The Prince Who Stole My Glass Slippers (Prince Series 1) - VentreCanard - Wattpad - Wattpad

Prologue
355K 9.9K 1.8K

by VentreCanard
Prologue
Nakapamaywang na ako sa harap ng tricycle habang ilang beses ko nang

tinatapik ang aking napakagandang
sapatos sa sobrang inip. My god! Malelate na ako sa party. Sayang lang
ang make up, gown at sapatos ko
kung mahuhuli lang rin ako.
"Tatay naman! Bilisan mo na! Huling huli na ako, wala na akong aabutan!"
sigaw ko sa aking ama na kanina
pang nag aayos ng kanyang buhok sa salamin. Bakit ba kailangan pa niyang
mag ayos? Ako lang naman ang
aatend ng party?
Napairap na lang ako nang nagmamadali na siyang lumabas ng bahay.
"Ang ganda ng anak ko! Mas maganda ka pa kay Cinderella!" natutuwang
sabi ni tatay na inaayos ang kanyang
kurbata na hindi naaayon sa kanyang suot na damit.
www.ebook-converter
Papasok na sana ako sa tricycle namin nang hulihin ni tatay ang aking
kamay para alalayan ako.
"Hayaan nyong alalayan ko kayo mahal na prinsesa" itinaas ko ang baba ko

at hinawi ko ang aking nakalugay
na buhok.
"Maraming salamat" pakikipaglaro ko sa aking tatay. Hanggang sa
makapasok ako sa tricycle ay inalalayan
ako ni tatay na parang isa siyang tagasunod ng prinsesa. Dapat lang
talaga ako niyang alalayan, baka masabit
pa ang kulay asul kong gown na nirenta pa namin kahapon mula sa
pinanalunan niya sa sabong.
Sinimulan na niyang paandarin ang kanyang ilang taong tricycle na mas
matanda pa sa akin. Masasabi ko na
mas mabuting itapon na ito dahil mas madalas pa ito sa talyer kaysa sa
mga oras na nagagamit sa kalsada.
Haist.
Malaki ang pasasalamat ko at nakarating naman ako ng maluwalhati sa
party ng kaibigan ko sa kabila ng
tricycle na anumang oras ay nagbabadyang tumigil. Napakasaya ko ngayong
gabing ito, akala ko ay hindi na
ako mabibigyan ng pagkakataon na makasali sa ganitong engrandeng
pagdiriwang dahil sa kakulangan ko sa
mga kasuotan.
Wattpad Converter de
"Susunduin na lang kita mamaya" sabi sa akin ni tatay na mabilis ko

namang tinanguhan.
Nagsimula na akong magtatakbo sa mataas ng hagdanan papunta sa gusaling
pinagdadausan ng kasiyahan.
Nginitian ko pa ang dalawang lalaking nakabihis nang pansundalo na
siyang nakatanod sa pagitan ng
P 1-1
napakalaking pintuan.
"Magandang gabi!" sabay na bati nila sa akin kasabay nang pagbubukas

nila ng pintuan.
Agad sumalubong sa akin ang napakaliwanag na ilaw at masisiglang musika
na siyang bumubuhay sa buong
pagdiriwang. Pilit kong hindi inalis ang ngiti sa aking mga labi nang
mapansin na halos lahat ng mga taong
nagkakasiyahan sa ibabang bulwagan ay nakatuon ang atensyon sa akin. Ang
ilan ay may mga nakaawang na
bibig, nagbulung bulungan at pagtataka sa kabila ng mga maskarang
nakatakip sa kanilang mga mata.
Damn, it is because I am late?
"Aurelia!" napatingin ako sa kaibigan ko na nangniningning sa kulay pula
niyang gown.
"You're so beautiful! Loka hindi dyan ang daan! Come down!" bumaba na
ako sa hagdanan kung saan
nakaabang na ang kaibigan ko.
www.ebook-converter
"My god! Is that a glass shoes?! Saan mo nabili 'yan?" tanong niya sa
akin nang mapansin niya ang sapatos
habang humahakbang ako.
"Hindi ko alam kay Tatay, pinag ipunan niya ito nang tatlong buwan.
Birthday gift niya rin sa akin" ngumisi sa
akin si Sabina.
"Ang sweet naman ni Tito" umikot na lang ang mga mata ko.
"Oo, sweet din siya sa mga sasabungin niyang manok. May birthday gift
din sila, alam mo na? mga kapatid ko
P 1-2
ang mga manok na 'yon" sabay kaming nagtawanang dalawa sa sinabi ko. My
Dad and his roosters, ang
karibal ko sa kanyang atensyon.
Humiwalay na sa akin si Sabina nang may magyaya sa kanyang magsayaw.
Nanatili na lang muna akong
patikim tikim ng mga desserts hanggang sa may lumapit sa aking lalaking
akala ko ay lumabas sa isang
'fairytale book' dahil kulang ang katagang 'prinsipe' para itawag sa
kanya.
"Can I dance with the most beautiful girl tonight?" sa pagkakataong ito
ay ako naman ang napaawang ang
bibig. Sino ang lalaking ito? Nakakasalubong ko kaya siya sa school?
He's so damn tall, sexy voice and his
body built is damn oozing with hotness.
Inabot ko ang kamay ko sa kanya. At iginiya na ako sa gitna nang mga
nagsasayawang magpareha. Nanatili
kaming magkakatitigan, kahit ang mga mata niya ay talagang nakakapang
akit. Anong mayron ako para isayaw
ako ng lalaking ito?
www.ebook-converter
"Sa St. Luciana University, ka rin ba pumapasok?" tanong ko sa kanya.
"Oh, I am not studying anymore. Naimbitahan lang ako dito" so he could

be 20 or 21? Mas matanda siya sa
akin ng dalawang taon.
"What about you? Anong year mo na?" tanong niya sa akin.
"I'm 3rd year college"
"Oh, isang taon ka pa palang papasok. Nakakatamad 'yan" nakita ko siyang

ngumisi sa sinabi ko.
P 1-3
"So you don't find this party boring? Kasi 'yong mga graduate dito ayaw
na ayaw na nilang mag aattend ng
mga ganito" ngiwing sabi ko.
"Sa una na bored ako. Until you appeared up there, smiling beautifully.
Parang gusto ko ulit pumasok, we can
be classmates" napairap na lang ako.
"Sweet talker huh?"
www.ebook-converter
"Uhuh? Not really, nagsasabi lang ako ng totoo. If you don't mind, can I
ask you something?" nag isip muna
ako nang ilang segundo bago ako sumagot sa kanya.
"Sure"
"Do you have a boyfriend? Suitors? Or anything?"
"Wala" mabilis na sagot ko.
"Oh, good thing. Mag aral ka muna para sa kinabukasan" nagulat na lang
ako nang pisilin niya ang ilong ko.
P 1-4
He's not the flirty type.
"What about you? May girlfriend ka ba?" nakita kong bahagya siyang
napakagat labi sa tanong ko na parang
nawiwili.
"Wala rin, pihikan yata ako sa mga babae" bahagya siyang natawa sa
sinabi ko.
"Can I see you?" natigilan siya nang iangat ko ang kamay ko mula sa
balikat niya para hubadin ko ang
maskara niya.
www.ebook-converter
"Wai‿" hindi ko na tuluyang nahawakan ang maskara niya nang mamatay ang
ilaw.
What happened?
Pakinig ko na rin ang pagkakaguluhan ng mga tao sa pagkapatay ng ilaw.

Pero agad nawala ang atensyon ko
sa namatay na ilaw nang magtindigan ang mga balahibo ko. Mabilis lang
naman akong hinapit ng
misteryosong lalaki para mas mapalapit sa kanya.
Anong ginagawa niya?
"I am sorry.." bulong niya sa akin. Naramdaman ko na lang ang kamay niya
sa baba ko para iangat ang ulo ko.
At tuluyan na akong nawala sa aking tamang pag iisip nang maramdaman
kong may lumapat na labi sa aking
birheng mga labi.
Napahawak na lang ako sa braso niya, bakit niya ako hinahalikan? Bakit
ganito ang nararamdaman ko? Para
akong isang simpleng babae na nakatanggap ng halik mula sa kanyang
prinsipe. Marahan lang ang naging
halik niya sa akin, nagawa pa niyang haplusin ang aking mahabang buhok
bago siya muling bumulong sa akin.
P 1-5
"You're beautiful.." nanatili akong naestatwa sa mga nangyayari. Ni

hindi ko na marinig ang sigawan nang
mga tao.
Pero tuluyan na akong nawala sa pagkakatulala nang bigla na lang akong
mawalan ng balanse dahil sa kung
sinong humawak sa paa ko. Fuck! My butt!
"Aray!" daing ko. Bakit ako pinabayaang bumagsak ng lalaking ito?
"Oh fuck!" narinig ko ang boses nang lalaki. Nanlaki ang mata ko nang
maramdaman kong may kumuha ng
isang sapatos ko. What the hell?
www.ebook-converter
"Ang sapatos ko!" sigaw ko.
Biglang nabuksan ang ilaw, kasalukuyan na akong nakalugmok sa sahig.

Nasaan ang lalaki? Nasaan ang
sapatos ko? Ang tanging naabot lang nang mga mata ko ay ang papalayo
niyang pigura habang dala ang
napakaganda kong sapatos.
What the fuck? Pinilit kong bumangon para habulin ang lalaki. Anong
kailangan niya sa sapatos ko? Kaya
niya ba ako isinayaw ay dahil sa sapatos ko? Palabas ba ang lahat? Bakla
ba siya? Bakit kailangan niya ng
sapatos ko?
"Wait! Sapatos ko 'yan!" halos lakad takbo ako para lamang abutan ang
lalaki. Nakaabot kami sa labas at
nasa napakahabang hagdanan na kaming dalawa. Patuloy lang siya sa
paglalakad nang mabilis na hindi man
lang lumilingon sa akin.
"Ang sapatos ko! Gago ka!" malakas na sigaw ko. Pinag ipunan pa 'yan ng
tatay ko! Napansin ko na lang na
naluluha na ako, anong kailangan niya sa sapatos ko? Ilang buwan 'yang
pinag ipunan ni tatay! Pinagpaguran
P 1-6
ni tatay ang sapatos kong 'yan. Bakit hindi na lang siya bumili? Mukha
naman siyang mayaman?!
"Gago ka! Sapatos ko 'yan! Ibalik mo!" sa inis ko ay ibinato ko sa kanya
ang isa ko pang sapatos. Halos
tumalon ako nang tumama ito sa ulo niya. Tang ina mo! Tang ina mo! Gago
ka! Manloloko!
Humarap siya sa akin at pinulot niya ang ibinato kong sapatos sa kanya.
Nagawa pa niyang tumango sa akin
na parang isa siyang prinsipe ng nakaraan. Naaasar ba siya?
Kumaway pa siya sa akin hanggang sa tigilan siya nang isang napakahabang
sasakyan na akala ko ay sa
telebisyon ko lang makikita.
www.ebook-converter
Tuluyan na akong nawalan nang pag asang habulin siya nang makasakay na
siya sa kanyang sasakyan tangay
ang aking mga sapatos.
Nanlalambot akong napaupo sa mahabang hagdanan. Ang magaganda kong

sapatos ay naglaho na nang parang
bula.
Kasabay nang pagluha ko ay ang pagtunog ng napakalaking orasan hudyat

nang pag aalas dose. Tapos na ang
pagdiriwang na ito para sa akin.
At nang gabing 'yon umuwi ako nang tapak. Hindi dahil lasing ako kundi
dahil itinakbo ang sapatos ko ng
lalaking inakala kong aking prinsipe..
P 1-7
-VentreCanard
Haha cinderella talaga Headshot HAHAHAHAH
www.ebook-converter
P 1-8
-119K 3.9K 38
by VentreCanard
No part of this book may be reproduced or transmitted in any form or by

any means, electronic or
mechanical, including photocopying, recording or by any information
storage and retrieval system, without
written permission from the author.
Plagiarism is a crime
This story is unedited, so expect typo graphical errors, grammatical
errors, wrong spellings and whatsoever
errors. If you're looking for a perfect story, don't continue reading
this. Thanks!
Hi! Salamat po sa mga votes at comments. But please, kahit wag na lang
po magcomment kung about
sa ibang story at ibang character ang sasabihin nyo. Just be a silent
reader :) Highly appreciated.
Nagsulat po ako ng story na walang binabastos na reader, please do the
same. Magbasa po tayo na
walang binabastos na author. Maraming salamat po! Happy reading!
Noted. Noted.
www.ebook-converter
P 2-1
Warning!
36.7K 835 39
by VentreCanard
There are few mature scenes.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue
publishing, please
remove it or upload a different image.
Hhhh Oh shookt may BS kaya 'to?????
www.ebook-converter
P 3-1
PLEASE READ BEFORE YOU PROCEED

109K 3.6K 79
by VentreCanard
Hi!
Gusto ko lang pong sabihin sa lahat na ako po ang tipo ng author na
walang pakialam sa bilang ng followers.
( Realtalk )
I am muting readers, everyday. Siguro mag 1k na ang namute ko. Yung mga
readers na hindi marunong
rumespeto. Commenting different characters, stories, spoilers. Hanggang
sa nag usap na tungkol sa ibang
story. Hindi na po maganda 'yon, hindi na. Parang pinapalabas nyo na
hindi effective 'yong author kasi may
iba kayong naiisip na story habang binabasa ang gawa niya.
Hindi lang ako, marami pang author ang nakakaranas ng ganito. I just
want to give lesson for those awesome
readers by muting them. I warned everyone at the very first page of my
stories, dapat alam nyo na 'yon. Lol.
Hate me, but that's the right thing to do.
I am Kapitana, the muting author. Bow. Lol
www.ebook-converter
Labyu kap! #rr I missed them ?? rereading again. ??
P 4-1
Chapter 1
202K 7.3K 1.7K
by VentreCanard
Chapter 1
Anak ako ng isang sabungero. Ang tatay ko na wala nang ginawa kundi
humimas ng tandang na manok sa
agahan, tanghalian at hapunan.
Anak ako ng isang lasenggo. Ang tatay ko na hindi matatapos ang isang
araw na hindi iinom ng alak.
Anak ako ng isang barangay tanod. Ang tatay ko na pagkatapos himasin sa

umaga ang kanyang mga tandang ay
magdidiretso na sa harap ng pinakamalapit na school para siyang magtawid
ng mga batang papasok sa
eskwela.
www.ebook-converter
Anak ako ng nagbebenta ng balot at penoy. Ang tatay ko na sumisigaw

tuwing hapon na may dalang suka at
asin para sa kanyang mamimili.
Anak ako ng isang konduktor. Ang tatay ko na tumutulong sa mga

pasaherong maraming dalang pinamili sa
pag akyat sa dyip, ang tatay ko na matapat na nagsusukli ng pamasahe sa
mga pasahero.
Aminado ako na may mga bisyo ang aking tatay, apatnapung porsyento
siyang sambungero at animnapung
porsyento siyang ama. At ipinagmamalaki ko siya sa bagay na ito, sa
kabila ng mga bisyo niya sa buhay
pinaninindigan niya ang pagiging mabuti niyang ama para sa akin.
Nakatapos ako ng elementarya, sekondarya
at ngayon ay nasa kolehiyo na. Para sa akin hindi hadlang ang bisyo sa
isang tao para magawa nito ang mga
gusto niyang mapagtagumpayan.
Gusto kong basagin sa pananaw ng lahat ng mga tao na hindi dahil isang
sabunggero at mahilig maglasing ang
isang tao ay wala na itong kakayahang maging isang mabuting ama.
I admired my father for raising and loving me alone. At kung muli akong
ipanganganak pipiliin kong muling
maging anak ng isang sabungero at lasenggong katulad niya.
Anak ako ng isang mahirap na tao, walang kayamanan, malaking bahay,

masasarap na pagkain, mga tagasunod
P 5-1
at magagandang damit. Pero masasabi kong may sasakyan kami at ito ay ang
sinaunang tricycle ni tatay. Hindi
na niya ito magamit na pamamasada dahil sa expired na ang lisensya niya
at isa pang dahilan nito ay lagi
itong tumitirik sa kalsada. Sa huli, makakaabala lamang ito sa pasahero
at magagastusan pa kami sa paulit ulit
na pagpapagawa nito.
Kahit mahirap ako, masaya ako. Wala man akong ina, mga kamag anak na
siyang maaaring sumuporta sa amin
ay hindi nagkulang si tatay para ipadama na isa akong prinsesa. Para sa
akin hindi kayamanan at ganda ng
estado sa buhay ang basehan ng kaligayahan sa buhay.
Narinig ko minsan na sermon ng pari na minsan ay naitanong niya sa
pinakamayamang tao sa Pilipinas kung
masaya ba ito sa kabila ng yamang mayroon sila. Ako bilang isang
nakikinig, inaasahan ko na ang isasagot ni
Mr. Henry Sy sa pari pero natigilan na lang ako nang sabihin ng pari ang
sagot ng pinakamayamang tao sa
Pilipinas.
'No, I am not happy father' sinong mag aakalang ang pinakamayamang tao
ay hindi pala masaya? Nasa kanya
na ang lahat dahil sa kayamanang mayroon siya pero mukhang nagkamali
ako.
Ipinaliwanag daw nito sa pari na saglit lamang ang kasiyahang dala ng
kayamanan. Dahil sa bawat
kayamanang mayroon ka may kapalit itong mabigat na bagay, sa kanyang
sitwasyon ang kanyang sariling
kalayaan ang inagaw ng kanyang kayamanan. Kahit minsan ay hindi nito
naranasang makagala sa sarili niyang
mall, ni minsan ay hindi sila nagsama ng kanyang pamilya sa iisang lugar
para magtawanan sa takot na kapag
may kung sinong bumaril sa kanya ay pati mga kamag anak niya ay madamay.
At ang higit na pumiga sa aking
puso ay ang sinabi nitong ilan pa sa kanyang mga anak ay gusto na siyang
mamatay dahil sa kanilang sariling
mamanahin.
www.ebook-converter
Sinong mag aakala na ang lalaking tinitingala ng lahat sa kanyang mga

tagumpay ay ganito kabigat ang
dinadala?
Lumabas ako nang simbahan na dala dala ang bigat ng sermon ng pari
tungkol sa kayamanan. Kaya ako,
makukuntento na lamang ako sa aking sarili. Ang mahalaga ay makakain
kami ni tatay ng tatlong beses sa
isang araw at hindi ko na hahangarin pa ang kayamanang nag uumapaw.
Linggo ngayon at naglalakad na ako pauwi sa bahay, siguradong nasa
sabungan ngayon si Tatay at
nagpapakakristo sa mayayamang sugarol doon.
Nang makarating na ako sa bahay ay nagulat na lang ako nang makitang may
nakahanda nang ulam na maaari
kong lutuin. Nagkibit balikat na lang ako at sinimulan ko nang maghanda
para sa lulutuin kong sinigang na
baboy. Nang maisalang ko na ang lahat ay nakangalumbaba na lamang ako
habang hinihintay itong maluto.
P 5-2
"Aurelia anak!" halos mapatalon ako sa malakas na sigaw ni Tatay na

mukhang nanalo ata sa sabong.
"Bakit tata--" hindi ko na naituloy ang sasabihin ko nang tumulo ang

luha ko dahil sa hawak ng aking tatay.
"Nabili ko na ang gusto mong sapatos! May isusuot ka na bukas!" halos

magtatalon pa siya sa aking harapan.
Papaano niya nabili ito? Hindi ba at higit limang libo ang sapatos na
ito? Nabibiro lang naman ako sa kanya
nang ituro ko ito pero bakit ito pa rin ang binili niya?
www.ebook-converter
"Tatay naman, pwede namang mumurahin ang bilhin mo. Hindi naman tayo
mayaman, ibalik na lang natin.."
pinupunasan ko ang luha ko. Bakit naman kasi ganito si Tatay?
"Ayaw mo ba? Isang buwan ko itong pinag ipunan Aurelia anak, minsan na
lang kita bilhan ng mamahalin.
Tanggapin mo na ito anak, madali ka isuot mo ang asul mong saya na
nirenta natin noong isang araw. Bagay
na bagay ito sa'yo! Para ka nang si Cinderella.." natutuwang sabi niya
sa akin.
Ngumisi na lang ako sa kanya at nagmadali akong pumasok sa aking kwarto
para isuot ang kulay asul kong
saya.
"Tatay 'yong sinigang na baboy! Patayin mo muna po ang gasul!" sigaw ko

habang nagbibihis ako.
"Wow, nagluto ka na pala" hindi na ako sumagot at nagsimula na akong

humarap sa salamin para ayusin ang
saya ko.
P 5-3
Lumabas na ako sa kwarto, saktong kalalabas na din ni Tatay sa kusina.
"Maupo ka na anak, isusuot natin sa'yo.." lalo akong napangisi sa sinabi

ni tatay. Nang makaupo ako ay
lumuhod si tatay na parang prinsipe habang inilalabas niya ang sapatos
ko na ubod ng ganda.
It is literally a glass slipper.
"Muntik pa akong maapaaway nito anak, may bastos na bata na inaagaw sa

akin ang sapatos mo. Sabi ko
hindi pwede, sapatos ito ng Aurelia ko, sapatos ito ng anak ko.."
napanguso na lang ako sa sinabi ni tatay na
parang isang batang nagsusumbong sa akin.
www.ebook-converter
"Babae po?" tanong ko.
"Lalaki, bakla yata ang batang 'yon. Hindi ko alam! Mayabang na bata!
Huwag na huwag kang magpapaligaw
sa mga mapreskong katulad niya! Ayokong maging manugang ang mga bastos
at walang galang sa
matatanda.." napatawa na lang ako sa sinabi ni tatay.
"Why would I? Hindi ako mag aasawa, mag mamadre ako" sumama ang tingin
sa akin ni tatay.
"Magagalit sa akin ang mama mo kapag pinagmadre kita Aurelia, dapat nga
ay isinasali kita sa Miss
Universe.." naiiling na lang akong inilabas ang aking mga paa.
Dahan dahang isinuot ni tatay ang aking napakagandang mga sapatos at

halos sabay kaming napangiti ni tatay
nang nagkasya ito sa aking mga paa.
P 5-4
Tumayo ito at binuksan ang radyo bago ito bumalik sa aking harapan.
"Bago nila isayaw ang aking napakagandang si Aurelia, maaari ba kitang

maisayaw anak?" inilahad ni tatay
ang kanyang isang kamay sa akin na mabilis kong inabot.
Lumapad ang ngisi ko nang eksaktong tumunog ang magandang kanta mula sa
radyo.
Back when I was a child, before life removed all the innocence
My father would lift me high and dance with my mother and me and then
Spin me around 'til I fell asleep
www.ebook-converter
Then up the stairs he would carry me

And I knew for sure I was loved
"Mas maganda ka na ngayon sa mama mo anak.." lalo akong napatawa sa

sinabi ni tatay.
If I could get another chance, another walk, another dance with him
I'd play a song that would never, ever end
How I'd love, love, love
To dance with my father again
Napahalakhak na lang ako nang ngumiwi siya at maapakan ko siya.
P 5-5
"Hindi ka marunong magsayaw Aurelia, buong araw kang tuturuan ni tatay"

wala akong ginawa kundi ngumisi
lang nang ngumisi sa sinabi ni tatay.
Tinapos namin ang kanta na punong puno ng tawanan at biruan. Wala na
talagang mas hihigit pa sa sayaw na
ang kapareha mo ay ang iyong sariling ama.
--
Muli kong pinahid ang mga luha ko sa aking mga mata, ito lang naman ang
naaalala ko habang
pinagmamasdan ko ang mga paa ko na wala nang sapatos. Panay pa rin ang
pagtunog ng malaking orasan
habang walang tigil sa pagluha ang aking mga mata.
Bakit sapatos ko pa ang pinagtripan ng hayop na lalaking 'yon?! Bakit
ako pa? Hindi hamak na mas mayaman
siya sa akin! Hindi hamak na may pambili siya sa akin! Bakit sapatos ko
pa?! Tuwang tuwa na si tatay nang
makita niyang suot ko ang pinag ipunan niya tapos..tapos nanakawin lang
ng lalaking 'yon dahil napagtripan
lamang ako?!
www.ebook-converter
Umuwi ako sa amin na lumbay na lumbay, hindi na ako nagulat nang

makitang bukas ang bahay. Malamang
hinihintay na ako ni tatay para litratuhan ako, na ang anak niyang
maganda na gusto niyang ilaban sa miss
universe ay nagsuot ng sapatos ni Cinderella na nananakaw naman nang
kung sino.
Agad nangunot ang noo ko nang makitang hindi ang tatay ko ang sumalubong
sa akin sa loob ng bahay. Kundi
ang kapitbahay namin na nagtitinda ng bicho.
"Si Tatay po?" kinakabahang tanong ko.
"Aurelia, hija nasa hospital ang tatay mo.." hindi na ako nag aksaya pa
nang oras. Sa mabigat kong saya at sa
tapak kong mga paa ay tumakbo na ako sa isa pa naming kapitbahay para
magpahatid sa hospital gamit ang
kanilang tricycle.
Lakad takbo ako sa hospital, wala na akong pakialam kung pagtinginan na

ako ng mga tao dahil sa hitsura ko.
P 5-6
I need to see my father! Ano ba ang nangyari kay tatay?!

Lalong nangatal ang pagkatao ko nang sabihin sa akin ng doktor na nasa
ICU na si tatay. Pumutok daw ang
atay nito dahil sa sobrang pag iinom, itinanong din nito sa akin kung
nadaing sa akin si tatay na sumasakit ang
tagiliran nito na mabilis ko namang inilingan. Ni minsan ay hindi
nagsabi ng masakit sa akin si tatay.
"Hija, nasaan ang mga kamag anak nyo? Sa kanila ko dapat sabihin ito"
maiksing sabi sa akin ng doktor.
"Ako na po at si tatay ang natitira. Ano na pong lagay niya?"

kinakabahang tanong ko.
May ipinaliwanag sa akin ang doktor na maaaring gawin kay tatay, may
ipinakita siya sa akin na
napakalaking injection na ito daw ang sisipsip sa tubig na naiipon sa
tiyan kaya lumalaki ito. Ito daw ang
tubig na hindi na nasasala ng kanyang atay na humahalo na sa bituka o
maglalagay daw sila ng tubo sa
tagiliran ni tatay para dito na mismo lumabas ang tubig.
www.ebook-converter
Halos mawalan na ako nang pag asa habang pinakikinggan ang sinasabi ng
doctor. Saan kami kukuha ng
halaga para sa mga ganito?
"Doc, wala po kaming pera.." lumuluhang sabi ko sa doktor na ilang beses

umiling sa akin.
"Tatagal pa naman po si tatay hindi ba?" hinawakan ko ang coat ng

doktor.
"He will stay for one month kung maisasagawa na agad sa kanya ang
procedure hija, pero kung hindi agad ito
maisasagawa. He will only last for two to three days.." tuluyan nang
gumuho ang pagkatao ko sa sinabi ng
doktor bago niya ako tinalikuran.
Lutang na lutang ang pagkatao ko habang humahakbang na ako papasok sa
ICU. Mukhang nagulat pa sa akin
ang mga nurse dahil sa kulay na asul na saya ko.
P 5-7
Gising kaya si tatay?
Marami nang nakakabit na aparato sa kanya. Bakit sa isang iglap ay

nagkaganito na? Hindi ba malakas naman
si tatay? Papaano niya naitago sa akin ang lahat nang ito?
"Aurelia anak, ikaw ba 'yan?" kagat labi akong humakbang papalapit sa

kanya at mabilis akong hinawakan
ang kanyang mga kamay.
"Sinungaling ka tatay! Bakit hindi ka nagsasabi?!" agad na sabi ko.
www.ebook-converter
"Mataas ang mga marka mo Aurelia, hahayaan ko pa ba itong bumaba dahil

sa pag iisip mo sa akin?" impit
akong nag iiyak sa sinabi niya.
"Tatay sinungaling ang doktor dito, okay ka lang naman hindi ba? Uuwi na
din tayo hindi ba?" naramdaman
kong humigpit ang kamay niya sa akin.
"Patawad anak, alam mong mahal na mahal kita. Ayaw kitang iwan Aurelia
pero mukhang sinusundo na ako
ng nanay mo.." humagulhol na ako nang pag iyak sa sinabi niya.
"May naipon akong pera sa ilalim ng aking kama, magiging sapat na siguro
ito para pambayad sa pagtigil ko
dito ngayon. Siguro ay sapat na rin ito hanggang sa makatapos ka ngayong
taon anak. Pasensiya na Aurelia
P 5-8
kung hindi umabot hanggang sa huling taon mo, kinapos si

tatay..kinapos.." sinimulan ko nang halikan ang
kamay ng tatay ko. Bakit siya nagsasalita ng ganito? Bakit siya
nagsasalita ng ganito?! Hindi siya aalis hindi
ba?
"Kamusta ang sayaw ng aking anak? Marami bang kalalakihan ang nagsayaw
sa'yo? Marami sigurong
nagandahan sa sapatos mo.." pilit tumawa si tatay, agad akong tumango sa
sinabi niya.
"Para akong si Cinderella tatay, ako na yata ang pinakamagandang babae

kanina. Idagdag pa ang regalo mong
sapatos sa akin. Maraming salamat po, nag enjoy po ako nang sobra.."
halos maggagalaw ang mga paa kong
nanlalamig na dahil wala itong kahit anong suot.
www.ebook-converter
"Walang anuman Aurelia, alam kong ikaw anak ang pinakamaganda. Nagmana
ka sa nanay mo anak, lalambot
ang puso nang kahit sinong mapapatitig sa'yo. Tandaan mong mahal na
mahal kita, mahal na mahal ka namin
ng nanay mo. At ipinapangako kong kung saanman ako abutin ay gagabayan
kita, kami ng nanay mo anak.."
lalo kong idiniin sa aking pisngi ang kamay ng aking tatay. Bakit?
Bakit? Bakit ako pa? Nagpakabait naman
akong anak, sumusunod naman ako sa lahat ng sabihin ni tatay, ni minsan
hindi ako naging sutil na anak, nag
aaral akong mabuti, lagi ko pong kinakausap at pinagpapasalamatan. Pero
bakit kukuhanin nyo na ang tatay
ko? Bakit hahayaan nyo na akong tuluyang mag isa?
"Opo..opo tatay tatandaan ko po..tatandaan ko po. Mahal na mahal ko po

kayo. Pero please lang tatay, huwag
muna ngayon..huwag muna ngayon huwag ka munang magsalita ng ganyan.
Nagmamakaawa ako tatay.. wag
mo muna akong iwan..tatay..huwag muna ngayon tatay nagmamakaawa po
ako..tatay wag muna.." paulit ulit na
sabi ko habang walang tigil sa pag apaw ang aking mga luha.
"Hinintay lang kita anak. Ayokong maging problema mo pa anak. Tandaan

mong mahal na mahal na mahal na
mahal na mahal na mahal na mahal na mahal na mahal na mahal kita
Aurelia, anak. Mag aral ka ng mabuti at
magpakasaya ka anak, bumuo ka ng pamilyang hindi ko naibigay sa'yo.
Alagaan mo ang sarili mo. Mahal na
mahal kita. Ingatan mo ang huling regalo ko sa'yo anak at pakatatandaan
mong sa bawat paghakbang mo
habang suot ang sapatos na ito ay kasunod mo kami ng iyong ina para
gabayan ka. Mahal na mahal na mahal
P 5-9
kita anak..." ito na ang huling mga salitang narinig ko kay tatay
hanggang sa tuluyan nang nawala ang mahigpit
na hawak niya sa aking mga kamay.
Hindi ko na inabalang sumigaw sa nurse. Pinili ko na lamang pagmasdan
ang payapang mukha ng aking tatay.
Marahan akong tumayo at hinalikan ko ang kanyang noo.
"Paalam tatay, mahal din kita. Mahal na mahal.."
Nang gabing 'yon hindi lang pagluluksa ang bumalot sa aking

puso...
Dahil buong puso kong isinumpa ang lalaking nagnakaw ng kahuli

hulihang alaalang iniwan sa akin ng aking
ama...
www.ebook-converter
--
VentreCanard
: ( ????
P 5-10
Chapter 2
145K 5.8K 781
by VentreCanard
Chapter 2
Kumportable na akong nakahiga sa aking kama at handa na akong
matulog. Pinatay ko na ang ilaw ng kwarto
ko at ibinalot ko na ang sarili ko sa makapal na kumot.
Matulog ang pinaka paboritong bagay ko sa mundo. At ang maabala sa
pagtulog ang masasabi kong
pinakamasaklap sa lahat.
"Aurelia anak, maging mapagmasid ka. Pakiramdaman mo ang mga manok
natin, baka may magnakaw"
napairap na lang ako sa sigaw ng aking tatay mula sa kabilang
kwarto. Ito talaga ang pinakamalaking
problema namin tuwing gabi, ang mga magigilas na magnanakaw ng
manok.
Pero ang isa pa sa ikinaiinis ko, hindi man lang muna itinanong ni
tatay kung nilalamig ba ako? Kung
malamok ba sa kwarto ko? Bakit tanging pagbabantay na lang sa
magnanakaw ng manok ang naririnig ko
tuwing gabi? Damn. Bakit hindi na ako nasanay? Hanggang sa
pagtulog manok na lang lagi!
"Tatay kung 'yong mga manok mo na lang kaya ang ipasok mo dito sa
loob ng bahay? Ako na lang sa labas!"
malakas na sigaw ko sa kanya na nakapagpatawa sa kanya.
www.ebook-converter
"Hindi pwede anak, kapag nananakaw ka. Walang magpapatuka sa

kanila.." halos sabunutan ko ang sarili ko
sa sinabi niya. Oo nga naman. Nakakainis talaga.
"Bahala ka na nga dyan tatay! Hindi ako magluluto ng almusal!
Bahala ka, ipagluto ka sana ng mga manok
mo!" tinakpan ko na lang ang tenga ko dahil sa pagtawa niya
hanggang sa nakatulog na ako.
Nagising na lang ako sa tilaok ng mga manok. Mukhang nagising na
ako sa reyalidad. Araw araw ko na lang
napapanaginipan si tatay at alam kong hindi na ito nakakabuti sa
akin.
I need to continue my life. At walang mangyayari sa buhay ko kung
habang buhay kong buburuhin ang sarili
ko sa pagluluksa.
Mabilis na akong bumangon at inayos ko na ang aking sarili. Ngayon

na ang araw na tuluyan na kaming
maghihiwalay ng mga 'kapatid' ko. Gusto ko man hindi tanggalin ang
lahat ng alaala ni tatay na iniwan niya sa
akin, wala akong magagawa. Kailangan kong maging praktikal sa
buhay.
Wala na akong pakialam kung ano na ang iniisip sa akin ni kuya

manong. Panay ang pagtulo ng luha ko habang
iniisa isa na niyang kuhanin sa tangkal ang mga sasabunging manok
ni tatay. Ilang beses ko nang
pinagseselosan ang mga manok ni tatay pero mahal na mahal ko
talaga sila.
"Manong, alagaan nyo po sila. Ako pa po ang nagpapatuka sa
kanila.." nakakunot na ang noo sa akin ni
Manong habang hinihimas himas na niya ang tandang.
"Magagandang kalidad talaga ang mga manok ng tatay mo,

mapapakinabangang mabuti ang mga ito" binili na
P 6-1
ni manong ang lahat ng manok ni tatay at dahil lumaki na akong

napapalibutan ng presensiya ng mga tandang
na manok alam ko na rin ang bentahan nito. Kaya kahit sino pang
sabunggero ang sumubok, walang
makakapanloko sa akin sa presyo ng manok.
Pinagsama sama ko na ang mga perang iniwan sa akin ni tatay at
tama nga siya, sasapat ito hanggang sa
matapos ko ang taong ito. Hindi ko na naman problema ang tuition
fee dahil isa akong iskolar pero malaki pa
rin ang gastusin sa mga miscelleneous. Paano pa ang ilaw at tubig
ng bahay?
Bigla kong naalala ang babaeng nakasabay ko sa jeep noong isang
araw habang papunta ako sa school. Naka
earphones ako noon kaya di ko agad maintindihan ang sinasabi niya
pero nang napansin kong may gusto
siyang sabihin sa akin mabilis kong tinanggal ang nakapasak sa
tenga ko.
Nalaman ko lang naman na may maliit na piraso pa pala ng sabon ang
buhok ko at siya ang mismong
nagtanggal nito sa aking buhok kahit na nasa makaibang posisyon
kami. Napangiti na lang ako, siguro ay
napakamaalalahanin niyang ina. Nagkakwentuhan kami ng saglit
hanggang sa ibigay niya ang number niya sa
akin kung sakaling gusto ko daw magkatrabaho, maging tutor ng anak
niyang bunso. Una wala naman talaga
akong balak tanggapin ito pero ngayong nangangailangan ako ng pera
mukhang wala na akong pagpipilian.
Nakasave na ang number niya sa akin. She's Tita Tremaine Gregorio,
pangalan niya pa ang apelyido ng
madrasta ni Cinderella. Mabuti na lang at mabait siyang tingnan.
Sinimulan ko nang tawagan ang number niya at nakadalawang ring
lang ay agad niya itong sinagot.
www.ebook-converter
"Yes? Who's this?" huminga ako ng malalim bago ako sumagot.
"Si Aurelia po ito, 'yong nakasuno mo po sa jeep?" napakagat labi

na lang ako. Baka nakakalimutan nya na
ako? Nakaraang buwan ko pa siya huling nakita.
"The girl with the soap?" napangiwi na lang ako sa sagot niya sa
akin.
"Ako nga po.."
"Oh hi hija! Tinatanggap mo na ba ang alok ko? Hanggang ngayon ay
wala pa rin akong mahanap na tutor sa
anak ko"
"Opo! Tinatanggap ko na po.." kailangan ko ng pera.
"Good then, pwede ba na mag umpisa ka na ngayon? May quarterly
exam na kasi si Anastasio, kailangan na
siyang mareview" napaawang ang bibig ko sa pangalan ng anak niya.
Anastasio? Muntik na niyang
makapangalan ang stepsister ni Cinderella. Oh god! Aurelia, stop
with this Cinderella thing!
"Still there hija?"
"Opo! Opo! Just give me your address po. I'll be there" mabilis na
sagot ko. Agad naman niyang ibinigay sa
akin ang address na malaki ang pasasalamat ko dahil isang sakay
lang mula sa bahay namin.
"Thank you po!"
"Thank you din hija"
P 6-2
Hindi na ako nagtagal pa at nagsimula na akong maayos. Ayokong

biguin si Tita Tremaine sa unang araw ko
sa trabaho ko.
Hindi rin naman ako binigo ng jeep na nasakyan ko dahil kaskasero
ang driver nito na nakuha pang
makipagkarera sa isang starex, sa kasamaang palad hindi naman
nakaabot. Mga driver nga naman, ayaw na
lang magdrive at masukli.
Nagdoorbell na ako sa harap ng gate nila, naghintay ako ng isang
minuto bago ako pinagbuksan ng katulong.
"Pasok na daw po kayo" tumango na lang ako sa unipormadong
katulong. Malayo pa lang ay natatanaw ko na
si Tita Tremaine na nakaabang sa akin.
"Welcome Aurelia" ngumiti lang ako sa kanya. Napakaganda ng bahay
nila, kasya yata ang sampung bahay
namin dito.
"Anastacio! Nandito na si Tutor Aurelia" nagmadaling tumakbo kay
Tita Tremaine ang anak niyang medyo
may katabaan na may hawak na libro at pencil case. Kung titingnan
ay parang mga 7 or 8 years old na siya.
"Mga anak ko rin 'yong mga nanunuod ng tv" itinuro sa akin ni Tita
ang dalawang anak niya na mukhang mas
matanda sa akin, may mga katabaan rin ang mga ito.
"Si Drizello at Augusto" bahagya akong natigilan. Muntik na rin
niyang makapangalan si Drizella, stepsister
in Cinderella. Oh god! Stop with this Cinderella syndrome Aurelia!
www.ebook-converter
"And this is my other son" nakatingin sa aking likuran si Tita
Tremaine.
Mabilis na may lumampas na matangkad na lalaki sa akin na may

nakasakbat na napakalaking itim na bag na
mukhang nanggaling siya sa mountain hiking.
Kahit nakatalikod siya ay kitang kita ko ang malaking pagkakaiba

niya sa tatlo niyang kapatid. He's fair
compared to his brothers who have their brown skin, has a firm
body and his damn smell is so manly. Paraan
pa lang ng tindig at lakad niya ay talagang makakakuha ng atensyon
ng kahit sinong babae. Shit. Bakit kakaiba
siya sa mga kapatid niya?
Tumigil siya sa paglalakad paakyat sa hagdanan at humarap siya kay
Tita Tremaine at maging sa akin. May
bitbit siyang rubber shoes na walang kapareha.
"I am not your son Tremaine stop your hallucination and where the
fuck is my shoes?" halos mapanganga na
lang ako sa sama ng ugali niya. My god! Gwapo nga, masama naman
ang ugali. Maglason ka na po kuya!
"Wala ba sa shoe cabinet mo?" sagot sa kanya ni Tita Tremaine.

Nakita kong nakatitig na sa akin ang lalaking
nawawalan ng sapatos.
"Who is she?" nakatitig pa rin siya sa akin.
"She's your brother's tutor" mabilis na sagot ni tita.
"Stepbrother Tremaine. Stepbrother. Bakit hindi na lang ikaw ang

magturo? Sinasayang mo lang ang pera ni
Papa" nakita kong natahimik si Tita Tremaine sa sinabi nito. So
that explains the differences between them.
P 6-3
Hindi sila tunay na magkakapatid.

Pero hindi ito dahilan para magpakabastos siya sa nakakatanda sa
kanya.
"Hindi ka ba marunong gumalang sa nakakatanda sa'yo? Anong grade
mo sa values education?" lakas na loob
na sabi ko. His attitude is damn killing me.
"Bakit hindi mo tanungin ang sarili mo? Pamilya namin ang nag
uusap dito babae. Wala kang karapatan
makisali sa usapan namin" matigas na sagot niya sa akin.
"Pamilya ang tawag mo sa paraan ng pagtrato mo sa kanila? How
nice" umismid siya sa sinabi ko.
"Palitan mo ang tutor ni Anastacio, Tremaine. Palabasin mo ang
babaeng 'yan sa pamamahay ko" malamig na
sabi niya na nakikipagsukatan ng tingin sa akin.
"No, hindi ko siya papalitan Rashid. She's a good tutor for your
brother" eksaheradong bumuntong hininga
ang masamang ugaling lalaki. Rashid huh?
"Stepbrother, Tremaine. I said stepbrother. Magpadala ka na lang
ng pagkain sa kwarto ko" tinalikuran na
kami ng lalaki.
Ilang beses kong pinagdasal na sana madulas siya sa hagdan at
mauna ang ulo niya sa pagbagsak pero
nakarating siya sa pinakadulo na hindi nadudulas. Buwiset.
Napakasama ng ugali niya.
www.ebook-converter
"Don't mind him, pumunta na rin kayo sa taas. Mag review na kayo
ni Anastacio" tumango na lang ako sa
sinabi ni Tita Tremaine.
Nang makapasok na kami sa kwarto ni Anastacio ay sinimulan ko na

siyang turuan at pagkatapos ay
nagpaseatwork ako sa kanya. Pero hindi ko pa rin maalis sa utak ko
ang lalaking masama ang ugali. Bakit
hindi na lang siya magbigti? Ang sama sama ng ugali niya.
Tinapos kong magdiscuss kay Anastacio na mukhang madali naman
palang turuan.
"Sadya ba na ganoon ang kuya mo?" tanong ko sa kanya.
"Kuya Rashid? He hated us. He's always angry.." ngusong sabi ni
Anastacio. Kawawang bata.
"Hayaan mo na, naiinggit lang siya sa inyo. Kasi mga gwapo kayo ng
mga kuya mo, siya pangit. He looks so
gay" kahit sa totoo halos matulala na ako sa kanya kanina. He's so
manly and damn attractive, kung maganda
sana ang ugali niya baka crush ko na siya ngayon. Yun nga lang may
pagkahudas talaga.
"Done!" masiglang sabi ni Anastacio. Mukhang nakinig naman siya sa

akin dahil kaunti lang ang naging mali
niya.
"Very good! Tapos na tayo, galingan mo sa exam mo okay?" mabilis
na tumango ito sa akin.
Nang papalabas na kami ng kwarto ay agad na itong bumaba sa hagdan

nang makitang lumabas sa kanyang
kwarto ang kuya niyang si Rashid na masama ang ugali, magkatapat
lang pala ang mga kwarto nila.
P 6-4
"Hey, here" mabilis siyang lumapit sa akin at may inabot siyang

apat na libo sa akin. Tinitigan ko lang ito.
"Anong gagawin ko diyan?"
"I don't know. Just accept this and leave. Wag ka nang bumalik pa
dito"
"Si Tita Tremaine ang susundin ko. Not you, I will not accept that
money.."
"Fuck! Just accept this and leave! Mahirapan siyang maghanap ng
bagong magtuturo sa anak niyang baboy!"
mabilis kong inagaw sa kanya ang pera at isinampal ko ito sa kanya
bago ko ito bitawan.
"Ang sama ng ugali mo!"
Nagmadali na akong bumaba sa hagdan para hindi na muli makarinig
ng masamang salita mula sa kanya.
Oh god! I just met the evil Cinderello.
-VentreCanard
www.ebook-converter
?? waw??
P 6-5
Chapter 3
141K 5.7K 699
by VentreCanard
Chapter 3
Ilang beses kong sinulyapan ang wrist watch ko habang nasa biyahe
papunta sa bahay ni Tita Tremaine.
Maagang natapos ang lahat ng mga klase ko dahil karamihan sa mga

ito ay mga quiz na siyang mabilis ko
namang nasagutan. Mabuti na lang at hindi na gaanong mabigat ang
mga schedule ko, kailangan ko ng oras
para maisingit ko ang pagtututor ko.
Nagmessage na ako kay Tita Tremaine na maaga akong makakarating sa
bahay nila para maturuan ko na nang
maaga si Anastacio. Agad naman itong nagreply at sinabi nito sa
akin na nasa piano class pa daw ito at mas
mabuting maghintay na lamang ako sa mansion kasama siya dahil mag
isa lang daw siya dito.
Pakiramdam ko ay napahinga ako ng maluwag, mabuti na lang at wala
sa malaking bahay si hudas cinderello
dahil sigurado akong sisirain niya na naman ang araw ko.
www.ebook-converter
Katulad ng unang punta ko dito, hindi na ako naghintay pa ng ilang

minuto dahil nabuksan na ang gate nito. Si
Tita Tremaine pa ang nagbukas nito para sa akin.
"Kamusta ang pasok mo Aurelia?" ngumiti muna ko ng tipid kay Tita

Tremaine bago ako sumagot.
"Ayos lang po" maiksing sagot ko. Pumasok na kami ni Tita sa
malaking bahay.
"Mag meryenda ka muna Aurelia, isang oras pa bago dumating si

Anastacio.." tatanggi pa sana ako dahil
kumain na ako sa school pero mukhang nakapaghanda na siya. Kaya
wala na akong nagawa kundi sumunod sa
kanya.
Nang makarating kami sa kanilang kusina, hindi ko maiwasang hindi

humanga sa nakikita ko. Impressive yet
simple dining area. Bawat detalye ng kusina nila ay sumisigaw ng
karangyaan, mula sa mga mamahaling
appliances, furniture at maging ang dalawang maliit na painting na
nagsabit dito.
P 7-1
"What do you want hija? Melon or buko juice?" ngiting tanong sa

akin ni Tita Tremaine.
"Melon juice na lang po" nang sabihin ko ito ay nagsimula na

siyang kumuha ng juice sa refrigerator.
May mga nakahanda na rin iba't ibang klase ng tinapay at lasagna.
Mukhang kahit busog na ako ay
mapapakain ako. Nang ipagsalin na ako ni Tita ng juice ay naupo na
rin siya katulad ko.
"So how's life going? Sino ang kasama mo sa bahay hija? Do you
have siblings?" pagiging scholar ko lang
ang alam ni Tita Tremaine, hindi niya alam na mag isa na lang ako
sa buhay. Gusto ko man hindi sagutin ang
tanong na ito ay wala akong magagawa.
"Mag isa na lang po ako, wala din po akong mga kapatid. Namatay po
si nanay nang pagkapanganak sa akin.
Isang buwan na rin pong patay ang tatay ko dahil sa sakit sa
atay.." narinig ko siyang napasinghap sa sinabi
ko.
www.ebook-converter
"Oh my, I am very sorry for that Aurelia.." naramdaman kong

hinawakan niya ang kamay ko. How I hate this
kind of setting.
"It's alright Tita Tremaine, I need to continue my life. Ayoko

nang magluksa pa" pilit akong tumawa para mas
lalong mapagtakpan ang pagsisinungaling ko.
"Good to know hija, alam kong ito rin ang gusto ng mga parents mo
para sa'yo" tipid lang akong ngumiti. I
hate talking about my life.
"Tita would you mind if I ask something?" pag iiba ko ng usapan.

Wala na akong pakialam kung isipin niyang
masyado akong tsismosa. Ayokong pag usapan ang madrama kong buhay.
"What is it hija?" ngiting tanong niya sa akin.
"Paano nyo po natitiis ang ugali ni Cinderello?" wala na akong

ibang maisip na itatanong sa kanya.
P 7-2
"Cinderello?" kunot noong tanong niya sa akin.
"I mean, 'yong lalaking nawawalan po ng sapatos kahapon" tanda ko

ang pangalan niya pero wala akong
ganang tawagin ito. Hindi ko alam pero sobrang init ng dugo ko sa
kanya.
"Oh, si Rashid? Sinasanay ko na lang ang sarili ko sa batang 'yon

kung sasalubungin ko pa ang init ng ulo at
dugo niya sa akin walang magandang mangyayari.." paliwanag niya sa
akin.
Pero kung ako ang nasa posisyon niya patitikimin ko ng sampal si
Cinderello nang matauhan. Wala siyang
galang, dapat binibigyan ng leksyon ang katulad niyang may
pagkahudas.
"I don't understand, bakit galit na galit siya sa'yo Tita

Tremaine?" nagtatakang tanong ko. May kutob ako na
itong si Cinderello ang may dahilan kung bakit hindi makahanap ng
tutor si Anastacio.
www.ebook-converter
Napansin ko na nagsalin muli ng juice si Tita Tremaine sa kanyang

baso bago ito muling uminom.
"Magaan ang loob ko sa'yo Aurelia, hindi mo naman siguro

mamasamain kung magkwento ako sa'yo?"
mabilis akong umiling sa kanya.
"Magaan din po ang loob ko sa inyo Tita Tremaine. Marunong po

akong makinig tita.." mahinang sagot ko.
Huminga muna siya ng malalim bago siya nagsimulang magsalita.
"Siguro nahuhulaan mo na ang relasyon namin sa kanya Aurelia.

Rashid is my stepson. I am his father's
second wife, sina Anastacio, Drizello at Augusto naman ay mga anak
ko sa aking unang asawa" panimula sa
akin ni Tita Tremaine na hindi ko na kinagulat.
Sa ilaim ng lamesa ay pilit kong kinukurit ang aking mga hita

dahil sa pagpipigil ko ng tawa. Hindi ko alam
pero gusto ko nang matawa sa kabila ng seryosong pag uusap namin
ni Tita Tremaine.
Para akong pumasok sa istorya ni Cinderella na mga lalaki ang
karakter. Masyado nga lang naiba ang takbo
ng istorya dahil si Cinderello ang masama ang ugali. Oh god
Aurelia! Behave.
P 7-3
"Naiintindihan ko naman hija kung bakit ganito na lang ang

pakikitungo niya sa akin, may mga rason siya at
hindi ko masisisi si Rashid dahil dito.." agad nangunot ang noo ko
sa sinabi ni Tita Tremaine. Pero walang
magandang dahilan para hindi siya matutong gumalang sa nakakatanda
sa kanya. He's being too much!
"Bakit hindi po siya pagsabihan ng kanyang ama? Bakit hindi nyo po

sabihin sa asawa nyo ang ugali ng
kanyang anak? Hindi na po tama ang pakikitungo niya sa inyo.."
ngayon naman ay si Tita Tremaine ang
umiling sa mga sinabi ko.
"Wala na rin siyang ama Aurelia, wala na akong asawa.." unti

unting lumuwag ang mga kamay ko sa
pagkakahawak ko sa aking baso. We're in the same boat.
"Katulad mo hija, sariwa pa rin sa kanya ang lahat. Tatlong buwan

pa lang ang nakakalipas mula nang
mawala ang asawa ko.." napansin ko na nagpahid na ng luha si Tita
Tremaine. Shit.
www.ebook-converter
"Tita Tremaine it's okay. Kung hindi nyo po kayang pag usapan ang
bagay na ito, maaari na po nating ihinto.."
bakit pilit ko man iligaw ang pinag uusapan namin ay dito pa rin
bumabagsak?
"It's okay hija, gusto ko na rin ilabas ito. Hindi ko ito masabi
sa mga anak ko dahil maaaring magkaaway pa
sila, ayokong magsalita sa mga kamag anak ko dahil susumbatan lang
nila ako. Ikaw na lang hija ang kaisa
isahang maaari kong pagsabihan nito.." hindi inaasahang magiging
mabigat ang usapan naming ito.
Pinagsisihan kong tinanong ko pa siya tungkol kay Cinderello.
"Isang buwan matapos akong makasal sa kanyang ama ay bigla na
lamang itong binawian ng buhay" halos
matulala na lang ako kay Tita Tremaine.
"Binangungot at hindi na nagising pa, dito na mas lalong tumindi

ang galit ni Rashid sa aming mag ina at
sinisisi niya kami sa pagkamatay ng kanyang ama.." nanatili lamang
akong nakatitig kay Tita Tremaine na
tumutulo na ang mga luha. Binalak ko mang magsalita ay walang
lumabas sa aking bibig.
This is too heavy, ayaw ko na nang ganito.
"Tatlong buwan pa lamang ang nakakaraan Aurelia simula nang iwan

kami ni Raul kaya hindi ko masisi si
Rashid, hanggang ngayon sariwang sariwa pa rin ang galit niya sa
akin. He's blaming me everything Aurelia,
P 7-4
minahal ko lang ang ama niya. I am not gonna kill him over
money.." napakagat labi na lang ako habang
marahan kong hinahagod ang likuran ni Tita Tremaine.
Ngayon ay mas naiinitindihan ko na ang kwento. Gusto kong murahin
ang sarili ko sa masasamang naiisip ko
tungkol kay Cinderello, hindi ko man lang naisip na posibleng may
pinagdadaanan siya kaya ganito na lang
kasama ang ugali niya.
Hindi ko rin masasabing hindi ako maaaring mag isip ng katulad ng
sa kanya kung nasa pareho kaming
posisyon. Posibleng kamuhian ko rin ang pangalawang asawa ni tatay
dahil siguradong mababaliw ako kapag
wala akong sinisi sa posibleng mga nangyari.
Oh god! Akala ko mahihirap lang ang nakakaranas ng ganito. Who
would think that the prince looking guy
with the missing shoe is damn miserable as I am?
Hinayaan ko na lamang umiyak si Tita Tremaine habang nanatili

akong tahimik. I am not into advising but I
can be a good shoulder to cry on.
Nang dumating si Anastacio ay nireview ko na siya agad na mabilis

din naman matapos dahil isa siyang
napakabait at masunuring bata. Lalabas n asana ako nang mapansin
ko na may isang sapatos siyang pilit
itinatago sa ilalim ng kama niya.
www.ebook-converter
Now I know, mukhang kilala ko na kung sino ang nagtatago ng
sapatos ni Cinderello.
"That's bad Anastacio, magagalit ang kuya mo" ngumuso lang ito sa
akin.
"He's always angry.." yumuko ako at dahan dahan kong kinapa ang
sapatos sa ilalim ng kama pero halos
mapamura na lang ako nang silipin ko ang ilalim nito. Hindi lang
iisang sapatos ang naitago ni Anastacio.
Nang sulyapan ko si Anastacio ay nagsimula na itong umiyak.
"Don't tell him..don't tell him.." agad akong napatayo at

pinunasan ko ang luha niya. Oh my god!
"Yes, yes. Hindi ko sasabihin. I promise.." tumahan na siya sa

sinabi ko pero agad siyang sumampa sa kama
at nagbalot ng kumot.
Sinubukan kong lumapit pero mukhang nagkasumpang na ang bata.
Napabuntong hininga na lang ako.
P 7-5
Nagsimula na akong lumabas ng kwarto at halos tumalon ang puso ko

nang makita kong nasa dulo na nang
hagdan si Cinderello at nakakunot noong nakatitig sa akin. Mabilis
kong itinago sa aking likuran ang sapatos
niyang dapat ay ilalagay ko na lang sa harap ng pintuan ng kwarto
niya.
Ganito na naman ang ayos niya, may napakalaking bag siyang sakbat
habang may hawak na rubber shoes na
walang kapareha. Nasa likuran ko ang kapares nito.
Siya ang naiwas ng tingin sa akin at nagdiretso na siya sa harap
ng kwarto niya.
"A—no..Cinderello.." natigilan yata siya sa narinig niya.
"What?" kunot noong tanong niya sa akin.
"A..no..Sorry sa mga nasabi ko kahapon. Tama ka dapat hindi ako

nakialam sa inyo kahapon..pero subukan
mong kilalanin si Tita Tremaine, mabait siya. Sorry ulit kuya
Rashid.." pikit mata kong inihagis sa kanya ang
kanyang sapatos at tumakbo na ako pababa ng hagdan.
www.ebook-converter
Oh damn, what the hell is that Aurelia?
Mabilis akong nagpaalam kay Tita Tremaine at lalabas na sana ako

nang matigil ako sa paghakbang.
"Aurelia!" pakinig kong sigaw ni Cinderello mula sa itaas. Tamad
lang naman siyang nakapangalumbaba sa
kanyang kanang kamay sa mga balustre sa taas.
"Kuya Rashid huh?"
--
VentreCanard
P 7-6
AHAHAHHAA KINIKILIG AKO SHEEET Hahahahah
www.ebook-converter
P 7-7
Chapter 4
134K 6K 1.5K
by VentreCanard
Chapter 4
Tinatapik tapik ko ang lapis na hawak ko sa ibabaw ng lamesa

habang pinagmamasdan ang sinasagutan na
math problem ni Anastacio. Para sa akin hindi naman mabigat at
mahirap magturo ng bata basta dapat
marunong ka lamang kumapa ng 'mood' nito.
Nang matapos kong magcheck ng mga assignments niya para sa lunes
at masagutan na namin ito ay tinulungan
ko na siyang mag ayos ng gamit.
Muli na naman akong napabuntong hininga, hindi ko na mabilang kung

pang ilang beses ko na itong ginawa
simula nang nag umpisa kaming magreview ni Anastacio ngayong araw.
www.ebook-converter
Yayain ko na sanang lumabas ng kwarto si Anastacio nang mapairap

na lang ako sa ginagawa niya, may
itinatago na naman itong sapatos ni Cinderello. At hindi na niya
ito itinatago sa ilalim ng kanyang kama,
inilalagay niya na ito sa kulay asul na kahon na kung hindi ako
nagkakamali ay lalagyanan ng kanyang mga
laruan.
Napapailing na lang ako, mukhang hindi ko na talaga siya
mapipigilan. Malaki na rin talaga ang galit ng
batang ito kay Cinderello at mukhang hindi siya titigil hanggang
hindi nauubos ang mga imported na sapatos
ni Cinderello.
"Let's go Anastacio, tinatawag na tayo ng mommy mo" tawag ko sa

kanya.
Sabado ngayon at tuwing araw na ito pilit akong pinasasabay ni
Tita Tremaine kumain ng hapunan sa kanila,
hindi ko na magawang makatanggi dahil may katwiran siyang wala
naman akong pasok kinabukasan kaya
wala akong dahilan para magmadaling umuwi.
Nang palabas na kami sa kwarto hindi ko maintindihan kung bakit

napatitig na lang ako sa pintuan ng kwarto
ni Cinderello, magdadalawang linggo ko na siyang hindi nakikita at
syempre hindi ko rin naman maiwasang
magtaka dahil noong unang linggo ko sa pagtuturo kay Anastacio ay
lagi itong nandito.
Ilang beses ko pang naririnig sa kanya ang salitang 'Kuya Rashid'

na may kakaibang tono habang may ngising
hindi ko maipaliwanag sa tuwing nagkakasalubong kaming dalawa.
Hindi siya maka 'move on' sa pagtawag
P 8-1
ko ng 'kuya' sa kanya.
Nang makababa na kami ni Anastacio ay muli na naman akong

napabuntong hininga nang makita kong
nakaupo sa sofa si Drizello at Augusto. Hindi na sila nakatingin
sa tv dahil kapwa na sila nakatingin sa akin.
Isa pa ito sa problema ko, natuto nang kumindat ang magkapatid na
ito sa akin at nagsisimula na akong
kilabutan dahil dito. Hindi naman sa ayaw ko sa kanila, ayoko
lamang sa paraan ng pagtitig nila sa akin.
They're both creepy.
"Hi Aurelia.." unang bumati sa akin si Drizello.
"Hi.." tipid na sagot ko.
"Hi Aurelia!" bati naman sa akin ni Augusto.
www.ebook-converter
"Hi.." sagot ko rin sa kanya.

Nasabi sa akin na kasing edad ni Tita Tremaine na kasing edad ko
lamang si Drizello habang mas matanda sa
akin ng isang taon si Augusto.
Kung pagmamasdan may mga hitsura naman ang magkapatid na ito, 'yon
nga lang hindi sila kaputian at may
katabaan silang dalawa. Lagi ko na nga lang silang nakikitang
nakaupo sa sofa at nanunuod ng tv. Paano pa
mawawala ang taba nila sa katawan?
Siguro ay nagmana ang magkakapatid na ito sa kanilang ama, dahil
wala man lang may nakakuha kay Tita
Tremaine, na maputi at sobrang ganda.
Kapwa sila natingin sa akin na mukhang hinihintay akong maupo sa
sofa katabi nila pero nagpatay malisya na
lamang ako at pinili ko na lamang tumayo at magtingin tingin ng
mga litrato na siyang nakadisplay sa hindi
kataasang cabinet sa bandang kanan ng sala.
Napansin kong lahat ng litrato dito ay puro si Cinderello at

nahuhulaan kong mommy at daddy niya ang
kasama niya ang mga kasama niya dito dahil mapapansin ang
pagkahawig niya sa mga ito.
Nang lumipad sa panibagong litrato ang paningin ko, napanguso na

lamang ako. Sobrang close up ng picture
P 8-2
ni Cinderello dito. Aaminin ko gwapo talaga si Cinderello, lalo na

kung ngumingiti siya katulad ng nakikita
ko sa mga pictures niyang ito.
Chinito si Cinderello at kapag ngumingiti siya ay wala ng mata. At
ang buhok niya? His hair is not the usual
type, not the spiky spike, not crew cut and not that grossing
bangs. He has this wavy hair or should I say
slightly curly hair? na parang laging sinasalubong ng hangin dahil
hindi ko na ito nakitang naging maayos.
Pero ang pinakanapansin ko sa kanya ay ang maliit na pilat sa
ibaba ng kanyang labi na muntik nang malapit
sa sulok nito.
Akala ko noon kapag nagkapilat na ang mukha ng tao, hindi na ito
magiging maganda pero mukhang binuwag
ni Cinderello ang paniniwala ko.
His scar on his lower lip is his best asset. Talagang mapapaisip
na lamang ang kahit sinong babaeng
mapapatitig sa kanya kung saan nga ba nakuha ng napakagwapong
lalaking ito ang pilat niya sa kanyang mga
labi.
Hindi ko tuloy maiwasang isipin na nakuha niya ang pilat na ito
dahil sa mahigpit na pakikipaghalikan sa iba't
ibang babae. Damn. Silly thoughts Aurelia!
Ibinaba ko na ang picture niya na masyado ko nang pinakatititigan.
Sa ilang linggo ko nang pagtuturo dito
ngayon ko lang nabigyang pansin ang mga litratong ito na hindi ko
akalaing kukuha ng aking interes. Sunod
kong napansin ang diploma niya ng elementary, highschool at
hanggang college.
www.ebook-converter
'Rashid Amadeus Villegas' ang buo niyang pangalan.
Akala ko noong una pang indiano lamang ang 'Rashid' pero hindi
naman pala. Hindi nga mukhang indiano si
Cinderello, pero agad masasabi ng kahit sinong tititig sa kanya na
hindi siya purong Pilipino.
Pinagtuloy ko ang pagtingin ng mga pictures at certificates na mga
nakadisplay. At halos matulala na lang ako
nang makitang graduate pala ng valedictorian si Cinderello ng
elementary at highschool. Matalino naman
pala siya.
And, what the hell is this? Is this for real?
He's a chemical engineering graduate in Massachusetts Institute of

Technology. Oh my god! He's literally
genius. Damn.
Bakit hindi halata sa attitude niya na sobrang talino niya?
Binabawi ko na ang sinabi ko sa kanya kanina
siguro ay hindi sa babae galing ang pilat niya sa labi baka
naputukan lang ng chemicals.
Napairap na lang ako sa naiisip ko, enough of this Aurelia.
P 8-3
Muli na lang akong nagtingin ng mga picture frames at natigil ako

sa isang litrato na may kasama siyang
tatlong tao. May isang magandang babae sa tabi niya na kung
mapagmamasdan ay agad mong masasabi na
hindi magandang makipag away dito. May dalawang lalaki na nasa
magkabilang dulo na kapwa may
magagandang mga mata.
The guy from the left has brown eyes, while the other guy from the
right side has green eyes. Ang gaganda
naman ng mga mata nila, hindi ko na pinansin ang mata ni
Cinderello dahil nakangiti siya sa litratong ito kaya
hindi na makita. Chinito problems na ba ito Cinderello?
Nagkibit balikat na lamang ako, hindi na ako magtataka kung bakit

may mga gwapo at magandang kaibigan
itong si Cinderello. He's handsome afterall, same birds flock
together.
Ibababa ko na sana ang hawak kong picture frame nang maramdaman
kong may kung anong kumiliti sa tenga
ko at sa pagkagulat ko ay nabitawan ko na lamang ang picture
frame. Oh my god!
"Don't touch my things.." hindi ko alam kung saan ako magugulat.

Sa biglang pagsulpot ni Cinderello sa tabi
ko o sa bilis ng reflexes niya para masambot ang picture frame na
nabitawan ko? He's damn fast! Kanina pa
ba siya dito? Bakit hindi ko siya napansin?
www.ebook-converter
Ipinatong na niya muli sa ibabaw ng cabinet ang picture frame na

nabitawan ko. Katulad ng dati ay may
sakbat na naman siyang bag na napakalaki habang may isang sapatos
na hawak na wala na namang kapares.
Pero may bago ngayon sa kamay niya, may hawak siyang puting
balahibo na parang buntot ng pusa at alam
kong ito ang ginamit niya sa tenga ko. Ano na naman ang problema
nitong si Cinderello?
"Aurelia! Let's eat.." narinig ko ang tawag ni Tita Tremaine sa

akin.
"Aurelia, kakain na daw.." pakinig kong tawag ni Drizello.

Hahakbang na sana ako para sumunod sa
magkapatid nang mabilis sumagot si Cinderello na nakapagpatigil sa
akin.
"Susunod na kami.." kailan pa siya natutong sumabay kumain?
"No, sasabay na ako sa kanila.." tatalikuran ko na sana siya nang

tawagin niya ako ulit.
Close ba kami nitong si Cinderello? Bakit may nalalaman pa siyang

pagkiliti sa tenga ko?
P 8-4
"What?" iritadong tanong ko sa kanya.
"May itatanong ako.." nangunot ang noo ko sa kanya. Good mood yata
si Cinderello. Bakit hindi nakakunot
ang noo niya ngayon?
"Ano?"
"'Yong mga 'yon.." bahagya niya pang nginuso si Drizello at

Augusto na papunta na sa kusina.
"Anong mayroon sa kanila?" nagtatakang tanong ko sa kanya.
"Tinatawag mo ba silang kuya?" lalong nangunot ang noo ko sa

kanya.
www.ebook-converter
"Hindi, magkakasing edad lang kami" matabang na sagot ko sa kanya.

Tinalikuran ko na siya dahil
naweweirduhan na ako sa ngisi niya na parang may nalaman siyang
interesante sa isinagot ko.
"Kuya Rashid daw.." narinig kong sabi niya na may kasama pang
pagtawa. Ito na naman po siya, hindi pa
siguro siya natatawag na kuya ng kahit sino.
Nagpatuloy na lang ako sa paglalakad, wala na akong panahon dito
kay Cinderello, baka gabihin pa ako.
"Aurelia!" halos mapapadyak na naman ako nang tawagin na naman

niya ako.
"Ano na naman?!" kailan pa siya naging kaswal sa pagtawag ng

pangalan ko? Sa pagkakatanda ko ay halos
itulak na niya ako palabas sa bahay niyang ito.
"Can you call me again?" ito na naman siya at nasa may hagdanan.
Anong call him again?
P 8-5
"Ano?"
"That flirty call Aurelia.." pakiramdam ko ay tumaas ang dugo ko

sa sinabi niya. Kailan ko siya tinawag nang
ganoon?
"That 'Kuya Rashid'" napaikot na lang ang mata ko. Pagbigyan na si

Cinderello.
"Kuya Rashid.." matabang na sabi ko na nakapagpatawa sa kanya. Ano

ba ang nakakatawa sa sinabi ko?
"Damn, hindi ako tinatawag na 'kuya' ng mga babae" ngising sabi

niya habang naglalakad na siya pataas ng
hagdan.
www.ebook-converter
"Ano naman pakialam ko? May itatanong ka pa ba?" matabang na sagot

ko sa kanya.
"Nangangagat akong 'kuya' Aurelia, huwag mo nang uulitin. Wait
here for me, sasabay akong kumain.."
-VentreCanard
Taenaaaaaahs Ang cute.. ??
P 8-6
Chapter 5
127K 5.9K 1.6K
by VentreCanard
Chapter 5
Hindi ko hinintay na bumaba si Cinderello, bakit ko naman siya

hihintayin? Alam niya naman kung nasaan
ang kusina ng sariling niyang pamamahay. May paghintay hintay pa
siyang nalalaman.
Nasa dulo nakapwesto si Tita Tremaine, katabi ko naman si

Anastacio sa pagkain habang kaharap ko ang
mga kuya niya na halinhinan ang pagsulyap sa akin. Simula nang
kumain ako dito, hindi na ako nabusog. Sino
ba ang mabubusog kung alam mong may sulyap ng sulyap sa'yo?
Susubo na sana ako ng pagkain nang mapansin ko na parang natigilan

ang lahat sa taong pumasok sa dining
area. Nang lingunin ko ito, agad nagtama ang mga mata namin ni
Cinderello. Nakataas na naman ang kilay
niya sa akin na sinagot ko lang naman ng pag irap.
www.ebook-converter
Pero hindi ko pa rin maiwasang paglandasin ang mga mata ko sa ayos

niya ngayon, nakaputing sando at
jogging pants siyang itim. Mas lalong nadepina ang maganda niyang
katawan at ang napakaputi niyang kutis,
mukhang mas maputi nga sa akin si Cinderello. Nanatiling magulo
ang buhok niya na kahit pasadahan ng
kanyang kamay ay hindi maaayos. May suot din siyang silver na dog
tag.
"What?" tanong niya sa amin na nakatitig sa kanya. Bumalik na

naman ang tono niya.
Agad siyang humagip ng upuan at walang habas niyang inilagay ito
sa gitna ng mga upuan ni Drizello at
Augusto. Aalma pa sana ang mga ito nang pandilatan sila ng mata ni
Tita Tremaine.
Kaya walang nagawa si Drizello at Augusto kundi tumayo at
bahagyang ilapat ng posisyon ang kanilang mga
upuan. Kaya ang nangyari, pinaggigitnaan nilang dalawa si
Cinderello.
Dyosko, lalong lumitaw ang kagwapuhan at ang maputing kutis ni
Cinderello nang tumabi siya kay Drizello at
Augusto. Talagang magtataka ang kahit sino kapag sinabing
'magkakapatid' ang mga ito.
"Anastacio, itinago mo na naman ba ang sapatos ko?" iritadong

tanong niya sa batang katabi ko. Sa pagsingkit
ng mga mata niya sa pangangatal naman ng mga kamay ni Anastacio na
may hawak ng kutsara at tinidor.
Bakit hindi na lang siya kumain? Tinatakot niya pa ang bata.
P 9-1
"Anong gusto mong kainin Rashid?" tanong ni Tita Tremaine. Tumayo

na ito na parang handang lagyan ng
pagkain ang plato ni Cinderello.
"Gusto ko 'yong kinakain niya.." itinuro ni Rashid ang pagkain na

nasa plato ko. Tinolang manok lang naman
ang pinili kong kainin sa dami ng mga pagkaing pagpipilian.
Halos irapan ko siya nang hindi man lang gumalaw ang kamay niya
para magsalok ng sarili niyang pagkain.
Dinaig niya pa siya ni Anastacio na marunong nang kumuha ng
pagkain. Wala bang kamay itong si
Cinderello? Nakahain na ang pagkain, bakit hindi na lang siya
magkusa?
"Enough, tama na 'yan" bahagya pa niyang tinabig ang kamay ni Tita

Tremaine na nakapagpakulo ng dugo ko.
Oo, humingi ako ng 'sorry' sa kanya noon dahil sa pakikialam ko
gayong wala naman akong nalalaman sa
buong sitwasyon nila. Pero itong nakikita ko ngayon? Damn. Nag
eeffort na sa kanya si Tita Tremaine para
kuhanin ang loob niya, siya pa rin itong nananatiling bastos.
Sumosobra na talaga siya.
www.ebook-converter
Kitang kita ko ang pagpipigil ni Drizello at Augusto sa kanilang

mga sarili. Kung magkakataong
pagtutulungan nila ngayon si Cinderello, baka kampihan ko pa
silang magkapatid.
"Tita, isundo nyo na po ang pagkain nyo.." mahinang sabi ko kay

Tita Tremaine na naglalabas na naman ng
bagong pagkain. Ngumiti lamang ito sa akin.
"May gusto ka pa ba Rashid?" tanong ni Tita Tremaine.
"Kumain ka na, baka akalain ng bisita natin masama ang ugali ko.
Hindi ba 'Kuya Rashid'?" inulit na naman
niya. At halos maasar ako sa naniningkit niyang mga mata na parang
laging nakakaloko.
Sasagutin ko dapat siya nang hawakan ni Anastacio ang damit ko,
may pinapaabot na pagkain bata.
"What do you want?" ngiting tanong ko sa bata. Itinuro ni

Anastacio ang ham.
"Gusto ko rin ng ham Tremaine" halos magsalubong na ang kilay ko

nang marinig ko ang boses ni Cinderello.
Tama ba ang lasa kapag pinagsama ang ham at tinola? Gago ba siya?!
P 9-2
"Ibigay mo na sa bata.." matabang na sabi ko dito. Iisa na lang

ang slice ng ham.
"Oh, iilan lang ang naluto kong ham. I'll cook again" tatayo na
sana si Tita Tremaine at muling ititigil ang
pagkain nang mabilis akong magsalita.
Napakawalang hiya talaga nitong si Cinderello.
"No Tita. Kumain ka na lang po.." mabilis kong kinuha ang ham at
inilagay ko sa plato ni Anastacio.
"Anastacio, is it okay kung hati kayo sa ham ni kuya Rashid?"

napapikit na lang ako sa huli kong nasabi.
Fuck! Inulit ko na naman.
Tumango na lang sa akin si Anastacio, takot na lang niya dito kay
Rashid Cinderello Amadeus.
www.ebook-converter
Nasa kalagitnaan ako nang paghahati ng ham nang marinig ko ang

pagtawa ni Cinderello. Narinig na naman
kasi niya ang 'kuya' kinikilig yata itong si Cinderello kapag
tinatawag ko siyang kuya.
Nang mapatitig kaming lahat sa kanya dahil sa pagtawa niya ay

mabilis siyang tumigil at mukhang natauhan.
Eksaherado siyang tumikhim na parang wala siyang ginawang pagtawa.
"Give me my ham" bahagya niyang itinulak papalapit sa akin ang

plato niya. Dahil medyo malayo siya ay
tumayo pa ako para mailagay sa plato niya ang ham na gusto niya.
Inagawan pa talaga ang bata.
Nang mailgay ko na ang inuungot niyang ham ay nagsimula na siyang
kumain. Nakita ko pa ang pagngiwi niya
nang sabay niyang isubo ang kanin na may sabaw ng tinola at ham.
Anong lasa ngayon Cinderello? Sige,
makipag agawan pa sa bata. Tang ina mo.
Pinagpatuloy ko na rin ang pagkain ko pero hindi pa rin ako
mapakali dahil sa pagsulyap ng magkapatid na
Drizello at Augusto.
Kapag inaangat ko ang paningin ko ay mabilis na nag iiwas ng

tingin ang magkapatid na akala naman nila ay
hindi napapansin. My god! Pakainin nyo naman ako, wala pang
kalahati ang nakakain ko.
Sinubukan ko muling sumubo ng pagkain nang mapansin ko na sumulyap
na naman sa akin ang magkapatid.
Nang iangat ko ang paningin ko, mabilis na naman nilang iniwas ang
mga mata nila sa akin. Napansin ko na
P 9-3
napapalingon na rin si Cinderello sa mga katabi niya na may

nakakunot na noo kapag sumusulyap ang mga ito
sa akin.
Pinagpatuloy ko na lang ang pagkain ko pero hindi ko pa rin

maiwasan mapasulyap kay Cinderello, ramdam
ko na sumusulyap na din siya sa akin. Kung pwede ko lamang pag
umpog umpugin ang tatlong ito nagawa ko
na.
Nang aabutin ko na sana ang baso ko, nakita kong lalong kumunot
ang noo ni Cinderello habang magkasunod
niyang sinulyapan si Drizello at Anastacio. Halos kilabutan ako
nang sabay ngumiti sa akin si Drizello at
Augusto.
Ano ba ang problema ng mga ito sa buhay nila?
Napapikit na lang ako nang marinig ko na padarag binitawan ni

Cinderello ang kanyang kutsara at tindor.
"Nawawalan ako nang ganang kumain, lumipat kayo ng pwestong

dalawa" sumandal sa kanyang upuan si
Cinderello habang hinihimas ang kanyang sentido na parang
napakalaki ng problema niya.
www.ebook-converter
"Rashid, kumakain kami. Hindi mo ba nakikita?" matigas na sagot ni

Drizello.
"Kumakain din ako. Tremaine, pagsabihan mo ang mga anak mo. Minsan
na lang ako sumabay kumain, gani--" hindi na pinatapos ni Tita
Tremaine si Cinderello sa pagsasalita.
"Sige na Drizello, Augusto. Pagbigyan nyo na ang kapatid nyo.."

umismid si Rashid sa sinabi ni Tita
Tremaine na 'kapatid'
Walang nagawa si Drizello at Augusto kundi sumunod sa gusto ni
Cinderello.
Ang nangyari hindi na tumuloy kumain si Drizello habang nasa isang
sulok naman si Augusto na nasa
kaparehong linya namin ni Anastacio, sa posisyong hindi niya na
ako masusulyapan.
"Walang 'Thank you, Kuya Rashid'?" sinadya pa niyang palambutin

ang boses niya na parang babaeng
naglalambing.
Napapangiwi na lang ako sa kanya, pinaalis niya ba ang mga kapatid

niya para sa akin o gusto niya lang
P 9-4
akong solohing asarin?

Ako na ngayon ang nahihiya kay Tita Tremaine na parang nababaguhan
sa ikinikilos nitong si Cinderello.
Baka kung ano na ang isipin niya.
Sa halip na sakyan ang pang aasar niya ay hindi ko na lang siya

pinansin. Bakit parang napakatagal na nang
kainang ito? Palibhasa masyadong pa importante itong si
Cinderello.
Kahit si Anastacio na sobrang lakas kumain ay nawalan na nang
ganang kumain dahil sa presensiya nitong si
Cinderello na talagang nakakasira ng sistema sa pagkain.
"Ayaw mo na bang kumain Anastacio? Hindi ka pa bumubulos.."

nakatungo na ang bata na parang nawalan na
talaga ng gana. Kung ako ang tatanungin mas mabuting dalhan na
lang ng pagkain itong si Cinderello sa taas.
Sinisira niya ang mood ng hapagkainan.
www.ebook-converter
"Baby, ayaw mo ba ng pagkain?" kahit si Tita Tremaine ay nagtataka

na sa kanyang anak.
"Gusto mo subuan ka ni Ate Aurelia?" tumango naman sa akin si

Anastacio.
Pero ito na naman po si Cinderello at padabog na naman niya

binitawan ang kanyang kutsara at tinidor.
"Ilang taon na ba si Anastacio, Tremaine? Bakit kailangang

subuan?" bakit ba napakapakialamero nitong si
Cinderello?
"Bakit, ilang taon ka na ba 'Kuya Rashid'? Bakit kailangang
ipaglagay ka pa ng pagkain sa plato? Nakikipag
agawan ka pa ng ham sa bata" iritadong sabi ko.
Hindi niya ako sinagot at tumayo na ito.
"Sa labas na lang ako kakain. Tremaine ayusin mo ang mga anak mo.
Nakakatatlong subo pa lang si Aurelia.."
--
P 9-5
VentreCanard
pmshsjsjs Hahhahahahaha
www.ebook-converter
P 9-6
Chapter 6
127K 6K 1.1K
by VentreCanard
Chapter 6
Nakailang mura na ako habang hinahampas ako ng malakas na hangin
na may kasamang ulan. Kung hindi lang
ako nahihiya kay Tita Tremaine, hindi na muna ulit ako magtuturo
kay Anastacio dahil sa ulan na ito. Mas
gusto ko na lamang tumigil sa bahay at matulog, masyado akong
napagod sa midterms namin.
Kailangan ko ng tulog pero higit na kailangan ko ang pera. Lalo na
at may pinag iipunan ako, dapat mapaayos
ko na ang bubong ng bahay bago magbagyuhan.
Napabuntong hininga na lamang ako, naaawa na rin ako sa sarili ko.
Gusto ko nang makagraduate at
makapagtrabaho para mapaayos ko na ang bahay na iniwan ni tatay.
Kasalukuyan akong nakatayo sa harap ng gate ng mga Villegas habang
hinihintay na buksan ito para sa akin.
Nakakunot na ang noo ko, nasabi ko na kay Tita Tremaine na
tuturuan ko si Anastacio ngayon kahit malakas
ang ulan pero bakit parang nakalimutan niya na ata ako?
www.ebook-converter
Napatili na lang ako nang muling humampas ang malakas na hangin,

dahilan kung bakit nabaliktad ang payong
ko. Oh god! Mababasa na talaga ako. Bakit kasi ang tagal buksan ng
gate? Para na akong basang sisiw dito.
Muli pa sana akong magdodoorbell nang mabuksan na ang gate at
nagulat na lang ako nang hindi katulong o si
Tita Tremaine ang nagbukas nito.
Sumalubong sa akin ang singit na mata ni Cinderello, nakakulay
gray siyang kapote habang may hawak na
napakalaking payong. Takot na takot mabasa ang prinsipe ng mga
sapatos.
Hindi nakaligtas sa mga mata ko na isa lamang ang suot niyang bota
habang ang isa naman niyang paa ay
nakasuot lamang ng tsinelas Hindi ko maiwasang hindi matawa, hindi
pinatawad ni Anastacio maging ang
bota niya.
"Nakakatawa ka pa?" seryosong sabi niya sa akin habang nakatitig
siya sa sira kong payong.
"Sumukob ka na" hindi na ako nagdalawang isip at mabilis akong

sumukob sa payong niya.
Pero agad akong nagsisi nang mapasobra ang paglapit ko sa kanya.

Halos gahibla na lamang ang distansya
namin sa isa't isa habang magkatitig ang aming mga mata.
Pakiramdam ko ba ay biglang nawala ang ingay ng
pagpatak ng ulan dahil sa mga mata niyang lumulusaw sa akin.
Have I seen his eyes before? Bakit parang pamilyar ito sa mas
malapitan?
P 10-1
Hindi ko alam kung bakit biglang nagbago ang pagtibok ng puso ko.
What's this Aurelia?
Hindi ko maalis ang mga mata ko sa kanya. At habang tumatagal ang
titigan namin dalawa, unti unti kong
napapansin ang pagkunot nang noo niya na parang may pilit siyang
inaalala.
Sa pagkakataong ito mas napagmasdan ko nang malapitan ang mukha ni
Cinderello. Kung nakakatulala na ang
kanyang mga litrato, papaano pa sa personal?
Napansin ko na unti unting umangat ang isa niyang kamay na akmang
hahawakan ang pisngi ko, dito na ako
napaatras mula sa kanya. Bakit niya ako hahawakan?
Para siyang natauhan sa ginawa kong pag atras at napatitig na lang
siya sa nakaangat niyang kamay na mabilis
niyang binawi.
"Use this umbrella.." mabilis niyang inabot sa akin ang payong at
nagmadali na siyang tumakbo papunta sa
bahay.
"Weird.." nasabi ko na lang habang sinusundan siya ng tanaw.
www.ebook-converter
Nang makarating na ako sa loob ng bahay, nasa may entrance pa din
si Cinderello na wala nang suot na
kapote. Bahagya niya pa akong nilingon kaya muli kaming
nagkatinginan pero siya itong unang nagbawi sa
amin. Hindi ko makuha ang ikinikilos nitong si Cinderello.
Bigla na lang siyang tumikhim sa kanyang eksaheradong paraan na

lalong nagpangiwi sa akin. Ano ba talaga
ang pinaglalaban nitong si Cinderello?
Napansin ko na lang na patakbong papunta sa direksyon namin si

Anastacio na may dalang towel na mas
malaki pa yata sa kanya. Akala ko ay kay Cinderello niya ito
ibibigay dahil napansin ko na tumingin sa kanya
si Anastacio pero nagulat na lang ako nang sa akin lumapit si
Anastacio, ako ang binigyan niya ng towel.
"Thank you Anastacio, ang sweet mo naman" pinisil ko pa ang ilong
niya dahil sa tuwa ko. Sinimulan ko nang
punasan ang sarili ko, mabuti na lang at hindi ako sobrang nabasa.
Nagsimula nang maglakad si Cinderello.
"Wala si Tremaine. Isang linggo siyang nasa Singapore, kami lang

ni Anastacio ang tao dito ngayon" sabi
niya habang nagsisimula na siyang tumaas ng hagdan.
Tumango na lamang ako habang pinupunasan ang buhok ko. How about
Anastacio's brothers?
"Nasaan sina Drizello at Augusto?" tanong ko sa kanya.
P 10-2
"Sila ba ang tuturuan mo?" mabilis na sagot niya sa akin.

Nahihimigan ko na iritado na naman siya. Hindi ko
talaga mahuli ang timpla ng ugali nitong si Cinderello.
"Hindi pwedeng curious lang?" sagot ko sa kanya. Dito na siya
humarap sa akin at lalo na namang sumingkit
ang mga mata niya.
"Anastacio, nasaan ang mga kapatid mong mukhang gangster?" nagawa
niya pa akong irapan bago siya
bumaling kay Anastacio na nakatungo na lang naman.
Umiling lang si Anastacio sa kanya bilang sagot. Malamang tinakot
na naman niya ang bata. Sino ba ang hindi
matatakot sa kanya? Para lagi siyang galit sa mundo.
"Hindi ka ba marunong magtanong sa kanya nang maayos? Sa tono mo
hindi ka talaga sasagutin ng bata" pilit
kong pinahinahon ang boses ko. Ayaw kong salubungin ang init ng
ulo niya. Ang lamig na nang panahon bakit
hindi ba dinamay ang ulo nitong si Cinderello?
"Ganito na akong magsalita Aurelia" matabang na sagot niya sa
akin.
www.ebook-converter
"Hey, Anastacio. I am asking you, where's your handsome brothers?"
tanong muli niya sa bata na mas lalo
lamang tumungo.
"Enough. I am not curious anymore" madiing sabi ko.
"Good" maiksing sabi niya. Nagsimula siyang bumaba sa hagdan at

mabilis siyang nakarating sa harapan ko.
Inagaw niya lang naman ang towel na hawak ko.
"Wait, hindi pa ako tapos dyan" aagawin ko pa sana nang itaas niya
ito para hindi ko maabot.
"This is mine. Bakit towel ko ang ibinigay mo sa kanya Anastacio?"
iritadong tanong niya sa kawawang bata.
Napapikit na lang si Anastacio sa takot kay Cinderello na malapit
lang sa kanya. Kaya hindi na ako nagulat
nang umalingawngaw ang malakas na pag iyak ni Anastacio.
Halos manlisik na ang mga mata ko kay Cinderello na kunot noong

nakatitig kay Anastacio na umiiyak.
"Ilang taon ka na ba? Bakit nagpapaiyak ka pa ng bata?! Inaaway mo

pa ang bata! My god! You're damn
impossible!" niluhod ko si Anastacio at sinimulan ko nang punasan
ang luha niya. Shit! Hindi pa naman ako
marunong mag alo ng batang umiiyak.
P 10-3
"Anong ginawa ko?" tanong niya na parang wala siyang masamang

ginawa.
"Hindi mo alam ang ginawa mo? Wala ka talagang nalalaman?!" sigaw
ko sa kanya. Tumayo na ako at itinago
ko sa likuran ko si Anastacio na iyak nang iyak.
"Wala akong ginawa" diretsong sagot niya sa akin.
"Wala?! Ano ang tawag mo dito? Anong tawag mo sa batang umiiyak na
ito?" itinuro ko si Anastacio na
nakayapos na sa mga binti ko.
Kung ako si Tita Tremaine, Augusto at Drizello hinding hindi ko
pagtitiyagaan ang ugali nitong si Cinderello,
hinding hindi ko siya titiisin. Maghahanap na lang ako ng
apartment na titirhan para hindi ko na makita ang
mukha niya.
"Nagtanong lang ako sa kanya, masyado lang iyakin ang batang 'yan"
pakiramdam ko ay lalong tumaas ang
presyon ng dugo ko. Malamang bata ang pinag uusapan namin dito.
www.ebook-converter
"Hindi siya iyakin. Sa totoo lang napakabait niyang bata pero may
tao na hilig na hilig siyang paiyakin! Akala
mo ba hindi ko napapansin? Tinatakot mo lagi ang bata!
Pinandidilatan mo ng mata, pinagtataasan mo ng
boses! Kung may galit ka sa mommy niya huwag mong idamay ang bata!
wala naman siyang ginagawang
masama sa'yo! My god! Bata itong pinaiiyak mo! Walang bait! Ilang
taon ba ang agwat niyo?!" mahabang
sabi ko kay Cinderello na halos kapusin ako nang hininga.
Lalong lumakas ang pag iyak ni Anastacio kaya lalo akong
nataranta. Pinakaayaw kong makakita ng mga
batang umiiyak, masyadong mababaw ang luha ako at malaki ang
posibilidad na mapaluha din ako. Damn.
"Lagi niya akong ni aaway Ate Aurelia, hindi ko naman siya ni
aano.." mas nahabag pa ako kay Anastacio
nang ipahid niya ang mga kamay niya sa kanyang mga luha habang
sinisinok siya. Kawawa naman ang batang
ito, masyado na siyang inaapi ni Cinderello.
"Tahan na Anastacio, gusto mo magtagal muna dito si Ate Aurelia?"

sinimulan ko nang punasan ang luha niya.
"What a scene.." pakinig kong bulong ni Cinderello na tuluyan nang

pumutol sa kaunting pasensiyang mayroon
ako. Ubos na ubos na, sagad na.
Mabilis akong tumayo at humarap sa kanya. Huminga ako nang malalim
at wala pang ilang segundo ay
lumipad ang isang malakas na sampal sa pisngi niya.
P 10-4
"What the---" gulat na sabi niya sa ginawa kong pagsampal sa

kanya.
"Napaka immature mo! Nakakairita ang ugali mo! Ayaw mong magpatalo
kahit sa bata! Anong gusto mong
patunayan?! Hindi ba at ikaw na?! Bakit may mga taong gustong
gustong magpaiyak ng bata? Hindi ka ba
naaawa sa bata? Tumutulo na ang luha dahil sa takot sa'yo!"
mabilis kong pinahid ang luha ko sa aking mga
mata. Ito ang kinatatakutan ko, masyado akong nadadala.
"What the‿" nakaawang ang bibig niya habang nakatitig sa akin na
umiiyak na rin. Mabilis kong binuhat si
Anastacio.
"Tayo na sa room mo Anastacio, galit tayo kay Kuya Rashid! Inaaway
niya tayo! We hate him! Akala niya
naman gwapo siya! Hindi naman siya gwapo!" tulala siya ngayon sa
amin ni Anastacio.
Nang lalampasan na namin siya ay dinilaan pa siya ni Anastacio na
natural na ginagawa ng mga bata sa
kanilang mga kaaway. Habang ako naman ay eksaheradang umirap sa
kanya na lalong nagpaawang ng bibig
niya.
Pero wala pa man kami ni Anastacio sa kalagitnaan ng hagdan ay
narinig ko ang malakas na pagtawa ni
Cinderello.
www.ebook-converter
"Pinaiyak ko ba ang magtutor? Sorry na, hindi na uulit si kuya

Rashid.."
-VentreCanard
Putek...???????? Opx?? HAHAHAHAHA
P 10-5
Chapter 7
121K 5.6K 812
by VentreCanard
Chapter 7
Padabog ko nang isinarado ang pintuan ng kwarto ni Anastacio.

Hanggang ngayon ay iyak pa rin ng iyak ang
kaawa awang bata. Napapasabunot na lang ako sa aking sarili, hindi
ko na alam kung papaano pa patatahanin
ang batang ito.
Sa buong buhay ko, ngayon na lang yata ako ulit nakaramdam nang
matinding inis. Yong tipo na gustong gusto
ko nang tusukin ang singkit na mata ni Cinderello sa tuwing
inaaway niya si Anastacio, sa tuwing tinatawanan
niya ako sa pagtawag ko sa kanya ng 'Kuya Rashid' at sa tuwing
nagbibitaw siya ng mga salita na hindi ko
maintindihan kung bakit biglang nag iiba ang pagtibok ng puso ko.
Damn this Cinderello.
Halos hindi na yata makahinga ng maayos si Anastacio dahil sa
kakaiyak niya. Muli akong lumuhod para
magpantay ang paningin naming dalawa, sinimulan ko nang punasan
ulit ang mga luha niya.
www.ebook-converter
"Don't worry, hindi muna aalis si Ate Aurelia hanggang hindi pa

nauwi ang mga kuya mo. Babantayan muna
kita" pagpapagaan ko sa loob ng bata.
Ano na lang ang maaaring gawin ni Cinderello kay Anastacio kapag
sila na lamang dalawa?
"Wag ka maniniwala sa kanya Ate Aurelia! Ni uulit niya! Ni uulit

niya lagi. Lagi niya akong ni aaway, lagi
niyang nitatawag na gangster sina kuya! Lagi niya akong nipa
iiyak.." napakagat labi na lamang ako sa
mahabang sinabi ng bata na sobrang inapi na. Kahit ako ay hindi
naniniwalang hindi na uulitin ni Cinderello
ang pang aaway kay Anastacio.
Mahilig talaga ako sa mga bata at ang makitang umiiyak sila na may
kasamang luha ay talagang nakakahabag.
Si Cinderello ang klase nang taong hindi nakakasawang sampalin.
Muli na lang akong napatitig kay Anastacio, ginagamit na niya

ngayon ang damit niya sa pagpupunas ng luha
niya.
"Wait, kukuha ng towel si Ate Aurelia.." hinanap ko ang cabinet

niya na pinaglalagyan ng mga towel niya na
may cartoon karakter. Mabilis akong nakabalik sa tabi ni Anastacio
at pinunasan ang mukha nito.
Papaano pa kaya ako magsisimulang magturo kay Anastacio kung

sinira na ni Cinderello ang mood ng batang
P 11-1
ito sa pag aaral?
"Gusto mo bumawi tayo sa kanya?" tanong ko kay Anastacio na

awtomatikong tumigil sa pag iyak dahil sa
sinabi ko.
Mabilis itong tumango sa sinabi ko na siya namang ikinangisi ko.
Talagang tumigil na siya sa pag iyak.
Kailangan naming bumawi ni Anastacio dahil hindi lang ang bata ang
pinaiyak nito, maging ako ay napaiyak
niya rin dahil sa ugali niya.
"Kuhanin natin 'yong mga sapatos ni Kuya Rashid. Yong mga sapatos
niya sa toy box mo" kahit nalilito si
Anastacio sa balak ko ay sumunod na lang ito sa akin.
Patakbo pa siyang pumunta sa bluebox niya kung saan niya itinatago
ang mga sapatos ni Cinderello. Nilapitan
ko na rin ito at halos matawa na lamang ako, mukhang dumoble ang
bilang ng sapatos ni Cinderello sa
taguang ito.
www.ebook-converter
"Tumabi ka muna Anastacio, bubuhatin lang ni Ate Aurelia.."

binuhat ko na ang malaking kahon at dinala ko
ito malapit sa may bintana. Nang maayos ko na ito ay sinenyasan ko
na si Anastacio na lumapit.
"Itatapon natin ang lahat ng sapatos niya, hayaan nating mabasa ng

ulan" binuhat ko na si Anastacio dahil
hindi niya inabot ang bintana. Binuksan ko na rin ang bintana,
bahagya pa kaming nababasa ni Anastacio
dahil sa lakas ng hangin.
Nagsimula na akong mag abot nang mag abot ng sapatos kay Anastacio
at sa bawat paghagis niya ng sapatos
ni Cinderello sa ulanan ay nagtatawanan kaming dalawa. Wag na wag
niya kaming paiiyakin ni Anastacio,
hawak namin ang mga sapatos niyang imported.
"Sige, itapon mo lang itapon.." abot lang ako nang abot ng sapatos
kay Anastacio. Hanggang sa pati ako ay
natuwa na rin magtapon ng sapatos.
"Kapag ni away ka pa niya ulit, 'yong kapares naman ang kuhanin mo

Anastacio.." natatawang sabi ko.
Siguro ay itetext ko na lang si Tita Tremaine na ako muna ang mag

aalaga kay Anastacio habang wala siya,
pwedeng iuwi ko muna siya sa bahay para hindi na siya maaway pa ni
Cinderello.
P 11-2
Kukuha pa sana ako nang sapatos para itapon sa bintana nang

marinig kong nabuksan ang pintuan. Nang
lumingon kami ni Anastacio ay halos kapwa nanlaki ang mga mata
namin.
Si Cinderello!
Paano niya nabuksan ang pinto?
Agad din nasagot ang tanong ko sa aking sarili nang makita kong
may nilalaro siyang susi sa kanyang daliri.
Pero nanatili pa din kaming tulala ni Anastacio sa kanya, nakita
niya ba ang ginagawa namin? Pakiramdam ko
ay humina ako at unti unti kong ibinaba si Anastacio mula sa
pagkakabuhat ko. Para kaming nahuli sa isang
karumal dumal na krimen.
"I told you, hindi na ako uulit. Bakit ganyan pa rin kayo
makatingin dalawa sa akin?" natatawang sabi niya.
Napapasulyap na lang ako sa kahon na may ilang sapatos pa na
natitira. Si Anastacio na kanina lamang ay
tumatawa ay nakakakapit na naman sa akin.
www.ebook-converter
"Bakit ka nandito? Tinatakot mo na naman ang bata" matabang na

sabi ko. Isinarado ko muna ang bintana
bago ko hinawakan ang kamay ni Anastacio. Bahagya kaming lumayo sa
kahon, baka mapansin ni Cinderello.
"I am not. I am trying to be friendly.." naupo siya sa kama ni

Anastacio. Dala na naman ni Cinderello 'yong
parang mabalahibong buntot ng puting pusa.
"Lumabas ka na, mag aaral na kami ni Anastacio.." seryosong sabi
ko.
Akala ko ay makakahinga na ako ng maluwag nang tumayo na ito mula
sa kama ni Anastacio pero nagkamali
ako, hindi pala siya palabas sa halip ay papunta siya sa
kinatatayuan namin ni Anastacio na nagtago na sa
likuran ko.
"Ano na naman Cinderello?! Huwag kang lalapit! Galit kami sa'yo!"

ngumisi lang siyang naiiling sa akin
habang patuloy sa paglalakad papunta sa amin ni Anastacio.
Nang umabot kami hanggang dulo ng kwarto ay tumigil na rin siya sa

paglapit sa amin pero kaunti lamang ang
distansya ko sa kanya.
"Give me your hand.." tinitigan ko lang siya.
P 11-3
"Give me your hand.." hindi na siya nakapaghintay dahil siya na

mismo ang humila sa kamay ko. Agad siyang
may inilagay sa palad ko. Mabilis din siyang yumuko para may
ibigay rin kay Anastacio.
"What's this?" tanong ko sa kanya habang nakatitig ako sa palad ko

na may tatlong chocolate na kisses. Nang
tingnan ko si Anastacio ay mayroon itong isa.
"Peace offering.." kibit balikat na sabi niya bago niya kami

tinalikuran ni Anastacio. Akala ko ay lalabas na
talaga siya pero napangiwi na lang ako nang umupo siya sa upuan
namin ni Anastacio sa tuwing nag aaral
kami.
"Ano pa ang ginagawa nyong dalawa? Come here, ako ang magtuturo
kay Anastacio" humigpit ang
pagkakahawak sa akin ni Anastacio. Malamang tutol siya, ako din
naman.
www.ebook-converter
"Bakit ikaw? Ako ang magtuturo kay Anastacio" nagmadali akong

lumapit kay Cinderello at ipinatong ko sa
lamesa ang tatlong kisses na galing sa kanya.
"Hindi ko kailangan ng chocolate na 'yan" inirapan ko pa siya.
"Give me yours Anastacio, hindi tayo madadala sa mga chocolate

niya. Pinaiyak ka niya kanina.." nang
tingnan ko si Anastacio, nginunguya na niya ang bigay sa kanya ni
Cinderello.
Nang muli akong lumingon kay Cinderello ay kagat labing
nakapanglumbaba lang siya sa akin na parang
pinapanuod ang mga reaksyon ko.
"Tinawagan ko si Tremaine kanina, sabi ko sa kanya ako muna ang

magtuturo kay Anastacio ngayong araw"
paliwanag niya sa akin. Napansin ko pa na may isinuot pa itong si
Cinderello na bilog na salamin sa kanyang
singkit na mata na parang seryoso siyang magtuturo siya.
"Walang matututunan ang bata sa'yo. Tumayo ka na, mag aaral na

kami" matabang na sagot ko.
P 11-4
"Why don't you check your phone?" naniningkit ang mga mata ko sa
kanya habang dinudukot ang phone ko sa
aking bulsa.
Nakita kong may message nga ito at galing nga ito kay Tita
Tremain.
'Let him be, para magkasundo na sila ni Anastacio..' napabuntong

hininga na lamang ako.
"Alright!" labas sa loob na sabi ko.

Pero dahil ayaw magpaiwan sa akin ni Anastacio, ang nangyari tabi
tabi kaming tatlo sa mahabang upuan.
Pinag gigitnaan nila akong dalawa.
"Seriously? Anastacio, palit tayo ng pwesto hindi kayo

magkakaintindihan ng 'bago' mong tutor.." umiling
lang sa akin si Anastacio.
www.ebook-converter
"Aalis siya kapag tumayo ka.." mahinang sabi sa akin ni Cinderello

na katabi ko lang naman.
Hindi na ako nakipagtalo pa at hinayaan ko na lamang magturo siya

kay Anastacio na nakikinig naman sa
kanya. Math ang subject at masasabi ko na magaling magpaliwanag si
Cinderello.
At kapag hindi agad nakukuha ni Anastacio ang pinapaliwanag niya,

mabilis kong nahihimigan ang pagkainis
niya. Muntik pa niyang hampasin ng lapis si Anastacio kung hindi
ko lamang tinabig ito na sinagot niya lang
naman ng mga ngisi niya.
Habang tinititigan ko ang pagsosolve ni Anastacio sa binigay na
activity ni Cinderello, bigla bigla na lang
akong makakaramdaman na may kumikiliti sa tenga ko at kapag
nililingon ko siya, patay malisya siyang
nakatingin din sa papel ni Anastacio na parang walang ginawa.
Hindi ko na lang ito pinansin at pinagpatuloy ko ulit ang panunuod
sa papel ni Anastacio pero ito na naman at
mukhang ginamit na naman niya ang buntot ng pusa sa tenga ko.
"Are you flirting with me Rashid?" iritadong sabi.
"What?" ngising sagot niya sa akin.
P 11-5
Mas lumapit pa siya dahil may panibago siyang isinusulat sa papel

ni Anastacio kaya lalong napalapit ang
katawan niya sa akin. Nakalagay ang isa niyang kamay sa sandalan
namin habang abala naman ang isa niyang
kamay sa pagsulat.
Why am I having this damn thought that I am inside his arms?
"Okay, solve this.." mabilis siyang nagsulat sa papel ni

Anastacio.
Nang makuha na ang atensyon ni Anastacio sa pinasasagutan sa kanya
ni Cinderello, naramdaman ko na lang
na mahinang bulong niya sa akin.
"Alam mo naman pala kung kailan ako dapat tawaging Rashid..."
--
www.ebook-converter
VentreCanard
HAHAHAHHAHA Kuya rashiddddddd
P 11-6
Chapter 8
123K 5.3K 1.1K
by VentreCanard
Chapter 8
Nasa kalagitnaan pa rin ng pagtututor si Cinderello kay Anastacio

at hindi ko na alam ang nararamdaman ko
ngayon. Gustong gusto ko nang tumayo para hayaan na lamang sila ni
Anastacio na mag aral pero nahihiya
naman ako kay Tita Tremaine na ako pa ang maging dahilan para
hindi magkasundo ang dalawa. Lalo na at
unti unti nang nawawala ang takot ni Anastacio kay Cinderello
dahil ngumingisi na siya dito.
Kaya wala akong pinagpilian kundi tiisin ang balahibo ng pusa na
ilang beses niyang pinaglalandas sa tenga
ko na hindi ko mahuli huli. Ang pagbulong bulong niya sa akin na
hindi ko maintindihan kung may malisya ba
o wala at ang pangisi ngisi niya na nagpapakunot ng noo ko.
Kung hindi man ako nilalandi ng lalaking ito, siguradong
pinagtitripan niya lamang ako. Lalo na at gustong
gusto niyang lagi akong inaasar.
www.ebook-converter
Kasalukuyan lang naman niyang tinutulungan magbura si Anastacio ng

maling sagot nito sa kanyang papel.
Kaya ito na naman ang braso niya na parang nakayakap sa akin.
"Ako na lang ang magbubura.." aagawin ko na sana sa kanya ang

pambura nang iilag niya ito.
"Ako ang tutor dito. Manuod ka na lang" ngising sagot niya sa

akin.
Nang magtangka akong sumandal sa upuan ay naramdaman ko na lamang
ang braso niya dito.
"Hindi ako makasandal nang maayos Cinderello.." reklamo ko sa

kanya.
"What the hell is that Cinderello? Nasaan na ang Rashid?"

natatawang sabi niya. Inirapan ko na lamang siya.
Hinihintay na lang namin matapos ang tatlong number na sinasagutan
ni Anastacio at sa pagkakataong ito ay
halos nasagi ko na ang nagsasagot na bata nang hipan ni Cinderello
ang tenga ko.
P 12-1
"Ano ba talaga ang problema mo? Stop flirting with me! May
boyfriend ako" iritadong sabi ko sa kanya kahit
wala naman.
"May boyfriend ka na?" parang hindi naniniwalang tanong niya sa

akin.
"Oo"
"Oh, okay" sagot niya sa akin na parang hindi siya kumbinsido.
Nakatitig lamang sa amin si Anastacio at
napatigil na sa pag sagot. Bago pa may ibang maisip ang bata ay
agad akong nagsalita.
"No, we're not fighting. Friends na nga kami ni Kuya Rashid.."

mabilis na sabi ko kay Anastacio.
www.ebook-converter
"Yes, friends na kami ni Ate Aurelia.." pakiramdam ko ay biglang

nagtaasan ang mga balahibo ko sa katawan
sa pagtawag niya sa akin. Bakit parang may tono pa ang 'Ate
Aurelia' niya.
Naramdaman ko na naman ang paglandas ng buntot ng pusa, hindi na
sa tenga ko kundi sa aking pisngi ko
naman. Agad ko itong hinablot kay Cinderello at itinapon ko ito sa
malayo.
"Enough na Kuya Rashid, naiinis na ako.." nanggigil ako sa kanya

dahil sa ngisi niya sa akin. Gusto ko na
siyang pagtaasan ng boses kung hindi ko lamang katabi si
Anastacio.
"Naiinis na ba si Ate Aurelia? Sorry na, friends naman tayo hindi

ba?" pang asar talaga.
"I am done!" sabay kaming lumingon ni Cinderello kay Anastacio.

Nakita ko na mabilis inilagay ni Rashid
ang hawak niyang ballpen itim sa gilid ng kanyang tenga. Kumuha
siya ng red ballpen at agad niyang ni
checkan ang paper ni Anastacio.
"Okay good, nakikinig ka naman pala. Last na ito Anastacio, kapag

natapos mo ito tapos na ang tutor natin.
Math lang naman ang quiz mo sa Monday hindi ba?" tanong sa kanya
ni Cinderello na tinanguhan ni
Anastacio.
P 12-2
"Nice" kinuha ulit niya ang papel ni Anastacio at nagbigay ng 15

items sa bata.
"You should perfect it Anastacio. Kapag mali ang sagot mo sa isang

number hahalik ako kay 'Ate Aurelia'.
Kapag tama ka naman si 'Ate Aurelia' ang hahalik sa akin" mabilis
tumango si Anastacio sa sinabi ni
Cinderello habang nanlalaki ang aking mata. Bakit parang may hindi
tama dito?
"Excuse me?" mataray na sabi ko sa kanya.
"Asa, binibigyan ko lang ng thrill ang bata.." uhuh? Mas lalong

umarko ang kilay ko sa kanya. Pero sa halip
na makipag inisan pa ako sa kanya ay pinili ko na lamang hindi
sumagot sa kanya.
Nang tumingin ako sa sinasagutan ni Anastacio nasa number 5 na
siya. Kaunting kaunti na lamang ang
ipagtitiis ko. Nagtaka ako nang tumigil sa pag cocompute si
Anastacio at humarap sa amin dalawa ni
Cinderello na nakasunod sa ginagawa niyang activity.
www.ebook-converter
"Kuya Rashid crush mo ba si Ate Aurelia?" tanong ni Anastacio na

nakapagpagulat sa akin. Damn. Narinig
ko lang naman tumawa si Cinderello.
"Si Ate Aurelia ang may crush sa akin" mabilis akong lumingon sa
mayabang na lalaking laging nawawalan
ng sapatos.
At halos kapusin ako ng hininga nang halos magkadikit na ang mga
ilong namin sa isa't isa. Bakit naman
sobrang lapit niya sa akin?!
Agad ko siyang itinulak na muling nakapagpatawa sa kanya. Tumayo
na ito mula sa inuupuan namin.
Tinanggal niya na rin ang ballpen sa gilid ng kanyang tenga.
"Ayaw ko na, ikaw na ang mag check sa papel niya 'Ate Aurelia'.."
hindi ko alam kung bakit parang
nilalagyan niya pa ng tono ang salitang 'Ate Aurelia' na parang
pinalalambing niya.
Kinuha pa niya ang tatlong kisses na ibinigay niya sa akin sa
lamesa.
"Hindi naman ganitong kisses ang ibinibigay ko.." ngising sabi

niya sa akin na hindi ko nakuha. May iba pa
P 12-3
bang flavour ang kisses?

Bago siya lumabas ng kwarto ay may ibinulong pa siya kay
Anastacio, nakita ko pa na sumusulyap silang
dalawa sa akin ni Anastacio habang may ibinubulong siya. Kailan pa
nagkasundo si Cinderello at Anastacio?
Nang tumango si Anastacio sa kanya ay tumuwid na nang pagkakatayo
si Cinderello at namulsang naglakad
hanggang sa pintuan. Nagawa pa niyang kumindat sa akin. What's
wrong with him?
Pilit ko na lamang binura lahat ng mga kalokohan na pinaggagawa
niya at mas inabala ko ang sarili ko sa mga
sinasagutan ni Anastacio. At habang nagtatagal ang titig ko sa
papel ay napakagat labi na lang ako nang
makita ko ang buo kong pangalan at sa gilid nito ay may maliit na
heart.
Aurelia Hope Lorzano. Papaano niya nalaman ang buong pangalan ko?
My god.
Nang matapos na si Anastacio ay nagcheck na ako ng papel niya at

napansin ko na marami siyang naitama.
Magaling magturo si Cinderello.
Sinilip ko muna ang bintana pero malakas pa rin ang ulan, mukhang
talagang matatagalan pa ako dito kasama
ang pang asar na Cinderello na 'yon.
www.ebook-converter
Lumabas na rin kami ni Anastacio sa kwarto at pababa na sana kami

nang marinig namin na parang may
kausap si Cinderello sa baba at may pinagtatalunan sila.
"Anong ginagawa nyo dito?! You can't be here! Lumabas na kayong

dalawa, may kasam ako dito baka makita
pa kayo" pakinig ko ang pagkairita sa boses ni Cinderello sa
kausap niya.
Bakit niya naman pinatatabuyan? Sobrang lakas ng ulan sa labas.
"Just two days Rashid, masyadong malayo ang sunod na hotel dito.
Putol na rin ang tulay na pwede naming
madaan, saan pa kami pupunta? I heard your stepmother is not here?
Ano pa ang problema mo? You're acting
weird" pakinig ko ang boses ng isang babae.
"You're both in mission. Bakit dito pa kayo nagpuntang dalawa?

Napakadelikado ng ginagawa nyo, hindi
lang ako mag isa dito. Shit. I am on leave, bakit hinahabol pa rin
ako ng trabaho ko?" mission? Trabaho?
Delikado? Ano ba ang trabaho nitong si Cinderello?
"We are not. Sa kabilang linggo pa ang misyon namin, nagkataon

lang na bayan mo ang dinaanan namin
P 12-4
dalawa. We need to stop dahil maaaksidente lamang kami kung

pinagpatuloy namin ang biyahe" sagot ng
panibagong boses ng babae.
"Damn it! Pumunta na kayo sa kwarto ko! Huwag kayong lalabas!"

hindi ako magkaintindihan kung papasok
ba kami ulit ni Anastacio sa kwarto niya o mananatili dito sa
labas.
Hihilahin ko na dapat si Anastacio para bumalik sa kwarto niya
pero huli na ang lahat nasa puno na nang
hagdan ang dalawang babaeng kausap ni Cinderello at hawak niya ang
mga braso ng mga ito para
pagmadaliin maglakad.
Kagaya ng laging ayos ni Cinderello ay nakasakbat din ng dalawang
malaking itim na bag ang dalawang
babaeng ito na parang galing sa hiking. Basang basa na sila ng
ulan.
"Aurelia.." parang nakakita ng multo si Cinderello nang makita

niya ako.
"Kaya naman pala ilang beses nang nakaleave itong si Rashido, may
magandang babae. Lolokohin ka lang
niya.." naiiling na sabi ng maputing na may itim na itim na buhok
na parang may halong kulay asul.
www.ebook-converter
"Shut up Enna.." iritadong sabi ni Cinderello sa babae.
"She looks so young and innocent Rashid, sisirain mo lang ang

kinabukasan niya" sabi naman ng babaeng may
katangkaran na kulot ang buhok sa dulo. Who are these girls? Mga
girlfriend ba sila ni Rashid?
"What the fuck Hazelle?! Pumasok na nga kayong dalawa sa loob!"

halos ipagtulakan niya ang dalawang
babae sa loob ng kanyang kwarto. At kapwa lang naman nakatingin sa
akin ang dalawang babae na umiiling
na parang binabalaan ako kay Cinderello.
Hinila ko na si Anastacio pababa ng hagdan, hindi magandang makita
ng bata na nagdadala ng dalawang
babae ang isang lalaki sa loob ng kanyang kwarto.
"Let's go Anastacio.." hindi ko alam kung bakit halos takbuhin ko

na ang hagdanan para lamang makababa.
Nang marinig kong nagsarado na ang pintuan ng kwarto ni Cinderello

ay narinig ko na lamang ang mga yabag
niya na nagmamadali sa likuran namin ni Anastacio.
P 12-5
"Aurelia wait. About those girls.." marahas akong humarap sa

kanya.
"Bakit nagpapaliwanag ka sa akin? Hindi naman ako nagtatanong. At
wala akong pakialam kung tatlo pa ang
pinagsasabay sabay mong babae! Don't touch me!" iritado kong
tinanggal ang kamay niya sa balikat ko.
"Oh god, I hope that's jealousy Aurelia.."
"She can't be jealous Rashid. Alam mong hindi pwede.." tamad na

sabi ng babae mula sa itaas.
"Not him girl. Not our Rashid babe..."
www.ebook-converter
--
VentreCanard
wews?? AHHAHAHAHAHAHHAHAHAHA
P 12-6
Chapter 9
130K 5.5K 667
by VentreCanard
Chapter 9
Nang marinig ko ang salitang 'Rashid babe' mula sa mga babaeng
nakangisi mula sa itaas ay hindi ko
maintindihan kung bakit agad nagsalubong ang kilay ko.
Rashid babe? Parang mas bagay pa rin sa kanya ang pangalang
Cinderello.
Huminga ako nang malalim habang pilit pinapakalma ang sarili ko.
Hanggang ngayon ay inis na inis pa rin
ako sa hindi ko maintindihang dahilan.
And I can't be damn jealous, nito ko lang nakilala ang Cinderello
na ito. Anong karapatan kong magselos sa
mga babae niya? Oh Aurelia, stop being weird.
Mabilis kong sinalubong ang singkit na mata ni Cinderello na
nakatitig din sa akin, bahagya na rin nakakunot
ang noo niya. Hindi ko alam kung dahil sa akin o kung dahil sa
dalawang babae na nakadungaw pa rin mula
sa taas.
www.ebook-converter
"Why would I get jealous Rashid?" saglit lamang nagtama ang aming
mga mata. Sumulyap din ako sa
dalawang babae na hindi napapawi ang ngisi na parang nawiwili pa
sila.
"Tutor lang ako dito at wala nang iba. At dahil tapos na ang pag
aaral ni Anastacio ngayong araw,
makakaalis na ako" paalam ko sa kanila.
Tatalikuran ko na dapat si Cinderello nang hawakan niya ang braso
para pigilan.
"You can't go home yet Aurelia, malakas pa ang ulan" nang mapansin
niyang nakatitig ako sa braso ko na
hawak niya ay binitawan niya ito.
"May pa‿" natigil ako sa pagsasalita nang maalala ko na nasira
nga pala ang payong ko kanina.
"Hihiramin ko na lang ang payong ni Anastacio" pag iiba ko.
"Kahit mahiram mo ang payong ni Anastacio hindi ka pa rin
makakauwi, wala ka nang masasakyan. Wala
nang biyahe ngayon, dito ka muna hanggang tumila ang ulan.."
paliwanag sa akin ni Cinderello.
Napatingin na lang ako sa bintana, sobrang lakas pa talaga ng

ulan. May bagyo ba?
"Maniwala ka sa kanya, may sarili na kaming sasakyan nahirapan na

kami. What more kung magbibiyahe ka?
Just stay here" sabi ng babaeng maiksi ang buhok mula sa itaas.
"Bakit hindi pa kayong dalawa magbihis? Nababasa ang sahig ng
damit nyo" iritadong sabi ni Cinderello sa
dalawang babae.
"Alright, palibhasa hindi ka type.." naiiling na sabi ng isa pang
babae sa kanya. Narinig ko na lang na
P 13-1
pabulong na nagmura si Cinderello sa sinabi nito.

"Bakit masyadong sawi ang mga lalaki sa Sous‿" hindi na natuloy
ng babaeng maiksi ang buhok dahil
nilingon siya ng babaeng katabi niya.
"Oh I mean, nakakaawa na sila. Si Cap na nagpapakastalker na lang
sa mga CCTV niya, tapos itong si
Rashido na hindi naman pala type.." natatawang sabi ng babaeng
maiksi ang buhok.
"Godlord! Gusto nyong lumabas dalawa?" iritadong iritado na si
Cinderello habang nagtatawanan ang
dalawang babae.
"Ilang taon ka na girl?" tanong ng babaeng matangkad. Nag
alinlangan pa ako bago ako sumagot sa kanya.
"She's eighteen.." mabilis na sagot ni Cinderello. Nasabi ko na ba
sa kanya ang edad ko?
"Oh, she's too young for you Rashido. She's not your typical girl,
what happened?" muling nagtawanan ang
dalawang babae.
Alam kong inaasar lang nila si Cinderello gamit ako. Imposibleng
maging interes ako ng isang katulad niya.
He's damn rich, handsome and intelligent. Siguradong mas
magaganda, mayayaman at kilalang babae ang
gugustuhin niya at hindi ako 'yon.
www.ebook-converter
"Fuck! I am just twenty one. Bakit kung magsalita ka Enna ay

parang matandang binata na ako? Sa susunod na
kumatok kayo sa pamamahay ko hinding hindi ko na kayo pagbubuksan"
pakinig ko ang panggigigil ni
Cinderello sa kanila na muling sinagot ng dalawang babae ng
natawanan.
Sa halip na makinig pa ng sagutan nila ay humakbang na lang ako
papalapit sa sofa at tinabihan ko na si
Anastacio na tahimik nang nanunuod na ng tv. Agad ko siyang
kinulbit at may binulong ako sa kanya.
"Nagpunta na ba sila dito?" sinagot lang ako ng pag iling ni

Anastacio bago ito muling bumalik sa panunuod
ng tv.
Ano kaya ang trabaho nitong si Cinderello? Bakit may misyon at
delikado akong naririnig kanina? Hindi
naman siguro assassin itong si Cinderello?
Ipinilig ko ang ulo ko. Ano ba naman itong naiisip ko?
Bago ko tuluyan inilagay ang buo kong atensyon sa tv ay napansin
kong muling umaakyat pataas ng hagdan si
Cinderello. Siguradong pupuntahan niya ang dalawang babaeng 'yon.
Bakit hindi na lang niya dinala sa guestroom? Bakit sa kwarto niya
pa? Hindi ba at napakaraming kwarto sa
malaking bahay na ito?
"Anastacio, how many guest rooms do you have?" muling lumingon sa

akin si Anastacio.
"Four" agad tumaas ang kilay ko.
"Babaero" ismid na sabi ko.
P 13-2
Habang nanunuod kami ni Anastacio sa cartoon network, napansin ko

na bumababa na sa hagdan ang
dalawang babae na kapwa nakapagbihis na. Malaki ang ngisi nila sa
akin na parang 'close' na kami.
"Hi!" unang bumati sa akin 'yong babaeng sobrang itim ng buhok.
Tumabi ito sa amin ni Anastacio kaya
bahagya akong nagbigay ng espasyo sa kanya.
"Sorry about what happened a while ago. Nagbibiro lang kami ng
kasama ko.." agad na sabi niya sa akin.
"I know.." tipid na sagot ko.
"I am Enna and my friend Hazelle" tipid lang na ngumiti ang
babaeng nagngangalang Hazelle mula sa
kabilang sofa.
"Aurelia.." pagpapakilala ko sa aking sarili.
"You have a very nice name" puri sa akin ng babaeng katabi ko.
"Thanks" maiksing sagot ko. Hindi ko alam kung bakit hindi ko
kayang maging 'friendly' sa kanilang dalawa.
Why am I having this feeling that these girls are not being true?
Or am I just being weird?
"Mga katrabaho kami ni Rashido.." tumango na lang ako sa sinabi
nito dahilan kung bakit ako napatingin sa
kanilang mga paa.
www.ebook-converter
Hindi ko maiwasang hindi mapakagat labi, suot lang naman sila ang
malalaking mamahaling tsinelas ni
Cinderello na magkakaiba ang kapares.
Napansin siguro ni Enna na nakatingin ako sa paa nila ni Hazelle.

Narinig ko siyang bahagyang napatawa.
"Kahit ako natawa nang ipahiram ito sa amin ni Rashid, lahat ng

sapatos at tsinelas niya walang kaparehas.."
narinig kong marahang inubo si Anastacio na katabi ko. Kahit ako
ay pakiramdam ko ay masasamid na rin
ako.
Oh damn, nag iwas ako nang tingin nang bahagyang kumunot ang noo
niya sa akin.
Nag patay malisya na lamang kami ni Anastacio at mas binigyan
namin ng pansin ang panunuod ng tv. Pansin
ko na abala sa kapipindot ng kanyang phone si Hazelle habang itong
si Enna na katabi ko ay nakikitawa rin sa
pinapanuod namin ni Anastacio.
"Ayos na ang passport mo Enna.." pakinig kong sabi ni Hazelle.
"Thanks" mabilis nitong sagot.
"We're going in Europe again, three to four weeks with Cap and
Rashid.." seryosong sabi ni Hazelle.
Pilit akong nagkukunwari na nasa tv ang atensyon ko pero ang totoo

tanging sa kanila lamang ako nakikinig.
Sa Europe? Bakit? Ano ba talaga ang trabaho nila? Cap?
"Sounds fun. Mukhang seryoso na naman ito, kasama na ulit si Cap?"
tanong ni Enna kay Hazelle.
P 13-3
"You heard it right. Ikaw na ang magsabi kay Rashid na putulin na

ang leave niya" aalis na ulit si Cinderello?
Natigil sa pag uusap ang dalawa nang dumating si Cinderello sa
sala.
"Rashid, nagugutom na kami" ngusong sabi ng babaeng katabi ko.
"Anong gusto nyong gawin ko? Wala kayong dalang pagkain?" tanong
niya sa mga ito.
"Wala, bisita kami dapat naghahanda ka man lang ng pagkain"
matabang na sabi ni Hazelle.
Bumaling sa amin ni Anastacio si Cinderello.
"What about you? Nagugutom na kayo?" hindi ko alam kung ako ba o
si Anastacio ang kinakausap niya kaya
kinulbit ko si Anastacio at tinanong ko siya kung nagugutom.
"Nagugutom na daw si Anastacio.." sagot ko kay Cinderello.
"What about you? Tinatanong din kita Aurelia.." nakita ko pa siya
iritadong ginulo ang buhok.
"I am sti---" hindi na ako nakatapos dahil mabilis nagsalita si
Enna.
"She's hungry! Sinabi niya sa akin. Right? right?" hinawakan niya
pa ang balikat ko para makuha ko ang gusto
niyang mangyari.
www.ebook-converter
"Yes, medyo nagugutom na rin ako.." sinabi ko na lamang.
"I'll cook then" halos umawang ang bibig ko sa sinabi ni

Cinderello. He can cook?!
Narinig kong mabilis pumalakpak si Enna.
"We'll watch your cooking skills Rashido. Ang tagal ko nang hindi
natitikman ang luto mo.." nagkibit balikat
lang si Cinderello dito dahil nagsisimula na siyang maglakad sa
kusina.
Mukhang ilang beses na pala siyang ipinagluto ni Cinderello. How
nice of him.
"Let's watch him.." ngising sabi sa akin ni Enna. Kahit si
Anastacio na mukhang gutom na gutom ay nakasunod
na rin kay Cinderello papunta sa kusina. Kaya wala na akong
pinagpilian kundi sumunod na rin sa kanila.
Kaya ang nangyari, nakahilera kaming lahat sa isang lamesa habang
pinapanuod ang likuran ni Cinderello.
He's damn wearing an apron. Hindi ko akalaing maganda rin pala
itong tingnan sa lalaki. He looks so cool.
Sinong magsasabi na ang anak mayamang ito na laging nawawalan ng

sapatos ay marunong magluto? Agad
mapapansin sa pagkilos niya na sanay siya at hindi bago sa kanyang
mga ginagawa.
"Ang cute naman ng step brother mo Rashid. Mas gwapo siya sa'yo.."
komento ni Enna. Narinig ko lang
naman ang sarkastikong pagtawa ni Cinderello.
"Malabo na ba ang mata mo Enna? O talagang gutom ka lang?"
P 13-4
"Agree. Mas gwapo siya kaysa sa'yo. Morenos are more attractive
than mestizos" mabilis na sabi ni Hazelle.
Gusto kong matawa sa mga sinasabi nila. Mukhang napipikon si
Cinderello.
"Gwapo naman talaga si Anastacio.." pagsingit ko. Malapad na ang
ngisi ni Anastacio sa mga papuri namin
sa kanya. Cute naman talaga siya.
"Wow, good name. Hi Anastacio! I am Ate Enna.." pinisil pa niya
ang matabang pisngi ni Anastacio.
"Siya naman si Ate Hazelle.." bahagya lamang itong ngumiti sa bata
bago muling bumalik ang atensyon sa
phone na hawak niya.
"Ikaw Anastacio, sa tingin mo sino pinakamaganda sa tatlong ate?
Remember Anastacio si Ate Enna ang
unang nagsabi ng gwapo ka" pagbibirong sabi ni Enna kay Anastacio
na nagsimula na kaming titigan isa isa.
"Si Ate Aurelia!" masiglang sagot ni Anastacio na ikinagulat ko
dahil talagang magaganda rin itong sina Enna
at Hazelle.
"Masyadong loyal ang bata" natatawang sabi ni Enna. Kahit si
Hazelle ay natawa rin sa sinabi ni Enna.
"Why don't you ask the cook then?" napalingon ako sa sinabi ni
Hazelle.
Lahat yata kami ay napatitig kay Cinderello na nakatalikod sa amin
kung sasagutin niya ba ang sinabi ni
Hazelle. He'll probably choose one of his workmates.
www.ebook-converter
"Ofcourse, I'll go with Anastacio. Si 'Ate Aurelia' ang

pinakamaganda.." pakiramdam ko ay biglang nag init
ang pisngi ko sa sinabi ni Cinderello. Shit! Why me? Hindi ko
tuloy siya matitigan kahit nakatalikod siya sa
akin.
"Mga bias naman pala ang mga lalaki dito.." natatawang sabi ni
Enna.
Hindi ko na nahabol pa ang sunod na pangyayari, nakita ko na lang
na nasa harapan ko na si Cinderello sa
kabilang side ng lamaesa habang may hawak na kutsara na may
nakalagay na sauce.
He extended his hand with spoon just to reach me.
"Can you try this one Aurelia.." tatanggi pa sana ako nang maisubo
na niya sa akin kutsara na may mainit na
sauce.
"How was it?" tanong niya sa akin na parang wala kaming kasama
ditong dalawa. Walang mga katrabaho
niya, walang Anastacio na gusto rin tumikim ng nasa kutsara.
Hindi ko na mabilang kung tumagal ba ng isang minuto ang titigan

namin dalawa bago ako makabuo ng isang
salita para masagot ang tanong niya. Why my damn heart is beating
so fast?
"Sweet" tulalang sabi ko sa kanya. Mas lumukso pa ang dibdib ko
nang tikman niya rin ang sauce na natira sa
kutsarang isinubo niya sa akin.
Nang matikman niya ito ay kagat labi siyang tumitig sa akin bago
tipid na ngumisi.
P 13-5
"I'm glad" mabilis pa siyang kumindat sa akin bago niya ako

tinalikuran.
Halos mapamura na lang ako sa buong nangyari. What the hell is
that? What did he just do? Is he flirting with
me? What's with his damn gestures?
"I didn't see that coming. Rashido and moves.." sabay nagtawanan
ang dalawang katrabaho niya.
"Kuya Rashid! Me too! Me too!" sigaw ni Anastacio na gusto na rin
tumikim ng sauce.
"Alright, wait.." natatawang sabi ni Cinderello. Bago pa muling
humarap si Cinderello sa amin ay mabilis na
akong nagpaalam sa kanila.
"I'll just go to washroom.." halos lakad takbo pa ako para agad
makapasok sa loob nito.
Napahawak na lang ako sa dibdib ko dahil hanggang ngayon ay ramdam
ko pa rin ang mabilis na pagtibok
nito. Damn those chinito eyes, damn those biting lips, damn his
words.
I've been resisting this feeling. I've been denying this feeling.
But damn Cinderello, his gestures are sweeter than that sauce.
www.ebook-converter
--
VentreCanard
I miss you baby shemss
P 13-6
Chapter 10
128K 6.2K 1K
by VentreCanard
Chapter 10
Tumagal siguro ako ng kalahating oras sa loob ng banyo habang

pilit pinapakalma ang aking sarili. Nakailang
hilamos din ako sa aking mukha at ilang beses ko rin tinapik ang
aking mga pisngi na parang matatauhan ako
sa ginagawa kong ito.
How could he? Bakit ganito na lang siya kung kumilos? Bakit parang
kaya ko pang salubungin ang pagiging
evil Cinderello niya kaysa sa pagiging sweet Cinderello?
Hindi lang ito ang unang beses na may lalaking nagpapapansin sa
akin. But damn that Cinderello! He has his
own ways! Magugulat na lang ako sa bigla niyang mga sasabihin,
magugulat na lang ako kapag tinitigan ako
ng kanyang singkit na mata. And his gestures? God!
Paano pa kapag nginitian na naman niya ako na hindi na kita ang
kanyang mata? And that habit of him! Bakit
kailangan niyang pagsabayin ang pagngisi at pagkagat ng labi sa
tuwing mang aasar sa akin? Oh god
Cinderello!
www.ebook-converter
Muli kong ipinilig ang ulo ko at huminga ako ng malalim. Masyado

na akong mahahalata kung mananatili pa
ako dito kaya sa kabila nang nagtatatambol kong dibdib ay lakas
loob akong lumabas ng banyo. Kinakabahan
akong humahakbang papunta sa kusina, kung hindi lamang ganito
kalakas ang ulan ay mas pipiliin ko na
talagang umuwi.
Nang makarating ako sa kusina ay agad akong sinalubong ng masamang

tingin ni Anastacio na
nakapangalumbaba na sa lamesa, maging si Enna at Hazelle ay masama
na rin ang tingin sa akin na parang
may nagawa akong masama. What's wrong with them?
Nakahilera na silang lahat sa lamesa at wala pang nag uumpisang
kumain sa kanila kahit nakahain na ang
ilang niluto ni Cinderello. Hindi ko maiwasang lalong magutom nang
makita ang mga pagkaing niluto niya,
hitsura pa lang talagang nakakagutom na.
"What took you so long? We're hungry Aurelia" iritadong sabi sa

akin ni Enna.
"Bakit hindi na lang kayo naunang kumain sa akin? You don't need
to wait for me.." agad na sagot ko sa
P 14-1
kanila.
"Baka pakainin kami ni Rashido" pakinig kong bulong niya.
"Kuya Rashid, can I eat now? Ate Aurelia is here" ngising sabi ni
Anastacio.
"Alright, let's eat then" pakinig kong sabi ni Cinderllo. Agad
kong napansin na nawala ang upuan ko na siyang
katabi ni Anastacio kanina, bakit biglang nawala?
Nasa dulo nakaposisyon si Cinderello, nasa kanan niya si Enna,
Hazelle at Anastacio. At ang nag iisang
bakanteng upuan na natitira ay nasa kaliwa na malapit sa kanya.
Bakit parang nawala ang ibang mga upuan?
"Maupo ka na sa libreng upuan Aurelia, mukhang may nagtago na ng

ibang mga upuan.." naiiling na sabi ni
Hazelle habang nagsasalok ng kanyang pagkain.
www.ebook-converter
Hindi na ako nagtanong pa at naupo na ako sa libreng upuan.
"Ate Aurelia, I like that o‿" unti unting bumaba ang kamay ni
Anastacio na itinuturo ang shanghai rolls na
malapit sa akin nang parang may nakita siyang kontrabida na
nagpatigil sa kanya sa pagsasalita. Pinagtsagaan
na lang nitong kumain na ng kanin na kulang na sa ulam.
Mabilis kong nilingon si Cinderello na mabilis ibinalik sa kanyang
singkit na mata mula sa kaninang
nanlalaking mata. Pinandidilatan na naman niya ang kawawang si
Anastacio. Napaka bully!
"Gusto mo ng shanghai Anastacio?" kinuha ko na ang plato na may

shanghai. Tatayo na sana para maglagay
ng pagkain sa plato ni Anastacio nang marinig kong tumayo na rin
si Cinderello.
Sabay sabay tuloy kami nina Enna at Hazelle na napatingin dito.
"Let me, just eat Aurelia.." inagaw niya ang plato na hawak ko at
siya ang lumapit kay Anastacio. Halos
ilagay na niya lahat ng shanghai sa plato ng inaaping bata na
hindi magawang makapagreklamo sa kanya.
"Huwag mong ilagay lahat Cinderello.." saway ko sa kanya. Nagulat

na lang ako nang sabay tumawa ang mga
P 14-2
katrabaho niya.
"Fuck. Kailan ka pa naging si Cinderello? Rashido?" natatawang

sabi ni Enna. Si Hazelle ay napainom ng
tubig dahil sa pagtawag ko sa kanilang katrabaho.
"Cap should know this.." naiiling na sabi ni Hazelle.

"Just shut up guys. Kumain na lang kayo.." tamad na sagot sa
kanila ni Cinderello.
Nagsimula na rin akong kumain, tatlong putahe ang inihanda ni
Cinderello. Shanghai rolls na may sauce,
sinigang na salmon at pinakbet. Muntik ko nang makalimutan na
marunong nga palang magluto si 'Cinderella'
dapat ay hindi na ako nagulat nang nagprisintang magluto itong si
Rashid 'Cinderello' Amadeus Villegas.
"Rashid, masarap itong salmon fish mo" komento ni Hazelle.
www.ebook-converter
"Ah, yes.." tamad na sagot niya.
"Kahit itong sauce, malasa. Mas masarap ka magluto ngayon, masyado

kang pasikat Rashido.."
"Come on Enna, just eat.." medyo iritado na naman si Cinderello.
"I like your pinakbet. May kakaibang lasa, ano pa ang idinagdag mo
dito? You're a great cook Cinderello.."
komento ko din. Nakita ko na nagsasalin na nang tubig sa kanyang
baso si Cinderello.
"Uwian na, nanalo na ang pinakbet ni Cinderello.." sabay

nagtawanan ang kanyang pang asar na mga
katrabaho. Bakit parang nagpunta lamang ang mga ito dito para
asarin si Cinderello?
"Masyadong naflatter si Cinderello, nauhaw" natatawa pa din sabi

ni Hazelle. Padabog na ibinaba ni
Cinderello ang kanyang baso at bumaling siya sa mga katrabaho
niya.
P 14-3
"Sabi ko nga, aalis na kami.." mabilis nagtayuan si Enna at

Hazelle. Aalma pa sana ako nang buhatin din nila
si Anastacio kasama ang plato nito.
Nang makaalis na ang mga ito ay bigla na muling nagsalita si
Cinderello.
"I can give you my recipe.." napatitig ako sa kanya.
"Thanks.." maiksing sagot ko sa kanya. Ramdam ko na may gusto pa

siyang sabihin sa akin pero hindi na niya
ito nasabi hanggang sa makatapos akong kumain.
Nang makalabas na kami sa kusina ay napatingin na lang ako sa
bintana, tigil na ang malakas na ulan.
Mukhang makakauwi na ako. Nagdiretso kami sa sala, tapos na rin
kumain si Anastacio at nanunuod na ulit
ito ng tv.
www.ebook-converter
"Maiwan ko muna kayo parang nakalimutan kong ipasok ang bike ko sa

garahe. Shit" naiiling na sabi ni
Cinderello. Tumango lang ang mga katrabaho niya sa kanya. Pero
hindi rin nagtagal ay namaalam na rin sa
amin si Enna at Hazelle na aakyat na daw sa taas para
makapagpahinga.
Nang makaalis na ang mga ito ay nagulat na lang ako nang hilahin
ni Anastacio ang damit ko.
"Why Anastacio?" tanong ko sa kanya. Mukha na naman siyang takot

na takot. Agad niya akong pinayuko at
bumulong siya sa tenga ko.
"Ate Aurelia, malapit sa bintana ng room ko ang bike ni kuya

Rashid. Aawayin niya na ulit tayo.." napakagat
labi na lang ako sa sinabi ni Anastacio. Lagot na naman kami nito
kay Cinderello.
Magsasalita pa sana ako nang sabay kaming napatalon ni Anastacio
sa sofa nang marinig namin ang malakas
na boses ni Cinderello.
"ANASTACIO!" yumakap na ulit sa akin ang kawawang bata. Iritadong

inihagis ni Cinderello ang tatlong
sapatos na basang basa at punong puno ng putik. Shit, bakit ko nga
ba naisipan na ipatapon ang sapatos niya?
"Let me talk to that kid Aurelia.." malamig na sabi ni Cinderello

na nakapamaywang sa amin ni Anastacio.
P 14-4
"No, ako ang may kasalanan. Ako ang nagpatapon sa kanya ng mga
sapatos mo.." pangangatwiran ko.
"Huwag mo siyang pagtakpan Aurelia. Kaya nagiging sutil ang batang

'yan.." mariin akong umiling.
"Rashid, kasama ako nang itapon niya ang mga sapatos mo. I did
give him the idea, don't worry mukhang tigil
na ang pag ulan. Lilimutin na lang namin ni Anastacio.." nakatitig
lang si Cinderello ng ilang segundo bago
siya iritadong tumalikod sa akin.
"Limutin nyo na bago pa umulan ulit" mabilis naman kaming lumabas

ni Anastacio para limutin ang mga
sapatos na itinapon namin. May inilabas na hindi kalakihang kahon
si Cinderello para paglagyan namin ni
Anastacio.
Habang abala kami ni Anastacio sa paglimot ng madaming sapatos ay
nagmamasid lamang sa amin ni
Cinderello sa hindi kalayuan. Hindi ko maiwasang matawa nang
biglang madulas sa putikan si Anastacio.
www.ebook-converter
"Oh my god Anastacio ang dirty mo na!" natatawang sabi ko habang

inaabot ang kamay ng bata pero nang
pilit ko siyang itinatayo ay nadulas din ako katulad niya. Sa
halip na mairita ako ay napatawa na lang ako
kasabay ni Anastacio. Damn, paano ako makakauwi sa damit ko?
Nakailang beses pa yata kaming nadulas ni Anastacio bago ko

napansin na nagsisimula na rin magpulot si
Cinderello ng kanyang sapatos.
"Naglalaro na kayong dalawa.." naiiling na sabi niya.

Nang malimot ni Cinderello ang dalawang sapatos niya at mukhang
tatalikod na sana siya nang magkamali
siya ng tinapakan dahilan kung bakit natumba din siya katulad
namin. Sabay kaming nagtawanan ni Anastacio.
"Oh shit.." malutong na mura niya.
"Nadulas ang prinsipe ng mga sapatos. Tulungan natin siya.."

natatawang sabi ko. Hihigitin na sana namin
siya ni Anastacio patayo nang kaming dalawa pa ang mahila niya
dahil sa bigat niya.
Napaluhod na lang ako habang nanatili siyang tamad na nakaupo sa

putikan. Kaunting kaunti na lamang ang
P 14-5
distansya ng mga mukha namin sa isa't isa. Shit, ito na naman ang
singkit niyang mata.
Umismid siya sa akin at napatili na lang ako nang lagyan niya ng
putik ang magkabilang pisngi ko.
"Oh my god!" nasabi ko na lang sa pagkagulat ko. Pero hindi pa man

ako nakakalayo kay Cinderello ay
ibinawi na ako ni Anastacio. Nilagyan niya rin ng putik sa mukha
si Cinderello.
"Damn, stop it Anastacio, stop.." hindi agad makatayo si

Cinderello habang habol siya ng kamay ni Anastacio
na sobrang daming putik sa kamay. Napahagalpak na lang ako ng
pagtawa hanggang sa bumuhos na naman ang
ulan. Tuluyan na kaming nabasang tatlo.
Tawa lang ako nang tawa habang hinahabol ni Anastacio na may hawak
na malalagkit na putik si Cinderello
na mukhang nandidiri na.
"Ayaw ko na Anastacio! That's gross.." hindi siya pinansin ni

Anastacio.
www.ebook-converter
"Ayaw ko na sabi Anastacio!" nabingi na yata si Anastacio dahil

hindi na niya sinusunod si Cinderello.
Habol lang ito nang habol sa kanya.
Agad nagpunta si Cinderello sa likuran ko at halos mapasinghap na

lang ako nang maramdaman ko ang mga
braso niya pumulupot sa bewang ko. Pakiramdam ko ay nawala ang
lamig ng ulang pumapatak sa aking
katawan nang marinig ko ang mahinang boses ni Cinderello na parang
batang naglalambing.
"Ate Aurelia, ni aaway ako ni Anastacio.."
--
VentreCanard
OHMYGOOOOOSH!???????????? HAHAHAHAHHAHAAHA
P 14-6
Chapter 11
127K 4.9K 628
by VentreCanard
Chapter 11
Hindi agad ako nakapag isip ng tama habang nararamdaman ang mga
bisig ni Cinderello na nakapulupot sa
akin. Parang kinalimutan na ng buo kong katawan ang lamig ng ulan
at ang marahang paghampas ng hangin
nang sandaling marinig ko ang malambing niyang boses na nagpataas
lang naman ng aking mga balahibo.
He's like a cute little kid asking for sweet attention. Hindi ko
magawang igalaw ang aking katawan dahil sa
kaba, gulat at hindi ko maipaliwanag na emosyon habang yakap niya
ako. All I can feel right now is the
warmth of his body around me.
"Ni aagaw mo si Ate Aurelia!" sumbat sa kanya ni Anastacio. Ramdam
kong mas lalong humilig sa akin si
Cinderello. His chin is resting on my shoulder.
www.ebook-converter
"Ni aagaw ba kita 'Ate Aurelia?'" halos bulong na lang ito nang
marinig ko ito mula sa kanya. Nananatili pa
rin siyang nakayakap sa akin at dahil tinatanong niya ako ay
bahagya akong lumingon sa kanya.
Sa pagkakataong ito ay halos maglapat na ang dulo ng aming mga

ilong sa sobrang lapit na nang mukha namin
sa isa't isa. I can even see the small raindrop sliding from the
bridge of his nose until to its tip. Oh godlord.
Hindi ko maiwasang hindi mapakagat labi, pilit kong pinipigilan
ang mga kamay ko na umangat para hawakan
siya. I want to glide my finger on his nose. Damn, bakit ang gwapo
gwapo nitong si Cinderello? He's damn
pestering my innocent mind.
Nakangisi siya sa akin habang tinititigan ako ng kanyang singit na

mata, bakit parang wiling wili siyang
pinagmamasdan ako?
Marahang inilagay ng isang kamay niya ang aking basang buhok sa
aking kaliwang balikat para mas makita
niya nang maayos ang aking mukha. Kahit ako ay gusto ko na siyang
pakatitigan, he's too handsome at higit
siyang magandang pagmasdan kumpara sa mga litrato niya sa loob ng
bahay.
Yes, I've seen numbers of gorgeous men from different places but
this Cinderello is damn unique, he's like a
living fairy tale prince charming. Para siyang isang prinsipe na
kalalabas pa lamang sa isang story book. Ang
magaganda niyang mata, ang tamang tangos ng kanyang ilong at ang
pilat niya sa may ilalim ng kanyang labi.
At ang patak ng ulan na bumabasa sa kabuuan ng kanyang
napakagandang mukha. Oh god! Bakit ako
niyayakap ng ganitong klaseng lalaki?
P 15-1
Maging siya ay mariin din nakatitig sa akin, hindi ko maiwasang

pamulhan ng mukha habang nakatitig siya sa
akin. What is he thinking?
Hindi ko na alam kung may isang minuto na ba kaming nasa ganitong

posisyon, how can I move if his warm
existence around me is making me weak? I never felt this before
and this is something new to me.
He can't stay embracing me for a long time, we can't be like this.
You are not letting a prince looking stranger
embrace you like this Aurelia. Si Cinderello pa din ito na mahilig
awayin si Anastacio, he's still the
antagonist, he's still the evil one. Don't fall on his trap.
Pakinig kong kanina pang nagsasalita si Anastacio ng kung ano ano
pero hindi ko na ito maintindihan dahil sa
lalaking nakayakap sa akin. I felt so hypnotize inside his arms,
bakit parang presensiya na lamang niya ang
nararamdaman ko sa mga oras na ito?
Magsisimula na sana akong magsalita nang maramdaman kong hinawakan

niya ang isa kong kamay at tanging
nagawa ko na lamang ay sumunod sa gusto niya. Siya mismo ang
nagdala nito sa kanyang mukha at inalalayan
ng kanyang kamay ang daliri ko para paglandasin ito nang marahan
sa kanyang matangos na ilong.
www.ebook-converter
Did he just read my mind? Nalaman niya ang gusto kong gawin. Siya
naman ngayon ang nakakagat labi sa
aming dalawa habang ginagawa ko ito.
Bababa na sana sa kanyang labi ang daliri ko nang tuluyan na akong

matauhan sa aking ginagawa. What the
hell Aurelia?!
Sa nagtatambol kong dibdib ay pinilit ko ang sarili kong

magsalita.
"What's this Rashid?" agad na tanong ko sa kanya. Ilang segundong

nangunot ang noo niya hanggang sa unti
unting nanlaki ang kanyang singkit na mata at mabilis niya akong
binitawan para dumistansya.
Nakapamaywang siyang nakatalikod sa akin habang umuusal siya ng
mga mura. Ilang beses ko pa siyang
nakitang napasipa sa damuhan habang napapahilamos na lang siya sa
kanyang sarili.
"Oh fuck! I just lost my control.." mahinang sabi niya na narinig

ko din naman. Control?
Iritado niyang hinawi ang basang basa niyang buhok at mabilis niya
na kaming tinalikuran ni Anastacio. Kahit
ako ay hindi ko na rin maintindihan ang sarili ko. Why did allow
it? We were too intimate and god knows
what will happen next if I didn't stop myself. I am not being
myself right now, hindi ako ganito sa mga
lalaking nakikilala ko. What the hell is happening to me?
P 15-2
Kapwa na lamang namin hinabol ng tanaw si Cinderello habang
naglalakad na siya papalayo sa amin ni
Anastacio.
"Come on, let's go inside. Iwan nyo na ang mga sapatos ko" hindi
na niya kami hinintay ni Anastacio at nauna
na siyang pumasok sa bahay.
Hindi ko magawang ihakbang ang aking mga paa, kung maaari pa ay
mas gugustuhin ko nang tumakbo at
umuwi. Napahawak na lang ako sa mga pisngi ko, sobrang init nito.
"Ate Aurelia, you play nose to nose with kuya Rashid. Mas love mo
na siya kaysa sa akin.." napatungo na
lang ako kay Anastacio at hindi ko maiwasang mapatawa sa sinabi
niya.
"No, mas love ko si Anastacio kaysa kay kuya Rashid. Kasi si

Anastacio mabait, hindi mo ni aaway ang
heartbeat ko.." bahagya akong lumuhod para magpantay ang paningin
namin ni Anastacio. Hinawakan ko ang
magkabilang pisngi niya at ilang beses kong pinaglaro ang dulo ng
ilong namin dalawa.
www.ebook-converter
"Kapag malaki na si Anastacio, ako ang boyfriend mo Ate Aurelia!"

tumawa na lang ako sa sinabi niya.
"Sure, no problem basta ipapasa mo ang mga exams mo gusto kasi ni

Ate Aurelia na boyfriend matalino.."
masayang tumango sa akin si Anastacio. Pinagpatuloy na lang namin
ang pagpulot ng sapatos hanggang sa
matapos na namin at ilagay sa kahon nito.
Basang basa kaming pumasok ng bahay, hindi ko alam kung anong
gagawin ko. Should I borrow clothes from
Enna and Hazelle? Napakagat labi na lang ako, we have different
sizes. Damn.
"Anastacio, you can go to your room. Maligo ka na rin, I'll just

ask Ate Enna and Hazelle to lend me some
clothes.." mabilis na tumango si Anastacio bago ito umakyat ng
hagdan.
Hahakbang na sana ako para umakyat na rin sa taas nang makita kong
naglalakad si Cinderello na kung hindi
ako nagkakamali ay galing sa kusina. May hawak siyang tasa at
tumigil siya sa paghigop nito nang makita
ako.
Ilang beses akong napalunok nang tuluyan ko nang makita ang ayos
niya. I can see his bare chest and he's just
wearing a damn towel! My god! Bakit siya naglalakad ng ganyan na
may babae sa loob ng bahay?
Those abs, shit. Mabilis kong inilihis ang mata ko sa kanya habang
nilalamig na ako sa basa kong damit.
P 15-3
"Pabababain ko ang isa sa mga katrabaho ko. They can lend some
clothes for you.." halos mahirapan pa
akong tumango sa kanya. Damn, can he just go? Yes, I've seen a lot
of topless men, from school varsities,
models and even those tambay from streets but Cinderello's body is
damn epitome of beauty. What the hell
are his gym sessions to have this kind of firm body?
Nang umaakyat na siya sa hagdan ay ako na ang nagdadasal na sana
hindi malaglag ang towel niya. Damn. I
don't know what will be my reaction if that thing happens.
Habang nilalamig ako dito ay hindi rin nagtagal ay bumaba na si

Hazelle na may dala nang damit. Buong
akala ko ay isa sa damit nila ang gagamitin ko pero nagkamali ko.
Sa halip ay isang navy blue na tshirt ni
Cinderello ang ibinigay ni Hazelle sa akin at maiksing short na
kung hindi ako nagkakamali ay galing kay
Enna.
"Sorry, we don't have spare clothes. At alam kong hindi mo rin

gugustuhin ang mga damit namin ni Enna. But
you can use this undies, its unused don't worry. Wala lang akong
maipapahiram na bra sa'yo mine is bigger,
mas maliit naman ang kay Enna sa'yo. You can just use this.."
halos ako na lamang ang mahiya sa
pinagsasabi. At napanganga na lang ako nang abutan niya ako ng
silicon nipple cover.
www.ebook-converter
"Huwag ka na lang muna mag bra. Use it kaysa sa bumakat, our

Rashid babe can smell braless girls so
goodluck.." muli na lang akong napatulala sa sinabi ni Hazelle.
"Just kidding, magbanlaw ka na. Ihahatid ka yata ni Rashido sa

bahay nyo.." hindi na niya ako hinintay na
sumagot dahil tinalikuran niya na ako.
"By the way Aurelia, please huwag mong seseryosohin ang mga
ginagawa niya. Our Rashid babe is an
ultimate playboy, masasaktan ka lang sa kanya.." hindi na niya
muling hinintay ang sagot ko dahil iniwan niya
na ako.
How is that possible? Cinderello's acts are damn heart melting.
Pinili ko na lamang makigamit ng banyo sa kwarto ni Anastacio,

mabilis naman akong maligo hindi tulad ng
karamihang babae kaya nang nakapagbihis na ako ay agad ko nang
naayos ang sarili ko. Damn, hindi man lang
umabot sa tuhod ko ang damit ni Cinderello, sobrang iksi naman
nitong si shorts ni Enna.
Nagpaalam na ako kay Anastacio at eksaktong paglabas ko ay nag
aabang na si Cinderello na nakabihis na
P 15-4
habang naglalaro ng susi sa kanyang daliri.
"Ihahatid na kita Aurelia.." gusto ko sanang tumanggi pero mas

nakakahiya naman yatang bumiyahe na ganito
ang suot ko.
"Ibabalik ko na lang ang damit mo sa isang araw.." mahinang sabi

ko sa kanya. Tumango na lang siya sa akin,
pansin ko na hindi siya makatitig sa akin. Nauuna siyang maglakad
sa akin kaya nakasunod lamang ako sa
kanya.
"Anyway Aurelia, I am not sorry for what happened a while ago.

Ginusto ko ang ginawa ko.." bahagya akong
natigilan sa paglalakad sa sinabi niya pero pinili ko na lamang
hindi sumagot sa kanya. I don't know what to
answer. Napahawak na lang ako sa dibdib ko, damn. Bumibilis na
naman ang pagtibok nito.
Lumabas na kami ng bahay, tigil na rin ang ulan.
www.ebook-converter
"Nakaparada sa labas ang sasakyan ko. Let's hurry, ayokong may

ibang makakita sa'yo na ganyan ang suot
mo.." hindi ko alam kung ano ang ibig niyang sabihin sa sinabi
niya. Sumunod na lang ako sa paglalakad kay
Cinderello hanggang sa makarating kami sa labas ng gate pero agad
nangunot ang noo ko nang marinig ko ang
malutong na pagmumura niya.
"Who the fuck is that?" malalaki ang hakbang ni Cinderello para

magpunta sa lalaking pumipitas ng rose sa
gilid ng kanilang nagtataasang bakod. At napahawak na lang ako sa
aking bibig nang higitin niya ang
nakatalikod na lalaki at suntukin niya ito. Just for fucking
flower?! He's over reacting!
"Saglit lang Cinderello!" malakas na sigaw ko. Agad kong hinawakan

ang braso niya nang akma siyang
lalapit ulit sa lalaki na nakaupo na sa lupa. He's wearing a
college shirt same as mine, a schoolmate then.
"Shit! I'll pay it okay?! Chill bro!" pakinig kong sabi ng lalaki
nang pagmasdan ko ang lalaki ay mas lalo
akong nagulat. He's familiar!
"You..." halos sabay na sabi namin ng lalaki. Nakaturo siya sa

akin na parang gulat na gulat habang nakaturo
din ako sa kanya na nakakunot ang noo. Don't tell me he's giving
me stolen roses?
P 15-5
Nakigaya din si Cinderello at itinuro niya rin ang lalaki habang

nakatitig sa akin na may kunot na noo.
"Who the fuck is he?" tanong ni Cinderello bago niya ako dalhin sa
likuran niya. Damn, nakalimutan ko ang
suot ko. Shit!
Bakit parang weirdo na naman akong naiisip? Belle's father was
caught stealing a rose from the beast garden.
Nang tingnan ko ang school id na ng lalaki na siyang kapareho ng
sa akin, hindi ko maiwasang mapangisi sa
surname niya. It's 'Belo'
"Hi Aurelia!" napalingon na lang ako sa dalawang lalaki na

kabababa pa lamang ng puting kotse. And there I
saw Drizello and Augusto.
Napabuntong hininga na lamang ako, why am I surrounded by these

real life disney prince?
www.ebook-converter
--
VentreCanard
Ay HAHAHAHAHAHAH disney movie n ata e2 ahahaha ????
P 15-6
Chapter 12
122K 6K 1.3K
by VentreCanard
Chapter 12
Hindi ko alam kung papaano ko maipapaliwanag ang sitwasyon ko sa

mga oras na ito. Pakiramdam ko ay
nasa gitna ako ng isang spotlight habang mariing pinapanuod ng
mapanuring mga mata.
Bakit ganito na lamang sila makatitig sa akin? Ilang beses kong
pilit ibinababa ang navy blue tshirt ni
Cinderello na siyang suot ko. Shit.
Kapwa lahat nakatitig sa akin ang apat na pares ng mata ng mga
lalaking mukhang kalalabas lamang sa kani
kanilang story book. I have Cinderello with his crossed eyebrows,
I have Bello with his parted lips and
Drizello and Augusto with their undressing stares.
"Oh fuck!" unang nakabawi si Cinderello at halos sabunutan niya

ang sarili niya.
www.ebook-converter
"Let's go Aurelia.." nagulat na lang ako nang hagipin niya ang

kamay ko at halos kalikarin niya na ako sa
kanyang paghila.
"Wait!" narinig ko ang sigaw ni Bello.
"Shit! Augusto! Drizello! Make that jerk face pay! He did steal
our roses!" malakas na sigaw ni Cinderello sa
magkapatid na habol pa din ang tingin sa akin.
Walang tigil sa kamumura si Cinderello at mas binilisan niya pa
ang paglalakad. Halos mapadaing na lang
ako sa higpit ng kamay niya sa akin. Bakit kailangan niya pa akong
hawakan?
"Cinderello, nasasaktan ako. Bitawan mo ako.." hindi niya pinansin

ang sinabi ko. Marahas niyang binuksan
ang pintuan ng kotse at halos ipagtulakan niya pa ako sa loob.
What's wrong with him? Bakit hindi niya na lang ako hintayin na
makapasok nang kusa?
P 16-1
"Be careful! Nasasaktan ako Rashid! Sasakay din ako sa kotse mo!"
malakas na sigaw ko habang tinutulak na
niya ako.
"They are fucking looking at your legs Aurelia! Just go inside!"

iritadong sabi niya sa akin na
nakapagpaawang sa mga labi ko. Hindi na ako nakasagot dahil
tuluyan na niya akong naipasok sa kanyang
kotse. Padabog pa niya itong isinarado.
Napansin ko na parang may isinigaw pa siya kay Bello, Drizello at
Augusto na nagpasama ng tingin ng mga
ito sa gawi niya.
Nang makapasok na siya sa loob ng kotse ay padabog naman siyang
umupo sa driver's seat. Ramdam na
ramdam ko ang init ng ulo niya na hindi ko na naman maipaliwanag,
bakit ba siya nagkakaganito na naman?
Parang nararamdaman ko na naman ang evil Cinderello sa kanya.
Sinimulan na niyang buksan ang makina ng
sasakyan at nang sandaling mabuksan na ito ay halos paharurutin
niya ito na parang nasa isa kaming racing
competition.
"Cinderello! Kung nagagalit ka dahil may pumitas ng mga rosas mo

huwag mo akong idamay sa galit mo!
Mahal ko pa ang buhay ko! Ayusin mo ang pagmamaneho mo!" malakas
na sigaw ko sa kanya habang
napapadasal na lang ako sa bilis na sasakyan.
www.ebook-converter
Ilang minuto niya akong hindi pinansin, bahagya na kaming

napapalayo. Alam niya ba kung saan ang bahay
ko?
Pero bigla na lang siyang nagpreno nang walang pasabi at muntik na

akong tumilapon kung hindi lamang ako
nagseat belt na pinag alinlangan ko pa kanina. Agad niyang itinabi
ang sasakyan bago siya humarap sa akin.
Oh god! What's wrong with this evil Cinderello?
"It's not about the roses Aurelia.." kitang kita ko na napahilamos

siya sa kanyang sarili at agad akong nailang
nang sumulyap siya sa legs ko. Mas lalong umiksi ang tshirt niya
na suot ko dahil sa aking pagkakaupo.
Damn.
"Who is that?" ipinilig niya ang ulo niya at pinilit niya ang
sarili niyang sumalubong sa aking mata.
"Sino? Si Bello?" kunot noong tanong ko sa kanya.
"What the hell? Bakit mo siya kilala?!" halos manlaki ang singkit
niyang mata sa akin. Tinanong niya sa akin
P 16-2
kung sino nang sinagot ko galit pa din siya. Seriously?

Kanina ko lang nakilala si Bello, yes pamilyar na siya sa akin
dahil nahuli ko siyang naglalagay ng bulaklak
sa lamesa ko tuwing umaga pero ngayon ko lang talaga siya
nakilala. Madalas ko siyang nakikitang
nagmamadaling lumayo kapag nagkakalapit kami sa campus.
Muli akong napatitig kay Cinderello. Why is he acting like this?
"He's giving me flowers almost every school days and he's my
sch---" hindi ko na natapos ang sasabihin ko
nang magsalita na agad siya.
"You are accepting flowers from him?!" iritadong tanong niya sa

akin na parang napakalaking kasalanan ng
ginawa kong ito. Wala akong mapapagpilian, he's leaving flowers on
my desk. Lagi ko naman itong
pinamimigay sa mga babae kong kaklase dahil wala akong hilig sa
bulaklak.
"I don't have a choice Cinderello" maiksing sagot ko sa kanya.
www.ebook-converter
"Stop accepting flowers from him Aurelia, those are stolen"

nangunot ang noo ko sa kanya. Kahit binili pa ito
ni Bello hindi ko pa rin naman tatanggapin kung sa akin niya
iaabot ang bulaklak. I can't accept flowers from
a guy, dahil alam kong may ibig sabihin ito.
Bakit galit na galit itong si Cinderello dahil sa pagtanggap ko ng
bulaklak? I don't get it.
"Tell me Cinderello, nagseselos ka ba?" mabilis na tanong ko sa

kanya. Napatitig na lang siya sa akin ng
ilang segundo bago siya ilang beses na eksaheradong nasamid na
parang may iniinom lang siyang tubig para
masamid.
Agad siyang humawak sa manibela at inilihis niya ang tingin sa
akin.
"Why would I? I am not! I am not jealous! Bakit naman ako

magseselos Aurelia? I am not jealous! I am not!
Sinong nagseselos? I can't be jealous! Me? Jealous? Jealous? I am
not!" halos mapakagat labi na lang ako
nang ilang beses niyang hampasin ang manibela.
"Oka---" hindi ko natuloy ang sasabihin ko nang magsalita ulit

siya na tuluyan nang nakapagpatulala sa akin.
P 16-3
"Fuck! Yes, yes, yes! I am damn jealous Aurelia!" pakiramdam ko ay

parang sasabog ang dibdib ko sa sinabi
niya. Hindi ko maintindihan kung bakit parang nawala ang lamig ng
aircon sa loob ng kanyang kotse.
Did he just admit something? Is he serious? O isa na naman ito sa
pang aasar niya sa akin? Dapat ko ba
siyang paniwalaan? Bakit naman siya magseselos kay Bello? May
gusto ba siya sa akin?
But that's a no no, a prince looking like him won't admire a girl
like me. I am just a plain looking girl with no
charms at all.
Dahil sa pagkabigla ko ay hindi ko na naiwas ang kamay ko na

hinawakan niya. Nagkakagulo na ang sistema
ko, hindi na naman ako makahinga ng maayos, ramdam ko na parang
sumisikip na ang loob ng kanyang
sasakyan.
I want to run, gusto kong lumayo sa kanya para makahinga ako ng
maayos. But I can't damn move.
Muli akong napahugot ng paghinga nang halikan niya ang likuran ng
kamay ko na para siyang isang tunay na
prinsipe na napapanuod ko.
www.ebook-converter
"You already have your Cinderello baby, please don't look to that
ugly Bello. I am so jealous.." mahinang
sabi niya na parang nagtatampong bata at bahagya pa siyang
nakanguso. Napapamura na lang ako sa aking
isipan. Damn Rashid, don't make this a habit. You can't just baby
talk me and melt my heart at the same time!
"Rashid, you're acting so weird.." nangangatal ang boses ko habang

pilit kong inaagaw sa kanya ang kamay
ko. I can't just ride with my emotions and believe on his words.
Ang mga katrabaho na rin ang may sabi sa akin na 'playboy' itong
si Cinderello, malay ko ba kung pang ilan
na akong sinabihan niya ng ganito?
He's damn professional, simple lang ang mga kilos niya pero walang
kahirap hirap niyang pinagwawala ang
tamang pagtibok ng puso ko. Rashid Amadeus Villegas is someone I
can't just trust in just a single snap.
Nang marinig niya ang sinabi ko ay para na naman siyang natauhan

at napatitig na naman siya sa kamay kong
hawak niya. Mabilis niya itong binitawan at halos iumpog niya ang
sarili niya sa manibela.
"What the hell is happening to me? You can't be like this

Rashid.." ilang beses pa siyang napamura bago siya
nagpaalam sa akin.
P 16-4
"Can you wait for a while Aurelia? I need to go somewhere" tumango

na lang ako sa sinabi ni Cinderello.
Lumabas siya ng kotse at sinundan ko na lang siya ng tanaw. Nakita
ko siyang pumasok sa isang payphone at
may tinawagan siya. Ilang minuto siguro siyang nakipag usap dito
at base sa nakikita ko mukhang nagtatalo
sila ng kausap niya.
He's endlessly cursing over the phone, nakikita ko sa buka ng
bibig niya. Nang sumulyap siya sa kotse agad
siyang tumalikod na parang nakikita niya akong nanunuod sa kanya.
His car is heavy tinted, how come?
Halos padabog niyang ibinalik ang telepono, akala ko ay babalik na

siya ng sasakyan pero pumasok siya ng
isang convenience store. Hindi din naman nagtagal ay lumabas siya
na may dalang maliit na plastic.
Nang nakabalik na siya sa loob ng kotse ay mabilis niyang inilabas
ang nasa plastic. It is a bundle of yakult.
Agad tumaas ang kilay ko nang lagyan niya ng maliit na straw ang
isa nito.
Can't he just drink it without straw?
www.ebook-converter
"I have this feeling na magugulo na ang trabaho ko Aurelia.."

nangunot ang noo ko sa sinabi niya habang
abala na siya sa pag inom ng yakult niya na nasa straw. Bakit
nasali ang trabaho niya?
"Hindi ganyan ang tamang pag inom Cinderello, napaka sosyal mo"
kukuha sana ako ng isa nang mahinang
hampasin ni Cinderello ang kamay ko.
"That's mine, hindi ako nagpapahati sa yakult. I need it to calm

down baby" pakiramdam ko ay muling
nagwala ang dibdib ko sa itinawag niya sa akin. Damn, Rashid.
"Stop it Rashid. I am not your baby.." mahinang sabi ko. Inilihis

ko ang paningin ko sa labas.
"Then I am. I am your baby, not Anastacio. Hindi ko alam kung

anong ginawa mo sa akin Aurelia, I am not
like this to women. Pero kapag nakikita kong naglalambing sa'yo si
Anastacio gusto ko ako rin, I want your
attention, I want you to look at me, I want you to talk to me, I
need to be cuter than Anastacio, I should be
your first baby than anybody else Aurelia.."
P 16-5
-VentreCanard
Putaaaaaaaaaaaaaaa?????????? ??????
www.ebook-converter
P 16-6
Chapter 13
128K 4.7K 367
by VentreCanard
Chapter 13
Hindi ako makahanap ng sagot sa mga sinabi niya sa akin. Did he

just confess? Seryoso ba itong si
Cinderello sa sinasabi niya? O masyadong naapektuhan ng yakult na
ininom niya ang kanyang utak? Ilan na ba
ang nainom niya? Bakit ganito na lang ang lumalabas na salita mula
sa kanya?
Dinaig niya pa si Anastacio kung maglambing, anong 'baby' 'baby'
na pinagsasabi niyang ito? Para siyang
isang munting batang laging pinagkakaitan ng atensyon.
Nakatitig lang siya sa akin habang ako ay nakatulala sa kanya.

Halos sa pintuan na ng kotse ako mapansandal.
What is wrong with him? Why so sudden?
Bakit parang kaswal na kaswal lamang siya sa mga sinabi niya?
Masyado na ba siyang sanay sa mga ganitong
salitaan dahil sa dami ng babaeng sinabihan niya ng ganito? Hindi
ba nagwawala ang dibdib niya habang
sinasabi niya ito sa akin? Why is it so unfair? My heart is
beating so fast Cinderello.
www.ebook-converter
At hindi ko alam kung dapat ba kitang pagkatiwalaan o hindi.
"Rashid, you can't be serious. Anong mga sinasabi mo? Halos

tatlong buwan pa lamang tayong
magkakakilala, you can't just say that. Ayoko ng biro mo.." pilit
kong inilihis ang mga mata ko sa kanya. Yes,
he must be kidding or damn playing with me.
Narinig ko siyang sumipol bago niya muling binuhay ang makina ng
sasakyan.
"I can wait Aurelia, I won't force you to believe me. Kahit ako
hindi ko na rin maintindihan ang sarili ko.."
pinili kong hindi lumingon sa kanya dahil sa sinabi niya.
"Where is your place?" tanong niya sa akin.
"Diretso ka lang, kapag nakita mo 'yong malaking sari sari store

ni Aling Carmen dito mo na ako ibaba.."
hindi na siya sumagot sa akin at pinagpatuloy na rin niya ang
pagmamaneho.
P 17-1
Sa pagkakataong ito ay hindi na siya masyadong mabilis magpatakbo

ng sasakyan, mukhang humupa na ang
galit niya kay Bello.
Nang makarating kami sa tapat ng sari sari store ni Aling Carmen

na may kalapitan sa highway ay agad na
akong bumaba mula sa kotse niya. Akala ko ay aalis na siya agad
pero nagulat na lang ako nang bumaba rin
siya.
"Where are you going?" kunot noong tanong ko sa kanya. Ngumisi

lang siya sa akin at namulsa.
"I want to see your house. I should explain to your parents, baka
magtaka sila sa suot mo Aurelia.." sagot niya
sa akin na mabilis kong tinutulan. Wala na siyang kailangan pang
pagpaliwanagan dahil nag iisa na lamang
ako.
"No need Cinderello, okay lang. Besides, maliit lang ang bahay.
You won't like it.." lalong lumapad ang ngisi
niya sa akin na lalong napasingit sa kanyang mata.
www.ebook-converter
"It's not the house that I like.." sinabi niya ito na may pagkibit
balikat. Anong ibig sabihin niya dito? Talaga
ba na seryoso siya sa mga sinasabi niya?
"Shall we go?" nakita ko pang inhagis niya ang susi niya na

mabilis niya rin naman sinalo. Mas nauna pa
siyang maglakad sa akin na parang alam niya kung saan nakatayo ang
aking bahay.
Sinundan ko na lang siya sa paglalakad, dahil may mga kapitbahay
naman kami na hindi nalalayo sa aming
bahay ay halos pagtinginan nila si Cinderello. Kahit minsan ay
hindi ako nagsama ng lalaki sa bahay.
Siguradong magiging malaking usapan ito kapag nagkataon. Isama pa
ang suot ko ngayon.
Agad umangat ang kamay ko at bahagya kong hinila ang damit ni
Cinderello.
"Cinderello, you can't go. Nag iisa lang ako sa bahay.." mahinang
sabi ko sa kanya. Hindi ko masalubong ang
mga mata niya. I don't want to talk about this matter. I am still
sensitive talking about me, being alone.
"What do you mean?" tanong niya sa akin. Napasulyap siya sa mga
kapitbahay namin na nakatingin na sa
aming dalawa.
P 17-2
"I don't have parents or siblings Cinderello. I am living alone

and it won't be nice if yo‿" hindi ko na
natuloy ang sasabihin ko nang marinig ko ang malutong niyang mura.
"Oh fuck, I am sorry Aurelia. I'll just go.." marahan akong

tumango sa sinabi niya. Akala ko ay tuluyan na
siyang aalis nang muli na naman lumukso ang pasaway kong puso nang
lumapat sa kanang pisngi ko ang labi
niya.
"Don't be late, kailangan ni Anastacio ng tutor niya.." bakit

pakiramdam ko ay sobrang bilis kumilos nitong si
Cinderello?
Nayapos niya na ako ng walang kahirap hirap, ilang beses na siyang
nakabulong sa magkabila kong tenga, he
did kiss my hand and cheeks effortless. At ngayon naman ay marahan
niyang hinawakan ang dulo ng ilang
hibla ng buhok ko.
www.ebook-converter
"Bye, bye Aurelia..." huling sabi niya bago niya ako iniwang
tulala dahil sa sunod sunod niyang ginawa sa
akin.
Bakit parang napakabilis ng pangyayari? He can't just tell me that

he likes me for no reason. What if I am just
a flavour? What if this is just his habit?
Magsisimula na sana akong maglakad pabalik sa bahay nang dambahan

ako ng kung sino sa aking likuran.
"What is that? Who's that hottie?" tanong ni Mae na siyang

kaibigan at kapitbahay ko.
"Anak ng boss ko?" nakangiwing sagot ko. Kung maririnig ito ni

Cinderello siguradong ipagdidiinan na
naman niya ang 'stepson'
"Hinatid ka ng anak ng boss mo? Wearing like that?" nakataas na

kilay na sabi niya sa akin. Para akong
natauhan at nagmadali na akong humakbang para makauwi. Nakasunod
naman sa akin ang tsismosa kong
kaibigan na mukhang hindi pa nasisiyahan sa isinagot ko sa kanya.
P 17-3
"Nabasa ako ng ulan kaya pinahiram niya ako ng damit..." paliwanag

ko sa kanya. Pumasok muna ako sa
kwarto ko at sinimulan ko nang magbihis.
"Walang damit ang boss mong babae? Sa anak pa talaga nanghiram?"

malisyosang sabi niya sa akin.
"Wala si Tita Tremaine sa bahay.." sagot ko na lang.
"Then tell me about the kiss, ikaw Aurelia ha? Kaya pala ayaw mong
pansinin ang mga nanliligaw sa'yo sa
school may mas hot ka pa lang boylet, ipakilala mo naman ako sa
mga kapatid niya.." lumabas na ako ng
kwarto ko at humarap ako sa kaibigan ko.
"It was nothing Mae, sigurado akong natural na niya itong ginagawa
sa mga babae. It was just a simple
goodbye.." depensa ko sa kanya.
www.ebook-converter
"So it's okay with you if he'll kiss me on cheeks?" napatitig na

lang ako sa kanya.
"Mae, akala ko ba ay may boyfriend ka na?" nakita kong tumaas ang

kilay niya sa akin.
"Sus! Ikaw talaga Aurelia. Grab him, masayang magkaroon ng

boyfriend na mayaman.." dito na ako napairap
sa kanya.
"I am not after the money Mae. Kung magkakaboyfriend ako, ibig
sabihin mahal ko ang lalaki. Gusto ko
katulad ni tatay, huwag nga lamang sabungero at lasenggo" sabay
kaming nagtawanan ni Mae sa sinabi ko.
"Oh well, ikaw ang bahala. Besides, bata ka pa naman.." mas

matanda kasi siya sa akin ng dalawang taon
pero pareho na kaming third year college.
"But how about the guy with the roses? Hindi ba at sabi mo sa akin
ay may lalaking nagbibigay sa'yo ng
bulaklak araw araw? Hindi pa rin ba siya natigil?" tanong niya sa
akin.
P 17-4
"I met him today, nasa harap siya ng bahay ng mga Villegas.."
napaawang na lang ang bibig niya sa sinabi ko.
"He's a stalker!" umiling ako sa sinabi niya. Hindi ito pumasok sa

isip ko dahil kita ko ang gulat sa mukha ni
Bello nang makita ako. Wala siyang alam na nagtatrabaho ako sa
bahay na kinukuhanan niya ng bulaklak.
"I don't think so, halos magtatakbo nga siya kapag nagkakalapit
kami sa campus. Talagang nagbibigay lang
siya ng roses sa akin.." napangiwi na lang ako nang maalala kong
pinipitas niya lamang pala ito kung saan.
"Then tell me, sinong mas gwapo sa dalawa? What is the rose guy
like? Pansin ko may pagka chinito itong
kasama mo kanina Aurelia.." napaisip na lang ako sa tanong ni Mae.
Kung gwapo din naman ang pag uusapan
talagang hindi papahuli si Cinderello pero nang makita ko ng mas
malapitan si Bello masasabi ko na gwapo
din siya at hindi maiiwanan ni Cinderello.
www.ebook-converter
"He's cute too, parang may kahawig siyang artista.." mahinang

sagot ko.
"Oh my god! Ikaw na talaga Aurelia, dalhin mo din dito minsan. We

need to compare them.." muli akong
napangiwi sa sinabi niya.
"Compare? Bakit naman?" napairap na lang ako sa kanya.
"Stop being innocent Aurelia, ang magandang bulaklak na katulad mo

ay lapitin ng mga paru paro. Hindi ba
mas magandang pumili ng mas magandang kalidad na paruparo?"
naningkit ang mata ko sa sinabi niya.
"It's already late Mae, umuwi ka na. I need rest too, marami pa
tayong gagawin bukas.." ngumisi lang ito sa
akin bago siya lumabas ng bahay.
Napabuntong hininga na lamang ako at pinili kong tumitig sa
litrato namin ni tatay.
"Tatay sa tingin mo mabait si Rashid? Baka naman paiyakin niya

lamang ako.." napakagat labi na lang ako sa
P 17-5
sinabi ko. Siguradong hindi matutuwa si tatay kapag nalaman niyang

nalalapit ako sa isang lalaki, he won't
like Cinderello dahil masama ang ugali nito sa mga bata.
Nang makakain na ako at makaligo ay pumasok na ako sa kwarto.
Nagbasa muna ako saglit hanggang sa
matuyo ang buhok ko.
--
"Aurelia, anak.." lumapad ang ngiti ko sa mga labi nang makita

kong hawak ni tatay ang nawawala kong
sapatos.
"Tatay paano mo nakuha sa magnanakaw ang sapatos ko?" hindi siya

sumagot sa akin at lumuhod siya
para isuot ito. Nakasuot ko ng napakagandang asul na saya na halos
hindi ko na mabuhat sa sobrang
bigat.
www.ebook-converter
"Tatay, akala ko talaga hindi na mapapabalik ang sapatos ko. Buti

na lang nakuha mo na. I love you
tatay.." nang muli kong itungo ang paningin ko kay tatay ay halos
manlaki ang mata ko nang makita kong
hindi siya ang nakaluhod sa akin kundi ang lalaking nakamaskara
nagnakaw ng sapatos ko.
Muli na lamang akong bumagsak sa matigas na sahig dahil sa pag
agaw niya ng sapatos. Pinilit ko
siyang abutin pero unti unti nang nawawala ang imahe ng lalaking
tumatakbo tangay ang mga sapatos
ko.
Sigaw ako nang sigaw sa kanya pero hindi man lang siya lumilingon
pabalik. Anong kailangan niya sa
sapatos ko? Bakit ang ako pa? Why my shoes? Why?
Agad akong napabangon sa kama habang hinihingal ako sa mabigat

kong paghinga. What was that dream all
about?
Hihiga na sana ako nang makarinig ako ng kalampag mula sa kusina.

Mabilis kong inabot ang malaking bat na
nasa ilalim ng aking kama. Nanlaki ang mata ko nang mapansin ko na
nabuhay ang ilaw sa labas, narinig ko
pa ang pagsarado ng pintuan na parang hindi man lang kinakabahan
ang pumasok sa bahay.
P 17-6
Akala ko ay may magagawa ako sa ganitong oras pero nanatili lamang

ako sa aking kama habang nangangatal
na hawak ang aking bat. Hindi ko mapigilang hindi mapaluha, anong
kailangan nila sa bahay ko?
I have no possessions at all.
Kahit narinig ko ang mga hakbang nila papalayo sa bahay ay hindi

na ako dinalaw muli ng antok hanggang
umaga.
Isa lang ang nakita kong kakaiba sa loob ng bahay kinaumagahan.

Isang sulat na nakapatong sa lamesa.
LEAVE HIM ALONE! ‿ E.FGM
Nangatal ang kamay ko habang hawak ito. Who is E.FGM? Sinong him?
Bakit kailangan niya pang pasukin
ang bahay ko? Napakagat labi na lang ako dahil iisa lang ang
lalaking kilala kong napapalapit sa akin ngayon.
www.ebook-converter
Is it Cinderello? And who is this E.FGM? Evil Fairy God Mother?
Napasubsob na lamang ako sa lamesa at hindi na napigilan ang ilang

luha mula sa aking mga mata. I am so
scared.
Oh god, what kind of fairy tale I have?
-VentreCanard
o sige ba hahahahaha #gangsta Enna???
P 17-7
Chapter 14
125K 5.4K 849
by VentreCanard
Chapter 14
Mag iisang linggo na simula nang mapasok ang bahay ko, isang
linggo na din muna akong hindi nagpupunta sa
bahay ng mga Villegas. Nag message naman ako kay Tita Tremaine na
napakadami kong requirements na
kailangang ipasa at hindi ko muna masyadong matututukan si
Anastacio na isang malaking kasinungalingan.
Tapos na ang finals namin at ilang araw na lang ay bakasyon na.
Natanong niya pa sa akin kung may ginawa ba daw sa akin si
Cinderello habang wala siya, baka naman daw
ito ang totoong dahilan kung bakit bigla na lang ako nawala ng
isang linggo na siyang hindi ko naman sinang
ayunan.
Totoong magiging abala ako sa ibang bagay kaya pinili ko munang
huwag magturo pero may parte din na
gusto ko munang dumistansya dahil kay Cinderello. Siya lamang ang
nag iisang lalaking napapalapit sa akin
ngayon at natatakot ako sa babalang natanggap ko. Should I tell
him about this? Baka naman sabihin niyang
sinisisi ko siya sa bagay na wala naman siyang alam.
www.ebook-converter
Nakalapit na ako sa barangay at sinabi ko ang nangyari pero wala

man lang silang makitang kahit anong
ebidensya na pinasok ang bahay ko. Walang nasira o nawala man
lang, hindi naman daw ako nasaktan.
Posible daw na baka nananaginip lang ako, nagtanong din sila sa
kapit bahay ko kung may napansin silang
kakaiba ng gabing 'yon pero kahit isa ay walang nakapansin.
Posibleng wala na rin sa Pilipinas ngayon si Cinderello,

natatandaan ko pa ang pinag usapan ng mga
katrabaho niyang kailangan nilang pumunta sa Europe para sa
kanilang trabaho. Kung ganoon ay maaari na
pala akong magturo ulit.
Manunuod na lang sana ako ng tv nang marinig kong may kumatok sa

pintuan. Isa sa matandang kapit bahay
namin na may ari ng ilang pitak na apartment sa hindi nalalayo sa
bahay namin.
"Aurelia, hija may papakiusap lamang ako sa'yo saglit.."
"Ano po 'yon?" napansin ko na may hawak na maliit na lata ng
pintura, brush at karatula si Aling Berta.
"Sulatan mo naman ito hija ng apartment for rent.." ngumisi na
lang ako sa sinabi ni Aling Berta.
"Sige po, hintayin nyo na lang po" kinuha ko na sa kanya ang mga
materyales at ipinatong ko na ito sa lamesa.
"Ikaw rin ang huling gumawa ng karatula ko noon, halos mapuno na

ang apartment ko. Swerte ka talagang
magsulat hija.." bahagya lang akong natawa kay Aling Berta.
"Malay mo binata naman ang bagong tumira sa apartment, ipapakilala

kita agad.." natawa na lang ako nang
kurutin ni Aling Berta ang tagiliran ko.
"Hindi na po.." naiiling na sabi ko.
P 18-1
"Maiba ako hija, sinong magandang lalaki ang kasama mo noong

nakaraang linggo? Akala ko ay artista.."
napakagat labi na lang ako sa narinig ko.
"Anak po ng boss ko.."
"Nobyo mo hija?" mariin akong umiling.
"Hindi po, hinatid lang po ako dahil sa damit ko. Nabasa mo kasi
ako ng ulan.." tumango na lamang sa akin si
Aling Berta. Natapos ko na ang karatula na siyang ikinatuwa niya.
"Salamat Aurelia.."
"Sige po.."
Bumalik ako sa pagkakaupo ko at nanuod na lang ako ng tv. Mamaya
ay mamalengke ako. Napagpasyahan
kong magtitinda na lamang ako ng halo halo ngayong bakasyon, lalo
na at siguradong mabili ito sa panahong
ito.
Nang matapos ko ang pinapanuod ko ay lumabas na ako ng bahay at
nagulat na lang ako nang makita ko kung
sino ang kasama ni Aling Berta na may dalang malaking bag na nasa
harap na ng apartment.
Agad akong napansin ni Aling Berta at kumaway ito sa akin.
www.ebook-converter
"Aurelia! Napaka swerte mo talagang bata ka!" dahil sa tawag ni

Aling Berta sa akin dahan dahang lumingon
sa akin ang lalaki. What is he doing here? Sinusundan niya ba ako?
"Holy fvck.." narinig kong mura niya.
"I'll pay my one year advance.." nakita kong dumukot siya ng

malaking halaga sa kanyang wallet na
nakapagpalaki sa mata ni Aling Berta.
Pagkabigay niya ng pera kay Aling Berta ay agad niyang ibinaba ang
bag niya at nagmadali siyang lumapit sa
akin.
"Aurelia.." kailan pa siya natutong lumapit sa akin?
"Bello, what are you doing here?" matabang na tanong ko.
"Hi! I'm Dash Anthony Belo, dating torpe pero hindi na ngayon.
Hindi ko kamag anak si Vicky, I don't need
Belo essentials. At crush nga pala kita Aurelia.." halos matulala
na lang ako sa bigla niyang sinabi.
Bakit parang ang bilis ng pangyayari? Kakasulat ko lang ng

'Aparment fo rent' sa isang iglap bigla na lang
may dumating na mangungupahan at sasabihin na crush ako?
"Bello, sinusundan mo ba ako?" kunot noong tanong ko.
"Hijo, ito na ang susi. Mukhang magkakilala pala kayo ni

Aurelia.." biglang pagsingit ni Aling Berta. Agad
namang kinuha ni Bello ang susi dito.
P 18-2
"Salamat po.." nagpaalam na rin si Aling Berta dahil magwawalis pa

daw ito ng harapan ng kanyang bahay.
"I am not, talagang nagkataon lang.." sagot sa akin ni Bello nang
makalayo si Aling Berta.
"I was about to decline her place and then she called you. Maganda
naman pala dito.." nakangising
paliwanag niya sa akin habang sinusundan niya ako ng paglalakad.
"Where are you going?" tanong niya sa akin.
"Are we close Bello?" iritado akong lumingon sa kanya.
"Huwag mo naman akong tarayan Aurelia, hindi na nga ako torpe.."
napangiwi na lang ako sa sinabi niya.
"I don't care about that 'torpe' thing. I need distance, mabuti na
lang talaga at hindi ko dinadala pauwi ang
mga bulaklak mo. God! You're giving me stolen roses.." narinig ko
siyang humalakhak sa sinabi ko.
"No, 'yong nakita mo unang beses ko lang ginawa 'yon. Sarado kasi
'yong flower shop na binibilhan ko. Then,
huli ko nang nalaman na wala pala tayong pasok ng araw na 'yon.
That was epic, by the way bakit ka nasa
bahay ng mga Villegas?" tumaas ang kilay ko sa sinabi niya. Kilala
niya ang mga Villegas.
"I am working for them. Nagtututor ako ng bata.." sagot ko. Bakit
kaya sinasagot ko pa rin ang isang ito?
www.ebook-converter
"Are you going to follow me? Hindi mo ba titingnan ang apartment

mo?" tanong ko sa kanya. Napansin ko na
sinulyapan niya ang eco bag na hawak ko.
"Mamamalengke rin ako, wala akong kakainin. Pwedeng sumabay? Hindi
ko kasi alam kung saan dapat
pumunta.." muli ko siyang tinitigan. He's lying.
"No, huwag mo akong susundan.." matigas na sagot ko sa kanya at

mabilis na akong naglakad. Baka mamaya
may pumasok na naman sa bahay ko at makatanggap na naman ako ng
message kay Evil Fairy God Mother.
Ayaw ko na.
Nang makabalik na ako galing sa palengke ay nagmadali na akong
bumalik sa bahay sa takot na baka
makasalubong ko si Bello, ang bago kong kapitbahay.
Who would like a real life disney prince if you'll receive a
threat from Evil fairy god mother? Naiiling na
lang ako sa tumatakbo sa isip ko, masyado akong natrauma sa EFGM
na 'yon.
Bakit masyadong nabaliktad ang mala fairy tale na buhay ko?
Inayos ko na ang lahat ng mga ingredients ko sa aking halo halo,
sinabi sa akin ni Aling Carmen na mas
maganda daw na ngayong araw na ako magsimula dahil may ibinigay na
rin siya sa aking pwesto sa harapan
mismo ng tindahan niya na siyang pinagpasalamat ko.
Napaparanoid na ako habang nagdadala ng ingredients sa aking

pwesto, ilang beses kong pinagdasal na sana
ay huwag nang lumabas sa kanyang apartment si Bello baka may EFGM
din siya katulad ni Cinderello.
Nang madala ko na ang lahat ay nagsimula na akong mag ayos, tuwang
tuwa naman sa akin si Aling Carmen
dahil napakasipag ko daw kumpara sa anak niyang si Mae na sobrang
tamad, natural lang siguro 'yon dahil
P 18-3
may magulang pa siyang aasahan pero ang katulad kong nag iisa,
mahirap yatang magtamad tamaran.
Tanaw ko ang highway sa pwesto ko kaya, marami na rin akong
napapagbentahan. May mga kapitbahay din
akong nabili ng halo halo, huwag lang sanang makarating ito kay
Bello baka may EFGM din siya, pasukin na
naman ang bahay ko. Oh god! Hindi na matanggal sa utak ko.
Nagbasa na lamang ako ng libro habang naghihintay ng customer pero
nawala ang atensyon ko dito nang
makita kong may tumigil na dyip. At halos umawang na lang ang
bibig ko nang makita ko kung sino ang
lalaking nakasabit dito na nakasuot pa ng shades, nagawa pa nitong
sumaludo sa lalaking katabi niya na
nakasabit rin bago muling umandar ang dyip papaalis.
Agad akong nagpanic, shit! Ano naman ang ginagawa niya dito?
Itinaas ko sa mukha ko ang librong hawak ko.
Dapat lumayo ka na sa kanya, nagagalit si EFGM sa'yo Aurelia.
Nangangatal na ang kamay ko habang
tinatakpan ang mukha ako.
"Can I buy some halo halo?" bakit hindi na lang siya sa chowking o
Mang Inasal maghalo halo? Sayang ang
English niya.
Hindi ko pa rin ibinababa ang librong hawak ko. I can't, I can't
look at him right now.
"Wala bang tao?" narinig kong tanong ni Aling Carmen na nasa loob
ng tindahan.
www.ebook-converter
"No, she's here po. May tampuhan lang po kami ni Aurelia.." dito
ko na naibagsak ang librong hawak ko.
Tampuhan? Saan nanggaling 'yon Cinderello?
"Hi, beautiful halo halo vendor.."
"Anong ginagawa mo dito?" mahinang sabi ko sa kanya. Ayokong

marinig ni Aling Carmen ang pinag
uusapan namin.
"I will buy halo halo. Mainit sa bahay.." air-conditioned ang
bahay nila sa pagkakaalala ko.
"Aurelia hija, pakibantay muna ng tindahan narinig ko yatang
umiiyak ang apo ko sa bahay.."
"Nice.." narinig kong bulong ni Cinderello. Pabor pa yata sa kanya
ang nangyayari.
"Sige po.." sagot ko na lamang. Tumayo na ako at sinimulan ko nang
kumuha ng baso.
"Ilang halo halo?" tanong ko sa kanya.
"Bakit mo ako iniiwasan Aurelia?" sagot niya sa tanong ko.
"Ilan?" tanong ko ulit.
"I'll buy it all, just answer me.." seryoso na ang boses niya.
Nakatalikod lang ako sa kanya habang pilit kong
inaabala ang sarili ko sa pagtatakal ng mga ingredients.
"I am not, naging busy lang ako. Bakit naman kita iiwasan? At kung
iwasan man kita, wala naman masama
hindi ba? You're just my boss stepson.." halos mabitawan ko ang
kutsara nang maramdaman ko ang mga
P 18-4
kamay niyang humawak sa lamesa dahilan kung bakit ako nakulong sa

kanya.
"What Aurelia? What?" bulong na sabi niya sa akin. He's behind me.
"Ikaw ang may sabi niyan sa akin Rashid, move baka may makakita sa
atin.." hindi man lang siya gumagalaw.
"Why are you so cold to me?" tanong niya naman sa akin.
"Ayoko sa'yo Rashid, alam kong pinaglalaruan mo lang ako. I am not
pretty, walang rason para magustuhan
mo ako.." pakiramdam ko ay bahagyang kumirot ang dibdib ko sa
sinabi kong ito.
"What the fvck? Hindi ka pa maganda niyan Aurelia? You're
beautiful..at hindi lang 'yon ang nagus---" hindi
ko na siya pinatapos dahil humarap na ako sa kanya.
"Hindi tayo pwede Rashid! May nagagalit sa akin! Nagagalit 'yong
Evil fairy god mother mo sa akin!"
napasapo na lang ako sa bibig ko na may nanlalaking mga mata. What
the hell is that Aurelia?!
"What? What Aurelia? What again?" kitang kita ko sa mukha niya na
bahagya siyang natatawa. Iniwas ko ang
paningin ko sa kanya. I am not gonna tell it again, no way.
"Evil fairy god mother? Who is that Aurelia?" dito na siya
tuluyang natawa. Inalis na niya ang kamay niya sa
lamesa at natatawa siyang naupo sa isang upuan na malapit lang sa
akin.
www.ebook-converter
"Bakit ayaw mong maniwala? May nagagalit sa akin Rashid" lalong

lumakas nag pagtawa niya.
"You're so adorable Aurelia.." eksaherada na lang ako bumuntong

hininga at tumalikod na lang ulit ako sa
kanya. Kung ayaw niyang maniwala, huwag!
Nagtakal na lang ako nang nagtakal sa halo halo niya. Sino ba
'yong EFGM na 'yon?
Pero sa pagkakataong ito buong laman na ng baso ang natapon ko.

Hindi na sa lamesa humawak ang mga
kamay ni Cinderello. Dahil ito na naman ang braso niya sa bewang
ko, nakayapos na naman mula sa aking
likuran si Cinderello.
"Bakit ni aaway ni Evil fairy god mother si Aurelia ko?" malambing
na bulong niya sa akin na parang ako
naman ang nagsumbong sa kanya. Napakagat labi na lang ako sa
ginagawa niyang ito. Oh god Cinderello.
Pilit kong kinalas ang braso niya sa akin at marahas akong humarap
sa kanya. Pinahahampas ko ang dibdib
niya sa sobrang inis ko.
"Yan na naman ang ni aaway na 'yan Rashid! Ni aaway na naman! Ni
aaway na naman! Lagi na lang 'yang ni
aaway na 'yan! Ganyan na naman ang tono mo! Stop that baby talk
Rashid!" 'yong puso ko nagwawala na
naman. His baby talking is my weakness. Can't he stop this endless
baby talks?
Narinig ko siyang natatawa habang pinaghahampas ko siya.
Nang tumigil ko sa paghampas sa kanya ay muli siyang bumalik sa

malapit na upuan habang pinagmamasdan
niya akong nakangisi.
P 18-5
"Naiinis na ako sa'yo Cinderello, lagi ka na lang ni aaway, ni

aaway, ni aaway!" kagat labi siyang natatawa
sa akin.
"Come here Aurelia.." hindi ako gumalaw pero naabot niya ang kamay
ko.
"Ang babaw talaga ng luha mo.." siya mismo ang nagtanggal ng
kaunting luha sa sulok ng aking mga mata.
He's still sitting. At halos magpantay lang ang paningin namin sa
isa't isa. He's tall afterall.
"Pero, inaaway niya talaga ako Rashid. She's real.." marahan
niyang isinumping niya ang takas na hibla ng
aking buhok na tumatabing sa aking mukha.
"Don't worry, I can kill evil fairy god mother for you. Walang
pwedeng umaway sa Aurelia ko.."
-VentreCanard
Ang sniper na sweet damn ?? hoyyy AHHHH!!
www.ebook-converter
P 18-6
Chapter 15
122K 5.2K 952
by VentreCanard
Chapter 15
Gusto kong murahin ang sarili ko, kahit ilang beses kong sabihin
sa sarili ko na dapat ay dumistansya ako sa
lalaking nakatitig sa akin ngayon, kahit ilang beses kong sabihin
na imposible siyang magkagusto sa akin pilit
pa rin akong umaasa na sana totoo na lang.
Sana totoo ang fairy tale na ang isang mahirap na babaeng katulad
ko ay mapapaibig ang isang prinsipeng
katulad niya. Natatakot ako na baka pinaglalaruan niya lang ako,
natatakot akong tuluyang mahulog sa kanya,
natatakot ako na kapag nagsawa siya sa akin ay basta niya na
lamang ako iwan. Bagay na alam kong
napakadali lang gawin para sa kanya. Anong mapapanghawakan ko na
totoo ang pinakikita niya sa aking ito?
Bakit isang simpleng tutor ng bata ang pinag aaksayahan niya ng
panahon? He can always find another girl,
prettier, richer and a better catch than me.
www.ebook-converter
"Cinderello, why are you this sweet?" pilit kong tinatanggal ang
mga braso niyang nakapulupot sa akin pero
mas humigpit ito at mas inilapit niya pa ako sa kanya.
"Can't you tell Aurelia? Matagal na akong nagpapansin sa'yo..."

halos bulong niyang sabi sa akin. Bakit hindi
na lang siya magsalita ng maayos? Bakit lagi niyang pinalalambing
ang boses niya? Bakit laging may tonong
parang batang laging nagtatampo?
Sinong matinong babae ang makakapag isip ng tama sa mga ginawa
nitong si Cinderello? And he is damn
pouting!
"I know you are just playing with me Rashid.." masyado akong
nadala nang punasan niya ang luha ko. Gusto
ko nagsusumbong din ako sa kanya, gusto ko inaalo niya rin ako. Oh
god! Kailangan mong pakalmahin ang
sarili mo Aurelia.
"Who's playing Aurelia? Who?" nagulat na lang ako nang kabigin

niya ako dahilan kung bakit ako napaupo sa
kandungan niya.
Hindi ako makagalaw sa kandungan niya habang magkatitig kami sa
isa't isa. Why are you doing this to me
Cinderello? Ito na naman ang puso ko, nagwawala na naman ng dahil
sa'yo.
P 19-1
"Look at my eyes, look at me baby. Mukha ba akong naglalaro?

Umamin na ako sa'yo Aurelia. Ilang pitsel na
nang yakult ang ininom ko pero hindi na ako makaahon. I am already
drowned by you Aurelia.." mas lalo
kong naramdaman ang paghigpit ng pagkakahawak niya sa akin. I can
even see the mixture of sincerity, tender
and admiration on his eyes.
Pero bakit nadamay ang yakult Cinderello?
"Tapos na ang laban Aurelia, talo na ako. All I can do right now
is to chase after you.." halos magkagulo na
ang buong sistema ko sa sunod sunod niyang pinagsasabi. Bakit
ganito ka na naman Cinderello?
"Wala akong natatandaan na may inamin ka sa akin Cinderello.."

inilihis ko ang mga mata ko sa kanya. I can't
just assume, kailan? Sa kotse? Sa kwarto ni Anastacio? Sa
hagdanan? Lagi siyang nagbababy talk sa akin at
hindi ko na alam dito kung alin ba ang dapat kong pilit
pakatandaan dahil sa tuwing inaalala ko ang mga
sinasabi niya sa bawat araw na nagkikita kami, siguradong mawawala
na ako sa katinuan.
www.ebook-converter
"Aurelia, kinalimutan mo na? That was inside the car, when I was
applying to be your baby. Ako naman ang
una hindi ba? Pangalawa lang si Anastacio.." pakiramdam ko ay
sumabog na ang dibdib ko lalo na nang
marahan niyang amuyin ang buhok. Hindi ko na kaya pa Cinderello.
Marahas akong tumayo at sa pagkakataong ito ay nakawala na ako sa

kanya. Nakaapat na hakbang ako paatras
mula sa kanya habang may nanlalaking mga mata. What is he talking
about? Bakit ganyan siya? Gusto ko nang
magpapadyak sa mga nangyayari.
"Tama na Cinderello, bigyan mo ako ng distansya. Hindi ko na kaya,

naiinis na ako sa'yo. Nakakakilig ka na!
Nakakakilig ka na! Tama na, I can't handle this anymore.." hawak
ko na ang magkabilang pisngi ko na
sobrang init. Sigurado akong pulang pula na rin ako.
Bakit parang hindi man lang siya nahihirapang pagwalain ang puso
ko? He's too effortless, uupo lang siya,
ngingisi at magbaby talk. Wala na, kagulo na ang sistema ko.
Sa halip na pagkatuwaan niya ang sinabi ko sa kanya ay ngumisi
lang siya sa akin na halos hindi na makita
ang kanyang singkit na mata.
"Alright, my Aurelia can rest for 10 seconds.." what?
P 19-2
"Ten.."
"Nine.."
"Eight" wait? Why is he counting?
"Seven.."
"Six.."
"Bakit ka nagbibilang?"
www.ebook-converter
"Five.."
"Four.." nagsimula na siyang tumayo.
"Don't move Rashid! Dyan ka lang sabi!" nagpapanic na sabi ko.
"Three.." hakbang pa rin siya nang hakbang. Nakakainis na siya!
"Two.." tatakbo na sana ako nang hapitin niya ang bewang ko. Sanay
na sanay na siya sa ganitong gawain.
"One.."
"Natatandaan mo na Aurelia?" pilit man akong magpapalag ay wala

akong nagawa. Sa halip na magsalita ay
pinili ko na lamang itaas baba ang aking ulo bilang pagsagot sa
kanya.
P 19-3
"Good" pakiramdam ko ay nagtaasan ang mga balahahibo ko sa katawan

nang mapansin ko ang singkit niyang
mga matang nakatitig na sa mga labi ko. No! He can't just kiss me
in front of sari sari store!
Hindi ko alam kung anong nakakahiyang bagay na sumanib sa akin
dahil kusang umangat ang kanang kamay ko
para takpan ang sarili kong labi. Nakita ko siyang unti unting
ngumisi sa ginawa ko.
"Sayang.." nagkagat labi pa ang magaling na si Cinderello.
Umangat ang kamay niya at inihawak niya ito sa kamay kong nakahara
sa labi ko.
"Rashid!" pag alma ko sa gagawin niya. Akala ko ay tatanggalin

niya ang kamay ko pero hinayaan niya itong
nakaharang sa mga labi ko. At halos kapusin ako ng hininga nang
bumaba ang mga labi niya sa kamay kong
nakatakip sa mga labi.
Hindi ko alam kung bakit parang bigla na lamang kaming nawala sa
harap ng tindahan, pakiramdam ko ay
nasa gitna na kami ng isang malaparaisong hardin na may iba't
ibang klase ng bulaklak.
www.ebook-converter
I can even see Rashid Amadeus Villegas wearing a prince outfit

with a crown on his head. A prince is
kissing me. Tanging nangangatal kong kamay lamang ang nakapagitan
sa aming mga labi. At ang lalong
nakapagpatulala sa akin ay ang ilang segundong pagpikit ng kanyang
mga mata.
Sinong magsasabing tanging halik lang sa mga labi ang kayang

magpalipad sa isipan ng tao? This simple kiss
can make every girl's mind be blown away.
Nang humiwalay siya sa akin ay kagat labi siyang nakangisi sa

akin.
"That was my first kiss Aurelia, you corrupted me baby.." first

kiss? Sinong maniniwala sa kanya?
Nanatiling nakaharang ang kamay ko sa mga labi ko habang
nakatulala pa rin ako kanya. Hanggang saan pa?
Ano pa ang pwedeng gawin at ipakita nitong si Cinderello sa akin?
Bumalik na siya sa upuan niya habang nakatitig pa rin ako sa

kanyang may nakatakip na kamay sa aking mga
labi. Saang planeta nanggaling itong si Cinderello? Anong kinakain
nitong si Cinderello? Bakit lagi siyang
ganito katamis?
"Aurelia stop staring, iba akong kiligin. I told you nangangagat

ako, stop being adorable like that. Just make
some halo halo for me.." iniwas na niya ang tingin niya sa akin.
Kinikilig ba siya?
P 19-4
Hindi ko alam kung may isang minuto yata akong nakadistansya sa

kanya habang nakatakip pa rin ang kamay
ko sa mga labi ko.
Nang mapakalma ko ang aking sarili ay humarap na lang akong muli
sa lamesa pero alam kong nakatitig siya
sa akin. Gusto ko nang magtaka kung bakit bigla akong nawalan ng
customer at naging si Cinderello na
lamang.
"Kinikilig din ba kayong mga lalaki?" shit! Bakit ba hindi na lang

ako manatiling tahimik?
"I am.." mabilis na sagot niya.
"Papaan---" hindi ko na itinuloy ang tanong ko.
"I told you nangangagat ako Aurelia, stop asking. A kiss is enough
for today, please stop being irresistible.."
hindi na lamang ako sumagot sa kanya.
www.ebook-converter
Nilagyan ko na ng yelo ang halo halo niya at nilagyan ko na rin ng

maraming gatas.
"Here.." binigyan ko na rin siya ng kutsara at tissue.
"Can you feed me Aurelia?" napaawang na lang ang bibig ko nang mas
pasingkitin niya pa ang mga mata niya.
"Utang na loob Cinderello, kumain ka na lang. Hindi ka mabubusog

sa baby talk na 'yan.." kinuha ko na ang
librong hawak ko kanina at umupo na rin ako na hindi kalapitan sa
kanya.
Bubulong bulong siya na pakinig ko naman habang hinahalo niya ang
binigay ko sa kanya.
"Bakit si Anastacio? Nisusubuan?" napapairap na lang ako. Gusto ko

nang takpan ang tenga ko. Narinig ko pa
siyang magmura nang muntik nang matapon ang halo halo niya.
Padabog akong tumayo at ibinaba ko na ang librong hawak ko.
P 19-5
"Ako na!" inagaw ko sa kanya ang hawak niyang baso at ako ang
naghalo nito. Hindi ba siya marunong
magcrash ng ice ng halo halo? Literal niya kasing hinahalo,
matatapon nga.
"Ganito kasi, kumain ka na ba ng halo halo Cinderello? Pati

pagkaskas, hindi mo alam.." hindi siya sumagot
sa akin pero nang sulyapan ko siya ay nakangisi lang naman siya.
He's damn pretending.
Nang macrash ko na ang yelo ay saka ko na hinalo ito. Inabot ko na
ito sa kanya.
"Eat.."
"Tikman mo muna Aurelia, baka maraming asukal. Hindi ako pwede sa

sobrang tamis.." niloloko na ako
nitong si Cinderello. Inubos na nga niya yata ang asukal sa bahay
nila.
"May diabetes ka ba Cinderello?" ngisi lang ang isinagot niya sa

akin. Dahil ayaw ko nang humaba pa ang
usapan ay tinikman ko na ang halo halo. Walang lasa, nakalimutan
ko yatang lagyan ng asukal.
www.ebook-converter
Inabot ko pa rin kay Cinderello.
"Here, tama lang.." tinanggap naman niya at hinintay kong sumubo

siya. Hanggang sa magsunod sunod ito,
bakit hindi siya nagrereklamo?
"Rashid! Bakit tuloy ka pa rin sa pagkain? May lasa?"
"Yes, it's sweet.." napairap na lang ako sa kanya. Inagaw ko ang

baso at nilagyan ko ng asukal.
"Nakakainis ka na talaga Cinderello!" inabot kong muli ang baso sa

kanya.
"It's because you made it for me. Anong karapatan kong

magreklamo?" napakagat labi na lang ako sa sinabi
niya.
P 19-6
"Magreklamo ka dahil sisingilin kita dyan Cinderello..." akala ko

panalo na ako sa sinabi ko pero mukhang
nagkamali ako. Halos sabunutan ko na lang ang sarili ko sa narinig
kong sagot niya.
"I thought it's free since I am your baby.."
-VentreCanard
Ay shet HAHAHAHAHAH?? HUTANGUNEEESS ENEE BEYENNNN
www.ebook-converter
P 19-7
Chapter 16
115K 4.9K 497
by VentreCanard
Chapter 16
Nagkunwari na lamang akong nagbabasa ng libro habang paminsan

minsan akong sumusulyap kay Cinderello
na kumakain ng halo halo. Pinili kong umupo na sa may kalayuan sa
kanya dahil alam ko sa sarili kong
walang magandang mangyayari kung hahayaan kong abot kamay niya
ako.
Ilang beses pa niyang sinabi sa akin na kung pwedeng subuan ko na
lang daw siya, punasan ko daw ang gilid
ng labi niya at maraming beses niya rin akong gustong subuan. Oh
my god, para siyang kuting na gusto laging
hinahaplos ng amo.
Ano na lang ang iisipin ng mga dadating na customer kapag nakita
nila ang ginagawa namin ni Cinderello?
Oh god, he almost kissed me. Mali, nahalikan niya na pala ako. Ang
lakas ng loob niyang manghalik at
mangyakap ng babae sa harap ng isang tindahan.
www.ebook-converter
Kung titingnan parang napaka inosente niyang lalaki ngayon, cool

at talagang titilian ng mga babae. Hinding
hindi maiisip ng kahit sino na ang gwapong chinitong kumakain ng
halo halo ngayon ay mahilig mag baby talk
at gusto laging ni bi-baby. Napapakagat labi na lang ako sa likod
ng librong hawak ko.
Nahuhulog na yata ako.
Hindi ko na mainitindihan ang librong binabasa ko dahil hindi ko

mapigilang hindi sumulyap ng sumulyap sa
kanya. Nang lumipad ang paningin niya sa akin ay mabilis kong
itinaas ang librong hawak ko. Alam kong
nahuli niya akong sumusulyap sa kanya. Narinig ko lang naman
siyang sumipol.
Nagtataka na talaga ako kung bakit wala nang dumating na customer,
mukhang malulugi pa yata ako sa unang
araw ko ng pagtitinda. Simula nang dumating itong si Cinderello,
hindi na nasundan pa ang aking mga
customer. Kahit si Aling Carmen ay hindi na bumalik sa tindahan,
walang nabili at wala man lang nadaan.
Solo namin ni Cinderello ang isa't isa.
"Aurelia.." hindi ko tinatanggal ang libro ko.

"Aurelia, let's talk. I won't flirt with you, I promise.." dahan
dahan kong ibinaba ang libro ko.
P 20-1
"No touch?" paninigurado ko.
"I can't promise that.." ngising sagot niya sa akin. Pansin kong
ubos na ang halo halo niya.
"Dito na lang ako Cinderello, nakakarami ka na.." pasimple ko

siyang inirapan na siyang ikinatawa niya.
"Alright, no touch for 15 minutes.." napanganga na lang ako sa

sinabi niya.
"Bakit may oras pa? Hindi ba pwedeng itigil mo muna ang kamay mo
Rashid, you're so touchy.." muli na
naman siyang tumawa sa sinabi ko. Baka mamaya yapusin niya na
naman ako bigla. Ayaw ko na, masyado na
siyang nakakatunaw.
www.ebook-converter
"I am not touchy yet Aurelia. Iba 'yon.." ngising sagot niya sa
akin. Hindi pa siya touchy sa pinaggagagawa
niya sa akin?
"I'll stay here, makikinig ako sa sasabihin mo.." madiing sabi ko.
"Alright, should I go there?" agad akong naalarma lalo na nang

marinig kong nabuksan ang pintuan ng
tindahan. Bumalik na si Aling Carmen, baka marinig niya ang
magiging usapan namin ni Cinderello.
"Ako na!" tumayo na ako at nagsimula na akong lumapit sa hindi

kalakihang lamesa kung saan naghihintay si
Cinderello na nakangising nakapangalumbaba sa akin. Naupo na rin
ako sa upuang kaharap niya.
"What is it? Hindi ka pa ba uuwi?" nakakain na siya ng halo halo.
"About that E---" hindi na natuloy ni Cinderello ang sasabihin

niya nang sabay kaming napalingon sa bagong
dating kong customer.
P 20-2
My new neighbour, Bello exposing his six pack abs with sweat all
over his body. May hawak siyang bola ng
basketball, mukhang kakagaling lang niya sa malapit na court.
"Pretty Aurelia! Pabili naman ako ng halo ha‿" ang malapad niyang
ngiti na dapat bubungad sa akin ay unti
unting nawala nang mapansin niya si Cinderello na katabi ko lang
naman.
"Mainit na ang ulo ko.." matabang na sabi ni Cinderello.
"Anong ginawa mo dito?" hindi siya sinagot ni Cinderello sa halip

ay nakatitig lang ito sa akin na may
matang nagtatanong.
"Aurelia, pinagtataksilan mo na agad ako.." ngusong sabi ni

Cinderello. Pero mabilis nabago ang ekspresyon
niya nang lumapit pa mismo sa amin si Bello.
www.ebook-converter
"Day off mo ngayon, hindi ba Aurelia? Bakit sinusundan ka pa rin

niya dito? Sobra na naman yata, hindi na
ito oras ng trabaho niya. Besides, ikaw ba ang tinuturuan niya?"
matigas na sabi ni Bello na nasa tagiliran ko
na. Napansin ko na nangunot ang noo ni Cinderello dahil sa dami ng
nalalaman ni Bello.
Damn, mahirap pa man din kapag uminit ang ulo nitong si
Cinderello. Tumayo na ito sa kanyang maangas na
paraan.
"I am her suitor, what's your damn problem kid?" malamig na sabi
ni Cinderello. Kid? Mukhang magkasing
edad lang naman sila ni Bello. Lakas maka 'kid' ni Cinderello.
"Kid?" natatawang sabi ni Bello.

Mas lumapit pa ito kay Cinderello at mukhang nagsusukatan na sila
ng tingin, halos magkasing tangkad din
silang dalawa. Pero ngayong nakita ko na rin ang katawan ni Bello,
masasabi kong higit pa rin lamang ang
katawan ni Cinderello. Nagpakalunod yata sa gym si Cinderello kaya
sobrang ganda ng katawan.
"Yes, you're just a kid. Know your superior.." maawtoridad na sabi

ni Cinderello.
P 20-3
"Bakit ilang taon ka na ba Villegas? Huwag mo akong minamaliit.."

iritadong sabi ni Bello.
"Oh, mukhang sikat din pala ako sa mga lalaki. Posibleng isa ka sa
mga umiidolo sa akin. I am 21, by the
way.." sarkastikong humalakhak si Bello sa sagot ni Cinderello.
"Nagkakalokohan ba tayo? isang taon lang ang tanda mo sa akin

lolo. Paanong hindi kita makikilala? Nilandi
mo lang naman ang pinsan at kapatid ko! Tinuhog mo! " marahas
siyang itinulak ni Bello na bahagyang
nakapagpaatras sa kanya na may nanlalaking mata. Agad siyang
lumingon sa akin pero mabilis kong inilihis
ang mga mata ko. Malandi!
Bigla na naman yatang tumaas ang presyon ng dugo ko sa huling
sinabi ni Bello. Bakit umabot sa Beauty and
the beast ang kalandian nitong si Cinderello?
"Huwag kayong gagawa ng gulo sa harap ng tindahan ni Aling Carmen,

lumipat kayong dalawa ng lugar"
malamig na sabi ko.
www.ebook-converter
"No, it was not like that Aurelia. He's lying.." nagpapanic na

sabi ni Cinderello sa akin habang naglalakad na
ako papalapit sa upuan ko kanina. Ramdam kong hinabol niya ako
hanggang sa hulihin niya ang kamay ko.
Kita kong nakasilip na si Aling Carmen mula sa tindahan. Pilit
kong kinalas ang kamay niya sa akin pero
hindi ko matanggal.
"Why are you explaining? Ano mo ba ako? Bitawan mo ako Rashid.."

nakalapit na sabi amin si Bello at siya
ang nagtanggal ng kamay ni Cinderello sa akin.
"Leave her alone.." matigas na sabi nito.
"Shut the fvck up, you dumb shit liar" hinawakan ni Cinderello ang
isa kong kamay. Nahihiya na ako sa
sitwasyon naming tatlo.
"Bitawan nyo akong dalawa.." seryosong sabi ko.
P 20-4
"Bitawan mo daw.." mabilis na sabi ni Bello.
"I can kill you.." sagot sa kanya ni Cinderello.
"What's going on here?" sabay sabay kaming napalingon lahat sa

maliit na boses ng batang babae. Ang
matalino kong kapitbahay na kung magsalita ay parang matanda na.
May tangay itong lollipop habang pinagmamasdan ang drama naming
tatlo. Tinanggal niya ang lollipop sa
bibig niya at magkasunod niyang itinuro si Cinderello at Bello
gamit ito.
"Who are there goons Aurelia? I will buy halo halo.." hindi ko
maiwasang hindi mapangisi sa sinabi ng
batang babae.
"Goons, how I hate kids.." pakinig kong bulong ni Cinderello.
www.ebook-converter
"I am your neighbor baby girl.." mabilis na sagot ni Bello.
"I am not a baby anymore. Dalaga na ako.." tumaas ang kilay ko at

nakangisi akong lumingon kay Cinderello.
"Mabuti pa ang bata, hindi na baby.." marahas kong hinila sa

kanila ang mga kamay ko.
"Entertain my customer. Baka matuwa pa ako sa inyong dalawa"

tinalikuran ko na silang tatlo pero rinig kong
nag aagawan na sila sa atensyon ng batang babae.
Mabilis akong nagtakal sa dalawang baso para kay Bello at sa
batang babae. Nakikinig rin ako sa usapan
nila, nagpakilalang kapitbahay si Bello habang tipid lang
nagpakilala si Cinderello. Madaldal at mataray ang
batang 'yon kaya alam kong mahihirapan silang hulihin ang loob
nito.
Nang matapos na ako ay bumalik na ako sa lamesa, nasa magkabila

niya si Cinderello at Bello. Naupo na rin
ako sa harapan ng bata.
P 20-5
"So your name is KC.." tumango ito sa sinabi ni Cinderello.
"Here's your halo halo KC.." inabot ko na ito sa kanya.
"Si Kuya Bello na ang magkacrash ng ice.." inagaw ni Bello ang

baso ni KC.
"Oh, one point for Bello.." pang aasar ko kay Cinderello. Akala
niya makakalimutan ko ang narinig ko?
Malandi siya. Baka nagpa baby na siya sa maraming babae.
"Aurelia, I told you he's lying.." bulong niya sa akin na inirapan

ko lamang.
"KC, who do you think is nicer? This guy on your right or on your
left?" mabilis nitong itinuro si Bello.
www.ebook-converter
"Oh well, 2 points for me.." may kasama pang kibit balikat si
Bello. Inabot na nito ang halo halo kay KC.
Napansin ko na tumaas ang kilay ni Cinderello.
"KC, who's more handsome?" sabay yatang ngumiti nang napakatamis

si Bello at Cinderello sa harap ng bata.
Hindi ko mapigilang hindi mapatawa. Ilang beses nagpabalik balik
ang mga mata nito kay Cinderello at Bello
na pagod na yata sa pagngiti. Kahit ako ay hinihintay ang sagot ni
KC.
"Him.." itinuro niya si Cinderello. Ngiting tagumpay siya ngayon

at eksaherado pa itong tumikhim.
"Ganito talaga ang mga bata, sila ang nagsasabi ng totoo. Thank
you KC, you're such a nice girl.." hanggang
tenga yata ang ngiti ni Cinderello. Napapairap na lang ako.
"Kanino ang mas magandang eyes KC?" tanong ko ulit dito. Mabilis
niyang itinuro si Bello.
P 20-6
"His eyes are too small.." komento nito kay Cinderello na

nakapagpatawa sa akin.
"Chinito ang tawag dito KC, it's not small.." pagdadahilan niya.
Hindi naaappreciate ng mga bata ang mga
chinito.
"Uhuh? 3 is to 1 na Villegas.." naiiling na sabi ni Bello.

Sineseryoso na yata nilang dalawa.
"Alright, who's the cuter KC?" tanong ni Cinderello.

Pumangalumbaba pa ito sa harap ng bata. Ganoon din si
Bello, anong malaking problema ng dalawang lalaking ito? Masyado
nilang sineseryoso.
"You!" itinuro nito si Cinderello.
www.ebook-converter
"Simpleng bagay.." mayabang na sabi niya nang umalis ito sa

pangangalumbaba.
"Who is better for Ate Aurelia?" tanong ni Bello.

Pakiramdam ko ay naging tensyonado ang dalawang Disney prince sa
magiging sagot ni KC dahil nakatitig
lang ang dalawang ito sa kanya. Napapakagat labi na lang ako,
sineseryoso talaga nilang dalawa. Ang sarap
nilang pag umpugin.
"That's you!" itinuro niya si Bello na lumapad ang ngisi.
"Good girl KC, ililibre kita lagi ng halo halo.." natutuwang sabi
ni Bello habang kunot na kunot ang noo ni
Cinderello.
Sumandal na ito sa kanyang upuan at nagawa pa nitong mag cross

legs. Habang mariing nakatitig kay Bello na
malapad ang ngisi.
"Why are we asking the little girl? It's not about her.." lumingon
sa akin si Cinderello at sa pagkakataong ito
hindi ko maintindihan kung bakit bigla na lang akong kinabahan.
Ito na naman po si Rashid Cinderello
Amadeus Villegas.
P 20-7
"Why don't you tell them? Who is your baby Ate Aurelia?"
-VentreCanard
YIIIIEEEEEEE??? wag k mg alala aurelia me snow white pa at
jasmin ????
www.ebook-converter
P 20-8
Chapter 17
117K 5.1K 848
by VentreCanard
Chapter 17
Kapwa nakatitig na sa akin ngayon si Cinderello at Bello.

Cinderello na mukhang 'confident' sa isasagot ko at
si Bello na biglang naging seryoso. Habang si KC naman ay inosente
nang kumakain ng kanyang halo halo.
Gustong gusto ko nang tapunan si Cinderello ng halo halo, ang
lakas ng loob niyang maging 'confident' alam
niya ba ang isasagot ko? Baka akala niya hindi ko nakakalimutan
ang sinabi nitong si Bello? Tinuhog daw
niya ang kapatid at pinsan nito.
"My baby? Ofcourse, it will always be Anastacio.." sabay umawang
ang bibig nilang dalawa pero mas hindi
ko maipinta ang hitsura ni Cinderello na mukhang nabigo yata sa
inaasahan niyang maririnig. Sa katunayan ay
nawala na siya sa maangas niyang pagkakasandal sa kanyang upuan.
www.ebook-converter
Bakit ko naman siya magiging 'baby' kung naging baby na siya ng

pinsan at kapatid ni Bello? Inis na inis ako,
hindi ko kayang isipin kung papaano siya magbaby talk sa mga
nakaraan niyang babae. Kaya siguro masyado
akong nadadala dahil sanay na sanay na siyang maglambing ng ganito
sa iba't ibang babae.
Sana mawalan ulit siya ng sapatos!
"Who's Anastacio? Akala ko ba ako lang ang nanliligaw sa'yo

Aurelia?" inirapan ko na rin si Bello bago ako
tumayo. May dumadating na akong bagong customer, malaki silang mga
abala.
"Aurelia.." narinig kong tawag ni Cinderello na muling nagpairap

sa akin. Sana mawalan siya ng sapatos.
"Kapag nakatapos ka nang kumain, umalis ka na Bello. May customer

pa akong uupo sa pwesto mo. At ikaw
Cinderello umuwi ka na, kanina ka pang tapos kumain..." kita ko
ang pagkunot ng noo ni Bello nang tawagin
kong Cinderello si Rashid.
"Aurelia, ni aaway mo na naman ako.." ako naman ang nangunot ang

noo sa narinig ko. Maging si Bello ay
umasim ang mukha nang marinig itong sinabi ni Cinderello habang
ang batang si KC ay napatigil sa pagsubo.
P 21-1
"What the fvck?" narinig ko ang mura ni Bello.
"Bahala kayo sa mga buhay nyo.." nagdiretso na ako sa may lamesa

at nag entertain na ako ng dalawang
magtatrabaho na bumili ng halo halo. Hindi din nagtagal ay
nagsunod sunod na ang bumibili.
Nahihirapan na akong magkaskas ng yelo, wala naman kasi akong
awtomatik dahil wala akong pambili.
"Let me!" halos sabay humawak sa kamay ko ang mga kamay ni Bello
at Cinderello. Bakit hindi pa umaalis
ang dalawang ito?
"Ako na.." matigas na sabi ko.
"Magtakal ka na lang Aurelia" mabilis na sabi ni Bello.
www.ebook-converter
"Bahala kayo" mas mapapabilis kapag may nagkakaskas na ng yelo

para sa akin. Hindi na ako makikipagtalo
pa.
"Ako na" seryosong sabi ni Cinderello.
"Ako ang nauna" sagot sa kanya ni Bello.
"Okay, no problem. Ikaw na. I'll just serve it to your customer

Aurelia. Kailangan ay mas magandang lalaki
ang magdadala ng order.." napapailing na lang ako sa kanilang
dalawa.
Hindi ko akalain na magkakaroon pa ako ng dalawang 'boy' sa
pagtitinda ko ng halo halo. At masasabi kong
napakakisig ni Cinderello para magserve ng halo halo. Mukhang mas
mahal pa nga ang suot niyang tshirt sa
kikitain ko sa pagtitinda ng halo halo buong araw.
Ang mga kadalagahan kong mga kapitbahay ay biglang nawiling kumain

ng halo halo, sa pagkakatanda ko ay
hindi sila masyadong nalabas ng bahay.
P 21-2
"Aurelia's halo halo at your service.." nakita ko pa ang pagkindat

ni Cinderello sa mga customer ko.
Nakakarami na ako ng kinikita.
"Dash!" napalingon na lang kami sa kung sinong tumawag sa pangalan

ni Bello.
"Bakit?" tanong nito sa kapwa niya topless na lalaki. Katulad niya

rin ito na parang gagaling sa laro ng
basketball.
"Kanina ka pa naming hinahanap, magsisimula na ang laro.."
"I can't, hindi na ako sasali. May ginagawa pa ako.." sagot niya.
Mabilis kong inagaw sa kanya ang
pangkaskas ng yelo. Hindi naman niya ito trabaho.
www.ebook-converter
"Go, hindi ba at may pustahan dyan? Mabuti ka okay lang na may

mawaldas na pera sa'yo. What about them?
Hindi sila mayaman katulad mo. Go.." pagtataboy ko sa kanya.
Naramdaman ko na lang na umakbay sa
balikat ko Cinderello na pilit kong tinatanggal.
"Go, go Bello. Ako na bahala dito.." tamad na sabi ni Rashid na

may kasama pang pagkumpas ng kanyang
kamay.
"Hindi, dito lang ako. Babayaran ko na lang kayo.." sagot ni Bello

sa lalaking sumusundo sa kanya.
Lalapit na sana sa amin si Bello nang mabilis akong itinago ni
Cinderello sa likuran niya.
"Aurelia is mine. Magbasketball ka na lang, para hindi ka na

masaktan dito.." pakinig ko ang pagmumura ni
Bello habang ang lalaking sumusundo niya ay mukhang nalilito na sa
nangyayari.
Napangiwi na lang ako sa pinagsasabi nitong si Cinderello na

mahigpit pa rin ang hawak sa akin. Ano na
naman ba ang nangyayari?
"Bello just go, sumali ka na sa kanila. Panindigan mo, makisama ka

sa mga tao dito.." napansin ko na
P 21-3
hinawakan na siya sa balikat ng sumusundo sa kanya.
"Alright, I'll be back.." tumango na lang ako para walang gulo

pero agad lumingon sa akin si Cinderello na
may kunot na noo.
Nang makaalis na si Bello ay marahas kong hinila ang kamay ko sa
kanya.
"Huwag mo akong hawakan, makasalanang prinsipe ng sapatos.." muli

na namang umawang ang bibig niya sa
sinabi ko.
"What the hell is that 'prinsipe ng sapatos'?" nakangiwing tanong

niya.
"AURELIA! May poging player sa court!" sabay kaming muling

napalingon ni Cinderello sa kaibigan kong
may napakalakas na boses. Posibleng si Bello ang sinasabi niya.
Pero mas lalo yata siyang natulala nang mas
malapitan niyang mapagmasdan si Cinderello na nasa harapan niya.
www.ebook-converter
"Bakit ang dami nila ngayon Aurelia?" sinilip niya ako sa likuran
ni Cinderello. Pinaggigitnaan namin siyang
dalawa.
"Hindi ko din alam.." tamad na sagot ko.
"Kulang ng isang player ang kabilang grupo, naghahanap ako ng

isa.."
"Cinderello, sumali ka na lang rin. Ginugulo mo lang ako dito.."

walang buhay na sabi ko.
"Kakampi ko si Bello?" tanong niya sa kaibigan ko.
"Sinong Bello?" sa akin nagtatanong si Ana.
P 21-4
"Yong bago sa mata mo.." sagot ko na lang.
"Ah, 'yong gwapo rin. Hindi, magkalaban ang grupo niyo.."
"Good then, kapag nanalo ang grupo namin Aurelia. Tatawagin mo na

akong 'baby' okay?" halos ibato ko na
ang basahan sa mukha nitong si Cinderello.
"Bakit naman kita tatawaging 'baby'!?" iritadong sabi ko. Kitang

kita ko ang pangisi ni Ana sa narinig niya.
"Okay hindi na lang ako sasali, bahala na silang hindi matuloy.."

naupo na si Cinderello sa isang sulok.
Anong pakialam ko?!
www.ebook-converter
"Aurelia, pumayag ka na. Kailangang matuloy ito, kasi may ilang

dumayo pa para mapanuod ang mga laro
nila. Sayang naman ang mga pamasahe nila kung hindi matutuloy ang
laro, alam mong may mga pustahan din
dito. Maging ako may pusta.." pabulong ang ginawa niya sa huli
niyang sinabi. Bakit biglang naging
nakasalalay sa akin kung matutuloy o hindi ang larong 'yon?
Halos mapapadyak na lang ako bago lumingon kay Cinderello na
nakangising hinihintay ang sagot ko.
"Fine! Go there! Sana matalo ang grupo nyo.." mabilis akong

kinurot ni Ana.
"Aurelia, sa kanila ako nakapusta. Baliw ka talaga.."
"Saan ang court?" tanong niya sa kaibigan ko.

"Dumiretso ka lang tapos kumanan, kapag maingay na mapapansin mo

na agad kung saan. May nakaabang na
sa'yo don.." paliwanag ni Ana. Tumango na lang ito at kumindat pa
siya sa akin bago ito umalis.
Anong isusuot niyang pang basketball? Pwede ba ang suot niyang
'yon?
P 21-5
"Manuod tayo Aurelia.."
"I can't, may tinda ako.."
"Pabantayan mo na muna kay Mama, besides Aurelia wala ka ng yelo.

Ano pa isasama mo sa halo halo mo?"
napasapo na lang ako sa aking noo nang tingnan kong wala na nga
akong yelo. Damn, bakit kasi ang liit ng
yelong binili ko.
"So let's go.." wala na akong pinagpilian. Sinabi ni Ana sa

kanyang Mama na si Aling Carmen na bantayan
muna ang mga ingredients ko habang wala ako.
"Mabilis lang tayo, okay?"
www.ebook-converter
"Oo naman, mabilis lang 'yon.."
Malakas na ang sigawan nang makapasok kami sa pinagkaitang court

ng barangay namin. Masasabi pa ba
talaga itong court? Wala naman kasing bubong at mukhang masisirang
basketball ring lang naman ang meron
dito.
Walang sahig kundi punong puno ng pinong alikabok. Sa halip na mga

nakarubber shoes at nakajersey ang
mga manlalaro ay mga nakatopless ang mga ito at tapak. Sobrang
init din na halos maghalo halo na
nakakasunog ng balat. Sobrang dami na rin tao at alam ko ay
karamihan ay may kani kanilang pustahan. Sa
tagal ko sa barangay na ito hindi ko pa nararanasang manuod ng
laro at mukhang hindi ko na gugustuhin pang
umulit pa.
"Don't worry Aurelia, I have umbrella.." binuksan ni Ana ang isang

malaking payong para sa aming dalawa.
Hinahanap ng mga mata ko kung nasaan si Cinderello, anak mayaman
'yon. Papaano siya makakapagtapak?
Baka masunog pa ang maganda niyang kutis dahil sa tindi ng araw.
Kasalukuyan nang dinidiligan ang maalikabok na lupa, paano nga

naman makakatakbo ang mga manlalaro
kung mainit ang lupa?
Muli kong inabala ang mga mata ko sa paggala sa paligid. Nasaan na

ang Cinderello na 'yon? Kahit si Bello
ay hindi ko pa makita. Don't tell me may mga coach pa dito?
P 21-6
Napadaing na lang ako sa sakit nang maramdaman kong kinurot ako sa

tagiliran ko ni Ana.
"Ana!" iritadong sita ko sa kanya.
"Papalapit na ang papable mo.." nang lumingon ako sa bandang

kaliwa ay halos matulala na lang ako sa
lalaking naglalakad papunta sa direksyon namin.
Rashid Cinderello Amadeus Villegas topless with deep sunlight.
Hindi ko alam kung bakit tumaas ang mga
mata ko mula sa maganda niyang katawan papunta sa gumagalaw niyang
adams apple hanggang sa kanyang
mapupulang labi na may tangay na straw.
I didn't expect that drinking Zesto can be this sexy. Pakiramdam
ko ay bigla akong nauhaw. Wala sa sarili
kong pinaypaypayan ang aking sarili gamit ang kamay ko. Anong
ginagawa nitong si Cinderello? Bakit
simpleng pag inom lang niya ng Zesto ay nagmumukha na siyang
nagcocommercial?
"Hold this Aurelia, may nakalimutan ako.." agad akong kinabahan sa

sinabi ni Ana. No! no!
www.ebook-converter
Ilang beses akong umiling sa kanya pero wala na akong nagawa.

Bigla na lang ito nawala sa tabi ko.
Napapakagat labi na lang ako habang nararamdaman kong papalapit na
nang papalapit sa akin si Cinderello.
Patay malisya ako nang tuluyan na siyang nakalapit sa akin, tangay
pa rin ang kanyang iniinom na Zesto.
"Pasukob Aurelia, ang init pala dito.." reklamo niya. Bahagya

siyang yumuko dahil mababa ang
pagkakahawak ko ng payong. Dahil mabait naman ako ay tinaasan ko
na ang hawak ko sa payong para hindi
siya yumuko.
"Baka mangalay ka.." simpleng sabi niya. Napapamura na lang ako,

bakit hindi pa nagsisimula ang laban?!
"Nasaan ang yakult mo?" tanong ko na lamang na pilit ginagawang
natural ang boses ko.
"Wala silang tinda. Do you want?" inaabot niya sa akin ang zesto
na tangay lang naman niya kanina.
"Ayoko.." sagot ko.
P 21-7
"Nauuhaw ka.." mas itinapat niya pa sa labi ko kaya bahagya akong

napaatras.
"Ayoko nga sabi.."
"Uuwi na ako, hindi na ako sasali.." seryosong sabi niya.

Napatingin na lang ako sa dami ng tao na umaasa sa
kani kanilang pustahan. Oh god! Bakit wala na silang ibang
reserbang player?! Bakit ang nagkakaproblema
dito?
Iritado kong aagawin na sana ang zesto nang iiwas niya ito sa
akin.
"Ako ang maghahawak, now drink baby.." inirapan ko muna siya bago
ako uminom sa straw niya. God!
Masyado na akong naiisahan nitong si Cinderello.
www.ebook-converter
"Wait, huwag mo akong ubusan.." nang bitawan ng labi ko ang straw

ay kaswal na kaswal lang naman niyang
ibinalik sa labi niya ito. He's too impossible!
"Isa pa Aurelia.."
"Ayoko na Rashid.."
"Come on Aurelia, umaasa na nga lang ako sa indirect kiss..."

napangiwi na lang ako sa sinabi niya. Ano ba
talaga ang malaking problema nitong si Cinderello?!
"Rashid!" pakinig ko ang tawag ng mga kagrupo niya.
"Hindi na ako pupunta sa kanila.." nakataas pa ang kilay niya sa

akin. Napapakagat labi na lang ako,
pinaglalaruan na niya ako.
P 21-8
"Rashid, ni aaway mo lang ako.."
"I am not.." ngising sagot niya habang nilalapit na naman niya sa

akin ang zesto niya.
"Rashid!" sigaw ulit ng mga kasama niya. Hinihintay na talaga

siya!
"Wait!" sigaw niya pabalik sa mga ito.

"Give me.." mas lumapit siya sa akin at hinawakan niya ang Zesto
habang umiinom ako. Nakailang irap ako
habang nakangisi siya sa akin.
"Enough baby.." inubos niya ang natirang Zesto.
www.ebook-converter
"Now go! Matalo ka sana.." ngumuso lang siya sa akin.
Akala ko ay tatakbo na siya papunta sa mga kagrupo niya nang

magulat na lang ako nang agawin niya ang
payong sa akin at nagawa niyang iharang ito sa harap ng mga matang
nanunuod sa amin.
Hindi na ako nakagalaw nang lumapat ang labi niya sa gilid ng

aking mga labi. Pakiramdam ko ay may kung
anong kuryenteng bigla na lamang tumama sa akin. Why are you
always like this Rashid? Ang puso ko, hindi
na naman kumakalma.
"Ra...shid!" nanlalaking matang tawag ko sa pangalan niya. Kagat

labi siyang nakangisi sa akin.
"Hmm, lasang zesto. Mas masarap pa sa yakult.."
--
VentreCanard
sheemsssss parang mga ilang bwan pa lang ang nakakalipas ng
rambutan pa ang nababasa HAHAHAAHAH
P 21-9
www.ebook-converter
P 21-10
Chapter 18
123K 5.2K 547
by VentreCanard
Chapter 18
Natulala na lang ako habang hawak ko ang sulok ng aking mga labi.
Papaanong paulit ulit na lang niya akong
naiisahan? Bakit hindi ko agad napipigilan ang mga gagawin niya?
He is always this quick! Bigla na lang siyang yayapos, hahalik at
mag baby talk nang walang pasabi. Ano na
lang mangyayari sa puso ko kung magtutuloy tuloy ito? Baka
magkasakit na ako sa puso dahil sa ginawa
nitong si Cinderello. Simula nang makilala ko siya ay hindi na
naging kalmado ang pagtibok ng puso ko.
Pakiramdam ko ay namula pa ang pisngi ko nang nagawa pa niyang
kumindat sa akin na may kasamang ngisi
bago siya tumakbo papunta sa mga kagrupo niya. Nakita ko pa na
ilang beses siyang siniko ng mga na parang
nagkakabiruan sila. May friends na agad si Cinderello?
Pumito na ang matandang referree na lalong kumintab ang ulo dahil
sa init ng araw. Hindi na ako nagulat nang
makitang si Bello at Cinderello ang mag aagawan sa jump ball. Sila
lang naman kasi ang pinakamatatangkad
sa magkabilang grupo.
www.ebook-converter
Nang ihagis na ng referee ang bola ay agad nakatalon si Cinderello

at nakuha ito. Mabilis niya itong ipinasa
sa mga kakampi niya at nagtakbuhan na sila sa ring ng kalaban.
Agad umalingawngaw ang malakas na sigawan ng mga tao, syempre sa
pagkakaalam ko ay may kani kanila
silang pusta. Talagang masyadong 'energetic' ang mga tao kapag
pera na ang pinag uusapan.
Muling ipinasa pabalik ang bola kay Cinderello, hindi naman agad
ito makalusot dahil masyadong mahigpit
bumantay si Bello.
Hindi ako mahilig sa basketball pero bakit parang may kakaiba
akong nararamdaman? Wala naman akong
ipinusta. Damn.
"Kaninong grupo ka?" napairap na lang ako nang bumalik na ang
kaibigan ko. Inabot ko sa kanya ang payong
para siya ang maghawak.
"Syempre mas gusto kong manalo ang grupo ni Bello.." alam ko ang
mangyayari kapag nanalo ang grupo ni
Cinderello. Tatawagin ko siyang 'baby' na siyang ayaw kong gawin.
"Sure? Ayaw mong manalo ang mestizong chinito?" lilingunin ko na

sana si Ana nang muling maagaw ang
atensyon ko dahil sa lalong paglakas ng sigawan.
Nang saktong tingnan ko ang 'court' agad kong nakita ang pagshoot
ng bola. At halos mamangha ang lahat sa
layo ng distansya ni Cinderello mula sa ring.
"How is that possible Ana?" hindi makapaniwalang tanong ko.
P 22-1
"Baka naman player na talaga siya ng basketball.." tamad na sagot

ng kaibigan ko.
Nagpatuloy sila sa paglalaro at kapag sumusulyap sa akin si
Cinderello sa tuwing nakakashoot siya ay wala
akong ginagawa kundi irapan siya. Bakit ba siya tingin ng tingin
sa akin?
Lumipas pa ang oras ay naging lamang ang grupo nila Bello, hindi
ko maiwasang hindi mapangisi lalo na
nang kunot na ang noo ng pawisang si Cinderello.
Humingi ng time out ang grupo nila kaya nagpuntahan sila sa isang
bench kung saan nandoon ang tubig, towel
at mga girlfriend ng mga player. Si Cinderello lang yata ang
walang babaeng nag aasikaso kahit karamihan sa
mga babae dito ay habol ang tingin sa kanya.
Habang sa kabilang grupo naman ay napakaraming babaeng nag
aagawang punasan si Bello, kung titingnan
naman kasi mas madaling lapitan itong si Bello kaysa kay
Cinderello na mukhang mainit na naman ang ulo.
Oh well, bakit ko ba naman kakalimutan? He's the evil Cinderello.
Hindi ko alam kung bakit hindi ko mapigilang hindi panuorin si
Cinderello. Lalo na habang napapasulyap na
siya sa mga kagrupo niya na may babaeng nagpupunas, agad kong
inilihis ang paningin ko nang lumingon siya
sa akin. Bakit na naman siya tumingin dito?
"Puntahan mo na kasi, kawawang bata.." iritado akong lumingon kay
Ana.
www.ebook-converter
"Bakit ko naman pupuntahan?" muntik na akong mapamura nang

pasimple akong kurutin ni Ana.
"Papunta na naman siya dito.." gusto ko na lang tumakbo. Ano na

naman ang kalandian niyang gagawin?
"Aalis muna ako Aurelia.." pinandilatan ko si Ana.
"Huwag mo akong iwan dito, magagalit na talaga ako sa'yo.." dahil

mukhang napansin ni Ana na seryoso ako
sa sinabi ko ay hindi na niya ako iniwanan na siyang
ipinagpasalamat ko.
"What?" salubong ko kay Cinderello.
"Taray mo naman Aurelia, pinababayaan mo na nga ako.." pakinig ko
ang pagpupumilit ni Ana na hindi
matawa.
"Here, ikaw ang maghawak nito.." muntik ko nang hindi masambot ang
tshirt niya.
"Nauuhaw na ako Aurelia.." napangiwi ako sa sinabi niya.
"Hindi ba at may tubig kayo doon?" may nakita akong water jug
kanina.
"Baka hindi mineral baby.." bulong niya sa akin na parang batang

nahingi ng lollipop at hindi mabigyan kahit
isa. Napairap na lang ako sa dahilan niya habang ang kaibigan ko
ay mukhang kinikilig na hindi ko
maintindihan.
"Mineral 'yon! Ang arte mo Rashid.."
"I can't baby. Look, most of the girls are staring at me. Baka
magayuma ako dito. Ikaw lang ang pwedeng
P 22-2
manggayuma sa akin. Ibili mo muna ako ng kahit Zesto.." tuluyan

nang nagsalubong ang kilay ko kay
Cinderello habang pilit akong nagawa ng distansya sa mga
ibinubulong niya sa akin. Anong malaking
problema nitong si RASHID?! Napakataas ng tingin sa sarili.
Kung titingnan naman parang seryoso talaga siya sa sinasabi niyang
maraming babaeng manggagayuma sa
kanya. Oh my god. Naniniwala pala siya sa ganito.
"Please? Nauuhaw na ako Aurelia.." bahagya pa siyang ngumuso sa
akin. Naramdaman kong hinampas na ako
ni Ana.
"Tayo na Aurelia! Sasamahan na kitang bumili ng Zesto.."
natatawang sabi ni Ana.
"Fine!" inagaw ko ang payong kay Ana.
"Hawakan mo muna ito. Bibili muna kami, hindi Zesto Cinderello.
Gatorade! Sinong basketball player ang
nainom ng Zesto? Energy drink ba 'yon?" ngumisi lang siya sa akin.
"Worried, I like that.." inirapan ko na lang siya bago namin siya
tinalikuran ni Ana. Makakalayo na sana kami
ni Ana nang muling tumawag si Cinderello.
"Baby!" hindi ako lumingon.
www.ebook-converter
"Baby daw Aurelia.." siko sa akin ni Ana.
"Don't mind him, nasasanay na siya sa 'baby' na 'yan.." nagpatuloy

ako sa paglalakad.
"Aurelia Hope Lorzano!" binuo niya ang pangalan ko. Iritado na

akong lumingon pabalik sa kanya.
"I want straw baby.." ngusong sabi niya, hindi ko alam kung
sinadya ba niyang mas pasingkitin ang mata niya
o ano. Naiinis ako na natatawa sa kanya. Damn you Rashid Amadeus.
Tumango na lang ako sa kanya dahil
wala akong mapapagpilian.
Nang makalayo na kami ay walang ginawa ang kaibigan ko kundi
kurutin at magtitili habang sinasabi kung
gaano daw ka 'cute' at 'sweet' ng mga ginagawa ni Cinderello.
Hindi daw ito kagaya ng mga lalaking
nababasa niya sa mga libro na 'cold na pagwapo' dahil si
Cinderello daw ang bersyon ng lalaking hindi
'pabebe' kundi 'pababy' idagdag pa ang katawan nitong
nakakatanggal ng pagkainosente ng mga kababaihan.
"My god! Mas gusto ko siya kay neighbor Aurelia, sagutin mo na!"
pang uudyok sa akin ni Ana.
"Hindi niya ako nililigawan.." matabang na sagot ko.
"Mama! Pabili kami ng Zesto.."
"No, gatorade ang kailangan niya ngayon.." dahil sanay na si Ana

na basta na napasok sa tindahan ng mama
niya ay siya na mismo ang kumuha ng Gatorade, sa kanya na rin ako
nagbayad.
Sinulyapan ko naman ang halohaluan ko, ayos pa naman ang
pagkakatakip ko sa mga ito.
"Let's go.." gusto na agad niyang makabalik sa court.
P 22-3
"Wait, I need straw Ana. Maarte 'yon.." tumango naman ito bago
kumuha ng straw para sa akin.
"He's a straw material, siya lang ang lalaking nakilala kong
ganito. Mabuti na lang at hindi na siya nag
iistraw sa baso.." ngiwing sabi ko samantalang tinawanan lang ako
ng aking magaling na kaibigan.
Habang naglalakad kami ay hindi ko maiwasang hindi magtanong kay
Ana.
"Bakit ang tagal ng time out, hindi ako mahilig manuod ng
basketball pero alam kong dapat ilang minuto lang
ang time out.."
"Ano ka ba Aurelia? Natural, kailangan munang madiligan ulit ang
lupa kawawa naman ang paa ng mga
papable mo.." napatango na lang ako sa sinabi niya. Kung sabagay,
hindi nga pala totoong court ang gamit
namin. Masyadong torture.
Pero ang malaking ipinagtataka ko ay Rashid, alam kong anak
mayaman siya. Papaanong hindi man lang siya
nagrereklamo sa init ng araw, magtapak at madumihan na parang
sanay na sanay na siyang mahirapan? Buong
akala ko pa naman ay hihimatayin na siya dahil hindi siya sanay
mainitan. Talagang sa inumin lang siya
mareklamo.
Nakarating kami na namamayong pa rin si Cinderello. Lumapit na ako
dito at inabot ko sa kanya ang
gatorade, inabot ko rin sa kanya ang straw.
www.ebook-converter
"You're such a baby Rashid.." halos sabunutan ko ang sarili ko sa

salitang lumabas sa bibig ko. Inagaw ko na
sa kanya ang payong at nagpayong na kami ni Ana.
"Your baby.." ngising sagot niya sa akin habang binubuksan niya na
ang Gatorade na ibinigay ko sa kanya.
Nilagyan niya talaga ito ng straw.
"Thanks Aurelia.." hindi ko na siya sinagot at pinanuod na lang
namin ang pagdidilig ng court.
"Anong nangyari sa pilat sa may labi mo?" nagulat ako sa tanong ni

Ana kay Rashid, kung sabagay agad itong
mapapansin ng mga babaeng napagmasdan ang mukha niya ng malapitan.
"Naputukan ng chemicals.." halos mapanganga na lang ako sa sagot
ni Cinderello. Nagbibiro lang ako ng
isipin ko 'yon, mukhang totoo pala.
"Akala ko nakagat ng babae.." huli na ako para bawiin ang sinabi
ko. Ito na naman ang hindi ko masalang
bibig. Damn. You should shut up sometimes Aurelia.
"What Aurelia? Again? Sinong nangangagat?" natahimik ako sa
itinanong niya sa akin.
"Someone is jealous.." pakinig kong pagsabat ni Ana na hindi ko na

lang pinansin.
Nagpaalam na sa amin si Cinderello, inabot niya rin sa akin ang

bote ng Gatorade na may natira pa.
Nagpatuloy sila sa paglalaro hanggang sa paulit ulit ang dalawang
grupo na mag unahan sa score.
Ngayon ay lamang na naman ang grupo nila Bello, ishoshoot na sana

ni Bello ang bola nang harangan siya sa
ere ng isa sa kasamahan ni Cinderello at nang marahas niya itong
agawin ay nawalan ng balanse si Bello
kaya naging masama ang pagbaba niya sa lupa.
P 22-4
"Bello!" napasigaw na lang ako nang tuluyan na siyang bumagsak sa

lupa. Natigil ang laro at agad nilang
binuhat si Bello sa isang bench.
Dahil ako lang naman ang pinaka 'malapit' sa kanya sa lugar na ito
ay nagmadali na akong lumapit sa kanya.
Hindi ko na rin hinintay pa si Ana na makasunod sa akin.
"Aurelia!" narinig kong tawag ni Cinderello sa akin na hindi ko na
nalingon.
"Damn it, babawian ko ang gagong 'yon!" iritadong sabi ni Bello.
Agad akong lumuhod sa may bench kung
saan siya nakaupo. Ilang beses na akong nakaattend ng mga first
aid training, may alam ako kahit papaano
dito.
"Let me see.."
"Aurelia!" gulat na sabi ni Bello.
"Okay lang ako, madumi ang paa ko.." natatawang sabi niya.
"It's fine, now let me see.." aabutin ko n asana ang paa ni Bello
nang may kamay na nauna sa akin.
"What the fvck?!" malutong na mura ni Bello. Napasigaw na lang si
Bello nang ilang beses ginalaw ni
Cinderello ang paa niya bago niya ito binitawan.
www.ebook-converter
"Good as new. I'll send my own doctor if you have your

complaints.." pinagpagan ni Cinderello ang mga
kamay niya bago niya akong hilahin sa pagkakaluhod ko.
"Let's go, ayoko nang maglaro. We've lost this game..." seryosong
sabi niya. Nang lampasan namin si Ana ay
agad nagsalita si Cinderello.
"I need to borrow her for a while.." ilang beses lang tumango si
Ana. Lakad lang kami ng lakad na parang
alam niya kung saan na kami patungo.
"Anong ginawa mo kay Bello? Papaano kung lumala 'yon?"
"It was just a basic, I can even pull bulle‿" hindi na niya
itinuloy ang sinasabi niya.
"Pull what?" nagtatakang tanong ko. Humarap na siya sa akin,
nakita ko pa ang pagbuntong hininga niya.
"Don't do that again okay?"
"I was just trying to help Cinderello.."
"No, nagseselos ako. Seloso ako Aurelia, seloso ako.." seryosong

sabi niya sa akin. Iritado kong ibinato sa
kanya ang damit niyang nakasampay na sa balikat ko.
"Anong gagawin ko kung seloso ka? My god, tutulong lang ako. You
can't just do that, paano kung lumala
nga?"
"Aurelia, I have legal certificates to conduct first aids. Mas
seryoso pa ang ginagawa ko kaysa sa paang
P 22-5
nagkamali ng bagsak. Ayokong may hinahawakan kang iba..."

napaatras ako sa sinabi niya.
"Wait, bakit kung magsalita ka ay pa---" hindi na naman niya ako
pinatapos dahil bigla na lang siyang
nangyapos.
"Rashid!" pilit ko siyang itinutulak pero pahigpit lang nang
pahigpit ang pagyakap niya.
"Amoy pawis ka! Bitawan mo ko!" hindi niya ako pinansin.
"Mainit ang ulo ko Aurelia, nagselos ako. Ni aagaw ka na nga sa
akin ni Anastacio, may mukhang gangter na
Drizello at Augusto na laging nakatulala sa'yo tapos hahawakan mo
pa Bello? Where's the justice Aurelia?
Pinababayaan mo na ako..." ito na naman siya. Parang lagi siyang
ni aapi at ni aaway ng kung sino. Ilang
beses na akong napamura sa isipan ko. Kanina pa 'yang
'pinababayaan' na 'yan.
"Rashid! 'yong pawis mo.." iritadong sabi ko.
"Maglambing ka muna sa akin Aurelia.." bulong niya sa akin. Halos
manlaki ang mga mata ko nang may
dumadaan nang mga nanuod ng basketball kanina at marami nang
nakakakita sa amin dalawa.
"Oh my god! Rashid, bitawan mo na ako! Marami nang nakakita sa
atin.."
"Aurelia nagseselos ako.."
www.ebook-converter
"Rashid, utang na loob. Umiinit na rin ang ulo ko.."

"No.."
"Rashid amoy pawis na ako, bitawan mo ko.."

"No Aurelia.." matigas na sagot niya.
"Rashid!"
"No, nagseselos ako.."
"Fine! Please baby? Bitawan mo na ako.." mahinang sabi ko. Agad

lumuwag ang pagkakayakap niya sa akin
at nakatulala na siya ngayon.
Pero agad siyang lumingon lingon hanggang sa may tamaan ang
kanyang mga mata, agad niyang muling
hinagip ang mga kamay ko at hindi niya ako pinapansin sa
pagpupumiglas ko.
"Again.." naramdaman ko na lang na nakasandal ako sa likod bahay

na malapit sa may basketball court.
Walang kahit sinong taong makakita sa amin dalawa. Oh my god.
"Napagbigyan na kita ng isang beses Rashid! Abuso ka na.."

naramdaman ko na lang ang mga kamay niya sa
pisngi ko. Magkadikit na ang aming mga noo at maging ang dulo ng
aming mga ilong.
"I am so happy Aurelia.." nag init ang mukha ko nang paglaruin
niya ang dulo ng aming mga ilong na parang
mga bata.
P 22-6
"Let's date Aurelia, sagutin mo na agad ako. I want to be your
baby officially. Hindi na yata kita kayang
pakawalan.."
-VentreCanard
bat ung iniicp mong ni aaway at ni aapi dm nppancn aurelia?????..c
rashid n tlga maalala q twing mari2nig q yang ni aagaw at ni aaway
n yn kht
mdalas dn nmin gamitin yang 'ni' n yn ng mag ama q..aminado nmn kc
qng nbubulol aq mdalas eh ?? lantod HAHAHAHA
www.ebook-converter
P 22-7
Chapter 19
123K 5.1K 795
by VentreCanard
Chapter 19
Matapos ni Cinderello sabihin na gusto niya akong ligawan at

sagutin ko na siya agad. Mabilis siyang
nagpaalam sa akin, ayaw niya daw akong minamadali at binibigla
kaya hahayaan niya muna daw akong mag
isip ng isang araw.
Hindi ko mahanap kung nasaan ang sinasabi niyang 'ayaw niyang
minamadali at binibigla ako' Anong
ginagawa niya sa akin ngayon? He is giving me one day to think! Oh
my god.
Kalahating oras na lang ay matatapos na ang aking klase. Ibig
sabihin nito ay magpupunta na ako sa bahay ng
mga Villegas para turuan si Anastacio. Gusto ko sanang magpalit
muna ng damit dahil masyadong puti ang
suot ko pero mukhang mas magtatagal pa ako. Late na rin ang klase
ko ngayon, nakakahiya naman kay Tita
Tremaine kung paghihintayin ko ang anak niya.
www.ebook-converter
Nang mag ring na ang bell ay nagmadali na akong tumayo. Mabilis

kong ibinaba ang aking uniporme na hindi
na yata tama ang pagkakaiksi. Nitong isang araw ay napuna na rin
ito ng isa sa mga Discipline Officer na
nagmomonitor ng proper attire ng mga estudyante. Tumangkad siguro
ako?
Siguro ay kailangan ko nang magpatahi ulit ng bagong uniporme.
Kung sabagay, noong kabilang taon pa ito. I
am wearing my nurse uniform, dahil gumamit kami ng laboratory
kanina.
Bahagya akong sumilip sa may bintana para malaman kung umuulan pa
at napailing na lang ako nang
mapansing may kalakasan pa ito. Damn. Akala ko ba ay malapit na
ang tag init?
Ito ang malaking problema ng mga kagaya kong nursing student, ang
puti naming uniporme na siyang lagi
naming iniingatan na hindi madaplisan ng kahit anong dumi.
Habang naglalakad na ako sa may corridor ay agad kong napansin si
Bello na papalapit sa akin na may
malapad na ngisi habang may hawak na bulaklak. Kung may alam
lamang akong daan para hindi kami
magkasalubong ay dito na ako dumaan, pero mukhang wala na akong
pagpipilian.
"Flowers for you Aurelia.." napangiwi ako sa kanya. Saang bahay na

naman niya kaya ito nakuha?
"Don't make that face Aurelia, binili ko ito.." natatawang sabi

niya nang makita niya ang reaksyon ko.
P 23-1
Napapansin ko rin na napapasulyap na sa amin ang ilang mga

estudyanteng dumadaan.
Kung hindi ako nagkakamali ay kilala si Bello sa university ito.
He's the school basketball star player, kaya
hindi na nakapagtataka na natalo nila ang grupo ni Cinderello.
Bello is damn famous. Isama pa na may pagkamagandang lalaki siya,
papaano pa siya hindi sisikat?
"Dapat ay ibinili mo na lang ng pagkain mo. I am not fond of

flowers Bello.." hindi pa rin niya inaalis ang
bulaklak na nasa harapan ko.
"Why Bello? Can you call me Dash? or Anthony? You're too formal
Aurelia, hindi ba at friends na tayo?"
nanatili lang akong nakatitig sa kanya at sa bulaklak niyang
inaabot niya sa akin.
"Woah! Basted na 'yan! Ayaw ng mga nurse sa basketball player!"

narinig ko ang pang aasar ng mga dumaang
nagtatangkaran na mga lalaki na kung hindi ako nagkakamali ay mga
kasamahan ni Bello sa basketball.
www.ebook-converter
Tumaas lang ang middle finger ni Bello sa mga ito bago siya muling
bumaling sa akin.
"Accept this please? This is really for you Aurelia.." ayoko na

siyang bigyan pa ng maling ideya.
"This will be the last one, hindi ko na tatanggapin pa ang mga
susunod Bello. Ayokong ginagastusan ako ng
kahit sino" lumapad lang ang ngisi niya sa akin nang abutin ko ang
bulaklak .
Nagsimula na muli kaming maglakad dalawa.
"Sumabay ka na sa akin, may dala akong sasakyan. Baka madumihan pa

ang damit mo, siguradong maputik sa
abangan ng jeep.." napakagat labi na lang ako sa sinabi ni Bello.
That was a good offer, pero hindi pa ako didiretso sa bahay.
Kailangan ko pang pumunta sa mga Villegas.
"I am sorry, I can't. Tuturuan ko pa ang kapatid ni Cinderello.."

hindi agad nakasagot sa akin si Bello.
"May gusto sa'yo ang 'Cinderellong maangas' na 'yon" ngayon naman

ay ako ang hindi nakasagot sa kanya.
P 23-2
"Nanliligaw na rin ba siya sa'yo Aurelia?" napalingon na lang ako

sa sinabi ni Bello.
"Bello, wala akong kahit sinong pinapayagang manliligaw." Madiing

sagot ko. Lito pa rin ako hanggang sa
mga oras na ito. Should I start entertaining my suitors? Handa na
ba akong pumasok sa isang relasyon?
Papaano kung masaktan lang ako?
"Aurelia, nasa lalaki ang desisyon ng panliligaw. Sa sariling

paniniwala ko, hindi na kailangang magpaalam
ng lalaki kung gusto niyang ligawan ang babae. Just do something
to win her, make her smile, laugh and show
her how sincere your feelings are. Wala nang magagawa ang babae
kapag nagsimula nang magparamdam at
magpapansin ang lalaki. Laging nasa dulo pa ang desisyon ng mga
babae, if she'll dump the guy or she'll give
him a chance. Kasi para sa akin kapag nagpaalam pa ang lalaki sa
babae para manligaw at pinayagan, there
is already the small commitment between them. There's already a
hint that the girl is interested. At very first
place, bakit mo papayagang manligaw kung ayaw mo naman sa kanya?
What is the essence of courtship kung
alam mo na ang patutunguhan?" napatitig na lang ako sa mahabang
paliwanag ni Bello.
Hindi ko inaasahan ang sagot niyang ito. Kung makapagsalita siya
ay parang sanay na sanay na siya sa mga
relasyon.
www.ebook-converter
Magsasalita na sana ako nang muli siyang nagsalita.
"I hated that way, sa paraang 'yon parang najudge na agad kaming
mga lalaki. Anong naging basehan ng babae
para payagan ang isang lalaking manligaw? Probably, the first will
be the looks. At ito ang pinaka ayaw ko,
gusto ko pinaghihirapan ang mga nakukuha ko not just through my
looks but also through my efforts. Ayokong
payagan akong manligaw ng isang babae dahil ako si 'Dash Anthony
Bello' isang sikat na basketball player.
Gusto kong sagutin ako ng babae dahil may pinatunayan ako sa kanya
sa loob ng panahong nanliligaw ako.."
hindi ko mapigilang hindi mapatulala nang marinig ang mga sinabi
ni Bello.
May punto ang lahat ng mga sinabi niya at hindi ko akalaing
makakapagsabi siya sa akin ng mga ganito.
"Bello, ilan na ang ex girlfriend mo?" halos murahin ko ang sarili

ko sa aking isipan nang marinig ko ang
sarili kong tanong.
"Apat na ang naging ex ko.." ngiwing sabi niya sa akin.
"Lahat sila niligawan mo?" oh god Aurelia. Kailan ka pa naging

tsismosa?
P 23-3
Nakangising lumingon sa akin si Bello at halos mapapikit na lang

ako nang bahagya niyang pisilin ang aking
ilong.
"Let's not talk about them, let's not talk about my past. You are
now my queen Aurelia.." pakiramdam ko ay
nag init ang mukha ko sa sinabi niya.
Nauna na siyang humakbang sa akin, akala ko ay iiwanan na niya ako
nang tumigil siya sa paglalakad na
medyo may kalayuan at muli siyang humarap sa akin.
"Pinapaalala ko pala, nililigawan na kita Aurelia. And that's

official, whether you like it or not.." nagawa
niya pa akong kindatan.
"Mauuna na ako, masasaktan lang ako. Pupunta ka naman sa pugad ng

maangas na 'yon.." nakita ko pa siyang
tumakbo papalabas ng building habang inilalagay sa ibabaw ng
kanyang ulo ang kanyang bag.
Walang payong si Bello.
www.ebook-converter
Nakasakay na ako sa jeep ay hindi pa rin mawala sa isip ko ang mga
sinabi ni Bello. I can't make him stop,
dahil desidido siya sa panliligaw niya. How about Cinderello?
Sinabi niya rin sa akin na manliligaw siya. Is
this considered as 'two timing?' dapat ba ay pumili ako nang
manliligaw sa kanila? O hayaan ko na lang
silang dalawang sabay manligaw?
Oh damn, I am very new to this.
Nang makarating na ako sa bahay ng mga Villegas ay agad sumalubong

sa akin si Anastacio at Tita Tremaine.
Humalik pa sa pisngi ko si Tita at yumakap sa binti ko si
Anastacio.
"You are very beautiful hija, hindi ko alam na nursing pala ang
kinukuha mo.." tipid lang akong ngumiti kay
Tita.
Bumitaw sa pagkakayapos sa akin si Anastacio at nagmadali siyang
tumakbo kung saan hanggang sa marinig
ko ang malakas na sigaw niya.
"Kuya Rashid! Ate Aurelia's here! She's wearing white dress!" agad
akong napatungo nang makahulugan
akong tingnan ni Tita Tremaine. Nakakahalata na siya simula nang
bumalik siya galing ibang bansa.
P 23-4
"Let's go Anastacio, mag aaral na tayo.." tawag ko kay Anastacio.
"Wearing white?" agad kong narinig ang nagtatakang boses ni

Cinderello. Kung pwede lamang tumalikod at
lumabas na lang ulit ng bahay ay nagawa ko na. Bakit bigla na lang
bumilis ang tibok ng puso ko?
Mabagal na naglalakad si Cinderello na may puting towel sa ulo na
parang tinutuyo ang kanyang buhok. He is
damn topless again. Kung hindi ako nagkakamali ay kakagaling niya
lang sa ligo.
May hawak din siyang isang yakult na may straw at nang sandaling
nagtama ang aming mga mata ay bigla na
lang siyang nasamid at dinalahik ng ubo.
"Ate Aurelia is so pretty.." kinausap ni Tita Tremaine si

Anastacio. Naramdaman kong makahulugang tinapik
ni Tita ang balikat ko bago siya nagpaalam na magluluto daw sa
kusina.
"You're a nurse.." hindi pa makaniwalang sabi ni Cinderello. Halos

matunaw ako sa paraan ng pagtitig niya
sa akin. Hindi iilang beses niya nang hinagod ng tingin ang
kabuuan ko.
www.ebook-converter
Damn, I am getting conscious. Lalo na at alam kong maiksi ang

uniporme ko.
"Nursing student.." pagtatama ko.
"Let's go na Anastacio, mag aaral na tayo.." tumango si Anastacio.

Hinawakan ko pa ang kamay ni Anastacio
para madali na kaming makalayo kay Cinderello. Pero ramdam ko na
nakasunod na rin siya sa amin ni
Anastacio sa hagdanan.
"Nurse, nurse. Check my temperature, nilalagnat na yata ako.."

kunot noo akong lumingon kay Rashid na
kasabay na namin ni Anastacio sa hagdan.
"Rashid, huwag mo akong umpisahan. Nakakahiya kay Tita Tremaine.."

kagat labi lang itong ngumisi sa akin.
"Nilalagnat ako baby. What kind of nurse are you?" eksaherada ko

siyang inirapan. At mas lalo kong
binilisan ang paglalakad at halos hilahin ko na si Anastacio.
P 23-5
Ito na naman po si Cinderello at ang kanyang walang katapusang

kaaartehan. Isasarado ko na sana ang pintuan
ng kwarto ni Anastacio nang pigilan ito ni Rashid.
"Rashid, mag aaral kami.." nagtutulakan kami sa pintuan. My god.
"I'll just sleep, I won't make noise. Nilalagnat ako Aurelia.

Anastacio, open this. Ni aaway ako ng tutor mo,
hindi ba kuya dapat ang ni kakampihan?" halos mapanganga na lang
ako. Kailan pa siya pumayag na tawagin
na siyang opisyal na 'kuya' ni Anastacio? I thought he hated it
the most.
Naramdaman ko na lang na humawak sa akin si Anastacio para pigilan
ako sa ginagawa ko. Na brain wash na
siya ni Rashid!
"Alright!" iritado kong binitawan ang pintuan. Bumalik na ako sa

lamesa at si Anastacio para mag aral.
Sa mga kalahating oras, sumunod sa usapan si Cinderello pero nang
lumipas pa ang ilang minuto ay
natagpuan ko na lang siyang katabi ko. At may hawak na telepono.
www.ebook-converter
He's taking stolen pictures of me! At hindi ko na mabilang kung
ilang litrato na ang nakukuha niya.
Pagkakatapos niyang kumuha ng litrato ko ay tititigan niya ang
telepono niya at pangisi ngisi siya mag isa sa
mismong tabi ko.
"Give me that phone. Remove my pictures!" aagawin ko na sana ang

telepono niya nang iiwas niya ito at
itago niya ito sa likuran niya.
Dahil masyado na akong iritado sa kanya, hindi ko na napansin na
napayakap na ako sa kanya sa paghabol ko
sa telepono niya. Natauhan lang ako nang naramdaman kong hinalikan
niya ang ibabaw ng ulo ko.
"What is your shampoo baby?" agad akong humiwalay sa kanya.
"Give me your phone Rashid.." seryosong sabi ko.
"This is mine Aurelia, magturo ka na lang dyan. Look, baka tapos

na si Anastacio.." sinulyapan ko si
Anastacio. Mukhang seryoso pa rin siya sa seatwork na pinapagawa
ko.
P 23-6
"I hate you Rashid, I hate you.." halos bulong na sabi ko para
hindi marinig ni Anastacio. Pero sinagot niya
lang ako ng kanyang ngisi na may kasamang kagat labi. Oh my god.
Muli kong ibinalik ang atensyon ko kay Anastacio pero hindi ko pa
rin maiwasang mapairap dahil hindi man
lang tinatanggal ni Cinderello ang sound ng phone niya. Naririnig
ko ang bawat 'click' ng kanyang camera.
Pilit akong nagpapatay malisya sa mga ginagawa niya. Talo ako

kapag ako ang napikon sa mga ginagawa
niya. Isinandal ko na lang ang sarili ko sa upuan para mahirapan
siya sa pagkuha.
Dahil dito tumigil siya sa pagkuha at pinili na lamang niyang
ilagay ang braso niya sa ibabaw ng lamesa at
ipatong dito ang kanyang ulo habang tamad na nakatitig kay
Anastacio.
Agad tumaas ang kilay ko nang mapansin ko lang naman na mabagal
pinalalakad ni Cinderello ang kanyang
mga daliri sa ibabaw ng lamesa na papalapit na sa aking kamay.
Tinanggal ko ang nakapatong kong kamay sa lamesa kaya natigil ang
paglalakad ng kamay niya. Kaya ngayon
ay pumangalumbaba na lang siya habang nakatitig sa akin, hindi na
mawala ang ngisi niya sa mga labi.
www.ebook-converter
"Why are you so beautiful Aurelia?" pilit kong ipinarating sa
kanya gamit ang aking mata na may bata kaming
kasama. Baka kung anong isipin sa mga ginawa at pinagsasabi niya.
"Right Anastacio? Your tutor is so beautiful.." sinipa ko na siya

sa ilalim ng lamesa pero parang wala lang sa
kanya.
"Yes, Ate Aurelia is very very beautiful" sagot ni Anastacio

habang nakatitig sa kanyang papel.
"Binobola nyo na akong dalawa. Ayaw ng mga nurse ng sinungaling.."

matabang na sabi ko.
Tumayo na si Cinderello, mukhang aalis na rin siya sa wakas. Hindi
na siya nagsalita pa hanggang sa
maramdaman kong dumadaan siya sa likuran namin ni Anastacio.
"Aurelia baby, lalagnatin yata ako ng tunay kapag hindi ko nagawa

ito. You're too beautiful to resist today. I
can't take this anymore baby.." mahinang sabi niya na hindi ko
maintindihan.
"Anastacio, this is bad for you.." lalong nangunot ang noo ko sa

sinabi niya kay Anastacio at halos manlaki na
P 23-7
lang ang mga mata ko nang makita kong yumuko si Rashid at takpan
ang dalawang mata ni Anastacio.
At sa hindi ko maipaliwanag na pangyayari, naramdaman ko na lamang

ang marahang paglapat ng aming mga
labi.
-VentreCanard
Agree ???? ayyyiiiieeeeeee!!my gulay rashid the flash ka
tlga..????
www.ebook-converter
P 23-8
Chapter 20
113K 4.8K 405
by VentreCanard
Chapter 20
Nang sandaling maglapat ang aming mga labi pakiramdam ko ay hindi
na ako muling huminga pa. Nanatiling
nakamulat ang aking mga mata sa pagkagulat. Hindi ko alam kung
bakit parang nawalan na ng lakas ang buong
katawan ko habang pinagmamasdan ang kanyang nakapikit na mga mata.
Pahigpit na nang paghigpit ang
pagkakahawak ko sa aking upuan habang marahan nang nagsisimulang
gumalaw ang kanyang mga labi.
His soft lips are now moving with my trembling lips and I don't
know what to do.
Bakit hindi ko siya magawang itulak? Bakit nanatili lang akong
nakatigil at walang ginagawa? Hindi ba dapat
ay umiwas ako? What is happening to me?
Parang may kung anong mayroon sa kanyang napakalambot na labi na
siyang nagpipigil sa akin para umiwas
sa kanyang mga halik o tama bang aminin ko na lang sa aking sarili
kung anong totoo?
www.ebook-converter
Should accept the realization? That my whole system is giving in

to him, giving in to this real life prince.
Yes, he did kiss me before at the back of my hand with the same
position. But the feeling is damn different.
Nag uumapaw na ang nararamdaman ko sa mga oras na ito.
The fast beating of my heart, the intense heat all over my face
and the warm happiness all over soul. This
feeling is so overwhelming, na halos hindi ko na maipaliwanag ng
maayos.
I was about to close my eyes when I heard Anastacio's complaints

about Cinderello's hands on his eyes.
Akala ko ay tuluyan na niyang pakakawalan ang aking mga labi nang
hagipin nang isang kamay niya ang aking
kanang kamay para ikawit ko ito sa kanyang batok. Halos manlaki
ang mga mata ko sa ginawa niya, how
about Anastacio's eyes?
Pinilit kong iiwas ang aking mga labi sa kanya dahilan kung bakit
maramdaman na lang ng aking pisngi ang
dulo ng matangos niyang ilong. Nang sulyapan ko si Anastacio ay
nakasandal na ang ulo nito sa sandalan ng
upuan habang ang isang kamay ni Cinderello ang nakatakip sa mga
mata nito. Oh god! He's good at multi
tasking.
"Aurelia, nabitin ako.." bulong niya sa akin. Nanatili pa rin

siyang nakayuko sa akin at hindi niya inabalang
alisin ang nakalapat niyang matangos na ilong sa aking pisngi.
Ilang beses niya pa itong ginagalaw para
P 24-1
makiliti ang pisngi ko. Oh my god Rashid Amadeus Villegas!
Pakiramdam ko ay punong puno na ako ng pawis sa ginagawa niya.
"What's with this kuya Rashid?" nakahawak na ang mga kamay ni

Anastacio sa kamay ni Rashid.
"Count from one to fifteen Anastacio, kuya has a surprise.."

sinasabi lang naman ito ni Cinderello habang
nakatitig sa akin.
"Wow!" tuwang tuwang sabi ni Anastacio.
"Rashid!" pag alma ko. Ngumisi lang siya sa akin bago niya
inilagay ang hintuturo niya sa unahan ng labi niya
para iparating sa akin na huwag akong maingay.
www.ebook-converter
"Enough Rashid..." bulong ko sa kanya.
"Hmm, isa pa.." malambing na sabi niya na parang batang inapi na

naman.
"One!" malakas na bilang ni Anastacio.
"Rashid.." iniwas ko na ang labi ko nang muli siyang magtangkang

humalik sa akin.
"Baby, isa pa.." sa pisngi ko na lamang tumatama ang mga labi

niya.
"Two!" muling bilang ni Anastacio.
"Maririnig ka ni Anastacio.." bulungan na lang kami na lang isa't

isa.
P 24-2
"Aurelia, baby..." 'yan na naman ang 'baby' niya.
"Three!"
"Nurse..nurse Aurelia.." palambing na nang palambing ang boses

niya na halos magpatindig ng balahibo ko.
Napapairap na lang ako sa nangyayari. I should slap him dahil
ninakawan niya ako ng halik. Pero ano itong
ginagawa ko? I am damn flirting with him with an innocent kid
beside me!
"Four!"
"Rashid, I said enough.." umiling lang siya sa akin. Umangat ang
isa niyang kamay sa aking mukha at dahan
dahang lumapat ang ilang daliri nito papalapit sa aking mga mata
para unti unti itong pumikit.
www.ebook-converter
"Five!"
"Ten seconds left.." ito na lang ang huli niyang ibinulong sa akin
bago niya muling angkinin ang aking mga
labi.
Tulad nang nangyari kanina, I never tried kissing him back. Sa
halip ay pinakiramdaman ko na lang ang
paraan ng kanyang paghalik.
He's so gentle. Bawat galaw ng mga labi niya ay parang sinusuyo
ako, ang paraan ng paghalik niya ay parang
naglalambing lamang. Not too intense, not rough and not even harsh
gaya ng mga napapanuod kong halikan sa
mga palabas. He is kissing me lightly. Magaang halik na
kasalukuyang tumutunaw sa aking puso.
"Fifteen!" nang marinig namin ang huling bilang ni Anastacio ay

mabilis siyang nagtuwid ng pagkakatayo.
Para na akong natauhan at halos magmadali akong magpunta sa

pinakadulo ng mahabang upuan para lamang
dumistansya ka sa kanya. We kissed twice! O
"Bulag na ako, labo na ng mata ko.." napangisi na lang ako kay

Anastacio na mukhang madiin pa yatang
P 24-3
nahawakan ni Cinderello sa kanyang mata.
"Here's your price, good boy Anastacio!" nang silipin ko sila ni

Anastacio ay kasalukuyan nang ginugulo ni
Cinderello ang buhok nito.
"What about Ate Aurelia? You won't give her kisses too?" halos
magkulay kamatis na naman ang mukha ko sa
tanong ni Anastacio. Binigyan lang naman ni Cinderello si
Anastacio ng apat na chocolate kisses. Saan
nanggaling ang mga chocolate na 'yan? Bakit parang laging may
chocolate na dala itong si Cinderello?
Kagat labing lumingon sa akin si Cinderello habang nakahawak siya
sa sandalan ng upuan namin ni
Anastacio.
"Nurse tutor, do you want kisses? I still have some.." ngising
tanong niya sa akin. Nag iwas na lang ako ng
tingin sa kanila ni Anastacio.
Anong ginagawa mo sa akin Rashid? Mababaliw na yata ako.
www.ebook-converter
"She's so red! Ate Aurelia, do you have fever?" ramdam ko na

lumapit sa akin si Anastacio pero mukhang ito
na naman si Rashid. Ayoko na.
Mabilis niyang nahawakan ang magkabilang pisngi ko at bahagya niya
akong pinatingala at pinaglapat niya
ang mga noo namin sa isa't isa. We're in opposite position.
"Anastacio, may fever nga si nurse tutor. Should I carry her to

your bed? Aalagaan natin siya, we are now her
doctors" lalo yata akong lalagnatin kung si Rashid ang magiging
doktor ko. Kung ano anong sakit na lang
siguro ang biglang tutubo sa akin.
Pinaghahampas ko na ang mga kamay ni Rashid na nakahawak sa akin.
At marahas na akong tumayo.
"Tama na Rashid! Lumabas ka na" pinagtutulakan ko na si Rashid

Cinderello sobrang landi Amadeus
Villegas.
Tawa na lang siya nang tawa habang pinagtutulakan ko siya palabas.
"Turuan mo nang maayos si Anastacio nurse ko. Ihahatid kita

pauwi.." nagawa pa niyang kumindat sa akin
P 24-4
bago ko tuluyang nasarado ang pintuan.

Halos napansandal na lang ako sa likuran ng pintuan at unti unti
na lang nanghina ang mga tuhod ko.
What the hell is wrong with that real life prince? Halos sabunutan
ko na lang ang sarili ko at napasubsob na
lang ako sa aking mga tuhod.
One of these days, hindi na ako magtataka kung bigla na lang
sasabog itong dibdib ko dahil sa lakas ng
pagkabog ng puso ko sa tuwing lalapit, magsasalita at hahawakan
niya ako. His every act is so heart melting.
"Ate Aurelia?" natauhan ako nang tawagan ako ni Anastacio. Kaya

pinilit ko na lamang ang sarili kong alisin
sa isipan ko si Cinderello kahit bawat segundo ay lumalabas ang
imahe niyang nakapikit habang magkapat
ang aming mga labi.
Ilang beses ko pang nahuhuli ang sarili kong nakahawak sa aking
mga labi. Rashid was not my first kiss at
pinaghihinayangan ko ito. I've been kissed before at halos isumpa
ko ang araw na 'yon. Hinding hindi ko
mapapatawad ang lalaking nagnakaw ng sapatos ko at nagnakaw ng
unang halik ko.
Nang gabing 'yon tatlong mahahalagang bagay ang nawala sa akin, my
first kiss, my shoes and my beloved
father at kahit kailan hinding hindi ko makakalimutan ang araw na
'yon. I will definitely hate him for life,
hinding hindi ko siya mapapatawad.
www.ebook-converter
Agad kong ipinilig ang sarili ko. Hindi ko na dapat inaalala pa

ang kamuhi muhing lalaking 'yon. If I could
just saw his face back then, makikilala ko ang lalaking isusumpa
ko. Oh god, stop it Aurelia. Masisira lang
ang araw mo.
Dahil ayoko munang lumabas ng kwarto ni Anastacio ay mas pinatagal

ko ang pagtuturo sa kanya at umabot
kami ng tatlong oras na halos antukin na si Anastacio sa
pinapagawa ko.
"Ate Aurelia, I am so hungry and sleepy.." naawa naman ako kay

Anastacio dahil sa sinabi niya.
"Alright, I think we're done for today. Nice job Anastacio.."

hinalikan ko siya sa kanyang noo.
Hawak kamay kami ni Anastacio pabalas ng kwarto at nang makarating
kami sa sala ay prenteng naghihintay
na sa amin si Cinderello na tamad na naglilipat ng channel habang
umiinom na naman ng yakult.
"Parang ang tagal nyo yata.." nakanguso sabi niya. Lumabas ng

kusina si Tita Tremaine na mukhang nagbake
na naman ng cookies, don't tell me kanina pa siyang nagluluto?
P 24-5
"Magmeryenda ka muna bago ka umuwi Aurelia. Ihahatid ka din naman

ni Rashid pauwi.." hindi na ako
nakapagsalita sa sinabi ni Tita Tremaine. Sabay na kaming pumunta
ni Anastacio sa kusina at malaki ang
pasasalamat ko at hindi na sumunod si Rashid, abala sa pag inom ng
yakult.
Habang kumakain kami ni Anastacio ay bigla na lang nagtanong si
Tita Tremaine na ikinabigla ko.
"Nililigawan ka ba ni Rashid hija?" halos masamid ako sa tanong ni

Tita.
"Ano po, ano...ano po. Hindi ko po alam.." nahihiyang sabi ko.
Natawa lang sa akin si Tita Tremaine sa
sinabi ko.
"Napapansin ko ang ilang pagbabago ni Rashid simula nang dumating

ka dito hija. Salamat kung anuman ang
ginawa mo Aurelia, malaking tulong na 'yon para maiwasan ang
madalas na pagtatalo dito sa bahay.." ngiting
sabi sa akin ni Tita Tremaine.
Ano ba ang ginawa ko kay Rashid? Pilit kong inalala ang mga unang
araw na nagkakilala kami. At napakagat
labi na lang ako nang matandaan kong sinampal ko nga pala si
Cinderello ng sobrang lakas nang awayin niya
si Anastacio, sabay pa kaming umiyak noon ni Anastacio.
www.ebook-converter
"Wala naman po akong masyadong gina‿" hindi na natuloy ang

sasabihin ko nang marinig ko ang boses ni
Cinderello.
"Let's go Aurelia.." nagpaalam na ako kay Tita Tremaine at

Anastacio bago ako sumunod kay Cinderello.
Nauna na akong maglakad kay Cinderello, ayokong sumabay sa kanya.
Ramdam ko na binilisan niya rin
maglakad para maabutan ako kaya halos lakad takbo ako, masyado na
naman kaming malayo sa kusina para
makita ni Tita.
"Baby.." lalo kong binilisan ang paglalakad. Nagmadali na rin ako

sa pagsasapatos para hindi niya ako
maabot pero napasinghap na lang ako nang hapitin niya ang bewang
ko mula sa likuran.
At nanlaki na naman ang mga mata ko nang nagsimula na namang

bumaba ang mukha niya sa akin. Halos
iiwas ko ang mukha ko sa kanya sa pag aakalang hahalikan niya
akong muli pero nang maramdaman kong
wala naman siyang balak halikan ako ay dahan dahan ko siyang
sinulyapan.
Damn, I can see a piece of chocolate on his mouth.
P 24-6
"Release me Rashid.." umiling lang siya sa akin at pilit niyang

ibinibigay sa akin ang maliit na chocolate na
tangay niya.
Kinakabahan na ako, baka makita kami ni Tita Tremaine sa mga
pinaggagawa nitong si Rashid.
"Rashid naman.." mahinang sabi ko. Kahit may tangay siyang
chocolate ay kitang kita pa rin ang pagngisi
niya. Alam kong hindi niya ako bibitawan kapag hindi ko kinuha ang
chocolate.
Kaya sa nagwawala kong dibdib at unti unti kong inalapit ang mga
labi ko para kuhanin sa kanya ang
chocolate. Sinadya pa niyang saglit na maglapat ang aming mga
labi. Damn Cinderello!
"Is it sweet?" ngising tanong niya sa akin. Binitawan na niya ako.
"Yes, it is sweet.." sagot ko na lang sa kanya. Ngumiti lang siya

sa akin nang malapad.
www.ebook-converter
Nauna na siyang maglakad sa akin. Pero agad din siyang nagsalita

na hindi na nag abala pang lumingon sa
akin pabalik.
"But your lips are the sweetest baby.."
-VentreCanard
ahahahahaha..humahaba ng humahaba pangalan m rashid ah ????
Tangina naman HAYS nikikilig akoooo
P 24-7
Chapter 21
113K 4.4K 521
by VentreCanard
Chapter 21
Naunang lumabas ng bahay si Cinderello habang ako ay nanatiling

nakatayo ng ilang minuto sa pinag iwanan
niya sa akin. Napatulala na lang ako sa likuran ng pintuan kung
saan siya lumabas habang mabagal kong
nginunguya ang natitirang 'chocolate' sa bibig ko.
Wala sa sariling napahawak sa aking mga labi. What happened?
Everything was too fast. Sa loob ng ilang
oras na inilagi ko sa bahay na ito, nakaagaw na agad siya sa akin
ng tatlong halik. At wala man lang akong
ibang ginawa kundi magpaubaya sa kanya.
Anong magagawa ko kung bawat parte ng sistema ko ay sumasang ayon
sa lahat ng gustuhin ni Cinderello?
Nanghihina na lang ako at biglang mabablangko sa tuwing lumiliit
ang distansya namin sa isa't isa. Ilang
beses kong kinukumbinsi ang sarili ko na wala akong naiintindihan,
wala akong ideya sa mga nararamdaman
ko pero sa bawat araw na nagkakasama kami ni Cinderello lalo nang
tumitindi ang emosyong nararamdaman
ko sa kanya.
www.ebook-converter
I think I am damn falling for him and I can't deny it anymore.

Hindi ko na kaya pang itanggi.
Napakagat labi na lang ako habang pinipilig ko ang aking sarili.

Mukhang nakukuha ko na kung bakit pilit
kong iginigiit na tumigil na si Bello sa planong panliligaw sa
akin.
Someone has already a place in my heart.
Nagsimula na akong humakbang palabas, siguradong naiinip na si

Cinderello sa kahihintay sa akin. Nang
bubuksan ko na dapat ang pintuan ay nauhan ako ni Cinderello na
mukhang papasok na ulit ng bahay.
"Mauna ka na sa kotse Aurelia, mali ang nasuot kong sapatos.."

ngiwing sabi niya. Napatingin na lang ako sa
sapatos niya, hindi nga ito magkapareho. Bakit hindi niya napansin
kanina?
Nagsimula na niyang isigaw ang pangalan ni Anastacio habang

hinuhubad ang sapatos niya. Hindi ko
maiwasang matawa, kahit bati na silang dalawa ay mukhang hindi na
mawawala kay Anastacio ang pagtatago
ng sapatos niya.
Old habits die hard.
P 25-1
Sa halip na lumabas ay hinintay ko na lang si Cinderello, nakita

ko pa siyang umakyat ng hagdan. Siguro ay
kukuha na lang siya ng bagong sapatos.
Habang hinihintay ko si Cinderello ay napansin kong nagmamadaling
tumatakbo papalapit sa akin si
Anastacio habang may dalang sapatos. Hindi na ako magugulat kung
kaninong sapatos ito.
Nakita kong naiiling na napasilip sa amin si Tita Tremaine,
pawisan na si Anastacio at mukhang namumutla
na naman.
"Ate Aurelia, tell kuya Rashid that you found his shoes. Hindi
siya nitatago ni Anastacio.." hindi ko
mapagilang hindi matawa sa mga nangyayari.
"Stop hiding kuya Rashid's shoes, he'll get mad again. Gusto mo ba
'yon?" umiling siya sa akin ng madaming
beses. Inabot ko na ang sapatos ni Rashid sa kanya.
www.ebook-converter
"Promise m‿" natigil ako sa pagsasalita nang marinig namin ang

pagsasarado ng pintuan ng kwarto ni
Rashid mula sa taas.
Hindi ko na nakausap pa si Anastacio dahil tumakbo na ito pabalik

sa kusina at iniwan lang naman niya sa
akin ang nawawalang sapatos ni Cinderello. Bakit parang
nagkabaliktad na naman yata kami nitong si
Rashid?
Nawalan na naman ang mahal na prinsipe ng sapatos.
Nakakunot na ang noo niya habang bumababa ng hagdan. Tapak lang
naman ang prinsipe ng mga sapatos,
siguradong wala na rin kapares ang mga sapatos niya sa kanyang
kwarto.
"Why are you still there Aurelia? I told you to wait for me inside
the car, I need to talk to that kid, inubos na
naman ang sapatos ko.." napakagat labi na lang ako para pigilan
ang pagtawa ko.
Akala ko ay nainis si Rashid dahil sa pagpipigil ko ng tawa dahil
sa pagkunot ng noo niya pero mukhang
nakuha ang atensyon niya sa kung anong bagay ang itinatago ko sa
aking likuran.
"What are you hiding Aurelia?" pilit niyang sinilip ang tinatago
ko sa likuran pero ilang beses akong
humakbang paatras.
P 25-2
"Aurelia, what's that?" humakbang na siya papalapit sa akin. Hindi

ko na alam kung anong pumasok sa isip ko
at ginagawa ko ito. I should give his shoes properly dahil kapag
pinagpatuloy ko ang kalokohang ito ako lang
naman ang magugulat at mabibigla sa gagawin niya. Mabilis kong
inihagis ang mamahalin niyang sapatos na
agad naman niyang nasambot.
"I saw it here.." pagsisinungaling ko.
"Kahit kailan magkasabwat kayo ni Anastacio, ni aaway nyo na naman

ako Aurelia.." napairap na lang ako
nang marinig ko na naman ang 'ni aaway' na 'yan. Inapi ko na naman
po si Rashid 'laging ni aaway' Amadeus
Villegas.
Hinintay ko siyang makapagsapatos bago kami sabay na lumabas ng
bahay, hindi nakaligtas sa mga mata ko
ang muling pagsilip sa amin ni Tita Tremaine bago kami tuluyang
nakalabas.
Nakasakay na kami sa kanyang pulang kotse, hindi ako pamilyar sa
mga sasakyan pero masasabi kong
mamahalin ito. Binuksan niya pa ang stereo ng kanyang sasakyan at
umalingawngaw ang kanta ng
chainsmoker na 'young'
www.ebook-converter
Dahil mukhang masaya si Cinderello ay sumasabay pa ito sa pagkanta

na may kaunting paghehead bang na
parang feel na feel ang music. Kapag napapasulyap siya sa akin ay
mabilis itong kumikindat sa akin at
ngumingisi sa akin.
He's so happy right now. Damang dama ko.
Habang nakikinig ako sa boses niya hindi ko maiwasang mapaisip.

Talaga palang hindi perpekto ang mga
tao. Yes, he's handsome, he looks like a real life prince, he has
a body to die for and damn intelligent too.
Isama pa na isa siyang dakilang 'pababy' na lagi kong 'niaaway'
but the thing here is, he's a terrible singer.
Sintonado at mali pa ang lyrics. Pero sa halip na mairita ako sa
kanya ay napapangisi na lang ako.
He's too adorable, hindi siya katulad ng ibang mga lalaki na
pabida sa lahat ng oras. Wala siyang pakialam
sa akin kung anong isipin ko sa boses niya sa halip ay
nginingisian niya lang ako sa tuwing napapatingin ako
sa kanya.
Nang naging mellow ang music ay pinatay na niya ito. Mukhang ayaw
niya ng mga ganitong klaseng kanta.
"How's my voice baby?" ngising tanong niya sa akin.
P 25-3
"Bubuhusan ka ng tubig kapag may hinarana kang babae.." natatawang

sagot ko sa kanya.
"Ikaw lang ang nagsabi niyan sa akin. Dati na akong kasali sa

choir Aurelia. I am a good singer, maraming
nagsasabi. Ni aaway mo na naman ako baby.." nakanguso sabi niya
habang nagdadrive siya.
"I am not! I am just telling you the truth Rashid, you're a

terrible singer" hindi ko na napigilan ang pagtawa
ko.
"Tinatawanan mo na ako ngayon Aurelia.." nasa kalagitnaan ako nang

pagtawa nang kilabutan ako sa
naramdaman ko.
"Rashid!" mabilis kong hinampas ang kamay niya na humawak sa legs

ko.
www.ebook-converter
"Oh fvck, akala ko kambyo.." mabilis na sagot niya sa seryoso

niyang tono. Hindi na ako nakipagtalo dahil
baka naman nagsasabi talaga siya ng totoo pero sa ilang minuto
kong pagtitig sa kanya ay hindi na niya
napigilan ang kanyang pagngisi.
Kailan pa nagmukhang kambyo ang legs ng babae?
"Stop staring baby, mababangga tayo niyan.." natatawang sabi niya.
"Nakakarami ka na sa akin Rashid.." naniningkit na ang mga mata ko

sa kanya.
"Paninindigan naman kita Aurelia, sagutin mo lang ako. I will make

you the happiest woman alive.."
natahimik ako sa sinabi niya. Hindi man siya nakatingin sa akin
kitang kita ko pa rin kung gaano siya ka
sincere sa mga sinabi niya.
Should I give him an answer? Tama na ba itong nararamdaman ko?

Dapat ko na bang sabihin sa kanya na unti
unti na rin akong nahuhulog sa kanya? Oh my god Rashid.
"But I won't ask for an immediate answer. I told you I can wait
baby, except for my kisses and hugs. Those
P 25-4
can't be wait baby. Mababaliw ako kapag tinitigan lang kita

Aurelia.." lalo akong natigilan sa mga sinabi
niya.
Sa tingin mo ba ay hindi na rin ako mababaliw sa mga binibitawan
mong mga salita Rashid? Sa tingin mo ba
ay napapakalma ko pa ang tibok ng puso ko sa tuwing hahawakan mo
ako? Sa tingin mo ba ay wala kang
epekto sa akin?
Pakiramdam ko ay nalulunod na ako sa emosyong nararamdaman ko sa
kanya. Anong magagawa ko?
Simpleng pagsasalita niya pa lamang parang lalagnatin na ako,
maglalambing siya sa akin nakakalimutan ko
nang huminga, papaano pa kapag muli niya akong subukang halikan?
Tuluyan ko nang maaamin sa kanya ang
lahat.
I never felt this before. Yes, maraming nagpaparamdam sa akin na
mga lalaki. They tried to be sweet pero
kakaibang kilabot ang nararamdaman ko sa kanila dahilan para
maging iwas ako sa kanila. Sa paraan pa lang
ng pagtitig nila sa akin ay agad kong nalalaman ang motibo nila.
They are not sincere, they just wanted me as
their display, as their trophy para masabing may girlfriend.
But Rashid, he's different. Yes, he's fast but he's never been
aggressive. He's always gentle. Sa paraan ng
pagsasalita niya, maging sa pagyapos niya sa akin, sa paraan ng
paghawak niya sa akin at maging ang paraan
ng mga halik niya. Tanda ko pa nang una niya akong yapusin sa
ilalim ng ulan, napakagaan ng mga yakap niya
na para akong isang babasaging gamit na maaaring mabasag sa
mahigpit na yakap. And those kiss a while
ago? Oh Rashid, hindi ko na alam ang gagawin ko sa puso ko.
www.ebook-converter
Hindi ko na yata kayang tumagal sa loob ng kotseng ito na kasama

siya. I need to breathe, hindi ko na kaya.
"Rashid, itigil mo muna sa may 7 eleven. Mag gogrocery lang ako.."

napapikit na lang ako sa kasinungalingan
ko. Napakamahal mag grocery sa 7 eleven.
"Mahal sa 7 eleven Aurelia, idadaan na lang kita sa robinson.."
"No, gagabihin ka ng uwi Rashid.." pag alma ko.
Sa halip na sumagot sa akin ay mabilis niyang nahuli ang kaliwang

kamay ko, inilagay niya ito sa kambyo
habang nakapatong ang kamay niya sa akin. At narinig ko na naman
ang 'inaaping' boses ni Rashid Amadeus
Villegas.
"I want to stay with you a little longer, pagbigyan mo na ako

baby.."
P 25-5
-VentreCanard
??same as theo Ano po bang magandang story dito ni author na may
BS? HAHAHAHAHA KUNG MERON MAN??
www.ebook-converter
P 25-6
Chapter 22
105K 4.4K 460
by VentreCanard
Chapter 22
Tulad nang gustong mangyari ni Cinderello, kasama ko siya ngayon

sa supermarket. At tuwang tuwa na naman
siya dito, sa katunayan ay wala siyang tigil sa pagsipol hanggang
sa pagkuha namin ng basket. Siya na ang
pinagbitbit ko nito nang magpumilit siya kaysa naman pagtalunan pa
namin, ako lang ang sasakit ang ulo.
Baka sabihin niya na naman 'niaaway' ko na naman siya at humaba na
naman ang nguso niya na parang batang
hindi nabigyan ng candy. Buti sana kung maiinis na lang ako sa
ginawa niyang ito. But how? Paano ako
maiinis sa kanya? Cinderello is too cute to ignore, he's damn
adorable para hindi pagbigyan sa kanyang
gusto.
Oh god, he's not using his aggressive skills but this damn
cuteness acts. Sinong babae ang hindi mahihirapang
tumanggi sa kanya? Shit.
www.ebook-converter
Hindi ko akalaing mabibigyan ako ng pagkakataon sa aking buhay na

makakilala ng lalaking laging 'ni aapi' at
'ni aaway'
Isama pa na laging nawawalan ng sapatos, mahilig sa yakult at
laging kaaway ng mga bata. Kung tutuusin sa
tuwing kasama ko si Rashid para akong may kasamang 'madamdaming
batang paslit' na hindi pwedeng laging
ni aaway.
Napairap na lang ako nang hulihin niya ang kamay ko habang bitbit
niya sa kabilang kamay niya ang basket.
Pilit ko man tanggalin ang kamay ko sa kanya ay hindi niya ito
bitawan.
"Seriously Rashid? Holding hands? Nasaan ka nasa luneta?" narinig

ko lang naman siyang tumawa sa sinabi
ko.
"What the‿" natatawang sabi niya na napapailing sa akin.
"You're funny Aurelia, sa luneta lang ba pwedeng hawakan ang kamay

mo?" ngising tanong niya sa akin.
"Ewan ko sa'yo Rashid.." inirapan ko na lang siya at nagsimula na

akong maglakad na nauuna sa kanya kahit
P 26-1
mahigpit niya pa rin hawak ang kamay ko. Oh my god, he's too
impossible! Pati ba naman dito sa
supermarket?
"Baby wait.." nagulat na lang ako nang naramdaman ko na lang ang

isang braso niyang nakapulupot sa
bewang ko.
"Oh my god! Rashid!" baka may makakita sa amin. Agad akong

inilibot ang paningin ko, malaki ang
pasasalamat ko at walang tao sa section na ito. But what about the
CCTV camera?
"Rashid, ano bang ginagawa mo?" pilit kong inaalis ang braso niya
sa akin. At halos manlaki ang mata ko
nang ilalapit na niya ang mukha niya sa akin. Agad kong iniwas ang
mukha ko sa kanya. Can't he stop for
now? My god! We're in public place. Ano na lang ang sasabihin ng
mga makakakita sa amin dalawa?
Tumagal siguro ng ilang segundo akong nakapikit habang pilit kong
iniiwas ang aking mukha sa kanya. Nang
wala naman akong nararamdaman mabilis ko nang iminulat ang aking
mga mata. Hindi na nakapulupot ang
braso niya sa akin pero hawak na naman niya ang kamay ko.
www.ebook-converter
"What was that all about Rashid?! Papaano kung may makakita sa
atin?!" iritadong sabi ko.
"Akala ko kasi napuwing ka Aurelia.." kibit balikat na sabi niya

na may kasama pang pagkagat sa kanyang
pang ibabang labi.
Nagpanganga na lang ako sa isinagot niya sa akin. What the hell?
Bakit ako mapupuwing? Wala namang
hangin at alikabok dito, bakit ako mapupuwing?! Saan niya nakuha
ang sagot niyang ito? Oh my god, enough
na Cinderello.
Halos sabunutan ko na ang sarili ko, hindi na yata ako
makakapamili ng maayos kapag kasama ko itong si
Rashid.
"Rashid, please behave. Hindi naman kita ni aaway, wag mo rin

akong awayin. Please? nasa supermarket
tayo.." baka sakaling makinig kapag kinausap ko siya sa kanyang
paraan.
"Naglalambing lang ako Aurelia.." mahinang sabi niya na halos

makapagpapadyak sa akin.
P 26-2
"Huwag dito Rashid. Baka pinagpipiyestahan na tayo ng mga tao sa
likod ng CCTV camera.." tipid lang
siyang ngumisi sa sinabi ko.
"Kahit kailan hindi ako natakot sa mga CCTV. I can always make
them blind baby.." umarko ang kilay ko sa
sinabi niya. Pinapatay niya ang CCTV? Siya ang may ari ng
supermarket?
Napailing na lang ako sa sinabi niya at hindi ko na lang siya
pinansin. Nagpatuloy na lang kami sa paglalakad
at talagang hindi niya bitawan ang kamay ko.
"Rashid, hindi mo ba talaga ako bibitawan?" tanong ko sa kanya.
"Nurse, nilalamig ang kamay ko.." malambing na sabi niya na

nagpangiwi lang naman sa akin. Mas malamig
pa nga sa bahay nila kaysa dito sa supermarket ngayon.
www.ebook-converter
"Masakit na ang ulo ko sa'yo Cinderello.." muli ko na lamang

siyang inirapan. Hindi na ako nag abalang
muling tanggalin ang kamay ko sa kanya dahil mas hinigpitan niya
pa ang pagkakahawak sa akin.
"Anong bibilhin mo Aurelia?" tanong niya sa akin habang

nagtitingin ako ng instant noodles.
"Kahit ano, basta makakain.." tamad na sagot ko.

Nang makakuha na ako ng instant noodles, nagpunta naman kami sa
mga powdered milk.
"Gusto mo ba ng fresh milk Aurelia? I can send you everyday.."

napakasosyal talaga nitong si Cinderello.
"Nah, ayos na ako sa tinitimpla Cinderello.." naglagay na rin ako

ng gatas sa basket. Kumuha rin ako ng ilang
pack ng icetea at chocolate drink.
Sumunod naman kami sa mga mga de lata, mabuti na lang at medyo
malaki ang kinita ko sa halo halo at
naibigay na rin ni Tita Tremaine ang sweldo ko kaya nakakapamili
na ako.
P 26-3
"Kumakain ka ba ng mga de lata Cinderello?" tanong ko dito habang

naglalagay ako sa basket. Tumango lang
ito sa akin. Hindi ako kumbinsido.
Nagpatuloy kami sa paglalakad hanggang sa makarating kami sa mga
tinapay. Aabutin ko na sana ang isang
loaf bread nang hindi ko agad ito makuha dahil naiwan na naman si
Rashid at nang tingnan ko ito ay nakatigil
lang siya at nakatingin siya sa mga beverages. To be specific,
masama na ang tingin niya sa nag iisang bundle
ng yakult.
Kawawa naman pala itong si Cinderello, mukhang naubusan ng supply
sa kanilang bahay.
"Rashid, nahihirapan akong mamili. Let go of my hand, kuhanin mo

na 'yon. Nag iisa na lang" bahagya kong
itinaas ang kamay namin dalawa.
"I can't, nilalamig ako baby. Samahan mo na lang ako mamaya"

ngising sabi niya sa akin. Bakit ayaw niya na
lang humiwalay? Sobrang lapit na. Ilang hakbang na lang. My god.
Napansin ko na napasulyap na rin sa amin na may kunot noo si
Manang na kumukuha na rin ng de lata. Damn,
nakakahiya. Hinila ko na lamang si Rashid sa bilihan ng mga
biscuits kung saan walang taong namimili.
Mamaya na lang kami kapag wala na si Manang.
www.ebook-converter
"Anong favorite mong biscuit Aurelia?" tanong niya sa akin.
"Kahit ano, basta nakakain.." sagot ko ulit sa kanya.
"Suplada mo.." natatawang sabi niya sa akin.
"Bakit naman ako magsusuplada sa'yo? Baka sabihin mo ni aaway na

naman kita.." ngising sagot ko habang
naghahanap ako ng masarap na biscuit.
"The CCTV can't see us here Aurelia, wag mo akong ni aaway

Aurelia.." hindi ko na alam kung anong
nararamdaman ko kapag kasama ko itong si Rashid. Madalas naiinis
ako sa baby talk niya, napapahiya,
nakakasakit ng ulo pero sa huli nakikita ko na lang ang sarili
kong napapangiti sa mga sinasabi niya.
Nang makita ko na ang cookies na gusto ko ay halos mapamura na

lang ako nang makita kong sobrang taas
nito. Bakit dito nila nilalagay sa mataas?
P 26-4
Tumingkayad ako para maabot ko ito, halos madiin na ang pagkakagat

ko sa aking mga labi nang nasa dulo na
ng daliri ko ang pack ng cookies na inaabot ko.
"You can ask for my help baby.." pakinig kong sabi ni Rashid.
Hindi ko na pinilit abutin sa pag aakalang siya na mismo ang aabot
nito pero nagulat na lang ako nang
maramdaman ko ang dalawang kamay ni Rashid sa bewang ko. At walang
kahirap hirap niya akong binuhat
para maabot ang cookies na gusto ko.
"Now get it baby.." what the fvck? Bakit hindi na lang niya inabot
sa akin? Nagmadali na akong kumuha ng
dalawang pack para agad niya akong ibaba.
At nang sandaling makababa na ako at mailagay ko sa nakababang
basket ang cookies na kinuha ko ay
pinaghahampas ko na si Rashid.
"What's wrong baby? Sa lahat ng tinulungan ikaw pa ang

nagagalit.." natatawang sabi niya sa akin habang
sinasalag niya ang bawat hampas ko sa kanya.
www.ebook-converter
"Nakakainis ka na! Nakakainis ka na Rashid. Pwede mo namang abutin

sa akin! Bakit may pabuhat buhat ka
pang nalalaman! God! Kanina mapupuwing daw ako, ngayon naman? Oh
my god!" nagmadali akong kuhanin
ang basket at mabilis na akong naglakad papalayo sa kanya.
Bakit sobrang landi nitong si Rashid? Wala siyang pinipiling
lugar!
"Baby, wait!" hindi ko siya nililingon. Kahit medyo may kabigatan

na ang buhat ko ay pinili kong maglakad
ng mabilis. Huwag niya akong lapitan, malandi siya.
"Aure‿" natigil ang pagtawag niya sa akin nang may marinig akong
tumutunog na telepono.
"Fvck!" narinig ko ang malakas na mura niya. Nang lingunin ko siya

ay nakatalikod na ito at mukhang may
kausap na sa kanyang telepono.
Sana tumagal ng isang oras ang pakikipag usap niya sa telepono.
Mamimili muna ako.
Inilipat ko sa push cart ang mga pinamili ko para itutulak ko na

lang ito. Tumigil ako sa bilihan ng mga
P 26-5
shampoo at sabon. Agad kong napansin na may isang babae na may

dalawang hawak na bote ng shampoo na
mukhang hindi makapagpasya sa kanyang pipiliin.
"Which do you think is better?" dahil alam kong kaming dalawa

lamang ang tao dito, alam kong ako ang
kausap niya.
Nang sandaling lumingon ako sa kanya ay agad nangunot ang mata ko.
Have I seen her before? She's so
beautiful.
Para siyang hindi Pilipina sa sobrang ganda niya o baka may lahi
siya? Bakit parang pamilyar sa akin ang
mukha ng isang napakagandang babaeng katulad niya? Pero sigurado
akong ngayon lang kami nagkita. This is
so weird. Mukha din siyang may pagkamataray.
Nakapagtataka na ang isang magandang babaeng katulad niya ay
mapipiling makipag usap sa akin.
"Yung nasa kanan.." tulalang sagot niya sa akin.
www.ebook-converter
"You look innocent and pure. Simply beautiful, no wonder why he's
too crazy about you.." lalong nangunot
ang noo ko sa sinabi niya. What?
Naiiling niyang ibinalik ang dalawang bote ng shampoo.
"Magkakilala ba tayo?" nagtatakang tanong ko sa kanya. She really

looked familiar, hindi ko lang matandaan
kung saan ko siya nakita. Tipid lang siyang ngumiti sa itinanong
ko sa kanya.
"Huwag ka basta maniniwala kapag nakarinig ka ng 'kambyo' at

'puwing'. It's either he wanted to touch your
legs or he wanted to kiss you. Typical lines of agen---" I am not
dumb. She's talking about Rashid.
"Baby, where are you?" nakita ko ang pag arko ng kilay ng babae
bago ito tumalikod sa akin nang marinig
niya ang boses ni Rashid. Agad ko pang napansin ang paghawi niya
sa kanyang mahabang buhok bago siya
muling nagsalita.
Dito ko nakumpirma kung saan ko siya nakita, she's the girl from
Rashid's picture frame.
"I hope he'll choose you over his job Aurelia.."
P 26-6
-VentreCanard
Pag nagbabasa mga ganto, ok lang eh, kinikilig pa nga, pero pag
real life na grabe nakakagigil panoorin???? awts
www.ebook-converter
P 26-7
Chapter 23
99.2K 4.1K 459
by VentreCanard
Chapter 23
Napatitig na lang ako sa papalayong babae. May pinag aralan akong

tao at alam kong umintindi ng mga salita
kahit hindi ito direktang sinasabi. That girl is talking about
Rashid and his job.
She even knows my name!
"There you are.." maagap ako at mabilis akong humakbang para

itulak ang cart na hawak ko. Who is she?
Bakit kilala niya ako? Is she Rashid's ex?
"What's wrong with you Aurelia?" agad niya naman akong hinabol.
www.ebook-converter
"I saw someone and seems like she knows you too well. Akalain mo
'yon, kilala rin ako? She even told me
about your job, that she's hoping that you'll choose me instead. I
don't understand Rashid, this is weird and I
am now having a bad feeling" mahinang sabi ko sa kanya habang may
nagtutulak ako ng cart.
She could be the one behind evil fairy god mother. Nagsisimula na
akong matakot, what's going on?
Lalo akong kinabahan nang makita kong lumampas sa akin si Rashid

at mabilis siyang naglakad sa iba't ibang
sections ng mga items para lamang matingnan kung nasaan ang
babaeng sinasabi ko.
She's gone already at alam kong hindi na niya ito mahahabol.
Malamig lang akong nagsusulong ng cart at
kumukuha ng mga dapat kong bilhin nang maramdaman kong hinawakan
ni Rashid ang braso ko.
"Can you describe her Aurelia?" ilang segundo akong napatitig sa

kanya bago ako nakasagot.
"She's pretty, kasama mo siya sa picture mo sa bahay niyo. The

girl near you, kasama ng dalawang lalaki na
may magagandang mata.." mahina siyang napamura sa sinabi ko.
"Sava—fvck. What is she doing here?" nagpalinga linga pa siya na

parang makikita niya ang babae.
P 27-1
"Tell me Rashid, tell me honestly. What is your job?" hindi ko
alam kung bakit parang naiiyak na ako. Wala
na akong pakialam sa mga taong napapasulyap sa amin dalawa.
Nagsisimula na akong mahulog sa kanya at
natatakot akong baka nagkamali ako sa pagkakakilala sa kanya.
Bakit may mga ganito? I heard his workmates, Enna and Hazelle they
warned me before. Nakakarinig rin ako
sa kanila ng mga bagay na hindi naaayon sa isang normal na
trabaho, ano pa ang iisipin ko sa panibagong
babaeng bigla na lamang nagpakita sa akin? Hindi ako tanga para
dapat ko na lamang itong ipagsawalang
bahala.
Natigilan siya sa tanong ko na parang tinanong ko siya ng isang
napakahirap na tanong. Why can't he just
answer me?
"Aurelia, I am..I am a photographer.." lalo akong natigilan sa

sinabi niya. Nakita ko sa bahay nila na
nakatapos siya bilang isang engineer, I never saw him with camera
except with his phone ofcourse. At
natatandaan ko pa na sinabi sa akin ni Tita Tremaine ayaw ni
Rashid ng camera. Then is he telling me that
Enna and Hazelle are both photographers too? With those missions,
Cap? And whatever bullshits I am
hearing from them.
www.ebook-converter
He's lying.
"Sayang naman ang tinapos mo Rashid, I thought you're an

engineer.." ismid na sagot ko sa kanya. Nagpatuloy
na lang ako sa pagsulong ng cart. Nagsisimula na akong matakot sa
trabaho niya.
Bakit kailangan niyang itago? Iisa lang ang alam kong trabahong
kailangan itago. He's into illegal job.
"Oh, yes I am an engineer too" habol niyang sabi sa akin. Nang

tinangka na niyang agawin ang cart sa akin ay
pinabayaan ko na lamang siya.
"Cool" malamig na sagot ko sa kanya.

Sinundan niya lamang ako hanggang makarating kami sa cashier.
Habang naghihintay kami sa pila ay hindi ko
na napigilang hindi muling magtanong sa kanya.
"Papaano niya ako nakilala Rashid? Who is she?" diretsong tanong

ko sa kanya.
P 27-2
"She's my workmate Aurelia, naiikwento kita sa kanya.." mabilis na
sagot niya sa akin. Hindi na lang ako
sumagot sa kanya hanggang sa makapagbayad na ako ng mga pinamili
ko.
Malaki ang pasasalamat ko at hindi siya nagpumilit na magbayad ng
mga binili ko, baka lalong uminit ang ulo
ko.
Nakasakay na kami sa sasakyan niya at nanatili akong tahimik.
Hindi ko siya kayang kausapin sa mga oras na
ito. Lalo na at alam kong nagsisinungaling siya sa akin. I am in
the process of falling in love with him, pero
ngayong nagsisimula pa lang kami ay natatabunan na ako ng mga
lihim niya, parang nakakatakot nang tumuloy.
I can't the risk, masyado nang mahina ang puso ko para masaktan. I
had enough.
"Aurelia, are you mad?" tanong niya sa akin.
"Why would I? May dahilan ba para magalit ako Rashid?" tanong ko

pabalik sa kanya. Nanatili akong
nakatingin sa labas. May karapatan ba akong kumilos ng ganito? I
am not his girlfriend for pete sake! Bakit
masyado akong nagagalit kung magsinungaling siya sa akin? Oh god,
hindi ko na mainitindihan ang sarili ko.
www.ebook-converter
"You're really mad. I am sorry Aurelia, she is just my friend.."

ngayon naman ay kaibigan kanina lang ay
katrabaho? Sige pagbibigyan ko siya, possible naman talagang
maging kaibigan din ang katrabaho.
But her words are too intriguing! Mabuti sana kung hindi lang siya
ang nagbabala sa akin tungkol kay Rashid
but this is the third time. From Hazelle and Enna, that fvcking
note from EFGM and this mysterious girl.
"Okay.." sagot ko sa kanya.
"Aurelia, baby bati na tayo. Don't think about her, just listen to
me. I will always tell you the tru--" lalong nag
init ang ulo ko sa sinabi niya.
"LIAR!" malakas na sigaw ko na nagpapreno sa kanya.
"Aurelia.."
P 27-3
"Bababa na ako.." marahas kong inabot sa likuran ng sasakyan niya
ang mga pinamili ko.
"Aurelia, ihahatid na kita. Gabi na" iritadong sabi niya. Siya pa

ang may ganang mairita sa mga nangyayari?
Lalo akong nainis nang hindi ko mabuksan ang pintuan.
"Rashid, open the door.." malamig na sabi ko.
"No.." madiing sagot niya sa akin.
"I said open the door!"
www.ebook-converter
"Aurelia please, this is not the right time baby.." mahinang sabi
niya. Anong right time ang sinasabi niya?!
"Don't talk to me Rashid, kitang kita na ang pagsisinungaling mo

pero patuloy ka pa rin. This is so
frustrating.."
"Aurelia please, just let me bring you home safely. Hindi na ako
magsasalita kung gusto mo, gabi na para
hayaan pa kitang magbiyahe." Huminga ako ng malalim at muli akong
humarap sa kanya.
"What if she's EFGM? Yes, she's beautiful but what if she's the
one behind that note Rashid?" nangunot ang
noo niya sa sinabi ko.
"What are you talking about Aurelia? What's with this evil fairy
god mother again?" muli akong huminga nang
malalim bago ako nagsimulang magsalita.
"This might sounds weird but I did received a note Rashid, bago
ang mga araw na hindi ako nagpupunta sa
bahay nyo para magturo kay Anastacio pinasok ang bahay ko Rashid,
I was so afraid that time Rashid at
bumalik ulit ang lahat nang takot ko.."
P 27-4
"What the fvck?!" malakas na mura niya.
"Bakit hindi mo ito agad sinabi sa akin?!" mataas na ang boses

niya. Kita ko rin ang paghigpit nang hawak
niya sa manibela. I am glad at nasa tabi kami ng daan ngayon.
"Paano ko sasabihin? I did try to tell you about this but you're
too busy to be my official baby. Natabunan na
nang mga baby talks mo! Sinubukan kong sabihin nang nagtitinda ako
ng halo halo pero naglambing ka na
nang naglambing sa akin. How can I possibly tell this to you, I am
damn distracted by your sweetness
Rashid.." nakaawang ang mga labi niya sa mahaba kong sinabi ko.
"You're too sweet, caring and gentle Rashid at natatakot na ako sa

nararamdaman ko. I can feel your sincerity
and all but what's with lies Rashid? Pinagsisinungalingan mo ako,
you're hiding something na nagpapatindi ng
kaba sa dibdib ko. I won't be receiving a note if there's nothing
Rashid. Tell me, may dapat ba akong
malaman?" mahinang sabi ko.
www.ebook-converter
"Anong nakalagay sa note Aurelia?" malamig na tanong niya. Hindi

niya man lang pinansin ang huli kong
sinabi sa kanya.
"Just to leave you alone" maiksing sagot ko.
"Anything happened aside from that fvcking note Aurelia?" ramdam

ko ang galit sa boses niya.
"Nothing, walang nagalaw sa bahay. Just a simple note.." sagot ko.
"Did you report it? May pinagsabihan ka na ba nito? You should

have informed the officials of your
barangay! That's a serious case, oh god. You should have told it
earlier.." halos mapahilamos siya sa sarili
niya na parang ako pa ang may kasalanan. I did tell him the
reasons why, siya ang may dahilan kung bakit
hindi ko agad nasabi.
He's too flirty!
P 27-5
"I did report it Rashid, sinabi nilang baka nananaginip lang ako.
Dahil wala namang nawala sa bahay, hindi
napwersa ang pintuan, walang kahit anong naiba. I just found a
note, hindi ko ito sinabi sa kanila.."
"Who the fvck is this EFGM?" iritadong sinabunutan ni Rashid ang

kanyang sarili at ilang beses pa niyang
hinampas ang manibela.
Nakita kong inilabas niya ang telepono niya at iritado siyang
nagdial dito. Hindi niya na inabala tanggalin ang
loudspeaker. Maririnig ko tuloy ang usapan niya at nang
tinatawagan niya.
"Yes, Rashido babe.." boses mula sa isa sa mga katrabaho niya.
"Enna, who is E. FGM? Galing ba ito sa inyo? I am pissed! Damn

pissed! I will definitely kill this one!"
nangunot ang noo ko sa mga sinabi ni Cinderello. Why his
workmates? Ayoko na, gulong gulo na ako.
www.ebook-converter
"E. FGM? Hindi kita maintindihan Rashido.." pakinig ko ang

pagkalito sa boses ni Enna.
"E is one of your initials, is this you Enna? My Aurelia is

receiving damn threats from some fvckshit. Hindi
ako natutuwa, not my Aurelia. Stop pestering her!" natahimik ang
kabilang linya nang ilang segundo pero
agad muli itong nagsalita.
"Maraming E sa mundo Rashido! I am not a bully for weak girls! Fix

yourself, you're not being you Rashid.
Just stop, habang maaga pa. It could be a warning, hindi kayo
pwede. You'll just drag her to hel‿" iritadong
pinatay ni Cinderello ang telepono niya.
"Fvck!" marahas niyang binato ang telepono niya.
"Why did you call her? Bakit siya ang pinaghihinalaan mo?" malamig
na tanong ko sa kanya. Nanlaki ang
mata niya sa akin na parang ngayon niya lamang na nalaman na
nandito ako sa tabi niya at naririnig ko ang
lahat ng mga pinag usapan niya.
P 27-6
"Fvck!" halos ihampas na niya ang noo niya sa manibela. I've never
seen him like this before. Yes, I've seen
evil Cinderello but his anger is too much right now.
"Lalabas na ako Rashid, I need space. Naguguluhan na ako.."

mahinang sabi ko. Narinig ko ang pag click ng
sasakyan kaya nagmadali na akong buksan ito. Pero hindi pa man ako
tuluyang nakakalabas ay naramdaman
kong hinawakan niya ang kamay ko.
"Aurelia wait, let's talk. Don't worry, I'll find this EFGM. I'll
hunt it down for you baby.." iritado kong
tinabig ang kamay niya sa akin. At eksaherada kong isinarado ang
pinto ng sasakyan niya.
"How will you be able to find that EFGM if you can't even find
your own shoes!? Damn it Cinderello, leave
me alone!"
www.ebook-converter
--
VentreCanard
???? si Mistress nga
P 27-7
Chapter 24
101K 4.1K 433
by VentreCanard
Chapter 24
Halos mapanganga na lang si Rashid sa isinigaw ko sa kanya. I am
right, papaano niya hahanapin ang taong
nagbabanta sa akin kung sarili niyang sapatos ay hindi niya
makita?
I hate him, he's a damn liar.
"What the hell Aurelia? My shoes are nothing to do with this! Come
back here, stop being childish!" sigaw
niya sa akin habang sinusundan ako ng sasakyan niya.
Tumigil ako nang makakita ako ng jeep, mabilis ko itong pinara.
Narinig ko pa ang mahabang pagbusina ni
Cinderello nang makasakay na ako. Halatang halata ang pagkairitado
niya sa paraan ng pagbusina niya.
How could he? Bakit may lakas pa siya ng loob mainis sa akin? Siya
naman itong nagsisinungaling sa aming
dalawa.
www.ebook-converter
Kung hindi sana siksikan ang jeep mas pipiliin ko na sa pinakaloob

na ako pumuwesto pero mukhang
napakamalas ko at wala na akong pagpipilian. Naupo na ako sa may
bukana kung saan kitang kita si Rashid at
ang maganda niyang kotse na nakabuntot sa likuran ng jeep na
sinasakyan ko.
Sa bawat pagtigil ng jeep ay tumitigil din ang kotse ni Rashid.
Wala siyang ibang ginawa kundi sundan nang
sundan ang jeep na sinasakyan ko at kahit anong sasakyan ay walang
makasingit sa pagitan ng kotse niya at ng
jeep. Napapansin ko na napapatingin na rin sa akin ang ilang
pasaherong nasa harapan ko at alam ko ang
dahilan nito. Damn this Cinderello.
Can't he just leave me alone?
Hindi tinted ang windshield ng sasakyan niya at kitang kita ng
ilang pasahero na nasa labas ang tingin, na sa
akin nakatitig ang mga mata ng driver ng magandang sasakyan na
buntot ng buntot sa jeep. Why can't he just
focus on the road? Papaano kung mabangga siya sa ginagawa niyang
'yan?
Napansin ko rin ang walang tigil na bulungan at hagikhikan ng
dalawang teenager habang halinhinan sila sa
pagsulyap sa kotseng nakasunod sa amin. Oh come on, pati ba naman
teenager Rashid? Yes, I am still a
teenager but these girls are a younger teengers.
Kahit iritado ako ay hindi ko mapigilang hindi mapasulyap sa

kanya. He looked so damn serious, na parang
ako pa ang may nagawang kasalanan. Napairap na lang ako nang
marinig kong muli ang impit na pagtawa ng
dalawang teenager. How old are they? They are definitely younger
than me, probably fourteen or fifteen? Oh
god. Maaga silang mabubuntis, mga malalandi.
P 28-1
Habang tumatakbo ang jeep ay wala naman akong tigil sa paghila ng

uniporme ko na mas lalong umiksi dahil
sa aking pag upo. Hindi na nga nakikita ni Rashid ang mukha ko,
kitang kita niya naman ang legs ko. Damn.
"Anong problema ng kotseng 'yon?" narinig kong sabi ng driver mula
sa unahan. Napansin niya na rin sa
wakas, kung ako sa kanya bibilisan kong magmaneho para hindi na
makasunod ang asungot na kotse.
Hindi din nagtagal ay napangisi na lang ako nang maramdaman ko na
binilisan nga ng driver ang
pagmamaneho dahilan para maiwan ang sasakyan ni Rashid. Pero agad
kong tinanggal ang ngisi ko nang
mapansin ko na may dalawang pasahero na kunot noo sa akin. Mind
their own business. God.
Napatingin na lang kaming mga pasahero sa labas nang makarinig
kami ng malakas na pagharurot ng
sasakyan. Rashid's car, nakailang mura ako sa aking isipan nang
akalain kong babanggain niya ang jeep, kahit
ang driver at ilang pasahero ay napamura. What the fvck is wrong
with him?!
Kung hindi sana ako nahihiya baka nasigawan ko na siya sa tindi ng
pagkairita ko sa kanya. Akala ko ay
mananatili ito sa likuran ng jeep pero nangunot ang noo ko nang
magsimula na itong tumakbo pauna na halos
pantayan na niya ang jeep na sinasakyan ko. Baka naman aalis na?
Napabuntong hininga na lang ako, mabuti naman.
Pero hindi pa man lumilipas ang ilang minuto halos mapilipit ang
leeg ko para lamang makasilip ako sa
bintana nang marinig ko ang boses ni Rashid.
www.ebook-converter
"Manong, my girlfriend is in there. I will cause no harm, just let
me follow your car. I'll full tank it for one
week.." what the fvck Rashid?! Nakakahiya!
"Anong sabi? Pilipit ang dila niya.." nalilitong sabi ng driver.
Sa kabila nang inis ko ay hindi ko maiwasang hindi matawa katulad

ng ibang mga pasahero dahil sa sinabi ng
driver.
"Para!" malakas na sigaw ko. Nakalampas pa ako sa mismong dapat
kong babaan. Kainis! Lalo pang uminit
ang ulo ko nang marinig ko ang dalawang boses mula sa mga teenager
kanina.
"Ate wag pabebe! Biyaya na 'yan" inirapan ko na lamang sila. Agad
kong napansin na nakaparada na sa hindi
kalayuan ang sasakyan ni Rashid. Hindi siya bumababa at mukhang
mas pinili niya na lamang na talagang
panuorin ako.
Wala akong pakialam, he's a liar!
Hanggang sa pagtulog ko ay hindi ko maalis ang inis at galit ko

kay Rashid. We can settle everything if he did
tell me the truth but he insisted all his lies. I hated it the
most.
P 28-2
Tutulog na sana ako nang narinig ko ang pagtunog ng telepono ko. A

text message from unknown number.
'Baby..'
isang beses ko lang ito binasa pero agad ko nang nakilala kung
sino. Hindi ko ito pinansin hanggang sa
magsunod sunod na. Naka labinlimang baby yata siya bago niya naman
itinext ang pangalan ko.
'Aurelia..'
'Aurelia Hope Lorzano..'
'My nurse..'
'My nurse, I am hurt :( ' napapangiwi na ako sa pinagsesend nitong
si Rashid.
'Aurelia, ni aaway mo na naman ako :( ' halos ibato ko na ang
telepono ko sa huli niyang message. Sumagot
na ako.
www.ebook-converter
'Ikaw ang nang aaway sa akin! Liar!'
'Sorry na kung ni away kita..' napakagat labi na lang ako at

nakita ko na lang ang sarili kong napapagulong
sa aking kama. Bakit parang pakiramdam ko ay ginagamitan na naman
ako ni Rashid ng kanyang
makapangyarihan niyang baby talk?
Hindi na ako nagreply, papatayin ko na sana ang telepono ko nang
magtext na naman siya.
'I don't like it when you're mad at me baby. So please, huwag na
nating awayin ang isa't isa Aurelia. Bati
na tayo..' nakailang bato na ako ng unan sa mga nababasa ko. Damn
these baby talk of his. Kahit sa text hindi
niya pinalampas.
Tuluyan ko nang pinatay ang telepono ko. Hindi niya ako madadala
sa baby talks niya, mainit ang ulo ko.
Ilang araw akong nagpaalam kay Tita Tremaine na hindi muna ako
magtuturo, sinabi na rin niya sa akin na
dalawang linggo rin pala silang mawawala sa bansa para naman daw
ipasyal niya ang mga anak niya. Atleast
makakapagpahinga ako.
Bakasyon ko na rin pero masyado akong abala sa iba't ibang
pinagkakakitaan ko. Kailangan kong makaipon
bago muli magpasukan, para naman ay magastos ako at hindi na
magkaproblema.
P 28-3
"Are you ready Aurelia?" tanong sa akin ng kaibigan kong si Ana.

Muli kong sinipat ang sarili ko sa salamin
bago ako tumango sa kanya.
"Yes.." ngiting sagot ko sa kanya. Papunta kami sa kabilang bayan
dahil fiesta dito, ang isa pa sa
pinagkakakitaan ko noon pa man ay ang pagiging majorette ko tuwing
may fiestahan.
Sa totoo lang si tatay lang ang gustong gusto na maging 'girly'
ako masyado, dahil ito daw talaga ang gusto ng
nanay ko para sa akin. Ilang beses na rin akong nakasali sa mga
beauty contest, muse tuwing may mga liga at
maging sa mga napipiling babaeng pambato sa bawat department sa
aming university. I never wanted to
participate, pero masyadong mapilit si tatay.
May maganda daw siyang anak, bakit kailangang itago. Pangarap
niyang sumali ako sa Miss Universe na
siyang hinding hindi ko gagawin. Hindi ako matangkad, siguradong
manliliit lang ako sa mga makakalaban
ko.
Mabilis naman ang naging biyahe namin hanggang sa makarating na
kami sa kabilang bayan. Masyado nang
tirik ang araw at siguradong tagaktak na naman ang pawis ko sa
parading ito.
Pumosisyon na kami, isa ako sa tatlong babae na nasa unahan. Dahil
ako ang pinakamaliit ay ako ang
pinaggigitnaan ng dalawang kasamahan ko.
www.ebook-converter
I am just 5'3, naiinggit talaga ako sa mga matatangkad na babae.

Nang nagsimula nang tumugtog ang aming
banda ay nagsimula na kaming maglakad, naglalabasan na ang mga tao
sa kani kanilang mga bahay para
lamang makita ang aming parada.
Nasa kalagitnaan ako nang pag eenjoy sa aming masiglang musiko

habang naglalakad nang mangunot ang noo
sa nakita ng mga mata ko.
Bumaba lang naman si Cinderello galing sa isang itim na kotse.
He's wearing a three fourths white sleeve, na
bukas hanggang ikatlong butones. With his dark brown shorts and
brown old fashion fedora hat. What's with
his outfit? Para siyang anak ng congressman.
Agad akong nag iwas ng tingin nang matagpuan ko ang sarili kong
pilit sinisilip ang pagkakabukas ng mga
butones niya. Masyadong mainit? Nakalimutan magbutones? Damn,
bakit bumagay sa kanya ang suot niya?
Pero anong ginagawa niya dito? Papaano niya nalaman na nandito
ako? Isang linggo rin siyang hindi
nagparamdam sa akin.
"Shit! Siya ba ang anak ng mayor?" napangiwi na lang ako sa katabi

kong majorette. Ngayon naman ay
napagkamalan siyang anak ng mayor.
"Pogi niya, baka anak ni Gob.." komento ng isang katabi ko.
P 28-4
"Pogi? Hindi naman.." ismid na sabi ko. Umiling lang sa akin ang
dalawang kasama ko.
Nagpatuloy kami sa pagparada at napapansin ko na kasabay na rin
namin si Rashid, sa tabi lang siya ng daan
dumadaan habang abala sa pagtetext sa kanyang telepono.
"Anak nga ni Gob.."
"Hindi, anak siya ni Mayor. Walang anak na binata ang Gob dito.."
habang naglalakad kami ay may lumapit
na ilang magpipicture sa amin. Nakuhanan naman ng maayos ang
katabi ko at nang ako na ang ngingiti sa
camera ay nanlaki na lang ang mga mata ko nang biglang nabasag ang
lens nito.
Kitang kita ko na may maliit na batong tumama dito. Agad kong
nilingon si Rashid na isinuot muli ang
kanyang shades at eksaheradong nagkibit balikat sa akin na may
kasamang nakakalokong pagngisi. Damn.
"What the hell happened?!" iritadong sabi ng photographer.
Naramdaman kong nagvibrate ang telepono ko.
Hindi ko na natiis, mabilis ko itong kinuha sa bulsa ng damit ko
at nakagat ko na lang ang pang ibabang labi
ko sa nabasa ko.
www.ebook-converter
'Image of you is only for me baby..'
--
VentreCanard
ahhhgh Rashidoo!??
P 28-5
Chapter 25
102K 4.1K 266
by VentreCanard
Chapter 25
Kahit ramdam ko ang biglaang pagbilis ng pagtibok ng puso ko dahil

sa nabasa ko, pilit kong pinakalma ang
sarili ko. Hindi ako madadala sa mga ganitong salitaan ni Rashid.
I am still mad at him. Damn mad. His baby talks and sweet talks
will not work this time. Hell no, hindi
pwede na sa tuwing may hindi siya magandang gagawin ay gagamitan
niya lang ako ng 'baby talk and sweet
talk' ay tapos na ang lahat.
Mabilis akong umirap sa kanya pero sinagot niya lamang ito ng

kanyang pag ngisi. Kung pwede lang na ibato
ko sa kanya ang hawak kong baton ay naibato ko na sa kanya.
Nakakainis na ang mga pagngisi niya.
www.ebook-converter
Baka nakakalimutan niya na mainit pa rin ang ulo ko nang dahil sa

kanya. Baka nakakalimutan na niya kung
papaano siya harapang nagsinungaling sa akin? Pagkatapos bigla na
lamang siyang hindi magpaparamdam ng
isang linggo na parang wala siyang kasalanang ginawa?
Akala ko noong una wala akong karapatang magalit sa kanya, bakit
nga ba kung hindi naman ako girlfriend?
Pero sa lumipas na isang linggo napag isipan ko na may karapatan
ako.
He did confess to me! He did give me motives and damn confirmed it
through his words. May karapatan
akong magalit! He wants to be my official 'baby' but how is that
possible if from the very start he can't give
me a damn honesty? Paano kami magsisimula kung puro tanong ako sa
kanya na hindi niya masagot?
Why am I having a strange feeling? Bakit parang nararamdaman ko na
may mas dapat pa akong malaman kay
Rashid? I won't be like this if there's nothing. Ayokong
paniwalaan ang nararamdaman ko. I want him to
remain this cute baby who loves drinking yakult with straw. Gusto
kong siya lang si Rashid na nakilala ko na
laging ni aaway at ni aapi. Nothing more, nothing less.
But why am I having this kind of feeling? How come that I had to
come up with this kind of idea? That behind
his cuteness, sweetness and gentleness is a man hiding with a
dangerous identity.
Nagpatuloy ang parada hanggang sa makarating kami sa plaza kung

saan dito kami sasayaw para mapanuod
ng napakaraming tao. Dahil sanay na ako sa ganito, hindi na ako
nakakaramdam ng kaba.
Nakaharap ang banda namin sa main entrance ng plaza kung saan agad
makikita ng mga papasok dito ang
P 29-1
aming performance. Kahit pilit kong balewalain ang presensiya

niya, siya mismo ang gumagawa ng paraan
para mapansin ko siya. Damn Cinderello.
Agad siyang pumuwesto sa harapan namin, nakahara siya sa mga
dumadaan. Hindi ba siya nahihiya? Takaw
pansin siya ng mga tao.
Nakita ko pa na nilapitan siya ng isang barangay tanod at bumulong
ito sa kanya. Sigurado akong pinapaalis
na siya sa pwesto niya pero ilang segundo lang sinulyapan ni
Rashid ang barangay tanod bago ito muling
tumitig sa akin. Nakacross lang naman ang mga braso niya na dinaig
pa ang manager namin, kaya siya
napagkakamalang anak ng mayor at gobernador.
Nang nagsimula nang magpatugtog ang aming banda ay sinimulan ko na

rin paikutin ang baton ko katulad ng
ginagawa ng mga kasama kong majorette. Dahil ako ang nasa gitna,
kailangang hindi ako magkamali isama pa
ang nakatutok na telepono ni Rashid sa akin.
Nang sinabayan na namin nang pagsayaw ang paglalaro ng aming baton

ay hindi ko na mapigilan ang
pamumula ng pisngi ko nang makitang ilang beses ngumingisi si
Rashid habang nakatulala sa kanyang
telepono, susulyap sa akin tapos sa kanyang telepono ulit at
bahagyang tatawa, pagkakatapos kong umikot
mahuhuli ko na lang siyang nakanguso pero sa maraming pagkakataon
na nakakagat labi siya na laging may
kasamang ngisi.
www.ebook-converter
At ang pinaka nakapagpapula ng pisngi ko ay ang walang tigil

niyang pagtawag sa akin na para siyang isang
supportive na boyfriend.
"Baby, baby..look at me.." agad niyang sabi nang matapos ang isang
step na kailangan naming umikot. Halos
mapamura na lang ako.
"Aurelia, baby. Look at the camera.." ilang irap na yata ang

nagawa ko. Paulit ulit siya at mas nilalakasan
niya pa ang boses niya na parang hindi ko naririnig sa kabila ng
lakas ng aming banda.
"Baby.."
"Aurelia Hope.." narinig ko ang tawanan ng dalawang majorette na

kasama ko.
"Hindi pala pogi Aurelia huh? Baby mo naman pala.." napanguso na

lang ako sa sinabi nila.
P 29-2
"He's not.." muli na akong napairap nang mapansin na hindi pa rin

inaayos ni Rashid ang butones ng damit
niya. Walang kamay Cinderello? Hindi marunong magbutones? I can
see his damn chest from here! Bakit
hindi muna siya magbutones bago magvideo sa akin?
"Uhuh?"
Natapos ang performance namin na hindi umaalis si Rashid, hindi
niya man ako nilalapitan, palagi naman
siyang nakatanaw sa akin at tinatapunan niya ng masamang titig ang
mga lalaking nagtatakang lumalapit sa
akin. Narinig ko pa na may nagsabing girlfriend daw ako ng anak ng
mayor. My god.
Pabalik na kami sa sasakyan namin para umuwi nang hindi na ako
natuloy sa pagpasok sa van dahil
naramdaman ko lang naman ang kamay ni Cinderello na anak daw ni
mayor.
"Sa akin ka na sumabay Aurelia. Masikip sa van na 'yan.." bumaba

ang mga mata ko sa tanggal na butones
niya. Oh my god! Magbutones ka Rashid! Hindi niya ba alam na
pinagpipiyestahan na siya ng mga
kababaihan kanina sa plaza?
www.ebook-converter
"Sige, sumabay ka na sa kanya Aurelia kanina ka pa niyang
hinihintay.." pagsingit ng isa sa mga ka-majorette
ko.
"I don't know him! Sa inyo na ako sasabay.." pagpupumilit ko pero

humigpit lang ang pagkakahawak niya sa
akin.
"Hijo, mukhang ayaw ni Aurelia sumabay sa'yo. Let her go.." pormal
na sabi ng aming manager. Hindi siya
pinansin ni Rashid at muli niyang tinawag ang pangalan ko.
"Aurelia, baby. Let's talk, this time I'll be honest. Niaa---"

mabilis na akong humarap sa kanya at pinandilatan
ko siya ng mata. Not in front of them! Gagamitin na naman niya ang
niaaway niya!
"Sige po manager sa kanya na po ako sasabay. Salamat po.." tumango

lang sa akin ang mga kasamahan ko
bago nila sinabihan ang driver na maaari na silang umalis. Nakita
ko pa na kumindat sa akin ang dalawang
babaeng kanina pa akong tinutukso. Damn. Ngayon naman ay kilala na
rin siya ng mga kabanda ko.
P 29-3
"Let go of my hand Rashid.." binitawan niya naman ito agad.
"We need to go somewhere Aurelia, you need to meet them.." kahit

nalilito ako ay sumunod na lang ako sa
kanya. Them?
"Where are we going Rashid?" nagtatakang tanong ko habang tahimik

siyang nadadrive.
"To mom and dad.." napatitig na lang ako sa kanya. His parents?
Don't tell me?
Tulad nga nang inaasahan ko tumigil sa harap ng isang pribadong
sementeryo ang sasakyan ni Rashid. Agad
niyang hinuli ang kamay ko nang makalabas ako sa kanyang sasakyan.
www.ebook-converter
"Just let me hold your hand baby, just for a while.." hindi ko
alam kung bakit hindi na ako nakapagprostesta
sa mahinang boses niya nang sabihin niya ito. Kaya hinayaan ko na
lamang na magkahawak ang aming mga
kamay hanggang sa makarating kami sa puntod ng mga magulang niya.
Mrs. Ranaya Villegas at Mr. Albert Raul Villegas. Ilang minuto
kaming tahimik dalawa na nakatitig lang sa
puntod ng mga magulang niya hanggang sa marinig ko ang boses niya.
"Mom, Dad I have someone with me and she's so beautiful. She's

kind and sweet and she is also a sweet
nurse. Pero lagi niya akong niaaway.." ngusong sabi niya na parang
nagsusumbong na naman. Ako na naman
ang nagmumukhang masama at laging nang aaway.
"Rashid! Hindi ako ang nang aaway dito. That's you.." pilit kong
pinapahina ang boses ko.
"See? She's always denying it. Pero kahit lagi niya akong niaaway,
I want her to be mine. I want her to be my
girlfriend, I want to be her baby alone.."
"Rashid.." napapatulala na lang ako sa kanya. He's too impossible,

how can he be so sweet even in
cemetery?
P 29-4
"That's why I am here to tell her everything.." napapikit na lang

ako nang halikan ni Rashid ang noo ko.
"Rashid.." mahinang sabi ko. Yes, I wanted this. Gusto kong

malaman kung ano itong nagpapakaba sa akin.
But I didn't expect that this will be heavy like this. Bakit
kailangan niya pang sabihin ito sa harap ng puntod
ng kanyang mga magulang?
"Yes Aurelia, I am hiding something and it is very important to

me.." nanatiling nakahawak ang mga kamay
niya sa akin habang nakaharap siya sa puntod ng kanyang mga
magulang.
"My mom was killed Aurelia and I am doing inhumane things just for
my own revenge.." hindi ako
nakapagsalita sa sinabi niya. Inhumane? Revenge?
www.ebook-converter
"She's a well known reporter during her time. Lahat ng tama ay

inihahatid niya sa publiko, she's always
honest and fair. Wala siyang pinapanigan sa bawat balitang
inilalabas niya. She's also brave, a fighter and
ofcourse a loving mother. I had a complete and happy family back
then Aurelia but everything disappeared
when a group ang unknown shits killed my innocent mother together
with her teammates.." hindi ko na
namalayan na nagsimula nang tumulo ang mga luha ko.
"Their van was ambushed during their trip, walang itinirang buhay
na reporter. They killed them all at sa
dami ng mga binangga ni mommy sa pamamagitan ng kanyang larangan
napakahirap malaman kung sino ang
nasa likod ng pagpatay. It could be the politicians, some
businessmen or even druglords.." napakagat labi na
lang ako sa naririnig ko.
"What do you mean inhumane Rashid? What do you mean?" nangangatal

na ang boses ko habang nagtatanong
sa kanya. Ramdam ko ang bahagyang paghigpit ng kamay niya sa akin.
Kahit may naiisip na ako gusto ko pa
rin malaman itong mula sa kanya.
Tuluyan na siyang humarap sa akin at sinalubong ng kanyang mga

mata ang lumuluha kong mga mata.
"Are you going to accept me for who am I Aurelia?"
P 29-5
-VentreCanard
WAHAHAHAHAHA OO
www.ebook-converter
P 29-6
Chapter 26
94.5K 4.5K 551
by VentreCanard
Chapter 26
Nakatitig lang ako sa kanya habang ilang beses umuulit sa utak ko

ang tanong niya sa akin.
What does he mean by that? Accept for who he is? Why? Bakit
ganitong klaseng tanong ang naririnig ko sa
kanya? Can't he just explain to me the everything? Bakit kailangan
niya akong takutin nang ganito sa klase ng
tanong niya?
"Rashid, what do you mean? Nalilito ako, what are you then? What
are you? Why am I having this bad
feeling? Inhumane? You're not a killer right? I am not talking to
a killer Rashid right? Hindi ka naman
pumapatay ng tao Rashid hindi ba?" paulit ulit na tanong ko sa
kanya. Pilit kong inagaw sa kanya ang aking
kamay at pinunasan ko ang luha sa aking mga mata.
www.ebook-converter
Damn, that's why I hate my tears. Masyado silang papansin sa lahat

ng oras.
"What if I am?" seryosong tanong niya sa akin. Napasapo na lang

ako sa aking bibig at ilang beses akong
napaatras mula sa kanya.
"No, you are not Rashid. You are not.." nangangatal na sabi ko sa
kanya habang ilang beses akong umiiling.
He can't be like that. How come a prince looking like him with so
much sweetness can kill someone?
"Baby.." nang nagtangka siyang lumapit sa akin ay ilang beses

akong muling humakbang paatras.
"Rashid, why? It is because of revenge? Sa tingin mo ba ay

maibabalik ng paghihiganti mo ang buhay ng
mommy mo? Do you think she'll be happy for that revenge of yours
Rashid? Rashid, umaagaw ka ng buhay ng
tao.." napahawak na lang ako sa noo ko nang bahagya akong
makaramdam ng pagkahilo.
Nagmadali akong lumapit sa may upuan para makahawak dito,
pakiramdam ko ay mawawalan ako ng
balanse. Nang maramdaman ko na hahakbang papalapit sa akin si
Rashid ay agad akong nagsalita.
P 30-1
"Please, don't come near me Rashid. Please.." iniwas ko ang mga

mata ko sa kanya nang makita ko na may
kung anong gumuhit sa kanyang mga mata.
Pinili ni Rashid na bigyan ako ng distansya. Tumigil na lamang
siya sa kanyang posisyon at dahan dahan
siyang tumalikod sa akin para humarap sa puntod ng kanyang mga
magulang.
"Can I continue Aurelia? I want to tell you the reason why, I want
you to hear me, just tell me if you want me
to stop.." hindi na lamang ako sumagot sa kanya.
I want him to stop, natatakot na ako sa mga nalalaman ko. Pero
gusto kong malaman ang buong detalye kung
bakit siya napasok dito. What is he then?
"Aurelia, I am hiring men for my own revenge. Nagkaisip ako na

dala ang galit sa mga taong nasa likod ng
pagpatay sa mommy ko. Pina imbestigahan ko ang lahat ng pangyayari
hanggang sa makahanap ako ng butas at
tuluyan ko nang matunton ang mga taong umagaw sa kumpleto kong
pamilya..." nanatili akong nakikinig sa
kanya.
www.ebook-converter
"I discovered that it was not just one but there three shits
planned for my mother's death. A politician and two
druglords.." kagat labi lamang ako habang ilang beses nagpupunas
ng aking mga luha.
"How many? How many lives Rashid? Ilang buhay na ang naipapapatay
mo?" halos pumiyok na ang boses
ko. Yes, masasabi ko na malaki ang kasalanan ng mga taong ito kay
Rashid pero kahit balibaliktarin ang
mundo ang pagpatay ay pagpatay wala ng kahit anong kahulugan ito.
It is still a sin.
Buhay ang pinag uusapan dito, buhay. I am nurse, buhay ng tao ang
pinaglalaban ko pero kung ang lalaking
mamahalin ko ay kaiba ng aking prinsipyo anong magandang
patutunguhan namin dalawa?
"They're all dead Aurelia. Those three.." malamig na sagot niya sa

akin. Dito na tuluyang nanlambot ang
buong pagkatao ko. Napatulala na lang ako sa likuran ng lalaking
inakala kong tuluyan nang magpapasaya sa
akin. I can't be happy knowing that the man I adore the most is
killing lives of people.
"Masaya ka ba sa ginagawa mo Rashid? Sa tingin mo walang pamilya

ang mga pinatay mo? Do you think
wala silang anak na babaeng maiiwan? Walang asawa? What if they'll
do the same to you? Maghiganti din
sila para sa mga magulang nila? Wala nang katapusang paghihiganti
Rashid. Walang katapusang patayan. Life
is too precious Rashid, walang karapatan ang taong bumawi nito.
You can't just kill people, you can't
Rashid.." kahit hindi mismong mga kamay niya ang gumawa nito siya
pa rin ang nag utos. Wala na rin itong
pinagkaiba sa mga taong mismong pumapatay.
P 30-2
"Nagawa ko na Aurelia. I have nothing to do with it.." marahas na

akong tumayo at huminga ako ng malalim.
"Sorry but I can't accept you Rashid. Hindi ko kayang magmahal ng

lalaking hindi marunong tumingin ng
totoong kahulugan ng buhay. Lumaki akong laging pinapaalala ni
tatay na 'isa lang ang buhay ng tao' minsang
mawala ito kailanman ay hindi na ito maibabalik. Nasa mundo akong
buhay ang pinaglalaban pero ikaw?
You are killing people. Anong mangyayari sa akin kapag bumalik
sa'yo ang mga ginawa mo? Anong
mangyayari sa atin? I don't want to experience that miserable days
again Rashid. Ayoko nang maiwan.
Hanggang kaya ko pa, kailangan ko nang lumayo. This is the right
thing to do for us.." wala na akong tigil sa
pagpupunas ng luha ko.
Akala ko si Rashid na tatay, akala ko si Rashid na.
Pinilit kong tumayo sa kabila nang nangangatal kong tuhod.
Nagsisimula na akong humakbang nang muli
siyang nagsalita.
"That's why I did stop, I am planning to kill all their

accomplices. Gusto ko silang ubusing lahat pero itinigil
ko 'yon nang makilala kita Aurelia. Yes, pumasok sa isip ko ang
mga sinabi mo. Anong gagawin ko kung
bumalik sa akin ang mga ginagawa ko? Paano kung bumalik siya sa
babaeng pinahahalagahan ko? Noon wala
akong kinatatakutan, I am not afraid of death. Pero nang makilala
kita Aurelia, natakot na akong mamamatay. I
can't just die because I have my Aurelia now. May dahilan na ako
para mabuhay.." natigil ako sa paglalakad
at muli akong napatitig sa kanya.
www.ebook-converter
"Unti unti kong binabago ang sarili ko simula nang makilala kita
Aurelia. Yes, killing is not a solution baby.
Pilit ko nang ibinabaon ang paghihiganti ko. I am changing my life
Aurelia, please stay with me. Don't leave
me baby.." akala ko ay wala nang iluluha ang aking mga mata pero
lalo itong bumuhos sa sinabi niya.
Nanatili pa rin siyang nakatalikod sa akin, lalong hindi ko
kakayanin kung makikita ko ang mga mata niyang
punong puno ng kalungkutan. I can't blame him for what he did,
pero mali ang paraan niya ng paghihiganti.
Maling mali.
"I am sorry Rashid, kailangan ko munang mag isip.." mahinang sabi

ko bago ko siya tuluyang tinalikuran.
Pero nakakadalawang hakbang pa lamang ako nang marinig ko ang
pilit niyang pagtawa.
"I told you mom. No girl will ever love me, I am a fucking
killer.." pakiramdam ko ay may kung anong
humiwa sa dibdib ko nang marinig ko ang pilit na pagtawa ni
Rashid.
Nakita ko na lamang ang sarili kong humahakbang pabalik sa kanya

at kusa na lamang yumakap ang mga
P 30-3
braso ko sa kanya. I am tightly hugging him from his back.
"Sa tingin mo ba ay magkakaganito ako kung wala akong pakialam

sa'yo Rashid? Do you think I will cry like
this if I don't care about you? Rashid naman, sabi ko mag iisip
lang ako.." bakit nang sandaling marinig kong
kinakausap niya ang mommy gusto ko nang tumakbo at yakapin siya ng
mahigpit?
Marahan niyang kinalas ang mga braso ko sa kanya at humarap siya
sa akin, umangat ang dalawa niyang
kamay para punasan ang basa kong pisngi.
"I am sorry Aurelia for making you cry. I promise, I won't ever
kill again. I am willing to leave everything
for you baby. Just please accept me, you are now my world
Aurelia.." marahan niyang hinaplos ang pisngi
ko.
"Rashid.." napatitig na lang ako sa kanyang mga mata.
www.ebook-converter
"You're the only woman I brought here Aurelia. Ikaw lang ang kaisa
isang babaeng ipinakilala ko sa mga
magulang ko. Oo, inaamin ko Aurelia nakikipaglaro lang ako sa'yo
noong una. I love watching your
expressions when you're annoyed. You're too cute when you call me
'Kuya Rashid' which is very unusual for
girls. Nasanay ako sa iba't ibang endearment ng mga babae sa akin
pero ikaw tinawag mo akong kuya. Palagi
akong nakakatanggap ng paglalambing sa mga babae pero ikaw
sinampal mo ako..." bakit sinasabi niya ang
mga bagay na ito ngayon?
Nakahawak na ang mga kamay niya sa magkabilang pisngi ko habang
mariing nakatitig sa akin ang kanyang
singkit na mga mata.
"You know after you slapped me with tears on your eyes? Fvck,
nagkagulo na ako Aurelia. Ilang araw akong
hindi nakatulog, ilang araw akong puyat. Lagi na akong uhaw,
naiirita na ako kapag hindi ka agad
dumadating, gusto kong patayin si Drizello at Augusto kapag
tumitingin sa'yo. Gusto ko ako na lang ang itutor
mo. Gusto ko ako na lang ang sinusubuan mo kaysa kay Anastacio.
Gusto ko ako lang ang nilalambing mo.."
hindi ko na alam ang mararamdaman ko sa mga oras na ito. Halo halo
na ang emosyong ibinibigay sa akin ni
Rashid.
How can he confess like this in cemetery?

"Nang sandaling sampalin mo ako Aurelia, nasabi ko na lang sa
sarili ko na nakilala ko na ang babaeng
pwedeng umaway sa akin habang buhay.." napapahanga na ako sa'yo
Rashid Amadeus Villegas. He can
easily divert the atmosphere from tension to this never ending
'niaaway'
P 30-4
"Rashid, I told you I need to think. Hindi biro ang mga nalaman ko
ngayon.." mahinang sabi ko. Nalilito na
ako.
"I can wait baby.." hinawakan ko ang mga kamay niya sa pisngi ko
at inalis ko na ito.
"I think we need to go.." muling sabi niya. Nanatili akong hindi
gumagalaw at pinakatitigan ko siya.
"Button your shirt Rashid, please.."
"Masakit ang kamay ko Aurelia.." mahinang sabi niya na hindi ko

pinaniniwalaan. Hindi na lang ako
nagsalita at ako na ang nagbutones ng damit niya.
www.ebook-converter
Habang abala ako sa butones niya ay ramdam ko ang pagtaas ng

balahibo ko sa batok nang ilapit niya ang
kanyang mga labi sa kanang tenga ko.
"I love you.."
"What?" mabilis akong tumingin sa kanya.
"Hindi ko uulitin.." matabang na sabi niya sa akin. Nagkibit

balikat na lang ako at nauna na akong maglakad
sa kanya. I heard it.
"Aurelia!" napairap na lang ako at lumingon ako sa kanya.
"Rashid naman.."
"I love you Aurelia. I love you baby.."
P 30-5
-VentreCanard
Puta- ????????
www.ebook-converter
P 30-6
Chapter 27
107K 4.3K 337
by VentreCanard
Chapter 27
Pinilit ko ang sarili kong hindi ngumiti sa sinabi niya kahit

ramdam na ramdam ko ang biglang pagbilis ng
tibok ng puso ko. Kahit ang agad na pag iinit ng pisngi ko ay
ramdam na ramdam ko.
Tinalikuran ko siya at nagpatuloy ako sa paglalakad. Damn
Cinderello, bakit sa ganitong sitwasyon niya
naisipang sabihin ang mga salitang ito? Can't he just make my
heart calm for a while? Can't he just find a
right time and place for this?
Hindi biro ang mga nalaman ko mula sa kanya. Hindi biro ang mga
bagay na pinaniniwalaan niya. Kahit
kailan ay hindi naging tama ang paghihiganti, sa halip ay magiging
dahilan lamang ito ng walang tigil na hindi
pagkakaunawan ng mga tao.
And we are talking about life here, buhay ng tao. Anong gagawin
ko? Anong dapat gawin ng isang matinong
babaeng katulad ko? I can't just accept him dahil inamin niyang
mahal niya ako, hindi pwedeng basta ko na
lamang siyang tanggapin dahil sa ginawa niyang pag amin at pangako
sa akin. Anong panghahawakan ko na
nagsasabi siya sa akin ng totoo? Anong panghahawakan ko na titigil
na siya sa paghihiganti niyang ito?
www.ebook-converter
Mali ang sinabi niya, hindi lang ako natatakot sa sitwasyon ko

kung sakaling tuluyan ko na siyang tanggapin.
Mas malaki ang takot ko sa maaaring mangyari sa kanya kung
ipagpapatuloy niya ang kanyang paghihiganti,
buhay ang inagaw niya at malaki ang posibilidad na ito rin ang
agawin ng mga taong maaaring bumawi sa
kanya. Siya na rin ang nagsabi na mga politiko at mga druglord ang
pinapatay niya. Hindi biro ang mga taong
binabangga niya. Saan kumukuha ng lakas ng loob si Rashid para
matapang na banggain ang mga taong ito?
There is still something, alam kong may kung ano pa siyang hindi
sinasabi sa akin. At higit akong mas
natatakot sa bagay na ito.
Nakasakay na kami sa kanyang kotse. Tahimik lamang kaming dalawa

habang malayo ang lipad ng aking
isipan. Naghahalo na ang mga tanong sa isip ko, papaano siya
tumagal na ganito? Is it because he has no
parents to support and guide him? What about his father? Hinayaan
ba siya nitong lumaki na punong puno ng
galit?
Hindi ko akalaing sa likod ng mga ngisi at paglalambing ni Rashid

ay may ganitong siyang itinatago. His
childhood memory was too painful at hindi ko lubos maisip na
nadala niya itong mag isa nang napakahabang
panahon.
Napakagat labi na lang ako sa mga naiisip ko. Mali ang mga nasabi
ko sa kanya, maling dumistansya ako sa
P 31-1
kanya dahil sa mga nalaman ko. I should comfort him and enlighten
him more. I should tell him the right thing
to do, kung iiwan ko pa siya sa mga oras na ito sino pa ang taong
maaaring magsabi sa kanya ng tama? Damn
it Aurelia. Ngayon ako higit na kailangan ni Rashid.
Hindi ko dapat siya itinataboy, hindi ko siya dapat iwan sa
ganitong sitwasyon. I should not make him feel
unwanted. He has no mother, father and even siblings. It could be
the reason why he did come up with this
damn revenge. Anong sakit pa ang gagawin ko kung lalayuan ko pa
siya?
Nang lingunin ko si Rashid ay agad ko siyang nahuling sumusulyap
din sa akin.
"Rashid, mahal ko pa ang buhay ko. Sa daan ka tumingin.." mahinang

sabi ko habang minamasahe ko na ang
aking noo.
"Sorry for that.." hindi ako sumagot sa kanya. Nagpatuloy lang

siya sa pagmamaneho pero hindi din nagtagal
ay nagsalita siyang muli.
www.ebook-converter
"Iuuwi na ba kita Aurelia? May dadaanan ka pa ba?" ilang minuto

akong hindi nagsalita sa kanya dahil
marami pa rin ang tumatakbo sa isipan ko.
"Baby.." tawag niya sa akin. Nang lumingon ako sa kanya ay hindi

ko na napigilan ang sarili kong hindi
magtanong.
"How about the note Rashid? Bakit si Enna ang pinaghinalaan mo na

nagpadala sa akin? Who are the people
behind that note? What if they are one of---" hindi ko na natuloy
ang sasabihin ko nang agad siyang magsalita.
"Yes baby, that note was from them. Enna and Hazelle are my
friends at alam nila ang ginagawa ko. They are
aware to this revenge.." halos mag init ang ulo ko sa narinig ko.
"What kind of friends are they? They are damn tolerating you to
kill people?! Oh damn, what the fvck is
that?" halos sumigaw na ako sa loob ng kotse. Bakit hinayaan
nilang makapatay ng tatlong buhay si Rashid?
Talaga ba na mga kaibigan sila?
"Kaya nila ginawa ang pananakot sa'yo Aurelia. They wanted me to

stay away from you, ilang beses nilang
P 31-2
sinabi sa akin na layuan na kita. That I am not good for you, a

man like me with full of revenge will just ruin
your peaceful life. Dahil kilala nila ako, alam na nilang hindi na
kita kayang layuan Aurelia. Kaya gumawa
sila ng paraan para ikaw mismo ang lumayo sa akin.." kunot na
kunot ang noo ko habang nakatitig sa kanya.
Nagagalit ako kay Enna at Hazelle dahil hinayaan nilang
ipagpatuloy ni Rashid ang paghihiganti niya pero
may parte din sa akin na nagpapasalamat sa ginawa nilang pananakot
sa akin. That note was not meant to
harm or even scare me but its purpose is to protect me.
Mukhang unti unti ko nang naiintindihan at napapagdugtong dugtong
ang mga sinasabi nila sa akin.
"What about the girl in supermarket?" tanong ko sa kanya.
"She's also my friend. Pareho pareho sila ng pinaniniwalaan, that

I should stay away from you baby. But I
can't Aurelia, I can't leave you anymore. Mababaliw ako.."
binitawan ni Rashid ang hawak niyang kambyo at
mabilis niyang hinawakan ang kamay ko.
www.ebook-converter
"I am so sorry for everything Aurelia, I promise I will fix this

for you. For us, just please don't leave me.."
malumanay na sabi niya sa akin.
"Hindi ko na alam Rashid, naguguluhan na ako.." halos bulong na

lang ang pagkakasabi ko. I am too tired for
this.
"Aurelia I told you magbabago na ako. I can't just live my life

with revenge as my damn motivation, dumating
ka na sa buhay ko Aurelia. You are now my motivation Aurelia. I
can understand if you can't talk to me like
you used to baby, I can understand if you can't look at me. I will
give you time and space Aurelia. Kahit wag
mo muna akong kausapin, kahit huwag mo muna akong tingnan.
Just..just let me glance at you even from a far
baby. Hindi na lang muna ako magpapakita sa'yo.." ramdam ko ang
biglang pagkirot ng dibdib ko sa mga
sinabi ni Rashid.
It was not like that. It was not like that Rashid!
Gusto ko nang sabunutan ang sarili ko sa nararamdaman ko. I want

to hug him right now, I want to comfort
him right now. Gusto kong sabihin sa kanya na nalilito lamang ako,
that's all! Pero bakit parang ang tingin
niya sa akin ay masama ang iniisip ko tungkol sa kanya?
"I am not a Prince, Aurelia. I am a murderer.." nakita ko ang

paghigpit ng kamay niya sa manibela.
P 31-3
"No! You are not! Damn it Rashid! You are not! You are not.."
malakas na sigaw ko sa kanya.
Marahas kinabig ni Rashid pakanan ang kotse at agad niyang pinatay
ang makina. Huminga siya ng malalim at
humarap siya sa akin.
"May kukuhanin lamang ako, please wait for me.." nang tingnan ko
ang tinigilan namin ay agad ko itong
nakilala. Kung ganoon ay nasa kabilang bayan pa rin kami.
This is the famous commercial greenhouse with unique interior
design. Ilang beses ko na itong nakita sa
telebisyon. Anong kukuhanin ni Rashid dito?
Nagmadali akong lumabas ng kotse at halos habulin ko si Rashid
nang papasok na ito sa entrance.
"I'll go with you.." napansin ko na nakangisi ang ilan sa mga

tauhan sa akin. It could be because of my
majorette outfit.
www.ebook-converter
"I told you to wait Aurelia.." hindi ko siya pinansin at

pinagpatuloy ko ang pagsunod sa kanya.
Nang makapasok sa kami sa napakagandang greenhouse halos hindi ko

na matingnan ang magagandang
halaman nito, lakad takbo ako habang sinusundan ang mabilis na
paglalakad ni Rashid. Wala akong makitang
ibang tao, mukhang kami lamang ni Rashid ang tao dito.
"You don't need to pretend Aurelia, I told you I will give you
space. Alam kong hindi mo na kayang tagalang
tingnan ako. Stop pretending baby.. please stop it..." sabi niya
habang nakatalikod siyang naghahanap ng kung
anong halaman.
"That's not it Rashid!" malakas na sabi ko. Gusto ko nang murahin

ang sarili ko. I made him think like this!
"Bumalik ka na sa kotse. Iuuwi na kita kapag nakuha ko na ang

hinahanap ko. I am sorry for everything
Aurelia.." bahagya na siyang nakaluhod sa may halaman habang may
kung anong pinipitas siya dito.
Malalaki ang hakbang ko para makalapit sa kanya.
P 31-4
"Rashid naman! Ang tigas ng ulo mo. I am not pretending! I care

about you! Nahihirapan ako kapag ganyan
ka.." nanatili siyang nayuko sa halaman na hawak niya.
"Naaawa ka lang sa akin Aurelia. Please baby, tama na.."

nagpanting ang tenga ko sa sinabi niya. I don't pity
him! Hindi awa itong nararamdaman ko sa kanya.
"Rashid.." malamig na tawag ko sa kanya. Nang akma na siyang

tatayo ay mabilis kong itinapon ang sarili ko
sa kanya dahilan para mawalan siya ng panimbang at matumba kaming
dalawa.
I don't care anymore if I am on top of him, I don't care about the
destroyed plants near our bodies.
Nakasubsob ako sa dibdib niya habang ilang beses kong hinahampas
ang balikat niya.
"I don't pity you Rashid, nalilito lamang ako. Natural lang naman
ito hindi ba? Pero bakit kung magsalita ka
sa akin parang ang sama sama na ng pagtingin ko sa'yo? Sinabi ko
sa'yo na gusto kong mag isip, sinabi ko
sa'yo na kailangan ko ng distansya. Rashid binabawi ko na, ayoko.
Hindi ko na hahayaang mag isa ka, I won't
allow you to stay single like this, I won't allow your mind to
stay cloudy like this. Aalagaan kita Rashid, I
will enlighten your blurry mind, I'll be here to help you forget
the painful past. I will always take care of you,
please be my baby Rashid. Please be mine. Hindi ko maipapangako na
hindi kita aawayin pero susubukan
kong lagi kang lambingin..." walang tigil sa pagluha ang mga mata
ko. I can even see my teardrops on his
handsome face.
www.ebook-converter
Hindi paglayo ko ang kailangan ni Rashid ngayon, he needs my love
and care na ipinagkait sa kanya simula
ng pagkabata niya. Kailangan niya ng nag uumapaw na pagmamahal.
"Aurelia.." pakinig ko ang pangangatal ng boses ni Rashid hanggang

sa maramdaman ko lamang ang mga
braso niyang dahan dahang yumayakap sa akin. Muli kong isinubsob
ang sarili ko sa kanyang dibdib. I can
even hear the fast beating of his heart.
"Aurelia.." muli niyang tinawag ang pangalan ko. Ramdam ko ang

paghaplos ng isa niyang kamay sa aking
buhok.
"Aurelia.." napakagat labi na lang ako nang tawagin niya akong

muli.
"You're crying Cinderello.." bulong ko sa kanya. Mas hinigpitan

niya ang pagkakayakap niya sa akin.
P 31-5
"I am not baby.."
"You are.." bulong ko ulit sa kanya. Nang lumuwag ang pagkakayakap

niya ay mabilis ko siyang
pinagmasdan. Yes, he did cry. My baby did cry.
"Niaaway mo ako Aurelia.." ngusong sabi ni habang hinahaplos ang

pisngi ko. We're still on the same
position and I don't care at all. I want to comfort him, gusto
kong malaman niya na hindi awa ang
nararamdaman kong ito sa kanya.
"I am sorry baby.." sagot ko na nagpangisi sa kanya.
"I love you.." marahang sagot niya sa akin. Kasabay ng paghaplos

ng mga daliri niya sa labi ko ay ang
paglukso ng dibdib ko.
www.ebook-converter
"I love you too Rashid Amadeus Villegas.."
At sa unang pagkakataon, unang lumapat ang mga labi ko sa lalaking

laging niaaway.
-VentreCanard
WAHHH KELEG AKO?????? KASO CHAPTER 27 PALANG KAYA NAKAKATAKOT QAQU
Aww??
P 31-6
Chapter 28
103K 3.9K 421
by VentreCanard
Chapter 28
Isang linggo na ang nakakaraan simula nang maging boyfriend ko ang

lalaking laging niaaway. Wala akong
pinagsisihan sa mga sinabi ko. Hindi ako sobrang maaapektuhan ng
ganito kung wala akong nararamdaman sa
kanya.
I love Rashid Amadeus Villegas.
Hindi ko hahayaang mapariwa pa ang landas niya, kung ang pagdating
ko sa buhay niya ang magpapatigil sa
hindi makataong paghihiganti niya sa mga taong kinamumuhian niya.
Hinding hindi ko na siya iiwan.
Mahal ko siya at hindi ako papayag na may mangayaring hindi
maganda sa kanya dahil walang kahit sinong
nagpapayo sa kanya ng mga tama at dapat gawin sa buhay.
www.ebook-converter
Minsan naiisip ko, masyado ba kaming mabilis? Masyado ba akong

nagmadali? Bakit hindi ako kagaya ng
ibang babae na ilang buwan o halos taon ang binilang bago sagutin
ang lalaki? Sukatan ba ang haba ng
panahon para malaman kung seryoso ang isang lalaki?
Napailing na lang ako, para sa akin wala sa panahon ang sukatan ng

lahat ng bagay. Kung alam mong mahal
mo na ang isang tao, bakit mo pa kailangang patagalin ang mga
bagay bagay?
Bakit mo pa pahihirapan ang isang tao na maramdaman ang pagmamahal
na siyang kailangan niya para
maging mas mabuting tao?
My love for him is like a medicine. It may not cure the scar on
his heart from the painful past, but it can be an
effective maintenance to warm and nurture his heart.
Kasalukuyan kaming nagdadate ni Rashid, dahil linggo ngayon wala

akong tinda ng halo halo. Wala rin
piyestahan na siyang tutugtugan ng aming banda at hanggang ngayon
ay nasa bakasyon pa rin sa ibang bansa si
Tita Tremaine at ang mga anak niya.
Buong araw kaming magkasama ni Rashid. Hindi tulad ng mga date na
nasa mall, sa mga theme park at sa
mga mamahaling restaurant. Pinili ni Rashid na magbiyahe kami sa
isang probinsya.
Sinabi niya na Leviathan daw ang tawag sa lugar na ito. Nasa

ilalim kami ng puno na nasa tuktok ng isang
burol, tanging mga bermuda lamang ang nakikita ng mga mata ko, mga
halaman sa kalayuan at ilang
P 32-1
nagtatakbuhang mamahaling mga kabayo. Napakaaliwalas ng lugar na

ito, masarap ang hangin at
napakatahimik.
Natutulog si Rashid sa aking kandungan habang tahimik akong

nakasandal sa ilalim ng puno. Nakalatag din
ang kulay puting tela na siyang pinaglalagyan ng mga pagkain
namin. It's a picnic date.
Marahan kong hinahaplos ang kanyang magulong buhok habang

pinagmamasdan ko siya. He's a pretty boy,
lalo na kapag natutulog. Hindi siya kagaya ng mga lalaking mukhang
bad boy, possessive na parang mabilis
mag init ang ulo, harsh at laging naghahanap ng away.
Rashid Amadeus Villegas is like a prince from a fairytale book.
Kulang na lang sa kanya ang damit na pang
prinsipe at korona para masabing isang prinsipe. Akala ko noon
tanging sa mga babae lamang ang salitang
'pretty' pero nagbago ang pinaniniwalaan ko.
Si Rashid ang tipo ng lalaking hindi nakakasawa ang kagwapuhan,
hindi nakakasawang titigan at lalong hindi
mayabang tingnan. He's cute. At mas lalong mahuhulog ang mga babae
sa kanya kapag nagsimula na itong
magsalita. Isang niaaway lang niya na may kasamang panguso at
singkit na mata, tulala na ang babae sa
kanya. Masyado siyang pa baby.
www.ebook-converter
Hinayaan ko ang mga daliri kong haplusin ang pilat niya malapit sa
kanyang mga labi. Alam kong kay Rashid
lang babagay ang pilat na ito lalo na kung ngumingisi siya.
Pinagpatuloy ng mga daliri ko ang paglalakbay sa gwapo niyang

mukha, ilang beses akong napalunok nang
marahan lumapat ang mga ito sa labi niya, labi ni Cinderello na
mahilig sa straw. Napakagat labi na lang ako
para pigilan ang pagtawa ko. Dumaan pa kami kanina sa isang
convenience store para bumili ng straw.
"Rashid.." mahinang tawag ko sa kanya.

Napanguso na lang ako nang hindi siya sumagot sa akin. Anong
ginawa nito kagabi at tulog na tulog siya
ngayon? Nagkibit balikat na lang ako at nagpatuloy na lang ako sa
pagbabasa ng libro.
Pero hindi din nagtagal ay naramdaman kong bahagya siyang gumalaw.
"Baby.." napabuntong hininga na lang ako at inilagay kong muli ang

isa kong kamay sa buhok niya at
sinimulan ko itong haplusin ulit. Dinaig ko pa ang may 'baby' na
pinapatulog.
Tumagal siguro ng mga labinlimang minuto ang pagbabasa ko bago ko

muling marinig ang boses ni
Cinderello. He's been whispering my name. Kung pagmamasdan ko
naman siya, alam kong totoo siyang
natutulog.
P 32-2
"Aurelia.."
"Aurelia.."
Tatlong beses niya pang tinawag ang pangalan ko at palambing na
ito nang palambing. Ibinaba ko na ang
libro ko at pinagmasdan ko na lamang siya. Isa pa sa hinding hindi
ko makakalimutan simula nang naging
opisyal ko na siyang 'baby' ay ang pananakit lagi ng iba't ibang
parte ng katawan niya.
Lagi na lang may masakit sa kanya at kapag hindi ko siya agad
pinansin o inasikaso ay niaaway ko na naman
daw siya. Gusto ko tuloy bawiin ang sinabi ko na 'lalambingin ko
siya kapag inaway ko siya' masyado na
niya itong ginagamit sa akin.
Gustong gusto niya rin na nakasuot ako ng pang nurse. Halos
mairita pa ako sa kanya kahapon dahil sinabi
niyang magsuot daw ako ng pang nurse sa date naming ito. Like
seriously Cinderello?
Mas gusto rin niya na nakalugay ang buhok ko tuwing nakasuot ako
ng pang nurse kaya tinatanggal niya ang
pagkakapusod ng buhok ko kapag kami na lang dalawa ang magkasama.
Napakaraming gusto sa buhay ng
lalaking laging niaaway.
www.ebook-converter
Dahil sa panggigigil ko sa kanya hindi ko na napigilan ang kamay

ko na pitikin ang matangos niyang ilong.
Nangunot ang noo ko nang hindi pa rin siya magising.
"Rashid, gising na.." marahan kong tinapik ang pisngi niya. Muli
akong napabuntong hininga, nagsimula na
akong abutin ang tinapay. Nagugutom na naman ako pero natigil ako
sa pagkuha nang makita ko sa sulok ng
aking mga mata na nagmulat ang kanang mata ni Rashid. Nang
sulyapan ko siya ay agad niya itong ipinikit.
Hindi ko na alam kung matatawa na ba ako sa ginagawa nitong si
Rashid, sige magtulog tulugan ka pa.
"Rashid, aagawin ko na ang yakult mo.." mabilis siyang bumangon sa

sinabi ko. Dito na ako tuluyang natawa.
"You're so funny Rashid, kanina ka pa sigurong gising.." ngumisi

siya bago niya marahang niya lang pinisil
ang baba ko.
"Pinapanuod mo pa ako, ayaw kitang istorbohin.." agad nag init ang

pisngi ko sa sinabi niya. Sinong hindi
mawiwiling panuorin siyang natutulog?
P 32-3
Kinapa na niya ang basket namin at kinuha niya ang paborito niyang
inumin. Inabot niya ito sa akin para ako
mismo ang magtusok ng straw para sa kanya.
"Walang kamay? Bakit simula nang sagutin kita Rashid masyado ka

nang nanghina? Magtutusok lang ng
straw. My god" napairap na lang ako habang pinagmamasdan siyang
umiinom ng yakult na may straw. Ang
arte niya talaga.
"Nilalambing lang kita Aurelia, sabi mo sa akin lalambingin mo ako

araw araw. Hindi naman pala.." bahagya
pa siyang ngumuso sa akin na parang ang laki ng kasalanan ko.
"Oh my god Rashid.." halos paypayan ko na ang sarili ko sa

naririnig ko sa kanya.
"Aurelia.." hindi ko siya pinansin. Magsisimula na naman po si

Rashid Amadeus lalong lumandi Villegas.
www.ebook-converter
"Aurelia.." hinawakan niya ang kamay ko at inilagay niya ito sa

pisngi niya. Ganito pala si Rashid kapag
bagong gising. Para siyang baby na gustong dumede. What the hell
is that Aurelia?!
"What?" nagkunwari akong iritado.
"Hindi pa ulit tayo nagkikiss, last na 'yong sa greenhouse.."

halos hindi ko na masalubong ang singkit niyang
mga mata. Bakit ganito ka na naman Rashid? Mas payapa pa ang tibok
ng puso ko nang natutulog ka lang.
"Anong gusto mo na naman Rashid? Ayaw ko sa labi mo, lasang
yakult. Hindi ako mahilig sa yakult.." pilit
kong ginalingan ang pag arte ko sa kanya habang siya naman ay
nakaawang ang mga labi na parang walang
masabi sa mga sinabi ko.
"Niaaway mo na naman ako Aurelia.." mas lalong humataw ang

pagtibok ng puso ko nang tumabi na siya sa
akin.
Mas dumikit pa siya sa akin at halos magtindigan ang mga balahibo

ko sa batok nang hawiin niya ang mga
buhok ko at isubsob niya ang mukha niya sa aking leeg. Ramdam na
ramdam ko ang init ng paghinga niya. Shit
P 32-4
Cinderello.
"You hate yakult Aurelia?" tanong niya sa akin.
"I don't hate yakult Rashid, hindi mo lang ako katulad na ginagawa
na yatang tubig ang yakult. Mabubutas ang
bituka mo sa ginagawa mo.." nanatili akong hindi lumilingon sa
kanya. I can't, maglalapat na naman ang mga
ilong namin hanggang sa mahalikan ko na naman siya.
"Talaga?" tanong niya sa akin na parang hindi niya alam.
"Hindi mo alam Rashid? Sabi ko sa'yo Zesto na lang ang inumin mo,
susuportahan pa kita. Not yakult Rashid,
ayokong mabutas ang bituka mo Cinderello.." bahagya akong tumawa
para mawala ang kaba sa dibdib ko.
www.ebook-converter
"We did buy some right? Nauuhaw ako Aurelia.." ngayon naman ay
yumakap na siya sa akin.
"Kukuha ako sa basket, bitawan mo muna ako.." humigpit lalo ang

yakap niya sa akin.
"If I drink that Zesto, hindi na ako lasang yakult Aurelia?"

nawala ang kaba ko sa dibdib nang marinig kong
sinabi niyang ito. Rashid Amadeus Villegas and his baby talks.
Damn.
"Ewan ko na sa'yo Rashid!" gamit ang dalawang daliri ko ay tinulak

ko palayo ang noo niya sa akin dahilan
para bitawan niya rin ako. Inabot ko ang basket at kinuha ko ang
Zesto ng lalaking niaaway.
Nang sulyapan ko si Rashid ay kunot ang noo niya habang kinakamot
ang kanyang kanang sentido. May pantal
ang kawawang prinsipe, nakagat yata ng insekto ang lalaking
niaaway. Halatang halata pula sa kanya dahil
maputi siyang lalaki.
"Kinagat yata ako ng langgam nurse.." ito na naman po siya. Kahit

kagat ng langgam tatawag na siya agad ng
nurse.
P 32-5
"Saan? Kawawa naman pala ang baby ko nikagat ng langgam.." umikot

ang mga mata ko sa sinabi ko. Pero si
Rashid, lumapad ang ngisi.
Bago ako lumapit ako sa kanya ay itinusok ko na ang straw sa Zesto
at inabot ko na ito sa kanya.
"Here baby.." itinuro niya ang kanyang namumulang sentido. Agad

akong humawak sa magkabilang balikat
niya at hinalikan ko ito.
"Done.." sabay irap ko sa kanya. Ngumisi siya sa akin bago niya

inabot sa akin ang Zesto na galing sa labi
niya para uminom ako. Sumunod ako sa gusto ng 'baby' at habang
umiinom ako ay naramdaman ko na lang na
hinalikan niya ang ibabaw ng ulo ko.
"I want to meet your parents baby..."
www.ebook-converter
--
VentreCanard
WTH HAHAHAHAHA WAHAHAHA
P 32-6
Chapter 29
96.1K 3.7K 304
by VentreCanard
Chapter 29
Hindi ako agad nakasagot sa sinabi niya. Natatandaan kaya ni
Rashid na wala na akong mga magulang? Alam
niya kaya na mag isa na lamang ako sa buhay?
"Are you sure? Do you really want to meet them? They are strict,
ayaw ni tatay at nanay sa mga lalaking
mukhang babaero. Makita ka lang nilang ngumisi, palalabasin ka na
sa bahay.." pagbibirong sabi ko.
"I am being serious Aurelia. Do I look like a playboy? Bakit lagi

mo na lang akong niaaway.." ngusong sabi
niya sa akin. Muli siyang nahiga at ginawa na naman niyang unan
ang kandungan ko.
www.ebook-converter
Nagbibiro lang naman ako, niaaway ko na naman agad siya.

Nakakaawang Cinderello.
"That was my first impression Rashid, medyo nagbago na ngayon.

Niaaway na agad kita ng ganoon?" umirap
ako sa kanya.
"I am loyal to you Aurelia. Ikaw lang ang kaisa isahang babaeng
hinayaan kong makahalik sa akin. You
devirginized me baby.." nangunot ang noo sa kasinungalingang
pinagsasabi niya. Gusto ko tuloy ibuhos sa
kanya ang Zesto na hawak ko.
"You're a damn liar. Sinong maniniwala sa'yo? I'm sure you've

kissed a lot of girls out there.." hindi na ako
magtataka na isang araw ay may babaeng humila ng buhok ko.
Rashid is totally handsome. Alam kong maraming babae ang

nahuhumaling sa kanya, malay ko ba kung may
gusto rin sa kanya ang dalawa niyang katrabaho. Hazelle and Enna
even had their own endearment for him. Is
it normal for workmates? Or friends? What's with Rashido babe?
How about that gorgeous woman in the supermarket? Talaga ba na
ginawa lang nila akong takutin para
malayo kay Rashid dahil sa paghihiganti nito? o para malayo dito
dahil sa pansarili nilang intensyon?
Oh damn, ito na ba ang sinasabi nilang pagseselos? Yes, hindi pa

ako kilala ni Rashid bago niya makilala
ang mga babaeng ito pero ang isipin na mas marami silang nalalaman
tungkol sa kanya, mas mahaba ang
P 33-1
panahon nilang magkakasama at pinagsasabihan niya ang mga ito ng

kanyang sekreto, hindi ko maiwasang
makaradamam ng kakaiba sa aking dibdib.
I am jealous.
"Here, ayoko na. Nawalan ako nang ganang uminom.." inabot ko sa

kanya ang Zesto na marami pang laman.
"You're so funny Aurelia. I'll drink that later.. " dahil abot
kamay ko naman ang basket ay inilagay ko na ito
dito ang Zesto niya. Muli kong sinalubong ang chinitong mata ni
Cinderello.
"Sinungaling" nakatitig lang siya sa akin nang sabihin ko ito.

Hindi ko alam kung bakit bigla na lamang may
lumabas na pagkainis sa akin.
Nang sandaling isipin ko na marami nang babaeng dumaan sa kanya,
hindi ko mapigilan itong nararamdaman
ko. Paano niya kaya tinatawag ang mga ito? Baby din ba ang tawag
niya sa mga dating niyang girlfriends?
Ganito rin ba siya sa kanila? Damn it.
www.ebook-converter
I should stop thinking about this, it's not healthy for us.
"Aurelia.." naglandas ang ilang daliri niya sa baba ko sa paraan

na makikiliti ako. Gusto kong sabunutan ang
sarili ko nang tabigin ko ang kamay niya. Why am I acting like
this? Being jealous on his past is childish
Aurelia!
"Oh, niaaway mo na naman ako.." napairap na lang ako sa walang

kamatayan niyang 'niaaway'
"Niaaway na naman? Sinasabi ko lang naman ang totoo.." sagot ko.
"Aurelia, hindi na importante kung may mga nagdaang babae sa akin.

The most important thing here is how I
am madly in love with you in this present time and I am sure that
I will be drowned by you until to my future.
Please, you're just jealous baby. Huwag mo na akong awayin.."
naningkit ang mata ko sa kanya. Ganito talaga
ang mga galawan ni Rashid Amadeus Villegas, magbaby talk sa una
pagkatapos babatuhin niya ako ng mga
ganitong salitaan niya.
Ano na lang ang isasagot ko sa kanya? Natural matatahimik na lang
ako at mapapatitig na lang sa kanya.
'Huwag mo na akong awayin' umiikot na naman ang mga mata ko.
P 33-2
"Kailan mo sila gustong makausap?" pag iiba ko ng usapan.

"Sooner is better.." mabilis niyang sagot sa akin.
"Are you not afraid with them? Karamihan sa mga lalaki ngayon ay
natatakot kapag ipapakilala na sila sa
magulang ng babae. But in your case, you volunteered. Confident
huh?" itinaas ko ang kilay ko sa kanya.
"I am not being confident, I just want to do the right thing for
now. Nahihiya ako sa parents mo Aurelia, I did
kiss you twice on lips, countless on cheeks, forehead, hair and
even on your hands baby. Kailangan kitang
panindigan.." napangiwi na lang ako. Buntis ba ako at may
paninindigan na akong naririnig sa kanya?
"Hindi mo na sila makakausap Rashid. I am all alone, wala na akong

nanay at tatay.." mahinang sagot ko sa
kanya.
www.ebook-converter
"I know but I can still meet them. I want to tell them how
thankful I am for having you baby. I want them to
atleast hear me.." kung kanina ay napipigil ko pa ang sarili kong
ngumiti sa mga baby talk at sweet talks niya
sa pagkakataong ito hindi ko na napigilan.
I did smile at him.
"Rashid.." nang akma kong hahawakan ang mukha niya ay siya mismo
ang humawak ng kamay ko at naglagay
nito sa pisngi niya.
"Besides nakilala ka na ni mommy at daddy, you're being unfair

Aurelia. Ipakilala mo na rin sa akin si tatay
at inay.." nakangising napapailing na lang ako sa kanya.
"Next next week? Medyo busy na kasi ako bukas at sa susunod na

araw. You know, I am member of the
youth. Maraming mga program at seminars na sinasalihan kapag
summer. Tumanggap ulit ako ng tutorial ng
dalawang bata. I need more income.." paliwanag ako sa kanya.
Mabilis lang na tumango si Rashid sa akin.
Isa pa sa nagustuhan ko sa kanya, hindi siya katulad ng mga
tipikal na boyfriend na mayaman na pilit
P 33-3
ginagastusan ang girlfriend. Aawayin ko lang daw siya kapag

nagtangka siyang gastusan ako, tumama siya sa
pagkakataong ito. I will definitely hate him if he did use his
money on me.
Kaya sa halip na bigyan niya ako ng pantuition, mamahaling regalo
at kung ano anong mga luho na siyang
ginagawa ng mayayamang boyfriend sa kanilang mga girlfriend.
Tumutulong na lang siya sa akin magtinda ko
ng halo halo, sumasama din siya sa pamamalengke ko at madalas din
siyang bigla na lamang sumusulpot
tuwing may tugtog ang banda namin.
"No problem, magpapaalam rin ako sa'yo Aurelia. I'll be gone for 5
days.."
"Why?" tanong ko sa kanya. Bumangon na siya at naupong muli sa

tabi ko.
"Work, I need to meet my clients in Thailand.."
www.ebook-converter
"Bakit kailangan mo pa na magpaalam sa akin? You can always go,

that's your work. Your career, hindi kita
pipigilan. I will support you on that.." nasabi na niya rin sa
akin na isa siyang freelance engineer at madalas
sa mga kliyente niya ay galing sa ibang bansa.
"Thanks baby, do want to come with me? We can have our vacation.."
ngising alok niya sa akin. Hindi ko
gusto ang ibig sabihin ng pagsingkit ng mata niya.
"Tayo lang?" nag aalangang tanong ko.
"Ofcourse! Ipagpapaalam kita kay tatay at inay.." ngising sagot

niya. Mabilis kong hinampas ang braso niya.
"Rashid!" dito na siya nagsimulang tumawa nang tumawa.
"Hindi ako sasama, alam kong may masamang balak ka!"
P 33-4
"No! I am a good boy. Don't worry, we'll choose two beds in one
room.." nagawa pang kumindat ni chinitong
Cinderello. Kahit magkahiwalay pa kami ng kwarto, hindi ako sasama
sa kanya.
"No, ikaw na lang ang pumunta. Besides, it's your work not a
vacation.." paalala ko sa kanya.
"Alright, but you can always change your mind.." inirapan ko lang
siya.
Bago kami nakauwi ay ilang beses pa kaming nagkulitan, nagtawanan,
naglambingan at walang katapusang
'niaaway'
"Thanks for this day Aurelia, I had fun.."
"Me too.." sagot ko sa kanya. Agad akong tumingkayad at mabilis ko

siyang hinalikan sa kanyang pisngi.
www.ebook-converter
"Goodluck sa work mo, see you after 5 days.." bahagya akong

kumaway sa kanya habang siya ay mukhang
nagulat dahil sa paghalik ko sa pisngi niya. I can even see his
right hand on his cheeks.
"I love you, please answer my phone calls baby.." pahabol niya.
"I will.."
---
Nakailang tingin na ako sa telepono ko ay wala pa rin akong

natatanggap mula kay Rashid. Magdadalawang
linggo na akong walang balita sa kanya at ang huling message na
natanggap ko sa kanya ay ang gabing paalis
na siya ng bansa.
"Rashid, what's wrong with you? Tama naman ang ibinigay kong
number sa'yo. You can message me through
facebook. How are you doing? Nag aalala na ako sa'yo. Please call
back baby.." nakailang voicemail na ako
P 33-5
sa kanya.
Noong unang linggo ay hindi ako kinakabahan ng ganito, baka naman
talagang busy siya sa trabaho pero
ngayong magdadalawang linggo na?
Lampas na ang limang araw, where are you Rashid? Nagmessage na rin
ako kay Tita Tremaine, wala akong
matanggap ng reply.
Nakatulog na ako sa kahihintay ng message niya pero agad din akong

naalimpungatan nang marinig kong
tumutunog na ang telepono ko. It's Rashid. Mabilis ko itong
sinagot.
"Rashid!" malakas na tawag ko sa kanya.
"I'm so sorry Aurelia, babawi ako kapag nakauwi na ako. I'm sorry
baby, I'm sorry.." napahinga ako ng
maluwag nang marinig ko ang boses niya.
www.ebook-converter
"You sound too tired Rashid, pahinga ka muna. It's okay, trabaho
'yan. I can understand, pinag aalala mo lang
ako. Atleast, try to message me once Rashid. Kinabahan ako
sa'yo..." mahinang sabi ko sa kanya. Gusto ko
siyang sumbatan, sinabihan niya akong tatawag siya, sinabi niyang
limang araw lang siya mawawala pero
nang marinig ko ang boses niya. My baby needs rest.
"I am sorry baby, babawi ako. By next week, uuwi na ako. Na adjust
ang schedule ko baby, miss na miss na
miss na kita. I want to go home, I want to sleep on your lap.."
tipid akong napangiti sa sinabi niya.
"I'll be waiting, sige na. Magpahinga ka na Rashid.."
"Thank you Aurelia. I love you, please wait for me.."
Ito na lang ang huli kong narinig mula kay Rashid. Dahil sa
nakalipas na dalawang buwan, wala na akong
natanggap na kahit anong pagpaparamdam mula sa kanya.
P 33-6
-VentreCanard
what the?!?! Tangina
www.ebook-converter
P 33-7
Chapter 30
87.8K 3.5K 209
by VentreCanard
Chapter 30
Nakailang buntong hininga na ako habang nakapangalumbaba sa isang

coffee shop. Hinihintay ko si Tita
Tremaine dahil inalok niya akong uminom ng kape kasama siya.
Kalalabas ko lamang sa hospital, tanging OJT na lang ngayong taon
ang ipinapasok ko. Napatingin na lang
ako sa paperbag na dala ko, nakalagay dito ang uniporme na suot ko
galing sa hospital. Simula nang mawala
siya hindi ko na matagalan na pagmasdan ang sarili kong nakasuot
ng unipormeng puti na hindi lumuluha. He
always wanted to see me in my nurse uniform with my flowing hair.
Siya lamang ang lagi kong naaalala
kapag nakikita ko ang sarili kong nakasuot nito.
Everyday is a torture.
www.ebook-converter
Simula nang matapos ang bakasyon tinapos ko na rin ang lahat ng

hawak kong tutorial at nang alukin ulit ako
ni Tita Tremaine na turuan si Anastacio ay mabilis ko itong
tinanggihan. Hindi dahil masyado akong abala at
napapagod, sanay na ako sa mga ganito. Tinanggihan ko siya dahil
bawat sulok ng kanilang napakalaking
bahay ay muli ko na naman siyang maaalala.
Dalawa at kalahating buwan na ang nakalipas, ang pangakong
magpapakilala siya sa aking magulang ko, ang
pangakong babalik siya sa akin, ang pangakong muli siyang
matutulog sa aking kandungan ay naglaho na ng
parang bula.
Minsan natatanong ko sa aking isipan, totoo kayang nakakilala ako

ng lalaking may pangalang Rashid? O
kathang isip ko lamang ito? Totoo nga ba na may lalaking katulad
nya kung maglambing? Rashid Amadeus
Villegas is almost perfect. His sweetness, his gestures, his smile
and even his pouting lips are so princely. Is
he some kind of my illusion? Dapat ko na ba talagang tanggapin na
isa lamang siyang ilusyon ng babaeng
katulad ko na nangarap na makatagpo ng isang prinsipeng katulad
niya?
Simula nang bata ako ay ipinamulat sa akin ni tatay na balang araw
ay may isang makisig na prinsipeng
magmamahal sa akin na lagi akong patatawanin, pasasahayin at
mamahalin ng walang kapantay. He will treat
me like a princess and will love and accept me for who am I. He
will never leave no matter what.
Pero anong nangyari Rashid?
I thought you are my prince who will love me dearly but it turns
out that you run away taking my helpless
heart.
P 34-1
"Aurelia, hija!" agad kong pinahid ang namumuong luha sa aking mga
mata nang maagaw ang atensyon mula
sa boses ni Tita Tremaine. Kasama nito si Anastacio, napangiti na
lang ako. I missed him.
Pero agad din nawala ang mga ngiti ko sa mga labi nang mapansin ko
ang hawak ni Anastacio, muli na naman
nag init ang sulok ng aking mga mata. Why to all kind of drinks?
Why yakult Anastacio? Can he just drink
chuckie instead?
Nakangiting naupo si Tita Tremaine, nakangiti na rin sa akin si
Anastacio.
"I miss you Ate Aurelia!" masiglang bati nito sa akin.
"I miss you too" sagot ko sa kanya. Pilit kong pinasigla ang boses
ko.
"Go, kiss Ate Aurelia.." mabilis tumango si Anastacio at nagmadali

siyang lumapit sa akin para halikan ako
sa pisngi.
www.ebook-converter
Hinintay lang namin na madala ang mga inorder namin bago kami
nagsimulang magkwentuhan.
"How's your OJT hija?" tipid akong ngumiti ito.
"Okay lang naman po. Nakakapagod pero kapag mahal mo ang ginagawa
mo hindi mo na naiisip ang pagod.."
tumango lang siya sa akin. Hinayaan muna namin na maging abala si
Anastacio sa pagkain niya ng cake.
"What about Rashid, hija? Tinawagan ka na ba niya?" saglit akong

napatitig kay Tita Tremaine. Totoo ba
talagang may nakilala akong Rashid?
Umiling lang ako sa kanya, walang lumabas na salita mula sa aking
bibig.
"He's always like that hija. Kahit nang nabubuhay pa ang kanyang
ama, bigla bigla na lamang siyang
nawawala. Minsan ilang linggo, ilang buwan at muntik na siyang
itakwil ng kanyang ama noon nang isang
taon siyang hindi nagparamdam. Hanggang sa masanay na kami sa
kanya, kaya malaki ang ipinagpasalamat ko
sa'yo dahil nagawa niyang tumigil sa Pilipinas nang higit limang
buwan. You made him stay, at ikaw rin ang
naglapit sa kanila ni Anastacio. Maraming maraming salamat sa'yo
Aurelia.." blangko lang ang mga mata ko
habang nakikinig sa mga sinasabi ni Tita Tremaine. Is that it?
Dapat ba akong masanay na kapag aalis siya
wala akong panghahawakang eksaktong oras kung kailan siya
dadating? Babalik lang siya kung kailan niya
P 34-2
gusto? Tama ba itong ginagawa niya sa akin?

"Tita Tremaine, alam nyo po ba ang trabaho ni Rashid?" tanong ko
dito.
"He's an engineer, hindi niya ba nasabi sa'yo?" engineer na walang

pantawag? Engineer na walang
cellphone? Hindi niya ba alam na may babaeng nag aalala sa kanya
dito sa Pilipinas?
Hahayaan ko naman siyang magtagal sa kahit saang bansa siya
naroroon. I never wanted to meddle on his
career, pero 'yong simpleng tawag lang? simpleng message lang?
Bakit kahit isa wala akong natatanggap
mula sa kanya. Hind ko ba karapatan hingin 'yon sa kanya? I am the
girlfriend, why is he treating me like this?
Why is he treating me like nothing?
Kung nasanay siyang ganito kay Tita Tremaine, sa daddy niya. He
should not include me on that. Kung natitiis
nilang hindi malaman ang nangyayari sa kanya sa loob ng
napakahabang panahon, iba ako sa kanila. Lalo na
at may nalalaman akong hindi nila nalalaman.
Para sa akin hindi ito magandang senyales. Why Rashid? Why?
Nangako ka naman sa akin hindi ba? Why did
you left me hanging miserable like this?
www.ebook-converter
"Pero dapat ay nagawa ka man lang niyang tawagan, hija. Hindi man
lang niya naisip na masyado ka nang nag
aalala sa kanya.." sa halip na sumagot ay muli akong humigop ng
kape na malamig na.
"I think, he's not serious about me. Siguro natuwa lang siya sa
akin, ano nga ba ang laban ko sa magagandang
babae sa ibang bansa? I am nothing against them Tita. I am just a
plain tutor, his plain toy.." nanlaki ang mga
mata ni Tita Tremaine sa akin at mabilis niyang hinawakan ang mga
kamay ko.
"No! Don't think about that Aurelia. Kahit hindi maganda ang
samahan namin ni Rashid, I know that he's
being true to you hija. His love is genuine. I can see how his
eyes sparkle when he's looking at you. Pansin ko
na ito simula nang una siyang sumabay ng pagkain sa atin. You've
changed him, he's a better Rashid right
now.." umiling lang ako kay Tita at mabilis kong pinahid ang luha
sa aking mga mata.
"Who's Rashid Tita? Sino si Rashid na nakilala ko? Totoo ba talaga

siya? Or he is just someone else hiding
behind his fake identity? Bakit simpleng message hindi niya
maibigay sa akin? It's been what? Magtatatlong
buwan na Tita Tremaine. Parang wala siyang girlfriend na iniwan na
naghihintay sa kanya.." hindi ko na
napigilan at napahagulhol na ako ng iyak.
Masaya na ako noon, unti unti na akong nakaahon sa pagkawala ng

tatay ko. Nakaahon na ako, nakakangiti na
P 34-3
at naririnig ko na ang sarili kong tumawang muli. Dumating siya at

mas lalong nagkaroon ng saya ang
malungkot kong buhay pero bakit kailangan niyang gawin sa akin
ito?
Dapat hindi niya na lamang ako nilapitan, dapat hinayaan niya na
lamang akong maging masaya na wala siya.
I was happy and contented back then, but what have you done to me
Rashid? You did left me miserable.
Hindi ako lubos na magkakaganito kung wala akong nalalaman. I know
his absence is not just about him
being an engineer. Akala ko ba ay kinalimutan mo na Rashid?
Nangako ka sa akin. You did lie to me again
and it is hurting damn much.
"What do you mean Aurelia?" kunot noong tanong sa akin ni Tita

Tremaine. Natigilan ako, wala nga pa lang
alam si Tita Tremaine sa hindi makamundong gawain ni Rashid. Hindi
ko kayang tumagal sa isang relasyong
katulad nito.
"I am sorry about that Tita, mauuna na po ako.." bahagyang hinawi

ni Tita Tremaine ang takas na hibla ng
buhok sa aking mukha.
www.ebook-converter
"Thank you.." marahan akong tumango. Pinilit ko ang sarili kong

ngumiti kay Anastacio na parang naiiyak na
din dahil sa pag iyak ko.
Nagmadali na akong tumakbo palabas ng coffee shop. Hanggang sa
abutin pa ako ng malakas na ulan. Damn
it! Wala akong dalang payong.
Inilagay ko ang paperbag sa ulo ko para hindi ako mabasa. Luminga

linga ako para makakita ng maaari kong
sukuban at halos ilang beses akong napamura nang mapansin ko na
sobrang layo pa nito sa posisyon ko
ngayon. Damn! Mababasa na ako ng tuluyan.
Lakad takbo ako para lamang makarating sa shed at sa magpapadali
ako ay napatid na lang ako dahilan para
mabitawan ko ang paperbag na hawak ko, nakalabas na ang puti kong
uniporme at kasalukuyan na itong
nababasa ng ulan at putik ng lupa.
"Fvck!" nanlulumo akong pilit tumayo at napahilamos na lang ako sa
sarili ko nang makita kong may sugat na
ang tuhod ko. Malas! Malas!
Basang basa na ako, punong puno na ako ng putik. Dito ko na hindi

napigil ang pag iyak ko, naalala ko na
naman siya! Naaalala ko na naman siya. Naalala ko na naman siya.
Sa ilalim ng ulan niya ako unang niyakap, nakipaglaro siya ng

putik kasama namin ni Anastacio, niaaway siya
ni Anastacio noon. Rashid..
P 34-4
Wala akong tigil sa pag iyak, wala na akong pakialam kung sino ang
makakakita sa akin. Wala na akong
pakialam.
Habang wala akong tigil sa pag iyak naramdaman ko na lamang na
tumigil ang pag ulan sa aking tapat.
Marahan kong inilahad ang aking mga palad habang naghihintay ng
patak ng ulan.
At nang marahan kong inangat ang aking paningin, nakapayong na si
Belo ang aking nakita.
"Tahan na Aurelia.."
-VentreCanard
Dash akin ka nalang ?? awts Belo ?? Naawa ako seyoo
www.ebook-converter
P 34-5
Chapter 31
87.8K 3.5K 802
by VentreCanard
Chapter 31
Hindi lingid sa kaalaman ni Belo noong naging kami ni Rashid. Si

Rashid pa mismo ang kumatok sa
apartment nito para sabihin sa kanya na huwag nang magpapansin sa
akin dahil siya na ang opisyal kong
'baby' ko at pangalawa na daw si Anastacio.
Muntik pa silang mag away at magkasuntukan kung hindi sila inawat
ng mga tambay. Napahagulhol na naman
ako ng iyak nang maalala ko ang eksenang ito. Bakit niya kinuha
ang loob ko? Bakit niya pa siya
nagpakasweet sa akin kung iiwan niya ako dito na wala man lang
kahit anong dahilan ng kanyang pagkawala?
He's so unfair.
Tumigil na ang ulan, sinabi ko kay Belo na iwanan niya na lamang

ako at gusto kong mapag isa pero
nagmatigas siya. Nanatili siya sa tabi ko, tahimik at hindi
nagsasalita habang iyak ako nang iyak.
www.ebook-converter
We're in children's park and we're both sitting on the swing. May
nakabalot sa akin puting towel na binili pa
ni Belo sa nadaanan namin convenience store. Bakit hindi na lang
niya ako iwan? Masyado ko na siyang
naabala.
"Belo, you can go.." ilang beses na ulit ko.
"I'll stay Aurelia, hindi ba at magkapitbahay tayo? Sabay na

tayong umuwi, hindi kita iiwan mag isa dito. It's
getting dark.." matigas na sagot niya sa akin.
Wala pa akong balak umuwi, tuwing uuwi na lang ako sa bahay ay
umiiyak ako. Nahihiya na ako sa litrato ni
tatay at nanay na lagi kong kinakausap.
"Nakakainis, naiinis ako.." mahinang sabi ko.
"It's been what? Ilang buwan na ba nawawala ang boyfriend mong

hilaw?" tanong niya sa akin. Hindi ako
sumagot sa kanya.
P 35-1
"You shouldn't have trusted him.." muli kong hindi nakasagot kay
Belo. May parte sa puso gusto nang sumang
ayon sa kanya. Hindi ako magkakaganito kung may natatanggap akong
mensahe sa kanya pero kahit isa wala.
"Baka nakahanap na siya ng iba Belo, baka marami na siyang

nakilalang mas magandang nurse, matangkad,
makinis, sexy at mayaman na hindi katulad ko.." napakagat labi na
lang ako sa mga sinasabi ko.
"Aurelia.." hindi ko nililingon si Belo pero alam kong nakatitig

na siya sa akin.
"Bakit hindi man lang siya mag iwan ng kahit isang message? Talaga
ba na mahirap gawin ito sa inyong mga
lalaki? Nakakalimot ba kayo kapag nalalayo kayo sa mga babae? O
nagkakaamnesia na lang kayo kapag
nakakita kayo ng mas maganda?" kung ano ano na ang nasasabi ko.
www.ebook-converter
"Gago siya kapag ipinagpalit ka niya Aurelia. No, binabawi ko.

Gago na talaga siya! He can't just leave you
like this.." napansin ko na napasipa na siya sa buhangin bago siya
tumayo at lumapit sa akin.
Bahagya akong nakatungo, ayoko nang makita niya akong umiiyak.
Ayokong isipin niya na ginagamit ko siya
sa mga oras na ito.
Naramdaman ko na lamang na bahagya siyang umupo sa harap ko para
magtama ang mga mata namin.
"Tahan na Aurelia. Ayokong makita umiiyak ang pinakamagandang

nurse na nakilala ko. Tahan na.." siya
mismo ang nagpunas ng mga luha sa pisngi ko.
Lamna dis HAHAHAHA Can anyone tell me po kung ano yung
pagkakasunud-sunod ng ferrel series?
P 35-2
https://www.wattpad.com/419112081-the-prince-who-stole-my-glass-
slippers-prince/page/2
www.ebook-converter
P 36-1
Chapter 33
92.3K 3.9K 188
by VentreCanard
Chapter 33
Ilang buwan ko rin hindi narinig ang salitang 'niaaway' 'baby' at

mga ganitong paglalambing niya.
Papaano ko pa siya aawayin kung ginamitan na naman niya ako ng
galawang pababy niya? Papaano ko pa
siya susumbatan kung ako ang lalabas na masamang girlfriend? Sa
huling pagkakatanda ko ay ako ang iniwan
ng wala man lang pasabi, ako ang umasa, ako ang lumuha at
kinabahan sa pag aalala sa kanya.
Bakit parang lumalabas na ako pa ang mali dahil aawayin ko ang
isang kawawang boyfriend na may benda sa
ulo, may cemento sa braso at dextrose. Napakasama ko naman pala.
Niaaway ko ang aking boyfriend.
Damn, Rashid Amadeus Villegas!
www.ebook-converter
Pilit kong pinakalma ang sarili ko. Hindi ko siya pwedeng sigawan,
hindi ko siya pwedeng paghahampasin sa
inis, hindi ko siya pwedeng hindi pansinin dahil ako ang lalabas
na masama.
"Bakit naman kita aawayin? Bakit ko naman aawayin ang boyfriend ko

na may benda sa ulo? Nakadextrose
ka na nga, aawayin pa kita. Ang sama ko namang girlfriend kung
aawayin pa kita. Saan? Saan ang masakit
baby?" sarcastic na sabi ko. Napatulala na siya sa mga sinabi ko.
"Are you being sarcastic baby?" ngiwing tanong niya sa akin.

Mahigpit akong umiling sa kanya kahit
kabaliktaran ito ng gusto kong gawin. Gusto kong tumango sa kanya
at sabihin na kanina ko pa siyang gustong
sampalin.
"Bakit naman ako magiging sarcastic? Dalawang buwan at kalahati ka

lang naman nawala. Hindi naman ako
umiyak at nag alala habang wala akong nalalaman sa'yo. Bakit naman
ako magiging sarcast‿" hindi ko na
naituloy ang sasabihin ko nang pumiyok na ang boses ko at
nagsimula na akong mag iiyak. Damn, I missed
him! Na may halong sobrang pagkainis, gustong gusto ko na siyang
sumbatan sa lahat!
"Baby..." mahinang bulong niya sa akin. Pilit akong bumangon at

naupo na ako sa kanyang kama. Nanatili pa
rin nataklob sa amin ang puting kumot niya, hindi ko na ito
matanggal dahil sa mga kamay kong abala sa
pagpupunas ng walang tigil na pagluha ko.
P 37-1
Naiinis ako, naiinis ako sa kanya. This is so unfair, hindi biro

ang naranasan ko habang wala siya. Bakit
parang hindi man lang siya naapektuhan? Hindi niya ba naisip ang
nararamdaman ko habang wala akong
natatanggap na message sa kanya?
Naramdaman ko na bumangon na rin siya at naupo, magkaharap kaming
dalawa at nakatitig lang siya sa akin.
"Aurelia.." iniwas ko ang kamay ko nang nagtangka siyang hawakan

ako.
"Ikaw naman itong nang aaway sa akin Rashid, ikaw naman itong lagi
akong inaaway. Bakit ba ako na lang
lagi ang pinagbibintangan mong nang aaway sa'yo? Ikaw naman ang
nang aaway sa akin Rashid. Inaaway mo
ako palagi Rashid, ikaw ang nang aaway.." paulit ulit na sabi ko
habang umiiyak. Hindi ko maiwasang
maalala ang panahon nilang dalawa ni Anastacio.
"I'm sorry.." lalo akong napahagulhol ng pag iyak sa sinabi niya.
www.ebook-converter
"Just that sorry?! Hindi mo ba alam ang nangyari sa akin sa loob

ng dalawang buwan? Halos mabaliw ako sa
pag aalala sa'yo, tanong ako nang tanong kay Tita Tremaine kung
may balita na ba sa'yo! Hindi ka man lang
nagparamdam, Rashid naman kung nasanay ka na walang nag aalala
sa'yo noon isipin mo naman na iba na
ngayon. You have me, may babaeng laging naghihintay ng balita
tungkol sa'yo. What is my purpose then? Just
your girlfriend when you're in the Philippines? Rashid naman, you
can't be like that. I really hate you!"
malakas na sigaw ko.
"Sorry, sorry. Stop crying baby.." ramdam ko na gumalaw siya sa

posisyon niya hanggang sa yumakap na ang
kanyang kanang braso niya sa akin. Iyak ako nang iyak sa dibdib
niya.
"Hush, I'm sorry. Hindi na ako uulit, hindi na. Niaaway ko ba ang
nurse ko? sorry na .." marahan siyang
humalik sa ibabaw ng ulo ko.
"Just a little more time baby. Matatapos din ang lahat ng problema
ko. Sasabihin ko sa'yo ang lahat Aurelia.."
hindi pa rin ako nagsasalita sa kanya. Then, I will give him time.
I won't pressure him, basta ipangako niya sa
akin na sasabihin niya ang lahat ng hindi ko nalalaman kapag
naayos na niya ang lahat ng problema niya.
P 37-2
"Natatakot ako sa mga problema Rashid. Baka bigla ka na lang

agawin sa akin ng mga problema mo.
Natatakot na ako Rashid.." hinawakan ng kanang kamay niya ang
pisngi ko at marahan niyang pinunasan ang
mga luha.
"Malapit nang matapos ang lahat Aurelia at sa sandaling sabihin ko

sa'yo ang lahat. Sana ay hayaan mo akong
muling mahawakan ka, sana hayaan mong hawakan ka muli ng mga kamay
ko.." nagtataka akong napatitig sa
kanya habang marahang naglalandas ang daliri niya sa mga labi ko.
Anong ibig sabihin niya? Hindi ko siya maintindihan.
"Nakapag enrol ka na ba Aurelia? How's your school?" tanong niya

sa akin na nagpakunot ng noo ko. Tama
ba na ito itanong niya ito sa ganitong oras?
"Why dragging my enrolment now? You're damn impossible Rashid.."

naiiling na sabi ko habang pilit ko
nang hinahawi ang kumot. I want to get out of here.
www.ebook-converter
"I'm just asking Aurelia, I just want to know if you'll graduate

this year. Marry me after your graduation baby.
Pakasalan mo na ako at huwag mo na akong pakawalan.." halos
himatayin ako sa narinig ko mula kay Rashid.
Tama ba ang pagkakakabit sa kanyang dextrose?
What's with sudden marriage proposal? Sa ilalim ng kumot? Ang huli
kong natatandaan, hindi pa maganda
ang sitwasyon namin dalawa. Bakit nag aalok na ang lalaking laging
niaaway ng kasal?
My god, hindi na ako magtatrabaho? Pagkagraduation kasal agad?
Lalong nanlaki ang mga mata ko nang
makita kong mukha siyang seryoso sa sinasabi niya.
"What Rashid? What are you talking about? Nagdidileryo ka ba?"

sinipat ko ang leeg niya kung may lagnat
siya pero hinagip ito ng kanang kamay niya.
"I am being serious. Marry me after your graduation, huwag mo na

akong pakawalan baby.." napaawang ang
mga labi ko sa sinasabi nitong si Rashid. Bakit parang may mali
akong narinig sa kanya? 'Huwag mo na
akong pakawalan' What the hell?!
"Rashid! Hindi biro ang kasal! Ang babata pa natin! My god.."

inagaw ko ang kamay ko sa kanya.
P 37-3
"Bakit pa natin patatagalin Aurelia? We're in love with each

other. Mahal kita, mahal na mahal mo ako.."
napangiwi ako sa sinasabi niya. Bakit kung magsalita itong si
Rashid ay para siyang nabuntis at kailangan
panindigan?
"Can I see your dextrose Rashid?" nasabi ko na lamang. Bakit bigla

na lang ang pag aalok niya ng kasal?
"I am not kidding Aurelia, marry me after your graduation.

Ipagpapaalam kita kay nanay at tatay.." uminit ang
dugo ko sa sinabi niyang ito. Hindi naging maganda ang resulta
nang unang sabihin niya ang mga salitang ito.
"Sa pagkakatanda ko hindi ka sumipot nang ipapakilala na kita sa
tatay at nanay! Nakakainis ka! Magaling ka
lang sa salita! You're damn proposing? Where's that damn ring?
Sinong babae ang tatanggap ng kasal sa
lalaking may benda sa ulo, may cemento sa braso at dextrose?!
You're not even showing me a ring. God, this
is not my ideal marriage proposal. Sa ilalim talaga ng kumot
Rashid?! Sa ilalim ng kumot!" iritadong iritado
na ako habang pilit hinahanap ang dulo ng kumot. I want to get out
of here! Bakit kanina pa akong hindi
makaalis dito?!
www.ebook-converter
"I got a ring baby.." naputol ako sa paghahanap ng dulo ng kumot

nang marinig ko ang sabi ni Rashid.
"Ring?" tanong ko ulit.
"I have.." nanlaki ang mata ko nang akmang tatanggalin ni Rashid

ang cemento sa kanyang kanang braso.
"Rashid!" pag alma ko sa gagawin niya. He can't just remove his

cast anytime he wanted.
"Ano ba ang gagawin mo?" tanong ko sa kanya.
"My ring, get it here.." itinuro niya ang may leeg niya at dito ko
napansin na may silver siyang kwintas. Dahil
ayaw ko na tanggalin pa ni Rashid ang cemento sa kamay niya ay ako
na ang kumuha dito.
P 37-4
There's a dogtag and a gold ring. Halatang hindi bago ang singsing
pero agad masasabing hindi biro ang
halaga nito kung maigi itong pagmamasdan.
"This was my mom's ring.." tipid na sabi niya sa akin. Ilang beses
akong napalunok, hindi ko akalain na may
dalang singsing si Rashid. Damn it Aurelia.
Ako na mismo ang nagtanggal ng singsing sa kwintas at nang akma
kong babasahin ang nakaukit sa dogtag
niya ay mabilis niya itong naagaw sa akin.
"Just the ring baby..." inabot ko sa kanya ang sising.
"Uulitin ko Aurelia. Will you marry me after your graduation?"

umirap ako sa kanya.
"No!" matigas na sagot ko. Marami pa akong plano sa buhay.

www.ebook-converter
"Will you marry me after your graduation?" inulit niya. Lalong

nangunot ang noo ko.
"I said, no Rashid. Ang babata pa natin.." ano ba ang problema

nitong si Rashid at biglang pumasok sa utak
niya ang salitang kasal?
"I think, I'll just throw this ring" dismayadong sabi ni Rashid na
parang malugi. Napamura na lang ako nang
akma naman niyang tatanggalin ang dextrose na nakakabit sa kanya.
Damn, Rashid.
"Rashid naman!" napahampas na lang ako sa kama.
"Will you marry me after your graduation? Come on baby, if we're

already engaged I will heal fast..." ang
dami niyang alam.
"Yes!" medyo iritado ko pang sabi.
P 37-5
"Give me your hand Aurelia.." dahil isang kamay lang niya ang
nagagalaw niya ng maayos ako na mismo ang
naglapit sa kamay ko.
Dahan dahan niyang isinuot sa aking palasingsingan ang singsing ng
mommy niya. Agad kong ramdam ang pag
iinit ng pisngi ko nang dalhin niya ang kamay ko na may singsing
sa kanyang mga labi.
"See? Bagay sa'yo Aurelia.." ngising sabi niya habang

pinagmamasdan ang singsing sa kamay ko.
Magsasalita pa sana ako nang dahan dahang hinawi ni Rashid ang
puting kumot papunta sa likuran ko na
parang naghawi siya ng belo sa kasal gamit lang naman ang isang
kamay niya.
"Seriouly Rashid?" pinagtaasan ko siya ng kilay.
"Nagpractice lang ako baby.." ngising sagot niya sa akin.
www.ebook-converter
"And I will now kiss the bride.." hindi na ako gumalaw at ipinikit
ko na lang ang aking mga mata. Agad
bumilis ang pagtibok ng puso ko nang lumapat ang labi niya sa
aking noo.
Tulad nang lagi niyang ginagawa sa akin, pinaglalapat niya ang
dulo ng aming mga ilong at marahan niya
itong pinaglalaro.
"After your graduation you'll be mine Aurelia. Heart, body and

soul.."
--
VentreCanard
Lol this line reminds me of the possessive men?? c rashid

nkakakilig n sobrang nkkatawa eh ??
P 37-6
Chapter 34
94.4K 3.9K 413
by VentreCanard
Chapter 34
Pinagbigyan ko na si Rashid sa gusto niya. I am now wearing his

mother's ring. Tuwang tuwa siyang
pagmasdan ito habang nakahilig siya sa balikat ko, hindi na ako
nakababa sa kama dahil lagi niya akong
pinipigilan.
"Rashid, kahit may singsing na ako sa daliri ko hindi ko pa rin

nakakalimutan ang dalawa at kalahating buwan
na pagkawala mo. Sa sandaling gumaling ka, aawayin talaga kita"
para siyang bingi sa mga sinasabi ko dahil
abala siya sa paglalaro ng kamay ko na pinagsuotan niya ng
singsing.
"Rashid, are you even listening to me?" nang bahagya ko siyang

lingunin ay mabilis niyang ipinatong ang
baba niya sa balikat ko at nakanguso na siya na parang inaabangan
ang labi ko.
www.ebook-converter
Kaunting kaunti na lang ang pagitan ng mga labi namin habang

magkatitigan kami. Here we go again,
Cinderello and his baby moves.
"Rashid.." kunot noo kong tinawag ang pangalan niya.
"I told you, pwede mo na akong awayin.." lalo niyang pinasingkit

ang kanyang chinitong mata. My god,
Rashid.
"Hindi po ako nang aaway ng pasyente. I am a nurse, remember?"
pinagtaasan ko siya ng kilay. Nanatili kami
sa aming posisyon habang nag uusap at nakapulupot na ang kanang
braso niya sa akin.
"Yes, the beautiful nurse who's engaged with me.." ngising sagot
niya sa akin. Bahagya kong iginalaw ang
balikat ko para umalis na siya dito.
"Move, baka biglang pumasok ang mga kaibigan mo at makita tayong

ganito.." naupo siya ng maayos dahil sa
P 38-1
sinabi ko.
Tulad nga nang sinabi ko, nang matapos maupo ng maayos ni Rashid
ay biglang nabuksan ang pintuan.
Niluwa nito ang apat niyang kaibigan, sina Enna at Hazelle maging
ang dalawang pulis kahapon.
Nasa akma na akong bababa sa kama nang mabilis akong napigilan ni
Rashid at inakbayan niya ako sa harap
ng mga kaibigan niya.
"Look at her hand Cap, look at my baby's hand.." itinaas ni Rashid

ang kamay ko para ipakita sa mga ito na
may singsing ako. Mabilis umawang ang mga bibig ni Enna at Hazelle
dahil sa pagkagulat habang naiiling
lang ang babaeng pulis. Kunot na kunot ang noo ng lalaking
tinatawag nilang Cap.
Napatungo na lang ako sa kahihiyan, ramdam ko ang pag iinit ng
pisngi ko. Bakit kailangan niya pa sabihin sa
lahat? Pwede ba na kami na lang muna? Baka isipin nila na masyado
akong easy to get. It was not like that.
Rashid's marriage proposal was so witty. Kahit ilang beses akong
sumagot sa kanya ng no, siya pa rin ang
nanalo.
www.ebook-converter
"I am already engaged. We're getting married after her graduation.

Ikaw Cap? Kailan ka ikakasal? Miss Lina,
can I see your hand?" eksaherado pa si Rashid sa pag silip sa
kamay ng babaeng pulis na parang pilit niyang
sinisilip kung may singsing ito katulad ko. Kahit ako ay walang
makita dito.
Kung pagmamasdan parang kaunting segundo na lang ay mapapatay na
ng lalaking tinatawag nilang Cap si
Rashid dahil sa pinagsasabi nito. Narinig ko pa ang eksaheradong
pagsipol ni Rashid.
"Ang sarap talaga kapag sinagot ka ng 'Yes' 'I will marry you
Rashid'" nagpaparinig na sabi niya na
nagpangiwi sa akin. Hindi tunay ang huli niyang sinabi!
"Just Beretta 92SB, give it to me.." seryosong sabi ng lalaking

tinatawag nilang Cap habang nakalahad ang
palad nito kay Enna at Hazelle na parang may hinihingi sa mga ito.
"Oh, don't shoot me Cap. I am just kidding, don't worry kukuhanin

naman kitang bestman. Right baby?"
ngising tanong sa akin ni Rashid. Dahil hindi ko na alam ang
isasagot ko ay tumango na lamang ako.
"May araw ka rin sa akin Rashid.." seryosong sabi ni 'Cap'
P 38-2
"Hindi ka na nasanay sa kanya Tristan.." naiiling na sabi ng

babaeng pulis na narinig kong tinawag ni Rashid
na Lina.
"Ano na ang nangyari sa 'Huwag kayong magpapasok ng nurse dito!'

'No nurse allowed inside! Fvck!' 'I told
you, no nurses allowed!' 'You can't understand me at all!' 'Fvck,
leave me alone!' Nasaan na ang drama mong
'yon Rashid? Lumabas lang kami ng kaunting oras, engaged ka na?"
nagtawanan sila dahil sa sinabi ni Enna
na pilit ginaya ang boses ni Rashid kanina.
"Just shut up Enna. Hindi kayo invited ni Hazelle sa kasal ko.."

mabilis na sagot sa kanila ni Rashid na
muling nagpatawa sa kanila kahit ako ay natatawa na rin maliban
kay Rashid at kay 'Cap'
"We can always gate crash, you know.." kibit balikat na sabi ni
Hazelle.
"But seriously Aurelia? Pwede ka pa umatras.." sabay tumango si

Miss Lina at Hazelle sa sinabi ni Enna.
www.ebook-converter
"Agree.." pagsingit ni Cap.
"Hey, she said yes already. Huwag nyong nilalason ang utak ng baby
ko.." tinakpan ng isang kamay niya ang
kanang tenga ko.
"Don't listen to them baby. They are just loveless.." kung makipag
usap sa akin si Rashid para siyang walang
mga manunuod. My god.
"I can't take this anymore. Kakaibang mainlove ang mga lalaki sa
Sous‿" hindi na tinuloy ni Enna ang
kanyang sasabihin dahil lumabas na ito ng kwarto. Mabilis sumunod
si Hazelle sa kanya, napansin ko na
kumindat muna sa akin si Miss Lina bago umalis na sinundan na rin
ni Cap.
"Rashid, magpagaling ka na. Uuwi na ako.." hindi ko na hinayaan pa

na mapigilan niya ako sa pagbaba sa
kama. Nagmadali ko nang kinuha ang paperbag na pinaglagyan ko ng
damit ko.
P 38-3
"Wait, please stay here for another one hour Aurelia.." kung
magsalita siya, para siyang batang iiwan.
"Rashid, may pasok pa ako bukas. Don't worry, dadalawin kita dito
bukas. Be a good boy okay?" kumunot
ang noo niya sa sinabi ko. Bakit inaasahan niya ba na hahalikan ko
pa siya bago umalis?
"What is that?"
"You had enough kiss today Rashid, I can't give you goodbye kiss.
Bye.." nagsimula na akong humakbang
papalapit sa pintuan.
"I love you Aurelia.."
www.ebook-converter
"Me too Rashid, bye.." nagmadali na ko nang isinarado ang pintuan.

Nagpaalam na rin ako sa mga 'kaibigan'
ni Rashid. Alam nilang magtatanong ako tungkol sa kung ano na ang
naglalaro sa isipan ko pero pinili ko na
lamang magpatay malisya at magkunwaring walang pakialam sa mga
gusto kong malaman.
"Ihahatid na kita.." agad na sabi ni Miss Lina.
"No, it's okay. I can go back home by myself. Thank you.." hindi
ko na hinayaan pa na magsalita siya dahil
mabilis na ako naglakad papalabas ng malaking bahay.
Hapon na ako nakauwi at nang makarating ako sa harap ng bahay ay
nakaabang na sa akin si Belo na mukhang
kanina pa akong hinihintay. Natigilan ako sa paghakbang nang
nagtama ang aming mga mata.
Should I tell him? Nahihiya na ako sa kanya. Damn.
"Aurelia, where have you been? Pinag alala mo ako.." napatungo na

lang ako.
"Ahmm, I've met Rashid. Nagkita na kami Belo.." mahinang sabi ko

sa kanya.
P 38-4
"What? Just like that? Anong sabi mo? Tinanggap mo lang siya agad?
Bakit bigla na lang siya nagpakita sa'yo
na parang hindi siya nawala ng dalawa at kalahating buwan? Are you
okay with that?" iritado ang boses niya.
"Ofcourse, it was not okay with me. Pero naaksidente siya, walang
may gusto ng aksidente Belo, ito ang
dahilan kaya hindi niya ako agad natawagan.." paliwanag ko dito.
"How can you be so sure Aurelia? Sigurado ka ba na nagsasabi siya

sa'yo ng totoo? Anong
mapanghahawakan mo na hindi ka na niya iiwan ulit? Aurelia, please
wake up. Niloloko ka lang ng Villegas
na 'yon. He's a playboy! He was my sister's ex and even my
cousin.." bigla kong naalala ang sinabing ito ni
Belo noon. Totoo ba talaga ito? Sinabi sa akin ni Rashid na hindi
totoo ang sinasabing ito ni Belo.
Sinong nagsisinungaling sa kanilang dalawa?
"Trust me Aurelia, that jerk is just after your virginity. He's a

virgin killer.." nanlaki ang mata ko sa sinabi ni
Belo.
www.ebook-converter
"He is not like that Belo. I knew him! He's not like that.."
iritado ko na siyang nilampasan. He can't just talk
like that about Rashid. No, my baby is not like that. Ni minsan ay
hindi ako pinakitaan ni Rashid ng motibo na
mas hihigit pa sa paghalik. Yes he's clingy but in a sweet way. I
never felt violated when I am with him.
"Then go. Goodluck Aurelia, remember that I'll always be here

waiting for you to wake up. Life is not a
fairytale with him, believe me.." hindi ko sinagot si Belo dahil
mabilis na akong pumasok sa aking bahay.
I love Rashid Amadeus Villegas, I have his ring and I won't take
my promise. I will marry him after my
graduation. Siguro ay masyado na nga akong nabubulag at nabibingi
dahil sa pagmamahal ko sa kanya at
natatakot ako sa kaalamang dadating ang panahon na kailangan kong
umahon.
No, he won't do that again. Hindi na niya ako iiwan, he gave me
his ring. Nakapangako siya sa akin.
Isang buwan akong dumadalaw kay Rashid hanggang sa tuluyan na

siyang gumaling.
Kasalukuyan akong inaayusan ni Tita Tremaine, magkakaroon ng

birthday party si Drizello sa isang sikat na
hotel sa kabilang bayan. Hindi sana sasama si Rashid pero nang
nalaman niya na pumayag akong sumama kay
Tita Tremaine ay sumama na rin ito.
P 38-5
"Are you done baby?" kanina pa siyang katok nang katok sa kwarto.
Naiiling na lang si Tita Tremaine.
"Malapit na Rashid.."
"Tremaine, let her hair flow. Ayokong may makakita ng batok ni

Aurelia.."
"Alright.." malakas na sagot ni Tita Tremaine.
"Thanks.." sagot ni Rashid sa likod ng pintuan.

Naka apat na katok pa si Rashid sa pintuan bago natapos si Tita
Tremaine sa pag aayos sa akin.
www.ebook-converter
"It's all done Aurelia.." natulala na lang ako sa sarili kong

repleksyon sa salamin. I've never been gorgeous
like this. Anong ginawa sa akin ni Tita Tremaine?
I am wearing a two piece elegant beaded lush dress with high
neckline and lace on it. Hindi ito gaanong
mahaba na siya nagpapakita ng hita ko. Nakikita rin ang tiyan ko
dahil hindi naman all over ang dress na
ibinigay sa akin ni Tita Tremaine, parang sadya yatang kita ang
tiyan dito.
"Tita, magagalit po si Rashid.." pilit kong ibinaba ang top pero

talagang kita ang tiyan ko.
"No, that will be fine. Now, let's go.." nauna nang lumabas ng
kwarto si Tita Tremaine, hindi na
nakapaghintay ng paglabas ko si Rashid dahil pumasok na ito sa
kwarto.
"Let me see Aure‿" hindi na niya natuloy ang sasabihin niya,
nakita ko na lang na natigilan siya at titig na
titig siya sa akin. Ilang beses naglakbay ang mga mata niya sa
kabuuan ko.
Shit, Rashid, you can't stare at me like that. I am melting baby.
Bigla akong nakaramdam ng pagkainit sa
kwarto ni Tita Tremaine, I need air.
P 38-6
Akala ko ay lalapitan ako ni Rashid pero mabilis siyang humakbang

papalapit sa pintuan at sumandal siya sa
hamba nito at ilang beses niyang pilit pinapaypayan ang sarili
niya gamit ang kamay niya na parang init na init
na din siya katulad ko. Bakit ba biglang tumaas ang temperatura sa
kwartong ito? Namatay ba ang aircon?
Nang mapansin ko na muling pinasadahan ni Rashid ang kabuuan ko ay
narinig ko pa ang ilang mabulong na
pagmumura niya. Ayaw niya ba sa suot ko?
"Baby. You're so beautiful, baka hindi na tayo umabot sa

graduation mo.."
-VentreCanard
?? Haynakoo Hahhahahhahahah
www.ebook-converter
P 38-7
Chapter 35
91.5K 3.6K 256
by VentreCanard
Chapter 35
Sa halip na panuorin ko pa ang pagiging balisa ni Rashid ay

sinimulan ko nang humakbang papalapit sa
kanya.
Kailan ko ba siya huling nakita na ganito? That was during his
first confession on me, inside the car when he
found out that I am receiving flowers from Bello.
Kusang lumabas ang mga ngiti sa aking mga labi habang
pinagmamasdan ang kabuuan ng lalaking laging
niaaway at niaapi. He looked so princely with his black suite.
"Ano ba ang nangyayari sa'yo Rashid?" sinipat ko ang noo niya.

Nagbabaka sakali akong baka nilalagnat
siya. Pansin ko na bumaba ang paningin niya sa tiyan ko.
www.ebook-converter
"Shit! Hindi nga pinakita ang batok mo, nilabas naman ang tiyan
mo. Ano naman ang gagawin mo sa akin
Aurelia? Uhaw ako buong gabi niyan baby.." kinuha na niya ang
kamay ko at ikinawit niya na mismo ito sa
kanyang braso.
"Uminom ka ng tubig Rashid.." bahagya akong humilig sa kanya.
"I should buy yakult then.." napangisi na lang ako sa sinabi niya.
"Kailan ba naging pampakalma ang yakult Rashid? Ikaw lang ang

lalaking nakilala kong sobrang hilig sa
yakult.." natatawang sabi ko sa kanya.
"I don't know. Lumaki na akong laging naghahanap ng yakult, hindi

na nawala. Wait, baby wala na bang ibaba
'yan? Ang puti ng tiyan mo Aurelia maraming tititig dyan.." hindi
ko na mapigilan hindi mapatawa ng malakas
sa mga sinasabi nitong si Rashid.
Pulang pula na siya na pasulyap sulyap sa tiyan ko. Bakit parang
kung makakilos siya ay parang ngayon lang
P 39-1
siya nakakita ng tiyan ng babae? If I know, napakarami na niyang

nakitang babaeng naka two piece.
"Ganito ang design nito Rashid.." sagot ko sa kanya.
"I should talk to Tremaine, huwag na kaya tayong sumama? Makikita

nila ang tiyan mo baby. Mapapaaway
ako.." napaparanoid na si Rashid.
"Ang arte mo naman po. Okay lang, as long as I am with you.

Besides, nakapayag na tayo kay Tita Tremaine.
Today is your brother's birthday. Dapat ay umattend ka man lang.."
"Step brother.."
www.ebook-converter
"Rashid.." seryosong tawag ko sa pangalan niya. Hindi niya ito

pinansin, hanggang ngayon ay hindi ko pa rin
naririnig na tumawag ng 'mama' si Rashid kay Tita Tremaine pero
masasabi ko na hindi na siya katulad ng
dati na halos isumpa ko na sa sama ng ugali.
He's improving little by little. Sigurado akong hindi rin
magtatagal ay matatanggap na rin niya na sina Tita
Tremaine, Anastacio, Drizello at Augusto bilang pamilya niya.
Nasa hagdanan na kami nang maalala ko ang sinabi niya kanina sa
kwarto. I am quite bothered about it,
matagal ko na rin itong iniisip at kinakabahan ako sa magiging
reaksyon ni Rashid.
"About what have you said a while ago, you need to wait Rashid.."
natigilan siya sa sinabi ko. Humiwalay
siya sa akin at humakbang siya ng isang baitang pababa para lamang
magpantay ang mga mata namin.
"Baby.."
"I want to walk down the aisle virgin, I want to be a virgin bride
Rashid. Natatakot ako na baka iwan mo ako
dahil hindi ko agad maibigay ang gusto mo. I am not a liberated
type of girl Rashid, for me my virginity is the
best gift I will ever give for my future husband and if you can't
wait---" bahagya na akong nakatungo.
P 39-2
"No, I can wait Aurelia. I can wait baby, I am so sorry.." agad

niyang hinalikan ang noo ko.
"I love you Aurelia. It's not just your body but the whole you
baby. Your smile, your laughter, your voice,
your eyes, your lips, your cheeks and even your sweet
personality.." hinawakan niya ang magkabilang pisngi
ko na parang inaalo niya ako.
"I did love you kasi lagi mo akong niaaway. I am so sorry kung
tinakot kita kanina. I won't say that again. I'll
wait Aurelia, you're worth the wait baby.." napangiti ako sa
sinabi ni Rashid. Unti unti ko na sanang ipipikit
ang aking mga mata nang nagsisimula nang lumapit ang kanyang mga
labi niya sa akin nang marinig namin ang
malakas na sigaw ni Anastacio mula sa ibaba ng hagdan.
"Come on, let's go!" tawag sa amin ni Anastacio na cute na cute na

nakasuot din ng tux.
"Tss, that brat.." iritadong bulong ni Rashid. Ibinalik ko na

lamang ang pagkakawit ng kamay ko sa braso
niya.
www.ebook-converter
"He's way cuter than you Rashid.." pagbibiro ko sa kanya habang

bumababa kami ng hagdan.
"Uhuh? But who's your baby?" napairap ako sa sinabi niya.
"Rashid Amadeus Villegas.." ngumisi siya sa sinabi ko.

"That's weird, bakit kapangalan ko yata ang baby mo?" nagkibit
balikat ako sa sinabi niya.
"Hindi ko rin alam, itatanong ko sa kanya.." narinig ko siyang

natawa sa sinabi ko.
"Silly.."
Nakahanda na ang isang magarang sasakyan sa harap ng kanilang

bahay. Pero ilang segundo akong natigilan
P 39-3
nang mapagmasdan ko ito. Black limousine, biglang bumalik ang

alaala ng gabing kinuha ang sapatos ko ng
lalaking walang mukha. Sa ganitong klaseng sasakyan din siya
sumakay.
"Baby?" natatakang tawag sa akin ni Rashid.
"Sorry, may naalala lang ako.."
"About what?" umiling ako sa kanya. I can't tell him, ano na lang
kaya ang sasabihin sa akin ni Rashid kapag
kinuwento ko sa kanya na may isang prinsipe na nakamaskara na
isinayaw ako at bigla na lamang itinakbo
ang sapatos ko?
Baka tawanan niya ako at sabihin niya na nasobrahan na naman ako
sa fairytale.
Nauna nang sumakay si Tita Tremaine at Anastacio, nasa hotel na

daw si Drizello at Augusto. Inalalayan na
rin ako ni Rashid sumakay at agad na rin siyang sumunod.
www.ebook-converter
"Kuya Rashid, anong regalo mo kay kuya Drizello?" inosenteng

tanong ni Anastacio.
"Kailangan pa ba ng regalo?" tanong pabalik sa kanya ni Rashid.
"Ofcourse, dapat may regalo. Ako sa isang araw ko na lang

ibibigay.." ngiting sabi ko kay Anastacio.
"No! Ako na ang magbibigay ng regalo sa kanya. I will give him

cash then.." napangiwi ako sa sinabi ni
Rashid.
"Ninong lang Rashid? Can't you give something na magagamit niya?
Bakit pera naman? Wala ka man lang
effort.." tahimik lang si Tita Tremaine na tipid na napapangiti sa
amin.
"Maybe a shoes then.." sabay kaming natawa ni Anastacio, kahit si

Tita Tremaine ay natawa na rin dito.
P 39-4
"What? Anong nakakatawa?" iritadong tanong niya sa amin.
"No, nothing. Tita Tremaine, can we stop by any convenience store?

I'll just buy something.." pumayag naman
si Tita Tremaine.
Nagulat pa ang ilang mga tao nang may isang mahabang sasakyan na
tumigil sa kanilang harapan at ang mas
nakapagpagulat pa sa kanila ay ang bagay na bibilhin ko.
I bought three yakults for Rashid. Bumili rin ako ng Zesto para
may magamit na straw ang lalaking niaaway.
"Anong binili mo Aurelia?" nagtatakang tanong ni Rashid.
"Here.." inabot ko sa kanya ang yakult. Binigyan ko rin si

Anastacio.
www.ebook-converter
"Mahal na mahal mo talaga ako Aurelia.." humilig pa siya sa

balikat ko. Ibinalik niya sa akin ang yakult dahil
gusto niyang ako pa ang magtusok ng straw. Natatawa na lang sa
amin si Tita Tremaine habang nagtatakang
nakatitig sa amin si Anastacio.
"I like straw too.." isusubo na sana ni Rashid ang straw nang
pigilan ko ito.
"What?"
"I like straw too.." ngusong sabi ni Anastacio. Hindi nagsalita si

Rashid at itinuloy niya ang pagsubo dito sa
straw, patay malisya siya kay Anastacio habang umiinom ng yakult.
"Rashid!" kinalong na ni Tita Tremaine si Anastacio.
"It's okay Aurelia.." ako na ang nahihiya kay Tita Tremaine.

Lumapit ako kay Rashid at bumulong ako dito.
P 39-5
"Isip bata.."
"I don't care.."

Nakarating kami sa hotel, pansin ko na marami na ang mga tao. Mas
humigpit ang pagkakahawak sa akin ni
Rashid nang makapasok na kami dito. Hindi ko alam kung bakit
biglang bumabalik sa alaala ko ang gabi kung
kailan nanakaw ang sapatos ko.
Papaano kung biglang may dumating na lalaki at nakawin ulit ang
sapatos ko?
Lumapit na kami kay Drizello para batiin ito, pero hindi naman
kami masyadong nakapag usap dahil inilayo
na rin ako ni Rashid. Humiwalay na rin kami kay Anastacio at Tita
Tremaine, pinili ni Rashid na sa malayo
kami pumuwesto.
Nagsimula nang tumugtog ng sweet music kung saan may nagsasayawan
nang magkapareha.
"I want to dance with you Aurelia. Would you mind baby.." ramdam
ko pa rin ang kaba sa dibdib ko. What's
going on?
www.ebook-converter
Kahit nag aalinlangan ako ay pumayag ako sa alok niya. Inabot ko

sa kanya ang kamay ko at nagpunta kami sa
bulwagan. Inilagay niya ang mga kamay ko sa balikat niya habang
marahang nakahawak ang dalawang kamay
niya sa bewang ko.
"You're so beautiful Aurelia.." ngumiti ako sa kanya pero hindi ko

pa rin maintidihan ang sarili ko. Bakit ako
kinakabahan nang ganito?
Biglang tumunog ang kantang bumagay sa lalaking nakatitig sa akin
ngayon.
I lie awake at night

See things in black and white
I've only got you inside my mind
You know you have made me blind
I am so inlove with Rashid, pero natatakot ako sa nakikita ko

ngayon. I can see someone else from him. Pilit
ko itong tinatanggal sa isipan ko.
That you will look my way

I have all this longing in my heart
I knew it right from the start
P 39-6
"I love you.." ipinatong niya ang noo niya sa akin.
Oh my pretty pretty boy I love you

Like I never ever loved no one before you
Pretty pretty boy of mine
Just tell me you love me too
Oh my pretty pretty boy
I need you
Oh my pretty pretty boy I do
Let me inside
Make me stay right beside you
"I love you too pretty boy.." ngumisi siya sa sinabi ko bago niya
pinaglaro ang ilong namin sa isa't isa. His
favourite gesture.
www.ebook-converter
I used to write your name

And put it in a frame
And sometimes I think I hear you call
Right from my bedroom wall
I am already smitten by him, na parang hirap na ako kapag

napahiwalay pa siya sa akin ng matagal. Masyado
ko ba talaga siyang niaway kaya mas lalo akong nahulog ng ganito
sa kanya?
You stay a little while

And touch me with your smile
And what can I say to make you mine
To reach out for you in time
Hinawakan niya ang isa kong kamay at inikot niya ako ng dalawang
beses na parang isang prinsesa. Nang
matapos niya akong iikot ay mas hinapit niya ako, napahawak na ako
sa kanyang mga dibdib.

P 39-7

I need you
Let me inside
Napansin ko na lang na sumasabay ako sa kanta. Rashid is literally
a pretty boy, ang matamis na ngiti niya,
ang singit niyang mga mata at ang walang katapusan niyang baby
talks.
"I always love you Aurelia.."

Oh pretty boy
Say you love me too
Mukhang nakalimutan na namin ni Rashid ang mga matang nanunuod sa

amin. Nang sandaling itaas ko ulit ang
aking mga kamay sa kanyang balikat bigla na namang bumalik sa
alaala ko ang imahe ng lalaking nagnakaw
ng sapatos ko. Bakit ko siya naaalala ngayon?
www.ebook-converter

I need you
Let me inside
Unti unting nangunot ang noo ko habang pinagmamasdan ko ang mga

mata ni Rashid. Why? Why am I seeing
his image to the man I love?
Sa nangangatal kong mga kamay ay dahan dahan kong inangat ang isa
kong kamay at marahan ko itong inihara
sa harapan ko para takpan sa aking paningin ang ilong at mga labi
ni Rashid. Why am I feeling so nervous?
Why am I seeing that masked man with him?
Sa nangangatal kong boses, nanghihina kong tinanong si Rashid.
P 39-8
"Baby, tell me. Is this...is this our first dance?"
-VentreCanard
Nooo oPz
www.ebook-converter
P 39-9
Chapter 36
79.8K 3.2K 521
by VentreCanard
Chapter 36
Kasabay nang pagutgtog nang napakagandang kanta ay ang unti unting

pagsikip ng dibdib ko. Ilang beses ko
na itong itinatanong sa sarili ko simula nang pumasok kami sa
lugar na ito.
Why am I keep seeing that masked guy on Rashid? Bakit pilit
nagsusumiksik sa isipan ko ang imahe ng
lalaking nagnakaw ng sapatos ko habang isinasayaw ako ng lalaking
mahal ko? Why to all people? Bakit si
Rashid?
Kung alam ko lang na muling babalik sa akin ang alaala ng gabing
'yon hindi na lang sana ako sumang ayon sa
pagsama dito.
"Baby.." hahawakan na sana ni Rashid ang mga pisngi ko nang agad

akong umatras at tinabig ko ang kamay
niyang hahawak dapat sa akin.
www.ebook-converter
"Aurelia.."
"Don't touch me Rashid, just answer me.." pansin ko na

napapasulyap na sa amin ang ilang nagsasayaw.
"Answer what Aurelia? What's wrong with you baby?" nang muli
siyang hahakbang papalapit sa akin agad
akong umatras muli.
"I said don't touch me! Hanggang dyan ka lang Rashid! Just answer
me! Is this our first dance?" nagtuluan na
ang mga luha ko. Bakit napakalakas ng kutob ko na si Rashid at ang
lalaking nagnakaw ng sapatos ko ay iisa?
"Baby.." nahihirapan na siyang tawagin ako.
"Why can't you just answer me Rashid?!" lumalakas na ang boses ko.
P 40-1
"Aurelia, baby.." ilang beses akong umiling sa kanya. Bakit kahit

hindi ko naririnig sa kanya ang sagot ay
nakikita ko na ang gusto kong malaman sa mga ikinikilos niya?
"Why? Why Rashid?!" hinayaan kong tumulo ang mga luha ko at

mabilis akong tumalikod sa kanya para
lumayo.
"Aurelia.." hindi ko siya nilingon at nagmadali na akong maglakad.
Lakad takbo ako habang umiiyak. Wala na
akong pakialam sa atensyong naaagaw namin ngayon. I am in pain,
hindi ako makapaniwalang ang lalaking
pinakamamahal ko ay ang taong kumuha ng kahuli hulihang alaala ng
aking ama.
"Baby.." nakasunod pa rin siya sa akin.
www.ebook-converter
"Fvck! Leave me alone Rashid! Leave me alone!" takbo lang ako nang
takbo hanggang sa bigla na lang
namatay ang ilaw. What the hell? Again?!
Nagmadali akong umupo at iniyakap ko ang mga braso ko sa mga binti

ko. Not again, is he going to steal my
shoes again? Kaya ba siya nakipagmabutihan sa akin? What's with
the shoes? I don't get it.
Nanatiling nakapatay ang ilaw, nakakarinig na rin ang ng bulungan

hanggang sa may marinig kaming sigaw ng
isang babae. Kung ganoon may ibang babae na siyang biktima? Is he
done with me?
"Aurelia.." pansin ko na bahagyang nagliwanag ang katawan ko.

Lumuhod siya para magpantay kami. Nakuha
na niya ba ang sapatos? Bakit nandito siya sa harapan ko?
"I said leave me alone, you liar!" sigaw ko sa kanya. Pakinig ko

na nagkakagulo na rin ang buong party,
ganitong ganito ang nangyari noon.
"Aurelia let me‿" hindi ko siya pinatapos dahil agad kong hinubad
ang dalawang sapatos ko.
"Here! Sa'yo na! sa'yo na! Sa'yo na ang sapatos ko! Uuwi na lang
ulit akong tapak! uuwi na lang ulit akong
tapak Rashid! Alaala 'yon ng tatay ko Rashid, alaala 'yon ni
tatay.." ilang beses kong inihampas sa dibdib
P 40-2
niya ang mga sapatos ko habang walang tigil sa pagtulo ang mga
luha ko. Hindi niya sinasalag ang bawat
paghampas ko sa kanya at hinahayaan niya lamang ako.
"Bakit mo ginawa 'yon? Out of fun? Experiment? Hindi ko

maintindihan Rashid.." napasubsob na lang ako sa
mga palad ko habang iyak ako nang iyak.
"I'm sorry Aurelia.." pilit akong nagpapalag nang yakapin niya ako
pero wala akong nagawa. Sa halip ay lalo
akong napahagulhol ng pag iyak nang halikan niya ang ibabaw ng ulo
ko.
Nabuhay ang ilaw at isa muling malakas na sigaw mula sa isang
babae ang dahilan kaya kumalas ako ng
pagkakayakap kay Rashid.
She's running barefooted with her beautiful dress. Naalala ko ang
sarili ko sa kanya. What the hell is going on
here?
"He stole my shoes!" malakas na sigaw niya habang may itinuturo.

Napasinghap na lang ako nang makitang
may tumatakbong lalaking nakamaskara tangay ang magandang sapatos
ng babae.
www.ebook-converter
He's running towards our direction.
"What the fvcking hell?" pakinig ko ang mura ni Rashid habang

habol ang tingin sa lalaking simpleng
nakakaiwas sa mga taong akma siyang huhulihin. Siya ang lalaking
nagnanakaw ng sapatos?
But I thought? Muli akong napatingin ako kay Rashid na hanggang
ngayon ay tulala pa rin sa lalaking
hinahabol na ng mga security guard. It couldn't be, I thought the
masked guy was Rashid?
Nang malapit na sa posisyon namin ang lalaki ay agad tumayo si
Rashid na parang inaabangan na ito.
"Rashid.." kinakabahang tawag ko sa kanya. Hindi niya pwedeng

gawin ang iniisip ko, ano na lang ang
mangyayari kung may baril pa lang hawak ang lalaking ito?
Walang tigil sa kapipito ang mga security guard habang hinahabol

ito.
"Rashid!" sigaw ko sa kanya nang humarang ito sa dadaanan ng

lalaking nagnanakaw ng sapatos. At sa isang
iglap ay kapwa na lamang silang natumba ni Rashid at ilang beses
silang gumulong at nagpaulan ng suntok sa
isa't isa.
P 40-3
"Who are you?!" malakas na sigaw ni Rashid. Nakapangibabaw na si

Rashid sa lalaki at nagpapaulan na ng
suntok. Nagkakagulo na ang lahat ng mga bisita, dumadami na rin
ang mga security guard.
Ano ba talaga ang nangyayari? Who is this guy? Agad nakabawi ang
lalaki at siya naman ang
nakapangibabaw. Siya naman ngayon ang nagpapaulan ng suntok kay
Rashid.
"Rashid!" sigaw ko ulit. Hindi ako makagalaw sa mga nangyayari,

what the hell? This is more than a
Cinderella story! Wala ito sa libro, wala ito sa libro. Bakit may
ganito?
Isang malakas na pito ang nakapagpatigil kay Rashid at sa lalaking
nakamaskara. Dahan dahang itinaas ng
lalaking nakamaskara ang kanyang kamay tulad ng gustong mangyari
ng mga security guard. Pero masyadong
mabilis ang mga pangyayari at kung kumilos ang lalaking
nakamaskara ay parang hindi na siya natatakot sa
nguso ng baril na nakatutok sa kanya.
May isang security guard siyang naagawan ng baril at itinutok niya
ito sa sentido nito.
www.ebook-converter
"Drop your weapons or I'll blow his head" nagsisigawan na ang mga
tao sa nangyayari. Habang ako ay
tulalang tulala na. Hindi makakilos ang mga security guard habang
kilik ng lalaki ang isa kanyang hostage na
may nakatutok ng baril.
Nagsimula na itong humakbang paatras at kung hindi ako nagkakamali

ay papunta ito sa bintana. Is he going to
jump and kill himself just for the sake of damn shoes? Nang
sulyapan ko si Rashid ay nanatili na rin itong
nakaupo na parang hindi na rin alam ang nangyayari.
Nasa mga kamay na muli ng lalaki ang mga sapatos. Hindi ito
kapareho ng sapatos ko pero masasabi kong
mamahalin ito, anong kailangan niya sa mga sapatos?
Panay ang pagsunod sa kanila ng mga security guard na wala namang
magawa. Napapansin ko na ilan sa mga
bisita at nag aalisan na dahil sa takot, ang iba ay kanya kanyang
tago at karamihan ay tulalang gaya ko.
"Bitawan mo ako!" sigaw ng security guard na hawak ng lalaki. Agad

siyang itinulak nito sa kanyang
kasamahan at halos magsigawan ang lahat nang makita itong tumalon
sa bintana.
We're in 16th floor! Agad nagtakbukhan ang mga security guard para
silipin ang bintana pero iisa lamang ang
nakita ko sa kanilang mga mata gimbal, gulat at matinding
pagtataka.
"Nawala! Nawala siya!" sigaw ng isang security guard. Nagtakbuhan

na ang mga ito sa elevator at sa mga
hagdanan para agad na makababa. Ilan na lamang ang nagpaiwan dito.
P 40-4
Pero ang siyang nakapagpatulala sa akin? That mask guy locked his
eyes on me and blew me a flying kiss.
Kung ganoon, it was not Rashid? It was him! He recognized me!
Pansin ko na pinauuwi na ni Drizello habang kausap na ni Augusto
ang mga pulis. Siguradong magiging
malaking balita ito. Isinuot kong muli ang mga sapatos ko at
ramdam ko na naglalakad na papalapit sa akin si
Rashid. Pinili kong hindi salubungin ang mga mata niya nang
makalapit na siya sa akin.
"I'm sorry about what happened Aurelia, ihahatid na kita pauwi.

We'll find the reason behind all of this.."
naguguluhan ako sa mga pangyayari. Kung hindi si Rashid, bakit
hindi niya agad sinabi? Why did he act so
strangely? Dapat sinabi niya na hindi niya ako naiintindihan ang
mga sinasabi ko.
"Baby, let's go.." muli sanang luluhod sa akin si Rashid nang

makarinig kami ng malakas na pag iyak ng
babae. Nang lingunin namin ito, siya ang babaeng ninakawan ng
sapatos. Pinupunasan na ni Anastacio ang
luha nito habang hinahaplos ni Tita Tremaine ang likuran nito.
"What was that all about Tita? I'm scared, natatakot po ako
Tita.." iyak ito nang iyak.
www.ebook-converter
"Aurelia, baby let's go.." saglit lang itong sinulyapan ni Rashid.

At akmang bubuhatin na sana ako nang
umiiling ako.
"No, I can walk Rashid.." malamig na sabi ko dito. Bumuntong

hininga ito ay inalalayan niya na lang akong
makatayo.
"Tremaine, we'll go first.." paalam ni Rashid pero hindi kami

natuloy nang pigilan kami ni Tita Tremaine.
"Hijo anak, if you don't mind. Aurelia.." nag aalinlangan pa si

Tita Tremaine sa kanyang sasabihin pero
natutunugan ko na ang mangyayari.
"Kuya Rashid, can you carry Ate Courtney please? Wala kasi siyang
shoes.." sabi ni Anastacio.
"What? Just ask Drizello or Augusto. Ihahatid ko pa si Aurelia.."
hinagip ni Rashid ang kamay ko.
P 40-5
"No, it's okay. You can carry her.." malamig na sabi ko. Hindi ko
sinalubong ang mata ni Rashid.
"Thank you Aurelia hija. Sa sasakyan lang naman, abala si Drizello

para asikasuhin ang mga bisita. While
look, Augusto is busy with the cops questions.." tumango ako sa
sinabi ni Tita Tremaine.
"I won't, si Aurelia lang ang binubuhat ko.." pagmamatigas ni

Rashid.
"It's okay Tita. Kaya ko naman po maglakad ng tapak.." kahit sino

naman hindi ba? I even run barefooted in
the hospital during that night.
"Aurelia hija.."
www.ebook-converter
"Tremaine!" iritadong sabi ni Rashid.
"Just carry her Rashid, it's fine.." sagot ko. Iritadong humakbang
si Rashid papunta sa babae at binuhat ito.
Napaalam na si Tita Tremaine sa kanyang dalawang anak bago kami
makasakay lahat sa elevator.
Pansin ko na isinampay ng babae ang kanyang mga kamay sa leeg ni
Rashid. He's carrying her like a bride. A
grrom carrying his barefooted bride. Para siyang isang prinsesa na
buhat ng isang makisig na prinsepe.
Napakaswerte naman niya nang mawalan siya ng sapatos may bumuhat
sa kanyang lalaki pero ako noong
gabing 'yon? Natasak pa yata ng bubog ang paa ko.
"Ate Courtney is my new tutor.." ngising sabi ni Anastacio na

parang walang nangyari kanina. Sana bata na
lang ako at mabilis makalimot ng mga pangyayari. I am still
confused.
"Busy na kasi si Ate Aurelia, graduating na kasi siya.." hindi

kami nagsalita ni Rashid.
Nakarating na kami sa sasakyan ng babae. Nagtataka ako kung bakit

kailangan pa niyang magtutor kung may
sarili naman pala siyang sasakyan. Ibinaba na siya ni Rashid.
P 40-6
"Thank you Amadeus.." tumango lang sa kanya si Rashid. Kailan niya
nalaman ang second name ni Rashid?
Nilingon ako ni Rashid nang maibaba na niya ang babae.
"Happy now baby?" malamig na tanong nito sa akin bago siya naunang
maglakad sa akin. Nagpaalam na rin si
Tita Tremaine sa akin at Anastacio panay ang pag thank you nito sa
akin at pasensya kay Courtney. Sumagot
na lang ako ng pagtango dito, ayoko nang humaba pa ang usapan.
Ang malaking ipinagtataka ko ay kung bakit hindi pa rin naalis ang
sasakayan ni 'Courtney'. Hahakbang na
sana ako para sundan si Rashid mang narinig kong magsalita ang
bagong tutor ni Anastacio.
"Aurelia, thank you for letting me borrow your boyfriend. He's

gentle and nice.."
--
www.ebook-converter
VentreCanard
Aurelia nakakainis ka na, masyado ka nang nagpapabebe. Ang

irrational mo, di pa nga nakakasagot sa tanong mo nagwawala kana
agad,
pinangungunahan mo kasi. Alam mo sana tuluyang mawala na lang sayo
si Rashid at nang matuto ka, arghhh ayoko talaga sa mga pabebe.
Kahit na gaano ka kamahal ng isang tao, kung itutulak mo sya ng
itutulak palao, mapapagod yan. Arghhh. so ayon HAHAHAHA parang
kilala
ko na kung sino haharot dito
P 40-7
Chapter 37
85.4K 3.8K 649
by VentreCanard
Medyo SPG. Lol
Chapter 37
Why everything is so confusing? One minute, I can see Rashid from

that masked man then another minute the
real masked man suddenly appeared stealing another shoes. What's
going on here?
Anong mayroon sa mga sapatos? Bakit halos magpakamatay ang
lalaking 'yon para kumuha lang ng sapatos?
"Baby?" lumingon ako kay Rashid na nagdadrive ng sasakyan.
Napakagat labi na lang ako, napagkamalan ko
pa siyang kumuha ng sapatos ko. Bakit ko ba pinaghinalaan si
Rashid na kumuha ng sapatos ko?
www.ebook-converter
Is it because of the setting? Dahil ba nagsayaw kami at naalala ko

bigla ang mga nangyari? Damn, I am so
unfair. Bakit si Rashid ang sinisisi ko sa mga nangyari nang
gabing 'yon? He's innocent. Damn it.
"I am so sorry Rashid. I didn't mean to‿" hindi ako natuloy sa

pagsasalita nang magpreno siya.
"Why saying sorry? What's wrong with you baby?" pinahid ko ang
takas na luha sa aking mata. Why am I
being emotional? Shit.
"You know, I've been in this kind of incident Rashid.." mahinang

sabi ko.
"That's why you acted so strange?" tumango ako sa sinabi niya.

Pero alam kong hindi rin ako ang kumilos ng
kakaiba. I've noticed him too, that's why I did jump into
conclusion.
"About the shoes Rashid.." sinalubong ko ang mga mata ni Rashid at

pilit ko siyang pinakatitigan para
malaman ko ang kanyang reaksyon.
P 41-1
Kung sa mga ordinaryong mga tao malamang ay tinatawanan na ako

ngayon. I am crying over a damn shoes
but it was not just a simple shoes! That was my father's last gift
his last memory for me.
"Yes, you did hit me with your shoes baby.." mahinang sagot niya.
I can't read his expression.
"I've experienced this Rashid, like Courtney nanakawan din ako ng

sapatos. That was during my university
party. That masked man stole my glass slippers. Ninakaw niya ang
kahuli hulihang alaala ni tatay. I am so
sorry baby, napagkamalan kita. I am so sorry.." napapikit ako nang
hampasin niya ang manibela sa sinabi ko.
"It's fine baby, I can understand.." naramdaman ko ang marahang

paghaplos niya sa pisngi ko.
"I'm so sorry Rashid. I am so sorry baby.." ilang beses niyang
pinunasan ang mga luha.
www.ebook-converter
"We'll talk about this later, can I stay in your house for an hour
baby?" agad akong umiling sa sinabi niya.
"You can't, baka matsismis tayo.." mahinang sabi ko.
"Then we'll go to our house?" tanong niya sa akin.
"Nahihiya ako kay Tita Tremaine, Rashid.." I heard him sigh.
"I have my condo nearby baby. Is it okay with you?" hindi ako
nakasagot sa kanya. Kaming dalawa lang sa
condo niya?
"Only two of us?" tanong ko sa kanya.
"Yes baby, don't worry I'll be good. I promise.." hinalikan niya

ang kamay kong may singsing niya bago siya
nagpatuloy sa pagmamaneho.
P 41-2
Hindi na kami nag usap pa ni Rashid hanggang sa makarating na kami

sa loob ng condo niya. Nang buhayin
niya ang ilaw ay agad tumambad sa akin ang magandang kabuuan nito.
It has a simple manly design, halatang
malinis at organized ang nagmamay ari nito. What should I expect
from Rashid?
"What do you want baby? Wine?" tanong niya sa akin habang

naghuhubad na siya ng kanyang coat. Inilihis ko
ang mga mata ko sa kanya nang tinatanggal na rin niya ang necktie
niya.
"Coffee, Rashid.." sagot ko sa kanya.
"As you wish. Wait for me.." halos atakihin ako sa puso nang
halikan ni Rashid sa pisngi mula sa likuran ko.
"Rashid.." sinamaan ko siya ng tingin.
www.ebook-converter
"What? I told you, I'll be good.." ngising sabi niya. Tumuwid na

siya nang pagkakatayo at tinalikuran na niya
ako.
Hindi din nagtagal ay bumalik siyang may dala ng tasa ng kape
habang kaya naman ay wine. Naupo siya sa
tabi ko habang inaabot niya sa akin ang tasa ng kape.
"Rashid can I ask? Bakit parang hindi ka man lang nababahala? That
was serious, anong mangyayari sa
lalaking sumira ng party ng kapatid mo? Mahuhuli ba siya? Sinaktan
ka rin niya hindi ba? Why are you so
cool about it Rashid?" tanong ko sa kanya.
Ipinatong niya sa enter table ang kanyang baso, kinuha niya rin
ang tasa ng kape sa kamay ko at ibinaba niya
rin ito. Hinawakan niya ang dalawa kong kamay.
"Ofcourse, I am bothered. Pero dapat ko pa ba itong isipin

hanggang ngayon kung nagkakaganito ka? You are
more important than that ruined party, I can't stay there while my
girlfriend is being emotional right now.
Besides, Drizello and Augusto are now busy for that..." paliwanag
niya sa akin.
"Rashid.." hinalikan niya ang aking noo.
P 41-3
"Regarding that shoes baby, I promise I'll bring back it to you.

Ibabalik ko ang alaala ng tatay mo. No matter
what it cause, I am so sorry Aurelia.." dahan dahan nang yumakap
ang mga braso ko sa kanya.
"Hindi ka ba nagalit sa akin Rashid? Ilang beses kitang hinampas

ng sapatos.." bulong ko sa kanya.
"Bakit naman ako magagalit sa baby ko? Sanay na naman akong lagi
mong niaaway.." kagat labi akong
humiwalay sa kanya at hinampas ko ang balikat niya.
"Damn, I missed that Rashid.." muli niyang hinawakan ang

magkabilang pisngi ko.
"Bati na ba tayo Aurelia?" umirap ako sa kanya.
www.ebook-converter
"No, nagselos ako kay Courtney. You carried her like a bride.."
narinig ko siyang nagmura sa sinabi ko.
"Ikaw ang nagsabi sa akin na buhatin ko siya. Damn it Aurelia.."
"She's Anastacio's new tutor, she's pretty and sexy. Maybe she's
also a nurse.." matabang na sabi ko.
"Nagseselos ang baby ko.." inirapan ko siya nang ngisian niya ako.
"What do you want? Should I carry you like this?" napatili ako
nang bigla akong buhatin ni Rashid.
"Rashid!" sigaw ko sa kanya habang kapwa kami natatawa.
"Niaaway ba ni Courtney ang baby ko? You're prettier and sexier

than her Aurelia.." ikinawit ko ang mga
braso ko sa batok niya habang nakatitig ako sa gwapo niyang mukha.
P 41-4
"Siya na ang bagong tutor ni Anastacio, mas madalas mo na siyang

makikita kaysa sa akin..." ngusong sabi ko
sa kanya. Isa pa, hindi ko nagustuhan ang huling sinabi ng babae
sa akin. Parang may iba siyang balak
iparating sa mga sinabi niya.
"No way, do you want to live here? Let's live together Aurelia.."
pinitik ko ang matangos niyang ilong. Ang
layo ng sagot niya.
"No.." madiing sagot ko.
"I know you'll say that.."
"Ibaba mo na ako Rashid, am I heavy?" tanong ko.
www.ebook-converter
"No way and I can carry you like this forever Aurelia. Kiss me
first baby, ibaba na kita.." itinuro ni Rashid
ang pisngi niya. He's being playful again at hindi na maganda ang
nararamdaman ko dahil maging ang
pagtibok ng puso ko ay hindi ko na rin nagugustuhan.
Nang hahalikan ko na siya sa pisngi ay mabilis siyang humarap sa

akin at ang mismong mga labi namin ang
naglapat. Akala ko ay saglit lamang ito pero nang maramdaman ko
ang dahan dahang paggalaw ng mga labi ni
Rashid ay kusa na lamang tumugon ang mga labi ko. Hinayaan ko ang
sarili kong sagutin ang mga halik niya
kasabay ng mabagal niyang paglalakad.
Oh god, stop this Aurelia. Gusto kong tumigil, gusto kong

humiwalay kay Rashid pero masyadong traydor ang
mga labi at ang buong katawan ko para sunod ang isipan ko.
Pakinig ko ang pagbubukas ng pintuan ng kwarto niya, hindi niya na

ito inabalang isinara dahil abala kaming
dalawa sa isa't isa.
Damn, what are we doing? Humugot ako nang malalim na paghinga nang
maramdaman ko ang dahan dahang
pagbaba ng zipper ng likuran ko.
"Aurelia, please stop me baby. I tried myself to resist you.."

bulong niya. Naramdaman ko ang paglapat ng
likuran ko sa kama. How can I stop him? My own body is damn
betraying me.
P 41-5
"Rashid.." ilang beses humaplos ang mga kamay ko sa buhok niya

habang walang tigil sa pagpapalitan ng
halik ang aming mga labi. He's now unbuttoning his white long
sleeve.
I tried to help him at nang gawin ko ito ay lalong lumalim at
dumiin ang mga halik niya sa akin.
"Baby..." lalong bumigat ang paghinga ko nang tuluyan nang

nakapaghubad si Rashid. I can see his damn sexy
chest
"I love you, I promise I'll be gentle baby.." tumango ako sa

sinabi niya bago niya dahan dahan tinanggal ang
top ng dress ko. I am not wearing any bras. Ilang beses kong
nakitang nagtaas baba ang kanyang adam's apple
habang pinagmamasdan ako.
"Shit! Don't look at me Rashid!" para akong baliw na pilit

tinatakpan ng mga braso ko ang aking mga dibdib
habang ramdam na ramdam ko ang init ng buong katawan ko.
www.ebook-converter
"Baby, you're so beautiful..." akala ko ay tatanggalin ni Rashid

ang mga braso ko pero hindi niya ito
ginagawa. Muli niya lamang akong hinalikan sa aking noo, sa tungki
ng aking ilong at pababa sa aking mga
labi.
"Let me see you baby. Let me see the woman I love.." kapwa kami
mabigat na humihinga habang
magkapatong ang aming mga noo. Parang may kung ano sa mga salita
ni Rashid dahil unti unti na lang
lumuwag ang mga braso ko sa sarili ko at ipakita sa kanya ang
kalahati ng kabuuan ko.
Muli niya akong pinakatitigan na parang ako na ang pinakamagandang
babaeng nakita niya. He's smiling
while looking at my body.
"You're so beautiful Aurelia, every inch of you baby.." humihigpit
ang pagkakahawak ko sa bedsheet habang
tinitigan niya lang ako.
Muli niya akong siniil ng malalim na halik, pababa sa aking leeg.
"Rashid.." kusa na lang naglandas ang mga kamay ko sa likuran

niya. Habang gumapagang sa balikat ko ang
labi niya hanggang umabot sa aking mga braso at sa aking dalawang
kamay.
He did kiss the ring on my hand. Naramdaman ko na lang na may
kumot na lumapat sa aking kasabay ng
P 41-6
paglapat ng mga labi niya sa aking noo.
"I love you Aurelia, birhen kitang ihaharap sa altar. Goodnight

baby.."
-VentreCanard
uso tlga yn eh..ung ssvhn ok lng pro deep inside minamasacre n s
utak nla ?? nttawa n lng aq lage s 'niaaway' n yn eh ??
www.ebook-converter
P 41-7
Chapter 38
85.3K 3.5K 242
by VentreCanard
Chapter 38
Ilang beses akong gumulong sa kama habang pilit kong binabalot ang
sarili ko ng makapal na kumot. Bakit
parang hindi ako nakatulog? Kahit lumipas na ang buong magdamag,
ramdam na ramdam ko pa rin ang mga
labi niya sa labi ko, ang paggapang nito sa aking leeg, sa mga
balikat at mga braso ko. Oh my god Rashid,
what did you do to me?
I almost gave myself to him last night.
Muli akong gumulong sa malaki niyang kama habang nakatalukbong ako
sa kanyang makapal na puting kumot.
Ramdam ko ang pag iinit ng pisngi ko habang inaalala ang nangyari
kagabi.
"Rashid.." I bit my lower lip. Para akong baliw na muli na namang

gumulong sa kabilang parte ng kama. I can
smell Rashid's scent on this bed, manly and very addictive.
www.ebook-converter
Pagkatapos niya akong halikan sa noo ay iniwan na niya ako sa

kamang ito, saan kaya siya natulog? Probably
on his sofa?
I am still half naked and I am still wearing my high waisted white

lace skirt. Where's my top? Sinimulan kong
kapain ang kama pero hindi din nagtagal ay tumigil ako at
natagpuan ko na lang ang mga braso kong
tinatakpan ang mga dibdib ko na parang nasa harapan ko lang si
Rashid habang pinagmamasdan ako ng
kanyang chinitong mata.
Oh my god, it wasn't a dream Aurelia. He did saw my half naked
body, he did see my brea---.
"Oh my‿" papaano ako aalis sa kamang ito? Shit, nahihiya akong
humarap sa kanya. Should I pretend that I
am still sleeping? But how long? Anong oras na ba?
Natigil ako sa pag iisip nang mahinang tumunog ang stereo. Agad
umikot ang aking mga mata nang marinig ko
kung ano ang kantang tumutugtog.
One mile to every inch of

Your skin like porcelain
One pair of candy lips and
Your bubblegum tongue
P 42-1
"Rashid naman.." bulong ko habang nasa ilalim pa rin ako ng kumot.

Why this song baby? Hinawakan ko ang
magkabilang pisngi ko, sobrang init na nito.
And if you want love

We'll make it
Swim in a deep sea
Of blankets
Take all your big plans
And break 'em
This is bound to be a while
Ilang beses akong umiling habang nag paflash back sa akin ang
lahat ng nangyari. Simula nang pagbuhat niya
sa akin, sa halikan namin hanggang sa umabot kami sa kama.
www.ebook-converter
Your body is a wonderland

Your body is a wonder (I'll use my hands)
Nang nagchorus na agad na akong bumangon. Ibinalot ko sa sarili ko

ang makapal niyang kumot.
"Rashid naman!" ilang beses akong lumingon pero wala akong

makitang Cinderello na nakangisi sa akin.
Where is he?
Nagpatuloy ang kanta habang mahigpit kong hawak ang kumot.
Something 'bout the way the hair falls in your face

I love the shape you take when crawling towards the pillowcase
You tell me where to go and though I might leave to find it
I'll never let your head hit the bed without my hand behind it
"Rashid?" bumaba na ako sa kama pero hindi ko pa rin tinatanggal

ang kumot sa katawan ko.
P 42-2
you want love?

We'll make it
Swim in a deep sea
Of blankets
Take all your big plans
And break 'em
This is bound to be a while
Ngumisi ako nang makakita ako ng maliit na card at rose sa side
table ng kama. Napatong ito sa isang puting
polo, Rashid's shirt. May nakasulat na note sa card.
'Good morning beautiful, please wear my shirt baby..' kagat labi

kong kinuha ang rose at inamoy ito. Why is
he like this? Parang kaming mag asawa na kagagaling lang sa
honeymoon.
Dalawang beses kong tinapik ang pisngi ko sa naiisip ko. What the
hell is honeymoon Aurelia? Okay, maybe
almost? Damn.
www.ebook-converter

(I'll never speak again... I'll use my hands)
Hindi pa din tumitigil ang kanta.
Sinunod ko ang gusto niya. Hinubad ko na ang skirt ko at sinuot ko

ang puting polo niya. This is bad, I can see
my nipples. Inayos ko na lamang ang buhok ko at iniharang ko dito.
Nagdiretso ako sa banyo niya at muli na naman akong napangiti nang
may panibagong akong rose na nakita.
May note rin akong nakitang nakakapit sa salamin pero nawala ang
pansin ko dito nang mapansin ko na
sobrang gulo pala ng buhok ko. At ang nakapagpalaki ng mata ko ay
ang mapupulang marka sa leeg ko.
Rashid's hickeys.
Damn baby
You frustrate me
I know you're mine, all mine, all mine
But you look so good it hurts sometimes
Kung ilang 'mine' ang lyrics ng kanta ganito rin kadami ang marka
ni Rashid sa leeg ko.
P 42-3

Binasa ko na ang note niya sa salamin.
'Hey there, you're looking at my gorgeous wife. I love your messy

hair..' damn you Rashid. Kaya pala sa
salamin mo ikinapit.
Inayos ko na ang sarili ko, naghilamos, naghanap ng bagong
toothbrush na mukhang hinanda na rin ni Rashid.
Nasaan naman kaya ang lalaking laging niaaway? May mga note pa
siyang ganito.
Lumabas na ako ng banyo dala ang dalawang rose na hawak ko.
www.ebook-converter
"Cinderello.."
Lakad lang ako nang lakad hanggang sa may bagong kanta na naman.
Well, atleast this one is not about what
happened last night. Nakarinig ako ng ingay na parang bakal at
dahil alam kong si Rashid na ito ay sinundan
ko ang ingay. At nang makapasok ako sa kwarto halos himatayin ako
sa aking nakikita.
I didn't prepare myself seeing him like this.
Every breath you take

Every move you make
Every bond you break
Every step you take
I'll be watching you
Para akong kakapusin ng paghinga, kaya naman pala nabago ang

kanta. It was not for the last night but it was
for Rashid's body right now. Para akong biglang inuhaw habang
nakikita ang katawan ni Rashid na naliligo
na sa sarili niyang pawis.
He's topless on a ladder bar. May hawak siyang bakal na parang
stick at malakas niya itong inaangat sa mas
mataas ng baitang ng ladder bar habang buhat niya ang kanyang
sarili gamit lamang ang puwersa ng mga
braso at kamay niya.
P 42-4
Every single day

Every word you say
Every game you play
Every night you stay
Ilang beses na yata akong napapalunok habang unti unting umaangat
ang katawan niya. Kaya ba ganito na lang
kaganda ang katawan niya? Damn it.
Oh, can't you see
You belong to me
How my poor heart aches with every step you take
Pinili ko siyang panuorin, I don't want to disturb his workout and
I can watch him like this on my entire day.
Every move you make
Every vow you break
Every smile you fake
Every claim you stake
www.ebook-converter
Tulad ng sabi ko noon, hindi sobrang laki ng katawan ni Rashid

katulad ng mga normal na lalaking makikita
sa mga gym. Rashid has a firm body, tama lang at hindi masamang
tingnan. Natulala na yata ako sa mga abs.
Since you've gone I've been lost without a trace

I dream at night I can only see your face
I look around but it's you I can't replace
I feel so cold and I long for your embrace
I keep crying baby, baby please
"How long are you going to watch me baby?" natauhan ako sa

pagkakatulala ko sa kanya. Mabilis na
bumitaw si Rashid sa metal stick at kinuha nito ang towel na
nakapatong lang sa isang upuan bago ito naupo.
"Good morning sunshine, how's your sleep? Come here.." kahit

kinakabahan at nahihiya sa kanya ay pilit
akong lumapit sa kanya.
P 42-5
Hindi pa ako tuluyang nakakalapit ay agad niya akong hinila at

natagpuan ko na lang ang sarili kong nakaupo
sa kandungan niya.
"Can you wipe my sweat baby?" inabot niya sa akin ang towel. Tipid
akong ngumiti sa kanya at sinimulan
kong punasan ang basa niyang buhok.
"Why am I having this feeling that you're shy baby?" hinawakan

niya ang baba ko.
"I am not.." pagsisinungaling ko. Pinunasan ko ang mukha niya,

leeg niya, balikat hanggang sa dibdib niya.
Napasinghap ako nang maramdaman ko ang ilang daliri niya sa leeg
ko.
"I kissed you here, here and here.." hindi ako makasagot sa kanya.
Shit!
www.ebook-converter
"Aurelia, niaaway mo ako. Why can't you talk to me?" hinampas ko

na siya sa balikat.
"Yes! I am shy! Ikaw naman ang nang aaway sa akin Rashid.."

narinig ko siyang tumawa.
"Is it because of the song? It's true baby, your body is a

wonderland.." kumindat pa sa akin si Cinderello.
Pulang pula na naman siguro ang mukha ko.
"Let's eat breakfast.." tumayo na kami habang magkahawak kami ng

kamay. Nang makarating na kami sa
kusina ay nakahanda na ang pagkain.
"Remember this baby?" ngumisi ako sa sinabi niya. Tinola at ham,

minsan na kaming nag away ni Rashid
dahil dito.
"Nagpapapansin ka sa akin nang huli kong makita ang mga pagkaing

'yan sa lamesa.." ngumiwi siya sa sinabi
ko.
P 42-6
Ako na ang naghanda ng plato at kutsara, haharap na sana ako

pabalik sa lamesa nang yakapin ako ni Rashid
mula sa likuran. At inabot niya sa akin ang pangatlong bulaklak.
"I love you, huwag mo muna akong aawayin buong araw. Maglambingan
muna tayo baby.."
-VentreCanard
natawa nmn aq s 1st comment..ngssapakang kidneys tlg ?? c oliver
queen naalala q d2 ahahaha
www.ebook-converter
P 42-7
Chapter 39
89.9K 3.2K 426
by VentreCanard
Chapter 39
This might be the flirtiest day of my entire life. I never

expected that a time will come that I'll be doing these
silly childish things.
Anong dapat kong asahan? I just fell in love with Rashid, ang
lalaking laging niaaway na nag uumapaw sa
kalandian. Never in my whole life did I imagine seeing myself
flirting endlessly with a guy.
Ilang taon akong ilag sa mga lalaki, walang amor at walang
pakialam sa kanila. I have never been attracted to
them no matter how handsome, charismatic or even sexy they are.
Oh well, Rashid Amadeus Villegas was an exception. He's a damn
pretty sexy boy.
www.ebook-converter
Kasalukuyan kaming kumakain ng inihanda niyang mga pagkain. Tinola

at ham, isa ito sa nagustuhan ko sa
kanya. He's a good cook, lamang niya sa mga napapanahong gwapong
lalaki ngayon.
I am sitting on his lap while we're eating together in one plate,

one spoon and one fork. I am spoon feeding
him while he's busy stealing kisses on my face, neck and even on
my hair.
"Rashid! Mag aamoy tinola ako na.." ibinaba ko ang hawak kong
kutsara nang bahagya niyang kagatin ang
tenga ko.
"Hmm, hindi pa naman.." nagtaasan ang mga balahibo ko nang kagatin

niya na naman ako.
"Rashid!" hinawakan ko ang tengang kinagat niya.
"Nikagat ko ba ang baby ko? I can't remember.." painosente niyang

tanong sa akin. Siya ang humawak ng
kutsara at kumuha siya ng pagkain.
"Eat.." kusa kong binuksan ang bibig ko para subuan niya ako.
Ngumisi siya habang ngumunguya ako. Akala
P 43-1
ko ay kakagatin niya na naman ang tenga ko pero bumulong siya sa

akin.
"Mahal na mahal kita Aurelia.." para akong matutunaw sa ibinulong

niya. Kung sana lagi na lang kami ganito,
hindi siya biglang mawawala at wala siyang mga itinatago sa akin.
Inagaw ko sa kanya ang kutsara at siya naman ang sinubuan ko.
"I love you too.." bulong ko rin sa kanya. Ako na mismo ang
lumapit sa mukha niya at pinaglapat ko ang dulo
ng ilong namin na siyang lagi niyang ginagawa sa akin. We played
our nose until we laugh at each other.
Nagpatuloy kami sa pagkain, sinusubuan ko siya, sinusubuan niya
ako. Kung saan saan na nakakarating ang
halik niya sa akin at minsan ay napapatili na ako dahil
nanggigigil na siya at nakakagat niya ako.
"Rashid! Sinusubuan na kita, bakit ako pa rin ang pinapapak mo?!

Niaaway mo ako.." tumawa siya sa sinabi
ko.
www.ebook-converter
"Baby, matagal na kitang gustong kagat kagatin nang ganito. Why

did you call me 'kuya' that day huh?
Pinangako ko sa sarili kong makakakagat ako sa'yo nang tawagin mo
akong kuya.. " mapaglaro at malambing
niya akong kinakagat kagat sa aking leeg na lalong nagpakiliti sa
akin. Humigpit ang mga braso niya sa akin
dahilan kaya mas nagagawa niya ang gusto niya.
"Oh my god! Rashid naman, are you a vampire?" inilag ko ang leeg
ko sa kanya habang natatawa. Amoy
tinola na talaga siguro ako. Damn Cinderello.
"Niaaway mo na naman ako Aurelia.." ngumuso na naman siya sa akin
na parang batang aping api.
"Bakit lagi na lang ako ang nang aaway dito Rashid? Can we just
eat, kinakagat kagat mo pa ako.." ipinatong
niya ang baba niya sa balikat ko.
"Hindi ba maglalambingan lang tayo maghapon Aurelia?" umirap ako

sa kanya.
P 43-2
"We are, ano pa ang ginagawa natin? Sitting on your lap, eating in
one plate, spoon feeding each other.
Rashid, kapag may nakakita sa ating mga single siguradong
sisigawan na tayo ng walang forever.." paliwanag
ako sa kanya na agad nakapagpakunot sa kanyang noo.
"Bakit may nadamay na mga single Aurelia? Tayo lang dalawa ang tao
dito. And we're not single, we're
couple baby. You have my ring, you are my soon to be my wife.
Masama ba na maglambing sa'yo?" kumuha
siya ng bagong ham sa isang plato at sumubo siya nito.
"Kahit kailan ay hindi ka naglambing sa akin Aurelia. It was

always me.." nagtampo na ang lalaking laging
niaaway.
"Niaaway na naman ba kita kuya Rashid?" ngising tanong ko sa

kanya. Ikinawit ko ang mga dalawang braso
ko sa batok niya. Sumipol si Rashid sa sinabi ko.
www.ebook-converter
"Gustong makagat ng baby ko.." ngumisi na rin sa akin si Rashid.
"Let's eat ham.." sabi ko sa kanya. Ako na kumuha sa isang plato

at isinubo ko ang kalahati nito. Tumaas ang
kilay ni Rashid at mukhang nakuha niya ang gusto kong mangyari.
Kumagat din siya sa ham na subo ko at unti
unti namin itong kinakain hanggang sa maglapat ang aming mga labi.
"Hmm, we should always eat ham baby.." hinalikan niya pa ako sa

pisngi.
"Papaano mo ba gustong lambingin Rashid?" tanong ko sa kanya

habang umiinom ng tubig, halos masamid
siya sa tanong ko.
"You should discover it baby. Dapat sa halip na niaaway mo ako ay
araw araw mo akong nilalambing.."
pinagsalin niya na rin ako ng tubig at uminom na rin ako.
Nang matapos akong uminom ay agad kong napansin na gusto na naman

niya akong halika. Hindi ako
nagreklamo at hinayaan ko ang mga mata kong pumikit at hintayin
ang mga labi niya. Nang ramdam ko na ang
init ng paghinga niya sa mukha ko at sumasayad na ang matangos
niya ilong sa akin ay kapwa kami napamulat
dahil sa doorbell.
P 43-3
"Fvck.." bababa na sana ako sa kandungan ni Rashid nang humigpit

ang yakap niya sa bewang ko.
"We'll check it together.." ngising sabi niya. Muli akong napatili

nang buhatin niya ako at maglakad kami sa
may puntuan ng condo niya.
"Rashid! I can walk, kanina mo pa akong buhat.." hindi siya

sumagot hanggang sa makarating kami sa may
entrance ng condo niya. May pinindot siya sa isang maliit na
monitor at nang lumabas kung sino ang nasa
labas nito ay napatalon na ako sa pagkakabuhat niya sa akin.
"I will hide!" Tita Tremaine is outside.
"It's fine, alam ni Tremaine na girlfriend kita. What's wrong

Aurelia?" may pinindot si Rashid sa may
monitor at nagsalita siya.
www.ebook-converter
"Why are you here?" tanong niya kay Tita Tremaine.
"May kailangan lang akong sabihin sa'yo hijo.." sagot sa kanya ni

Tita Tremaine.
"Is that important?" tanongg ulit ni Rashid.
"It's urgent..." sagot nito.
"Wait.." may pinindot ulit si Rashid.
"I'll open this.."
P 43-4
"Magtatago ako Rashid, she can't see my like this. Nakakahiya baka
kung anong isipin ni Tita, yes we almost
did it but.." ngumisi siya sa akin bago niya pinisil ang baba ko.
"Alright, hide inside my room.." muling nagdoorbell si Tita

Tremaine. Hindi na ako nakasagot kay Rashid
dahil nagmadali na akong pumunta sa kusina dahil sa pagkataranta
ko.
Pinili kong magtago sa gilid ng malaking refrigerator, pakinig ko
na ang boses ni Tita Tremaine.
"Parang ilang taon na nang huli kong nagpunta dito hijo.."
"Why is she here?" she?
"Nandito pala ako para magpasalamat sa pagtulong mo sa akin

kagabi. Hindi mo ako hinayaang maglakad ng
tapak.." seriously? She's damn here?!
www.ebook-converter
"Is this what you called urgent Tremaine?" matigas na tanong ni

Rashid. Gusto ko tuloy umalis sa likod ng
refrigerator at hatakin si Rashid at suotan ng damit. He is damn
topless in front of that girl's eye.
"No hijo, may sasabihin din ako sa'yo. It was about last night,
why don't we talk in your dining area? Para
naman matikman natin ang dala nitong si Courtney, she's just being
thankful hijo.." wow! So naipagluto na
pala niya agad si Rashid. How nice of her.
Nakakarinig na ako ng yabag papunta sa kusina. Bigla akong
kinabahan bakit hinahayaan sila ni Rashid?
"Hey wait, not there!" pagpigil ni Rashid.
"It's fine hijo kung makalat.." agad kong napansin ang likuran ni
Rashid.
"You can sit there in front girls, medyo madulas dito. May
natapong tubig.." pagsisinungaling ni Rashid. Kung
ang dating Rashid ang kaharap ngayon ni Tita Tremaine, he'll
definitely drag them out forcefully but my baby
did change. Ibang iba na siya ngayon.
P 43-5
"I heard you like cookies so I did bake some, I hope you'll like
it.." masiglang sabi ni Courtney.
"I didn't ask you.." matabang na sabi ni Rashid.

"She's just being nice.." pagsabat ni Tita Tremaine. Hindi sumagot
si Rashid pero nagsalita ulit si Tita
Tremaine.
"How's Aurelia, Rashid? Naihatid mo ba siya kagabi? I hope she's

fine.." Tita Tremaine is always nice to
all. Pero natatakot ako na baka iba ang maiparating nito kay
Courtney. Tita Tremaine is not pushing her for
Rashid, she respected our relationship.
"She's---" magsasalita na sana si Rashid nang magsalita si

Courtney.
www.ebook-converter
"Why don't you try my cookies, they're all sweet. Taste it.." may
narinig akong pagbubukas ng parang
aluminium foil, walang nagsasalita ng ilang minuto pero mabilis
din nagsalita si Courtney.
"How was it?"
"Good.." sagot ni Rashid.
"Thank you! You know my hobby is baking, I can make cookies for
you. It's fine since I am baking for
Anastacio, I can also give his kuya.." what the fvck?! That 'kuya'
Shit.
"No need, about that urgent Tremaine? I need to know, marami pa

akong gagawin.." malamig na sabi ni
Rashid.
"Yes, about that hijo. Wala ka bang kagalit? Nahuli ang lalaking
nanggulo sa party at sinabing nagpag utusan
P 43-6
lang siyang guluhin ito. To pissed Rashid Amadeus Villegas.."

natigilan ako sa sinabi ni Tita Tremaine.
"Where is he?" seryosong tanong ni Rashid.
"He's now in police station and he's---" hindi na siya pinatapos

ni Rashid.
"Alright, I heard enough Tremaine. You can go, bring these cookies
Courtney. Hindi ko rin ito makakain. I'll
go check him by myself.." pinagtabuyan na sila ni Rashid. Nanatili
akong hindi gumagalaw sa pagkakatago ko
habang nagtataka sa mga narinig ko.
Kilala ng lalaking nagnanakaw ng sapatos si Rashid?
"Baby.." inangat ko ang paningin ko at inilahad na niya ang kamay

niya sa akin.
www.ebook-converter
"What's that Rashid? May kilala ka bang gagawa nito? Any idea
about that masked guy?" umiling sa akin si
Rashid.
"Honestly, I don't really know baby. Kaya makikipagkita ako sa

kanya ngayong araw, I need to ask him.."
tumango ako sa kanya. Kinabig niya ako ay mahigpit na niyakap.
"Don't think too much okay?" ngumuso ako sa sinabi niya.
"That Courtney, she's really interested in you.." matabang na sabi

ko.
"But I don't like her Aurelia.." umirap ako sa sinabi niya. I

trust him but not the woman.
"So hindi tayo maghapong maglalambingan, pupuntahan mo pa ang

lalaking nanggulo kagabi hindi ba?"
tanong ko sa kanya.
P 43-7
"I can postpone it, you know that baby.." kapwa kami napalingon ni
Rashid sa labas ng kusina nang makarinig
kami ng panibagong doorbell.
"Seriously? Ano pa ang kailangan nila?" iritadong ginulo ni Rashid

ang buhok niya. Sabay kaming nagpunta
sa harap ng monitor, hindi si Tita Tremaine kundi si Courtney.
"No, huwag mong bubuksan.." malamig na sabi ko.
"Yes.." may pinindot si Rashid.
"What?" sabi nito kay Courtney.
www.ebook-converter
"Nahulog ko yata ang hikaw ko sa loob Rashid, that was my mother's

gift. I am sorry but can I enter? Mabilis
lang ako pangako.." sigurado akong nagsisinungaling siya.
"Magpapalinis ako, ibibigay ko na lang kay Tremaine kapag nakita
ng maglilinis.." sagot sa kanya ni Rashid.
Inakbayan ako ni Rashid para iparating sa akin na okay lang ang
lahat.
But it is damn not! This Courtney is hitting on him!
"I am annoyed Rashid, gusto ka niyang agawin sa akin.." halos

napapadyak ako sa sobrang inis.
"Alam mo namang hindi ako magpapaagaw. I am all yours Aurelia Hope

Lorzano.." mabilis niya akong
hinalikan sa labi. Muling may pinindot si Rashid bago siya
nagsalita.
"Go home Courtney, bukas na bukas ay malalaman mo kung may

nakitang hikaw dito.." kumulo ang dugo ko
nang umiling si Courtney.
"Please? Mahalaga sa akin ang hikaw na 'yon, hindi ako mapakali

kapag hindi ko ito suot. Rashid please? I
P 43-8
won't do anything unnecessary. I just want to get my lost earring.

Please? Hindi ako aalis dito, hindi ako aalis
dito. Please let me look for it.." halos magmakaawa siya. She's a
good actress!
Damn it, I want to pull her hair.
-VentreCanard
andaming trigger s 2 n2 eh ahahaha.. OMG
www.ebook-converter
P 43-9
Chapter 40
80.3K 3K 270
by VentreCanard
Chapter 40
Bakit kaya may mga taong hindi marunong makaintindi? Bakit may mga
taong pipilitin maninira ng isang
relasyon? Alam ng babaeng ito na may girlfriend si Rashid. Hindi
niya ba naisip na hindi magiging maganda
kung papasok siya sa condo ng isang lalaking may karelasyon na?
What the hell is wrong with her?!
"No, you won't open it Rashid.." matigas na sabi ko. Papaano
malalaglag ang hikaw niya? Nagtatalon ba siya
kanina?
Muling may pinindot si Rashid para kausapin ang babaeng
nagpupumilit pumasok.
www.ebook-converter
"I said go Courtney.." pagtataboy sa kanya ni Rashid.
"Hindi ako aalis dito, my earring is so precious. Bakit kung

makapagsalita ka ay may gusto akong gawin
masama sa'yo?" madramang sabi nito na parang maiiyak na.
"Oh fvck, I said go.." pilit pinapakalma ni Rashid ang boses niya.
Gusto ko nang makisabat sa kanila, gusto kong ipamukha sa babaeng
ito na nandito ang girlfriend ng lalaking
nilalandi niya. Pero alam ko na ang mangyayari kapag ginawa ko
ito. Siguradong palalabasin niya akong
masama kay Tita Tremaine, na may nalalaman pa akong pagtatago sa
kanila, na masyado akong
nagmamalinis. Sinong lalabas na malandi sa amin? Siguradong ako.
Having her good acting skills right now?
Kayang kaya niyang ibato sa akin na ako ang malandi at bigyan niya
pa ng ideya si Tita Tremaine na
ibinabahay na ako ni Rashid.
Hindi ko alam kung nagiging paranoid na ako sa mga iniisip ko o

talagang dala lamang ito ng matinding
pagkainis at galit sa babaeng ito.
"Kung nag aalala ka dahil sa girlfriend mo, I promise walang

makakarating sa kanya. This is just between
us.." halos mapanganga ako sa sinabi niya kay Rashid. What? What?
Hikaw lang naman ang kailangan niya,
P 44-1
bakit iba ang dating nito sa pandinig ko?!

Ako na mismo ang pumatay sa monitor. Bahala siyang mabulok sa
harap ng pintuan!
"Let's go Rashid, don't you dare open your door. We'll stay here
for the whole day.." umiinit na ang ulo ko.
Nauna akong maglakad sa kanya pero agad din siyang nakahabol sa
akin at niyakap niya ako mula sa likuran.
"My baby is jealous. Don't worry, I won't open.." pinili namin ni

Rashid manuod ng movie. Ilang beses may
nagdodoorbell pero hindi na namin ito pinapansin.
His head is on my lap while my hand is caressing his hair. Sa
halip na intindihin ko ang pinapanuod namin ni
Rashid, lalo lamang akong naiirita sa paulit ulit na pagdodoorbell
ng babae.
"I'll call the security baby.." pinigilan ko si Rashid.
www.ebook-converter
"Don't, gusto kong siya ang magkusang tumigil Rashid. Gustong siya
mismo ang magpatigil sa kahibangan
niya. You're mine Cinderello.." seryosong sabi ko.
"I love it when you're saying that baby.." umalis sa kandungan ko

si Rashid at dahan dahan ko nang ipinikit
ang aking mga mata hanggang sa muling maglapat ang mga labi namin.
I encircled my arms around his nape while our lips are busy
answering each other's passionate kiss.
"Rashid.." tumingala ako nang maglandas ang mga halik niya sa leeg
ko. Pero nawawala ako sa
konsentrasyon dahil sa paulit ulit na ingay ng doorbell. Nang
lumapat na ang likuran ko sa sofa ay tumigil si
Rashid sa paghalik sa akin.
"We'll do foreplays for the wholeday baby.." napatitig ako sa

kanya. What is foreplay?
"What is that Rashid?" tanong ko sa kanya. Bumaba muli siya sa

akin at mabilis niya akong hinalikan sa labi
bago siya bumulong sa akin.
P 44-2
"Just teasing, kissing, licking, biting and touching. No

intercourse yet baby.." tumango ako. Cinderello is
serious about preserving my virginity but here I am again offering
myself to him.
Muli niya akong sinimulang halikan sa leeg habang nakatulala ako
sa kisame.
"Do you think I am a bad girl Rashid? I am not like this before. I
am always reserved.." nagugulat ako sa
sarili ko. Simula nang makilala ko si Rashid parang nakaya ko nang
tawirin ang mga bagay na inakala kong
kahit kailan ay hindi ko magagawa.
"Because I corrupted my innocent Aurelia.." hinalikan niya ako sa

aking noo. Pakinig ko na mas dumalas na
ang pagdodoorbell sa labas. Bakit ayaw pa niyang tumigil?!
"Is that a good thing or bad?" muling tanong ko.

www.ebook-converter
"Don't worry baby, I can handle your corrupted innocence and it's
good for us.." hinuli niya ang kamay ko at
inilagaw niya ito sa abs niya. I've never been touched this.
Nangangatal ang mga daliri ko habang
pinaglalandas ang mga bitak nito. Rashid is so damn sexy.
Kailan nga ba ang graduation ko? Damn it. Pumikit akong muli nang
maglapat ang mga labi namin, nakagat ko
ang labi niya nang maramdaman kong gumapang ang isang kamay niya
sa dibdib ko.
"Rashid..." hindi niya ako hinawakan dito kagabi. He did undress

me, kiss me and stare at me last night.
"I lost my control, a bit.." ngising sabi niya. Hahalikan niya

sana ulit ako nang mairita na ako sa doorbell.
"Wait.." itinulak ko ang dibdib niya at mabilis akong bumangon.
"Tell me Rashid, do you know her? Bakit ganito siya kung kumilos
sa'yo? How can she be obsessed by just
carrying her? Hindi siya magkakaganito kung may mas malalim pa
siyang dahilan.." kunot noong sabi ko sa
kanya.
P 44-3
"No way, hindi ko siya kilala Aurelia. I promise baby, let's call
for security.." tumayo na kami. Pumunta
muna kami sa harap ng monitor at may pinindot muli si Rashid.
"Courtney for the last time, please go. Gusto mo pa ba na tumawag

ako ng security?" pilit pinahihinahon ni
Rashid ang boses niya.
"Alright, I am done with this pathetic act. Just open this

Villegas.." kapwa kami natahimik ni Rashid sa sinabi
nito. Nakita ko sa screen na may kung ano siyang kinukuha sa damit
hanggang sa may ilabas siyang kwintas.
What is that? Is that a dogtag?
"What the---" mabilis lumingon sa akin si Rashid at hinawakan niya

ang balikat ko para mapalayo ako sa
monitor.
"Baby you need to hide.." WHAT?!
www.ebook-converter
"Seriously Rashid? No!" pag angal ko sa kanya. He will let her in?
What's with that fvcking dogtag?
"No, you can't do this to me Rashid. Mag aaway tayo! Magagalit ako
sa'yo! No! Huwag mong bubuksan!
What's with that dogtag?" sigaw ko sa kanya habang pilit niya
akong pinagtutulakan sa kwarto niya.
"Baby, this is all about my mother's death. Please? I'll explain

everything.." hindi ako nakasagot sa sinabi
niya. Is this all about his damn revenge?!
Hindi na ako nakapagsalita nang nagmadali si Rashid na itago ako
sa kwarto niya, hindi na ito nagsalita sa
akin at isinarado na nito ang pintuan. What?!
Hindi ako pumayag na sarado ang pintuan, kaya binuksan ko ulit ito
at hinayaan kong bukas para marinig ko
ang usapan nila. Naupo ako sa gilid ng pintuan habang hinihintay
ko ang pag uusapan nila.
"Kailan ka pa naging loyal sa isang babae? Dati tatlo kaming

pinagsasabay mo.." dati? Damn you Rashid!
You're lying again! You're lying!
P 44-4
"Who are you?" mahina ang boses ni Rashid.
"Hindi mo na ako natatandaan? After everything I've done to you?"

pahina na nang pahina ang boses nila.
Alam kong inilalayo na siya ni Rashid para wala akong marinig.
What is this again Rashid? Nagsisinungaling na naman siya sa akin,
ang dami dami niya nang sinesekreto sa
akin. Courtney is his ex? Kung ganoon bakit hindi na niya ito
nakikilala? Nagkukunwari lang ba sila? Kaya
ba nagtutor ito kay Anastacio dahil gusto niyang balikan si
Rashid? But how about me?
Nagsimula nang tumulo ang luha ko. Wala na akong naririnig sa
pinag uusapan nila ,sobrang hina na nito kaya
lakas loob akong sumilip at nang sandaling makita ko silang dalawa
ay napasapo na lang ako sa bibig ko.
Courtney is showing her half naked body in front of Rashid's eyes.
Mabilis lumingon sa akin si Rashid pero
agad akong bumalik sa posisyon ko habang umiiyak. What the fvck?
Bakit ganito ang mga binti ko? Gusto ko nang lumabas at
pagsasabunutan ang babae pero nangangatal ang
tuhod ko hindi ko na alam ang gagawin ko. Why full of lies Rashid?
www.ebook-converter
"Remember these scars? You made it. Come back to me and leave your
boring virgin girlfriend. She won't
make you happy and satisfied.." lalo kong hinigpitan ang
pagtatakip sa bibig ko habang wala nang tigil sa
pagluha ang mga mata ko. Papaano kung pumayag si Rashid? What will
happen to me?
"Anong kailangan mo sa akin Constancia?! We're done long time

ago.." madiing sagot ni Rashid.
"Now you remembered my name, walang natapos sa atin Rashid. You're

still mine and I am still yours.."
malanding sabi nito.
"Fvck! Don't touch me! Out!" sigaw sa kanya ni Rashid.
"Uhuh? Dito muna ako, I can be your mistress for a while..." I

hate them! I hate everything! Akala ko ayos na
kami ni Rashid, akala ko okay na. What the fvck is this?
"I said out!" malakas na sigaw ni Rashid.
P 44-5
"Sigurado ka ba sa gusto mong mangyari? Baka mamaya magulat ka na

lang, that your weak and fragile
girlfriend is being target.." target? Anong ibig niyang sabihin?
"Don't you dare! Out!" pakinig ko ang pagbubukas ng pintuan.
"What will happen if they discovered your weakness? That the Sous
Leau's one of the best asset is smitten by
a college girl? Ako ang natatakot para sa kanya. What will happen
if I did leak the information?" What?
Asset? Sous what?
"I will kill you. Remember that.." matigas na sabi ni Rashid.
"Sinabi mo na rin 'yan sa akin noon. But what happened? We did end
up on bed? I'll be waiting loverboy.."
www.ebook-converter
"Fvck off..."
Nang magsarado ang pintuan ay pakinig ko ang nagmamadaling yabag

ni Rashid papunta sa kwarto niya.
"Baby, she's out of her mind.." malamig ko siyang pinagmamasdan.

Hanggang kailan ako pagsisinungalingan
ng lalaking mahal na mahal ko? Isinasampal na sa akin ng mga
narinig ko na may mali.
"Wala akong narinig Rashid. Can I use your bathroom? I need to
take a bath. Ihatid mo na ako pauwi.."
mabilis akong tumingkayad ako hinalikan ko siya sa labi.
"Aurelia.." pinunasan niya ang mga luha ko. Tanga na nga siguro
ako, ayoko nang may alamin pa dahil
natatakot ako na kapag may nalaman ako tuluyan na siyang lumayo sa
akin. He's all that I have. Si Rashid na
lang ang mayroon ako.
"Wala akong narinig Rashid. I am fine.." salungat sa mga tumutulo

kong luha. Nagbabad na ako sa bathtub
niya at pinili kong muling matulala sa kisame, matagal na akong
nagbubulag bulagan, hindi na ako
nagtatanong sa kanya at kinakalimutan ko na ang pagtataka.
P 44-6
And I did realize something, I am already foolishly in love with

him. Mahal na mahal ko na si Rashid na kaya
kong magtanga tangahan sa dami ng mga itinatago niya sa akin. Agad
ko siyang natanggap na parang hindi
niya ako iniwan ng matagal. Baliw na ako sa pagmamahal sa kanya.
Who wouldn't be? It's Rashid Amadeus
Villegas. Ramdam na ramdam ko rin ang pagmamahal niya sa akin at
halos mag umapaw ito sa tuwing
magkasama kami.
But there is always something wrong and I keep letting myself
blind to it. Foolish? Yes. What will I do? I
love him so much.
-VentreCanard
Grr Gageeeeee
www.ebook-converter
P 44-7
Chapter 41
83.3K 3.1K 273
by VentreCanard
Chapter 41
Nagbabad ako sa kanyang bath tub. Siya na mismo ang nagsabi sa

akin na siya na ang bahala sa mga damit ko,
hindi na ako nakipagtalo pa sa kanya.
He tried to explain but I refused to listen. What will happen to
me? Maniniwala na naman ba ako sa
kasinungalingan niya? He will supply me with his lies again and
again and again? Hindi ako tanga, alam ko
kung nagsisinungaling sa akin ang tao o hindi at paulit ulit na
niya itong ginagawa sa akin.
Ano na lang ang tunay sa kanya? His love for me? Tunay pa ba ito
kung paulit ulit niya akong pinaglilihiman
at pinagsisinungalingan? I am hurting but I can't just leave him.
Dahil alam ko sa sarili kong mas lalo akong
masasaktan kapag tuluyan na akong napahiwalay sa kanya.
www.ebook-converter
Mas inilubog ko ang sarili ko sa tub. Can he just stay as my cute

loving Rashid? Na pagiging baby niya lang
ang problema, ang pagkaubos ng yakult niya sa refrigerator at kung
papaano siya makakatanggap ng
paglalambing sa akin. Can I just scratch all his revenge? All his
secrets? All those stuffs that I can't
understand? Ayos pa naman kami dati. I was Anastacio's tutor, he
was the annoying keep who keeps knocking
the door. We're fine, happy, laughing and smiling. Wala namang
ganito dati, why suddenly all of these shits?
Kasalukuyan pa rin akong nakalubog sa tub at bumuga ako ng hangin.
Ayoko pang umahon, can I just stay here
for a while?
"Aurelia?" am I hearing his voice?
"Aurelia! Bakit ang tagal mo na dyan?"
"Baby, answer me or else I'll break this door!"
"Aurelia!" nakakarinig na ako ng malalakas na katok.
Bakit nakaramdam ako ng biglang pagkaantok? I want to close my

eyes. Nakarinig ako ng isang malakas na
dagasa. What is that? May kaaway ba si Rashid sa labas?
P 45-1
"Fvck! Baby!" naramdaman kong umangat ang katawan ko mula sa

tubig. I can feel his warm arms around me
and his lips on mine.
"Baby, baby! Oh god, what did I do to you? Fvck.." agad akong

inubo nang inubo habang nasa kandungan ako
ni Rashid.
"What happened?" nanghihinang tanong ko.

"I'm sorry, I'm sorry Aurelia. I'm sorry Aurelia for everything,
I'm sorry baby.." he's embracing me tightly
with my whole naked body.
"Nakatulog yata ako Rashid, I'm sorry. Can you hand me a towel?"
kaswal na sabi ko. I felt so weak.
www.ebook-converter
"Baby.." hinawi niya ang basa kong buhok.
"Please? Hand me a towel. Don't look at me.." binitawan niya ako

at tumayo siya para kumuha ng towel.
Nang iabot niya ito sa akin ay nakalihis ang mga mata niya. Pero
alam kong nakita na niya ang dapat niyang
makita. He already did see my whole body.
Hindi ko alam kung bakit parang wala na akong maramdaman tungkol
sa bagay na ito. Maybe because I am
too drained? Lumabas akong nakatapis, pansin ko na nakahanda na sa
kama ang mga damit ko na hindi ko
kung saan kinuha ni Rashid. Halatang mga bago pa ang mga ito at
hindi pa nagagamit.
"Pagkatapos mong magbihis Aurelia, mag uusap tayo.." lalabas na

sana siya nang magsalita ako.
"Anong pag uusapan natin Rashid? I am fine.." tipid na sagot ko sa

kanya.
"Fine? Aurelia you are not fine! I am not fine! We are not fine
baby! Stop acting like this baby. You almost
drown yourself because of me..fvck!" lumakas na ang boses niya sa
akin. Nagmadali siyang lumapit sa akin at
P 45-2
pinaupo niya ako sa kama. Tumabi siya sa akin at kinuha niya ang
mga kamay.
"Come on, slap me Aurelia. Hurt me baby, I deserved that. I'm

sorry for everything, it's just that---" sa halip
na sampalin ko siya at tinakpan ko gamit ng isang daliri ko ang
labi niya. Ilang beses akong umiling para
pigilan ang pagsasalita niya.
"No, no please Rashid. Stop explaining baby, hindi ako

nagtatanong. Ayoko nang may marinig pa sa'yo. If
you can't tell it, then fine. Just, just stop explaining, hindi
ako nagtatanong..." I have this intense feeling that
he'll suddenly disappear if he did try telling me all his secrets.
Ganitong ganito rin ang nangyari noon. I insisted him, pinilit ko
siyang sabihin sa akin ang gusto kong
malaman. He told me about his revenge and then what? Halos tatlong
buwan siyang nawala dahil dito na
wala man lang matinong paliwanag nang bumalik siya.
"Baby. I'm sorry, if you're worried about Courtney? She's nothing

compared to you. Yes, she's my past but
you are now my everything. Wala nang makakapalit sa'yo Aurelia.
You know how much I love you.."
lumalabas na sa sarili niyang bibig ang kasinungalingan. Akala ko
ba Rashid hindi mo kilala si Courtney?
Now she's your past?
www.ebook-converter
Tumango na lang ako sa kanya. Ito na lang ang kaya kong gawin sa
ngayon. I will just nod, I don't want to ask
again and be answered by endless lies.
"I promise, I'll explain everything to you. Just give me t‿"

hindi ko siya pinatapos dahil paulit ulit kong
hinalikan ang mga labi niya. Give him time? Halos araw araw na
kaming magkasama, lagi ko siyang binigyan
ng pagkakataong magpaliwanag sa akin ng tungkol sa lahat pero
kahit ay hindi niya pa rin binibigyang linaw.
"Inuulit ko Rashid, I didn't hear anything. I am fine and what

happened in your bathroom was just an accident,
inantok lang ako. Now go, magbibihis na ako.." mahinang sabi ko sa
kanya habang nakatitig ang kanyang mga
mata sa akin.
"Aurelia, please listen to me. You are not fine baby.." naubos na
ang natitirang pasensyang mayroon ako.
Isang malakas na sampal ang tumama sa pisngi ni Rashid kasabay ng
pagtulo ng mga luha.
"I told you, I am fine! I am fine! Bakit ba ayaw mong maniwala?!"

ilang beses kong pinaghahampas ang
dibdib niya habang walang siyang ginagawa.
P 45-3
"Wala nga sabi akong narinig! I am not asking you to damn explain
Rashid! Fvck! I am sick with all your lies!
Paulit ulit na lang Rashid! Paulit ulit ka na lang ganito! Hindi
mo ba alam na nasasaktan din ako sa paulit ulit
mong pagsisinungaling sa akin?" humagulhol na ako ng pag iyak sa
dibdib niya habang panay pa rin ang
paghampas Sko sa kanya.
"Baby, I'm sorry.." hinalikan niya ang ibabaw ng ulo ko habang
panay pa rin ako sa paghampas sa dibdib
niya.
"I did accept you again na parang walang nangyari. Rashid, it was
almost three months pero may narinig ka
ba sa akin? Sinumbatan ba kita Rashid nang nawala ka? No! Halos
hindi pa ako mapakali kapag hindi kita
nadadalaw o naaalagaan sa bahay ng katrabaho mo na naging kaibigan
mo, na may mga pulis or whatever
fvck who they are! Wala akong reklamo sa'yo Rashid kahit litong
lito na ako kasi mahal kita. I almost gave
myself to you last night! Because I am totally hopeless Rashid,
hindi ko na alam ang ginawa mo sa akin kung
bakit ganito na lang ako sa'yo. Mahal na mahal kita Rashid, ikaw
na lang ang mayroon ako sa mundong ito. I
don't have my relatives, wala akong mga magulang o kapatid. I am
all lost without you, tapos ito pa ang
igaganti mo sa akin? Lies? Rashid ayoko nang makarinig ng kahit
ano mula sa'yo dahil paulit ulit ka na
namang magsisinungaling sa akin! Napapagod din ako baby. Enough
with your lies.." halos hingalin ako sa
dami ng sinabi ko. Bumuhos na ang kanina ko pang nararamdaman.
www.ebook-converter
Hinuli niya ang dalawa kong kamay at mariin niya itong hinalikan
bago niya muling sinalubong ang aking mga
mata.
"I want to be honest with you baby. But I can't, I want you to be
safe. Mas mahalaga ang kaligtasan mo.."
what? What the hell is he talking about?
"Hindi kita maintindihan Rashid! Lahat na lang ng bagay may

itinatago ka. What's with that masked guy?
Bakit ikaw ang punterya? What's with this girl Courtney na bigla
na lang lumabas? She even stripped in front
of you! Ano na lang ang mangyayari sa inyo kung wala ako dito?
Rashid, tama bang ikaw ang minahal ko?"
natulala na siya sa itinanong ko.
"My love for is always genuine from the very beginning baby. I
love you Aurelia and you know that. It's just
there are some things that I can't tell you yet.." huminga ako ng
malalim at hindi ko na siya sinagot.
"Can you go out? Magbibihis lang ako. Let's stop this discussion
Rashid, gusto ko nang umuwi.." nang tangka
niya akong hawakan ay tinabig ko ang kamay niya.
P 45-4
"Please? Nilalamig na ako, gusto ko nang magbihis.." malamig na
sabi ko. Hindi na rin nagsalita si Rashid at
iniwan niya na ako sa kwarto niya. Siya na mismo ang nagsarado
nito.
Nagmali akong lumapit sa pinto at inilock ko ito. Sumandal muna
ako sa likuran ng pintuan hanggang sa unti
unti na lang akong mapaupo.
"I want to hate him, I want to curse him for lying but I just
can't, I love him.." stupid Aurelia. Stupid!
Isinubsob ko ang sarili ko sa aking mga tuhod. Siguro nahayaan ko
pa ang bigla niyang pagkawala, ang ilang
mga kasinungalingan niya pero ngayong may babae nang naghubad sa
harapan niya? Fvck!
I was about to stand up when I heard his voice outside. Talking on
his phone.
"Fvck, I will definitely kill that bitch.." Damn, I am hearing my

baby's dark side. Sa halip na makinig pa sa
kanya ay nagbihis na ako, hindi pa ako tapos ay kumakatok na si
Rashid.
www.ebook-converter
Binuksan ko na ang pintuan.
"I want to go home.." muli niyang tinangkang hawakan ang kamay ko

pero iniwas ko ito sa kanya. Nagdireto
na kami sa sasakyan niya at naging tahimik kami sa buong biyahe.
Nang tumigil na sa tapat ng lugar namin ay mabilis na akong
bumaba.
"Aurelia..."
"Please Rashid. I had enough today.." malakas kong ibinagsak ang

pintuan at nagmadali na akong maglakad
papalayo sa kotse niya. Hindi ko pinansin ang tawag niya sa akin.
Nang makarating ako sa bahay ay biglang tumunog ang telepono ko. I
was expecting Rashid's name but it was
an unknown number. There's an attachment, a damn picture.
It was Courtney's half face until her bare shoulder, na

pagkakamalang nakahubad. Sa likuran nito ay
nakatalikod ang hubad na katawan ni Rashid. Talagang nagawa pa
niyang kumuha ng litrato? Anong
pinalalabas niya sa akin na may nangyari sa akin?
Is she damn insane? I was here! Iritado akong nagreply sa kanya.
P 45-5
"Fvck off! He's mine!"
-VentreCanard
aq rin hiningal s haba nyn ?? kwawa nmn kw aurelia.. msakit kc
marinig un 22o n kht gus2 m mlaman eh parang ayw m nmn
marinig..parehas
sakit ang abot nun sayo..nkkataqt kc ayw m mawala syo un taong
mahal m taqt n taqt ka pro alm m pg nwalan ka ng control bgla
mppakawalan m nlng xa ng gnun nlng..hirap noh???
www.ebook-converter
P 45-6
Chapter 42
82.9K 3.3K 226
by VentreCanard
Chapter 42
Simula nang araw na 'yon hindi na humiwalay sa akin si Rashid. Mag

dadalawang linggo na niya akong hatid
sa hospital kung saan ako nag oojt. Pilit niya akong nilalambing
at sinusuyo sa kahit anong paraan niya pero
hanggang ngayon ay malamig pa rin ang pakikitungo ko sa kanya.
I am still mad at him. Very very mad.
Sa tingin niya ba ay madadala ng paghatid sundo niya ang lahat ng
galit ko? Ang lahat ng pagsisinungaling
niya sa akin? Sa nakikita ko sa kanya ngayon wala pa rin siyang
balak sabihin sa akin ang totoo.
He keeps telling me that he'll tell me the truth at the right
time. Kailan pa ang right time na sinasabi niya?
Kapag malulunod na ako sa mga lihim at kasinungalingan niya?
Habang hindi niya muna sinasabi ang totoo ay
gagawa muna siya ng napakaraming kasinungalingan sa mga katanungan
ko?
www.ebook-converter
Dahil alam niyang maaga akong gumigising, maaga pa lang ay

nagbabantay na siya sa akin sa tapat ng
pinagtitindahan ko ng halo halo noong bakasyon.
Palabas na ako sa compound namin at pansin na agad ako ni Rashid

na nakasandal sa kanyang kotse,
humihikab pa ito na mukhang kulang sa tulog. Nang makita niya ako
ay tumuwid siya ng pagkakatayo at
pinagbuksan niya ako ng pintuan.
"Good morning, my beautiful baby.." hahawakan niya sana ako nang

mabilis akong dumistansya mula sa
kanya.
"Good morning? Seriously Rashid.." hindi ko siya sinulyapan at
nagdiretso na akong sumakay sa sasakyan
niya. Mabilis naman siyang umikot at naupo na siya sa driver's
seat.
Akala ko ay paandarin na niya sa akin ang sasakyan nang may iabot
siya sa aking rose. Tinanggap ko ito na
hindi nagsasalita sa kanya, lagi itong may note at binabasa ko
lang ito kapag nakakalabas na ako sa kanyang
kotse.
"Kumain ka na ba Aurelia? We can drive thru, anong gusto mo?"

nakatingin lang ako sa labas ng bintana. Sa
totoo lang hindi pa ako nakain at nagugutom na ako.
P 46-1
"Kumain na ako.."
"Are you sure? Alam mo namang ayaw kong magugutom ka.."
"Bakit kailangan mo pa akong sunduin araw araw Rashid? Hindi mo

naman ito ginagawa dati, masyado ko
nang naabala ang tulog mo.." narinig ko siyang bahagyang tumawa sa
sinabi ko. What's funny?
"Nakita mo lang akong humikab, nakahanap ka na agad ng butas para

hindi kita ihatid. I am fine baby, gusto
kong makita ng mga doktor o nurse ng hospital na 'yon na may
boyfriend ka na. They need to back off.."
umirap ako sa sinabi niya.
"Boyfriend na sinungaling.." pahabol ko.
www.ebook-converter
"Baby..."
"Oh sorry, hindi ka nga pala sinungaling.." matabang na sabi ko.
"Aurelia.." hindi pa rin ako lumilingon sa kanya.
"Let's stop this conversation Rashid, ayoko munang magtalo tayo.

Marami akong gagawin sa hospital
ngayon.." hindi na ito sumagot sa akin.
Nagpatuloy siya sa pagdadrive at habang kapwa kami tahimik dalawa
bigla na lamang tumunog ang telepono
niya. Pansin ko na ito, sa tuwing hinahatid o sinusundo niya ako
hindi maaaring hindi tutunog ang telepono
niya at ni minsan ay hindi niya pa ito sinasagot, sa halip ay lagi
niya itong pinapatay.
"Bakit hindi mo sagutin Rashid? Araw araw na lang 'yan. Don't

worry I won't listen.."
"It was just a nonsense call baby.." nonsense? Lie or truth?

P 46-2
"Nonsense calls everyday.." naiiling na sabi ko.
"Baby, can we talk? Kausapin mo na naman ako.."
"Rashid please, ayokong masira ang araw ko.." malamig na sabi ko.
Bumuntong hininga siya at ipinagpatuloy
niya na muli ang pagdadrive.
Nakarating na kami sa hospital, nagmadali na akong lumabas ng
kotse niya.
"Huwag mo na akong sunduin, hindi ko alam kung anong oras ng labas

ko ngayon.." akala ko ay aalis na siya
pero nagpahabol siya ng salita sa akin.
www.ebook-converter
"I'll wait, kahit gaano pa katagal. I love you.." hindi ko

nagawang sumagot sa kanya. Naiinis pa rin ako.
Nasa kalagitnaan na ako ng trabaho nang kulbitin ako ng isa sa mga

kasama kong nurse at sinabing may
deliver daw sa akin. Napairap ako nang malamang galing ito kay
Rashid, napakaraming pagkain na parang
magpapakain ako ng napakaraming nurse sa hospital.
"Ang dami niyan Aurelia, ayaw ka talagang gutumin ng boyfriend

mo.." nagkibit balikat ako at itinabi ko na
ang mga pinadeliver niya.
"Huwag na kayong bumili ng pagkain, sabayan nyo na lang ako.."

kinuha ko na ang rose na ibinigay sa akin ni
Rashid. Lagi ko itong tinatanggap dahil may pinagbibigyan ako
nito.
Nagtungo ako sa isang private room dala ang tray ng gamot,
thermometer at ilang medical record ng pasyente.
Inilagay ko na rin sa tray ang rose na ibinigay sa akin ni Rashid.
"Pupuntahan ko lang ang Room 357.." paalam ko sa mga kasamahan ko

na nasa nurse station. Sa akin naka
assign na magpainom ng gamot sa batang nasa kwartong ito.
"Good morning Bianca.." pilit ngumiti sa akin ang batang babae na
kitang kita na ang panghihina. Pain
P 46-3
reliever ang gamot na lagi kong pinapainom sa kanya.
"Ate Aurelia!" kahit ang mga magulang niya ay natutuwa sa tuwing

pumapasok ako sa kwartong ito.
Naupo ako sa hospital bed at inangat ko ang rose na ibinigay niya
sa akin.
"Look what I've got for you.." inabot ko sa kanya ang rose.
Pinilit ko ang sarili kong hindi maluha habang nakikita ang
pangangatal ng kamay niya. Mag iisang buwan pa
lamang ako sa hospital at napakarami ko nang nakikitang iba't
ibang klase ng pasyente. Mukhang kailangan
kong turuan ang sarili kong maging matatag sa mga bagay na
nakikita ko.
"It's so beautiful.." tuwang tuwang sabi ng bata.
www.ebook-converter
"Just like you.." mahinang sabi ko habang hinahaplos ko ang buhok

niya.
"Salamat hija.." ngumiti ako sa sinabi ng kanyang ina. Pinainom ko

na ng gamot si Bianca at nagpaalam na
ako sa kanila.
Pagkalabas ko ng kwarto ay binasa ko na ang note ni Rashid.
'You are making her happy. You're the best nurse in the world
baby, I'm so proud of you..'
Papaano niya nalaman? Oh god, Rashid. You're impossible.
Buong maghapon tulad nga ng inaasahan ko ay naging abala ako. Kung

sabagay, hospital ito at hindi ito
nawawalan ng dumadating na mga pasyente. Gabi na nang matapos ang
shift ko, grabe ang pagod ko.
Inilibot ko ang paningin ko sa mga sasakyang nakaparada, hindi ko

makita ang sasakyan ni Rashid. Baka hindi
na niya ako susunduin ngayon dahil sa sinabi ko, maglalakad na
sana ako sa sakayan nang may sumagi sa
aking mga mata.
Is that Rashid's car? Maglalakad na sana ako papunta dito nang
makarinig ako ng malakas na pag iyak ng
bata. Kumunot ang noo ko nang makitang nanggagaling ito sa
sasakyang ito. Imposibleng kay Rashid ito, bakit
naman magkakabata? Tumalikod na ako para maglakad na sa sakayan
pero hindi pa man ako nakakailang
P 46-4
hakbang ay narinig ko ang tawag sa akin ni Rashid.
"Aurelia! Baby, where are you going?" pakinig kong sigaw ni

Rashid. Nangunot ang noo ko nang
makumpirma kong kay Rashid nga ang sasakyang may narinig akong
batang umiiyak.
Nagpunta na ako sa sasakyan niya at halos magulat ako nang may
makitang may batang mukhang nasa buwan
pa lamang na nasa rocker nito. Nasa shotgun seat ang bata at pilit
nilagyan ng seatbelt ang rocker nito. Basa
pa ang pisngi nito galing sa luha at mukha tumahimik lang sa pag
iyak dahil sa tangay nitong tsupon. The baby
could 9-10 months?
"Rashid, don't tell me..." napapaatras na ako.
"No! He's not mine, he's my neighbor's kiddo. Inihabilin sa

akin.." naningkit ang mga mata ko sa kanya.
www.ebook-converter
"Kailan ka pa pumayag na mag alaga ng bata Rashid?! Don't tell me

nagsisinungaling ka na naman sa akin.."
tinalikuran ko ang sasakyan niya at naglakad na ako ng
napakabilis. Bakit ang lakas ng loob niyang ipakita sa
akin ang anak niya sa ibang babae?!
"Baby wait!" hindi agad ako nakalayo nang mahabol ako ni Rashid.
"He's not mine baby. He's not mine!" paulit ulit niyang sinasabi
sa akin. Pinaghahampas ko siya, baka
nagsisinungaling na naman siya sa akin.
"Aurelia, listen baby..." hindi ko siya tinitingnan.
"Aurelia.." nagulat ako nang bigla niya akong kinabig at siniil ng

halik. Oh my god! We're in public place.
"Rashid!" sigaw ko nang pilit kong nahiwalay ang labi ko sa kanya.
P 46-5
"Ikaw lang ang pwedeng maging ina ng mga anak ko. Okay? He's not
mine baby, inihabilin lang siya sa
akin.." pilit niya akong pinapakalma.
"Kailan ka pa tumanggap ng bata Rashid?! You hated kids!" hindi
ako makapaniwala sa mga sinasabi niya.
"Wala akong pagpipilian, nanganganak ngayon ang mommy niya. And

daddy is with her right now.."
paliwanag sa akin ni Rashid na hindi ko pa rin mapaniwalaan.
Nanganganak? Wala pa yatang isang taon ang
batang ito, nanganganak na naman?!
"Papaano mo sila nakila‿" kapwa kami napalingon ni Rashid nang

marinig namin ang pag iyak ng bata.
Nanlaki ang mata ko nang makitang sarado ang lahat ng bintana. Oh
my god!
"Rashid! Anong gagawin mo sa bata?!" halos tumakbo ako para

makarating sa sasakyan ni Rashid.
www.ebook-converter
"Open it! Damn, papatayin mo ang bata Rashid!" mabilis tinanggal

ni Rashid ang pagkakalock. Kinuha ko ang
bata at sinimulan kong pahanin.
"Bakit sa'yo inihabilin?!" malakas na sigaw ko dito.
"Ako lang ang kapitbahay nila?"
"What?"
"Hindi siya tagarito Aurelia, that baby was from Leviathan.

Kapitbahay ko ang mga magulang niya sa bahay
ko sa Leviathan.." halos himatayin ako sa sinabi ni Rashid.
"Ibiniyahe mo ang bata nang matagal na oras?!" anong pinaggagawa

nitong si Rashid?!
P 46-6
"I guess, yes?" ngising sagot nito.

Hindi na ako nakapagsalita sa mga nalalaman ko. Bakit hinayaan ng
mga magulang ng batang ito na si Rashid
ang mag alaga?
Sumakay na ako sa likuran ng sasakyan habang buhat ang batang
pinapatulog ko na.
"Saan mo dadalhin ang batang ito Rashid?"
"Ibabalik ko sa Leviathan, sa akin muna daw siya ng tatlong araw.

Doon muna kami sa Villa ko.." hindi ko
maisip kung anong mangyayari sa bata kung si Rashid lang ang
kasama nito sa loob ng tatlong araw.
"Idaan mo muna sa bahay, kukuha ako ng damit. Sasama ako.."

mahinang sabi ko. Sabado na bukas, kung
tatlong araw pwedeng lumiban na lang ako ng lunes.
www.ebook-converter
"No need baby, I bought you new clothes.." nanlaki ang mata ko sa
sinabi niya. Hindi na maganda ang
pakiramdam ko sa nangyayari.
"Why do I have this feeling that you are using this innocent baby,
Rashid?" bakit ang advance naman niya.
Naipamili niya na agad ako ng damit.
"What? No way.." god! This baby was a trap.
"That baby needs my care for a while. If he needs a father's care,

he also needs a mother's care.." kung
makapagsalita siya para siyang isang responsableng ama na nag
ampon ng bata. If I know.
"Bahay bahayan Rashid? Nagsisimula na akong magtaka kung

nanganganak nga ba ang totoong ina nito o
hiniram mo lang ito para madala mo ako sa villa mo. Hindi pa rin
kita kakausapin, akala mo magagamit mo
ang bata.." madiing sabi ko.
"Pwedeng ihatid na kita pauwi kung 'yan ang iniisip mo.." sa tono
niya parang napakasama kong tao. Shit,
P 46-7
bakit nga ba hindi na ako nasanay sa mga gawain nitong si Rashid?

Siya lang naman lagi ang niaapi sa aming
dalawa.
Biglang umiyak ang bata kaya agad akong naalarma.
"Oh, anong gusto ng baby.." pilit ko siyang pinapatahan. Pagod na

siguro ito sa kakabiyahe niya. Papatayin ni
Rashid ang bata.
"Niaaway kasi ni mommy si daddy. Kaya umiiyak si baby.." matabang

na sabi ni Rashid habang nagdadrive.
Grabe, ako na lagi ang masama. Ako na lang ako ang nang aaway!
"This is not ours Rashid! Saan nanggaling ang mommy at daddy mo?!"
iritadong sabi ko. Ito na naman po si
Rashid Amadeus Villegas at ang kanyang laging niaaway. Pilit ko pa
rin pinapatahan ang bata, naaawa na ako
dito.
www.ebook-converter
"But we can have our own baby. Bati na tayo Aurelia, please? Huwag
mo na akong awayin. I miss you so
much.."
-Ventrecanard
Kaninooong anaak yan?? Oops
P 46-8
Chapter 43
84.2K 3.3K 578
by VentreCanard
Chapter 43
Dahil masyadong magaling magpatakbo ng sasakyan si Rashid na

aakalaing nasa karera at mukhang
nakalimutan nang may batang nakasakay sa kanyang kotse, nakarating
kami ng sa Leviathan na wala pang
dalawang oras.
Pumasok kami sa isang malaking pulang gate. Ibinaba ni Rashid ang
kanyang bintana para tumango sa
gwardiyang bantay dito. Gusto ko sanang magtanong sa kanya kung
bakit hindi niya nasabi sa akin na may
malaking bahay din pala sila dito pero paninindigan ko pa rin ang
hindi pagpansin sa kanya.
Tulog pa rin ang baby na hawak ko nang itigil ni Rashid ang
sasakyan. Hindi pa man ako nakakababa ay
nakita ko nang nasa labas si Rashid para pagbuksan ako ng pintuan
na parang isa naman siyang responsableng
ama. Nakailang irap na kaya ako simula kanina?
Lumabas na ako ng sasakyan, binuhat na ni Rashid ang mga gamit ko
at ang rocker ng bata gamit ang isang
kamay niya habang ang isa pa niyang kamay ay nasa balikat ko na.
Magsisimula na ba ang bahay bahayan
namin dalawa?
www.ebook-converter
"How was he?" naningkit ang mga mata ko sa kamay niyang nasa
balikat ko. Nang mapansin niya na wala
akong balak sumagot sa kanya ay agad siyang ngumisi at inalis niya
ang kamay niya sa akin.
"Come here.." nauna na siyang maglakad. Sinundan ko lang siya

hanggang sa makarating na kami sa loob
bahay. Akala ko ay kami lamang ang tao dito pero agad akong
nakakita ng matandang babae na
nagmamadaling sumalubong kay Rashid na halatang alalang alala.
"Senyorito, kamusta ang batang hinira---" hindi na natuloy ng

matandang babae ang sasabihin niya nang
takpan ni Rashid ang bibig nito bago niya ito niyakap ng
malambing.
"Bakit hindi mo na lang ihanda ang kwarto ng girlfriend ko Nana?

Namiss ko po kayo.." hinalikan pa siya ni
Rashid sa pisngi ng ilang beses. Hindi ko akalain na makikita kong
maglambing si Rashid sa ibang tao.
This Nana must be very important for him.
P 47-1
"Siya na ba si Aurelia, hijo?" ngumisi si Rashid habang nakayakap

sa matanda. Nakapatong ang baba niya sa
ibabaw ng ulo ng matanda habang kapwa sila nakatitig sa aking
dalawa.
Hindi ko tuloy maiwasang hindi makaramdam ng pagkabalisa habang
pinagmamasdan nila akong dalawa.
What's with the stares? Ano kaya ang mga sinasabi nitong si Rashid
sa matandang babae?
"Yes Nana, ang ganda ganda niya po hindi ba? Mahal na mahal ko
'yan kahit lagi niya akong niaaway.."
nakangusong sabi niya habang nakatitig sa akin. Para na naman
siyang batang inaapi at nagsusumbong sa
kanyang lola.
Bakit lagi na lang ako ang nang aaway?! Damn it, ilang beses ko na
ba itong naitanong sa sarili ko?
"Ikaw talaga hijo.." naiiling na sabi ng matanda. Iniwan nito si

Rashid at nilapitan ako para tingnan ang
batang buhat ko.
www.ebook-converter
"Nag iiyak ba siya hija?" tanong nito sa akin.
"Umiiyak po siya pero madali naman po siyang napapatahan.." sagot

ko.
"Sige, dalhin nyo na siya sa taas. Nakahanda na ang lahat ng gamit

niya.." sa halip na tumango ay
pinakatitigan ko ang matanda bago ako muling nagsalita.
"Hindi po ba ito anak ni Rashid?" paninigurado ko.

"Baby, I told you he's not mine.." pagsingit ni Rashid. Ngumiti sa
akin ang matanda bago ito umiiling.
"Hindi hija, anak ito ng pamangkin ko.." napasulyap ako kay

Rashid. Malapad ang ngisi niya sa akin na
parang sinasabi niya na napakabuti niyang lalaki at hindi siya
sinungaling.
Inirapan ko siya bago ako sumunod sa matanda para dalhin na sa
kama ang bata. Gusto ko nang
pagsasampalin si Rashid, pakinig ko ang sinabi ng matanda kanina.
Hiniram niya ang bata!
P 47-2
Gusto ko nang murahin ang sarili ko, alam ko na ang maaaring

mangyari. I have already a hint that this baby
was a trap but what did I do? Para na naman akong tangang sumunod
sa gusto ni Rashid. Kahit ilang beses
kong kumbinsihin ang sarili ko na magalit sa kanya, na hindi siya
pansinin at piliting maging malamig ang
lahat ng pakikitungo ko sa kanya, ito pa rin ako at ang kusang
bumibigay sa kanya. Bakit kahit anong gawin ko
ay hindi ko magawang tanggihan si Rashid?
"Ihahanda ko lang ang pagkain nyo.." paalam sa amin ng matanda.

Naiwan na naman kaming mag isa ni
Rashid. Pinili kong magkunwaring abala sa paghaplos sa batang
natutulog.
"Baby.." sumampa na rin siya sa kama. At katulad ko ay bahagya na

rin siyang nakahiga. Pinaggigitnaan
namin ang batang hiniram niya. Damn, kailan pa pwedeng hiramin ang
isang bata?
"Baby.." mahinang tawag niya. Hindi ko siya pinapansin.
www.ebook-converter
"Baby.."
"Baby.."
"Aurelia Hope.."
"Baby huwag na nating awayin ang isa't isa.." huminga ako ng

malalim at sinalubong ko ang mga mata niya.
"Magigising ang batang hiniram mo Rashid.." bulong ko.
"We can go out, we can talk.." inirapan ko siya.
"Baby.."
P 47-3
"Ano ba Rashid?!" iritado na ang boses ko. At bigla na lang umiyak

ang bata.
"See? Nagagalit siya kapag niaaway mo ako.." lalong kumunot ang

noo ko sa sinabi niya.
"Seriously Rashid? Seriously?" naupo na ako sa kama at binuhat ko

ang bata para sinimulan ko itong
ipaghele.
Pinagkamalan na akong ina ng bata dahil pilit nitong inaabot nang
munting mga labi nito dibdib ko para
dumede.
"Woah! Wait there buddy! Kay Kuya Rashid 'yan.." napakabilis ni

Rashid dahil nasa likuran ko na agad ito.
At nakaharang ang kamay niya sa may tapat ng dibdib ko para
pigilan ang kunwaring padede sa akin ng bata.
What the hell? Nakadamit naman ako! At sadyang ganito ang mga
bata.
Mabilis din tinanggal ni Rashid ang kamay ng bata ng pilit inaabot
ang isa ko pang dibdib.
www.ebook-converter
"Rashid Amadeus Villegas.." malamig na tawag ko sa pangalan niya.

Nasa likuran ko siya habang iyak na
nang iyak ang bata. Kahit kailan hindi siya naging kaibigan ng mga
bata, lagi niyang pinaiiyak.
"Why? Hindi ako papayag, ako muna. I am your first baby, Aurelia.
Niaaway mo na naman ako, ipagpapalit
mo ako sa batang 'yan? Ako naman ang totoong baby mo.." ipinatong
niya ang baba niya sa balikat ko. Bakit
may ipagpapalit na? Ano na naman ba ang kaartehan nitong si
Rashid.
Bakit sa kabila ng galit at inis ko sa kanya, ito pa rin ang puso
ko at parang tambol na naman kung humataw
sa mga sinasabi nitong si Rashid? Bakit hindi pa rin mawala ang
epekto sa akin ng paraan ng mga pagsasalita
niyang ito?
Damn Cinderello.
"Ang landi mo Rashid! Nagugutom ang bata, nasaan ang mga gatas
nito?" panay pa rin ako sa pagpapatahan at
pag aalo ko sa bata. Isama na rin si Rashid na nakayakap na sa
akin na gusto rin yatang magpaalo. Ano ba ang
ginawa ko sa kanya? Sa pagkakatanda ko, ako ang galit dito.
Dalawang bata na ang alaga ko.
P 47-4
"Nagseselos na ako Aurelia, ibabalik ko na ang batang 'yan.."

bulong niya sa akin. Kapag nakikita niyang
gustong dumede sa akin ng bata ay itinutulak nito ang noo nito.
"Baka masaktan Rashid! Kumuha ka ng gatas.." utos ko dito.
"Ibaba mo muna baka maisahan ako.." napaawang ang bibig ko sa

sinabi niya. What the fvcking fvck Rashid
Amadeus Villegas?
"Rashid! Hindi na tumatahan ang bata, utang na loob kumuha ka na

ng gatas.." lalo lamang siyang humilig sa
balikat ko.
"Nagugutom na rin ang first baby mo.." napikit na ako sa sobrang

emosyon na nararamdaman ko. Kung wala
ako hawak na bata baka nasampal ko na si Rashid.
www.ebook-converter
"Rashid, bibilang ako ng tatlo. Kapag hindi ka pa kumuha ng

gatas.."
"Isa.."
"Sino muna ang baby mo?" napamura na lang ako sa hangin.
"Ikaw! Ikaw! Damn you Rashid! Just get the damn milk!" narinig ko
siyang bahagyang tumawa bago niya ako
hinalikan sa aking pisngi.
"I love you too.." mabilis siyang umalis sa kama at pumunta siya
sa isang upuan kung saan nakapatong ang
bag. Nagulat ako nang makapagtimpla siya ng maayos. Inabot niya
ito sa akin at mabilis ko na itong ibinigay
sa bata na tumigil na rin sa pag iyak.
"Pwede na ba akong maging daddy?" tanong nito sa akin.
P 47-5
"Hindi, paano kung magkakaanak ka? Magseselos sa mga anak mo?"

matabang na sabi ko sa kanya. Ibinaba
ko na ang bata habang hawak na nito ang tsupon niya.
"No way, hindi naman ako seloso.." nanlaki ang mata ko sa sinabi
niya.
"Hindi seloso? My god.." nagharang na ako ng mga unan sa magkabila

ng bata para hindi ito mahulog bago
ako bumaba ng kama. Sumunod sa akin si Rashid, lumabas kami sa
terrace ng kwarto.
Hinayaan ko na siyang yumakap sa akin mula sa likuran habang
pareho kaming nakatanaw sa kabuuan ng
labas na villa nila na nasisinagan ng kaunting liwanag ng buwan.
"It's our baby, syempre hindi na ako magseselos. You'll graduate

at 20, then you'll get pregnant at 24. That
means, I'll be your baby alone for four years. Hindi na ako
magseselos sa panahong 'yon Aurelia.." napamura
na naman ako sa sinabi niya. Hinampas ko ang mga braso niyang
nakayakap sa akin at humarap ako sa kanya.
www.ebook-converter
"Gumawa ka na pala ng timeline ng pagbubuntis ko. Hindi ko pa

alam.." planado na pala lahat sa kanya,
nakakahanga.
"Yes, because I can always see my future in you Aurelia. Bati na

tayo.." ngusong sabi niya. Nakahawak ang
mga kamay niya sa hamba ng terrace at nakakulong ako sa kanya.
"Kailan mo sasabihin sa akin ang lahat ng tinatago mo? Kahit hirap

na hirap akong magalit sa'yo, may
limitasyon din ako Rashid. Sana huwag mo nang hintayin na umabot
tayo sa puntong 'yon. I love you but if
you continue your lies on me, I promise I will definitely leave
you even if it wrecks me.." seryosong sabi ko.
Dahan dahan niyang ipinatong ang noo niya sa balikat ko.
"After your graduation baby. Bago ang kasal natin, sasabihin ko

sa'yo ang lahat. Just let me settle everything,
ipinapangako ko sasabihin ko sa'yo ang mga bagay na kailangan mong
malaman..." huminga ako ng malalim.
"Alright, I won't ask again. Just keep your promise Rashid. Dahil
kapag binigo mo pa ako sa pagkakataong
P 47-6
ito, wala nang tayo..." madiing sabi ko.
"Yes, I promise.."
-VentreCanard
ntawa n tlga q cra ulo n2 c rashid eh..baby yan jusme ??????
ginoo!pano pa kya magiging anak ng dalwang 2???
www.ebook-converter
P 47-7
Chapter 44
85.7K 3.1K 366
by VentreCanard
Chapter 44
Binigyan ko na naman ng isa pang pagkakataon si Rashid at hindi ko

na alam kung ano pa ang bago sa sarili
ko. Hirap na hirap akong magalit sa kanya at sa kaunting
paglalambing niya bigla na lamang akong bumibigay
na parang wala siyang ginagawang hindi tama.
Foolish? yes. Always this foolish Aurelia.
Tinulungan ako ni Nana na alagaan ang bata na siyang
ipinagpasalamat ko. Mabuti na lang rin at may matanda
sa bahay dahil balak lang naman ni Rashid na magkatabi kaming
matulog na siyang hindi magandang gawin.
Dahil baka sa pangalawang pagkakataon ay matuloy na kami sa hindi
dapat.
Gumising na ako ng maaga. Wala na sa tabi ko ang bata at malamang
ay inaalagaan na ito ni Nana. Nag ayos
ako ng aking sarili bago ako bumaba.
www.ebook-converter
"Oh hija, gising ka na pala. Kumain ka muna.." salubong sa akin ni

Nana habang buhat niya ang bata.
"Nasaan po si Rashid?" tanong ko dito.
"Nasa swimming pool hija, sinabi nga pala niya na kapag natapos ka
nang kumain ay pumunta ka sa labas.."
ngumiti ako sa sinabi ng Nana.
"Mamaya na po ako kakain, pupuntahan ko lang po si Rashid.."

naglakad na ako sa labas at agad ko naman
siyang nakita.
He is swimming so fast like an Olympic swimmer. Nang mapansin niya

sigurong parang may nanunuod sa
kanya ay tumigil ito sa paglalangoy.
"Gising na ang baby ko, kumain ka na?" naupo ako sa isang bench na
malapit sa pool. Lumangoy siya
papalapit sa akin at ipinatong niya ang mga braso niya sa hamba ng
swimming pool.
P 48-1
"Hindi pa.." sagot ko sa kanya.
"Kumain ka muna, tapos swimming tayo.." ngising sabi niya na

parang hindi ko yata nagugustuhan.
"Ayoko pang kumain, hindi pa ako nagugutom.." tamad na sabi ko.
"Then come here, join me.." inilahad niya ang kamay niya sa akin.
"Kung inaakala mo na hindi ako marunong maglangoy at magagawa mo

ang gusto mo sa pool, sorry to say
Cinderello but I am a good swimmer.." pinitik niya ang kanyang
daliri na mukhang dismayado.
"Sayang naman.."
www.ebook-converter
"Seriously Rashid?"
"Oh, I bought you some swim suit baby.." nangunot ang noo ko sa
sinabi ni Rashid.
"What?! Napaka manyakis mo talaga Rashid!" iritadong sabi ko.

Umawang ang bibig niya na parang tulalang
tulala sa akin at mukhang hindi makapaniwala sa sinabi ko.
"What baby? Me? Rashid Amadeus Villegas?" itinuro niya ang sarili
niya na parang sinabihan ko siya ng
isang napaka imposibleng bagay.
"Rashid, maglangoy ka na lang. Sumasakit ang ulo ko sa'yo.."

naiiling na sabi ko.
"Baby, magkaliwanagan nga tayo. Ako manyakis? Ako? I was born

gentleman and I'll die gentleman too.
Saan mo nakuha ang bagay na 'yan? Hindi ako manyak baby, niaaway
mo na naman ako.." ngusong sabi nito.
P 48-2
"Manyak ka.." ulit ko.

"Wow, pagkatapos ng pagpipigil ko sa tuwing magkasama tayo. Manyak
pa din ako? Lagi na lang akong
niaaway dito, lagi na lang.." lumangoy na papalayo sa akin si
Rashid na parang batang inapi na naman pero
halata sa kanya ang pagkairita. Masyado siyang nabahala sa
salitang 'manyak' ayaw niya siguro talagang
masasabihan ng manyak.
Sa halip na pansinin ang pagiging pababy niya ay tumayo na ako at
pumasok ng bahay. Tingnan natin kung
hanggang saan niya ipaglalaban ang pagiging 'hindi manyak niya'
Hinanap ko ang paper bag na naglalaman ng mga damit ko na binili
ni Rashid. Lahat ng damit ay nagkasya sa
akin, masyadong magaling si Rashid at mukhang saulado na ang sukat
ng katawan ko. Nakita ko na ang
sinasabi niyang swimsuit, bikini na kulay white lang naman.
Naghubad na ako at isinuot ko na ito. Kung dati
ay nacoconcious pa ako kung maiksi ang damit ko lalo na kung
kaharap ko si Rashid ngayon ay nawala na ito.
Nakita na niya ang kabuuan ko, wala na akong itinatago sa kanya.
Nagsuot muna ako ng puting robe bago lumabas ng kwarto at nagtuloy
na rin ako sa swimming pool. Tulad
nang inaasahan ay tumigil si Rashid sa paglangoy pero nagpatuloy
ulit siya at nagkunwaring hindi niya ako
napapansin.
www.ebook-converter
Hinubad ko na ang puting robe dahilan kung bakit nakarinig ako ng

sunod sunod na pag ubo ni Rashid sa gitna
nang pool. Nakita kong umahon siya at mabilis na kumuha ng tuwalya
para punasan ang katawan niya.
Nagsimula na siyang lumapit sa akin.
"Hi Miss, do you want sunblock?" ngising tanong sa akin ni Rashid.

Napatingin ako sa bubong. Walang araw
dahil may bubong ang swimming pool nila, saan niya agad nakuha ang
sunblock sa kamay niya?
"Walang araw Rashid, akala ko ba ay niaaway kita?" tanong ko sa

kanya.
"What? Sino naman ang niaaway? Hindi mo nga ako niaaway.." ngumiwi
ako sa sagot niya. Nagpumilit
siyang tumabi sa beach bed ko.
"Basa ka Rashid.."
"Punasan mo naman ako Aurelia.." bulong niya sa akin. Bumangon ako

at inagaw ko ang towel sa kanya at
P 48-3
sinimulan ko na siyang punasan. Nakatitig lang siya sa akin habang
pinupunasan ko ang mukha niya, ang mga
balikat at braso niya at maging ang dibdib niya pababa sa kanyang
namumutok na mga abs.
Parang nanunuyo na naman ang lalamunan ko sa ginagawa kong ito.
"Thank you for loving me Aurelia..." bulong niya sa akin.
"Thank you for giving me chance, again and again..." hindi pa ako
tapos magpunas sa kanya ay mabilis niya
akong kinabig at inihiga niya ako sa kanyang braso.
"Let's just lay here for a while baby..." hindi ako nagsalita at
hinayaan ko siya sa gusto niya.
"Minsan ba pinagsisihan mong minahal mo ako Aurelia?" tanong niya

sa akin.
www.ebook-converter
"No, never..." sagot ko.
"I'm glad.." tipid na sagot niya. Hinahaplos haplos na niya ang

buhok ko.
"When is your graduation baby?" tanong nito sa akin.
"This june.." sagot ko.
"You're running for Cumlaude right?" napatitig ako kay Rashid.
"How did you know?" tanong ko sa kanya.
"Guess?" umirap ako sa sinabi niya.
P 48-4
"I'll be there during your graduation. Ako ang magsasabit sa'yo

and I'll be the proudest boyfriend on earth.."
ngumisi ako sa sinabi ni Rashid kaya hinalikan ko siya sa pisngi.
"Tatlong buwan na lang Aurelia.." hinawakan ni Rashid ang kamay ko

na may singsing at dinala niya ito sa
mga labi niya.
"What do you want baby? Church wedding? Garden or Beach?" tanong

niya sa akin.
"Church wedding is the best Rashid but it will always be the best
if you're the groom.." ngising sagot ko sa
kanya. Hinalikan niya naman ako sa aking noo. Ipinikit ko na ang
mga mata ko nang nagsisimula bumaba ang
mga labi niya sa akin.
www.ebook-converter
"Nasaan ang Asidong 'yan?!" iminulat ko ang aking mga mata nang
makarinig ako ng boses ng babae. Asido?
Sabay namin nilingon ni Rashid ang pinanggalingan ng boses. Isang
babaeng may katangkaran na may
pagkachinita ang namumulang nakapamaywang sa harap namin dalawa.
"Akala ko kung ano na ang nangyari anak ko! Anong ginawa mo at

nahiram mo sa katulong si Benedict?"
sigaw ng babae. Kung ganoon ito ang babaeng pinagnakawan ni Rashid
ng bata. Benedict pala ang pangalan
ng baby.
"Oh just get your kiddo Yelesha. Gusto pa niyang dumede sa

girlfriend ko, ako lang naman ang baby nito.."
ngusong sabi ni Rashid na mas niyakap pa ako.
"Oh my god! What happened to you Rashid?!" iritadong sinabunutan

ng babae ang kanyang buhok at
tinalikuran na niya kami. Itinulak ko si Rashid sa beach bed.
"Who is she Rashid?"
P 48-5
"Baby, kababata ko lang si Yelesha. May asawa na 'yong kano.."

katwiran niya. Nagpumilit siyang bumalik
sa pwesto niya kanina.
"Hindi ka man lang magsosorry sa kanya?" just like that?
"Sa isang araw na. Aurelia, siya rin ang may sabi sa akin na
pwedeng kong hiramin ang bata. Nakalimutan
niya na lang ata. I'll just sleep baby. Huwag mo akong iiwan
okay?" kahit hindi ako kumbinsido sa sagot ni
Rashid ay hinayaan ko na lamang.
Tumango ako sa kanya. Ibinaon niya ang sarili niya sa leeg ko at
mas niyakap niya ako.
"Pwede na nating awayin ang isa't isa kapag kinasal na tayo

Aurelia.." kumunot ang noo ko sa sinabi niya.
"Lagi mo na nga akong inaaway kahit di pa tayo kinakasal.."

ngusong sabi ko sa kanya.
www.ebook-converter
"I mean, pwede na nating awayin ang isa't isa---" nakapikit lang
siya na nakayakap sa akin. Hinihintay ko ang
sasabihin niya.
"..On bed Aurelia..pwede na nating awayin ang isa't isa sa ka--"

tinakpan ko na ang bibig niya.
"Ang dami mong alam Rashid.."
"Yes.."
--
Naging maayos na ang samahan namin ni Rashid. Hindi na siya basta

na lang nawawala dahil sinasabi na
niya sa akin nang maaga kung ano ang mga gagawin niya. Sinabi niya
sa akin na hindi na siya umuuwi sa
bahay nila para hindi sila magpang abot ni Courtney.
P 48-6
Aminado siya sa akin na gumagawa pa rin daw ng paraan si Courtney

para magkita sila pero ginagawa niya
ang lahat para umiwas dito. Nasa 7 eleven ako para bumili ng ilang
snacks ko na makakain sa bahay nang
tumunog ang telepono ko.
"Baby.." bungad sa akin ni Rashid.
"Yes?" tanong ko.
"Mawawala ako ng isang linggo. I'm going to Beijing, China.."
"Work?"
www.ebook-converter
"Ofcourse..."
"Sure, ingat ka.."
"I love you.."
"I love you too.."

Nagpatuloy ako sa pamimili ng bibilhin ko. Sanay na ako sa mga
paalam ni Rashid, hinayaan ko na lang siya.
Tutal naman ay sasabihin na rin niya sa akin ang lahat sa susunod
na buwan.
I'll be graduating and soon to be his bride.
Nang kukuha ako ng nag iisang pack ng mashmallow agad na may

mahabang kuko ng babae ang umagaw sa
akin.
"Oh, paano ba 'yan naunahan kita. Ikaw kasi ang bagal mo.." agad
tumaas ang presyon ng dugo ko nang
marinig ko ang boses ng babae.
P 48-7
"Long time no see Aurelia'ng martyr.."
"Long time no see Courtney'ng‿" pinasadahan ko siya mula ulo

hanggang paa.
"Over run? Over used?" inirapan ko siya bago ko siya tinalikuran.
"Woah.." rinig kong sabi niya. Nagulat ako nang may humila sa
buhok ko. Napatingin ako sa lalaking nasa
counter na walang napapansin. Nanatili akong nakatayo habang nasa
likuran ko siya at hawak ang buhok ko.
Sinubukan kong pumalag sa kanya pero masyado siyang malakas.
"Kilalanin mo muna ang kinakalaban mo babae, wala ka pa sa

kalingkingan ko. Huwag kang masyadong
magmalaking seseryosohin ka ni Rashid. Kung seryosohin ka man,
hindi rin magtatagal sasabog 'yang bungo
mo. You're loving a wrong man bitch.." marahas niya akong
binitawan at nauna na siyang pumunta sa akin sa
counter.
www.ebook-converter
Fvck her. Hindi ako duwag kaya agad akong sumunod sa kanya sa
counter, napansin niya sigurong nakasunod
ako.
"Give me five condoms.." ang lalaking nasa counter pa yata ang

napahiya. Nang makapagbayad na ito ay
bahagya pa itong tumigil sa akin.
"We run out of supply. Alam mo na mahal ang ganito sa China.."

natigilan ako sa sinabi niya.
Pero mas malaki ang tiwala ko kay Rashid, pinagpatuloy ko ang
pagtingin lang sa counter at hindi ako
lumilingon kay Courtney.
"Dream on Courtney, dream on..."
--
VentreCanard
P 48-8
naalala q un ma3tay s katatanggi n tgapagmana ni LG..ahahaha

HAHAHAHAHHAHAHAHAHHA GRABE
www.ebook-converter
P 48-9
Chapter 45
81.6K 3K 440
by VentreCanard
Chapter 45
Kasalukuyan kaming nasa isang kilalang boutique para bumili ng

graduation dress ko. Sinabi ko kay Rashid
na ayos lang sa akin na sa mall kami bumili pero hindi siya
pumayag sa kaya nandito kami ngayon sa mga
damit na halos hindi ko matingnan ang presyo.
"This is my graduation gift for you baby. Please? Pumili ka na."

Ngusong sabi nito habang nasa likuran ko na
bahagyang nakayuko sa akin.
"Alright, nandito na tayo. Hindi pa ba ako pipili?" Nagsimula na

akong pumili ng damit at hindi ako
masyadong makagalaw dahil nakayakap lang naman mula sa aking
likuran si Rashid.
www.ebook-converter
"Rashid, pinatitinginan na tayo ng mga saleslady." Bulong ko dito

na parang walang naririnig.
"Don't mind them, tayo lang naman ang customer." Matabang na sagot
nito. Kung saan ako naglalakad ay
nakayapos sa akin si Rashid na parang kuting.
"Rashid, hindi ako makapili nang maayos." Mahinang sabi ko dito.

Napapasulyap na ako sa ilang salesladay
na napapangisi sa amin dalawa.
"I miss you Aurelia, isang linggo rin tayong hindi nagkita. Don't
you miss me baby?" Napairap ako sa kanya.
Ito na naman po si Rashid Amadeus Villegas.
"Ofcourse, I miss you. Isang linggo akong walang niaaway." Ngumisi
siya sa akin at pinagpatuloy niya ang
pagyakap sa akin kahit hirap na hirap ako sa paggalaw.
P 49-1
"I want to bite you baby, sasabihin ko muna sa mga saleslady

pumikit muna sila?" Ako naman ang ngumisi sa
ibinulong sa akin ng malanding niaaway.
"Rashid Amadeus Villegas." Pilit kong pinaseryoso ang boses ko

kahit nararamdaman ko na nag iinit na
naman ang pisngi ko.
"Kidding baby, sa tenga lang naman ako kakagat." Hinampas ko na

ang braso ni Rashid na nakapulupot sa
akin.
"Aurelia, niaaway mo na naman ako." Halos manlaki ang mata ko sa

kanya. Hindi ba siya nahihiya na baka
marinig ng mga saleslady ang niaaway niya?
"Hindi kita inaaway Rashid." Tumalikod ako sa kanya at nagpatuloy

ako sa paghahanap ng damit. Pero ito na
naman ang lalaking laging niaaway at yumakap na ulit sa akin.
www.ebook-converter
"Bati na tayo Aurelia, huwag mo na akong niaaway. Naglalambing

lang ako sa'yo, ayaw mo na ba sa akin?
Ayaw mo na kay Cinderello?" Nakailang irap na kaya ako simula nang
pumasok kami sa boutique nitong si
Rashid?
"Rashid, hindi ko na alam ang gagawin ko sa'yo. You're such a

baby." Naiiling na sabi ko. May napansin
akong dress na mukhang babagay sa akin.
"Wag 'yan, dapat madaling hubadin baby." Bulong niya sa akin na

nagpatindig ng balahibo ko.
Ibinalik ko ang sa pagkakasabit ang dress na napili ko at pilit
kong nilingon ang lalaking na kanina pang
naglalambing sa balikat ko.
"Rashid, paano ako makakapili kung nayakap ka sa akin? Hindi ako

makapili nang maayos." Para akong may
kausap na bata na napakahirap pakiusapan. Ngumisi muna siya sa
akin bago siya humiwalay at tumuwid ng
pagkakatayo.
Akala ko ay hahayaan na niya akong makapamili pero mabilis lang
naman siyang kumuha ng dress na
nakahanger at agad niya itong iniharang sa paraan na hindi kami
makikita ng mga saleslady.
P 49-2
Mabilis siyang nakayuko sa akin at saglit na naglapat ang aming

mga labi. Bigla na naman bumilis ang
pagtibok ng puso ko na parang ito ang unang beses na hinalikan
niya ako.
God, I am so inlove with this pretty boy.
"I miss you." Nakangusong sabi niya habang ibinabalik niya ang
dress na kinuha niya. Sa halip na sumagot
ako sa kanya ay tipid na lamang akong ngumiti at nagsimula na ulit
akong maghanap ng dress.
I found a very beautiful navy blue A-Line, scope neck and knee
length tulle dress with sequins in the bottom
lining. This dress is so beautiful.
Hindi ko maiwasang hindi maalala si tatay, kulay asul din ang saya
na isinuot ko nang huli akong umattend sa
party na siya ang naghatid sa akin. Katulad nito ay napakaganda
rin ng sayang suot ko nang gabing 'yon.
"Nice dress baby, I like that." Pakinig kong sabi ni Rashid.
www.ebook-converter
"Can I fit this?" tanong ko sa saleslady.
"No, hindi ba hindi daw pwedeng isukat?" kahit ang saleslady ang
bahagyang natawa sa sinabi ni Rashid.
"Sa kasal 'yon Rashid, hindi sa graduation."
"Miss, ihatid ko po kayo sa fitting room. I'll assist you."
"Nah, ako na ang mag aassist sa kanya." Hindi na ako umangal nang
kasunod na namin si Rashid sa fitting
room.
"Wait there." Isinarado ko na ang pintuan at sinimulan ko nang

isukat. Pinilit kong abutin ang zipper pero
kahit anong subok ko ay hindi ko maabot. Damn.
"How was it baby? Can I see?" kumakatok na si Rashid. Pinagbuksan

ko siya ng pintuan.
P 49-3
"Hindi ko mazipper nang maayos." Nahihiyang sabi ko. Damn,
makikita niya ang bra ko. Naalarma ako nang
pumasok si Rashid sa fitting room at siya na mismo ang nagsarado
nito.
"Rashid, baka kung anong isipin ng mga saleslady." Saway ko sa

kanya habang nakatingin ako sa repleksyon
namin dalawa sa salamin.
Hindi ako sinagot ni Rashid sa halip ay hinawi niya ang buhok ko
sa aking likuran at inilagay niya ito sa
aking kanang balikat. Naramdaman ko na ang daliri niya sa zipper
at dahan dahan niya itong itinataas pero
napasigaw na lanag ako sa ginawa niya.
"Cinderello!" hinila lang naman niya ang bra ko kaya lumabtik ito
sa likuran ko. Hindi naman masakit pero
umiral na naman ang pagiging manyak niya.
"Oh sorry baby, akala ko may langgam." Naningkit ang mata ko sa

kanya at ipinagpatuloy niya ang pagtaas ng
zipper hanggang sa maayos niya ito.
www.ebook-converter
"Aurelia, you're so beautiful." Hinawakan niya ang ilang hibla ng

buhok ko at hinalikan niya ito.
"Hintayin na kita sa labas." Ibinaba niya muna ang zipper ng dress

ko bago niya ako iwan sa dressing room.
Agad kong inilock ito at hinawakan ko ang aking mga pisngi. Damn
Cinderello.
Nang makatapos na kaming makabili ng isusuot ko kumain muna kami
sa labas, kumain, nakwentuhan at ang
walang katapusan niaaway.
"Goodnight Aurelia, it's only one week and you'll be completely

mine." Hinuli niya ang kamay kong may
singsing niya at dinala niya ito sa kanyang mga labi.
"Thank you for loving me Rashid."
"No, thank you for loving me Aurelia. Thank you for giving me
fears, thank you for giving me new paths in
my life and thank you for giving me chances. I love you so much
baby." Kinabig niya ako at mariin niya akong
P 49-4
niyakap, ramdam ko ang halik niya sa ibabaw ng aking ulo.

Ilang minuto kaming tumagal na magkayakap bago siya nagpaalam sa
akin.
Ilang araw bago ang graduation, practices na lang ang ginagawa

namin sa school. Hindi nawawala si Rashid
sa paghatid sundo sa akin na laging may dala ng iba't ibang klase
ng bulaklak na tinitilian ng mga kaibigan ko.
Pero hindi sa araw na ito, tatlong araw bago ang aking graduation.
Naghintay ako ng dalawang oras sa lugar
kung saan lagi niya akong hinihintay pero kahit anino ay wala
akong nakita mula sa kanya. Gabi na nang
makatanggap ako ng text mula sa kanya na nasa kung anong bansa
siya. Pero nangako siyang hinding hindi
siya mahuhuli sa graduation ko.
Hindi na naging maganda ang kutob ko simula nang araw na ito. Nang
sumunod na araw ay wala akong
natanggap na tawag sa kanya, sinubukan ko siyang tawagan pero
patay na ang telepono niya.
Damn, nangyari na ito sa akin noo. No, Rashid nakikiusap ako
sa'yo. Huwag mo nang ulitin. Sinabihan na
kita, huwag mo nang ulitin. Buong araw akong umiyak nang araw na
ito.
Isang araw bago ang graduation bigla na lang akong nakatanggap ng
kung anong klaseng regalo sa harap ng
pintuan ko. Umaasa akong mula ito kay Rashid para sa biglaan
niyang pagkawala pero wala akong nakitang
note dito.
www.ebook-converter
It's a digital camera. Kumunot ang noo ko, kanino ito

manggagaling? Bakit ganito na lamang ang paghataw ng
dibdib ko?
Nag aalinlangan ako kung bubuhayin ko ito o hindi. Pero mas nanalo
ang kagustuhan kong buksan ito, huminga
ako ng malalim bago ko ito buhayin. Wala akong makitang pictures
pero agad kong napansin ang video dito.
Nangangatal ang kamay ko kung pipindutin ko ba ang play o hindi.
Anong ibig sabihin nito? Bakit ako pinadalhan ng ganito? Bakit
napakalakas ng kutob ko na isa ito sa dahilan
kung hanggang ngayon ay wala akong naririnig na kahit ano mula
kaya Rashid?
Sa malakas na paghataw ng dibdib ko pinilit ko ang sarili kong

iplay ang video at nang sandaling mapanuod
ko na ito halos sumabog na ang puso ko.
Rashid and Courtney are kissing, malakas kong ibinato ang camera
habang walang tigil ang pagluha ang aking
mga mata. Napalugmok na lang ako sa sahig habang walang humpay sa
pagtulo ang aking mga luha. Mas na
lalo nang lumalakas ang paghagulhol ko habang paulit ulit lumabas
sa isipan ko ang nakita ko sa camera.
Akala ko ba mahal mo ako Rashid? Ano na naman ito? Sa paraan ng

paghalik niya sa nakita ko, hinding hindi
siya napipilitan! He never kissed me as intense like that! Hindi
ko na nagawang ipagpatuloy ang panunuod,
ano pa ang posibleng naabot ng halikan nila? Kailan ito nangyari?
Kailan niya pa akong niloloko?!
He is damn fooling me!
P 49-5
Kaya ba hindi na siya tumatawag sa akin? Nagbalikan na sila? I

know that was recently! Bakit kailangan pa
nilang magpadala sa akin ng video?! Bakit paulit ulit niya akong
niloloko?!
Binigyan kita ng pagkakataon Rashid, ilang beses kitang pinatawad,
ilang beses akong nagbulag bulagan!
Ilang beses na akong nagpakatanga dahil mahal na mahal kita.
Marahas kong tinanggal ang singsing niya at
ibinato ko ito.
Ito ba ang isusukli mo sa akin Rashid? Ano ba ang ginawa kong
masama sa'yo?! Wala akong natatandaan na
may ginawa akong masama sa'yo pero bakit paulit ulit mo akong
niloloko? Anong sasabihin niya sa akin? Na
ipapaliwanag niya ang lahat pagkatapos ng graduation ko?! Fuck
him!
Buong araw akong umiyak nang umiyak nang umiyak. Hind man lang ako
nakaramdam ng gutom sa buong
maghapon at paulit ulit kong minumura sa aking isipan ang lalaking
hindi nagsasawang saktan ako. Tama nga
si Courtney, masyado na akong nagpakamartyr sa lalaking walang
ibang gawin kundi maglihim at magtago sa
akin nang tambak nilang kasalanan at kasinungalingan.
Pilit kong pinunasan ang luha ko nang makarinig ako ng pamilyar na
boses na tumatawag sa labas. What is
she doing here?! Gusto ko lang umiyak nang umiyak.
www.ebook-converter
"Yes po Tita?" agad kong pinunasan ang luha ko. Nasa labas si Tita
Tremaine at buhat niya si Anastacio na
natutulog. Anong ginagawa nila dito?
"Aurelia? Are you fine?" gusto kong sabihin sa kanyang hindi,

gusto kong sabihin sa kanya na niloko ako ng
anak niya sa labas. Gusto ko sa kanyang mas lalo akong nasasaktan
kapag nandito silang mga taong konektado
sa lalaking nagpapahirap sa akin ngayon.
"Bakit po kayo nandito?" Hindi ko na sinagot ang tanong niya.

Pansin ko na itim lahat ng suot niya.
"Ikaw lang ang kilala kong pwedeng paghabilinan ko kay Anastacio,
hanggang ngayon ay nasa ibang bansa pa
ang mga kapatid niya. Wala akong tiwala sa bago naming katulong,
pwede ba na dito muna si Anastacio?
Ayoko lang na isama siya sa pupuntahan ko." Hindi na ako nagsalita
at pinapasok ko na si Tita Tremaine sa
bahay.
"Are you sure you're fine hija? Namumugto ang mata mo, nag away ba
kayo ni Rashid?"
P 49-6
"I'm fine Tita, pasensiya na po sa bahay namin." Pag iiba ko sa

usapan. Inihiga na niya si Anastacio sa
kwarto ko at inihatid ko na palabas ng bahay.
Hahayaan ko na sana siyang makaalis nang hindi ko na mapigilang
magtanong.
"If you don't mind, where are you going tita?"
"I am going to Courtney's funeral." Nanlamig ako sa sinabi niya.

What?
"Tita?" kunot noong sabi ko.
"You heard it right hija. This morning, her body was found dead
hanging in her own room, it was said that it
was a suicide but after hours of investigations. The investigator
declared that everything was a foul play.
Someone murdered her hija, I have to go."
www.ebook-converter
Natulala na lamang ako sa papalayong si Tita Tremaine habang

nanghihina akong muling napasalampak sa
sahig.
Hindi maiproseso ng utak ko ang nangyayari. Bigla na lamang may

nagpakita sa akin na camera na laman ang
paghahalikan ng lalaking mahal ko at ng babaeng pilit siyang
hinahabol pagkatapos ngayon naman ay
natagpuan siyang patay?
What the hell is happening?
Biglang bumalik sa isipan ko ang pag uusap nila ni Rashid sa

condo. Isang beses na niyang pinagbantaan ang
buhay ni Courtney. At natatakot akong posibleng totohanin ito ni
Rashid. Siya na rin ang nagsabi sa akin na
may ilang tao na rin siyang naipapatay noon.
I will kill you, remember that. I will kill you, remember that. I
will kill you, remember that. I will kill you,
remember that.
Paulit ulit kong naririnig ang boses ni Rashid at ang mariing

pagkakasabi niya kay Courtney ng mga salitang
ito nang bigla na lamang itong nagpakita sa kanyang condo.
Damn, Rashid what the hell are you doing? Hindi ko na alam ang
iisipin ko, gulong gulo na ako. Tuluyan na
akong napasubsob sa mga tuhod ko at muli akong humagulhol sa pag
iyak.
P 49-7
Did I just love someone who can actually kill people?
-VentreCanard
Ahh kaya pala ginawa nya yun HAHAHAHAHAHHAHAHAHAHHAHA
www.ebook-converter
P 49-8
Chapter 46
78.7K 3.3K 592
by VentreCanard
Chapter 46
Nakaharap ako sa salamin habang inaayusan ako ng kaibigan kong si

Ana ang aking buhok, may kaunting
make up na rin ako na sinabi kong huwag masyadong kapalan. Hindi
ko rin pinalagyan ng kahit ano ang aking
mata dahil alam kong kahit anong gawin kong pagpipigil pilit pa
rin bubuhos ang aking mga luha anumang
oras.
"Are you sure Aurelia? Kahit si mama na lang ang magsabit sa'yo."
"Don't worry Ana, nangako sa akin si Rashid na dadating siya.

Siguro ay makikita ko na lang siya sa school
na hinihintay ako." Pilit akong ngumiti sa harap ng salamin.
Nagkibit balikat na lang ang kaibigan ko sa sinabi
ko.
www.ebook-converter
Hanggang ngayon ay umaasa pa rin ako na sana biglang dumating si

Rashid at ipaliwanag niya sa akin ang
lahat. Kahit mukhang nakapa imposible nang mangyari dahil parang
nakalimutan na niya ako at ang mga
sinabi niya sa akin.
Napakarami niyang ipinangako ngayong araw na ito at natatakot

akong basta na lamang itong maglaho nang
parang bula. Natatakot ako na tuluyan nang isampal sa akin ang
katotohanan.
Pinagmasdan ko ang singsing na nasa aking daliri, nagawa ko itong

itapon pero ito at pinahirapan ko lamang
ang sarili ko para hanapin ito. I can't really let him go. I love
him so much and I am damn willing to accept
him again and again and again.
Simula nang mamatay ang tatay ko si Rashid ang kauna unahang taong
muling nagparamdam sa akin ng
pagpapahalaga, pagmamahal at walang katapusang kaligayahan.
Masyado pang mahina ang puso ko nang una
ko siyang makilala at siya mismo ang naging pondasyon nito habang
unti unti akong bumabangon mula sa
pagkawala ng aking ama.
At ngayong nararamdaman ko na unti unti nang lumalayo ang taong

siyang naging pondasyon ng aking puso,
hindi ko na alam ang gagawin ko. Ayoko nang maramdaman pa ang
sakit ng isang taong naiwan, hindi na
kakayanin pa ng aking puso.
Hindi ko na kayang muling maiwan, ang sakit na nang una niya akong
iwanan, bakit kailangan mong ulitin
Rashid? Bakit kailangang bumalik ka pa sa akin kung iiwan mo rin
naman ako? Nasasaktan din ako Rashid,
P 50-1
nasasaktan din ako sa paulit ulit mong ginagawa sa akin.

Siguro nga ay tanga ako at dakilang martyr dahil sa sandaling
magpakita at magpaliwanag siya na kahit alam
kong purong kasinungalingan lamang ay handa pa rin akong tanggapin
siya.
Ayokong lumayo sa akin si Rashid, handa akong tumanggap ng kahit
anong paliwanag mula sa kanya, katulad
ng dati. Hindi ba at nasasanay na ako sa kanya? Hindi man siya
tumigil sa patuloy na paglilihim at
pagsisinungaling sa akin, wala na akong magawa dahil masyado na
akong nilamon ng pagmamahal ko sa
kanya, na sa kaunting paliwanag niya ay agad ko siyang
napapatawad.
Gusto kong murahin at saktan ang sarili ko kung bakit hinayaan
kong malunod ako nang ganito katindi
pagdating sa kanya. Masyado na akong nagpapakatanga sa kanya,
masyado na akong nagpapakabulag kahit
nakahain na sa akin ang lahat. Pero hanggang sa mga oras na ito
patuloy pa rin akong umaasa na dadating ka
Rashid.
"Okay na Aurelia." Muli kong sinipat ang sarili ko sa salamin.

Masaya sana kung si tatay ang kasama ko sa
araw na ito. Lumapit na ako sa litrato ng aking mga magulang at
hinalikan ko ito.
www.ebook-converter
"Nay, Tay gagraduate na po ako. Sa inyo ko po isasabit ang

medalyang matatanggap ko." Bahagya kong
hinaplos ang litrato nila bago ako bumaling sa kaibigan ko.
"Saan ka sasakay Aurelia? Gusto mo ipahatid muna kita kay Papa?"

Umiling ako sa kaibigan ko. Kinuha ko
na ang aking toga.
"Marami ka nang nagawa para sa akin, salamat." Sabay na kaming

lumabas ni Ana nang bahay at eksaktong
paglabas namin ay paglabas na rin si Bello sa kanyang apartment na
suot na ang kanyang toga.
"You look so beautiful Aurelia." Ngiting sabi niya sa akin. Pansin

ko na tumingin siya sa kanyang wristwatch.
"Bakit wala pa ang boyfriend mo? Mahuhuli ka sa pagmartsa, sumabay

ka na sa akin. Just text him." Agad
hinawakan ni Ana ang balikat ko.
"Come on Aurelia, sumabay ka na kay Dash. Baka nasa school na

talaga si Rashid." Hindi na ako nakipagtalo
pa at sumabay na ako sa kotse ni Bello.
P 50-2
Habang nasa biyahe kami ay pansin ko ang pagsulyap niya sa akin ng

ilang beses.
"Are you okay Aurelia? Kanina ka pang tahimik." Tipid akong

ngumiti sa kanya.
"I am fine."
"Nag away ba kayo ng boyfriend mo? Pansin ko na ilang araw ka na

niyang hindi hinahatid sundo."
"No, nasa trabaho lang siya pero dadating din siya ngayon. Nangako
siya sa akin." Bakit ko pa ba pilit
kinukumbinsi ang sarili ko na makakarating siya? Pinahihirapan ko
lang ang sarili ko, sinasaktan ko lang ang
sarili ko.
www.ebook-converter
"Oh okay. Kung ako ang boyfriend mo hindi ko iisipin na malate.

I'll be the proudest boyfriend. Hindi ka lang
maganda Aurelia, matalino ka rin." Biglang kumirot ang dibdib ko
sa narinig ko, sinabi din ito sa akin ni
Rashid.
"Thank you Bello."
"You're welcome Aurelia." Ngising sagot niya.

Nakarating kami sa school at nagdiretso na kami sa college lobby
ni Belo hanggang sa may sumalubong sa
kanya. Kung hindi ako nagkakamali ay kanyang pamilya.
"Akala ko mamaya ka pa, ikaw talaga Dash." Pansin ko na

napapasulyap sa akin ang mommy at ang kapatid
na babae ni Bello.
"Is she your girlfriend Dash? Bakit hindi mo man lang ipakilala sa
amin?" Ngumiti sa akin ang mommy niya.
"No, she's just my friend." Tipid akong ngumiti sa kanila.
P 50-3
"Nagsimula din kami sa friends ng daddy mo." Malisyosang sabi ng

mommy niya.
"Come on mom, may boyfriend na siya." Nahihiyang sumulyap sa akin

si Bello.
"Oh" sabay muling tumingin sa akin ang mga kamag anak ni Bello.
"Sige po, pupunta na po ako sa mga kaklase ko. Pumipila na po yata

ang course namin." Tumango lang ang
mga ito sa akin at tipid akong ngumiti sa kanila bago ko sila
iwan.
Pansin ko na nagsisimula ang mga kaklase kong magsuot ng kanilang
mga toga at halos lahat sila ay
tinutulungan ng mga kasama nila, kung hindi mga magulang ,
kapatid, lola at lolo o kaya mga pinsan. Hindi
lang mga labi nila ang nakangiti sa mga oras na ito maging ang
kanilang mga mata ay kumikislap dahil sa
kasiyahan.
www.ebook-converter
Inilibot ko ang aking paningin sa paligid at umaasang

pinagmamasdan niya lang ako mula sa malayo para
kanyang surpresahin pero tatlong beses ko nang sinuyod ang buong
kabuuan ng College Lobby, wala akong
makita kahit anino man lang niya.
Ramdam kong nag iinit na ang sulok ng aking mga mata habang mag
isa kong isinusuot ang aking toga. Punong
puno ng tawanan at masasayang kwentuhan ang aking buong paligid
pero ito ako at tahimik na kumikirot ang
dibdib. Ito na naman, nararamdaman ko na naman ang pag iisa.
Wala magulang na yayakap para sa aking unang tagumpay, walang
kapatid na kukuha ng aking mga litrato,
walang mga lolo at lola na magpapaulan sa akin ng mga halik, mga
pinsan na siyang ng mang aasar at
magpapatawa sa akin at walang Rashid na nangako sa akin ng lahat.
Pansin ko na nagsisimula nang maglakad ang mga estudyante sa
graduation hall kaya sumunod na rin ako.
Hanggang sa makapasok kami at magsimula ang program. Habang
nagsasalita ang mga guest speaker ay wala
akong tigil sa pagsuyod sa mga taong nasa loob at umaasang nandito
lamang si Rashid.
"Rashid, nasaan ka na ba?" pinunasan ko ang takas na luha sa aking

mata.
Nang nagsisimula na ang tugtog ng pagmamartsa ay mas lalong

kumirot ang dibdib ko, muli kong inilibot ang
aking paningin pero nabigo ako.
Hindi ko na napigil ang luha ko at nagsimula na itong umagos, agad
akong yumuko para punasan ito. Dapat
hindi ka na lang nangako Rashid, dapat hindi mo na lang ako
pinaasa, dapat hindi ka na lang bumalik kung
iiwan mo lang ulit ako.
P 50-4
Kasalukuyan na kaming pumipila at nagsisimula nang lumapit ang

kani kanilang kamag anak para samahan
ang bawat estudyante sa pagkuha nito ng diploma at tanging ako
lamang sa aking linya ang walang kasama.
Pansin ko na marami na rin napapatingin sa akin na binalewala ko
na lamang.
Umuusad na ang pila at habang papalapit na ako sa entablado ay mas
lalong kumikirot ang dibdib ko.
Nangako siya sa akin na sasamahan niya ako sa pag akyat dito,
nangako siya sa akin na sasasamahan niya
akong abutin ang aking diploma pero ano itong ginawa mo sa akin
Rashid? Muli mong ipinamukha sa akin na
mag isa na naman ako.
"Lorzano, Aurelia Hope" Tipid akong ngumiti sa mga nakipagkamay sa

akin, hindi na ako tumigil sa unahan
para sa litrato dahil mabilis na akong bumaba ng stage.
Sa halip na bumalik sa aking upuan ay nagdiretso na lamang ako sa
banyo at impit akong nag iiyak sa loob ng
isang cubicle. Mag isa na naman ako, mag isa ka na naman Aurelia.
Ano ba ang nagawa ko? Bakit lagi na lang akong iniiwanan? Naging
mabuting anak ako kay Tatay pero
iniwan niya ako, naging mabuti din naman ako kay Rashid pero bakit
niya ako iniwanan? Panay ang
paghagulhol ko sa banyo, sa sakit sakit na. Nangako siya sa akin,
nangako ka sa akin Rashid. Ano itong
ginagawa mo sa akin?
www.ebook-converter
Gusto ko na lang umuwi, hindi ko na ito kayang tapusin, pilit ko

lang sinasaktan ang sarili at aasang hahabol
siya at magpapaliwanag. Bakit? Bakit ganito siya sa akin? Mahal na
mahal ko siya, kahit kailan hindi ko siya
sinakal, totoo ako sa bawat araw na kasama ko siya at halos ibigay
ko na sa kanya ang lahat. Bakit nagkaroon
pa siya ng lakas ng loob iwan ako at mangako sa isang bagay na
hindi niya kayang panindigan?
Ilang beses kong hinampas ang dibdib ko dahil sa sobrang pagkirot
nito. Hanggang ngayon ay hindi pa rin
tumitigil ang pagluha ko, hindi ko na mapatigil, wala na akong
magawa. Halos mapiga na ang panyo ko dahil
sa dami ng iniluha ko.
Habang abala ako sa pagpunas ng aking mga luha ay nakarinig ako ng
ilang malalakas ng katok sa aking
pintuan.
"Aurelia, you need to come out." Kumunot ang noo ko. Who is she?
"No, I want to stay here. Hindi na ako makakaakyat, masama po ang

pakiramdam ko." Namamaos na sagot ko.
"Aurelia please come out, hindi kami aalis dito hanggang hindi ka
pa lumalabas." Sino ba ang mga taong ito?
Nanatili akong nasa loob habang pinakikiramdaman ang dalawang
boses mula sa labas pero hindi pa rin sila
tumitigil sa pagkatok sa aking pintuan kahit ilang minuto na ang
nakakalipas. Pilit kong tinuyo ang aking mga
luha at lumabas na ako sa cubicle.
P 50-5
Napatitig ako sa dalawang babaeng nasa harapan ko. Ang mama at ate
ni Bello.
"Tinatawag na ang mga Cumlaude, you need to be there." Nakailang

pag iling ako pero sabay nilang hinila
ang braso ko. Kapwa sila nasa magkabila ko.
"Why are you doing this? Gusto ko na pong umuwi."
"Because my son likes you." ngising sabi sa akin ng mama ni Bello.
"My brother likes you, I like you and we like you." Natatawang
sabi ng Ate ni Bello. Eksaktong tinawag ang
pangalan ko bilang cumlaude. Mas hinigpitan nilang dalawa ang
paghawak sa aking braso at wala na akong
nagawa nang makaakyat na kami sa stage.
Ang mama ni Bello ang nagsabit sa akin ng medalya habang nasa baba
ng stage si Bello na may dalang
camera. Ayoko sanang magpakuha ng litrato pero hindi ako nakapalag
sa dalawang babaeng nasa aking
pagitan. Pilit nila akong pinangiting dalawa.
www.ebook-converter
Bumaba kami ng stage na kumikirot pa rin ang aking dibdib.
"Naawa kayo sa akin."
"No!" sabay silang hindi sumang ayon sa sinabi ko.
"Nagpapalakas lang kami para kay Dash." Sagot ng ate ni Bello.
"Chin up, hindi dapat umiiyak ang matatalinong batang katulad mo."
Ngiting sabi ng mama ni Bello.
Hinatid nila ako sa aking upuan bago sila bumalik sa kanilang

pwesto kanina. Pilit hinanap ng aking mga
mata si Bello sa kanyang linya at nang makita ko siya ay nakatitig
din siya sa akin.
"Congratulations" alam kong ito ang sinabi niya kahit hindi ko

narinig mula sa malayo.
P 50-6
"Thank you Bello." Ngumiti siya sa akin.

Natapos ang graduation na mabigat pa rin ang dibdib ko, pero
bahagya itong nabawasan nang pagaanin ito ng
pamilya ni Bello.
"Join us Aurelia." Anyaya sa akin ng mommy niya. Tipid akong
umiling gusto ko nang umuwi.
"Salamat po, baka po sa susunod na lamang. Maraming salamat po

kanina." Tipid akong ngumiti.
"No worries hija, Dash sumunod ka na. Kinukuha lang ng Daddy mo

ang sasakyan."
"I have my car mom, sunod na lang ako. I'll be quick." Tumango na
lamang ang ate at mommy niya sa kanya
bago na naunang maglakad ang mga ito.
www.ebook-converter
"Ihahatid muna kita Aurelia."
"No, it's okay. Hinihintay ka na rin ng parents mo, maaga pa.

Makakauwi ako mag isa." Hindi sumagot sa
akin si Bello.
"Salamat nga pala Bello, alam kong ikaw ang nagsabi sa mommy at
ate mo na puntahan ako. Salamat." Nang
mapansin niyang lumuluha na naman ako ay mabilis niya akong
kinabig at niyakap ng mahigpit.
"Bello, nangako siya sa akin na dadating siya. Nangako siya,

naghintay ako pero bakit hindi siya dumating?
Bakit?" Sa halip na sagutin niya ako ay walang tigil siya sa
paghaplos sa aking buhok.
Kumalas ako ng yakap kay Bello nang marinig kong tumutunog ang
aking telepono, halos mangatal ang kamay
ko nang makita kong si Rashid ang tumatawag dito.
"Don't call answer it Aureli‿" Hindi ko pinakinggan si Bello

dahil agad ko itong sinagot.
P 50-7
"Rashid?" umiiyak kong bungad sa kanya. Wala akong naririnig na

boses niya kundi malalakas na ingay ng
sasakyan.
Awtomatiko akong tumanaw sa labas ng gate ng school at halos
matulala na lang ako nang makita kong nasa
kabilang kalsada ang sasakyan ni Rashid habang nakasandal siya
ditong hawak ang kanyang telepono.
Mga nagdadaanang mga sasakyang ang nakapagitan sa aming mga mata.
"Rashid.."
"I'm sorry, I'm sorry baby for everything. I'm breaking up with
you." Nanlambot ang mga tuhod ko hanggang
sa sumakay na siya sa kanyang sasakyan at tuluyan na akong iniwan.
I damn pity myself for loving an evil Cinderello.
www.ebook-converter
--
VentreCanard
shocks ang sakit s hearty nmn n2!???? Okay fack you
P 50-8
Chapter 47
77.2K 3.2K 343
by VentreCanard
Chapter 47
Ngayon ang araw ng death anniversary ni tatay. Bumili ako ng

magagandang bulaklak at ilang kandila na
siyang lagi kong dinadala kapag dadalaw ako sa mga magulang ko.
Ang bilis ng panahon, mag iisang taon na pala akong nag iisa sa
mundong ito.
Ibinaba na ako ng tricycle driver sa sementeryo. Tulad nang
inaasahan ko, iilan lang ang taong makikita ko
dito dahil hindi naman araw ng mga patay. Bakit nga ba
nagsisiksikan ang mga tao sa iisang araw kung
pwede naman dumalaw sa kahit anong araw?
Ipinilig ko ang sarili ko at pinagpatuloy ko na lamang maglakad at
ilang minuto lang ay nakarating na ako sa
lapida ni nanay at tatay.
www.ebook-converter
Napatigil ako sa aking paghakbang nang makakita muli akong ng

sariwa at magagandang bulaklak sa lapida
ng mga magulang ko. Kagaya ng nakaraang kaarawan ni tatay, araw ng
mga patay at maging noong pasko.
Lagi na lamang may kung sinong nauuna sa akin. Pero sino? Wala
akong nakikilalang kamag anak na maaaring
mabigay sa mga magulang ko nito.
Inilagay ko na rin ang mga bulaklak na hawak ko at nagtirik na ako
ng kandila. Ilang minuto lamang akong
tumitig sa lapida bago ako nagsimulang nagsalita.
"Kamusta tatay? Masaya ba kayo nanay kung nasaan kayo ngayon?

Masaya ako dahil magkasama na kayo.
Alam kong miss na miss nyo na ang isa't isa. Pero hindi nyo ba ako
tatanungin? Miss na miss ko na rin po
kayo. Sobra." Akala ko matatabunan ng panahon ang pangungulila ko
sa aking mga magulang pero sa tuwing
dumadalaw ako dito, kumikirot pa din ang dibdib ko.
"Kung itatanong nyo naman po ang trabaho ko, ayos naman po nay,
tay. Hindi ako nahuhuli sa pagdating at
lalong wala akong nagiging problema sa pasyente, sa mga doktor o
sa kapwa nurse na kasama ko. Mahal ko
ang trabaho kong ito. Masarap sa pakiramdam na may nagagawa ka
para madugtungan ang buhay ng isang tao.
Hindi man direkta pero sa kaunting ginagawa ko, gumagaan ang loob
ko. Masaya akong ito ang propesyon na
kinuha ko." Ngumiti ako sa kanila.
P 51-1
"Alam nyo po ba unti unti ko nang napapagawa ang bahay natin?

Hindi ba ito ang gusto mo tatay? Hindi na
natulo ang bubong, nagpapakisame na rin po ako. Hindi na ako
kinakabahan kahit sobrang lakas ng ulan
tatay." Naupo na ako sa bermuda at marahan kong hinaplos ang
magkatabing lapida ng mga magulang ko.
"Nakakakilala na rin ako ng mga bagong kaibigan." Tumigil muna ako

ng ilang minuto at ngayon naman ay
pinagmasdan ko ang bulaklak na galing mula sa hindi kilalang tao.
Kinuha ko ito para pagmasdan at hawakan.
"Sino kaya ang nagbibigay nito sa inyo tatay? Nanay? May mga kamag
anak ba tayo na hindi ko nakikilala?
Bakit hindi siya nagpapakita sa akin? Bakit kahit minsan ay hindi
kami mag abot?" nagtatakang tanong ko na
parang may makakasagot sa akin.
Napakagaganda ng mga bulaklak na ibinibigay niya sa mga magulang
ko, kahit ang mga naunang bulaklak na
binibigay niya ay alam kong hindi din biro ang halaga. Ibinaba ko
na ito at ibinalik ko sa dati.
"Kung itatanong mo naman po sa akin tatay kung may manliligaw ba

ang anak nyo, hanggang ngayon ay hindi
pa rin ako hinihiwalayan ni Bello. Kahit ilang beses ko siyang
sinabihan na wala pa sa plano ko na
makipagrelasyon ulit, lagi pa rin siyang nakaalalay sa akin na
walang hinihinging kapalit sa akin. Alam kong
hindi ito tama pero hindi ko siya mapigil. Kung sana mas nauna
kong napansin si Bello, kung sana sa kanya
na lang ako nahulog." Mapait akong napangiti sa sinabi ko.
www.ebook-converter
Hindi ko alam kung bakit sa tuwing kinakausap ko ang mga magulang
ko ay hindi pwedeng hindi masasali ang
lalaking mag iisang taon na rin akong iniwan. Naglaho na lang nang
parang bula na wala man lang magandang
paliwanag na iniwan sa akin.
"Tay, Nay natatakot na akong umulit, natatakot na akong baka

magising na naman ako at nakadepende ako sa
isang tao. Natatakot na akong masaktan. Alam kong mabait si Bello,
maalaga at maalahanin pero hindi ba at
ganito rin sa akin si Rashid noon? Natatakot na ako." Napasubsob
na lang ako sa aking mga tuhod.
Alam kong maling itulad si Bello kay Rashid dahil magkaiba silang
tao pero hindi na maalis ang takot ko.
Takot na takot na akong magmahal ulit.
Dahil ang mga taong minamahal ko ay bigla na lang akong iniiwan
mag isa.
"Alam nyo po ba Nay, Tay hanggang ngayon hirap na hirap pa din

akong kumain mag isa sa bahay. Mag
iisang taon na rin akong walang kasalo sa lamesa, bakit nyo kasi
ako maagang iniwan nanay? Tatay?" Hindi
ko alam kung hindi pa rin ako makaahon sa kanila, siguro dahil
magkakasunod akong iniwan. Akala ayos na
pero hindi naman pala.
Pinahid ko ang namumuong luha sa aking mga mata at pilit akong
ngumiti sa kanilang mga lapida.
P 51-2
"Nay, Tay. Nag iipon na rin po ako ngayon, binabalak ko pong

ituloy ang pag aaral ko. Gusto kong maging
doktor at magdugtong ng buhay, bagay na hindi ko nagawa nang ikaw
ang nakaratay sa kama tatay."
"Huwag kayong mag alala Nay, Tay. Hindi ko lahat inaasa sa aking
ipon ang lahat dahil napaka imposible
nitong suportahan ang pag aaral ko pero hindi ba at nakapagtapos
ako gamit ang scholarship? Ito rin ang
gagamitin ko para maabot ang pangarap ko. Gusto kong magkaroon
kayo ng anak ng doktora."
Humampas ang banayad na simoy ng hangin na parang binigyan ako ng
basbas ng mga magulang ko. Ramdam
ko ang pagtataasan ng mga balahibo ko habang yumayakap sa akin ang
malamig na hangin.
"Aalis na po ako Nay, Tay. Dadalaw po ulit ako." Tumayo na ako at

pinagpagan ang damit ko.
Nang nagsimula na akong humakbang ay napansin ko agad si Bello na
papalapit sa akin. Papaano niya
nalaman na nandito ako?
www.ebook-converter
"Aurelia"
"Bello? Anong ginagawa mo dito?" nagtatakang tanong ko.
"Itinanong ko kay Ana."
"Today is my parent's wedding anniversary, they are inviting you."

Ngising sabi niya sa akin.
"Pumunta ka dito para lang imbitahin ako? You can just text me
Bello, nag abala ka pa." Nahihiyang sabi ko.
"No, you're never been a bother to me Aurelia. Alam mo 'yan."

Natahimik ako sa sinabi niya.
Nakalabas kami ng sementeryo at ilang beses na akong napapasulyap

sa lalaking kasama ko. Magkaibang tao
si Rashid at si Bello, bakit ko pilit inilalayo ang sarili ko sa
taong wala naman dahilan kung bakit sobrang
nasaktan ang puso ko? Siya ang taong laging sumasalo sa akin at
laging nakaalalay sa tuwing iniiwan ako.
Bakit ko inilalayo ang sarili ko sa taong hindi ako kayang saktan?
P 51-3
"Bello, salamat sa lahat. Thank you for loving me." Mahinang sabi
ko.
"Hindi 'yan ang gusto kong marinig." Natatawang sabi niya. Hinuli
na niya ang kamay ko at nagsimula na
kaming maglakad.
"Let's go, nandito nakaparada ang sasakyan ko." Hinayaan kong

magkahawak ang aming mga kamay habang
nakasunod ako sa kanya.
At habang nakatitig ako sa likuran ng lalaking may hawak sa aking
kamay, hindi ko maintindihan ang
pakiramdam ko. Parang may kung sinong nagmamasid sa akin. Pilit
kong inilibot ang aking mga mata at ang
tanging napansin ko lamang ay itim na sasakyan na kasalukuyan nang
tumataas ang bintana.
Bumubuntong hininga na lamang ako, masyado na akong nag iisip.
Pinagbuksan ako ng sasakayn ni Bello at
agad akong sumakay dito.
www.ebook-converter
"Matagal ko nang hindi nakikita si Tito at Tita, pati na rin ang

dalawa mong kapatid na babae. Nakakahiya
naman na bigla akong magpapakita ngayon."
"What's wrong with that? You're busy with your work. I heard
you're planning to continue‿" hindi ko siya
pinatapos dahil agad akong nagsalita.
"Yes, dahil mabait ka. Bibigyan kita ng discount sa tuwing

magpapatingin ka sa akin." Tumawa siya sa sinabi
ko.
"I'm happy that you're now continuing your dreams Aurelia, mukhang
ipapasa mo na sa iba ang titulo sa
pagiging pinakamagandang nurse. Soon, you'll be the prettiest
doctor alive." Hindi ko maiwasang mapairap
sa sinabi niya.
"Bello, ilang taon pa ang lilipas. Napakatagal pang panahon."

Naiiling na sabi ko.
"But that's my Aurelia's dream, I know you'll fulfil it. That's

why I admire you, a lot. Hindi ka lang maganda,
P 51-4
punong puno ka ng pangarap at napakabait mo rin hindi ka kagaya ng

mga babaeng nakikilala ko." Ngumiti
siya sa akin nang lumingon ako sa kanya.
"Papaano mo ako nakilala Bello? Hindi naman ako sikat sa school."

Kunot noong sabi ko.
"Who told you? Everyone is admiring you. Hindi ako isa sa kanila
noong una, akala ko maganda ka lang na
pinagpapantasyahan ng mga kalalakihan. I hate famous girls Aurelia
and I never liked them, until you came."
"It was during our school intramurals, natatandaan mo ba? Kasama

ka sa tatakbo sa relay at nangunguna na
ang section nyo. Nang malapit nang iabot sa'yo ang stick ng kasama
mo. Bigla na lamang may nag collapsed
sa labas ng race track, sa halip na itakbo mo ang stick na dapat
iaabot sa'yo, sa babaeng hinimatay ka
tumakbo para tulungan ito. Pinahanga mo ako ng araw na 'yon, hindi
mo nga itinakbo ang baton na ibinibigay
sa'yo na kasama mo, itinakbo mo naman ang puso ko. Funny but yes,
I fell in love with on that day." Ramdam
ko ang biglang pagbilis ng tibok ng puso ko sa sinabi ni Bello.
Hindi ko nakakalimutan ang araw na 'yon.
www.ebook-converter
"That's why I am so happy that you're chasing your dreams. Aurelia
you are born to save lives." Tuluyan nang
hinaplos ang puso ko sa sinabi niya.
Alam ng lalaking ito kung saan ako masaya.
"Yes. Samahan mo ulit ako Bello sa susunod na pag akyat ko sa

entablado." Kusa na lang gumalaw ang mga
kamay ko at hinawakan ko ang kamay niyang nasa kambyo.
"Bello, tulungan mo akong mahalin ka." Dinala niya ang kamay ko sa

mga labi niya.
"Always.."
--
VentreCanard
Aw Bello! Ako nasasaktan para sayo ehh ??????
P 51-5
Chapter 48
73.6K 3.5K 892
by VentreCanard
Chapter 48
Isang taon na naman ang nagdaan, ang bilis talaga ng oras. Marami
na akong napagdaanan at marami na akong
natutunan sa buhay.
Life's goes on and on. Kahit ilang beses akong iwan ng mga tao,
hindi ko dapat hayaang pati panahon ay
iwanan ako. Kailangan kong sumabay sa agos ng buhay dahil alam
kong ito ang tama at dapat kong gawin.
Kanina pa akong naghihintay sa may tapat ng gate habang nanghahaba
ang leeg sa pagtanaw sa boyfriend ko
na sobrang tagal dumating.
Today is Anastacio's birthday party and Tita Tremaine invited us.
Matagal na rin alam ni Tita Tremaine na
wala na kami ni Rashid, hanggang ngayon ay nasa ibang bansa pa rin
daw ito at bihira nang umuwi sa
Pilipinas.
www.ebook-converter
"Come on Aurelia, dadating din si Dash. Mangangalay ka sa

paghihintay sa kanya." Umiling ako kay Tita
Tremaine.
"Nah Tita, mahiyain po si Bello. Baka po hindi siya pumasok dito
kapag hindi niya agad ako nakita."
Tumango na lamang sa akin si Tita Tremaine.
"By the way Aurelia, uuwi ngayon si Rashid. Are you two, okay?"
Mabilis akong tumango sa sinabi ni Tita
Tremaine.
"We're great Tita." Tipid kong sagot. Siguro naman ay ayos na kami
ni Rashid, dalawang taon na rin kaming
hindi nagkikita o nagkakausap. Siguro, kagaya ko ay ibinaon na rin
niya sa limot ang lahat. Katulad ko ay may
nakilala na rin siyang ibang babae na kayang intindihin ang bigla
niyang mga pagkawala.
"Good, babalik lang ako sa mga bisita." Ngumiti na lang ako kay
Tita Tremaine.
"Where are you Bello?" tiningnan ko ang telepono ko pero wala
siyang text sa akin.
Agad kong sinagot ang telepono ko nang makita kong tumatawag si
Bello.
"Where are you? Bakit ang tagal mo?" sa halip na sagutin niya ako
ay narinig ko siyang tumawa.
"Miss na ako ni doktora."
"Stop calling me doktora Bello, nag aaral pa lang ako." Ngusong

sabi ko sa kanya.
"Why? I want to call you like that. Malapit na ako, wait for me
okay?" Ngumisi ako sa sinabi niya.
P 52-1
"Always.." sagot ko sa kanya.

"Yes, always Aurelia." Nakangiti kong pinatay ang telepono ko
habang hinihintay ko siya. Nabili niya kaya
ang regalo na pinabibili ko para kay Anastacio?
Abala ako sa pagtanaw sa may kalsada nang may tumigil na magandang
pulang sasakyan sa harapan ko. Hindi
ko alam kung bakit bumagal ang pagbubukas ng pintuan nito maging
ang unti unting pagbaba ng driver nito.
"Rashid.." bigla ko na lang nabanggit ang mga pangalan niya.
Hindi ko maipaliwag ang nararamdaman ko nang magtama ang aming mga
mata.
"Bab--"
Lumapad ang ngiti ko nang makita ko na ang sasakyan ni Bello sa
kabilang kalsada.
"Bello!" sigaw ko sa lalaking kanina ko pang hinihintay at kumaway
pa ako dito para agad akong makita.
Hindi ko na nahintay makatawid si Bello, agad na akong humakbang
para salubungin siya.
Saglit lang akong tumigil nang malalampasan ko na si Rashid na
nakatingin sa akin na hindi ko mabasa ang
ekpresyon.
www.ebook-converter
"Hi Rashid, long time no see." Ngising sabi ko bago ko siya

nilampasan para salubungin si Bello na kanina
ko pang hinihintay.
"You're late!" salubong ko sa kanya. Mabilis niya akong hinalikan

sa aking mga labi. Bago siya sumulyap sa
aking likuran.
"Si Villegas ba ang lalaking 'yon?" lumingon ako kay Rashid na
pumapasok na sa gate.
"Yes, umuwi daw ngayon sabi ni Tita Tremaine." Tipid na sagot ko.
Pansin ko na pinakatitigan na ako ni
Bello na parang tinitingnan niya ang reaksyon ko.
Ngumuso ako sa kanya bago ko siya niyakap.
"Bakit ganyan ka tumingin sa akin? Naiinis ako Bello." Dalawang
beses niyang hinalikan ang noo ko.
"Why? I am just staring at you because you're so beautiful. Masama

ba?" inirapan ko siya bago ko hinuli ang
mga kamay niya.
"Let's go, I know you're hungry. Kanina ka pa rin itinatanong sa

akin ni Drizello at Augusto." Nang nakalipas
ng dalawang taon naging magkalapit si Bello, Drizello at Augusto.
"Talaga? Baka magyayaya na naman ng basketball. Matagal na rin
kaming hindi nakakapaglaro, abala na
kami sa trabaho." Ngumuso ako sa sinabi niya.
Simula nang makatapos kami ng pag aaral, naging abala na rin si
Bello sa kanyang trabaho. He's now
handling his family business.
P 52-2
"Why are you late Bello?" baka akala niya ay nakakalimutan kong
late siya.
"Bumili pa po ako ng pinabibili mo. Hindi ko na nakuha sa kotse sa
pagmamadali ko sa'yo." Natatawang sabi
niya.
"Kukunin ko na lang mamaya." Ngising sabi ko sa kanya.
"Iiwan mo ako mag isa dito Aurelia? Wala akong kakilala dito."
"Ang drama mo Bello. Umupo ka na, ako na ang kukuha ng pagkain
mo."
"Sweet girlfriend, gusto kong sumabay sa'yo."
"Kumain na ako Bello." Hindi niya sinunod ang sinabi ko at sumama
siya sa akin sa buffet.
Lumapit na kami dito at sinimulan ko nang magtakal ng pagkain sa
kanya.
"Ano pa ang gusto mo Bello? You eat a lot, huwag puro gym ang
inaatupag mo." Muntik ko nang mabitawa
ang sandok na hawak ko ng halikan ni Bello ang pisngi ko.
"Damn, I am so lucky to have you Aurelia. That one, gusto ko rin."
Umirap ako sa kanya at pinagpatuloy ko
ang pagtakal ng pagkain.
www.ebook-converter
"You're treating me like a kid Aurelia." Naiiling na sabi niya.
"What about sweets? Anong gusto mo Bello?" tanong ko sa kanya.

Nakangiti lang sa akin si Bello.
"I don't need any sweets anymore Aurelia, you're already my

sweetest sweets. Let's go." Pansin ko na
napapangisi na rin sa amin ang nagcacater.
Naupo na kami sa pinakamalapit na lamesa habang abala ang

karamihan sa mga bisita sa panunuod ng magic
show ng isang kilalang magician ng Pilipinas.
"Malapit na tayong mag isang taon Bello, what do you want?"
"Injection" nanlaki ang mata ko sa sinabi ni Bello.
"Are we talking about green here Bello?" tumawa lang siya sa akin.
"No, I am not." Pansin ko na namumula siya.
"Sure, I can give you injection Bello." Nasamid siya sa sinabi ko.
"I am just kidding Aurelia, I can wait." Kumuha siya ng tissue at

pinahid niya ang labi niya.
"I am talking about a pen which is designed like an injection

Bello. Maraming ballpen sa hospital na ganon.
Duh? Bello, iba na ang nasa isip mo. Isusumbong kita kay Tita."
Sabay kaming nagtawanan dalawa.
Pinagpatuloy ko ang panunuod sa pagkain ni Bello nang maramdaman

ko na naman na parang may nakatitig sa
P 52-3
akin.
Sinubukan kong ilibot ang paningin ko sa paligid pero wala naman
nakatitig sa akin.
"What's wrong Aurelia?" tanong sa akin ni Bello. Hindi ko
sinasadyang mag angat ng paningin.
I saw Rashid leaning against the terrace baluster with a wine
glass on his hands and he is sharply looking at
me. What's wrong with him?
Naalarma ako nang lilingon na si Bello sa direksyon ni Rashid.
Agad kong sinubuan ng piraso ng cupcake si
Bello na kanina ko pang hindi nauubos.
"Nothing." Kibit balikat na sagot ko. Pinakatitigan muna ako ni
Bello bago siya nagpatuloy sa pagkain.
Binalak ko na manuod na lang muna ng magic show nang humarang si
Tita Tremaine sa harapan ko.
"Aurelia I'm sorry to bother you and Dash, pwede mo bang kuhanin
ang mga give aways ni Anastacio sa
loob? Kausap ko lang ang event organizer. Is it okay Dash?
Pasensiya na sa abala Aurelia." Pansin ko na
nakatingin na kay Tita Tremaine ang event organizer.
"Sure, no problem po Tita."
www.ebook-converter
"Thank you Aurelia, lalapitan ko lang ang organizer. Thanks Dash."

Sabay kaming ngumiti ni Bello kay Tita
Tremaine.
"I'll just go inside, you wait for me. Okay?"
"Always.."
"Yes, always Bello." Ngising sagot ko sa kanya. Pumasok na ako sa

loob ng bahay ni Tita at hinanap ko ang
mga give aways ni Anastacio.
Napansin ko agad si Rashid na nakaupo sa sofa habang nakataas ang
paa, ang bilis niyang lumipat ng
posisyon. Parang kanina ko lang nasa taas siya at nakatanaw sa mga
tao kanina. May hawak siyang baso at
umiinom siya ng wine.
"Are you looking for this?" narinig kong sabi niya. May itinaas
siyang dalawang malaking paperbag na hindi
man lang lumilingon sa akin.
"Anastacio's give aways?" hindi siya sumagot sa akin. Lumapit na
ako sa kanya at akmang aaabutin ko na ang
paperbag nang ilayo niya ito sa akin. Dahan dahan niyang ipinatong
ang ulo niya sa sandalan ng upuan para
salubungin ang mga mata ko.
"How are you Aurelia?" tipid akong ngumiti sa kanya bago ko

hinawakan ang paperbag. Akala ko ay
bibitawan na niya ito pero madiin pa rin ang pagkakahawak niya
dito.
"I am doing great Rashid, what about you?" sinubukan kong hilahin
sa kanya ang paperbag pero hindi niya pa
rin bitawan.
P 52-4
Binitawan na niya ang paperbag at muli niyang inabot ang

nakapatong na baso sa lamesa at straight niya itong
ininom.
Wala na akong balak pahabain ang usapan namin at nagsimula na
akong humakbang papalayo sa kanya.
"I know this is too late Aurelia but do you want to know what
happened last two years ago?" natigil ako sa
paglalakad at bahagya akong lumingon. Huminga muna ako ng malalim
bago ako ngumiti sa kanya kahit hindi
siya nakatingin sa akin.
"Hindi na kailangan Rashid, lumipas na ang mga taon. Siguro
nangyari talaga ang lahat para mas makilala ko
si Bello. Thank you for the memories Rashid and welcome back."
Nagsimula na akong humakbang papalabas
nang nagsalita ulit siya.
"Inaaway mo rin ba siya katulad ko Aurelia?" gusto kong tumawa ng
pagak sa sinabi ni Rashid.
"Hindi ako ang nang away sa atin dalawa Rashid. Ikaw. Kung
sasasagutin ko ang tanong mo, hindi ang sagot
ko. Kahit kailan hindi ako inaway ni Bello. Never. Masarap
magmahal ang mga lalaking hindi nang aaway. I
can't let him go, thank you for leaving me Rashid."
--
www.ebook-converter
VentreCanard
AAAHHHH j e r k ??
P 52-5
Chapter 49
76.3K 3.4K 874
by VentreCanard
Chapter 49
Simula nang naging kami ni Bello, umalis na siya sa apartment

dahil alam niyang hindi magiging maganda ang
tingin ng mga tao sa akin kung mananatili kaming magkapitbahay
lalo na at wala akong magulang.
Kaya tuwing sabado na lamang siya dumadalaw sa akin. Sabay naming
dinidiligan ang mga tanim naming
rosas sa tagiliran ng bahay, araw araw ko naman itong dinidiligan
pero sabado ang araw namin ni Bello,
gusto niyang sabay kaming magdidilig ng halaman.
Maaga pa lang ay pumupunta na sa bahay si Bello dahil maganda daw
diligan ang halaman sa umaga, ilang
beses ko nang sinabi sa kanya na kahit sa tanghali na lang pumunta
para hindi na niya kailangan gumising
nang maaga pero masyadong siyang mapilit.
Nagpainit na ako ng pandesal at inihanda ko na rin ang titimplahin
kong kape. Pagkatapos ko dito ay
hinihintay ko na lang si Bello habang nakaupo akong
nakapangalumbaba sa may pintuan.
www.ebook-converter
Pero hindi din nagtagal ang paghihintay ko dahil nakikita ko na

ang boyfriend ko na nakangisi na rin sa akin.
Tumayo na ako at namaywang ako sa kanya.
He's just wearing a simple white shirt and shorts but damn, he's
too handsome.
"Good morning beautiful Aurelia." May itinaas siyang supot ng
tinapay.
"I told you not to buy. Bumili na ako ng pandesal." Umirap ako sa
kanya bago kami pumasok ng bahay.
Nagdireto kami sa kusina para sabay kaming mag almusal.
"Bonete itong dala ko, palit tayo." Natatawang sabi niya.
"Alright, uubusin mo ang binili kong pandesal. Huwa‿" hindi na
niya pinatapos ang sasabihin ko.
"Huwag puro gym ang inaatupag mo Bello, kumain ka rin." Naningkit
ang mata ko sa sinabi niya.
"Just kidding Aurelia." Mabilis niya akong kinabig at hinawi niya
ang ilang hiblang tumabing sa mukha ko
bago niya hinalikan ang aking noo.
"Hindi ba at tinatanong mo sa akin kung bakit gusto kong laging

pumunta dito ng umaga? It's not because of
the flowers Aurelia, I just want to see you every morning."
Napapikit ako nang mabilis niya akong hinalikan
sa aking mga labi.
"Naglalambing na naman po si Bello." Natatawang sabi ko. Hinawakan

ko na ang mga balikat niya at pinaupo
ko na siya.
P 53-1
"Sit there, ipagtitimpla kita ng kape."

Nakatitig lang siya sa akin habang pinagtitimpla ko siya, tinikman
ko muna ito kung may lasa bago ko ibinigay
sa kanya. Pinagmasdan ko siya nang humigob na siya ng kape.
"How was it? Kulang sa asukal?" tanong ko sa kanya.
"No, it's okay." Tumango ako sa kanya.
Nagsimula na kaming kumain dalawa pero pansin ko na pasulyap
sulyap sa akin si Bello na parang may gusto
siyang sabihin sa akin.
"Bello?" hindi ko na napigilan ang sarili ko.
"Hindi ka ba kinakausap ni Villegas, Aurelia?" natigilan ako sa
tanong niya.
"What? Wala na kami ni Rashid. Nagkamustahan lang kami nang
birthday ni Anastacio. That's all, don't be
bothered. Mas minahal kita kaysa sa kanya. Maybe it was just a
puppy love." Kibit balikat na sabi ko.
Pumiraso ako ng tinapay at isinubo ko kay Bello na ngumunguyang
tumango sa sinabi ko.
"I'm glad, first love is my greatest fear Aurelia. Once it was
awakened again, it's damn difficult to beat."
Natahimik ako sa sinabi ni Bello.
www.ebook-converter
Siya ang kaisa isang tao na nakasaksi kung paano ako nahirapan
kalimutan ang nararamdaman ko para kay
Rashid, siya ang taong nakakita kung gaano ako sobrang nasaktan.
Naiintindihan ko kung bakit siya
nakakapagsalita sa akin ng ganito.
"I love you Bello. Please don't doubt that." Hinawakan ko ang
kamay niya.
"Wala na akong nararamdaman nang makita ko si Rashid, everything

is all fine. Wala na akong makapa na
kahit emosyon sa kanya. He's just my past, my bittersweet
memories. You are my sweetest present Bello."
Ngumiti ako nang malapad sa kanya. Agad din siyang ngumisi sa
akin.
"Finish your foods, ayokong nagugutom si Bello ko." Itinukod ko
ang aking mga braso sa lamesa at ako naman
ang humalik sa kanyang noo.
"I love you too Aurelia, always."
"Yes Bello, always."
Tinapos na namin ang pagkain bago kami lumabas ng bahay. Si Bello

ang nag ayos ng hose na siyang
gagamitin namin sa pagdidilig.
"Ang dami na pala natin natatanim Bello." Natutuwang sabi ko.
"I am tired of giving you flowers Aurelia. It is better if we grow

the flowers together." Kumindat sa akin si
Bello.
P 53-2
Sinimulan ko nang diligan ang mga rose na nagsisimula nang tumubo,

dinidiligan ko na rin ang harapan para
hindi na masyadong maalikabok. Nakayakap lang sa akin si Bello
habang hawak niya ang kamay kong may
hawak na hose at ilang beses siyang nagnanakaw ng halik sa aking
mga pisngi.
"Bello, baka makita tayo ng mga kapitbahay." Natatawang sabi ko.
"They're all busy." Bulong niya sa akin.
Napasinghap na lang ako nang halikan ni Bello ang leeg ko.
"Bello!" sa kanya ko itinapat ang hose kaya siya ang nabasa ng
tubig. Agad akong kumalas sa kanya habang
tumatawa.
"Hindi ko po sinasadya." Nagbibirong sabi ko na nagpasingkit sa
kanyang mga mata.
"Gusto mo pala ng basaan Aurelia." Agad akong naalarma nang
humakbang na papalapit sa akin si Bello.
"Hey, ako na ang maglalaba ng damit mo. Ayaw ko ng basaan Bello."
Natatawang sabi ko habang naglalakad
na ako ng mabilis pero hindi din ako nakalayo dahil hindi na abot
ng hose ang dapat tatakbuhan ko.
"Gotcha!" mabilis nahuli ni Bello ang bewang ko at inagaw niya ang
hose na hawak ko. Napatili na lang ako
nang binasa ako ni Bello mula sa aking ulo.
www.ebook-converter
"Oh my gosh! Ang lamig ng tubig! Bello! Stop it!" sabay na kaming
tumawang dalawa habang nag aagawan
kami ng hose.
"Babasain mo pa ako Aurelia?" pilit kong inagaw ang hose sa kanya
pero mas inangat niya ito.
"Bello! Give me that! You're unfair!" ilang beses akong tumatalon

sa kanyang habang nakaangat ang hose na
halos pareho na kaming nababasa.
"Maligo na tayong sabay Aurelia." Ilang beses kong hinampas ang
dibdib niya.
"Perv!"
"I am not! Hindi ba naliligo na tayo?" tumatawang sabi niya habang
pilit ko pa rin inaabot ang hose.
"Bel‿" natigil ako sa pag agaw ng hose kay Bello nang marinig ko
ang malakas na boses ni Aling Berta.
Mukhang may kukuha na nang pangatlong apartment, umalis na kasi
ang umuupa dito kahapon. Ang bilis
naman.
Kahit kailan ay napakalakas pa rin ng boses ni Aling Berta na

hindi pa rin nagbabago.
"Two months advance, one month deposit. Ikaw ang magbabayad ng

ilaw at tubig, wifi zone naman dito hijo.
Sigurado ka ba na ngayon lang tayo nagkita? Bakit parang pamilyar
ka?" Dito na kami tuluyang napalingon ni
Bello.
Agad kumunot ang noo ko nang makilala ko ang lalaking kausap ni
Aling Berta. What is he doing here?
P 53-3
Tipid lang itong lumingon sa amin ni Bello bago ito humarap kay
Aling Berta at tamad na dumukot ng pera.
Ramdam ko ang paghigpit ng braso ni Bello sa aking bewang.
"Gaguhan? Anong ginagawa mo dito?" iritadong sabi ni Bello. Ramdam
ko na gusto na agad makalapit ni
Bello kay Rashid.
"Bello, no." Bulong ko sa boyfriend ko. Hinawakan ko ang braso
niya para pilit siyang pakalmahin. Kahit
ako ay hindi ko maintindihan kung bakit nandito si Rashid. Anong
gusto niyang mangyari?
Pansin ko na may sinabi pa si Rashid kay Aling Berta para tuluyan
na itong umalis at iwan kami na may
pagtataka sa kanyang mga mata. Mukhang hindi ko na magugustuhan pa
ang susunod na mangyayari.
"Nakakagago ka Villegas!" ako na ang yumakap kay Bello para awatin
siya.
"Anthony, calm down please." Iritadong binitawan ni Bello ang hose
na hawak niya at mariin siyang
nakipagtitigan kay Rashid na ngayon ay nakatitig sa mga braso kong
nakapulupot kay Bello.
"Rashid, anong ginagawa mo dito?" kalmadong sabi ko. Tamad niyang
itinuro ang apartment na dati rin
inuupahan ni Bello.
Mas hinigpitan ko ang pagkakayakap ko kay Bello nang nagtaka
siyang muling humakbang.
www.ebook-converter
"Bello, please. Don't mind him." Kilala ko si Rashid, magaling

siyang umubos ng pasensiya ng tao.
"Wala pa akong ginagawa, nagkakaganyan ka na." Hindi ko na

napigilan si Bello dahil mabilis na itong
nakakalas sa akin at agad siyang nakalapit kay Rashid. Isang
malakas na suntok ang tumama kay Rashid
dahilan kung bakit ito bumagsak sa lupa.
Agad siyang pumangibabaw kay Rashid at pinaulanan ito ng suntok.

Pansin ko na hindi lumalaban si Rashid.
"Bello!" agad akong tumakbo papalapit dito para awatin siya. Pero
agad na akong pinigilan ng kaibigan kong
si Ana habang nagsisimula nang umawat ang ilang mga kapitbahay
namin sa kanilang dalawa.
"Back off Villegas! She's already mine!" Hindi na ako makalapit
kay Bello dahil mga kalalakihan na ang
pumipigil sa kanya.
Nanatiling nakaupo si Rashid habang nagpupunas ng dugo sa kanyang
mga labi. Kahit siya ay matalim na rin
ang titig kay Bello.
"What the hell is happening? What is this Aurelia? Past and
Present?" bulong sa akin ni Ana. Hindi ko siya
nagawang masagot.
Nagsisimula nang tumayo si Rashid habang marahas tinanggal ni
Bello ang mga kamay na pumipigil sa kanya.
Hindi ko alam kung bakit bigla na lamang akong natahimik sa mga
nangyayari.
Hahakbang na sana ako papalapit kay Bello nang marinig kong
nagsalita si Rashid.
"Call me an asshole. But fvck, I want you back Aurelia."
P 53-4
-VentreCanard
NEVERRRRRRR ??????
www.ebook-converter
P 53-5
Chapter 50
80.4K 3.3K 540
by VentreCanard
Chapter 50
Simula nang maging kapitbahay ko si Rashid, bihira na akong

lumabas ng bahay sa takot na baka
magkasalubong kami. Gusto man ni Bello na lagi akong dalawin at
ihatid araw araw hindi na niya ito
magawa dahil abala siya sa negosyo ng kanyang pamilya.
Hindi naman ako katulad ng ibang girlfriend na sobra kung humingi
ng oras o atensyon, naiintindihan ko na
hindi lang sa akin umiikot ang buhay niya. Kaya para maging
panatag ang loob niya, ako na mismo ang
tumatawag sa kanya tuwing gabi para sabihin na ayos lang ako at
wala namang nangyayari na dapat niyang
ipag alala.
Sinipat ko ang aking wristwatch. Mag aalas diyes na, sobrang gabi
ko nang umuwi. Nag overtime ako ngayon
sa trabaho at dumaan pa ako sa library para sa mga librong
kakailanganin ko. Malapit na naman ang exams
namin.
www.ebook-converter
Malayo pa lang ako sa bahay ay agad ko nang napansin si Rashid na

nakaupo sa maliit na terrace ng
apartment, inilihis ko ang aking paningin sa kanya at tumingin ako
ng diretso sa bahay.
"Bakit gabi ka na? Hindi ka hinahatid ng boyfriend mo?" matabang

na tanong niya sa akin. Sa pagkakatanda
ko, bihira niya lang akong ihatid noon.
Tuwing uuwi ako nang gabi ay lagi ko na lang siyang nakikitang
nakaupo sa terrace na parang inaabangan
ako.
Hindi ko siya sinagot at nagpatuloy ako sa paglalakad.
"Aurelia.." sinimulan ko nang kuhanin ang susi sa bag ko at halos

mag init ang ulo ko nang hindi ko agad ito
mahanap.
"Aurelia.." muli niyang tawag sa akin. Alam kong dala lamang ng
kaba ang biglang pagbilis ng pagtibok ng
puso ko. Wala na akong nararamdaman sa kanya.
"Baby please? Talk to me.." mas lalo akong naalarma nang marinig
kong papalapit ang boses niya sa akin.
Sinabi ko sa sarili ko na sa halip na pansinin ko ang mga ginagawa
niyang paraan para lumapit sa akin
pipiliin ko na lang tumahimik at isiping wala siya sa paligid.
Pinagpatuloy ko ang paghahanap ng susi at sa pangngangatal ng

kamay ko ay nabitawan ko pa ang bag ko.
"Fvck! Fvck!" Iritado akong yumuko at sinimulan kong pulutin ang
mga nagkalat na gamit ko.
Inilabas ko na ang flashlight ng telepono ko at nagmamadali akong

nagbalik ng mga gamit sa bag ko. Akma
P 54-1
akong tutulungan ni Rashid nang hindi ko na mapigilan ang ilang

araw ko nang tinitimping gustong gawin sa
kanya.
Malakas kong inihampas sa kanya ang hawak kong bag.
"Fvck you! Kung akala mo katulad pa rin ako ng dati na halos
mabaliw sa'yo nagkakamali ka nang taong
binabalikan! Wala na Rashid! Wala na! Tigilan mo na ako! Masaya na
ako kay Bello! Masaya na ang buhay
ko nang wala ka!" agad kong dinampot ang susi at marahas kong
inagaw ang mga gamit na hawak niya.
Hindi ko sinubukan tingnan ang mukha niya at mabilis ko siyang
tinalikuran para agad magbukas ng pintuan.
Akala ko ay pababayaan niya na ako pero halos kumulo ang dugo ko
nang makapasok siya sa loob ng bahay.
Siya mismo ang nagbukas ng ilaw at nagsarado ng pinto.
"Muntik na akong maniwala sa'yo Aurelia. But why do you still have
this?" nanlamig ako nang makita kong
hawak niya ang singsing na ibinigay niya sa akin noon.
Sa lahat ng pwede niyang makita at makuha bakit ang singsing pang
ito? Huminga ako nang malalim bago ko
sinalubong ang kanyang mga mata.
"Ilang beses ko na 'yang isinangla at tinubos Rashid, ginagamit ko
ang singsing mo kung may kailangan akong
pera. Wala nang ibang dahilan pa ang singsing na 'yan sa akin. You
can have it, I don't want to give you false
hope." Lumapit na ulit ako sa pintuan at pinagbuksan ko siya nito.
www.ebook-converter
"Leave, hindi ko gustong may ibang lalaking nakakapasok sa bahay

ko." Matapang na sabi ko. Kita ko ang
pag iigting nang bagang niya sa sinabi ko bago siya walang
salitang lumabas ng bahay.
Agad kong isinarado ang pintuan at nang masiguro kong nakalock na
ito kusa na lang nanlambot ang mga
tuhod ko dahilan kung bakit ako napaupo. Napasubsob na lang ako sa
aking mga tuhod.
"What is wrong with you Rashid? Masaya na ako kay Bello. Masaya na
ako."
Hindi na ako nakakain dahil sa nangyari kaya natulog na ako nang

maaga. Kinabuksan ay kusa na lamang
nagmulat ang aking mga mata. Mukhang alam na nitong kailangan ko
nang gumising nang maaga para hindi na
rin kami magkita ni Rashid paglabas ko ng bahay.
Bahagya ko munang binuksan ang pinto ng bahay at sinilip kung nasa
labas si Rashid. Para akong nabunutan
ng tinik nang hindi ko siya nakita, nagmadali na akong akong
naglakad palabas. Nasa biyahe ako nang biglang
tumunog ang telepono ko.
"Good morning doktora." Malambing na bati sa akin ni Bello na
nakapagpangiti sa akin.
"Good morning love." Mahinang bati ko sa kanya. Ayokong marinig ng

mga nakasakay sa dyip kung paano
ako kiligin sa boyfriend ko.
"Alam mo ba kung anong araw ngayon?" kumunot ang noo ko.
"It's not your birthday Bello. Anong araw ngayon?" Natahimik nang
ilang segundo ang kabilang linya. May
nakalimutan ba ako?
P 54-2
"Aurelia, ikaw ang nagpaalala sa akin ni‿" halos sabunutan ko ang

sarili ko nang maalala ko na ang araw
ngayon.
"Oh, sorry love. Happy anniversary! Sorry sorry, sunod sunod kasi
ang overtime ko tapos malapit na ang
exams. Oh my, I'm sorry Bello." Narinig ko siyang bumuntong
hininga sa sinabi ko.
"It's fine, susunduin kita mamaya. Around seven, I'll date Dra.
Lorzano." Ngumisi ako sa sinabi niya.
"Stop calling me like that Bello, ilang taon pa akong mag aaral."
"Uhuh? Alright, I'll go now love. Ingat ka, I love you."
"I love you too Bello, always."
"Yeah, always Aurelia."
Pumasok na ako sa hospital na ngisi sa mga labi. Naka duty ako
ngayon sa emergency room. Malapad din ang
ngisi ng mga katrabaho ko sa akin nang mapansin niya ang magandang
aura ko.
"Oh, ang ganda yata ng gising ni Aurelia." Sasagot pa sana ako
nang bigla na lamang may sumisigaw na lalaki
habang inaalalayan ang buntis niyang asawa.
www.ebook-converter
"Manganganak na ang misis ko." Lalapit na sana ako para tumulong

nang tapikin ng dalawang nurse na
kasama ang balikat ko.
"Kami na muna Aurelia, ang aga mong dumating hindi mo pa duty."

Agad na umalalay dito ang mga nurse at
ang doktor para madala na ito agad sa delivery room.
Tatlo na lamang kaming nasa emergency room pero hindi din nagtagal
ay nautusan ang isa sa amin na pumunta
muna sa isang kwarto ng pasyente para maglagay ng panibagong
dextrose. Sinimulan ko nang tingnan ang
schedule kung sinong doktor pa ang makakasama namin ngayon nang
matigilan ako sa lalaking pumasok.
"Oh my gosh! What happened to you?" kahit ako ay napatulala sa
dami nang dugo sa may kilay ni Rashid at
kaunting pasa sa mukha.
Hahayaan ko na sanang ang kasama ko ang mag asikaso sa kanya nang
tawagin ito ng isang doktor na mukhang
may importanteng sasabihin.
Ayaw ko man siyang lapitan pero wala akong magagawa. He's a
patient and it's my duty to take care of him.
Pero hindi ko alam kung dapat kong paniwalaan ang dahilan
"Let's go." Malamig na sabi ko dito.
"Umupo ka, huwag kang masyadong gumalaw." Sa halip na sumunod agad

sa sinabi ko ay mas inaayos niya
ang berdeng kurtina nang matakpan kaming dalawa.
Hindi na maganda ang pakiramdam ko sa pwedeng mangyari, akma na
sana akong lalabas ng kurtina nang
marahas niyang hinawakan ang bewang ko at ako ang napaupo sa kama
ng hospital. Iniharang niya ang
dalawa niyang kamay sa aking magkabila.
P 54-3
"Let's talk Aurelia, please.." bulong na sabi niya sa akin. Pilit
kong iniiwas ang tingin ko sa kanya pero wala
siyang ibang ginagawa kundi habulin ito.
"Are you dumb Rashid? Nasa trabaho ako! Matatanggal ako sa trabaho
dahil sa'yo! Sisirain mo na naman ang
buhay ko!" Mahina pero iritadong sabi ko habang pilit ko siyang
itinutulak.
"I'm sorry Aurelia, I'm so sorry baby. Sinabi ko sa sarili ko na
hahayaan na lang kita sa kanya. That you'll be
happy with him, free from pain, free from tears. But I can't, I
can't accept baby. I can't accept the fact that
there's someone else. It should Rashid again, baby bumalik ka na
sa akin. Come back to me Aurelia, I'll tell
you everything. Yes, I am an asshole or whatever you call me. But
baby, I want you back. I want you back,
mababaliw ako kapag nakikita kitang may kasamang iba." Mahabang
bulong niya sa akin.
Wala na akong pakialam kung may makarinig sa amin dalawa. Dalawang
kamay ko na ang isinampal ko sa
mukha ko kay Rashid. Ilang beses ko siyang pinagsasampal hanggang
sa pagsusuntukin ko na ang dibdib niya.
Nararamdaman ko na naman ang aking mga luha.
"Rashid! Rashid bakit ka pa bumalik?! Hindi na kumikirot ang puso
ko, ibinaon ko na ang lahat nang sakit
Rashid. Tumatawa na ulit ako, nakakangiti, masaya na ako Rashid.
Bakit bumalik ka pa?! Ayoko na, ayoko
nang bumalik sa'yo dahil paulit ulit mo na naman akong sasaktan.
Mahal ko na si Bello, mahal na mahal ko na
siya. Tama na Rashid, tigilan mo na ako."
Hindi ako nakapamiglas nang sapuhin niya ang magkabilang pisngi
ko.
www.ebook-converter
"Siya na nga ba Aurelia? Sinong babae ang magtatago ng singsing ng

unang lalaking minahal niya habang may
relasyon siya sa iba? You should have thrown it or sell it. Sa
tuwing natutulog ka kilala mo ba kung kaninong
pangalan ang binabanggit mo? You keep whispering my name baby.
It's still me, your Cinderello after my 2
years of inexistence." Nakatitig lang ako sa mga sinasabi ni
Rashid. Kung ganun tama ang pakiramdam ko na
parang may laging humahaplos sa akin tuwing gabi. It's damn him.
"Rashid, huwag mo nang ipilit. Tapos na tayo, si Bello na."

Pagmamatigas ko. Ngumisi siya sa at mas inilapit
niya ang mukha niya sa akin.
"Panindigan mo pa ang mga sinasabi mo Aurelia, hindi mo na
napapansin naaagaw na pala kita. You'll be
mine again Aurelia. Mine."
"Asshole" Ngumisi lang siya sa akin at binitawan na niya akong
tulala sa kanya habang nakaupo sa kama at
sinimulan na niyang hawiin ang kurtina habang nakatalikod sa akin.
"Yes, I won't deny that. Rashid Amadeus Villegas is an ultimate
asshole and this asshole will be your baby
again."
--
VentreCanard
Takte! Nakakainis ang ALWAYS dapat NEVER awieee
P 54-4
Chapter 51
83.5K 3.5K 875
by VentreCanard
Chapter 51
Kasalukuyan ko nang hinhintay si Bello, ngayong gabi kami mag

cecelebrate ng anniversary namin. At ilang
beses ko nang minura ang sarili ko nang maalalang wala man lang
akong regalo na maaaring ibigay sa kanya.
Ako na mismo ang nagtanong sa kanya tungkol sa regalong gusto niya
pero ako lang pala ang makakalimot.
Damn it.
Hindi ako magkakaganito kung hindi dahil sa biglaang pagbabalik ni
Rashid. Hindi dahil may nararamdaman
pa ako sa kanya kundi dahil masyado na siyang nakikialam sa buhay
ko.
Masyado niyang ipinipilit ang bagay na alam niyang imposible nang
mangyari. Mahal ko na si Bello. Si Bello
ang mahal ko.
Nang may kumatok na sa pintuan ay agad na akong tumayo para
pagbuksan ito. Lumapad ang ngiti ko sa mga
labi nang makitang si Bello ito.
www.ebook-converter
"Happy anniversary, my love." Ako na mismo ang unang humalik sa

kanya.
"You're so beautiful Aurelia." Nakangiting sabi niya sa akin

habang pinagmamasdan niya ako.
"Thank you." Inilahad na niya sa akin ang kanyang braso at
nagsimula na kaming maglakad.
Pinagbuksan niya ang ng pintuan at nagawa niya pa akong halikan sa

aking pisngi bago ako makapasok.
"Pagbibigyan kita nang maraming halik ngayon Bello." Pagbibiro ko
sa kanya habang binubuksan na niya ang
makina.
"Sounds fun." Kumindat siya sa akin bago niya pinatakbo ang
sasakyan.
"Saan tayo pupunta Bello?"
"A certain restaurant." Ngumuso ako sa sinabi niya.
Tumagal nang kalahating oras ang biyahe namin nang makarating kami
sa restaurant na sinasabi niya.
"Oh, mukhang pinaghandaan ng kung sino ang araw na ito."

Pagbibirong sabi ko. Ikinawit ko na ang aking
mga braso sa kanya at humilig ako sa kanya habang naglalakad kami.
Sa tuwing kasama ko si Bello, laging panatag ang tibok ng puso ko.

Laging kalmado at walang halong takot.
Walang kirot at hapdi dahil alam kong mahal niya ako at alam ko sa
sarili kong mahal ko rin siya.
P 55-1
Bello is an ideal boyfriend. He's caring, loyal and not a damn

liar. He won't ever hurt me. I can't let him go,
hindi ako tanga para bitawan ang lalaking nandito lagi para sa
akin at kahit kailan ay hindi ako iniwanan.
Sinalubong kami ng unipormadong waiter at itinuro nito ang lamesa
na para sa amin. Pero kapwa kami natigil
ni Bello nang makita namin na sa katabing lamesa nito ay si
Rashid. Nakikilala ko ang babaeng kasama niya.
She's Enna, his workmate.
Nagtangkang ngumiti sa akin si Enna pero wala akong balak sumagot
sa kanya ng ngiti. Ayokong
makipagplastikan, gusto kong malaman nila na ayaw ko ng presensiya
nilang dalawa.
"We can change our seats Aurelia." Umiling ako kay Bello.
"No, it's fine."
Hindi na nagsalita si Bello at nagpatuloy kami sa lamesa. Ramdam
ko na nakasunod ng tingin sa akin si
Rashid at hindi ko tinangkang salubungin ito. Sa halip na pansinin
ang presensiya ng mga tao sa kabilang
lamesa pinili ko na lamang makipag kwentuhan kay Bello habang
hinihintay ang pagkain namin.
"I'll have my one week vacation Bello, we can go to beach
together. Are you free by next week?"
"Oh, I'll find time for that. One week vacation? Just two of us?"
pumangalumbaba ako at ngumisi sa kanya.
www.ebook-converter
"Yes, only two of us. Ayaw mo ba?" ilang beses siyang napalunok sa
sinabi ko.
"Are you sure Aurelia? You're like a lamb asking to play with the
wolf. Be careful for what you wish for my
love. One week is dangerous for you." Naiiling na sabi niya bago
siya sumimsim ng red wine.
"Uhuh? I am now talking with the most gentleman guy on Earth."
Pagbibiro ko sa kanya.
"I am not Aurelia, I am not. I just know my limitations." Tipid na
sagot niya sa akin.
Simula rin nang naging kami ni Bello, bihira lang siyang nagbigay
sa akin ng motibo na gusto niyang
lumampas sa halik ang mga nangyayari sa akin. He's always this
gentleman.
Mag sasampung buwan na kami bago siya nagsimulang humalik halik sa
akin. Since our relationship started
he's always restraining himself from me. Para akong babasaging
bagay na pinag aalinlanganan niyang
hawakan. Kaya madalas ay ako ang mas dumidikit sa kanya.
"But I am not giving you limitations Bello, you are my boyfriend."

Nakarinig kami nang marahas na paggalaw
ng upuan sa kabilang lamesa.
Pansin ko na naglalakad na papalayo si Rashid. Muli ko sanang

haharapin si Bello nang bigla na lamang
bumalik sa alaala ko ang huling beses na tinalikuran ako ni
Rashid. Napakuyom ang kamao ko nang paulit ulit
na naman itong bumabalik sa alaala ko.
I tried to bury these damn scenes. Bakit bumabalik na naman? Agad
kong hinagip ang baso at straight akong
uminom ng tubig.
"Is it because of him again Aurelia?"
P 55-2
"No!" halos sigaw na sagot ko sa kanya.

"Calm down love, nagtatanong lang ako." Mahinahong sagot niya sa
akin. Agad akong naalarma at hinawakan
ko ang kamay ni Bello.
"It's always you, Bello. Nothing else, sorry love. Nabigla lang
ako sa tanong mo, naiinis ako dahil parang
hindi mo ako pinagkakatiwalaan. I love you Bello, I love you."
Paulit ulit na sabi ko.
"I trust you Aurelia, I trust you." Hinalikan niya ang kamay ko.
Nakahinga ako nang malalim dahil sa sinabi niya. Pansin ko na
nagsasayawan na ang ilang sa mga lamesa
kanina dahil nagsimula nang tumugtog ng sweet music ang banda na
nasa stage.
"Why don't we dance?" ako na ang unang tumayo para hilahin si
Bello.
I encircled my arms around his nape while his arms on my waist.
"Happy anniversary to my handsome boyfriend." Ngising sabi ko sa
kanya.
"Happy anniversary Aurelia." Mas dumikit ako sa kanya at inihilig
ko ang sarili ko sa kanya.
"I love you Bello." Bulong ko.
www.ebook-converter
"I love you more Aurelia."
Ilang minuto siguro akong nakahilig sa kanya nang biglang tumaas

balahibo ko nang umalingawngaw ang
kantang ilang beses ko nang isinumpa.
I lie awake at night
See things in black and white
I've only got you inside my mind
You know you have made me blind
Sunod sunod nagbalikan sa alaala ko ang lahat nang nangyari sa

pagitan namin ni Rashid. Ang pagtawag ko sa
kanya ng kuya, ang pakikipag away niya kay Anastacio, ang pagiging
masama ng ugali niya at ang unang
sampal ko sa kanya.
I lie awake and pray
That you will look my way
I have all this longing in my heart
I knew it right from the start
Gusto ko nang takpan ang tenga ko. Habang bumabalik ang mga bagay
na gusto ko nang ibaon sa limot, ang
pagluluto niya, ang paglambing niya sa akin, ang pagtawag niya ng
baby, ang pagpapansin niya sa kwarto ni
Anastacio, sa ilalim ng ulan at maging ang pagnguso at paggamit
niya ng straw.
Shit, stop the damn music.
P 55-3

Bumalik ang eksena namin sa greenhouse, sa kotse, sa ilalim ng
payong at ang maging ang paulit ulit na
pagpapalitan namin ng halik. No! no, hindi na si Rashid. Hindi na
siya.
"No, no, please stop the song. Ayoko nang kantang 'yan."
"What Aurelia?" nagtatakang tanong ni Bello. Sa halip na sumagot
ako sa kanya at mabilis akong tumingkayad
at sinimulan kong makipagpalitan ng halik sa lalaking mahal ko.
Wala na akong nararamdaman sa lalaking
iniwan ako! Wala na akong nararamdaman sa kanya.
Ramdam kong tumugon sa aking paghalik si Bello pero siya rin ang
unang kumalas at hinawakan niya ang mga
braso ko para salubungin niya ang aking mga mata.
"You are not thinking of me Aurelia, nasasaktan ako." Tipid siyang
ngumiti sa akin habang marahan niyang
hinaplos ang labi ko. Nanlaki ang mata ko at ilang beses akong
umiling sa kanya.
"No! Anthony, what are you talking about?"
www.ebook-converter
"Hihintayin kita sa upuan namin. I ruined your lipstick." Hindi na

ako nakapagsalita dahil iniwan na niya ako
sa dancefloor. Nagmadali na akong umalis dito at padabog akong
nagpunta sa restroom.
Halos iumpog ko na ang sarili ko sa pader ng banyo dahil sa
sobrang frustration.
"You love him Aurelia! You love him! What the hell is wrong with
you?" impit akong napasigaw sa sobrang
pagkainis ko sa aking sarili. Pabalik balik ako nang paglalakad sa
banyo. Hindi ko na alam kung papaano ko
haharapin si Bello.
"Dalawa silang sinasaktan mo Aurelia. Huwag mong lokohin ang
sarili mo."
"Hindi ko kailangan ang opinyon mo." Matigas na sagot ko kay Enna
na alam kong sinadyang pumunta dito.
"Alam kong may karapatan kang magalit sa kanya pero hindi mo ba
alam na may rason ang lahat ng mga
bagay? Aurelia, mas higit na nasaktan si Rashid nang iwan ka."
Gusto kong matawa sa sinabi ni Enna.
"What? Naglolokohan ba tayo? Siya ang nang iwan? Siya ang

nasaktan? Nakita mo ba ako nang araw na iwan
niya ako? Alam mo ba kung ilang pangako ang itinapon niya nang
araw na iwan niya ako? At ngayon babalik
siya? Ngayong may taong hindi ako kayang saktan? Taong mahal na
mahal ako? Damn it, I am not foolish to
fall in his trap again. Once is enough, once nga ba? Ilang beses
na akong nagpakatanga kay Rashid. Ayoko
nang maulit pa, ayoko na."
Mabilis kong inayos ang sarili ko at nagmadali akong bumalik kay

Bello. Pansin ko na nakabalik na rin sa
kanyang upuan si Rashid at pinupunasan niya ang ilong niyang
dumudugo. Napatitig rin ako sa mapulang
kamao ni Bello sa lamesa.
"Kumain ka na Aurelia." Tipid na sabi nito.
P 55-4
Tumango ako sa kanya at nagsimula na kaming kumain. Gumagawa ako

ng pag uusapan namin ni Bello pero
agad niya rin itong tinatapos na parang wala na siyang ganang
makipag usap sa akin.
Nakasakay na kami sa sasakyan nang lakas loob akong nagtanong sa
kanya.
"Are we good Bello?"
"Yes, are we good Aurelia?"
Hindi agad ako nakasagot sa kanya.
"Bello.." Ngumiti lang siya sa akin. Hinaplos niya ang pisngi ko
bago niya pinatakbo ang sasakyan.
"Gabi na, iuuwi na kita."
Walang nagsasalita sa amin habang nasa biyahe at nang nasa tapat
na kami ng compound namin pakinig ko
ang pagbuntong hininga niya.
"Aurelia, I think it's time. Let's end this, niloloko lang natin
ang sarili natin." Kumunot ang noo ko sa kanya.
"Anthony!"
www.ebook-converter
"Aurelia, you know how much I love you. Mahigit isang taon din
akong nakipaglaban sa alaala niya sa'yo
pero wala, wala akong nagawa."
"Bello! No! I thought you trusted me? Pinaniniwalaan mo ako hindi
ba? Mahal kita, mahal na mahal. You
can't leave me, mahal kita Bello." Hinawakan ko ang kamay niya at
dinala ko ito sa aking pisngi.
"Minahal mo ako pero higit pa rin siya Aurelia, ipinaglaban kita.

Alam kong lumalaban ka rin at pilit mong
gustong ibaling sa akin ang lahat pero hindi ito ang gusto ng puso
mo Aurelia."
"I trust you love but not your heart owned by someone else."
Mahigpit akong umiling sa kanya habang
lumuluha.
"Akala ko ba hindi mo ako iiwanan Bello? Akala ko mahal mo ako?
Iiwanan mo rin ako katulad ni Rashid,
iiwanan na naman ako ng taong mahal ko. Iiwan na naman ako."
Paulit ulit na sabi ko.
"Dahil mas mahihirapan ka sa tabi ko Aurelia. Do you think we have
a perfect relationship Aurelia? Kung
bakit hindi tayo nagtatalo sa loob ng isang taon? Dahil lagi mo
akong pinapaburan sa lahat ng bagay kahit
ayaw mo, lahat ng gusto ko sinusunod mo, ginagawa mo ang lahat
para wala tayong pagtalunan kahit alam
kong hindi mo na gusto. You're all doing this because you're just
afraid of being left behind. Natatakot kang
magtalo tayo at maiwan ulit, nakakalimutan mo nang ipakita sa akin
ang totong ikaw para lamang mapanatili
mo akong nasa tabi mo. You're not giving me all your emotions
Aurelia, all you did was to please me for me
to stay beside you."
"No! What are you talking about Bello? Ilang beses ko nang
sinabing mahal kita. Mahal kita."
"Pero mas mahal mo siya Aurelia, hindi ako. Hindi ako susuko kung
alam kong may pag asa ako pero sa
isang taon nating pagsasama, sa ilang beses na nakakatulog ka sa
upuang 'yan. Kahit kailan hindi ko narinig na
P 55-5
tinawag mo ang pangalan ko. It was also his name Aurelia."

Natigilan ako sa sinabi niya at naalala ko ang
sinabi ni Rashid.
"No, wag mo akong iwan Bello. Hindi ko na mahal si Rashid, hindi
ko na siya mahal." Hinawakan na niya
ang magkabilang pisngi ko.
"Tama na Aurelia, we need to stop this. Lagi mong tatandaan na
mahal na mahal kita."
"No, no Bello. Mahal din kita." Ilang beses ko siyang hinalikan
pero siya na ang umiwas sa akin at marahan
niyang hinaplos ang labi ko.
"I won't ever forget that I was once Dra. Lorzano's boyfriend."
"Bello.." tipid siyang ngumiti sa akin.
"Kailangan ko nang tanggapin Aurelia, na kahit kailan hindi ako
ang ititibok ng puso ng magandang doktorang
nasa harapan ko."
--
www.ebook-converter
VentreCanard
kwawa nmn c bello hnd nia deserve msaktan ng ganan eh ???? Mabutit
maaga kahit masakit bastat hindi na nadadala sa mas malalim na
bagay
mayghad
P 55-6
Chapter 52
76.2K 3.1K 248
by VentreCanard
Chapter 52
Bumaba ako ng kotseng lumuluha, hindi ko na nagawang lumingon dito
nang marinig kong nagsisimula na
itong tumakbo papalayo sa akin. Ilang eksenang ganito pa ang
mararanasan ko?
Ilang beses pa ba akong iiwanan ng mga taong mamahalin ko?
Nakatungo akong naglakad pauwi sa bahay at halos kumulo ang dugo
ko nang masagi sa aking mata ang
apartment nang lalaking mukhang masaya na sa mga oras na ito.
Bakit gustong gusto niya akong makitang
lumuluha? Hindi pa ba siya nasiyahan nang iwan niya ako?
Nasisigurado kong may sinabi siya kay Bello
nang nasa banyo ako!
Pabagsak kong isinarado ang pintuan ng bahay at tumakbo na ako sa
kama at dito ako walang humpay na
humagulhol. Bakit ako iniwan ni Bello? Bakit hindi niya ako
paniwalaang mahal ko siya? Masaya naman
kami ng buong isang taon, wala naman kaming problema. Bakit nang
bigla lang dumating si Rashid
nagkaganito na?
www.ebook-converter
Walang ubos ang luha ko sa buong oras na nakasubsob ako sa kama.

Hindi ko na namalayan ang oras. Kahit
anong pilit kong gustong matulog hindi ko magawang matulog. Halos
sabunutan ko na ang sarili ko at iritado
akong tumayo sa kama.
Sinubukan kong sumilip sa labas pero nagsisi ako nang makita ko si

Rashid na naglalakad nang hindi diretso
at ilang beses pa siyang muntik nang matumba. Muli na namang
nabuhay ang lahat ng galit ko sa kanya at
nagmadali akong lumabas ng aking kwarto.
Saktong papasok na siya ng kanyang apartment nang marahas ko
siyang pinaghahampas sa kanyang likuran.
"Fvck! What the‿" agad hinagip ang mga kamay ko para pigilan ako
sa walang tigil na paghampas sa kanya.
Pansin ko na may hawak siyang bote ng alak. Damn, amoy alak ang
gago.
"Aurelia?" kusang lumuwag ang pagkakahawak niya sa akin.
"Happy now?! Masaya ka na Rashid na iniwan ako ni Bello?! Masaya
ka nang ginulo mo na naman ang buhay
ko?!" Sigaw ko sa kanya.
"What?" ilang beses niyang minasahe ang kanyang noo. Pansin ko na

humawak na siya sa pintuan para
kumuha ng balanse.
"Nagmamaang maangan ka pa Rashid?! Alam kong may sinabi ka kay

Bello! My god! Can't you just leave me
alone Rashid?! Masaya na ako! Bakit ka pa dumating?!" Mas malakas
na sigaw ko sa kanya.
P 56-1
"Aurelia, naririnig ka ng mga kapitbahay."

"Now you're worried about our neighbors?! Kailan ka pa nagkaroon
ng pakialam sa taong nasa paligid mong
manloloko ka! Sinungaling ka Rashid! Nangako ka nang nangako sa
akin pero wala ka man lang tinupad kahit
isa! Tapos ano itong ginagawa mo?! He broke up with me Rashid!
Iniwan ako ni Bello dahil sa'yo!
Kasalanan mo itong lahat!" halos pagsasampalin ko siya sa sobrang
galit ko.
"Shit! Huwag ka ditong magwala sa labas Aurelia. Ginigising mo ang
mga kapitbahay natin." Lalong kumulo
ang dugo ko nang walang habas akong binuhat ni Rashid papasok ng
kanyang apartment at gamit ang paa niya
at agad niya itong isinarado.
Pabagsak niya akong ibinaba sa sofa at agad niyang inalagay sa
sandalan ang dalawang kamay niya dahilan
bakit ako nakakulong sa kanya ngayon.
"Ilang beses kong sinabi sa'yo Aurelia na magpapaliwanag ako."
"For what? Sa tingin mo ba ay kailangan ko ito sa tagal ng
dalawang taon Rashid?! Huli na ang lahat! Dahil
wala na akong nararamdaman sa'yo! Galit na galit ako sa'yo Rashid!
Gusto kitang paulit ulit na saktan katulad
ng ginagawa mo sa akin!" ilang beses kong pinaghahampas ang dibdib
niya habang walang tigil sa pagluha.
"Masaya na ako kay Bello, Rashid. Hindi ito kumikirot kapag kasama
ko siya, walang sakit. Hindi ako
nahihirapan pero ikaw, wala ka nang ginawa kundi hiwain ang puso
ko nang paulit ulit Rashid. He broke up
with me! He broke up with me because of you!" Wala pa rin akong
tigil sa paghampas sa kanya.
www.ebook-converter
"What? You were just---" muling lumipad ang palad ko sa pisngi

niya.
"Stop playing your game Rashid! Alam kong may sinabi ka kay Bello
kaya niya ako piniling hiwalayan!
Rashid naman, masaya na ako! Masaya na ako sa kanya. Please, don't
ruin my life again. You did it once
Rashid, tama na."
"He broke up with you?" umawang ang bibig ko sa tanong niya.
"Are you—are you damn insane Rashid?! Alam kong may alam ka dito!"
"Tang ina, gago siya. Gago siya." Pansin ko na agad lumapad ang
ngisi niya sa sinabi ko. Naramdaman kong
napaluhod na si Rashid sa akin at napatitig na lang ako sa kanya
nang isubsob niya ang sarili niya sa aking
mga hita. Gusto ko siyang itulak, gusto ko siyang sipain pero wala
man lang akong magawa.
Lumuluha akong nakatitig sa kanya, ito na naman ako, ito na naman
ang epekto sa akin ni Rashid. I did fall for
him with his simple gestures like this.
Nagtaasan ang balahibo ko nang ihaplos niya ang pisngi niya sa

hita ko.
"I'm glad, I'm glad baby. Masaya akong hiniwalayan ka niya."

Pinunasan ko ang luha ko at tumingin ako sa
ibang direksyon habang ramdam ko ang painit na paghinga ni Rashid
sa nangangatal kong mga hita.
"Tumayo ka Rashid, tumayo ka." Hindi niya ako pinakinggan.
"Rashid"
P 56-2
"Rashid! Ano ba? I said move!" Tumayo siya sa sinabi ko kaya

mabilis rin akong tumayo. Agad kong itinulak
ang dibdib niya at muli ko siyang sinampal.
"Sa tingin mo babalikan kita dahil wala na kami ni Bello? Never
Rashid! Never! Hinding hindi na kita
babalikan!" akma ko na sana siyang lalampasan nang makarinig kami
ng malakas na kalampag sa pintuan.
"Rashid! Ano bang ingay 'yan?! Nakakagising ka na ng kapitbahay
natin! Buksan mo ito hijo!" Naalarma ako
nang marinig ko ang boses ni Aling Berta.
Walang buhay na naglakad si Rashid sa pintuan na siyang nagpalaki
ng mata ko.
"Are you an idiot?! Nandito pa ako!" iritado pero mahinang boses
na sabi ko.
"Why not shouting now? Hide inside my room." Napaatras ako sa
sinabi niya. Not in his damn room.
"Ikaw ang bahala, I'll open this."
"Fvck you Rashid! Fvck you!" nagmadali na akong pumunta sa kwarto
niya at isinarado ko na ito.
Pinakinggan ko ang usapan nila ni Aling Berta.
"Hijo, hindi ba at sinabi ko na sa'yo na mahigpit kong
pinagbabawalan ang ingay? Nakarinig ako ng boses ng
babae dito. Wala namang kaso sa akin hijo kung magdala ka ng
babae, wala akong pakialam dito. Ang sa akin
lang sana iniisip mo ang mga taong maapektuhan kung gagawa ka ng
ingay. Tulugan na hijo, siguradong
maraming magrereklamo sa akin bukas ng umaga dahil dito."
www.ebook-converter
"Pasensiya na po, hindi na po mauulit."

"Hijo, huwag ka rin masyadong magpakalunod sa alak. Tingnan mo ang
apartment mo, punong puno na ng
bote. Nakakasama 'yan sa kalusugan." Pansin ko rin ito nang
pumasok ako sa apartment ni Rashid.
Kailan pa siya natututong uminom nang ganito karami?
"Sige po, salamat po."
"Alam kong may itinatago kang babae hijo ngayon, nakikiusap ako sa
inyong dalawa. Hinaan nyo ang boses
nyo kung magtatalo kayo, pausap na hijo."
"Pasensiya na po." Tipid na sagot ni Rashid.
Narinig ko nang nagsarado ang pintuan. Agad kong inabot ang
doorknob ng pintuan ng kwarto ni Rashid at
agad ko itong ni lock. Nakaupo ako sa likuran nito habang yakap ko
ang mga binti ko.
Tinangkang buksan ni Rashid ang kwarto pero nang mapansin niyang

lock ito narinig ko na lamang siya
magsalita.
"I'm sorry for everything. For leaving you, for making you cry and
for breaking my promises. Yes, I deserve
all your hatred."
P 56-3
Alam kong katulad ko ay nakasandal din siya sa pintuan.

"Sa tingin mo ba ginusto kitang iwanan? I never wanted to leave
you alone. Dahil ikaw na ang
pinakamagandang nangyari sa aking buhay Aurelia, simula nang iwan
ako ng magulang ko, I never felt loved
and cared not until you came." Nakagat ko na lamang ang labi ko.
Ganito rin ang pakiramdam ko sa kanya.
Pareho nga pala kaming naulila at naiwan ng mga magulang.
"Bumibilis ang tibok ng puso ko kapag nakikita kita Aurelia,
nakikita ko ang sarili kong ngumingiti habang
naaalala ka at ako na yata ang pinakamasayang lalaki sa tuwing
hinahawakan kita. I love you so much
Aurelia, I love you baby. At kahit dalawang taon ko nang pilit
isinasaksak sa isip na ko na hindi ako
nararapat sa'yo, ito pa rin ako at muling nagsusumiksik sa'yo."
Kumunot ang noo ko sa mga huli niyang sinabi.
Papaanong hindi nararapat?
"Kung sinasabi mo sa akin na ako ang buhay mo. Hindi Aurelia, ikaw
ang mas buhay ko. You are my life
Aurelia, you are. At mawawala ako sa katinuan kapag may nangyaring
masama sa'yo. I did left you to protect
you baby." What? Anong sinasabi ni Rashid?
"Everything was all set up, handa na akong iwan ang bagay na
matagal ko nang minahal dahil dumating ka.
Dumating si Aurelia na mas mahal na mahal na mahal ko. Tutupad ako
Aurelia, pakakasalan na kita ng araw
na 'yon. But everything was so fast, lahat ng responsibilidad ay
naako sa akin. Naiwan sa akin ang buhay
libong taong pamamahalaan ko. I can't just leave them hanging for
my own happiness." Wala akong
naiintindihan sa sinasabi ni Rashid.
www.ebook-converter
"Sa pagkuha ko ng responsibilidad na ito, alam kong madadamay ka.

Kaya lumayo ako. Makakapatay ako ng
tao kapag may nangyaring masama sa'yo." Bigla kong naalala si
Courtney.
"Rashid, tell me. Did—did you kill Courtney?" natahimik si Rashid
sa tanong ko.
"Rashid, I am asking you!"
"Yes, I did."
-VentreCanard
Foccccc ??????????????
P 56-4
Chapter 53
85.5K 3.5K 524
by VentreCanard
Chapter 53
Limang buwan na simula nang maghiwalay kami ni Bello at ngayon ay

maglilimang buwan na rin siyang wala
sa Pilipinas. Ilang araw matapos ang hiwalayan namin ay nabalitaan
ko na lamang na lumipad na ito sa ibang
bansa.
Sinubukan ko siyang tawagan ng ilang beses sa una hanggang sa
pangatlong buwan niya sa ibang bansa pero
kahit isa ay wala siyang sinagot sa akin. Iniwan niya rin ako
katulad nang kung papaano ako iniwan ni Rashid
noon. Nangako rin siya sa akin na hindi niya ako iiwanan pero ano
itong nararanasan ko? Ito at walang
pinagbago, palagi na lamang iniiwanan.
Nanatili pa rin si Rashid na kapitbahay ko sa loob ng limang
buwan. Hindi na kami nag uusap pero hindi
maaaring hindi ko siya mahuhuling nakatitig sa akin sa bawat araw
na magkikita kami. Nagtataka na ako kung
saan pa siya kumukuha ng pambili ng pagkain niya. Hindi na yata
nagtatrabaho ang magaling na lalaki.
www.ebook-converter
Nang bigla siyang umamin tungkol kay Courtney, nagmadali na akong

lumabas ng kwarto at tumakbo na hindi
naririnig ang paliwanag niya. Hindi ko matanggap na ang lalaking
minahal ko ay kayang pumatay ng tao at
hindi ko lubos maisip na ako ang posibleng dahilan kung bakit siya
kumitil ng buhay.
Ngayong handa na siyang ipaliwanag sa akin ang lahat ako naman
itong natatakot sa pwede kong malaman.
Naglalakad na ako palabas ng bahay nang matigil ako nang makita
kong naglalakad na walang damit pang
itaas si Rashid mula sa tindahan habang umiinom ng yakult. At
hindi siya gumagamit ng straw, hindi ko
maiwasang itaas ang kilay ko. Kailan ba siya natututong uminom ng
walang straw?
Straight niya itong ininom at basta na lamang niyang itinapon ang
bote. Tumapat pa siya sa init ng araw
habang pinupunasan ng braso niya ang kanyang labi at marahang
naglalakad.
Gusto kong murahin ang sarili ko dahil sa pumapasok sa isip ko,

bakit parang nakakakita ako ng komersyal ng
energy drink sa kanya? Yakult lang naman ang ininom niya. Umismid
ako at ipinilig ko ang ulo ko. He's not
hot, no way.
"Where are you going?" tanong niya sa akin nang halos
magkasalubong na kami.
Hindi ko siya pinansin at akmang lalampasan ko na siya nang

humarang siya sa harapan ko. Agad sumayad
ang ilong ko sa pawisan niyang dibdib dahilan kaya mabilis akong
napaatras.
"What's wrong with you Rashid?! Dadaan ako." Pakiramdam ko ay

natuyo ang lalamunan ko nang makita ko
ang pawis niyang nanunulay mula sa leeg niya na unti unting bumaba
sa kanyang dibdib at mas bumababa pa
sa namumutok niyang a--- Napapikit na lang ako at agad kong
inangat ang paningin ko sa kanya.
P 57-1
He's damn grinning.

"I missed you baby, it's been five months. Mag usap na tayo."
"Hindi ba at sabi ko sa'yo na hayaan mo muna akong mag isip?" muli
akong humakbang sa kabilang direksyon
pero hinarangan niya na naman ako.
"You are thinking for five months baby."
"Rashid, I need to go."
"Baby.."
"Rashid.." matigas na sabi ko.
"Where are you going?" muling tanong niya sa akin.
"Bakit mo kailangang malaman? Dapat ko ba itong sabihin sa'yo?"
natahimik siya sa sinabi ko.
"Move, mahuhuli na ako."
"Aurelia.." muli na namang sumayad ang tungki ng ilong ko sa
dibdib niya.
www.ebook-converter
"Oh my gosh! Bakit ka ba kasi nakahubad Cinderello?!" huli na bago

ko bawiin ang sinabi ko. I did call my
endearment to him.
"Sinong nakahubad Aurelia? Sinong nakahubad?" ngising tanong niya
sa akin. Mas inilapit niya sa akin ang
kanyang mukha kaya muli akong umatras.
"Wala akong sinasabi." Lumayo ako sa kanya pero hinarangan niya na
naman ako.
"You slipped your tongue baby. You missed your Cinderello, I miss
you too Aurelia. I miss you so much,
huwag mo na akong awayin." Bigla na lamang bumilis ang tibok ng
puso ko. At muling bumalik ang lahat ng
mga salitang ginamit niya sa akin para mabaliw ako ng lubusan sa
kanya.
Lalo pa akong naalarma nang mas makita ko nang malapitan ang mukha
niya at ang maliit na pilat niya sa
ibaba ng kanyang labi.
Huminga ako nang malalim at marahas kong hinampas ang dibdib niya.
"Awayin mo ang sarili mo!" hindi na niya ako naharangan dahil
nagmadali na akong lumampas sa kanya pero
hindi nakatakas sa aking mga tenga ang marahan niyang pagtawa.
Ngayong araw ay lalabas kami ng Ate at mommy ni Bello dahil bihira

na daw kami nakakagala na
magkakasama simula nang maghiwalay kami ni Bello. Hindi ko man
gustong sumama sa kanila, wala akong
ibang magagawa. Kailangan kong tanggapin ang imbitasyon nila para
hindi naman ako lumabas na masama
ang ugali at walang pakisama.
Sinabi nilang dadaanan na lamang nila ako kaya hinintay ko na

lamang sila. Hindi din nagtagal ay nakikita ko
P 57-2
na ang sasakyan nila.

"Hop in Aurelia." Ngising salubong sa akin ni Shaira, ate ni
Bello.
Sumakay na ako sa likuran at agad pinatakbo ni Tita Dianna ang
sasakyan.
"Manuod muna tayo ng movie, then we'll go shopping." Kumindat sa
akin si Tita sa rearview mirror.
"Alright, I'll go anywhere."
Si Shaira ang pumili ng movie at mukhang action pa ang napili nito
na agad kong hindi nagustuhan. Hindi ko
alam kung bakit hindi na maganda ang pakiramdam ko dito.
Pumasok na kami sa sinehan at naupo kami sa labas.
"What is this movie all about aside from action?" tanong ko kay
Shaira. Nasa gitna nila akong dalawa.
"It's all about an agency. His hidden past, forgotten memories and
unsolved mysteries. Dating agent ang
bida." Tumango ako sa sinabi nito.
"Siguro cool magkaroon ng agent na boyfriend, he'll do everything
for your own sake."
www.ebook-converter
"Papaanong cool? Your life will be endangered if you did love an

agent." Tipid na sagot ko. Narinig kong
tumawa si Shaira.
"Don't be so serious, I am just kidding Aurelia."
Ngayon ko lang nalaman na pangalawang movie na pala ito.

Kasalukuyan nang nasa car chase ang scene at
hinahabol ng maraming sasakyan ang sasakyan ng bida. Ang babaeng
mahal nito ang nagdadrive at ang
lalaking dating agent ang walang tigil sa pagpapalitan ng putok ng
baril.
Umabot na sa nakalayo at nabaril na ng bidang lalaki ang mga

sasakyang nakasunod sa kanila pero nang
sandaling nasa tulay na sila ay may sniper na agad bumaril sa
kanila dahilan kung bakit nahulog sa tulay ang
sasakyan nila at nahulog sila sa tubig.
Agad nakalas ng lalaki ang kanyang seatbelt pero nang sandaling
pilit niyang tinatanggal ang seatbelt ng
babaeng mahal niya ay pansin niyang hindi na ito gumagalaw. Nagawa
niya pa itong ilabas at paulit ulit niya
itong binigyan ng hangin.
But the girl is not responding, she was shot on her head. Siya ang
tinamaan ng bala mula sa sniper. Kusa na
lamang tumulo ang luha ko nang huling halikan ng lalaki ang
babaeng mahal niya bago niya ito iniwan sa
ilalim ng tubig.
"What's cool with that Shaira? What is so cool with that? She was
killed because she did love an agent!"
pansin ko na napapalingon sa banda namin ang ilang nanunuod ng
sine.
Bakit ako sobrang apektado sa pinapanuod kong ito?
"Come on, Aurelia. This is just a movie, ano ka ba?" Hindi na

lamang ako nagsalita at nagpatuloy ako sa
P 57-3
panunuod.
The guy is so skilled in killing people. At halos karamihan sa
bigating tao ay natatakot sa kanyang pangalan.
Papaano pa siya mabubuhay ng normal kung ganitong klaseng buhay
ang pipiliin niya? Paaano niya pa
maiisip na magkaroon ng pamilya kung ganitong mundo ang pinili
niya?
Totoo ba talagang may mga taong ganito? Ano ang mga bagay na
nagtulak sa kanila para pumasok sa
trabahong ganito?
I will never like killings and it is damn against my principle.
Ginawa ako para pahabain at magdugtong ng
buhay ng tao na siyang kabaliktaran ng mga taong ito na sa isang
sandaling kalabit lang ng gatilyo ng baril ay
agad nakakaagaw ng buhay.
Natapos namin panuorin ang movie na mabigat ang dibdib ko. Pinili
namin na kumain muna.
"You hate the movie, right Aurelia?" tumango ako.
"I hate violence, I hate killings Shaira. Alam mong isa ako sa
alagad na nagdudugtong ng buhay ng tao. Buhay
ang pinakamahalagang prinsipyo ng propesyon ko. Kahit ano pa ang
dahilan, hindi dapat pumapatay ang tao."
Agad kong pinilig ang ulo ko nang maalala ko ang sinabi sa akin ni
Rashid.
Ilang beses ko man pilit tanggalin ang tumatakbo sa isip ko hindi
ko pa rin matanggal ang imahe ni Rashid
habang pinapanuod ko ang mahigit isang oras na movie sa loob ng
sinehan. Bakit siya ang nakikita ko?
www.ebook-converter
"Oh sorry for that. Next time, we'll just choose romance or
comedy." Agad na sabi ni Tita Dianna.
Habang hinihintay namin ang pagkain ay kumunot ang noo ko nang
hawakan ni Tita ang kamay ko.
"Isa pa nga pala kung bakit ka namin inimbitahan Aurelia, dahil

gusto kang kamustahin ng anak ko."
"Talaga po?" bahagya akong ngumiti dito.
"Aurelia, gusto niyang magpatuloy ka sa kung anong gusto ng puso
mo. Hiniwalayan ka ng anak ko Aurelia
hindi dahil para mahirapan ka kundi para mapalaya ka sa inaakala
mong iyong nararamdaman."
"Tita.."
"Napakabait na bata ng anak ko Aurelia, siya ang tipo ng taong
hindi marunong magpumilit. Kapag alam
niyang hindi na kaya, siya na mismo ang tumitigil. Alam mo ba kung
bakit siya biglang naglayas noon at
naging kapitbahay mo? Dahil sinubukan naming ipakasal si Shaira
noon sa isa sa anak ng kasosyo namin sa
negosyo. Hindi pumayag si Anthony sa paraang ito at sa halip na
makipagtalo siya sa amin at magkasakitan
kami ng masasakit na salita, umalis ito at lumayo sa amin. Tinakot
niya kaming mawawala siya sa amin kapag
pinilit namin ang ate niyang makasal sa lalaking hindi niya mahal.
Ayaw na ayaw ni Anthony na pinipilit ang
isang tao sa bagay na hindi nito ginusto." Nakatitig lang ako kay
Tita.
"Sa kaso niyong dalawa, kita ko na pareho nyong sinubukan.

Sinubukan niyang pag ibigin ka at alam kong
sinubukan mo rin mahalin ang anak ko. I can see the sincerities in
your eyes the way you look at him. I know
you tried Aurelia, I know that you did love him but not as strong
just like the first. Binitawan ka ng anak ko
dahil alam niyang higit kang sasaya dito. Gusto niyang gawin mo
kung ano ang itinitibok ng puso mo, huwag
P 57-4
mong sayangin ang sakrispisyo niyang masaktan at iwan ka para

lamang maging masaya ka."
"Tita.."
"Alam kong bumalik siya Aurelia, ang lalaking higit mong minahal
kaysa sa anak ko. Tandaan mo hindi siya
babalik kung hindi siya handang ipalawag ang lahat. Give him a
chance, everything has its own reason.
Posibleng may mabigat siyang dahilan kung bakit niya ito nagawa
sa'yo na babaeng mahal na mahal niya."
"It's not too late Aurelia, find your love. Yes, it's always
painful but there's always ending after the pain.
Please always remember that."
Marahas na akong tumayo at ngumiti ako sa kanilang dalawa.
"Maraming salamat po. Kailangan ko nang mauna." Tumango silang
dalawa sa akin.
Nagmadali na akong sumakay sa dyip pabalik sa amin. Kumunot ang
noo ko nang bumuhos ang malakas na
ulan. Wala akong dalang payong.
Tama ang sinabi ni Tita at ni Shaira, hindi ko na itatago ang
bagay na pilit kong ibinabaon nang napakatagal
na panahon dahil sa huli ako lamang ang magsisisi at mahihirapan.
Hindi na ako nag abalang tumakbo at hinayaan ko nang mabasa ako ng
ulan. Kahit napakarami nang
pumapasok sa isip ko tungkol sa pagkatao ni Rashid, handa na akong
sumugal ulit. May dahilan ang lahat.
www.ebook-converter
Habang basang basa na ako ng ulan napansin ko may tumatakbong aso

tangay ang isang sapatos. Unang tingin
ko pa lamang dito alam kong mamahalin ito at isa lang ang kilala
kong tao na kakayang bumili ng mamahaling
sapatos katulad nito at isa lang rin ang taong kilala kong mahilig
mawalan ng sapatos.
Agad kong hinarang ang aso at inagaw ko ang sapatos na tangay niya
hindi naman ito nagalit sa akin dahil
kilala na ako nito.
"Bad dog!" hindi ako pinansin ng aso dahil tumakbo na ulit ito.
Eksaktong tumatakbo na si Rashid na nakapayong habang kunot na
kunot ang noo.
"Fvck that dog!" itinago ko sa likuran ko ang kanyang sapatos.
Nanlaki ang mata niya nang makita niya akong
basang basa.
"Aurelia!" nagmadali siyang lumapit sa akin at pinayungan niya
ako.
"What happened to you? Basang basa ka." Sa halip na sumagot ako sa
kanya ay ngumisi lamang ako.
"Niaaway ba ng aso ni Aling Berta si Cinderello?" napatitig lang

siya sa akin sa sinabi ko na parang hindi
siya makapaniwala.
"Aawayin mo na ba ulit ako Aurelia?" dahan dahang umangat ang
kanang kamay niya sa mukha ko at
isinumping niya ang buhok ko.
Tumango ako sa kanya habang nakangisi.
P 57-5
Impit akong napatili nang hagipin niya ang bewang ko at siilin

niya ako ng halik. Tuluyan na niyang binitawan
ang hawak niyang payong at muling naulit ang panahong niyakap niya
ako sa ilalim ng ulan.
Habang marahan niya akong hinahalikan ay ramdam kong inagaw niya
sa akin ang kanyang sapatos na hawak
ko sa aking likuran bago siya kumalas ng halik sa akin. Nakapatong
ang noo niya sa noo ko at muling niyang
pinaglaro ang tungki ng ilong namin na lagi niyang ginagawa noon.
Bahagya siyang ngumuso sa akin paraan
kung paano siya maglambing sa akin noon.
"Niaaway nyo ako ng aso, baby.."
-VentreCanard
broken hearted c aurelia pro walanjo hnd q maiwasang d matawa
eh ?? Rashidoooo
www.ebook-converter
P 57-6
Chapter 54
87.4K 3.3K 261
by VentreCanard
Chapter 54
Simula nang muling maglapat ang mga labi namin ni Cinderello,

hindi lang iisang daang 'niaaway' ang narinig
ko mula sa kanya. Sa isang araw ay hindi yata maaaring hindi niya
mas pasisingkitin ang kanyang mga mata at
walang tigil na bubulong na parang sa akin na parang musmos na
bata na ni api at ni away na naman.
Hindi lang niaaway ang bumalik, maging ang straw niya na may
yakult at ang kamay niyang hindi niya lagi
maigalaw. Sa madaling salita, bumalik ang lahat ng kaartehan ni
Rashid Amadeus lumalandi na naman
Villegas.
Kasalukuyan kaming katulong ng kabataan sa pag aayos ng bandiritas
na siyang isasabit namin sa daan dahil
sa nalalapit na piyesta sa buong bayan ng Enamel.
Marami kaming katulong na kabataan sa mga oras na ito, simula sa
aming Presidente na si Autumn na
nangunguna sa iba't ibang maliliit na proyekto ng bayan. Agad kong
napansin na kanina pang nakaaligid sa
kanya ang kilalang pasaway na anak ng congressman na si Dwight.
Ang cute na si Euphie na minsan ko nang
nakasabay sa isang parlor kasama ang mga kababata nito na si
Triton at Ahmed na ipinakilala niya sa akin
kanina. At isa pang pares na pansin ko na kanina pang
naglalambingan.
www.ebook-converter
"Aurelia, malapit na ba tayong matapos? Puro mga teenager ang mga

kasama natin dito. We're out of place
here, baby." Bulong sa akin ni Rashid.
"Excuse me? Ikaw lang po Cinderello ang matanda sa atin. I am just

twenty, teenager pa rin ako. Besides, one
to two years lang ang tanda ko sa kanila, ikaw ba? " Ngumisi sa
akin si Rashid habang naiiling. He's only
twenty three, masyado siyang paranoid.
Nakaakyat ako sa may hagdan habang abala ako sa paglalagay ng
aluminum na bandiritas sa tali habang
nakahawak si Rashid sa hagdan.
"Aurelia, can I kiss your legs?" nanlaki ang mata ko sa sinabi
niya at muntik na akong mawalan ng balanse.
"Rashid!" tipid akong sumulyap sa mga kasama namin at napahinga
ako ng maluwag nang walang nakarinig sa
sinabi ni Rashid.
"Be careful baby, what's wrong with you?" natatawang sabi niya sa
akin na parang wala siyang sinabing
kalokohan.
"Don't you dare Rashid! Hawakan mo ang hagdan huwag ang legs ko!"
napalakas ang boses ko. Dahilan kung
bakit sumipol si Triton at si Dwight.
"Mabuti na lang at hagdan ang hinahawakan ko, right commander?"
ngising tanong ni Dwight kay Autumn na
P 58-1
nakakunot ang noo.

"Alright, I'll try to be good." Napairap na lang ako sa sinabi ni
Rashid. Pansin ko na hindi lang ako ang
nakaakyat sa hagdan maging si Autumn habang nakaalalay sa kanya
ang anak ni Congressman. Si Euphie
naman ay nasa baba habang si Ahmed ang nakaakyat, pansin ko na kay
Euphie ang atensyon ni Triton at hindi
sa hagdang hawak niya. At ang huling pares ay dalawa silang
nakaakyat sa hagdan at mukhang nagkakatulakan
pa.
"Aurelia, bilisan mo na. I thought we'll have our date today?"
"Wait lang Rashid, we need to help them." Nagmamadali na nga ako
sa ginagawa ko. Nakakahiya naman kung
hindi ko tatapusin itong ginagawa ko.
"Aurelia, hindi ka muna majorette sa fiesta okay? Kailangan kasi
ng maraming magandang babae para sa
parada. Isa ka sa napili ko, ikaw rin Euphie at ikaw Farrah. You
can also include them as your escort."
Itinuro niya ang mga lalaking kasama namin.
"I have two friends Autumn." Tipid na sabi ni Euphie na parang
nahihirapang pumili sa dalawang kasama
niya.
"You can have them both. Pwede naman dalawa ang partner sa parada,
baka may magkasamaan pa ng loob sa
inyo." Tipid na ngumiti si Autumn sa mga ito.
www.ebook-converter
"You'll join Rashid?" tanong ko sa lalaking nakahawak sa hagdan.
"If you're going to join, then I'm in baby." Tumango ako sa sinabi
ni Rashid.
"Sure Autum, we're in."
"Thanks"
Narinig ko na pumayag na rin si Euphie at si Farrah.
Mas binilisan ko na ang pag aayos dahil hindi ko na mapigilan si

Rashid sa paghalik halik niya sa likuran ng
binti at hita ko. Kung hindi siya nahihiya na baka makita siya ng
mga kasama namin, ako hiyang hiya na.
Ako ang unang namaalam sa kanila at hinila ko na palayo si Rashid.
Katulad ng dati ay mas pinili namin na
magdate sa ilalim ng isang puno at maraming nakalatag na pagkain.
Ito ang lugar kung saan kami unang
nagdate noon. Pareho kami ng gusto ni Rashid, ayaw namin ng
maraming tao.
Kasalukuyan siyang nakayakap mula sa likuran ko at nakapatong ang
baba niya sa balikat ko. Nakatayo
kaming dalawa habang tanaw ang kalawakan ng mga berdeng damuhan na
halatang alagang alaga ng may ari
ng lupaing ito.
"Thank you for giving me chances, Aurelia." Hindi ako sumagot sa

kanya.
"Sabihin mo lang sa akin kung kailan mo gustong malaman ang lahat.

Handa na ako Aurelia. I will accept all
your hatred baby, but promise me that you won't leave me for who
am I."
P 58-2
"Rashid.." simula nang maging ayos na kami, sinabi ko sa kanya na

huwag niya munang sabihin sa akin ang
gusto kong malaman. Gusto ko munang mag ipon ng lakas kung
sakaling makumpirma ko ang iniisip ko.
"Simula nang makilala kita Aurelia, nawala ang inaakala kong
mamahalin ko habangbuhay. Isang ngiti mo
lang gusto ko na itong iwanan, isang tawag mo lang sa pangalan ko
gusto ko nang bitawan ang mga bagay na
akala ko ay hindi na mawawala sa aking sistema. Gusto ko ikaw na
lang ang mamahalin ko, gusto ko boses
mo na lang ang tatawag sa pangalan ko, gusto ko ikaw na lang ang
hahawakan ko Aurelia.." Mas lalong
bumilis ang tibok ng puso ko sa sinabi ng lalaking laging niaaway.
"I've crossed another path and that's you Aurelia. A very
beautiful path that I can't lose the track." Ramdam
kong mas humigpit ang yakap niya sa akin habang marahan na siyang
humahalik sa leeg ko.
"I love you so much Aurelia..so much baby."
"Rashid.." Hindi ko na namalayan na mas inihilig ko na ang buong
katawan ko sa kanya.
"No baby, you don't need to answer. I won't rush you baby, alam
kong nahihirapan ka pa rin sa mga salitang
ito dahil sa mga ipinaranas ko sa'yo. I'll wait until you say that
three words again." Humarap na ako sa kanya
at inihawak ko ang mga kamay ko sa balikat niya.
"Habang naghihintay tayo ng oras kung kailan magiging handa ka na
sa mga sasabihin ko. Ipinapangako kong
hindi ako magsasawang mahalin ka.." hinalikan niya ang noo ko.
www.ebook-converter
"Lambingin ka." Hinalikan niya ang tungki ng ilong ko.

"At mag paaway sa'yo nang paulit ulit.." mabilis niyang hinalikan
ang mga labi ko. Napairap na lang ako sa
ngisi niya.
"You're silly Rashid, ikaw naman ang nang aaway sa atin." Tumawa
siya sa sinabi ko.
"Let's eat baby.." ilang beses ko siyang nahampas sa balikat niya
nang buhatin niya akong bigla.
"Rashid! Ibaba mo na ako! I can walk."
"Naglalambing lang ako. Ni aaway mo na naman ako baby.." Nakagat

ko na lamang ang pang ibabang labi ko
at mas hinigpitan ko ang mga braso kong nakakawit sa kanya.
"Hindi ako mapapagod awayin ka Rashid.."
"Yes and I'll forever accept that baby. You know, Cinderello is
made for you, baby. I am made for you. Si
Cinderello lang ang pwedeng awayin ni Aurelia Hope Lorzano."
Bahagya akong ngumiti sa kanya at
hinalikan ko siya sa kanyang pisngi.
"I miss you Rashid, I miss you so much baby.." bulong ko sa kanya.
Hindi na kami nakakain ng maayos ni Rashid nang sandaling

makabalik kami sa ilalim ng puno dahil naging
abala ang mga labi naming awayin ang isa't isa hanggang sa kapusin
kami ng hininga. We kissed like there's
no tomorrow. How I miss my Cinderello's lips.
P 58-3
Dumating na ang piyesta at nakahilera na ang napakaraming

kadalagahan sa kanilang naggagandahang saya.
At halos matulala na lamang ako sa lalaking laging niaaaway habang
nakasuot siya ng barong tagalog.
Rashid Amadeus Villegas, the Cinderello and the pretty boy,
chinito, with small scar below his lips and his
sexy messy hair is now damn endorsing a barong tagalog.
Hindi ko akalain na titingkad din ang kakisigan ni Rashid sa
barong tagalog. Hindi halata sa suot niyang lagi
siyang niaaway at umiinom ng yakult na may straw.
Magarbong asul na saya ang suot ko, minsan nagtataka na ako kung
bakit laging asul ang suot ko. Pansin ko na
nakasuot ng kulay pink na gown si Euphie na kumaway sa akin, si
Autum na pinahalong yellow at blue. At si
Farrah na nakasuot ng green.
"Wow, most of the girls are so beautiful Aurelia." Nakapamaywang
si Rashid sa kanyang barong tagalog
habang nagmamasid sa mga babae. Tumaas ang kilay ko sa sinabi
niya.
"Ofcourse, you're the most of the most baby." Kumindat siya sa
akin at inilahad niya ang kanyang braso para
ikawit ko dito ang akin.
Nagsimula na kaming pumarada sa buong kalsada ng Enamel, may
dalawang lalaking bantay sa magkabila
namin ni Rashid na may dalang malaking arko at mga bulaklak na
palamuti nito.
www.ebook-converter
"I like this fiesta" kumunot ang noo ko sa sinabi ni Rashid.
"Taon taon nangyayari ito, taga rito ka sa Enamel. Hindi mo alam?"

"Lagi akong nasa ibang bansa." Tipid na sagot niya sa akin.
"Oh, so let's enjoy this." Ngising sabi ko sa kanya.
Habang pumaparada kami ay may mga kumukuha ng litrato, may nasa

unahang dyip kung saan nakasakay ang
mga matatanda na nagsasalita ng mga dasal.
Pansin ko na buong parada ay nakangisi si Rashid. Hindi ko alam
kung ano ang mararamdaman ko sa kanya,
bakit sa tagal niya sa mundong ito ay hindi niya pa nararanasan
ang saya ng isang piyesta?
Natapos ang parada at nagsisimula na kaming magtungo sa malaking
chapel.
"Rashid, bumili tayo ng bulaklak. Mag alay tayo sa birhen."
Tumango ito sa akin. Dalawa ang binili niyang
bulaklak at tig isa kami.
"Anong gagawin natin dito Aurelia?"
"Mag aalay tayo, luluhod tayo sa altar habang nakanta silang

lahat." Hinayaan ko munang may ilang pares na
maunang mag alay sa amin para makita ni Rashid ang gagawin.
"Just like that Cinderello, kapag chorus na ng kanta ng matatanda
itataas natin ang bulaklak." Tumango ito sa
akin.
P 58-4
Nang wala nang tumatayo ay hinila ko na si Rashid sa harap ng

altar. Sabay kaming lumuhod sa harap ng
lamesa na may mga nakatirik na kandila habang nasa unahan nito ang
birhen.
Kapwa kami nakatitig dito, napakarami kong hiniling para sa akin
at sa lalaking mahal ko. Sana kung anuman
ang bagay na maaari kong malaman sa hinaharap sana ay magawa ko
itong matanggap.
Nang nagchorus na ang kanta ng matatanda ay sabay naming inangat
ni Rashid ang bulaklak. Pero bigla na
lamang lumukso ang puso ko nang marinig ko ang bulong niya sa
akin. Dahilan kung bakit ako napalingon sa
kanya.
"I love you Aurelia.." Tipid akong ngumiti at sumagot ako sa
kanya.
"I love you too Rashid.."
-VentreCanard
Farrah?kay ahmed? Triton??
www.ebook-converter
P 58-5
Chapter 55
80.6K 3.3K 307
by VentreCanard
Chapter 55
Halos magdadalawang buwan na kaming walang pinagtatalunan ni

Rashid, maayos na ang relasyon namin.
Nakikita ko na lamang ang sarili kong nakangiti habang iniisip ang
lalaking laging niaaway.
Kahit sa pagising ko sa araw araw ay boses ni Rashid ang naririnig
ko. Pinalitan lang naman ni Rashid ang
ringtone ng telepono ko, sa halip na malakas na music ang
gumigising sa akin sa umaga boses ni Rashid ang
nagpapamulat sa aking mata, nagrecord lang naman ng kanyang boses
ang lalaking laging niaaway.
Baby..baby ko. Aurelia Hope, gising na baby ko. Gising na baby
ko.. mahal na mahal kita kahit lagi mo
akong niaaway. Baby ko, gising na. Niaaway mo na naman ako..
Gumulong ako sa kama at tinakpan ko ng unan ang tenga ko. Niaaway
na naman siya! Niaaway ko na naman si
Cinderello.
www.ebook-converter
Pinilit kong matulog ulit pero narinig ko na naman ang boses ni

Rashid sa telepono ko. Iritado ko itong
hinagip at pinatay ko ito, sa huli kong pagkakatanda ay wala akong
pasok ngayon. Bakit kahit linggo ay nag
set ng alarm itong si Rashid?
Kagabi ko pa sinusubakan baguhin ang ringtone pero may kung anong

pinindot yata dito si Rashid para kahit
anong gawin ko ay hindi ko mapalitan ang boses niya.
Makakatulog na sana akong muli nang mag ingay na naman ang
telepono ko.
Baby..baby ko. Aurelia Hope, gising na baby ko. Gising na baby
ko.. mahal na mahal kita kahit lagi mo
akong niaaway. Baby ko, gising na. Niaaway mo na naman ako.
Aurelia, niaaway mo na naman ako.
"Rashid! Lagi ka na lang niaaway! Inaantok pa ako!" akma ko na
sanang ibabato ang telepono ko nang
maalala kong kabibili ko pa lamang dito.
Nakailang mura pa ako nang paulit ulit ko nang naririnig ang

niaaway ni Rashid. Wala na akong napagpilian
kundi bumangon at pilit kong iminulat ang aking mga mata habang
hawak ko ang telepono kong nag iingay.
"Niaaway ka na naman! Lagi na lang niaaway Rashid! Lagi ka na lang

niaaway!" Gigil kong pinagbabaklas
ang telepono ko at halos sabunutan ko na ang sarili ko dahil sa
aga ng gising ko.
"Araw araw ka na lang niaway!" Hindi ba alam ni Rashid na
kailangan ko rin ng tulog? Bakit nauso ang
alarm clock na boses ng boyfriend ang nilalagay? Si Rashid lang
naman ang nagpauso sa aming dalawa!
Para mabawasan ang init ng ulo ko ay pinili ko na lamang maligo,

sa ngayon ay wala akong balak na
pupuntahan. Wala si Rashid sa Pilinas nang nakaraang dalawang
linggo dahil sa sinasabi niyang trabaho,
P 59-1
hindi na ako nagtanong sa kanya kahit alam kong handa siyang

sabihin sa akin ang totoo.
Natatakot akong putulin ang kasiyahan namin dalawa nitong
nakalipas na mga buwan. Kung maaari lang
sanang lagpasan na lamang namin ang katotohanang maaaring
humagupit muli sa aming relasyon.
Sinabi sa akin ni Rashid na posibleng kinabukasan o ngayong araw
ang pag uwi niya. Kagabi ay lakas loob
akong nagtext sa kanya at sinabi ko ditong sa pag uwi niya ay
gusto ko nang malaman ang lahat. Mabilis
naman siyang sumagot sa akin para sabihin na hintayin ko siya sa
kanyang pag uwi.
Alam ko sa sarili kong hindi pa akong handang makumpirma ang
totoong pagkatao ng lalaking mahal ko pero
mas lalo ko lamang pahihirapan ang sarili ko kung patatagalin ko
pa ang panahon na may katanungan ako sa
aking isipan. Kung handa na siyang sabihin sa akin ang lahat,
dapat lamang ay ihanda ko na rin ang sarili ko
sa anumang maaari kong malaman.
Pinili ko na lamang mag almusal sa pinakamalapit na coffee shop,
nasa kalagitnaan ako ng pagtulala sa labas
nang mapansin ko na may babaeng umupo sa upuang nasa harapan ko.
"Long time no see Aurelia.." Pinakatitigan ko ang babaeng nasa
harapan ko. Saan ko siya huling nakita?
"It's been what? 2 years ago. Well, you look matured right now.
You we're just eighteen back then, right?"
Mas lalo kong pinakatitigan ang babae. Hanggang sa maalala ko na
kung saan ko siya nakita.
www.ebook-converter
She's the girl from the supermarket, may sinabi siya tungkol kay
Rashid sa akin noon. Siya rin ang babaeng
kasama ni Rashid sa picture frame na may kasama pang dalawang
lalaki.
I can still remember her last words from me. I hope he'll choose
you over his job Aurelia..
May nalalaman ang babaeng nasa harapan ko at alam kong hindi biro
ang nalalaman niya kay Rashid.
"Wala akong natatandaan na nagkaroon tayo ng pakikipagkilala sa

isa't isa. Papaano nalaman ang pangalan
ko?" sinabi sa akin ni Rashid noon na naikukwento niya ako sa mga
katrabaho niya.
But I doubt that, maybe they have their own ways to know my name.
May lumapit na waiter at inilagay na nito ang frappe at cake ng
babae.
"By the way, my name is Savannah. Rashid's first love." Kumunot
ang noo ko sa kanya at tinitigan ko lang ang
kamay niyang nakalahad sa akin.
"Kidding" binawi niya ang kamay niya at humigop na siya sa kanyang
frappe.
"What do you want? Do you like Rashid?" diretsong tanong ko sa

kanya.
"I do, I really do Aurelia." Ngiting sagot niya sa akin na

nagpabilis ng tibok ng puso ko. Panibagong Courtney
ba ang nasa harapan ko?
"He's like a brother to me for so many years Aurelia. He's one of
my precious boys, gusto ko lang mas
makilala ang babaeng kinahuhumalingan niya." Maaari kayang kasama
ni Rashid ang babaeng ito sa kung
anong iniisip ko sa kanya?
P 59-2
"What are you?" Muli itong ngumiti sa akin bago niya muling
hinigop ang kanyang frappe.
"Hindi ako ang sasagot sa'yo ng bagay na ito."
"Then, why are you here? Anong gusto mong sabihin sa akin?"
hinawakan nito ang straw niya at ilang beses
niyang hinalo ang kanyang frappe.
"Gusto kong sabihin sa'yo na alagaan at mahalin mo siyang mabuti.
Rashid is a good guy, a good friend and a
good person. He deserves to be happy, give him a warm and complete
family Aurelia. Ito ang bagay na
ipinagkait sa kanya simula nang bata pa siya. Made him feel that
you're his best choice.."
"Why are you telling me this?"
"I told you, though his not my brother by blood. I did treat him
as my youngest brother, halos sabay na kaming
lumaki ni Rashid. Ikaw ang maglalayo sa kanya mula sa bagay na
ikapapahamak niya. Thank you for loving
my younger brother Aurelia. Invite me to your wedding." Isinuot na
nito ang kanyang shades bago ito tumayo
at iwan akong tulala sa kanya hanggang sa kanyang paglabas.
Kung ganoon ay kababata ni Rashid ang babaeng ito? Bakit sa tagal
na namin magkasama ni Rashid ay wala
itong naikukwento sa akin tungkol sa kanyang kabataan.
Tumagal pa ako nang ilang oras sa coffee shop bago ako umuwi,
maghapon akong nanuod ng mga movie na
may iba't ibang genre. Sinubukan akong hahayain ni Ana para gumala
sa isang mall pero agad akong tumanggi
dahil mas gugustuhin ko pang manatili sa bahay.
www.ebook-converter
Nang matapos akong manuod ng movie ay nagsimula na akong maglinis

ng bahay at habang abala ako sa
pagpupunas ng cabinet bigla na lamang nagpatakan ang mga litrato
kong matagal nang nakatago.
Agad kong napansin ang litrato kong nakasuot ng magarbong asul na

saya, napakalapad pa ng mga ngiti ko sa
litratong ito. Nang mga oras na ito, hindi ko pa nalalaman ang
masamang balitang naghihintay sa akin.
Muli kong tiningnan ang mga litrato at natigil ako sa paglipat
nang makitang may kuha pala kami ng lalaking
nagnakaw ng sapatos ko. Ang gagong nagnakaw sa huling regalong
ibinigay sa akin ni tatay. Halos mangatal
ang kamay ko habang tinitigan ang litrato.
Bahagya siyang nakatalikod para hindi makita sa camera ang kanyang
mukha, samantalang ako ay
napakaganda ng ngisi sa litratong ito.
Nabubuhay pa kaya ang walang hiyang lalaking ito? Siya rin ang
lalaking nagnakaw ng sapatos ni Courtney
noon.
Ipinilig ko ang aking ulo at pinagpatuloy ko na lamang ang

paglilinis, nasa kalagitnaan na ako nang
pagwawalis sa bahay nang tumunog ang telepono ko. Hindi kilalang
numero ang tumatawag, hindi ko muna
sinagot ang tawag nito pero nang makatatlong tawag pa ito nang
sunod sunod ay sinagot ko na ito.
"Baby, atlast you pick it up."
"Rashid, gabi na. Bakit ka napatawag? Nakauwi ka na ba?" Sinilip
ko ang apartment niya. Madalim pa rin
ito, mukhang wala pa siya.
P 59-3
"I did promise, right Aurelia? I will tell you everything baby.
Can we meet right now? I'll be waiting in this
address." Agad akong kinabahan sa sinabi ni Rashid.
"Wait for me." Tipid na sagot ko sa kanya. Pinatay ko na tawag
nang sabihin niya sa akin ang address.
Mabilis akong nagbihis at nagsuot ng jacket dahil sa lamig ng
panahon. Sumakay ako ng dyip at nagtricycle
para sundan ang address na sinabi ni Rashid.
"Hija, sigurado ka ba sa address na ito? Parang ito 'yong lumang
bahay na iniiwasan ng mga tao."
"Sigurado po ako sa address na 'yan." Tumagal ng kalahating oras
bago ako itinigil ng tricycle driver. Pansin
ko na ang sasakyan ni Rashid nakaparada dito.
Iniwan na ako ng tricycle driver. Binuhay ko na ang flashlight ng
telepono ko at sinimulan kong lumapit sa
bahay.
"Rashid?" mahinang tawag ko dito.
Nang makapasok ako sa bahay ay agad kong kinapa ang switch ng ilaw
at laking pasasalamat ko nang
nabuhay ito pero kaunti lamang ang nagawa nitong liwanag.
"Rashid?"
www.ebook-converter
Tumigil ako sa paglalakad nang bulto ng lalaki mula sa madalim ng

parte ng bahay. Hindi ko siya masyadong
maaninaw dahil nasa dilim ito.
"Rashid?"
"Baby.."
Dahan dahan na siyang humakbang mula sa dilim at nang sandaling
tamaan siya ng malamlam na liwanag ay
tuluyan ko nang napagmasdan ang kabuuan ng lalaking pinakamamahal
ko na diretsong nakatitig sa aking mga
mata.
He's wearing all black. From his shirt to his pants, with his
combat shoes and even black gloves. I can even
see holster on his waist, loaded with guns.
"Are you going to embrace me for who am I baby?"
--
VentreCanard
?? ?? from ma imagination
P 59-4
Chapter 56
78.2K 3.3K 660
by VentreCanard
Chapter 56
Ilang beses naglandas ang aking mga mata sa lalaking pinakamamahal

ko. Simula sa itim niyang mga
kasuotan, sa paraan ng pagtindig niya, sa kanyang mga mata at
hanggang sa mga baril nakasabit sa kanyang
katawan.
Napakalayo ng Rashid na nakilala ko sa lalaking nasa harapan ko
ngayon. Ang layo niya sa lalaking
minamahal ko, na laging niaaway, laging pinapupungay ang mga mata
at laging nagpapahaba ng nguso sa
tuwing naglalambing.
I am now facing the other side of him, the dark side of my beloved
Cinderello.
Nagsisimula nang makumpirma ang matagal nang umiikot sa aking
isipan, sa kabila ng chinito niyang mga
mata ay mata ng isang lalaking may kakayahang makakita ng isang
partikular na tao kung kinakailangan, sa
kabila nang malalambing niyang boses ay may nagtatagong boses na
maaaring humawak sa buhay ng isang tao
at sa kabila ng mga kamay na humaplos sa akin ay mga kamay na
maaaring---
www.ebook-converter
Napansin ko na lamang na humahakbang paatras ang aking mga paa.

Kitang kita ko ang sakit sa kanyang mga
mata dahil sa ginawa kong ito.
"Rashid, what are you?" kinakabahang tanong ko sa kanya kahit
nakukuha ko na ang aking sagot base sa
kasuotan niya ngayon.
"We're opposite baby. If you're born to save lives, if you're an

instrument to support human lives, baby I am
born to kill, not just one but hundreds of lives." Nasapo ko na
lamang ang aking bibig habang nagsisimula
nang tumulo ang aking mga luha.
"Rashid, alam mong mali ang pagpatay ng tao. Maling mali ang
ginagawa mo." Nangangatal na sabi ko.
"Wala na akong magagawa Aurelia, ito na ang kinalakihan ko. Dito
na ako nagkaisip at lumaki sa trabahong
ito." Napasinghap ako sa sinabi niya.
"What? What Rashid? Naririnig mo ba ang sinasabi mo Rashid? Lumaki

ka nang pumapatay ng tao? How
good is that Rashid?! Papaano mo naaatim pumatay ng tao? Hindi mo
ba naiisip ang pamilya ng taong
pinapatay mo? Hindi mo ba naiisip na posibleng mga anak silang
mangungulila? God! Papaano ka napasok sa
ganyang trabaho?!" napahagulhol na lang ako ng pag iyak. Bakit sa
rami ng lalaking maaaring magkaroon ng
ganitong klase ng trabaho ay ang lalaking pinakamamahal ko pa?
"I am not killing innocent people Aurelia, I am killing murderers,
drug lords and different criminals. I am
P 60-1
killing those people to prevent them from killing more innocent

lives." Seryosong sagot niya sa akin.
"Rashid, kahit pagbalibaliktarin natin ang sinasabi mo. Pumapatay
ka pa rin ng tao! Hindi ba at may batas
tayong sinusunod?! My god!" nagpatuloy ako sa pag atras at nanlaki
ang mga mata ko nang akma niya akong
hahawakan.
"Don't touch me please, no Rashid. Aalis na ako, ayoko na dito.
Mahal kita Rashid, mahal na mahal pero
papaano tatagal ang relasyon natin dalawa? Kung habang halos
magpakamatay ako sa trabaho para
magdugtong ng buhay ng mga tao, ang lalaking mahal na mahal ko
naman ay walang tigil sa pagkitil ng buhay
ng tao? Rashid, we can't live having a different principle. Mahal
na mahal kita at handa akong magpakasal
sa'yo anumang oras pero anong pamilya ang maibibigay mo sa akin?
Anong kinabukasan ang maibibigay mo
sa magiging anak natin? Rashid, lumaki na akong ulila at alam kong
alam mo rin ang pakiramdam nito dahil
halos pareho tayo ng sitwasyon, pareho tayong maagang nawalan ng
mga magulang, anong kasiguraduhan
mong hindi hahabulin ng trabaho mo ang magiging pamilya natin?
Rashid, tama nang ako at ikaw na lamang
ang nakaranas maging ulila. Ayokong mararanasan ito ng magiging
mga anak ko."
"Aurelia.." umiling ako sa kanya.
"Nangako ako sa'yo na tatanggapin kita sa anumang pwede kong
malaman, pero sinong matinong babae ang
yayakap sa lalaking anumang oras ay maaaring habang buhay nang
bawiin sa kanya? Rashid, sawang sawa na
akong maiwanan. I love you so much Rashid, but I can't continue
loving you if you're chained with that job."
Nakatitig lang siya sa akin.
www.ebook-converter
"Napakahalaga ng buhay Rashid at kahit ano pa ang dahilan mo o ng

trabahong nagdala sa'yo sa mundong
ginagalawan mo ngayon, wala kayong kahit maliit na katiting na
karapatang umagaw ng buhay ng tao."
Madiing sabi ko, pilit kong sinasalubong ang kanyang mga mata sa
kabila nang panlalabo ng paningin ko
dahil sa aking mga luha.
"Buhay ang pinag uusapan Rashid, isang beses lang tayo meron nito.
Sigurado ka ba na ang lahat ng
napapatay mo kriminal? Papaano kung inosente ito? Ano ang
maipagmamalaki mo sa makasalanang trabahong
'yan?! Matalino ka Rashid! Alam kong matalino ka! Bakit ginamit mo
ito sa pagpatay ng tao?!" hindi ko na
inabalang punasan ang mga luha ko.
"Aurelia, mahal na mahal na mahal kita. Pero wala kang karapatan
magsalita ng ganito sa trabahong meron
ako. Hindi mo ako maiintindihan dahil wala ka sa mundong
ginagalawan ko. Hindi narating ng mga paa mo
ang lugar na hindi ko akalaing meron sa mundong ito, hindi nakita
ng mga mata mo ang mga katawan ng taong
aakalain mong mga patay na hayop, hindi narinig ng mga tenga mo
ang paulit ulit na daing ng mga taong
biktima ng masasamang taong napatay ko at hindi nahawakan ng mga
kamay mo ang mga munting kamay na
paulit ulit na humihingi sa'yo ng saklolo." Mahabang paliwanag
niya na hindi ko kayang tanggapin.
"Because we have our different principles Rashid! Kahit kailan ay

hindi ko maiintindihan ang pagiging tama
ng pagpatay! Hinding hindi ko maiintindihan Rashid! Hinding
hindi!"
"We are both saving lives Aurelia but we have our different ways.
Ang mga taong natutulungan mo, sila ang
may kakayahang humingi ng tulong, may kakayahan silang suportahan
ang sarili nila dahil may mga pera sila,
may gobyernong maaaring tumulong sa kanila, may pamilya. Pero ang
mga taong tinutulungan ko, sila ang mga
walang kakayahang humingi ng tulong. Sila ang mga taong hindi na
kayang ipagtanggol ang kanilang mga
sarili nila, sila ang mga taong kamatayan na lamang ang hinihintay
mula sa kamay ng mga taong halang ang
P 60-2
kaluluwang umaalipin sa kanila. Sa tingin mo ba ay mahihintay pa

ang batas kung may daang tao nang
nagmamakaawa para sa aming pagtulong? Aurelia, nabubuhay ka sa
mundong hindi nakikita ang lahat pero
ako, itong mga matang kong ito. Ilang taon na itong nakakita ng
mga pangyayaring akala mo ay sa mga palabas
mo lang nakikita, ilang taon na itong nakakasaksi ng katotohanan,
bagay na hindi maiintindihan ng
ordinaryong taong katulad mo." Kumunot ang noo ko sa sinabi niya.
"My eyes have seen thousands of terrible scenes. My ears heard the
most painful cries and my heart have
touched by the most heartbreaking words baby.." Sinubukan niyang
muling humakbang papalapit sa akin pero
humakbang muli ako paatras.
"Mahal na mahal ko ang trabahong ito at nasasaktan ako kapag
ibinababa mo ako sa trabahong ipinaglalaban
at ilan taon ko nang pinaninindigan." Nanatili akong tahimik at
nakikinig sa kanya.
"This is me Aurelia, your Cinderello is not a prince who owns a
castle, but an agent who owns hundreds of
guns."
"I don't understand Rashid, ano pa ang ipinagkaiba mo sa mga taong
sinasabi mo? Pumapatay ka rin katulad
nila. You are still killing people! Pumapatay ang mga kamay mo! I
can't continue this conversation anymore.
Ayoko na Rashid, I can't accept you Rashid. I can't, I'm sorry."
Nagmadali na akong tumalikod at mabilis na
akong naglakad papalayo sa kanya.
"Baby.." hindi ko siya nilingon at patuloy lang ako sa paglalakad.
www.ebook-converter
"Aurelia.." kinagat ko na lamang ang pang ibabang labi ko. Hindi

kakayaning mabuhay sa lalaking anumang
oras ay maaaring bawiin sa akin.
"Aurelia!" pakinig ko ang nagmamadali niyang yabag na sumusunod sa
akin.
"No, huwag mo na akong sundan Rashid. Ayoko na, mahal kita pero
kinamumuhian ko ang bagay na ginagawa
mo." Masyado siyang mabilis dahil agad na niya akong nayakap mula
sa aking likuran.
"Nagsasabi na ako ng totoo Aurelia. This is me, ito ang tunay na
ako pero kahit ilang daang baril pa ang pag
aari ko, ilang buhay pa ang napatay ko, hindi mababagong ikaw ang
babaeng mahal na mahal ko. Nangako ka
sa akin na tatanggapin mo ako. Please, don't leave me Aurelia.
Please baby.." pilit kong kinakalas ang yakap
niya sa akin.
"Rashid, ilang beses ko nang sinabi sa'yo na ayaw ko sa ginagawa
mo. Kahit pilit mong ipaliwanag sa akin,
hindi ko ito maiintindihan." Mas lalong humigpit ang yakap niya sa
akin.
"Rashid, may kutob na ako sa trabaho mong ito at pilit kong
kinukumbinsi ang sarili ko na mali ang iniisip ko
pero ngayong nakumpirma ko na, Rashid naman ano na lang ang
mangyayari sa akin? Walang kasiguraduhan
ang trabahong 'yan Rashid. Bitawan mo na ako, masakit maiwanan
Rashid. Sobrang sakit na.."
"Aurelia, baby.."
"Rashid, ano ba?!" ilang beses ko nang hinampas ang braso niya.
"Nangako ka sa akin na tatanggapin mo ang paliwanag ko. Why

leaving me already baby?" kumirot ang
dibdib ko sa sinabi niya.
P 60-3
"I can't accept you Ra---"

"No, you will accept me." Malamig na sagot niya. Bigla na lamang
bumilis ang tibok ng puso ko nang bigla
niya akong buhatin. Ilang beses akong nagpumiglas sa kanya pero
wala akong nagawa sa kanyang malakas na
katawan.
"Rashid! Bitawan mo ako! Rashid! Tama na! Uuwi na ako! Itigil na
natin ang usapang ito!" ilang beses kong
hinahampas ang likuran niya.
Napansin ko na palapit na kami sa isang luma at maalikabok na
lamesa. Walang habas itong sinipa ni Rashid
dahilan kung bakit ito tumama sa maliit na bakal na poste.
Agad akong ibinaba ni Rashid sa ibabaw ng lamesa, akma na sana
akong aalis dito nang marahas niyang
hinagip ang kanang kamay ko at mabilis niya itong naposas sa bakal
na nasa tagiliran.
"Stay here and listen to me." Ipinatong niya ang dalawang kamay
niya sa lamesa dahilan kung bakit ako
nakakulong sa kanya ngayon.
"Release me Rashid, I can't listen anymore. Hindi ko na kaya."
Pilit kong tinatanggal ang posas.
"Just listen to me Aurelia. Listen to me baby.."
www.ebook-converter
"How? You are just like them! Killing criminals will not make you
a damn saint Rashid! It's also a murder
Rashid! You are making yourself a murderer! A criminal!"
Lumuluhang sigaw ko sa kanya. Hindi ko
matanggap na ang lalaking mahal ko ay pumapatay ng tao.
Napasinghap ako nang walang habas hatiin sa dalawa ni Rashid ang
damit ko. Agad kong inangat ag
kaliwang braso ko para takpan ang sarili ko.
I am damn half naked, exposing my bras in front of his eyes.
"Ulitin mo Aurelia, paninindigan ko ang mga salitang ibinabato mo

sa akin. I will definitely rape you on this
table because I am a damn criminal." Matigas na sabi nito sa akin.
Ilang minuto kaming nagkatitigan dalawa sa sinabi niya.
"Rashid..tinatakot mo na ako.." wala nang tigil sa pagluha ang mga
mata ko. Lumambot ang mga mata niya at
hinawakan ng mga kamay niya ang pisngi ko.
"I am not scaring you baby. Ako ang natatakot, ayoko nang lumayo
sa'yo Aurelia. Ayoko nang mapalayo sa
babaeng pinakamamahal ko. " Ipinatong na niya ang kanyang noo sa
balikat ko.
"Why are you not asking me baby? Why are not asking me to choose?
Ask me baby..ask me.." bulong niya sa
akin.
"Then choose Rashid. Your long beloved job? Or me?" nangangatal na
tanong ko. Lalong bumilis ang
pagtibok ng puso ko nang katahimikan ang bumalot sa pagitan namin
dalawa.
"It's always you Aurelia, you baby.." Muli niyang hinawakan ang
aking mga pisngi at siniil niya ako nang
P 60-4
malalim na halik sa kabila nang hindi ko pagtugon.

"I will marry you and I will leave this job Aurelia, but you need
to listen first. Listen to me carefully.."
"Rashid.."
"I stole something very precious from you baby.."
-VentreCanard
naiinis ako dahil pagkabasa ko radish hindi rashid jusko?????
Glass Slippers
www.ebook-converter
P 60-5
Chapter 57
80.6K 3.4K 400
by VentreCanard
Chapter 57
Nakatitig lamang ako kay Rashid habang pilit kong tinatanggal ang
posas niya sa akin. Ano na naman ang
sinasabi niyang ito sa akin?
He did-- what? Stole something from me?
Naupo na rin siya sa lamesa, kinuha niya ang baril na nasa kanang
bewang niya at pinili niya itong hawakan
at ilang beses ihagis at saluhin nang paulit ulit.
"Matagal na ako sa trabaho kong ito, tulad nga ng sinabi ko sa'yo
dito na ako lumaki at mas nagkaisip."
Panimula niya. Alam kong kahit anong gawin ko sa posas na ito ay
hindi ako makakatakas na sa kanya. Kaya
kahit ayaw ko siyang pakinggan, pinili ko na lamang manahimik at
makinig sa paliwanag niya.
"Sous L'eau is an organization of skilled agents, nandito na ang
pinakamamatalino, pinakamagagaling at
pinakabihasang tao sa larangang kinabibilangan ko . We are not
just discovered by chance Aurelia, this
organization has a keen eye in identifying who's the most
qualified of all. They are not looking for aged and
skilled persons, but those kids who have a highly intellectual
mind. Ang Sous L'eau mismo ang nagpapalaki
sa kanilang mga tauhan." Kumunot ang noo ko sa sinabi niya.
Papaano? Hindi ba at nito lang namatay ang
kanyang ama? Papaano siya nahawakan ng organisasyong ito?
www.ebook-converter
"How is that possible Rashid? You still have your father back
then."
"I was a rebel Aurelia, pinababayaan na ako ni daddy noon. Hindi
na niya nalaman na may malaking tao na
palang nakalapit sa akin at inalok ako ng bagay na maaaring
magamit ko para mapaghigantihan ang
pagkamatay ni mommy. Isa na rin ito sa dahilan kung bakit ako
sumali dito." Nanatili akong nakatitig sa
kanya.
"My mom was murdered Aurelia, nasabi ko na sa'yo ito noon."
"Kung ganon---" hindi ko magawang ituloy ang sasabihin ko sa
kanya.
"Yes baby, I didn't hire people to hunt those fvcks who killed my
mother. I did kill them with my own hands."
"Rashid.."
"And I don't regret what I did baby, they deserved that. My mom
was just doing her job to serve people, by
reporting the truth, by giving people them the rightful
information. Anong karapatan ng mga sindikatong itong
patayin ang isang taong marangal na nagtatrabaho? Hindi ko sila
inubos para lamang sa sarili kong
kagustuhan at paghihiganti, ginawa ko ito dahil alam kong ito ang
tama. Ilang taon na silang naghahari harian
sa mundong nagbubulag bulagan, napakarami nang tao ang patuloy
nilang nabibiktima, sa tingin mo ba ay
P 61-1
mahihintay pa nito ang batas? Ang gobyerno na inaakala mong tama?

Aurelia, hindi lahat ng may hawak ng
batas ay tama. Karamihan sa kanila ay mga bahag ang buntot at
pinipili na lamang manahimik at huwag
sumali sa mga gulo para lamang mapahalagahan ang sarili nilang
posisyon at kapangyarihan." Hindi ko
akalain na maririnig koi to mula sa lalaking pinakamamahal ko.
Hindi ko naisip na dadating sa puntong
magkakaroon kami ng ganitong klaseng usapan. Wala akong salitang
masabi sa kanya.
"Wala na akong pakialam kung ilang beses nang naligo sa dugo ang
mga kamay na ito, kung ilang beses na
itong umagaw ng buhay ng tao. Dahil hindi makakayang dalhin ng
konsensiya ko at nang buong pagkatao ko na
magbulag bulagan katulad ng gobyernong inaakala mong tama. I am
trained to kill baby. At hindi ko
pinagsisihan na pumasok ako sa mundong ito. Ang bawat pagpatay ko
ay may matinding dahilan Aurelia,
isang buhay na inagaw ko kapalit nito ay kalayaan nang hindi
lamang sampung inosenteng buhay."
"Tell me what happened two years ago, may kinalaman ba ang trabaho
sa biglang pagkawala mo? Ito na ba
ang matindi mong dahilan kung bakit lagi ka na lamang biglang
nawawala?" tanong ko sa kanya kahit
isinasampal na sa akin ang kasagutan. Tumango siya sa akin.
"Last two years ago, our agency experienced the worst of the worst
Aurelia. Our first unit commander was
identified by the toughest syndicate. Ang sindikatong hindi namin
mapabagsak sa napakatagal ng mga panahon
ay nagawang makilala si Cap at nadukot siya kasama ng babaeng
mahal niya. Dito na ako nagsimulang
matakot Aurelia, siya na ang pinakamagaling sa ahensya namin pero
nagawa pa rin siyang madukot ng mga
kalaban. Ano pa ako? Mamamatay ako sa kaalamang may mangyayaring
masama sa'yo. Naiwan ang lahat ng
tungkulin sa akin, habang hawak ng kalaban si Cap sa akin
dumepende ang buong Sous L'eau, hindi lamang
dito sa Pilipinas maging sa ibang bansa. Ibig sabihin nito
Aurelia, sa paglaki ng responsibilidad ko ay sa pag
init ng mata ng mga taong may may galit sa aming ahensya. Anong
magagawa ko kapag dumating na sa
panahong ako naman ang makilala nila? Na ang kanang kamay na
siyang pansamantalang humahawak sa
ahensiyang surot sa kanilang mga mata ay may kanyang kahinaan rin?
Aurelia, ikaw ang kahinaan ko.
Mababaliw ako kapag ikaw ang sinaktan ng mga sindikatong buong
buhay ko nang isinumpa. Baka mabaril ko
ang sarili ko kapag may nangyaring masama sa'yo."
www.ebook-converter
"Rashid.." napansin ko na lumuluha na ang aking mga mata.

"Hindi kita gustong iwan Aurelia, kahit kailan hindi ko inisip na
iwan ka. Alam ko sa sarili kong ang trabaho
ko ang iiwan ko kung papipiliin ako sa pagitan nyo. Everything was
already set up, magpapaalam na ako sa
Sous L'eau para yayain ka nang magpakasal pero nagsunod sunod ang
problema sa ahensiya. Hindi makakaya
ng konsensiya ko na magsayang kasama mo habang unti unti nang
bumabagsak ang pamilyang nagpalaki at
umaruga sa akin. Kaya pinili kitang layuan, Aurelia dahil magiging
delikado ang buhay mo kapag nakilala
nila ako. Itinatak ko na sa isip ko na pipiliin kita sa tamang
panahon."
"But you could have to do in a nice way Rashid! Hindi basta mo na
lang akong iniwan ng dalawang taon na
walang kahit anong paliwanag. Sa mismong graduation ko pa na
sobrang dami mong ipinangako. Sobrang
sakit ng ginawa mo sa akin Rashid. Sige may rason ka para din ito
sa akin, pero masakit pa rin Rashid. Hindi
mo naramdaman ang naramdaman ko nang araw na 'yon." Wala nang
tigil sa pagtulo ang aking mga luha.
Iniwas ko ang mukha ko sa kanya nang akma niya itong pupunasan.
"Hindi ko na alam ang gagawin ko ng mga panahong 'yon Aurelia.

Halos sumabog na ang utak ko sa patong
patong na problema. Dumadagdag pa ang baliw na si Courtney."
"Sinabi mo sa aking pinatay mo siya, why? Bakit humantong sa
pagpatay Rashid?!"
P 61-2
"Hindi ako ang direktang pumatay sa kanya pero ako ang isa sa
dahilan kung bakit siya napatay. Balak ko na
rin siyang patayin noon, pero may nakauna sa akin."
"What?"
"Courtney is also an agent Aurelia, but she's in our competing
agency. Pero maling mali ang paraan ng mga
operasyon nila kaya kahit kailan ay hindi nagkasundo ang mga
ahensiya namin. Minsan ko na siyang
natulungan sa isang operasyon dahil pareho kaming ipinadala sa
isang bansa. We had few talks, drinks and--"
"Huwag mo nang ituloy Rashid."
"Nakatanggap ka ng video Aurelia, hindi ba?" agad bumalik ang
galit at sakit na naramdaman ko noon nang
maalala ko ang halikan nila ni Courtney.
"Ilang taon na akong lumayo sa kanya. She's damn obsessed with me.
At ang nakita mo sa video Aurelia,
pananakot niya sa akin. I kissed her because someone got your head
that time. That psychopath Courtney
asked a damn sniper to blackmail me. Kung hindi ko siya hahalikan
ng oras na 'yon, hindi na kita makikitang
buhay. Nangako siya sa akin na pagkatapos nang halik na mangyayari
sa amin ay titigilan na niya ako, alam ko
sa sarili kong hindi siya nagsasabi ng totoo pero wala akong
magagawa, may tao nang nakaabang sa'yo. I did
kiss her and make her damn lips bleed with my anger." Kitang kita
ko ang pagtatangis ng bagang niya habang
nagkukwento.
www.ebook-converter
"Pagkatapos kong lumabas sa condominium niya pinangako sa sarili
kong ako ang papatay sa kanya. Walang
kahit sino ang pwedeng magbanta sa buhay ng babaeng mahal ko.
Nagplano na ako ng gabing 'yon, pumunta
ako sa pinakamalapit na hotel at inayos ko na ang mga kagamitan
ko. Everything was all set up, my long range
gun is fired up. Nakapwesto na rin ako habang sinisilip ang ulo
niyang pasasabugin ko. Wala na ako sa sarili
kong katinuan Aurelia, sinabi ko sa'yong mababaliw ako kapag may
nagtangkang manakit sa'yo."
"Rashid.."
"I was about to pull the trigger when someone appeared inside her
room and killed her for." Napansinghap
ako sa sinabi niya.
"Pagkatapos ng gabing 'yon, dito na sumabog ang lahat Aurelia. Ang
lahat ng problemang hinarap ko sa loob
ng dalawang taon, hindi ko na ako nakapag isip ng tama Aurelia
kaya basta na lang kita iniwan. I am so sorry
baby. Hirap na hirap na ako ng mga panahong 'yon."
"Kung ganon sino ang pumatay kay Courtney?"
"Ang lalaking pumatay sa kanya ay ang lalaking nagnakaw ng kanyang

sapatos. The newest Sous L'eau agent
and he's going to take over my position." Ilang minuto akong
natigilan sa sinabi niya.
"Siya rin ba ang taong maaaring kumuha ng sapatos ko?" nangangatal
na tanong ko.
"No, he's not. I did." Bigla na lamang kumulo ang dugo ko sa
sinabi niya.
"Go to hell Rashid! Go to hell! Anong kailangan mo sa sapatos ko?!

Bigay 'yon ng tatay ko! huling regalo na
sa akin ni tatay ang sapatos na 'yon!" pilit akong nagpumiglas sa
posas niya pero hindi ako makawala.
P 61-3
"I'm sorry baby. I was in my mission that time, I'm so sorry.."

"Ito ba ang pinagmamalaki mong trabaho? Hindi mo alam na sa
simpleng bagay na kinukuha dahil sa
trabahong 'yan may taong lubos na maapektuhan. It was not just the
shoes Rashid! It was the memories, my
father's effort. Kita ko ang paghihirap niya para lang maibigay
niya sa akin ang sapatos na 'yon, ang saya saya
niyang nang isuot ko ito. Ang sapatos ang huli bagay na binaggit
niya sa akin dahil tuwang tuwa siyang
binigyan niya ako ng regalo! Rashid, importante ang sapatos sa
akin! Importante 'yon dahil ito ang huling
pinaghirapang ibigay sa akin ni tatay bago niya ako iniwanan.."
lalo akong napahagulhol sa pag iyak. Bumalik
na naman ang lahat ng sakit.
It was not just the material shoes, but the real value of it.
"I'm sorry baby. Hindi ko ginustong kuhanin sa'yo ang sapatos,
pero may habol akong numero dito na hindi
basta makikita ng mga mata. Nasa misyon ako ng mga oras na 'yon.
We need to detonate a bomb that time
baby, I am tasked to find the combination of numbers while
comrades are sweating to death waiting for me."
Paliwanag niya sa akin.
"The bomb was made by another psychotic criminal, a damn old man
who loves games and giving clues.
Maraming madadamay na buhay kapag hinayaan naming sumabog ang
bomba. I'm sorry Aurelia, but your
glass slipper is my key that night. Your shoes will save lives,
sorry for stealing it from you."
"But why in my damn shoes Rashid?! Bakit sapatos ko pa?" sigaw ko
sa kanya.
www.ebook-converter
"I don't know baby, maybe fate? Ikaw lang ang babaeng nakatakdang
nanakawan ko ng sapatos."
Magsasalita na sana ako nang makarinig kami ng malakas na busina
ng sasakyan.
"They're here." Tipid na sabi niya. Pansin ko na kinakalag niya na
ang posas ko.
"Baby, tonight will be my last mission. I did promise to Sous

L'eau that this will be the last. They will set me
free after this, are you willing to wait for me? May babaeng
babalikan pa ba ako matapos kong talikuran
mundong akala ko ay mamahalin ko habang buhay? Are you going to
accept my past Aurelia? Are you going
to accept the prince who stole your glass slippers?"
Tahimik lamang akong nakatitig sa kanya. Tipid siyang ngumiti sa
akin.
"Hindi na rin ako babalik sa Sous L'eau kahit hindi mo ako
tanggapin Aurelia." Tumalikod na siya sa akin at
nagsimula na siyang maglakad.
Sumikip ang dibdib ko at agad akong tumalon mula sa lamesa at
mahigpit kong niyakap si Rashid mula sa
kanyang likuran. Habang wala akong tigil sa pag iyak.
"Balikan mo ako Rashid, balikan mo ako. I will accept you baby, I

will accept your past, your everything."
Ramdam na ramdam ko ang pagmamahal niya sa sa lahat ng mga inamin
niya ngayong gabi. Ramdam kong
mahal na mahal ako ng lalaking ito, gaya ng pagmamahal ko sa
kanya.
Ayoko nang mawalay sa lalaking kayang gawin ang lahat para sa
akin, ayoko nang mawalay sa lalaking
mahal na mahal ko. Dapat kong tanggapin kung ano siya, dapat kong
mahalin ang buong pagkatao niya.
P 61-4
Kinalas niya ang yakap ko sa kanya at humarap siya sa akin.

Pumikit ako nang halikan niya ang noo ko, ang
aking mga mata, ang aking ilong hanggang sa aking mga labi.
"I will come back. I love you so much Aurelia.." Pilit niyang
pinagsalikop ang damit kong pinunit niya.
Palabas na kami ng lumang bahay nang sumalubong sa amin si Enna na
ay hawak ng jacket, nakaitim din siya
katulad ni Rashid.
Si Rashid mismo ang nagsuot nito sa akin.
"We'll go now baby, turn around." Kumunot ang noo ko sa sinabi
niya pero wala akong nagawa nang
hawakan niya ang balikat ko at itinalikod niya ako.
"Huwag mong panuorin ang pag alis ko. Just stay here and let me go
first, don't look baby. I'll always come
back to you, I love you Aurelia.."
-VentreCanard
www.ebook-converter
Go to hell daw rashido babe jahHhHhahahahahhh Omy si Armando ??
P 61-5
Chapter 58
81.2K 3.4K 330
by VentreCanard
Chapter 58
Pakinig ko ang papalayo niyang mga yabag mula sa akin. Gusto kong
lumingon sa kanya, gusto ko siyang
makita bago siya pumunta sa kanyang delikadong trabaho. Sa
trabahong laging nakasangla ang kanyang buhay.
Sinubukan kong lumingon sa kanya pero niyakap niya ako at
ipinatong niya ang baba niya sa balikat.
"Don't look baby, don't look. Ayoko nang nakikita mo akong
umaalis. Ayoko nang maalala mo ang ginagawa
ko sa'yo noon."
"Rashid, pwedeng huwag ka na lang umalis? Dito ka na lang, hindi
na maganda ang kutob ko sa paraan ng
pamamaalam mo. Ayoko dito ka na lang, sabihin mo sa kanilang hindi
mo kaya. Dito ka na lang sa akin
Rashid." Paulit ulit na sabi ko.
Naramdaman ko na lamang ang paghalik niya sa aking pisngi.
www.ebook-converter
"Baby, nakapangako ako sa kanila. Huling beses ko nang gagawin ang
trabahong ito, hanggang dito na lang
ako sa huling misyong ito. Babalik ako Aurelia, pangako."
"Is it a dangerous mission Rashid?" tanong ko na umaasang maganda
ang kanyang isasagot sa akin.
"My mission is always dangerous Aurelia, it will never be safe.

But I promise, I will come back. So please,
don't look baby. Okay?" Marahan na lamang akong tumango sa sinabi
niya.
"I love you Aurelia Hope.."
Kagat labi akong nanatiling nakatalikod sa kanya habang
nagsisimula nang humina ang mga naririnig kong
yabag sa kanya. Lumayo na naman siya sa akin.
"Please be safe Rashid.."
"I will, I will baby.."
Ito na lamang ang huling salitang narinig ko mula sa kanya

hanggang sa marinig ko na ang ingay ng
tumatakbong sasakyan dala ang lalaking pinakamamahal ko.
Lumuluha akong humarap sa tahimik at madilim na kalsada, gusto ko

siyang pigilan at yakapin nang mahigpit
para huwag na siyang umalis pero alam kong napakaimportante sa
kanya ang trabahong ito. Isang
importanteng bagay na parte na ng kanyang pagkatao na handa niyang
iwanan para lamang sa pagmamahal
niya sa akin.
Wala sa sarili akong umuwi ng bahay dahil sa mga nalaman ko, hindi
lamang ang buong pagkatao ng lalaking
P 62-1
mahal ko ang nalaman ko ngayong gabi kundi, maging ang ilang taong
katanungan ko tungkol sa aking sapatos.
Siguro ay nakakatawang isipin na dahil lamang sa isang sapatos ay
ganito na ang nararamdaman ko,
magagawa ko bang sisihin ang sarili ko? Saksi ako kung papaano
nagpakahirap nang ilang beses ang aking
ama para maibigay lamang ang regalong pinapangarap niyang maibigay
sa akin, at sa kaalaman pang ito ang
huling pinaghirapan niya bago nila ako iwan at lisanin ang mundong
ito.
It was my father's last happiness. At hindi ko akalain na
napakaraming buhay ang nakasalaylay sa isang
simpleng sapatos lamang.
Noong una ay halos isumpa ko si Rashid nang malaman kong siya ang
kumuha pero matapos kong malaman
ang kanyang dahilan, halo halo nang emosyon ang nararamdaman ko.
Nahiga na ako sa kama at natulala na lamang ako sa kisame, papaano
pa ako makakatulog ngayong gabi sa
kaalamang ang lalaking pinakamamahal ko ay nakasalang sa pagitan
ng buhay at kamatayan?
Inaamin ko sa sarili ko na hindi ko pa rin gusto ang trabaho niya,
pero nahigitan ng pagmamahal ko sa kanya
ang pagkamuhi ko sa trabahong meron siya. I love Rashid so much
and I am willing to accept everything
about him.
Isa pa nangako na siyang iiwanan na niya ang kanyang trabaho,
magiging nakaraan na lamang ang parte ng
pagkatao niyang ito.
www.ebook-converter
Bago ko ipinikit ang aking mga mata ay ilang beses akong

nanalangin na sana ay makauwing ligtas ang
lalaking mahal na mahal ko mula sa pinakahuli niyang misyon.
--
Tanghali na akong nagising kinabuksan dahil halos madaling araw na

ako nakatulog. Agad kong hinagip ang
telepono ko para malaman kung may natanggap ba akong message mula
kay Rashid. Sinabi niyang kagabi ang
huling misyon niya, posible kayang umabot ito ngayong umaga?
Tumawag ako sa aking trabaho para sabihin na hindi ako
makakapasok, nagdahilan na lamang akong masama
ang pakiramdam ko. Alam ko sa sarili kong hindi ako magiging
epektibo sa aking trabaho ngayong araw.
Kalahating araw yata akong tulala sa aking telepono at naghihintay
ng balita tungkol kay Rashid. Sinubukan
ko nang tumawag kay Tita Tremaine at nagbabakasakaling tumawag na
sa kanila si Rashid.
"Tita Tremaine.."
"What's wrong Aurelia?" nag aalalang tanong sa akin ni Tita

Tremaine.
"Hindi pa po talaga tumatawag si Rashid?"
"Nagpaalam siya sa akin noong nakaraan pa na mawawala siya ng

isang linggo, hindi pa siya napapatawag sa
akin. Nagtalo na naman ba kayo?" Umiling ako na parang kaharap ko
lamang si Tita Tremaine.
"No, hindi naman po. Pasensiya na po sa abala Tita, sige na po
hindi ko na kayo aabalahin."
P 62-2
"Alright Aurelia, if you have problem with Rashid you can always
come to me. We'll talk about it."
"Thank you po Tita."
"No problem hija, ayokong hahantong na naman sa paghihiwalay ang
problema nyo. Once is enough."
"Yes po Tita, salamat po."
Hapon na nang naisipan kong lumabas ng bahay. Agad napansin ng
kaibigan ko na medyo matamlay ako kaya
isinama niya ako sa mall, hindi ko tuloy alam kung papaano ako
tatago kapag may mga katrabaho akong
pwede kong makasalubong.
"Ano na naman ang problema mo Aurelia? Sadya ba na ganyan lagi
kapag sobrang gwapo at chinito ng
boyfriend?" abala na siya sa pamimili ng kanyang damit.
"Siguro? Kaya huwag kang pipili ng chinito, marami silang
sekreto." Tipid na sagot ko sa kanya.
"Pero?" itinaas niya ang kilay niya sa akin. Ngumiti ako sa ibig
niyang sabihin.
"Masarap magmahal ang mga lalaking chinito, lalo na kapag laging
niaaway." Sabay kaming natawa ni Ana
sa sinabi ko.
www.ebook-converter
Alam na niya ang niaaway ni Rashid, dahil sa kanya ako madalas

nagkukwento ng mga kaartehan ni
Cinderello.
"Yun naman pala, baka kaunting tampuhan lang 'yan Aurelia. Mahal
na mahal ka ni Villegas, kilala siya sa
bayan natin na laging nasa ibang bansa ikaw lang ang
nakapagpatigil sa kanya dito sa Pilipinas. He won't stay
and play like a baby if he's not madly in love with you." Ngumiti
na lamang ako sa sinabi ni Ana.
Ilang boutique pa ang pinuntahan namin bago kami kumain,
nagkwentuhan at nagtawanan bago kami umuwi.
Wala pa rin akong tigil sa pagsulyap sa aking telepono pero kahit
isang message mula kay Rashid ay wala pa
rin akong natatanggap.
Naglalakad na kami sa loob ng compound namin nang mapansin kong
may lalaking nakatalikod at nakaharap
sa aking bahay na parang may hinihintay. Kahit malayo ang aming
distansya, kilalang kilala ko ang paraan ng
pagtindig niya. Ilang buwan na ba nang huli ko siyang nakita.
"Oh, the ex. Saka na ako pupunta sa bahay mo Aurelia." Mabilis
akong iniwanan ni Ana.
Nagpatuloy ako sa paglalakad at mukhang naramdaman ako ni Bello
kaya humarap itong nakangiti sa akin.
"Bello.."
"How are you Aurelia?" mas bumilis na ang mga hakbang ko hanggang
sa yakapin ko na siya.
"I am fine, ikaw? Kamusta ka Bello? Bigla ka na lang nawala."

Narinig ko siyang tumawa sa sinabi ko.
"Sadyang nawawala ang mga nasasaktan, nagpapakalayo." Hindi ako
nakasagot sa kanya.
P 62-3
"Dito na lang ba tayo sa labas Aurelia? You're not going to ask

some coffee? For old times sake, doktora."
Ngumuso ako sa kanya.
"Doktora na naman, nag aaral pa lang ako Bello." Ngumisi lang siya
sa sinabi ko.
Kumalas na ako ng yakap sa kanya at mabilis kong binuksan ang
pintuan..
"Come in Bello.."
"Mas gumanda ka ngayon Aurelia."
"Thank you.." Naupo na lamang siya sa sala habang nagdiretso ako
sa kusina para ipagtimpla siya ng kape.
Hindi ko maiwasang mapaisip kung ano ang dahilan ng pagpunta niya
dito. Kahit na hindi naging maganda
ang paghihiwalay namin dahil sa biglaan niyang desisyon na pag
iwan sa akin, wala akong makapang sama ng
loob sa kanya. Sa katunayan, masaya pa akong dumalaw siya ngayon.
Dalawang tasa ng kape ang dala ko, inabot ko sa kanya ang isa at
naupo na rin ako sa sofa.
"Kailan ka pa dumating?" panimula ko.
"Kahapon lang." Tumango ako sa sinabi niya.
www.ebook-converter
"Kamusta ang pagtigil mo sa ibang bansa?" Pansin ko na nakatitig

lang siya sa akin.
"Good, ikaw? Sinunod mo ba ang talagang gusto mo? You look happy
right now Aurelia, happier when I'm
with you."
Ilang minutong nabalot ng katahimikan ang pagitan namin.
"Bello.."
"I am just checking you if I did the right decision."
"But Bello, I am telling you honestly. I did love you.."
"Yes, alam ko Aurelia pero alam kong mas mahal mo siya.
Pinakawalan kita dahil ayokong makulong sa
isang relasyon na may lalaking higit na nakakapagpatibok ng puso
mo kahit pag aari na ka. I'll just torture
myself while loving you, we'll just torture ourselves."
"Bello.."
"I am also here to apologize, alam kong mali ang biglang pag iwan
ko sa'yo. Yes, I did the same. Iniwan din
kita pero alam kong mas mapapabuti ka sa pag iwan ko sa'yo."
"You don't need to apologize Bello, kung hindi dahil sa'yo
mahihirapan akong magpatuloy nang mga
panahong iniwan ako ni Rashid. You're my not knight in shining
armor, my savior."
"Yes, your knight and savior who can't win your heart." Natatawang
sagot niya sa akin.
P 62-4
"Bello.."
"I am here for proper closure, gusto kong malaman kung masaya na
ang babaeng mahal ko. I am happy for you
Aurelia, mapapatay ko ang gago kapag pinakawalan ka pa niya."
Ininom na niya ang kapeng tinimpla ko bago
ito tumayo.
"Napadaan lang ako Aurelia, i lock mo na ang pinto gabi na."
Inihatid ko na siya sa labas.
"Maraming salamat Bello, maraming salamat."
"It's my pleasure Aurelia.." bahagya niyang hinaplos ang pisngi
ko.
"Can you call my name again Aurelia?" hindi na ako nag isip at
mabilis kong binanggit ang pangalan niya.
"Dash Anthony.."
"No Aurelia, it's Bello..your almost prince.."
--
www.ebook-converter
VentreCanard
gosh bello maging msaya ka rn sna at mhanap m n ang beast m ?? ??
P 62-5
Chapter 59
78.7K 3.3K 340
by VentreCanard
Chapter 59
Isang linggo nang wala si Rashid, ilang araw na rin akong hindi
nakakakain at nakakatulog ng maayos. Ito na
ang kinatatakutan ko, dapat mas pinigilan ko na siya nang gabing
'yon, dapat nagmakaawa na lang ako sa
kanyang huwag niya akong iwanan. Dapat gumawa ako ng paraan para
hindi na siya matuloy sa huling misyon
niya.
Nangako ka na naman sa akin Rashid, nangako ka sa akin na
babalikan mo ako. Nangako ka sa akin na ako na
ang pipiliin mo, pero bakit hanggang ngayon ay wala pa rin akong
natatanggap na pagpaparamdam mula
sa'yo?
Natatakot na ako sa lumilipas na araw, alam kong sa pagtagal ng
panahon na hindi mo pagpaparamdam sa
akin, impossibleng--Napasubsob na lamang ako sa lamesa habang
iniisip ang aking problema.
www.ebook-converter
"Nurse.."
"Nurse.."
"Nurse.." agad akong nag angat ng ulo nang may kumulbit sa akin.
May batag pilit ngumingiti sa akin at base
sa kanyang mga mata ay kagagaling lang siya sa kanyang pag iyak.
"Saan po dito ang chapel? Ipagdadasal ko lamang po si tatay." Sa
pagkasabi niya ng tatay ay agad niyang
nakagat ang kanyang pang ibabang labi para pigilan ang kanyang pag
iyak.
Dumating na ang kasamahan kong nurse na kakatapos lamang mag
rounds kasama ng ilang doctor sa bawat
kwarto.
"Hindi ka pa ba labas Aurelia? Overtime ka na." Tipid akong
ngumiti sa kasamahan ko bago ko kinuha ang
bag ko.
"Aalis na ako, ihahatid ko lang sa chapel ang batang ito." Tumango
sa akin ang mga kasama ko.
"Let's go.." nauna na akong naglakad sa bata pero pansin ko na

agad siyang humabol sa akin at sabayan akong
maglakad.
"Ang ganda mo naman po Ate nurse, paglaki ko gusto ko rin maging
nurse kagaya mo. Gusto kong gamutin si
tatay." Kumirot ang dibdib ko sa sinabi ng batang babae. Bakit
nakikita ko ang sarili ko sa kanya?
Nagulat siya sa akin nang hinawakan ko ang kanyang kamay habang
naglalakad kami pero hindi din nagtagal
ay kusa na rin humawak ang kanyang mga kamay sa akin.
P 63-1
Lumipat lamang kami sa kabilang building ng hospital, nagtungo

kami sa ikalawang palapag hanggang sa
makarating kami sa chapel. Siya na mismo ang kusang bumitaw sa
akin at nagmadali na itong nagtungo sa
pinakamalapit na upuan at lumuhod dito.
Naaawa ako sa kanya, kahit saglit lamang kaming nag usap ramdam na
ramdam ko ang dinadala niya sa
kanyang murang edad. Higit siyang mas bata sa akin nang maranasan
ko ang sitwasyong kinakaharap niya
ngayon.
Sa halip na umalis ay tumabi ako sa kanya at lumuhod kasama niya.
"Ate nurse, hindi ka pa umaalis?"
"I'll pray with you, sabay nating ipagdasal ang tatay mo." Ngumiti
ito sa akin at ilang beses siyang tumango.
Huminga ako ng malalim bago ko ipinikit ang aking mga mata.
Nagpasalamat ako, humingi ng tawad at
humiling ng ilang kahilingan. Gabay para sa kaligtasan ng ama ng
batang kasama ko at paulit ulit na paghingi
ng lakas ng loob para sa anumang balitang maaaring matanggap ko.
Ilang beses ko nang hiniling na sana ay makaligtas ang lalaking
pinakamamahal ko, sana ay makabalik siya sa
akin na walang kahit anong masamang nangyari sa kanya. Hindi ko na
yata kakayanin kung muli na naman
akong maiiwan.
www.ebook-converter
Halos kalahating oras ang itinagal namin ng batang babae bago siya
nagpaalam na babalik na siya sa tapat ng
operating room, itinanong ko sa kanya kung anong sakit ng tatay
niya. Sinabi niyang sa puso.
"Nasaan ang mga kamag anak nyo? Bakit ikaw lang?" umiling lang ito
sa akin at mukhang ayaw niyang
magkwento.
"Nakakain ka na ba?" hindi ito sumagot sa akin.
"Let's go, wala rin akong kasabay kumain." Inilahad ko ang kamay
ko sa kanya. Pansin ko ang pag aalinlangan
niya pero nang ngumiti ako sa kanya ay kusa niyang ibinigay sa
akin ang kanyang kanang kamay.
"Bakit ang bait mo sa akin Ate nurse?"
"Dahil nakikita ko sa'yo ang sarili ko." Tipid na sagot ko sa
kanya.
Malapit lang ang Mary Mediatix Hospital sa Jollibee kaya dito ko
na dinala ang batang babae. Hindi naman
siya pilian sa pagkain kaya hindi ako nahirapan sa kanya.
Hinayaan ko muna siyang kumain bago ako nagtanong sa kanya.

"Pwede ko bang malaman ang pangalan mo?"
"Erica po ate nurse."
"Oh, you can call me Ate Aurelia.."
P 63-2
"Hi po Ate Aurelia! Salamat po sa pagkain, kahapon pa po akong

hindi kumakain." Kumunot ang noo ko sa
sinabi ng bata. Papaano naoperahan ang tatay niya?
Hindi ko siya magawang tanungin tungkol dito.
"Buti na lang Ate Aurelia, may health card na laging hinuhulugan
si tatay. Dahil sa health card niya tinanggap
siya ng hospital." Alam kong hindi sasapat ang health card para sa
gastusin sa malakihang operasyon.
Papaano pa makakabayad ang mag ama?
Humigop muna ako ng coke bago ako muling nagtanong sa kanya.
"Pumapasok ka sa school?" mabilis itong tumango sa akin.
"Kaso lagi akong absent para magtinda ng sampaguita, tumulong din
po ako sa pagtitinda ng bulaklak sa
flower shop na malapit sa bahay namin, hindi na kasi
makapagtrabaho masyado si tatay." Nasa mga pitong
taong gulang pa lang siguro siya pero masyado na siyang namulat sa
kahirapan.
"Pero mag aaral pa din po akong mabuti! Magiging nurse din po ako
katulad mo Ate Aurelia.." muli akong
ngumiti sa sinabi niya.
"Hihintayin kita.." inubos niya muna ang coke niya bago ito
mabilis na tumayo at nagulat na lamang ako ng
tumabi ito sa akin. Tinanggal niya ang maliit na hair clip niya na
kulay asul sa kanyang buhok.
www.ebook-converter
"Ito lang ang maibibigay ko sa'yo Ate Aurelia, salamat ate sa

dasal at pagkain. Ikaw ang pinakamabait na
nurse na nakilala ko."
"No, it's okay. Hindi na kailangan.." umiling siya sa akin.
"Sa'yo po 'yan Ate, bigay pa po 'yan sa akin ni kuyang mahilig sa

straw. Ang bait bait nyo pong dalawa."
Kumunot ang noo ko sa sinabi niya.
"What? Kuyang mahilig sa straw? Pwede ko bang malaman ang pangalan
niya?" tanong ko. Iisa lang ang
kilala kong mahilig sa straw. Hindi ko alam kung bakit ako biglang
kinabahan.
"Si kuya Rashid, lagi siyang bumibili ng sampaguita sa akin at ng
magagandang bulaklak bago siya pumasok
ng sementeryo. Inuutusan niya rin akong bumili ng yakult at zesto
para sa straw." Umawang ang mga labi ko
sa sinabi niya.
"Saang sementeryo?"
"Sa Ravenhearst Cemetery po, malapit po dito ang bahay namin."
Natigilan ako sa sinabi ni Erica. Kung
ganon si Rashid ang nagdadala ng bulaklak sa mga magulang ko?
Hindi ba at hindi natuloy ang pagpunta
namin sa mga magulang ko? Papaano niya nakilala? Ipinilig ko ang
ulo sa huli kong tanong dahil alam kong
mabilis lang niya itong malalaman.
Pero bakit niya madalas na dinadalaw?

"Bakit po ate?"
P 63-3
"Oh, wala." Tumayo na rin ako.

"Bukas duty ulit ako, siguradong nandito ka pa rin. Lapitan mo
lang ako, gusto ko kasing may kasabay akong
kumain." Umiling na sa akin ang batang babae.
"Wala na po akong mabibigay na hair pin Ate Aurelia, maraming
salamat po ulit.."
"Hindi mo na kailangang magbayad, here.." Hindi na niya tinanggap
ang hair clip dahil nagmadali na itong
umalis.
Napatitig na lamang ako ang magandang hair clip na ibinigay ni
Rashid sa kanya. Kailan pa nahilig sa bata si
Rashid?
Itatago ko na sana ito nang bigla na lamang may bumangga sa aking
malaking lalaki dahilan kung bakit
nabitawan ko ang hair pin at hindi sinasadyang maapakan ito ng
lalaki.
"No!" hindi ko na pinansin ang naagaw na atensyon ng mga tao.
"Kuya! Bakit mo naman inapakan?!" nag init ang sulok ng mata ko
nang makita kong putol na ito at ang maliit
na asul na bato nito ay natanggal na.
"Oh, sorry miss. Babayaran ko na lang.." Kinuha ko na lamang ito
sa sahig at nagmadali na akong lumabas sa
jollibee.
www.ebook-converter
Lalong naging hindi maganda ang pakiramdam ko. Kahit ang tibok ng
puso ko ay hindi na tama. Tatawid na
sana ako nang biglang may ambulansyang bumusina nang malakas sa
akin at nagmamadali na itong makarating
sa hospital.
Hindi lang isa kundi apat na magkakasunod na ambulansya ang
dumating, saan nanggaling ang mga ito? Bigla
na lamang humakbang ang mga paa ko pabalik sa hospital, gusto kong
makilala ang laman ng ambulansya.
Hindi na maganda ang kutob ko sa mga oras na ito.
Nakatayo lamang ako sa gilid ng bukana ng emergency room habang
pinagmamasdan ko ang ipinapasok na
pasensiya na punong puno ng dugo. Hindi ko nakikilala ang unang
dalawang babae, hind ko rin kilala ang
lalaki sa pangatlong ambulansya. Nangangatal na ang mga tuhod ko
habang ipinababa na ang pasyente sa
huling ambulansya.
Para akong nabunutan ng tinik sa dibdib nang hindi si Rashid ang
nakita ko. Ano na ba itong nangyayari sa
akin? Bakit ganito na ang naiisip ko? Sa halip na umuwi ay
natagpuan ko na lamang muli ang sarili ko sa
maliit na chapel ng hospital.
Bigla na lamang akong napahagulhol ng pag iyak. Hindi na talaga

maganda ang kutob ko, sana tiningnan ko na
lamang siya sa pag alis niya. Sana niyakap ko siya nang mahigpit
para hindi niya ako iniwan.
Saan at kanino ako magtatanong tungkol sa kanya? Wala akong kahit
anong ideya. Sumasakit na ang dibdib ko
sa kakaisip ng posibleng mangyari sa kanya.
Nasa kalagitnaan ako ng pag iyak nang maramdaman kong may
tumatawag sa aking telepono. Hindi
nakarehistro ang numerong nakikita ko. Nangangatal ang kamay kong
sinagot ito.
P 63-4
"Aurelia.." parang piniraso ang puso ko nang hindi boses ni Rashid

ang narinig ko. Kundi boses ng umiiyak
na babae.
"Fvck, hindi ko masabi Hazelle.."
"Karapatan niyang malaman Enna, ito ang trabaho ni Rashido.."
"Give me the phone.." pakinig ko ang boses ng lalaki. Umaagos na
ang luha ko.
"Cap.."
"Just give me the fvcking phone.."
"Aurelia, I'm sorry. He couldn't make it.."
-VentreCanard
lipa bats right?waahhh... Alah teh?!?!
www.ebook-converter
P 63-5
Chapter 60
100K 4.1K 850
by VentreCanard
Chapter 60
My fairytale has its own twist.
It was our date, a sweet cute date with my prince.

Simula nang magkabati kami, ilang beses na kaming lumabas para
mabawi ang dalawang taon naming
pangungulila sa isa't isa. Kahit abala kami sa aming mga trabaho
pilit pa rin kaming naghahanap ng
oras sa isa't isa.
We really missed each other.
Sa bawat paglabas namin ni Rashid, napapansin ko na mas gusto
talaga niya sa lugar na malawak at
maraming halaman. Maaliwalas, sariwa ang hangin at tahimik. He
loves the color of green, Rashid loves
nature.
www.ebook-converter
Agad itong mapapansin ng mga taong malapit sa kanya.
Buong akala ko ay dadalhin niya muli ako sa Leviathan kung may

malawak na lupain dito na may
nagsabog ng mga bermuda at magagandang puno kung saan dito kami
tumitigil.
Nagtaka pa ako nang lumampas kami sa lugar na madalas naming
puntahan.
"Where are we going Rashid?" ngumiti lang siya sa akin na lalong

nagpasingkit ng chinito niyang mata.
"Somewhere fun.." ngumuso ako sa sinabi niya.
"You're thinking about something else Rashid, right?"
"I am not Aurelia, you silly nurse.." akala ko ay sa kambyo siya
hahawak pero kumunot ang noo ko ng sa
hita ko siya humawak. Dati pa niya itong ginagawa sa akin, akala
ko nakalimutan na niya.
"Oh, sorry baby. Akala ko kambyo, my bad.." ngising sabi niya bago
niya tinanggal ang kamay niya sa
hita ko.
"Kailan pa naging kambyo ang legs ko Rashid?" tinawanan lang ako
ng lalaking laging niaaway.
Mga kalahating oras pa ang lumipas bago kami nakarating sa lugar

na sinasabi ni Rashid. Nakaharap
kami sa malaking bahay na kasalukuyan nang napapalibutan ng
napakaraming abalang manggagawa.
P 64-1
"Kanino ang malaking bahay na ito Rashid?" namamanghang tanong ko.

Kahit hindi pa ito masyadong
gawa, agad masasabing magiging maganda ang resulta ng bahay na
nasa harapan ko.
"Ours baby, para kay Aurelia at sa magiging anak namin ang bahay
na ito." Sagot niya habang nakangiti
siyang nakatitig sa bahay.
"Rashid.." ramdam ko na nag iinit ang sulok ng aking mga mata
habang nakatitig sa lalaking
pinakamamahal ko.
"But I want you to see this first, my favorite place.." hinuli ni
Rashid ang kamay ko at nagsimula kaming
maglakad. Tumatango kay Rashid ang bawat manggagawa na nakakakita
sa amin.
"Boss Rashid.."
"Misis ko.." agad na sabi niya kahit hindi naman siya tinatanong.
Tipid lamang akong ngumingiti sa
nakakasalubong namin.
Hinayaan ko siya Rashid na hinalahin ako nang makakita ako ng
hindi kalakihang greenhouse.
"You really love plants Rashid, you love greenhouses. Dinala mo na
rin ako sa ganito noon."
"Mahilig maghalaman si mama noon at tinuturuan niya ako." Kibit
balikat na sabi niya.
www.ebook-converter
"Isa pa, sa greenhouse ako unang niyakap ng babaeng mahal ko. Sa

green house, ang babaeng mahal ko
ang unang humalik sa akin." Nag init ang pisngi ko sa sinabi niya.
"And you first called me baby inside a greenhouse, Aurelia. I
won't ever forget that, so I made one to
cherish the memories.."
"Rashid.."
Pagkapasok namin ay may pinindot sa may tagiliran si Rashid, hindi
nagtagal ay mga sprinkler na
lumabas sa iba't ibang direksyon para diligan ang mga berdeng
halaman. Kaunti lamang ang may kulay
dahil karamihan talaga ay berdeng kulay lamang ang makikita.
"I wonder, bakit gusto mo sa tahimik na lugar Rashid?"
"Because I am tired of harsh noise baby, sometimes I want to be

peaceful.." kumunot ang noo ko sa sinabi
niya. Hindi ko siya maintindihan.
"I don't understand Rashid.." humarap siya sa akin at mabilis niya
akong kinabig papalapit sa kanya.
"I want our first night here baby."
"Sa paligid ng mga petchay at mustasa?" ngiwing tanong ko sa

kanya. Mabilis niya akong hinalikan sa
aking mga labi.
"I am kidding baby, just promise me that you will still take good
care of this greenhouse when I'm not
around. Okay?" hindi ko gusto ko punto niya.
P 64-2
"You're not going anywhere Rashid, right?" umiling siya sa akin at

muli niya akong hinalikan sa akin
labi.
"Kapag nasa trabaho lang ako, wala tayong kakainin kapag hindi mo
inalagaan ang greenhouse."
Ngumuso ako sa sinabi niya.
"Kailan pa naging vegetarian ang lalaking laging niaaway?"
"I am not.." mas inilapit niya ang labi niya sa tenga ko.
"Soon, I'll have my sweetest meat. Wearing a nurse uniform.."
naitulak ko na siya nang bahagya niyang
kagatin ang tenga ko.
"Cinderello!" tinawanan niya lang ako.
"I love you Aurelia, I love you.."
Lalo akong napahagulhol nang maalala ang araw na dinala ako ni
Rashid sa lugar kung saan kami bubuo ng
pamilya. Pero papaano pa kung ganito na ang nangyayari?
Nakuha ko na kung bakit sa bawat paglabas namin ay gustong gusto
niya sa tahimik na lugar, maaliwalas at
mahinahon. Dahil ilang taon na siyang nabuhay sa mundong putok ng
mga baril ang paulit ulit na naririnig.
www.ebook-converter
Hindi ko na magawang makapagsalita habang hinihintay ko ang sunod

na sasabihin ng lalaking nasa telepono.
Nakikilala ko siya, minsan ko na siyang nakitang kasama ni Rashid
at nasisiguro kong magkakasama sila sa
trabaho.
I heard Enna and Hazelle's voice, the almighty Cap but where's my
Rashid?
"What are you talking about? Gusto ko siyang makausap, nangako

siya sa akin. He did promise that he'll
come back for me, hindi na niya ako iiwan. What are you talking
about? Where's Rashid?"
"I'm sorry Aurelia, but this is our job.."
"Cap, atleast let her see Rashid. Bago natin siya dalhin sa HQ.."
mas lalong nangatal ang pagkatao ko sa
narinig ko. Bakit sila ang magdadala kay Rashid? Hindi ba pwedeng
pumunta na lang si Rashid ng kanya?
"What happened to him? Is he badly hurt? Where is he?" sunod sunod
na tanong ko.
"Nasaan ka ngayon Aurelia? We'll pick you up." Sagot sa akin ng
Cap na tinatawag nila.
Sinabi ko na daanan na lamang nila ako sa tapat ng hospital.

Pinagtitinginan na ako ng mga taong nagdadaan
dahil sa walang tigil kong pag iyak habang hinihintay ang susundo
sa akin. Hindi ko na mapigil ang luha ko,
alam kong kakaiba na ang kutob ko, hindi na tama ang nararamdaman
ko.
Dapat sinunod ko na lang ang nararamdaman ko, dapat pinigilan ko

na lang siya. Dapat hindi ko na lang siya
hinayaan sa gusto niya. Sana lumingon man lang ako sa pag alis
niya, hindi man lang kami nakapag usap ng
maayos, hindi ko man lang nasabi sa kanya kung gaano ko siya
kamahal.
P 64-3
Pinupunasan ko na ang luha ko nang may tumigil na malaking Ford

pickup na kulay silver. Agad bumaba ang
bintana nito at sumalubong sa akin ang magandang mata ng isang
lalaking minsan ko nang napagmasdan.
Bumaba din ang bintana sa likuran.
"Sumakay ka na Aurelia." Sabi sa akin ni Enna.
Sana ay pupunta ako sa likuran nang umiling si Enna at sabihing sa
unahan ako para makausap ako ng maayos
ng Cap nila.
Umikot ako at wala sa loob na akong pumasok sa sasakyan nila.
Magsasalita na sana ako nang marinig kong
tumutunog na naman ang telepono ko. Nakita kong pangalan ni Tita
Tremaine ang tumatawag.
Dito ko na mas nakumpirma na tama na ang hinala ko, bakit ako
tatawagan ni Tita Tremaine? Saka lamang
siya tumatawag sa akin kung may balita na siyang tungkol kay
Rashid.
"Pick it up.." umiling ako sa sinabi ni Cap.
"It's his stepmother.."
"Oh, yes. She's already aware."
"Aware of what?" nanghihinang tanong ko.
www.ebook-converter
Hindi ako agad sinagot ng lalaki pero ilang saglit lang ay

bumuntong hininga muna ito at nagsimulang
magsalita.
"There are numbers of snipers all over the place, I told him that
I'll be the one to go first. All he needs to do
is to clear my field but he insisted to switch with my place. Siya
ang unang sumugod sa area.." ayoko nang
makinig dahil mas nasasaktan lamang ako pero ano ang magagawa ko
kung ito ang katotohanan?
My beloved Cinderello was made for guns.
"We tried to cover him, we tried to help him but we're being
surrounded by our enemies. Hindi namin agad
nasundan si Rashido.." mahinang sabi ni Hazelle.
"We waited for back up before we entered their headquarters and
there, we saw his‿" hindi niya natuloy
ang pagsasalita niya dahil humagulhol na ito ng pag iyak.
"That day was supposed to be his last day as a Sous L'eau agent
but it turned out that‿" ilang beses
nahampas ng lalaking nagmamaneho ang kanyang manibela.
Wala nang tigil sa pagsikip ang dibdib ko habang pinagmamasdan

sila. Bakit si Rashid pa? Bakit kung kailan
maayos na kaming dalawa?
Tinatanggap ko na kung anong klaseng trabaho siya, handa na akong

tanggapin ang kanyang nakaraan. Handa
na akong mahalin ang lahat sa kanya pero bakit naman ganito? Bakit
paulit ulit na lang akong naiiwanan?
Durog na durog ang puso ko. Hind ko na alam kung papaano pa ito
maayos, hindi ko na alam kung papaano pa
ako muling magsisimula.
P 64-4
Gusto ko nang sumunod sa kanya para mawala na itong sakit na

nararamdaman ko. Ano na lang ang buhay na
mangyayari sa akin? Mahal na mahal na mahal ko si Rashid, bakit
lagi na lang akong paulit ulit na iniiwanan?
"Nasaan ang katawan niya?" nanghihinang tanong ko. Malabo na ang
mata ko dahil sa walang tigil kong
pagluha.
"Sa isang maliit na chapel, ang pamilya niya ang pumili ng lugar
na ito. You need to see him right now
Aurelia, papalitan na namin ang katawan niya kinabukasan." Wala sa
sarili akong tumango habang nakatitig
ako sa ilaw ng truck na nakakasalubong namin.
Nagpatuloy sa pagtakbo ang sasakyan hanggang sa maging bako bako
ang daan, mas lalo pa kaming bumagal
nang umulan dahilan kung bakit naging maputik ang daan, wala na
kami sa highway.
"Nandito na tayo Aurelia.." tipid na sabi ni Cap. Tahimik kong
binuksan ang pintuan ng sasakyan at eksaktong
pagbaba ko ay lumubog sa putik ang mga paa ko.
Ilang beses kong pilit inangat ang paa ko at sa pang apat na subok
ko pa tuluyang naangat ito. Mabagal na
akong naglalakad hanggang sa makita ko na ang chapel na sinasabi
nila. Lahat ng nakikita kong tao ay
nakasuot na ng itim. Napako ang mga paa ko at hindi ko na magawang
maglakad pa, napaupo na lamang ako
sa isinubsob ko ang sarili ko sa aking mga tuhod.
"Rashid!"
www.ebook-converter
"Cinderello! I can't look at you inside that coffin. Ayoko na,

ayoko na..ayoko na. Sobrang sakit na Rashid,
sobrang sakit na Rashid.." Iritado kong hinubad ang sapatos kong
punong puno ng putik at muli akong
humagulhol ng pag iyak.
Muli akong sumubsob sa aking mga tuhod.
"I love you Rashid, I love you Rashid..mahal na mahal kita

Cinderello..why? Why did you leave me?
Nangako ka sa akin, nangako ka sa akin Rashid.." basang basa na
ang mukha ko dahil sa walang tigil kong
pagluha.
"Baby.."
Napamulat ako nang may marinig akong boses. Unti unti akong nag
angat ng paningin at mas lalong nagtuluan
ang mga luha ko. Agad akong tumayo at itinapon ko ang sarili ko sa
kanya.
"Rashid!" nagulat siya sa ginawa ko dahilan kung bakit natumba
kami sa lupa. Ilang beses kong hinawakan
ang mukha niya.
"You're real, you're real Rashid.." paulit ulit na sabi ko.
"Ofcourse, what's wrong with y---" hind ko na siyang pinatapos

dahil inilapat ko na ang mga labi ko sa
kanya.
Alam kong nagulat siya pero hindi din nagtagal ay hinaplos na niya
ang aking buhok. Kapwa namin habol ang
aming paghinga nang magbitaw ang aming mga labi.
P 64-5
"Hindi mo na ako iiwan Rashid, hindi mo na ako iiwan. I'll tie you
up, hindi ka na aalis sa tabi ko." Narinig
ko siyang tumawa sa sinabi ko.
"What happened to you Aurelia? Anong sinabi nila sa'yo?
Pinasusundo lang kita." Muli akong sumubsob sa
dibdib niya. Nanatili akong nasa ibabaw niya.
"They told me that you're already dead! Sinabi nila sa akin na
nabaril ka daw ng sniper!"
"What the hell? I am the sniper.."
"Wag ka na ulit umalis Rashid, huwag mo na akong iwan. Rashid dito
ka na lang sa tabi ko. Lalambingin kita
araw araw, hindi ako magagalit kapag lagi ka na lang niaaway,
hahalikan kita anumang oras. Huwag mo lang
akong iwan, hindi ko na kakayanin Rashid.." halos magmakaawa na
ako sa kanya. Hinding hindi ko na siya
hahayaang umalis.
"Baby, hindi na ako aalis. I'll be forever yours, you'll be my
forever mission.." nag angat muli ako ng tingin
sa kanya.
"Let's get up baby, may nanunuod sa atin.." kumunot ang noo ko sa
sinabi niya.
Bumangon na ako at mabilis na rin nakatayo si Rashid. Pansin ko na
wala na rin tao sa chapel. Mas
pinagmasdan ko pa ito, chapel ba talaga ito?
www.ebook-converter
"So they are not mourning inside that chapel Rashid?" tanong ko sa
kanya habang nakatitig ako sa chapel na
wala nang laman. Kumunot ang noo ko nang mas mapagmasdan ko pa
ito. Chapel ba talaga ito? Narinig ko
itong bumuntong hininga.
"It's not a chapel baby, it's a tool room for gardening. Kaya pala
sila nandyan lahat, why am I not aware of
this?" kunot noong sabi niya.
"Who are they Rashid?"
"My comrades, kicking me out." Ngising sagot niya sa akin bago
niya ako binuhat.
"Bakit ka tapak?" natatawang tanong niya sa akin. Ibinaba niya ako

sa may upuan malapit sa isang malaking
puno. Madilim ang lugar na ito kaya hindi ko masyadong maaninaw
kung saang lugar na ba kami.
"You know I hate making cheesy surprises but my friends, Enna and
Hazelle insisted this.." isang beses
lamang ipinitik ni Rashid ang kanyang daliri at napatingala na
lamang ako nang unti unting nagliwanag ang
malaking puno dahil sa mga nakasabit na ilaw dito at maliliit na
telang puti.
"Rashid, it's beautiful.." ngiting sabi ko habang pinagmamasdan

ito.
Naramdaman kong hinaplos niya ang pisngi ko.
"But you're always the most beautiful Aurelia Hope. My beautiful

Hope.." pansin ko na may itinatago siya sa
kanyang likuran.
Hanggang sa lalong lumukso ang puso ko nang lumuhod siya sa aking
harapan.
P 64-6
"Alam kong ito ang pinakamagandang bagay na maibibigay ko sa'yo

Aurelia.." napahawak na lang ako sa
bibig ko nang ilabas niya mula sa kanyang likuran ang magandang
pares ng sapatos.
My glass shoes.
"Here I am Aurelia, the prince who stole your glass slippers.
Kneeling in front of you, asking you to marry
me. I love you baby..I love you so much.."
"Rashid.."
"Will you marry me baby?"
"Yes! Yes Rashid.." hinawakan ni Rashid ang paa kong napupuno ng
putik at dahan dahan niya isinuot ang
mga sapatos sa akin. Kapwa kami ngumiti sa isa't isa bago niya ako
siniil ng halik. Hinding hindi ako
magsasawang humalik sa lalaking niaaway dahil kahit habangbuhay ko
pa itong gawin. I love him so much.
Natigil kami sa paghalik sa isa't isa nang makarinig kami ng
palakpakan, nakapalibot na sa amin ang lahat ng
mga nakaitim na kasabwat, maging si Enna at Hazelle na kapwa na
nakahilig kay Cap na patay malisya.
Ngumisi sa akin ang dalawang babae habang tumaas ang middle finger
ni Rashid sa mga ito.
Mas lalo akong namangha nang mas nagkailaw na ang buong paligid.
www.ebook-converter
"This place.."
"Yes, nasa harapan tayo ng bahay natin Aurelia." Inabot ni Rashid

ang kamay ko para alalayan akong tumayo,
pumalibot ang braso niya sa bewang ko bago tumugtog ang pamilyar
na kantang nakakapagpaalala sa akin
kung gaano ko kamahal ang lalaking kayakap ko.
"I am marrying the prettiest boy.." hinalikan niya ang ibabaw ng
ulo ko habang mabagal kaming nagsasayaw.
"You're not bothered with them Rashid?"
"Nah, kakalimutan na rin nila ako. Pagkatapos ng gabing ito, wala
na silang nakikilalang Rashido. That's the
rule." Napatitig ako sa kanya.
"I'm sorry.."
"No, don't be sorry baby. Masaya ako sa desisyon ko Aurelia.."
muli kong inihilig ang sarili ko sa dibdib
niya.
"Nang gabing 'yon Aurelia, ipinasa na sa akin ng tatay mo ang

sapatos. Ako na ang sasabay sa mga hakbang
mo, ako na ang magsisilbing mga paa mo kapag napagod ka sa patuloy
mong paglalakad.." kumunot ang noo
ko sa sinabi niya.
"Kilala mo si tatay?"
"I'll tell you the long story baby, soon." Muli niya akong
hinalikan sa aking mga labi.
P 64-7
"Pero ilang taon bago ko naibalik ang sapatos sa'yo Aurelia, hindi
ko pa ito kayang ibalik sa'yo dahil alam ko
sa sarili kong magkaiba pa ang daang hahakbangan natin. We still
have our different paths, we still have our
conflicting ways baby."
"Rashid.."
"But tonight, I am now returning it to you baby. Dahil alam kong
sa pagkakataong ito kaya ko nang sabayan
ang bawat hakbang mo, kaya ko nang maglakad sa daraanan mo at
handa na akong samahan ka kung saan ka
man dalhin ng mga pangarap mo."
"Rashid.." lumuluha na akong nakatitig sa kanya.
"Your father didn't leave you alone baby. Iniwan ka niya sa akin
Aurelia, sinigurado niyang may prinsipeng
luluhod sa'yo na hindi mapapagod suotan ka ng sapatos, hindi
mapapagod sumuporta sa'yo sa bawat hakbang
mo sa buhay. Prinsipeng mamahalin ka habang buhay." Nakagat ko na
lamang ang pang ibabang labi ko.
"I love you so much Rashid..I love you Cinderello. Marry me
soonest baby.." ngumiti siya sa sinabi ko.
"Who am I to decline your request Aurelia? I am just the prince
who stole your glass slippers, who's madly
inlove with you.."
www.ebook-converter
--
VentreCanard
?? Breaking the 69 comment.TAENA TALAGA NITONG SI RASHIDO BABE??
P 64-8
Epilogue
194K 7.5K 2.8K
by VentreCanard
Thank you for loving my niaaway agent and my beautiful nurse. Let
me hear your thoughts angels,
atleast for this last page <3
Epilogue
I never thought that a pair of glass shoes will be worth stealing.
A very beautiful and immeasurable
worth..
It's not easy to be an agent. You will not just handle your own
life, your own safeness and your own sake, but
also the lives of the other people.
Are we considered as heroes? No, we've never seen ourselves as
heroes, we're actually villains of laws,
sinners for our endless lies and rogues who choose to live
completely different from our own family.
Agents are raised to be independent, we are mold to believe that
the only comrades we should trust is
ourselves and our guns. We are trained to take aside our emotions
that will make us weak, fears, mercy and
love. Three things that I am not afraid of, I am no longer weak, I
have no fears and I will never be a lovesick
dog slave by love. Never.
www.ebook-converter
Manhattan, New York. 10:05pm. Empire State Building.
I am currently adjusting the magnification ring of my Keppeler &

Fritz KS II Mockup Prop, sniper rifle while
hearing the conversation of my fellow agents which are assigned to
different locations.
I am now scanning the whole area peaking on my eyepiece.
"I got your location Cap, Rashido do you still copy?" I heard
Savannah's voice.
"00043, Rashido speaking. Empire State Building, 92nd floor. East
part, safe and sound." I coolly answered.
In Sous L'eau, I am known as Rashido. Commander Satchel asked me
about my agent name, since I am not
creative enough to think of something unique I just add one letter
and that made them call me Rashido.
It's been awhile since I've got a mission with them, with these
Sous L'eau legends. Captain Theo the first unit
commander, Sous Leau's greatest seductress Savannah and Gray the
battlefield gamelord. I don't know why I
am tasked to be with them right now, in this mission. Three of
them are enough.
I shrugged my shoulders and I continue adjusting magnification

ring.
We've grown together with death-defying trainings, endless shouts

from our uppers, hard beatings, kicks,
punches, smell of gun powders and painful cuts from different size
of knives.
It's been what? Years? And after years of training those three
grow close together.
P 65-1
"Rashido, radio us if anything happens." I heard Gray's voice.

I can still remember, they tried to talk to me during our
trainings but I was so preoccupied with my hatred and
hunger for my mother's justice. I can't notice any single person
that time, because I am focused on how to
become stronger. Nevermind.
Tonight is a serious mission. We are tasked to kill one single
person and that is Dr. Andrew Lekshell, a
famous surgeon admired by thousands of people all over the world.
And since I am an agent, possessing eyes
of truth, possessing the idea of reality and anomalies, I've never
admired this doctor. He's not a savior, but a
damn killer.
He's been doing illegal surgeries underground. Series of foolish
unsuccessful human head transplants. What
the fuck is that? He got 148 victims, and Sous L'eau won't let
another operation happens. Tomorrow will be
his 149th and 150th victims, so it's either his head tonight or
two heads will be dead by tomorrow.
Tonight will be the largest convention, all greatest surgeons all
over the world are gathered and Dr. Lekshell
will be the guest speaker.
Savannah is now disguising as a secretary of one invited doctor,
Gray is now successfully infiltrated the
control room while Cap Theo is one of the greatest doctor right
now.
Isa lang ang kailangan namin gawin, barilin sa ulo ang baliw na
doctor at ipakita sa buong mundo ang
pagkamatay nito. Hanggang ngayon ay hinahanap pa rin ng buong
ahensya ng Sous L'eau kung sino ang
sindikatong may hawak sa kanya at para iparating sa kanilang may
ahensyang gustong magpabagsak sa
kanilang illegal na gawain, kailangan namin silang patikimin ng
mga kaya naming gawin.
www.ebook-converter
Sous L'eau hates inhumane operations and to stop them, we will

give them the cruellest punishment.
Pipilayan namin sila isa isa.
Si Savannah at Cap ang maaaring bumaril sa doctor, mananatili

lamang ako sa posisyon ko at ako mismo ang
papatay dito kapag nagawa nitong makalabas at matunugan na maaari
siyang mamatay. Isinarado na ni Gray
ang lahat ng maaari niyang labasan at tanging nasa mga mata ko na
lamang ang daang maaari niyang tahakin.
Isa pa, ako rin ang pumatay sa ilan sa mga utusan niyang doctor,
hindi na masama kung ako rin ang
makakapatay sa kanya.
"I am the sexiest doctor alive." Narinig kong sabi ni Cap Theo,
nakapasok na ito sa function hall.
"Come on Theo, until here? You're the sexiest agent alive, now
doctor? I can you see here, stop flirting with
that doctor! She's older than you!"
"Baka mabaril ka Theo sa kayabangan mo, matunugan ka sana. You're

the sexiest doctor inside the coffin." Sa
kanilang tatlo si Gray ang mahilig magbiro na hindi nakakatawa
tanging si Savannah lang ang tumatawa para
sa kanya na halatang hindi naman totoo.
"Oh my-- you're funny Gray." Natatawang sabi niya. It was a fake
laughter and we all knew that.
"Shut up Savannah, you're annoying." Narinig kong si Cap naman ang

tumawa. Papaano pa sila nakakatawa
sa ganitong sitwasyon?
P 65-2
"Alright, let's focus." Tipid na sabi ni Cap.

"Copy" sabay sabay na sabi namin tatlo.
I adjusted my earpods, naririnig kong nagsisimula na ang
convention, may mga nagsasalita at
nagpapalakpakan na.
Hindi nagtagal ay narinig namin na nagsalita si Savannah.
"Damn, may inuutos ang doctor na kasama ko. Fvck"
"Sundin mo muna Savannah, we're surrounded by Dr. Lekshell's men,
marami sila. There are also some of
his men inside the control room." Agad na sabi ni Gray.
"Yes, just follow the doctor's instruction." sabi ni Cap.
"Yes, I am on my way. Nasa loob na ako ng elevator."
"This is strange, I haven't seen the doctor since the convention
started. Gray have you spotted him?" tanong ni
Cap.
"I've been locating him, but the system's facial recognition can't
hit him. Is it possible the he's damn late?!"
www.ebook-converter
"What the fvck? What is his schedule today Savannah?"

"He's in Chatwal hotel last two hours ago.."
"Fvck.." sabay kaming napamura ni Cap. Napakalapit ng hotel na ito

dito, posible kayang hindi na siya
sumipot sa convention?
"Facial recognition got hit, he's on his way to the function hall
Theo with four bodyguards. Makakasalubong
mo siya Savannah." Muling pagsingit ni Gray. Nakahinga ako ng
maluwag, kailangan namin maging
matagumpay ngayong gabi.
"Oh, I'll try to seduce him."
"Savannah!" sabay sumigaw si Cap at Gray.
"Kidding boys, I'll be good."
Ingay lang mula sa mga nagsasalita sa convention ang narinig ko.
Pero hindi din nagtagal ay narinig namin
ang malutong na mura ni Savannah.
"What happened?" tanong ko.
"I'm locked, I can't open the door!"
"What? Give me the room--oh fvck.." naputol ang linya ni Gray.
P 65-3
"Hey, what happened?" narinig ko ang boses ni Cap. Dalawa kami ni

Cap na nagsasalita at wala kaming
nakuhang sagot.
"Shit! I am being chased Rashid!" Iritadong sabi ni Cap. Narinig
ko na ang sunod sunod na putok ng baril.
"Oh shit! I need to go down, I want to help."
"Stay there Rashid!" sumunod ako sa gusto ni Cap. Pinakahawakan ko
ang baril ko habang nakaantabay ako
sa ulo ng doctor. Pero alam ko sa sarili kong hindi na ito lalabas
dito. Natunugan kaming apat. At hindi ko na
alam kung anong nangyayari sa tatlong kasama ko.
Hindi nagtagal ay nakikita kong naglalabasan na ang mga tao. Damn,
mahuhuli kaming apat. May
nadadatingan na rin mga pulis. Fvck.
"Drop your weapon." Nanlamig ako nang makarinig ako ng boses.
Itinaas ko ang kamay ko at dahan dahan
akong humarap sa pinanggalingan nito.
Ilang beses akong napalunok nang makita kong may hawak ng baril
ang doctor na dapat ay papatayin ko. Apat
sa mga tauhan nito ay hawak si Savannah at Gray.
"You killed my daughter! My wife!" isa lang ang pumasok sa isip
ko. Ang dalawang babaeng doctor na
napatay ko ay anak at asawa niya pala. Kung ganon buong pamilya pa
silang pumapatay ng maraming buhay
ng tao. Serves them right.
www.ebook-converter
"I will definitely kill your friends too." Nanlaki ang mata ko
nang sabay pinaluhod sa harapan nito si Gray at
Savannah na nagpupumiglas.
"You fvcker! Do you think our agency will stop after you've kill
us?" sigaw ni Savannah.
"You'll die too! Fvck you nonsense doctor!" sigaw din ni Gray. May
mga nakatutok na rin baril sa akin. Ito
ang pinaka ayaw ko kapag may ganitong misyon, ayokong may kasama,
ayokong may namamatay na
kasamahan ko sa mismong harapan ko.
Kaya hindi ko nagustuhang sumama sa kanilang tatlo, gusto kong
manatiling mag isa sa bawat misyon ko at
huwag makulong sa ganitong sitwasyon.
Hindi ako kumurap nang itinutok na ng baliw na doctor ang dalawang
baril niya sa mga kasamahan ko.
At nang makarinig ako ng sunod sunod na putok, nanatili pa rin
akong tulala habang sunod sunod bumabagsak
ang katawan ng mga tauhan ng doktor. Agad itong naalarma at
mabilis siyang humarap sa akin, kaunti na
lamang at kakalabitin na niya ang gatilyo ng baril nang sunod
sunod siyang tamaan ng putok ng baril mula sa
tatlong pinakamagagaling na tauhan ng Sous L'eau.
Nakamulat siya sa akin na may dugong lumabas sa kanyang bibig

hanggang sa tuluyan na itong bumagsak.
Nagmadaling lumapit sa akin si Savannah at hinawakan niya ang

mukha ko. Pansin ko na may tama sa balikat
si Cap.
"Are you alright Rashido? Hindi ka ba natamaan?" nag aalalang
tanong sa akin ni Savannah.
P 65-4
"Come on stop treating him like a child, ilang taon lang ang tanda
natin sa kanya Savannah. He won't gonna
like it too." Saway ni Gray dito.
"There is nothing wrong being worried, he's now in our team. He's
one of us."
"Yeah, Savannah's new baby boy in our team. We're now free Gray.."
kumunot ang noo ko sa sinabi ni Cap.
"What the hell is baby boy?!" iritadong sabi ko.
Walang sumagot sa kanila nang makarinig kami ng ingay mula sa
chopper. Ilang beses pinagbabaril ni Gray at
Cap ang bintana at sunod sunod na kaming tumalon sa hagdanan.
Nakasabit kaming apat sa hagdan at narinig ko na lang nagsalita si
Cap nang malakas.
"Welcome to our team Rashido. Sous Leau's number one sniper.." Ako
ang nasa pinakababa, tumungo silang
tatlo sa akin na kapwa nakangisi. Kumindat pa sa akin si Savannah
habang tumango naman sa akin si Gray.
"Yeah, thank you for having me." Tipid na sagot ko.
That night I just realized that it's not really bad having
comrades.
Simula nang gabing 'yon naging malapit na ako sa kanilang tatlo.
We're in vacation right now in one of the
most famous resort in Mexico. Desire Pearl Resort, the best resort
for relaxing agents. Where our eyes can
see nude girls for free.
www.ebook-converter
Wala na kaming tigil sa pagsipol tatlo kapag may dumadaang mga

hubad na babae.
"Hindi pa ba kayo napapaos tatlo sa kakasipol?" walang sumagot sa
aming tatlo.
"She's just jealous, Savannah haven't seen a naked man since we
arrived here."
"Excuse me Cap?!" tumawa lang kaming tatlong lalaki pero naputol

ito nang may dumaan na naman hubad na
babae. Sabay sabay na naman kaming napasipol.
"Oh damn." Napansin ko dumapa na sa beach bed si Savannah.
"By the way, bakit ayaw mong tanggapin ang alok ni Commander
Satchel, Rashid? You'll be the 4th unit
division commander, you deserve it." Ngumiwi ako sa sinabi ni
Savannah.
"You know I hate responsibilities, I am already satisfied as Cap's
apprentice."
"Annoying apprentice." Tipid na sagot nito.

"Besides, it's not bad to be the second best. Mawawala rin ng
buhay ang first unit kapag wala ako, hindi
naman nagsasalita si Cap. No humor, no life." Tumango si Gray
habang natatawa naman si Savannah.
"I thought he's a serious type but damn, we're deceived. He's too
annoying, para siyang ang pinsan ko."
Ngumisi lamang ako sa sinabi ni Cap.
P 65-5
Nanunod ulit kami ng mga babae bago namin narinig ang sinabi ni
Savannah.
"Boys apply me some sunblock, maglalakad lakad na lang ako."
Walang tumayo sa aming tatlo.
"Come on, mag volunteer na ang isa sa inyo." Wala pa rin napansin
sa kanya.
"Alright!" iritadong bumangon si Savannah at may kung ano siyang
pinulot sa buhangin. Maliit na tangay ng
sanga at ilang beses niya itong pinutol.
"Kapag nakuha ko ang pinakamahaba kayong tatlo ang maglalagay sa
akin pero kapag isa sa inyo ang
nakakuha ng mahaba titiisin ko na lang mangitim. Deal?" sabay
kaming napabuntong hiningang tatlo. Dito
magaling si Savannah.
Tumayo kaming tatlo ay isa isa kaming bumunot mula sa kamay ni
Savannah sabay sabay kaming napamura
nang nasa kanya ang mahaba.
"You manipulated it!"
"No Cap.." dumapa na ito at inabot niya sa amin ang sunblock.
"Gusto ko sabay sabay nyo akong lalagyan para makita ng lahat ng
mga tao kung gaano ako kaganda. Copy?"
www.ebook-converter
"Copy" walang buhay na sagot namin tatlo.

"Ako sa braso.." agad na sabi ni Cap.
"Ako sa legs.." sabi ni Gray.
"Alright, ikaw sa likuran ko Rashid." Habang nagsisimula na kaming

maglagay ng sunblock kay Savannah
nagsisimula nang magtinginan sa amin ang ilang napapadaan.
"Ang gandang babae, tatlo kaming nagkakandarapa." Sarkastikong
sabi ni Gray.
"I love that Gray." Natatawang sabi ni Savannah.
"Rashid, pull my bra. You need to apply sunblock better, ayaw kong
hindi pantay ang kulay ko." Tumango
ako.
Nasa akto na akong hihilahin ang pagkakaribbon ng bra niya nang
sabay hampasin ni Cap at Gray ang kamay
ko.
"Sous Leau's first unit division second best is a pervert." Tamad
na sabi ni Cap.
"Sous Leau's best sniper is a bra puller." Matabang na sabi ni
Gray.
Narinig naming tumawa si Savannah.
"I'll go now." Bumangon si Savannah at mabilis akong hinalikan sa

pisngi.
P 65-6
"Manyakis.."
Tumatawa itong iniwan kaming tatlo habang ako ay natulala na
lamang. What the hell is that? Hindi ako
manyakis! I am a good Samaritan concerned with her skin!
"She's always like that Rashid, don't fall on her trap. Always
remember her famous name.." Humiga na ulit sa
beach bed si Cap.
"Sous Leau's seductress, ilang beses na rin kaming muntik nang
mabiktima sa kanya." Agad na sabi ni Gray.
Tumango ako at nahiga na rin.
"You have a very weird team." Naiiling na sabi ko.
"You're weird too, you're one of us. Remember?" ngumisi lang ako
sa sinabi ni Cap.
Buong akala ko ay hindi na kami mabubuwag apat, lagi kaming
magkakasama sa mga misyon at kahit minsan
ay walang nag iiwanan pero nagbago ang lahat nang mahulog sa
iisang babae si Cap at si Gray.
Love made our team shattered into pieces. Unang nawala si Gray,
sumunod si Savannah hanggang sa kaming
dalawa na lang ni Cap ang natira sa Sous L'eau. Pagmamahal nila sa
isang babae ang sumira sa samahan
naming apat. Kaya simula nang magkahiwa hiwalay kami, isinumpa ko
sa sarili kong hindi ako magmamahal,
walang babae ang mag aalis sa mundong pinili kong tahakin.
www.ebook-converter
--
Ilang taon din ang lumipas bago ako nagkaroon ng misyon mag isa.
Kasalukuyan akong papasok sa isang
mainit na sabungan laman ang iba't ibang klase ng sugarol.
Matapos ang isang linggo ay magkakaroon ng isang malakihang

pagdiriwang sa isang kilalang hacienda, iba't
ibang malalaking personalidad, politiko at mga negosyante ang
kabilang dito. Pero lingid sa kanilang
kaalaman ay may nakatanim na bomba sa lugar na ito. Nakadikit ito
mismo sa transformer na siyang
nagsusupply ng kuryente ng buong hacienda. Hindi lang iisang bomba
ang nakakalat dahil nasabing sampu ang
bilang nito at hanggang ngayon ay hindi pa rin mahanap ng mga
kasamahan ko.
Sinubukan naming analisahin ang kakaibang disenyo ng bomba pero
ang tanging makikita lamang namin ay
tatlong linyang nakakahon at humihingi ng numero. We need to find
the codes.
We did identify who created the bombs. Mariano Hugos Slater, the
best bomb creator in Tenerife, Canary
Islands in Spain. His bomb business is legal in this country, we
tried asking his client but he damn refused.
But I tried using force and here I am locating the three different
codes. Hindi ko man nalaman sa kanya kung
sino ang nagpagawa ng bomba, pwede muna itong ipagpaliban. Mas
mahalagang mapatay ang bomba sa
lalong madaling panahon, pero ang malaking ipinagtataka ko bakit
isang linggo ang tagal ng oras ng nasa
bomba? Siya rin ang nagsabi sa amin na sampu ang bombang nakatanim
sa buong hacienda na konektado sa
pinakamalaking bomba na nasa transformer.
"Did you disguise Rashid?" tanong sa akin ni Enna na nasa
headquarters.
"No, papapasukin ako sa sabungan kahit hindi na ako magdisguise."
Nagbayad na ako na ako sa pintuan at
P 65-7
narinig ko na ang malalakas na sigawan ng mga sabungero.

Ang unang numero ay makikita ko sa palong ng tandang na manok.
Nakalagay daw ito sa palong ng alaga ng
congressman na siyang may ari ng hacienda. Pero ang daming tandang
na nagkalat ngayon at hindi ko alam
kung alin ang sa congressman.
Kasalukuyan nang may nagsasabong na manok, sigaw nang sigaw ang
mga tao. Lumapit ako sa isang matanda
at kinuha ko ang atensyon niya.
"Alin po ang manok ng congressman?" kumunot lang ang noo sa akin
at muli siyang sumigaw ng pula.
Nakailang tanong ako sa mga sabungero pero lahat sila ay mga
abala, ang ilan pa ay muntik na akong suntukin
sa pagkainis.
Pawisan na rin ako at ilang mura na ang nasabi ko, kahit kailan ay
hindi ko magugustuhan ang sugal at mga
sugarol. Habang nag iisip ako kung papaano ko malalaman kung
nasaan ang manok ng congressman may
napansin ko na may tahimik na lalaking may kaedadan, may tali ng
panyong pula ang noo nito, kung hindi ako
nagkakamali isa siyang kristo. Sila ang mga sabungerong magagaling
tumingin sa manok kung mananalo o
hindi. Nanunuod lang ito pero hindi sumisigaw, mukhang wala siyang
taya sa naglalaban na manok. Dahan
dahan akong lumapit sa kanya at nagkunwari akong nanunuod sa
nagsasabong na manok bago ako tumikhim.
"Manong kristo, sa tingin nyo anong manok ang mananalo?" tanong
ko. Alam kong kapag diretso ko siyang
tinanong kung nasaan ang manok ng congressman baka hindi lang ako
nito pansinin.
www.ebook-converter
"Puti, pero hindi ako kristo." Sagot nito sa akin.
"Oh, alam nyo po ba kung nasaan ang manok ni congressman?"

kinakabahang tanong ko.
"Sa pangatlong laban pa. Yun nasa dulo, 'yong hawak ng matabang
naka asul." Mabilis na sagot sa akin ni
Manong, hindi ako makapaniwala dahil sa mabilis niyang sagot, siya
ang pinakamatinong sabungero na
nakilala ko ngayong araw. Sa tuwa ko ay dumukot ako sa wallet ko
at binigyan ko siya ng apat na libo.
"Salamat po!"
Nagmadali na akong lumayo.
"Boy! Malaking halaga ito!" hindi ko na pinansin si Manong Kristo
at mas binigyang pansin ko na ang manok
ng congressman.
Inilabas ko na ang maliit na laser na nanggaling pa sa agency para
itapat ko sa palong ng manok. Tumagal ako
ng halos dalawang oras dahil hindi agad tamaan ng laser ang palong
sa dami ng mga taong humaharang.
Akala ko ba ay pangatlo itong isasalang?
"Damn it" napamura ako nang ilang beses pa akong nasagi. Mga
kalahating oras pa ang nasayang bago ko
tuluyang naitapat ang laser.
"684-045-9547"
Pinatay ko na ang maliit na laser at ibinalik ko na ito sa aking

bulsa. Kasabay ng pagtalikod ko ay pagsigaw
P 65-8
ng mga sabungero, mukhang may nanalo na. Nagpatuloy ako sa

paglalakad para makalabas na nang biglang
may yumakap sa akin.
"Nanalo ako sa sabong hijo! Salamat! Salamat hijo, hindi na kulang
ang pera ko. May masusuot nang saya si
Aurelia! Hindi na siya maiiwanan ng mga kaklase niya! May pambili
na ako ng sapatos ng aking magandang
anak. Ito ibabalik ko na ang pera mo." Ilang beses akong umiling.
"Sa inyo na 'yan Manong kristo.." ngising sagot ko. Malaki ang
itinulong niya sa akin. At hindi ako
makakalabas sa magulong sabungang ito kung hindi niya ako sinagot
ng maayos.
"Sige po, mauuna na ako." Natulala lang sa akin si Manong.
Tinalikuran ko na siya pero narinig ko siyang nagsalita ulit.
"Salamat hijo!"
Kinabukasan ay sinabi na sa akin ni Enna at Hazelle kung saan ko
makikita ang sunod na kombinasyon ng
numero. Sa isang sikat na brand ng sapatos ng babae at ang tanging
palatandaan dito ay gawa ito babasagin.
A real life glass shoes.
"Paano kung nabili na? or should I go inside their stock room?
What if it is not on the display items?" tanong
ko kay Enna habang inaayos ang earpods ko.
www.ebook-converter
Nakasuot ako ng surgical mask and a hoodie with nerd glasses.

Silang dalawa ang nagpumilit sa akin mag
disguise kahit hindi na kailangan.
All I have to do is to buy those shoes. Hindi ito katulad ng sa

manok na madaling makita sa pamamagitan ng
lacer. Dahil nakatago ang kombinasyon ng numero nito at hindi
basta makikita.
"Kakadeliver lang ng sapatos na 'yan kaninang umaga. Kakabukas

lang ng mall Rashid, you're the first
customer, makukuha mo 'yan nang hindi nahihirapan. Napasok na ni
Enna ang stock room at nakuha niya ang
mga sapatos. Wala dito ang codes." Nagsimula na akong humakbang sa
boutique na sinabi ni Hazelle at unang
tumama sa mga mata ko ang magandang sapatos.
Abot kamay ko na sana ito nang may una nang makakuha nito. Fvck
no!
"I'll triple the price, ako na bibili nito." Mahigpit niyang
tinanggal ang kamay ko sa sapatos.
"Sapatos ito ni Aurelia!" nanlaki ang mata ko sa likuran ng
makapal na salamin nang makilala kong si
Manong kristo ito. What the hell?
"Sir, kailangan ko nang sapatos na 'yan. Ituro mo sa akin ang

kahit anong sapatos na magustuhan mo. Just give
me those shoes." Kunot ang noo niya na parang inaalala niya kung
kilala niya ba ako.
"Nauna ako hijo, ito ang gustong sapatos ng anak ko. Itanong mo sa
sales lady kung meron pa silang stock
nito." Kalmadong sabi sa akin ni Manang kristo bago ito humarap sa
sales lady para humingi ng kahon para
sa sapatos. Damn it, that's the last stock. Siguradong nasa
sapatos na ito ang numerong hinahanap ko.
Pinagmasdan ko lamang si Manong kristo habang papunta na siya sa
cashier.
P 65-9
"Bibilhin ko ang sapatos na 'yan sa kahit anong halaga sir, name

your price." Desperadong sabi ko.
"Aroganteng bata! Sapatos ito ng anak ko, kay Aurelia itong
sapatos. Ito ang sapatos na gusto ng anak ko.
Lumayo ka sa akin, pumapatol ako sa bata." Iritadong sabi nito sa
akin na nagbabanta.
Napanganga na lamang ako hanggang sa makapagbayad siya sa cashier.
What the fvck? Papaano ko aagawin
ang sapatos sa kanya?
Habang tulala ako sa loob ng boutique ay nakarinig ako ng dalawang
babaeng nag uusap.
"Hindi ba tatay 'yon ni Aurelia? Mahal na mahal talaga siya ng
tatay niya, naiinggit ako kay Aurelia, ang lapit
nilang mag tatay sa isa't isa. Ako minsan lang ako kausapin ni
Daddy."
"Huwag ka nang magdrama, maghanap ka na ng sapatos na isusuot mo.
bukas." Dito naagaw ang atensyon ko.
Tinanggal ko ang salamin at mask ko.
"Hi girls.."
Nakipag usap lang ako sa kanila saglit hanggang sa malaman ko na
ang buong detalye nang gaganaping event
bukas.
--
www.ebook-converter
Kasalukuyan akong nasa tabi ng entrance habang ilang beses kong

sinusulyapan ang nasa guestlist. Narinig
kong Aurelia ang pangalan ng anak ni Manong kristo, hindi ko pa
makita ang pangalan niya.
Dahil imbitado ang mga alumni ngayong gabi, madali akong nakapasok
at nagkunwaring graduate ng
university. Nakamaskara kaming lahat kaya wala nang makakapansin
sa akin.
Nang tumugtog na sa loob ay agad na kaming pinapasok. I am damn

bored, nasaan na kaya ang babaeng
hinahanap ko?
Nasa kalagitnaa na ng pagsayaw ang mga estudyante habang tahimik
akong nagmamasid nang biglang
nabuksan ang malaking pintuan sa taas dahilan kung bakit naagaw
ang atensyon naming lahat. Kusa na lamang
umawang ang aking mga labi nang tumama ang aking mga mata sa
kanya.
A very beautiful girl wearing a blue gown. Kahit may maskara sa
kanyang mga mata, hindi nito nagawang
itago ang kanyang kagandahan. Alam kong sa mga oras na ito ay
hindi lamang ako ang humahanga sa kanya.
Nagsimula na siyang bumaba sa hagdan, dito ko napansin ang sapatos
niya. She's wearing the glass shoes.
Hindi ko na alam kung dahil pa ba sa sapatos kung bakit ko

nakikita ang sarili kong humahakbang patungo sa
kanya. I want to be her first dance.
"Can I dance with the most beautiful girl tonight?" I want to kiss
her red lips. Damn.
Hindi ko maipaliwanag kung bakit para biglang bumilis ang tibok ng

aking puso nang tipid siyang ngumiti sa
akin at iabot niya ang kanyang kamay sa akin. Humakbang na kami sa
gitna ng dancefloor.
P 65-10
Inilagay ko ang mga kamay niya sa balikat ko at hinapit ko ang

bewang niya. Shit. She's really beautiful.
"Sa St. Luciana University, ka rin ba pumapasok?"
"Oh, I am not studying anymore. Naimbitahan lang ako dito."
Pagsisinungaling ko. I want to remove her mask
to see her beautiful face. Shit, what is wrong with you Rashido?
You're after the shoes.
"What about you? Anong year mo na?" pinilit kong ayusin ang
nagkakagulo kong utak.
"Third year college."
"Oh, isang taon ka pa palang papasok. Nakakatamad 'yan." Pilit
kong inayos ang pagsasalita ko. Damn.
"So you don't find this party boring? Kasi 'yong mga graduate dito
ayaw na ayaw na nilang mag aattend ng
mga ganito."
"Sa una na bored ako. Until you appeared up there, smiling
beautifully. Parang gusto ko ulit pumasok, we can
be classmates." Well, we can be..oh fvck. Stop this Rashido!
"Sweet talker huh?"
"Uhuh? Not really, nagsasabi lang ako ng totoo. If you don't mind,
can I ask you something?" hindi ko na alam
kung ano ang lumalabas sa bibig ko.
www.ebook-converter
"Sure"
"Do you have a boyfriend? Suitors? Or anything?" narinig ko ang

pagtawa ni Hazelle sa earpods ko. Damn.
"Wala" gusto kong ngumisi sa narinig ko.
" Rashido, sapatos ang kukuhanin hindi puso ng babae." Narinig ko

na rin ang boses ni Enna na tumatawa.
"Oh, good thing. Mag aral ka muna para sa kinabukasan." Sagot ko
na lang.
"What the fvck Rashido?! Are you flirting with a college girl?"
Gusto kong magmura sa naririnig ko mula
sa dalawang babae mula sa HQ.
"What about you? May girlfriend ka ba?" ngumisi ako sa tanong
niya.
"Wala rin, pihikan yata ako sa mga babae." Pilit akong tumawa.
"Pihikan? What the hell?" Alam ni Hazelle at Enna na nag uumapaw

ako sa babae.
"Can I see you?" naalarma ako nang hahawakan na niya ang maskara
ko.
"Wai‿" hindi na siya natuloy sa gagawin niya. Dahil pinatay na ni

Enna at Hazelle ang ilaw.
"Rashido go!"
Hindi pagkuha sa sapatos ang una kong ginawa.
P 65-11
"I'm sorry.." mahinang sabi ko sa babaeng kaharap ko. Mabilis ko

siyang kinabig papalapit sa akin at ginawa
ko na ang kanina ko pang gustong gawin sa labi niya.
I did kiss her sweet and soft lips while caressing her flowing
hair.
"You're beautiful.." bulong ko sa kanya bago ako lumuhod at
sapilitan kong agawin sa kanya ang sapatos.
"The left one got the code Rashido."
"Aray!" narinig kong reklamo niya.
"Oh fuck!" shit. I'm sorry.
Tumayo na ako at mabilis na akong humakbang papalayo sa babae.
"Ang sapatos ko!" bigla nang nabuksan ang ilaw.
"Wait! Sapatos ko 'yan!" binilisan ko ang paglalakad nang mapansin
kong sinusundan niya ako.
"Ang sapatos ko! Gago ka!" malakas na sigaw niya sa akin.
"Gago ka! Sapatos ko 'yan! Ibalik mo!" nasa hagdanan na ako pababa
sa labas ng venue nang may tumama sa
aking ulo. Damn. Binato ako ng sapatos ng babae.
www.ebook-converter
Humarap ako sa kanya at kinuha ko na rin ang sapatos na ibinato

niya sa akin. I bowed at her like I was a
prince. Nagawa ko pang kumaway sa kanya hanggang sa tuluyan na
akong makasakay sa limousine na
pinahanda ni Hazelle at Enna.
Tinanaw ko na lamang siya sa labas nang bintana hanggang sa

tuluyan ko na siyang iwan tangay ang kanyang
sapatos. Pumunta muna ako sa pinakamalapit na HQ para baklasin at
hanapin ang code sa sapatos.
Isa't kalahating oras din akong nakatigil sa HQ nang tumawag si
Enna.
"Rashido, we located the last code."
"Bukas na lang, pagod na ako." Tamad na sabi ko habang
nakapangalumbaba ako sa magandang sapatos.
She's so beatiful.
"Ngayon na! Bumibilis ang timer ng bomba! Hindi ito maaaring
ipagpaliban."
"Alright, nasaan?"
"It's located in San Juanto General Hospital, room 4227. It's an

ICU room, locate the dextrose insde that
room, you'll get the third code."
"Copy"
Tulad nang inaasahan nakita ko ang sarili kong nakacoat na puti at

surgical mask habang naglalakad sa loob
ng hospital.
P 65-12
"Good evening po Doc." Tumatango ako sa mga nurse na hindi naman

ako mga kilala. It's because of my
looks.
Napag alaman kong hindi maaaring basta pumasok sa kwartong
pupuntahan ko kaya kailangan kong maging
isang doktor. Madali akong makikilala kung magkukunwari akong
nurse.
May lumabas na nurse dito na agad tumango sa akin.
"What's the situation?"
"Nakapunta na po si Dr. Vargas Doc?" sinisilip ako nito at pilit
kinikilala.
"Hindi na po maganda."
"Alright, mag break ka muna. I like your lipstick today." Kumindat
ako sa nurse na nagpapula ng kanyang
pisngi. Pumasok na ako sa kwarto at nagmadali na akong lumapit sa
pasyente para tingnan ang kombinasyong
numero mula sa kanyang dextose
"Doc, nandito na ba ang anak ko?" hindi ko sana papansin pero
pamilyar sa akin ang kanyang boses. Nanlaki
ang mata ko nang makilala ko ang lalaking nasa kama. What the
hell?
"Manong kristo?!" tinanggal ko ang surgical mask ko.
www.ebook-converter
"Doktor ka pala hijo, kaya pala marami kang pera. Salamat sa pera
mo naibili ko ng sapatos ang anak ko.."
mabibigat ang paghinga niya at base sa sinabi ng nurse kanina at
sa nakikita ko, hindi na talaga maganda ang
kalagayan niya.
Sumikip ang dibdib ko nang maalala ko ang sapatos.
"Lumaban kayo, ang lakas lakas nyo pa sa sabunggan noong isang
araw hindi ba?" naupo na ako sa kanyang
kama. Pagak siyang tumawa sa akin.
"Gusto kong lumaban pero ayaw na ng katawan ko hijo, hindi na
kaya.." nahihirapan na rin siyang magmulat.
"What about your daughter? You need to fight for her." Naalala ko
na naman ang magandang babaeng
inagawan ko ng sapatos.
"Gusto ko hijo, gusto ko.." kumunot ang noo ko nang hawakan niya
ang kamay ko.
"May nobya ka na ba hijo? Maganda ang anak kong si Aurelia,
sobrang ganda ng anak ko." Pilit siyang
ngumingiti habang pinupuri ang kagandahan ng kanyang anak. Yes,
she beautiful. Very beautiful.
I made her cry because of my mission.
"I have to go Manong, babalikan ko kayo sa ibang araw. Lumaban

kayo Manong kristo, magsasabong pa
tayong dalawa." Tiningnan ko na ang destrose at ang numero.
"Maganda si Aurelia hijo, maganda ang anak ko. Hindi siya mahirap
mahalin.." paulit ulit na sabi niya.
Tumalikod na ako sa kanya habang pilit pa rin siyang nagsasalita.
P 65-13
"Ikaw na ang bahala sa anak ko hijo, mahalin mo siya. Hinding

hindi mo ito pagsisihan.."
"I wi‿" itinigil ko ang dapat kong sasabihin at ipinilig ko ang
ulo ko. I hate responsibilities.
Lumabas na ako ng kwarto at agad akong naalarma nang makita ang
nurse kanina na may kasamang doktor na
nakakunot ang noo. Mabilis akong humakbang sa ibang direksyon pero
kusa na lamang napako ang aking mga
paa nang makita ko ang magandang babaeng ninakawan ko ng sapatos
habang lumuluhang tumatakbo patungo
sa pinanggalingan ko.
Buhat niya ang asul niyang saya. Bumaba ang mga mata ko sa paa
niyang nakaapak na marami nang galos.
Punong puno siya nang luha habang patuloy sa pagtakbo, kasabay
nang paglampas at bahagya niyang pagsagi
sa akin ay ang pagkirot ng dibdib ko. Nanghihina akong lumingon sa
kanya hanggang sa tuluyan na siyang
makapasok sa kwarto.
Napasuntok na lamang ako sa pader ng hospital. Fvck! Fvck!
Itinapon ko na ang surgical mask at nanghihina
akong lumabas ng hospital. Simula nang gabing 'yon, ilang buwan na
akong hindi pumasok. Mas lalo pang
nagulo ang sistema ko nang malamang nang gabing 'yon din namatay
si Manong kristo.
"Shit!" ibinato ko ang baso ng alak sa kwarto ko. Ilang
naghihingalong tao na ang nakita ko, ilang balitang
namatay na ang natanggap ko pero ano itong nangyayari sa akin?
Fvck!
www.ebook-converter
Pinatay ko muna ang lahat ng komunikasyon ko sa Sous L'eau at

pinili kong umuwi sa bahay na siyang
ipinagtaka ni Tremaine, ang pangalawang asawa ng daddy ko na may
tatlong anak na mukhang mga gangster.
Lalo pang nag init ang dugo ko nang kumuha pa ng tutor ang anak
niyang bunso. Hindi kayang turuan ang
sariling anak? Pero nang nakilala ko ang magandang tutor ni
Anastacio, nagulo ang buong buhay ko. Noong
una ay iniisip kong nakokonsensiya lamang ako para sa kanya, kaya
ako apektado sa kanya dahil alam kong
malaki ang atraso ko. I stole her dad's precious memory.
Pilit kong kinumbinsi ang sarili ko na marami akong naiwang babae
at hinding hindi ako mahuhulog sa
babaeng katulad ni Aurelia.
Yes, she's really beautiful. Her red tempting lips, her almond
eyes, her well shaped nose, her fair flawless
skin and even her not so long soft hair. Her beauty is so natural.
Hindi ko man lang siya nakitang nagmake up,
she's a simple girl with gorgeous face. Hindi ko maiwasang
sumulyap sa kanya sa tuwing dumating siyang
hanap si Anastacio.
Pero habang tumatagal ang panahon, habang araw araw ko siyang
nakikita, ang mataas na pader na ginawa ko
para hindi ko iwan ang trabahong minamahal ko ay unti unti nang
nagigiba sa tuwing ngumingiti siya sa akin.
Una akong nawalan ng tulog ng sampalin niya akong lumuluha dahil
inaway ko daw si Anastacio.
Para akong baliw na nakangisi sa aking kama, ilang yakult ang

nainom ko nang gabing 'yon sa kaiisip kay
Aurelia. Hanggang sa lumipas pa ang mga araw, lalo nang tumitindi
ang emosyon ko sa kanya. Gusto ko nang
itapon si Anastacio sa labas ng bahay sa tuwing nakikita ko siyang
yumayakap kay Aurelia. Gusto kong
paulanan ng bala si Drizello at Augusto kapag tumitingin sila kay
Aurelia.
Gumawa ako ng paraan para pansinin ako ni Aurelia, gusto ko kapag
papansinin niya ng isang beses si
P 65-14
Anastacio, dalawang beses niya akong papansinin. Ginawa ko ang

lahat, ayaw kong malalamangan ni
Anastacio hanggang sa isang gabi natagpuan ko na lamang ang sarili
kong nasa harap ng salamin at
itinatanong sa aking sarili kung anong nangyayari sa akin.
"You're crazy.." Matabang na sabi ko sa sarili ko. Binuksan ko ang
gripo at ilang beses akong naghilamos.
"Tomorrow, I am going back to Sous L'eau. She's nothing, yes.
She's nothing.." pilit kong kinumbinsi ang
sarili ko.
Lumabas na ako sa banyo habang pinupunasan ang mukha ko ng tuwalya
nang marinig ko ang yabag niya.
Gabi na yata sila mag aaral ni Anastacio?
"Anastacio, baby. Mag aaral na tayo.." Malambing na tawag niya kay
Anastacio. Kusa ko na lamang
nalamukos ang tuwalya na hawak ko at iritado ko itong naibato.
"Fvck!" nasipa ko na lamang ako kama bago ako padabog na humiga
dito. Damn, it should be Rashid baby.
Ako dapat 'yon! Ako dapat! Hindi si Anastacio! Ako dapat ang baby
ni Aurelia.
"That baby was supposed to be me. Ako lang, si Rashid lang. Damn,
am I in love?"
Nakumpirma ko ang sarili kong tanong dahil sa tumitindi kong
selos, ang bilis kumulo ng dugo ko kapag may
ibang hahawak o titingin kay Aurelia. Masayang masaya ako kapag
pinapansin niya ako, hindi ako mapakali
kapag hindi ko siya nakikita sa isang araw at nakikita ko na
lamang ang sarili kong nakangisi habang inaalala
siya.
www.ebook-converter
Nawala na ang ipinangako ko sa Sous L'eau noon, nawala na nang

parang bula. Natabunan na ng lahat ng
imahe ni Aurelia. Natabunan na ng pagmamahal ko sa kanya.
Nakaluhod ako sa harap ni Commander Satchel, Cap Theo at ilang

matataas na opisyal ng Sous L'eau.
"Sous L'eau is my second family, kayo ang nagpalaki at humubog sa
akin. Ang ahensiyang ito ang
nagpatatag sa akin, nagturo ng matatag na mga prinsipyo at nagturo
sa akin ng tama at mali. Marami
akong natutunan sa ahensiyang ito, bagay na hindi ko nakuha sa
maagang pangungulila ko sa aking mga
magulang. Hinding hindi ko makakalimutan ang mga pangaral na
natanggap ko sa ahensiyang ito."
"Minahal ko ang buhay ko dito, ang mga taong kasama ko sa bawat
misyon, ang mismong lugar na ito,
ang samahan nating lahat. Dito pinatunayan sa akin na kahit hindi
mo kadugo ang isang tao,
mararanasan mo pa rin ang pagmamahal ng isang pamilya. Sous L'eau
gave me another life to continue
my journey, itinuro sa akin ng Sous L'eau kung ano talaga ako at
kung saan ako magkakaroon ng silbi at
sasaya. Being a Sous L'eau agent is a great honor."
"I love my job..so much. Mahal ko ang ahensyang ito at mas lalong
higit ang lahat ng mga taong
bumubuo dito pero..pero..Commander Satchel, Cap..at sa lahat nang
nakikinig sa akin sa oras na ito.
Hindi ko na po kayang magtagal sa ahensiyang ito, mahal ko ang
buong Sous L'eau pero mas mahal na
mahal na mahal na mahal na mahal ko si Aurelia. Mahal na mahal,
gusto kong mabuhay ng kasama siya,
gusto kong magkapamilya ng tahimik at kasama siya. Ipinapangako
kong kahit kalimutan nyo akong
lahat, hinding hindi mawawala sa puso at isipan ko na naging parte
ako ng ahensiyang ito. Mahal na
mahal ko si Aurelia..ayokong nang mawalay sa kanya.."
P 65-15
"Then leave, hindi ka na namin tatanggapin Rashid.." nang nag

angat ako ng tingin ay nakangisi na sa
akin si Cap at Commander Satchel.
Naiintindihan ko na ngayon si Cap at Gray, matinding kalaban ang
pag ibig, ibang klaseng humagupit.
Nangako na ako sa harap ng puntod ng kanyang mga magulang na
mamahalin ko nang buong buo ang kanilang
anak, hinding hindi ko na bibitawan si Aurelia hanggang sa kahuli
hulihang segundo ng aking buhay.
I was caught by a beautiful nurse and I don't mind being caught
forever.
Ngayong gabi na ang pinakahihintay kong oras. It's our wedding
night. Kanina pa akong nakahiga sa kama
habang hinihintay lumabas sa banyo ang aking Mrs. Villegas.
"Aurelia, baby. Isang oras ka na dyan.."
"Wait lang baby. Patience is a virtue."
"Alright.."
Sinabi ko sa kanyang gusto ko siyang nakasuot ng nurse uniform sa
unang gabi namin, pumayag naman siya
pero humiling din siya sa akin. Nakasuot ako ngayon ng aking agent
uniform.
www.ebook-converter
Usually when I'm wearing this suit, I have my guns. Oh well I

still have another gun tonight. I grinned with my
own thoughts.
"Aurelia.."
"Rashid, wait! Okay?"

"Ang tagal!"
"Maghintay ka naman Rashid!"

"Niaaway mo ako baby. Please come out.."
"Niaaway ka na naman? Wait lang sabi.."
Hindi na ako nagsalita at naghintay na lang ulit ako hanggang sa
may pumasok na naman sa isip ko.
Usually a nurse has the injection, but tonight the agent has the
injection.
Wala na akong tigil sa pag ngisi habang hinihintay si Aurelia.

Nagpush up na ako ng ilang beses hanggang sa
marinig kong mabuksan ang pintuan. Umayos ako ng paghiga sa kama
habang hinihintay ang pinakamagandang
nurse na nakilala ko.
"Hmm, makakatikim ako ng nurse ngayong gabi."
"Titikim ka lang Rashid?" ngumisi ako sa sinabi niya.
P 65-16
"Hanggang umagahin ako sa pagtikim." Narinig ko siyang tumawa sa

sinabi ko. Hindi na ako nakapaghintay
dahil hinila ko na siya sa kama. Nanatili kaming nakaupong dalawa.
Umangat ang kamay ko sa buhok niya at dahan dahan kong tinanggal
ang pagkakatali nito. Bumilis ang tibok
ng puso ko nang dahan dahang bumagsak ang magandang buhok ng
babaeng pinakamamahal ko.
Marahan kong hinalikan ang ibabaw ng ulo niya.
"I've been waiting for this Aurelia.." ngumiti siya sa akin bago
ko siya unti unting inihiga sa kama.
Sinimulan ko siyang paulanan ng halik sa kanyang leeg. Habang
dahan dahan ko nang tinatanggal ang kanyang
butones. Kusa na lang umangat ang kamay niya sa buhok ko at
marahan niya itong hinahaplos.
"Rashid.."
"Tutor ka pa lang ni Anastacio, gusto na kitang kagatin Aurelia.."
I heard her moan when I bit her left breast
still with her white clothes on.
"You pervert, gusto mo agad kumagat dyan. Ilang beses mo pa lang
ako nakikita non!"
"Inunahan ako nung baby last time. Dapat ako ang una dahil ako ang
first baby mo.." ngusong sabi ko sa
kanya. Kunot noo siyang tumingin sa akin.
www.ebook-converter
"Anong baby--" hindi niya itinuloy ang dapat sasabihin niya at

ilang beses na lamang siyang tumango. 8
"Remember?"
"Selosong niaaway.." ikinawit niya ang mga kamay niya sa batok ko.
"Kiss me Rashid, awayin mo ako buong magdamag.." nakagat ko na

lamang ang pang ibabang labi ko sinabi
ng magandang nurse na nakahain sa akin.
"My pleasure.." mas inilapit ko ang labi ko sa tenga niya at
bumulong ako sa kanya.
"00043, Rashido speaking. Current mission tonight, mission to
inject this sexy nurse. Aurelia baby, do you
copy?" nagsimulang gumapang ang kanang kamay ko sa kanyang hita.
"Rashid.." siniil ko siya nang malalim na halik at mas lalong
nabuhay ang dugo ko nang tumugon siya sa
paraan ng paghalik ko.
"I love you Aurelia, I love you so much.."
"I love you too Rashid. Thank you for stealing my glass shoes
Rashid.." ngumiti ako sa sinabi niya.
"Thank you for stealing my heart Aurelia.."
Hindi na kami nagsalitang muli dahil muli nang naglapat ang aming
mga labi.
Tonight is the best mission of my life. This is 00043, Rashido

speaking. Former Sous L'eau agent, I fell in
P 65-17
love and I am now sweetly signing off.
-- END --VentreCanard
@gildron ????????
www.ebook-converter
P 65-18

The Prince Who Stole My Glass Slippers (Prince Series 1) - VentreCanard - Wattpad - Wattpad

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

The Prince Who Stole My Glass Slippers (Prince Series 1) - VentreCanard - Wattpad - Wattpad

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

Prologue

355K 9.9K 1.8K

Nakapamaywang na ako sa harap ng tricycle habang ilang beses ko nang

"Hayaan nyong alalayan ko kayo mahal na prinsesa" itinaas ko ang baba ko

"Susunduin na lang kita mamaya" sabi sa akin ni tatay na mabilis ko

"Magandang gabi!" sabay na bati nila sa akin kasabay nang pagbubukas

"Sa St. Luciana University, ka rin ba pumapasok?" tanong ko sa kanya.

"Oh, I am not studying anymore. Naimbitahan lang ako dito" so he could

"What about you? Anong year mo na?" tanong niya sa akin.

"I'm 3rd year college"

"Oh, isang taon ka pa palang papasok. Nakakatamad 'yan" nakita ko siyang

"Sweet talker huh?"

"Do you have a boyfriend? Suitors? Or anything?"

"Wala" mabilis na sagot ko.

He's not the flirty type.

Pakinig ko na rin ang pagkakaguluhan ng mga tao sa pagkapatay ng ilaw.

"You're beautiful.." nanatili akong naestatwa sa mga nangyayari. Ni

"Aray!" daing ko. Bakit ako pinabayaang bumagsak ng lalaking ito?

"Ang sapatos ko!" sigaw ko.

Biglang nabuksan ang ilaw, kasalukuyan na akong nakalugmok sa sahig.

Nanlalambot akong napaupo sa mahabang hagdanan. Ang magaganda kong

Kasabay nang pagluha ko ay ang pagtunog ng napakalaking orasan hudyat

No part of this book may be reproduced or transmitted in any form or by

There are few mature scenes.

PLEASE READ BEFORE YOU PROCEED

I am Kapitana, the muting author. Bow. Lol

Labyu kap! #rr I missed them ?? rereading again. ??

Anak ako ng isang barangay tanod. Ang tatay ko na pagkatapos himasin sa

Anak ako ng nagbebenta ng balot at penoy. Ang tatay ko na sumisigaw

Anak ako ng isang konduktor. Ang tatay ko na tumutulong sa mga

Anak ako ng isang mahirap na tao, walang kayamanan, malaking bahay,

Sinong mag aakala na ang lalaking tinitingala ng lahat sa kanyang mga

"Aurelia anak!" halos mapatalon ako sa malakas na sigaw ni Tatay na

"Bakit tata--" hindi ko na naituloy ang sasabihin ko nang tumulo ang

"Nabili ko na ang gusto mong sapatos! May isusuot ka na bukas!" halos

"Tatay 'yong sinigang na baboy! Patayin mo muna po ang gasul!" sigaw ko

"Wow, nagluto ka na pala" hindi na ako sumagot at nagsimula na akong

Lumabas na ako sa kwarto, saktong kalalabas na din ni Tatay sa kusina.

"Maupo ka na anak, isusuot natin sa'yo.." lalo akong napangisi sa sinabi

"Muntik pa akong maapaaway nito anak, may bastos na bata na inaagaw sa

"Babae po?" tanong ko.

Dahan dahang isinuot ni tatay ang aking napakagandang mga sapatos at

"Bago nila isayaw ang aking napakagandang si Aurelia, maaari ba kitang

Then up the stairs he would carry me

"Mas maganda ka na ngayon sa mama mo anak.." lalo akong napatawa sa

To dance with my father again

Napahalakhak na lang ako nang ngumiwi siya at maapakan ko siya.

"Hindi ka marunong magsayaw Aurelia, buong araw kang tuturuan ni tatay"

Umuwi ako sa amin na lumbay na lumbay, hindi na ako nagulat nang

"Si Tatay po?" kinakabahang tanong ko.

Lakad takbo ako sa hospital, wala na akong pakialam kung pagtinginan na

I need to see my father! Ano ba ang nangyari kay tatay?!

"Ako na po at si tatay ang natitira. Ano na pong lagay niya?"

"Doc, wala po kaming pera.." lumuluhang sabi ko sa doktor na ilang beses

"Tatagal pa naman po si tatay hindi ba?" hinawakan ko ang coat ng

Gising kaya si tatay?

Marami nang nakakabit na aparato sa kanya. Bakit sa isang iglap ay

"Aurelia anak, ikaw ba 'yan?" kagat labi akong humakbang papalapit sa

"Sinungaling ka tatay! Bakit hindi ka nagsasabi?!" agad na sabi ko.

"Mataas ang mga marka mo Aurelia, hahayaan ko pa ba itong bumaba dahil

kung hindi umabot hanggang sa huling taon mo, kinapos si

"Para akong si Cinderella tatay, ako na yata ang pinakamagandang babae

"Opo..opo tatay tatandaan ko po..tatandaan ko po. Mahal na mahal ko po