Porównanie dwóch wymiarów kulturowych - różnice kulturowe – Wielkiej Brytanii i Serbii za pomocą

wskaźników dystansu władzy ,indywidualizmu, męskości , unikania niepewności.

Pierwszy z wskaźników za pomocą którego zostały porównane oba państwa jest ( dystans władzy ) .
Dystans władzy ( od małego do dużego) to miara , która jest traktowana jako sposób nierówności między
ludźmi w danym społeczeństwie. W Wielkiej Brytanii wskaźnik ten wynosi 35 punktów jest niski . Kraj o
małym dystansie władzy, dąży się tutaj do ograniczenia nierówności między ludźmi a relacje społeczne są
podmiotem szczególnej troski. W angielskich organizacjach hierarchia jest ustalana dla wygody, przełożeni
są zawsze dostępni, a menedżerowie polegają na wiedzy poszczególnych pracowników i zespołów.
Jednocześnie komunikacja jest nieformalna i partycypacyjna. Anglia jest krajem w którym dzieci traktują
rodziców i starszych w rodzinie jak partnerów. Natomiast rodzice na starość nie mają wsparcia ani opieki od
dzieci. W szkołach angielskich nauczyciele oczekują od uczniów podejmowani własnej inicjatywy oraz są
ekspertami przekazującym prawdy uniwersalne. Jakość nauczania zależy od komunikacji w obie strony i
poziomu uczniów. Wskaźnik dystansu władzy w strukturach szkolnictwa pokazuje ,że w Anglii osoby mniej
wykształcone reprezentują bardziej autorytarne wartości niż osoby z wyższym wykształceniem, a w polityce
edukacyjnej przywiązuje się największą wagę do szkolnictwa średniego. Z kolei Serbia jest krajem gdzie
wskaźnik wynosi 86 punktów, co oznacza, że posiada duży dystans władzy. W kraju tym nierówności
między ludźmi są uzasadniane i pożądane, a status w jednej sferze powinien być równoważony
ograniczeniami w innej sferze. Ludzie akceptują hierarchiczny porządek, w którym każdy ma swoje
miejsce. Występuje tutaj hierarchia nierówności , centralizacja ,podwładni oczekują, że będą im mówić co
maja robić a idealnym szefem jest życzliwy autokrata. W Serbii rodzice uczą dzieci posłuszeństwa oraz
szacunku dla starszych – jest to podstawa i zawsze obowiązująca cnota. Dzieci zapewniają rodzicom na
starość opiekę i wsparcie. Serbia jest krajem w którym to uczniowie traktują nauczycieli z respektem nawet
poza szkołą, a podejmowanie inicjatywy w klasie należy wyłącznie do nauczycieli zupełnie odwrotnie niż w
Wielkiej Brytanii gdzie to nauczyciele oczekują od uczniów własnej inicjatywy. Nauczyciele w Serbii są
traktowani jak guru , przekazującymi uczniom własną wiedze i mądrość. Wartości autorytarne są typowe
zarówno dla osób z wyższym i niższym wykształceniem. W polityce edukacyjnej przywiązuje się
największa wagę do szkolnictwa wyższego.
Kolejnym wskaźnikiem przy pomocy którego zostały porównane oba kraje jest indywidualizm -niska
wartość tego wskaźnika nazywana jest kolektywizmem. W indywidualizmie i kolektywizmie miarami są
stosunki jednostki z innymi ludźmi oraz stopień przeciwstawiania się pragnienia osobistej wolności i
potrzeba więzi społecznych. Niewątpliwie Wielka Brytania jest państwem indywidualistycznym ponieważ
wskaźnik wynosi tu 89 punktów. W tym kraju dobro jednostki jest przekładane nad dobro grupy, stanowiącą
mniejszość. Model rodziny składa się tutaj z rodziców i dzieci, a coraz częściej też jedynie z jednego rodzica
i dzieci. Krewni i kuzyni mieszkają osobno i rzadko się ich widuje. . W tym społeczeństwie głównym celem
edukacji jest umożliwienie dziecku jak najszybszego stanięcia na własnych nogach i oczekuje się, że gdy
tylko zacznie ono samo dawać radę, to powinno opuścić dom rodziców. Nie rzadko dzieci po rozpoczęciu
samodzielnego życia ograniczają swoje kontakty z rodzicami do minimum lub tez całkowicie je zrywają.
Wielka Brytania jest krajem, który na opiekę zdrowotną przeznacza większą część prywatnych i
publicznych dochodów. Osoby niepełnosprawne w tym kraju są traktowane na równi z innymi ludźmi i
starają się być niezależne i nie korzystać z pomocy innych, poza tym zachowują radość życia i optymizm.
W społeczeństwach indywidualistycznych takich jak Wielka Brytania prawo i zasady powinny być takie
same dla wszystkich oraz każdy ma prawo do swego prywatnego życia. Natomiast Serbia z niskim
wynikiem 25 punktów jest uważana za społeczeństwo kolektywistyczne. Społeczeństwo kolektywistyczne
to takie w którym dobro grupy jest przekładane nad dobro jednostki. W Serbii rodzina oznacza osoby żyjące
we wspólnocie przy czym w jej skład wchodzą nie tylko rodzice i dzieci, lecz także dziadkowie, wujkowie,
ciotki, służący i inni domownicy .Dzieci dorastające w takiej rodzinie uczą się postrzegać siebie jako część
grupy „ my” i nie kwestionują takiego porządku rzeczy, uznając go za zgodny z zamysłem natury .Grupa
„ my” wyróżnia się z reszty społeczeństwa, którą tworzą liczne grupy „ oni”. Jest głównym źródłem
identyfikacji i ostoją bezpieczeństwa w obliczu wszelkich trudności. W Serbii bycie osobą niepełnosprawną
to żal, wstyd i pesymizm. O losie osoby niepełnosprawnej decydują członkowie rodzin. W Serbii opieka
zdrowotna jest finansowana z mniejszych środków prywatnych i publicznych dochodów. W państwie tym
życie prywatne jest zdominowane przez grupę/ grupy, a prawa i zasady różnią się w zależności od grupy.
Wskaźnik męskości / żeński to kolejny wskaźnik opisujący kolejny wymiar kulturowy obu krajów. Anglia
jest krajem gdzie wskaźnik ten wynosi 66 punktów co oznacza, że jest to społeczeństwo męskie. Męskość to
cecha społeczeństw, w których role społeczne związane z płcią są klarownie określone, to znaczy od
mężczyzn oczekuje się asertywności, twardości i nakierowania na sukces materialny, natomiast od kobiet
skromności, czułości i troskliwości o jakość życia. W społeczeństwie takim dla ludzi ważne są wyzwania,
zarobki i postęp. Zachowanie w szkole, pracy i zabawie opiera się na wspólnych wartościach, zgodnie z
którymi ludzie powinni „ starać się być jak najlepszymi” . ambicje kobiet są związane z emancypacją ,co
oznacza dopuszczenie ich do stanowisk zajmowanych dotychczas przez mężczyzn. Wielka Brytania jest
krajem gdzie molestowanie seksualne jest poważnym problemem i homoseksualizm traktowany jest jako
zagrożenie dla społeczeństwa. Religia w tym kraju podkreśl wyższość płci męskiej i uznaje seks jako
sposób prokreację, lecz nie rekreację. Serbia w tym wymiarze uzyskała 43 punkty i jest uważana za
społeczeństwo stosunkowo kobiece. Kobiecość to cecha społeczeństwa, w którym role społeczne obu płci
wzajemnie się przenikają, to znaczy zarówno od mężczyzn, jaki i od kobiet oczekuje się skromności,
czułości i troski o jakość życia. W Serbii emancypacja kobiet oznacza równe dzielenie się obowiązkami
zawodowymi i domowymi przez kobiety i mężczyzn.
Unikanie niepewności to ostatni wskaźnik , w którym są porównane oba państwa. Unikanie niepewności
to stopień zagrożenia odczuwany przez członków danej kultury w obliczu sytuacji, nowych, nieznanych lub
niepewnych. Uczucie to wyraża się między stresem i potrzebą przewidywalności, która może być
zaspokajana przez wszelkiego rodzaju prawa , przepisy i zwyczaje. Wielka Brytania jest krajem gdzie
wskaźnik ten wynosi 35 punktów jest to niski wskaźnik w tym wymiarze oznacza to, że niepewność jest
naturalną częścią życia, a życie należy przyjmować takim jakie jest po za tym jest niski poziom stresu i brak
niepokoju. Agresja nie jest okazywana otwarcie. W kraju tym jest słabo rozwinięte superego, a zwracanie
się do obcych odbywa się w podobny sposób co do swoich. Wielka Brytania jest krajem gdzie panuje
przekonanie , że prawa ,które nie działają w praktyce, powinny być zlikwidowane lub zmienione poza tym
sprawy w sądach są rozstrzygane bardzo szybko. Urzędnicy nie są prawnikami i są pozytywnie nastawieni
do polityków i polityki. Ponadto obywatele interesują się polityką i ufają polityką, urzędnikom i systemu
prawa.
Z kolei w Serbii wskaźnik unikania niepewności jest wysoki i wynosi 92 punkty oznacza to, że właściwa
życiu niepewność jest stałym zagrożeniem z którym należy walczyć oraz występuje wysoki poziom stresu i
silny niepokój. W Serbii jest silnie rozwinięte superego a zwracanie się do obcych w inny sposób niż do
swoich. Kultura tego kraju pokazuje większe przywiązanie do czystości np. używania więcej proszków do
prania niż w kulturach w akceptujących niepewność, bardziej ceniony jest wygląd niż czystość, używane
jest więcej produktów upiększających, kosmetyków, szminek, dezodorantów itp. Serbia to kraj w którym
jest silna emocjonalna potrzeba ujmowania wszystkiego w ramy praw i przepisów, nawet jeśli nie będą się
one sprawdzać w praktyce. Występuje tutaj też silna potrzeba bycia stale zajętym, ciężka praca jest
wewnętrzną potrzebą. Prawo polega na tym, że przepisy są konieczne nawet jeśli nie są przestrzegane oraz
powolne orzekanie w sprawach sądowych. W urzędach państwowych urzędują dyplomowani prawnicy i są
negatywnie nastawieni do polityków i polityki. Lud- społeczeństwo nie interesuje się politykom i ma wrogie
nastawienie wobec polityki, urzędników państwowych i systemu prawnego.
Podsumowując Wielka Brytania i Serbia to państwa, gdzie występuje bardzo duże zróżnicowanie kulturowe.
Według wskaźników kultur wymiarowych G Hofstede. Wielka Brytania to niewątpliwie państwo
demokratyczne o niskim dystansie władzy, gdzie nierówności między ludźmi powinny być minimalizowane.
Kraj o dużym indywidualizmie aż 89 punktów i wysokim wskaźniku męskości oraz o słabym unikaniu
niepewności- 35 punków oznacza to że to kraj zamożny . Serbii wskaźnik dystansu władzy jest wysoki i
wynosi 86 punktów . Władza jest traktowana, postrzegana jako odzwierciedlenie nieodłącznej nierówności ,
dominuje centralizacja. Serbia jest krajem biednym gdzie ludzie żyją aby pracować, jest państwem bardziej
żeńskim . Nacisk jest kładziony na prace, ludzie cenią równość, solidarność i jakość w życiu zawodowym.
Różnice wymiaru kultur obu krajów wynikają z położenia geograficznego, historii kraju, pochodzenia
ludności, nakładających się różnych kultur w wyniku np. wojen kataklizmów ,emigracji .