Ngayon ay narito ako nang buong puso upang ihatid ang aking napakahalagang mensahe sa madla.

Ang kalikasan ang pinakamahalagang bagay sa buhay ng tao. Nagbibigay ito ng lahat ng ating
pangangailangan. Kung wala ang kalikasan, hindi mabubuhay ang ating mga nilalang. Lubos kaming
umaasa sa ibinibigay nito.

Lahat ng tao sa mundong ito ay may pagkakataong matikman ang tamis ng kalikasan. Matanda o
bata, mahirap o mayaman, lahat ay may karapatan. pero bakit? Bakit napakahirap para sa atin na
pangalagaan ang kalikasan at unawain ang kahalagahan nito! Bakit iniisip ng karamihan na ang
kalikasan ay walang silbi sa kanila? Bakit? Oh, kaawa-awang kalikasan, bakit ka nila ginugulo.

Sa paglipas ng panahon, dumarami rin ang ating bilang. Dahil sa ating mga maling gawi, hindi natin
maaaring samantalahin ang kalikasan at wala tayong pakinabang dito. Tayo mismo ang gumagawa
ng paraan para sirain ang kalikasan. Well, kailangan din natin.

Ang magagandang karagatan at maging ang mga ilog, mga lugar na masasabing tunay na may
malusog na kalikaasan, bakit kung saan may mga taong namumugad ay hindi na maganda.

Maraming basura kung saan-saan. Ito ay ganap na nawasak. Sa kabila ng katotohanang

ipinagbabawal ng mga ahensya ng gobyerno ang pagtatapon ng basura, sila mismo ang nagtatayo
ng mga tinutubuan na istruktura na nagdudulot ng pinsala sa kapaligiran. Pinutol nila ang mga
punong nagbibigay ng magandang simoy ng hangin. Wala nang sense ang mga tao sa akin.

Ang ating mga tao ay nagsimulang gumawa ng mga plastik at iba pang materyales, at ang pagsunog
sa mga ito ay sumisira sa ating kapaligiran. Walang ibang dapat sisihin sa sakit na ating
pinagdadaanan. Tayo, bilang mga tao, ay nakagawa ng isang diskarte at may pananagutan sa
pagsasakatuparan nito.

Nais ko lang na malaman ng lahat na kahit na nagawa nating sirain ang kalikasan, hindi pa huli ang
lahat para baguhin ang ating mga paraan. Maghawak-kamay tayo at gugulin ang ating oras sa
pagmumuni-muni sa ating nasirang kalikasan. Mahirap baguhin ang lahat, ngunit kung
magsusumikap tayo, magagawa natin.Ako ay buong kababaang-loob na humihiling ng iyong tulong
sa muling pagbuhay sa ating inang kalikasan!