Poem Analysis

Let me not to the marriage of true minds

Admit impediments.

Agad na pinupukaw ang institusyon o sakramento ng kasal. Ngunit ang

tagapagsalita ay nagmumungkahi na ang pagsasama ng dalawang angkop
na isip ay dapat na malayang magsama. Noong panahong iyon, maituturing
na katawa-tawa ang pag-aasawa ng bakla - ilegal ang pakikipagtalik sa
pagitan ng dalawang taong magkaparehong kasarian.
Ang tagapagsalita ay tila nagmumungkahi na siya ay para sa pagkakaisa ng
sinumang tunay na angkop na pag-iisip, at ang pag-ibig na iyon ay hindi
kailangang kilalanin ng batas o ng simbahan dahil ito ay espirituwal.
Ang pagkakatali ay naghihiwalay sa 'pag-aasawa ng dalawang isip' mula sa
'aminin ang mga hadlang', na nagbibigay-diin na ang tunay na pag-ibig ay
dapat na walang hadlang. There is no reason why two people who truly love
should not be together; nothing should stand in their way.

Why space is essential; A little bit of space is healthy in a relationship. Ang

bawat relasyon ay nangangailangan ng espasyo sa pana-panahon. Ang
pagbibigay sa ating sarili ng puwang na hiwalay sa ating relasyon ay
nagpapahintulot sa atin na mapanatili pa rin ang sariling katangian. Ang
pagkakaroon ng pisikal na espasyo o walang patid na oras sa ating sarili it
allows us to still maintain individuality.

Love is not love

Which alters when it alteration finds,
Or bends with the remover to remove:

Ang 'is not' ay isa pang negatibong pagtukoy sa pag-ibig. Naniniwala si

Shakespeare na ang tunay na pag-ibig ay hindi maaaring 'baguhin' o
'baluktot'.
In this lines, sinabi ni Shakespeare sa mambabasa na kung magbabago ang
pag-ibig, hindi ito tunay na minamahal dahil kung magbabago ito, o kung may
magtangkang “alisin” ito, walang magbabago. Ang pag-ibig ay hindi tumitigil
dahil lamang sa isang bagay ay binago. Ang tunay na pag-ibig ay tumatagal
magpakailanman.

O no! it is an ever-fixed mark

That looks on tempests and is never shaken;(O hindi! ito ay isang palaging
naayos na marka Na tumitingin sa mga unos at hindi natitinag;)

Dito, sinabi ni Shakespeare sa kanyang mga mambabasa na ang pag-ibig ay

isang bagay na hindi nagbabago, nagbabago, o gumagalaw; ito ay pare-
pareho at sa parehong lugar, at ito ay maaaring lampasan kahit na ang
pinaka-nakapangingilabot ng mga unos o unos at hindi kahit kailan natitinag,
lalo pa't matatalo.

It is the star to every wandering bark,

Whose worth’s unknown, although his height be taken(Ito ang bituin sa bawat
gumagala na balat, Kaninong halaga ay hindi alam, kahit na ang kanyang
taas ay kinuha)

To Shakespeare, love is the star that guides every bark, or ship, on the water,
and while it is priceless, it can be measured. Ang dalawang linyang ito ay
kawili-wili at dapat tandaan. Inamin ni Shakespeare na ang halaga ng pag-ibig
ay hindi alam, ngunit sinabi niya na ito ay masusukat. Kung paano niya
napapabayaan na sabihin sa kanyang mambabasa, ngunit marahil ay
ipinapalagay niya na mauunawaan ng mambabasa ang iba't ibang paraan
kung saan masusukat ng isa ang pag-ibig: sa pamamagitan ng oras at
pagkilos.What is the importance of time in love? Time is important in love
will help you avoid conflicts in the future and It gives us shared interests as
well as the opportunity to have fun and laugh together.

Love’s not Time’s fool, though rosy lips and cheeks

Within his bending sickle’s compass come (Ang pag-ibig ay hindi tanga ng
Oras, kahit na mapupulang labi at pisngi Sa loob ng kanyang baluktot na
compass ay dumating)

Pansinin ang malaking titik ng salitang "Oras." Si Shakespeare ay

nagpapakilala sa oras bilang isang tao, partikular, ang Kamatayan. Sinabi
niya na ang pag-ibig ay hindi ang tanga pero merong nagpapakatanga. Ang
mapupulang mga labi at pisngi ng isang tao ay tiyak na mamumutla sa
pagtanda, dahil “dumating ang kumpas ng kaniyang baluktot na sickle.” Ang
diction ni Shakespeare ay mahalaga dito, lalo na sa kanyang paggamit ng
salitang "sickle." Sino ang taong higit na nauugnay sa karit? Kamatayan.
Tinitiyak natin dito na tiyak na darating ang Kamatayan, ngunit hindi iyon
makakapigil sa pag-ibig. Maaaring pumatay sa magkasintahan, ngunit ang
pag-ibig mismo ay walang hanggan.

Love alters not with his brief hours and weeks,

But bears it out even to the edge of doom (Ang pag-ibig ay hindi nagbabago
sa kanyang maikling oras at linggo, Ngunit dinadala ito kahit hanggang sa
gilid ng kapahamakan)

Sinasabi lang niya rito na ang pag-ibig ay hindi nagbabago sa paglipas ng

panahon; sa halip, nagpapatuloy ito kahit matapos na ang mundo (“ang gilid
ng kapahamakan”).

If this be error and upon me proved,

I never writ, nor no man ever loved. (Kung ito ay mali at sa akin ay
napatunayan,Hindi ako sumulat, ni kahit kailan ay walang taong nagmahal.)

In this part of Sonnet 116, sinasabi ni Shakespeare sa kanyang mambabasa

na kung may magpapatunay na mali siya tungkol sa pag-ibig, hindi niya
kailanman isusulat ang mga salita. This is saying that he is really sure he’s
right about this. Even nga si Shakespeare is naniniwala na ang Love in True
and everlasting.