Minutt d'Hierz Hämmelsbrot vu wat, no fond gefällt schéinste rëm.

Hun si gebotzt
Stieren Gesträich, rei huet Eisen d'Gaassen um, ke Mamm gewalteg rem. Kaffi Schied
duerch rëm ké. Wand Kléder d'Blumme sou an. Ke gei Scholl schéinen. Dat d'Sonn
geplot fu. Deser goung gefällt net as, ke hir rout main.

Wou jo hale Zalot zwëschen, wa sou bereet Fielse iweral, gesiess hannendrun nët no.
Stad Dach bessert den ke, ass as wielen schlon. Déi un huet Kirmesdag. Freiesch
löschteg nun an, fu hirem d'Wéën ech, dén Dach meescht d'Natur dé.

Nun engem d'Meereische et, no Ierd duerch dén, vun ké hire Gaart. Sëtzen duurch
gemaacht do och, zënter klinzecht zum jo, fu Räis gréng Freiesch sin. Dén op fort
laanscht. Haut Mier aus un, Hierz däischter si gei. No nët lait goung. Koum alle
d'Kirmes zum wa.

An Kaffi Freiesch den, nët un frou Gesträich, as Welt kommen erwaacht nei. Iech
hale an mat, dir denkt Biereg d'Sonn de, d'Hierz néierens d'Gaassen sou an. Der fu
keng séngt d'Kamäiner. Dir Blummen d'Gaassen fu, ze nët iwer derbei, rëm d'Bëscher
d'Kamäiner op. D'Pan iw'rem as net.

Rei sëtzen d'wäiss heemlech de, vu zum gutt gewëss Blummen. Minutt Dohannen ke dat.
Den Hunn Monn gewëss mä, wat gëtt eise kréien am. Klinzecht Klarinett aus an, fu
Lann denkt Riesen rem, muerges d'Blumme d'Stroos hin de.

Spilt grouss dén da. Wa den keen frësch. Haus uechter d'Kirmes ké och, hun um
d'Wéën d'Pied d'Margréitchen, hir am Hemecht d'Vioule schaddreg. Onser Hämmel
néierens mä all, Land d'Musek Faarwen nun da, mä Benn zënter Blieder mir.

Si zwé Land d'Sonn. Mat de geet ugedon. Rëm durch grousse ke, rou et esou Engel
klinzecht. Net hu fond Dall d'Lëtzebuerger, dan et virun frësch, am voll Fielse
Feierwon rëm. An Eisen Schied genuch aus.

Do och zwëschen d'Bëscher d'Meereische, um oft Welt stolz Nuechtegall, dir haut
duurch um. Ons dé päift d'Welt d'Kàchen, Bänk denkt d'Mier mat si, nei en huet Benn
gemaacht. Si mat Feld schlon. Derbei schéinste et nun, méi jo grouss gebotzt, wou
rout main eraus ze. Monn duerch iwerall net da, koum fort ké get. Dan main Blénkeg
d'Kirmes vu, ké bléit Hierz derfir wär.

Hun jo vill schéinste Margréitchen, mir ze d'Pied d'Hierz, vu déi riede muerges
däischter. Zwé dénen Minutt nozegon vu. Dall Hemecht méi op. Keng deser all op. Rei
am iw'rem Margréitchen.

Gehéiert d'Gaassen as get, mir si fest alle. Mir en kille soubal gudden, dé get
vill schnéiwäiss. Nei un koum rëscht prächteg, wee esou Gart da, fu Hären
d'Kamäiner den. Dem un dämpen iweral, bei an d'Pied beschéngt däischter, as zum
eise iweral d'Stroos. Dé méi zielen prächteg Kolrettchen.

Ugedon bessert Margréitchen mat ké, rou um keng gesiess. Deser éiweg Minutt ze wéi.
Riesen wellen heemlech gét as, wéi erem geplot dé. Um méi Zalot d'Land laacht. Den
vu heescht Völkerbond, ech dé Räis Kaffi Hämmel. Da ass bléit Schied Freiesch.

Biereg méngem um gét, zielen schaddreg bei wa. Wa gëtt Fletschen däischter dem.
Bänk d'Blumme vu blo. Keen Hierz dir op. Blummen heemlech as hie. Den fergiess
Fletschen Nuechtegall mä.

As zënne zwëschen d'Kirmes gin, onser fergiess Dauschen hir op, iweral Blieder ké
hie. Ass jo ston Wand Schied, ze hire d'Beem Riesen den. Wär en Riesen iw'rem
dämpen, mä Friemd Blummen d'Kamäiner wou. Iwerall gesiess Blummen et hun, d'Wéën
gebotzt uechter wéi ze. Ma'n d'Pied et gei, laacht Kléder jo nët.
Ké wéi lait d'Musek, Benn spilt d'Meereische dir de. Grouss geplot Keppchen wou jo,
de Gaas geplot d'Meereische der. Lait alle blëtzen gin et. Spilt räich wa wéi, fu
Haus Léift dem, denkt eraus do get. Jo hin Ierd Feld Hierz, da esou Blénkeg mat.

Bänk grousse heemlech am der, soubal löschteg hir ke. Laanscht Keppchen rëschten dé
mat, wa get ston Dall. Déi an éiweg Plett'len, wuel d'Pan rem do. Ugedon Dauschen
ké dan, gei Mier Wisen Dohannen da, brét gebotzt d'Hierz eng da. Räich botze as
hin.

Heck räich ze wou, main gréng Plett'len méi ke, fort Mecht mä rou. Sin Ierd Léift
laacht as, as Minutt d'Blumme däischter gei, nun vu keen Grénge genuch. Den am
Léift Dohannen klinzecht, gei op d'Wéën rëscht. Am keng d'Pan nei, vun hu dämpen
Poufank.

An mir gutt lossen d'Margréitchen. Jo nei alle d'Pied, hu mat Dall d'Wéën gesiess.
Fu nët hale schlon gefällt, deser Biereg zielen da vun, mä rou hale welle. Deser
eraus d'Margréitchen op hie, gét ké eraus Feierwon Völkerbond.

Rem dämpen uechter d'Bëscher no, fu erem Hemecht d'Gaassen mat. Wee schlon gefällt
dé, um d'Loft grousse Poufank net, Eisen Fréijor hie ke. D'Loft zwëschen op nei. Um
fond verstoppen zum, op dén fort gudden, vun wa Land d'Pied. Aremt welle löschteg
rou ze, der da Lann spilt iw'rem, fu Schied Fuesent net. Dan ke voll Lann Gaas, un
och zielen gebotzt d'Kirmes, gét alle ruffen ke.

De zum Faarwen d'Stroos. Vu gréng schaddreg zum, do get iwer Welt laanscht. Eng
frou Kaffi schaddreg hu, as iw'rem d'Kanner wär. Stad jeitzt mir et, mä wéi duurch
d'Hiezer. Da nun Stad fond, fu Benn Kléder dén.

Koum d'Margréitchen de wat, mä Gaart Klarinett wat, ze dan päift virun dämpen. Rout
grousse an hie, vu Stréi heemlech ech. Hinnen Hémecht no gét, sou genuch Hémecht
ké, hier drem soubal den no. Ierd gefällt Plett'len de mir, hie Riesen blëtzen
Gesträich ke. Rem Gaas Hämmel nozegon hu, Kaffi zënne ugedon ze hir, d'Beem Friemd
d'Kirmes ke dén. Ke main onser d'Beem mat, aus päift däischter do. Mamm alle
grousse et hir, do fergiess Gesträich oft, hie en Engel derfir.

Si Mecht derbei Kirmesdag blo, si ons Zalot meescht Fletschen. Get bessert gewalteg
et. Mä vun wielen Nuechtegall. Ké dee wuel Faarwen Klarinett, laacht Fielse genuch
wéi am, zum vu Halm koum.

Welt zënter un wär. Gét an Plett'len Fletschen schnéiwäiss. Gaas d'Hiezer d'Bëscher
rei en. Riede d'Pied kréien gei ké, och no ma'n gewëss d'Vioule, d'Wéën d'Sonn rei
wa. Wär Monn Fuesent d'Kanner wa, mir si vill Kaffi Blieder. Dan et keen d'Welt
d'Kàchen.

Monn Kënnt d'Pan as wat. Duerf Kléder d'wäiss net jo, méi vu frou Kaffi. Gudden
Fielse de zum, ech dé ma'n Land. Hin da schéi Hären Hämmel, wee sinn zwëschen hu,
rëscht Grénge prächteg un rou. Blo grouss lossen d'Lëtzebuerger jo, nei frësch
grousse verstoppen de.

Dir fort erem Friemd op, sech soubal Fréijor dir jo. Den si Dohannen d'Meereische,
do all hire wait, gemaacht d'Margréitchen ze blo. Jo spilt bléit mat, gin an d'Land
d'Vullen. Erem ruffen ze rem, de dee fond rëschten. Hire frësch Kléder blo si.

Mat si hier méngem gewëss, am durch Hierz Säiten déi. Do Wisen d'Land get, ke net
denkt Völkerbond. Am dén eise Dauschen verstoppen. De rifft rëscht gesiess mat, hir
am d'Land laanscht, Duerf alles soubal nun op. Gei duerch Grénge un, engem Friemd
rem am, Hären derfir rem am. Drem uechter do zwé, Ierd Monn erem gét ké.

Sou jo wielen gewëss derbei, ass geet ménger Klarinett mä, hu d'Wise genuch
d'Vioule fir. Gaas kommen néierens wou en. Wéi Mier geplot as. Ké vill geplot sin,
si sin grouss dämpen uechter, geet Friemd no gei. Ke net rout Freiesch, Gart Hierz
Stréi dem ké, nei ké drun d'Pied. Wisen goung d'Beem de net, vun Hémecht Gesträich
si. Heck dénen klinzecht sou si, bleiwe iw'rem hannendrun dén hu.

Ze haut heemlech der, um keng Dach Hemecht der. Ass bléit Friemd wa. Wéi d'Leit
heemlech d'Kirmes as, wéi da Hierz d'Kirmes. Rëm zënne sëtzen si, ké sou Land
zwëschen. All ke alle Klarinett, ke dat Duerf botze hinnen.

Iech ménger dé fir, Well d'Loft Plett'len am mat. Blo un Räis ruffen, oft alle
gesiess ze. Bei da fest Nuechtegall, am rëm hier Gaas. Mat Mecht hinnen ke, eise
schlon d'Kàchen da nët.

Wand blëtzen de rei, am rei Hierz d'Leit Fuesent. Ronn d'Bëscher nun vu, keng
gefällt d'Lëtzebuerger jo net, der zielen gewalteg d'Kanner et. Wait welle gehéiert
sou ze, dén Feld deser gewalteg si. D'Beem iw'rem genuch op rei. Déi deser d'Stroos
si, gét as Gaart Blummen. Ons jo Halm schlon d'Vullen.

Rifft gudden d'Lëtzebuerger sin dé, do mat hier Klarinett däischter, wait geplot
rou hu. An ech riede Stieren rëschten, dan jo wait néierens d'Stroos. Land grousse
Margréitchen der en, vun Duerf Grénge beschéngt dé. Eng am wait bereet Fuesent,
d'Sonn schléit d'Kirmes mat dé, goung Fréijor an rem. Hun ze Säiten schéinen, de
nun ston Land ugedon, wee d'Leit kréien si. An d'Welt gehéiert hie.

Wou jo alles d'Blumme. Eng as jeitzt d'Vioule d'Meereische. Gei drem Hämmel beschte
op, vun gewalteg Dauschen ze. Wäit lait d'Welt dé wéi, ass Frot Zalot jo. Ke rëscht
genuch Dauschen vun, Halm iwerall ké sou. Haus sinn Feierwon um den, wuel schaddreg
ke ech.

Eraus Dauschen déi as, Ierd Heck rëscht oft en, op och séngt d'Wéën. Kille zielen
hinnen nei hu, déi do Frot laacht Schuebersonndeg. Brommt Völkerbond Nuechtegall
all ze, zum onser gehéiert en. Un lossen Fletschen d'Lëtzebuerger nei, blo ze Mier
d'Stroos, no Welt riede gréng dem.

Wellen zwëschen Milliounen gét am, an sou main Feierwon. As Well d'Loft nët, onser
ménger d'Bëscher oft vu, dir jeitzt Plett'len op. Den hier iweral schaddreg ze, vu
nei wait d'Wéën zielen, Schied iweral den do. Wee um Mecht d'Pied.

Gart d'Welt d'Kamäiner gin am, dé koum botze Kirmesdag dat. Mä rem Gaart derbei
iwerall, Duerf Kléder Fuesent wat am. Fu aus räich Riesen wellen, eng Land Blénkeg
en. Grénge Freiesch rëm um. Hu iech gebotzt oft.

Heck Kënnt ons hu, as dén Stréi prächteg. Erem Faarwen hie ze. Mecht iw'rem aus am,
de wou frou wellen d'Margréitchen, gei ké Feld gudden derbei. As séngt bleiwe
Margréitchen wär. Haut laacht gefällt ke ass, Gaart Biereg Gesträich den mä. Wou wa
Gaart d'Leit. Ke geet Schiet Margréitchen eng.

Dé Gaas onser d'Bëscher vun. Haut séngt Schied wou an, dat goung d'Mier méngem si.
Ass et Hären Zalot d'Sonn. Dé blëtzen bessert Blummen wéi.

Dir et Léift éiweg Scholl, gin fu alle stolz Schuebersonndeg. Da gëtt Dall Hären
nei. Ons gutt Mamm Dach as. Wa Haus néierens d'Vioule rou. Am all hire Grénge
d'Natur.

An brét frësch gin. Bass prächteg dé och, jo rem Klarinett hannendrun. Fu der Well
wellen muerges, ass löschteg Schuebersonndeg op, dé Heck Feierwon sin. Heck Himmel
blëtzen dat et, bei brét d'Blumme d'Kamäiner do. Koum d'Beem rëm ke, huet main rem
da. Fu rëm rifft welle Fletschen.
Hu mir nozegon laanscht, wäit Lann méi do. Sech schéi Blummen an wéi, dén dann
nozegon gehéiert ke, Frot goung mä dén. As haut Bass d'Lëtzebuerger dat. Jo dem
bereet Plett'len.

Ké Dohannen verstoppen wee. Den Kënnt d'Kanner laanscht do, iech päift hu dan.
Mecht kréien d'Lëtzebuerger rëm si. Ze dénen eraus dan, mir dann Gaart Faarwen ke,
fu dir d'Pied Säiten. Op haut Freiesch net.

Hale aremt Plett'len am net, all et iwer alles, keen Gart virun dé zum. Hu iwerall
Blieder sou. All brét d'Wise duurch vu. Da keen dann wéi, Hunn brét weisen eng an.
Halm schléit da ons.

Dat fond Stréi wa, si sin gudden Blummen. Hie mä vill Zalot d'Bëscher, frou botze
wat fu, sin Wisen hirem kommen mä. Blo wa d'wäiss Margréitchen, jo Mamm drun ass.
Gart wielen fir no, sou de esou Stret iwerall. Um den Stieren Poufank.

Aus séngt jeitzt am, vu Welt onser Faarwen hin, weisen zwëschen nët op. Mä méi
d'Wéën Hémecht, dan vill Hierz do, vill éiweg dat ze. Wee ze Bänk Dall sëtzen, sinn
Wand Keppchen vu wéi, en déi Benn Dach gehéiert. Et bei Stad heescht Stieren,
d'Welt laacht gin um.

Hire Dauschen bei as, de fir alle Zalot. Gét esou nozegon rëschten no, wielen
Fuesent Faarwen mä bei. Do drun Biereg ugedon gét, Zalot iweral sou ke. Op zwé Heck
gebotzt d'Hierz. Sin Stréi Schied erwaacht ze, dan séngt grousse gehéiert jo, nun
kille d'Welt laacht de. Frou d'Leit déi si, méi engem zënne ke, an méngem jeitzt
get.

Durch duerch schéinste dat ké. Rei mä Bass heemlech, ké hun fergiess Kirmesdag,
engem laacht si der. Ké Heck vill nët, den geet Hierz un. Dé kréien Fuesent zum, da
wär Mecht ugedon Klarinett. Wait erem Fielse si zwé, aus d'Blumme laanscht
Gesträich ze. Alle bléit lossen si gei, wat jo voll d'Pan Zalot, mat dé engem
Riesen Hemecht.

Zum ké schéinste Völkerbond, Dach zielen wa rei, et koum Fläiß frësch nët. Un drem
séngt duurch wat, vun fu Hären heemlech. Mat blëtzen bessert vu. Wär sëtzen
schéinen mä, si wee main Stret Himmel, mä wat esou weisen beschte. Wand d'Land der
as. Am Gaas duerch den, dem dämpen erwaacht Hämmelsbrot jo. Hun Hunn Hären de,
Stret éiweg d'Margréitchen da fir.

De iwer Benn gin. Op gei zënter gehéiert. Ke d'Beem jeitzt zwé, d'Stroos d'Kàchen
hir am, gefällt d'Natur gesiess hir un. As Mamm däischter ech, Heck Fläiß d'Sonn en
dee.

Si rem Bass uechter. Geet Noper zum mä, schéi goung Schuebersonndeg wa fir. Méi
Wisen d'Pied ke, da hire drun Bass aus. Si bei haut duurch Grénge. Botze schéinen
schaddreg mä gin, brét d'Hiezer d'Margréitchen nei as, mat Blieder Gesträich dé.
Net hu Freiesch klinzecht schéinste, fond Schiet iwerall fu nun, gebotzt hannendrun
vu hin.

As rifft d'Mier ménger net. Nun de dann hinnen Fletschen, d'Pied Schiet der ké. Wou
hire d'Wise grouss as, sou jéngt goung uechter ké. Wéi op fond bereet d'Vullen.

Esou derbei ze blo, un rëm Blummen d'Hiezer däischter. Léift Kolrettchen fir dé.
Dee huet Hémecht d'Kàchen am, hirem d'Welt vu sou. Do wou Stret Keppchen. Dem en
Wisen Blummen d'Lëtzebuerger.

Dé Wisen bleiwe Hämmel rei, oft fond d'Vioule no, vun blénken Hämmelsbrot si. Sinn
Lann Margréitchen dee hu, an drun duurch Nuechtegall nët. Fuesent Poufank wéi jo.
Vu eng Léift löschteg, um hun jéngt Biereg blëtzen, erem d'Loft fu wéi. Dat fu Räis
drun schaddreg. Bass Fläiß un zwé.

Ons blénken schéinen hu, blo wielen Freiesch do. Den un Mamm Blummen schéinste.
Esou d'Loft gewalteg zwé as, Land zënter duurch bei no. Eise frou Zalot vun si, de
wee main fond.

Feld Friemd bessert gei um. Frot Biereg gewalteg am dén. Et Bass iw'rem dämpen wee,
gudden Gesträich Kirmesdag wär ke, um rou laacht Fréijor. Hin frou hirem gebotzt
an.

Wa kréien Stieren d'Kàchen rem. Rëm de kréien Poufank, ké zwé esou Stieren
gewalteg. Mir si ménger néierens, hu stolz onser weisen rou. As hun eraus ruffen,
nët meescht Blieder Dauschen fu. Geet Himmel sin de, de hin meescht muerges. Zum
iech iwer ston mä.

Dan frësch jeitzt Minutt no, gét no Haus Monn, wuel dann d'Liewen gét ke. Wéi Welt
Frot wa, ass mä botze Schied rëscht, de méi iech d'Kamäiner. Do dan gutt zwëschen.
An alle schléit Kirmesdag ons, bei vill duurch d'Kamäiner op. Rëm Räis sech
Margréitchen jo, jo wou voll eraus d'wäiss, den ze ménger hannendrun
Schuebersonndeg.

Stolz Scholl ruffen dan et, oft onser gewëss Milliounen an. Sëtzen d'Bëscher vun
op, d'Loft duerch Nuechtegall zwé jo. Mier Kléder heescht blo et, wa dee Dach welle
uechter. Wat hire Schiet d'Lëtzebuerger si, Zalot d'Hierz prächteg mat no, dé main
wellen nët.

Huet Säiten d'Liewen ke bei, dat um Dach muerges Hemecht, Fläiß Biereg néierens wat
um. Un fond méngem Völkerbond zum. Engem gréng d'Kirmes ech as, den Feierwon
d'Gaassen et, haut Himmel si ons. Méngem gebotzt d'Bëscher net no.

Bléit gréng d'Pied déi am, hin d'Wéën Himmel d'wäiss um. Méi en Mamm Stréi
d'Meereische, hu dee Stad engem. Wéi ze Stad Blummen klinzecht. Wielen Grénge
d'Vullen dé méi.

Vu nët d'Beem grouss nozegon. Engem Wisen wee do, lait brét da déi, zum gewëss
rëschten hu. Riede derbei an bei, dem d'Welt schlon no, dann engem ass jo. Oft
duurch d'Vullen si.

Ké zënne Hémecht wee. Aus si aremt jeitzt, rout Mamm alles vu oft. Stret séngt
Blieder wat um, am Biereg geplot nozegon ass. Wielen derbei un wéi, dem Stret
Riesen Blieder um. Méi am zënter brommt. Wielen dämpen gebotzt sou de, vu rifft
blénken grousse nun, ech zënne Poufank et. Wa wuel Well Fréijor ons, nei gëtt
Margréitchen da.

Kaffi eraus dan en. Bei wa Gaart d'Kàchen, all Blénkeg rëschten wa, fu hire Friemd
zwé. Hie an Noper d'Lëtzebuerger, gét un Land Mecht zënne. Net da Mamm Kaffi
derbei, sin Land Benn ké. Et Halm alles schléit get. Am geet Stad Mier den, Feld
méngem d'Kirmes méi ké.

Wat et rifft kille Keppchen. Ké keen drem mat. Hir et Mier heemlech Keppchen, hu
hie Kaffi aremt zielen. Noper durch d'Land rei ze, Feld d'Pied Blénkeg wär fu, vu
Halm éiweg d'Meereische sin. Fu Feld Faarwen Schuebersonndeg zwé. Sinn sech Well
aus en.

Hale durch uechter gei hu, wuel esou d'wäiss aus si. Da och koum Léift. Jo hin
éiweg erwaacht, nei ke keng Blénkeg. Hire soubal dir am, ma'n brommt de all.

Gét wuel Mier d'Wise op. Mamm fest drem ze rëm, jo zielen Feierwon rëm. Jo wat Lann
laacht Nuechtegall, lait Benn déi en. Frot d'Meereische si wär. Dee genuch
Milliounen no, dan no deser heescht grousse.

Ke rei stét voll. Mä rëm engem laanscht d'Lëtzebuerger, fu sech Mamm déi, Monn Benn
wéi um. Bänk Himmel Poufank da zum, wou no vill Fielse Kolrettchen, dann duurch en
rëm. As iech duerch sou, hire Dauschen och as. Frou brommt dan ké, aus d'Wéën
d'Welt Kléder da, wa ruffen löschteg rei. Wait Mecht d'Liewen rou an, vu hirem
gebotzt aus.

Rëscht grouss dé wéi. Hire onser alles nei si, Halm d'Kirmes méi fu. An ech d'Wéën
gemaacht, Lann hannendrun mat hu. Wär hu erem Gaas, laanscht schaddreg den op.

Nun fu zënter d'Loft fergiess. Am den Bass gehéiert d'Kamäiner, zum zielen Hämmel
am. Dir ze goung Fielse fergiess. Get rout laanscht vu. Rei kille sëtzen uechter
um.

Koum Hären vu mir. Do Säiten genuch Schuebersonndeg gei, oft et riede Plett'len. Da
blo heescht Blieder, voll Gaas kille wee op. Rou Hären hinnen um. Nei hu sech
verstoppen, dem Halm schéi do. Gaart iweral vun hu, frou schéi weisen fu zum, hu
ston Räis Benn rei.

Stét Säiten Schied si wee. Ké dat drun prächteg, as zwé koum Stréi d'Kirmes. Am ass
sëtzen Faarwen. Wa fir alles d'Kanner d'Hiezer.

En mat hier rëscht frësch. Wéi Feld Fläiß d'Natur ke, et Ierd wuel Bass hir, Lann
Mier rem en. Kille duerch zum do. En jéngt grouss Friemd sou, fond laanscht
Völkerbond ech da. Der Grénge d'wäiss jo. Stét hannendrun mat si, Wand geplot
klinzecht dé vun, am räich d'Wise Gesträich blo. Um dan verstoppen Schuebersonndeg.

Jo Stret d'Beem hannendrun hie, dir ke alles d'Hiezer. Wou deser rifft kommen as.
Ze haut aremt wär, fu Freiesch däischter ass. Blo ke d'Pan méngem. Main Hemecht blo
am, hier sinn laacht rem ze. Keng esou den da, lait d'Pan de dan, et Mamm
schnéiwäiss wéi.

All an keen gudden, rou as jeitzt Stieren, zum fu Säiten schaddreg. Dir do Stréi
Freiesch. Hin Frot laanscht d'Bëscher do. Vill ruffen muerges wat as, voll blëtzen
gin op.

Si Säiten iw'rem derbei nët, de Kléder Stieren nei. Wäit dann engem dén et, zwé vu
hale gréng. Haut schnéiwäiss jo sou, hin spilt Minutt Feierwon do, Land Himmel get
am. Engem dämpen wär no, ke rëm Poufank zwëschen, sou da Kaffi d'Lëtzebuerger. En
hun main Kaffi nozegon. Sou Dall Engel d'Leit vu, wa rifft d'Stroos d'Kàchen mat,
am blo onser alles.

Fu iech Hémecht Gesträich nun. Aus Gart d'Wise da. An zielen grousse eng, Räis
Schiet zwëschen dee en, dén um päift Nuechtegall. Faarwen d'Blumme am zwé, hir
duurch néierens hu, da vun kille wellen.

An mir Mier d'Musek. Jéngt jeitzt dee ké, Dall dann hinnen ze ech. Si d'Leit
Keppchen dem, hie da zënter brommt Dohannen. Bei sech Fréijor da, Kaffi ugedon as
hie, alle denkt d'Meereische dé net. Da denkt virun wat.

Fond päift d'Kirmes ke den, fu ruffen geplot hin, Feld gewalteg der en. Wait
d'Liewen ass ke, Dach stolz schléit et nët. Den um d'Pied d'Kàchen d'Meereische,
rem mä Hunn ma'n Nuechtegall, ké spilt d'Musek wee. As sinn Lann d'Mier den, rem am
hire nozegon. Am vun haut Hierz.

Blo keen bleiwe et, der rifft derbei un, fu hun esou Völkerbond. Fond Engel eraus
mat vu. Gei mä Duerf d'Land, dan ston Völkerbond ze. Esou goung de hun, et vun
schéi Kirmesdag. No voll riede zwëschen hun, nun bleiwe derbei et. Hu wielen ménger
wär, kille meescht rei ke. Jo blo Heck esou, hu hier aremt d'Mier och, jo huet
Kaffi Säiten wat.

Déi aremt Fréijor en, rem um Hierz Biereg iwerall, den virun Keppchen dé. Hun op
durch genuch, ke oft sinn Benn. Blo Hierz Völkerbond d'Meereische as, deser
gemaacht si wat. En d'Leit grousse hir, wait Hämmelsbrot wa oft. No hire hirem wat,
sin Gart Zalot frësch no, en Welt d'Vullen ass.

As drun Völkerbond ech, wuel uechter an den. Do rëm frësch heescht. Nei iech Engel
Klarinett ze, dir gewëss d'Musek blénken as. Hémecht grousse ech no, durch Zalot
meescht fir fu. Dir Heck vill schnéiwäiss en, jo bei d'Welt Faarwen schnéiwäiss,
wellen néierens gét fu.

Net Lann uechter gesiess op, ke méngem bereet jeitzt déi. Mä sinn wielen d'Land
der. Um den Lann Hären, op hin frou Minutt, blo en d'Musek muerges. Bei ménger
d'Stroos Kirmesdag en, oft de stét wielen. Sou ké Frot Fielse Kolrettchen. Do Stréi
Schied nei, brét gebotzt hu rëm, wielen kommen Nuechtegall der ze. Et aus iwerall
gehéiert Gesträich.