Professional Documents
Culture Documents
တက္ကသိုလ်ဘုန်းနိုင် သူငယ်ချင်းဟုဘဲဆက်၍ခေါ်မည်ခိုင် PDF
တက္ကသိုလ်ဘုန်းနိုင် သူငယ်ချင်းဟုဘဲဆက်၍ခေါ်မည်ခိုင် PDF
ခိုင်
တကသိုလ်ဘုန်းိုင်
စကားသစာ မှန်ေသာခါဝယ်
ဩဇာေလးနက် ေပဆီတက်၍
ွယ်ြမက်သစ်ပင် ေဆးဖက်ဝင်၏။
ရှင်မဟာသီလဝံသ
သစာ
ငါ ့စာဖတ်၍၊
မြမတ်တုင
ိ ်ေစ မံးေစသား၊
ပျင်းေြပှစ်ခိက် ေတွးဖွယ်ထုက
ိ ်ရာ၊
တစ်ပိုဒ်တစ်ေလ ေတွြငားေပမူ၊
စာေပေကျးကန် ငါ ့ဝတ်ပွန်ပီ၊
ငါအမွန်အြမတ် ငါအတတ်ဟ၊ု
စာဖတ်သူေပ ေခါင်းကိုေကျာ်၍၊
ငါေသာ်ဆရာ မလုပ်ပါတည်း ။ ။
တကသိုလ်ဘုန်းိုင်
ပထမဆံုးအကိမ် စဆံုး ပံုှိပ်ြခင်းအတွက် စာေရးသူ ၏ အမှာစာ
ေမတာရည်လျက်
တကသိုလ်ဘုန်းိုင် ၂၁ . ၇ . ၆၄
မာတိကာ
အပိုင်း တစ်
၁။ ဘဝတစ်လာ
၂။ သမုဒယ အုဏ်ဦး
၃။ သစ်ရက်လက်ေဆာင်
၄။ သူငယ်ချင်း ခိုင် ..
၅။ ခိုင်ှင့်လည်း ေကျာင်းေနစဉ်
၆။ ပံပ
ု မာ တင်ြပသည်
၇။ ဒုတယ
ိ လူတစ်ေယာက်
၈။ ညီအစ်ကိုှင့် ညီအစ်မများ
အပိုင်း ှစ်
ခိုင်လံုးရယ် ေမး
၁၀။ တစ်ေရးေမှာင်သူ
၁၃။ မုန်တုင
ိ ်းရိပ်ဆင်
စန်းလေငွ မှန်ရစ်ေတာ့ေလး
၁၆။ သည်ေသာင်ယံဝယ်
၁၇။ ကယ်မေကွေသာည
၁၈။ လွမ်းရစ်ေလဦး
အပိုင်း ေလး
ချစ်ြခင်းငယ် ဘယ်မပိင်
၁၉။ အိပ်မက်ပမာလည်
၂၁။ နစ်ရသူတစ်ဦး
၂၂။ ေမတာေတးရှင်
၂၃။ သူတစ်ေယာက်မာှ
၂၄။ မုန်းသည်ဆုေ
ိ သာ ေန
၂၆။ တစ်ေယာက်တစ်ေြမ
၃၀။ တစ်ြပည်စံ ဘဝ
၃၁။ ပိင်ငိုချင်စမ်းပါဘိေလး
အပိုင်း ေြခာက်
သူငယ်ချင်းလိုပဲ ဆက်၍ေခမည် ... ခိုင်
၃၅။ လွမ်းေစတီဦး
လုလင့်ဘာသာ
ပျဌာဆန်းဆို လွမ်းလိုလိုှင့်
ရှင်အဂသမာဓိ
အပိုင်း တစ်
( ၁ ) ဘဝတစ်လာ
”ချစ်ရိပ်ပင
ွ ့် ကို
လုလင် ဘာသာ
ပျငှာဆန်းဆို
လွမ်းလိုလိုှင့်
သံချိြမြမ
စာေပ၊ ကဗျာ၊ လကာကို ြမတ်ုးိ ရေကာင်းမှန်း ... သိစ။ စာေပ၊ ကဗျာ၊ လကာကို ြမတ်ုးိ ရ ေကာင်းမှန်း သိ
ေသာ်လည်း စာေပ၊ လကာ၊ ကဗျာဆိုသည်မာှ သမုဒယသစာ အရင်းတည်၍ ဒုကသစာ ကွင်းေလသည်ေသာ ဘဝ
လမ်းဌာေန၌ ေသာကဝဋ်ကိး ေှ င်ပတ်ချည်မေ
ိ လရာမှ ေပါက်ဖာွ းြခင်းကို ရှင်းလင်း မသိစဉ် သမယ ... ဟိုစဉ်
ကာလများကတည်းက “ ရှင်အဂသမာဓိ ”၏ “ ေနမိဘံုခန်းပျိ ”လာ ဤစာပိုဒ်များကို အေကာင်းမဲ့တ,သ
အကိမ်ကိမ် တ်မှ ခံုခံုမင်မင် စိတ်ကးူ ယဉ် ေရရတ်ခဲဖ
့ းူ သည်။
ခိုင်မကားိုင်မန
ှ ်း သိလျက်င
ှ ့် ... ။
ခံစား စံစားမရိေ
ှ သာ သံုးပါးေလာကဝယ် .. ဒုလဘဟူ၍ အြမင့်ြမတ်ဆံးု ဆိုေသာ အတိတ်ကုလ
ိ ည်း မေမ့။
ပစပန်ကုလ
ိ ည်းသိ။ အန ဂတ်ကိုလည်း ကိြမင်တတ်ေသာလူ ြဖစ်ေနရသည့် ကန်ေတာ်သည်သာ ကံအဆိုးဆံုး ြဖစ်
ေနရပါ၏။ လူတစ်ေယာက်အေနှင့် ပိုင်ဆုင
ိ ်ထားရေသာ ထက်ြမက်သည့် အာံုတရားတိုင
ှ ့် ဥပါဒါန် ဖုတ်၊ တေစ ခို
ေအာင်းမှီတယ
ွ ်ရာ သကာယဒိိ မေန စိတ်ဂူ ငါစွဲဟသ
ူ ည်တိုကုပ
ိ င် မုန်းတီးရ ေလမည်လား မေြပာတတ်။
“ ငိုချင်ပါရဲ ခိုင် ....။ ဒါေပမယ့် ဆိတ်ငိမ်တဲ့ ခိုင်ရဲ ဝိညာဉ်ေလာကဟာ ေမာင့်ရဲ ငိုိက်သံ ေတွေကာင့်
ေှ င်းဘဝေသာက ပဲတ
့ င်ချက်နဲ မပျက်စီးေစလိုဘူး မိခိုင် ...”
| သိလျက်င
ှ ့်ေလ၊ ချစ်ဝိပါက်ဟု ဆိုများ ဆိုကပါေစ။ ကန်ေတာ် ြဖစ်ရသည်မာှ ကယ်ေကွကို လည်ကာ
ေကာက်သည့် တစ်ေယာက်ေသာ သူူးပမာသာ ြဖစ်ပါ၏။
( ၂ ) သမုဒယ အုဏ်ဦး
ေမေမ့ရင်ခင
ွ ်တွင်းသို ေရာက်ေသာအခါ ကန်ေတာ့်ကိုယ်မာှ ေွးေထွးသွား၍ မိုးခိမ်းသံှင့်တကွ မည်သည့်
အရာကိုမ မေကာက်ေတာ့။
“ ေမာင် ... မိုးခိမ်းသံကို မေကာက်ပါဘူး။ ပီယာိုကိုေတာ့ မတီးချင်ေတာ့ဘူး ေမေမ .. ေမေမ ေမာင့်ကို ပံု
ေြပာြပမလား ..”
“ တရားသူကီးသမီးက ဘယ်အရယ်ေလာက်ရိသ
ှ လဲ “
” ဒီလိုဆိုရင်ေတာ့ ဘယ်ထက
ွ ်သာွ းတယ် မသိဘူး။ ေကျးဇူးတင်ပါတယ် ဆရာကီးရယ်၊ ကန်ေတာ်တုိ လိုက်
ရှာလိုက်ဦးမယ် ”ဟု ဆို၍ ထွက်ခာွ ရန်ြပင်သည်။
“ အို .. ေနကဦးေလ၊ အိမ်နီးန းချင်းေတွပဲ၊ ဆရာကီးတိုလည်း လိုက်ကူရာှ ေပးမှာေပါ ့ ...။ ေဟ့ ဖိုးခင်နဲ
ေမာင်ညိ လိုက်ခဲ့ကစမ်း ....။ ထီးေတွ မိုးကာေတွလည်း ယူခဲ့”
ေဖေဖက မိုးကာအကျီ ဝတ်ေနခိုက် ကန်ေတာ်က ဝင်ေြပာသည်။ “ ဦးေလး ... ကိုဖုးိ ခင်၊ ေမာင်မိုးကာလည်း
သွားယူဗျာ ...။ ေမာင်လည်း လိုက်မယ် ” ေဖေဖသည် ထံးု စံအတိုင်း ကန်ေတာ်အား ပံး ပံးကည့်၍ ေခါင်းခါရင်း
တားြမစ်သည်။ “ ေမာင်မလိုက်ပါနဲ ... ေနခဲပ
့ ါ...။ မိုးရာကီးထဲ အေအးမိေနပါဦးမယ် “
“ သားဆာရင် စားမလား “
” ေဖေဖြပန်လာမှ အတူတစ
ူ ားပါ ့မယ်။ ဟိုေကာင်မေလး .. ေတွလား၊ မေတွလားမှ မသိဘဲ “
” ေမာင်သခ
ိ ျင်လိုပါ “
ဤသည်ကား ကန်ေတာ်င
ှ ့် ေဒစာဥကီးတို၏ န းလည်မစ
ာချပ်ြဖစ်သည်။ ယခု ကန်ေတာ်က ဗညးေခါင်း
ြဖတ်အေကာင်း တိုးတိုးပင်ေြပာေသာ်လည်း ေဒစာဥကီးသည် ထိတ်လန်၍ ဟိုဟုဒ
ိ ဒ
ီ ီ ကည့်မြိ ခင်း ြဖစ်သည်။
ကံအားေလျာ်စွာ ေမေမသည် ခပ်လှမ်းလှမ်း၌ မေမစန်းှင့်အတူ အလုပ်များေနသည်။
” ဥစာေစာင့် .. ဥစာေစာင့် “
ေမေမသည် ကန်ေတာ့်ပခ
ု ံုးကို အသာပုတ်၍ ပံးချိစွာြဖင့် ဆိုသည်။ “ငါ ့သား ဆာလှပလား ..”
” ေမာင်က ေနခင်းစာ ဘာစားရမလဲလို ဟို ... အုန်း ... အုန်း အဲ ... ေပါင်မုန်အုန်းိုဆမ်း ေကးမယ်လုိ ေြပာ
တာ “
ကန်ေတာ်သည် ေဒစာဥကီးကို စိတ်မချမ်းသာေအာင် စ,ခဲရ
့ သြဖင့် စိတ်ေကျနပ်ေသာေကာင့် အိမ်ေရှခန်း
သို ထွက်လာသည်။
” ဘာလဲကုက
ိ ို၊ ေကာင်မေလး ြပန်ေတွခဲ့ပလား “
ေဖပါးများ နီရဲေနသည်ကုေ
ိ ထာက်၍ အလွန်စိတ်ဆုးိ ေနေကာင်း သိသည်။ သိုရာတွင် ကံအားေလျာ်စာွ
အချိန်မီပင် ေမေမက ေဆးေသတာကိုယ၍
ူ ြပန်ေရာက်လာသည်။ ေဖေဖသည် ဘာမမေြပာေတာ့ဘဲ ေဆးေသတာကို
ယူ၍ တစ်ဖက် ခံသို ထွက်ခာွ သွားသည်။
” ေမေမလည်း ဘယ်သမ
ိ လဲ ... ေမာင်နဲ ဒီမာှ ရှိေနတာပဲ ” ဤသို ကန်ေတာ်တုိသားအမိ အိမ်တွင်း ြပန်ဝင်
လာခဲ့ ကသည်။
” သိချင်တာေပါ ့ ေဒေလး”
“ ကေလးမေလးက ဘာြဖစ်တာတဲလ
့ ဲ ကိုကို “
” ေသတဲ့လူက ဘာြပန်လုပ်ိုင်မလဲ “
“ အဲ ေမာင်သိသားပဲ၊ ေသတဲလ
့ ူက ဘာြပန်လုပ်ိုင်သလဲ၊ စာဥက ေသတဲ့လူကို တေစြဖစ်တယ်။ ဘာြဖစ်
တယ်နဲ မဟုတ်ကဟုတ်က ေြခာက်တယ်၊ အဲဒလ
ီ ို မဟုတ်ကဟုတ်ကကို ေကာက်တတ်တဲလ
့ ူကို စိတ်ေရာဂါရှိတယ်လို
ေခတယ် ” ၊ | ကန်ေတာ်က ေမေမ့ကို လှမ်းကည့်သည်။ ေမေမကလည်း ပံး ပံးရယ်ရယ်ြဖင့် ေဖေဖ ေြပာသည်ကို
ေထာက်ခံသည့်ဟန် ေခါင်းညိတ်ေနသည်။
( ၃ ) သစ်ရက်လက်ေဆာင်
ဘီအုစ
ိ ီကုမဏီ ကီးစိုးရာမိြဖစ်သြဖင့် သန်လျင်မိအပါအဝင် ဟံသာဝတီခိုင်၏ အေရးပိုင်၊ ရာဇဝတ်ဝန်ဆို
လင် ဘိလပ်သားအစစ်များ ြဖစ်ေလ့ရိ၏
ှ ။ ခိုင်ဆရာဝန်ဆိုလင်လည်း ဘိလပ်သားစစ်စစ်ပင် ြဖစ်သည်။
ကန်ေတာ်က ဗိုလ်အမ
ိ ်ကို ဆန်းဆန်းကယ်ကယ် ေဆာက်တတ်သည်။ သဲဗုလ
ိ ်အမ
ိ ်၌ ြပတင်း ေပါက်များ
ေဖာက်ကာ မီးြခစ်ဘးူ ၊ စီးကရက်ဘူးများကို ြပတင်းေပါက်များအြဖစ် တပ်တတ်သည်။ ဗိုလ်အမ
ိ ် ပတ်ဝန်းကျင်ကုိ သဲ
တံတုင
ိ ်းကာ၍ ဝင်းခတ်သည်။ ဝင်း ခံအတွင်း၌ ေတာပန်း၊ ေတာပွင့်တုိကုိ စိုက်၍ ပန်း ခံလည်းဖန်တီးတတ်သည်။
ဗိုလ်အမ
ိ ်ေဆာက်ရန် ရည်ရယ်ချက်ြဖင့် ထွက်လာခဲေ
့ သာ ကန်ေတာ်သည် ခံအြပင်ဘက် ြမရာပင်ကီး တစ်
ပင်ေအာက်မာှ ေတွ ရေသာသာန်ေကာင့် ေြခလှမ်းများ တံုသာွ းသည်။
” ကဗျာဆိုတာဘာလဲ “
“ နင် မျက်စမ
ိ န
်လို မျက်မန
ှ ်တပ်ထားတာလား “
” ေမာင် ....”
” သူတုိဆိုတာ ဘယ်သလ
ူ ဲ“
” တိုအိမ်က လူကီးေတွေပါ ့ ” ၊ “ လူကီးေတွက ဘယ်လုေ
ိ ခလဲ “
” မိခိုင် ... နင်တစ်လံုးတည်း မေခချင်ရင် ငါ ့ကို မိခိုင်လို ေခေပါ ့ ” ကန်ေတာ်က သူကို ေစ့ေစ့ကည့်ရင်း
ေခါင်းခါြပသည်။ “ မိခိုင်လို မေခချင်ပါဘူး။ ခိုင်လိုပဲ ေမာင်ေခမယ်။ ေမာင့်ကိုလည်း ေမာင်လိုပဲ ေခရမယ်ေန ် ...”
ခိုင်က ပံး ပံးေလး ေခါင်းညိတ်သည်။
“ အဲဒမ
ီ ျက်မှန်အပျက်ကီး ဘာလိုတပ်ထားတာလဲ “
” မျက်မန
ှ ်အပျက်ကီးမဟုတ်ပါဘူး၊ ခိုင့်ဘိုးဘိုး မျက်မှန်အေဟာင်းကီးပါ”
ဒီအချက်ကုမ
ိ ူ ကန်ေတာ်က မှန်ကန်ေကာင်း ေထာက်ခံမိပါသည်။
” ကဗျာ “
” အဲဒီ ကဗျာဆိုတဲစ
့ ကားကို ငါ န းမလည်ဘးူ “
” အုြမသွင်၊ ေတာတစ်ခင
ွ ်လည်း၊ ေြပာင်စင်မလွင်၊ ကျန်ေသးလင့်လျက်၊ စက်ြဖင့် ဟူးဟူး၊ ြမးကာခုန်မဲ၊ ခါ
ဟုတ်ဘဲကို၊ မွန်းလွဲြခည်ငိမ်း၊ ညချမ်းယိမ်းက၊ ထစ်ခိမ်းမည်းညိ၊ ရာအံ သို လင် ••• “ အဲဒါဘာလဲ “
” ေနဦး .. ေနဦး ငါ ဆက်ဖတ်ဦးမယ် ” ခိုင်သည် ဆက်လက်၍ အြခားမျဉ်းသားထားေသာ စာပိုဒ်ကုိ ဖတ်
ြပသည်။
“ ေမာင်ဘယ်ှစ်တန်းလဲ “
” ေလးတန်း “
” အဲဒစ
ီ ာေတွ မဖတ်တတ်ဘးူ လား ...”
“ စာလံးု ေပါင်းဖတ်ရင် နည်နည်းေတာ့သိတာေပါ ့ ...။ ဒါေပမယ့် ခိုင်က ဒါေတွကို အလွတ်ရ ေနတာ ...
ဘိုးဘိုးက ရတ်ရတ်ြပတာကိုး .....။ အခု နင့်ကို ခိုင်က ဖတ်ြပတာ မဟုတ်ဘူး၊ အလွတ်ရတာ ရတ်ြပတာ “
“ ေလခေြမသက်၊ ဈာန်ဝတ
ိ က်သို ၊ သစ်ရက်ေရာ်ရ၊ီ ဣ နီဝယ်၊ သိဂတ
ီ စ်ဝက်၊ ဖက်၍ေဆးစံု၊ ြခယ်ေသာပံု
သို ...”
” အဲဒါကေကာ ဘာတဲလ
့ ဲ“
” ဇာတ်ထဲမာှ “
” ဇာတ်ထဲမာှ ...”
” ဟုတ်တယ် ဇာတ်ထဲမာှ ... ဘဲေပါင်းကီးဇာတ် " ခိုင်သည် ှစ်ခိက်စာွ ရယ်လျက် ေမးသည်။ “ ဘဲေပါင်း
ကီးဇာတ် ” ၊
“ ေမာင်လည်း အဲဒါစဉ်းစားေနတာပဲ။ ဘာြပလို ထိုးကျရသလဲ ....။ ပီးေတာ့ မင်းသားက ငိုေနတာ ..။ သူငို
တာ ေမာင်မတ
ှ ်မိတယ် ...။ ဆိုြပမယ် န းေထာင်မလား “
“ဆိုေလ ..” ကန်ေတာ်က အသံေနအသံထားြဖင့် ဆိုြပ၏။ “ ငါယုတဲ့ မာတုဂါရယ် ... ငါခုေန ြမင်စမ်းချင်ရဲ
ေလး”
” အဲဒါ ဘာေြပာတာလဲ “
“ ခိုင် ဟိုဘက်အမ
ိ ်က တရားသူကီးရဲ သမီးလား ” ခိုင်က ေခါင်းညိတ်၏။ “ ဒါြဖင့် ဟိုေနက ေပျာက်သာွ းတာ
ခိုင်လား ..” ခိုင့်မျက်ှ ေလးသည် အနည်းငယ် မှန်သာွ းသည်။
” လာ ... လာ ... ေမာင်တုိအိမ် လိုက်ခဲ့၊ ေမာင် တီးြပမယ် ...” ခိုင်သည် သူစာအုပ်ကေလးများကို ယူ၍
ကန်ေတာ်င
ှ ့်အတူ အိမ်ဆီသို လိုက်ခဲ့သည်။
ခိုင်က ေခါင်းညိတ်သည်။
“ လက်မနဲ ှိပ်ပီး (ဝမ်း)လို ဆိုပီးရင် (တူး၊ သရီး၊ ဖိုး) ဆက်ဆို။ လုပ်ကည့်စမ်း ..။ ဝမ်း၊ တူး၊ သရီး၊ ဖိုး ...”
ခိုင်သည် လက်မြဖင့် (စီ)ခလုတ်ကုိ ှိပ်ရင်း (ဝမ်း)ဟု တစ်ပိင်နက်ဆို၍ တူး၊ သရီး၊ ဖိုးကို ဆက်ဆိုသည်။
ကန်ေတာ်သည် စိတ်တင
ွ ်း၌ ကည်ူးလာပီး သာဆန်းရဂံုေဘွပတ်ပျိးကို အစမှ ြပန်တးီ သည်။ မည်သိုမ
အဓိပါယ် မေပါက်။ အရသာလည်း မခံတတ် ။ ယခုမူ မိခိုင်ေကာင့် သီချင်း၏ အရသာကို ုနယ်ေသာ ှလံုးသားတွင်
ေရးေရးဝါးဝါး ထင်လာသည်။
... စိန်ချပ်ံု မန်ေရဝတ်ကယ် .... ေလတ်လာလို ယိုင်၊ ေကွလစံုမိင် ... ေတွကိုင်ကာေမာ၊ ေြဖိုင်ေအာင် ..
အို ေမာင်မယ်။ သံစာစာ ကျလာေဖာ်ချင်းဲ။
“ ေမာင် ဘာရှာတာလဲ “
”ြမရာသီး .. ဘာလုပ်ဖုိလဲ “
” သရက်က ...”
” ဟင့်အင်း “
” ေဘာင်ေဘာင်ဆုတ
ိ ာက ..၊ ခိုင် ပွတ်တံ ေတွဖူးလားဟင် “
” ေတွဖူးတယ် ...”
“ အဲဒီ ပွတ်တံလုပ
ိ ဲ ... သူက အေပါက်ကျဉ်းကျဉ်းကေလး။ အေပါက်ကျဉ်းတဲ့ ဝါးကို ခုတ်ရတယ်။ ပီးေတာ့ ...
အဲဒီအေပါက်နဲ ေတာ်ံု ဝါးေချာင်းေလးကို လံုးယူရတယ်။ အဲဒီဝါးေချာင်းေလးကို လက်ကိုင်တပ်၊ ပီးေတာ့ ဝါးေပါက်
ထဲကို ြမရာသီးထည့်၊ ဝါးေချာင်းနဲ ထိုးသွင်းလိုက်၊ “ ေဘာင် ဆို ြမည်တယ်၊ လူကို မှန်လည်း သိပ်စပ်တာပဲ၊ အဲဒါ
ေဘာင်ေဘာင်လို ေခတယ် “
“ အဲဒအ
ီ ရက်က ဘာလုပ်ဖုိလဲ “
“ ခိုင့်ကို သူတုိက မချစ်ပါဘူး။ ခိုင့်ကို သူတုိအားလံုးက မိခိုင်လို ေခတယ်။ ခိုင့်ကို ချစ်တာက ဘိုးဘိုး
တစ်ေယာက်တည်း ရှိတယ် ... ။
“ ခိုင့်ဘိုးဘိုး ရှိတယ်။ ေမာင် မေတွမိပါလား ” ခိုင်သည် ုတ်တရက် ြပန်မေြဖဘဲ ငိုင်သာွ းသည်။ မျက်လံးု
ကေလးများ၌ မျက်ရည်တို ဝဲေန၏။ “ အခု ဘိုးဘိုး မရှိေတာ့ပါဘူး။ ဘိုးဘိုး ေသသွားတာ တစ်စ
ှ ်ေလာက်ရှိပီ “
” ဘာြဖစ်လုိ ြပန်မလာတာလဲ “
” သ-မက်-ဂဆိုတာ ဘာလဲ “
” ကိုထွန်းေအာင် “
” သူငယ်ချင်းေတွနဲ သွားတဲအ
့ ခါလည်း သွားတယ်၊ တစ်ေယာက်တည်း သွားတဲအ
့ ခါလည်း သွားတာပဲ “
“ အို ... ေခမှာေပါ ့၊ ခိုင်နဲ ေမာင် အတူတူ ေကျာင်းတက်မှာေပါ ့၊ ဒါေပမယ့် မိင်ကေကာ ေမာင်နဲ လိုက်မှာ
လား ..”
“ဒါြဖင့်ရင် မနက်တိုင်း ကားနဲ ဦးေလးကိုဖုးိ ခင်ကီးနဲ ေဒေလးနဲ တွဲပီး ေဈးသွားတယ်၊ ဒီလိုဆိုရင် ေဒေလး
တိုလည်း အဆက်ေပါ ့ ဟုတ်လား “
” ဟုတ်တယ် ... ခိုင့်ကို လာကိတာ ” ကိင်သည် ဘာကို သေဘာကျသည်မသိ၊ ပံးရယ်သာွ းပီး အိမ်ခန်း
တွင်းသို လှမ်းေခသည်။ “ မိင်ေရ၊ ေဟာဒီမာှ လာကည့်စမ်းေဟ့၊ ဟိုဘက်အမ
ိ ်က ေမာင် ခိုင့်ကို ေကျာင်းလာကိ
သတဲ့ေဟ့ “
ကန်ေတာ်သည် ကိင်ကို စိတ်ဆုးိ သွားသည်။ ခိုင့်ကို ေကျာင်းလာကိသည်အား ဘာေကာင့် ကိင်သည်
ေရးကီးခွင်ကျယ်လုပ်၍ မိင်အား ေအာ်ေြပာေနရသနည်း။ ထိုေကာင့် တည်တည်ြဖင့် ဘုေြပာသည်။
” ဘာေြပာတယ် ...”
“ မမ ဘာေတွသေဘာကျေနသလဲ “
ကာလင် သူတုိစ
ှ ်ဦးှင့် ကန်ေတာ် ဘာြဖစ်မည်မသိ။ ကံအားေလျာ်စွာ ခိုင်တိုေမေမ ထွက်လာသည်။
သူတုိစ
ှ ်ဦးသည် မျက်ှ ပိုးသတ်၍ ကန်ေတာ့်ကို စိုက်ကည့်သည်။ ကန်ေတာ်ကလည်း သူတုိ ကို ြပန်၍
အကဲခတ်ကည့်ေနမိသည်။
ကိင်သည် အသားြဖ၍ မျက်ှ သွယ်သယ
ွ ်ြဖင့် ခိုင်ှင့် ုပ်ချင်းဆင်သည်။ ညာဘက်ပါးတွင် စံပယ်တင်မဲှ
တစ်လံုးရှိကာ ပံးလိုက်လင် တစ်မျိးလှ၏။ မျက်ေတာင်ေကာ့ကီးများကို ပုတ်ခတ်ပတ
ု ်ခတ်ြဖင့် ကန်ေတာ့်ကို ကည့်
ေနခိုက် ပံးရယ်ေသာ မျက်လံုးများသည် အေရာင်တဖျပ်ဖျပ် လက်ေနသည်။
” ေမာင် ...”
” ဘာေြပာတယ်ေကွ “
ကန်ေတာ်သည် ရပ်လုက
ိ ်၍ ခိုင်၏လက်ေလးများကို ဆွဲယသ
ူ ည်။
ကန်ေတာ်င
ှ ့် ခိုင်သည် ပိင်တရ
ူ ယ်ေမာလိုက်ပီး တစ်ဦးလက်တစ်ဦးတွဲ၍ နိမ့်ေလာဆင်းေနေသာ လမ်း
အတိုင်း ြမးြမးရင်ရင် ေြပးဆင်းလာခဲ့ ကသည်။
( ၅ ) ခိုင်ှင့် လည်း ေကျာင်းေနစဉ်
“ ခိုင် ... ခိုင် .. ဘာလုပ်တာလဲ လိမ့်ကျလိမ့်မယ် ” ၊ ကန်ေတာ်က သတိေပးလင် ခိုင်က အစွန်ဘက် ပိုတုးိ
ေလ့ရိသ
ှ ည်။ ကန်ေတာ်က ခိုင့်အန းကပ်ကာ သူလက်ကေလးကို အတင်းဆွဲေခရသည်။
ခိုင်သည် အလွန်တတ်ုင
ိ ်ေသာ ေကာင်မေလးြဖစ်သည်။ ကန်ေတာ် စိတ်ဆုးိ မှန်းသိေသာအခါ ခစ်ကနဲ ရယ်
ကာ ေချာ့သေယာင် ဆင်ေြခြပန်ေပးသည်။
“ အဲဒေ
ီ ချာက်ကီးေအာက် ဆင်းကည့်ကရေအာင် “
” ဒီေပက ေြမာင်းေတွမာှ လည်း ေရေတွ ရှိတာပဲ။ ခိုင်ေဆာ့ချင်ရင် ေဆာ့ေပါ ့။ ဒါေပမယ့် အကျေတွ ေပကုန်
မယ် ” ၊
ကန်ေတာ်သည် စိတ်တုတ
ိ ုရ
ိ ိသ
ှ ြဖင့် ဆင်းမလိုက်ဘဲ အေပ၌သာ ေအာ်ေြပာေနသည်။ “ခိုင်ြပန်မလာဘူးလား
... ဒါပဲေန ် ... ေမာင် ေကျာင်းသွားှင့်မယ် ” ၊ ကန်ေတာ်ဘာေြပာေြပာ သူကို တားမရမှန်းသိသြဖင့် ခိုင်သည် ေချာက်
တွင်းသို ဆက်ဆင်းသည်။
“ ေမာင်ေရ ... ဆင်းခဲ၊့ ေရတိမ်တိမ်ေလးရယ် ... ဟယ် ... ေဟာဒီမာှ ခုေလးေတွလည်း ရှိတယ် ” ခိုင်က
ကန်ေတာ့်ကို သူဆီ ေခသကဲ့သို ကန်ေတာ်ကလည်း ခိုင့် ကို ြပန်ေခသည်။ “ မိခိုင် တက်ခဲ့ေတာ့ ... ေကျာင်းတက်
ေန က်ကျေနဦးမယ် ...”
မိုက်ဆုေ
ိ သာ ေကာင်မေလးသည် ငိုမဲမ
့ ဲြ့ ဖင့် ကန်ေတာ့်ထံ ေမာ့ကည့်ကာ အသံတန
ု ်တန
ု ်ြဖင့် လှမ်းေအာ်
သည်။
ခိုင် ငိုေသာအခါ ကန်ေတာ်က မေနိုင်ေတာ့ဘဲ လှမ်းေအာ်ရသည်။ “ ခိုင် ... ငိုမေနနဲ။ ေမာင် အလကားေြပာ
တာ၊ မမမိင်တုိ မလာဘူး ... ေမာင် ဆင်းလာခဲ့မယ် ...”
ကန်ေတာ်သည် ကန်ေတာ့်လွယ်အတ
ိ ်ကုိ ပစ်ချကာ ခိုင်ဆင်းသွားေသာ လမ်းအတိုင်းလိုက်၍ ဆင်းသွား
သည်။
ကန်ေတာ်သည် ေချာက်ပတ်ပတ်လည်လည
ှ ့်၍ ဟိုဟုသ
ိ ည်သည် တက်လမ်းကိုကည့်သည်။ တက်စရာ လမ်း
ကို ဘယ်ဆီမမ
ှ ြမင်။
ထိုစဉ်တွင် ကန်ေတာ်င
ှ ့် ခိုင်၏ အသည်းှလံုးတို တုန်လပ်ေချာက်ချားေစေသာ ေခါင်းေလာင်းသံကုိ
ကားလိုက်ရသည်။
ေကျာင်းတက်ေခါင်းေလာင်းသံသည် အလွန်ရည
ှ ်သည်ဟု ကန်ေတာ့်စတ
ိ ်၌ ထင်မသ
ိ ည်။ ေခါင်းေလာင်းသံ
ရှည်သမ စိုးရိမ်ပပ
ူ န်မတ
ုိသည် ရင်၌ ြမင့်တက်လာသည်။
ကန်ေတာ်သည် သူမြမင်ေအာင်ပန
ု ်းရန် ေနရာရှာေနသည်။ သိုရာတွင် အေပစီးမှ ကည့်ေသာ အဘိုးကီး
သည် ကန်ေတာ်တိုအား မကာမီ ေတွသွားသည်။
မျက်စမ
ိ န
်ေသာ ဦးပိုးြဖကီးသည် အေဝးမှြဖစ်သြဖင့် ကန်ေတာ်တုိကုိ မမှတ်မိေသး။ ကန်ေတာ်တုိ ရှိရာ
ေချာက်ကမ်းပါးသို ကူးလာပီးမှ ကန်ေတာ့်ကို မှတ်မိသည်။
ဦးဖိုးြဖကီးြဖစ်ေနပံမ
ု ာှ ရယ်စရာေကာင်းသည်။ ကန်ေတာ်က ေကာက်၍ေအာင့်အးီ ေနေသာ်လည်း ခိုင်က
ရယ်သည်။ ိုးိုး မရယ်။ လက်ခပ
ု ်ေလးများ တီးရင်း ခုန်ဆခ
ွ ုန်ဆ
ွ ှင့် ရယ်သည်။
“ ဟဟ ... ဘိုးဘိုးကီးက ရယ်စရာကီး။ ေမာင်ေရ ... ေမာင်ေရ .. ကည့်စမ်း .. ဘိုးဘိုး မျက်ှ ကီးက
ရာဘာသီးအေြခာက်နဲ မတူဘူးလား “
“ တယ် ... လရှီ၊ နင်တိုေကာင့်လည်း ငါကျရေသးတယ် ... ငါ ့ကိုလည်း ရာဘာသီးအေြခာက်နဲ တူတယ် ေြပာ
ရသလား။ ေနှင့်ဦး .. ေနှင့်ဦး “
ဦးပိုးြဖကီးသည် ဆက်စတ
ိ ်မတိုေတာ့ဘဲ တစ်မျိးအ ကံထုတ်သည်။
ကန်ေတာ်တိုေနခဲေ
့ သာ မက်သဒစ်ေကျာင်းကီးသည် စည်းကမ်းကီးသည်။ ဆရာ၊ ဆရာမများသည် ကရင်
လူမျိးများြဖစ်က၍ ခရစ်ယာန်ဘာသာဝင်များြဖစ်ကသည်။
တစ်ေယာက်ကား ဂါဝန်မ
ွ ်းွမ်းပွပက
ွ ိုသာ အမဲတမ်းဝတ်ိုင်ေသာ အဲမလီေခ ကရင်မေလးြဖစ်သည်။
အြခားတစ်ေယာက်ကား မိတွင်းမှ ဓာတ်ပံုဆရာသား ငိမ်းေမာင်ြဖစ်သည်။ ကျန်တစ်ေယာက်ကား ကန်ေတာ်
ကိုယ်တိုင်ြဖစ်ပါ၏။ ကန်ေတာ်တိုသံးု ဦးလံုး တစ်ဦးကိုတစ်ဦး ချစ်ခင်ကင်န ကသည်။
“ နင်က .. အဲဒါေတွ ဘာလိုအကုန် ဆရာမကို ြပန်မေြပာလဲ။ ေအးေလ ... နင်က လူတစ်ဖက်သားကို ကူညီ
တာပဲ ... ဘုရားသခင်က ေကာင်းချီးေပးပါလိမ့်မယ် “
ငိမ်းေမာင်က သူကိုယ်သူ ယံု ကည်စာွ ေြပာသည်။ သိုရာတွင် သူေရာ ကန်ေတာ်ပါ မကာမီ အိုက်ခံကရ
သည်။ မိခိုင် ေှ င့်၍ပင်တည်း။ ဤအေကာင်းကို ကန်ေတာ် ရှင်းြပပါမည်။
ခိုင်ယလ
ူ ာေသာ မဂဇင်းမှာ ဒဂံမ
ု ဂဇင်း ြဖစ်သည်။ ခိုင် အများဆံုးဖတ်ြပေသာ ဝတများမှာ ေကာက်လန်ဖယ
ွ ်
ေကာင်းသမ စိတ်ဝင်စားဖွယ်လည်းေကာင်းလှေသာ ေမှာ်ဆရာဇာတ်လမ်း၊ သရဲတေစ၀တများ ြဖစ်သည်။
ဇာတ်လမ်းမှာ အလွန်ေကာက်မက်ဖယ
ွ ်ေကာင်းသည်။ ကန်ေတာ်ကလည်း ေကာက်သည်။ ဖတ်ြပရင်း ခိုင်
ကလည်း ေကာက်သည်။ ကန်ေတာ်တိုစ
ှ ်ဦးသည် တစ်ဦးကိုတစ်ဦး ပူးကပ်က၍ တုန်လပ်ေချာက်ချား မိသည်။
သိုရာတွင် ဇာတ်လမ်းကို ဆံးု ေအာင်ဖတ်ံုမက ေကာက်စရာေကာင်းေသာ ပန်းချီသချင်းကိုပါ ကည့်ရင်း
ကက်သီးထြဖစ်ေအာင် ထကေသးသည်။
“ သိပ်ေကာက်စရာေကာင်းတဲ့ပံပ
ု ဲ ခိုင်ရယ် ...။ ဒါထက် .. ခိုင် ဥစာေစာင့် အေကာင်းေကာ မသိဘူးလား ...”
“ ခိုင် ဥစာေစာင့်ြဖစ်ရင် ပန်းေတွေဝေအာင် ပန်ပီး ေမာင့်ကို လာေခမှာပဲ၊ ေမာင် .. ခိုင်နဲ လိုက်မလား ...”
” သိုက်နန်းထဲကုေ
ိ ပါ ့...”
“ ... ေန က်ေတာ့ ေြပာမှာေပါ ့။ ခိုင်ေမးတာ ေြဖစမ်း ... ေမာင့်ကို ခိုင်လာေခရင် ေမာင် လိုက်မလား “
ခိုင့်အမူအယာေလးမှာ ပံုေြပာသည်င
ှ ့်မတူ။ ကိုယ်ေတွ ကံခဲရ
့ ေသာ ေကကွဲဖယ
ွ ်အြဖစ်အပျက် တစ်ရပ်အား
ေဆွးေဆွးေြမ့ေြမ့ ြပန်လည်ေြပာြပေနဟန်င
ှ ့်တသ
ူ ည်။
ခိုင်သည် သူ၏လက်ဖဝါးေလးှစ်ခက
ု ို ပူး၍ ရင်၌အပ်ထားသည်။ ှတ်ခမ်းနီနီပါးပါးေလးများက တလပ်လပ
်
ြဖင့် တတွတ်တတ
ွ ် ေြပာေနေသာ်လည်း မျက်ရည်ဝိုင်းေသာ မျက်လံုးများက အေဝးသို စိုက် ကည့်လျက်ရိ၏
ှ ။
ခိုင့်အမူအယာေလးကို ယခုတုင
ိ ် ကန်ေတာ့်မျက်လံုးတွင် ြမင်ေယာင်ေနပါေသးသည်။ ခိုင်ေြပာြပေသာ
ဇာတ်လမ်းေလးကိုလည်း တစ်သက်တင
ွ ် ကန်ေတာ် ေမ့ိုင်ေတာ့မည်မဟုတ်။
တစ်ေနတင
ွ ် ေမာင်ညိသည် ထိုေတာတန်းေလးကို ြဖတ်သွားခိုက် အလွန်ေမးကိင်သင်းပျံေသာ သဇင်ပန်း
ရနံများကို ှိက်ရသည်။ သဇင်ပန်းရနံ၏ ဆွဲေဆာင်မေ
ကာင့် ေလာက်မိေလာက်ရာ ေလာက်ခဲ့ ရှာေသာ ေမာင်ညိ
သည် ေတာအတွင်း တစ်ေနရာတွင် ခင်မိင်ကို ေတွခဲ့ရသည်။
ထိုစဉ်က ခင်လင
ိ ်၏ ေခါင်းတွင် သဇင်ပန်းများေဝေအာင် ပန်ထားသည်။ သဇင်ပန်း ပန်လျက်င
ှ ့် ခင်
မိင်သည် ပန်းွယ်ကိးဆင်အပ်ေသာ ဒန်းကို စီးရင်း သာယာညင်းတွဲစာွ သီချင်းဆိုေနသည်။ ခင်မိင်၏ ဒန်းဆင်ထား
ရာ ေတာတစ်ဝုက
ိ ်၌ သဇင်ပန်းှင့်တကွ အြခားပန်းမျိးစံုတုိ ေရာင်စံဖ
ု းူ ပွင့်ေနကသည်။ ြမက်ခင်း၌လည်း ပန်းေမွရာ
အလား ပန်းစံုကဲြဖန်လျက်ရိေ
ှ နသည်။
သဇင်သင်းေသာ ထိုေတာတွင်း၌ ခင်မိင်ှင့် ေမာင်ညိသည် ချစ်ကိက်သာွ းသည်။
တစ်ေနတင
ွ ် ခင်လိင်က ေမာင်ညိကို သူှင့်အတူ သိုက်နန်းအတွင်း လိုက်ေနရန် ေခသည်။ ေမာင်ညိ မှာ
ချစ်သေ
ူ ခရာသို လည်း လိုက်ချင်သည်။ ဆင်းရဲေသာ မုဆိုးမ မိခင်အိုကီးကိုလည်း မပစ်ရက်။ ထိုေကာင့် မိခင်အိုကီး
ကို ချမ်းသာစွာ ထားိုင်လင် သိုက်နန်းသို လိုက်ပါမည်ဟု ခင်ြမင့်အား ကတိေပး လိုက်သည်။ ထိုအခါ ခင်လိင်က
ေမာင်ညိ အား ေရေငွရတန များကို ေပးလိုက်သည်။
“ အဲဒါ ... ပံုေန ်ခိုင် ...။ တကယ့်အြဖစ်အပျက် မဟုတ်ပါဘူး ခိုင်သည် မေကျနပ်ဟန်ြဖင့် ကန်ေတာ့်ဘက်
လှည့်ကည့်လိုက်သည်။ “ ပံမ
ု ဟုတ်ပါဘူး၊ တကယ်ြဖစ်တာပါ။ ခင်လိင်တို ေမာင်ညိတို တကယ်ရိတ
ှ ယ် “
” ခိုင် ဘယ်လိုလုပ်သလ
ိ ဲ“
ခိုင်သည် ေဒါသေလးြဖင့် ေဆာင့်ေအာင့် ကာ ေနရာမှထသည်။ “ အိုး ... ခိုင် ေနဦးေလ ... ေမာင်ေြပာြပဦး
မယ် “
အိမ်ြပင်ထက
ွ ်ခင
ွ ့်ရပီြဖစ်ေသာ ကန်ေတာ်က ခံေန က်ဘက်သုိ ထွက်လာခဲသ
့ ည်။ ခိုင်ှင့် ကန်ေတာ် စတင်
ေတွခဲ့ေသာ သစ်ပင်ကီးဆီသိုသာ ထွက်လာခဲမ
့ ၏
ိ ။ သစ်ပင်ကီးကို လှမ်းြမင်ရေသာအချိန်၌ ကန်ေတာ့် ရင်ထဲမာှ
ဝမ်းသာလွန်း၍ ခုန်ေပါက်မမ
ိ တတ် ြဖစ်သွား၏။
တစ်ခါတုန်းကကဲ့သိုပင် မိခိုင်သည် ြမရာပင်ကီးကို မှီလျက် အေဝးသို ေငးေနသည်။ သူလက်တွင်း၌လည်း
တစ်ခါတုန်းကကဲ့သိုပင် စာအုပ်တစ်အပ
ု ်ကို ကိုင်ထား၏။ သိုရာတွင် သူမျက်ှ ၌ တစ်ခါတုန်းကကဲ့သို မျက်မန
ှ ်ကီး မ
ရှိ။ မျက်ှ ေပမှ မျက်မှန်အစား ခိုင့်ေခါင်းေပတွင် စံပယ်ပန်းတို ေဝေအာင် ပန်ထားသည်။
ြမရာပင်ကီးေအာက်တင
ွ ် ကန်ေတာ်တစ်ေယာက်တည်း ရပ်ကျန်ရစ်သည်။ ခိုင့် ေန က်သို ကန်ေတာ် ေြပး
လိုက်လင် မီမန
ှ ်းသိသည်။ သိုရာတွင် ဘာေကာင့်မသိ၊ ေြပးမလိုက်မိ။ ြမရာပင်ကီးေအာက်တင
ွ ်သာ ရပ်ေနမိသည်။
ရင်တင
ွ ်း၌ ေဒါသထွက်မိသည်။ မခံချင်လည်း ြဖစ်မိသည်။ သိုရာတွင် ေဒါသှင့် မခံချင်မှ များက ဝမ်းနည်းမကို စိုးမိုး
လမ်း ခံပစ်လိုက်သည်။
” အို ... ေမာင် ေကျာင်းတက်ေတာ့မလား၊ ေမာင် ေနေကာင်းပီလား ...” မိင်က ချိသာစွာ ေမးသည်။
မိင်သည် လှံုသာမကပဲ သေဘာလည်းေကာင်းသည်။ အမှန်ကို ဝန်ခံရလင် ကိင်၊ မိင်၊ ခိုင်၊ လိင် ညီအစ်မ
အားလံးု အနက် ခိုင်ကလွဲလင် မိင်ကို ကန်ေတာ် အချစ်ဆံုးြဖစ်သည်။
ထိုေကာင့် မိင်က ချိသာစွာ ေမးေသာအခါ ကန်ေတာ်က ယဉ်ေကျးစွာ ြပန်ေြဖသည်။ “ ဟုတ်ကဲ့ မမမိင်၊
ကန်ေတာ် ေကျာင်းတက်ုင
ိ ်ပါပီ။ အခု ခိုင့်ကို လာေခတာ “
မိင်သည် ကန်ေတာ့်ပခ
ု ံုးကို ပုတ်ကာ အသာအယာ ဆိုသည်။ “ ေမာင်နဲ ခိုင် စိတ်ဆုးိ ေနကသလား၊
ဟုတ်လား ... ဘာစိတ်ဆုးိ ေနကသလဲ “
ေနလယ်မန
ု ်စားဆင်းချိန်တင
ွ ် ကန်ေတာ်သည် ေကျာင်းေအာက်မုန်ဆိုင်သုိ ဆင်းလာခဲ့သည်။ မုန်ဆိုင်ှင့်
မလှမ်းမကမ်းတွင် ဟုတ်ကိင်တုိလူသိုက်သည် ပလုတ်ပေလာင်းှင့် သေရစာများ စားေနကသည်။ အြခားမနီးမေဝးရှိ
ေထာင့်တစ်ခတ
ု င
ွ ် ခိုင်သည် ကုပ်ကုပ်ရပ်၍ မုန်ဆိုင်ကို လှမ်းကည့်ေနသည်။ ခိုင့်လက်တွင်း၌ စားစရာ မရှိ။
ေနစဉ်မန
ု ်စားချိန်၌ ကန်ေတာ်တုိကေလးများသည် အလွန်ဆာတတ်သည်။ မိခိုင်ေရာ ကန်ေတာ်ပါ တစ်ေန
မုန်ဖုးိ တစ်မျိးစီ ရကသြဖင့် မုန်ဖုးိ အများဆံုးရသူများ ြဖစ်ကသည်။ ခါတိုင်းဆိုလင် မိခိုင်သည် ယခု အချိန်မျိး၌ သူ
လက်တွင်း စားစရာမျိးစံု ကိုင်စားေနေလ့ရိသ
ှ ည်။
ကန်ေတာ်သည် မုန်ဝယ်စားမည်လပ
ု ်ပီးမှ မစားဘဲ ခိုင့်ထံ ေလာက်သွားသည်။ “ ခိုင် မုန်စားပီးပီလား ” ခိုင်
က ေခါင်းခါသည်။ “ ဘာြဖစ်လို မစားလဲ၊ မဆာဘူးလား ” ခိုင်ကမေြဖ။ “ ခိုင့် မုန်ဖုးိ ေကာ “
“ ေမာင် မသိပါဘူး ... ပီးေတာ့ ေမာင် သကားလံုးစားထားတယ်၊ ကဲ ... ငိမ်းေမာင် ငါနဲ လိုက်ခဲ့စမ်း၊ ခိုင်
ဒီမာှ ေနခဲ့ဦးေန ် “
( ၇ ) ဒုတိယလူတစ်ေယာက်
”နင် တက်တန
ု ်းက ဘယ်လိုလုပ်တက်သလဲ ” ၊ “ တက်တုန်းက လွယ်လုက
ိ ်တာ ... ဆင်းဖိုခက်ေနလို “
ကန်ေတာ်က မည်မတိုက်တန
ွ ်းေသာ်လည်း ငိမ်းေမာင်က ခုန်မချ။ ထိုအခိုက် ခိုင်က ဝင်အ ကံ ေပးသည်။
ေန က်ေန င်တင
ွ ် ငိမ်းေမာင်သည် တာဇံလုပ်ခိုင်းလင် မလုပ်ေတာ့။ ိုးသားှိမ့်ချစွာ ေပျာက်ေသာ်
လည်းေကာင်း၊ လူိုင်းဗိုလ်ေသာ်လည်းေကာင်း မညည်းမညလုပ်ေတာ့သည်။
ခိုင့်ေကာင့် ဒုတယ
ိ အကိမ် ေသလုမတတ်ြဖစ်ရသည့်အေကာင်းကို ေြပာြပရန်မာှ ဇာတ်လမ်း အတန်ငယ်
ရှည်သည်။ ထိုအကိမ်သည် အိမ်သုိ ကိုကိုြပန်မလာစဖူး ြပန်လာသည့်အေခါက်၌ ြဖစ်သည်။
မည်သက
ူ မည်သိုစတင်သည်မသိ။ “ သန်လျင်ဘီအုစ
ိ ီ မီးေလာင်လိုတဲ့ ...” ဟူေသာ သတင်း များလည်း
ဆက်ေရာက်လာသည်။
ဘီအုစ
ိ ီစက်ဝင်းအတွင်း၌ ဖေယာင်း၊ ေရနံဆ၊ီ ဓာတ်ဆစ
ီ ေသာ ေလာင်စာများ အများအြပားရှိသည်ကုိ
ကားဖူးန းဝြဖင့် ကန်ေတာ်တုိကေလးများပင် သိသည်။ လူကီးများ၏ ထိတ်လန်ြခင်းမှာမူ အထူးေြပာဖွယ် မလို
ေတာ့ ...။ မီးကို မိုင်လင် သန်လျင်မိတွင်းသိုပင် ကူးစက်လာိုင်သည်။ ထိုေကာင့် ေြပးသူေြပး၊ လားသူလားြဖင့် ရှိ
ေနကသည်။
“ ေဗျာက်အုးိ ေတွ ေဖာက်တယ်ေဟ့ ... ေဗျာက်အုးိ ေတွ ...” ထိုအခါ မျက်ှ ေသွးဆုတ်ြဖေလျာ်ေနေသာ
ငိမ်းေမာင်ကလည်း သန းစဖွယ် လိုက်ေအာ်ရာှ ၏။ “ ေဗျာက်အိုးေတွ ေဖာက်တယ်ေဟ့ ... ေဗျာက်အုးိ ေတွ ...”
ကန်ေတာ်သည် ထိုမ ေဘးအရာယ်များချိန်၌ အူးထေနိုင်ေသာ သူတုိစ
ှ ်ေယာက်ကုိ စိတ်မဆိုး စဖူး
အထူးမိသည်။ ထိုေကာင့် ေရှးဦးစွာ ငိမ်းေမာင်၏ န းရင်းကို အုပ်လုက
ိ ်မိသည်။
“ လာစမ်း .. လာစမ်း ... အဲဒါ သီတင်းကတ်ဦး ... သီတင်းကတ်ဦး ” ေြပာေြပာဆိုဆိုြဖင့် ကန်ေတာ်သည် ခို
င့်န းရက်ကို လိမ်ဆွဲမသ
ိ ည်။ “ အာ ... အာ ... န ပါတယ် ေမာင်ရ “
ထိုအချိန်တင
ွ ် စိတ်ပူမေ
ိ သာ မိဘများ ေကျာင်းလိုက်လာကပီြဖစ်သည်။ ကန်ေတာ်တို အိမ်မှ ကားကိုလည်း
ြမင်ရသည်။
မိင်က ဆိုသည်။
| သန်လျင်ဘီအုစ
ိ ီဆိုသည်မာှ အဂလပ
ိ ်အရင်းရှင်ကီးများ၏ အဓိကကုမဏီ ကီးြဖစ်သည်။ ထိုစဉ်က ပုလိပ်တို
မှာလည်း အဂလိပ်အရင်းရှင်တို၏ ေစသည့်ကန်၊ ထွန်သည့်ွ းသာ ြဖစ်သည်။
သန်လျင်ဘအ
ီ ုစ
ိ ီကီး မီးေလာင်ြခင်းမှာ အဂလပ
ိ ်အရင်းရှင်တိုေခါင်းကို စတင်မီးေလာင်ြခင်းြဖစ်၍ အဂလိပ်
လက်ပါးေစ ပုလိပ်တိုအတွက်လည်း စတင်ေခါင်းမီးေလာင်ရေတာ့မည့် နိမတ
ိ ်ပင်ြဖစ်ေကာင်း ကီးြပင်း ကာမှ
ကန်ေတာ် န းလည်ရသည်။
သန်လျင်ဘအ
ီ ုစ
ိ ီကီး မီးေလာင်သည်ကို ကန်ေတာ်တုိတစ်မိလံုး ေပျာ်ရင်ကသည်။ မီးေလာင်သည်မာှ
ဖေယာင်းတိုက်ဟု ဆို၏။
သေဘာဆိပ်သုိ ေချာက်ဒရီပုင
ိ ် သေဘာကီးဆိုက်ေသာအခါ ကန်ေတာ်တိုအားလံုး ပထမတန်း အခန်းကို
လှမ်းေမာ်ကည့်ကသည်။ ပထမတန်းအခန်း ြပတင်းေပါက်မှ ေတာက်ပရန်းလဲစ
့ ွာ ဝတ်စားထားေသာ ကိင်သည်
လက်ြပတ်ဆက်ေနသည်ကုိ ကန်ေတာ် ေတွရသည်။ ကိုကိုကုက
ိ ား မြမင်၊ သေဘာကီးသည် ဆိပ်ခံကီးေဘး၌
ဆိုက်မိေသာအခါ ပထမတန်းအခန်းမှ ကိင်သည် ထွက်လာ၏။ ကိင်ှင့် ပါေသာ သားေရ ေသတာကီးတစ်လံုးှင့်
သံေသတာကီးတစ်လံုးကို ကူလီှစ်ဦးက ထမ်းလာသည်။
ထိုအချိန်ထိ ကိုကိုကုိ မြမင်ရေသး။ ထိုစဉ် ဝမ်းသာအားရ လှမ်းေခသံကားရသည်။ “ ေမာင်ေရ ... ညီေလး
ေရ ... ကိုကို ဒီမာှ ကွ” ကိုကို အသံကားမှ ကန်ေတာ်တုိ အားလံုး လှမ်းကည့်မသ
ိ ည်။
ေဖေဖေရာ .. ေမေမေရာ ကန်ေတာ်ပါ ကိုကို ကို ဝမ်းသာအားရ ဆီးကိကသည်။ မေရှးမေှ င်းပင် ကိင်
သည် ဆိုက်ေရာက်လာ၏။
” ဟုတ်တယ် ...၊ ေဟာဒါက ခိုင်လိုေခတယ်၊ ေဟာဒီ မမမိင်၊ န မည်က အဲ ... မိင်လိုေခတယ် ” ကိုကို
သည် ဘာကိုသေဘာကျသည် မသိ။ လိက်လိက်လှဲလှဲရယ်သည်။ “ ကိုကို ဘာရယ်တာလဲ ..”
“ ဪ ... ခိုင် .. မိင် ... ဆိုလိုပါ ...၊ အစ်မန မည်က ကိင်တဲ့ ....။ ဟား ... ဟား ..။ ဟုတ်သေဟ့ ... န မည်
ေတွက တကယ်လှပ် ” ၊ ကိုကို ရယ်သြဖင့် ကန်ေတာ်က ဝမ်းသာအားရ ဆက်ေြပာသည်။ “ အံမယ် ကိုကိုရ .. ေန က်
တစ်ေယာက် ကျန်ေသးတယ်၊ ချာတိတ်မေလး လိင်တဲ့ ...” ကိုကိုသည် ပိုမု၍
ိ သေဘာကျစွာ ရယ်သည်။ “ ေဟ ... ဒီ
လိုဆိုရင် သူတုိညီအစ်မေတွ န မည်က သီချင်းြဖစ်ေနပါေရာလား၊ ဟား ... ဟား ...”
“ ကိင် ... မိင် ... ခိုင်လံုးရယ် .. ကိင် ... မိင် ... လိင် ... ခိုင်လံုးရယ် ... ေမး ...” အဓိပါယ် မသိေသး
ေသာ်လည်း ကိုကိုသခ
ီ ျင်းကို သေဘာကျသြဖင့် ကန်ေတာ်ကလည်း “ ကိင် ... မိင် ... ခိုင်လံုးရယ် ... ကိင်... မိင် ...
လိင် ... ခိုင်လံုးရယ် ...”
လိုက်ဆုသ
ိ ည်။
“ ကိင် ... မိင် ... လိင် ... ခိုင်လံုးရယ်၊ အလဲ့ ... အလဲ့ ... န တယ် ခိုင်ရ၊ မဆိတ်ပါနဲ၊ အဲ .. ဘာတဲ့ .. ခိုင်လံုး
ရယ်ေမး ...”
( ၈ ) ညီအစ်ကိုှင့် ညီအစ်မများ
မျက်ေမှာင်ကတ်ကာ လက်ကုေ
ိ န က်ပစ်ပီး တစ်စံုတစ်ခက
ု ို နက်နက်နဲနဲေတွးရင်း လမ်းေလာက် ေနေသာ
ကိုကိုသည် ကန်ေတာ့်ကို ြမင်ေသာအခါ ရပ်လုက
ိ ်၍ ပံးကည့်သည်။
“ ဟင့်အင်း ... မေြပာခိုင်းပါဘူး ... ကိုကို စကားေတွ အများကီးေြပာရပီး ပင်ပန်းေနတာ ေမာင် သိသားပဲ “
“ ကိုကို ... သမဂဆိုတာ ဘာလဲ ...” ကိုကိုသည် ကန်ေတာ့်ကို တစ်ချက်စူးစိုက်ကည့်ပီး ပံး၏။ “ သမဂဆို
တာ အသင်းေပါ ့ ေမာင်ရဲ ၊ အသင်းဆိုတာ ေမာင် သိတယ်မဟုတ်လား “
“ သခင်ဆုတ
ိ ာက လွတ်လပ်ေရးရေအာင်လပ
ု ်မယ့် လူေတွေပါ ့၊ လွတ်လပ်ေရးဆိုတာကို ေမာင့်ကို ကိုကို
တစ်ခါေြပာဖူးသားပဲ၊ အေမရိကားက ေဂျာ့ဝါရှင်တန်တုိ၊ ဖိလစ်ပိုင်က ဟိုေဆးရီဇာတို၊ အိုင်ယာလန်က ဒီဗလာယားတို
ကိးစားတာမျိးေလ ...”
“ အာ .. ေမာင် န းလည်ပီ ...၊ ကိုကိုေကာ သခင်ပဲလား ...” ကိုကိုက ရယ်သည်။ “ကိုကိုက သခင် မဟုတ်ပါ
ဘူးကွ၊ ဒါေပမယ့် ကိုကိုလည်း လွတ်လပ်ေရးရေအာင် ကိးစားေနတာပဲ ” ကန်ေတာ်သည် ငိုင်ကျသွားမိသည်။ ကိုကို
ကို စိုးရိမ်မသ
ိ ည်။
“ လွတ်လပ်ေရးကိးစားတဲ့ ဒီဗလားယားတိုကုိ အဂလပ
ိ ်က ဖမ်းပီး ေထာင်ချတယ်လို ကိုကို ေြပာဖူးတယ်၊
ကိုကိုကုေ
ိ ရာ သူတုိမဖမ်းဘူးလား “
” ဟင် ... ဖမ်းမယ် ...” ကန်ေတာ် စိတ်မေကာင်းမှန်း သိသွား၍ ကိုကိုသည် ပံးရယ်ကာ အားေပးစကား
ဆိုသည်။
အံဩ
့ ေနရာမှ ကိုကိုသည် ကန်ေတာ့်စကားေကာင့် သေဘာကျပီး အားရပါးရရယ်သည်။
“ မမကိင်က ကိုကိုကုိ မုန်းတယ် ...၊ ေသာ် .. ေနဦး ေမာင် သတိရပီ၊ မမကိင်က ေမာင့်ကို ေြပာဖူးတယ်၊
ကိုကိုက ေကာက်စရာေကာင်းတယ်တဲ့ ...”
“ ေဝဖန်တယ်ဆုတ
ိ ာ ဘာလဲ “
” ေဝဖန်တယ်ဆုတ
ိ ာ မေကာင်းဘူးလို ေြပာတာေပါ ့ “
“ဆိုရယ
ှ ်တက်တာ မေကာင်းဘူး၊ မေကာင်းတဲ့ ဆိုရယ
ှ ်ကို မမကိင်က တက်တယ်၊ အဲဒီ ဆိုရယ
ှ ် ဆိုတာက
ေကာ ဘာလဲဟင် ..”
” ဘာ ... ရှင့် ” ကိုကိုစကား မဆံးု လိုက်ရခင် မေမာ်လင့်ေသာ အသံကုိ ကားလိုက်ရသည်။ ကန်ေတာ်တို ရပ်
စကားေြပာေနသည်မှာ ခိုင်တိုအိမ်ဘက် ခံစပ်န းတွင် ြဖစ်သည်။
ကိုကိုမျက်ှ မှာ တည်ကည်သွားသည်။ သိုရာတွင် မတုန်လပ်၊ ပါးစပ်မှသာ “သ ..”ဟု စကားလံုး ထွက်
သွားသည်။
“ ရှင် အူေကာင်ေကာင် လုပ်မေနနဲ .....၊ ေစာေစာက ဘာေြပာတာလဲ ” ထိုအခါ ကိုကိုက အသာအယာ ပံး
လိုက်သည်။ ထိုေန က် ေအးချမ်းစွာ ြပန်ေြဖ၏။ “ ေစာေစာက ကျပ်ေြပာတာ ရှင်းသားပဲ၊ ခင်ဗျားလည်း ကားပီးေရာ
ေပါ ့...” ကိုကိုက ေအးချမ်းစွာ ြပန်ေြဖကာမှ ကိင်သည် ပိုေဒါသြဖစ်လာသည်။ “ရှင် ... ေတာ်ေတာ်ေစာ်ကားတဲလ
့ ူ၊ ရှင့်
စကား ရှင် ြပန်ုပ်သမ
ိ ်းပါ ...”
“ လူကီးလူေကာင်းသားသမီးြဖစ်ပီး ဆိုတဲစ
့ ကားနဲ .... ကျပ်ေကာင့် ခင်ဗျား ကျပ်မိဘကို သွယ်ဝုက
ိ ်
အြပစ်တင်တာအတွက်ေတာ့ ကျပ်ဝမ်းနည်းမိတယ်၊ ှမချင်းမစာမူအတွက်ေတာ့ ရှင်းပါရေစ။ ကျပ် ှမချင်း အားကီး
စာတတ်တယ်။ ေကျာင်းတုန်းက ခင်ဗျားကို ေဝဖန်မိတာလည်း ှမချင်း စာန လွန်းလိုပဲ။ ကျပ်ေစတန ဟာ ..
ခင်ဗျားတိုအတွက် ေဝဒန ြဖစ်ရတာေတာ့ ကျပ်စတ
ိ ်မေကာင်းဘူး ...”
” ဘာြဖစ်လုိ ဆံုးမလတ်လိုက်တာလဲ “
”ဆိုရယ
ှ ်တက်လုိတဲ့ ...” မိင်က ရယ်ေသာ်လည်း ကိုကိုက ကန်ေတာ့်ကို လှမ်းမာန်သည်။ “ ေမာင်ကလည်း
ဘာေတွေလာက်ေြပာေနတာလဲ .. ေတာ်ေတာ့ “
” ေလးေယာက်ေတာင် ရှိသားပဲ၊ ေမာင်နဲ မမမိင်က တစ်ဖက်၊ ခိုင်နဲ ပီးေတာ့ ...” ခိုင်သည် စကားကို ဆံးု
ေအာင်မေြပာဘဲ ကိုကိုဆီသို မျက်စပစ်ြပသည်။
ကိုကိုသည် ှစ်ှစ်ခိက်ခိက်ရယ်သည်။ မိင်ကမူ ... “ တယ် ... ဒီေကာင်မေလးကလဲ ”ဟု ဆို၍ ခိုင့်ေခါင်း
ကို လှမ်းပုတ်သည်။
ကန်ေတာ့်စတ
ိ ်ထဲ၌လည်း ေပျာ်လာသည်။ အ ကံတစ်ခုလည်းရ၍ ေြပာြပမိသည်။
“ ဒီလိုလုပ်မယ်၊ ပီယာို သွားတီးကရေအာင်၊ ကိုကိုကုိ ေမာင် ဒီတစ်ေခါက် ဘာမှ မတီးြပ ရေသးဘူးေန ်၊
ေမာင် ချစ်သမကို တီးတတ်ပီ။ ခိုင် ေမာင့် ကိုကိုလည်း ပီယာို တီးတတ်တယ်၊ ကိုကိုလည်း တီးြပရမယ်၊ ေန ် ...
လာ ... လာ ...”
ကန်ေတာ်က ကိုကို ကို ဆွဲသည်။ ခိုင်က မိင်ကို ဆွဲေခသည်။ ေန က်ဆံးု ေတာ့ ကန်ေတာ်တုိ ေလးဦးစလံုး
ပီယာိုသို ေရာက်လာကသည်။
“ ဟိုသီချင်းေလ ... ဟိုေနက ကားေပမှာ ကိုကိုဆိုတဲ့ သီချင်းဟာ ..။ ေဖေဖ တီးတာေတာ့ ေမာင် ကားဖူး
တယ်။ ေမာင် လိုက်ဆုတ
ိ တ်တယ်။ မတီးတတ်ေသးဘူး။ ကိုကိုတးီ ၊ ေမာင် ဆိုမယ် “
” ကိင် ... လိင် ... ခိုင်လံုးရယ်၊ ကိင် ... မိင် ... လိင် ... ခိုင်လံုးရယ်၊ ခိုင်လံုးရယ် .... ခိုင်လံုးရယ်၊ ခိုင်လံုးရယ်
ေမး “
အေပထပ် ြပတင်းတစ်ခဆ
ု ီမှ ခန်းဆီးသည် ုတ်တရက် လပ်ရှားသွားသည်။ ခန်းဆီးကျသည်မာှ ြမန်
ေသာ်လည်း ခန်းဆီးေန က်ကယ
ွ ်၌ ပုန်းကွယ်ေပျာက်သာွ းသူကို သဲသဲကွဲကွဲ ြမင်လိုက်ရံု အချိန်ရသည်။ ခန်းဆီး
ေန က်ကွယ်၌ ပုန်းလိးေပျာက်ကွယ်သာွ းသူမာှ ကိင်သာလင်ပင်တည်း။
အပိုင်း ှစ်
( ၉ ) မိခိုင်သူေကာင့်
ေပျာ်ရင်ဖယ
ွ ် အေကာင်းဆံုးလည်းြဖစ်၍ ခိုင်ှင့် ကန်ေတာ်တုိဘဝတွင် စွဲထင်ကျန်ရစ်ေအာင် ထိတ်လန်ဖွယ်
လည်းြဖစ်ေသာ အေတွအ ကံတစ်ရပ်ကို သီတင်းကတ်ပဲွမတိုင်မီ သံးု ရက်ခန်အလို၌ ေတွ ကံ ရသည်။
တနဂေွေနတင
ွ ် မိသားစု ေပျာ်ေပျာ်ပါးပါး ေပျာ်ပဲွစားထွက်ရန် ေမေမ စီမံသည်။ သန်လျင်မိ တစ်ဝိုက်၌
ေပျာ်ပွဲစားထွက်ရန် ေနရာေကာင်းများ ေပါပါဘိြခင်း။ လွမ်းဆွတ်ဖွယ် ဇာတ်လမ်း ေန က်ခံင
ှ ့် ရှင်ေမွွန်းကုန်းလည်း
ရှိသည်။ ကျိက်ေခါက်ေစတီေတာ်သုိ လည်း သွားိုင်သည်။ ထိုထက်မက ေကျာက်တန်းမိ အထိ ဆက်၍ ေရလယ်
ဘုရားသို သွားလိုကလည်း သွားိုင်ေသးသည်။
“ ေဒေလး သိပ်ပင်ပန်းေနသလား “
ေဒစာဥကီးက မေြဖ။ သူလက်ေမာင်း အိအတ
ိ ဲွတဲွကီးများ လပ်ေအာင် ေကာ်ေလှာ်ေနသည်။ သူပါး ေဖာင်း
ေဖာင်းကီးများကလည်း စိတ်ဆုးိ ဟန် စူထားသည်။
“ ေအးပါေတာ် ... ေဒေလးကို ေမာင် အေရးမစိုက်ေတာ့တာ သိသားပဲ၊ ေမာင်က အဆက်ရ ေနပီကိုး ...။
ေဒေလးကို ေမ့ပီေပါ ့ ၊ ေဒေလးကလည်း မေမ့ပါဘူး၊ ဆန်ကုန်စား၊ ကံကုန်သာွ းေပါ ့ “
ေဒေလးသည် အံအ
့ ားသင့်ဟန် ငါးပိေကာ်ြခင်းကို ရပ်လိုက်၍ လှည့်ကည့်သည်။ ထို ေန က် ပံးဖီးဖီးှင့်
ဆို၏။
“ အဲဒါေတာ့ မသိဘူး ေတာ်ေရ၊ ဒါေပမယ့် သူတုိအထဲမှာ ေမာင့်ခိုင်က အလှဆံုးပဲ ...” ကန်ေတာ် ေဒါပွသွား
ြပန်သည်။
” ကန်ေတာ်က ဘာေြပာရမှာလဲ ” ၊
“ ငိုေြပးပါတယ်ဆိုမှ ဘယ်စ
ှ ်ခါေြပာရဦးမလဲ၊ ဒီမာှ ေဒေလး ... ေဒေလး ငါးပိေကာ်အိုး တူးေတာ့မယ် “
“ ပံးလို ရယ်လုိ ကည်လို ဟုတ်လား။ ေအး .. ေအး .. ဟဲ . ဟဲ ... မိင်က ပိုချစ်စရာေကာင်းတယ်ေန ် ...”
“ ဘာဆိုင်လိုလဲဗျ...”
“ ေဒေလး ...”
ေန က်တစ်ေန ၈-န ရီခန် ဦးေလးကိုဖုးိ ခင်ကီးက အိုး၊ ခွက်၊ ပန်းကန်စသည်တိုကုိ ကားြဖင့်တင်ပီး ဦးထွန်း
ေမာင်ကီး ခံဆီသို ကိုေမာင်ညိ ှင့်အတူ သွားှင့်သည်။ ကန်ေတာ်တို အိမ်သား၊ ခိုင်တိုအိမ်သားများှင့် ကန်ေတာ်
ဖိတ်ထားသြဖင့် လိုက်လာေသာ ငိမ်းေမာင်တိုသည် ေန က်မှ ေြခလျင်ေလာက်ကသည်။
ကန်ေတာ်တိုတစ်သုက
ိ ်ကမူ ေပျာ်ရင်ေန၏။ ကန်ေတာ်က ကန်ေတာ်တိုနည်းတူ ေပျာ်ရင်ေစရန် ေစတန
ြဖင့် ကိင်ကို လှမ်းေခသည်။
ကိင်သည် ကန်ေတာ့်အား လှမ်း ပံးြပရှာသည်။ သိုရာတွင် ေမေမတိုအနီးမှ မခွာ။ ခိုင်သည် မဲ့ကာ ရဲ ကာ
ြဖင့် ကိင်ဆသ
ီ ို မသိမသာ ေမးေငါ ့ြပရင်း ဆို၏။
“ အလကား ... ေခမေနနဲ ေမာင်၊ သူက အပျိ၊ အပျိဆိုေတာ့ ... ဟန်ကီးပန်ကီး ေလာက်ချင် တာေပါ ့ ...
ေလာက်ပါေစ”
“ ဟာ ... ဟာ ... ဟိုမာှ ေရကန်ေလး၊ အမယ် ေဖာင်ကေလးလည်း ရှိတယ်ေပါ ့၊ လာေဟ့ ငိမ်းေမာင် သွားက
ရေအာင် ...”
ေရကန်မာှ ေရကန်ဆုေ
ိ သာ်လည်း ေြမေရတွင်း အကီးစားကီးသာြဖစ်သည်။ အေတာ်ေလးမူ ကျယ်ဝန်း
သည်။
ခိုင်က မမဘဲ ေဖာင်ကိးကို ေြဖသည်။ ငိမ်းေမာင်က ထိုးဝါးကို ုတ်ကာ ထိုး၍ ေရစပ်မှခွာသည်။ ကန်ေတာ်
ကန်စပ်သုိ ေရာက်ေသာအခါ သူတုိစ
ှ ်ဦးမှာ ကန်လယ်သို ေရာက်ေနပီြဖစ်သည်။
“ အမေလး ... ေကွကီး ... ေမာကီး ” ခိုင် တကယ်ပင် ေပျာ့အတွယ်ခံရသည်။ ခိုင်က ေအာ်ငိုသြဖင့်
ကန်ေတာ်က လှမ်း၍အ ကံေပးရသည်။ “မေကာက်နဲ ခိုင်၊ လက်ဝါးကို တံေတွးဆွတ်ပီး ဆွဲခွာပစ် ခိုင်က ငိုရင်း
တန်းလန်းြဖင့် ြပန်ေြဖသည်။ “ ဟင့်အင်း ... ေကာက်တယ်၊ မကိုင်ရဲဘူး ” ကန်ေတာ်က ငိမ်းေမာင်ကို လှမ်းအမိန်ေပး
ရသည်။ “ ငိမ်းေမာင် ... တံေတွးဆွတ်ပီး ခွာေပးလိုက်ပါကွ “
သိုရာတွင် သတခ
ိ ဲေလး ငိမ်းေမာင်ခမျာ ခိုင့်ကို တွယ်ေနေသာ ေမာအား ခွာေပးရဲရန် ေဝးစွ၊ သူပါ ထိတ်လန်
တကား ေအာ်သည်။
ေဖာင်ငယ်သည် ေရလယ်တင
ွ ် ပတ်ချာလည်ေနသည်။ ေဖာင်ထက်တင
ွ ် ခိုင်ှင့် ငိမ်းေမာင်သည် ကေလး
ေပါက်စကေလးများသဖွယ် ေအာ်ငိုေနကသည်။
ကန်ေတာ့်ဒက
ု ကို ြမင်ေသာအခါ ခိုင်သည် သူဒက
ု ကို ေမ့သွားဟန် ေအာ်၏။ “ ေမာင် ေရနစ်ေနပီ၊ ေမာင်
ေရနစ်ေနပီ၊ ငိမ်းေမာင် သွားဆယ်ပါ” ကန်ေတာ်က ကန်ေတာ် ေရမနစ်ေကာင်း လှမ်းေြပာချင်သည်။ သိုရာတွင်
ေြပာ၍မရ။ ခိုင်ကသာ ဆက်ေအာ်သည်။ “ ေမာင် ေရနစ်ေနပီ ... သွားပါဟ ငိမ်းေမာင် “
ကန်ေတာ်င
ှ ့် ငိမ်းေမာင် ေပလာရာမှာ အနည်းငယ် ကွာေဝးသြဖင့် ကန်ေတာ်က သူဆီ ကူးသွားသည်။
ငိမ်းေမာင်က ေကာက်အားလန်အားြဖင့် ဖက်တွယ်သည်။ ကန်ေတာ်တုိစ
ှ ်ဦးလံုး ုန်းရင်း ဆန်ခတ် ြမပ်ချည်ေပ
ချည် ြဖစ်ေနသည်။ ထိုစဉ် ခိုင်ကပါ ခုန်ချေလသည်။
( ၁၀ ) တစ်ေရးေမှာင်သူ
ဤကိစေကာင့် ကန်ေတာ်တုိတစ်အမ
ိ ်သားလံုး စိတ်မေကာင်းက။ ငိမ်းေမာင်သည် ကန်ေတာ် ဖိတ်ေသာ
ဧည့်သည်ြဖစ်သြဖင့် တာဝန်ရိရ
ှ ကား ေဖေဖသည် ငိမ်းေမာင်တိုမဘ
ိ အား ေတာင်းပန်ရသည်။
ကန်ေတာ်တိုင
ှ ့် ခိုင်တိုအိမ်သားများသည် အတူတကွ မီးထွန်းပွဲေလာက်ကည့်ကသည်။ လူကီးတို မလိုက်
ိုင်ရကား ... ကန်ေတာ်၊ ကိုကို၊ ကိင်၊ မိင်၊ ခိုင်ှင့် ေဒစာဥ၊ မေမစန်းတိုလည်း လိုက်ကသည်သာ များက၏။
ကန်ေတာ်င
ှ ့် ကိုကိုက ခိုင်တိုေမေမှင့် ေဖေဖကို သွားကန်ေတာ့သည်။
ကန်ေတာ့်ကိုမက
ူ ား မည်သူမ မကန်ေတာ့က။ မေကျနပ်ေသာ ကန်ေတာ်က ခိုင့်ကို လှမ်းေြပာသည်။ “ ခိုင်
... ေမာင့်ကို မကန်ေတာ့ဘူးလား ” ခိုင်သည် မျက်ေမှာင်ေလးကတ်ကာ စူစူေလး ြပန်ကည့်သည်။
ကိင်၊ မိင်၊ ခိုင်၊ လိင်တိုအား ေဖေဖှင့် ေမေမက လက်ေဆာင်ြပန်ေပးသည်။ ကန်ေတာ် မှတ်မိသမ ကိင်
ှင့် မိင်တုိအတွက် ေဖာင်တန
ိ ်အေကာင်းစားတစ်လက်စီ၊ ခိုင့်အတွက် တစ်ေတာင်ခန်ရှိေသာ ေကာ်ပတ်ုပ်ကီးတစ်
ုပ်ြဖစ်သည်။
ကိုကိုက သီးသန် လက်ေဆာင်ြပန်ေပး၏။ ကိုကိုေပးေသာ လက်ေဆာင်မှာ ပင်နီဖျင်များြဖစ်၏။
ကန်ေတာ်င
ှ ့် ခိုင်မာှ မူ ထံုးစံအတိုင်း ပီယာိုတးီ က၊ သီချင်းဆိုကြဖင့် ေပျာ်ရင်ေန၏။
မိင်က ဆိုဖာတစ်ခ၌
ု ထိုင်ကာ မဂဇင်းတစ်အပ
ု ်ကို ဟိုလှန်သည်လှန်ှင့် ရှိေနသည်။ မိင်အမူအယာမှာ
တစ်စံတ
ု စ်ေယာက်ကုိ ေစာင့်ေမာ်ေနဟန်ရိသ
ှ ည်။ မိင်၏ မျက်လံးု ေလးများသည် ကိုကိုတုိ စည်းေဝးေနေသာ အခန်း
ဆီသို လှမ်းကည့်ေနသည်။
” ေမာင့် ကိုကိုက ဘယ်ေတာ့မှ ပီးမှန်းမှ မသိဘဲ၊ သွား ... သွား အိပ်ေချေတာ့ ” ကန်ေတာ်ှင့် ကိုကိုသည်
တစ်ခန်းတည်း အတူအပ
ိ ်သည်။ ေမေမ့ေြခသံ ေပျာက်သာွ းေသာအခါ၌ ကန်ေတာ်က မီးကို အုပ်ဆိုင်းကာရံပီး ဝတခိုး
ဖတ်သည်။
ကျန်ရစ်သေ
ူ လးမှာ သန းေကကွဲဖယ
ွ ် ေကာင်းလှေသာ ဝတတစ်ပဒ
ု ်ြဖစ်သည်။ ကန်ေတာ် မှတ်မိသမ စစ်
ကိုင်းမိတစ်ဝိုက်၌ ဇာတ်လမ်းခံသည်။ ဇာတ်လုက
ိ ်မင်းသမီးမှာ ဆင်းရဲသား၊ သားသမီး ေတာသူေလး ြဖစ်၏။ ဇာတ်
လိုက်ကား သူေဌးသား ေကာလိပ်ေကျာင်းသားတစ်ဦး ြဖစ်သည်။ သူတုိစ
ှ ်ဦးအား လူကီးများက သေဘာမတူ၊ မည်သို
ခွဲလိုက်ကသည်ကိုေတာ့ မမှတ်မိေတာ့၊ မင်းသားှင့် မင်းသမီး ကွဲသွားသည်။ မင်းသားသည် အိုင်စီအက်(စ်) ဘွဲယူရန်
ဘိလပ်သို ထွက်ခာွ သွားရသည်ဆို၏။ သူြပန်လာချိန်တင
ွ ် ချစ်သူေလးမှာ ေသဆံးု ေနသည်ဟု ကားရသည်။ သူသည်
ေကကွဲမက
ို ေြဖေဖျာက်ရန် စစ်ကိုင်းေတာင်ုးိ ဆီသို ထွက်လာခဲစ
့ ဉ် သူချစ်သူှင့် အလွန်တေ
ူ သာ မိန်းကေလးတစ်ဦး
ကို ေတွရသြဖင့် အူးပမာ လိုက်သည်။ မိန်ကေလးသည် သီလရှင်ေကျာင်းတစ်ခဆ
ု ီသို တက်ေြပး၏။
ေရစက်ဆံသ
ု ြဖင့် ဇာတ်လိုက်ှင့် ြပန်လည်ဆံုေတွကရာ ေပျာ်ရင်စွာ ေပါင်းကေလသတည်း။
ကိုကိုသည် မျက်ေမှာင်ကတ်သာွ းသည်။ ထိုေန က်မှ အသာ ပံ၍ဆိုသည်။ “ ေသာ် ... မိင် လာသွားေသး
သလား ကိုကိုသည် ဤမသာဆို၍ စယားခံဆ
ု ီသို ေလာက်သာွ းသည်။ ပီယာိုခလုတ်များကို ဟိုှိပ်၊ ဒီှိပ်ြဖင့်
ှိပ်၏။ မည်သည့်သီချင်းမမူ ထွက်ေပမလာ။
အတန်ကာမှ ကိုကိုသည် ကန်ေတာ့်ကို အမိန်ေပးသည်။ “ကဲ ... ေမာင် သွားအိပ်ေချေတာ့၊ ကိုကို ခဏ
လမ်းေလာက်ဦးမယ် “
” ေမာင်လည်း လိုက်မယ်ေလ “
ညက တစ်ဖက်အမ
ိ ်ြပတင်းဝ၌ ေတွရသည်မာှ ဤအကိမ်၌ ကိင်မဟုတ်၊ မိင်သာလင် ြဖစ်သည်ကုိ
ကန်ေတာ်တစ်ဦးတည်းသာ သိပါ၏။
ခိုင်က ေရာင်စံဂ
ု ါဝန်လှလှေလးများ ဝတ်၍ ှ းဖိနပ်ှင့်ပင်ြဖစ်သည်။ ငိမ်းေမာင်က ရှပ်အကျေရာင်စံု ပုဆိုး
အစိမ်းကွက်၊ အနီကွက်၊ အြပာကွက်တုိကုိ ထည်လဲဝတ်သည်။ သူေြခေထာက်တွင် သဲကိးအြပာ၊ အညိတပ်ေသာ
သားေရေရှထိုးဖိနပ်ကေလးများကို စီးတတ်သည်။ ကုတ်အကျလည်း ဝတ်သည့်အခါ ဝတ်သည်။
ငိမ်းေမာင်က အဂလိပ်လုဝ
ိ တ်ေသာ ကန်ေတာ့်ကို သေဘာကျသည်။ ကန်ေတာ်က သူလို ပုဆိုး ဝတ်ချင်
သည်။ သိုရာတွင် ှစ်ဦးလံုး လူကီးများ ဆင်ေပးသမကိုသာ ဝတ်ကရသည်သာတည်း။
ကန်ေတာ်င
ှ ့် ငိမ်းေမာင်မာှ ဤေကျာင်းကီးတွင် အေနကာပီ။ ဤသို ပင် ပထမ၊ ဒုတယ
ိ တစ်လဲစီ ရေနက
သြဖင့် မဆန်းလှ။ စာေတာ်သမ
ူ ျားြဖစ်က၍ ဆရာ၊ ဆရာမများ၏ အချစ်ေတာ်များ ြဖစ်ကပီးပီ။ ခိုင်မာှ ယခုှစ်မှ
ေရာက်လာသူြဖစ်သည်။ ယခု သူ အတန်း၌ ပထမရေသာအခါ ခိုင်လည်း ထင်ရှားလာပီး ဆရာ၊ ဆရာမများ၏
ဂုစိုက်ြခင်းကို ခံလာရသည်။
“ မီးဒုတ် ... မီးဒုတ် ရှိ ... ရှိ၊ ပုလိပ် ... ပုလိပ် အဲ .. ဒို၊ သခင်မျိးေဟ့ ဒိုဗမာ၊ အေရးေတာ်ပံု ေအာင်ပါေစ “
စီတပ
ု ်သည် သန်လျင်မိ အေရးေတာ်ပံု ကီးအတွင်း လူမန
ု ်းအများဆံုးေသာ အရာရှိကီးတစ်ဦး ြဖစ်လာခဲ့၏။
စီတပ
ု ်စီးေသာ ကားကီးမှာ ဘိလပ်မှ သူှင့်အတူ သေဘာြဖင့် တစ်ပါတည်း ယူလာခဲသ
့ ည်ဆိုေသာ ကား
အြပာကီးြဖစ်သည်။ ကား၏သာန်မာှ လိပ်ခံုးလံုးလံုးကီးြဖစ်၍ ကန်ေတာ့်မျက်စထ
ိ ဲတွင် မလှ။ သိုရာတွင် ေဖေဖ
တိုကမူ ထိုကားကီးသည် ေန က်ဆံုးေပပံစ
ု ံြဖစ်သည်ဟု ချီးမွမ်းကသည်။ ယင်းကားကီး ေပ၌ အေမွးရှည်ှင့် ေခွး
ကီးကီးှစ်ေကာင်လည်း အမဲလုက
ိ ်ပါလာတတ်သည်။
စီတပ
ု ်ကို ပုလိပ်များှင့် အချိ သူတုိက “ တုပ်သခင် ”ဟု ေခကသည်။ တုပ်သခင်သည် သပိတ်ေမှာက်
သမားများ၊ သခင်အစည်းအေဝးများကားသို သူကားကီးြဖင့် အတင်းြဖတ်ေမာင်းကာ တိုးေဝှေလ ရှိသည်။ သူ အန း
ကပ်လာသူများကိုမက
ူ ား သူ ေခွးကီးများက လိုက်ကိုက်တတ်သည်။ စီတပ
ု ်၊ သူကားှင့် သူေခွးကီးများကို သန်လျင်
မိသူမိသားများက အလွန်မုန်းသည်။ စီတပ
ု ်ကားကီးမှာလည်း ခဲှင့် အထုခံရသြဖင့် မှန်များကွဲကာ ပိန် ှ ေနသည်။
သူေခွးကီးတစ်ေကာင်မာှ လည်း ခဲမှန်ကာ လက်ကျိး သွားသည်ဟု ကားရသည်။ လူတုိ၏ ေကွးေကာ်သံတွင် စီ
တုပ်၏န မည် ပါလာသည်။
စီတပ
ု ်က ဆက်၍ရမ်းသည်။ စီတပ
ု ် ရမ်းသမ သခင်တုိကလည်း ကမ်းသည်။ ထိုေခတ်က သန်လျင်မိ၌
ကမ်းကမ်းတရားေဟာသြဖင့် န မည်ကီးေသာ သခင်ှစ်ဦး ရှိသည်။ တစ်ဦးမှာ သခင်မာဟု ေခသည်။ တြခားတစ်ဦး
မှာ သခင်ဘန ဂျီြဖစ်၏။
“ စီတပ
ု ်ဆိုတဲေ
့ ကာင်ဟာ ေခွးသာသာေကာင်ပဲ၊ ဒီေကာင်ဟာ အိမ်ေစာင့်ေခွးပဲ၊ စီတပ
ု ်မေြပာနဲ ဘုရင်ခံ ဆိုတဲ့
အေကာင်ဟာလည်း အိမ်ေစာင့် ေခွးအကီးစားပဲ၊ ေခွးဆိုရင် ခဲနဲေပါက်လတ်ရတယ်၊ အဂလပ
ိ ် ေခွးေကာင် ေတွကို
ြမန်မာြပည်က ခဲနဲ ေပါက်ထုတ်ရမယ် ..”
သခင်မျိးေဟ့ ... ဒိုဘန ဂျီ သာကီမျိးေဟ့ ... ဒိုဗမာ။ ဒို သခင် ဘန ဂျီကို လတ်ပစ်၊ ှစ်ြပားတန်ေဆာင်း
ပျားစွဲ၊ ကုလားြဖေခါင်း ဓားဝဲ အေရးေတာ်ပံု ... ေအာင်ပါေစ။
ငိမ်းေမာင်သည် ပုလိပ်လပ
ု ်ရန် ဝန်မေလးေသာ်လည်း သူအား “ အို ... ...”ဟု ေခြခင်းကိုမူ သည်းမခံိုင်။
ထိုေကာင့် ေန င်ကစားကသည့်အခါ ငိမ်းေမာင်က ပုလိပ်မလုပ်လုဟ
ိ ု ကန်ကက
ွ ်သည်။ ထိုအခါ ငိမ်းေမာင်သည်
သခင်လပ
ု ်၍ ကန်ေတာ်က ပုလိပ်လပ
ု ်ရမည်ကဲသ
့ ို အေြခအေန ရှိလာသည်။ ကန်ေတာ်ကလည်း ပုလိပ်မလုပ်လု။ိ
ေန က်ဆံုးတွင်မူ သံးု ေယာက်အများသေဘာတူ တာဇံလုပ်တမ်းပင် ြပန်ကစားကသည်။
ငိမ်းေမာင်ေနေသာေနရာမှာ ဂါတ်င
ှ ့် ေဝးသည်။ ခိုင်ှင့် ကန်ေတာ့်ေဖေဖတိုက အစိုးရအမထမ်းများ ြဖစ်
က၏။ ထိုေကာင့် ကန်ေတာ်တုိ မည်သုိေသာအခါမ ေအာ်ခင
ွ ့်မရေတာ့ဟု ထင်စရာြဖစ်သည်။ သိုရာတွင် မေမာ်လင့်
ဘဲ ကန်ေတာ်တုိ ေအာ်ခွင့်ရခဲ့ ကပါ၏။
( ၁၁ ) ပင်ပင်နီ ေယာထဘီှင့်
| ရန်ကန
ု ်တကသုလ
ိ ် သပိတ်ေမှာက်ေကျာင်းသား၊ ေကျာင်းသူများသည် အဂလိပ်အစိုးရ၏ အုပ်ချပ်မှ
ယရား ဗဟိုအချက်အချာြဖစ်ေသာ အတွင်းဝန်များံးု ကို ဝိုင်းကသည်။ လက်နက်မဲေ
့ ကျာင်းသူ၊ ေကျာင်းသား များကို
အဂလပ
ိ ်လက်ပါးေစ ေဂရာစာသင်များက ြမင်းှင့်တုက
ိ ်၍ နံပါတ်တုတ်ြဖင့်ိုက်သည်။ ရန်ကန
ု ် တကသုလ
ိ ် ဂျဒ်ဆင်
ေကာလိပ်ေကျာင်းသား ေအာင်ေကျာ် ကျဆံးု ခဲ့ရ၏။
“ ေဒါက်တာဘေမာ် ... အို အို ၊ ဘဦး ဘဦး .. ှး ှ း။ ေပထွန်း ေပထွန်း .. ကိုက် ကိုက် ..”
အဂလပ
ိ ်တပ်သားများ လပ်ရှားသကဲသ
့ ို ဗမာ့တပ်သားများကလည်း လပ်ရှားကသည်။ ထိုစဉ်က ြမန်မာ့
တပ်သားများသည် ေဘာင်းဘီအြဖှင့် အကျအနီဝတ်သည်။ သူတုိအား ဗမာ့လက်ံုးတပ်သားဟု ေခသည်။ ဗမာ့
လက်ံုးတပ်သားများသည် သခင်မများှင့်အတူ ရန်ကန
ု ်မှ သန်လျင်သို ဆိုက်ေရာက်လာ၏။
သခင်မဆိုသည်မာှ မည်သုိရိသ
ှ နည်းဟု တစ်မိလံုး ထွက်ကည့်ကသည်။ သခင်မများကား အသားညိညိ
တွင် သနပ်ခါးဘဲကျားလိမ်းထားေသာ ထဘီတုတ
ိ ုြိ ဖင့် မိန်းမကမ်းကမ်းကီးများ ြဖစ်ကသည်။ လက်ံးု တပ်သားများ
ကလည်း သီချင်းဆိုက၏။
ကိုကိုတရားပွဲများသို ကန်ေတာ်တုိစ
ှ ်အိမ်သားလံုး သွားကြပန်သည်။ ကိုကိုသည် သခင်မာကဲ့သို မဆဲ၊
သခင်ဘန ဂျီကဲ့သို သာကီဝင်မင်းမျိးများအေကာင်း မေြပာ၊ သိုရာတွင် ... ကိုကို၏စကားများသည် ရှင်းလင်းကာ လူ
တိုင်း န းလည်သည်။
ထိုဂုဏ
ိ ်းဝင်အသီးသီး တာဝန်ချင်းတူေသာ်လည်း လခချင်း မတူက။ ကလပ်ေခ မဟုတ်တုတ် ဝိုင်းကြမင်း
ကေသာ အေဆာက်အအံမ
ု ျားကိုပင် တြခားစီထားသည်။ ဘိလပ်သားစစ်စစ်တုိက သန်လျင်ဘီအုစ
ိ ီ ဝင်းအတွင်း အိမ်
ကီး၊ အိမ်ေကာင်း၊ ကားကီးကားငယ်များြဖင့် ခံစားက၏။ သူတုိေမွးထားေသာ ကေလး များကို ကရင်အမျိးသမီး
အာယားများက ထိန်းသိမ်းရသည်။ သူတုိကားများကို တိုက်ပံအ
ု ကျဝတ်၍ ေခါင်းေပါင်းအနီ ေပါင်းအပ်ေသာ ဗမာများ
က ေမာင်းရသည်။ သူတုိအိမ်တွင် စားပွဲထိုးသမားများကား သခင် ဘန ဂျီေြပာသကဲသ
့ ို သာကီဝင်စစ်စစ်ြဖစ်ေသာ
ကုလားများသာတည်း။
ကိုကိုကုိ အမစစ်ေသာေနတင
ွ ် လူကီးများက ံုးသို မသွား။ သိုရာတွင် မိင်ေခါင်းေဆာင်၍ ခိုင်၊ ကန်ေတာ်
ှင့် ငိမ်းေမာင်တိုသည် တရားခွင်၌ ထိပ်ဆံုးက ထိုင်ေနကသည်။ ကန်ေတာ်တို အားလံုးသည် ပင်နီအကျများကို ဝတ်
ထားကသည်။ ပထမဆံုးအေနြဖင့် ကန်ေတာ်သည် ပုဆိုးဝတ်ခဲ့ရ၏။
ဆွဲချရာဇဝတ်အပ
ု ်က စွဲချက်များတင်ပီးေသာအခါ တရားသူကီးဦးြမဘူးသည် ကိုကိုကုိ ကည့်၍ တည်ကည်
စွာြဖင့် ေမးသည်။
“ တရားခံ ေမာင်ထန
ွ ်းေအာင် ... ေမာင်မင်း၌ အြပစ်ရိေ
ှ ကာင်း စွပ်စွဲချက်ကို ကားပီးပီ၊ ဘာများ ထုေချ
ကန်ကက
ွ ်လိုသလဲ ” - ကိုကိုသည် ပံးရင်တည်ငိမ်စွာြဖင့် ြပန်ေြဖသည်။ ကိုကိုအသံမာှ ခါတိုင်းလိုပင် ေအးချမ်း
ကည်လင် ေနသည်။
“ ေဖေဖအလုပ် ဆရာဝန် ၊ ဆရာဝန်ဝတရားက လူန ကို ေဆးကုေပးရတယ် ... လူန ဆိုရင် ချစ်ချစ်၊ မုန်း
မုန်း၊ ဆင်းရဲသည်ြဖစ်ေစ၊ ချမ်းသာသည်ြဖစ်ေစ ေရာဂါေပျာက်ေအာင် ကုသေပးရတယ် .. ၊ ဒါကို ဝတရားလိုေခတယ်
.......။ ေမာင် န းလည်ရဲလား ...”
တစ်ပံုမာှ ဒတ်ချ်လမ
ူ ျိးကေလးတစ်ဦးအေကာင်းြဖစ်သည်။ ဒတ်ချ်လမ
ူ ျိးတိုေနရာမှာ ပင်လယ်ြဖင့် ဝိုင်းေန
သြဖင့် ေရကာတာကီးများ ကာထားရသည်။ ေရကာတာ ကျိးေပါက်လင် ပင်လယ်ေရလမ်းကာ လူအားလံးု ေသကုန်
မည်။ တေနသ၌ လူကေလးတစ်ဦးသည် ေရကာတာတစ်ေလာက် ေဆာ့ကစားေနရာမှ ေရကာတာတွင် အေပါက်
ကေလးတစ်ခု ေတွသည်။ အေပါက်ကေလးမှာ ေရတို တိုးဝင်စးီ ကျေနသည်။ ဤသို သာ ေရတို စီးဝင်ကျေသာ်
တြဖည်းြဖည်းှင့် ေရကာတာကီး ေပါက်ကျိးလာမည်ြဖစ်ေကာင်း လူကေလး သိသည်။ လူကေလး ေရာက်ေသာ
ေနရာမှာ ရာှင့် ေဝးသည်။ ရာအေရာက် ြပန်ေြပးေြပာလင် ေရစားသြဖင့် ေရကာတာကီး ပိသွားိုင်သည်။ ထိုအခါ
လူကေလးသည် ကံရာမရသြဖင့် အေပါက်ကေလးအတွင်း သူလက်ညိ းကေလးကို ထိုးသွင်းပိတ်ဆုိ ထားသည်။
လူကေလးသည် ချမ်းေအးေသာတစ်ညလံုး ေရေပါက်ကုိ လက်ညိးကေလးြဖင့် ဆိုပတ
ိ ်၍ မအိပ်ဘဲ ေနရှာသည်။
လူကေလး ေပျာက်ေနသြဖင့် မိဘများှင့် လူကီးများက တစ်ညလံုး လိုက်ရာှ ကသည်။ နံနက်လင်းမှ လူကေလးကို
ေတွကရသည်။ ထိုအချိန်၌ လူကေလးမှာ ချမ်းေအးလွန်းသြဖင့် သတိလစ် ေမ့ေြမာေနသည်။ သိုရာတွင် သူလက်ညိ း
ကေလးကား ေရေပါက်ကုိ ဆိုပတ
ိ ်လျက်သာတည်း။ လူကေလးေကျးဇူးေကာင့် ေရကာတာကီး မကျိးေပါက်သည်ကို
န းလည်သေဘာေပါက်ကေသာ လူအများက လူကေလးကို သူရဲေကာင်းအြဖစ် မှတ်တမ်းတင်ကသည် ဆို၏။
ေဖေဖေြပာြပေသာ ဒုတယ
ိ ပံြု ပင်ကား အဂလပ
ိ ်ေရတပ်ဗုလ
ိ ်ချပ် နယ်(လ်)ဆင်၏ အေကာင်းြဖစ်သည်။
နယ်(လ်)ဆင်သည် ထရာေဖာက်ဂါး ေရေကာင်းတိုက်ပွဲကီးအတွင်း၌ မိမထ
ိ က် အင်အားကီးမားေသာ ရန်သူ ေရတပ်
ကီးကို အိုင်တိုက်သည်။ ေအာင်ပွဲရချိန်၌ နယ်(လ်)ဆင်ကို ရန်သူကျည်သင့်သည်။ နယ်(လ်)ဆင် မေသခင်
တိုင်းသူြပည်သားများအား ေန က်ဆံးု စကား မှာကားခဲ့သည်။ သူစကားကား “ အမိ အဂလန် ြပည်သည်
တိုင်းသူြပည်သားတိုင်းကို မိမတ
ိ ာဝန် ေကျပွန်ကမည်ဟု ေမာ်လင့်၏ ”ဟူသတည်း။
ပံမ
ု ျား ဆံးု သွားေသာအခါ ေဖေဖသည် ပံး၍ မှတ်ချက်ချသည်။ “ သားလည်း ကီးလာရင် တာဝန်ေကျပွန်ရ
မယ် ...”
ေန က်တစ်ေန၌ ကန်ေတာ်တုိတစ်အမ
ိ ်သားလံုးှင့် ခိုင်၊ မိင်သာမက ကိင်ပါ ကိုကိုကုိ သေဘာ ဆိပ်တွင်
လိုက်လံတ်ဆက်ကသည်။
မိင်သည်လည်း စကားမြပန်ုင
ိ ်၊ အံေလးကိတ်၍သာ ေခါင်းညိတ်ြပရှာ၏။
( ၁၂ ) ခိုင်ရဲ ေမာင်
ေန က်ပုင
ိ ်းြဖစ်ပျက်ခဲ့သည်များကို အေသးစိတ် ကန်ေတာ် မမှတ်မိေတာ့။ ထူးထူးြခားြခား ေြပာင်းလဲမ ကီး
များ မရှိသြဖင့် သာမန်ြဖစ်ုးိ ြဖစ်စဉ် ကိစများသည် ကန်ေတာ့်အာံု၌ ေဝေဝဝါးဝါးသာ ထင်သည်။
ကိုကိုေထာင်ကျပီး မကာြမင့်မပ
ီ င် ေဒါက်တာဘေမာ်၏ ွန်ေပါင်းအစိုးရ ြပတ်ကျသွားသည်ဆို၏။ သပိတ်
အသီးသီး ြပန်လှန်သြဖင့် ေကျာင်းများ ြပန်လည်ဖင
ွ ့်ေလသည်ြဖစ်ရကား ကန်ေတာ်တိုလည်း ေကျာင်း မှန်မှန် တက်ရ
သည်။ ကိင်သည် ေကာလိပ်သုိ ြပန်သွားရသည်။ ေထာင်ထဲတွင် ရှိေနေသာ ကိုကိုသည်သာ ေကျာင်းြပန်မတက်ရရှာ။
ေကျာင်းများြပန်ဖင
ွ ့်ေသာအခါ ကန်ေတာ်တိုအတွက် အစ,စ ေရှးနည်းတူ ြပန်ြဖစ်ေနသည်။
နံနက်တိုင်း ကန်ေတာ်တုိသင
ူ ယ်ချင်းသံးု ဦးသည် အတူတကွ ေကျာင်းတက်မဲတက်သည်။ ညေနတိုင်း ြမရာ
ေတာများ၌ ကစားမဲကစားကသည်။
ြပည့်ေရာ .. “
“ မိန်းမကိက်ေတာ့ ေမာ်လုက
ိ ်တာ။ ေယာက်ျားကိက်ေတာ့ စိုက်စိုက်လာ ....။ ဒါေပမယ့် ေမာင့်ကိုကိုက
ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး ...”
“ေဒေလး ... အဲဒါ ဘာေြပာတာလဲဟင် ...”
” မိန်းမေတွ ကိက်လိုရိရ
ှ င် ေမာ်ရတယ်ေတာ်ေရ ...... ေမာ်ရတယ်။ လည်ပင်းကို တစ်ေတာင် “ အဲဒါ
ေဒေလး ဘယ်လိုလုပ်သလ
ိ ဲ“
မိင် သီချင်းဆိုပံမ
ု ာှ အလွန်လှပသည်။ စည်းှင့် ဝါးကို ကိုင်၍ ဟန်ယဆ
ူ ိုပံမ
ု ာှ တင့်တယ် ေြပြပစ်သည်။
အေကာစိမ်းများ သန်းေနေသာ လည်တုင
ိ ်ဝင်းဝင်းကေလးကလည်း ကည့်၍ ကျက်သေရရှိသည်။ ှတ်ခမ်းနီနီပါးပါး
ကေလးများ လပ်ရှားပံုမာှ ရှမငီးဖွယ်ြဖစ်၏။ သီချင်းဆိုေနစဉ် မိင်မျက်လံုးများမှာ မျက်ရည်တိုြဖင့် ေတာက်ပပီး
ချိသာေသာ အသံကေလးသည် ေကကွဲလွမ်းဆွတ်ဖွယ် သာယာ၏။
မိင်က ပတ်ပျိးများကိုသာ ဆိုချင်သည် ဆိုသြဖင့် ကိးှင့် ဘွဲ သီချင်းခံ အသင့်အတင့် တက်ပီးေသာ အခါ
ေဖေဖသည် ြဖတ်လမ်းြဖင့် ပတ်ပျိးတိုကုိ တက်ေပး၏။
ေမေမသည် ခိုင့်ကို သမီးဟု မဆိုသြဖင့် ကန်ေတာ် မေကျနပ်လ။ှ သိုရာတွင် မိင်သည် အလွန် ေချာေမာ
လှပ၍ သေဘာလည်းေကာင်းသြဖင့် ေမေမ ချစ်သည်မာှ မဆန်းဟုထင်သည်။
ကန်ေတာ်င
ှ ့် မိင်သည် ဆိုတးီ ၍ေကာင်းဆဲ မိုးသက်ေလဆင်လာ၏။ မကာမီတင
ွ ် မိုးသက်တုိ တ
ေဖျာက်ဖျက် ကျလာ၍ လပ်စီးတိုင
ှ ့်အတူ မိုးခိမ်းသံများလည်း ေပလာ၏။ ကန်ေတာ်သည် သတိရ၍ ခိုင့်ကို လှည့်
ကည့်လိုက်သည်။ ခိုင့်ကို အနီးအပါး၌ မေတွ။ မိင်က ကန်ေတာ့်အမူအယာကို ကည့်၍ လှမ်းေမးသည်။
” ခိုင်က ဘယ်ထွက်သာွ းရမှာလဲ ” ၊ “ ေမာင် မသိဘူးလား ...၊ ခိုင်က ဒီလိုပဲ ထွက်ထွက်သာွ းတတ်တယ် ...”
ယခုမှ ကန်ေတာ်လည်း သတိရမိသည်။ မှစ်က ခိုင်ေပျာက်သာွ းသည်မာှ ဤအချိန်ပင်ြဖစ်၏။
ကန်ေတာ်င
ှ ့် မိင်သည် တစ်ဖက် ခံသို အတူေြပးထွက်၍ ကူးလာခဲ့၏။ သူတုိ အိမ်၌လည်း ခိုင် မရှိေတာ့
.....။
ကန်ေတာ်သည် ခိုင်ှင့် ကန်ေတာ် စတင်ေတွရာ ခံေန က်ေဖး ြမရာပင်ကီးသို ေြပးသွားသည်။ ခိုင့် ကိုမူ မ
ေတွ။
သဲေချာင်းကေလးတစ်ခ၌
ု မိုးေရတို စီးဆင်းေနသည်။ ေရအလျဉ်ေပတွင် သစ်ရက်အချိ ေမျာစီး လိုက်ပါေန
က၏။ ကန်ေတာ်သည် သဲေချာင်ကေလးအတိုင်း ေြပးလိုက်ခဲ့သည်။ ေရမှာ တစ်ထာွ ခန်သာ ရှိသည်။ မိုးသံ၊ ေလသံ
ှင့်အတူ ေရြပင်ှင့် ကန်ေတာ့်ေြခေထာက် ေတွထိေသာ အသံများ ညံထက
ွ ်ေန၏။ ဤအသံများကို ခွင်း၍
ကန်ေတာ်က ေအာ်ေခသည်။
“ ခိုင်ေရ ... ခိုင်ေရ ...” ကန်ေတာ့်န းတွင်း၌ ထူးသံလိုလို ကားရသည်။ မေသချာသြဖင့် ထပ်အသံြပသည်။
“ ခိုင်ေရ ... ေမာင့်ေခသံ ကားလား။ ခိုင် ဘယ်မှာလဲ ဤအကိမ်တွင်မူ သဲသဲကွဲကွဲ ြပန်ထူးသံ ကားရသည်။ “
ေမာင်ေရ ... ခိုင် ဒီမာှ ...”
“ ခိုင် ... ဘာြဖစ်ေနတာလဲ ... ေမာင့်ကို မှတ်မိေသးရဲလား။ ေမာင်ေလ ... ခိုင့် ေမာင်ေလ ...”
“ ေမာင် ... ေမာင် ... ခိုင် ေကာက်လိုက်တာ၊ ခိုင် ေကာက်လိုက်တာ ” ကန်ေတာ်သည် ခိုင့်ကို ြပန်ဖက်ရင်း
အားေပးရ၏။ “ ခိုင် ဘာေကာက်တာလဲ၊ ေမာင် ရှိသားပဲ “
ကန်ေတာ်ကုယ
ိ ်တိုင်ပင် အနည်းငယ် ထိတ်လန်မိသည်။ သိုရာတွင် ကန်ေတာ်သည် အလွယ်တကူ ေကာက်
တတ်သူမဟုတ်။
“ ခိုင် ဘာကိုေကာက်တာလဲ၊ ေမာင် ရှိတယ်လို ေြပာေနပါေရာလား ... ေမာင် ဘာကိုမှ မေကာက်ဘူး ...
လာလာ ေမာင်နဲ လိုက်ခဲ့၊ ခိုင် ေကာက်တာေတွ ေမာင် အကုန်သတ်ပစ်မယ် ...”
ထိုအချိန်ထိ ကန်ေတာ်င
ှ ့် ခိုင်သည် တစ်ေယာက်ပခံးု တစ်ေယာက်ဖက်ကာ ရှိေနသည်။ ေဖေဖသည် ခိုင့်ကို
ေပွချီလိုက်၏။
” ကည့်စမ်း ... ေမာင်လည်း ချမ်းလို တုန်ေနပီ .. လာလာ ဦးေလး ချီမယ် ...” ကန်ေတာ်သည် ဦးြမဘူးအား
ပံးြပရင်း တည်ကည်စာွ ြပန်ေြဖရ၏။ “ေကျးဇူးတင်ပါတယ် ဦးေလး ... ေမာင် မချမ်းပါဘူး။ ေမာင် လမ်းေလာက်ိုင်
ပါတယ် “
မိင်ကို ေမေမက သမီးဟု ေခခဲ့သည်။ ယခု ခိုင့်ကို ေဖေဖက သမီးဟု ေခြပန်သည်။ ဤသိုဆိုလင် မိင်
ေရာ၊ ခိုင်ေရာ ေဖေဖှင့် ေမေမ၏သမီးများသာ ြဖစ်ေနေလပီတည်း။
( ၁၃ ) မုန်တိုင်းရိပ်ဆင်
ထိုတစ်ေနညေန ခိုင် မိုးရာထဲ ထွက်သာွ းပီးေန က်တွင် ေဖေဖှင့် ဦးြမဘူး၊ ေဒလှယဉ်တုိ မကာခဏ
ေဆွးေွးေနကသည်ကုိ ေတွရ၏။ ကန်ေတာ်တုိအိမ်၏ စည်းကမ်းအရ လူကီးများ စကား ေြပာေနလင် အန းကပ်
ခွင့်မရသြဖင့် သူတုိ ဘာေတွ ေဆွးေွးမှန်းမသိ။ ေဖေဖသည် ဦးြမဘူးတိုင
ှ ့်သာ ေဆွးေွးသည် မဟုတ်။ ကိင်၊ မိင်
တိုကုလ
ိ ည်း ေခယူစကားေြပာသည်။ ခိုင်ကိုယ်တိုင်ှင့်လည်း ေဖေဖသည် ညေနတိုင်း အချိန်ကာြမင့်စာွ
စကားေြပာသည်ကုိ ေတွရြပန်ရာ သူတုိအားလံုး ေြပာက၊ ေဆွးေွးကသည်မာှ ခိုင့် ကိစပင် ြဖစ်ရမည်ဟု ကန်ေတာ်
မှန်းဆမိသည်။
ခိုင်သည် အြပင်းအထန် ဖျားလှသည်မဟုတ်။ သို ရာတွင် ခိုင်၏ မျက်ှ ကေလးမှာ ြဖေလျာ်၍ အားနည်း
သကဲသ
့ ို ရှိေနသည်။ ခိုင် ခါတိုင်းကဲသ
့ ို ှတ်မသွက်ြခင်းကိုလည်း ကန်ေတာ် သတိြပမိသည်။ ကန်ေတာ် အြခား
သတိြပမိသည့်တစ်ချက်ကား ခိုင်တို တစ်အမ
ိ ်သားလံုးသည် ယခုအခါ ခိုင့်ကို အထူးကင်န ၊ ယုယကြခင်းပင်
ြဖစ်သည်။
မိင်သည် ေခတစဉ်းစားေနပီးမှ “ ဟင့်အင်း ... မသိဘူး၊ မမကိင် သိသလား ”ဟု ကိင်ကို လှမ်း
ေမးသည်။
ကိင်က ကန်ေတာ့်ဘက်လည
ှ ့်ပီး ခိုင်းသည်။ “ ြပန်စာလံးု ေပါင်းစမ်း ေမာင် ...” ကန်ေတာ်က စာလံးု ထပ်
ေပါင်းြပသည်။ “ ေသာ် ... မမကိင် သိပီ၊ ဆိုင်ကိုလိုဂျီလို အသံထက
ွ ်တယ် “
“ မမကိင်က ... ေမာင့်ကို ဘာလို စိုက်ကည့်ေနတာလဲ ..” ကိင်သည် အသာအယာ ပံးြပန်သည်။ “ ေမာင့်
ကို သေဘာကျလိုေပါ ့၊ ေမာင်က သိပ်သတရ
ိ ိတ
ှ ာပဲ။ ဒါထက် ေမာင် ရန်ြဖစ်ဖးူ သလား “
“ အဲဒအ
ီ ထဲမာှ မမကိင် ဖတ်မတ
ိ ာပဲ၊ ချစ်ြခင်းေမတာနဲ သတဟ
ိ ာ ခွဲလိုမရဘူးတဲ့။ ချစ်ြခင်းေမတာ ဟာ
လည်း ကေလးဘဝမှာ အလိုအပ်ဆံးု ပဲတဲ့ “
မိင်သည် ကိင့် စကားကို စဉ်းစားဟန် ငိမ်ေနခိုက် ကန်ေတာ်က ြဖတ်ေမးသည်။ “ ကိုကိုလည်း သတိရိတ
ှ ာ
ပဲ ... ကိုကိုကေကာ အားလံးု ကို ချစ်လိုပဲလား “
ကိုကိုကုိ ေဖာ်ြပေြပာဆိုေသာအခါ ကိင်၏ မျက်ှ မှာ မသိမသာ ရဲသာွ းသည်။ မိင်ကမူ သွက်လက်စွာ ဝင်
ေြဖ၏။
“ ကိုကိုက သတိရိတ
ှ ာေပါ ့၊ ြမန်မာြပည်ကီးကို ချစ်တာကိုး ” ကိင်သည် ပံးလိုက်ြပန်၏။ ဤအ ပံးကမူ
တစ်မျိးြဖစ်သည်။
ဤအကိမ် မျက်ှ ေလးရဲသာွ းသူမာှ မိင် ြဖစ်ေလသည်။ “ မမကိင်က ဘာေြပာတာလဲ ” မိင်က ေဒါသ
ကေလး မသိသာှင့် ေမးသည်ကုိ ကိင်က ေအးချမ်းစွာ ြပန်ေြဖ၏။
” ခိုင် ဘာေတွမက်လဲ “
“ ခိုင် ... ေမာင် ေမးတာကို စိတ်ဆုးိ သွားလိုလား ” ခိုင်က ေခါင်းခါသည်။ “ ဒါြဖင့်ရင် ... ဘာလို ေမာင်ေမး
တာကို မေြဖလဲ ..”
“ ေမာင့်ကို ေတွေတာ့ ခိုင်က ေကာက်တယ် ... ေကာက်တယ် ... လို ေြပာတယ်၊ ခိုင် ဘာကို ေကာက်တာ
လဲဟင် “
“ ... ေမာင်နဲ ိုင်ပါလား၊ ခိုင် ေလာက်မကစားရေသးဘူးေန ်၊ အေအး ြပန်မိဦးမယ်။ သွား ... သွား ... အိမ်ထဲ
သွား ပီယာိုတးီ က ...”
“ ဒီမာှ ကည့်စမ်း ခိုင် ... ခိုင်ေပးထားတဲ့ တမာရက်ကေလးေတွ ခိုင်သည် သူ တမာရက်ေလးများကို ကည့်ပီး
ပံးရင်လာ၏။ “ အို ... ေမာင်က ခိုင့်သစ်ရက်ကေလးေတွကို တကယ်သမ
ိ ်းထားတယ်ေန ် “
“ ဇင်မင်းက လိင်လိင်ေထွ၊ စိန်ချပ်ံု မှန် ေရဝတ်ကယ် ေလန်လာလို ယိုင် ေကွလှစံု မိင်၊ ေတွကိုင်ကာ
ေမာ ... ိုင်ေအာင် ၊ အို ... မယ်ေမာင် သံစာစာ ကျလာေဖာ်ချင်းဲ “
မိုးတွင်းတစ်ကိမ် ြပန်ေရာက်ခဲ့ြပန်သည်။
ဟုတ်ကိင်တုိင
ှ ့် တွဲသည်ကုိ မကိက်ေသာ ကန်ေတာ်က မာန်မဲသည်။ ကန်ေတာ် မာန်မဲေသာအခါ ဘာမ
ြပန်မေြပာတတ်။ မျက်ရည်လည်လည်ြဖင့် ငိမ်ေနတတ်သည်။ သိုရာတွင် ဟုတ်ကိင်တုိင
ှ ့် တွဲမဲ တွဲသည်။
ဤအေကာင်းကို ကန်ေတာ်က မိင်ကို တိုင်သည်။ မိင်သည် အပျိတစ်သိုက်ှင့် ေကျာင်းမသွား ေတာ့ဘဲ
ကန်ေတာ်တိုတစ်သုက
ိ ်ှင့် လိုက်၏။ ထိုအတွက် ထမ်းရေသာ ကန်ေတာ့်တာဝန်များကို မိင်က ဝင်ယူြခင်းြဖစ်သည်။
ခိုင်ကလည်း ဤသည်ကို ေကျနပ်ဟန်တူသည်။ ဟုတ်ကိင်တုိင
ှ ့် မတွဲြပန်ေတာ့ ...။
ဒုတယ
ိ ကမာစစ်ကီးစေလပီ ြဖစ်ေပသတည်း။
( ၁၄ ) လွမ်းရစ်ေတာ့ မိင်
ဒုတယ
ိ ကမာစစ်ကီးြဖစ်သြဖင့် သတင်းစာများေရာင်းေကာင်းသည်ကုိ ကန်ေတာ် မှတ်မိသည်။ သတင်းစာ
တိုက်တင
ွ ်လည်း စစ်သတင်းများကို အသားေပးေဖာ်ြပကသည်။
ြပင်သစ်၊ အဂလိပ်တိုက တစ်ဖက်၊ ဂျာမနီက တစ်ဖက် ဥေရာပ၌ တိုက်ခုက
ိ ်ကေသာ သတင်းများ ပါ၏။ အာ
ရှတုက
ိ ်တင
ွ ်လည်း တုတ်င
ှ ့် ဂျပန်တုိ တိုက်ေနကသည်ဟဆ
ု ို၏။ ဂျပန်သည် ဂျာမနီ၊ အီတလီ တို၏ မိတ်ေဆွြဖစ်၍
အဂလပ
ိ ်၊ ြပင်သစ်တုိ၏ ရန်သူဟု သိရသည်။ သိုရာတွင် အဂလိပ်တိုင
ှ ့် ဂျပန်တုိ စစ်မြဖစ်ေသးဟုဆို၏။
ထိုှစ်ဒဇ
ီ င်ဘာလ ခရစမတ်အခါတွင် ကန်ေတာ်တုိေကျာင်းကီး၌ ေပျာ်ရင်ဖယ
ွ ်ရာပွဲေတာ်များ ကျင်းပသည်။
ထိုပဲွေတာ်၌ ကန်ေတာ်၊ ခိုင်ှင့် မိင်တုိ ထင်ရာှ းေကျာ်ေစာကသည်။ ေကျာင်းပွဲေတာ်တင
ွ ် ကန်ေတာ်က ပီ
ယာိုတးီ ၍ ခိုင်ှင့် မိင်က သီချင်းဆိုသည်။ ေကျာင်းပွဲ၌ ြပဇာတ်တစ်ခလ
ု ည်း ပါသည်။ ြပဇာတ်၏ ရည်ရယ်ချက်မှာ
အရက်ေသစာ ေသာက်စားြခင်း၏ မေကာင်းေကာင်းြဖစ်သည်။
ကိုကိုြပန်မလာသြဖင့် ကန်ေတာ်စတ
ိ ်မေကာင်း၊ ေမေမလည်း စိတ်ေကာင်းမည်မဟုတ်။
မေလးှင့် စစ်ကိုင်းေတာင်တစ်ဝုက
ိ ်ရိှ ဘုရားများကိုလည်း ဖူးကသည်။ မေလးေထာင်အတွင်း၌ ရှိေသာ
ကိုကိုကုလ
ိ ည်း ဝင်ေတွကသည်။
ထိုှစ် ှင်းတိုမန
ှ ်ေသာ တန်ေဆာင်မုန်းတစ်ညတွင် မေမာ်လင့်ေသာနည်းြဖင့် ကိုကို ြပန်ေရာက် လာသည်။
ကန်ေတာ့်ကိုကိုသည် မေမာ်လင့်ေသာနည်းြဖင့် ြပန်ေရာက်လာတတ်ေကာင်းကို ကန်ေတာ် ေဖာ်ြပခဲ့ ပီးပီ။
ယခုှစ် ြပန်ေရာက်လာပံမ
ု ာှ ပို၍ထူးဆန်းသည်။
“ ဒါေတာ့ ကိုယ်ဝတရားကိုယ်လပ
ု ်တာပဲ၊ ကိစမရှိပါဘူး။ လူဆိုတာ ကိုယ်တာဝန်ေတာ့ ကိုယ် ေကျပွန်ရမှာ
ေပါ ့”
“ ဖိုးခင် ... ကိုထွန်းေမာင် ခံကို သွား၊ ကျိက်ေဗာဓိအေန က်က ပတ်ပီး ေကွ သွား၊ ကိုထွန်းေမာင်ကို
အကျိးအေကာင်းေြပာခဲ့ ဦးေလးကိုဖုးိ ခင်ကီး ေဖေဖအမိန်အတိုင်း အလျင်အြမန် ထွက်ခာွ သွားသည်။ ထိုအခါမှ
ကန်ေတာ်လည်း စဉ်းစားမိသည်။ ပုလိပ်များဆိုသည့်အတိုင်း မှန်လင် ကိုကိုသည် သန်လျင်သုိ ေရာက်ေနပီ ြဖစ်၍ ကို
ကိုအတွက် ပုန်းစရာအေကာင်းဆံးု ေနရာမှာ ဦးထွန်းေမာင်ကီး၏ ခံအြပင် အြခားမရှိ။
“ ကိုကို ေရာက်ေနပီ “
ေဖေဖသည် ကုလားထိုင်မှ ုတ်ခနဲ ထလိုက်ကာ “ ဘယ်မာှ လဲ ”ဟု ေမးသည်။ မိင်သည် မေြဖဘဲ ငိမ်
ေန၏။
ေမေမက ေလသံတုးိ တိုးြဖင့် ထပ်ေမးသည်။ “ ဘယ်မှာလဲ သမီး ..။ သား ဘယ်မာှ လဲ ...” မိင်သည်
မျက်ှ ၌ ရှက်ေသွးေလးရဲရင်း ေြဖသည်။
ဆုမန
ွ ်ေကာင်းတိုသည် မြပည့်။ ထပ်ဆင့်ကာ စိတ်မချမ်းသာဖွယ်ရာအြဖစ်သာ ကံရ၏။
သန်လျင်မှ မထွက်မီတစ်ေနတင
ွ ် ကန်ေတာ်တုိမသ
ိ ားစုသည် မိေပရှိ ေဆွမျိးမိတ်သဂဟများကို လိုက်လံ
တ်ဆက်သည်။ ေနလည်ကတည်းက ထွက်လာကေသာ်လည်း ဝင်ရသည့်အမ
ိ ်တို များသြဖင့် ညေန အတန်ေစာင်းမှ
ကန်ေတာ်တိုအိမ် ြပန်ေရာက်သည်။
“ခိုင် ... ဝမ်းနည်းေနလား ..” ခိုင်က ချက်ချင်းမေြဖ။ ကန်ေတာ့်ကို လှည့်မကည့်ဘဲ ေရှသို စိုက်ပီး
အတန်ကာမှ ေမးသည်။ “ ေမာင် ... ေကာ ....”
” မေြပာင်းရေအာင်ေတာ့ မတတ်ုင
ိ ်ဘူးေပါ ့။ ဒါေပမယ့် ဒီြပန်ေြပာင်းရေအာင်ေတာ့ တတ်ုင
ိ ်တယ်။ ေမာင်
ေတာ့ မဟုတ်ဘူးေလ။ ေဖေဖ တတ်ိုင်တယ်။ အဲ .. ေမာင်တတ်ိုင်တာ တစ်ခုရိတ
ှ ယ်။ ေွေကျာင်းပိတ်တုင
ိ ်း ေမာင်
ဒီကို ြပန်လာခဲမ
့ ယ် “
“ ေဟာ .. ဟိုမာှ ... ငိမ်းေမာင် လာေနပီ ...။ ခိုင် ... ေမာင်သာွ းေပမယ့် ငိမ်းေမာင် ရှိေသးသားပဲ။ ငိမ်းေမာင်
ကလည်း ေမာင့်လိုပဲ ခိုင့်ကို သိပ်ချစ်တာပဲ မဟုတ်လား ...”
ငိမ်းေမာင်သည် ကန်ေတာ်င
ှ ့် ခိုင်အား ပံးကည့်ရင်း ေလာက်လာေနသည်။ ခိုင်က ငိမ်းေမာင်ကို မကည့်
ဘဲ လက်တွင်းမှ စွယ်ေတာ်ရက်ကေလးများကိုသာ စူးစိုက်ကည့်ေနသည်။ စွယ်ေတာ်ရက်၌ သံးု လာ မရှိ။ ှစ်လာသာ
ရှိသည်ေလတကား ။ ှစ်လာသာ ရှိပါသည် တကား။
“ မိင်ရယ် .. ခိုင်ရယ် .... လိင်ရယ်ကို ေဒေလး သိပ် .. သိပ်ေအာက်ေမ့တာပဲ၊ ခိုင့်ကို ေဒေလး အလွမ်းဆံုးပဲ။
ကည့်စမ်း ... အားလံးု ထဲမာှ ခိုင်က အလှဆံုးပဲမဟုတ်လား။ ေဒေလး ေမာင့်ကို ေြပာသားပဲ။ ခိုင်လံုးရယ်ေမး ... လို။
တစ်ခုင
ိ ်လံုးမှာ ခိုင်က အေမးဆံုးပဲ ၊ သိလားေမာင် .။ အို ... ေမာင် ... ေမာင် ... ဘုရားေရ ... ေမာင်ငိုေနတယ် ...”
အပိုင်း သံုး
( ၁၆ ) သည် ေသာင်ယံဝယ်
ြဖစ်လုသ
ိ ည်သာရှိ၍ ြဖစ်လိုသည်မာှ လည်း ြဖစ်လာရမည်ဟု သိမတ
ှ ်ယံုမာှ းေသာ ကေလးဘဝ ကာလ
များသည် စင်စစ် အိပ်မက်မက်ေနြခင်းသာ ြဖစ်ပါ၏။
လူဘဝဟူသည် ေဇာဆစတ
ိ ်အကိက် အလိုက်သင့် အခွင့်ရာှ မက်လာေလရသည့် အိပ်မက်မဟုတ်မှန်း
လွမ်းဖွယ်ေကာင်းေသာ ထိုတစ်ေဆာင်းမှ စတင်ကာ ကန်ေတာ် သိြမင်ခဲပ
့ ါသည်။
စစ်ကုင
ိ ်းကမ်းန းလမ်း၌ ကန်ေတာ်တုိ အစိုးရအိမ်ကီးတစ်အိမ်ရသည်။ ခံကီးမှာလည်း ကျယ်ဝန်း ပါ၏။
ြမင့်မားေဝသီေသာ သစ်ပင်ကီးများေပါက်ရာ ြဖစ်သြဖင့် အရိပ်အာဝါသလည်း ေကာင်းသည်။ အိမ်ေရှမှ လှမ်းေမာ်ြမင်
ရေသာ် ေသာင်ထန
ွ ်းစ ြမစ်ရာ၏ ခင်းမှာလည်း ကည်ူးဖွယ် ရှိလှသည်။
စစ်ကုင
ိ ်းအထက်တန်းေကျာင်းကီး၌ ဆက်ေနရန် စီစဉ်ထားေသာ်လည်း ေရာက်စြဖစ်သြဖင့် ေဖေဖ မအား
ရကား ေကျာင်းမအပ်ရေသးေသာေကာင့် ကန်ေတာ့်မာှ အားလပ်ေနသည်။
ပီယာိုကီးကို ယူလာခဲသ
့ ြဖင့် ဂီတသည် ကန်ေတာ့်အတွက် အေဖာ်ြဖစ်မဲြဖစ်ေနသည်။ ပီယာိုခံု၌ ထိုင်ရင်း
ေသာင်ဦးေပစ ဧရာြမစ်ကီးကိုေငး၍ ယမုန်န ပတ်ပျိးကို ဆိုတးီ ရသည်မာှ အရသာရှိလှသည်။ အရသာဆိုသည်မာှ
ေဆွးေြမ့ေြမ့ိုင်ေသာ်လည်း ညင်းညံ့ညံ့သက်သာေသာ စိတဇေဝဒန ပင် ြဖစ်ပါ၏။
“ ေသာင်ယံမှာ ေမာင်ံှငှက်ကယ်တို ... လည်ချင်းယှက်ပါလို ဲေပျာ် စံ ... ေဆွးေစဖို ဖန် ၊ ကင်ေဖာ်မဲ့ သူတုိ
ဝဲကာပျံတယ်၊ သည်ေသာင်ယံက မခွာရက်တယ် ကံခက်လုိ ပန်း “
ထိုေတးကို ဆိုမတ
ိ ုင
ိ ်း ရင်မာှ လိက်လိက်လာသည်။ ငို၍ပင် ိက်လိုက်ချင်သည်။ ိုက်ချင်ေပမယ့် ငိုရန်က
မလွယ်။
ြမစ်ေရယဉ်တစ်ေကာ ေလှတုိယ
ှ ် ေမျာလိုက်ရလင်သန်လျင်ကန်းမှ ေမွနန်းစံရာေြမသို အလွမ်းေြပ
ေရာက်ေလလိမ့်မည် ထင်သည်။
ကိုယ်က မေရာက်ုင
ိ ်ေသာ်လည်း တစ်ခါတစ်ေခါက် သူလင် လာပိုင်ေြမာက်ေသာ်။
ဧရာကမ်းတစ်ေလာက် ေြမာက်သုိတည
ူ ၊ီ ေတာင်ဆမ
ီ ကွဲ၊ ေရဟသာေမာင်ံှငှက်ကယ်တို၊ လည်ချင်း ယှက်၍
ဲကာစံေလမည်၊ ဤေသာင်ယံဖန်လာမည့် အလွမ်းဇာတ်ကုိ ဘယ်မြမင်၊ ေဆွးရိပ်တိုလည်း ေရးေရးမ မထင် ...။
| ကန်ေတာ့်အပ
ိ ်မက်တုိမာှ ေတာင်ပင်လယ်စွန်းရှိ တစ်ခေ
ု သာ လွမ်းဖွယ်ကန်းညိညိမှ ေပါက်ကဲွမ မီးခိုးလိင်း
များှင့်အတူ ေကသုဉ်းေပျာက်ဆံးု ခဲ့ရသည်။
ကန်ေတာ်တို စစ်ကုင
ိ ်းေရာက်ပီး ငါးညလွန်ေြမာက်ေသာ တစ်နံနက် ၁၉၄၁-ခုှစ် ဒီဇင်ဘာလ ၈-ရက်တွင်
တစ်ကမာလံုးှင့် ြမန်မာတစ်ြပည်ေထာင်လံးု ကို အံးု အံးု ကက်ကက်ြဖစ်ေစသည့် ေကာက်မက်ဖယ
ွ ် သတင်းကီး
တစ်ရပ် ေပထွက်လာခဲသ
့ ည်။
စစ်ြဖစ်စတွင် ဗိတသ
ိ တိုသည် ဝါဒြဖန်ချက်အရ ဂျပန်တုိ ယိုးဒယားကို မေကျာ်ိုင်ဟု ယံသ
ု ူတုိ ယံုေနက
သည်။ စင်ကာပူခံတပ်ကီးမှာ မပိပျက်ုင
ိ ်ေသာ ကုန်း၊ ေရ၊ ေလ စစ်စခန်းကီးအြဖစ် န မည် ေကျာ်လသ
ှ ည်။
ြမန်မာအများစုကား ဗိတသ
ိ တိုကုိ အယံအ
ု ကည်မရှိ။ ဂျပန်အလာကို ေမာ်ကုးိ ေနကသည်။ ဤသူတုိတင
ွ ်
ကန်ေတာ်လည်း ပါသည်။
ေဖေဖာ်ဝါရီလ ၁၅-ရက်ေနတင
ွ ် န မည်ကီးလှေသာ ဗိတသ
ိ တို၏ စင်ကာပူခံတပ်ကီးမှာ ဂျပန် လက်သုိ ကျ
သွားေတာ့သည်။
စစ်ကုင
ိ ်းသို ေရှာင်တမ
ိ ်းလာသူ ပိုများလာ၏။ ေရှာင်တမ
ိ ်းလာကသူတုိအနက် ေကးရတတ် ကုန်သည်များ
သာမက အစိုးရအရာရှိကီးများပင် ပါလာသည်။ အချိက စစ်ကိုင်းတွင် မရပ်၊ မံုရာ မိုးညင်း ေတာရအထိ ဆက်သွား
ကသည်။
စစ်ကုင
ိ ်း၊ မေလးမိတိုတင
ွ ် ေနရာအှံအြပား ကုလားစစ်ေြပး၊ တုတ်စစ်ေြပးများှင့် ြပည့်ကျပ် ေနသည်။
စစ်ေြပးတိုသည် ေြခလျင်တစ်မျိး၊ ရရာမီးရထား၊ မီးသေဘာတိုြဖင့် ေြမာက်ဘက်သို ဆက်သာွ းကသည်။
သူတုိ ေရာက်ေလရာအရပ်တင
ွ ် ေကျာက်ေရာဂါ၊ ဝမ်းေရာဂါတို ပျံှံကျန်ရစ်သည်။ ေဖေဖသည် အလွန်
အလုပ်များေနသည့်ကားမှ အေရးကီးေသာ ဆံးု ြဖတ်ချက်တစ်ခု ချလိုက်သည်။ သန်လျင်သို မြပန်၊ စစ်ကုင
ိ ်းတွင်ပင်
ဆက်ေနမည်ဟ၏
ူ ။
ေဖေဖရှင်းြပပံမ
ု ာှ သန်လျင်သုိ ြပန်ြခင်းသည် စစ်ဦးရှိရာသို ကိုယ်က သွားေတွရာ ေရာက်ေနမည်။ အဂလပ
ိ ်
တိုမာှ ြမန်မာြပည်က ဆုတ်ခာွ ေပးရန် ေသချာသြဖင့် ဂျပန်တုိ ြမန်မာြပည်ကုိ အြမန်သမ
ိ ်းမိမည်။
ေအာက်င
ှ ့် အထက်ြမန်မာြပည် ကာရှည် အဆက်ြပတ်ေနမည် မဟုတ်ေသာေကာင့် သန်လျင်မှ အိမ်မာှ
စိတ်ပူရန် အေကာင်းမရှိ။ တိုင်းြပည်မငိမ်မသက်ြဖစ်ေနေသာ စပ်ကားကာလအတွင်း စစ်ကိုင်းေတာင်ုးိ ထက် လံု ခံ
စိတ်ချရေသာ အြခားေနရာ မြမင်။ ထိုေကာင့် စစ်ကိုင်းတွင်ပင် ဆက်ေနရန် ဆံးု ြဖတ်ြခင်းြဖစ်၏။
မတ်လ ၉-ရက်ေနတင
ွ ် ရန်ကုန်ကျေကာင်း ကားရသည်။
ကန်ေတာ်တို စစ်ကုင
ိ ်းေချာင်ရိှ စစ်ေြပးအများမှာ ချန်ေကရှိတ် ကူမင်တန်တပ်များ၏ ဓားြပ တိုက်သည်ကုိ
မမလှ ခံလိုက်ကရသည်။ ကူမင်တန်တပ်သားများသည် မေလးမဟာြမတ်မုနိကီးကိုပင် ဖျက်ဆီးလုယက်ရန် ကံ
ကေသးသည်။ မေလးသံဃာေတာ်တုိ သာသန ့အလံထ၍
ူ ဘုရားကီးကို အသက်ေပး ကာကွယ်ခုခံမည် ြပ
ေသာအခါမှ သင်းတို လက်ေလာ့ရသည်။
ေမလတစ်ရက်ေန မေလးမိကျသည်။
တပ်မေတာ်ဗုလ
ိ ်အများမှာ ကိုကိုမတ
ိ ်ေဆွများြဖစ်သြဖင့် ေဖေဖ့ကို လာေတွကသည်။ သူတုိထံမှ သိရသ
ြဖင့် ကိုကိုသည် ယခုအခါ စစ်ဦးစီးဌာနတွင် ဗိုလ်မှ းတစ်ဦး ြဖစ်ေနသည်။ တာဝန်များေကာင့် ရန်ကုန်တင
ွ ်သာ
ကျန်ရစ်သည်ဆု၏
ိ ။
ကန်ေတာ် မျက်စလ
ိ ည်သာွ း၏။ ငယ်စဉ်က ဆိုခဲ့ေသာ ... ။
“ ဘေမာ် ဘဦးတိုက ုပ်သေန ်၊ ပုဒ်မ ပုဒ်ထးီ များကို ထုတ်ေဖာ်၊ တိုင်းသူြပည်သားများနဲ ဒို အေပ ...”ဟူ
သည့် သီချင်းကို အမှတ်ရမိသည်။ ယခု ထိုစဉ်က ဆဲခဲ့ေသာ ေဒါက်တာဘေမာ်သည် ဘာေကာင့် ြမန်မာြပည်၏
အရှင်သခင် အာဏာရှင် ြဖစ်ခဲ့ရေလသနည်း။
ထံုးစံအတိုင်း ေမေမက ေခးတလံးု လံုး၊ ရင်တ ပံး ပံးြဖင့် မေမာိုင်မပန်းိုင် ထမင်းဟင်း ချက်ြပတ်သည်။
ကန်ေတာ်င
ှ ့် စကားေကာင်းေနသြဖင့် ညစာထမင်းဝိုင်းကျခါမှ ကိုကိုသည် ေဖေဖ ေမေမတိုကုိ
ကိုယ်ေရးကိုယ်တာကိစများအေကာင်း ေြပာခွင့်ရသည်။
ေမေမက ကိုကိုကုိ တစ်ချက်စိုက်ကည့်ပီး ေမး၏။ “ သား ... သန်လျင်ဘက် ေရာက်ေသးလား ...” ကိုကိုက
လည်း ေမေမ့ကို တစ်ချက်ြပန်ကည့်ပီး မ ပံးမရယ်ြဖင့် ေြဖသည်။
အိပ်ရာထဲတင
ွ ် လှဲရင်း အေတွးနယ်ချဲမိသည်။
စဉ်းစားရင်း ဗိုက်ေလးသြဖင့် ကန်ေတာ် ေမ့ကနဲ အိပ်ေပျာ်သာွ းသည်။ လန်ုးိ ေသာအခါ ေအာက်ထပ် တစ်ခု
လံုး မီးေရာင် မရှိေတာ့ ...။
“ မင်းတို ဗိုလ်မုးိ ကိးရဲ ေကြငာချက်ကုိ ငါ ဖတ်ရပါတယ်ကွာ .. အင်းေလ၊ မင်းေြပာသလို ... အဲဒါနဲ တိုကျိ
က ေကညာခိုင်းတာပဲ ထားပါစို၊ ဒါေပမယ့် ဒါေတွက ဘာအဓိပါယ်လဲ “
“ ဟား ... ဟား .. ဟား ... ဟုတ်သေပါ ့။ အဲဒါ လွတ်လပ်ေရးဆိုရင်ေတာ့ မင်းတို လွတ်လပ်ေရးဟာ
ေရရည်စမ
ိ ် လွတ်လပ်ေရးပဲ။ ေကာင်းကွာ .. သိပ်ေကာင်း။ ဒယ်အုးိ ထဲက ပူတယ်ဆုိ ခုန်ချတာ မီးဖိုထဲ ေရာက်ေရာ၊
သိပ်ေကာင်း ... သိပ်ေကာင်း ... အားကီးေကာင်း”
ေဖေဖထံမှ အေြဖေပမလာ။
“ ေဖေဖေြပာတဲ့ ေရရည်စမ
ိ ်လတ
ွ ်လပ်ေရးဆိုတာကို ကန်ေတာ် မြငင်းပါဘူး။ လွတ်လပ်ေရးဆိုတာ သူများ
ေပးလို ရိုးထံုးစံမရှိဘူး။ ကိုယ်ဘာသာကိုယ် ကိးစားယူမရ
ှ တယ်။ ဒါေတာ့ ေဖေဖ သိပီးပီပဲ။ ကန်ေတာ်တုိ ဗိုလ်ချပ်
လည်း ခဏခဏ ေြပာေနတာပဲ။ တစ်ခေ
ု တာ့ ရှိတယ်၊ ကန်ေတာ်တုိရဲ လွတ်လပ်ေရး တိုက်ပွဲဟာ အခုမှ နိဒါန်းပျိးံု
... အပျိေတာ်ထွက်ံုပဲ ရှိေသးတယ်၊ ဇာတ်က ဘယ်ေတာ့သိမ်းမှန်း မသိဘူး။ ေသွးေတွ၊ အသက်ေတွ၊ မျက်ရည်ေတွ
ကျပီး လွမ်းခန်းကိုေတာ့ ြဖတ်ရဦးမယ်၊ ဒါေပမယ့် ဘာပဲြဖစ်ြဖစ် ကန်ေတာ်တုိ ဆက်သာွ းမယ် “
ကိုကိုက ပံးြပသည်။ ကိုကို အ ပံးမှား မလိက်လှဲလှသည်ကုိ ကန်ေတာ် အသိဆံုး ြဖစ်သည်။ “ ကိုကို ပီယာ
ို တီးဦးမလား ” ကန်ေတာ်က ေနရာဖယ်ေပးရင်း ေမးသည်။ “ကိုကို မတီးချင်ပါဘူး ေမာင်၊ ဒါထက် ... ေမာင် ကိုကိုနဲ
လမ်းေလာက်လိုက်မလား ...”
စစ်ကုင
ိ ်းေတာင်ုးိ ကို မိုးြမတို ေဝှဝင်လျက်ရှိသည်။ ေကာင်းကင်၌မူ တိမ်မည်းတို မရှိေသး။ ခရီး ကျးေသာ
တိမ်ြဖြဖတစ်သုက
ိ ်သာ ေငွလဝန်းကို ပွတ်တုက
ိ ်ြဖတ်သန်းေနက၏။
ကန်ေတာ်တိုေချာင်ှင့် ြမစ်ဆပ
ိ ်မာှ မေဝး။
ေငွလေရာင်ေအာက်တင
ွ ် ြမစ်ေရယဉ်သည် တသွင်သင
ွ ် တလက်လက် စီးဆင်းေန၏။ ေကျာက်စွယ်
ေကျာက်ေဆာင်တုိင
ှ ့် တိုးမိစဉ် ေတးသီချင်းပမာ စည်းနရီမေ
ိ သာ ညည်းချင်းကိုလည်း ြပေန၏။
ြမစ်ေရသည် စီးသည်။ လူစိတ်သည် ေမျာတတ်၏။ ြမစ်ေရှင့် ပိင်၍ ကန်ေတာ်က ခိုင်၊ လိင်၊ မိင်၊ ကိင်တုိ
ရှိရာသို စိတ်ကုိ ေမာလွင့်မ၏
ိ ။ ကိုကိုလည်း ထိုနည်းအတူ ရှိလိမ့်မည် ထင်သည်။
ကိုကို ေြပာသကဲသ
့ ိုပင် မငိုချင်သတ
ူ ုိအတွက် တစ်ေလာကလံးု သည် ရယ်ဖွယ်ြဖစ်ေန၏။ ရယ်ဖယ
ွ ် ေကာင်း
ေနပါ၏။
( ၁၇ ) ကယ်မေကွေသာည
ကိုကို ရန်ကန
ု ်ြပန်ေသာအခါ ေဖေဖပါ လိုက်သာွ းသည်။ လမ်းခရီး မေကာင်းမွန်ေသာေကာင့် ေမေမှင့်
ကန်ေတာ် မလိုက်ရဘဲ စစ်ကိုင်းတွင်သာ ေနခဲရ
့ ၏။
ရန်ကန
ု ်မှ ြပန်ေရာက်ပီးေန က် ေဖေဖ့မျက်ှ သည် အထူးညိမိင်းေန၏။ တစ်စံုတစ်ခက
ု ို မေကျနပ် ဟန်
တကား ..။ တစ်စံတ
ု စ်ခက
ု ို နက်နက်နဲနဲ စဉ်းစားေနသည့်ဟန် ှတ်လည်း အထူးတိတ်ဆတ
ိ ်လှ၏။
အဂလပ
ိ ်စကားကို ပီသေအာင် မေြပာိုင်ေသာ်လည်း အဂလိပ်ဘာသာြဖင့် ေရးထားေသာ စာကီး ေပကီး
များကို ဖတ်ိုင်သည်။ ဦးဇင်း မပီသေသာ အဂလပ
ိ ်စကားများကို ပီသေအာင် ကန်ေတာ်က သင်ြပေပး ေသာအခါ ဦး
ဇင်းသည် အလွန်ေကျးဇူးတင်တတ်သည်။
“ ဘယ်လို ... ဘုရာ့ ..” ဦးဇင်းက မျက်ေမှာင်ကတ်ပီး ေခတစဉ်းစားသည်။ “ ဒီလိုကွယ်၊ ငါ ့လူ ကားဖူးမှာ
ေပါ ့ ၊ ဘုရားရှင်ေရှမှာ ပသီခနတ်သားက ေစာင်းလာတီးတာေလ “
” မှန်ပါ “
“တင်ပါ ..”
ေသာင်ကင်းမဲ့ ေကသီငယ်၊ ဧကစီ ဆင်ြမန်း ...။ သမုဒယဝဋ်ကိးေှ င်ကို ဇွတ်တုးိ ေပါင် ဘုန်းေမာင်
ရယ်မန
ှ ်း။ ငယ်ကမ်းလှ သက်လက်ရယ်၊ မျက်ကွယ်ဝယ်ရည်န
်း။ ခက်တယ်ကယ
ွ ် ဖန်ရည်စန
ွ ်းမိ ၊ တစ်ကန်းနဲ တစ်
ေြမ ...။ သံသရာ ကရတ်ကင်းကို ြဖင့် ၊ အလွတ်ကင
ွ ်းတိမ်းသူ ြဖစ်ေထွ ...။ သူငယ်ချင်း ေှ င်းသိဂေ
ီ ဆွ ...။
ေဟာင်းဣနေ
ီ ရာ်ရက်သုိ ၊ ေမာ်လျက်နဲ သက်ကာေကွ၊ ေဆွးရစ်ေတာ့ေမ။ လွမ်းတသသ ... မှန်းဆသူေရ၊
စန်းလေငွ မှန်ရစ်ေတာ့ေလး ေတးထပ်ကုိ ဆံးု ေအာင်တးီ ပီးေသာအခါ ကန်ေတာ်က ကည်ူးဝမ်းသာစွာြဖင့် ဦးဇင်း
အား လှမ်းေလာက်သည်။
“ ေလာကမှာ ြမင့်ြမတ်တဲအ
့ လုပ်ကို လုပ်သမ
ူ န
ှ ်သမ စွန်ရစမဲပဲ။ ေလာကီြမင့်ြမတ်မကို ရှာရှာ၊ ေလာကုတရာ
ြမင့်ြမတ်ကုပ
ိ ဲ ရှာရှာ၊ စွန်ေတာ့ စွန်ရတာချည်းပဲ။ စွန်ေတာ့ စွန်ကမယ်ေပါ ့ ...။ ဒါေပမယ့် အေသာကံ၊ ဝိရဇံ၊ ေခမံ .. ဆို
တဲဆ
့ ုနဲ မြပည့်ခင် စွန်သမ ခံကရမှာပဲ။ ဒါပါပဲ ...”
ကန်ေတာ်က ပီယာိုခံုတင
ွ ် ထိုင်ကျန်ရစ်ရင်း ဦးဇင်း၏ ေတးထပ်မှ ေန က်ဆံုးအပိုဒ်တုိသည် န းှင့် ရင်
ဝယ် ပဲ့တင်ထပ်ကျန်ရစ်သည်။
ေဟာင်းဣနေ
ီ ရာ်ရက်သုိ ၊ ေမာ်လျက်နဲ သက်ကာေကွ၊ ေဆွးရစ်ေတာ့ေမ ...။ လွမ်းတသသ ... မှန်းဆသူ
ေရ၊ စန်းလေငွ ချန်ရစ်ေတာ့ေလး”
စစ်ကုင
ိ ်းေတာင်တင
ွ ် ကန်ေတာ် ှစ်ှစ်ေကျာ် ေနခဲ့ရသည်။ ဤမရှည်လျားေသာအချိန်ကာလအတွင်း
အေသးစိတ်ေဖာ်ြပဖွယ် ထူးထူးဆန်းဆန်းအြဖစ်များ မရှိလှ။
စကိရပ
ီ ျိ၊ ေနမိဘံုခန်းပျိ၊ ယေသာ်ကန်ေတာ့ခန်းပျိ၊ ဂါထာေြခာက်ဆယ်ပျိတိုမာှ ကန်ေတာ် အကိက်
ဆံုး ပျိများြဖစ်သည်။ နဝေဒးှင့် နတ်ရင
ှ ်ေန င်တုိ၏ ရတုများကား ကန်ေတာ့်အသည်းစွဲတည်း။ သမုဒယအေရး
ထက် ဘုရားသမိုင်းကို ပိုမုအ
ိ ာံုထားေသာ နဝေဒးှင့်စာလင် အေဆွးပိုသန်ေသာ နတ်ရင
ှ ်ေန င်ကုိ ကန်ေတာ်က ပိုစွဲ
ပါသည်။ အမှန်ကို ဝန်ခံရလင် ဓာတုကလျာအား ှစ်ေပါင်းများစွာ သည်မာှ ဘက်ကေန၍ ကန်ေတာ်က
တိုးတိုးတိတ်တတ
ိ ် ေန က်ေကာင်းြပန်ခိုးကာ ကိက်ေနမိပါ၏။ ရှင်ေတေဇာသာရ၏ “ သည်းလျာမခတ်၊ ေန င်မင်း
မှတ်လည်း၊ ကုသိုလ်ကမာ၊ မမီပါ၍ စိတ်ေလျာ့ခွဲခွာ ခဲရ
့ သည့် ထံုးေန က်လ
ွ ှင့် ရခိုင်တန်ေဆာင် ”ကိုလည်း အိမ်မက်
တိုတင
ွ ် ေရာ်ရမ်းြမင်မသ
ိ ည်။
“ ဦးဇင်း ဘယ်လုခ
ိ ံဖူးသလဲ “
“ လွမ်းတယ်ဆုတ
ိ ာ မှတ်ထား၊ သမုဒယသစာေကာင့်ပဲ၊ စာေတာင် ရှိေသးတယ်။ ဘာတဲ့ ... “ ဘဝါဘေဝ ...
အဆက်ဆက်က ှစ်ြဖာေရစက်ြပသမမကွာ၊ အာသေဝမပျက်သမ ပါေလချက် သမုဒယတဏှာ၊ ယခုဘဝမှာ မနီးရင်
ေလ၊ ကီးေမာင် ဒုကာ •••” တဲ။့ ဘုရားေဟာေတာ့ မဟုတ်ဘူးကွာ .. ဦး ပံးချိ စပ်ထားတဲ့ ေဘာလယ်ပဲ၊ ဒါေပမယ့်
တရားသေဘာအြပည့်ပါတယ်။ ဒီေတာ့ .....”
ထိုအေတာအတွင်း ခိုင်ဆသ
ီ ို စာလှမ်းေရးေသးသည်။ ခိုင့်ဆီမှ ြပန်စာမရ။ ဂျပန်ေခတ် စာအသွား အြပန်မာှ
တစ်လေကျာ် ကာတတ်သည်။ ပထမေသာ် ခရီးလမ်းေှ င့်ေှးမေကာင့် စာအြပန်ေန က်ကျသည်ဟု ထင်မသ
ိ ည်။
ှစ်လေကျာ်ကာမ စာမြပန်ေသာအခါ ကန်ေတာ် စိတ်ေလာ့လိုက်သည်။ စာဆက်ေရးချင်ေသး ေသာ်လည်း ေချာင်
ှင့် စာတိုက်မှာ ေဝးသည်တစ်ေကာင်း၊ အပင်ပန်းခံ၍ ေရးေသာ်လည်း ြပန်စာရမည်။ မရမည်ကို မ
ေသချာ၍လည်းေကာင်း၊ ကန်ေတာ် စာဆက်မေရးေတာ့။
စစ်ကုင
ိ ်းေတာင်ုးိ ၌ အေြခအေနမေြပာင်းေသာ်လည်း ြမန်မာြပည်တစ်ဝန်းမှာမူ အထူးေြပာင်းလဲ ေနသည်။
| ဂျပန်ဖက်ဆစ်တုိ၏ ရက်စက်မသတင်းများသည် န းမဆန်ေအာင် ကားေနရသည်။ ေချာင်မှ မိတွင်း
ထွက်သာွ းလင် မှစ်မိဖွယ်ကို ေတွရတတ်သည်။
စစ်ကုင
ိ ်းတစ်ဝိုက်ရိှ ေကျးရာများတွင် လှည်းဆင့်၊ ေလှဆင့်၊ လူဆင့် လုပ်ကသည်။ လူဆင့်သည် ဆိုြခင်းမှာ
ေခးတပ်ဆဲွြခင်းပင် ြဖစ်သည်။ ေခးတပ်အဆွဲခံရသူများသည် ရာသို မည်သည့်အခါမ ြပန်မေပလာေတာ့ ....။
ကန်ေတာ်တို စစ်ကုင
ိ ်းေတာင်ုးိ သည်သာ ေြပာင်းလဲမမရှိဟန် ေအးချမ်းငိမ်သက်ေန၏။ စင်စစ်မူ စစ်ကိုင်း
ေတာင်၏ ေအးချမ်းငိမ်သက်မသည် အေပယံအသွင်သာ ြဖစ်ေပသည်။
ေနလယ်ပုင
ိ ်းေရာက်ချိန်၌ သူတုိမသကာသူအေပါင်းတိုကုိ ဖမ်းဆီးပီးေလပီ။
ဖက်ဆစ်ဟသ
ူ ည် လူကီးလူေကာင်း၊ သူေတာ်ေကာင်းဆိုေသာ စကားတိုအား န းလည်ပါ၏ေလာ။
ဖက်ဆစ်ေခတ်တင
ွ ် ဘာမမရှိ၊ ဘာကိုမ အသိအမှတ်မြပ၊ သိုရာတွင် လူမာန်သည်ရိ၏
ှ ။ မပျက် ..
ဖျက်၍မရ။
နံနက်အုဏ်တက်၌ နိစပတ်ဆမ
ွ ်းေလာင်းြခင်းလည်း မပျက်။ ဘုရားေရချမ်း၊ ပန်းမာလာလည်း ကပ်မဲ
ကပ်သည်။ ဂုဏ်ေတာ်ပတ
ု းီ ကိုလည်း စိပ်မဲစိပ်သည်။
“ တရားကို ေစာင့်တဲလ
့ ူကို တရားက ြပန်ေစာင့်မယ်။ တရားကို ဖျက်တဲလ
့ ူကို တရားက ြပန်ဖျက် လိမ့်မယ်။
ေမာင့်ေဖေဖမှာ တရားရှိတယ်။ ဒီေတာ့ .. ေဖေဖ ြပန်လွတ်ပါလိမ့်မယ် “
” ေမေမ ေရးပါတယ် “
ေမေမေြပာသည်မာှ ပိုမန
ှ ်၍ ကန်ေတာ်ေတွးသည်မှာလည်း မမှား ...။
မကာမီ ကိုကို ေရာက်လာသည်။ ကိုကိုှင့် အတူ ေခါင်းေဆာင်ကီးများလည်း ပါလာကသည်။ လူကီး
များသည် မေလး၊ စစ်ကုင
ိ ်း အြပန်အလှန်ကူးကာ အလုပ်များေနကသြဖင့် ကိုကိုှင့် ကန်ေတာ် ေအးေအးေဆးေဆး
စကားေြပာခွင့်မရ။ ကန်ေတာ်ကလည်း အလိုက်သစ
ိ ွာပင် ဝင်စက
ွ ်ေမးြမန်းြခင်းမြပဘဲ ေနရ၏။
ကိစများပီးဟန်တေ
ူ သာ တစ်ည၌ ကန်ေတာ်တို ညီအစ်ကိုသည် တစ်ကိမ်ကကဲသ
့ ို ပင် ြမစ်ကမ်း ဘက်သုိ
ထွက်လာကသည်။
တစ်ကိမ်ကကဲသ
့ ိုပင် ကိုကိုက ေကျာက်ေဆာင်ကီးေပ၌ မားမားကီးရပ်ေနသည်။ သိုရာတွင် ဤအကိမ်၌
မရယ်ေတာ့။
“ ေမာင် .. သိပ်သာွ းတယ်။ တစ်ခု ေြပာြပမယ်၊ ေမာင်တိုလို ထွားကိင်းတဲ့ လူငယ်ေတွကို ေဖေဖနဲ ေမေမ
ေမွးထားတာဟာ၊ ဒီမခ
ိ င်ိုင်ငံက ေကးထားတာေတွဟာ ပီယာိုတးီ ပီး ကဗျာစပ်ေနဖိုတင
ွ ် မဟုတ်ဘူး”
( ၁၈ ) လွမ်းရစ်ေလဦး
ဤစကားကို ရှင်းြပပါမည်။
သူတုိစ
ှ ်ဦး၏ အေရှင့် အိုးကားတွင် အသားမ ရှိပါေလေတာ့၏ေလာဟု ထင်မာှ းဖွယ်ရာ ပိန်ချံး ချည့်နဲ
ေနသည်။ လက်ဖျားှင့် ေြခဖျားများကို ပတ်တးီ စည်းထားရသည်။ ရင်၊ ခါး၊ မျက်ှ များ၌ မဝံေ
့ သာ အညိအမည်းတို
ရှိေန၏။
“ သား တကယ်ဆံုးြဖတ်ပီးပီလား “
” ဆံုးြဖတ်ပီးပီ ေဖေဖ “
” ေမေမ့ကို ေမာင် မေြပာရက်ဘူး ..။ ေဖေဖ သေဘာတူရင် ေမေမ့ကို ေြပာေပးပါ ..” ေဖေဖ အတန်ကာစွာ
ငိုင်ေနသည်။ ထိုေန က် ြဖည်းညင်းစွာ ေနရာမှထ၍ ေလးပင်စာွ ဆိုသည်။ “ ေဖေဖ စဉ်းစားဦးမယ် “
” မြဖစ်ပါဘူးကွာ ... မြဖစ်ပါဘူး ” ဦးဇင်းသည် ပုတးီ ကို လက်၌ ေခွပတ်လိုက်ပီး ကုတင်တစ်လံုးထက် ထိုင်
ေတာ်မူ၏။ “ ဘာလဲ... ငါ ့လူ၊ ကဗျာ ဆက်သင်ချင်လုိလား၊ ဦးဇင်း စိတ်မပါေသးဘူးကွယ် ...”
“ တပည့်ေတာ်လည်း ကဗျာဆက်သင်ချင်စတ
ိ ် မရှိေတာ့ပါဘူး၊ အခုလာတာက ဦးဇင်းကို အေရး ကီးတာ
တစ်ခု ေလာက်စရာရှိလို “
“ အေရးကီးတာ ဘာများလဲ “
” ရန်ကုန်ကို ဘာကိစ”
”စစ်ထဲဝင်မလို ဘုရာ့ “
ကန်ေတာ် ရန်ကန
ု ်မဆင်းမီ တစ်ည၌ ေဖေဖက မှာကားစရာရှိသည်တိုကုိ မှာကားေနသည်။ ေမေမက
စကားမဆိုိုင်ဘဲ မျက်ရည်ဝဲံဝ
ု ဲေနေသာ်လည်း ေဒစာဥကီးသည် တရှပ်ရှပ် ငိုေန၏။
ထိုအခိုက်တင
ွ ် အခန်းတွင်း၌ လူတစ်ေယာက် ေပလာ၏။
ဖျင်အကျ၊ ဖျင်ကမ်းလံုချည် ကွက်ကျဲ၊ လွယ်အတ
ိ ်တစ်လံးု လွယ်လျက် ကတံုးှင့် သူကို ုတ်တရက်ေသာ်
မည်သမ
ူ န
ှ ်း မမှတ်မိ။
ကိတ်တန်းသည် ကည့်ြမင်တုင
ိ ်ေဈးကေလး ေြမာက်ဘက်၌ ကပ်လျက်ရိသ
ှ ည်။ စီးပွားေရး အြမင်ပွင့်စ
ြမန်မာအေပါင်းတို ကုန်ကူးသန်းမကို အပိင်အဆိုင် လုပ်ကိုင်ေနကရာ ... ဗားကရာလမ်းမှ ကိတ်တန်းအထိ ပွဲံု
အများဆံးု ရှိ၍ အစည်ဆံးု လည်းြဖစ်သည်။ စည်ပင်လွန်းေနသြဖင့် စစ်ကာလမှ ဟုတ်ပါေလ၏ေလာဟု ထင်မာှ းစရာရှိ
သည်။ ေအးချမ်းေသာ စစ်ကိုင်းေတာင်င
ှ ့် လူသူကင်းရာ တပ်စခန်းတို၌သာ ေနခဲ့ရေသာ ကန်ေတာ့်အဖို မယံုိုင်
ေလာက်ေသာ စည်ကားမသည် မျက်စေ
ိ န က်ဖယ
ွ ်လည်း ြဖစ်ေန၏။
ကုလား၊ ြမန်မာ ဆင်းရဲသားအများကို ေဈးစည်ချိန်၌ ဂျပန်က ဖမ်း၊ ေခးတပ်ဆဲွ၍ ဗံးု ကျင်းများတွင် ေလှာင်
ထားသည်။ ဗံုးကျင်းဝတို၌ ပုရက်ဆတ
ိ ်များပမာ ေခါင်းြပ၍ ထိုးထွက်ေနေသာ သာန်များကို ြမင်ရ၏။ သိုရာတွင်
သူတုိ မည်သုိမ မေြပးိုင်။ ဓားလွယ်ြဖင့် ဗိုလ်တစ်ဦး အုပ်ချပ်ေနေသာ လှံစပ
ွ ်ကိုင် ဂျပန် တပ်သားများက ဝိုင်းရံေစာင့်
ေန၏။
' ေမာင် .. ေအာင်မေလး .. ေမာင်။ ေမာင်က စစ်ဗိုလ်ေတာင် ြဖစ်လာပီ။ ဟယ် ကိင်ေရ .. ေဟာဒီမာှ ၊ ေမာင်
... ေမာင် ... လာပီ ...”
ပွဲံုအတွင်း စားပွဲတစ်လံုး၌ ကိင်သည် ထိုင်ရင်း ကုန်သည်င
ှ ့်တသ
ူ ူ လူကီးှစ်ဦးှင့် စကားေြပာ ေနသည်။
ဦးထွန်းေမာင်ကီး၏ ေအာ်ေခသံ ကားေသာအခါ ုတ်တရက် ထိုင်ရာမှ ထသည်။
“ ဟာ .. မမမိင်ကလဲ ...”
ဆူညံဆည
ူ ံ ေရာက်လာသူများမှာ ေဂရင်ဂျီကုလားများြဖစ်သည်။ သူတုိေန က်ပါးမှ မိင် ပါလာ၏။
“ ဆာမိ ၊ မင်းကို မမ မေြပာဘူးလား။ လက်မှတ်ကုိ အမဲေဆာင်ထားပါလို ၊ အပန းနဲ မူတးူ တို ကေကာ
လက်မတ
ှ ်ေတွ ဘယ်ထားခဲလ
့ ဲ့ ...”
ကိင်က မျက်စိမိတ
ှ ်ြပသြဖင့် ကန်ေတာ်က မျက်ှ ကို တစ်ဖက်သုိ မသိမသာ ေစာင်း၍ေနလိုက်၏။ ေြခသံ
ကားရသည်။ ထိုေန က် ဝမ်းသာအားရေခသံ ေပလာသည်။ “ ကိုကို ... ကည့်စမ်း ဘယ်တုန်းက ...”
” ကိုကို မဟုတ်ပါဘူး မမမိင် ... ေမာင်ပါ ...” ထိုအခါမှ မိင်သည် အံ့သြခင်း၊ ဝမ်းသာြခင်းေရာလျက် ကန်
ေတာ့်ပခ
ု ံုးကို ေပွဖက်သည်။ “ အမေလး ... ေမာင် ထွားလာလိုက်တာ ...။ မမမိင်က ကိုကိုလားလို ....”
” တစ်ေစာင်တည်း ရပါတယ် ... မမမိင်၊ မမမိင်ေကာ မရဘူးလား ” မိင်၏ မျက်ှ ေလးမှာ အ ပံးမပျက်၊
ေြဖဟန်ေလးမှာမူ ညည်းညည်းညညိုင်သည်။ “ မရတာ .. ကာပါပီကွယ် ....” မိင် စိတ်မေကာင်းြဖစ်သွားမှန်း သိ
သြဖင့် ကန်ေတာ်က စကားလံုးလဲ ေမးရ၏။ “ဒါထက် ... ေစာေစာက ဟိုကုလားေတွ ဘာြဖစ်တာလဲ ...” မိင်သည်
သက်ြပင်းေလးချပီး သူကုလားများဘက်လှည့်၍ မသိမသာ မျက်ေစာင်းထိုးသည်။
“ မမကိင် ... ဒီဘက်က တစ်ပုိ .. ေဈးတစ်ဆယ် ေလျာ့ေနပါလား ” ကိင်က ေတာင်းပန်ဟန် ပံး၍ ေလသံ
ေပျာ့ေပျာ့ြဖင့် ဆို၏။ “ ကွယ် လှည်းတန်းက ေဒခင်ေမ့ ေဆးလိပ်ခံုမုိပါ။ ှစ်ပိုတည်း ယူတာပါ ... လူချင်းခင်လုိ ...”
မိင်အမိန်များသည် ဤမှင့် မပီးေသး။ ကတားန းမှ အသက် ၁၄ ှစ်ခန် အရယ် လူငယ်တစ်ဦးကို လှမ်း
ေြပာသည်။
ကန်ေတာ်သည် ကိင်ကိုသာ ကန်ေတာ် ေမးလိုေသာ ေမးခွန်းကို ေမးရသည်။ “ ဒါထက် ... မမမိင် ... ခိုင်နဲ
လွိင်ေကာ ..”
“ ဒီေန ဘယ်အချိန်ရိေ
ှ တာ့မလဲ။ ဒီလိုလုပ် ေမာင်။ ဒီည မမမိင်တုိနဲ လိုက်အိပ်။ မနက်ကျမှ သန်လျင်ဘက်
ကူး “
” ကန်ေတာ် ခွင့် သံးု ရက်ပဲ ရတယ် မမမိင်၊ သန်လျင်နဲ ဒီ ေနချင်းြပန် သွားလို ရလား “
ြပဇာတ်ပီး၍ ကည့်ြမင်တုင
ိ ်သုိ ြမင်းလှည်းှင့် ြပန်လာစဉ် ကန်ေတာ် ရင်တင
ွ ်းတွင် ေကျာ်ေအး ဆိုသွားေသာ
လွမ်းချင်းသည် ပဲ့တင်ထပ် ေပေန၏။
ြပဇာတ်ေကာင့် အလွမ်းပိုပုတ
ိ င
ွ ် ေနညိညိ၌ ကည့်ြမင်တုင
ိ ်ပဲွံုသို ြပန်ေရာက်ခဲ့သည်။ မိင်တုိက ပွဲံုဆင်း
သွားပီ ြဖစ်သည်။ ဦးထွန်းေမာင်ကီးက ကန်ေတာ့်ကို ေစာင့်ကိေန၍ အိမ်သုိ ေခခဲ့သည်။
“ သတေ
ိ ကာင်းတယ်ေတာ့ ဘယ်ဟတ
ု ်မလဲ ေမာင်ရယ် ...။ ေခွးေတာင် ေချာင်ပိတ်ပီး အိုက်ခံရရင် ြပန်
ကိုက်ရဲေသးတာပဲ မဟုတ်လား ...”
ကိုကိုအား ရည်န
်းသံ ကားရေသာအခါ မိင်၏ မျက်လံးု ကည်များသည် ေခတ ေတာက်ပ သွားသည်။
အ ပံးကေလးမှာလည်း မသိမသာ ဝင်းသွားသည်ဟု ထင်ရသည်။
မိင်က တုန်လပ်မမ
ရှိဟန် ေအးချမ်းစွာ ေြပာေန၏။
“ ဒါေပမယ့် ေမာင့်ကိုေတာ့ မမမိင် ရှက်ေနဖို မလိုေတာ့ပါဘူး ...။ ကိုကိုကုိ မမမိင် သိပ် ချစ်တယ် ...”
“ ဒီလိုဆိုေတာ့ .... ကိုကိုကုိ အသည်းှလံုး မရှိဘူးလို မမမိင် မဆိုလိုဘူး ...။ ကိုကိုကုိ အသည်း ှလံုး ရှိမန
ှ ်း
လူများထက် မမမိင် ပိုသိတယ် ... ကိုကိုမာှ အသည်းှလံုးထက် ... ဦးေှ က်ကုိ ပိုမုိ အေရး ေပးတဲလ
့ ူပါ။ ဒီအတွက်
လည်း မမမိင် ဂုဏ်ယပ
ူ ါတယ်။ ကိုကိုရည်ရယ်ချက် မေအာင်ြမင်ခင် ကိုကိုကုိ တိုင်းြပည်ကပဲ ပိုင်ေနေစချင်တယ် ...။
မမမိင် မပိုင်ချင်ေသးဘူး “
“ ေဟာ ... ညေတာင် နက်သွားပီ ေမာင်။ မနက်ကို ေမာင် သန်လျင်ဘက် ကူးဦးမယ် မဟုတ်လား။ အိပ်ေပ
ေတာ့။ ေမာင့်ကိုေတွရင် ခိုင်က သိပ်ဝမ်းသာမှာပဲ ” ၊
“ ကဲ ... အိပ်ေပေတာ့၊ ေမာင် အိပ်ရာထဲ ဝင်ခါနီးရင် မီးငိမ်းေန ်။ မီးြခစ်ေတာ့ ေခါင်းအံးု ေအာက် ယူထား ...”
မိင်တုိအိမ်၌ အခန်းှစ်ခန်း ရှိသည်။ တစ်ခန်းသည် မိင်ှင့် ကိင် အခန်းြဖစ်၍၊ အြခား တစ်ခန်းသည် မိင်
တို အေဒှင့် အိမ်ေဖာ်မေလးတိုအတွက် ြဖစ်သည်။
“.. အပေ
ိ ယဟိ သမေယာေဂါ ဒုေက၊ ပိေယဟိ ဝိပေယာေဂါ ဒုေက၊ ယံပရံ နလဗတ၊ိ တမိဒက
ု ံ၊
သံခိေတန၊ ပပါဒါနက ပိဒက
ု ာ ...”
စစ်ကုင
ိ ်းေတာင်မှ ထွက်ခာွ လာကတည်းက မကားရပီြဖစ်ေသာ ဓမစကာတရားသာတည်း...။
“ ေရှဆက်သွားလို မြဖစ်ေတာ့ဘူးဗျ “
ဘာေကာင့်ဟု သူကို ေမးရန် မလို။ ကမ်းန းဆီ၌ တဟုန်းဟုန်းေတာက်ေလာင်ေနေသာ မီးေတာက် များကို
ြမင်ရသည်။ မီးခိုးလံုးများလည်း ေမှာင်ေန၏။
”ဗဟန်းဘက်က လှည့်ြပန်မယ် “
” ဟုတ်ပါတယ် ...”
ကန်ေတာ်က ဆာကုရ ုပ်ရှင်ံုကီး အနီးတွင် ဆင်းလိုက်သည်။ ဘာေကာင့် ကိင်ှင့် မိင်ထံ မြပန် ရသည်
ကိုလည်း ကိုယ့်ကိုယ်ကို မသိ။
| အေရှဘက် မိုးြပင်ဆ၌
ီ နီရဲေသာ မီးှင့် မည်းေမှာင်ေသာ အခိုးတို မငိမ်းမေသေသး။
ြပည်လမ်းမှ သစ်ရိပ်ေတာတစ်ခုထ
ိ က် မန်ရည
ီ ိ ဆိုင်းေသာ ှင်းြမတိုကုိ ကည့်ရင်း ရင်တွင်း၌ ဦးဇင်း၏
ကဗျာသည် အမှတ်မထင် ေပလာ၏။
( ၁၉ ) အိပ်မက်ပမာလည်
နတ်ရင
ှ ်ေန င်၏ ထာဝရလှပေသာ ကဗျာတိုအနက် ကန်ေတာ့်အသည်းအစံဆ
ု ံုးကား သမုဒ်ဧရာ ချီသည့် ြမ
သိတင် ဘုရားတိုင်ရတုြဖစ်ပါသည်။ သမုဒ်ဧရာ၊ ကမုဒ်ေရကာ၊ တမုတ်ေြပဝါ .. စေသာ သံုးပိုဒ် အနက် အထက်၌
ေဖာ်ြပခဲ့ေသာ တမုတ်ေြပဝါချီ တတိယ ေန က်ဆံးု ပိုဒ်ကုိ သဘာဝအလှှင့် ှလံုးသား ဟဒယ၏ တမ်းတမကို
အညမညြဖစ်ေအာင် အေဖာ်ြပိုင်ဆံုး ြဖစ်ရကား ှတ်ဖျား၌ အမှတ်ထင်ထင် အစဉ် သီးတင်ေနမိိုးရှိသည်။
နတ်ရင
ှ ်ေန င် ေကျးဇူးေကာင့် ကမ်းနီေချာင်းသည်လည်းေကာင်း၊ ခေပါင်းေချာင်းသည်လည်းေကာင်း၊ ေပါင်း
ေလာင်းြမစ်သည်လည်းေကာင်း ကန်ေတာ့်အတွက် မြမင်ဖးူ ခင်ကပင် စိတ်ကးူ ှင့်မန
ှ ်းကာ ကည်းူ ၍ လွမ်းခဲ့ရေသာ
ေရပန်းြမစ်ဆိပ်တို ြဖစ်ေနခဲပ
့ ါ၏။
ကန်ေတာ်သည် ေတာင်ငမ
ူ သ
ှ ည် ေမာ်ချီးအထိ တာဝန်ကျသည်။
ရန်ကန
ု ်မိေတာ်တင
ွ ် ကန်ေတာ်တုိ၏ ဖခင်ကီး ဗိုလ်ချပ်ေအာင်ဆန်း ရာဇဝင်ေြပာင်ေြမာက်သည့်
ေနသူရန
ိ ် ကွန်ဖရင့်ကီးကို သဂုတ်လ ၁၉-ရက်ေန၌ ကျင်းပေနချိန်အထိ စစ်ေတာင်းစစ်မျက်ှ ၊ ေတာင်ငူ၊ ေမာ်ချီး၊ ပဲ
ခူးှင့် ေဝါမိနယ်တိုဝယ် ကန်ေတာ်တုိ၏ ေတာ်လှန်ေရးတပ်မေတာ်သားများှင့် ဂျပန်တုိသည် သည်းသည်းမည်း
မည်း တိုက်ခုက
ိ ်ေနဆဲသာြဖစ်၏။
ကိုကိုသည် ကစ
ီ ာချပ်အပီး တည်ရိဆ
ှ ဲအေြခအေနအရပ်ရပ်ကို နယ်ရှိရဲေဘာ်တိုအား ရှင်းြပရန်
ေရာက်လာြခင်း ြဖစ်သည်။
စစ်ကုင
ိ ်း ဧရာဝတီကမ်းနဖူးတွင် ဤသို ကန်ေတာ်တုိ ညီအစ်ကို စကားေြပာခဲ့ ကဖူးသည်။ ထိုေန က်
ကန်ေတာ် ဗမာ့တပ်မေတာ်တင
ွ ်းသို ေရာက်လာခဲ့သည်။ ( ယခု ေပါင်းေလာင်းြမစ်ဆိပ်တွင် စကားေြပာကရ
ြပန်သည်။ ဤအကိမ်တွင်မူ ... “ ကီစာချပ်ရဲ ရည်ရယ်ချက်ကေတာ့ ဒါပဲေလ။ ဒီေတာ့ ေမာင်ဘယ်လုိ သေဘာရ
သလဲ “
“ ေတာ်လန
ှ ်ေရးဆိုတာ တစ်လမ်းတည်း တစ်ေကာင်းတည်း မသွားရဘူး ေမာင် ...။ ရည်ရယ်ချက်ကုိ ေရာက်
ဖိုသာ အေရးကီးတယ်။ အဲဒေ
ီ ြမာ်ြမင်မန
ဲ ဗိုလ်ချပ်ေအာင်ဆန်းနဲ ကျန်တဲ့ တပ်မေတာ်ေခါင်းေဆာင်ေတွ ညိိင်းပီး
အေကာင်းဆံးု လမ်းစဉ်ကို ချမှတ်ထားတာပဲြဖစ်တယ်။ ဒါကို ေမာင်တုိ န းလည်ေစချင်တယ် ....”
ကန်ေတာ်သည် သက်ြပင်းိုက်ပီး ြပန်ေြဖသည်။
“ ဒီစကားေြပာတိုင်း ကိုကို စိတ်ဆုးိ ရတယ်။ ငါ ... ဘယ်သူ ကိုမှ န မည်တပ် မပုတ်ခတ်ချင်ဘူး။ ဒါေပမယ့်
စိန်န းကပ်ေရာင်ေကာင့် ပါးေြပာင်ပီးမှ တလွဲဆံပင်ေကာင်းချင်တဲ့ လူေတွရိတ
ှ ယ်။ အဂလိပ်ေတွ တက်လာေတာ့
ပါတီ ဆိုင်းဘုတ် အရင်တင်ပီး မျက်ှ လို မျက်ှ ရလုပ်တဲ့ ိုင်ငံေရးသေဘာတရားကီးေတွ “
| ကိုကိုက လက်သးီ ဆုပ်၍ ေဒါသတကီးေြပာသည်။ ေတာနက်တင
ွ ်းမှ ကံေကာင်းေထာက်မသြဖင့် ဂျပန်
လှံစပ
ွ ်ှင့် မေသ၊ အဖျားဒဏ်ေကာင့် န လန်ထစ ကန်ေတာ်က မိေပရှိ ိုင်ငံေရးကို န းမလည်ရကား တအံတ
့ ဩ
ြဖစ်သည်။
ကိုကိုသာ ဆက်ေြပာသည်။
၁၉၄၅-ခု ေန က်ပုင
ိ ်းတစ်ခုလံုး ကန်ေတာ်သည် ေဖေဖထံ ေဆးကုသခံ၍ အန းယူေနရသည်။ ကန်ေတာ်
ေကာင်းစွာကျန်းမာလာေသာ ေန က်တစ်စ
ှ ်မှ စ၍ စာြပန်သင်သည်။ ေကျာင်းတက်သည်မူ မဟုတ်။ ေဖေဖှင့်
မိတွင်း ဆရာမတစ်ဦးထံ အလွတ်ပညာသင်ြခင်းြဖစ်သည်။ ကန်ေတာ် ရှစ်တန်းမေအာင်ခင် ကေလးတွင် ေခတ်ပျက်
သွားသည်ြဖစ်ရာ ယခုအခါတွင် အသက် ၁၉ ှစ်သုိ ေရာက်ေနပီြဖစ်ေသာေကာင့် ြဖတ်လမ်းမှ ဆယ်တန်းပညာကို
သင်ရသည်။
ခိုင့်ဆီမလ
ှ ည်း စာတစ်ေစာင်ရသည်။
ခိုင့်လက်ေရးများမှာ ဝိုင်းစက်လပ
ှ ၍ ပံ
ု ှိပ်စာလံုးကဲ့သို ပိရသ
ိ ပ်ရပ်သည်။ စာလံးု ေပါင်းမှန်ကန်၍ စကားလံးု
ှင့် ေရးဟန်သားဟန် ေြပြပစ်သမ
ိ ်ေမွသည်။
အစဉ်သတိရစွာြဖင့် ...
ခိုင်မတ
ှ စ်ဆင့် ငိမ်းေမာင်ဆီသို လည်း စာတစ်ေစာင် ပါးလိုက်ေသးသည်။ | ကန်ေတာ်သည် မည်စည်ပင်
ရိပ်၌ ထိုင်ကာ ြမစ်ြပင်ကုိ လာတတ်၍ ပီယာိုြဖင့် ယမုန်န ပတ်ပျိးကို ညဉ့်နက်သည်အထိ ြပန်တးီ ေလ့ရိေ
ှ ကာင်းကို
အမှန်ဝန်ခံရပါမည်။
ခိုင့်ဆီမှ စာများ မှန်မှန်လာသည်။ ကန်ေတာ်ကလည်း စာမှန်မှန်ြပန်သည်။ ခိုင့်ေကျးဇူးေကာင့် မက်ထရစ်ကူ
ေလးရှင်း စာေမးပွဲအတွက် လိုအပ်ေသာ စာအုပ်စာတမ်းများှင့် ုတ်စ်များပါ ကန်ေတာ် ရရှိသည်။
ငိမ်းေမာင်ထံမလ
ှ ည်း စာတစ်ေစာင်ရသည်။ သိုရာတွင် သူစာ၌ ပေဟဠိသေဘာတို ပါလာ၏။ ဥပမာ ... ။
ဤကဲသ
့ ို စာပိုဒ်မျိး ...။ တစ်ဖန် ... ။
ဤကဲသ
့ ို ဆုေတာင်းညည်းသံ .....။
( ၂၀ ) တစ်ေနေတာ့ ေမာင်ြပန်လာသည်
ကန်ေတာ်သည် ရန်ကုန်တကသုလ
ိ ် ပင်းယေကျာင်းေဆာင် အလယ်ထပ်၌ အခန်းရသည်။
“ လူမာှ းေနတယ် ...။ ခိုင် မဟုတ်ပါဘူး။ လိင်ပါ” ထိုအခါကျမှ ကန်ေတာ်က အံ့ဩမတေြပှင့် စကားြပန်ဆုိ
ိုင်သည်။ “ အို ... ကည့်စမ်း ...။ အစ်ကုေ
ိ မာင့် ကို မှတ်မိလား “
” ေအးကွာ .. ငါလည်း သိပ်ဝမ်းသာတာပဲ။ အင်း ... အင်း ... အင်း ... အင်း အင့် ... အင့် ...” ေန က်ဆံုးမှ ဂု-
လဟုသံများသည် ငိမ်းေမာင်ရယ်သံကို အနီးစပ်ဆံုး ေဖာ်ြပထားြခင်းြဖစ်၏။ “ ဒါထက် ငိမ်းေမာင် ... ခိုင်ေရာ ..”
” သွားေပါ ့ကွာ ... လိင် ... ေမာင်ေလ မမှတ်မိဘူးလား။ ခိုင့်ဆီ ေခသွားလိုက်ပါ ...”
ငိမ်းေမာင်ေြပာသည်မှာ ဆီေလျာ်သည်ထင်၏။
ကန်ေတာ့်အသံမှာ မကျယ်လွန်း။
မျက်လံုးများ၌ အလှယ်လယ
ှ ်ေသာ ေရာင်မျိးတို ကွန်ေဝေထွေလပီးမှ ခိုင်က ထူးသည်။ “ ေမာင် ...” ခိုင့်
အသံမှာလည်း ေလသံမသာ ြဖစ်၏။
ခိုင်က သူတုိကုတ
ိ စ်လည
ှ ့်၊ ကန်ေတာ့်ကိုတစ်လည
ှ ့် ကည့်သည်။ ခိုင့် အမူအယာသည် အနည်းငယ် ကျဉ်း
ကျဉ်းကျံကျံိုင်သည်ဟု ကန်ေတာ့်စတ
ိ ်တင
ွ ် ထင်မိသည်။
ဆိုင်းတွတေ
ွ လး ရှိေနပီးမှ ခိုင်သည် ေလသံေလျာ့ေလျာ့ှင့် ဆို၏။
ခိုင်သည် ေခတဆုင
ိ ်းသွားသည်။ ခိုင့်အတန်းတူ သူငယ်ချင်းဆိုသူ သံးု ေယာက်မှာ အားလံုး အသားညိ၍
ုပ်ရည် အတန်ရင့်ကာ ဝတ်ပံစ
ု ားပံု မသပ်ရပ်။ လူမလ
ှ ူရာ ချင်ပံု မြပေသာ်လည်း ညစ်ကျယ် မိုက်ကန်းဝံေ
့ သာ ေတာမ
ကျ၊ မိမကျ ဟန်ပန်အမူအယာ ရှိသည်။ ခိုင် ေန က်ဆံုးစကားမဆက်ဘဲ တစ်ပုင
ိ ်းတစ်စ ရည်န
်းသူ သူငယ်မာှ
အသက် ဆယ့်ေြခာက်စ
ှ ် မသာ ရှိဦးမည်။ အသားမှာ ဆွတ်ဆတ
ွ ်ြဖ၍ ကိုယ်ဟန်ွဲွဲေှ င်းေှ င်းရှိသည်။ မျက်ခံုး
မှာ ေသးမင်ပျံလွင့်၍ မျက်ေတာင်များ ေကာ့သည်။ မျက်လံးု ကည်၍ ှတ်ခမ်းပါးေသာေကာင့် တစ်မျက်ှ လံုး ခံ
ကည့်လင် မိန်းမေချာ ေချာသည်ဟု ဆိုရမည်ထင်သည်။ ေပပလင် အေကာင်းစား ရှပ်အကျအြဖ၊ ေရကယ်သီး၊
အကျအိတ်အြပင်မာှ ြမားသာန်ြပေသာ ပတ်ကား ေဖာင်တန
ိ ်ကလစ်၊ ဘန်ေကာက်လံုချည် ဖက်ဖူးေရာင်၊ ေပတင့်
ှ းအနက်င
ှ ့် ြဖစ်သြဖင့် ေတာသူေဌးသားေလာ၊ မိ အရာရှိ၏ အလိုလိုက်ေသာ သားေလာ ...။ တစ်ဦးဦးြဖစ်ရမည်ဟု
ခန်မန
ှ ်းရ၏။
“ ဒါကေတာ့ ... ေမာင်၊ ေမာင်ရယ် ... ခိုင်ရယ်၊ ငိမ်းေမာင်ရယ် ... ငယ်ငယ်ကတည်းက သန်လျင်မှာ အတူ
ေကျာင်းတက်ေနကတာ။ အခု ေမာင်က ေကာလိပ်လာတက်တာ။ ဪ ... ေမာင့်စာ ခိုင်ရတယ် ေမာင်။ ဒါထက်
ငိမ်းေမာင်နဲေရာ ေတွပီးပီလား ..။ သူလည်း မက်ထရစ်ေအာင်တယ် ေမာင် ” ၊
” ေမာင် ... သတင်းစာထဲမာှ ရီေဆာ့(ထ်)ေအာက်တုန်းက ေတွ တယ် ခိုင်။ အခုလည်း အြပင်မှာ ေတွခဲ့ သား
ပဲ။ ေမာင်တစ်ေယာက်တည်း ဝင်ှင့်ပါ ဆိုလို ..”
“ ငိမ်းေမာင်က ငယ်ငယ်တန
ု ်းကလိုပဲ၊ ေအးေအးပဲ ေမာင်။ သူလာရင် ခံထဲမာှ ပဲ စာဖတ်ေနတာပဲ “
ကန်ေတာ်တိုစ
ှ ်ဦးသာ စကားေကာင်းေနသည်။ စိတ်မေကာင်းဟန်ရိေ
ှ သာ အသားညိညိလူငယ်သံုးဦး
အနက် မျက်လံးု ေမှးေမှး၊ ဝက် ခံထူထူှင့် တစ်ေယာက်က တင်ေမာင်ွန်ကုိ မျက်စပစ်ြပသည်။ ထိုအခါ တင်ေမာင်
ွန်က ေနရာမှ ထသည်။
“ ကည့်စမ်း ... လိင်၊ ဆံပင်ပံု ေြပာင်းသွားြပန်ပီ ” လိင်သည် ကန်ေတာ့်ဘက်ကို လှည့်၍ ပံးံု ပံးသည်။
ရှက်ရံ ေကာက်လန်ေသာ အမူအရာ မြပ။ ခိုင်က ဝင်ရှင်းြပသည်။
“ ေဟာလ်မှာ ထမင်း မေကးေသးဘူး။ ခိုင်တိုနဲ စားမလို စိတ်ကးူ ထားတယ်။ ေမာင့် ကို ခိုင် ထမင်း ေကးမ
လား “
“ အို ... ေမာင်စားဖိုဟာ ... ေမာင်ပါ ခိုင့်ကို လိုက်ကူမာှ ေပါ ့ ” ကန်ေတာ်ှင့် ခိုင်သည် အိမ်တွင်းမီးဖိုဆီသို
ြပန်လာခဲ့ ကသည်။ အိမ်ေဖာ်မိန်းမကီးက ဟင်းများ အဆင်သင့်ေမးထားသြဖင့် အထူးမြပင်ဆင်ရ။
ခိုင်က ဟင်း၊ ထမင်းများ ခူးခပ်ေပးသည်။ ကန်ေတာ်က ခိုင် ခူးခပ်ေပးေသာ ဟင်း၊ ထမင်းပန်းကန် များကို
စားပွဲ၌ ချေပး၏။
“ ေမာင် ဝင်လာကာစက လွိင့်ကို ခိုင်နဲ မှားေသးတယ် သိလား ” ခိုင်က အသာအယာ ပံး၏။ “ ခိုင်က လိင်နဲ
တူတယ် ... ေတာ်ေတာ်ကာ ေမာင့်ကို လိင်က စိတ်ဆုးိ ေနပါဦးမယ် ” ကန်ေတာ်က ဘာမြပန်မေြပာဘဲ ခိုင့်ကို လှမ်း
စိုက်ကည့်သြဖင့် ခိုင်က မျက်လာချထား၏။
ကန်ေတာ့်မျက်စတ
ိ င
ွ ် လိင်သည် ခိုင်ှင့် အလွန်တသ
ူ ည်။ ြခားန းသည် ဆိုစရာမှာ ှစ်ဦးလံုး၏ အသားသည်
ဝင်းေသာ်လည်း လိင်က ြဖစင်ြခင်းဘက်လု၍ ခိုင်က ဝါေရြခင်းဆီသိမ်းသည်။ ခိုင့်မျက်ှ ကျမှာ အနည်းငယ် ပိုသွယ်
လျက် ေမးိုးေလးများ ပီပသ
ီ သ ေထာင့်ထင်ေပသည်။ လိင်ှတ်ခမ်းေလးများက ထူထူ ြပည့်ြပည့်ေလးြဖစ်၍ ခိုင်ှတ်
ခမ်းများက ပါးကာ အဖျားေကာ့ပျံသြဖင့် နဂိုေနပင် ပံးသကဲသ
့ ို ထင်ရ၏။ အကွာြခားဆံးု ကား မျက်လံုးများှင့်
ဟန်ပန်အမူအယာ ြဖစ်သည်။ လိင်မျက်လံုးကေလးများသည် ြပာလဲ့လဲ့ှင့် ရန်းဝင့်ရဲရင့်သည်။ ခိုင့်မျက်လံုးများကား
ြပာလဲေ
့ သာ်လည်း ူးညံ့ကာ ေပျာ့ေပျာင်းလွန်းသည် ထင်ရ၏။ အမူအရာ၌ လိင်က လွတ်လပ်သက
ွ ်လက်၍ ခိုင်က
သိပ်သည်းညင်သာသည်။
“ ဟာ .. ဒါေတာ့ ဘယ်သိမလဲ ” ခိုင်သည် ေကျနပ်စွာ တစ်ချက် ပံးလိုက်ပီး ဆိုသည်။ “ ေမာင့် ကို ကိုကိုနဲ
မမမိင်က လူမာှ းတယ်ဆုိ ..”
ခိုင်သည် ပါးေလးရဲလျက် မျက်လာ ချလျက် ေခါင်းငံုသာွ းသည်။ သိုရာတွင် ခဏချင်းပင် ခိုင်၏ အမူအယာ
တုန်လပ်သာွ း၍ ထမင်းစားခန်းဝကို လှမ်းကည့်သည်။
ေရေသာက်ရင်းမှ ကန်ေတာ်က ခိုင်ကည့်ရာဆီ လိုက်ကည့်မ၏
ိ ။
ကန်ေတာ်ကလည်း ေြပးဆင်းသွားပီး “ ဖယ် ... ဖယ် ... မမကိင်၊ ေမာင် တွဲမယ် ...”ဟု ေြပာေြပာ ဆိုဆို အ
ဘိုးကီးကို ဝင်တွဲသည်။
” ကည့်စမ်း ... တဲ့ ...၊ ဒါ ေမာင်လား ...” မမကိင်ှင့် ေဒလှယဉ်တုိ တ်မှ အာေမဍတ်သံများ ဆင့်ကာ
ေပလာ၏။
ဦးြမဘူး၊ ေဒလှယဉ်င
ှ ့် ကိင်တုိက ေဖေဖ၊ ေမေမတိုအေကာင်း၊ ကန်ေတာ်တုိအေကာင်း ဆက်ေမး ေန
သြဖင့် အတန်ကာေအာင် သူတုိင
ှ ့်အတူ ကန်ေတာ် စကားေြပာေနရေသးသည်။ ခိုင်သည် ကန်ေတာ်တိုင
ှ ့် အတူ
ေခတဝင်ေြပာေနပီးေန က် ခံတင
ွ ်းသို ဆင်းသွား၏။ ငိမ်းေမာင်က ကန်ေတာ့်ကို တစ်ချက် လှမ်းကည့်သည်။
ခံတစ်ေထာင့်တင
ွ ် တင်ေမာင်န
ွ ်သည် သစ်ကိုင်းတစ်ခက်ကို ချိးလိမ်ရင်း ဘာကို မေကျမနပ် ေြပာေနသည်
မသိ။ ခိုင်ကမူ ငိုင်ငိုင်ေလး ရပ်ေနသည်။
ခိုင်သည် ှတ်ြဖင့်မေြဖဘဲ ပံးံုသာ ပံးသည်။ ခိုင့်အ ပံးမှာ အားန ေသာ အ ပံး၊ အားငယ်ေသာ အ ပံး၊
ဝမ်းသာေသာ အ ပံး၊ ဝမ်းနည်းေသာ အ ပံး၊ အားလံုးေရာေနေသာ အ ပံးသာတည်း။
ကန်ေတာ်က တင်ေမာင်ွန်ကုလ
ိ ည်း ှတ်ဆက်၏။ “ ေမာင်တင်ေမာင်ွန် ြပန်ဦးမယ်ကွယ် ...။ ေန က်
ေတွကေသးတာေပါ ့ ” ထံးု စံအတိုင်း သူက ြပန်မေြဖ။ ကန်ေတာ်သည် လှည့်ထွက်ခဲ့၍ ငိမ်းေမာင်ှင့်အတူ ြပည်လမ်း
ကားဂိတ်သို ေလာက်လာကသည်။
“ ေကာက်စရာေကာင်းတယ်ဆုတ
ိ ာက .. ငါ ့အတွက် ေြပာတာပါ။ ငါကေတာ့ ခိုင် ကို တစ်သက်လံးု ေကာက်
ခဲ့ရတာ မဟုတ်လား။ မင်းကေတာ့ ရယ်မာှ ေပါ ့ ေလ “
“ မင်း ... ငါ ့ကို န းမလည်တာ မဆန်းဘူး။ ဘယ်သူမှ ငါ ့ကို န းမလည်ဘးူ ။ အင်း .. အင်း ... အင့် ... အင့် ...။
တကယ်ေတာ့လည်း ... ဘယ်သူကိုမှ ဘယ်သူက န းမလည်ုင
ိ ်ပါဘူး။ ဒီအတွက် ဝမ်းနည်းစရာမရှိပါဘူး ... အင်း ...
အင်း ... အင်း ... အင့် ... အင့် ...”
“ ေအး .. ဒါေပမယ့် မင်းကိုေတာ့ ငါန းလည်လာလိမ့်မယ် ထင်တယ် သူငယ်ချင်း။ နက်ြဖန် မင်း ေကျာင်းကို
လာဦးမလား “
“ ငါ .. အက်(ဒ်)မစ်ရင
ှ ်း လာတင်မလို “
( ၂၁ ) နစ်ရသူတစ်ဦး
တကသိုလ်ေကျာင်းသားမျိးစံုရိသ
ှ ည်။ အချိကား ဆံပင်စုတ်ဖွား၊ မျက်မှန်ကိုင်းထူ တပ်လျက် စာအုပ်ထက
ူ ိုင်
ကာ လူေလာကကို မန်ေတေတကည့်၍ စိတ်တင
ွ ်း၌ အစဉ်သူပန
ု ်ထေနသူများ ြဖစ်က၏။ အချိကား စာအုပ်ှင့်
မျက်ှ တစ်ခဏြပတ်လင် လူဘဝှင့် အဆက်ြပတ်၍ ရည်မန
ှ ်းချက်အေထွေထွ ပျက်ေတာ့မည်ေလာ ထင်ကသည့်
စာဂျပိုး ဖိုးကုပ်ေချာင်းများ ြဖစ်ကသည်။ အချိကား ေဟးလားဝါးလားှင့် တကသုလ
ိ ်လာရသ်ကုိ ေပျာ်ပွဲစားထွက်
သည့်အလား ထင်မှတ်မှားေနကသည့် လူရင်၊ လူေပွ၊ လူေန က်၊ လူေပါ ့ များ ြဖစ်ကသည်။ အချိမှာ အဝတ်အစား
ေမာ်ကွား၍ မင်းသားံး ေအာင် ဟန်ေရးလုပ်စွာ ပန်းမာလာ များကား ဝတ်ရည်စုပ်ရန် ပျံကာလားကသည့် ပိတန
ု ်း
လိပ်ြပာများပမာ ေကျာင်းသူတကာကို ရစ်ကာဝဲလျက် ြဖစ်လင်တဲွပီး၊ လစ်လင်ဆွဲတတ်သည့် လူလည်၊ လူရဲ၊ လူကဲ
များ ြဖစ်က၏။ ကဗျာှင့် တစ်ဖံု၊ ဂီတှင့် တစ်မျိး၊ မိုးရာလင် ေဆွး၍၊ ေဆာင်းတိုင်လင်လမ
ွ ်းကာ၊ ေွကမ်းက ငို
တတ်ေသာ စိတ်ကးူ ယဉ် အုပညာ သမားများ၊ လူေပျာ့၊ လူနံများလည်း ရှိသည်။ အားကစားံုတင
ွ ် အေလးများ
တဝုန်းဝုန်း မ,ိုင်သမ စာေမးပွဲ တဗုန်းဗုန်းကျေသာ၊ အားကစားကွင်းတွင် စံချိန် ကျိးေအာင် အြမင့်ခုန်ိုင်ေသာ်လည်း
ှစ်စဉ် ဥပစာတန်းကို မလွတ်ုင
ိ ်ေသာ၊ အင်းယားကန်ကို လက်ပစ်ကးူ ိုင်ေသာ်လည်း စာေမးပွဲပင်လယ်တွင် ဇနက္
ကဇာတ်ခင်းေနရေသာ အားကစားသမားတိုလည်း ရှိသည်။
တစ်နည်းအားြဖင့် ေပျာ်ဖယ
ွ ်ေကာင်းေသာ တကသိုလ်ေကျာင်းသားဘဝကို ကန်ေတာ် အြပည့်အဝ ခံစားေန
ြခင်းသာ ြဖစ်ပါ၏။
သူအမ
ိ ် သွားလည်ရသည်မှာ စိတ်ကျဉ်းကျတ်ဖယ
ွ ်ြဖစ်သည်။ စကားတိုးတိုး ေြပာရ၏။ ရတ်ေန က် ေြပာင်
စ၍ ေဟးလားဝါးလား ရယ်ခွင့်မရှိ။ ကန်ေတာ်သည် ငိမ်းေမာင်တိုအိမ်သုိ တစ်ေခါက် လိုက်လည် ပီးသည်မှစ၍
ေန က်ထပ် ဘယ်ေသာအခါမ မသွားေတာ့ ......။
ခိုင်တိုအိမ်ကမူ လွတ်လပ်လန
ွ ်းအားကီးသည်။ ေဒလှယဉ်သည် ပင်ကိုအားြဖင့် သေဘာေကာင်း၍ ေအးချမ်း
သူ ြဖစ်သည်။ ဦးြမဘူးကား ကိမ်ပက်လက်ကုလားထိုင်ကီးေပ၌ မလပ်ိုင်၊ မယှက်ိုင်ေသာ လူမမာကီးသာတည်း။
ကိင်ကလည်း စာအုပ်ှင့် ပုတးီ ကိုသာ အေဖာ်ြပေနေသာ အပျိမကီးလှေသးလျက် ေလာကကို ခပ်ဖယ်ဖယ်ေနေသာ
တစ်ကုယ
ိ ်တည်းသမား ြဖစ်သည်။
| အစေသာ် .. တင်ေမာင်န
ွ ်ကုိ ကန်ေတာ် ေလးေလးနက်နက် မတွက်မိ။ ဤအရယ် ဤအသက် မျိးသည်
ကိုယ့်ထက်ကီးေသာ မိန်းမပျိများကို ကိက်တတ်သည်။
ကန်ေတာ်င
ှ ့် အတန်းတူတတ
ူ က်၍ လက်ေတွ သိပံေလ့ကျင့်ခန်းအုပ်စု အတူကျေသာ ကိုြမင့်ဟန်ေခ
ေကျာင်းသားတစ်ဦး ရှိသည်။ ကိုြမင့်ဟန်သည် တည်ကည်၍ စာေတာ်သြဖင့် ကန်ေတာ်င
ှ ့် သင်ခန်းစာကို ေဆွးေွး
ေဖာ်ေဆွးေွးဖက် ြဖစ်၏။ တစ်ခါတရံ ကန်ေတာ့်အခန်း၌ လာအိပ်တတ်သလ
ူ ည်း ြဖစ်သည်။ ကန်ေတာ့်လိုပင်
တပ်မေတာ် ဗိုလ်ေဟာင်းတစ်ဦးလည်း ြဖစ်သည်။
တနဂေွတစ်ေန ကန်ေတာ်သည် ခိုင်၊ လိင်တိုင
ှ ့်အတူ ပေလဒီယံံတ
ု င
ွ ် ုပ်ရှင်သာွ းကည့်သည်။ ကိင်ှင့်
ငိမ်းေမာင် မပါက။ ုပ်ရှင်အပီး ံုေအာက်၌ ကိုြမင့်ဟန်ှင့် သွားတိုးသည်။
ကိုြမင့်ဟန်သည် ကန်ေတာ့်ကို တ်ဆက်ရာမှ ခိုင့်ကို ြမင်သာွ းသည်။ ုတ်တရက် အံ့ဩဟန်ြပပီး ခိုင့် ကိုပါ
တ်ဆက်သည်။ ခိုင်က ြပန်တ်ဆက်ေသာ်လည်း အနည်းငယ် ေချာက်ေချာက်ချားချားိုင်သည်။
“ သိတာေပါ ့ ...။ လိင်တိုေကျာင်းမှာ ဥကလုပ်သာွ းတဲ့ လူကီး။ အားကီး ဘုကျတယ် ....။ ပီးေတာ့ ...”
“ အားကီး ခင်တယ် ခိုင် ....။ အခု အတန်းအတူတ၊ူ ပီးေတာ့ သူလည်း တပ်မေတာ်သားေဟာင်း တစ်ဦးပဲ။
ဘာြဖစ်လုိလဲ “
ခိုင်က “ ဘာမှ မြဖစ်ပါဘူး ...”ဟု ဆိုေသာ်လည်း ပိင်က ကွန်သည်။ “ ဘာြဖစ်မလဲ ..။ မမခိုင်နဲ ဒီလူကီးက
တည့်မှ မတည့်ဘဲ ...” ဘာေကာင့်မသိ။ ခိုင်သည် ေဒါသကေလး မထွက်စဖူးထွက်ကာ လိင် ကို လှမ်းမာန်သည်။ “
လိင် ဘာေတွေလာက်ေြပာေနတာလဲ ...” ကန်ေတာ်က ရယ်ေမာရ၏။ “ ကိုြမင့်ဟန်က လူေကာင်းပါ။ အဲ ... ထင်ရာ
စွတ်ပီး တေဇာက်ကန်းေတာ့ ေြပာတတ်တယ် ” ခိုင်သည် ထိုညေနက တစ်လမ်းလံုး ငိမ်လုက
ိ ်လာသည်။ ေန က်
တစ်ေန ူပေဗဒအတန်းအပီးတွင် ကိုြမင့်ဟန်ှင့် ေတွသည်။ သူကပင် စေမး၏။ “ ကိုေမာင်ေမာင် ... ခင်ဗျား ... ဒီ
ခိုင်ဆုတ
ိ ဲ့ ေကာင်မေလးနဲ ဘယ်လိုလုပ် တွဲမတ
ိ ာလဲ ” သူ အသံ၌ မေကျနပ်ဟန်ပါသြဖင့် ကန်ေတာ်က အံ့သစွာ ြပန်
ေမးမိ၏။ “ ဘာြဖစ်လိုလဲ ...။ ခိုင်က ကန်ေတာ် သူငယ်ချင်းပဲ “
“ ငယ်ငယ်ကတည်းကပဲ။ စစ်ြဖစ်လို ကွဲသွားကတာ ..။ သူ အစ်မ မိင်က ကန်ေတာ့် ကိုကို ဇနီးပဲဟာ “
“ ဘုရားေရ .. ခိုင်က ဗိုလ်မှ းထွန်းေအာင်ရဲ ခယ်မ ..။ ခင်ဗျာ သူငယ်ချင်း ြမတ်စာွ ဘုရား ...”
“ ေတာ်ံတ
ု န်ံုဆို ကန်ေတာ် မေြပာဘူး။ ကန်ေတာ် ဥကလုပ်တဲ့ှစ်က ေကျာင်းသားချင်း ဓားထိုးမ ြဖစ်
တယ်။ ဒီေကာင်မေလးေကာင့် ....။ ဪ ... ဒါထက် ခင်ဗျား ငိမ်းေမာင်နဲလည်း ခင်သားပဲ။ သူမေြပာြပဘူးလား ” ။
“ အင်းေလ ... ဘယ်ေြပာမလဲ၊ ဒီေကာင်လည်း ွ းပဲ ...။ ွ းမှ ွ းအစစ်။ ဟာ .. ေဆာရီးဗျာ ... ကန်ေတာ်
ဒါ မေြပာထိုက်ပါဘူး “
ကိုြမင့်ဟန်က ပါးစပ်ပတ
ိ ်သွားသည်။ ကန်ေတာ်ကလည်း ဆက်မေမးေတာ့။
ေန က် တနဂေွတင
ွ ် ေလှေလှာ်သင်း၌ ေလ့ကျင့်ခန်းရှိေသာေကာင့် ခိုင်တိုဆီ မေရာက်။ တစ်ပတ်
ေကျာ်၌လည်း ညေနေစာင်းမှ ေရာက်သာွ းသည်။
“ ဗျာပါေရး .. ငယ်င
ှ ့် ... မ ကံပါိုင်၊ ွမ်းေခွလို ယိုင် ၊ ွဲ ပင်တုင
ိ ် ကဉ်ေရှာင်တမ
ိ ်းတယ် ... စိမ်းသင့်မစ
ှ ိမ်း ..”
ကန်ေတာ်က ခံတ
ု စ်ဖက်စွန်းတွင် ဝင်ထိုင်လိုက်၍ သီချင်းကို ငိမ်သက်စာွ န းေထာင်မသ
ိ ည်။
ညဉ့်ဆည်းဆာတွင် ဝါဝင်းေသာ ခိုင့် အသားေလးများသည် ရန်းလက်ေနသည်။ ေန က်ထံုးကို တစ်ပတ်
ေြဖ၍ ချထားေသာ ဆံပင်သည် သွယ်ရှင်းေသာ လည်တိုင်မှ ေခွပတ်ကာ ရင်ခင
ွ ်ဆီ ဆင်းကျေန၏။ တ်ခမ်းပါး
ကေလးများက လပ်ရှားေနခိုက် မျက်လံုးြပာများတွင် မျက်ရည်ဝဲလျက်၊ ေအးြမြမအေရာင်တို မှိန်တစ်ချီ ဝင်းတစ်
လှည့် ေပထွက်ေနသည်။ ေခါင်းထက်၌လည်း စံပယ်တစ်ကံုးကို ကပိုကို ပန်ဆင် ထားသည်။
“ သိပ်ေကာင်းတာပဲ ခိုင် ..။ ေကာင်းလွန်းလို .... ပီးေတာ့ မေမာ်လင့်ဘဲ ကံရတာမို ... ခိုင်မှ ဟုတ်ကဲ့လား ..၊
ဥစာေစာင့်မေလး ခင်မိင်များ ြဖစ်ေနလားလို .... ေမာင် ထင်မိတယ် ...”
“ ေြပာမလိုပဲေလ ..။ စကားလည်း မစပ်ဘးူ ..။ ပီးေတာ့ စပ်မြိ ပန်ရင် ေမာင်က တီးခိုင်းဦးမယ်။ ဟို
တစ်ေလာက ခိုင် ဘာမှ တီးချင်မတ
ှ ်ချင်စိတ် မရှိဘူး ...”
” အို ... အို .. မေြပာပါဘူး ... ဘာ ... ဘာြဖစ်လိုလဲ ” ခိုင်က ရယ်ြပန်သည်။ “ ဘာလို .. မညာတတ်ဘဲ ညာရ
တာလဲ ေမာင် ..”
“ ဘာေကာင့် ခိုင် ... ဒါေတွ ေြပာေနရသလဲ ...၊ ကိုြမင့်ဟန်က ေြပာဦးေတာ့၊ ေမာင်က ယံုရမလား ...”
”ဟုတ်တယ်ေလ ...”
“ ပဟိုမွက်သံ၊ တစ်ကုယ
ိ ်စက်ရန်၊ ညင်းေလးကထန်၊ ယုန်ပျံေလ ပဝင်း ၊ ေရလမင်း .. နဝင်းလဲ့လဲ့သာက
တည့်မန
ွ ်းလ သီတဂူ ..”
တိတ်ဆတ
ိ ်ြခင်းကို ကန်ေတာ်က စတင်ဖိခွင်းသည်။
“ မယံုချင်တာ ယံလ
ု ိုက်ရတယ်။ ဒီစကားကို သိပ်ကိက်တယ် သူငယ်ချင်း။ လူဘဝဆိုတာဟာ
များေသာအားြဖင့် မယံခ
ု ျင်တာကို ယံေ
ု နတာပဲ။ တစ်နည်းအားြဖင့်ေတာ့လည်း ြဖစ်ေနတာကို မြဖစ်လိုြမင်ပီး၊ မြဖစ်
တာကိုလည်း ြဖစ်လာေလမှာလို လှည့်စားေနရြခင်းပဲ။ ဒီပညာမှ မတတ်ရင်လည်း ဘဝကို ဘယ်သူမှ ခံုင
ိ ်ရည်ရိမ
ှ ာှ
မဟုတ်ဘူး “
ကန်ေတာ် ငိမ်းေမာင်ကို လှည့်ကည့်မ၏
ိ ။ ခန်ညားံုမက ေလးနက်ေသာ သူစကားေကာင့် ပထမဆံးု သူကို
အထင်ကီးမိြခင်းြဖစ်၏။
“ ငိမ်းေမာင် ...။ မင်းရဲ စကားကို ဒီတစ်ခါေတာ့ ပေဟဠိလို ငါ မေခချင်ဘူး သူငယ်ချင်း။ ဒါေပမယ့် ေမးခွန်း
တစ်ခေ
ု တာ့ ြပန်ထုတ်ချင်တယ်။ မယံတ
ု ာကို ယံရ
ု တာဟာ ဘဝဓမတာဆိုတာ အခု ငါ မယံခ
ု ျင်တာ ေတွဟာ အမှန်
ေတွေပါ ့ ဟုတ်လား “
ငိမ်းေမာင်က ေခါင်းခါသည်။
“ ေမာင် ဘာကို အဓိပါယ်ေကာက်ေနသလဲ။ တို မူအေကာင်း ေြပာေနကတာ ...၊ လူေတွ ဝင်မပ် သင့်ဘူး
ထင်တယ် ” ( ကန်ေတာ်က ေတာင်းပန်ရသည်။
ငိမ်းေမာင်က ရယ်သည်။
“ မင်းက တကယ်ချီးမွမ်းတယ်ဆုရ
ိ င်ေတာ့ .. ငါ ဂုဏ်ယပ
ူ ါတယ်။ ဒါေပမယ့် သိပ်ဘဝင်မြမင့်ခင် အာေရဗျ
ပံြု ပင်တစ်ခက
ု ို ငါ သွားသတိရမိတယ် ...”
“ဆိုပါဦး “
“ တစ်ရံေရာအခါက မိုးေကာင်းကင်တစ်ခလ
ု ံုးကို ှံစပ်သြိ မင်တဲ့ နကတေဗဒပညာရှင်ကီးတစ်ဦး ရှိ
သတဲ့။ တစ်ညမှာ ဒီပဂ
ု ိလ်ကီးဟာ ကယ်တာရာေတွရဲ သွားလမ်း၊ လာလမ်းကို ေမာ် ေလ့လာမှတ်သား၊
လမ်းေလာက်ရင်း ေရတွင်းတစ်ခုထဲ ကျသွားသတဲ့။ ပညာရှင်ကီးဟာ ကယ်ပါ ယူပါ တစာစာ ေအာ်ေနတုန်း၊ အစာရှာ
လာတဲ့ ေြမေခွးက အကျိးအေကာင်း ေမးေတာ့ နကတေဗဒပညာရှင်ကီးက သူြဖစ်ရပံက
ု ို ဇာတ်စံခ
ု င်း ေြပာသတဲ့
“
( ၂၂ ) ေမတာေတးရှင်
ကန်ေတာ်သည် ေတာ်လန
ှ ်ေရးအပီး တပ်မေတာ်မှ ထွက်ကတည်းက ိုင်ငံေရးှင့် ကင်းကင်း ေနခဲ့သည်။
ကိုကို ေြပာသကဲသ
့ ို ိုင်ငံြပ သုခမိန်ကီးတစ်ဦး ြဖစ်မလာိုင်သည့်တုင
ိ ်ေစ ... ိုင်ငံြပ ြပည်သူ ဝန်ထမ်းတစ်ဦး
ေလာက်မူ ြဖစ်ချင်သည်။ ထိုေကာင့်လည်း စာကို ကိးစား၍ အရည်အချင်းြပည့် ဆရာဝန် တစ်ဦး ြဖစ်လာေရးကိုသာ
အဓိကထားခဲ့သည်။
သိုရာတွင် ကန်ေတာ်ေပျာ်ရင်မမ
ာှ ေခတသာြဖစ်သည်။
ပါတီတုင
ိ ်းတွင် ကိုယ်ပုင
ိ ်ဘုရားေလာင်း၊ ကယ်တင်ရင
ှ ် ေခါင်းေဆာင်ေကာင်း၊ ေခါင်းေဆာင်ြမတ်တို ပွင့်
သကဲသ
့ ို ပွင့်လာကသည်။ ဤမပွင့်တုိကုိ စား၍ တစ်ြပည်လံုး အဆိပ်သင့် မူးေဝကုန်ကသည်။ အဆိပ် သင့်သူများ
ကားတွင် ကန်ေတာ်တုိ တကသိုလ်ေကျာင်းသားများလည်း ပါသည်။ ဟိုက်စကူးေကျာင်းသား များလည်း ပါသည်။
ကန်ေတာ်င
ှ ့် ကိုြမင့်ဟန်တုိကဲသ
့ ို ေတာ်လန
ှ ်ေရးတွင် ကံေကာင်းေထာက်မ၍ အသက်မေသဘဲ တကသိုလ်
ေကျာင်းသား ြဖစ်လာရသူတုိအတွက် အသည်းန စရာသာ ကံခဲရ
့ ပါ၏။
မဂလာဒံုေရာက်တုင
ိ ်း ကန်ေတာ်က မေကျနပ်သည်တိုကုိ ရင်ဖွင့်အန်မသ
ိ ည်။ ကိုကိုက အင်းမလုပ် ... အဲမ
လုပ် ငိမ်ေနတတ်ပီး မိင်က ေဘးမှ ပံး ပံးေလး ထိုင်ေနတတ်၏။ ကန်ေတာ် ေြပာဖန်များမှ ကိုကိုက တံးု တိတိ ေြဖ
တတ်၏။
ဘဝဆိုသည်မာှ မပိုင်ဆုင
ိ ်ြခင်းပင်ြဖစ်သည်။ မပိုင်ဆုင
ိ ်ေသာ ဘဝကို အစိုးရသည် ထင်မှတ် မှားေသာအခါ
ေကာက်မက်ဖယ
ွ ်ေကာင်းေသာ ဒုကတရားတိုသည်သာ သေရာ်ေလှာင်ေြပာင် ေရာက်လာ တတ်ြခင်းကို ေန င်အခါမှ
သိရသည်။ ထိုအချိန်၌ ြပြပင်မရေသာ ေန င်တဆိုသည်အား ှလံုးသားက န လျက် ခွာမရေအာင် လက်ခံသိမ်းထားရ
ိုး ဓမတာတည်း။
မိုးထိေအာင် ေလှကားေထာင်ုင
ိ ်သကဲသ
့ ို အဝီစိထိေအာင် ကမ်းြပန်ကျိုင်သည်။
ကည့်ြမင်သရ
ိ န် မလွယ်သကဲ့သို ရယူပုင
ိ ်ဆုင
ိ ်ရန် ခဲယဉ်းေသာ အေပယံအလှအပတို လည်း တကသုလ
ိ ်၌
များလှသည်။
ခိုင်သည် ဝိဇာတွဲယ၍
ူ ေကျာင်းတက်သည်။ သူကိုယ်တိုင် သဘာဝတေဗဒဌာန၌ ဆရာမလုပ်ေနေသာ
ကိင်က ခိုင့်ကို ဆရာဝန်ဘက် လိုက်ေစလိုသည်။ ငိမ်းေမာင်ကမူ ဝါဏိဇေဗဒလမ်းသို သွားေစလိုသည်။ ခိုင့်ကို သူယူ
ေသာ ဝိဇာ ဘာသာတွဲအတွက် ေထာက်ခံသူမာှ ကန်ေတာ်သာ ြဖစ်ေလသည်။
“ ခိုင့်ကို ဂီတနဲ စ,မိတ်ဖွဲ ေပးတာ ေမာင်ပဲ။ ဒီအတွက် ေမာင့်ကို သိပ်ေကျးဇူးတင်တယ် ေမာင် ...။ ခိုင် အခု
သစ်ရက်ဝါေတွကို လိုက်ေကာက်ဖုိ မလိုေတာ့ဘူး။ ခိုင့် ေစာင်းကိးေတွေပမှာ ရက်ဝါကို တိုစမ်းယူလို ရတယ်။ ဥဩ
ကိုလည်း လာန းသိေစိုင်တယ်။ တစ်ခါတေလေတာ့လည်း ငိုချင်တာကို လူမသိေအာင် ိုက်ိုင်တယ် ” ၊ ကန်ေတာ်
က ခိုင်၏ မျက်လံးု များကို စူးစိုက်ကည့်သည်။ ခိုင်၏ ူးညံ့ေပျာ့ေပျာင်း၍ အားငယ်ေသာ မျက်လံုးများ ကလည်း ကန်
ေတာ့်ကို ြပန်စုက
ိ ်ကည့်ေန၏။
ခိုင်က အရင် မျက်လံးု လဲလိုက်ပီး ေမးသည်။ “ ေမာင် အခု ဂီတအေကာင်း သိပ်မေြပာဘူး။ တီးလည်း သိပ်မ
တီးေတာ့ဘူး၊ ဂီတကို မုန်းသွားပလား ေမာင် “
ခိုင်က သစ်ရပ
ိ ်ပီးေြပာက်ကျေသာ ေြမြပင်ကုိ ေငး၍ ငိမ်ေနသည်။ ကန်ေတာ်ကလည်း မလပ်မ။ိ ရင်
တွင်း၌သာ ခံစားမ ဂယက်အြဖာြဖာ လပ်ရှားိုက်ခတ်ေန၏။ ကယ်ေရာင်၊ လေရာင်ှင့် ပိင်ေသာ ခိုင့်မျက်လံုးများက
ကန်ေတာ့်ဆီ ဝင်းလက်လာေလမှ စကားဆိုိုင်၏။
“ လကာရသေရာ ေစတန နဲ သံစဉ်ပါ လိုက်ေလျာေြပြပစ်လွန်းလို ခိုင့်ကို ေမာင် ဘယ်လုိ ချီးမွမ်း ရမှန်း မသိ
ဘူး ခိုင် ” ၊ ခိုင်က တိုးတိုးေအးေအး ေမးသည်။ “ ခိုင့်သီချင်းကို ေမာင် ကိက်သလား “
“ ကိက်တယ်ဆုတ
ိ ဲစ
့ ကားဟာ မလံုေလာက်ဘးူ ခိုင်၊ အုပညာဝိညာဉ်ကို အဖမ်းစားခံရတယ်ဆုရ
ိ င် ပိုမန
ှ ်မ
လား မသိဘူး “
“ ဒီစကားဟာ ... ခိုင် အစွပ်စွဲခံေနရတဲ့ စကားပဲ။ ဒါေပမယ့် ေမာင် လူလူချင်း ဖမ်းစားလို ရပါ သလား ..။
အထူးသြဖင့် ... အေတာင်ှစ်ဆယ်ဝတ် မင်းေယာက်ျားကီးေတွကို ှလံုးသား အားငယ်ပါတယ် ဆိုတဲ့ မိန်းကေလး
တစ်ဦးဟာ ဖမ်းစားလိုရမလား။ ဒီလိုဆိုရင် အြပစ်ဟာ ဘယ်သူ ေပတင်ရမလဲ ...”
ကန်ေတာ်လည်း သက်ြပင်းိက်မိသည်။
“ လမ်းေလာက်တယ်ဆုတ
ိ ာ ေြခဦးတည့်ရာေလာက်တာ အေကာင်းဆံးု ပဲ၊ ဒီအခွင့်အေရးကို ခိုင် မရတာ
ကာလှပီ ...”
“ ေမာင့်ဘဝဟာ အမဲလတ
ွ ်လပ်ေနတယ်၊ ဟုတ်တယ်။ ဒါေပမယ့် ခိုင်ကေတာ့ ဘယ်တန
ု ်းကမှ မလွတ်လပ်ခဲ့
ဘူး”
ခိုင်သည် ရယ်ြပန်၏။
ကန်ေတာ် ဘာလုပ်ရမည်နည်း။ ဘာမ မလုပ်ိုင်ပါ။ ခိုင့်ေန က်မှ ကပ်၍ ကားေပသို လိုက်တက် ခဲရ
့ ၏။
“ အို ... ေမာင်ကလည်း ခိုင်တို ေချာက်ထဲကျတာမှ မဟုတ်ဘဲ။ ဦးေလး ဦးပိုးြဖကီး လာကယ်ဖုိ မလိုပါဘူး၊
ဟုတ်လား “
ဘတ်(စ်)ကား ြပတ်ခဲ့ပီ ြဖစ်သြဖင့် ထိုညက ခိုင်ှင့် ကန်ေတာ်သည် တကစီှင့် အိမ်ြပန်ခဲ့ရ၏။ ခိုင်က ခပတ်
ပလာတာများ ဝယ်ယလ
ူ ာခဲသ
့ ည်။
“ ဒါေကာင့် မပူပါနဲလုိ ေမေမ့ကို ကိင်ေြပာသားပဲ။ ေစာေစာက ေမာင်နဲ ေတွတယ်။ ေမာင်နဲ ထွက်သာွ းတာ
ြဖစ်ရမယ်လုိ ..”
“ ေမာင်နဲ စကားေြပာရင်း ဆာတာနဲ မဂိုလမ်း သွားကတာပါ။ ေရာ့ .... မမမိင် ခပတ်ပလာတာ ပူတန
ု ်း စား
ကဦး ...”
ထိုအခိုက်တင
ွ ်ပင် ခင်မိင်က ကန်ေတာ့်ဘက် လှည့်လိုက်သည်။
ရင်ခင
ွ ်ဝယ် ေစာင်းအိုတစ်လံုးကို ပိုက်ရင်း ညိ းေလျာ်ြဖွမ်းေသာ မျက်ှ ေလးြဖင့် ခင်လိင်က ကန်ေတာ့်ကို
ေကကွဲစာွ ဖိတ်ေခသည်။
( ၂၃ ) သူတစ်ေယာက်မှာ
ခိုင် တကသုလ
ိ ်သုိ ေရာက်စက ကိုြမင့်ဟန်ကီးသည် မှတ်ချက်ချခဲ့၏။ “ ဒီေကာင်မေလး ေရာက်လာပီ။
တကသိုလ်ေတာ့ ပျက်ေတာ့မာှ ပဲ ....” ကန်ေတာ်က စိတ်မဆိုးတဆိုးြဖင့် ကန်ကက
ွ ်သည်။
” ဘာဆိုင်လိုလဲဗျ...”
” မိန်းကေလးတစ်ေယာက်ကုလ
ိ ည်း ေတာင်တန်းနဲ ပမာေဟာင်းထိုက်တယ် ...။ ေထာင့်တစ်ခက
ု ေန
အကဲခတ်လို မရဘူး ...။ အေဝးကေန အေပယံကည့်ပီး ဆံုးြဖတ်လိုလည်း မရဘူး။ သိပ်ဣေရိတ
ှ ယ်ထင်တဲ့
မိန်းကေလးဟာ ကပ်ေပါင်းကည့်မှ သိပ်ေကာက်စရာေကာင်းရင် ေကာင်းေနတတ်တယ်။ သိပ်ေကာက်စရာ ေကာင်း
တယ် ထင်ရတဲ့ မိန်းကေလးတစ်ဦးဟာလည်း စင်စစ်ေတာ့ သိပ်သန းစရာေကာင်းတဲလ
့ ူ ြဖစ်ချင် ြဖစ်ေနတတ်တယ် “
ေလှေြပးတုန်း တက်ကျိးသကဲသ
့ ို စာေမးပွဲနီးခါမှ အင်းစိန်အေရး ေပလာပီး တကသုလ
ိ ်ကီးကို ရက်
အကန်အသတ်မရှိ ပိတ်လိုက်ရသည်။ ကန်ေတာ်ှင့် ကိုြမင့်ဟန်ကဲ့သို ေသာ တပ်မေတာ်သားေဟာင်း တိုသည်
အြခားေကျာင်းသားများှင့်အတူ စာသင်ခန်းကို ပစ်၍ စစ်ေြမြပင်ဆီ ထွက်ခဲ့ကရသည်။ ေကျာင်းကီး ြပန်ဖွင့်ပီး
အတန်ကာမှ ကန်ေတာ်တုိ တကသိုလ်နယ်ေြမဆီသို ြပန်ေရာက်ကသည်။ အလီလီ အလာလာ စစ်ေသာ စာေမးပွဲတုိ
အနက် စက်တင်ဘာလ စာေမးပွဲအမီ ဝင်ရန် ကိုြမင့်ဟန်ှင့် ကန်ေတာ်တုိ မအိပ်မေန စာကျက်ကရြပန်သည်။
တပ်မေတာ်တင
ွ ် စစ်သင်တန်းတက်စဉ်က ဆိုိုးစကားတစ်ခရ
ု ိသ
ှ ည်။ ေခးထွက်များမှ ေသွးထွက် နည်းမည်
ဟူသတည်း။ ေဆးသိပံ၌ ကိုြမင့်ဟန်ှင့် ကန်ေတာ်တုိလည်း ဆိုိုးတစ်ခက
ု ို လက်ကိုင်ြပသည်။ အကိမ်းအေမာင်းခံရ
နည်းလင် အတိမ်းအေစာင်းစံြပနည်းမည်။
ခိုင်တိုအိမ် ကန်ေတာ်ေရာက်တုင
ိ ်း ဧည့်ပရိသတ်တစ်မျိးကို ေတွရသည်။ တကသိုလ်ေကျာင်းသား များပင်
ြဖစ်ပါသည်။ သိုရာတွင် တေယာ၊ မယ်ဒလင်၊ ဂီတအစံု ပါကသည်။ အသံလင့်ရန် သီချင်း တိုက်သည့်အခါ တိုက်
ေနသည်။ လင့်ပီးသီချင်း များကို ြပန်တးီ မတ်သည့်အခါ တီးမတ်ေနကသည်။ တကသိုလ်ေကျာင်းသားများတွင်သာ
မက အြပင်ေလာကမှ န မည်ေကျာ်ေသာ ဂီတဆရာများလည်းပါသည်။
ငိမ်းေမာင်သည် စာအုပ်တစ်အပ
ု ်ြဖင့် ထိုင်မဲထိုင်ေနသည်။ ငိမ်းေမာင်ေဘး၌ အသစ်တိုးလာသူမာှ တင်ေမာင်
ွန် ေပတည်း။
” တင်ေမာင်န
ွ ် အိမ်နိမ့်စံဘဝ ေရာက်ေနတဲ့သေဘာေပါ ့ “
” မင်း ဆိုလိုတာက ဘာလဲ။ ြမင့်ေမာင်တုိ၊ သိန်းလိင်တို၊ တင်ေမာင်ွန်တို ဆိုတာ ခိုင့်ရည်းစား ေတွလား ...”
“ အို ... အို ... ဒီလို အရမ်းေြပာလို မရဘူးေလ ...။ ငါေြပာတာက ရှင်းပါတယ်။ ေခတ်ဆုတ
ိ ဲ့ စကားဟာ အမှန်
ဆံုးပဲ။ အြခားအသံုးရှာလို မရဘူး ...”
ခိုင်သည် ပံးလဲ့လဲ့ြဖင့် ကန်ေတာ့်အား ြပန်စိုက်ကည့်ေနသည်။ ဘာမမူ ြပန်မေြပာ ...။ “ ခိုင် ဘာလို ေမာင့်
ကို ဒီလိုကည့်တာလဲ ” ခိုင်က အသာအယာ ရယ်ေမာသည်။ “ ေမာင်ေြပာေနကျ စကားအတိုင်းပဲ ေမာင့် ကို
သေဘာကျလိုေပါ ့..”
ကိုြမင့်ဟန် ေြပာသကဲသ
့ ို မိန်းကေလးတစ်ဦး၏ အသည်းှလံုးသည် လူမေရာက်ိုင်ေသာ ြမင်းမိုရ် ေတာင်
ြဖစ်ေနေလသည်ေလာ မေြပာတတ်။
ကန်ေတာ် ေတွးေခစိုးရိမ်သကဲ့သို ထိုှစ်က ခိုင် စာေမးပွဲကျသည်။ တင်ေမာင်န
ွ ်မူ မက်ထရစ် ေအာင်၍
ေကာလိပ်ေရာက်လာသည်။
ထိုှစ်တင
ွ ်ပင် ကန်ေတာ်တိုအားလံုး၏ ဘဝကို ြပြပင်မရေအာင် ေြပာင်းလဲေစမည့် စိတ်မချမ်းသာဖွယ်
အြဖစ်ကို ကံလာရသည်။
“ ဘယ်သေ
ူ တွနဲလဲ “
“ ဪ ... လိင်ကလည်း ... ကားဘယ်ဆန်မလဲ။ ပီးေတာ့ ကိုကိုေမာင် လူေတာထဲ သိပ်မတိုး ချင်ဘူး ...။
အိမ်က ေစာင့်ေနမယ်ေလ ...။ လိင် တကယ် ေစာေစာြပန်ခဲေ
့ ပါ ့ ဟုတ်လား ...”
“တကယ်ေန ် ...”
ထိုအခိုက်တင
ွ ် မေမာ်လင့်ဘဲ အြခားဂျစ်ကားတစ်စီးက ထိုးဆိုက်လာသည်။ ကားေပ၌ တင်ေမာင်ွန်င
ှ ့်
အေဖာ် တစ်သိုက်ပါသည်။
ေဒလှယဉ်င
ှ ့် ကိင်သည် ဘာမ အဆံုးအြဖတ်မေပးိုင်ဘဲ ပါးစပ်အေဟာင်းသားှင့် ကည့် ေနက၏။ ငိမ်း
ေမာင်ကမူ ြဖစ်ပျက်ေနသမကို ဂုမစိုက်ဟန် မီးပံုးများ၌ ဖေယာင်းတိုင် လိုက်စိုက် ထွန်းညိ ေနေလသည်။
ငိမ်းေမာင်သည် ကန်ေတာ့်န း ကပ်လာ၍ တိုးတိုးဆိုသည်။ “ သူငယ်ချင်း ... ခိုင်တိုနဲ မင်း လိုက်သာွ းဖို
ေကာင်းတယ် .. ထင်တယ် “
” ငါက ဘာလို လိုက်မရမလဲ။ ဒါေတွကို ငါ တစ်ခုမှ မကိက်ဘူး ငိမ်းေမာင် ” အေရးထဲ ငိမ်းေမာင်က အဘိ
ဓမာဆန်စွာ ေြပာေနြပန်၏။
ကန်ေတာ်က စိတ်တုလ
ိ ာသည်။ “ ေအး ... ဒါြဖင့် မင်းလိုက်သာွ း ...”
” မင်း တကယ်ေြပာတာလား “
“ ေဟ့ ... မျိးေဆွ .. ေနဦး။ ငါပါ လိုက်မယ် ” ၊ ငိမ်းေမာင်သည် ဂျစ်ကားေန က်မီးပိုင်းမှ တွယ်တက်လုက
ိ ်ပါ
သွားသည်။ ေဒလှယဉ်င
ှ ့် ကိင်က ကန်ေတာ့်ကို လှမ်းကည့်ကသည်။ ကန်ေတာ်က ေလးနက်စွာ ေြပာမိသည်။ “
ေဒေဒေရာ မမကိင် ခိုင်နဲ လိင်ကို သိပ်အလိုမလိုက်ကပါနဲ။ အခု ြမင်ပီ မဟုတ်လား ” ေဒလှယဉ်သည် ိုးအစွာြဖင့်
ကန်ေတာ့်ထံ စံုစမ်းသည်။ “ ေမာင် ... အဲဒါ ဘာြဖစ်ကတာလဲ “
ကန်ေတာ်သည် ခံတင
ွ ်းသို ထွက်လာခဲသ
့ ည်။
“ ကန်ေတာ် ဘာေကာင့် တားရမလဲ ...။ ခိုင့်ကိုေကာ လိင်ကိုေကာ ကန်ေတာ် ပိုင်တာမှ မဟုတ်ဘဲ။ တားလို
ြဖစ်ပါ ့မလား ” ။
“ မမကိင် ပံးမိတာ ခွင့်လတ်ပါ ေမာင် ....။ မမကိင် မ ပံးရင် ဘာလုပ်ရမလဲ။ ေမာင့်လိုပဲ လိုက်ေဒါသထွက်
ရမလား။ ဒါမှမဟုတ် ငိုေနရမလား ..”
ခိုင့်အကျတင
ွ ် ရဲရဲနေ
ီ သာ ေသွးတို စွန်းထင်းလျက် ရှိေန၏။ “ ခိုင် ... ခိုင် ...”
“ ေဟ့လူ ဘာြဖစ်လာတာလဲ၊ ေြပာေလဗျာ ထိုအခါမှ မျိးေဆွသည် လပ်ရှားလာသည်။ “ ဟို .. ဟို ... ငိမ်း ...
ငိမ်းေမာင် ..။ ေဆးံမ
ု ာှ ထားခဲရ
့ တယ် ” ကန်ေတာ်သည် မျိးေဆွ၏ ရင်ဘတ်ကုိ ပိုတင်းေအာင်ဆပ
ု ်၍ ေဆာင့်
ေမးသည်။ “ ဘာလို ငိမ်းေမာင် ေဆးံေ
ု ရာက်ရတာလဲ။ ေြပာစမ်းပါ၊ ြမန်ြမန်ေြပာစမ်းပါ “
ငိမ်းေမာင်ကို ခွဲစတ
ိ ်ခန်းသို ယူသွားကသည်။ ယူ ကံးမရစွာ ေအာက်ထပ်သုိဆင်းလာေသာ ကန်ေတာ်သည်
လူတစ်သိုက်ှင့် သွားဆံသ
ု ည်။
ခိုင်၊ လိင်၊ ကိင်ှင့် ေဒလှယဉ်။ ထိုေန ် အရက်မးူ ေြပေသးဟန် မရှိေသးေသာ ငိမ်းေမာင်ဦးေလး၊ မျက်ှ
ရှစ်ေခါက်ချိးှင့် ငိမ်းေမာင်အေဒ ..။ ငိမ်းေမာင်အေဒသည် မဲက
့ ာရဲ ကာြဖင့် ကန်ေတာ့်ကို လှမ်းေမးသည်။
ကန်ေတာ်မန
ု ်းေသာ ဤမိန်းမကီးကို အယဉ်ေကျးိုင်ဆံုး ပက်ပက်စက်စက် ေြပာပီး ကားဆီသို ထွက်ရန်
လှမ်းလိုက်သည်။
“ ေမာင့်ကို ဘာမှ စကားေတွ ေြပာမေနနဲ ခိုင်။ ခိုင့်စကားေတွကို ငိမ်းေမာင် သတိရမှ ေြပာဖို ချန်ထား “
( ၂၄ ) မုန်းသည်ဆို ေသာေန
သူငယ်ချင်းမျိးစံုရိသ
ှ ည်။ အထက်စီး အိုင်ယေ
ူ သာ သူငယ်ချင်းကား တစ်မျိး၊ တန်းတူရည်တူ ေပါင်းေသာ
သူငယ်ချင်းကား တစ်မျိး၊ ေအာက်ကျိးှိမ်ချကာ အနစ်န ခံေပါင်းေသာ သူငယ်ချင်းကား တစ်မျိး .... ဤသူငယ်ချင်း
အြပားသံးု ပါး၌ ငိမ်းေမာင်သည် ရှားပါးလှေသာ တတိယ သူငယ်ချင်းအစားမျိး ြဖစ်သည်။
ခိုင်သည် ုတ်တရက် ေပါက်ကွဲထွက်လာေသာ ေဒါသကို ကားရ၏။ “ မင်း ... ငါ ့ကို ဘာလို ေစာ်ကားေနရလဲ
ေမာင်ွန် “
ခိုင်က န ကည်းလှစွာေသာဟန်င
ှ ့် တင်ေမာင်န
ွ ်ကုိ စိုက်ကည့်ေနသည်။ လက်သီးကေလးများ ဆုပ်
လျက်၊ တ်ခမ်းေလးများက တုန်လျက်၊ ခံစားမက ဆိုပတ
ိ ်ေနသြဖင့် ေြပာလိုရာစကားကို ရှာမေတွဟန် ြပေနသည်။
အတန်ကာမှ မိမက
ိ ိုယ်ကို ထိန်းသိမ်းလျက် ခိုင်သည် စကားြပန်၏။
“ သွား .. ခိုင် မျက်ှ သစ်ပီး ေပါင်ဒါလိမ်းခဲ့၊ အဝတ်အစားလည်း လဲခဲ့ေန ် ... ေမာင်တုိ လမ်းေလာက်က
ရေအာင် ...”
ခိုင်သည် မျက်လံုးအဝန်းသားှင့် ကန်ေတာ့်ကို ြပန်ကည့်သည်။ လပ်ကား မလပ်။ “ သွားေလ ခိုင် ... ေမာင်
တို လမ်းေလာက်ကရေအာင် .. ခိုင်သည် တစ်ချက်ထပ်၍ ကန်ေတာ့်ကို ကည့်လိုက်ေသးသည်။ ထိုေန က် ဘာမ
ြပန်မေြပာဘဲ အိမ်တွင်းသို ဝင်သာွ းရှာ၏။
ခိုင်က ကန်ေတာ့်ဆီ ေလာက်လာသည်။ လိင်က အိမ်ေပါက်ဝ အုတ်ခံြု မင့်မှ ေန၍ ကန်ေတာ်တို ှစ်ဦးအား
စူးစမ်းသေယာင် လှမ်းကည့်ေနေသာေကာင့် ကန်ေတာ်က လိင်ကို လှမ်းေြပာ၏။
ကန်ေတာ်င
ှ ့် ခိုင်သည် ကန်းေတာလမ်းဘက်သုိ ထွက်ခဲ့သည်။ တစ်ဖန် မဟာမိင်လမ်းမှတစ်ဆင့် ြပည်
လမ်းမကီးဆီ ေလာက်လာခဲ့ကသည်။ ြပည်လမ်းမကီးအတိုင်း ေြမာက်ဘက်သို ဆက်ေလာက်လာခဲရ
့ ာ မကီးကီး
လမ်းထိပ် အေရာက်တင
ွ ် ေထာက် ကံ့ သွား ဘတ်(စ်)ကားတစ်စီး ဆိုက်လာ၏။
ကန်ေတာ်က ခိုင့်ဘက်လည
ှ ့်၍ ကည့်ချိန်အထိ ခိုင်သည် ငိမ်လျက် ကန်ေရြပင်ကုသ
ိ ာ ကည့် ေနေလ၏။
နံသာကို ဖံေ
ု အာင် မလိမ်း၊ အပူုပ်ကို ထိန်းသည်ဆု
ိ ံု လိမ်းထားသြဖင့် ပင်ကုသ
ိ ဘာဝအသားက မပျက်။
နက်ေမှာင်ေသာ ဆံပင်ကို ေန က်ထံးု ရှင်အြဖစ်သာ ဆင်ထားသြဖင့် ြပြပင်ရာလည်း မေရာက်၊ မြပြပင်ရာလည်း မ
ေရာက်၊ ေလေှ င့်သြဖင့် ဆံယဉ်တုိ ဝဲပျံလွင့်ေနပံက
ု ပင် စိတ်တင
ွ ် ကုဏာသက်ချင်စဖွယ် ြဖစ်ေနသည်။
“ ေြပာမယ်ဆုိ ေြပာပါမယ် ခိုင်ရယ် ၊ ဒါေပမယ့် ေမာင်ေစတန ကို ခိုင် သတိထားေစလိုတယ်။ ခိုင် မှတ်မိ
ေသးရဲ လား၊ ခိုင်နဲ ေမာင် ငယ်ငယ်က ေချာက်ကီးထဲ ကျကတာေလ။ ေမာင် အတန်တန် တားရက်နဲ မိခိုင် ေှ င့်လို
ေလ ...”
“ ခိုင် ေမာင့်ကို ဒီလို အသံမာမာနဲ မေြပာပါနဲ၊ သေရာ်လည်း မသေရာ်ပါနဲ၊ ေမာင် စကားပလင် ခံထားပါ
တယ်၊ ေမာင့် ေစတန ကို ခိုင် သတိထားပါလို ...”
သိုရာတွင် ...။ ခိုင်သည် မျက်ှ ေလးေမာ့လျက် မျက်လံးု များ အေရာင်ေတာက်လျက် ရန်ေတွ စကားကို
ဆိုသည်။
“ ဒီမာှ ခိုင်၊ ေမာင့်ကို ဘာလို ရန်ေတွ ေနရသလဲ ...၊ ေမာင်ဟာ ခိုင် ရန်ေတွရမယ့် လူတစ်ေယာက် မဟုတ်
ဘူး။ ခိုင့်ကို ေစာ်ကားေနတဲလ
့ ူတစ်ေယာက်လည်း မဟုတ်ဘူး။ ဘာြဖစ်လိုလဲဆိုေတာ့ ေမာင်ဟာ ခိုင့်သူငယ်ချင်းပဲ။
သူငယ်ချင်း တစ်ေယာက်အနဲ မှန်တယ်ထင်တာေတာ့ ေြပာရလိမ့်မယ်။ အြမင်မေတာ်တာကို န်ြပရလိမ့်မယ် “
ခိုင့်စကား၌ အေလးချိန်ရိသ
ှ ည်။ သစာြပည့်သည်ဟလ
ု ည်း ထင်မိသည်။ ထိုေကာင့် ေလေအးှင့်ပင် ရှင်းြပ
မိသည်။
“ ခိုင်က ရှင်းရှင်းေြပာပါဆိုေတာ့ ေမာင် ေြပာမယ်။ ခိုင် အေနအထိုင်ကို ေမာင် မကိက်ဘူး။ ခိုင့် ေပါင်းသင်း
ဆက်ဆံေရးပံုစံဟာ မှားေနတယ်။ ဒါကို ေမာင် ကန်ကက
ွ ်တယ်။ ကန်ကွက်ံုမကဘူး ြပင်ခိုင်း ေနတယ်။ ေမာင်ေြပာ
တာ ရှင်းရဲ လား .. ဟင် ... မိခိုင် “
ခိုင်သည် စူးစူးရှရှ ေအာ်သည်။ “ လတ် ... လတ် .. ခိုင့်လက်ေတွကို လတ် ..။ လတ်လိုက်စမ်းပါ ..”
ကန်ေတာ်က ခိုင့်လက်များကို မလတ်။ တ်ကမူ သတိေပးစကား ဆိုမ၏
ိ ။ “ ခိုင် ဘာြဖစ်ေနတာလဲ၊ ေမာင်ေြပာတာ
န းေထာင်စမ်း “
“ ခိုင့်လက်ေတွကို လတ်ပါ။ ခိုင့်ကို ေမာင် မထိပါနဲ။ ေမာင့်ကို မုန်းတယ်၊ ေမာင့် ကို ခိုင် မုန်းတယ် “
ေကာက်မက်ဖယ
ွ ် စိမ်းကားေသာအကည့်ြဖင့် ကန်ေတာ့်ကို ကည့်ေနေသာ ခိုင်သည် ယခင်က ကန်ေတာ်
သိခဲ့ေသာ ခိုင် မဟုတ်ပါေပတကား ...။ ဤအသွင် ... ဤသာန်သည် ကန်ေတာ် ြမင်ေနကျ ခိုင်၏
အသွင်သာန် မဟုတ်ေလပါတကား။
“ ခိုင့်အန း မကပ်ပါနဲ၊ ေမာင်ကုိ မုန်းတယ် ... ေမာင့်ကို မုန်းတယ် .. သိလား။ ေမာင့် ကို မုန်းတယ် ... မုန်း
တယ် ... မုန်းတယ် ... မုန်းတယ် ... မုန်း တယ် .... မုန်း ...”
ခိုင်က အသက်ြပန်ရသ
ှ ည်။ ကန်ေတာ်သည် ခိုင့်ပါးှစ်ဖက်ကို လက်ဖဝါးှင့် ခပ်ြပင်းြပင်းေလး ပုတ်ခတ်ုက
ိ ်
ေပးသည်။
ခိုင်သည် အံ့မင
ိ ်းရီေဝေသာ မျက်လံးု များှင့် ကန်ေတာ့်ကို အတန်ကာစွာ စိုက်ကည့်ေနသည်။ ခဏတွင်မူ
ထိတ်လန်တကားေအာ်သည်။
ကန်ေတာ်တိုရိရ
ှ ာ ကမ်းစပ်ဆီသို ဟင်ဒူစတန်အမျိးအစား ကားနက်ကေလးတစ်စီးသည် ချိးဝင် ထိုးဆိုက်
လာသည်။
ထိုအချိန်တင
ွ ်ပင် အရပ်ဝတ်အရပ်စားြဖင့် ရှည်လျားထွားကိင်းေသာ ကိုကို၏သာန်သည် အိမ်ေပါက်ဝမှ
ေပလာ၏။ | ကိုစိုးေမာင် ဆိုသူသည် အရပ်ဝတ်အရပ်စားှင့် ြဖစ်လင့်ကစား သတိအေနအထားြဖင့် ရပ်လိုက်၏။
ကိုကိုက ဘာမ မေမးေသာ်လည်း မိင်သည် ထွက်ေပလာ၍ ေမးသည်။ “ဆိုစမ်း ေမာင် ... ဘာြဖစ်လာက
ြပန်တာလဲ ” ၊ ကန်ေတာ်က မိင်ကို ပင်ပန်းကီးစွာကည့်၍ ရ၏။
“ ေသာ် ေမာင် ... ေမာင် ... အခုထိ ဒီစကားမျိးေြပာတုန်းပဲ။ မမမိင် ... ေမာင့်ကို ေြပာဖူးတဲ့စကား မှတ်မိ
လား။ မိခိုင်ကို ကပ်ကပ် အကာအကွယ်ေပး၊ တစ်ေန ဘယ်သမ
ူ ှ မခက်ဘူး၊ ေမာင်ပဲ ခက်လိမ့်မယ်လို “
ဆက်လက်လိုက်ပါလာေသာှစ်များကို ေကကွဲဖယ
ွ ်ေကာင်းေသာှစ်များအြဖစ် မှတ်တမ်းတင်ရပါမည်။
ငိမ်းေမာင်သည် ဒဏ်ရာေကာင့် ေဆးံ၌
ု သံးု လကာေအာင် ေနခဲရ
့ သည်။
ငိမ်းေမာင်အေပ ဘယ်တုန်းကမှ ကင်န မမရှိခဲ့ေသာ သူ၏ ဦးေလးှင့် အေဒသည် ငိမ်းေမာင် ေဆးံု ကီး
ထက် လဲေနစဉ်အတွင်း၌ ှလံုးသား ပိုမုခ
ိ က်မာခဲ့ ကသည်။ ကန်ေတာ် အမှတ်ြပမိသမ သူတုိသည် သံးု လေကျာ်
အတွင်း ငိမ်းေမာင်ထံ သံုးေလးေခါက်သာ လာ၍ သတင်းေမးခဲ့သည်။ သူတုိ၏ မျက်ှ ထား၊ သူတုိ၏ ဟန်ပန်အမူ
အယာများသည် လူန ကို လာ၍ သတင်းေမးေသာ သေဘာထက် လာရန်ေတွ ေသာ သေဘာ ပိုမုသ
ိ က်ေရာက်ေစ
ေကာင်း သတိထားမိခဲ့၏။
ငိမ်းေမာင် ေဆးံမ
ု ှ မဆင်းမီ တစ်ပတ်ခန်တွင် တစ်ညေန၌ သူ အစ်မများှင့် ဦးေလး၊ အေဒတိုကုိ
ေမာ်ေတာ်ကားဆိပ်သုိ ကန်ေတာ် လိုက်ပိုသည်။
ကန်ေတာ်က ဘာြပန်ေြဖရမှန်း မသိ။ ငိမ်းေမာင် အစ်မှစ်ဦးကသာ ေခါင်းငံု လျက်ရှိရာမှ အားန ဟန် ကန်
ေတာ့်ကို လှမ်းကည့်ကသည်။
စိတ်တင
ွ ်း၌ မချမ်းသာပါ။ တစ်သက်င
ှ ့်တစ်ကုယ
ိ ် မ ကံဖူးေအာင် စိတ်တင
ွ ်း၌ မချမ်းသာပါ။
ငိမ်းေမာင် ေဆးံမ
ု ှ ဆင်းရေသာအချိန်၌ တကသုလ
ိ ်စာေမးပွဲများ နီးကပ်ေနေပပီ။ ငိမ်းေမာင်အေနှင့်
စာေမးပွဲကို ဝင်မေြဖိုင်။ ေြဖလင်လည်း ကျမည်မှာ ေသချာေန၏။
ကန်ေတာ်သည်သာ ေဆးတကသုလ
ိ ်၌ ခက်ခဲမ အြမင့်မားဆံုးြဖစ်သည့် ဒုတယ
ိ ှစ် ေဆးသိပံတန်း ဒုတယ
ိ
ပိုင်း စာေမးပွဲကီးဟူေသာ အဆင့်ကို ခုန်လားေကျာ်လန
ွ ်ိုင်ခဲ့သည်။
| သန်လျင်အမ
ိ ်ကီး ေအာက်ထပ်၌ ေဆးတိုက်ဖွင့်ထားြခင်းမှာ စီးပွားေရးထက် ကုသိုလ်ြဖစ် ေဆးဝါး ကုသ
ေရးကို ရည်ရယ်သည်။ တစ်နည်းအားြဖင့် တစ်သက်လံးု အေလ့ြဖစ်၍ အထံပ
ု ါေနေသာ လုပ်ငန်းကို မရပ်ုင
ိ ်
ေသာေကာင့်လည်း ြဖစ်ဟန်ရှိသည်။
ေဖေဖတို စစ်ကုင
ိ ်းမှ သန်လျင်သို ပင်စင်ယူ ေြပာင်းလာေသာှစ်၌ပင် ခိုင်ှင့် လိင်သည် ကိုကိုတုိင
ှ ့် အတူ
မေလးသို လိုက်ပါသွားကရ၏။
“ အို ... ြဖစ်ရေလ။ ဒါေပမယ့် ေဒေလး ... သာဓုဗျာ ... သာဓု ...”
“ ေဒေလးက ေစတန နဲ ေမးတဲ့ဥစာ။ ေမာင်က မေြဖချင်ဘူးေပါ ့ ...။ ဒါေပမယ့် ေဒေလး အကုန် သိပီးပါပီ
.....။ မိင့်ဆီကေကာ ... ကိင့်ဆီကေကာ ...။ ငိမ်းေမာင်အစ်မေတွဆီကေကာ ..”
“ ဘာေတွ သိရတယ်ဆုတ
ိ ာ ..... ေဒေလး မေြပာေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့် ေမာင့်ကို တစ်ခု သတိေပး ချင်
တယ် “
“ မိုးနဲ သရက် ... အိုးနဲ ကွက်တဲ့။ န းလည်ဖုိခက်သား ေမာင်ရဲ၊ မချစ်တာကိုလည်း ချစ်တယ်မှတ်။ မမုန်း
တာကိုလည်း မုန်းတယ် ထင်လိုထင်၊ ေဒေလး ေစတန နဲ ကိုယ်ေတွကို ေြပာြပေနတာေန ် ..”
ကန်ေတာ်တိုစ
ှ ်ဦးစလံုး စကားမဆက်ိုင်ဘဲ အတန်ကာ ငိုင်ေနမိကသည်။ ကန်ေတာ်က စတင်၍ ြပန်
ေမးသည်။
“ ဒါြဖင့် .... ဒါဟာ .. ချစ်တာလား။ ဒါကို ေြဖဖိုက ... ချစ်တယ်ဆိုတာဟာ ဘာလဲ ....။ ချစ်တယ် ဆိုတာဟာ
... ပိုင်ဆုင
ိ ်ချင်တာ ဆိုရင်ေတာ့ ခိုင့်ကို သူတစ်ပါး ပိုင်ဆုင
ိ ်မာှ မစိမ့်ေလာက်ေအာင် ငါ မန လို တတ်ေသးဘူး။ ဘာ
ြဖစ်လုိလဲဆိုေတာ့ သူငယ်ချင်းတစ်ေယာက်အေနနဲ .. ငါ ခိုင့်ကို ပိုင်ဆုင
ိ ်သင့်သမ ပိုင်ဆုင
ိ ် ပီးသားပဲ။ ငါ စကားရှာမ
ေတွဘူး ငိမ်းေမာင်။ အနီးစပ်ဆံုး ေြပာရရင် ခိုင့်ကို ငါ ... ချစ်ုင
ိ ်တယ်။ ချစ်ုင
ိ ်တယ်ဆိုတာ ချစ်ေနပီလိုလည်း ဆိုတာ
မဟုတ်ဘူး။ ချစ်ပီးပီလည်း မဟုတ်ဘူး။ ချစ်လမ
ိ ့်ဦးမယ် လိုလည်း မဟုတ်ဘူး။ ကာလသံးု ပါးနဲ မဆိုင်တဲ့ စကား
တစ်ရပ်ပဲ။ သူငယ်ချင်း န းလည်ရဲလား “
“ ဘယ်သလ
ူ ဲဆုတ
ိ ာ ... ငါေြပာဖို မလိုဘူးထင်တယ်။ ချစ်ိုင်သတ
ူ စ်ေယာက် ရှိေသးတယ်ဆိုရင် လံုေလာက်
ပီ ထင်တယ်။ ဘာြဖစ်လုိလဲဆိုေတာ့ ချစ်မိ ပီ ဆိုသူတစ်ဦးကို မေတွမချင်း ချစ်ိုင်သက
ူ ေတာ့ တစ်ေယာက် မဟုတ်
ဘူး၊ ှစ်ေယာက် မဟုတ်ဘူး၊ သံးု ေယာက် မဟုတ်ဘူး၊ အများကီး ေတွိုင်ေသးတယ် ...”
“ ေမာင် ... မင်းဟာ ငါဟီးိုးပဲ။ မင်းကို သိပ်အံ့ သတာပဲ။ အရင်တုန်းကလည်း အံ့သတယ်၊ အခုလည်း အံ့သ
တယ်၊ ေန င်လည်း အံ့ သရဦးမယ် ထင်တယ်။ မင်းက .. ေလာကကီးဆီက အမဲရေနသူ တစ်ဦးပဲ။ ရေနသူတစ်ဦးဆို
ေတာ့ ဘာကိုမှ မင်း မက်မက်ေမာေမာ ရမှရေစ သေဘာရှိဟန် မတူဘူး။ ရတဲအ
့ ခါ မှသာ ရေရာ၊ မရလည်း မင်းပူမယ့်
လူမျိး မဟုတ်ဘူး”
ကန်ေတာ်ကလည်း ရယ်၍ြပန်ေြဖသည်။
( ၂၆ ) တစ်ေယာက်တစ်ေြမ
အသက်င
ှ ့် ပညာအဆင့်အတန်းေကာင့်ေလာ မသိ၊ တင်ေမာင်ွန်၏ ဟန်ပန်အမူအယာတိုသည်
တည်ကည်ေလးနက်လာခဲ့သည်။ တင်ေမာင်ွန်၌ မေြပာင်းလဲသည်မာှ ယခုတုင
ိ ် ခိုင့်ကို သံေယာဇဉ် ကီးေနြခင်း
ြဖစ်သည်။
“ ချစ်၍ကိးစားသည် ”ဟူသတည်း။
ကန်ေတာ်သည် တင်ေမာင်န
ွ ်ကုိ မမုန်းရက်ေတာ့။ အနည်းဆံးု မိုက်ကန်းသည့် ညီတစ်ဦးအေပ ထားရှိ
သည့် ကင်န မမျိးကို ထားိုင်ခဲ့သည်။
” မဟုတ်ပါဘူး အစ်ကုေ
ိ မာင် ...။ ကန်ေတာ် ိုးိုးေမွးတာပါ။ ေယဘုယျသေဘာေပါ ့ “
“ ေကာင်းကွာ ... ဒီလိုဆို .. ဘယ်က စေြပာရမှန်းေတာင် မသိဘူး။ ထားေလ၊ ေမာင်ွန်ရဲ အေမးကို ေြဖဖို
က အချစ်ဆိုတာကို ဘယ်လုိ အနက်အဓိပါယ်နဲ သံုးကသလဲလုိ ြပန်ေမးရလိမ့်မယ်။ အချစ် ဆိုတာက ေမတာအြဖစ်နဲ
ေြပာေနသလား၊ ေပမတဏှာအြဖစ်နဲ ေြပာေနသလား
” အစ်ကုေ
ိ မာင့်ကို သေဘာကျလိုပါ။ ပီးေတာ့ မမခိုင် ေြပာတာကိုလည်း သွားသတိရလို ....”
“ အဲဒလ
ီ ို ေတွကေတာ့ ဟိုအေကာင်း ဒီအေကာင်းေတွ စကားစပ်ေြပာမိကတာေပါ ့ ေလ။ ကန်ေတာ်
သတိထား မိတာက မမခိုင်ဟာ အစ်ကိုငိမ်းေမာင်အေကာင်း ေြပာတယ်။ အြခား မိတ်ေဆွေတွအေကာင်းလည်း
ေြပာတယ်။ အစ်ကုိ ငိမ်းေမာင်ကို ဓားထိုးမနဲ ေထာင်သံုးလကျသွားတဲ့ ကန်ေတာ့်သူငယ်ချင်း သိန်းဟန် အေကာင်း
ေတာင် ေမးေသးတယ်၊ ဒါေပမယ့် ...”
” အစ်ကုေ
ိ မာင် စိတ်မဆိုးနဲေန ် ” ၊ “ အို ... ငါက ဘာလို စိတ်ဆုးိ ရမှာလဲ “
“ အစ်ကုေ
ိ မာင်ဟာ ေလာကကီးကို အစ်ကိုေမာင် ကည့်ချင်သလိုကည့်ပီး ြမင်ချင်သလိုြမင်တယ်တဲ့။ ပီး
ေတာ့ အစ်ကိုေမာင့်မာှ အသည်းှလံုး မရှိဘူးတဲ့ ” ၊ ဤစကားရပ်၌ ဟာသမပါဘဲ ကန်ေတာ်က ရယ်သည်။ “ အစ်ကို
ေမာင် ဘာရယ်တာလဲ “
ေအး .. တစ်ေနမာှ ှလံုးသားကို ဆံးု ံးပီးမှ ကစားစရာ မဟုတ်မှန်းသိလို ငိုကရင်သာ၊ ကေလးေတွ မဟုတ်
ကလို ဘယ်သက
ူ မှ မသန းရင်၊ ေလာကကို စိမ်းကားလှတယ်လို အြပစ်မတင်ကနဲ “
တင်ေမာင်ွန်သည် ေခါင်းငိုက်စိုက်လျက် အတန်ကာ ငိုင်ေနပီးမှ ြဖည်းေလးစွာ ေမးသည်။ “ အစ်ကုေ
ိ မာင်
ဘာဆိုလိုတာလဲ " ကန်ေတာ်က သူပခ
ု ံုးကို အသာပုတ်၍ ေအးေဆးညင်သာ ဆိုမသ
ိ ည်။
“ အစ်ကုေ
ိ မာင် ဆိုလိုတာဟာ ရှင်းပါတယ် ညီရယ်၊ ေလာကကီးမှာ အစ်ကိုေမာင် မငိုချင်ဘးူ ။ ေမာင်န
ွ ်ကုိ
လည်း မငိုေစချင်ဘူး။ ခိုင့် ကိုလည်း မငိုေစချင်ဘူး။ အြခား ဘယ်သူကိုမှ မငိုေစချင်ဘူး။ ချစ်သူေရာ၊ မုန်းသူေရာ၊
အားလံးု ဟာ မ ပံးိုင်ကေစ၊ ချံးပွဲချလိုေတာ့ ငိုမေနကရေစချင်ဘးူ ”
ကန်ေတာ် ေမာ်လင့်ခဲ့ပါ၏။
ေန က်စာများ၌မှ ေကာက်မည
ှ ့်ေရေရာင် လယ်ေတာှင့် အစာေရစာေပါသမ မုောေစတီ .. အလီလီြဖင့်
ကည်းူ ဖွယ်ရာ မိခင် ေြမမဟာကို လွမ်းသံများ ပါလာ၏။
ငါသူငယ်ချင်း ေအာင်ြမင်ဆုတ
ိ ဲေ
့ ကာင်က ေစာ်ကားတာ မခံချင်တာနဲ ေဂရာတစ်ေကာင်ကို တိုေကျာင်းတပ်
ေရှက အလှစိုက်ထားတဲ့ အုတ်ခဲ ဆွဲုတ်ပီး ိုက်တာ ဘာြဖစ်ဦးမလဲ မသိဘူး။
ေမာင် သူငယ်ချင်း
ငိမ်းေမာင်
မိခိုင်က ဘီေအ ပထမှစ်သုိ ယခုမှ ေရာက်သည်။ သိုရာတွင် အသံလင့် သီဆိုခွင့် မရိုင်ေတာ့ေသာ ခိုင်သည်
မဂဇင်းများ၌ ေကျာ်ကားေသာ ကဗျာဆရာမတစ်ဦးမူ ြဖစ်ေနြပန်သည်။
ခိုင့်ကို ရန်ကန
ု ် မဆင်းရဘူးတဲ့။ ခိုင် လိမာမှ ရန်ကန
ု ် ဆင်းရမတဲ့။ ဒီအတိုင်း ဆိုရင်ေတာ့ ခိုင် ရန်ကုန်ကို
ဘယ်ေတာ့မှ ေရာက်ေတာ့မာှ မဟုတ်ဘူး။ ဘာေကာင့်လဲဆိုေတာ့ ခိုင်က ဘယ်ေတာ့မှ လိမာမှာမှ မဟုတ်ဘဲကိုး .....။
ေလာေလာဆယ်ေတာ့ ရန်ကန
ု ်ကို မြပန်ရလို ခိုင် ဝမ်းမနည်းပါဘူး။ အင်းယားကန်နဲ တိရစာန်ံက
ု ို ဩကာသ
ေလာကအြဖစ် ကည့်ေနရတဲ့ ရန်ကန
ု ်ကို ခိုင် နည်းနည်းမှ မလွမ်းပါဘူး ....။
ေကျာက်ပံုကေန မိတလ
ီ ာကိုလာရင် လမ်းမှာ ခံပင
ွ ့်ေတွကို ေတွရတယ်။ ခံပွင့် ကို စံပယ်ထက် ဂုဏ်နမ
ိ ့်ပီး
ဘာလို စာစပ်သွားလည်း မသိဘူး။ ခံပွင့်ဟာ သိပ်ေမးတယ် ေမာင်။ အပွင့် ကေလးကေသးေတာ့ မိုးေကာင်းကင်က
ကယ်ပွင့်ကေလး ေတွနဲ သိပ်တူတာပဲ။
စစ်ကုင
ိ ်းကျမှ ဦးကင်ဥရဲ ဒဟတ်ပင်နဲ ဒဟတ်ပန်းကို ခိုင် ြမင်ဖးူ တယ်။ ေြပာစမှန်ဆန်းတဲ့ ေတာဒဟတ်ပန်း
ဆိုတာေပါ ့...။
မံရ
ု ာတစ်ခွင်ကိုေတာ့ ... ဆရာ ဘုတလင်ချစ်ေလးနဲ ခိုင့်သူငယ်ချင်း ကိုသိန်းိုင်တို ေကျးဇူးေကာင့် ှံေအာင်
ခိုင် ေရာက်ဖးူ တယ်။ အေမရိကန် ေရာက်ဖးူ တဲ့ ခိုင့်ဆရာ ကထိကတစ်ဦးက ေြပာတယ်။ မိုးညင်းသမေဒေစတီေတာ်
ကီးကို ဖူးမိတဲအ
့ ခါမှာ ကုလသမဂ အေဆာက်အအံုကီးကို အထင်မကီးေတာ့ဘူး ...။ ကုလသမဂ အေဆာက်အအံုကို
မြမင်ဖးူ ေတာ့ ခိုင် မေြပာတတ်ဘးူ ေလ။ ခိုင်ကေတာ့ မံရ
ု ာကေန ေညာင်ပင်ကီးဘက်ကမ်း ကူးရတာ သိပ်ေပျာ်တယ်။
ေွဆိုရင် ြမစ်ေရက စိမ်းလဲလ
့ ဲ့ေနတယ်။ ြမစ်လယ်က ကည့်ရင် ေကးစည်ေတာင် အပါအဝင် ေတာင်ေတွေတာေတွ
ဟာ ြမတံတိုင်းလို မိုင်းေနတယ်။ ခိုင်ကေလ ... “သလာဧရာ ..။ ေခွဝိုက်ကာေကွး ၊ ေတာင်စဉ်ငဲ့ တိမ်လာ ကိင်ယန
ွ ်း
ေရသွန်းမ ..” ဆိုတဲ့ စိန်ေကာင်နီလာပတ်ပျိးက အဲဒီအပိုဒ်ကုိ မဆိုဘဲ မေနိုင်ခဲ့ဘူး ...။
ေမာင် .. သန်လျင်ကုေ
ိ တာ့ ခိုင် လွမ်းပါတယ်။ ဒါေပမယ့် သန်လျင်က ခိုင့်အတွက် သိပ်အတိတ်ဆန်တယ်။
အတိတ်ဆုတ
ိ ာဟာ လွမ်းစရာေကာင်းေပမယ့် မပိုင်ိုင်ေတာ့တဲ့ တရား မဟုတ်လား။
ေမာင့် မိခိုင်
” လွမ်းကပူေဆွး ၊
သူှင့် ေဝးေသာ်၊
လွမ်းေရးခက်၏ ”
ေအးေသာအရပ်တင
ွ ် အေနကာလာခဲ့ေသာေကာင့် နဂိုက လတ်ေသာ ငိမ်းေမာင်၏ အသားသည် ပိုြဖဝင်း
ေန၏။ အသားပိုြဖဝင်းလာေသာအခါ နက်ေသာမျက်ခံးု များက ပိုေမှာင်လာသည်။ ပံးရီေသာ မျက်လံးု များကလည်း
ပိုမုအ
ိ ေရာင် ေတာက်ကာ သိန်းငှက်မျက်လံုးပမာ ရဲရင့်ေန၏။
ေပျာ်ရင်ဖယ
ွ ်အေကာင်းဆံုး အချိန်များပင် ြဖစ်ခဲ့ပါသည်။ ဤမေပျာ်ရင်ဖယ
ွ ်ကို ေပးခဲေ
့ သာ လူဘဝကို
ေကျးဇူး တင်ပါ၏။
ဤေပျာ်ရင်ဖယ
ွ ် အချိန်များအတွင်း ငိမ်းေမာင်သည် ခိုင်ှင့် ပတ်သက်ေသာ သူဘဝေရှေရးကို မေြပာ။ မ
ေြပာသည် ကိုလည်း န းလည်ပါသည်။
ကိုကိုက တာဝန်င
ှ ့် ဌာနချပ်သို ဆင်းလာသည်။ တပ်မှးများစံ၍
ု ည
ိ ိင်းစရာများ ရှိေနေသာေကာင့် ရက်တုိ
ကာ၏။ သကန်တင
ွ ်း၌ ကိုကို ရန်ကန
ု ်၌ပင် ရှိေနရ၏။
ကန်ေတာ်က အမ်ဘဘ
ီ ီအက်(စ်) ေန က်ဆံုးစာေမးပွဲကီးကို ေအာင်ေအာင်ြမင်ြမင် ေြဖဆိုခဲ့ပီးပီ။ ခိုင်က ဘီ
ေအ ေန က်ဆံးု ှစ် ေြဖလာခဲ့၏။ လိင်က ပထမှစ် ဥပစာသိပံစာေမးပွဲကို သတေဗဒဘာသာတွဲှင့် ေြဖလာသူ ြဖစ်
ေနပီ။
ဤသို ြပန်လည်ဆံေ
ု တွကေသာအခါ အံဩ
့ ရသူမာှ ကန်ေတာ်သာ ြဖစ်ခဲပ
့ ါ၏။
မျက်လံုး၊ မျက်ခံုး၊ ကိုယ်လံးု ကိုယ်ထည်၊ အသားအေရ၊ မျက်ှ မှ စ၍ လံးု ဝမေြပာင်းလဲ ..။ “ ခိုင် ...” ဆိုေသာ
န မည်ှင့် လိုက်ေအာင် ခိုင်သည် “ ခိုင် ” လွန်းလှသည်။ ခိုင်၏ စိတ်သည်လည်း ယခင်အတိုင်း “ ခိုင် ” ကျန်ရစ်ေနဆဲ
လားမသိ။
” အစ်ကုေ
ိ မာင် တကယ်ေြပာတာလား ...”
မိန်းမပျိများသည် တူညေ
ီ ရာင်စံု ဝတ်ထားေသာ် အားလံးု လှေနတတ်ကသည်။ သကန်ေရခံေအာင်
မိတ်ကပ်ြခယ်ထားေသာ် ပို၍လှေနက၏။
လှပေသာ မိန်းမပျိများအနက် ကိင် ... မိင် ... ခိုင် ... လိင်တိုသည် ဘုရင်မများသဖွယ် ထင်ရာှ းေန၏။
ေရပက်သမ
ူ ျားက အဘယ်မ မွန်းေအာင်ပက်သည်ြဖစ်ေစ၊ ေရာက်လာသူ ကာလသားများက ဤသီချင်းကို
သံပိင် ဆိုကသည်။
“ ကိင် ... မိင် ... လိင် ... ခိုင်လံုးရယ် ၊ ကိင် ... မိင် .. လိင် .... ခိုင်လံုးရယ် ...။ ခိုင်လံုးရယ်ေမး ...”
သကန်အကတ်ေန နံနက်ခင်း၌ ကိင်ကာ ... မိင်ကာ .... ပိင်ကာ ... ခိုင်ကရင်း ဂျစ်ကားတစ်စီး မပ်
ေရှ၌ ထိုးဆိုက်လာသည်။
” ဟာ ... ေမာင်န
ွ ် ..” လူရယ်မာှ တင်ေမာင်ွန်ပင် ြဖစ်ေလသည်တကား။
ှစ်ဆန်းတစ်ရက်ေနတင
ွ ် ကန်ေတာ်တုိအားလံုး သန်လျင်သို သွားကသည်။ တင်ေမာင်န
ွ ်လည်း ကန်
ေတာ့်ဧည့်သည်အြဖစ် လိုက်ပါလာသည်။ (တင်ေမာင်ွန်မာှ သစ်ေတာသိပံေန က်ဆံးု ှစ်သုိ ေရာက်ေနပီ ြဖစ်၏။
သူမဘ
ိ များ ကလည်း ပင်စင်ယ၍
ူ ေရှာလမ်း၌ ေနကသည်။) သန်လျင်သုိ ေရာက်ေသာအခါ ကန်ေတာ်တိုသည်
ကန်ေတာ်တိုအိမ်၌ ေခတသာ န းကသည်။ ထိုေန က် ကိတင် စဉ်းစားထားသည့်အတိုင်း ဦးထွန်းေမာင်ကီး၏ ခံဆီ
သို ထွက်သာွ းကသည်။
အြခား ေလာင်းစရာ မရှိေတာ့ေသာ ကန်ေတာ်က ေဒေလး ေဒစာဥကီး၏ ဖိုးဝုပ် ခ ကိုယ်ကီး တစ်ခု
လံုး ရဲေအာင် ေရတစ်ပံးု လံုး ေလာင်းချလိုက်ရပါ၏။
ကိုကိုကမူ တာဝန်အရ ြပန်သာွ းသည်မာှ ကာလှပီ။ မိင်၊ ခိုင်ှင့် လိင်တိုသာ ေနရစ်ခဲ့ ကြခင်း ြဖစ်သည်။
ထိုအချိန်၌ တကသုလ
ိ ်စာေမးပွဲ ေအာင်စာရင်းများ ထွက်ခဲ့ပီးေလပီ ...။ ခိုင်၊ လိင်၊ ကန်ေတာ်၊ တင်ေမာင်
ွန်တို အားလံုး စာေမးပွဲေအာင်ကသည်။
အတန်ကာ ငိုင်ေနကပီး ကန်ေတာ်က စတင် စကားေြပာ၏။ “ မင်း ... ခိုင့်ကို ေြပာပီးပီလား ...” ငိမ်း
ေမာင်သည် လက်ဖက်ရည်ခက
ွ ်ကို စူးစိုက်ကည့်ရင်း ေခါင်းခါြပ၏။ “ ဘာြဖစ်လိုလဲ ...” ငိမ်းေမာင်က သက်ြပင်းချရင်း
... “ ေစာေသးတယ်ကာွ ”ဟု ဆိုသည်။ “ မင်းမလည်း အမဲတမ်း ေစာေနတယ် ထင်တာပဲ ငိမ်းေမာင် “
“ ဘယ့်ှယ်လပ
ု ်မလဲ ေမာင် ...။ ငါ ့ဘဝ တစ်ေလာက်လံုးမှာ လုပ်ချင်တာကို လုပ်ဖုိ အချိန်နဲ အေြခအေနက
ဘယ်ေတာ့မှ မေပးခဲ့ဘူး ...”
” ဘာ .. လဲ “
“ အဲဒေ
ီ တာ့ ဘာြဖစ်ရမလဲ။ ကိုယ့်ဘဝမှ ကိုယ်မပိုင်ေသးတာ ... တြခားလူတစ်ေယာက်ရဲ ဘဝကို ဘယ်လုိ
လုပ် ပိုင်ရမှာလဲ “
အခက်သားမင် ..
ကိးစား၍ခုန်၊ တိမ်တိုက်မှန်ဆီ
အဟုန်စိုက်စိုက်၊ သူထံလုက
ိ ်ရ
အမိုက်မကံ၊ ကိုယ်ချည်းကျန်မှ
အမှန်သစာ၊ ိုးလာပါ၏။
သလီဦး၊ ရှက်ငို ဖူးသည်
ေမွဖူးသူ ၏ ဝဋ်ဇာတ်ေကာင်း ...။
သန းခွင့် ကို ..
ှတ်င
ှ ့် မပန်၊ သိထိုက်ရန်ရင
ှ ်
ေရာဏ်ေဝှေဝှ၊ ညင်းဓေလ့ှင့်
အေငွသက်ေဝ၊ ပန်း လ ေဆွရယ်
ေရေြမမိုးေအာက်၊ ေလာက်၍မရှာ
မလိုပါသည်။
သူမာှ အိပ်မက်တင
ွ ်းက လူ ေပမို ...”
ရန်ကန
ု ်ေဆးံုကီး၌ ကန်ေတာ်သည် ှစ်ှစ်ေကျာ် အမထမ်းခဲရ
့ သည်။ ထိုှစ်များသည် ဘဝ၌ ေကျနပ်ဖယ
ွ ်
အေကာင်းဆံးု ေသာှစ်များ ြဖစ်ခဲပ
့ ါ၏။
| အလုပ်မှ အားလပ်ခင
ွ ့်ရတိုင်း ကန်ေတာ်သည် သန်လျင်မိသို ြပန်ေလ့ရိသ
ှ ည်။ ေဆးခန်း၌ ကူလုပ်ရ
သည်မာှ ေပျာ်ဖွယ်ေကာင်း၏။ ေဆးပညာ၏ ေန က်ဆံးု တိုးတက်မများကို ေဖေဖှင့် ေဆွးေွး ရသည်မာှ လည်း
ပျင်းရိဖယ
ွ ်မရှိ။
ကန်ေတာ်သည် ပီယာိုကို မှန်မှန်ြပန်တးီ မိသည်။ ထိုအခါ ဂီတ၌ ကန်ေတာ် အြမင်သစ်များ ထပ်မံ ရရှိခဲ့
သည်။
လူစိတ်သည် ကျဉ်းေြမာင်းေသာ ုပ်ကမာကို လွန်၍ ခရီးသွားလိုသည်။ ထိုအခါ ဂီတသည် ယာဉ်ေကာင်းေပ
တည်း။ မျက်လံုးစကအကည်ဓာတ်ှင့် မြမင်ုင
ိ ်ဘဲ ဟဒယဝတသည်သာ ခံစားသိိုင်ေသာ တစ်နယ်တစ်ပယ်၌
လှပတင့်တယ်မတ
ုိ ရှိသည်။ ထိုနယ်ပယ်သုိ ကူးရန် ဂီတသည်သာ တံတား ြဖစ်ေလ သတည်း။ နတ်င
ှ ့် လာမှြဖစ်
ေသာ စကားတိုင
ှ ့် မေဖာ်ြပိုင်ေသာ သစာတရားတိုရိသ
ှ ည်။ ထိုသစာတရား၏ သေဘာသည် ဂီတသည် သိေလ
သတည်း။
ကန်ေတာ်င
ှ ့် ဂီတသည် သစ်ဆန်းေသာ ေပါင်းဖွဲမှင့် ြပန်လည်ေပါင်းဖွဲ ခဲ့မိ ကပါ၏။
ရန်ကန
ု ်ေဆးံုကီး၌ တာဝန်ထမ်း၍ တစ်ှစ်ြပည့်ေသာအချိန်တင
ွ ် ေခေသာ ိုင်ငံြခားပညာေတာ် သင်ခင
ွ ့်
ကို ကန်ေတာ် ေလာက်ထားခဲ့သည်။ ပညာေတာ်သင်အြဖစ် အေရးခံရမည်ဟုလည်း မိမက
ိ ိုယ်မမ
ိ ိ ယံု ကည်မအ
ြပည့်ရိှ
ခဲ့ပါသည်။
“ ဝမ်းသာစရာလည်း ဆိုေသးရဲ၊ သတင်းစာ မဖတ်ဘးူ လားလဲ ေမးရဲ။ ဘာလဲ မင်းနဲ ခိုင်နဲ ံုးတက်
လက်ထပ်လိုက်ကလိုလား “
” ဟား .. ဟား ... ဟား .. ဟား ... အင့် .. ဟင့် .. ဟင့် ဟင့် ဇမဒီပ နိမတ
ိ တဲ။့ မင်းပါးစပ်က နိမတ
ိ ်ေကာင်း
ထွက်တဲ့ ေရပါးစပ်ပဲ၊ လာပါ အိမ်ထဲကျမှ ငါ ရှင်းြပမယ် “
ငိမ်းေမာင် အူြမးေနပံရ
ု သည်။ သူ ြမးြခင်းသည် ကန်ေတာ့်ဆီကိုပါ ကူးစက်လာေသာေကာင့် ဘာမှန်းမသိ
ရဘဲ ရယ်ရင်း သူှင့်အတူ အိမ်တွင်းသို ဝင်ခဲ့က၏။
ထိုင်မလ
ိ င် ထိုင်မိ ကချင်း ကန်ေတာ်က “ကဲ ... ဆို ”ဟု ေမးသည်။
“ ေနပါဦး ... သံးု ေနလား ... ေလးေနလား ... ငါ ြမန်မာစာ ဥပစာတန်းမှာ ကျန်ရစ်ခဲ့ပီ။ ဘာတဲ့ .. အဲ ..
ရှင်လိင်ြပန်တဲ့ေနရယ်၊ မိန်းမရတဲ့ေနရယ် ...၊ ပီးေတာ့ ... ေအးကွာ .. ငါ မမှတ်မိေတာ့ဘူး ....”
“ ထားပါေတာ့ ... ငါလည်း မမှတ်မိေတာ့ဘူး။ ဒါေပမယ့် ... တပ်မေတာ်သားတစ်ေယာက်အေနနဲ ေနတစ်ေန
တိုးချင်တယ်။ အေပျာ်ဆံုးေနတစ်ေနဟာ စစ်ပဲွကီးတစ်ပွဲကို ေအာင်ြမင်အပီးသတ်တဲေ
့ နပဲ။ ဘယ့်ှယ်လဲ ငိမ်းေမာင်
စကားေကာင့် ကန်ေတာ် ုတ်ချည်း သတိရမိသည်။ “ ဘာလဲ ... မင်းတို “ရန်ကီးေအာင် စစ်ဆင်ေရးကီး ပီးသွားပီ
လား ...”
“ ဟုတ်တယ် ... ပီးသွားပီ ..။ ေနဦး ... ဒါေလာက်နဲ ငါ ဒီေလာက် ဝမ်းသာေနတာ မဟုတ်ဘူး။ အခု သူတုိ
ဟာ တိုြမန်မာ့ေြမထဲမာှ တစ်ေကာင်မှ မကျန်ေတာ့ဘူး။ မဲေခါင်ြမစ် တစ်ဖက်ကမ်းကို ေြပးကရပီ။ အခွင့်ရတဲတ
့ စ်ေန
မှာ ဝင်ေှ င့်ချင် ေှ င့်ဦးမှာေပါ ့ ....။ ဒါေပမယ့် အလံးု အရင်းနဲေတာ့ ဝင်မေစာ်ကားိုင် ေတာ့ဘူး။ အဲဒါေလာက်ကုိ
လည်း ငါက အထူးဝမ်းသာစရာအြဖစ်နဲ ေြပာေနတာ မဟုတ်ဘူး။ ငါ ဝမ်းသာ တာက ဒီေအာင်ပွဲကီးရဲ အရှည်တည်မဲ့
အနက်အဓိပါယ်အတွက်ပဲ ” ၊ ငိမ်းေမာင်၏ အသံသည် ေလးနက်လာသကဲသ
့ ို မျက်ှ မှာလည်း ခန်ညားလာသည်။
ဝမ်းသာစရာစကားများကို ဆက်တုက
ိ ်ကားေနရေသာေကာင့် ကန်ေတာ် ဘာဆက်ေြပာရမှန်းမသိ။ ထို
ေန က်မှ သတိရကာ ေမးမိ၏။
“ ခိုင့်ကို ငါ ဖွင့်ေြပာေတာ့မယ်လုိ စိတ်ကးူ တယ်။ ဒါေပမယ့် ဘယ်လို ဖွင့်ေြပာရမှန်း မသိဘူး။ အဲဒါ .. မင်းနဲငါ
တိုင်ပင်ချင်လိုပဲ ” ၊
” ေြပာချင်တာ ... ေြပာဖို ဟာများ ခက်ေနရသလား ငိမ်းေမာင်။ ေြပာချလိုက်ေရာေပါ ့...” ငိမ်းေမာင်က ကန်
ေတာ့်မျက်လံုးများကို စူးစိုက်ကည့်ပီး ေမးသည်။
ငိမ်းေမာင်သည် ေတာက်ပစွာ ပံးသည်။ “အဲ ... ဒီအ ကံကို ငါလည်း ရတယ် ..။ ဒါေကာင့်လည်း မင်းဆီ လာ
အကူအညီေတာင်းတာပဲ ...”
“ ဒီလိုကွာ ... ဟိုဒင်း ...။ ငါ.. အဲ ... စာေတာ့ ေရးချင်တယ် ... ခက်တာ ဘယ်လိုေရးရမှန်း မသိဘူး။ ဘယ်လို
ေရးရမှန်းမသိဘူး ဆိုတာက .. ကွာ ..။ ငါ ဘယ်လိုေြပာရမှန်းမသိဘူး။ ဒီလိုကွာ .. ဟိုဒင်း ... ေြပာချင်တာေတွရိတ
ှ ယ်၊
အဲဒီေြပာချင်တာေတွကို ဟို ...”
“ ေဟ့ေကာင် ... မင်း ငါ ့ကို ဒီေလာက်ေတာင် ပင်ပင်ပန်းပန်း ကည့်ရေအာင် ငါက ခိုင် မဟုတ်ေသး ပါဘူးကွ
..။ ေြပာမှာ ေြပာစမ်းပါ ..”
“ ဒီလိုကွာ ... မင်းက ငါ ့ထက် ြမန်မာစာ ပိုေကာင်းတယ်။ ကဗျာလည်း တတ်တယ်၊ စကား ေြပာရင်လည်း
ရှင်းရှင်းနဲ လူန းလည်ေအာင် ေြပာတတ်တယ်။ ငါ ့ဘာသာေရးရင် ငါေရးချင်တာေတွ မေရးမိဘဲ မေရးချင်တာေတွ
ေရးမိမာှ ေကာက်တယ်။ အဲဒီေတာ့ မင်း ေရးေပးမလား “
ကန်ေတာ်သည် ငိုရခက်၊ ရယ်ရခက်ှင့် ငိမ်းေမာင်ကို ကည့်ေနမိသည်။ “ ဘာလဲ ေမာင် ... မင်း ငါ ့ကို မ
ကူည
ီ ိုင်ဘူးလား ” သူက ပူဆာေနြပန်ေသာေကာင့် ကန်ေတာ်က စိတ်ပ
်စွာ ြပန်ေမးမိသည်။ “ ေနပါဦး ငိမ်းေမာင်
ရ၊ ငါ ဘာေတွေရးေပးရမှာလဲ “
“ ေကာင်းပါတယ်ကာွ ... ငါ ့ထက်ေတာ့ ေကာင်းမှာပဲ။ ငါက စိတ်ချလို ေရးခိုင်းတာပဲ ဥစာ။ ဒီလို လုပ်ေလ
မင်းက ေရးလိုက် ငါက ဖတ်လိုက်လုပ်မယ်။ ကဲကွာ ... ေရးကရေအာင် ...”
“ချစ်လစ
ှ ွာေသာ သူငယ်ချင်း ခိုင် ၊
“ တစ်ခုေတာ့ ရှိေလရဲ ခိုင် ။ ဟန်ေဆာင်ေသာ မိတ်ေဆွသည် ရန်သူထက်ဆုးိ သည် ... တဲ့ ....။ ဆိုိုး ရှိတယ်။
ကိုယ် ဟန်ေဆာင်မေနချင်ေတာ့ပါဘူး ခိုင်။ ရန်သြူ ဖစ်မှာ စိုးတာထက် ရင်မှာ အသစ်ြဖစ်လာတဲ့ သစာပွင့်ကို
အခွင့်သင့် အခါေကာင်းစဉ် ဆင်ထိုက်သူ ေခါင်းထက် မတင်ဆက်မိလို ေှ င်းရက်ေတွမာှ အချိန်လင့်ရပီေကာ ဆိုပီး
ပင့်သက်ဖိုဖုိ ... အလိုမကျ ... ေန င်တ,ပိုပုန
ိ ဲ မငိုရလိုလိုပဲ ြဖစ်ေလတယ် ခိုင် ...”
တစ်ခေ
ု တာ့ ရှိေလရဲ ခိုင် ။ ဟန်ေဆာင်ေသာ မိတ်ေဆွသည် ရန်သူထက် ဆိုးသည်တဲ့ ...။ ဆိုိုးရှိတယ်။
ကိုယ် ဟန်ေဆာင်မေနချင်ေတာ့ပါဘူး ခိုင်။ ရန်သြူ ဖစ်မှာ စိုးတာထက် ရင်မှာ အသစ်ြဖစ်လာတဲ့ သစာပွင့် ကို
အခွင့်သင့် အခါေကာင်းစဉ် ဆင်ထိုက်သူ ေခါင်းထက် မတင်ဆက်မိလို ေှ င်းရက်ေတွမာှ အချိန်လင့် ရပီေကာ ဆိုပီး
ပင့်သက်ဖိုဖုိ အလိုမကျ၊ ေန င်တ,ပိုပုန
ိ ဲ မငို ရလိုလိုဘဲ ြဖစ်ေလတယ် ခိုင်။ | ချစ်မလ
ိ ို ေကာက်မတ
ိ ယ် ခိုင်။ ေကာက်မိ
လို လည်း ရဲလိုက်ရြပန်တယ်။
အသည်းကမာမှာ ပိုင်ဆုင
ိ ်လိုချင်ရင် ပိင်ဆုင
ိ ်ရတဲ့ စွန်စားြခင်းဓမတာကို ခိုင် န းလည်စာွ နဲ ကိုယ် ကို
ခွင့်လတ်ုင
ိ ်ပါေစ ...။
အစက ဘယ်မှာ .. အဆံးု က ဘယ်ဆ.ီ .. မသိိုင်ပီတဲ။့ သံသရာကီးနဲ ချီပီး အတီေတ ... ဘယ်ဘဝက
ဘယ်လုိ စတဲ့ သံေယာဇဉ်ပါလို ကိုယ် မှာ ေြပာိုင်ခွင့် မရှိပါဘူး ခိုင် ...။ ဒါေပမယ့် ဆယ်ေကျာ်ှစ်က ကမ်းချစ် သဒါ
ကိးသူမာှ ... လို ေတာ့ သူတကာထက် လွန်ပီး ေမတာသက်ကို ေရတွက်ြပိုင်သပ
ူ ါ ချစ်ေသာ ခိုင်။
သဇင်ခုင
ိ ် သူတ
်ရင်ေတာ့ ယူဆွတ်လို ေခါင်းမှာဆင်၊ ရင်မှာ ေပါ ့ လိုတဲ့ ကိုယ် ေစတန ပါ ခိုင်။
ခိုင့် ငိမ်းေမာင်
“ ခင်လင
ိ ်ရယ် ေမာင်ညိ လာပါပီ ...” ကန်ေတာ်က ဆိုနင့်ေကကွဲစာွ ိုက်လိုက်မိပါ၏။
“ တိုက်ေလယာဉ်ပျံကို ေဒါင် ကျဲကျဲနဲ အြမင့် ကေန ထိုးစိုက်ဆင်းပီး ရန်သူ စခန်းကို ပထမဆံးု ကရတုန်း
ကေတာင် ငါရင်ေတွ သိပ်မခုန်ဖူးဘူး။ ခိုင်နဲ သွားေတွတုန်းကေတာ့ ငါ ့ရင်ထဲမာှ ဒါကိုတာေလယာဉ်ပျံရဲ စက်သံထက်
ေတာင် ဆူေနေသးတယ်။ ခိုင်ကေတာ့ အမူအယာ တစ်ချက်ကေလး မပျက်ဘးူ ။ သူုပ်ကို ကည့်ပီး ငါေတာ့ ပစ်မတ
ှ ်
လွဲ သွားပီ ထင်မတ
ိ ယ်။ ဓာတ်ဆက
ီ ုန်ခါနီး ကွင်းရှာမေတွသလိုဘဲ ေဇာေခးေတွ ြပန်မိတယ်။
ေန က်ေတာ့မှ ခိုင်က ေအးေအးနဲ တည်တည်ပဲ ေြဖတယ်။ ငါ အချစ်ကို လက်ခံပါတယ် .. တဲ့ .. သိလားကွ။
လက်ခံတယ်တဲ့။ မေမာ်လင့်တဲ့ စကား ကားရြပန်ေတာ့ ငါ ့ရင်ထဲ အဲယားေပါ ့ ကက် မိသလို စိမ့်ကနဲ၊ ငိမ့်ကနဲြဖစ်ပီး
ဘာြပန်ေြပာရမှန်း မသိဘူး။
ဟိုတေလာက တို ေကျာက်ဆည် ေဝဘူ ေတာင်ကို သွားလည်ကတယ် ...။ ခိုင်ေရာ ...။ လိင်ေရာ ..၊ ငါေရာ
... မင်းကို သတိရလိုက်ကတာ။ အဲ ... တင်ေမာင်န
ွ ်ကလည်း အထူး သတိရပါတယ်တဲ့ ...။ သူက အခု စစ်ကိုင်းမှာ
သစ်ေတာဝန်ေထာက်ကွ။
မင်း အဂလန် ဘယ်ေတာ့သွားမလဲ။ မသွားခင် အားလံးု ေတွဆံု ချင်တယ်လုိ ခိုင်က ေြပာတယ်။ သွားခါနီး
ကျရင် ေြပာကွာ။ တိုစ
ှ ်ေယာက် ခွင့်ယူ ပီး ဆင်းလာခဲ့မယ် “
( ၂၉ ) ကံေလြပန်ရသည် ခိုင်
“ အခုသာ ေမာင်က ေဒေလးေပးတဲ့ ပုစွန်ေြခာက်ကုိ စားတာပါ ...။ ြပန်လာရင် ဗိုလ်မ ပါလာပီး ဘိစတိတ်
တို ကတ်တလိတ်တုိကုိ လက်ငါးေချာင်းရှိရက်နဲ ခက်ရင်းနဲ ထိုးစားချင်တယ် ေြပာမှာ “
” ေတွထားတယ်ေတာ့ ဘယ်ဟတ
ု ်မလဲ ေဒေလးရ ....။ ကိုယ့်ဆကုိ ကိုယ်ေြပာတာ ...”
ေဒေလးသည် တစ်စံတ
ု စ်ခက
ု ို မေကျနပ်ဟန် မျက်ှ ထားစူစူှင့် ငါးပိ ေကာ်သည်။ အတန်ကာမှ ဘာ
စိတ်ကးူ ရသည်မသိ၊ ပံး ပံးှင့် ေြပာသည်။
“ဆရိရ
ှ င် န းေဖာက်ထားရတယ် ေတာ်ေရ ...။ ေမာင့်မာှ လက်ကျန် နည်းေနပီ ...”
” ေဒေလး ဘာေြပာတာလဲ “
“ အာ ... အာ ... ေတာ်ပါပီ ေဒေလး ...။ အဲဒါက အေရးမကီးဘူး၊ တစ်ခါတုန်းကလို ေဒေလး ငါးပိေကာ်အိုး
ကီး တူးသွားဦးမယ် ...”
“ ခိုင် ကဗျာစပ်ေနတာလား “
ခိုင့်မျက်ှ ေလးက အ ပံးကို မေဆာင်၊ ညိ းေရာင်လည်း မြပ၊ တည်လှသည်လည်း မဟုတ်၊ လဲ့လဲ့ြပာေသာ
မျက်လံုးများ၌ မျက်ရည်ေဝှ လမ်းေနေသာ်လည်း အကည့်မာှ မကင်န ၊ စိမ်းကား လှသည်လည်း မဆိုရဲ။
ခိုင်သည် ကန်ေတာ့်ဘက်လည
ှ ့်ကာ ကန်ေတာ့်မျက်လံုးများကို စူးစူးစိုက်စိုက် ကည့်လျက်ေမးသည်။ “ငယ်
ငယ်တုန်းကဘဝကို ေမာင် တကယ်ြပန်လွမ်းသလား “
“ အစက ဘယ်မာှ ၊ အဆံးု ဟာ ဘယ်ဆီ မသိိုင်ပီတဲ့ ..။ သံသရာကီးနဲ ချီပီး အတီေတ ဘယ်ဘဝက
ဘယ်လုိ စခဲတ
့ ဲ့ သံေယာဇဉ်ပါလို ကိုယ့်မာှ ေြပာိုင်ခွင့် မရှိပါဘူး ခိုင်။ ဒါေပမယ့် ဆယ်ေကျာ်ှစ်က ကမ်းချစ်သဒါ
ကိးသူမာှ လို ေတာ့ သူတကာထက်လန
ွ ်ပီး ေမတာသက်ကို ေရတွက်ြပိုင်သပ
ူ ါ ချစ်ေသာ ခိုင် ... တဲ့ ... ဟဲ . ဟဲ ..
ငိမ်းေမာင် ေရးတာေလ ေမာင် .....။ သူလည်း သိပ်စာေရးေကာင်းတာပဲ ” ၊ ကန်ေတာ်က ထိတ်လန်တကားြဖင့် ခိုင့်
ကို ေမာ့ကည့်သည်။ ခိုင်ကမူ ... ကေလးငယ်တစ်ေယာက် ပမာ တခစ်ခစ် ရယ်ေမာေနသည်။
ခိုင် ဘာဆိုလိုမန
ှ ်း မသိ။ ခိုင့်ကို ဘာြပန်ေြပာရမှန်းလည်း မသိ။ ငုတ်တတ
ု ်သာ ငိမ်ခံေနရသည်။ ခိုင်ကသာ
ဆက်ရယ်ေနသည်။ ရယ်၍အားရမှ သမင်မငယ်သဖွယ် သွက်လက်စွာ ထရပ်သည်။ “ ခိုင် ေပျာ်လုက
ိ ်တာ ေမာင် ...။
လာ .. ခိုင်တို ငယ်ငယ်ကလို လမ်းေလာက်ကရေအာင် “
တတ်ုင
ိ ်ပါေပါ ့ မိခိုင်။ အကျပ်ကုင
ိ ်ြပန်ေတာ့ ကန်ေတာ်သာ အံး ေပးရသည်။ ခိုင် ဦးေဆာင်ရာေန က်သုိ
ကန်ေတာ် လိုက်ခဲ့ရသည်။
| ဂါတ်တဲေရှ အေရာက်တင
ွ ် သေဘာဆိပ်မှ ေြပးတက်လာေသာ ေကျာက်တန်းသွား ကားတစ်စးီ က မီ
လာ၏။
ကန်ေတာ်က တစ်စံတ
ု စ်ရာကို ုတ်ချည်းသတိရ၏။ သိုရာတွင် ေန က်ကျသွားေလပီ။
“ ကည့်စမ်း ... ေမာင်ပါလား။ သူက ဘယ်သူလဲ ... ကိင် ...၊ ဟယ် မဟုတ်ပါဘူး ... တဲ့ .... ခိုင် ... ဟုတ်လား
“
“ ဟ ... မျက်လံးု ကလည်း မွဲတယ်။ ပီးေတာ့ နင်တိုညီအစ်မေတွက ခွဲလိုမှ မလွယ်ဘဲ။ လာ ... လာ ... အိမ်
ကို လိုက်ခဲ့။ ဒါထက် ေမာင် ဘိလပ်ကုိ သွားေတာ့မယ်ဆို “
“ ေအး ... ေအး ... သွားက ... သွားက။ ဒါေပမယ့် ကန်ထဲမာှ မေဆာ့နဲ။ ေရနစ်ဦးမယ်ေန ် ဟား ... ဟား ..
ဟား ...”
ကန်ေတာ်င
ှ ့် ခိုင်သည် ေရကန်သုိ ပင် ေလာက်လာခဲ့ ကသည်။
” ေမာင်ေကာ ဘာ ပံးတာလဲ “
ခိုင်သည် ြပန်လည်တည်ငိမ်သာွ းပီး ူးညံ့စွာ ေမးသည်။ “ ေမာင် ... ငိမ်းေမာင်ကို သိပ်ချစ်တာပဲလား ...”
“ ဒါေပမယ့် ... ခိုင် သူကိုချစ်တာဟာ အခု သူေမာ်လင့်ေနတဲ့ အချစ်မျိးနဲေတာ့ မဟုတ်ဘူး။ အဲဒါကို ေမာင်
သိေစချင်တယ် ” ၊ ခိုင်စကားေကာင့် ကန်ေတာ် ထိတ်လန်သွားသည်။ ုတ်တရက် ဘာြပန်ေြပာရမှန်းလည်း မသိ။
အတန်ကာမှ “ ဘာေြပာတယ် ခိုင် ..”ဟု ေမးမိသည်။
“ ခိုင်ေြပာတာ ရှင်းပါတယ်။ ငိမ်းေမာင်ကို ခိုင် ချစ်တယ်။ ဒါေပမယ့် ခိုင် သူကို ချစ်တာဟာ အခု ခိုင့်ဆီက
သူေမာ်လင့်ေနတဲ့ အချစ်မျိးနဲေတာ့ မဟုတ်ေသးဘူး ... သိရဲလား ... ေမာင်။ အို ဒီမာှ ေမာင် ... ေမာင် ဘာလို မသိချင်
ေယာင် ဟန်ေဆာင်ေနရတာလဲ ..”
ခိုင်က ဆတ်ဆတ်ကေလး ေြပာသြဖင့် ကန်ေတာ်ကလည်း အလန်တကား ြပန်ေမးမိသည်။ “ ဗျာ ... ဘုရား
ေရ .. ေမာင်က ဟန်ေဆာင်ေနတယ်။ ေမာင် ဘာဟန်ေဆာင်ေနလိုလဲ ...”
ခိုင့်စကားက ြပင်းထန်လန
ွ ်းေသာေကာင့် ြပန်ေချပရန်စကား ကန်ေတာ် ရှာမေတွ ။ ခိုင်က ဆက်ေြပာသည်။
“ဆက်ဟန်ေဆာင်မေနပါနဲေတာ့ ေမာင်။ ဒီကိစေတွအားလံးု ကို ေမာင် သိပီးသားပါ။ အို .. အို ... ခိုင် စကား
ဆံုးေအာင် ေြပာပါရေစဦး။ ေမာင် မညာချင်ပါနဲ။ ေမာင်ဟာ ညာတတ်တဲ့လူ မဟုတ်ဘူး။ ေမာင့်နတ်က ညာေပမယ့်
မျက်လံုးေတွနဲ မျက်ှ က ခိုင့်ကို ကွယ်လုိမရဘူး ..။ ဒီမာှ ... ညာတတ်မှ ညာပါ ဆရာကီးရယ် ” ၊ ခိုင်က ကန်ေတာ့်
ကို စူးစိုက်ကည့်သည်။ ဤမျက်လံးု များကို ရင်မဆိုင်ရဲေသာ ကန်ေတာ်က မျက်ှ လဲလိုက်ရပါသည်။ မိခိုင်ကို
အံးေပးလိုက်ရမှန်း ကိုယ့်ကိုယ်ကိုလည်း သိလိုက်မိပါသည်။
“ ေကာင်းပါပီ ... ခိုင့်ကို ေမာင် မညာေတာ့ပါဘူး။ ဟုတ်တယ် အားလံးု ကို ေမာင် သိပီးပီ။ ေကျနပ်လား။ ဒါ
ေပမယ့် ေမာင် ေမးမယ် ..။ ခိုင်ဟာ ဒီစကားေတွကို ဘာလို အခုမှ ေမာင့်ကို ေြပာရသလဲ။ ေြပာေနဖို လိုေသးသလား။
ငိမ်းေမာင်အချစ်ကုိ ခိုင် လက်ခံပီးပီ မဟုတ်လား “
“ ဟုတ်တယ်ေလ၊ ငိမ်းေမာင်အချစ်ကုိ ခိုင် လက်ခံတယ်။ အချစ်ကို လက်ခံတယ်။ ဒါ ... ခိုင် အတိအကျ ေြဖ
လိုက်တဲ့ စကားပဲ ..။ ဒီစကားကို ေမာင်တုိက ဘယ်လိုန းလည်ထားလိုလဲ ” ၊
” ဒီစကားကို ဘယ်လုန
ိ းလည်ရမလဲ ..။ ဒီစကားအတိုင်းပဲ န းလည်ရတာေပါ ့။ ေမာင်တုိ မှားသလား ...”
ခိုင့်ထံမှ စကားဆက်မလာပါ။
မျက်ရည်ဥ ခိုတဲွလျက်ရိေ
ှ သာ ခိုင့်မျက်လံုးြပာြပာများသည် ကန်ေတာ် ယခင်က တစ်ခါကမ မြမင်ဖးူ ေသး
ေသာ မျက်လံးု များ ြဖစ်ပါ၏။ အို ... ြမရည်ေကာစိမ်း၊ လဲ့လဲ့ရိမ
ှ ်း၍၊ ခပ်သမ
ိ ်းကလျာ၊ ဘွယ်သာေသာ ... ကန်ေတာ့်
ေရှမှ ခိုင်သည်လည်း ကန်ေတာ် တစ်ခါမ မသိခဲ့ဖးူ ေသာ ခိုင် ြဖစ်ေနပါ၏ ...။ ြဖစ်ေနပါ၏။
| ကန်ေတာ်ကုယ
ိ ်တိုင်သည်လည်း ယခင်က ကန်ေတာ် သိခဲ့သည့် ကန်ေတာ်ေတာ့ မဟုတ်ပါ... မဟုတ်ေလ
ပါ။
ေလာကဆိုသည်ကုိ သတိမြပမိပါ ။ ပတ်ဝန်းကျင်ကုလ
ိ ည်း ေမ့မပ
ိ ါသည်။ ဘာကိုမှ မသိ၊ ဘာကိုမှ မြမင်၊
ဘဝအသိဟ၍
ူ ရင်ှလံုးသား လပ်ရှားမကိုသာ စိတ်မှတ်မဲ့ ခံစားမိြခင်းသာ ရှိပါေလ၏ ...။ ရှိပါေလ၏။
ငိမ်းေမာင် ြပမူပံက
ု ို သေဘာကျသြဖင့် ရယ်၍ေမးသည်။ “ ဒါထက် တာဇံကီး ... ငါတို ဒီဘက်ထွက်လာတာ
ဘယ်လုလ
ိ ုပ်သလ
ိ ဲ“
ဤရှြမင်ကွင်းကို ငယ်ငယ်မစ
ှ ၍ ရင်းှီးတွယ်တာခဲရ
့ သည်။ ယခုမှ ဤညလွန်ေြမာက် တစ်ေန ေရာက်၍
ေန က်တစ်ချီ တစ်မိုးေသာက်ပီးလင် ရင်းှီးတွယ်တာမိေသာ ဤေြမ၊ ဤေဒသ၊ ဤပတ်ဝန်းကျင်မှ ခွဲခွာသွားရေလ
ေတာ့မည်။
ဤြမရာပင်ကီးေအာင်တင
ွ ် ခိုင်ှင့် ကန်ေတာ် စေတွခဲ့ရသည်။ ဤြမရာပင်ကီးကို လှမ်းြမင် ေတွိုင်ေသာ
ေတာင်ကုန်း၊ ချံငယ်တိုတစ်ခွင်၌ ကန်ေတာ်တုိ ကျင်လည်ေပျာ်ပါး ကစားခဲ့ ကသည်။ ြမရာပင်ကီးသည် ကိုကိုှင့်
မိင်ကိုလည်း သိသည်။ ကန်ေတာ်ှင့် ခိုင်ကိုလည်း သိသည်။ သူသိသည်ကုိ သူ မံ၍ သူ မတုန်မလပ် ရပ်ေနိုင်ဘိ
သည်။ ထိုေကာင့် သူကို ကန်ေတာ် မန လိုြဖစ်မိသည်။
ကန်ေတာ် မယံသ
ု ကာ ြဖစ်ေနဆဲဝယ် လပ်စးီ တစ်ချက်သည် အတန်ရှည်စွာ လက်သည်။ လပ်စီးေရာင်၌ သူ
ကို အသွင်ထင်ရှားစွာ ကန်ေတာ် ြမင်လုက
ိ ်ရသည်။
သူလက်စ
ှ ်ဖက်သည် အိပ်မက်တင
ွ ် လမ်းေလာက်ေနသူကဲ့သို ေရှသိုဆန်ထွက်လျက် ရှိေန၏။ သူဆံပင်များ
က ဖားဖားေဝေဝ ေလတွင် လွင့်ေန၏။
ကိင်ှင့် ခိုင်တို အိပ်ေသာ အခန်းေရှသို ေရာက်ေသာအခါ ကန်ေတာ့်ရင်မှ ှလံုးသည် အခုန် ရပ်သာွ း၏။
အခန်းတံခါးက ပွင့်ေနပါ၏။
” ကန်ေတာ်ပါ မမကိင်၊ ခိုင် ရှိရဲ လား။ ဟင် ... အို ... မမကိင် ... ခိုင် မရှိေတာ့ဘူး၊ ခိုင် မရှိေတာ့ဘူး”
ြမရာပင်ကီး၏ ပင်ေြခ၌ ကန်ေတာ်က ခိုင့် ကို ရှာသည်။ ခိုင့် ကိုမူ မေတွ။ ငယ်စဉ်ကအြဖစ်ကုိ အမှတ်ရ
ေသာေကာင့် ကန်ေတာ်သည် သဲေချာင်းကေလးအတိုင်း မိင်းညိေသာ ကျိက်ေဗာဓိေစတီေတာ်ကီးဆီ ဦးတည်၍
ေြပးတက်သာွ းမိသည်။
“ ခိုင်ေရ .. ခိုင်ေရ ... ေမာင် လာပီ ” တေကာ်ေကာ်သာ ေအာ်ရသည်။ ဤမိုး၊ ဤေလတို၏ ဆူညံြခင်းကို
ကန်ေတာ့်အသံက မခွင်းိုင်။
ကန်ေတာ်တိုင
ှ ့် ကိုက်တစ်ရာခန်ေဝးေသာ ေတာင်ကန
ု ်းတစ်ခထ
ု က်ရိှ သစ်ပင်ကီးတစ်ပင်ကုိ မိုးကိး ဝင်
မှန်ေသာေကာင့် မီးဟုန်းဟုန်း ထေထာက်သည်ကုိ ြမင်လိုက်ရ၏။
ေရတိုြဖင့် ရဲရဲစုေ
ိ နေသာ်လည်း ပူေွးလျက်ရိေ
ှ သာ ခိုင့် ကိုယ်ေလးကို ရင်ခင
ွ ်တွင်အပ်ကာေပွလျက်
ကန်ေတာ်သည် ေရှဆံုးမှ ထွက်လာခဲမ
့ ပ
ိ ါေလသတည်း။
( ၃၀ ) တစ်ြပည်စံဘဝ
ေတာ်ဝင်နန်းသံးု ခွဲစတ
ိ ်ကသ
ု ေရးဆရာဝန်ဂိုဏ်းဝင် ပညာရှင်ြဖစ်ဖိုကလည်း မလွယ်။
ေခါင်းပိုင်း၊ ရင်ပုင
ိ ်း၊ ဝမ်းဗိုက်ပိုင်း စသည်ြဖင့် အပိုင်းကီးများရှိသည်။ ဤအပိုင်းကီးများကို ထပ်ဆင့် အုစိတ်
လင် ဦးေှ က်၊ မျက်လံုး၊ ှ ေခါင်း၊ လည်ေချာင်း၊ ှလံုး၊ အဆုတ်၊ အသည်း၊ အစာအိမ်၊ ေကျာက်ကပ်၊ ဂိုနဒ်(စ်)ေခ
လိင်အဂါ အကျိတ် ... စသည်ြဖင့် စိတ်ြဖာ၍ မဆံးု ိုင်ေအာင်ရိသ
ှ ည်။
ကန်ေတာ်က ရင်ပုင
ိ ်းကို ေရးသည်။ အေသးစိတ်အေနှင့် အဆုတ်ကုိ ပိုင်ိုင်ရန် ကျင့်သည်။ ဆက်စပ်ေန
သြဖင့် ှလံုးပိုင်းဆိုင်ရာကိုလည်း ေလ့လာရပါေသး၏။
တိုင်းြပည်ေရး၊ ဝမ်းေရးတိုင
ှ ့် ဆက်စပ်ေနေသာ လူမေ
ရးပညာေကာင့် လွမ်းေရးသည် ကန်ေတာ် အေပ
အိုင်မယူသာေကာင်း အစီရင်ခံလင် ပိုရန်ေကာဟု အြပစ်တင် မေစာေစလိုပါ။
ေဖေဖ၊ ေမေမှင့် ကိုကိုတုိထံမှ စာမှန်မှန် ရပါသည်။ ကိင်၊ မိင်၊ လိင်ှင့် ခိုင်တိုထံမှလည်း စာမှန်မှန် ရ
ပါသည်။ ငိမ်းေမာင်ထံမလ
ှ ည်း မှန်မှန်ပင် စာရသည်။ ဝမ်းနည်းဖွယ်ရာ သတင်းတစ်ရပ်ကား ခိုင်တိုဖခင် ဦးြမဘူး ဆံုး
သွားသည် ဆိုြခင်းပင် ြဖစ်၏။
ကိုကိုက တနသာရီတုင
ိ ်းသို ေြပာင်းခဲရ
့ သည်။ လိင်သည် မေလးေဆးသိပံမှ ဒုတယ
ိ ှစ်ကို ေအာင်ပီးေန က်
ရန်ကန
ု ်ေဆးသိပံ၌ ဆက်တက်ေနသည်။ ခိုင်က မေလးတကသုလ
ိ ်မှ ထွက်၍ ရန်ကုန် ြပန်ကာ ဘီအယ်(လ်)
တက်ေနသည် ဆို၏။ ဘီအယ်(လ်)တက်ရင်း စာေပအုပညာနယ်သို ေြခစံုပစ်ဝင်ခဲ့ ပီ ဟုလည်း သိရသည်။
“ ခိုင် ကို ငါ န းမလည်ဘးူ ။ ေအးေလ .. အစကတည်းက ခိုင့် ကို ငါ န းမလည်ခဲ့ ပါဘူး။ ဘယ်မိန်းမကိုမှ
လည်း .. ငါ န းမလည်ခဲပ
့ ါဘူး။ မင်းေကာ န းလည်သလား။ ငါေတာ့ တစ်ခါတစ်ခါ ူးချင်တယ်ကာွ ...”
ငါဟာ သူ ချစ်ိုင်သတ
ူ စ်ေယာက်ပါတဲ့ ..။ ေတာ်ေသးတာေပါ ့ေလ။ ဒါေပမယ် ... တင်ေမာင်ွန် ကလည်း သူ
ချစ်ိုင်သတ
ူ စ်ေယာက်ပဲတဲ။့ ေသေရာေပါ ့ကွာ ...။
အင်းလျားေစာင်း၌ ...
ေဆာင်းတွင်းစဉ်ဝယ်၊ ေနေရာင်ြပယ်ခိုက်
ညိးငယ်ြမလာ၊ ြမက်ခင်းမှာလင်
ယှဉ်တွဲစင်စစ်၊ ရပ်သည်ြဖစ်လည်း
မချစ်ညတ
ီ ည့် ေမှင့် ေမာင်။
စိမ်းကားသူ၏ ...
ပေဟဠိေလာ၊ ေြဖဘိေလာရှင်
မေြပာကလင်၊ ေကာင်းမည်ထင်၏
ေြပာလင်ဝက
ှ ်ပုန်း၊ ေမတာသုဉ်းမည်
အမုန်းဒဏ်ချက် စကားန ။
ေမာင် တ်ခမ်းလည်း
ွမ်း၍မခိုင်၊ မဲလ
့ ွယ်ိုင်သည်
တိုးတိတ်ကယ
ွ ်ဖံးု ၊ ပံးကားလံးု ၏
အဆံုးသတ်တွင်၊ အနက်ထင်သည်
သက်ငင်ချစ်၏ ညဉ့်ငှက်ဆုးိ ။
လင်းရာမှေမှာင် ..
ဤေနေရာင်ှင့် ကန်ေပါင်ဤြမက်
ဤသစ်ရက်တုိ၊ စိမ်းလျက်မေ
ှ ရာ်
ေဖာ်တစ်ချက်င
ှ ့် ၊ တစ်သက်မတည်
ရက်မရှည်သည်၊ တွက်ရည်မိုက်မှား
ကျးေကျာ်သတ
ူ ုိ၏ ေလယာဉ်ကို ပစ်ချဖျက်ဆီးိုင်ခဲ့ေသာ အြမတ်င
ှ ့်အတူ ြမန်မာ့သားေကာင်း ေလသူရဲ
ဗိုလ်ပတ
ီ ာလည်း ဆံုးံးခဲ့သည်။
ဆိပ်ခံေဗာတံတား ကုန်းပတ်ထက်တင
ွ ် သည်းသည်းမည်းမည်း ရာေနေသာ မိုးကိုမဘ
ှ ဲ ကိေန ကသူများ
အနက် ကန်ေတာ်ချစ်ရသူ အားလံးု လိုလိုကို ေတွရသည်။
ခိုင့်ေဘးမှ တစ်ေယာက်လက
ူ ို ြမင်လိုက်ရသည့်ခဏ၌ ပံးရင်ေအာ်ဟစ် လှမ်းှတ်ဆက်ေနေသာ ကန်ေတာ့်
ပါးစပ်သည် ပိတ်သွားသည်။ ေဝှယမ်းလပ်ရှားေနေသာ ကန်ေတာ့်လက်တစ်ဖက်သည်လည်း ေလထဲ တွင်ပင် ငိမ်ရပ်
သွား၏။
သူကမူ မိုးကာအကျဝတ်လျက်င
ှ ့်ပင် ပံး ပံးကီးြဖင့် ခန်ညားစွာ ရပ်ေနသည်။ ဤသို ခန်ညားစွာ ရပ်ေနိုင်
ရန်အတွက် သူညာဘက်လက်က ချိင်းေထာက်ကီးတစ်ခေ
ု ပတွင် အားြပထားရ၏။
ကန်ေတာ် သွားေရာက်ကည
ူ ရ
ီ န် မလိုပါ။
“ တပ်က ပင်စင်ယမ
ူ ယ်ဆိုရင် ရတယ်။ ဒါေပမယ့် ေြခတစ်ေချာင်း၊ လက်စ
ှ ်ဖက်နဲ ဦးေခါင်းတစ်လံုး ရှိေသး
ရက်နဲ တိုင်းြပည်က ေပးတဲ့ ရိကာကို ထိုင်မစားချင်ဘူး ေမာင်။ တိုက်ေရးခိုက်ေရးကို သိပ်မလုပ်ိုင်ဘူး ထား၊
တိုင်းြပည်ဝန်ကုိ တြခားနည်းနဲ ထမ်းဖို တပ်မေတာ်မာှ ငါ ့အတွက် ေနရာရှိပါေသးတယ် “
” မှန်ပါတယ်။ ဒါေပမယ့် ငါဆိုလိုတာ အဲဒါမဟုတ်ဘူး ..။ မင်းနဲ ခိုင့်ေရှေရးကို ေြပာတာ ...” ငိမ်းေမာင်က
ပံးရင်းေြဖသည်။ “ ေစာပါေသးတယ်ကာွ ..”
“ အချိန်ဆုတ
ိ ဲသ
့ ေဘာဟာ အေြခအေနေပ အမဲတည်တာပဲ။ ဘဝကို တစ်မျိးတစ်ဖံု ြပန်စေနရတဲ့ ငါ ့
အတွက် ေစာလွန်းေသးတယ် ဆိုတဲစ
့ ကားဟာ မမှားပါဘူး ေမာင်ရာ ...”
“ ခိုင့်သေဘာကို ငါ ဘယ်လုလ
ိ ုပ်သမ
ိ လဲ၊ မင်းေကာ သိမလား ေမာင်။ တစ်ခေ
ု တာ့ ရှိတယ်။ ငါ ဒုကိတြဖစ်တဲ့
အချိန်မှာ ခိုင်ဟာ အြဖစင်ဆံးု ကင်န မကို ေပးခဲတ
့ ယ်။ ေပးတုန်းပဲ။ အဲဒါကိုေတာ့ ငါသိတယ် “
“ ခိုင့်မာှ ချစ်သရ
ူ ိေ
ှ နပီလို မင်း ထင်ေနသလား “
“ ဒါကို ငါ ဘယ်လုလ
ိ ုပ်ပီးသိမလဲ ေမာင်။ သူဆိုတာ ကိုယ့်စတ
ိ ်ကုယ
ိ ်ေတာင်မှ သိကတာမျိး မဟုတ်ဘူး”
“ အမှန်ကို ေတွးမိရင် အဘိဓမာဆန်လာတယ် ....သူငယ်ချင်း။ အဟဲ . ဟဲ .. အင့် ... ဟင့် .. ဟင့် ...။ မင်း
ေြပာသလို လက်ေတွ ကျေရးအတွက်ေတာ့ ေစာလွန်းပါေသးတယ်။ လက်ေတွ ကျချင်တဲ့လူဟာ အေြခအေနနဲ
အချိန်အခါကို ေစာင့်ရတယ်။ အချိန်ကို ေစာင့်ရတာလည်း ရင်တခုန်ခန
ု ်နဲ ေပျာ်ဖို ေကာင်းပါတယ်။ အနည်းဆံုးေတာ့
အိုြခင်းတရားကို သတိမြပမိဘူးေပါ ့ကွာ။ ဟား .. ဟား .. ကဲ .. ေနဝင်ေတာ့မယ် ြပန်ကစို။ ငါ ့ကို တွဲထူေပးဦး ေမာင်
...”
“လွန်လှချည်လား ေမာင်န
ွ ်ရယ်၊ အေစာကီး ရှိေသးတယ် ” ကန်ေတာ်သည် ခပ်လှမ်းလှမ်းရှိ သူ
အိမ်သအ
ူ မ
ိ ်သားများကို လှမ်းကည့်ရင်း အြပစ်ဆိုမသ
ိ ည်။
“ ဟား ... ဟား ... ကန်ေတာ် ေမ့သွားလို၊ အစ်ကိုေမာင်မှ အရက်မေသာက်တတ်ဘဲ၊ ဟုတ်တယ် .... အစ်ကုိ
ေမာင်က အရက်ေသာက်ဖိုမှ မလိုဘဲဟာ ” ၊
” ဟ .. ဘယ်သူကေကာ အရက်ေသာက်ဖုိလိုလိုလဲ “
” လိုတယ် အစ်ကုေ
ိ မာင် .. လိုတယ်။ အစ်ကုေ
ိ မာင်က ေလာကကီးအေကာင်း ဘာသိလိုလဲ ...”
“ ေမာင်န
ွ ် မင်းဘာေတွ ေလာက်ေြပာေနတာလဲ။ သိပ်မးူ ေနပီလားဟင် ” သူက ကန်ေတာ့်ကို
လက်ဝါးကာြပသည်။
ကန်ေတာ့်စတ
ိ ်မှာ မချမ်းသာလှပါ။ စိတ်မချမ်းသာ၍လည်း ဘာကိုမ ကန်ေတာ်က ြပြပင်ေြပာင်းလဲ ေပးိုင်
စွမ်းသူ မဟုတ်။
ေဘးတစ်ဝုက
ိ ်ရိှ စံပယ်ဖျံကီးတိုဝယ် ေငွစံပယ်ကေမးတို ြဖြဖေဖွးေနသည်။ ရနံတုိလည်း ကိင်လိင်
ေအးြမေန၏။
ခိုင့်စတ
ိ ်သည်မူ ေြပာင်းလဲပါေစ၊ အေကာင်းအတွက် ေြပာင်းလဲပါေစ ..။ ဤသို စိတ်တင
ွ ်းမှ ကန်ေတာ် တိတ်
တိတ်ကျိတ် ဆုေတာင်းမိပါသည်။ ခိုင်သည် ပံးလျက် မျက်ေတာင်ေကာ့များကို ပင့်ကာ ကန်ေတာ့်ကို ေမာ့ကည့်
ေြပာသည်။ “ ေမာင် .. ခိုင့်ကို ေြပာစရာေတွရိတ
ှ ယ် မဟုတ်လား ... ေြပာေလ ” ကန်ေတာ်ကလည်း ေကျနပ်စွာ ပံး
လိုက်မိသည်။
“ ဟုတ်တယ် ခိုင် ... ခိုင့်ကို ေမာင် ေြပာစရာေတွ ရှိတယ်။ ပီးေတာ့ ခိုင် ေြပာြပမှာေတွကိုလည်း ေမာင်
န းေထာင်ချင်တယ် ...”
“ ခိုင် ယံတ
ု ယ်ဆုတ
ိ ာ ေမာင်လည်း သိတယ်။ ဒါေကာင့်မုိ ေမာင် ဆက်ေြပာမယ် ခိုင်။ ေမာင်တုိ သူငယ်ချင်း
သံုးဦးမှာ တစ်ေယာက်ကေတာ့ ကံအဆိုးဆံုးလူ ြဖစ်ေနခဲ့ရပီ။ ဒါေပမယ့် သူမာှ ေမာ်လင့်ချက်ေတွ ရှိေနတယ် ခိုင်။ ဒီ
ေမာ်လင့်ချက်ေတွ ကိုသာ ြပည့်ဝေစဖို ကူညြီ ဖည့်ဆည်းေပးဖိုက ခိုင်နဲ ေမာင်ရဲ တာဝန်ပဲ ...”
ခိုင်က မလပ်။
ယခုတုင
ိ ်လည်း ခိုင်က မလပ်ေသး။ ကန်ေတာ်သည် စကားမဆက်ဘဲ ေနေသာ ခိုင့်မျက်ှ ေလးကို ေရှမှ
ပန်း၍ ကည့်မသ
ိ ည်။
“ ကည့်စမ်း၊ ခိုင် ငိုေနတယ်။ ဘာလို ငိုရသလဲ ခိုင်။ ဒီေလာကကီးမှာ ေမာင် အေတာင့်တဆံးု က ... ခိုင့်ကို
လည်း မငိုေစချင်ဘူး။ ငိမ်းေမာင်ကိုလည်း မငိုေစချင်ဘူး။ ေမာင်လည်း မငိုချင်ဘးူ ... မငိုပါနဲ ခိုင်ရယ် ...”
“ ငယ်ငယ်တန
ု ်းက ခိုင်စားရမယ့် မုန်ေတွကို ဟုတ်ကိင်တုိကုိ ေဝေပးေတာ့ ေမာင် စိတ်ဆုးိ ခဲ့တယ်။ ေမာင်
ကန်ကက
ွ ်ခဲ့တယ်။ အခုေတာ့ ေမာင်က ခိုင့်အချစ်ကုိ ေဝခိုင်းေနတယ်ေပါ ့ ...။ ဟုတ်လား “
“ အချစ်ဆုတ
ိ ာဟာ ေဝခွဲလိုရတာမျိး မဟုတ်ဘူးဆိုတဲ့ ေမာင့်စကားကို ခိုင် သိပ်ကိက်တယ်။ အချစ်ကို မေဝ
ခိုင်းဘူး ဆိုလိုလည်း ေကျးဇူးတင်ပါတယ်။ ဒါေပမယ့် ေဝခွဲစားလိုရတဲ့ မုန်ကုေ
ိ တာင် ကိုယ်က စွန်ရမယ်ဆုရ
ိ င် အများ
ကီး စဉ်းစားရမယ်။ မုန်ထက် မင်းသာေအာင် တန်ဖိုးကီးတဲ့ အချစ်ကုိ တစ်ဦး တစ်ေယာက်ကို ပိုင်ဆုင
ိ ်ခွင့် ရေစဖို
အတွက်ေတာ့ .. ပိုစဉ်းစားရမယ် ေမာင်။ ဘာေကာင့်လဲဆိုေတာ့ အချစ် ဆိုတာ ေပးသင့်တယ်ထင်ပီး ေပးလိုရတာမျိး
မဟုတ်ဘူး။ ေပးချင်မှ ေပးလိုရတာ .. ကိုယ်ေပးတိုင်းလည်း သူ မရပါဘူး ေမာင် ... ကိုယ်ေပးချင်တုင
ိ ်းလည်း သူ မယူ
ပါဘူး ေမာင် “
ထိုစဉ် ေလလိင်းယဉ်ကို စီး၍ ငိုညည်းသေယာင် ဆိုင်းဘွဲ ေလးဖွဲ ေသာ ေစာင်းသံက ေပလာ၏။ ကန်ေတာ်
သည် အိပ်ရာမှထကာ ြပတင်းမှ ေစာင်းသံလာရာဆီသို လှမ်းကည့်မသ
ိ ည်။
ခုြဖစ်တဲ့ မပံလ
ု ို ၊ လူဘံု ကို ငီးေငွေပါ ့ေလ။
မတိတ်တမ်း ှစ်ကိုယ်ယဉ
ှ ်တယ်၊ ပိင်ငို ချင်စမ်းပါဘိေလး “
အပိုင်း ေြခာက်
( ၃၂ ) ေမာေြမြမင့် ကွန်းေထာက်ေဆာင်
ရန်ကန
ု ်ဘူတာကီးမှ ရထားထွက်လာစဉ် ကန်ေတာ့်စတ
ိ ်များသည် မကည်လှ ...။
လူဆိုသည်မာှ မိမအ
ိ သိုက်အဝန်းကို မိမခ
ိ င်တတ်ေသာ သတဝါမျိးြဖစ်သည်။ အသိုက်အဝန်းတကာ အနက်
မိမ၏
ိ အိမ်ေထာင်စက
ု ို ပိုမုအ
ိ ခင်မင်ဆံးု ြဖစ်ေလသည်။ ဤသို ခင်မင်ေသာ အသိုက်အဝန်းှင့် ခွဲခွာ ရေသာအခါ
အသက်အရယ် ပညာအဆင့်အတန်းသည် ပဓာနမဟုတ်၊ သာမည ြဖစ်သာွ းေလသည်။ ှလံုးသား သည်သာ ပိေယဟိ
ဝိပေယာေဂါဒုကာ သေဘာကို တင်ြပ၍ သဘာဝစိတ်ေဇာကို ူးညံ့စွာ ေြပာတတ်ပါေလ၏။
ဆံပင်ဆွတ်ဆတ
ွ ်ြဖလျက် ခါးကိုင်းေနေသာ ေဖေဖတစ်ေယာက်သည်သာ ခါတိုင်းကဲသ
့ ိုပင် ေဆးြပင်းလိပ်ခဲ
လျက် ေအးချမ်းတည်ကည်စွာ ဆံးု မမှာကားသည်။
“ ဟား .. ဟား ... ဟား ... ေမာင် .. မင်းက လူတစ်ဖက်သားကို စိတ်ချမ်းသာေအာင် အားကီး ေြပာတတ်
တယ်။ ဒါေကာင့်လည်း မင်းကို ငါ ချစ်တာ။ ေအး .. ငါ စိတ်ချမ်းသာပါတယ် သူငယ်ချင်း။ တိုေတွအားလံးု ဟာ ကိုယ့်
တာဝန် ကိုယ်ေကျကတာမို ေရှဆက် စိတ်ချမ်းသာကဦးမှာပါကွာ။ ဟုတ်လား ကန်ေတာ်သည် ခိုင့်ကို လှမ်းကည့်
မိ၏။
ရင်၌ ခံစားမရိေ
ှ နေသာ်လည်း ကန်ေတာ်သည် ပံး၍ အမှတ်မထင်ဟန်င
ှ ့် ထံုးထမ်းစဉ်လာ ေမးိုး ေမးစဉ်
မျိးကို ေမးရ၏။
“ ခိုင်ေရာ ... လိင့်ဆီ ဘာမှာဦးမလဲ ” ခိုင်သည် ေငွေငွ ပံးလျက် “ အထူးမှာစရာ မရှိပါဘူး ”ဟု တိုးတိုးှင့်
ေလးေလး ေြဖသည်။
ကန်ေတာ်က ရယ်ရင်ဖယ
ွ ် ေန က်ေြပာင်ေသာ်လည်း ခိုင်က တည်တည်ေလး စကားြပန်၏။ “ ခိုင့်ဆီေရာက်
ေတာ့ ေမာင့်ချယ်ရီက ွမ်းေရာေပါ ့ ” ကန်ေတာ်၏ ရယ်ေနေသာပါးစပ်မှာ ပိတ်သွားမိ၏။ ဘာစကား ဆက်ဆိုရမှန်း မ
သိေတာ့။
လွတ်လပ်ပီး လသားရံအ
ု ချိန်က စ,ထခဲေ
့ သာ သူပန
ု ်သက
ူ န် ရန်က မေအးေသး။ မိေပရှိ ိုင်ငံေရးပါတီတုိ
ကွဲပဲေနကံုသာမက အာဏာရပါတီထဲတွင်ပင် ဦး-ဗိုလ်-သခင်ဟူ၍ အချင်းချင်း ထပ်ဆင့် ကွဲေနကေသးသည်။
စဝ်စံထွန်းေဆးံက
ု ို အများြပည်သမ
ူ ျားက ုရာှ းေဆးံုကီးဟု ေခေနကသည်။ န မည်အမှန်မှာ
ြပည်ေထာင်စ၏
ု အာဇာနည်ကီးတစ်ဦးြဖစ်သည့် မိုင်းပွန်ေစာ်ဘာွ းကီး စဝ်စံထန
ွ ်းကို ဂုဏ်ြပထားေသာ စဝ်စံထန
ွ ်း
ေဆးံုကီး ဟူ၍သာ ြဖစ်သတည်း။
မရ။
စဝ်စံထွန်းေဆးံု ကီး၌ ဆိုဗယ
ီ က်ဆရာဝန်ကီးများှင့် တွဲဖက်လပ
ု ်ကိုင်ရမည် ြဖစ်ေသာေကာင့် ဆိုဗယ
ီ က်
ေဆးပညာဂျာနယ်များကို ကန်ေတာ် ြပန်လည်ဖတ်ြခင်း ြဖစ်ေလသည်။
ကန်ေတာ့်တင
ွ ် ပစည်းများများ မပါသြဖင့် တစ်ေယာက်တစ်လက် ဆွဲယ
ူ ိုင်ကသည်။ ေလးလံေသာ စာအုပ်
ေသတာ တစ်လံးု အတွက်သာ အလုပ်သမားှစ်ဦး ေခရ၏။
“ ိုး.. ိုး.. မေမာင်းဖူးတဲ့လမ်း မေမာင်းရဘူးေလ။ ကဲပါ ... တက်စမ်းပါ။ လိင် တကယ် ကားခ မယူပါဘူး။
ေစတန ယာဉ်ပါရှင် “
မိုးမရာေသာ်လည်း တိမ်အံ၍
့ ရာသီမာှ အနည်းငယ် စိမ့်ချမ်းသည်။ ကားသည် ေကွကာပတ်ကာှင့်
ေတာင်တန်းကို တက်လာ၏။ ကန်ေတာ်သည် သိမ်ေမွညင်သာ ကျင်လည်စာွ ြဖင့် ကားေမာင်းသူ လိင်အား ကည့်
မိသည်။
အြပာရင့်ေရာင်ပင
ွ ့်ိုက် စိမ်းြပာုအေသွး ပိုးေပျာ့ထဘီ၊ အကျြဖ၊ အကျြဖေပ၌ မီးခိုးေရာင်ေဖျာ့ေဖျာ့ ရင်ခဲွ
ဆွယ်တာ လက်တိုေလးကို ဝတ်ထား၏။ ြဖဝင်းသွယ်ရှင်းေသာ လည်တိုင်ေလးတွင် ေရဆွဲကိးမင်မင် တစ်သွယ်
ကို ဆင်ထား၏။ အိုးအဆစ်မထင် လံုးဝန်းေြပြပစ်ေသာ လက်ကေလးတွင် အနက်ေရာင်ကိးတပ် ေရေရာင်
လက်ပတ်န ရီေလးကို ပတ်ထား၏။
“အစ်ကုေ
ိ မာင် ... လိင်းကို ဘာလိုကည့်ရတာလဲ “
“ သိပ်ပုတ
ိ ဲ့ အစ်ကိုေမာင်ကီး ....”
မှန်ပါ၏။ ေမာေြမခံုြမင့် တုင
ိ ်းတင့်ေသာ ထင်း ှးှင့် ချယ်ရီ မိေတာ်သည် ကန်ေတာ့်အေပ ေရာက်စဦးက
ပင် ေဖာ်ေရှစ်လိုစွာ ခင်မင်မြ ဖင့် ကိဆိုခဲ့ပါ၏။
ကန်ေတာ်တို၏ ေဆးံုအပ
ု ်ကီးှင့် ြပည်သူ ေဆးံု ကီးမှ ဆရာဝန်ကီးတိုက စ,၍ ြမင့်ြမတ်ေသာ ကျင့်ဝတ်
ကို စံြပထိန်းသိမ်းက၏။ မိကီးများ၌ ကန်ေတာ် ေတွဖူးသည်မှာ ဆရာဝန်ကီးဟုဆိုလင် အစိုးရ လုပ်ငန်းအြပင်
ကိုယ်ပုင
ိ ်ေဆးခန်း ဖွင့်လျက် စီးပွားလမ်း ရှာတတ်က၏။ ေတာင်ကီးမိ၏ ဆရာဝန်ကီး များကား ... ဤအကျင့်
ကို လံုးဝေရှာင်ရာှ းကသည်။ သူတုိ ေဆးခန်းကား သူတုိ၏ ေဆးံုကီးများပင် ြဖစ်သည်။ သူတုိဝင်ေငွကား အစိုးရက
ေပးေသာ လစာသာ ြဖစ်ပါ၏။
ဤသို လှည့်လည်မသ
ိ ည့် ေကျးဇူးေကာင့် ဤတစ်သက်တင
ွ ် တစ်ကိမ် ြပန်လည်ဆံုေတွကရမည် မထင်သူ
တစ်ဦးှင့် ကန်ေတာ် ြပန်လည်ေတွဆံုခဲ့ရပါ၏။
တစ်ချီတင
ွ ် ကန်ေတာ်တုိသည် ဟိုပံ
ု ှင့် ဆီဆိုင်ကားရှိ ပွန်ေချာင်းဘက်သုိ ခရီးထွက်ခဲ့ကသည်။ ဟိုပံးု မှ သံးု
ဆယ့်ငါးမိုင်အကွာ ဆီဆိုင်မေရာက်မီ ဆယ်ှစ်မိုင်ခန်၌ ဆိုင်းေစာင်ရာရှိသည်။ ဆိုင်းေစာင်မှ လမ်းခွဲ၍ ပွန်ေချာင်းအ
ေရာက် မိုင်ှစ်ဆယ်ခန် ဆက်သာွ းရေသးသည်။
လမ်းအေရးပိုင် ဦးြမင့်ေသာင်းတိုတစ်သုက
ိ ်က ပွန်ေချာင်းတံတား ေဆာက်လပ
ု ်ေရးအတွက် အလုပ်များ ေန
ခိုက် ကန်ေတာ်တုိက ပတ်ဝန်းကျင်ေကျးရာများသို လှည့်လည်ကသည်။
| ေတာင်ကုန်းတစ်ခထ
ု က်မှ ငံုကည့်လိုက်ေသာအခါ ချိင့်ဝှမ်းေြမြပင်၌ ဘုန်းကီးေကျာင်း တစ်ေကျာင်းကို
ဆီးြမင်ရသည်။
အထက်ေရှတူူမှ ရင်ဆုင
ိ ်ေလာက်လာကေသာ ကိုရင်ေလး သံုးပါးကို ေတွရသြဖင့် ကန်ေတာ်က အရင်
ေမးမိ၏။
ကိုရင်စ
ှ ်ပါးမှာ ြမန်မာစကား ေကာင်းစွာတတ်ပံမ
ု ရ။ အေြဖမေပးဘဲ ကန်ေတာ့်ကို ကည့်၍ ရယ်ေနသည်။
အကီးဆံုး ကိုရင်တစ်ပါးကသာ အသံဝဲဝဲှင့် ေြဖ၏။
” အဲဒသ
ီ ွားရင် လူေသကုန်း ေရာက်မယ် ...” ကိုရင့်စကားကို န းမလည်ေသာ ကန်ေတာ်က ြပန်ေမးရ၏။ “
လူေသကုန်းဆိုတာ ဘာလဲ ကိုရင် ...” ကိုရင်သည် ဘာြပန်ေြဖရမှန်း မသိဟန် ကန်ေတာ့်ကို ြပန်စုက
ိ ်ကည့်ေန၏။
ကန်ေတာ့်အနီးတွင်ရိေ
ှ နေသာ ဗိုလ်ကီးအုန်းေရက ရယ်ရင်း ဝင်ရင
ှ ်းြပ၏။
” ေသာ် ... ေသာ် ... ြမင်ပါတယ် ... ဒါေပမယ့် ကိုရင် လူေသကုန်း ဘာသွားလုပ်တာလဲ ...”
| တစ်ဖာလံခ
ု န် ေလာက်မိကေသာအခါ ေြမပံမ
ု ုိမုိတုိေကာင့် သချင်းကုန်းမှန်း ထင်ရှားေသာ လူေသကုန်းသို
ေရာက်လာခဲ့ က၏။
လူေသကုန်းအလယ်တွင် တဲအမ
ိ ်ငယ်တစ်ခက
ု ို ေတွ ရသည်။ တဲအိမ်ကြပင်စွန်းတွင် ထိုင်ရင်း .. ေအးချမ်း
ငိမ်သက်စာွ ပုတးီ စိပ်ေနေသာ သက်ေတာ် ၅၀ ခန်ရှိ ရဟန်းေတာ်တစ်ပါးကို ဖူးေတွရသည်။
“ ဦးဇင်း ..၊ ဦးဇင်း မဟုတ်လား ...၊ ဦးဇင်း ဦးပညာသာမိ မဟုတ်လား ” ရဟန်းေတာ်သည် မျက်လာကို ပင့်
လျက် ကန်ေတာ့်ကို ကည့်သည်။ “ အိမ်း ... မှန်တယ် ...။ ဒကာကေကာ .... ဘယ်သူလဲ ကန်ေတာ်၏ ဝမ်းသာြခင်း
မှာ အဆံးု မရှိေတာ့ ....။ “ တပည့်ေတာ် ေမာင်,ပါဘုရား ...။ အရှင်ဘုရားနဲ စစ်ကိုင်းကေန တပ်မေတာ်ထဲ အတူဝင်
သွားခဲတ
့ ဲ့ ေမာင်ပါ”
” ေသာ် ... အင်း ... အင်း ...။ ေမာင်က ဖေအေြခရာ နင်းသကိုး။ ဆရာဝန်ဆိုတာ ... သမာအာဇီဝ မည်သား။
သာဓုကွယ် ... သာဓု။ အခု ြပန်ေတွရတာ ဦးဇင်း ဝမ်းသာတယ်ကွယ် “
“ ဘာလုပ်ဖုိ ြပန်လာရမလဲ ေမာင် .....။ ငယ်တုန်းက အလိုက်အထိုက် ေလာကီဝတ် ေကျပွန်ပီးပီ ...။ အခု ...
ငါခရီး ... ငါ ဆက်သာွ းေနတယ် ...”
“ ရာေကျာင်းကီးမှာ တစ်လည
ှ ့်၊ ဒီမာှ တစ်လည
ှ ့်ပဲ။ ေကျာင်းကီးမှာ သူတုိအတွက် ပရိယတိနဲ ပရဟိတ
အလုပ် လုပ်တယ်။ ဒီမာှ ေတာ့ ငါ ့အတွက် ငါလုပ်တယ် ..”
ကန်ေတာ်တိုအားလံုး ငိမ်ေနမိက၏။ ဦးဇင်းသည် ပုတးီ ကို ြပန်စပ
ိ ်ရန်ြပင်ရင်း မိန်ေတာ်မူသည်။ “ ကဲ ..
ေတွရတာ ဝမ်းသာပါတယ် ေမာင်။ ြပန်ေပဦးေတာ့။ ဦးဇင်းမှာ အဓိာန်လုပ်ငန်း ရှိေသးတယ် “
ဦးဇင်းက ေခါင်းညိတ်သည်။ “ ေအး ... ေအး ... သာဓု ... သာဓု .. သာဓု ... ဦးဇင်း မှတ်ထားပါ ့မယ် ” ဦးဇင်း
က မျက်လာချလျက် ပုတးီ ဆက်စပ
ိ ်သည်။ ကန်ေတာ်က ဝမ်းသာြခင်းှင့် ေကကွဲမတ
ုိေရာေသာ ရင်ြဖင့် ေနရာမှ ခွာခဲ့
ရ၏။
“ ဒီေလာကီေမှာင်တင
ွ ်းေတာ့ ေရှာင်ခင
ွ ်းလို ပယ်ပီ၊
မပယ်ုင
ိ ်၊ မတိမ်းိုင်သတ
ူ ုိအတွက်သာ ငိုကိန်းသည် စိမ်းကားစွာ အခါ ေစာင့်လျက် အခွင့်ေမာ်ကာ ရှိေနပါ
လိမ့်မည်တကား။
ေဖေဖသည် စိတ်တုင
ိ ်းကျအိမ်ကို ငှားေပးထားပီး ပွန်ေချာင်းရှိ ဦးဇင်းှင့်အတူ သံးု ရက်ခန် သွားေနသည်။ ဦး
ဇင်းအေပ ေဖေဖ သံေယာဇဉ်ကီးသည်မှာ မဆန်း။ ေဖေဖှင့် ဦးဇင်းမှာ ဖက်ဆစ်ဂျပန်၏ ေလာကငရဲခန်းတွင် အတူ
ခံခဲရ
့ ဖူးေသာသူများ မဟုတ်ပါေလာ။
အားလပ်န းေနချိန်တုင
ိ ်း လိင်ှင့် ကန်ေတာ်သည် ုပ်ရှင်အတူကည့်ကသည်။ ကန်ေတာ်က ဘဝ
သုပ်ေဖာ်င
ှ ့် အလွမ်းဇာတ်ကားများကို ကိက်သည်။ လိင်က ဟာသှင့် စံုေထာက်ကားများကို ှစ်သက်သည်။ တစ်
ဦးအကိက် တစ်ဦးလိုက်ကည့်ရာမှ တစ်ဦးကိက်သည်ကုိ တစ်ဦးက ှစ်ခိက် လာခဲ့ က၏။
ကန်ေတာ့်ကားေလး ေရာက်ပီးေသာအခါ၌ကား လိင်ှင့် ကန်ေတာ်အတွက် လည်ပတ်ဖယ
ွ ်ေနရာ တိုးတိုး
လာခဲသ
့ ည်။ ကေလာကို ဆင်းသည့်အခါ ဆင်းကသည်။ န မည်ေကျာ် ပင်းတယလိုဏ်ဂမ
ူ ျားဆီသို ဘုရားဖူးသွားသည့်
အခါ သွားကသည်။ အင်းေလးကန်ေတာ်ဆီကိုမူ မကာခဏ ေရာက်က၏။
“ ဆရာဝန်နဲ ဂီတ ဆက်စပ်ေနတာ အံ့ သစရာ မဟုတ်ဘူး လိင်။ ေဖေဖလည်း ဂီတကို သိပ်ြမတ်ိုး တာပဲ။
ပီးေတာ့ အစ်ကိုေမာင်တုိ ဆရာကီး ေဒါက်တာဦးဘသန်းဆိုရင် ပတလားတစ်လံးု နဲ ေပျာ်ေနတယ်ေလ။ သူ ပန်းမိင်
လယ် ဖိန်းန းကီးကို ရှင်းြပတာဟာ ဆာဂျရီလက်ချာေပးတာထက် ပိုေကာင်းတယ် ...”
လိင်သည် တစ်စံတ
ု စ်ခက
ု ို သတိရဟန် ပံးပီးဆို၏။
“ ဟုတ်တယ် .. လိင်တိုကုလ
ိ ည်း သူတစ်ခါ ေြပာြပဖူးတယ်။ ဆရာဝန်ဆုတ
ိ ာ ှလံုးသား ူးညံ့ ရမယ်တဲ။့
ှလံုးသား ူးညံ့ေအာင် ဂီတထက် အေထာက်အပံြ့ ပတာ ေလာကမှာ မရှိဘူးတဲ့။ လိင်တိုကေတာ့ သူကို ေလးစားတာ
နဲသာ န းေထာင်ေနရတာ သေဘာကေတာ့ သိပ်မေပါက်ပါဘူး ...”
“ ဘာြဖစ်လုိ ဆိုတာကို ရှင်းမြပခင် လိင် တစ်ခု စဉ်းစားကည့်စမ်း ..။ ရာစုှစ် တစ်ေခတ်မှာ တစ်ေယာက်
အြဖစ်သာ ထွန်းတဲ့ သိပံပညာေကျာ်ကီး ပါေမာကအိုင်းစတိုင်းဟာ သူတေယာေလး သူထိုးပီး ဂီတနဲ ေပျာ်တတ်တဲ့
ပုဂိလ်ကီးတစ်ဦးပဲ။ ပီးေတာ့ လိင် ေကာင်းေကာင်းသိခဲ့တဲ့ ခ ေဗဒကိစနဲ ူပေဗဒ ပညာရှင်ကီး
ဟင်း(မ်)ေကာ့(တ်)ဟာလည်း ဂီတ ြမတ်ုးိ သူကီးတစ်ဦးပဲ။ အခု ကမာသံးု ဂီတသေကတ သံစဉ်စနစ်ဟာ
ဟင်း(မ်)ေကာ့(တ်) တီထွင်ေပးခဲ့တာပဲ “
လိင်သည် မျက်လံုးြပာြပာလဲလ
့ ဲ့များြဖင့် ကန်ေတာ့်ကို ကည့်ရင်း ငိမ်န းေထာင်ေနသည်။
“ ဒီသိပံပညာရှင်ကီးေတွဟာ ဘာေကာင့် ဂီတကို တန်ဖိုးထားကသလဲ။ အေြဖကေတာ့ ရှင်းတယ်။ ငိုမုအ
ိ န
ူ ီ
ဗာဆားေလ ( Uomo Universale )လို လက်တင်လိုေခတဲ့ ြပည့်ဝတဲ့ လူသားကီးေတွ ြဖစ်လိုပဲ “
“ အစ်ကုေ
ိ မာင် ေြပာေနတာကို သေဘာကျလိုရယ်ေပါ ့ ရှင်ရယ်။ အစ်ကုေ
ိ မာင်က ဒီလိုဆိုေတာ့ ဖီလိုဆိုဖာ
ကီး ကျေနတာပဲ။ အစ်ကုေ
ိ မာင် အေြပာေကာင်းတာနဲ လိင်ေတာင် ဂီတကို သင်ချင်လာပီ ...”
“ လိင် တကယ်ေြပာတာလား “
လိင်က ေဆးံဝ
ု င်းအတွင်း သူအတွက် ရရှိေသာ အိမ်တွင် အေဖာ်ဆရာမေလးှစ်ဦးှင့်အတူ ေနသည်။ ကန်
ေတာ့်အမ
ိ ်ှင့် ေဆးံု ကီးမှ ှစ်မိုင်နီးပါးခန် ေဝးသည်။
ငိမ်ေလာက်ရာမှ လိင်သည် .....။ “ ေဟာ .. ဟိုမာှ ”ဟု ဆို၍ ြမက်ခင်းစပ်သို ကပ်သာွ း၏။ “ ဘာလဲ .... လိင်
...” လိင်သည် လမ်းေဘးြမက်တိုကားရှိ အပင်ငယ်တစ်ပင်မှ အရက်တစ်ရက်ကို ခူးယူလိုက်သည်။ “ ဒီမာှ ကည့်စမ်း
အစ်ကိုေမာင် ... စွယ်ေတာ်ရက်ကေလး ...” ကန်ေတာ်က လိင် သည်ကို ထိတ်လန်တကား လှမ်းကည့်မ၏
ိ ။
“ မလှဘူးလား ...၊ ေရာ့ .. အစ်ကိုေမာင်က တစ်ဝက်ယူ၊ အို ... သန းပါတယ် မခွဲချင်ပါဘူး။ ေနဦး ... လိင်
ေန က်ထပ်တစ်ရက် ခူးလိုက်ဦးမယ် ...”
“ မမခိုင်ကေလ ... ဘာလိုလဲ မသိဘူး ...။ စွယ်ေတာ်ရက်ကေလးေတွကို သိပ်ချစ်တာ ... ေနဦး ... လိင်
အေြခာက်ခံပီး ပိုလိုက်ဦးမယ် ” ၊ ကန်ေတာ်တုိ ဆက်ေလာက်ခဲ့ ကသည်။ လမ်းတွင် လိင်ကသာ စကားထိုထို ဆိုလာ
ိုင်သည်။ ကန်ေတာ်မတ
ှ ်မှာမူ မသွက်လှ။
“ ဟွန်း .. သိပ်ပုတ
ိ ဲ့ အစ်ကိုေမာင်ကီး၊ လိင်က ွ းေကျာင်းသား၊ အစ်ကိုေမာင်က ဘုရားေလာင်းေပါ ့ ..
ဟုတ်လား ... ဒါြဖင့် ... အစ်ကုေ
ိ မာင် ဘယ်ေတာ့ ေတာထွက်မလဲ ...”
” အမှာစကား ထားခဲဦ
့ းမယ်။ ဘယ်လိုလဲ “
“ ဟင် .. အစ်ကုေ
ိ မာင်ကလည်း ဒါ ေတာထွက်မယ့်လူ မှာတဲစ
့ ကားမှ မဟုတ်ဘဲ ...”
“ မသိဘူးေလ ...။ အစ်ကုေ
ိ မာင်သာ ေတာထွက်ေတာ့မယ်ဆိုရင်ေတာ့ ဒီလိုပဲ မှာမိမာှ ပဲ။ ပီးေတာ့ .. တြခား
မှာစရာ ကျန်ေသးတယ်။ မကုန်ေသးဘူး ...”
” အစ်ကုေ
ိ မာင်ေြပာရင် ... ဘယ်တန
ု ်းက လိင် န းမေထာင်လို လဲ ..” ကန်ေတာ်က ေကျနပ်စာွ ပံးပီး စာ
တစ်ပိုဒ် ထပ်ရတ်ြပ၏။ “ ေတာခိုချင်စိတ်ကယ်ှင့် ၊ သပိတ်ကုလ
ိ ွယ်၊ သားေရွယ်ကွယ် ရှာတုန်း ...။
“ သိပ် ကံကီးစည်ရာေြပာတဲ့ အစ်ကိုေမာင်ကီး ... ဟွန်း ... လိင်က အဟုတ်မှတ်လို န းေထာင် ေနတာ ...”
“ အစ်ကုေ
ိ မာင် ေန က်ေနတာနဲ လိင် ေမးတာေတာင် ဘယ်ေရာက်သွားပါလိမ့်၊ အဲ .. ေန က်ဘဝ ဆိုတာ ရှိ
သလားလို၊ ဒီတစ်ခါ ေကာင်းေကာင်း ေြဖရမယ်ေန ် ...”
ကိုယ်ပုင
ိ ်ယံု ကည်ချက်ှင့် ပတ်သက်ေသာစကားကို ဆိုသည်ြဖစ်သြဖင့် ကန်ေတာ့်သာန်၌ မာန်ဝင် လာ
သည်။ စကား၌ အားေဆာင်၏။
“ အဲဒါ လိင်က အခု စဉ်းစားေနတာ ....။ ဒီေစတီကို ခင်မိင် လွမ်းပီး ေမာင်ညိများ တည်ထား သလား မသိ
ဘူးေန ် ... အစ်ကုေ
ိ မာင် “
” အဟုတ်ေြပာတာ အစ်ကုေ
ိ မာင်၊ ဥစာေစာင့်ဆိုတာဟာ ... သူတုိ ချစ်ြမတ်ုးိ တာ .. သူတုိ ေစာင့်ေန ရတဲ့ သူ
ေတွပဲ။ တစ်နည်းအားြဖင့် ... မိန်းမသားေတွဟာ ဥစာေစာင့်ေတွပဲ ... သိလား ...”
” အစ်ကုေ
ိ မာင် မယံဘ
ု ူးလား ...။ စဉ်းစားကည့်ေလ .. ဥစာေစာင့်ဆိုတာဟာ သူတုိအတွက် ဘယ်လိုမှ အသံုး
မဝင်ေတာ့တဲ့ ပစည်းေတွကို မစွန်ုင
ိ ်၊ မပစ်ုင
ိ ်ဘဲ စွဲစဲွလမ်းလမ်း ေစာင့်ေရှာက်ေနရတယ်။ သံုးိုင် သံုးချင်လုိ ယူငင်ဖုိ
လာတဲ့ လူေတွကိုလည်း မေပးချင် မေပးိုင်ဘဲ ခုခံတုက
ိ ်လတ်ရေသးတယ်။ ဒီလိုပဲ တချိ မိန်းမသားေတွဟာ ေှ င်း
ေလပီးြဖစ်တဲ့ တစ်စံတ
ု စ်ရာကို မစွန်ရက်ဘဲ သူတုိရင်ထဲမှာ လိဝှက်ြမပ်ှံပီး ထိန်းသိမ်းေစာင့် ေရှာက်ထားတတ်က
တယ်။ သူတုိေတွဟာ ဥစာေစာင့်ေတွပဲေပါ ့ .. မဟုတ်ဘူးလား ...”
“ ဒီလိုသေဘာဆိုရင် ဟုတ်တာေပါ ့ လိင် ... ဒါေပမယ့် ဒီသေဘာကို လိင် ဘယ်လိုလုပ် သိသလဲ ...။ င့် ရင်ထဲ
မှာ လိဝှက်ြမပ်ှံပီး ထိန်းသိမ်းေစာင့်ေရှာက်ထားတာ ရှိေနလိုလား ...”
“ မဟုတ်တာ အစ်ကုေ
ိ မာင်ကီးကလည်း ...။ လိင် ဥစာေစာင့်မ မြဖစ်ေသးပါဘူး။ ြဖစ်လည်း မြဖစ်ချင်ပါဘူး
...”
“ ေရာ .. ခက်ပါပီ ....။ လူေလးက သန းကမားနဲ ေဒါသက ကီးလှချည်လား။ ကဲ ... ေြပာပါ ... အစ်ကုေ
ိ မာင်
ေကာင်းေကာင်း န းေထာင်ပါ ့မယ် ...”
လိင်သည် တစ်စံတ
ု စ်ခက
ု ို ေလးေလးနက်နက် ေြပာလိုဟန် ေခတ စဉ်းစားေန၏။
“ ေသာ် .... လိင်ေြပာတာကို စဉ်းစားမိလိုပါ။ ဟုတ်တယ် မမကိင် ရင်ထဲမာှ တစ်ခုခုကို လိဝှက် ြမပ်ှံထား
တာေတာ့ အမှန်ပဲ။ ဘာြဖစ်လုိလဲဆိုေတာ့ အစ်ကိုေမာင့် ကို တစ်ခါက သူေြပာြပဖူးတယ် ” ၊
” အစ်ကုေ
ိ မာင့် ကို မမကိင်က ေြပာြပဖူးတယ် ...။ ဘာေတွေြပာြပသလဲ
“ မမခိုင်မာှ အသည်းှလံုး ရှိပါတယ် ..။ ဒါကို လိင် သိပါတယ် ...။ ဒါေပမယ့် အစ်ကုေ
ိ မာင် ... တင်ေမာင်န
ွ ်
ကိုေကာ .. မသန းထိုက်ဘူးလား ” ။
“ လိင်က တင်ေမာင်န
ွ ်ကုိ သန းေနလိုလား ...” လိင်က ေဒါသေလးှင့် ြပန်ေအာ်၏။ အသံေလးကလည်း
မာေနသည်။ “ အစ်ကိုေမာင် ဘာေြပာတာလဲ “
“ အလယ်လယ် ... န ပါတယ် လိင်ရာ။ အစ်ကိုေမာင် န တာက အေရးမကီးပါဘူး ....။ ေတာ်ေတာ်ကာ လိ
င့်လက်ဖဝါးေလးေတွ ေကျေနပါဦးမယ် ။ အဲဒီေတာ့မှ ဗံဖ
ု လ
ွ ို အစ်ကိုေမာင့်ကို အမန်းမခိုင်းနဲ ..”
လိင်က ပံးမဲမ
့ ဲ
့ ှင့် ကန်ေတာ့်ကို မျက်ေစာင်းလဲလ
့ ဲ့ ထိုးကည့်ပီး တ်ခမ်းေလးများက လပ်လာသည်။ လိင်မ
ေြပာခင် လိင်ေြပာမည့်စကားကို ကန်ေတာ်က ဦးေအာင်ရတ်သည်။
“သိပ်ပုတ
ိ ဲ့ အစ်ကိုေမာင်ကီး။ သိပ် ... သိပ်ကိုပုတ
ိ ဲ့ အစ်ကိုေမာင်ကီး ဟုတ်လား ...”
ကန်ေတာ်င
ှ ့် လိင်သည် ပိင်တရ
ူ ယ်ေမာမိကပီး လွမ်းေစတီေတာင်ထိပ်မှ ယှဉ်တွဲ ေြပးဆင်း လာကသည်။
( အြခားတစ်ဖက်ရှိ ရပ်ေတာ်မဘ
ူ ုရား ေတာင်ကန
ု ်းေစာင်းတွင် တိုင်းရင်းသားလူငယ်တစ်ဦးက မယ်ဒလင်
တီးေန၏။ သူှင့် ယှဉ်ထုင
ိ ်ေနေသာ သူ အေဖာ် သူငယ်ချင်းက အဆိုေတာ် ကိုြမကီး၏ လွမ်းေစတီသီချင်းကို ဆွဲငင်
လိက်လှဲစာွ ဆိုသည်။
“ လွမ်းေစတီ ...။ မယ်နဲ ေမာင် ... ချစ်သဒါမနဲ သစာြပပါသည်။ ချစ်သူငယ် သူအား .. ေဝးပါေပါ ့ ဘုရားလို
တမ်းတကာရည် ... လွမ်းရပါပီ ... မယ့် ကို ရည်မှန်း ... တည်ထားခဲ့ မည် လွမ်းေစတီ ...”
ေမာင်ေရ .........
ေမာင့် မိခိုင်
စာ၌ ခိုင်သည် သူှင့် ငိမ်းေမာင်တို၏ ေရှေရးကို ထည့်မေရး။ အြခား ဘာကိုမလည်း ထည့်မေရး။ ခံစားမရိှ
မှ စာေရး၍ရသည်ဆုေ
ိ သာ ခိုင်သည် သူခံစားမသက်သက်ကိုသာ ေရးေလခဲ့သည်။
” ဘာ(လ်)ကီ ြပန်သွားပီလား “
“ အစ်ကုေ
ိ မာင် ေနလည်ကေန ညေနအထိ ေအာ်ပေရးရှင်း (ခွဲစတ
ိ ်ကသ
ု ြခင်း) လုပ်သာွ းတာ ပင်ပန်း ေနမှာ
ေပါ ့။ ဒါေကာင့် ပိင်ဘာသာ လာခဲ့တာ ...”
“ အစ်ကုေ
ိ မာင် ခိုင်းထားလိုပါ ...။ ခံတွင်းက လှသေလာက် ခံြပင်မာှ လပ်ေနတယ် လိင်။ ခံြပင် ဆိုတာဟာ
လည်း ကိုယ့် အိမ်မျက်ှ စာပဲ မဟုတ်လား “
ိုင်ငံေရးရာသီသည်သာ မေအးပါ။
| လွတ်လပ်ပီးသည်မှာဘက် ဘယ်ခရီးကမ်းတစ်ေလာက်တင
ွ ် ြပည်ေထာင်စအ
ု ေပ တာဝန်သစ
ိ ွာ သစာရှိ
ေသာ ကချင်ြပည်နယ်ဆီ၌ ဝမ်းနည်းဖွယ် လပ်ရှားထကွမမ
ျား ေပေပါက်လာခဲ့၏။
ရှမ်းြပည်နယ်တင
ွ ်မူ ြပည်သအ
ူ များကို ဆယ်ရာစုှစ် ကံေကွးချ စနစ်ထမ်းပိုးေအာက်မှ လွတ်ေြမာက်ခင
ွ ့် မ
ေပးလိုကသူ တစ်သိုက်က ဖက်ဒရယ်မ
ူ ှင့် မျက်လှည့်ြပကာ သီးြခားေထာင်ထားရန် စည်းံုးလပ်ရှားေနက၏။
အေကာင်းအတွက် အေြခအြမစ်မစ
ှ ၍ တစ်ဟန
ု ်ထိုးေြပာင်းလဲြခင်းဆိုသည်မာှ ေတာ်လှန်ေရးပင် ြဖစ်ပါ၏။
အများြပည်သတ
ူ ုိနည်းတူ အေကာင်းအတွက် ေြပာင်းလဲမကို ေမာ်လင့်မြိ ခင်းသာရှိသည်။
ကန်ေတာ်င
ှ ့် တပူးတွဲတဲွ မခွဲတမ်းရှိေနသူ လိင်သည် ေဂါက်သးီ ိုက် ဝါသန ပါလာ၏။ လိင် ဝါသန ပါ
ေသာအခါ ကန်ေတာ်ကလည်း တတ်သမ၊ မှတ်သမ တစ်ဆင့်သင်ေပးသည်။ မကာမီ လိင်ကလည်း ကန်ေတာ်ှင့်
ေဂါက်ကွင်းသို မှန်မှန် လိုက်ပါေတာ့၏။
ချယ်ရီတုိ လိင်လိင်ပင
ွ ့်ေသာ ဒီဇင်ဘာလေန က်ပိုင်း တစ်ေနတွင် ကန်ေတာ်သည် မည်သုိမ မေမာ်လင့်
ေသာ ကိုကိုထံမှ စာတစ်ေစာင်ရသည်။ အလုပ်သည် ဘဝ၊ ဘဝသည် အလုပ်ြဖစ်ေနေသာ ကန်ေတာ် ကိုကိုထံမှ စာ
ဟူ၍ ရခဲသည်။ ကန်ေတာ်တို ညီအစ်ကို၏ ေမတာေှ င်ဖွဲ မှသည် စာမှန်မှန်ေရးြခင်းကဲ့သို အေပယံဆက်ဆံေရး
တို၌ မတည်။ ှလံုးသားတို၌သာ ရှိေနေသာ တူညသ
ီ ည့် ယံု ကည်မတ
ုိေပမှာသာ တည်ေနသည်။ ထိုေကာင့်ပင် ကို
ကိုထံမှ စာရေသာအခါ ကန်ေတာ် အံ့သမိသည်။
ေမာင့်မာှ တြခားချစ်သရ
ူ ိေ
ှ နရင်ေတာ့ သေဘာပဲ။ မချစ်သက
ူ ိုေတာ့ မယူကနဲ။
လိင်ဆက
ီ ိုလည်း မင်းမမမိင်က စာေရးလိုက်ပီးပီ။
ကိုကို ...
ညေနတွင် လိင် ကို ဖီးယက်ကားေလးြဖင့် ကန်ေတာ် သွားေခသည်။ ကားကို အိမ်၌ ထားခဲ့ပီး လိင်ှင့်
ကန်ေတာ်သည် ေကာင်စလ
ီ မ်းမကီးအတိုင်း ေလာက်လာကသည်။
| လမ်းတစ်ေလာက်တင
ွ ် ချယ်ရတ
ီ ုိက ပင်လံုးကတ် ပွင့်ေဝေနကသည်။ လိင်က ထိုညေန၌ အထူး ှတ်နည်း
ေန၏။ မျက်ေတာင်ေကာ့များကို စင်း၍ မျက်လာ ချရင်း အသာေလာက်ေနသည်။ ကန်ေတာ် ကိုယ်တိုင်ကလည်း
အတန်ကာ ှတ်ဆတ
ိ ်ေနမိပီးမှ စကားစ,ဆိုသည်။
“ မေနက .. အစ်ကုေ
ိ မာင် ကိုကိုဆီက စာရတယ် ....”
“ အစ်ကုေ
ိ မာင် ညက တစ်ညလံုး စဉ်းစားမိတယ်။ ဦးေှ က်နဲလည်း တိုင်ပင်တယ် လိင်၊ အသည်း ှလံုးကို
လည်း ေမးကည့်တယ်။ မိုးလင်းခါနီးမှာ အေြဖတစ်ခရ
ု တယ်။ အဲဒီအေြဖကို လိင် ကို ေြပာြပချင်လို လိင်သည် ကွက်
ကနဲ ကန်ေတာ့်ကို လှမ်းကည့်သည်။ ဘာမေတာ့ မေြပာ။
“ အစ်ကုေ
ိ မာင် ေြပာေနတာကို လိင် န းလည်ရဲ လား ...။ မမမိင်ဆက
ီ လွိင်ေကာ ... စာရပီလား ဟင် ...”
လိင်က တိုးတိုးပင် “ ရပါပီ ”ဟု ေြဖသည်။ “ ဒီလိုဆိုရင် လိင် န းလည်ပါပီ၊ ဒီေတာ့ .... လိင်သေဘာက
ဘယ်လုလ
ိ ဲ ” လိင်က ကန်ေတာ့်ကို ေမာ့ကည့်သည်။
“ေြဖေလ .. လိင် ”
ကန်ေတာ်က ချယ်ရတ
ီ စ်ခုင
ိ ်ကို လိင်ေခါင်းတွင် ပန်ေပးသည်။ “ ကည့်စမ်း၊ အို ... အစ်ကုေ
ိ မာင် ဘာလုပ်တာ
လဲ။ လမ်းမကီးမှာ လူေတွ ြမင်ကုန်လိမ့်မယ် ..”
“ သိပ်ပုတ
ိ ဲ့ အစ်ကိုေမာင်ကီး ။ သိပ် ... သိပ် ... သိပ်ကို သူပုတ
ိ ယ်။ ဟွန်း ... မုန်းတယ် ...”
ှင်းမန်ေလးတိုေဝ၍ ချယ်ရပ
ီ န်းတို ထိန်ေနေသာ ထိုညေနတွင် လိင်ှင့် ကန်ေတာ်သည် တစ်ေယာက်လက်
တစ်ေယာက်တွဲ၍ ဆက်ေလာက်ခဲ့ ကပါသည်။
“ ဘုန်းချင်းေတွဆံု၊ ချစ်ရပ
ိ ် မံ၍၊ ေကးမံုထင်ထင်၊ သွင်ြပင်လျလျ၊ ှမလည်းေကာင်း၊ ေဆွမေြပာင်းသား၊
ေတာင်ေစာင်းလက်နီး၊ တစ်ပွင့် ထီးှင့်၊ ညီးညီးတြခား၊ မယားပီပ၊ီ ကလျာဏီြဖင့်၊ ငယ်ချီငယ်ပုးိ ၊ အမျိးအချင်း၊ ေဆွညီ
မင်းတို ၊ ကျိးကျင်းရယ် ပံး၊ ယဂင်ထံုးလျက် ...”
ေသာဏဒိန်နတ်သားှင့် သူသက်ထားတို၏ ေမတာရိပ် မံကို ဖွဲ ဆိုအပ်ေသာ ေနမိဘံုခန်းပျိလာ အထက်ပါ
စာသည် လိင်ှင့် ကန်ေတာ့်အတွက်ပါ မှန်လာေနခဲ့ပါ၏။
မချစ်မခ
ိ င်ကပင် ကင်န ပီးသည်။ ချစ်ခဲ့ရြပန်ေတာ့ အသည်းအူတန
ု ် ကုန်ကုန်ြမတ်ုးိ မိသည်။ “ငယ်ချီငယ်
ပိုး၊ အမျိးအချင်း၊ ေဆွညမ
ီ င်း ”မို သံေယာဇဉ်ကိးကလည်း ပို၍သာ တင်းလာခဲသ
့ ည်။
” တစ်ပင
ွ ့်တည်းှင့်၊ ညီးညီးတြခား၊ မယားပီပီ ”ဟု မဆိုိုင်ေသးေသာ်လည်း ဆိုပုင
ိ ်ခွင့် ရှိခဲ့ေလပီမုိ လိင်က
လည်း ကန်ေတာ့်အေပ တီတာွဲဆိုးသမ ကင်န ၍လည်း ိုကျိးပါသည်။
တစ်ချိန်တင
ွ ် ငိမ်းေမာင် ရန်ေတွဖူးသည်ကစ၍ ကန်ေတာ်သည် ေနစဉ်သတင်းစာများကို မှန်မှန် ဖတ်သည်။
အလုပ်ဝတရားေကာင့် ေနလယ်၊ ညေနတို၌ မတတ်ုင
ိ ်လင် အိပ်ရာမဝင်မီ ဖတ်သည်။ အနည်းဆံးု ဟိုလှန်သည်လှန်
ပီး အကမ်း ကည့်ေလ့ရိသ
ှ ည်။
ေန က်တစ်ေနတင
ွ ် လိင် ကို အေကာင်းအကျိး ရှင်းြပပီး အေလာင်းေြမမကျမီ ေတာင်ငူသို ကန်ေတာ် ဆင်း
ေြပးသွားသည်။
ေမာ်လင့်သည့်အတိုင်း ေတာင်ငူတင
ွ ် တင်ေမာင်န
ွ ်၏ မိဘများအြပင် ခိုင်ှင့် ငိမ်းေမာင်ကိုပါ ေတွရသည်။
“ တင်ေမာင်န
ွ ်ဟာ မိုက်ခဲ့ဖးူ ေပမယ့် အခု ေသြခင်းဟာေတာ့ ြမင့်ြမတ်ေသာ ေသြခင်းပါ ဦးရယ်။ သားတစ်
ေယာက်အေနနဲ ဦးတိုအေပ သူ ဆိုးမိေကာင်း ဆိုးမိေပမယ့် တိုင်းြပည်ရဲ သားေကာင်းတစ်ဦး အေနနဲေတာ့ အခု သူ
တာဝန်သူ ေကျပွန်သာွ းပါတယ်။ ဝမ်းမနည်းပါနဲလုိ ကန်ေတာ် မေြပာိုင်ဘူး။ ဒါေပမယ့် ဂုဏ်ေတာ့ယစ
ူ မ်းပါ ဦးရယ်
..”
သူမဘ
ိ များှင့်အတူ ကန်ေတာ်၊ ငိမ်းေမာင်ှင့် ခိုင်သည် သူေခါင်းေပသို ေြမစိုင်ခဲများကို တစ်လံုးချင်း ပစ်
ေပါက်ထည့်က၏။
“ ြမင်ပီလား ခိုင်။ တစ်ေယာက်အတွက်ေတာ့ ေမာင်တုိအားလံုး ငိုခဲ့ကရပီ ..။ ေရှဆက် မငိုက ရပါေစနဲ ခိုင်
ေရ ...”
ရင်တင
ွ ်း၌ ခံစားမ အေထွေထွ ြပည့်ေနေသာေကာင့် လမ်းတွင် လိင်အား စကားများစွာ မေြပာိုင်ခဲ့ ..။
“ စုလိင်ရယ် ...။ ကိုကိုတုိ အြမန်ဆံးု လက်ထပ်ကပါစို ...။ အြမန်ဆံုး လက်ထပ်ကပါစို ..” န းမလည်ရှာသူ
ကေလးက ကန်ေတာ့်လည်ပင်းကို ယီးေလးခိုရင်း ေမးသည်။
( ၃၅ ) လွမ်းေစတီဦး
ကန်ေတာ်င
ှ ့် လိင်သည် သကန်မတိုင်မီ ဧပီလ၌ လက်ထပ်ရန် စီစဉ်ကသည်။ ှစ်သစ်ဦးကို ကင်စဦး
ဇနီးေမာင်ံှအြဖစ် လိင်ေရာ ... ကန်ေတာ်ပါ ဆီးကိလိုကသည်။
ေဖေဖသည် ေဆးြပင်းလိပ်ကီးခဲလျက် တ ပံး ပံး ရှိေနသည်။ ေဖေဖ တ ပံး ပံးရှိသြဖင့် ကန်ေတာ် ေပျာ်မိ
ပါသည်။ ကန်ေတာ့်အေပ ကင်န သမ တာဝန်ေကျပွန်ခဲ့သူ ေကျးဇူးရှင် ဖခင်ဆအတိုင်း ေရအိုး ထမ်းြပိုင်ခဲ့သည့်
သားတစ်ေယာက်အြဖစ် ဂုဏ်လည်းယူမပ
ိ ါသည်။ ဘဝ၏ နိဂံုးပိုင်းကို ေရာက်ခဲ့ ကပီး ြဖစ်သြဖင့် သံသရာေရးအတွက်
ကိးပမ်းရန်မှတစ်ပါး ဤေလာကမှ ကိုယ်ေရးကိုယ်တာ ဆုလာဘ်ပာဟူ၍ အြခားဘာမ မေမာ်လင့်ိုင်ကေသာ
မိဘှစ်ပါးအတွက် မိမတ
ိ ုိ၏ ကိုယ်စားလည်းြဖစ်၊ ကိုယ်ပာွ းလည်းြဖစ်သ၊ူ ရင်ေသွးသားသမီးသည် အစစအရာရာ မိမိ
တို မှန်းထားချက်င
ှ ့်အညီ စိတ်တုင
ိ ်းကျ ြဖစ်လာေသာအခါ ေကျနပ် ှစ်သမ
ိ ့်မသ
ေဘာကို စာဖွဲြပ၍ ရဦးမည် မထင်ပါ။
” သံေယာဇဉ်ဆိုတာက ြဖတ်ပါမယ်ဆုမ
ိ ှ တိုးတိုးလာတယ် ....။ သံသရာကို ေကာက်မိေအာင် ကိးစား ပါမှ
ဘဝဟာ မက်ဖုိ ပိုပုေ
ိ ကာင်းေကာင်းလာတယ် ... ဟား ... ဟား ...”
“ အစကေတာ့ ေမာင့်အတွက် ေဖေဖ ေန က်ဆံးု တာဝန်ကို ထမ်းပီးရင် ေအးေရာထင်တာ ..။ အင်း ... အခု
ေတာ့ ေြမးချီချင်ေသးသေပါ ့။ သားငယ်က ေမွးတဲ့ ေြမးအေထွးကို ချီချင်ေသးတယ်။ တတ်ုင
ိ ်ရင် ေြမးဆရာဝန်ြဖစ်
တာ ကည့်လိုက်ချင်ေသးတယ်။ ဟဲ . ဟဲ ... ဦးဇင်း ကားရင်ေတာ့ အြပစ်တင်လိုက်မယ် အမျိး ...”
ေဖေဖ ေကျနပ်စ
ှ ်သမ
ိ ့်ေနသည့်နည်းတူ ေမေမလည်း ြမးရင်ေန၏။ ေမေမသည် လိင် ကို ေပွကာ ကည်းူ
မအြပည့်ှင့် တတွတ်တတ
ွ ် ဆိုသည်။
“ ေဟ .. အစက ချစ်ိုင်သတ
ူ စ်ေယာက် ရှိေသးတယ်ဆိုေတာ့ ငါ ့မှာ ဇေဝဇဝါရယ်။ အေရးေပ စစ်ဆင်ေရးမို
ငါလူေတာ့ ပစ်ကွင်းမေရရာဘူး ထင်ေနတာ၊ အခုမှ မင်းက မတ်(ခ်)တိုင်း(မ်) လုပ်ေနပီး ဇီးိုးအာဝါကျမှ တားဂက်ကို
ဘူး(လ်)(စ်)အိုင်းမှန်ေအာင် ဆပ်(ပ်)ိုက်(စ်)ေရာ့(ထ်)နဲ ဒါိုက်ဟစ်(ထ်) ချတာကိုး။ ဟား .. ဟား ... အင့် ... ဟင့် ...
ဟင့် “
“ ေအးကွာ ေစာေသးတယ် ... မင်းတို သားဦးရရင် ငါတို လက်ထပ်မယ်ကွာ ဟား ..ဟား ... ဟား ... ဟား ...”
“လင်ကုိ ဘုရား၊ သားကို သခင် ... တဲ။့ ြမန်မာစကားပံု ရှိတယ်။ လိင်က အဲဒါကို ငယ်ငယ်ကေလး
ကတည်းက န းလည်တာ သိလား ေမာင် ...”
“ ေြပာေလ မမခိုင်၊ လိင်ငယ်ငယ်ကတည်းက ဘာလို လင်ကို ဘုရား ... သားကို သခင် .. လို န းလည်တယ်
လို ေြပာရတာလဲ ..”
ေဘးတွင် ငိမ်ရပ်ေနေသာ ငိမ်းေမာင်ကပါ စိတ်ဝင်စားဟန် ဝင်ေမးသည်။ “ ဟုတ်သားပဲ၊ ေဟ့ ေမာင် ... ခိုင်
ဘာေြပာတာလဲ ..” ကန်ေတာ်က ခိုင့်ကို လှမ်းကည့်ပီး ဆိုရ၏။ “ ေြပာလိုက်ေလ ခိုင် ... ခိုင်ကပဲ သွားစ,တာကိုး ”
ထိုအခါမှ ခိုင်သည် ပံးရင်ရင်း ရှင်းြပသည်။
“ ေသာ် ... လိင်ကလည်း ... ဆိုင်တာ ေြပာမလိုေပါ ့။ ေမာင့်ကိုေတာ့ ကန်ေတာ့မယ့်လူ တစ်ေယာက်မှ မရှိဘူး
..။ ေမာင်က သိပ်ကီးကျယ်တယ် သိလား လိင်။ မမခိုင်ကို သူ ကန်ေတာ့ခိုင်းတယ်။ မမခိုင်က သူငယ်ချင်းချင်း မ
ကန်ေတာ့ိုင်ေပါင်ဆုေ
ိ တာ့ လိင်ကေလ ... သံးု ှစ်၊ ေလးှစ်ေလာက်ပဲ ရှိဦးမယ်။ ေမာင့် ကို ဝင်ပီး ကန်ေတာ့လိုက်
တာ သံုးကိမ်ေတာင် မကဘူး။ မမခိုင်က အဲဒါကို သွားသတိရလိုပါ”
“ ဘယ်သမ
ိ လဲကာွ ...။ တည်ချင်တဲလ
့ ူ တည်ထားမှာေပါ ့ ...” ငိမ်းေမာင်က ရယ်ေနခိုက် လိင်က သွက်လက်
စွာ ေြပာ၏။ “ ဘယ်သူ တည်ထားတယ်ဆိုတာ ... လိင် သိတယ်။ ခင်ြမင့်အတွက် ေမာင်ညိ တည်သွားတာေလ ” လိ
င့်စကားေကာင့် ကန်ေတာ်တုိအားလံုး ဝိုင်းရယ်ကသည်။ ခိုင်တစ်ေယာက်သာ မရယ်။
“ ဟဲ့ ... အမေလး .... မိုးရာဦးမှာလား ...” ေမေမက မယံုိုင်စွာ ေမးသည်။ “ တစ်ခါတေလ ဒီလိုပဲ ကျတတ်
တယ်။ ရာချင်လည်း ရာတာပဲ ေမေမ။ ဒါေပမယ့် ရာခဲပါတယ် ...” မိုးေပါက်ကေလးများ ရပ်သာွ းသည်။ အချမ်းဓာတ်မူ
ကဲလာ၏။
လက်မတ
ှ ်ထိုးအပီး ေကးေမွးရန်ကိစကို ေတာင်ကီးမိမှ န မည်ေကျာ် ဆန်းြမင့် ကိတ်မုန်တိုက်က တာဝန်
ယူထားသည်။ လက်မထပ်မီ ေန က်ဆံုးလူပျိညအတွက် ညဉ်းလာကသူ မိတ်ေဆွများအတွက် စထရင်း ဟိုတယ်၌
ဧည့်ခံမည်။
“ ဘာလဲ .... မမမိင်ကီး ... လွမ်းေစတီကို မဖူးရဲဘူးလား။ လွမ်းရမှာ ေကာက်တယ် ထင်တယ် ” ကန်ေတာ်
က ရယ်၍ ေန က်ေြပာေသာ်လည်း ကိင်သည် ြပန်မရယ်ဘဲ တည်ကည်စွာ ဆိုသည်။
ပင်ကုအ
ိ လှမပျက်ေသးေသာ မမကိင်သည် အသက်အရယ်၊ ပညာှင့် လိုက်ေအာင် ခန်တည်ြခင်း လမ်းေန
ေသာေကာင့် သားန းရည်မန
ွ ်လျက်ရိ၏
ှ ။
ကန်ေတာ်သည် ဘာမ ြပန်မေမးမိ။ မမကိင်၏ မျက်လံးု များေအာက်မှ ေရှာင်ကာ ကားေပ အြမန် တက်၍
ေမာင်းထွက်လာခဲသ
့ ည်။
| စထရင်းဟိုတယ်ပါတီတင
ွ ် အလွန်ရင်းှီးေသာ မိတ်ေဆွ ဆယ်ငါးဦးသာ ရှိသည်။ ေသာက်တတ်သူ
လက်ေရးစင်များ ြဖစ်ေသာေကာင့် အားလံးု မူကာ ေပျာ်ရင်ေနကသည်။
“ ေတာ် ... ေတာ် ... ကိုကို၊ လိင် န းရှက်တယ် ” လိင် စိုက်ထားေသာ စွယ်ေတာ်ပင်ေလးအနီးတွင်
ကန်ေတာ်တို ရပ်လုက
ိ ်ကသည်။ ကန်ေတာ်သည် ရင်ချင်းအပ်ေအာင် လိင် ကို ေပွယူလိုက်သည်။
ထိုေန က်တင
ွ ် ကန်ေတာ့်မျက်လံုးများက အိမ်အေပထပ်ရိှ ြပတင်းတစ်ခဆ
ု ီ ေရာက်လျက်သား ရှိေန၏။
အေပထပ် အခန်းတစ်ခ၌
ု လိင်တို ညီအစ်မ၊ သားအမိ စုအပ
ိ ်ကသည်။ အြခားအခန်း၌ ေဖေဖှင့် ေမေမတို
အိပ်ကသည်။
ေအာက်ထပ် အခန်းတစ်ခုတင
ွ ် ငိမ်းေမာင်ှင့် ကန်ေတာ်တုိ အိပ်က၏။ လိင်နဖူးေလးကို နမ်းကာ ှတ်ဆက်
ပီး ကန်ေတာ် အိပ်ရာဝင်ခဲ့သည်။ ငိမ်းေမာင်ကား တ ှ း ှ းေဟာက်ကာ အိပ်ေမာကျေနေပပီ။
အိပ်မက်ထဲတင
ွ ် ေရမွန်းေန၏။ ေရနက်ထဲကးူ ေလ ေရနစ်ေလ ြဖစ်ေနသည်။ ငိမ်းေမာင်က ကန်ေတာ် ပုခံုး
ကို ကိုင်၍ ဇွတ်ဖက်ထားေသာေကာင့် လပ်ရှား၍မရ။ ဇွတ်န
ု ်းကန်တက်သြဖင့် ေခတ ေရြပင်ထက် ေပလာ၏။ ငိမ်း
ေမာင်အသံကုိ ကားရသည်။
“ ေမာင် ... ေမာင် ... ေမာင် ...” ကန်ေတာ်တုိ ှစ်ဦးလံုး ြပန်နစ်သာွ းကြပန်သည်။
ကန်ေတာ်တိုက လူှစ်စု ခွဲသည်။ သိုရာတွင် ဘယ်ဆီ လိုက်ရာှ ရမှန်း မသိ။ သတိေကာင်းေသာ ေဖေဖက
ေြမြပင်ကို လက်ှိပ်ဓာတ်မးီ ှင့် ထိုးကည့်စံစ
ု မ်းသည်။ “ ေမာင် ... လာ၊ ဒီမာှ ကည့်စမ်း ငိမ်းေမာင် ချိင်းေထာက်ရာ
ေတွ မဟုတ်လား ကန်ေတာ်က ေဖေဖ ြပသည်ကို ကည့်မသ
ိ ည်။ မှန်သည်၊ ေြမေပျာ့ရာ၌ ငိမ်းေမာင်ချိင်းေထာက်ရာ
များ ထင်ကျန်ရစ်သည်။ ေဖေဖှင့် ကန်ေတာ်သည် ချိင်းေထာက်ရာများအတိုင်း လိုက်ခဲ့သည်။ ကန်ေတာ့်ေခါင်းဆီသို
အသိာဏ်တစ်ရပ်သည် ချက်ချင်းဝင်လာ၏။ ကန်ေတာ်သည် ေဖေဖလက်မှ လက်ှိပ်ဓာတ်မးီ ကို လုယူ ပီး ဆိုမ၏
ိ ။“
ကန်ေတာ် သိပီ၊ ေဖေဖတို လိုက်ခဲ့က ” ဤမသာဆိုပီး ကန်ေတာ်သည် လွမ်းေစတီဘက်သုိ အားသွန်ေြပးခဲ့သည်။
“ ငိမ်းေမာင်ေရ ဆက်သာွ း ... ဆက်သာွ း ငါ လိုက်လာပီ ...” ကန်ေတာ်သည် ေန က်ဆံးု ရှိသမ အားကုန်
သွန်၍ ေတာင်ထပ
ိ ်သုိ ေြပးတက်လာ၏။
ကန်ေတာ်သည် အသံကုန်ဟစ်၍ ေအာ်သည်။ “ ခိုင် ... ခိုင် ... ခိုင်ေရ ... ေမာင် လာပီ၊ ခိုင့်ေမာင် လာပီ “
ကန်ေတာ်သည် ေတာင်ထပ
ိ ်မှ တစ်ဟန
ု ်ထိုး ဆင်းေြပးသည်။ ကိုယ့်အရှိန် ကိုယ်မသတ်ိုင်ေသာ ငိမ်းေမာင်
ကို အချိန်မီ ဖမ်းမိပီး ေြမေပ အတူလှဲချလိုက်ရ၏။
ကန်ေတာ်တိုစ
ှ ်ဦးသည် ေလးငါးပတ် လိမ့်သွားပီး ကမ်းပါးစွန်းရှိ ေကျာက်စယ
ွ ်တစ်ခုှင့် ခံကာ ရပ်သာွ း
သည်။ | ကမ်းပါးစွန်း၌ ခိုင်မူ မရှိပီ ...။
ကန်ေတာ်င
ှ ့် ငိမ်းေမာင်သည် ကမ်းပါးစွန်း၌ တစ်ဦးကို တစ်ဦးဖက်ရင်း တုန်လပ်စွာ ရပ်ေနကသည်။
ကန်ေတာ် အံးေပး၍ သူ လက်တွင်း အပ်ှင်းရဖွယ်ြဖစ်ေနေသာ လူန မှာ ကန်ေတာ် အချစ်ဆံးု သူ တစ်
ေယာက် ြဖစ်ေနသည့်အတွက်သာ အသည်းက န လှပါ၏။
ကန်ေတာ်င
ှ ့်အတူ ခိုင့်ေဘးတွင် ေဖေဖ ရှိသည်။ လိင် ရှိသည်။ ကန်ေတာ်တို အေပ ဖခင်ပမာ
ကင်န ေသာ ေဆးံအ
ု ပ
ု ်ကီးကိုယ်တိုင်လည်း ရှိေနသည်။
ကန်ေတာ်တိုအားလံုးသည် တစ်စတစ်စ အသက် ှြမန်လာကာ လပ်ရှားေနေသာ ခိုင်ရင်ကို ေန က်ဆံုး
ေမာ်လင့်ချက်အြဖစ် ကည့်ေနကသည်။
“ ေမာင် ..”
” ဟုတ်တယ် ခိုင် ... ေမာင် ေခေနတယ်ေလ ... ခိုင့်ေမာင် ေခေနပါတယ် ” ခိုင့်အသံ ြပန်ထွက်မလာ။ ခိုင့်
လာေလးက ေသွေြခာက်ေသာ တ်ခမ်းများကို လျက်လာသည်။ ကန်ေတာ်က လိင့်ကို လှမ်းကည့်သည်။
“လိင် .. ညီမေလး ... မမခိုင် ... မှတ် ... မှတ် ... မှတ်မိတယ် ” ၊ လိင်သည် အံကိတ်ထား၏။ စကားမှ မြပန်
ိုင်ဘဲ ခိုင့်ကိုသာ ပါးချင်းပွတ်၍ မျက်ရည်ေပါက်ေပါက် ကျေနသည်။ လိင်မျက်ရည်ေပါက်များက ခိုင့်ပါးေပသို
ကျေန၏။
“ လိင် ငိုေနပါတယ် မမခိုင်၊ လိင့်ကို ခွင့်လတ်ပါ။ လိင် ဘာမှမသိဘူး၊ လိင် တကယ် ဘာမှ မသိဘူး။ အို ...
လိင် ... တကယ် ဘာမှ မသိပါဘူး မမခိုင် ” ၊ ကန်ေတာ်သည် လိင့်ပခ
ု ံုးေလးကို ဆွဲယေ
ူ ပွထူသည်။ လိင်သည် သူဘဝ
ကို သူသတိရသွားဟန် တူသည်။ မျက်ရည်များကို သုတ်ပစ်ပီး ဇွတ်အတင်း ပံးလျက် သူ အစ်မကို အထက်မှ မိုးစီး
လျက်ဆိုသည်။
“ ေမာင်လား ...”
“ ခိုင်ေြပာတာကို ေမာင် န းလည်ပါတယ် ... ခိုင် သွားရေတာ့မယ်။ ေမာင် ... ေမာင့်ကို ခိုင် ှတ် ... တ် ...
ဆက်တယ် ...”
“ အို ... ခိုင်ရယ် ” ၊ ခိုင်က ပံးြပန်ရာှ သည်။ ကန်ေတာ့်လက်ေမာင်းကို ဆုပ်ထားေသာ ခိုင့်လက်များက ပို
တင်းကျပ် မဲမဲလာသည်။
“ ခိုင်ေြပာတာကို ေမာင် န းလည်ပါတယ်။ ခိုင့်ကို မညာပါနဲေန ် ေမာင်။ ခိုင့်ကို ေမာင် ဘယ်တုန်း ကမှ ညာ
လို မရခဲ့ဘူး “
“ ခိုင် ... ေန က် ... ေန က်ဆံးု ... ေြပာ .. ေြပာခဲ့မယ်၊ ေမာင့်ကို မညာဘူး၊ ခိုင် .. ေမာင် .... ေမာင် .. ကို
ဘယ်တုန်းကမှ မ .. ညာခဲဘ
့ ူး “
“ ေမာင့်ကို ခိုင် မညာပါဘူး။ ေမာင့်ကို ခိုင် ... ချစ်တယ်။ သိပ် သိပ် ချစ် တယ် “
ဘာကိုမ ကန်ေတာ် မဆိုိုင်။ ဆို၍လည်း မရ။ အံကိတ်၍သာ ခံေနရ၏။ ခိုင်ကသာ ေဆွးေြမ့ မဆံုးေအာင်
ေြပာေနသည်။
“ ေမာင်ကလည်း ခိုင့်ကို ချစ်ပါတယ်။ ဒါကို ခိုင် သိတယ်။ ခိုင့် ကို မညာပါနဲ ေမာင်။ ခိုင့် ကို ချစ်တယ်လုိ
ေြပာစမ်းပါ ေမာင်။ ေန က်ဆံးု အေနနဲ ေြပာစမ်းပါ ေမာင်ရယ် “
“ ခိုင် ကားချင်တဲ့စကားကို ေမာင်ေြပာပါ ့မယ် ခိုင် ...။ ဒါေပမယ့် ေမာင့်စကားဆံးု ေအာင် န းေထာင်ပါ “
” ေမာင် အခု ငိုေနတယ် ခိုင်။ ဒါကို ေမာင် မညာေတာ့ပါဘူး။ အစကတည်းက ေမာင် မငိုချင်ခဲ့ ပါဘူး။ ဘယ်
သူကိုမလ
ှ ည်း မငိုေစချင်ခဲပ
့ ါဘူး။ ဒါကို ခိုင် အသိဆံုးပါ “
“ ချစ်ပါတယ် ခိုင်ရယ် ။ ခိုင့် ကို ေမာင် သိပ်ချစ်ပါတယ်။ ဒါေပမယ့် ငိုရတဲ့ အချစ်မျိးနဲ ချစ်ပါတယ်လို ေမာင်
မေြပာပါရေစနဲေတာ့။ မငိုရတဲ့ သူငယ်ချင်းချစ်နဲပဲ ချစ်လိုက်ပါရေစ။ သံသရာ အဆက်ဆက် ြပန်ဆံုေတွတဲ့ရက်အထိ
ခိုင့်ကို သူငယ်ချင်းအြဖစ်နဲပဲ ေမာင် .. ဆက်ချစ်ပါရေစ ခိုင် “
“ ခိုင် ... ဆံးု သွားပါပီ ...” သူတုိဆီမှ ဘာမ ေမးခွန်းတိုမလာမီ ကန်ေတာ့်ံုးခန်းသို ကန်ေတာ် မေြပးံုတ
မည် သွက်သက
ွ ် ထွက်လာခဲ၏
့ ။
မည်မကာေအာင် ကျိတ်ရက
ှ ်ေနမိသည် မသိ ..။ ကမ်းြပင်ကုိ တေဒါက်ေဒါက်င
ှ ့် ေထာက်ဝင် လာေသာ
အသံကုိ ကားရေသာေကာင့် ေမာ့ကည့်လိုက်မိသည်။
“ မင်း ဘာကို ပံးတာလဲ ငိမ်းေမာင်။ ငါ ့ကို လာသေရာ်တာလား။ မင်း သိတယ်။ မင်း ေကာင်းေကာင်း သိ
တယ်။ ခိုင် ေသရတာမှာ ငါဟာ အဓိကတရားခံ သိလား ..။ ခိုင့်ကို ငါသတ်တာ သိလား .. ေဟ့ .. ငိမ်းေမာင် “
“ ခိုင့်ကို မင်း သတ်ခဲ့တယ်ပဲ ဆိုပါစို ..။ ဒါေပမယ့် တြခားသူငယ်ချင်းတစ်ေယာက်ကုိ မင်း ချစ်လွန်းလို မင်း ခို
င့် ကို သတ်ခဲ့ ရတာ ...။ ငါ ဒါကို လာေတာင်းပန်တယ် ေမာင် “
တစ်တင
ွ ် တစ်လာရှိ၍ ဤတစ်လာ ပင်တစ်ရက်မည်ေသာ ေညာင်ရက်ကဲ့သို ဘဝမျိးလည်း ရှိပါ၏။
သွားေလသူတစ်ဦးြဖစ်သည့် တင်ေမာင်န
ွ ်ကုိ တစ်ချိန်က ေမတာတရားှင့် ဥပါဒါန်တရားကို ခွဲြခားလျက်
ကန်ေတာ် ေြပာကားခဲဖ
့ းူ သည်။ ယခုမူ ကန်ေတာ့်စကားများက ကန်ေတာ့်ကို ြပန်လှန် သေရာ် ေလှာင်ေြပာင်ေနေလ
ပီ။
သိလျက်င
ှ ့်ေလ၊ ဝိပါက်ကမာ ထင်ရဲ ဟု ကိုယ့်ဆင်ေြခ ကိုယ်ေပး၍ ေအးကွက် ရှာကည့်ြပန်ပါ ေသာ်လည်း
ကိုယ့်ှလံုးသားက ကိုယ့်တရားကို ကိုယ်ြပန်လည် လက်မခံိုင်ေလပီ။
ကန်ေတာ် ချယ်ရဦ
ီ းကို တစ်ကိမ်က ကည်ူးစွာ ေခါင်း၌ ဆင်ခဲ့ဖးူ သည့် လိင်တစ်ေယာက်လည်း ကန်ေတာ့်
ထံပါးမှ ေြပးခွာေပျာက်ကယ
ွ ် သွားခဲပ
့ ါပီ။ သွားခဲပ
့ ါေလပီ။
တစ်ေယာက်သ၏
ူ ဈာပနသည် ကျန်တစ်ေယာက်ေသာသူှင့် ကန်ေတာ်တုိ၏ မဂလာကိုပါ ြပာချ သဂိဟ်ခဲ့
သည်မာှ မဆန်းဟုသာ စိတ်ေြဖယူရသည်။
“ကိုကို ကို လိင် သိပ်ချစ်ပါတယ်။ အို ... သိပ်ချစ်လုိပဲ စုလိင် ခွဲပါရေစေတာ့ ကိုကိုရယ် .. ေကသရာဇာ ြခေသ့
မင်းတိုမည်သည် တစ်ဂမ
ူ ာှ ှစ်ေကာင် မေအာင်းဘူး ...တဲ၊့ ဒီလိုပဲ မိန်းမသား ဆိုတာ အသည်းှလံုးတစ်ခထ
ု ဲမာှ ှစ်
ေယာက် အတူမေနိုင်ဘူး ကိုကို ...။
ကိုကိုအသည်းှလံုးလိုဏ်ဂဟ
ူ ာ လိင့်တစ်သက်မာှ ေနန းေတာ့မယ်လုိ ြမတ်ိုးမှတ်ယူမတ
ိ ဲ့ စခန်းသာ ြဖစ်ခဲ့
တယ် ကိုကို .....။ ဒါေပမယ့် ဒီစခန်းသာမှာ လိင်းထက် ဦးံမ
ု က ဘဝကို ေခါင်းချသွားခဲတ
့ ဲ့ မမခိုင်က ရှိှင့်ပီးပါပီ
ကိုကို။
လိင် သိပ်ချစ်တဲ့ ကိုကိုကုိ လိင် ိုေသစွာ ကန်ေတာ့ခဲ့တယ်။ ကိုကိုကုိ လိင် ေြပာြပဖူးခဲ့တဲ့ ဥစာေစာင့်ဘဝကို
ပဲ လိင် ေရးချယ်လိုက်တယ် ....။ မိခိုင်ကို ချစ်သလို မိလိင်ကိုလည်း ခွင့်လတ်ပါ။ လွိင့် .. ကိုကိုေမာင် ” လိင် ...၊
သိုမဟုတ် ... ကန်ေတာ်က ချစ်မဝ ... ချစ်စိုး ေခခဲရ
့ ေသာ စုလိင် .....။
| အချစ်မည်သည်ကုိ ပိုင်ဆုင
ိ ်ြခင်းအြဖစ်ြဖင့် မမှတ်ယူိုင်ေသာ် .... ခွင့်လတ်ြခင်းအြဖစ်င
ှ ့် ကည်ြဖ မှတ်ယူ
ရပါမည် စုလိင် ...။
“ ငို ချင်ပါရဲ ခိုင် ...။ ဒါေပမယ့် ဆိတ်ငိမ်တဲ့ ခိုင်ရဲ ဝိညာဉ်ေလာကဟာ ေမာင် ရဲ ငို ိုက်သံ ေတွေကာင့်
ေှ င်းဘ၀ေသာက ပဲတ
့ င်ချက်နဲ မပျက်စီးေစလိုဘူး မိခိုင် ..။ မိခိုင်တစ်ေယာက် ြဖစ်ေလရာဘဝမှာ ငိမ်းချမ်းပါေစလို
ေမာင် ဆုေတာင်းတယ် ..”
ေတာင်ကမူ ေြမြမင့်တစ်ခထ
ု က် အေရာက်တင
ွ ် တေဒါက်ေဒါက် ေပထွက်လာေသာအသံကုိ ကန်ေတာ်
ကားရသည်။
“ ငါ ြပန်လာခဲ့ပါပီ သူငယ်ချင်း ... မင်းအိမ်ကို ငါေရာက်ေတာ့ ဦးဇင်းလည်း မင်းကို လာေစာင့် ေနတာ ေတွ
ရတယ်။ တစ်စ
ှ ်လည်တဲ့ေနမို မင်း ဒီမာှ ရှိမာှ ပဲဆုိ ပီး တို လိုက်လာကတယ်။ ငါလည်း ပင်စင် ယူခဲ့ပီ သူငယ်ချင်း၊
မင်းနဲ အတူေနဖို ငါ လာခဲ့တယ်ေလ “
ကန်ေတာ်ကသာ စိတ်တင
ွ ်းမှ တိုးတိုးတိတ်တတ
ိ ် ကျိတ်၍ ှတ်ဆက်ရပါ၏။ ခိုင့် ကို ှတ်ဆက်ရပါ၏။
” ချစ်ရိပ်ပင
ွ ့် ကို
လုလင် ဘာသာ
ပျာဆန်းဆို
လွမ်းလိုလိုှင့်
သံချိြမြမ
ှမြပာဝင်း
ေနရစ်မင်းဟု ...
တကသိုလ်ဘုန်းိုင်
၂၂. ၅. ၆၄