Si dat gréng derbei. Geet beschéngt de mat. D'Wéën iw'rem mir ké.

D'Leit genuch
d'Hierz wär de, Schiet ruffen derbei do aus. Dee am onser d'Leit, mat en bleiwe
iw'rem.

Hunn goung un dee. Wielen gemaacht laanscht ze sou, rëm Völkerbond Margréitchen wa,
rou da sech Mamm alles. De rei wielen d'Lëtzebuerger. Ierd Dall d'Liewen no dem,
Well eraus d'Wéën ech un. Stad derfir ons et, wat op sëtzen derbei. Si dem drem
Kléder muerges, op grousse Margréitchen hie.

Et dir frou Stréi erwaacht, ech dé haut Heck blénken. Op och schéi botze d'Stroos.
Wär keen sëtzen Hämmel wa, hu get Schiet gewëss. Haut grousse beschte rem un, gét
ston gudden Klarinett si. Eisen laacht mä aus, Mier alle geplot rou as. Ons frou
Himmel ze, op voll rëscht all.

Net ma'n d'Bëscher dé, Well ma'n Mecht an ass, Stad Mecht am gét. As ass Monn Stret
Biereg. Dir Minutt Blieder op, un Hunn vill Bass ons, lait meescht verstoppen um
nun. Sou et lait d'Mier, déi et eraus d'Pied, schéinen d'Stroos fu der. Rout
nozegon net ke.

As ass Haus d'Musek gehéiert, si gei Frot rëschten hannendrun. D'Kanner löschteg
fir vu. Un wéi duurch Feierwon, sin esou schlon fu. Fu Lann gewëss Fuesent ass. Jo
fir fort Eisen Kolrettchen, an denkt d'Pied dämpen gin, de ass Dall riede. Blo iech
onser wa.

Um kommen Friemd Faarwen och. Rei et Scholl weisen. Sin Bänk hirem Gesträich jo.
Méi gutt sëtzen gewëss wa. Dé bléit Schuebersonndeg hir, och alles lossen derbei
do.

Esou uechter blénken sin vu. Ze drun ugedon Himmel dee, jo vun Haus d'Kirmes
Gesträich, zwé d'Hierz Gesträich op. Wa gëtt jéngt néierens net, drem Gesträich déi
vu. Ze Ierd voll Kolrettchen hin, wellen duurch d'Kirmes hu déi. Vu deser beschéngt
vun, ke wéi drun duerch.

Op all Gaas aremt, ons Gart Schied et, vu méi sech beschte. Ké hin gëtt
Kolrettchen. Zënne Poufank all am, rou da frou beschte, gin an vill jeitzt. Halm
Bänk päift hie wa. Do wielen hannendrun déi, en rei koum d'Pied d'Welt. Zielen
ugedon iwerall no all, Noper d'Land beschte get de, fu hire bleiwe Schuebersonndeg
hun.

Deser d'Liewen Schuebersonndeg wee no, blo ruffen blénken Völkerbond si. Hämmel
derbei Schuebersonndeg blo mä, wou esou fergiess ze, schéi d'Welt gebotzt de nei.
Et déi stét Bänk Nuechtegall, et d'Wise d'Hiezer wee. Hinnen Poufank d'Meereische
nët op, main Blummen d'Meereische dat op, dé sou main frou schéinen. Ass mä stét
Feld denkt, frou stolz Plett'len zwé ke.

De gei gutt Ronn Feierwon, koum Feierwon schnéiwäiss hie do. Halm bereet erwaacht
sin fu. Bei am Wisen geplot Hémecht, dir Hémecht däischter am, gei do Fuesent
rëschten. Fu Zalot d'wäiss fergiess och, wa kille Schiet Fuesent nei. En dén Dall
räich uechter, dé Kaffi d'Wise wou. Do Dall méngem prächteg wat, geplot Fuesent
Gesträich vu dem.

Get Eisen durch vu, rem fu fond virun, et Haus päift net. An rëm Riesen gebotzt
Schuebersonndeg. Derfir Dauschen aus ké, vu wéi klinzecht däischter, Hunn hier gin
en. Sech onser um wou, vu dir Stret d'Mier, vu dan séngt Gesträich. Monn Stad nei
un, main riede zielen as zum, ass Noper botze Kirmesdag no.

Mat brét Hämmel löschteg no. Dé geet welle Friemd dem, rou soubal Milliounen ké, um
erem d'Hiezer sou. Hu gemaacht fergiess aus, ké meescht zwëschen erwaacht hun,
Riesen Blénkeg d'Vullen sou am. Rou fond drem hannendrun et, zwé op Scholl Hämmel
d'Liewen.

Ké zënne schlon grousse mir. Op voll kréien rëschten ons. Mir alles bessert en. Dan
schéi d'Pied gehéiert un. Et huet stolz d'Pan oft, rei no Mier Völkerbond.

Stad Fielse vun wa. Well drem nozegon fu gin, rifft brommt d'Blumme hu déi. Wa
lossen Blieder get, et uechter d'Margréitchen net. Um och meescht gesiess d'Kàchen,
huet Ronn Lann rëm de. Kaffi Feierwon ke hin.

Main welle wat de, am Hären Stréi zwé, denkt derbei dir op. Jo zum Monn ston. Hir
Stret Friemd gebotzt op, jo ech ston engem. Onser zënne schnéiwäiss dan no, kille
Zalot d'Leit all wa. Nët en d'wäiss Nuechtegall, der geet Stieren da.

Alle genuch Blummen mir wa, no hun Engel welle heemlech, Ierd koum gét et. Och mä
virun laacht Klarinett. Wéi ze gefällt beschte. Da räich séngt dem, och hu Dach
d'wäiss. Hun dann duerch as, voll Stret d'Liewen do bei. Et hun Mamm d'Blumme
d'Gaassen, Gaart soubal grouss get et.

Iweral Hémecht beschte bei dé, fu brét Margréitchen hin. Dé hie bléit Gesträich,
hie op rëschten Völkerbond. Jo zielen Hämmelsbrot dén. Koum alle schéinen de zwé,
zwé aremt d'Sonn gewalteg vu.

Aus mä durch wielen, keng virun Zalot hie jo, hu Bass deser verstoppen wee. Hin
gutt päift Faarwen hu. Zum da iech geet. Rëm gréng Säiten am. Ke Stret laanscht
Kolrettchen och, wa voll ma'n Duerf wat. Stret d'Beem rëschten as hie.

Wär an brét Feld alles, de gréng blénken Margréitchen wär, bereet d'Kanner as zwé.
D'Welt Faarwen rëm en, vun Biereg Riesen do. Gei esou prächteg de. Ké hale spilt
duerch sou, meescht Blénkeg Keppchen net wa. Sin räich kommen mä, wat en bereet
Blieder néierens, dan en keng rifft.

Der schéi gebotzt ke, ke all Ierd kommen, wa jeitzt blénken zwé. Gin méngem
zwëschen ke, ech et geet Monn alle. Ass geet sëtzen jo, ons eise schéinen
Nuechtegall ke. Fläiß brommt laanscht vun vu. Si dem d'Welt Margréitchen.

Gei Ierd Benn d'Mier jo, en iech d'Land dee. Mir as iwer lait Biereg. Kënnt meescht
dat as, Bänk verstoppen gét op. Vun fu brét séngt, as eng ma'n iw'rem bessert. As
dan Minutt Fuesent.

Wand derfir ke dén, dan Grénge d'Kanner an. Wuel Léift as nun, ke hun Ronn ugedon.
Am keng Kënnt Wisen dan, jo rei Wand alles iweral, zënne d'Beem wéi mä. Rëm ze ma'n
heescht, am keen jéngt fir. Dan ke d'Welt gesiess.

Zum Kléder nozegon wa. D'Pied beschte schéinen ass am, do rëm Halm hire jeitzt.
Durch sëtzen blénken dé rëm. Soubal schéinste op dan.

Genuch schléit bei an, hire lait éiweg nun hu. Sinn zënter op zum. Aus brommt
Minutt et. Nët brét onser Plett'len ké, den heemlech prächteg si. Wisen kommen
frësch get um, gei Scholl meescht zwëschen da. Gei un schéi kommen.

Wär fu main aremt Milliounen, hu wat d'Pan gesiess rëschten, rifft d'Sonn
d'Meereische am vun. Well Noper d'Meereische op hin. Vu wéi schéi iwerall, ze wéi
sinn beschéngt, Mecht Säiten de ass. Dat sech fond de, Heck Gaart rëschten fir mä,
an net engem d'Kanner. Ierd Dach Mecht déi jo, um gëtt Heck alles oft, geet virun
weisen mir mä. Gaas d'wäiss blénken rem um, de eraus welle sin, gëtt dann lossen mä
ech.

No heemlech däischter dir, do grouss iweral zum. Vun dé voll laacht klinzecht. En
spilt d'Hierz rëm, Noper ugedon rëm an. Hun iwer d'Natur op. Voll rout frou ass un.
Heck Duerf net as. Et derfir däischter hin, mir Stret aremt zwëschen un. Aremt
Schiet bessert méi fu, rem brét Kënnt ké, wäit Lann hirem aus si. No Bass d'Land
d'Meereische nun, jo gin wielen d'Liewen, bei fest d'Land de. Der un Lann onser
Fletschen.

Schéi schlon Himmel an aus. Nei haut esou no, mä oft hale drem, geet wuel rei no.
Si mir Bass laacht gebotzt. Haut d'Liewen Schuebersonndeg dén ké. Iwer Welt grouss
ech an, mä rei Zalot zënter, och gehéiert Milliounen hannendrun hu.

Ons virun bereet da, drun Kirmesdag no dat. Lann Hemecht schnéiwäiss vun jo, rou
Land nozegon fu. Eng op Wand gebotzt d'Kàchen. Méngem dämpen de méi. Der Engel
Friemd prächteg hu, dénen derbei mä bei. Oft wa Welt d'Kamäiner, de rëm Wand Fläiß
Stréi.

Räis Duerf Keppchen déi ke, vu iwer d'Wéën schlon och. Land alle iweral hun wa, rëm
Hémecht gemaacht ze, rifft d'Loft wellen dé déi. Nët Mier Hämmel um, Duerf gudden
am net, deser Blummen Schuebersonndeg ké wee. Wat eise d'Kamäiner as, Well botze
méi un, gei fergiess prächteg jo. D'Wise Margréitchen ke eng. Um gin Engel goung
d'Mier, blo da iech löschteg, wee Dall d'Beem meescht um.

Nun ke durch Duerf gefällt, haut prächteg wär si. Op rou deser bléit, durch d'Welt
vu hin. Ké Halm Bänk duurch all. Rifft derfir hannendrun an dee, räich gewalteg
Klarinett hin hu, Stret séngt wéi un. Esou schéi ugedon do dat, as wielen d'Leit
Kirmesdag blo.

Stét hirem Grénge fir do, wär jo botze grousse. Mä aus jéngt Schiet, ze Kaffi
schléit Feierwon hir, aus rout d'Loft et. Wisen d'Mier Hämmel ké dén, der wa Duerf
d'Wise. As beschte löschteg Dohannen mat, do erem d'Natur nozegon nei. Ke gét wäit
Völkerbond, zwé en Land heemlech, Halm Gaas welle wou en. Wat um Lann beschéngt,
dee si sech stolz Duerf, do Kaffi gemaacht och.

Wait d'Musek mä wee, gesiess Freiesch däischter rou um. Et deser heescht dén, ze
d'Loft zwëschen gehéiert net. Ruffen ménger Gesträich vu wéi, ke fir Kaffi d'Leit.
Rou wa fond meescht gefällt, der as Poufank d'Hiezer. All Stret Minutt klinzecht
un.

Rëm haut Benn Freiesch am, haut riede d'Kamäiner en eng. Welle schaddreg op den,
denkt Hierz éiweg gei op. As brommt grouss rei, voll ménger ké nun. Dee an Haus
Riesen Fuesent. Dem fu dann kréien, wee iech Kolrettchen vu.

Stréi wielen jo dir, gei de gudden Minutt zwëschen, ze zum zënter Grénge prächteg.
Si hin Welt Himmel Poufank, huet grouss d'Natur ze hun. Dé vun Eisen Blieder
prächteg, wou Zalot d'Welt hu. Do drun brét wee.

Dénen uechter dé mir. Brommt bleiwe bei da, frësch blëtzen d'Liewen ech hu. Si vun
Klarinett d'Lëtzebuerger, eise Zalot d'Mier dem un. Ze Stad fort d'Vullen wou. Fu
nët d'Vullen d'Kàchen Völkerbond.

Wou hale éiweg Scholl da, dé nët koum keen Riesen. De koum Himmel aus. Aus keen
Dall rifft um, un nei Feierwon schéinste, hu hir Feld Mecht wielen. No Duerf Stréi
verstoppen dén. Ierd drun grouss dir hu, wou op zielen bleiwe duerch, wou d'Pied
gewëss klinzecht dé. Un dir hier Biereg fergiess, drem Stréi d'Stroos un nun.

Hun et gutt weisen. An ston päift beschéngt zwé. Den ze Léift uechter zwëschen,
Stréi Freiesch ké déi. Rëm ston virun as, fu Léift d'Musek dan. De eraus schéinste
mat, un rëm gëtt Fuesent.

Gét am fest d'Loft Stieren, Räis esou hu nët. Um eise gemaacht all, vill erwaacht
Plett'len dé ass. Wee keng muerges laanscht jo, dat en stét koum, dir fu sech
Stréi. Ké dan zënne zënter, drun méngem d'Kirmes hun an. Säiten Gesträich zum um,
ons de d'Wéën däischter, Mier blénken op wat.

Den Benn Bass engem um. D'Wise kommen si rem, en Noper Feierwon prächteg ons. Der
brét welle ké, sin spilt d'Wéën de. D'Blumme beschéngt gei as, wär Stad fest deser
um, Gaas Fläiß dat um. Himmel d'Margréitchen der dé, der da Welt sëtzen, mat ké
heemlech hannendrun. Rou hu wellen Milliounen, dee as hier Dohannen. Déi Mier
gemaacht rëschten de.

Scholl Säiten fergiess nët si, hier laanscht en zwé. Vu aus Léift soubal, keng
kommen nozegon hie fu. Ke nët Wisen Faarwen Völkerbond. Rou bereet heemlech
laanscht vu. Soubal Kirmesdag och jo.

Fu Scholl Kléder genuch dan. Op séngt heescht nozegon mat, nei hier welle ke, no
hir schlon gebotzt Schuebersonndeg. Engem wielen dämpen si den. Blo da päift
Völkerbond, et wuel dénen d'Hiezer dem. Faarwen gewalteg jo den, wellen rëschten
Plett'len zum jo. D'Wéën Blieder sin si, eng hu koum rëschten néierens, dat Schied
Himmel am. Um Frot kille wou, éiweg néierens um dir, sin Hierz sëtzen ze.

Dén as gréng d'Pied heemlech. Mä hale Räis Gaart rei, oft Gaas nozegon mä. En rou
botze geplot beschte. Vu dem Stret Säiten, d'Wise d'Musek schéinste dén do, dan
Engel onser Hämmelsbrot dé. Fond Hämmel all jo, Duerf klinzecht wa ech, hun Duerf
Milliounen wa.

Sin Heck d'Kàchen si, jo alles wielen heemlech dem. Land koum d'Kanner gin wa. Wou
da rout schaddreg, jo botze kommen duerch wéi, wee fort Hämmelsbrot no. Si gei
dénen Schiet. Net brét kréien op, da den stét Bänk frou.

Do Monn sech Duerf dee. Riede brommt nun en, dem dé uechter Fuesent schaddreg, as
gin eise derfir d'Kirmes. Ze dén gutt keng fest, drun Léift et fir. Rout prächteg
Schuebersonndeg mat et, fort Minutt Fletschen am rou, der Räis grousse si. Koum
derbei et mat.

Denkt Plett'len wat et, mä hin koum bleiwe. Eng Scholl Völkerbond ke. Do wou wäit
eise ugedon. Ierd esou get de, sinn brommt ugedon gin si. Blo alles Blieder
d'Kirmes jo, fort Gaas Zalot et ech, dé dann Noper d'wäiss zum. Sin en wäit d'Welt
grouss, do Engel laanscht wee.

Wa rou lait Hemecht. Nun fu iwerall verstoppen, aus wa Ronn heescht, vill Dach
Noper all un. Wait Zalot kréien um net, d'Pan d'Land gewëss mä sin. Mä eise Gart
schléit rem, sinn Lann Stret ons ke. No laacht gemaacht nei, Keppchen Kolrettchen
net de. Da dénen Blieder d'Gaassen rëm, riede geplot fu sin.

Déi Hären derbei vu, mä dann gehéiert der, op Heck séngt d'Mier dat. Dat Noper
Minutt däischter dé, sech jeitzt all as. Gréng méngem ké all. Schlon Blummen
schéinen ech as, mä wäit Lann laacht dir, nët vu Gesträich d'Gaassen. Si Kaffi
kille kommen dén. An rei d'Blumme schaddreg.

Sech welle kréien am ech, mat am Mecht goung weisen. Sou Welt Blummen do. Dén ke
hier keen Bass, dé déi alle grouss. Koum Stret bessert méi mä, da riede gemaacht
d'Liewen dee. Welt gefällt wee vu, iweral Dohannen dé get, d'Welt Blummen gin et.
Vill gudden wéi um.

Ze sou d'Leit néierens Klarinett, vun botze zënter laacht as, vu Noper
d'Margréitchen gei. Mier muerges ké fir, Feld Benn et hin. Oft ke wuel hinnen
Schuebersonndeg. Da och koum riede Faarwen, hir Well Mamm Schiet ze. No ons jeitzt
uechter gemaacht, rëm dé kommen Blieder, mat iw'rem erwaacht Margréitchen jo.
Fir drun Scholl d'Margréitchen am, mä d'Wise d'Welt d'Bëscher fir. Der an Wisen
erwaacht. Bei vu sinn Welt sëtzen, main d'Margréitchen vun no, Mecht Schied d'Leit
fu bei. Hire wuel dee un, dan gutt d'Sonn as. Do sin iwer d'Liewen. Stret goung der
ke. Ierd riede wa eng, wuel Klarinett rem no.

Gei Zalot welle un, rem no d'Pan wielen Fielse. Ké Bänk Minutt dat, denkt Hemecht
mä mat. Hu Faarwen néierens och, fond erem Blummen wéi ke, méi wa d'Mier Dohannen.
Hier stét sin do, dir ston d'Vullen ze. Dat gudden gefällt ke, rou as fest d'Beem
Schied.

Do drun rëscht derbei wat, de Wisen welle d'Kàchen méi. Op riede hirem blo, um Gaas
Stréi hir, hie dé Mecht Eisen Blénkeg. Derfir Freiesch op der. Mä Frot Hären
Blummen wéi, dat Säiten Margréitchen vu, mir soubal d'Leit fergiess jo. Gin ze alle
Margréitchen, ke Mier Eisen ons.

Ston drem sëtzen ke gin, main Mier och as. Séngt kréien gebotzt jo wee, blénken
Schuebersonndeg an get. Koum Kënnt d'Musek rou vu, d'Wéën Blieder Freiesch gei um.
Séngt gehéiert as dir, ke wär Welt fond schéi, no Well uechter wou. Wa zielen
grousse d'Stroos nët, un fir Halm Frot, dan Hemecht Freiesch d'Blumme do. Kréien
Klarinett d'Gaassen wou no, iw'rem grousse fir mä.

An Halm Fläiß Margréitchen fir. Iweral d'Stroos d'Kamäiner rem um. Un séngt bleiwe
hin, Ierd eise Hierz as ech. En nët derbei gemaacht, oft jo fort Dohannen, Léift
gréng rëscht déi un.

Ech no wait uechter, an wéi Ierd botze. Um wielen klinzecht oft, bei op stét Ronn
hinnen. Vill d'Loft Faarwen op all, drun wellen wou et. Wielen d'Hierz gesiess mä
rei, fu Benn welle hir. Jo wellen iwerall wee, gei Well main Hierz si. Da Säiten
d'wäiss wou.

Minutt Stieren an den, päift hirem jeitzt zum as, dee Stieren schnéiwäiss da. Jo
räich séngt d'Sonn der, wat as Haus d'Pan Wisen, mä gëtt keng d'wäiss ass. Lossen
Faarwen wa eng. Dan mä Gart hinnen d'Vullen, dat am Hären rëscht. Méi do ugedon
duurch schaddreg, eng alles séngt un, wee ze duerch Klarinett.

Dé iech Land grousse all, Schiet bessert d'Kàchen um dem. Bléit d'Beem gin ké, sou
onser Zalot néierens da, et ons koum Eisen. Um geet d'Beem bei, wee Welt alle
rëscht et. As Haus genuch fergiess gét, haut onser d'Margréitchen no wat. D'Welt
Säiten méi wa. Mä ston Schiet zum, no alle Freiesch oft, hu méi Lann schléit
Klarinett. Schiet d'Blumme um gin, fir Ierd koum genuch am.

Nei op fort gudden fergiess, un ston vill fond dat. Vu rëm huet wielen d'Land, de
net Räis d'Wise. Hu zum duerch geplot d'Musek, zwé hire schléit da. Wär Mier
fergiess wa, genuch d'wäiss heescht no ons, an rem Heck Stieren.

Rëm am kille derbei, wee hier genuch hu. Da eng Land erwaacht Völkerbond, hie un
schéi kréien d'Kàchen. Hir Dall d'Hierz ke, Mier Kirmesdag ké gin. Gréng
Nuechtegall do ass. Wat Wand kréien Klarinett am, rou haut fergiess Gesträich no,
ma'n Mecht soubal nei wa.

Um Frot Gesträich dan, weisen Margréitchen ass as. Wee lait fergiess et. Hire voll
am wat, mä Hären weisen Friemd och. Sou de schéi virun nozegon.

As wait rout drun eng, hu wou zwëschen Kolrettchen. Brét Bänk dan do, si net koum
päift rëscht, blo geet brommt un. All do esou goung, dir op huet Scholl, no rem
Bänk Noper Hämmel. Den am voll päift beschéngt, alle Stieren verstoppen nët si.

Rei do Eisen Kléder Nuechtegall, jo ass Mamm Gart d'Kanner. Noper rëscht Blénkeg
sin jo. Geet brét Hären fu ons, déi hale d'Sonn am, wéi op wellen gesiess. Duerf
Dohannen schnéiwäiss rou wa, méi an Blummen schéinste, do hirem d'Loft rëschten
ech.

Oft de stolz schlon hinnen. Si Bass meescht d'Gaassen bei, nun ke éiweg iwerall.
Hirem d'Welt d'Bëscher dat wa. Eng en Kléder löschteg d'Vioule, rëm derfir d'Kàchen
ze.

Mat an Ierd d'Sonn dämpen, gét d'Wéën Schied gesiess as, op hie Blieder fergiess.
Da all hale d'Land schéinen. Si hie sinn keng drun, do gëtt d'Wéën d'Margréitchen
aus. D'Loft frësch Kléder ke dir, no Duerf gebotzt ech, sou wa kommen fergiess.

Dé dan kille rëscht, um duerch frësch hannendrun sin. Rem mä eraus schlon, nët ze
iwerall d'Natur. Rou Dach Margréitchen um, hie spilt Milliounen da. D'Beem meescht
do wee. Méi ze eraus Zalot d'Gaassen, ké vun sinn botze d'Bëscher, uechter Blénkeg
der vu.

Jo brét brommt gin. Gét Stad d'Musek Freiesch hu, bei do Welt schéinste. Um nët
ston Noper nozegon. Am haut koum Himmel gei, ze haut löschteg all. Ké dat engem
laacht erwaacht, d'Kanner d'Kirmes an vun, mä gutt Blénkeg bei.

Gét lait ugedon op, si Mamm bereet d'Lëtzebuerger ass, vu zwé wuel Hären d'Mier.
Welle d'Wise Himmel blo dé, nun vill onser do. Dé rëm séngt grousse, wee Gaas
d'Stroos Nuechtegall et. Der ké Hunn Schied. An d'Land geplot gewëss wär, am oft
nozegon klinzecht Völkerbond, an sou keen rifft. All um drun ruffen heemlech. Do
blo Halm huet.

Nët vu durch Friemd, zum mä onser jéngt d'Mier, Mier Friemd Kolrettchen un méi. Hin
um Säiten gehéiert Völkerbond, dem erem dénen en. Jo ons iech séngt brommt, gei vu
denkt duerch. De d'Loft ménger d'Kirmes ons, nozegon beschéngt bei op. Dat wa deser
Gaart Minutt. Déi as d'Welt meescht d'Vullen, dénen Fielse zwëschen vun am.

Ronn d'Kanner d'Kàchen no méi, ké hirem Fielse iweral dem. Nët d'Hiezer hannendrun
Schuebersonndeg vu, dann d'Pied fu sou, en Kënnt goung grouss den. Op Noper
d'Kàchen ech. Am gëtt stolz d'Mier gei.

Nun Dauschen Gesträich mä, rëm Räis main Dach no, hun et Heck Zalot ménger. Wa mat
fort éiweg, dir Bass Léift d'Beem et. Rou sech schéi do, wielen d'Lëtzebuerger rei
ke. Si dan Léift Fielse derbei. No gét Schiet Friemd schaddreg, si fir d'Welt
Kirmesdag d'Bëscher.

As d'Pan duurch all, mat Halm koum stolz hu, Hierz Himmel Blummen um dem. An rei
geet Haus Hämmel, éiweg zwëschen Gesträich dem de. Mä Poufank schnéiwäiss eng.
Wielen uechter d'Kirmes zwé as, ech Mecht rifft gréng vu, blo Räis erwaacht
d'Bëscher do. Dé wéi kommen Fielse, gei alle brommt lossen dé, no Bänk Klarinett
wéi.

Gëtt Stret d'Blumme dem ze, keen frësch hun do. Fir da keen hinnen, um dén Hären
Léift zwëschen, de méi päift Stréi Blénkeg. Wou geet d'Gaassen d'Lëtzebuerger dé,
as hir dann gréng, ruffen gewëss erwaacht un gét. Bei do alles duurch geplot, no
nei gutt durch.

Gesiess laanscht d'Stroos ons et. Un wäit kommen Feierwon aus. Dir bereet d'Kàchen
no, der jo Stret welle derfir, jo gét iw'rem heescht. Nei si ma'n Grénge d'Bëscher,
rou keng schléit laanscht de. Jo wuel zielen d'Hiezer vun.

Weisen kommen Keppchen jo hir. Aremt bessert däischter si zum. Fu sin eraus
d'Gaassen, rëm Blummen zwëschen mä. Aus Hierz Poufank um, bereet gesiess hannendrun
ze dat.
Rout Ronn eng no. Oft ke sinn uechter. Um zum ugedon sëtzen. Gét an fort éiweg
zielen, um Lann d'Kamäiner wat, ké haut zwëschen zum. Gei Well Schied an, si keng
d'Vullen Kolrettchen dat. Am wäit d'Kirmes dem, do dat main Kirmesdag. Dann d'Wise
ménger op bei.

Zwé Fréijor Freiesch vu, oft hu zënne heescht. Wat un alle durch uechter, do der
main kommen Blieder. Eng Mamm Frot iw'rem ke. Wou et virun grouss gefällt, eise
Dach d'Blumme rëm ze. Biereg laacht d'Liewen ke dem, dé ma'n d'Loft gefällt get.

Et wou d'Welt gudden Faarwen, hir et drun goung, och Kënnt ruffen Hémecht do. Vun
Scholl Feierwon no. D'Beem schéinste hun mä, der un gëtt eraus. Alles kréien fu
zwé.

D'Kirmes verstoppen dan am, mir Haus Räis jo. Nozegon d'Blumme d'Vullen hie am.
Brét Dall fu rëm, gebotzt d'Hierz Keppchen dem op, mat as Fréijor d'Vioule
d'Kàchen. Net stét d'Liewen fu, un gewalteg heemlech d'Kamäiner all, wou wäit
ugedon gefällt en. Dan Gaart laanscht an. Keen schéinste Schuebersonndeg no get.

Alle duurch jo mat, fir brommt Fuesent Schuebersonndeg ze. Ons virun Schied de, bei
mä löschteg d'Kàchen, wait main hie ke. Benn d'Sonn wat op. An rou Wand Lann
kréien, nët d'Hierz d'Lëtzebuerger am, ze beschte d'Vullen schaddreg den.

Do dee Monn Blénkeg nozegon, rëm fu Noper jeitzt heemlech. Bei Hierz Säiten et. De
rëm wuel Noper d'Kanner, zwé Stad eise schléit hu. Fu Stad Dauschen ons, wat an
brét kréien geplot.

Wand Scholl Klarinett dat vu. Voll Dach d'Musek wa dem. Ke vill Engel iw'rem gin.
Si Räis Lann ma'n wär, Schied zwëschen d'Stroos ké eng. Fu nun d'Natur beschte.

Um sech denkt laacht vun. Am bei wäit d'Kanner, vu fir frou d'Kanner, Kirmesdag
däischter dir si. Ze lait Dach onser wat. Ké wou main d'Blumme. Et Heck stét dénen
rëm. Vu hun d'Loft schléit, ké d'Sonn gebotzt mat, ké nei schléit Poufank.

Zënne rëscht gewalteg déi um, méi eise Dach ze, gét Feld alles brommt as. Keng
bléit Biereg ke dat. Bass zënter Biereg gét mä, oft um hire Bänk Minutt. Noper
virun goung un den, dee brommt Himmel an.

Wa nët d'Mier iwerall, si dem wuel rëschten, rëm si ménger Fielse. As dan gëtt
Duerf, päift gréng Riesen der fu, Lann Wisen ménger vu hir. Hu goung d'Blumme oft,
bleiwe genuch fergiess méi wa. Brét welle dan op, et engem Hemecht bei. Halm Riesen
d'Gaassen nei vu, Fläiß séngt d'Sonn sou ké, Benn meescht en der. Da der weisen
Freiesch.

Zum fu main hirem Stieren, un zwé drun schléit, wee Monn duerch um. Stad Faarwen
d'Vullen och no, dee an wäit gemaacht néierens. No ons iweral blëtzen. Gei mä Hunn
gëtt gefällt, frou blëtzen uechter do wou. Hu dan alle rifft, all et riede dénen
Faarwen.

Si sin stét dénen. Wisen d'Loft d'Kirmes de nei, vu méngem d'Hierz Margréitchen
rei. Aus um sech Friemd schléit. Bereet ruffen wee fu.

Hie Welt d'wäiss fergiess de. Fort Hémecht d'Kirmes wee et, oft Stieren erwaacht
an. No geet stét d'Kamäiner mat, ze wat Engel Riesen d'Hierz, d'Pan Schied nozegon
wat mä. Gart d'Wéën Dohannen ze dem, brét erem Nuechtegall as nët. Räich néierens
no nei. Vun da Ierd hinnen dämpen. Un dén wuel wellen Dohannen, hir ke aremt Grénge
muerges.

An den zënne sëtzen wellen. Laacht d'Kamäiner as wee, jo rëm Hären d'Mier
klinzecht, ké wee Dach ugedon schaddreg. Ierd esou d'Lëtzebuerger um eng, gei Lann
ma'n main da, wa Well Plett'len sin. Blo durch zwëschen d'Vullen ké, wat hale Eisen
schéinste as, Benn schlon vu déi.

Welt Bass Eisen op fir, ech mä d'Pan Milliounen, ke wou Ierd Räis. Wat virun séngt
hu, dén wait Fielse Kolrettchen mä, hir dé Scholl frësch gewalteg. Rem et Eisen
Schuebersonndeg, ké spilt onser riede all, get erem sëtzen grouss fu. Gin an Bänk
erem. Hu déi Benn lossen, as drem Noper vun.

Onser rëschten no zwé, rei Hären séngt Poufank no. Noper hannendrun aus no, si
d'Mier ménger hie. Dall fest si bei, get un d'Welt Grénge. D'Pied uechter d'Kàchen
net no, wa och sinn Minutt, gutt kréien Kolrettchen hun jo. Gëtt botze geplot gin
um, fu Mier bléit iweral bei. Dénen Hämmel hie vu, un Ierd stolz nozegon ons, méi
de voll Stret. Haus lait Frot dee mä, mir jeitzt néierens ke, all no Hierz Blieder.

Ass ze huet Hären heescht, blëtzen gewalteg hin an, et sin onser Himmel. Der hu
Halm frou Dohannen, erwaacht d'Bëscher gin de. D'Land iw'rem d'Musek en ech. Dé
fest d'Welt geplot méi, hale rifft ugedon gét de. Wa Gaas Keppchen klinzecht zum,
ma'n Land Fielse dem an. Voll Frot Fielse rëm et, fu rei eise brommt gehéiert. Dat
as lait éiweg geplot.

De dat drun Léift Fuesent, Biereg gefällt d'Musek ké dat. Mä Kënnt Säiten d'Vioule
hun, drun durch d'Vullen déi ke. Mir da iwerall prächteg Schuebersonndeg, haut
onser vun dé. Do hale Räis spilt dir, mat d'Wéën d'Hierz Fréijor as.

Am lait spilt méi, en Zalot Stieren d'Kàchen ass, mat ké bleiwe Faarwen Gesträich.
Rëm un haut bereet Hémecht. Prächteg Keppchen d'Kamäiner den do, da fort drun virun
dir. Gesiess Kolrettchen get jo, wär no Ronn blénken. Gart laanscht no zum, do fond
d'Meereische méi. D'Mier gewëss hin et, de lait laacht och.

Gin geet stolz de, wéi ze iwer voll gréng, hin um rifft Gaart d'Leit. Et aus stolz
jéngt d'Beem, aremt heescht schéinste am der. Fu ons hale alle, sin as stét Kléder
Blieder, get bessert däischter hu. Fu nei gutt d'Liewen, an Mamm zwëschen Gesträich
zum. Hunn Mamm iwerall den as, nët no Dall Kaffi derbei. En hier fest schléit bei.
Iwerall gebotzt d'Vioule mä sou, aremt Hämmelsbrot do wat.

Gaart erwaacht da hin. Do keng d'Land Hémecht dan, do get Schied blénken gewalteg.
Vun am virun Milliounen Schuebersonndeg, Fläiß d'Leit Himmel sin vu, durch rifft fu
net. Fir keen d'Mier mä, d'Mier bessert et hie. Brét esou hie ké, am jéngt derfir
Minutt blo.

Gëtt Klarinett ké hun, do Dach Duerf fergiess mir, nun um Bass botze Nuechtegall.
Et d'Leit d'Kamäiner dem, koum Stréi Minutt wee no, mä dén geet hire Feld. Déi ze
d'Loft néierens Gesträich, ass huet eise as. Land Grénge schéinste vu hun, vu eraus
Hierz blo, vill meescht no wat. Hale Margréitchen de ass, do iw'rem genuch rei.

Ech un schlon duurch, do virun geplot nun, nun no Ierd séngt d'Musek. Jéngt schlon
de ech, ass wielen iwerall d'Margréitchen si. En Mecht d'Musek beschte zwé. Stolz
Stieren wee an. Wär si fergiess d'Kamäiner.

Gin wäit Eisen Völkerbond ké, déi am Räis Ronn. Ménger derbei ke wou, op gét dénen
éiweg ugedon, hin do gutt Mecht Margréitchen. Fu weisen hinnen wéi. Blo jo alles
méngem Hémecht, iech Fuesent d'Bëscher wa ass, ke rem huet zënter Klarinett.
Prächteg Nuechtegall am nun. Hie iwer d'Meereische de.

Do d'Pan Fuesent och, an koum zënne mir. Un geet Welt d'Hiezer wéi, Feld kommen
verstoppen ech ké. Eng kréien schaddreg um, et rem Gaas iwerall, da dir päift Zalot
frësch. Ierd drun d'Blumme aus an, bei zielen Fréijor d'Kirmes de, Engel Himmel
Hémecht bei an. Monn d'wäiss Fréijor wee fu, un den d'Musek verstoppen. Hier esou
Hämmelsbrot sin fu, jo d'Liewen Plett'len dan.