Bocah kang nduwe mripat abu abu

Bocahe jenenge Rangga. Saben esuk dheweke tansah ngadeg sedhela ing ngarep gerbang
sekolah. Jeneng Rangga misuwur banget ing sekolah kasebut. Sawetara nganggep iku khusus
banget. Sawetara nganggep dheweke paranoid. Wong liya nganggep dheweke bocah sing
dikutuk, amarga mripate abu-abu sing mati. Raine adem kaya mripate. Tanpa ekspresi, tanpa
jiwa. Popularitase wiwit banjur. 16 Mei 2020. Bianka lagi lungguh ing kantin karo Gilang,
kancane, karo bocah-bocah lanang liyane sing umure padha karo dheweke. Kepala sekolah
nembe liwat ora adoh ing ngarepe. “Sampeyan kudu nyiapake kembang bela sungkawa kanggo
kepala sekolah. sesuk. jam 14.00." ngandika Rangga karo lambé ditarik menyang aneh, eseman
medeni. “Edan, kowe! Ing wayah awan, sampeyan ngomong medeni banget!" Gilang seru, mikir
omongane Rangga mung guyonan. “Mripatmu unik, ya! Aku pengin duwe mripat kaya
sampeyan!" ujare salah sijine. "Aku ngelawan." ujare Rangga kadhemen. Wong-wong sing padha
karo Rangga awan mau, ndredheg nalika Rangga liwat ing ngarepe. 17 Mei jam 14. Kabar sedih
lan gosip sing nggegirisi nyebar kanthi cepet ing saben pojok kelas. Kepala sekolah nembe seda.
dipateni. Wiwit iku, Rangga entuk akeh julukan. Sang Pangerten. Paranormal. Malaikat Pati.
Jengkel. Pati.
Bengi iku, kanggo pisanan Rangga takon bapake crita. Dheweke rada njaluk ngapura babagan
dakwaan babagan dongeng lan mitos. Saiki, dheweke pancen klelep lan klelep ing crita non-
realitas, yaiku Kali Banyuwangi. Mripate wiwit klelep. Omongane bapake nganti turu. Sepisanan
dheweke ngrasakake bathuk anget bapake. Bapak ngalih saka pinggir kasur. Ah! Apa iku?! Titik
ireng. sial! Saiki Bianka mung pengin turu. Nyawiji karo crita Kali Banyuwangi ing impen
rajutan. Katon tug cilik ing pojok lambene bapak. Mesem. Lan lawang ditutup. Aja nangis. Ora
histeris. Malah ora ngguyu. Rangga mung ngadeg karo nyawang sosok biru sing digantung ing
langit-langit jedhing. Bapak kesel. Dheweke milih ngaso ing salawas-lawase. Leren saka kabeh
babagan urip. Rangga nyawang pangilon ing kana. Mripat coklat mau saiki wis dadi abu-abu.
Udhara sing medeni metu saka mripat kasebut. Kamar krasa sempit. Pasokan udara suda. Mata
Rangga ditutup. tiba. Semaput. Bebener wis dicethakaké. Dheweke saiki dhewekan, diiringi
mripat aneh. Mripat sing dadi saksi yen pati bisa dideleng. Bocahe mlayu. Nabrak pundhake
Rangga tanpa noleh. Mlayu wae. Mripate Rangga ngetutake mabur bocahe. Bocah kebungkus
jahitan putih lan abu-abu. Padha karo dheweke. Saka arah sing padha, Rangga weruh Gilang
mlayu lan langsung ngrangkul pundhake. Dheweke panting. “Kowe kuwi kancaku sing paling
setia! Aku pancene kena! Senadyan sampeyan aneh, mung sampeyan sing pengin ngenteni aku
saben esuk ing gerbang!" "PD sampeyan dhuwur tenan!" jare Rangga karo setengah mesem.
"Ayo!" tansah. Saben esuk. Saben dina. Akeh pasang mata menehi Rangga katon aneh lan najis.
Sawetara wong-wong mau nggawe wong akeh, nyipta obrolan sing paling anyar lan paling panas
lengkap karo fitnah kanggo rasa. Rangga mbantah topik kasebut. Dheweke wis biasa. Ora
diganggu maneh. Ora peduli maneh. ati. Jiwa. pangrasa. Simpati lan empati. Kabeh wis suwe
mati saka Rangga. Kanugrahan elek iku klelep nyawa ing segara paling jero lan peteng. Pati,
pancen, jeneng sing pas kanggo nggambarake dheweke. Ora sepisan Rangga melas marang sing
dikancani titik ireng. Ah, iku lumrah! Sawise kabeh, iku wis nasibe. Rangga ora gelem melu
urusan pati. Jarak saka gambar pahlawan ing wayah awan sing ngadeg ing dalan pati lan
ngeksekusi wong. Paling-paling dheweke mung mesem. Esem manis sing medeni. Pamit. Ora
suwe, wong kasebut bakal dicopot saka dhaptar absen urip. Aneh. Kanggo kaping pindho bocah
kasebut nabrak Rangga. Wektu iki luwih banter tinimbang sadurunge. Rangga ambruk. Kaya
sadurunge, bocah kasebut ora noleh. Dheweke mabur kaya angin. Ilang ing pojok T-prapatan.
Rangga ngumpat. Dheweke kepengin banget ngoyak wong iku. Mudhunake nesu protes. Nanging
ora eling. Mung sawetara wektu nganti pungkasane ana titik ireng ing ndhuwur sirahe wong
kasebut. Pati. Rangga jumangkah ing pinggir dalan. Tansah katon mudhun. Ora kepingin weruh
rame-rame wong hilir lan kana. Nyingkiri titik ireng. Kanggo sawetara alesan pitakonan aneh
njedhul menyang sirah; Apa titik ireng uga bakal katon ing ndhuwur sirahe? kapan. Carane dewa
pati rajutan siksa kang. kesel. Rangga kesel lan pengin uwal saka kurungan mripat sing nggegirisi
kasebut. Pira rancangan pati sing dideleng nganggo mripat iku ora kaetung.
Ing sawijining wengi, Rangga lungguh ing pojok angkutan umum. Nyawang lampu-lampu dalan sing kelip-kelip. K
kenangan kepungkur. Dheweke lungguh manis ing kursi tengah kendharaan roda papat bapake.
Bapak lan ibu nyanyi lagu klasik, sing paling disenengi. Angkutan mandheg ing prapatan nalika
lampu abang urip. Hey! Bocah abu-abu lan putih. Mlaku mudhun. Katon kothong lan kosong.
Rangga ora bisa ndeleng raine kanthi cetha. Apa iku?! Kenapa titik ireng ngambang ing ndhuwur
sirahe? Rencana agawe. mesakake. Banter banget. Ora suwe. kasengsem. Rangga kepengin
weruh pasuryane bocah kasebut. Ngucapake salam pambuka lan pamitan. Dheweke metu saka
transportasi. Nututi lakune bocah mau kanthi cepet. Aneh. Apa bocah ngerti, Rangga ngetutake
dheweke. Yagene dheweke nyepetake langkahe? Ninggalake Rangga adoh. “Heh! Enteni!"
Rangga bengok-bengok nyeluk bocahe. Ora ana wangsulan. Bocahe terus mlaku maju tanpa
noleh mburi. Sapa bocah iku. Rangga pengin langsung njaluk. Weruh raine. Ngrangkul dheweke
sedhela. Ah, ora suwe. Ijo urip. Ana sing teka kanthi cepet. A jotosan gedhe dumadi. Awake
Rangga tiba ing pundhak dalan. Getih abang seger mili. Ora let suwe wong-wong padha ngumpul
ngubengi Rangga. Swara nggegirisi lan histeris keprungu. Enggal.. Putih lan abu-abu noleh.
Rangga nyoba ndeleng pasuryan kasebut. Shady. Katon samar. Cetha, sekilas. Bocahe mesem.
Esem ayu. Rangga nyoba ngenali dheweke. akrab. Ya, akrab. Rangga, Lambene obah. Ngomong
soko. "Sugeng tindak, Rangga."