Mga Batas Ukol Sa Child Abuse: Related Papers

Accelerat ing t he world's research.
Mga Batas Ukol sa Child Abuse

Karl Cyrille Domingo Bello
Related papers Download a PDF Pack of t he best relat ed papers 

Mga Batas Ukol sa Child Abuse
Isang pananaliksik
Upang maisakatuparan ang mga pangangailangan
para sa Pagbasa at Pagsuri ng Konteksto tungo sa Pananaliksik
Alyanna Joyce S. Abadejos
Karl Cyrille D. Bello
Stanley Lawrence B. Chua
Katrina Ysabel L. Salita
Ipinasa kay
Professor Emma O. Sison
Disyembre 1, 2016
De La Salle University Manila

TALAAN NG NILALAMAN
KABANATA I.
A. INTRODUKSYON………………………………………………………………..... 2
B. BATAYANG TEORETIKAL……………………………………………………….. 3
C. PAGLALAHAD NG SULIRANIN………………………………………………… 6
D. KAHALAGAHAN NG PAG-AARAL……………………………………………... 7
E. SAKLAW AT LIMITASYON……………………………………………………… 8
F. DEPINISYON NG TERMINO……………………………………………………... 9
G. METODOLOHIYA NG PANANALIKSIK………………………………………… 13
KABANATA II.
KAUGNAY NA LITERATURA AT PAG-AARAL…………………………………. 15
KABANATA III.
PAGLALAHAD AT PAGSUSURI NG DATOS……………………………………… 37
KABANATA IV.
BUOD AT KONKLUSYON………………………………………………………….. 50
TALAAN NG SANGGUNIAN……………………………………………………………….. 51
Abadejos | Bello | Chua | Salita 1

KABANATA 1:
ANG SULIRANIN AT KALIGIRAN
A. Introduksyon
Kung tatanungin ang isang bata ukol sa kaniyang mga karapatan, siguradong may mga
batang hindi alam kung ano ang isasagot. Kung tatanungin naman ang mga karaniwang teenager,
may mga magsasabi na hindi sapat ang batas na inilathala para sa child abuse, dahil marami pa
rin ang patuloy na inaabuso. Ayon kay Tanner C. (2014), hindi sapat ang mga batas kung hindi
rin naman alam ng mga mamamayan, dahil hindi rin naman nila ito masusunod.
Araw-araw, parami nang parami ang mga batang naaabuso na hindi nabibigyan ng sapat
na tulong at hustisya. Ayon sa isang pag-aaral, sa 2400 na mga nabibiktima ng iba’t ibang klase
ng abuso, 57 sa mga biktima ng abuso ay mga menor de edad. Dahil sa kakulangan ng kaalaman
tungkol sa batas laban sa child abuse, hindi alam ng nakararami kung paano umaksyon at ano
ang mga kailangang ebidensya na magpapatunay sa abuso na nangyayari.
Sa pamamagitan ng pananaliksik na ito, maaari nang tiyak na malilinawan ang mga bata
at teenager kung ano ba talaga ang child abuse at ang nilalaman ng mga batas tungkol dito.
Kabilang na dito ang kanilang mga karapatan, mga tulong na maibibgay sa biktima, mga parusa
sa mga nang-abuso, mga sanhi at epekto ng child abuse at pati na rin ang mga konsiderasyon na
nauukol dito.

B. Batayang Teoretikal
Dalawang teorya ang pinagbasehan ng mga mananaliksik ukol sa mga sanhi ng mga
pang-aabuso sa bata upang magabayan sila sa riserts na kanilang gagawin. Ang mga teoryang ito
ay ang attachment theory at learning theory.
Nagmula ang dogma ng attachment theory kay John Bowlby (1971) noong ikalawang
digmaang pandaigdig. Ayon sa kaniya, ang pagkawalay ng bata mula sa kaniyang ina sa unang
limang taon ng kaniyang pagkabuhay ay maaaring magkaroon ng nakapipinsalang epekto sa
emosyonal na aspeto ng bata na maaaring magbunga sa ilang sikolohikal at sosyal na problema
sa kaniyang paglaki, kagaya ng pagkawala ng interes sa mga bagay bagay at pagiging pabaya o
delinkwente.
Ngunit pinuna ng ilang teorista at feminista ang teoryang inilahad ni Bowlby.
Nakakapagpababa raw ito ng kakayahan ng ina upang gumawa ng ilang bagay maliban sa
pag-aalaga ng kaniyang anak. Ayon din sa ilang teorista, ang mga batang edad tatlo pataas ay
may kakayahang mawalay sa kanilang mga ina dahil sa kakayahan nitong makapagsalita at
makaintindi ng katwiran at/o eksplanasyon. Ito rin ay pinabulaanan dahil maaari raw maayos ang
attachment ng bata sa pamamagitan ng attachment sa isang surrogate figure o matagumpay na
counselling.
Sa kasalukuyan, sinasabing ang pagkawalay sa mga anak ay nagdudulot at nagbubunga
ng child abuse. Maaari raw itong magdulot ng anxiety, insecurity, pagkawala ng self-worth at
pagkawala ng interes o pakialam sa ibang tao.

Ayon sa pananaliksik nina Frodi at Lamb (1980), lumabas na ang mga magulang na
nakaramdam ng abusong kaugnay sa teoryang nabanggit ay mas nagdudulot ng abuso sa
kanilang mga anak kaysa sa mga magulang na hindi nakaramdam ng abuso mula pagkabata.
Ganoon din ang tugon nina Browne at Saqi (1988), na may koneksyon ang pagiging hindi
mapagdamay na sa kalaunan ay nagdudulot ng pagkawalang bahala at pang-aabuso.
May naipakitang kalakasan ang teoryang nakasaad; Ang eksplanasyon ng teorya ay
kapani-paniwala dahil sa detalyadong proseso kung paano nakakaapekto ang relasyon ng bata sa
nakatatanda na maaari nilang maipasa sa iba. Ngunit mayroon din itong kahinaan; Hindi nito
naisama ang ibang aspeto na maaaring makaapekto sa asal ng bata kagaya ng kahirapan.
Ang learning theory naman ay isang konsepto kung saan ang ugali ay nasusukat, o
natutunan sa pamamagitan ng pakikisalamuha ng isang indibidwal sa kalikasan at lipunan. Ayon
kina Pavlov at Skinner, ang ugali ay nagmumula sa mga external stimuli o mga bagay na
nararanasan ng isang indibidwal sa kaniyang paligid. Dagdag pa nila na walang kinalaman ang
internal function o ang panloob na kaisipan ng isang indibidwal sa kaniyang ugali. Mula dito,
napagtanto nila na kung ano ang hindi nakikita ng isang indibidwal ay hindi umiiral sa totoong
buhay.
Ang personal na katangian ng bata o ang kakulangan ng kaniyang attachment, mula sa
attachment theory, ay hindi dahilan ng child abuse. Sa halip, ito ay resulta ng hindi tamang
pagpapalaki ng mga magulang sa kanilang anak. Isang halimbawa nito ay ang pagpaparusa sa
mga bata. Ang mga matatanda na nakaranas ng pagpaparusa mula sa kanilang magulang ay
maaaring gawin ring disiplina ang pagpaparusa sa kanilang mga anak. Ito ay mabisa sa maikling

panahon ngunit walang saysay sa pagdating ng mahabang panahon dahil maaari itong magdulot
ng mga hindi magagandang epekto sa magulang at anak tulad na lamang ng trauma.
Nagbigay si Dubanoski ng mga rason kung bakit nangyayari ang child abuse:
a. Maaaring kulang ang mga magulang sa mga epektibong child management techniques;
b. Maaaring gamitin ng mga magulang ang pagpaparusa upang disiplinahin ang kanilang
anak;
c. Ang pang-aabuso ay maaaring maging resulta ng mga marahas na gawain ng mga bata;
d. Maaaring mayroong mataas na lebel ng stress; at
e. Ang mga magulang ay mayroong masasamang saloobin sa kanilang anak
Ang bawat isa sa mga sanhing ito ay maaaring magdulot ng ilang barayti ng kasagutan.
Kabilang na dito ang pagtuturo ng mga bagong technique sa pagpapalaki, pagtuturo ng mabuting
pagkontrol sa sarili at pagpokus sa pagbabago ng saloobin.
Ang mga kalakasan ng teoryang ito ay ang klaridad, at pagkatiyak nito. Nakapokus lang
ito sa kung anong uri ng pang-aabuso ang nangyari, ilang situational factors, at mga
impluwensiyang nakuha ng bata sa kanilang magulang o lipunan at kanilang saloobin sa parusa
at pagkontrol. Mayroon ding mataas na pagkakataon ng pagbabago ng saloobin ng abuser sa
biktima dahil mabibigyan diin ng teorya na ito ang mga nakaraan na karanasan ng bata.
Ang ilan naman sa kahinaan nito ay nakapokus lang ito sa isang abuser, hindi nito
pinapakialaman ang mga ibang taong pwedeng maging salik ng pangaabuso. Hindi rin ito
nagbigay pansin sa sekswal na pang-aabuso.

C. Paglalahad ng Suliranin
Thesis Statement
Maipaalam ang mga tungkol sa pang-aabuso ng mga bata, kasama na ang mga batas
laban dito at pagsusuri kung ito ba ay epektibo.
Pangunahing Suliranin
Mailahad kung anu-ano ang mga batas na may kinalaman sa child abuse at ang
implementasyon nito.
Mga Tiyak na Suliranin
1. Makapagsaliksik kung ano ang mga kaalaman tungkol sa child abuse sa Pilipinas
2. Mabigyang liwanag kung ano ang mga batas tungkol sa child abuse sa Pilipinas
3. Malaman kung paano naipatutupad ang mga umiiral na batas

D. Kahalagahan ng Pag-aaral
Bilang isang estudyante, ang mga resulta ng pananaliksik ay magbibigay linaw para sa
mga epekto ng child abuse. Makatutulong ito sa mga estudyante na nakararanas at nakakakita ng
child abuse para malaman nila kung paano ito mabibigyan hustisya o solusyon. Sinasalaysay ng
pananaliksik na ito ang mga ebidensiyang kailangang makuha para mapatunayang may sala ang
abuser, pati na rin ang mga posibleng kaparusahan para sa sino man ang may nais na
magtangkang mang-abuso ng bata.
Makatutulong din ang pananaliksik ukol sa batas ng child abuse para malaman kung
tunay nga bang naging epektibo ang isinulong sa 1987 Saligang Batas Konstitusyon para sa mga
batang naabuso.

E. Saklaw at Limitasyon ng Pag-aaral
Ang mga mag-aaral na gagawa ng pananalisik na ito ay interesado sa kursong kanilang
tatahakin sa kolehiyo na Legal Management. Ang pananaliksik na ito ay tumutukoy sa mga batas
na may kinalaman sa child abuse. Kasama na rin sa pag-aaral ang tunay na kahulugan ng child
abuse at kung ano-ano ang mga uri nito, pati na din ang mga halimbawa at mga parusa sa mga
magtatangka o gumagawa ng pang-aabuso. Meron ding mga mahalagang estastistika na
magpapalinaw at makatutulong sa pagpapadagdag ng kaalaman tungkol sa riserts.
Ang riserts na ito ay magpopokus lamang sa mga batas ng pang-aabuso sa mga batang 18
taong gulang at pababa. Ito rin ay tumatalakay mga batas na partikular lamang sa Pilipinas. Ang
mga estatistika ay maaaring hindi rin masyadong sakto dahil hindi lahat ng mga kaso ay inuulat o
sinusumbong sa kinauukulan.

F. Depinisyon ng mga Termino
Bond to Keep Peace – Isang uri ng utos mula sa hukuman kung saan
ipinapatupad nito ang mahigpit na pagbabawal sa mga
bagay na maaaring gawin ng nang-aabuso na mas
makakasama pa sa biktima. Tinitiyak din ng utos na ito na
sumusunod ang nang-aabuso sa mga patakaran ng
protection order.
Child Abuse – Ayon sa Republic Act 7610 Special Protection of
Children Against Child Abuse and Discrimination Act,
ito ay ang pagmaltrato, pinagkagawian man o hindi, ng
bata, kabilang na ang sikolohikal o emosyonal na
pang-aapi, pisikal na pang-aabuso o kalupitan, seksuwal na
pang-aabuso at kapabayaan.
Child placement agency – tumutukoy sa mga pribadong non-profit
organizations o charitable institution na lisensyado ng
Kagawaran ng Kagalingang Panlipunan at Pagpapaunlad
upang bigyan ng nararapat na pangangalaga at serbisyo,
kabilang ngunit hindi limitado sa pagtanggap ng mga
aplikasyon ng pag-aampon at/o foster care, pati na rin ang
pagsusuri o paghusga sa mga inaasahang magiging
ikalawang magulang ng bata.

Child Prostitution – ang akto ng pagbebenta ng mga bata, lalaki man o
babae, sa mga nakatatanda upang makipagtalik at/o
makisama sa mga sekswal na gawain tungo sa
pananamantala o impluwensiya ng mga magulang o
sinumang mas nakatatanda sa kanila
Child Trafficking – akto ng pagbili at pagbenta ng mga menor de edad upang
makalikom ng pera, makipagbarter, o sa iba pang paraan.
Child Work Vs. Child Labor: Ang child work ay isang katanggap-tanggap at walang
bayad na trabaho na ginagawa sa loob o malapit sa bahay
habang ang child labor ay ang hindi katanggap-tanggap na
pagtatrabaho ng mga bata upang makalikha ng
pamumuhay.
Economic Abuse – tumutukoy sa mga hindi makatarungang gawain na
nagbibigay problema sa pinansiyal na kalagayan ng babae.
Ex-parte – ito ay ginagamit sa isang kaso na nagpapahiwatig na ang
pagsasakdal na sinimulan ng isang taong kung sinong
pangalan ay sinusundan ng termino. Halimbawa, Ex parte
Ron na nangangahulugang ang kaso ay tanging isinampa ni
Ron.
Guardian ad litem – tumutukoy sa taong itinalaga ng korte upang

matiyak ang kaligtasan ng bata sa loob ng korte,
kumatawan sa hukuman bilang tagapagsalita at hangarin
ang ikabubuti ng batang kasangkot sa kaso.
Law – mga alituntunin sa pag-aasal na nag-uutos o nagbabawal sa
isang partikular na gawain o aksyon.
Neglected child – tumutukoy sa batang pinagkaitan ng mga
pangunahing pangangailangan, sa pisikal man o sa
emosyonal na paraan, ng kaniyang mga magulang o
kinikilalang tagapangalaga.
Non-abusing parent – magulang na nakapagsasagawa ng kaniyang mga
responsibilidad tulad ng pagbibigay ng tamang nutrisyon,
pagpapaaral, pagbibigay ng tahanan at pagmamahal sa
anak.
Protection Order – maaaring isampa ng biktima upang siya ay magkaroon ng
tulong, benepisyo at proteksiyon. Layunin nitong pigilin
ang mga iba pang karahasan o pang-aabuso na maaari
pang mangyari sa babae at kaniyang anak.
Reclusión perpetua – ito ay para sa mga krimen na maparurusahan sa
pamamagitan ng Revised Penal Code. Ang pinagkaiba nito
sa lifetime imprisonment o panghabambuhay na
pagkabilanggo ay ito ay sinasamahan ng mga kasabwat na
parusa. Ang haba ng sentensiya para sa reclusion perpetua

ay nakaayos sa 40 na taon at hindi maaaring mabago sa
panahon ng paghahatol.
Responsible citizen – mamamayang may edad 18 at pataas na may malinaw at
maayos na pag-iisip.
Stevedoring – tumutukoy sa isang waterfront manual labourer na
kasangkot sa pagkarga at pagalwas ng barko
Theory – ideya na maaaring tama na nagpapahayag ng
kalinawan tungkol sa isang pangyayari; kung paano
nagaganap ang isang pangyayari
VAWC – nangangahulugang Violence Against Women and
their
Children; ito ay tumutukoy sa mga hindi makatarungang
gawain na isinagawa ng kahit na sinumang tao laban sa
isang babae kung saan ito ay ang kaniyang asawa, dating
asawa, o laban sa isang babaeng mayroong siyang sekswal
o tipanang relasyon, o laban sa isang babaeng mayroon
siyang anak o laban sa anak nito kahit na ito ay lehitimo o
hindi ay nauuwi sa pisikal, sekswal, sikolohikal, o
ekonomik na pang-aabuso.
Zones of peace – ito ay isang h eograpikal na rehiyon kung saan ang isang
grupo ng mga estado ay napanatili ang mapayapang
kaugnayan sa kanilang mga sarili para sa isang panahon na

hindi bababa sa tatlumpung taon.
G. Metodolohiya ng Pananaliksik
Sinimulan ng mga mananaliksik ang mga unang hakbang para sa pananaliksik na ito
noong ika-17 ng Oktubre 2016. Binigyan sila ng halos isang linggo upang makaisip ng paksa ng
kanilang pananaliksik at linangin ito. Inatasan silang gawin ang mga layunin at balangkas ng
kanilang riserts noong linggo ng ika-20 ng Oktubre upang magsilbing gabay sa kanilang mga
gagawin at kailangang hanapin sa oras na payagan silang humiram ng mga materyales at libro.
Upang matugunan ang mga suliranin ng pananaliksik, ang mga mananaliksik ay pumunta sa
Henry Sy Sr. Hall, The Learning Commons, ang silid-aklatan sa Pamantasan ng De La Salle,
noong ika-27 ng Oktubre. Pumili at kumuha sila ng mga aklat na may kaugnayan sa paksang
napili na posibleng makasagot sa mga kaligiran ng kanilang riserts. Kumuha rin ang mga
mananaliksik ng mga estatistika at mga termino na maaaring makatulong sa pagpapalawak ng
kaalaman sa naturang riserts.
Noong sumunod na Huwebes, ika-27 ng Oktubre, sila ay pinayagang pumunta sa
silid-aklatan upang makakalap ng mga librong gagamit sa kaligirang literatura ng kanilang
pananaliksik. Gumugol ng dalawang oras ang mga mananaliksik upang makahanap ng
materyales na makatutulong sa pag-aaral nila. Bukod sa mga libro at mga naunang pananaliksik
na ginamit nila, naghanap din sila ng ibang mga datos mula sa internet at dokyumentaryo.
Simula noon ay unti-unti na nilang binuo ang simula ng kanilang pananaliksik mula batayang

teoretikal, na natapos noong ikasampu ng Nobyembre, hanggang sa matapos nila ang
pangalawang kabanata noong ika-17 sa parehong buwan.
Katapusan ng Linggo noong kanilang simulan ang ikatlong kabanata. Ang pagsusuri ng
datos ay natapos noong ika-21 ng Nobyembre at saka sinimulan ang konklusyon. Ang kabuuang
riserts ay natapos noong ika-24 ng Nobyembre, 2016.
Time Table
Bahagi ng Riserts Petsa
Paksa Oktubre 17
Paksa Oktubre 19
Pangunahin at Tyak na Oktubre 20

Suliranin
Pumunta ng aklatan para sa Oktubre 27

kaligirang literatura
Paggawa ng Kaligirang Nobyembre 3-7

Literatura
Pagsasapinal ng batayang Nobyembre 9-10

teoretikal
Nagpasa ng Kaligirang Nobyembre 17

Literatura
Pagsusuri ng Datos at Nobyembre 21

Konklusyon

KABANATA 2:
KAUGNAY NA LITERATURA AT PAG-AARAL
Ano nga ba ang Child Abuse? Ayon sa Saligang Batas ng 1987, Republic Act 7610, ang
child abuse ay tumutukoy sa pagmaltrato, pinagkagawian man o hindi, ng bata na maaaring
sumaklaw sa mga sumusunod:
Sikolohikal o emosyonal na pang-aapi, pisikal na pang-aabuso o kalupitan, sekswal na
pang-aabuso at kapabayaan; anumang gawain o salita na magpapababa sa kahalagahan at
dignidad ng bata bilang isang kapwa tao; ang pagkakait ng kaniyang pangunahing
pangangailangan, kagaya ng pagkain at matitirhan nang walang sapat na dahilan; at ang
pagkabigo na mabigyan ng agarang medikasyon sa karamdaman ng bata na maaaring magresulta
sa mabagal na paglaki ng bata o magdulot ng permanenteng kakulangan, kawalang-kakayahan
ng bata o pagkamatay.
Mayroon ding mga pangayayari na maaaring magdulot ng kapahamakan sa buhay at
patuloy na paglaki ng bata tulad ng:
Tumira sa lugar kung saan mayroon o apektado ng mga namumuong away, pagtatrabaho
sa mga lugar na maaaring makapahamak sa kalagayan, kaligtasan, at moralidad ng bata na
makakaapekto sa normal na paglaki ng bata, tumira at protektahan ang kanilang sarili sa kalsada
nang walang kasamang magulang o tagapangalaga, pagiging kasapi ng mga katutubong tribo o
komunidad at tumira sa matinding kahirapan o tumira sa isang lugar na di-umuunlad o hindi

sapat na access sa mga pangunahing pangangailangan para sa maginhawang pamumuhay,
pagiging biktima ng mga delubyo na gawa ng tao o kalikasan, at iba pang mga pangyayaring
maaaring makadulot ng panganib sa buhay, kaligtasan at paglaki ng bata.
Ayon sa librong “Child Maltreatment”, ang child maltreatment ay tiyak na hindi malinaw
sa ating lahat, dahil wala itong simpleng depinisyon. Ang mga kaalaman ukol sa mga sanhi ng
child maltreatment ay dumadami sa tagal ng panahon, ngunit sa kabila ng pagdami nito ay
mayroon pa ring mga butas o mga tanong na hindi pa nasasagot.
Inilahad din sa libro ang isang sarbey na isinagawa ng World Health Organization na may
malakas na ebidensiya na ang sanhi ng child maltreatment ay nanggagaling sa maraming
pinagsama-samang salik tulad ng paghihirap, relasyon, komunidad at iba pa. Bukod pa sa mga
salik na ito, napag-aralan din na ang mga salik na ito ay dinamiko at nagbabago sa pagdaloy ng
panahon.
Ibinigay ng World Health Organization (WHO) at ng libro ng International Society for
the Prevention of Child Abuse and Neglect na pinamagatang “Preventing Childhood
Maltreatment: A Guide to taking Action and Generating Evidence” (2006, pp.13-16) ang
kabuuan ng mga salik ng pang-aabuso. Ang halimbawa sa mga salik na ito ay ang
pang-indibidwal na salik na nakapaloob sa bata o sa kaniyang magulang, pang-relasyon na salik,
pangkomunidad na salik at sa panlipunan na salik.
Kasama na rin sa mga salik ang paghihirap, problema sa pag-iisip, problema sa pagkatao,
problema sa pag-aaral, ang pagkakalantad sa pang-aabuso noong ang isang indibidwal ay bata
pa, ang pagkakaiba sa lahi, ang pagiging bata, maagang pagkaanak ng bata o (Premature Born
Baby), ang pagkakaroon ng hindi magandang ugali na madalas ay mahirap disiplinahin, ang

pagkakaroon ng kapansanan pati na rin ang pagiging babae dahil nangyayari ang mga kaso ng
sekswal na pang-aabuso, kahit na ang mga lalaki sekswal na inaabuso rin. Hindi lang problema
sa indibidwal ang pwedeng maging salik ng pang-aabuso, ayon sa libro pati na rin ang sitwasyon
o lugar kung saan nabubuhay ang bata. Kabilang dito ang problema sa pamilya, mahinang
suporta mula sa kapwa at mahinang panlipunang pagkakaisa. Pati na rin ang mga bata na nasa
isang institusyon kung saan sila ay inaalagaan ay posibleng abusuhin.
Dagdag pa ng may-akda, ang mga ugali ng isang indibidwal ay naiimpluwensiyahan ng
iba’t ibang salik kabilang ang kultura at ang ugaling mayroon ang lipunan na kung saan ang bata
ay nakatira bagay sa kung ano ang tinatanggap o hindi tinatanggap na pagtrato sa mga bata sa
lugar na kung saan ito nakatira depende sa panlipunang konstruksyon ng buhay nila.
Ayon sa Saligang Batas, ang Batas Republika Blg. 7610 o ang “Special Protection of
Children Against Child Abuse, Exploitation, and Discrimination” ay batas na pumipigil at
nagbibigay ng espesyal na proteksyon laban sa child abuse, pagsasamantala, at diskriminasyon,
at nagtatakda ng mga kaparusahan sa paglabag nito, at sa iba pang layunin.
Nilalayon ng batas na ito na mabigyan ng natatanging proteksiyon ang bata mula sa
pang-aabuso, kapabayaan, pagmamalupit, at diskriminasyon, at lahat ng iba pang maaaring
makadulot ng pinsala sa kanilang paglaki. Ninanais din ng batas na ito na maglaan ng pahintulot
sa mga komisyon na magsagawa ng mga programa na makatutulong sa pagpigil at paghadlang sa
patuloy na pang-aabuso sa mga bata. Trabaho rin ng estado na mamagitan sa bata at kaniyang
mga magulang, guro, o tagapangalaga kung hindi nagampanan nang mabuti ng tagapangalaga
ang kaniyang trabaho na siguraduhin ang kaligtasan ng bata mula sa pang-aabuso, o kaya naman
kung ang pang-aabuso ay gawa mismo ng kaniyang magulang at/o tagapangalaga.

Patakaran din ng estado na panatilihin ang kaligtasan at pagpapabuti ng mga bata na
nakaranas ng pang-aabuso na maaaring makaapekto sa kabuuang kagalingan ng bata lalo na sa
panahong sila ay walang kalaban-laban. Ang kabutihan ng bata ang pinakaimportanteng bagay
na dapat pagtuunan ng pansin ng pamahalaan, ito man ay gawain ng pampubliko o
pampribadong social welfare institutions, korte, lehislatibo, at ng mga nasa awtoridad, at
nakasuod sa alituntunin ng First Call for Children na ipinroklama ng United Nations on the
Rights of the Child. Ang lahat ng ito ay para matugunan ang pangangailangan ng bata upang sila
ay magkaroon ng mahaba at produktibong buhay.
Ang mga sumusunod ay ang iba’t-ibang uri ng abuso ayon sa Kagawaran ng Kagalingang
Panlipunan at Pagpapaunlad (DSWD):
a. Sekswal na pang-aabuso na kinabibilangan ng panggagahasa, incest, acts of
lasciviousness, at pagtangkang panggagahasa;
b. Pisikal na pang-aabuso o pagmamaltrato;
c. Sekswal na pananamantala, na kinabibilangan ng prostitusyon, pedophilia, at
pornograpiya;
d. Kapabayaan, deprivation;
e. Child labor exploitation, pang-aalipin;
f. Mental at emosyonal na pang-aabuso, at;
g. Berbal na pang-aabuso.
Ayon naman kay Brian Corby sa kaniyang librong, “Child Abuse Towards a Knowledge
Base,” may apat na uri ng child abuse -Pisikal, Pisikal na Pagpapabaya, Sekswal, at Emosyonal
na Pang-aabuso. Lahat ng uri na ito ay may wastong kaparusahan sa batas.

Maraming uri ng child abuse ang laganap sa Pilipinas. Isa sa mga uri na ito ay ang child
labor. Ayon sa Philippine National Statistics Office (NSO) noong 2001, may humigit kumulang
na apat na milyon na kabataan na edad lima hanggang labing-pito ang nagtatrabaho at lagpas
kalahati doon ay nagtatrabaho sa ilalim ng mapanganib na kondisyon. Marami sa kanila ay nasa
agrikultural na sektor habang ang iba naman ay sa pabrika na gumagawa ng mga produktong
iluluwas sa ibang bansa. Ang ilan naman ay makikita sa produksyon ng pyrotechnics, deep-sea
fishing, pagmimina, pag-aalis ng basura, pagmamalimos, drug-trafficking, stevedoring at sekswal
na pagsasamantala tulad ng pornograpiya, sex tourism, at sapilitang pagsusundalo o
pagmamarino.
Nakasaad sa Seksyon 12 ng Republic Act No. 7610, ang mga batang labing-limang taong
gulang pababa ay maaaring magtrabaho kung natamo ang mga kinakailangan tulad ng mga
sumusunod:
ailangan masiguro ng kapitalista ang work permit na nanggaling sa Kagawaran ng

a. K
Paggawa at Empleyo (DOLE);
b. Kailangang matiyak ng amo ang proteksyon, kaligtasan, kalusugan at moral ng bata;
c. K
ailangang magtatag ang taga-empleyo ng mga panukala upang maiwasan ang
pagsasamantala o diskriminasyon na isinasaalang-alang ang sistema at lebel ng kabayaran
at tagal o kaayusan ng oras ng pagtatrabaho;
d. Kailangang magpanukala at i-implementa ng taga-empleyo ang patuloy na programa

para sa pagsasanay at pagtatamo ng kasanayan ng bata.
Ayon rin sa Artikulo 8 sa nasabing batas na pinagtibay pa ng Republic Act 9231 na
ipinagbabawal ang mga batang labing-limang taong gulang at pababa na magtrabaho maliban na

lamang kung ang trabahong ito ay pinatatakbo ng kanilang pamilya o ang kanilang partisipasyon
sa pampublikong aliwan ay makabuluhan o kailangan. Sinisigurado rin ng batas na ito na ang
trabaho ng bata ay hindi makahahadlang sa edukasyon nito. Ang Child and Youth Welfare Code
ay nagsasaad rin na ang mga taga-empleyo ay kailangan mag-sumite ng pana-panahong ulat at
panatilihin ang pagtatala ng mga batang empleyado nito.
Ilang mga batas ang ipinatupad rin laban sa child labor. Ang Republic Act 9208 noong
Mayo 2003 na may mga probisyon na espesipikong para sa kabataan na biktima ng
child-trafficking. Ginawa rin nito ang Inter-Agency Council Against Trafficking (IACAT). Ang
batas na ito ay laban sa trafficking para sa kadahilanan ng pagsasamantala tulad ng pre-arranged
marriages, sex tourism, prostitusyon, pornograpiya o pangangalap ng mga bata para sa mga
armadong labanan.
Ang Republic Act 9231 o An Act Providing for the Elimination of the Worst Forms of
Child Labor and Affording Strong Protection for the Working Child ay ipinasa ni dating pangulo
Gloria Macapagal-Arroyo noong ikatlo ng Disyembre 2003. Nililimita nito ang bilang ng oras ng
pagtatrabaho ng mga bata, pinapangasiwaan ang kita nila, sinisimulan ang trust funds upang
pangalagaan ito at garantiya ang edukasyon at pagsasanay ng mga bata.
Ang Kagawaran ng Paggawa at Empleyo (DOLE) naman ay naglathala rin ng Order No.
4 ng 1999 na ipinagbabawal ang mga batang labing-walong taong gulang at pababa na
magtrabaho sa kahit anong mapanganib na hanapbuhay. Kabilang sa depenisyon ng mapanganib
na trabaho ay ang pag-asikaso sa delikadong mga sangkap at pagkakalantad sa matinding lamig,
init, ingay o presyon.

Ang ibang kabataan rin ay napapasailalim sa sekswal na abuso kapag sila ay napabayaan
ng kanilang pamilya at naiwang pangalagaan ang sarili kaya dumami rin ang child prostitution,
na isa ring uri ng child abuse. Noong 1984, meron lamang pitong probinsya na may “child sex
rings” o ang isa o higit pang mga may sala na sabay-sabay na kasangkot sa ilang mga batang
biktima. Parami na nang parami itong mga “sex rings” na ito at ayon sa United Nations
Children’s Fund (UNICEF) ay umabot na ito ng 37.
Maraming mga batas ang ipinasa ng Kongreso upang matigilan na ang prostitusyon sa
Pilipinas, partikular na sa mga bata. Nauna sa mga batas na ito ay ang Republic Act 7610, na
pinalaganap noong 1992.
Ipinasa rin ang Republic Act 9208 o ang Anti-Trafficking in Persons Act of 2003.
Nakasaad sa Seksyon 3(a) na “Ang trafficking ay tumutukoy sa pangangalap, transportasyon,
paglipat o pagkupkop o pagtanggap ng mga tao, meron o wala mang pahintulot o kaalaman ang
biktima, sa loob o sa labas ng pambansang hangganan sa pamamagitan ng pananakot o paggamit
ng dahas, o iba pang anyo ng pamimilit, pagdukot, pandaraya, panlilinlang, pang-aabuso ng
kapangyarihan o posisyon at pagsasamantala sa kahinaan ng tao o ang pagbibigay o pagtanggap
ng mga kabayaran o benepisyo upang makamit ang pahintulot ng isang tao sa pagkakaroon ng
kontrol sa kanila para sa layunin ng pagsasamantala na kinabibilangan ng, pagsasamantala o
prostitusyon o iba pang anyo ng sekswal na pananamantala, sapilitang paggawa, o mga serbisyo,
pang-aalipin, pagkabusabos o ang pag-aalis o pagbebenta ng mga bahagi ng katawan.” Kasama
rin ang mail bride, marriage matching arrangements, sex shows, sex tours, comfort women at
pornograpiya bilang sekswal na pagsasamantala.

Ang Child Soldier naman ay tumutukoy sa kung sino mang labing-walong gulang pababa
na parte ng kahit anong regular o irregular na hukbong-sandatahan, kabilang na pero hindi
limitado sa, taga-luto, porters, taga-hatid ng mensahe, at sino mang sumasama sa mga grupong
ito, maliban na lang sa pamilya ng mga sundalo mismo. Kabilang na rin dito ang mga babaeng
kinuha para sa sekswal na kadahilanan o forced marriages.
Ang pinakabagong batas sa isyu na ito ay mahahanap sa Arikulo 10 ng RA 7610.
Sinasabi roon na ang mga bata sa kinokonsiderang zones of peace ay hindi pwedeng makalap sa
kahit na anong pakay sa armadong labanan. Sila ang pinaprayoridad sa lahat ng serbisyo sa oras
ng labanan tulad ng evacuation, tirahan, pagkain at muling pagsasasama-sama ng pamilya.
Ang isa pang uri ng pang-aabuso ay child pornography. Nagsimula ito sa Pilipinas noong
1970s. Nagdala ang mga Amerikanong GI ng mga pornographic na larawan ng mga bata sa
bansa. Nagsimula ang pagdatingan ng mga pedophile na dayuhan sa Pagsanjan, Laguna kaya’t
nabansagan na ring “International Capital of Pedophilia”.
Ang child pornography, ayon sa Optional Protocol to the Convention on the Rights of the
Child, ay ang representasyon, sa kahit anong pamamaraan, ng bata na nakikibahagi sa sekswal na
gawain o kahit anong representasyon ng sekswal na bahagi ng bata. Pati ang simulated child
pornography tulad ng paintings, mga guhit, o computer-generated na larawan ay
pinagbabawalan na rin sa ibang bansa.
Sa isang pag-aaral, lumalabas na pang-walo ang Pilipinas sa mga bansang may
pinakamalaking kita sa paggawa ng pornographic videos. Tinatayang nasa isang bilyong dolyar
ang kinikita ng mga producer ng mga ganitong uri ng video dito sa bansa.

Ang iba pang anyo ng child abuse ay nangyayari rin sa kani-kanilang tirahan mismo.
Halimbawa nito ang pag-aabandona sa bata dahil sa hindi ginustong pagbubuntis, incest,
karahasan sa bahay, at pag-aaway ng magkakapatid. Ngunit, ang child abuse ay hindi lamang sa
loob ng tahanan nangyayari kundi pati na rin sa preschool, kindergarten at mga bahay-ampunan.
Bukod pa sa mga batas na inilahad, may nakalap din na mga estatistika ng mga batang
inaabuso noong 1988 bago pa ipinasa ang mga batas na panlaban dito. Ayon sa librong “Survey
on Child Sexual Abuse” na isinagawa noong 1988, sa loob ng 2400 na kaso, 57 ay mga krimen
laban sa mga bata. Sa loob ng 57 na kaso, limang biktima ang mga batang edad isa hanggang
limang taon, sampung biktima ay mga batang edad anim hanggang sampung taon, tatlumpung
biktima ang mga batang edad labing isa hanggang labing limang taon, at labing dalawang
biktima ay mga batang edad labing anim hanggang dalawampung taon.
Inilagay din sa sarbey ang mga kaso o krimen na isinagawa sa mga bata at mga bilang ng
bata na nabiktima ng kaso. Ayon sa estatistika noong 1988, mayroong 46 na biktima ang kasong
“Chastity”, sa loob ng 46 na biktima, 23 na bata ang biktima ng panggagahasa, 15 ang biktima
ng pagtangkang panggagahasa, 4 ang biktima ng panggagahasa na may kasamang pagpatay at
apat ang biktima ng malibog na gawain. Mayroon namang anim na bata ang nabiktima ng mga
krimen laban sa tao, sa loob ng anim na ito, tatlo ang biktima ng pagpatay at tatlo din ang
biktima ng homicide through reckless imprudence. Mayroon namang apat na bata ang nabiktima
ng mga krimen laban sa personal na kalayaan at kaligtasan. Sa loob ng apat na ito, tatlo ang
biktima ng pagkidnap at malubhang iligal na detensiyon at isa lang naman ang biktima ng
paggamit ng dahas upang paalisin ang bata sa tinitirhan nito. At may isang biktima naman ng

krimen laban sa pagmamay-ari, at kasong pagnanakaw na may kasamang pinsalang pisikal ang
kasong nakapaloob dito.
Ayon pa sa sarbey, sa bawat 100 na kaso ng Child Abuse, 81 ang mga kaso ng
panggagahasa, 10 ang mga krimen laban sa tao, 7 ang mga krimen laban sa mga personal na
kalayaan at kaligtasan ng bata, at dalawa naman ang mga krimen laban sa pagmamayari.
Halos pareho lamang ang gustong iparating ng mga librong The legal protection of
vulnerable sectors: A guide to R.A. 9208 "The Anti-Trafficking in Persons Act" and R.A. 9262
"The Violence Against Women and Their Children Act" and implementing rules and regulations
at ang Anti-Violence Against Women and Their Children Act of 2004: Republic Act no. 9262.
Inilalahad ng mga librong ito ang mga kondisyon, depinisiyon, mga sistema ng pagsasampa, at
iba pang patakaran ng Republic Act 9262 o ang Anti-Violence Against Women and Their
Children Act of 2004. Ipinaliwanag ng mga librong ito ang mga termino na mahahanap sa loob
nito. Tulad na lamang ng “Violence Against Women and Their Children Act”, “Economic
Abuse”, “Sexual Abuse”, at iba pang uri ng pang-aabuso. Kasama rin sa mga depinisyon ng
“children” at “Protection Orders”.
Ayon sa librong Child abuse: Towards a knowledge base ni Bryan Corby, ang physical
abuse ang tunay na inaalala ng child protection lobby at sa publikong isipan ay kaparehas na
depinisyon ng child abuse. Sa 1999 na alituntunin, kasama sa pisikal na abuso ang mga
pagsuntok, pagkakalog, pagbato, paglason, pagsunog o pagpaso, paglunod, o kahit anong paraan
na nagdudulot ng pisikal na sakit sa bata. Maaari rin itong maturing pisikal na abuso, kapag ang
isang magulang o taga-alaga ng bata ay naging sanhi ng mahinang kalusugan ng bata.
Ang gabay lamang ay nanggagaling sa konsepto ng makabuluhang pananakit.

May mga kailangang bigyan ng konsiderasyon upang malaman kung pang-aabuso nga
ang nagaganap. Isa na rito ay ang kalubhaan ng pananakit. Kasama sa mga kailangang pag-isipan
upang malaman kung abuso nga o hindi ay kung gaano kalala ang pinsala sa katawan.
Halimbawa, kung hindi lubha na mga pasa, kahit lagi pa rin itong iniingatan dahil sa ganun
nagsisimula ang mga mas malalang pananakit, ay madalas hindi sapat para masabing pisikal na
abuso. Samakatuwid, kung naging sunod-sunod ang mga sugat ng bata at hindi ito mabigyang
rason ng kung sino man ang gumagawa, mas mataas ang tsansa na masabing abuso na ang
pangyayari. Ang pagkukulang na pag-aalaga sa hindi maintindihang mga rason ay masasabi ring
uri ng pang-aabuso.
Ang intensyon ng mang-aabuso ay isa rin sa mga pinakamahalagang sangkap sa
pagdedesisyon kung ang isang aksyon ay abusado ba o hindi. Muli, mayroon itong mga
varyasyon. Sa pag-aaral ni Dingwall (1983) ukol sa child protection system, napuna nila sa mga
piling mga doktor kung ano ang tingin nila sa strict liability approach. Ayon sa mga doktor,
kung ang bata ay nagkaroon ng malalang sugat kahit aksidental man ito, ang taga-alaga noong
oras na iyon ay maaaring bigyan ng imbestigasyon ukol sa kung ang bata ba ay inabuso o hindi.
Subalit, para sa karamihan na empleyado ng DSWD, intensyon ay ang magiging impluwensiyal
na sangkap. Halimbawa, maliit ang tsansa na ang batang nakatamo ng pisikal na sugat noong
siya’y nag away ng kaniyang magulang na masabing pisikal na abuso. Gayunman, ang karahasan
ng atmospera sa tirahan at sikolohikal na tama nito sa bata ay sanhi ng pag-aalala at maaaring
bigyan ng imbestigasyon, depende sa mga nilalaman ng kategorya ng child abuse.

Sinaliksik at pinag-aralan ng mga miyembro ng DSWD (July 2016) ang mga laganap na
kaso ng child abuse at ayon sa kanilang pag-aaral, kahirapan ang madalas na nagiging rason ng
mga pang-aabuso.
Dagdag pa rito, binaggit sa isang manual (2009) na ang mga nilalamang sanhi ng
pang-aabuso ay ang mga sumusunod:
1. Sanhi ng sariling karanasan (biktima rin ng pang-aabuso), paglayo sa kapwa,
paniniwala sa maling pagpapalaki ng magulang at pag-aalinlangan sa sarili (dulot ng
problema sa magulang);
2. Hirap sa pagpapalaki ng mga anak at aksidenteng pagkabuntis;
3. Hirap sa pamumuhay, pag-aaway ng mag-asawa, hirap sa pag-aalaga sa bata at paglayo
sa pakikisalamuha sa kapwa.
Ayon kay George and Main (1979); Jacobson and Straker (1982); Hoffkan-Plotkin and
Twentyman (1984), ang mga batang may karanasan sa kahit ano mang pang-aabuso ay madalas
may problema sa mga relasyon nila sa kanilang mga ka-edad. Lahat din sila ay sumasang-ayon
na ang mga naabuso ay may kaugalian na maging mas agresibo o hindi malapit sa kanilang mga
kasing edad.
Sa mga tuntunin naman ng edukasyon, gumawa ng teorya sina Lynch and Roberts
(1982) na ang mga batang biktima ng abuso ay mayroong intelligence quotient (IQ) na mas
mababa sa karaniwan, lalo na sa larangan ng komunikasyon at wika.
Ayon naman sa librong “Child Abuse, A Growing Menace” ni Armando Ang, ang mga
batang nagtratrabaho ay nakararanas ng lubos na pagkapagod o stress at ilang mga sakit dahil na
rin sa pabago-bagong panahon. 23 porsiyento ng mga batang nagtratrabaho ay nagdudusa sa mga

pinsala na may kaugnayan sa kanilang trabaho at 22 porsiyento lamang sa kanila ang
nakapag-aaral ngunit ang kanilang trabaho ay may masamang epekto dito tulad ng madalas na
pagkahuli o di pagtuloy sa klase at mabababang marka.
Ang Council of Elders for the Protection of Children ay naglista rin ng ilang mga maaga
at pang-matagalang epekto ng child abuse. Kasama na rito ang prostitusyon, kapabayaan sa
tungkulin, pagtatangkang magpakamatay, depresyon, takot sa pagtatalik at mga kinalamang
dysfunction nito at mababang pagpapahalaga sa sarili.
Ang Center for the Prevention and Treatment of Child Sexual Abuse (CPTCSA) ay
nagpokus naman sa kaibahan ng pag-uugali ng bata tulad ng pagbabalik sa unang bahagi ng
pagkabata gaya ng thumb-sucking, walang pagsasaalang-alang sa sarili, pagkawala ng gana
kumain at pagtangging makita ang mga kaibigan o makipagkaibigan (Protacio-Marcelino, 2000,
p.59)
Ipinaalam din ng librong “Dark Secrets: Helping Victims of Child Abuse” ni Sir Pilar
Verzosa, RGS (1997) ang mga dapat hanapin upang malaman kung naabuso ang bata. Ang mga
senyales na ito ay ang masyadong pagliligo o hindi kaya ay walang pag-aalaga sa sariling
kalinisan, di maipaliwanag na sakit, iritasyon o pamamaga ng bibig, ari o pwetan, mga pasang di
maipaliwanag, kagat ng tao, pangangayayat, at balisang pagtulog.
Ipinaliwanag din ni Verzosa ang mga sikolohikal, emosyonal at sosyal na epekto ng
abuso tulad ng mga blangkong titig, absentmindedness, takot o hindi pagkagusto sa mga tao o
lugar, agresibong pag-uugali, patuloy na sekswal na paglalaro sa sarili, ibang tao, laruan o hayop,
at pagpapakita ng sekswal na kaalaman sa pamamagitan ng pananalita o pag-uugali na hindi
naaangkop sa kaniyang edad.

Mayroon ding mga kaso na nagpapatunay sa mga epektong inilahad sa itaas. Ang “Child
Abuse in the Philippines” ni Elizabeth Protacio Marcelino ay naglalahad ng kaso ukol sa child
labor.
Labing-apat na taong gulang si Billy nang hikayatin siyang magtrabaho sa isang
manukan. Nanggaling siya sa Davao kung saan ipinangako ng kaniyang recruiter na marami pa
siyang oportunidad na matatanggap kung nasa Maynila siya. Napilitan siyang magtrabaho ng
labing-dalawang oras bawat araw sa buong linggo, tumanggap ng minimum wage na sweldo
lamang, walang overtime pay, o kahit anong benepisyo. Inaabuso rin siya at napilitang
manirahan sa maliit na kubo kasama ng lima pang mga tao. Nakisalimuha rin siya sa mga may
sakit at patay na manok na napatunayan na mapanganib para sa kaniyang kalusugan.
Inimbestigahan ng Kamalayan Development Center (KDC) ang nireportang child labor sa
manukan. Noong nagkaroon ng sapat na ebidensiya, ipinaalam at nakipagtulungan sila sa
National Bureau of Investigation (NBI). Nakipagtulungan rin ang ibang ahensiya ng pamahalaan
tulad ng Child Labor Management Team ng Kagawaran ng Paggawa at Empleyo (DOLE) at ang
Commission on Human Rights (CHR). Kasangkot rin ang media sa pagdodokumento ng
pangyayari.
Minsan, kahit binabantaan na ng abuser, sinasabi pa rin ng bata sa isang kaibigan, guro o
isang nakatatanda ang kaniyang dinadanas. Ang pagsisiwalat ay ang pagbabahagi ng
impormasyon tungkol sa pang-aabuso at ang may kasalanan nito. Ngunit, marami sa mga
pang-aabusong ito ay hanggang dito lamang. Iilan lamang ang iniuulat sa mga awtoridad kahit na
inatasan ng Kagawaran ng Katarungan (DOJ) na ang bawat Pilipino ay dapat magsumbong ng
kahit anong kaso ng pang-aabuso ng bata – pag-abanduna, pagmaltrato, pagsamantala, o

pagpapabaya – sa mga awtoridad sa loob ng 48 oras ng pagtuklas, sa pamamagitan ng pagsulat,
pagtawag, o sa personal.
Ang mass media ay regular na nagpapakita ng iba’t ibang kaso ng child abuse. Ang mga
pahayagan ay nagpapakita ng mga larawan ng mga batang nagtatago sa camera, ligalig at
nasaktan, at ang may kasalanan na itinatanggi ang mga bintang. Kahit na ang bilang ng mga kaso
ng child abuse ay dumadami, tinatayang mas marami pa ang hindi nauulat. Kapag naiulat, may
isang tagapamagitan, madalas ang pinagsabihan ng bata, ang sumasama sa kaniya papunta sa
mga awtoridad.
May akdang isinulat si Felix M. na nangangalang Protecting women and children: A
handbook on community-based response to violence. Sa librong iyon, mayroong kaso na
tumutukoy sa pisikal na pang-aabuso.
Ayon kay Guia, ang kaniyang 12 na taong gulang na kapatid ay namatay dahil sa pinsala
nito sa utak at pagdudugo sa loob ng katawan. Sinabi niya na binugbog ng kanilang tatay ang
kaniyang kapatid nang sinabi niya na wala silang pagkain dahil wala pa ang kanilang nanay sa
bahay. Dahil sa walang pagkain, ang kanilang tatay ay nag-apoy sa galit kaya tinamaan nito ang
kaniyang kapatid sa iba’t ibang parte ng katawan na nagdulot ng maraming malubhang pinsala sa
bata.
Kwento pa niya, noong namatay ang kaniyang kapatid, nagsampa ang kaniyang nanay ng
kaso laban sa kaniyang tatay at siya ang naging witness.
Subalit, hindi lang physical abuse ang tinalakay ni Felix M. Ang aklat niya ay may mga
kaso din ukol sa sexual at psychological abuse. Sa kwento ni Jenina, siya ay kinupkop ng
kaniyang tiyo at tiya noong siya ay nawalan ng magulang ng siya ay nasa limang taong gulang

pa lamang. Noong siya ay tumungtong sa pitong taong gulang, sinabihan siya ng kaniyang tiyo
na siya ay may utang na loob sa kaniya at sa kaniyang tiya. Sinimulan din siyang hipuin sa ibang
parte ng kaniyang katawan na hindi niya ginusto. Noong siya ay naging teenager na, mas
dumalas pa ang pagkahipo.
Isang gabi biglang pumasok sa kaniyang kwarto ang tiyo niya at inutusan siyang huwag
sumigaw at tumahimik. Bigla siyang ginahasa ng tiyo niya at patuloy na pinamukha sa kaniya na
niligtas siya nito sa isang buhay na walang magulang.
Hindi niya natatandaan kung ilang beses siya ginahasa. Ngunit ang tanging natatandaan
niya ay ang pagiging buntis sa unang pagkakataon noong siya ay labing apat na taong gulang pa
lamang. Nalaman niya ito ng nagpasuri sila sa doktor. Pagkatapos ay pinainom siya ng gamot na
hinalo sa orange juice. Nagsumbong siya sa kaniyang tiya ngunit hindi niya ito pinagkatiwalaan.
Ikinuwento niya ito sa kaniyang guro sa Sunday School na pinaniwalaan naman siya at
binigyan ng lakas para magsampa ng kaso laban sa kaniyang tiyo. Ngunit, binawi niya ito ng
ipinangako ng kaniyang tiyo na hindi na niya gagawin ang panggagahasa.
Sa loob ng limang taon nagpatuloy ang panggagahasa at siya ay nabuntis ng tatlong
beses. Tatlong beses din siyang dinala sa parehong lugar kung saan siya ay pinainom ng orange
juice na may halong pampalaglag.
Makalipas ang isang taon, ay nagsampa siya ng kaso laban sa kaniyang tiyo na ngayon ay
nasa kulungan na. Ang nagpalakas sa kaniya ay ang pagkilala sa mga taong mahal niya na
naniwalang siya ay nagsasabi ng totoo. At simula ng pangyayaring iyon ay marami ring kabataan
ang nagsabi na sila rin ay ginagahasa.

Iba naman ang pinagtuunan ng pansin nila Silverio R. at Pabico T. Sa kanilang inilimbag
na artikulo na may pamagat na, “Ang Gobyernong GMA at Ang Mga Batang Sundalo”(2010),
ibinahagi niya ang mga kaso ukol sa mga child soldiers.
Tinatayang tatlong daang libong (300,000) mga bata ang kalahok ngayon sa mga
armadong tunggalian sa tatlumpu’t pitong (37) bansa sa buong mundo. Ayon sa United Nations
International Children’s Emergency Fund (UNICEF), halos sangkapat (1/4) ng bilang ng mga
batang sundalo ay matatagpuan sa Silangang Asya at Pasipiko.
Karamihan sa mga batang ito ay dinudukot o kaya ay pwersahang kinakalap ng mga
rebelde at mga armadong grupong suportado ng pamahalaan. May mga kaso pa sa ibang bansa
na mismong opisyal ng militar ang sapilitang nagsasama sa mga bata sa giyera tulad sa Burma.
May mga bata ring “kusang sumasama” kapag wala na silang pamilya at wala nang ibang
mapuntahan. Ayon na rin sa mga bata, kadalasan ay itinataboy sila ng kahirapan, kawalan ng
trabaho, karahasan sa loob ng tahanan at pang-aabuso kaya napapasama sila sa mga armadong
pangkat.
May sari-saring papel na ginagampanan ang mga batang sundalo tulad ng regular na
kawal, gumawa ng mga pananabotahe, trabahador, mensahero, at espiya. Ang mga batang babae
ay nagsisilbi ring combatants at ginagamit upang tugunan ang sekswal na pangangailangan ng
mga lider ng grupo tulad sa Angola. Marami sa mga batang ito ay wala pang sampung taon at
nakasaksi na o kaya ay nakagawa na ng matinding karahasan laban sa kanilang kapwa o sa sarili
nilang komunidad.
Sa uri naman ng child pornography, gumawa ng dokumentaryo ang GMA sa kanilang
palabas na “Reporter’s Notebook.” (Set. 2015)

Sa pagbukas ng ilaw at pag-rolyo ng kamera, isang pelikula ang binubuo sa isang tagong
bahay. Kung minsan, kabilang sa mga eksena ang aktuwal na pagtatalik ng magkapareha. Pero
ang mas nakababahala, ang ilan sa mga gumaganap na artista, mga menor de edad. Ito ang
isiniwalat sa Reporter’s Notebook ng dalawampu’t dalawang taong gulang na itatago namin sa
pangalang Krystal. Isang kaibigan daw ang nag-rekomenda sa kaniya sa isang nagpakilalang
producer ng pelikula. Labing-anim na taong gulang raw si Krystal nang unang sumabak sa
ganitong kalakaran. Ang ibinabayad raw sa kaniya umaabot sa pito hanggang labing limang
libong piso.
Ikinuwento rin ng inuupahang cameraman na si Jay, hindi niya tunay na pangalan, kung
paano nila binubuo ang mga pelikula at kung saan dinadala ang mga ito. Mula sa mga DVD,
ngayon mabilis na ring naibebenta ang mga pornographic videos gamit ang mga flash drive at
internet. At ang kita rito hindi lang barya-barya.
Ang pagkakalap at pagsasangkot sa mga bata sa pornograpiya ay malinaw na paglabag sa
Republic Act 9208 o Anti Trafficking in Persons Act of 2003. Labag din ito sa Republic Act
9775 o ang Anti-Child Pornography Act of 2009.
Tinalakay rin ng GMA sa parehas na palabas ang kaso ng pag-aabandona ng bata (Okt.
2015).
Sa Caloocan City, nakilala ang magkapatid na sina Lester at Jepoy, inabandona sila ng
kanilang ina. Kuwento ng kumupkop sa kanila na si Aling Yolanda, mag-aapat na buwan na
mula nang iwan sila ng kanilang ina. Patay na rin ang kanilang ama. Ang problema, hirap daw si
Aling Yolanda na maibigay ang lahat ng pangangailangan ng mga bata. Bukod sa biyuda na,
sampu ang inaalagaan niyang anak. Ayon sa Republic Act 10165 o Foster Care Act of 2012,

maaaring maging legal ang pangangalaga ni Aling Yolanda sa magkapatid na Lester at Jepoy.
Pwede kasi siyang maging legal na foster parent ng magkapatid kung maipapasa ang mga
kailangang kwalipikasyon. Maaari rin makatanggap ng subisidiya o tulong pinansyal ang mga
batang nasa pangangalaga niya.
Pero hindi lahat ng inabandonang bata nakakahanap ng taong kakalinga sa kanila gaya ni
Aling Yolanda, ilan kasi sa kanila, nauuwi sa mapanganib na lansangan. Gaya na lamang ni
Jaynor, labing limang taong gulang. Limang taon na raw ang nakararaan nang iwanan siya ng
kaniyang mga magulang. Kaya upang makakain sa araw-araw, dumidiskarte si Jaynor sa
pamamagitan ng pagtatawag ng mga pasahero sa jeep at pagpupunas ng mga kotse. Ang
malawak na lansangan na rin ang kaniyang naging tulugan sa loob ng ilang taon.
Mula taong 2010 hanggang 2014 ay tumaas ang bilang ng mga batang inabandona sa
iba’t ibang lugar o di kaya naman ay ibinigay ng kanilang kaanak sa DSWD. Mula 779 na kaso
noong 2009 ay umabot ito sa 862 na kaso noong 2014. Ngayong unang siyam na buwan ng 2015
ay umabot na sa 476 ang bilang ng batang inabandona o isinurender sa DSWD. Ibig sabihin,
kada araw ay may dalawang batang iniiwan ng kanilang mga magulang.
Sa website naman na rappler.com, inilahad ni Rodriguez F. ang kwento ng isang bata na
lumaki sa kapaligirang laganap ang child prostitution.
Isang lalaki ang pinakawalan pagkatapos ng 13 taon dahil sa kaniyang panggagahasa sa
isang batang babae.
Noong 1996, nakilala niya ang isang 11-taong gulang na batang babae sa pamamagitan
ng isang bugaw. At pagkatapos usisain ang katawan ng babae, ipinangako niya sa bata ang
trabaho sa showbiz. Isa siyang kongresista at tv producer noon.

Napag-usapan na babayaran ng Php5,000 kada araw ang bata upang manatili kasama ang
congressman. Hindi ito ang unang pagkakataon na ang batang babae ay ipinagbili para sa sex. Sa
murang edad na siyam, siya ay ibinenta sa isang turista. Natutunan ng bata na ang katagang
“Hindi” ay walang saysay. Ang kaniyang pagtanggi ay may katumbas na panununtok sa ulo,
pagkagutom, kahihiyan—ang kaniyang prostitusyon naman daw ang siyang tumugon sa
kaniyang pangangailangan, ayon sa bugaw.
Ang panggagahasa ay nagsimula noong Hunyo at natapos ng Agosto noong taong iyon,
matapos makatakas ang bata at magsumbong sa pulis.
Ayon sa bugaw, hindi raw niya ito ipinilit. Ayon naman sa congressman, isa daw iyong
uri ng political blackmail. Sa huli, sila ay parehong hinatulan na may sala, ang bugaw sa child
prostitution, habang ang kongresista sa statutory rape at acts of lasciviousness ngunit sila ay
napalaya pa rin matapos ang ilang taon.
Ang kwentong ito, bagamat nangyari dalawang dekada na ang nakalilipas ay sariwa pa
rin sa pag-iisip ng mga bata, pati na rin ang mga tagapagtaguyod nila. Ngunit pagkatapos ng
lahat ng nangyari, hindi pa rin natitinag ang uri ng negosyong ito. Ang mga bugaw at abuser ay
hindi magpapapigil. Ayon nga sa kanila: “Demand and supply, supply and demand.”
Kasama din sa website na rappler.com ang kaso ng isang bata na nabiktima ng child
incest, espesipiko, ng kaniyang ama.
Ginahasa siya ng kaniyang ama mula 11 hanggang 15 taong gulang.
Nakatira sa isang maliit na bayan sa Laguna, walang laman ang bahay, maliban sa kaniya
at kaniyang ama. Nangyari ang unang panggagahasa noong araw na iyon, sa kanilang papag.
Lahat nang sumunod na panggagahasa ay nangyari din sa bahay na iyon.

Sa gulang na 17, siya ay tumakas at nagpakasal. Humingi siya ng tulong sa kaniyang tiya.
Nagsampa sila ng kaso sa awtoridad ngunit hindi na dumaan pa sa barangay dahil doon
nagtatrabaho ang kaniyang ama bilang isang sekretarya.
Nasira ang pagkakapatid ng kaniyang ina at tiya. Wala siyang magawa habang
pinapanood niyang pinagtatanggol ng kaniyang sariling ina ang lalaking gumahasa sa kaniya,
habang ang kaniyang tatay ay patuloy na tinatanggihan ang akusasyon ng panggagahasa,
sinasabing ito ay kaniyang pinapalo at sinusuntok lamang upang madisiplina.
Bakit naman daw ngayon lamang naisipan ng nagahasa na magreklamo pagkatapos ng
pitong taon na pananahimik, tanong sa kaniya sa korte, sa kaniyang tirahan, pati na rin sa
kalsada. Ayon sa korte, ang incestuous sexual affair ay karaniwang itinuturing nang may
kasamang pandidiri at kahihiyan, itinuturing na taboo sa isang family-oriented na lipunan na
maaaring magmantsa sa pangalan ng pamilya sa mga susunod na henerasyon.
Sa taong 1996, hinatulan ang kaniyang ama na guilty sa krimen ng rape. Sa panahong
iyon pinapayagan pa ang death penalty, ngunit reclusion perpetua lamang ang hatol ng korte sa
kaniyang ama. Nawala ang kaniyang mga magulang sa kaniya.
Maraming bata ang nakaranas ng kaparehong kuwento. Minsan, nakukuha ang hustisya,
kahit gaano ito kabagal. Ang ibang magulang ay pinoprotektahan ang kanilang mga anak mula sa
mga masasama, ang iba naman ay binibiktima ng kanilang sariling kadugo.

KABANATA 4:
PAGLALAHAD AT PAGSUSURI NG DATOS
Ayon sa mga datos na nakalap galing sa librong Law and procedure on rape, sexual
harassment and violence against women and children, ang mga parusa para sa child
pornography ay mahahanap sa Presidential Decree No. 603, Revised Penal Code (Artikulo 201)
at Republic Act 7610.
Ang trafficking naman ng mga malalaswang materyales ay pinamamahalaan ng Republic
Act 7610, Artikulo 5, Seksyon 9. Ito ay limitado sa malalaswang publikasyon at bastos na mga
palabas. Ang parusa sa nagkasala ay prison mayor o anim na taon at isang araw hanggang 12
taon.
Ayon naman sa batas Republic Act 9208, ang parusa para dito ay panghabambuhay na
pagkabilanggo at multa ng dalawa hanggang limang milyong piso. Ang mga tumatangkilik
naman ng mga taong biktima ng human trafficking ay may pananagutan rin sa batas na ito at may
parusang 15 taon na pagkabilanggo at multa na Php 500,000. May mga dagdag pang parusa para
sa mga empleyado ng gobyerno na lalabag sa batas na ito at agarang deportasyon para sa mga
dayuhang may sala pagkatapos kumpletuhin ang sentensiya.

Ang krimen ng panggagahasa naman ay muling sinuri bilang isang krimen laban sa mga
tao na sakop ng Republic Act No. 8353 o ang Anti- Rape Law ng 1997. Ang iniba sa probisyong
ito ay, Artikulo 266-A: Panggagahasa, kailan at paano ito ginawa. Ang panggagahasa ay ginawa:
1.) Ng isang lalaking may mahalay na pag-iisip sa babae na nakapailalim sa mga
sumusunod na pangyayari;
a.) sa pamamagitan ng pananakot o dahas;
b.) kapag ang biktima ay pinilit at kinumbinsi gamit ang pagrarason o kapag walang
malay ang biktima;
c.) sa pamamagitan ng paggamit ng kapangyarihan o awtoridad;
d.) kung ang biktima ay labing dalawang taong gulang o pababa o kung siya ay may
kapansanan, kahit hindi pinresenta ang pangyayaring ibinanggit sa itaas.
2.) Ng kahit na sinong tao na kung saan ginahasa niya ang isang indibidwal sa pamamagitan
ng pagpasok ng kaniyang ari sa bunganga at puwet ng biktima o pagpasok ng kahit na anong
gamit sa maselang parte ng katawan o sa puwet nito sa ilalim ng mga pangyayaring nakalagay sa
itaas.
Artikulo 266-B Mga Parusa - Ang Panggagahasa na nasa unang talata ng susunod na artikulo ay
mapaparusahan ng reclusion perpetua:
- Kapag ang panggagahasa ay isinagawa gamit ang nakakamatay na armas ng dalawa o
maraming tao, ang parusa ay reclusion perpetua hanggang kamatayan
- Sa oras ng panggagahasa, ang biktima ay nasiraan ng ulo, ang parusa ay reclusion
perpetua hanggang kamatayan.

- Kung ang panggagahasa ay pagtangka at isang pagpatay ang nangyari sa oras ng
panggagahasa, Ang parusa ay reclusion perpetua hanggang kamatayan.
Ang mga sumusunod naman ay mga parusa ayon sa Batas na Republic Act 9262 para sa
mga taong gumawa ng kahit na anong uri ng pang-aabuso.
Para sa nagkasala ng pang-aabuso sa babae at sa kanyang anak, ayon sa R.A. 9262
seksiyon 6:
a.) Ang mga kasong attempted, frustrated murder o parricide o homicide ay
mapaparusahan batay sa mga probisyon ng Revised Penal Code.
1.) Malubhang mga pisikal na pinsala ay mapaparusahan ng prision mayor
2.) Hindi lubhang mga pisikal na pinsala ay mapaparusahan ng prision correcional
3.) Bahagyang mga pisikal na pinsala ay mapaparusahan ng arresto mayor
b.) Pisikal na Pangaabuso ay mapaparusahan ng arresto mayor
c.) Pang-aabusong Ekonomiko ay mapaparusahan ng prision correcional
d.) Pisikal na pang-aabuso o pagbantang pang-aabuso para takutin ang biktima upang
makontrol ito ay mapaparusahan ng arresto mayor
e.) Sekswal na pangaabuso ay mapaparusahan ng prision mayor
f.) Sikolohikal na pangaabuso ay mapaparusahan ng prision mayor
Ayon sa batas, kung ang mga kasong ito ay isinagawa habang ang babae ay buntis o
isinigawa habang nasa harapan ng bata, ang kaparusahan na ibibgay sa mga nagkasala ay ang
pinakamalubhang parusa na nakasaad sa batas. Pagmumultahin din ang nagkasala ng hindi
bababa sa P100,000 at hindi tataas ng P300,000.

Magsasagawa rin ng “Psychological Treatment” ang nagkasala at kailangang matiyak
ang pagsunod nito sa korte.
Bukod pa sa mga batas, nakasaad din sa batas R.A. 9262 na may karapatan ang biktima
na magsampa ng protection order.
Ang R.A. 9262 ay nagbibigay tulong sa pamamagitan ng mga protection orders laban sa
isang kasong sibil o kriminal, pinaparusahan nito ang kahit na sinumang gumawa ng
pang-aabuso laban sa isang babae o sa isang bata. Mayroon itong tatlong uri - temporary
protection order, permanent protection order at barangay protection order, sa pagkakataon na
napatunayang may kasalanan ang isang suspek, isang permanent protection order ang maaaring
mailathala, sa panahon naman na kung saan hindi sapat ang ebidensiya para mapatunayang may
kasalanan ang isang suspek, ang hukom ang magdedesisyon kung magsasampa ba ng protection
order o hindi.
Pagkatapos nito, inilahad naman ang mga nilalaman ng Republic Act 9262. Una, ay
isinulat ang mga tungkulin ng mga opisyal sa barangay at mga pulis. Ito ang mga nasabing
tungkulin batay sa libro. Tungkulin nilang rumesponde ng mabilis sa isang tawag ng tulong,
kahit na walang protection order na naisampa at siguraduhin ang kaligtasan ng biktima,
kumpiskahin ang anumang nakamamatay na armas na hawak ng biktima at ilagay ang biktima sa
isang ligtas na lugar, at tulungan ang biktima sa paglabas ng mga gamit mula sa kaniyang
tinitirhan. At ang pagtitiyak ng pagpapatupad ng mga protection orders na nailathala ng isang
barangay o ng hukom.
Ipinaliwang rin ang Ex-parte protection order at mga nilalaman at patakaran ng iba’t
ibang uri nito. Ayon sa libro, ito ay tiyak na maiisyu ng hukom sa loob ng dalawampu’t apat na

oras sa pagkakataon na napatunayang mayroong rason na pagkatiwalaan na may nalalapit o
lalapit pa lamang na panganib sa buhay ng bata, maaaring mailathala pagkatapos ang paglilitis,
habang sinusunod ang summary procedures upang mapabilis ang paglilitis, n aglalaman ng mga
tulong na maibibigay sa mga nabiktimang babae at bata upang maibalik nila ang kanilang
pagkontrol sa kanilang mga buhay. Nang sagayon, hindi lang pisikal na pang-aabuso ang
magiging peligroso ng biktima, pwede rin ito maging economic abuse, sekswal na pangaabuso at
iba pang uri ng pang-aabuso, may patakaran na hindi sapat para sa nang-abuso na umalis at hindi
lumapit sa biktima. Kailangan din nitong suportahan ang biktima gamit ang kaniyang kita.
Nilalaman din ng isang protection order ang isang kautusan na nagbibigay tulong at suporta sa
babae at ang kaniyang anak upang tulungan silang ibalik ang kalagayan ng kanilang buhay sa
normal. Nang gayon, ang panganib na makakasakit sa babae ay hindi lamang pisikal na
pangaabuso o pagtangkang pang-abuso, kasama rin dito ang buong karahasan na isinagawa laban
sa kaniya, at ang hindi pagsusuporta o pagaalaga sa mga bata pa lamang, kung saan ito ay
kailangang masolusyonan kasama ang pagpapahatid ng biktima sa ligtas na lugar na sakop ng
TPO.
Unang uri ng protection order ay ang temporary protection order o TPO. Nilalaman nito
ang mga sumusunod: Una, pagpapatanggal ng nang-abuso sa tinitirahan ng biktima kahit na ito
ay pagmamay-ari ng nang-abuso. Pangalawa, ang otomatikong pag lipat ng kita ng nang-abuso
sa biktima upang suportahan ito. Pangatlo, “Stay Away Order”, isang utos na pinagbabawal ang
nang-abuso na lumapit sa biktima. Pang-apat, pagpapatupad ng pansamantalang pangangalaga sa
mga biktima. At panlima, paghahatid ng pera para suportahan ang pamumuhay ng babae at ng

bata at ang paglilimbag ng bond to keep peace upang siguraduhin ang pagsunod sa mga
patakaran ng protection order. Ito ay balido hanggang 30 na araw at mapapahaba pa ng hukom.
Pangalawang uri ang permanent protection order. Ito ay dapat na isyuhin pagkatapos ang
pakikinig sa mga merito na sinusundan ng Summary Procedure. Nilalaman nito ang mga tulong
na makukuha sa TPO at ang permanenteng pagpapatanggal ng nang-abuso sa bahay ng biktima.
Isang Bond to Keep Peace ang maaaring isama sa TPO at PPO upang matiyak ang pagsusunod
ng mga nang-abuso. Ayon pa dito, ang paglabag sa mga patakaran ng protection order ay isang
kriminal na opensa at maaaring gamitin ng hukom ang kanilang kapangyarihan ng paghamak.
Pangatlong uri ang barangay protection order. Ito ay maaaring isampa ng mga opisyal sa
barangay upang mapatigil ang iba pang pang-aabuso. Ipinagbabawal ng Anti-VAWC act ang
pag-aayos ng biktima at nang-abuso upang sila ay magkasundo sa mga kaso ng VAWC sa
barangay. Mga katangian nito ang sumusunod: Una, maaaring isampa ng Punong Barangay o ng
iba pang opisyal ng barangay sa pagkakataon na ang punong barangay ay wala. Pangalawa, ito
ay maiisampa laban sa mga pisikal na pang-aabuso o pagtatangkang pisikal na pang-aabuso.
Pangatlo, ito ay balido hanggang 15 na araw. Pang-apat, pwede itong mapakinabangan kahit na
hindi humihingi ng tulong ang biktima sa korte sa pamamagitan ng pag-apply sa protection
order. Panlima, ipinapatupad ito ng ex parte sa loob ng 24 na oras simula ng pag-apply.
Pang-anim, ang paglabag nito ay isang kriminal na opensa na may parusa ng pagkakulong ng 30
araw.
Ayon pa sa libro, ang BPO ay walang benepisyo ng suporta, o kahit na anong tulong
maliban sa utos na nagpapatigil sa nang-abuso sa paggawa ng kahit na anong pisikal na

pang-aabuso o pagtangka. Isang utos na nagbibigay suporta sa biktima ang maaaring i-isyu ng
hukom sa isang aplikasyon ng protection order.
Ayon sa batas, karapatan ng biktima na magsampa ng protection order laban sa
nang-abuso upang sila ay maprotektahan. Ang mga sumusunod ay mga impormasyon tungkol sa
kung sino, saan, papaano magsampa ng Protection Order.
Ayon sa R.A. 9262 ang mga pwedeng magsampa ng protection order ay ang mga
nabiktima, mga magulang o tagabantay, mga inaanak o mga kamag-anak na nasa loob ng fourth
civil degree, mga nagtatrabaho sa Kagawaran ng Kagalingang Panlipunan at Pagpapaunlad
(DSWD) o sa ibang pamahalaang lokal, mga pulis, punong barangay o kagawad, abogado, at
hindi bababa sa dalawang may pakialam na mamamayan ng siyudad o munisipyo kung saan
nangyari at kung sinong may alam sa nangyaring pang-aabuso. Dagdag pa nito, kung ang
nag-petisyon ay hindi kabilang sa mga nabiktima, dapat kasama ng petisyon ang isang affidavit
na nagpapatunay na siya ay may otoridad na magsampa ng kaso, mga pangyayari ng
pang-aabuso at mga dahilan kung bakit hindi maaaring magsampa ng kaso ang nabiktima.
Sa Regional Trial Court, metropolitan trial court at municipal trial court maaaring
magsampa ng TPO o PPO. Sa isang lugar naman na nakasaad sa Local Government Code of
1991 maaaring magsampa ng BPO.
Upang makapagsampa ng protection order, ito ay dapat sulat- kamay, may pirma at tunay
na sumpa ng aplikante. Nilalaman dapat nito ang una, pangalan at tirahan ng nagpepetisyon at
katugon. Pangalawa, ang relasyon ng nagpetisyon at katugon. Pangatlo, mga tulong na hiningi ng
nagpetisyon. Pang-apat, mga hiling ng mananaggol o abogado. At pang-lima, mga hiling ng

pagpapaubaya sa application fees hanggang sa paglilitis at ang patunay na walang pending na
aplikasyon para sa isang protection order sa isang korte.
Ang kahalagahan naman ng isang protection order ay magbigay tulong sa biktima. Ayon
sa libro, ito ang mga ilan sa tulong na makukuha mula sa protection order. Una ay ang
pagbabawal sa nang-abuso ang pagtangkang pagsala, kahit na personal o gamit ang ibang tao, ng
kahit na anong uri ng pang-aabuso. Pangalawa ay ang pagbawal sa nang-abuso na manligalig, o
kausapin ang biktima, kahit na ito ay tuwiran o hindi. Pangatlo ay ang pagtatanggal ng
nang-abuso sa bahay ng biktima, kahit na ito ay pag-aari ng nang-abuso. Para sa pansamantalang
proteksiyon ng biktima o permanenteng pagtanggal upang walang karapatan ang malabag.
Pang-apat ay ang pag-uutos sa nang-abuso na lumayo sa biktima at sa kahit na sinong pamilya o
kasambahay sa distansiyang pinag-desisyonan ng korte. Panlima ay ang pag-uutos sa nang-abuso
na lumayo sa bahay, eskwelahan o kahit na anong lugar na laging pinupuntahan ng biktima.
Pang-anim ay ang pansamantla o permanenteng pag-aalaga sa biktima, habang kinokonsidera
ang mga kagustuhan ng bata. At ang pampito ay ang pag-oorganisa ng DSWD o ng kahit na
anong ahensya ng isang programa na nagbibigay ng pansamantalang matitirhan, pagamot,
therapy, pagpapayo, edukasyon, at iba pang tulong na kakailanganin ng biktima.
Inilahad rin ang mga ibat ibang karapatan ng biktima, kabilang sa mga karapatan nila ang
pagtrato sa kanila ng may respeto at dignidad, makahingi ng tulong at suporta sa Public
Attorney’s Office (PAO) o Kagawaran ng Katarungan (DOJ) o kahit na anong public legal
assistance office, mabigyan ng lahat ng legal na remedy at suporta na nakasaad sa Family Code,
mabigyan ng suporta mula sa DSWD at Local Government Ombudsman (LGO), at maipaalam sa

kanila ang kanilang karapatan at tulong na makukuha nila kabilang na ang karapatan nilang
maghain ng protection order.
Malaki ang epekto ng pang-aabuso sa bata at isa sa mga epekto nito ang trauma. Ayon sa
isang libro, ang pagsisikap ng mga ahensiya upang matulungan ang mga bata, gayunman, ay
maaaring makadulot ng trauma dahil sa pangangailangang ulitin ang storya ng maraming beses
sa mga taong hindi naman nila kilala. Maaari ring magpaiba-iba ang bersyon ng kwento dahil sa
pagod at pagkalito, na magiging sanhi ng pagkatiwalag ng kaso. Kung walang child-care worker
o isang social worker, makakaranas ang bata ng paulit-ulit na trabaho.
Kahit na malulubha ang mga parusang nakasaad sa batas, mahirap pa rin ito
implementahin. Ayon sa ilang datos na nakalap, naging hamon ang pagmo-monitor sa mga batas
dahil ang Bureau of Women and Young Workers, kasama ang ilang non-governmental
organizations (NGOs) at ibang mga ahensiya ng pamahalaan lamang ang namamahala sa
pagpapatupad ng mga ito. (Ang, 2006, p.55) Wala rin itong inspektor at nakadepende lamang sa
dalawa pang sangay ng pamahalaan, tulad ng Labor Standards Division at Welfare Division, na
may 197 na inspektor lamang.
Upang malaman naman kung tila epektibo nga ang pagiimplementa ng batas, nakapagsuri
ng datos ang mga mananaliksik mula sa Kagawaran ng Kagalingang Panlipunan at Pagpapaunlad
o DSWD at Philippine Statistics Authority (PSA) ng mga estatistika ng Child Abuse bago at
pagkatapos implementahan ang mga batas laban dito.
Ayon sa estatistika ng DSWD noong 2009 hanggang 2010 mayroong 6,524 na kaso ng
Child Abuse noong 2009 habang 4,749 na kaso noong 2010.

Halos kalahati ng mga kaso ay nambiktima ng mga batang nasa edad sampu hanggang
labing walong taong gulang na nasa 52.8% noong 2009 habang 55.4% naman noong 2010. Isa sa
loob ng apat na kaso ay mga batang limang taong gulang pababa na nasa 24.7% sa mga kaso
noong 2009 at 24.6% naman noong 2010.
Halos kalahati ng mga kaso ay pagaabandona o pagpapabaya. Kung ilalagay sa
porsiyento ay 53.7% ng kaso ay pagaabandona noong 2009 at 52.9% naman noong 2010. Ang
mga natitirang kaso ay sekswal na pangaabuso na nasa ikalawang pinakakaraniwang kaso noong
2009 at 2010. 29.6% ng mga kaso noong 2009 ay sekswal na pangaabuso habang 27.3 naman
noong 2010. Malaking porsiyento ng mga kaso ng sekswal na pang-aabuso ang panggagahasa na
nasa 97.6% noong 2009 at 90.5% naman noong 2010. Sunod naman sito ang mga kasong incest
na nasa 32.9% ng mga kaso ng sekswal na pangaabuso noong 2009 habang nasa 37.5% naman
ito noong 2010.
Sa pinakabagong estatistika naman ng DSWD na isinagawa noong unang tatlong buwan
ng taong 2016. Ayon sa sarbey nila mayroong 2,147 na kaso ang naiulat. 539 sa mga kasong ito
ay kaso ng sekswal na pangaabuso, 514 naman sa pagpapabaya, 487 na kaso sa pagaabandona,
233 na kaso sa sexual exploitation, 214 na kaso sa child trafficking, 83 na kaso sa pisikal na
pangaabuso, 47 naman sa illegal recruitment, at 13 na kaso sa child labor.

Pigura 1. Talangguhit ng estatistika ng child abuse sa Pilipinas noong 1991 hanggang 2003
Para naman sa kung naging epektibo ang R.A. 7610 na ipinasa noong 1992, ayon sa mga
estatistika at pag-aaral, naging epektibo ito ngunit sa simula lamang. Noong 1993, mas bumaba
ng 300 pataas ang mga kaso ng child abuse. Subalit, noong 1994 naman, tumaas muli ng higit
1000 ang mga batang nabiktima. Mula noon, patuloy na ang pagdami ng mga naging kaso ng
child abuse (Pigura 1).
Nagsimula lamang muli itong bumaba noong 2002, sa termino ni Dating Pangulo Gloria
Macapagal Arroyo. Mula sa 10,529 na kaso, naging 9,622 na lamang ang mga ito. Ito ay
maaaring nangyari dahil sa ipinatupad ni Arroyo na Executive Order No.56 series of 2001, na

naglalayong pahusayin ang proteksiyon ng mga bata na nasasama sa mga gulo laban sa
terorismo, noong Nobyembre 26, 2001.
Pigura 2. Talangguhit ng estatistika ng child abuse sa Pilipinas noong 2004 hanggang ang
unang bahagi ng taong 2016
Pagkatapos, tuloy-tuloy na ang pagbaba ng mga kasong child abuse hanggang 2006 na
maaaring dahil sa pagtanggal ng death penalty noong taon na iyon. Malubha rin ang pagtaas ng
mga kaso noong 2010 dahil dito nangyari ang isyu ng pork barrel scam at kung iuugnay sa
teoryanag learning theory na nabanggit kanina, ang bilang ng krimen ay tumaas dahil dito.
Naiimpluwensiyahan ang mamamayan sa nangyayari sa lipunan.
Sa mga sumunod na mga taon, pabago-bago ang estatistika ukol sa child abuse. Ngunit
ayon sa talangguhit (Pigura 1 at 2), ang kaso ng child abuse abuse ay bumaba sa mga taong
1993, 2002, at 2010. Kung titignan, ito ang mga taong kakaupo pa lamang sa pwesto ng mga

bagong presidente ng Pilipinas. Isa lamang itong hypothesis sapagkat walang datos na
sumusuporta sa konklusyong ito.
1999 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008
Rape 946 1,121 1,026 972 1,045 997 927 670 837 811
Physical Injuries/ 3,291 4,577 5,668 5,058 4,296 3,553 2,335 1,902 1,505 1,307
Maltreatment
Acts of 586 733 725 733 646 580 536 389 358 445
Lasciviousness
Violation of 516 516 516 516 516 .. .. .. .. ..

7610-Child Abuse
Attempted Rape 210 303 271 321 293 244 209 118 213 221
Maltreatment 139 139 139 139 139 .. .. .. .. ..
Missing/Abductio 145 348 226 186 78 110 51 19 26 17

n
Child 67 55 49 84 48 22 8 4 6 1
Labor/Exploitatio
n
Grave Threats 290 397 588 561 420 319 223 204 182 220
Child Prostitution 29 0 52 35 41 37 6 11 15 13
Sexual 80 93 57 109 112 53 37 40 46 18

Harassment
Neglect/Abandon 48 110 144 57 35 34 28 11 17 7

ment
Others 422 592 671 534 404 558 1,164 1,596 2,633 3,912
Concubinage 147 202 244 192 180 121 102 93 109 109
Unjust Vexation 57 122 153 125 101 90 50 60 59 83
SUM 6973 9308 10529 9622 8354 6718 5676 5117 6006 7164
Pigura 3. Tsart ng mga kaso ng Child Abuse mula 1999 hanggang 2008.

Mula sa tsart sa itaas, makikita na mula sa taong 1999 hanggang 2008 pisikal na abuso
ang pangunahing kaso ng child abuse na kinakaharap ng pamahalaan. Sumunod naman ang
sekswal na abuso partikular na ang rape. Ngunit makikita rin na may malaking pagbaba sa mga
kaso ng child abuse mula noong 1999 hanggang 2008. Ipinapakita nito ang maayos na
pagpapatupad ng mga batas ukol sa child abuse.

KABANATA 5:
BUOD AT KONKLUSYON
Ayon sa Republic Act 7610 ng Saligang Batas, ang child abuse ay tumutukoy sa
pagmamaltrato, pinagkagawian man o hindi, ng bata. Ang iba’t ibang uri nito ay ang pisikal na
pang-aabuso, sekswal na pang-aabuso tulad ng incest, acts of lasciviousness, at panggagahasa,
sekswal na pananamantala tulad ng prostitusyon, pedophilia, at pornograpiya, kapabayaan,
pang-aalipin, mental o emosyonal na pang-aabuso at berbal na pang-aabuso.
Dahil sa mga pang-aabuso na ito, nakadulot ito ng mga sikolohikal, pisikal at mental na
epekto sa mga batang naabuso na maaring hindi na makababalik pa sa normal. Sabi nga sa isang
kaso, pagkatapos maabuso ang isang bata, nagkaroon siya ng problema sa isipan. Nahirapan na
siyang makipaghalubilo at makipag-usap sa iba pang mga tao.
May iba pang mga batas laban sa pagmamaltrato sa bata tulad ng Republic Act 9262,
8353, 9208 at Executive Order No. 56, s. 2001, ngunit kailangan isaalang-alang ang mga
konsiderasyon bago magsampa ng kaso. Ilan sa mga konsiderasyon na ito ay ang kalubhaan ng
pananakit at intensyon ng mang-aabuso.
Ang Anti-Child Abuse Law ay isang malaking hakbang upang matamo ang
pangkalahatang kaligtasan ng mga bata sa iba’t ibang uri ng pang-aabuso. Ang bilang ng mga
kaso nito ay pabago-bago marahil sa paraan ng pag-iimplementa at kaalaman ng mga
mamamayan ukol dito. Ang kailangan lamang ay ang tamang pamamahala at pagpapatupad ng
batas na ito upang tuluyang mapuksa ang pagsasagawa ng krimen na ito.
Bilang konklusyon, napatunayan ng mga mananaliksik na ang mga batas na nakalahad ay
nakatutulong sa pagpuksa ng child abuse. Ang kailangan lamang ay ang tamang pagpapatupad

ng mga ito at ang patuloy na suporta ng publiko sa pamahalaan upang maging epektibo.
Kailangan din na may sapat na kaalaman ang mga mamamayan tungkol sa mga batas upang
kung may nakakita o may nakapansin mang batang inaabuso, maayos nilang matutulungan ang
bata sa pamamagitan ng pagsunod sa batas.
Napatunayan rin ng mga mananaliksik na ang pang-aabuso sa mga bata ay nagdudulot ng
mga masasamang epekto na maaaring makapahamak sa kalagayan, kaligtasan at moralidad ng
bata. Madalas ding nagbibigay ang child abuse ng hindi kanais-nais na kinabukasan para sa mga
nabiktima. Ninanais din ng mga mananaliksik na ipaalam sa publiko na ang child abuse ay hindi
isang biro. Ang mga biktima nito ay habang-buhay na magkakaroon ng marka ng sakit na
kanilang sinapit.

TALAAN NG SANGGUNIAN
● Aguilar, N. M. (2005). Law and procedure on rape, sexual harassment and violence
against women and children. Quezon City, Philippines: Central Book Supply.
● Aguilar, N. M. (2012). Handbook on children’s rights and protection. Quezon City,
Philippines: Central Book Supply.
● Ang, A. (2006). Child abuse: A Growing Menace. Philippines: S.n.
● Aquino, R. C., Fr. (2005). The legal protection of vulnerable sectors: A guide to R.A.
9208 "The Anti-Trafficking in Persons Act" and R.A. 9262 "The Violence Against Women
and Their Children Act" and implementing rules and regulations. Quezon City,
Philippines: Central Book Supply.
● Corby, B. (2000). Child abuse: Towards a knowledge base. Buckingham, Philadelphia:
Open University Press.
● De Los Reyes, A. L., Esquillo, M. T., Kahanding, R. (1988). A survey of child sexual
abuse : therapy and coping. Manila, Philippines: De La Salle University Press
● Felix, M. L., & Paz-Ingente, R. D. (2003). Protecting women and children: A handbook
on community-based response to violence. Quezon City, Philippines: Center for
Reproductive Health Leadership and Development, with support from Ford Foundation,
Philippines.
● Guanzon, M. R. (2009). The Anti-Violence Against Women and Their Children Act of
2004: Republic Act no. 9262. Manila, Philippines: Rex Book Store.

● Munro, E., Hiddleston, T. (2015). Child Maltreatment Vol.1. United Kingdom: CPI
Group (UK) Ltd, Croydon, CR0 4YY.
● Protacio-Marcelino, E., De la Cruz, M., Balamon, F., Camacho, A., & Yacat, J. (2000).
Child abuse in the Philippines: An integrated literature review and annotated
bibliography. Quezon City: University of the Philippines Center for Integrative and
Development Studies.
Talaan ng Sanggunian Galing sa Internet:
● Editors (n.d.). Duration and effects of penalties. Retrieved November 02, 2016, from
http://www.batasnatin.com/law-library/criminal-law/crimes-and-penalties/1299-duration-
and-effects-of-penalties.html
By Reason Of Prejudicial Question
● Editors (n.d.). Reclusion perpetua. Retrieved November 02, 2016, from
https://en.wikipedia.org/wiki/Reclusion_perpetua
referred from Aquino, Ramon C. Revised Penal Code, Vol. I
● Tanner, C., & Bicchieri, M. (n.d.). When the law is not enough. Retrieved November 6,
2016, from
http://www.fao.org/publications/card/en/c/65d4e433-1e69-4b24-ab9b-951319092609/
● Editors (n.d.). Pagtaas ng bilang ng mga batang inabandona, sisiyasatin ng 'Reporter's
Notebook'. Published September 23,2015, from
http://www.gmanetwork.com/news/story/538042/publicaffairs/reportersnotebook/pagtaas
-ng-bilang-ng-mga-batang-inabandona-sisiyasatin-ng-reporter-s-notebook

● Editors (n.d.). Kaso ng child pornography sa Pilipinas, sisiyasatin ng 'Reporter's
Notebook'. Published October 7, 2015 from
http://www.gmanetwork.com/news/story/539817/publicaffairs/reportersnotebook/kaso-ng
-child-pornography-sa-pilipinas-sisiyasatin-ng-reporter-s-notebook
● Rodriguez, F. (2015). Kids aren’t supposed to be for sex. Published February 26, 2015.
Retrieved
from:http://www.rappler.com/move-ph/issues/gender-issues/85034-commercial-sexual-e
xploitation-children
● Rodriguez, F. (2015). Monsters under my bed: sexual abuse and minor girls. Published
February 20, 2015. Retrieved from:
http://www.rappler.com/move-ph/issues/gender-issues/83879-sexual-abuse-minor-girls
● Silverio, R., and Pabico, T. (n.d.). Ang Gobyernong GMA at Ang Mga Batang Sundalo.
Retrieved
from:http/philrights.org/wp-content/uploads/2010/10/Ang-gobyernong-GMA-at-ang-mga
-sundalong-bata.pdf
● Miguel, A. (2016, July 20). Kahirapan, pangunahing dahilan ng pang-aabuso sa mga
kabataan – DSWD. Retrieved November 17, 2016, from
https://www.untvradio.com/kahirapan-pangunahing-dahilan-ng-pang-aabuso-sa-mga-kab
ataan-dswd-2/
● Pangangalaga sa ina at Kalusugan ng anak. (n.d.). Retrieved November 17, 2016,
Retrieved from http://www.sumasen.com/manual_ph/pdf/9-7-4.pdf

● Virola, R. (n.d.) Abused Children!. Retrieved October 10, 2011. From
http://nap.psa.gov.ph/headlines/StatsSpeak/2011/101011_rav.asp
● Yap, D. (n.d.) Child abuse on rise, DSWD report shows. Retrieved July 25, 2016. From
http://newsinfo.inquirer.net/798772/child-abuse-on-rise-dswd-report-shows

APPENDIX
Republic of the Philippines

Congress of the Philippines
Metro Manila
Ninth Congress
Republic Act No. 7610 June 17, 1992
AN ACT PROVIDING FOR STRONGER DETERRENCE AND SPECIAL
PROTECTION AGAINST CHILD ABUSE, EXPLOITATION AND DISCRIMINATION,
AND FOR OTHER PURPOSES
Be it enacted by the Senate and House of Representatives of the Philippines in Congress
assembled::
ARTICLE I
Title, Policy, Principles and Definitions of Terms
Section 1. Title. – This Act shall be known as the "Special Protection of Children Against
Abuse, Exploitation and Discrimination Act."
Section 2. Declaration of State Policy and Principles. – It is hereby declared to be the policy of
the State to provide special protection to children from all firms of abuse, neglect, cruelty
exploitation and discrimination and other conditions, prejudicial their development; provide
sanctions for their commission and carry out a program for prevention and deterrence of and
crisis intervention in situations of child abuse, exploitation and discrimination. The State shall
intervene on behalf of the child when the parent, guardian, teacher or person having care or
custody of the child fails or is unable to protect the child against abuse, exploitation and
discrimination or when such acts against the child are committed by the said parent, guardian,
teacher or person having care and custody of the same.
It shall be the policy of the State to protect and rehabilitate children gravely threatened or
endangered by circumstances which affect or will affect their survival and normal development
and over which they have no control.
The best interests of children shall be the paramount consideration in all actions concerning
them, whether undertaken by public or private social welfare institutions, courts of law,
administrative authorities, and legislative bodies, consistent with the principle of First Call for
Children as enunciated in the United Nations Convention of the Rights of the Child. Every effort
shall be exerted to promote the welfare of children and enhance their opportunities for a useful
and happy life.
Section 3. Definition of Terms. –
(a) "Children" refers to person below eighteen (18) years of age or those over but are unable to
fully take care of themselves or protect themselves from abuse, neglect, cruelty, exploitation or
discrimination because of a physical or mental disability or condition;

(b) "Child abuse" refers to the maltreatment, whether habitual or not, of the child which includes
any of the following:
(1) Psychological and physical abuse, neglect, cruelty, sexual abuse and emotional maltreatment;
(2) Any act by deeds or words which debases, degrades or demeans the intrinsic worth and
dignity of a child as a human being;
(3) Unreasonable deprivation of his basic needs for survival, such as food and shelter; or
(4) Failure to immediately give medical treatment to an injured child resulting in serious
impairment of his growth and development or in his permanent incapacity or death.
(c) "Circumstances which gravely threaten or endanger the survival and normal development of
children" include, but are not limited to, the following;
(1) Being in a community where there is armed conflict or being affected by armed
conflict-related activities;
(2) Working under conditions hazardous to life, safety and normal which unduly interfere with
their normal development;
(3) Living in or fending for themselves in the streets of urban or rural areas without the care of
parents or a guardian or basic services needed for a good quality of life;
(4) Being a member of a indigenous cultural community and/or living under conditions of
extreme poverty or in an area which is underdeveloped and/or lacks or has inadequate access to
basic services needed for a good quality of life;
(5) Being a victim of a man-made or natural disaster or calamity; or
(6) Circumstances analogous to those abovestated which endanger the life, safety or normal
development of children.
(d) "Comprehensive program against child abuse, exploitation and discrimination" refers to the
coordinated program of services and facilities to protected children against:
(1) Child Prostitution and other sexual abuse;
(2) Child trafficking;
(3) Obscene publications and indecent shows;
(4) Other acts of abuses; and
(5) Circumstances which threaten or endanger the survival and normal development of
children.1awphi1Ÿ
ARTICLE II
Program on Child Abuse, Exploitation and Discrimination
Section 4. Formulation of the Program. – There shall be a comprehensive program to be
formulated, by the Department of Justice and the Department of Social Welfare and
Development in coordination with other government agencies and private sector concerned,
within one (1) year from the effectivity of this Act, to protect children against child prostitution
and other sexual abuse; child trafficking, obscene publications and indecent shows; other acts of
abuse; and circumstances which endanger child survival and normal development.
ARTICLE III

Child Prostitution and Other Sexual Abuse
Section 5. Child Prostitution and Other Sexual Abuse. – Children, whether male or female,
who for money, profit, or any other consideration or due to the coercion or influence of any
adult, syndicate or group, indulge in sexual intercourse or lascivious conduct, are deemed to be
children exploited in prostitution and other sexual abuse.
The penalty of reclusion temporal in its medium period to reclusion perpetua shall be imposed
upon the following:
(a) Those who engage in or promote, facilitate or induce child prostitution which include, but are
not limited to, the following:
(1) Acting as a procurer of a child prostitute;
(2) Inducing a person to be a client of a child prostitute by means of written or oral
advertisements or other similar means;
(3) Taking advantage of influence or relationship to procure a child as prostitute;
(4) Threatening or using violence towards a child to engage him as a prostitute; or
(5) Giving monetary consideration goods or other pecuniary benefit to a child with intent to
engage such child in prostitution.
(b) Those who commit the act of sexual intercourse of lascivious conduct with a child exploited
in prostitution or subject to other sexual abuse; Provided, That when the victims is under twelve
(12) years of age, the perpetrators shall be prosecuted under Article 335, paragraph 3, for rape
and Article 336 of Act No. 3815, as amended, the Revised Penal Code, for rape or lascivious
conduct, as the case may be: Provided, That the penalty for lascivious conduct when the victim is
under twelve (12) years of age shall be reclusion temporal in its medium period; and
(c) Those who derive profit or advantage therefrom, whether as manager or owner of the
establishment where the prostitution takes place, or of the sauna, disco, bar, resort, place of
entertainment or establishment serving as a cover or which engages in prostitution in addition to
the activity for which the license has been issued to said establishment.
Section 6. Attempt To Commit Child Prostitution. – There is an attempt to commit child
prostitution under Section 5, paragraph (a) hereof when any person who, not being a relative of a
child, is found alone with the said child inside the room or cubicle of a house, an inn, hotel,
motel, pension house, apartelle or other similar establishments, vessel, vehicle or any other
hidden or secluded area under circumstances which would lead a reasonable person to believe
that the child is about to be exploited in prostitution and other sexual abuse.
There is also an attempt to commit child prostitution, under paragraph (b) of Section 5 hereof
when any person is receiving services from a child in a sauna parlor or bath, massage clinic,
health club and other similar establishments. A penalty lower by two (2) degrees than that
prescribed for the consummated felony under Section 5 hereof shall be imposed upon the
principals of the attempt to commit the crime of child prostitution under this Act, or, in the
proper case, under the Revised Penal Code.
ARTICLE IV

Child Trafficking
Section 7. Child Trafficking. – Any person who shall engage in trading and dealing with
children including, but not limited to, the act of buying and selling of a child for money, or for
any other consideration, or barter, shall suffer the penalty of reclusion temporal to reclusion
perpetua. The penalty shall be imposed in its maximum period when the victim is under twelve
(12) years of age.
Section 8. Attempt to Commit Child Trafficking. – There is an attempt to commit child
trafficking under Section 7 of this Act:
(a) When a child travels alone to a foreign country without valid reason therefor and without
clearance issued by the Department of Social Welfare and Development or written permit or
justification from the child's parents or legal guardian;
(c) When a person, agency, establishment or child-caring institution recruits women or couples
to bear children for the purpose of child trafficking; or
(d) When a doctor, hospital or clinic official or employee, nurse, midwife, local civil registrar or
any other person simulates birth for the purpose of child trafficking; or
(e) When a person engages in the act of finding children among low-income families, hospitals,
clinics, nurseries, day-care centers, or other child-during institutions who can be offered for the
purpose of child trafficking.
A penalty lower two (2) degrees than that prescribed for the consummated felony under Section
7 hereof shall be imposed upon the principals of the attempt to commit child trafficking under
this Act.
ARTICLE V
Obscene Publications and Indecent Shows
Section 9. Obscene Publications and Indecent Shows. – Any person who shall hire, employ,
use, persuade, induce or coerce a child to perform in obscene exhibitions and indecent shows,
whether live or in video, or model in obscene publications or pornographic materials or to sell or
distribute the said materials shall suffer the penalty of prision mayor in its medium period.
If the child used as a performer, subject or seller/distributor is below twelve (12) years of age,
the penalty shall be imposed in its maximum period.
Any ascendant, guardian, or person entrusted in any capacity with the care of a child who shall
cause and/or allow such child to be employed or to participate in an obscene play, scene, act,
movie or show or in any other acts covered by this section shall suffer the penalty of prision
mayor in its medium period.
ARTICLE VI
Other Acts of Abuse
Section 10. Other Acts of Neglect, Abuse, Cruelty or Exploitation and Other Conditions
Prejudicial to the Child's Development. –
(a) Any person who shall commit any other acts of child abuse, cruelty or exploitation or to be
responsible for other conditions prejudicial to the child's development including those covered

by Article 59 of Presidential Decree No. 603, as amended, but not covered by the Revised Penal
Code, as amended, shall suffer the penalty of prision mayor in its minimum period.
(b) Any person who shall keep or have in his company a minor, twelve (12) years or under or
who in ten (10) years or more his junior in any public or private place, hotel, motel, beer joint,
discotheque, cabaret, pension house, sauna or massage parlor, beach and/or other tourist resort or
similar places shall suffer the penalty of prision mayor in its maximum period and a fine of not
less than Fifty thousand pesos (P50,000): Provided, That this provision shall not apply to any
person who is related within the fourth degree of consanguinity or affinity or any bond
recognized by law, local custom and tradition or acts in the performance of a social, moral or
legal duty.
(c) Any person who shall induce, deliver or offer a minor to any one prohibited by this Act to
keep or have in his company a minor as provided in the preceding paragraph shall suffer the
penalty of prision mayor in its medium period and a fine of not less than Forty thousand pesos
(P40,000); Provided, however, That should the perpetrator be an ascendant, stepparent or
guardian of the minor, the penalty to be imposed shall be prision mayor in its maximum period, a
fine of not less than Fifty thousand pesos (P50,000), and the loss of parental authority over the
minor.
(d) Any person, owner, manager or one entrusted with the operation of any public or private
place of accommodation, whether for occupancy, food, drink or otherwise, including residential
places, who allows any person to take along with him to such place or places any minor herein
described shall be imposed a penalty of prision mayor in its medium period and a fine of not less
than Fifty thousand pesos (P50,000), and the loss of the license to operate such a place or
establishment.
(e) Any person who shall use, coerce, force or intimidate a street child or any other child to;
(1) Beg or use begging as a means of living;
(2) Act as conduit or middlemen in drug trafficking or pushing; or
(3) Conduct any illegal activities, shall suffer the penalty of prision correccional in its medium
period to reclusion perpetua.
For purposes of this Act, the penalty for the commission of acts punishable under Articles 248,
249, 262, paragraph 2, and 263, paragraph 1 of Act No. 3815, as amended, the Revised Penal
Code, for the crimes of murder, homicide, other intentional mutilation, and serious physical
injuries, respectively, shall be reclusion perpetua when the victim is under twelve (12) years of
age. The penalty for the commission of acts punishable under Article 337, 339, 340 and 341 of
Act No. 3815, as amended, the Revised Penal Code, for the crimes of qualified seduction, acts of
lasciviousness with the consent of the offended party, corruption of minors, and white slave
trade, respectively, shall be one (1) degree higher than that imposed by law when the victim is
under twelve (12) years age.
The victim of the acts committed under this section shall be entrusted to the care of the
Department of Social Welfare and Development.

ARTICLE VII
Sanctions for Establishments or Enterprises
Section 11. Sanctions of Establishments or Enterprises which Promote, Facilitate, or Conduct
Activities Constituting Child Prostitution and Other Sexual Abuse, Child Trafficking, Obscene
Publications and Indecent Shows, and Other Acts of Abuse. – All establishments and
enterprises which promote or facilitate child prostitution and other sexual abuse, child
trafficking, obscene publications and indecent shows, and other acts of abuse shall be
immediately closed and their authority or license to operate cancelled, without prejudice to the
owner or manager thereof being prosecuted under this Act and/or the Revised Penal Code, as
amended, or special laws. A sign with the words "off limits" shall be conspicuously displayed
outside the establishments or enterprises by the Department of Social Welfare and Development
for such period which shall not be less than one (1) year, as the Department may determine. The
unauthorized removal of such sign shall be punishable by prision correccional.
An establishment shall be deemed to promote or facilitate child prostitution and other sexual
abuse, child trafficking, obscene publications and indecent shows, and other acts of abuse if the
acts constituting the same occur in the premises of said establishment under this Act or in
violation of the Revised Penal Code, as amended. An enterprise such as a sauna, travel agency,
or recruitment agency which: promotes the aforementioned acts as part of a tour for foreign
tourists; exhibits children in a lewd or indecent show; provides child masseurs for adults of the
same or opposite sex and said services include any lascivious conduct with the customers; or
solicits children or activities constituting the aforementioned acts shall be deemed to have
committed the acts penalized herein.
ARTICLE VIII
Working Children
Section 12. Employment of Children. – Children below fifteen (15) years of age may be
employed except:
(1) When a child works directly under the sole responsibility of his parents or legal guardian and
where only members of the employer's family are employed: Provided, however, That his
employment neither endangers his life, safety and health and morals, nor impairs his normal
development: Provided, further, That the parent or legal guardian shall provide the said minor
child with the prescribed primary and/or secondary education; or
(2) When a child's employment or participation in public & entertainment or information through
cinema, theater, radio or television is essential: Provided, The employment contract concluded
by the child's parent or guardian, with the express agreement of the child concerned, if possible,
and the approval of the Department of Labor and Employment: Provided, That the following
requirements in all instances are strictly complied with:
(a) The employer shall ensure the protection, health, safety and morals of the child;

(b) the employer shall institute measures to prevent the child's exploitation or discrimination
taking into account the system and level of remuneration, and the duration and arrangement of
working time; and;
(c) The employer shall formulate and implement, subject to the approval and supervision of
competent authorities, a continuing program for training and skill acquisition of the child.
In the above exceptional cases where any such child may be employed, the employer shall first
secure, before engaging such child, a work permit from the Department of Labor and
Employment which shall ensure observance of the above requirement.
The Department of Labor Employment shall promulgate rules and regulations necessary for the
effective implementation of this Section.
Section 13. Non-formal Education for Working Children. – The Department of Education,
Culture and Sports shall promulgate a course design under its non-formal education program
aimed at promoting the intellectual, moral and vocational efficiency of working children who
have not undergone or finished elementary or secondary education. Such course design shall
integrate the learning process deemed most effective under given circumstances.
Section 14. Prohibition on the Employment of Children in Certain Advertisements. – No
person shall employ child models in all commercials or advertisements promoting alcoholic
beverages, intoxicating drinks, tobacco and its byproducts and violence.
Section 15. Duty of Employer. – Every employer shall comply with the duties provided for in
Articles 108 and 109 of Presidential Decree No. 603.
Section 16. Penalties. – Any person who shall violate any provision of this Article shall suffer
the penalty of a fine of not less than One thousand pesos (P1,000) but not more than Ten
thousand pesos (P10,000) or imprisonment of not less than three (3) months but not more than
three (3) years, or both at the discretion of the court; Provided, That, in case of repeated
violations of the provisions of this Article, the offender's license to operate shall be revoked.
ARTICLE IX
Children of Indigenous Cultural Communities
Section 17. Survival, Protection and Development. – In addition to the rights guaranteed to
children under this Act and other existing laws, children of indigenous cultural communities
shall be entitled to protection, survival and development consistent with the customs and
traditions of their respective communities.
Section 18. System of and Access to Education. – The Department of Education, Culture and
Sports shall develop and institute an alternative system of education for children of indigenous
cultural communities which culture-specific and relevant to the needs of and the existing
situation in their communities. The Department of Education, Culture and Sports shall also
accredit and support non-formal but functional indigenous educational programs conducted by
non-government organizations in said communities.
Section 19. Health and Nutrition. – The delivery of basic social services in health and nutrition
to children of indigenous cultural communities shall be given priority by all government

agencies concerned. Hospitals and other health institution shall ensure that children of
indigenous cultural communities are given equal attention. In the provision of health and
nutrition services to children of indigenous cultural communities, indigenous health practices
shall be respected and recognized.
Section 20. Discrimination. – Children of indigenous cultural communities shall not be
subjected to any and all forms of discrimination.
Any person who discriminate against children of indigenous cultural communities shall suffer a
penalty of arresto mayor in its maximum period and a fine of not less than Five thousand pesos
(P5,000) more than Ten thousand pesos (P10,000).
Section 21. Participation. – Indigenous cultural communities, through their duly-designated or
appointed representatives shall be involved in planning, decision-making implementation, and
evaluation of all government programs affecting children of indigenous cultural communities.
Indigenous institution shall also be recognized and respected.
ARTICLE X
Children in Situations of Armed Conflict
Section 22. Children as Zones of Peace. – Children are hereby declared as Zones of Peace. It
shall be the responsibility of the State and all other sectors concerned to resolve armed conflicts
in order to promote the goal of children as zones of peace. To attain this objective, the following
policies shall be observed.
(a) Children shall not be the object of attack and shall be entitled to special respect. They shall be
protected from any form of threat, assault, torture or other cruel, inhumane or degrading
treatment;
(b) Children shall not be recruited to become members of the Armed Forces of the Philippines of
its civilian units or other armed groups, nor be allowed to take part in the fighting, or used as
guides, couriers, or spies;
(c) Delivery of basic social services such as education, primary health and emergency relief
services shall be kept unhampered;
(d) The safety and protection of those who provide services including those involved in
fact-finding missions from both government and non-government institutions shall be ensured.
They shall not be subjected to undue harassment in the performance of their work;
(e) Public infrastructure such as schools, hospitals and rural health units shall not be utilized for
military purposes such as command posts, barracks, detachments, and supply depots; and
(f) All appropriate steps shall be taken to facilitate the reunion of families temporarily separated
due to armed conflict.
Section 23. Evacuation of Children During Armed Conflict. – Children shall be given priority
during evacuation as a result of armed conflict. Existing community organizations shall be
tapped to look after the safety and well-being of children during evacuation operations. Measures
shall be taken to ensure that children evacuated are accompanied by persons responsible for their
safety and well-being.

Section 24. Family Life and Temporary Shelter. – Whenever possible, members of the same
family shall be housed in the same premises and given separate accommodation from other
evacuees and provided with facilities to lead a normal family life. In places of temporary shelter,
expectant and nursing mothers and children shall be given additional food in proportion to their
physiological needs. Whenever feasible, children shall be given opportunities for physical
exercise, sports and outdoor games.
Section 25. Rights of Children Arrested for Reasons Related to Armed Conflict. – Any child
who has been arrested for reasons related to armed conflict, either as combatant, courier, guide or
spy is entitled to the following rights;
(a) Separate detention from adults except where families are accommodated as family units;
(b) Immediate free legal assistance;
(c) Immediate notice of such arrest to the parents or guardians of the child; and
(d) Release of the child on recognizance within twenty-four (24) hours to the custody of the
Department of Social Welfare and Development or any responsible member of the community as
determined by the court.
If after hearing the evidence in the proper proceedings the court should find that the aforesaid
child committed the acts charged against him, the court shall determine the imposable penalty,
including any civil liability chargeable against him. However, instead of pronouncing judgment
of conviction, the court shall suspend all further proceedings and shall commit such child to the
custody or care of the Department of Social Welfare and Development or to any training
institution operated by the Government, or duly-licensed agencies or any other responsible
person, until he has had reached eighteen (18) years of age or, for a shorter period as the court
may deem proper, after considering the reports and recommendations of the Department of
Social Welfare and Development or the agency or responsible individual under whose care he
has been committed.
The aforesaid child shall subject to visitation and supervision by a representative of the
Department of Social Welfare and Development or any duly-licensed agency or such other
officer as the court may designate subject to such conditions as it may prescribe.
The aforesaid child whose sentence is suspended can appeal from the order of the court in the
same manner as appeals in criminal cases.
Section 26. Monitoring and Reporting of Children in Situations of Armed Conflict. – The
chairman of the barangay affected by the armed conflict shall submit the names of children
residing in said barangay to the municipal social welfare and development officer within
twenty-four (24) hours from the occurrence of the armed conflict.
ARTICLE XI
Remedial Procedures
Section 27. Who May File a Complaint. – Complaints on cases of unlawful acts committed
against the children as enumerated herein may be filed by the following:
(a) Offended party;

(b) Parents or guardians;
(c) Ascendant or collateral relative within the third degree of consanguinity;1awphi1@ITC
(d) Officer, social worker or representative of a licensed child-caring institution;
(e) Officer or social worker of the Department of Social Welfare and Development;
(f) Barangay chairman; or
(g) At least three (3) concerned responsible citizens where the violation occurred.
Section 28. Protective Custody of the Child. – The offended party shall be immediately placed
under the protective custody of the Department of Social Welfare and Development pursuant to
Executive Order No. 56, series of 1986. In the regular performance of this function, the officer of
the Department of Social Welfare and Development shall be free from any administrative, civil
or criminal liability. Custody proceedings shall be in accordance with the provisions of
Presidential Decree No. 603.
Section 29. Confidentiality. – At the instance of the offended party, his name may be withheld
from the public until the court acquires jurisdiction over the case.
It shall be unlawful for any editor, publisher, and reporter or columnist in case of printed
materials, announcer or producer in case of television and radio broadcasting, producer and
director of the film in case of the movie industry, to cause undue and sensationalized publicity of
any case of violation of this Act which results in the moral degradation and suffering of the
offended party.Lawphi1@alf
Section 30. Special Court Proceedings. – Cases involving violations of this Act shall be heard in
the chambers of the judge of the Regional Trial Court duly designated as Juvenile and Domestic
Court.
Any provision of existing law to the contrary notwithstanding and with the exception of habeas
corpus, election cases, and cases involving detention prisoners and persons covered by Republic
Act No. 4908, all courts shall give preference to the hearing or disposition of cases involving
violations of this Act.
ARTICLE XII
Common Penal Provisions
Section 31. Common Penal Provisions. –
(a) The penalty provided under this Act shall be imposed in its maximum period if the offender
has been previously convicted under this Act;
(b) When the offender is a corporation, partnership or association, the officer or employee
thereof who is responsible for the violation of this Act shall suffer the penalty imposed in its
maximum period;
(c) The penalty provided herein shall be imposed in its maximum period when the perpetrator is
an ascendant, parent guardian, stepparent or collateral relative within the second degree of
consanguinity or affinity, or a manager or owner of an establishment which has no license to
operate or its license has expired or has been revoked;

(d) When the offender is a foreigner, he shall be deported immediately after service of sentence
and forever barred from entry to the country;
(e) The penalty provided for in this Act shall be imposed in its maximum period if the offender is
a public officer or employee: Provided, however, That if the penalty imposed is reclusion
perpetua or reclusion temporal, then the penalty of perpetual or temporary absolute
disqualification shall also be imposed: Provided, finally, That if the penalty imposed is prision
correccional or arresto mayor, the penalty of suspension shall also be imposed; and
(f) A fine to be determined by the court shall be imposed and administered as a cash fund by the
Department of Social Welfare and Development and disbursed for the rehabilitation of each
child victim, or any immediate member of his family if the latter is the perpetrator of the offense.
ARTICLE XIII
Final Provisions
Section 32. Rules and Regulations. – Unless otherwise provided in this Act, the Department of
Justice, in coordination with the Department of Social Welfare and Development, shall
promulgate rules and regulations of the effective implementation of this Act.
Such rules and regulations shall take effect upon their publication in two (2) national newspapers
of general circulation.
Section 33. Appropriations. – The amount necessary to carry out the provisions of this Act is
hereby authorized to be appropriated in the General Appropriations Act of the year following its
enactment into law and thereafter.
Section 34. Separability Clause. – If any provision of this Act is declared invalid or
unconstitutional, the remaining provisions not affected thereby shall continue in full force and
effect.
Section 35. Repealing Clause. – All laws, decrees, or rules inconsistent with the provisions of
this Acts are hereby repealed or modified accordingly.
Section 36. Effectivity Clause. – This Act shall take effect upon completion of its publication in
at least two (2) national newspapers of general circulation.

REPUBLIC ACT NO. 9262
AN ACT DEFINING VIOLENCE AGAINST WOMEN AND THEIR CHILDREN,
PROVIDING FOR PROTECTIVE MEASURES FOR VICTIMS, PRESCRIBING
PENALTIES THEREFORE, AND FOR OTHER PURPOSES.
ection 1. Short Title.- This Act shall be known as the "Anti-Violence Against Women and
S
Their Children Act of 2004."
Sec. 2. Declaration of Policy.- It is hereby declared that the State values the dignity of women
and children and guarantees full respect for human rights. The State also recognizes the need to
protect the family and its members particularly women and children, from violence and threats to
their personal safety and security.
Towards this end, the State shall exert efforts to address violence committed against women and
children in keeping with the fundamental freedoms guaranteed under the Constitution and the
Provisions of the Universal Declaration of Human Rights, the convention on the Elimination of
all forms of discrimination Against Women, Convention on the Rights of the Child and other
international human rights instruments of which the Philippines is a party.
Sec. 3. Definition of Terms.- As used in this Act: (a) "Violence against women and their
children" refers to any act or a series of acts committed by any person against a woman who is
his wife, former wife, or against a woman with whom the person has or had a sexual or dating
relationship, or with whom he has a common child, or against her child whether legitimate or
illegitimate, within or without the family abode, which result in or is likely to result in physical,
sexual, psychological harm or suffering, or economic abuse including threats of such acts,
battery, assault, coercion, harassment or arbitrary deprivation of liberty. It includes, but is not
limited to, the following acts: A. "Physical Violence" refers to acts that include bodily or
physical harm;
B. "Sexual violence" refers to an act which is sexual in nature, committed against a woman or
her child. It includes, but is not limited to: a) Rape, sexual harassment, acts of lasciviousness,
treating a woman or her child as a sex object, making demeaning and sexually suggestive
remarks, physically attacking the sexual parts of the victim's body, forcing her/him to watch
obscene publications and indecent shows or forcing the woman or her child to do indecent acts
and/or make films thereof, forcing the wife and mistress/lover to live in the conjugal home or
sleep together in the same room with the abuser;

b) Acts causing or attempting to cause the victim to engage in any sexual activity by force, threat
of force, physical or other harm or threat of physical or other harm or coercion;
c) Prostituting the woman or child. C. "Psychological violence" refers to acts or omissions

causing or likely to cause mental or emotional suffering of the victim such as but not limited to
intimidation, harassment, stalking, damage to property, public ridicule or humiliation, repeated
verbal abuse and mental infidelity. It includes causing or allowing the victim to witness the
physical, sexual or psychological abuse of a member of the family to which the victim belongs,
or to witness pornography in any form or to witness abusive injury to pets or to unlawful or
unwanted deprivation of the right to custody and/or visitation of common children.
D. "Economic abuse" refers to acts that make or attempt to make a woman financially dependent
which includes, but is not limited to the following: 1. Withdrawal of financial support or
preventing the victim from engaging in any legitimate profession, occupation, business or
activity, except in cases wherein the other spouse/partner objects on valid, serious and moral
grounds as defined in Article 73 of the Family Code;
2. Deprivation or threat of deprivation of financial resources and the right to the use and
enjoyment of the conjugal, community or property owned in common;
3. Destroying household property;
4. Controlling the victims' own money or properties or solely controlling the conjugal money or
properties. (b) "Battery" refers to an act of inflicting physical harm upon the woman or her child
resulting to the physical and psychological or emotional distress.
(c) "Battered Woman Syndrome" refers to a scientifically defined pattern of psychological and
behavioral symptoms found in women living in battering relationships as a result of cumulative
abuse.
(d) "Stalking" refers to an intentional act committed by a person who, knowingly and without
lawful justification follows the woman or her child or places the woman or her child under
surveillance directly or indirectly or a combination thereof.
(e) "Dating relationship" refers to a situation wherein the parties live as husband and wife
without the benefit of marriage or are romantically involved over time and on a continuing basis
during the course of the relationship. A casual acquaintance or ordinary socialization between
two individuals in a business or social context is not a dating relationship.

(f) "Sexual relations" refers to a single sexual act which may or may not result in the bearing of a
common child.
(g) "Safe place or shelter" refers to any home or institution maintained or managed by the
Department of Social Welfare and Development (DSWD) or by any other agency or voluntary
organization accredited by the DSWD for the purposes of this Act or any other suitable place the
resident of which is willing temporarily to
receive the victim.
(h) "Children" refers to those below eighteen (18) years of age or older but are incapable of
taking care of themselves as defined under Republic Act No. 7610. As used in this Act, it
includes the biological children of the victim and other children under her care.
Sec. 4. Construction.- This Act shall be liberally construed to promote the protection and safety
of victims of violence against women and their children.
Sec. 5. Acts of Violence Against Women and Their Children.- The crime of violence against
women and their children is committed through any of the following acts: (a) Causing physical
harm to the woman or her child;
(b) Threatening to cause the woman or her child physical harm;
(c) Attempting to cause the woman or her child physical harm;
(d) Placing the woman or her child in fear of imminent physical harm;
(e) Attempting to compel or compelling the woman or her child to engage in conduct which the
woman or her child has the right to desist from or desist from conduct which the woman or her
child has the right to engage in, or attempting to restrict or restricting the woman's or her child's
freedom of movement or conduct by force or threat of force, physical or other harm or threat of
physical or other harm, or intimidation directed against the woman or child. This shall include,
but not limited to, the following acts committed with the purpose or effect of controlling or
restricting the woman's or her child's movement or conduct:
(1) Threatening to deprive or actually depriving the woman or her child of custody to her/his
family;

(2) Depriving or threatening to deprive the woman or her children of financial support legally
due her or her family, or deliberately providing the woman's children insufficient financial
support;
(3) Depriving or threatening to deprive the woman or her child of a legal right; and
(4) Preventing the woman in engaging in any legitimate profession, occupation, business or
activity or controlling the victim's own mon4ey or properties, or solely controlling the conjugal
or common money, or properties. (f) Inflicting or threatening to inflict physical harm on oneself
for the purpose of controlling her actions or decisions;
(g) Causing or attempting to cause the woman or her child to engage in any sexual activity which
does not constitute rape, by force or threat of force, physical harm, or through intimidation
directed against the woman or her child or her/his immediate family;
(h) Engaging in purposeful, knowing, or reckless conduct, personally or through another, that
alarms or causes substantial emotional or psychological distress to the woman or her child. This
shall include, but not be limited to, the following acts: (1) Stalking or following the woman or
her child in public or private places;
(2) Peering in the window or lingering outside the residence of the woman or her child;
(3) Entering or remaining in the dwelling or on the property of the woman or her child against
her/his will;
(4) Destroying the property and personal belongings or inflicting harm to animals or pets of the
woman or her child; and
(5) Engaging in any form of harassment or violence.
(i) Causing mental or emotional anguish, public ridicule or humiliation to the woman or her
child, including, but not limited to, repeated verbal and emotional abuse, and denial of financial
support or custody of minor children of access to the woman's child/children. Sec. 6. Penalties.-
The crime of violence against women and their children, under Sec. 5 hereof shall be punished
according to the following rules: (a) Acts falling under Sec. 5(a) constituting attempted,
frustrated or consummated parricide or murder or homicide shall be punished in accordance with
the provisions of the Revised Penal Code;

If these acts resulted in mutilation, it shall be punishable in accordance with the Revised Penal
Code; those constituting serious physical injuries shall have the penalty of prison mayor; those
constituting less serious physical injuries shall be punished by prision correccional; and those
constituting slight physical injuries shall be punished by arresto mayor;
Acts falling under Sec. 5(b) shall be punished by imprisonment of two degrees lower than the
prescribed penalty for the consummated crime as specified in the preceding paragraph but shall
in no case be lower than arresto mayor;
(b) Acts falling under Sec. 5(c) and 5(d) shall be punished by arresto mayor;
(c) Acts falling under Sec. 5(e) shall be punished by prision correccional;
(d) Acts falling under Sec. 5(f) shall be punished by arresto mayor;
(e) Acts falling under Sec. 5(g) shall be punished by prision mayor;
(f) Acts falling under Sec. 5(h) and Sec. 5(i) shall be punished by prision mayor.
If the acts are committed while the woman or child is pregnant or committed in the presence of
her child, the
penalty to be applied shall be the maximum period of penalty prescribed in the Sec.
In addition to imprisonment, the perpetrator shall (a) pay a fine in the amount of not less than
One hundred thousand pesos (P100,000.00) but not more than three hundred thousand pesos
(300,000.00); (b) undergo mandatory psychological counseling or psychiatric treatment and shall
report compliance to the court.
Sec. 7. Venue.- The Regional Trial Court designated as a Family Court shall have original and
exclusive jurisdiction over cases of violence against women and their children under this law. In
the absence of such court in the place where the offense was committed, the case shall be filed in
the Regional Trial Court where the crime or any of its elements was committed at the option of
the compliant.
Sec. 8. Protection Orders.- A protection order is an order issued under this act for the purpose
of preventing further acts of violence against a woman or her child specified in Sec. 5 of this Act
and granting other necessary relief. The relief granted under a protection order serve the purpose
of safeguarding the victim from further harm, minimizing any disruption in the victim's daily
life, and facilitating the opportunity and ability of the victim to independently regain control over

her life. The provisions of the protection order shall be enforced by law enforcement agencies.
The protection orders that may be issued under this Act are the barangay protection order (BPO),
temporary protection order (TPO) and permanent protection order (PPO). The protection orders
that may be issued under this Act shall include any, some or all of the following reliefs: (a)
Prohibition of the respondent from threatening to commit or committing, personally or through
another, any of the acts mentioned in Sec. 5 of this Act;
(b) Prohibition of the respondent from harassing, annoying, telephoning, contacting or otherwise
communicating with the petitioner, directly or indirectly;
(c) Removal and exclusion of the respondent from the residence of the petitioner, regardless of
ownership of the residence, either temporarily for the purpose of protecting the petitioner, or
permanently where no property rights are violated, and if respondent must remove personal
effects from the residence, the court shall direct a law enforcement agent to accompany the
respondent has gathered his things and escort respondent from the residence;
(d) Directing the respondent to stay away from petitioner and designated family or household
member at a distance specified by the court, and to stay away from the residence, school, place
of employment, or any specified place frequented by the petitioner and any designated family or
household member;
(e) Directing lawful possession and use by petitioner of an automobile and other essential
personal effects, regardless of ownership, and directing the appropriate law enforcement officer
to accompany the petitioner to the residence of the parties to ensure that the petitioner is safely
restored to the possession of the automobile and other essential personal effects, or to supervise
the petitioner's or respondent's removal of personal belongings;
(f) Granting a temporary or permanent custody of a child/children to the petitioner;
(g) Directing the respondent to provide support to the woman and/or her child if entitled to legal
support. Notwithstanding other laws to the contrary, the court shall order an appropriate
percentage of the income
or salary of the respondent to be withheld regularly by the respondent's employer for the same to
be automatically remitted directly to the woman. Failure to remit and/or withhold or any delay in
the remittance of support to the woman and/or her child without justifiable cause shall render the
respondent or his employer liable for indirect contempt of court;
(h) Prohibition of the respondent from any use or possession of any firearm or deadly weapon
and order him to surrender the same to the court for appropriate disposition by the court,

including revocation of license and disqualification to apply for any license to use or possess a
firearm. If the offender is a law enforcement agent, the court shall order the offender to surrender
his firearm and shall direct the appropriate authority to investigate on the offender and take
appropriate action on matter;
(i) Restitution for actual damages caused by the violence inflicted, including, but not limited to,
property damage, medical expenses, childcare expenses and loss of income;
(j) Directing the DSWD or any appropriate agency to provide petitioner may need; and
(k) Provision of such other forms of relief as the court deems necessary to protect and provide
for the safety of the petitioner and any designated family or household member, provided
petitioner and any designated family or household member consents to such relief.
Any of the reliefs provided under this Sec. shall be granted even in the absence of a decree of
legal separation or annulment or declaration of absolute nullity of marriage.
The issuance of a BPO or the pendency of an application for BPO shall not preclude a petitioner
from applying for, or the court from granting a TPO or PPO.
Sec. 9. Who may file Petition for Protection Orders. – A petition for protection order may be
filed by any of the following: (a) The offended party;
(b) Parents or guardians of the offended party;
(c) Ascendants, descendants or collateral relatives within the fourth civil degree of consanguinity
or affinity;
(d) Officers or social workers of the DSWD or social workers of local government units (LGUs);
(e) Police officers, preferably those in charge of women and children's desks;
(f) Punong Barangay or Barangay Kagawad;
(g) Lawyer, counselor, therapist or healthcare provider of the petitioner;
(h) At least two (2) concerned responsible citizens of the city or municipality where the violence
against

women and their children occurred and who has personal knowledge of the offense committed.
Sec. 10. Where to Apply for a Protection Order. – Applications for BPOs shall follow the
rules on venue under Sec. 409 of the Local Government Code of 1991 and its implementing rules
and regulations. An application for a TPO or PPO may be filed in the regional trial court,
metropolitan trial court, municipal trial court, municipal circuit trial court with territorial
jurisdiction over the place of residence of the petitioner: Provided, however, That if a family
court exists in the place of residence of the petitioner, the application shall be filed with that
court.
Sec. 11. How to Apply for a Protection Order. – The application for a protection order must be
in writing, signed and verified under oath by the applicant. It may be filed as an independent
action or as incidental relief in any civil or criminal case the subject matter or issues thereof
partakes of a violence as described in this Act. A standard protection order application form,
written in English with translation to the major local languages, shall be made available to
facilitate applications for protections order, and shall contain, among other, the following
information: (a) names and addresses of petitioner and respondent;
(b) description of relationships between petitioner and respondent;
(c) a statement of the circumstances of the abuse;
(d) description of the reliefs requested by petitioner as specified in Sec. 8 herein;
(e) request for counsel and reasons for such;
(f) request for waiver of application fees until hearing; and
(g) an attestation that there is no pending application for a protection order in another court. If
the applicants is not the victim, the application must be accompanied by an affidavit of the
applicant attesting to (a) the circumstances of the abuse suffered by the victim and (b) the
circumstances of consent given by the victim for the filling of the application. When disclosure
of the address of the victim will pose danger to her life, it shall be so stated in the application. In
such a case, the applicant shall attest that the victim is residing in the municipality or city over
which court has territorial jurisdiction, and shall provide a mailing address for purpose of service
processing.
An application for protection order filed with a court shall be considered an application for both
a TPO and PPO.

Barangay officials and court personnel shall assist applicants in the preparation of the
application. Law enforcement agents shall also extend assistance in the application for protection
orders in cases brought to their attention.
Sec. 12. Enforceability of Protection Orders. – All TPOs and PPOs issued under this Act shall
be enforceable anywhere in the Philippines and a violation thereof shall be punishable with a fine
ranging from Five Thousand Pesos (P5,000.00) to Fifty Thousand Pesos (P50,000.00) and/or
imprisonment of six (6) months.
Sec. 13. Legal Representation of Petitioners for Protection Order. – If the woman or her
child requests in the applications for a protection order for the appointment of counsel because of
lack of economic means to hire a counsel de parte, the court shall immediately direct the Public
Attorney's Office (PAO) to represent the petitioner in the hearing on the application. If the PAO
determines that the applicant can afford to hire the services of a counsel de parte, it shall
facilitate the legal representation of the petitioner by a counsel de parte. The lack of access to
family or conjugal resources by the applicant, such as when the same are controlled by the
perpetrator, shall qualify the petitioner to legal representation by the PAO.
However, a private counsel offering free legal service is not barred from representing the
petitioner.
Sec. 14. Barangay Protection Orders (BPOs); Who May Issue and How. - Barangay Protection
Orders (BPOs) refer to the protection order issued by the Punong Barangay ordering the
perpetrator to desist from committing acts under Sec. 5 (a) and (b) of this Act. A Punong
Barangay who receives applications for a BPO shall issue the protection order to the applicant on
the date of filing after ex parte determination of the basis of the application. If the Punong
Barangay is unavailable to act on the application for a BPO, the application shall be acted upon
by any available Barangay Kagawad. If the BPO is issued by a Barangay Kagawad the order
must be accompanied by an attestation by the Barangay Kagawad that the Punong Barangay was
unavailable at the time for the issuance of the BPO. BPOs shall be effective for fifteen (15) days.
Immediately after the issuance of an ex parte BPO, the Punong Barangay or Barangay Kagawad
shall personally serve a copy of the same on the respondent, or direct any barangay official to
effect is personal service.
The parties may be accompanied by a non-lawyer advocate in any proceeding before the Punong
Barangay.
Sec. 15. Temporary Protection Orders. – Temporary Protection Orders (TPOs) refers to the
protection order issued by the court on the date of filing of the application after ex parte

determination that such order should be issued. A court may grant in a TPO any, some or all of
the reliefs mentioned in this Act and shall be effective for thirty (30) days. The court shall
schedule a hearing on the issuance of a PPO prior to or on the date of the expiration of the TPO.
The court shall order the immediate personal service of the TPO on the respondent by the court
sheriff who may obtain the assistance of law enforcement agents for the service. The TPO shall
include notice of the date of the hearing on the merits of the issuance of a PPO.
Sec. 16. Permanent Protection Orders. – Permanent Protection Order (PPO) refers to
protection order issued by the court after notice and hearing.
Respondents non-appearance despite proper notice, or his lack of a lawyer, or the

non-availability of his lawyer shall not be a ground for rescheduling or postponing the hearing on
the merits of the issuance of a PPO. If the respondents appears without counsel on the date of the
hearing on the PPO, the court shall appoint a lawyer for the respondent and immediately proceed
with the hearing. In case the respondent fails to appear despite proper notice, the court shall
allow ex parte presentation of the evidence by the applicant and render judgment on the basis of
the evidence presented. The court shall allow the introduction of any history of abusive conduct
of a respondent even if the same was not directed against
the applicant or the person for whom the applicant is made.
The court shall, to the extent possible, conduct the hearing on the merits of the issuance of a PPO
in one (1) day. Where the court is unable to conduct the hearing within one (1) day and the TPO
issued is due to expire, the court shall continuously extend or renew the TPO for a period of
thirty (30) days at each particular time until final judgment is issued. The extended or renewed
TPO may be modified by the court as may be necessary or applicable to address the needs of the
applicant.
The court may grant any, some or all of the reliefs specified in Sec. 8 hereof in a PPO. A PPO
shall be effective until revoked by a court upon application of the person in whose favor the
order was issued. The court shall ensure immediate personal service of the PPO on respondent.
The court shall not deny the issuance of protection order on the basis of the lapse of time
between the act of violence and the filing of the application.
Regardless of the conviction or acquittal of the respondent, the Court must determine whether or
not the PPO shall become final. Even in a dismissal, a PPO shall be granted as long as there is no
clear showing that the act from which the order might arise did not exist.

Sec. 17. Notice of Sanction in Protection Orders. – The following statement must be printed in
bold-faced type or in capital letters on the protection order issued by the Punong Barangay or
court: "VIOLATION OF THIS ORDER IS PUNISHABLE BY LAW."
Sec. 18. Mandatory Period For Acting on Applications For Protection Orders – Failure to
act on an application for a protection order within the reglementary period specified in the
previous Sec. without justifiable cause shall render the official or judge administratively liable.
Sec. 19. Legal Separation Cases. – In cases of legal separation, where violence as specified in
this Act is alleged, Article 58 of the Family Code shall not apply. The court shall proceed on the
main case and other incidents of the case as soon as possible. The hearing on any application for
a protection order filed by the petitioner must be conducted within the mandatory period
specified in this Act.
Sec. 20. Priority of Application for a Protection Order. – Ex parte and adversarial hearings to
determine the basis of applications for a protection order under this Act shall have priority over
all other proceedings. Barangay officials and the courts shall schedule and conduct hearings on
applications for a protection order under this Act above all other business and, if necessary,
suspend other proceedings in order to hear applications for a protection order.
Sec. 21. Violation of Protection Orders. – A complaint for a violation of a BPO issued under
this Act must be filed directly with any municipal trial court, metropolitan trial court, or
municipal circuit trial court that has territorial jurisdiction over the barangay that issued the BPO.
Violation of a BPO shall be punishable by imprisonment of thirty (30) days without prejudice to
any other criminal or civil action that the offended party may file for any of the acts committed.
A judgement of violation of a BPO ma be appealed according to the Rules of Court. During trial
and upon judgment, the trial court may motu proprio issue a protection order as it deems
necessary without need of an application.
Violation of any provision of a TPO or PPO issued under this Act shall constitute contempt of
court punishable under Rule 71 of the Rules of Court, without prejudice to any other criminal or
civil action that the offended party may file for any of the acts committed.
Sec. 22. Applicability of Protection Orders to Criminal Cases. – The foregoing provisions on
protection orders shall be applicable in impliedly instituted with the criminal actions involving
violence against women and their children.

Sec. 23. Bond to Keep the Peace. – The Court may order any person against whom a protection
order is issued to give a bond to keep the peace, to present two sufficient sureties who shall
undertake that such person will not commit the violence sought to be prevented.
Should the respondent fail to give the bond as required, he shall be detained for a period which
shall in no case exceed six (6) months, if he shall have been prosecuted for acts punishable under
Sec. 5(a) to 5(f) and not exceeding thirty (30) days, if for acts punishable under Sec. 5(g) to 5(i).
The protection orders referred to in this Sec. are the TPOs and the PPOs issued only by the
courts.
Sec. 24. Prescriptive Period. – Acts falling under Sec.s 5(a) to 5(f) shall prescribe in twenty
(20) years. Acts falling under Sec.s 5(g) to 5(i) shall prescribe in ten (10) years.
Sec. 25. Public Crime. – Violence against women and their children shall be considered a public
offense which may be prosecuted upon the filing of a complaint by any citizen having personal
knowledge of the circumstances involving the commission of the crime.
Sec. 26. Battered Woman Syndrome as a Defense. – Victim-survivors who are found by the
courts to be suffering from battered woman syndrome do not incur any criminal and civil
liability notwithstanding the absence of any of the elements for justifying circumstances of
self-defense under the Revised Penal Code.
In the determination of the state of mind of the woman who was suffering from battered woman
syndrome at the time of the commission of the crime, the courts shall be assisted by expert
psychiatrists/ psychologists.
Sec. 27. Prohibited Defense. – Being under the influence of alcohol, any illicit drug, or any
other mindaltering substance shall not be a defense under this Act.
Sec. 28. Custody of children. – The woman victim of violence shall be entitled to the custody
and support of her child/children. Children below seven (7) years old older but with mental or
physical disabilities shall automatically be given to the mother, with right to support, unless the
court finds compelling reasons to order otherwise.
A victim who is suffering from battered woman syndrome shall not be disqualified from having
custody of her children. In no case shall custody of minor children be given to the perpetrator of
a woman who is suffering from Battered woman syndrome.

ec. 29. Duties of Prosecutors/Court Personnel. – Prosecutors and court personnel should
S
observe the following duties when dealing with victims under this Act: a) communicate with the
victim in a language understood by the woman or her child; and
b) inform the victim of her/his rights including legal remedies available and procedure, and
privileges for indigent litigants. Sec. 30. Duties of Barangay Officials and Law Enforcers. –
Barangay officials and law enforcers shall have the following duties: (a) respond immediately to
a call for help or request for assistance or protection of the victim by entering the necessary
whether or not a protection order has been issued and ensure the safety of the victim/s;
(b) confiscate any deadly weapon in the possession of the perpetrator or within plain view;
(c) transport or escort the victim/s to a safe place of their choice or to a clinic or hospital;
(d) assist the victim in removing personal belongs from the house;
(e) assist the barangay officials and other government officers and employees who respond to a
call for help;
(f) ensure the enforcement of the Protection Orders issued by the Punong Barangy or the courts;
(g) arrest the suspected perpetrator wiithout a warrant when any of the acts of violence defined
by this Act is occurring, or when he/she has personal knowledge that any act of abuse has just
been committed, and there is imminent danger to the life or limb of the victim as defined in this
Act; and
(h) immediately report the call for assessment or assistance of the DSWD, social Welfare
Department of LGUs or accredited non-government organizations (NGOs). Any barangay
official or law enforcer who fails to report the incident shall be liable for a fine not exceeding
Ten Thousand Pesos (P10,000.00) or whenever applicable criminal, civil or administrative
liability.
Sec. 31. Healthcare Provider Response to Abuse – Any healthcare provider, including, but not
limited to, an attending physician, nurse, clinician, barangay health worker, therapist or
counselor who suspects abuse or has been informed by the victim of violence shall: (a) properly
document any of the victim's physical, emotional or psychological injuries;
(b) properly record any of victim's suspicions, observations and circumstances of the
examination or visit;

(c) automatically provide the victim free of charge a medical certificate concerning the
examination or visit;
(d) safeguard the records and make them available to the victim upon request at actual cost; and
(e) provide the victim immediate and adequate notice of rights and remedies provided under this
Act, and services available to them. Sec. 32. Duties of Other Government Agencies and LGUs –
Other government agencies and LGUs shall establish programs such as, but not limited to,
education and information campaign and seminars or symposia on the nature, causes, incidence
and consequences of such violence particularly towards educating the public on its social
impacts.
It shall be the duty of the concerned government agencies and LGU's to ensure the sustained
education and training of their officers and personnel on the prevention of violence against
women and their children under the Act.
Sec. 33. Prohibited Acts. – A Punong Barangay, Barangay Kagawad or the court hearing an
application for a protection order shall not order, direct, force or in any way unduly influence he
applicant for a protection order to compromise or abandon any of the reliefs sought in the
application for protection under this Act. Sec. 7 of the Family Courts Act of 1997 and Sec.s 410,
411, 412 and 413 of the Local Government Code of 1991 shall not apply in proceedings where
relief is sought under this Act.
Failure to comply with this Sec. shall render the official or judge administratively liable.
Sec. 34. Persons Intervening Exempt from Liability. – In every case of violence against
women and their children as herein defined, any person, private individual or police authority or
barangay official who, acting in accordance with law, responds or intervenes without using
violence or restraint greater than necessary to ensure the safety of the victim, shall not be liable
for any criminal, civil or administrative liability resulting therefrom.
Sec. 35. Rights of Victims. – In addition to their rights under existing laws, victims of violence
against women and their children shall have the following rights: (a) to be treated with respect
and dignity;
(b) to avail of legal assistance form the PAO of the Department of Justice (DOJ) or any public
legal assistance office;

(c) To be entitled to support services form the DSWD and LGUs'
(d) To be entitled to all legal remedies and support as provided for under the Family Code; and
(e) To be informed of their rights and the services available to them including their right to apply
for a protection order.
Sec. 36. Damages. – Any victim of violence under this Act shall be entitled to actual,
compensatory, moral and exemplary damages.
ec. 37. Hold Departure Order. – The court shall expedite the process of issuance of a hold
S
departure order in cases prosecuted under this Act.
Sec. 38. Exemption from Payment of Docket Fee and Other Expenses. – If the victim is an
indigent or there is an immediate necessity due to imminent danger or threat of danger to act on
an application for a protection order, the court shall accept the application without payment of
the filing fee and other fees and of transcript of stenographic notes.
Sec. 39. Inter-Agency Council on Violence Against Women and Their Children
(IAC-VAWC). In pursuance of the abovementioned policy, there is hereby established an
Inter-Agency Council on Violence Against Women and their children, hereinafter known as the
Council, which shall be composed of the following agencies: (a) Department of Social Welfare
and Development (DSWD);
(b) National Commission on the Role of Filipino Women (NCRFW);
(c) Civil Service Commission (CSC);
(d) Commission on Human rights (CHR)
(e) Council for the Welfare of Children (CWC);
(f) Department of Justice (DOJ);
(g) Department of the Interior and Local Government (DILG);
(h) Philippine National Police (PNP);
(i) Department of Health (DOH);

(j) Department of Education (DepEd);
(k) Department of Labor and Employment (DOLE); and
(l) National Bureau of Investigation (NBI). These agencies are tasked to formulate programs and
projects to eliminate VAW based on their mandates as well as develop capability programs for
their employees to become more sensitive to the needs of their clients. The Council will also
serve as the monitoring body as regards to VAW initiatives.
The Council members may designate their duly authorized representative who shall have a rank
not lower than an assistant secretary or its equivalent. These representatives shall attend Council
meetings in their behalf, and shall receive emoluments as may be determined by the Council in
accordance with existing budget and accounting rules and regulations.
ec. 40. Mandatory Programs and Services for Victims. – The DSWD, and LGU's shall
S
provide the victims temporary shelters, provide counseling, psycho-social services and /or,
recovery, rehabilitation programs and livelihood assistance. The DOH shall provide medical
assistance to victims.
Sec. 41. Counseling and Treatment of Offenders. – The DSWD shall provide rehabilitative
counseling and treatment to perpetrators towards learning constructive ways of coping with
anger and emotional outbursts and reforming their ways. When necessary, the offender shall be
ordered by the Court to submit to psychiatric treatment or confinement.
Sec. 42. Training of Persons Involved in Responding to Violence Against Women and their
Children Cases. – All agencies involved in responding to violence against women and their
children cases shall be required to undergo education and training to acquaint them with:
a. the nature, extend and causes of violence against women and their children;
b. the legal rights of, and remedies available to, victims of violence against women and their
children;
c. the services and facilities available to victims or survivors;
d. the legal duties imposed on police officers to make arrest and to offer protection and
assistance; and

e. techniques for handling incidents of violence against women and their children that minimize
the likelihood of injury to the officer and promote the safety of the victim or survivor.
The PNP, in coordination with LGU's shall establish an education and training program for
police officers and barangay officials to enable them to properly handle cases of violence against
women and their children.
Sec. 43. Entitled to Leave. – Victims under this Act shall be entitled to take a paid leave of
absence up to ten (10) days in addition to other paid leaves under the Labor Code and Civil
Service Rules and Regulations, extendible when the necessity arises as specified in the protection
order.
Any employer who shall prejudice the right of the person under this Sec. shall be penalized in
accordance with the provisions of the Labor Code and Civil Service Rules and Regulations.
Likewise, an employer who shall prejudice any person for assisting a co-employee who is a
victim under this Act shall likewise be liable for discrimination.
Sec. 44. Confidentiality. – All records pertaining to cases of violence against women and their
children including those in the barangay shall be confidential and all public officers and
employees and public or private clinics to hospitals shall respect the right to privacy of the
victim. Whoever publishes or causes to be published, in any format, the name, address, telephone
number, school, business address, employer, or other identifying information of a victim or an
immediate family member, without the latter's consent, shall be liable to the contempt power of
the court.
Any person who violates this provision shall suffer the penalty of one (1) year imprisonment and
a fine of not more than Five Hundred Thousand pesos (P500,000.00).
Sec. 45. Funding – The amount necessary to implement the provisions of this Act shall be
included in the annual General Appropriations Act (GAA).
The Gender and Development (GAD) Budget of the mandated agencies and LGU's shall be used
to implement services for victim of violence against women and their children.
Sec. 46. Implementing Rules and Regulations. – Within six (6) months from the approval of
this Act, the DOJ, the NCRFW, the DSWD, the DILG, the DOH, and the PNP, and three (3)
representatives from NGOs to be identified by the NCRFW, shall promulgate the Implementing
Rules and Regulations (IRR) of this Act.

Sec. 47. Suppletory Application – For purposes of this Act, the Revised Penal Code and other
applicable laws, shall have suppletory application.
Sec. 48. Separability Clause. – If any Sec. or provision of this Act is held unconstitutional or
invalid, the other Sec.s or provisions shall not be affected.
Sec. 49. Repealing Clause – All laws, Presidential decrees, executive orders and rules and
regulations, or parts thereof, inconsistent with the provisions of this Act are hereby repealed or
modified accordingly.
Sec. 50. Effectivity – This Act shall take effect fifteen (15) days from the date of its complete
publication in at least two (2) newspapers of general circulation.
Approved: March 08, 2004

Mga Batas Ukol Sa Child Abuse: Related Papers

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Mga Batas Ukol Sa Child Abuse: Related Papers

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

Accelerat ing t he world's research.

Mga Batas Ukol sa Child Abuse

Related papers Download a PDF Pack of t he best relat ed papers 

Upang maisakatuparan ang mga pangangailangan

para sa Pagbasa at Pagsuri ng Konteksto tungo sa Pananaliksik

Alyanna Joyce S. Abadejos

Karl Cyrille D. Bello

Stanley Lawrence B. Chua

Katrina Ysabel L. Salita

Professor Emma O. Sison

De La Salle University Manila

KAUGNAY NA LITERATURA AT PAG-AARAL…………………………………. 15

PAGLALAHAD AT PAGSUSURI NG DATOS……………………………………… 37

Abadejos | Bello | Chua | Salita​ 1

ANG SULIRANIN AT KALIGIRAN

ang mga kailangang ebidensya na magpapatunay sa abuso na nangyayari.

Abadejos | Bello | Chua | Salita​ 2

ay ang ​attachment theory ​at ​learning theory​.

limang taon ng kaniyang pagkabuhay ay maaaring magkaroon ng nakapipinsalang epekto sa

emosyonal na aspeto ng bata na maaaring magbunga sa ilang sikolohikal at sosyal na problema

Ngunit pinuna ng ilang teorista at feminista ang teoryang inilahad ni Bowlby.

attachment ng bata sa pamamagitan ng ​attachment sa isang ​surrogate figure ​o matagumpay na

Sa kasalukuyan, sinasabing ang pagkawalay sa mga anak ay nagdudulot at nagbubunga

pagkawala ng interes o pakialam sa ibang tao.

Abadejos | Bello | Chua | Salita​ 3

nakaramdam ng abusong kaugnay sa teoryang nabanggit ay mas nagdudulot ng abuso sa

mapagdamay na sa kalaunan ay nagdudulot ng pagkawalang bahala at pang-aabuso.

May naipakitang kalakasan ang teoryang nakasaad; Ang eksplanasyon ng teorya ay

natutunan sa pamamagitan ng pakikisalamuha ng isang indibidwal sa kalikasan at lipunan. Ayon

Ang personal na katangian ng bata o ang kakulangan ng kaniyang attachment, mula sa

Abadejos | Bello | Chua | Salita​ 4

ng mga hindi magagandang epekto sa magulang at anak tulad na lamang ng trauma.

d. Maaaring mayroong mataas na lebel ng stress; at

e. Ang mga magulang ay mayroong masasamang saloobin sa kanilang anak

pagkontrol sa sarili at pagpokus sa pagbabago ng saloobin.

impluwensiyang nakuha ng bata sa kanilang magulang o lipunan at kanilang saloobin sa parusa

at pagkontrol. Mayroon ding mataas na pagkakataon ng pagbabago ng saloobin ng abuser sa

nagbigay pansin sa sekswal na pang-aabuso.

Abadejos | Bello | Chua | Salita​ 5

laban dito at pagsusuri kung ito ba ay epektibo.

Mga Tiyak na Suliranin

3. Malaman kung paano naipatutupad ang mga umiiral na batas

Abadejos | Bello | Chua | Salita​ 6

magtangkang mang-abuso ng bata.

Abadejos | Bello | Chua | Salita​ 7

Ang mga mag-aaral na gagawa ng pananalisik na ito ay interesado sa kursong kanilang

magtatangka o gumagawa ng pang-aabuso. Meron ding mga mahalagang estastistika na

magpapalinaw at makatutulong sa pagpapadagdag ng kaalaman tungkol sa riserts.

Abadejos | Bello | Chua | Salita​ 8

ipinapatupad nito ang mahigpit na pagbabawal sa mga

bagay na maaaring gawin ng nang-aabuso na mas

makakasama pa sa biktima. Tinitiyak din ng utos na ito na

sumusunod ang nang-aabuso sa mga patakaran ng

Child Abuse – Ayon sa Republic Act 7610 Special Protection of

Children Against Child Abuse and Discrimination Act,

ito ay ang pagmaltrato, pinagkagawian man o hindi, ng

bata, kabilang na ang sikolohikal o emosyonal na

pang-aapi, pisikal na pang-aabuso o kalupitan, seksuwal na

Child placement agency – tumutukoy sa mga pribadong non-profit

organizations o charitable institution na lisensyado ng

Kagawaran ng Kagalingang Panlipunan at Pagpapaunlad

upang bigyan ng nararapat na pangangalaga at serbisyo,

kabilang ngunit hindi limitado sa pagtanggap ng mga

Abadejos | Bello | Chua | Salita 1

Abadejos | Bello | Chua | Salita 2

ay ang attachment theory at learning theory.

attachment ng bata sa pamamagitan ng attachment sa isang surrogate figure o matagumpay na

Abadejos | Bello | Chua | Salita 3

Abadejos | Bello | Chua | Salita 4

Abadejos | Bello | Chua | Salita 5

Abadejos | Bello | Chua | Salita 6

Abadejos | Bello | Chua | Salita 7

Abadejos | Bello | Chua | Salita 8

Abadejos | Bello | Chua | Salita 9

pangalan ay sinusundan ng termino. Halimbawa, Ex parte

Abadejos | Bello | Chua | Salita 10

Abadejos | Bello | Chua | Salita 11

Abadejos | Bello | Chua | Salita 12

Abadejos | Bello | Chua | Salita 13