TALAAN NG NILALAMAN

INTRODUKSYON …. 3

KATAWAN I …. 8

KATAWAN II …. 10

KATAWAN III …. 11

KONKLUSYON …. 12
INTRODUKSYON

Ang Samar (o Kanlurang Samar), ay isang lalawigan ng Pilipinas na matatagpuan sa

rehiyong Silangang Visayas. Catbalogan ang kapital nito at sinasakop ang kanlurang

bahagi ng pulo ng Samar at gayon din ang mga ilang pulo sa Dagat Samar na

matatagpuan ang karamihan sa kanluran ng pangunahing pulo. Matatagpuan ang

Lungsod ng Calbayog, ang nag-iisang lungsod ng Pulo ng Samar sa lalawigan ng

Samar. Nasa hangganan ng lalawigan ang Hilagang Samar sa hilaga at Silangang

Samar sa silangan. Nakakabit ang Samar sa Leyte sa pamamagitan ng Tulay ng San

Juanico, na bumabagtas sa Kipot ng San Juanico, ang pinakamakipot na kipot sa

bansa. Nasa timog ng lalawigan ang Golpo ng Leyte.

Ang Tulay ng San Juanico (San Juanico Bridge) ay ang tulay na pinagdudugtong ang

mga pulo ng Leyte at Samar sa ibabaw ng Kipot ng San Juanico. Bahagi ito ng Pan-

Philippine Highway, at may kabuuang haba itong 2,200 metro (7,200 talampakan)—ang

pinakamahabang tulay sa Pilipinas. Ang tulay ay inihandog kay Imelda Marcos, asawa

ni dating pangulong Ferdinand Marcos. Sinimulan itong itinayo noong 1969 at natapos

ipatayo taong 1973.

Marami ang nagsasabi na ang pinakamalaking tulay sa Pilipinas ay matatagpuan sa

Region 8. Marami ring nagsasabi kung gaano ito kaganda at kung bakit ito natatangi. Sa

aking pag gagalugad sa internet, may nabasa akong artikulo na nagsasad ng mga

ekspiryensa sa San Juanico Bridge. Ayon sa ilan, mula sa lungsod ng Tacloban,

sampong minutong biyahe ikaw ay makakarating sa Cabalawan, dadaan ka sa check

point upang mag login, para sa iyong kaligtasan, bago makarating ng tulay, may

mababasang sulat sa isang bato.

Nasa taas ang sinasabing bato na kung saan dito makikita kung paano ginawa, sino ang

nagpagawa, kalian ipinagawa at gaano ito katas at kalayo.

Sa loob ng tulay hindi mo lang makikita ang kagandahan nito ngunit mararamdaman

mor in ang sariwang hangin na dumadampis sa iyong balat. Bukod pa rito, matatanaw

mo rin ang malalawak na bukirin ng Samar at Leyte.

Ito ang larawan ng una mong makikita paakyat ka pa lamang ng tulay.

Makikita mo naman dito ang mga malalaking bukirin sa Samar at Leyte.

Ang litratong ito ay kuha papuntang Samar. Mas makikita mo ang kagandahan ng tulay

kung ang pagpunta mo ay umaga, makikita mo ang ganda sa paligid lalong lalo na sa

kumikininang na dagat. Sa pagsapit ng dapithapon, maganda rin ang tanawin na

mikikita mo ang pagbaba ng araw sa bundok.

Kapag nasa tuktok na ng tulay mararamdaman mo ang saya na at may halo ring kaba.

Kakabahan ka sa umuugang kalsada dahil sa mga dumaraang malalaking mga

sasakyan subalit hindi matatawarang kasiyahan kung magkakasama ang barkada o

mahal sa buhay. Maaari ka ring kumuha ng larawan dito at kung hindi kaya ay sumigaw

at ilabas ang iyong saloobin.

Makikita niyo rin ang mga turista na kumukuha ng larawan ng tulay.

Ang dahilan kung bakit ito dinadayo ng mga turista ay dahil sa pinagmulang kasaysayan

at dahil sa ito ang pinakamahabang tulay sa bansa. Nakilala ito dahil na rin sa kung

paano ito pinagawa. Ang tulay ng San Juanico Bridge ay may malaking tulong dahil ito

ang nagdurugtong ng dalawang lalawigan, ang Samar at Leyte. Ang tulay na ito ay hindi

lang simpleng tulay dahil noong ginagawa ito ay maraming nagbuhis ng buhay upang

maitayo lamang ito. Pwede itong punatahan lalong lalo na ng mga magbabarkada,

magbabarkada, magkakapamilya at magkasintahan dahil nagpapagaan ang

katahimikan dito, na halos ang ihip ng hangin lamang ang ingay na iyong maririnig.

May mga malalapit na pasyalan rin sa paligid ng San Juanico Bridge, ang San Juanico

Bay at San Juanico golf.

Marami ang naliligo sa ilalim ng tulay dahil ang kinatatayuanng tulay na ito ay malawak

na karagatan. Sa gitna ng tulay ay daanan ng mga malalaking barko na nagmumula sa

iba’t ibang lugar at dumadaong sa Tacloban. Bago pa man tawaging San Juanico

Bridge ang tulay na ito, dati na itong pinangalanang Marcos Bridge noong siya at umupo

bilang presidente ng Pilipinas. At pinalitan naman ito ng Bridge of Love dahil ito ang

kaniyang ginamit upang ipakita ang pagmamahal sa kaniyang asawa.

Kung titignan ito ng mabuti, makikita ito na sumisimbolo sa letrang L at S na ang ibig

sabihin ay Leyte at Samar. Tumotal ito ng mahigit $21.9 million para maisagawa ang

tulay na ito na halos apat na taon kasama ang mga Hapones sa paggawa nito. At siguro

alam mo na ang mga kwento kwento tungkol sa tulay na ito. Sinasabi ng mga

matatanda na noong ipinapagawa pa lamang ang tulay ay hindi ito matapos tapos at

palaging nasisira. Kaya mas naging matibay ang tulay ay dahil sa dugo ng mga

kabataang kinikidnap nila at ang mga dugo nito ay inihahalo sa semento at ang katawan

naman ay inihuhulog sa tulay. Sinasabing taon taon ay may namamatay sa tulay dahil

sa aksidente at dahil na rin sa mga hindi maipaliwanag na pangyayari.

Ngunit may katotohanan nga ba ang mga sabi-sabi ng mga matatanda ukol sa misteryo

ng tulay na ito? O isa lamang haka haka upang siraan ang pamilyang Marcos? Bakit

matayog ang tulay na ito? Alamin sa aking pananaliksik ang katotohan.

I.

Marcos built the bridge as a personal gift to his wife Imelda using public funds siphoned

through the controversial Marcos Japanese ODA scandal.. It was one of the high-

visibility foreign-loan projects initiated by Marcos during the run-up to the 1969

presidential election. Completed four years later, it was inaugurated on 2 July 1973 on

the birthday of Imelda Marcos. Upon its completion, economists and public works

engineers quickly tagged it as a white elephant which was "a possession that is useless

and expensive to maintain or difficult to dispose of", because its average daily traffic was

too low to justify the cost of its construction.

The "Philippine-Japan Friendship Highway Bridge" was part of a large bundle of high-

visibility foreign-loan-funded infrastructure launched by President Ferdinand Marcos'

administration during the 1969 presidential election campaign.These foreign-loan-

funded showcases, which also included the Cultural Center of the Philippines, allowed

Marcos to credit the projects as part of his administration's "performance"—part of the

reason he became the first and only president of the Third Philippine Republic to win a

second term.

Financing

The Philippine-Japan Friendship Highway project started out in the mid-1960s with a

single US$25 million Japan Export-Import Bank loan meant for the purchase of

equipment for road development. However, the Marcos administration requested its

expansion to incorporate a bridge between Leyte and Samar, and various sea traffic

projects such as roll-on/roll-off ferries.

Contract awarding

Through the Ministry of Public Highways, the Philippine government contracted the San

Juanico Bridge project to the Construction and Development Corporation of the

Philippines (CDCP; now the Philippine National Construction Corporation), a company

founded by close Marcos associate Rodolfo Cuenca.

Construction

Inside the bridge's main span.

Construction of the bridge commenced during 1969 presidential campaign. It was finally

completed four years later, in 1973, and was inaugurated on 2 July—in celebration of

Imelda Marcos' birthday.

The bridge's design reflected the aesthetic of other infrastructure projects associated

with what has been called the Marcoses' "edifice complex"—described by architectural

historian Gerard Lico as "an obsession and compulsion to build edifices as a hallmark of

greatness".

Post-construction

San Juanico Bridge in 2022

According to former National Economic and Development Authority deputy director

Ruperto Alonzo, the project was initially a white elephant that was "a possession that is

useless and expensive to maintain or difficult to dispose of"because its average daily

traffic was too low to justify the cost of its construction. As a result, its construction has

been associated with what has been called the Marcoses' "edifice complex".
II.

In the years after the Marcos administration, economic activity in Samar and Leyte

finally caught up with the bridge's intended function under the guidance of several

administrations from Corazon Aquino to the present administration, and has become an

iconic tourist attraction. The bridge was slightly damaged by Typhoon Haiyan, locally

known as Super Typhoon Yolanda, in November 2013 but was quickly repaired and

reopened within the month.

The San Juanico Bridge connects the islands of Leyte and Samar by linking the city of

Tacloban to the town of Santa Rita, Samar. It passes over the San Juanico Strait.The

road infrastructure is the second longest bridge spanning a body of seawater in the

Philippines after Cebu-Cordova Bridge,measuring 2,164 m (7,100 ft) in total length. It

has 43 steel spans with the primary span measuring 192 m (630 ft).

The bridge's abutments are founded on steel H-piles while its piers are rock seated

pedestals built using the Prepakt method, having single cylindrical shafts and tapered

cantilevered copings.
III.

The bridge is part of the Pan–Philippine Highway (commonly known as the Maharlika

Highway), a network of roads, bridges, and sea routes that connect the islands of Luzon,

Samar, Leyte, and Mindanao in the country. The highway was proposed in 1965, and

constructed under the administration of President Marcos to serve as the country's

backbone of transportation.

Martial Law slang

Main article: Torture methods used by the Marcos dictatorship

During martial law in the Philippines under then-president Ferdinand E. Marcos, military

personnel who conducted tortures referred to one particular method of torture as "the

San Juanico Bridge". It involved a person being beaten while the victim's head and feet

lay on separate beds and the body is suspended as though to form a bridge.

Film and literature

Filipino actor and stunt performer Dante Varona jumped from the San Juanico Bridge

without a harness in the 1981 movie Hari ng Stunt.

The short story "The Bridge" by Yvette Tan is based on one of the urban legends

surrounding the San Juanico Bridge.[32][33] The story won an award for fiction from the

Philippine Graphic.

Urban legends

There are a number of urban legends associated with the bridge's construction. The

most popular one involves a woman overseeing the project who follows a fortune teller's

advice and orders workers to mix children's blood with the bridge's foundation. A river

fairy curses the woman and causes the woman to grow foul-smelling scales on her legs.
 KONKLUSYON

Malinaw na malinaw na ang mga haka-haka patungkol sa tulay ay isa lamang

panlilinlang ng mga taong nais sirain ang pangalan ni dating Pangulong Marcos.

Naniniwala ako na kaya matayog ang tulay na ito ay hindi dahil sa dugo at katawan ng

mga bata kundi dahil sa hindi ito tinipd sa materyales, talagang binigyang pokus ang

pagpapatayo nito, hindi lang basta basta. Hindi maganda na gawan ito ng kwento na

maaring makasira sa reputasyon ng mga Marcos. Sa pananaliksik ko sa kasaysayan ng

San Juanico, napagtanto ko na kahit ano pa man ang kwento nito at misteryong

bumabalot dito ay hindi natin maipagkakailang ang kasaysayan ng San Juanico ay hindi

pwedeng mabura sa kasaysayan ng Pilipinas. May mahalaga itong ambag saating

bansa dahil dinurugtong nito ang dalawang probinsya. Kung sana lang ang ating

Pangulong Marcos at mga susunod pang magiging president ay mas lalong

pagsumikapang pagandahin ang ataing bansa, hindi lang upang tumatak sa isipan ang

iyong administrasyon at pangalan sa politika kundi para rin sa kapakanan at kaayusan

ng iyong nasasakupan, nasisiguro kong maunlad na rin ang ating bansa.

Iyon lamang po ang aking nakalap, ang aking maibibigay na impormasyon, sana ay may

natutunan kayo mula sa inyong binasa.

God Bless!

- LILYBETH DUMLAO LAYDEROS

BSED FILIPINO – 1

Readings in Philippine History