SEMUT LAN WALANG

Ing pojok alas kandhel, ana urip klompok koloni semut. Saben awan lan wengi gentur lan diwayuh.
Ngewangi saben liyane lan gantian karo saben liyane, sing kabeh padha nglakoni kanggo
kesejahteraan rombongane. Ing pinggir alas uga tingal macem-macem kewan liyane. Padha uga
makarya gentur minangka kang mungguh proyek.

Ana temonggo Ring-ring berfrovesi minangka weaver a. Panjenenganipun wove macem-macem kain
sutra ayu karo net for sale lan bisa digunakake minangka jas dening paraserangga liyane. Banjur ana
klabang Mada, piyambakipun nyambut damel Pelayan serangga kanggo tujuan cepet.

Banjur ana uga mabur , dheweke dianggo minangka wong uwuh, reresik uwuh sing wilayah tetep
resik. Lan akeh serangga liyane karo macem-macem proyek. Nanging ana siji serangga sing banget
keset. Panjenenganipun punika walang Lulu. Panjenenganipun kedah kepéngin lan gegayuhanipun
dhuwur. Nanging mung seneng apik lan ngimpi tanpa gelem nyambut gawe.

Panjenenganipun sanget mesthi kemampuan, lan mesthi sukses. Supaya proyek saben dinten mung
kanggo apik lan nyoba kanggo nulis lyrics lan musik ing piyul. Mesthi, amarga aspires dadi walang
musisi misuwur. Nanging kadhangkala, yakin sing wus ora imbang karo talent cekap lan ora arep
nampa input saka wong. Panjenenganipun felt ana wong liyane sing bakal ngerti music utawa
periode depanya, supaya tau gelem nampa saran saka wong.

Waktupun lunga dening mangsa lan katahan ganti. Ora aran  paceklik wis meh rampung lan mangsa
nyedhak. Semut lan kéwan liyané ngengkel bisa hard kanggo nyiapake pangan ing preparation
kanggo mangsa. Ora ana sing istiméwa saka semut. Semut sing dikenal kanggo serangga paling
industrious. Senajan padha bisa kaya pengangku barang, padha banget hard-digunakake lan tansah
bantuan liyane saben. Déné walang ing Lulu isih kelangan karo biola tanpa lagupun sing kang
digawe.

"Hi Lulu walang, yen sampeyan ora bisa kanggo preparation ing mangsa? '. Takon semut siji dina.
"Apa sampeyan ngerti? Aku ora minangka pinter sing. Iki lan serangga sing aku duwe bakat lan
pinesthi minangka musisi gedhe. Boten kados semut kaya sampeyan padha pinesthi minangka kuli
lan wong sethitik. Dhasar guna .. hahaha ". Lulu ngandika boastfully walang.

"Nanging tanpa siap-siap, sampeyan bakal nemokake iku kanggo ngadhepi mangsa. Mangsa rauh
teka. Yen sampeyan ora siap-siap, sampeyan bisa mati kaliren. Aku mung nyoba kanggo maringi
pitutur kanca ". Semut ngandika sabar.
"Apa kowe ora nganggep minangka kanca, amarga aku tau arep dadi kanca karo sampeyan. Lan
calon wong amba kaya kula, uga ora perlu saran saka semut. Saiki pindhah sampeyan .. !!
Sampeyan lagi gangguan aku konsentrasi ing nggawe lagu ". Karo muni atos Lulu walang jenis repel
semut iku.
Semut malah banjur mengko kabur walang karo jantung Lulu ngraos kuciwa. Saran apik ora ing
dianggep. Malah ing planggaran lan kasepakatan. Nganti semut lan malah banjur aran babras.

Mangsa pungkasanipun rawuh. Serangga lan kéwan liyané di kupeng mandhekake Proyek kang lan
tetep ing omah-omahé mulyo. Karo Penyetor cekap, padha ora ana maneh hawatir liwat mangsa
dawa. Nanging nasib ngelawan ngalami dening walang. Panjenenganipun kaliren lan ngemis kanggo
pangan saka panggonan siji liyane supaya urip. Dheweke uga ora duwe papan kanggo tetep wong
kang kanggo turu ing sembarang panggonan lan marang kadhemen pait.

Nganti sawijining dina, kang teka ing omahe semut sing pisanan kang ngrèmèhaké lan moyoki.
"Hi kanca semut, aku iki kaliren. Bakal sampeyan nuduhake pangan sethitik kanggo kula? ".
Ngandika walang.

"Nuwun sewu, aku ora duwe beggar kaya paling kanca. Aku mung cukup pangan kanggo kulawarga
dhewe. Pancen, ngendi pangan tho nganti sampeyan beg? ". Takon semut. Bener kang dikenali
walang. Tapin amarga saka pain ing jantung, kang ana indifferent, lan nyamar ora wanuh marang
Panjenengane.

"Ngapunten .. sak mangsa  paceklik, aku lagi nulis sibuk. Aku ora duwe wektu kanggo golek pangan
". Lulu mangsuli.

"Apa sampeyan bisa nulis lagu?". Takon semut maneh.

"Aku wis nggarap lagu ..". walang mangsuli karo eseman lan sethitik bangga.

"Inggih, banjur .. wektu saiki sampeyan muter lagu ditulis dening sampeyan lan dansa karo bungah.
Mugia lagu bisa nggawe sampeyan wareg ". Semut ngandika minangka lawang ditutup.

Walang Lulu mung bisa ngadeg kaget ing lawang. Panjenenganipun getun wis duwe karakter ala ing
tumindake.Saiki bisa nguripake marang ing dening sing sapisan ingkang dipunsengiti. Nanging iku
weruh, Getun mengko iku ora ana guna. Lan saka wektu iku, walang Lulu sinau akeh iku. Lan prajanji
kanggo nyoba kanggo dadi luwih apik lan becik.
 KANCIL DADI RAJA

Sawijining dina, nalika Kancil sing golek ngombe ing kali dumadakan krungu suara
tangisan. Kancil banjur goleki saka ngendi arah swara tangisan iku. Dheweke kaget,
sawise weruh singa gedhe banget siap kanggo mongso kelinci sing pada keweden
banget. Senadyan kancil ugo wedi, nanging supaya para kelinci pada slamet saka Singo
banjur kancil njedul saka panggonane. Karo udara saka gabungan-normal, deweke
nggolek nyedhaki marang singa lan Kelinci.

Karo gaya kaya ora ngerti apa kedaden, Kancil nyalami "Wow .. iki muter apa / misale
jek macem. Apa ngirim aku bukak? ". Takon marang Kelinci. Weruh rawuh Kancil sing
dumadakan, singa banjur kaget lan ngomong "dasar kancil bodho. Ora ngerteni yen aku
lagi luwe. Saiki koe sik bakal tak pangan". Ngandika singa. Karo nggaya Kancil nanggapi
"ora .. kok dadi wedi? Pancen, napa aku kudu wedi? Aku sing dipigunakaké marang
bebaya? Kabeh aku bisa ngalahake. Kiro-kiro saka baya, macan, malah manungsa uga
wis tau tak kalahake. Aku Sang Raja ana hutan iki, opo sampeyan ngerti? ". Ngandika
Kancil. Singa kaget krungu jawaban saka Kancil. Njedhul penasaran ana atiné kanggo
mbuktekake saka omongane Kancil. "Apa bener?" Pitakone Singa.

 "Yen kowe ora pracaya, kowé bisa takon siji saka penasehatku .. dheweke dari
penasihat ku kang tak percaya ". Mangsuli Kancil maneh. "Sopo kui? Ngendi aku bisa
takon penasehat sing tok omongke kui".  Kancil banjur njawab. "Wow .. iki sampeyan
ora ngerti utawa wis gagah ora ngerti? Sing genggem, dheweke penasehat dipercaya
kula. Yen nganti ana apa-apa karo aku, banjur aku bakal ora cilaka ora bakal ngapura
dheweke ". Mangsuli Kancil karo dipikir saka sok galak. Singa wiwit ing dijamin,
mamang, dheweke wiwit kena pengaruh apa sing dicritake Kancil. Apa liyane, singa ora
kalebu kewan anyar ing ngalas iku. Supaya dheweke ora ngerti tengen bab kabeh kang
ana ing ngalas. "Apa iki tenan ngandika sethitik kewan? Apa rajamu? Lan apa crita iku
kabeh bener? ". Takon singa marang Kelinci.

Sadhar yèn Kancil mung crita kanggo ngapusi, banjur kelinci ngetutake strategi Kancil.
"Ya .. tengen .. iku raja ngalas iki. Naté ngalahake akeh kewan luwih saka sampeyan,
malah mangan dheweke sik pada nglawan.. dheweke dikenal lan di ajeni ing ngalas iki.
Yen koe ora pracaya, kowé bisa takon ing kéwan liyané ing ngalas iki ". ngandika
Kelinci. Krungu jawaban kui, jantung singa wedi sethitik. Banjur wiwit mangu .. nanging
pangertèn saka singa minangka tansah mbudidaya kandel. "Halah .. aku ora bisa
pracaya .. yen kabeh sampeyan ngomong iku bener, ing ngendi iku iso mbukteke?".
Takon singa marang Kancil. Nanging Kancil akeh akale, wektu iki sawijining posisi
minangka Kancil dadi raja hutan ndadekake ngirim katon kuoso. Supaya kang upaya
kanggo tetep kalem ing pasuryan saka singa.

"Koe arep njaluk bukti? sawetara dina kepungkur, aku uga wis ngalahake akeh singa
kaya sampeyan amarga kemaki ana hutan iki. Aku isih tetep sirahe ing bolongan ing
pinggiran kali minangka mbukteke kanggo kéwan liya sing pada gawe kekacoan ing
ngalas. Yen sampeyan pengin bukti, sampeyan bisa teka karo aku. Nanging yen
munggah kana aja nganti getuni, amarga kabeh sing sumurup lan rahasia bakal
kulawarga ku .. ". omong Kancil. Nanging sanadyan iku diwiwiti ing dijamin, wedi,
bangga iku singa dipeksa wong kanggo pindhah tangan. "Inggih .. sing wedi. Nanging
yen dadi metu sing padha nasaraké kula, sampeyan loro bakal cilaka kabeh". Ngandika
singa. Kelinci dadi hawatir sethitik.

Pungkasanipun, Kancil, Kelinci, lan singa mlaku menyang pojok kali ing tengah alas.
Padha menyang bolongan ing pinggiran kali, bolongan ana sethitik jero lan peteng.
Mung bayangan saka suryo srengenge kang ndadekake banyu cetha banget ing
bolongan iku dadi mengilap kaya pangilon. "Nah, saiki sing wis teka .. .. nyedako dhewe
singa menyang bolongan kui. Ing bolongan sing wingi aku njaga sirah singa aku kudu
mangan. Iku supaya éca, lan aku ora arep mbuwang kesempatan yen ana singa liyane
aku bisa kanggo mangan maneh. Ngandika Kancil. Karo raos wiwiti mangu lan wedi,
singa iki wani katon menyang bolongan. Wedi kang digawe wong wani kanggo ndeleng
cetha. piyambakipun mung nyoba kanggo Ndeleng piyambak. Nanging carane cingak
piyambakipun nalika ngeleng ing bolongan iku pancene sirahe singa ora mlebu. Tanpa
nunggu isyarat, singa langsung kesusu adoh ing wedi. Amarga iya ora arep dipangan
dening Kancil kaya singa ing bolongan.

Ndelok kedadean kui Kancil lan Kelinci mung bisa ngguyu. padha bisa kanggo wong
bodho siasat singa cantik arrogant. Bener, ing bolongan sing ora ana apa-apa nanging
cukup banyu langit supaya dadi kaya kaca. Amarga singa mung Ndeleng, dheweke ora
sadhar yen sirah singa kang ing bolongan iku bayangane dhewe. Lan sepisan maneh,
Kancil wis ngatur kanggo nyimpen tema. Senajan dhèwèké ndalang dadi raja hutan, iku
bisa dadi Kancil punika raja nyata. Ora amarga kekuatane, nanging amarga saka
gathekan lan tresna ngewangi kewan liya.
 Kethek Lan Bulus

Ana kethèk lan Bulus sing urip ing alas cedhak kali. Nanging, kethek siji iki duweni sifat kang ora
terpuji. Kethek iku licik, kaya ngapusi koncone kanggo kepentingane dhewe’e.

Kethek iku kekancan karo Bulus amarga ana sing diarepke saka Bulus. Yen lelungan marang
sawijining panggonan, kethèk tansah numpak ing mburi Bulus karo macem-macem alasan: yo
lemes, sikile loro, lan alasan liyane. Senajan mangkono kelakonane Kethek ananging Bulus ora tau
loro ati. Bulus iku nuruti wae opo kang diomong karo kancane yoiku Kethek. Kemampuan kethèk
njupuk atine, nggawe Bulus tansah cedhak karo Kethek. "Tanpa bantuan saka wong liya, kita ora
bisa urip" batine.

Yen ing ndalan nemu wit kang awoh buah e, kethek langsung menek kanti gesit, ananging si Bulus
dikongkon nunggu ing ngisor wit iku. Sawise weteng wareg, banjur kethèk kelingan kanca sing
nunggu ing ngisor wit mau. Mung woh-wohan bosok lan kulit-kulit sing di buwang mudhun, kanti
ngomong karo Bulus, "Hoe Bulus, buah e neng nduwur mug kari sing podo bosok lan wis pada
dipangan lowo. Pangan wae kanggo Kowe. "

Urip ana perantauan saka dina ana dina liyani wis nggawi Bulus lan Kethek kesel. Sawijining dina,
teka mangsa ketiga dawa. Udan durung teka. Wit-witan ing alas pada layu lan ora awoh. Kethek lan
Bulus padha ngeyup ana ing sangisore wit cedhak kali karo mikir apa kang kudu pada dilakoni
ngadepi musim koyo mengkana.

Kethek ngawiti omongan. "Bulus, apa kang kudu kita lakoni kanggo ngadhepi mangsa ketigo iki?"
Dheweke takon marang Bulus. Bulus ora bisa njawab, amerga Bulus ora bisa mikir abot. Akhire,
kethèk terus ngomong, "Ayo awak’e dewe nandur wit gedhang, mangsa udan bakal teka ora suwe
maneh."
"Aku setuju," jawab Bulus.
"Nanging seka ngendi bibite?" takon Bulus marang Kethek. "ngene wae, awak,e dewe nunggu ing
pinggir kali iki. Ana mangsa udan, akeh Menungsa pada ngguwang bibit gedhang menyang kali.
Mengko yen ana sing kenther kita njupuk. "Wong loro sarujuk. Ing kawitan padha makarya Bulus lan
Kethek iku Mbusak alas kanggo tujuan nandur wit gedhang. Sawise lemah siap, teka mangsa udan.
Sedina muput padha ing pinggir kali nunggu wit pisang kenther.
Ora suwe dumadakan ketok wit gedhang kenther, tanpa pikir jero. Kethe ngomong,"Bulus cepet
sampeyan nglangi! Njupuk wit gedhe sing kenther kae! Aku wedi banyu lan ora bisa nglangi.
"Yen nglangi kui jagoku." Jawab Bulus kanti sombong.
"Sampeyan bejo bisa nglangi, aku ora bisa nglangi blas. Yen aku bisa nglangi, kowe ora perlu njupuk
bibit gedhang ing kali kae. Aku mesthi bakal mbantu kowe, "omong Kethe kanti licik.
Krungu omongane kethek, ati Bulus dadi bungah. Mulane, Bulus langsung nglangi narik wit gedhang
digawa ana pinggir kali. Wit gedhang mboko siji padha diklumpukake. Sawise cukup akèh banjur
pada di tandur. Wit gedhang hasil oleh ana kali kui mau Padha dibagi loro saben wit gedhang dawa
dibagi adil kanggo Kethek lan Bulus. Ana ing pembagian kui maneh-maneh Kethek pingine ngakali
Bulus, wit sisih ndhuwur dijupuk Kethek lan sing ngisor diwènèhaké kanggo Bulus. Kethek ngerti
yen gedhang awoh mesti ana ing sisih ndhuwur. Mulane, dewek,e milih njupuk bagian ndhuwur.

Sakwisi rampung anggone tandang gawe nandur wit gedhang, mangsa udan teka, wit-witan ana alas
padha semi lan awoh. Kethek lan Bulus nglanjutake pengembaraane ana ing alas kanggo golek
pangan. Sak wise sewulan rong wulang telung wulan kanthi lewate mangsa udan buah-buahan ana
alas soyo sithik lan wit-witan pada layu mergo wis ora ana udan.

Ana ing kahanan kaya mengkene dumadakan Kethek kelingan marang wit gedhang kang pada
ditandur karo Bulus. Banjur ngomong karo Bulus “Nyu koyone buah ana alas kene wis pada entek,
saiki kanggo nyambung uripe awak’e dewe wayahe manen gedhang kang wis sak mongsa kepengker
kita tandur”.

Tanpa pikir dowo Kethek lan Bulus pada mangkat ana ing kebon ngendi wit gedhang pada ditandur
ndisik. Teka ana kebon kui Bulus langsung sumringah guya guyu karo bungah mergo wit gedhang
kang ditandur dewek’e awoh akeh lan wis ana sing pada mateng. Bedha karo Bulus kang seneng,
Kethek malah tansah nangis amergo wit gedhang kang ditandur bareng karo Bulus babar blas ora
eneng sing urip opo maneh awoh.
 Kucing Sing Pinter Ngalembana
Suwijining ndina ana Kucing sing alus, kinclong, lan putih mulus wulune mlaku-mlaku ning pawon.
Dheweke weruh ana anak thekek lagi nggondol daging empal mbuh seka ngendi. Kucing dadi
kepengin melu mangan, terus golek cara supaya bisa ngrebut daging empal kuwi. Kanthi modal
wulune sing mranani, lan kaprigelan olah-kata kang mendhemi, Kucing rumangsa isa ngrebut empal
saka anak thekek sing miturut pengamatane isih mentah, kurang pengalaman.

"Hai Thekek, awakmu iku kethok pengkuh, rosa banget, lan kulitmu kandel ora tipis kaya kulit
cecak. Apa tho rahasiane?

Thekek bungah banget dialembana dening Kucing kang elok rupane. Nanging dheweke meneng wae
amarga sumelang menawa mangsuli pitakone Kucing, empale bakalan tiba ning njobin.

Kucing ora kurang akal, banjur takon meneh

"Hai Thekek, kowe iso ora ngajari aku mlaku ning tembok. Kok ya ampuh tenan kowe ki iso mlaku
ning tembok, sing ngajari sapa tho?

Thekek meneng wae, sakjane dheweke pingin ngejawab menawa isa mlaku ning tembok kuwi ora
ana sing ngajari. Dheweke kuwi pinter banget, dadi isa mlaku dhewe rasah diajari sapa-sapa.

Kucing nyoba ngalembana meneh marang si anak Thekek.

"Hai Thekek, suaramu kuwi tak akoni  pancen merdu tenan. Mbok kowe nyanyi sak lagu wae ben
tambah kasengsem athiku marang sliramu"

Anak Thekek ora iso ngampet meneh, kepingin eksis. Dheweke mbukak cangkeme arep nyanyi.
Mesthi wae empale tiba ning njobin. Untunge ana Mbokne Thekek sing nyaut empal sing tiba mau,
banjur ngajak anak Thekek lunga ngedohi Kucing kang rupane mranani kuwi. 

Mbokne rumangsa dheweke kurang anggone ngajari anake supaya ora gampang klenthir nalika
dialembana dening sosok kang pasuryane mranani ati
 KANCIL LAN MERAK

Merak pancen seneng macak. Mula tansah nengsemake. Wulune katon edi, gawe resep kang
padha nyawang. Mula ora sithik tangga-teparo padha mara nyang omahe Merak saperlu sinau ngadi
busana lan ngadi salira.“Aku pengin supaya bisa nduweni sandhangan wulu kaya kowe, Rak,” ujare
Kancil marang Merak.“Sandhangan wulu kang tememplek ing awakku iki paringane Gusti Kang
Akarya Jagad. Aku mung tinanggenah ngrumat lan njaga supaya tetep katon endah,” wangsulane
Merak kanthi sareh. “Anggonku seneng dandan lan ngupakara kaendahan iki mung wujud rasa
syukurku marang Gusti!” bacute tanpa linandhesan rasa umuk.“Supaya wuluku bisa dadi kaya
wulumu, piye carane?” pitakone Kancil.

“Tangeh lamun, Cil! Aku-kowe ki mung saderma nglakoni. Apa kang dadi peparinganing Pangeran
kudu tinampa kanthi ati segara,” wangsulane Merak. “Karo maneh kabeh sing tememplek ana
saranduning badan iki, mesthi piguna marang awake dhewe. Kang ana ing aku ora durung mesthi
ana ing kowe, semono uga kosok baline, Cil. Wulu soklatmu kuwi mesthi piguna tumrapmu!”

Nanging Kancil sajak kemeren nyawang kaendahan wulune Merak. “Piguna apa?” Sawise megeng
napas sawetara banjur nggrundel, “Senajan piguna, nyatane wuluku letheg! Aku luwih bungah yen
wuluku bisa kaya wulumu! Saben kewan ora sebah nyawang!”“Kuwi rak mung saka panggraitamu
dhewe. Nanging ora kok, Cil!” sahute Merak. “Sebab saben kewan ginaris dhewe-dhewe! Uga bab
wulu! Wulu-wuluku kaya ngene, wulu-wulumu kaya ngono, wulune Macan, wulune Gajah, lan sato
kewan liyane ora ana sing padha!”

Senajan akeh-akeh Merak anggone ngandhani, nanging ora bisa mbendung pepenginane Kancil
nduweni wulu kaya wulu Merak. “Sakarepmu anggonmu kandha, Rak! Mung aku njaluk tulung
supaya aku bisa nduweni wulu kaya kowe!” kandhane Kancil setengah meksa.

Merak gedheg-gedheg gumun karo kekarepane Kancil. “Saupama bisa, terus mengko kowe dadi
kewan apa?” pitakone Merak.“Kewan apa wae terserah sing arep ngarani! Mung kira-kira bisa ta,
Rak?” pitakone Kancil ngoyak, ora sabar.“Bisa wae, nanging mung imitasi! Pasangan!”“Ora
masalah!” Kancil bungah. “Ndang dipasang!” panjaluke kesusu.“Ya sabar, Cil! Aku kudu
nglumpukake bodholane wuluku lan wulu-wulune wargaku.”“Terus kapan?”“Udakara rong
mingguan.”“Tak tunggu, Rak, ujare Kancil banjur nerusake lakune. Merak mung nyawang kanthi
mesem, “Cil, Kancil. Yen duwe kekarepan kok ngudung, tanpa metung tuna lan bathine. Kudu tak
udaneni kekarepane, ngiras kanggo menehi piwulang marang dheweke.”Tekan dina sing dijanjekake,
esuk uthuk-uthuk Kancil
wis tekan omahe Merak. “Piye, Rak? Iki
wis rong minggu!”“Beres!” jawabe Merak karo nata wulu-wulu sing
wis diklumpukake, “Gilo! Wulu-wulu
wis mlumpuk, malah
wis dakdhewek-dhewekake! Wulu awak, wulu swiwi, wulu buntut, aku uga
wis golek tlutuh wit karet barang minangka kanggo nemplekake ing badanmu!”“
Wis gek ndang dipasang nyang awakku!” ujare Kancil karo lungguh dhingklik sacedhake
Merak.Merak banjur ngoser-oseri kabeh kulite Kancil nganggo tlutuh karet. 

Bareng kawawas wis ora ana sing keri, baka siji Merak nemplekake wulu-wulu nut karo
kebutuhane. Wulu gulu ditemplekake ing gulu, wulu awak ing awak, wulu sikil ing sikil, dene wulu
buntut uga dipasang ing buntute Kancil.Sedina natas, kabeh wulu wis kapasang ing kulite
Kancil.“Rampung, Cil,” ujare Merak mesem. “Kae ana pengilon, ndang ngiloa!”Kancil banjur ngilo.
Weruh kahanan awake, dheweke mongkog, “Iki sing dakkarepake!” celathune. “Aku bakal dadi salah
sijining kewan kang paling endah!”“Bener kandhamu, Cil. Tur ora ana sing madhani!” Merak
mbombong. “Mung aja nganti kaendahan mau malah ngreridhu lakumu,” bacute
ngelingake.“Ngreridhu piye? Wong apike kaya ngene kok ngreridhu.”“Lho, wulu-wulu kuwi mung
templekan. Cetha bakal ngebot-eboti awakmu!”Kancil ora nggagas, malah gage pamitan. “

Wis, Rak. Aku pamit! Lan nedha nrima awit saka kabecikanmu, aku selak pengin mamerke
kahananing awakku saiki!”“Sing ati-ati, Cil,” kandhane Merak karo nguntapake Kancil metu saka
omahe.Metu saka platarane Merak, Kancil mlaku lon-lonan. Bokonge digidal-gidulake, pamrihe
supaya bisa mamerake wulune kang apik tur edi. Saben ketemu sato, Kancil tansah mesem karo
aruh-aruh sombong. Dene sing diaruhi uga genti mesem, mung eseme esem geli. Geli amarga weruh
kahanan kang ora lumrah. Nanging tumrap Kancil esem mau tinampa beda, “Kabeh kewan padha
kesengsem lan kepincut karo aku,” ujare jroning ati.Nanging sengsem, edi, lan endah mau ora suwe.
Bareng tlutuh karet mau garing, kulite Kancil dadi kaku nyekengkeng. Akibate sikil, gulu, lan buntute
angel diobah-obahake. Kancil mung bisa njegreg ngececer, ora bisa lumaku.“Tulung! Tulung!
Tuluuung!” pambengoke sabisa-bisane.“Ana apa, Cil?” pitakone Merak krungu pambengoke
Kancil.“Gage tulungana aku, saranduning badanku angel diobahake!”“Kabeh wulu sing nemplek ing
awakmu kudu dicopot kabeh, kowe gelem?”“Gelem, Rak!” ujare Kancil nglenggana marang apa sing
wis dilakoni. Dheweke eling menawa kabeh paringane Gusti mono kudu tansah disyukuri. Apik, edi,
lan endah tumraping sesawangan kadhang bisa ngganggu utawa mbilaheni.
Alon-alon, Merak mbubuti wulu sing
wis kebacut kraket ing awake Kancil. Senajan ngrasakake perih amarga sebagian kulite ana sing
katut thethel, Kancil mung mringis-mringis karo ngempet lara. Ora sambat. Ndhadha tumindake kang
salah merga mung nuruti karepe dhewe, tanpa metung tuna lan bathine.
"Ngapunten .. sak mangsa  paceklik, aku lagi nulis sibuk. Aku ora duwe wektu kanggo golek pangan
". Lulu mangsuli.

"Apa sampeyan bisa nulis lagu?". Takon semut maneh.

"Aku wis nggarap lagu ..". walang mangsuli karo eseman lan sethitik bangga.

"Inggih, banjur .. wektu saiki sampeyan muter lagu ditulis dening sampeyan lan dansa karo bungah.
Mugia lagu bisa nggawe sampeyan wareg ". Semut ngandika minangka lawang ditutup.

Walang Lulu mung bisa ngadeg kaget ing lawang. Panjenenganipun getun wis duwe karakter ala ing
tumindake.Saiki bisa nguripake marang ing dening sing sapisan ingkang dipunsengiti. Nanging iku
weruh, Getun mengko iku ora ana guna. Lan saka wektu iku, walang Lulu sinau akeh iku. Lan prajanji
kanggo nyoba kanggo dadi luwih apik lan becik.