MY BLIND WIFE

Saejin Caurentus

Published: 2023

Source: https://www.wattpad.com

CHAPTER ONE

ENJOY!

"Anak, ito ang babaeng pakakasalan mo. Si yanna, maganda s'ya anak diba?" ngiti na
turan ng ama ko.

Napatingin naman ako sa babaeng nasa harapan ko na nakikinig lang. Hindi

nagsasalita sa usapan palagi lang kuyom ng bibig. Tsk! Iyan mapapangasawa ko? Isang
bulag? Wtf!

"Why is she pa? She's blind." inis ko.

"Hoy, huwag kang magsalita ng ganyan. Mabait iyan si yanna."

"Auh Mr. Montello kailan po ba gaganapin ang kasal nila?" wika ng ina ng babaeng
bulag.

Napangisi si papa."Bukas nalang, kailangan niyo naman siguro ang pera sa pag-
lalakas ng mineral water dito sa bansa natin."

Kaya ayaw ko magkaroon ng pamilya na business kasi may mga kontrata talagang
pinipirmahan kapag ka kailangan ng tulong. Minsan nga din may time na nilalaan
talaga ang buhay para lang sa kompanya. I hate this.

"Agad-agad? Masyado pang maaga para maikasal ako sa ganyang klaseng babae."

"Rivor Zion, puwede ba tumahimik ka diyan. Kailangan nila ng tulong natin kaya
huwag kang maarte." inis na sabi naman ni mama.

"Tita, paano po e hindi ako makakita? Baka madapa ako kapag lumalakad sa ailes."
biglang sulpot niya.

"Don't worry yanna, si Zion ang bahala sayo." ngiting wika ni mama.

Mas lalo pa akong naiinis, binigyan ako ng trabaho ni mama. Itong pagsilbihan ko
nalang na bulag.
Ngumiti s'ya at tumayo na kasabay ng kaniyang ina na ngayon ay nagpapasalamat sa
amin.

"I-text ko nalang kayo if ready na ang kasal ha? See you yanna."

Nauna na kaming lumabas at pumasok agad ako sa kotse habang sina mama at papa naman
ay may binili sa grocery store. Napatingin ako sa bintana ng kotse dahil sa yanna
na ito. Tinitigan ko lang s'ya lumakad habang inalalayan ng ina niya.

Nagulat ako ng sumulpot si papa sa aking unahan kaya agad akong natamimi.

"Bakit ba?"

"Oh iyan na pinabibili mong chocolate." aniya at sumakay na ng kotse.

Pinaharurot agad iyon ni papa patungo sa bahay namin. Bale ako lang iyong bumaba
dahil pupunta pa sila sa reserving area na kong saan gaganapin ang kasal ko sa
babaeng bulag na hindi ko naman gusto.

"Good morning sir." bungad ng apat na yaya dito.

Hindi ko nalang sila pinansin at pinagpatuloy ang paglalakad paitaas. Nasa second
floor ang kwarto ko, ayaw ko sa una madali lang kasi manakawan e kidding.

Nang makapasok ako sa kwarto sinandal ko ang aking ulo sa swivel chair at pinaikot
ito ng ilang segundo.

"Pasok." saad ko ng may kumatok.

"Here po sir iyong pagkain for lunch time."

"Thank you, paki lapag nalang diyan sa lamesa." saad ko na sinunod naman niya agad.

Actually, tamad ako sa mga gawaing bahay lalo na iyong maghuhugas ng plato kaya
hindi ko maiwasang hindi kumain rito ako kasi papahugasin ni mama e. May apat ngang
yaya wala namang mga silbi tsk.

Ma attitude akong tao sa maliit na bagay lang kaya dapat hindi mo o niyo ako
malamangan takot ako doon. Paano pa kaya kapag naasawa ko na iyong bulag na babaeng
iyon tapos ano? Ako magluluto ng makakain namin? Tsk, nakakatamad na talaga for
sure.

Natapos ko ng kainin ang lahat ng iyon, lumabas ako upang ilagay sa lababo ang mga
pinggan bago ulit umakyat sa itaas. Gusto ko na talaga matulog ngunit ayaw naman
mapikit itong mata kong singkit daig pa iyong china.

"Hello ma?"

"I-ready muna lahat ng gamit mo ok? Dahil may binili na'kong bahay ninyo ni yanna."

"What? Bakit ang dali naman non ma?"

"Basta, huwag kanang maarte. Saka bukas dapat maaga ka magising para sunduin si
yanna sa may salon." aniya.

Napaigtad naman ako."Oo na, kainis naman."

Pinatay ni mama iyong tawag. At ako namang gago nilagay lahat ng damit sa maleta
para daw mag-iisang bubong na kami ng yannang iyon. Taenang buhay talaga, bakit
pati ako nadadamay sa ganitong business?

Tatlo kaming magkakapatid, si ate nasa Thailand nagtatrabaho bilang surgeon tapos
si kuya naman sa mindanao-sila ng asawa at anak niya habang ako naman dito sa bahay
na malaki.

4th year college na'ko at isang architecture sa De La Salle University. Ito ang
nakuha kong course kasi marunong ako gumuhit ng mga bahay, artifacts, incredible
drawing at iba pa. Nakagigiliwan ko na ito since bata pa ako saka marami sa obra ko
iyong binili na para ipatayo. Malaki din kasi makikita ko sa ganitong pag-
tatrabaho.

So, I'm Rivor Zion Carcius-Montello a 4th year college. Your architecture husband.

::YOUR FEEDBACK IS HIGHLY APPRECIATED

CHAPTER TWO

RIVOR ZION'S POV

UMALINGAWNGAW ang boses ni mama sa unahan ko kaya taranta naman akong bumangon.

“Ano, maligo kana at magbihis dahil ngayon na ang araw ng kasal niyo ni yanna.”
aniya at lumabas.

Napakamot ako ng ulo sa sinabi niya. Ang bilis naman yata ng oras e, hindi pa ako
masyadong excited sa ganitong okasyon. Gusto ko pa matulog, inaantok pa ako e.

“Zion, ano ba. Maligo kana o ako magpapaligo sayo?”

Taenang iyan!

“Liligo na nga po e.” walang gana kong sabi at tumungo sa banyo na pagewang-gewang.

“Punyeta! Bakit pa kasi ngayon?”

Sinimulan ko ng maligo kahit na nalalamigan pa ako. Iba kasi ang routine ko sa

umaga, late na'ko nagigising like inaabotan ng 12 p.m kadalasan 4 p.m, dahil lang
sa nagpapagawa ng mga bahay.

Natapos na'ko sa pagligo, sinuot ko ang aking slocks at toxido na kulay black.
Naglagay narin ako ng relo sa kaliwang kamay ko at nag cologne para sabihin mabango
ako. Kinuha ko ang aking sapatos at medyas, ni-isa isa ko iyong sinuot. Bumaling
ang tingin ko sa salamin.

“Nice one, gwapo natin par.” bulong ko at ngumiti.

Paglabas ko ng bahay bumungad agad si yanna? What is she doing here?

“Ma, bakit sila nandito? Akala ko ba tayo ang susundo sa salon na sinasabi mo?”
“Iyon na nga. Tayo sana kaso natapos agad nilang ayusin si yanna e. So, tara na!
Hawakan mo s'ya sa kamay ha? Para may alalayan.” aniya.

Hindi sana ako hahawak pero walang choice.

Hinawakan ko ang kamay nito at pati narin ang bridal gown niya.

Nakita ko na maganda iyong pagkaka make up sa kaniya. Mukha s'yang barbie, but I
don't care. Pakialam ko sa babaeng ito? Nakakainis.

Sumakay kami ng kotse at nagtungo na sa garden area ng pag-uumpisahan ng kasal.

Nauna ng naglakad ang mga batang flower girl, nagdadala ng singsing at iba pa.
Sumunod na din sina mama at papa, pati narin ang ina nito at kuya. Habang kami
naman ay pang-huli.

Isang oras ang itinaggal ng kasal ng matapos na ito. Kaagad akong napalayo sa
kaniya at iniwan itong nakatayo sa gitna. Hindi ko naman s'ya hinalikan sa labi, sa
noo lang iyon. It's just a fix marriage, so wala ng magagawa sina mama sa inasta ko
kanina.

“Zion, bakit mo naman iniwan ang asawa mo doon? Kunin mo nga iyon para kang gago.”
bulong ni mama sa tenga ko.

“Hayaan mo s'ya, may paa din iy--aray, bakit ba?”

“Ano? Gusto mo bang mapalo ha?”

“Mama naman e! Oo na kukunin ko oo.” inis ko at dali-dali s'yang pinaupo sa upuan,

katabi ko s'ya ngayon.

Hindi nalang ako umimik at kumain ng cake saka ibang mga pagkain. Kaunti lang iyong
mga bisita ngayon halos lahat puro business. Tsk!

Napasulyap ako kay yanna na ngayon ay hirap kumain kaya inalalayan ito ng kaniyang
ina.

“Dahan-dahan lang anak.” wika ng ina nito.

Bumuntong-hininga nalang ako at binaling ang tingin sa isang babae na ngayon ay sa

kabilang table. Nakatingin ito sa'kin habang nakangiti, weird.

Nag lipbite ako saka tumayo.

“Where are you going?”

“Diyan lang sa labas, mag muni-muni.” ani ko at lumabas na.

Nakikita ko ngayon ang malaking lawa at mga swan na naglalangoy. Nag-iba narin ang
pakiramdam ko ng may humawak sa'kin na kamay.

“Hi.”

“Ah, hello.”

“Hmm, can I asked something?” tanong niya at napatango ako.

“What?”
“Iyon ang asawa mo? Bakit naman pumatol ka sa bulag?”

“I don't know. Si mama iyong may gusto non e.”

Napahinga lang din s'ya.“Sayang naman non. Gwapo ka tapos nagkaroon ng asawang
bulag? Tsk! Kawawa kalang talaga sa kinalalabasan ng buhay mo.”

Hindi na ako nagsalita at nauna ng bumalik sa kong saan ako pumwesto kanina.
Tumingin muna ako sa babaeng nakausap ko kanina bago bumaling ang tingin kay yanna
na ngayon ay tahimik lang.

Natapos ang kasalan na naganap. Binigay sa'kin ni mama ang susi ng bahay namin at
pinakita ito.

“Iyan ang bahay niyo anak. Maganda diba? Dalawa lang kasi kayo kaya hindi masyadong
malaki.” ngiting usal ni mama.

“Ok na ito.” saad ko nalang at pinasok lahat ng mga gamit sa loob ng bahay.

Pati narin si yanna ay inalalayan kong makapunta sa loob. Pinaupo ko s'ya sa sofa
at ako nalang humakot lahat ng gamit.

Napaupo ako sa sofa dahil sa sobrang pagod. Hindi ko tuloy maiwasang maghubad ng
damit, puno na kasi ng mga pawis.

“Magluto kana.” saad ko sa kaniya.

“Ha? E hindi ako makakita e.”

“Ano nalang gagawin mo? Uupo ka nalang at ako magsisilbi sayo? Asawa na kita kaya
ipagluto mo'ko ng makakain natin.” sermon ko.

Tumayo ito at dahan-dahan lumakad patungo sa kusina, bago pa s'ya mauntog sa pader
ay huminto s'ya sa paglalakad.

“Hindi iyan ang kusina. Sa kaliwa, kwarto iyan e.”

Kumaliwa s'ya sa paglalakad. Pinapanood ko lang ito, ngunit mas lalo akong
nabuwesit dahil sa banyo na naman s'ya pumunta.

Tumayo ako at inalalayan s'yang maglakad patungo sa kusina.

“Ano ba ang gagawin ko?” aniya.

Napakamot upo nalang din ako sa sinabi niya. Bakit ba kasi ganito ang binigay na
babae sa'kin?

“Magluto ka.” diin ko.

“Pero hindi ako makaluto. Gastove iyan e baka mapaso ako” aniya muli.

Pinaupo ko nalang s'ya at ako na iyong nagluto. Lintik na buhay ito oh!

— YOUR FEEDBACK IS HIGHLY APPRECIATED

CHAPTER THREE

RIVOR ZION'S POV

NATAPOS na ang pagluluto ko ng pagkain. Inihapag ko agad iyon sa lamesa at binaling

ang tingin kay yanna na ngayon ay naghihintay na lalagyan ko ng pagkain ang pinggan
niya. Tsk! Baka halos araw-araw na ang pagsisilbi ko sa babaeng ito.

“Kumuha kana ng pagkain. Ano pang hinihintay mo?” tanong na pasigaw ko.

“Ha? E hindi ko alam kong nasaan ang niluto mo. Maaari mo bang lagyan iyong plato
ko?” aniya.

Napasinghap ako sa sinabi niya bago kumuha ng kutsara saka nilagyan ang plato nito
ng kanin at ulam na isdang prito. Ito lang kasi ang alam ko na lutuin, hindi naman
ako kusinero e.

“Iyan tapos na. Ano pang ipapautos mo sa'kin?” tanong ko.

“Wala na, salamat.” ani niya.

Umupo naman ako at kumain na din kasi gutom na gutom na'ko. Bukas may pasok pa ako
at may project pang iayos for semester, nakakastress talaga kapag ka college. Btw,
hindi na nag-aaral itong yanna kasi wala s'yang kakayahang magsulat kahit na
nakapikit mata niya. Tsk! Buti nga iyan sa kaniya e. Deserve naman niya.

Natapos na'ko sa pagkain. Tumayo ako at nilagay ang lahat ng plato na walang laman
sa lababo saka nilinis ang lamesa, hinintay kong matapos si Yanna para naman
maalalayan ko na s'yang mag-lakad patungo sa kwarto. Baka kasi sa banyo s'ya
pupunta.

“So, ano next year kapa ba matatapos? Matutulog na'ko may klase pa ako bukas.”
irita kong sabi.

“Ito na, sandali lang.” turan niya habang kumakapa ng maiinom.

Kinuha ko ang baso malapit sa pinggan niya at pinainom ito. Nabubuwesit na ako sa
ganitong marriage, ako pa talaga magsisilbi sa kaniya? E dapat s'ya ang magsilbi
sa'kin e lalaki ako. Punyeta.

Natapos na rin s'ya, hinawakan ko ang kamay nito at dahan-dahan pinapunta sa loob
ng kwarto saka pinaupo sa kama habang ako naman ay nagtungo sa study table ko bago
nagdrawing ng project iyong bakery store daw sabi ng teacher ko.

Sa De La Salle University madaming magaganda at mayayamang estudyante ang nag-aaral

don daig pa iyong mga nasa international student. Ngunit nagpapasalamat parin ako
sa panginoon kasi nakapasok ako sa pinakasikat at malaking paaralan sa manila.
Hindi ko akalain na mararating ko ito kahit na hindi ako gaano katalino gaya ng
ibang lalaki.

Pero kahit ganun nagsusumikap parin ako para sa sarili ko at sa aking pamilya kahit
na palagi silang tama.
“Matutulog kana ba?” biglang tanong niya kaya napabaling ang tingin ko.

“Hindi. Mauna kana may tatapusin lang ako.”

“Pero matutulog na ako e.”

“Pakialam ko kong matutulog ka? May ipag-uutos kaba?”

Hindi s'ya kumibo at humiga nalang sa kama. Binaling ko na din ang mga mata ko sa
aking ginagawang proyekto. Bukas na pala ito ipapasa kaya dapat ready na sa lahat.

Isang oras na'ko natapos at tumingin bigla sa orasan, pasado alas diyes na.
Niligpit ko naman ang lahat ng mga kalat sa study table ko at natulog na din sa
gilid ni Yanna.

“Hayst! Nakakatamad matulog kapag ito katabi.” padabog na inis ko.

Napasinghap muli ako ng magtagilid ito sa unahan ko. Bale nakikita ko ang maamo
niyang mukha na ngayon ay mahimbing na natutulog. Napalunok pa ako lalo ng laway
dahil sa kahit bulag ito maganda parin ang mukha niya, matangos na ilong,
mapupungay na kilay at bibig nitong kulay pink. Hindi tuloy ako makapigil at umalis
nalang, dito ako matutulog sa sala baka ano pang magawa ko sa babaeng iyon.

Nagising ako dahil sa may nakakapa sa abs ko kidding pero mayroon naman talaga anim
ito. Masarap kapag ka may nutella ah yummy!

“Ano ba?” inis ko.

“Gising na, baka malate ka sa school mo.” aniya kaya napaupo ako bigla.

“Paano ka naman nakakapunta dito sa sala huh?”

Ngumiti ito “Iyong baston ko, nakakapit ako sa kaniya e tapos dinala niya ako
sayo.” turan niya.

Tumayo ako at nagtungo nalang sa banyo upang maligo. Alas singko palang ng umaga
ginising niya agad ako? Tsk, grabe naman iyong babaeng iyon.

“Kailangan fresh ako sa school para makita ko muli ang aking mga tropang gago.”
tawa kong sabi at nagbuhos na ng maligamgam na tubig.

5 minutes natapos din, nagsuot ako ng kulay black na t-shirt at pantaloon na brown
saka sapatos. Tumayo ako at nagsuklay ng buhok para naman perfect, madami kasing
nagkakagusto sa'kin. I'm not assuming or kahit na ano man diyan basta pogi ako.

Lumabas ako ng kwarto at nadatnan si Yanna na nakaupo lang sa sofa habang nag muni-
muni. Ewan ko ba sa babaeng iyan.

“Aalis na ako, dapat pagdating ko dito sa bahay may pagkain na. At kong wala lang
talaga mag-kakaalaman na tayo.” saad ko at sinuot ang bag saka kinuha iyong
illustration board na may proyekto ko bago lumabas.

Hindi na ako nag tricyle pa dahil may motorcycle naman na ako. Saka sanay ako sa
ganitong sasakyan, nakagigiliwan ko din ang mag-racing sa mga patimpalak na
nagaganap sa aming lugar noong araw ng fiesta ag iba pa.

10 minutes narating ko ang del la salle university. Pinark ko ang aking motor at
pumasok agad sa aking room, madami agad akong nakasalubong na mga babae panay tili
lang ito at nakikilig sa tuwing dumadaan ako sa unahan nila.

Pagkapihit ko ng doorknob sa aking classroom dami agad nakaabang tsk.

“Zion, puwede papicture?” tanong ng isa.

“Ako din Zion kahit pirma mo nalang dito sa journal ko.”

“Tsk, ito akin Zion ilagay mo nalang name mo dito sa aking photocard please!”

Nilakbangan ko nalang sila at umupo sa kong saan ang may magandang tanawin sa labas
ng bintana.

Ayoko ng babaeng desperada at nagpapansin lang, mas gugustuhin kong sa babae ay

tahimik lang.

CHAPTER FOUR

YANNA'S POV

NANDITO ngayon sa sala nakaupo lang at hindi alam ang gagawin. Hindi ko rin alam
kong anong oras na ito baka mamaya uuwi bigla si Zion tapos wala pang nakahain.

Kinapa ko ang aking baston at pilit na lumakad. Kahit na wala akong maaninag
sadyang gusto ko parin makalinis sa bahay na ito, alam ko kasi na aawayin na naman
ako ni Zion.

Nadapa ako bigla ng matapilok ang paa ko kaya napaupo nalang din sa sahig.
Hinihimas ko ang aking paa para mawala ang sakit doon. Tumayo akong muli at
naglakad patungo sa kusina, kinapa kong muli ang kaldero at hinahanap ang mga
ingredients na iluluto ko. Ngunit hindi ko ito maaabot sa pinakadulo ng cabinet.

Taranta naman akong bumaling ang tingin ng may nagsalita sa likuran ko kaya
natahimik ako.

“Sabi na nga ba e, hindi ka magluluto. Anong klaseng babae ka?” tanong niya at
narinig kong tinapon nito ang bag sa lamesa.

Kumabog bigla ang dibdib ko at sa ilang minuto nalang ay iiyak na'ko.

Naramdaman kong hinawakan niya ang aking dalawang braso.“Alam muna ang gagawin ko
diba?” sigaw niya sa mukha ko.

Umiyak ako habang napatango nalang din.

“Hm, pinauwi mo'ko dito para ako magluto ha?! Ang kapal ng mukha mo babae. Wala
kana ngang ginawa dito nagawa mo pang umiyak.” sigaw niya parin.

Napayuko ako ng wala sa oras. Mas malakas s'ya sa'kin e, kahit anong tulak ko na
tigilan niya ang paghawak sa braso ko ng mahigpit dahil nasasaktan na ako.
“ANO?”

“Huwag mo'kong saktan please. Pasens'ya kana hindi ko alam ang iluluto ko...”turan
ko.

Binaklas niya ang kamay nitong nakakapit sa braso ko at narinig ko na ding padabog
s'yang umalis.

Napaupo ako bigla sa sahig dahil sa ginawa niya sa'kin. Ito ang unang beses niya
akong saktan, bakit ba kasi ako nagkaganito? Iyan tuloy wala na'kong pag-asa pang
lutuan s'ya ng masarap na pagkain kapag umuwi galing sa eskuwelahan.

“Bakit ba kasi ako ang binigyan ng walang mata?” bulong ko habang umiiyak.

Hindi ko naman siguro masisi na bulag ako diba? Ito na kasi ang binigay sa'kin e,
hindi ko sana tanggap pero wala akong magawa.

Napabalikwas ako ng gising dahil sa may yumugyog sa'kin.

“B...bakit?”

“Diyan ka matutulog?” malamig na boses niya ang bumungad agad sa'kin.

“A...anong oras naba?”

Bumuntong-hininga ito.“Alas siyes ng gabi.”

Dahan-dahan akong tumayo at pinagpag ang aking damit saka kinapa ang baston ngunit
si Zion ang nahawakan ko sa tiyan.

“What are you doing?”

“Pasensiya na...nakita mo ba ang baston ko? Kailangan ko kasi iyon para makabili
ako ng pagkain sa labas.”

Hindi ko na din alam ang reaksiyon niya at kahit mukha niya hindi ko pa nakikita.
Gwapo kaya s'ya? Gusto ko makita ang mukha niya kahit paano.

“Huwag na, nakabili na'ko kanina pa. Saka sorry sa nagawa ko sayo kanina nagkataon
lang na sinaktan kita. Nagutom ako e!” aniya.

Ngumiti naman ako.“Ok lang iyon, sorry din kasi hindi ko magawang ipagluto ka.”

Napasinghap s'ya at inalalayan akong umupo at pinagsilbihan din. Nagbabait-baitan

ba s'ya? Nakakatakot naman ang lalaking ito.

“Salamat!” tanging sambit ko ng s'ya mismo ang nagpakain sa'kin.

Ilang sandali pa natapos na'ko sa pagkain ko at tumayo bago naglakad patungo sa

kwarto. Medyo kabisado ko na ang sulok ng bahay na ito, maliit lang kasi s'ya kasya
iyong apat na tao o anim.

“Matutulog kana ba?” tanong ko.

“Hindi pa, mauna kana at susunod ako. Magpapahangin lang sa labas mainit rito e.”
aniya.
Naramdaman ko naring papaalis na s'ya kaya naman napahiga ako sa malambot na kama.

Huminga muna ako ng malalim at nag pray.

“Dear God, ang hiling ko lang po sana mabigyan ako ng mga mata para naman makita ko
ang liwanag ng mundo at saka ang aking mukha. Gusto ko makakita kasi ayaw ko na
ganito lang ako, nahihirapan na'ko e. Sana naman po maintindihan niyo ang
nararamdaman ko. Anak niyo din po ako god. Amen.” panalangin ko at natulog nalang.

Simula kasi pagkabata ko wala na'kong nakikita kundi ang itim nalang. Pinanganak
akong may kapansanan sa mga mata, kaya napapaisip ako kong bakit sa'kin pa ito
nangyari? Madaming ibang tao diyan bakit ako pa? Mabait naman ako ah! Bakit
pinarusahan ako ng ganito? May mali ba akong nagawa na dapat ay itama ko? Hmm,
napapagod na'ko sa pagkakapa ko at sympre sa mga nanghuhusga sa'kin dahil isa akong
babaeng bulag na walang ginawa kundi ang tumahimik nalang sa sulok. Kahit minsan
hindi ko nakita ang sarili ko na ganun na'ko sa lahat, pinag-kakait,
pinagtatawanan, minamaltrato at higit sa lahat basura.

Dalawa kaming magkakapatid, si kuya nasa abroad may asawa na s'ya at pamilya tapos
si mama naman nagpapatakbo ng kompanyang mineral water at si papa naman ay isang
kusinero sa munti naming tindahan.

Kahit ganun paman hindi ko ikinahihiyan ang mga trabaho ng mga magulang ko dahil sa
trabahong iyon umunlad ang buhay namin.

I, Yanna Valenciana Arnaiz. 20 years old ang babaeng bulag na may laban sa puso.
Hindi ako magpapatalo sa mga tukso na aking narating noon.

CHAPTER FIVE

RIVOR ZION'S POV

Lumabas ako ng kwarto at nag-muni-muni sa labas. Gusto ko magpahangin para naman

may laman itong utak ko, palagi nalang sarado e. Naiinis tuloy ako.

"Kay gandang tanawin." bulong ko.

Bumalik ako sa kwarto at tiningnan kong gising paba iyong yanna na iyon. Tumungo
ako sa kama at umupo sa tabi nito. Hinihimas ko naman ang kaniyang buhok bago
tumabi sa kaniya.

Natulog ako ng mahimbing dahil bukas panibagong araw na naman argh! Stress na nga
sa babaeng ito dinagdagan pa ng mga activities. Baka next year wasak na utak ko.

Nauna akong nagising sa babaeng ito. Nagtungo ako sa kusina upang magluto ng
miryenda para hindi matuyo ang utak ko sa mga lesson na mas mabigat pa sa
nararamdaman ko ngayon.

Pagkatapos non kumain agad ako para busog saka na naligo sa banyo. Uniform ang
susuotin ngayon kasi Martes, kahapon hindi ako nakapag ready hindi ko kasi
nalabhan.

10 minutes tapos na, ayos na iyong buhok ko at ang aking mukha. Naglagay din ako ng
pabango para fresh.

"Zion diyan kaba?"

"Obvious ba?" pilosopo kong tanong.

"Ay, akala ko kasi umalis kana. Magluluto pa sana ako ng pagkain mo."

Suminghap ako saka tinitigan s'ya."Hindi mo na kailangang magluto kasi nakaluto

na'ko. At puwede ba babae maglinis ka din ng bahay saka maglaba ng damit. Daming
gawain dito hindi mo nagagawa tsk." inis ko at aakma na sana akong aalis ng
magsalita s'ya.

"Bulag ako e. Alam mo namang hindi ako makakita."

"Kasalanan ko bang naging bulag ka? Basta ang inuutos ko sayo susundin mo. Ganun
lang naman diba? Hindi mo magawa."

"Pero....hindi nga ako makakita."

Nairita naman ako sa sinabi niya."Ah so, ako pala magsisilbi sayo? Ganun ba gusto
mo? Palagi kitang pagsilbihan bilang amo? Ikaw ang babae dapat may alam ka. Paano
nalang kapag ka magkaroon ka ng tunay na asawa? Anong gagawin mo? Tutunganga?"
galit ko.

Kinuha ko naman ang bag ko at lumabas na ng bahay. Ayoko ng makitang umiiyak iyon
nabubuwesit ako e.

"Zion, buti nandito kana. Kamusta?" bungad ni George.

"Walang kamusta sa umaga."inis ko.

"Bakit? HAHAHA, ano kawawa ka naman tol."

"Hoy Zion nabalitaan ko palang may asawa kana?" ani ni Jake.

"Ah oo, iyong bulag na babae ba? Tsk, hindi ko s'ya asawa."

"Bulag? Ayy, sayang naman non. Gwapo ka tapos may asawang bulag? Omg Zion paano
kapag nalaman ng university na ganun pala asawa mo?"

Inismiran ko s'ya."Gago! Fix marriage lang iyong naganap, hindi ko s'ya asawa.
Nakakaintindi kaba?"

"Oh ok HAHA huwag kanang magalit uwu." pang-aasar ni George.

Padabog akong pumasok ng classroom. This day is fvcking boring, gusto ko na yatang
matulog nalang buong magdamag. Nakakatamad mag-aral pero kailangan para sa sarili
ko.

"Rivor Zion C. Montello"

"Here ma'am. Pasens'ya na po sa may mga maling guhit."

"It's ok, maganda naman itong naiguhit mo. So you will presented here in front of
our class." seryosong sabi niya.
Napalunok naman ako doon. Masyadong bulol pa naman ako magsalita.

"Go Zion, baby boy namin iyan." cheer ng dalawang bugok.

"So, this is my artwork for project in Arts. Pinangalanan ko itong my blind wife. I
don't kong bakit ganun, iyon lang ang tanging paraan ko para makapresent dito ng
ganitong artwork na gawa ko. Btw iyong babaeng nakaupo sa sahig ay....." naputol
ang sabihin ko ng may pumasok.

"Excuse me po ma'am. Si Zion pala hinahanap nitong babae." turan ng guard.

Nanlaki ang mata ko ng makita si Yanna na nakatayong may dalang tungkod.

"Oh Zion hinahanap ka ng babaeng ito. Sino s'ya?" saad ng kaklase ko.

"Salamat guard" ngiti ko at hinawakan ang kamay niya.

"Bakit ka nandito? Paano ka nakapunta dito ha?" bulong ko.

"Ha? Tinawagan ko ang aking kaibigan e. Sinabi ko na pupunta ako rito sayo, umalis
kaagad s'ya e kaya si manong guard iyong umalalay sa'kin."

"Bulag ba iyan Zion? Sino s'ya?"

Nag-alinlangan pa akong sumagot sa tanong ng mga kaklase ko. Kinakabahan na din

ako, at pinagpapawisan.

"Ah....s'ya si yanna bale itong babae sa painting ko s'ya iyan. She's blind but
terrible."saad ko nalang.

Kumapit bigla si Yanna sa braso ko at nakikinig lang.

"Ahh, e sino ang lalaking iyan?"

"Ito? Ako sympre. Sa artwork na nagawa ko ito ang maganda."

"Sana all dinodrawing. Nga pala ano mo s'ya?"

Daming tanong ito. Reporter siguro e, chismosa din.

"S....she's my....yaya." bigla kong sabi.

"Yaya?"

Tumunog na ang bell hudyat na recess. Nauna kaming lumabas ni yanna patungo sa
library.

"Bakit kaba nandito ha? Sinisira mo araw ko. Akalain mo iyon muntik na'kong
mapahiya buti nalang may paraan pako."

"Sorry, ito pala ang paborito mong afritada. Kaibigan ko ang nagluto niyan, tikman
mo ha?" ngiti niya sabay abot ng topper ware na may lamang ulam at kanin.

"Umuwi kana."

"Pero....dito muna ako sa eskuwelahan mo, uuwi lang ako kapag umuwi ka din. Baka
ano pang mangyari sa'kin e."
"Hindi ko kasalanan iyon kong ano man ang mangyari sayo. Sino ba nagsabing pupunta
ka dito tapos hindi ka naman uuwi?"

"Pasensya na, dito nalang ako Zion." pamimilit niya kaya wala na'kong nagawa pa at
pinaupo s'ya sa kong saan ang desk at upuan ko.

Sobrang nakakainis ito."Ang ganda naman mag-aral." bulong niya.

"Tumahimik ka, nag-di-discuss si sir."

"Sorry naman."

"Humanda ka mamaya sa bahay." bulong ko din sa kaniya kaya natamimi ito.

CHAPTER SIX

RIVOR ZION'S POV

“Sa tingin mo tama iyong ginawa mo kanina sa school?”pasigaw na tanong ko sa

kaniya.

Nakauwi na kasi kami at ngayon ay ala una na ng hapon. Walang klase dahil may
assembly meeting ang mga teachers at admins sa school.

“H....hindi.” aniya.

“Buti alam mo. Napakakitid ng utak na mayroon ka, sa susunod huwag kanang pumunta
sa school kong ayaw mong ako mismo magpapahiya sayo. Nakakaintindi kaba?”

Tumango ito kaya iniwan ko naman s'yang nakatayo. Wala akong pakialam sa babaeng
iyon kahit ano man ang gagawin niya sa buong buhay niya tsk, nakakaharang lang
sa'kin. Bakit ba kasi s'ya pa pina fix marriage? Kahit alam namang walang
mararating iyon.

Bumuntong-hininga akong pumasok sa banyo upang mag-hugas. Madami na kasing tagaktak

na pawis ang bumungad sa loob ng t-shirt ko kaya lalo pa akong naiinitan.

“Zion?” boses ni Yanna habang kinakatok ang pinto.

Pinatay ko ang shower at naglagay ng tuwalya sa beywang para pang takip ko sa ano
alam niyo na iyon.

“Bakit? Maliligo kaba?” turan ko at pinagbuksan s'ya ng pinto.

“Sana....puwede mo ba akong paliguan? Dalawang araw na'kong hindi nakaligo e.

Malagkit na katawan k---”

“E di maligo ka, may paa at kamay ka naman. Anong silbi niyan?”

“Saka bakit ako magpapaligo sayo? Babae ka diba? Lalaki ako kaya puwede ba huwag
mo'kong utusan.” turan ko nalang at nilakbangan s'ya.
Kumuha agad ako ng short na black at hindi na nagdamit. Dito naman kasi sa bahay e,
at masyadong mainit. Walang aircon ito.

Pagkatapos non nilagay ko ang tuwalya sa sabitan ng mga tuyong damit sa labas ng
veranda. Pumasok ako at nadatnan si Yanna na naglalakad patungo sa closet nito.
Bale magkatabi lang iyong akin at kaniya.

“Ginagawa mo?”

Hindi niya ako pinansin at pinagpatuloy ang paglalakad hanggang sa marating niya
ang closets nito.

Bumaba ang tingin ko sa short niyang may dugo sa likod. Umiwas kaagad ako ng
tingin. Nireregla s'ya?

“Zion, puwede mo ba ako tulungang kunin ang damit ko sa ibabaw? Hindi ko makuha e.”
aniya.

Naglakad naman ako patungo sa kaniya at hinanap ang damit nito at short saka panty.

“May naramdaman kaba?”

“Ha? Na ano?”

Tinitigan ko s'ya simula ulo hanggang paa at napalunok nalang din ng laway.

“Sakit sa puson mo? May dugo kasi ang short mo e. Ano, hindi mo ba iyan lilinisan?”

“Sorry, bibili pa ako ng napkin sa tindahan.” wika nito at tarantang kinuha ang
tungkod at aakma na sanang aalis ng magsalita ako.

“Ako nalang ang bibili. Napakabagal mo, daig mo pa ang pagong.” inis ko at lumabas
ng kwarto.

Dito ako nagbili sa kalapit na tindahan. Ayoko na pumunta sa grocery store para
lang bumili ng pantapal niya.

“Isang pack ng napkin po.”

“25 pesos ito zion.” ani ni aling Rosa.

Kinuha ko naman ito at binayaran kaagad bago umuwi. Nilapag ko sa kama ang nabili
kong napkin pagkarating ko sa bahay.

“Iyan na iyong napkin mo.” saad ko.

“Saan? Iabot mo sa'kin.”

May lalo akong nairita kaya kinuha ko ang isang piraso at binigay sa kaniya.

“Marunong kabang mag-lagay nito sa panty?” napalunok ako sa sinabi niya.

“Hindi, bakit ako inuutusan mo ha? May kamay ka naman e.” wika ko at umupo sa
swivel chair.

“Hindi nga ako makakita.” turan niya, “Saka alalayan mo'ko papunta sa banyo.”

Napahinga nalang ako dahil sa babaeng ito. Mukha ba akong alipin para pag-utusan
niya ng kong ano-anu? Sobrang nakakainis na binibigay niya sa'kin.
“Ok fine, malapit naman iyong 2 years ng pag-aalipin ko sayo.” inis ko at hinawakan
s'ya sa kamay bago pinasok sa loob ng banyo.

Tumalikod ako dahil sa humuhubad na ito ng damit saka short niya.

“Puwede naba akong lumabas?”

“Sandali lang....ito kasing bra ko i-un-hooked mo nga, hindi ko kasi maabot.” utos
niya.

Bumaling ang tingin ko sa kaniya at pinatalikod ito upang kunin ang bra niya daw.
Buwesit talaga na babae ito, baka sasabihin niyang hinaharass ko s'ya.

Hindi na'ko nagpaligoy-ligoy pa at ako na mismo nagpaligo sa kaniya. May panty

naman s'yang suot tapos binalik ko ang bra sa dibdib niya upang may pantakip.

Naabotan kami ng isang oras sa banyo, ng matapos na ito. S'ya na ang sumuot ng
damit niya at panty nito na may napkin. Lalaki ako saka ayoko na may makita akong
hindi maganda, may respeto ako sa babae.

“Hindi ba masikip?”

“Hindi, salamat.” aniya at dahan-dahang lumabas.

Nakahinga din ako ng maluwag at napahiga sa kama upang matulog. Hindi ko pa pinikit
ang mata ko ng may binulong ito.

“Gusto mo ba magka-anak?”

“Hindi. Masyado pa akong bata, kong gusto mo gumawa e di gawa kang mag-isa.” inis
ko at pinulupot ang kumot sa aking katawan at pinikit ang mga mata.

“Nagbibiro lang naman ako e.” aniya.

Hindi ko nalang s'ya pinansin at natulog na din. May pagka manyak din pala ang
babaeng ito, gusto magka-anak pero bulag naman.

Honestly, gusto ko magka-anak ng isa pero hindi ko magawa kasi hindi ko naman gusto
ang babaeng iyan. At kahit kailan hindi ko s'ya mamahalin bilang asawa.

::YOUR FEEDBACK IS HIGHLY APPRECIATED

CHAPTER SEVEN

YANNA'S POV

NAGISING ako ng may malakas na kalabog sa labas ng bahay kaya bumangon ako upang
tignan. Hindi pa ako nakakalakad ng sumalita si Zion.

“Saan ka pupunta?”
“Gising kapa? Ah....ano kasi may malakas na kalabog gusto ko sana tig---”

“Tsk, titignan mo? Paano naman e wala kang mata. Nakakatuwa ka naman.” aniya.

Hindi ko alam kong anong reaksiyon niya, tinatawanan ba niya ako o baka naman
nginingisian? Ano bang problema ng lalaking ito? Ako nalang palagi ang inaaway.
Mabait naman nga pero may pagka-demonyo naman.

“Sorry....akala ko kasi may mata ako.”

“Huwag kanang magdrama. Kong ako sayo umuwi kana kong saan ka nakatira. Pagod na'ko
sa pagsisilbi sayo, hindi ito ang gusto ko. At kahit kailan ayoko magkaroon ng
asawang bulag.”malalim na boses niya.

Tumulo bigla ang luha ko sa sinabi niya. Porket ba may ganito akong kapansanan kaya
na niya akong sabihin ng masasakit na salita?

“Ganun naba tingin mo sa'kin? Hindi mo'ko masisi kong ganito lang ako Zion.
Tanggapin mo naman ako kong may puso ka.” luha kong sabi.

Nabigla ako ng hawakan niya ang braso ko kaya napayuko ako.

“Tanggapin? Wala akong puso para tanggapin ka. Tamad kang babae, wala kana ngang
nagawa dito sa ba---”

“OO, ZION TAMAD NA AKO PARA SAYO. PERO HINDI MO'KO DAPAT GINAGANITO.” iyak ko.

“TAHIMIK LANG AKO. ALAM KONG HINDI MO'KO DESERVE NA MAGING ASAWA KASI FIX LANG ITO
PERO ZION RESPETOHIN MO NAMAN AKO.”

“Nirerespeto kita bilang yaya ko, hindi naman kita asawa e. Kaya huwag kang
umastang ikaw ang tama dito.” sigaw niya at biglang kumalas ang hawak sa'kin.

Doon na bumuhos ang lahat ng luha ko at napaupo lang sa kama.

Lumabas ako ng kwarto gamit ang tungkod ko. Miyerkules siguro ngayon, umupo ako sa
may sala. Naboboringan tuloy ako.

“Zion? Diyan kaba?” kinakabahan kong sabi.“Bakit amoy sigarilyo? Ikaw ba iyan?”
saad kong muli ngunit walang taong nagsalita.

Hinawakan ko naman ang aking kamay at pilit na hindi matakot.

“Zion? Huwag mo'kong takutin.....ikaw ba iyan? Bakit hindi ka nagsasalita?”

Tumayo ako at dahan-dahang pumunta sa kinaroroonan ng may nagsisigarilyo. Umupo ako

sa gilid at kinapa kong sino iyon.

Nabigla ako ng hawakan niya ang aking kamay at pinaupo sa ibabaw nito. Taranta
naman akong umalis pero hindi ko magawa dahil sa sobrang pagkapit niya.

“BITIWAN MO'KO, SINO KABA HA? BASTOS KA!!!”

“Shhh~quiet....”

“Zion?”
“Hmm? Natakot kaba? Ako lang ito.”

“Akala ko kong sino na, kailan kapa naninigarilyo?” tanong ko.

“Ngayon lang. Dahil sa sinabi mo kanina kaya ko ito nagawa.” aniya.

Napalunok ako ng laway dahil sa gumagapang ang kamay nito patungo sa aking baywang
kaya hindi ko maiwasang kunin ang kamay niya.

“Zion, huwag please.”

“Wala akong ginagawa....hinahawakan ko lang....may mali ba sa nagagawa ko sayo?”

“Oo....may mali.” takot ko parin.

Napahawak ako sa batok nito ng halikan niya ang leeg ko.“Zion, ano ba.”

“Sorry....hindi ko sinasadya, lasing lang ako.” saad niya at tumigil sa ginagawa

sa'kin.

“Anong oras naba? Umaga o gabi na?”

“Alas tres ng madaling araw....Bakit mo natanong?”

Hindi ako umimik dahil sa mabaho nitong amoy na alak at sigarilyo sa kaniyang
bunganga. Ngayon niya lang pala ito nagawa ang bisyo dahil sa sinabi ko kanina sa
kaniya.

“Bakit hindi ka kumikibo?”

“Matutulog na'ko, inaantok ako e.” turan ko nalang.

“Ihahatid kita.” aniya bago ako binuhat papunta sa kwarto.

Hindi ko alam kong matutuwa ba ako sa inasta niya ngayon o nagpapa gentleman lang
talaga para hindi ko masabihan ng masakit din na salita.

Pinahiga niya ako sa kama kaya naman nakuha ko agad ang kumot sa bandang gilid ko
at pinulupot.

“Gigisingin kita mamaya.” huling sambit niya at lumabas.

Pinikit ko nalang ang aking mga mata dahil sa sobrang antok. Hindi ko nadin
maiwasang alalahanin ang nagawa kanina ni Zion sa leeg ko at sa beywang.

“Mag-iiba naba ang ugali niya?”

::YOUR FEEDBACK IS HIGHLY APPRECIATED

::PLEASE VOTE MY OWN STORY:)

CHAPTER EIGHT
RIVOR ZION'S POV

NAPALUNOK ako ng maisip iyong nagawa ko kay Yanna kaninang alas tres. Mas lalo pa
akong nagulat dahil sa sinabi kong.“Wala akong ginagawa....hinahawakan ko
lang....may mali ba sa nagagawa ko sayo?” punyeta, saan ko nakuha iyon? Taena naman
oh.

Tumingin ako sa orasan at pasado alas nuwebe na ng umaga. What the fvck? I'm late.
Nataranta naman akong niligpit iyong ininom kong beer saka upos ng sigarilyo.

“Nagbibisyo na'ko? Paano nangyari iyon?” gulat na gulat kong sabi sa sarili.

Natapos ko ng niligpit iyon, nagluto ako ng pagkain for breakfast. I know na hindi
luluto ang babaeng iyon, tsk!

“Zion, anak!” biglang sulpot ni mama.

“Anong ginagawa niyo dito?” tanong ko.

Umupo s'ya sa kabilang upuan at inismiran ako.“Kinamusta lang kita at si Yanna.

Btw, saan ba s'ya?”

Hiniwa ko naman ang sibuyas bago sinagot ang tanong niya.“Baka natutulog pa.”
walang gana kong panalita.

“Nga pala ang kontrata na ito kailan matatapos? Tamad na'ko mama na pagsilbihan
iyong babaeng bulag na iyon. Masyado ka naman kasing maawain.”

Napatayo s'ya.“2 years ang kontratang iyon. Zion, magpaka gentleman ka naman sa
babae, bakit ba lakas ng galit mo kay Yanna? E wala namang ginagawang masama iyon
sayo. Maarte kalang talaga.”

Napatawa ako ng mahina at inihinto ang ginagawa ko.

“Ako maarte? Are you out of mind mama? Pinakasalan mo'ko sa babaeng hindi ko naman
gusto. Tignan mo nga kong may kakayahan ang babaeng iyon, diba wala? Ako na nga
nagpapa-alipin e.” inis ko.

“Kahit na, mabait si Yanna. Ayaw mo non s'ya maging asawa mo? Mabait na nga masipag
pa.”

“Anong masipag doon? E ako nga gumagawa ng gawaing bahay kahit na ayaw ko naman.”

Pumunta si mama sa kong saan ako nakatayo at niyakap.

“Maintindihan mo din kong bakit ganun ang kapansanan ni Yanna. Hindi pa sa ngayon
kasi immatured pa iyang kukuti mo.” bulong niya.

“Tita? Nandiyan po ba kayo?” bumaling ang tingin namin ni mama kay Yanna.

“Ah oo Yanna, kamusta kana? Ok naman ba ang ginagawa sayo ni Zion?” saad ni mama at
niyakap naman s'ya.

Napakamot ulo nalang din ako sa inasta ni mama sa babaeng iyan, bakit naman
napakabait ang ina ko sa ganyang tao?

“Ok naman po tita, minsan lang kami nag-uusap kasi may klase s'ya.” ani niya.
Napatingin sa'kin si mama ng may galit sa mukha. Ano na naman ang problema niya?

“Zion, inaalagaan mo din ba si Yanna?”

“O....oo e.”

Hindi nalang nagsalita pa si mama at tuluyan na itong namaalam kasi hinahanap s'ya
ni papa.

“Hoy Yanna, pumunta ka nga dito.” saad ko.

“Bakit? Tuwang-tuwa ba si mama mo kasi nakita na niya tayo?” aniya.

Tumungo ako sa kaniya at hinawakan ang kamay nito.

“Oo, sobrang natuwa nga e. Pero ako iyong hindi natuwa sayo.” diin kong pagkasabi
at bumalik sa ginagawa ko.

“Iyong nangyari kanina huwag mong isipin iyon. Nakainom lang ako kaya ko nagawa
sayo, pero hindi naman ako bastos gaya ng iniisip mo.” dugtonh ko.

“Ah ok lang iyon. Naintindihan ko naman.” aniya at naglakad patungo sa sala.

Ginawa ko nalang ang aking pagluluto dahil naguguton na'ko. Nagtungo ako sa sala at
nagpamusic nalang din para may silbi iyong kuryente.

Nabigla ako ng makita si Yannang kumakanta. Alam niya ang kantang ito?

“Hoy babae, bakit ka kumakanta ha?”

“Ah, iyan kasi ang theme song ng dati kong kasintahan.”

Hindi ako nagsalita at nagpatuloy sa pakikinig ng mga sinasabi nito.

“Ikakasal na sana kami non e, pero hindi natuloy dahil naaksidente s'ya at hindi
makakita bale nalagyan ng salamin ang dalawang eyeball niya noon, iyong salamin sa
unahan ng kotse. Malaki kasi ang napinsala niya sa kaniyang dalawang mata kaya
kailangan operahan.” pagpapaliwanag niya.“Ngunit nakakita ito ng iyong mga mata ko
ang binigay sa kaniya kaya hindi ako makakita. Ganun ko s'ya kamahal.”

“Saan na s'ya? Bakit hindi mo kasama?”

“Nong nalaman niyang wala akong mata pinakasalan niya ang pinsan ko. Pero hindi
niya alam na mata ko pala iyong nasa kaniya kaya s'ya nakakita, diba masakit? Iyong
taong pinagkatiwalaan ko noon hindi na ako ngayon kinikilala.” maluha niyang sabi.

“Bakit mo kasi binigay ha? Porket mahal mo ang taong iyon kaya mo ng ibigay lahat
ng sarili mo sa kaniya? Nagsasayang kalang ng oras at panahon.” saad ko at pinatay
ang music saka bumalik sa niluluto.

Pero masakit pala iyon ah! Tama naman iyong sinabi niya e, pero s'ya ang may mali.
Bakit niya binigay? Kong alam naman niyang hindi s'ya mahal ng tarantadong iyon?
Ngayon alam ko na kong bakit ka bulag.

“Gusto ko makakita. Para naman masilayan ko ang mukha mo Zion.” ngiti niyang sabi.

“Hindi mo na kailangang makita ako.”

“Bakit naman? Siguro gwapo ka!”

Napalunok nalang ako ng laway.“Gwapo naman talaga ako, saka puwede ba huwag kanang
magsalita na makakita kapa. Kahit kailan hindi kana makakita.” padabog kong sabi.

“Sinasabi mo lang iyan kasi gusto mo'ko makasama.” tawa niya.

“Hoy! Nagkakamali ka sa iniisip mo. Dapat lang pala makakita ka para makaalis kana
dito.”

“Hindi ako makaalis e kasi nandiyan kana. Paano pa kaya kapag naging tayo talaga?
Mamahalin mo ba ako?”

Kinamot ko naman ang batok ko at nagtungo sa kinaroroonan niya.

“Hindi, hinding-hindi iyon mangyayari. At sino ka sa inaakala mo ha? Saka, may

nililigawan ako.” pagsisinungaling ko.

“Weh? Sino?”

“Hindi mo na kailangan pang malaman.” wika ko bago umupo.

Nakakapagod pala magluto lalo na kong may pinagsilbihan kang bulag.

::YOUR FEEDBACK IS HIGHLY APPRECIATED

::PLEASE VOTE MY OWN STORY:)

CHAPTER NINE

RIVOR ZION'S POV

NANINIBAGO ako sa sinabi ni Yanna. Parang hindi namang totoo na may kasintahan
s'ya, sabi kasi ni mama sa'kin noon bulag talaga si Yanna nong s'ya ay pinanganak
tapos ngayon nagkaroon ng kasintahan kasi naaksidente at binigay sa kaniya iyong
dalawa niyang mata? Tsk! Hindi ako naniniwala.

“Hindi ko maintindihan iyong sinasabi niya. Akala ko ba bulag na talaga siya since
pagkabata? Tsk, baka naman nagsisinungaling s'ya.”bulong ko at napatawa nalang.

Alas dos na ng hapon kaya naman bumili ako sa grocery ng mga pagkain, wala na
kasing stock sa cabinet kaya mamili muna ako. Kapag si Yanna naman ay wala baka
maligaw s'ya sa daanan at ako naman iyong mapapagalitan.

Natapos ko ng bilhin lahat ng pangangailangan na mayroon kami at umuwi kaagad para

magluto na naman. Ganito lang dapat gagawin ko pagsilbihan ang babaeng iyon.

Pagkapasok ko palang nadatnan ko agad si Yanna na nakaupo sa sofa habang nag-muni-

muni. Dumeritso ako patungo sa kusina at nilagay isa-isa iyon sa refrigerator at
cabinet. Mga nasa 2k+ ang nagastos ko sa pagkain lang, pero ok lang iyon dahil sa
amin din ito mapupunta. And buti may mga stock na para hindi na bibili pa.

“Nandiyan kaba Zion? Kanina pa kita hinihintay e.”

“May tanong ako sayo.”

“Ano iyon?”

“Totoo ba iyong sinabi mong binigay mo ang iyong mga mata sa taong mahal mo? O baka
naman bulag kana talaga since bata kapa. Iyong totoo, huwag kang magsinungaling
kong ayaw mong masaktan.” sambit ko.

Napahinga s'ya ng hangin.“Hindi, nag joke lang naman ako para malaman ko iyong
sasabihin mo. Sorry, bulag talaga ako since bata palang.”

“Bulag kana nga sinungaling kapa. Ganun ba iyong babae?”

Hindi s'ya nagsalita at kuyom lang ginagawa. Akala ko pa naman totoo hindi pala.
Muntik na'kong maniwala, buti nalang hindi ako uto-uto.

“Bukas pala may pupuntahan akong night travel, mawawala ako ng apat na araw.”

“Ha? Paano ako dito? Ano bang night travel?” gulat niya.

“Gabing paglalakbay, meaning night travel.” pilosopo ko.

“Alam ko naman iyon e pero sabi ko anong gagawin niyo?”

Naiinis kong kinamot ang aking ulo.

“Partner by partner iyong night travel namin sa taiwan. Mag-iimpake ako ng damit
mamaya pagkatapos kumain para bukas makaalis na agad ako.” wika ko.

Nakinig lang s'ya sa sinabi ko, but I know na wala s'yang makakasama dito.

“Kukuha ako ng yaya para bantayan ka at ipagluto.”

“Huwag! Kaya ko naman. Basta bumalik ka agad ha?”

Ngumisi naman ako.“Sure!” turan ko at bumalik nalang sa ginagawa.

Nag announce si sir kagabi sa GC at kanina ko lang nabasa dahil sa sobrang busy.
Nakakapagtaka lang na bakit sa Taiwan pa gaganapin e puwede naman dito sa baguio,
boracay, batanes at iba pang lugar sa pilipinas.

Natapos na'ko sa aking ginagawa. Kumain na kaming dalawa ni Yanna bago pumasok sa
loob ng kwarto. Inimpake ko agad ang mga damit ko at tiningnan si Yanna na nakaupo
lang sa gilid ng kama.

Naawa ako sa sitwas'yon niya. Paano kapag s'ya lang dito? Baka apat na araw din
s'yang hindi makakain. Hayst nakakainis.

“Babae, gusto mo bang sumama?” tanong ko.

“Ako? Baka magalit ang teacher mo e, saka may partner kana diba?”

Tumayo ako at nagtungo sa kinaroroonan niya.

“Wala pa akong partner, ichat ko nalang si sir if puwede ka. Baka ano pang mangyari
sayo dito kapag iniwan kita.”

“Sir? Puwede iyong yaya ko nalang ang i-partner ko? Bulag kasi ito e saka walang
nagbabantay sa kaniya.” chat ko sa gc.

“Sure Zion, basta huwag mong pabayaan ok?”

Ni heart ko nalang ang message niya bago in-off ang selpon.

“Oo daw, puwede kitang isama.”

“Talaga? Salamat.” ngiting usal niya.

Bumalik ako sa paglalagay ng mga damit sa aking maleta pati narin sa kaniya ako na
ang tumupi at nilagay din sa iisang maleta. Saka kumuha na din ako ng mga snacks
namin para sa night travel na gagawin. Sana nga walang mangyaring masama e!.

“Matulog kana para bukas hindi tayo malate sa pupuntahan natin.” saad ko at tumabi
sa kaniya.

Napatango nalang din ito at humiga saka nagkumot. I know na pagod s'ya kakaupo sa
sofa. Wala namang ginawa kundi ang mag muni-muni nalang, nakakainis iyong babaeng
iyon.

Paano pa kaya kapag sinama ko s'ya sa night travel? Ano kayang gagawin niya? Baka
mapahiya pa ako lalo pero ok lang iyon nkakaawa naman kasi kong iwan ko s'ya rito
na nag-iisa saka apat na araw akong mawawala, baka kong ano pang magagawa niya.

———————

::YOUR FEEDBACK IS HIGHLY APPRECIATED

::PLEASE VOTE MY STORY THANK YOU.

CHAPTER TEN

RIVOR ZION'S POV

UMAGA na ako nagising kasi naeexcite na'ko sa gaganaping night travel. Hayst!
Ganito ba talaga kapag ka college na? Madaming performance na kailangan gawin saka
activities.

Nagluto na'ko ng almusal namin. Bumalik ako sa kwarto upang gisingin si Yanna.

“Hoy, bangon na tapos maligo na din. Aalis na tayo.” saad ko habang niyuyogyog
s'ya.

Nagising naman ito at kinapa ang tungkod niya. Nabubuwesit naman akong tiningnan
s'ya kaya inalalayan ko nalang ito upang makaligo sa banyo. Hindi na niya hinubad
ang damit nito, baka may makita akong hindi ka aya-aya.

Ilang minuto na ay sinuklay ko agad ang buhok niya at nilagyan ng pabango. Bale
iyong damit na sinuot niya ay isang slimfit cuffed na kulay brown at t-shirt na
kulay white. Bagay naman na sa kaniya, akala niya siguro architect lang alam ko
pero hindi naman.
“Ok na iyan, maganda kana.”

“Maganda ako? Talaga? Salamat.” ngiting usal niya.

Hindi ko s'ya pinansin at pinaupo sa upuan. Kakain na kami at aalis na din.

Maliligo pa ako punyeta talaga. Alas diyes na dapat mga 7:30 nandoon na sa school
para hindi kami maiwan.

Binilisan ko agad ang pagkain at nagpaalam muna sa kaniya na maligo ako, para fresh
din sa biyahe.

Natapos ko ang aking pagliligo. Sinuot ko ang polo na kulay black at pantaloon saka
nagsuot ng sapatos na black. Nilagay ko nadin ang aking relo sa kaliwang kamay at
nagpabango.

Kinuha ko ang isang maleta at dali-daling lumabas. Nadatnan ko naman si Yanna na

nakaupo parin sa kusina, nagtungo ako sa kaniya at niligpit lahat ng mga kinain
bago s'ya inalalayang maglakad.

“Bilisan mo naman. Nakakainis.” sermon ko at pinauna s'ya sa labas.

Nilock ko lahat ng puwedeng pasukan ng magnanakaw saka nagpara ng tricyle papunta

sa dela salle.

Maya-maya pa nandito na kami. Daming estudyante ang may mga maletang dala at sympre
iyong mga partner din. Bumaba agad kami sa tricyle at nagbayad bago pumasok sa loob
ng school.

“Good morning architect montello.” bati ng apat na babae sa gate.

Hindi na ako nagsalita pa at pinagpatuloy ang paglalakad hanggang sa marating namin

ang classroom ko dito sa second floor.

“Zion, may partner kaba?”

“Ahh oo ito.” saad ko sabay turo kay Yanna.

“Kaklase ba natin iyan? Bakit s'ya? Dapat ako nalang.”

“You're late. Saka ok naman ito, nagpaalam na ako kay sir.” wika ko at umupo.

Nabigla ako ng masandal ni Yanna ang dulo ng table kaya napakapit ito sa legs niya.

“Halika nga dito. Bakit ba kasi nandiyan ka dumaan ha?” inis ko at hinimas ang legs
niya.

“Pasensya na.....hindi ko kasi alam na may lamesa pala.”

“Zion, iyan naba ang partner mo?” sulpot ni sir.

“Ah opo s'ya.”

“Oh ok, so ito iyong tent niyo ha?” ani ni sir at iniabot sa'kin ang tent na kulay
black.

“Ok class, so for today we will have a night travel. Ready naba ang lahat na
makapunta sa Taiwan?”
“Yes sir!!!”

“Good! So, isa-isa na kayong lumabas and boys ang lahat ng mga gamit kargahin niyo
ha? Huwag iasa sa mga babae kasi hindi nila kaya.” saad ni sir at lumabas kaagad.

Binuhat ko ang tent at ang maleta naman ay binigay ko kay Yanna. Nagpahuli nalang
kami dahil sa siksikan at medyo mabaho ang ibang kaklase ko.

“Ohh, buti naman nandito ka zion.” saad ng dalawa kong kaibigan.

Lalo akong nainis, sumama din pala ang mga ito? Hayok talaga sa babae.

Pumasok kami isa-isa sa jeep at lahat ng gamit ay nilagay sa itaas para magkasya sa
loob. Bale apat na Jeep ang nairenta ni sir para sa night travel nmin. Naks! Ang
yaman.

“Nalalamig ako Zion.” bulong ni Yanna kaya kinuha ko sa bag ang dala kong jacket.
Buti nalang nadala ko ito, malamig pa naman sa Taiwan.

“Suotin mo.” utos ko na kaagad din niyang sinunod.

“Aalis naba tayo?” aniya.

“Oo, kaya huwag kanang ma---”

“May naghahawak sa likod ko. Hinihimas iyong likod ko Zion.” aniya kaya napatingin
ako sa lalaking katabi niya.

Nasa ibang section ito at mukhang manyak naman. Sa katabi ko kasi lalaki din
taenang iyan.

Pinaupo ko s'ya sa legs ko at nilagay ang bag sa unahan niya, malaki naman ang
bubong ng jeep so walang problema.

20 minutes palang ang nabiyahe namin hanggang sa marating na ang airport. Bumaba
kaming lahat at kinuha ang mga dala naming tent. Pumasok sa airport at nagkuha ng
flight ticket for Taiwan.

Nauna agad akong pumasok sa eroplano kasama si Yanna. Baka maubusan kami ng upuan,
anim na sections ang nakilahok sa ganitong activity ni sir.

“Zion, saan na tayo?”

“Sa eroplano.” saad ko at kinuha ang aking selpon sa bag.

Alas nuwebe na pala, tamang-tama mga umaga ang bagsak ng eroplanong ito.

Pinaandar na ng piloto ang eroplano kaya lahat kami ay nag seatbelt na. Medyo
excited ako na kinakabahan sa night travel na ito, I hope walang mangyaring masama.
First time ko pa naman mag- ganito sa buong buhay ko.

“Zion, gutom ako.” sitsit ni Yanna.

“Auh Ms. Puwede makahingi ng pancake diyan?”

“Ok everyone sa mga gutom diyan magsabi lang kayo ok? Para mabigyan agad kayo.”
saad naman ni sir.

“Here mr.”
“Ay wait, saka ano pala tubig iyon lang thank you.”

Ilang sandali pa ay nandito na ang tubig, binuksan ko ito at uminom. Nauuhaw ako
kahit na madami namang tubig iyong ininom ko kanina bago pumunta sa school.

“Ito na iyong pancake. Ayusin mo kumain huwag kang pabata-bata.”

Kinuha naman niya iyon at kinain saka pinainom ko narin ng tubig para Hindi l
mabulol. Hayst! Para tuloy akong tatay nito.

Natapos ito sa pagkain, sumandal s'ya sa balikat ko at natulog nalang din dahil
mahaba pa ang biyahe. Habang ako naman ay sumisilip sa bintana ng eroplano upang
masilayan ang ulap at araw na nagbubusilak.

———————

::YOUR FEEDBACK IS HIGHLY APPRECIATED

::VOTE THE STORY THANK YOU.

CHAPTER ELEVEN

YANNA'S POV

PINASAMA ako ni Zion sa lakad niya dahil alam naman niyang ako lang ang mag-isa
dito. Napakabait naman pala s'ya pero minsan naiinis sa'kin, I don't know kong
bakit ganun ang pakikitungo niya sa akin.

Nagising ako dahil sa nagugutom na naman kaya napakablit ako kay Zion.

“Ano?”

“Bigyan mo'ko ng pagkain ulit. Nagugutom ako e!” saad ko.

“Ms. Isa pang pancake.” ani niya.

Ngumiti naman ako sa inasta niya. Kahit na palagi niya akong inaaway ay nagagawa
niya parin akong pag-silbihan.

“Oh ito na.” saad niya at binigay sa'kin ang pagkain.

Inubos ko agad iyon at uminom ng tubig.

“Anong oras na?”

“Twelve p.m”

Hindi nalang ako nagsalita at natulog ulit sa balikat ni Zion. Gigisingin naman
niya ako e kapag malapit na kami sa airport ng Taiwan.

—
“Hoy, bumangon kana diyan. Dito na tayo.” bulong niya kaya napaigtad ako sa
kinauupuan ko.

“Maganda ba iyong nasa labas?” tanong ko.

Hindi s'ya umimik at kinuha ang seatbelt ko saka ako pinatayo. Nakahawak parin ako
sa kamay ni Zion alam kong nag-iinarte s'ya pero wala s'yang choice kundi ang
hayaan ako.

Dahan-dahan kaming bumaba sa eroplano. Sobrang lamig ng simoy ng hangin kaya mas
lalo akong naginaw. Ganito ba kapag ka pumunta sa ibang bansa? Puro lamig lang at
minsan nag-iinit?

“SO, NANDITO NA TAYO SA TAIWAN. UNA NATING MISSION IS PUPUNTA TAYO SA MAGANDANG
BUNDOK DITO, DON'T WORRY MAY NGA TOUR GUIDE NAMAN NA MAGSISILBI SA ATIN. KAYA LAHAT
NG MGA GAMIT NIYO AY BITBITIN NIYO NA, AND HUWAG KALIMUTANG MAG PICTURE HA? PARA
ILAGAY SA PORTFOLIO NIYO.” litanya ng sir ni Zion.

“Yes sir!!!” sabi naman nila.

Naglakad kami mga ilang kilometro lang. Narinig ko naman na nandito na pala kami sa
aming destinasyon. Ako pa yata iyong na eexcite e hindi si Zion kasi wala s'yang
imik.

“Zion? Maganda ba iyong tanawin?” tanong ko.

“Oo. Kailan pa naging panget ang tanawin ha?” inis niya.

“Nagtatanong lang naman ako e.”

Kong may mata lang ako sigurado kanina pa ako nag picture dito if maganda ang
tanawin saka matiwasay, may naririnig na din akong nagsasalita. Baka mga tour guide
iyon.

Napansin kong naglalakad ulit kami. Medyo matipak ang dinadaanan kaya kumakapit
parin ako sa kaniya. Baka madapa ako ang hirap, tatawanan lang ako.

Ilang oras bago marating ang bundok ng ALISHAN NATIONAL SCENIC AREA sa bahagi ng
tapei taiwan.

Pinapuwesto ako ni Zion sa gilid ng bundok para ilagay ang tent na gagamitin namin.
Dito kami magpapalipas ng gabi saka babalik din daw sa hotel.

“Ayusin niyo ng maigi ha? Iyong iba diyan huwag tunganga para sa grades ito.” saad
ng sir nila.

“Sir, paano iyang kasama ni Zion? Walang ginagawa.” turan ng isang babae.

“Anong pakialam mo kong wala s'yang ginagawa? Nakita mo namang bulag diba? Dami
mong alam, tumahimik kana lang.” inis na sabi ni Zion.

“Ok! Huwag na kayong mag-away hayaan nalang natin sila Cheska ok? Gawin niyo na ang
inyo.”

Hindi na sumagot ang babae dahil sa sinabi ni Zion sa kaniya. Ngumiti ako ng pinag-
tanggol niya ako roon.

Nabigla ako ng kunin ni Zion ang bag sa'kin.“Bakit mo kinuha?”

“Papasok na tayo sa loob.” aniya at inalalayan muli ako.

“May ilaw ba?”

“Lantern lang. Puwede ba tumahimik kana.” ani niya, kinuyom ko naman ang bibig ko.

“Mag picture muna tayo. Umusog ka sa'kin.” utos niya na agad ko namang sinunod.

Napakapit ako sa dibdib niya at binaling ang tingin sa gilid.

“1....2....3.... smile.” usal niya at nag picture.

“Isa pa, panget naman. Dito ka kasi sa unahan tumingin huwag sa gilid, wala iyong
camera diyan.”

“Sorry....”

“Ulit, 1....2....3.... smile.” aniya, nag smile na rin ako para hindi magmukhang
abnormal sa camera niya.

“Ito maganda, bukas ulit kukuha ako para makarami tayo.” saad niya.“Saka, kumain ka
muna.”

Kinuha ko ang bag malapit sa kaniya at binuksan ang zipper sa pinakadulo, dito niya
nilagay ang mga snacks e.

“Zion....busy kaba?”

“Hindi, bakit?”

“Ahh....anong pangalan nitong snacks?”

“Clover.”

Binuksan ko ito at kumain na. Naramdaman ko bigla ang kamay ni Zion sa likod ko
papunta sa aking leeg.

“M....may problema ba?”

“No! Inaayos ko lang iyong damit mo. Nakikita kasi iyang dibdih mo.” sambit niya.

“Bilisan mo, mag snow na mamaya. Bandang 6. Saka alas kwatro na ngayon ng hapon,
matutulog muna ako nakakapagod e.” usad niya at humiga sa likuran ko.

Kumain ako ng kumain at uminom ng tubig bago tuluyang natulog katabi niya. Kinapa
ko ang kumot sa ilalim ngunit iyong ano niya nahawakan ko.

“Buwesit! Anong ginagawa mo ha? Bastos mo naman.”

“N....nagkakamali ka.....iyong kumot kasi gusto ko makuha e....hinahanap ko.”

“Kumot lang ba o may iba pang gustong hawakan? Ayusin mo babae.” napalunok ako sa
sinabi niya.

“Hindi ko sinasadya....”

“Ito ang kumot oh! Nasa ibabaw ng uluhan mo. Kong saan-saan kasi gumagapang iyang
kamay mo” inis niya parin.
Hindi nalang ako nanlaban at humiga sa tabi niya. Akala ko kasi kumot.

——————

::YOUR FEEDBACK IS HIGHLY APPRECIATED

::VOTE THE STORY THANK YOU.

CHAPTER TWELVE

RIVOR ZION'S POV

NAGULAT ako ng mahawakan ni Yanna ang gitnang parte ko kaya sinabihan ko na naman
s'ya. Naiinis na'ko kanina pa e.

Nakita ko naman s'yang mahimbing na natutulog kaya lumabas ako at nadatnan ang mga
kaklase kong gumagawa ng apoy dahil masyado ng lumalamig. Every November to
February daw kasi ang may snow dito sa Taiwan and iyong pinaka mataas na
temperature ng lamig ay tuwing January naman, kaya minsan ang mga tao dito palaging
nagsusuot ng jacket na mainit man o hindi.

“Zion, hawakan mo ito. Picture ko lang kayo.” saad ng kaibigan ko at binigay sa'kin
ang pusporo.

“Ok na....”

“Yes, snow na. Shit ang lamig, para tayong nasa Iceland.” wika ni mitchelle.

Nanririndi ako sa sigawan ng mga kaklase ko at ibang sections kaya bumalik ako sa
kong saan ang tent namin ni Yanna.

“Zion? Malamig.” nginig niya.

Sinarado ko ang tent saka nilagyan ng jacket si Yanna. Hinubad niya pala kanina.

“May snow naba? Labas tayo.”

“Huwag na....malamig sa labas saka hindi mo kakayanin.”

“Pero, gusto ko makakita ng snow.”

“Ang tanong may mata kaba? Diba wala? Kaya tumahimik kana kong ayaw mong ilabas
kita dito at doon ka matutulog sa labas.” turan ko.

“Pero Zion kailangan kong makaramdam ng snow. Kahit ngayon lang, sige na
please....hahawakan ko nalang.” awa niya.

“Ano bang gusto mo ha?” sigaw ko na nag-patahimik sa kaniya.

Hindi na ako nag alinlangan pa at kumuha ng snow sa labas saka niroll iyon na
parang bola at binigay sa kaniya.
“Oh! Iyan na daming alam.” inis ko.

“Salamat....parang pareho sila ng yelo no?”

“Ano sa tingin mo? Para namang baliw ‘to.”

“Baliw sayo.” ngiti niya.

Namula naman ako sa sinabi niya. Kaya pinatatagan ko nalang ang aking loob para
hindi makilig aa sinasabi niya.

“Bakit ang tahimik mo?”

“Kasi quiet. Auh, matulog kana para bukas aga tayong pumunta sa pinakadulo ng
bundok.” saad ko.

Medyo malamig pa sa labas dahil sa snow na nagbabagsakan. Humiga nalang s'ya habang
ako naman ay tinitingnan s'ya.

“Matutulog kaba Zion?” tanong niya.

Hindi na ako nagsalita at humiga na rin sa tabi niya bago nagkumot. Sobrang lamig
talaga, bakit pa kasi nandito natulog.

“Zion, gising na daw sabi ng sir mo.” pukaw ni Yanna kaya kumaripas ako ng bangon.

“Natutulog iyong tao e.” sermon ko.

“Nagsabi sa'kin si sir mo na gigisingin ka dahil pupunta tayo sa dulo ng bundok.”

aniya.

Lumabas ako ng tent at nadatnan ang mga kaklase ko at si sir na nagliligpit na.

“Iligpit muna Zion ang tent aalis na tayo.” wika ni sir kaya napatango ako.

Bumalik ako sa tent namin at kinuha lahat ng mga gamit saka pinalabas si Yanna.

“Stay ka muna diyan. Ligpitin ko lang ito.”

Apat na minuto ang nakalipas natapos na'ko sa pagliligpit at nagsimulang maglakad.

Bale nauna na iyong taga ibang sections at mga kaklase ko, naiwan kami ni Yanna.

“Tara na....humawak ka sa kamay ko.....baka mahulog sa ilalim ng bangin.” usal ko,

mahigpit niyang hinawakan ang aking kanang kamay at nagsimulang maglakad.

Mahigit isang oras at kalahati ay natagpuan namin ang rurok ng kaligayahan kidding
bundok pala. Natatanaw ko sa malayo iyong sunrise na nagliliwanag sa kong saan kami
ngayon. Kumuha ang iba kong kaklase ng mga camera at nag selfie habang ako naman ay
nakatayo lang pati si yanna.

Nilapag ko sa gilid ang tent at iba pang gamit bago pinitchuran ang tanawin.

Inalalayan ko si Yanna na makapunta sa kong saan may mga bakod na puwede hawakan.

“Mag picture ba tayo?”

“Oo....so, smile ka ha? Para hindi panget.”

“Sige.”

“Ok, 1....2....3....smile.” saad ko at nag pacute sa camera. Ewan para akong

abnormal.

Pagkatapos non ay nagluto kami ng makakain namin habang iyong iba naman ay umaakyat
sa kong saan may mga magaganda ding tanawin.

“Gusto mo ba maligo?”

“Oo naman.....may paliguan ba dito?”

Ngumisi naman ako at binuhat s'ya patungo sa kaloob-looban ng cave.

Dito pumunta iyong iba kong kaibigan kasama si sir. I know na maliligo sila.

“What the fvck! Maganda dito. Btw, ibaba kita.” saad ko ng marating namin ang sulok
ng kweba.

“Woah! Ang lamig.” sigaw nilang lahat.

Nag picture muna kami bago ako naghubad ng damit pang-itaas saka lumangoy sa dulo
ng falls. Sobrang lamig, taena talaga.

Nakita ko naman si Yanna na nakatayo lang. Lumangoy muli ako at nagtungo sa kong
saan s'ya. Hinawakan ko ang kamay nito papunta sa tubig.

“Zion....hindi ako marunong lumangoy....” ani niya.

“Ok lang, hindi ka naman malulunod e.” tawa ko at niyakap s'ya papunta sa malalim
na bahagi nito.

Nakakapit lang s'ya sa leeg ko at ako naman ay nasa beywang niya.

“Mag-bibilang ako ng apat ha? Dapat sabay tayong pumailalim ng tubig. Maliwanag
ba?”

“P....pero....hindi ako mar----ahh” sigaw niya ng bumaba kami sa ilalim.

“Zion....please tama na, hindi ko kaya.... ibalik mo ako sa tinayuan ko kanina.”

utos niya.

“Ok fine.”

Bumaba ang tingin ko sa nakahulma niyang dibdib. Umiwas agad ako at pinaupo s'ya sa
bato, kinuha ko naman ang aking damit na hinubad ko kanina saka tinabon sa kaniyang
dibdib.

“Salamat.”

“Bakit ba kasi naka white ka? Naliligo tayo e. Madami tuloy nakapansin.” sermon ko
saka bumalik sa pag lalangoy.
CHAPTER THIRTEEN

RIVOR ZION'S POV

Lumipas ang apat na oras ng pagliligo bumalik kami sa tent saka nag-bihis ng mga
damit. Napakalamig iyong tubig na nilanguyan ko kanina at ni Yanna. Nagiginaw tuloy
ako, kakainis.

Lumabas ako ng tent at nadatnan si Yanna sa labas na nag-muni-muni, basa pa ang

damit nito.

“Magbihis ka doon. Nanginginig ka.” wika ko sa kaniya.

“Ha? E...tapos kana ba?” tanong niya.

“Oo, ngayon lang.” usal ko at hinawakan s'ya sa kamay.

Pinapasok ko s'ya sa tent at lumabas kaagad ako saka nag picture sa magandang
tanawin. Mag-alas singko na ng hapon kaya ang lahat ng mga ibon umuuwi na sa
kanilang bahay at iyong araw naman pumapalobog na.

Bumalik ako sa tent at nadatnan si Yanna na nakaupo lang sa gilid habang nakahawak
sa kaniyang mga paa.

“Tara sa labas may ipapa---- I mean mag-hangin.” turan ko na nagpangiti sa kaniya.

Nilagay ko ang dalawang kamay nito sa bakod habang ako ay nasa likod niya. Bale ang
kamay ko malapit din sa kamay niya, naririnig ko na din ang mga bulong-bulungan sa
paligid pero wala na'kong pakialam don.

“Maganda ba? Anong kulay ng araw?”

“Kulay dilaw, actually papalubog na s'ya.” saad ko sa tenga nito banda.

Ngumiti nalang s'ya at binabaling ang ulo sa kong saan man.

“Tanggap mo naba ako?”

“No! Ngayon lang tanggap kita pero kapag umuwi tayo sa pilipinas hindi.”

“Ganun ba? Ako kasi tanggap na kita.”

“I don't care.” inis ko at iniwan s'ya.

“Zion, gumagabi na. Hindi mo ba kukunin ang partner mo doon as labas?” wika ng sir
ko kaya napabangon agad ako.

Nakita ko naman si Yanna na nakatayo lang habang iyong kamay niya ay nakakapit
parin sa bakod.

“Hindi mo ba alam na gabi ngayon? Bakit nandito ka sa labas?”

“Gabi? Akala ko ba hapon palang....saka kanina pa kita hinihintay dito na bumalik

ka.”
“Nakakainis ka sobra.....” sermon ko at binaklas ang kamay niya saka pinasok sa
tent.

“Dapat hindi nalang kita sinama.” numbat ko.

Hindi s'ya umimik at kinapa ang bag bago ito binuksan. Kakain yata ito e. Total
gabi naman ngayon.

Apat na minuto natapos ang kainan, natulog ako dahil sa pagod kahit na wala naman
akong ginagawa rito. Picture lang iyong pinapagwa kasi.

“Hoy! Ano ba....kahapon pa iyang kamay mo ha!” sigaw ko ng gapangin muli ng kamay
niya ang tiyan ko.

“Sorry....hinahanap ko ang kumot....”

“Wala kana bang alam kundi kumot? Nabubuwesit ako sayo ha!”

“Hindi ko sinasadya.....”

“Kapag inulit mo lang talaga iyan, you will have a punishment at hindi mo ito
magugustuhan. Naintindihan mo ba?” pananakot ko kaya napatango s'ya.

Natulog nalang din ako dahil bukas pupunta kami sa hotel at doon na muna
pansamantala. Madami namang pera iyong teacher ko e, so no worries.

“Zion.” bumalikwas ako ng bangon dahil sa sigaw ni Yanna sa tenga ko.

“Bakit ba? Natutulog iyong tao tapos gigisingin mo ha? Saan ba utak mo?” sunod-
sunod na tanong ko sa kaniya bago umupo.

“Naiihi ako e.”aniya.

Kumunot naman ang noo ko sa sinabi niya. Tsk!

“Nasa akin ba ang banyo?” inis ko.

Tumahimik ito bigla dahil sa sinabi ko sa kaniya.

Gumapang ito at hinahanap ang pintuan ng tent, lalo kumulo ang dugo ko dahil sa
kaniyang pinapakita sa'kin. Hinawakan ko ang kamay niya palabas at tumungo sa banyo
na malapit lang din sa kinaroroonan namin.

“Umihi kana.” sermon ko parin sa kaniya.

Malakas kong sinarado ang pintuan at nagtungo sa malaking puno rito. Bumuntong-
hininga akong pinagmamasdan ang ibong lumilipad sa kalangitan pati narin ang mga
huni nitong kay tamis marinig.

Bumalik ako sa reyalidad ng makita si Yanna napapalabas. Hinawakan ko ang kamay

nito saka nagtungo sa aming tent.

“So, for now.....sa hotel muna tayo magpalipas ng gabi dahil may bagyo daw na
dadaan dito sa taiwan.” announcement ng sir namin.

“Sige sir....”

“Iligpit niyo na lahat ng gamit saka bumaba na....dahan lang ha? Makitid ang daanan
baka madulas kayo.” aniya at nauna na.

Niligpit ko lahat ng aming gamit saka bumaba, hinahawakan parin ako ni Yanna sa
matitipuno kong braso.

“Zion, totoo bang may bagyo?”

“Oo, na announce na kanina diba?”

Naglakad kami ng isang oras at narating sa wakas ang malaking hotel dito sa Taiwan.
Nag check in kaming lahat saka nagtungo sa kaniya-kaniyang mga unit.

“Ang bango naman dito.”

Hindi na'ko nagsalita at pinagmamasdan s'ya. Aaminin ko man na maganda talaga s'ya
pero iyong kulang sa kaniya ay mata.

CHAPTER FOURTEEN

RIVOR ZION'S POV

NAGLUTO ako ng makakain naming dalawa ni Yanna para mamayang tanghali. Kailangan ko
s'yang pagsilbihan para hindi ako chismisan ng aking mga kaklase at kaibigan kong
mga abnormal daig pa ako.

“Zion....nandiyan kaba?” tanong niya kaya napabaling ang tingin ko sa kaniya.

“Ano sa tingin mo?” tanong ko na pabalang aa kaniya bago itinuon ang pansin sa
ginagawa ko.

“Akala ko kasi umalis ka.” saad niya.

Hindi na'ko nagsalita pa at pinagpatuloy ang ginagawang pagluluto. Pagkatapos ko

iyong gawin ay nilagay ko sa lamesa saka nagtungo sa terrace ng hotel,
nagpapahangin lang ako kasi sobrang init.

Napansin ko na din ang araw na nag re-replika sa akin. Naghubad ako ng damit pang
itaas saka nilagay iyon sa upuan. Naka short lang kasi ako, ok na ito sa hotel lang
naman e.

“Zion?” pasigaw ni Yanna.

Bumaling ang tingin ko sa kaniya saka s'ya hinawakan sa kamay at pinatayo sa tabi
ko.

“Ang init naman dito.” inis niya.

“Malamang may araw.....mga ilang segundo na ay aalis na iyon.” saad ko.

Hindi s'ya umimik at ngumiti nalang din habang ako ay panay sulyap sa kaniya. Umupo
ako sa coach saka tinitigan lang s'ya buong katawan. Naka short lang ito at
oversized t-shirt na black, well, sanay naman s'ya sa ganiyang kasuotan. Napalunok
ako ng bumaling s'ya sa akin.

“Diyan kaba? Gusto ko na umupo e. Alalayan mo'ko.” utos niya.

Hinawakan ko pa lalo ang kamay niya saka pinaupo sa itaas ko. Bale nakahawak na
ngayon ang kamay niya sa dibdib ko, natataranta pa s'ya at mukhang hindi gusto ang
nagawa ko sa kaniya.

“Bakit dito? Sa....upuan....mo'ko ilag---” hindi ko na pinatapos ang sinabi niya at

hinalikan ito sa labi.

Nagpupumiglas itong makawala sa bibig ko ngunit hinawakan ko ang ulo niya at

sinubsob sa labi ko. Nagpapalitan kaming dalawa ng laway. Mga ilang minuto na
bumitaw ako.

“Bakit mo iyon ginawa?” tanong niya.

“Hindi ako makatiis kaya ka hinalikan.” saad ko naman.

Nakita kong namula s'ya sa sinabi ko. Ngumiti nalang ako at niyakap s'ya.

“Tanggap mo'ko?” tanong niyang muli.

“Hindi parin....ginagawa ko lang ito kasi gusto ko.” saad ko at nilagay s'ya sa
upuan saka ako pumasok sa loob upang kumain.

Lumabas ako ng unit at pumunta sa room ng mga kaibigan ko. Actually, malapit lang
sila sa unit ko.

“Oh! Zion, ikw pala. Kamusta kayo ng yaya mo?” tawang-tawa ng abnormal kong
kaibigan.

“Ok naman....kamusta din iyong pagbabae mo?” balik na tanong ko.

Nadatnan ko kasing may ibang sections na babae dito sa room nila ang pumasok at
mukhang magaganda naman dahil sa mga anyo nito. Ang lahat ng estudyanteng babae sa
university namin ay mayayaman at matatalino kaya hindi mo maikumpara sa ibang
paaralan. Kaya nga del la salle e.

“Tsk! Ayos na ayos ako....wala pang nabubuntis.” hagalpak ng niya.

Ngumisi nalang ako sa tawa niyang nakakatamad pakinggan. Paano kasi parang demonyo
e.

“Hi, architect Zion....kamusta kana?” tili ng isang babae na kakapasok lang sa

loob.

Bumaba ang tingin ko sa palda nito na sobrang iksi daig pa iyong nasa japan.
Bumalik ako sa mukha niyang puno ng make up, hayts ganito naba talaga ang kabataan?

“I'm fine.” saad ko habang nakatingin parin sa kaniya.

Umupo ito sa tabi ko at nag cross ng paa saka ako niyakap.

“Good to hear that.....btw, where's your partner?”

Bigla akong kinurot ni George kaya nabalik ako sa ulirat.

“Anong problema mo?”

“Huwag mo ng landiin, ibigay mo nalang sa'kin.” aniya sabay kindat.

Nagulat naman ako sa inasta niya.“Gago, hindi ko ito type. Kong gusto mo sayo na
isaksak mo pa sa baga mo, taenang ito hayok sa babae.” inis ko.

“Zion....kapag naging tayo gusto ko magkaroon ng anak na dalawa para babae at

lalaki. Ok ba iyon sa----” naputol ang sinabi nito ng makita ko si George na dinala
si Yanna dito sa unit nila.

“Oh! Ito partner ni Zion, huwag mo na s'yang landiin ok? Ako nalang para masaya.”
wika niya at pinatong si Yanna sa'kin.

Humagalpak ng tawa si Jake at iba pang kaklase namin. Inis naman akong tiningnan
sila.

“Zion....bulag ba iyan? Omg, girlfriend mo ba?”

“No! She's my yaya.” tanggi ko.

“Iyon naman pala e. So, sana maikasal tayo.” tili parin niya.

Hindi nagsasalita si Yanna at panay imik lang ito. Sigurado akong naririnig niya
ang usapan namin kasi nandito s'ya sa kandungan ko.

“Stacey tawag ka ni sir.”

“Sige.....btw, babalikan kita huh?” aniya sabay kiss sa pisngi ko.

Hindi na'ko nakapalag pa dahil aalis din naman s'ya. Bumaling ulit ang tingin ko
kay Yanna na ngayon ay natahimik lang.

“Zion, akin na lang kasi iyon.”

“Oo, sayong-sayo na....hayok ka kasi sa babae e.” asar ko.

Tumawa nalang s'ya at tumayo bago pumunta sa kusina. I think iinom na naman iyon ng
beer, pero hindi s'ya nagpapahalata kay sir baka ma guidance e. Mautak din iyon
ngunit ang problema sa kaniya puro babae.

“Zion? Dito kalang pala....”

“Ano naman kong nandito ako?”

“Wala....gusto ko sanang kumain na, kanina pa kasi ako nagugutom.”

“Dapat kumuha ka doon sa lamesa. Ako pa talaga magsisilbi sayo?”

“Sympre Zion....partner mo iyan e, alangan naman s'ya ang magsilbi sayo. Taenang
mindset iyan, bulag s'ya diba? Dapat maging responsable ka din.” biglang sulpot ni
Justine.

“So, kasalanan ko ba kong bakit s'ya bulag huh? Kapal naman ng mukha mong sabihan
akong tangnang mindset? What about yours? Anong utak ka din ba mayroon ha? Yabang
mo magsalita.” galit na sigaw ko.

“Kaya minsan ayaw ko sa ganyang ugali mo e. Mayaman ka, gwapo, may kaunting
kaalaman saka madaming nagkakagusto sayo tapos iyan pala pinapakita mong ugali sa
iba?”

Nilagay ko si Yanna sa kabilang upuan at tumayo saka nagtungo sa direks'yon niya

bago hinawakan ang damit nito upang itaas.

“Zion....huwag mong gawin iyan....”

“Do you think wala akong respeto sa ibang tao? Hmm...nagkakamali ka Justine, hindi
mo alam ang punto ng buhay ko kaya huwag kang magmayabang na para bang mabait kana
sa lahat. I know all of your life, kaya huwag mo'kong subukan na sabihan ng ganun
baka nakalimutan mong ako ang tumulong sa mama mo upang operahan s'ya.” saad ko
habang nakatitig parin sa kaniya ng may galit.

“Zion....tama na iyan, pag-usapan nalang.” awat ni Jake kaya lumabas ako.

Iniwan ko si Yanna doon sa loob. Naiinis na'ko e, iyan tuloy ako pa napahamak..

CHAPTER FIFTEEN

RIVOR ZION'S POV

PAGPASOK ko ng unit padabog ko itong sinarado at umupo sa sofa. Nag cross arm naman
ako at iniisip ang sinabi ni Justine, ang kapal talaga ng mukha niyang pag-sabihan
ako sa harap ng mga kaibigan ko ng ganun. Wala rin s'yang respeto.

“Zion....timang ‘to iniwan mo s'ya doon e.” bukas ng pinto ni George saka pinaupo
si Yanna sa kabilang sofa.

“Bakit mo pa dinala iyan dito huh? Nakakasagabal lang iyan sa buhay ko.” inis ko.

Umupo s'ya sa tabi ko at inakbayan naman ako. Lalo lang akong nainis ng tumawa
s'ya.

“Anong nakakatawa sa sinabi ko?”

“E kasi naman, partner mo iyan tapos hahayaan mo lang? Tsk....hindi ka parin

nagbabago, ganyan naba talaga ang ugali mo? For real naba?”

Tumayo ako at inismiran s'ya saka bumaling kay yanna na tahimik lang na nakikinig
sa amin.

“What do you think? Magbabago ako para sa babaeng iyan? Hmm....hindi iyon
mangyayari, ganito parin ang ugali ko.” ismid ko.

Napabuntong-hininga s'ya.“Ewan ko talaga sayo Rivor....pero what if magka-asawa ka

tapos ganyan din ipapakita mo? Ano nalang ha?”

“Hindi ko ipapakita sa kaniya ang ugali ko ngayon....pero sa babaeng iyan puwede.”

saad ko sabay turo sa kay yanna.

“Sus! Baka ikaw iyong ma love at first sight diyan. Hmm, huwag ako Rivor. Alam ko
kong paano ka gentleman sa mga babae kahit na nandidiri ka.” tawa niya.

Hindi ko s'ya pinansin at nagtungo sa kusina. Medyo malapit s'ya kaunti sa kong
saan si George at Yanna nakaupo.

“Aalis na'ko Zion....babalik ako dito mamaya.”, pag-paalam niya.

“Huwag kanang BUMALIK.” diin ko na nagpatawa sa kaniya bago lumabas. Pumunta muli
ako sa kong saan si Yanna.

“Hoy! Alam mo muntik na'kong mapahamak sayong babae ka. Nakakainis ka talaga e no!
Sagabal kana nga sa buhay ko ipapahamak ko naman.” wika ko sa pagmumukha niya.

“Sorry.... kasalanan ko na.” aniya sabay yuko.

“Zion?” tawag sa labas kaya dali-dali ko namang pinagbuksan.

“Sir? Bakit po?”

“Mamayang gabi may event na gaganapin sa covered court ng taiwan and then itong
toxido at slacks ay sayo saka ang formal dress ay para diyan sa partner mo.
Maliwanag ba?

“Pero sino mag make up sa kaniya?” tanong ko.

“Kukuha ako ng make-up artist.” saad ni sir axelle bago inabot sa'kin ang susuotin
namin mamaya.

May binigay din s'yang sapatos at sandals para sa amin.

“Salamat sir.” turan ko at sinarado ang pinto.

Nagtaka naman ako dahil, bakit may event pa? Mag graduate naba kami? O baka naman
may birthday? Tsk.... pakialam ko sa kanila, nag-overthink naman ako ng walang
idea.

“Mamaya may event daw, kailangan sumuot ka ng formal dress. Bahala na iyong mag
make-up sayo.”

“Event? Anong gagawin sa event?”

Kahit palatahimik ang babaeng ito nagawa niya paring magtanong ng hindi nilalaman.
Siguro sa mga bulag madadami talagang katanungan na dapat ay maisagot.

“Ewan....pinapasuot tayo e.” sambit ko at nilakbangan s'ya. Bago pa ako makapasok

sa loob ng kwarto ay tumili ito.

“Event? Baka may jsprom. Omg! Gusto ko ng ganun, pero wala akong mata....hindi ko
makikita ang mga disenyo nila.” bulong niya.

Pumasok nalang ako dahil nga 7:30 ng gabi dapat nandoon na daw. Chat sa gc ni sir,
bakit sa group chat pa e puwede namang isa-isahin kidding.

Actually, mayaman ang sir namin gwapo na nga mabait pa. Kaya lahat ng mga ibang
estudyante nagkakagusto din sa kaniya dahil sa matipuno din niyang pangangatawan.
So, madaming nagbubulungan na baka gusto daw ako ni sir dahil palagi ako ang
kinakausap niya but hindi iyon totoo. Si sir axelle at ako ay mag-pinsan. Bale
nauna s'yang nakapag-tapos sa'kin ng pag-aaral, 26 na s'ya e.
Wala pa iyang girlfriend, ewan ko din e. Hindi yata mahilig sa babae.

— FAST FORWARD —

Nauna akong naligo sa banyo saka ni-isang sinuot ang binigay sa'kin ni sir.
Naglagay narin ako ng relo at nag perfume bago lumabas.

Nadatnan ko si Yanna na inaayusan ng aoat na nag ma-make-up sa kaniya. Hinintay ko

itong matapos, 6:30 pa naman may mahaba pang minuto.

Sinundan ko ang tingin ng paglalakad ni Yanna patungo sa kwarto. Isusuot niya yata
iyong dress na red, iyong iba kasi sari-sari ang mga kasuotan.

Nag-hintay ako ng kalahating minuto, so boring. Nabigla ako ng may humawak sa aking
likod kaya napatayo ako at bumaling sa kong saan kanina ang may humawak.

Nakita ko si Yanna na ang ganda niya, tumingin ako sa legs niya na puti kaya
napaiwas ako ng tingin. Hindi ko napansin na nandiyan pala iyong mga umayos sa
kaniya.

“So, here's your partner Mr. Montello. Enjoy the night with her.” saad ng isa at
lumabas din agad-agad.

“Ang ganda ba ng suot ko?” mangha niya.

“Panget.” ngiti ko.

Maganda s'ya pero sinabi ko lang na panget kasi baka sabihin niyang kinikilig ako.
Nakakainis, baka next year mahulog ako sa kaniya amputik ayoko.

Kahit bulag s'ya maganda kapag ka inayusan at pinasuot ng casual. Ano kaya magiging
mukha nito? Ahh! Wtf.

“Aalis naba tayo?” aniya muli.

“Oo.” wika ko at hinawakan s'ya sa kamay at dahan-dahang lumabas.

Nakita ko na din ang ibang mga estudyante na lumalabas na sa kanilang unit. Mukhang
na eexcite sila sa gaganaping event ngayon at pinaghandaan talaga.

“Sana may mata ako no? Para makita ko ang ganda ng event.” bulong niya.

“Tumahimik ka nalang.” saad ko.

CHAPTER SIXTEEN

YANNA'S POV

HINAWAKAN ako ni Zion sa kamay saka hinatak sa kong saan kami pupunta. Pagkatapos
non sumakay kami sa kotse at nagtungo sa covered court ng Taiwan dahil may partner
events na gaganapin ngayon.
Pinasuot ako ng kulay red dress at sandals na white daw sabi ng nag make up sa'kin
kanina na nasa unit palang kami. Hindi ko mawari na ano kaya ang mukha ko kapag may
make up? Maganda din ba ito gaya ng ibang mga babae?

“Hoy! Bilisan mo maglakad, baka maubusan tayo ng upuan.” singit ni Zion kaya
naglakad naman ako.

Hinatak niya ako patungo sa loob ng covered court. Hindi ko namalayang nandito na
pala kami.

Pinaupo niya ako sa upuan at hindi ko alam kong nasaan s'ya. Hinawakan ko naman ang
magkabila kong shoulder at hindi alam kong saan ibaling ang itsura, hindi ko naman
kasi nakikita e.

Nabigla ako ng may nagpasuot ng jacket ba ito o toxido? Upang takpan ang unahan ko.

“Bakit ba kasi ganyan iyong binigay sayong dress, nakakainis tuloy.” sermon niya.

“Ok naman iyong disenyo diba?”

“Anong ok ha? Kita na nga cleavage mo e saka iyang dalawang bundok mo malapit na
makita. Umayos ka kasi umupo, straight your whole body hindi iyong payuko-yuko ka.”
inis niya parin.

Sinunod ko naman ang sinabi niya at nakinig sa talumpati ng hindi ko kakilalang

tao.

“SO, HERE WE GO AGAIN. I'M AXELLE CARCIUS DENOVAN, A TEACHER OF 4 YEAR COLLEGE FROM
DE LA SALLE UNIVERSITY, MANILA. THIS NIGHT WE HAVE A SHORT HONOR FOR EVERYONE'S
HERE. LET'S START.” turan ng teacher nila.

Nagpalakpakan sila kaya ginaya ko na din para hindi ako magmukhang abnormal dito.
Hindi naman kasi ako kasama e, nagpasama lang.

“Zion, anong oras na?” tanong ko.

Gusto ko na matulog pero iniinda ko nalang.

“11, why?” tanong niyang pabalik.

“Matutulog na'ko e.” saad ko.

Actually, kakapunta lang namin sa entablado para kunin ang certificate of award na
binigay ng sir niya. Saka madami na din si Zion nacollect na trophy.

“E di matulog ka.” aniya.

Naramdaman ko bigla ang kamay nito na nakahawak sa aking ulo saka nilagay sa
balikat niya, napangiti naman ako sa inasta niya sa'kin.

“Gisingin mo ako kapag tapos na ah?” saad ko pero hindi niya ito narinig.

Pinikit ko nalang ang aking mga mata at nag-iimagine na nakikita ko ang mundo.

— FAST FORWARD —

Nagising ako ng may kumalabit sa'kin kaya napaupo ako bigla.

“Bakit? Saan na tayo?”

“Nasa unit.....tapos na iyong event kagabi, ganda naman ng tulog mo habang ako
walang tinulugan.” sermon niya sa'kin.

Kinuyom ko ang aking labi at pinapakinggan ang sinasabi niya sa'kin. Alam ko namang
puyat s'ya dahil sa event na ginawa, hindi ko naman kasalanan iyon ah. Dapat iyong
sir niya ang sisihin hindi ako tsk!

“Bakit ka natahimik diyan huh? May iniisip kaba?” tanong niya.

“Wala.” yuko kong sabi.

Walang nagsalita sa aming dalawa. Ang kwarto ay tumataas iyong temperatura dahil sa
aming dalawa. Hindi ko naman kasi alam kong anong sasabihin e.

“Ka....kailan tayo.....babalik sa p....pilipinas?” utal-utal ko.

“I don't know, wala pang announcement. Don't worry hindi ka naman pababayaan dito
e.” wika niya.

Wala akong kaalam-alam kong saan s'ya nakaupo at kong ano ang ginagawa niya.
Tinitigan niya ba ako? O palihim niyang tinatawanan ang isang tulad ko? Ano kaya
ang reaksiyon niya? Naku! Naman kasi, bakit pa ako nagka-ganito.

“G....ganun ba? S....salamat.” hiya ko parin.

Hindi ko alam ang sasabihin. Nahihiya narin ako e, baka nga talaga tinitigan niya
ako.

“Nandiyan kapa ba?” tanong kong muli.

“Hmm....yeah, nakaupo sa swivel chair habang nakatingin sayo. Tsk! Are you shy?
Bakit ganyan reaksiyon mo? Payuko-yuko kapang nalalaman e nakikita naman. Kasalanan
mo kasi kong bakit ka naging ganyan iyan tuloy hindi mo ako makikita kong anong
ginagawa ko.” litanya niya.

Napalunok naman ako sa sinabi niya. Hindi mo nga kasi ako masisi e. Kulit naman ng
lalaking ‘to.

“Oo nga e....” ngiti ko nalang.

“Btw, may papakasalan akong babae.” biglang sabi niya.

“Si....sino?”

“Secret....hindi ko muna sasabihin, sa ngayon private relationship mo na kaming

dalawa. She's beautiful also and you know she's my type.” aniya.

Hindi na'ko nagsalita pa at ngumiti sa kong saan man s'ya.

“At....gagamitin na niya iyong apilyedo kong montello. Hayst! May asawa na s'yang
architect na gwapo.” tawang sabi niya.

“Bakit ka natahimik diyan? Hindi kaba masaya?”

“M....masaya ako no, swerte naman niya.”

“Sobrang napaka swerte.” pabulong niya.

“So, maliligo muna ako ngayon.” singhap niya saka naramdaman kong tumungo s'ya sa
banyo.

‘Ang swerte naman ng babaeng iyon. Sino kaya s'ya?’ bulong ng isip ko.

CHAPTER SEVENTEEN

RIVOR ZION'S POV

NANG matapos ang event na ginanap dito sa Taiwan ay madami akong nakuhang parangal
kay sir axelle. Pati na din ang iba kong mga kaibigan at ka sections.

Umuwi agad kami pagsapit ng alas dose ng umaga. Sobrang antok talaga ako non dahil
sa kakaenglish ng nag speech sa gitna. Hayst! Wala pa naman akong idea kong ano-ano
iyong pinagsasabi non.

Nasabi ko kay Yanna na may papakasalan akong babae. Pero, hindi naman katotohanan.
Natatawa lang kasi ako sa reaksiyon niyang nakakaloka. Hindi ko alam kong natatawa
ba s'ya o nagpapa cute.

Natapos na'kong maligo kaya naman lumabas akong naka tipis at nadatnan si Yanna na
nakaupo parin sa kama. Hindi ba nasasaktan iyong puwet niya saka likod? Sabagay
wala naman s'yang trabaho.

Nag ring ang selpon ko malapit sa tv kaya kinuha ko ito at sinagot.

"Bakit ma?"

"Sympre nangangamusta lang ako. Btw, ok lang ba ang night travel diyan sa taiwan?"

Napahinga ako."Opo, maganda naman lahat ng lugar dito kahit na hindi pa ako
nakakapunta sa iba."

"E, dapat anak magpahangin ka din isama mo si Yanna sa gusto mong pasyalan, hindi
iyong nagmumukmuk kayo sa loob ng unit tsk!"

"Ayoko. Mas mabuti na nandito kami para safe." wika oo naman.

"Basta, gusto ko kayo ang magkatuluyan niyan."

Humina ang tawa ko sa sinabi niya."Do you think mainlove ako sa babaeng iyan? No
way! May bago na'kong papakasalan no at hindi s'ya." kunot-noo kong sabi.

"Ah ganun? Sige, kukunin ko lahat ng mga binigay ko sayong pera saka iyong bank
account na iyon palitan ko ng password."

"Huwag! Taena naman, anak mo din naman ako ma. So, hayaan mo'ko kong anong plano
ko."

"No! Ako ang magulang, dapat ako ang susundin mo tsk." aniya at pinatay ang tawag.
Bumaling ang tingin ko kay Yanna na naglalakad patungo sa kong saan ko nakatayo.

"Saan ka pupunta?"

"Nandiyan ka pala? Ah, mag b-banyo lang ako."

"Kaya mo ba?" tanong ko sa kaniya.

Hindi ito nagsalita at unti-unting nagtungo sa direks'yon ng banyo saka binuksan

ang pinto at pumasok.

Tinuon ko nalang ang pansin sa labas ng hotel. Pumunta ako sa veranda ng hotel saka
pinitchuran ang nagagandahang tanawin ng Taiwan. Nakikita ko dito ang mga ibon na
lumilipad at ang araw na bumubusilak sa baybayin, nagrereplekta ito sa akin.

Kapag nasa unit ako ng hotel sa maynila nakikita ko mga kuryente hayst. Nakakainis
talaga.

Bumalik akong muli sa loob at nadatnan si Yanna na walang saplot pang itaas at
pambaba. Actually, naka bra s'ya at panty. Tinitigan ko s'ya habang lumalakad na
kasangga iyong tungkod niya.

Hindi parin umaalis ang tingin ko sa kaniya ng makapunta s'ya rito sa sala.

"Zion? Puwede mo bang kunin ang damit ko sa loob ng kwarto? Nakalimutan ko kasing
kunin e."aniya.

Bumalik ako sa ulirat ng magsalita s'ya.

"Ano? I....I mean, bakit ako pa? Saka tignan mo nga iyang sarili mo naka bra at
panty ka. Hindi kaba nahiya?" gigil ko habang nakatingin sa kaniya.

"Pasensya na hindi ko kasi makita ang tuwalya." yuko niyang sabi.

Bumuntong-hininga nalang ako at hinawakan s'ya saka pinapasok sa loob ng kwarto.

Pinasuot ko s'ya ng damit at short bago sinuklayan ang buhok niya sa ulo.

Lumabas ako at nagtungo sa kusina upang kumain. Ang bilis ng umaga at gabi dito sa
Taiwan pero kapag sa pilipinas ang babagal.

"Zion?"

"Oh! Sir bakit po?" tanong ko ng makita s'yang nasa sala na.

"Anong pangalan ng partner mo?"

"Auh, Yanna Valenciana Arnaiz. Bakit mo natanong? Gusto mo ba?" tawa ko.

"Abnormal, kailangan ko lang malaman. Hindi mo pa kasi pinakilala sa'kin e." kamot-
ulo niyang sabi.

"Yeah, kong kursonada mo. Why not? Ibibigay ko s'ya sayo."

"Hm....nagpapatawa kaba? May girlfriend na'ko no! Bakit hindi nalang ikaw?"

"Ako? Ayoko sa babaeng iyon. Bulag e, sayang kapogian ko." pagmamayabang ko.

"Tsk. Masyado kang ambisosyo." aniya "Btw, aalis muna ako, see you!"
Umupo ako sa sofa at uminom ng kape.

'Never akong magkakagusto sa babaeng iyon tsk.'

CHAPTER NINETEEN

AXELLE'S POV

LALO akong napraning sa sinabi sa'kin ni rivor. Hindi ko naman s'ya pinapakialaman
e, sinunod ko lang naman ang utos ng mama niya. Tsk! Ako pa talaga iyong makapal
ang mukha, s'ya na nga tinutulungan daming alam.

“Hello, tita?”

“Oh, Axelle. Ano na sinabi sayo ni rivor? Uuwi ba s'ya dito?”

“Hayst, nagkaalitan kaming dalawa dahil nga sa pagpapakasal mo sa kaniya. Hindi

naman ako sa nangingialam pero hayaan mo si Zion sa desisyon niya tita.”

“No, malaki na s'ya at dapat din niyang tuunan ng pansin ang future niya. Don't
worry ako na bahala kumausap sa kaniya kapag ka umuwi sila dito sa pilipinas.”
aniya at pinatay ang tawag.

Nakahinga naman ako ng maluwag. I know na ganun ang tita ko, pala desisyon s'ya sa
future ng mga anak niya. Ewan ko lang talaga kong ano iyong kinalabasan ng gagawin
niya. Grabe pa naman ang ugali ni Zion kapag inaasar o tinuturuan ng leksiyon na
hindi niya mismo magugustuhan.

Tumayo ako at nagtungo sa unit ni Zion at Yanna. Kakausapin ko lang ang mukong na
iyon.

“Zion? Mag-usap tayo.” saad ko sa unahan ng pintuan ng unit niyang marating ko ito.

“Anong kailangan mo ha?” sulpot niya bigla.

“Puwede mo ba akong papasukin man lang para diyan sa loob mag-uusap?” tanong ko.

Hindi na s'ya pumalag pa at nauna ng umupo sa sofa bago ako. Nakita ko naman ang
partner nitong babae na nakaupo sa kabilang bench.

“Iyong usapan ba tungkol sa pagpapakasal ko sa babaeng iyan? O baka may bago kana
namang sasabihin.” inis niya at nag cross ng arm bago sinandal ang likod sa sofa.

“Pumunta ako rito upang sabihin sayo if uuwi ka bukas sa pilipinas para maayos ko
agad ang flight ticket niyo papunta doon. Hindi pa kami makakauwi ng ka batch mate
mo and iyong kaklase mo, may gagawin pa kaming activity.” litanya ko.

“And why do you care? Nakakuha na'ko ng ticket kanina. Don't worry babalik din ako
dito kapag hinatid ko na s'ya.”

“Ok lang naman kong hindi kana bumalik dito. Mag-stay ka nalang sa manila and then
mag took ka ng pictures, i-sesend ko sayo ang link upang magaya mo.”

Inis s'yang tumayo at tumalikod. “Paano iyong grades ko? Alam ko namang mababa ka
mag-bigay kapag pinabayaan ko itong activity na ginawa mo pa talaga sa malayo.”

Tumawa nalang ako. “Ako na nga bahala sa grades mo. Saka, ayaw mo non nag enjoy ka
naman dito.”

Bumaling ang tingin niya sa'kin, “Hindi ako nag enjoy dahil sa kasama kong bulag.”

Tumayo ako at pumunta sa kinaroroonan niya.

“Huwag mong sabihin iyan, baka magsisi ka.”

“Why would I regret? Hangga't buhay pako pwera nalang kapag nawala na s'ya ng
tuluyan.” aniya kaya sinapak ko s'ya.

“Why did you do that huh? Tangna ka!! Hindi ikaw nagpapakain sa'kin para saktan
mo'ko.” sigaw niya at napahawak sa pisngi na namumula.

“Don't you dare to say that in your partner. Do you think magugustuhan niya ang mga
paratang mo sa kaniya ha? Mag-isip ka, binata kana Zion alam mo ang mali at tama.”
duro ko.

Napasinghap ito at tumayo saka pinantayan ako. Mas mataas s'ya kong ikumpara
sa'kin.

“Wala akong pakialam. Lahat ng mga sinasabi mo balewala na sa'kin iyan,

naintindihan mo ba? If hindi, you can study hard para sa mga estudyante mo.” duro
niya rin.

Aakma na sana s'yang humakbang ng may pahabol akong salita.

“Nasa huli ang pagsisi Zion kapag ganyan parin ang trato mo sa kaniya. Tandaan mo
binata kana at dapag naintindihan mo ang kondisyon ng babaeng iyan.” wika ko at
tuluyang umalis.

“Sir, kanina kapa po namin hinahanap. Btw, pirmahan niyo po ang nagawa naming
project.” bungad ng estudyante ko paglabas ko sa unit ni Zion.

Kinuha ko ang aking ballpen at pirmahan ang apat na proyekto ng mag-aaral ko saka
lumabas ng hotel.

Pupunta muna ako sa coffee shop habang hindi pa gabi. Malapit na kasing mag-alas
singko kaya iginahawaan ko muna ang sarili ko.

Hindi na din ako mapakali dahil kay Zion, nag overthink din ako kong ano ba iyong
nagagawa niya sa partner niya. Pinapakain kaya niya o hinahayaan nalang? Hayst!
Tigas talaga ng ulo, buti nalang hindi kami nagmana sa kaniya basagulero.

“One mocha latté.” bungad ko sa babaeng kahera.

“Sure, take a seat Mr. Wait for a minute.” ngiti niya.

Pumunta naman ako sa malapit na lamesa sa bintana saka pinagmamasdan ang mga couple
na naghahalikan, nagpipicture at kong ano-ano pa. Well, hindi naman ako naiinggit
sa mga ganyang romantic relationship. Mas importante parin sa'kin ang career ko
bilang guro sa college.
26 years old na'ko, actually may niligawan akong babae nong college ko. Binuhos ko
lahat ng oras ko sa kaniya pati pagmamahal na natira sa'kin ay binigay ko, lahat ng
luho niya sinunod ko kasi mahal ko s'ya. Ngunit nagbago lang iyon ng maaksidente
s'ya sa kalsada, ang natandaan ko lang noon ay papunta s'ya sa kaarawan ng kaniyang
ama sa kabilang bayan but sadly nawalan ng preno ang sinasakyan niyang van at doon
na nga nahulog sa malapit na bangin. Sa mga oras na nabalitaan ko ang ganung
pangyayari, nawalan ako sa sarili, hindi na'ko kumikibo kapag ka kinakausap ako,
palagi akong umiiyak non at gusto na ngang magpakamatay pero naalala ko na iyong
buhay ko ay may saysay pa.

At simula ng mangyari ang ganung trahedya, nanatili akong bulag sa relas'yon. Hindi
na ako nagmahal pa dahil ang pagmamahal ko ay sa aking girlfriend, kaya hanggang
ngayon iniisip ko din na kong nandito s'ya sigurado akong sasaya ang malabo kong
past.

“Here Mr.” biglang sulpot ng babae kanina.

“Thank you.” wika ko at iginawad s'ya ng maikling ngiti saka humigop ng mocha.

‘What if buhay ka talaga Jovelle? Matatanggap mo pa kaya ako?’

CHAPTER EIGHTEEN

RIVOR ZION'S POV

BUMULWAK ang iniinom kong kape ng magsalita si Yanna sa likuran ko. Pasado ala una
na ng hapon, pero hindi pa kami nakakain.

“Ano?”

“Gutom na'ko Zion, puwede mo ba akong bigyan ng makakain?” utos niya.

Tumayo ako at nagtungo sa kusina upang pakainin ang alaga ko. Ngayong araw ay
nakakabuwesit opo, palagi nalang ako ang nagluluto kahit wala akong alam.

“Oh! Ito na madam iyong pagkain mo.” inis ko at nilapag sa mesa ang plato na may
lamang kanin at tocino.

Mga mantika kasi niluluto ko, bakit ba e. Hindi ako marunong magluto ng may sabaw
kahit tinola.

“Tocino ba ito?” biglang tanong niya.

“Anong akala mo?”

Hindi s'ya nagsalita at kumain nalang habang ako naman ay nanonood ng balita. Yes,
ako din iyong architect na news lang pinapanood at wala ng iba.

Ilang minuto ang tinagal ko sa panonood ng may kumatok sa pintuan kaya napatayo ako
at pinagbuksan iyon.

“Ikaw pala sir, anong kailangan niyo po?” galang na patanong ko kahit na pinsan ko
s'ya.

“Uuwi ka daw sa pilipinas turan ng mama mo. Pakasalan mo iyong partner mo kapag ka
nandoon na kayo.” bungad agad niya.

Napalunok ako ng laway, “What? Ayoko! Hindi....sabihin mo si mama may asawa na

ako.” pagpapanggap ko.

“Tsk! Come on Rivor....huwag kanang mag-maangan diyan, impake muna lahat ng damit
niyong dalawa para maihatid ko na kayo sa airport. Under----”

“Ayoko.....hindi ako magpapakasal sa babaeng iyan. Nakakaintindi kaba Axelle?”

sigaw ko kaya nabigla s'ya.

Lumabas na din lahat ng mga estudyante sa kaniya-kaniyang unit upang tignan at

paringgan ang alitan namin ni Axelle.

“Bakit hindi mo'ko nirespeto ha?”

“Oh bakit ha? Nirespeto mo din ba desisyon ko? Diba hindi? So, kong papauwiin mo'ko
sa manila dahil tutol ka sa babaeng bulag na mapapangasawa ko, s'ya nalang pauwiin
mo.” diin ko.

“Ganyan pala ugali mo no? Immature ka mag-isip Rivor. 4th year college kana at
isang buwan nalang ga-graduate ka, but puwede ba bawasan mo iyang ka-abnormal mo.”

“Ah, ako pa talaga immature sa atin dalawa? Kapal naman ng mukha mo. Pareho kayo ni
mama pala desisyon.” inis ko at sinarado ang pinto.

Narinig ko na ding umalis s'ya at ang ibang estudyante ay nag-bulungan pa din dahil
sa inasta ko doon sa sir naming bulok.

Hinawakan ko ang magkabilang braso ni Yanna kaya napakapit din ito sa'kin.

“A....anong problema?” tanong niya.

“Ikaw.....ikaw ang problema ko babae. Tignan mo nga ikaw ang maging asawa ko? Alam
mo nabubuwesit na'ko sayo, bukas na bukas ihahatid kita sa pilipinas para mawala
kana sa buhay ko.” sigaw ko na nagpayuko sa kaniya.

“Tandaan mo..... hinding-hindi ko magugustuhan ang gaya mo.” diin ko at nagtungo sa

kwarto.

Napaigtad ako ng makita s'yang nakatayo sa pintuan habang may tungkod na hawak.

“Sorry Zion kong bakit ako ganito. Alam ko naman na hindi mo'ko deserve e. Kahit
ganyan iyong mga tinuturan mo sa'kin mahal parin kita higit pa sa fix marriage.”
seryosong sambit niya.

“Saka, hindi naman kita pinipilit kong hindi mo'ko gustuhin.....Bulag na babae lang
kasi ako na walang ginawa kundi magmukmuk sa gilid.” litanya niya.

“Sana ano kahit papaano may puso ka para sa'kin. Sana ikaw na iyong tatanggap
sa'kin ng buo kahit bulag ako, maayos din naman kasi ang mata ko kapag inoperahan.”

“Wala akong pakialam sa sinasabi mo. At isa pa nagpaka gentleman lang ako sayo
nahulog agad iyang loob mo? Nagpapatawa kaba? Ang isang gaya mo ay salot lang sa
buhay ko.” inis ko at tumayo bago pumunta sa kinaroroonan niya.

“Hindi ko kasi alam na ganun pala maramdaman ko, kasalanan ko ba kong bakit ako
nahulog sayo?”

“Auh so, kasalanan ko pa pala kong bakit nahulog ka? E makitid pala iyang utak mo
e.” saad ko na nagpa bigla sa kaniya.

“Nandiyan kaba sa unahan ko? Akala ko sa kama ka.”

Pinikit ko ang dalawa kong mata saka s'ya tiningnan ng madiin. Pabaling-baling ang
ulo nito sa kong saan, hindi ko alam kong nagpapatawa ba s'ya.

“Obvious ba? Malamang nandito....iimpake ko lahat ng gamit mo, iuwi kita sa

pilipinas. Nakakasagabal ka kasi sa'kin.” wika ko at aalis na sana ng magsalita
ito.

“Magpapakasal tayo? Sabi kanina ni sir mo ipapakasal daw ako ng mama mo sayo. Totoo
ba iyon Zion? Magiging totoo na kitang asawa?”

“No!”

“Pero....kapag inuwi mo ako sa pilipinas....matutuloy parin iyon diba? Gusto ko din

na maging asawa ka.”

Kumunot ang noo ko sa tawa niyang pagsasabi.

“Hoy babae! Hindi ako ang maging asawa mo. Makitid ba iyang utak mo ha?!”

“Malawak ang utak ko no! Hindi mo lang kasi alam. Nga pala kapag kinasal na tayo,
gusto ko dalawa ang magiging anak natin Zion. Babae saka lalaki, puwede iyon diba?”

Kinamot ko ang aking ulo at kinagat-kagat ang bibig. Bulag na nga ito hindi pa
natatakot sa'kin.

“Tumigil kana kong ayaw mong sa labas kita patulugin.” saad ko at padabog na
sinarado ang pinto.

Pumunta ako sa terrace ng unit na ito at dinarama ang malakas na hangin habang
inaalala ang sinabi ni Yanna kanina.

“Kong s'ya ang mapapangasawa ko, ako parin magsisilbi tsk.” bulong ko at tumingin
sa kalangitan.

CHAPTER TWENTY

RIVOR ZION'S POV

NG nagkaroon kami ng alitan ni Axelle ay mas lalo akong nagalit sa inasta niya. Ang
kapal talaga niyang sabihan ako ng kong ano-ano, hindi naman s'ya nagpapakain
sa'kin.
Maaga akong nagising dahil uuwi kami ngayong araw sa pilipinas. Ayoko na kasing
isama pa ang babaeng iyon, nabubuwesit tuloy ako.

“Bangon na, maliligo tayo.” saad ko habang niyuyogyog s'ya.

“Maliligo? Saan ba tayo pupunta?”

“Uuwi sa pilipinas. Gusto mo iwan kita dito ha? Dami mong alam, bumangon kana at
tumungo sa banyo.” wika ko at aalis na sana ng mahawakan niya ang kamay ko.

Kumunot bigla ang aking noo.

“Ano?”

“Alalayan mo'ko maligo. Hindi ko kasi kabisado ang hotel na ito.” aniya habang
ngumingiti.

Napangiwi ako at wala ng ginawa kundi ang ihatid s'ya sa loob ng banyo bago hinubad
ang pang itaas niyang damit saka pang baba.

Well, sanay naman akong makita ang katawan niya palagi din naman ako ang
nagpapaligo sa kaniya e. Kong bawal man ako sa langit it's ok basta maginoo parin
ako. I'm a good boy na hindi nanghaharas sa babae kapag pinapaliguan ito.

Ng matapos kong paliguin s'ya ay pinasuot ko ng pantaloon na brown saka t-shirt na

white. S'ya na rin ang nagsuot ng panty at bra nito.

10 minutes ako naman ang naligo pagkatapos non ay nagsuot din ako ng pantaloon na
kulay black, t-shirt din na white and nag jacket ng kulay black.

Tumingin ako sa salamin at nagposing muna baka kasi may mali sa mukha ko o may dumi
ayoko pa naman ng nadudumihan ang aking face kasi napakagwapo nito para dapuan.

Bumaling ang tingin ko kay Yanna na ngayon ay walang repleka sa mukha niya, ni
hindi man lang s'ya kumikibo. Tatahimik parin, introvert ba s'ya? Nevermind.

“So, let's go.” saad ko at niisa-isang nilabas ang mga gamit.

“Aalis na pala kayo.” sulpot bigla ng pamilyar na boses, pagkatingin ko sa likod

nakita ko si Axelle na ngayon ay nakangiti.

“And anong pakialam mo?” inis na tanong ko.

“Umpisahan mo na naman ang pang-aaway Rivor. Diba nagsabi na'ko na bawasan mo din
iyang ugali mo? You're not a kid.” cross arm niyang pananalita.

Hindi ko s'ya pinansin at nilagay sa loob ng taxi ang mga gamit.pati iyong iba ay
nasa likod. Pinaupo ko si Yanna at papasok na sana ako ng magsalita si Axelle.

“Enjoy ka sa biyahe kasama iyang asawa mo.” pang-aasar niya.

“Puwede ba....hindi ko s'ya asawa, salita ka ng salita hindi naman kita

kinakausap.”

“Yeah I know, nagsasabi lang naman ako ng paunawa sayo....magiging asawa mo rin
naman iyan e.” tawa niyang pang-aasar padin.

“Tumigil ka....buwesit ka.” sigaw ko at padabog na sinarado ang pinto ng taxi.

Pinaharurot na iyon ng driver patungo sa airport ng Taiwan. Bumuntong-hininga ako
at tiningnan si Yanna na tahimik parin, nagulat naman ako kasi iyong dibdib niya
bakat sa suot nitong white t-shirt.

Hinubad ko ang akin at nilagay sa kaniya.

“Salamat.” aniya

Gentleman ko naman pero may pagka demonyo din ako kapag inabutan lang.

Apat na minuto ang tinagal ng aming sinasakyang taxi. Bumaba kaming dalawa ni Yanna
at kinuha lahat ng gamit sa likuran ng kotse saka nagbayad sa nagmamaneho nito para
makasakay na kami sa aming eroplano.

Sumakay agad kami ng eroplano at nag-upo sa mga upuan dito bago nakahinga ng
maluwag. Mas mabuti na itong makauwi agad kami sa pilipinas para ibalik ko na s'ya
sa sarili niyang mga magulang, nakakaabala lang kasi kapag sa'kin pa ito pinasilbi.
Wala paring pagbabago ako nalang palagi ang gumagawa ng mga kailanganin na gawin ng
babae.

“Zion....gutom ako.” aniya kaya napatingin ako sa mukha niyang walang reaksiyon.

“Ito oh! Utos ka nang utos.” saad ko at nag-patahimik sa kaniya.

Tumingin ako sa labas ng eroplano nakita ko ang mga ibon na sumasabay sa paglipad
saka ang mga ulap na ngayon ay tabon sa bintana. Ngumiti ako at sinandal nalang ang
ulo sa upuan.

“Bagong buhay na naman.” bulong ko at natulog.

CHAPTER TWENTY ONE

RIVOR ZION'S POV

Mahigit apat na oras ang biyahe namin at narating ang pilipinas. Bumaba kami ni
Yanna at pati ang mga gamit ko ay binitbit ko narin saka naglakad patungo sa bus
terminal.

"Saan na tayo?" biglang tanong niya.

"Sa terminal." walang gana kong sabi at sumakay na ng bus pagkarating namin.

"Saan kayo sir?"

"Diba Bulacan itong bus?"

"Ah opo, sa Bulacan kayo?"

"Hindi.....sa Rizal kami, punyeta malamang sa Bulacan. Nangagago kaba?"

"Sorry po."
Inis ko namang tiningnan s'ya kaya umalis ng may kamot sa ulo. Alam naman pala
niyang Bulacan ako bababa tapos daming tanong.

Tumingin ako kay yanna na ngayon ay nakapikit ang mata habang ang ulo naman
nakatagilid.

"Hoy! Gumising ka. Aandar na iyong bus huwag kanang matulog." wika ko.

Hindi na s'ya nagsalita at inayos ang upo nito at ako naman ay tamang selpon lang.
Napakunot bigla ang noo ko ng makita ang post ni mama sa Facebook.

"Mga mare pupunta kayo sa bahay ko dahil may kasal na magaganap.", post niya.

Kumulo naman ang dugo ko sa inasta niya saka sympre chismoso ako nakita ko pa mga
comment doon na 'on the way na'ko mare.' 'ako din, maliligo palang' pinatay ko
nalang ang selpon.

Mahigit kalahating minuto ay nandito na kami. Inuna kong binaba si Yanna bago ako
saka kinuha ang mga gamit sa bus.

"Dito na tayo?"

"Oo, tumahimik ka nalang."

"Ito bayad naming dalawa." saad ko at iniabot ang isang daan.

"Anak omg nandito na pala kayo. Kamusta ang night travel? May nangyari ba?"

"Wala.....puwede ba ma huwag kanang magpost ng kong ano-ano sa Facebook account mo

nakakainis basahin." galit ko.

"Tsk! Palibhasa kasi wala kang post. Btw, Yanna ready kana bang ayusan?"

"Teka, ayusan niyo s'ya? Ano bang mayroon?" pagkukunwari ko.

Ngumiti si mama ng napakalawak saka hinawakan si Yanna sa kamay bago pumasok sa

loob.

"Paktay.....wala na'kong takas." bulong ko at pumasok nalang din.

"Mama, ayoko magpakasal diyan....please lang may pangarap pa ako sa buhay."

"Huwag mo'kong artehan diyan. Ok na iyang damit mo simpleng kasal lang naman ito."

Hindi na'ko nagsalita pa at napatingin sa mga bisita na pumapasok sa bahay saka

iyong magulang ni Yanna na sobrang saya dahil nakadalaw din.

"Ok everyone....thank you dahil nandito na kayong lahat, pinakilala ko nga pala sa
inyo ang architect kong anak na si Rivor Zion." talumpati ni mama.

Tumayo ako at nagtungo sa kinaroroonan niya. Ngumiti din ako para gwapo.

"At ang mapapangasawa na niyang si Yanna. Please palakpak naman diyan." sigaw niya.

******

Sa araw ng nangyaring kasalan nagpatuloy ako sa pag-aaral bilang architect sa De La

Salle University. Nakakaproud lang kasi malapit na iyong board exam namin for
architecture na kurso, pinaghandaan ko talaga ang araw na iyon para mapili ako
bilang scholarship ng university and of course magugustuhan din nila ang mga obra
ko.

Nandito ako ngayon sa disco nag-iinom ng alak, I don't know but bigla ako
inanyayaan ni George at Jake para sa ganitong gawain. Actually, ako iyong tipong
lalaki na hindi gumagawa ng mga bisyo dahil makakasira daw iyon sa buhay mo pero
nandito ako kasama ang mga mukong na ito.

"U-uuwi na'ko." saad ko dahil sa sobrang kalasingan.

Naubos ko ang limang bote ng beer at gin kaya sa mga sandaling ito tuluyan na
talaga akong babagsak.

"Ang hina mo Rivor....ito pa oh! Tagay muna."

"Dati kabang sira? Walang magluluto sa bahay dahil bulag ang asawa ko." wika ko na
nagpatawa sa kanila.

"Sus, masyado kang gentleman ngayon ah. Lumasing kalang ganyan kana."

"Wala kang pakialam.....buwesit ka, mauuna na'ko." turan ko at tumayo saka lumakad
ng pagewang-gewang.

Ng makalabas ako naramdaman kong susuka na'ko kaya pumunta ako sa gilid ng pader at
doon nilabas ang dumi saka sumakay sa motor.

"Rivor....sandali lang, ako nalang maghahatid sayo."

"Hindi na....kaya ko naman."

"No! Baka madisgrasya ka sa kalsada. Tara na."

"I said, kaya ko naman kasi george."

"Per---"

"Shhh~ don't worry.....makakauwi akong ligtas." usal ko at pinaharurot ang motor

patungo sa bahay.

Apat na minuto ang nakalipas narating ko ang bahay namin ni Yanna. Pumasok ako at
hinubad ang pang itaas na damit dahil sa makaramdam ako ng init sa katawan.

"D-diyan kaba Yanna?" bulong ko habang papunta sa kwarto.

"Zion?"

Binuksan ko ang ilaw at nakita s'yang nakaupo sa kama. Hindi niya alam na gabi na.

"Kumain kana?" tanong ko saka hinawakan s'ya sa magkabilang braso.

"Hindi pa....hindi ako nagluto e, nga pala lasing kaba?"

"Hmm....hubarin mo nga iyang damit mo. Hindi kaba naiinitan?" ibang pananalita ang
lumabas sa bibig ko.

"H-ha? Hindi naman mainit."

Tumayo ako at pinatay ang ilaw saka binalikan s'ya.

"Humiga ka." utos ko.

"Bakit? Gabi naba ngayon?"

"Oo, gabi na. May gagawin tayo." saad ko at hinalikan s'ya sa labi patungo sa leeg
nito.

"Zion, sandali.....ano huwag Zion." hindi ko s'ya pinakinggan at pinagpatuloy ang

ginagawa ko sa kaniya.

"Masasarapan ka din kapag ka pinasukan kita." bulong ko ng hindi nagsasawa sa

kaniya.

CHAPTER TWENTY TWO

️WARNING:
️ READ AT YOUR OWN RISK/NOT SUITABLE FOR YOUNG READERS

YANNA'S POV

NAPAIGTAD ako ng pasukin ni Zion ang private part ko kaya napasigaw ako ng malakas
dahil parang may napunit sa kaloob-looban ko.

"Ahh~tama na Zion masakit." mangiyak kong sabi.

"Shh, keep quiet....busy ako diba?" aniya at binilisan ang paglabas masok sa'kin.

"Zion....lasing kana, please tama ba ahh." sigaw kong muli.

Hindi niya ako pinansin at pinagpatuloy lang ang ginagawa niya sa'kin. Hindi ko din
alam kong anong oras na ito at kong umaga naba o gabi pa. Wala pakong kinain kanina
dahil sa hinintay ko s'yang umuwi pero lasing lang palang bumungad sa'kin.

Nabigla ako ng hawakan niya ang aking kamay at marahas na ginapos sa kong saang
sulok ng kama at sinimulan ulit gawin ang gusto niya.

"Zion.....please tama na, huwag....huwag mong gawin ito." sigaw ko parin ng kagatin
niya ang dibdib ko saka nilamas ang isa.

Napaliyad ako ng lumalim ang pagdila niya sa tiyan ko pero huminto s'ya bigla.
Hindi ko alam kong anong ginagawa niya, hindi ko man lang nakita ang reaksiyon niya
habang ginagawa ang ganitong sitwas'yon.

Nagulat ako ng may pumasok na haba sa aking pagkababae kaya sumigaw muli ako.

"Ahh....tama na maawa ka sa'kin zion." iyak ko.

"Don't worry I'll be gentle....madali lang naman ito e. Manahimik ka nalang.

"Lasing kalang e." turan ko pero wala s'yang sinabi at pinagpatuloy ang paglabas
pasok sa akin.
Tanging sigaw ko lang ang maririnig sa apat na sulok ng kwarto. Wala din akong
kaalam-alam kong anong oras na ngayon.

Mga ilang minuto na natapos ang ginagawa nito sa'kin. Naramdaman ko bigla na
pumaibabaw s'ya sa'kin kaya lumakas ang kabog ng dibdib ko.

"Ala una na. Round 2 tayo." malamig na boses nito sa tenga ko.

Kinuha niya ang nakalagay sa kamay ko at pinaupo niya ako saka hinalikan sa labi.

Nagpupumiglas akong kumawala sa kaniyang mga bisig ngunit dinedeperensyahan niya

ito para lumalim ang halikan naming dalawa. Nagpapalitan na din ng laway at ang
pawis ay tumatagaktak na sa katawan namin. Naaamoy ko ang alak nito sa bunganga
niya.

"Zion....nagmamakaawa ako sayo tama na, hindi ko kaya ang ginagawa mo." usal ko at
binabaling ang ulo sa kong saan-saan.

Tumigil ito at pinaalis ako sa ibabaw niya kaya npahinga ako ng maluwag.

"Sige, bukas nalang." walang gana niyang sabi.

Pinahiga niya ako saka kinumutan bago yumakap sa akin ng mahigpit. Na realize ko na
mahal na siguro niya ako o baka ginagawa niya lang ito para maka score.

Bumalikwas ako ng bangon dahil sa sigaw sa tabi ko.

"Bakit? May problema ba?" taranta kong tanong.

"Anong nangyari? Bakit ako nakahubad ha? M-may nangyari sa atin?" sunod-sunod
niyang tanong.

"Oo....ikaw kagabi, l-lasing kang umuwi tapos nabigla nalang ako kasi hinalikan
mo'ko." saad ko.

"What the fvck! No, hindi....nagbibiro kalang....tangna ayoko maging tatay....dapat

ano sinampal mo'ko para hindi ko gawin iyon....bakit hindi mo nagawa ha?" galit na
sigaw niya.

"T-takot ako sayo...."

"Punyeta talaga oh!"

Naramdaman ko ang kamay nito na hinawakan ang kamay ko at pinasuot ng damit.

"Huwag na huwag mong sabihin kay mama ang tungkol dito ha? Kong hindi malalagutan
ka talaga sa'kin." bulong niya, napatango nalang ako.

"Isuot mo nadin ang pati mo at short....saka sorry kung nagawa ko ang pangyayaring
iyon , nagkataon lang....alam mo namang hindi maiwasan iyon ng lalaki kapag ka
lasing sila."

"Sana hindi na maulit....Ipapangako mo sa'kin iyan Zion."

"Yeah, I will." sambit niya saka lumabas ng kwarto.

Naalala ko na naman ang ginawa niya sa'kin kagabi. Ganito ba iyong kapag tapos na
makipag talik parang wala lang iyon? Bakit ba kasi ako nagpabaya iyan tuloy nakuha
na niya ang iniingatan ko na dapat ay para sa magiging asawa ko, ayaw naman niya
kasi sa'kin e.

CHAPTER TWENTY THREE

RIVOR ZION'S POV

HINDI ko mawari na nangyari ang ganun sa buong buhay ko. Tangna nakatikim ako ng
parte ng katawan niya, kasalanan ito nina. George at Jake.

“Zion, kamusta iyong tul---”

“Huwag mo'kong kamustahin buwesit ka pinahamak niyokong dalawa.” putol ko sa sinabi

niya.

“Ano? Wala naman kaming ginawa sayo ah.” turan ni Jake.

Nandito kami ngayon sa school. And of course vacant namin, so walang teacher na
nag-aasikaso. May kaniya-kaniyang gawain ang mga kaklase ko habang kaming tatlo ay
nasa gilid ng electric fan saka nagpapatugtog ng tagalog song na sikat noon.

“Anong wala? Deny kapa talaga no? Hmm....kayong dalawa ang may kasalanan kong bakit
ako lasing umuwi.” duro ko.

“Ginusto mo naman e. Saka kami naman nanlibre tsk! Ikaw iyong mayaman sa atin tapos
kami pa naglibre sayo para lang sumama ka.”

Bumuntong-hininga ako.“Hoy George at Jake may hindi ako tamang nagawa kay Yanna
kagabi. May nangyari sa amin, hindi ko naman kasalanan iyon sadyang lasing lang ako
diba? Ganun naman ang gawain ng mga lalaki e.” pagpapaliwanag ko.

Namilog ang dalawa nilang mga mata dahil sa hindi makapaniwala sa sinabi ko.

“Hala tol! Hindi kana....VIRGIN..” bulong ni Jake saka tumawa.

Sinipa ko naman ito kaya tumahimik. Hindi na'ko virgin, it's ok wala namang
mamamatay.

“Wala kang paki. Ikaw nga din e, hindi ka din virgin ulol!” pikon ko saka inismiran
s'ya.

“Virgin pa ako no! Si George lang at ikaw ang hindi.” tawang-tawa niyang tawa kaya
binatukan s'ya ni George.

“Gago! Huwag mo'kong idamay.”

“Tumahimik nalang kayo at umupo sa kong saan man kayo nanggaling.” inis ko at
tinaboy sila.

Tinapik ni Jake ang balikat ko saka bumulong.

“Magiging tatay kana.” aniya, galit akong tumingin sa kaniya.

“Kidding, una na kami.” pagtatawa niya parin.

Hindi na'ko nagsalita pa at kumuha ng study book saka nagbasa. Napaka boring talaga
kapag ka walang teacher, nakakainis naman.

Agad akong umuwi dahil magluluto na naman ako para kay Yanna. Hindi ko alam kong
bakit ko pa lulutuin ang babaeng iyon e s'ya ang may kasalanan kong bakit may
nangyari sa amin.

Padabog kong binuksan ang pintuan at nadatnan si Yanna na nakaupo sa sofa habang
nag muni-muni.

“Zion diyan kaba?”tanong niya.

“Oo, magluluto na'ko ng pagkain mo.” inis ko saka nilapag ang bag sa lamesa at
nagtungo sa kusina.

Kumuha agad ako ng manok sa refrigerator at naglagay ng crispy fry sa plato at

nilagay ang nahugasan kong manok sa itlog na kagagawa ko lang bago iyon nilagyan ng
crispy fry at pinrito sa kawali na may lamang mantika.

Mga ilang minuto na ang nakalipas natapos na'ko sa pagluluto kaya nilagay ko na
lahat ng mga pagkain sa plato at pinuntahan si Yanna sa sala.

“Kumain na tayo.” yaya ko.

“Ha? Luto naba?”

“Luto na.” saad ko kaya napatango s'ya at naglakad.

Hindi ko na inalalayan pa para s'ya na mismo tumapak sa sarili niyang mga paa na
wala ako.

Habang kumakain kami pinagmamasdan ko ito. Tumawa nalang kasi naiinis s'yang
kinakapa ang ulam.

Kumuha ako ng isang fried chicken saka nilagay sa bunganga niya na nagpagulat sa
kaniya.

Nang matapos kaming kumain at natulog nalang sa kwarto. Pumunta ako sa veranda at
pinagpatuloy ang pag-iisip ko ng ginawa namin ni Yanna kagabi, kinain ko kaya ang
ano niya? Wtf talaga rivor, nakakainis sobra.

“Matutulog kana ba Zion?” biglang tanong niya.

“Mauna ka, susunod ako.” walang gana kong sabi saka bumalik sa pagtitingin sa labas
ng veranda.

‘Panibagong araw na naman bukas.’

CHAPTER TWENTY FOUR

RIVOR ZION'S POV

Maaga akong nagising para makaalis na agad sa bahay na ito dahil ngayong araw ay
huwebes. May uniform kami this day and of course presenting our own incredible
drawings.

Ang nagawa ko lang ay iyong bahay na second floor with 2 cars and swimming pool so
on....Ito ang naisip kong gawin total wala naman akong dapst gayahin na gawa ng
ibang artist.

“Hoy.... aalis na'ko ha? Iyong bahay huwag na huwag mong pababayaan saka huwag ka
ding magpapasok ng hindi kakilala, maliwanag ba?” turan ko kay Yanna habang inaayos
ang uniform ko.

“Oo naman. Baka gabihan ka ah.” aniya.

Hindi na'ko nagsalita pa at lumabas na bago sumakay ng motorcycle at pinaharurot

iyon patungo sa de la salle—ang pinapasukan kong school.

Nang nandito na'ko ay pinark ko sa gilid ng school ang aking motor at pumasok na sa
gate. Sakto namang nakaabang ang mga babae habang nakatiling pinagtitigan ako.
Well, sanay naman ako sa ganiyan walang araw at gabi na nakikilig sila sa tuwing
pumapasok ako.

“Hi Zion. Let's take a picture together.” malanding pagsasabi ng babae at mga
kasama niya.

“Sorry, bawal ngayon my asikaso kasi ako bye ” walang gana ko at nilakbangan silang
lahat.

“Hey dear dude. Maaga ka ngayon ah.” sulpot ni Jake at George.

“E ano naman? May pakialam ba kayong dalawa?” inis ko.

“Oo e, saka mamaya treat ka namin sa bar. Ok lang ba sayo?”

“Anong gagawin na naman doon ha? Tsk...babae ulit?”

“Mukha ba? Gusto namin e. Sumama ka nalang Zion, don't worry ihahatid ka din
namin.” ngiti nilang dalawa kaya napatango ako.

Sabay kaming pumasok sa loob ng aming classroom and then umupo sa kaniya-kaniyang
upuan bago pinasa ang homework na project.

“So, good morning everyone. Pakipasa na ang inyong nagawa ng project.” announce ng
teacher namin.

Pumunta kaming lahat sa unahan at pinasa ang nagawa namin. Namangha naman ako sa
kaklase kong babae dahil sa maganda niyang obra.

“You may now recess. May meeting pa akong puntahan ngayon. Behave everyone.” paalam
ni sir kaya umalingangaw ang ingay sa loob ng room.

“Hi?” ngiti ko sa kaibigan kong babae.

“Hello.”

Umupo ako katabi niya saka s'ya pinagmamasdan.

“Ang ganda naman ng obra mo kanina. Hanga ako sayo.” saad ko.

“Hmm, thank you zion.”

“Kilala mo'ko?”

Huminga s'ya ng malalim. “Bakit hindi? Ikaw lang naman ang sikat na architect dito
sa de la salle diba?”

“Ahhh, hindi naman ako gaano kasikat. Nagkakamali ka yata e.”

“Hindi kaya, btw mauna na'ko ha?” aniya saka s'ya tumayo at lumabas ng classroom.

Bumuntong-hininga akong sinandal ang ulo sa upuan saka pinikit ang mga mata.

“Sana ganun din ang mapapangasawa ko. Sobrang ganda niya saka mabait.” bulong ko.

“Tara na Zion ngayon lang ito e.” pamimilit ni George sa'kin. Pupunta sila sa bar
at gusto nila akong isama.

“Ayoko nga.”

“Liar, kanina napa oo ka e. Tapos ngayon na inayayaan ka, ayaw mo? Abnormal kaba?”

Kumunot naman ang noo ko sa sinabi niya.

“Tigilan niyokong dalawa.”

“Tara na kasi, sandali lang tayo.” aniya nila kaya wala na'kong nagawa kundi ang
sumama sa kalokohan nilang dalawa.

Narating namin ang night club. Pumasok na kami at nagtungo sa kinaroroonan ng

bartender at nag order ng maiinom naming beer.

“Uuwi din kaagad ako. Walang tao sa bahay.”

“Nandoon naman si Yanna diba? Tsaka hindi naman maapasukan ang bahay mo.” tawang
sabi ni Jake.

Lumagok ako ng isang tasnag beer at sinundan iyon ng napakarami. Nandidilim na din
ang paningin ko, kaya naman tumayo ako upang umuhi.

“Zion? Ikaw ba iyan?” turan ng kaklase kong babae ng mabangga ko s'ya.

“Ahhh, ikaw si Klaire diba? Nandito ka din pala.”

“Yes, palagi akong nandito. Actually, dito ak o nagtatrabaho.”

“Ganun ba? That's good, btw mauna na'kong umuwi.” saad ko at aakma na sanang
makaalis ng magsalita ito.

“Ihatid na kita.”
“No need. Naghihintay ang asawa ko.” wika ko at lumabas.

Pinaandar ko ang motorcycle saka nag lagay ng helmet para hindi ako maaksidente.
Pinaharurot ko na agad iyon, hindi na din ako nagpaalam sa mga kaibigan ko dahil sa
masakit ang aking ulo.

Hindi pa naman ako nakakain tapos inuna ko pa ang pag-inom. Nakakainis kasi ang
dalawang iyon e.

Nandito na'ko, pumasok ako sa loob at nakita si Yanna na nakatulog sa sofa. Tumungo
ako sa kaniya at hinawakan ang buhok nito upang tignan ang mukha niyang
napakaganda.

“Yanna, bakit dito ka natulog ha?” utal kong sabi.

“Zion? ” aniya at bigla niya akong niyakap.

“Bakit? May problema ba?”

“Takot ako kanina e. May apat kasing kalalakihan ang maingay sa labas, kinakabahan
ako baka kasi makapasok sila at patayin ako.” pagpapaliwanag niya.

“Shh~huwag kanang matakot. Nandito na'ko.” saad ko saka s'ya hinalikan sa labi.

CHAPTER TWENTY FIVE

️WARNING:
️ READ AT YOUR OWN RISK/NOT SUITABLE FOR YOUNG READERS

RIVOR ZION'S POV

Nahalikan ko bigla si Yanna kaya mas lalo akong nag-iinit dahil sa mainit nitong
bunganga. Binuhat ko s'ya saka pinasok sa loob ng kwarto, pinahiga ko s'ya sa kama
at pinatungan ito.

“Zion....anong nangyayari?” nginig niyang tanong.

“Shhh~huwag kang maingay.” saad ko saka naghubad ng pang itaas na damit bago s'ya
hinalikan sa labi patungong leeg.

Napaungol ito ng gawin ko iyon sa kaniya, kinagat-kagat ko din ang cleavage nito
saka pababa sa tiyan niya. Hindi ko naman hinawakan ang dibdib nito, alam ko kasi
na mag cause iyon ng sakit.

“Zion....huwag please, nangako ka sa'kin hindi mo ito gagawin.” mangiyak niyang

wika.

Hindi ko s'ya pinakinggan at pinagpatuloy ang paghalik sa kaniya. Hinubad ko na din

ang short nito at panloob na panty.

Nawala ako bigla sa aking ginagawa sa kaniya. Sorry, pero nag-iinit na iyong
katawan ko dahil sa aking nainom kanina.
“Are you ready to enter again?” malambing kong boses sa kaniya.

Tumagilid ang ulo nito at ayaw niya sigurong gawin ko ang nagawa sa kaniya noon.
Well, asawa ko naman s'ya kaya dapat lang na gagawin namin ito.

“I'll be gentle Yanna. Don't cry.” saad ko saka pinasok ng buo ang alaga ko sa
kaniya.

Napakapit ito sa bedsheet ng maisagad ko sa kaloob-looban niya. Hinawakan ko ang

ulo niya upang punasan ang luha nitong nag-aabang.

“Tama na please.....huwag mong gawin ito.” aniya.

Hindi ako nakinig at ginawa na naman ang gusto ko. Alam ko kasing mali itong
pilitin s'ya pero kailangan dahil sa sobrang kalasingan ko. Nag-iinit na din ang
katawan ko sa binibigay niyang pagpapasarap sa gabing ito.

Panay labas pasok lang ako sa loob niya at s'ya naman ay tanging hikbi lang at
ungol ang sinisigaw. Namumula ang mukha niya sa pinapalasa kong kaligayahan.

“Ahh~please~h-huwag ahh.” sigaw niya, sabay kapit sa likuran ko ng binilisan ko ang

pagbayo sa kaniya.

“Hmm, feels good right?” malamig kong boses at pinagpatuloy ang ginagawa niya
hanggang sa labasan ito.

Nagising ako bandang alas kwatro dahil sa pagka-uhaw ko, tatayo na sana ako ng
sumakit bigla ang aking ulo dahil sa kalasingan na pinang-gagawa namin ng abnormal
kong mga kaibigan.

Nakita ko si Yanna na walang saplot pang itaas at pang ibaba. Hindi s'ya nakakumot?
Wtf!

Lumaki ang dalawa kong mata ng maalala ko ang nangyari. Taranta akong lumabas at
nagtungo sa kusina, kumuha ako ng baso at nilagyan iyon ng tubig na malamig ag
ininom.

“Nangyari na naman? Hayts! Napaka gago mo talaga rivor. Dapat hindi mo iyon ginawa,
tangna talaga oh!” inis ko saka bumalik sa kwarto.

Tinakpan ko ang hubo't-hubad nitong katawan. Kinuha ko ang aking selpon at

tinawagan si George.

“Hoy! Tangna ka, huwag kayong magpapakita ni Jake sa'kin bukas ha? Lagot kayong
dalawa.” sigaw ko.

“Hahaha, talaga? Subukan mo lang. Hindi ka rin namin uurungan kahit na business pa
ikaw tsk! Init na naman ulo mo ah. Anong nangyari?” tawa niya.

“Huwag mo'kong pagtawanan, bukas na bukas lang makikita niyong dalawa.” saad ko.

“Tsk! Sige lang, sumbong ka namin kay tita.”

Bumuntong-hininga ako at napakunot ng noo.“Wala akong pakialam, taena mo.” turan ko

saka pinatay ang selpon.
Bumaling ang tingin ko kay Yanna at natulog katabi niya.

“Buwesit talaga kayong dalawa.”

CHAPTER TWENTY SIX

YANNA'S POV

PANGALAWANG beses ng may nangyari sa amin ni Zion. Sobrang nadissapoint ako dahil
hindi ko nagawang ipagtanggol ang sarili ko sa kaniya, ito pa naman ang
kinakatakutan kong mangyari pero nangyari na nga ang hindi ko inaasahang
pagkakataong maangking niya ang katawan ko.

“Kumain kana, wala kaming pasok ngayon pero pupunta ako sa school para mag ensayo
ng basketball.” aniya.

Tahimik lang akong nakikinig sa kaniya. Wala naman akong masasabi e.

“S'ya nga pala iyong kagabi. Huwag mo ng alalahanin iyon.....h-hindi ko kasi

mapigilan ang.....ang sarili ko at naulit na naman.” salita parin niya.

“Bakit ang tahimik mo? Magsalita ka naman.” inis niya kaya nabalik ako sa ulirat.

May iniisip lang kasi ako na baka magbunga iyon at baka hindi ko maalagaan ng husto
kapag may laman talaga ang tiyan ko.

“Ah....pasens'ya na, m-may iniisip lang ako.”

“Ano namang iniisip mo?”

“Ah, wala.....” hindi ko din alam kong anong ginagawa niya ngayon, tinitigan ba
niya ako?

“Sabi mo mayroon tapos ngayon wala? Tsk, btw aalis na'ko. Baka kasi malate, babalik
din ako at hindi na magpagabi.” wika nito at aakma na sanang umalis ng magsalita
ako.

“Paano kapag nagbunga ang ginawa mo sa'kin? Tatanggapin mo naba ako bilang asawa
mo?”

“Hindi iyon mangyayari. Saka hindi ko sadyang galawin ka.” saad niya.

“P...per---”

“No, hindi ko tatanggapin. That's it!” aniya at padabog na sinarado ang pinto.

Naramdaman ko nalang na tumulo ang luha ko kasabay noon ang pagbagsak ng malakas na
ulan sa bubong ng bahay. Naiisip ko na bakit humantong sa ganito? Hindi ko naman
kasalanan iyon sadyang ginalaw niya ako ng walang pahintulot sa'kin. Nakakainis
lang kasi sa kaniya ko pa binigay ang katawan ko.

Pinunasan ko ang aking luha at kinapa ang tulugan ko. Wala din akong kaalam kong
anong oras na ito, gabi naba? O umaga? Hayts kahit pagkain wala man lang hinanda.
Nakakaumay naman iyong lalaking iyon, naiinis ako.

Habang natutulog ako napansin kong may katabi akong lalaki sa higaan kaya naman
nagtalukbong ako ng kumot.

“Anong akala mo sa'kin? Rapist? Tsk! Talukbong kapang nalalaman.” inis na sabi ni
Zion.

Napalunok ako ng laway, akala ko ibang tao iyong katabi ko s'ya lang pala. Hindi ko
naman naramdaman na nakapasok s'ya rito.

“Akala ko ibang tao.”

“Hmm....walang makapasok dito sa bahay natin. Nakalock iyong pinto bago ako
umalis.”

Hindi na'ko nagsalita pa at natulog nalang din dahil wala naman akong makakain at
walang makikita.

Nagising ako dahil sa malakas na kalabog sa labas ng bahay kaya kinapa ko si Zion
kong nandiyan s'ya.

“Anong ginagawa mo?” biglang sagot niya kaya nagulat ako.

“Ahh....gigisingin sana kita dahil....may kumalabog sa labas e, titignan ko sana

kaso wala naman akong mata.”

“Wala iyon....matulog kana alas dose palang.”

“Alas dose? Akala ko alas singko na.”

“Tsk, matulog ka nalang huwag kanang daming satsat.”

Sobrang kinakabahan talaga ako sa kalabog na iyon, paano kong multo? O magnanakaw?
Alam ko ang gawain ng mga ganyang tao.

“Zion, puwede mo ba akong yakapin?”

“Bakit ko naman gagawin iyan?”

“Ah....madali lang naman.”

Naramdaman kong huminga s'ya ng malalim at biglang hinawakan ako sa kamay. Malakas
na din ang kabog ng dibdib ko.

“Namumula ka, nakikilig kaba?” tanong niya.

“Hindi ah....nagkakamali ka.”

Napa oo nalang s'ya saka ako pinasandal sa braso nito at ako naman ay natulog
nalang din dahil bukas panibagong araw na naman at gawain.

“Matulog kana....May pasok ako bukas.” aniya at tumango ako.

‘Ikaw ba si Zion? O doppler ganger ka ni Zion?’ takang pag-isip ko saka iniinda ang
kaba.
CHAPTER TWENTY SEVEN

RIVOR ZION'S POV

MAAGA akong nagising dahil sa sinag ng araw na tumama sa'kin sa bintana ng sala.
Yes, nandito ako natulog sa sofa at hindi sa kama. Ayoko talagang may mangyari na
naman sa amin ni Yanna e. At saka ayoko ding magbunga ang ginawa ko sa kaniya.

Nagluto agad ako ng makakain for breakfast para makapasok agad sa school. Ihanda ko
na iyong sarili ko para sa dalawa kong tukmol na kaibigan. I know na handa din sila
para sa suntok ko.

“Hello?”

“Oh, Zion.”

“Axelle? Bakit ka tumawag? May kailangan kaba?” tanong ko ng tumawag ang pinsan ko
na kinaiinisan ko.

Huminga s'ya ng malalim saka nagsalita. Alam niya kasing galit na naman ako.

“I need to talk to you.” aniya.

“About what? May importante akong gagawin ngayon. Don't disturb me.” saad ko saka
pinatay ang tawag.

Nagluto na'ko ng makakain namin ni Yanna pagkatapos non ay pumunta ako sa loob ng
banyo upang maligo baka malate ako sa pasok. Mahigpit na ngayon ang guard dahil sa
may bago na namang rules sa school.

Nang matapos na'ko sa pagliligo ay naka tuwalya akong lumabas at pumunta sa kwarto
at nadatnan doon si Yanna na nakaupo parin Yanna na nakatulala lang. Sigurado akong
may iniisip na naman ito.

“Hoy, kumain kana. May niluto na'ko.” wika ko habang ginugulo ang buhok dahil sa
sobrang basa nito.

“Hoy, bingi kana?” sigaw ko kaya napagulat s'ya.

“Ha? Ah, m-mamaya n-nako kakain.” turan niya.

Umupo ako sa coach saka tinitigan s'ya. Hindi naman niya ako makita dahil sa wala
s'yang mata.

“Bakit parang namumutla ka? May sakit kaba?”

“Wala....wala ito.”

“Tell me honestly, buntis kaba?”

“Ha? H-hindi, naiisip ko kasi iyong katabi ko kagabi. Ikaw ba iyon?”

Tumingin ako sa orasan at pasado alas otso niya. Nagulantang ako dahil late na
namang papasok, buwesit. Grabe naman itong orasan wala pa ngang minuto ako naligo
at kumain e.

Hindi na muna ako papasok ngayon, bukas nalang muna. May atraso pa ang dalawa kong
tukmol na kaibigan.

“Pinagsasabi mo? Natulog ako kagabi sa sala. Saka sinong lalaki ang nakatabi mo?”

“Parang ikaw kasi iyon e. Base ko sa boses mo saka amoy.”

Tumayo ako at nagtungo sa kaniya bago hinawakan ang panga nito.

“Hindi ako iyon. Baka nanaginip ka lang....i-if naamoy mo na ako iyon puwede mong
amoyin ako para malaman mo kong ako talaga iyong kasama mong natulog dito.”

“Amoyin kita?”

“Hmm? Masyado ka namang inosente.” inis ko at binitawan din ang panga niya
kalaunan.

“Pasensya na....nga pala may pasok ka diba?”

“Oo, late na'ko. Alas otso na kasi, napakabilis ng oras.” usal ko at nagtungo sa
labas ng veranda.

Napapaisip ako sa sinabi sa'kin ni Yanna. Sure ba s'yang nakatulog niya ang lalaki
na kaamoy ko at kaboses? Huh! Kalokohan, wala namang puwede mang-gaya sa'kin. Sa
pogi kong ito wala ng makakatalo pang lalaki. Lakas ng charisma ko e.

Nagulantang ako dahil sa tunog ng selpon ko kaya kinuha ko naman ito saka sinagot.
Walang pangalan, unknown.

“Hello? Sino ito?” takang tanong ko.

“Hindi na'ko magpakilala sayo Rivor Zion dahil kilala mo naman ako e.” aniya.

“Pinagsasabi mo? Hindi kita kilala, sino kaba ha?”

“It's a secret nalang muna Rivor. Nga pala tungkol kay Yanna, kamusta na s'ya?
Nakakita naman ba?”

“Wala kang pakialam sa kaniya ok? Kong sino kamanh demonyo ka, magpakilala ka
sa'kin. Natatakot kaba ha?”

“Ako? No, hindi ako takot. May gusto lang akong ipaalala sayo tungkol kay yanna.”

Nagtaka ako sa sinasabi ng abnormal na ito. Ano mayroon kay Yanna?

“Ano? Tell me.”

“I-text ko sayo ang address kung saan tayo magkikita.” aniya at pinatay ang tawag.

‘ANONG ALAM NIYA KAY YANNA NA HINDI KO ALAM?’ bulong ko at pinagmasdan si Yanna sa
loob.
CHAPTER TWENTY EIGHT

SOMEONE'S POV

Tinawagan ko si Zion para malaman niya ang tungkol kay Yanna. I don't know kong
bakit iyon ang naisip kong gawin para halayin si Yanna sa bahay ni Zion, sabagay
pupunta naman s'ya sa address na binigay ko at ang tauhan ko na bahala sa kaniya
makipag-usap tungkol sa buhay ni Yanna. At ang masasabi ko lang, involve din ang
magulang dito ni Yanna na kapag hindi nila ako binayaran ng 4.5 million papatayin
ko anak niya o di kaya naman ay gahasain nalang para ako ang makabuntis sa kaniya
total nandidiri naman si Zion sa kaniya.

“Papunta naba si Zion?” tanong ko sa tauhan ko.

“On the way na daw s'ya boss. Tumungo kana sa bahay nila at ako na bahala kumausap
sa kaniya.” aniya.

“Good, dahanin mo magsalita sa kaniya para hindi maging boring ang usapan niyo.”

“Opo boss.” wika niya saka umupo sa upuan habang hinihintay si Zion.

Lumabas ako ng coffee shop at pumasok sa kotse ko, bago ko pa pinaandar ito nakita
ko si Zion na pinark ang motorcycle nito sa gilid saka naghubad ng helmet bago
pumasok.

“Magkikita kami ng Yanna mo sa bahay mo. Tignan natin kong anong gagawin ko sa
kaniya.” bulong ko saka pinaandar na patungo sa bahay nito.

Bulag naman si Yanna e saka hindi niya makikita ang mukha ko habang ginagawa ang
dapat gawain ni Zion sa kaniya. I swear na magtatagumpay ang plano ko.

Ilang minuto na ang nakalipas nandito na'ko sa unahan ng bahay nila, lumabas agad
ako ng kotse saka pinasok ang bahay nito na kong saan si Yanna. Baka natutulog
s'ya.

Binuksan ko ang pintuan ng napakahina para hindi niya marinig saka pinaandar din
ang ilaw para makita ko kong saan s'ya. Hinubad ko ang aking sapatos at nagtungo sa
kwarto nito, binuksan ko at tumambad si Yanna na nakahiga sa kama.

Nilock ko ang pinto at dali-daling hinubad ang pang itaas na damit saka pang ibaba
at tumungo sa kong saan si Yanna nakahiga.

Ginapang ko ang kamay ko sa parte ng katawan niya kaya nagising ito at nagulat.

“A-anong ginagawa mo? H-huwag, Zion....ikaw ba iyan?” kaba niya.

“Shhh~don't cry, madali lang tayo.” turan ko saka s'ya hinalikan.

Nagpupumiglas itong makawala sa kamay ko ngunit hindi niya nagawa dahil sa

napakalakas ko. Wala ding tigil ang iyak niya habang hinahalikan ko ang leeg nito,
wala kasing kapit-bahay na makakarinig sa sigaw niya dahil wala namang kabahay-
bahay dito.
“Hmm~t-tulong!!! S-sino ka? Zion.....t-tulungan mo'ko.” sigaw niya kaya tinakpan ko
ang bibig nito para walang maingay.

Baka umuwi si Zion dito bigla at mahuhuli niya ako. Ayoko mangyari ito, but
kasalanan naman ng magulang ng Yannang ito e. Umutang sa'kin ng 4.5 million tapos
hindi binalik kaya ito nalang ang gagawin ko.

Nang matapos kong gawin iyon sa kaniya, panay iyak parin ito at nanginginig sa
takot. Kinumutan ko s'ya saka sinuot ko ang lahat ng damit kong nasa sahig at dali-
daling lumabas ng bahay baco pinaandar ang kotse at bumalik sa coffee shop.

“Hello? Boss, pauwi na si zion.”

“Yeah, nandito ako sa labas. Pumunta ka dito.”

Lumabas ito at nagtungo sa kong saan ako nakapark. Pumasok s'ya sa kotse at
inismiran ako.

“Kamusta iyong sinabi mo?”

“Sinabi ko lang naman na hindi bulag si Yanna saka ginagamit lang s'ya para yumaman
ang magulang ni Yanna pero sinapak ba naman ako. Kainis non ah, napakasakit.”

“Good! Salamat sa ginawa mo, don't worry nagawa ko na ang pagpapaligaya sa kaniya.”

“Nga pala ano iyong mukha niya nong sinabi mo iyon?”

“Malamang namula sa galit. Tapos kong ano-ano iyong sinabi sa'kin.”

“Hayaan muna.” turan ko at kinuha ang selpon saka tinawagan ang mama ni Yanna.

“Hello? Ano na iyong pera ko? Kailan niyoko bayaran ha?”

“Alam mo namang wala pa kaming pera diba? Maghintay ka muna.”

“Anong maghintay ha? Ilang buwan na ang nakalipas, naikasal na din ang anak niyo sa
mayamang lalaki tapos hindi niyo mababayadan ang pera na inutang mo para diyan sa
anak niyong walang mata ha?!” sigaw ko.

“Huwag kang mag-alala ibibigay din namin iyon.”

“Sige lang pagbigyan ko kayo. Pero kapag sumusobra na kayo tignan lang natin kong
anong gagawin ko sa anak niyo.” usal ko at pinatay ang tawag.

“Oh ano daw boss?”

“Hindi pa makabibigay, kapag hindi talaga nila bayaran iyon alam muna.” inis ko.

Hindi nalang ito nagsalita at hinimas ang bibig niyang may sugat dahil sa suntok ni
Zion sa kaniya.

CHAPTER TWENTY NINE

YANNA'S POV

Umiyak ako ng umiyak dahil sa ginawa sa'kin ng lalaking hindi ko kakilala. Ginalaw
niya ako ng walang pahintulot kay Zion, sobrang nandidiri ako sa akin baka
pagnalaman ito ni Zion makakatikim ako sa kaniya.

“Anong gagawin ko?” bulong ko habang walang pigil sa pag-iyak.

“Bakit ka umiiyak? May problema ba?” biglang tanong ng pamilyar na boses.

“Zion? I-ikaw ba iyan?”

“Oo, bakit ka umiiyak?”

Tumahan ako bigla at naramdamang niyakap niya ako. Kaya himigpit ang yakap ko din
sa kaniya at doon na din lumabas lahat ng luha ko.

“W-wala.....a-akala ko kasi umalis ka.”turan ko.

“Dito na'ko.....nga pala may tanong ako sayo.” aniya sabay bitaw sa yakap.

“Ano iyon?”

“Bulag kaba o hindi? Oo at hindi lang isasagot mo, no need to explain.”

Nagulat ako bigla sa sinabi niya.“Oo, bulag ako zion.” wika ko.

“Hindi ako naniniwala, ginagamit mo lang ba ako para yumaman ka? Sabihin mo lahat.”
aniya saka hinawakan ang magkabila kong braso.

Namimilipit ako sa iyak ng kaniyang ginagawa. Ginahasa na nga ako ito pa ang
gagawin niya sa'kin.

“Hindi kita ginagamit.....p-para yumaman ako.....sino ba naman kasi ang nag-sabi

sayo niyan at bigla kang naniwala?” iyak kong sabi, naramdaman ko biglang namanhid
ang braso ko sa higpit niya. May singsing kasi ang kamay nito.

“Alam mo, kahit kailan sinisira mo buhay ko. Dapat nga hindi nalang kita
pinakasalan at nakilala, nabubuwesit ako sayo.” sigaw niya.

Panay iyak lang ako habang pinulupot ang dalawa kong kamay sa aking mga paa. Kahit
anong sabihin ko hindi naman s'ya maniniwala kaya mas mabuting manahimik nalang
ako.

“Tatawagan ko si mama about ss ganitong sitwas'yon natin. Pagod na'kong alalayan ka

at pagsilbihan.” huling sambit nito saka lumabas ng kwarto.

Naiwan akong luhaan sa loob ng silid habang inaalala ang ginawa ng lalaking hindi
ko man lang kilala.

Nagising ako ng may sumermon kaya napabalikwas agad ako.

“Hindi mo alam ang ginagawa mo Rivor.” wika ni tita.

Nandito s'ya? Anong ginagawa niya dito? Kinuha ko ang aking tungkod at kinapa ang
madadaanan ko saka pintuan para malaman ko kong ano ang pinag-uusapan nila.

“Alam ko ang ginagawa ko ma. Puwede ba malaki na'ko dapat ako na nag desisyon sa
sarili ko. Palagi ka nalang kasi.”

“No! Hindi mo naintindihan Rivor ang pinagdaanan ni Yanna tapos basta-basta mo

nalang iwan ha? Anong klase kang asawa? Pinakasalan mo na s'ya anak ngayon kapa ba
susuko?”

“Sa tingin mo maintindihan ko ang ganitong sitwas'yon? Hindi ko naman mahal ang
babaeng iyon e. Pinagpipilitan niyo parin sa'kin.” galit na sigaw ni Zion sa mama
niya.

“Sige, ganyan kalang sa sarili mo. Sabagay naging bulakbol kana dahil sa mga
kaibigan mo.” galit naman na paninirmon ni tita kay Zion saka narinig ko ding
lumabas ito.

“What are you doing here? Narinig ko ang pinag-usapan namin ni mama?” sulpot niya
kaya nagulat ako.

“Ha? A-ah-ah.....”

“Totoo iyong sinabi ko, hindi naman talaga kita ma---” naputol ang sinabi niya ng
sumuka ako.

“Hoy! Bakit diyan ka sumuka ha? Palinisin mo na naman ako niyan?”

“Masakit ang ulo ko zion.” wika ko.

Hinawakan niya ang aking kamay saka pinaupo sa kama bago pinalitan ako ng damit,
nagkalat din lahat ng suka ko roon at ang iba naman ay nasa sahig.

“Nagbunga nga.”

“Anong sabi mo? Bunga ang alin?”

“Zion.....huwag kang magalit sa'kin please.....patawarin mo'ko.” iyak ko.

“What do you mean? May nagawa kang kasalanan?” aniya, hindi ko din alam kong
nakukunot ba noo niya sa galit.

“A-ano k-kasi.....k-kagabi, may lalaking pumasok dito sa bahay......akala ko ikaw

iyon, g-ginahasa niya ako kagabi.” malakas na iyak ko na nag-patahimik sa kaniya.

“G-ginahasa ka? Kilala mo?”

“Hindi e. Hindi din ako nanlaban baka patayin niya ako....Zion takot ako na baka
s'ya ang ama ng batang nagbunga sa sinapupunan ko.”

“BAKIT BA KASI NGAYON MO LANG SINABI HA? KUNG KAILAN PA KITANG PINAGSASALITAAN NG
MASAKIT NA SALITA? HAYTS.....MAGPA CHECK UP TAYO NA BAKA BUNTIS KA.” aniya.

“Ngayon agad?”

“Oo, magbibihis lang ako.” usal niya.

Nag-alinlangan akong baka sa results ng pagpapa check up namin totoo nganga buntis
ako, sana hindi. Ayoko maging ama ng anak ko ang isang rapist.

CHAPTER THIRTY

RIVOR ZION'S POV

NAGMAMADALI kaming lumabas ni Yanna ng bahay upang magpa check na baka sakaling
buntis ito dahil kanina habang nagsasalita ako tungkol sa kaniya bigla itong sumuka
na ikinagulat ko. Sinabi niya rin ang tungkol sa lalaking gumahasa sa kaniya ng
mawala ako sa bahay mong mga gabing iyon.

Hayop na iyon magbabayad s'ya sa ginawa niya. Ang kapal ng mukha niyang halayin ang
asawa ko na walang pirmeso sa'kin? Humanda talaga ang mukha niya sa'kin.

Nandito na kami ni Yanna sa hospital. Ipapa check up ko ito sa doktor para malaman
ko ang resulta, if ever man na negative magpapasalamat talaga ako.

“Zion, takot ako.” aniya habang nakakapit sa'kin.

“Huwag kang matakot. Resulta lang iyan.” wika ko sa kaniya.

“So, here's the result Mrs and Mr. Montello.” turan ng doktor habang nakangiti sa
amin.

Kinabahan ako sa mga ngiti nito na para bang positive ang result na hawak niya.

“Uhm....base sa pagsusuka mo Mrs. Montello, ito ay isang pagkabara ng mga pagkain

sa iyong tiyan. At madami na ding mga natunaw na pagkain ang lumabas sa iyong
bibig.”

“So, hindi totoong buntis s'ya?”

“Hmm, definitely yes. Sa pagbubuntis may mga symptoms ito gaya ng madaling mapagod,
naninibago sa panlasa, makaramdam ng ihi tuwing gabi, dizziness, missed period,
mild cramping at iba pang senyales ng pagbubuntis.” wika nito.

“Ganun po ba? Salamat doc.” usal ni Yanna.

“Btw, bulag kaba Mrs. Montello?”

“Oo, bulag s'ya doc. Simula pa pagkabata niya ganyan na daw kondisyon niya.”

“Oh, I'm sorry to say that. Auh, ito ang dapat niyong bilhing vitamins para maiinom
mo agad.”

“Sige doc, salamat.” saad ko saka kinuha ang resita ng ibibiling vitamins para kay
Yanna.

Inalalayan ko s'yang lumabas ng silid saka nagtungo sa motorcycle ko. Nang marating
namin ito, sinuot ko ang helmet at pati sa kaniya ay ako na nag-ayos. Una ko s'yang
pinasakay saka ako din nag drive alangan naman s'ya kidding.

“Humawak ka.”

“Saan?”

Bumuntong-hininga nalang ako. “Sa tiyan ko.” usal ko na kaagad din niyang sinunod..

Pinaandar ko na ang motor patungong drug store para makabili at makauwi na agad.
May pasok pa ako at I know na madami na namang projects, activities and quizzes na
nag-aabang sa'kin dahil tatlong araw na'kong hindi nakapasok. Punyeta talaga, bakit
ganito naman oh! Palagi nalang.

Natapos na naming bilhin ni Yanna ang vitamins na sinasabi ng doktor. Bakit pa

kailangan nito?

“Akala ko buntis ako.” wika niya kaya napabaling ang tingin ko sa kaniya.

“E ano naman?” inis ko.

“Wala....baka malaman ko kasi na buntis ako tapos hindi ikaw ang ama.”

“Pakialam ko? Nga pala papasok ako ngayon, ilang araw na'kong hindi nakapag-aral
dahil sayo.” diin ko saka s'ya iniwan sa sala.

Nagtungo ako sa banyo at naligo ulit, napakainit ng panahon ngayon. Parang gusto ko
ng magbakasyon nalang.

5 minutes natapos na, sinuot ko ang dapat na suotin ko. Bago lumabas ng kwarto dala
ang bag na may lamang mga gamit sa school.

“I have to go. Ayusin mo ang bahay, huwag kang magpapasok ng hindi mo kakilalang
tao, ok? Baka pag-uwi ko dito pinagnanasaan kana.” saad ko na nag-patahimik sa
kaniya.

“Magluto kana din ng makakain natin mamaya. Alangan namang ako pa ang gagawa,
porket bulag ka obligasyon ko ng pagsilbihan ka? Nagkakamali ka sa inaakala mo.”
galit kong sabi at padabog na umalis.

“Hey dude!” bunga ni Jake pagkarating ko sa school.

“Halika nga dito. May atraso ka sa'kin tangna mo ha, akala mo hindi ko
makakalimutan iyon?” praning ko at bumaba ng motor.

“Easy, joke lang namin iyon ni George e. Huwag kanang magtampo.” aniya.

“Hey, sup! Kamusta kana Zion? Ilang araw kang absent ha? Nag honey moon ba kayo?”
sulpit ni George kaya sinapak ko ito dahilan para matahimik.

“Kayong dalawa ang laswag niyo.” kunot noo kong sabi at iniwan silang dalawa.

Habang naglalakad ako naisip ko ang lalaking gumahasa kay Yanna ng mga wala ako
noon sa bahay. Sino kaya s'ya? Kaano-ano s'ya ni Yanna?
CHAPTER THIRTY ONE

AXELLE'S POV

NAPATAWA ako sa naging reaksiyon ni Zion kay Yanna. Pinagalitan niya ito at kong
ano-anong sinusumbat, pero hindi niya alam na nag suffer ang asawa niya sa ginawa
kong pagpapaligaya. If alam naman niya na ganun ang nangyari kay Yanna wala na'kong
pakialam pa.

Nawala ako sa pagiging isang teacher ng dahil sa isang issue na binintang ng

magulang sa'kin ni Yanna. So, humanda talagang mag-pamilyang Arnaiz ginawan nila ng
paraan upang mawala ako sa kong saan ang hanap-buhay ko. Mga makapal ang mukha,
hindi pa ako tapos may araw din sila sa'kin.

“Ano na plano mo?” tanong ni Khairro.

Tumingin ako sa kaniya ng may puot na galit. Nandito ako ngayon sa bahay niya,
pinatuloy niya ako dahil nawalan ako ng condo unit.

“Wala pa, bakit? Game kaba?”

“Of course. Ano bang gagawin mo kay Yanna?” seryosong sambit nito.

“Hindi ko pa alam e. Pero kailangan kong kunin ang pera na inutang ng pamilya niya
alangan namang ibigay ko lang iyon basta-basta.” saad ko saka nag cross-arm.

Napatawa ito saglit saka humigop ng kape.“Parang malabo mangyari ang inaasahan mo
Axelle. Hindi ibibigay iyon no!”

“E anong gusto mong gawin ko? Kidnapin ko silang lahat para makuha ang milliong
pera na iyon?”

“Great idea Axelle. Kidnapin mo silang lahat, dalhin mo sa kagubatan na walang tao.
May alam akong lugar if you want.”

Bumuntong-hininga ako sa sinabi niya. Kidnapin ko silang lahat? Kapag ginawa ko

iyon mapipilit ko silang bayaran ako ng utang nila diba? Pero ang kapalit non ay
makukulong ako.

“Mukhang mahirap ang nais mo Khairro. Base sa sinabi mo kapag ginawa natin iyon
makukulong tayong dalawa.....”

“Hindi tayo magpapahuli. We need a maskara upang takpan ang mga mukha natin.” aniya
at tumayo.

“And anong sunod na gagawin?”

“Basta.....gagawin natin ang dapat ay para sa pera. If hindi mo gagawin wala kang
perang matatanggap, mag-isip ka ng mabuti Axelle. Million ang kapalit ng pagkidnap
mo sa kanilang magpamilya.” seryoso ng sabi saka ako iniwan sa upuan.

Humigop ako ng kape at nag-iisip ng kong anong matimpuhan ko sa sinabi ni Khairro.

Alam ko kasing sangkot din s'ya sa illegal na pag-gamit ng mga hindi lisensyadong
armas at panloloob sa isang bangko. Ngunit hindi s'ya mahuli-huli ng mga pulis at
hindi din ito kilala.

And so on kapag nagawa ko ang ganitong gawain why not diba? Walang mawawala sa'kin.
Gusto ko lang naman bayaran nila ang perang inutang sa'kin sa ilang taong
nakalipas.

Pero mas inaalala ko ngayon si Yanna. S'ya siguro ang una kong target bago ang
pamilya niya pero bago iyon kailangan kong magkaisip ng paraan upang magawa ko ang
bagay na dapat ay hindi ko magagawa.

“Axelle?” nagising ako ng may kumatok sa pintuan kaya napabangon ako upang buksan
ito at tignan.

“Oh ikaw pala Khairro. Bakit?”

“Ito nga pala ang mga kasama ko sa lakad namin araw-araw. Matalino ang mga ito, mas
matalino pa sayo.” aniya sabay tingin sa mga tauhan nito.

Kamot-ulo akong napasinghap.“Ngayon naba gagawin ang plano? E hindi pa ako nakapag
desisyon.”

“Ok, maupo na muna kayo.” utos niya sa mga tauhan nito na agad ding sinunod.

Umupo ako sa kabilang sofa saka sila tinitigan.

“Ito nga pala si Jullian, he's 24 years old.” pagpakilala niya sa katabi nito.

“Ang lalaking naka mask s'ya si Drake. Matalino iyan saka mabait....”

“Ito naman magpinsan si Felix and Aaron....So, anong masasabi mo?”

“Auh.....wala akong comment, pero sigurado kabang itutuloy ang plano?”

“Tsk! Diba kailangan mo ng pera? Saka gipit kana kasi pinaalis ka ng principal sa
school na tinuturuan mo. So, mamili ka Axelle. Para sa pera o sa buhay?”

Nag-alinlangan akong makasagot ngunit sige may tiwala naman ako sa kanila e. Siguro
hindi ako mapapahamak sa ganito.

“S-sige.....g-gagawin natin ang p-plano.”

“So iyon mag meeting tayo bukas about this plan we've. Kailangan din nating
magtagumpay sa gagawin natin. Be ready Axelle pati na din kayo.” aniya saka
ngumiti.

Sumandal ako sa sofa saka sila pinagtitigan. Mga gwapo ito ah! Sobrang angas ng mga
dating.

CHAPTER THIRTY TWO

️WARNING:
️ READ AT YOUR OWN RISK/NOT SUITABLE FOR YOUNG READERS

RIVOR ZION'S POV

“Cheers!” sigaw ko sabay hawak ng baso na may lamang beer.

Nandito kami ngayon ng mga kaibigan ko sa night club nagpapakalasing dahil

napagalitan ako ng teacher ko kanina kasi ngayon lang ako nakapasok and wala pang
excuse letter na binigay. Paano ba naman kasi nakakatamad gumawa lalo na kong
english.

“Cheers Zion.” turan nilang lahat saka ininom ang beer sa baso nila.

“Uuwi na'ko mga abnormal.....” saad ko.

“Ang aga naman yata niyan Zion, alas otso palang.”

“Wala akong pakialam sa oras. Kailangan ako ng asawa ko.” walang gana kong sabi
saka dali-daling lumabas.

“Are you ok?” sulpot ng hindi ko kakilalang babae.

“Yeah, I'm fine. Don't touch me.” turan ko saka sumakay sa motorcycle.

Ganito lang talaga ako kapag lasing madaming ginagawang kagaguhan, namana ko yata
ito sa mga kaibigan ko o hindi kaya kay kuya.

“YANNA!!!” sigaw ko ng marating ang bahay namin.

Walang sumagot na kahit isa kaya tinulak ko ang pintuan at binuksan ang ilaw para
makita ko s'ya ng linawan.

Pumunta ako sa kwarto at nadatnan s'yang nakaupo sa kama. Nakashort ito at t-shirt
ang suot, nakita ko na din ang legs niyang mapuputi. Napalunok ako ng humiga ito sa
kama.

“Bakit ang tagal mo Zion? Hindi pa ako nakakain.” bulong niya.

“I'm here.” saad ko na ikinagulat niya.

“Kanina kapa diyan? Akala ko hindi ka uuwi e. Anong oras naba? Gusto kong kumain,
nagugutom ako e.”

“Ako nalang kainin mo total masarap naman ako.” turan ko at tumungo sa kaniya bago
ito siniil ng halik.

Nagpupumiglas itong kinukuha ang kamay ko sa mukha niya habang pinapataas ito upang
mahalikan ko lalo. Nag-iinit na rin ang katawan ko dahil sa sobrang pag-karomansa
ng sarili ko.

“Ahh....Zion.....huwag ah” ungol niya ng kagatin ko ang pang ibabang labi nito.

Bumaba ang halik ko sa leeg niya patungo sa buong katawan nito. Hinubad ko ang
damit niyang suot saka pumatong sa kaniya para magawa ko ang nais kong gawin sa
kaniya. Bago iyon binaba kong halikan ang private part nito.

“Huwag.....please~”

Hindi ako nakinig at pinagpatuloy ang ginagawa sa kaniya. Matapos kong halikan ito
sa iba't-ibang parte ng katawan niya, pinasok ko ng buo ang aking alaga na
nagpahiyaw at nagpatulo ng luha niya dahil sa hapdi.

“Ahh~m-masakit.....”

“Masasarapan ka din naman. Ok naba? I need to move para mas lalong delicious.”
huskily voice ko at unti-unting gumagalaw sa itaas niya.

Napakapit ito sa batok ko ng mas binilisan ko ang pagbayo sa kaniya at s'ya naman
ay palaging umuungol ng walang matapusan.

“Ahh~ohh~hmm” halinghing niya at napakapit sa likod ko.

Mas lalong nag-iinit ang buong kwarto kahit na may aircon pa ito. Tumatagaktak ang
pawis namin dahil sa milagrong ginagawa.

“Ahh~Zion......lalabasan na'ko ” sigaw niya.

“Kumapit kalang ” utos ko na agad niyang sinunod.

Pinutok ko sa loob ang katas na mayroon ako at ang iba naman ay pinatikim sa
kaniya. Na mas lalo itong natamimi.

“Goodnight.” sambit ko at natulog.

Nagising ako ng maaga at nakita si Yanna na nakatulog padin ng mahimbing. Kinuha ko

ang kumot sa buong katawan niya at pinagmamasdan ito. Naramdaman kong ulit na nag-
iinit na naman ang katawan ko.

Hindi na'ko nagpaligoy-ligoy pa at hinalikan s'ya sa leeg na kaagad niyang pag-

gising.

“A-anong ginagawa mo?”

“Hmm.....” bulong ko at sinimulan na naman s'yang pasarapin.

Kumandong ako sa kaniya at tinutok ang alaga ko sa private part nito na ikinasigaw
niya at pagkapit sa likuran ko.

“Ahh~Ohh~Ahh~” halinghing niya ng binilisan ko ang pagbayo sa kaniya.

“Masarap ba?” pang aakit kong tanong.

“Ahh~Hmm~Zion....bilisan mo l-lalabasan na'ko.” aniya.

“Kumapit ka sa'kin.” sambit ko saka pinutok na naman ang katas sa loob niya.

Humiwalay ako sa kaniya at sinuot ang tuwalya na nakasampay sa veranda at nagtungo

sa kusina.

Para s'yang lantang gulay dahil sa ginawa ko sa kaniya. Well, deserve niya iyon
nasasarapan naman s'ya.
‘Sana magbunga.’

CHAPTER THIRTY THREE

YANNA'S POV

“Hoy, gumising kana at kumain.” biglang gising sa'kin ni Zion kaya napaupo ako.

“Anong oras naba?”

“6 a.m.....maliligo na'ko may pasok ako ngayon.” saad niya.

Napatango ako saka tumayo ng biglang sumakit ang pang ibaba ko kaya napahiya ako
lalo. Hindi ko pala namalayang may nangyari na naman sa aming dalawa.

“Does it hurts? Ok, ako nalang magdadala ng pagkain dito para hindi kana tumayo
kasi napakasakit ng ano mo.” aniya.

Hindi na'ko nagsalita pa at hinayaan nalang s'ya. Paano kong mag bunga ito? Anong
gagawin ko? Baka hindi ako matanggap ng anak ko dahil nga isa lang naman akong
bulag.

“Here.....hoy! Anong iniisip mo?”

“H-ha? Kakain na'ko. Saan naba?”

“Ito oh! Kumain kana at aalis na'ko, baka malate na naman.” turan niya.

Kinapa ko naman ang aking makakain at inomin. Palagi ganito ang ginagawa ko kapag
kumakain, minsan naiinis sa'kin si Zion dahil para daw akong bata kung kumain kaya
inalalayan niya ako. Alam kong suplado s'ya pero mabait naman ito tuwing nalalasing
at kapag nag-iiba ang mood niya sa araw pinapaliguan niya ako at kong ano-anu pa,
hindj ko alam kong swerte nga ba ako o malas.

“So, baka gabihan na naman akong umuwi. Ang lahat ng bilin ko dapat alam mo na ang
gagawin.” aniya.

“Sandali....bago ka umalis puwede bang isama mo ako sa pag-aaral mo? Ayokong mag-
isa dito sa bahay....baka bumalik ulit ang gumahasa sa'kin.”

“Alam mong bawal ka doon. Ano nalang masasabi nila sa'kin?”

“P-pero....natatakot ako.” nginig ko.

“Ok fine. Basta magtino kalang.” wika niya saka naramdaman kong pinatayo niya ako
at nilagyan ng panty saka bra bago ang damit at short.

Nasanay naman ako na tignan niya ang katawan ko kasi nakita naman niya kapag ka
nasasabik itong angkinin ako tuwing gabi.
“Tara na.” wika nito at hinawakan ako sa kamay saka lumabas ng bahay.

“Sasakay tayo sa motorcycle mo?” tanong ko pero hindi ito nagsalita.

“GOOD MORNING EVERYONE WALA TAYONG KLASE NGAYON DAHIL SINUSPENDE DUE TO ISSUE OF
MR. AXELLE CARCIUS DENOVAN NA KONG SAAN KUMAKALAT NGAYON SA BUONG UNIVERSITY.
AGAIN, WALANG PASOK.” rinig kong pagbasa ni Zion.

“Anong sinasabi mo?”

“Walang klase.....may issue ang teacher namin or should I say my cousin. So,
matulog nalang muna tayo.” aniya.

“Pero.... puwede ba lumabas tayo? Tutungo lang sa baybayin para makapagpahinga sa

hangin.” saad ko.

Bumuntong-hininga ito.“Alam mo ang dami mong sinasabi diyan. Wala kang mata, hindi
mo makikita ang buong baybayin.”

Hinawakan ko ang kamay nito.“Sige na please.....ngayon lang naman ito e. Pagbigyan

mo naman ako.” emosyon kong sabi.

Walang hikbi sa aming dalawa at inalalayan niya akong umupo sa motorcycle nito saka
sinuot niya sa'kin ang helmet.

“Yumakap ka. Baka kasi mahulog ka.” usal nito na kaagad ko ding sinunod.

Pinaandar niya ito at hindi ko alam kong saang highway kami nakapunta. Hindi ko din
naman kabisado lalo na't wala akong mata.

Ilang minuto ang nakalipas pinarada niya ang motor nito at bumaba bago ako binuhat.
Kinuha niya ang helmet sa ulo ko saka hinawakan ang aking kamay.

“Dito naba tayo?”

“Hmm....yeah, let's take a picture.”

“1....2....3....smile.” aniya at narinig kong pinindot nito ang camera.

“Ang saya naman dito. Masarap ang hangin saka naramdaman ko din ang malakas na
alon.” masayang ngiti ko at umupo sa may mga buhangin.

“Zion....picturan mo naman ako.” utos ko sa kaniya dahil wala itong kibo.

“Ok....1....2....3....smile.” aniya kaya ngumiti naman ako kahit wala akong makita.

“Nakikita mo ba ang mga buhangin? Anong kulay?”

“White, ewan baka gray. Basta huwag mo ng alamin pinapainit mo ulo ko.” inis nito.

Ngumiti nalang ako at ine-enjoy ang araw na ito sa baybayin. Ito talaga ang
pangarap ko simula ng lumaki ako, inaanyayaan ko sina mama at papa pero palagi
silang busy kaya para akong bata kong makareaksiyon sa nararamdaman ko ngayon.
Masaya at mataba ang puso ko ng makapunta sa paborito kong baybayin.

“Uuwi naba tayo?”

“Hindi pa.... mamaya nalang, gabi naba?”

“No! It's already 7 a.m”

“Mamaya nalang muna....masaya pa nga e.” wika ko at ngumiti.

Kahit hindi ko makita ang mukha niya, I know na naiirita na ito sa'kin. Ngunit
kahit ganun masaya naman at napilit ko s'yang magpunta dito.

“Gusto ko na magkaroon ng mata.” mahinang usal ko.

CHAPTER THIRTY FOUR

RIVOR ZION'S POV

NAMIMILIT si Yanna na pupunta sa baybayin kaya pinagbigyan ko nalang total wala

kaming pasok and of course tinutuonan nila ng pansin ang issue ng pinsan ko, bahala
sila sa buhay nila. Labas na kami diyan at hindi naman ako chismoso.

Napangiti ako ng makita s'yang masaya na naglalaro ng buhangin. Para itong bata
pero maganda sa paningin ko I mean sa mga iba, aaminin ko mabait s'ya saka
humihiling na gusto magkaroon ng mata but paano? Walang magdodonate non.

“Gusto mo magkaroon ng mata?” pabalik kong tanong sa kaniya dahil may binulong ito
na narinig ko.

“Oo naman....pero mahal naman magpa-opera e.”

“Yeah, gusto mo ba? Ako magbabayad.”

“Huwag na....magastos sa susunod nalang.”

“I know na gusto mo....pero pinipigilan mo lang kasi nahihiya ka, tama ba ako?”

“Hindi ah....nag-kaka----” pinutol ko ang pananalita nito ng halikan ko s'ya.

Mga ilang segundo ang tinagal non at humiwalay din ako kaagad dahil nakita kong
namula ang pisngi niya.

“Hindi mo ba nagustuhan?”

“Ha? A-ah ano....”

“Maghahanap ako ng taong magdodonate ng mata para mailagay sayo. Ako magbabayad
total wala ka namang pera at wala ding pera ang mga magulang mo.” diin ko.

“Pero Zion.....hindi pa ako ready magpa-opera.”

“Don't worry, nandito naman ako.” saad ko saka s'ya pinatayo.

“Teka! Bakit? Saan tayo pupunta?”

“Pupunta sa bahay niyo. May alam na akong taong magdodonate ng magiging mata mo.”

Pina-angkas ko s'ya sa motorcycle ko at pinaharurot iyon patungo sa bahay nila.

Medyo kalayuan ito sa baybayin na pinuntahan naming dalawa.

Pinark ko ang motorcycle ng marating namin ang bahay nila. Malaki ito, pero mas
malaki iyong amin. Gate palang wala na ito e. Nag doorbell ako upang marinig nilang
may tao alangan namang kakatok ako.

“Diyan na....ayy, kayo pala Sir Zion. Oh! Ma'am Yanna kamusta kana?” gulat na bati
ng yaya.

“Hello ate Matilda. Ok lang po ako, nga pala nandiyan ba sina mama at papa?” tanong
ni Yanna.

“Ah....wala sila dito e, hindi pa nakakauwi simula kahapon.”

“Hindi mo ba tinawagan ang number nila? Kahapon pa pala nawala e, bakit

nakatunganga lang kayo?” inis ko.

“E Zion, may tumawag sa kanila kahapon na magkikita daw sa may bakanteng lote yata
iyon e. Lalaki s'ya at hindi kilala ni madam....nagkasagutan pa nga sila sa phone
e.”

Kumunot ang noo ko sa sinabi niya.“Po? Kong ganun nawawala ang mga magulang ko?”
taranta ni Yanna.

“Sandali.....totoo ba ang sinasabi mo o baka gawa-gawa mo lang iyan ha?”

“Hindi po ako nagsisinungaling Sir Zion. Totoo ang sinasabi ko, tinatawagan ko sila
pero hindi nila ito sinasagot saka nag-aalala din ang mga magulang mo po.”

“Ok....ireport natin ito sa pulis.” saad ko at pinasakay muli si Yanna sa

motorcycle patungong police station.

“Sir, nawawala po ang mama at papa namin. Puwede niyo bang aksiyunan ang ganitong
pangyayari?” taranta ko ng makarating sa station.

“Oh! Relax lang muna tayo. Umupo muna kayo dito at gagawan ko ng report.”

Umupo ako sa upuan at pinaupo din si Yanna sa kabila. Nakita ko ang lungkot sa
mukha nito dahil nawawala ang mga magulang niya, iyong kaninang masaya ngayon
nawala na.

“Ok....maaari mo bang isalawat ang mga pangyayari kong bakit sila nawawala?”

“Kagagaling lang namin sa baybayin ng asawa ko and then napag-isipan kong pumunta
sa bahay ng magulang niya pero nadatnan lang namin doon ay ang yaya. Sinabi niya sa
amin na hindi pa daw nakakauwi si mama at papa simula kahapon. Nagtaka naman ako
sir dahil ang sabi pa niya may tumawag daw na hindi kakilalang lalaki na galit na
galit ito tapos nakipag kita daw sila sa bakanteng lote. I don't know the exact
location.” pagpapaliwanag ko.

Bumuntong-hininga ito.“Are you sure na nawawala talaga sila?”

“Oo naman.....mukha ba akong nagbibiro? Pumunta kami dito upang aksiyunan ang
pangyayari hindi iyong nagkagaguhan lang.” inis ko.
“Sige.....pangalan mo?”

“Rivor Zion C. Montello at ito ang asawa ko si Yanna Valenciana Arnaiz.”

“Ahh, iyong anak ng business woman dito sa pilipinas? Oh nice to meeting you Mr.
Montello. So, uhm....kami na bahala maghanap sa mga magulang ng asawa mo. Don't
worry gagawin namin ang lahat.” ngiting sabi ng hindi ko kilalang pulis.

“Hanapin niyo po s'ya ng maigi, kailangan ko po silang makita.” biglang emosyon na

sabi ni Yanna at namalayan kong tumulo ang luha nito.

Kaagad ko namang pinunasan at pinatahan s'ya. Hindi ko lubos maisip na ganito ang
mangyayari, ang magulang lang ni Yanna ang nagpapalakas sa kaniya and also ayaw
nitong mabuhay ng wala sila.

“Gagawin namin ma'am. Ilagay niyo nalang ang number dito upang matawagan ko kayo na
baka sakaling may report na.” turan niya.

Sinunod ko naman ito.“Sige sir, salamat.” sambit ko at lumabas na.

Bumalik kami sa bahay dalawa at nag-iisip ng kong ano-anong mangyayari sa magulang

nito. Humagulgol ito ng iyak kanina pa.

“Mahahanap din natin sila.” bulong ko sa kaniya habang yakap ito.

“P....paano kong may nangyari sa kanilang masama?”

“Ikaw lang nag-iisip niyan e. Walang mangyayari sa kanila if ipag-pray mo.” saad ko
naman.

“Natatakot ako. Ayokong mawala sila, mawawalan ako ng pag-asa kong hindi ko sila
kasama.”

Bumitaw ako sa yakap niya at pinunasan ang tumutulo niyang mga luha.

“Nandito ako....ako ang makakasama mo.”

Hindi ito nagsalita at patuloy parin sa pag-iyak. Hindi ko na talaga alam ang
gagawin sa mga sandaling ito, pero saan nga ba ang mga magulang ni Yanna? Hindi
kaya?

“Gusto mo bang kumain?” tanong ko.

“Hindi....busog ako.”

“I know na wala kapang kinain....susubuan kita.”

“Busog nga ako zion.” hindi na'ko nanlaban pa at ako nalang ang kumain total gutom
naman na ako.

“Sa tingin mo ba kilala mo ang tanong tumawag kina papa at mama?” biglang tanong
niya.

“Malay ko....saka may atraso ba magulang mo?”

“Hindi ko din kasi alam....”

“Hindi kaya, iyong gumahasa sayo ng mawala ako ay may kinalaman ba iyon sa mga
magulang mo? Baka may kaalitan sila o may perang hindi binayaran kaya iyon ang
ginawa.” walang gana kong sabi.

Hinawakan nito ang kamay niya at parang may iniisip na hindi ko malaman-laman. What
if ang taong gumahasa sa kaniya at sa pagkidnap sa mga magulang nito ay iisa lang
din naman?

“Ok.....matulog na tayo, hintayin nalang natin ang tawag ng pulisya.” wika ko at

kaagad s'yang binuhat.

CHAPTER THIRTY FIVE

AXELLE'S POV

TUMAWAG ako sa mga magulang ni Yanna na makipag kita sa'kin total may atraso sila
sa'kin na kailangan nilang pagbayaran. Tinext ko agad ang location kong saan kami
magkikita, ito ang unang beses kong gagawin sa buong buhay ko ang kidnapin sila at
iturtore.

“Hello?”

“Pumunta ka ngayon sa school Mr. Axelle, kailangan mong magsalita tungkol sa isyung
kinasangkutan mo ngayon”

“Why would I do that? Busy ako ngayon. Baka bukas pupunta ako diyan, relax
principal kaya kong gampanan ang issue na about sa'kin.” saad ko.

“Ah talaga? Makukulong ka sa ginagawa mo.”

“Bahala kayo sa buhay niyo.” inis ko at pinatay ang tawag saka inoff ang selpon.

May isyung binato ang magulang ni Yanna sa'kin na ako daw ay nanghihingi ng milyong
pera sa kanila upang maipagawa ng bahay ko. Pero hindi naman ako nanghingi, sila
kaya nangutang sa'kin tapos hindi binayaran. Mga walanghiya sila. Pinagkakaisahan
nila ang isang Denovan.

“Boss, nandito na sila.” sulpot ng tauhan kong si Drake.

“Papasukin niyo and ilock ang pinto.” saad ko na sinunod niya.

“Bakit mo kami pinapunta dito ha Axelle?” galit na patanong nito ng makapasok.

Bumaling ang tingin ko sa kanilang dalawa na ngayon ay galit na galit kung tumingin
sa'kin.

“Have a seat. May pag-uusapan tayo about sa isyu na binibintang niyo sa'kin
dalawa.”

“Kong iyan lang pag-uusapan uuwi nalang kami.”

“Kung makakauwi kayo ng buhay. Listen Mrs/Mr Arnaiz. Kapag hindi niyo pa ako
binayaran ng utang niyo papatayin ko kayong dalawa, hindi ako nakikipagbiruan
dito.” duro ko.

“Wala pa nga kaming pera e. Bakit kaba nagmamadali ha?”

“Tsk! Malamang kailangan ko ang pera. Saka.....mayaman naman ang anak niyo diba?
Bakit hindi kayo humingi ng milyong halaga na utang niyo sa'kin? At isa pa kayo ang
dahilan kong bakit nawala ako sa paaralang pinagtatrabahohan ko.” wika ko at
tumayo.

“Wala pa nga kaming pera.....huwag kang magmadali mababayaran din namin iyan.”

Kumuha ako ng isang sigarilyo at sinindihan ito bago nilagay sa bunganga ko.
Pinagtitigan ko silang dalawa na para bang natatakot ito sa gagawin ko.

“Ilang taon akong nag-hintay para dito....tapos ngayon wala parin? Ginagago niyo ba
ako dalawa ha?”

“No! Totoo ang sinasabi namin. Please lang kong gusto mo kaming patayin huwag mo
nalang gawin.”

“At bakit? Ayaw niyokong bayaran diba? Saka....may gift nadin ako sa anak niyong
bulag.”

Nagtaka silang dalawa na tiningnan ako na para bang alam na nila kong ano ang
tinutukoy ko. Lumapit ako sa kanilang dalawa at ngumiti ng napakalawak.

“Anong gift ang pinagsasabi mo ha?”

“Huwag mo ng alamin pa...”

“Uuwi nalang kami. Total nagsasayang kalang ng oras.” irita ng nanay ni Yanna at
aakma na sana silang tatayo ng pinigilan ito ng mga tauhan ni Khairro.

“Anong ibig sabihin nito?”

“Hindi mo ba nakikita? Hm.....hindi kayo makakaalis dito hangga't wala kayong pera
na ibibigay sa'kin.” wika ko.

“HAYOP KA....MATUTUNTON KA DIN NG PULIS AXELLE.”

“Oh really? Sa tingin mo makilala nila kong sino nga ba ang taong kumidnap sa inyo?
Uh! Drake and Aaron huwag na huwag niyo silang patakasin ok? Pupunta lang ako sa
school para maayos ang issue ko na binigay ng mag-asawa sa'kin. And of course,
kunin niyo ang selpon nila para walang communication sa pamilya nito.” utos ko na
agad din nilang sinunod.

“Wait, saan namin ilalagay itong dalawa?”

“Igapos niyo and kapag nanlaban patulan niyo....saka dadalhin niyo sa tagong lugar
and send niyo sa'kin ang location.” seryosong sambit ko na nagpatango sa kanilang
dalawa.

Lumabas ako ng abandonadong bahay malapit sa bakanteng lote na pinagkitaan namin ng

magulang ni Yanna. Pinaandar ko agad ang kotse ko saka pinaharurot iyon sa DLSU,
kailangan kong maayos ito baka lumala na naman.

“Uyy, si sir Axelle. Ngayon ko lang s'ya nakita dito. Diba tinakwil s'ya ng
principal?”
“Oo....ayoko maging teacher iyan e dahil ma issue masyado.”

“True! Daming ayaw sa kaniya, gwapo nga pero immature naman.” mga naririnig ko sa
paligid ng makapasok ako sa gate.

Hindi ko nalang ito pinansin at tinahak ang office ng mga teachers. Dito daw kami
mag meeting about sa ganitong isyu na ako ang dahilan.

“Oh! Buti naman at pumasok ka....umupo ka Mr. Axelle Denovan, kailangan kong
malaman ang isyu na kinasangkutan mo.”

“Ano ba ang dahilan at bakit ka namimilit na humiram ng milyong pera sa treasurer

ng school na ito? Alam mo bang nakakahiya iyon? Tignan mo ang nangyari madaming
kabataan ang nanlalait sayo na ganyan kana. Hindi na ikaw ang Axelle na nakilala ng
lahat.”

“You know what....hindi naman talaga ako nanghingi ng pera sa kanila para ipagawa
ng sarili kong bahay kundi sila....kinukuha ko ang milyong pera na inutang nila
sa'kin sa nagdaang taon tapos ngayon gusto kong kunin pero ano? Ayaw nilang ibigay,
so ako pa talaga ang may mali dito?” inis ko.

“Ayusin mo ang isyu mo Mr. Denovan, apologize ka sa lahat ng nangyayari dito sa

university.” aniya at lumabas ng office.

Nagkatinginan naman ang mga kapwa teacher's ko sa'kin na para bang ako pa talaga
ang may mali sa lahat.

“Mr. Axelle, ang issue ay hindi basta-bastang nawawala.” sambit ng head ng school
saka tuluyan na ding lumabas.

Napasinghap ako at bumuntong-hininga bago lumabas ng silid upang pumunta sa

classroom na kong saan ako ang adviser.

“Hi, good afternoon everyone....”

“Diba sir may isyu ka? Bakit ka nandito?”

“For apologize....nandito ako para malaman niyong wala akong kasalanan sa lahat ng
nangyayari dito sa buong university, ang treasurer niyo mismo ang may kasalanan.
Sila ang may utang sa'kin ng milyong pera.”

“Pero sir madaming nagsasabi ikaw daw e. Saka ipapagawa mo daw iyon ng bahay ninyo
at sabi-sabi pa may minolestiya ka daw na isang student dito sa DLSU.” paliwanag ni
Kiera isa sa mga estudyante ko.

“Oo nga e....kaya ngayon na kick out ako, pero don't worry mawawala din ng tuluyan
ang isyu ko...... I'm really sorry kasi na disappoint kayo sa'kin bilang adviser
niyo.” yuko ko.

“Ok lang po sir. Alam naman naming wala kayong kasalanan e, mabait kaya kayo.” wika
ni Mitchelle saka nagtungo sa'kin at niyakap ako.

“Thank you for understanding me.” saad ko at niyakap din ito pabalik.
CHAPTER THIRTY SIX

RIVOR ZION'S POV

“Gusto mo bang kumain ulit?” tanong ko dahil umaga na.

“Huwag na, busog pa ako.”

“Hindi ka busog. Hindi ka kumain kagabi, ito may ginawa akong pancake.” wika ko
saka sinubuan s'ya.

“Ayoko.”

“Isa? Makakatikim ka sa'kin.” inis ko kaya wala itong nagawa kundi ang kainin
nalang iyon.

Kagabi pa s'yang walang tulog dahil sa balita na nawawala talaga ang magulang niya.
Hindi pa nakakatawag ang mga pulis about sa pagkidnap sa kanila. Dapat makita na,
para itong babae na ito babalik nasa saya.

“Wait lang....tatawagan ko si mama.” saad ko saka kinuha ang selpon.“Hello ma?”

“Oh yes anak? May balita naba sa magulang ni Yanna? Nawawala daw kasi e.”

Huminga ako ng malalim at nagtungo sa veranda.“Wala pa nga....nag-iimbestiga pa

ngayon ang mga pulis, nakakalumo ako ma....baka anong mangyari sa kanila.”

“Ipag pray nalang muna natin son....I know na lahat ng nangyayari ngayon ay
mawawala din, pati ang pinsan mong si Axelle may kinasangkutan din s'yang isyu sa
DLSU.”

“Kaya nga e....Wala din akong balita tungkol sa kaniya, hindi ko s'ya nakikita sa
university kapag ka pumasok ako....siguro tumatago iyon dahil sa ginawa niya.”

“Kausapin mo s'ya anak....baka sakaling mag apologize s'ya sa university. Remember,

pareho kayong Carcius. Masisira din reputasyon natin because of that. Ako sana ang
kakausap sa kaniya but busy parin kami ng dad mo dito sa dubai.”

“I will try to talk to him. Alam mo namang nag-away kami niyan simula pa nong nasa
Taiwan.”

“Oh siya na, tinatawag na'ko ng papa mo. Si Yanna ha? Ingatan mo iyan.”

“Yes, goodbye ma. Ingat kayo diyan.” sambit ko saka inoff ang selpon at nagtungo sa
kwarto.

“Yanna, pupunta ako sa police station para malaman kong may nakuha naba silang
impormas'yon.” wika ko.

“Sasama ako.”

“No! Dito ka nalang, bantayan mo ang bahay.”

“Pero Zion. Please, sasama ako ayoko magpa-iwan dito.” pamimilit niya kaya wala
na'kong nagawa kundi ang hayaan nalang.

Nagtungo kami sa police station upang malaman kong may balita naba talaga sa
pagkawala ng magulang ni Yanna.

“Sir Montello kayo pala. Maupo kayong dalawa ng asawa mo.” bungad agad ng isang
officer na nag-interview sa'kin kahapon.

“Ano may balita na po ba?”

“Actually, may isang lalaki akong minamanmanan ngayon about dito. May nakuha nadin
akong impormas'yon kay Mr. Felix De Guzman. Alam niya kong sino ang taong nasa
likod ng pagkawala ng magulang ng asawa mo.” aniya.

Kumunot ang noo.“Kong ganun, maaari ba naming malaman kong sino s'ya? At bakit niya
ito ginagawa?”

“Hmm....Mr. Montello, hindi ko pa puwedeng sabihin sayo kong sino ba talaga s'ya.
Don't worry gagawin naman namin ang lahat upang madakip s'ya sakaling ito ay
makatotohanan.”

“Pero officer kailangan din naming malaman kong sino ang iniimbestigahan niyo.”

“Huwag nalang po kayong mamilit. Umuwi muna kayo para makapagpahinga, sasabihin ko
din sa inyo kong s'ya ba talaga ang suspek sa pagkawala ng magulang ng asawa mo.”
aniya.

Hindi na'ko nanlaban pa at sumakay ng motorcycle pati si Yanna. Alam kong mag wo-
worried s'ya dahil sa magulang nito.

“Pahinga ka muna habang wala pang naikulang suspek sa atin.” saad ko saka
inalalayan s'yang makapasok sa loob ng bahay.

“Natatakot parin ako Zion. Ayokong mawala sila sa'kin, sana mahanap na sila.” yuko
niya.

Tumayo ako at nagtungo sa banyo upang maligo total malagkit naman na ako saka isang
araw lang na hindi kaligo. Hindi na din ako nag-aral dahil sa magulong isyu ng
pinsan ko and of course because of this case na tinutuunan ko ng pansin.

Matapos akong maligo lumabas agad ako at nagsuot ng damit at short. Dito ako
comportable na sinusuot ko para makapasok agad iyong hangin sa buo kong katawan
kapag ka pinawisan ako.

“Magluluto muna ako ng makakain natin. Huwag kang umalis diyan ok? Para hindi tayo
mapahamak.” saad ko na nagpatango sa kaniya.

Sinimulan ko ng magluto ng adobong manok saka pagsaing nadin ng kanin para ngayong
tanghali. Hindi na muna ako bibili ng pagkain sa labas dahil alam ko na namang
sasama s'ya, ayaw na niyang mag-isa rito sapagkat alam niyang babalikan s'ya ng nag
rape sa kaniya.

“Luto na ang pagkain. Kumain kana para may gana ka mamaya.”

“Bakit? Pupunta ulit tayo sa police station?”

“No! May gagawin lang tayo. Ito, manok lang iyan nguyain mo.” turan ko at nilagay
sa lamesa ang pagkain niya.
Pinahawak ko naman ang kutsara sa kaniya saka tinidor bago ako lumabas ng bahay.
Didiligan ko nalang muna ang mga halaman ko total hindi naman ito nadidiligan.

“Zion.”rinig kong tawag sa labas kaya pinagbuksan ko ito.

“What are you doing here? May isyu ka diba? Bakit hindi ka mag apologize para
makapag-aral na'ko.”

“Pumunta ako rito upang humingi ng sorry. Zion, please puwede mo bang bayaran ang
4.5 milyong pera na inutang sa'kin ng magulang ni Yanna?” aniya, kumunot ang noo ko
sa sinabi nito.

“Bakit sa'kin? At saan ka naman nakakakuha ng ganyan kahalagang milyon ha?”

“Iniponan ko ito since nagtatrabaho ako bilang teacher sa UST. Please kailangan ko
ang pera na iyon.”

“Alam mo ipapaopera ko ng mata si Yanna saka hindi ko puwedeng bayaran iyon dahil
hindi naman ako nangutang.”

“Really? Sino mag dodonate ng mata para sa asawa mo?”

“Naghahanap palang ako. May kakilala kaba?”

“Hm....wala, pero sa susunod mo nalang s'ya operahan Zion. I need the money for my
business.”

“Wala akong pakia---”

“Excuse sir....Ikaw po ba si Axelle Denovan?” tanong ng mga pulis sa kaniya.

Bumaling ang tingin ni Axelle sa kanila at tumango.“Yes, why? Is there any

problem?”

“Iniimbeta kalang namin sa presinto. May interview kaming inihanda para sayo.”

“I'm busy.”

“Kong hindi ka sumama posasan ka nalang namin....”

“At bakit? Ano bang kasalanan ko?”

“Sa presinto nalang namin sasabihin.....And Mr. Montello, sumama na din kayo.”
aniya at hinawakan sa braso ang pinsan ko.

Nagtaka ulit ako at bakit pati ako nadadamay? May kaso na naman ba iyong Axelle na
iyon? Bakit s'ya inimbeta ng mga pulis?

Hindi na'ko nagpaalam kay Yanna na aalis baka sumama na naman s'ya. Nilock ko lahat
ng pintuan at gate na puwedeng ipasok ng magnanakaw at mamatay tao. Pinaharurot ko
agad ang aking motorcycle sa police station upang aksiyunan na naman ang tungkol
kay Axelle.

“Sana maging ok na ang lahat.”

CHAPTER THIRTY SEVEN

FELIX'S POV

I know na nagtataka kayo about sa'kin. Btw, ako ang isang tauhan ni Khairro na
isang pulis, tinago ko sa kanila na iyon ang trabaho ko. Kailangan ko lang talaga
ng pera para sa gawaing ito, alam kong mali ngunit ano pabang magagawa ko kundi ang
gawin na lamang dahil kailangan kong bayaran ang naiwang utang ng asawa ko sa'kin.

May anak ako apat sila at nag-aaral naman ng mabuti. Ang mama nila ay nasa Dubai
nagtatrabaho bilang housewife, nong umalis s'ya at nagtungo sa ibang bansa madaming
tao ang pumupunta sa bahay upang maningil ng pera ngunit wala akong maibigay dahil
sa susunod pang buwan ang sahod ko sa pag-pupulis.

“Sure kabang s'ya ang kumuha sa mga magulang ni Yanna?”

“Ahh....hindi, uhm....imbetahan niyo nalang sa presinto dahil kailangan niyang

magsalita tungkol sa isyu niya sa DLSU na kong saan may minolestiya s'yang menor de
edad doon.” wika ko sa officer.

“Sige....pero ikaw mag report sa kaniya about dito ha? Hahanapin ko pa ang taong
nagkidnap sa magulang ni Mrs.Yanna.”

“Ha? E uuwi ako ng bahay mamaya, walang makain ang anak ko doon sir. Saka alam mo
namang maliliit pa iyon. Puwede namang si Daryl ang gagawa niyan.” seryoso na
sambit ko.

“Oh s'ya sige....basta bumalik ka agad ok?” aniya at napatango nalang ako bago
lumabas ng police station.

Buti at pumayag s'ya kong hindi lang talaga ewan, mabibisto ako ni Axelle at
Khairro sa pangyayaring ito. Ngunit ok na ang lahat at hindi ako mahuhuli.

Nagbihis agad ako ng sibilyang damit saka sumakay ng motor kong sira-sira na. Hindi
napaayos dahil sa magastos ito saka minsan ko lang nilalagyan ng gasolina kapag ka
may importanteng lakad na napakalayo.

“Papa....buti naman po at umuwi na kayo....kanina pa kasing umiiyak si Queenie e

ayaw tumahan po.” bungad agad ng panganay kong anak.

Ginulo ko ang buhok nito saka pumunta sa loob ng kwarto kong saan umiiyak ang bunso
na anak kong babae.

“Bakit ka umiiyak ha? Gutom naba ang bunso ko?” tanong ko sa kaniya at kumuha ng
bimpo saka pinunas sa mukha niya.

“E....papa kasi....h-hindi ako b-binigyan ni kuya ng pagkain.” turan niya habang

umiiyak parin.

“Huwag kang mag-alala.....may dala na ako para sa inyo.”

Pinaupo ko silang apat sa upuan saka nagkuha ng kutsara, tinidor at pinggan na

kanilang lalagyan ng pagkain.
Pagkatapos naming kumain, pinatulog ko na agad sila at ako naman ay nagtungo sa
sala upang manood ng balita kong ano naba ang nangyayari sa mundo ngayon.

Nabigla ako ng may pumasok kaya napatingin ako at iyon pala si Khairro. Nagtaka
naman ako dahil sa galit na galit itong nakatingin sa'kin.

“Bakit ka nandito? Anong kailangan mo?”

“Kailangan ko? Mamatay ka.” aniya saka tinutok sa'kin ang baril.

“A-anon pinagsasabi mo? Huwag mong gawin iyan, please m-may mga anak ako Khairro.”

“Alam mo bang nalaman ko kanina na isa kang pulis. Kong hindi iyon sinabi sa'kin ni
Axelle, sigurado akong sinabi muna sa officer mo ang tungkol sa pagkidnap sa
magulang ni Yanna. Napaka-kapal ng mukha mo, ginago mo kami.”

Lumuhod ako sa harapan niya upang hindi niya ako tuluyan patayin.

“Nagmamakaawa ako sayo Khairro. May mga anak ako, patawarin mo'ko kailangan ko lang
talaga ng pera.”

“Ganun? Ginamit mo kami para makapera ka? Tapos ngayon magmamakaawa ka diyan? Sa
sobrang kapal talaga ng mukha mo. Papatayin nalang kita total wala ka namang
silbi.” aniya at naramdaman ko nalang na nakahandusay na'ko sa sahig at punong-puno
ng dugo.

Narinig ko din ang sinabi ng anak ko. Nakita ko itong umiiyak habang hawak-hawak
ang ulo ko.

“Papa, huwag mo kaming iwan.” sambit niya bago ako nilagutan ng hininga.

KHAIRRO'S POV

NALAMAN ko kanina kay Axelle ang tungkol sa pinsan ni Aaron na si Felix. Isa pala
s'yang pulis, napakawalang hiya niya. Dapat lang na patayin s'ya total ipapahamak
niya kami.

“Saan ka nang-galing?” bungad ni Aaron.

“Sa labas. Btw, nasaan si Axelle?”

“Nandoon sa loob ng kwarto, tinoturture niya ang mag-asawa.”

Hindi na'ko nagpaligoy-ligoy pa at nagtungo sa loob nadatnan ko doon na umiyak at

nagmamakaawa ang mag-asawa na huwag silang patayin at pahirapan.

“Buti nalang hindi tayo napahamak ni Felix.”

“E, anong ginawa mo sa kaniya?” tanong nito at umupo sa sofa.

“Binaril ko....wala naman s'yang silbi sa plano natin.”

“Good to hear that news....akala ko pa naman tuluyan na'kong makukulong, about lang
pala sa minolestiya kong menor de edad.”

“Totoo ba iyon?” takang tanong ko saka umupo sa kabilang side.

“No! Bakit naman ako mag-molestiya ng minor? Kong puwede namang dalaga nalang?
Hm....wala namang katotohanan iyon.”

“Well, anong gagawin mo sa kanila?” buntong hininga kong sabi.“And paano kapag
natunton talaga tayo ng mga pulis? What will you do?”

“Relax Khairro. Hindi tayo mahuhuli and nagsabi kana sa'kin na walang makakita sa
tinataguan natin right? Malayo ito sa highway at mga tao.”

Hindi na'ko nagsalita pa at kumuha ng wine saka nilagok iyon bago ngumiti ng mas
hinigpitan pa ni Drake ang pag posas sa kanilang dalawa ng kadena para ito ay
malanta.

“Deserve niyo iyan....hindi kasi kayo nagbabayad.” bulong ko at tumawa kasabay ni

Axelle at Drake.

CHAPTER THIRTY EIGHT

️WARNING:
️ READ AT YOUR OWN RISK/NOT SUITABLE FOR YOUNG READERS

RIVOR ZION'S POV

NATAMIMI naman ako kanina habang ine-interview si Axelle about daw sa minor na
minolestiya niya sa DLSU, what the fvck? Totoo ba iyon? Ibang-iba na talaga s'ya,
hindi na s'ya gaya ng dati.

Umuwi akong pagod at walang kain dahil sa ginawa ni Axelle. Ako pa talaga nag pirma
para hindi s'ya makulong, napaka buwesit talaga niya.

Napaupo ako sa sofa at nakita si Yanna na panay muni-muni lamang.

“Hoy! Matutulog na tayo.”

“Ha? Anong oras naba?”

“7, and alam mo namang bumibilis ngayon ang panahon.” wika ko saka s'ya hinawakan
sa kamay upang ilagay sa kwarto.

“Zion....kanina pa kita hinahanap, saan kaba nang-galing?”

“Ah nandiyan lang sa labas.....nag-didilig ng halaman, hindi yata kita marinig

dahil sa ingay ng mga sasakyan.” pagsisinungaling ko.

Pinahiga ko s'ya sa malambot na kama at bigla itong hinalikan na kaagad niyang

piglas.

“A-ano na naman ang gagawin mo?” takang tanong niya.

Hindi ako nagsalita at pinagpatuloy ang halikan sa kaniya. Palagi itong
nagpupumiglas ngunit hinahawakan ko nalang ang dalawang kamay niya at patuloy sa
ginagawa ko sa kaniya. Ngayon lang ulit ito nangyari, malay mo bubunga na talaga.

Pagkatapos kong gawin iyon hinubad ko lahat ng aking damit at suot kong pantaloon
saka s'ya ulit sinungaban ng halik. Pinunit ko naman ang suot niya at pilit itong
hinahalik-halikan parin.

“Huwag na please.....tama na Zion.” hikab niya pero hindi ako nakikinig.

Pinasok ko nalang bigla galit kong alaga sa private part nito na nagpahiyaw sa
kaniya at nagpaluha ulit.

“Ahh.....ohh.....please huwag.” mangiyak niya.

“Hmm..... kahit ilang beses na kitang pinasukan, bakit napaka-sikip mo parin ha?”
sermon ko at sinagad pa lalo kahabaan sa kaniyang hiyas.

Bumayo ako ng bumayo sa ibabaw niya habang s'ya naman ay panay ungol at hindi alam
ang gagawin. Pinapawisan din ito at lumalakas ang kabog ng dibdib niya sa tuwing
binibilisan ko ang paglabas masok sa kaniya.

“Ahh~Zion~Hmm!!” halinghing niya ng singutin ko ang leeg nito.

“Zion.....ahh~sige pa~” habol hininga niya. Kinuha ko ang kamay nito at nilagay sa
batok ko para mahawakan niya at masasarapan s'ya.

“Hmm~your so fvcking wet wife.” ungol ko din at binilisan parin ang labas pasok sa
kaniya.

“Uhm~don't stop!”

Mga ilang segundo lang pareho kaming nilabasan ng katas kaya umalis agad ako sa
ibabaw nito at hinalikan s'ya bago kinumutan para makatulog na.

“Hello?”

“Anak....nandiyan ba si Yanna?”

“Ah opo ma, bakit mo hinahanap?” tanong ko ng hanapin niya si Yanna.

“Good to hear naman....nag-alala din kasi ako sa kaniya, btw may impormas'yon naba
kong saan ang magulang ni Yanna?”

“Wala pa ma. Hindi nakakatawag iyong officer, I think busy sila sa paghahanap at
pagtutunton kong saang bakanteng lote.”

“Alagaan mo si Yanna ok? Huwag na huwag mong pabayaan iyan lalo na kong mag-isa
s'ya sa bahay.”

Bumuntong-hininga ako saglit.“Opo, ako na bahala.” wika ko at pinatay ang phone

saka bumalik sa kwarto.

Nakita ko s'yang nakaupo lang at kinakapa ang panloob na suot niya. Kinuha ko iyon
sa sahig at dali-daling pinasuot sa kaniya, nasanay na'kong palagi ko s'yang
binibihisan, pinapaliguan, pinapakain at inaalalayan. May time nga na sukong-suko
na'ko parang gusto ko na s'yang iwan pero hindi ko magawa, ewan parang may epekto
ang fix marriage ni mama sa amin.

Natandaan ko pa noong una kaming nagkakakilala sa coffee shop upang magpakasundo na

ipakasal ako sa kaniya. Hindi ko s'ya gusto maging asawa non kasi nga bulag s'ya
pero wala e sadyang ang puso ko ang may gusto sa kaniya. Masasabi ko nalang na isa
s'yang babae na sobrang tahimik, mahiyahin, mahinhin at higit sa lahat maganda.
Kong may mata lang s'ya, sigurado na'kong maganda ito.

“Zion? Aalis naba tayo?” biglang tanong niya.

“Hindi pa. Walang call ang mga pulis sa atin kong may impormas'yon naba, hintayin
nalang muna natin.”

“Pero.....miss ko na agad sila.”

“Nandito naman ako.....ako mag-aalaga sayo habang wala sila.”

“E, iyong fix marriage natin malapit ng mawala. Paano iyon?”

“Yeah....3 weeks to go nalang may pirmahan tayong divorce paper.”

“Hindi mo ba talaga ako tanggap?” tanong niya na nagpabaling sa'kin.

‘HINDI KO ALAM, HUWAG MO'KONG TANUNGIN NG HINDI KO KAYANG SAGUTIN.’ bulong ng isip
ko.

“Hoy.....nandiyan kaba?”

“Ha? Ah oo, uhmm magpahinga kana magluluto lang ako saka maglilinis ng bahay.” pag-
iiba ko ng topic.

Hindi nalang s'ya umimik at pinahiga ko sa kama bago s'ya hinalikan sa noo. Bumalik
ako sa kusina upang magluto ng makakain naming dalawa. Habang wala pang tawag ang
mga pulisya about sa paghahanap sa magulang ni Yanna.

“Nasaan na kaya sila? Ano kayang ginagawa nila ngayon?” isip ko.“Nevermind.”

1 hour ang nakalipas natapos na ang lahat ng inaayos ko at ginawa na din ang
gawaing bahay. Parang ako na nga iyong babae dito e.

“Ito....nagluto ako ng lugaw, kumain kana.” wika ko saka nilapag sa lamesa ang
mangkok na may lamang lugaw.

“Hindi mo ba ako susubuan?”

“May kamay ka naman. Kaya mo na iyan.”

“Baka mapaso ako. Sige na please.”

Galit na galit ko namang kinuha ang mangkok at sinubuan s'ya ng pagkain. Nag-iiba
ulit ang pagtingin ko sa kaniya tila parang namuo sa dibdib ko na hindi ko
maipaliwanag.

‘Gusto ko naba s'ya? Hindi....hindi ka puwedeng magkagusto sa isang bulag Zion.’

“Ok na.” ngiti niya at pinainom ko ng tubig.

“Nga pala, magsabi kalang if sumasakit iyang puson mo.” baling ng baling kong
tingin sa iba at pinagmamasdan s'ya.
“Hindi naman....hindi pa kasi ako dinadatnan e.”

“Ganun ba? Uh....magpa check tayo agad baka may namuo niyan sa loob. Para hindi na
ulit kita magalaw.”

“O-oo, salamat. Sorry ha? Kong wala akong ginawa para sayo. Palagi mo nalang akong
inalalayan at pinagsilbihan kahit na ayaw mo sa'kin.” wika niya.“Alam mo ba, kong
mamahalin mo'ko handa kong gawin ang lahat para lang sayo. Ngayon lang ako nagmahal
at sayo pa Zion, humihiling ako na sana matanggap mo'ko ng buo at mamahalin.”

“Tumigil kana, magpapahangin lang ako sa veranda.” saad ko at aakma na sanang aalis
ng mahablot niya ang kamay ko.

“May pag-asa paba ako sayo?”

Nag-alinlangan akong sumagot. Hindi ko nga iyan masagot ng maayosy bakit mo ba

sa'kin tinatanong? Nakakainis naman itong babae na ito.

Hindi ko s'ya pinansin at nagtungo sa veranda.

“I don't know.....”

CHAPTER THIRTY NINE

AXELLE'S POV

“ANO? MASAKIT BA? GUSTO NIYO MAULIT?” sigaw ko sa mag-asawa habang pinapalo sila ng
dos por dos.

“Tama na!!! Tigilan mo na ito Axelle. Maawa ka sa amin.”

“Maawa lang ako kapag binayaran niyo na kami.”

Hindi ito nagsalita at panay habol lamang ng hininga kasabay ng Mr. nito na walang
ginawa kundi ang umiyak na lamang dahil sa sitwas'yon nilang dalawa.

“Ano? Babayaran niyo kami o papatayin namin kayo? Mamili kayo total last chance
niyo naman.”

“Tawagan mo si Zion.....ako ang kakausap sa kaniya.”

“Ok fine. Basta itong tandaan mo kapag may binanggit mo kong saan kayo ngayon
tutuluyan ko talaga kayo.” wika ko at dinaial ang number ni Zion.

“Hello? Sino ito? Paano niyo nakuha ang number ko?”

“Hawak ko ngayon ang mga magulang ni Yanna Zion. Kausapin mo.”

Ito na siguro ang chance para masabi ko na ako ang dumukot sa mga ito. Well, ok na
ito para mabayaran na ako at makaumpisa na ulit. Nakakatamad kapag ganito.

“Zion?”

“Tita? Kamusta kayo? Nasaan kayo ngayon?”

“Maawa ka sa amin Zion. Tulungan mo kaming bayaran ang utang namin kay Axelle, ito
lang ang tanging paraan upang hindi niya kami patayin.”

“What? Si Axelle? Tangna, irereport ko s'ya sa pul---”

“Go, makikita mo na isang bungo na itong magulang ng asawa mo.”

“Hayop ka Axelle. Saan ka ngayon? Makakatikim ka talaga sa'kin.”

Napatawa ako ng mahina dahil sa galit nito.“Are you sure na makakalaban mo'ko?
Nagkakamali ka Zion, bayaran mo ako ngayon kapalit ng buhay nitong mag-asawa.”
seryosong sambit ko.

“Why would I ha? Saka hindi naman ako nangutang sayo. At sinong inaakala mo na
hindi ikaw iyan ha?”

“Ok....ayaw mo talagang bayaran kami ng milyong pera?”

Nag-alinlangan itong sumagot. Pero naramdaman kong susuko na s'ya dahil magulang
ito ng asawa niya.

“Sige....magkita tayo sa exact location. Itext ko sayo, pera lang naman diba? Ok,
ibibigay ko sayo basta dalhin mo ang mga magulang ni Yanna. Nagkakaintindihan ba
tayo Axelle?”

“Sure....” tawa ko at pinatay ang tawag.

“Anong sabi niya?”

“Babayaran na niya daw tayo. Bukas na bukas pupunta tayo sa location na binigay
niya and for sure malaking pera ang dadalhin niya bukas kasi mayaman iyong pinsan
ko.”

“Naks! Good iyan, para naman mabuhay na ang dalawang ito.”

“Khairro. Ikaw ba ang pumatay sa pinsan ko? Napaka kapal ng mukha mo.” sulpot ni
Aaron saka galit itong tumingin.

Pumunta sa gawi si Khairro saka s'ya tinitigan.“Dapat lang iyon. Dahil ang pinsan
mo ay isang pulis, tinago pa nga niya sa atin. And I guess alam mo tungkol dito.”

“Wala akong alam na isa s'yang pulis....pero bakit mo naman pinatay ha? Hindi kaba
naawa sa kaniya dahil may mga anak iyon? Hayop ka!!!”

Umupo ito sa sofa saka uminom ng alak, napatingin ako kay Drake na ngayon ay
tahimik lang.

“Bakit ako maawa? Kasalanan naman niya e. Ipapahamak niya tayo, nag-iisip kaba? O
sadyang tanga kalang?”

“Huwag na kayong mag-away, Aaron. Pag-usapan nalang muna natin ang about dito.”
wika ni Drake.
“No! Pinatay niya ang pinsan ko.....alam niyo bang may apat na anak iyon tapos
maliliit pa? Ano nalang ang gagawin ko sa kanila?” galit nitong sigaw.

“Easy bro! E di ikaw mag-aalaga, total pinsan mo naman ang tatay nila.” seryosong
sambit naman ni khairro.

“Wait.....totoo bang may mga anak si Felix?” takang tanong ko.

“Oo, apat....nasa ibang bansa ang asawa niya. S'ya nga lang ang bumubuhay sa apat
na iyon pinatay pa ni Khairro ang tatay nila.”

“Khairro...dapat sinabihan mo nalang kaysa patayin.”

Nabigla ako ng tumayo ito.“Sa tingin mo ang sasabihin ko masusunod niya? E s'ya ang
magpapahamak sa atin.”

“Ok....calm down Aaron, everything's gonna be ok.”

Hindi na ito nagsalita at lumabas ng may galit sa nararamdaman niya. Naawa ako sa
kaniya ngunit tama si Khairro ipapahamak niya kami dahil pulis s'ya dapat lang iyon
na mawala ang kaniyang pinsan.

“So, para bukas? Ready kana ba?”

“Palagi naman akong ready basta pera.” wika ko sabay tawa.

Napatingin ako bigla kay Drake na ngayon ay tahimik.“Oy! Bakit gan'yan reaksiyon
mo? Are you ok?”

“Ah? Oo, ok lang ako. Lalabas ako saglit.” aniya sabay lakad palabas.

Sigurado akong kakausapin niya si Aaron tungkol doon. Kasi kanina parang naawa
s'ya, iyong mukha niya puno ng emosyon. Sino ba kasing hindi lulungkot kapag
namatay iyong taong mahal mo right? Tsk.

CHAPTER FORTY

YANNA'S POV

NGAYONG araw ay pinaghandaan ko dahil pupunta kami ni Zion sa hospital upang

magpacheck up kong buntis nga ba ako. Dahil ilang araw na'kong hindi dinadatnan
kaya nagbabakasaling mayroong laman ang tiyan ko.

Kakatapos ko lang din naligo, pinaliguan ako ni Zion kanina ng alas siyes pero
ngayon wala akong alam kong anong oras na nga ba.

“Tara na.” biglang salita sa likod ko kaya tumayo ako.

Naramdaman ko biglang hinawakan niya ang kamay ko at dali-daling lumabas sakay ng

motorcycle niya. Kaya s'ya nagmamadali dahil may pupuntahan itong lakad hindi ko
alam kong ano iyon, hindi kasi ako chismosa.

Nang marating namin ang hospital, inalalayan na naman niya akong maglakad patungo
sa loob nito. Sobrang nagpapasalamat ako sa kaniya kasi kahit paano ginagawa niya
parin ang dapat ay gawain ko.

“Excuse me nurse. Nandiyan ba iyong doktor? Kailangan ko lang ipa check up itong
asawa ko.” wika ni Zion.

“Ah opo, kararating niya lang. Nandoon s'ya sa office ngayon.”

“Ganun ba? Thank you.” saad naman ni Zion at nagsimula ng maglakad.

Nakahawak lang ako sa kamay nito at hindi alam kong saan na kami.

“Knock Knock!!!”

“Pasok.” sabi ng nasa loob ng silid.

Pumasok kaming dalawa ni Zion, pinaupo niya ako sa upuan saka s'ya siguro sa
kabila.

“Bumalik ulit kayo Mr/Mrs. Montello.”

“Ah opo doc, pumunta kami dito upang ipa check up s'ya if buntis. Ilang weeks na
s'yang hindi dinadatnan.”

“Sure....btw, may last bang nangyari sa inyo?”

“Ahh, yes....kagabi lang doc.” turan ni Zion.

Napayuko ako dahil sa hiya. Bakit niya sinabi iyon? Dapat hindi nalang, namumula
tuloy ako.

“Ok....umpisahan ko nalang natin.” aniya naman.

Habang nagsasalita s'ya nakaramdam ako ng pagsakit ng ulo at paghihilo na din.

“Are you ok Mrs. Montello?” tanong ng doktor.

“Ahh opo. Btw, saan po ang banyo? Mag-iihi po ako.” wika ko.

“Mr. Zion paki alalayan ang asawa ninyo and then itong cup na ito, ilagay mo ang
ihi mo rito para i-test natin ang midstream if ever na buntis ka.” saad niya.

Nagtungo kami sa banyo at sinunod ang sinabi ng Doktor. Sigurado akong may namuo sa
tiyan ko, impossible na wala e ilang days at weeks na'kong hindi dinadatnan saka
madami na ding nangyari sa amin ni Zion.

Pagkatapos non ay lumabas agad kaming dalawa. Pinaupo akong muli ni Zion.

“Here doc, btw babalik ba kami dito para diyan?”

“No. Ngayon ko agad i-test para hindi na kayo bumalik, sa pagpa-ultrasound niyo
nalang ok? And then may pregnancy test ba kayong dala? Para ito sa midstream ng ihi
mo Yanna.”

“Ah opo....Zion kunin mo dito sa bulsa ng bag.”

“Saan mo nakuha ang pt na iyan? Nakakasigurado kaba nito?”

“Opo, kakabili lang iyan ni Zion nong mga nakaraan pero hindi ko pa nagamit.” wika
ko.

“Sige....excuse lang muna ha? Hintayin niyo nalang ang result.”

Hindi na kami nagsalita at nag-muni-muni nalang dito sa loob. Walang imik sa amin
dalawa ni Zion, ano kayang reaksiyon niya?

“Hoy, mga ala una mamaya aalis ako ha? Huwag kang magpapasok sa bahay.” biglang
sabi niya.

Tumango ako bilang pag-sang ayon sa kaniya. Takot parin ako sa lalaking nang-gahasa
sa'kin noon, baka kapag umalis si Zion mamaya. Siguro papasok naman iyon upang
gawin sa'kin ang nagawa niya, sana hindi mangyari takot na'ko. Trauma na iyon
sa'kin.

“Mrs and Mr. Montello, balikan niyo nalang ang resulta mamayang alas kwatro may
pupuntahan pa akong meeting ngayon.” rinig kong sabi ng doktor.

“Sige doc, salamat.” aniya ni Zion saka ako hinawakan sa kamay upang lumabas na ng
office.

“Bakit?”

“Uuwi na tayo. Magluluto pa ako ng tanghalian.” aniya.

Hindi na'ko nagsalita pa at nagpatuloy sa paglalakad para makasakay kami sa

motorcycle niya upang umuwi ng maaga.

Nang makauwi kami, dumiretso agad si Zion sa kusina at ako naman ay kinakapa ang
madadaanan ko. Tutungo ako ngayon sa kwarto at doon nalang maghintay na tawagin
niya ako.

“Miss ko na kayo mama at papa. Sana sa magandang kalagayan kayo ngayon.” malungkot
na bulong ko sa hangin.

Wala akong kaalam-alam kong anong nangyayari sa pamilya namin. Bakit naman sila
dinukot? Walang atraso ang magulang ko sa kanila tapos ginaganon lang? Mga walang
puso ang kumidnap kina mama at papa.

“Kumain kana....malalim na naman ang iniisip mo.”

“Ha? Subuan mo'ko kumain.”

Ng masubuan ako ni Zion ng pagkain. Nakaramdam ako ng pagka-uhaw, sinabi ko na din

sa kaniya na kumuha ito ng tubig upang mainom ko, kinulang yata ako sa tubig.

“So, aalis na'ko. Take care ok? Don't go out para hindi ka balikan ng alam muna.”
seryoso na sambit niya.

Walang bahid sa mukha ko ang pagkalungkot na iiwan niya ako rito dahil may
importante s'yang pupuntahan. Pero ok lang, masaya naman ako rito kapag nag-iisa.

—
OFFICER ZAIRU'S POV

“Imbestigahan natin ang Axelle Denovan na iyon. Alam kong may mali sa kinikilos
niya.” saad ko sa aking kasamahan.

“What do you mean sir?”

“I think, may kinalaman s'ya sa pagkawala ng magulang ni Mrs. Montello iyong asawa
ni Zion. Ang mayamang business woman ang nanay.”

“Ah oo, nabalitaan ko din na ilang araw na silang hindi nakita.....what if patay na
sila?”

“Aba! Hoy, hindi pa iyan....buhay sila at alam mo naman ang nga kidnaper ngayon
pera ang kailangan para sa buhay ng taong kinuha nila diba? Hindi ka yata nanonood
ng balita e.”

Walang imik s'ya. Napansin ko ding papalapit si Zion sa kinaroroonan namin kaya
nagtaka naman kami dahil may dala itong bag.

“Mr. Zion, anong ginagawa niyo rito? Saka ano iyang bitbit niyo?”

“I need your help.....kilala mo si Axelle Denovan right? Ang kahapon na lalaki

ditong interview niyo. S'ya ang kumuha sa magulang ng asawa ko, nagpunta ako rito
upang tulungan niyokong madakip s'ya. Ang laman nito ay 4.5 milyong pera na nakuha
ko sa bank account na mayroon ako.” salaysay niya.

Kumunot ang noo namin sa sinabi niya. Ala una palang ngayon tapos makikipag-kita pa
talaga?

“Ha? Teka! Teka! Seryoso ka diyan?”

“Oo.....tumawag s'ya kagabi sa'kin, akala ko nga kong sinong tao iyon e. S'ya lang
pala, so please officer. Help me na makuha sila sa kamay niya.”

“Osige, sige.....hahanap kami ng back-up. Hindi kami magpapakita sa kaniya if ever

na abutan mo ang perang iyan ok? Mauna kana sa kong saan kayo magkikita, maghahanap
kami ng kotse na irentahan para hindi niya malamang pulis kami.”

Tumango ito at nauna na sa motorcycle niya. Bumuntong-hininga akong pumasok kasabay

si Jaye na nagpalit ng sibilyang damit. Nag request na din ako ng back-up para
sakaling may mangyari sa amin.

“Ready niyo na ok? Kailangan natin mahuli iyon if totoo talagang s'ya ang
kumidnap.” wika ko saka nagtungo sa mga parkeng lot upang humiram ng kotse.

Kapag amin kasi mahahalata nilang pulis ang sumasakay kaya magrerenta nalang kami.

CHAPTER FORTY ONE

RIVOR ZION'S POV

NAGTUNGO muna ako sa police station upang ireport na makikipag-kita ako kay Axelle.
Kailangan ko itong gawin lalo na't pera ang nais niya, hindi ko masisi ang sarili
ko ng tumugon ako sa mga pulisya para madakip s'ya sa pagkidnap sa magulang ni
Yanna. I'm fvcking scared for this.

“Hello? Nandito na'ko, where are you Axelle? Lumabas ka. Dala ko na ang perang nais
mo.” sigaw ko sa selpon ng marating ko ang malaking pabrika na abandona na. Dito
ako nakipag-kita sa kaniya para sure na makuha sila ng pulisya.

“Really? Ok, hintayin mo kami diyan....btw, siguraduhin mong wala kang kasama.”

“Oo, wala akong kasama rito. Magpakita kana at kunin ang pera na gusto mo.”

Napatawa ito ng mahina.“Ok, on the way na kami. See you.” aniya bago pinatay ang
phone.

Nagbaling muna ako ng atensiyon sa malaking pabrika na ito. Ilang taon na ang
nakalipas ay inabandona ito ng may-ari dahil nalugi ang negosyo nila. Ang ginagawa
nila rito ay pag-gawa ng biscuits at pag packaging ng mga idedeliver.

Nabalitaan ko din sa news paper na namatay na ang may-ari nito because of cardiac
arrest. Kaya ngayon ginawa ng abandona ito.

“Naghintay ka talaga.” biglang sulpot ni Axelle.

“Saan ang magulang ni Yanna?” tanong ko sa kaniya.

“Relax, iyon ba ang hinahanap mo?” aniya sabay turo sa dalawang matanda na nakasako
ang ulo.

“Pinahirapan mo ba sila ha? Napakawalang hiya mo Axelle, hindi kana naawa. Wala ka
talagang puso, sabagay ganun ka naman e.” inis ko.

“Dami mong sinasabi. Ang pera nasaan? Nag-usap na tayo diba? Ibigay mo sa'kin para
matapos na ito.”

“Ibibigay ko sayo kapag binigay mo sa'kin ang mag-asawa. Kapag hindi mo nagawa
hindi ko ibibigay ang perang gusto mo.” seryoso kong usal sa kaniya.

Napangisi naman ito.“Idala niyo sila dito.” lalim na boses niya.“Ibigay niyo kay
Zion, total sa kaniya ang masusunod.” saad niyang muli na agad namang sinunod ng
tauhan nito.

Nang mahawakan ko ang magulang ni Yanna doon na naalarma ang mga pulis na kasama
ko. Pinalibotan sila nito para hindi makatakas.

“What is all about this Zion? Wala sa usapan ito, ibigay mo sa'kin ang pera.”

“Sorry, but I don't want to give you a money you like. Makukulong ka Axelle,
sinisigurado ko. Posasan niyo sila.”

Nataranta naman itong tiningnan ang mga pulis na unti-unting tumutungo sa kanila.

“Magbabayad ka sa ginawa mo sa'kin.”

“Huwag kikilos.....babarilin ko kayo.” turan ng officer at hinawakan sila isa-isa

bago pinusasan sa likod.
“Ok lang po kayo tita, tito?”

Nabigla ako ng yakapin nila akong dalawa habang umiiyak sila. Alam kong natrauma
sila sa ginawa ni Axelle.

“Thank you Zion, napakabuti mong tao. Kong wala ka sigurado akong patay na kami
ngayon.” hikbi ni Tita.

“Ok lang po. Nag-aalala kasi sa inyo si Yanna e, kaya tinulungan ko nalang kayo.”
saad ko at ngumiti.

“Salamat ulit. Napak swerte ng anak ko sayo.”

“Btw, tita. Gusto ko sanang operahan ang mata niya. Pero walang magdodonate nito.”

Tumingin sila sa isa't-isa at ngumiti.“Ako nalang magdonate ng mata para sa anak ko

Zion. Gusto ko din na makakita s'ya ng mundo na hindi pa niya nakita, you know may
sakit ako ngayon sa leukemia. Kaya itong mata ko, ibibigay ko sa kaniya.” seryosong
sambit ni tita na nagpagulat sa'kin.

“What? Leukemia?”

“Yes, Zion I have a leukemia. Tinago namin ito ng asawa ko kay Yanna para hindi
s'ya mag-alala sa akin. Ngunit ngayon sinabi ko na sayo ang totoo, ibibigay ko sa
aking anak ang mata ko. Ipapangako mo Zion na aalagaan mo at mamahalin ang anak
namin.” aniya sabay yakap sa akin.

Pinipigilan ko namang hindi umiyak dahil sa mga salita niyang binibitawan. Pero
kapag nawala s'ya, iiyak na nman iyon.

“Mr. Montello, let's go sa presinto. Sampahan niyo ba ng kaso ang Axelle na iyon?”

“Opo officer.” wika ko at kaagad na sumunod sa kaniya. Sumabay na din sa akin ang
mga magulang ni Yanna para magtungo sa presinto at isalawalat ang nangyari.

Apat na minuto na ay nandito na kami. Umupo kaming lahat sa upuan habang Si Axelle
ay galit na galit itong tumingin sa'kin.

“Ok Mrs. And Mr. Arnaiz, totoo bang may utang kayo kay Axelle?”

“Opo sir. Pero wala pa kaming pera upang bigyan s'ya ngunit nagpupumilit ito kaya
nag-isip s'yang kidnapin kaming dalawa ng asawa ko.” hikbi ni tita.“At saka sir,
pinahirapan niya kami....kong ano-ano ang ginagawa niya sa amin, pinapalo niya kami
ng dos por dos saka pinag-babale ang paa namin upang hindi kami makalakad.”

“Axelle, bakit mo ginawa iyon?”

“Nangutang sila sa'kin ng ilang taon na ang nakalipas. Sisingilin ko sila but
definitely ayaw nila akong bigyan ng pera, kaya iyan ang dinanas nilang dalawa.”
salaysay naman ng pinsan ko.

Nakinig lang ako sa parte ng alitan nila ngunit sinampahan parin si Axelle ng kaso.
Kahit mag piyansya pa s'ya hindi uubra ang pera sa ginawa nila sa magulang ni
Yanna. Mabuti nalang at nahuli na s'ya para walang problema.

“Zion, kailangan kong makita si Yanna ngayon.” wika ni tita.

“Sure, nandoon s'ya sa bahay.” pabalik ko namang sabi sa kaniya.

Nauna na silang sumakay sa tricyle papunta sa bahay namin at ako naman ay bumalik
sa presinto upang tignan ang pinsan ko.

“Hayop ka!!! Magbabayad ka sa ginawa mo sa'kin.”

“Ah talaga lang? Hindi kana makakatakas pa Axelle.”

“HAHAH.....you know what Zion, nong nagtungo ka sa school. Nirape ko ang asawa mo,
maganda pala ang ungol niya nahihiya tuloy sa'kin.” tawang sabi niya na nagpagulat
sa'kin.

“Anong sinabi mo? Ginahasa mo ang asawa ko? Hayop ka!!!! Tangna mo magbabayad
ka....sasampahan kita ng kaso.” gigil ko habang gusto s'yang suntukin pero hindi ko
magawa dahil sa mga pulis na nakaharang.

“Do it Zion, nasarapan naman kasi ang asawa mo e. Hindi mo kasi binabantayan iyan
tuloy napaungol.”

Mas lalo akong naiinis sa galit hinablot ang damit ni Axelle saka ito sinuntok sa
mukha.

“HAYOP KA!!! ISA KANG DEMONYO!!! PAANO MO NAGAWA IYON SA'KIN HA? HAYOP KA!!!” sigaw
ko habang inuundayan s'ya ng suntok sa mukha.

“Mr. Montello, tama na iyan....kundi ikaw Ang sasampahan ko ng kaso.” pigil ng

officer saka inihiwalay si Axelle sa'kin.

“Huwag na kayong mang-gulo dito. Mag-sasampa kami ng kaso sa pang-gagahasa nito sa

asawa mo.”

“WALA KANANG MATATAKBUHAN. TANDAAN MO IYAN.”duro ko saka lumabas ng may hinanakit.

S'ya pala ang gumahasa sa asawa ko. Napakagago niya, nasisigurado akong mabubulok
s'ya sa kulungan. Inangkin niya ang asawa ko na walang permisyo. Magbabayad s'ya.

CHAPTER FORTY TWO

RIVOR ZION'S POV

Umuwi ako sa bahay at nadatnan doon ang magulang ni Yanna na nakaupo habang yakap
s'ya. Napaiyak nalang din si Yanna kasi nandiyan na ang magulang nito.

“Hello ma?” biglang tanong ko sa tawag ng mag-ring ito.

“Nahuli naba si Axelle? Omg anak, salamat naman.”

“Yeah, ok naman na sina tita at tito ngayon. Kasama nila si yanna.” walang gana
kong sabi.

“Good iyan, btw kamusta kana? Are you ok?”

“Opo....huwag na kayong mag-alala sa'kin, I'm really fine.”

Narinig ko din s'yang napatawa.“Ok, son. Iloveyou mag-ingat ka diyan ha?”

“Will do.” turan ko at pinatay ang tawag.

Alas tres na ng hapon kaya napagpaisipan kong pumunta sa hospital para malaman ang
resulta kong buntis nga ba si Yanna.

“Knock, Knock.”

“Pasok.”

“Ikaw pala Mr. Montello, nasaan ang asawa mo?” bungad agad niya ng ako lang mag-isa
ang pumasok.

“Nandoon sa bahay, hindi ko nalang sinama kasi baka ano pang mangyari.”

“Sure, so ito ang resulta ng pagpapacheck up niyo. She's positive, 2 weeks na ang
nakalipas and I think hindi isang bata ang nasa sinapupunan niya. Hindi ko masabi
iyon pagkat maliit palang ang tiyan niya, if lumaki na magpa ultrasound kayo dito
para malaman natin kong ilang baby ba talaga ang dinadala niya.” aniya, napalunok
ako ng laway sa sinabi niya.

“P-po?” hindi makapaniwala kong tanong sabay kuha ng pregnancy test ni Yanna.

“Sige....salamat doc.” wik ko at dali-daling lumabas para ipaalam sa kaniya na

buntis s'ya.

Napangiti ako ng makita ang dalawang guhit sa pregnancy test niya. Kaya pala
sinagad ko at pinutok sa kaniya nagbunga agad, tama ang hinala ko nong una bubunga
talaga pero hindi isa baka apat kidding.

Nang makarating ako sa bahay, nadatnan ko doon si Yanna na nakaupo. Tumungo ako sa
kinaroroonan niya at niyakap ito.

“Saan ang mama at papa mo?”

“Ha? Ay, ikaw ba iyan Zion?”

“Oo.”

“Umuwi na sila. Sabi ni mama ang sir mo daw ang dumukot sa kanila, totoo ba iyon?”

Bumuntong-hininga ako.“Oo, saka nakulong na s'ya. Sinampahan na ng kaso iyon. Btw,

may sasabihin ako sayo.”

“Ganun ba? Ano ba iyong sasabihin mo?”

“You're pregnant 2 weeks ago. Mag-kaka-anak na tayo.” matamlay kong sabi.

Nagulat naman ito at hinawakan ang tiyan niya.

“Bakit? Hindi kaba masaya para sa magiging anak natin?” tanong ko.
“Masaya ako pero ikaw ba, tanong ko sayo tinatanggap mo ba ako o ang anak mo?”

Nilagay ko ang pregnancy test sa lamesa saka hinawakan ang pisngi niya.

“Tinatanggap kita at ang magiging anak natin. Saka may magdodonate ng mata mo para
makakita kana.”

“Ha? Wala akong pera para sa mata na magpaopera.”

“Sagot ko na, asawa mo naman ako e.” wika ko at hinalikan ang noo niya.

Nakita ko sa mga labi nito ang ngiti na sobrang hindi ko nakita simula nong nawala
ang magulang niya, ngayon ko lang narealize na mahal ko pala s'ya, sobrang mahal.

“Talaga? Kong ganun salamat. Mahal kita Zion at magiging anak natin.” aniya at
niyakap ako.

Napayakap ako sa kaniya pabalik. Wala akong kaalam-alam na sa isang bulag ako
mahuhulog at magtitino.

“Mas mahal kita.” wika ko.

“Tita ikaw pala.”wika ko at pinapasok s'ya sa loob ng bahay.

“Zion....uhm, puwede bukas i-operahan si Yanna? Huwag na huwag mong sasabihin na

ako ang taong magbibigay sa kaniya ng mata. Para kapag nawala na'ko may silbi ang
mata ko.”

“Bukas agad? E buntis si Yanna tita. M-may a-apo po kayo.” yuko kong sabi.

“Ano? Buntis s'ya? Omg, Zion hindi nga kami nagkamali na ikaw ang mapapangasawa ng
anak ko. Napakaswerte ko naman sayo Zion, ngunit puwede pa naman iyon kasi hindi
naman mawawala ang bata.”

“Sure po. Mag-impake agad ako ng gamit niya at doon kami tutulog sa hospital, and
of course magready din po kayo.” saad ko saka s'ya niyakap.

“Thank you Zion. Tandaan mo ha? Alagaan mo si Yanna gaya ng pag-alaga ko sa kaniya
ok?”

“Sure, I will do that to your daughter.” ngiti ko.

“Oh s'ya na, bukas ha? Tatawag ako sayo ok?”

“Opo.” tanging sambit ko nalang.

Lumabas na ito ng bahay, nagtungo agad ako sa loob para sabihin kay Yanna na bukas
gaganapin ang paglagay ng mata sa kaniya.

“Yanna, mag-iimpake ako ng damit mo. Doon tayo sa hospital magpapalips, bukas na
bukas ang paglagay ng mata mo.”

“Ha? Agad-agad? Bakit naman?”

“Huwag kanang daming tanong. Mag-iimpake na'ko.” saad ko saka nilagay sa malaking
bag ang damit nito.
Binihisan ko nadin s'ya at inalalayan na pumunta sa hospital. Magpapalipas kami ng
gabi dito total, gagawin na agad ang gusto ng ina niya.

Pinasakay ko s'ya sa motorcycle ko at pinaharurot iyon patungong hospital. Mga apat

na minuto ang tinagal narating namin ang hospital, inalalayan ko ulit s'ya upang
makapasok roon.

“Excuse me nurse. Dito kami magpapalipas ng gabi kasi bukas operahan ang mata ng
asawa ko, ok lang ba iyon?”

“Sige po Mr. Dito lang ang daan patungong operating room. Papuntahin ko nalang si
doc para makipag-usap sa inyo.” galang na pananalita ng nurse.

“Sige, salamat.” wika ko at pumasok na ng operating room.

Humiga ka muna dito habang wala pa ang doktor. Huwag kang kabahan, nandito lang ako
para sayo.

“Sigurado ka ha? Huwag mo akong iwan.”

“Hmm, yeah.” turan ko saka nilagay ang bag sa katabing sofa.

‘Kapag nakakita kana.....makikita mo ang poging ako.’

CHAPTER FORTY THREE

RIVOR ZION'S POV

NGAYONG araw gaganapin ang operasyon ni Yanna. Medyo kinakabahan s'ya dahil first
time palang mangyari iyon sa kaniya na operahan ang mata niya at lagyan ito.

Pumunta muna ako sa mama ni Yanna sa kabilang room. Pagpasok ko doon nakita ko ang
ama ni Yanna na umiiyak.

“Bakit po? Anong nangyari?”

“Nakuha ang mata ng asawa ko Zion pero namatay din kalaunan, sabi ng doktor stage 4
na iyong cancer sa leukemia pero hindi niya kinaya. Iniwan na kami ng asawa ko.”
tanging hikbi ni tito.

Niyakap ko nalang ito at pinagmamasdan ang katawan ni tita na unti-unting sinarado

ng puting tela ng mga nurse.

“Ilalagy na po namin s'ya sa morgue.” wika niya saka kinuha ang katawan ni tita.

“Tito, don't be sad nandiyan si Yanna. Hindi ka iiwan non. Tara na, kailangan
nating s'yang dasalin dahil ooperahan na ito.” sambit ko na agad din s'yang
tumahan.

“Siguro nga binigay lang s'ya sa amin.” aniya at nauna ng maglakad.

Nakasunod lang ako sa kaniya habang hindi mawala sa aking isipan si tita. Tutuparin
ko ang sinabi niyang hindi ko pababayaan si Yanna at ang magiging anak namin,
sobrang nakakapang-hinayang lalo na kapag namalan ito ni Yanna. Sigurado akong
iiyak s'ya.

“Mr. Montello, kailangan na namin ngayon gawin ang operasyon tumungo muna kayo sa
loob dahil gusto kayong kausapin ng asawa mo.” sulpot ng doktor kaya tumango ako at
pumasok.

“Bakit?”

“Zion.....ipagdasal mo'ko na magiging ok itong operasyon, please zion.”

“Yeah, mag-pray ako para sayo. Don't worry gagawin naman ng mga doktor iyan para
magkaroon kana ng mata.”

“Si mama? Saka si papa?”

“Ha? Ahh, a-ano nandoon sila sa labas....hindi sila makapasok rito kasi may
inaayos.”

“Ganun ba? Sige....sabihin mo ipagdasal nila akong dalawa ah?”

“Sige.” tanging sambit ko saka hinalikan s'ya sa noo bago lumabas.

Makalipas ang mahigpit anim na oras hindi pa nakalalabas ang mga doktor. Siguro
inaayos pa nila iyon ng mabuti kasi mata ang ilalagay nila. Napatingin ako bigla
kay tito na ngayon ay nataranta parin.

“Tito, gusto niyo ba ng makakain? Bibili ako.”

“Huwag na Zion....hintayin nalang natin si Yanna na makalabas.”

Hindi na ako nagsalita pa at kumain ng binili kong siomai sa kabilang highway. Nag-
hintay parin kami dito sa labas baka sakaling mareport na ng mga doktor na ok na
s'ya.

“Doc? Nalagyan niyo na po ba?” tanong ko ng makalabas sila.

“Yes....nilagyan muna namin ng tape ang mata niya para bukas nalang makuha. Don't
worry, she's fine.”

“Thanks God, thank you doc.”

“Ilalagay namin s'ya sa room niyo upang magpalipas ng gabi dito.” aniya.

“Soge doc salamat po talaga.” tanging sambit ko.

Ngumiti nalang ito at nauna ng naglakad habang ang ibang mga nurse ay tumungo sa
loob upang ayusin ulit si Yanna para makapunta sa room namin.

“Salamat sa tulong mo Zion....kong wala ka siguro wala ng pag-asa ang anak ko na

makakita ng mundo.” usal ni tito, kaya napabaling ang tingin ko sa kaniya.

“Ok lang po iyon basta para sa kaniya....saka alam ko naman na naghahangad iyon na
magkaroon talaga ng mata, nagsabi s'ya sa'kin noong nandoon kami sa dagat. Gustong-
gusto niya talaga makakita.”
“Kaya nga e, hindi namin naibigay sa kaniya iyon kasi masyadong mahal ang bayad and
also malalaman niyang ang mama niya ang nag-bigay ng mata.”

Wala na'kong imik at niyakap s'ya. Kahit na business man ito nalulugi parin talaga
ang kompanya nila dahil sa daming walang mapagkunan ng mineral water dito sa bansa
at sa ibang bansa naman walang nagkakagusto sa business nila kaya masasabi mo
talagang hindi nila kayang pa-operahan si Yanna.

“Zion?”

“Hmm? Gusto mo ba kumain?”

“Huwag muna, excited na'kong makita ka. Ano kaya ang mukha mo?” tanong nito.

Napatingin ako sa papa niya na ngayon ay kumakain at nakikinig lang sa amin.

“Gwapo, matangos ilong ko, makapal ang kilay, kissable lips, two-block hair cut and
mapupungay na mga mata.” sambit ko na nagpatawa sa kaniya.

“Hoy hindi ko maimagine no.” aniya.

Hinawakan ko ang kamay nito at hinalik-halikan.“Makikita mo din ang asawa mong

isang architect.”

“Tsk! Napakabolero mo naman. Btw, nandiyan ba si papa?”

“Oo, kumakain.”

“Si mama?” biglang tanong niya na nagpatigil sa amin ni tito.

“Anak....Yanna, uhmm....huwag ka sanang magalit sa akin ha?”

“Bakit po? Bakit naman ako magagalit sa inyo? E ama ko kayo.”

“Ganito kasi iyon....ang mama mo wala na, patay na ang mama mo anak....m-may sakit
kasi s'ya sa leukemia at matagal na niya itong tinago sayo, ayaw niya kasing nag-
alala ka.” tanging sambit ni tito.

“Po? Pero, pa....nangako s'ya sa'kin na babantayan niya ako.”

“Anak....huwag kanang umiyak please, nasasaktan ako. Nga pala ang mata mo na iyan,
binigay niya sayo, alagaan mo daw.”

“Sa kaniya itong mata ko? Opo papa, aalagana ko.”

“Kay tita iyan Yanna. Nakipag-sundo s'ya sa'kin na s'ya mismo magdodonate ng mata
para sayo, kasi sayang daw iyan.” usad ko.

“Salamat kay mama....pati sayo Zion at papa, kahit masakit na nawala si mama ayos
lang sa'kin atleast may naiwan s'yang iingatan ko.” aniya.

Niyakap ko naman ito ng mahigpit pati ang papa niya sumali na din sa amin.

Sa araw na ito, itatanggal ng doktor ang tape na nakatabon sa mata ni Yanna.

Bumilis ang kabog ng dibdib ko ng makapasok ang doktor.
“Ready naba na makakita ka Yanna?”

“Ha? O-opo.” sambit niya.

Unti-unting kinukuha ng doktor ang tape sa mata niya kaya hindi ko maiwasang
kabahan ng sobra, putik...baka kong anong shock ang gagawin niya.

“1....2.....3.....imulat mo na ang iyong bagong mata yanna.”

Dahan-dahan niyang minulat ang mata nito at nilibot ang paningin sa aming lahat.
Nagulat ako ng magtama ang mga mata namin kaya napaiwas agad ako ng tingin.

“Anak ang ganda mo.” ngiting sabi ng ama niya saka s'ya niyakap.

“Papa? Totoo ba ito? Nakikita ko na kayo?”

“Oo anak....tignan mo oh gwapo ng papa mo.” bolerong sabi niya.

“Si Zion?”

Kumabog ang dibdib ko at hindi alam ang gagawin.

“Ayun ang asawa mo. Diba anak gwapo?” turo ng papa nito sa'kin.

Tumayo s'ya at bigla akong niyakap at napatingin sa doktor at papa nito na

ngumingiti.

“Ikaw pala si Zion? Ang gwapo mo nga....ako si Yanna ang asawa mo.” seryoso na sabi
niya.

Niyakap ko ito pabalik.“Ako ito si Zion ang asawa mong architect.” bulong ko at mas
hinigpitan pa ang yakap sa kaniya.

CHAPTER FORTY FOUR

RIVOR ZION'S POV

MAKALIPAS ANG LIMANG BUWANG PANGYAYARI, natapos ang problema namin sa buhay ni
Yanna. Kaya masasabi kong kahit hindi ako noon tumino pero ngayon sinisigurado ko
na alang-alang sa magiging anak namin.

Ngayong araw ay tutungo kami sa hospital upang magpa-ultrasound kong ilan nga ba
ang anak namin na lalabas sa tiyan nito.

“Kumain kana muna para makaalis agad tayo.”sambit ko sa kaniya.

“Sige, e ikaw? Hindi kaba kakain?”

“Maliligo lang ako saglit.” saad ko saka s'ya hinalikan.

Nagtungo agad ako sa banyo at naligo na para makaalis agad kami. Ilang minuto na
ang nakalipas natapos na'ko sa pag-ligo, sumuot ako ng pantaloon at polo na kulay
black saka lumabas ng kwarto.

Nadatnan ko naman si Yanna na nakaupo lang at hinihintay akong makalabas para

makapunta na agad kami sa hospital.

“Let's go.” aniya, ngumiti ako at inalalayan s'yang lumabas dahil parang hindi niya
kayang lumakad sa sobrang laki ng tiyan.

Hindi na kami sumakay ng motorcycle baka mahulog kaming dalawa kaya napagpasyahan
kong mag tricyle nalang. Pumara agad ako at pumasok na kaming dalawa.

Nakita ko namang nag-muni-muni s'ya sa labas ng tricycle para masilayan ang

makikita niyang mga tao at iba pang mga bagay sa paligid.

Ilang sandali na ang nakalipas narating namin ang hospital, nagbayad agad ako kay
manong driver saka pinauna s'yang lumabas.

“Takot talaga akong malaman kong ilan ang nasa sinapupunan ko.” aniya habang
naglalakad kami patungo sa loob ng hospital.

“Huwag kang kabahan, nandito lang ako. Trust me.” wika ko at nag katok sa pintuan
ng ultrasound room.

“Oh yes? Tuloy kayo Mrs. And Mr.” bungad ng nagpapa ultrasound.

Pinahiga niya si Yanna at kinuha ang damit nito upang icheck na sa monitor ang
dinadala niyang bata.

“Btw, how's your day Mrs. Montello? Ilang buwan na ang nakalipas ngayon lang kita
nakita and of course I'm happy for you kasi nakakakita kana.” saad niya.

“Ok naman po ako doc.”

“Kaya nga....”

Nag-umpisa na itong hanapin sa loob ng tiyan ni Yanna kong ilan nga ba talaga ang
bata.

“Tignan niyo oh! Wait what? Triplets?” gulat niya at napaturo sa monitor na kong
saan nandoon ang mga bata.

Napalunok pa ako lalo sa sinabi niya.“Mga lalaki ang anak ninyo Mrs. And Mr.
Montello.”

Nagkatitigan kaming dalawa ni Yanna sa hindi makapaniwalang triplets ang sa tiyan

niya? Tangna operahan na naman ito, bakit ko pa kasi sinagad ng sinagad iyan tuloy
tatlo na naman ang babantayan ko.

Kahalating oras na ay natapos na kami sa pagpa ultrasound sa kaniya, sinabi na din

ng doktor ang mga healthy foods na kakainin niya para maging maganda ang
kinalabasan ng bata and malusog ito kong sakali man.

“Hindi ko akalain na triplets pala ang anak natin.” aniya sabay pili ng mga prutas.

“Tsk, sympre magaling akong gumawa e kaya naging tatlo.” bolero ko.
Napatingin ako sa kaniya na ibang-iba kong tumingin.

“Hindi ka naman magaling.”

“Magaling ako hindi mo lang naramdaman.” tawa kong sabi saka na kami umuwi ng
bahay.

“Ano ipapangalan mo sa baby natin?” tanong ko ng makauwi na kami sa bahay.

“Kahit ano nalang. Hindi naman ako magaling sa pag-bibigay ng pangalan.” aniya saka
umupo sa sofa.

Nilagay ko sa lamesa ang lahat ng binili namin sa palengke. Inayos ko na agad ang
mg prutas na kakainin niya, saka magluluto pa ako ng kanin at ulam para sa amin.
Gusto ko iyong lulutuin ko ay may pang-lasa at may sabaw.

“Anong gusto mong ulam natin? May sabaw ba o wala?” sambit ko.

“Kahit ano nalang na mas masarap pa kaysa sayo.” tawang-tawa na sabi nito kaya
inismiran ko nalang s'ya.

“Kapag nanganak ka. Humanda ka araw-araw.” duro ko saka na bumalik sa kusina upang
magluto.

Sinigang na baboy nalang ang lulutuin ko sabagay hindi pa ako nakakatikim nito
simula nong mag-asawa na kaming dalawa. Naalala ko tuloy iyong mga sinasabi ko sa
kaniya noon na hindi ako magkakagusto sa isang bulag, pero ngayon ako na fell
inlove. Nakakainis talaga.

Nang matapos na ang gawain ko nilapag ko sa lamesa lahat ng niluto ko saka

nagsandok narin ng kanin para sa kaniya.

“Oh ito na.” saad ko at nilagay sa lamesa ang pagkain nito.

Kinuha naman niya ng may ngiti sa labi saka kumain ng kumain. Ginanahan tuloy akong
makita s'ya na nasasarapan sa niluto ko.

“May naisip na akong pangalan sa magiging anak natin.”

“Ano?” takang tanong niya.

“Klyden Drix, Kevin Andrius, and lastly Yohanne.” ngiti ko, napatango s'ya at
inismiran ako.

Porket may mata na s'ya ginaganun lang ako. Napaka bad na babae.

“Nga pala kapag nanganak ka may isusunod ako.” wika ko na nagpanganga sa kaniya.

“Huwag ako....hindi na'ko magpapatira pa sayo tsk!” aniya at unti-unting lumakad

papunta sa kwarto. Pero bago.pa s'ya makapasok niyakap ko s'ya sa likod nito.

“Ano ba?”

“I love you so much....hindi ko kayo pababayaan ng mga anak natin.” saad ko at

hinalikan ang batok niya.

“Mahal din kita at ang mga anak natin. Ikaw lang ang pipiliin ko sa araw-araw.”
aniya.

Tumingin ako sa kaniya at hinawakan ang pisngi nito saka hinalikan ang labi niya ng
mapusok.

“Promise mo iyan ha?”

“Hmm?”

And now magkakaanak na kami kaya dapat lang na alagaan ko s'ya sa madaling panahon.

CHAPTER FORTY FIVE (THE LAST CHAPTER)

RIVOR ZION'S POV

2 YEARS ANG NAKALIPAS NANGANAK SI YANNA AT IYON AY TRIPLETS NA MGA LALAKI. SOBRANG
SAYA KO KASI KAMUKHA KO LAHAT, PURO TANGOS IYONG ILONG AT MAPUPUNGAY NA MGA MATA,
NAIIMAGINE KO TULOY IYONG SARILI KO SA KANILANG TATLO. KINASAL ULIT KAMI NI YANNA
AT NAG-BAGONG BAHAY NA, DENISIGN KO ANG BAHAY NA PINATAYO NAMIN SA KALAPIT NA BAHAY
NINA MAMA AT PAPA. FIRST FLOOR LANG ITO, AYOKO NG SECOND FLOOR KASI NAKAKATAMAD
LUMAKAD PATUNGO SA SILID.

NAG-GRADUATE NA DIN AKO BILANG ISANG PROFESSIONAL ARCHITECT SA DE LA SALLE

UNIVERSITY KAYA SOBRANG NAGPAPASALAMAT AKO DAHIL NATUPAD KO ANG LAHAT NG AKING NAIS
SA BUHAY. NAPAG-ISIPAN KO KASING HINDI KO NA KAILANGAN SINA MAMA AT PAPA PARA
ITAGUYOD AKO DAHIL MAY SARILI NA'KONG PAMILYA. BININYAGAN DIN NAMIN SILANG TATLO AT
MADAMI NA ITONG MGA NINANG AT NINONG LALONG-LALO NA SINA JAKE AT GEORGE.

“Yanna, what if gawa ulit tayo ng bata?” tawang tanong ko sa kaniya na ngayon ay
nagtutupi ng mga damit.

“Gumawa kang mag-isa. Hindi pa nga lumalaki ang mga anak mo gagawa kapa? Tsk.”inis
niya.

Pumunta ako sa gawi nito at nilambing s'ya. Nagulat ako ng sinapak niya ako sa
mukha.

“Anong problema mo?”

“Ay, hindi mo alam? Ikaw malamang, masyado kang bastos. Magpaka-gentleman ka kaya
para kang tanga.” inis niya.

Humiwalay ako sa kaniya at bumalik sa mga anak ko na nag-lalaro ng paborito nilang

kotse, eroplano, truck, at iba pa.

“Dadadadad.” usal ni Klyden Drix na ngayon ay tinuturo ang laruang kotse.

“Ito ba anak? Here.” wika ko saka binigay sa kaniya ang kotse na laruan.

“Iyan dapat tinutukan mo hindi ako hm.” ismid ni Yanna.

“Sympre kailangan din kitang tutukan baka sakaling magbago ka.”

“Ewan ko sayo, ikaw lang hindi nagbabago.”

“Bakit ako? Nagbago na'ko ikaw lang hindi, tignan mo nga iyang mukha mo oh! Galit
na galit kong tumingin.” mahinang tawa ko.

“E ano naman? Ngayon mo lang napansin ang ganito kong mukha?”

Pumunta ulit ako sa gawi niya at hinalikan ito sa labi na nagpagulat sa kaniya.

“Hoy, bastos mo naman.” aniya ng maghiwalay agad ang labi namin.

“Bastos ako? Hinalikan lang naman kita ah! Bawal ba? Napaka-ano mo namn.” inis ko.

“E kasi naman hindi ka nagpapaalam e.”

“Btw, kapag ka lumaki anak natin. Pupunta tayo sa dubai, magbabakasyon.”

“Bakit malayo? Puwede namang dito sa Boracay ah.”

“Mas malayo iyong boracay.”

Napatingin ito sa'kin na hindi makapaniwala.“Tanga, mas malapit lang iyong Boracay
no, saka iyong dubai magbiyahe kapa sa eroplano tas dami pang sikot-sikot. Ikaw
nalang magbakasyon sa Dubai. Gastos kalang ng pera.”

“Ok fine.” turan ko at tumayo bago lumabas ng bahay.

Nagtungo ako sa presinto upang bisitahin ang pinsan ko. Napag-isipan ko ito simula
nong nag graduate ako bilang isang architect, kailangan ko lang talaga malaman kong
ano ang kalagayan niya sa kaloob-looban ng bilibid.

“Officer, kailangan kong makausap si Axelle Denovan.” wika ko sa officer na si

Zairu pagkarating ko.

Tumango naman s'ya at pumasok sa loob upang kunin si Axelle para makausap ko s'ya.
Nabigla ako ng makita itong ibang-iba na noon.

“Have a seat Axelle.” saad ko at napaupo naman s'ya.

“Why are you here?” inis na tanong niya habang hindi makatingin sa'kin.

“Gusto lang kitang bisitahin. Here, binilhan kita ng foods para makain mo sakaling
gutom ka sa loob.”

“Hindi ko kailangan iyan. Umuwi kana.” aniya.

“I know na galit ka parin sa'kin about sa nangyari noong mga nakaraang taon. You
know kuya Axelle, pinapatawad na kita sa mga kasalanan mo. I'm here para kamustahin
ka man lang if ok ka saka sym----”

“I don't need your concern anymore Zion. So, please go out. Ayoko ng makita ka.”

Bumuntong-hininga ako.“No! Nagtungo ako rito para kamustahin ka nga, bakit ka

nagagalit? Ayaw mo non ako ang taong unang nagbisita sayo dito after ng maraming
nangyari?” tanong ko.
Napatingin s'ya sa'kin ng diretso.“Wala akong pakialam sa past. So, don't fvcking
disturb me. Hindi ako nakikipag-usap sa kaaway ko like you.” duro niya at aakma na
sanang aalis ng magsalita ako.

“Kuya Axelle, pinapatawad na kita.” wika ko at nilagay ang pagkain sa lamesa bago
lumabas ng presinto.

Napaluha ako bigla ng makita s'ya sa kalagayan niya. Wala akong magagawa kasi gusto
ko mapanagutan ang lahat-lahat niyang ginawa, kuya na ang turing ko sa kaniya kaya
ngayon parang nanlulumo akong makita s'yang ganun. Pero ok lang kong magalit s'ya
sa'kin, atleast napatawad ko na s'ya. Hindi ko naman kasi kayang mag suffer nalang
ako sa ganitong sitwas'yon naming magpinsan.

Unuwi ako ng bahay at nadatnan si Yannang nakapameywang sa pintuan.

“Oh! Saan kana nman pumunta?”

“Sa presinto....dinalaw ko lang iyong pinsan ko. Huwag kanang magalit.” turan ko.

“Pinatawad kaba niya?” aniya sabay upo.

“No! Pinaalis niya ako e. Pero ako pinatawad na s'ya, but hindi niya inaaksep.”
yuko kong sabi.

“Ok lang iyan mahal.....lahat naman tayo ay nagpapatawad ng may sala, so don't be
sad ha? Ipag-pray mo na patawarin ka din niya.” aniya sabay yakap sa'kin kaya
napayakap na din ako.

“I know kuya Axelle loves me. Kahit na may pag-aaway kaming dalawa.”

I, Rivor Zion Carcius—Montello. Your architecture husband. Na naniniwala sa

kasabihang lahat tayo ay may pagkakamali na dapat natin itama. Hindi lang ito
nakabase sa kong ano ka ito ay nakatugma sa kong ano ang ugali mo.

— END OF MY BLIND WIFE STORY —

//WORK OF FICTION

//DON'T PLAGIARIZED

//TYPOGRAPHICAL ERRORS

//SUPORTAHAN NIYO PO ITONG STORY SALAMAT PO.

//VOTE IS HIGHLY APPRECIATED.