შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.

ge 1

ჰაინრიხ ბიოლი - საუბარი მიკროფონით

ქვეყნდება შპს აიბუქს-ის მიერ

ვაჟა-ფშაველას მე-3 კვ., მე-7 კ.
0186 თბილისი, საქართველო
www. ibooks.ge

ქართული თარგმანი ეკუთვნის ნოდარ რუხაძეს.

iBooks© 2017 ყველა უფლება დაცულია.

მოცემული პუბლიკაციის არც ერთი ნაწილი არ შეიძლება იქნას

რეპროდუცირებული, გავრცელებული ან გადაცემული ნებისმიერი
ფორმითა და ნებისმიერი საშუალებით, მათ შორის ელექტრონული,
მექანიკური, კოპირების, სკანირების, ჩაწერის ან რაიმე სხვა გზით
გამომცემლის წინასწარი წერილობითი თანხმობის გარეშე.
გამოქვეყნების უფლების შესახებ გთხოვთ მოგვმართოთ შემდეგ
მისამართზე: info@ibooks.ge

საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას iBooks

 შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.ge 2

სარჩევი საუბარი მიკროფონით

საუბარი მიკროფონით მოქმედნი:

ავტორის სხვა წიგნები
ფრანც რებახი, დაახლოებით ორმოცდაათი წლისა.
მარიანე რებახი, მისი მეუღლე, ორმოცს გადაცილებული.
ფრანც რებახი, მათი ვაჟი, დაახლოებით თექვსმეტი წლისა.
რობერტ კოლერი, დაახლოებით ორმოცდაათი წლისა.

შ ე ნ ი შ ვ ნ ა:
დიალოგისთვის (გარდა იმ სცენებისა, სადაც რებახი თავის
ვაჟსა და მეუღლეს ესაუბრება) უნდა გამოვიყენოთ ყოველგვარი
ტექნიკური შესაძლებლობა, რათა მიკროფონში ლაპარაკის
დროს ხმა „ტონირებული“ იყოს; მიკროფონში ლაპარაკისას
წარმოქმნილი შრიალი და სხვა დაბრკოლებანი რეალურად
უნდა ჟღერდეს, ნორმალურ აკუსტიკაში გათამაშებულ
სცენებთან შედარებით.

Ι.

(ისმის ზარის ხმა: ერთხელ, ორჯერ, არც თუ მკვეთრად)

რებახი. ხომ უთხარი, რომ სახლში არა ვარ?
ფრანცი. როგორ არა, ვუთხარი.
(ხანმოკლე პაუზა)
რებახი. (ხვნეშით) მადლობა ღმერთს, მგონი წავიდა. ფრანც, აბა,
ერთი მომხედე, რა საოცრად ლამაზი მარკა მოგიტანე;
ესპანურია, ფილიპე მეორეა; მერედა, რა მშვენიერი ფონი აქვს,

საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას iBooks

 შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.ge
ხოლო ზემოდან ეს შავი, მორთულ-მოკაზმული მეფეც რარიგ
ამშვენებს. ხომ იცი, ფილიპ მეორე ვინ იყო და რა როლი
ითამაშა?
ფრანცი. ჰო, მამა. ლამაზი მარკაა.
რებახი. აგერ კიდევ ერთი ლამაზი მარკაც: ეს შვეიცარიულია,
ძვირფასი ქვით. ქვას სცნობ?
ფრანცი. როგორ არა, თოპაზია, მამა. ლამაზია...
რებახი. ქვის აღნაგობა მშვენიერია! ეს მთელი სერიაა, ვნახავ
იქნებ... (კვლავ ისმის ზარის ხმა, ერთხელ, ძალიან
მორიდებულად რეკავს) ეს ვიღაც ჯიუტი ტიპია; ხომ არსებობენ
ისეთი ადამიანები, რომლებსაც წარმოდგენა არა აქვთ, რომ
დასვენება გჭირდება. (გაბრაზებული) საერთოდ არაფრის
აზრზე არ არიან. (კვლავ ზარის ხმა, ერთხელ)
ფრანცი. წავიდე და გავუღო?
რებახი. ჰო, წადი და უთხარი, სახლში არ არის-თქო. მაგრამ
ცოტა უფრო დაბეჯითებითაც უთხარი.
ფრანცი. (მიდის, კარს ღიად ტოვებს, დერეფანში მოშორებით
ისმის მიკროფონში ლაპარაკი) ხომ გითხარი, რომ მამა სახლში
არ არის-მეთქი. (მიკროფონში ისმის გაურკვეველი ლუღლუღი.
ფრანცი გაუბედავად) მასთან ლაპარაკი არ შეიძლება.
(მიკროფონში კვლავ ისმის ლუღლუღი) კეთილი... ვნახავ.
(ფრანცი ოთახში ბრუნდება, კარს მოადგება) მე მას ვუთხარი...
რებახი. მიკროფონი გამორთე?
ფრანცი. ჰო. მან მითხრა...
რებახი. (გაცოფებული) დაბეჯითებით არ გითქვამს. ჯერ
უთხარი: სახლში არ არისო, შემდეგ კი მასთან საუბარი არ
საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას iBooks
3
შეიძლებაო. ხმაზეც გეტყობოდა, ტყუილს რომ ეუბნებოდი.
ძალა მოიკრიბე, ბეჯითად და თამამად უთხარი.
ფრანცი. მან მითხრა: მისი სახელი რომ გიხსენო, აუცილებლად
სახლში აღმოჩნდები.
რებახი. მისი სახელი?
ფრანცი. მითხრა, რობერტი მქვიაო.
რებახი. (აღელვებული) რობერტი. რობერტი. გვარი არ
უთქვამს?
ფრანცი. არა, ამბობს, ესეც საკმარისია, თუკი ეტყვი რობერტი აქ
არის და შენთან საუბარი სურსო. რებახი. (წყნარად) რობერტი...
რობერტ კოლერი რომ იყოს... შეუძლებელია, რობერტ კოლერი
ხომ...
(ადგება, სწრაფად გადის დერეფანში. ისე ლაპარაპარაკობს
მიკროფონში, რომ ხმაში შიში ეტყობა)
II
რებახი. ვინ ბრძანდებით?
კოლერი. (იცინის) რობერტი ვარ.
რებახი. რობერტ კოლერი?
კოლერი. (იცინის) არ ვიცი, რამდენ რობერტს იცნობ და ჩემი ხმა
თუ...
რებახი. (აღელვებული) რობერტ, ახლავე ამოდი... უნდა. არა, მე
ჩამოვალ. ამდენი ხანი სად დაიკარგე, რობერტ?.. მოვდივარ...
კოლერი. (ცივად) თუ შენ ჩამოხვალ, მე წავალ, მანდ დარჩი.
რებახი. (დაბნეული) კეთილი, მაგრამ... მაშინ შენ ამოდი.
 შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.ge
კოლერი. (თავაზიანად) ვერ ამოვალ. შენი ნახვა არ მინდა.
მსურს მხოლოდ გელაპარაკო.
რებახი. ჩემი ნახვა რატომ არ გინდა?
კოლერი. (იცინის) არ მსურს იმ სახის კვლავ ხილვა, რომელიც
უკანასკნელად ჩვიდმეტი წლის უკან ვნახე...
რებახი. მაგრამ... რობერტ.
კოლერი. თავი დამანებე, არ მინდა; შენთან ასე ლაპარაკიც
საძაგლობაა, არა თუ დანახვა. (იცინის) რებახი. არ ვიცი,
შენთვის ისეთი რა უნდა გამეკეთებინა, რომ საუბარიც არ
გსურს; ძალიან მიხარია, რომ შენ კვლავ აქ ხარ... დაკარგულად
გთვლიდით: ბევრი გეძებეთ, ძალიან ბევრი. შენს კვალს ვერსად
მივაგენით. რატომ არ ამოდიხარ, რობერტ, ამოდი. შენ ხომ
დარწმუნებული ხარ: ყველაფერი რაც ჩემია, შენიცაა.
კოლერი. (იცინის) ყველაფერი?
რებახი. ჰო, ყველაფერი. რატომ იცინი გამუდმებით?
კოლერი. სიცილია ჩემი მთავარი საარსებო საშუალება...
(იცინის) ის არის ჩემი პური, ღვინო...
რებახი. ეს ხომ საშინელებაა? ვდგავართ და ამ საზიზღარი
მოწყობილობით ვსაუბრობთ...
კოლერი. (უფრო დიდხანს და ხმამაღლა იცინის) მე კი მგონია,
ეს მოწყობილობა ფანტასტიკური რაღაცაა, შეგიძლია ვიღაცას
ისე ელაპარაკო, რომ სახეში არ უყურო.
რებახი. ქვევით დგახარ და ზევით ამოსვლა არ გსურს. არც მე
მაძლევ ჩამოსვლის უფლებას. უფრო უკეთესი იქნებოდა
ტელეფონით რომ დაგერეკა. რობერტ, რატომ?
კოლერი. ტელეფონით დარეკვა ფული ღირს. (იცინის)
რებახი. ფული გჭირდება?
საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას iBooks
4
კოლერი. (იცინის) ეს ისე ჟღერს, თითქოს შენ ვერც კი
წარმოგიდგენია, როგორ შეიძლება კაცს ფული არ ჰქონდეს.
(ხმით რებახს ბაძავს) ფული გჭირდება? ჰაერი გჭირდება? იქნებ
წყვილი წინდა გჭირდება? ნამდვილად, ფრანც, წყვილი წინდა
და ფულიც ჩემთვის მისწრება იქნებოდა.
რებახი. ღმერთო ჩემო, ასე ცუდადაა შენი საქმე? რობერტ...
მომიყევი: რას აკეთებდი მთელი ამ ხნის მანძილზე. სად იყავი.
რა შეგემთხვა? სად იყავი ომის შემდეგ. შენისთანა კაცები
გვაკლია, კაცები, რომლებიც...
კოლერი. თქვენ ჩემისთანა ადამიანები გაკლიათ? თქვენ ვინღა
ხართ, (იცინის) ჩემისთანა ადამიანებს რომ საჭიროებთ?...
რებახი. ჰო, ვგულისხმობ... ჩვენი ქალაქი, საზოგადოება;
სრულებითაც არ შემრცხვება თუ ვიტყვი: კაცობრიობა; ჩვენ.
ჩვენ.
(კოლერი დიდხანს იცინის გულიანად)
რებახი. სასაცილოა, რობერტ?
კოლერი. ჰო, სასაცილოა, ფრანც. (ხმით რებახს ბაძავს)
შენისთანა ადამიანები გვაკლია! (ცივად) ისეთს არავის ვიცნობ,
ვისაც მე ვაკლივარ.
რებახი. მაგრამ მე ხომ მიცნობ, რობერტ!
კოლერი. (იცინის) გიცნობ! ის კი არადა, ამას წინათ დაგინახე
კიდეც... (იცინის) გაზეთში შენი სურათი ვნახე, რომელიღაც
პარკში ვიყავი, სანაგვე ყუთიდან გაზეთი ამოვიღე და შენი
სურათი დავინახე, ფრანც. სადღაც მოხსენება წაგიკითხავს
„ორგანიზებული საზოგადოების შესახებ“ (დიდხანს იცინის,
ხმამაღლა, გულიანად)
 შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.ge
რებახი. რობერტ, ვფიქრობ, ვალდებული ხარ ყველაფერი
ამიხსნა. ჩვენ ხომ მეგობრები ვიყავით, ჭირ-ვარამიც ერთად
გადაგვიტანია. (გულაჩუყებული) შენ სიცოცხლე შემინარჩუნე,
რობერტ. ახლა ნუ იცინი, გთხოვ, ნუ იცინი...
კოლერი. კეთილი, აღარ გავიცინებ, თუმცა... წუთით
წარმოვიდგინოთ: მე სიცოცხლე შეგინარჩუნე; მეგობრები
ვიყავით; ჭირ-ვარამიც ერთად გადავიტანეთ... კეთილი. მერედა,
ამისთვის რატომ ვარ ვალდებული ყველაფერი აგიხსნა? ეს ისე
ჟღერს, თითქოს სიცოცხლის მხსნელს... (უფრო წყნარად)
შესაძლებელია, მართალი ხარ. მაგრამ რატომ არ უნდა ვიცინო?
ჩემთვის ძნელია, რომ არ ვიცინო. შენ მიგაჩნია, რომ მე მწარედ
ვიცინი, ფრანც?
რებახი. არა... საოცარია, მაგრამ არა. ის კი არადა, ოდნავ
მხიარულიცაა...
კოლერი. (იცინის) მეც მხიარული ვარ; ჩემი მხიარულება
მხოლოდ მაშინ ქრება, როცა მომეტებულად ბევრს ვხედავ.
ნამდვილად, შენი სახე გაზეთში რომ ვნახე, სამხიარულო
სრულიად არაფერი იყო; ცუდად ნუ ჩამომართმევ: შენ ალბათ
დროგამოშვებით სარკეში იყურები, ხოლო ვიდრე მე საკუთარი
თვალით არ დამინახიხარ, შემიძლია თავი დავარწმუნო, შენი
სახე ფოტოზე დამახინჯებულია, ბეჭდვის ბრალია. ამჯერად
ამის შემოწმება კი არ მსურს. (იცინის, ახველებს) ჩვენ ეს-ესაა
ფულზე ვსაუბრობდით...
რებახი. რამდენი გჭირდება?
კოლერი. რამდენი გაქვს?
რებახი. აქ? სახლში?
საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას iBooks
5
კოლერი. (იცინის) შენ რა, ფული სხვაგანაც გაქვს შენახული?
(დიდხანს იცინის) აქციები? ბანკში ანგარიში? ფრანც! (იცინის)
რებახი. მაპატიე, მაგრამ ეს ბავშვურ ხუმრობად ჟღერს. ნუთუ
ნამდვილად ფიქრობ, რომ ფული სახლში უნდა მეწყოს?
კოლერი. ამდენი გაქვს? მართლა, რამდენი გაქვს?
რებახი. რა გაქვს მხედველობაში? ერთად აღებული?
კოლერი. ჰო, ერთად აღებული. რადგან ყველაფერი მე
მეკუთვნის, ხომ უნდა ვიცოდე რამდენია. (იცინის) მე ხომ, ასე
ვთქვათ, უფლება მაქვს ანგარიშის ამონაწერი მივიღო.
რებახი. შენს ხმას რომ არ ვცნობდე, ეჭვი შემეპარებოდა, ნუთუ
შენ ნამდვილად ის რობერტი ხარ, ვისაც მე ვიცნობდი?
კოლერი. (იცინის) ახლა კი ნამდვილად მართალი არ ხარ,
ფრანც. შენ არ იყავი, რომ თქვი: ყველაფერი რაც ჩემია, შენიცააო.
იქნებ ასე არც გიფიქრია?
რებახი. ასე ვიფიქრე.
კოლერი. მაშინ მითხარი კიდეც. ფული ნამდვილად მჭირდება.
სწორედ იმისთვის მოვედი, შენთვის მეთხოვა. (წყნარად) ფული
მჭირდება, ფრანც.
რებახი. (გულკეთილად) ახლავე ჩამოვალ, რაც სახლში გამაჩნია,
სულ ჩამოგიტან. ტანსაცმელიც ხომ არ გჭირდება? მშიერი ხარ?
ახლავე შენთან გავჩნდები.
კოლერი. თუ ჩამოხვალ, მე გავქრები. ჩემს შესახებაც ვერასოდეს
ვერაფერს შეიტყობ! იქნებ გინდა კიდეც, რომ გავქრე?
რებახი. შენი ნახვა მინდა... მერედა, ფული, ტანსაცმელი,
საჭმელი როგორღა გადმოგცე, თუკი ვერ ჩამოვალ, ანდა შენ არ
ამოხვალ?
 შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.ge 6

კოლერი. (იცინის) მაპატიე, რომ ვიცინი, მაგრამ ხომ არსებობს
უძველესი და ნაცადი ხერხი: ფანჯრიდან მესროლე.
რებახი. ფანჯრიდან გესროლო? ფანჯრიდან ქუჩის მუსიკოსებს
უყრიან გროშებს...
კოლერი. (იცინის) შენთვის იქნებ სამარცხვინოდ ჟღერს,
ფანჯრიდან მესროლე-მეთქი, რომ გითხარი? შენ შეგიძლია
კოლოფში ჩადო, კარგად შეკრა, ცხადია, არ ვიცი, რა თანხა
იქნება...
რებახი. სახლში ალბათ ხუთასი მარკა მექნება. შემიძლია ჩეკიც
მოგცე.
კოლერი. ხუთასი მარკა. ამდენი ფული დიდი ხანია ხელშიც არ
მჭერია.
რებახი. მე შენ სამ, ოთხ ათასს მოგცემ. მაგრამ ჯიბეზე არ მაქვს,
ჩეკს...
კოლერი. ჩეკს ვერაფერს მოვუხერხებ.
რებახი. შეგიძლია ბანკში მიხვიდე.
კოლერი. (იცინის) როგორც კი ბანკის ზღურბლზე ფეხს
გადავდგამ, პოლიცია განგაშს ასტეხს. (იცინის)
რებახი. დავიჯერო, ასეთი შესახედავი ხარ?
კოლერი. (იცინის) დავიჯერო, არ შეგიძლია ისეთი
შესახედაობის ადამიანი წარმოიდგინო, რომლის დანახვაზეც
ბანკის კარისკაცი განგაშს ასტეხს? (იცინის)
რებახი. ასე გამუდმებით ნუ იცინი!
კოლერი. სიცილი მაინც დამიტოვე. ნუთუ ასეთი მწარეა? თუ
უხამსად ჟღერს? ანდა იქნებ საყვედურითაა აღსავსე?
რებახი. არა, არა, ოღონდ... (ენა ებმება)
კოლერი. რა ოღონდ? რას ნიშნავს ეს? (იცინის)
რებახი. უპასუხისმგებლოდ ჟღერს.
(კოლერი ხმამაღლა და დიდხანს იცინის)
რებახი. დიახ, სწორი სიტყვა მოვძებნე: უპასუხისმგებლოდ.
კოლერი. (იცინის) სჯობს ახლავე მომცე ფული, თორემ, გატყობ,
მალე ისეთი იდეა დაგებადება, ფულის მოცემას
უპასუხისმგებლოდ ჩათვლი.
რებახი. შენ... (ყოყმანობს) შენს პროფესიას ხელი უშვი?
კოლერი. შენ რა, ქველმოქმედი საზოგადოების მოხელე ხარ?
რებახი. არა, შენი მეგობარი ვარ.
კოლერი. (იცინის) ჰელენემაც ასეთივე კითხვა მომცა.
რებახი. (გულიანად იცინის) ჰელენესთან იყავი?
კოლერი. ახლა შენ იცინი...
რებახი. ჰელენე, ნამდვილად, სასაცილო გახდა. (იცინის)
ახირებულია. ოდნავ ახირებული. ფანატიკოსია. (იცინის)
წესრიგის წინააღმდეგი არა ვარ... მაგრამ ჰელენემ კერპად აქცია.
როდის იყავი მასთან?
კოლერი. სწორედ ჰელენედან მოვდივარ. სამწუხაროდ, მას
მიკროფონი არა აქვს და უკანასკნელი გროშები ტელეფონ-
ავტომატში ჩავყარე.
რებახი. ჰელენემ არაფერი გაიმეტა?
კოლერი. არაფერი. დაიჩემა, ასეთი ინტელიგენტი კაცი ხარო...
და აღარ გაათავა; გინდა თუ არა, აუცილებლად მითხარი:
ამდენი ხანი სად იმალებოდიო... და... (ძალზე ხმამაღლა იცინის)
ხომ არ... (იცინის) დაწინაურებულხარო.
რებახი. მერედა, ამდენი ხანი სად იმალებოდი?
კოლერი. ფრანც, გეთაყვა, მისმინე! ჯერ ფული გადმომიგდე,
კარგი?

საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას iBooks

 შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.ge
რებახი. შენ... ციხეში იჯექი?
კოლერი. (იცინის) რასაკვირველია; ამდენი ხანი არა.
რებახი. ოსბერგენიდან რომ წახვედი, შემდეგ სად იყავი? მაშინ...
კოლერი. ფრანგებთან. მისმინე, ფრანც, კოლოფი უკვე
გაამზადე?
რებახი. თავაზიანად თუ გექცეოდნენ მაინც, ვგულისხმობ,
ისინი...
კოლერი. ისინი მომხიბლავები იყვნენ, ძლიერ მომხიბლავები.
წამსვე მიხვდნენ, რა ამბავიც იყო ჩემს თავს. წამსვე მიხვდნენ-
მეთქი, გეუბნები. (იცინის) ბურგომისტრად ამირჩიეს.
ძალაუფლება, თავისუფლება, საჭმელი, სასმელი... მაგრამ მე და
ბურგომისტრი! მე მხატვარი ვარ... ვიყავი მხატვარი.
რებახი. აღარ ხატავ?
კოლერი. (იცინის) არა, ახლა მხოლოდ თავს ვიქცევ.
რებახი. არც შენი ნახატების ნახვის ნებას მომცემ?
კოლერი. გინდა იცოდე, ნიჭიერი ვარ თუ არა? იმედებს თუ
ვიძლევი? (იცინის) არა, მე მხოლოდ განსაკუთრებულ
პირობებში ვხატავ.
რებახი. გასაგებია. მასალა არ გაგაჩნია, სახელოსნო არა გაქვს.
კოლერი. მასალა... სახელოსნო... (იცინის) არა, არა...
განსაკუთრებული კლიმატური პირობები მაკლია.
რებახი. გასაგებია. მზე, სითბო. სამხრეთში დასვენება ხომ არ
გინდა?
კოლერი. არაფერიც არ არის შენთვის გასაგები, ფრანც. მე
მხოლოდ შემთხვევიდან შემთხვევამდე ვხატავ, ისიც
გაორთქლილ შუშებზე. მარჯვენა საჩვენებელი თითით; ხოლო
გაორთქლილ შუშას ყოველთვის როდი ნახავ, ეს მხოლოდ ადრე
საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას iBooks
7
დილით შეიძლება... (იცინის) ვხატავ სააბაზანო ოთახში, მაგრამ
აბაზანა... (დაჟინებით) ფულს რატომ არ გადმომიგდებ?
ყველაფერი მე მეკუთვნის, თუ არც არაფერი მეკუთვნის? ჩემი
მეგობარი ხარ თუ არა? აბა? ჯერ კიდევ მანდ ხარ...?
რებახი. (ცოტა ხნის დუმილის შემდეგ) ჯერ აქ ვარ... (საუბარს
გადაწყვეტს) კეთილი, ფულს ჩამოგიგდებ. დაიცადე.
კოლერი. ვიცდი.
რებახი. ფულს რომ ჩამოგიგდებ, მაშინათვე წახვალ? (წყნარად)
ფანჯრიდან რომ გადმოგიგდებ?
კოლერი. (იცინის) რომ იცოდე, უკვე გული გამიწვრილე, ფრანც.
გადმომიგდე ფული და დაინახავ, წავალ თუ არა. იქნებ ეს
პირობად გინდა წამოაყენო? ყოველგვარი პირობის გარეშე,
კარგი?
რებახი. გეორგთან უკვე იყავი?
კოლერი. არა. შენ ფიქრობ, იგი რაიმეს მომცემს?
რებახი. ჩვენ სულ შენ გიხსენებთ, ყოველთვის შენზე
ვლაპარაკობთ, რობერტ; გეორგს გაუხარდებოდა შენი ნახვა. შენ
კიდევ მეკითხები, რაიმეს თუ მომცემსო?! ადრე რატომ არ
მოხვედი, რობერტ?
კოლერი. უმაღლეს ხელისუფალთა წარმომადგენლებმა...
(იცინის) ხელი შემიშალეს! (გაცხარებით) გადმომიგდებ ფულს
თუ არა?
რებახი. (მოუსვენრად) ჰო, ახლავე. ასე ძალიან გეჩქარება?
კოლერი. ძალიან. ფული მჭირდება, ფრანც, ნუთუ არ გესმის?
რებახი. დაიცადე. (ოთახში შებრუნდება)
 შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.ge 8

III რებახი. ფული უნდა გადავუგდო.

ფრანცი. ფანჯრიდან?
ფრანცი. რა კაცია, მამა? რებახი. ჰო.
რებახი. ყურს გვიგდებდი? ფრანცი. ფანჯრი...
ფრანცი. კარი ღია იყო, ყური არ მიგდია, მაგრამ გავიგონე.
რებახი. ყველაფერი გაიგონე? IV
ფრანცი. შენ რაც უთხარი, ყველაფერი. ნამდვილად რობერტ
კოლერია? ის კაცია, რომლის შესახებაც ამდენს ჰყვებოდი? რებახი. (წინკარში გადის, მიკროფონში) რობერტ!
რებახი. ჰო, იგია. კოლერი. რა იყო?
ფრანხი. მერედა, რატომ არ ამოდის? რებახი. ფულს გიგდებ!
რებახი. არ სურს. კოლერი. პირობა მომეცი, ფულის ასაღებად რომ დავიხრები, არ
ფრანცი. მერედა, შენ რატომღა არ ჩახვალ? შემომხედო.
რებახი. არც ეგ სურს. (რებახი დუმს)
ფრანცი. რატომ? კოლერი. პირობას მაძლევ?
რებახი. (ოდნავ გაღიზიანებული) რატომ? რატომ? არ ვიცი, რებახი. შენ ამას ცნობისმოყვარეობას უწოდებ... ეს უფრო მეტია,
რატომ... რობერტ.
ფრანცი. აქედან სრულებით არ ჩანს. კოლერი. (თავაზიანად) ვიცი, ფრანც, მაგრამ, დამიჯერე,
რებახი. სცადე? უკეთესია, თუ ერთმანეთს არ ვნახავთ.
ფრანცი. კი, ფანჯარაში გადავიხედე. ალბათ სადარბაზოს რებახი. (ყოყმანის შემდეგ) კეთილი, არ შემოგხედავ.
კარზეა აკრული. (რებახი კვლავ ოთახში შებრუნდება, ფანჯარას გამოაღებს,
რებახი. შენი ძილის დროა. გვიანია. ისმის კოლოფის დაცემის ხმა, როგორ ხსნის. რებახი კვლავ
ფრანცი. დედამ მითხრა, ჩემს მოსვლამდე, შეგიძლია არ წინკარში გადის)
დაიძინოო. რებახი. რობერტ!
რებახი. (გაღიზიანებული) კეთილი, დაელოდე, ჩემთვის სულ კოლერი. რა იყო? გმადლობ, ავიღე, ფრანც, (იცინის) გმადლობ,
ერთია. (ოთახში ისმის რებახის ნაბიჯების ხმა. უჯრებს ფრანც. (მიკროფონში ისმის კოლოფის გახევის ხმა, ქაღალდის
გამოსწევს, ქაღალდები შრიალებს) შარიშური, უცებ კოლერი ხმამაღლა გაიცინებს) მაგრამ აქ
ფრანცი. მანდ რას აკეთებ, მამა? ხუთასი მარკა არ არის, ფრანც. ზუსტად ორას ათი მარკაა.

საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას iBooks

 შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.ge
(იცინის) შეგეშალა, თუ არ იცოდი, სახლში რამდენი ფული
გქონდა? თუკი ყველაფერი მე მეკუთვნის, მაშინ, სულ ცოტა,
ორას ათი მარკა კიდევ გმართებს ჩემი. რატომ ათი მარკა?
(იცინის) რატომ ორასი არა? ხუთასი... გმადლობ, ფრანც, ეს
ბევრი ფულია, მაგრამ ყველაფერთან შედარებით, ძალიან
ცოტაა.
რებახი. ახლა უსამართლოდ არ იქცევი?
კოლერი. მიყვარს სიზუსტე. ხომ არ მითქვამს, ყველაფერი მე
მეკუთვნის-მეთქი. (ხანმოკლე პაუზა, დუმილი) კვლავ აქა ხარ,
ფრანც?
რებახი. მიხარია, რომ კვლავ აქა ხარ.
კოლერი. დანარჩენ ფულს ველოდები, ხუთას მარკას აკლია.
გაითვალისწინე, რომ გეორგთან მისვლა არ შემიძლია.
რებახი. რატომ?
კოლერი. შენ დაურეკავ, ყველაფერს აცნობებ, იქნებ
გააფრთხილო კიდეც. (თითქოს ციტატას კითხულობს)
რობერტი გამოჩნდა, ხელიდან წასულია, ზნეობრივად
დაცემულია... ბნელი წარსული აქვს. მას ფული სჭირდება.
გეორგი სადმე დამელოდება, რომ დამიჭიროს. (იცინის) გეორგს
უთხარი, რომ მე მივალ მასთან. მაგრამ დღეს არა; როდესმე
შევივლი. ჩვენი მეთოდი ასწავლე: ფანჯრიდან ფულის
გადმოგდება, გესმის? (რებახი დუმს) აქა ხარ?
რებახი. (წყნარად) ჰო, ოსბერგენზე ვფიქრობ. რა არ
გადავიტანეთ, რა არ გაგვიკეთებია ერთმანეთისათვის, რაზე არ
გვილაპარაკნია; ჩემი სიცოცხლე გადაარჩინე, შენი კი - არაფრად
გიღირდა. შენ არ იყავი ღამით თავშესაფარი რომ მიატოვე, რათა
საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას iBooks
9
წამლები გეშოვნა, ექიმი მოგეყვანა, რძე და კიდევ ვინ იცის, რა
არ გაგიკეთებია?
კოლერი. ისეთივე ვარ, რობერტ. არც გამოვცვლილვარ, იგივე
დავრჩი. (იცინის) თუმცა ერთხანს ბურგომისტრიც გახლდი.
(იცინის) ფრანგები გასაოცრად კარგად მეპყრობოდნენ. თქვენ
ჩემი მოძებნა არ შეგეძლოთ, სახელი და გვარი გამოვიცვალე,
კოლი დავირქვი, ფრიდრიჰ კოლი; რადგან ნამდვილი სახელი
დაპატიმრების ორდერს უდრიდა, ფრანც. სახეც და სურათიც
ასევეა; ყველაფერი, რის მიხედვითაც შენი ცნობა შეუძლიათ,
დაპატიმრების ორდერია. (იცინის) მეძებდნენ დაპატიმრების
ორდერით ხელში და აკი მიპოვეს. ძალიან გინდა იცოდე,
რატომ? რომ მოგიყვე, იმედი გაგიცრუვდება. ამაზე ნუღარ
ფიქრობ და დანარჩენი ფული გადმომიგდე. ფრანც! (ყვირის)
დანარჩენს რატომ არ გადმოაგდებ?
რებახი. ნუ მიყვირიხარ! შენ ხომ მაინც იცი, რომ არასოდეს არც
ერთი ადამიანისთვის არ დამიყვირია.
კოლერი. (წყნარად) მაპატიე.
რებახი. მეტად ვერასოდეს გნახავ?
კოლერი. როცა ფული დამჭირდება, კიდეც მოვალ... მაგრამ არც
თუ მალე.
რებახი. იცი, რომ ვალი მმართებს შენი.
კოლერი. ამიტომ დანარჩენ ფულს ხომ არ მომცემდი? არა, ჩემი
ვალი არ გმართებს, ფრანც. მე სიამოვნებით წავიდოდი ჩვენი
თავშესაფრიდან, რათა ერთხელ მაინც მენახა სხვა ქალი ჰელენეს
გარდა. (იცინის) სიცოცხლე შეგინარჩუნე... (ისმის ვიღაც
გაოცებული ქალის წამოძახილი, რობერტი სწრაფად გარბის)
 შეძენილია ელ. წიგნების ონლაინ მაღაზიაში iBooks.ge 10

რებახი. რობერტ, რობერტ, მოიცადე, მოიცადე. ახლავე ავტორის სხვა წიგნები

გადმოგიგდებ დანარჩენსაც, რობერტ...

(კარი იღება, წინკარში ქალბატონი რებახი შემოიჭრება, კარს

მიკეტავს, სულს ძლივს ითქვამს)
რებახი. რა დაგემართა, მარიანე, რობერტი ნახე?
მარიანე. (აღელვებული) ჰო, ის იყო?
რებახი. (გაოცებული) შენ ვის გულისხმობ?
მარიანე. ეს ის კაცია, ვის შესახებაც დღენიადაგ გვიყვებოდი?
რებახი. (გაოცებული) ჰო, როგორი შესახედავი იყო?
მარიანე. არ შემიძლია გითხრა, როგორი შესახედავი იყო. მე იგი
დავინახე, იგი.
რებახი. (იცინის) ჰო, მერე?...
მარიანე. ნუ იცინი, ფრანც! მეტი არაფრის თქმა შემიძლია: მე
იგი დავინახე. რას ყვიროდი, დანარჩენს მოგცემო?
რებახი. ფული გადავუგდე... (ენა ებმის)
მარიანე. სულ ხომ არ მიგიცია?
რებახი. არა... ჩეკის მიცემაც მინდოდა.
მარიანე. (იცინის) ჩეკის...
რებახი. რატომ იცინი? შენც ხომ ჩეკს გაძლევ!
მარიანე. ჰო. მეც მაპატიე... შენ არ შეგიძლია იცოდე... (იცინის)
მას აძლევდი ჩეკს...
რებახი. როგორ მოვიქცე?
მარიანე. დაელოდე, ვიდრე კვლავ გამოჩნდებოდეს.

საავტორო უფლება ამ წიგნზე ეკუთვნის გამომცემლობას iBooks