Flaptekst:

Er was eens een man met een hele lange snor. Deze man sloop in de dromen van mensen om
hun te terroriseren tot de dood. Psychotisch als Salvador was, had hij vooral de fascinatie
voor het martelen van vrouwen. In hun dromen laat hij vreselijke gebeurtenissen
plaatsvinden door het manipuleren van de omgeving en zijn wezens. Als Salvador zich op een
dag verveelt, gezien hij het grootste gedeelte van de vrouwen uit de omgeving al heeft gehad
besluit hij zijn vrouw als nieuw slachtoffer te nemen. Eenmaal in haar eerste droom twijfelt
hij even omdat hij haar niet wil verliezen en hij had gezworen zijn eigen vrouw als slachtoffer
te nemen, doet hij het toch. Zijn acties zijn voor de zoveelste keer zo verregaand dat zij
vrouw na maanden van ellendige dromen besluit haar lot in eigen handen te nemen. Ook
Salvador zijn laatste slachtoffer pleegt zelfmoord.

Scene:
Salvador ligt naast zijn slapende vrouw Gala. Gala ligt er erg vredig bij. Dali heeft zich al
maanden schuil gehouden, schuil gehouden tegen alle neigingen om zijn manipulatieve
krachten te gebruiken. De verveling word echter steeds hoger. Hij krijgt steeds en steeds
meer de neiging om zijn krachten te gebruiken. Hij besluit te doen wat hij gezworen had
nooit meer te doen. Hij volgt zijn ritueel, wrijft in zijn handen, sluit zijn ogen en spreekt de
incantatie uit. “Intraresomnium”. De omgeving begint steeds donkerder te worden tot een
punt dat je alleen nog gala vredig ziet liggen slapen. Dali is toegetreden tot haar dromenland.
Hij heeft veel twijfels, wil hij deze actie doorzetten? Het is ten slotte zijn eigen vrouw die hij
psychisch wil gaan martelen. Hoewel de twijfels hoog zijn wegen voor hem de neigingen toch
zwaarder en hij besluit het proces voort te zetten. Hij begint met zijn eerste aanpassing op de
nu nog vredige droom van Gala. Onder gala verschijnt een stuk ijs dat op zee drijft. Kort
daarna verschijnt er een granaatappel. Om deze vliegende vrucht vliegt een bij, zoekend naar
nectar. Het gezoem van deze bij heeft Gala doen ontwaken. Verward kijkt ze om zich heen.
Tot haar grote verbazing ziet ze in de verte een olifant met gigantisch lange dunne poten in
het water lopen. De zilveren gigant heeft een blauwe doek op zijn rug. Op de doek rust een
gigantische obelisk. Dit magische wezen is een element in de brede fantasie van Salvador. Hij
heeft in het verleden een vergelijkbaar wezen geschilderd in één van zijn schilderijen. Hoe hij
op het idee van dit mooie beest is gekomen weet hij zelf niet, maar dit heeft hij wel vaker
met elementen die hij op het canvas creëert. Om de spanning te vergroten liet hij nog een
granaatappel verschijnen. Dit keer vele malen groter. Uit deze granaatappel kwam een
gigantische goudvis. De vis heeft stekels op zijn kop en een grote agressief uitziende kam op
zijn rug. Uit de bek van de vis komt een grote gele tijger met vlijmscherpe tanden, uit zijn bek
komt nog een tijger. Deze tijger staat in een positie, klaar om aan te vallen. Van de schok
moest Gala keihard gillen. Ze blijft eerst verstijfd van angst stil staan, maar toen de tijger
steeds dichterbij kwam begon ze toch te rennen. Ze rent en ze rent, het deed haar bijna doen
uitglijden, maar ze wist haarzelf toch overeind te houden. Plots stopt ze, ze heeft het einde
van het ijs bereikt. Ze weet niet wat ze moet doen. Ze kijkt reddeloos om haar heen, opzoek
naar een uitweg. In haar hoofd lopen alle scenario’s langs wat er in de volgende ogenblikken
zou kunnen gebeuren. Er gebeurd iets waar ze echter helemaal niet aan had gedacht. Voor
haar verschijnt een groot geweer. Het geweer richt op haar en lost een schot. Alles word
zwart. Gala begint te ontwaken.