Nu zijn deze prachtige, zonovergoten velden een voorbeeld van een idyllisch landschap.

Een
van de velen die onze streek kent. Maar amper iets meer dan een honderdtal jaar geleden was
dit een enorme modderpoel, een bloederig, verafschuwend slagveld. Een vlakte waarop geen
boom nog overeind stond, waarvan zelfs het gras was losgerukt door de herhaaldelijke
bombardementen.
Het was hier dat pas gerecuteerden doorkregen dat het om doden ging, om een feilloze
moordmachine te worden, om onschuldigen van het leven te beroven. Niet om het vaderland
beschermen, niet om de hoge idealen van patriottisme maar om te sterven of te doden.
( Verder is het een kapstok waarvan je gebruik kan maken om de tekst te structureren. Je kiest
maar uit wat je aanspreekt. Het hoeft niet langer te zijn dan 1.30 minuten om voor te lezen ;)
-Soldaten kregen een geheel ander beeld van de oorlog voorgeschoteld in de trainingskampen,
het ging om heroïsme, niet over het dagen in koude loopgraven zitten en hopen dat de
Duitsers geen gas uitlaten.
- De psychische spanning lag hoog, paniekaanvallen waren niet ongewoon. Hiertegen werd
genadeloos opgetreden. (executie/ gefusilleerd)
- De troostelooze omstandigheden, het verlies van naaste vrienden, brieven van thuis over de
miserie stootten de jonge soldaten regelmatig aan om te deserteren, Ze konden echter vaak
niet ver weg geraken, of ze werden gevat door de eigen regimenten en ter plaatse afgemaakt
als vijand van de natie.
-Er werden met de tijd steeds minder pogingen gedaan om de moraal hoog te houden, de
soldaten werden gewoonweg in een dwanggreep gehouden waarbij ze als ze gingen vechten
de kans hadden thuis te komen, maar als ze zwakhartig gingen terugtrekken, ze gegarandeerd
van de aardbol geruimd zouden worden. Velen kozen dan ook voor het eerste, en de officiers
hielden zich bezig met het versterken van dat idee door vluchtenden zelf neer te halen.