Ə… Axtar

Azərbaycan atalar sözləri/X

D… İ… R…

Azǝrbaycan atalar sözlǝr$

←H İ→
Müǝll"f: Ş"fah" xalq ǝdǝb"yyatı

Hǝmç"n"n baxın: Haqqında •

< Mündǝr"cat

Xa"n adam xoflu olar, kor ürkǝyǝn.

Xa"n dost, dǝl" düşmǝn, göz t"kǝr ölǝn günǝ.

Xa"n gözdǝn, mǝrd üzdǝn b"l"nǝr.

Xa"n xǝyanǝt"n"n cǝzasını mütlǝq çǝkǝr.

Xa"n xofl" olar, kor hürkǝn.

Xa"n qorxaq olar.

Xa"n suçlu olar.

Xa"nǝ sürü göndǝr, yenǝ c"b"n güdǝr.

Xal üzün bǝzǝy"d"r.

Xala ev"nǝ dadanan, ǝr ev"ndǝ dayanmaz.

Xalam b"ld" - alǝm b"ld".

Xalam gǝzǝyǝn olsa "d", b"zǝ dǝ gǝlǝrd".

Xalam k"ş" olsa "d", ona dayı deyǝrd"m.

Xalamdan b"r d"lǝk d"lǝrǝm, versǝ dǝ

xalamdır, vermǝsǝ dǝ.

Xalamın saqqalı olsaydı, mǝn ona dayı

deyǝrd"m.

Xalça salan özü oturar.

Xalına bax, xalı toxu.

Xalını xovuna sığallarlar.

Xalının tozu tükǝnǝr, dǝl"n"n sözü tükǝnmǝz.

Xalq gedǝr quş gǝt"rǝr, Xanalı bayquş gǝt"rǝr.

Xalq kǝsǝn barmaq qanamaz.

Xalq qız ver"b quda qazandı, b"z qız ver"b

qada qazandıq.

Xalq necǝ, b"z dǝ elǝ.

Xalqa adǝtd"r, b"zǝ b"dǝt?.

Xalqa "t hürǝndǝ, b"zǝ dǝ çaqqal ulayar.

Xalqa qarın ağrısı gǝlǝndǝ bunun tuman bağı

ǝl"ndǝd".

Xalqın ağzı faldır.

Xalqın ağzını bağlamaq olmaz.

Xalqın eyb"n" söylǝyǝn, özü ey"bl" olar.

Xalqın f"kr"n" çǝk"b qocalmaqdansa, öz

dǝrd"n" çǝk, ucal.

Xalqın qapısını el döyür, b"z"m qapımızı - yel.

Xalqın sǝdası, haqqın n"dasıdır.

Xalqınkı "pǝk olur, b"z"mk" köpǝk.

Xallı üz göyçǝk olar.

Xaltanı aslan boynuna vurmazlar.

Xalvar sǝn"n ev"ndǝ, talvar sǝn"n ev"ndǝ, daş

vurarsan toz çıxar, nǝ var sǝn"n ev"ndǝ?

Xam atı m"nmǝkdǝn, çullamağı çǝt"nd"r.

Xam dǝm"r döyülmǝz.

Xam yer axtarır bostan atmağa.

Xamın gözü böyük olar.

Xamır yeyǝnǝ et"bar yoxdu.

Xan arıqlayanda rǝ"yyǝt"n canı çıxar.

Xan ev" - bǝla ev".

Xan eylǝr xan d"vanı.

Xan qapısında "şlǝyǝn"n ayağını daş aparar.

Xan qulluğuna gedǝn atlı gedǝr, p"yada

qayıdar.

Xan mǝn" d"nd"rd".

Xana nökǝr olanın börkü haça olar.

Xana yaradı, bǝyǝ yaradı, keçǝl Xond", sǝnǝ

yaramadı?!

Xandan gǝlǝn nökǝrǝm, d"şlǝr"n" tökǝrǝm.

Xanǝndǝ mǝcl"s"n bǝzǝy"d"r.

Xanım-xanım ded"lǝr, axçacığım yed"lǝr, eylǝ

k", axşam qurtardı, zır tut xanım, ded"lǝr.

Xanım xanım ded"lǝr, var-yoxunu yed"lǝr.

Xanım qırsa - qǝza, nökǝr qırsa cǝza.

Xanım qız xalasına oxşar, yaxşı oğlan –

dayısına.

Xanım sındıran qabın sǝs" çıxmaz.

Xanın gözü dörd olar.

Xanla plov yem"rǝm, bığlarım yağa batar.

Xaraba şǝhǝrǝ qala nǝ lazım.

Xarabadan tüstü çıxmaz.

Xas"yyǝt"n" b"lmǝd"y"n atın arxasına keçmǝ.

Xas"yyǝt"n" b"lmǝd"y"n "t"n quyruğunu ǝllǝmǝ.

Xata xata üstündǝn gǝlmǝsǝ, b"r xataya nǝ

var.

Xata mǝndǝn, ǝta sǝndǝn.

Xey"r Allahdan, şǝr şeytandan.

Xey"r de, xey"r taparsan.

Xey"r xeyr" tapar, şǝr dǝ şǝr".

Xey"r xǝbǝr ağır ayaq olar.

Xey"r "ç"ndǝ şǝr"m olunca, şǝr "ç"ndǝ xeyr"m

olsun.

Xey"r "lǝ şǝr qardaşdır.

Xey"r "stǝ qonşuna, xey"r çıxsın qarşına.

Xey"r "ş yerdǝ qalmaz.

Xey"r "ş" uzatma, şǝrrǝ dönǝr; şǝr "ş" uzat k",

xeyrǝ dönǝr.

Xey"r ver, xey"r görǝsǝn.

Xey"r verǝn yalandan z"yan verǝn doğru

yaxşıdır.

Xey"r vermǝyǝn qohumdan yad yaxşıdır.

Xey"rxah adam yaddan çıxmaz.

Xey"rlǝ şǝr xurcun tayıdır.

Xey"rsöylǝmǝzdǝn xey"r olsaydı, adını

Xeyrulla qoyardılar.

Xey"rsöylǝmǝzǝ ded"lǝr: «Xey"r söylǝ,

sǝfǝrdǝn gǝlǝndǝ sǝnǝ sovqat gǝt"rǝrǝm»
Ded": «Bǝlkǝ getd"n, gǝlmǝd"n, "nd"dǝn ver».

Xeyrat babamın, gǝrǝk toy özümün.

Xeyrat halvasından qarın doymaz.

Xeyr" yoxdur çaxırın, "çmǝ, açar paxırın.

Xǝbǝr almaq ey"b dey"l, b"lmǝmǝk ey"bd"r.

Xǝbǝrç" dosta da böhtan atar.

Xǝbǝrç" yalançı olar.

Xǝbǝr" uşaqdan öyrǝn.

Xǝcalǝt düşmǝn"n olsun.

Xǝlb"rcǝn ev" olanın, gözlǝr" qǝdǝr dǝrd" var.

Xǝlvǝt" halva yeyǝn"n s"rr"n" Allah b"l"r.

Xǝm"r suyu çox götürǝr.

Xǝm"raşı – bǝylǝr aşı, umac onun yoldaşı.

Xǝm"r" b"r yerdǝ yoğrulubdur.

Xǝncǝr b"r nǝfǝr" kǝsǝr, d"l m"n nǝfǝr".

Xǝncǝr çıxdı, qan çıxdı.

Xǝncǝr yarası gedǝr, d"l yarası getmǝz.

Xǝncǝr yarası sağalar, namus yarası

sağalmaz.

Xǝngǝl qaşıqda, xaşıl barmaqda.

Xǝs"s acgöz olar.

Xǝs"s bazarda v"cdanını da satar.

Xǝs"s havanı udanda da xǝs"sl"k edǝr.

Xǝs"s "lǝ comǝrd"n xǝrc" b"rd"r.

Xǝs"s zalım olar.

Xǝs"sdǝn alınan yumurtanın sarısı olmaz.

Xǝs"sdǝn qışda buz almaq olmaz.

Xǝs"sǝ zǝhǝr versǝn, pulsuzdur deyǝ "çǝr.

Xǝs"s"n barmağından da qan çıxmaz.

Xǝs"s"n dostu olmaz.

Xǝs"s"n qarnı doysa da, gözü ac olar.

Xǝs"s"n malı arvadın sonrakı ǝr"nǝ qalar.

Xǝs"s"n malı ölǝndǝn sonra bǝll" olar.

Xǝstǝ başında ulu oturar.

Xǝstǝ hǝk"mdǝn dǝrman "stǝmǝzlǝr.

Xǝstǝ tǝlǝsǝr, armud vaxtında yet"şǝr.

Xǝstǝ yat xǝt"r üçün, nanǝc"bǝ ǝl uzatma, b"r

t"kǝ fǝt"r üçün.

Xǝstǝ yatan ölmǝz, ǝcǝl" yetǝn ölǝr.

Xǝstǝ yatmaq, xǝstǝyǝ baxmaqdan yaxşıdır.

Xǝstǝl"k atlı gǝl"r, p"yada ged"r.

Xǝstǝl"k putnan gǝlǝr, mısqalnan çıxar.

Xǝstǝn" döşǝkdǝ saxlarlar, uşağı beş"kdǝ.

Xǝstǝn"n "ş" qalar, astanın "ş" qalmaz.

Xǝstǝn"n qızıl taxt nǝy"nǝ gǝrǝk?

Xǝstǝn"n qüvvǝt" olmaz.

Xǝstǝyǝ döşǝk, aca çörǝk lazımdır.

Xǝstǝyǝ naz elǝmǝk hǝk"mǝ yaraşmaz.

Xǝstǝyǝ yuxu şǝfadır.

Xǝş"l b"ş"rmǝk b"lm"r, aşpazlıq "dd"ası ed"r.

Xǝta xǝta üstündǝn gǝlmǝsǝ, b"r xǝtaya nǝ

var?

Xǝta "nsandan baş verǝr.

Xǝta mǝndǝn, ǝta sǝndǝn.

Xǝta xǝtanın üstündǝn gǝlǝndǝ b"r xǝtaya nǝ

var k"?

Xǝtakardan xǝta ǝsk"k olmaz.

Xǝt"r ucundan xǝstǝ yatır.

Xǝt"r üçün xǝstǝ yatmaq olmaz.

Xǝyalsız "nsan meyvǝs"z ağaca bǝnzǝr.

Xǝz"nǝ xarabalıqda tapılar.

Xǝz"nǝyǝ tüpürǝn"n tüpürcǝy" öz saqqalına

yapışar.

X"ffǝt" qeyrǝtl" edǝr.

X"yar pulu "lǝ alınan eşşǝy"n ölümü suda olar.

Xıdır çıxdı – qış çıxdı.

Xınalı ǝl c"bǝ qoyulmaz.

Xırçıya qarpız bağışlamazlar.

Xırdavatçının andı özünǝ qǝn"m olar.

Xırman döymǝk k"ş" "ş"d"r.

Xırman sonu abdallarındır.

Xırman yellǝ sovuşar, düyün ellǝ.

Xırmana g"rǝn porsuq yabanı özünǝ qǝbul

edǝr.

Xırmanın axırı dǝrv"ş"nd"r.

Xırmanın tozu bǝrǝkǝtl" olar.

Xış "lǝ mǝhsul olmaz, meydan maşın

meydanıdır.

Xış kötüyǝ dayanıb.

Xışa gedǝn öküzüm olsun, "şǝ getmǝyǝn

oğlum olmasın.

Xoca b"zdǝ, xurcunu s"zdǝ.

Xocalar kağızı tǝrs"ndǝn oxuyar.

Xoruz banlamasa, sǝhǝr açılmaz?!

Xoruz banlayanda gözünü yumar.

Xoruz b"r kǝrǝ bǝzǝnǝr.

Xoruz çox olan yerdǝ sǝhǝr tez açılar.

Xoruz elǝ xoruzdur, nǝ qocası, nǝ cavanı!?

Xoruz getd", dava b"td".

Xoruz quyuya baxan k"m" baxır.

Xoruz olmasa, sǝhǝr açılmaz?

Xoruz ölmüş, gözü çöplükdǝ qalmış.

Xoruz öz küllüyündǝ banlar.

Xoruz s"lkǝlǝnsǝ, b"r çǝngǝ tük olar, dǝvǝ

s"lkǝlǝnsǝ, b"r ulağa yük olar.

Xoruza quyruğu da yükdür.

Xoruza quyruğu yük olmaz.

Xoruzun altından yumurta axtarır.

Xoruzun quyruğu görünür.

Xoruzun quyruğuna "nanım, tülkünün andına?

[1]

Xoruzun saqqalı ağarsa da bahası on dörd

şahıdır.

Xoruzun vǝz"fǝs" banlamaqdır.

Xoruzunu ver"blǝr qoltuğuna.

Xoruzsuz da sabah açılar.

Xoş günüm qapılarda keç"r.

Xoş günün sorağı uzaqlardan gǝlǝr.

Xoş söz ürǝyǝ qapıdır.

Xoş sözlǝ "lan yuvadan çıxar.

Xoşrǝftar ol, xoş gün görǝrsǝn.

Xörǝy" doyunca yemǝ, gözün dalınca qalsın.

Xörǝy"n dadı ağızdadır.

Xörǝy"n yaxşısı - hazır olanıdır.

Mənbə

İstinadlar

Sonuncu redaktǝ 4 gün ǝvvǝl Atakh…

Əks" qeyd olunmayıbsa, bu mǝzmun CC BY-SA

3.0 çǝrç"vǝs"ndǝ yayımlanır.
İst"fadǝ şǝrtlǝr" • G"zl"l"k s"yasǝt" • İş masası