Διόδωρος Σικελιώτης

Μονομαχία Κόραγου και Διώξιππου

...Κι εκεί που έπιναν συνέβη κάποιο ιδιότυπο γεγονός και αξιομνημόνευτο. Μεταξύ των εταίρων
του βασιλιά ήταν ένας Μακεδών ονομαζόμενος Κόραγος, που διακρινόταν για την σωματική του
ρώμη και είχε ανδραγαθήσει πολλές φορές στις μάχες. Πάνω στην έξαψη της μέθης προκάλεσε σε
μονομαχία τον Διώξιππο τον Αθηναίο, έναν αθλητή που είχε στεφανωθεί νικητής στους
ενδοξότερους αγώνες. Όπως ήταν φυσικό, οι καλεσμένοι στο συμπόσιο τους παρότρυναν στον
αγώνα, κι ο Διώξιππος δέχτηκε την πρόκληση, και όρισε την ημέρα της μονομαχίας ο βασιλιάς.
Όταν έφτασε λοιπόν η μέρα αυτή , συγκεντρώθηκαν πολλές μυριάδες αντρών για να
παρακολουθήσουν την μονομαχία. Οι Μακεδόνες και ο Αλέξανδρος υποστήριζαν τον Κόραγο, που
ήταν συμπατριώτης τους, ενώ οι Έλληνες ευνοούσαν τον Διώξιππο. Οι δύο άντρες κατέβηκαν στο
πεδίο της τιμής και ο Μακεδόνας ήταν αρματωμένος με πολυτελή όπλα ενώ ο Αθηναίος ήταν
γυμνός, με αλειμμένο το σώμα του, κρατώντας ένα καλοζυγισμένο ρόπαλο. Και οι δύο
προκαλούσαν τον θαυμασμό για τη σωματική τους ρώμη και την παλικαριά τους, κι έλεγες ότι
πρόκειται να μονομαχήσουν θεοί. Ο Μακεδών, με τη σωματική του διάπλαση και την λαμπρότητα
της πανοπλίας του, σου ενέπνεε τον τρόμο σαν να ήταν ο ίδιος ο Άρης, ενώ ο Διώξιππος, ρωμαλέος
και αθλητικός, και με το ρόπαλο στο χέρι έδινε την όψη του Ηρακλή.
Καθώς πλησίαζαν ο ένας τον άλλον, ο Μακεδών από κατάλληλη απόσταση ακόντισε την λόγχη του
αλλά ο άλλος με μιά μικρή κλίση διέφυγε το πλήγμα. Έπειτα όρμησε εναντίον του με προτεταμένη
τη σάρισα, αλλά καθώς πλησίασε, ο άλλος χτύπησε με το ρόπαλο και σύντριψε τη σάρισα. Ύστερα
από τις δύο αυτές αποτυχίες του, ο Κόραγος υποχρεώθηκε να συνεχίσει την μάχη με το ξίφος του.
Κι εκεί που πήγαινε τώρα να σύρει την μάχαιρα τον πρόφτασε ο Διώξιππος και πήδησε πάνω του
με το αριστερό του χέρι άρπαξε το χέρι του μακεδόνα που έσυρε το ξίφος, ενώ με το δεξί του, τού
ανετρεψε την ισορροπία και τον έκανε να βρεθεί με τα πόδια στο κενό. Κι όπως έπεσε στο έδαφος,
του πάτησε με το πόδι τον τράχηλο και κοίταξε προς τους θεατές, το πλήθος έβγαλε δυνατή κραυγή
για την απροσδόκητη και καταπληκτική ανδραγαθία, ενώ ο βασιλιάς παρήγγειλε να αφήσει τον
Κόραγο, διέλυσε την σύναξη και απομακρύνθηκε, ενοχλημένος βαθύτατα από την ήττα του
μακεδόνα.
Ο Διώξιππος άφησε τον αντίπαλο του και απήλθε από το πεδίο της μάχης με μια περιφανή νίκη. Οι
συμπατριώτες του τον εκόσμησαν με τις ταινίες του νικητή, γιατί με την νίκη του κατέκτησε μια
δόξα που ήταν κοινή για όλους τους Έλληνες. Αλλά η τύχη δεν του επέτρεψε να καυχηθεί για την
νίκη του πολύ καιρό. Ο βασιλιάς έδειχνε απέναντι του και περισσότερο εχθρικές διαθέσεις, αλλά
και οι φίλοι του Αλεξάνδρου και όλοι οι άλλοι μακεδόνες της αυλής τον φθονούσαν για την ανδρεία
του, και έπεισαν έναν οικονόμο να βάλει κάτω από το προσκέφαλό του ένα χρυσό ποτήρι κι αυτοί,
στην διάρκεια του επόμενου συμποσίου, τον κατηγόρησαν για κλέφτη και ισχυριζόμενοι ότι
βρήκαν το ποτήρι, έφεραν τον Διώξιππο σε μεγάλη καταισχύνη και ανυποληψία. Κι εκείνος,
βλέποντας τον οργανωμένο κατατρεγμό του από τους μακεδόνες, αποσύρθηκε από το συμπόσιο. Σε
λίγο πήγε στο κατάλυμα του, έγραψε προς τον Αλέξανδρο μια επιστολή για την σκευωρία εις βάρος
του, την έδωσε στους δικούς του να την παραδώσουν στον βασιλιά κι αυτοκτόνησε.
Ο άνθρωπος αυτός δέχτηκε την μονομαχία απερίσκεπτα, αλλά με μεγαλύτερη αφροσύνη τερμάτισε
την ζωή του για αυτό και πολλοί από αυτούς που τον βλαστημούσαν για την αφροσύνη του, έλεγαν
ότι είναι κακό να έχεις μεγάλη σωματική δύναμη και λίγο μυαλό. Ο βασιλιάς διάβασε την επιστολή
κι οργίστηκε με τον θάνατο του ανθρώπου. Πολλές φορές εθρήνησε την αρετή του, για την οποία
δεν έδειξε ενδιαφέρον όταν ζούσε, λυπήθηκε όμως ανώφελα τώρα που πέθανε. Πάντως αναγνώριζε
την καλοκαγαθία του ανθρώπου αυτού κατ' αντίθεση προς την ευτέλεια των συκοφαντών του.