ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ

ΘΕΜΑ Α

Α1. Σχολικό βιβλίο σελίδα 111

Α2. Σχολικό βιβλίο σελίδα 104

Α3. Σχολικό βιβλίο σελίδα 128

Α4. α) Λ β) Λ γ) Λ δ) Σ ε) Σ

ΘΕΜΑ Β

B1. Η παράσταση ορίζεται αν και μόνο αν το σύνολο

Όμως

Eπομένως ορίζεται η συνάρτηση με τύπο

Τελικά ορίζεται η με τύπο

Β2.

i) H είναι παραγωγίσιμη στο πεδίο ορισμού της ως πηλίκο παραγωγίσιμων συναρτήσεων , με

Eπομένως είναι γνησίως φθίνουσα στο

ii) Επειδή η αποδεικτέα σχέση γράφεται ισοδύναμα

Όμως η είναι γνησίως φθίνουσα στο , επομένως η , το οποίο ισχύει .

Β3. Η είναι συνεχής στο άρα δεν έχει κατακόρυφες ασύμπτωτες σ΄αυτό .

Είναι

Επειδή και , έχουμε ότι ,

επομένως η ευθεία με εξίσωση είναι κατακόρυφη ασύμπτωτη στη γραφική
παράσταση της συνάρτησης .
Ακόμα
 και
άρα η ευθεία με εξίσωση είναι πλάγια αύμπτωτη στη γραφική
παράσταση της συνάρτησης στο .
Επειδή έχει πλάγια ασύμπτωτη, δεν έχει οριζόντια στο

Β4. Για η και

Επειδή

Έπεται ότι

Επομένως , από το κριτήριο παρεμβολής θα είναι και

ΘΕΜΑ Γ

Γ1. Διαδοχικά έχουμε:

3

∫ xf ( x ) dx=1⇔
2

∫ x ( 1x + α )dx =1⇔
2

∫ ( 1+ α x ) dx=1 ⇔
2

[ ]
2 3
αx
x+ =1 ⇔
2 2

( )
2 2
α ⋅3 α ⋅2
3+ − 2+ =1 ⇔
2 2
 9 4
3+ α− α =1⇔
2 2

5
α =0 ⇔
2

α =0

Γ 2 .i ¿ lim ¿
f ( x ) −f (1)
−¿
x →1 = lim ¿¿
x−1 −¿
2
x −3 x+ 3−1
x→1 = lim ¿¿
x−1 2
x −3 x +2
x →1 −¿ =¿ lim ¿¿
x −1
(x −1) (x −2)
x →1 −¿ = lim ¿¿
x−1
x → 1−¿ (x −2)=1−2=−1¿

lim ¿
f ( x ) −f (1)
+¿
x→ 1 = lim ¿¿
x−1 1
−1
x
x →1+¿ = lim ¿¿
x−1 + ¿ 1−x
x→1 = lim ¿¿
( x −1) x
x→1 ( )
+¿ −1
x
=−1¿

Άρα η f παραγωγίσιμη στο x 0=1.

Επομένως ορίζεται η εφαπτομένη της C f στο σημείο Μ ( 1, f ( 1 ) ) .

ii)H εξίσωση εφαπτομένης στο σημείο ( 1 , f ( 1 ) )είναι:

( ε ) : y−f ( 1 )=f ' ( 1 ) ( x−1 ) ⇔

y−1=−1 ( x −1 ) ⇔

y−1=−x+ 1⇔ ( ε ) : y=−x +2

Έστω ω η γωνία που σχηματίζει η ( ε ) : y=−x+2 με το x’x. Επίσης το σημείο επαφής είναι το
Μ ( 1, f ( 1 ) ) . Τότε ο συντελεστής διεύθυνσης της (ε) είναι

λ ε =εφω
'
λ ε=f ( 1 )
'
⇒ εφω=f ( 1 ) ⇔ εφω=−1 ⇔ ω=
3π
4 }
Γ3. Για κάθε x <1 , η f είναι παραγωγίσιμη ως πολυωνυμική με f ' ( x )=2 x−3

Για κάθε x >1 η f είναι παραγωγίσιμη ως ρητή με

' −1
f ( x )= 2
x

{ {
2 x −3 , x <1
2 x −3 , x ≤1
Άρα f ' ( x )= −1 , x=1 = −1
−1 , x>1
2
, x> 1 x2
x

Αφού η f είναι παραγωγίσιμη στο R είναι και συνεχής στο R.

Για κάθε x ≤ 1έχουμε

 x ≤ 1 ⇔2 x ≤ 2⇔ 2 x−3 ≤−1 ⇔ f ( x ) ≤−1

Για κάθε x >1 , έχουμε:

−1 '
2
<0 ⇔ f ( x )< 0
x

Άρα η f είναι γνησίως φθίνουσα και συνεχής στο R, επομένως και “1-1”.

Η f είναι συνεχής και γνησίως φθίνουσα στο R άρα

( )
f ( D f ) = lim f ( x ) , lim f ( x ) =( 0 ,+ ∞ )
x →+∞ x →−∞

1
αφού lim f ( x )= lim =0
x →+∞ x →+∞ x

lim f ( x ) = lim ( x −3 x+3 )= lim x =+ ∞

2 2

x→−∞ x →− ∞ x→−∞

Γ4. Η ( ε ) : y x 2 εφάπτεται της C f στο Μ από Γ2. Και τέμνει τον y ' y στο ( 0 , 2 ) και τον x ' x στο ( 2 , 0 ).

Οπότε θέλουμε να υπολογίσουμε το εμβαδό του γραμμοσκιασμένου χωρίου, έστω Ω.

e
Ε ( Ω )∫ |f ( x )|dx ( MAB )
1

e e e
1
με ∫|f ( x )| dx ∫ f ( x ) dx ∫ dx [ ln| x|] 1 lne1
e

1 1 1 x

1 1 1
και ( ΜΑΒ ) ( ΜΑ ) ( ΑΒ ) 11
2 2 2
11
άρα Ε ( Ω ) 1 τ. μ.
22
ΘΕΜΑ Δ
Δ.1. Θεωρούμε τη συνάρτηση οπότε έχουμε:

Είναι και με

Και από

και συνεπώς επειδή οι συναρτήσεις είναι ίσες και έχουν

όρια στο θα είναι και αυτά ίσα , δηλαδή

Δ2. Για έχουμε: . Με παραγωγίσιμη σε

κάθε σημείο του (τύπος πολυωνυμικής) με και παραγωγίσιμη στο

προκύπτει ότι η συνάρτηση είναι παραγωγίσιμη στο και με την

παραγωγίσιμη στο (τύπος ρητής) προκύπτει ότι και η είναι παραγωγίσιμη στο

με

Άρα

Για και για

Άρα με συνεχή στο διάστημα και στο προκύπτει ότι γνησίως αύξουσα

στο και λόγω της συνέχειάς της θα είναι και

Άρα με συνεχή στο διάστημα και στο προκύπτει ότι γνησίως φθίνουσα

στο και λόγω της συνέχειάς της θα είναι

Είναι και με θα

είναι οπότε (λόγω της συνέχειας της στο ) σύμφωνα με το θεώρημα

των ενδιαμέσων τιμών θα υπάρχει ένα τουλάχιστον (αφού ώστε και

επειδή η είναι γνήσια μονότονη (γνησίως αύξουσα) στο θα είναι και «1-1» άρα το

είναι μοναδική ρίζα της στο

Είναι και με

θα είναι οπότε (λόγω της συνέχειας της στο

) σύμφωνα με το θεώρημα των ενδιαμέσων τιμών θα υπάρχει ένα τουλάχιστον (αφού

ώστε και επειδή η είναι γνήσια μονότονη (γνησίως φθίνουσα ) στο

θα είναι και «1-1» άρα το είναι μοναδική ρίζα της στο

Είναι και με και τη συνάρτηση γνησίως αύξουσα θα είναι

οπότε από το θεώρημα των ενδιαμέσων τιμών προκύπτει ότι η μοναδική λύση

Δ3. Για την συνάρτηση ισχύει:

Είναι παραγωγίσιμη στο και συνεπώς σύμφωνα με το θεώρημα της μέσης τιμής του

διαφορικού λογισμού θα υπάρχει ένα τουλάχιστον τέτοιο ώστε:

. Όμως η κλίση της γραφικής παράστασης της

συνάρτησης σε σημείο ταυτίζεται με τον συντελεστή της εφαπτόμενης ευθείας της

στο εν λόγω σημείο που είναι ο παράγωγος αριθμός της στην τετμημένη του σημείου οπότε πράγματι

υπάρχει σημείο ώστε η κλίση της γραφικής παράστασης της συνάρτησης στο

να είναι

Είναι η οποία είναι προφανώς (τύπος ρητής) παραγωγίσιμη στο

διάστημα αυτό με και με

γνησίως φθίνουσα στο άρα το για το οποίο ισχύει η σχέση είναι

μοναδικό

Δ4. Ι) Επειδή οι συναρτήσεις και είναι αρχικές της συνάρτησης στο διάστημα , θα

υπάρχει σταθερά τέτοια, ώστε για κάθε .

Για , η παραπάνω σχέση δίνει ότι

 ,

ενώ για παίρνουμε ότι

Δ4 ii) Θεωρούμε τη συνάρτηση , με

Η συνάρτηση είναι παραγωγίσιμη στο , ως αποτέλεσμα πράξεων παραγωγίσιμων συναρτήσεων

στο , με παράγωγο

για κάθε .

Επειδή η συνάρτηση είναι συνεχής στο διάστημα με για κάθε ,η

διατηρεί πρόσημο στο , και αφού , θα είναι για κάθε .

Επομένως, είναι για κάθε , κι επειδή η είναι συνεχής στο διάστημα ,η

θα είναι γνησίως αύξουσα στο και η εξίσωση θα έχει το πολύ μια λύση στο

διάστημα .

Εξάλλου, είναι

και .

Αλλά είναι , για κάθε , οπότε οι συναρτήσεις και είναι

γνησίως αύξουσες στο και συνεπώς

και

Άρα, είναι και , οπότε

και από το Θεώρημα του Bolzano έπεται ότι η εξίσωση έχει τουλάχιστον μια λύση στο

διάστημα . Ώστε, η εξίσωση έχει ακριβώς μια λύση στο διάστημα .