ΙΩΑΝΝΟΥ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΡΙΤΗ

ψυχή. σου μιμοῦ

χαράν, σου μηδὲν
φλυαρῶν σου μὴ
φίλους σοι. μὴ
φιλοπρωτεύων σοι μεμαρτύρηται
φίλοι. σοι μέλανος
ὑπομνήσω σε μειζοτέραν
ὑπολαμβάνειν σε μαρτυρούντων
ὑπὸ σε μαρτυροῦμεν,
ὑπὸ πρὸς μαρτυρία
ὑπὲρ προπέμψας λόγοις
ὑγιαίνειν, πρεσβύτερος λίαν
τῶν πονηροῖς λαμβάνοντες
τῷ Πολλὰ λαλήσομεν.
τούτων ποιήσεις κωλύει
τούτοις ποιεῖς κατ’
τοῦτο, ποιεῖ καλῶς
τοῦτο πιστὸν καλάμου
τοὺς περιπατοῦντα. κακοποιῶν
τοὺς περιπατεῖς κακὸν
τοὺς περὶ καὶ
τοὺς πάντων καὶ
τοὺς πάντων καὶ
τοῦ ὀφείλομεν καὶ
τοῦ οὐχ καὶ
τοῦ οὔτε καὶ
τὸν οὓς καὶ
τοιούτους, οὖν καὶ
τὸ οὐκ καὶ
τὸ οὐκ καὶ
τι οὐ καὶ
τῆς ὅτι καθὼς
τῆς ὀνόματος καθὼς
τῇ ὄνομα. ἵνα
τῇ ὃν ἵνα
τῇ οἶδας ἰδεῖν,
τῇ οἳ θεοῦ·
τέκνα οἱ θεοῦ
τὰ ὃ θεόν.
τὰ ὁ θέλω
συνεργοὶ ὁ ἡμῶν
σὺ ὁ ἡμεῖς
στόμα Ὁ ἡμεῖς
στόμα ξένους, ἡμᾶς.
ἡμᾶς, δὲ
ἡ γράψαι
ἡ γράφειν·
ἑώρακεν γινώμεθα
ἔχω γὰρ
ἐχάρην γὰρ
εὔχομαί Γαΐῳ
εὐοδοῦταί βουλομένους
εὐοδοῦσθαι αὐτῶν
εὐθέως αὐτοῦ
ἐστιν· αὐτὸς
ἐστιν. αὐτῆς
ἐρχομένων ἀσπάζου
ἐργάσῃ ἀσπάζονταί
ἔργα ἀρκούμενος
ἐπιδέχεται ἀπὸ
ἐπιδέχεται ἀξίως
ἐπὶ ἀλλὰ
ἐξῆλθον ἀλλ’
ἐνώπιον ἀλλ’
ἐν ἀληθής
ἐν ἀληθείας·
ἐν ἀληθείᾳ.
ἐμαρτύρησάν ἀληθείᾳ.
ἐμὰ ἀληθείᾳ,
ἐλπίζω ἀληθείᾳ
ἔλθω, ἀληθείᾳ
ἐκκλησίας, ἀκούω
ἐκκλησίας ἀδελφῶν
ἐκκλησίᾳ· ἀδελφοὺς
ἐκβάλλει. ἀδελφοὺς
ἐκ ἀγαπῶ
ἐκ ἀγαπητῷ,
εἶχον Ἀγαπητέ,
εἰς Ἀγαπητέ,
Εἰρήνη Ἀγαπητέ,
ἐθνικῶν. ἀγάπῃ
ἐγὼ ἀγαθοποιῶν
Ἔγραψά ἀγαθόν.
ἐὰν ἃ
ἐὰν
Διοτρέφης
διὰ
διὰ
Δημητρίῳ
δὲ