Mga Sitwasyong
Pangwika sa Pilipinas
Multilinggwal at Multikultural ang
Pilipinas
Multilinggwal
 ang Multilinggwal ay galing sa salitang
Ingles ‘’multi’’ na may ibig sabihin na
marami. Sa buong mundo nabibilang ang
Pilipinas sa mga bansang multilinggwal.
 Tumutukoy sa isang tao na gumagamit ng
tatlo o higit pang wika.
Hal: Isang multilinggwal na tao si Jose
Rizal.
Bakit nga ba multilinggwal ang
bansang Pilipinas?
 Dahil tayo ay nasakop ng iba’t ibang bansa na
nagbigay ng malaking impluwensiya sa ating
wika at komunikasyon.
 Isa pang dahilan ay pagiging watak-watak na
kapuluan ang buong bansa na naging sanhi
upang magkaroon ng pag-iibang anyo o
“variation”, ito ay ang mga dialekto. Sa
kabuuan may taglay na 175 na wika at
dialekto ang Pilipinas ngunit mayroong 8
major dialects.
8 Major Dialects
 Bikol
 Cebuano
 Hiligaynon
 Ilocano
 Kapampangan
 Pangasinan
 Tagalog
 Waray
Dahil sa dami ng wika at dialekto sa
Pilipinas ay gumawa ng batas na nagsasaad na ang
Filipino ang magiging opisyal na wika ng bansa.
Inisa-isa ni Dr. Grace Koo, Associate
professor ng UP Diliman:
Mga Pakinabang na Dulot ng
Isang Multilinggwal gaya ng:
 Pakiramdam na bahagi ka ng maraming
sub-kultura dahil marami kang alam na
wika;
 Panonood ng pelikula at pagbabasa ng
aklat ng maraming bansa at pamayanan
 Napahahalagahan ang pagkakaiba ng mga
pananalita, idyoma at biro ng maraming
wika
 Natutugunan ang mga kwalipikasyong
pangwika ng maraming trabaho at larangan
 Isang mahusay na paraan sa pag-
eehersisyo ng isip ang pagsasalin ng mga
ideya ng isang wika patungo sa iba pang
mga wika.
Binigyang-diin naman ni Dr. Paraluman
Giron ng DepEd, sa kaniyang lektyur na may
pamagat na “The Mother Tongue-Based Multilingual
Education: The Philippine challenge” ang paggamit
ng wika ng bata bilang midyum ng pag-aaral.
Ayon kay Giron, ang unang wika ay ang
wika ng bata sa kanyang tahanan. Ang kanyang pag-
iisip ay naka-encode sa wikang ito kung kaya dahil
dito ang pagkatuto sa unang wika ay maghahanda sa
bata upang maging multilinggwal.
Dagdag pa ni Giron, ang pagtuturo gamit
ang unang wika ay isang mainam na puhunan kung
ang layon ay tumulong sa batang mag-aaral na sa
dakong huli ay makatatamo ng maaaring
pinakamataas na antas ng kasanayan sa nilalaman at
kahusayan sa pangalawang wika.
2008 Pandaigdigang Taon ng mga Wika
Iprinoklama ng Pangkalahatang Asembleya
ng United Nations sa pulong noong Mayo 2007 ang
2008 bilang Pandaigdigang Taon ng mga Wika.
Bilang pagkilala sa tunay na multiliggwalismo na
nagtataguyod ng pagkakaisa at pandaigdigang
unawaan.
Multikultural – ay tumutukoy sa pagkakaroon ng
isang estado ng maraming bansa, katulad ng mga
sinaunang Europyanong emperyo, at ng Estados
Unidos at Canada.
 Samantalang ang “multikulturalismo”
 ay isang kamalayan, o ideolohiya, na minsan ay
naisasabatas, na kumikilala at nasisiyahan sa
pagkakaroon ng isang estado ng maraming maliliit
na bansa, sinisikap ng kamalayan at ideolohiyang ito
na mananatili ang kultural na pagkaka-iba-iba, at
mabibigyan ng pagkapantay-pantay ang lahat ng
mga etnikong grupo na nasasakop ng estado.
Lehitimong Wika sa Pilipinas
Lehitimo
 ito ay naaayon sa batas, sunod sa batas,
matuwid, marapat, matwid
Ingles
 nanatiling makapangyarihang wika sa ating
lipunan sa kabila ng pagkakaroon ng
pambansang wika sa Pilipinas.
Socila Weathers Station (SWS) – noong 2008
(sa NOLASCO 2008) halos:
 76% - ng mga Pilipino na nasa sapat na
gulang ang nakapagbabasa sila sa
wikang Ingles
 61% - nakapagsulat sa wikang Ingles
 38% - nagsabing nag iisip sila gamit
ang wikang Ingles
Macaro (2014)
 ng British Counsil at Direktor ng University
of Oxford, lalong dumarami ang mga
akademikong institusyon sa buong mundo
na gumagamit ng Ingles upang ituro ang
mga akademikong asignatura dahil sa
kagustuhang isabay sa internasyunal na
standard ang mga propayl ng mga
unibersidad.
 Sa pagpasok ng Pilipinas sa sosyo-kultural
at ekonomikong integrasyon sa ASEAN,
ganito rin ang nagging tunguhin ng mga
poangunahing unibersidad ng Pilipinas.
Malinaw sa mga datos na maraming
Pilipino ang nananatiling naiimpluwensihan
at gumagamit ng wikang Ingles sa ibat-
ibang antas sa kabila ng pagkakaroon ng
pambansang wika ng Pilipinas.
Ayon kay Gonzales (2003), dating Kalihim ng
Kagawaran ng Edukasyon, kapansin-pansin na hindi
akma ang polisiyo at aktwal na implementasyon
nito. Ayon sa kanya, bilang pambansa at opisyal na
wika nararapat na paunlarin ang paggamit ng
Filipino sa mga paaralan ngunit hindi ito
nangyayari.
Ayon kay Bourdieu (1991), sa kanyang aklat na
Language and Symbolic Power, tinutukoy niya ang
lehitimong wika sa isang lipunan bilang wikang
ginamit sa pag- unlad ng sistema ng edukasyon at
pagpapagana ng sistema ng paggawa. Ibig sabihin ,
pinag-iisa at pinatatag ng wikang ito ang ekonomiya
at politika ng isang bansa.
Lehitimong wika
 ay resulta ng kompleks na prosesong
historikal; na may madalas ay
kinasasangkutan ng matinding tunggalian.
Pagsulong ng Pambansang Wika
Sa Saligang Batas ng 1935
 isinulong ni Pangulong Manuel L. Quezon
‘’Ama ng Wikang Pambansa’’ na kung saan
ang 8 pangunahing wika ang itinituring:
 Illocano
 Pangasinan
 Pampango
 Tagalog
 Bicol
 Cebuano
 Hiligaynon
 Waray-Samarnon
Inirekomenda ng kumite na ang Tagalog
ang maging basehan ng Wikang Pambansa.
Pagkalipas ng tatlong taon matapos iproklama ang
Tagalog na basehan ng Wikang Pambansa, opisyal
na tinatawag na Pilipino, napagpasyahan na gawin
na itong isa sa opisyal na wika ng Pilipinas. Ito ay
itinuro bilang paksa para sa Mababa at Mataas na
Paaralan sa boung bansa.
Lope K. Santos
 ay isang tanyag na manunulat sa wikang
Tagalog noong kaniyang kapanahunan, sa
simula ng ika-1900 dantaon. Bukod sa
pagiging manunulat, isa rin siyang
abogado, kritiko, lider obrero, at itinuturing
 na Ama ng Pambansang Wika at
Balarila ng Pilipinas.
 Siya ang itinalaga na director ng Institute of
National Language ay nagsagawa ng
paghahanda para sa Balarila ng Wikang
Pambansa. Noong 1973 Constitution
convention, binuo ang lupon ang lupon ng
Wikang Pambansa ng mga delegado para
magbigay ng mungkahi sa patakaran na
angkop para sa paksa.
 Dahil sa magkasalungat na pananaw ng
mga dalubhasa sa bansa, iminungkahi na
palitan ang Pilipino sa pangkaraniwang
pambansang wika na kinikilala bilang
Filipino. Maraming salungat na pananaw
ang lumabas sa paggamit ng Filipino dahil
walang pangkat o lalawigan na gumamit ng
wikang ito.
Pagsulong ng Pambansang Wika
Ang wikang Pambansa ay napagkasundan
na maging Filipino sa ilalim ng Saligang Batas ng
1987. Nakasaad din sa bagong saligang batas na ang
Filipino ay gagamitin sa lahat ng antas ng buhay
bilang pangunahing wika. Para matugunan ang
pamahalaan ay magsasabatas ng mga patnubay sa
paggamit ng Filipino bilang pangunahing wika sa
pagtuturo sa paaralan.
Sa pagka-opisyal nito, binibigyan kahulugan
ang Filipino ng Komisyon sa Wikang Filipino (KWF)
bilang ang katutubong diyalektong sinasalita at
sinusulat.
Komisyon sa Wikang Filipino - ay ang opisyal na
lupong tagapamahala ng wikang Filipino at ang
opisyal na institusyon ng pamahalaan na inatasan sa
paglilinang, pagpepreserba, at pagtataguyod ng mga
iba't ibang katutubong wika sa Pilipinas. Itinatag ang
komisyon ayon sa Saligang Batas ng Pilipinas ng
1987.
Mga Hamon sa Polisiyang Pangwika sa
Edukasyon
Ang salitang polisiya ay ang mga kautusan
na ipinapatupad. Ito ay maaaring mga batas o
ordinansa na mayroong ang isang bansa,
pamayanan, at iba pa. Ito ay pinapatupad upang
magkaroon ng kaayusan. Layunin nito na magkaroon
ng kabutihang panlahat sa isang pamayanan.
2003 – ipinatupad ang Executive Order 210
(Establishing the Policy to Strengthen the Use of
English in the Educational System) na may
pangkalahatang layunin na palakasin ang pagtuturo
at pagkatuto gamit ang wikang Ingles sa batayang
edukasyon ng Pilipinas.
Pangulong Gloria Macapagal Arroyo (May 17,
2003)
 nilagdaan ang ilan sa mahalagang
probisyon ng kautusan ay:
1. Pagturo sa Ingles bilang ikalawang wika,
simula Grade 1
2. Paggamit sa Ingles bilang wikang panturo sa
asignaturang Ingles, Matematika, Siyensiya
mula Grade 3.
3. Ingles ang pangunahing wikang panturo sa
hayskul at hindi bumaba sa 70% ang total
oras sa pagtuturo
4. Filipino, wikang panturo sa asignaturang
Filipino at Araling Panlipunan
Upang suportahan ang kautusang ito,ilang
panukalang batas ang tinangkang ipasa sa kongreso
sa ilalim ni dating Pangulong Arroyo. Isa sa naging
pinakapopular ang House Bill No.4701 (An Act
Providing for the Use of English as a Medium of
Instruction in the Philippine Schools) o mas nakilala
bilang English Bill na ipinamukha ni Rep. Eduardo
Gullas mula sa Cebu. Sa paunang paliwanag sa
batas, pinangatwiranan ang pagpapalakas ng
wikang Ingles bilang pangunahing wikang panturo
sapagkat hindi naging matagumpay ang bilinggwal
na polisiya sa edukasyon sa hinahangad na
pagkatuto ng mga mag-aaral.
Sa kabuuan, nilalayon ng panukulang batas na:
1. Ingles, Filipino o ano mang katutubong
wika ang maaring gamitin bilang wikang
panturo mula preschool hanggang Grade
2;
2. Ituturo ang asignaturang Ingles at Filipino
bilang magkahiwalay na asignatura sa
antas primarya at sekondarya.
3. Ingles lamang ang magiging wikang
panturo sa lahat ng asignatura mula sa
Grade III hanggang Grade VI at sa lahat ng
antas sa paaralang sekondarya