D.

Molahkeun Paguneman
leu di handap aya paguneman séjén. Ayeuna hidep ngelompok genepan-genepan. Tuluy
polahkeun ieu paguneman téh!

Pohoan

Wayah kieu Wandi masih kénéh ulin di buruan jeung babaturanana.

Padahal geus burit.
Beni: Din, urang ucing sumput, yu? Udin : Hayu, lah. Siapa takut.
Wandi : Enya, yu. Wandi milu ngajawab.
Néng Uni: "Enya jung kaituh, Udin! Gawé téh ngan ngaheureuyan bae"
Udin: "Tenang ajah haniiiyy...nanti lanjut lagi yah..."
Néng Uni: "Hih!!! Udin mah cunihin."
Béni : "Hahahaha...Si Éta mah angger ari geus ngaheureuyan Néng Uni téh."
Udin:"Soookkk...atuh!!!"
Béni : "Sok!"
Wandi : "Cing...ciripit tulang bajing kacapiiiit" "Duaan eung nu kacapitna, balikan deui."
Udin: "Cing...ciripit tulang bajing ka capit.....hahaha Si Udin uciiinnng...eung."

Barudak kontan baruriak lalumpatan, nyarumput pabuni-buni. Atuh Udin ngitung bari
meureumkeun panonna. Sanggeus bérés ngitungna, Udin néangan barudak anu nyarumput
téa.jeung nu séjénna mah encan. Nu geus kapanggih téh karék saurang nyaéta Béni. Ari Wandi

Beni : Enggeusan wé ahhh...

Udin : Naha? Pan can kapanggih kabéh?
Béni : Lah...geus biasa Wawan jeung Abdul mah.
Udin: Biasa kumaha, kitu?
Béni : Pan kamari gé, ditétéangan ka mamana, ari pék téh Wawan jeung Abdul mah keur anteng
wé nyoo anak ucing. Ditanyatéh kalah sareuri.
Uu : Beu! Horéng kitu Nunu jeung Abdul téh?"
Béni : Matak, yu ah...urang balik wé, can mandi deuih, sieun dicarékan deui ku Si Bapa.
Saréréa bubar. Nepi ka imahna, Udin tepung jeung bapana.
Udin: Keur naon, Pa?
Bapa : Keur ngoméan stop kontak, ruksak. Geus kudu meuli deui jigana mah....
Indung Udin : Suujaang....geura ibak
Udin : Muhun, Mah. Geuning kamar téh poék, Mah? : Hurungkeun wé atuh, naon héséna!!!

kerenyed!!! Awak Udin kontan nagegeter.Barang cét,

Udin : Bapp...aaahhh...Si Bapa mah.... Udin tibang calawak. Teu bisa ngagorowok. Tungtungna
ngedeprek leuleus. Udin pohoeun yén stop kontakna keur dioméan ku bapana.

Aaahh....dasar pohoan...