Professional Documents
Culture Documents
Cimeb Catalogo Ibf 2012 Espanol
Cimeb Catalogo Ibf 2012 Espanol
2
Machine Translated by Google
WSTĘP
Rolanda Toro Aranedy
Niniejsza oficjalna lista ćwiczeń, muzyki i haseł jest wynikiem wielkiego wysiłku, jakim było zebranie
całego materiału, który opracowałem przez ponad czterdzieści lat, i stworzenie dokumentu na temat
Biodanzy w takiej postaci, w jakiej ją rozumiem.
Motywacja, która skłoniła mnie do stworzenia tego Castu, wzięła się z zauważenia, że w różnych
szkołach szkoleniowych Biodanza nauczano ćwiczeń i muzyki, które nie były tymi, które ustrukturyzowałem i
których doświadczyłem, i które w ogóle nie odpowiadały zaproponowanym przeze mnie kryteriom w
Modelu Teoretycznym, w Metodologii i w Semantyce Muzycznej Biodanzy.
Niektórzy nauczyciele z własnej inicjatywy wprowadzili błędne ćwiczenia i muzykę. Sytuacja jest
poważna, gdyż powoduje postępującą utratę tożsamości Biodanzy, jej spójności i jedności.
Ryzyko wprowadzenia takich „innowacji” może w krótkim okresie przesądzić o zniknięciu Biodanzy.
Obecnie Biodanza rozwija się na całym świecie. Dyscyplina praktykowana w krajach amerykańskich musi
być taka sama, jak praktykowana w Europie, Afryce, Azji i w innych krajach.
Oceania.
Dlatego musimy potrafić rozpoznać Biodanzę wszędzie tam, gdzie jest ona praktykowana, jako ten sam
system.
Radzę wszystkim dyrektorom Szkół Szkoleniowych Biodanza, aby zapraszali moduły szkoleniowe wyłącznie
dla nauczycieli o sprawdzonej ortodoksji.
Sugeruję, aby jeśli nauczyciel przez pomyłkę wprowadził ćwiczenia lub muzykę, które nie znajdują się na
Oficjalnej Liście, aby został wykluczony z dalszych zaproszeń. Tęsknota za nowością, o której mówi Martin
Heidegger, nie pozwala zagłębić się w istotę.
Ta oficjalna obsada jest wynikiem długich lat wysiłków i stanowi wielki rozwój metodologii Biodanza.
Pragnę wyrazić głęboką wdzięczność Eliane Matuk, która od początku pomagała mi w przygotowaniu
tej obsady. Dziękuję Marcelo Murowi i Claudete Sant'Annie za współpracę przy organizacji tekstów.
3
Machine Translated by Google
Obecne wydanie, podobnie jak poprzednie, zawiera wstęp napisany przez autora, wyjaśnienia
i udoskonalenia wykonanych przez niego ćwiczeń oraz opisy ćwiczeń, które do tej pory nie były
transkrybowane. Rolando Toro podyktował większość tekstów w tej obsadzie Eliane Matuk, która –
z wyjątkiem małej grupy nagranej na kasecie audio – dokonała ich ręcznej transkrypcji.
Niektóre teksty w tym wydaniu były także podyktowane Claudete Sant'Anna i Marcelo Murowi.
Chcielibyśmy wyrazić naszą wdzięczność Isabelli Casadio, która współpracowała przy tłumaczeniu i
pisaniu w języku włoskim. Dziękujemy Diego Rinallo i Flavio Boffettiemu za współpracę przy pisaniu
podczas pierwszego etapu transkrypcji z kaset audio w 2005 roku.
Dziękujemy Gianluce Valente za współpracę techniczną przy tym wydaniu.
To wydanie stanowi nowy etap prac w toku, gdyż pozostały jeszcze ćwiczenia do przepisania
(te, które są wymienione w indeksie bez numeracji stron).
Do wstawienia jest także muzyka, nawet nowa, będąca efektem badań, które autor
kontynuuje w obszarze Semantyki Muzycznej.
Wreszcie brakuje celów niektórych ćwiczeń oraz innych szczegółów i ulepszeń, które autor wprowadzi.
Autor przeniósł część tematów zawartych w indeksie wydania z 2005 roku do załącznika (Załącznik
1, s. 52), ponieważ pełnią one funkcję ćwiczeń przynależących do konkretnych rozszerzeń
lub obszarów zastosowań Biodanzy. Stworzono kolejny dodatek (Załącznik 2, s. 60), aby umieścić
w nim ćwiczenia wspomniane już w pierwszym załączniku, które można również bez problemu
zaproponować nawet podczas cotygodniowego kursu Biodanza lub warsztatu szkoleniowego.
4
Machine Translated by Google
5
Machine Translated by Google
Bazując na ogromnej pracy wykonanej przez współpracowników Rolando Toro Aranedy przy
poprzednich edycjach iw odniesieniu do nich, niniejsze wydanie uzupełnia zaproponowany opis
ćwiczeń znajdujących się na liście podstawowej.twórca Biodanza.
Misją współpracowników sieci CIMEB jest aktualizacja wykazu ćwiczeń ze znanej Oficjalnej Listy,
prezentowanej w poprzednich edycjach udostępnianych Facylitatorom Biodanza, a także
zapewnienie poprawności odniesień muzycznych utworów wybranych przez Rolando Toro
podczas swoich badań.
Z drugiej strony CIMEB proponuje, aby w opisie ćwiczeń uwzględnić odniesienia zaproponowane
przez innych nauczycieli Biodanza – tworzących obecną Sieć CIMEB – które stanowią część zbiorów, z
których korzysta już społeczność nauczycieli, oferując im w ten sposób lepsze obsługa narzędzia.
Wreszcie, Sieć CIMEB, w ramach swojej misji, jest odpowiedzialna za inwentaryzację ćwiczeń, które
można uwzględnić w praktyce facylitatora. Większość z tych ćwiczeń została już zaproponowana
przez nauczycieli, ale ani cele, ani sposób ich realizacji nie zostały nigdy jasno określone. Aby zapobiec
ich niewłaściwemu zastosowaniu lub odkształceniu, uznaliśmy za istotne umieszczenie ich tutaj.
Na potrzeby tej edycji współpracownicy Sieci CIMEB zaktualizowali informacje dotyczące ćwiczeń już
opisanych w poprzednich edycjach, a także tych, które nie zostały jeszcze opisane.
Dążąc do precyzji i szacunku dla całej pracy wykonanej przez całą społeczność koordynatorów
Biodanza wokół IBF i jej zespołów, niniejszy katalog ma na celu ewolucję i udoskonalanie w miarę
upływu czasu.
6
Machine Translated by Google
Przygotowanie tej pracy było w trakcie jej realizacji wspaniałą okazją do ponownego odkrycia wśród nas ducha
zespołowego, emulacji i wzajemnego wsparcia, który jest niezwykle ważny w każdej współpracy.
Na koniec, za to i za wszystko inne, chcemy podziękować Prezydentowi IBF i jego współpracownikom za zaoferowanie nam,
poprzez to zadanie, możliwości przyczynienia się do waloryzacji dziedzictwa pozostawionego przez Rolando Toro Aranedę,
twórcę systemu Biodanza .
Współpracownicy CIMEB
styczeń 2012
7
Machine Translated by Google
Katalog ten zawiera opisy każdego ćwiczenia wraz z, jeśli to możliwe, celem, a także wskazówki dotyczące pary
„ćwiczenie-muzyka”, a także trójcy: „ćwiczenie-muzyka-sygnał”, aby udoskonalić jego zastosowanie. Te ostatnie
stanowią notatki uzupełniające, będące efektem doświadczenia i wkładu koordynatorów tej edycji
katalogu.
Ta nowa prezentacja może ostatecznie i początkowo zakłócić nawyki użytkowników, którzy być może są bardziej
zaznajomieni z odniesieniami, które czasami są niedokładne lub niekompletne.
1
Aktualizacje będą dostępne z czasem. Jest to pierwszy etap misji rekonstytucyjnej i dochodzeniowej.
2
Tam, gdzie było to możliwe, zachowaliśmy oryginalne albumy. Czasami są to kompilacje lub oryginalne ścieżki
dźwiękowe z filmów. Zdecydowaliśmy się także na dodanie okładki płyty.
8
Machine Translated by Google
PIERWSZA CZĘŚĆ
9
Machine Translated by Google
RUNDY __________________________________________________________ 17
RUNDA INICJACYJNA (lub WSTĘPNA RUNDA INTEGRACYJNA) .................................. .................. 17
NAWIJANIE OKRĄGI .................................................. .................................................. .. .............................................. 18
MARZEC __________________________________________________________ 24
RYNEK SYNERGICZNY .................................................. . .................................................. ... .................................. 24
SPACER UWYŻSZANIA WŁASNEJ OBECNOŚCI (zwany także „Iluminacją własnej obecności” lub też „Marszem z majestatem”) 25
GRY __________________________________________________________ 27
GRA W PALMY W PARACH .................................. . ................................................. . ............. 27
KOORDYNACJA RYTMICZNA W PARACH (zwana także „chodzeniem w parach”) ............................. . .......... SYNCHRONIZACJA 31
PŁYNNOŚĆ __________________________________________________________ 47
PŁYNNOŚĆ: SERIA I .................................. .. .................................. .. .................................. 47
SPOTKANIA ____________________________________________________ 60
Ulotne spotkanie .................................................. .................................................. .............................. 60
MINIMALNY KONTAKT DANZA („Wrażliwy taniec kontaktowy”) ............................. ... ............. TANIEC TRANSPORTOWY Z CORAZÓN 65
PODANIE I OTRZYMANIE KONTYNENTÓW W PARACH (lub „Kołysanie na kolanach” lub „Kołysanie drugiego”) .............. .... REGRESJA 70
BRZUCH (zwany „tańcem astronauty”, gdy proponuje się go dzieciom) .................................. .. ......... BIOGENERATOR (Biodanza 91
OTWARCIE PRZESTRZENI WITALNEJ (czyli Stworzenie przestrzeni dla własnego rozwoju)........................... .............96
MALARSTWO W STYLU KUBIZMU .................................................. .................................................. .................................. 96
RUNDY
Wszystkie Rundy Biodanzy są ćwiczeniami komunikacji emocjonalnej. Zawsze mają podwójny efekt: integrację grupy i pobudzenie
uczuciowości.
Zmienia się jakość doświadczenia, która różni się w zależności od instrukcji. W praktyce w Biodanza mamy kilka rodzajów
Rund, takich jak: Runda Integracji Wstępnej, Runda Komunikacyjna, Runda Wielokrotnego Kontaktu, Runda Bujana, Runda Kręta,
Runda Solidarności, Runda Uroczystości.
Muzyka:
Początek muzyki jest powolny, co pozwala na połączenie spojrzenia i poświęcenie czasu na „dotarcie”.
Jednak dla prawdziwych początkujących może to być trudne.
02-13 (Chcą być) Blisko Was Stolarze 01-18 A de Ó (Nadchodzimy) 3:43
07-21 Nad pięknym błękitnym Dunajem [Część], op.314 Strauss II, Johann (1825-1899) 3:01
21-11 Danadinho Danado (z Martinho da Vila) Simone 05-02 Czekanie przy 4:39
zapytać 3:49
ZWIJANIE OKRĄGŁE
Sinious Round może nabrać różnych cech w zależności od muzyki. Przy powolnej i słodkiej muzyce (np. „Tema de amor
para Gabriela” w wykonaniu Gal Costy i Toma Jobima czy „Ordinary głupi” Paula Williamsa) ludzie mają możliwość
nawiązania większego kontaktu i więzi, np. Należy to zaproponować w pogłębiających się grupach. Z drugiej
strony ta sama Ronda, z wesołą i euforyczną muzyką (jak np. „Aquarela Brasileira” w wykonaniu Emilio Santiago),
przyda się zwłaszcza na początku kursów; Aktywniejsza muzyka ogranicza możliwości kontaktu, w ten sposób
nowy uczeń nie czuje się skrępowany, ale raczej swobodniejszy i jednocześnie w kontakcie z kolegami z klasy.
Jej cechą charakterystyczną jest umożliwienie szybszej integracji, ponieważ uczniowie podchodzą z większą
pewnością siebie i bez strachu, bez poczucia zagrożenia, patrzą na siebie i zaczynają się rozpoznawać: jest to
ciekawa runda integracji.
Uwaga CIMEB:
Aby przebiegało ono harmonijnie, warto wskazać, że ogólny ruch grupy musi być płynny, zapraszając uczestników
do:
- unikać paraliżowania rundy poprzez przedłużanie kontaktu z jedną osobą.
- unikaj wciągania innych w zbyt szybkie ruchy.
- unikaj wymuszania kontaktu z odległą osobą w kręgu, ciągnięcia innych i zakłócania ogólnej harmonii.
Muzyka:
02-16 Wysoka noc Monte, Marisa 3:55
01-16 Akwarela Brazylii Santiago, Emilio 5:31
02-17 Bardzo lekki Monte, Marisa 2:32
04-17 Reklamacja Veloso, Caetano 4:27
01-11 Motyw miłosny Gabrieli Costa, Gal / Jobim, Tom 4:04
OKRĄG „CIRANDA”.
Opis :
Na zaproszenie prowadzącego uczestnicy wspólnie i w rytm muzyki wykonują gesty przypominające gesty rybaków.
Ciranda to taniec ludowy pochodzący z północnej Brazylii. Bardzo ciekawe może być włączenie go do zajęć,
podczas których proponowane są również kreatywne tańce grupowe.
Cel :
Stymuluj zdolność koordynacji grupowej, wynikającą z możliwości wspólnego wykonywania tych samych gestów.
Muzyka:
ZABAWNA RUNDA
Opis :
Czasami, w zależności od doświadczenia (temat zajęć, poziom grupy) pierwsze rundy mają charakter zabawowy,
sprzyjający integracji i radości życia. Aby uzyskać więcej informacji, zapoznaj się z akapitem „Różne rundy”.
Muzyka:
RUNDA PRZEMIAN
Tworzy się kilka rund po 6 osób. Każda Ronda tańczy do muzyki „Andante, la Tempesta di Mare” Salieriego, muzyki radosnej, a
zarazem subtelnej. W pewnym momencie członek Rundy przenosi się do innej, pobliskiej i w ten sposób następuje zmiana
pomiędzy ludźmi, która pozwala na utworzenie nowych Rund.
To ćwiczenie budzi wiele radości i symbolicznie przedstawia to, co dzieje się we wszechświecie, gdzie małe grupy, energie,
wymieniają między sobą elementy. Dzieje się tak w różnych cyklach dynamicznych kosmosu, w których atom przechodzi
do pobliskiego układu.
Uczniowie muszą przyjąć nowego członka z radością. To taniec globalny. Kiedy ktoś przechodzi do kolejnej Rundy, nie musi
tego robić chodząc lub biegając, ale tańcząc.
Muzyka:
16-20 Andante – Symfonia B-dur Salieri, Franciszek 3:44
„Burza morska” – 2
Zorganizowane są dwie Koncentryczne Rundy, jedna wewnątrz drugiej: osoby w wewnętrznej rundzie są zwrócone na
zewnątrz. Każdy uczestnik musi mieć przed sobą drugą osobę, aby mogli spojrzeć sobie w oczy. Kiedy zaczyna się muzyka,
każda runda obraca się bardzo powoli w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara. Każdy uczestnik patrzy w
oczy przechodzącej przed nim partnerki, oczywiście z niewinnością i bez starania się o zbyt wyraziste spojrzenia;
patrzą na siebie jak dziecko i rozpoznają się. Każde zatrzymanie trwa kilka chwil, po czym przechodzą dalej, aby przyjrzeć się
kolejnemu partnerowi.
Kiedy obie rundy wykonają pełny obrót, ćwiczenie się kończy. W tym momencie uczestnicy proszeni są o przytulenie osoby
stojącej przed nimi. Jest to ćwiczenie Linii Afektywności.
Cel :
Przygotowuje ludzi do intensywniejszej więzi, ponieważ komunikacja odbywa się z większą szczerością za pomocą
oczu, nawet bardziej niż za pomocą słów.
Muzyka:
01-21 Air (na stringach) - Orchester-Suite 3 D- Bach, Jan Sebastian (1685-1750) 5:19
Major - 2, BWV 1068
18.00-15.00 Allegro maestoso – Ballet Don Juan – 4 Gluck, Christoph Willibald (1714-1787) 2:00
RUNDA KOCHAŃ
Uczniowie trzymają się za ręce (gdy jest to grupa początkująca) lub w talii i przy powolnej, melodyjnej muzyce kołyszą się
delikatnie w taki sposób, aby wprowadzić się w lekki półtrans. Komunii można udzielić na przykład poprzez zbliżenie głów
w sposób wzajemny do sąsiadów z boku. To wywołuje doświadczenie słodyczy i uczucia, bez strachu. Poszukiwanie i
nawiązywanie tych kontaktów musi odbywać się w oparciu o informację zwrotną, aby zmniejszyć uczucie strachu.
Wszyscy członkowie Kręgu kołyszą się w harmonii z grupą, wywołując doświadczenie jedności i harmonii.
Muzyka:
W tej rundzie ludzie zmieniają pozycję, obracając ciało z jednej strony na drugą, z możliwością nawiązania frontalnego kontaktu z
partnerami po obu stronach. Ostatecznie, jeśli krąg nie jest zbyt duży, może zetknąć się z innymi, bardziej odległymi towarzyszami. Nie ma
ruchu, ale ruch kołyszący, który umożliwia kontakt twarzy i włosów i umożliwia wymianę pocałunków. Jest to ćwiczenie Linii
Seksualności.
Uwaga CIMEB:
Opis: Proponowana jest możliwość zapraszania osób do utworzenia kręgu, ustawiając jedną twarzą do wewnątrz i jedną twarzą na
zewnątrz, co może ułatwić i zwiększyć intymność oraz różnorodność kontaktów. Ludzie zawsze trzymają się za ręce. Kontakty powstają
poprzez zintegrowany ruch całego ciała w ruchu.
Projekcja egzystencjalna: Otwartość na niezróżnicowaną uczuciowość i erotyzm, z których mogą wynikać nasze preferencje.
Element poetycki: Stwórz, poprzez nasze kontakty i delikatne ruchy, falę erotyzmu i czułości, która rozciąga się w nieskończoność
i powraca wzmocniona.
Muzyka:
Wcześniej nazywana Rundą Komunikacyjną, zmieniła nazwę, ponieważ uznałem, że termin „komunikacja” jest niewystarczający.
Komunikacja może odbywać się za pośrednictwem telefonu, gestu lub przedmiotu, ale w rzeczywistości nie odzwierciedla głębokiego
procesu psychologicznego. Obecnie komunikacja jest ściśle powiązana z systemami technologicznymi, takimi jak telewizja, telefon,
Internet itp. Słowo „komunikacja” nie daje pojęcia, czego chcę; W tym sensie bardziej precyzyjne jest mówienie o „komunii”.
Ludzie trzymają się za talie, jednocześnie oscylują z innymi i wymieniają kontakty poprzez twarze i głowy. Celem jest wywołanie
uczucia czułości i wzajemnego zaufania.
Jest to ćwiczenie Linii Uczucia, podczas którego uczysz się dawać i otrzymywać wyrazy uczuć w formie informacji zwrotnej.
Muzyka:
Muzyka:
RUNDA AKTYWACYJNA
Na koniec zajęć, dla utrzymania spójności grupy, warto zaproponować rundę aktywacyjną. Intensywność aktywacji musi
uwzględniać fizjologię i doświadczenie ludzi, aby była jak najbardziej progresywna, tak aby nie doszło do zerwania doświadczenia.
Opis :
Runda otwiera się powoli, a rytm pojawia się z większą obecnością. Ruch staje się coraz ważniejszy.
Być może nadszedł czas, aby się przywitać i pożegnać (pocałować się).
Cel :
Poprowadź grupę do ostatecznej aktywacji umożliwiającej osiągnięcie stanu świadomości zgodnego z wymaganiami
rzeczywistości zewnętrznej. Ostateczna aktywacja musi pozwolić na świętowanie, zakończenie, które jest czymś więcej niż tylko
aktywacją motoryczną.
Muzyka:
07-21 Nad pięknym błękitnym Dunajem [Część], op.314 Strauss II, Johann (1825-1899) 3:01
02-20 Andança Carvalho, Beth 02-19 After Dawn Mendes, Sergio Postępowe przebudzenie 3:47
01-16 Aquarela do Brasil Santiago, Emílio 05-01 Bate Coracao Ramalho, Elba 05-21 5:31
Batuque Mercury, Daniela 01-06 Za zamkniętymi drzwiami Harrison, George da Vila, 3:20
Martinho Veloso, Caetano Carvalho, Beth Veloso, Caetano Nunes, Clara 3:23
3:07
RUNDA ŚWIĘTOWANIA
Proponuje się go po ważnym wydarzeniu, takim jak „Renesans”, Wyzwaniu lub na zakończenie cotygodniowych zajęć lub
warsztatów. Doskonale nadaje się do tego muzyka klasyczna i wesoła, np. „Allegri” Vivaldiego. Ludzie kręcą się, trzymając
się za ręce i z podniesionymi rękami. Ta Runda jest szczególnie wskazana na zakończenie zajęć lub warsztatów na temat Uczucia,
podczas których stymuluje się braterstwo. Studenci pozostają w nastroju triumfalnym.
Podczas Rundy Uroczystości prowadzonej na kursach poświęconych pogłębianiu Głębokiej Męskości wykorzystywana jest
muzyka „Zorba” w wykonaniu Mikisa Theodorakisa, w której wszyscy mężczyźni tańczą bardzo mocno.
Muzyka:
01-19 Allegro - Koncert „Wiosna” E-dur - 1 (Cztery pory Vivaldi, Antonio (1678-1741) 3:29
roku op.8/1, RV 269)
16-13 Allegro non tanto - Koncert f-moll „Zima” (Cztery pory Vivaldi, Antonio (1678-1741) 3:40
roku op.8/4, RV 297)
01-07 Ballada o Sir Frankie Crisp (Let It Roll) Harrison, George 3:49
01-09 Daj mi miłość (daj mi pokój na ziemi) 03-19 Gloria in Harrison, George 3:34
excelsis Deo (Riccardo Muti) - Gloria in Re Maggiore - 1, RV Vivaldi, Antonio (1678-1741) 2:23
589
03-01 Dzięki życiu Królowa, Eliza 4:24
03-02 Dzięki życiu Sosa, Mercedes 4:22
03-20 Alleluja – Mesjasz, HWV 56 – Część II/42 Handel, Georg Friedrich (1685-1759) 3:40
RUNDA SOLIDARNOŚCI
Ta runda odbywa się na koniec zajęć. Muzyka musi zawierać elementy walki i triumfu, jak „Wełtawa” Smetany. Przede wszystkim
hasło wskazuje, że „w jedności siła”, umożliwiając uczniom medytację nad braterstwem i solidarnością. W niektórych
momentach tańca ludzie mogą podnosić ręce w postawie triumfu.
Muzyka:
03-02 Dzięki życiu Sosa, Mercedes 4:22
11-17 Wełtawa (Mołdawia) [Część] - Symfoniczna Smetana, Bedrich (1824-1884) 3:52
Wiersz nr 2 z cyklu „Ma Vlast”
RUNDA FINAŁOWA
01-07 Ballada o Sir Frankie Crisp (Let It Roll) Harrisona, George’a 3:49
MARZEC
Rehabilitację „normalnego” człowieka należy rozpocząć od nauki chodzenia.
Człowiek nie idzie (postępuje) tylko nogami, ale całym ciałem. Setki mięśni przechodzą stany napięcia i rozluźnienia, umożliwiając
wykonanie niezwykle złożonej czynności, jaką jest chodzenie. Ruchy nóg wykonywane są w doskonałej synergii z ruchami ramion.
Ponadto położenie głowy, wyraz twarzy, ogólna harmonia, żywotność ruchów, wyprost kroku, siła napędowa tylnej nogi,
płynność, elastyczność motoryczna itp. globalnej struktury osobowości. Używając języka fenomenologicznego, chodzenie reprezentuje
sposób „chodzenia (posuwania się do przodu) w życiu”.
Pedro Lain Entralgo opisał wędrowny stan człowieka terminem „homo ambulatorius”.
Marsz jest, krótko mówiąc, wyrazem egzystencjalnym. Sposób poruszania się w kierunku świata i ludzi.
Wrodzoną cechą istoty ludzkiej jest to, że on sam jest zarówno drogą, jak i drogą. Analiza chodu ujawnia głębokie stany wewnętrzne;
Wszystkie te kroki na nitce zawieszonej nad otchłanią przeznaczenia mogą odtworzyć nieskończony rysunek nigdy nie
zrealizowanego projektu egzystencjalnego lub triumfalną jakość istnienia, które postępuje bez hamulców. Istnieje depresyjny sposób
chodzenia, powolny i ciężki; lub przyspieszone chodzenie u osób maniakalnych, nadpobudliwych i niespokojnych; lub marsz histeryków,
udręczonych, psychotyków lub narkomanów. Ze wszystkich tych, którzy kroczą (postępem) labiryntami własnej patologii.
W Biodanza naszym celem jest rehabilitacja marszu zintegrowanej istoty, kroczącej ścieżką pełni z entuzjazmem i wrażliwością.
RYNEK SYNERGICZNY
Opis :
Jest to naturalny spacer przy muzyce, gdyż zintegrowane chodzenie samo w sobie jest synergiczne. Prawa ręka porusza się
synchronicznie z lewą nogą, a lewa ręka z prawą nogą. Ta synergia minimalizuje brak równowagi w organizmie w tym czy innym
kierunku, dzięki czemu organizm zużywa mniej energii na ruch.
Cel :
Zwiększ integrację motoryczną, wzmacniając mimowolny synergizm między rękami i nogami podczas chodzenia.
Muzyka:
06-01 Doktor Jazz Tradycyjny zespół jazzowy 3:36
06-03 Sweet Georgia Brown 06-13 Bal Zespół banjo z Nowego Orleanu 4:11
Struttera w Darktown Zespół banjo z Nowego Orleanu 3:29
06-06 Mężczyzna, którego kocham Zespół jazzowy z Antigui 3:46
04-13 Każda dziewczyna z Bahii Gil, Gilberto 3:53
CHÓD FIZJOLOGICZNY
Opis :
Polega na marszu, najpierw rozciągając krok, aby zaakcentować ruch pośladków, a następnie powrócić do marszu, w którym długość
kroku jest bardziej nawykowa i naturalna.
Cel :
Rehabilitacja naturalnego chodu, integrująca ruch pośladków z chodzeniem. Początkowo polega na chodzeniu wydłużonymi krokami, aby
zaakcentować ruch pośladków, a następnie natychmiastowym powrocie do chodzenia naturalnymi krokami. To nie jest spacer taneczny.
Przywrócenie fizjologicznego chodu reguluje wszechstronną funkcję motoryczną, przywracając prawidłowe napięcie nie tylko
nóg, ale także mięśni miednicy, klatki piersiowej, szyi i twarzy. Przywraca także prawidłowe krzywizny kręgosłupa, powoduje
zmiany w metabolizmie oraz funkcjonowaniu układu moczowo-płciowego i krążeniowo-oddechowego. Wpływa także na
zwiększenie pewności siebie.
Uwaga CIMEB:
Ma na celu mobilizację całego ciała, podkreślając falowanie mięśni miednicy i pośladków. Wskazane jest chodzenie akcentując nacisk
na nogę podpierającą, tak jakbyś chciał odepchnąć się od podłogi. Wskazane może być również przesuwanie jednego mięśnia pośladkowego
w stosunku do drugiego przy każdym kroku.
Muzyka:
06-01 Doktor Jazz Tradycyjny zespół jazzowy 3:36
Najbardziej dostosowany
Sweet Georgia Brown 06-13 Bal Zespół banjo z Nowego Orleanu 4:11
Struttera w Darktown Zespół banjo z Nowego Orleanu 3:29
06-06 Mężczyzna, którego kocham Zespół jazzowy z Antigui 3:46
04-13 Każda dziewczyna z Bahii Gil, Gilberto 3:53
„Doświadczenie” pędzącej ku światu porywczej radości inspirowane jest doświadczeniem, jakie przeżyły „dzieci kwiatów” w latach 60-tych.
Cel :
Odzyskaj integrację emocjonalno-ruchową podczas chodzenia. Chodź z duchem otwartym na świat, czując impuls płynący z klatki
piersiowej, wywołany wzruszeniem wywołanym muzyką.
Muzyka:
21-01 Witam, do widzenia Beatlesi 3:29
SPACER UWYŻSZANIA WŁASNEJ OBECNOŚCI (zwany także „Iluminacją własnej obecności” lub też „Marszem z majestatem”)
Opis :
Ćwiczenie polega na chodzeniu pojedynczo po rundzie tak, aby wszyscy uczestnicy mogli to zobaczyć. Chodzi o chodzenie w sposób
naturalny, ale wyrażający siłę życiową, harmonię, pogodę ducha i radość. Tak naprawdę chodzi o pokazanie piękna naszej tożsamości.
Cel :
Ćwiczenie marszu z uniesieniem własnej obecności stymuluje ekspresję tożsamości. Nie chodzi tu o manifestację ego, ale wręcz
przeciwnie, o pełne ukazanie swojej tożsamości, która objawia się poprzez bezpieczeństwo i pewność siebie.
Muzyka:
Biodance ®, Katalog IBF IBF 25 marzec 2012
Machine Translated by Google
19-13 Oto oni, oto oni, oto kadryl! Bizet, Georges (1838-1875) 3:57
(Marsz Toreadorów) - Carmen - Akt 3 - 2ème tableau
17-13 Suo Gan (wokal Ambrosian Junior Choir) OST Empire Of The Sun 2:18
MARSZ Z DETERMINACJĄ
Determinacja jako wyraz siły jest niezbędna w dążeniu do celów.
W większości przypadków, gdy nie ma determinacji, najbogatsze projekty nie opierają się przeciwnościom losu, przeszkodom i
trudnościom, które się pojawiają. Na poziomie egzystencjalnym brak determinacji może powodować nadmiernie
rozproszone zachowanie lub tożsamość, na którą można łatwo wpływać. Być zdeterminowanym to mieć kierunek, to
nadawać naszym pragnieniom, naszym projektom, oś i możliwy cel. Zdecydowana postawa jest niezbędna do zgromadzenia
sił niezbędnych do realizacji pragnień i afirmacji siebie.
Opis :
Chód jest bezpieczny, napięcie nóg mocne, krok oczywiście długi. Istota jest całkowicie wyprostowana, skierowana w
stronę swojego celu, czyli do przodu. Mocne, mocne spojrzenie, nie dające się rozproszyć. Determinacji nie należy mylić
ze sztywnością lub obojętnością wobec innych.
Marsz może być przeprowadzony zbiorowo i w tym przypadku prosimy, aby ludzie byli także wrażliwi na ruch swoich
towarzyszy, na grupę. Można to zrobić pojedynczo (osoby przechodzą jedna po drugiej). W tym przypadku wskazane jest
przygotowanie ludzi (odwaga eksponowania się w centrum i pod okiem grupy) i grupy (umiejętność obecności w doświadczeniu
partnera). Druga opcja wymaga dobrego przygotowania opartego na doświadczeniu, ponieważ już stanowi wyzwanie.
Cel :
Stymuluj zdolność do poruszania się do przodu poprzez kierunek, cel i koncentrację. Chęć stawiania czoła trudnościom.
Integracja afektywna-motoryczna.
Muzyka:
Opis :
Chód ten, jak każdy chód zintegrowany, jest zasadniczo fizjologiczny, z naciskiem na falowanie, ruch „wibrujący” i doświadczenie
uwodzenia podczas chodu.
Muzyka:
19-14 Ta dziewczyna jest w tobie zakochana Fitzgerald, Ella 4:27
RADOSNY MARSZ
Opis :
To naturalny marsz pełen synergii. Nacisk kładziony jest nie na sprawność motoryczną chodzenia, ale na doświadczenie
radości chodzenia: z muzyką w sercu, w ciele, w krokach.
Muzyka:
Kluczowe słowa to: Płynność, Szybowanie, Powolność, Err, Wędrówka, Prześlizgiwanie się w powietrzu.
Opis :
Uczestnicy rozpoczynają z zamkniętymi oczami (mogą je później otworzyć), z rozluźnionymi ramionami, twarzą i szyją. Chodzą
powoli, kładąc piętę na ziemi (nie palec) z delikatną stanowczością i doskonałą synergią ramion. Ruch jest miękki, śliski,
integrujący ruchy całego ciała.
Cel :
Wzmocnij zdolność płynnego poruszania się oraz zdolność zwalniania i poruszania się wolniej dzięki opanowaniu równowagi
i elastyczności.
Definicja:
Ćwiczenie to należy do Ośrodka Biodanza z dziećmi i młodzieżą. Czasami jest to przedstawiane w doświadczeniach z
dorosłymi, aby uwrażliwić ich na powolne ruchy i stymulować równowagę, która jest bardziej złożona w przypadku
powolnego chodzenia niż szybkiego chodzenia.
Muzyka:
ADAPTACJA MARSZ-TANIEC
Często ze względu na styl życia kierowany troską o wydajność, efektywność i rezultaty, odczuwamy presję, która odcina nas od
wewnętrznego słuchania, czyli od postrzegania potrzeb naszego ciała, własnego ciała. Samoregulacja to wyrafinowany mechanizm
biologiczny, który oferuje nam możliwość poruszania się przez życie w sposób zmotywowany i regulowany, niezależnie od tego,
czy poddamy się pasji i osiągnięciom w działaniu, czy też poświęcimy się zmysłowości, odpoczynkowi i przyjemności.
Opis :
W muzyce, która ma bardzo różne czasy pomiędzy momentami odpoczynku i momentami aktywności, osoba na zmianę
wykonuje ruchy, które odzwierciedlają motywowane działanie (chodzenie lub nawet taniec) i ruchy, które odzwierciedlają
odpoczynek (delikatnie pozwalając sobie upaść na ziemię, aby oddać się przyjemność przy minimalnym wysiłku). Aby zaradzić
sytuacji nadzwyczajnej, powrót do działań jest „konieczny”. Porzucenie przyjemności jest bardziej „beztroskie”.
Cel :
Wzmocnij umiejętność dostrzegania potrzeby szacunku do siebie i odczuwania wydatku energii życiowej w ruchu.
Stymuluj zdolność reakcji dostosowaną do stymulacji środowiskowych. Stymuluj postrzeganie samoregulacji w ruchu.
Muzyka:
GRY
Sytuacje zabawowe bardzo sprzyjają integracji osób w grupie. Ze względu na swoją lekkość, ze względu na zaproszenie
do stawiania spontaniczności na pierwszym miejscu, wyzwalają ruch i relacje. Ludzie na nowo odnajdują dziecięcą przyjemność
czerpania radości z próbowania i odkrywania, nie martwiąc się o wydajność. Gry muszą być zatem łatwe, mieć proste zasady
(jeśli takie istnieją), proste i jasne sposoby realizacji, nie przedstawiać sytuacji rywalizacji (zwycięzca/przegrany) ani
„uprzedmiotowienia” (wykorzystywania innych lub przekształcania ich w przedmiot ), ani sytuacji wykluczenia.
Opis :
Dwie osoby twarzą w twarz na nowo edytują sytuację w grze, w którą większość z nich grała w dzieciństwie. Biją rękami
rytmicznie, pozwalając entuzjazmowi i spontaniczności przelać się przez prosty ruch rąk. Można zaproponować jedną lub dwie
zmiany.
W tym ćwiczeniu najważniejsza jest synchronizacja. Ważne jest wtedy utrzymanie rytmu przez całą grę.
Cel :
Stymuluj zdolność synchronizacji rytmicznej z drugą osobą oraz koordynację ruchową (integracja motoryczna i słuch
motoryczny) w kontekście zabawy (komunikacja).
Muzyka:
Cel :
Pobudzają ekspresję twórczą i umiejętność zabawy. Uwolnij się poprzez zabawę od strachu przed śmiesznością.
Muzyka:
GRY WITALNE
Sytuacje zabawowe zachęcają do spontanicznych kontaktów między ludźmi i przyczyniają się do spójności grupy. Przygotowują także
atmosferę zaufania, współudziału i lekkości, która pozwoli im na wspólne oddanie się propozycjom wymagającym większej
intymności. Sytuacje te w naturalny sposób stymulują radość życia i dzielenia się.
Są to ćwiczenia, które ekscytują, rozwijają więzi w atmosferze zabawy, niezbyt kompromitującej, ale bardziej
sprzyjającej wymianie, kontaktowi, synchronizacji ruchów i rytmów. Taka sytuacja bardzo sprzyja także przełamywaniu zastrzeżeń i
nieśmiałości w podejmowaniu inicjatywy (np. szybkie zmiany).
To muzyka sugeruje kontekst gry. Facylitator zaprasza do swobodnego tańca, poprzez kontakt i interakcję, przy czym zmiany sytuacji
tworzą zjawisko zaskoczenia, lekkiego chaosu, o charakterze zabawowym:
Cel :
Wyjdź ze stereotypowych ruchów, zgłębij trochę transgresję.
Muzyka:
04-20 Pod kluczem/Krewetka śpiąca, która bierze falę/Dor de Carvalho, Beth 4:50
amor (na żywo)
03-12 Sprawa skóry Carvalho, Beth 3:26
03-09 Opowieść o piasku Nunes, Klara 3:40
03-11 Niech życie mnie zabierze Pagodinho, Zeca 4:40
05-11 Fava de Cheiro Siwuka 2:37
Taniec w środku kręgu
Cel :
Ułatwiaj integrację grupy, zmianę sytuacji, podejmowanie inicjatyw w zabawny sposób.
Muzyka:
Cel :
Jak często mawiał Rolando Toro: „musimy na nowo nauczyć się działać dwa razy, zanim zaczniemy myśleć”. Celem jest
zareagowanie na możliwości, jakie oferuje nam życie, w oparciu o naszą spontaniczność, impulsy i pragnienia.
Obserwacja:
Zamiast mówić, że dana osoba będzie „sama”, możemy powiedzieć, że będzie „dostępna”.
Muzyka:
Zawsze opierając się na dynamice zabawy (spontaniczność, niewinność dziecka, zaskoczenie nieoczekiwanego
w nieco chaotycznych sytuacjach) proponujemy stworzyć sytuację, w której ludzie się dotykają, przezwyciężając w
ten sposób tabu związane z dotykiem.
Opis :
Osoby zapraszane są do swobodnego tańca w rytm muzyki i na stosunkowo ograniczonej przestrzeni, aby uniknąć
rozproszenia w przestrzeni, w której tańczą. Kiedy facylitator nazywa część ciała, każda osoba kładzie ręce
na wspomnianej części ciała dwóch innych osób znajdujących się w pobliżu; zawsze w ruchu, poruszając
się w rytm muzyki. Facylitator w nieoczekiwany sposób miesza „dziwne” części ciała, przechodząc od
najłatwiejszych do najbardziej kompromitujących, w zależności od możliwości grupy.
Cel :
Zintegruj wymiar dotyku w lekkiej i niezobowiązującej sytuacji. Ułatwienie integracji emocjonalnej grupy.
Muzyka:
05-06 W dźwiękach akordeonu Ramalho na Elbie 2:41
Krzyczy w świecie: krzyczysz na świat (gwizdki, wiwaty, krzyki, z odpowiednim ruchem ciała).
A teraz refren: wszyscy razem (ludzie tańczą w parach ze spontanicznymi zmianami, ciało przy ciele, aż do końca
muzyki).
Cel :
Wyjdź ze stereotypowych ruchów, zgłębij trochę transgresję.
Muzyka:
Podejście spojrzenia w naszej kulturze odwołuje się do wielu tabu (nie patrz, patrz w dół, dlaczego na mnie
patrzysz...?), ponieważ spojrzenie mówi o nas, choć nie zawsze możemy to kontrolować treści postrzegalne przez
inne sfery niż rozumowa. To, co staramy się zrehabilitować w Biodanza, to naturalna komunikacja poprzez
spojrzenie, która pozwala na ponowne ustanowienie mostów między dwojgiem ludzi, co daje prawdziwe otwarcie
na niezbędną percepcję. Niech to samo „obiektywne” postrzeganie rzeczy w świecie stanie się postrzeganiem
wiążącym.
Jedno z pierwszych podejść polega na ułatwianiu sytuacji, które są zarówno zabawą, spontaniczną komunikacją,
jak i sytuacjami rozładowywania napięć związanych z trudnością bycia szczerym. Dlatego w tej ostatniej części
będziemy opierać się na ruchach segmentalnych, intymnym połączeniu z samym sobą i wszystkim, co wiąże
się z wyrażaniem emocji: motorycznej, integracji afektywno-ruchowej i komunikacji. Uważaj, aby nie kłaść zbytniego
nacisku na wygląd, bo to może zwiększyć trudność.
Opis :
Aby podkreślić aspekt afektywny, obie osoby stają twarzą w twarz i „zasłaniają” wzrok i część twarzy obiema rękami,
pozostawiając palce lekko oddzielone, niczym rodzaj ażurowego parawanu lub koronkowego wachlarza. Przez
szczeliny, w wrażliwym tańcu, spojrzenia szukają się, spotykają, czasem zbliżając się do ciała, innym razem
oddalając się. Stopniowo, kiedy zaufanie zostanie ustanowione poprzez połączenie, ręce się rozdzielają, pozwalając
na ukazanie się części twarzy i spojrzenia, aż zostaną całkowicie pokazane. Ludzie kontemplują się wtedy w ich
objawionej całości i mogą trzymać się za ręce lub tańczyć razem (wprowadzając elementy kreatywności,
zachowując jednocześnie połączenie spojrzenia).
Cel :
Celem tego tańca jest oswojenie spojrzenia, umiejętności patrzenia na siebie, w sposób progresywny i
afektywny. Daj sobie czas, aby dać się odkryć, pozwolić sobie na odkrywanie siebie i stopniowe odkrywanie drugiego człowieka.
Uwaga CIMEB:
Chociaż ćwiczenie nazywa się „grą”, nie jest wykluczone, że jakość doświadczenia musi obejmować więź, szczerość i
informację zwrotną na temat związku. Szczerość nie jest czymś poważnym, ale jest prawdziwa. Gra jest szczera. W
rzeczywistości jest to „gra z progresywnym zbieraniem informacji zwrotnych”.
Muzyka:
POCIĄG
Pociąg oferuje zabawny sposób doświadczania kontaktu w grupie, z różnymi poziomami bliskości i intymności w
zależności od odległości między ludźmi, muzyki i czasu trwania.
Opis :
Ludzie stoją jeden za drugim, trzymając się w pasie, mniej lub bardziej blisko i zgodnie z rytmem muzyki postępują
razem, koordynując i dopasowując swoje rytmy i ruchy.
Cel :
Ułatwienie kontaktu i grupowej „eurytmii”.
Obserwacja:
To ćwiczenie może być bardzo ciekawe, ponieważ integruje grupę, wprowadza kręty ruch i centralny rytm oraz
promuje (w zależności od wybranej muzyki) samoregulację. Stanowi także przejście od aktywnego momentu
doświadczenia do bardziej miękkiego.
Muzyka:
Cel :
Chodzenie w doskonałej koordynacji z drugą osobą, zachowując ten sam rytm i wzajemną harmonię.
Rozwijaj umiejętność dostrajania się do innych i stawania się wrażliwym na ich obecność.
Projekcja egzystencjalna:
Stymuluj umiejętność wspólnego tworzenia ścieżki. Wyjdź z indywidualizmu, z podążania własną drogą i przejdź w
stronę komplementarności.
Uwaga CIMEB:
Koordynacja rytmiczna w parach to możliwość dialogu z drugim człowiekiem: znajdź swój rytm, zaproponuj swój i oboje się dostosują.
Jeśli dwie osoby czują się niekomfortowo idąc razem, mogą podjąć takie inicjatywy, jak zmiana rąk, zmiana kierunku, znalezienie
sposobów na poprawę sytuacji.
Możemy oddramatyzować tę trudność, mówiąc, że nie zawsze łatwo jest znaleźć harmonię, że czasami jest to „kreatywne” lub
„chaotyczne” w przypadku różnych ludzi, ale najważniejsze jest, aby delektować się przyjemnością odkrywania tej wspólnej
relacji, która jest koordynacja.
Muzyka:
06-12 Mrugnięcie i uśmiech (Harry Cormik Jr) OST Bezsenność w Seattle 2:47
Doświadczenie jest nieco romantyczne.
06-15 Czyż nie jest słodka Zespół banjo z Nowego Orleanu 3:21
Umiarkowana kadencja.
Cel :
Stymuluj umiejętność tańca z innymi poprzez rytm. Wzmacniaj synergizm i stymuluj zdolności rytmiczne. To ćwiczenie integracji
z drugim.
Muzyka:
06-15 Czyż nie jest słodka Zespół banjo z Nowego Orleanu 3:21
Cel :
Stymuluj komunikację emocjonalną z innymi poprzez melodię. Koordynacja z innymi i integracja emocjonalna z umiejętnościami
motorycznymi.
Muzyka:
10-04 Błękitny Księżyc Fitzgerald, Ella 3:11
10-07 Jeszcze jeden pocałunek, kochanie (wokal John Bahler) The New American Orchestra 4:02
Miękki i lekki rytm.
12-16 Ktoś, kto będzie nade mną czuwał 07-20 Peixoto, Araken 4:27
Słodka Lorraine Tradycyjny zespół jazzowy 2:46
10-01 Mężczyzna, którego kocham Shepherd, Dave i jego kwintet 3:26
Opis :
Dwóch uczestników rozpoczyna taniec w pozycji umownej, to znaczy jeden z nich prawą ręką bierze lewą rękę partnera, a lewą
rękę opiera na jego talii; Wręcz przeciwnie, partner kładzie drugą rękę na plecach pierwszego.
Jeśli chodzi o pozycję, ćwiczenie to można również wykonać trzymając obie ręce (jedna przed drugą), lub też w pozycji przytulenia.
Natychmiast, w rytm muzyki, oboje zaczynają wykonywać drobne zmiany (zbliżanie się, oddalanie, obracanie się), zawsze w odpowiedzi
na sprzężenie zwrotne i żadne z nich nie musi kierować tańcem. Ważne jest, aby unikać ewentualnej tendencji do kierowania ruchami
drugiej osoby.
Taniec ten jest bardzo przyjemny, podobny do tańców latynoamerykańskich czy tańca włoskiego „il liscio”, wymaga jednak ciągłego
poszukiwania informacji zwrotnej z partnerem. Co więcej, nie jest konieczna znajomość ani respektowanie typowych kroków
strukturalnych tych tańców, dlatego nie jest wymagana wiedza, jak je tańczyć.
Obserwacja:
Ćwiczenie to proponuje się przy muzyce, której struktura jest przede wszystkim melodyczna.
„Taniec dwojga w sprzężeniu zwrotnym” możemy zaproponować również z rytmami tropikalnymi, na przykład forrô lub mambo
(muzyka charakteryzująca się falującą kadencją).
Obserwacja:
Uwaga: To ćwiczenie proponowane jest z muzyką o strukturze, w której dominuje melodia.
Muzyka:
14-02 Corcovado (feat. Astrud Gilberto) Getz, Stan / Gilberto, Joao 4:17
Muzyka:
21-11 Danadinho Danado (z Martinho da Vila) Simone 05-11 Fava de Cheiro 4:39
Siwuka 2:37
ZWOLNIENIE RUCHU
Ludzie mają niewiele możliwości swobodnego eksplorowania swojej ekspresji za pomocą swobodnego, szerokiego, całkowitego i
spontanicznego ruchu. Prowadzi to do ograniczenia kreatywności i globalnego zahamowania ekspresji twórczej, a także ekspresji
w ogóle. Jako swego rodzaju „ograniczenie”, zahamowanie tożsamości. Bez swobodnego ruchu całego ciała trudno jest
rozładować napięcia i jakiekolwiek blokady ekspresyjne. Wolność to przede wszystkim swobodne poruszanie się bez martwienia
się o wydajność.
Opis :
Dzięki zabawnej, żywej i ekspresyjnej muzyce ludzie tańczą swobodnie, odważając się zająć przestrzeń i wyrażając, co myślą
o globalnej atmosferze muzyki. Taniec jest twórczy, ekspansywny i zachęca do uwolnienia się od jarzm ograniczających ekspresję.
Gdy muzyka jest bardzo żywotna i długa, zaleca się ją skrócić lub zachęcić do samoregulacji
(Kiedy widoczne są oznaki zmęczenia, ruchy lub intensywność ruchów mogą zostać zmniejszone, co może stać się
mniej peryferyjne).
Cel :
Odkryj na nowo spontaniczność, twórczy impuls, który nie szuka żadnego rezultatu, żadnego występu.
Muzyka:
07-09 Nie kupisz mi miłości Beatlesi 2:12
20-11 Serce ? 3:13
TANIEC RYTMICZNY
Cielesne postrzeganie rytmu przekłada się na zintegrowany ruch ciała, czyli zdolność poruszania się zgodnie z rytmem muzyki. Ruch wyraźnie
wyraża cykliczny i wielokrotny powrót tej kadencji, bez mechanicznej sztywności ciała. Doświadczenie rytmu uczestniczy w integracji
audiomotorycznej i ułatwia relację w sprzężeniu zwrotnym. Postrzeganie rytmu i jego ekspresja są znacznie ograniczone lub zaburzone w
kulturach charakteryzujących się siedzącym trybem życia oraz w tych, w których taniec z perkusją nie jest częścią dziedzictwa gestów lub
muzyki.
Opis :
Polega na tańcu w rytm muzyki, z małymi podskokami, przesuwając się po przestrzeni sali.
Cel :
Stymuluj zdolności rytmiczne poprzez integrację słuchowo-motoryczną. To ćwiczenie stymuluje również zwinność.
Obserwacja:
Ponieważ muzyka rytmiczna charakteryzuje się dużą różnorodnością stylów, możemy wykorzystać inne utwory muzyczne poza
wymienionymi.
Przykład muzyki:
- „Och, pani, bądź dobra”, Benny Goodman.
- „Doktor Jazz”, Tradycyjny Zespół Jazzowy
Uwaga CIMEB:
Przy muzyce wyraźnie rytmicznej ludzie tańczą swobodnymi ruchami, które podkreślają rytmiczne powtarzanie ruchu zgodnie z rytmem
muzyki oraz rozróżnienie uderzeń mocnych (wyznaczających tempo) i słabych. Pierwszy impuls musi być wyraźnie wyczuwalny poprzez ruch
nóg i stóp. Elastyczność kolan i miednicy (prawdziwe zamki anatomiczne, gdy są sztywne) pozwala rytmowi rozprzestrzeniać się po całym
ciele niczym fala (mniej lub bardziej wijąca się) w zależności od muzyki.
Muzyka:
18-11 Afrykański Św Fanshawe, David 2:55
Cel :
Integracja rytmu i wrażliwości trzewnej. Rehabilitacja ruchomości centralnej związana z wrażliwością kinestetyczną (propriocepcja)
Obserwacja:
Opis :
Batucada oznacza „perkusję”. Chodzi o taniec, kładący nacisk na rytm.
Cel :
Intensyfikują doznawanie rytmu i stymulują integrację audiomotoryczną rytmicznych elementów muzyki.
Muzyka:
07-15 Próba generalna Rytmiści brazylijscy / Luciano Perrone 2:31
07-16 Bębny Rytmiści brazylijscy / Luciano Perrone 0:58
Minotaur: Prymitywny taniec.
BATUCADA Z KRZYKIEM
Jest to ćwiczenie, które podobnie jak poprzednie silnie pobudza siły witalne i ma na celu przywołanie dzikiej części człowieka. Aby to
zbudować, zainspirowały mnie rytmy afro-brazylijskie, takie jak Batucada Fantastica i niektóre rytmy Guema; Odpowiednie są także
afrykańskie rytmy Davida Fanshawe’a „African Sanctus”.
Jest to taniec indywidualny, który może wykonywać jedna osoba w środku koła lub kilka osób jednocześnie. Podczas euforii tańca
uczestnicy wydają spontaniczne krzyki.
Ważne jest, aby móc wydawać krzyki z naturą i siłą, nie dopuszczając do tego, aby kierowały nimi wola lub przybierały teatralną siłę. Innymi
słowy, konieczne jest, aby krzyk był autentyczny i spójny z muzyką i ruchem.
Opis :
Batucada oznacza „perkusję”. Chodzi o taniec, kładący nacisk na rytm.
Cel :
Intensyfikują doznania rytmu i stymulują integrację audio-motoryczną rytmicznych elementów muzyki.
Uwaga CIMEB:
To ćwiczenie jest bardziej odpowiednie w Projekcie Minotaur.
SKOK SYNERGICZNY
Opis :
Jest to ćwiczenie integracji motorycznej polegające na poruszaniu się małymi podskokami z zachowaniem naturalnej synergii
rąk i nóg, w rytm muzyki. Grupa jest umieszczona w okręgu, otwierając centralną przestrzeń pomieszczenia. Każdy uczestnik może to zrobić
indywidualnie, kierując się własnym impulsem, przesuwając się na środek rundy i to trzykrotnie, w zależności od wielkości pomieszczenia.
Można to również zrobić z dwoma lub trzema uczestnikami jednocześnie.
Cel :
To ćwiczenie linii witalności ma na celu pobudzenie integracji motorycznej. Wiadomo, że robi się to z otwartymi oczami.
Obserwacja:
Konieczne jest przygotowanie uczestników do wykonania Skoku Synergicznego, z progresywnymi
ćwiczeniami rozgrzewającymi mięśnie (np. Marzec, Koordynacja Rytmiczna, Synchronizacja Rytmiczna).
Skoki należy wykonywać harmonijnie i bezwzględnie unikać gwałtownych ruchów, które mogą spowodować skręcenie
kostki lub zerwanie ścięgna Achillesa.
Muzyka:
01-18 Och (Nadchodzimy) Nascimento, Milton 3:32
19-02 Down In Biełgorod Zima, Paweł 3:02
07-01 La vie en róża [Część] Jones, Grace 5:49
07-02 Miss Luby. Kyrie Trubadurzy króla Baudoina 2:06
Minotaur: Wyraz impulsu życiowego.
07-11 Tylko żeby ci pokazać Merkury, Daniela 3:55
07-03 Tiger Rag Zespół banjo z Nowego Orleanu 3:11
07-06 Kiedy się uśmiechasz Madox, Johnny 1:59
ZMIANY RYTMICZNE
Opis :
Uczestnicy chodzą rytmicznie w celu rozgrzania mięśni, a następnie w synergii skaczą rytmicznie. Taniec tworzony
jest w oparciu o cztery ruchy:
1. chodzić rytmicznie,
2. skakać z rytmem i synergią,
3. skakać z zakrętami na siebie i z otwartymi ramionami,
4. podskok z bocznym rozwarciem nóg i jednoczesnymi ruchami ramion, które otwierają się i zamykają na klatce
piersiowej, patrząc na jednocześnie uniesioną stopę.
Cel :
Zdobycie repertuaru ruchów rytmicznych, aby wprowadzić do tańca element kreatywności; pobudzają witalność
(radość życia).
Muzyka:
06-15 Czyż nie jest słodka Zespół banjo z Nowego Orleanu 3:21
07-04 Be-Bop-A-Sleep Lennon, John 2:37
07-05 Tupanie Króla Portera Goodmana, Benny’ego 3:07
19-01 Obecność Gość 5:29
07-03 Tiger Rag Zespół banjo z Nowego Orleanu 3:11
Znakomity dla debiutantów.
07-06 Kiedy się uśmiechasz Madox, Johnny 1:59
TANIEC KONI
Opis :
Jest to porywający kłus poruszający się w przestrzeni. Muzyka utrzymana jest w rytmie kłusu konia: „Dark Horse” w
wykonaniu George’a Harrisona. Jest to taniec aktywizujący, a zarazem radosny. Należy do Linii Witalności.
Cel :
Dostosuj ruch do rytmicznej muzyki, która w odróżnieniu od innych utworów nawiązuje do mimicznych gestów
konia i zachęca do kłusu. W tym sensie taniec również należy do Linii Twórczości.
Uwaga CIMEB:
Jest to taniec linii kreatywności, który łączy w sobie siłę, ognistość, ton, zwinność i szybkość.
Muzyka:
07-07 Czarny koń Harrison, George 3:55
Opis :
Przy dźwiękach walca, rytmicznej lub melodyjnej muzyki jazzowej uczestnik porusza się lekko i elastycznie, zajmując
całą przestrzeń sali.
Cel :
Wzmocnij zdolność ruchu. Dodatkowo stymulują zdolność do samoregulacji.
Muzyka:
07-21 Nad pięknym błękitnym Dunajem [Część], op.314 Strauss II, Johann (1825-1899) 3:01
TANIEC KREATYWNY
Opis :
Ludzie tańczą swobodnie, włączając w swój taniec subiektywną treść muzyki. Następuje nasilenie widoczności emocji tańca. Nie
chodzi zatem tylko o odczuwanie, ale o tworzenie ruchu dla siebie, tu i teraz. Taniec ten może być dobrym przygotowaniem
do radykalizacji muzycznej (mediacji muzycznej), ponieważ otwiera przestrzeń wolności.
Cel :
Stymuluj spontaniczność i ekspresję poprzez swobodne, dopracowane i twórcze ruchy, bez troski o estetykę formalną, ale
raczej w oparciu o empiryczną estetykę wolności wypowiedzi.
Obserwacja:
W zależności od treści muzyki ekspresja znajdzie różne odmiany (fantazja, zabawa, erotyka, głębia, pasja, ekspansja itp.)
Muzyka:
Opis :
Ludzie tworzą duży krąg, pozostawiając środek wolny dla tancerzy. Każdy, kierując się własnym impulsem, by odpowiedzieć na
zaproszenie muzyki, tańczy w centrum. Metody mogą się różnić w zależności od intensywności muzyki (aby szanować
samoregulację), intensywności wyzwania, jakim jest widzenie i bycie widzianym, oraz w zależności od liczby uczestników:
1. Ludzie przechodzą małymi grupkami (spontanicznie) i przez kilka chwil intensywnie tańczą, po czym wracają do kręgu,
2. Ludzie tańczą indywidualnie, pojedynczo. Ta modalność jest bardziej konfrontacyjna i wymaga już zintegrowanej odwagi, aby
pokazać się bez utraty naturalnej ekspresji.
Cel :
Stymuluj odwagę wyrażania siebie: oglądanie i bycie widzianym w pełnej ekspresji siebie wzmacnia poczucie własnej wartości i
potwierdza pewność siebie wszystkich w grupie. Na poziomie grupy jest to odkrywanie różnorodności ekspresji i potwierdzanie
wagi różnorodności.
Muzyka:
20-07 Mój sposób cygańscy królowie 3:54
Dla grup zaawansowanych, w których pod okiem innych widoczna jest duża zdolność do poświęcenia się
muzyce.
05-12 Bio Bal Laurindy Siwuka 2:26
TANIEC Z INTENSYWNOŚCIĄ
Opis :
Ludzie są zaproszeni do tańca z intensywnością, która „przepełnia”, która promieniuje, która rozgrzewa. Bez zapisywania.
Aby zaspokoić potrzeby naturalnej samoregulacji, zachęca się je, jeśli odczuwają taką potrzebę, do zmniejszenia liczby ruchów w
przypadku zmęczenia, ale bez zmniejszania intensywności (aby nie mylić intensywności z szybkością lub ilością). Intensywny ruch nie
jest równoznaczny z dużą ilością ruchu.
Cel :
Odzyskaj intensywność ekspresji. Kluczowe słowo „intensywność” ma etymologiczne znaczenie „in-tendere”, czyli „pielęgnować
wewnątrz”. Taniec z intensywnością to rodzaj radykalizacji naszej zdolności dotarcia do chwili obecnej, oddania się muzyce i
naszej całkowitej reakcji na nią.
Projekcja egzystencjalna:
Edukacja normatywna ma tendencję do przytępiania bogactwa naszej wyrazistości, a zwłaszcza intensywności jej przejawów. Musimy
odzyskać to bogactwo: wyrażać siebie z intensywnością, odczuwać z intensywnością, dawać siebie z intensywnością.
Muzyka:
20-07 Mój sposób Cygańscy 3:54
Królowie Można to zaproponować zapraszając ludzi do tańca w środku kręgu. Można go używać do sugerowania ognia
w tańcach kategorii żywiołów.
21-12 Danse de Zorba ? 3:09
Opis :
Uczestnicy tańczą, wymyślają ruchy i wyrażenia przy dźwiękach muzyki, w której przeważa rytmiczna muzyka, która zawiera także
dyskretnie wymowną melodię.
Cel :
Wzmocnij rytm i ekspresję.
Uwaga CIMEB:
Warto wspomnieć o samoregulacji (szybkość i przyspieszenie można modulować bez utraty wyrazistości).
Muzyka:
20-10 Diamentów to najlepszy przyjaciel dziewczyny (na żywo) Figi, Laura 2:47
06-21 Eh-la-Bas Gorący jazz 5:18
07-24 Mam Cię pod skórą 07-22 Kaiserwalzer, Fitzgerald, Ella 2:41
08-05 Czym jest to, co nazywa się miłością? Fitzgerald, Ella 2:02
TANIEC EKSPRESYWNOŚCI
Opis :
Jest to taniec z linii twórczej, w którym nacisk położony jest na ekspresję: ruchy są różnorodne, odpowiadające emocjom emanującym z
muzyki.
Cel :
Zwiększ zdolność bycia postrzeganym. Pobudzaj odwagę do pokazania się, bycia widzianym. Wzmocnij zdolność ekspresji w
zakresie bogatym w niuanse. Ekspresyjność nie jest pobudzana jedynie przez rytm i melodię muzyki, ale przez zestaw niuansów, jakie
może ona zawierać.
Obserwacja:
Jest szczególnie odpowiedni dla osób, które ukończyły już początkową fazę procesu integracji motorycznej i uczuciowo-ruchowej.
Muzyka:
07-09 Nie kupisz mi miłości Beatlesi 2:12
19-03 Chcę się tylko z tobą kochać Hines, Earl 3:37
Opis :
Tańce kreatywne mają na celu rozwój ekspresji i zdolności do innowacji w interakcji pomiędzy motywacją, przyjemnością i
spontanicznością. Taniec ten wyrasta szczególnie ze kontaktu z interpretacją melodii muzyki we wszystkich jej wyrazistych
niuansach.
Często w ekspresyjnych tańcach swobodnych istnieje duże zapotrzebowanie, nacisk kładzie się na impuls rytmiczny, na swobodę
ekspresji, radość, wyzwolenie kreatywności, intensywność itp. „Melodic Expressive Dance” stawia na pierwszym miejscu melodyczne,
płynne, afektywne, estetyczne, symboliczne i interpretacyjne cechy muzyki. Melodie są w muzyce tym, co pozwala na
sentymentalną głębię, afektywną i romantyczną ekspresję, ciągłość ruchu oraz płynną i intensywną pulsację. Taniec melodii oznacza
„życie”, odczuwanie, bycie muzyką w jej najbardziej intensywnej i wrażliwej części oraz postrzeganie uczuć, jakie ona przekazuje.
Cel :
Rozwijaj zdolność ekspresji pod względem głębi i intensywności, a także pulsacji Yin-yang, działania i wrażliwości, integracji między
percepcją a zdolnościami motorycznymi, między odczuwaniem a wyrażaniem.
Obserwacja:
Melodyczny taniec ekspresyjny objawia się przede wszystkim ruchami otwierającymi klatkę piersiową, niuansowymi i
pulsującymi ruchami ramion, ekspresyjnymi wariacjami, z wrażliwą modulacją tonu dłoni i nadgarstków. Doświadczenie sprzyja
umiejętności wyrażania uczuć we wszystkich ich niuansach i intensywności.
Uwaga CIMEB:
Należy jednak unikać stylu „recytowanego”, w którym gesty sprowadzają się do transkrypcji partytury lub frazy melodycznej.
Muzyka:
11-12 Love Dreams nr 3 As-dur - Love Dreams, s. 541 Liszt, Franciszek (1811-1886) 4:31
Unforgettable (duet z Nat King Cole) 10-20 V podvečer (At Cola, Natalia 3:29
Twilight), Idyll na orkiestrę - op.39 {Mistaked Known Fibich, Zdenek (1850-1900) 2:27
as Poème op.41, nr 6}
Kiedy cała nasza istota wypełni się i przepełni emocjami, jakie budzi muzyka, „nadmiar” staje się niepohamowanym wyrazem
naszej wewnętrznej obfitości.
Muzyka:
01-20 Adagio - Koncert d-moll na obój, smyczki i BC - 2, SF Marcello, Alessandro (1669-1747) 4:46
935
Radykalizacja ekspresji afektywnej, która nabiera głębi, gdzie intymność i ekspresja stanowią ciągłość,
tak jak wnętrze i zewnętrze stanowią jedność.
01-07 Ballada o Sir Frankie Crisp (Let It Roll) Harrison, George 3:49
Minotaur: Wyraz rajskiej radości.
01-06 Za zamkniętymi drzwiami Harrison, George 3:07
19-19 Cavalleria Rusticana, XVIII. Interludium symfoniczne Mascagni, Pietro (1863-1945) 3:28
21-02 Freude (Oda do radości) [Część] (Cluytens) - Sinfonie 9 Beethoven, Ludwig van (1770-1827) 1:04
d-moll, op.125 - 4
Minotaur: Wyraz rajskiej radości.
03-20 Alleluja – Mesjasz, HWV 56 – Część II/42 Minotaur: Handel, Georg Friedrich (1685-1759) 3:40
Wyraz rajskiej radości.
02-07 Chciałbym cię mieć w każdej Harrison, George 2:56
chwili Minotaur: Wyraz rajskiej radości.
03-07 Mój słodki lord Harrison, George 4:41
Minotaur: Wyraz rajskiej radości.
Koordynacja to dostrojenie i synchronizacja wszystkich ruchów. Tłumaczy stan układów, które oscylują z tą samą
częstotliwością lub są zdolne do emitowania lub odbierania fal o tej samej częstotliwości. Mówi się o osobie, której stan
i zachowanie idealnie pasują do otoczenia.
Muzyka:
20-10 Diamentów to najlepszy przyjaciel dziewczyny (na żywo) Figi, Laura 2:47
Opis :
Są to tańce zbiorowe, w których ludzie wchodzą w interakcję w oparciu o inicjatywy i improwizacje sytuacji grupowych
w oparciu o temat zaproponowany przez facylitatora. Przykład: „Podniesienie radości życia”, „Wyraz witalnego erotyzmu”,
Celebracja wolności bycia”…
Cel :
Rozwiń umiejętność tworzenia ruchów w oparciu o zaproponowany temat i utrzymywania harmonii z ruchem rówieśników w grupie.
Ćwiczenie to stymuluje integrację słuchowo-ruchowo-rytmiczną i łączy osobisty impuls ekspresyjny i komunikację emocjonalną z
innymi.
Definicja:
Druga staje przed osobą siedzącą i opierając się na impulsie, emocji generowanej przez muzykę, tańczy dla niej (motywowana
przyjemnością tańca) i ofiarowuje ten taniec (dla prostego faktu otrzymania kontemplacji, jaką daje jej).
Kiedy nie zauważamy formy ekspresji drugiej osoby, ale odbieramy jej emocje, doświadczenia, taniec w sposób afektywny i
bezwarunkowy, mamy do niej dostęp w sposób istotny.
Na koniec osoba, która rozważała, przytula się i sytuacja jest odwrotna.
Cel :
Ćwiczenie to ma na celu pobudzenie umiejętności szczerego wyrażania siebie w obecności drugiej osoby, otwierając w ten sposób
przestrzeń do szczerej, głębokiej, intymnej i jednocześnie lekkiej komunikacji. Ma również wpływ na naprawę negatywnych
doświadczeń związanych z wyrażaniem siebie, strachem przed osądem i tendencją do osądzania.
Pobudzaj odwagę do pokazania się, do ujawnienia się przed spojrzeniem drugiej osoby. Z drugiej strony stymulują umiejętność patrzenia
na innych z empatią. Naucz się odbierać ruch drugiego człowieka jako całkowity wyraz swojej tożsamości.
Muzyka:
06-12 Mrugnięcie i uśmiech (Harry Cormik Jr) OST Bezsenność w Seattle 2:47
16-06 Kochanie, na zewnątrz jest zimno Ray, Charles i Carter, Betty 4:12
TANIEC UWOZENIA
Integracja linii seksualności i kreatywności: wyraz instynktu uwodzenia.
Opis :
Ludzie tańczą razem, wykonując ruchy i miny wskazujące na chęć uwodzenia. Taniec można wykonywać w parach, ze zmianą
partnerów lub bez.
Cel :
Odważ się być widzianym, przyciągnij obecność drugiej osoby, ćwicz naturalny magnetyzm w służbie uwodzenia.
Muzyka:
16-06 Kochanie, na zewnątrz jest zimno Ray, Charles i Carter, Betty 4:12
Dziewczyna z Ipanemy (feat. Astrud Gilberto) Getz, Stan / Gilberto, Joao 5:16
14-15 Człowiek z Południa (skrzypce) Piazzolla, Astor / Agri, Antonio Gipsy 3:58
08-07 Wiatr piaskowy Kings Można 5:30
to zrobić na zasadzie ofiarowania tańca drugiej osobie. Jedna z osób siada i otrzymuje podarunek w postaci tańca,
który jest jej oferowany, z wysokimi elementami uwodzenia.
14-17 Co za różnica zrobił jeden dzień Franklin, Aretha 3:31
Opis :
Istnieją różne możliwości: mężczyźni leżą na plecach, albo rozproszeni w pokoju, albo w kształcie gwiazdy. Kobiety tańczą,
poruszając się pomiędzy mężczyznami, uwodząc ich jednego po drugim.
Druga możliwość jest taka, że mężczyźni tworzą dwie równoległe linie, a kobiety tańczą pośrodku, posuwając się do przodu,
uwodząc mężczyzn. To uwodzenie musi być niezróżnicowane, chodzi o uwiedzenie mężczyzny w ogóle, a nie w szczególności.
Cel :
Zrehabilituj naturalne zachowania uwodzenia i zmniejsz poziom poczucia winy.
Muzyka:
20-15 Nauka bluesa Zrób hałas, Katie 3:21
Jest to rehabilitacja genitalnej tożsamości seksualnej. Uwodzenie wyraża się w niezróżnicowany sposób: każdy
mężczyzna wyraża swoje uwodzenie wobec wszystkich kobiet, a nie tylko jednej. Na koniec kobiety (w grupach po dwie
lub trzy w zależności od liczby) obejmują mężczyzn.
Opis :
Kobiety stoją w grupie na środku sali, a mężczyźni tańczą dookoła, wyrażając swoją siłę uwodzenia.
Cel :
Ćwiczenie to ma na celu rehabilitację zachowań uwodzicielskich i ruchów uwodzicielskich mężczyzn w stosunku do kobiet:
wzmacniane jest poczucie ogólnej samooceny, pozwalające na przyjęcie siebie jako mężczyzny w obecności kobiety. Wykorzystaj
swoją własną moc uwodzenia. Poprawiona samoocena.
Muzyka:
08-07 Wiatr piaskowy cygańscy królowie 5:30
Taniec Maksymalnego Rozciągnięcia polega na wykonywaniu ruchów rękami, nogami i całym ciałem, wyrażając jego
maksymalne możliwości wyprostu i rozciągania:
Wykonanie tego ćwiczenia wymaga dobrowolnie sterowanego wysiłku mięśni. Efekt wizualny tego tańca ma silne walory
figuratywne i choreograficzne, dlatego też znajduje on zastosowanie w Linii Twórczości, mimo że jest ćwiczeniem integracji ciała.
Cel :
Aktywizują ścięgna, mięśnie i stawy, stymulując integrację ruchową i równowagę.
Obserwacja:
Poproś ludzi, aby wykonali to przedłużenie bez pomocy rąk na podłodze, ale raczej z pełnym balansem na obu nogach. Zmiany
punktu podparcia i ciężaru reagują następnie, gdy jest to konieczne, aby utrzymać równowagę podczas tańca.
Uwaga CIMEB:
Egzystencjalna projekcja tego ćwiczenia jest taka, że integracja motoryczna stwarza wrażenie ekspansji, ponieważ osoba wykracza
poza ograniczone granice wąskich ruchów.
Muzyka:
08-13 Moja mała brązowa książeczka [Część] Ellington, Duke / Coltrane, John 4:56
12-16 Ktoś, kto będzie nade mną czuwał Peixoto, Araken 4:27
Opis :
Taniec Harmonic Extension polega na wykonywaniu szerokich i harmonijnych ruchów. Są to dobrowolne ruchy ramion wykonywane
powoli, w celu osiągnięcia poczucia harmonii; Powinny być one „zaokrąglone”, unikając kątowych gestów. Ostatecznie ruchy mogą
przypominać gest rozciągania. Taniec ten należy wykonywać z otwartymi oczami iz możliwością sporadycznego ich zamknięcia, gdy
doznanie się nasili. W tym ćwiczeniu zintegrowane są funkcje świadome i empiryczne. Ostatecznym subiektywnym efektem jest
uogólnione poczucie harmonii.
Cel :
Celem tego ćwiczenia jest przywrócenie modulującej funkcji kory mózgowej, zazwyczaj nadmiernie pobudzonej przez niezrównoważony i
nieharmonijny tryb życia.
Muzyka:
08-13 Moja mała brązowa książeczka [Część] Ellington, Duke / Coltrane, John 4:56
INTEGRACJA ELASTYCZNOŚĆ
Opis :
Ćwiczenie Integracyjnej Elastyczności polega na powolnym toczeniu się po ziemi, rozciąganiu i kurczeniu elastycznymi
ruchami angażującymi całe ciało. Jest to bardzo ważne ćwiczenie ze względu na jego integracyjny efekt, wynikający z ciągłej
zmiany napięcia mięśni.
W efekcie ruch toczenia składa się z następujących po sobie pozycji, z których każda wymaga innego poziomu napięcia mięśni.
Naprzemienność tego napięcia pozwala na dynamiczną integrację kończyn i tułowia, ogólnie oddzielonych od siebie. Istotne jest, aby
w ruch zaangażować całe ciało, a nie jego pojedyncze części, tak aby uzyskać ogólny stan sprężystości ciała. Ćwiczenie wymaga
takiego napięcia mięśni, które jest w stanie harmonijnie utrzymać ciało, nie uginając się pod jego ciężarem podczas ruchu
obrotowego.
Cel :
Integracja motoryczna jest stymulowana poprzez zmianę poziomu napięcia mięśni.
Ćwiczenia mają działanie rehabilitujące postawę: aktywacja napięcia mięśniowego w sposób integracyjny wzmacnia normalną
funkcję wspomagania ciała realizowaną przez układ mięśniowy.
Muzyka:
Jest to ćwiczenie z linii transcendencji, którego celem jest uwrażliwienie ramion poprzez większą integrację sensoryczno-motoryczną
(pomiędzy wrażliwością a motoryką). Jest to taniec, w którym dominują powolne i czułe ruchy ramion, w którym nie ma dobrowolnych
odruchów (mogą one występować w minimalnej formie i tylko na początku ćwiczenia).
Opis :
Ruch ramion powoduje niewielki udział tułowia. Ton jest lekki. Ćwiczenie wykonuje się bez poruszania się w przestrzeni, zrelaksowany i
z zamkniętymi oczami.
Cel :
Integracja sensoryczno-motoryczna.
Muzyka:
09-03 Zapalenie jelita grubego Zamfir, Gheorghe 4:30
17-06 Niebieski Lotos Berglund, Eryk 5:12
To muzyka, która tańczy do człowieka. Jednostka i muzyka przestają istnieć, pozostaje tylko taniec. Tożsamość rozpływa się w swego
rodzaju matrycę wszechświata, która również znajduje się w pełnym organicznym ruchu, w którym każdy element jest częścią
większego tańca. Kosmiczny taniec to zestaw interakcji pomiędzy wszystkimi żywymi siłami.
Bycie tańcem to doświadczenie transcendencji: biosystem człowieka harmonizuje z biosystemem kosmicznym. To najpotężniejsze
źródło organicznej odnowy i aktywacji.
Opis :
Aby osiągnąć stan transu, który pozwoli osobie „być tańcem”, konieczne będzie rozpoczęcie od stanu niemal bezruchu i stanu
napięcia, otwartego na spontaniczne impulsy proprioceptywne. Stan bezwarunkowy i otwarty, wolny od jakichkolwiek projektów.
W takich warunkach ego zanika, a jednostka „pozwala” muzyce wejść do swojego ciała i wywołać stan kinestetyczny.
Słuchaj muzyki całym ciałem i rozpocznij taniec oparty na głębokich i trzewnych doznaniach, które budzą się i intensyfikują w miarę
oddawania się tańcu, aż do całkowitego stopienia się z muzyką. Bądź muzyką, bądź tańczony przez taniec.
Cel :
Osiągnij wyższy poziom integracji muzyki i ruchu, aż do osiągnięcia najwyższego stanu muzycznego medium.
Definicja:
Jest to taniec, który zaprasza nas do kinestetycznego poddania się muzyce, z ruchami zorientowanymi na doświadczenie w
progresywnej fuzji z dźwiękami, aż „stanie się” muzyką, pozwalając tańcowi tańczyć w sobie i być nośnikiem przemieniającej mocy muzyki.
Element poetycki:
Mój taniec to muzyka w namacalnej, wrażliwej, widocznej formie. Taniec ten pozwala „konstelować” archetyp Orfeusza i
aktywować przemieniające siły muzyki.
Muzyka:
08-10 Niezapomniany Franklin, Aretha 3:42
14-17 Co za różnica zrobił jeden dzień Franklin, Aretha 3:31
ODDYCHANIE W BIODANZY
W wielu dyscyplinach stosuje się dobrowolną interwencję w akcie oddechowym. Przykładami mogą być:
„normatywne” oddychanie Tai Chi Chuan; oddychanie „holotropowe” (hiperwentylacja, która powoduje przejściową
zasadowicę); różne ćwiczenia jogi; kontrola oddechowa fakira; ćwiczenia z gimnastyki klasycznej.
Nie podzielam tych interwencji dotyczących aktu oddechowego. Tak naprawdę Biodanza opiera się na głębokim szacunku
dla naturalnych funkcji organicznych. Dlatego w Biodanzie są tylko dwa ćwiczenia oddechowe: „Oddychanie Tańcem”
i „Oddychanie Brzuchem”. Wiele ćwiczeń Biodanza działa pośrednio na mechanizm oddechowy: wraz ze spadkiem
niepokoju i pragnienia, napięcia oddechowe znikają.
W oddychanie wpływają pewne mimowolne mechanizmy, chociaż jednostka może w nie dobrowolnie interweniować. Z
fizjologicznego punktu widzenia oddychanie jest w doskonałej koordynacji z każdym ruchem ciała. Ośrodek
oddechowy, zlokalizowany w opuszce mózgu, jest zaprogramowany tak, aby wysyłać precyzyjne bodźce do klatki
piersiowej, aby zapewnić dokładną ilość tlenu w stosunku do odpowiedniego zużycia energii przez organizm.
TAŃCZĄCY ODDECH
W opracowanym przeze mnie ćwiczeniu Dance Breathing oddychanie nie jest normatywne, jak w propozycji Tai Chi
Chuan, ale wręcz przeciwnie, jest kinestetyczne i stanowi głębokie połączenie z samym sobą.
Opis :
Aby wykonać to ćwiczenie, konieczne jest połączenie się ze sobą i uwrażliwienie na dostrzeganie naturalnego rytmu
własnego oddechu.
Poprzez harmonijny, słodki taniec, przy muzyce o przeważającej strukturze melodycznej, przywołuje się szczęście
oddechowe, bez dobrowolnej ingerencji w oddech, unikania atakowania naturalnego procesu oddechowego
dobrowolnymi interwencjami.
Instrukcja: Stań z zamkniętymi oczami i zrelaksowany. Natychmiast rozpoczynają się bardzo wrażliwe ruchy ramion,
w harmonii z naturalnym rytmem oddechowym. Nie jest konieczne, aby gesty dokładnie pokrywały się z
inspiracjami i aspiracjami. Tego ostatniego też nie trzeba intensyfikować.
Cel :
Celem tego ćwiczenia jest samo doświadczenie oddechowe.
Muzyka:
17-15 Adagio - Kwintet smyczkowy C-dur - 2, Schubert, Franciszek (1797-1828) 4:43
op.post.163 D 956
17-01 La petite fille de la mer 15-15 Vangelisa 5:54
Largo - Koncert „Wiosna” E-dur - 2 (Cztery pory roku Vivaldi, Antonio (1678-1741) 2:47
op.8/1, RV 269)
ODDYCHANIE BRZUCHEM
Jest to jedyne ćwiczenie oddechowe, które istnieje w Biodanzie poza „Dancing Breath”.
Opis :
Jest to ćwiczenie wykonywane w parach. Jeden z uczestników leży na podłodze, drugi, siedząc lub klęcząc obok niego,
delikatnie kładzie dłoń na brzuchu pierwszego, aby towarzyszyć naturalnemu ruchowi brzucha w górę i w dół podczas
oddychania.
Cel :
Stosowany jest głównie jako ćwiczenie rehabilitacyjne układu oddechowego.
Wiele osób ma tendencję do oddychania tylko częścią płuc i prawie bez poruszania przeponą; Tendencja ta, ogólnie rzecz biorąc, wskazuje,
że dana osoba jest w stanie słabego natlenienia.
Udręka, strach i stany napięcia paraliżują przeponę, a oddychanie staje się niewystarczające.
Ćwiczenie to zatem przywraca naturalną funkcję oddechową.
PŁYNNOŚĆ
Płynne ruchy angażują całe ciało w proces wrażliwego przesuwania się w przestrzeni, dzięki czemu następuje dotykowe połączenie z
powietrzem.
Ćwiczenia płynności mają pewne podobieństwa z ruchami Tai Chi Chuan, ale ich cel, geneza limbiczno-podwzgórzowa i skutki
empiryczne są zupełnie inne.
Jednym z ważnych efektów ćwiczeń przepływowych jest spowolnienie i organiczna harmonizacja.
Celem tańców płynności jest pobudzenie doświadczenia integracji z wszechświatem. Z tego powodu płynność uważam za królewską
drogę do osiągnięcia stanu ekstazy.
Jest to zdolność umożliwienia ciągłego przepływu energii. Płynność jest kategorią ruchu przeciwstawną sztywności.
Osoby charakteryzujące się płynnością w zachowaniu z łatwością unikają przeszkód. Przeciwnie, sztywni ludzie zderzają się z nimi i żyją
z bezużytecznym marnowaniem energii.
W procesie przystosowania się ciała, które następuje w akcie miłości, płynność pełni bardzo ważną funkcję w sensie intensyfikacji wrażenia
tworzenia jednego ciała z drugim.
Płynność podnosi jakość relacji międzyludzkich w aspekcie intelektualnym, emocjonalnym i seksualnym. W rezultacie wzrasta elastyczność
w komunikacji i chęć znalezienia rozwiązania konfliktów, gdy się pojawią; Poprawia także wzajemną adaptację ciał podczas aktu
seksualnego.
Płynność jest uniwersalną kategorią ruchu, można ją zaobserwować w przyrodzie: rzekach, wietrze oraz ruchach wielu zwierząt, takich jak
węże, tygrysy i ryby.
Jest to także cecha żywiołu wody, która alchemicznie reprezentuje rozpuszczanie ciał stałych i której psychologicznym odpowiednikiem
jest moc znajdowania „rozwiązania” konfliktów. Woda chemicznie rozpuszcza sól, tworząc rozwiązanie. Osoby, które symbolicznie
mają dużo wody jako składnika charakterologicznego, czyli są płynne, mają większą zdolność rozwiązywania problemów.
PŁYNNOŚĆ: SERIA I
Cel :
Stymuluj połączenie ze sobą.
Uwaga CIMEB:
Wykonanie pełnej sekwencji, jeśli jest zintegrowane, również sprzyja integracji ruchu yin-yang.
Etapy tańca:
1 Pozycja wyjściowa
Stojąc, stopy rozstawione na szerokość bioder, ramiona opadają naturalnie wzdłuż ciała.
2 Pierwszy ruch
Ruch dłoni i ramion do przodu i do góry, tył dłoni do góry. Ramiona muszą zachować elastyczność na poziomie stawów
nadgarstkowych i łokciowych. Kiedy osiągają wysokość ramion, dłonie obracają się tak, aby dłonie były skierowane do przodu i rozpoczyna
się ruch dłoni i ramion w dół, „pieszcząc powietrze”. Ruch ten jest kontynuowany do tyłu do naturalnego ograniczenia, a następnie
kontynuowany jest ruch odwrotny, to znaczy do przodu. Należy pamiętać o zachowaniu elastyczności stawów ramion, nadgarstków i łokci.
Towarzysz temu nogom, które naturalnie zginają się i rozciągają, podczas gdy ramiona poruszają się do przodu i do tyłu.
Ręce i ramiona w jedną i drugą stronę. Zaczynając od prawej, prawe ramię ułożone jest w pozycji „yin”, receptywnej (jak gdyby trzymał
dziecko), natomiast lewe ramię, w pozycji „yang” penetruje je (dłoń otwarta, zwrócona w bok ), natomiast górna część tułowia obraca
się wokół talii. Następnie talia zaczyna skręcać się w lewo, zmieniając położenie ramion: lewe ramię będzie „yin”, a prawe „yang”.
FLUIDEZ: SERIA II
Obserwacja:
Seria 2 indukuje otwartość na świat zewnętrzny (wobec innych). Wzrok podąża za ruchem rąk i dłoni.
Etapy tańca:
1 Pozycja wyjściowa
Równoległe, elastyczne ramiona poruszają się w prawo i do tyłu, następnie w lewo i do tyłu, lekko oddzielone od ciała. Wrażliwe dłonie
„pieszczą powietrze” i „otwierają się na świat”. Ruch nóg: patrz Ruch Trzeci (alternatywny) Serii 1.
4 Część trzecia
Ramiona równoległe i elastyczne, dłonie z dłońmi skierowanymi do siebie, poruszające się do przodu i do góry. Sięgając ponad głowę,
ramiona otwierają się i opadają wyprostowane w odpowiednią stronę (prawe ramię w prawo, lewe ramię w lewo). Dłonie
z dłońmi skierowanymi na zewnątrz są zawsze wrażliwe. Nogi mogą się lekko rozchylić.
Muzyka:
Cel :
Zwiększ równowagę dynamiczną. Aktywacja i odnowa energii życiowej, energetyzowanie, czyli wzrost energii życiowej. Postrzeganie
własnego magnetyzmu dwubiegunowego: dwubiegunowość energii magnetycznej. Magnetyzm bipolarny rozumiany jest jako napięcie
magnetyczne pomiędzy różnymi częściami ciała.
Etapy tańca:
1 Pozycja wyjściowa
Ten sam, który opisano w serii 1.
2 Pierwszy ruch
Prawa ręka i noga są jednocześnie uniesione i zgięte, aż prawie dotykają kolana do łokcia. Prawa stopa i dłoń lekko napięta, palce uniesione
do góry, dłoń skierowana do przodu. Ciężar ciała spoczywa na lewej nodze, lekko ugiętej. Następnie wykonujemy ten sam ruch, tym
razem lewą ręką i nogą.
Magnetyzm rąk. Prawa dłoń jest ułożona centralnie przed tułowiem, mniej więcej na wysokości miednicy, dłonią skierowaną do góry, ramię
rozluźnione. Lewa dłoń na wysokości klatki piersiowej, dłoń skierowana w dół, lewe ramię naturalnie zgięte, oparte na ciele. Jest to pozycja
spoczynku, w której nie występuje żadne napięcie inne niż to generowane przez magnetyzm aktywowany pomiędzy dłońmi. Aby poczuć
magnetyzm, sugeruje się delikatne przesuwanie rąk bliżej i dalej. Następnie inicjowany jest ruch transportowy tak ułożonych rąk, przed
ciałem, w prawo. Następnie kontynuuj ruch w lewo. Przechodząc przez wyimaginowaną środkową pionową linię ciała, położenie
rąk zmienia się: prawa ręka podnosi się z dłonią skierowaną w dół, a lewa ręka opada z dłonią skierowaną do góry. Ruch jest
kontynuowany w lewo.
Muzyka:
09-11 Bądź tu teraz Harrison, George 4:08
Opis :
Taniec płynności z obrazami ma charakter mimiczny i stanowi poetykę gestu. Niektóre gesty mają wielką wyrazistą
czystość, spośród nich, aby zademonstrować ten taniec, wybrałem następujące:
- Otwórz drzwi
- Wskaż chmurę
- Otwórz okno na niebie
- Wskaż ptaka w locie
Instrukcja sugeruje, aby uczniowie tworzyli własne gesty, swobodnie wykorzystując swoją wyobraźnię.
Uwaga CIMEB:
Nasz język gestów jest często bardzo zubożony przez brak swobody autentycznego wyrażania siebie i rutynowy
charakter większości naszych codziennych działań i gestów.
Nasze myśli i wyobraźnia oddzielają się od tego, co robimy i czujemy. Taniec ten ułatwia połączenie twórczości
wyobrażeniowej z wrażliwą, inspirację.
Cel: Zintegruj ruch ze świadomością. Integracja ideomotoryczna. Daj rzeczywistość wyobraźni i otwórz nasz ruch i
taniec na wszechświat wyobraźni. Pobudzaj kreatywność.
Muzyka:
09-19 Adagio - Koncert Brandebourgeois 1 - 2, Bach, Jan Sebastian (1685-1750) 4:07
F-Dur BWV 1046
Radykalizacja doświadczenia we wszystkich przypadkach.
Opis :
Jest to najważniejsze ćwiczenie regulacji ciała pomiędzy dwojgiem ludzi, ponieważ w każdym momencie tańca pozwala
na dynamiczną adaptację ciał. Kiedy dwie osoby spotykają się fizycznie i jedna jest płynna, a druga sztywna,
możemy mówić o „rozstaniu”. „Płynność in apres” reprezentuje najdoskonalszą komunię i wzajemność w cielesnym
spotkaniu.
Cel :
Uwrażliwiaj ludzi na zmysłowe przystosowanie. To dostosowanie powoduje zmniejszenie egocentryzmu, ponieważ
musi nastąpić wzajemna troska o ruchy. Kiedy możliwe jest płynąć jako para, wchodzicie w szczery stan miłosnej
ekstazy.
Projekcja egzystencjalna:
Kochankowie, którzy potrafią płynąć, mają szansę być szczęśliwi, ponieważ każdy akceptuje inicjatywy drugiego.
Element poetycki:
Doświadczenie Płynności jako Pary przypomina nawigację w ciele drugiej osoby.
Uwaga CIMEB:
Opis: Dwie osoby tańczą bardzo blisko siebie, twarzą w twarz. Ich taniec powstaje w wyniku wrażliwego
kontaktu i każde z nich poruszone swoją wrażliwością, ślizga się i adaptuje w przestrzeniach dostępnych w ruchach
partnera. W jakiś sposób obie osoby „kierują” wzajemnymi ruchami ciał.
Muzyka:
Opis :
Ludzie poruszają się powoli, harmonijnie poruszając się nie tylko nogami, ale i całym ciałem. Występuje synergia (nogi/
chrapanie), ruchy są zaokrąglone, a ruch podstawy (tj. stóp) odbywa się w subtelnej grze równowagi i braku równowagi. Podczas
zmiany miejsca zaleca się umieszczanie pięty na stopach, a nie na palcach. Ewolucji nie dokonuje się tylko do przodu i po
linii prostej, ale losowo, eksplorując wszystkie poziomy przestrzenne (pionowy, czołowy, tylny, wyższy, dolny). Taniec
wykonywany jest w całości w pozycji stojącej i charakteryzuje się stabilnością podstawy, lekkością górnej części ciała, swobodą
ruchu i modulacją tonu pomiędzy momentami yin i yang.
Cel :
Wprowadź w życie opisane już doświadczenie płynności, poruszając się płynnie i wrażliwie w przestrzeni. Naucz się
tańczyć z gracją, harmonią i lekkością.
Muzyka:
Opis :
To pierwszy krok w stronę akceptacji różnorodności. Jest to subtelna forma kontaktu, zawierająca elementy afektywne i
transcendentne. Zawiera element niezróżnicowany, zorientowany na komunię wewnątrzgatunkową.
Podstawą uczuciowości jest doświadczenie poruszania się wśród gatunków ludzkich i odczuwanie instynktu stadnego, czyli
instynktu solidarności wewnątrzgatunkowej.
Muzyka:
17-07 Clair de lune [wersja orkiestrowa] Suita Debussy, Claude (1862-1918) 4:42
Bergamamaska na fortepian - 3
14-18 Nastrój Indygo Fitzgerald, Ella 3:26
02-11 Miło tu być Williams, Paweł 3:09
ĆWICZENIA EUTONY
Ćwiczenia Eutonii w Biodanzie można wykonywać na trzy sposoby:
- W parze
– W grupie 3
- W rundzie
EUTONY W PARACH obejmuje cztery ćwiczenia: Taniec eutonii (palców wskazujących), rąk, stóp, całego ciała.
Ćwiczenia Eutonii mają na celu wyrównywanie napięcia mięśniowego, dzięki czemu można wyrównać poziom napięcia i
rozluźnienia pomiędzy uczestniczącymi w nich osobami. Efekt ten można zmierzyć elektromiografem po doświadczeniu
Eutonii. Rezultatem jest postępujące przezwyciężanie tendencji do ustanawiania relacji międzyludzkich na zasadzie
dominacji i uległości.
Odzyskaj umiejętność nawiązywania relacji międzyludzkich w oparciu o wzajemność, bez strony dominującej i uległej.
Związek występuje zarówno w wyglądzie, który wyraża determinację, by zdobyć władzę, jak i współudziale. Obydwa wywierają
pulsujący nacisk na dłonie, umożliwiając pulsacyjny ruch tam i z powrotem, w którym uczestniczy całe ciało. Celem nie jest
„doprowadzenie drugiego do upadku” ani „pokazanie mu, kto jest najsilniejszy”, ale umożliwienie dialogu, który będzie zarówno
emocjonalny, jak i potężny. Zauważ, że siła pochodzi z centrum (brzuch, splot, tułów), a nie tylko z rąk.
W miarę postępu tańca może nastąpić przesunięcie podstawy podparcia, aby utrzymać równowagę. Wskazane jest również, aby
powiedzieć ludziom, że zbyt duże pochylenie biustu do przodu zaburza równowagę niezbędną do ukazania mocnego tonu.
Alternatywa: Może wystąpić zmiana stanowiska. Obie osoby kładą przed sobą prawą rękę z łokciem lekko cofniętym (jak
tarcza). Następnie następuje kontakt z ramieniem, jak w pozycji bojowej. Doświadczenie jest bardziej zorientowane na konfrontację,
ale zawsze jest poszukiwanie harmonii i uznanie siły drugiego.
Cel :
Taniec ten ma na celu pozwolić osobie wyrazić (wyrazić) yang i potężną część swojego tonu i znaleźć odpowiednik w drugiej. To
subtelna i emocjonalna gra dialogu pomiędzy dwiema siłami, które stopniowo harmonizują. Zawsze wygrywa uczuciowość.
Taniec ten ma na celu zarówno naukę wyrażania naszych różnic przed innymi i przed sobą, jak i ich słuchania. Z doskonałym
sprzężeniem zwrotnym w celu osiągnięcia progresywnej równowagi dzięki sukcesywnym dostosowaniom.
Definicja:
Dialog nawiązujący się między dwojgiem ludzi w trakcie kontaktu lub wzajemnego dotykania składa się z kilku
elementów, wśród których istotną rolę odgrywa percepcja tonu. Ton może być lekki i prowadzić dialog w stronę delikatności. Może
być ciężki i sprawiać, że dialog będzie nudny. Może być potężny i prowadzić do pewnego rodzaju konfrontacji (odróżnij ją od
konfrontacji). Ton wzajemnie informuje nas o emocjonalnej, psychologicznej i relacyjnej orientacji sytuacji tego spotkania.
Sprzeciw jest częścią wielu aspektów spotkania w relacji z drugim człowiekiem. Informuje o rozbieżności stanowisk i determinacji,
z jaką każdy musi bronić swojego.
Jest harmonijny, gdy otwiera drzwi do dialogu, pozwalając na ustanowienie symetrycznej pulsacji eutonicznej: każda osoba
zostaje wysłuchana w tym, co ma do wyrażenia, nawet z siłą.
Żaden z nich nie ma zamiaru zastąpić drugiego. Zdolność do doświadczania sprzeciwu bez przerywania w ten sposób dialogu
karmi dojrzałą uczuciowość.
W każdej relacji między zdrową i domniemaną tożsamością a inną zdrową i silną tożsamością jesteśmy , momenty, gdzie
sobie przeciwstawni. Nasza zdolność do przeżywania tych chwil ze spokojem jest częścią uznania własnej
godności i godności innych. To neutralizuje przemoc wynikającą z frustracji wynikającej z niewiedzy, jak się ustawić. Taniec
ten można w pewnym sensie porównać do yang tańca eutonii rąk. Tutaj oboje stykają się z własnymi siłami, ale nie ma to na celu
osłabienia drugiej.
19-09 Epilog (finał) – Floresta do Amazonas Bardziej Villa-Lobos, Heitor (1887-1959) 2:36
kompromisowe.
15-09 Zdrowas Mario OST Chamanka 4:21
TANIEC EUTONII
Taniec Eutonía wykonywany jest poprzez połączenie palców wskazujących prawych rąk dwóch osób.
Po złączeniu palców wskazujących wykonywany jest taniec powolny, z krótkimi krokami, które nadają mu lekkiego charakteru.
Ważne jest, aby palce wskazujące trzymać razem, pomimo zmian pozycji generowanych przez ruchy podczas tańca.
Ćwiczenie to polega na komunikacji emocjonalnej poprzez spojrzenie.
Możesz w końcu zamknąć oczy, gdy emocja będzie bardzo intensywna.
Muzyka:
09-03 Zapalenie jelita grubego Zamfir, Gheorghe 4:30
Larghetto (Transcr na flet-organy) Sonata skrzypcowa Handel, Georg Friedrich (1685-1759) 3:32
nr 13 D-dur - 3, op.11 HWV 371
17-04 L'horloge de ma vie 09-16 Postaw, Jean-Pierre 4:43
Reigen Błogosławione Duchy [Część 1] (z „Orfeo ed Van Leer, Thijs 2:09
Euridice”)
09-17 Reigen Błogosławione Duchy [Część 2] (z „Orfeo Van Leer, Thijs 3:54
ed Euridice”)
09-06 Róża Poyares, Carlos 3:47
EUTONIA RĄK
Eutonia rąk wykonywana jest poprzez połączenie dłoni. Złączone dłonie tańczą dwie osoby w poszukiwaniu harmonii.
Początkowo na dłonie partnera wywierany jest pewien nacisk, aby osiągnąć idealne połączenie, stopniowo dokonuje się
kreatywnych wariacji na temat początkowego ruchu.
Muzyka:
09-03 Zapalenie jelita grubego Zamfir, Gheorghe 4:30
EUTONIA STÓP
Opis :
Eutonię stóp wykonuje się poprzez złączenie podeszew stóp. Leżąc na ziemi, dwie osoby łączą podeszwy stóp, starając się
zachować dystans umożliwiający ruch nogami w formie „roweru”. Twórcze wariacje powstają na podstawie początkowego
ruchu. Całe ćwiczenie wykonujemy powoli.
Cel :
Pobudzaj wrażliwość stóp i stań się wrażliwy na napięcie nóg. Pozycja ma również wpływ na pobudzenie nawadniania narządów
wewnętrznych całego obszaru miednicy i brzucha.
Uwaga CIMEB:
Ważne jest, aby zachęcać osoby do regulowania dystansu, tak aby pozycja nie powodowała napięcia mięśni nóg, ud czy pleców w
trakcie ćwiczenia.
Muzyka:
09-03 Zapalenie jelita grubego Zamfir, Gheorghe 4:30
Sytuacja ta powtarza się sukcesywnie, tak że każdy z uczestników przyjmuje rolę „trzeciej strony, która chroni relację”. W ten
sposób powstaje forma komunikacji afektywnej bez rywalizacji, a uczuciowość może otworzyć się na wymiar społeczny.
Cel :
Otwartość na sposób komunikacji afektywnej bez rywalizacji jest wspierana przez dodanie elementu złożoności, czyli trzeciej
osoby.
Muzyka:
09-03 Zapalenie jelita grubego Zamfir, Gheorghe 4:30
09-18 Larghetto (Transcr na flet-organy) Sonata skrzypcowa nr Handel, Georg Friedrich (1685-1759) 3:32
13 D-dur - 3, op.11 HWV 371
Eutonia całego ciała dokonuje się poprzez czołowe zjednoczenie dwóch osób. W tym kontakcie czołowym konieczne jest całkowite
przyleganie do siebie, bez pomocy rąk, starając się utworzyć jedno poruszające się ciało. Podczas ćwiczenia ruchy muszą być bardzo
powolne, zachowując idealne przyleganie ciał.
Cel :
Równowaga napięcia mięśniowego, dzięki czemu można regulować poziom napięcia i rozluźnienia każdej osoby. Stań się wrażliwy na
napięcie całego ciała w pozycji zarówno zrównoważonej, jak i przylegającej, modulującej ciśnienie i ciężar.
Uwaga CIMEB:
OKRĄGŁA EUTONIA
Opis :
Uczestnicy grupy tworzą rundę, łącząc palce wskazujące obu rąk z palcami sąsiednich partnerów i wykonują powolne i harmonijne
ruchy, starając się utrzymać eutoniczny zjednoczenie palców wskazujących przez całe ćwiczenie. Ogólnym efektem tego ćwiczenia jest
płynna, pełna wdzięku i lekka runda, która sugeruje ideę szczęśliwej i harmonijnej społeczności ludzkiej.
Cel :
Zwiększa się koordynacja i harmonia pomiędzy uczestnikami grupy.
Obserwacja:
Aby ludzie nie czuli się zbyt niekomfortowo lub nie tworzyli napięcia w ramionach i barkach, poproś grupę, aby dostosowała
odległość między sobą (jeśli potrzebują więcej przestrzeni), aby móc się swobodnie poruszać. Taniec wykonuje się z zamkniętymi oczami.
Możliwa odmiana: jedna na dwie osoby odwraca się na zewnątrz. W tej naprzemiennej formacji zjednoczenie indeksu wydaje się
łatwiejsze i pozwala na większą bliskość między ludźmi. Dlatego można go zaproponować, gdy grupa czuje się komfortowo z
intymnością kontaktu. Ten wariant wykonuje się z zamkniętymi oczami.
Muzyka:
Niezróżnicowana sytuacja pozwala łatwiej porzucić siebie i odkryć na nowo poczucie przynależności, współudziału; Taka
sytuacja jak to ćwiczenie przyczynia się do zmniejszenia poczucia winy związanego z przyjemnością oraz do dedramatyzacji
sytuacji kontaktowych i przyjemności z kontaktu.
Opis :
Tworzy się grupy pięcioosobowe; Trzymają się nawzajem w talii i podchodzą bliżej, aby zmniejszyć przestrzeń między nimi i
poczuć, jak ich biodra stykają się. Przy muzyce delikatnie rytmiczny ruch
miednicy (powolny obrót) w eutonii z dwiema sąsiadującymi ze sobą osobami rozprzestrzenia się na cały okrąg. Ludzie
zamykają oczy i oddają się tej zbiorowej fali. Kolana są rozluźnione, oczy zamknięte, a ruchy miednicy płynne i ciągłe. Można
oprzeć głowę na ramieniu tej czy innej bliskiej osoby. Tę wersję ćwiczenia można wykonać przy większej liczbie uczestników.
W głębszej wersji człowiek przesuwa się do centrum i daje się ponieść falującemu ruchowi towarzyszy, których ciała znajdują
się blisko jego ciała. Ludzie płynnie zmieniają się w środku, gdy facylitator ich zaprasza. W zależności od ilości uczestników w
grupie, to samo ćwiczenie można wykonać w 6 lub 4 osoby.
Cel :
Integracja motoryczna poprzez mobilizację miednicy. Przygotowanie do sytuacji niezróżnicowanych w grupie zwartej.
Integracja erotyczno-afektywna.
Muzyka:
RUCHY SEGMENTOWE
Ruchy z tej grupy ćwiczeń ukierunkowane są na konkretne partie ciała, w których kumulują się chroniczne napięcia.
Muzyka:
Cel :
Integracja afektywna-motoryczna, czyli ruch ramion zaczyna się w klatce piersiowej, a nie w barkach. Celem jest zatem
zorganizowanie przez emocję ruchu ramion, co umożliwi szczerą ekspresję.
Isadora Duncan jako pierwsza umieściła centrum tańca na klatce piersiowej, wprowadzając w ten sposób do tańca
wymiar emocjonalny. Kiedy ludzie poruszają ramionami oddzielonymi od klatki piersiowej, ich działania mają
charakter wyłącznie mentalny.
Muzyka:
Uwaga CIMEB:
Ludzie mogą położyć ręce na swoim ciele, aby lepiej poczuć własne ruchy.
Muzyka:
12-12 Dzięki Bogu Creuza, Maria 3:40
09-08 Bardzo [Część] Veloso, Caetano 2:06
09-07 Słodka Leilany Addeo, Leo 2:22
Segmentowe ruchy dwójki (wspólne) stymulują uzupełniające się doświadczenia u osoby towarzyszącej (chronić,
stać się wrażliwym, towarzyszyć bez kierowania, bardzo wyrafinowane sprzężenie zwrotne) i u osoby
towarzyszącej (otrzymać ochronę, poddać się obecności drugiej osoby) , zaufanie, przyjęcie życzliwej intencji
zamiast skupiania się na formie, jaką powinno przybierać towarzyszenie).
Potrzeba wsparcia i ochrony występuje nie tylko w emocjonalnych relacjach przyjaźni, ale także w emocjonalnym
wymiarze bardziej specyficznych relacji, takich jak relacja miłosna. W tym sensie segmentowe ruchy w
parach mogą stanowić postęp w kierunku intymności i zaufania do pracy linii seksualności.
Są to ruchy segmentowe zaproponowane dla dwojga, w których różnicowane są dwa doświadczenia: towarzyszenie
i bycie towarzyszonym. Obie sytuacje muszą zostać jasno opisane przez moderatora w jego wyjaśnieniach.
Opis :
Osoba, która będzie wykonywała ruch, znajduje się w tej samej pozycji, jaką opisano w danym państwie
członkowskim. Osoba towarzysząca staje z przodu (na tyle blisko, aby zapewnić ochronę, nie zakłócając ruchu)
i kładzie ręce po jednej i drugiej stronie nasady głowy (pod uszami i nieco za twarzą). Dłonie mają kształt kołyski,
są delikatne, miękkie i pozbawione napięcia. Ramiona oddzielone od tułowia i bez napięcia. Kontakt nie jest
symboliczny, jest realny choć lekki. Osoba towarzyszy, nie kierując ruchem partnera. Wskazane jest, aby uważać,
aby nie kierować ani nie ograniczać ruchu. Ważne jest, aby przywołać doświadczenie ochrony i
życzliwości. Obie osoby mają zamknięte oczy.
Kiedy muzyka się kończy, osoba towarzysząca oferuje wspierający uścisk ze słodyczą i głębią.
Następnie bez słowa obie osoby przystępują do zmiany, aby uzyskać wzajemność sytuacji.
Cel :
Cel rozładowywania napięć jest taki sam, jak w przypadku działania indywidualnego. Ale w przypadku dwojga jest
to wzmocnione przez porzucenie w zaufaniu do drugiego. Tam, gdzie indywidualne stwardnienie rozsiane
stymulowało lekką formę transu wywołanego przez siebie, stwardnienie rozsiane towarzyszące preferuje
lekki trans wywołany uczuciowością. Tak, że jeden się porzuca, drugi czuwa jako obrońca.
Uwaga CIMEB:
W wyjątkowych sytuacjach podczas tego ćwiczenia Rolando sugerował, aby towarzysz stanął z tyłu.
Muzyka:
Biodance ®, Katalog IBF IBF 57 marzec 2012
Machine Translated by Google
Wspólne ruchy segmentowe stanowią jeden z najbardziej postępowych poziomów integracji między
uczuciowością a zróżnicowaną seksualnością poprzez kontakt i intymność.
SEGMENTARNY RUCH BRAMEK O DWA
Instrukcje i uwagi dotyczące kontekstu są takie same jak w poprzednim ćwiczeniu. Przywołuje się tu jakość relacji i zaufanie.
Opis :
Osoba towarzysząca stoi za osobą, która ma wykonać ruch. Dłonie ułożone są na ramionach, bez ciężaru, tak aby w pozycji kołyski
delikatnie otaczały każde ramię.
Podążanie za impulsem ruchu osoby wykonującej taniec, towarzyszenie jej, bez kierowania nią, ale z reaktywną wrażliwością własnego
ruchu, nadającą mu większą amplitudę. Ramiona pasażera są lekkie i mobilne, aby nie blokować, ale podążać za ruchem, nawet w
najlżejszej, najbardziej subtelnej rzeczy.
Pod koniec muzyki osoba może lekko odchylić się do tyłu, opierając głowę na ramieniu „opiekuna”. Ta krótka chwila może pomóc
wzmocnić poczucie ochrony i wyrażenie wdzięczności. Następnie, podobnie jak w poprzednim ćwiczeniu, następuje uścisk.
Muzyka:
09-03 Zapalenie jelita grubego Zamfir, Gheorghe 4:30
Opis :
Osoba, która będzie wykonywała swój taniec, przyjmuje pozycję odosobnienia, z zamkniętymi oczami i rękami opartymi na piersi.
Osoba towarzysząca stoi z tyłu z dłońmi delikatnie opartymi na przedramieniu partnera, blisko dłoni.
Wskazane jest, aby nie ważyć się, ale nawiązać prawdziwy i lekki kontakt, który nie ogranicza i nie więzi. Nie chodzi tu też o pieszczenie
ramion. Kiedy zaczyna się muzyka, osoba zaczyna wykonywać pulsujący ruch otwierania się i łączenia ze sobą, ale potem porzuca
tę regularną pulsację, aby wtopić się w swój taniec, w intymnym postrzeganiu całkowitej ciągłości pomiędzy impulsami
pochodzącymi z klatki piersiowej i ramienia ruchy w odpowiedzi. Ruchy są delikatne i powolne z tonem lekkości. Osoba towarzysząca z
empatii staje się doskonałym sobowtórem tego ruchu przy towarzyszeniu całego ciała.
Podobnie jak w poprzednich ćwiczeniach, po zakończeniu muzyki i po chwili, w której osoba może odchylić się do tyłu (jakby dając się
przytulić od tyłu) i oprzeć głowę na ramieniu partnera, zostanie przyjęta uściskiem zanim przystąpimy do wzajemności wymiany.
Cel :
Fakt wykonywania tańca integrującego klatkę piersiową (głębokie motywacje emocjonalne) i ramiona (działanie motywowane i zintegrowane),
przy jednoczesnym towarzyszeniu bez prowadzenia, pomaga przywrócić wiarę w autentyczność: możemy szczerze wyrazić siebie i
nadal być kochani. Autentyczność staje się wartością, którą należy zintegrować z naszymi relacjami.
Muzyka:
09-11 Bądź tu teraz Harrison, George 4:08
09-03 Zapalenie jelita grubego Zamfir, Gheorghe 4:30
Zintegruj intelekt z uczuciowością i seksualnością. Ćwiczenie to jest powszechnie proponowane po wykonaniu co najmniej trzech
ruchów segmentowych (na przykład: szyi, ramion i miednicy).
Opis :
Muzykę wykonuje się falującymi ruchami, które rozpoczynają się od bioder (powolny obrót miednicy) i stopniowo angażują
pozostałe ośrodki (klatkę piersiową, głowę, a co za tym idzie, nogi i ramiona) w rytmiczny i harmonijny sposób. Ruch staje się falą
przechodzącą przez całe ciało.
Cel :
Zintegruj zdolności motoryczne aktywowanych segmentów poprzez Ruchy Segmentowe, stymulując doświadczenie jedności i
harmonii. Stymuluj aferentne funkcje neuromotoryczne, to znaczy ścieżki neurologiczne prowadzące z ośrodków
motorycznych mózgu i z mózgu do mięśni. Doświadcza się jedności i harmonii.
Obserwacja:
W przypadku „Aquarela brasileira” Emilio Santiago ćwiczenie jest bardziej aktywujące i czasami nazywane jest „integracją”.
silnik kaskadowy.”
Muzyka:
Opis :
Muzyka jest tańczona delikatnymi ruchami, wywołując jednocześnie doznania kinestetycznej przyjemności. Oczy
zamknięte, usta półotwarte. Ponadto ograniczenie ruchów dobrowolnych i peryferyjnych sprzyja ruchom centralnym i
wrażliwym.
Cel :
Integracja wrażliwości, czyli doprowadzających ścieżek neurologicznych, które biegną od skóry do wnętrzności.
Przywołują doznania przyjemności kinestetycznej, czyli przyjemności poruszania się.
Muzyka:
SPOTKANIA
Ćwiczenia spotkania mają charakter rytuału więzi emocjonalnej i są jednymi z najważniejszych w Biodanza, stanowią
naukę zachowań zbliżeniowych, komunikacyjnych i kontaktowych.
Umiejętność nawiązania więzi emocjonalnej można udoskonalić jedynie podczas rytualnego spotkania. Należy rozróżnić
formalne spotkania życia codziennego od spotkań rytualnych, które odbywają się w Biodanzie, przy odpowiedniej muzyce i w
kontekście intensywnej uczuciowości.
Doświadczenie Spotkania stanowi nową naukę w sferze emocjonalnej, która pobudza szacunek, cześć i czułość wobec
innych.
Możliwe jest, że dwie osoby, które się nie znają, a które wykonują ćwiczenie Spotkania na sesji Biodanza, obudzą się do zupełnie
nowego doświadczenia, w którym „obcy” przemienia się w „podobnego”. Ćwiczenie to stymuluje niezróżnicowaną formę
uczuciowości, która ma tendencję do powolnej redukcji zachowań dyskryminacyjnych i uprzedzeń, otwierając w ten
sposób przestrzeń afektywną o uniwersalnym charakterze.
W trakcie doświadczenia Spotkania nasila się manifestacja tożsamości dwojga osób biorących udział w ćwiczeniu. Na
Spotkanie każdy idzie ze swoją energią emocjonalną: kiedy następuje uścisk, energie łączą się i rodzi się trzecia energia o innej
jakości, o większej intensywności emocjonalnej.
Ćwiczenia Spotkania polegają na doświadczeniu egzystencjalnym, w którym emocjonalna interakcja z drugim ułatwia i intensyfikuje
postrzeganie siebie.
Informacja zwrotna: Podstawowym warunkiem ćwiczenia Spotkania jest zasada „sprzężenia zwrotnego”: wzajemność gestów
akceptacji i zbliżenia. Jeśli jedna z dwojga osób zaangażowanych w ćwiczenie wyraża silną intencję emocjonalną, podczas
gdy druga dyskretnie wykazuje oznaki ograniczeń, należy dążyć do takiej sytuacji spotkania, która nie doprowadzi do jakiejkolwiek
formy inwazji na drugą osobę.
Może się zdarzyć, że jeden z uczestników nie będzie dostatecznie przygotowany emocjonalnie na przyjęcie drugiego, w takim
wypadku zbyt intensywne Spotkanie może zostać odebrane z domieszką przemocy; Definiujemy to jako „inwazję”.
Nauczenie się zasady „informacji zwrotnej” pozwala uniknąć inwazji, ponieważ wiąże się z wrażliwością, szacunkiem dla innych i
umiejętnością jasnego wyrażania oznak ograniczeń, aby uniknąć inwazji.
Ważne jest, aby ćwiczenie spotkania odbywało się stopniowo, w kilku kolejnych klasach, poprzez różne formy spotkań
przygotowawczych z niewielkim kontaktem cielesnym.
Cel: Nadaj sytuacji Spotkania charakter rytualny, w którym możliwe jest odkrycie nowych form emocjonalnej komunikacji i kontaktu.
Najważniejszym aspektem Spotkania jest bez wątpienia doświadczenie otrzymywania i bycia przyjmowanym, co implikuje
ilościowy i jakościowy wzrost energii emocjonalnej każdego z nich. Ćwiczenia te powodują przejście od możliwego stanu
samotności do stanu emocjonalnej komunii.
Więź emocjonalna potrzebuje ram rytualnych, aby uzyskać dostęp do jej najbardziej wyrafinowanej manifestacji. Rzeczywiście,
konieczne jest rozróżnienie pomiędzy formalnymi spotkaniami, które mają miejsce w życiu codziennym, a realizacją
Spotkania, których można doświadczyć podczas sesji Biodanza. W tych ramach ludzie doświadczają zanurzenia w kontekście
głębokiej uczuciowości, gdzie wspierają ich muzyka i instrukcje, które ułatwiają otwartość, dyspozycyjność, inicjatywę i otwartość
na innych.
Spotkanie stóp
Chwila obecna jest obdarzona cenną cechą: obecnością. Ale często przechodzimy przez te momenty życia jak znieczuleni,
znieczuleni. Wszystko wydaje się nam „normalne”, „nabyte”. Chwila nie jest zatem niczym innym jak kolejnym momentem w
arytmetyce egzystencjalnej. Teraz ważne jest, aby na nowo odkryć wrażliwość na wartość chwili. Wartość, której się nie posiada,
ale którą się przeżywa. Kiedy dwoje ludzi naprawdę się spotyka, niezależnie od tego, jak długo trwa to spotkanie, jakkolwiek
krótkotrwałe, następuje ich przemiana.
Opis :
Kiedy zaczyna się muzyka, ludzie spotykają się ze spojrzeniami i wyciągniętymi rękami. Dotyk jest czuły, lekki. Spotkanie jest
krótkotrwałe, a jednak ludzie są zaproszeni do całkowitego połączenia się z tym, czego doświadczają w tej chwili.
Przepływ spotkań jest ciągły, co pozwala nam doświadczyć siły i przemijania każdej chwili. To spotkanie może przygotować na
minutę wieczności. Może po nim lub poprzedzić go koncentryczna runda spojrzeń.
Cel :
Stymuluj zdolność do całkowitej obecności w każdej chwili. Zanurz się w ciągłym strumieniu obecności.
Muzyka:
01-21 Air (na stringach) - Orchester-Suite 3 D-Dur - 2, BWV Bach, Jan Sebastian (1685-1750) 5:19
1068
Spotkanie rąk i spojrzeń. Połączenie spojrzeń, dialogu, przekazów płynących z rąk (kontekst pogłębiającej
się intymności).
13-04 Apelo Creuza, Maria 20-01 Ay Fond Kiss Fairground Atrakcja 11-05 Wieczorne 3:44
wodospady… 3:20
Enya 3:49
17-01 La petite fille de la mer Vangelis 10-11 Nikt nie robi tego lepiej (wokal 5:54
Carly Simon) OST Szpieg, który mnie kochał 02-01 Oh My Love 10-20 3:30
Lennon, John 2:48
Opis :
Obie osoby stopniowo zbliżają się do siebie i trzymają się za ręce, patrząc sobie w oczy. Kiedy się rozstają, po
Spotkaniu, powoli odchodzą ze słodkim gestem powitania.
Muzyka:
11-14 Pocieszenia nr 3 Des-dur Liszt, Franciszek (1811-1886) 4:12
(Lento placido) - Sześć pocieszeń, S 172
21-04 Dzień, w którym mnie kochasz Barenboïm, Daniel / Mederos, Rodolfo / 4:18
Konsola, Hektor
18-07 Temat Erica Vangelisa 4:17
SPOTKANIE Z UCISKANIEM
Opis :
Dwie osoby stopniowo zbliżają się do siebie, patrząc sobie w oczy, aby się przytulić. Po chwili emocjonalnej interakcji oboje
powoli się rozdzielają delikatnym gestem powitania.
Komunikacja afektywna odbywa się stopniowo poprzez gesty akceptacji i powitania.
Sygnały te przekazywane są poprzez spojrzenie, uśmiech i gest przyjęcia drugiej osoby.
Muzyka:
12-08 Corcovado Santiago, Emilio de 4:07
10-11 Nikt nie robi tego lepiej (wokal Carly Simon) OST Szpieg, który mnie kochał 3:30
Pulsujące spotkania
Opis :
Pulsujące spotkanie (w pulsacji intensywności, bliskości lub dystansu, tonu, poziomu intymności, dialogu) wymaga integracji
sprzężenia zwrotnego, aby obie osoby mogły nawiązać harmonijny dialog, w którym można jednocześnie słuchać z drugiej strony,
słuchać własnych pragnień i wyrażać je w najbardziej naturalny i empiryczny sposób, bez konieczności myślenia.
Muzyka:
12-08 Corcovado Santiago, Emilio 4:07
21-04 Dzień, w którym mnie kochasz Barenboïm, Daniel / Mederos, Rodolfo / 4:18
Konsola, Hektor
10-14 Ze względów sentymentalnych/czule Cola, Natalia 4:26
20-15 Nauka bluesa Zrób hałas, Katie 3:21
Transcendentne spotkania
Opis :
W otwartej i wysoce dostępnej postawie ludzie spotykają się i poświęcają dużo czasu na kontemplację swoich twarzy
i oczu. Należy pozwolić, aby doświadczenie połączenia w spojrzeniu nabrało intensywności, zanim rozpłynie się w
uścisku. Należy to całkowicie zaakceptować. Spotkanie nie jest transcendentnym wyrazem pragnienia, ale raczej
bezwarunkową dyspozycyjnością.
Cel :
Wywołuj istotną percepcję innego, spotkania, w sensie epifanicznego objawienia.
Muzyka:
11-13 Impromptu nr 3 w Ges-Dur (Andante) - Schubert, Franciszek (1797-1828) 6:18
Impromptus op.90 D 899
17-13 Suo Gan (wokal Ambrosian Junior Choir) OST Empire Of The Sun 10-20 V dostępne 2:18
(At Twilight), Idyll na orkiestrę - op.39 {Mistaked Fibich, Zdenek (1850-1900) 2:27
Known as Poem op.41, nr 6}
Prosta intymność wynikająca z całkowitej obecności siebie i innych podczas spotkania jest ekscytującym i potężnym
doświadczeniem połączenia. Niektórzy ludzie, zbliżając się do siebie lub biorąc siebie w ramiona, robią to tak naprawdę
nie czując wymiaru tego gestu: w uścisku serca zbliżają się do siebie, energia emocjonalna jednego miesza się z energią
drugiego. i tworzy pojedynczą jednostkę mieszkalną. Doświadczenie intymności jest przejściem do autentyczności:
otrzymywanie i bycie otrzymywanym bezwarunkowo takim, jakim się jest, zaprasza nas do szczerych relacji. Ci, którzy
urodzili się w oparciu o prostotę: nie mamy nic cenniejszego do zaoferowania niż my sami, kimkolwiek jesteśmy.
Opis :
Dwie osoby, oparte na bezpośredniej harmonii w spojrzeniu, zbliżają się do siebie, obejmują się wzajemnie w
sposób uzupełniający, serce w serce, w kontakcie trzech ośrodków. Pozostają w bezruchu, bez kołysania, bez
pieszczot i innych ruchów poza uściskiem. Głębia tej ulotnej chwili, trwającej zaledwie minutę w czasie chronologicznym,
może rzutować je na wieczność, ponieważ jedno jest częścią drugiego: tu i teraz jest cały czas i cała przestrzeń
doświadczenia. Każda sekunda o wartości wieczności.
Cel :
Stymuluj zdolność do całkowitej obecności w intymności. Oferuj obecność, która zapewnia większą obecność.
Muzyka:
17-11 Piętnasty września (dedykowany Billowi Metheny’ego, Pata i Maysa, Lyle’a 2:03
Evansowi) [Część]
Ważne jest, aby zarezerwować tę muzykę tylko dla tego ćwiczenia.
SPOTKANIE EPIPANICZNE
Epifania to nagłe objawienie się wielkości życia w życiu codziennym, które prowadzi nas do poszerzonego
postrzegania rzeczywistości i umożliwia kontakt z sacrum obecnym we wszystkim, co istnieje.
Jest to oświecone zrozumienie boskości świata, nadprzyrodzonej natury i miłości jako wielkiego cudu.
Opis :
Zapraszamy do śledzenia wszystkich etapów ceremonii spotkania w Biodanzie (opisanych już we wstępie) i do
poszerzania znaczenia spotkania jako miłosnego objawienia.
Cel :
Poprzez spotkanie doświadczcie miłosnego objawienia, objawienia sacrum w każdym z nas.
Element poetycki:
Kiedy zalewa nas fala emocji w obliczu istotnego piękna drugiej osoby, jest to objawienie. Taniec ten umożliwia nam
poprzez wrażliwe postrzeganie boskości w innych, możemy wejść w kontakt z boskością w nas samych.
Muzyka:
18-15 Allegro maestoso - Balet Don Juan - 4 21-04 Gluck, Christoph Willibald (1714-1787) 2:00
Dzień, w którym mnie kochasz Barenboïm, Daniel / Mederos, Rodolfo / 4:18
Konsola, Hektor
RÓŻNE SPOTKANIA
Pod nazwą „Różne Spotkania”, gdy grupa osiągnie już znaczny poziom zdolności do udzielania informacji zwrotnej, proponowane
są sytuacje spotkania, w których ludzie swobodnie reagują na własne doświadczenia (zgodnie z kontekstem sesji i muzyką).
Prowadzący nie wskazuje żadnej szczególnej modalności, jak ma to miejsce w przypadku innych ćwiczeń z tej grupy.
Muzyka:
12-05 Noc kochana Caymmi, Nana 2:35
Głęboki i zmysłowy, w naturalny sposób zachęca do pieszczot i intensywnego spotkania. Głos Nany zachęca
do cielesnej bliskości i intensywności. Zawiera w sobie romantyzm, ale i pewien aspekt radykalny.
01-20 Adagio - Koncert d-moll na obój, Marcello, smyczki Alessandro (1669-1747) i BC - 2, SF 935 4:46
10-11 Nikt nie robi tego lepiej (wokal Carly Simon) OST Szpieg, który mnie kochał 10-18 Poco Allegretto 3:30
Gdyby wszyscy byli tacy jak ty 10-13 The Very Moraes-Creuza-Toquinho 2:34
Twilight), Idylla na orkiestrę - op.39 {Błędnie znany Fibich, Zdenek (1850-1900) 2:27
jako poemat op. 41, nr 6}
KONTAKT I PIESZCZENIA
W tym rozdziale wymieniono główne ćwiczenia, w których kontakt i pieszczoty są sercem doświadczenia, niezależnie od tego,
czy ma ono charakter głównie emocjonalny, seksualny lub transcendentny, czy też ma bardziej złożoną kombinację. Zestawy
takie jak Eutonia, Płynność kontaktu, Wspólne ruchy segmentowe, Zwarta grupa i Tańce miłości nie są częścią tego
zestawu, ale można je znaleźć w odpowiednich rozdziałach.
CHRZEST ŚWIATŁEM
Opis :
Stoją, twarzą do siebie. Przyjmujący chrzest pozostaje z zamkniętymi oczami w postawie receptywnej, podczas gdy jego
towarzysz podnosi ręce nad głowę i w delikatnym kontakcie powoli opuszcza je wzdłuż całego ciała, w postawie przekazywania
własnego światła (co jest metaforą Miłość).
Gest przypomina nałożenie rąk, ale w tym przypadku dłonie delikatnie przesuwają się po ciele partnera od stóp do głów.
Natychmiast, od ramion do dłoni (bez chwytania ich).
Pod koniec ćwiczenia kontakt zostaje zawieszony na kilka sekund, co przyczynia się do pogłębienia doświadczenia.
To ćwiczenie przedstawia formę transcendentnej komunikacji, biorąc pod uwagę, że przejaw hojności jest możliwy tylko
wtedy, gdy pokonane zostanie własne ego.
Obserwacja:
Ćwiczenie to polega na ceremonii dawstwa, a nie uzdrawiania, dlatego jest wykonywane wyłącznie twarzą do siebie. Ostatecznie
mogą wystąpić zjawiska lecznicze, chociaż nie jest to celem ćwiczenia.
To ćwiczenie ma dwa poziomy wartościowania: dawcy (który łączy się z najlepszymi i najbardziej świetlistymi aspektami swojej
tożsamości) i odbiorcy (jego obecność jest rozpoznana i wywyższona, oświetlona). Właściwością światła jest uwidacznianie
tego, co w przeciwnym razie pozostałoby ciemne.
Element poetycki: Czasami nie jesteśmy bardziej wrażliwi na własne wewnętrzne światło. Życzliwość drugiego człowieka, jego
dostępność i otwartość stanowią kompletną inwestycję, która pozwala nam otworzyć się na wszystko, co wszechświat ma ze
światła.
Muzyka:
19-19 Cavalleria Rusticana, XVIII. Interludium symfoniczne Mascagni, Pietro (1863-1945) 3:28
17-07 Clair de lune [wersja orkiestrowa] Suita Debussy, Claude (1862-1918) 4:42
Bergamamaska na fortepian - 3
Lekki, czuły, przewiewny, minimalny kontakt, na samej granicy skóry, jest kontaktem, który pozwala na przeżycie
transcendentne, ponieważ wentyluje (jest parą) i otwiera percepcję granic ciała. Percepcja nabiera jakości „percepcji błonowej”.
Przeźroczysty dotyk typu yin sprawia, że skóra jest bardzo podatna na dotyk. Często delikatny dotyk predysponuje ludzi bardziej
do pieszczot niż do dotyku penetrującego.
Opis :
Taniec wykonywany jest w parach. Dwaj towarzysze są zwróceni twarzą do siebie, w zrelaksowanej postawie i wystarczająco
blisko, aby ich ciała mogły się lekko dotykać, bez nacisku i ciężaru. Z zamkniętymi oczami tańczą powoli, z lekkimi
ramionami, z lekkimi rękami, delikatnie dotykając się w niezróżnicowany sposób, to znaczy nie zatrzymując się na określonej
części ciała. Taniec ma cechę płynności i lekkości powietrza.
Cel :
Uwrażliwiaj skórę lekkim dotykiem, jasnym tonem. Ułatwienie doświadczenia zespolenia z otoczeniem poprzez
postrzeganie rozproszonych granic ciała. Postrzegaj esencję drugiego człowieka „przez skórę”, będącego czymś więcej niż tylko
zwykłym pojemnikiem tożsamości.
Pozwala to także zredukować tendencje manipulacyjne, które wynikają z lęku przed chęcią posiadania drugiej osoby, narzucania
głębokiego kontaktu, bez wrażliwości i bez informacji zwrotnej.
Obserwacja:
„Taniec minimalnego kontaktu”, podobnie jak „Taniec wrażliwych ramion” i „Silent Tuning”, ma na celu przygotowanie
uczestnika do ćwiczeń głębszego kontaktu.
Muzyka:
17-06 Niebieski Lotos Berglund, Eryk 5:12
Jakość dotyku jest taka, jak woda. Jak delikatny i lekki deszcz.
21-14 Clair de lune – transkrypcja na harfę, Suite Debussy, Claude (1862-1918) 5:41
Bergamasque na fortepian
19-05 Chcę być kochany Horn, Shirley 4:37
10-21 Largo - Preludium nr 4 e-moll - 24 Preludia op. Chopin, Fryderyk (1810-1849) 2:21
28
Cel :
Symbolicznie ofiaruj swoje serce drugiej osobie i uzyskaj doświadczenie emocjonalnej fuzji.
Muzyka:
17-08 Amora Creuza, Maria 3:50
Poetycka i romantyczna.
13-03 Za drzwiami Caymmi, Nana 3:44
Zmysłowa.
10-12 Uczucia Alberta, Morrisa 4:01
Afektywny.
Opis :
Uczestnicy tworzą małe, pięcioosobowe grupy, które ustawiają się w kręgu. Każda osoba wyciąga ręce w kierunku środka i kładzie
je naprzemiennie na rękach swoich partnerów. Anonimowa pieszczota zaczyna się z zamkniętymi oczami, nie wiedząc, kto jest właścicielem
dłoni, które są pieszczone.
Jest to ćwiczenie niezróżnicowanej uczuciowości. Pieszczoty dłoni ujawniają różne temperatury, konsystencje, siły, ale generalnie pieszczota
musi być delikatna i czuła.
Cel :
Doświadcz możliwości kochania i troski poprzez pieszczoty, nie wiedząc, kto jest odbiorcą impulsu emocjonalnego. Otwarty na
niezróżnicowaną miłość.
Muzyka:
11-19 Noc mojego dobra Creuza, Maria 2:41
11-04 Mała dziewczynka niebieska Simone, Nina 4:20
Opis :
W parach jeden z partnerów delikatnie głaszcze drugiego po plecach. To nie jest masaż, ale wręcz przeciwnie, akt ochronny. Wykonywanie
pieszczot musi sprawić, że partner, który je otrzymuje, poczuje, że towarzyszy mu i chroni. Ćwiczenie kończy się, gdy ucichnie muzyka i
następuje zmiana roli: partner, który był pieszczony, teraz pieści, a drugi otrzymuje. Ktokolwiek otrzymuje pieszczoty, przyjmuje
postawę otwartą z zamkniętymi oczami.
Cel :
Stymuluj zdolność do dawania i otrzymywania ochrony oraz opieki emocjonalnej. Stymuluj umiejętność oddawania się przyjemności
otrzymywania pieszczot.
Obserwacja:
Jak powiedziano wcześniej, sytuacja naprzemiennych pieszczot pozwala ludziom z jednej strony pogłębić zdolność dawania i otrzymywania,
a z drugiej strony zwiększyć zdolność dawania czułości, ochrony i przyjemności.
Kiedy ćwiczenie jest wykonywane w pozycji leżącej na podłodze, należy pomóc osobie przewrócić się na bok, aby usiąść, i mocno ją przytulić.
(Właściwa pozycja, jaką należy przyjąć podczas uścisku, znajduje się w opisie ćwiczenia „Udzielanie i otrzymywanie wsparcia we dwoje”).
Muzyka:
11-19 Noc mojego dobra Creuza, Maria 2:41
Opis :
Jako para, zwróceni do siebie twarzą, trzymają się za ręce i zaczynają subtelnie pieścić dłonie swojego partnera.
Kiedy emocja jest bardzo silna, możesz zamknąć oczy i na krótko zwiększyć nacisk na dłonie. Kontakt ten musi być zawsze pulsujący,
nigdy sztywny i musi mieć charakter pieszczoty.
Cel :
Ćwiczenie to budzi rodzaj zaskakującego i intensywnego doświadczenia, gdyż przypomina połączenie dwóch ośrodków energetycznych,
które powoli przekształcają się w jedną energię. W ten sposób przechodzimy od kontaktu do pieszczoty, kończąc na doświadczeniu komunii.
Uwaga CIMEB:
Szczególnie właściwe jest zaproponowanie tego ćwiczenia jako przygotowanie do doświadczenia, które wymaga większej wrażliwości,
zaufania i zaangażowania w zróżnicowanej relacji. Wiele doświadczeń dwojga stanowi inicjację do kontaktu i dialogu w eutonii
z drugim. Jednak przejście od kontaktu do pieszczot otwiera drogę do bardzo intensywnych przeżyć i potężnego dialogu.
Muzyka:
Opis :
Do wspólnego wykonania tego ćwiczenia wybieramy dwie osoby. Jeden z nich leży na plecach i poddaje się z zamkniętymi oczami, aby
otrzymać, drugi zaś siedzi u jego stóp, kładąc je na swoich udach.
Obie stopy są pieszczone jednocześnie, a kontakt utrzymuje się przez cały czas trwania muzyki. Kiedy emocje są intensywne, osoba
oferująca pieszczotę może zamknąć oczy. Pieszczoty pulsują, wahają się od lekkości do intensywności.
Cel :
Wiele ćwiczeń Biodanza ma na celu chwilowe wyrzeczenie się „ego” i przyjęcie postawy głębokiego oddania drugiej osobie.
W doświadczeniu oddania i pokory kryje się siła, która wywyższa piękno dwojga uczestników: tego, który otrzymuje hołd i pieszczotę, oraz
tego, który pieści. To doświadczenie możemy opisać także jako poszukiwanie komunii o szczególnie głębokiej jakości.
Projekcja egzystencjalna:
Jest to działanie miłości, miłości humanitarnej. Kiedy Magdalena umyła olejkiem stopy Chrystusa i osuszyła je włosami, nawiązała się
głęboka i tajemnicza więź, w której była mieszanina pokory i miłości, nie było arogancji i przechwałek, ale słodycz i czułość. W rzeczywistości
pieszczoty stóp ukochanej osoby to niezwykle głęboka ceremonia tworzenia więzi.
Muzyka:
13-20 Widzę przed sobą Twoje oblicze Merryl, Helena 2:37
Jak zawsze oczy są otwarte, ale gdy przeżycie się pogłębia, osoba spontanicznie zamyka oczy.
Pieszczota twarzy ma dwie formy: może być wzajemna i jednoczesna lub następcza, gdzie jeden otrzymuje, a drugi daje.
Cel :
Nauka delikatnego pieszczenia twarzy to ważne zadanie w życiu. W chwili, gdy pieścimy twarz, zdajemy sobie sprawę, że wszystkie
twarze mają piękno, nie piękno formalne, ale piękno emocjonalne, wyrazistą estetykę itp.
Uwaga CIMEB:
Wzajemne pieszczoty skłaniają się bardziej ku linii seksualności, podczas gdy pieszczoty naprzemienne skłaniają się bardziej ku uczuciu. Jest
to ceremonia niezwykle różnorodna: poznawanie drugiego, wyjątkowego i innego, poprzez pieszczoty.
Muzyka:
Niektórzy ludzie na ogół projektują się tylko na zewnątrz, w stronę działania dla samego działania. To ludzie, którzy
zajmują się tylko pożytecznymi rzeczami i nie mają czasu na bycie ze sobą.
Podczas ćwiczenia mogą doznać bardzo intensywnego doświadczenia, ponieważ delikatne połączenie rąk tworzy potężne
pole do wymiany energii emocjonalnej.
Stanowi to prawdziwy proces rehabilitacji nie tylko poczucia własnej wartości, ale także obrazu samego siebie. Miłość, którą
się wyznaje, przekłada się na działania, na istotne wybory, które przekładają tę miłość.
W zależności od użytej muzyki doznanie będzie różnie zorientowane w kierunku autoerotyzmu lub
transcendencji. Ale zawsze z matrycy emocjonalnej.
Opis :
Osoba stoi z zamkniętymi oczami. Ręce spoczywają na klatce piersiowej i brzuchu, w postawie medytacyjnej. Kiedy
zaczyna się muzyka, osoba delikatnie pieści całe swoje ciało z wrażliwością i czułością, stopniowo pozwalając sobie na
głębokie doświadczenie intymności, w którym następuje pełny obwód pomiędzy akcją
(ręce, które pieszczą) i wrażliwość (pieszczone ciało). Jest to głęboki akt samorozpoznania poprzez przyjemność.
Cel :
Doświadcz postrzegania własnego ciała jako obdarzonego wewnętrzną wartością i przestrzeni przyjemności.
Muzyka:
11-14 Pocieszenie nr 3 Des-dur (Lento placido) - Sześć Liszt, Franciszek (1811-1886) 4:12
pocieszeń, S 172
Uczuciowość i transcendencja.
13-07 Co będzie Simone 4:49
Seksualność (autoerotyzm)
12-09 Proste uczucie Simone 4:10
Jeśli człowiek nauczy się delikatnie pieścić włosy, poznaje sekret pieszczot i w przyszłości będzie mógł z czułością dotykać
dowolnej części ciała.
Opis :
Wrażliwe pieszczoty włosów są powierzchowne, wykonywane z wielką słodyczą i wrażliwością. Osoba obdarowująca pieszczotą
stoi przed osobą, która ją otrzyma. Osoba otrzymująca zamyka oczy, aby lepiej poczuć pieszczotę. Bardzo ważne jest, aby
wyjaśnić, że nie jest to pieszczota wzajemna: pierwszy z partnerów jest aktywny i pieści drugiego, który jest bierny i
otrzymuje. Potem, gdy muzyka ucichnie, role się odwracają.
Kiedy oboje partnerzy wykonują ćwiczenie jednocześnie, obdarzają się wzajemnymi pieszczotami, dochodzi do współudziału, w
którym są one dawane i otrzymywane jednocześnie, ale intensywność tego doświadczenia maleje.
Cel :
Bierne odbieranie pieszczot oznacza otrzymywanie bodźców dośrodkowych o dużej intensywności. Okazywanie pieszczot
oznacza wręcz ćwiczenie bodźców z zewnątrz do wewnątrz.
Muzyka:
11-19 Noc mojego dobra Creuza, Maria 2:41
Ze względu na swoją semantykę tej muzyki można używać wyłącznie w sytuacjach związanych z ponownym rodzicielstwem.
13-06 Prawie niebieski Baker, Chet 3:14
17-08 Jeżyna Creuza, Maria 3:50
Opis :
Odbywa się to w parach. Obie osoby nawiązują pierwszy kontakt, trzymając się za ręce i łącząc spojrzenia. Kiedy
zaczyna się muzyka, zamykają oczy i wchodzą w dialog poprzez pulsujący kontakt dłoni, w odpowiedzi na sprzężenie
zwrotne, bez rozdzielania się. Ten impuls kontaktu odpowiada pulsacyjnemu ruchowi całego ciała, co pozwala modulować stopień
intymności i intensywność tego dialogu, który z rąk stopniowo angażuje całą istotę.
Cel :
Dostrzegaj poprzez kontakt niuanse psychotonicznego dialogu z drugim człowiekiem, w modulacjach tonu od wrażliwości i
delikatności po intensywność intensywnego i głębokiego kontaktu, aż do zintegrowania pulsacji w dialog obejmujący
niuanse doświadczenia.
Muzyka:
21-04 Dzień, w którym mnie kochasz Barenboïm, Daniel / Mederos, Rodolfo / 4:18
Konsola, Hektor
Duża wrażliwość na informację zwrotną, „przejście przez drzwi yin”.
PODANIE I OTRZYMANIE KONTYNENTÓW W PARACH (lub „Kołysanie na kolanach” lub „Kołysanie drugiego”)
Ogólnie rzecz biorąc, w naszej kulturze ludzi nie przytula się, a tym bardziej kołysze. Niezależnie od tego, czy jesteś w
rodzinie, czy z przyjaciółmi, praktycznie nie ma możliwości zaoferowania lub przyjęcia kontynentu w serdecznym uścisku.
Niektórzy doświadczają tej wymiany z bardzo drogimi i bardzo bliskimi ludźmi, ale zbyt rzadko, a zdecydowana większość
może przeżyć lata, nie przeżywając tego doświadczenia, nie otrzymując ani nie oferując prawdziwego kontynentu.
A jednak kontynent przyjmujący jest rodzajem emocjonalnego pożywienia, które jest niezbędne i niezbędne dla
organicznej samoregulacji. Według medycyny psychosomatycznej wiele chorób (takich jak astma, alergie, zapalenie
stawów, bezsenność, niektóre choroby serca) wynika z braku kontynentu emocjonalnego. I potrzebują tego zarówno
dorośli, jak i dzieci.
Opis :
Siedząc, jeden z uczestników bierze drugiego na kolana, aby mógł go delikatnie kołysać i trzymać w ramionach. Osoba
przyjmująca kontynent znajduje się w pozycji niemal prostopadłej do pozycji partnera.
Optymalną pozycją do zapewnienia kontynentu jest, gdy obie osoby siedzą razem, łącząc jedną stronę biodra (miednicę) i
zwrócone w przeciwną stronę. Osoba udzielająca wsparcia obejmuje partnera otrzymującego, podczas gdy ten oddaje się
opiece drugiego i pozwala sobie na wsparcie.
Cel :
Ucz się, ucz się na nowo dawać kontynent i go otrzymywać. Wzmocnij doświadczenie własnej zdolności do opieki.
Wzmocnij doświadczenie poddania się i cieszenia się poczuciem ochrony. Stymuluj doświadczenie zawierzenia się w
zaufaniu i doświadczenie ponownego rodzicielstwa. Sytuacja naprzemiennej wzajemności pobudza w każdym pulsację
pomiędzy zdolnością dawania, dawania, otrzymywania i bycia otrzymywanym.
Obserwacja:
Facylitator musi dokładnie wskazać pozycję, aby uczestnicy mogli uzyskać dobre dopasowanie ciała. Stworzy to sprzyjające
warunki do odpuszczenia i doświadczenia bycia zamkniętym. Ponieważ tak samo wielu ludzi otrzymuje bardzo mało
kontynentu, tak wielu okazuje wielką niezdarność, ofiarowując go, pomimo dobrych intencji. Trochę tak, jakby
zapomniano o archetypowych gestach przytulania dziecka, trzymania go w ramionach.
Muzyka:
09-03 Zapalenie jelita grubego Zamfir, Gheorghe 4:30
Czuły i lekko romantyczny.
11-14 Pocieszenie nr 3 Des-dur (Lento placido) - Liszt, Franciszek (1811-1886) 4:12
Sześć pocieszeń, S 172
Afektywny i transcendentny. Bardzo głęboki.
11-04 Mała dziewczynka niebieska Simone, Nina 4:20
21-18 Metellus Morricone, Ennio 2:22
17-02 Moje kochane dziecko O'Connor, Sinéad 3:05
11-18 Fotografie Mouskouri, Nana 3:18
17-05 Wskazywanie Branco, Waltel 2:21
11-01 Tamba-Tajá de Belém, Fafa 3:02
Więź pierwotna to według Rofa Carballo neurologiczny proces integracji niemowlęcia w stosunku do kontynentu
afektywnego otrzymanego od matki. Wadliwa struktura więzi pierwotnej powoduje konsekwencje w rozwoju tożsamości.
Osoba, która doświadcza regresji do stanu z dzieciństwa, dokonuje ponownej edycji sytuacji okołoporodowej na poziomie
psychologicznym i neurobiologicznym, w kontekście głębokiej afektywności. W ten sposób generowany jest proces
kompensacji emocjonalnej, który może zrównoważyć możliwe formy niedoborów emocjonalnych pochodzenia dziecięcego,
promując nową równowagę emocjonalną. Ten proces kompensacji emocjonalnej nazywa się „ponownym
rodzicielstwem”.
W praktyce regresji do stanu dzieciństwa poprzez pieszczoty twarzy, osoba pieszcząca symbolicznie przyjmuje rolę ojca,
gdy jest mężczyzną, lub matki, gdy jest kobietą; Osoba pieszczona symbolicznie przyjmuje rolę noworodka.
Opis :
Jako para siedzimy na podłodze, opierając się plecami o ścianę i z lekko rozstawionymi nogami; Drugi kładzie się, opierając głowę na
kolanach pierwszego. Ten, kto siedzi, delikatnie głaszcze twarz i głowę partnera, a ten, kto jest głaskany, popada w stan regresyjny.
Przez cały czas wykonywania ćwiczenia naprzemiennie występują dwa rodzaje pieszczot:
- Delikatnie przesuń opuszki palców od środkowej części twarzy do części peryferyjnej.
Ten rodzaj pieszczot wywołuje doświadczenie rozpuszczenia (zmniejszenia świadomości własnej tożsamości).
- Odpocznij, nie naciskając, dłońmi na policzku i czole. Ten rodzaj pieszczot wywołuje doświadczenie ochrony (poczucia ochrony), co
predysponuje do stanu regresywnego.
Po zakończeniu ćwiczenia pieszczoty zostają zawieszone, a po kilku sekundach nauczyciel sugeruje, aby osoby, które doświadczyły
regresu, wziąły głęboki oddech i, jeśli chcą, rozprostowały kończyny, jak w akcie przebudzenia. Następnie mogą przytulić swojego
partnera. Role natychmiast się odwracają.
Cel :
Wywołaj stan regresji i ponownego rodzicielstwa.
Ponowne rodzicielstwo: Wiele osób doświadczyło we wczesnym dzieciństwie stresu i/lub porzucenia przez matkę lub ojca i nie było w
stanie w pełni ustanowić „pierwotnej więzi”.
Obserwacja:
To tylko pieszczoty, a nie masaże czy aktywacja punktów energetycznych. Wskazane jest, aby nie pieścić oczu ani ust, aby nie wywołać
stanu czujności, co zapobiega regresji.
To doświadczenie może otworzyć drogę do intensywnych przejawów emocjonalnych. Ważne jest, aby zachęcić osoby, którym powierzono
rolę „rodziców”, aby na wszystkich etapach ćwiczenia zwracały szczególną uwagę na jakość dotyku i postawę, która musi wyraźnie
oddziaływać na emocje i chronić. Kiedy „dziecko” otwiera oczy, jego oczy muszą być natychmiast dostępne. Często właśnie podczas tego
pierwszego kontaktu, tego pierwszego „odcisku” doświadcza się reparentalizacji: możliwości bezpośredniego połączenia się z życiem i
uczuciem w oczach kogoś, kto nam towarzyszył, chronił, pieścił.
Muzyka:
Pieszczoty są czułe i naprzemiennie rozpoczynają się od środka klatki piersiowej, owijają wokół ramion i schodzą wzdłuż ramion
(dając wrażenie otwarcia w kierunku peryferii) i umiarkowanym dotykiem obejmowania, w którym dłonie są umieszczane w delikatnych
ciśnienie, z prostą obecnością.
Cel :
Dawanie i otrzymywanie kontynent emocjonalny.
Obserwacja:
Ważne jest, aby poświęcić czas na dostosowanie pozycji tak, aby głowa osoby, która będzie pieszczona, mogła spoczywać na ramieniu
osoby, która będzie głaskana, a osoba, która będzie pieszczona, mogła: bez napięcia, miej dostęp do barków, ramion i piersi, które
będziesz pieścić.
Muzyka:
Ćwiczenie można wykonać w pozycji stojącej lub leżącej, zgodnie z propozycją prowadzącego i w każdym przypadku
będzie ono prezentować inną charakterystykę doświadczenia.
Cel :
Pozwól sobie na poddanie się i pieszczoty po całym ciele, z możliwością osiągnięcia poczucia jedności, wrażliwości, uczucia i
zmysłowości. Wszystko, co w pieszczotach daje efekt integracyjny. Ćwiczenie to sprzyja możliwości doświadczenia integracji
afektywno-zmysłowej.
Obserwacja:
Kiedy wykonuje się ją w pozycji stojącej, jedna z osób znajduje się pomiędzy swoimi partnerami, z nogami ustawionymi
równolegle, stabilnie, z lekko ugiętymi kolanami, z zamkniętymi oczami i rozluźnionymi ustami, szyją i ramionami, w pozycji
receptywności. Obydwaj towarzysze zaczynają pieścić całe jej ciało w niezwykle czuły sposób, delikatnie i przede wszystkim bardzo
czule. Występują naprzemiennie różne jakości kontaktu, spójne, ale lekkie i wrażliwe. Po pierwsze, bezpieczny kontakt w postaci
delikatnego ucisku na całe ciało (ruchy są delikatne, bez intencji „anatomicznej”), aby uwrażliwić całe ciało. Następnie kontakt
nabiera charakteru niezróżnicowanej czułości, dzięki której pieszczoty wywołują wrażenie rozpuszczenia i zjednoczenia. Czułość,
która zachęca nas do rozpuszczenia się i przyjęcia daru „przyjmowania”. Oboje partnerzy pieszczą się swobodnie, dbając o to,
aby pieszczoty były rozprowadzane po całym ciele, nie zapominając np. o nogach i stopach lub dbając o to, aby nie skupiać się na
tych samych częściach ciała. Ważne jest, aby osoba pieszczona mogła mieć poczucie ochrony, a nie „rozdrobnienia”, jeśli niektóre
części jej ciała zostaną „opuszczone”.
Musimy wziąć pod uwagę, że w pozycji stojącej stan regresji będzie mniejszy niż w pozycji leżącej, co indukuje bardziej
erotyczny kontekst doświadczenia zarówno dla tych, którzy go oferują, jak i dla tych, którzy go otrzymują.
Może się zdarzyć, że osoba pieszczota wejdzie w taki stan opuszczenia i emocjonalnego, transcendentnego poddania się,
że będzie jej trudno utrzymać się na nogach. W tym przypadku dwaj towarzysze pomagają jej się położyć i kontynuują pieszczoty,
leżąc, aż do końca muzyki. Jest to powszechne w najbardziej zaawansowanych grupach, gdzie niezróżnicowany erotyzm
stanowi dla jednych formę transu, a dla innych transcendentnego poddania się.
Gdy ćwiczenie proponowane jest w pozycji leżącej, osoba otrzymująca pieszczoty leży na podłodze pomiędzy swoimi dwoma
partnerami, którzy siedzą wygodnie. Pieszczota jest taka, jak już opisano.
Osoba pieszczona może w trakcie ćwiczenia zmieniać pozycję, prowadzący może dać sygnał do odwrócenia się. Wykonywane
na podłodze ćwiczenie to może osiągnąć głębszy poziom dostawy i intensywności; Konieczne będzie wówczas zapewnienie więcej
czasu na zmiany i aktywację.
Muzyka:
19-05 Chcę być kochany Horn, Shirley 4:37
Porzucenie i rozpuszczenie, do którego przyczynia się pięcioosobowa grupa, powoduje u niektórych osób zróżnicowaną
wrażliwość, czasami prowadzącą do utraty granic cielesnych. Innym daje dostęp do poziomu erotyzmu i niezróżnicowanej
zmysłowości, prawdziwego „niezróżnicowanego Erosa”.
Muzyka:
Muzyka:
13-06 Prawie niebieski Baker, Chet 3:14
Uczuciowy i zmysłowy (bardzo delikatny)
17-08 Jeżyna Creuza, Maria 3:50
13-21 Oczy anioła Merryl, Helena 5:04
17-16 Ave Maria (wg Jana Sebastiana Bacha) Gounod, Charles (1818-1893) 3:23
17-06 Niebieski Lotos Berglund, Eryk 5:12
Bardzo wrażliwy, czuły - Deszcz pieszczot.
12-11 Pożegnałem się Creuza, Maria 2:56
Zmysłowy
13-22 Będę w pobliżu Merryl, Helena 2:44
12-10 Tajna przysięga Simone 4:22
Zmysłowy z odrobiną czułości
ZRÓŻNICOWANY KONTAKT
Grupa Compact ma za swoje antropologiczne podłoże prymitywną orgię i taniec więzi z przodkami (Indianie Ameryki Północnej z XVI w.).
W zwartych ćwiczeniach grupowych jednostka porzuca swoją wyjątkowość, deleguje swoją tożsamość grupie, aby stać się z nią
jednością. Tożsamość każdego dziecka zanika na rzecz tożsamości całości.
Zwarta Grupa anonimowego połączenia rozpuszcza poszczególne tożsamości i umożliwia każdemu kontakt z każdym i z Całością. Jest to
uprzywilejowany sposób na wprowadzenie w stan transu i ekstazy, czyli doświadczenia poczucia pulsującego życia w pełnym i
nieograniczonym wszechświecie. Podstawowym ćwiczeniem wydaje się zatem nauczenie samoregulacji kontaktu interpersonalnego.
Ewolucja kontaktu przechodzi od niezróżnicowanego dotyku do bardziej zróżnicowanego i zamierzonego kontaktu, który wymaga
większej progresywności i wzajemności (regresja hamowania). W tym kontekście każdy członek grupy jest całkowicie
odpowiedzialny za to, co się z nim dzieje i co robi.
W zwartej Grupie nie może być ofiar ani sprawców, ale raczej szczery, delikatny, postępowy i wzajemny kontakt. Każdy członek
grupy uczy się doświadczać stopnia wolności osobistej, do jakiego czuje się zdolny, tu i teraz. Proces wyzwolenia i samokontroli są jednym.
Czas trwania i intensywność zwartych grup musi zostać wcześniej ustalona przez dyrektora grupy (facylitatora), który musi wziąć pod
uwagę poziom represji i poczucia winy, możliwe pojawiające się patologie, a także poziom integracji grupy.
To musi być stopniowa nauka. Proponowanie długiej, zwartej grupy początkującym byłoby poważnym błędem ze strony facylitatora.
Muzykę kojarzoną z Grupą Compact należy dobierać w zależności od niezróżnicowanego doświadczenia, jakie ma wywołać, linii
doświadczeń, nad którymi pracujemy, oraz poziomu empirycznej integracji ludzi (głównie intymności kontaktu i informacji
zwrotnej).
W ćwiczeniu Compact Group jednostka porzuca swoją tożsamość i deleguje ją na rzecz tożsamości grupy.
Kiedy każdy z członków odchodzi od siebie, staje się anonimowy, ma zamknięte oczy, a kontakt z innymi jest przypadkowy.
Opis :
Podczas Compact Rocking Group następuje łagodny lub średni stan transu z regresją integracyjną. Grupa ma symboliczny charakter
łona matki.
Ćwiczenie to stanowi sytuację wyjściową do wprowadzenia w głębsze transy, takie jak trans porzucenia i kołysania, w którym jeden
z członków grupy jest kołysany (kołysany) przez pozostałych.
Odmianą tego ćwiczenia jest praktyka Boskiego Chóru Stroikowego Compact Group. W tym przypadku trans może być głębszy.
Aby rozpocząć ćwiczenie, jeden z uczestników proszony jest o służenie jako oś (oś). Aby to zrobić, ustawia się na środku i zaczyna powoli
kołysać się w rytm muzyki. Wszyscy uczestnicy podchodzą do niego w stanie relaksu, aż do momentu nawiązania kontaktu;
Grupa proszona jest o delikatne dostosowanie się do ruchu elementu obrotowego. Ruch jest powolny, płynny i harmonijny. Kiedy grupa
nabierze spójności i załamie się jako całość, podmiot pełniący rolę osi także oddaje się globalnemu ruchowi.
5. Ci, którzy chcą mniej kontaktu, znajdują się na peryferiach i sami regulują stopień bliskości.
Muzyka:
09-11 Bądź tu teraz Harrison, George 4:08
17-14 el-HADRA – Taniec Mystik I [Część] Wiese, Klaus z Tedem De Jongiem i Mathiasem 3:49
Trawa
17-01 Dziewczynka znad morza Vangelisa 5:54
11-04 Mała dziewczynka niebieska Simone, Nina 4:20
11-08 Magia miłości Postaw, Jean-Pierre 4:43
11-18 Fotografie Mouskouri, Nana (Kanadyjczyk) z Betlejem, 3:18
11-02 Możesz wejść Fafá 4:19
13-12 Przez ciebie Caymmi, Nana 3:22
13-16 Gałąź chmur Caymmi, Nana 3:48
02-03 Siedem tysięcy razy Veloso, Caetano 2:21
Zwarta Grupa Pieszczot ma za swoje antropologiczne podłoże prymitywne orgie i tańce umożliwiające nawiązanie
kontaktu z przodkami (Indianie północnoamerykańscy z XVI w.).
Opis :
Jest to ćwiczenie niezróżnicowanych pieszczot, które pozwala doświadczyć poczucia zanurzenia się w gatunku
ludzkim. Ludzie z zamkniętymi oczami nawiązują między sobą niezróżnicowane i anonimowe kontakty.
Cel :
Akceptowana jest różnorodność ludzka.
Własną tożsamość seksualną odkrywa się poprzez kontakt z różnymi ludźmi.
Budzi się źródło pożądania.
Wywoływany jest stan regresyjny.
Obserwacja:
W instrukcji należy zwrócić uwagę, aby uczestnicy nie pozostawali w stałym miejscu, nawiązując kontakty z jedną osobą, lecz
poruszali się w grupie, aby zwiększyć różnorodność kontaktów.
Rozbudzając źródło pożądania, uczestnicy doskonalą własną funkcjonalność erotyczną. Przyjmując tożsamość
seksualną, każda osoba może lepiej poznać siebie i kierować swoim zachowaniem uwodzącym z większą przejrzystością.
Element poetycki:
Opis :
Cała grupa stopniowo zbliża się do siebie i poprzez kontakt i powolny, powtarzalny ruch wchodzi w stan intensyfikacji transu,
który indukuje wzmożoną regresję i indukcję stanu zespolenia z całością.
Cel :
Zintensyfikują stan transu i umożliwią doświadczenie postępującego spadku samoświadomości i w konsekwencji wejścia
w stan regresji, aż do osiągnięcia stanu zespolenia z grupą i całością.
Obserwacja:
Należy pamiętać, że ciężar własnego ciała nie jest przenoszony na współpracowników.
Stopniowo cała grupa schodzi w dół, kładąc się delikatnie na ziemi. Niektórzy ludzie mogą „wpaść w trans” szybciej niż inni.
Element poetycki:
To ćwiczenie pozwala na nowo przeżyć jedność z całością i połączyć się z „nostalgią za utraconym rajem”.
Muzyka:
17-14 el-HADRA – Taniec Mystik I [Część] Wiese, Klaus z Tedem De Jongiem i Mathiasem 3:49
Trawa
18-06 Tęczowy głos Chór Harmoniczny 7:55
OSTROŻNY TUNEL
Poczucie własnej wartości i miłość do życia są silnie powiązane z erotyzmem. Żyj sobą jako przestrzenią przyjemności, erotyzmu,
czułości; i żyj życiem jako podróżą pełną erotyzmu i czułości. Bycie pieszczotami ma głęboki i przemieniający wpływ na ludzką
tożsamość. Pieszczota czyni nas bardziej żywymi, ufnymi i kochającymi.
Opis :
Grupa tworzy tunel składający się z dwóch linii oddzielonych odległością umożliwiającą przejście jednej osoby. Każdy uczestnik
po kolei wchodzi do „tunelu” z zamkniętymi oczami i posuwa się powoli, dając się głaskać swoim towarzyszom. Po dotarciu do
końca zostaje uściskany przez kogoś, kto zawraca go do tunelu, aby pogłaskać tych, którzy podążają za nim.
Cel :
Naucz się na nowo tworzyć więzi poprzez kontakt i pieszczoty, bądź otwarty i ciesz się przyjemnością bycia
pieszczonymi. Zwiększ poczucie własnej wartości i rozpuść zbroję charakterystyczną. Postęp w niezróżnicowanym
erotyzmie.
Obserwacja:
Każdy przechodzący uczestnik idzie powoli, nie zakłócając przepływu, tak aby cała grupa miała okazję doświadczyć przejścia.
Projekcja egzystencjalna:
Spacer tunelem pieszczot wywołuje doświadczenie cudownego świata, doświadczenie raju tu i teraz oraz poczucie świętości
ciała i piękna życia.
Muzyka:
Zgodnie ze stopniową ewolucją i w zależności od zdolności do intymności i opuszczenia w grupie, gniazdo może być
oferowane w wariantach:
1. Wszystkie osoby w kręgu obracają się w prawo i kładą się głowami do środka, jak w pozycji „łyżki”.
2. Tworzy się gniazdo z jedną osobą, którą jako pierwszą zaprasza się do łóżka, a pozostałe ustawia się tak, aby każda
osoba miała kontakt (przyjmowała lub oferowała kontakt ze swoim ciałem: ramiona, ramiona, brzuch, jako podparcie). Ci,
którzy potrzebują większego dystansu lub pragną mniejszej bliskości, będą ostrożnie ustawiać się na peryferiach.
3. Gniazdo powstaje samoistnie, kiedy ludzie stojący (już w doświadczeniu opuszczenia) powoli opadają na ziemię i
gromadzą się jeden na drugim.
Muzyka nadaje ton doświadczeniu gniazda (uczucia, seksualności, transcendencji).
Muzyka:
TANIEC TRANSOWY
Opis :
Osoba zamyka oczy i pozwala się tańczyć muzyce, w stanie całkowitej dyspozycyjności, odkładając na bok wszelką
kontrolę nad swoim ruchem, jego formą czy wyglądem i całkowicie dając się zatańczyć muzyce. W przypadku
muzyki rytmicznej należy zachęcić ludzi do rozpoczęcia ruchu od wewnątrz: uwolnić szyję, kolana, szczękę i unikać
ruchów peryferyjnych, pozwalając ciału przyjąć impulsy pochodzące z trzewnej mobilizacji kinestetycznej. Potrząsanie
lub potrząsanie głową w stanie napięcia nie wprowadza w trans integracyjny; Tym, co indukuje trans integrujący,
jest stopniowe rozpuszczenie kontroli poprzez przyjemność bycia tańczonym do muzyki.
Definicja:
Podobnie jak w przypadku radykalizacji doświadczenia muzycznego (medium muzyczne), aby osiągnąć stan transu, który
pozwoli osobie osiągnąć stan „bycia tańczonym”, potrzebny jest quasi-bezruch, stan napięcia otwartego na spontaniczne
impulsy proprioceptywne .; stan bezwarunkowy i otwarty, wolny od jakichkolwiek projektów. W takich warunkach ego zanika,
a jednostka „pozwala” muzyce przeniknąć przez całe jego ciało i wywołać stan kinestetyczny.
W Biodanza użyłem pojęć „yin” i „yang” jedynie jako metafory do określenia dwóch wielkich sił twórczych
Wszechświata, ponieważ nie podzielam w całości taoistycznej koncepcji filozoficznej.
Przypisuję „yin” następujące znaczenia: kobiecość, wrażliwość, ciąża; aspekt „księżycowy”, cykliczny, organiczny,
wrażliwość i inspiracja. Przypisuję „yang” następujące znaczenia: męski, penetrujący, zapładniający;
aspekt „słoneczny”, zdolność do walki, osiągnięć i konstrukcji.
W „I Ching – księdze mutacji” – „yin” odpowiada egzagramowi 2, zasadzie receptywnej, a „yang” odpowiada
egzagramowi 1, zasadzie twórczej.
Zdecydowana większość ludzi w naszej cywilizacji ma zachowanie „yang”, które wynika z walki i rywalizacji w
środowisku pracy. Z obserwacji wynika, że nadmiernie „yang” styl życia jest stresujący, a ponadto
nadmiar „yang” zmniejsza osobistą fascynację i zdolność delikatnego wyrażania erotyki.
TANIEC
Taniec Yang charakteryzuje się atrybutami kojarzonymi z męskością. Jeśli taniec Yin stymuluje twórczą
inspirację, taniec Yang stymuluje zdolność osiągnięć. Inspiracja, wywodząca się z „yin”, składa się z
pierwotnego impulsu, który może ożywić dzieło sztuki, projekt, marzenie. Siła „yang” pozwala z kolei w
oparciu o pierwotny impuls „yin” przemienić marzenie w rzeczywistość i stworzyć dzieło sztuki, które istnieje
jedynie jako projekt.
Opis :
Taniec Yang jest dynamiczny i wykonywany poprzez wzmożone napięcie mięśniowe oraz intencjonalność
wyrażoną w ruchu. Taniec Yang to nie tylko wyraz siły, szybkości i mocy, ale także wyraz instynktownego i
emocjonalnego wewnętrznego impulsu, pełnego witalności.
Taniec ten jest bezpłatny, ponieważ każdy uczestnik może wyrazić swoją energię „yang” w indywidualnym stylu.
Taniec Yang wykonywany jest zawsze w ruchu do przodu i z otwartymi oczami.
Cel :
Zwiększ zdolność osiągnięć, odwagę, bezpieczeństwo i pewność siebie.
Dlatego taniec Yang jest szczególnie odpowiedni dla osób, które mają trudności z pokonywaniem przeszkód
i wyrażaniem swojej tożsamości.
Muzyka:
15-11 Zbrodnia stulecia [Część, długa] superpułapka 4:30
Minotaur: Połączenie z własną energią.
15-01 Wstęp - Tak mówił Zaratustra op.30 Strauss, Ryszard (1864-1949) 1:58
DANZA YIN
Taniec Yin charakteryzują atrybuty kojarzone z kobiecością: wrażliwość, wrażliwość, zdolność do ciąży, napięcie
dośrodkowe, intymność.
Opis :
Taniec ten wykonywany jest bardzo powolnymi i wrażliwymi ruchami, bez przemieszczeń, zamykając oczy,
gdy intensywność doznania wzrasta. Taniec Yin wywołuje doświadczenie głębokiej wrażliwości na stymulację
muzyczną.
Cel :
Rozwijaj aspekt zachowania „yin”, wywołując spowolnienie i większą wrażliwość na życie. Taniec Yin wprowadza w
stan głębokiej harmonii i zmniejsza niepokój.
Muzyka:
17-15 Adagio - Kwintet smyczkowy C-dur - 2, Schubert, Franciszek (1797-1828) 4:43
op.post.163 D 956
15-16 Adagio tanto - Koncert F-dur „Jesień” - 2 (Cztery Vivaldi, Antonio (1678-1741) 2:17
pory roku op. 8/3, RV 293)
Podczas Tańca Integracyjnego Yin-Yang konieczne jest, aby przejście z jednej formy ekspresji do drugiej przebiegało
bez zakłóceń. Kolejno akcentowany jest wyraz każdej z dwóch sił: „yin” i „yang”. W ten sposób taniec uzyskuje różnice
w intensywności, które są specyficzne dla indywidualnej kreatywności.
Opis :
Podczas Tańca Integracyjnego Yin-Yang fazę „yang” można wykonać z otwartymi oczami, a ostatecznie
zamknąć je w fazie „yin”. Przejście z jednej polaryzacji na drugą musi być wyraźne, a jednocześnie zachować ciągłość,
nie przerywając tańca.
Cel :
Uzyskuje się stymulację zdolności twórczych u mężczyzn i kobiet. Ważne jest, aby zrozumieć, że siła „yang” i siła „yin” występują
we wszystkich ludziach, w różnych proporcjach, niezależnie od płci i tożsamości seksualnej.
Uwaga CIMEB:
Cel: Zintegruj lewą półkulę i prawą półkulę mózgu; dobrowolne zdolności motoryczne i wrażliwe zdolności motoryczne;
toniczność „toniczna” i toniczność „rozsądna”.
Muzyka:
15-14 Allegro con brio [Część] (William Bowles) - V Symfonia Beethoven, Ludwig van (1770-1827) 1:29
c-moll op.67 - 1
08-11 lat samotności Piazzolla, Astor / Mulligan, Gerry 4:11
Tygrys ma symbolikę związaną z ogniem, Czapla z powietrzem, Wąż z ziemią, a Hipopotam z wodą.
TANIEC WĘŻA
Jest kojarzony z symboliką ziemi, a archetypem napędowym, który reprezentuje, jest harmonia. Taniec węża musi być bez
wątpienia tańcem harmonii z całym ciałem. Ma także zdolność uwodzenia i fascynacji oraz żarłoczność. Można go powiązać
z aktem miłosnego uwiedzenia i podboju miłosnej „ofiary”. Ma to coś wspólnego z miłością, bo kto kocha, chce „pożreć”
ukochaną osobę.
Inne symboliki związane z wężem to świętość i moc. W koronach faraonów widnieje wąż jako święty symbol władzy. Wąż jest także
częścią kaduceusza, symbolu medycyny. Bardzo godnym uwagi obrazem jest wąż gryzący swój ogon, co wskazuje, że koniec
oznacza także początek. Symbolizuje cykle procesu, który się powtarza.
Opis :
Taniec węża jest harmonijny. Zaczyna na podłodze falującymi ruchami, powoli unosząc się, odsłaniając głowę i klatkę piersiową w
uwodzicielskich postawach. Niektóre wyraziste formy węża syczą i wystawiają język, aby wyrazić chęć pożerania.
Uwaga CIMEB:
Cel: Wyraź zdolność uwodzenia i fascynacji. Zwiększ swój własny magnetyzm.
Muzyka:
08-13 Moja mała brązowa książeczka [Część] Ellington, Duke / Coltrane, John 4:56
TANIEC TYGRYSÓW
Taniec tygrysa ma pewne cechy charakterystyczne dla zwierzęcia: kocią harmonię, siłę ruchów, zwinność.
Tych cech nie należy mylić z agresywną agresją wobec partnera. W rzeczywistości tygrys jest agresywny, gdy musi
schwytać ofiarę w celu zdobycia pożywienia. Podczas tego tańca musi być napięcie w ramionach, które pochodzi z barków i pleców.
Energia skupiona w plecach skierowana jest w stronę ramion i dłoni, dając poczucie wewnętrznego napięcia.
Cel :
Ćwiczenie to ma na celu zwiększenie zwinności i dynamicznej harmonii.
W przeszłości mówiono o „wyprowadzeniu tygrysa” za każdym razem, gdy konieczna była reakcja na agresję.
Wyeliminowałem to określenie, ponieważ w tańcu wielu uczniów agresywność przeważała nad innymi cechami tygrysa, takimi
jak atrakcyjność jego piękna, siła i synergizm ruchów. Symboliką tygrysa jest ogień.
Uwaga CIMEB:
Opis: Są to powolne ruchy ze zwinną kontrolą mocy i krętości w dynamicznej równowadze. W ruchu panuje
napięcie, które wyraża intencję (schwytania, polowania).
To napięcie emanuje z barków i górnej części grzbietowej (trójkąta grzbietowego). Energia skupiona w
plecach skierowana jest w stronę ramion i dłoni, dając poczucie wewnętrznego napięcia.
Spojrzenie wyraża ostrość, ostrość spokojnej determinacji. Ruchy charakteryzują się elegancją.
Muzyka:
15-03 Napij się cygara Pink Floydów 5:08
08-20 Motyw z taksówkarza (Sax Tom Scott) OST Taksówkarz 4:11
TANIEC HIPOPOTAMA
Wybrałem go jako symbol wody, aby uczestnik mógł mocniej związać się z przyjemnością zanurzania się w
wodzie i błocie. Jest również uważany za zwierzę społeczne i ekologiczne w tym sensie, że ptaki jedzą jego skórę i jest
bardzo towarzyski w stosunku do rówieśników. Reprezentuje także żarłoczność w żerowaniu, biorąc pod uwagę, że
zjada około stu kilogramów trawy dziennie. Ta dieta roślinna wcale nie zmniejsza ich agresywności; wściekły z
powodu zagrożenia jest zdolny do wielkich zniszczeń. Potrafi być bardzo delikatny i jednocześnie bardzo gwałtowny.
Niektórzy uważają, że symboliką wody powinna być ryba, jednak na potrzeby Biodanzy najbardziej odpowiedni jest
Hipopotam. Ryba nie reprezentuje przyjemności zanurzenia się w wodzie i błocie tak wyraźnie jak hipopotam,
pozostający godzinami w niemal ekstazie.
Ponadto ryby są zmiennocieplne, poruszają się w ławicach, a także samotnie, podczas gdy hipopotam zawsze
żyje w stadzie.
Opis :
Dynamika tańca koncentruje się w brzuchu. Uczestnik zaczyna od pogłaskania własnego brzucha, następnie
kontynuuje, powolnymi i braterskimi ruchami, pieszcząc brzuch swoich towarzyszy.
Uwaga CIMEB:
Cel: Obudź instynkt sytości. Doświadczenie związane jest z przyjemnością zastępczą, jedzeniem i porzuceniem poczucia
winy związanego z przyjemnościami zmysłowymi (zmysłowością).
Muzyka:
19-04 Blues Raya Karol, Ray 2:56
15-05 Autoportret (fasoli) Ellington, Duke / Hawkins, Coleman 3:52
TANIEC CZAPLI
Reprezentuje łaskę ruchu, lekkość, moc wznoszenia się i harmonię. Ruchy taneczne rozpoczynają się od środka klatki
piersiowej. Lot ma energię klatki piersiowej, jest aktem otwarcia na przestrzeń. Czapla ma wdzięk lotu i panowanie
nad przestrzeniami. Doświadczenie to charakteryzuje się lekkością, brakiem grawitacji, powolnym wznoszeniem się i
wznoszeniem. Reprezentuje także widok z góry.
W psychologii dużo mówi się o „widzeniu głębokim lub otchłaniowym”, nie biorąc pod uwagę widzenia wysokości.
Musimy przyzwyczaić się do patrzenia na sprawy z góry, gdzie trudności wydają się mniej groźne i można spojrzeć
na sytuację całościowo.
Muzyka:
19-18 Temat Abrahama Vangelisa 3:18
Śiwa jest bogiem tańca i zmian. Jest archetypem, dlatego żyje i umiera. To archetyp kreatywności, ciągłej odnowy.
Wisznu jest archetypem ochrony, zachowywania pozytywnych i dobrych rzeczy w życiu, zachowywania cudownych rzeczy w
samym życiu.
Brahma jest bogiem stworzenia i posiada charakterystyczny gest, który nawiązuje do stworzenia świata i istot.
Każda osoba ma w sobie te trzy archetypowe elementy, w różnych proporcjach. Niektórzy ludzie są zmienni, niestabilni,
zmieniają swoje cele, swoją miłość, swoją pracę, ciągle pragną zmian. Inni odwrotnie, starają się trwale ustabilizować
swoje życie, wprowadzać niewielkie zmiany i utrzymać tę samą linię.
TANIEC ŚIWY wykonuje się utrzymując ciało w równowadze na jednej nodze, jednocześnie ramiona poruszają się harmonijnie,
dzięki czemu całe ciało jest w ruchu i w niestabilnej równowadze.
W TANIEC Wisznu dominują stabilne, symetryczne ruchy i ochrona samego świata. Istotą jest doświadczenie zachowania świata
osobistego.
Tańce te można wykonywać kolejno, jeden po drugim lub osobno, jednak zawsze należy odwołać się do trylogii hinduskiej.
Śiwa należy do trylogii hinduskich bogów składających się z Brahmy, Stwórcy i Wisznu, Obrońcy Życia. Śiwa symbolizuje wieczną przemianę
wszechświata, na którą składają się cykliczne niszczenie i tworzenie. Jest bogiem tańca i przemian.
Kosmiczny proces to śmierć i zmartwychwstanie, wieczna odnowa życia. W nas samych działanie Śiwy polegałoby na śmierci dla naszego
starego ciała i odrodzeniu się w nowym cyklu życia. Tematem tańca Śiwy jest kosmiczna aktywność, wieczna przemiana.
Uderzające jest to, że Bóg Tańca, Śiwa Nataraja, jest jednocześnie Bogiem Przemian, co oznaczałoby, że zmiany są wywoływane przez taniec.
Śiwa jest przedstawiony z prawą stopą miażdżącą demona, co symbolizuje zwycięstwo nad demonicznymi siłami zniszczenia, a lewą
stopą w powietrzu, co reprezentuje równowagę i dążenie do wzniesienia. Obraz Śiwy ma cztery ramiona, którymi dokonuje cyklicznego
tworzenia i niszczenia świata. Jest otoczony kręgiem ognia. Taniec Śiwy jest zatem ruchem, który niszczy, aby wywołać proces tworzenia.
Zainspirowany Tańcem Śiwy i jego symboliką transformacji, Rolando Toro Araneda stworzył „Taniec Przemian”, który ma trzy
podstawowe atrybuty ruchu: Jedność, Równowaga i Harmonia.
Jedność: Oznacza to, że całe ciało porusza się w doskonałej koordynacji, integrując swoje części i łącząc się ze wszystkimi żywymi
istotami. Z psychomotorycznego punktu widzenia wymaga integracji szlaku piramidowego i pozapiramidowego.
Równowaga: Zwiększa zapotrzebowanie na ruch w stosunku do siły grawitacji ziemi, w każdym momencie dostosowując
struktury postawy. Wszystkie wariacje wykonywane są w niestabilnej równowadze na jednej nodze, co wymaga integracji receptorów
równowagi ucha wewnętrznego ze strukturami korowo-móżdżkowymi.
Harmonia: Ruchy muszą być wykonywane w doskonałej fuzji z muzyką, nadając ciału pulsację życia.
Taniec Przemian zaproponowany w Biodanzie obejmuje, po ustaleniu archetypowego wzorca, poruszanie się w przestrzeni z
ogromnym bogactwem wariacji, kreatywnością i harmonią.
Symbolika Tańca Przemian sugeruje zniszczenie starego, sztywnego i wypartego ciała, aby narodzić się w nowym, delikatnym i
wolnym ciele. Nie ma zmian, jeśli nie ma zniszczenia przeszłości i jej przekształcenia.
Wartość trzech atrybutów ruchu (Jedność, Równowaga i Harmonia) to nie tylko integracja motoryczna. W tańcu tym zachodzi proces
transcendencji, integrujący bardzo zróżnicowane poziomy, mający wydźwięk metafizyczno-egzystencjalny:
Jedność: Całe ciało jest w akcji. Nie ma możliwości oddzielenia się. Bioenergia przepływa, wzmacniając dynamiczną stabilność organizmu.
Równowaga: To nie tylko funkcja labiryntowo-móżdżkowa, ale także psychiczna: równowaga w obliczu różnych opcji lub pokus zmiany.
Zawsze istnieje możliwość zmiany miejsca, pracy, miłości itp. W ramach tych polaryzacji magnetycznych (zmiana i zachowanie) każda z
nich musi być połączona ze swoim środkiem. Ta jakość równowagi egzystencjalnej powstaje w wyniku rezonansu z wewnętrznym centrum
równowagi.
Harmonia: Jest to idealna relacja typu „feedback”; połączenie i transmisja bodźca-reakcji na cały świat zewnętrzny, tak że świat wewnętrzny
pulsuje w rezonansie, aż do momentu, gdy zniknie bariera między zewnętrzem a wnętrzem.
Jeśli te trzy atrybuty zostaną spełnione, rozpoczyna się nowy etap odnowy egzystencjalnej. Wykonywany z wielkim treningiem, aktywuje nie
tylko obszary i ścieżki korowe, motoryczne i czuciowe, ale także ośrodki limbiczne związane ze świadomością kosmiczną.
Uwaga CIMEB:
Taniec ten można wykonywać w parach, trzymając się za ręce, twarzą w twarz. Można to również zrobić w rundzie, w którym to przypadku
nabiera to bardziej zabawnego charakteru.
Cel: Wykonanie tego tańca przebiega przez różne fazy. Podczas uczenia się zintegrowane są struktury czuciowo-ruchowe, słuchowe,
wzrokowe i przedsionkowe (ucho wewnętrzne). W najbardziej zaawansowanych fazach może nastąpić rozszerzenie stanu świadomości,
właśnie w wyniku wywołanego intensywnego procesu integracji.
Muzyka:
16-15 Oszczędności Shankar, Ravi i Previn, André 3:33
Początek muzyki pozwala na eksperymentowanie z równowagą w powolnym ruchu, zanim zostanie
rzutowany na intensywność gier równowagi i braku równowagi typowych dla tańca Shivy.
20-18 Tan Xingquing Park Shanti, Oliver i Przyjaciele 16-16 Mahabharata 4:59
OST Mahabharata 3:38
16-14 Wandana Shankar, Ravi 2:32
Wisznu ustanawia osie w systemie i zapewnia równowagę naszemu ciału na obu nogach.
Opierając się na symbolice Wisznu, Rolando Toro Araneda i Cecilia Luzzi stworzyli „Taniec Ochrony Życia”.
Aby dokonać skoku ewolucyjnego (transstaza), należy zmienić formy równowagi (Śiwa), zachowanie nowej równowagi, osiągnięta
ultrastabilność, wymaga homeostazy Wisznu.
Tak jak funkcje ergotropowe wymagają siły Śiwy, tak funkcje trofotropowe wymagają siły Wisznu. U niektórych ludzi dominuje to, co
moglibyśmy nazwać „duchem Śiwy”, który stale się zmienia; podczas gdy w innych dominuje „duch Wisznu”, tworząc krąg ochrony
wszystkiego, co mają i kochają.
Taniec Ochrony jest starannie skonstruowany, aby wywołać stan spokojnej harmonii.
Etapy tańca:
Cel :
Taniec Ochrony wywołuje głęboką potrzebę poruszania się w ramach wzorców stabilności, w odniesieniu do przylegającego centrum
afektywnego, pełnego kontynentu. Dbając o intymne ciepło życia i domu, utrzymując w sobie ogień, pozostając w ekstazie codzienności,
złączeni z ziemią i odrzucając zmiany, nadając życiu powagę niezbędną, aby stało się domem wzrostu i dojrzewania.
Etapy tańca:
1 Wyszukaj środek
Trzymając stopy na podłodze, oscyluj lekkimi ruchami w kierunku bocznym i przednio-tylnym, aż znajdziesz środek. Dzięki temu
uzyskujemy poczucie stabilności.
2 Symetryczne odmiany
Ramiona poruszają się asymetrycznymi ruchami wokół centralnej osi ciała, bez przemieszczenia.
10 Krąg Ochrony
Ramiona delikatnie opadają ze środka i unosząc się z boków tworzą okrąg zamykający się nad głową. W ten
sposób świat jest chroniony i bezpieczny.
11 Stanowisko Wisznu
Ręce ponownie opadają, dłonie łączą się i osoba powraca do pozycji Wisznu (patrz nr 4). Gest „odrzucenia zmian”
jest spokojniejszy i pewny siebie.
Muzyka:
17-04 Zegar mojego życia Postaw, Jean-Pierre 4:43
16-17 Róża z róż Muzycy z Prowansji 2:57
Średniowieczne współbrzmienie.
17-13 Suo Gan (wokal Ambrosian Junior Choir) OST Empire Of The Sun 2:18
TANIEC BRAHMY
Bóg Stworzenia, Brahma, jest pierwszym stworzonym i twórcą wszystkich rzeczy. Często jest przedstawiany z
czterema ramionami i czterema głowami, co symbolizuje wszechobecność i wszechwiedzę.
Historia:
Brahma otrzymuje dar stworzenia od Bezimiennego i przechowuje go w swoim sercu. Wtedy Brahma śpi i śni, a
jego snem jest świat. Jego sen jest tak piękny, że gdy się budzi, postanawia stworzyć świat, o którym marzył. W
ten sposób stwarza wszystko w czterech głównych kierunkach, korzystając z otrzymanego daru. Wreszcie,
zadowolony ze swojej pracy, kontempluje swoje dzieło i ofiarowuje je Krysznie (lub Wisznu, bogu zachowania
świata). Ufając, że jego dzieło jest bezpieczne i szczęśliwy, że je zaoferował, ponownie zasypia.
Opis :
Osoba stoi w pozycji Tożsamości. Kiedy zaczyna się muzyka, obie ręce są wyciągnięte do przodu w geście przyjęcia daru stworzenia, a
następnie przyłożone do klatki piersiowej, w akcie trzymania daru blisko serca. Oczy zamykają się, a głowa jest skierowana do przodu,
w pozycji spoczynku.
Stopniowo oczy się otwierają, głowa unosi się i powoli obraca z jednej strony na drugą, obejmując wzrokiem całą otaczającą
przestrzeń.
Następnie prawą rękę i ramię otwiera się do przodu i w tę samą stronę, wykonując okrężny i szeroki ruch, w geście korzystania
z daru stworzenia, podczas gdy spojrzenie towarzyszy temu gestowi. Następnie ręka wraca do klatki piersiowej.
Kontynuuje otwieranie lewej ręki i ramienia w tę samą stronę. Wzrok zawsze towarzyszy ruchowi. Lewa ręka wraca do klatki
piersiowej.
Sukcesywnie gest rozszerza się, aż dotrze do przestrzeni tylnej: najpierw w prawo, potem w lewo. Spojrzenie zawsze obejmuje szerszą,
nieskończoną przestrzeń.
Wraca do pozycji wyjściowej. Prawa noga wysuwa się do przodu z lekko ugiętym kolanem; prawe ramię i dłoń dłonią do góry uniesione w
geście ofiary. Lewa ręka towarzyszy nieco niżej. Wzrok jest skierowany w górę, gdy Brahma ofiarowuje swoje dzieło Wisznu.
Zauważ, że podczas gdy całe ciało jest skierowane do przodu i do góry, zgięte prawe kolano przyjmuje postawę szacunku i pokory.
Powolny powrót do pozycji wyjściowej; Stopy razem, ręce na klatce piersiowej, głowa pochylona lekko do przodu i oczy zamknięte.
Cel :
- Doceniaj swój własny potencjał twórczy.
- Mieć doświadczenie hojności; Tworzenie oznacza ofiarowanie swoich owoców wszechświatowi i życiu.
- Mieć wzmocnioną świadomość siebie jako twórcy, jako centrum stworzenia.
Uwaga CIMEB:
Definicja: Przywołanie siły twórczej w jej hojnym i zorganizowanym aspekcie (Kosmos) w porównaniu z niszczycielskim
aspektem Śiwy (Chaos).
Etapy tańca:
1 Pozycja tożsamości
W tym rozdziale pogrupowane są ćwiczenia wykonywane bez empirycznej indukcji muzyki zewnętrznej. Odbywa się to poprzez
emitowanie głosu, śpiewanie, mówienie lub w ciszy (w pomieszczeniu lub na łonie natury).
CHÓRY RYTMICZNE
„Rytmiczne chóry” wykonywane są przy użyciu dwóch różnych mantr: „Samba-Cananda-Camina-Bum-Ba” ORAZ „Ase-Sita-Hum”.
To ćwiczenie pochodzi z Linii Transcendencji.
Opis :
Uczestnicy w kręgu, trzymając się za ręce, zamykają oczy i wypowiadają sylaby jednej z mantr, towarzysząc sobie rytmem
wyznaczanym przez ich stopy na podłodze. Podczas gdy uczestnicy rytmicznie powtarzają mantrę, nauczyciel pilnuje, aby żaden
z uczestników nie rozpraszał się w osobistych inicjatywach, ale aby wszyscy skandowali te słowa w tym samym czasie.
Rytm staje się progresywny i musi uzyskać wielką jedność dźwiękową, polifonię dźwiękową, zachowując do końca tę samą matrycę
rytmiczną.
Następnie, w drugim etapie, uczestnicy mogą puścić ręce rundy i kontynuować indywidualnie, wszyscy razem, taniec w
tym rytmie wytworzonym przez grupę. Rytm przejmuje percepcję uczestników i ostatecznie mogą wystąpić stany lekkiego,
rytmicznego transu.
Opis :
Grupa w kręgu ćwiczy wydawanie głosu z brzucha, a nie z gardła. Następnie uczestnicy proszeni są o delikatne wydawanie dźwięku
litery „A” wraz z oddechem wydechowym. W ten sposób powstaje monofonia, która powoli staje się polifonią ze względu
na różnice w tonacji emitowanego dźwięku. W ten sposób powstaje chór polifoniczny.
Uczestnicy pozostają z zamkniętymi oczami, w stanie relaksu ciała. Należy poprosić grupę o zachowanie harmonii chóru, unikając
ewentualnej tendencji do wyróżniania się poprzez nadmierne podnoszenie głosu.
Cel :
Wprowadzenie w stan transu i regresja do niezróżnicowania w kontekście mistycznym. Niezróżnicowanie odnosi się do
zmniejszenia percepcji granic własnego ciała. Kontekst mistyczny nawiązuje do poczucia zespolenia z wszechświatem.
Obserwacja:
Ostatecznie może się zdarzyć, że część uczestników ze względu na nasilenie stanu transu położy się na ziemi.
Dlatego nauczyciel musi być uważny, aby móc pomóc każdemu, kto w końcu tego chce. W takim przypadku jest on delikatnie
usuwany z rundy i wyznaczany jest partner, który ma go wspierać.
Boski chór trzcinowy jest ćwiczeniem linii transcendencji, które można stosować na różne sposoby. W niezróżnicowanej
grupie, jak opisano tutaj, lub w spirali (patrz ćwiczenie o tej samej nazwie) lub z wyłanianiem się (patrz ćwiczenie o tej samej
nazwie). Wszystkie trzy odmiany są wykonane bez muzyki.
Element poetycki:
Ćwiczenie to inspirowane jest ceremoniami tybetańskimi. Metafora „boska trzcina” odnosi się do pędów bambusa, które
„śpiewają” pod wpływem wiatru. To nie trzciny śpiewają, ale „Coś” w nich śpiewa.
Ma to pokazać brak intencjonalności w emisji głosów, w których ludzie emitują dźwiękowe poczucie, że to nie oni śpiewają, ale
coś, co śpiewa w nich, tak jak wiatr w trzcinach. Dla Tybetańczyków „czymś” jest boskość. W Biodanzie jest to po prostu
metafora kosmicznej harmonii.
Uwaga CIMEB:
To ćwiczenie osiąga swój cel jeszcze bardziej, gdy ludzie nabyli umiejętność wtapiania się w grupę, gdy zanika potrzeba
różnicowania.
Opis :
Innym sposobem jest zaśpiewanie litery „a” rozpoczynając od rundy, w której dwóch uczestników puszcza sobie ręce, a jeden z
nich zaczyna bardzo powoli obracać się wokół siebie, trzymając rękę partnera, jedną po drugiej. , co powoduje zwinięcie całej
grupy w spiralę. Tworzy się zwarta grupa, a ludzie przestają się ruszać, aby pozostać „skuleni”. Budowa spirali ma tendencję
do podkreślania efektu transu wywołanego tym ćwiczeniem.
Dlatego wskazane będzie, aby osoba, która znajdzie się w sercu spirali, była całkowicie gotowa do porzucenia siebie.
Opis :
Po pierwsze, uczestnicy rundy emitują dźwięk litery „a”, starając się zharmonizować głośność tak, aby nikt nie dominował
własnym głosem nad głosem pozostałych. Dźwięk powinien być głęboki, trzewny i nie wydobywać się z gardła. Kiedy ludzie
się zharmonizują, jeden z nich może wejść do kręgu z zamkniętymi oczami i pozwolić, aby rozbrzmiała jego pieśń, podczas gdy
pozostali utrzymują stałą podstawę.
Kiedy ona skończy, on milczy przez kilka chwil i wraca do rundy. Zostanie wówczas zastąpiona przez inną osobę w ośrodku.
Realizacja ta wymaga dobrego przygotowania emocjonalnego grupy, tak aby żaden z uczestników nie zmonopolizował ośrodka.
Opis :
Uczestnik przechodzi na środek rundy i w głębokim połączeniu ze sobą zaczyna śpiewać swoje imię (robi to kilkukrotnie), z
wielkim wzruszeniem i starając się usłyszeć wewnętrzny rezonans słowa, które reprezentuje jego imię/tożsamość.
Cel :
Jest to ćwiczenie wzmacniania własnej tożsamości, które może prowadzić do intazy (stanu zwiększonej świadomości siebie i bycia
żywym).
Obserwacja:
Uwaga: jest to ćwiczenie specyficzne dla Projektu Minotaur. Jeśli wykonujesz je poza tym kontekstem, prowadzący powinien
zarezerwować to ćwiczenie na bardzo szczególne okoliczności (na przykład rocznicę, urodziny) i stworzyć rytualną atmosferę, tak
aby doświadczenie intonowania własnego imienia nie stało się czymś powierzchownym lub trywialnym. .
Projekcja egzystencjalna:
Śpiewanie własnego imienia to doświadczenie głębokiego połączenia z samym sobą: nadanie imienia, którym inni nas
nazywają, echa wezwania, które sami sobie dajemy i rozpoznanie siebie w tym wezwaniu.
Element poetycki:
Dźwięk każdego imienia jest wyjątkowy, gdy wibruje w głosie tego, kto je nosi.
Obserwacja:
Odbywa się to bez muzyki.
Opis :
Grupa trzyma się za ręce w ciasnym kręgu, łącząc ramiona z ramionami partnera z boku. Wolontariusz wychodzi do centrum i staje
przed nim, wybierając partnera, który śpiewa jego imię. W głębokim połączeniu ze sobą, z zamkniętymi oczami, dobrowolny
uczestnik emituje melodię dostosowaną do imienia partnera; Gdy melodia tego wymaga, samogłoski zostaną wydłużone, tak
aby stanowiła idealną integrację między nimi a imieniem towarzysza. Kiedy piosenka się skończy, obaj partnerzy obejmują się
nawzajem i ponownie dołączają do rundy, tak aby inny ochotnik mógł udać się do centrum i zaintonować imię innego
partnera.
Cel :
Wzmocnienie tożsamości osoby śpiewającej poprzez ekspresję emocjonalną wobec partnera.
Co więcej, tożsamość osoby, która ją otrzymuje, zostaje wzmocniona poprzez doświadczenie otrzymania emocjonalnego
daru śpiewania jej imienia.
Obserwacja:
Odbywa się to bez muzyki.
Uwaga CIMEB:
To ćwiczenie jest prawdziwą afektywną ceremonią potwierdzenia. Można go zaproponować w ramach sekwencji, która ma na
celu uczczenie osoby ze specjalnej okazji (wyzwanie, Minotaur, wyjątkowy moment w życiu grupy itp.).
Ćwiczenie to można także wykonać w formie rundy: jedna osoba podchodzi do środka i śpiewa (woła) imię partnera. Tak
wezwany podchodzi do centrum i zbliża się do pierwszego, skąd wywołuje imię innego towarzysza, również wspomaganego
przez pierwszego. W ten sposób, z inicjatywy ostatnich i przy pomocy wszystkich osób znajdujących się w centrum, cała grupa po
kolei jest wzywana do centrum po imieniu. Facylitator pozostaje na zewnątrz, aby swoją obecnością wesprzeć tych, którzy
zostaną wezwani jako ostatni.
Można to też zrobić w formie rundy, podczas której wolontariusz zapraszany jest do udania się do ośrodka i zaśpiewania imienia
partnera. Cała grupa przyłącza się do śpiewania melodii w refrenie. Odbywa się to bez muzyki.
DIALOGI OD WAS
To ćwiczenie należy do Linii uczuciowości. Odbywa się to w parach, najlepiej z zamkniętymi oczami. Ujawnia zdolność do
rezonansu z drugim człowiekiem poprzez rezygnację ze słów. To dźwiękowy dialog, dialog głosów, a nie słów.
Opis :
Naprzeciw siebie, w średniej odległości, pojedynczo wykonują krótką emisję wokalną, która może stanowić bardzo małą frazę
melodyczną. Na taką emisję głosu drugi musi odpowiedzieć w sposób całkowicie spójny, nie poprzez ego, lecz wręcz przeciwnie,
słuchając, co mówi swoim głosem drugi. Harmonijna i spójna odpowiedź musi wypływać z wnętrza, którym może być także krótka
fraza melodyczna.
Jednocześnie każdy wolnym krokiem porusza się w kierunku głosu drugiego. Kiedy oboje uczestnicy są już bardzo blisko
siebie, ćwiczenie zostaje zakończone i mogą się przytulić.
POEZJA-PIEŚŃ
Wcześniej proponuje się kompozycję wiersza poprzez ćwiczenie Linia kreatywności zatytułowane: „Poezja to ty”.
Po napisaniu poezji uczeń próbuje nadać słowom melodię, biorąc tylko kilka wersów, które są powtarzane i modulowane w
zależności od długości melodii (na przykład: niektóre samogłoski są wydłużane, aby dostosować słowa do melodii). .
Wybierany jest temat i wprowadzane są na jego temat pewne wariacje. Wariacje te muszą nawiązywać do tematu i początkowej
melodii. Dlatego należy unikać odmian wykraczających poza temat. Odbywa się to bez muzyki.
Uwaga: to ćwiczenie jest bardziej odpowiednie dla rozszerzenia Biodanza „Laboratorium Kreatywności”.
Obserwacja:
Ćwiczenie to jest przede wszystkim częścią pogłębiania doświadczeń, takich jak „Laboratorium Kreatywności”, „Projekt
Minotaur” i „Drzewo Życzeń”.
POEZJA-PIEŚŃ-TAŃC
Ćwiczenie integruje trzy formy ekspresji twórczej: poezję, śpiew i taniec. Uczestnik musi najpierw napisać wiersz,
korzystając z ćwiczenia Linia kreatywności zatytułowanego „Wiersz to Ty”.
Następnie utwórz melodię w oparciu o poezję, którą stworzyłeś (nie musisz używać całej poezji, wystarczy zdanie pełne piękna
i znaczenia).
Następnie, w trzeciej fazie, uczestnik tańczy, śpiewając napisaną przez siebie poezję. Należy spróbować kilka razy, aż trzy elementy
zostaną idealnie zintegrowane. Odbywa się to bez muzyki.
Obserwacja:
Ćwiczenie to jest głównie częścią pogłębień empirycznych, takich jak „Laboratorium Kreatywności”, „Projekt Minotaur” i
„Drzewo Życzeń”.
Wiersz to TY
Opis :
Dwie osoby wybierają się wzajemnie poprzez powinowactwo. Siedzą naprzeciwko siebie i każdy wchodzi w
kontemplację drugiego. Otwierają tajemnicę drugiego, uwrażliwiają się na istotę, stan ducha, emocje wyrażane przez
ich twarz, na wszystko, co jawi się jako istotne. Następnie, przy zachowaniu bliskości, każdy wyraża w języku poetyckim
swoje doświadczenie widzenia drugiego. Jesteś wierszem: jesteś centrum mojej percepcji. Jesteś powodem mojego
wiersza.
Cel :
Rozwijaj język emocjonalny i poetycki oraz umiejętność uwydatniania obecności drugiego człowieka.
Obserwacja:
Najlepiej robić to bez muzyki, aby nie wpływać na inspirację ludzi swoją emocjonalną treścią semantyczną. Jest on
jednak przygotowywany przez muzykę i tą samą muzyką się kończy, co wskazuje na początkowe ramy połączenia i
intymności oraz ostateczne ramy czasowe rytuału.
Kiedy to ćwiczenie jest proponowane w naturze, reakcja wewnętrzna jest znacznie większa, ponieważ jest uwydatniona
przez stymulację sensoryczną i dźwiękową pochodzącą z otoczenia.
W „Biodanza y Voz”, o specyficznym dla każdego przepływie oddechowym (rytmie lub częstotliwości oddechu), o samym
oddechu życiowym, w cichym i wrażliwym słuchaniu można doświadczyć intensywnego i transcendentnego doświadczenia
„tchnienia życia " w każdym. Jego niuanse i możliwości dźwiękowe.
Cel :
„Wewnętrzny taniec” wymaga dobrego poziomu integracji sensomotorycznej i integracji płynności. Jego głównym
celem jest pogłębienie samopercepcji, ruchu intymności z samym sobą i połączenia z różnymi zmysłowymi i
wrażliwymi elementami naszej percepcji.
WRAŻONY RYSUNEK
Rozwój „wrażliwej percepcji” jest pierwszym warunkiem tworzenia obrazów poprzez rysunek.
Kiedy chcemy narysować twarz, krajobraz, rzeczywisty lub wyimaginowany obiekt, na ogół korzystamy z tak zwanego
„kanału wzrokowo-ruchowego”, oddając go do dyspozycji z góry ustalonych reprezentacji schematów przechowywanych w
, naszej pamięci, jak w komputer. : budujemy i opracowujemy w oparciu o własny repertuar wyuczonych form.
Rezultatem jest sztywny i pozbawiony życia projekt, pozbawiony duszy, rodzaj prostego i oczywistego schematu. Brakuje
w nim złożoności obrazu, która nawiązuje do morfogenezy.
Nie ma żadnego związku pomiędzy grupą znaków a wewnętrznym znaczeniem formy. Jest to rozróżnienie pomiędzy
aspektami semiotycznymi i semantycznymi. Brakuje emocji. Brakuje życia.
Jeśli za punkt wyjścia morfogenezy przyjmiemy nasze „postrzeganie przedmiotu”, podchodząc do niego z wrażliwością i
radząc sobie z jego bezpośrednimi aluzjami, niezależnie od tego, czy są to cienie, czy kształty zjednoczone w
przestrzeni, uda nam się odkryć znaczenie obrazu.
Artysta niczym odkrywca przemieszcza się z terytorium na terytorium, łącząc w tej samej linii, tym samym
pociągnięciem powstające przed jego oczami struktury, odsłaniając formę w całej jej złożoności.
Kiedy rysujemy schemat, który mamy w pamięci, projekt jest sztywny. Jeśli rysujemy, nie wpatrując się w papier, ale
próbując uchwycić coś z tematu, jego żywe, żywe i wyraziste formy odsłaniają nam istotę.
Właściwą do tego techniką jest zmysłowa percepcja obiektu, czyli percepcja nieformalna. Nieco nieostre spojrzenie,
spojrzenie, które powoli skanuje kontury, czy to wazonu, twarzy, rośliny itp.
Opis :
Propozycja składa się z dwóch etapów. Ćwiczenie przeprowadza się w parach. Ludzie siedzą twarzą w twarz i jeden po drugim
rysują, jak to mają w zwyczaju, bez specjalnych instrukcji ze strony prowadzącego, portret swojego partnera. Następnie, pomijając
swoje projekty, z wyczuciem dotykają swoich twarzy (tę część można poprzedzić Pieszczotą twarzy w parach). Na nowej kartce
papieru wykonują „wrażliwy portret” swojego partnera, starając się nie patrzeć na kartkę, ale pozwolić, aby linia wyrażała istotę
ich percepcji.
Następnie ludzie oferują sobie chwilę kontemplacji swoich dzieł. Następnie wszystkie rysunki są ustawiane na środku, każdy
umieszcza swój formalny rysunek w pobliżu rozsądnego projektu, a grupa tworzy krąg, który porusza się, aby uwrażliwić się
poprzez kontemplację.
Cel :
Odblokuj wytyczenie granic percepcji formalnej, aby umożliwić wrażliwe i istotne postrzeganie bytów i rzeczy. W
twórczości wrażliwa percepcja jest subiektywna i dlatego jest oryginalna i niepowtarzalna.
Obserwacja:
Obserwacja:
Jest to specyficzne ćwiczenie metodologii Biodanza dla dzieci. Wywołuje wrażenie unoszenia się w przestrzeni bez siły grawitacji,
dlatego w haśle sugeruje się dziecku wizerunek astronauty.
Muzyka:
Opis :
Tworzą się dwie koncentryczne rundy. Uczestnicy rundy wewnętrznej zwróceni są twarzą do uczestników rundy
zewnętrznej. Runda wewnętrzna składa się z osób, które znajdują się w trudnym momencie charakteryzującym się
chorobą, bólem, udręką i zmartwieniami. Osoby te potrafią przykładać rękę do tej części ciała, która odpowiada ich
trudnościom. Na przykład: jeśli było to cierpienie z miłości, uczestnik kładzie rękę na własnej piersi, w pobliżu serca;
Jeśli były to problemy zawodowe, kładzie rękę na głowie; Jeśli problemy dotyczą narządów płciowych, połóż tam rękę; itp
Uczestnicy rundy zewnętrznej powoli odsuwają się na bok, stając przed jednym z partnerów rundy wewnętrznej i pieszczą
dotknięty obszar.
Członkowie rundy zewnętrznej nie muszą długo przebywać przed tą samą osobą (maksymalnie jedną minutę), aby runda
życiodajna (czyli zewnętrzna) mogła poruszać się płynnie i bez blokowania.
Muzyka:
17-15 Adagio - Kwintet smyczkowy C-dur - 2, Schubert, Franciszek (1797-1828) 4:43
op.post.163 D 956
18-03 Largo - Koncert re-moll - 2 (Il cimento Vivaldi, Antonio (1678-1741) 2:13
dell'armonia e dell'inventione op.8/7, RV 242)
PIEŚŃ O CIALE
Na koniec ceremonii osoba otrzymuje wspierający dotyk na całym ciele, a następnie zostaje przyjęta, siedząc, w
naprzemiennych uściskach, które dodają jej coraz większej tożsamości.
Cel :
Wprowadzaj w stan głębokiego transu poprzez wibrację głosów na ciele.
Muzyka:
21-02 Freude (Oda do radości) [Część] (Cluytens) - Sinfonie Beethoven, Ludwig van (1770-1827) 1:04
9 d-moll, op.125 - 4
03-19 Chwała w Bogu Najwyższym (Riccardo Muti) - Vivaldi, Antonio (1678-1741) 2:23
Chwała w Re Maggiore - 1, RV 589
Projekt Minotaura
Opis :
Koncentracja siły:
Poczuj naszą siłę, nie rozprzestrzeniając jej. Nie robiąc nic więcej. Jak wojownik, który całe swoje życie
przygotowuje, pozostając gotowym na moment, w którym będzie potrzebował tej siły. Ruchy są intensywne.
Zamknięte oczy. Nie ma tu żadnych ruchów ani bezużytecznych „pasożytniczych” gestów.
Wyrażanie siły: To tam połączona, utrzymywana siła zostanie wyrażona w toniku, yang, intensywnym tańcu, z
otwartymi oczami, z zakorzenionymi, spójnymi ruchami.
Ton całego ciała jest spójny: siła ramion odpowiada sile nóg, a intensywność spojrzenia. Wyraz siły jest świetlisty,
namiętny.
Nie jest to związane ze złością.
Cel :
Stymuluj postrzeganie własnej siły poprzez ton, równowagę, ekspresję i intensywność.
Obserwacja:
Interesujące jest zaproponowanie dwóch tańców (Koncentracji i Ekspresji) kolejno.
Muzyka:
18-07 Temat Erica Vangelis 4:17
15-19 Finlandia „Poemat symfoniczny” op. 26 (Monachium) Sibelius, Jean (1865-1957) 8:34
15-12 Presto - Koncert „L'estate” g-moll – Vivaldi, Antonio (1678-1741) 3:01
3 (Cztery pory roku op.8/2, RV 315)
19-12 w Sundance Kitaro 6:21
Wyrażanie własnej siły (ekspansja).
TANIEC CUBISTA
Laboratorium Kreatywności.
Opis :
Taniec ten przywołuje na myśl kubistyczną szkołę sztuki współczesnej: kanciaste, asymetryczne ruchy.
Muzyka:
16-10 Rewolucja, rewolucje [Część] Jarre, Jean-Michel 2:08
TANIEC SZAMANA
Cechy szamana są złożone i różnorodne: obejmują naturę i żywioły, wolność w odniesieniu do czasu i przestrzeni,
zdolność do transformacji i transmutacji tożsamości poprzez trans, doświadczenie śmierci i odrodzenia oraz
zachowanie tożsamości psychicznej społeczności. Narzędzia lecznicze są również złożone i wielorakie i są
powiązane ze zdolnością do odróżnicowania.
Dla szamana taniec jest drogą wiedzy i podróży po różnych wymiarach życia.
Opis :
Taniec to zanurzenie się w tu i teraz, całkowite zapomnienie o sobie. Jednakże, jak każdy trans, jest on kodowany
przez pożądany kierunek. Tutaj jest to identyfikacja poprzez fuzję z żywiołami, z maskami i farbami na twarzach
lub ze zwierzęciem totemicznym.
Obserwacja:
Rozszerzenie Biodanza i Szamanizm.
Obserwacja:
Muzyka tworzona jest przy użyciu bębna przez samego tancerza lub przez osobę z grupy, która umie grać na
bębnie. Można również wykorzystać muzykę inkantacyjną Indian Navajo.
Zobacz także w serii BA, utwór BA 36-05 (Podwójne bębnienie z wywołaniem zwrotnym II [część])
Muzyka:
07-12 Creek [Część] Gość 3:26
Opis :
Osoba tańczy, pozwalając sobie pogrążyć się w chaosie, w ciemności, w tańcu, w którym opuszczają ją siły, a smutek może ją
zaatakować. Jest zapraszana do dostrzeżenia w muzyce momentu, w którym chaos ulega odwróceniu, a taniec staje się wyrazem
transmutacji, wzniesienia się w stronę światła i harmonii.
Cel :
Zaznajomienie się z siłami witalnymi, które pozwalają nam odnaleźć zasadę atraktora, która „wyprowadzi nas” z chaosu w stronę porządku
i harmonii. Porządek jest siłą miłości.
Definicja:
Przekształcenie chaosu w harmonię.
Muzyka:
TANIEC Ucisku-Wyzwolenia
Często jesteśmy największymi gnębicielami naszych impulsów życiowych, naszych pragnień i naszych instynktów. Wynika to z
introjektowanych zakazów i uwarunkowań naszej edukacji: im bardziej była ona sztywna, tym silniejszy był wewnętrzny dyktator. Musimy
znaleźć w sobie siłę, aby uwolnić się z łańcuchów, które uniemożliwiają postęp w kierunku naszej tożsamości.
Opis :
Osoba klęka na podłodze, czołem skierowanym w stronę ziemi, ręce zakłada za plecy i mocno chwyta oba nadgarstki niczym dwie
kajdanki. Łączy się z siłą samoucisku, aby stopniowo przekształcić ją w siłę samowyzwolenia. Moment wyzwolenia musi być
momentem radości i triumfu. Całkowity czas trwania muzyki musi służyć zwiększeniu intensywności wewnętrznego buntu przeciwko
wewnętrznemu ciemiężycielowi.
Cel :
Stymuluj siłę samowyzwolenia.
Obserwacja:
Taniec ten jest specyficzny dla Projektu Minotaur i stanowi wyzwanie egzystencjalne.
Muzyka:
19-08 Daphnis i Chloé (Ozawa) - Finał bachanalny - Balet, Ravel, Maurycy (1875-1937) 4:13
scena III - III
Minotaur: Połączenie z wściekłością (wściekłość).
TANIEC SURREALISTYCZNY
Laboratorium Kreatywności.
Muzyka:
16-11 Rewolucja przemysłowa: Otwarcie Jarre, Jean-Michel 5:11
Opis :
Osoba jest proszona, aby z pozycji tożsamości i z otwartymi oczami wyrazić NIE czterem kardynalnym
punktom, zdecydowanym gestem zgodnym z tonem głosu i ruchem całego ciała.
Cel :
Umocnij mocą, determinacją, spokojem i bezpieczeństwem zdolność mówienia „nie”, przeciwstawiania się i
ustalania granic.
Muzyka:
WYRAZ KOBIECOŚCI
Cel :
Zintegruj wyrażanie siebie z płcią żeńską w archetypowy i niestereotypowy sposób.
Muzyka:
19-05 Chcę być kochany Horn, Shirley 4:37
16-03 Szaleństwo Getz, Stan z Astrud i João Gilberto 3:25
16-07 Straciłem rozum Krall, Diana 3:47
16-04 Blues panny Celie (siostra) (1922 Jook OST Kolor fioletowy 2:29
Joint) (wokal Tata Vega)
WYRAŻ MĘSKOŚCI
Cel :
Zintegruj wyrażanie siebie z płcią męską w archetypowy i niestereotypowy sposób.
Muzyka:
KOSMICZNA FETALIZACJA
Projekt Minotaur Wyzwanie i ćwiczenie mające na celu pogłębienie znaczenia rozszerzenia „Biodanza w naturze”.
Nie należy tego mylić z pozycją generującą „unoszącą się w płynie owodniowym”.
WYJCIE JAK WILKI
Muzyka:
16-19 Mandala Kitaro 6:10
Opis :
Taniec ten charakteryzuje się zdecydowanymi, namiętnymi, dobrowolnymi ruchami, zaczynającymi się od centrum emocjonalnego. Ruchy
są szerokie, wzrok obejmuje przestrzeń. Ton dostosowuje się do impulsów: niektóre są lżejsze, inne mocniejsze. Doświadczenie, o
którym mowa, to ekspansja, impuls życiowy, moc i zaangażowanie.
Obserwacja:
W zależności od wybranej muzyki, po tańcu tym może nastąpić taniec przedłużenia (harmoniczny lub maksymalny), będący jednocześnie
otwarciem przestrzeni życiowej.
Muzyka:
IMPONUJĄCY LAKIER
Laboratorium Kreatywności.
Muzyka:
17-07 Clair de lune [wersja orkiestrowa] Suita Debussy, Claude (1862-1918) 4:42
Bergamamaska na fortepian - 3
Ludzie mają trudności z postrzeganiem stanu wewnętrznego innych, na ogół skupiają się na postrzeganiu aspektów zewnętrznych,
powierzchownych i formalnych, nie uchwycąjąc stanów radości, smutku, strachu, cierpienia, erotyzmu i uczuciowości.
Tak jak istnieje estetyka stosowana w sztuce (poezji, teatrze, literaturze itp.) - estetyka jest postrzeganiem piękna - zaproponowałem
"Estetykę antropologiczną jako postrzeganie piękna istoty ludzkiej".
Opis :
Siedzenie w rundach po 6 osób; jeden z członków rozpoczyna komunikację z partnerem z boku. Staje przed nim i bierze go za ręce;
Następnie wyraża werbalnie i z uczuciem postrzeganie najpiękniejszych aspektów, które odkrywa w drugiej osobie.
Cel :
Naucz się głęboko dostrzegać najbardziej pozytywne aspekty ludzi; zwiększyć zdolność ludzkiego zrozumienia.
Obserwacja:
Bez muzyki
Muzyka:
01-20 Adagio - Koncert d-moll na obój, smyczki i BC - 2, SF 935 Marcello, Alessandro (1669-1747) 4:46
Odbywa się to bez muzyki. Jednak ta muzyka może służyć przygotowaniu, spotkaniu, które przygotowuje
dostrojenie i komunię, które poprzedzają emocjonalną komunikację tego, co jest postrzegane
empirycznie od drugiej osoby.
Często jesteśmy ograniczeni w postrzeganiu innych i siebie samych, przez apriorię związaną z ciałem. Nasze zmysły są drzwiami,
które otwierają się na świat, na świat drugiego człowieka. Otwarcie drzwi naszej percepcji zmysłowej daje nam dostęp do rzeczywistości
drugiego.
Opis :
Ludzie łączą się w pary i wspólnie wykonują całą sekwencję (wzrok, węch, słuch, smak i dotyk). To więcej niż ćwiczenie, to prawdziwa
ceremonia odkrycia innego i oddania się w odkryciu (dla osoby, która oddaje się „byciu postrzeganym lub odczuwanym” w całej swojej
cielesności).
Cel :
Pokonaj tabu związane z ciałem i otwórz naszą totalną percepcję. Z drugiej strony pokonaj nasze zahamowania, aby być widzianym
w całej naszej naturalności i bez sztuczności. To postrzeganie drugiego za pomocą pięciu zmysłów otwiera się na całkowitą akceptację i
intymność.
Obserwacja:
Muzyka towarzyszy wszystkim etapom z wyjątkiem Przesłuchania, które odbywa się w ciszy, aby umożliwić percepcję najbardziej
subtelnych dźwięków. Pod koniec ceremonii osoba, która złożyła ofertę, zostaje przytulona przez swojego partnera przed zmianą pozycji.
Element poetycki:
Żaden aromat, żaden krajobraz, żadne perfumy, żadna tekstura, żadna muzyka nie mogłaby być piękniejsza niż to, co stworzenie umieściło
w centrum naszych żywych ciał. Są wyrazem samego życia.
Otrzymanie ich to zaszczyt.
Etapy tańca:
1 Widok
Przed swoim partnerem, który siedzi w pozycji otwartej i poświęca całą swoją uwagę, osoba ta tańczy i jest widoczna w całym swoim
pokazie. To nie jest taniec uwodzenia, to doświadczanie rzeczywistości widzenia i bycia widzianym.
2 Ucho
Teraz osoba leży na plecach w pozycji receptywnej i pozostaje w tej pozycji przez kolejne etapy. Drugi przybliża ucho do części ciała,
które wydają naturalne dźwięki: oddechu, serca, jelit. Każdy dźwięk jest muzyką do życia. Każda muzyka jest wyjątkowa.
3 Zapach
Obejdź ciało partnera, wąchając zapach jego skóry i jego najbardziej wyrazistych części (pod pachami, nozdrzami, kącikami ust, włosami,
szyją). Żadna część ciała nie jest tematem tabu. Żaden zapach nie jest tematem tabu. Każdy człowiek ma swój niepowtarzalny zapach.
4 Smak
Każda skórka ma swój smak. Poruszaj się po skórze ustami i dotykiem języka, aby dostrzec smaki (dłoni, zagłębienia szyi, łokci itp.) z
miękkością i zmysłowością.
Z czcią. Każda osoba ma niepowtarzalny smak.
5 Dotyk
Niech nasze dłonie z czułością i głębokim połączeniem dostrzegą to, czego oczy nie są w stanie uchwycić. Kontakt staje się pieszczotą i
uwielbieniem. Należy zauważyć, że kontakt nie ma charakteru eksploracyjnego, ale jest raczej zaklęciem odkrycia i intymności.
Muzyka:
14-02 Corcovado (feat. Astrud Gilberto) Getz, Stan / Gilberto, Joao 4:17
Muzyka odpowiadająca etapowi pierwszemu.
19-05 Chcę być kochany Horn, Shirley 4:37
Muzyka odpowiadająca etapom 3, 4 i 5.
RENESANS
Projekt Minotaura.
Opis :
Jest to rytuał mający na celu konfrontację i przemianę strachu przed starością i strachu przed śmiercią.
Pełne instrukcje można znaleźć w książce „Projekt Minotaur”.
Muzyka:
01-19 Allegro - Koncert „La Primavera” E-dur - 1 (Cztery pory Vivaldi, Antonio (1678-1741) 3:29
roku op.8/1, RV 269)
CICHE STROJENIE
Jest to niezwykle ważne ćwiczenie, ponieważ wywołuje doświadczenie głębokiej wrażliwości na bodźce zewnętrzne, a
zwłaszcza na kontakt z człowiekiem. Należy do Linii Uczucia.
Opis :
Odbywa się to w parach. Jeden z nich jest bierny i zamyka oczy, wywołując stan skrajnej wrażliwości. Drugi jest
aktywny i daje bardzo lekkie i delikatne dotknięcia niektórych części ciała partnera, który zareaguje czule, poruszając
dotkniętą częścią. Tak więc, jeśli na przykład druga osoba dotknie jego ręki, uczestnik porusza tą samą ręką z niezwykłą
wrażliwością. W ten sposób każdy dotyk sprawi, że dotykana część poruszy się z harmonią i wrażliwością. Po zakończeniu
ćwiczenia role się odwracają.
Cel :
Stymulacja integracji sensomotorycznej poprzez afektywność. Uczulenie na bodźce środowiskowe.
Obserwacja:
Osoba pełniąca rolę aktywną proszona jest, aby nie nadmiernie pobudzać partnera, to znaczy nie dotykać kilku części ciała
jednocześnie lub zbyt szybko, gdyż nie pozostawi to miejsca na wrażliwą ekspresję.
Obserwacja:
To ćwiczenie wykonuje się bez muzyki. Można jednak zaproponować to za pomocą muzyki: w tym przypadku odwołajmy się do
„Tańca Świadomości Par”.
STANOWISKA OGÓLNE
WSTĘP
Od początków dziejów człowieka aż po dzień dzisiejszy człowiek wykonuje pewne „wieczne gesty”.
Te „archetypowe” gesty pojawiają się na płaskorzeźbach, rzeźbach i obrazach wszechczasów. Są to gesty uwielbienia,
macierzyństwa, czci, pracy, intymności itp.
Rudolf von Laban stwierdza, że „ruchy tańca są ruchami życia”. Etienne Decroux wybrał 22 pozycje jako podstawowe
części generujące ruch Sztuka Mimikry.
W Biodanzie wybrałam trzy kody Pozycji Generujących, które pozwalają na tworzenie spontanicznych tańców o wielkim bogactwie
i ludzkiej głębi. Każde z tych stanowisk ma głębokie znaczenie psychologiczne.
Archetypowe gesty należą do nieświadomości zbiorowej opisanej przez CG Junga i stanowią prawdziwe matryce
ekspresyjne.
Trzy kody pozycji generatywnych, które proponuję w Biodanza, są efektem długich poszukiwań w repertuarze gestów
różnych kultur: hinduskiej, egipskiej, grecko-rzymskiej i współczesnego Zachodu.
Wybrałam te, które dla mnie reprezentują gesty wysoce rozwinięte – zdolne do wywołania głębokich i transcendentnych
przeżyć – które mają moc generowania „tańców wewnętrznych”. Nazwałem te archetypowe gesty „generowaniem
pozycji”, ponieważ mogą generować określone tańce.
Wspólny taniec ekspresyjny to połączenie ruchów zorganizowanych na podstawie osobistych doświadczeń tancerza. Tańce
powstałe z połączenia pozycji generatywnych mają wymiar bardziej uniwersalny i nawiązują do wielkości człowieka. Połączenie
trzech lub więcej pozycji generatywnych daje początek tańcom o niezwykłej urodzie i wyrazistej czystości.
Przeprowadzenie pozycji generujących powinno trwać około jednej minuty. Następnie sugeruje się uczniom wykonanie tańca
swobodnego, zmieniając odpowiednią pozycję generującą.
Kryterium oddzielenia trzech kodów jest postępujący wzrost złożoności doświadczenia. Pozycje pierwszego kodeksu
nawiązują do relacji człowieka z sacrum i są bardzo bliskie najbardziej podstawowym potrzebom człowieka. Drugi kod
odnosi się do stanów regresji. Kod trzeci wywołuje stany poszerzenia świadomości.
Podstawową pozycją niemal wszystkich Pozycji Generujących jest Pozycja Tożsamości, od której zaczynamy i do której
wracamy na końcu. Nogi rozstawione na odległość bioder, głowa prosto na ramionach, ramiona rozluźnione.
Podział na trzy różne Kody odnosi się także do rosnących możliwości empirycznych biotancerza.
W rzeczywistości niedojrzałość empiryczna nie pozwala na pełny dostęp do celów Pozycji Generujących Kodów
II lub III.
Ta pozycja indukuje tańce wyrażające tożsamość. Zakłada się „ja”. Oczy patrzą do przodu, a stopy są lekko
rozstawione.
Obserwacja:
Poświęć trochę czasu z ramionami wzdłuż ciała i zaciśniętymi pięściami, zanim skrzyżuj je przed klatką piersiową.
To PG odnosi się do zdolności do posiadania własnych uczuć, myśli, wrażeń i pragnień. Podczas wariacji taniec
zawsze sugeruje ochronę, obronę (podobnie jak w sztuce walki).
Muzyka:
15-01 Wstęp - Tak mówił Zaratustra op.30 Strauss, Ryszard (1864-1949) 1:58
Kiedy do tańca zaprasza się ludzi, następuje to zgodnie z PG, kładąc nacisk na wyraźne gesty poczucia własnej
wartości, ochrony własnej wartości, własnej tożsamości.
POŁĄCZENIE Z NIESKOŃCZONOŚCIĄ
Opis :
Lewa noga do przodu. Ramiona powoli unoszą się w górę, próbując dotknąć wyimaginowanego miejsca na niebie
czubkami palców. Dłonie z przeciwległymi dłońmi i otwartymi oczami. Gest ten wywołuje doświadczenie połączenia
z nieznanym i niezgłębionym.
Cel :
Ta pozycja wywołuje mistyczny taniec z ruchami wznoszenia się, wprowadza nas w tajemnicę.
Obserwacja:
PG wykonuje się raz, po czym taniec zaczyna się od uniesienia, połączenia w górę. W tańcu, w celu wytworzenia
pulsacji, następują momenty powrotu do pozycji tożsamości na przemian z wariacjami sugerującymi wzniesienie.
Muzyka:
18-01 Shine On You Crazy Diamond, P1 [Część 1] Pink Floyd 3:54
PRYWATNOŚĆ
Dłonie powoli zbliżają się do klatki piersiowej, jakby chroniąc świat intymny; Głowa pochyla się z oddaniem. Gest ten
generuje doświadczenie intymności z samym sobą, jak gdyby ktoś roztapiał się w sobie. Zjednoczone stopy. Oczy
zamykają się, gdy doświadczenie się nasila.
Pozycja intymności generuje tańce medytacji i wewnętrzności, które zmierzają do stanu intazy.
Jest to przebudzenie z „najintymniejszym z intymnych” (św. Augustyn).
Obserwacja:
Po wykonaniu PG przez jedną minutę, taniec oferuje odmiany intymności, stania lub kucania, w pulsacji yin/yang,
otwartości/intymności. Osobom, które mają trudności z przeżywaniem intymności, zaleca się podjęcie próby nawiązania
realnego kontaktu z najbardziej intymnymi, mało odsłoniętymi i dotykanymi częściami ciała, poprzez położenie rąk
na własnym ciele lub przytulenie się.
Sugestia ta może być ledwo widoczna podczas pokazu tańca prowadzonego przez facylitatora.
Muzyka:
01-20 Adagio - Koncert d-moll na obój, smyczki i BC - Marcello, Alessandro (1669-1747) 4:46
2, SF 935
ZAPYTAĆ
Prawa noga do przodu, lewa noga lekko ugięta w kolanie. Otwórz oczy. Prawe ramię uniesione do przodu pod kątem 140°,
dłoń skierowana do góry. Lewe ramię pozostaje w tyle. Wzrok i twarz zwrócone są z godnością w stronę prawej ręki.
Postawa proszenia jest jeszcze trudniejsza niż dawanie lub otrzymywanie, szczególnie w przypadku osób cierpiących
na poczucie niższości.
Uwaga CIMEB:
Wcześniej Rolando zwrócił uwagę, że należy „położyć jedno kolano na ziemi”. Zmienił zdanie, a wynikająca z tego
pozycja jest niestabilna i niewygodna. Zapytany o to Rolando, powiedział, że proszenie jest niewygodne i że osoba
zmuszona w życiu do zadawania pytań znajduje się w niestabilnej i niewygodnej sytuacji. Ważne jest podkreślenie
szczerości i godności gestu proszenia (każda prośba, każde pragnienie jest piękne w tym sensie, że jest wyrazem życia).
Pozycję wykonujemy indywidualnie (nie stoimy twarzą w twarz z partnerem); Można to jednak zrobić w dwóch
grupach, tak aby na koniec wszyscy zostali powitani w uścisku. Wygenerowany taniec nie jest proponowany.
Muzyka:
11-11 Znak wodny zapytać 2:25
DAJ-DAJ
Te dwie pozycje wywołują poczucie hojności i ofiarności. Często proponuje się je kolejno.
Opis :
Daj:
Rozstaw stopy. Ramiona powoli unieś do przodu pod kątem 35°. Otwórz ręce w hojnej postawie dawania. Otwórz oczy.
Daj
sobie: ten sam szerszy ruch: ciało zostaje porzucone wstecz w akcie całkowitego ofiarowania się.
Generatywna pozycja dawania siebie poddaje w praktyce trudną próbę oddania się drugiemu, bez strachu. Zamknij oczy,
gdy doświadczenie się nasili.
Muzyka:
09-03 Zapalenie jelita grubego Zamfir, Gheorghe 4:30
11-13 Impromptu nr 3 w Ges-Dur (Andante) - Schubert, Franciszek (1797-1828) 6:18
Impromptus op.90 D 899
10-21 Largo - Preludium nr 4 e-moll - 24 Preludia Chopin, Fryderyk (1810-1849) 2:21
op. 28
ODBIERAĆ
Zaczynając od pozycji Tożsamości, przechodzimy do pozycji „Daj”, gdzie ramiona są uniesione do przodu pod kątem 90°,
a następnie otwarte w akcie receptywnym. Oczy otwarte i stopy lekko rozstawione.
Gest ten uzupełnia poprzedni i wiąże się z równowagą dawania – otrzymywania. Poważne problemy mają ludzie, którzy
potrafią tylko dawać, podobnie jak ci, którzy potrafią tylko otrzymywać.
Muzyka:
Biodance ®, Katalog IBF IBF 100 marzec 2012
Machine Translated by Google
CHROŃ ŻYCIE
Ruch jest powolny i delikatny, jak kołysanie dziecka. Oczy pozostają otwarte, kontemplując przestrzeń kołyski utworzoną
przez ramiona i lekko oddzielone stopy.
Pozycja ta generuje doświadczenia czułości i zachwytu wobec każdej istoty oraz aktywizuje uczucia macierzyństwa i
ojcostwa. Stymuluje powszechne poczucie czci i szacunku dla życia.
Podczas wykonywania tańca swobodnego z wariacjami wynikającymi z pozycji sugeruje się, aby symbolizować troskę i
uwagę poświęcaną wszystkim formom życia (ptakowi, kwiatowi, osobie znajdującej się w trudnej sytuacji,
niewidomemu, ziemi itp.).
Muzyka:
17-16 Ave Maria (wg Jana Sebastiana Bacha) Gounod, Charles (1818-1893) 3:23
Pogłębianie projektu Minotaur.
17-05 Wskazywanie Biały, Walterze 2:21
PODSTAWOWE PRACY
Prawa ręka z powrotem w trakcie rzucania przedmiotem. Gest polega na energicznym pchnięciu czegoś w dłoni. Lewe
ramię naturalnie towarzyszy ruchowi, łagodząc siłę przeciwnego ramienia. Prawa noga powraca w doskonałym synergii.
Stanowisko sprzyja ruchom fizycznym, pracom rolniczym i ruchom sportowym.
Ciekawe jest wykorzystanie tej pozycji do stymulacji synchronizacji i rytmu grupy. Wywoływane swobodne
choreografie nawiązują do ceremonii pracy zbiorowej.
Chodzi o przywrócenie godności pracy, związku między pracownikiem a jego pracą lub jego pracą.
Wykonywane powoli, gesty te przywołują na myśl tańce i są niezwykle przydatne w rozwijaniu kreatywności.
Obserwacja:
W tym PG tak naprawdę nie chodzi o to, żeby „pracować”, ale o stylizowane wyrażanie gestów pracy. W wariacjach możesz
tańczyć z takimi ruchami jak:
- Noszenie ładunku na plecach; ciągnięcie liny, sieci rybackiej, manewrowanie łodzią, podnoszenie masztu, podnoszenie
żagli, tkanie, nawijanie liny, rąbanie drewna, rysowanie, wiosłowanie, zbieranie plonów, siewanie...
Wszelkiego rodzaju prace rzemieślnicze i ręczne, które wymagają bezpośredniego kontaktu dłoni z materiałem.
Muzyka:
DETERMINACJA
Zaczynasz w Pozycji Tożsamości. Całe ciało wyciąga się do przodu: prawa noga wykonuje krok z lekko ugiętym kolanem,
prawe ramię wyciągnięte do przodu, dłoń otwarta, dłonią skierowaną w dół. Lewa noga wyciągnęła się do tyłu, jakby
przygotowywała się na impuls. Lewe ramię z otwartą dłonią wyciągnięte wzdłuż lewej nogi. Oczy są otwarte i patrzą
przed siebie, jakby wskazywały cel, a napięcie mięśni wzrasta stopniowo wraz z intensywnością muzyki.
Muzyka:
18-14 Allegro [Część] - VI Symfonia F-dur op.68 - 4 Beethoven, Ludwig van (1770-1827) 3:50
(Burza-Burza)
Realizowany jest indywidualnie w Projekcie Minotaur. Można zaproponować także wariant zbiorowy
przygotowania np. tańca „Powiedz NIE”. W tym przypadku wystarczy minuta muzyki.
Stań na Identity PG z ramionami wzdłuż ciała i patrz przed siebie. Przesuwając lewą stopę w bok, nogi są rozdzielone, a
jednocześnie zaciskane są pięści, przyciągając je do klatki piersiowej i podpierając się nawzajem. Następnie prawe ramię
i dłoń otwierają się w bok, następnie lewe ramię i dłoń otwierają się w ten sam sposób; Za każdym razem wzrok podąża
za ruchem ręki.
Po utrzymaniu tej pozycji gwiazdy przez kilka chwil, wróć do pozycji wyjściowej.
Stanowisko to opiera się na rysunku Człowieka witruwiańskiego autorstwa Leonarda da Vinci. Odnosi się do
kosmicznego człowieka. Mogę poczuć jedność z kosmosem tylko wtedy, gdy się na niego otworzę. Ruch nie zatrzymuje
się tam, gdzie sięgają moje palce, ale rozciąga się dalej. W tańcu generowanym przez tę pozycję mile widziane są
wariacje, można się poruszać, obracać, obracać w ruchach o wielkiej ekspansji. Musimy jednak uważać, aby nie
zacisnąć pięści, nawet gdy wracamy do chwil połączenia ze sobą. Stanowisko to zasadniczo ma za cel egzystencjalny
otwarcie i poszerzenie tożsamości.
Kosmiczna tożsamość.
Muzyka:
18-07 Temat Erica Vangelis 4:17
15-19 Finlandia „Poemat symfoniczny” op. 26 (Monachium) Sibelius, Jean (1865-1957) 8:34
18-08 Finlandia „Poemat symfoniczny” op. 26 [Część Sibelius, Jean (1865-1957), 1:24
końcowa] (Karajan)
16-18 Niebo i piekło, część III - temat z serialu Vangelisa 4:09
„Kosmos”
07-23 Walc - Coppélia - Akt I/2 Delibes, Léo (1836-1891) 2:21
PONADCZASOWY
Siedzenie indywidualnie ze złożonymi nogami i złączonymi podeszwami stóp. Dłonie ułóż jedna na drugiej, dłońmi
skierowanymi do góry, opierając się na stopach. Głowa, delikatnie rozluźniona, pochylona w stronę klatki piersiowej.
Pozostaje w tej pozycji maksymalnie przez jedną minutę. Następnie facylitator zasugeruje, aby położyli się na
podłodze w celu rozluźnienia mięśni.
Pozycja ta, przy akompaniamencie odpowiedniej muzyki, wywołuje przeżycie wieczności, czyli percepcję rozciągniętego
czasu. Dlatego też generatywną pozycję ponadczasowości można uznać za formę medytacji.
Jest to doświadczenie „poza czasem”, w którym czas zostaje uwolniony od wszelkiej miary. Inspirowany jest jogą, a
doświadczenie wynika z bardzo subtelnego odczucia koncentracji energii przeprowadzanej bez żadnego wysiłku. Osoby,
które mają trudności z postawą, powinny zostać poproszone o dostosowanie się do swoich możliwości
motorycznych (w tym siedzenie na krześle). Jednakże demonstracja moderatora musi być zgodna z instrukcją.
Po tej pozycji nie następuje wygenerowany taniec.
Muzyka:
18-05 Daphnis i Chloé (Levine) - Powolny i tajemniczy Ravel, Maurycy (1875-1937) 2:06
taniec nimf [część] - Balet, I scena - VI
POŁĄCZENIE Z PIERWOTNOŚCIĄ
Z otwartymi oczami, przykucnięty, z ugiętymi kolanami, głaszcze ziemię rękami. Wzrok skierowany jest na własne
ręce.
Ta pozycja przywołuje na myśl rzemieślnika zajmującego się gliną, selekcją nasion i przygotowywaniem jedzenia. Na
poziomie trzewnym i fizjologicznym wywołuje naturalny poród, oddawanie moczu i defekację.
Jest to szczególnie niewygodna sytuacja dla tak zwanych cywilizowanych istot w naszych miastach.
Dlatego konieczne jest, po pierwsze, aby nie przekraczał 1 minuty, a po drugie, w razie potrzeby dostosuj go:
Zamiast ustawiać stopy równolegle, ludzie mogą je rozłożyć lub pozostać na palcach stóp. Jeżeli pozycja nadal jest
trudna, można oprzeć jedno kolano na podłożu.
Podczas gdy dłonie pieszczą ziemię, wykonywane są drobne ruchy, zawsze w kucaniu. Ten PG jest szczególnie
odpowiedni w Biodanza in Nature oraz Biodanza i Clay. Na koniec tańca proponujemy ludziom chwilę położyć się na
boku, a następnie rozciągnąć.
Muzyka:
W pozycji embrionalnej na boku, z zamkniętymi oczami i półotwartymi ustami, zaczyna się od powolnych, zmiennych
ruchów, jak płód w owodni.
Podczas tego ćwiczenia powoli obracasz się w przeciwną stronę, całkowicie opierając kręgosłup i głowę na podłodze,
jednocześnie przechodząc z jednej strony na drugą. Oscylację tę można powtórzyć dwa lub trzy razy, podążając za
ruchem regresyjnym tworzonym przez muzykę. Wszystkie ruchy muszą wywoływać doświadczenie fluktuacji.
Kiedy się obracasz, następuje progresja ruchu w leżeniu na plecach, nogi oddalają się od siebie (jak u dziecka leżącego na
plecach, z kolanami ugiętymi nad brzuchem). Dłonie są blisko ust i nosa. Głowa nie podnosi się z ziemi. Pozycja ta
jest szczególnie regresywna, wskazane jest zaproponowanie jej w dwóch grupach, tak aby każdy mógł zostać przyjęty w
kołysającym uścisku na podłodze przez około 2,5 minuty.
To ćwiczenie wywołuje doświadczenie regresji, powrotu do początków życia. Jest to powrót do niezróżnicowanego
doświadczenia okresu okołoporodowego wraz z towarzyszącymi mu percepcjami: percepcja separacji lub
rozproszenia zanika, ustępując miejsca percepcji niezróżnicowanej.
Muzyka:
Leżąc na plecach na podłodze, z półotwartymi nogami i lekko ugiętymi kolanami, w pozycji receptywnej. Ramiona są
naturalnie opuszczone na ziemię, oczy zamknięte, usta półotwarte.
Ruchy są powolne i rytmiczne, aby ułatwić aktywną receptywność. Stopniowo ruchy zwiększają intensywność,
zgodnie z „crescendo” muzyki. Nogi ułożone są w pozycji półzgiętej, umożliwiającej uniesienie miednicy.
Rozpoczyna się ruch samoistnego podnoszenia i opuszczania miednicy: ruch ten nie powinien być mechaniczny,
ale reagować na wewnętrzny impuls.
Generatywna pozycja dyspozycji narządów płciowych nawiązuje do prymitywnych ceremonii zapłodnienia, podczas
których kobiety leżące w bruzdach pól przywoływały zapładniającą siłę nieba, objawiającą się deszczem i światłem
słonecznym.
Stanowisko to często podąża za stanowiskiem Połączenia z Pierwotnością. Ponieważ wskazano tylko dla kobiet,
obecni mężczyźni zostaną zaproszeni, aby im towarzyszyć: każdy mężczyzna przyjmuje postawę głębokiego szacunku
dla jednej z kobiet. Na koniec tańca z wielką delikatnością i troską weźmie ją w ramiona, by ją obronić.
Czasami podczas tej samej muzyki mężczyźni mogą zostać poproszeni o ponowne wykonanie pozycji Połączenie z
Pierwotną, podczas gdy kobiety wykonują taniec poddania. We wszystkich przypadkach należy je zaproponować w
dwóch grupach, aby każda kobieta mogła zostać powitana po zakończeniu tańca.
Pozycja ta pozwala odzyskać sakralne poczucie kobiecości. Ten, kto był świadkiem tego opuszczenia, może również
połączyć się z tym sakralnym wymiarem tajemnicy. Mężczyzna kontemplując taniec, dziękuje za dar możliwości
zobaczenia przed oczami głębokiej kobiecości swoich towarzyszek. Ich udział wzmacnia także poczucie ochrony kobiet
w pozycji całkowitego poświęcenia.
Pozycja nie jest oddzielona od tańca. W ruchach chodzi o wewnętrzne poszukiwanie, znalezienie aktywnego wyrazu
wrażliwości.
Muzyka:
18-11 Afrykański Św Fanshawe, David 2:55
Najlepiej zarezerwować tę muzykę tylko do tego ćwiczenia, aby zachować jej siłę oddziaływania.
SPOTKANIE Z BRATEM
Zaczynając od pozycji Tożsamości, ramiona są wyciągnięte do przodu, z otwartą klatką piersiową, w geście przyjęcia
osoby o serdecznym usposobieniu. Ramiona są wyciągnięte nieco dalej, podczas gdy wykonywany jest jeden krok do
przodu.
Doświadczenie stymuluje otwartość na innych. Ten gest generuje nową formę więzi emocjonalnej.
Ta postawa budzi w nas spontaniczną ekspresję gościnności, gościnności. Ma na celu podanie kompletnej,
kompletnej i kompletnej informacji o naszej dostępności. Codzienne życie i rutyna często oddalają nas od wspólnego
świętowania, gdy nadejdzie nasze życie. Tym, co generuje tę pozycję, nie jest ściśle taniec, ale raczej spotkanie (które,
nawiasem mówiąc, jest najwłaściwszym ćwiczeniem zapewniającym kontynuację).
Muzyka:
03-19 Chwała Bogu na wysokościach (Riccardo Muti) - Vivaldi, Antonio (1678-1741) 2:23
Gloria w Re Maggiore – 1, RV 589
03-20 Alleluja – Mesjasz, HWV 56 – Część II/42 Handel, Georg Friedrich (1685-1759) 3:40
POŁĄCZENIE NIEBO-ZIEMIA
Zaczynając od Pozycji Tożsamości, powoli podnieś prawą rękę w stronę nieba, jednocześnie wykonując krok prawą stopą.
Lewe ramię trzymane jest dłonią skierowaną w stronę ziemi. Oczy są otwarte lub półprzymknięte. Usta są w połowie
otwarte.
W tej pozycji energia jest pobierana z nieba prawą ręką i odprowadzana do ziemi lewą ręką. Gest wykonywany jest w
sposób lekki, płynny i pulsujący. Aby wytworzyć pulsację, wykonuje się lekki, powolny i ciągły ruch zginający kolana.
Cel :
Ta pozycja generatywna indukuje doświadczenie bycia mostem, „medium”, środkiem łączącym niebo z ziemią.
W symbolach różnych kultur małżeństwo nieba i ziemi, czyli małżeństwo kosmiczne, symbolizuje zjednoczenie
męskości, kobiecości i zapłodnienia. Do tej kosmicznej metafory nawiązują niektóre mityczne i
antropologiczne poprzedniki. Związek króla i królowej; pierwsze dwa symbole Y' Ching: C'iên, niebo i C'uên, ziemia;
mariaż nieba i ziemi.
W tańcu derwiszów wykonywana jest pozycja zwana „Axis Mundi”.
Pozycja generująca Połączenie Niebo – Ziemia stymuluje następnie intymne połączenie z dwiema wielkimi siłami
natury: męską i żeńską (Yang – Yin).
Muzyka:
16-13 Allegro non tanto - Koncert f-moll „Zima” (Cztery Vivaldi, Antonio (1678-1741) 3:40
pory roku op.8/4, RV 297)
Stojąc, powoli zbliżają się do otwartych dłoni z dłońmi zwróconymi w stronę klatki piersiowej, gdzie opierają się
jedna na drugiej w geście intymności. Następnie powoli otwórz ramiona, lekko wyciągając klatkę piersiową do
przodu, aby umożliwić ekspansję potencjału emocjonalnego. Oczy są zamknięte, a usta półprzymknięte.
18-03 Largo - Koncert re-moll - 2 (Il cimento Vivaldi, Antonio (1678-1741) 2:13
dell'armonia e dell'inventione op.8/7, RV
242)
PODNIESIENIE
Pozycję wykonujemy stojąc, ramiona wzdłuż tułowia, przedramiona uniesione pod kątem prostym do przodu i
lekko na zewnątrz. Dłonie z dłońmi skierowanymi do góry i lekko otwartymi palcami. Usta półotwarte i oczy
otwarte.
Kiedy doświadczenie się nasila, klatka piersiowa otwiera się nieco szerzej, a głowa odchylona jest lekko do tyłu,
aby umożliwić podniesienie wzroku.
Jest to gest „uniesienia”, który generuje doświadczenie lekkości. Idea „wzniesienia” odnosi się do wznoszącej się
siły czystości. Ten stan umysłu napędzany jest możliwością wzniesienia się ponad trudności egzystencjalne i
spojrzenia na fakty życiowe z wizją wysokości, z punktu widzenia całości.
Muzyka:
INSPIRACJA
Stojąc w pozycji Tożsamości, lewa ręka ułożona na klatce piersiowej. Prawa ręka lekko do przodu, w niezwykle czułym geście,
jakby dotykała powietrza. Oczy otwarte, patrzenie w przyszłość bez zamiaru.
Pozycja ta generuje stan inkubacji twórczej, czyli moment, w którym następuje akt twórczy. Lewa ręka na klatce
piersiowej nawiązuje do intymnego połączenia z samym sobą (inspiracja), a prawa ręka sugeruje początek twórczego
działania.
Doświadczenie inspiracji ma charakter stanu twórczej ekstazy, który charakteryzuje się emocją wyrażania siebie.
To jest jak zarysowany gest, który dotyka powietrza. Pozycja ta jest na tyle delikatna, tak minimalna, że konieczna
jest bardzo zaawansowana integracja emocjonalno-motoryczna. Tak naprawdę bez niego gest nie ma żadnego
znaczenia, gdy jest tylko gestem. Lewa ręka na sercu dokładnie odnosi się do emocjonalnego źródła stworzenia. Rób to,
co czujemy. Integracja emocji, inspiracji i realizacji. Następny taniec przypomina taniec yin, jest bardzo wrażliwy w
ruchach, gestach delikatnie dotykających powietrza. Subtelnie aktywna wrażliwość.
Muzyka:
17-15 Adagio - Kwintet smyczkowy C-dur - 2, Schubert, Franciszek (1797-1828) 4:43
op.post.163 D 956
OTRZYMAJ ŁASKĘ
Siedzenie ze skrzyżowanymi nogami (w pozycji półlotosu), dłonie oparte na kolanach i dłonie skierowane do góry. Głowa
powinna być lekko odchylona do tyłu (bez wysiłku), oczy zamknięte, a usta półotwarte.
Taka postawa wywołuje doświadczenie błogości, które objawia się jako dar, otrzymany dar: „łaska istnienia”. Osoba
może odczuwać poczucie harmonii z tym, co ją otacza, a jeśli to doświadczenie ma charakter naturalny, harmonii ze
wszechświatem. Tę generatywną pozycję można uznać za formę medytacji.
Po tej pozycji nie następuje taniec. Istnieje jednak możliwość wprowadzenia zmian w miarę nasilania się doznań, np.
pulsacyjnych ruchów polegających na kołysaniu w przód i w tył, czy delikatnych ruchów głową. Roland przedstawiając to
stanowisko często mówi, że doświadczenie łaski ma charakter „zstępujący”, czyli zstępujący w naszą stronę w odpowiedzi
na kolejne „wstępujące”, kiedy cała istota unosi się w postawie wdzięczności. W tej pozycji nie ma nic do zrobienia, nie ma
na co czekać.
Łaska przychodzi do tych, którzy mówią „dziękuję”.
Muzyka:
11-14 Pocieszenie nr 3 Des-dur (Lento placido) - Liszt, Franciszek (1811-1886) 4:12
Sześć pocieszeń, S 172
11-13 Impromptu nr 3 w Ges-Dur (Andante) - Schubert, Franciszek (1797-1828) 6:18
Impromptus op.90 D 899
MAGNETYZM
Stojąc, dłonie zwrócone ku sobie, przybliżają się i oddalają, jakby trzymały niewidzialną kulę. Gest ten należy wykonywać
bardzo powoli, w poszukiwaniu percepcji spolaryzowanej energii magnetycznej pomiędzy obiema rękami.
Oczy są otwarte. Wzrok podąża za ruchem rąk. Następujący taniec składa się z pulsowania tego ruchu ze sferą i stopniowo
przechodzi w taniec ze kulą lub w sferze energii.
Muzyka:
18-03 Largo - Koncert re-moll - 2 (Il cimento Vivaldi, Antonio (1678-1741) 2:13
dell'armonia e dell'inventione op.8/7, RV 242)
11-12 Love Dreams nr 3 As-dur - Love Dreams, s. 541 Liszt, Franciszek (1811-1886) 4:31
BŁYSKAWICA
Zaczynając od pozycji Tożsamości, osoba składa obie dłonie na piersi w postawie intymności. Otwarte oczy. Dłonie są lekko
rozdzielone, a dłonie zwrócone do przodu z niezwykłą wrażliwością.
Gest ten powoduje subtelne wzmocnienie percepcji. Pozycja stwarza przestrzeń do kontemplacji i odsłania wspaniałość
wszechświata.
Ta pozycja reprezentuje możliwy rezultat głębokiego połączenia z samym sobą, w tym sensie, że oświecenie zaczyna się od stanu
wewnętrznej przejrzystości. Taniec polega na stworzeniu przestrzeni do kontemplacji, tak jakby patrzyło się także rękami
i sercem. Stan oświetlenia przekłada się na poczucie lekkości i przejrzystości.
17-16 Ave Maria (wg Jana Sebastiana Bacha) Gounod, Charles (1818-1893) 11-14 3:23
TANIEC SEKWENCYJNY
Tańce te łączą w sobie różne linie doświadczeń i są wykonywane według określonej sekwencji, która w postępującym procesie
integracji prowadzi do głębokich przeżyć o treści zarówno gestowej, jak i symbolicznej. To choreografie aktualne chwili, silnie
pobudzające ekspresję i autentyczne zaangażowanie w taniec.
TANIEC NASION
„Doświadczenie wzrostu” jest jednym z najgłębszych i najpiękniejszych, jakich może doświadczyć istota ludzka.
Rozwijaj nieznane lub nieodkryte możliwości każdego dnia. Rośnijcie do końca naszych dni, kwitnijcie i przynoście owoce. W ten
sposób życie człowieka można porównać do drzewa, które wyrasta z nasionka, staje się mocne i płodne, odżywione ponadczasową
limfą miłości. Kwitnie i owocuje tak obficie, że jego gałęzie łamią się pod ciężarem owoców, aż do śmierci.
Nasienie zawiera proces życia i jest przekazywany przez miliony lat. Na każdym etapie rodzą się nowe pędy, nowe zdolności. W
każdym wieku otrzymujemy łaskę nowych wizji. Wszystkie momenty naszego istnienia mają wewnętrzną wartość, którą
musimy umieć odkryć.
Opis :
Osoba układana jest na podłodze w pozycji wyjściowej: klęczy, z klatką piersiową całkowicie pochyloną do przodu, czołem w dół i z
rękami pod sobą lub wokół ud (w zależności od możliwości fizycznych pozycję można dostosować; kluczem jest rozpocząć od
pozycji „wsciągniętej” do stopniowego rozkładania w górę). Nie chodzi o to, by „reprezentować” rozwój małego drzewka poprzez
jego naśladownictwo. To muzyka powinna dawać impuls do rozwoju, a nie nasza wola.
Musimy stać się samą muzyką i wznieść się w górę, z ciemnych wnętrzności ziemi do światła. „Coś” w nas rośnie. Naszą
mądrością jest pozwolenie na przejaw się wznoszącej energii.
Cel :
Połącz się ponownie z nieskończonymi możliwościami wzrostu i ewolucji w oparciu o własny potencjał. Ćwiczenie wzrostu
prowadzi do doświadczenia wyjątkowej siły.
Muzyka:
16-13 Allegro non tanto - Koncert f-moll „Zima” (Cztery pory Vivaldi, Antonio (1678-1741) 3:40
roku op.8/4, RV 297)
17-07 Clair de lune [wersja orkiestrowa] Bergamasque Debussy, Claude (1862-1918) 4:42
Suita na fortepian - 3
Opis :
Taniec wylęgania się życia jest tańcem bardzo bliskim w swej istocie tańcu nasienia. Odbywa się to jednak z
towarzyszeniem: z ochroną, a zwłaszcza ze stymulacją oferowaną przez drugą osobę. Jest towarzyszem, który
poprzez delikatną stymulację i prowadzenie poprzez pieszczoty i bardzo czuły dotyk stymuluje pojawienie się
życia.
Osoba (tancerz) układana jest na podłodze w pozycji półembrionalnej (odmiennej od pozycji wyjściowej tańca
nasiennego, czyli klęczenia i pochylania się nad sobą oraz w pozycji głębokiego połączenia z siłą
trzewną, co sprawia, że ekspansja w górę, która będzie możliwa i naturalna).
W tańcu powstawania do życia pozycja półpłodowa wynika z faktu, że to obecność i bodziec oferowany przez
drugiego (opiekuna) stanowią siłę wywołującą rozwinięcie. Mocne strony nie pochodzą od nas, ale z wrażliwości
na emocjonalne bodźce świata. Dlatego osoba chcąca się rozwijać pozostawia swoje impulsy i tendencje
do samodzielnego rozwoju nieco zawieszone.
Nie jest bierny, ale otwarty. Daj się ponieść wewnętrznym siłom narodzin i ekspansji w Twoim spotkaniu ze
światem.
Opiekun zaczyna go dotykać troskliwie i bardzo delikatnymi ruchami, przekazując mu ciepło, kontakt,
obecność. Jego celem jest wejście w głęboką harmonię z tancerzem, aby ułatwić ruch, który stopniowo rozwija
się, aż do rozwinięcia i wzmocnienia. Pomaga to zapewnić ciągłość i płynność naturalnej sekwencji (jak
kwitnienie kwiatu).
Te delikatne dotknięcia i pieszczoty pomagają zapewnić wsparcie i wskazówki, aby się otworzyć, aż znajdziesz
pozycję leżącą na plecach i otwartą, gotową do zapłodnienia powietrzem i światłem. Kontynuując
akompaniament w postaci kontaktu i uścisków dających miłość i wsparcie, pomaga się tancerzowi złożyć nogi
(aby przygotować się do wstania), a asystent staje za nim (w stronę głowy), aby unieść tancerza do odpowiedniej
pozycji. jego plecy i głowę. Zawsze z uściskami i przekazywaniem informacji o bezpieczeństwie, pomaga mu
wstać. Tak naprawdę dzięki ich wsparciu opiekun ustawia się w pozycji nauczyciela i pojemnika, który pomoże
tancerzowi się rozwinąć. Gdy tylko tancerz pokaże pierwsze próby stopniowego otwierania oczu,
asystentka pokazuje mu pierwsze kroki, zachęca do chodzenia, a następnie do tańca. Tańczyć życie. Potem
następuje kluczowy krok, polegający na przekazaniu mu odwagi i uroku samodzielnego tańca,
puszczenia ręki, odsunięcia się, by tańczyć własne życie, nie tańczyć dla partnera, który mu pomógł, ale w
świecie i dla świata .
Muzyka:
17-07 Clair de lune [wersja orkiestrowa] Suita Debussy, Claude (1862-1918) 4:42
Bergamamaska na fortepian - 3
TANIEC TWORZENIA
To ćwiczenie należy do Linii Kreatywności i różni się od Tańca Brahmy, który jest czysto symboliczny.
Zaczynasz w pozycji wysiewu, pochylając się nad własnym ciałem, z opuszczoną głową.
Muzyka „Finlandia” Sibeliusa przekazuje ruchowi coraz większą siłę. Uczestnik wznosi się z pewną energią,
pokonując pewne etapy, które powtarzają kosmogonię pojawienia się człowieka.
Opis :
Pochodzenie świata jest dla ludzkiego umysłu niezgłębioną zagadką.
Niektóre religie Wschodu przeczuwają pierwotny ruch gestu. Kreacja wyłania się z tańca generatywnego. W innych religiach,
jak na przykład w judeochrześcijańskiej Księdze Rodzaju, początkiem świata jest tchnienie Boga, głos, tchnienie życia, słowo,
które nadaje nazwę rzeczom, nadając im tożsamość i ratując przed bezkształtnością, od chaosu.
Taniec Śiwy, który niszczy i tworzy Wszechświaty, należy do kosmogonii ruchu. Biblijna Księga Rodzaju, która mówi: „Na
początku było słowo”, należy do linii poznawczo-werbalnej.
Być może te dwie linie przedstawiają początkowe opcje dramatu świadomości w obliczu niezgłębionej tajemnicy. Co więcej,
jeśli jesteśmy zgodni z intuicją pierwotnej jedności, rozgałęzienie tego, co cielesne i duchowe, nie ma powodu istnieć i
stanowiłoby raczej katastrofę antropologiczną: pierwsze wielkie rozłączenie.
Jednakże we wszystkich kosmogoniach zaczynamy od jednej zasady, która następnie rozwija się i staje się dualnością, trójcą lub
czwartorzędą. Tą pojedynczą zasadą może być samotny demiurg, bezimienny i niezrozumiały bóg, pierwotne jajo,
nasienie życia itp. Oznacza to, że opisuje proces prowadzący od jedności do różnorodności, który filozofowie nazywają
„wielokrotną jednością”. I tak w egipskiej kosmogonii bóg Ra oddziela braci Nuta i Geba, tworząc przestrzeń życia i sklepienie
niebieskie. Na Wschodzie Tao jest utworzone przez dualizm Ying-Yang. W biblijnej Księdze Rodzaju Jehowa oddziela niebiosa
od ziemi, światło od ciemności. Kosmogonie greckie przeczuwają zasady kosmiczne, sięgając czwartorzędu Anaksymandra,
utworzonego przez żywioły Ziemi, Powietrza, Ognia i Wody.
Ogólna zasada kosmogonii polega na postępowym różnicowaniu opartym na jednej zasadzie, która zróżnicowana generuje
coraz bardziej złożoną rzeczywistość. W sensie Teilharda de Chardina stworzenie jest udoskonalone ewolucyjnie, od prostego do
złożonego, od niezróżnicowanego do zróżnicowanego; podczas gdy na Wschodzie proces ten ma charakter cykliczny i
reprezentuje tysiącletnie następstwo rewolucji karmicznych. W chrześcijaństwie proces ten ma charakter liniowy i rozwija się
historycznie, aż do parousii, powrotu Boga na Sąd Ostateczny.
Cel :
Wywołaj doświadczenie kosmogonicznej kreacji i obudź w tancerzu twórczy potencjał i uniesienie.
Obserwacja:
Całkowity czas muzyki 8:33. Wersja CD 14 autorstwa Marcelo Mura (dawna kolekcja IBF).
Etapy tańca:
1 Pierwotne Nasienie
Bóg-nasienie, oddychając w przestrzeni kosmicznej, zaczyna się budzić i rosnąć, manifestując swoje możliwości.
1:02 – Robię
1:21 – Yang
1:58 – Danza yin/yang
Ziemia, Woda, Ogień i Powietrze. Z dualności powstaje proliferacja mnogości w procesie rosnącego różnicowania.
3:44 – Ziemia
4:04 - Woda
4:29 – Pożar
4:50 - Powietrze
15-19 Finlandia „Poemat symfoniczny” op. 26 (Monachium) Sibelius, Jean (1865-1957) 8:34
Minotaur
Opis :
To ćwiczenie dla dwojga. Partner wykonuje gest ofiarowania drugiej osobie kwiatu. Drugi wykonuje gest
przyjęcia. Mimiczne gesty wręczania kwiatu wskazują, czy jest on pobierany z ziemi, powietrza, czy z jakiejś części
ciała (np. z serca). Do gestu przyjęcia dodawane są gesty wskazujące miejsce, w którym partner kładzie kwiat
na swoim ciele. Potem role się odwracają.
Cel :
Twórcza ekspresja jest stymulowana poprzez mimikrę gestów i ekspresję.
Doświadczenie indukowane jest na linii uczuciowej poprzez ustanowienie formy komunikacji gestów, która
wyraża związek pomiędzy aktem dawania i otrzymywania. Aktywuj te dwie podstawowe funkcje afektywne
na poziomie symbolicznym.
Obserwacja:
Dzięki temu ćwiczeniu odkrywane są cechy charakterystyczne uczestników, na przykład: Kto bierze Kwiat: Z
jakiego miejsca jest pobierany kwiat? Z nieba, z ziemi, z umysłu czy z serca? Kto go otrzymuje: Gdzie na swoim
ciele umieszcza kwiat, we włosach, na piersi, w miednicy itp.? W ten sposób tworzy się prosta i przejrzysta
fenomenologia dawania i otrzymywania. Ma nieświadomy efekt symboliczny, który jest związany z
równowagą tych dwóch funkcji.
Z drugiej strony taniec ten jest wyrazem wielkiego przekazu emocjonalnego, który w geście wręczania i
otrzymywania kwiatu ma charakter poetycki.
Muzyka:
17-09 Medytacja - Przerwa w II akcie (Opera Massenet, Jules (1842-1912) 5:12
Tajowie)
15-18 Reigen Błogosławione Duchy (z „Orfeo ed Van Leer, Thijs 7:49
Eurydyka”)
09-06 Róża Poyares, Carlos 3:47
TANIEC PRZYJAŹNI
Przyjaźń jest jednym z najgłębszych i najszlachetniejszych uczuć ludzkich. W przyjaźni łączą się uczucia, uczucia
estetyczne, lojalność i harmonia sumienia.
Kiedy Ronalda Lainga zapytano: „Kim jest chory człowiek?”, odpowiedział: „Chory człowiek to ten, który nie ma
przyjaciół”.
Przyjaźń to uczucie, które pozwala drugiemu być wolnym. W przyjaźni nie ma zazdrości, jest głęboki szacunek
dla tego, co czuje przyjaciel. Przyjaźń jest, jak widzimy, złożonym uczuciem, które pogłębia się wraz z upływem czasu.
Platon oświadczył: „Nie możemy pozwolić, aby chwasty rosły na ścieżce przyjaźni”. Oznacza to, że musisz opiekować
się swoim przyjacielem. „Amigo to coś, co można trzymać po lewej stronie klatki piersiowej pod kluczem” – mówi
brazylijska piosenka Miltona Nascimento.
Podczas przyjaźni powstaje mentalna sieć, kod, który rozumieją tylko przyjaciele. Zapłodnienie mózgów jest
zjawiskiem realnym i przejawia się w aspekcie intelektualnym i egzystencjalnym. Przyjaźń jest zasadniczo twórcza.
W Biodanzie proponowany jest „Taniec przyjaciela”, który składa się z następujących etapów:
1) Spotkanie Przyjaciela.
2) Spójrzcie razem na świat.
3) Sprzeciw.
4) Siejcie razem.
5) Wspólne żniwa.
6) Słuchaj serca drugiego.
7) Zawsze noś przyjaciela w swoim sercu, nawet jeśli jest daleko.
Etapy tańca:
1 Odkryj przyjaciela
Poczucie sympatii i powinowactwa rozpoczyna przyjaźń. Czasami to powinowactwo może mieć element podziwu lub
psychologicznego uzupełnienia.
Ludzie chwalą się nawzajem za ten taniec we dwoje. Grupa się miesza i każdy z nich spaceruje po świecie,
dostępny. Na pierwszy rzut oka przyjaciele odkrywają i „rozpoznają” siebie nawzajem w tańcu postępującego
spotkania i wzajemnego zachwytu.
2 Spójrzcie razem na świat
Warto zauważyć, że przyjaciele na ogół mają podobny pogląd na świat, pomimo dzielących ich różnic. Z tego
powodu chętnie dzielą się firmą. Poczucie prawdziwego towarzystwa przynosi szczęście.
Ludzie wspólnie wyruszają na odkrywanie świata wspólną wizją, podziwiając i zachwycając się tym samym.
3 Sprzeciw
W końcu przyjaciele mają konflikty i różne punkty widzenia na temat rzeczywistości. W takich przypadkach dochodzi
do niezgody, która podczas tańca wyraża się w konfrontacji sił przeciwstawiających się sobie przedramionami.
Dzięki tej dialektyce opozycji osiąga się konsensus, ponieważ między przyjaciółmi nie ma sztywności. Ta walka kończy
się uściskiem pojednania.
4 Siejcie razem
Chodzi o wspólne realizowanie pewnych zadań czy projektów, mając wspólne cele. Twórzcie razem w oparciu o
szacunek dla odmienności, czyli bogactwo przyjaźni. Wspólnie realizują gesty tworzenia projektów o wspólnych
celach, pomagając sobie nawzajem.
5 Wspólnie zbierajcie plony
Polega na otrzymywaniu produktu wspólnego wysiłku, bez egoizmu. Jest to święto jedności wzajemnych działań.
Jest to taniec sekwencyjny wykonywany w parze, który ma bardzo istotne znaczenie dla współżycia.
kochający
Opis :
Każdy uczestnik wybiera partnera do wykonania tańca. Wybór opiera się na kryterium pokrewieństwa,
jest intuicyjny i stanowi rodzaj chemii emocjonalnej, w której mieszają się sympatia i przyciąganie.
Cel :
Reprezentuje zestaw podstawowych koncepcji odkrywania i utrzymywania miłości jako pary. Gdyby
uczestnik potrafił zintegrować zasady zawarte w sekwencji ruchów tego tańca, miałby ogromne możliwości
osiągnięcia szczęścia w życiu pary.
Etapy tańca:
1 Odkrycie ukochanej osoby
Ma charakter epifaniczny, pojawienie się czegoś wspaniałego. Epifania jest objawieniem. Dwie osoby znajdujące
się w pewnej odległości nawiązują połączenie poprzez swoje spojrzenie i stopniowo zbliżają się do siebie,
aż złapią się za ręce.
2 Zajmij puste miejsca
Jest to taniec płynności w parze, w którym każda osoba wprowadza swoje ramiona, zajmując puste
przestrzenie powstałe podczas wykonywania ruchów. Ten etap symbolizuje wzajemne uzupełnienie.
We współistnieniu zawsze trzeba dźwigać ciężar i obowiązki. W tym przypadku ćwiczenie polega na
podparciu partnera plecami, w akcie nie musi być gwałtownym, ale raczej delikatnym, w którym jedno opiera
się na plecach drugiego, pochylonego w dół. Odbywa się to na zasadzie wzajemności. Ten etap
wykonujemy z precyzją i koncentracją. Osoba, która przyjmie ciężar partnera, może lekko ugiąć kolana, aby
zachować równowagę. Różnice w charakterze i temperamencie istniejące między parą często stanowią
egzystencjalny „ciężar”. Wspieranie drugiego polega na noszeniu tych różnic na plecach, ze zrozumieniem i
miłością.
6 Słuchajcie siebie nawzajem
Kochankowie słuchają siebie nawzajem; najpierw jeden, potem drugi. Symbolika dotyczy zrozumienia
emocjonalnego: wiedzy o tym, co czuje druga osoba, odgadnięcia, co ona czuje.
7 Darowizna z siebie
Pary stoją naprzeciw siebie, trzymając się za talie. Jeden mocno i bezpiecznie trzyma drugiego, który odchyla
się do tyłu. Ten ruch jest również wzajemny.
8 Uścisk
W tym momencie kochankowie nawiązali bardzo głęboką relację i wymienili uściski. Symbolika polega na
całkowitym wzajemnym zrozumieniu i akceptacji.
Kiedy ludzie spełniają te archetypowe momenty w swoim miłosnym współistnieniu, para na ogół pozostaje
zjednoczona.
Muzyka:
Podstawową nauką tego tańca jest to, że separacja musi być przyjazna i nigdy nie brutalna. Czasami miłość może
przerodzić się w wielką i głęboką przyjaźń.
Etapy tańca:
1 Separacja
Kochankowie, zwróceni do siebie twarzą i trzymając się za ręce, powoli zaczynają się rozdzielać, bez przemocy, ale
z bólem i smutkiem.
2 Cierpienie i nostalgia
Bohaterowie wykonują samotny taniec, wyrażając ból i cierpienie.
3 Szukaj nowej miłości
Bohaterowie przemierzają świat w poszukiwaniu innych opcji miłosnych i wykonują tańce uwodzenia na oczach
niektórych członków grupy. Spotkania te mają charakter ulotny, coś bez siły, bez trwałości.
Po kilku bezskutecznych próbach bohaterowie ponownie odkrywają się w tłumie; Są do siebie mocno przyciągani.
Podchodzą do siebie w formie informacji zwrotnej, aż się przytulą.
5 Zmysłowe spotkanie z bardzo intensywnymi pieszczotami
Jeden członek pary stoi z tyłu i opętał drugiego, wykonując ruchy czysto genitalne. Dokonuje się innych
przejawów kontaktu, także tych na podłodze. Ten etap symbolicznie reprezentuje namiętne opętanie.
6 Pojednanie
Kochankowie słodko się obejmują, tworząc poczucie spokoju i harmonii. Potem chodzą razem po świecie
trzymając się za ręce.
Muzyka:
14-19 Czy to ten jedyny OST Gdzieś w czasie 3:11
13-17 Strach przed miłością nr 2 Creuza, Maria 3:53
12-15 Miłość jest płomieniem Caymmi, Nana 4:34
Jest syntezą pozycji aktu seksualnego inspirowaną Kamasutrą i Ananda Rangą. Liczba pozycji jest oczywiście
zmniejszona i stanowi punkt wyjścia do zastosowania fantazji i kreatywności w stosunku seksualnym.
Etapy, o których tu mowa, realizowane są poprzez płynne przechodzenie z jednej pozycji do drugiej, aby
uniknąć mechanicznych postaw w akcie seksualnym. Ważne jest, aby uczestnicy odkryli kreatywność w akcie
miłosnym i nie popadli w monotonię, która w efekcie osłabia siłę przyciągania pary.
Taniec miłości 3 ma charakter ściśle symboliczny i dydaktyczny, dlatego jego realizacja jest jedynie figuratywna i
nierealistyczna. Wykonuje się go zgodnie z gestyczną strukturą postawy, co przyczynia się do uczenia się nowych
adaptacji ciała podczas aktu seksualnego.
Cel :
Celem dydaktycznym Tańca Miłości III jest to, aby ludzie podejmowali więcej inicjatyw w kontakcie, aby nie byli
powtarzalni i monotonni w swojej seksualności oraz korzystali z fantazji erotycznych. W rzeczywistości
propozycje zawarte w tym ćwiczeniu muszą zawierać elementy fetyszystyczne: specjalną bieliznę itp.
Etapy tańca:
1 Wstępne pieszczoty
Jest to swego rodzaju przygotowanie do erotyki. Kochankowie siedzą zwróceni twarzą do siebie i pieszczą się.
2 Człowiek na górze
Oboje leżą, ale mężczyzna leży na kobiecie. Mogą patrzeć sobie w oczy i wymieniać pocałunki, ich genitalia stykają się. Zaletą tej pozycji
jest większa personalizacja relacji. Kobieta będąc na dole może rozchylić nogi, podnieść miednicę i odsłonić genitalia. Jest to pozycja
dominacji mężczyzny nad kobietą, dlatego mężczyzna musi unikać upadku całym ciężarem na partnerkę i wspierać się na rękach. Rozwijają
się wzajemne pieszczoty, które powoli prowadzą ciała do następnej pozycji.
Mężczyzna opętał kobietę od tyłu. Jest to pozycja bardziej anonimowa, bardziej instynktowna, mniej spersonalizowana,
ale ma tę zaletę – dla mężczyzny – że może cieszyć się przyjemnością kontaktu z kobiecymi pośladkami, możliwością chwytania partnerki
za piersi, a także jej masturbacji. Wiele kobiet woli tę pozycję zamiast pozycji czołowej, ponieważ są bardziej pobudzone i mogą się
masturbować (lub być masturbowane przez mężczyznę).
Jest jednym z najważniejszych. Kobieta leżąca na plecach zgina lewą nogę. Mężczyzna znajdujący się na górze przechodzi prawą nogą
poza zgiętą nogę kobiety. Pozycja ta jest wysoce spersonalizowana, ponieważ twarze są zwrócone ku sobie, a mężczyzna ma dostęp do
stary
Kobieta całkowicie odsłania swoje genitalia; Penetracja mężczyzny jest całkowita, a kobieta intensywnie doświadcza jego męskości.
Mężczyzna czuje kontakt pośladków kobiety i ma dostęp do twarzy i piersi; Dlatego nazywa się to „pozycją mieszaną”.
7 Pozycja boczna
Mężczyzna i kobieta, objęci bardzo delikatnie, spoczywają obok siebie, z czułością, spokojem i pogodą ducha.
Muzyka:
TRANS ZAWIESZENIA
Symboliczna sytuacja transu zawieszającego polega na tym, że pozwala on na rytualne odtworzenie warunków
ciąży wewnątrzmacicznej:
Grupa reprezentuje ciepłą, bezpieczną i ochronną matrycę, w której dana osoba znajduje się w sytuacji
całkowitej zależności (w konsekwencji zaufania) i całkowicie deleguje swoim towarzyszom odpowiedzialność za
najbardziej podstawową część swojej tożsamości: zachowania inwigilacyjne. przetrwać, a co za tym idzie, pełnią
wszystkie funkcje biosocjologiczne z nimi związane. Grupa podejmuje wszelkie inicjatywy, jakie podjęłaby dana
osoba i wykonuje wszystkie czynności normalnie wykonywane poprzez przebudzenie świadomości i czujności
niezbędne do przetrwania (równowaga, dobrowolne zdolności motoryczne, ocena otoczenia poprzez
percepcję w celu podjęcia decyzji). Co pozwala osobie porzucić siebie (symboliczna troska matki), aby aktywowały
się funkcje nie nadzoru, ale metabolizacji, naprawy organicznej: w rzeczywistości w łonie dziecko otrzymuje
wszystko, czego potrzebuje (ciepło, pożywienie, ochronę, bodźce ) bez konieczności przewidywania ich potrzeb
lub ustalania strategii ich zaspokojenia.
W tej przestrzeni, w bardzo krótkim z punktu widzenia trwania czasie, ale całkowicie rozszerzonym pod względem
doświadczenia, osoba dokonuje swoistego powrotu do źródła własnych możliwości, do poprzedniego etapu.
do jego rozwoju, szczególnie przed „zadrapaniami”, wynikającymi z samego procesu stawiania czoła różnym
trudnościom i uwarunkowaniom wynikającym z działania każdej istoty na świecie. Bycie w świecie wymaga
adaptacji (fizycznej, fizjologicznej, emocjonalnej i behawioralnej). Jeśli ta adaptacja skutkuje „modelowaniem”
mózgu i wzbogacaniem połączeń synaptycznych (bez drugiego nie ma tożsamości), powoduje to powstanie wielu
stresów różnego pochodzenia, które stanowią, jak Rolando Toro nazywa „negatywne ekofaktory rozwoju”.
To jest powód, dla którego facylitator będzie uważny, aby stworzyć warunki dla tego, co stanowi prawdziwy
rytuał odrodzenia. Warunki te nie są próbą stworzenia doskonałości: jakiekolwiek żądanie doskonalenia warunków
ze strony facylitatora, grupy lub osoby, która będzie doświadczać propozycji, jest wyrazem sztywności, która
zapobiegnie doświadczeniu porzucenia.
Wystarczy zaprosić wszystkich bohaterów, aby byli obecni najlepiej, jak potrafią, ułatwiając w doświadczeniu
przygotowania jednocześnie niewinność, lekkość, akceptację, otwartość ORAZ intymność, wrażliwość, dar z
siebie, hojność, empatię.
Jest rzeczą oczywistą, że ćwiczenie zostanie zaproponowane grupom, które przeszły już proces inicjacji w
Biodanza, co wiąże się z ważną integracją emocjonalną.
-To szczególny dzień i grupa oferuje danej osobie ceremonię (urodziny, kluczowy moment egzystencjalny).
W tym przypadku osoba wie, że doświadczy transu zawieszenia i ważne jest, aby się zgodziła.
-Jest to normalny proces w grupie i w takim przypadku moderator pozostawia centrum wolne dla każdego, kto
chce doświadczyć tej ceremonii. Powinieneś jedynie wyjaśnić, że tylko jedna osoba może tego doświadczyć. Jest
to dodatkowy powód, aby zapewnić integrację emocjonalną grupy w takim stopniu, aby każdy został
wezwany do opieki tylko nad jednym, nawet jeśli chciałby być na jego miejscu. W tej sytuacji wskazane jest,
aby wysoko cenić doświadczenie osób tworzących matrix.
W tych dwóch pierwszych przypadkach wskazane jest wyjaśnienie grupie, że wskazane jest zaangażowanie
się w tę ceremonię, jeśli nie stanowi ona wyzwania. Rzeczywiście, strach prawie na pewno będzie przeszkodą
do porzucenia.
-To jest „wyzwanie” Projektu Minotaur lub Drzewa Życzeń. W tym przypadku facylitator wie, do której osoby zostanie
wezwana, zgodnie z przeprowadzoną ankietą i własną intuicją. Osoba musi mieć możliwość zaakceptowania lub
odrzucenia.
Wyjaśnienie odbywa się z wyprzedzeniem i wszystkie etapy są opisane, w razie potrzeby przedstawione (za
pierwszym razem), tak aby moderator nie musiał już więcej mówić – lub bardzo mało – podczas ceremonii. Jeśli
musisz, będziesz mieć miękki, wspierający i uspokajający głos. Aby uniknąć wymagania perfekcji, możesz
poinformować osobę, która przyjmie ceremonię, że wszyscy dadzą z siebie wszystko i że wszyscy
grupa prosi o czułość za ewentualne niedoskonałości akompaniamentu. Rzeczywiście, niektórzy ludzie zwiększają swoją niską
samoocenę, jeśli grupa wyrazi niezdarność („to musiało mi się przydarzyć. Zresztą moja mama nigdy nie wiedziała, jak się mną dobrze
zająć…” itp.).
W ten sam sposób wygodnie będzie sprecyzować, że jak w każdym ćwiczeniu Biodanza, jest to proces i nie ma powodu oceniać
własnego doświadczenia w kategoriach „akceptowanego transu”, „dobrego transu” lub „złego transu”. Osoba nie ma absolutnie
żadnej świadomej i dobrowolnej kontroli nad głębokością swojego porzucenia.
Facylitator musi zadbać o to, aby miejsce pracy było dostatecznie chronione pod względem prywatności i aby nie było w nim
żadnych obserwatorów.
Obserwacja:
Facylitator może zasugerować, aby osoba, która przeżyła to doświadczenie, zapisała w kolejnych dniach swoje doświadczenia,
marzenia, pragnienia i ostatecznie swoją świadomość. Jeśli doświadczenie miało miejsce podczas cotygodniowej sesji, istotne
jest, aby dana osoba była obecna na następnej sesji, która rozpoczyna się od czasu na podzielenie się egzystencjalną historią.
Utwórz krąg, ludzie trzymają się za talię, ramię w ramię. Koło jest ucieleśnieniem matrixa, w którym człowiek się
porzuca. Wskazane jest poproszenie osób o zapewnienie sobie stabilności, zdjęcie okularów i innej biżuterii, która może
powodować nieprzyjemne doznania.
3 Zawieszenie i skręty
Podnieś osobę, gdy nogi nie są już w stanie jej unieść (co najmniej osiem osób) i wykonaj od 4 do 8 obrotów, zawsze w kierunku
przeciwnym do ruchu wskazówek zegara. Symbolika: powrót do początków własnego życia. Noszenie to należy wykonywać z wyczuciem
i bezpieczeństwem. Dlatego ważne jest, aby koordynator wyznaczył osoby zdolne do zapewnienia opieki wysokiej jakości. Należy
wcześniej i wyraźnie wskazać rodzaj tego przewozu. Ciało osoby powinno być zrelaksowane. Twoje ramiona powinny spoczywać na
brzuchu i nie opadać na boki ani nie być blokowane przez nosidełka. Noszenie głowy musi być szczególnie wrażliwe. Wskazane jest
również poproszenie przewoźników, aby trzymali proste plecy, aby nie przenosić własnych napięć. Zakręty nie są ani za szybkie, ani
za wolne. Po nich może nastąpić pewne kołysanie (wzdłużne). Fizjologiczne skutki na ucho wewnętrzne z utratą odniesień
przestrzenno-czasowych.
5 Pogłębienie transu
Facylitator trzyma rękę osoby w taki sposób, aby zamknąć sznur utworzony przez uczestników trzymających się za
ręce. Symbolika pępowiny. Każde przeżycie transowe (podróżne) kojarzone jest z symbolem Psychopompy: tego, który czuwa nad
połączeniem „różnych światów” i zapewnia powrót. To nić Ariadny pozwala Tezeuszowi wejść do labiryntu, ale przede wszystkim pępowina,
która łączy płód z matką i zapewnia mu w łonie pokarm niezbędny do życia. To właśnie w tej fazie osoba doświadcza transu (podróży do
źródła). Można zaobserwować ruchy powiek, głębokość oddechu, a w niektórych przypadkach także lekko zimny pot na dłoniach (wskazujący
na
silną aktywność autonomicznego układu nerwowego). To delikatna faza. Jeśli facylitator zaobserwuje odwrócenie doświadczenia
w kierunku czegoś nieprzyjemnego, co może spowodować dysocjację, może skrócić doświadczenie, oferując uściski, posadzając osobę i
delikatnie zapraszając ją do otwarcia oczu. Dlatego na początku ceremonii należy wyjaśnić, że w tym doświadczeniu nie ma rezultatu do
osiągnięcia, ani porażki, ani sukcesu.
7 Uściski
Osoba siedzi: partner przyjmuje ją uściskiem: facylitator lub inny partner pomaga, stając za nią, delikatnie trzymając ją za czoło i delikatnie
układając ramiona w wygodnej pozycji. Symboliczne: ciągła, postępująca aktywacja w kontekście afektywnym, wskazująca, że świat jest
szczęśliwy, przyjmując Cię na swoje łono. Uścisk jest najbardziej subtelnym i głębokim sposobem wyrażenia powitania i życzliwości. To
mocny moment ponownego rodzicielstwa.
8 Podnieś osobę
Osoba jest podnoszona do pozycji stojącej: zanim już się nie przebudzi, partner przyjmuje ją w uścisku, który
zawiera i wspiera. Stałe i trwałe stanowisko jest zaproszeniem do stopniowego odzyskiwania autonomii. Symbolicznie oznacza to, że
matrix nie trwa w nieskończoność i że stanowi delikatne zaproszenie do stawiania stóp na podłodze, do powrotu do pionu, do wzrostu.
Dlatego uścisk musi być wspierający, mocny i jednocześnie miękki. Jest to faza, w której dana osoba potrzebuje opiekunów, aby
wstać. Towarzysze robią wszystko wciąż na swoim miejscu.
Rzeczywiście, jeśli uścisk trwa zbyt długo, może pojawić się pokusa „powrotu” w trans, czyli powrotu do macicy. Towarzysze opuszczają
inicjatywę w uściskach i wymianie uścisków.
11 Integracja ze społecznością
Facylitator integruje go ze wspólnotą ludzką reprezentowaną przez rundę. Facylitator wprowadza osobę do środka rundy, aby
następnie ją z nią zintegrować, a także znajduje się w pobliżu osoby w celu regulacji intensywności ruchów grupy, czuwając, aby euforię
można było swobodnie przeżywać, biorąc pod uwagę „kruchość” .” ” osoby wychodzącej z transu.
01-20 Adagio - Koncert d-moll na obój, smyczki i BC - 2, SF Marcello, Alessandro (1669-1747) 4:46
935
17-15 Adagio - Kwintet smyczkowy C-dur - 2, Schubert, Franciszek (1797-1828) 4:43
op.post.163 D 956
01-19 Allegro - Koncert „Wiosna” E-dur - 1 (Cztery pory Vivaldi, Antonio (1678-1741) 3:29
roku op.8/1, RV 269)
17-16 Ave Maria (wg Jana Sebastiana Bacha) Gounod, Charles (1818-1893) 3:23
09-03 Zapalenie jelita grubego Zamfir, Gheorghe 4:30
Etap od drugiego do ostatniego: kiedy facylitator pokazuje świat osobie wychodzącej z transu, zanim ponownie
włączy ją do wspólnoty (do rundy).
17-07 Clair de lune [wersja orkiestrowa] Bergamasque Debussy, Claude (1862-1918) 4:42
Suita na fortepian - 3
17-19 Chwała Bogu na wysokościach (Trevor Pinnock) - Vivaldi, Antonio (1678-1741) 2:19
Chwała w Re Maggiore - 1, RV 589
Ostatni etap, ostatnie świętowanie.
TANIEC ANIOŁÓW
KONCEPCJA ANIOŁA: Anioł jest archetypem, nieświadomym mieszkańcem, nieodłącznie związanym z istotą ludzką.
Jako archetyp jest obecny we wszystkich kulturach. Anioły istnieją w tradycjach chrześcijaństwa, judaizmu i islamu. W Egipcie,
Grecji, Japonii, Indiach występują także skrzydlate stworzenia. Anioł, to więcej niż obraz wizualny, to uczucie, świetlista forma
kochanka, która zapewnia uczucie, odpoczynek i spokój.
Archetyp jest wieloaspektowy i może obejmować różne treści emocjonalne w ramach ogólnej struktury. „Archetypy to formy
lub koryta, w których zawsze płynęła rzeka zjawisk psychicznych (...). Archetyp jest nieświadomą formą psychiczną, ale
posiadającą realny egzystencjalizm, niezależnie od pozycji zajmowanej przez świadomość (...). Jest to egzystencja duszy,
której jako takiej nie można mylić z koncepcją metafizyczną” (Carl Gustav Jung).
Możesz zaakceptować lub odrzucić istnienie aniołów, niezależnie od tego, jak one istnieją i zawsze istniały w nieświadomości.
POTRZEBA ANIOŁA: Potrzeba samooceny człowieka, poszukiwanie niezwykłości, poczucie wewnętrznego piękna to niektóre
z impulsów, które prowadzą do wzywania aniołów. Jest to kontekst psychiczny sprzyjający indukcji procesów
integracyjnych poprzez wezwanie anioła.
Archetyp anioła tworzy emocjonalne tło dla integracji ciała i duszy, rodzaj atmosfery nasyconej energią, pięknem i
przejrzystością. Idea traktowania aniołów jako izolowanych bytów oddzielonych od człowieka podtrzymuje niestety dramat
dysocjacji ciała i duszy.
Archetyp anioła umożliwia połączenie z subtelnymi aspektami rzeczywistości. Łączy w sobie wrażliwość z uczuciowością, często
odrębną.
Aby zasłużyć na towarzystwo aniołów, należy z miłością przywoływać je i utrzymywać z nimi stały kontakt. Kontakt z
aniołami to zobowiązanie miłości, wzajemna prośba, którą kultywujemy każdego dnia.
KOMUNIA Z ANIOŁEM: Komunia z aniołem jest przeżyciem mistycznym. Postrzegana jest nowa jakość wszechświata,
przechodząca przez światło i subtelne siły otaczające przedmioty, rośliny i istoty. Stan miłości mistycznej łatwo prowadzi do
komunii z aniołem. Poczucie Jedności jest obecne jako Objawienie Pańskie.
WŁĄCZENIE ANIOŁA: Włączenie anioła ostatecznie oznacza stawanie się aniołem. Jest to proces powolny i postępujący. Częste
przywoływanie go kończy się stworzeniem radosnego i lekkiego nastroju. Anielska ekspresja jest słodka i pogodna.
Ludzki anioł ma zdolność koncentracji i przesyłania korzystnej energii. Jego włączenie ma charakter nie tylko psychologiczny,
ale także organiczny sposób funkcjonowania jako generator życia.
Tańce Aniołów w Biodanzie i codzienne przywoływanie wewnętrznego anioła są sposobem na włączenie go w życie każdego
człowieka.
ANIOŁY SĄ Z TEGO ŚWIATA: Uważa się, że aniołowie są pośrednikami między światem nadprzyrodzonym a światem naturalnym,
ale w rzeczywistości oba są jednym. Świat przyrody jest znacznie szerszy, niż się powszechnie uważa. Cudo istnieje w świecie
przyrody, a potrzeba wewnętrznego blasku jest częścią duszy.
Anioły są z tego świata. Pielgrzymi ziemi i nieba, istoty ludzkie odbywają swoją egzystencjalną podróż i przywołują nieznane siły,
które w postaci aniołów chronią ich i prowadzą. Świat jest zamieszkany przez anioły, po prostu ich nie widzimy, bo są niewidzialne.
W rzeczywistości anioły są przeczuciem, rodzajem energii świetlnej, która porusza się w klatce piersiowej, gdy są obecne.
Każdy człowiek ma „anioła”. W fizycznej obecności, czasem pokonanej, czasem wspaniałej, wyłania się rodzaj atmosfery, w
której wyczuwa się ukrytego anioła. Uczenie się dostrzegania anioła w ludziach jest formą ewolucji. Postrzeganie niewidzialnego
jest tym, co wykracza poza pozory.
PODSTAWOWY TANIEC ANIOŁA: Anioł jest archetypem czystości. Jest to forma uczuciowości, która z jednej strony łączy się z
integralnością, autentycznością, a z drugiej strony niewinnością, dobrą wiarą i zaufaniem do innych.
reszta. Ciało staje się lekkie, a ramiona falują delikatnie jak skrzydła. Istnieje postawa wyniesienia. Ogólny ruch ciała odbywa
się z pewnym ograniczeniem.
Niektóre tańce tej długości są wymienione jedynie w tym katalogu. Jego szczegółowy opis znajduje się w dokumentach
związanych z tym rozszerzeniem.
TANIEC ANIOŁA
Przeczucie Anioła - Rozszerzenie Biodanza
Anioł jest archetypem, mieszkańcem nieświadomości właściwej człowiekowi. Anioł to coś więcej niż tylko wizualny
obraz, to uczucie, forma światła duszy, która oferuje uczucie, ulgę i spokój.
Archetyp anioła tworzy emocjonalne tło dla integracji ciała i duszy, rodzaj atmosfery nasyconej energią, pięknej i
przejrzystej. Idea traktowania aniołów jako izolowanych bytów oddzielonych od człowieka podtrzymuje niestety dramat
dysocjacji ciała i duszy.
Archetyp anioła umożliwia połączenie z subtelnymi aspektami rzeczywistości. Łączy w sobie wrażliwość i uczuciowość,
często oddzielone. Aby zasłużyć na towarzystwo aniołów, musisz przyzywać je z miłością i utrzymywać z nimi stały kontakt.
Kontakt z aniołami to zobowiązanie miłości, wzajemna troska, która rośnie z dnia na dzień.
Opis :
W podstawowym tańcu anioła ciało jest lekkie, a ramiona poruszają się delikatnie jak skrzydła. Istnieje postawa wyniesienia.
Ogólny ruch ciała jest powściągliwy (nie ekspansywny, ale dyskretny), jak można znaleźć się w obliczu czegoś kruchego i
wrażliwego.
Cel :
Anioł jest archetypem czystości. Włączenie go do tańca budzi pewną formę uczuciowości, która łączy z jednej strony
integralność i autentyczność, z drugiej zaś niewinność, dobrą wiarę i zaufanie.
Muzyka:
Cel :
Predysponujmy do wszystkiego, co nas łączy, do naszej świetlistej części. Przedstaw tę część siebie jako „przed” spotkaniem i
komunikacją. Mamy tendencję do podkreślania naszych lęków lub wad innych.
Muzyka:
21-04 Dzień, w którym mnie kochasz Barenboïm, Daniel / Mederos, Rodolfo / 4:18
Konsola, Hektor
11-12 Love Dreams nr 3 As-dur - Love Dreams, s. 541 Liszt, Franciszek (1811-1886) 4:31
Opis :
Ekstaza to zmiana stanu świadomości, która odpowiada zadziwieniu. Przywołanie tego stanu świadomości przypomina
nam nasze zdumienie widokiem drzewa, kwiatu, dziecka, ukochanej osoby. Jest to delikatne i subtelne odwołanie się
do tego stanu percepcji. Nie jest to zatem ani żądanie, ani prośba, zatem nie inwokacja, ale przywołanie stanu miękkiej
harmonii, podtrzymywanej przez muzykę.-,
Cel :
Zmiana postrzegania rzeczywistości i siebie w tej rzeczywistości. Naucz się oswajać z ekstazą, przygotuj się na wszystko,
co łączy nas ze sobą, z naszą świetlistą częścią.
Przedstaw tę część siebie jako „przed” spotkaniem i komunikacją. Mamy tendencję do podkreślania naszych
lęków lub wad innych.
Muzyka:
17-15 Adagio - Kwintet smyczkowy C-dur - 2, Schubert, Franciszek (1797-1828) 4:43
op.post.163 D 956
Opis :
W naszej kulturze siła często jest źle postrzegana. Wielu może kojarzyć się z przemocą lub dominacją. I dlatego jest często
używany. Nasza kultura przywiązuje tak dużą wagę do cierpienia i tak duże uznanie dla naszej części ofiary, że ludzie
zapominają, jak połączyć się z własną siłą, która jest siłą życia. Taniec ten poprzedza inwokacja: Łączę się z siłą, która
pochodzi od najpotężniejszego na świecie, od istot, z wszechświata. Siły, która połączona z życiem i służąca mu, jest w
stanie przenieść góry naszych wątpliwości i ograniczających myśli. Ruchy są mocne, intensywne, wyrażają spokojną i
promienną energię.
Cel :
Zamień wątpliwości i strach w siłę i wiarę.
Muzyka:
15-13 Taniec połowiecki nr 17-d [Część] - Opera Borodin, Aleksander (1833-1887) 2:08
Książę Igor (II taniec męski),
Wersja orkiestrowa
Opis :
Poczucie bycia oświeconym lub świetlistym może faktycznie generować światło. Wiele eksperymentów biologicznych
pokazuje, że nasze ciała mają własne światło. W naturze świetliki, niektóre ryby i niektóre rośliny emanują światłem.
Reakcje biologiczne wytwarzają energię promienistą. Niektórzy ludzie demonstrują swoje postrzeganie aury. Rita
Levi Montalcini powiedziała, że „Duch jest promieniem światła przechodzącym przez nasz mózg”. Promień światła w ciele.
Cel :
Taniec wypływa z połączenia, które daje nam poczucie świetlistości. Anioł jest najczystszą, najbardziej przejrzystą i
klarowną częścią nas samych. To, co widzi to, czego racjonalny nie może zobaczyć. Ten, który widzi poza wszelkimi
ciemnościami.
Jeśli chodzi o inne tańce aniołów, to poprzedza je przywołanie wewnętrznego światła i taniec odzwierciedla doświadczenie
„promiennej energii”, światła rzucanego na świat i innych.
Element poetycki:
Chopin powiedział: „Nie pozostaje nic innego, jak tylko brać, aby zstąpiła na nas łaska i wylała się na nas, co jest
niczym innym jak hojnością objawionego życia”.
Muzyka:
09-19 Adagio - Koncert Brandebourgeois 1 - 2, Bach, Jan Sebastian (1685-1750) 4:07
F-Dur BWV 1046
18-16 Largo – Koncert kameralny D Vivaldi, Antonio (1678-1741) 5:51
Major RV 93 - 2 (na lutnię, 2 skrzypiec i BC)
Rolando Toro powiedział, mówiąc o „Aniele Poranka”, że to nasza zdolność rozpoczynania każdego nowego dnia z
nowym wyglądem, nasza codzienna zdolność do zachwycania się. I że tego anioła trzeba wzywać każdego ranka,
zanim pójdziemy do innych i do świata. Taniec Anioła Porannego jest przywołaniem świeżości naszej niewinności.
Uwaga CIMEB:
Para la referencia musical, ver Catalogo CIMBEB - Argentyna BA01 - 04
Morgenstimmung (Au matin) (Esa-Pekka Salonen) - Peer Gynt, Suite 1-1, op.46 - Grieg, Edvard (1843-
1907)
Muzyka:
18.00-15.00 Allegro maestoso – Ballet Don Juan – 4 Gluck, Christoph Willibald (1714-1787) 2:00
Opis :
Taniec ten wykonywany jest w parach. Jedna z dwóch osób będzie chroniona przez drugą podczas przemieszczania się
i podróży. Ta, która przywołuje anioła (wrodzoną potencjalność), będzie miała zamknięte oczy i ruszy do przodu
rozsądnie, w lekkim i „intuicyjnym” tańcu lub marszu. Jedna z Twoich rąk będzie pewnie spoczywać na dłoni „Anioła”,
drugą rękę możesz pozostawić wolną u boku lub spocząć na sercu (przywołując umiejętność orientowania się w
oparciu o głębokie motywacje jako siły intuicji).
Osoba będzie odbierać komunikaty poprzez nacisk na rękę swojego partnera, za każdym razem, gdy znajdzie się w
pobliżu przeszkody. Musi się zatrzymać i inaczej skierować swój krok w bezpiecznej przestrzeni, bez przeszkód.
Osoba troszcząca się, będąca ucieleśnieniem anioła stróża, będzie życzliwa, uważna nie po to, by kierować, ale by chronić,
podążając śladami swojej chronionej osoby, będzie dawała znaki poprzez nacisk na dłonie, gdy tylko pojawi się
przeszkoda (ściana, partner itp.).
Kiedy muzyka się kończy, obejmują się i sytuacja zostaje odwrócona, pozwalając każdemu doświadczyć dwóch biegunów
doświadczenia.
Cel :
Zintegruj doświadczenie posiadania w jednym wszystkich możliwości ochrony życia, troski o nie i poczucia, jaka jest droga
do życia.
Uwaga CIMEB:
Podążanie przez życie „z zamkniętymi oczami” jest wyrazem dużej pewności siebie. Jeśli jednak dla niektórych
osób jest to zbyt trudne, możesz otworzyć oczy i stopniowo oswajać doświadczenie poruszania się do przodu z
zamkniętymi oczami.
Muzyka:
18-16 Largo – Koncert kameralny D Vivaldi, Antonio (1678-1741) 5:51
Major RV 93 - 2 (na lutnię, 2 skrzypiec i BC)
Czasami, jak zamgloni, uważni na nasze projekty lub na to, co mylimy z naszymi pragnieniami, nie widzimy już tego, co
nas otacza, nie czujemy już siły życiowej, która ma jedynie na celu prowadzenie nas w kierunku życia. Tracimy zdolność
łączenia się z życiem. Wezwanie Anioła Prowadzącego jest przywołaniem naszej naturalnej zdolności do pozwalania, aby
kierowała nami mądrość życia, nasza żywotna nieświadomość, a nie tylko nasza wola. Taniec ten może stanowić swego
rodzaju wyzwanie dla osób bardzo upartych, niezbyt wrażliwych, które pędzą do przodu bez uczuć i nie
akceptują prowadzenia, nawet miłości.
Opis :
Taniec ten wykonywany jest w parach. Zamyka się oczy, kładzie rękę na dłoni swojego „anioła” i pozwala się
prowadzić w lekkim tańcu. Druga osoba, życzliwa, prowadzi ją w lekkim tańcu, nie narzucając manipulacji, nie stawiając
jej w sytuacji wymagającej, ale raczej w taki sposób, aby ułatwić jej porzucenie zaufania, możliwości dania się prowadzić
i poczucia radości, jaką to powoduje .
Cel :
Doświadcz możliwości zaufania życiu, dając się prowadzić „znakom”, które płyną z naszej głębokiej wrażliwości.
Pokonaj strach przed niepewnością. Zmniejsz wpływ woli jako jedynego przewodnika po naszych działaniach.
Muzyka:
10-20 V podvečer (O zmierzchu), Idylla na Fibich, Zdenek (1850-1900) 2:27
orkiestrę - op.39 {błędnie znany jako poemat
op.41, nr 6}
DIALOG ANIOŁÓW
Opis :
Kiedy najbardziej świetlista część nas samych zostaje pokazana drugiej osobie, aby spotkać się ze świetlistą częścią
drugiej osoby, możemy powiedzieć, że nasi aniołowie „dialogują”. Docierają do drugiego przed jakimkolwiek
innym aspektem naszej tożsamości.
Cel :
Idź ku drugiemu z naszej najbardziej świetlistej i kochającej esencji.
Projekcja egzystencjalna:
Nasze relacje odżywiają się świetlistą częścią każdego z nas, gdy nasi aniołowie są posłańcami poprzedzającymi
nasze działania.
Muzyka:
18.00-15.00 Allegro maestoso – Ballet Don Juan – 4 Gluck, Christoph Willibald (1714-1787) 2:00
17-06 Niebieski Lotos Berglund, Eryk 5:12
OKRĄG ANIOŁÓW
Na obrazie Narodzenia Botticellego anioły tańczą nad żłóbkiem w kręgu radości i świętowania. Inspiracją dla tej sceny
jest „Round of Angels” Biodanzy. Kameralna celebracja narodzin wewnętrznego dziecka to rytuał.
Rundę należy wykonywać lekkimi, harmonijnymi i wznoszącymi się ruchami. Generuje poczucie epifanicznego szczęścia
(przejawu boskości).
Muzyka:
17-15 Adagio - Kwintet smyczkowy C-dur - 2, Schubert, Franciszek (1797-1828) 4:43
op.post.163 D 956
18-15 Allegro maestoso - Ballet Don Juan - 4 Andante - Gluck, Christoph Willibald (1714-1787) 2:00
Dur Klavierkonzert 21, (András 18-17 Schiff), C- Mozart, Wolfgang Amadeusz (1756-1791) 6:45
KV 467 - 2
ELEMENTY
Tańce czterech żywiołów są częścią rozszerzenia Biodanza „Tożsamość i cztery elementy”. Tańce są tutaj wymienione,
ale nie są szczegółowo opisane jako podstawowe ćwiczenia praktyki Biodanza.
TANIEC ZIEMI
Opis :
Ziemia odnosi się do podstawy, do materii, do tego, co konkretne i stabilne. Dynamika tańca jest skierowana w dół (w
stronę podstawy), z otwarciem okolicy miednicy i doświadczeniem stabilności i ciężaru (konsystencji).
Obserwacja:
Rozszerzenie Biodanza „Tożsamość i cztery elementy”. Tańce z tego rozszerzenia są wymienione jedynie w tym
katalogu. Jego szczegółowy opis znajduje się w dokumentach związanych z tym rozszerzeniem.
Muzyka:
TANIEC OGNIA
Opis :
Ogień jest najbardziej żywy, świetlisty, gorący i namiętny. Taniec, zgodnie z muzyką, wyraża dominujące cechy ognia.
Obserwacja:
Rozszerzenie Biodanza „Tożsamość i cztery elementy”. Tańce z tego rozszerzenia są wymienione jedynie w tym
katalogu. Jego szczegółowy opis znajduje się w dokumentach związanych z tym rozszerzeniem.
Obserwacja:
Zgodnie z propozycją muzyki taniec może mieć charakter wyrazisty (ekspansywny ogień) lub bardziej wrażliwy i
uwewnętrzniony (ochrona wewnętrznego ognia).
Muzyka:
15-08 Żegnaj Nonino Piazzolla, Astor 3:24
19-07 Pieśń o zranionej miłości (wokal Teresa de Falla, Manuel (1876-1946) 1:24
Berganzy)
19-06 Rytualny taniec ognia de Falla, Manuel (1876-1946) 4:04
08-06 Djobi Djoba cygańscy królowie 3:26
18-07 Temat Erica Vangelisa 4:17
TANIEC WODNY
Opis :
Woda jest elementem kojarzonym z pożywieniem, schronieniem, matrycą wód pierwotnych, emocjami, zmysłowością
kinestetyczną (wody wewnętrzne), głębią. Kojarzy się także z płynnością, unikaniem przeszkód i byciem okrągłym,
którego kształt dopasowuje się do każdego pojemnika. Taniec, zgodnie z muzyką, przywołuje dominujące właściwości wody.
Obserwacja:
Rozszerzenie Biodanza „Tożsamość i cztery elementy”. Tańce z tego rozszerzenia są wymienione jedynie w tym
katalogu. Jego szczegółowy opis znajduje się w dokumentach związanych z tym rozszerzeniem.
Muzyka:
TANIEC POWIETRZA
Opis :
Powietrze kojarzy się z lekką ekspansją, łatwością, swobodą, wyobraźnią, wzniesieniem. Taniec powietrza, w zależności od
wybranej muzyki, odzwierciedla różne cechy żywiołu.
Obserwacja:
Rozszerzenie Biodanza „Tożsamość i cztery elementy”. Tańce z tego rozszerzenia są wymienione jedynie w tym
katalogu. Jego szczegółowy opis znajduje się w dokumentach związanych z tym rozszerzeniem.
Muzyka:
19-18 Temat Abrahama Vangelis 3:18
07-22 Kaiserwalzer, op.437 [Część] Strauss II, Johann (1825-1899) 4:25
15-04 Oikan Ayns Bethlehem (Narodziny w Betlejem) Christian, Emma 07-23 Valse 5:14
- Coppélia - Acte I/2 Delibes, Léo (1836-1891) 2:21
11-11 Znak wodny Enya 2:25
Muzyka:
PROCEDURY UŁATWIAJĄCE
Są to sytuacje przejściowe, które umożliwiają łatwiejszy dostęp do niektórych ćwiczeń. Te procedury ułatwiające,
jeśli są właściwie stosowane, pozwalają na nadanie większej płynności i ciągłości sekwencji ćwiczeń.
ANIMACJA RUCHU
Animacja oznacza „ożywiać, dawać życie”. Animowanie ruchu oznacza wyrażanie witalności w ruchu.
Opis :
Jest to swobodny taniec z żywą i radosną muzyką, który ma „tchnąć więcej życia” (zachęcić) do naszego ruchu.
Cel :
Stymuluj radość życia i witalność.
Muzyka:
14-02 Corcovado (feat. Astrud Gilberto) Getz, Stan / Gilberto, Joao 4:17
03-11 Niech życie mnie zabierze Pagodinho, Zeca 4:40
Animacja w sensie ruchu pełnego życia.
ANIMACJA DOS-u
Animacja oznacza „ożywiać, dawać życie”. Animowanie ruchu oznacza wyrażanie witalności w ruchu. Wykonywane w
parach dodaje się nutę uczuć z zabawnym i szczęśliwym charakterem.
Opis :
Jest to taniec swobodny w parach z żywą i radosną muzyką. Mogą nastąpić zmiany.
Definicja:
Nie jest to ćwiczenie samo w sobie, ale „procedura ułatwiająca”, którą można włączyć do ogólnej koncepcji aktywacji.
Projekcja egzystencjalna:
Wzajemne zachęcanie i aktywizowanie przypomina trochę „tchnienie życia” w siebie nawzajem.
Muzyka:
05-15 Podoba mi się Twoja czerwona róża Wawanco 05-16 Umieram dla niej 05-03 3:39
WOLNY TANIEC
Opis :
Dzięki muzyce prezentującej szeroką gamę tonów osoba jest zapraszana do swobodnego tańca. Taniec proponuje się
osobom, które przeszły już proces odzyskiwania swoich naturalnych zdolności motorycznych; W przeciwnym razie mają
tendencję do powielania stereotypów lub dysocjacji.
Cel :
Umożliwianie ludziom tańca bez martwienia się o występ, przy jednoczesnym stopniowym odkrywaniu osobistego stylu.
Muzyka:
03-11 Niech życie mnie zabierze Pagodinho, Zeca 4:40
TANIEC W PARACH
Taniec w parach ma bardziej swobodną konfigurację niż synchronizacja rytmiczna lub synchronizacja w parach
melodycznych.
Opis :
Ludzie są zapraszani do tańca poprzez wzajemne i wspólne inicjatywy, w zgodzie z muzyczną stymulacją i starając się
utrzymać dialog między nimi na wszystkich poziomach: ekspresji, rytmu, dystansu, spontaniczności, wrażliwości.
Cel :
Promuj umiejętność dostrojenia się do innych poprzez koordynację inicjatyw, gestów i ekspresji.
Muzyka:
03-06 Czy kiedykolwiek naprawdę kochałeś kobietę? Adams Bryan 13-01 Bardzo 4:54
za tobą tęsknię Krall, Diana 4:42
Muzyka:
02-16 Wysoka noc Monte, Marisa 3:55
Cel :
Osiągnij doświadczenie jedności w sobie i z innymi.
Obserwacja:
Taniec może przypominać niezwykle wrażliwą, nieprzemieszczoną synchronizację melodyczną.
Muzyka:
01-19 Allegro - Koncert „La Primavera” E-dur - 1 Vivaldi, Antonio (1678-1741) 3:29
(Cztery pory roku op.8/1, RV 269)
Opis :
Dla większej progresywności bardzo interesujące może być zaproponowanie integracji ciągłego ruchu rotacji głowy
(ruch segmentowy szyi) i rotacji przednio-tylnej ramion (ruch segmentowy ramion), ponieważ często zdarza się, że
ludzie wykonują tę czynność drugi ruch (ramiona) powodujący sztywność szyi, przesunięcie napięcia. W tym tańcu
chodzi o rozpoczęcie delikatnego obrotu szyi i stopniowo, bez zatrzymywania ruchu, zintegrowanie ruchu ramion, z
elastycznością pleców.
Muzyka:
09-03 Zapalenie jelita grubego Zamfir, Gheorghe 4:30
Opis :
Aktywację po zwartej grupie można przeprowadzić na kilka sposobów. Można zachęcić ludzi do trzymania się za
ręce z dwiema pobliskimi osobami, a krąg delikatnie się zreformuje i otworzy. Można je także zaprosić do
podejścia do jednej osoby i wówczas aktywacja następuje w parach. Lub aktywacja odbywa się w małych
grupach: z dużej grupy tworzymy mniejsze grupy w celu odbycia spotkań (najczęściej) lub w stronę rundy. W
bardzo rzadkich przypadkach przygotowywana jest indywidualna propozycja tańca.
Cel :
Po rozpuszczeniu w niezróżnicowanie i w regresję, możliwość powrotu do postrzegania wyraźnych granic
tożsamości, przy jednoczesnym zachowaniu korzyści z regresji. Promuj rozwój świadomości, który umożliwi fuzję
grupową.
Definicja:
Nie jest to ćwiczenie samo w sobie, ale „procedura ułatwiająca”, którą można włączyć do ogólnej koncepcji
aktywacji.
Muzyka:
02-16 Wysoka noc Monte, Marisa 3:55
12-08 Corcovado Santiago, Emilio 4:07
11-09 Urodzony na Ziemi [z Azji] Kitaro 2:32
02-03 Siedem tysięcy razy Veloso, Caetano 2:21
Bardzo powoli i emocjonalnie.
13-02 Kiedy się zakocham Merryl, Helena 3:22
Cel :
Aktywacja po regresji lub stanie niezróżnicowanym, poprzez zróżnicowaną zależność.
Muzyka:
Kiedy na zakończenie bardzo ważnego ćwiczenia chcemy zaprosić ludzi na chwilę samoregulacji w ruchu, czyli
umożliwienia powolnego wyciszenia stymulacji układu krążenia, możemy zaprosić ich na spacer we
własnym tempie z dużymi ruchy oddechowe, aż poczują, że czas się zatrzymać.
Nie jest to ćwiczenie Biodanza sensu stricto, ale raczej „procedura ułatwiająca”. Spacerowi może
towarzyszyć muzyka lub nie.
Muzyka:
14-03 Dziewczyna z Ipanemy (feat. Astrud Getz, Stan / Gilberto, Joao 5:16
Gilberto)
DRUGA CZĘŚĆ
131
Machine Translated by Google
ANIMACJA DOS-u
ANIMACJA RUCHU
20-07 Mój sposób 3:54
cygańscy królowie
PONADCZASOWY
18-05 Daphnis i Chloé (Levine) - Powolny i tajemniczy taniec nimf [Część] - Balet, I scena - 2:06
MY
CHRZEST ŚWIATŁEM
18-03 Largo - Koncert re-moll - 2 (Il cimento dell'armonia e dell'inventione op.8/7, RV 242) 2:13
Vivaldi, Antonio (1678-1741)
SPACER UWYŻSZANIA WŁASNEJ OBECNOŚCI (zwany także „Iluminacją własnej obecności” lub też „Marszem z majestatem”)
19-13 Oto oni, oto oni, oto kadryl! (Marsz Toreadorów) - Carmen - Akt 3 - Scena druga 3:57
Bizet, Georges (1838-1875)
Caymmi, Nana
11-18 Fotografie
3:18
Mouskouri, Nana
13-19 Czas letni 3:27
Merryl, Helena
Pieszczoty własnego ciała (samopieszczenie)
11-18 Fotografie
3:18
Mouskouri, Nana
11-20 Na pożegnanie 4:42
Jobim, Tom i Lobo, Edú
12-13 Dla Ciebie 3:47
Caymmi, Nana
11-18 Fotografie
3:18
Mouskouri, Nana
11-20 Na pożegnanie 4:42
Jobim, Tom i Lobo, Edú
11-01 Tamba-Tajá
3:02
z Belém, Fafa
KOMPRESJA I DEKOMPRESJA DŁONI
21-02 Freude (Hymn do radości) [Część] (Cluytens) - Sinfonie 9 d-moll, op.125 - 4 Beethoven, Ludwig van
1:04
(1770-1827)
16-13 Allegro non tanto - Koncert f-moll „Zima” -1 (Cztery pory roku op.8/4, RV 297)
3:40
POŁĄCZENIE Z NIESKOŃCZONOŚCIĄ
15-12 Wczesny - Koncert „L'estate” g-moll - 3 (Cztery pory roku op.8/2, RV 315) 3:01
Vivaldi, Antonio (1678-1741)
19-12 w Sundance 6:21
Kitaro
POŁĄCZENIE Z PIERWOTNOŚCIĄ
18-12 Pieśń lamentacyjna [Część] {Część końcowa „Sanctus. Taniec Bwala'} 1:02
Fanshawe, David
TANIEC KREATYWNY
16-04 Miss Celie's Blues (siostra) (1922 Jook Joint) (wokal Tata Vega) 2:29
OST Kolor fioletowy
TANIEC Z INTENSYWNOŚCIĄ
TANIEC CUBISTA
TANIEC BRAHMY
TANIEC EUTONII
09-03 Zapalenie jelita grubego 4:30
Zamfir, Gheorghe
09-18 Larghetto (Transcr na flet-organy) Sonata skrzypcowa nr 13 D-dur - 3, op.11 HWV 371 3:32
Handel, Georg Friedrich (1685-1759)
Harrison, George
01-06 Za zamkniętymi drzwiami 3:07
Harrison, George
19-19 Cavalleria Rusticana, XVIII. Interludium symfoniczne 3:28
Mascagni, Pietro (1863-1945)
21-02 Freude (Hymn do radości) [Część] (Cluytens) - Sinfonie 9 d-moll, op.125 - 4 Beethoven, 1:04
Ludwig van (1770-1827)
03-20 Alleluja – Mesjasz, HWV 56 – Część II/42 3:40
Harrison, George
03-07 Mój słodki Panie 4:41
Harrison, George
TANIEC EKSPRESYWNOŚCI
19-16 Andantino Siciliano - Koncert nr 1 na gitarę i smyczki A-dur op.30 - 2 Giuliani, Mauro (1781-1829) 6:21
15-14 Allegro con brio [Część] (William Bowles) - V Symfonia c-moll op.67 - 1 1:29
Beethoven, Ludwig van (1770-1827)
08-11 lat samotności 4:11
Piazzolla, Astor / Mulligan, Gerry
TANIEC PRZYJAŹNI
TANIEC TWORZENIA
TANIEC NASION
16-13 Allegro non tanto - Koncert f-moll „Zima” -1 (Cztery pory roku op.8/4, RV 297) 3:40
Vivaldi, Antonio (1678-1741)
TANIEC Ucisku-Wyzwolenia
19-08 Daphnis i Chloé (Ozawa) - Finał bachanalny - Balet, scena III - III 4:13
Ravel, Maurycy (1875-1937)
TANIEC UWOZENIA
16-06 Kochanie, na zewnątrz jest zimno 4:12
Ray, Charles i Carter, Betty
TANIEC TRANSOWY
18-10 Bismillah ar-Rahman 10:00
Güvenç, Oruç i Tümata
19-10 Może Bóg próbuje ci coś powiedzieć (wokal Tata Vega) 4:39
OST Kolor fioletowy
TANIEC WODNY
17-06 Niebieski Lotos 5:12
Berglund, Eryk
TANIEC POWIETRZA
19-18 Temat Abrahama 3:18
Vangelisa
TANIEC ANIOŁA
18-17 Andante - Koncert fortepianowy 21, (András Schiff), C-dur KV 467 - 2 6:45
Mozart, Wolfgang Amadeusz (1756-1791)
18-16 Largo - Koncert kameralny D-dur RV 93 - 2 (na lutnię, 2 skrzypiec i BC) 5:51
Vivaldi, Antonio (1678-1741)
18-16 Largo - Koncert kameralny D-dur RV 93 - 2 (na lutnię, 2 skrzypiec i BC) 5:51
Vivaldi, Antonio (1678-1741)
18-03 Largo - Koncert re-moll - 2 (Il cimento dell'armonia e dell'inventione op.8/7, RV 242) 2:13
Vivaldi, Antonio (1678-1741)
10-20 V podvečer (O zmierzchu), Idylla na orkiestrę - op.39 {błędnie znany jako poemat op.41, nr 6} 2:27
Fibich, Zdenek (1850-1900)
TANIEC KONI
TANIEC OGNIA
TANIEC HIPOPOTAMA
TANIEC TYGRYSÓW
16-04 Miss Celie's Blues (siostra) (1922 Jook Joint) (wokal Tata Vega) 2:29
OST Kolor fioletowy
WOLNY TANIEC
03-11 Niech życie mnie zabierze 4:40
Pagodinho, Zeca
17-12 Adagietto „bardzo powoli” [Część] (Anton Nanut) - V Symfonia cis-moll - 4 6:12
Mahler, Gustaw (1860-1911)
TANIEC RYTMICZNY
15-13 Taniec połowiecki nr 17-d [Część] - Opera Książę Igor (II taniec męski), wersja orkiestrowa 2:08
Borodin, Aleksander (1833-1887)
15-12 Wczesny - Koncert „L'estate” g-moll - 3 (Cztery pory roku op.8/2, RV 315) 3:01
Vivaldi, Antonio (1678-1741)
TANIEC YANG Z KRZYKIEM
15-16 Adagio tanto - Koncert F-dur „Jesień” - 2 (Cztery pory roku op.8/3, RV 293) 2:17
Vivaldi, Antonio (1678-1741)
15-15 Largo - Koncert „La primavera” E-dur - 2 (Cztery pory roku op.8/1, RV 269) 2:47
Vivaldi, Antonio (1678-1741)
PODANIE I OTRZYMANIE KONTYNENTÓW W PARACH (lub „Kołysanie na kolanach” lub „Kołysanie drugiego”)
09-03 Zapalenie jelita grubego 4:30
Zamfir, Gheorghe
DAJ-DAJ
09-03 Zapalenie jelita grubego 4:30
Zamfir, Gheorghe
DETERMINACJA
DIALOG ANIOŁÓW
POCIĄG
INTEGRACJA ELASTYCZNOŚĆ
PODNIESIENIE
SPOTKANIE Z UCISKANIEM
12-08 Corcovado 4:07
Santiago, Emilio
10-11 Nikt nie robi tego lepiej (wokal Carly Simon) 3:30
OST Szpieg, który mnie kochał
03-19 Chwała w Bogu Najwyższym (Riccardo Muti) - Chwała w Re Maggiore - 1, RV 589 2:23
Vivaldi, Antonio (1678-1741)
SPOTKANIE EPIPANICZNE
Spotkanie stóp
10-11 Nikt nie robi tego lepiej (wokal Carly Simon) 3:30
OST Szpieg, który mnie kochał
10-20 V podvečer (O zmierzchu), Idylla na orkiestrę - op.39 {błędnie znany jako poemat op.41, nr 6} 2:27
Fibich, Zdenek (1850-1900)
RÓŻNE SPOTKANIA
11-15 Andante con moto (wersja 2) - Trio fortepianowe nr 2 Es-dur - 2, op.100 D 929 4:58
Schubert, Franciszek (1797-1828)
10-11 Nikt nie robi tego lepiej (wokal Carly Simon) 3:30
OST Szpieg, który mnie kochał
10-20 V podvečer (O zmierzchu), Idylla na orkiestrę - op.39 {błędnie znany jako poemat op.41, nr 6} 2:27
Fibich, Zdenek (1850-1900)
13-02 Kiedy się zakocham 3:22
Merryl, Helena
Pulsujące spotkania
09-18 Larghetto (Transcr na flet-organy) Sonata skrzypcowa nr 13 D-dur - 3, op.11 HWV 371 3:32
Handel, Georg Friedrich (1685-1759)
18-03 Largo - Koncert re-moll - 2 (Il cimento dell'armonia e dell'inventione op.8/7, RV 242) 2:13
Vivaldi, Antonio (1678-1741)
16-04 Miss Celie's Blues (siostra) (1922 Jook Joint) (wokal Tata Vega) 2:29
OST Kolor fioletowy
WYRAŻ MĘSKOŚCI
BŁYSKAWICA
10-20 V podvečer (O zmierzchu), Idylla na orkiestrę - op.39 {błędnie znany jako poemat op.41, nr 6} 2:27
Fibich, Zdenek (1850-1900)
08-11 lat samotności 4:11
Piazzolla, Astor / Mulligan, Gerry
PRYWATNOŚĆ
GRY WITALNE
04-20 Pod kluczem/Krewetka, która śpi, zabiera fala/Ból miłości (na żywo) 4:50
Carvalho, Beth
03-11 Niech życie mnie zabierze 4:40
Pagodinho, Zeca
05-11 Fava de Cheiro 2:37
Siwuka
ZWOLNIENIE RUCHU
MAGNETYZM
18-03 Largo - Koncert re-moll - 2 (Il cimento dell'armonia e dell'inventione op.8/7, RV 242) 2:13
Vivaldi, Antonio (1678-1741)
MANDALA
16-19 Mandala 6:10
Kitaro
RADOSNY MARSZ
MARSZ Z DETERMINACJĄ
Jarre, Jean-Michel
MARZEC Z AKTYWNĄ MOTYWACJĄ
Armstrong, Ludwik
Goodmana, Benny’ego
Gil, Gilberto
RYNEK SYNERGICZNY
Armstrong, Ludwik
Goodmana, Benny’ego
Gil, Gilberto
ADAPTACJA MARSZ-TANIEC
Poyares, Carlos
09-18 Larghetto (Transcr na flet-organy) Sonata skrzypcowa nr 13 D-dur - 3, op.11 HWV 371 3:32
Handel, Georg Friedrich (1685-1759)
ZAPYTAĆ
IMPONUJĄCY LAKIER
CHROŃ ŻYCIE
ODBIERAĆ
OTRZYMAJ ŁASKĘ
RENESANS
01-19 Allegro - Koncert „Wiosna” E-dur - 1 (Cztery pory roku op.8/1, RV 269) 3:29
Vivaldi, Antonio (1678-1741)
17-06 Niebieski Lotos 5:12
Berglund, Eryk
TAŃCZĄCY ODDECH
15-15 Largo - Koncert „La primavera” E-dur - 2 (Cztery pory roku op.8/1, RV 269) 2:47
Vivaldi, Antonio (1678-1741)
09-06 Róża 3:47
Poyares, Carlos
09-05 Ona 4:01
Zamfir, Gheorghe
OKRĄG „CIRANDA”.
RUNDA AKTYWACYJNA
04-20 Pod kluczem/Krewetka, która śpi, zabiera fala/Ból miłości (na żywo) 4:50
Carvalho, Beth
11-17 Wełtawa (Die Moldau) [Część] - Poemat symfoniczny nr 2 z cyklu „Ma Vlast” 3:52
Smetana, Bedrich (1824-1884)
02-21 Cipka dziewcząt 4:07
Monte, Marisa
01-19 Allegro - Koncert „Wiosna” E-dur - 1 (Cztery pory roku op.8/1, RV 269) 3:29
Królowa, Eliza
03-02 Dzięki życiu 4:22
Sosa, Mercedes
10-20 V podvečer (O zmierzchu), Idylla na orkiestrę - op.39 {błędnie znany jako poemat op.41, nr 6} 2:27
11-17 Wełtawa (Die Moldau) [Część] - Poemat symfoniczny nr 2 z cyklu „Ma Vlast” 3:52
Teodorakis, Mikis
WIELOKROTNA OKRĄGŁA KONTAKTOWA
OKRĄGŁA EUTONIA
01-19 Allegro - Koncert „Wiosna” E-dur - 1 (Cztery pory roku op.8/1, RV 269) 3.29
Vivaldi, Antonio (1678-1741)
15-15 Largo - Koncert „La primavera” E-dur - 2 (Cztery pory roku op.8/1, RV 269) 2:47
Vivaldi, Antonio (1678-1741)
04-02 Legenda o Syrenach, Królowa Morza 4:08
Monte, Marisa
04-16 Na linii morza 2:59
Nunes, Klara
01-13 O mar Serenou 3:00
Nunes, Klara
04-01 Muszę się odnaleźć 3:33
Monte, Marisa
RUNDA KOCHAŃ
RUNDA SOLIDARNOŚCI
11-17 Wełtawa (Die Moldau) [Część] - Poemat symfoniczny nr 2 z cyklu „Ma Vlast” 3:52
Smetana, Bedrich (1824-1884)
RUNDA PRZEMIAN
SKOK SYNERGICZNY
01-18 Och (Nadchodzimy) 3:32
Nascimento, Milton
PODSTAWOWE PRACY
18-13 Świeć na ciebie szalony diament, P1 [Część 2] 4:49
Pink Floydów
TRANS ZAWIESZENIA
01-20 Adagio - Koncert d-moll na obój, smyczki i BC - 2, SF 935 4:46
Marcello, Alessandro (1669-1747)
01-19 Allegro - Koncert „Wiosna” E-dur - 1 (Cztery pory roku op.8/1, RV 269) 3:29
Vivaldi, Antonio (1678-1741)
17-19 Chwała w Bogu Najwyższym (Trevor Pinnock) - Chwała w Re Maggiore - 1, RV 589 2:19
Vivaldi, Antonio (1678-1741)
OSTROŻNY TUNEL
10-20 V podvečer (O zmierzchu), Idylla na orkiestrę - op.39 {błędnie znany jako poemat op.41, nr 6} 2:27
Fibich, Zdenek (1850-1900)
13-09 Głos i pot 3:55
Caymmi, Nana
ZMIANY RYTMICZNE
TANIEC Z INTENSYWNOŚCIĄ
04-20 Pod kluczem/Krewetka, która śpi, zabiera fala/Ból miłości (na żywo) 4:50
Carvalho, Beth
GRUPOWA WITALNOŚĆ I GRY SAMBA
RUNDA AKTYWACYJNA
17-12 Adagietto „bardzo powoli” [Część] (Anton Nanut) - V Symfonia cis-moll - 4 6:12
Mahler, Gustaw (1860-1911)
TANIEC DLA NIEOBECNEGO BYTU
TRANS ZAWIESZENIA
TAŃCZĄCY ODDECH
OKRĄG ANIOŁÓW
TRANS ZAWIESZENIA
15-16 Adagio tanto - Koncert F-dur „Jesień” - 2 (Cztery pory roku op.8/3, RV 293) 2:17
Vivaldi, Antonio (1678-1741)
DANZA YIN
01-19 Allegro - Koncert „Wiosna” E-dur - 1 (Cztery pory roku op.8/1, RV 269) 3:29
Vivaldi, Antonio (1678-1741)
RENESANS
RUNDA ŚWIĘTOWANIA
15-14 Allegro con brio [Część] (William Bowles) - V Symfonia c-moll op.67 - 1 1:29
Beethoven, Ludwig van (1770-1827)
TANIEC INTEGRACYJNY YIN~YANG
DIALOG ANIOŁÓW
SPOTKANIE EPIPANICZNE
OKRĄG ANIOŁÓW
16-13 Allegro non tanto - Koncert f-moll „Zima” -1 (Cztery pory roku op.8/4, RV 297) 3:40
Vivaldi, Antonio (1678-1741)
POŁĄCZENIE NIEBO-ZIEMIA
TANIEC NASION
RUNDA ŚWIĘTOWANIA
ZWIJANIE OKRĄGŁE
RÓŻNE SPOTKANIA
RUNDA AKTYWACYJNA
RUNDA AKTYWACYJNA
18-17 Andante - Koncert fortepianowy 21, (András Schiff), C-dur KV 467 - 2 6:45
Mozart, Wolfgang Amadeusz (1756-1791)
TANIEC ANIOŁA
OKRĄG ANIOŁÓW
11-15 Andante con moto (wersja 2) - Trio fortepianowe nr 2 Es-dur - 2, op.100 D 929 4:58
Schubert, Franciszek (1797-1828)
RÓŻNE SPOTKANIA
RUNDA AKTYWACYJNA
CHROŃ ŻYCIE
TRANS ZAWIESZENIA
TANIEC UWOZENIA
RUNDA AKTYWACYJNA
RUNDA AKTYWACYJNA
ZWIJANIE OKRĄGŁE
TANIEC EUTONII
TANIEC CZAPLI
DAJ-DAJ
PODANIE I OTRZYMANIE KONTYNENTÓW W PARACH (lub „Kołysanie na kolanach” lub „Kołysanie drugiego”)
EUTONIA CAŁEGO CIAŁA
EUTONIA RĄK
EUTONIA STÓP
ODBIERAĆ
OKRĄGŁA EUTONIA
TRANS ZAWIESZENIA
DIALOG ANIOŁÓW
TANIEC RYTMICZNY
TANIEC RYTMiczny Z RUCHAMI PERYFERYJNYMI
ZWOLNIENIE RUCHU
RUNDA AKTYWACYJNA
RUNDA FINAŁOWA
RUNDA FINAŁOWA
DANZA YIN
TANIEC RYTMICZNY
EKSPRESYWNY TANIECZ RYTMICZNY
TANIEC RYTMICZNY
TANIEC NASION
TANIEC PRZYJAŹNI
TRANS ZAWIESZENIA
RUNDA AKTYWACYJNA
RÓŻNE SPOTKANIA
PODANIE I OTRZYMANIE KONTYNENTÓW W PARACH (lub „Kołysanie na kolanach” lub „Kołysanie drugiego”)
BŁYSKAWICA
OTRZYMAJ ŁASKĘ
RUNDA AKTYWACYJNA
RUNDA AKTYWACYJNA
TANIEC W PARACH
SPOTKANIE Z UCISKANIEM
Pulsujące spotkania
TANIEC
TANIEC W PARACH
TANIEC RYTMICZNY
18-05 Daphnis i Chloé (Levine) - Powolny i tajemniczy taniec nimf [Część] - Balet, I scena - 2:06
MY
19-08 Daphnis i Chloé (Ozawa) - Finał bachanalny - Balet, scena III - III 4:13
Ravel, Maurycy (1875-1937)
TANIEC Ucisku-Wyzwolenia
INTEGRACJA ELASTYCZNOŚĆ
WOLNY TANIEC
TANIEC Z INTENSYWNOŚCIĄ
TANIEC OGNIA
RÓŻNE SPOTKANIA
OSTROŻNY TUNEL
CHÓD FIZJOLOGICZNY
RÓŻNE SPOTKANIA
SPOTKANIE EPIPANICZNE
Pulsujące spotkania
TANIEC
TANIEC OGNIA
RADOSNY MARSZ
TANIEC W PARACH
RUNDA AKTYWACYJNA
RUNDA AKTYWACYJNA
RÓŻNE SPOTKANIA
TANIEC WĘŻA
INTEGRACJA ELASTYCZNOŚĆ
Spotkanie stóp
SPOTKANIE Z UCISKANIEM
RÓŻNE SPOTKANIA
RUNDA AKTYWACYJNA
SPOTKANIE Z UCISKANIEM
RÓŻNE SPOTKANIA
POCIĄG
RUNDA AKTYWACYJNA
TANIEC TWORZENIA
RUNDA AKTYWACYJNA
SPOTKANIE Z UCISKANIEM
Pulsujące spotkania
21-02 Freude (Hymn do radości) [Część] (Cluytens) - Sinfonie 9 d-moll, op.125 - 4 1:04
Beethoven, Ludwig van (1770-1827)
POŁĄCZENIE Z CHWAŁĄ ŻYCIA
03-19 Chwała w Bogu Najwyższym (Riccardo Muti) - Chwała w Re Maggiore - 1, RV 589 2:23
Vivaldi, Antonio (1678-1741)
SPOTKANIE Z BRATEM
RUNDA ŚWIĘTOWANIA
17-19 Chwała w Bogu Najwyższym (Trevor Pinnock) - Chwała w Re Maggiore - 1, RV 589 2:19
Vivaldi, Antonio (1678-1741)
TRANS ZAWIESZENIA
RUNDA FINAŁOWA
RUNDA ŚWIĘTOWANIA
RUNDA SOLIDARNOŚCI
RUNDA FINAŁOWA
RÓŻNE SPOTKANIA
RUNDA ŚWIĘTOWANIA
TANIEC W PARACH
CHÓD FIZJOLOGICZNY
RYNEK SYNERGICZNY
CHÓD FIZJOLOGICZNY
TANIEC EKSPRESYWNOŚCI
WYRAZ KOBIECOŚCI
RUNDA AKTYWACYJNA
RUNDA ŚWIĘTOWANIA
OTRZYMAJ ŁASKĘ
RÓŻNE SPOTKANIA
Transcendentne spotkania
RÓŻNE SPOTKANIA
ZMIANY RYTMICZNE
Spotkanie stóp
09-18 Larghetto (Transcr na flet-organy) Sonata skrzypcowa nr 13 D-dur - 3, op.11 HWV 371 3:32
Handel, Georg Friedrich (1685-1759)
TANIEC EUTONII
EUTONY W GRUPIE TRZEJSKIEJ
SEGMENTARNE RUCHY RAMION KLATKI
18-16 Largo - Koncert kameralny D-dur RV 93 - 2 (na lutnię, 2 skrzypiec i BC) 5:51
Vivaldi, Antonio (1678-1741)
TANIEC ANIOŁA Oświecenia
TANIEC ANIOŁA STRÓŻA
18-03 Largo - Koncert re-moll - 2 (Il cimento dell'armonia e dell'inventione op.8/7, RV 242) 2:13
Vivaldi, Antonio (1678-1741)
BIOGENERATOR (Biodanza Kliniczna)
TANIEC ANIOŁA Oświecenia
EWOKACJA I UWOLNIENIE WEWNĘTRZNEJ ENERGII
MAGNETYZM
15-15 Largo - Koncert „La primavera” E-dur - 2 (Cztery pory roku op.8/1, RV 269) 2:47
Vivaldi, Antonio (1678-1741)
DANZA YIN
TAŃCZĄCY ODDECH
RÓŻNE SPOTKANIA
Pulsujące spotkania
RUNDA AKTYWACYJNA
19-13 Oto oni, oto oni, oto kadryl! (Marsz Toreadorów) - Carmen - Akt 3 - Scena druga 3:57
Bizet, Georges (1838-1875)
CHODZENIE UWZGLĘDNIAJĄC WŁASNĄ OBECNOŚĆ (Zwane także „Iluminacją własnej obecności” lub też
„Marsz z majestatem”)
TRANS ZAWIESZENIA
OSTROŻNY TUNEL
WYRAŻ MĘSKOŚCI
RÓŻNE SPOTKANIA
PODANIE I OTRZYMANIE KONTYNENTÓW W PARACH (lub „Kołysanie na kolanach” lub „Kołysanie drugiego”)
KOMPAKTOWA GRUPA BUJAKOWA
RUNDA KOCHAŃ
INTEGRACJA ELASTYCZNOŚĆ
RÓŻNE SPOTKANIA
RUNDA KOCHAŃ
MANDALA
19-10 Może Bóg próbuje ci coś powiedzieć (wokal Tata Vega) 4:39
OST Kolor fioletowy
TANIEC TRANSOWY
TANIEC Z INTENSYWNOŚCIĄ
WOLNY TANIEC
TERAZ ALBO NIGDY
RENESANS
RUNDA FINAŁOWA
16-04 Miss Celie's Blues (siostra) (1922 Jook Joint) (wokal Tata Vega) 2:29
OST Kolor fioletowy
TANIEC W ŚRODKU RUNDY
TANIEC KREATYWNY
WYRAZ KOBIECOŚCI
SKOK SYNERGICZNY
RÓŻNE SPOTKANIA
RUNDA AKTYWACYJNA
POCIĄG
RUNDA AKTYWACYJNA
RUNDA AKTYWACYJNA
TANIEC WĘŻA
RÓŻNE SPOTKANIA
Pulsujące spotkania
10-11 Nikt nie robi tego lepiej (wokal Carly Simon) 3:30
OST Szpieg, który mnie kochał
SPOTKANIE Z UCISKANIEM
RÓŻNE SPOTKANIA
Spotkanie stóp
OSTROŻNY TUNEL
RUNDA AKTYWACYJNA
RUNDA AKTYWACYJNA
RUNDA FINAŁOWA
TANIEC CZAPLI
RUNDA AKTYWACYJNA
PŁYNNOŚĆ: SERIA I
FLUIDEZ: SERIA II
PŁYNNOŚĆ: SERIA I
RUNDA AKTYWACYJNA
RUNDA AKTYWACYJNA
PODANIE I OTRZYMANIE KONTYNENTÓW W PARACH (lub „Kołysanie na kolanach” lub „Kołysanie drugiego”)
KOMPAKTOWA GRUPA BUJAKOWA
RUNDA KOCHAŃ
RUNDA KOCHAŃ
15-13 Taniec połowiecki nr 17-d [Część] - Opera Książę Igor (II taniec męski), wersja orkiestrowa 2:08
Borodin, Aleksander (1833-1887)
TANIEC
PODANIE I OTRZYMANIE KONTYNENTÓW W PARACH (lub „Kołysanie na kolanach” lub „Kołysanie drugiego”)
EFEKTYWNA OCHRONA POPRZEZ PIESZCZENIE PIERSI I RAMION
CHROŃ ŻYCIE
ODBIERAĆ
RUNDA FINAŁOWA
OSTROŻNY TUNEL
15-12 Wczesny - Koncert „L'estate” g-moll - 3 (Cztery pory roku op.8/2, RV 315) 3:01
Vivaldi, Antonio (1678-1741)
POŁĄCZENIE Z WŁASNĄ SIŁĄ
TANIEC
RUNDA AKTYWACYJNA
TANIEC WĘŻA
INTEGRACJA ELASTYCZNOŚĆ
DANZA YIN
PRYWATNOŚĆ
DANZA YIN
PRYWATNOŚĆ
ZWOLNIENIE RUCHU
RUNDA AKTYWACYJNA
ZABAWNA RUNDA
RUNDA AKTYWACYJNA
RÓŻNE SPOTKANIA
RUNDA AKTYWACYJNA
RUNDA FINAŁOWA
TANIEC EKSPRESYWNOŚCI
INTEGRACJA ELASTYCZNOŚĆ
INTEGRACJA ELASTYCZNOŚĆ
TANIEC W PARACH
RUNDA AKTYWACYJNA
TAŃCZĄCY ODDECH
SKOK SYNERGICZNY
TANIEC WODNY
18-12 Pieśń lamentacyjna [Część] {Część końcowa „Sanctus. Taniec Bwala'} 1:02
Fanshawe, David
POŁĄCZENIE Z PIERWOTNOŚCIĄ
TANIEC KREATYWNY
RYNEK SYNERGICZNY
CHÓD FIZJOLOGICZNY
RUNDA KOCHAŃ
ZWOLNIENIE RUCHU
RUNDA AKTYWACYJNA
RYNEK SYNERGICZNY
CHÓD FIZJOLOGICZNY
RUNDA KOCHAŃ
TANIEC UWOZENIA
FLUIDEZ: SERIA II
RYNEK SYNERGICZNY
CHÓD FIZJOLOGICZNY
RÓŻNE SPOTKANIA
Pulsujące spotkania
TANIEC TYGRYSÓW
INTEGRACJA ELASTYCZNOŚĆ
ZMIANY RYTMICZNE
CHÓD FIZJOLOGICZNY
RUNDA FINAŁOWA
TANIEC EKSPRESYWNOŚCI
TANIEC UWOZENIA
10-20 V podvečer (O zmierzchu), Idylla na orkiestrę - op.39 {Mistaked Known as Poème op.41, nr 6} 2:27
Fibich, Zdenek (1850-1900)
TANIEC ANIOŁA PRZEWODNIKA
Spotkanie stóp
RUNDA ŚWIĘTOWANIA
OSTROŻNY TUNEL
TANIEC Z INTENSYWNOŚCIĄ
TANIEC UWOZENIA
11-17 Wełtawa (Die Moldau) [Część] - Poemat symfoniczny nr 2 z cyklu „Ma Vlast” 3:52
Smetana, Bedrich (1824-1884)
RUNDA AKTYWACYJNA
RUNDA ŚWIĘTOWANIA
RUNDA SOLIDARNOŚCI
OSTROŻNY TUNEL
ZAPYTAĆ
TANIEC UWOZENIA
RÓŻNE SPOTKANIA
ZMIANY RYTMICZNE
RUNDA AKTYWACYJNA
RUNDA ŚWIĘTOWANIA
01 - 19 Allegro - Koncert „La primavera” E-dur - 1 (Cztery Vivaldi, Antonio (1678-1741) 3:29
stagioni op.8/1, RV 269)
01 - 20 Adagio - Koncert d-moll na obój, smyczki i BC - 2, SF 935 Marcello, Alessandro (1669-1747) 4:46
01 - 21 Air (na stringach) - Orchester-Suite 3 D-Dur - 2, BWV 1068 Bach, Jan Sebastian (1685-1750) 5:19
03 - 18 Allegro - Koncert „La primavera” E-dur - 1 (Cztery Vivaldi, Antonio (1678-1741) 3:29
stagioni op.8/1, RV 269)
03 - 19 Chwała w Bogu Najwyższym (Riccardo Muti) - Chwała w Re Maggiore - 1, Vivaldi, Antonio (1678-1741) 2:23
RV 589
03 - 20 Alleluja - Mesjasz, HWV 56 - Część II/42 Handel, Georg Friedrich (1685-1759) 3:40
04 - 20 Pod kluczem/Krewetka śpiąca, którą niesie fala/Ból miłości (do Carvalho, Beth 4:50
żywy)
04 - 21 Worek fasolowy/Lina na szyję/Śnienie Jestem szczęśliwy (na żywo) Carvalho, Beth 5:13
07 - 21 Nad pięknym błękitnym Dunajem [Część], op.314 Strauss II, Johann (1825-1899) 3:01
08 - 13 Moja mała brązowa książeczka [Część] Ellington, Duke / Coltrane, John 4:56
09 - 16 Reigen Błogosławione Duchy [Część 1] (z „Orfeo ed Euridice”) Van Leer, Thijs 2:09
09 - 17 Reigen Błogosławione Duchy [Część 2] (z „Orfeo ed Euridice”) Van Leer, Thijs 3:54
09 - 18 Larghetto (Transcr na flet-organy) Sonata skrzypcowa nr 13 D-dur - 3, op.11 HWV 371 Handel, Georg Friedrich (1685-1759) 3:32
09 - 19 Adagio - Concerto Brandebourgeois 1 - 2, F-Dur BWV 1046 Bach, Jan Sebastian (1685-1750) 4:07
10 - 07 Jeszcze jeden pocałunek, kochanie (wokal John Bahler) Nowa Amerykańska Orkiestra 4:02
10–11 Nikt nie robi tego lepiej (wokal Carly Simon) OST Szpieg, który mnie kochał 3:30
10 - 19 Taniec słowiański e-moll „Starożytny” [Część] - Tańce słowiańskie op.72/2 Dvořák, Antonín (1841-1904) 2:12
(Allegretto Grazioso)
10 - 20 V podvečer (O zmierzchu), Idylla na orkiestrę - op.39 {błędnie znany jako Fibich, Zdenek (1850-1900) 2:27
poemat op.41, nr 6}
11 - 12 Sny miłosne nr 3 As-dur - Sny miłosne, s. 541 Liszt, Franciszek (1811-1886) 4:31
11 - 13 Impromptu nr 3 w Ges-Dur (Andante) - Impromptus op.90 D 899 Schubert, Franciszek (1797-1828) 6:18
11 - 15 Andante con moto (wersja 2) - Klaviertrio nr 2 w Es-Dur - 2, op.100 Schubert, Franciszek (1797-1828) 4:58
D 929
11 - 17 Wełtawa (Die Moldau) [Część] - Poemat symfoniczny nr 2 z cyklu „Ma” Smetana, Bedrich (1824-1884) 3:52
Moc'
14 - 03 Dziewczyna z Ipanema (feat. Astrud Gilberto) Getz, Stan / Gilberto, Joao 5:16
15.00 - 12.00 Wczesny - Koncert „Lato” g-moll - 3 (Cztery pory roku op.8/2, RV 315) Vivaldi, Antonio (1678-1741) 3:01
15 - 13 Taniec połowiecki nr 17-d [Część] - Opera Książę Igor (II taniec męski), wersja Borodin, Aleksander (1833-1887) 2:08
orkiestrowa
15 - 14 Allegro con brio [Część] (William Bowles) - Sinfonie 5 c-moll op.67 - 1 Beethoven, Ludwig van (1770-1827) 1:29
15 - 15 Largo - Koncert „Wiosna” E-dur - 2 (Cztery pory roku op.8/1, RV 269) Vivaldi, Antonio (1678-1741) 2:47
15 - 16 Adagio tanto - Koncert „Jesień” F-dur – 2 (Cztery Vivaldi, Antonio (1678-1741) 2:17
stagioni op.8/3, RV 293)
15 - 17 Taniec słowiański e-moll „Starożytny” [Część] - Tańce słowiańskie op.72/2 (Allegretto Dvořák, Antonín (1841-1904) 2:12
Grazioso)
16 - 02 Jeszcze raz (oprócz Veza) Getz, Stan z Astrud i João Gilberto 6:46
16 - 04 Miss Celie's Blues (siostra) (1922 Jook Joint) (wokal Tata Vega) OST Kolor fioletowy 2:29
16 - 13 Allegro non tanto - Koncert „Zima” f-moll -1 (Cztery Vivaldi, Antonio (1678-1741) 3:40
stagioni op.8/4, RV 297)
17 - 07 Clair de lune [wersja orkiestrowa] Suite Bergamasque na fortepian - 3 Debussy, Claude (1862-1918) 4:42
17 - 11 piętnastego września (dedykowane Billowi Evansowi) [Część] Metheny’ego, Pata i Maysa, Lyle’a 2:03
17 - 12 Adagietto 'bardzo powoli' [Część] (Anton Nanut) - V Symfonia cis-moll - Mahler, Gustaw (1860-1911) 6:12
4
17 - 13 Suo Gan (Młodszy chór wokalny ambrozjański) OST Imperium Słońca 2:18
17 - 14 el-HADRA - Taniec Mystik I [Część] Wiese, Klaus z Tedem De Jongiem i Mathiasem Grassowem 3:49
17 - 15 Adagio - Kwintet smyczkowy C-dur - 2, op.post.163 D 956 Schubert, Franciszek (1797-1828) 4:43
17 - 16 Ave Maria (wg Jana Sebastiana Bacha) Gounod, Karol (1818-1893) 3:23
17 - 18 Adagio - Koncert d-moll na obój, smyczki i BC - 2, SF 935 Marcello, Alessandro (1669-1747) 4:46
17 - 19 Chwała w Bogu Najwyższym (Trevor Pinnock) - Chwała w Re Maggiore - 1, Vivaldi, Antonio (1678-1741) 2:19
RV 589
18 - 02 Błogosławieni, którzy cierpią [Część] - Niemieckie Requiem op.45 - 1 Brahms, Jan (1833-1897) 4:29
18 - 03 Largo - Koncert re-moll - 2 (Il cimento dell'armonia e dell'inventione op.8/7, Vivaldi, Antonio (1678-1741) 2:13
RV 242)
18 - 05 Daphnis i Chloé (Levine) - Powolny i tajemniczy taniec Ravel, Maurycy (1875-1937) 2:06
Nimfy [Część] - Balet, I obraz - VI
18 - 08 Finlandia „Poemat symfoniczny” op. 26 [Część końcowa] (Karajan) Sibelius, Jean (1865-1957) 1:24
18 - 12 Pieśń lamentacyjna [Część] {Część końcowa „Sanctus. Bwala Dance'} Fanshawe, David 1:02
18 - 14 Allegro [Część] - VI Symfonia F-dur op.68 - 4 (Burza z piorunami) Beethoven, Ludwig van (1770-1827) 3:50
18:00–15:00 Allegro maestoso – Ballet Don Juan – 4 Gluck, Christoph Willibald (1714-1787) 2:00
18 - 16 Largo - Koncert kameralny D-dur RV 93 - 2 (na lutnię, 2 skrzypiec i BC) Vivaldi, Antonio (1678-1741) 5:51
18 - 17 Andante - Koncert fortepianowy 21, (András Schiff), C-dur KV 467 - 2 Mozart, Wolfgang Amadeusz (1756-1791) 6:45
19 - 07 Pieśń zranionej miłości (wokal Teresa Berganza) de Falla, Manuel (1876-1946) 1:24
19 - 08 Daphnis i Chloé (Ozawa) - Finał bachanalny - Balet, scena III - III Ravel, Maurycy (1875-1937) 4:13
19-10 Może Bóg próbuje ci coś powiedzieć (wokal Tata Vega) OST Kolor fioletowy 4:39
19 - 11 O fortunę - Fortuna Cesarzowa Świata - Carmina Burana - I/1 Orff, Carl (1895-1982) 2:34
19 - 13 Oto oni, oto oni, oto kadryl! (Marsz Toreadorów) - Carmen - Akt 3 - Scena druga Bizet, Georges (1838-1875) 3:57
19 - 15 Vidala del cuculí Cumbo, Jorge / Vitale, Lito / Gonzáles, Lucho 7:58
19:00 - 16:00 Andantino Siciliano - Koncert nr 1 na gitarę i smyczki w A Giuliani, Mauro (1781-1829) 6:21
Major op.30 - 2
20 - 11 Serce ? 3:13
21 - 02 Freude (Hymn do radości) [Część] (Cluytens) - Sinfonie 9 d-moll, op.125 - 4 Beethoven, Ludwig van (1770-1827) 1:04
21 - 04 Dzień, w którym mnie kochasz Barenboïm, Daniel / Mederos, Rodolfo / Console, Héct 4:18
21 - 05 Dialog wiatru i morza - Morze, trzy szkice Debussy, Claude (1862-1918) 8:08
symfoniczny - 3
21 - 14 Clair de lune - Transkrypcja na harfę, Suite Bergamasque na fortepian Debussy'ego, Claude (1862-1918) 5:41
Załącznik 5: Tytuły referencyjne według artystów i albumów (wydawca lub wytwórnia płytowa)
Addeo, Leo
Baez, Joan
Hawaje w Hi-Fi 1959
5 1964
Wiek
Baker, Chet
Przyszedłem 1992
OST Zagubmy się 1989
05-14 Wykonane na zamówienie 3:27
13-06 Prawie niebieski 3:14
Alberta, Morrisa
Barbieri, Gato
Uczucia 1975
Gorący! 1977
Baroty’ego i Dienga
Armstrong, Ludwik Rytmy afrykańskie 1988
Piasek, Libor
Akademia Świętego Marcina Na Polach
Słowacka Orkiestra Filharmoniczna
Marrinera, Sir Neville’a
Szeryng, Henryk 18-14 Allegro [Część] - VI Symfonia F-dur op.68 3:50
BWV 1068
W Pagodzie 1979
15-13 Taniec połowiecki nr 17-d [Część] - 2:08 04-07 Siła wyobraźni 3:12
Opera Książę Igor (II Taniec Mężczyzn),
wersja orkiestrowa
Brawa Cane
Tamta Dziewczyna 1997 Mieszkaj w Olimpii 1991
Karol, Ray
Geniusz śpiewa bluesa 1961 Creuza, Maria
Maria Creuza 1972
19-04 Blues Raya 2:56
Chico i Cyganie
11-19 Noc mojego dobra 2:41
Mieć mieć 1992
13-04 Apel 3:44
Grzech 1979
z Belém, Fafa
Tamba-Tajá 1976
z Moraes-Creuza-Toquinho
W „Fuzie” 1970
zapytać
12-01 Wiem, że będę cię kochać 3:30 Celtowie 1987
12-02 Moja dziewczyna 3:48
11-10 Wyjść dalej, cz. 2 3:00
14-01 Samba w preludium 3:31
Evora, Cesaria
Kawa Atlantycka 1999
Debussy: La Mer (Karajan 1986) 1986
Orkiestra Filharmonii Berlińskiej 21-06 Karnawał w São Vicente 3:50
14-18 Nastrój Indygo 3:26 14-02 Corcovado (feat. Astrud Gilberto) 14-03 The 4:17
Girl From Ipanema (feat. Astrud Gilberto) 5:16
Mack The Knife: Ella w Berlinie 1960 Getz, Stan z Astrud i João Gilberto
08-04 Mack Nóż 4:39 Jazzowej Samby 1962
Flak, Roberta
Zabij mnie delikatnie 1973
21-07 Kiedy się uśmiechasz 3:44 Piosenki Me, You, Them 2001
Najlepsze 1986
03-16 Albo co to jest Albo co to jest? 4:21 Haley, Bill i jego komety
Rock przez całą dobę [EP] 1955
Goodmana, Benny’ego
After You've Gone: oryginalne trio i kwartet 1986
Benny'ego Goodmana, tom. 1
Harrison, George
07-18 Gdy już odejdziesz (ujęcie 2) 2:46 Wszystko przemija 1970
17-16 Ave Maria (według Jana Sebastiana 3:23 09-12 Och, kochanie (wiesz, że cię kocham) 3:59
09-14 Odpowiedź znajduje się na końcu 5:32
Kawaler)
33 i 1/3 1976
Gość
O Rytmiczny Wszechświecie 1981 02-09 Nauczyć się kochać cię 4:13
Mandala 1994
Krall, Diana
Sceny miłosne 1997
Legrand, Michel
OST Lato '42 1971
Lennon, John
Plastikowa opaska Ono 1970
Jarre, Jean-Michel
02-02 Miłość 3:22
Tlen 1977
Jones, Grace
Teczka 1977
Muzycy z Prowansji
07-01 La vie en róża [Część] 5:49
Muzyka truwerów i trubadurów 1988
Kitaro _
Azja 1975
3:39
05-15 Podoba mi się twoja czerwona róża Mendes, Sergio
Korzenie 1972
Madox, Johnny
Szalony fortepian Johnny’ego Maddoxa 1960
Merryl, Helena
Helen Merrill: Ze smyczkami 1955
Nunes, Klara
Świt 1974
Montez, Chris
Im częściej cię widzę/Zadzwoń do mnie 1966
Klara 1981
15-10 Im częściej cię widzę 2:38
04-19 Portela przy alei 3:46
Morricone, Ennio
OST Metellus 1970 O'Connor, Sinéad
Matka Uniwersalna 1994
21-18 Metellus 2:22
Muraszkin, Borys
Punkty Światła 1995 Orff, Carl (1895-1982)
Carmina Burana 1968
19-17 Radość 3:33
Chór Opery Niemieckiej w Berlinie
Hagen-Groll, Walter
Jochum, Eugeniusz
Orkiestra Opery Niemieckiej w Berlinie
Mouskouri, Nana 19-11 2:34
O Fortune – Cesarzowa Fortuny Świata –
Sam 1986 Carmina Burana – I/1
Peixoto, Araken
OST Chamanka Tłok w noc 1986
Chamanka (Korzinski, Andrzej) 1996
12-19 W miarę upływu czasu 2:57
15-09 Zdrowas Mario 4:21 12-17 Osiedle 3:30
Taksówkarz OST
Taksówkarz (Bernard Herrmann) 1976
Chciałbym żebyś tu był 1975
08-20 Motyw z taksówkarza (Sax Tom 4:11
15-03 Napij się cygara 5:08
Scotta)
18-01 Zabłyśnij szalonym diamentem, P1 3:54
[Część 1]
18-13 Zabłyśnij szalonym diamentem, P1 4:49
OST Kolor fioletowy [Część 2]
Kolor fioletu (Steven Spielberg / Quincy 1985
Jonesa) Postaw, Jean-Pierre
kocham magię 1980
19-10 Może Bóg próbuje ci powiedzieć 4:39
Coś (wokal Tata Vega) 17-04 Zegar mojego życia 4:43
16-04 Blues panny Celie (siostra) (1922 Jook 2:29 11-08 Magia miłości 4:43
Joint) (wokal Tata Vega)
Salieri, Franciszek
Presleya, Elvisa Salieri: Koncert na Fortepiano, Koncert na rok 1986
Flet i obój, Sinfonia La Tempesta di Mare
Witam z Hawajów 1973
Soliści weneccy
Ramalho na Elbie
1982
Szczęście Santiago, Emilio
3:20 Brazylijska akwarela 1988
05-01 Bicie serca
05-06 W dźwiękach akordeonu 2:41
14-04 Złote lata/Wiem, że będę cię kochać 5:28
01-16 Akwarela Brazylii 5:31
14-05 Dla mnie nic/Fullgás 6:06
Elbę 1987
14-06 Ronda/Sampa 5:28
19-08 Daphnis i Chloé (Ozawa) - Finał bachanalny 4:13 11-15 Andante con moto (wersja 2) - Trio 4:58
- Balet, scena III - III fortepianowe nr 2 Es-dur - 2, op.100 D 929
Daphnis i Chloe (Levine) 1985 Kwintet smyczkowy C-dur D.956 Bartók 1986
Levine, James Quartet
Filharmonicy Wiedeńscy Perényi, Miklós
18-05 Daphnis i Chloé (Levine) - Powolny i 2:06 17-15 Adagio - Kwintet smyczkowy C-dur - 2, 4:43
tajemniczy taniec nimf op.post.163 D 956
[Część] - Balet, I obraz - VI
Shankar, Ravi
Królowa, Eliza
Festiwal muzyczny Raviego Shankara z Indii 1976
Sztuczny połysk 1976
18-08 Finlandia „Poemat symfoniczny” op. 26 [Część 1:24 05-12 Bio Bal Laurindy 2:26
końcowa] (Karajan)
Simone
Cztery ściany 1974 Sosa, Mercedes
Hołd dla Violety Parry 1971
13-18 Propozycja 2:56
03-02 Dzięki życiu 4:22
Sztuki 1979
Ale 1993
01-17 Wracam 3:57
03-04 I daj radość mojemu sercu 4:42
Chór Harmoniczny
sierż. Zespół Klubu Samotnych Serc Peppera 1967 06-13 Bal Struttera w Darktown 3:29
Teodorakis, Mikis
Abbey Road 1967 OST Zorba Grek 1965
Beatlesi 1968
Tradycyjny zespół jazzowy
Veloso, Caetano
Vivaldi: Próba harmonii i 1983
Klejnot 1975
Inventione 12 koncertów op.8 - Le Quattro Stagioni
Pinnock, Trevor
Kolory, nazwy 1982
Koncert i chór angielski
02-04 Drzewo kokosowe Itapoã 2:37 17-19 Chwała Bogu na wysokościach (Trevor 2:19
04-17 Reklamacja 4:27 Pinnock) – Gloria w Re Maggiore – 1,
02-03 Siedem tysięcy razy 2:21 RV 589
Spodnie
Akustyka na żywo 2002
Williams, Paweł
Po prostu staroświecka piosenka o miłości 1971
Zima, Paweł
Bicie ziemi 1987
Zamfir, Gheorghe
Samotny pasterz 1984
utopia 1992
07-21 Nad pięknym błękitnym Dunajem [część], op.314 Strauss II, Johann (1825-1899)
07-22 Walc cesarski, op.437 [część] Strauss II, Johann (1825-1899)
09-18 Larghetto (Transcr na flet-organy) Sonata Handel, Georg Friedrich (1685-1759)
skrzypcowa nr 13 D-dur - 3, op.11 HWV 371
10-21 Largo - Preludium nr 4 e-moll - 24 Preludia Chopin, Fryderyk (1810-1849)
op. 28
14-16 Libertango Piazzolla, Astor
15-08 Żegnaj, Nonino Piazzolla, Astor
16-01 Taniec Zorby Teodorakis, Mikis
16-16 Mahabharata OST Mahabharata