Assalamu’alaikum Wr. Wb. Sampurasun!

Ka Cikijing terus ka Singaparna

Wilujeng enjing ka sadayana

Nu ku simkuring dipihormat, bapa/ibu guru sareng rerencangan anu

dipikacinta. Langkung ti payun, urang panjatkeun puji sinareng syukur
kahadirat Allah SWT, Tuhan Nu Maha Kawasa nu atos masihan kasempatan
sareng kasehatan. Solawat sinareng salam mugia ngocor ngagolontor ka
jungjunan urang sadayana, Sayyidina Muhammad SAW.
Ibu bapa hadirin nu ku simkuring dipihormat.
Dina waktos ieu abdi bade nguningakeun perkawis, “Utamakeun Basa
Indonesia, Ngalestarikeun Basa Sunda, jeung Ngawasa Basa Asing.”
Fenomena ayeuna nyaéta budaya lokal geus mimiti ngahupus tur diganti
ku budaya modern. Para nonoman, komo barudak leutik, geus mimiti
ninggalkeun budaya lokal sarta pindah kana budaya modern anu dianggap
hadé tur leuwih bergengsi. Ngabiasakeun diajar budaya modern mangrupikeun
hak sadayana. Upamana, budaya pakéan, penampilan fisik, milih ménu
kadaharan, malahan basa kabarat-baratan dianggap leuwih bergengsi jeung
mibanda ajén-inajén anu luhur dibandingkeun jeung budaya nu aya di
Indonésia. Tina rupa-rupa conto ieu, basa asing jadi bagian penting anu kudu
diungkulan sacara bijaksana ku masarakat. Makéna basa asing sacara lega dina
rupa-rupa média atawa rohangan publik mangrupa hal anu lumrah pikeun
masarakat umum. Tapi émut, yén ngutamakeun Basa Indonésia di nagara
sorangan mangrupikeun hal anu utami pikeun unggal anak bangsa. Pernyataan
“Ngautamakeun Basa Indonésia, Ngalestarikeun Basa Daérah, jeung Diajar
Basa Asing” kudu terus dimumulé jeung dilaksanakeun di masarakat.
Pamakéan basa asing tinulis di rohangan publik kudu disajajarkeun jeung
makéna basa Indonésia, sanajan dibarengan ku basa daérah minangka upaya
pikeun ngalestarikeun budaya lokal. Seueur rohangan publik anu teu maliré
kana ngagunakeun basa Indonésia sanajan basa Indonésia mangrupa basa anu
dijungjung ku karuhun pikeun dipaké di sakuliah Nusantara.
Salian ti éta, basa daérah ogé mangrupa bagian penting anu kudu
dilestarikan ku masarakat. Ayeuna, loba basa daérah anu kaancam punah
lantaran henteu dilestarikan ku panyaturna. Kapupusna ieu tangtos pisan
ngarugikeun masarakat. Sabagéan ageung aset budaya masarakatna nyaéta
basa daérah. Basa daérah ngagaduhan pentingna dasar pikeun panyatur. Salah
sahijina nya éta basa daérah salaku jati diri atawa jati diri masarakat.
Ngaliwatan basa lokal urang bisa nangtukeun ti mana asalna. Kumaha budaya
urang di masarakat umum anu kudu dijungjung. Malah pikeun kapentingan
pribadi, basa daérah bisa dijadikeun alat komunikasi pikeun nepikeun perkara
rahasia. Pentingna basa daérah ieu kudu ngajadikeun urang sumanget pikeun
ngalestarikeunana. Ulah sabalikna, nganggap basa daerah teh mangrupa
barang kuno anu teu gengsi dipakena.
Upami urang parantos sapanyawangan kana jentulna masalah soal
budaya sunda, anu gaduh kawajiban milarian tarekah kanggo ngungkulan
masalah eta aya 3 pihak diantawisnya nyaeta teh:
1. Urang sorangan salaku masyarakat anu cicing di Jawa Barat. Jadi
urang salaku masyarakat teh ulah nepi ka poho kana Basa Sundana.
Nu ngan saukur ngan bisana ngagul-ngagul kana budaya batur
hungkul, ari kana budaya sorangan mani teu di ingeut-ingeut saeutik-
eutik acan. Urang sadaya kedah ngarobah pandangan anu ngarasa
era lamun nyarita ku basa sunda. Nganggap dirina maju jeung
modern lamun nyarita ku basa nu deungeun. Nepi ka loba kolot anu
henteu ngarasa perlu ngajarkeun basa jeung budaya Sunda ka
turunanana.
2. Para seniman. Kitu oge ka para seniman anu ngagaduhan kagungan
kaparigelan dina widang seni sunda, kedah gaduh kawajiban kanggo
ngawanohkeun budaya sunda ka para nonoman.
3. Pamarentah Jawa Barat. Pamarentah anu ngagaduhan kakawasaan
kedah ngarojong kana rupi-rupi kagiatan anu aya patalina sareng
budaya sunda, boh sacara materil oge sacara moril.

Hal ieu kacida penting pikeun ngawasaan rupa-rupa basa asing dina
komunikasi pikeun ngamajukeun jeung ngajarkeun Basa Indonésia ka
mancanagara. Sabab mustahil pisan upama promosi dilaksanakeun maké Basa
Indonésia langsung ka warga asing. Ku kituna, prosés diajar basa Indonésia ka
urang asing perlu ngagunakeun basana. Ku cara méré pangajaran Basa
Indonésia ku basa asing anu bisa kaharti, bakal ngajadikeun urang asing leuwih
kaharti anu diajar Basa Indonésia. Ku kituna, urang salaku urang Indonésia
kudu ngawasa basa asing sangkan Basa Indonésia suksés di dunya.
Ibu bapa hadirin nu ku simkuring dipihormat.
Ku kituna, ngautamakeun Basa Indonésia dimana waé urang ayana jeung
saha waé urang komunikasi, ngalestarikeun basa daérah ku cara diwanohkeun
ka masarakat dunya, jeung ngawasa basa asing minangka sarana komunikasi
dina ngajembaran pamahaman Basa Indonésia ka urang asing.
Ibu bapa nu ku simkuring dipihormat.
Rupina mung saukur sakitu anu tiasa kapihatur. Muga-muga sasieureun
sabenjeureun aya mangpaat hususna kanggo simkuring umumna kanggo
sadayana.

Pamungkas simkuring ngucapkeun Wassalamu'alaikum Wr. Wb.