Engleski jezik

Nikola Dolovac MST-I2

Homework II

Razlika između unutrašnjeg i spoljašnjeg disanja

Glavna razlika - unutrašnje disanje naspram spoljašnjeg disanja

Tokom razmene gasova, kiseonik i ugljen-dioksid difundiraju i izlaze iz krvi pluća i tkiva koja
metabolišu. Kiseonik se koristi u ćelijskom disanju, proizvodi metabolička energija radi vršenja
ćelijskih funkcija. Tokom ćelijskog disanja, ugljenik-dioksid se proizvodi kao otpad. Razmena
gasova se javlja na respiratornoj membrani u plućima i u metabolizmu tkiva poput skeletnih
mišića. Glavna razlika između unutrašnjeg disanje i spoljno disanje je da se unutrašnje disanje
odnosi na razmenu gasova preko respiratorne membrane u tkivima koja metabolišu, dok se
spoljno disanje odnosi do razmene gasova preko respiratorne membrane pluća.

Šta je unutrašnje disanje?

Razmena gasova između krvi i tkiva koje se metaboliše naziva se unutrašnjim disanjem.
Tkivima poput skeletnih mišića potreban je kiseonik da bi se izvršilo ćelijsko disanje kojim ćelije
proizvode energiju u obliku ATP sagorevanjem hrane, uglavnom glukoze. ATP je navikao na
pogoniti ćelijske funkcije. Ćelijsko disanje se javlja u mitohondrijima. Ugljen-dioksid je nastaje
kao otpad tokom ćelijskog disanja. Dakle, ćelije metabolizma u tkivu imaju visoku potreba za
kiseonikom dok se ugljendioksid uklanja iz ćelija. Odnosno delimično pritisak kiseonika je nizak,
a ugljendioksida visok u tkivu. Ali u krvi parcijalni pritisak kiseonika je visok, a ugljendioksida
nizak. Zbog toga kiseonik difundira iz krvi u tkivo, dok se ugljen-dioksid iz tkiva difundira u krv.
Parcijalni pritisak kiseonika (PO) je 100 mmHg, a u ćelijama tkiva je 40 mmHg. Razmena
kiseonika se nastavlja sve dok se ne postigne ravnoteža sa obe strane respiratornog sistema
membrana u tkivu. Stoga konačni PO u krvi postaje 40 mmHg. Plin razmena se javlja u krvi.

Šta je spoljašnje disanje?

Razmena gasova u plućima naziva se spoljno disanje. Jedna strana respiratornog membrana,
alveolarni vazduh se nalazi izvan tela. Krv osiromašena kiseonikom, koja je transportovan iz
metabolizirajućih tkiva, teče kroz plućne kapilare gde je kiseonik difunduje iz alveolarnog
vazduha u krv. Ugljen-dioksid iz krvi difundira u alveolarni vazduh. Parcijalni pritisak kiseonika
(PO) u krvi raste do 100 mmHg. Parcijalni pritisak ugljen-dioksida (PCO) u krvi je 45 mmHg, dok
pritisak alveolarnog vazduha je 40 mmHg. Zbog toga se razmena ugljen-dioksida javlja iz krvi u
alveolarnu vazduh. Obe razmene kiseonika i ugljen-dioksida se dešavaju sve dok ne dođe do
ravnoteže svakog gasa uspostavljen. Konačni PO je 100 mmHg, a PCO je 40 mmHg u krvi koja
napušta pluća. Dakle, krv koja napušta pluća naziva se krv bogata kiseonikom. Ova bogata
kiseonikom krv teče do metabolizirajućih tkiva, odgovarajući na njihove visoke zahteve za
kiseonikom. Oboje kiseonik i ugljen-dioksid se transportuju kroz krv vezujući se za hemoglobin,
koji nalazi se u crvenim krvnim zrncima. Deo ugljen-dioksida se prenosi rastvaranjem u plazmi
takođe.

Razlika između unutrašnjeg i spoljašnjeg disanja

Unutrašnje i spoljašnje disanje su dva procesa u kojima se vrši razmena kiseonika i ugljenika
javljaju se dioksid. Unutrašnje disanje se javlja u respiratornoj membrani metabolizma tkiva.
Unutar mitohondrija se javlja ćelijsko disanje koje proizvodi energiju u obliku ATP. Za ćelijsko
disanje potreban je kiseonik, a ugljen-dioksid se stvara kao otpad. Tako da bi se održavati
ćelijske procese u uravnoteženom stanju, neprekidni protok kiseonika treba da bude održava
krvlju. Kiseonik se obezbeđuje unutrašnjim disanjem krvi u tkiva. Krv osiromašena kiseonikom
transportuje se u pluća, gde se odvija spoljašnje disanje. Kiseonik difunduje iz alveolarnog
vazduha u krv. Glavna razlika između unutrašnjeg disanja a spoljno disanje je u smeru razmene
gasova i na mestu gde je svaki od odvijaju se procesi.