właściciel rzeczy zarejestrowałeś ją w Stanach Zjednoczonych lub jednym z ich pododdziałów, pozwoliłeś
Stanom Zjednoczonym na posiadanie tytułu prawnego do rzeczy na podstawie wprowadzenia w błąd i nieujawnienia
istotnych faktów w momencie rejestracji. Prawdopodobnie zachowałeś posiadanie rzeczy. Stany Zjednoczone
zainwestowały w tytuł prawny i osiągnęły zysk. Jeśli nie upoważniłeś specjalnie Stanów Zjednoczonych
i ich przedstawicieli do zainwestowania w tytuł prawny, zyski z tego tytułu należą do Ciebie, ponieważ jako właściciel
pozostajesz posiadaczem tytułu prawnego. Zgodnie z prawem wszystkie zyski z inwestowania tytułów prawnych
do wszystkich zarejestrowanych rzeczy muszą trafić do funduszu na Twoją korzyść. Gdyby nie przekazano zysków
do jakiegoś funduszu powierniczego, byłoby to oszustwo.

Uzyskiwanie tytułów własności poprzez to, co promuje się jako obowiązkową rejestrację, jest oszustwem, czystym
i prostym. Jeśli scenariusz opisany w książce Mandell House jest obecnie w pełni realizowany w Stanach
Zjednoczonych (a jest), to urzędnicy Stanów Zjednoczonych mogliby zostać oskarżeni i skazani za zdradę stanu, gdyby
nie zapewnili środków zaradczych - co uczynili: House Joint Resolution 192 z 5 czerwca 1933 roku. Jest to ich polisa
ubezpieczeniowa, która zapewnia, że nie zostaną skazani za zdradę. Nie oznacza to, że nie można ich oskarżyć
o zdradę, ale sądy odrzucają pozew z powodu braku uzasadnienia roszczenia, na podstawie którego można by przyznać
zadośćuczynienie. Ponieważ istnieje środek odwoławczy poza sądem, nie można postawić zarzutu zdrady.

W przeszłości problem z próbami spłacenia długu publicznego za pomocą instrumentów, których nie można było
zrealizować w banku na rogu, polegał na tym, że instrumenty te nie przechodziły przez System Rezerwy Federalnej,
który jest liczarką długu publicznego, za pośrednictwem Urzędu Skarbowego. Dług ten należy się przede wszystkim
ludziom, którzy są prawowitymi właścicielami wszystkich dóbr materialnych tego kraju. Jeśli próbujesz spłacić dług
publiczny za pomocą instrumentu spłat i nie kierujesz go przez Rezerwę Federalną, wydaje się, że otrzymujesz
świadczenie od Stanów Zjednoczonych, nie wymieniając go na coś wartościowego. Jest to technicznie niepoprawne,
ponieważ masz prawo do zwrotu pieniędzy, niezależnie od tego, czy przeznaczysz je na spłatę długu, który Stany
Zjednoczone są Ci winne, czy nie. Ty jesteś substancją, a Stany Zjednoczone fikcją.

Mówiąc wprost, żyjący mężczyźni i kobiety spłacili cały ten de facto wymysł, tracąc ziemię w 1865 roku, przekazując
cały majątek korporacji federalnej Stanów Zjednoczonych i podporządkowując sobie prawa wolnych posiadaczy
w 1933 roku. Ta ogromna pula kredytów jest wykorzystywana do finansowania produkcji wszystkich dóbr i usług.
Dlatego prawidłowym modelem ekonomicznym dla zwykłego zakupu detalicznego byłaby wizyta w sklepie
i potrącenie wartości zarekwirowanych towarów z naszego kredytu. Ponieważ jednak nie działa to w ten sposób,
ponieważ żyjący mężczyźni i kobiety są zmuszeni "płacić" za dobra i usługi, które już sfinansowali, domagamy się
zwrotu "zapłaty". Faktura lub rachunek, który nam podano, jest fikcyjną wartością przypisaną do kwoty naszego
kredytu, który został wykorzystany do wyprodukowania towaru lub usługi. Ponieważ "U.S. Inc." nie zapłaciła nic
za zysk i obciąża nas kwotą faktury, ta kwota faktury zawiera Pierwotny Rabat Emisyjny - kwotę, którą uzyska, gdy im
"zapłacimy", pomniejszoną o koszt kredytu wykorzystanego do wytworzenia towaru lub usługi (który wynosił
0,00 USD).

W sytuacjach bankowych zwracamy się do licencjonowanego kredytobiorcy (banku) z prośbą o odkupienie naszych
własnych dóbr - na przykład domu lub samochodu. Ponieważ bank twierdzi, że "pożycza" nam jakąś wartość,
a my dostarczyliśmy całą tę wartość, kiedy nasze pieniądze zostały skonfiskowane podstępem w 1933 roku, w efekcie
bank pobiera od nas opłatę za dostęp do naszego własnego kredytu. Tak więc jesteśmy poszkodowani dwukrotnie –
przy zakupie samochodu i przy płaceniu bankowi podatku (lichwy). Skoro więc inwestycja banku wynosiła 0,00 USD,
a jego wartość jest równa kapitałowi i odsetkom od kredytu, to dyskonto z tytułu emisji pierwotnej jest równe wartości
nominalnej kontraktu powiększonej o wszelkie dokonane płatności.

Kiedy udzielasz kredytu bankrutującym Stanom Zjednoczonym, one pożyczają go od Ciebie i są Ci winne zwrot
kapitału wraz z odsetkami. Aby dokonać tej wymiany, musisz zgłosić każde otrzymane wezwanie do zapłaty do Urzędu
Skarbowego, który z kolei skoryguje księgi rachunkowe zgodnie z tym, która korporacja korzystała z Twojego kredytu.

O to właśnie chodzi w formularzu 1040 oraz w formularzach 1099OID. Zgłaszając prezentację na formularzu 1099OID,
informujesz urząd skarbowy, komu zapłaciłeś podatki lub komu udzieliłeś kredytu. A nie zawsze wiadomo, kto to był,
ponieważ nie wiadomo, ile z tych kredytów zostało wydanych na utwardzenie dróg w hrabstwie, budowę szkół,
finansowanie Wal-Martu czy cokolwiek innego.

Formularz 1099OID umożliwia powrót pieniędzy do ich źródła - Ciebie.