The Historical Present is a morphological expressive means in writing.

It involves using the

present tense to describe events that occurred in the past. This technique imparts immediacy and
vividness to the narrative, making the reader feels as though they are experiencing the events in
real-time. By employing the present tense, authors create a more engaging and immersive
reading experience. The Historical Present is a versatile tool that can be used in various forms of
writing, such as literature, journalism, and historical accounts, to bring a narrative to life and
evoke a stronger emotional response from the reader. However, it should be used judiciously to
avoid an artificial or forced narrative.

Here is an example for you of the correct use of the historic present.

"I can remember it like it was just yesterday: I say to the woman that I want to marry her, and she says
yes."

In this sentence, the speaker is using the historic present in order to talk about a past event as if it were
present, thereby heightening the level of emotional impact.

Атым - Бекболат. Басымда барқытпен тыстаған қара елтірі жекей тымақ, қара ала жапқан
күміс белбеу, аяғымда көнелеу қисық табаным бар. Белбеуімдегі жарғақ далбағайым,
шашақты сары қыңда мүйіз сапты өткір кездігім, алдыңғы қапталдағы дабыл байлайтын
ұзын қайыс шеттігім - менің өнерсіз жігіт еместігіме айғақ болар. Бұрын бір байдың, осы
күні орта шарқы үйдің ортаншы баласымын, бұрын қой бес жүзге, жылқы екі жүзге, сиыр
алпысқа, түйе жиырмаға шарпыған еді, осы күні сол малдың төрттен бірі де жоқ. Әкеміз
неше жылдай елу басы, ауылнай, би болған. Бір ауылнай елдің басты адамының бірі.

Үш орыс қолдарына шырағдан алып, қораны, үйді, тезекті, шұқырды, жүкті, пішенді - бірін
қоймай найзаларымен піскілеп тінтіп жүр.