[2023] 5 LNS 11 Legal Network Series

DALAM MAHKAMAH MAJISTRET DI SERI MANJUNG

DI DALAM NEGERI PERAK DARUL RIDZUAN
[JENAYAH NO: AH-82JS-1-05/2021]

ANTARA

PENDAKWARAYA

lwn.

NICHOLAS MAZIVANAN
(820430-08-6603)

ALASAN PENGHAKIMAN

PENGENALAN

[1] Tertuduh telah dituduh pada 24 Mei 2021 di bawah seksyen 354
Kanun Keseksaan dengan satu pertuduhan sepertimana berikut :-

Pertuduhan

Bahawa kamu pada 31/10/2020 jam lebih kurang 5.30 pagi di

Poliklinik Cawangan Manjung, 32000, Sitiawan, di dalam
Daerah Manjung, di dalam Negeri Perak, telah menggunakan
kekerasan jenayah kepada Nur Azreen Binti Mohd Shehuddin.
No Kpt : 980827107444 dengan maksud untuk mencabul
kehormatannya. Oleh yang demikian kamu telah melakukan
suatu kesalahan boleh dihukum di bawah seksyen 354 Kanun
Keseksaan.

Hukuman :

1
[2023] 5 LNS 11 Legal Network Series

Jika sabit kesalahan hendaklah diseksa dengan penjara selama

tempoh sampai tujuh tahun atau denda atau dengan kedua -
duanya.

[2] Mahkamah kemudian telah menetapkan sebutan serahan

dokumen dan lantikan peguam pada 8.7.21. Namun pada tarikh
tersebut, sebutan kes telah ditangguhkan selari dengan pengumuman
Perintah Kawalan Pergerakan (PKP) 3.0 yang diumumkan oleh
Kerajaan dan ditetapkan semula tarikh sebutan kepada 18.11.21.
Seterusnya pada 18.11.21, dokumen telahpun diserahkan oleh TPR
kepada peguambela tertuduh. Sebutan seterusnya pada 27.1.22,
peguambela tertuduh memaklumkan telah menghantar surat
representasi pada 26.1.22 ke Ibupejabat Jabatan Peguam Negara
(AGC), Putrajaya dan masih menantikan jawapan. Tarikh-tarikh
seterusnya daripada tarikh 25.2.22 sehinggalah kes ini di DNAA pada
14.10.22, TPR memaklumkan mahkamah bahawa jawapan representasi
ini masih belum diperolehi dan kesemuanya sudah kali keempat
Pegawai Penyiasat melengkapkan arahan siasatan lanjut yang diminta
oleh Ibupejabat.

[3] Setelah beberapa kali penangguhan atas alasan jawapan

representasi belum diterima, saya telah mengarahkan pihak
pendakwaan dan pembelaan untuk bersedia dengan perbicaraan tanpa
perlu menunggu lagi. Bicara kali pertama saya tetapkan pada 23.6.22.
Atas permohonan peguambela melalui surat, saya telah menangguhkan
bicara ke tarikh 24.6.22. Namun, pada 24.6.22 bicara tidak dapat
dijalankan memandangkan peguambela tertuduh telah bercuti sakit
dan memohon ditangguhkan ke 16.8.22. Pada 16.8.22, TPR pula tidak
bersedia untuk jalankan kes bicara dan memaklumkan Kertas Siasatan
masih berada di Unit Seksual di Ibupejabat AGC untuk kajian
representasi dan mohon bicara dilapangkan. Saya telah menegur
pihak-pihak bahawa sepatutnya pihak-pihak sedia untuk bicara setelah
tarikh bicara ditetapkan oleh mahkamah dan menetapkan semula
tarikh bicara ke 14 Oktober 2022.

2
[2023] 5 LNS 11 Legal Network Series

[4] Pada 14 Oktober 2022, peguambela tertuduh hadir dan bersedia

untuk menjalankan kes bicara walaupun representasi mereka masih
belum mendapat kata putus dari pihak AGC. Namun, TPR
memaklumkan tidak bersedia untuk menjalankan perbicaraan kerana
tidak sapina saksi dan tiada saksi yang hadir pada tarikh berkenaan.
TPR masih memohon mahkamah memberikan penangguhan terakhir
untuk jawapan representasi. Peguambela yang bijaksana telah
berhujah memohon agar tertuduh dilepas dan dibebaskan (DAA)
daripada pertuduhan selari seksyen 254 atau seksyen 173(f) Kanun
Prosedur Jenayah (KPJ) memandangkan pihak pendakwaan tidak
bersedia untuk perbicaraan disebabkan oleh siasatan yang belum
selesai. TPR membantah permohonan pembelaan dan masih memohon
tarikh akhir untuk sebutan jawapan representasi ataupun tertuduh
hanya dilepaskan tanpa dibebaskan (DNAA).

[5] Setelah mempertimbangkan hujahan kedua-dua pihak dan

membandingkan fakta kes kesemua kes-kes yang dirujuk pembelaan
dengan fakta kes ini, saya memutuskan kes ini di DNAA sahaja dan
bukannya DAA. Tertuduh kemudian merayu ke Mahkamah Tinggi atas
keputusan ini dan ini adalah alasan kepada keputusan saya.

SAMA ADA PERKATAAN ‘SHALL’ DI DALAM SEKSYEN

172B(4) KANUN PROSEDUR JENAYAH ADALAH MANDATORI
BAGI PENDAKWAAN MENJALANKAN BICARA DALAM
TEMPOH 3 BULAN SESUDAH PERTUDUHAN DIBUAT KE
ATAS TERTUDUH

[6] Peguambela berhujah dengan menggunakan seksyen 172B(4)

KPJ bahawa adalah mandatori bagi pendakwaan memulakan bicara
dalam tempoh tiga bulan selepas tertuduh (OKT) dituduh dan
mendakwa kini sudah dua tahun dan pendakwaan masih belum mula
dengan perbicaraan. Seksyen 172B(4) KPJ menyatakan sepertimana
berikut :-

3
[2023] 5 LNS 11 Legal Network Series

Section 172B. Case management.

(4) The trial shall commence not later than ninety days from the
date of the accused being charged.

[7] Pembelaan berhujah bahawa OKT telah dituduh pada 24.5.21

dan sepatutnya perbicaraan menurut seksyen ini hendaklah dimulakan
dalam tempoh tiga bulan iaitu pada atau sebelum tarikh 24.8.21. Ini
berdasarkan kepada perkataan ‘shall’ yang terdapat di dalam seksyen
tersebut. Namun di dalam kes ini, pada tarikh 14.10.22 ianya
sudahpun melewati 16 bulan dan masih belum berjalan dengan bicara.
Sebaliknya pendakwaan memaklumkan mereka masih menjalankan
siasatan lanjut yang diberikan ibupejabat.

[8] Saya mengambil pendekatan bahawa penggunaan perkataan

“shall” di dalam seksyen 172B KPJ ini bukanlah bersifat mandatori
sebaliknya adalah hanya bersifat kemestian yang tidaklah menjejaskan
kes pendakwaan sekiranya tidak dipatuhi. Hal ini adalah sebagaimana
prinsip yang ditegaskan oleh Mahkamah Persekutuan di dalam kes
Benjamin William Hawkes v. Public Prosecutor [2020] 5 MLJ 417, di
mana telah diputuskan bahawa perkataan ‘shall’ di dalam seksyen
51A KPJ bukanlah bersifat mandatori dan kegagalan pendakwaan
mematuhinya tidaklah fatal kepada kes pendakwaan. Penghakiman
berikut adalah dirujuk :-

[46] Applying the principles as enunciated in the aforesaid

cases, whether the word ‘shall’ in a particular legislation is
mandatory or directory depends upon the intention of the
Legislature in question which is ascertained by looking at the
whole scope of the statute to be construed. The use of the word
‘shall’ would not by itself make a provision of the Act
mandatory. It is to be construed with reference to the scheme of
the statute and the context in which it is used. …

4
[2023] 5 LNS 11 Legal Network Series

[47] On the scheme of the statute itself (the CPC), it is apposite

to note that the said provision in the statute was intend ed to
avoid any unnecessary postponement and delay in a trial, when
the defence in a criminal trial seek for postponement
purportedly premised on the non receipt of documents which is
crucial and necessary in the preparation for the defence of the
accused. The provision was never meant to impede the
prosecutorial process so as to render inadmissible the
tendering of any document which did not comply with s . 51A of
the CPC.

[51] In this regard, it is pertinent to note that s . 51A of the

CPC is not concerned with admissibility issues unlike other
sections in the CPC for eg s. 402A of the CPC. For comparison,
it is useful to refer to s. 402A of the CPC which stipulates that:

402A Notice to be given of defence of alibi

(1) Where in any criminal trial the accused seeks to put

forward a defence of alibi, evidence in support thereof
shall not be admitted unless the accused shall have given
notice in writing thereof to the Public Prosecutor at least
ten days before the commencement of the trial.

(2) …

Under s. 402A of the CPC, the word used is ‘shall have

given notice …’ failure in which, renders the evidence in
support of the defence of alibi inadmissible.

[52] Coming back to s. 51A of the CPC, if the Legislature was

of the view that non-compliance with s. 51A of the CPC would
affect the admissibility of any evidence, it would have been
worded in a similar or like manner as s . 402A of the CPC.

5
[2023] 5 LNS 11 Legal Network Series

[53] Instead Parliament sees it fit to add new sub-ss (3), (4)
and (5) to s. 51A of the CPC to give discretionary power for the
trial court to admit or exclude any document delivered after the
commencement of trial.

[54] The concern of s. 51A of the CPC appears to be with

service and delivery of documents and not with admissibility of
evidence. Such being the case, the word ‘shall’ must be
construed, in all circumstances of the case to enable and to
assist in the administration of justice rather than to impede it.
To construe the word ‘shall’ as mandatory in this case would
be absurd, as the non compliance with s. 51A of the CPC would
vitiate a trial and would result in allowing a guilty person to be
set free. Further, there is recourse or contingency provided in
the said section in the event s. 51A of the CPC is not complied
with as provided under s. 51A(3) of the same.

[55] Hence, a more liberal meaning must be given to the word

‘shall’ in s. 51A of the CPC rather than a rigid interpretation,
so as not to curtail the administration of justice in the manner of
a case to be carried out.

[9] Sepertimana dinyatakan dalam penghakiman Mahkamah

Persekutuan di atas, saya berpendapat peruntukan seksyen 172B KPJ
ini sekiranya diniatkan oleh Parlimen untuk menjadi mandatori,
perlulah dinyatakan dengan jelas apakah kesannya sekiranya tidak
dipatuhi. Sepertimana di dalam seksyen 402A KPJ berkenaan notis
alibi, jelas dinyatakan kesan sekiranya tidak dipatuhi akan
menyebabkan pembelaan alibi ini tidak boleh diterima di mahkamah.
Namun, di bawah KPJ tidak dinyatakan sama ada sekiranya tidak
dipatuhi seksyen 172B(4) KPJ, adakah OKT boleh dilepas dan
dibebaskan.

[10] Pembelaan menghujahkan bahawa bicara masih belum berjalan

walaupun sudah lebih tiga bulan sejak dari tarikh OKT dituduh adalah

6
[2023] 5 LNS 11 Legal Network Series

melanggari peruntukan seksyen 172B KPJ. Dengan mengatakannya

sebagai mandatori dan seterusnya menghujahkan OKT wajar dilepas
dan dibebaskan. Peruntukan sebegini tidak boleh menjadi mandatori
kerana ianya akan menjejaskan sistem keadilan itu sendiri bila mana
kita berdepan dengan sesuatu halangan yang tidak dijangka dan tidak
boleh dielakkan. Misalnya apa yang berlaku di dalam kes ini, dari
tarikh 8.7.21 sehingga 18.11.21 kes ini telah ditangguhkan selari
dengan pengumuman Perintah Kawalan Pergerakan (PKP) 3.0 yang
diumumkan oleh Kerajaan. Tempoh PKP ini sahaja sudah melebihi
tiga bulan. Sepanjang tempoh wabak Covid-19 ini cuba ditangani oleh
Kerajaan, sudah beberapa kali PKP dilaksanakan dan ianya bukanlah
sesuatu yang boleh dielakkan. Sewajarnya, satu maksud yang lebih
liberal mestilah diberikan kepada perkataan ‘shall’ berbanding
interprestasi yang rigid dalam memastikan keadilan sesuatu kes
terjamin. Peruntukan ini diputuskan adalah tidak mandatori dan lebih
kepada panduan untuk melancarkan pergerakan pengendalian sesebuah
kes sahaja dan adalah tidak adil hanya kerana pendakwaan gagal
mematuhi peruntukan ini, pesalah jenayah boleh dilepaskan bebas
tanpa diadili mengikut merit kesnya.

SAMA ADA WAJAR UNTUK OKT DILEPAS DAN DIBEBASKAN

BILAMANA PENDAKWAAN MEMAKLUMKAN SIASATAN
LANJUT MASIH BELUM SELESAI BERIKUTAN PEMBELAAN
MENGHANTAR REPRESENTASI SETELAH OKT DITUDUH DI
MAHKAMAH

[11] Pembelaan selanjutnya merujuk kepada kes Public Prosecutor v.

Tan Kim San [1980] 2 MLJ 98 di mana Mahkamah di dalam kes ini
telah menyatakan ‘the police should refrain from the practice of
“arrest first, investigate later”‘. Kes yang dirujuk pembelaan ini
mempunyai perbezaan dengan kes di mahkamah ini. Kes Tan Kim San
ini apabila ditetapkan untuk bicara, pendakwaan sendiri telah meminta
penangguhan atas alasan penyiasatan yang belum lengkap.

7
[2023] 5 LNS 11 Legal Network Series

Pendakwaan kemudian di dalam kes ini memohon penangguhan bicara

sehingga tempoh enam bulan untuk melengkapkan siasatan.
Sebaliknya di dalam kes di hadapan Mahkamah ini, siasatan lanjut
oleh pendakwaan hanyalah berlaku setelah surat representasi dihantar
oleh pembelaan kepada pendakwaan. Pendakwaan sama sekali
menafikan siasatan belum lengkap dan bersedia untuk menjalankan
bicara pada tarikh seterusnya sekiranya jawapan representasi masih
belum diperolehi. Hal ini berbeza dengan kes Tan Kim San di mana
pendakwaan dengan jelas dan terang memaklumkan siasatan masih
belum lengkap dan memohon penangguhan.

[12] Hujahan pembelaan dilihat seolah-olah mengatakan bahawa

setelah OKT dituduh, pihak pendakwaan serta merta adalah terhenti
untuk melakukan apa-apa siasatan lanjut. Kerana apa-apa siasatan
lanjut tanpa mengira apakah sebabnya adalah menunjukkan bahawa
OKT telah dituduh tanpa siasatan dilengkapkan terlebih dahulu.
Hanya kerana pendakwaan menjalankan siasatan lanjut setelah
menerima representasi pembelaan, mahkamah tidak boleh terus
membuat inferens bahawa siasatan polis adalah tidak lengkap semasa
OKT dituduh sepertimana dihujahkan pembelaan. Sebaliknya, terdapat
beberapa keadaan di mana, pendakwaan diletakkan beban untuk
melakukan siasatan lanjut walaupun perbicaraan sudah pun bermula.
Misalnya apabila pembelaan mengemukakan ‘Alcontara Notice’
semasa kes pendakwaan, pendakwaan dikenakan beban untuk siasatan
lanjut di dalam menyangkal notis ini sepanjang perbicaraan
berlangsung. Kegagalan pendakwaan membuat siasatan lanjut akan
menyebabkan OKT boleh dilepas dan dibebaskan atas alasan siasatan
yang tidak lengkap. Saya merujuk kepada kes Mahkamah Rayuan
dalam Rengarajan Thangavelu v. PP [2015] 1 CLJ 993 yang
menyatakan sepertimana berikut :-

[10] … However, if he has given a good ‘Alcontara Notice’ the

obligation will be for the prosecution to track down ‘Pandian’
or the purported recipient to ascertain the truth of the

8
[2023] 5 LNS 11 Legal Network Series

appellant’s story. At least the prosecution will be obliged to

lead evidence to say what steps they have taken to verify the
appellant’s story to the satisfaction of the court. A bad
‘Alcontara Notice’ does not help the appellant at all but imposes
an obligation on the appellant to lead evidence in relation to his
story to rebut trafficking, that too on a balance of probabilities.
In Phiri Mailesi (Zambian) v. PP [2013] 1 LNS 391; [2013] 5
MLJ 780, the Court of Appeal through Hamid Sultan bin Abu
Backer JCA on ‘Alcontara Notice’ had this to say:

It is pertinent to note that the ‘Alcontara Notice’ must have

sufficient particulars in the right perspective and not a vague
notice where the prosecution will not be able to advance their
investigation to rebut the defence story or version . It must also
be given at the earliest opportunity at the material time of the
arrest or at least upon counsel taking instruction from the
accused to conduct its defence. In addition the defence ’s
version should be put at the prosecution stage and the story
must be maintained at the defence stage. There will be a duty
placed on the judge even at the prosecution stage to positively
evaluate the story of the accused relating to ‘Alcontara Notice’
before evaluating the prosecution case and applying the
maximum evaluation as Alcontara case places the onus on the
prosecution to rebut or sufficiently explain that they have
discharged that onus. In the instant case evidence will show
that the defence has not given an ‘Alcontara Notice’ in the right
perspective.

[13] Menjawab kepada isu ini, saya memutuskan adalah tidak wajar
untuk OKT dilepas dan dibebaskan bilamana pendakwaan
memaklumkan siasatan lanjut masih belum selesai berikutan
pembelaan menghantar surat representasi setelah OKT dituduh di
mahkamah. Hal ini kerana pendakwaan sememangnya dikenakan
beban untuk melakukan siasatan lanjut untuk menyiasat seadilnya

9
[2023] 5 LNS 11 Legal Network Series

pembelaan yang dikemukakan OKT melalui representasi tersebut dan

seterusnya membuat keputusan sama ada ingin meneruskan
pendakwaan ataupun sebaliknya. Memandangkan TPR memaklumkan
siasatan lanjut sudah masuk kali keempat dan sudah di peringkat akhir
dan TPR juga bersedia untuk menjalankan kes dalam masa terdekat,
saya berpuashati ianya wajar diberikan DNAA sepertimana dipohon.
Saya percaya pihak pendakwaan boleh menyelesaikan kes OKT dalam
masa yang singkat sebaik sahaja keputusan representasi diterima.
Setelah merujuk kepada kes Mahkamah Tinggi iaitu Ariffin Bin
Cassim Jayne v. Public Prosecutor [1953] 1 MLJ 126, saya telah
membenarkan permohonan TPR untuk kes ini di DNAA. Prinsip kes
berikut adalah dirujuk :-

In Public Prosecutor v. Suppiah Pather (Penang Criminal

Revision No. 14 of 1951 unreported) Spenser Wilkinson, J. said
that it has frequently been reiterated that unless there is some
very good ground to the contrary the discharge of an accused
person should amount to an acquittal. In this connection his
Lordship referred to the following decisions: (1) Public
Prosecutor v. Mat Zain bin Yahya digested in [1949] MLJ 148;
(2) Goh Oon Keow & anor v. Rex [1949] MLJ 35 and (3) Seet
Ah Ann v. Public Prosecutor [1950] MLJ 293.

His Lordship varying the Magistrate’s Order by directing that

the discharge in his case amounted to an acquittal concluded: —

“Where the prosecution are unable to proceed for the time

being owing to the difficulty of obtaining a witness or for some
other cause and are able to satisfy the Court that they will
proceed with the prosecution within a reasonable time , then
there would be good grounds for a discharge not amounting to
an acquittal.

10
[2023] 5 LNS 11 Legal Network Series

SAMA ADA OKT BOLEH DILEPAS DAN DIBEBASKAN (DAA)

ATAUPUN DILEPAS TANPA DIBEBASKAN (DNAA) DI BAWAH
SEKSYEN 254 KPJ

[14] Pihak pembelaan berhujah Mahkamah sepatutnya

menggunapakai seksyen 254 KPJ dan memutuskan untuk melepas dan
membebaskan OKT (DAA) memandangkan pendakwaan tidak bersedia
menjalankan kes bicara. Seksyen berkenaan diperturunkan untuk
memudahkan rujukan :-

Public Prosecutor may decline to prosecute further at any

stage

254. (1) At any stage of any trial, before the delivery of

judgment,
the Public Prosecutor may, if he thinks fit, inform the Court that
he will not further prosecute the accused upon the charge and
thereupon all proceedings on the charge against the accused
shall
be stayed and the accused shall be discharged of and from the
same.

(2) At any stage of any trial before a Sessions Court or a

Magistrates Court before the delivery of judgment, the officer
conducting the prosecution may, if he thinks fit, inform the
Court
that he does not propose further to prosecute the accused upon
the
charge, and thereupon all proceedings on the charge against the
accused may be stayed by leave of the Court and, if so stayed,
the
accused shall be discharged of and from the same.

11
[2023] 5 LNS 11 Legal Network Series

(3) Such discharge shall not amount to an acquittal unless the

Court so directs.

[15] Bagi menyokong hujahannya, peguambela yang terpelajar telah

menarik perhatian mahkamah ini kepada satu kes Mahkamah
Persekutuan yang terbaru iaitu di dalam kes Vigny Alfred Raj Vicetor
Amratha Raja v. PP [2022] 8 CLJ 1 dengan memetik beberapa petikan
penghakiman YA Dato’ Mary Lim Thiam Suan sepertimana berikut
:-

[1] …However, once the decision was conveyed to the court, it

was for the court to decide what order was most appropriate to
make, depending on the law and on the facts. … However, s. 254
does not stop there. Section 254(3) goes on to provide that the
effect of the discharge; it expressly states that ‘Such discharge
shall not amount to an acquittal unless the Court so directs ’. …

[2] There should not have been a charge in the first place if
the investigations were ‘still going on’ or incomplete. It would
be an aberration and a travesty on the administration of
criminal justice if the courts were seen to condone a practice
of charge now, investigate later. The prosecution’s reason for a
direction of DNAA, under s. 254(3) of the CPC, bordered on
abuse and oppression that could not be endorsed by the court. In
effect, had this been a summary trial, it would have shown that
the prosecution had a groundless case and the accused must be
acquitted and discharged.

[3] With the prosecution now no longer pressing for a DNA A,

the appellant must stand discharged and acquitted of the charge.
There was no good or sound, let alone decent, ground whether
then or now, for the High Court to grant the order of DNAA. It
was obviously not in the public interest to grant such an order

12
[2023] 5 LNS 11 Legal Network Series

and encourage such abhorrent practice which serves only to

undermine the administration of criminal justice in this country.

[4] The circumstances for a DAA were fully warranted in this

case. Contrary to the reasonings of the court below, the court
did not find that the power to direct an acquittal was
constrained by the absence of witness testimony before the
court; that the reason offered by the prosecution for a DNAA
was not at all a good or satisfactory ground for the court to
exercise its special power for such an order under s. 254(3) of
the CPC; and that the order for a DAA did not infringe on the
powers of the AG as Public Prosecutor…

[16] Di dalam penghakiman kes di atas oleh YA Dato’ Mary Lim

Thiam Suan, beliau mentafsirkan seksyen 254(3) sepatutnya adalah
bermaksud lepas dan bebas (DAA) kecuali dinyatakan oleh mahkamah
sebaliknya barulah boleh diberikan DNAA. Itupun hanya dalam
keadaan khas dan tertentu sahaja. Petikan berikut adalah dirujuk :-

[37] But, section 254 does not stop there. Section 254(3) goes
on to provide for the effect of the discharge; it expressly states
that “such discharge shall not amount to an acquittal unless the
Court so directs”; and it is the meaning and operation of
section 254(3) which lies at the heart of this appeal. In my view,
the Court has to specifically direct that the discharge does not
amount to an acquittal. Otherwise, the default position is that
the discharge amounts to an acquittal. This is the plain and
clear meaning of section 254(3), that the Court has to so direct
that the discharge does not amount to an acquittal, otherwise,
the discharge amounts to an acquittal.”

Pandangan sama boleh dilihat di para [39], [50] sehingga [55] dan
para [65] penghakiman tersebut.

13
[2023] 5 LNS 11 Legal Network Series

[17] Namun, saya memilih untuk berpaling daripada pentafsiran YA

Dato’ Mary Lim dan lebih serasi memihak kepada pandangan majoriti
daripada YA Dato’ Zabariah Mohd Yusof dan YA Datuk Seri Mohd
Zawawi Salleh di dalam soal ini. Penghakiman berpaling YA Dato’
Zabariah boleh dirujuk di Vigny Alfred Raj a/l Vicetor Amratha Raja
v. Public Prosecutor [2022] MLJU 1837 yang telah menyatakan
sebagaimana berikut :-

[3] However, I differ with my learned sister on the

interpretation to be accorded to section 254(3) of the CPC with
specific reference to paragraph [37] of the judgment, which
reads as follows:

“[37] … In my view, the Court has to specifically direct that the

discharge does not amount to an acquittal. Otherwise, the
default position is that the discharge amounts to an acquittal. …

[4] The same interpretation was also applied by Her Ladyship

in paragraphs [39], [50] until [55] and [65] in the judgment.

[6] It is my view that, a plain and literal reading of section

254(3) of the CPC means that any discharge granted by the
Court under section 254, is a discharge not amounting to an
acquittal. But for a discharge amounting to an acquittal, it
must be specifically directed by the Court. The opening
wordings of the section are clear and unambiguous, hence the
Court must give effect to its plain and literal meaning.

[7] I have read and examined the authorities and cases

referred to, in the judgment and found that, they never ruled on
the interpretation to be accorded to section 254(3) CPC to the
effect that “the Court has to specifically direct that the

14
[2023] 5 LNS 11 Legal Network Series

discharge does not amount to an acquittal. Otherwise, the

default position is that the discharge amounts to an acquittal. ”
In my view, what those cases held were that, the Court is vested
with the discretionary power to direct an acquittal of an
accused person pursuant to section 254(3) of the CPC and that
such discretion is to be exercise judiciously. In other words,
section 254(3) CPC does not fetter the discretion of the Court
in directing that the discharge to amount to an acquittal, if
circumstances warrant it. …

My learned brother Mohd Zawawi Salleh, FCJ has read this

judgment in draft and agreed with its contents.

[18] Pertama sekali, peruntukan ini jika dilihat kepada tajuknya

sahaja sudah memberikan gambaran ianya berkenaan dengan kuasa
mutlak Pendakwa Raya. Peruntukan ini jelas menyatakan bahawa di
dalam subseksyen 3, keputusan ini tidaklah terjumlah kepada
pembebasan ataupun ‘acquittal’ dan ianya adalah hanya sekadar
DNAA sahaja. Ini sepertimana tafsiran di para 17 di atas. Peringatan
sebegini perlu dinyatakan di dalam peruntukan ini supaya harmoni
dengan kuasa mutlak yang diberikan kepada Pendakwa Raya
sepertimana diperuntukan di dalam Perkara 145(3) Perlembagaan
Persekutuan berikut :-

“(3) The Attorney-General shall have power, exercisable at his

discretion, to institute, conduct or discontinue any proceedings
for an offence, other than proceedings before a Muslim court, a
native court or a court-martial.”

Yakni hanya Pendakwa Raya mempunyai budibicara untuk

memulakan, melakukan pendakwaan ataupun menghentikan apa-apa
prosiding jenayah di mahkamah. Apatahlagi di dalam kes di
mahkamah ini, TPR telah membantah untuk kes di DAA dan memohon
kes di DNAA sahaja.

15
[2023] 5 LNS 11 Legal Network Series

[19] Walaupun berbeza pentafsiran seksyen 254(3) KPJ namun

melihat kepada fakta kes Vigny, saya berpendapat adalah wajar bagi
kes tersebut untuk di DAA berbanding DNAA memandangkan
mahkamah sudahpun diputuskan mempunyai bidang kuasa sebegini
oleh Mahkamah Persekutuan. Hal ini wajar kerana terdapat alasan
istimewa di dalam kes ini yang mana DAA adalah lebih sesuai
berbanding DNAA apabila pendakwaan dalam kes ini turut
memaklumkan kepada mahkamah bahawa mereka tidak akan teruskan
kes ke atas Vigny setelah akhirnya siasatan dilengkapkan. Tambahan
lagi, pendakwaan juga tidak menekan untuk kes DNAA dan
menyerahkannya kepada kebijaksanaan Mahkamah Persekutuan. Ini
secara tidak langsung menunjukkan bahawa pendakwaan sendiri
mendapati kes tersebut tidak akan beroleh prima facie jika diteruskan
dan menyerahkannya kepada mahkamah untuk membuat keputusan.
Mahkamah Persekutuan di dalam hal ini telah menamatkan penantian
Vigny untuk diadili dan memberikan keputusan DAA supaya nasibnya
tidak lagi tergantung selama-lamanya tidak bertali.

[20] Kesimpulannya di bawah seksyen 254 KPJ ini, Mahkamah

Persekutuan telah mengesahkan bahawa Majistret mempunyai
bidangkuasa untuk berikan DAA ataupun DNAA sebaik sahaja
permohonan di bawah seksyen ini dibuat oleh pendakwaan kepada
mahkamah. Terpulang kepada kebijaksanaan para Majistret untuk
menilai apakah keputusan yang sesuai untuk dijatuhkan berdasar
kepada fakta kes kendalian masing-masing. Sekiranya terdapat alasan
istimewa untuk mewajarkannya mengapa tidak. Di dalam kes di
hadapan saya ini, saya tidak berpuashati bahawa terdapat alasan
istimewa yang mewajarkan kes ini diberikan DAA. Atas dasar itulah
saya hanya berikan DNAA walaupun saya telah diberi budibicara
sebegitu.

16
[2023] 5 LNS 11 Legal Network Series

SAMA ADA OKT BOLEH DILEPAS DAN DIBEBASKAN (DAA)

DI BAWAH SEKSYEN 173(F) KPJ OLEH MAJISTRET TANPA
MENDENGAR KETERANGAN SAKSI-SAKSI

[21] Selain menggunapakai seksyen 254 KPJ, pembelaan juga

membangkitkan seksyen 173(f) KPJ di dalam penghujahannya untuk
menyokong permohonan agar OKT dilepas dan dibebaskan.
Pembelaan merujuk kepada kes PP v. Mohamed Said [1984] 1 MLJ 50
yang menyatakan sepertimana berikut :-

Held:

(1) the words “all such evidence” in paragraph (c) and

the words “all the evidence” in paragraph (f) of
section 173 of the Criminal Procedure Code must
refer to available evidence at the time of trial. When,
therefore, a Magistrate has exercised his discretion
properly under section 259 of the Criminal Code in
refusing to allow a further postponement after a final
postponement has been granted, it is the duty of the
Magistrate under 173(c) to take all such available
evidence as may be produced by the prosecution in
support of their case. If no such evidence is
forthcoming or if the available evidence adduced is
insufficient to establish a prima facie case against
the accused than the Magistrate is entitled to record
an order of acquittal under section 173(f) of the
Criminal Procedure Code;

(2) in this case the proper exercise of the Magistrate ’s

discretion under section 259 of the Criminal
Procedure Code has not been challenged having
regard to all the circumstances of the case. As such
the learned Magistrate did not err in law in ordering

17
[2023] 5 LNS 11 Legal Network Series

an acquittal of the respondent under section 173(f) of

the Code.

[22] Saya mendapati bahawa kes Mohamed Said ini mempunyai fakta
kes yang jauh berbeza dengan kes di hadapan Mahkamah hari ini. Di
dalam kes tersebut, ianya sudah berjalan dengan bicara sehingga enam
saksi dan kemudiannya setelah pendakwaan gagal mengesan dan
memanggil dua lagi saksi penting untuk memberikan keterangan, kes
ini telah di DNAA. Pendakwaan kemudian telah menuduh semula
Mohamed Said sedangkan menyedari dua saksi berkenaan masih tidak
dapat dikesan. Mahkamah kemudian telah melepas dan membebaskan
tertuduh bagi kes tersebut dan membuat keputusan itu berdasarkan
kepada seksyen 173(f) KPJ. Peruntukan seksyen 173(f) KPJ tersebut
diturunkan di sini untuk memudahkan rujukan :-

CHAPTER XIX

SUMMARY TRIALS BY MAGISTRATES

Procedure in summary trials

173. The following procedure shall be observed by Magistrates

in summary trials:

(a) …

(b) …

(c) …

(d) …

(e) …

(f) (i) When the case for the prosecution is concluded the Court
shall consider whether the prosecution has made out a prima
facie case against the accused.

18
[2023] 5 LNS 11 Legal Network Series

(ii) If the Court finds that the prosecution has not made out a
prima facie case against the accused, the Court shall record an
order of acquittal.

[23] Jelas berdasarkan peruntukan ini, hanya setelah Mahkamah

mempertimbangkan keseluruhan kes pendakwaan sahaja barulah boleh
mahkamah boleh mempertimbangkan untuk melepas dan
membebaskan /’acquittal’ OKT. Di dalam kes Mohamed Said ini,
Mahkamah tiada pilihan lain apabila pendakwaan memaklumkan
terdapat dua lagi saksi yang tidak dapat dikesan dan tidak pula
memohon DNAA, lantas Mahkamah di dalam kes tersebut telah
memutuskan untuk menganggap bahawa pendakwaan sudah menutup
kesnya apabila tiada lagi keterangan yang boleh dikemukakan ke
Mahkamah dan menggunapakai seksyen 173(f) KPJ seolah-olah kes
pendakwaan telah selesai. Kesemua latar belakang yang dibincangkan
di sini menunjukkan perbezaan ketara di antara kes Mohamed Said
yang dirujuk pembelaan dengan kes di hadapan Mahkamah ini di mana
tidak ada seorang saksi pun lagi hadir memberikan keterangan di
mahkamah ini dan TPR pula memohon kes ini di DNAA.

[24] Mahkamah hanya boleh melepas dan membebaskan OKT setelah

kes pendakwaan selesai. Prinsip mapan ini adalah sepertimana yang
dinyatakan Mahkamah Agung di dalam kes Public Prosecutor v.
Zainuddin & Anor [1986] 2 MLJ 100 :-

In view of what we have said above, our answer to the question

raised in this reference is that in a summary trial, paragraphs
(c) and (f) of section 173 of the CPC do not empower the court
to order a discharge amounting to an acquittal of an accused
person without hearing evidence of the prosecution in support
of its case.

[25] Mahkamah tidak boleh melepas dan membebaskan OKT tanpa

mendengar keterangan saksi-saksi pendakwaan terlebih dahulu di
bawah seksyen 173(f) KPJ kecuali dalam satu keadaan sahaja iaitu

19
[2023] 5 LNS 11 Legal Network Series

apabila didapati pertuduhan yang dikenakan ke atas OKT adalah tidak

berasas ataupun ‘groundless on the face of record’. Pengecualian ini
terdapat di bawah seksyen 173(g) KPJ. Diperturunkan peruntukan
tersebut sebagai rujukan :-

Procedure in summary trials

173. The following procedure shall be observed by Magistrates

in summary trials:

(f) (i) When the case for the prosecution is concluded the Court
shall consider whether the prosecution has made out a
prima facie case against the accused.

(ii) If the Court finds that the prosecution has not made
out a prima facie case against the accused, the Court
shall record an order of acquittal.

(g) Nothing in paragraph (f) shall be deemed to prevent the

Court from discharging the accused at any previous stage of
the case if for reasons to be recorded by the Court it considers
the charge to be groundless.

[26] Namun sayangnya, Mahkamah Persekutuan telahpun

menegaskan bahawa budibicara di bawah seksyen ini tidak
dipanjangkan kepada Majistret dan Hakim di Mahkamah Rendah dan
hanya dinikmati oleh Hakim di Mahkamah Tinggi ke atas sahaja.
Mahkamah Persekutuan di dalam kes Ahmad Zubair Hj Murshid v.
PP [2014] 9 CLJ 289 telah dengan tegasnya menyatakan budibicara
ini tidak diberikan kepada Mahkamah Rendah (Majistret dan Hakim
Sesyen) dan hanya diberikan kepada Mahkamah Tinggi sahaja kerana
dilihat akan menceroboh masuk ke dalam budibicara Pendakwa Raya
yang dijamin Perlembagaan Persekutuan. Petikan berikut dirujuk :-

Section 173 of the Code stipulates the whole procedure in

summary trials in the subordinate courts including Magistrate ’s

20
[2023] 5 LNS 11 Legal Network Series

Courts. The opening para. (a) provides that the court should
ensure the proper framing of the charge, which must be
explained to and understood by the accused before his plea is
taken. The next para. (b) relates to convictions upon a plea of
guilty. The para. (c) directs that when an accused claims trial,
the court shall hear ‘all such evidence’ as may be produced in
support of the prosecution.

In our considered view, the expression ‘all such evidence’ is not

confined to evidence which is available to the prose cution but
which could not be produced for unavoidable reason at a
specific date of hearing forming part of the trial. The term ‘all
such evidence’ is to be given a broad interpretation and should
be produced at the continued hearing of the trial on the fu ture
occasion. Paragraph (d) guides the function of the court to issue
summons. Paragraph (e) confirms the traditional right of the
accused to cross-examine witnesses against him. The criterion
for acquittal or conviction is stated in the next para. (f).

The following para. (g) is the crucial one for discussion in this
case. The court may discharge the accused (not acquit) if the
court considers the charge to be groundless. The Magistrate will
have to record the reasons for his decision. If he discharges t he
accused, there is nothing to prevent the prosecution re -charging
the accused. The reason for the discharge may be that the
Magistrate finds he has no jurisdiction or the charge does not
disclose any offence known to the Penal Code or other written
law. The only circumstances under which an accused can be
acquitted are those stated in para. (f) and when the
prosecution offers no further evidence because it feels that the
prosecution case has collapsed prematurely. There is no
provision in the Code for striking out proceedings or acquittal
without hearing all evidence the prosecution has the capacity
to offer, even though postponements are needed. If any party

21
[2023] 5 LNS 11 Legal Network Series

feels that the charge and consequent proceedings are illegal on

the face of record, which we feel is rare, his remedy is to take
up appropriate proceedings before a High Court to quash the
charge and the whole proceedings producing evidence to the
satisfaction of the trial judge to adopt such a case. It is absurd
and against common sense to believe tha t the legislature ever
expected members of subordinate judiciary to exercise such
vast powers, trespassing into the public prosecutor ’s area.

KESIMPULAN

[27] Memandangkan di dalam kes ini tiada seorang pun lagi saksi
hadir memberikan keterangan dan TPR telahpun memohon DNAA
selari seksyen 254 KPJ, saya telah mempertimbangkan sewajarnya dan
memutuskan bahawa tiada alasan istimewa ditunjukkan pembelaan dan
pembelaan juga gagal memuaskan mahkamah ini untuk suatu perintah
DAA diberikan kepada OKT. Atas dasar tersebut saya hanya
memberikan perintah DNAA di bawah seksyen ini walaupun
Mahkamah Persekutuan memberikan saya budibicara berkenaan.

[28] Budibicara untuk melepaskan dan membebaskan OKT (DAA)

tanpa mendengar kes pendakwaan di bawah seksyen 173(f) dan dibaca
bersama subseksyen (g) pula bukanlah budibicara seorang Majistret
atau Hakim di Mahkamah Rendah kerana dilihat seolah-olah
menceroboh ke dalam budibicara mutlak Pendakwa Raya yang telah
dijamin Perlembagaan Persekutuan. Pembelaan sepatutnya membuat
permohonan itu ke Mahkamah Tinggi.

22
[2023] 5 LNS 11 Legal Network Series

Bertarikh: 20 JANUARI 2023

(A HAFIIZH ABU BAKAR)

Majistret
Mahkamah Majistret Seri Manjung
Perak Darul Ridzuan

Tarikh Keputusan: 14 OKTOBER 2022

KAUNSEL:

Bagi pihak pendakwa raya - Tpr Rishan Kumar Ragandaran

Bagi pihak tertuduh - Diwakili oleh Gurbachan Singh & Noor Harisha
Zakaria; T/n Bachan & Kartar

Kes-kes yang dirujuk:

Benjamin William Hawkes v. Public Prosecutor [2020] 5 MLJ 417

Public Prosecutor v. Tan Kim San [1980] 2 MLJ 98

Rengarajan Thangavelu v. PP [2015] 1 CLJ 993

Ariffin Bin Cassim Jayne v. Public Prosecutor [1953] 1 MLJ 126

Vigny Alfred Raj Vicetor Amratha Raja v. PP [2022] 8 CLJ 1

Vigny Alfred Raj a/l Vicetor Amratha Raja v. Public Prosecuto r

[2022] MLJU 1837

PP v. Mohamed Said [1984] 1 MLJ 50

Public Prosecutor v. Zainuddin & Anor [1986] 2 MLJ 100

Ahmad Zubair Hj Murshid v. PP [2014] 9 CLJ 289

23
[2023] 5 LNS 11 Legal Network Series

Perundangan yang dirujuk:

Kanun Keseksaan, s. 354

Kanun Prosedur Jenayah, ss. 51A, 172B(4), 173(f), (g), 254(3), 402A

Perlembagaan Persekutuan, per. 145(3)

24