1

(Θεατρική παράσταση για 17 Νοέμβρη)

«Τα Μαγικά Μαξιλάρια»

Ευγένιος Τριβιζάς

Μεταφορά για Ε-ΣΤ Δημοτικού: Trianta Fyllo

ΣΚΗΝΗ 1

Αφήγηση 1: Μια φορά κι έναν καιρό, σε μια χώρα λίγο μακρινή αλλά και λίγο κοντινή που την έλεγαν
Ουρανούπολη βασίλευε ένας μισητός άρχοντας, ο Αρπατίλαος ο Πρώτος. Ο βασιλιάς αυτός είχε
δώδεκα κορώνες, μία για κάθε μήνα. Είχε επίσης ένα χρυσό τηλεσκόπιο και ένα μαύρο φτερό.

Αφήγηση 2: Πρώτα θα σας πω τι έκανε με το φτερό και μετά με το τηλεσκόπιο. Με το φτερό έγραφε
νόμους… απαίσιους και φοβερούς!

(παιδιά διαβάζουν χλευαστικά τους νόμους, κουνώντας το δάχτυλο)

Νόμος 123/45: Θα δουλεύετε στα ορυχεία μέρα νύχτα για να έχω πολύτιμα ! Στο τέλος κάθε νόμου ο
πετράδια για τις κορώνες μου! «μουσικός» χτυπάει το
τύμπανο.
Νόμος 1123/21: Καταργούνται οι Απόκριες και οι σερπατίνες!

Νόμος 232/43: Απαγορεύονται τα πάρτι και τα χρωματιστά κεράκια στις τούρτες!

Νόμος 458/42: Κλείνουν όλες οι παιδικές χαρές και τα λούνα παρκ και χτίζονται στη θέση τους
εργοστάσια συρματοπλεγμάτων!

Νόμος 234/91: Απαγορεύονται τα διαλείμματα στα σχολεία!

Νόμος 56/21: Καταργούνται οι Κυριακές και ονομάζονται Προδευτέρες!

Νόμος 31/27: Απαγορεύεται να τρώτε παγωτό σοκολάτα!

Νόμος 1/1: Απαγορεύεται να μην με αγαπάτε!

Αρπατίλαος: « Απαγορεύεται ο λόξιγκας! Απαγορεύεται το φτέρνισμα! Απαγορεύεται να ξύνεις τη μύτη

σου!» (κρατά το φτερό και περγαμηνή και κάνει πως γράφει)
 2

Αφήγηση 1: Είχε βγάλει τόσους πολλούς νόμους, που οι Ουρανοπολίτες, ό,τι και να κάνανε, δεν
μπορεί, όλο και κάποιον θα παραβίαζαν…

Αφήγηση 2: Τώρα θα σας πω τι έκανε με το τηλεσκόπιο. Το έπαιρνε, πήγαινε στον πιο ψηλό πύργο του
παλατιού και παρατηρούσε. Και… μόλις έβλεπε την πιο λαχταριστή τηγανιτή πατάτα στο τηγάνι καμιάς
νοικοκυράς, ειδοποιούσε τους φρουρούς του, που έτρεχαν, την άρπαζαν, την έβαζαν σε μια χρυσή
χαρτοσακούλα και του την έφερναν. (Ο Αρπατίλαος ταυτόχρονα κάνει τις κινήσεις)

Αφήγηση 1: Δεν είναι λοιπόν να απορεί κανείς που οι πολίτες αντιπαθούσαν φοβερά τον Αρπατίλαο.
Καμιά φορά μάλιστα του έβγαζαν τη γλώσσα ή έκαναν γκριμάτσες πίσω απ’ την πλάτη του (αντίστοιχες
κινήσεις). Άλλες φορές, τάχα από απροσεξία, πετούσαν μπανανόφλουδες μπροστά από την πύλη του
παλατιού για να γλιστράει και να πέφτει.

ΣΚΗΝΗ 2

(Αρπατίλαος, Τίλιος Ξεφτίλιος, Βουλίμιος Βουλιμιέ, Σαυρίλιος Βρισελιέ)

Αφήγηση 3: Μια μέρα ο Αρπατίλαος κάλεσε στην αίθουσα του θρόνου τρεις έμπιστους αυλικούς.

(ο αφηγητής λέει ένα ένα τα ονόματα και ο κάθε αυλικός με τη σειρά του μπαίνει στη σκηνή και κάνει
υπόκλιση μπροστά στον βασιλιά)

Τον Τίλιο Ξεφτίλιο, τον υπασπιστή του…

Τον Βουλίμιο Βουλιμιέ, τον αρχηγό της φρουράς… και

Τον Σαυρίλιο Βρισελιέ, τον αρχιμάγο…

Αρπατίλαος (έξαλλος): Μα γιατί δεν με αγαπάνε οι υπήκοοί μου; Έχω βγάλει πάνω από 50 νόμους ότι
πρέπει να με αγαπάνε!!!

Τίλιος: Μα τι λέτε Μεγαλειότατε των Μεγαλειοτάτων; Σίγουρα σας αγαπάνε, σας βεβαιώνω! Σας
λατρεύουνε!
 3

Σαυρίλιος: Κακά τα ψέματα… Αν και θα έπρεπε, δεν σας αγαπάνε… και θα σας εξηγήσω το γιατί…
Επειδή ονειρεύονται!!!

Αρπατίλαος (σουφρώνει τα φρύδια): Τι σχέση έχει αυτό;

Σαυρίλιος: Έχει έχει! Βλέπουν στον ύπνο τους τούρτες, πυροτεχνήματα και λούνα παρκ και μετά τα
συγκρίνουν με τις φυλακές και τα λουκέτα.

Βουλίμιος: Δίκιο έχει. Μεγάλος μπελάς τα όνειρα. Κάτι ονειράκια τόσα δα, που δεν σου γεμίζουν το
μάτι, φουντώνουν σαν τη φωτιά και κάνουνε τον κόσμο άνω κάτω!

Τίλιος: Τότε εγώ θα πρότεινα να τους σπάμε τα κεφάλια, αλλά δεν το προτείνω, γιατί ποιος θα
πληρώνει μετά τους φόρους; Ποιος θα σκάβει για διαμάντια; Ποιος θα πλέκει τα συρματοπλέγματα;

Σαυρίλιος: Εγώ έχω τη λύση! Θα χρειαστώ όμως λίγο χρόνο για να φτιάξω την πιο μοχθηρή εφεύρεση
που θα μας απαλλάξει μια και καλή από τα όνειρα των υπηκόων σας.

Αρπατίλαος: Πόσο χρόνο θες; Μία εβδομάδα φτάνει;

Σαυρίλιος: Όχι όχι. Το κακό πράγμα αργεί να γίνει. Θέλω 7 εβδομάδες και 7 μέρες.

…Φεύγουν όλοι από τη σκηνή.

! Μουσική (για λίγο) ->The face of Voldemort – John Williams (Harry Potter)

ΣΚΗΝΗ 3

(Σαυρίλιος, Αρπατίλαος)

(Ο Σαυρίλιος, βρίσκεται στο εργαστήριό του και φοράει μαύρη ρόμπα και με σατανικό ύφος ετοιμάζει
τα εφιαλτικά μαξιλάρια.)

Σαυρίλιος: …και λίγες τρίχες από ουρά καλικατζάρου και 1 μαντίλι δακρυσμένο, και λίγη σκόνη από
τύψεις, λίγη σκιά προδότη… Α! Και λίγη στάχτη από κουκλόσπιτο καμένο και έτοιμο! Μουαχαχαχα!!!

(Μπαίνει ο Αρπατίλαος και ο Σαυρίλιος του παρουσιάζει την εφεύρεση)

 4

Σαυρίλιος: Βασιλιά μου, έτοιμη η σατανική εφεύρεσή μου… το εφιαλτικό μαξιλάρι!!! Όποιος κοιμάται
σε αυτό θα βλέπει μόνο εφιάλτες, φριχτούς και απαίσιους εφιάλτες!

Αρπατίλαος: Περίφημα περίφημα! Βάλε αμέσως μπροστά τη μαζική παραγωγή των εφιαλτικών
μαξιλαριών! Θα τους δείξω εγώ!

! Μουσική (για λίγο) ->The face of Voldemort – John Williams (Harry Potter)

(Κατά της μουσικής αποχωρούν όλοι με ηρεμία και παίρνουν θέση οι μαθητές)

Αφήγηση 4: Στη συνέχεια, ο Αρπατίλαος έβγαλε νόμο πως όλα τα μαξιλάρια των Ουρανοπολιτών
κατάσχονται και θα τους μοιράσει καινούρια. Δωρεάν! Και οι Ουρανοπολίτες έτρεξαν σπίτια τους,
έφεραν τα μαξιλάρια και πήραν με χαρά τα καινούρια…

Αφήγηση 3: Οι φρουροί στοίβαξαν τα παλιά μαξιλάρια στη μέση της πλατείας και τα έσκισαν. Και τα
πούπουλά τους τα πήρε ο αέρας και σκόρπισαν σαν ελπίδες που χάνονται και δεν ξαναγυρίζουν. Από
κείνο το βράδυ οι Ουρανοπολίτες άρχισαν να κοιμούνται στα καινούρια μαξιλάρια.

! Μουσική -> No surprises - Radiohead

Αφήγηση 4: Τα βράδια από τα παράθυρα των σπιτιών άκουγες βασανιστικά αγκομαχητά, κλάματα,
κραυγές και παραμιλητά. Το πρωί οι Ουρανοπολίτες πήγαιναν στη δουλειά τους χλωμοί και σκυφτοί,
ούτε λέξη δεν έβγαζαν πια όταν οι φρουροί άρπαζαν το βιος τους. Ούτε μπανανόφλουδες, ούτε
γκριμάτσες, ούτε παράπονα. Και μόλις έβλεπαν τον Αρπατίλαο έσκυβαν το κεφάλι και προσκυνούσαν.
Όσο για τα παιδιά…

ΣΚΗΝΗ 4

(σκηνικό: τάξη – αρχικά τα παιδιά και αργότερα μπαίνει ο δάσκαλος)

(οι προηγούμενοι αφηγητές έχουν πάρει θέση ως μαθητές πια)

 5

! ήχος -> κουδούνι σχολείου

…Τα παιδιά συζητούν μεταξύ τους…

Παιδί 1: Παιδιά δεν αντέχω άλλο! Δεν μπορώ άλλο να βλέπω κάθε βράδυ εφιάλτες!

Παιδί 2: Ούτε εγώ! Πάλι είδα στον ύπνο μου ότι με έβαλαν πίσω από αυτά τα τρομακτικά
συρματοπλέγματα…

Παιδί 3: Κι εγώ φοβάμαι… Και κλαίω κάθε βράδυ… Και κουράστηκα να κάνουμε μάθημα χωρίς
διάλειμμα.

Παιδί 4: Μόνο αυτό…; Κάθε φορά στα εικαστικά πρέπει να φτιάχνουμε το πορτραίτο του απαίσιου του
Αρπατίλαου. Εγώ ήθελα να ζωγραφίζω καρδιές και ήλιους…. ( λέει σχεδόν κλαίγοντας)

Παιδί 5: Έλα μην κλαις, μη στεναχωριέσαι… Δεν μπορεί θα βρούμε μια λύση… Δεν γίνεται η ζωή μας να
είναι πάντα έστι.

(Τότε μπαίνει η δασκάλα μέσα, φανερά αναστατωμένη. Τα παιδιά ησυχάζουν. Η δασκάλα τους κάνει
νόημα με το δάχτυλο να σωπάσουν, κοιτάζει τριγύρω και ελέγχει μην τον ακούει κανείς.)

Δασκ: Παιδιά τα ξέρω όλα! Άκουσα δυο φρουρούς πριν λίγο, όταν ετοιμάζονταν να ψεκάσουν την
τελευταία κατακόκκινη παπαρούνα. Φταίνε τα καινούρια μαξιλάρια!!!

Αφήγηση 5: Η δασκάλα εξήγησε στα παιδιά τα πάντα. Ευτυχώς οι φρουροί δεν την είχαν δει. Έτσι τα
είπε όλα στα παιδιά και όλοι μαζί αποφάσισαν να βρουν λύσεις για να σταματήσουν τους εφιάλτες!
Αποφάσισαν να φτιάξουν… αντιεφιαλτικά μαξιλάρια!

Αφήγηση 5: Το απόγευμα έψαξαν κάθε γωνιά και κάθε

κρυψώνα του σπιτιού τους για να βρουν οτιδήποτε
χαρούμενο και μαγικό μπορούσε να τους φέρει πίσω τα
όνειρά τους. Την επόμενη κιόλας μέρα έφεραν στο σχολείο
κρυμμένα καλά μέσα στις σάκες τους μπαλόνια, τούλια
Ο αφηγητής δεν λέει τα αντικείμενα, αλλά
δείχνει τα παιδιά. Εκείνα με τη σειρά
πετάνε χαρωπά τα αντικείμενα στο κέντρο
και λένε τι είναι το καθένα… Η δασκάλα
στο τέλος ρίχνει πολλά χρωματιστά
χαρτάκια χωρίς να μιλάει.
 6

μπομπονιέρας, σερπατίνες, κλωστές παραμυθιών, άχυρα από χελιδονοφωλιά, λίγα ροδοπέταλα, και
χρωματιστές κορδέλες!

…Βγάζουν τα αντικείμενα , πετάνε μερικά με χάρη στον αέρα.

Δασκ: Πωπω τι θησαυρούς φέρατε! Ας ξεκινήσουμε αμέσως να φτιάχνουμε τα μαξιλάρια των όμορφων
ονείρων!

Παιδί: Κυρία! Πρέπει να προσέχουμε μην έρθουν οι επιθεωρητές! Εγώ θα μείνω έξω να κρατάω τσίλιες
και θα σας σφυρίξω αν τους δω!

! Μουσική  Ακούγεται λίγο το τραγούδι «Τα παιδιά ζωγραφίζουν στον τοίχο», ενώ οι μαθητές με τον
δάσκαλο φτιάχνουν τα μαξιλάρια.

Κλείνει η μουσική.

Παιδι (σηκώνει ψηλά 2 μαξιλάρια): Έτοιμα! Αλλά δυστυχώς δεν έφτασαν τα υλικά για να φτιάξουμε
για όλους. Παιδιά, τι λέτε να τα δώσουμε στη Λουκία που κλαίει κάθε βράδυ και στη δασκάλα μας που
τα ανακάλυψε όλα;

Παιδια: Ναι ναι! (τα παιδιά δίνουν τα μαξιλάρια στη συμμαθήτριά τους και τη δασκάλα)

Αφήγηση 5: Έτσι η Λουκία και η δασκάλα πήραν τα μαξιλάρια και το βράδυ κοιμήθηκαν σε αυτά. Και
το σχέδιο πέτυχε! Είδαν τα πιο γλυκά όνειρα… Και την επόμενη μέρα το είπαν στα παιδιά στο σχολείο.
Και εκείνα το είπαν στους γονείς τους. Και οι γονείς στους συγγενείς τους. Και οι συγγενείς στους
συναδέφλους.

… Κατά τη διάρκεια της αφήγησης τα παιδιά ήρεμα αποχωρούν από τη σκηνή και μπαίνουν ήρεμα οι
Αρπατίλαος + Τίλιος + Βουλίμιος + Σαυρίλιος
 7

ΣΚΗΝΗ 5

Αφήγηση 1: Σε λίγες μέρες όλοι οι Ουρανοπολίτες ήξεραν τα πάντα! Και τα όνειρα της Λουκίας και της
δασκάλας τους έδιναν ελπίδα, ακόμα και αν δεν είχαν κι εκείνοι αντιεφιαλτικά μαξιλάρια. Και κάτι
φούντωνε μέσα τους! Δεν θα ανέχονταν για πολύ ακόμα αυτή την αδικία!!! … Στο μεταξύ, ο
Αρπατίλαος ετοιμαζόταν να γιορτάσει την επέτειο των εφιαλτικών μαξιλαριών με το πιστό του
συμβούλιο.

! Μουσική  Heroes' Feast | Medieval Tavern Fantasy Music

Σκηνή: Αρπατίλαος + Τίλιος + Βουλίμιος + Σαυρίλιος

… Συζητούν, τρώνε, πίνουν, χασκογελάνε χαιρέκακα… (Μουάχαχα…. Χεχε…. Μαξιλάρια… Χαχα…

εφιάλτες… τώρα τηρούν τους νόμους… Μουαχαχα….)

Οι Ουρανοπολίτες (όλοι οι υπόλοιποι μαθητές) περικυκλώνουν αθόρυβοι (νυχοπατώντας) και

χαμογελαστοί τον Αρπατίλαο και τους Συμβούλους (οι οποίοι δεν τους βλέπουν γιατί είναι μέσα στο
παλάτι και συνεχίζουν το φαγοπότι-γιορτή). Όλοι έχουν φέρει τα εφιαλτικά τους μαξιλάρια και
αρχίζουν να τα ρίχνουν στο παλάτι.

…Ο Αρπατίλαος και οι Σύμβουλοι άρχισαν να πνίγονται και να φωνάζουν «Βοήθεια!!!». Και άρχισαν να
τρέχουν για να φύγουν

(μόλις αφήσουν τα μαξιλάρια, τα παιδιά παίρνουν θέση ελεύθερα στον χώρο για το τραγούδι στο
τέλος)

( χαμηλώνει και κλείνει η μουσική)

Αφήγηση 2: Ναι, καλά καταλάβατε! Αυτά είναι τα εφιαλτικά μαξιλάρια… Οι Ουρανοπολίτες γέμισαν
όλο το παλάτι με αυτά… Οι φρουροί, που τους είχε πάρει ο ύπνος, ξύπνησαν τρομαγμένοι από τις
 8

φωνές και τα ξέσκισαν με τα σπαθιά τους ξέσκισαν τα μαξιλάρια! Και ξεπήδησαν εφιάλτες και θεριά
τρομερά! Και ο Αρπατίλαος με την παρέα του άρχισαν να τρέχουν, όπου φύγει φύγει! Κανείς δεν ξέρει
ποιο ήταν το τέλος τους.

Αφήγηση 1: Οι Ουρανούπολη φωτίστηκε ξανά! Ήταν πια ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ και τα παιδιά μπορούσαν να
ζωγραφίζουν όσες καρδιές και ήλιους ήθελαν!

(κατά τη διάρκεια της αφήγησης 2 μαθητές φέρνουν και τοποθετούν στο κέντρο της σκηνής τη μακέτα
με τη χρωματιστή Ουρανούπολη που έχουν φτιάξει – σύνδεση με εργασία στη Γλώσσα, Εν. 2. από
Τ.Ε./προστακτική έγκλιση/ «Τενεκεδούπολη» )

Τέλος 

Τα παιδιά τραγουδούν:

«Τα παιδιά ζωγραφίζουν στον τοίχο»

 9

links μουσικής:

- The face of Voldemort – John Willimas (Harry Potter)

https://www.youtube.com/watch?
v=ydlzNv40yZM&list=PLsYgm6hOXgDToCj9jZ80rUUXVH93EDyHM&index=17&ab_channel=JohnWilliams-Topic

- Radiohead: No surprises
https://www.youtube.com/watch?v=1yUTb8LCiEc&ab_channel=jfpadilla
ή
https://www.youtube.com/watch?v=zdm08DGCn_c&ab_channel=BlissfulMind

- Τα παιδιά ζωγραφίζουν στον τοίχο (Χατζηνάσιος)

https://www.youtube.com/watch?v=GPeFDJGEY4c&ab_channel=HeavenMusicKids

- Heroes' Feast | Medieval Tavern Fantasy Music

https://www.youtube.com/watch?v=G371-OKjleA&ab_channel=AlekKaczan-FantasyComposer

ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ Σκηνικά - Υλικά

γραφείο Σαυρίλιου
φτερό μαύρο
περγαμηνή (ή χαρτι κιτρινισμένο)
Αφηγητές
τηλεσκόπιο (από χαρτί κατασκευή)
στέμμα για βασιλιά
Αρπατίλαος (βασιλιάς) κάππα κόκκινη ή χρυσή για βασιλιά

Τίλιος Ξεφτίλιος μαύρη ρομπα για Σαυρίλιο

10