Meet The Playboy Billionaire

By Extrangheras

SORRY FOR TYPO ERROR.

Simpleng babae lamang si Raine Marie Atienza, May simpleng pangarap para sa kanyang
dalawang nakakabatang kapatid na si Raniel at Roxanne. Sya na lamang ang
nagtataguyod sa kanyang mga kapatid simula ng mamatay ang kanyang mga magulang sa
isang aksidente.
Mabait, maganda, masipag si Raine. Pila ang mga lalaking gustong manligaw sa kanya
ngunit lahat sila ay binabale wala lamang nya para sa pangarap nya sa kanyang mga
kapatid hanggang isang araw ay makilala nya si Ryven James Vance. Isang kilalang
Bilyonaryong playboy na gugulo sa kanyang mundo.
Kilalanin Sina Raine Marie Atienza at Ryven James Vance.

Episode 1
Raine's POV
"Ate titigil na lang ako sa pag aaral para matulungan kita sa paghahanap buhay at
makatulong na din ako sa pag papaaral kay bunso." Wika ni Raniel na nagpatigil sa
paglilinis ko ng isda na uulamin namin ngayong tanghalian.
"Walang titigil ng pag aaral sa inyo ni Roxanne, Raniel. Yan na lang ang kaya kong
maibigay sa inyo ang makapag tapos kayo sa inyong pag aaral" Wika ko at namewang pa
sa harapan nya.
"Pero ate naman naaawa na ako sayo pat* ang gabi ginagawa mo ng araw mapag aral mo
lang kami, pwede namang huminto muna ako ng isang taon at si Roxanne muna ang
pagtulungan natin hindi ba?" Wika naman ni Raniel.
"Hindi mo kaylangang huminto sa pag aaral mo Raniel, nandito naman ako para
tulungan kayo ng ate mo" Biglang wika ni Adrian na nagpagulat sa aming magkapatid.
"Adrian nandyan ka pala, nakakagulat ka naman ll wika ko ngtumatawa.
Si Adrian Samaniego ay kababata ko at best friend pa. Lagi syang nandyan
upangtulungan kami ng aking mga kapatid, minsan nga ay nahihiya na ako dahil halos
araw araw nagdadala sya ng uulamin namin at bigas.
"Napadaan lang ako ulan" wika nya, ulan ang tawag nya sa akin dahil dahil daw tunog
rain ang pangalan kong Rhaine. Nasanay na rin ako na tin atawag nyang ulan.
"Dito ka na kumain ha" Pag anyaya ko sa kanya.
"Ikaw naman Raniel tigilan mo yang mga iniisip mo na maghihinto ka sa pag aaral
dahil hindi ko hahayaan na tumigil ka sa pag aaral mo." Wika kong muli kay Raniel
na napayukyok ang ulo sa lamesa.
"Ulan mamaya dadaan ako dito mga bandang alas siyete ng gabi ha ll Saad ni Adrian.
"Ha? bakit naman? 'l taka kong tanong.
"Ako na maghahatid sayo sa Mcdo, ako na rin susundo sayo pag out mo para tipid ka
na rin sa pamasahe" wika nya.
"Naku Adrian wag na ako na lang ang uuwi mag isa nakakahiya naman sayo, 5 am pa ang
tapos ng trabaho ko" Wika ko sa kanya.
"Ano ka ba ulan ha, gising na ako nuon alam
mo namang ganong oras ako gumigising dahil ako na ang namamahala sa business ng
daddy ko kaya maaga akong pumapasok ng opisina." Wika pa nya kaya nagpasalamat na
lang ako sa kanya at di ko na pinilit pa ang gusto ko dahil alam ko namang hindi
sya titigil ng pangungulit kaya hinayaan ko na lang sya.
Namatay ang mga magulang namin 3 years ago, I was 17 years old when they passed
away in a car accident. I am now 20 years old, mula ng mamatay sila ay ako na ang
nagtaguyod sa dalawa kong kapatid. Ako ang naging tatay at nanay nila sa 100b ng
tatlong taon, at sa 100b ng tatlong taon na yon walang sawa si Adrian na tulungan
ako. Talagang nahihiya na ako sa kanya pero sya naman lagi ang mapilit kahit anong
tanggi ang gawin ko sa kanya. Minsan nga pag uwi ko galing sa trabaho ay inaabutan
ko na lang ang mga de lata at bigas na nakapatong sa lamesa namin at may note pa
sya lagi na hindi ko dapat tanggihan ang tulong nya kung hindi magagalit sya, kaya
wala na rin akong magawa kung hindi tanggapin ang mga tulong nya at pasalamatan sya
ng buong puso.
"Raniel maghain ka na at malapit na akong matapos sa pagluluto at ng clito na
kumain si Adrian." Wika ko sa kapatid ko.
"Sige ate at tatawagin ko na rin si Roxanne at ng makatulong sya." wika pa nya.
Natapos ang masaya naming tanghalian at nagpaalam na rin si Adrian dahil dadaan pa
daw sya sa kanyang opisina.
May kaya sa buhay si Adrian at ang pamilya nya, ang nanay ko at mommy nya ay mag
kaibigang matalik kaya din siguro naging malapit kami sa isat isa at lumaki din
kaming parang magkapatid na dalawa.
"Ate sabi nga pala ni aling Lorna may bagong bukas na Italian restaurant malapit sa
Hamilton hotel baka daw gusto mong mag apply duon at nagha hire daw ng mga tauhan
ngayon duon at ang may ari daw mismo ang nag iinterview. LaCuèsta yata yung sinabi
nyang pangalan ng restaurant." Mahabang wika ng aking kapatid. Nanlaki ang aking
mga mata, tamang tama tapos na kontrata ko sa isang work na pinapasukan kong
restaurant din.
"Sige maliligo lang ako at mamaya maya ay pupuntahan ko si aling Lorna at itatanong
ko ang tungkol dito para mapuntahan ko na." wika ko sa aking kapatid.
Pumasok na ako sa aking silid upang kumuha ng ilang gamit pampaligo, iisa lang kasi
ang banyo namin at naduon pa sa may kusina.
Matapos kong maligo ay dali dali akong tumungo kila aling Lorna upang magtanong
tungkol sa trabahong sinasabi nya sa kapatid ko at kung ano anong dokumento ba ang
kailangan ko upang makapag apply.
"Naku ineng bilisan mo at pila yung nag aapply ngayon duon, aabot ka pa naman kung
aalis ka na ngayon, maraming bakante tulad ng waitress, helper sa kusina, janitress
at cashier kaya magmadali ka na at ng umabot ka." Wika nya sa akin kaya
nagpasalamat na ako sa kanya at mabilis na UmUWi upang makapag handa ng mga
dokumentong kaylangan at nagbihis na din ako. Isang white polo na halatang luma na
hanggang Siko ang manggas pero hapit sa aking katawan na tinernuhan ko ng isang
pencil cut na skirt na kulay black at isang2 inches na simpleng sapatos.
Humarap ako sa salamin at napangiti ako, nilugay ko lamang ang aking mahabang unat
na unat na buhok at naglagay lamang ako ng manipis na make up, pagkatapos ay muling
sinuyod ko ang aking sarili sa harap ng salamin at napangiti. Kahit luma na ang
aking suot ay hindi maitatago ang aking gandang minana ko pa sa aking ina, may lahi
kaming italyano ngunit ang mga magulang ko ay itinakwil ng aming mga 1010 at Iola
dahil sumama ang aking ina sa aking ama na mahirap lamang. Ang buong pangalan ko ay
Rhaine Marie Antonetti Atienza. Antonetti ang apelyido ng aking ina.
Nang makuntento ako ay mabilis na akong nagpaalam sa aking mga kapatid at nagtungo
na ako sa restaurant na aapplayan ko.
Habang nasa jeep ay panay ang dasal ko na sana ay isa ako sa matanggap kahit na
janitress lamang, kailangang kailangan ko talaga ngayon ng isa pang trabaho dahil
bukas na ang huling araw ng kontrata ko sa isa kong pinapasukan na fastfood chain.
Hindi rin nagtagal ay narating ko ang LaCùesta restaurant, Namangha ako sa ganda
nito at ang mga nakaparadang sasakyan sa harap ay iiwasan mong mabangga o madumihan
man lamang dahil kahit yata buong buhay ako magtrabaho ay di ko kayang mabayaran
kapag nagasgasan ko kahit kapiraso ang isa sa sasakyang nasa harapan nito.
Papasok na sana ako sa 100b ng mapansin ko ang guard na nakatayo.
"Ah manong guard saan po ba ako pwedeng mag apply?" tanong ko kay manong guard.
"Naku ineng makipila ka na sa kanila" sabay turo sa may gawing kanan ko na pila ng
mga
aplikante. Halos malaglag ang panga ko sa haba ng pila.
"Panginoon ko matanggap pa kaya ako dito sa darni ng mga nakapilang aplikante?"
tanong ko sa aking sarili ngunit nakipila pa rin ako sa kanila. Bahala na
makikipagsapalaran pa rin ako tutal naman nandirito na rin naman ako wala namang
mawawala sa akin kung susubukan ko.

Episode 2
Rhaine's POV
"Miss Atienza?" Tawag sa akin ng isang ginang na sa tantya ko ay nasa edad na 35
years old.
tumayo ako sa kinauupuan ko at lumapit sa kanya.
"I'm Miss Atienza PO" magalang kong wika.
Tinignan nya ako mula ulo hanggang paa at ibinalik muli ang tingin sa aking mukha
sabay ng pagtaas ng kanyang isang kilay kaya nakaramdam ako ng pagkailang sa kanya.
"Wait here, Kapag lumabas na yung isang nainterview ay pumasok ka na agad, don't
wait for someone to call your name, understood? Wika nya na may katarayan.
"O-okay PO" Pagsagot ko na medyo pumiyok pa.
Hindi nagtagal ay lumabas na isang magandang babae na sa tingin ko ay ang
ininterview, malalaki ang kanyang mga ngiti kaya medyo nakaramdam ako ng pagka
dismaya, mukhang naging maganda ang resulta ng kanyang interview kaya siguro ganoon
na lamang ang laki ng kanyang mga ngiti.
Sinundan ko ng tanaw ang babaeng kalalabas lamang na halos mag otso otso ang
balakang at pwet sa pagkembot habang papalabas ng building.
"Tatayo ka na lamang ba dyan ha Miss Atienza?" Isang baritonong boses ang
gumulantangsa akin at napatayo ako ngtuwid.
Mabilis kong inayos ang aking sarili at tumungo na agad sa 100b ng opisina.
"Good afternoon sir" Bati ko sa isang lalake na nakaupo sa swivel chair at nakayuko
at may binabasang dokumento. Napatingin ako sa binabasa nya at ganoon na lang ang
panlalaki ng mga mata ko na marealize na mga dokumento ko na pala ang kanyang
binabasa.
Turnaas ang kanyang mukha at turningin sa akin. Halos malaglag ang panga ko habang
tinititigan ko ang mukha ng lalakeng ito sa aking harapan. Panginoon ko ngayon ko
lamang nalaman na totoo palang may greek god at ngayon nga ay nasa harapan ko na.
Napaka gwapo nya, ang mapula nyang labi na binagayan ng sobrang tangos na ilong,
Bilog at kulay berdeng mga mata, perpektong hugis ng kanyang mga panga at maputi at
makinis nitong balat. At
kahit naka 3 piece suit sya ay makikita mo ang matipuno nyang pangangatawan na para
bang kay sarap yakapin.
"Are you done inspecting me?" He said in a calm voice.
"Hindi pa" Wika ko na biglang napatakip ako ng kamay sa aking bibig.
" I-i mean yes PO, i mean hindi ko po kayo iniinspeksyon. Sorry PO" Napayuko ako at
halos hindi na makatingin sa kanya.
"My name is Ryven James Vance, the owner of LaCuèsta italian restaurant, at ako ang
mag iinterview sayo.ll Pagpapakilala nya.
"What is your name?" Tanong nya.
"Raine Marie Atienza po sir" wika ko.
"Ano tinapos mo? ll Tanong nya pa.
"Sir high school lang PO, mahirap lang po kasi ang pamilya ko at ako lang po ang
tumutustos sa mga..." He cut me off.
"l don 't wanna hear your full story Miss. Atienza.'l He said at medyo napahiya
ako.
"So-sorry PO" Tanging sambit ko.
"And stop saying sorry" saad pa nya.
"So-sorry PO" Muli kong paumanhin at pinagtaasan nya lang ako ng isang kilay. "So
ano ano ang kaya mong gawin, Can you cook? Do you know anything about italian
food?" He asked.
"Marunong po ako mag luto ng italian food, marami po akong alam na italian food na
natutunan ko pa po sa aking inang namayapa" Proud kong ani.
Napatingin sya sa akin at kumunot ang kanyang noo.
"Really huh!" wika nyang parang ayaw akong paniwalaan.
"Give me 10 of your italian specialty" saad pa nya.
Napaupo ako ng maaayos at nagsimulang mag isip.
" Lasagna Bolognese sir. It's made with fresh layers of lasagne sheets, bechamel
sauce, bolognese sauce, and plenty of parmesan cheese. Whatever the occasion, you
can't go wrong with my classic Lasagna Bolognese sir."
" Veal Milanese sir. It is made with breadcrumbs, spices, and herbs and fried in
butter to give the veal Milanese an unmistakable flavor, it is one of my mom 's
favorite."
" Gnocchi Sorrento sir. The soft gnocchi is lightly baked, and the bubbling creamy
cheese and mozzarella are hard to beat. Once you taste it you will never forget it"
" Spaghetti Carbonara sir. Carbonara is another classic Italian pasta dish made
with simple ingredients and bursting with flavor. It is made with egg, cured pork,
hard cheese, and black pepper. The cheese is usually Pecorino Romano or Parmigiano-
Reggiano. The taste and the flavor is strong that you can never go wrong."
"Antipasto Italiano sir. Typical ingredients include cured meats, olives,
mushrooms, pepperoncini, anchovies, various cheeses, and artichoke hearts. Once you
taste it, you will definitely fall in love with the taste.
" Cavatellisir. Cavatelli is small pasta shells from eggless semolina dough
commonly cooked with garlic and broccoli. Variants add cheese to the dough mix.
It's simple but made the right way, intensely flavorful. If you want to relax and
feel love just try my Cavatelli sir."
" Fettuccine Alfredo sir. Fettuccine Alfredo is a fresh pasta dish made with
fettuccine, butter, and Parmesan cheese. As the cheese melts, it forms a smooth and
creamy sauce coating the pasta. You can use Alfredo to coat broccoli and partner
with crispy chicken. Just like my wonderful dad's name, Alfredo."
" Pork Bacjolasir. Known in Italy as Involtini, Braciola is a meat chop or cutlet
wrapped or rolled around a stuffing. Often browned, then baked or braised in wine
or stock, you can fill them with anything. It is combined with bread crumbs and
parmesan cheese and finished in a tomato sauce. Fresh tomato sauce will add more
sweet taste to it than the can one. Fresh and sweet like me."
" Pizza Margheritasir. To get a full authentic
Italian experience, you have to go with the
Margherita. Simple, fresh, and flavorful, Pizza Margherita is made with tomatoes,
mozzarella, fresh basil, and olive oil and baked at high temperatures for a crispy-
on-the-outside crust. Just like how much i wanna crust you"
" And last but not least"
" Raviolisir. Ravioli is a type of pasta made with filling, usually served in broth
or with a sauce. I ravioli you" And then i smiled at him. Nakikita ko ang gulat at
pagkamangha sa akin ni MrVance.
"What the? How did you know all of that recipe?" manghang tanong nya sa akin.
"Natutunan ko po yan sa aking ina nung sya po ay nabubuhay pa." Wika ko sa kanya.
"You mean chef sya dati ng isang italian restaurant?" Tanong nya.
"Hindi PO, mahabang istorya po pero isa lang po masasabi ko, lahat po ng alam ni
nanay sa pagluluto ng italian food ay naituro nya po sa akin." nakangiti kong wika.
Tumango tango lang sya at may isinulat sya sa hawak nyang dokumento.
"Ang mga chef na hinihire ko dito ay yung mga nakapag tapos ng kursong HRM." Wika
nya na nagpalaglag ng balikat ko.
"Pero pwede kang maging assistant ng mga chef para mas marami ka pang matutunan.
You can come back here tomorrow para isalang kita sa kusina at makita kung ano ang
kaya mo." Wika nya na nagpangiti sa akin.
"Ibig nyo po bang sabihin sir tanggap na ako?" masaya kong anl.
"You can say that" na nakatitig sa aking mukha.
Sa sobrang saya ko ay napatayo ako at tumakbo sa tabi nya at niyakap ko sya ng
mahigpit.
"Thank you sir thank you po talaga" Masayang masaya kong ani hanggang sa narealize
ko ang aking ginawa at dahang dahan na inalis ang oagkakayakap sa aking bagong amo.
" Si-sir wag nyo po akong tatanggalin parang awa nyo na PO." wika ko. di pa nga ako
nagsisimula ay may nagawa na agad akong kapalpakan.
"You may leave now" Wika nya na dl tumitingin sa akin at panay lunok lamang ng
kanyang laway.
"Sorry po ulit sir na carried away lang po ako. Salamat PO" At masaya akong lumabas
ng kanyang opisina.

Episode 3
Ryven's POV
Pagkalabas ng isa sa aking ininterview ay may napansin akong babae na nakatayo sa
may pinto at sinusundan ng tanaw ang babaeng katatapos ko lamang tikman, i mean
interbyuhin.
Kahit nakatagilid sya at kalahati lamang ang nakikita ko sa kanyang mukha ay
masasabi kong napakaganda nya at kahit luma at simple lamang ang kanyang suot ay
makikita mo ang ganda at hubog ng kanyang katawan. Dahil gusto kong makita ang
kabuuan ng kanyang mukha ay nagsalita na ako.
"Tatayo ka na lamang ba dyan ha Miss Atienza? 'l Wika ko na nagpapitlag sa kanya at
agad agad ay humarap sa akin. Nabigla ako ng ng humarap sya sa akin. Sobrang ganda
nya at hindi sya mukhang purong filipina. Ngumiti sya na nagpalunok ng laway ko.
May kung anong nabubuhay sa akingdibdib na hindi ko maintindihan, Sa simpleng
pagngiti nya ay parang nagtatambulan sa pagtibok ang aking puso.
Pumasok sya sa 100b ng aking opisina at
mabilis akong nagyuko ng ulo at nagpanggap na binabasa ang kanyang mga dokumento
pero sa totoo lang ay hindi ko nga maintindihan ang mga nakasulat duon dahil ang
isip ko ay punong puno ng maganda nyang mukha.
"Are you done inspecting me?" Wika ko ng makita ko syang naka maang na nakatitig at
mukhang pinagpapantasyahan pa ang katawan ko ng magandang nilalang na ito na
nakatayo sa aking harapan.
Nakakatuwa ang reaksyon nya kapag nagugulat sya kaya parang napakasarap nyang
asarin.
Nabigla din ako kung ano ang kaya nyang gawin, kung susuriin sa kanyang pananamit
ay di mo mababakasan na may mga alam sya pagluluto ng italian specialty dishes.
Nacucurious ako sa babaeng ito. Nakatitig lamang akonsa kanyang mukha habang
ipinagmamalaki nya sa akin ang mga italian dishes na natutunan nya raw sa
kanyangyumaong ina, so ulila na ba sya? Sino ang nag aalaga sa kanya?
Teka nga pakialam ko naman kung sino ang nag aalaga sa kanya and malaki na naman
sya bakit ko pa iisipin yun. wika ng isip ko at natatawa na lang ako sa aking
sarili sa mga naiisip ko.
Matapos ang mahaba habang interview ay
napag desisyunan kong subukan ang kakayahan nya, ang totoo nyan ay wala naman
talagang bakanteng assistant chef pero dahil ayokong masaktan sya kapag sinabi kong
hindi sya qualified sa mga posisyong bakante ay para bang may takot akong
nararamdaman kung sakaling makikita ko syang masasaktan.
May mga napili na kasi ako sa mga bakanteng posisyon na kailangan ko kaya wala na
akong paglalagyan sa kanya. Pauuwiin ko na nga sana ang mga kasunod na aplikante at
kasama na sya duon pero ng makita ko sya na nakatayo sa may pinto ay may kung anong
nag udyok na tawagin ko ang kanyang pangalan. Hindi ko alam pero parang may kakaiba
sa kanya na hindi ko maipaliwanag sa aking sarili.
Nang makalabas sya ng aking opisina ay napasandal akong bigla sa aking swivel
chair.
Shìt ang lambot ng katawan nya at napakabango ng niyakap nya ako, naramdaman ko ang
alaga ko na nanikip sa pagitan ng aking hita. Pakiramdam ko ay napakasarap nyang
romansahin pero yung may pag iingat at pagmamahal. Nabigla akonda aking iniisip.
"What the fùck is going on with me? Ano bang pinagsasasabi kong may pag iingat at
pagmamahal?" naibulong ko sa aking sarili.
Bakit ganon na lang ang naramdaman ko ng makita ko sya? imposibleng maiinlove ako
sa isang babae sa unang pagkikita pa lamang. Hindi ako naniniwala sa love at first
sight. NEVER! Ipinilig ko ang aking ulo at ipinikit ang aking mga m ata.
"This is all pure lust" bulong kong muli sa aking sarili.
Nang matapos ang buong araw ko sa opisina ay pagod ang isip at katawan ko na umuwi
na ng akingmansyon.
Habang binabaybay ko ang daang pauwi ay hindi maalis sa isip ko ang magandang mukha
ni Rhaine.
"FÙCK" pagmumura 1<0.
"Shìt, shìt, shìt bakit ko ba sya iniisip? ll Wika ko sa akingsarili.
Nang makarating ako sa aking mansyon ay mabilis akong umakyat sa aking silid at
pumunta ng banyo, hinubad ko ang lahat ng aking damit at humantad sa akin ang nag
uumigting kong pagka(àlake.
Shit at talagangtinigasan pa ako dahil lang naiisip ko ang maganda nyang mukha at
magandang hubog ng katawan. Mabilis kong binuksan ang shower at tumapat ako sa
tubig
upang maibsan ang init na aking nararamdaman.
Matapos akong maligo ay nagbihis ako ng isang v-neck white shirt at tinernuhan ko
ng isang blue pajama. Pagkabihis ko ay bumaba na ako at dumiretso sa kusina.
"Manang anong dinner?" tanong ko sa aking kasambahay.
"Nagluto ako ng Ginataang sitaw na may kalabasa at pritong lapu lapu." Wika nya.
"Wow favorite" Wika kong masayang masaya at mabilis kong hinila ang upuan upang
makaupo na ako.
"Oh sya at kumain ka na dyan, masarap ang gulay habang mainit pa ito" wika pa nya.
"Manang sila mommy at daddy?" Tanong ko sa kanya.
"Naku umuwi sa kabilang mansyon, duon muna daw sila at may aasikasuhin duon ang
daddy mo" paliwanag nya.
Tumango tango na lamang ako at mabilis na tinapos ang masarap na hapunan.
Pagkatapos maghapunan ay umakyat na ako sa aking silid.
Humiga ako at tumitigsa kisame. Napangiti ako ng maalala ko kung paano ipagmalaki
ni
Rhaine ang mga italian dishes na natutunan nya sa kanyang namayapang ina.
Nakakamangha kaya naisipan ko syang gawing assistant ng aking mga chef. Bukas ay
magsisimula na syang mag training sa restaurant 1<0. Hindi ako sigurado kung
magkikita kami bukas dahil kailangan kong tumungo sa RJV Corps dahil may importante
akong meeting.
Dahil sa pag iisip ay hindi ko na namalayan na hinila na rin pala ako ng antok at
namigat na ngtuluyan ang talukap ng aking mga mata.
Kinaumagahan ay maaga akong nagising.
Pagkabangon ko ay dumiretso na agad ako sa banyo upang maligo at maghanda na para
makapasok sa opisina.
Papasok ako ng building ng biglang sumulpot sa harapan ko si George.
"Bro free ba lunch ko mamaya sa resto mo? ll nakangisi nyang wika.
"Ulol, kahit discount hindi ka magkakaroon sa akin, free pa kaya." sagot ko.
"Bakit ang aga mo yata ha?" Tanong ko.
"May meeting tayo, baka nakakalimutan mo na may mga shares kaming apat dito sa
kumpanya mo." Wika pa nya.
"Punta ka sa office ko mamaya bago mag
start ang meeting ay may ibibigay akong dokumento sayo" wika ko at tuloy tuloy na
kaming dumiretso sa private elevator.
"Good morning sir" Bati ng aking secretary. "Amanda ready all my presentations for
later" utos ko.
"Yes sir" agaran nyang ani at dumiretso na ako papasok sa aking office ng
magsalitang muli ang aking secretary.
"Sir si Mam Eunice po kanina pa po tawag ng tawag at on the way na daw po sya
dito." wika nya.
"Okay" ang tangi kong sagot sa kanya at pumasok na ako sa 100b ng aking opisina.
Hindi nagtagal ay biglang tumunog ang intercom.
"Sir Miss Eunice Dela Fuente want to see you" Wika nya.
"Okay, let her in" tugon ko.
Bumukas ang pintuan at iniluwa nuon ang maganda at sexy na si Eunice. Hinagod ko ng
tingin ang kabuuan nya at muli ay binalik ko ang aking mga tingin sa harap ng aking
laptop.
"Hi babe i miss you" She said at dumiretso na sa tabi ko at hinalikan ako sa aking
labi. Sumandal ako sa swivel chair at tinignan
sya.
"What are you doing here?" i asked.
"l miss you na kasi babe halos dalawang linggo mo na akong iniiwasan kahit text at
tawag ko hindi mo sinasagot, nagtatampo na talaga ako sayo." Maarte nyang wika.
"1 1 m busy as you can see" maiksi kong sagot.
"But i miss you, i want to spend time with you baby, hindi mo na kasi ako
pinapansin puro ka trabaho napapabayaan mo na ang pangangailangan ng ating mga
katawan. l' sabay hagod ng kanyang kamay sa aking dibdib pababa sa pagitan ng aking
mga hita.
Mabilis kong napigilan ang kanyang kamay.
"Hey I said I'm busy" asik ko.
"So?" Nakaismid nyangtanong.
"l have no time for you" wika ko.
"Come on baby... but.." natigil sya ng biglang pumasok si George sa 100b ng aking
opisina. "Whoah nakakaistorbo ba ako ha?" nakangisi nyang am.
"No ll i said
"Yes" sagot naman ni Eunice.
"If you don't mind Eunice, me and George has something important to talk about, you
may
leave now." sabi ko sa kanya at sabay turo ng pintuan ng aking opisina. At kita ko
sa kanyang mukha ang disappointment at pagkainis.
Maya maya ay padabog syang lumabas ng opisina at pabalibag na isinara ang pinto.
"Haha mukhang nabitin ang sèx toy mo ha 11 wika nya sa akin na turnatawa.
"Tsss nangungulit lang yan." saad 1<0. "Anyway ano ba ang pag uusapan natin?"
Tanong nya.
"Here, pwede bang paki check ang background nya dahil gusto kong malaman kung sino
sya at saan sya galingl' wika ko.
"Panigurado galing yan sa tiyan ng nanay nya kasi imposibleng sa tiyan ng tatay nya
dba?" Pamimilosopo nya.
"Gago" sabay bato ng pen sa kanya.
"Seryoso ako 'l wika ko at inabot ko sa kanya angfolder.
Binuklat buklat nya ito at binasa.
"Bagong biktima mo ba ito bro?" wika nya at hindi ko na lamang pinatulan angsinabi
nya.
"Just do it for me ang thank you pwede ka na ring lumabas" wika ko at humarap na
akong muli sa ginagawa ko sa aking laptop.

Episode 4
Ryven's POV
Hapon na ng matapos ang last meeting ko sa mga investors.
Turningin ako sa orasang pambisig at mag aalas singko na.
Naisip kong bigla si Rhaine kaya dali dali kong inayos ang mga garnit ko at lumabas
na sa silid ngopisina.
"Amanda you can go home now" Wika ko at m abilis kong tin ungo ang elevator.
My new restaurant is only 5 minutes away kaya di rin naman nagtagal at nakarating
agad ako.
"Good afternoon sir" bati sa akin ng mga empleyado.
Dumiretso agad ako sa opisina at nagmamadaling binuksan ko ang cctv ng kitchen at
hinarap ko agad.
Napakunot ang aking noo ng makita kong magiliw na nakikioag usap si Rhaine sa aking
mga chef.
Bigla akong turnayo at tumungo sa kitchen
area, I really have no idea what's got into me at bigla akong napasugod na lang sa
kitchen ng may galit na nararamdaman.
"l am not paying you here to flirt each other" Galit kong wika.
Halos hindi sila magkanda ugaga sa pag hihiwa hiwalay matapos na marinig ang galing
kong boses.
"Si-sir sorry po may napag usapan lang PO" Wika ni Chef Raymond.
"Nagkukuwentuhan kayo sa oras ng mga trabaho ninyo? Ganyan ba lagi ang ginagawa nyo
kapag wala ako ha?" Galit kong ani habang nakatitig kay Rhaine.
"N-naku sir hindi PO, Pasensya na po talaga kayo hindi na po mauulit" sagot naman
ni Chef Anthony.
"Kapag nahuli ko pa kayo na nagdadaldalan sa oras ng trabaho ninyo lahat kayo
tangal sa trabaho nyo. Nagkakaintindihan ba tayo ha?" Wika ko pa at titig na titig
pa rin ako kay Rhaine na ngayon ay nakayuko na.
"Yes sir" sabay sabay nilang sagot.
Tumalikod na ako upang burnalik sa aking opisina ngunit napahinto ako at lumingon
muli sa kanila.
"Rhaine follow me in my office" wika ko sa kanya.
Pagpasok ko sa office ay mabilis kong pinatay ang monitor ng aking laptop at
urnayos ng upo habang hinihintay na dumating si Rhaine.
Hindi ako mapakali, maya maya ay kumuha ako ng magazine at nagpanggap na nagbabasa,
ngunit oarang hindi naman ako komportable kaya binalik ko na lang ang magazine at
binuksan kong muli ang lapton at tumingin tingin sa ibang site at sya namang katok
nya sa pinto ng opisina ko.
"Come in" i said.
Pagbukas ng pintuan ay nakayukong pumapasok si Rhaine na tila ba ninenerbyos.
"sit down" Maawtoridad kong utos. "Bakit nyo po ako pinapunta dito sir?" tanong nya
na kinakabahan.
"May boy friend ka na ba Rhaine?" Bigla akong natigilan sa aking tanong, what the
fùck did i ask her? bakit ba yun ang biglang natanong 1<0, shìt ano ba nangyayari
sa akin.
Nanlaki naman ang mga mata ni Rhaine.
"P-po? Kaylangan ko po bang sagutin yan, napaka personal naman po yata ng inyong
tanong" sagot nya na may pagtataka.
"Uhm gusto ko lang malaman dahil ayoko sa lahat na ang mga empleyado ko ay may mga
boyfriend na nang aabala ng kanilang mga girlfriend sa trabaho, oo yun nga ang
dahilan"
Wika ko na napahilot pa ako sa sarili kong sintido.
"Aah, huwag po kayong mag alala kung tungkol po sa bagay na yan ay wala pong
mangungulit sa akin sir, sa trabaho po ako naka focus at sa mga kapatid ko na
binubuhay ko ll seryoso nyang wika. Ewan ko peeo nakaramdam ako ng saya sa aking
puso na malamang wala pa syang nobyo.
Tama yan Rhaine dahil ako ang unang titikim sa katawan mo. wika ng aking isip na
napapangisi pa.
"B-bakit po kayo ngumingisi? ll Wika nya na ikinagulat ko.
"Ha? Ngumingisi ba ako? Hindi masaya lang ako dahil maganda resulta ng meeting ko
kanina." wika 1<0. Fùck why do i have to explain shìt to her? naguguluhang tanong
ng aking isipan.
"Rhaine ayoko sa lahat na ang mga emoleyado ay nakikipag landian o harutan sa iras
ng trabaho nagkakaintindihan ba tayo? Wika ko na nakatitig sa kanyang magandang
mukha.
"Sir wala naman pong landian o harutan ang naganap. masaya lang po kami dahil
nagustuhan ng mga customwrs ang mga niluto naming pagkain para sa kanila, yun
lamang po yun." pagpapaliwanag nya.
"Bitter, baka iniwan ng gf" bulong nya na dinigna dinig ko.
"What did you just say Miss Atienza" Galit kong ani.
"P-po? Wala po sir, sabi ko po hindi na po mauulit'l wika nya at sabay yuko.
Nakakunot pa rin ang aking noo.
"Get out" i said to her.
Turnayo sya at nagmamadaling lumabas ng aking silid.
The nerve of that woman. inis kong sabi sa aking sarili.
Alas sais ng gabi ay natapos ko ang mga ginagawa ko sa opisina, tumayo ako at nag
inat inat at kinuha ang gamit ko at lumabas na upang makauwi, napakunot ang aking
noo ng matanawan ko si Rhaine sa labas ng pinto ng restaurant na may sumalubong na
lalake. Nabigla ako ng bigla syang yakapin at gurnanti din naman sya ngyakap na
nagpalaki ng aking mga mata.
wtf, she said she is in no relationship status but what was that? bulong ng utak
1<0.
Naiinis akong lumabas at hinarap sila.
"Miss Atienza, I don't think this is the right place for both of you para
magyakapan." Inis kong wika.
Napatingin sa akin si Rhaine at nagulat ng makita ako.
"Uhm sir this is.]' I did not let her finish her sentence.
"l don't care who that guy is" at nilagpasan ko na sila at sumakay na ako sa aking
sasakyan na 2021 Bentley Bacalar.
Pinaandar ko ang aking sasakyan at mabilis ko itong pinasibad.
Nang malayo na ako sa kanila ay nagpupuyos ako sa galit na iginilid ang aking
sasakyan at walang sabi sabi ay pinag hahampas ko ang aking manibela.
"GOD DAMN IT" mura ko habang hinahampas ang manibela.
"Why am i feeling this way?" Galit na tanong ko sa aking sarili.
Turningala ako at ipinikit ang aking mga mata, gusto kong kumalma ang sarili 1<0.
Galit na galit ako sa lalakingyumakap kay Rhaine.
Gusto ko syang suntukin kanina at pagapangin sa lupa.
Tang ina ano ba itong nararamdaman ko.
Nang pakiramdam ko na umayos na ang pakiramdam ko ay dahan dahan na muli akong
nagmaneho pauwi sa aking mansyon.
Sinalubong ako ni Mommy ng makarating ako sa bahay.
"Son I miss you" she said.
"Geez mom 1 day lang naman tayong hindi nagkita nagkaganyan ka na" wika ko naman na
pinipilit ang ngiti.
"Hey sonething happened?" she asked.
"What do you mean? tanong ko.
"l know you son, alam kong may gumugulo sa utak mo o may problema ka ngayon" wika
nya.
"Haha 1m okay mom, nothing to worry" saad ko at humalik na ako sa kanyang noo. I
need to rest, it was a long day and I'm so tired" saad ko pa kaya hinayaan na
lamang ako ng aking ina na tumuloy sa itaas upang magpahinga na sa aking silid.

Episode 5
Raine's POV
5:40 pa lang ng hapon ay dumating na si Adrian upang sunduin ako.
Dahil 6:00 pm ang out ko ay naghintay na lamang sya sa kanyang sasakyan sa labas ng
restaurant.
Mayat maya ay napapatingin ako sa aking orasan kaya ng makita kong alas sais na ay
mabilis kong ini scan ang aking id upang mag log out.
Kinuha ko ang mga gamit ko sa locker at mabilis na akong lumabas ng building.
"Adrian" tawag ko sa kanya na ikinalingon nya kaya mabilis syang umibis sa kanyang
sasakyan at sinalubong nya agad ako.
Nabigla ako ng yakapin nya ako pero dahil magkaibigan naman kami ay binale wala ko
na lamang ito at yumakap na lang din ako sa kanya ng bahagya. Bahagya lang naman
noh kasi di ko sya feel kayakap, sana kung si sir Ryven pa ito hihi.
Habang magkayakap kami ay biglang may
nagsalita sa aming likuran dahilan upang magbitaw kami at turningin ako sa
pinanggalingan ng boses.
"Miss Atienza, I don't think this is the right place for both of you para
magyakapan." wika nya na pakiramdam ko ay galit, pero bakit naman sya magagalit
wala naman kaming ginagawang masama ng kaibigan ko.
Halis mamula ang mukha ko sa hiya dahil nakatingin na sa amin ang guard at ibang
lumalabas ng building, ugh nakakahiya baka kung ano pa isipin nila tungkol sa amin
ni Adrian. "uhm sir this is..." Hindi na nya pinatapos pa ang sasabihin ko at
pinutol na nya agad ito. "l don't care who that guy is" Wika nyang may galit sa
kanyang tono.
Lalo akong napayuko at napaisip na rin.
Hmm bakit naman sya magagalit wala naman kaming masamang ginagawa ni Adrian.
Lumakad na sya at nilagpasan lang kami at tuloy tuloy na pumasok sa napakagara
nyang sasakyan, habang lumalakad sya ay pinagmamasdan ko ang kanyang katawan,
napaka kisig ni sir Ryven at kahit nakatalikod sya ay pagpapantasyahan mong
makayakap ang lalaking ito. Bago umakay sa kanyang sasakyan ay biglangsumulyap muli
sa gawi namin at, pabalya nyang sinara ang pintuan ng kanyang sasakyan at biglang
pinaharurot ito na nagpagulat sa amin ni Adrian.
"Boss mo? maigsing tanong nya.
"00" sagot ko.
"Mayabang at bastos ha, at kung titigan mo ulan ang boss mo ay parang wala ng
bukas." wika nya at hindi ko na pinansin pa ang kanyang sinabi, baka pagod lang
kaya mainit ang ulo. wika ng aking isipan.
"Tara na at nag iintay na ang mga kapatid mo ll Wika pa nya at inalalayan na nya
ako papunta ng kanyang sasakyan.
Habang binabaybay namin angdaang patungo sa aking bahay ay hindi ko maiwasang
isipin ang aking amo.
Kanina ng naglalakad sya papunta sa kanyang sasakyan ay pinagmamasdan ko sya,
napakakisig nya at talaga namang napaka gwapo. Para syang isang modelo ng isang
sikat na magazine. Napangiti ako ng maisip ko kung paano ko tignan ang maumbok
nyang pwet. Habang nakangiti ako ay biglang narinig ko ang pangalan ko.
"Rhaine, Rhaine naririnig mo ba ako ha?"
Wika ni Adrian.
"Ha? may sinasabi ka ba?" tanong ko.
Tinignan nya ako saglit at umiling iling.
"Never mind, mukhang ang lalim ng iyong iniisip kaya hindi mo na naririnig ang mga
pinagsasasabi ko, hinay hinay lang sa kakaisip sa kanya at baka naman mauntog ulo
nun habang nagmamaneho." wika nya na may halong sama ng 100b.
Napatingin ako sa kanya at diretso lang ang tingin nya sa kalsada ngunit makikita
sa mukha nya ang galit kahit naka side view lang sya.
"So-sorry Adrian pagod lang kasi ako kaya siguro di ko na namalayan na kinakausap
mo pala ako. pasensya nay. wika ko ngunit di na ako pinansin pa ni Adrian.
Nang makarating kami sa aking bahay ay hindi na rin bumaba pa si Adrian.
"Gusto mo bang dito kumain?" Tanong ko.
"Hindi na inaantay na ako nila mommy Sige mauuna na ako." wika nya at umalis din
agad. Pagpasok ko ng bahay ay sin alubong na agad ako ng aking dalawang kapatid.
"Ate kamusta trabaho mo? wika ni Raniel.
"Okay naman, masaya at may mga natutunan ako" wika ko sabay yakap sa mga kapatid
ko.
"Ate papasok ka ba mamaya sa mcdo?" Tanong ni Raniel.
"Hindi na, maganda kasi sweldo ngayon dito sa bago kong trabaho kaya nag resign na
sin ako sa mcdo" wika ko sabay gusot ng buhok nya.
"Mas mabuti yan ate para nakakapag pahinga ka ng maayos, naawa na din kasi ako sayo
lagi kang pagod at wala ng pahinga ll wika pang muli ng aking kapatid.
"Naku wag kang mag alala, mas malakas pa kaya ako sa kalabaw at mas mabilis pa sa
kabayo" Pagmamayabang ko pa sa kanila.
"Hay naku ate tara na nga at kumain na tayo, gutom langyan" wika pa nya.
"Ano ba ulam natin?" Tanong ko.
"Adobo ate" nakangiti nyang saad.
"Wow asobong manok, ayos mukhang mapaparami yata ako ng kain nito ah" wika ko na
natatakam pa.
"Hala ate sino ba may sabi sayong manok yan? Adobong kangkong lang ulam natin, saan
ako kukuha ng manok ha, duon sa kulungan ni mang pedring eh di nalatigo ako nuon"
sabay tawa nya at nagtawanan na rin kamingtatlo. Naging masaya ang aming hapunan,
kahit
mahirap lang kami ay masaya naman kami at laging nagtutulungan, kapos man kami sa
ibang pangangailangan ngunit busog na busog naman kami sa pagmamahal namin sa isat
isa.
Masayang natapos ang aming hapunan at ako na rin ang nagligpit at naghugas ng aming
pinag kainan.
Matapos kong gawin ang mga gawaing bahay ay naligo na ako at pagkatapos ay
dumiretso na ako sa aking silid upang magpahinga.
Pagkahiga ko sa aking munting papag ay kinuha ko ang aking phone at nagpatugtog ako
upang kahit paano ay makapag relax at baka sakaling makatulog din agad.
Habang nakikinig ako ng music ay biglang tumunog ang aking phone.
"1 message received"
Pag silip ko ay kumunot ang aking noo. Galing ito sa unknown number.
"Hi, Gisingkapa ba?"Unknown number.
Hindi ko ito pinansin at nakinig lang ulit ako ng music ng maya maya ay tumunog
muli ito kaya napatingin akong muli.
" I knowgisingkapa Raine "unknown number.
Dahil sa pagbanggit nya ng pangalan ko ay napabalikwas ako ng upo sa aking higaan.
" Sino ka ba?"reply ko.
" You don 't have to know but rest assured i am not a badguy:) "unknow number.
" Stop texting me because I am not interested "reply ko at humiga akong muli at n
aglagay ng earphone.
Sinasabayan ko sa pagkanta ang musika ng tumunog na naman ang aking phone.
" Goodnight Raine, I missyou" un kn ow number.
Hmm dami talagang may saltik sa utak, bulong ng isipan 1<0.
Pumikit ako at inaalala ang mukha ng aking amo kanina, napaka gwapo nya talaga,
hindi ko rin alam kung bakit gustong gusto ko syang nakikita. siguro nga dahil
sobrang gwapo nya talaga.
May nobya na kaya si sir Ryven, tanong ng isip ko.
Sana wala pa.
Ewan ko ba at parang naiinis akong isipin na may kasintahan na si sir Ryven.
Ni ayoko ngang isipin na maglakakad sya na may nakapulupot na sawa sa kanyang
braso.
Hala ano ba nangyayari sa akin? Bakit ganoon ang mga naiisip 1<0.
Kinuha ko ang unan na yakap yakap ko at itinakip ko sa aking mukha at duon ako
sumigaw upang ilabas ang nararamdaman kong inis sa mga naiisip ko, upang hindi rin
marinig ng mga kapatid 1<0. Nakakainis bakit parang gusto kong nakikita ang amo ko.
Jusko ang amo ko pa talaga ang pagpapantasyahan ko eh mukhang malayong malayo ako
sa mga tipo nyang babae.
nakakaloka.
Sa sobrang pag iisip ay unti unti na akong nakaramdam ng antok at para na akong
pinag hehele ng mga anghel sa kalangitan kaya ipinikit ko na ang namimigat kong
talukap ng mga mata at hindi na namalayang nakatulog na pala ako.

Episode 6
Ryven's POV
Kakarating ko langsa aking opisina ng biglang bumukas ang pintuan, iniluwa nuon
Sina Hanz at George.
Napaangat ako ngtingin sa kanila at sumandal ako sa aking swivel chair.
"Anong masamang hangin ang nagdala sa inyo dito sa opisina ko? ll Pang iinis ko sa
kanila. "Oh bro he doesn 't want us here" George said.
"Yup I don't need you guys here because I am busy like shÌt
"Oohh I see... Okay, You know I am so easy to talk to, so I guess you don 't need
this shìt." sabay taas ni Hanz ng isang folder na ikinanuot ng aking noo.
"What's that? I asked.
"Oh nothing important, it's only Miss Atienza's Back ground report, wala ito aalis
na kami." Wika pa ni Hanz na ikinatayo ko at mabilis na lumapit sa kanila at
hinablot ang folder na hawak hawak nya.
"Akala ko ba istorbo lang kami ha?" wika nya.
"Oh shut up" inis kong ani at bumalik na ako sa swivel chair ko at naupo.
Ipinatong ko ang folder sa table at tinitigan ito.
"What? tititigan mo na lang ba yan ha? Pinaghirapan ko yan" Tanong ni George.
Dahan dahan kong binuksan ang folder, inilabas ko lahat ng dokumentong nilalaman
nito.
Nagbuntong hininga muna ako at may kasabikang isa isang binasa ito. "Raine Marie
Antonetti Atienza
Age- 20 years old
Status- Single
Mother's Name- Francesca Antonetti Atienza
Father's Name - Alfredo Atienza
Pagkabasa ko ng kabuuan ng lahat ng report tungkol sa pagkatao ni Raine ay napaisip
ako. "Antonetti?" Wika ko habang nakatingin sa mga kaibigan ko.
"l know right" wika naman ni Hanz at George na nag apir pa.
"Ano ang relationship nila sa mga Antonetti?" wika ko.
"Yan ang hindi natin alam, base sa nakalap namin ay masyado ng pribado ang
impormasyon ng mga Antonetti, Kahit anong paghahalungkat ang gawin namin ay wala
kaming makuha 'l Wika pang muli ni Hanz.
"Mr. Amadeo Antonetti is a well known business tycoon and multi-billionaire." wika
ko pa.
"Baka naman ka apelyido lamang ng nanay nya ang mga Antonetti" wika naman ni
George.
"00 nga, tignan mo dyan, base sa report na yan ay lumaki si Raine sa hirap, kung
kamag anak nila yan sa tingin mo ba hahayaan nilang maghirap ang mga yarn?" Wika
pang muli ni Hanz.
"Kung sabagay tama ka.ll Wika ko.
"So single talaga sya ha" pagbabago ko ng usapan.
"00 bro single na single" wika pang muli ni Hanz.
"Pero sino yung sumundo sa kanya at nakita ko pa silang magkayakap" wika ko pang
muli at nainis na naman ako ng maalala ko angtagpong yun.
"Yan ang alamin mo bro" saad naman ni George.
Maya maya ay biglang tumunog ang
intercom kaya sinagot ko agad ito.
"Yes Amanda?" Wika ko sa aking secretary.
"Sir Miss Eunice want to see you" she replied
Napabuntong hininga ako.
"Okay let let her in" at nag kakantyawan pa ang dalawa kong bugok na mga kaibigan.
Bumukas ang pintuan at pumasok na sa 100b si Eunice, wala syang pakialam kahit
nandirito pa mga kaibigan ko, dumiretso sya sa tabi ko at hinalikan ako sa labi na
iniwasan ko naman.
"What do you want?" asik ko.
"Babe ganyan ba bumati ang nobyo sa kanyang nobya? wika nya.
"Whoah kelan pa nag seryosong magka nobya ang isang Ryven James Vance huh? Pang
aasar na wika ni Hanz.
"Nobya? Tumigil ka Eunice, what we had was just a pure lust, no feelings involved."
matigas kong ani na ikinasama ng kanyang mukha.
"Ikinakama mo ako tapos libog lang? Akin ka Ryven at walang pwedeng urn agaw sayo
dahil akin ka lang" galit at walang kahiya hiya nyang wika na ikinatawa ng dalawa
kong kaibigan.
"Walang nagmamay ari sa isang Ryven
Vance, Eunice tandaan mo yan" wika ni George na inismiran lamang ni Eunice.
Bago umalis si Eunice ay hinagis muna nya ang isang maliit na vase na nakapatong sa
aking table.
"Wtf Eunice? GET OUT" Galit kong sabi sa kanya at padabog na syang lumabas ng aking
opisina.
"Whoah what kind of attitude was that?" Natatawang sabi ni George.
"Masyadong baliw na baliw yata sayo yang s*x toy mo na yan ha?" Seryosong ani ni
Hanz.
"Yeah.. matagal ko ng iniiwasan yan pero parang kabute na kung saan saan
sumusulpot" naiinis kong wika.
"Paghandaan mo yan bro mukhang iba ang ugali ng isangyan" saad naman ni Hanz.
Sumandal akong muli sa aking upuan at ipinikit ang aking mga mata.
Biglang lumitaw ang mukha ni Rhaine habang nakapikit ako na nagpabalikwas sa akin.
"Oh anong nangyari? Bakit para kang nakakita ng multo?" natatawang sabi ni George.
"Wala may naalala lang ako ll sagot ko.
"Sino yung babaeng pinaimbestigahan mo ang background kay George??? si Hanz.
"Pwede ba magsilabas na nga kayo" naiinis kongtaboy sa kanila habang sila naman ay
panay tawanan.
Natapos ang maghapon ko at alas singko na, dadaan muna ako sa LaCùesta bago ako
umuwi.
Pababa ng lobby ay nakasabay ko si Hanz. "Saan ang tungo mo nyan ngayon?" tanong
nya.
"Sa LaCùesta bro, may kaylangan akong asikasuhin duon." wika ko ng seryoso lang ang
tingin sa dinaraanan ko.
"Good afternoon sir" Bati ng mga empleyado ko na tinanguan ko lamang.
"May kaylangang gawin o may kailangang makita? ll Wika nyang may panunukso at
nakangisi pa.
"Shut up dude" I said.
"Pupunta din ako duon" wika nya. Kaya napahinto ako sa aking paglalakad at taimitim
akong napatingin sa kanya ng may kunot ang noo.
"For what? naiinis kong ani.
"Dude it's a restaurant so of course mag didinner ako" Natatawa nyang wika na
sinang ayunan ko na lamang at pagkatapos nuon ay lumakad na akong muli.
"Pagdating namin sa parking lot ay naghiwalay na kami.
"l will see you there" paalam nya na tinanguan ko lamang.
Pagkaparada ko ay may napansin akong isang car na nakaparada sa may harap ng aking
restaurant. Pagbaba ko sa aking sasakyan ay napansin ko agad angsakay nito. God
dàmn it. Ito yung lalake na kayakapan ni Raine ng gabing yun. Pagkakita ko sa kanya
ay may umusbong ng galit sa akin.
"What are you doing here?" Nakakunot noo kong tanong sa kanya.
"l am waiting for someone " he said na parang nang aasar pa ang pag kakangisi nya.
"This is not a waiting shed, remove your car because my friend will arrive soon and
they need a parking spot. This area is for customers only and since you are not a
customer you can park your car somewhere else but not here." naiinis kong wika na
nakatitig pa rin sa kanya.
Nakita ko ang pagtikom ng kanyang mga kamao habang nakahawak sa kanyang manibela
ngunit wala akong pakialam sa kanya at hindi ako nagpatinag, Huwag ako ang subukan
nya baka
kahit isang suntok hindi sya tumama.
"Now" at itinuro ko pa ang kalsada upang ipakita sa kanya na pwede na syang
urnalis. Pagkagkasabi ko ay sabay talikod na ako sa kanya at pumasok na ako sa 100b
ng building.
Pagpasok ko sa aking opisina ay naibalibag ko ang susi ng aking sasakyan.
"wtf is he doing here?" Bulong ko sa aking sarili.
Mabilis akong naupo sa swivel chair at binuksan ang aking laptop at pinanuod kong
muli si Rhaine.
Napaka ganda nya talaga.
Ano ba talaga ang nangyayari sa akin, bakit nagiging stalker ako pagdating sa
babaeng ito. Fùck this is not good.
I think i need to distance myself but how can i do that kung isang araw ko lamang
syang hindi makita ay hinahanap hanap ko na agad sya.
Shìt this is not a good sign. Kahit kelan hindi ako maiinlove [along lalo na sa
isang crew lam ang ng aking restaurant.
Isinara ko ang aking laptop at sumandal sa akingupuan.
Maya maya ay bumukas ang pintuan ng aking opisina at iniluwa nuon ang mga kaibigan
ko na mga nakangisi na parang tinutudyo ako.
what the hell.

Episode 7
Raine's POV
"One month na akong nagtatrabaho sa LaCùesta kaya garnay ko na rin ang mga gawain
duon, kasundo ko na rin lahat ng nasa kitchen area kaya naeenjoy ko na rin ang
pagtatrabaho ko sa LaCùesta.
Isang linggo ko na ring hindi nakikita ang amo namin, ano na kaya ang nangyari duon
o baka naman busy, dahil sya lahat ang humahawak ng business ng pamilya nila. Base
lang yan sa kwento sa akin ng mga katrabaho ko. Day off ako ngayon at nagluluto ng
agahan namin.
"Ate may babayaran po ako sa school na two thousand pesos." Wika ng kapatid kong si
Raniel.
"Kelan ba ang due ng bayarin na yan?" Tanong ko habang binabaligtad ang piniprito
kong daing na bangus.
"Hanggang bukas na lang po ate, nabanggit ko na po ito sayo last week" wika muli
ng aking kapatid.
"Ah ganoon ba, o Sige huwag kang mag alala sweldo ko naman ngayon, mamaya pupunta
ako sa opisina ng boss ko para kuhanin ang sweldo ko." Wika kong muli sa kanya at
ngumiti lamang sya sa akin.
"Maghain na kayo ni Roxanne at nakaluto na ako.ll utos ko.
Matapos naming kumain ng agahan ay mabilis na akong naligo dahil pupunta pa ako sa
opisina ng boss ko upang kumuha ng sweldo at mamili ng aming stocks na pagkain at
pangangailangan dito sa bahay.
Isang oras na mahigit lang ang inubos ko sa paliligo at pag aayos sa aking sarili
at ngayon nga ay nakasakay na ako sa pampasaherongjeepney patungo sa LaCùesta
Building.
Nagsuot lamang ako ng hapit na skirt na hanggang ibabaw ng aking tuhod na may slit
sa harapan ng aking kaliwang hita.
na tinernuhan ko ng isang kulay beige na crop top at white sneakers.
Napaka sexy ko sa aking suot kahit mga luma na ito at medyo kupas na.
Pagbaba ko ngjeepney ay napapalingon sa akin ang mga kalalakihan na may mga
paghanga na makikita sa kanilang mga mata.
Pagpasok ko sa 100b ng building ng LaCùesta
ay sinipulan agad ako ng pabiro ni Raymond.
"Wiiit wiit" sipol nya.
"Haha baliw baliwan ka naman.IJ wika kong natatawa.
"Kapag ganyan naman ang makaka date ko sisiguraduhin kong dudukutin ko bawat mata
ng titingin sayo" natatawa nyang ani.
"Ay may ganon?" wika kong natatawa na rin. Anyway kukuha ka ba ng sweldo? ll Tanong
nya.
"00 sana, nandyan na ba si boss?" tanong ko sa kanya.
"00 pero ingat lang at mainit ang ulo nyan kanina pa ngdumating sya.'J wika nya pa.
"Ha? Bakit naman? Ayoko na muna yatang pumasok sa 100b" nag aalangan kong wika kay
Raymond.
"Hinahanap ka nga nyan kanina pa, ng sinabi naming wala ka pa abay nagalit, dapat
daw maaga pa lang nandito na para marami daw syang oras sa ibang bagay. Nagtataka
nga kami dyan dati namang ang manager ang nagbibigay ng sweldo ewan bakit ngayong
buwan na ito sya ang magbibigay ng sahod natin" Mahaba nyang sabi.
Napakibit balikat na lang ako sa sinabi ni
Raymond. Pero kinakabahan akong pumasok sa 100b ng opisina ni sir Ryven, pakiramdam
ko nga hihimatayin na ako sa sobrang kabang aking nararamdaman.
Maya maya pa ay biglang bumukas ang pintuan ng opisina ng boss namin at nagulat pa
kami ng magtaas ito ng boses.
"Hindi ba sinabi ko na ayokong makakakita ng naglalandiang empleyado sa 100b ng
aking building?" Galit at pasigaw nyang wika.
Nabigla kami sa sinabi ng boss namin kaya nagpalingon lingon kami kung may
naglalandian nga bang mga empleyado, pero wala naman kaming makita."lkaw Miss
Atienza what the hell are you waiting for huh, christmas?" galit nyang wika kaya
napatayo agad akong bigla.
"May regla na naman" mahinang bulong ni Raymond na hinampas ko ng palihim sa
balikat. "Did you say something Mr. Dela Cruz?" Asik ng aming amo kay Raymond.
"P-po? N-naku sir wala PO, sabi ko lang po k-kay Raine na tawag nyo sya" wika nyang
nagkakandautal na sa sobrang nerbyos.
Kinunutan lamang sya ng noo ng aming amo at ibinaling na muli ang mga tingin sa
akin.
"Miss Atienza in my office NOW" sigaw nya sa
akin na nagpapitlag sa kinatatayuan ko. Halos malunok ko na ang akingdila at hindi
malaman ang sasabihin sa kanya kaya napayuko na lamang ako.
"O-opo sir" Pag sang ayon ko.
Nilingon ko ang lahat ng mga kasamahan ko at kahit sila ay halos hindi rin
makatingin at nakayuko lamang arng mga ulo.
Nang pumasok na si sir Ryven sa kanyang opisina ay dali dali akong sumunod at baka
pag natagalan pa ako ay magbuga na sya ng apoy dahil sa sobrang galit nya.
Pagpasok ko ng opisina ay biglang sum ara ang pinto.
Nabigla ako ng biglang hinatak ako ng boss ko paharap sa kanya.
Napalunok ako ng makita ko ang madilim nyang anyo.
"Bakit ganyan ang suot mo ha? Nililigawan ka ba ni Mr Dela Cruz?" Tanong nya na may
galit sa kanyang mukha.
"P-po?" gulat kong ani.
"Don't make me repeat myself Miss Atienza." wika nya pang muli.
"A-ah sir naku hindi PO. magkakaibigan lang po k-kami at s-saka kuya na po ang
tingin ko sa kanya ll Kinakabahan kong ani.
Biglang nagbago ang reaksyon ng mukha nya, ang kanina lamangna mukha na akala mo ay
galit na galit na dragon, ngayon naman ay napalitan ng maamong mukha? Tama nga ba
itong nakikita ko maamong mukha. Naguguluhan ako sa inaakto ng aking boss.
Maya maya ay hinaklit nya ang aking bewang palapit lalo sa kanya na nagpapitlag sa
akin.
Halos magkayakap na kami sa sobrang pagkakadikit ng aming mga katawan,jusko lord
ramdam na ramdam nya angt***k ng aking puso.
Halos turnalon na ang puso ko palabas ng rib cage ko sa sobrang kabang aking
nararamdaman.
"Si-sir ba-bakit PO?" Wika kong naguguluhan.
"Ayokong lumalapit ka kay Mr Dela Cruz nagkakaintindihan ba tayo ha Raine? utos nya
na ikinalaki ko ng aking mga mata.
Pilit ko syang itinutulak ngunit jusko bakit naman ganito ito kalakas. parang si
superman lang.
"Sir bi-bitawan nyo po ako" nauutal kong ani.
"Answer me" Maawtoridad nyang utos sa akin.
"Ba-bakit naman po sir eh magkaibigan po kami" naguguluhan kongsabi sa kanya.
"Do what i told Miss Atienza.l' Tangi nyang sambit at hindi pa rin ako binibitawan
at nakatitig pa rin sa aking mukha kaya ilang na ilang na ako.
"Okay PO" sambit ko upang matapos na lamang ang kalokohang ito ng aking amo.
Akala ko ay bibitawan na ako ng amo ko ngunit mas lalong humigpit ang pagkakayakap
nya sa akin.
Maya maya ay bigla nya akong siniil ng halik at dahil sa sobrang pagkabigla ko ay
buong lakas na itinulak ko sya at binigyan ng isang sampal. Halos manginig ang buo
kong katawan ng makita kong turnagilid ang kanyang ulo.
Nabigla din ako sa aking nagawa pero hindi ako nagpatin ag.
Hinaplos nya ang kanyang pisngi at dahan dahang turningin sa akin na ikinakaba ko
pa lalo. "You are the first one who slapped my face" wika nya sa mababang boses.
"So-sorry po sir pero hindi nyo po dapat ginawa yun.ll naiiyak kong sambit.
"l won't say sorry because I don't feel sorry to what i did." saad nya.
"Aalis na po a-ako sir." wika ko at ng akmang lalabas na ako ay hinarangan nya ang
pinto ng opisina.
"S-sir lalabas na po ako inaantay na po ako ng mga kapatid 1<0" wika ko na naiinis
na sa kanya. Hmp hindi sya magpapakita sa akin ng isang linggo tapos ngayon hahalik
halikan nya ako, ninakaw nya ang aking first kiss. naiinis kong wika sa aking
sarili.
"l will take you home" sabi nya.
"Hindi na po kailangan sir kaya ko pong umuwing mag isa" wika ko na hindi
tumitingin sa kanya.
"Kapag hindi mo ako hinayaang ihatid ka hahalikan kitang muli at worse baka mas
higit pa duon ang gawin ko sayo.ll Saad nya na nagpalaki ng aking mga mata.
"Bastos" inis kong sigaw sa kanya.
"So what do you think?" tanong nyang muli. Bumuntong hininga ako, mukhang wala yata
akong kalawa sa amo kong ito ah..
"Here" at iniabot nya sa akin ang sobre na may lamang sweldo ko. Tinanggap ko iyon
at nagpasalamat.
Kinabahan ako ng bigla nyang hubarin ang kanyang coat, wtf? anong gagawin nya?
Para akong tinulos na kandila ng bila nyang ipinasuot sa akin ang coat nya.
"Put it on, i might going to kill someone if you don't wear that." utos nya at agad
ko naman itong isinuot.
"Let's go" wika nya sabay hawak sa aking kamay at hinila na ako palabas ng opisina.
Pagkabukas na pagkabukas ng pintuan ng kanyang opisina ay lahat ng empleyado ay sa
amin nakatingin at may mga tanongsa kanilang mga mukha, mga tingin nila sa mukha ko
na bumaba sa kamay ko na hawak hawak ng aming amo.
Ano ba naman tong ginagawa ng amo 1<0, lintik naman mapag chichismisan pa ako nito
bukas pag pasok ko sa trabaho. Yumuko na lamang ako at nagpati anod sa aking amo
palabas ng building. Sa isang banda ay nakakaramdam ako ng kaligayahan sa aking
puso.

Episode 8
Ryven's POV
Hindi ko maipaliwanag ang galit na nararamdaman ko ng makita kong dumating si Raine
sa aking restaurant dahil sa mga tingin sa kanya ng mga empleyado kong lalake.
Sinipat sipat ko ang kanyang kasuotan ma sa screen ng akin g laptop.
Mas lalo akong nagalit ng makita kong nilapitan sya ni Dela Cruz at mukhang
nilalandi pa yata si Raine baby 1<0.
Halos gusto kong basagin ang kanyang mukha pero nagtimpi lamang ako at pilit
pinapakalma muna ang aking sarili bago lumabas ng aking opisina.
Ngunit ewan ko ba paglabas ko ng opisina ko at makita silang magkatabi na nakaupo
ay biglang nag init ang aking ulo at nataasan ko sila ng boses.
Pasigaw kong inutusan si Raine na pumasok sa aking opisina.
Ayoko ng makita pa syang nakaupo sa tabi ng Dela Cruz na yan.
Nauna na akong pumasok sa aking office at ng makapasok na rin si Raine at mabilis
kong isinara ang pinto na ikinagulat nya.
Iniharap ko sya sa akin at mataman ko syang tinitigan, Napaka ganda nya talaga,
bakit hindi mawala ang mukha nya sa aking isipan?
Matapos ang mahabang pagtatalo namin ay lumabas na kami ng akingopisina at alam
kong ang lahat ng aking empleyado ay nagulat sa kanilang nakikita, nakahawak lang
naman ako sa kamay ni Raine habang hila hila sya papalabas ng building at suot pa
nya ang aking coat.
Alam kong ilang na ilang si Raine kaya nga mas binilisan ko ang lakad palabas ng
restaurant building.
Nang makarating kami sa aking sasakyan ay mabilis ko syang pinag buksan ng pintuan,
nung una ay nag aalangan pa sya ngunit kalaunan ay surnakay na rin sya.
Lumingon syang muli sa 100b ng building at nakatingin pa rin ang lahat sa amin.
Turnayo ako paharap sa 100b ng aking restaurant at matiim silangtinignan kaya
mabilis silang nagpulasan at kanya kanya silang naglingunan sa ibang direksyon at
ang iba naman ay nagsimulang mag punas ng table at pumunta ng kitchen.
"Give me your exact address" i said to her.
Habang binabaybay namin angdaan patungo sa kanyang tirahan ay wala kaming imikan sa
100b ng sasakyan, ramdam na ramdam ko ang pagkailang nya sa akin.
"Are you okay babe?" Tanong ko na ikinalingon nya sa akin.
"Yes sir" she said.
"Drop the formality, just call me Rye" saad ko habang diretso lamang ang aking
tingin sa kalsada.
"Boss ko po kayo kaya dapat lang na irespeto ko kayo" wika nyang walang ka gatol
gatol sa akin.
"Go ahead don't listen to me and matitikman mo ang parusa ko n wika ko na sa
kalsada pa rin angtingin.
"Bakit po ba ninyo ito ginagawa?" Tanong nya sa akin.
"Honestly.. hindi ko rin alam.l' sabi ko sa kanya.
"Malapit na tayo turo mo na langsa akin ang tapat ng bahay mo" saad 1<0.
Huminto kami sa isang lumang bahay na sa tingin ko ay isang bagyong may kalakasan
ay bibigay ang bahay na ito.
"You live here?" tanong ko.
Turnango lamang sya ng hindi tumtingin sa akin.
"Pwede na po kayong umalis dahil naihatid nyo na po ako ll saad nya at hinubad nya
ang suot nyang coat ko at iniabot sa akin. Pagkatapos nuon ay diretso na syang
pumasok sa 100b ng kanyang bahay.
"Ate" Wika ng dalawang kabataan na sumalubongsa kanya at kung hindi ako nagkakamali
ay mga kapatid nya.
"Nandito na ate" nakangiti nyang salubong sa kanyang mga kapatid.
Napangiti ako, nakikita ko sa kanya na magiging mabuting asawa at ina sya sa
magiging anak namin.
wtf? ano ba pinag iisip ko. Pinilig ko ang aking ulo at natawa ng pagak. Para akong
tanga.
"Sino sya ate?" Tanong ng binatilyo sa kanya.
"Ah boss 1<0, pero uuwi na sya" wika pa nya na ikinanuot ng noo ko.
"l am not going home yet" sabi ko at pumasok na ako sa 100b ng bahay kahit hindi
nya ako inaanyayahan.
Naupo ako sa kawayang upuan at lumingon lingon sa kabuuan ng kabahayan.
"Sir mainit po dito walang aircon at electric fan lang po ginagamit namin, baka po
hindi kayo komportable kaya pwede na po kayong umuwi.ll Pagtataboy nya sa akin. tsk
mapapaamo din kita Raine tandaan mo yan.
"I'm okay here, can i have a water?" wika ko. "Hindi rin po malamig wala po kasi
kaming refrigerator" sagot nya sa akin.
"Okay lang" sagot ko.
Nakita kong nag rolled eyes sya sa akin ngunit binate wala ko lamang, ang cute nga
nyang mainis parang ang sarap halikan.
"Raine kayo lang ba nakatira dito?" tanong ko sa kanya.
"Yes sir, patay na po kasi mga magulang ko. Ayy hindi nga po pala kayo interesado
sa istorya ng buhay 1<0, pasensya na PO." Pahayag nya na ikinanuot ng aking noo.
"Anong ibig mong sabihin? 'l wika ko.
"Ah wala po sir naaalala ko lang nung araw po ng interview ko, yung bin ara nyo po
ako na hindi kayo interesado sa istorya ng buhay ko. Pero eto kayo ngayon at
nagtatanong" Mataray nyang ani.
"Ah that. Pasensya ka na medyo pagod na kasi ako ng araw na yan kaya wala na ako sa
mood makinig ng mahabang kwento" wika ko at nangingiti pa ako habangtinitignan ko
ang kanyang nakabusangot na mukha. Napacute nya talaga kapag nagsusungit sya.
"Sir may ginataang bilo bilo po kami dito niluto ng kapatid ko baka gusto nyo pong
tikman" wika nya sa akin.
"Bilog bilog?" gulat kong tanong.
"Sir BILO BILO" ulit nya.
"Ah okay, hindi ko alam kung ano ang pagkaing yan pero okay i can try to eat it"
sabi ko para di naman magtampo, peeo ano nga ba ang bilog bilog?
Turnayo sya at nagtungo ng kusina. Naririnig ko oa syang kumakanta kanta kahit
mahina lang pero maganda ang boses nya.
"Raine sa tingin mo ba uulan?" tanong ko sa kanya.
"PO? Naku wag naman sana hindi pa naaayos ang tulo ng bubong namin." Wika nyang may
pag aalala.
Natawa ako kaya napalingon sya sa akin.
"Kung ayaw mong urnulan huwag ka na kasing mag concert, Sige ka pag nagalit si San
Pedro babagyuhin kayo." pang aasar ko sa kanya kaya tinignan nya ako ng matalim na
ikinatawa
ko ng malakas.
Maya maya ay lumapit na sya at may dalang mainit na bilog bilog.
"Oh ayan kumain ka muna at mabilaukan ka sana ng mga bilog bilog dyan" Wika nyang
inis na inissa akin.
"What's in it?" Tanong ko habang hinalo halo ang laman ng bowl.
"Kamote, saging, gabi, bilo, s* *o, langka, at kamoteng kahoy. Masarap po yan kuya
pogi" Paliwanag sa akin ng bibo nyang kapatid na lalake, bibo kasi tinawag akong
pogi.
"Maka kuya pogi ka naman Raniel, saang banda? Saka bakit kuya, kapatid mo din?"
Inis na saad ni Raine.
"Ay naku ate malapit ko na yang maging kuya noh, hindi naman yan magtyatyagang
ihatid ka dito at mag stay yan dito sa 100b ng mainit nating bahay kung wala yang
gusto sayo noh? Tignan mo nga hindi ka ba ate naaawa tapatan mo naman ng electric
fan basang basa na ang polong suot ni kuya pogi, mukha pa namang hindi sanay sa
hirap yan sa itsura pa lang yayamanin na." Mahabang litanya ng kapatid nyang nag
ngangalang Raniel, samantalang si
Raine naman ay pulang pula ang mukha sa hiya.
Napatingin sa akin si Raine at nanlaki ang kanyang mga mata ng matitigan itsura ko
kaya dali dali syang kumuha ng electric fan at itinatapat sa akin, my god thank you
Raniel.
"So-sorry po sir" nahihiya nyang wika.
"lkaw naman Raniel ano ba yang pinag sasasabi mo, walang gusto sa akin si sir Ryven
nagmagandang 100b lang syang ihatid ako, tumahimik ka nga nakakahiya ka talaga."
Saway nya sa kanyang kapatid.
"He is right, I LIKE YOU" Wika ko na nagpatigil kay Raine at nanlalaki ang mga
matang napatingin sa akin.
"See ate tama ako dba? May gusto nga sayo si kuyang pogi ll Tuwang tuwang sambit ng
kapatid nya.
"A-ah sir papasok muna po a-ako sa aking silid" nauutal nyang wika at hindi
makatingin sa akin.
Tumango lamang ako at sinimulan ng kainin ang pagkaing ibinigay nya sa akin, hmm
masarap pala. masarap pala itong bilog bilog na ito. Pagkatapos kong kumain ay
nagpaalam na ako sa kanila.
Inihatid ako ni Raine sa labas at gulat na gulat sya ng bigla ko syang hinalikan ss
kanyang
labi.
"l will see you tomorrow babe" wika ko sa kanya habang sya naman ay parang nanigas
na sa kanyang kinatatayuan at natatawa akong pumasok na sa aking sasakyan.
"Pumasok ka na sa 100b o dyan ako matutulogll Pananakot ko sa kanya at mabilis
syang turnakbo papasok sa 100b ng kanyang bahay.
Readers also enjoyed:
Martyr's Unconditional Love
7.5K Read
TAGS Love-triangle BG Drama

Episode 9
Raine's POV
Pagka alis ni sir Ryven ay nagkulong na ako sa aking silid
Pakiramdam ko nasa labi ko pa rin ang kanyang malambot na labi. Napangiti ako at
nagtakip ng unan sa aking mukha saka sumigaw ng napakalakas.
Sobrang kilig na kilig ako. Nang hinalikan nya ako kanina pakiramdam ko nagtayuan
ang lahat ng balahibo 1<0, kung anong kuryente ang dumaloy sa buong katauhan ko
kaya hindi na ako nakakilos at nagmukha na akong tuod sa harapan ni Ryven kanina.
Tinignan ko ang aking orasang pambisig, hmmn mag alas sais na pala ng gabi,
kailangan ko pang magluto ng hapunan namin.
Tumayo ako at mabilis na lumabas ng aking silid.
"Si ate napakaganda ng ngiti" Panunukso sa akin ni Roxanne.
"Lagi namang maganda ang ngiti ko ha" natatawa kong ani sa kanya at ginulo gulo ko
pa ang kanyang buhok.
"Naku bunsoy si ate in love yan" Panunukso naman ni Raniel.
"Sino ang in love at kanino? ll Napalingon kami sa pinang galingan ng boses.
"Adrian nandito ka pala, kanina ka pa ba?" wika ko na nakangiti sa kanya.
"Kararating ko lang, sino ang in love at kanino? ll Tanong nyang muli.
"Ah eh wala nagbibiruan lang kami dito ll wika ko naman.
"Naku si ate nahihiya pa eh obvious na obvious ka naman na in love ka." panunuksong
muli ni Raniel.
"WHAT?" Sigaw ni Adrian na nagpagulat sa amin.
"I-I mean anong ibig mongsabihin Raniel?" Natitigilang ani ni Adrian.
"Wa-wala kuya Adrian, tama si ate nagbibiruan lang kami" Sabi ng aking kapatid at
tumalikod na upangtumungo ng kusina. "Ate anong luto ba gagawin natin clito sa
sitaw?" tanong ng aking kapatid.
"Gagataan ko sana yan." wika ko.
"Ah Sige ate ako na ang magluluto nito
madali lang naman yun ll saad nya at sinimulan ng hugasan ang gulay.
"Ano yung pinag uusapan ninyo ng kapatid mo? tanong nyang muli at nababanaag ko sa
kanyang mga mata ang inis, galit o lungkot.
"Si ate po kuya Adrian may manliligaw po na gwapong gwapo" wika naman ni Roxanne.
Biglang napatingin sa akin si Adrian at hindi ko mabasa ngayon ang sinasabi ng
kanyang mga mata, parang biglang bigla ay naging blangko ito. "Sino yang manliligaw
mo?" malamig nyang tanong.
"Wala yun wag mong intindihin." wika ko. Maya maya ay biglang tumunog ang aking
phone.
" Ting"
1 Message received
" I missyou already babe "Un known num ber.
Biglang nanlaki ang aking mga mata, hindi yata't ang boss ko pala ang nag te text
sa akin gabi gabi? Sya lang naman ang malakas ang 100b na tawagin akong babe.
"Bakit, sino ba yan at bigla kang natigilan ha ulan?" Tanong ni Adrian.
"Ah wala ito, sa work ko kaylangan daw
maaga bukas" pagsisinungaling ko sa kanya.
Hindi naman lingid sa akin na may pagtingin sa akin si Adrian, ngunit sadyang
kapatid lamang ang turing ko sa kanya, at hindi na hihigit pa duon.
"Dito ka ba maghahapunan Adrian?" Tanong
1<0.
"Hindi na, dumaan lamang ako dito para siguraduhing okay lang kayo" saad nya. "Okay
naman kami dito, pero salamat" Nakangiti kong ani.
"Aalis na ako, i lock nyo na itong pintuan at mga bintana nyo, tawagan mo ako kung
may problema man kayo" paalam at bilin nya at tuluyan na syang lumabas ng aming
bahay ng hindi na inantay pa ang aking sagot.
Tinanaw ko na lamang sya habang papalabas at pagkatapos ay mabilis na isinara
angpintuan.
"Ate masyadong halatain si kuya Adrian, mukhang nagseselos kay kuya pogi" wika
naman ni Raniel.
"Ano ka ba Raniel magkapatid lang ang turingan namin ni Adrian, alam mo yan at
hanggang duon lang yun ll pahayag ko.
"Sayo kapatid ang turing mo pero si kuya
Adrian in love sayo" pang aasar nya na hindi ko na lamang pinansin sapagkat batid
ko naman na totoo ang kanyang sin abi.
"Bilisan mong magluto at pagkatapos ay sumunod ka sa aking silid para maibigay ko
na sayo yung dalawang libong piso na kailangan mo para sa school" saad ko sa kanya
at dumiretso na ako sa aking silid.
"Sige ate salamat" ani nya sa akin.
Kinabukasan ay maaga akong gumising upang makapag Il-Ito na ng agahan at makaligo
upang makapag ready na papuntang work. Hindi ko maintindihan ang aking sarili
subalit nakakaramdam ako ng kasabikang pumasok sa trabaho ngayon.
Hindi ko maintindihan ang akingsarili kung bakit gustong gusto kong makitang muli
ang aking amo.
Ngunit sa isang banda ay may kaba din akong nararamdaman, alam kong magiging
tampulan ako ngayon ng tukso sa restaurant dahil halos lahat sila ay nakita ang mga
pangyayari kahapon.
Haaay ewan ko nga ba kay sir Ryven at bigla na lang ako hinatak palabas ng kanyang
opisina
na magkahawak kamay, hindi ko tuloy malaman kung paano ko ipapaliwanag sa kanila
ang mga nangyari kahapon.
Pagkatapos kong maligo ay nagbihis na ako upang pumasok sa trabaho.
Paglabas ko ng bahay ay nagulat ako ng makita kong nakatayo si sir Ryven sa may
pintuan ng kanyang sasakyan.
"S-sir ano pong ginagawa nyo dito? ll gulat kong ani.
"Sinusundo ka" Nakangiti nyang sabi sa akin.
Naglakad sya palapit sa akin at hinagkan ako sa labi.
"Good morning babe" Wika nya na ikinalakl ng mata ko.
"S-sir teka lang ho, babe? teka bakit ba ang bilis nyo ho?" natataranta kong wika
sa kanya. "Like what i said yesterday, I LIKE YOU" Sagot nya na ikinagulat ko na
naman.
"Pwede po ba huwag din po kayong halik ng halik, para ka pong bubuyog na pag
nakakita ng bulaklak sugod agad" wika kong naiinis.
"Sa lahat ng bubuyog ako ang gwapo" saad pa nya na natatawa.
"Tara na at ma le late ka na." wika nyang muli at hindi ko alam sa sarili ko kung
bakit napapasunod nya ako.
Hindi rin nagtagal ay nakarating na kami sa LaCùesta, Nagmadali syang burnaba sa
sasakyan upang pagbuksan ako ng pintuan.
Pagbaba ko ng sasakyan ay nagmamadali akong maglakad upang hindi ko sya makasabay
subalit sa haba ng binti nya ay mabilis lang nya akong inabutan at hinawakan agad
ang aking kamay ng nakasalikop sa kanyang kamay.
Nagulat ang mga empleyado ng pumasok kami sa 100b ng building habang napayuko naman
ako.
"Chin up baby" wika nya ngunit hindi ko ito pinansin kaya napahinto sya at tinignan
ako. "l said chin up baby" wika nyang muli pero di pa rin ako tumitinag.
Sa totoo lang ay nahihiya ako sa mga matang nakatingin sa amin, ramdam ko ang mga
pang huhusga ng iba.
"Listen up everyone, lahat kayo ayokong pag uusapan nyo si Raine sa 100b at labas
ng building na ito, nagkakaintindihan ba tayo? Ang surnuway tatanggalan ko ng
trabaho at sisiguraduhin ko sa inyong wala ng tatanggap sa inyo sa mga
aaplayan ninyo. Now go back to work."
Maawtoridad nyang utos at halos manlambot na ang aking mga tuhod sa sobrang kaba na
aking nararamdaman.
"Yes sir" sabay sabay nilang sagot at kusa na silang burnalik lahat sa kanilang mga
ginagawa na para bang hindi nila ako nakikita.
"Let's go first to my office, i need to talk to you with something very important,
okay babe?" pahayag nya sa akin na tinanguan ko lamang. Pag pasok namin ng opisina
ay bigla akong niyakap ni sir Ryven.
"Shhhh alam kong nag aalangan ka, please don't. I like you so much Raine I really
do." saad nya na halos di na ako makahinga sa sobrang kabog ng aking puso.
Ano ba itong nangyayari sa akin, bakit di ko sya matanggihan?
"And from now on i want you to be my secretary. Nakikita mo ba yang table na yan,
dyan ka na magtatrabaho para di ka napapagod sa kitchen" saad nya sabay turo sa
table na malapit sa table nya, pagtingin ko sa gawi ng table ay napaawang aking
labi. Seryoso ba itong boss ko na to na gawin akong secretary nya at bakit halos
magkatabi na ang table namin?
"P-pero sir..." he cut me off.
"No buts, you can start now babe" wika nyang muli.
Ano ba tong boss ko na to nababaliw na yata ito, ano naman ang malay ko sa pagiging
secretary? tss may tililing na yata itong lalakeng ito.

Episode 10
Ryven's POV
Alam kong nagulat si Raine ng malaman nya na sya na ang magiging secretary ko,
ginawa ko lang naman ito dahil ayoko na syang makikitang kinakausap pa ang Dela
Cruz na iyon at baka hindi ko mapigilan ang aking sarili at gawin ko pang adobo ang
kusinerong yon. Batid kong hindi karaniwang tao si Dela Cruz, sa tindig at
pananalita nya mukhang may ibubuga, sa pangangatawan naman aytalagang palaban din
at sa itsura? tss syempre mas gwapo ako sa kanya. Kaya hindi ko hahayaang mapalapit
sya kay Dela Cruz. Possesive na kung possesive pero akin langsi Raine.
Isang linggo na rin ang lumipas at matyaga ko namang naituturo kay Raine ang mga
dapat nyang matutunan.
"Sir turnawag po ang secretary nyo na si Amanda, kailangan daw po kayo duon ASAP"
wika ni Raine na hindi ko pinansin.
"Sir?' tawag nyang muli.
"Sir naririnig nyo po ba ako?" Ulit nyang tanongsa akin at pumitik pitik pa ang
kanyang daliri sa harapan ng mukha ko ngunit hindi ko pa rin sya pinapansin.
"Rye ano ba?" Asik nya sa akin saka pa lamang ako lumingon sa kanya.
"Yes babe?" sagot ko na nakangisi pa sa inis nyang mukha.
"Kanina pa kita kinakausap pero hindi mo ako pinapansin, ano ba problema Imo?"
Tanong nya habang pinandidilatan ako ng kanyang mga mata.
"Sabi ko naman sayo kapag sir ka ng sir hindi kita kakausapin" wika ko na natatawa.
Inirapan nya lang ako at bumalik na sya sa kanyang table.
"l have to go babe, ikaw muna bahala dito may meeting ako sa mga new investors, I
have to go to RJV building." Wika ko at isinuot ko na ang aking coat at kinuha ang
susi ng aking sasakyan sa drawer ng aking table.
Bago ako lumabas ay mabilis ko syang hinalikan sa pisngi, iiwas sana sya pero mas m
abilis ako.
"See you later, got to go" sabi ko at nagmamadali na akong lumabas.
Pagdating ko sa aking opisina ay sinalubong
agad ako ng aking secretary.
"Sir nasa conference room na po silang lahat kayo na lamang po ang hinihintay
nila." Wika nyangnatataranta.
"Okay, relax.. I'll be there in 1 minute" saad ko at nagtuloy na ako sa aking
opisina.
Inabot din ng dalawang oras ang meeting ko, kaya nang matapos ay dumiretso na ako
sa aking opisina.
"Amanda don't let anyone in, i need to do something important and ayokong
magpaistorbo" wika ko at tuluyan na akong pumasok sa aking opisina.
"Yes sir" tangi nyang sambit.
Habang nagbabasa ako ng mga report ay may naulinigan akong gulo sa labas ng aking
opisina.
Napakunot ang aking noo ng biglang malakas na bumukas ang pintuan ng aking silid.
"Sir I am so sorry po nagpupumilit po kasi si ma'am Eunice." wika nyang halatang
kinakabahan.
"It's okay, go back to your place" simple kong ani.
Pagsara ng pinto ay napatayo ako sa sobrang inis ko.
"What the fùck Eunice?" Saad ko.
"Bakit ba pinagtataguan mo ako ha? Galit nyang sagot sa akin.
"l am fùcking busy as you can see" Saad kong muli na may galit na sa aking boses.
Biglang lumambot ang kanyang aura at tinig at dahan dahang lumapit sa akin.
"Baby I miss you. Hindi mo ba namimiss ang mga ginagawa natin? ll sabay himas sa
aking dibdib na sinabayan ng panglalandi nya pa sa akin.
Hinawakan ko ang kamay nya upang pigilan sya sa ginagawa nya.
"We don't have any relationship so quit calling me baby because you are not my
girlfriend You are just ONE of my bed warmer" asik ko sa kanya at pinag diniinan ko
pa ang mga sinabi ko na ikinagalit nya.
"You can't just fùck me and dump me Ryven" sigaw nya.
"Well... I just did so get the fùck out of my office Eunice" Pagtataboy ko sa
kanya.
"We are not done yet Ryven, akin ka lang" Sigaw nya at padabog na lumabas ng aking
opisina.
What a fùckingwaste of my time. tsk.
Alas singko na ay binabaybay ko na ang patungong LaCùesta building.
Habang pinaparada ko ang aking sasakyan sa harapan ng LaCùesta at napansin ko na
naman ang lalaking laging naka buntot kay Raine. Tsk kapal talaga ng pagmumukha ng
lalaking ito. Mabilis akong burnaba ng aking sasakyan at hinarap ko sya.
"What are you doing here?" sita ko sa kanya "Inaantay ko si ulan, ihahatid ko sya
pauwi." Wika nyang walang kagatol gatol.
"Ulan?" Nalilito kong turan sa kanya.
"Raine, Ulan" at inikutan pa talaga nya ako ng kanyang mga mata.
"No need, I will take my girlfriend home" Nakataas ang kilay ko habang sinasabi yan
sa kanya.
Natawa sya ng pagak.
"Girl friend huh, Kelan pa? Para sabihin ko sayo hindi ako naniniwala sayo" maangas
nyang wika sa akin.
"Umalis ka na clito at mapapahiya ka lang." asik ko sa kanya at tuluyan na akong
pumasok sa
100b.
"Guard siguraduhin nyong hindi yan makakapasok sa 100b ng building 1<0" Utos ko sa
aking mga guard na nakabantay sa pinto.
"Yes sir" mabilis nilang sagot.
Mag aalas sais ay hawak kamay kaming lumabas ni Raine sa aking opisina.
Paglabas namin ng building ay natigilan ang mokong na mayabang at titig na titig sa
kamay naming magkasalikop.
"U-ulan, A-anong ibig sabihin nyan?" Tanong nya na bakas ang gulat sa kanyang
mukha.
"Ahm Adrian.." I cut her off.
"Let's go babe nag aantay na mga kapatid mo l' wika ko at nginisihan ko lamang ang
mayabang na Adrian na yan na halatang nagpipigil ng galit at nakakuyom pa ang mga
kamay.
"Si-sige Adrian mauuna na kami" Wika ni Raine na hindi makatingin sa lalakingyun.
Pagkasakay namin ay mabilis kong pinasibad ang aking sasakyan.
Habang binabaybay namin ang pauwi sa bahay nya ay naisipan ko munang dumaan sa
Jollibee, lagi kasing nagpapabili ang bunso nyang kapatid ng chickenjoy at
spaghetti kaya dumaan na kami ngayon.
"Napakarami naman ng binili mo, paano natin yan mauubos?" Nagtataka syang
nakatingin sa akin.
"Eh di ilagay mo sa refrigerator yung mga matitira para hindi ka na magluto pa
bukas." Wika ko sa kanya na halatang nagulat pa sya. "Ha? Ano ka ba alam mo
namangwala kaming refrigerator." wika nya.
Hindi na lamang ako kumibo at nagpatuloy na lamang ako sa pag dadrive ng sasakyan.
Nang makarating kami sa bahay nila ay mabilis kaming sinalubong ni Raniel at
Roxanne.
"Kuya pogi salamat po sa mga gamit na pinadala nyo dito." tuwang tuwa nyang ani na
ikinagulat ko naman.
"A-anong mga gamit? Tanong at nagmamadali akong pumasok sa aming bahay upangtignan
ang mga ito.
Nanglalalaki ang mga mata ko sa gulat pagkakita ko ng loob ng aming tahanan.
Maayos na ang bubong at ang mga sirang bintana, may refrigerator at aircon, may
flat screen tv at bagong sala set. Napalingon ako kay Ryven pagkapasok nila sa
loob.
"Ano to? Bakit may mga ganito? ll Naiinis kong wika.
"Kaylangan nyo yan, para di napapanis ang pagkain nyo, nagtitipid ka dba? ayan mas
makakatipid ka kung walang matatapon na pagkain, yang bubongan nyo malapit na tag
ulan kaya pinaayos na para komportable kayo sa loob, at yang aircon, kaylangan nyo
yan lalo na nag aaral mga bata, para di ma stress utak nila sa sobrang init ng
panahon, yang tv para pag walang pasok dito na lang sila sa loob ng bahay para mas
panatag ang kalooban mo na hindi sila kung saan saan nakikipanuod ngtv at ginagabi.
Yang sala set naman para habang nanunuod kayo ngtv ay komportable kayo" mahaba
nyang paliwanag at ngingiti ngiti pa na akala mo nang aasar.
Napailing na lamang ako.
"Sabi ko naman sayo hindi namin kaylangan ng mga yan, kaya naman..." i cut her off.
"Importante yan at wag ka ng magmatigas kung ayaw mong.." hindi na tinapos ang
sinasabi ko pero sinenyasan sya ng nguso ko na ibig sabihin ay hahalikan sya na
ikinapula ng kanyang mukha, kaya natahimik na lang sya at nagpasalamat.
Masaya ako na sa isang banda ay hindi na rin sya nakatanggi pa.

Episode 11
Ryven's POV
Maaga akong pumasok sa aking opisina sa RJVbuilding.
"Amanda tawagan mo si Isaac kaylangan ko syang makausap ngayon din" Maawtoridad
kong utos sa aking secretary.
"Sirtumawag na po sya kanina at ang sabi po ay papunta na po sya dito ngayon ll
saad nya. "Okay, Pag dating nya papasukin mo agad dito." Utos ko at pumasok na ako
sa loob ng opisina ko.
Habang inaantay ko si Isaac ay hinarap ko muna ang iba kong gawain kaya binuksan ko
ang aking laptop. Isang e-mail ang pumasok at galing naman ito kay George.
Pagbukas ko ng e-mail ay isang photo ng hubad na babae ang kalakip nito. Sira ulo
talaga ang lalakeng ito.
Sumandal ako sa aking swivel chair at tinitigan ko ang larawan. Maya maya ay kinuha
ko ang aking Phone at dinial ang kanyang numero.
llang ring lamang ay sinagot din agad ako ni
George.
"l bet nakita mo na ang pinadala ko sayo" Wika nya sa kabilang linya.
"How much and is she clean?" Tanon g ko sa kanya.
"Clean with papersyan bro. And for the price i have no idea, bigaysa akin yan pero
jpapasa ko sayo dahil may flight ako mamaya, may maliit na problema lang akong
haharapin sa Japan, alam mo na business problem as usual pero bukas din
angbalikko"Mahaba nyang litanya sa akin.
"Okay bro send me the bar location I need a bed warmer tonight masyado na akong
tigang. " natatawa kong ani.
"Tang ina paano ka hindi matitigang eh gusto mo na yatang seryosohin yang secretary
mo"Nang aasar nyang litanya sa akin.
"I'm not so sure bro, I know i like her alot, but im not sure about my feelings
towards her" sagot ko sa kabilang linya.
"Hahaha mukha ngang tinamaan na ang playboyng bayan "Tawang tawa nyang ani.
" Shut up dude, just send me all the information and dadaanan ko na lang mamaya yan
sa bar"Wika ko at tinapos ko na ang aming pag uusap.
Saktong pagbaba ko ng aking phone ay sya namang bukas ng pintuan ng aking silid
opisina at iniluwa nuon si Isaac.
"Bro what's up?" Nakangisi nyang wika.
"Finally you are here" Wika ko.
"Ano ba yang importanteng ipapagawa mo ha at kailangang dito pa tayo magkita?" Saad
nya at sumeryoso n a.
"Gusto ko sanang alamin mo ang back ground ni Raymond Dela Cruz." Wika ko sa kanya.
"Raymond Dela Cruz?" Nagtatanong ang mga mata nyang nakatitig sa akin.
"Yeah yung chef ko." saad ko.
"Why?" nababasa ko pa rin ang pagkalito nya.
"l don't know}' Tangi kong sambit.
"TSS pinagseselosan mo ba yan dahil sa new prospect mo?" Wika nya na nagpakunot ng
aking noo.
"Hindi ko basta basta prospect lang si Raine, I like her alot" naiinis kong ani.
"You are In love at kahit itanggi mo pa it's written all over your face that you
are in love with your secretary" panunukso pa nyang muli.
"TSS never maiinlove ang isang Ryven Vance tandaan mo yan bro" Wika ko na may
kumpiyansa sa aking sarili.
Sa isang sulok ng aking isip ay nagtatanong kung hindi nga ba?
"Kakainin mo lahat ng sinasabi mongyan tandaan mo yan" wika nya at turnawa ng
malakas.
"Tssjust do what i asked" wika ko at pilit ko na syang pinagtatabuyan.
"Go leave now and do your job asshole ll Pagtataboy ko.
"Hahaha hindi mo lang kasi matanggap sa sarili mo na ang isang fùckboy na tulad mo
ay maiin love" sigaw pa nya habang papalabas ng akingopisina.
tss hindi ako in love sigurado ako dyan.
Pumikit ako at pilit pinapaniwala ang aking sarili na hindi ako pwedeng ma inlove
kay Raine.
like her? yeah.. falling in love? Not my cup of tea.
Napapa iling na lang ako sa sarili ko dahil pakiramdam ko niloloko ko na ang aking
sarili.
Tumingin ako sa aking orasang pambisig, mag aalas singko na pala. Susunduin ko pa
si Raine para iuwi sa bahay nila saka pa lang ako pupunta ng bar para i meet ang
babaengyun.
Pagkarating ko sa LaCùesta building ay
nakangiti akong sinalubong ni Raine.
"Good afternoon sir" wika nya na hindi ko pinansin at nagtuloy tuloy lamang ako sa
aking table at umupo sa aking swivel chair.
"Coffee you want?" she asked.
Tinignan ko lamang sya habang sya naman ay nakatunghay sa akin at nakangiti.
I heaved a deep sigh.
"You are annoying, you know that right?" saad ko sa kanya.
"Yeah I know and I love seeing you annoyed" saad nya na parang nang iinis ang
kanyang ngiti.
I rolled my eyes and look straight in her eyes, then i moved my face more closer to
her face kaya napa atras sya at inismiran ako.
"Afraid of me?" wika ko na naka ngisi.
"Why would l?" she asked.
"l don't know, you seem so afraid of me" i said at natawa ako ng pagak at sumandal
na sa aking swivel chair at ipinikit ko ang aking mata. "Are you okay Rye?' Nag
aalala nyang tanongsa akin.
"Get ready, i will take you home now" wika ko sa kanya.
"May problema ka ba?" Tanong nyang muli.
"Wala pagod lang ako, maghanda ka na at ihahatid na kita." seryoso kong ani sa
kanya at niligpit na nya mga gamit nya na nasa ibabaw ng table at kinuha ang
kanyang bag.
"Let's go" Tangi nyang sambit na hindi tumitingin sa akin at nauna ng naglakad.
Hinayaan ko na lamang sya dahil alam kong naiinis sya sa akin sa pagiging moody ko
ngayon.
Pagkahatid ko sa kanya ay urnalis din agad ako, wala kaming kibuan sa sasakyan
hanggang sa naihatid ko na sya. Alam kong masama ang 100b nya pero hinayaan ko na
lamang sya.
I'm on my way sa bar na sinabi ni George ngunit hindi mawala sa isip ko si Raine.
"God damn it" Sigaw ko at pinaghahampas ko ang aking manibela sa sobrang galit na
nararamdaman ko sa aking sarili.
Itinabi ko ang aking sasakyan sa gilid ng kalsada at sumandal ako sa driver's seat.
Ipinikit ko ang aking mata dahil sa frustrations na aking nararamdaman.
"Shìt, shìt, shìt ll mura ko sa aking sarili. "Fùck Raine what are you doing to
me?" Wika ko sa aking sarili.
"Am I really in love with you?" Tanong muli ng sarili kong utak.
Maya maya ay ibinalikwas ko ang aking sasakyan at natagpuan ko na lang ang aking
sarili na binabaybay ang daang pabalik sa bahay nila Raine.
Nang makarating ako sa kanilang bahay ay hindi na muna ako burnaba ng sasakyan.
Pinagmamasdan ko lamang ang kanilang tirahan ng maya maya ay may napansin akong
isang lalaki na pumasok sa 100b ng kanilang bahay.
Napakunot ang aking noo ng makilala ko ang lalaking iyon.
"Fùcking Adrian" sambit ko.
Mabilis akong burnaba ng akingsasakyan at tinungo ang bahay ni Raine.
Pagpasok ko ay inabutan kong magkayakap ang dalawa kaya sa sobrang galit ko ay
nahablot ko si Adrian at sinuntok ng ubod lakas sa mukha nya sanhi ng kanyang
pagbagsak sa sahig.
Napasigaw si Raine at wala akong pakialam dahil sa ngayon ay galit ang nararamdaman
ko.
"You fùcking aséhole, don't you f g dare hug her, not even fùcking touch her"
Singhal ko sa kanya dahil sa sobrang galit na nararamdaman ko.
"Rye ano ba ang ginawa mo, bakit mo sya sinaktan?" wika nya at mabilis syang
lumapit kay Adrian upangtulungan itongtumayo.
"Ano mas kakampihan mo angtarantadong yan ha? Galit kong ani.
"Wala syang gin agawang masama" sigaw nyang balik sa akin.
"Wala nakita ko kayong magkayakap tapos sasabihin mong wala kayong ginagawang
masama ha?" galit na galit kong sambit.
"Bakit ka ba nagagalit ha, may relasyon ba tayo? Wala Rye, boss lang kita at
secretary mo lang ako kaya wala kang karapatang umakto na akala mo nobyo kita, at
wala ka ring karapatang saktan si Adrian." Sigaw nya sa akin na nagpatigil at
nagpatulos sa aking kinatatayuan. Nakita kong napangisi si Adrian ngunit hindi ko
na ito pinansin pa.
Para akong binuhusan ng malamig na tubig sa mga ipinamukha sa akin ni Raine.
"G-ganon ba? Para pala sayo ganoon lang tayo? Yung mga ginagawa ko para sayo bale
wala lang pala sayo ang lahat ng yon? Akala ko pareho lang tayo ng nararamdaman
dahil akala ko yun ang pinapakita mo sa akin, pero nagkamali pala ako.ll Pagkasabi
ko ng mga katagang yun ay mabilis na akong lumabas ng kanyang bahay at sumakay ng
aking sasakyan. Pinasibad ko agad ito at kahit naririnig ko pang tinatawag ako ni
Raine na sa tingin ko ay umiiyak ay hindi ko na ito pinansin pa.
Nasaktan ako sa mga binitiwan nyang salita kaya ipapakita ko sa kanya ang totoong
boss na sinasabi nya. Simula ngayon ako ang boss at sya naman ay empleyado ko na
lamang.
Tama sya wala akong karapatan sa kanya at wala din syang karapatan sa akin. Iyan
ang ipapakita ko sa kanya simula bukas.
Readers also enjoyed:
Martyr's Unconditional Love
0 7.5K Read
TAGS Love-triangle BG Drama

Episode 12
Raine's POV
Para akong natauhan ng bigla na lamang akongtinalikuran ni Rye at mabilis na
lumabas ng aming bahay. Habang naglalakad sya papalayo at tinatawag ko sya ngunit
hindi nya ako nililingon. "Rye, Rye I'm so sorry nabigla lamang ako burnalik ka
dito please." Sigaw ko habang tin atawag ko sya.
Tumakbo ako palabas ng bahay ngunit mabilis na nyang pinaharurot ang kanyang
sasakyan.
"Ryeeee" sigaw ko habang nag uunahan ang aking mga luha sa pagdaloy.
"Ulan tama na yan" ani nya.
"Hayaan mo na ang gagongyon Ulan." wika naman ni Adrian.
"No Adrian mahal ko si Rye" wika ko habang walang tigil ang pagdaloy ng aking mga
luha. "M-Mahal mo ang lalaking yun?" Tanong nya na nabigla sa aking pinagtapat.
"00 mahal ko sya, matagal ko na syang mahal. Hindi ko dapat sinabi sa kanya yon"
Hagulgol ko habang napaupo na ako sa sofa.
"U-Ulan nandito naman ako, M-mahal din kita at kaya kong tapatan ang pagmamahal ng
lalaking yun" Pagtatapat nya sa akin.
"No Adrian, Mahal din kita pero bilang isang kapatid lamang, si Rye, si Rye lamang
ang itinitibok ng aking puso ll Urniiyak kong ani.
Natatakot ako na baka tuluyan ng magalit sa akin si Rye dahil sa mga sinabi ko.
Hindi ko naman sinasadya nabigla lamang ako dahil sa ginawa nyang pananakit sa
aking kaibigan. 00 inabutan nya kaming magkayakap pero nayakap ko lamang sya dahil
may malaki syang problema, nasa hospital ang kanyang mama at kinocomfort ko lamang
sya at yun ang inabutan ni Rye.
"Adrian saka na lang tayo mag usap please, kaylangan ko pang tawagan si Rye"
pakiusap ko sa kanya.
Laglag ang balikat ni Adrian na lumabas ng aming bahay. Ayoko syang saktan ngunit
ayoko rin syang paasahin.
Si Rye ang mahal ko at gusto kong malaman nya yun. Hindi ko sinasadya na sabihin
yun kay Rye.
Ang tanga tanga ko talaga.
Pumasok ako ng aking silid at kinuha ko ang
aking telepono sa 100b ng bag ko at idinial ang numero ni Rye.
Nag riring lamang ito at hindi nya sinasagot. "Rye please answer my call" Umiiyak
kong ani.
Hindi ko kayang magalit sya sa akin, mahal na mahal ko sya at alam kong ako ang may
kasalanan kung bakit ngayon ay mukhang magkakaroon ng malaking pagbabago sa pagitan
naming dalawa.
Napadapa ako sa aking kama at duon ay ibinuhos ko ang lahat ng aking luha, nasa
ganoon akong posisyon at hindi ko na namalayan na nakatulog na pala ako.
Maaga akong nagising, nagluto ako ng agahan at pagkatapos ay naligo na ako.
Kailangan kong makapasok ng maaga at makausap si Rye.
Excited din ako dahil araw araw sinusundo at hinahatid nya ako ng walang palya.
Pagkatapos kong magbihis at mag ayos ay masaya kong binuksan ang pintuan ng aming
bahay ngunit ganoon na lamang ang pagka dismaya ko ng walang Rye na sumundo sa
akin.
Bigla na lamangtumulo ang aking mga luha
at mabilis ko itong pinahid. Ayokong makita ng mga kapatid ko na malungkot ako.
"Oh ate nasaan si kuya pogi, hindi ka yata sinundo ngayon?" Wika ng aking kapatid
na si Raniel.
"Ah eh busy kasi sya ngayon may mga meeting syang dapat asikasuhin "
pagsisinungaling ko at nginitian ko sya ng pilit. Turn ango tango lam ang sya at
bum alik na sya sa 100b ng aming bahay.
Nagsimula na akong lumakad papuntang paradahan ng mga jeepney.
Habang naglalakad ako ay hindi ko maiwasang hindi maluha.
Ako ang gumawa nito, ako din ang aayos nito, wika ng aking isipan.
Pinahid ko ang mga luhang lumalandas sa aking mga pisngi.
Nakasakay na ako ngjeepney ngunit parang wala ako sa aking sarili. Sobrang lungkot
ang akingnararamdaman.
Nang makarating na ako sa LaCùesta building ay parang biglang turnalon ang aking
puso ng makita ko ang sasakyan ni Rye na nakaparada sa harapan ng LaCùesta
building.
Nagmamadali akong pumasok sa 100b at
alam kong nakatingin sa akin ang lahat ng empleyado pero wala akong pakialam.
Mabilis akong pumasok sa 100b ng opisina ni Rye at laking gulat ko ng wala na ang
aking table sa 100b at si Rye naman ay hindi ako tinitignan.
" R-Rye pwede ba tayong mag usap? ll wika ko sa kanya. Nag angat sya sa akin ng ulo
at matiim akong tinitigan.
"Sir Vance, Yan ang itatawag mo sa akin Miss Atienza" May djin ang mga katagang
binibitawan nya sa akin. Sobra akong nagulat at halos manlambot ang aking mga
tuhod sa lamig ng pakikipag usap nya sa akin. Gusto ngtumulo ang aking mga luha
ngunit pilit ko itong pinipigilan kaya napapatingala na lamang ako.
"And by the way Miss Atienza, I don't need secretary anymore so you can go back to
the kitchen now as assistant chef, just like before" malamig nyang ani sa akin
habang nakatitig sya sa kanyang laptop.
"You may leave now" wika pa nya.
Ngunit nakatayo lamang ako ako sa kanyang harapan at hindi makapag salita. Hindi ko
alam kung paano ako magsisimula, gusto kong humingi ng tawad at sabihin sa kanya na
mahal na mahal ko sya pero sa nakikita ko ngayon sa kanya ay hindi ko alam kung
paano ko sya kakausapin.
"What Miss Atienza?" saad nya na tumingin sa mukha ko.
"Rye please" wika ko.
"GET OUT" Sigaw nya na nagpapitlag sa akin, duon aytuluyan ngtumulo ang aking mga
luha at mabilis na lumabas ng kanyang opisina. Paglabas ko ay naramdaman ko na
lamang ang mga matang nakatunghay sa akin. "Raine halika na sa kitchen" Wika ni
Raymond at inalalayan pa nya ako.
"Ray kasalanan ko kung bakit galit na galit sa akin si Rye" umiiyak kong pahayag sa
kanya.
"Palamigin mo muna ang ulo ni sir, pag okay na saka kayo mag usap" saad nya sa akin
na tinango tanguan ko na lamang habang napapalakas na ang aking pag iyak.
"Shhh tama na" Pag aalo nya sa akin sabay yakap nya.
Isang sigaw ang gumulantangsa amin.
"Magsitrabaho kayo, huwag kayo ditong maglandian sa 100b ng aking restaurant. At
ikaw naman miss Atienza, talagang hilig mo na ang makipag yakapan kahit kanino? l'
May pang iinsulto nyang sita sa akin.
"Si-sir inaalo ko po lamangsi Raine"
depensa naman ni Raymond.
"Wala akong pakialam kahit mag s*x pa kayo basta huwag clito sa 100b ng aking
building, nagkakaintindihan ba tayo? ll Sigaw pa nya na nagpaawang ng aking bibig.
Nakita ko ang pag tagis ng mga bagang ni Raymond at ang pagkuyom ng kanyang mga
kamay kaya hinawakan ko sya sa braso at umiling.
Ganoon na ba kalaki ang kasalanan ko sa kanya para tratuhin nya ako ng ganito?
Napayuko na lamang ako at hindi na rin kami nakasagot pa.
"Nagkakaintindihan ba tayo?" sigaw nyang muli.
Kaya sa sobrang pagkagulat namin ay napasagot na lamang kami at ako naman ay
nakayuko lam ang at tuloy tuloy lam ang dumadaloy ang masaganang luha sa aking mga
mata.
"Y-Yes sir" Halos sabay sabay nilang sagot kay Rye.
Nang alam kong urnalis na si Rye ay mabilis akong tumayo at tinungo ang locker room
upang magpalit ng uniform.
Pagbalik ko ay ginawa ko ang tungkulin ko
bilang isang assistant chef.
Kasalanan ko naman ito kaya siguro tatanggapin ko na lamang.
Hindi ko alam kung hanggang kailan ako tatagal dito, pag hindi ko na kinaya ang
malamig nyang pagtrato sa akin ay baka mag resign na lamangako.
Mukhang kahit ano pa ang aking gawin ay hindi na nya ako pakikinggan pa.
Alam ko naman na sa akin ang pagkakamali, na nasaktan ko sya sa mga sinabi ko.
Gustuhin ko mang magpaliwanag sa kanya at humingi ng tawad ay mukhang huli na.
Sobra akong nasasaktan ngayon, ang puso ko gusto ng mamatay sa sobrang sakit na
aking nararamdaman. Gusto ko ng matapos ang oras at ng makauwi na ako, gusto ko
munang mapag isa.
"Raine palamigin mo lang muna ang sitwasyon nyo" Pasimpleng bulong ni Adrian.
"Bakit ka ba bumubulong?" tanong ko sa kanya.
Simple nyang itinuro ng kanyang mata ang cctv camera na nakakabit sa may taas ng
ceiling kaya tumahimik na rin ako pagkakita ko nito. Mabilis natapos ang araw at
tapos na rin kami sa aming mga tokang oras.
Paglabas ko ng kusina ay nakasabay ko si Rye papalabas ng building.
" Rye pwede ba tayong mag usap? ll wika ko.
Tinignan nya lamang ako ng matalim at nagtuloy tuloy na sya palabas ng building at
sum akay ng kanyang sasakyan.
Mabilis na humarurot ang kanyang sasakyan kaya sinundan ko na lamang ito ngtanaw.
Hindi na rin sya nag tetxt pa sa akin, sinubukan kong tawagan ang numero nya
kaninang umaga subalit mukhang nagpalit na ito ng numero. Napayuko na lamang ako
at napapaluha sa sobrang sakit na aking nararamdaman.
Mahal kita Rye, MAHAL NA MAHAL. Bulong ko sa aking sarili.

Episode 13
Ryven's POV
Nasa opisina ko ako ngayong araw clito sa RJV building at wala akong balak na
pumunta sa LaCùesta.
Maya maya ay tumunog ang intercom
"Sir Miss Eunice wants to see you." Wika nya.
"Let her in" sagot 1<0.
llang saglit lamang ay burnukas ang pintuan ng aking opisina at iniluwa nuon ang
napaka gandang si Eunice. Halos lumuwa na ang kanyang dibdib sa kanyang kasuotan.
Napapailing na lamang ako sa kanya.
"Hi Babe, I miss you na" maarte nyang wika sa akin.
Tinignan ko lamang sya ay ibinalik na muli ang aking mga tingin sa laptop.
"Babe can we eat lunch somewhere, my treat" anyaya nya sa akin.
Bigla akong napatingin sa kanya. maya maya ay isinara ko ang aking laptop at
turnayo na.
"Let's go, sa LaCùesta tayo." Wika ko.
Nakita ko ang pagniningning ng kanyang
mga mata, Sobrang saya nya at mabilis syang kumapit sa aking braso habang
naglalakad kami palabas ng aking opisina.
Hindi rin nagtagal ay nakarating agad kami sa LaCùesta building. Ipinarada ko ang
aking sasakyan at napatingin sa aking orasang pambisig. 12:30 na kaya nakakaramdam
na rin ako ng gutom.
Buhat ng araw na ipinamukha sa akin ni Raine kung ano lang kami sa isat isa ay
ginugol ko na ang aking sarili sa pagtatrabaho.
Lumabas na ako ng akingsasakyan at pinagbuksan ko ng pintuan si Eunice na mabilis
namang kumapit muli sa aking braso.
Napapailing na lamang ako sa kanya, hindi ko rin alam kung bakit inaya ko sya dito.
"Good afternoon sir" Wika ng aking mga empleyado.
"Ready a table for two, for me and with my date" Wika ko na nagpangiti kay Eunice.
TSS bakit ko ba nasabing date. Simpleng lunch lang naman ito at wala naman akong
balak na i date sya.
"Yes sir" wika nila.
Tinawag ko ang isang empleyado at inutusan kong sabihan ang mga chef na ipagluto
kami ng specialty nila at isa sa kanila ang gusto kong mag serve nito.
Mabilis naman tumalima ang aking empleyado kaya maya maya lamang ay lumapit na sa
amin ang isang Chef. Nabigla ako ng ang makita ko sa harapan namin ay si Raine
ngunit hindi ko na lamang ito pinahalata.
"He-Here is the m-menu sir and ma'am" wika nya sa amin ns halatang nauutal at
inabot na angdalawang menu book.
"Babe I want Ravioli" maarte nyang ani sa akin.
Napansin ko ang panginginig ng mga kamay ni Raine, pakiramdam ko nga ano mang oras
ay babagsak ito. Ngunit hindi ko na lamang sya pinansin.
"My date wants Ravioli" wika ko na tinanguan naman ni Raine, Napansin ko ang
pamumula ng kanyang mga mata ngunit binale wala ko lamang ito. Tulad nga ng sabi
nya wala akong karapatan sa kanya.
"l want lasagna" wika ko at ibinalik ko na sa kanya ang menu book.
Biglang sumandal sa aking dibdib si Eunice na ikinabigla ko.
"Babe after lunch can we go straight to my
condo for a dessert?" panglalandi nya.
"Sure" Tanging sagot ko at bigla nya akong hinalikan sa labi at ewan ko kung bakit
ginantihan ko ito, siguro ay dahil nasa harapan pa rin namin si Raine.
Naghiwalay ang aming mga labi at napansin ni Eunice na nakatayo pa rin sa harapan
namin si Raine na parang itinulos na kandila at pulang pula na ang kanyang mga
mata.
"What are you still doing here you stupid, leave and start cooking our food.
dumbasé"
Singhal nya kay Raine na hinayaan ko lamang.
"So-Sorry po ll Tangi nyang sambit at mabilis na syang turnalikod at patakbong
burnalik ng kusina.
"Babe ano ba yang mga tauhan mo ang tatanga" wika nya na ikina igting ng bagang
1<0.
"Stop calling them stupid or i will kick you out of my building" Galit kong ani na
nagpatigil sa kanya.
"Sorry babe di na mauulit" wika nya ngunit hindi ko na sya pinansin pa.
Habang inaantay namin ang aming pagkain ay tumawag si Isaac sa akin.
Tumayo ako at sin agot ang phone at diretso na akong tumungo sa 100b ng opisina ko.
" Hello bro anong balita?"Tanong ko kay Isaac
" Bro not sure about Dela Cruz background, masyadong pribado wala kaming
mahalukaysa kanya."Dismayadong wika ni Isaac.
"So sa tingin mo ba may tinatagoyang Dela Cruz nayan?"Tanong ko sa kanya.
"Hindi ko masasabiyan, pero parang ganon na nyang muli.
"Okay bro salamat, I owe you one"Wika ko at tinapos ko na ang aming pag uusap.
Paglabas ko ng opisina ay bumalik ako sa aming mesa, hindi rin nagtagal ay isinerve
na sa amin ang aming food.
Si Raymond at Raine ang nagdala ng aming tanghalian at napakunot ang aking noo ng
makita ko kung paano alalayan ni Dela Cruz si Raine.
"Sir your lunch is ready. Enjoy your meal" Wika pa ni Dela Cruz. Hindi ako kumibo
at napatingin ako kay Raine na nakatingin lamang kay Eunice. Hindi ko maintindihan
subalit nababasa ko sa kanyang mga mata ang sakit na kanyang nararamdaman.
Baka nagkakamali lamang ako. Sa kanya mismo nanggaling na boss nya ako at empleyado
ko lamang sya at wala kaming anumang relasyon.
Mabilis silang tumalikod pabalik ng kusina ngunit nabigla ako sa aking nakita ng
biglang akbayan ni Dela Cruz si Raine at hindi man lamang ito inalis ni Raine.
Sa sobrang galit na nararamdaman ko ay bigla kong ibinagsak ang kamao kong may
hawak na tinidor at nagbigay ito ng malakas na tunog na nagpalingon sa kanilang
lahat lalong lalo na kay Raine at Dela Cruz. Ngunit parang nananadya ang lalaking
yon at muling iginiya si Raine pabalik ng kusina.
"Are you okay?" tanong ni Eunice ngunit hindi ko sya pinansin.
Ibinaling ko ang aking paningin sa pagkaing nakahain sa aking harapan at saka ako
nagsalita.
Humarap ako sa pagkaing nakahain sa harapan ko at halos hindi ko man lamang ito
ginalaw sa sobrang galit na nararamdaman ko sa mga oras na ito.
Pagkatapos naming kumain ay urnalis din kami kaagad dahil marami pa akongtatapusing
trabaho sa RJV building.
"Babe diretso na tayo sa condo ko ha." wika nya.
"No. Umuwi ka na at marami pa akong trabahong gagawin and stop calling me babe,
wala tayong relasyon ll wika ko.
"Eh ano yung halikan natin kanina ha? Libog mo na naman ba yon ha? Galit nyang ani.
"Yes. at yun lang ang namamagitan sa atin Eunice, init ng katawan, libog, s*x. s*x
toy lang kita, pampainit ng kama ko, ano pa gusto mong itawag ko duon ha?
Pampalipas libog? " Madiin kong wika sa kanya na ikinagalit nya at isang malakas
na sampal ang dumapo sa aking mukha.
Mabilis syang umalis at iniwan ako habang ang ibang empleyado sa labas ng building
ay nakatingin sa amin.
"What?" sigaw ko na nagpapitlag sa kanila at mabilis na nawala sa paligid ko.
TSS mga chismosa. Naiinis kong wika.
Lintik na babae yan ang lakas ng sampal sa akin. Pasalamat sya at babae sya dahil
kung hindi, siguradong may kalalagyan sya sa akin.
Hinimas himas ko ang pisngi kong pakiramdam ko ay namanhid pa yata bago ako sumakay
sa aking sasakyan at dumiretso na sa RJV building.
Habang nakaupo ako sa aking swivel chair ay naiisip ko si Raine.
Nang makita ko sya kanina ay gusto ko syang yakapin, ngunit burnabalik balik sa
utak ko ang mga binitiwan nyangsalita sa akin.
Napasandal ako at ipinikit ko ang aking mata. Gusto kong magalit kanina kay Eunice
ng pagsalitaan nya si Raine ng hindi maganda sa aking harapan ngunit nananaig ang
galit ko kay Raine kaya hinayaan ko lamang syang insultihin ito sa harapan 1<0.
Raine, Raine, Raine ano ba talaga ang nararamdaman mo para sa akin. Bakit iba ang
ikinikilos mo kanina sa mga sinabi mo sa akin nuong mga nakaraang araw.
Naguguluhan ako sayo, I like you Raine alam ko yan sa sarili ko. Pero masakit ang
mga ipinamukha mo sa akin.
Mabilis na natapos ang mga oras at ngayon nga ay pauwi na ako sa aking mansyon.
Pagod ang aking katawan at gusto ko lamang magpahinga muna kahit sandali lamang.
Kaya pagkauwing pagkauwi ko ay dumiretso na agad ako sa akingsilid at mabigat ang
aking katawang inihiga ito sa napaka laking kama.

Episode 14
Raine's POV
Habang nag aasikaso kami sa kusina ay lumapit ang isang empleyado sa amin.
"Guys dumating si sir Ryven at ang gusto nya ay isa sa inyo ang pumunta duon sa
table nya at mag serve sa kanila, kayo na din ang magdala ng menu." Wika nya at
mabilis ding umalis ng kusina.
Tinignan ko si Raymond.
"Yeah go ahead" he said na nagpangiti sa akin.
Dali dali akong lumabas at kumuha ng ilang menu book at lumakad na kung nasaan
angtable ni Rye.
Ngunit laking gulat ko ng makita ko siya na may kasamang napaka gandang babae at
nakayapos pa sa kanyang mga braso.
Halos nag slow motion ang mundo ko at hindi ko namalayan na nasa harapan na pala
nila ako.
Halos mag ngilid ang aking luha sa sakit na aking nararamdaman lalo na ng marinig
kong babe angtawag sa kanya ng babaeng nasa harapan ko ngayon habang si Rye naman
ay nakatitigsa akin. Binawi din nya agad ang pagkakatingin sa akin at hinimas pa
nya ang kamay ng babaeng nakayapos sa kanyang braso.
Halos himatayin ako sa lakas ngt***k ng aking puso, ang mga luhang pilit kong
itinatago ay mabilis na tumulo ngunit agad ko din itong pinahid at matamis na
ngumiti sa kanila.
"Here's the menu sir and ma'am" Wika ko na may ngiti sa aking labi ngunit may pait
sa aking puso at sa buo kong pagkatao.
Matapos nilang mamili ng pagkaing gusto nila ay muling nagsalita ang kasama ni Rye
na nagpagunaw ng aking mundo.
"Babe after lunch can we go straight to my condo for a dessert?" Malanding wika ng
babae kay Rye na sumandal pa sa kanyang matipunong dibdib.
"Sure" Mabilis nyang sagot na may ngiti at hinimas ang kamay na nakakapit sa kanya.
Lalo ng namatay ang aking puso sa sakit na aking naramdaman ngsa harapan ko ay
naghalikan silang dalawa at kitang kita ko kung paano gumanti ng pag halik si Rye.
Para akong itinulos na kandila, pakiramdam
ko ay tumigil ang pagtibok ng aking puso na naging dahilan ng pagtigil ng aking
mundo.
Tumulong muli ang aking luha at pinahid ko itong muli.
Ramdam ko ang mga titig na may habag sa akin ng mga empleyado ng restaurant.
Naghiwalay ang kanilang mga labi at nagulat ako ng singhalan ako ng kasama ni Rye
at para akong natauhan at nagmamadaling bumalik sa kusina. Pagtalikod ko ay hindi
ko na napigilang tuluyang umagos ang masaganang mga luha sa aking mga mata.
Pag pasok na pag pasok ko sa 100b ng kusina ay napaupo ako sa silyang nakalagay sa
isang bilog na mesa at duon ay humagulgol ako na parang bata.
Mabilis na naglapitan ang aking mga kasamahan lalong lalo na si Raymond.
"A-anong nangyari sayo? ll Nag aalala nyang ani.
Hindi ako makasagot dahil sa ayaw paampat na pag iyak ko.
Mabilis ko itinulak ang menu at note na order nila Rye kay Raymond na nasa table.
"P-please 'l wika ko na hindi tumitingin sa kanila at patuloy lamang akong umiiyak
habang
nakayukyok ang aking ulo sa lamesa.
"Raine.." Wika ni Raymond at niyakap ako.
Umangat ang aking Lilo at mabilis ko din syang niyakap, pinagsalikop ko ang aking
braso sa kanyang leeg at urniyak ng urniyak sa kanyang dibdib.
"Raymond may iba na sya, n-naghalikan pa sila sa aking harapan" iyak ko habang
humahagulgol.
"Shhhh tama na yan. Ako na ang magdadala ng order nila pagkaluto at dumito ka na
lamang.
Umiling iling ako.
"N-no.. I will go with you 'l tangi kong sambit at burnitaw na ako sa kanya.
Kinalma ko ang aking sarili at alam kong maga na ang aking mga mata kaya nagpunta
ako ng locker at duon ay kinuha ko ang aking bag at inayos ang aking sarili.
Hindi rin nagtagal ay naluto na nila
Raymond ang pagkaing inorder nila at tulad nga ng gusto kong mangyari ay kaming
dalawa ang nag serve nito.
Habang sineserve namin ang pagkain ay naramdaman ko kung paano ako alalayan ni
Raymond, binale wala ko na lamang ito. Maingat ang kanyang mga kilos at lagi nya
akong tinitignan sa aking mukha na may matamis na ngiti na sa tingin ko ay
pinapakalma nya lamang ako, at dahil sa matatamis nyang ngiti sa akin ay kusa na
akong gumaganti ng ngiti.
Pakiramdam ko kahit papaano ay gumaan ang aking pakiramdam, salamat kay Raymond na
nandyan at umaalalay sa akin.
Napansin ko ang matalim na titigsa amin ni Rye kaya pagka serve namin ng pagkain ay
mabilis na kaming tumalikod at inakbayan pa agad ako ni Raymond na ikinagulat ko
ngunit binale wala ko na lamang.
Biglang may malakas na kumalabog na nagpatigil sa amin at lumingon kami sa
pinanggalingan ng ingay na yon at laking gulat ko na mapatingin ako kay Rye na
halos nagbabaga na ang mga tingin sa amin. Kumabog ang aking dibdib at nakaramdam
ngtakot.
Naramdaman kong hinila na ako ni Raymond pabalik sa kusina at hindi pa rin
tinatanggal ang pagkaka akbay sa akin.
"Raymond bakit mo yun ginawa? Baka tanggalin tayo sa trabaho ni Rye." pag aalala
kong wika sa kanya.
"l don't care, he can fire me all he wants and I don't give a dàmn" Wika nya na
nakangiti pa at hindi man langnag aalala.
"Ang pasaway mo talaga" wika ko sabay hampas ko sa kanyang braso na ikinatawa pa
nya.
"Nandirito lang ako Raine at poprotektahan kita kahit na ano man ang mangyari,
hindi ako natatakot sa tarantadong yan" Wika pa nya sa akin.
"Tara na nga magtarabaho na tayo" aya ko sa kanya na natatawa na ako.
"Yan ganyan nga Raine, huwag mong iiyakan ang taong nagbibigay ng sakit sa yong
puso, ang mga taong ganyan ay hindi karapat dapat na pag aksayahan ng luha" Wika pa
nya na may pait sa kanyang tinig.
Pakiramdam ko tuloy ay parang may pinag dadaanan din si Raymond ngunit ayokong
magtanong dahil pribado na nyang buhay yan.
Natapos ang buong araw namin at ng mag aalas sais na ay naghanda na kaming lahat sa
pag uwi.
"Raine ako na maghahatid sa iyo pauwi and I don't take no for an answer" Wika nya
sa akin at tinanguan ko na lamang sya at nagpasalamat.
"Salamat Raymond at lagi kang nandyan naka alalay sa akin, you are a good friend"
wika ko at binigyan ko sya ng isang matamis na ngiti na ginantihan din naman nya ng
isa ding matamis na ngiti.
"I'm always here for you, Tandaan mo lang if you need a friend I'm only one call
away okay" Pag papaalala pa nya sa akin at tumango lamang ako bilang pag sang ayon
ko.
Hindi rin nagtagal ay nakarating din kami sa aking bahay at pinatuloy ko muna si
Raymond upang makilala ang aking mga kapatid.
"Ate bakit hindi na si kuya pogi ang naghahatid sayo at sino naman yang kuya pogi
number two na yan ha? Tanong ni Raniel na naka kunot ang noo.
Natawa ako kaya ginulo ko ang kanyang buhok at nagreklamo agad ito.
"Ate naman hindi na ako bata, saka guluhin mo na ang buhay ko wag lang ang naka gel
kong buhok" wika pa nyang naka nguso na ikinatawa namin ni Raymond.
Napansin ko ang pagkakatitig sa akin ni Raymond kaya hinampas ko sya sa braso.
"Hoy ano yang mga titig mo na yan ha?" Wika ko na may pang aasar.
"Natutuwa lang ako na makita kang masaya.'l Simple nyang ani na ikinangiti ko. 00
nagsasaya ako kapag kaharap ang mga kapatid 1<0, ayoko kasing makita nila na
nasasaktan o nalulungkot ako, ayokong maapektuhan sila. Hindi bale ng ako na lang
ang masaktan wag lamang sila.
"Dito ka na kumain at nag luto ang kapatid ko ng specialty nyang adobong kangkong"
ani ko kay Raymond na ikinatawa nya.
"Ate adobong manok na ngayon hindi kangkong" Pagmamalaki ng kapatid ko at
nagtawanan kaming muli.
Readers also enjoyed:
Dangerous Spy: The Agent...
47.5K Read
TAGS Powerful

Episode 15
Raine's POV
Mahigit isang linggo na akong iniiwasan ni Rye, hindi ko rin naman sya masisisi
dahil kasalanan ko ang lahat.
Papasok ako ngayon ng trabaho, Paglabas ko ng pintuan ng bahay namin ay nagulat ako
na nandirito si Raymond.
"Anong ginagawa mo dito?" Gulat kong ani.
"Well may dinaanan kasi ako dyan sa kabilang kanto, papasok na rin naman ako sa
trabaho kaya naisipan ko ng isabay ka." Wika nya na nagtaas baba pa ang mga kilay.
Wika 1<0.
"Baliw ka talaga, oo totoo nga" saad nya pang muli.
"Buti na lang makakatipid ako sa pamasahe" wika ko na may malawak na ngiti.
"Ano pa inaantay mo? Kung iniisip mong pagbubuksan kita ng pintuan hoy babae
nagkakamali ka" pang aasar pa nya sa akin na ikina nguso 1<0.
"Hmp akala ko pa naman gentleman ka, isa
ka palang malaking gentledog.ll ismid ko na tinawanan nya ng malakas.
"HAHAHA ang cute mo talaga pag naiinis, pati ilong namumula sa inisll tawang tawa
nyang ani.
Habang turnatawa sya ay nakatitig lamang ako sa napaka gwapo nyang mukha.
"Oh baka pinagpapantasyahan mo na ako sa isip mo ha, wag kang magkakamali Raine
dahil hindi pwede." panunukso nya sa akin habang turnatawa.
"Sira ka talaga, Raymond naisip ko lang, bakit wala ka pang girlfriend eh ang gwapo
gwapo mo naman? Bakit hindi mo subukang mangligaw?" Wika ko na bigla nyang
ikinatahimik.
Mukhang may nasabi yata akong hindi tama.
tsk ito kasing bibig ko na ito sobrang tabil.
"Let's go Raine baka ma late na tayo" Wika nya sa malungkot na boses.
"Ahm Ray I'm so sorry kung may nasabi man akong hindi dapat" pagpapaumanhin ko.
"Nah I'm okay, anyway gusto mo ihatid na rin kita mamaya pag UWi? II Seryoso nyang
ani. "Huwag na baka maka abala pa ako sayo 'l. Pagtanggi ko.
"Kapagtinanggihan mo ako sasama 100b ko. Ngayon lang naman ako nag presintang
ihatid ka ll wika pa nyang muli.
Natahimik ako, habang binabaybay namin papuntang LaCuèsta building ay tahimik lang
kaming dalawa hanggang sa makarating kami dito.
Bago ako burnaba ay nagsalita ako.
"Okay Ray pumapayag na ako pero ngayon lang ha" Wika ko na nakataas ang isang
kilay.
Isang malaking ngiti ang isinagot nya sa akin at naglakad na kami papuntang
building ng makasabay namin sa pagpasok si Rye. Bigla kaming napatigil sa
paglalakad at ganon din naman sya na bahagyang natigilan.
Maya maya ay bigla akong inakbayan ni Raymond at iginiya na nya ako papasok sa 100b
ng building.
Ramdam ko na kasunod namin sya sa paglalakad kaya halos parang turnakbo na ako
papuntang kusina.
Halos hindi ako makahinga sa sobrang lakas ng pagkabog ng aking puso.
Miss na miss ko na sya pero para na akong isang hanging ligaw sa kanya na hindi nya
nakikita.
Pagkapasok namin sa kusina ay hinampas ko agad si Raymond na tawang tawa sa
kalokohang ginawa nya.
"Alam mo ikaw, pasaway ka. Baka mamaya mawalan tayo ng trabaho dahil sa mga
kalokohan mo ll naiinis kong wika sa kanya, ngunit parang bale wala lamang ito sa
kanya at tawa pa rin ng tawa, maya maya ay lumapit sya sa akin at niyakap nya ako
sa aking balikat na malapit sa aking leeg na para akong bata at ginulo gulo ang
aking buhok.
"Raymond ang buhok ko bwisit ka" Sabay tawa namin ng malakas ng bigla kaming
nagulat sa malakas na sigaw na nanggagaling sa pintuan ng kusina.
"How many times do i have to tell all of you na walang landian sa 100b ng aking
building huh?" Madilim ang kanyang mukha na sinigawan kam.
"Naitulak ko si Raymond ngunit hindi nya ako binitawan at humarap pa sya kay Rye
habang nasa ganuon kaming posisyon.
Kinabahan ako ng lalong mandilim ang mukha ni Rye kaya nakiusap na ako kay Raymond.
"Raymond please let go of me" Mahinahon kong ani dahil nangangatog na ang aking mga
tuhod sa sobrang kabang aking nararamdaman. "Why are you so afraid of him? Bulong
nya sa akingtenga.
"l am.not urniiwas lang ako sa gulo. wika ko pang muli sa kanya.
"Dela Cruz you fùcking let go of her or i will fùcking kill you?" Bulyaw ni Rye kay
Raymond na mas lalo kong ikinatakot.
"Please" Pakiusap kong muli at unti unti syang bumibitaw sa akin.
Naramdaman ko ang galit ni Raymond, ang pagtagis ng kanyang mga bagang at ang pag
kuyom ng kanyang mga kamao.
Hinawakan ko sya sa braso upang pakalmahin.
Alam kong hindi nya uurungan si Rye, sa tindig, taas at laki ng katawan ay halos
pareho lamangsila.
Nagyuko ng ulo si Raymond bilang pagsuko kaya nakahinga din ako ng maluwag.
"Sa susunod na mahuli ko pa kayo ng ganito, maghanap na kayo ng pag aaplayan nyo
yan ay kung may tatanggap pa sa inyo l' Bulyaw na muli ni Rye na sa akin nakatingin
kaya napayuko na lamang ako ng ulo dahil hindi ko kayang salubungin ang kanyang mga
titig.
"Get back to work" Sigaw nyang muli kaya lahat ay nagkakanda ugaga na sa pagkilos.
Nang lumabas na si Rye ay saka pa lamang ako napaupo at tuluyan ng nalaglag ang
aking mga luhang pilit kong pinipigilan.
"Are you okay?" Wika ni Raymond at tumango tango lam ang ako.
Pagkatapos kong mapahinahon ang aking sarili ay turnayo na ako at nagsimulang
tumulong sa mga ginagawa nila.
Sobrang pamamaga na ng aking mga mata, halos gabi gabi na lamang akong umiiyak.
Sobra na akong nasasaktan.
"Raine pinapasabi ni manager na dalin mo daw ito sa office ni sir Ryven" wika nya
kaya napatingin ako sa kanyang inaabot.
"Bakit ako?" tanong ko.
"Hindi ko rin alam, basta pinapasabi lang nya sa akin na iabot mo daw yan kay sir
Ryven dahil inaantay nya yan." dagdag pa nyang am kaya wala na akong nagawa kung
hindi ang abutin ito at tinanggal ko ang suot kong apron at mabilis na pumunta ng
opisina ni Rye.
Tatlong katok ang ibinigay ko ngunit walang sumagot kaya pinihit ko ang seradura.
Bukas naman ito kaya dali dali akong pumasok upang matulos lamang sa aking
kinatatayuan.
Halos manginig ang aking tuhod sa tagpong akinginabutan.
Si Rye na nakaupo sa kanyang swivel chair habang may isang babaeng nakapatong sa
kanyang kandungan na halos wala ng pang itaas. Naghahalikan sila at kitang kita ko
kung paano sila naghahalikan ni Rye at ng babaeng nasa kanyang kandungan.
Bigla kong nabitawan ang aking mga hawak kaya nagbigay ito ng mahinang ingay at
kaluskos kaya napahinto sila sa kanilang ginagawa.
Halos manlaki ang mata ni Rye ng makita ako at bigla nyang itinayo ang babae na
nasa kanyang kandungan at mabilis nitong itinaas ang blouse na halos malaglag na.
"Don't you know how to knock? Asik nya sa akin.
Hindi ko alam kung paano ako sasagot sa kanyang tanong. Ang alam ko lang ay parang
may milyon milyong punyal na turnatarak ngayon sa akingdibdib. Halos mawalan na ako
ng malay sa sobrang sakit na aking nararamdaman.
Hindi ko alam kung babagsak ba ako sa sahig
o tatalikod na lamang ako at tatakbo palayo.
"Ano pa ang ginagawa mo dyan ha?" Wika ng isang babae na ngayon ko lamang nakita.
Ano to, bago na naman nyang babae? wika ng aking utak.
Mali yata ako ngtaong minahal.
Hindi ko na napigilan ay biglang bumuhos ang mga luhang ayaw ng papigil pa.
Sa sobrang sakit na aking nararamdaman ay tumalikod ako at turnakbo palabas ng
kanyang opisina.
"Raine" Sigaw nya ngunit binale wala ko na lam ang ito.
Dumiretso ako sa 100b ng kusina at kinuha ang aking bag at mabilis akong turnakbo
papalabas ng building habang hilam ang aking mga mata sa luha.
"Raine" Sigaw naman ni Raymond at alam kong hinabol nya ako.
"Raine stop running" sigaw nya pang muli at himinto ako sa pagtakbo.
Humarap ako sa kanya at bigla ko syang niyakap at umiyak ng umiyak sa kanyang
dibdib.
Ramdam na ramdam ko ang galit ngayon ni Raymond na para bang handa syang pumatay
wag lamang akong masaktan.
"Ang sakit sakit, akala ko okay na ako pero ng makita ko syang may ibang kahalikan
na halos mag s*x na sila ay saka ko lamang napag tanto na sobra pa rin pala akong
apektado, Ray mahal na mahal ko sya pero bakit ganito nya ako kung saktan? ll
Umiiyak kong ani.
"Shhh tama na yan" Pang aalo nya sa akin. "Please ilayo mo muna ako dito pakiusap"
Tangi kong sambit at iginiya na nya ako sa kanyang sasakyan at mabilis nya itong
pinaharurot.
Episode 16
Ryven's POV llang araw na ang lumipas mula ng mahuli ako ni Raine sa aking opisina.
Nakainom ako ng araw na yun dahil sa sobrang galit na nararamdaman ko habang
pinapanuod ko si Raine at Dela Cruz sa cctv monitor sa aking laptop.
Hindi na ako nakapag pigil kaya nasugod ko sila sa 100b ng kitchen.
Pagbalik ko ng opisina ay wala akong ginawa kung hindi ang tunggain ang alak na
pinakuha ko.
Halos masiraan yata ako ng ulo ng araw na yon lalo na ng makita ko kung paano sya
akbayan at yakapin ni Dela Cruz.
Parang nakikipag sukatan sa akin si Dela Cruz at nakikita ko sa kanyang mga mata na
kahit anong oras ay hindi nya ako aatrasan.
Sino ka ba talaga Dela Cruz.
Nang mahuli ako ni Raine sa aking opisina at turnakbo syang luhaan ay hinabol ko
sya hanggang labas ng building.
Ngunit napatigil ako ng makita kong tinakbo
nya ngyakap si Dela Cruz at umiyak sa dibdib nito. Nagtatagis ang aking mga bagang
sa sobrang galit na nararamdaman ko. Gusto kong ipaliwanag sa kanya na lasing lang
ako, wala naman talaga akong balak gawin kay Shane.
Bigla lamang syang sumulpot sa aking opisina ng mga oras na yon at halos
napangalahati ko na ang bote ng alak kaya malakas na din ang aking tama.
Bigla syang umupo sa aking kandungan at hinalikan ako na ikinagulat ko, sya rin
ang naglilis ng kanyang damit at yun ang inabutan ni Raine. Sa totoo lang ay hindi
naman ako gumanti ng halik kay Shane, itutulak ko na sana sya ng makarinig ako ng
bagay na bumagsak sa sahig kaya mabilis ko itong tinignan at napatayo ako ng makita
ko syang nakatulala sa aming harapan. Halos suntukin ko na ang aking sarili ng
makita kong nag agusan ang masaganang luha sa kanyang mga mata.
Pero pinatatag ko ang loob ko at nagkunwaring galit sa kanya.
Kaya nga ng tumakbo sya ay tinawag ko sya ngunit hindi nya ako nilingon.
Akma na akong tatakbo palabas ng pigilan ako ni Shane.
"Where do you think you are going? wika nya
pa nuon.
Pero itinulak ko lamang sya at sinigawan. "GET OUT, GET THE FÙCKAWAY FROM ME" at
tumakbo na ako para habulin si Raine.
Ngunit ng makita ko ang tagpong yon at ang pag alis nila ay sumakay na rin ako sa
aking sasakyan at pinuntahan ko si Gabriel.
llang araw ng hindi pumapasok si Raine. Wala syang kaalam alam na lihim ko syang
pinagmamasdan sa malayo.
Pumupunta ako sa kanila ngunit hindi ako nagpapakita. Hindi ko alam kung kaya ko
syang harapin.
Naguguluhan din ako sa aking sarili kung bakit ganito ako ka apekto sa nangyayari
sa amin.
Halos mabaliw na nga ako kakaisip sa kanya. Pakiramdam ko kulang ang araw ko kung
hindi ko sya matatanaw kahit sa malayo.
Tumingin ako sa phone ko, 2:00 PM na pala. Kailangan ko ng bumalik sa aking opisina
at marami pa akong trabahong dapat asikasuhin. Pumunta muna ako sa RJV building at
mamaya na lang ako dadaan sa LaCùesta.
Pag dating ko sa opisina ko ay inabutan ko si
Isaac na nakaupo sa couch.
"Bro tungkol kay Dela Cruz" Pauna nyang wika.
Napatigil ako at turningin sa kanya.
"May nalaman ka na ba?" Tanong ko sa kanya dahil matagal na akong curioussa
pagkatao nya..
"Wala at ang nakakapag taka sa darni ng Dela Cruz walang nagtutugma sa kanya sa mga
information na ipinasa nya sa inyo.ll Wika nyang muli at napakunot ang aking noo.
"What do you mean?" tanong ko.
"It means, The Raymond Dela Cruz, your chef doesn't exist" Nakangisi nyang ani na
kinagulat ko.
"What the fùck?" Pag mumura ko.
"Yeah bro what the fùck" and he chuckled.
"So what's the plan?" Tanong nya.
"l don't know yet, but i will let you know soon" tangi kong sambit.
"Okay man, I got yo go at may meeting pa ako" saad nya at mabilis ng lumabas ng
aking opisina.
Ako naman ay natitigilan sa aking nalaman.
So who is that guy in my restaurant? tanong
ng aking isip.
Nasa malalim akong pag iisip ng biglang tumunog ang aking telepono.
"Hanz is calling"
" Hey"Bati ko sa kabilang linya.
"Bro barlateron tonight?" Wika nya. "I'm notsure, I'm kinda busy" sagot ko sa
kanya.
"Okay man. pero kung available ka naman nasa G.A. Vbarlangkami mamaya okay."Wika
nya pang muli at naputol na ang aming pag uusap.
Humarap na ako sa mga papeles na nasa ibabaw ng aking table, inisa isa ko itong
basahin upang mapirmahan ko na ang mga ito.
Hindi ko na namalayan ang oras kaya pagtingin ko sa aking orasang pambisig ay mag
aalas singko y media na pala kaya mabilis kong niligpit ang mga gamit ko at umalis
na ako upang sa LaCùesta building naman ako tumuloy.
Pag dating ko sa LaCùesta ay inabutan ko sa aking opisina si George.
"Anong masamang hangin ang nagdala sayo dito?" Nakataas ang kilay kong tanong sa
kanya.
"Bakit masama na bang dalawin ang kaibigan?" natatawa nyang ani.
"Mukha yatang malaki problema mo bro, babae ba yan? Si Raine?" Tanong nya pang
muli. I heaved a deep sigh at tumango tango sa kanya.
"Sinasabi ko na nga ba at babae" at malakas na tawa ang pinakawalan nya.
"What's so funny you asšhole" galit kong asik at binato ko sya ng pen na nadampot
1<0.
"Ouch. HAHAHA dude relax lang init agad ng ulo eh" saad nya sa akin.
"Tarantado ka kasi." mura ko sa kanya.
"Okay seryoso na ako, may itatanong ako sayo pero gusto kong magsabi ka sa akin ng
totoo. Yung totoo bro dahil kung hindi ka magsasabi sa akin ng totoo paano kita
matutulungan?" pahayag nya at tumango lamang ako.
"Seryoso ka ba kay Raine at mahal mo ba sya? Gusto mo ba syang makasama Sagutin mo
ako ng totoo." seryoso nyang ani sa akin.
Turnikhim muna ako at nag isip.
Malakas na buntong hininga ang pinakawalan ko at humarap akong muli sa kanya.
"Tinatanong mo ako kung seryoso ako, kung gusto kong makasama si Raine at kung
mahal ko si Raine? No." sagot ko.
"No? as in no?" Gulat nyang tanong.
Bigla kaming napalingon sa may gawi ng pinto ng may maulinigan kaming parang sumara
kaya napatingin ako sa pintuan at binuksan iyon ngunit wala naman kami nakitang
kahit na Sino. "So Hindi mo sya gusto?" Tanong nyang muli.
" No. dahil ang totoo ay seryosong seryoso ako sa kanya, gustong gusto ko syang
makasama at higit sa lahat, ngayon ko lang napatunayan na MAHAL NA MAHAL KO SYA.,"
Waiang gatol kong sagot kay George.
Biglang pumalatak si George at sum untok pa sa hangin na may ngiti sa labi.
"Shìt sabi ko na nga ba tinamaan ng pana ni kupido ang playboy naming kaibigan.
WOOOHOOO" Masaya nyang ani at tinapik tapik pa ako sa aking balikat.
"Ano pa inaantay mo? Puntahan mo na sya at sabihin mo sa kanya na mahal na mahal mo
sya" wika nya pang muli na may malaking ngiti sa kanyang labi.
Gustuhin ko man pero alam kong galit pa sya. Palilipasin ko muna galit nya at pag
bumalik na sya sa trabaho nya ay sisiguraduhin kong magkakaayos na kami.
Mahal na mahal ko sya at hindi ko yata kakayaning mabuhay kung wala sya.
Matapos kong gawin ang aking trabaho ay magkasabay na kaming umuwi ni George.

Episode 17
Raine's POV llang araw na akong hindi pumapasok sa
LaCùesta building at namimiss ko ng makita si Rye kahit na sinaktan nya ako.
Gusto ko syang makita kaya napag pasyahan ko ng puntahan sya at kausapin. Baka
sakaling nawala na ang galit nya sa akin at pakinggan na nya ako.
Gusto ko ring malaman kung sino ang babaeng yon sa buhay nya.
Alam kong mahal ako ni Rye dahil pinaramdam at pinakita nya yon sa akin kaya siguro
ay ito na ang tamang oras upang mag usap kami ng masinsinan.
Tinignan ko ang oras sa aking telepono. Alas singko na pala, tamang tama baka
nanduon sya ngayon.
Nagmamadali akong pumasok sa aking silid at nagbihis, nag ayos lamang ako ng konti
at mabilis na akong lumabas ng bahay at tinungo ang paradahan ng mga jeepney.
Pagdating ko sa LaCùesta ay nadismaya ako
ng hindi ko nakita ang sasakyan ni Rye kaya lulugo lugo akong pumasok sa 100b at
dumiretso sa kitchen.
"Hey nandito ka pala, tagal mo ding hindl pumasok ah" wika ni Raymond at Anthony.
"Nagpaalam naman ako sa manager, sabi ko pahinga lang ako dahil masama ang
pakiramdam 1<0." Wika ko sa kanila at biglang lumapit si Raymond sa akin.
"Bakit anong masakit sayo?" pag aalala nya sa akin.
"Ang puso ko Ray, sobrang sakit ng puso ko" malungkot kong saad sa kanya na
inikutan lamang ako ng kanyang mga mata.
"Hay naku Raine kung ako sayo maghanap ka na lang ng iba kesa masaktan ka lang ng
masaktan" Wika naman ni Chef Anthony sa akin. "Sana nga ganon kadali langyon ll
wika ko sa kanila na ikinibit balikat lamang nila.
"O paano aalis na ako, dumalaw lang naman ako dito, baka bukas ay babalik na din
ako sa trabaho ko" Paalam ko sa kanila at lumabas na ako ng kusina.
Dumiretso ako palabas ng mapansin kong nakaparada na ang sasakyan ni Rye.
Bigla akong napalingon muli sa 100b ng
building at dali dali akong bumalik at halos patakbo ko ng puntahan ang opisina ni
Rye.
Bigla akong natigilan ng makita kong naka awang ang pintuan ng opisina ni Rye at
naririnig kong may kausap syang isang lalake.
Tumayo ako sa may gilid ng pinto at nagpalinga linga kung may tao ba sa paligid.
Nang masiguro ko na walang tao ay nakinig ako sa kanilang pinag uusapan.
"Okay seryoso na ako, may itatanong ako sayo pero gusto kong magsabi ka sa akin ng
totoo. Yung totoo bro dahil kung hindi ka magsasabi sa akin ng totoo paano kita
matutulungan?" Boses ng lalake na kausap nya at sa timbre ng kanyang boses ay alam
kong si George ang kausap nya.
Sino ang babaeng tinutukoy ni George? Kumabog ang aking dibdib, halos hindi ako
makahinga sa lakas ng t* * *k nito. Hindi ko maintindihan ang aking sarili kung
bakit ko ito nararamdaman.
Muli ay nagsalita si George na nagpatigil sa akin.
"Seryoso ka ba kay Raine at mahal mo ba sya? Gusto mo ba syang makasama? Sagutin mo
ako ng totoo." Tanong nya kay Rye na nagpatigil
yata ng t* * *k ng aking puso, Halos manlambot ako sa aking kinatatayuan.
Gusto kong marinig ang kanyang kasagutan, May nararamdaman akong takot ngunit sa
isang banda ay nakakaramdam din ako ng kasabikan kung ano ang isasagot nya.
Pinikit ko ang aking mga mata at pagkatapos ay pinagsalikop ko ang aking dalawang
palad na animoy nagdarasal.
"Tinatanong mo ako kung seryoso ako, kung gusto kong makasama si Raine at kung
mahal ko si Raine? No." Walang kagatol gatol nyang sagot kay George.
Pakiramdam ko ay parang bumagsak ang aking mundo.
"No? as in no?" ulit na tanong ni George ngunit ayoko ng marinig pa ang sasabihin
ni Rye, sapat na sa akin ang mga narinig ko, ang pagtangi nya at pag amin na hindi
nya ako totoong gusto.
Halos madurog ang aking puso, Halos magunaw ang mundo ko. Mahal na mahal ko sya yun
pala ang lahat para sa kanya ay isang laro lamang.
Naisara ko ang pinto ng hindi ko sinasadya at mabilis na akong tumakbo palabas ng
building.
Halo halong emosyon na ang aking
nararamdaman. Ayoko na, Tama na ang mga sakit na naramdaman 1<0. Ang paglalaro nya
sa akingdamdamin.
Bakit nya ako pina ibig kung sa simula naman pala ay wala syang pagmamahal sa akin.
Hindi ko na namalayang nakauwi na pala ako.
"Ate okay ka lang ba? bakit ka urniiyak?" Tanong ni Raniel sa akin.
Sa sobrang sakit na aking nararamdaman ay niyakap ko ang aking kapatid at umiyak ng
umiyak sa kanyang balikat.
"Ate sino nanakit sayo" May galit sa tinig ng aking kapatid.
"Niloko nya ako Raniel, akala ko mahal nya ako pero hindi pala totoo ang lahat ng
yon." Umiiyak kong ani sa aking kapatid.
Naramdaman ko ang matinding galit ng aking kapatid
"Pero huwag kang mag alala matapang si ate, kayang kaya ko ito okay." Wika ko pa at
nginitian ko ang kapatid ko ng ubod ng tamis. Hindi pa rin kumikibo si Raniel
ngunit batid ko ang matindi nyang galit.
"Hindi na ako papayag na sasaktan ka pang muli ng Ryven na yon ate" wika nya.
"Anong ibig mong sabihin? wika ko.
"Aalis na tayo dito bukas na bukas din" wika nya na may kasiguruhan.
"Ano ba ang pinag sasasabi mo ha? Naguguluhan kong ani.
"May ipag tatapat ako sayo ate, nakausap ko sila Iola at 1010 matagal na pala nila
tayong hinahanap, sobra silang nagluluksa na malamang wala na ang ating mga
magulang. Matagal na daw nilang napatawad si nanay at tatay at matagal na rin nila
tayong pinapahanap., ngayong nahanap na nila tayo ay sasama na tayo sa kanila sa
ibang bansa. Sabi ni Iola ay darating sila bukas upangdalin ang mga dokumento na
nagpapatunay na sila ang mga magulang ni nanay." Mahaba nyang pahayag sa akin na
ikinagulat ko.
"Si-sila Iola at Iola nakita at nakausap mo na? kelan at paano? naguguluhan kong
wika sa kanya.
"Ate si Kuya Raymond Dela Cruz ay hindi tunay na Dela Cruz. sya si Raymond Denovan
Antonetti, Pinsan natin sya, kaisa isa syang anak ng kapatid ni nanay na lalake na
si Uncle Martin Antonetti. Si kuya Raymond mismo ang nagturo kila Iola kung nasaan
tayo." wika pa nyang muli na ikinalaki ng aking mata.
Gulong gulo ang aking utan Akala ko ay nag iisang anak [amangsi nanay yun pala ay
may nakakatanda pa syang kapatid na lalaki at yun ang ama ni Raymond? Hindi ko
maiproseso ang lahat ng nangyayari sa akin ngayon. Pakiramdam ko ay nag loloading
ang utak ko at hindi gumagana.
"Ate bukas ay darating sina lola at lolo kasama si unc[e Martin na kapatid ni
nanay.” Wika pa nya na lalong ikinawindang ko.
"Kelan mo pa sila Tanong ko sa aking kapatid.
"Two days ago lang ate. Gusto ka sana nilang makausap pero alam kong may pinag
dadaanan ka kaya hindi ko muna hinayaang makilala mo sila, Pero bukas ay darating
sila at sa pagkakataong ito ay sisiguraduhin ko na mailalayo ka namin sa Ryven na
yan ate.” Mahaba nyang [itanya sa akim
Nakatulala pa rin ako dahil hindi kotalaga kayang intindihin lahat ng nangyayari
ngayon.
"Raniel gusto ko munang magpahinga.ll wika ko sa kanya dahil hanggang ngayon ay
paba[ik balik sa utak ko ang sinagot ni Rye kay George.
Pinaglaruan nya lamang ako, pinaasa at pina ibig.
Sobrang sakit ng aking nararamdaman pakiramdam ko ay napaka tanga ko.
Naniwala ako sa mga sinabi ng isang billion aryong playboy.
Dumapa ako sa aking kama at duon ay muli akong umiyak ng umiyak. Panginoon ko paano
ko ba sya makakalimutan, sinisigaw sya ng aking puso.
Siguro nga tama si Raniel na kaylangan ko ng lumayo, siguro nga ay kailangan na
naming sumama sa aming 1010 at Iola bukas.
Kapag napatunayan ko na sila nga ang mga magulang ni nanay ay sasama na kami sa
kanila. Susubukan ko syang kalimutan at sana ay makalimutan ko nga sya.
Hindi ko alam kung kakayanin kong malayo sa kanya. Napakatanga ko, ako na nga mismo
ang nakarinig na hindi nya ako mahal pero eto pa rin ako at iniiyakan ang walang
kwentang lalakeng yon.
Readers also enjoyed:
Dangerous Spy: The Agent..
47.5K Read
TAGS Powerful

Episode 18
Ryven's POV
"WARNING THIS EPISODE IS RATED 18 ONLY" "HUWAG MAKULIT, HUWAG PASAWAY, KAPAG
SINABING R18+ IBIG SABIHIN BAWAL ANG
MINOR,BAWAL ANG BATA. KAPAG NAHULI KO
KAYO PINGOT SA TENGA.'I
Pagkatapos ko sa LaCùesta ay umuwi na ako sa mansyon ko.
Pagdating ko ay dumiretso na ako sa aking silid at pabagsak akong nahiga sa aking
kama at iniisip ang susunod kong hakbang upang makausap si Raine.
Hindi ko na namalayan na sa lalim ng aking pag iisip ay nakaidlip na pala ako.
Nagising ako at napatayo, napatingin ako sa aking orasang pambisig.
Mag aalas nueve na pala ng gabi, Hindi ko na namalayan na nakatulog na pala ako.
Tumayo ako at dumiretso na sa aking banyo. Isa isa kong hinubad ang aking kasuotan
at wala akong itinira kahit na ano.
Mabilis akong turnapat sa shower head at
nagsimulangmaligo.
Hindi nagtagal ay natapos din ako at nagbihis. Pupunta ako ng bar, Gusto kong
uminom at kahit papaano ay makalimot at panandaliang mawala sa aking isipan ang
mukha ni Raine.
Hindi nagtagal ay patungo na ako sa isa sa mga sikat na Bar. ang G.A.V bar. Kung
saan ay magkikita kita kami ng aking mga kaibigan. Pagkapasok ko duon ay inabutan
ko ang aking mga kaibigan na nag iinuman.
"Shìt man what are you doing here?" ani ni Hanz sa akin.
"This is a bar right? So it means i csn get wasted here" wika kong seryoso.
"Whoah si Ryven Vance mukhang heart broken ah" Wika naman ni Gabriel.
Ikaw ano naman ang ginagawa mo clito ha? Alam ba ng asawa mo na nandito ka? Tanong
ko kay Gabriel at tinawanan nya lamang ako bago sagutin.
"Wala ako dito kung hindi nya alam" tawa nya at inabutan na ako ng isang beer.
"Cheers" Sabi ni George.
"Cheers" ganti namin.
"Bro hinay hinay lang, wag mong gawing
tubig yang alak" wika ni Isaac.
"Anong oras na ba? tanong ko dahil nakakaramdam na ako ng hilo.
"Mag aala una na" sagot ni Hanz.
"Aalis na ako may pupuntahan pa ako, may kaylangan akong malaman sa kanya at may
kaylangan syang malaman tungkol naman sa akin" wika ko sa kanila ngunit pinipigilan
nila ako.
"Bro lasing ka na, hindi ka na pwedeng mag drive" saad ni Gabriel.
"Hindi pa ako lasing, kilala nyo ako alam kong hindi ako pwedeng mag drive kapag
lasing na ako" wika ko at nagkibit balikat na lamang sila.
"Saan ka ba kasi pupunta sa ganitong oras?" Tanong naman ni George.
"Wala na kayo duon" tangi kong sambit at lumabas na ako ng bar at dumiretso sa
parking
lot.
Nakarating ako ng maayos sa tirahan nila Raine.
Burnaba ako at tinitigang mabuti ang bahay nila, maya maya ay napagpasyahan ko ng
bumaba ng sasakyan at medyo pasuray suray akong lumakad patungo sa pintuan ng
kanilang bahay.
Kumatok ako ng malakas at halos pasigaw ko ngtinatawag ang pangalan ni Raine.
Hindi nagtagal ay pinagbuksan nya ako ng pintuan.
"R-Rye anong ginagawa mo dito ng dis oras ng gabi? at bakit ka ba sumisigaw baka
marinig ka ng mga kapatid 1<0." tanong nya.
"Kailangan nating mag usap Raine" wika ko. "Lasing ka Rye, umalis ka na at bukas na
lamang tayo mag usap." Pagtataboy nya.
"No. Hindi ako lasing at gusto kong mag usap tayo ngayon" wika kong muli at pumasok
na ako sa 100b ng kanyang bahay kahit hindi nya ako inaayang pumasok.
Pagkapasok ko ay sumalampak agad ako sa sofa at humiga ng bahagya.
Lumapit si Raine pagkatapos nyang ikandado ang pintuan ng bahay.
"Rye dyan ka na langsa set matulog bukas na lang tayo mag usap, hindi ako nakikipag
usap sa lasing. Wika nya sa akin.
"Bakit ba kasi ang kulit kulit mo Raine hindi nga ako lasing." Wika ko.
"Sige na matutulog na ako, matulog ka na rin dyan at bukas pagkatapos nating mag
usap ay umuwi ka na agad at baka hinihintay ka na ng girlfriend mo." Wika nya na
alarn kong nasasaktan naman sya.
Akma na syang aalis ng pigilan ko sya sa kanyang pala pulsuhan.
"Don 't go please" pakiusap ko.
"And Eunice is not my girlfriend, I am single as fùck" ani kong may inis sa aking
boses.
"Nakita kong nagbago ang reaksyon ng mukha ni Raine ngunit panandalian lamangyun.
"Okay matulog ka na dyan" wika nya, ngunit bago pa sya makaalis ay mabilis ko syang
niyakap at siniil ng halik sa kanyang labi.
Nabigla sya sa ginawa ko ngunit wala na akong pakialam pa.
Naramdaman ko ang pagpupumiglas nyang makawala sa aking mga bisig ngunit mas lalo
ko pang hinigpitan ang pagkakayakap ko sa kanya.
Kinagat ko ng bahagya ang pang ibaba nyang labi dahilan upang maibuka nya ang
kanyang bibig. Mabilis kong ipinasok ang aking dila sa 100b ng kanyang bibig at
nilasap ang tamis ng kanyang labi. Ang pag pupumiglas nya at napalitan ng mabining
pag ungol.
"Ohhh Rye" ungol nya.
Binuhat ko sya habang hinahalikan ko sya, i
wanna take her now. Hindi na ako papayag na walang mangyari sa amin ngayon.
"Where is your room? wika ko sa kanya habang namumungay ang kanyang mga mata.
"White door" tangi nyang sambit at mabilis ko syang ipinasok sa kanyang silid.
Maingat ko syang ibinaba sa kama at ikinandado ang pintuan ng kanyang silid.
Pumatong ako sa kanya at hinalikan ko syang muli sa kanyang labi na lalo nyang
ikinaungol.
"Aaah Rye" ungol nyang muli.
pinunit ko ang manipis nyang pangtulog at tumambad sa akin ang napakaganda nyang
susò.
Walang sabl' sabi ay sinibasib ko ang nagtatayuan nyang mga utòng, halinhinan ko
itong dinidilaan at sinisipsip.
"Aaaaah Rye ang sarap" Ungol nya habang inililiyad pa ng husto sa aking mukha ang
kanyangdibdib.
"Ohh ang sarap mo babe" wika ko.
Ipinasok ko ang aking isang kamay sa kanyang underwear at hinimas himas ang kanyang
pagkababàe.
"ohhhhhhh shìt ang sarap Rye" ungol nyang sambit.
"You are so wet now babe" at bumaba ako sa pagitan ng kanyang mga hita, hinubad ko
ang kanyang panty at malaya kong natititigan ang napaka ganda nyang hiyas.
Inilapit ko ang aking mukha sa kanyang hiyas at dahan dahang dinilaan ang kanyang
clìtoris.
"Ohhhhhhh.... aaaaahhhh fùck ano man yang ginagawa mo Rye please huwag kang
titigil, sobrang saraaaaap l' halos hindi na nya masambit dahil sa kanyang mga
ungol.
"Ang sarap ng hiyas mo babe ang bango bango" wika ko habang sinisipsip ang kanyang
pagkababàe.
"Wait naiihi ako ll wika nya at parang gusto akong itulak palayo.
"Just let it out, it's going to be your first orgasm" wika ko sa kanya.
Maya maya lang ay naramdaman ko na ang mahigpit nyang pagsabunot sa aking buhok at
ang panginginig ng kanyang mga tuhod.
"Aaaah Rye a-ayaaaan naaaaaa ohhhhhhh" sambit nya na halos puro ungol lamang.
Tumayo ako at isa isa kong hinubad ang aking kasuotan at kahit isa ay wala akong
itinira.
Turnambad sa kanya ang tayong tayo kong
ari na ikinalaki ng kanyang mga mata.
"A-ang laki naman nyan Rye, kakasya ba sa akin yan? Tanong nya sa akin na nanlalaki
ang mga mata.
"Shhhh i Will be gentle i promise" Wika at siniil ko syang muli ng halik.
Pumatong ako sa kanya at ipinuwesto ang aking sarili sa pagitan ng kanyang dalawang
hita.
Dahan dahan kong ipinasok ang aking ari sa kanyang hiyas ngunit medyo nahihirapan
ako dahil sa aobrangsikip nito.
Naramdaman ko ang pag ungol ni Raine dahil sa hapdi na kanyang nararamdaman. "Ahhh
Ma-masakit Rye" wika nya at tulo na ang kanyang mga li-lha.
Pinahid ko ito at hinlikan ang kanyang labi.
Mi kong itinulak ang aking ari papasok sa kanyang hiyas ay ng mapangalahati ko ay
mabilis ito g isinagad upang mabilisang sakit na lamang ang maramdaman nya.
"Ahhhhh ang sakit" naiiyak nyang ani.
Hindi muna ako gumalaw sa kanyang ibabaw upang maibsan ang sakit na kanyang
nararamdaman.
"Are you ready for me baby? ll tanong ko sa kanya at tango lamang ang sinagot nya
sa akin.
Dahan dahan akong gurnalaw sa ibabaw nya, at ang dahan dahan kong pag galaw ay unti
unting bumibilis ng maramdaman kkng nawawala na ang sakit na nararamdaman ni Raine.
"Ohhhhh Sige pa idiin mo pa Rye" pakiusap nya.
"Ooooh shìt ang sarap sarap mo at ang sikip sikip" malakas kong ungol.
"Ryeeee ang sarap wag kang titigil kung hindi ay di ka na makakaulit paaaa" wika
nya pa sa akin.
"No i won't stop. uubusin ko ang lakas mo magdamag babe," wika ko at lalo ko pang
binilisan ang pagtaas baba ko sa kanyang ibabaw.
"Baby ang saraaaap mo shìtll wika ko habang kinakabayo ko sya ng sobrang bilis.
"Ohhhhhhh Sige pa idiin mo pa Rye"
"Rye Lalabasan na ako ohhhhh Rye malapit na akoooo" wika nya.
"Malapit na din ako babe oooh sasabayan kitall
"Aaaaaah... ohhhhhhh" ungol nya.
"A-ayan na ako babe" at inilabas ko sa kaloob looban ang lahat ng aking katas,
habang nanginginig nginig pa ako sa kanyang ibabaw ay mas lalo kong idinidiin ang
aking ari upang makasigurong nailabas ko na ang lahat ng aking katas sa kanya.
Alam kong pagod na si Raine, ngunit bago sya nakatulog "l love you so much Rye,
bakit mo ako sinaktan at pinaglaruan" Wika nya at may luhangtumulo sa gilid ng
kanyang mga mata. Napatigil ako saglit, gusto kong magsalita ngunit mukhang tulog
na tulog na sya.
"Mahal na mahal din kita Raine at handa aking panagutan ka kahit bukas na bukas
din." bulong ko sa kanya kahit alam kong hindi naman nya ako naririnig.
Hindi ko na mabilang kung ilang beses kong inangkin si Raine, Halos tulog na tulog
na sya ay eto at gurnagalaw pa rin ako sa kanyang ibabaw. Hindi ko mapigilan ang
sarili ko dahil napaka sarap nyang tunay.
Muli ay nilabasan ako at ipinutok kong muli sa kanyang kaloob looban.
Napabagsak ako sa kanyang ibabaw.
Hinugot ko ang aking ari at turnayo ako sa kanyang harapan. eto at matigas pa rin
ang buddy ko kaya muli ay pumatong ako sa kanya kahit alam kong tulog na ito.
Itinaas ko ang kanyang isang hita at turnayo
ako sa kanyang harapan.
Ipinasok ko ang aking ari at muli ay kinabayo ko na naman sya. ungol ako ng ungol
sa sarap kahit tulog na ang aking kaniig.
"Ooooh shiìt napaka sarap mo babe, ang sikip sikip mo, kung alam ko lang ganito ka
kasarap matagal na sana kitang inangkin.ll wika ko sa kanya kahit tulog ito at di
naman ako naririnig.
Muli ay nilabasan ako idiniin ko sa kanyang kaloob looban ang ari ko habang
nilalabasan ako.
Shìt di ko mapigilan ang aking sarili.
Idinapa ko ang katawan ni Raine at muli ay kinabayo ko na naman sya sa kanyang
likuran. Sobrang sarap na sarap ako sa kanya kaya hindi ko mapigilan ang aking
sariling pagpahingahin ang katawan nya.
mabilis ko syang kinakabayo mula sa kanyang likuran at ramdam na ramdam ko ang
katigasan ng aking ari na naglalabas masok sa kanyang pagkababàe.
Mukhang nakaramdam din ako ng pagod at sa tabi nya ay bumagsak ang aking katawan,
kasabay nuon ay ang pagpikit ng aking mga mata.

Episode 19
Raine's POV
Pag gising ko ay nakaramdam ako ng sobrang pananakit ng aking katawan lalong lalo
na sa pagitan ng aking mga hita.
Hinanap ko si Ryven sa akingtabi ngunit wala na ito at tanging isang note na lamang
ang iniwan nya.
"Babe,
I have to go, thankyou for the wonderful night babe. Babalik ako mamaya may
aasikasuhin lamang akong importante kaya hindi na kitaginising. May iniwan
akongpain killers sa table sa tabi ng bed mo, please drink that with meal,
makakatulongyan upang mabawasan ang sakit na iyong nararamdaman. Marami taykng
dapat pag usapan kaya I will see you soon.
The one and only !
Ryven'.'
Pumikit ako at napaluha. Kusa kong ibinigay sa kanya ang p e ko dahil mahal na
mahal ko sya, wala akong pinagsisihan sa nangyari sa amin. Kahit alam kong hindi
nya ako mahal ay
ipinaubaya ko pa rin sa kanya ang aking sarili.
Sa pag alis ko atleast ay may naiwan akong ala ala sa kanya. Ang gabi ng aming pag
niniig, kahit one sided love lamang ito ay hindi ko naman pinagsisisihan.
Pilit akong tumayo upang tumungo sa banyo, binalabal ko ang kumot sa aking hubad na
katawan at paika ika na lumakad papunta sa banyo upang maligo.
Masakit ang aking katawan ngunit wala ng mas sasakit pa sa sugat na iniwan nya sa
aking puso.
Bago mananghalian ay dumating na ang mga inaantay namin.
"Lola, 1010 pasok po kayo" Pag anyaya ng aking dalawang kapatid sa aming panauhin.
"Ate sila po ang sinasabi ko sa iyo" Wika ng aking kapatid na nakangit .
"Ahm pasok po kayo" magalang kong ani.
Nagulat na lamang ako ng bigla akong niyakap ng matandang babae na nasa aking
harapan at humagulgol ito sa aking balikat.
"Ahm okay lang po ba kayo?" Wika ko sa kanya at napatingin din ako sa kanyang asawa
na mababanaag ko ang kalungkutan at kaligayahan. Ngumiti ako ng matamis sa kanila,
Maya
maya ay isang gwapo at makisig na lalaki ang pumasok, nasa edad 45 1 think at ang
kasunod nya ay nanlaki ang aking mga mata, Si Raymond.
Kahit alam ko na ang tungkol kay Raymond ay hindi ko pa rin maiwasang hindi magulat
sa mga nangyayari.
"Mio Clio, assomigli davvero a tua madre" Wika ng matandang babae na hindi ko
maintindihan at napatingin na lamang ako kay Raymond na natatawa sa reaksyon 1<0.
"Sabi ng Iola natin ay kamukhang kamukha mo daw ang iyong ina.ll wika nyang
natatawa pa rin.
"Salamat PO." at ngumiti akong muli.
"Maupo po kayo" Aya ko sa kanila.
"Okay ka lang ba? Bakit parang ngumingiwi ka kapag kumikilos ka, kanina ng niyakap
ka ni Iola nakita ko sa mukha mo na parang nasasaktan ka." Mahaba nyang ani sa
akin.
"Ah kasi ano, sumakit yung likod ko sa higaan kasi sira na" Pagdadahilan ko na
pinaniwalaan naman nya at turnango tango lamang.
"Anyway Raine, I want you to meet our Grand parents. Si Lola Frannea Antonetti at
si 1010
Amadeo Antonetti. At ito namang gwapong
gwapo at makisig na katabi ko ay walang iba kung hindi ang dad ko. si Martin
Antonetti, and of course I would like to introduce myself to you my dearest cousin.
My name is Raymond Denovan Antonetti ang nag iisa at pinaka gwapo mong pinsan."
Mahaba nyang pagpapakilala sa amin.
"Kamusta ka na hija?" Tanong ni tito Martin. "0-okay naman PO, nalilito pa rin po
kasi ako.ll Wika kong nahihiya.
"Alam mo Raine matagal na namin kayong hinahanap, Nagkataon namang habang
pinagtataguan ko ang ex girlfriend ko na gusto akong pikutin ay nagkakilala naman
tayo sa LaCuèsta." Wika naman ni Ray sa akin.
Kaya ba sya nagpakilalang Dela Cruz ay para hindi sya mahanap ng ex girlfriend nya?
"Ho portato dei documenti per provare che siamo davvero i genitori di tua madre."
Wika naman ng aking Iola at hindi ko na naman naintindihan ang mga sinasabi nila,
pakiramdam ko nakikipag usap ako sa mga alien.
Tumingin akong muli kay Ray na parang humihingi ako ng saklolo at naintindihan
naman nya agad.
"Sabi ni 101a nagdala daw Sila ng dokumento
na magpapatunay na sila ay lehitimong mga magulang ni tita Francesca" Wika naman ni
Ray.
Kinuha ko ang mga dokumentong inabot sa aki ni Iola Frannea at napaluha ako ng
makita ko ang mga larawan ni nanay na kasama sila na napakaganda ng pagkakangiti.
Binasa ko din ang lahat ng dokumentong kalakip ng mga larawan at walangsabi sabi ay
niyakap ko na sila.
Masaya kaming nagkuwentuhan na para bang pinupunan namin ang pagkukulang ng bawat
isa.
Napagdesisyunan din namin na sa mansyon na muna nila kami maninirahan habang
inaayos ang aming papel na magkakapatid upangsa italy na muna manirahan at mag
aral.
Hindi nagtagal ay naglalakbay na rin kami patungo sa kanilang mansyon.
Habang nasa daan kami ay naiisip ko si Rye kaya napansin agad ni Ray ang pananamlay
ko. "Couz are you okay? iniisip mo ba ang gagong yon?" wika nya.
Napatingin ako sa kanya, tinitigan ko ang kanyang mukha at napangiti.
"Alam mo Ray dati ng makilala kita sa
LaCùesta nagtataka ako kung bakit ang isang gwapo, matipuno at porselanang kutis ay
nagtatrabaho bilang isang kusinero samantalang pag isinama ka sa grupo nila Rye ay
hindi nila iisipin na kusinero ka." wika ko sa kanya na ikinatawa nya.
"Mahabang kwento pero to make it short, Pinagtataguan ko ang ex girlfriend ko dahil
gusto akong pikutin. Buntis sya at sa akin pinapaako" Wika nya sa matamlay na
boses.
Napaawang ang aking bibig at natampal ang kanyang braso ng may kalakasan.
"Ouch, what's that for?" sabay himas sa braso nya.
"Baliw ka ba? Paano kung ikaw nga angtatay nung bata?" saad ko na inilingan nya
lang ng ulo.
"l caught them naked in our bed, sleeping like they own my house" wika nyang may
galit sa kanyang tinig, nabigla ako sa aking narinig at niyakap na lamang sya.
"I'm sorry kuya Ray" wika ko.
"Hey.. ang sarap palang pakinggan kapag may tumatawag sa aking kuya hahaha" wika
nya ng tumatawa. Magaling talaga sya magtago ng sama ng 100b at ng kasawian nya sa
pag ibig. Hindi nagtagal ay pumapasok na kami sa isa sa pinaka sikat na village sa
pilipinas.
Hindi rin nagtagal ay isang napaka garang mansion ang amingtinutumbok.
"Wow dyan na po ba kami titira? masayang tanong ni Roxanne.
"00 dyan na kayo titira" wika naman ni Ray sa aking kapatid at ginusot gusot pa
nito ang kanyang buhok.
"Ate ang ganda na ng bago nating bahay, ibig bang sabihin no more adobong kangkong
na tayo at nilagang talbos ng kamote?" Masayang wika naman ni Raniel na sanhi ng
malakas na tawanan sa 100b ng sasakyan.
Pag pasok namin sa 100b ay napapanganga kami sa sobrang ganda ng mansion na ito.
Buong buhay ko ay ngayon lamang ako nakatungtong sa ganitong kagarang tahanan.
"Napaka ganda naman po nito." wika ko sa aking 1010 at Iola.
"Questo è tutto tuo ora mia cara n Wika naman ni 1010 sa salitang italiano.
And of course, to the rescue ang pinsan kong si Ray.
"Sabi ni 1010 ang lahat daw ng ito ay sayong sayo" wika nya na ikinalaglag yata ng
aking panga.
"Halika sa itaas at ituturo ko sa inyo ang mga magiging silid ninyo" Wikang muli ni
Ray sa akin at hinila na nya ang kamay ko paakyat sa napaka laking hagdanan na ang
bawat step nito ay carpeted.
"Ayang tatlong magkakasunod na pintuan ay sa inyong tatlo kaya mamili na kayo kung
alin dyan magiging silid ninyo." Wika ni Ray at itinuro sa amin ang malalaking
pintuan ng tatlong silid.
Ang mga kapatid ko ay mabilis na nagtakbuhan sa pinto na gusto nila kaya kung alin
man ang matitira dyan ayyon ang magiging akingsilid.

Episode 20
Ryven's POV
Masayang masaya ako ngayon dahil alam kong mahal na mahal din ako ni Raine.
Kaylangan ko ng tapusin ang mga meetings ko para naman makabalik na agad ako sa
bahay nila Raine. llang oras pa lamang ng iwanan ko sya sa kaniyang silid na tulog
na tulog, heto nga at miss na miss ko na agad sya.
Ngayon lang ako nakaramdam ng ganitong kaligayahan sa aking puso, ganito pala
kasarap at kasaya ang ma inlove.
Napapangiti akong inaalala ang mga ginawa namin ni Raine kagabi. Para akongwalang
kapaguran sa kanya.
Lahat ng ikinama ko ay isang s*x lang at nagbibihis na ako, iniiwan ko na silang
nakatihaya sa kama.
Pero kay Raine, ako ang ayaw tumigil.
Napapailing na lang ako ng maisip ko na kahit tulog na tulog na si Raine ay
gumagalaw pa rin ako sa ibabaw nya.
"l LOVE YOU RAINE" Bulong ko sa aking sarili habang nakangiti. Hindi ko na nga
namalayan na nasa harapan ko na pala ang mga sira ulo kong kaibigan.
"Ganda ng ngiti, kaya pati pagpasok namin ay hindi mo na namalayan ah" Pang aasar
na wika ni Hanz.
"Tang ina anong ginagawa nyo dito sa opisina ko at bakit nakapasok kayo dito?"
Gulat ko pagkakita ko sa kanila.
"Paano mo kami mapapansin eh mukhang lumilipad sa alapaap ang isip mo at ang mga
ngit mo mukhang naka score" saad naman ni George kaya nagtawanan na sila.
Pagkadampot ko ng empty folder ay ibin ato ko ito sa kanila.
"Magsilabas nga kayo at ang intindihin nyo ay yung meeting natin, malapit na tayong
magsimula mga gago ll Wika ko na naiinis."
"So naka score ka nga? tanong ni Isaac.
"Get out" sigaw ko at nagtawanan na lamang sila habang lumalabas ng aking opisina.
"Ang fùckboy na bilyonaryong playboy in love na" Sigaw ni Isaac habang papalabas
sila ng aking opisina, na ikinailing na lamang ng aking ulo.
Matapos ang lahat ng dapat kong gawin at ang mga meeting na dapat kong daluhan ay
mabilis na akong nag ayos ng aking mga gamit, kailangan ko ng bumalik kila Raine,
kaylangan na naming pag usapan ang relasyon namin. Kung gusto nya bukas na bukas
din ay pakakasalan ko sya.
Malalaki ang aking ngiti sa labi habang binabaybay angdaan papunta sa bahay ni
Raine.
Hindi rin nagtagal ay ipinaparada ko na ang aking sasakyan sa harapan ng kanilang
bahay.
Napakunot ako ng noo ng pagbaba ko ay napansin kong nakakandado ang harapan ng
kanilang bahay, ibig kayang sabihin ay walang tao sa kanila?. Ngunit saan naman
sila pupunta? Kumatok pa rin ako kahit alam kong wala namang makakarinig sa akin.
Mabilis ang pagkabog ng aking dibdib, may kung anong takot ang ngayon ay bumabalot
sa buo kong pagkatao.
"Raine, Raniel, Roxanne. It's me Ryven, can you please open the door" Sigaw ko
habang kumakatok na malakas.
"Kuya wala na pong tao dyan" Wika ng isang binatilyo sa akin.
"A-anong ibig mong sabihin?" Nangangatal
kong ani.
"Umalis na po sila dyan kanina pa pong umaga. May sumundo po sa kanila na naka
magarang sasakyan." wika nya pang muli na ikinalaki ng aking mata.
"Umalis, wala na? ibig mo bang sabihin hindi na sila babalik dito?" Ang kabog ng
aking puso ngayon ay parang bombang gusto ng sum abog sa akingdibdib.
"Yun po kasi sabi ni Raniel na hindi na sila babalik dyan" wika pang muli ng
binatilyo.
"Kilala mo ba ang sumundo sa kanila?" tanong ko sa binatilyo at maya maya ay para
itong nag iisip.
"Parang kuya Raymond po yata angtawag sa kanya ni Raniel." sabi nya na nagpatulos
sa aking kinatatayuan.
"R-Raymond? 'l tangi kong sambit.
"Opo, gwapo po yung lalake, matangkad parang kayo PO, tisoy din po tulad ninyo at
malaki din po ang pangangatawan na katulad ng sa inyo. At naka akbay pa nga po kay
ate Raine ng papasakay na sila sa napaka garang sasakyan." sabi nya na nagpalaglag
na ngtuluyan ng aking mga luha.
FIJCK ang sakit ng nararamdaman ko
ngayon.
Bakit Raine? Bakit mo pinili si Raymond? Matapos ng lahat ng nangyari sa atin
kagabl nagawa mo pa akong iwan at ipagpalit sa Raymond na yon? Fùcking why?
Sigaw ng aking isipan habang lumuluha ang aking mga mata.
Mabilis akong burnalik sa aking sasakyan at pinaharurot ito patungong LaCùesta
building.
Pagkarating ko ay wala na akong pakialam kahit hindi maayos ang pagkaka park ko ng
aking sasakyan.
Pagkapasok na pagkapasok ko sa 100b ng building ay sumigaw ako.
"Nasaan si Raymond Dela Cruz?" Galit na galit kong bulyaw sa mga empleyado habang
ako naman ay dire diretso papuntang kitchen.
"Nasaan si Dela Cruz?" Sigaw kong muli. Lahat ay halos hindi makapag salita sa
sobrang takot na kanilang nararamdaman.
"S-sir n-nag resign na po si Raymond, Kaninang umaga po ay nagpasa na sya ng
resignation letter nya" Wika naman ng aking manager na ikinagulat ko.
So kung ganon totoo nga na sila ang magkasama?
Sa sobrang galit ko ay pinag sususuntok ko ang dingding ng kusina, wala akong
pakialam kahit nagdurugo na ang aking mga kamay.
Naramdaman ko ang mga taong pinipigilan ako at hinawakan ang aking dalawang braso
upang hindi makagalaw.
"Sir huminahon po kayo" Wika ng isa sa aking mga guard.
"Fùck you, let go of me you fùcking aéshole" Sigaw ko habang nagwawala.
"Sir nagdurugo na po ang inyong kamay kaya pasensyahan po kahit tanggalin nyo pa ho
ako ay tatanggapin ko, mapigilan ko lamang kayo" Wika pa nyang muli.
"Then you are fùcking fired" Sigaw ko sa kanya.
"Wala pa ba sila sir Hanz?" rinig kong wika ng isa sa aking mga empleyado.
"3 mins away lang daw sila sabi ni sir Hanz dahil nasa mall sila nila sir George
kaya any minute nandirito na ang mga yon." Wika naman ng isang lalakeng tantya ko
ay si Anthony na akin g kusinero.
"Bitawan nyo ako o mawawalan kayo ng trabaho ll Sigaw kong muli sa kanila.
"Nasaan ang tarantadong yan?" Dinig kong
sigaw sa papalapit na boses at alam kong sila Hanz na ito.
"Tang ina mo pre anong problema mo? ll singhal nila sa akin habang nagwawala ako.
"Huwag ninyo akong pakialaman mga gago kayo" pagwawala ko habang sumisipa ako, wala
akong pakialam kung may tatamaan man ako. "Sige bitawan nyo yang gagong yan." saad
naman ni George.
Pagkabitaw sa akin ay sinugod ko agad si Hanz na hindi natitinagsa aking harapan.
"Oh ano bakit ka tumigil?" wika nya.
Sa sobrang galit ko ay napasigaw na lamang ako at sinabunutan ang aking sarili.
"Let's go inside your office" wika muli ni
Hanz habang inaalalayan nila ako sa paglalakad. "Bring medical kit in his office"
wika naman ni George sa isa sa mga empleyado ko.
Pagkapasok namin sa 100b ng aking opisina ay pasalampak akong naupo sa sofa at duon
ay humagulgol ako ng humagulgol sa kanila. Wala na akong pakialam kung ano man ang
isipin nila. Sobra akong nasasaktan ngayon at halos mabaliw na ako sa isiping
magkasama sila Raine at Dela Cruz na yan.
Wala din pala syang pinag kaiba sa mga
babaeng ikinama 1<0.
Galit.. Sobrang galit ang ngayon ay bumubulag sa akin.
"Bro ipahinga mo muna sarili mo dyan at dito lang kami, gagamutin na rin namin yang
sugat mo, mamaya kailangan naming malaman ang problema mo kung bakit ka
nagkakaganyan.ll litanya sa akin ni Hanz.
Hindi nagtagal ay dumating naman si
Gabriel at si Isaac na mga naka 3 piece suit pa. "Anong nangyari?" Halos na sabay
na tanong ng dalawa.
"At kahit nahihirapan akong magsalita dahil pakiramdam ko ay sasabog na ang aking
dibdib sa sakit ay nagawa ko pa ring ikuwento sa kanila ang buong pangyayari at ang
pag sasama ng dalawang nagtaksil sa akin.
Readers also enjoyed:
BLEEDING LOVE (R-1 8)
0 69.2K Read
TAGS Dominant Kickass Heroine Family

Episode 21
Ryven's POV
Halos mag pipitong buwan na rin ang lumipas ng iwan ako ni Raine at sumama kay
Raymond, Simula nuon ay hindi ko na sila nakita pa.
Nasa bar kami ngayon ng aking mga kaibigan.
"Bro halos gabi gabi ka na lang lasing." Wika naman ni Hanz.
"Hayaan nyo lang ako bro, gusto ko lang na makalimot kahit saglit lang." saad ko
habang tinutungga ang alak na nasa bote pa.
"Sabi ko naman sayo kung gusto mo ay madali lang namin mahahanap si Raine" Saad
naman ni Isaac.
"Nah.. Wala na akong pakialam pa sa kanila wika kong may galit sa aking tinig.
"Ayaw mo bang malaman kung bakit ka nya iniwan? l' Tanong naman ni George.
"Para ano pa? Kung ayaw nya sa akin eh di wow" Wika kong tumatawa ng may pait.
"Anyway naka ready na ba angdadalin mo
sa pag byahe natin papuntang milan?" Tanong ni Isaac.
"Anong oras ba flight natin bukas? Tanong ko naman.
" 1:00 pm, 16 hours ang flight natin kaya around 5:00 to 5:30 am sa milan ang
arrived natin." Wika nya at tumango tango na lamang ako.
"Tatango ka lang dyan baka bukas lasing ka na naman. Tandaan mo kaylangan nanduon
tayong lahat dahil sa bagong itatayo nating business duon" Paalala naman ni George.
"Huwag kayong mag alala 8:00 am pa lang nasa airport na ako." Naka ngisi kong ani.
Kinabukasan aytinanghali na ako ng gising dahil sa sobrang kalasingan ko.
Napasilip ako sa orasang nasa side table ng aking kama at laking gulat ko na makita
kong mag aalas dose na.
Bigla akong napatayo at tumungo sa banyo upang maligo ng mabilisan at pagkatapos ay
agad agad akong nagbihis at dumiretso na sa aking sasakyan.
Makaraan ngtatlumpong minuto ay nakarating din ako sa airport at nagmamadaling
hinanap ang aking mga kaibigan.
"Bro Tang inang alas otso mo maiiwan na tayo ng eroplano, bilisan mo gago ka."
Galit na wika ni Hanz.
"Nasaan ang iba?" tanong ko.
"Gago kanina pa sa eroplano ikaw na lang inaabangan ko dito" galit nyang anas sa
akin. "Tigilan mo nga kakatawag ng gago sa akin baka masapak na kita.ll Inis kong
ani.
"Okay, gago, gago, gago, gago." pang aasar pa nya na inilingan ko na lamang.
Pagkapasok namin sa 100b ng eroplano ay tumungo na kami kung saan ang business
class.
Habang nasa byahe pa ay itinulog ko na lamang ito, pakiramdam ko ay kulang na
kulang pa rin ako sa tulog.
Isang yugyog sa balikat ang gumising sa akin.
"We are here" wika ni Hanz.
Nag inat inat muna ako bago ako turnayo, binuksan ko ang compartment at kinuha ko
ang hand carry kong bag.
Paglabas namin ng LIN airport "Milan Linate Airport" ay may sumundo sa amin upang
idiretso na kami sa hotel na aming tutuluyan.
Nang makarating kami sa isang sikat na hotel ay nagkanya kanya na kami ng pasok sa
aming mga presidential suite.
Pagpasok ko sa aking room ay dumiretso na agad ako sa refrigerator at naghanap ng
malamig na tubig.
Pakiramdam ko ay uhaw na uhaw ako.
Pagkatapos kong uminom ay tumungo na ako sa banyo upang maligo at pagkatapos ay
iidlip muna ako tutal ay mag aalas siete pa lamang.
llang katok ang nagpagising sa akin.
"Wait" Wika kong inaantok pa.
Pagkabukas ko ay bigla namang nagpasukan ang mga kaibigan ko.
"Mag la lunch na tayo samantalang tulog ka pa rin?" wika ni Isaac.
Burnalik ako sa napaka laking kama at dumapa duon.
"10 minutes more inaantok pa ako." wika ko sa kanila.
Bigla na lang nilang hinila ang aking dalawang mga paa hanggang sa mahulog ako sa
kama.
"Tang ina nyo inaantok pa ako mga bwisit kayo" asik ko sa kanila.
Binato ako ng unan ni George.
"Ano ba?" gigil kong ani.
Turnayo ka na at nakapag pa reserve na kami sa isang restaurant sa ibaba at kakain
na tayo dahil gutom na gutom na kami.
Wala akong nagawa kung hindi ang magbihis sa harapan nila.
"Whoah tang ina mo bro huwag ka sa harapan namin maghubad ll Lahat sila ay
nagtakbuhan palabas na ikinatawa ko.
"Bilisan mo dyan gago" sigaw ni Hanz sa akin.
Pagkatapos kong magbihis ay lumabas din kaagad ako at nakita ko silang naghihintay
sa akin malapit sa elevator.
"Sa wakas makakakain na tayo tsk" halos wika nilang sabay sabay.
"Bakit di kayo magtayo ng banda ang hihilig nyo mag duet ll pang aasar ko pa sa
kanila.
Nagtatawanan na kami ngsumakay kami ng elevator.
Patungo kami sa Isang sikat na restaurant ng biglang napamura si Isaac.
Natigilan kami kaya tinignan din namin ang lugar na kanyang tinititigan.
Para akong itinulos na kandila sa pagkakatayo 1<0. Tama ba ang aking nakikita? Si
Raine at si Raymond magkasama a-at buntis si Raine?
Biglang nanlambot ang aking tuhod kaya napahawak ako sa balikat ni George.
"Fùck okay ka lang ba?" Nag aalala nyang ani.
"B-Buntis sya a-at magkasama nga sila?" Halos hindi ko mabigkas dahil sa sobrang
pagkabigla ko.
"Tara na sa ibang lugar na lang tayo kakain ll Aya ni Isaac sa amin.
"Umiling iling ako.Nakapag pareserve na kayo dyan dba? kaya dyan tayo kakain.ll
Wika kong halos mapiyok na.
"Sigurado ka ba dude?" tanong nyang muli at turn ango tango lam ang ako.
Maya maya ay naglalakad na kami papasok sa 100b ng restaurant kung saan ay nakita
rin naming pumasok sila Raine at Raymond.
Hinanap sila ng aking mga mata, hindi rin nagtagal ay nakita ko sila sa isang sulok
na masayang nagtatawanan.
"Habang ako ay nagdurusa sa pag iwan nya sa akin sya naman pala ay nag sasaya sa
piling ni
Raymond." Wika ko sa kanila na napakuyom ang aking mga kamao at nagtagis ang aking
mga bagang.
"Pabayaan mo na sila bro, maraming babae ang naghahabol sayo" saad nila sa akin.
"Maraming babae, pero iisa lang ang itinitibok ng puso 1<0, at yun ay si Raine ll
Halos maluha luha kong ani.
"Ano ang gjnagawa nila dito? at base sa kanilang kasuotan ay hindi sila basta basta
namumuhay ng simple lang, nagsusumigaw ang karangyaan sa kanilang mga ayos" wika
naman ni Hanz na nagtataka, Ako rin ay nagtataka ngunit ayoko ng alamin pa.
Halos hindi ko nagalaw ang pagkain ko, wala akong ginawa kung hindi ang pagmasdan
sila. Nang makita ko silangtumayo na ay inaya ko na rin ang aking mga kaibigan.
"Susundan ko sila" Wika ko na tinutulan nila. "Bro nababaliw ka na ba? Ano
sasabihin mo sa kanila ha? Hoy mga gago pagkatapos ninyo akong iwan ay naging
miserable na ang buhay ko habang kayo ay masayang nagsasama? Ano ganyan ba ha?"
Galit na asik ni Isaac.
"Gusto ko lang silang makita ng harapan.ll Wika ko pa.
Wala na rin silang nagawa kung hindi ang pagbigyan ako.
Inabutan namin sila sa may harapan ng hotel na masayang nag uusap.
Nakita ko pa ang paghimas ni Raymond sa tiyan ni Raine habang ngiting ngiti ito.
"Nagtagis ang aking mga bagang, nagkuyom ang aking mga palad, gusto ko silang
sugurin at basagin ang mukha ni Raymond.
Nang akmang hahakbang na ako ay pinigilan ako ni George.
"Hindi mo sila lalapitan upang guluhin Rye" Sambit nya sa akin.
Huminga ako ng malalim upang maibsan ang galit na aking nararamdaman.
"Huwag kayong mag alala bro hindi ako manggugulo." wika ko sa kanila.
Unti unti ay lumakad akong papalapit sa kanila.
Pagtayo ko sa kanilang harapan ay para silang nakakita ng multo.
"R-Rye?" Wika ni Raine sabay hawak sa kanyang malaking tiyan at napaatras ng ilang
hakbang. Nakita ko ang mabilis na pag alalay ni Raymond, Halos suntukin ko na sya
ngunit kino control ko ang aking galit.
Naglapitan na rin ang aking mga kaibigan.
"Hi Raine" Halos sabay sabay na bati ng aking mga kaibigan kay Raine na nginitian
lamang nya at napayuko.
Hah nahihiya sya sa kanyang ginawa kaya napapayuko na lamang sya? tsk.
"Kamusta kayo?" Pilit kong itinatago ang nanginginig kong boses.
"We are good" sambit ni Raymond at hinawakan si Raine sa kamay.
"Tsk kung hawakan mo naman akala mo aagawin ko yan sayo n mapakla kong ani.
"Rye" muling tawag ni Raine sa nanginginig na boses, ngunit hindi ko ito pinansin.
"What do you want? maanghang na tanong ni Dela Cruz.
"l don't want anything, at kahit yang babaeng hawak hawak mo ay hindi ko kailangan"
sarkastiko kong wika.
"Then leave us alone" asik ni Dela Cruz.
"Don't worry we are leaving, we don't have any reason to stay here." saad ko sa
kanya.
Tinignan kong muli si Raine pababa sa kanyang malaking tiyan at sarkastiko akong
napatawa.
"Ibang klase ka din noh, pagkatapos mong ibigay sa akin ang katawan mo ay sumama ka
naman kay Dela Cruz." pang iinsulto ko sa kanya. "Eh tarantado ka pala eh" sigaw ni
Raymond sabay unday ng malakas na suntok sa aking mukha.
"Raaay, Tama na yan" sigaw at awat ni Raine habang urniiyak.
Burnagsak ako sa sahig sa sobrang lakas ng pagkakasuntok sa akin.
Ramdam ko ang mainit na dugo na turnagas sa gilid ng aking labi, pinunasan ko
lamang ito ng likod ng aking kamay.
Nag awatan naman ang aking mga kaibigan at tinulungan akong tumayo ni Isaac at
George.
Nginisihan ko lamang sya.
"Masakit ba malamang pagkatapos kong lawayan ang babaengyan ay sayo naman sya
sumama at nagpabuntis pa talaga sayo ha." Pang iinsulto kong muli.
Isang malakas na tadyak ang nagpa igik sa akin. Ang tarantadong ito at malakas
bumanat.
Hindi ako gumaganti, hindi ko alam kung bakit ngunit ayokong makita ni Raine ang
pagiging bayolente ko at baka kung mapaano pa ang dinadala nya.May kung anong
kasabikan akong nararamdaman sa tuwing mapapadako ang aking paningin sa malaki
nyangtiyan. Ewan ko kung bakit sya pa rin ang iniisip ko.
Kitang kita ko kung paano umiyak si Raine habang nakatingin sa akin, pilit nyang
inaawat si Dela Cruz, nababasa ko sa kanyang mga mata ang pangungulila at
pagmamahal? wtf? tama ba nakikita ko sa kanyang mga mata?
Tumayo akong muli, aktong susugod na naman si Dela Cruz ng bigla syang awatin ni
Raine at ni Hanz.
"Putang ina mo Ryven Vance, Pagkatapos mong buntisin ang pinsan ko ipapaako mo sa
iba? Putang ina mo sisiguraduhin ko sayo na kahit dulo ng daliri ng pinsan ko
hinding hindi mo na mahahawakan, at sisiguraduhin ko rin sayo na kahit anino nya ay
hinding hindi mo na makikita pa tarantado ka" Nanigas ako sa aking kinatatayuan
pagkatapos kong marinig ang mga sinabi nya,
Pati mga kaibigan ko ay napa awang ang mga bibig ng marinig na mag pinsan si Dela
Cruz at Raine at ang pinag bubuntis nya ay sa akin?
Napatingin ako kay Raine na hilam na hilam ng luha ang kanyang mga mata habang
hawak hawak ang kanyang malaki ng tiyan.
Akrna akong lalapit sa kanya upang yakapin
sya at humingi ngtawad sa mga nasabi ko ng bigla akong itulak ni Dela Cruz at
mabilis na ipinasok si Raine sa nakaparadang magarang sasakyan at mabilis na
pinasibad ito.
Nuon lamang ako parang natauhan sa mga nangyari.
Tumakbo ako at tinawag sila.
"Dela Cruz Sandali lang" Sigaw ko.
"Raine Mahal na mahal kita please huwag kang umalis, Dela Cruz ibalik mo sa akin si
Raine."Malakas kong sigaw ngunit nakalayo na ang kanilang sasakyan, alam kong
narinig ako ni Raine, ang gago ko, bakit hindi ko inalam ang totoo, bakit
nagpadalos dalos ako ng mga salita sa kanila.
Napatingin ako sa mga kaibigan 1<0.
"Bro?" tangi kong sambit sa aking mga kaibigan at napasigaw ako ng napakalakas.
"Àaaaaaaaaaah, Raaaaaaaaine" sigaw ko sabay pagwawala 1<0.
" Bro wala tayo sa teritoryo natin" wika naman ni George.
"I'm a fùcking citizen here" sigaw ko.
"Burnalik muna tayo sa hotel at pag usapan natin ang mga hakbang na gagawin natin.

Episode 22
Raine's POV
Sobrang saya ng aking puso ng makita kong nakatayo si Rye sa harapan namin. Ngunit
sa isang banda ay may takot din akong nararamdaman kaya napahawak ako sa aking
tiyan. Alam na ba nya na dinadala ko ang anak nya sa aking sinapupunan? Halos
nanginginig ang buo kong katawan at nanlalambot ang aking mga tuhod. Napaatras ako
ng ilang hakbang ng maramdaman ko si kuya Ray ng alalayan nya ako.
Nabigla man ako sa kanyang pag sulpot ay hindi ko maitatanggi na nangungulila ako
sa kanya. Mahal na mahal ko pa rin si Rye at wala namang nagbago sa damdamin ko
para sa kanya. Kung meron mang nagbago ay yun ay mas lalo ko syangminahal.
Nasaktan ako sa mga masasakit na sinabi nya sa pinsan ko tungkol sa akin kaya
napayuko na lamang ako, bakit ganon sya magsalita.
"Ibang klase ka din noh, pagkatapos mong ibigay sa akin ang katawan mo ay sumama ka
naman kay Dela Cruz." wika nya na nagpatigil sa akin.
Akala ba nya na kaya ako umalis ay upang sumama kay Ray?
Ibubuka ko na lamangsana ang aking bibig upang ipabatid sa kanya na wala kaming
relasyon ni Ray at magpinsan lamang kami para maitama ang mali nyang akala ngunit
bigla na lamang isang malakas na suntok angdumapo sa mukha ni Rye na ikinagulat
1<0. "Eh tarantado ka pala eh" Mura ng pinsan ko kay Rye sabay suntok dito.
"Raaaay" sigaw ko upang awatin siya.
Nang makita kong bumagsak si Rye ay gusto ko syang lapitan at yakapin, gusto kong
isigaw sa kanya na magiging ama na sya, ngunit bumangon syang muli at nagsalita.
"Masakit ba malamang pagkatapos kong lawayan ang babaengyan ay sayo naman sya
sumama at nagpabuntis pa talaga sayo ha." Napa awang ang aking labi sa aking
narinig. Lalo akong napaiyak at tinitigan ang mukha nya habang nakasalampak sya sa
sahig. Gusto kong malaman nya kahit man lang sa aking mga mata na mahal na mahal ko
sya at nangungulila ako sa kanya.
Ng turnayo sya ay aktong susugod na naman sana si kuya Raymond ngunit napigilan ko
sya at ng kaibigan ni Rye.
Hindi ko inasahan ang mga sinabi ni kuya Raymond kay Rye na nagpatigil dito, halos
lumuwa ang mga mata nya sa narinig nya sa akingpinsan.
"Putang ina mo Ryven Vance, Pagkatapos mong buntisin ang pinsan ko ipapaako mo sa
iba? Putang ina mo sisiguraduhin ko sayo na kahit dulo ng daliri ng pinsan ko
hinding hindi mo na mahahawakan, at sisiguraduhin ko rin sayo na kahit anino nya
hinding hindi mo na makikita pa tarantado ka" asik nya kay Rye.
Pagharap sa akin ng pinsan ko ay mabilis nya akong hinawakan sa braso at mabilis na
inalalayang sumakay ng sasakyan na nakaparada sa harapan namin.
"Guida più veloce e non fermarti ll Utos nya sa aming driver na ang ibig sabihin ay
bilisan ang pagmamaneho at huwag ihihinto ang sasakyan. Mabilis na tumalima ang
aming driver at pinasibad agad ito.
Narinig ko pang tinawag ako ni Rye at kahit papalayo ang aming sasakyan ay rinig na
rinig ko ang mga sinabi nya na mahal na mahal nya ako.
Nag uunahan sa pag agos ang aking mga luha. Gusto kong bum alik sa kanya at yakapin
sya ngunit alam kong hinding hindi papayag si kuya Ray.
"Non piangere piccola, se ti ama ti cercherà, qualunque cosa serval' Wika sa akin
ni kuya Ray. Pinahid nya ang aking mga luha at hinawakan ang dalawa kong kamay.
"Tama na yan baka kung mapaano pa ang batang nasa sinapupunan mo." Wika nya pang
muli. Turningin akong muli sa gawi nila Rye ngunit masyado na kaming malayo at
hindi ko na sila natatanaw pa.
"Lo amo moltissimo" Wika ko sa kanya habang mabilis na dumadaloy ang aking mga
luha.
"l know, nakukulitan na nga ako sayo sa halos araw araw mo na langyang sinasabi sa
akin, alam kong mahal na mahal mo sya pero tulad ng sinabi ko sayo kung mahal ka
nya hahanapin ka nya kahit na ano pa ang mangyari. At kahit na itago pa kita kung
ikaw na mismo ang lalapit at babalik sa kanya ay wala na akong magagawa pa." Mahaba
nyang litanya sa akin.
"Hangad ko ang kaligayan mo, Ngunit hindi ko hahayaan na may mananakit sayo, handa
akong makipag p n maprotektahan lamang kita." Wika pa nyang muli kaya napayakap na
ako sa kanya.
"Salamat kuya Ray at lagi kang nandyan para protektahan kami ng mga kapatid ko at
pangalagaan.” umiiyak kong ani.
"Magkadugo tayo, kay tagal na panahon namin kayong hinanap para maprotektahan,
ngayong kasama na namin kayo ay hinding hindi ako papayag na malalamangan ka.” wika
nya at hinalikan nya ako sa aking ulo.
"Kung hindi langtalaga maangas ang salubongsa atin ng gagong ama ngdinadala mo ay
hahayaan kita kaninang mag desisyon. Pero tarantadongyun pinagkamalan pa akong ama
ng anak nya, ungas talaga, isip talangka.” wika nya pang umiiling iling.
Natawa na rin ako dahil lagi nya sinasabi sa akin na isip talangka daw ang lalakeng
mahal ko, buti na langdaw at magandang la[ake kaya kahit papaano ay may naiambag sa
lipunan.
Natawa na rin si kuya Ray kaya kahit papaano ay gumaan gaan ang pakiramdam ko.
Nakarating kami sa mansyon at masaya kaming sinalubong ng aming lolo at lola.
"Bakit ang aga nyo naman? Akala ko ba kakain kayo sa labas at pagkatapos ay
didiretso na kayo sa Lar Netti hotel upang asikasuhin ang problema düon?” Wika ng
aking lola.
"Lola nasa Lar Netti hotel na kami kaso may mga asungot na dumating, kumain muna
karni at
lumabas muna saglit upang makapag pahangin ng may isang utak talangka na bigla na
lang sumusugod. At eto pa anak ko daw pinagbubuntis ni Raine" wika nyang natatawa.
"Susmaryosep at sino naman ang utak talangka na yan na pag iisipan kayo ng ganyan?
Hindi ba nya alam na magkadugo kayo? Nababaghang wika ni Iola.
"Bago sumugod hindi nya alam, pagkatapos ko syang gulpihin ayun at alam na alam na
nya kaya maghahabol yang talangka na yan panigurado". Wika pang muli ni kuya Rye.
"Jusmiyo Raymond Denovan Antonetti, Bakit ka nakikipag sakitan sa ibang tao?" gulat
na ani ng aming Iola.
"Pabayaan nyo na yon Iola, pinatikim ko lamangsa kanya ang hindi pa nya natitikman.
Alam mo bang nuon ko pa gustong gawin yun sa kanya ng nagtatrabaho pa ako sa
LaCùesta nya.ll Wika nya at nakita ko ang pagkagulat ng aming Iola sa kanyang
mukha.
"A-ang ibig mo bang sabihin ay..ll Hindi na sya pinatapos ni kuya Ray sa kanyang
sasabihin.. "Hai capito bene nonna, nientemeno che
Ryven James Vance. Il padre del nascituro di Raine." Wika nya sa salitang italian
na ang ibig sabihin aytama si Iola ng hinala, na si Rye nga na ama ng
ipinagbubuntis ko.
"Dio Mio" Tanging sambit ni Iola at niyakap na nya ako at hinalikan sa aking
pisngi.
"Okay ka lang ba apo? Alam naming lahat kung gaano mo kamahal ang lalakeng yon "
wika nya sa akin.
"1 1 m okay grandma" tangi kong sambit at sabay sabay na kaming pumasok sa 100b ng
mansyon.

Episode 23
Ryven's POV
Isang linggo na ang lumipas at nandirito pa rin kami sa Milan.
Tapos na ang business namin dito ay hindi pa rin kami urnuuwi.
"What? What do you mean you can't find them?" Galit kong ani sa Private
investigator na inupahan namin ng mga kaibigan ko clito sa bansang Italy.
After namin silang makita sa Lar Netti hotel ay hindi na kami urnalis pa sa lugar
na ito. Inaantay ko na baka sakaling bumalik sila dito ngunit hanggang ngayon ni
anino nila ay hindi namin makita.
"Bro may suggestion ako madali langll Wika naman ni Hanz na natatawa.
"Bro kung kalokohan na naman yang turnatakbo sa utak mo pakiusap lang wag ngayon."
inis kong ani.
"Kung pinakinggan mo lang ako nuon eh baka nga nahanap na natin sila. Baka
nakakalimutan mo na peke ang pangalang
ginagamit ni Raymond Dela Cruz na yan" nakangisi nyang ani kaya napalingon na ako
sa kanya.
"What do you mean? May alam ka ba talagang ibang paraan para mahanap natin sila?"
Wika kong muli na ikinatawa naman ni Hanz. Pati mga kaibigan namin ay matamang
nakikinig lamang.
"Akina yang phone mo" Wika muli ni Hanz. Natawa ako.
"Sabi na nga ba at kalokohan na naman yang nasa utak mo. Bro seryoso ako sa
paghahanap kay Raine at hindi ko kailangan ng kalokohan mo." inis kong asik sa
kanya.
"Basta ibigay mo sa akin yang phone mo gago ll Ganti nyang sagot sa akin kaya
padabog kong inabot sa kanya ito.
"Ayan isaksak mo sa baga mo" inis kongsabi sa kanya na ikinatawa nya.
Pagkaabot nya ay binuksan nya ang instagram ko.
"Fùck man what are you doing?" galit kong ani ng makita kong pinakialaman nya ang
social media ko.
"Wag kang magulo dyan gago" saad nya. "Raine Ma-rie An-to-ne-tti A-tien-za" sambit
nya habangtina type ang buong pangalan ni Raine at sinamahan nya ngAntonetti.
Maya maya ay ngumiti sya at isinara nag search na naman ng panibago.
"Ray-mond An-to-ne-tti" Sambit nyang muli ngunit Raymond Antonetti naman ang
kanyang sinearch. Napakunot ang aming noo sa kanyang ginawa.
Maya maya ay sumilay ang napakalaking ngiti sa kanyang labi.
"Huli kayo balbon" Palatak nya at saka surnigaw ng napakalakas.
"Woooohoooo ang talino ko talaga HAHAHA" Sigaw nya habang tumatawa ng malakas.
"l found them" sabay wagayway ng kanyang kamay habang hawak ang aking phone.
Lahat kami ay halos agawin na ang aking phone sa kanyang kamay.
Nang makuha ko ang aking telepono ay tinignan ko ang ginawa ni Hanz at nanlaki ang
aming mga mata ng makita ko ang profile picture ni Dela Cruz. Whoops Antonetti
pala.
Pinindot ko ang kanyang account at tumambad sa amin ang sari saring photos nya
kasama si Raine at ang iba ay mga kapatid ni Raine.
pinindot ko ang bawat picture at isa na duon ay ang picture nya na kasama ang
babaeng mahal na mahal ko at may naka caption na.
"La mia cugina preferita Raine avrà un bambino tra pochi mesi Presto sarò zio."
Na ang ibigsabihin ay ang kanyang paboritong pinsan ay magkaka baby boy na sa
susunod na ilang buwan at magigingtiyuhin na siya.
Napa awang ang aking bibig at napatingin sa aking mga kaibigan na ngayon ay mga
nakangiti rin sa akin.
"Congrats man, baby boy agad" masayang wika nila.
"Hanz" tawag ko sa kanya at binitawan ko ang aking phone sa mesa at tumayo ako,
lumapit ako sa kanya at hinawakan ko ang dalawang pisngi nya sabay halik sa kanyang
noo at pisngi na ikinagulat nya sabay tulak sa akin ng malakas na ikinatawa naming
lahat.
"Fùck you man, you fùcking àsshole" mura nya sa akin habang pinupunasan ng kanyang
kamay ang mukha nya.
"Nakakadiri ka sira Lilo ka talaga, nababakla ka na ba? ll Asik nya at tinawanan ko
lamang sya.
"Ang galing mo bro, Pano mo naisip na
Antonetti sila?" wika naman ni Isaac na may paghanga sa ginawa ni Hanz.
"Naaalala mo ba sa akin mo binigay ang dokumento pagkatapos mong imbestigahan ang
background ni Raine nuon, ako muna ang unang nagbasa nuon at ng makita ko ang
middle nyang Antonetti ay nagduda na ako nuon pa na baka isa syang dugong
Antonetti. Come to think of it, Raine doesn't look like pure filipina, she looks
more italian dba? Sino ba ang may apelyidong Antonetti sa pilipinas? Tanging ang
nagmamay ari lamang ng Antonetti Corps sa buong mundo dba? Mapa asia man o europa
l' mahaba nyang paliwanag.
Bakit nga ba hindi namin agad naisip yon. Buti na lang at nandyan si Hanz.
"Pagkatapos inamin pa ni Raymond na mag pinsan sila at alam din nating lahat na
pekeng Dela Cruz ang gamit nya at kung sa anumang dahilan nya sa pag gamit nya ng
pekeng pangalan ay wala na akong alam duon. Kaya naisip ko na kung mag pinsan sila
at sa itsura nila ngayon, alam mo na agad na hindi sila basta bastang mga tao kaya
naisip kong isa silangAntonetti" pahabol pang pahayag ni Hanz sa amin na dahilan
para yakapin namin sya.
"Ang galing mo talaga bro, kahit pala makalokohan ka may utak ka rin pala n wika
naman ni George na dahilan ngtawanan namin. Ngayong alam na namin angtunay nilang
mga pangalan ay mahahanap na namin sila. Kailangan kong mabawi ang aking mag ina.
Hindi ako papayag na hindi ko sila makasama.
"Paano yan bro pinagbantaan ka na ng Raymond na yon na hinding hindi mo na makikita
pa si Raine, paano kung tuluyang ilayo na nila sa iyo si Raine?" Pahayag ni Isaac.
"Sa tingin mo ba hahayaan koyung mangyari? Alam kong nagalit sya sa mga sinabi 1<0,
nasabi ko lang naman yon dahil sa sobrang selos ko ng makita ko silang magkasama at
buntis pa si Raine. Hindi ko naman alam na ako ang ama ng ipinag bubuntis nya,
paano ko malalaman ay lumayo sila sa akin ng hindi ko alam ang dahilan. Akala ko ay
okay na kami at maaayos na ang lahat sa amin ng gabing may nangyari sa amin pero
iniwan nya pa rin akong durog na durog ang puso at hanggang ngayon ay sya lamang
ang isinisigaw nito." mahaba kong pahayag sa kanila.
"Tsk tsk bro, hindi ko alam na pag umiibig pala ay nagiging baduy ka, kaya ako
ayokong urnibig dahil baka matulad lang ako sayo" wika naman ni George na inayunan
naman nila Hanz at Isaac at sabay sabay pa silang nagtawanan.
"Mga gago talaga kayo, seryoso ako dito tapos puro kayo kagaguhan" Galit kong ani
sa kanila.
"Mahahanap nyo din ang katapat nyo" wika ko na mabilis nilang sinagot.
"Hell no"-lsaac.
"Hindi uso sa akin yan"- George. "Hindi pa sinisilang ang babaeng magpapaibig sa
akin"- Hanz.
"Baka nakakalimutan nyo linyahan ko din yan hanggang sa dumating sa buhay ko si
Raine at kusang tumibok ang aking puso." Wika kong muli.
"Tang ina ang baduuuuy" halos sabay sabay nilang ani sa akin at isa isang
naglabasan ng akingsilid.
Napapailing na lamang ako sa kanila.
"Hoy mga gago saan kayo pupunta? Marami pa tayong pag uusapan at gagawing plano
magsibalik kayo dito" Pasigaw kong ani sa kanila ngunit dire diretso lamang sila sa
kanilang paglabas.
"Later bro pag hindi ka na ulit baduyll Wika ni George na ikinatawa nila habang
palabas ng pinto.
"Mga sira ulo kayo mahahanap nyo din ang katapat nyo at pag nangyari yon ako naman
ang tatawa sa inyo." Pahabol kong wika at sumara na ngtuluyan ang pintuan ng
akingsilid.
Readers also enjoyed:

Miss Robin
BLEEDING LOVE (R-1 8)
0 69.2K Read
TAGS Dominant Kickass Heroine Family

Episode 24
Raine's POV
Nandirito ako ngayon sa Veranda,
Nagpapahangin ako at nag iisip na din.
Buhat ng makita kong muli si Rye ay ginulo na naman nyang muli ang aking isipan.
Hinimas ko ang aking tiyan at ngumiti, ilang buwan na lamang ay masisilayan na rin
kita.
"Magkaka anak na tayo Rye, boy sya at ayon sa doctor ay malusog ang magiging anak
natin." Bulong ko sa aking sarili.
"Anak nakita kong muli ang daddy mo, ang gwapo gwapo nya talaga, alam mo ba na
narinig kong isinigaw nya na mahal na mahal nya ako" wika ko habang hinihimas himas
ko ang aking malaking tiyan.
Biglang pag galaw ng baby ko ang aking naramdaman na nagpangiti sa akin.
Mukhang nasisiyahan ang aking anak na malaman na mahal kami ng kanyang ama.
"Raine baby, what are you doing here alone?" Sambit ni kuya Ray sa akin kaya
napalingon ako sa kanya.
"Nagpapahangin lang ako kuya Ray" wika ko naman at nginitian ko sya.
Nilapitan nya ako at inakbayan.
"Alam ko ang iniisip mo" wika nya na nakatingin sa kawalan.
Tumingin ako sa kanya at nginusuan sya.
"Hayaan mong sya ang gumawa ng paraan para hanapin ka nya. Alam mo ba na balita ko
ay nandirito pa rin sila at hindi pa umaalis." Wika nya na nagpagulat sa akin.
"Ha? Nandito pa sila? Hindi ba tapos na ang business proposal na isinadya nila
dito?" Wika ko sa aking kapatid.
"Yes tapos na, pero hindi pa rin sila umaalis at sa tingin ko ay dahil sa iyo."
Wika nyang muli na ikinabilis ng pagtibok ng aking puso.
"Alam mo Raine minsan langdumating sa buhay ng isang tao angtunay na pagmamahal,
kung totoong mahal ka ng lalakeng yon ay sya mismo ang gagawa ng paraan upang
mahanap kayo ng ipinagbubuntis mo." Wika pa ni kuya Ray.
"Kuya hindi naman nya ako mahahanap dahil wala akong social media, pina tanggal mo
sa akin lahat. Hindi rin nya ako mahahanap dahil masyadong pribado ang ginawa ni
1010 sa pag punta natin dito. Lalo ka na kilala ka lang nya sa pangalang Raymond
Dela Cruz kaya paano nya ako mahahanap? saad ko sa kanya at napa buntong hininga
naman ako.
"Alam mo ang taong nagmamahal ng wagas, kahit anong tago ang gawin mo sa kanya kung
totoong mahal ka nya ay mahahanap at mahahanap ka nyan." Wika nyang muli na seryoso
lamang at nakatitig lamang sa malayo.
Yumakap ako sa kanya at binulungan ko sya. "So kuya nahanap mo na ba si Ariana?"
Wika kong naka ngisi sa kanya.
"Hindi ako ang issue dito, ang pasaway mo talaga." wika nya na tinawanan ko ng
malakas.
"Bakit kuya Ray? sabi mo pag ang taong nagmamahal ng wagas kahit saan magtago ang
taong minamahal nya mahahanap at mahahanap mo pa rin" wika kong nang iinis sa
kanya.
"Iba ang issue namin kaya hindi yan katulad ng problema mo ll. saad nyang muli.
"So hindi mo sya totoong mahal tulad ng sinabi mo sa akin?" tanong ko sa kanya.
"Raine enough" inis nyang asik sa akin.
"HAHAHA fine tatahimik na po ako" at tinaas ko pa ang dalawang kamay ko na parang
sumusuko sa laban.
Maya maya ay nakaramdam ako ng sakit sa
aking tiyan.
"A-araaay" sigaw 1<0.
"Fùck don't tell me na manganganak ka na? Hindi mo pa kabuwanan Raine" Natataranta
nyang ani sa akin.
"K-kuya ang sakit ll Wika ko at mabilis na nya akong binuhat palabas ng bahay.
Habang karga karga nya ako nakasalubong namin si Lolo.
"Che cosa sta accadendo? ll Tanong ng aking 1010.
"Non sono sicuro del nonno, sta urlando per il dolore."
"Dio Mio," Tangi nyang sambit.
"Pag sakay namin ng sasakyan ay pinasibad na agad ng aming driver ang sasakyan.
Hindi nagtagal ay nakarating din kami sa hospital na pag aari ng mga Antonetti.
"Hurry I think she's in early labor" Wika nya.
Mabilis akong itinakbo ni kuya Ray sa 100b ng emergency room kasunod ang mga nurses
at doctor.
Makalipas ng 15 minutes ay pinatawag ng doctor si kuya Ray na pumasok sa 100b ng
emergency room na agad namang ginawa ng
akingpinsan.
"A-anong nangyayari? Bakit biglang sumakit ang kanyang tiyan? May takot na pag
aalala ng aking pinsan.
Ngumiti ang doctor at tinapik tapik si kuya Ray sa balikat.
"What? naguguluhan nyang ani.
"She is just having a gas pain, that's all" wika ng doctor na ipinanlaki ng aming
mga mata.
"Women often have excess gas during pregnancy in addition to morning sickness and
fatigue. Gas can cause uncomfortable bloating, cramps, and abdominal pain."
Paliwanag ng doctor.
Laglag ang balikat ni kuya Ray matapos ipaliwanagsa amin ngdoctor na minsan
napagkakamalan ng mga buntis na manganganak na sila kapag inaatake ng gas pain.
"Isang malakas na sigaw ang gumulat sa amin ng pumasok sa emergency room ang 1010
at Iola namin kasama si uncle Martin.
"How is she and the baby?" malakas na tili ng aming Iola na ikinatawa 1<0.
"Hay Iola kaylangan lang umutot ni Raine nagpadala pa sa hospital" pang iinis na
ani ni kuya Ray at hinampas ko sya sa balikat.
"What?" si Iola.
"She is not in labor Iola, she is only having a gas pain. kaylangan nya lang pong
umutot ng malakas" wika nya habangtawangtawa na si uncle Martin at si 1010.
Bwisit talaga tong pinsan ko, kung hindi lang ako buntis matagal ko na itong
tinadyakan.
Inismiran ko si kuya Ray at nginusuan kaya lalo na silang nagtawanan na lalo kong
kinainis.
"Okay uuwi na tayo, don't forget to open all the windows car baka duon pa yan
magpasabog" Wika nyang muli sabay takbo palabas ng emergency room.
"Bwisit ka talagang lalake ka" Sigaw ko sa kanya sa sobramg inis ko.
"HAHAHA Sorry na, Tara na urnuwi na tayo at baka nakauwi na ang mga kapatid mo
galing ng school." Pahayag pa nyang muli habang turnatawa pa rin.
Hindi rin nagtagal ang byahe namin pauwing mansyon.
Pagkapasok ko ng bahay ay dumiretso na agad ako sa taas upang magpahinga,
pakiramdam ko ay pagod na pagod ako, marahil ay sa sobrang laki ng aking tiyan.
Naramdaman ko ang pag alalay sa aking
likod kaya napalingon ako.
"Hoy bwisit ka bitawan mo ako, hindi ako natutuwa sayo, ang lakas mong mang asar eh
sa totoo namang ang sakit sakit ng tiyan ko kanina.ll Inis kong asik sa pinsan ko.
"00 na sorry na huwag ka ng magalit at baka mapaanak ka na ngtuluyan dyan" pag
aalala nyang ani.
"Ah basta naiinis ako sayo, ang bad bad mo sa akin kanina." pagtatampo ko.
"Ate saan kayo gating?" Tanong sa amin ni Roxanne.
"Ah si ate mo kailangan lang dalin sa hospital para maka utot" wika nyang tumatawa
ng malakas.
"Lolaaaaaa" Sigaw ko na nagsusumbong sa aming Iola.
"PO? Uutot lang kaylangan pa ng doctor? Ate ha nagiging maarte ka na." nakangusong
wika ni
Roxanne.
Pagtingin ko kay kuya Ray ay halos magkandaluha na sya sa sobrang kakatawa nya kaya
sa sobrang inis ko ay padabog akong umakyat ng hagdan at dali daling pumasok sa
aking silid at nagkulong.
Rinig na rinig ko pa ang tawanan ni kuya Ray
at Roxanne sa labas ng pintuan ng aking silid. "Aaaargh bwisit ka talaga kuya Ray"
Sigaw ko ng malakas sabay bato ng aking unan sa nakasaradong pintuan ng aking
silid.

Episode 25
Ryven's POV
"Rye ngayong alam mo na kung saan siya pupuntahan anong plano mo?" Tanong nila sa
akin.
Napabuntong hininga ako at turningin sa kanila.
Sa totoo lang ay kinakabahan ako, alam kong nasaktan ko sya sa huli naming
pagkikita. Batid ko ang kamaliang aking nagawa. Pero ano pa ba ang magagawa ko,
nangyari na ang mga nangyari at hindi na maibabalik pa para itama ang maling nagawa
ko.
Sobrang selos at galit lang talaga ang lumukob sa pagkatao ko nuon kaya nasabi ko
ang mga bagay na hindi dapat.
"Pupuntahan ko siya sa mansion ng mga Antonetti." Wika ko.
"Mag isa ka lang?" tanong nilang muli.
"Gusto kong ako lang ang kumausap sa kanila [along lalo na kay Raine." muli kong
ani sa kanila.
"Sasama kami, huwag kang mag alala
mananatili lamang kami sa sasakyan. Gusto lang naming makasiguro na wala silang
gagawing hindi maganda" saad pa ni Isaac.
"Kaya ko ang sarili 1<0 11 sambit ko at tumayo na ako.
"Saan ka pupunta? ll si Hanz.
"Kung saan ay dapat na naroon ako sa mga oras na ito." muli kong sambit at
nagsimula na akong maglakad.
"Susundan ka namin, huwag kang mag alala sa malayo kami magpa park." pangungulit
nila kaya hindi ko na sila sinagot pa.
Habang nagmamaneho ako patungo sa mansion ng mga Antonetti ay hindi ko maiwasang
kabahan. Alam kong matindi ang galit sa akin ni Raine at hindi ako sigurado kung
kaya nya akong patawarin.
Habang nagmamaneho ako ay tumunog ang aking telepono.
Pag tingin ko ay nakita kong turnatawag ang mom ko.
Mabilis kong isinuot ang Airpods pro ko upang masagot ko ang tawag ng aking ina.
"Mom?"bati ko sa nasa kabilang linya. "Son is it true thatyou are going to be a
father?" Masayang ani ng aking ina.
tss sino na naman kayang makating dila ang nagsabi sa aking ina.
"Yes mom "maikli kong sagot.
"Oh mygod, oh mygod honey it's true that ourson isgoing to be a father" Tili ng
aking ina sa kabilang linya habang masayang ibinabalita ito sa aking ama.
"Mom please don 't scream, you're hurting my ear"Wika kong naiinis.
"Oh my.. I'm sosorryson."Paumanhin ng akingina.
"So kailan namin sya makikilala at kailan ang tanong ng aking in a.
I rolled my eyes, tsk mas sabik pa ang aking ina.
"Mom hindi nga ako sigurado kung mapapatawad ako ng babaeng mahal ko matapos ko
syangsaktan."Malungkot kong ani sa aking ina.
"What? Ryven hindi ka namin pinalaki ng maayos upang manakit ka ng babae lalong
lalo na kung walang kalaban laban sayo "G alit n a wika ng aking ina sa kabilang
linya.
"Mom it's not whatyou think" wika 1<0.
"Then what? Explain para maintindihan ko " Asik nya sa akin.
"Not today mom, I'm on my way to their home para makausap ko sya at makahingi na
rin ng tawad, gagawin ko ang lahat mapatawad nya lamang aka Mahal na mahal ko sya
mom " Pahayag ko sa aking ina.
"Gawin mo ang lahat Ryven at huwag na huwag kang babaljk ng pilipinas na hindi mo
kasama angmagina mo"Wika pa nya sa akin. Pagkatapos naming mag usap ay napapa iling
na lamang ako.
Maya maya pa ay narating ko na ang napaka laki at napaka garang mansion ng mga
Antonetti.
Maraming guard sa 100b ng gate na kung hindi ako nagkakamali ay nasa sampo silang
lahat.
Bumaba ako ng aking sasakyan at nakita kong mabilis na lumalapit si Raymond.
Isang senyas ng kamay nya ay binuksan ng isang guard ang mataas na kulay gray na
gate na gawa sa malalaking rehas na bakal.
Mabilis nya akong nilapitan at sinuntok sa mukha.
Naglabasan ang mga guard na kanina ay nasa 100b lamang ng mansion na ngayon ay
nakapalibot na sa akin.
Pagbagsak ko sa sahig ay itinayo ako ng isa
sa mga guard niya.
"Tang ina mo Ryven Vance ang kapal ng mukha mong magpakita dito mismo sa teritoryo
ng mga Antonetti ll asik nya sa akin at akma nya akong muling susuntukin ng biglang
magdatingan ang mga kaibigan ko.
"Wait Raymond enough" Sigaw ni Isaac.
Masama nyang tinignan si Isaac.
"Yang tarantadong yan kung ano anong masama ang sinabi nyan sa pinsan ko pagkatapos
may lakas pa ng 100b magpakita dito." Singhal ni Raymond.
"Kaya yan nandito ay para humingi ng tawad kay Raine at hindi lang kay Raine, Gusto
nya ring humingi ng tawad sa inyo at sa maniwala kayo o hindi, sa 100b ng pitong
buwan buhat ng iniwan sya ni Raine at inakalang sumama sa iyo ay naging miserable
na ang buhay nya." Mahabang litanya ni Isaac.
"Bitawan nyo si Rye, Hindi nyo kilala ang taong kinakabangga nyo. Wala kayong ideya
kung sino ang taong nasa harapan nyo kaya get your filty hands off of him." Sigaw
naman ni George sa mga tauhan ngAntonetti.
"ANONG KAGULUHAN ITO?" Isang malaking boses ang nagpalingon sa amin sa pinang
galingan ng boses na yon.
Mukhang ito na ang Lolo nila.
"Sino sila Raymond?" Sigaw ng isang matandang lalaki na kung titignan mo ay mas
malakas pa sa isang kalabaw.
"Ayan lang naman angtarantadong nanakit kay Raine 1010" Galit na asik ni Raymond
sabay duro sa pagmumukha ko.
"Hindi ganyan ang pagtanggap ng bisita sa pamamahay na ito Raymond Denovan
Antonetti" Sigaw na muli ng matanda sa kanya.
"Hindi mo ako masisisi 1010 dahil hanggang ngayon yang gagong yan ang dahilan kung
bakit iyak ng iyak si Raine gabi gabi" Muling asik ni Raymond na ikinabigla ko.
"Na-nasaan sya?" Tanong kong may pag aalala.
"Hindi mo kaylangang malaman kung nasaan sya dahil hindi ako papayag na makita mo
syang muli tarantado ka" Galit na galit nyang ani sa akin.
"Raymond Denovan Antonetti ENOUGH" Maawtoridad na utos ng matandang lalaki.
"Kayong lahat magsipasok kayo at bitawan ninyo ang ama ng aking magiging apo sa
tuhod 'l Utos nya sa mga guard at mabibilis na turnalima ang mga ito at nag yukuan
tanda ng pag galang.
"Pero 1010.]' He cut him off.
"Turnahimik ka Raymond, mamaya ay mag uusap tayong dalawa. Nagkakaintindihan ba
tayo?" sambit nya kay Raymond na sa aking mga mata nakatitig.
"SÌ nonno" Tangi nyang sagot at nauna na syang pumasok sa loob ng mansion ngunit
bago sya tuluyang pumasok ay nilingon nya akong muli at tinitigan ng masama.
Nakita kong napapailing na lamang ang kanyang 1010 sa ugaling ipinakita nya.
"Per favore perdona mio nipote, sta solo proteggendo Raine. Spero che lo capiate
tutti."
Paghingi nya ng paumanhin sa salitang italyano.
"Capiamo signore. Mi scuso anche per quello che ho fatto a tua nipote. Voglio che
tu sappia che farò di tutto per riconquistarla. La amo con tutto il mio cuore."
Sagot ko sa salitang italyano din na angibig sabihin ay naiintindihan namin ang
ginawa ni Raymond at ako din ay humihingi ng paumanhin sa nagawa kong kasalanan sa
kanyang apo at patutunayan ko sa kanila na mahal na mahal ko si Raine ng buong
puso.
Kaya nga ako naririto ngayon at nilakasan ang aking loob ay upang makausap ko
silang
lahat.
"Parliamo dentro." Wika nya at nauna na syang naglakad papasok sa loob ng mansion
habang kami naman ay sumunod na lamangsa kanya.
Nang makapasok kami sa napakalawak na sala ay nakita ko ang naka de kwatrong si
Raymond at masamang nakatitig sa akin.
"Chiama la tua signora Raine e dille di venire qui, ha visite." Utos ng matandang
Antonetti sa isang kasambahay. Agad namang yumukod ang kasambahay ng kanyang ulo at
pagkatapos ay mabilis na urnakyat sa ikalawang palapag ng mansion.

Episode 26
Raine's POV llang mabibining katok ang gurnising sa masarap kong pagkakatulog.
"Señiorita, tuo nonno vuole che 10 incontri al piano di sotto. Hai visitatori che
ti aspettano in soggiorno." Wika nya sa salitang italyano na ang ibig sabihin ay
pinapatawag ako ng aking 1010 upang harapin ko ang aking mga bisita. Bisita?
Napabalikwas ako sa aking pagkakahiga.
Sino naman ang magiging bisita ko? Sa 100b ng pitong buwan ay wala naman akong
naging bisita na dumadalaw dito sa mansion. Sino ang bisitang tinutukoy ng aking
1010?
Mabilis akong tumayo at nagtungo ng banyo at nag toothbrush at nagpalit na rin ako
ng isang m aayos na maternity dress.
Hindi ko maintindihan ang aking nararamdaman, mabilis ang pagtibok ng aking puso na
halos naririnig ko na.
Bakit ganito ang aking nararamdaman, bakit parang nasasabik akong makita ang taong
tin utukoy ng aking 1010.
Turningin ako sa salamin at ng masiguro kong maayos na ang aking itsura ay mabilis
na akong tumungo pababa ng hagdan.
Nasa kalagitnaan pa lamang ako ng hagdanan ay tanaw na tanaw ko na ang ang mga
taong tinutukoy ng aming katulong at ni 1010.
Lalong bumilis ang t* * *k ng aking puso ng makita ko siyang titig na titig sa akin
at mabilis na tumayo, akma syang lalakad papunta sa akin ng biglang tumayo si kuya
Ray at nilapitan ako. Bago pa nya ako alalayan aytumingin muna sya kay Rye at
ngumisi.
Inalalayan ako ni kuya Ray at iginiya sa upuang kanina lamang ay inuupuan nya at
tinabihan nya ako.
"R-Raine" tawag nya sa aking pangalan habang nakatitig sya sa aking mukha na animoy
nag mamakaawa na kausapin ko sya.
"Raine apo, ang lalakeng ito ay nagpunta dito upang makausap ka ll Wika ng aking
1010. "Hindi naman kaylangang magkausap ang dalawa" Saad ni kuya Ray.
"Raymond hayaan mo silang mag usap, tanging si Raine lam ang ang makakapag desisyon
kung ano ang gusto nya para sa sarili nya." wika
pa ni 1010.
"Pero 1010.]' 1010 cut him off.
"Enough. Now young man, speak" Maawtoridad na ani ng aking 1010.
"Signor Antonetti, mi chiamo Ryven James Vance. Mio padre Dyven Carl Vance possiede
le linee di navigazione internazionali di Vance, possediamo il DCVance Corps in
tutto il mondo e RJV Hotels e centri commerciali RyeV in tutto il mondo. Abbiamo
anche LaCùesta's Restaurants qui a Milano e in altri paesi. Sono l l amministratore
delegato di RJV corps e del business di LaCùesta." Pagpapakilala nya sa salitang
italyano.
"MrAntonetti, My name is Ryven James
Vance. My Father Dyven Carl Vance owns the
International Vance Shipping lines corps
We own the DCVance Corps around the world and RJVHotels and RyeVmalls around the
world. We also have LaCùesta 's Restaurants here in Milan and in some other
countries, I am the CEO ofRJVcorps and LaCùesta 's business "
"l know your Father, he is a well known business tycoon worldwide." Sagot ng 1010
ko na nagpa maangsa akin.Kilalang tao pala talaga ang pamilyang Vance at hindi biro
ang mga hawak nilang negosyo.
"Hindi ka naman siguro nandito para magyabang dba?" Asik ni kuya Ray sa kanya.
"No. Gusto ko lamang ipakilala ang aking sarili bago ako pormal na magsimulang
makipag usap sa inyong lahat. Bilang respeto na rin para sa isang tanyag na si Mr
Amadeo Antonetti. Hindi ko naman kaylangang ipagyabang kung ano ang meron ako at
kung ano ang kakayahan ko bilang nag iisang tagapag mana ng aking mga magulang
unless na lang nayayabangan ka sa akin eh problema mo na yan" Mahaba nyang litanya
na ikinatawa ng mahina ng mga kaibigan nya habang mapang asar na nakatingin kay
kuya Ray.
"Aheem sabi ko naman kasi sa inyo kanina hindi nyo alam sino kinakabangga nyo".
bulong ni George at nakipag apir pa sa kanya ang kanyang mga kaibigan maliban na
lamang kay Rye na maamong nakatitig sa aking mukha. "Yabang akala mo kung sino"
asik naman ni kuya Ray.
"Raymond turnahimik ka ll Asik ni 1010 kaya padabog na sumandal na lamang sya sa
sofa.
"Continue hijo" Mahinahong ani ni 1010.
"Raine alam kong malaki ang naging kasalanan ko sayo ng huli tayong magkita. Hindi
na ako nakapag isip pa ng makita ko kayong masayang magkasama.
Iniwan mo ako sa pilipinas ngwala akong alam na dahilan kung bakit. Nalaman ko na
lamang na umalis kayo sa inyong tinitirhan kasama ang lalaking nagpapanggap na
Dela Cruz. Sa 100b ng pitong buwan na wala ka sa buhay ko ay naging miserable ako.
Nagpapasalamat na lamang ako sa aking mga magulang at mga kaibigan na hindi
nagsasawang umunawa sa akin. Raine Mahal na Mahal kita. Kahit nuong una pa lang
kitang makita sa interview mo ay pinukaw mo na ang natutulog kong puso.Tinunaw mo
ang yelong bumabalot dito. Naging dahilan ka ng aking pag ngiti sa araw araw. Nang
mga panahong nasaktan ko si Adrian ng dahil sa sobrang selos ko ay hindi ko yun
sinasadya. Ayoko lang na may ibang lalaking yayakap sayo maliban sa akin. Ngunit ng
ipamukha mo sa akin ng araw na lyon kung ano lang ako sayo, para mong ibinalik ang
malamig na yelong burnabalot sa aking puso.
Mahal na mahal kita Raine, Mahal na mahal ko po sya Mr Antonetti, Raymond. Kung
mabibigyan lamang po ako ni Raine ng isang pagkakataon ay patutunayan ko sa kanya
na seryoso akong nagmamahal sa kanya. May nasabi man akong masakit sa iyo nuong
huli nating pagkikita, humihingi ako ng kapatawaran dito.
Nilamon lamang ako ng matinding selos, sobrang
sakit na nararamdaman ko ng mga oras na iyon, Wala naman akong ka alam alam na
magkadugo kayo dahil iniwan mo akong walang alam sa mga nangyayari. Sana ay
mapatawad mo ako, mahal na mahal kita at ang magiging anak natin." Mahaba nyang
litanya sa amin at hindi ko maiwasang hindi tumulo ang aking mga luha.
Naramdaman ko ang pag sipa ng aking anak sa sinapupunan ko kaya mabilis kong
nahimas ang malaki kong tiyan.
Siguro ay nararamdaman ng aking anak ang mabilis na pagt***k ng aking puso.
"Mia moglie non è qui con noi in questo momento, è a Roma con i miei due nipoti
Raniel e Roxanne ma non preoccuparti, sa già che sei qui. Wika ni 1010 na ibig
sabihin ay wala dito si Iola at nagbabakasyon ng ilang araw sa Rome kasama ang
dalawa kong kapatid na Raniel at Roxanne. "Ciao, cosa puoi dire?" Tanong ni 1010 sa
akin.
"Lolo tignan mo malaki na po ang aking tiyan, ilang buwan na lamang ay lalabas na
po ang anak namin ni Rye, Ayoko din naman pong lumabas ang anak ko na walang
kinikilalang ama" Mahinahon kong wika sa aking 1010.
Nakita ko ang pag kislap ng mga mata ni Rye. "Pero 1010 hindi rin po ganoon kadali
ang magpatawad" Dagdag kong ani na ikinabagsak ng balikat ni Rye at sanhi ng
pagkawala ng kanyang ngitl
Gustuhin ko mang sabihin sa kanya na mahal na mahal ko sya ngunit kailangan nya
munang marealize ang mga pagkakamali na kanyang nagawa sa akin.
"Huh! Serves you right" Mapang inis na anl ng aking pinsan.
"R-Raine" Tawag nya sa aking pangalan kaya napatingin ako sa kanya, mga titig nyang
nag susumamo.
"S-sabÏ mo kay kuya Ray hindi mo ako kailangan sa buhay mo" mapait kong am.
"Yeah, he said that infront of you didn't he? " Sagot ng pinsan ko habang nakangisi
kay Rye.
"Nasabi ko lamang ang mga yon dahil akala ko ay kayo ni Raymond, wala naman akong
alam tungkol sa pagiging magka dugo ninyo.
Pagkatapos ay makikita ko pa kayo dito sa Milan na magkasama a-at.. at malaki na
angtiyan mo" wika nya sabay yuko ng kanyang ulo na tila ba nahihiya sa kanyang
ginawa.
"Natural, binuntis mong gago ka eh" Galit na asik ni kuya Ray.
"RAYMOND DE-NOVAN ANTONETTI" Sigaw ng 1010, kapag binanggit na ni 1010 ang buong
pangalan namin ay ibigsabihin galit na ito.
Readers also enjoyed:
Stolen Kiss * mafia boss*(...
70.6K Read
TAGS Dominant Counterattack And Revenge

Episode 27
Raine's POV
Natahimik ang lahat ng sigawan ni 1010 si kuya Ray.
Pinagsalikop ni kuya Ray ang kanyang dalawang braso sa tapat ng kanyang dibdib at
sumandal ito at masamang nakatingin kay Rye na animo ay kaya nya itong burahin sa
aming harapan.
Tumingin ako sa kanilang lahat at napansin kong halos lahat sila ay nakatingin sa
akin na animoy naghihintay sa muli kong sasabihin kaya nagsalita akong muli.
Tumingin muna ako kay Rye at kita sa kanyang mukha ang lungkot at kasawian.
Nahabag ang aking damdamin dahil sa aking nakikita, mahal ko si Rye, mahal na mahal
pero kailangan nyang maintindihan na hindi lahat ng kasalanan ay madaling bigyan ng
kapatawaran.
I heaved a deep sigh and look straight to his eyeS.
"Bibigyan kita ng isang pagkakataon upang
patunayan ang iyong sarili." Maikli kong ani na nagpamulagat ng kanyang mga mata.
Sumilay muli ang matamis na ngiti sa kanyang labi at napalunok ako ng sunod sunod
kaya iniwas ko ang aking paningin sa kanya.
"Sigurado ka ba dyan couz? ll Tanong ni kuya Ray sa akin.
"Raymond, it's Raine choice na bigyan si Mr Vance ng isa pang pagkakataon kaya wala
na tayong magagawa pa diyan.ll Wika ni 1010 na nagpa buntong hininga kay kuya Ray.
"Salamat Raine. Ipinapangako ko sayo na patutunayan ko ang aking sarili na karapat
dapat ako sa pagmamahal mo at sa ating magiging anak.ll Wika nyang nangniningning
ang kanyang mga matang nakatitig sa akin.
Ramdam ko ngayon ang kaligayahan ni Rye at ganoon din naman ako.
Totoong walang perpektong tao at lahat ay nagkakamali din, ngunit kailangan din
nating maintindihan na ang maling nagawa ay kailangan ding maituwid upang hindi na
ito maulit pa.
Gumanti ako sa kanya ng ngiti na lalo nyang ikinatuwa.
"R-Raine maaari ko bang mahawakan ang
iyong tiyan?" Tanong nya na may pag aalala na baka hindi ako pumayag.
"Nagpatulong akong tumayo sa aking pinsan upang malapitan ko si Rye.
Nang nakatayo na ako sa harapan ni Rye ay kinuha ko ang kanyang kamay at inilagay
ko sa malaki kong tiyan.
Biglang sumipa ng ilang beses ang aking anak na nasa 100b ng aking sinapupunan at
nakita ko ang panlalaki ng mga mata ni Rye at biglang idinantay ang kanyang tenga
sa aking tiyan.
"Anak si daddy ito, I love you anak, i love you and your mommy" Wika nya na
ikinapula ng aking mukha.
Hindi ako makatingin kay Rye hindi rin ako makakilos habang nakahilig ang ulo ni
Rye sa aking tiyan at ang kanyang kamay ay humihimas himas sa akung malaking tiyan.
Biglang nagsalita si 1010 kaya napaupo ng tuwid si Rye at ako naman ay dahan dahang
nag simulang lumakad at inalalayan ni kuya Ray na makabalik sa aking inuupuan
kanina.
"Natutuwa ako sa aking nakikita, minsan na kaming nagkamali ng inyong Iola ng
magalit kami sa inyong ina, apo dahil sumama siya sa inyong ama at pinag sisihan
namin ng Iola mo iyon. Matagal na panahon kaming nag Sisi dahil nawalay kayo sa
amin. Kaya ngayon naman ay gusto kong ikaw ang magdesisyon para sa sarili mo upang
hindi ka matulad sa amin ng Iola mo. Gusto naming makita kang masaya, kayo ng
magiging anak mo na walang pinapangambahan, na walangtakot, na maging malaya. mahal
na mahal namin kayo mga apo ko." Naluluhang pahayag ni 1010 kaya lumapit na kami ni
kuya Ray at niyakap namin si 1010.
"Mahal na mahal din po namin kayo ni Iola 11 Wika kong umiiyak.
"Lolo pasensya na kung naging pasaway man ako pero gusto ko lamang protektahan si
Raine sa mga taong gustong manakit sa kanya. Kahit sino pa sya wala akong takot na
banggain maprotektahan ko lamang sya." Wika naman ng aking pinsan at humalik pa sa
aking ulo.
"Tama yan apo, ikaw lamang ang maaaring mangalaga sa mga pinsan mo dahil ikaw ang
pinaka panganay. Salamat apo sa pagmamalasakit mo sa kanila." Wika pang muli ni
1010.
"Raymond. Humihingi ako ng kapatawaran sa kapangahasan ko nuong huli nating
pagkikita.
Nadala lamang ako ng galit. Ngunit ipinapangako
ko na kasama mo akong poprotekta kay Raine dahil mahal na mahal ko ang pinsan mo.
Sana ay maging mabuti tayong magkaibigan at magkasangga" saad ni Rye kay kuya Ray
at iniabot ang kanyang palad sa aking pinsan.
Tinignan ni kuya Ray ang kamay ni Rye, ngunit ilang saglit din ay iniabot nya ito
at nakipag kamay.
"Patunayan mo sa amin na karapat dapat ka kay Raine, Mr Vance." Seryosong ani ng
pinsan ko at tinapik tapik pa nito ang kamay nilang magkapalad na katunayang
nagpapatawad na ito.
"Ayoown" Masasayang ani ng mga kaibigan ni Rye at nag apiran pa sa harapan namin.
"Masaya akong nauwi tayo sa isang maayos na pag uusap" Wika naman ni 1010 na
malaking ngiti ang ibinibigay sa amin.
"Siguradong matutuwa ang Iola at mga kapatid mo apo ll Masayang ani ni 1010 at
niyakap nya ako.
"Salamat po 1010 kaya lang po 1010 naiipit nyo po ang tiyan ko." Wika ko at
nagtawanan na silang lahat.
"Dio Mio" Gulat ni 1010 at tumawa na rin.
"What did i missed? Wika ni uncle Martin
habang pumapasok sa 100b ng mansion.
"Dad you are home, I thought tomorrow pa ang flight mo pabalik dito sa Milan.?
Gulat na tanong ni kuya Ray.
Hindi sumagot si uncle ngunit mataman itong nakatitig kay Rye.
"Are you the only son of Dyven Carl Vance and Marinette Louise Vance?" Tanong ni
uncle Martin kay Rye.
"How did you know my parents sir?" Takang tanong naman ni Rye.
"Oh my, it's really you. By the way my name is Martin Antonetti and your parents
are my biggest investors in my new business that we just open yesterday in Canada.
The Vanetti Empire. We ended up to combined our name in one corporation." He
explained with a big smile on his face.
"l am so glad to meet you here" wika nya at kinamayan si Rye.
"Likewise sir" sagot naman ni Rye na may ngiti din sa labi.
"ahmm papà, Ryven Vance è il padre del nascituro di Rainey Wika naman ni Raymond na
ikinalaki ng mata ni uncle Martin.
"Is that true hija?" Tanong sa akin ni uncle at
tinanguan ko lamang siya.
"Wow, wonderful" wika nya at pumalakpak pa ito na ikinatawa na naming lahat.
"Ahm Raine.. M-Maari b-ba kitang ma-mayakap?" Pagatol gatol na wika ni Rye na alam
kong kinakabahan.
Tumingin ako sa kanila at ramdam kong pulang pula na ang aking mukha.
"Baka naman kambal ang hinihingi mo Mr Vance" nakataas na kilay na wika ng pinsan
ko sanhi ng malakas na tawanan nila maliban lamangsa akin at kay Rye.
Maya maya ay tumango tango na ako sa kanya kaya mabilis syang lumapit sa akin at
niyakap ako ng napakahigpit.
Biglang tumulo ang aking mga luha.
"Please don't cry" wika sa akin ni Rye. "Ang sakit sakit kasi at halos hindi ako
makahinga" wika ko.
"l know at humihingi ako ng kapatawaran. Wika nyang muli.
"Hindi mo kasi naiintindihan" ani ko sa kanya.
"Naiintindihan ko Raine." saad nya pang muli.
"Hindi mo nga naiintindiha kasi naiipit mo kasi ang tiyan ko at nasasaktan ako
dahil sa higpit ng yakap mo kaya ako naiiyak." umiiyak kong ani at nabigla sya kaya
binitawan nya agad ako. "Oh my god baby I'm so sorry" Wika nyang hinihimas himas pa
ang aking tiyan.
"Pasensya na Raine masyadong nasabik yang kaibigan namin sayo kaya ayan tuloy
muntik ka ng mapiga.ll Natatawang ani ni Hanz na ikinatawang muli ng lahat.
Naging masaya ang araw na ito. Gabi na rin ng urnuwi si Rye kasama ang kanyang mga
kaibigan. May sariling mansion ang mga Vance hindi kalayuan clito kaya naman madali
para sa kanila na mag stay dito kahit matagal. Peeo alam kong kailangan din nilang
bumalik ng pilipinas dahil sa mga business na nag aantay sa kanila. "Are you
happy?" wika ng baritonong boses sa aking likuran at inakbayan ako.
"Yes kuya Ray, ngayon lang ulit nakaramdam ang puso ko ng ganitong kaligayahan."
Wika ko at inihilig ko pa ang aking ulo sa kanyang braso malapit sa kanyang dibdib.
"Masaya ako para sa iyo." simple nyang ani.

Episode 28
Ryven's POV
Halos araw araw ay pinupuntahan ko si Raine sa mansion ng mga Antonetti.
Tatlong linggo na ring mshigit ang lumipas simula ng binigyan nya ako ng isa pang
pagkakataon upang patunayan ang aking sarili. Araw araw ay sobrang saya ng aking
puso dahil kay Raine.
Si Hanz na lamang ang kasama ko dito sa
Milan dahil kailangan ng bumalik nila Isaac at George ng Pilipinas dahil sa
napapabayaang business nila.
Sa mga susunod na araw ay kinakailangan na rin naming burnalik ni Hanz ng
pilipinas. Kailangan ko ring harapin ang mga nakabinbin kong trabaho at bilang CEO
ng company kinakailangan kong gampanan ang aking posisyon.
Hindi ko alam kung paano ako magpapa alam sa babaeng mahal ko, Walong buwan ng
mahigit ang kanyang dinadala at sabi ng doctor anytime ay maaari na rin syang
manganak. Ayoko namang umalis dahil hindi ako ang makakasama
nya sa araw na paglabas ng aming anak sa mundong ito.
Napapabuntong hininga na lamang ako sa mga problemang pumapasok sa aking utak.
"Bro napag isipan mo na ba kung kelan tayo babalik? The sooner the better" Wika
naman ni Hanz.
"l know, I know. Hindi ko lang alam kung paano ako magpapaalam kay Raine, Nangako
ako sa kanya na makakasama nya ako sa araw ng pagsilang nya sa aming anak. Ngunit
paano ko matutupad ito kung kinakailangan na nating bumalik ng Pilipinas". Wika
kong naiinis sa sarili. "Argh" sa inis ko ay nasabunutan ko ang akingsarili na
ikinatawa naman ni Hanz.
"Talagang pang gulo lang ang babae sa ating mga lalake bro kaya ako, hinding hindi
ako mababaliw ng ganyan sa isang babae.ll
Paninigurado nya sa akin at turnawa na naman sya at this time ay malakas na tawa
ang iginawad nya.
"l have to go bro, kailangan ko munang makausap si Raine tungkol sa pagbabalik
natin ng pilipinas." Wika ko sa kanya.
"Can I come? I have nothing to do here, I am so dàmn bored." He said and chuckled.
"Okay, let's go" Saad ko at mabilis na kaming lumabas papuntang garahe upang
tunguhin ang aking nakaparadang Porsche 718 Cayman GT4.
Mabilis ko na itong pinaharurot papuntang mansion ng mga Antonetti.
Dahil sa bilis ng pagpapatakbo ko ng aking sports car kaya sampong minuto lamang ay
nakarating agad kami ni Hanz sa mansion ng mga Antonetti.
Si Raymond ang unang sumalubong sa amin at sinipulan ang dala kong Porsche.
"Wiiit wiit," Sabay himas sa dala kong sasakyan at ngumisi.
"So anong car naman angdadalin mo bukas ha?" May pagka sarkastiko nyang tanong.
"Just name it at yun ang dadalin 1<0" Pang aasar ko naman sa kanya.
"Tsk yabang talaga" Bulong nya at maya maya langdin ay iginiya na nya kami sa 100b
ng mansion.
"Nasa itaas pa si Raine pero ipapatawag ko na lang muna." Wika ni Ray.
"Uhrn Ray pwede ba muna kitang makausap? l' Saad ko sa kanya.
Lumingon siya sa akin at nangunot ang
kanyang noo.
"Tungkol naman saan ang pag uusapan natin?" Tanong nya sa akin.
"About Raine" saad ko at sumeryoso ang kanyang mukha.
"Kung balak mong saktan ang pinsan ko ngayon pa lang ay lumayas ka na sa pamamahay
namin at baka mapatay kita" Asik nya sa akin.
"Tsk... lokohin agad? Hindi ba pwedeng kailangan ko lang ng favor kaya gusto kang
makausap?" Pakli ko sa kanya.
"Mainam na ang nagkakalinawagan tayo dito Rye." Sagot nya at inaya na nya ako sa
mini bar upangduon makapag usap.
"So ano ang dahilan at gusto mo akong kausapin?" Tanong nya habang sinasalinan ako
ng alak sa baso.
Inabot ko ang basong may lamang alak at inisang tungga ko lam ang ito.
"l have to go back to philippines soon " Wika kong nakatitig sa basong walang lam
an at nilaro laro ng daliri ko ang baso ng alak.
"Ha? Bakit may problema ba sa negosyo mo?" Gulat nyang ani.
"As an CEO alam mong kailangan ng presence ko duon, naaapektuhan ang RJV dahil
matagal na akong hindi nakakauwi." Wika ko pang mull' sa kanya.
"So paano yan eh malapit ng manganak si Raine?" nag aalala nyangtanong.
"Kaya nga gusto kitang kausapin dahil ihahabilin ko muna sya sayo, babalik din agad
ako pagkatapos kong gawin ang mga bagay na dapat kong gawin." Ani ko sa kanya.
Tumungga sya ng alak sa baso at parang nag iisip.
"So hanggang kailan ka sa pilipinas?" nya.
"l don't know" maikli kong wika at nagpasalin akong muli ng alak sa aking baso.
"Masasaktan ang pinsan ko kung aalis ka." he said.
"l am not leaving for good, kailangan ko lang gawin ito dahil may mga businesses
akong dapat asikasuhin at napapabayaan ko na ang mga ito.'l paliwanag ko sa kanya.
"As a businessman naiintindihan kita.ll at itinaas nya ang kanyang baso tanda ng
kanyang pag sang ayon sa akin na akin namangsinagot sa pamamagitan ng pagtaas din
ng aking baso at pinag untog ng bahagya ang mga ito.
"Cheers" sabay naming ani.
"So when are you leaving?" He asked.
"Two days from now" sagot ko sa kanya.
"Okay ako na ang bahala sa pinsan ko, tutulungan din kitang ipaliwanag sa kanya at
ako na rin ang magbabantay sa kanya habang nasa pilipinas ka.ll Wika nya sa akin.
"Thanks man." Sambit ko sa kanya.
Pagkatapos naming mag usap ay mabilis din naming inubos ang alak na bagong salin sa
baso at pagkatapos nuon ay bumalik na kami sa malawak na silid tanggapan kung saan
ay naghihintay si Hanz.
"Akala ko nakalimutan nyo na ako dito." Nakasimangot na ani ni Hanz.
Iniabot ni Raymond ang basong may lamang alak kay Hanz.
"You guys wanna go out for fun tonight? I know a good bar and it's not that far
away from here." anyaya naman ni Raymond na mabilis na tinanguan ni Hanz.
"Now we are talking" Hanz said.
"Alright, wait for me here magpapalit lang ako ng darnit at aalis na tayo" at
nagmamadaling umakyat si Raymond sa ikalawang palapag ng kanilang mansion.
Hindi rin nagtagal ay burnaba din si
Raymond at nag sign pa na wag maingay at baka marinigdaw kami ni Raine at
mabulilyaso pa ang aming lakad kaya hindi na lamang kami gumawa ng ingay.
Habang binabaybay namin ang papuntang bar na tinutukoy namin ay naiisip ko pa rin
kung paano ba ako magpapa alam kay Raine.
Alam kong malulungkot sya at baka di ko kayaning makitang malungkot ang babaeng
mahal ko at hindi na ako makaalis pa.
Napailing na lamang ako ng bigla kong tinapakan ng mabilis ang break, hindi ko
napansin na huminto na pala ang sasakyang minamaneho ni Raymond at buti na lamang
ay hindi ko ito nabangga.
Kinatok ni Raymond ang bintana ng aking sasakyan ng nakakunot ang noo.
Pagbukas ng bintana ay napakamot ako ng ulo.
"Yung pinsan mo kasi dinalaw bigla ang isipan ko hehehe" Tangi kong sambit na
nakangisi at napapakamot ng ulo ko.
"Tsk sinasabi ko na nga ba" saad nya na napakamot na rin ng kanyang ulo.
"Bumaba na kayo nandito na tayo ll wika nya pa at mabilis na din kaming umibis sa
aking

Episode 28 8/8 sasakyan at pumasok na kami sa 100b ng bar.

Episode 29
Raine's POV
Mag aalas sais ng gabi ng pinatawag ako ni kuya Ray.
Tinulungan akong alalayan ng aming kasambahay sa pagbaba ng hagdan patungo sa
garden kung nasaan ang may malaking gazebo ruon malapit sa malawak na swimming
pool.
Palapit kami ng kasambahay namin na si Leni ng mapansin ko ang tatlong bulto na
nakaupo sa 100b ng gazebo.
Burnilis ang pintig ng aking puso habang papalapit kami at may sumilay na
napakatamis na ngiti sa aking labi.
"Bakit ka namumula coUz? Kinikilig ka ba dahil nandito si Rye? Aish manganganak na
nakukuha mo pang kiligin." sambit nya na nang aasar na naman.
Pinandilatan ko sya ng mata at nag bago ang anyo ko ng lumingon sa gawi ko si Rye.
Parang nag slow motion ang lahat sa akin.
Napaka gwapo at napaka kisigtalaga ng lalakeng itinitibok ng aking puso.
Hindi ko man lamang namalayan na nakatayo na pala si Rye sa aking harapan.
"Raine, Raine... I said are you okay?" Nag aalalang tanong ni Rye habang nakayuko
sa aking mukha at nakatitig.
"H-ha?" Tanging sambit ko na ikinatawa ng sira ulo kong pinsan.
Pinandilatan kong muli ng mata si kuya Ray.
"Ryven yang pinsan ko makita ka lamang nangangatog na tuhod nyan, eh nilapitan mo
pa kaya ayan nawala na tuloy sa sarili nya" At malakas na tawa ang pinakawalan nya.
"Lolaaaaa.... Lolaaaaaaa..." Sigaw ko na naiiyak na.
"Hey calm down inaasar ka lang ng pinsan mo ll Pagpapakalma sa akin ni Rye.
Pagtingin ko sa gawi ni kuya Rye ay nahuli ko pa silang nag apir ni Hanz bago
nagtawanan na muli.
Ngumuso ako at nagsimula ng makaramdam ng inis sanhi kaya unti untingtumulo ang
aking mga luha.
Nagulat na lamang ako ng bigla akong umangat sa lupa.
"R-Rye ibaba mo nga ako" Wika ko sa kanya habang sya naman ay nakangisi.
"Ayoko nga, iyakin mo eh" Wika nya ng may panunukso.
"Nakakahiya ibaba mo nga ako" wika kong muli sa kanya.
"Ipangako mo muna na hindi ka na iiyak." sambit nya kaya pinahid ko na agad ang mga
luha sa aking pisngi.
"Ayan wala na." sambit ko at hinalikan nya ako sa ulo.
Nang maibaba na nya ako aytinignan kong muli si kuya Ray na tumatawa at umiiling.
"Naiinis kasi ako kay kuya Ray lagi na lang akong tinutukso" sumbong ko kay Rye.
"Inaasar ka lang nyan, ang gawin mo huwag mo syang papansinin at mapapagod din yan
sa pang aasar sayo." wika nya sa akin na tinanguan ko na lamang.
Inalalayan nya akong pumasok sa gazebo at maayos na pinaupo.
"May pag uusapan tayo ngayon Raine" Seryosong ani ng pinsan ko na ikinakabog ng
akingdibdib.
Nagpapalit palit ang aking paningin sa tatlong lalakeng aking kaharap ngayon at ni
isa sa kanila ay walang naglakas 100b na turningin sa akin ng diretso kaya mas lalo
akong kinabahan. "Tungkol ba ito saan? Pinapakaba nyo naman ako eh" sambit ko
habang dumadagundong ang aking dibdib.
"Raine, Rye wants to talk to you and try to listen to him okay." saad ni kuya Ray
kaya napatingin na ako kay Rye na ngayon ay nakatitig na sa aking mukha. Ginagap
nya ang aking mga kamay at hinimas himas ito.
"Ano ba talaga ang sasabihin nyo, kinakabahan na talaga ako 'l Halos naiiyak kong
sambit.
"Raine kailangan ko ng bumalik ng pilipinas bukas na bukas din" wika nya na
nagpatigil sa akin. Alam kong naramdaman nya ang panginginig ng aking mga kamay
dahil papaiyak na talaga ako.
"liwan mo na ako?" Wika ko sa kanya at tuluyan ng bumagsak ang aking mga luha.
"Aiiiish napakaiyakin talaga ng babaeng ito" sambit ni kuya at nilapitan na ako
upangyakapin ako.
"Babalik din sya kailangan lang nyang harapin mga problema sa mga negosyo nya."
saad ni kuya.
"Hey stop crying, lalo tuloy akong mahihirapang urnalis nyan." saad ni Rye na
malungkot na nakatitigsa akin.
"Bakit kailangan mo pang umalis nanduon naman mga magulang mo? tanong ko habang
humihikbi.
"May mga inaasikaso din sila mommy at daddy at bilang nag iisang anak nila ay may
tungkulin din ako na dapat kong gampanan. Sana maintindihan mo." wika nya pang
muli. Sa totoo lang ay naiintindihan ko naman ang mga sinasabi nya, nalulungkot
lang ako kasi malapit na rin akong manganak. Gusto ko sana pag nanganak ako nasa
tabi ko sya.
"P-pero malapit na akong manganak." wika ko na parang nagpapa awa.
"Nandyan naman si kuya Raymond mo, nagkausap na kami at sya muna ang bahala sayo".
pagpapaliwanag nya sa akin na lalo kong ikinalungkot dahil batid kong hindi ko na
talaga sya mapipigilan pa.
"A-anong oras ang flight nyo ni Hanz bukas?" Tanong ko sa kanya.
"Maaga, alas sais ng umaga ang flight namin, babalik din agad ako oras na matapos
ko ang lahat ng dapat kong asikasuhin sa pilipinas." Wika pa nya kaya lalongtumulo
ang aking mga luha.
lumuhod sya sa harapan ko at pinunasan ang aking mga luha.
"Stop crying please, Mas nalulungkot tuloy ako.ll Wika pa nya.
Pinilit kong tumahan kahit nahihirapan ako para hindi na sya malungkot.
"Mamimiss kita ll wika ko sa kanya.
Tumayo siya at tumabi sa kinauupuan ko.
"Raine mahal na mahal kita, ikaw lang at ang anak natin ang buhay ko. Habang wala
pa ako at di pa nakakabalik ay ipangako mo sa akin na aalagaan mo sarili mo ha. I
LOVE YOU" Wika nya at hinalikan ako sa aking labi.
"Heeey wala pa kayo sa puntong pinatawad ka na nya kaya ilayo mo yang nguso mo sa
pinsan ko sira ulo ka talaga Rye." wika ni kuya Ray at pinaglayo kami na ikinatawa
na namin.
"Ang kill joy mo talaga" asik ni Rye sa pinsan ko.
"Hindi ka makatiis kahit sa harapan ko tinutuka mo pinsan 1<0, tapyasin ko kaya
yang nguso mo para hindi na kung saan saan yang dumadampi.ll Pang aasar pa ni kuya
Rye.
Madilim na ng nakaalis clito sa mansion si Rye at Hanz. Nakaramdam ako ng
kalungkutan dahil alam kong bukas ay babalik na sila ni Hanz ng pilipinas.
"Huwag kang mag aalala babalik din agad yon pag okay na ang mga problema sa negosyo
nila." saad ng pinsan ko at inakbayan ako habang nandirito kami sa veranda.
"Kuya paano kung makahanap sya ng ipapalit nya sa akin? Nag aalala kong ani.
"Seryoso ka? Yan talaga ang nasa utak mo na baka palitan ka nya?" gulat nyang ani
sa akin.
Ngumuso ako at umismid sa kanya.
"Nakita mo naman ang gwapo gwapo ng tatay ng baby ko, makisig at maraming babaeng
nababaliw sa kanya. Baka di ko kayanin kapag ipag palit nya ako sa iba." Wika ko ng
nakanguso sa kanya.
"HAHAHA D@mn natatawa ako sa tumatakbo sa utak mo coUz" malakas nyang ani habang
pinagtatawanan ako.
Hinampas ko sya sa kanyang braso dahil sa sobrang inis ko.
"And fyi couz mas gwapo at mas matipuno ako kaysa dyan sa Rye mo" muli nyang sambit
at tumawa ng malakas habang mabilis na umalis. "You wish." Sigaw ko sa kanya habang
papalayo.
Sigh bukas na ang alis nya, pag gising ko wala ng Rye na mangungulit sa phone.
Nalulungkot ako na magkakalayo kami at walang kasiguruhan kung kailan ang kanyang
balik.
Kinakabahan din ako baka mamaya magkaroon sya ng babae duon.
Arrgh darning gumugulo sa aking utak naiinis ako.
Kinuha ko ang phone ko na nasa aking bulsa binuksan ko ang social media na bagong
gawa ko at tinignan ko mga post ni Rye na itinag sa akin. Picture namin ito kanina
na magkasama habang nasa may tabi kami ng pool.
Binasa ko ang caption nito.
"Questa donna accanto a me è la mia vita e sta portando il nostro primo angelo. "
Napangiti ako, hinimas ko ang akingtiyan at binulungan ito.
"Daddy said we are his life and you are his first angel" Napangiti ako dahil
naramdaman ko ang pagsipa nya.

Episode 30
Ryven's POV
Maaga pa lamang ay nasa airport na kami ni Hanz.
Nag check in muna kami at pagkatapos ay kumain ng agahan.
"Oh ano magbabago na ba isip mo? ll tanong ni Hanz sa akin.
"Nag aalala lang naman ako sa kanya." Wika ko na malungkot na nakatitig lamang sa
kawalan.
"Naiintindihan ko pero kailangan na natin talagang umuwi Rye dahil sa mga
nakabinbin nating trabaho." Wika nya pang muli.
"Alam ko naman, andito na nga tayo dba?" saad ko at nagkibit balikat na lamang sya.
Hindi nagtagal ay nakasakay na rin kami ng eroplano patungong pilipinas.
"ltutulog ko na lamang ito para hindi ako malungkot sa tuwing naiisip ko si Raine."
sambit ko kay Hanz na may nakakabit ng headset sa kanyang ulo.
Hindi nya ako nilingon kaya marahil ay hindi na nya ako naririnig pa.
Gustuhin ko mang matulog ay hindi talaga ako makatulog.
Hindi mawala sa aking isip ang malungkot na mukha ni Raine ng iwan namin sya kagabi
sa kanilang mansion.
Alam kong labag din sa kanyang kalooban na magkahiwalay kami ngunit kinakailangan
ko itong gawin dahil nagkakaroon na ng problema ang kumpanya ko dahil matagal tagal
na din na hindi ako nagpapakita dito.
Buti na lang kahit papaano ay naaasikaso ito paminsan minsan ni mommy o kaya ay ni
daddy, pero lately mas naging busy sila sa iba pa naming mga negosyo kaya
kinakailangan ko ng burnalik upang makatulong sa kanila.
Paglapag na paglapag ng eroplano ay lungkot agad ang burnalatay sa aking mukha.
Katunayan lamang ito na napakalayo ko na namang muli kay Raine.
"Welcome back son, so sorry na kinailangan mong umuwi agad clito sa pilipinas. Sana
ay maintindihan mo na kailangang kailangan ka namin ngayon" Wika ng aking ina sabay
yakap sa akin.
"It's okay mom, I understand". Saad ko at humalik na ako sa kanyang pisngi.
Umakyat na ako sa aking silid upang makapag pahinga, it was a long flight kaya
nakakaramdam na ako ng pagod.
Maaga akong gumising, sinilip ko ang aking phone at napangiti ako ng makita ko ang
chat ni Raine.
"Good morning sleepy head"
Mabilis akong nag reply.
"Good morning too lovely woman "
Ibinaba ko ang aking phone at nagtungo na ako sa banyo upang maligo na at makapag
handa pagpasok sa opisina.
Halos tatlumpong minuto din ang itinagal ko sa 100b ng banyo at pagkatapos ay
mabihilis na akong nagbihis at nagtungo sa aking sasakyan.
Sa opisina na lamang ako kakain kailangan ko ng simulang asikasuhin ang mga
kaylangan kong gawin upang matapos ko ang mga dapat tapusin at ng mabalikan ko na
si Raine sa Milan.
Nasa opisina ako at marami akong pinipirmahang papeles ng tumunog ang aking
intercom.
"Yes Amanda?" Wika ko.
"1 1 m sorry to disturb you sir but Miss Eunice is here and wants to see you.
Masyado pong
makulit.ll saad nya sa kabilang linya.
wtf ano na naman kaya ang kailangan ng babaeng yan. Napahimas ako sa aking sintido
na nakakunot na ngayon.
"Okay send her in" wika ko.
Biglang burnukas ang pintuan ng aking opisina at isang ngiting ngiting Eunice ang
iniluwa nito.
"OMG babe I miss you so much" Wika nya at mabilis na turnakbo sa may tabi ko at
niyakap ako, akmang hahalikan nya ako ng bigla ko syang itinulak.
"Wtf Eunice?" galit kong ani.
"What babe? Don't you miss me? wika nyang nakanguso.
"No I don't so if you have nothing important to say pwede ka ng umalis." wika ko at
sabay turo ng pintuan ng aking opisina.
"Babe naman miss na miss kita tapos yan lang ang sasabihin mo sa akin?" inis nyang
ani.
"Stop calling me babe, wala tayong relasyon at gusto ko ring itatak mo dyan sa
isipan mo na may mahal na ako at malapit na kaming mag kaanak kaya wala ka ng
mapapala pa sa akin." Sambit ko sa kanya na hindi man lamang sya tinatapunan kahit
isang sulyap.
"Who? That fùcking ugly creature named
Raine?" pang iinsulto nya sa babae kong mahal. Sa galit ko ay napatayo ako at
mabilis kong dinakma ang kanyang leeg.
"Don't you fùcking insult her or i will kill you" Galit kong ani.
Halos maubusan na sya ng hininga at pilit na inaalis ang aking isang kamay na
nakasakal sa kanyang leeg ng biglang pumasok si Isaac sa akingopisina.
"Dàmn bro what the hell are you doing?" Mabilis nyang lapit at tinanggal nya ang
pagkakasakal ko kay Eunice.
Napasalampak si Eunice sa sahig habang umuubo at hinahabol ang kanyang hininga.
"Get out, the next time you will insult her I will make sure you will end up six
feet under." Galit na galit kong ani.
"And Eunice" tawag ko pa sa kanyang pangalan.
"Walang wala kang sinabi kumpara kaya Raine, isa ka lang basahan pag itinabi ka sa
kanya" pang iinsulto ko sa kanya.
"How dare you do this to me Rye,
Pagsisisihan mo ito, kung hindi ka rin lamang mapupunta sa akin ay mas mabuti pang
hindi ka maging masaya sa piling nya." wika nya at mabilis ng lumabas ng aking
opisina.
"Bro what was that?" sita ni Isaac.
"That dàmn woman insulted Raine infront of me." galit kong ani.
"Baka kung anong gawin nuon mag iingat ka at mukhang hindi mapagkakatiwalaan ang
babaengyan." Wika pang muli ng aking kaibigan.
"Subukan nyang gumawa ng katarantaduhan at may kalalagyan sya" sambit ko at
burnalik na ako sa pagkakaupo ko sa aking swivel chair.
"Bakit ka ba nandito?" Tanong ko kay Isaac. "Here" inabot nya sa akin ang isang
black folder.
"What is this?" tanong ko sa kanya.
"Kaylangan ko ng approval mo para maitayo na ang branch na yan, matagal ng
nakabinbin yan at marami na ang nagrereklamo." saad nya at mabilis kong binuksan
ang folder at inilabas ang mga dokumentong laman nito.
Pagkabasa ko sa dokumentong hawak ko ay napapailing na lamang ako.
"I'm so sorry pati pala ito ay napabayaan ko na." wika ko sa kanya.
"It's okay bro, nandito ka na naman kaya maaasikaso na natin ang mga yan.ll saad
nya.
"Yung Hotel sa Calatagan batanggas ay kailangan na ring maumpisahan. Kailangan mong
pirmahan ang mga dokumento na ipinadala ko clito kahapon." wika pa nyang muli.
"Kahapon?" Tanong ko na nakakunot ang noo.
"Yes pinadala ko na dito kahapon pa, tignan mo dyan sa mga naka pile na folder baka
isa sa mga yan ang dokumentong yon.ll ani nya sa akin kaya inisa isa ko na ang mga
folder upang hanapin ito.
Nahanap ko ang dokumento at pagkabasa ko ay mabilis ko din itong pinirmahan at
ibinigay ko na rin agad kay Isaac.
"Alright masisimulan na rin ang mga ito. Muntik na ngang umatras ang mga investors
ng bago nating itatayong hotel buti na lang talaga napakiusapan ko pa." Wika nya na
nakangisi. "Pasensya na bro kung hindi agad ako nakabalik." Paghingi ko ng
paumanhin.
"That's okay bro, naiintindihan ka namin at nadadaan ko pa naman sa konting bola
ang mga nagrereklamo kaya ayan nakapag hintay pa sila" wika nya at tumawa ng
malakas.
"Ibang klase ka talagang makipag bolahan"
natatawa kong ani.
"O paano aalis na ako at kailangan ko pa itong dalin sa kabilang building upang
masimulan na ang proseso.l' Wika nya at tumayo na sya at humakbang palabas ng aking
opisina.
"Okay bro thanks" saad ko at hinarap ko ng muli ang napakaraming dokumento sa
ibabaw na aking table.
Napasandal ako sa swivel chair at hinilot hilot ang aking sintido.
"Shìt nakakasakit ng ulo" Bulong ko sa aking sarili.

Episode 31
Raine's POV
Isang linggo na buhat ng urnalis si Rye at bumalik ng pilipinas.
Namimiss ko na sya at alam kong sobrang busy din sya kaya minsan na langdin kami
kung makapag usap.
Biglang tumunog ang aking phone kaya mabilis ko itong kinuha.
Pag open ko ng aking phone ay isang message ang aking natanggap sa isang unknown
person.
Tinignan ko ito at napataas ang aking kilay ng makita kong may kalakip itong file.
Nagdadalawang isip ako kung bubuksan ko ba ito or idedelete ko na lamang.
"Oh bakit nakatitig ka sa iyong telepono?"
Sambit ng isang baritonong boses na gumulat sa akin kaya napalingon ako sa aking
likuran.
"Kuya Ray look may nag send ng file" wika ko sa kanya.
"Open it" Wika nya sa akin at lumapit na sya
sa aking tabi.
Nagkibit balikat na lamang ako at pinindot ko ang file.
Para akong itinulos na kandila pagkakita ko ng file na ipinadala sa akin. larawan
ang mga ito na nagpaguho ng aking mundo.
Nagbagsakan ang mga luha sa aking mga mata, nanginig ang buo kong katawan at
naibagsak ko ang hawak kong phone.
"Raine" tawag sa akin ni kuya Ray.
Dinampot ni kuya Ray ang phone at bigla syang napatayo at sinuntok ang dingding
ngunit parang hindi ko maigalaw ang aking katawan upang mapigilan sya.
"Fùck you Ryven Vance papatayin kitang hayop ka." Sigaw ni kuya.
"Aaaahhhhh" Sigaw ko habang hawak hawak ko ang aking tiyan.
"Kuyaaaaaaaa" sigaw kong muli at nakita ko ang pagkataranta ng pinsan ko.
"Te-teka lang" wika nya na hindi alam ang gagawin.
"Kuyaaaaaaaa masakit tulungan mo ako" Sigaw kong muli.
"Ate anong nangyayari sayo?" gulat na ani ni Raniel at patakbong lumapit sa akin.
"Aaah araaay ko manganganak na ako" sigaw kong muli.
"Lolaaaaa, 10100000," Takbo at sigaw naman si Roxanne papunta sa silid ng aming
1010 at Iola.
"Kuyaaa Raaay dalin mo na ako sa hospital lalabas naaaa 'l sigaw kong muli at
mabilis na nya akong binuhat at tumakbo palabas ng mansion.
"APO... " sigaw ni Iola.
"Sumunod na lang po kayo mauuna na kami" pasigaw na bigkas ni kuya Ray at mabilis
na pinaharurot ang kanyang sasakyan.
Pagdating namin sa hospital ay mabilis akong inasikaso ng mga nurses at doctor.
"Dito nyo sya ipasok" Wika ng doctor habang nakahiga ako sa stretcher at mabilis na
itinutulak papasok sa 100b ng emergency room.
"Doc manganganak na ba ang pinsan 1<0?
nag aalalangtanong ni kuya Ray.
"Yes kaya dyan na lamang kayo maghintay." Wika naman ngdocror at sumarado na ang
pintuan ng emergency room.
Raymond's POV
Habang nasa 100b ng emergency room si Raine ay nagtatagis ang aking mga bagang.
Kinuha ko ang phone ni Raine sa aking bulsa at muli kong tinitigan ang mga pictures
na pinadala sa aking pinsan.
Kuha ni Rye habang nakadapa na walang saplot sa kama at natutulog habang ang isang
babae naman ay nakahiga sa kanyang braso at nakatihaya, nakabalot lamang ito ng
kumot hanggang taas ng dibdib at makikitang wala ding saplot ito.
Isa pang picture nya at selfie nila ito na naghahalikan ng babaeng kumuha ng
picture. Naaalala ko ang babaeng ito, ito ang babaeng kasama nyang kumain sa
restaurant nya na naghalikan sa harap ni Raine.
"Pagbabayaran mo ang pangloloko mo sa aking pinsan Ryven Vance." Wika ko sa aking
sarili.
Maya maya ay nakarinig ako ng mga taong nagmamadali na papalapit sa aking
kinaroroonan.
"Hijo kamusta na si Raine? 'l Tanong ng aking Iola.
"Okay lang po ba si ate?" wika naman ni Raniel.
"Anong nangyari sa kamay mo Raymond?" gulat na ani naman ni 1010.
Napatingin ako sa aking kamao at nuon ko lamang napagtanto na nagdurugo pala ito
dahil sa lakas ng pagkakasuntok ko sa dingding.
Narinig ko na lamang na tumatawag si Iola ng nurse upang magamot ang aking kamay.
Makalipas ang dalawang oras ay lumabas na rin ang doctor.
"Kamusta ang apo ko at ang anak nya? l' wika naman ng Iola.
"Ligtas na po sila, Tulog si Raine at ang mga baby ay nililinisan na ng mga nurse.
"Mga baby?" Gulat na gulat naming sambit. "Yes, twins at dalawang lalake."
nakangiting ani ng doctor.
"Did Raine knows about the twins?" gulat kong tanong sa doctor.
"Yes, she found out on her second ultrasound and she wanted to keep it a secret to
surprise the father of her babies." saad muli ng doctor.
"Mio Dio" wika ni Iola at walangtigil sa pagpalakpak.
"Pwede nyo na syang puntahan oras na mailipat na namin sya sa top floor kung saan
exclusive lamang para sa inyong mga Antonetti." saad muli ng doctor.
"Congrats" nakangiting bati sa amin ng doctor.
Nang mailipat na si Raine sa private room ay pinuntahan agad namin sya.
Tulog pa rin si Raine ngunit ang dalawang sanggol ay gising na gising.
"Ano po ang ipapangalan sa mga kambal? ll Tanong ng magandang pinay na nurse.
"Antayin na lamang naming magising ang ina ng mga kambal upang sya ang magbigay ng
pangalan sa mga ito" Wika naman ni Iola.
"Kaya pala ganoon na lamang ang laki ng kanyang tiyan ay dahil kambal ang kanyang
dinadala" wika ko sa aking 1010 at Iola.
"Napaka gwapo ng mga batang ito, at kamukhang kamukha sila ng kanilang ama"
Nakangiting ani ng 1010 at Iola ko na sinibangutan ko naman.
Tinitigan ko ang kambal na anak ni Raine at hinimas himas ang napakalambot na balat
nito. Tama nga si 1010 at Iola dahil kamukhang kamukha ni Rye ang kambal.
Biglang tumunog ang aking phone kaya mabilis ko itong kinuha sa aking bulsa at
tinignan kung sino ang tumatawag.
"Ryven 's Calling"
Ang kapal din ng pagmumukha ng lalaking ito.
Lumabas ako ng silid ng hospital upang sagutin ang tawag ng gagong ito.
"Tang ina mo Ryven Vance, Sinabihan na kita na wag na wag mongsasaktan angpinsan ko
tang ina mo pero ginawa mo pa rin, ipinapangako ko sayo na kahit kailan ay binding
hindi mo na makikitapa angmagina mo"Galit na galit kong ani sa kabilang linya.
"What? wait lang pare ano ba angginawa ko para magalitka ngganyan?"wika nya sa
kabilang linya. Ang tarantadong ito at ipinagkakaila pa.
"Kanina ko pa tinatawagan si Raine ngunit hindi sya sumasagot kaya ikaw na ang
tinawagan ko tapos magugulat na lamang ako dahjlgalit na galitka"pahabol pa nyang
wika.
"Tarantado ka niloloko mo na angpinsan ko nag mamaang maangan kapa?"Galit na galit
kong asik sa kanya.
"Wala akongginagawang masama, isang lingo na kaming magkakasama ng kaibigan ko dito
sa Calatagan Batangas dahil sa pinapatayongbagong hotel."Wika nya na nagpakunot ng
noo ko.
"Yung babaeng kasama mo sa restaurant mo
noon nagpadala ng mga larawan ninyo kay Raine na magkatabi sa kama na walang saplot
at larawan na naghahalikan kayo" Asikkopangmuli sa kanya.
a.
"What the fùck? imposibleyan dahil nuong huli nya akong pinuntahan sa aking opisina
isang lingo na ang nakakaraan ay ipinagtabuyan ko sya at muntik ko pa syang mapatay
ng insultuhin nya sa harapan ko si Raine, pasalamatsya at dumatingsi Isaac ng mga
oras nayon "Wika nyang muli na ikinagulat ko.
"Ang mga picture na sinasabi mo malamang ay nuong nakaraang taon pa dahil simula ng
araw na makilala ko angpinsan mo ay nilayuan ko na ang babaengyon."d agd ag pa
nyang an i.
"Kung ganoon ay may dapat ka palang ipaliwanagsa aking pinsan. Nandirito sya ngayon
sa hospital at napaanak pagkatapos nyang makita ang mga larawang ipinadala sa
kanya. " Saad ko sa kanya at narinig ko ang malulutong nyang mura.
"Mapapatay ko ang Eunice na yan kapag may nangyaringmasama sa mag ina ko"Ramdam ko
ko ang pagtagis ng kanyang bagang sa kanyang pananalita.
Nagkaintindihan at nagkaliwanagan kami ni
Rye ngunit kailangan ding malaman ni Raine na sinisiraan lamang si Rye ng babaeng
espasol na yon.
Kailangan mo ng gumising Raine upang masabi ko na sayo ang napag usapan namin ng
lalaking mahal na mahal mo.

Episode 32
Ryven's POV
Tinawagan ko si Raymond dahil ilang oras na akong tumatawag kay Raine ngunit hindi
nya ito sinasagot.
Halos isang linggo na kami dito sa Calatagan
Batanggas kasama ko sila Gabriel, Isaac at George. Si Hanz naman ay may
importanteng inaasikaso sa kabilang construction site kaya hindi na namin nakasama
dito. Naging sobrang busy ang bawat araw na inilalagi namin dito sa pilipinas
simula ng araw na bumalik kami dito kaya kung minsan sa sobrang pagod ay hindi ko
na natatawagan pa si Raine at kung minsan naman ay hindi ko naman nasasagot ang mga
tawagsa akin ni Raine.
Pag sagot ni Raymond ay agad akong nabigla sa galit na galit nyang boses sa
kabilang linya.
"Tang ina mo Ryven Vance, Sinabihan na kita na wag na wag mongsasaktan angpinsan ko
tang ina mo pero ginawa mo pa rin, ipinapangako ko sayo na kahit kailan ay hinding
hindi mo na makikitapa angmagina mo"Nabigla ako ng
sagutin nya angtawag ko na galit na galit. Yung pagod na nararamdaman ko pakiramdam
ko ay biglang napalitan ng bigat ng kalooban. Teka lang bakit ba nagagalit sa akin
ang taong ito at bakit nya sinasabing sinaktan ko si Raine? At bakit nya ilalayo sa
akin ang mag ina ko?
What? wait lang pare ano ba ginawa ko para magalit ka ng ganyan?"
"Kanina ko pa tinatawagan si Raine ngunit hindi syra sumasagot kaya ikaw na ang
tinawagan ko tapos magugulat na lamang ako dahilgalit na galit ka"Naguguluhan kong
ani.
Nabigla ako sa mga sinabi nya, Anong mga pictures ang pinagsasabi nya at sinong
babae titutukoy na kasama ko eh nandito ako sa batanggas kasama ko ang mga kaibigan
ko dahil sa ipinatatayo naming bagong istruktura.
"Ang mga picture na sinasabi mo malamang ay nuong nakaraang taon pa dahil simula ng
araw na makilala ko angpinsan mo ay nilayuan ko na angbabaengyon."wika ko sa kanya
dahil ang totoo ay buhat ng makilala ko si Raine ay hindi na ako tumingin pa sa
ibang babae, Ganoon ako kabaliw kay Raine.
"Kungganoon ay may dapat ka palang ipaliwanagsa aking pinsan. Nandirito sya ngayon
sa hospital at napaanak pagkatapos nyang makita ang mga larawang ipinadala sa
kanya." Nagmumumura ako sa sobrang galit kaya napukaw ko na ang attention ng aking
mga kaibigan. Galit ang nararamdaman ko ngayon kay Eunice. Kung sakaling may
nangyari kay Raine at sa aming anak ay mapapatay ko ang babaeng yon.
n.
"Mapapatay ko ang Eunice na yan kapag may nangyaring masama sa mag ina ko "
Madiin kong wika kay Raymond habang nakakuyom ang aking mga kamao at nagtatagis ang
aking mga bagang sa sobrang galit na aking nararamdaman.
Pagkatapos naming mag usap ay napasuntok ako sa pintuang nasa aking gilid.
"Bro calm down" Wika ni Isaac.
"l need to go back to Milan. Raine just gave birth and im fùcking sure she is so
dàmn mad at me and don't wanna see my face again." saad ko ng may pag aalala.
"What do you mean? Ano ba ang nangyayari? tanong naman ni Gabriel.
Ikinuwento ko sa kanila ang lahat ng sinabi sa akin ni Raymond tungkol sa mga
larawang ipinadala ni Eunice.
"Tsk sinasabi ko na nga ba at may gagawing katarantaduhan yang babaeng yan, nuon ko
pa sinasabi sayo na mag iingat ka dyan at mukhang hindi gagawa ng mabuti yan. Ayan
na nga ang sinasabi ko." Wika ni Isaac sa akin.
Kinuha ko ang susi ng aking sasakyan at mabilis na lumabas ng hotel.
"Saan ka pupunta?" Tanong nila sa akin. "May papatayin lang ako ll Galit kong ani
at mabilis na akong nakalabas at sumakay ng aking sasakyan.
Naririnig ko pa ang sigaw at tawagsa akin ng aking mga kaibigan ngunit binale wala
ko na lam ang ito.
Mabilis kong pinaharurot ang aking sasakyan dahil kating kati na ang aking mga
kamay na mapatay ang babaeng balak sumira sa amin ni Raine. Hindi ako makakapayag
na isang walang kwentang babae lamang ang sisira sa mga pangarap ko. Ang pangarap
ko na makasama ang babaeng pinaka mamahal ko kasama ang aming anak.
Nang makarating ako sa condo ni Eunice ay mabilis kong kinatok ang kanyang pintuan.
llang katok lamang ay bumukas na agad ang pintuan at isang nakangiti at
nagniningning na
mga mata ni Eunice ang bumungad sa akin.
"Babe, sabi ko na nga ba at hindi mo ako matitiis at babalik ka din sa akin."
Masayang masaya nyang ani.
Akma na nya akong yayakapin ng bigla kong sinunggaban ng isa kong kamay ang kanyang
leeg habang unti unti akong pumapasok sa 100b ng kanyang condo.
" R-Rye bi-bitawan mo ako, h-hindi ako makahinga.ll wika nyang nahihirapang
magsalita.
Halos magdilim na ang aking paningin sa sobrang galit ko kaya wala na akong
pakialam kung mapapatay ko man ang babaeng ito.
"Hayop kang babae ka, bakit mo ginawa yon ha? Alam mo bang nasa ospital ang mag ina
ko ngayon dahil sa ginawa mo ha? Galit na galit kong ani.
Nakikita ko na ang pamumutla ni Eunice at pagbabago ng kulay ng kanyang labi ng
biglang may humablot ng aking braso dahilan para mabitawan ko si Eunice at bumagsak
ito sa sahig.
"Bro papatayin mo ba yang babaeng yan na gulat na wika ni Gabriel habang kay
Eunice nakatingin habang nasa sahig ito at nanghihina.
"Kulang pa yan sa ginawa nya" wika ko na
hindi humuhupa ang galit ko.
"Bro" Si Isaac at inabot sa akin ang hawak na telepono.
Pagkaabot ko ay kumunot ang aking noo kaya itinapat ko na lamang ito sa aking
tenga.
"Gago ka ba ha Ryven Vance? Paano kung mapatay mo ang babaengyan paano na ang mag
iina mo ha? sa tingin mo ba matutuwa si Raine at ang mga anak mo ha? Nag iisip ka
ba?" Nanlalaki ang aking mga mata sa sinabi ni Raymond.
"M-mga anak?" gulat kong ani, kahit mga kaibigan ko ay napatingin na din sa akin na
may tanong na mababanaag sa kanilang mga mukha.
"00 gago kambal ang anak mo dalawang lalaki" Sigaw ni Raymond sa akin at para bang
tumalon ang puso ko sa sobrang kaligayahang aking nararamdaman ngayon.
"K-kambal ang anak ko?" wika kong hindi pa rin ako makapaniwala.
Isang malakas na tawa ang narinig ko sa kabilang linya bago muli ito magsalita.
"Hayaan mo na ang walang kwentang babaengyan at ang isipin mo ngayon ay kung paano
mo muting mapapa amo ang ina ng iyong mga anak. huwag kang mag alala kila 1010 at
sa mga kapatid ni Raine dahil naipaliwanag ko na sa kanila ang nangyari. Si Raine
na lamang ang intindihin mo dahil hanggang ngayon ay tulog pa ito." Mahaba nyang
litanya sa akin.
Tumingin ako kay Eunice.
"Ayoko ng makikita pa ang pagmumukha mo, at pag nalaman kong ginulo mo ang babaeng
mahal ko tandaan mo kung ano ang kayang gawin ng isangVance." Yun lamang at
tinalikuran ko na si Eunice at sunod sunod na kaming lumabas ng condo nya.
"Darating ako dyan soon Ray, salamat." Wika ko at ibinalik ko na kay Isaac ang
kanyang telepono.
"Buti na langtalaga at sinundan ka namin dito kung hindi baka sa kulungan ka na
namin bisitahin ll Wika naman ni Gabriel.
"Babalik ako ng Milan, kakausapin ko si mommy na kailangan ko ng private plane"
wika ko sa kanila.
"Sasama ako" wika naman ni Isaac.
"Sige kami na ni George ang bahala dito sa batanggas.l' saad naman ni Gabriel at
tuluyan na akong sumakay sa aking sasakyan at sumabay na din sa akin si Isaac.

Episode 33
Raine's POV
Nagising ako sa isang puting puting silid, inikot ko ang aking paningin at muling
ipinikit ang aking mga mata.
Nang maalala kong nasa hospital nga pala ako ay biglang idinilat kong muli ang
aking mga mata at kinapa kapa ang aking tiyan.
"A-ang mga baby ko nasaan ang mga baby 1<0?" Umiiyak kong am.
"Hey princess relax, your babies are fine. Why didn't you tell us that you were
having twins?" Wika naman ni kuya Ray at pinunasan nya ang aking mga luha.
"Na-nasaan ang mga baby ko? ll Tanong kong muli sa aking pinsan.
Nandito sila huwag kang mag alala." wika nya pang muli habang hinihimas himas ang
aking ulo.
"Gusto kong makita ang mga anak ko kuya Ray" Pakiusap ko sa pinsan ko.
Tumayo si kuya Ray at lumakad sa kabilang gilid ko kaya sinundan ko sya ng aking
mga mata.
Kumabog ang dibdib ko ng makita kong nasa may tabi ko lang pala sila at natutulog.
Tumulo ang aking mga Il-Iha sa sobrang kagalakang aking nararamdaman.
"Apo you are awake?" Masayang ani ng Iola ko na kapapasok pa lamang sa silid ng
hospital. Mabilis syang lumapit sa akin at agad na niyakap ako.
"Apo salamat sa diyos at gising ka na, tignan mo ang mga anak mo ang gagwapo at
nagmana sa kanilang ama." Wika nya at pagkarinig ko ng sinabi ni Iola ay napapikit
ako at burnalik sa ala ala ko ang mga larawang ipinadala sa akin ng babae ni Rye.
Nabuhay na muli ang galit sa aking dibdib. Hinding hindi ko hahayaang ilapit ang
aking mga anak sa kanilang manlolokong ama.
"Tignan mo ang gwapo ng mga anak mo" wika ni kuya Ray habang inihihiga ang dalawang
bagong silang kong mga anghel sa aking tig isang braso.
Halos mahilam na ako ng luha ko sa sobrang saya na aking nararamdaman.
"Mga anak ko, mahal na mahal kayo ni mommy" saad ko sa mga natutulog kong anghel.
"Nagugutom ka ba apo?" Tanong ni Iola sa
akin.
Umiling iling ako dahil ang totoo ay wala akong ganang kumain. Ang tangi ko lam ang
nararamdam ay ang galit at pagkamuhi ko kay Rye.
"Oh sya hija [alabas muna ako bibili na lang ako ng kahit na anong maiinom natin ll
Paalam ni Iola at mabilis na din syang nakalabas ng silid. "Raine" Tawagsa akin ni
kuya Ray kaya nilingon ko sya.
"Tungkol nga pala kay Rye..." I cut him off.
"l don't wanna hear anything about that man" I simply said
"Pero Raine.." I cut him off again.
"Kuya Ray pakiusap ayokong pag usapan ang taong walang kwenta, hindi ko na sya
kailangan, okay na sa akin ang mga anak 1<0." malamig kong saad sa kanya.
"Pero may dapat ka kasing malaman" wika pa nyang muli.
"Ayokong malaman kung ano pa man yan. Kaya pakiusap lang ayoko ng maririnig pa ang
pangalan ng lalaking yan" May galit kong ani kaya tumahimik na langdin si kuya Ray
at umiling iling.
Nilaro laro ko ang mga daliri ng aking mga
anak. Napapaluha ako sa sobrang saya na ngayon ay nahahawakan ko na sila.
"Nasaan ang mga kapatid ko kuya Ray?" Tanong ko sa kanya dahil pag mulat ng aking
mga mata ay sya lamang ang nakita ko na kasama ko dito.
"Iniuwi muna sila ni 1010 kanina at kulang sa mga tulog." saad nya kaya tumango
tango na lamangako.
"Kanina pa pabalik balik ang mga nurse dito, ano ba ang pangalan na ibibigay mo sa
mga bata at ako na ang magsasabi sa kanila l' Wika nya pa.
Natahimik ako saglit, pinag iisipan ko kung dapat ko bang ipagamit sa kanila ang
apelyido ni Rye o ang apelyido ko. Pero sa huli ay nakapag desisyon din ako.
"Giovanni Rye Vance and Gian James Vance" wika ko at napangiti ang aking pinsan.
Ano ba problema nito at ngiting ngiti pa? ini expect ko na magagalit sya dahil
isinunod ko sila sa pangalan ng kanilang ama ngunit bakit parang natutuwa pa sya?
Binale wala ko na lamang at tumingin akong muli sa dalawang anghel na tulog na
tulog pa rin.
"Beautiful name" he said. at tumango naman ako.
"Kuya Ray bakit ba kanina ka pa lakad ng lakad dyan at tingin ngtingin sa orasan mo
ha, may lakad ka ba? Pwede mo naman kaming iwan dito may mga nurse naman na
magbabantay at sabi ni 1010 papunta na din sila dito ll Wika ko sa kanya na
pinagtatabuyan na sya.
"Hindi, wala akong lakad" pakli nya.
"Walang lakad eh bakit para kang hindi mapakali dyan at kanina ka pa lakad ng lakad
ha?" Wika ko pang muli sa kanya.
"Ah.. kasi ano n Hindi na nya natuloy ang kanyang sasabihin ng may dalawangtao ang
mabilis na humahangos papasok sa 100b ng aking silid.
"Oh my god baby" Tarantang wika ni Rye na ikinagulat ko, ano ang ginagawa nito
dito?
Akma nya akong yayakapin ngunit tinabig ko lamangsya.
"Babe" wika nya sa akin.
"Huwag kang lalapit sa amin ng mga anak 1<0 11 Sigaw ko sa kanya.
"Raine magpapaliwanag ako" wika nya.
"Hindi ko kaylangan ng paliwanag mo lumayas ka dito. LAYAS" Galit na galit kong
asik sa kanya habang ang aking mga daliri ay nakaturo
sa pintuan.
"Raine makinig ka muna kay Rye" wika naman ni kuya Ray.
"Ano pakikinggan ko ha ang mga kasinungalingan nya? LAYAS" Sigaw kong muli sa
kanya.
Biglang nagpasukan ang mga nurse at isang doctor sa 100b ng aking silid.
"Palabasin nyo yang taong yan ayokong makita ang pagmumukha ng taong yan ll Sigaw
ko sa mga nurse kaya dali dali nilang kinausap si Rye upang palabasin.
Wala ding nagawa si Rye kung hindi ang lumabas.
"Sana man lang pinakinggan mo muna sya bago mo sya husgahan at itaboy na parang
hayop" Sita ni Isaac ngunit matalim na titig lamang ang iginanti ko sa kanya.
"Raine mali naman yata ang naging asal mo" Wika ni kuya Ray na ikina nuot ng aking
noo.
"Mali? Niloko nya ako tapos sasabihin mo mali ang ginawa ko? magsama sama kayo"
Sigaw ko kay kuya Ray.
Alam kong nasaktan ko si kuya Ray sa nasabi ko pero nadala lamang ako ng galit ko.
Sobrang sakit ng ginawa sa akin ni Rye.
Akala ko mahal nya ako pero bakit nagawa pa rin nya akong lokohin.
Nakita kong lumabas ng silid si kuya Ray na umiiling iling.
Lumapit sa akin ang nurse at kinuha ang dalawang anak ko na ngayon ay umiiyak na.
Para akong binuhusan ng malamig na tubig ng m apag tanto kong mukhang natakot ko
ang aking mga anak dahil sa aking pag sigaw.
Mabilis ko silang niyakap isa isa at humingi ng kapatawaran.
"Patawarin nyo ako mga anak hindi sinasadya ni mommy" umiiyak kongturan.
Dahan dahan kong iniabot sa mga nurse ang akingdalawang anghel na tumigil na rin sa
pag iyak.
Tumingin akong muli sa pintuan ng aking silid na ngayon ay sarado na.
Tumulo ang aking mga luha at mabilis ko din itong pinahid.
"Niloko mo ako, sinayang mo lang ang pangalawang pagkakataong ibinigay ko sa iyo
Rye. Minahal kita ng sobra sobra ngunit sinaktan mo na naman akong muli.ll Bulong
ko habang nakatitig sa pintuan.
Dahil sa aking pag iisip ay unti unti kong naramdaman ang pamimigat ng talukap ng
aking mga mata at tuluyan ng pumikit ang aking mga mata.

Episode 34
Ryven's POV
Pagkalapag na pagkalapag ng private air plane namin dito sa Milan ay mabilis na
kaming lumabas ng airport ni Isaac.
Bawat hakbang ko ay may pagmamadali. Gusto ko ng makita si Raine at aming kambal na
anak.
Sobrang kaligayahan na aking nararamdaman ng malaman ko kay Ray na kambal ang
isinilang ni Raine.
Habang sakay kami ng sasakyang sumundo sa amin pauwi sa aming mansion ay hindi
mapukaw ang mga ngiti sa aking labi.
"Bro parang naka laminate lang yang mga ngiti mo ah" Panunukso sa akin ni Isaac.
"Bro kambal, dalawang lalake agad ang aking anak." Nakangiti kong am.
"Tandaan mo ang sinabi ni Ray, matindi ang galit ngayon sa iyo ni Raine dahil sa
ginawa ni
Eunice. Kailangan mo muna syang mapaliwanagan ng maayos bago mo mahahawakan ang
iyong mga anak." Pahayag pa sa akin ni Isaac. Nawala ang mga ngiti ko at napalitan
iyon ng pag aalala.
"l know, at hindi ko rin alam kung hahayaan nya akong magpaliwanag sa kanya." saad
kong may lungkot sa akingtinig.
Nakarating kami sa mansion, pagkababa ko ay dumiretso na agad ako sa aking silid
upang maligo at tutungo na kami ni Isaac sa hospital ng mga Antonetti.
Tinawagan ko si Ray upang ipabatid sa kanya na nandirito na kami sa milan, pina
alalahanan nya akong muli tungkol sa galit na nararamdaman ngayon ni Raine kaya
napabuntong hininga na naman ako. Sana lang ay bigyan ako ng pagkakataon ni Raine
na magpaliwanag ng side ko.
Mahal na mahal ko si Raine at ang aming mga anak. Hindi ko kakayanin na mawawala
sila sa buhay ko.
Hindi nagtagal ay nakarating agad kami ni Isaac sa hospital kung saan nanganak si
Raine, Ang hospital ng mga Antonetti.
Mabilis akong turnakbo pagkaparada pa lamangngsasakyan.
Nang makarating kami sa pinaka top floor at hinanap ko agad ang room number at ng
makita ko ito ay humahangos kaming pumasok no Isaac.
Nakita kong nagulat si Raine sa aming pagdating.
Mabilis ang aking mga hakbang na lumapit sa kanya at akma ko syang yayakapin ngunit
itinulak nya lamang ang aking mga kamay. Nabigla man ako ay hindi ko na lamang ito
ipinahalata pa.
"Huwag kang lalapit sa amin ng mga anak 1<0 11 Sigaw nya sa akin.
"Raine magpapaliwanag ako" wika ko sa kanya ng may pagsusumamo. Gusto kong
ipaliwanag sa kanya angahat lahat, gusto ko syang makausap ngunit pilit nya akong
pinagtatabuyan.
"Hindi ko kaylangan ng paliwanag mo lumayas ka dito. LAYAS" Sigaw nyang muli habang
pinagtatabuyan nya ako. Sobrang sakit ang bumabalatay sa buo kong pagkatao habang
tinititigan sya, nakikita ko sa kanyang mga mata ang pagkamuhi nya sa akin.
Gusto ko syang yakapin ngunit paano? Gusto kong mahawakan ang aming mga anak ngunit
itinataboy nya ako. Napapaluha na lamang ako dahil ayaw nya akong pakinggan.
Tumingin sa akin si Ray ng may habag sa
kanyang mga mata.
Nakatitig lamang ako sa kanya dahil hindi ko alam kung paano ko makukumbinsi ang
pinsan nyang si Raine na kausapin ako. Si Ray lamang ang maaaring makatulong sa
akin upang makausap ko si Raine. Naramdaman ko ang pagtapik sa aking balikat ni
Isaac.
"Raine makinig ka muna kay Rye" wika ni Ray sa kanyang pinsan na ngayon ay sarado
ang isip dahil sa aobrang galit nya sa akin.
"Ano pakikinggan ko ha ang mga kasinungalingan nya? LAYAS II Sigaw nya kay Ray at
tumingin muli sa akin at dinuro ako. Ramdam na ramdam ko ang pagkamuhi sa akin ni
Raine at para akong unti unting pinapatay sa mga titig nya sa akin.
Habang nakatitig ako sa galit nyang mukha ay nagpasukan ang mga nurse at doctor na
nakarinig ng mga sigaw ni Raine.
Pilit syang pinapakalma ng mga nurse at ng doctor ngunit galit na galit pa rin
syang nakatitig sa akin.
"Palabasin nyo yang taong yan ayokong makita ang pagmumukha ng taong yan ll Singhal
nya sa mga nurae kaya agad akong nilapitan ng isa sa mga nurse at kinausap na
lumabas na muna ako upang maiwasang ma stress ni Raine at
hindi makakabuti sa kanya kung mai stress sya.
Wala akong nagawa kung hindi ang sumunod.
Akma akong palabas ng silid ng magsalita si Isaac.
"Sana man lang ay pinakinggan mo muna sya bago mo sya husgahan at itaboy na parang
hayop" May galit na wika ni Isaac kay Raine. Tinapik ko si Isaac at inaya ko na
syang lumabas ng silid at bago pa man kami makalabas ay naulinigan kong nagsalitang
mull' si Ray.
"Raine mali naman yata ang naging asal mo" sambit nya at hindi na rin namin narinig
ang sinagot ni Raine dahil tuluyan ng sumara ang pinto ng kanyang silid.
llang minuto lang ang lumipas ay narinig kong tinatawag ako ni Ray habang patungo
ako sa aking sasakyan sa labas ng hospital.
"Rye wait" Tawagsa akin ni Ray kaya huminto ako sa aking paglalakad.
"Pagpasensyahan nyo na si Raine kung ganon ang asal nya ngayon, sarado pa ang isip
nya dahil sa sobrang galit nya." Wika nya sa amin. "Naiintindihan ko Ray pero sana
man lang binigyan nya ako ng pagkakataon na magpaliwanag sa kanya bago nya ako
pinag tabuyan." malungkot kong wika sa kanya.
"Mali naman ang ginawa ni Raine kay Rye" Pakli naman ni Isaac.
"Ipinahiya nya si Rye sa lahat ng tao duon. Mahirap bang bigyan ng pagkakataon ang
isang tao na gustong magpaliwanag?" dagdag na ani ni Isaac.
"Okay lang Isaac naiintindihan ko" wika ko at dàmn bigla na lamang tumulo ang aking
mga luha. Shìt kanina ko pa pinipigilan ang mga luhang ito pero bakit kumawala pa
din. Napatawa ako ng pagak.
"Tang ina may iluluha pa pala ako" at muli ay pagak akong natawa.
"Intindihin na lamang natin si Raine, bukas ay ilalabas na namin sya ng hospital at
maaari kang dumalaw sa bahay upang subukang kausapin syang muli." wika ni Ray sa
akin kaya napangiti na lamang ako.
"Sa tingin mo ba kakausapin na nya ako bukas?" Tanong ko kay Ray na ikinibit
balikat na lamangnya.
"Kailangan natin syang mapaliwanagan," sambit nya pang muli.
"Paano nga mapapaliwanagan kung lumalapit pa lang si Rye ay pinagtatabuyan na
nya.ll May galit sa tono i Isaac na wika nya.
"Susubukan kong muli syang kausapin para mapaliwanagan sya.ll saad ni Ray at
tinapik tapik pa ako sa aking balikat.
"Mabuti pa ay urnuwi na muna kayo upang makapag pahinga. Alam kong pagod pa kayo sa
napakahabang byahe sa eroplano." Ani nya pa sa amin na tinanguan ko na lamang.
Turnalikod na si Rye at naglakad pabalik sa 100b ng hospital habang kami naman ni
Isaac ay dumiretso ng lakad papunta sa aking sasakyan.
Tama si Ray kailangan muna naming magpahinga ni Isaac dahil pagod pa kami sa
mahabang byahe papunta sito sa milan.
Pagkarating namin ng mansion at dumiretso na kami sa kanya kanya naming silid at
nagpahinga.
Pabagsak akong nahiga sa malaki at malambot na kama.
Tumitig ako sa kisame at lumitaw sa aking balintataw ang galit na galit namimahe ng
mukha ni Raine. Ipinikit ko ang aking mga mata at duoy tuluyang tumulo ang aking
mga luha.
Nakita ko ang aking mga anak kanina at gusto ko rin sana silang mahawakan man lang
ngunit hindi ako binigyan ng pagkakataon ni
Raine. Masakit ang mga nangyayari ngunit kailangan ko kamang syang mapaliwanagan
upang mawala ang galit sa kanyang puso na ngayon ay bum abalot dito.
"Raine mahal na mahal ko kayo ng ating mga anak, sana ay hayaan mo naman akong
magpaliwanag." buling ko habang nakapikit ang aking mga mata. Hindi ko na namalayan
na nakatulog na pala ako sa sobrang lalim ng aking iniisip.

Episode 35
Ryven's POV
Kinabukasan nga ay naisipan kong tumungo sa mansion ng mga Antonetti pagkatapos
ipaalam sa akin ni Ray na nakauwi na sila.
"Sigurado ka ba bro?" Tanong ni Isaac.
"Susubukan kong muli na paliwanagan sya." saad ko habang papasok ako ng aking
sasakyan.
"Sasama ako" wika nya at mabilis na sumakay sa tabi ng drivers seat.
Hindi rin nagtagal ay nakarating din kami sa mansion nila at agad din naman kaming
pinapasok ng mga guard ng mga Antonetti.
Pagbaba ko ng sasakyan ay nakangiting mukha ni Ray at Roxanne ang sumalubong sa
amin.
"Kuya Rye lalo tayong gurnagwapo ah" Pakli ni Roxanne.
Nilapitan ko si Roxanne at ginusot gusot ang kanyang buhok.
"Dalaga ka na Roxanne, pag may nanligaw sayo dadaan muna sa amin para makilatisll
biro ko sa kanya at nginusuan naman nya ako. "Huwag silang magkakamaling ligawan
yan kung ayaw nilang maramdaman ang kamao ko sa mukha nila ll pang aasar naman ni
Ray.
"Hmp papasok na nga ako" Inis na wika ni Roxanne at mabilis kaming tinalikuran
habang kami naman ay natatawa.
Pag pasok namin sa 100b ng malaking mansion ay nakita ko agad si Raine na nakaupo
sa malaking salas at nilalaro laro ang mga sanggol na nasa 100b ng napaka gandang
kuna.
Pagkakita nya sa amin ay tinawag nya agad ang dalawang kasambahay at ibinigay ang
dalawang sanggol at iniakyat nila agad ito sa itaas.
Parang sinaksak ang aking puso habang tinatanaw ko papalayo ang aking mga anak.
"Ano ang ginagawa mo dito? Hindi ka namin kailangan ng mga anak ko kaya makakaalis
ka na." Asik nya sa akin habang nagbabaga ang kanyang mga mata sa galit.
"RAINE" Sigaw ni Ray at tumingin lamangsa kanya si Raine ng masama.
"Bakit kuya Ray ha? Kakampi ka na ba ngayon ng walang kwentang tao na yan ha?" Asik
nyang muli.
"Raine wala kang alam kaya huwag kang
magsasalita ng hindi maganda sa mga taong maayos na lumalapit sayo" Sigaw ni Ray at
tinapik ko lamang si Ray sa balikat upang ipaalam na okay lang.
"Ang kapal naman ng mukha ng lalaking yan para pumunta at magpakita pa dito?" saad
nya pang muli.
"Raine hayaan mo muna akong magpaliwanag." Pakiusap ko kay Raine.
"Hindi ko kailangan ng paliwanag mo Rye lumayas ka sa harapan ko dahil hindi ka
namin kailangan" Asik nyang muli sa akin.
"Ate pakinggan mo muna si kuya Rye" Wika ni Raniel na mabilis na lumapit sa kanyang
galit na galit na kapatid.
"Wala akong dapat pakinggan sa kanya, sapat na ang mga nakita ko at ayoko ng makita
pa ang pagmumukha ng walang kwentang tao na yan" Muli ay sigaw nya sa akin habang
ako ay nakatitig lamangsa kanyang mukha ng may pagmamahal.
Nilapitan sya ni Ray at hinawakan sa dalawang braso.
"Bakit ba ayaw mong makinig ha? Galit na saad ni Ray.
"Dahil ayokong pakinggan ang walang
kwenta nyang sasabihin sa akin" galit at pinandidilatan nyang ani kay Ray.
"Angtigas talaga ng ulo mo. baka sa huli pagsisihan mo yang mga pinagsasasabi mo ll
Muting ani ni Ray.
"wala akong pagsisisihan, kung may pinagsisisihan man ako dito ay yung nakilala at
minahal ko ang taong yan" Wika nya sabay duro nya sa akin.
"Rye urnalis na tayo, hindi ako papayag na tratuhin ka ng ganyan ng kahit na Sino.
Baka nakakalimutan mo na isa kangVance" wika naman ni Isaac na galit na nakatingin
kay Raine. "Pagsisisihan mo ang paghamak kay Rye." May diing wika ni Isaac.
"Wala akong pagsisisihan" Sigaw nyang nanlilisik ang mga mata sa galit.
"Sa araw na kakailanganin mo angtulong ko ay makaka asa kang TATALIKURAN KITA"
"Isaac huwag mo ng patulan, galit lamang sya" Wika ko habang kay Raine pa rin
nakatitig ang aking mga mata.
"Sa labas muna ako dahil hindi ko kayang makita na hinahayaan mong bastusin at
hamakin ka ng isang babae" wika nya pang muli at tinalikuran na ako.
"Raine kung pakikinggan mo lamang sana ako ay.." She cut me off.
"Lumayas ka Rye dahil kahit ano pa ang sabihin mo ay wala na akong pakialam pa
sayo.
kinamumuhian kita. Pinagsisisihan kong minahal kita, pinagsisisihan kong nakilala
kita, wala kang kwentang lalake. Lumayas ka sa harapan ko, magiging masaya lamang
ako kung hindi na kita makikita pa." Mahaba nyang asik sa akin.
"Yan ba talaga ang gusto mo?" Tanong ko sa kanya habang nakatitig pa rin sa maganda
nyang mukha. Bigla syang tumingin sa ibang direksyon at hindi nakapag salita.
"Kung yan ang magpapasaya sayo, ang layuan ka at huwag ng magpakita pa sayo ay
gagawin ko. Sana pagdating ng panahon na malaman mo ang lahat ng katotohanan ay
hind pa huli ang lahat. Ingatan at paka alagaan mo ang ating mga anak Raine dahil
mahal na mahal ko kayo, kayo ang buhay ko at kaligayahan. Kaya kung ang paglayo ko
naman ang magiging kaligayahan mo ay pikit mata ko itong gagawin maging maligaya ka
lamang. Makakaasa ka na ito na ang huli nating pagkikita." mahaba kong pahayag sa
kanya habang tumutulo ang mga luha sa aking mga mata at tumalikod na ako.
"Rye saan ka pupunta? ll Tanong ni Ray.
"Salamat Ray, Ikaw na sana ang bahala sa mag iina ko." Yun lamang at mabilis na
akong lumabas na pintuan ng kanilang mansion, narinig ko pa ang pagtawag sa aking
muli ni Ray ngunit ang hangad ko lamang ngayon ay ang maibigay ang kaligayan na
hinihiling ni Raine, yun ay ang mawala ako sa kanyang paningin pagkatapos ay
surnakay na kami ni Isaac sa sasakyan at mabilis na pinahaturot ito.
Pagdating namin sa mansion ko ay dumiretso ako sa mini bar at sinundan lamang ako
ni Isaac.
Naglabas ako ng alak na maiinom at mabilis na tinungga ito, hindi ako pinigilan ni
Isaac dahil batid nya ang sakit na bumabalatay ngayon sa kaibuturan ng aking puso.
Kumuha si Isaac ng isang bote at sinabayan ako sa aking pag inom.
Halos mag gagabi na ng matapos kaming maginuman.
Ramdam ko ang sobrang pagkalango ko ngayon sa alak.
"B-bro ba-bakit ganoon si Raine hik, Sobra ko syang m-mahal ngunit hi-hindi man
lamang nya ako magawang pakinggan? A-akala ko ganoon kalalim ang pagmamahal nya ng-
ngunit mas pinaniwalaan pa nya ang mga larawang
ipinadala sa kanya kaysa ang pakinggan ako" Nauutal kong ani dahil na rin sa
sobrang kalasingan.
"Pabayaan mo na sya bro, kung kaya nya ng wala ka sa buhay nya kayanin mo din" wika
nya pa sa akin at muli aytumungga ako ng alak.
"Ta-tawagan mo si mo-mommy para sunduin tayo ng p-private plane namin, babalik na
tayo bukas ng pilipinas.ll utal utal kong ani at tumango lamang si Isaac.
"Parang may libo libong punyal na tumatarak ngayon sa aking puso, uminom ako para
makalimutan ko panandalian angsakit na aking nararamdaman ngunit bakit pakiramdam
ko ay mas lalo ko ito ngayong nararamdaman. Ipinikit ko ang aking mga mata na hilam
na hilam sa mga luha.
Bakit ganoon, bakit kailangan nya akong itaboy? Mahal na mahal kita Raine pero
dahil sa hiniling mong layuan kita at huwag ng magpapakita pa sa iyo ay yun ang
gagawin ko.
Pinahid ko ang aking mga luha at pasuray suray na pinilit kong makaakyat ng hagdan
upang pumasok sa aking silid.
Nang makarating ako sa aking silid ay pabagsak akong umupo sa gilid ng aking kama.
Kinuha ko sa aking bulsa ang isang maliit na kahitang kulay itim at binuksan ito.
Tinitigan ko ang engagement ring na binili ko para kay Raine.
Turningin ako sa isang larawan na naka frame sa gilid ng aking kama at mabilis na
kinuha ito at inalis sa frame. Tinitigan ko ang larawang ito ni Raine na napaka
gandang nakangiti na animoy ako lamang ang taong nagpapasaya sa kanya, muli
aytumulo ang aking mga luha at hinagkan ko ang larawan nya bago ko ito inilagay sa
ibabaw ng aking kama at ipinatong clito ang maliit na kahon na naglalaman ngsing
sing na.
Readers also enjoyed:

BILLIONAIRE'S
Billionaire's Whirlwind Ro... C)
0 129K Read
TAGS Billionaire Contract Marriage

Episode 36
Raine's POV
Mahigit isang buwan na ang lumipas mula ng araw na ipinag tabuyan ko si Rye at ng
araw na urnalis sya. Mula nuon ay hindi na muling nagpakita pa sa amin si Rye.
Nalulungkot ako,nasasaktan ako, pakiramdam ko ay parang may kulang sa buhay ko,
inaamin ko na may pagkakamali din ako, masyado ko yata syang nasaktan sa mga sinabi
1<0. Hindi... dahil sinaktan ko talaga sya.
Hindi ko naman sinasadya nadala lamang ako ng matinding galit at selos ko.
Kahit naman siguro sino kung may makikitang larawan ng taong pinakakamahal mo na
may ibang katabing babae na walang saplot sa kamat at larawan na naghahalikan ay
makakaramdam ng galit at pagkamuhi.
Matinding selos ang naramdaman ko ng araw na yon. Ako dapat ang kasama nya,
kahalikan nya, dahil ang sabi nya ako lang ang mahal nya. Bakit bigla na lamang ay
may matatanggap ako na guguho ng aking mundo.
Hindi ko alam kung nasaan siiya ngayon,
naka deactivate na ang mga social media nya, nagbago na rin sya ng kanyang numero.
Mga kaibigan nya ay naka pribado na ang mga social media at hindi ko naman alam ang
mga numero nila.
Sinabi ko lamangsa kanya na magiging masaya ako kapag umalis na sya at hindi na
magpakita pa sa akin ngunit ang totoo ay sobra akong nasasaktan.
Mahal na mahal ko pa rin sya at hindi naman nagbabago ang pagmamahal na iyon.
Ngayon ako nakakaramdam ng pagsisisi. Sana pala ay hinayaan ko syang magpaliwanag
at hindi ako nagpalamon sa galit na aking nararamdaman.
Tumulo ang aking mga luha habang nakatitig ako sa kawalan.
"Raine" Wika ng isang baritonong boses sa akinglikuran.
Alam kong kanina pa sya nakatayo sa may likuran ko at pinagmamasdan ako. Ayoko
talagang magtanong sa kanya dahil ayokong ipamukha nya sa akin ang pagkakamali ko.
Naramdaman ko ang mainit nyang palad na dumampi sa balikat 1<0.
"Alam kongsya ang iniisip mo Raine" wika
nya.
"Kuya Ray bakit ang sakit sakit, hanggang ngayon sya pa rin ang itinitibok ng puso
ko, pakiramdam ko ay nangungulila ako sa kanya. Hinahanap hanap sya ng puso 1<0."
wika ko habang malungkot lamang ako na nakatingin sa malayo.
"Alam mo ba na mahal na mahal ka ni Rye?" Wika nyang nakatitig na rin sa kawalan.
Hindi ako kumibo at hinayaan ko lamang syang magsalita, ngunit dama ko ang sakit sa
aking puso dahil alam kong may pagkakamali din ako kung bakit ngayon ay nagkalayo
kami ng taong isinisigaw ng aking puso.
"Nung araw na isinugod kita sa hospital upang manganak ka ay tumawag si Rye. Nuong
una ay galit na galit ako sa kanya at pinagbantaan ko pa sya na ilalayo kita at
hinding hindi ka na nya makikita pa. Ngunit ang lahat ng yon ay nagbago ng
magpaliwanag sya sa akin at nabatid ko ang katotohanan sa ginawang kalokohan ng
Eunice na yon sayo." Mahaba nyang pahayag sa akin na ikina angat ng aking ulo at
turningin sa kanyang mukha.
"Ka-kalokohan? 'l Gulat kong ani.
Yumuko sya ng bahagya at tumitig sa aking mukha at pinisil ng bahagya ang aking
ilong. "00 11 Muli nyang sambit at tumingin mull' sa kawalan.
"Alam mo ba na nuong araw na umuwi sya ng pilipinas ay pinuntahan sya ng babaeng
patay na patay sa kanya? Yan yung babaeng nagpadala sayo ng larawan na kuha pa
isangtaon na ang nakakaraan. Nuong mga panahong hindi pa naiinlove ang playboy na
billionaire sayo Raine. Itinaboy nya ang babaengyon at ipinamukha sa kanya na wala
silang relasyon at may mahal na sya at magkaka anak na. Ngunit sa galit ng babaeng
yon ay ininsulto ka nya sa harapan ni Rye kaya sa sobrang galit ni Rye ay muntik na
nyang mapatay ang babaeng ito. Mabuti na lamang ay dumating si Isaac ng mga oras na
iyon kaya napigilan nya ang nangyayari. Pinagbantaan sya ng babaengyon na hindi sya
magiging masaya kung hindi rin lang sya mapupunta sa kanya kaya naghiganti sya at
yun ay ang sirain kayo ni Rye. Sya ang nagwagi dahil hinayaan mong mabulag ka sa
galit na namamahan dyan sa puso mo at itinulak mong palayo si Rye." Mahaba nyang
paliwanag sa akin na ikinagulat ko.
Napa awang ang aking labi sa mga sinabi ni kuya Ray sa akin. Biglang nagtuluan ang
masasaganang mga luha sa aking mga mata. "K-kuya Ray bakit hindi mo agad sinabi sa
akin?" Wika kong halos hindi ko na masabi dahil sa patuloy kong paghagulgol.
Tumawa ng pagak si kuya Ray ngunit hindi pa rin nya ako tinitignan.
"llang beses kong sinubukan na sabihin sayo ngunit sa tuwing magsisimula ako ay
pinipigilan mo ako, sila Iola at 1010 ay sumubok ding kausapin ka ngunit sarado ang
isip mo at ayaw mong makarinig ng kahit na ano tungkol kay Rye." Wika nya sa akin
at pagkatapos ay hinimas nya ang aking ulo.
"K-kuya pakiusap tawagan mo si Rye gusto ko syang makausap, hihingi ako ng tawad sa
kanya at aaminin ko sa kanya na hanggang ngayon ay sya lamang ang itinitibok ng
aking puso" Lumuluha kong ani ngunit umiling iling lamang sya sa akin na ipinagtaka
ko.
"Mula ng bumalik sya ng pilipinas ay naputol na rin ang aming komunikasyon.
Sinubukan kong tawagan ang mga numero na ibinigay nya sa akin ngunit ang lahat ng
iyon ay wala na. Ang mga kaibigan naman nya ay ayaw ng magbigay ng kahit na anong
impormasyon tungkol kay Rye." Pahayag nya pang muli.
Napaupo ako sa sahigsa labis na paninibughong akingnararamdaman.
Ano ba ang nagawa ko? Bakit nagpabulag ako sa galit 1<0, bakit hinayaan ko ang
isang taong may inggit sa puso na hayaang masira kaming tuluyan ni Rye?
Napahagulgol akong muli sa labis na galit ko sa aking sarili.
Naramdaman kong itinatayo ako ni kuya Ray at niyakap nya ako.
"K-kuya tulungan mo akong hanapin si Rye, mahal na mahal ko sya. Kung
kinakailangang ako naman ang hihingi ngtawad sa kanya ay gagawin ko kahit
ipagtabuyan nya pa ako." Wika kong hilarn ang mga mata ng aking mga luha.
"Kuya Ray gusto kong bumalik ng pilipinas at puntahan si Rye, please samahan mo ako
at gusto kong dalin natin ang kambal." Wika ko kay kuya Ray at nagpapasalamat ako
na pumayag sya.
"Kailangan muna nating ayusin ang mga papeles ng mga kambal, kakausapin ko na rin
si 1010 na gagamitin na lamang natin ang private plane para mas maging komportable
ang byahe natin lalong lalo na para sa mga kambal." Wika nya pa na puro tango na
lamang ang aking naisagot.
Sobrang pag sisisi ang nararamdaman ko ngayon dahil sa nasayang na panahon, nagawa
kong itaboy ang ama ng aking mga anak. Hindi ko man lamangsya binigyan ng
pagkakataon na masilip at mahawakan ang kanyang mga anak. Pakiramdam ko ay wala
akong kwentang ina sa aking mga anak kaya lalo lamang akong urniyak ng urniyak.
"Kailangan kongtawagan si Hanz baka sakali sa pagkakataong ito ay magbigay sya ng
impormasyon kung nasaan si Rye. Kung si Isaac ang kakausapin ko ay mabibigo lamang
ako dahil galit na galit sya sa ginawa mo sa kanyang matalik na kaibigan ll Wika pa
ni kuya Ray.
"Hindi ko sinasadya kuya Ray nadala lamang ako ng matinding selos at galit" Pautal
utal kong ani habang umiiyak.
"Alam ko at naiintindihan ko, ipagdasal mo na lamang na hindi tuluyang lumayo si
Rye.ll Saad ng aking pinsan.
"Paano kung nagpakalayo layo na sya?" tanong ko.
"Hindi ko alam, mahihirapan tayong hanapin ang isang bilyonaryong may malawak na
kakayahang magtago.'l tangi nyang sambit na lalo kong ipinanlumo.
"Magpahinga ka na at ako na ang bahalang mag ayos ng mga papeles ng kambal,
kakausapin ko na rin sina 1010 at Iola upang ipaalam sa kanila ang plano natin"
Wika nya pang muli at iniwan na ako dito sa Veranda na nakatunghay sa malayo
habang patuloy sa pagtulo ang mga luha at malalim na nag iisip.

Episode 37
Raine's POV
Halos dalawang linggo din ang pinag hintay namin upang maayos ang mga papeles ng
aking mga anak.
Ngayong hawak ko na ang mga ito ay nakakaramdam ako ng sobrang pagkasabik. Gusto ko
ng makita at mayakap na muli si Rye.
Habang nag aayos ako ng mga garnit na aming dadalhin ay kumakanta kanta pa ako.
"Heart beats fast
Colors and promises
How to be brave?
How can I love when I'm afraid to fall?
But watchingyou stand alone
All ofmy doubt suddenlygoes away somehow
One step closer
I have died every day waiting foryou
Darling, don 't be afraid
I have lovedyou for a thousandyears
I'll love you fora thousand more "
"Mukhang masaya tayo ngayon ah 11 Nakangiting wika sa akin ni kuya Ray.
"Excited na kasi akong makita si Rye kuya.l' Wika ko na hindi maitago ang saya sa
aking mukha.
"Hey princess, tandaan mo hindi pa natin nalalaman kung nasaan talaga si Rye, kahit
ang mga kaibigan nya ay iniiwasang sagutin ang aking mga tanong. Ramdam ko pa ang
kanilang mga galit.
Napayuko ako at napaupo sa gilid ng aking kama.
"Kuya Ray paano kung lumayo na nga sya ng tuluyan?" Tanong kong may pangamba sa
aking puso.
"Hahanapin natin sya, gagamitin natin ang impluwensya at kapangyarihan ng Antonetti
mahanap lamang natin sya. Ibabalik ko sya sayo, kung kinakailangang kaladkarin ko
sya pabalik sa tabi mo ay gagawin 1<0." Seroso nyang ani.
"Sige na at tapusin mo na yang ginagawa mo, mamayang gabi na ang alis natin" wika
pa nya at itinuloy ko na ang pag eempake 1<0.
Nasa airport na kami at hinatid kami nila
1010 at Iola pati na rin ng aking mga kapatid "Ate magtatagal ka ba kayo ni kuya
Ray sa
pilipinas?" Malungkot na ani ni Roxanne.
"Hindi ko alam bunso, hindi ko rin alam kung saan ko hahanapin si kuya Rye nyo"
sambit ko na nakayakap sa kanya.
"Mga apo mag iingat kayo ha, ang mga apo ko huwag ninyong pababayaan." Wika ni 1010
habang karga karga ang isa sa mga kambal. "Mamiss ko kayo [along lalo na ang mga
anghel na ito" sambit naman ni Iola.
"Tatawagan po namin agad kayo pag karating na pagkarating po namin ng pilipinas"
Wika ko naman sa kanila na ngayon ayyakap yakap ko na.
"Oh sya Sige na at ng maaga kayong makarating" Pagtataboy naman ni 1010.
"Ate ibili mo naman ako ng instant champorado sa pilipinas yung malaking pack ha"
Bilin ni Raniel na ikinatawa naman namin ni kuya Ray.
"Pwede ka namang urnirder non sa online Natatawang wika ni kuya Ray.
Napakamot ng ulo si Raniel at saka natawa. "Ay oo nga noh, wag na pala ate oorder
na lang ako mamaya sa online" wika nya at nagtawanan na kaming lahat.
Dahil private plane ang ginamit namin ay
mabilis din agad kaming nakarating ng Manila Airport, 12 hours lamang ay nasa
pilipinas na agad kami.
llang mga bilin ang iniwan ni kuya sa Ray sa piloto at hindi rin nagtagal ay
nakalabas na rin kami ng airport.
"Kuya yung mga yaya ba ay nasa mansion na?" Tanong ko sa kanya habang binabaybay
namin ang papuntang mansion ng mga Antonetti.
"Kahapon pa sila naghihintay kaya huwag kang mag alala pag dating natin duon ay
makakapag pahinga ka agad." saad naman ni kuya.
"Gusto ko sanang pag dating natin ay pumunta na agad tayo sa mansion ni Rye" sambit
ko naman sa kanya.
"Ang pagkakaalam ko ay mahigit isang buean ng hindi umuuwi si Rye sa kanyang
mansion" wika nya sa akin na ikinalungkot 1<0. "Dalin mo na lang ako sa mansion nya
please kuya Ray" pakiusap ko sa kanya.
"Okay pag uwi natin ay maghahabilin lamang ako sa mga kasambahay at guards at
pagkatapos ay aalis na tayo, ako na rin ang magmamaneho." Sambit nya kaya napangiti
na
ako.
Pagdating namin ng mansion ay mabilis kaming inasikaso ng mga kasambahay, ang
dalawang yaya naman ay tuwang tuwa matapos makita ang kambal.
"Aalis muna kami at babalik din kami agad, alagaan nyong mabuti ang kambal ll Wika
naman ni kuya Ray.
"Halika na Raine para maaga tayong makabalikll Sambit ni kuya Ray kaya agad agad ay
sumakay na kami sa kanyang sasakyan.
Hindi rin nagtagal ay narating namin ang mansion ni Rye at dahil kilala na nila si
kuya Ray ay agad naman kaming pinapasok.
"Nandyan po si Madam" Wika ng isang katulong.
Magiliw kaming sinalubong ng mommy ni Rye, at niyakap nya ako.
"Please bring my son back, he is nowhere to find" Malungkot nyang ani.
Turn ango tango lam ang ako kahit hindi ko alam kung mahahanap ko nga ba si Rye.
"Come with me hija, I want to show you something" sambit nya at inakay na nya ako
paakyat sa ikalawang palapag.
Pumasok kami sa isang napakalaking
kwarto, namangha ako sa sobrang laki nito, sa 100b nito ay may tatlo pang silid na
hindi ko mawari ay kung anong mga silid ito, ang isa ay malamang na banyo sapagkat
yari ito sa white glass na may disenyong d agat at seashells. Ang dalawang pinto
naman ay malaki din, maaaring ang sliding door ay ang walk in closet at ang isang
pinto ay maaaring opisina nya.
Napatingin ako sa napakalaking kama na kulay puti at kulay itim na bedframe. Yari
ito sa mamahaling kahoy na kung susuriin mo ay kayamanan na ng isang pangkaraniwang
tao ang presyo nito. May malaking veranda na may tinted na glass door. may maliit
na sala at isang refrigerator.
Lumakad ang kanyang ina sa gilid ng kama at tinawag ako.
"Hija I think this is for you, ipinadala ito ng aming katiwala sa milan na nag
aalaga ng aming mansion kapag nandirito kami sa pilipinas. Sa palagay ko ay sadyang
iniwan yan ni Rye sa kanyang silid duon." wika nya at itinuro nya ang isang itim na
kahita na nakapatong sa aking larawan.
Kinuha ko ang kahita at nanginginig ang aking mga kamay na binuksan ito.
Tumulo ang aking mga luha pagkabukas ko
ng maliit na kahon.
Halos matumba ako sa kinatatayuan ko kaya mabilis akong inalalayan ng mommy ni Rye.
"Urnupo ka muna hija, Alam mo ba na mahal na mahal ka ng anak ko, wala syang bukang
bibig kung hindi ikaw at ang anak ninyo, na gusto nyang pakasalan ka at makasama
habang buhay." Lumuluha nyang ani.
"Mahal na mahal ko din po si Rye, humihingl po ako ng kapatawaran kung nagawa ko
man po syang itaboy, galit at selos po ang lumukob sa akin ng mga panahon na yon"
umiiyak kong saad sa kanya.
"Ang importante ay narito ka na, pakiusap hija ibalik mo sya sa piling natin, si
Isaac alam kong may alam sya kung nasaan ang anak ko ngunit nananatili syang
tikom." wika nya pang muli at turnango lamang ako.
Kinuha ko ang sing sing na nakalagay sa kahin at isinuot ito, kahit wala sya sito
ay tinatanggap ko ang sing sing na ito.
"Bagay na bagay sa daliri mo hija" nakangiti nyang ani.
"Kapag nahanap ko po sya ay bubuuin namin ang pamilya namin.l' nakangiti ko sa
kanya at niyakap naman nya agad ako.
Pauwi sa aming mansion ay lungkot at pighati ang aking nararamdaman. Tinitigan ko
ang singsing na suot ko at tumulo ang aking mga luha.
"Kasalanan ko ito, kung nakinig lamang ako sa inyo sana ay hindi nangyayari ito.ll
Wika ko kay kuya Ray.
"Ang lahat ay may dahilan, huwag mong sisihin ang sarili mo" wika nya at patuloy
lamang syang nagmamaneho pauwi ng mansion.

Episode 38
Raine rs POV
"Kuya Ray pwede mo ba akong samahan muli kay Isaac?" wika ko sa aking pinsan.
Nagbuntong hininga sya at napapailing.
"Sa tingin mo ba ay haharapin ka ni Isaac?
Ilang beses na tayong pabalik balik sa kanya ngunit hindi nya tayo hinaharap.
Naaalala mo ba ang mga binitawan nyang salita sa iyo nuong huling ipagtabuyan mo si
Rye?" Nag aalangan nyang ani sa akin.
Kahit ako ay nag aalangan dahil alarn ko ang galit nya sa ginawa ko kay Rye sa
Milan. Pero wala na akong ibang choice. Mag sisiyam na buwan na kami dito sa
pilipinas ngunit hindi pa rin namin mahanap si Rye.
"Kuya kung saan saan na tayo naghahanap, ang mga private investigators na
binabayaran natin ay wala ring maibigay na impormasyon sa atin, pakiramdam ko
habang tumatagal ay lalo syang unti unting nawawala sa buhay namin ng mga anak ko."
Pahayag ko sa aking pinsan na naluluha.
"Susubukan ko, ngunit hindi ako nangangako na haharapin na nya tayo, alam natin na
may matindi syang galit sa iyo.ll
Ani nya sa akin.
"Sabi sa akin ng mom ni Rye ay nakatitiyak silang may alam si Isaac dahil siya ang
huling kasama nito." Wika ko pa upang makumbinsi ko ang aking pinsan.
"kung nakinig ka lang kasi sa.." pinutol ko na ang kanyangsasabihin.
"Alam ko naman na ako ang may kasalanan. Kaya nga ako nandirito upang makausap sya
ngunit hindi ko naman alam kung saan sya hahanapin. Kung si Isaac lang ang pwedeng
makapag turo kung nasaan si Rye ay gagawin ko ang lahat upang magtiwala syang muli
sa akin." Pahayag ko sa kanya.
Nasa harapan kaming muli ng building na pag aari ni Isaac.
"Ano tatayo ka na lang ba dyan?" wika ng aking pinsan. Napatingin ako sa kanya.
"Sa tingin mo ba ay haharapin na nya ako?" Alinlangan kong ani.
"Hindi natin malalaman kung hindi tayo papasok at susubukang kausapin sya." saad
nya at nauna na syang pumasok sa building.
"Good morning sir, mam" Bati ng guard at nginitian ko lamang ito ng matamis.
Alam kong kahit sila ay batid na ayaw kaming harapin ni Isaac, pero hindi pa rin
karm tumitigil mag pinsan sa pag subok na makausap ang boss nila.
Dumiretso kami sa information desk at nakipag usap sa isa sa mga receptionist.
"Good morning sir how may i help you?" Nakangiting ani ng receptionist na animo ay
nasubsob sa isang planggana na punong puno ng harina.
Mukhang bago ito, ano kaya ang nangyari sa dating naka pwesto dito? wika ng aking
isip. Ngumiti ito sa aking pinsan at nagsimulang m agpa cute.
tss nagagawa pang magpa cute sa halip na gawin ang kanilang mga trabaho. wika ko sa
akingsarili.
"Nandiyan ba si Isaac?" tanong ng pinsan ko. "Do you have an appointment sir?" wika
pa nyang muli habang nagpapa cute pa rin.
"Wala eh pero pwedeng pakitawagan mo at sabihin mong nandito si Raymond Denovan
Antonetti" Wika nya sa receptionist na ikinalaki
ng kanyang mga mata.
"0MG sir kayo po si sir Raymond Antonetti?" Mangha nyang tanong.
"Yes so please paki tawagan na si Isaac dahil kanina pa kami nakatayo dito" inis
kong ani sa babaengespasol na nasa harapan namin na ikinatawa ni kuya Ray.
"So-sorry po ma'am" wika nya at agad agad ay tinawagan nya si Isaac.
"Good morning sir, Mr Raymond Denovan Antonetti want to see you with her female
companion". Wika nya na napataas ang aking kilay. Female companion? is that how she
described me?
"Sir, Ma'am please proceed to 35th floor, He will be waiting for you" saad nya na
hindi makatingin sa akin Nabigla ako sa aking narinig at napatingin ako sa aking
pinsan at bakas din sa kanyang mukha ang pagkagulat.
Kumakabog ang aking dibdib sa sobrang kaligayahang aking nararamdaman.
Humarap ako sa receptionist at nagpasalamat. At bago ko siya tinalikuran ay
nagsalita akong muli.
"My name is Raine Marie Antonetti Atienza" Pagpapakilala ko sa nakakainis na
receptionist.
Pagka wika ko ay mabilis ko na syang tinalikuran habang ang pinsan ko naman ay
natatawa at naiiling sa inasal ko.
Nginusuan ko lamang sya at sabay na kaming naglakad papalapit sa elevator.
Pagkarating namin ng 35th floor ay sinalubong na kami ng kanyang secretary.
"This way ma'am, sir" Nakangiti nyang ani sa amin
Pumasok kami sa isang napaka eleganteng opisina.
"Please be sit down" wika nya at matamang nakatitig sa akin.
"What can i do for you Miss Atienza?" Diretsahan nyang ani sa akin.
Napalunok ako sa sobrang lamig ng pagtrato nya sa akin.
Hinawakan ni kuya Ray ang aking mga kamay at tin ango tanguan nya ako.
"l know na galit ka sa ginawa ko kay Rye pero Isaac nandirito ako ngayon sa harapan
mo upang humingi ng tawad" wika ko na kinakabahan, halo halong emosyon ang aking
nararamdaman sa oras na ito.
"Bakit dahil may kailangan ka sa akin?" Wika nya kaya napa yuko na lamang ako.
"Miss Atienza kung inaakala mo na ang paghingi mo ng kapatawaran ay sapat na upang
makuha mo ang impormasyong nais mo ay nagkakamali ka." Walang ka emo emosyon nyang
ani sa akin.
"Isaac nandito kami upang humingi ng kapatawaran si Raine kay Rye. Batid na nya ang
katotohanan" wika naman ng aking pinsan ng mapansin nyang natameme ako at walang
maisagot kay Isaac.
"Alam 1<0, pero hindi ba't masyado ng huli para sa kapatawarang gusto nyang
makamit? Maayos na si Rye, nananahimik na sya, hayaan nyo na sya since yun naman
ang kagustuhan ni Miss Atienza hindi ba? 'l Diretsahan nyang ani na walang kakurap
kurap na nakatitig pa rin sa akin.
"Naaalala mo pa ba ang mga sinabi mo nuon kay Rye Miss Atienza? Alam mo ba ang
paghihirap na dinanas ni Rye ng ipinag tabuyan mo sya na parang ligaw na hayop?
Buti pa nga ang ligaw na hayop tin atrato ng maayos pero yung gin awa mo?" Wika
nyang may pang iinsulto sa akin.
"TSS naaalala mo din ba ang mga binitawan kong salita sa iyo? Sa tingin mo ba ay
mababago mo ang isip ko dahil lang sa humihingi ka ng kapatawaran?" Dag dag nya
pang wika sa akin. Mga mata nyang nakatitigsa akin ay parang
nababalot ng makakapal na yelo.
Napatingin sya sa aking kamay at matamang tinitigan ito, maya maya ay isang pagak
na tawa ang pinakawalan nya.
Tumulo ang aking mga luha dahil nararamdaman ko ang galit nya kahit wala syang
pinapakitang kahit na anong emosyon sa akin.
"Pinag sisisihan ko ang mga sinabi ko Isaac, aaminin ko napakalaki ng kasalanan ko
sa kanya, nagpalamon ako sa galit at selos at hindi ko sya hinayaang magpaliwanag
sa akin. Halos mag iisang taon na ng huli kaming nagkita. Nakikiusap ako sayo kahit
para man lamang sa mga anak 1<0, lumalaki na sila at gusto kong makilala nila ang
kanilang ama." Pahayag ko sa kanya sa kabila ng aking pagluha. Sana ngayong
binigyan nya kami ng pagkakataong makausap sya ay bigyan nya rin sana ako ng
pagkakataon na makausap si Rye.
Natawa sya ng pagak.
"Ngayon ay gusto mong kilalanin sya ng iyong mga anak samantalang nuon ay pilit
mong inilalayo ang iyong mga anak sa kanya?. Nung huling araw na pumunta kami sa
mansion ninyo sa Milan. Nakita ko ang mga luhangtumulo sa kanyang mga mata ng bigla
mong ipaakyat ang mga kambal sa kanilang mga yaya upang hindi sila masilayan ni
Rye. Kahit pinagmamasdan ko
lamang sya ng mga oras na yon ay ramdam na ramdam ko ang sakit na nararamdaman nya
ng mga oras na yon." Panunumbat ni Isaac sa akin.
Tinatanggap ko ang lahat ng mga sinasabi nya sa akin dahil alam kong ako ang higit
na may pagkakamali.
Sinabihan ko rin si kuya Ray na kahit anong masasakit na sasabihin sa akin ni Isaac
ay tatanggapin ko lamang dahil kasalanan ko yon.
"Patawarin mo ako Isaac, nakikiusap ako tulungan mo ako, sabihin mo kung nasaan si
Rye please nagsusumamo ako sa iyo" Umiiyak kong ani sa kanya.
"l am sorry Ray, Miss Atienza ngunit wala akong alam kung nasaan si Ryven. Makaka
alis na kayo dahil inaantay na nila ako sa conference room, Please help yourselves
" wika nya sabay turo ng pintuan ng kanyang opisina.
"Isaac please kahit man lang para sa mga bata" Wika ng aking pinsan ngunit urniling
lamangsi Isaac.
"I'm so sorry Ray pero wala akong sasabihin dahil wala akong alam" wika nya sa
malamig na tinig.
Laglag ang aking balikat na nilisan namin ang opisina ni Isaac ngunit hinding hindi
ako
susuko hanggat hindi ko nakakausap si Rye. Kailangan kong gawin ang lahat upang
mapatawad ako ni Isaac.
Kahit na abutin pa ng matagal na panahon ay hihintayin ko pa rin ang pagbabalik ni
Rye.
Readers also enjoyed:
6) MR.PLAYBOY (Complet...
0 113K Read
TAGS Dominant Counterattack And Revenge

Episode 39
Ryven's POV
Halos isangtaon na ako clito sa Palawan. Bumili ng isang private resort na property
si Isaac dito at sa 100b ng halos mag iisang taon ay dito ako naninirahan.
Ako rin ang namamahala nito.
Buhat ng ipinag tabuyan ako ni Raine ay mas pinili ko na lamang na manirahan dito
upang makalayo at makalimot.
Akala ko ay ganoon lamang kadali ang makalimot ngunit sa paglipat ng mga araw,
linggo at buwan ay walang laman ang aking isipan at ang aking puso kung hindi ang
aking mag iina, ang magandang mukha ni Raine na halos araw araw ay lumilitaw sa
aking balintataw. Mahirap man aytinitiis ko dahil yun lamang ang kahilingan ni
Raine, ang mawala ako sa buhay nila, ang maglaho na parang bula.
Nangungulila man ang puso ko ngunit tinitiis ko lamang ang lahat dahil ganoon ko
kamahal si Raine.
llang beses na akong pilit na hinahanap ng mga magulang ko kay Isaac ngunit
nakakatawang hanggang ngayon ay matatag ang paninindigan ni Isaac na kahit sino ang
maghanap sa akin ay hinding hindi nya ako ituturo.
Pakiramdam ko nga ay sinadya nyang bilhin ang private resort na ito dahil lamang sa
akin.
Nakakatuwang isipin na ganoon ko maaasahan ang aking mga kaibigan. Sa hirap at
ginhawa, sa sakit at saya ay tunay na karamay ko sila.
Lahat naman ng mga kaibigan ko ay alam kung nasaan ako ngunit ang titindi rin
talaga nila, hindi sila mapiga ng kahit na sino ang maghanap sa akin. Marami ding
mga private investigators ang nagtangka pati ang mga magulang ko ay kumuha din ng
private investigator pero sa galing at husay ni Isaac ay wala talaga silang
napapala. Natatawa na lamang ako sa tuwing naaalala ko kung paano pagtawanan ni
Isaac ang mga private investigators.
"Mga pulpol" Yan angtawag nya sa mga PI nayan.
Tunog ng telepono ang pumukaw sa akin.
"Isaac's calling"
"Bro ko sa kabilang linya.
"Kamusta ka naman dyan bro?"Wika nya sa kabilang linya.
"Okay lang kinakaya pa ang kalungkutan hahaha" Wika ko na sinamahan ko ng tawa.
"Huwag mong sabihing hanggang ngayon ay si Raine pa rin ang laman ng utak at puso
mo, tandaan mo bro itinaboy ka ng babaengyon na akala mo isang bagay na walang
halaga sa mundo, binate wala nya ang pagmamaha/ mo, ipinag damot nya sayo ang
inyong mga anak " wika nya at alam kong galit pa rin sya.
"Bro lahat naman ng tao ay nagkakamali, kung nagkamali man si Raine ay dahil tao
lamang sya, mahal na mahal ko sya at wala ng ibang babae pa ang mag mamay ari ng
aking puso kung hindi ang ina lamang ng aking mga kambal, matagal ko ng napatawad
si Raine. Nuong araw na umalis tayo ng milan ay napatawad ko na sya, Ganoon kosya
kamahal."Malungot kong wika sa kabilang linya.
"Kamusta na kaya ang mga anak ko? Naglalakad na siguro sila, may mga salita na rin
siguro silang nasasambit, sana ay maranasan kong maging ama sa kanila habang
kailangan nila ng magulang na magtuturo kung paano sila magsalita, kumain,
lumangoy, maglaro at maglakad"Wika ko sa kanya at pagak akong
natawa.
"Paano kung handa na si Raine na maging ama ka ng kanyang mga anak mo, ano ang
gagawin mo kung malalaman mo na narealized na nya ang kanyang pagkakamali at handa
syang humingi ng kapatawaran sayo?" m ah aba nyan g litanya sa akin.
Napabuntong hininga ako.
"Si Raine lang ang mundo ko Isaac at ang mga anak namin kaya kung mangyayari man
yan ay ako na siguro ang pinaka masayang tao sa mundong ibabaw. Katulad nga ng
sinabi ko sayo ay matagal ko na syang pinatawad. Ngunit alam ko namang imposibleng
mangyariyon dahil suko yata ang galit nya sa akin hanggang langit, " natatawa kong
ani na kahit sa sarili ko ay alam kong tawa yun ng isang taong talunan.
Hindi nakakibo si Isaac sa kabilang linya na ipinag taka ko.
"Areyou still there?"Tanong ko sa natahimik na si Isaac.
"Yes I'm still here, may naiisip lamang ako " wika nya at natawa.
"Anyway i have to go bro, I will callyou back soon may importante lamang
akonggagawin."
Saad nya at pinutol nya na ang pag uusap namin.
Tsk panigurasong babae na naman ang inaatupag ng mokong na yon.
Ibinalik ko sa aking bulsa ang aking telepono at nagsimula na akong lumakad sa may
tabing dagat. Napaka ganda ng lugar na ito, kung mabibigyan lamang ako ng
pagkakataon na makasama ko si Raine at aming anak ay ibibili ko sila ng isang
private resort na tulad nito. Ngunit alam ko namang imposible yong mangyari.
"Kuya Rye, kuya Rye" Tawag sa akin ng isang boses ng batang lalake.
"Oh Bimbo bakit parang hinahabol ka ng tikbalang ha?" natatawa kong ani.
"Hinahanap ka po ni tatay kasi po dumating na yong mga pinabili mo sa bayan" wika
nya na hinihingal hingal pa.
"Ganoon ba, Sige at susunod na ako" wika ko sa kanya, mabilis ulit syang turnakbo
papalayo habang tinitignan ko lamang sya pabalik sa rest house.
Muli ay humarap ako sa karagatan at tumitig na lang muna ako sa kulay asul na tubig
at ipinamulsa ang aking dalawang kamay.
"Raine" Bulong ko at pumikit ako at turningala. Bakit kailangang mangyari sa atin
ito mahal 1<0? wika ko sa aking sarili.
Dumilat akong muli habang nakataas ang aking ulo at napansin kongdumidilim na pala
kaya agad agad ay bumalik na ako sa rest house. "Tatay Lando" bati ko sa tatay ni
Bimbo na ngayon ay sinasalubong na ako.
"Sir nandirito na po ang lahat ng ipinabili nyo sa akin, lulutuin na po ba ng asawa
ko? ll nakangiti nyang ani sa akin.
"Sige po tatay Lando para makakain na tayo ng hapunan, siguradong yung alaga ni
Bimbo na buwaya sa tyan ay nagwawala na." Wika kong natatawa at tinapik ko pa sya
sa kanyang balikat.
"Pupunta na po muna ako sa aking silid upang makapag pahinga." wika ko at yinukuan
lamang nya ako tanda ng pag sang ayon.
Papasok na ako ng rest house ng tumunog muli ang akingtelepono, tinignan ko ito at
isang video call na galing kay Hanz.
Lumakad ako palayo sa rest house at sinagot ang tawag.
"Shìt man angganda ng kutis mo ah namumula"wika ni Hanz na tumatawa.
"Bro imbitahan mo naman kami dyan, langoyna langoyna kami"sambit naman ni George.
"Mga gago kahit anong oras naman na
gustuhin nyong pumunta dito ay wala namang problema. Surnugod na kayo dito at
guluhin natin ang resort ni Isaac" Natatawa konganisa kanila. a.
"Dude may tatapusin lang ako sa opisina at asahan mo kamisa mga susunod na araw"
wika naman ni Gabriel.
" Kung papayagan ka ng asawa 1770, Amazona pa naman yang asawa mo. "N atatawa kong
ani.
Malalakas na tawanan ang isinagot nila sa akin.
Hindi naman nagtagal ang aming pag uusap dahil kailangan na nilang mag siuwi at
katatapos lamang ng kanilang mga trabaho. Ang buhay nga naman ngCEO.
Pagkatapos naming makapag usap ng aking mga kaibigan ay agad na akong pumasok sa
akingsilid.
Kinuha ko ang larawan ni Raine sa gilid ng akingkama.
"Hi babe 1 1 m back, miss me? I miss you too"
Wika ko at hinalikan ko na ang kanyang larawan. Araw araw ay kinakausap ko ang
kanyang larawan, kung minsan nga ay natatawa na lamang ako sa aking sarili dahil
pakiramdam ko
ay nasisiraan na ako ng bait
Agad ko ding ibinalik ang larawan ni Raine sa maliit na side table.
Tumungo ako sa banyo upang maligo na at pagkatapos ay makapag hapunan at makapag
pahinga na rin, Panibagong araw bukas na wala muling Raine at kambal.
Sana ay magbago ang ikot ng mundo at isangtunay na Raine naman ang masisilayan ko
sa aking pag gising.

Episode 40
Raine's POV
"Da-da" Wika ng isa sa kambal habang nilalaro ko sila dito sa hardin.
"Wow ang galing naman ni Giovanni" Wika ng isang boses sa aming likuran.
"Kuya Ray ikaw pala." wika ko ng nakangiti.
"Tumawag si Iola, tinatanong kung kelan tayo babalik ng Milan" wika nya na
ikinalungkot
1<0.
Paano kami makababalik ng Milan kung hanggang ngayon ay hindi ko alam kung nasaan
si Rye.
"Kuya alam mo naman ang sagot ko dyan hindi ba? 'l wika ko na may lungkot.
"Alam ko at naiintindihan naman nila ll Wika nya ng nakangiti habang nilalaro laro
ang mga kambal.
"Say tito" turo nya sa kambal.
"Da-da" muling sambit ni baby Giovanni.
"Ayaw sa akin" tumatawa nyang ani.
Masaya kaming nagtawanan kahit binabalot ng lungkot ang aking puso.Sa pamamagitan
ng
mga anak ko ay naiibsan ang aking kalungkutan. "Gusto nyo bang mamasyal tayo" aya
ni kuya Ray.
"At saan naman tayo pupunta ha? Sa mall na naman tapos pupunuin mo ulit ang
sasakyan ng mga laruan para sa kambal? Naku kuya Ray mukha ng toy store ang nursery
room kaya tama na please" Tumatawa kong tanggi sa kanya at sya rin ay natawa na
dahil alam nyang tama naman ang aking sinabi.
"Kung ayaw mong pumunta sa mall ay kumain na lamangtayo sa labas." wika nyang muli.
"May sugestion ako para makasama natin ang kambal sa pagkain" Wika ko sa kanya na
tinataasan ko pa ng kilay.
"Ano yan, mukhang mas gusto ko yang idea na yan ha" wika nyang muli.
"Umorder ka na lang at maglatag tayo dito, parang picnic na rin, Ano sa tingin mo
ha, hindi bat mas masaya yon?" wika kong taas baba ang dalawang kilay ko.
"Aba at mas okay nga yan ha, Sige oorder lang ako ng pagkain natin at ipapa ayos ko
na kay manang ang set up dyan sa garden para pagdating ng pagkain ay makakain agad
tayo." Wika nya at tumayo na sya upangtumawag sa telepono.
Masaya naming pinagsaluhan ang tanghalian naming mag pinsan. Habang nakahiga ako sa
bermuda grass ay nagsalitang muli ang aking pinsan kaya napatingin ako sa kanya
habang hawak hawak nya ang dalawang kambal na nakaupo sa tig isa nyang hita.
"Lumalaki na ang mga bata Raine, naglalakad na rin, at natututo ng magsalita ngunit
hindi pa rin natin mahanap ang ama nila" wika ni kuya Ray.
"Hindi ko sya susukuan kuya Ray, kung kinakailangang lumuhod ako sa harapan ni
Isaac ay gagawin ko upang ipakita sa kanya na totoong pinag sisisihan ko ang aking
mga nagawa at baka sakali ay mapatawad nya ako at ipakita nya sa aking muli ang
taong kinakasabikan kong makasama. Ang taong nag iisang itinitibok ng aking puso."
Wika ko kay kuya Ray.
"Hindi mo na kailangang gawin yan Raine" Boses ng isang baritonong boses sa aming
likuran kaya parehas kami ni kuya Ray na napapitlag sa aming pwesto at mabilis na
nilingon ang taong nagsalita sa aming likuran.
"Isaac" Gulat kong ani at napatayo akong bigla.
"Yan na ba ang kambal na anak ni Rye? wika nya habang hindi ako makakilos sa aking
kinatatayuan at hindi pa rin makapaniwala na nasa harapan ko sya ngayon.
"0-00" wika ko sa kanya na naguguluhan pa rin kung bakit naririto sya sa aming
harapan.
"Etong nasa kanan ko ay si Giovanni Rye
Vance at ito namang nasa kaliwa ko ay si Gian James Vance" Nakangiting wika ng
aking pinsan kay Isaac.
"Si-sinunod nyo pala sa pangalan ni Rye ang pangalan ng mga bata?" Gulat nyang ani.
"Hindi ko naman talaga gustong ipagkait sa kanya ang mga bata nadala lang talaga
ako sa galit at selos na lumukob sa pagkatao ko, kung nagawa ko man ang lahat ngyon
ay dala lamang ng aking galit, sana ay mapatawad mo ako." Nangingimi kong ani at
halos hindi makatingin sa kanya.
"Mamayang ala una ay pumunta kayo sa ACS Building at magkita kita tayo sa rooftop.
Isama nyo rin ang mga bata at ako mismo ang magdadala sa inyo kay Rye." Wika nya na
ikinahagulgol ko.
"Isaac totoo ba yang sinasabi mo" Humahagulgol kong aril.
"Aantayin ko kayo, maghanda na kayo at malapit ng mag ala una." Wika nya at agad ng
lumisan at naiwan akong nakatulala.
"Ku-kuya Ray totoo ba ang mga narinig ko?" gulat na gulat kong ani.
"Kung ganon ay makikita ko ng muli si Rye?" muli ay aking wika at napaluhod na ako
sa sobrang kaligayahan at hugulgol na parang bata.
"Oh ngayon ka pa ba iiyak ng ganyan kung kelan makikita at mayayakap mo na angtaong
mahal mo, mag ayos ka na pati mga bata,magdala ka na rin ngdamit at mukhang malayo
layo ang lalakbayin natin, ang sabi nya ay sa rooftop nya tayo aantayin, ibig
sabihin ay mag hehelicopter tayo." mahaba nyang wika at inalalayan nya akongtumayo
kaya agad agad ay kinuha ko sa kanya si Giovanni habang karga naman nya si Gian at
pinasunod ko na sya sa itaas upang makapag handa na kami sa muli naming pagkikita
ng kanilang ama.
Nandirito na kami ngayon sa rooftop at ang t* * *k ng aking puso ay hindi ko na
maintindihan. "Are you guys ready?" may kalakasang wika ni Isaac.
"Yes" tangi kong sambit.
"Kung handa na kayo ay sumakay na kayo at medyo malayo layo ang ating lalakbayin"
wika pa ni Isaac.
Ipasuot mo ito sa mga bata upang hindi sila matakot" sambit ni Isaac at iniabot ang
maliliit na headset.
Habang nasa himpapawid kami ay hindi ko maiwasang humanga sa magagandang tanawin na
aming nadadaanan.
"Alam ba ni Rye na darating kami? may kalakasang ani ng aking pinsan dahil na rin
sa ingay ng helicopter.
"Wala syang kaalam alam na darating tayo.
gusto ko syang sorpresahin, alam kong matagal na syang nangungulila sa inyo, at
lumayo lamang sya dahil yun ang kahilingan ni Raine" Halos pasigaw nyang sagot sa
aking pinsan.
"Salamat bro dahil kahit galit ka ay nagawa mo pa rin kamingtulungan" wika pang
muli ni kuya Ray.
"Sana lang sa pagkakataong ito ay wag nyo ng sasayangin, masyado ng nagdurusa ang
aking kaibigan" wika pa nyang muli na ikina tungo ng aking ulo.
Mahigpit kong yakap ang isa sa kambal kahit na naka seat belt naman kami.
Hindi nagtagal ay napansin kong parang iniikutan na ng piloto ang isang napaka
gandang private resort.
Napatingin ako kay Isaac at turnango tango lamang sya na ang kahulugan ay naririto
na nga kami. Kung ganoon ay dito pala kami lalapag.
Habang papalapit kami sa resort at halos hindi na rin ako makahinga sa sobrang
takas ng t* * *k ng aking dibdib. Sabik na sabik na akong makita at mayakap na
mull' angtaong itinitibok ng aking puso.
"Mga anak makikita na nating muli ang inyong daddy" naiiyak kong bulong sa aking
mga anak, isang halik ang dumampi sa aking ulo na iginawad sa akin ni kuya Ray.
"Masaya ako para sa iyo Raine. Ngayon ay mapapanatag na ako dahil makikita ko na
muli ang totoo mong mga ngiti" wika pa nya sa akin.
"Salamat sa pagmamahal kuya Ray" naiiyak kong ani. Naramdaman ko ang paglapag ng
helicopter na aming sinasakyan at ang pagbaga ng ng pag ikot ng elisi.
Kung ganon ay nandirito na nga kami. Mabilis na burnaba si Isaac at inalalayan ako
sa pagbaba ng helicopter, iginiya niya kami sa isang magandang rest house na
nakatayo hindi kalayuan sa napaka ganda at asul na asul na

Episode 40 8/8 kulay ng dagat.

Episode 41
Ryven's POV
Sumama ako kaytatay Lando na mamili ng mga gamit at stocks para sa resort sa
kabayanan. Inabot kami ng ilang oras sa dami na rin ng taong namimili sa lugar na
ito.
Matapos naming mabili ang lahat ng pangangailangan ay agad din kaming umuwi dahil
malapit ng magdilim.
Habang nagmamaneho ako pabalik ng resort ay kumakabog ang aking dibdib sa hindi ko
malamang kadahilanan.
May kung anong pagkasabik akong nararamdaman at hindi ko ito maipaliwanag sa aking
sarili.
Habang pumapasok kami sa 100b ng resort at may natanaw akong dalawang bata sa may
dalampasigan na nakaupo at naglalaro ng buhangin, napa kunot ang aking noo dahil
pribado ang resort na ito kaya paanong magkakaroon ng ibang tao dito.
Nakita ko ang paglapit ng isang bulto ng lalaki sa dalawang bata, napadilat ang
aking mata ng makilala ko kung sino ito.
"Isaac?" tawag ko na ikinalingon nya.
Mabilis akong lumakad palapit sa kanya, ang lakad ay unti unting nagigingtakbo
dahil may kung anong kasabikan akong nararamdaman sa aking puso kaya gusto ko na
agad silang malapitan.
Napansin ko din sa hindi kalayuan ang private helicopter na pag aari nya. Napaisip
ako kung sino ang mga batang ito at bakit kasama ni Isaac ang mga batang ito..
Muli ay ibinalik ko ang tingin sa kanila at mabilis akong lumapit.
"Anong ginagawa mo dito at sino ang mga batang yan?" tanong ko sa kanya at tinignan
ang mga bata, bigla ay kung may anong kaligayahan akong naramdaman ng magtama ang
mga mata namin ng mga batang hawak hawak ni Isaac, may kung anong kasabikan akong
napahawak sa mga bata at kinuha ang isa. Bigla ay niyakap ko ito ng mahigpit at
tumulo ang aking mga luha. Kinuha ko din ang isa kaya ngayon ay dalawa na ang aking
hawak at napaluhod ako sa buhanginan habang umiiyak. Nagtataka ako sa aking mga
ikinikilos, bakit ganito ang nararamdaman ko sa mga batang ngayon ay yakap yakap
ko, bakit pakiramdam ko ay napunuan nila ang kasabikan
kong mahawakan at mayakap ang aking mga anak, hindi kayat sila ang aking mga anak?
"Lukso ng dugo huh?" Wika ng isang matikas na boses kaya napataas ako ng tingin.
"Raymond?" Wika ko at lumingon lingon ako sa paligid, pagkadismaya ang aking
naramdaman ng hindi ko makita si Raine.
"A-anak ko ba sila? Nararamdaman kong anak ko sila ll Urniiyak kong ani sa kanya.
Urnupo din sa buhangin si Isaac at Raymond.
"Kung pakiramdam mo ay anak mo ang kambal na yan, huwag mo ng pagdudahan pa ang
iyong nararamdaman dahil mismong lukso ng dugo ang nagtulak sa iyo para kuhanin ang
mga batangyan sa aking mga kamay" Wika naman ni Isaac.
"P-pero paano?" may pagtataka kong tanong.
"Anong paano? gago hindi bat binuntis mo ang pinsan ko kaya kayo nagkaroon ng
kambal?" natatawang ani ni Ray kaya tumawa na din si Isaac.
"l mean paano mo sila nadala dito? Buti pumayag si Raine ll Wika ko sa kanilang
naguguluhan.
"Ayaw mo ba kaming makasama ng mga
anak mo?" Isang boses ng babae ang lalong nagpatulo ng aking mga luha kaya maingat
kong iniabot ang mga bata sa dalawang taong kaharap 1<0.
Dahan dahan akongtumayo at humarap sa kanya.
Halos hindi ko na sya maaninaw dahil sa mga luhang bumabalong sa aking mga mata.
"Ra'Raine" Hagulgol ko.
Mabilis syangtumakbo palapit sa akin at niyakap ako ng pagkahigpit higpit.
"Ra-Raine? ll muli ay sambit ko habang patuloy pa rin akong lumuluha.
"Rye I'm so sorry hindi ko sinasadyang itaboy ka, mahal na mahal kita at kailangan
ka namin ng mga anak mo ll Urniiyak nyang wika sa akin kaya napayakap na rin ako sa
kanya ng mahigpit, Humagulgol ako sa kanyang balikat na parang bata at wala akong
pakialam kung nakatingin sila sa akin at kahit pagtawanan pa nila ako ay wala akong
pakialam.
Halos isang taon akong nagtiis na hindi sila makita, ngayong nandirito na sila sa
harapan ko ay hinding hindi ko na sila bibitawan pa.
"Panginoon ko salamat PO, ibinalik nyo po ang natatanging kayamanan sa buhay ko,
ang babaeng pinaka mamahal ko at ang aming mga anghel" Humahagulgol kong
pasasalamat sa d iyos.
"Patawarin mo ako Rye kung nagawa kong ipagkait sayo ang mga anak natin" Umiiyak
nyang am.
"Shhh ang importante ay nandirito ka na, na tinatanggap mo na akong muli." Wika ko
sa kanya at hinawakan ko ang kanyangdalawang pisngi at iniharap sa akin.
Dahan dahan kong inilapit ang aking mukha sa kanyang mukha at siniil ko sya ng
halik. Halik na nagpaparamdam ng pagmamahal at pangungulila.
"Mahal na mahal din kita Raine, kayo ng mga anak natin 'l Wika ko matapos ko syang
halikan.
Tunog ng helicopter ang pumukaw sa amin at nakita kong papababa naman ang private
helicopter na pag aari ni Hanz.
Malayo pa man ay nakikita na namin silang nagpapalakpakan sa sobrang katuwaan.
"Tss ang sabi ko ala una kami aalis, ang babagal talaga ng mga unggoy na yan" Asik
ni Isaac na ikinatawa na namin.
Binuhat ko si Raine at ipinaikot ikot sa ere.
"l LOVE YOU RAINE MARIE ANTON ETTI
ATIENZA VANCE" Wika ko na ikinalingon naman ni Ray.
"Vance agad agad?" wika nya ng nakataas ang isang kilay at tinapik tapik lamang sya
ni Isaac na habang ngumingisi.
"Pabayaan mo na, may kambal na nga sila oh" wika pa nyangtumatawa.
"Ang tagal mong nagtago tapos ngayon sasabihin mo Vance agad ll muli pang wika ni
Ray. Itinaas ko ang kamay ni Raine upang makita nila ang suot nitong singsing.
"She already said YES mula ng isinuot nya ito l' Nakangisi kong ani na ikinapula ng
mukha ni Raine.
"Wooohooo congrats Rye, akalain mo kahit halos isang taon kang nagtago ay may nag
aantay na pala agad na fiance sayo?" Wika naman ni Hanz na humahangos palapit sa
amin.
"Sana all" Sigaw naman ni George.
"Gusto mo ba George? sigaw kong balik sa kanya.
"No way" Ganti nyang ani kaya nagtawanan kami.
"Takot yan sa responsibilidad ll wika naman ni Hanz.
"Nagsalita ang hindi" ganting ani ni George.
"Lahat kayo takot sa responsibilidad" wika ko na kinontra naman ni Gabriel.
"May asawa na ako kaya huwag mong lahatin." Natatawa nyang ani.
"Nagtatago pa ang nakalaan para sa akin" Pabirong wika naman ni Ray kaya
kinantyawan sya ng mga kaibigan ko.
"Bakit hindi magtatago eh pinuwersa mo kahit ayaw naman sayo n wikang tumatawa ni
Hanz.
"Kunwaring ayaw lang nya, pero panay naman silip sa condo ko. nagpapahabol lang sa
akin yon at hindi ko sya aaksayahan ng panahon para hanapin" wika nyangtumatawa
tawa lamang.
"Baka isa ka ring kumain ng mga sinasabl mo ha, pag nangyari yan masasabi kong mag
pinsan nga kayo ni Raine." Panunukso ni Isaac na ikinatawa ng lahat.
"Tara na kayo sa 100b upang maipasok ang mga bata at mahamog na" wika ko at kinuha
ko na ang isang kambal habang karga naman ni Raine ang isa.
Sobrang saya ang aking nararamdaman ngayon, salamat sa diyos at dininig nya ang
gabl gabi kong panalangin.

Episode 42
Raine's POV
Naging masaya ang mga nagdaang araw sa amin, nandirito pa rin kami sa palawan at
natutuwa ako ng makumbinsi ko ng urnuwi si Rye sa kanyang mga magulang.
Wala na namang dahilan para magtago sya o lumayo dahil nagkaayos na kami,
nagkapatawaran at ngayon ay handang harapin ang bagong bukas kasama ang aming mga
anghel.
"Nakahanda na ba ang lahat?" Sambit ni kuya Ray.
"00 kuya ibinababa na ang mga garnit" Wika ko ng may ngiti sa labi.
"Happy?" Nakangiti nyang ani sa akin. "Very" Simple kong ani at yumakap na ako sa
kanya.
Nauna ng umalis sila Hanz, George at Gabriel kanina pang umaga dahil may mga nag
aantay sa kanilangtrabaho.
Kasabay naman naming aalis si Isaac dahil helicopter nya ang sasakyan namin pabalik
ng manila.
"Turnawag si Lola at gusto nyang bumalik na tayo ng Milan since nagka ayos na kayo
ni Rye" Wika nya kaya natigilan ako.
"Kuya kaka ayos pa lang namin ni Rye at ayoko muna syang iwan" wika ko ng may pag
aalala.
"Huwag kang mag alala dahil ipapaliwanag natin yan sa kanila pagbalik natin ng
manila 11 wika nya at inakbayan ako.
Buti na langtalaga at may kuya Ray ako na laging handang tulungan ako sa oras ng
kagipitan. Napasandal ang aking ulo sa kanyang dibdib.
"Hanapin mo na sya kuya, alam kong mahal mo sya" Bulong kong ani at isang malalim
na buntong hininga lamang ang kanyang isinagot.
"Guys let's go baka abutan pa tayo ng ulan" Wika ni Isaac habang may hila hilang
maleta.
Madilim na ng lumapag ang helicopter ni Isaac sa rooftop ng kanyang building.
Nauna na kaming umuwi dahil sinabihan ko si Rye na puntahan muna nya ang kanyang
mga magulang, gusto nya nga kaming isama ngunit tumanggi muna ako, gusto ko muna
silang hayaan dahil halos isangtaon din nilang hinanap si Rye. Alam kong
nangungulila sila sa kanilang nag iisang anak kaya hahayaan ko na lang muna sila.
Nakauwi na kami ng mansion ngtawagan ako ni Rye, gusto lang nyang makasiguro na
nakauwi na kami ng maayos ng kanyang mga anak. Napapangiti ako pagkatapos naming
mag usap.
"Oh baka mapilas na yang labi mo sa lapad ng pagkakangiti mo" Pang aasar na wika ng
pinsan ko.
"Ikaw naman, ngayon lang ulit ako naging ganito kasaya pinapansin mo pa" natatawa
kong ani.
"HAHAHA binibiro ka lang naman" tawa nya sabay pisil sa aking ilong.
"Umorder na lang nga pala ako ng pagkain natin para makakain agad tayo at makapag
pahinga.ll Sambit ni kuya Ray.
"Pagod nga yung mga bata kaya pina akyat ko na agad sa itaas." Wika ko naman kay
kuya Ray.
"Maliligo na muna ako para pag dating ng pagkain ay kakain na langtayo" wika ko at
agad na akong umakyat sa aking silid.
llang araw na din ang lumipas mula ng
makabalik kami from palawan.
"Raine nandito si Rye" tawag sa akin ni kuya Ray.
Agad akong tumakbo palabas ng garahe at masayang sinalubong si Rye.
"Ang aga mo naman yata?" Wika ko sa kanya.
"Babyahe ako papuntang Calatagan Batangas may importante kasi akong gagawin duon
kaya dumaan muna ako dito" Wika nya at niyakap na ako ng mahigpit.
"Uuwi ka rin ba mamaya?" Ani ko sa kanya habang nakayakap rin ako sa kanya.
"00 babalik din agad ako mamayang gabi." wika naman nya,
"Nasaan ang mga bata?" tanong nya at lumingon lingon pa.
"Natutulog pa eh pero halika sa itaas para makita mo sila l' Wika ko at hinila ko
na sya papasok ng mansion.
"Ang gagwapo talaga ng mga anak ko, kamukhang kamukha ko" pagmamayabang nya.
"Syempre naman, kanino pa ba magmamana kung hindi sa gwapo nilang ama" Nakangiti
kong ani.
"Tara na sa ibaba at baka magising pa ang mga bata." Aya na nya sa akin.
Magkahawak kamay kaming lumabas ng silid ng mga bata at inihatid ko na sya sa
kanyang sasakyan.
"Mag iingat ka ha, Mahal na mahal ka namin ng mga bata" Paalala ko sa kanya at
ginantihan lamang nya ako ng maalab na halik.
"Aalis na ako babe, ikaw na muna ang bahala sa mga bata ha, huwag mo silang
pababayaan. Antayin ninyo ang pagbabalik ko ll Wika nya na ikinanuot ng aking noo.
"Ano ba pinagsasabi mo pupunta ka lang naman ng Batangas?" naiinis kong ani.
"l know, kaya nga antayin ninyo ako at uuwi din ako" Natatawa nyang ani at niyakap
nya akong muli.
"l have to go para makauwi din agad ako mamaya okay" Wika nya at ay agad na ding
urnalis.
Nilapitan ko si kuya Ray na nasa gazebo. "Kuya Ray kinakabahan ako kay Rye" nag
aalala kong ani.
"Oh bakit naman?" nagtataka nyang tanong sa akin.
"Para kasing may ibang kahulugan ang pag papaalam nya sa akin kanina" naiiyak kong
wika. Lumapit sya agad sa akin ng makita nyang
naluluha ako.
"Hey huwag ka ngang mag isip ng ganyan, ano ka ba naman pupunta lang naman yun sa
batangas." Pang aalo nya sa akin.
"Pasensya na kuya Ray nag alala lang naman ako" malungkot kong ani.
"Huwag ka ng mag isip ng kung ano ano dahil mamayang gabi ay makakauwi rin agad yon
ll wika nya pang muli at yumakap na ako sa kanya.
Dumaan ang mga oras at naghihintay pa rin ako ng tawag ni Rye.
"Kuya Ray alas nuwebe na ngunit wala pa rin si Rye, sobra na akong nag aalala,
tinatawagan ko sya ngunit dumidiretso lamang ang aking tawag sa voice mail nya."
Kinakabahan kong wika sa akingpinsan.
"Shhh huwag kang mag isip ng kung ano ano" wika nya sa akin.
Habang inaantay namin ang tawag ni Rye ay isang tawag ang pumukaw sa amin.
"Tumatawag si Isaac" wika sa akin ni kuya at bigla ay nakaramdam na ako ngtakot.
"Isaac"Bati ni kuya Ray sa kabilang linya habang sa akin nakatitig.
"Si-sigurado na ba apipiyok nyang
ani.
Nakita kong kumislap ang mga mata ng aking pinsan dahil sa luhang nagbabadya sa
kanyang mga mata habang hindi inaalis ang pagkakatitig sa aking mga mata.
"A-ako na ang ma-magsasabi sa kanya, daratingkami diyan"Wika nya at pinatay na nya
agad angtawag.
Kuya Ray ano ang nangyayari?" Tanong sa kanya at biglangtumulo ang luha sa
kanyang mga mata.
"Magbihis ka may pupuntahan tayo" wika nya sa akin at pinunasan nya ang kanyang mga
luha.
"No sabihin mo sa akin kung ano ang nangyayari" Sigaw ko dahil hindi ko na kinakaya
ang takot na aking nararamdaman.
"Kuya sumagot ka" muli kong sigaw sa kanya.
"Wa-wala na si Rye" napipiyok nyang ani.
"What do you mean na wala na si Rye ha?
umalis ba sya? pumunta ba ulit sya sa palawan? halika sunduin natin" sigaw sa kanya
habang humahagulgol na ako. Hindi ako tanga alam ko ang ibig nyang sabihin ngunit
ayokong maniwala.
"Raine wala na si Rye, nahulog ang sasakyan
nya sa bangin habang papauwi" Wika nya sabay yakap sa akin.
"NO" sigaw ko.
"NOOOO" Muli kong sigaw.
"Hindi ako naniniwala sayo" bulyaw ko sa kanya.
Nagpupumiglas ako habang yakap yakap nya ako.
"Bitawan mo ako hindi ako naniniwala sayo" sumisigaw kong ani sa kanya habang
walang tigil ang mga luhang umaagos sa aking mga mata. "Raine makinig ka, wala na
si Rye" sigaw nya pang muli sa akin.
"NO, hindi ako naniniwala sayo" Sigaw ko sa kanya.
Isinakay nya ako sa kanyang sasakyan at dinala nya ako sa isang hospital at
nagtuloy tuloy kami sa morgue.
Nakita ko ang mga kaibigan ni Rye, naririnig ko ang pagtangis ng ina ni Rye, nakita
kong naka salampak ang ama ni Rye sa sahig habang sinusuntok ang sahig at
pinipigilan sya ng mga bodyguards nila.
Bigla akong turnakbo sa Morgue at agad ay niyakap ako ng kanyang ina.
"Wala na si Rye" wika nya at nakatitig
lamang ako sa isang sunog na sunog na katawan ng isang lalake na nakahiga sa bakal
at malamig na higaan.
"No, hindi sya si Rye" sigaw ko habang umiiyak.
"Nakita sa 100b ng sunog na sasakyan nya ang bangkay nya at ang mga gamit nya na
kumalat na sa 100b ng sasakyan dahil n agpagulong gulong ito bago tuluyang sumabog.
Nakita rin ang kanyang wallet na may larawan ninyo ng mga apo ko at ang kanyang
phone na sunog na rin ll Urniiyak nyang wika.
"No, hindi ito totoo, nangako sya sa akin tita, sabi nya antayin namin sya ng mga
anak nya dahil babalik din agad sya. hindi ito totoo tita, hindi sya yan, please
sabihin nyo nagbibiro lamang kayo please tita please. Nagmamaka awa po ako sa inyo
sabihin nyong nagbibiro lamang kayo." Humahagulgol kong ani.
"RYEEEEEE" Sigaw ko na halos magdilim na ang aking paningin, pakiramdam ko ano mang
oras ay mawawalan na ako ng malay sa sobrang sakit na aking nararamdaman.
"Nangako sya sa akin, babalikan nya kami" Urniiyak kong wika habang yakap yakap ako
ng ina ni Rye.
"Sana nga hija ay nagbibiro lamang ako,
pero totoo ang lahat ng nangyayaring ito ngayon, wala na ang nag iisa naming anak."
Tumatangis nyang ani.
Pagkasabi nya ng lahat ng yon ay nandilim na nangtuluyan ang aking paningin at
isang sigaw sa pagtawag ng pangalan ko na lamang ang tanging huli kong narinig.
"Raaaaine"

Episode 43
Raine ıs POV
Apat na buwan na ang nakalipas.
Nakatitig ako sa lapida nya habang hinihimas-himas ang kanyang pangalan na nakaukit
dito. Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin matanggap tanggap na wala na ang taong
minahal ko ng buong puso. Sa tuwing pagmamasdan ko ang aking mga anak ay para akong
sinasaksak ng paulit-ulit. Nalulungkot ako na [alaki ang aking mga anak na hindi
kapiling ang kanilang ama.
"Da-ddy” Utal na ani ng isa sa aking kambal habang nakikihimas sya sa lapida ng
kanyang ama. Nakaramdam ako ng lungkot ng pagmasdan ko ang aking anak.
"Ate ang gu[o ni Gian kung saan-saan tumatakbo” Sigaw naman ni Roxanne.
Napatingin ako sa kanila at sinuway ang aking anak na wa[angtigil sa pagtakbo.
Napatingin naman ako sa aking kapatid at sinenyasan ko na lamang na bantayang
mabutl dahil naa stage ngayon ng kakulitan ang kambal.
"Ang kulit-kulit panay takbo, baka mamaya madapa pa ito ako na naman pagalitan ni
kuya Raniel" Wika nya na nakanguso kaya tinawanan ko siya at pagkatapos ay muli
kong tinignan ang lapida ng aking mahal.
"Oh bakit narinig ko yata pangalan 1<0? Makulit na naman ba si Gian ha?"
Nakangiting am ni Raniel habang papalapit sa amin kaya't napatingin ako sa kanya.
Ngumiti sa akin ang aking kapatid at pagkatapos ay nilapitan nya si Roxanne at
ginulo gulo ang buhok nito habang natatawa.
"Ako na ang magbabantay, Sige na kunin mo muna si Gio kay ate." Saad nya habang
kinakarga na si Gian. Agad ko namang iniabot si Gio kay Roxanne at pagkatapos ay
inihiga ko ang kalahating katawan ko sa puntod ni Rye, agad na nagtuluan ang aking
mga luha habang hinihimas ko ang kanyang pangalan na nakaukit sa kulay gintong
lapida. "Mahal na mahal kita Rye, bakit iniwan mo ako, sabi mo mahal mo ako bakit
ngayon wala ka na?" Bulong ko sa hangin, baka sakaling sa pamamagitan nito ay
maiparating ko sa kanya kung gaano ako nasasaktan ngayon.
"Nandito pala kayo" boses ni Hanz na nagpalingon sa amin. Agad akong urnayos ng upo
at pinahid ang mga luhang lumalandas sa aking mukha.
"Kuya Hanz, ang pogi mo talaga." Kinikilig na ani ng aking kapatid kaya sinaway ko
sya dahil masyado pa syang bata.
"Roxanne ikaw talagang bata ka, marinig ka na naman ni kuya Ray mapapagalitan ka na
naman." Wika ko sa kanya na nginusuan lang nya.
"Haha, ikaw naman baby pa rin hanggang ngayon Roxanne." Panunukso ni Hanz. Agad na
sumibangot si Roxanne at sinalungat si Hanz sa tinuran nito sa kanya.
"Mag fifteen na po ako, hindi na ako baby, In love na nga ako eh." Naka ingos nyang
ani. "Hanz longtime no see" Wika ko na naka ngiti sa kanya.
"Yeah may mga inaasikaso kasi kami nila Isaac, gusto naming maibalik ang mga ngiti
sa labi ng mga taong naulila" Wika nya at umupo na sa tabi ko. Naguluhan ako dahil
hindi ko maintindihan ang kanyang sinabi. Ngunit binale-wala ko lamang ito at
nagkibit balikat.
"Lumalaki na ang mga bata ah" nakangit nyang ani sa akin habang pinagmamasdan ang
dalawa kong an na naglalaro na ng habulan.
"00 nga eh, nakakalungkot na hindi man lang nila nakasama ng matagal ang daddy
nila." Malungkot kong sambit sa kanya.
"Huwag kang mag alala makakasama din nila ang kanilang ama." Wika nya na hindi ko
maintindihan. Mabini akongtumawa sa kanya at tumingala ako sa langit, pinagmasdan
ko ang kalangitan at pilit inaaninag kung makikita ko ba dito si Rye na nakangiti
sa akin. Tumingin akong muli sa lapida ni Rye at tumugon sa sinabi kanina ni Hanz.
"Yeah pag dating ng tamang panahon makakasama din namin syang muli.ll Wika ko at
pinahid ko agad angtumulong luha sa aking mga mata. Tumingin lamangsa akin si Hanz
at maya-maya ay muling nagsalita ng hindi ko maintindihan.
"Kung gusto mong makasama syang muli huwag ka ng babalik pa sa puntod na ito ll
Seryoso nyang ani kaya't napalingon ako sa kanya at mataman siyang tinitigan,
nakaramdam ako ng sama ng 100b dahil tila ba pati ang kanyang puntod ay
ipinagdadamot pa nila sa akin.
"Hanz ito na lamang ang tanging naiwan nyang ala-ala, ngayon ay gusto mong
kalimutan ko na lamang ito?" May pait sa akingtinig na binigkas ang mga katagang
iyon kay Hanz.
Hindi ko maintindihan kung bakit kailangan nyang magsalita sa akin ng ganoon, mahal
na mahal ko si Rye at ang tanging puntod na lamang nya ang nagiging kaligayahan ko
pagkatapos ay pakiramdam ko inaalisan pa nila ako ng karapatan dito.
Tumayo sya at muling nagsalita habang matiim na nakatitig lamang sa akin.
"Hindi mo naman siguro gugustuhing habang-buhay na iyakan ang taong walang
kaugnayan sa inyo, Maghintay ka lang Raine at magiging buo at masaya kayong muli ng
mga anak mo." Wika nya at tuluyan ng urnalis palayo. Bigla akong nakaramdam ng kung
anong kabog sa aking dibdib sa kaniyang tinuran kaya't tinawag ko siya ng lumakad
na ito papalayo sa akin.
"Hanz, anong ibig mong sabihin? ll Tawag ko sa kanya ngunit hindi niya ako pinansin
at tuloy-tuloy lamang siyang naglalakad papalayo sa kinaroroonan ko.
"HANZ." Sigaw ko sa kanya at huminto siya sa paglalakad. Humarap siya sa akin at
seryoso akongtinitigan.
"Tulad ng sinabi ko sayo Raine, huwag mong sayangin ang mga luha mo sa taong walang
kaugnayan sa inyo" Muli ay wika nya na lalong nagpagulo sa aking isipan at tuluyan
na nyang nilisan ang lugar na ito.
Napatitig ako sa puntod ni Rye at nag isip.
Bakit nya sinasabing huwag kong sayangin ang luha ko sa taong walang kaugnayan sa
amin?
bakit ganoon na lang nya bale-walain ang aking nararamdaman?
Rye, ikaw pa rin ang ama ng mga kambal at ang nag iisang taong pinakamamahal ko
magpa hanggang ngayon, bakit nya sinasabing wala tayong kaugnayan? Ganoon ba nila
kaayaw sa akin para sa lyo kaya sinasabi nila na huwag kong sayangin ang aking mga
luha?
Rye, mahal na mahal kita, kahit na nasa kabilang buhay ka na ay buhay na buhay ka
pa rin sa aking puso, sa puso namin ng iyong mga anak. Hinding-hindi ka namin
makakalimutan at hindi ko rin alam kung may tao pa bang mas hihigit pa sa iyo. Wala
na akong ibang mamahaling pakung hindi ikaw lamang.
Umupo ako sa tabi ng kanyang puntod at muling niyakap ang kanyang lapida, Nagsimula
na namang magtuluan anging mga luha, kahit na ano pa angsabihin nila ay hindi ko
magagawang kalimutan ang nag iisang taong itinitibok ng aking puso.
"Ate mukhang uulan na, tara na umuwi na tayo." Wika ni Raniel kaya agad naman akong
tumayo at inayos ang mga dala naming garnit.
"Tumawag si kuya Ray ate, umuwi na daw
tayo at baka abutan tayo ng malakas na ulan." Sambit naman ni Roxanne.
"Eto na nga at inaayos ko lang ang mga gamit natin." Tugon ko at pagkatapos ay agad
na naming nilisan ang lugar kung saan ngayon ay nahihimlay angtaong mahal na mahal
ko magpa hanggang ngayon.
Bago pa bumuhos ang malakas na ulan ay nakauwi na rin kami sa mansion at masaya
kaming sinalubong ni kuya Ray.
"Buti naman at naka uwi agad kayo?" Wika ni kuya Ray. Yumakap ako sa kanya at
pagkatapos ay hinawakan ko siya sa kaniyang dalawang kamay at mataman ko siyang
tinitigan.
"Kuya Ray nagkita kami ni Hanz sa puntod ni Rye." Sambit ko sa kanya. Napakunot ang
kanyang noo sa aking sinambit at pagkatapos ay nagsalita agad ito
"Naapag tataka, buhat ng inilibing si Rye ay ngayon lamangsya dumalaw. Ni isa man
sa kanila pagkatapos ng libing ay hindi na nagparamdam at hindi na rin burnalik pa
sa puntod ni Rye" Wika nya sa akin na matagal ko na rin namang alam. Kahit ako ay
nagtataka kung bakit tila ba kinalimutan na lamang nilang bigla si Rye matapos
pumanaw nito.
"Kuya may sinabi sya sa akin na gurnugulo
ngayon sa aking isipan."Wika ko sa kanya habang nakatitig pa rin ako sa mukha ng
aking pinsan. "What do you mean?' Tanong nya na naka kunot ang noo.
Ikinuwento ko sa kanya ang lahat lahat ng napag usapan namin ni Hanz, lahat ng mga
sinabi ni Hanz sa akin at kahit sya ay naguguluhan din sa sinambit sa akin nito,
"Sa tingin mo ba kuya Ray ay buhay pa si Rye at hindi ang kanyang katawan ang
iniiyakan ko? ll Wika ko sa kanya, napabuntong hininga ang aking pinsan at hindi
malaman ang kaniyang isasagot. Agad nya akong iginiya sa malaking salas at
magkatabi kaming naupo sa sofa.
"Base sa ikinuwento mo ay mukhang may nalalaman sila na hindi natin alam." Wika nya
sa akin, kahit ako ay yun ang naiisip ko ngayon. Paano nga ba kung buhay pa talaga
si Rye? Hindi ko na alam ang iisipin 1<0, ang alam ko lamang ay nasasabik akong
makapiling na muli si Rye, ngunit paano naman mangyayari yun kung alam ko naman sa
aking sarili na matagal ng pumanaw ang taong tangi kong mahal.
"May sinabi pa sya kuya na may mga importante daw silang ginagawang magkakaibigan
upang maibalik ang mga ngiti sa labi ng mga taong naulila." Wika ko sa kanya at
bakas sa kaniyang mukha ang pagkalito, katulad ko ay pareho lamang kaming
naguguluhan sa tinuran ni Hanz.
"Kuya Ray, ano ang ibig nyang sabihin sa sinabi nyangyon?" Ani ko at nababasa ko sa
kanyang mga mata ang lubos na pagkalito.
"Hindi kaya sa 100b ng apat na buwan ay inaalam nila kung ano angtunay na nangyari
kay Rye, at kung si Rye nga ba ang inilibing at ipinag luksa natin? Hindi kaya
buhay pa si Rye at natuklasan na nila ito?" Wika nyang ikinalaki ng aking mga mata
at may burnalot na kagalakan sa aking puso at pag asa na sana nga ay buhay pa ang
lalaking itinitibok ng aking puso.
Agad na nagtuluan ang aking mga luha at tila ba sasabog ang aking dibdib sa samo't-
saring pumapasok sa aking isipan. May pananabik akong nararamdaman dahil sa sinabi
ni kuya Ray ngunit ayoko namang urnasa dahil baka masaktan lamang ako, Ang gulo-
gulo ngayon ng aking isipan, pakiramdam ko ay pinaglalaruan ako ng tadhana. Kung
buhay man si Rye, nasaan siya? Bakit hanggang ngayon ay hindi pa sya nagpapakita sa
amin?
Ayokong um asa pero gusto kong panghawakan ang sinabi sa akin ng aking pinsan,
gusto kong isiping buhay nga si Rye para sa aking
mga anak, para sa akin, upang mabuo na kami.
Napatingin akong muli sa aking pinsan na ngayon ay tila ba may malalim na iniisip.
Isang malalim na buntong hininga ang binitawan nya at pagkatapos ay sumandal sa
sofa at turningin sa kisame.
"Gusto kong isiping buhay pa si Rye, pero ayokong urnasa ka at mabigo." Malumanay
nyang ani sa akin at pagkatapos ay sumandig ako sa kaniyang balikat at mabilis na
nagtuluan ang aking mga luha. Gusto kong umasa para sa mga anak ko, gusto kong
umasa upang mabuhay muli ang puso kong namatay at kasamang inilibing sa puntod ni
Rye. Gusto kong umasa dahil si Rye lang at ang mga anak ko ang pangarap ko, pero
natatakot akong mabigo at muling maramdaman angsakit na naramdaman ko nuong araw na
pumanaw siya.

Episode 44-
Isaac's POV
Apat na buwan na mula ng pumanaw ang inaakala nilang si Rye, ngunit kaylan man ay
hindi ako naniniwalang pumanaw na ang aming kaibigan. Hindi ganoon kadaling iiwan
ni Rye ang kanyang mag iina, naaalala pa ng dumating ang araw ng libing ng inaakala
nilang katawan ni Rye, wala kaming nagawa kung hindi ang pumunta upang makiramay sa
pamilya ng mga naulila.
Ngunit naniniwala pa rin ako na buhay na buhay pa si Rye kaya nangako ako sa aking
sarili na gagawin ang lahat upang maibalik sya sa mga taong nagmamahal sa kanya.
Ipinikit ang aking mga mata at tumingala, hinilot ang aking sintido at bumulong sa
hangin.
"Rye nasaan ka na? Ano ba talaga ang nangyari sayo, kasalanan ito dapat kasama mo
ako ngunit mas inuna ko pa ang babae kesa ang trabaho na dapat ay ako ang gumawa."
May pagsisisi kong ani sa kawalan.
Muli ay ipinikit ko ang aking mga mata at
urnusal lamang sa hangin.
"Ibabalik kita sa pamilya mo Rye kahit saang impyerno ka mang nagtatago ngayon ay
ibabalik kita sa piling ng babaeng mahal mo."
Apat na buwan na angnakalipas simula ng matagpuan ang sasakyan ni Rye na sumabog
pagkatapos mahulog nito sa bangin.
"Narinig mo na ba ang balita?" Humahangos na wika naman ni Hanz habang papalapit sa
akin. Kumunot ang aking noo na napatingin sa kanya. "Anong balita?" Ani ko sa kanya
habang kunot pa rin ang aking noo.
"Nang gabing naaksidente si Rye ay hindi na rin nakita pa ang isa sa mga engineer
ng pinapatayo nating gusali. Tila daw ba naglaho lamang itoa parang bula at
hanggang ngayon ay pinaghahanap pa rin siya ng kaniyang pamilya." Wika nya sa akin
at agad akong napatayo at may kung anong kagalakan ang aking naramdaman, pakalagay
ko ay ito na ang simula.
"May nakakita na magkasama si Rye at si Engr Romualdez ng gabing yon ll dagdag nya
pang ani na mas lalong nagpalakas ng aking hinala na maaaring ang Romualdez na iyon
ang inaakala nilang Rye na inilibing namin apat na buwan na angnakararaan.
"Kung ganon ay maaaring si Romualdez ang bangkay na natagpuang sunog na sunog ng
maiahon ang sasakyan ni Rye?" Wika ko na nagkaroon ako ng pag asa.= na buhay pa nga
si Rye, ngunit nasaan siya?
"Mismo!" Palatak nya sa akin ng may malaking ngiti sa kanyang labi.
"Pero kung si Romualdez nga ang taong yon, nasaan si Rye? Ano ang nangyari kay Rye?
Bakit hanggang ngayon ay hindi pa sya urnuuwi sa pamilya nya?" Naguguluhan kong
ani. Nagkibit balikat naman si Hanz at hindi rin alam kung ano ang isasagot sa
akin.
"Babalik tayo bukas na bukas din sa
Calatagan at sisimulan natin ang paghahanap sa kanya kung saan mismo natagpuan ang
kanyang sasakyan. Nararamdaman ko na nasa malapit lamang sya at buhay na buhayll
Wika kong muli sa kanila.
Kinabukasan nga ay maaga akong nagising at hinintay ang pagdating ng aking mga
kaibigan, wala kaming pinagsabihan na kahit sino dahil ayaw din naman naming
paasahin ang mga taong alam naming sabik na makasama Rye, lalong lalo na si Raine
at ang kambal nilang anak.
Binabaybay namin ngayon angdaang papuntang Calatagan. Sisimulan ang paghahanap kay
Rye at sisiguraduhin ko na sa pagkakataong ito ay maiuuwi namin si Rye ng buhay na
buhay.
Nakarating kami sa Calatagan, kumuha muna kami ng isang mauupahang maliit na bahay
na pansamantala naming titirhan, naka ready na rin ang mga pina print naming
larawan ni Rye at nagdala na din kami ng larawan nya sa bawat presinto na
nadadaanan namin, makakatulong ito upang mapabilis ang aming paghahanap sa kanya.
"Bata taga dito ka ba? 'l Wika ko sa isa sa mga batang naglalaro ng taguan.
"Opo kuya," magalang nyang ani sa akin kaya nginitian ko naman ito.
"Kuya Isaac na lang ang itawag mo sa akin dyan lang kami sa bahay na yan
pansamantalang tumutuloy ng mga kaibigan ko. May itatanong kasi ako sa iyo, baka
sakaling nakikilala mo ang taong hinahanap namin." wika ko pa sa kanya habang sya
naman ay nakatingin lamangsa akin. Kinuha ko ang larawan na naka print ni Rye at
ipinakita ko ito sa kanila.
"Nakita nyo ba ang taong ito dito? matagal na kasi namin siyang hinahanap.'l Wika
ko habang nakatitig ako sa mukha nya.
Kinuha nya ito at tinitigan. Naglapitan na din ang ibang batang nakikiusyoso at isa
sa kanila ay nagsalita.
"Halal Bakit kamukha nya si kuya Carlo ko? ll Bulalas ng isa sa mga bata kaya agad
kaming nagkatinginan ng aking mga kaibigan.
"Kuya Carlo?" Gulat na ani ni Gabriel at mabilis na lumapit sa amin.
"Opo, si kuya Carlo poll Sagot ng bata sa amin kaya l t muli kaming nagkatinginan
ng aking mga kaibigan .
"Alam mo ba kung saan nakatira si kuya Carlo mo? ll Wika ko sa bata na ngayon ay
nakatitig na sa amin na tila ba hindi nagtitiwala sa amin.
"Ayy, hindi po pwede baka mapagalitan ako ni Tatang." Sambit nya at mabilis na
itong turnakbo palayo sa amin.
Sinubukan namin syang habulin ngunit dahil bata lamang ito ay kung saan-saan
nagpasikot-sikot at hindi na namin sya nagawang mahabol pa.
"Bro narinig mo ba yon ha?
Kamukhang-kamukha daw yan ng kuya Carlo nya, mas lalong pinapatibay nito na buhay
nga ang kaibigan natin." masayang wika ni Hanz na maging kami ay nakakaramdam ng
kaligayahan sa aming puso.
"Alam ko bro, at malakas ang kutob ko na ang Carlo na tinutukoy niya ay si Rye."
Wika kong muli sa kanila.
"Sa tingin mo iisa lamang angtumatakbo sa utak natin? ll Pakli naman ni George at
tumango-tango ako bilang tugon.
"Yeah, I think walang naaalala si Rye at may taong nakahanap sa kanya at maaaring
binigyan ito ng pangalang Carlo" wika ko na ikinangiti nila.
Kailangan naming mahanap ang batangyon dahil sya lamang ang tanging makapagtuturo
sa amin ng kinaroroonan ni Rye at batid naming hindi ito nalalayo sa lugar na ito
kaya lt mananatili kami sa lugar na ito hanggang sa tuluyan na naming mahanap si
Rye.
Ryven Is/Carlo POV
"Kuya Carlo, kuya Carlo." Sigaw ni Boyet na ikinalingon ko. Humahangos itong
papalapit sa akin na tila ba may kinatatakutan.
"Oh bakit humahangos kang bata ka? Ano ba ang nangyari at sigaw ka ng sigaw?" Wika
ko sa kanya at ginulo-gulo ko ang kanyang buhok at pagkatapos ay tumigin ako sa
gawing likuran nya
at tiningnan kung may humahabol ba dito ngunit wala naman akong nakita..
"Kuya may mga kalalakihan sa may ibaba ng bayan na naghahanap sa iyo." Wika nyang
hinahabol ang hininga. Nagulat ako sa kaniyang tinuran dahil wala naman akong
kilala na maaaring maghanap sa akin kaya't napatingin ako sa kaniya.
"Anong ibig mong sabihin Boyet? Sino naman ang maghahanap sa kanya eh wala naman
siuang kakilala dito maliban sa atin." Tanong ni tatang Ben kaya napalingon naman
ako dito.
Iniabot ni Boyet sa akin ang isang larawan na ikinagulat ko. Nakatitig ako sa
larawang iniabot sa akin ni Boyet at turningin ako kay tatang Ben ng may pagtataka,
hindi ko alam kung sino ang mga taong nakasulat sa larawang iniabot sa akin ni
Boyet.
"Missing"
Ryven James Vance

Contact # 0995

Contact # 0995
Contact Person-
Isaac Miguel Howard.
Hanz Andrew Dux
George Zoran Zither
Gabriel Ivan Curtis.
"Tatang Ben, Ryven James Vance ang tunay kong pangalan?" Wika ko sa matandang
kumukupkop sa akin matapos nya akong matagpuan sa kakahuyan na walang malay.
"Mukhang hindi ka pangkaraniwang tao Carlo, at pati na rin ang mga taong naghahanap
sa iyo ay mukhang hindi mga pangkaraniwan lamang, tignan mo ang mga pangalan
ninyo." Wika naman ni tatang Ben.
"Carlo." Tawag sa akin ng isang boses ng babae.
"Oh Tanya, ikaw pala." Wika ko na nakangiti sa kanya.
Si Tanya ay isa sa kapit-bahay namin na kapatid ni Boyet. Maganda sya at mabait,
sya ang lagi kong nakakasama at unti-unti akong nahuhulog sa kanya dahil na rin sa
taglay nitong kabaitan.
"Nabalitaan ko kay Boyet na may naghahanap na sa iyo." Wika nya sa akin na may
lungkot sa kanyang mga mata at tinig.
"00 nga, tignan mo ito." Sabay abot ko sa kanya ng aking larawan na may pangalan ko
pa at contact number ng mga lalakeng hindi ko kilala o hindi ko naaalala.
Tinignan nya ito at may luhangtumulo sa kanyang mga mata. Nagulat ako kaya't agad
kong hinawakan ang kaniyang mga kamay.
"Tanya bakit ka umiiyak?" Wika ko na nag aalala sa kanya.
"Nako kuya Carlo, umiiyak si ate kasi may gusto yan sa iyo eh at pag nahanap ka na
ng mga taong yan paniguradong kukunin ka na nila." Wika naman ni Boyet sa akin at
pinandilatan siya ng mga mata ni Tanya. Ngumiti lamang ako at muling nagsalita sa
kanila.
"Sabi ko naman sa iyo Tanya na huwag kang mag alala sa akin dahil kahit maalala ko
pa ang aking nakaraan ay hindi naman kita basta-basta makakalimutan." Wika ko sa
kanya ng nakangiti upang maibsan ang kaniyang pag aalala. "Paano kung may asawa na
pala si kuya Carlo?" Wika naman ni Boyet.
"Wala namang suot na singsing si Carlo ng nakita sya ni tatang Ben nuon." Sambit
nya kay Boyet
"Hindi komo wala syang suot na singsing ibig sabihin ay wala na syang pamilya.ll
Sambit nyang muli at napaisip ako, paano nga ba kung may pamilya na ako? Pakiramdam
ko kasi ay may pagtingin na ako kay Tanya.
Ngayon ay nakaramdam ako ng matinding pangamba na paano nga kung may pamilya na
pala ako? natatakot akong malaman ang tunay kong pagkatao dahil ayokong iwanan si
Tanya. "Ano na ngayon ang plano mo Carlo?" Pakli sa akin ni tatang Ben.
"Hindi ko pa po alam, pag iisipan ko muna po kung ano ang hakbang na aking
gagawin." Wika ko pang muli sa kanya.
"Tatang magsisibak muna ako ng kahoy at wala na tayong pang gatong." Ani ko sa
kanya at lumabas na ako ng aming kubo.
"Sige anak at ako naman ay mamimitas muna ng kangkong at ng may mai adobo tayo.ll
Ani naman nya at tuluyan na rin akong pumunta sa likod ng bahay.
Halos mag isang buwan na ang lumipas ngunit hanggang ngayon ay hindi ko pa rin
tinatawagan ang taong nagbigay ng aking larawan kay Boyet.
Palihim kong binabantayan ang kilos ng mga taong naghahanap sa akin matapos akong
samahan ni Boyet kung saan pansamantalang naninirahan ang mga ito sa ibaba ng
bayan.
Mukha naman silang mababait at hindi gagawa
ng masama.
At tama nga si tatang, ngayong nakikita ko na sila ay masasabi kong hindi lang sila
basta-basta na pangkaraniwang mga tao.
Simula ng malaman ko na hinahanap ako ng mga taong ito ay lagi ko na silang
sinusubaybayan, nagtatago lam ang ako hindi kalayuan sa kanila at sapat na para
makita at marinig ko ang ilang mga usapan nila.
Ngayon nga ay nandirito na naman ako at nakatingin lamang sa kanila sa di kalayuan.
Hindi ko maalala kung sino ang mga taong ito. Nang matagpuan kasi ako ni tatang Ben
ay wala akong maalala kahit ang aking pangalan, duguan lamang daw ako ng mga oras
na iyon at may sunog sa kaliwa kong braso, napahawak akong muli sa kaliwa kong
braso na ngayon ay Pilat na lamang. Maliit lamang ito at sabi ni tatang ay buti na
lamang at hindi ako napuruhan kung ano mang aksidente ang kinasangkutan ko.
Nasa labas sila ngayon ng isang batong bahay at masayang nag uusap, Pinag mamasdan
ko lamang sila at nagdadalawang isip ako kung lalapitan ko ba sila o hahayaan ko na
lamang ang mga ito na hanapin ako. Maraming tanong ang gumugulo sa aking isipan na
alam kong tanging sila lamang ang makakasagot.
Muli ay nilisan ko ang lugar nila at babalik na lamang ako sa mga susunod na araw.
"Carlo saan ka ba galing ha? Kanina pa kita hinahanap na bata ka." Wika ni tatang
Ben pagka uwi 1<0.
"Naglakad-lakad lamang po ako sa kakahuyan at nangahoy ng panggatong natin,
papaubos na din po kasi." Ani ko at pinakita ko pa ang pasan-pasan kong bungkos ng
mga tuyong kahoy sa aking balikat.
Papauwi kasi ay napansin kong may mga tuyong kahoy na hindi kalayuan sa kubo ni
tatang kaya mabilis kong inilabas ang itak na naka suksok sa aking tagiliran at
pinag tatataga ko ang mga ito, matapos akong makakuha ng sapat at kaya kong pasanin
ay agad ko itong itinali upang hindi ako mahirapang pasanin ang mga ito.
"Oh sya, bumili ako ng isdang lulutuin, ano bang luto ang gusto mong gawin ko dito
ha?" Wika nya at itinaas ang isang plastic bag na may lamangisda.
"Tatang ipirito na lang po natin yan tapos kamatis at itlog na maalat lang po talo-
talo na." Natatawa kong ani sa kanya.
"Tama ka masarap nga yon" wika naman nya.
"Tao PO, Tatang Ben, Carlo." Tawag ng babae na nasa Pinto kaya napalingon kaming
pareho dito.
"Oh Tanya napadaan ka?" Sambit ni tatang sa kanya habang nakatingin sa hawak-hawak
ni Tanya na maliit na tupperware.
"Nagdala po ako ng tinolang manok medyo naparami po kasi ang niluto ni nanay kaya
naisipan ko pongdalan na lang din kayo." Wika nya habang sa akin nakatingin at
matamis na nakangiti.
"Anong naparami sinasabi mo dyan ate? Pina dagdagan mo naman talaga kay nanay yan
eh." Sambit ni Boyet na ikinatawa ni tatang at ikinainis naman ni Tanya kaya isang
hampas sa braso ang ibinigay nya dito.
"Tumahimik ka nga, bakit ka ba nandirito ha?" Asik nya sa kanyang kapatid.
"Eh ikaw bakit ka din ba nandirito ha?" Ganti nyang ani kay Tanya.
"Pakialam mo? 'l Inis na ani nya at pagkatapos ay inirapan nya ang kaniyang kapatid
na kakamot-kamot ng kanyang batok.
"Hay naku! Kayong dalawa talaga, dito pa talaga kayo magbabangayan.II Napapailing
na Wika naman ni Tatangsa kanila habang ako
naman ay simpleng natatawa lamang.
"lkaw kasi." Sambit ni Boyet na inungusan lang ng nguso ni Tanya.
"Oh sya, salamat dito sa tinola mo ineng ha." Pag papasalamat ni tatang.
"Kumain ka nyan mamaya Carlo ha, masarap yan,'l sambit nya na tinanguan ko lamang
at pagkatapos ay sabay ng umalis ng aming munting tahanan ang magkapatid..
Pagkaalis ni Tanya ay biniro agad ako ni tatang Ben.
"Mukhang malakas angtama sa iyo ng batang yon ha Carlo, ikaw ba ay may nararamdaman
din para kay Tanya? Alam natin na wala kang naaalala kaya sana ay wag kang susuong
sa isang bagay na may tao kang masasaktan." Turan nya sa akin, alam ko naman yon at
naiintindihan ko din na ayaw lang ni tatang na makasakit ako ngdamdamin ng ibang
tao lalong-lalo na si Tanya.
"Gusto ko nga pong umiwas pero tatang mukhang nahuhulog yata ako sa kanya, Hindi
naman po ako sigurado sa aking nararamdaman ngunit napapangiti po ako sa tuwing
nakikita ko sya." Ani ko sa kanya.
Totoong may nararamdaman na ako para lay Tanya ngunit hindi ko pa ito mapangalanan.
Sa isang sulok ng aking puso ay may nagsusumigaw at pakiramdam ko ay ayaw magmahal
ng puso ko ng iba, siguro ay dahil may iba itong nilalaman. Gusto ko mang alamin
ngunit natatakot naman akong malaman kung ano bang pagkatao ang mayroon ako. Ayoko
ring masaktan si Tanya dahil pakiramdam ko ay mahal ko na sya.
"Nakausap mo na ba yung mga taong naghahanap sa iyo ha?" tanong nya.
"Hindi pa ho" Simple kong ani.
"Paano mo malalaman ang katotohanan sa pagkatao mo kung hindi mo sila haharapin?"
Wika pa nya sa akin.
"Natatakot po kasi akong malaman kung sino ba talaga ako, kung mabuti ba akong tao
o masama akong tao, may pamilya ba ako o wala." Naguguluhan kong ani sa kanya.
"Apat na buwan na tayong magkasama Carlo at nakikita ko at nararamdaman ko na isa
kang mabutingtao, na malinis ang puso mo. Bakit hindi mo sila kausapin at alamin
sa kanila kung sino ka ba talaga, baka nag aalala na rin ang mga magulang mo, kung
ako naman ang iyong aalalahanin ay wala ka namang dapat isipin. Dito na ako lumaki
at nagkaisip, ang inaantay ko na lamang clito ay ang pagdating ng aking anak na si
Carlo." Mahaba nyang litanya sa akin.
"Sana ay burnalik na ang aking anak at sana rin ay napatawad na nya ako.'l
Malungkot nyang sambit sa akin.
Carlo ang binigay nyang pangalan sa akin dahil pangalan ito ng kanyang anak na
hindi nalalayo ang edad sa akin, umalis ito dahil sa galit nya kay tatang Ben,
naniniwala sya na iniwan sila ng kanyang ina dahil hindi mabuting asawa si tatang
Ben ngunit ang sabi ni tatang Ben ay sumama ang kanyang asawa sa ibang lalake at
pinagtaksilan sya at hindi nya ito masabi sa kanyang anak dahil ayaw nyang masaktan
ito at kamuhian ang kanyang ina.
"Harapin mo sila upang muli mong makilala ang iyong sarili, Sila lamang ang
maaaring makatulong sa iyo upang manumbalik ang iyong mga ala-ala." Wika nya pang
muli sa akin.
Natahimik ako sa sinabi ni tatang, siguro nga ay panahon na rin para harapin ko
sila. Paano kung may pamilya pala ako na naghahanap sa akin? Ngunit paano naman si
Tanya? Bahala na, basta kahit ano pa ang mangyari ay hindi ko pababayaan si Tanya.
Tinapos ko na ang mga gawain ko pati na rin ang pagsisibak ng kahoy na gagamitin
namin sa aming panggatong at pagkatapos ay nagsimula
na akong liyaban ang aming lutuang palayok.
"Oh sya ana, ako na ang bahala dyan, ako na magluluto nito at ikaw naman ay maligo
na, nangangamoy ka na.” Wika nyangtumatawa. Pagkasabi nya nuon ay itinaas ko ang
aking kili-kili at inamoy-amoy ito ngunit wala naman akong naaamoy, yan pa ang isa
kong ikinakatuwa dahil kahit pinagpupusan ako ay hindi bumabaho ang aking katawan.
"Tatang sarili mo lang yata ang naaamoy mo eh, kahit pawisan ako mabango pa rin
naman ako.ll Tumatawa kong wika sa kanya at pati sya ay nakitawa na rim
Masaya kaming natapos kumain ng hapunan.
Lumabas ako upang magpahangin at nakita ko si Tanya na nakaupo sa duyan na
nakakabit sa malaking puno kaya l t agad ko itong nilapitan. "Anong ginagawa mo
ditong mag İsa?” Wika ko at umupo ako sa kanyang tabi.
"Nalulungkot ako.” Nakayuko nyang ani. Hinawakan ko sya sa kanyang kamay kaya
napatingin sya sa aking mukha.
"Paano kung may pamilya ka na pala?” wika nya na halos maiyak-iyak na. Hindi ako
kumibo ng ilang saglit dahil sa totoo lang ay hindi ko rin
naman alam ang aking sasabihin.
"Tanya, sa tingin ko ay mahal na kita." Wika ko sa kanya at bigla nya akong niyakap
at urniyak sa aking dibdib.
"Mahal din kita Carlo, mahal na mahal." Sambit nya at ginawaran ko sya ng isang
mabining halik sa kanyang labi, napapikit ako habang hinahalikan sya ng biglang may
isang magandang mukha ng isang babae ang lumitaw sa aking balintataw kaya napadilat
ako at nailayo ko sa akin si Tanya.
"Ba-bakit?" Gulat na gulat nyang ani sa akin habang ako naman ay pilit inaalala ang
mgandang mukha na bigla na lamang lumitaw sa aking balintataw.
"Wa-wala." Sambit ko at turnayo na ako. Gabi na umuwi ka na at magpapahinga na rin
ako wika ko sa kanya ng hindi ko na siya tinitignan. Sino ang magandang babae na
yon?
Naguguluhan syang sinunod ang aking sinabi.
"Okay ka lang ba talaga Carlo?" Wika nya pang muli habang papalayo na ako at hindi
tumitingin sa kaniya, pakiramdam ko ay nakagawa ako ng isang napakalaking kasalanan
sa babaeng lumitaw sa aking ala-ala.
"Yeah." Simple kong sagot at tuloy-tuloy lamang akong lumalakad pabalik sa kubo.
Nakahiga na ako ay hindi pa rin mawala sa isip ko ang mukha ng napaka gandang babae
na lumitaw sa aking balintataw.
"Sino ka? Bakit ginugulo mo ang aking isipan?" Wika ko sa aking sarili.
Ipinikit ko ang aking mga mata at hindi pa rin maalis ang kanyang mukha sa aking
isipan, napaka ganda nya ngunit ano ang kaugnayan nya sa akin? Dahil na rin sa
sobrang kapaguran ay hindi ko na namalayan na nakatulog na pala ako.
Readers also enjoyed:
Mayor Zandro De Guzman
0 60.2K Read
TAGS Dominant Fluffy Marital Life

Episode 45-
Isaac's POV
Mahigit isang buwan na kami dito sa
Calatagan Batangas ngunit hanggang ngayon ay hindi pa rin namin nahahanap si Rye.
"Mahigit isang buwan na tayo dito kailangan na nating maghanap sa ibang lugar.ll
Wika naman ni Hanz sa akin. Kung saan-saan na kami nakarating pero hindi namin
mahanap yung batang nakakakilala kay Rye, tinungo namin yung lugar na tinakbuhan
nya ngunit liblib na lugar na ito at imposible namang may naninirahan sa lugar na
iyon.
"Halos nalibot na natin ang bayang ito ngunit walang Rye, walang makapag turo kung
nasaan si Rye," Wika naman ni George na mababakasan ng pagka dismaya.
"Sige, bukas na bukas din ay sa ibang bayan naman tayo maghahanap." Saad ko at
napabuntong hininga na lamang ako dahil hind namin alam kung saan namin hahanapin
ang batang nakakakilala kay Rye na tinawag nyang Carlo. Nakasisiguro kami na si Rye
ang tinutukoy nya. Ngunit nalibot na namin ang buong
barangay pero wala kaming nahanap na Rye o Carlo.
"Hindi n'yo na kaylangan pang lumayo, nandirito na ako." Bigla ay isang boses ang
gumulantang sa amin at para kaming na estatwa at unti-unting humarap sa taong
nagsalita sa am ing likuran.
"Rye." Sabay-sabay naming bigkas at halos sabay-sabay din namin siyang niyakap
ngunit dahan-dahan din kaming kumalas ng bigla syang magtanong sa amin.
"Rye? Yan ba talaga ang totoo kong pangalan?" Wika nya sa malamig na tinig.
"Hi-hindi mo alam kung ano ang pangalan mo? Kung sino ka at kung sino kami?" Wika
naman ni Hanz. Nakatitig lamang ako kay Rye at pinag aaralan ko ang kanyang mga
ikinikilos at nakikita ko ang pagkalito sa kanyang mga mata kaya alam kong may mali
sa kanya. Hindi ganito kumilos ang kilala naming Rye kaya nakasisiguro ako na may
hindi tama sa kanya.
"Hi-hindi ko kayo kilala, binigay lamang sa akin ito ni Boyet." Wika nya at
ipinakita sa amin ang isa sa kopya ng print ng kanyang mukha at nakasulat duon ang
buo nyang pangalan. Hindi nya kami kilala, kaya sigurado na ako na nagka amnesia
sya at marahil ay sa nangyaring aksidente sa kanya.
"kung ganon sya ang bata na nagsabi na Carlo ang pangalan mo, ngunit isang buwan na
ang nakakaraan ng makita namin ang batang yon, bakit ngayon ka lamang nagpakita sa
amin?" Ani ko sa kanya na hindi inaalis ang aking mga mata sa kaniyang mukha.
"Matagal ko na kayong sinusubaybayan, buhat ng makita ko ang larawan kong ito ay
naging palaisipan na kayo sa akin.ll Wika nyang muli.
"Bakit hindi mo man lamang kami nilapitan? Bata pa lamang tayong lahat ay para na
tayong magkakapatid, magkasangga sa lahat ng laban, bakit hindi mo man lang ninais
na lapitan kami? Isang buwan din kaming namalagi sa lugar na ito
samantalangtinatanaw mo lamang pala kami sa malayo.ll May sama ng loob na ani naman
ni George na nakatitig din sa mukha ni Rye.
"Dahil hindi ko kayo kilala, gusto kong malaman kung mabubuti ba kayong tao, kung
mabuti rin ba akong tao. Natatakot akong harapin ang katotohanan. Hindi ko nga
alarn kung bakit wala akong maalala at kung bakit nandito ako sa lugar na ito.
Hindi ko din alam kung bakit nila ako natagpuang sugatan." Sambit nya sa amin at
bakas sa kaniyang mukha ang pagkatuliro.
"Paano ako basta-basta magtitiwala kung walang maalala ang utak ko tungkol sa aking
nakaraan? Paano ko kayo lalapitan kung maging ang sarili ko ay hindi ko kilala?
Paano ko kayo lalapitan kung may takot dito sa puso ko na alamin ang pagkatao ko.
Sabihin nyo nga sa akin kung paano.ll Sambit nyang muli sa amin at nangingislap ang
gilid ng kanyang mga mata tanda ng pagbabadya ng kanyang mga luha.
"Sana nilapitan mo man lamang kami dahil kaya ka naming tulungan, sana nagtanong ka
man langsa amin dahil kaya naming sagutin ang lahat ng gurnugulo sa utak mo. Sana
kahit papaano naisip mo din na hindi kami mag aaksaya ng panahong hanapin ka kung
hindi ka mahalaga sa amin." Wika ko sa kanya na hindi inaalis ang tingin sa kanyang
mukha. Napalingon siya sa akin at tinitigan akong mabuti bago ito muling nagsalita.
"Kasal ba ako? May asawa ba ako?" Tanong nya na ipinagtaka namin. Napakunot ang
aking noo sa kaniyang katanungan kaya't lalo ko syang pinagmasdan at pilit kong
binabasa ang kaniyang mga mata.
"Wala! Wala kang asawa, ngunit ll hindi na nya pinatapos pa ang sasabihin ni Hanz
at nagsalita itong muli.
"Salamat, yun lamang ang gusto kong malaman." Ani nya sa amin kaya mas [along
kumunot ang aking noo sa kanyang tinuran.
"Bakit gusto mong malaman kung may asawa ka ba o wala?" Tanong ko sa kanya dahil
kaninang-kanina ko pa napapansin na may gusto siyangsabihin.
"Dahil may babae na akong iniibig." Wika nya na ikinagulat naming lahat. Nabigla
ako sa kaniyangtinuran at hindi agad maiproseso ng aking utak ang aking mga narinig
mula sa kaniya. "What?" Halos sabay-sabay naming ani sa kanya habang siya naman ay
seryosong nakatingin sa amin.
"Sabi nyo wala akong asawa so bakit kayo nagugulat?" Naka kunot ang noo nyang
tanong sa amin kaya l t agad akong nagsalita upang malaman nya angtungkol kay Raine
at sa kambal na anak nila.
"Pero may babae kang mahal Rye, at si Raine yun, hindi mo ba sya naaalala?" Wika ko
sa kanya at bigla syang natigilan na nakatitig lamang sa akin. Nakita ko ang
kanyang pagkagulat at paglunok ng laway at hindi malaman kung magsasalita ba sya o
hindi.
"Hi-hindi, wala akong naaalala na kahit ano sa aking nakaraan." Sambit nya na
napaupo sa
silyang nakatayo sa gilid nya.
"Pumasok tayo sa 100b ng bahay upang pag usapan natin at ng malaman mo ang lahat ng
tungkol sa iyong pagkatao." Wika ko sa kanya at iginiya ko na sya sa 100b ng
kabahayan at tahimik lamang siyang sumunod sa aking sinabi.
Pagkapasok namin sa 100b ay nag labas ng limang beer in can si Hanz at inabot isa
isa sa amin.
"Sisimulan natin sa kung sino ka at ano ang pagkatao mo." Pag sisimula kong wika at
tumungga ako sa hawak kong beer.
"Ikaw si Ryven James Vance, ang nag iisang anak nila Marinette Louise Vance at ni
Dyven Carl Vance. Ang nag iisang tagapag mana ng lahat-lahat ng pag aari ng mga
Vance, sa madaling salita isa kang multi billionaire." Wika ko at nakita ko ang
kanyang pagkagulat at mabilis na tumungga sa hawak nyang beer na tila ba uhaw na
uhaw.
"Your family owned the DCVance Corps worldwide and RJV Hotels and RyeV malls around
the world. Ikaw din ang nag mamay ari ng LaCùesta's Restaurants na matatagpuan sa
ibat ibang lugar clito sa pilipinas at sa italy and in some other countries. Ikaw
din ang CEO ng RJV corps at ng LaCùesta.l' Mahaba kong wika sa
kanya habang matiim lamang siyang nakikinig sa akin.
"My name is Isaac Miguel Howard, Yan namang katabi mo sa kanan ay si Hanz Andrew
Dux at yan namang nasa kaliwa mo ay si George
Zoran Zither at ito namang nasa tabi ko ay si Gabriel Ivan Curtis. Bata pa lamang
tayo ay magkakaibigan na tayo pati ang ating mga magulang, lumaki tayong lima na
parang magkakapatid, sana kahit sa sulok ng utak mo ay maalala mo kami."
Pagpapakilala ko sa kanya at bawat banggit ko ng pangalan ng aming mga kaibigan ay
itinataas naman nila ang kanilang kamay na parang nagsasabing present teacher.
"Nagkakilala kayo ni Raine ng mag apply sya bilang chef sa LaCùesta restaurant at
nagkataon ng mga oras na iyon ay pinili mong ikaw ang mag interview sa lahat ng mga
aplikante. Tadhana, hindi ba? Sa unang pagkikita nyo ay inamin mo sa amin na na
love at first sight ka sa kanya kaya kahit wala ng available na posisyon sa iyong
restaurant ay kinuha at tinanggap mo pa rin sya at ginawa mong assistant ng chef na
si Raymond. Matagal mo ding pinag selosan si Raymond at sa huli nalaman nating mag
pinsan pala angdalawa at si Raine ay apo ng mag asawang Antonetti na katulad mo ay
mga multi billionaire din. Marami din kayong pinag daanan at nagtago ka pa ng
isangtaon dahil sa mga bagay na naresolba nyo naman. kung kelan kayo nagka ayos ay
saka naman nangyari ang aksidente at ngayon nga ay wala kang naaalala kahit na ano.
Kahit pa ang babaeng nag iisang nagpatibok ng iyong puso kaya napaka imposible na
yang puso mo ay magmamahal ng iba Rye, dahil saksi kaming lahat kung gaano mo
kamahal si Raine. Huwag mong hayaang mawala sa buhay mo angtunay na itinitibok ng
iyong puso, nang dahil lamang sa isang babaeng nakilala lamang ng lyong puso dahil
sa nakalimot ito sa iyong nakaraan." Mahaba ko pang wika sa kanya. Alam kong
naguguluhan sya at nalilito ngunit kailangan nyang malaman na ang lahat ng
nararamdaman nya ngayon para sa babaeng nakilala nya ay hindi tunay na pagmamahal.
Dahil iisa lamang ang tunay na nilalaman ng kaniyang puso.
"Ma-mahal ko si Tanya." Wika nya na nagatol angtinig.
"Kahit kailan sa tuwing sasabihin mong mahal na mahal mo si Raine ay hindi ka
nagagatol, buong-buo mong sinasambit sa kanya kung gaano mo sya kamahal, wala kang
pag aalinlangang ipabatid sa buong mundo kung gaano mo kamahal si Raine. Pero bakit
ngayon ay may pag aalinlangan kang sabihin sa amin na mahal mo kung sino man ang
babaeng yan? Alam mo ba kung bakit? Dahil hindi pag ibig ang nararamdaman mo para
sa babaeng tinutukoy mo." Wika ko pang muli sa kanya na ikinayuko ng kanyang ulo.
"Hi-hindi ko sya kilala, I'm sorry pero si Tanya lang ang ma-mahal 1<0." Muli ay
sambit nya sa amin habang nakatungo lamang ang kanyang ulo at hindi makatingin sa
amin.
Agad na syang tatayo upang umalis ng magsalita akong muli kaya't napahinto siya at
tumingin muli sa akin.
"Paano ang kambal ninyo? Si Gian at Gio? Kalilimutan mo na langdin ba ang mga anak
mo ha? Nang dahil lamang sa babaengyon? Bakit hindi mo subukang harapin si Raine
upang malaman mo kung kikilalanin ba siya ng iyong puso." Wika ko sa kanya na
nagpatulos sa kanyang kin atatayuan.
Turningin sya sa aking mga mata na parang inaarok ang katotohanan sa aking
sinambit.
"Ma-may anak ako at kambal?" Gulat na gulat nyang ani habang nangingilid na ang
kaniyang mga luha.
"Yes, and you called them your angel while you called their mother your world."
Sambit ko na
ikinalaki ng kanyang mga mata at dahan-dahang napaupong muli sa sofa habang isa-isa
kaming tinitignan.
"Inakala naming lahat na ikaw ang natagpuang sunog na sunog na bangkay sa 100b ng
iyong sasakyan pagkatapos sumabog nito at nasunog. Well, sila lamang ang
nagdalamhati at tumangis sa puntod mo dahil sa simula pa lamang ay may bumubulong
na sa utak ko na buhay ka at hindi ikaw ang kanilang inilibing at ipinagluksa, alam
kong buhay na buhay ka dahil nararamdaman ko iyon." Wika ko pang muli at panibagong
gulat ang mababanaag sa kanyang mukha.
"Ngunit buhay na buhay pa ako.ll Wika nya na lumuluha na.
"Dahil wala silang alam sa mga nangyari. Naniniwala silang ikaw ang bangkay na yon
dahil sa mga naiwang ebidensya katulad ng iyong wallet at cellphone. Kasing katawan
at kasing tangkad mo din ang nasunog na bangkay na ngayon ay nakasisigurado na kami
na si
Romualdez nga yon, ang ating engineer. Paliwanag ko pa sa kanya.
"Ang mga magulang mo Rye, kailangan na nilang malaman na buhay ka. Hanggang ngayon
ay nagdadalamhati sila sa inaakala nilang
pagpanaw mo. Hindi ka ba naaawa sa kanila?" Wika naman ni George sa kanya.
"Pa-paano na si Tanya?" Ani nya sa amin.
"Rye may pamilyang naghihintay sa iyo, hindi man kayo kasal ngunit nagplano ka na
ng proposal bago ka naaksidente. Yang Tanya na yan ay kailan mo lamang nakilala,
samantalang ang babaeng mahal mo at mga anak mo ay ang pangarap mo." Wika naman ni
Hanz.
"Wala ka ba talagang naaalala na kahit na ano?" Si Gabriel.
"Wa-wala, ang alam ko lang ay ng magising ako wala na akong maalala kahit ang
pangalan 1<0." Wika naman nya.
"Kailangan mo ngsumama sa amin, kailangan mo ng burnalik sa tunay mong pamilya"
Wika ko naman sa kanya.
Tumango-tango sya at tumayo.
"Samahan nyo ako, kailangan ko ng mag paalam kay tatang Ben, pero pwede ba akong
makahingi ng pabor sa inyo? 'l wika nya at agad kaming tumugon.
"Anong pabor?" Tanong 1<0.
"Tulungan nyo akong hanapin ang anak ni Tatay Ben na si Carlo upang mapaliwanagan
sya na hindi masamang asawa ang kanyang ama." Wika nya at sumang ayon naman kami.
"Halina kayo para hindi na tayo gabihin pa, malayo-layo pa ang ating lalakarin mula
dito." Turan nya sa amin kaya isa-isa na rin kaming nagtayuan at sumunod na
lamangsa kanya ng magsimula na itong maglakad.
"Hindi natin kailangang maglakad may sasakyan naman kamingdala." Wika ko at pagak
syangtumawa sa amin.
"Bisekleta lamang ang kayang pumasok sa lugar namin," Wika nyang natatawa kaya
laglag ang balikat naming lahat sa kanyang sinambit. Habang naglalakad kami ay
iniisip ko kung gaano ba kalayo ang aming lalakarin dahil hanggang ngayon ay
naglalakad pa rin kami at tang ina lawit na dila ko sa sobrang layo ng aming
nilalakad. Ang sabi nya ay malayo-layo lang, hindi naman nya sinabing sobrang layo
naman pala ng tinitirhan nya kaya rin siguro hindi namin sya nahanap agad.

Episode 46-
Ryven's POV
Nag desisyon akong magpakita na sa kanila dahil gusto ko na ring malaman ang buong
katotohanan sa aking pagkatao. Kailangan ko ng harapin ang takot na nararamdaman ko
kung ano man ang matutuklasan ko sa tunay kong pagkatao.
llang araw na ring ginugulo ng mukha ng isang babae ang aking isipan at alam ko at
nararamdaman ko na may malaki syang parte at kinalaman sa aking buhay.
Kung minsan nga ay parang sinasadya ko na lamang na pumikit upang makita lang ang
kanyang mukha sa aking isipan. Hindi ko alam ngunit nakakaramdam ako ng kapanatagan
ng aking kalooban sa tuwing makikita ko ang kaniyang magandang mukha sa tuwing
ipinipikit ko ang aking mga mata.
Ngayong alam ko na kung sino talaga ako ay naguguluhan pa rin ang aking isipan, sa
dami ng kanilang sinabi ni isa ay wala akong naintindihan dahil wala akong
naaalala, pero may anak akong kambal at sinasabi nilang mahal na mahal ko ang ina
ng aking mga anak. Kung mahal na mahal ko ito bakit hindi ko sya nararamdaman sa
aking puso? Bakit wala akong maalala tungkol sa kanya at sa aming nakaraan? Sino
ang babaeng gumugulo sa aking isipan?
Nalilito na ang utak ko, kung totoong mahal ko ang Raine na yon bakit nakakaramdam
din ako ng pagmamahal para kay Tanya, or is it really love? Ngayon ako nakakaramdam
ng kalituhan sa aking isip at sa aking puso. Mula ng makita ko ang mukha ng isang
magandang babae sa aking balintataw ay aaminin kong may pinukaw ito na parang
natutulog sa kaibuturan ng aking puso, sya ba ang tinatawag nilang Raine na ina ng
aking mga anak?
Parang bombang isa-isang sumasabog sa aking mukha ang lahat ng aking natutuklasan
tungkol sa aking pagkatao, idagdag mo pa na isa pala akong tanging tagapagmana ng
isang bilyonaryong pamilya. Bigla kong naisip si Tanya, kung aalis ako ay
paniguradong masasaktan ko siya. Hindi ko pwedeng saktan si Tanya dahil pakiramdam
ko ay mahal ko na s'ya.
Pero bakit hinahanap-hanap ko ang babaeng hindi ko naman kilala. Para na akong
masisiraan ng ulo sa dami ng gumugulo sa aking utak. Totoo kaya ang sinabi ng Isaac
na yon na
nililinlang lamang ako ng aking isipan?
Habang naglalakad kami ay napahinto ako at pumikit dahil pilit kong inaalala ang
mukha ng babaeng yon. Gusto kong muling makita ang magandang babae na gumugulo sa
aking isipan hanggang sa may biglang lumitaw sa aking mga ala-ala.
"Panginoon ko, salamat po at ibinalik nyo po ang natatanging kayamanan sa buhay
1<0, ang babaeng pinaka mamahal ko at ang aming mga anghel."Napadilat ako ng aking
mga mata at nangatog ang aking mga tuhod kaya halos bumagsak ako sa aking
kinatatayuan at buti na lamang ay napahawak ako sa isang puno.
"Rye are you okay?" Wika nila sa akin. Kita ko sa kanilang mga mukha ang matinding
pag aalala sa akin ngunit hindi ako nagsalita dahil na rin sa mga pumapasok sa
aking isipan. Ipinikit kong muli ang aking mga mata ng may muling dumaang ala-ala
sa akin at ramdam ko sa aking puso ang kaligayahan.
"1 LOVE YOU RAWE MARIE
ATIENZA VANCE"
Nanlaki ang aking mga mata sa ala-alang bumalik sa akin, kung gayon ay mahal ko nga
ang ina ng aking mga anak ngunit bakit wala akong maramdaman sa puso ko? Bigla na
lamang akong
nakaramdam ng pananakit ng ulo ko kaya napahawak ako dito hanggang sa unti-unting
tumitindi ang pananakit nito at hindi ko na kinakaya pa kaya napasigaw na ako sa
matinding kirot na aking nararamdaman.
"Aaaaaaaah!" Sigaw ko habang hawak-hawak ko ang aking ulo na akala mo ba mabibiyak
na sa sobrang kirot na nararamdaman ko dito.
"Aaaaaaaaah! Ang sakit-sakit, tulungan nyo ako ang sakit ng ulo koy Muli ay sigaw
ko dahil sa sobrang sakit at tila ba papanawan na ako ng ulirat. Halos mamilipit na
ako sa sa kirot na aking nararamdaman kaya't napaluhod na ako sa lupa habang hawak-
hawak ko pa rin ang aking ulo na para bang gusto ko ng iuntog ito sa puno.
”Rye.” Tawag nila na nag aalala sabay hawak sa akin dahil napaluhod na ako at
inalalayan nila akongtumayo.
”Rye, anong nangyayari sa iyo?” Wika naman ni Isaac at batid kong sobra na silang
nag aalala sa nangyayari sa akim Kahit ako ay hindi ko maintindihan kung ano ba ang
nangyayari sa akin.
"Aaaahhh! Ang sakit-sakit, tulungan ninyo ako hindi ko kaya. Ahhhhhhhhhh!” Sigaw
kong muli at kahit nasasaktan ako ay nakikita ko kung
paano sila natataranta. Naramdaman ko ang mga kamay na humahawak sa akin at sa
pamamagitan nito aytila ba may kung anong koneksyon na nag uugnay sa aming lahat
ang humaplos sa aking puso.
"Hindi pa tayo nakakalayo bilisan ninyo ibalik natin si Rye at dalhin natin sya sa
hospital." Wika ng isang boses na hindi ko na nalaman kung sino dahil nawalan na
ako ng malay tao.
Nagising ako sa isang silid na hindi pamilyar sa akin at naaamoy ko ang mga sari-
saring gamot kaya lt batid kong nasa isang silid ako ng hospital
"Na-nasaan ako?" Wika kong pilit na idinidilat ang aking mga mata at inaaninaw ang
mga bultong nakapaligid sa akin.
"Nandito ka sa hospital dahil nawalan ka ng malay kanina,ll wika naman ni Isaac sa
akin at ramdam ko ang matinding pag aalala sa kaniyang tinig.
Biglang bumukas ang pintuan ngsilid ng hospital at iniluwa nito ang doctor at si
Hanz. "Doc, gising na po ang pasyente." Sambit ni Isaac.
"Mr Ryven Vance, habang wala kang malay ay nagsagawa ako ng ilang medical
examination sa iyo at base sa aming findings ay nagkaroon ka ng amnesia. Amnesia is
when a person can no longer recall information that is stored in their memory. It
is a very rare condition at ngayon ay nangyayari ito sa iyo." Wika sa amin ng
doctor na ikinagulat ko, ngayon ay alam ko na kung bakit wala akong maalala sa
aking nakaraan at maging ang mga taong nasa harapan ko na nagpapakita ng kabutihan
sa akin ay hindi ko din maalala.
"Doc, babalik pa po ba ang ang ala-ala ko?" Nag aalalang tanong ko sa kanya dahil
ayoko namang habang-buhay akong ganito na kahit sarili kong mga magulang ay hindi
ko kilala dahil lamang sa wala akong maalala tungkol sa kanila.
"It depends Mr Vance, some cases ay burnabalik ang mga ala-ala nito ng kusa kahit
wala kang ginagawa upang maalala ang mga nakaraan mo, may ibang cases din na
matagal bago bumalik ang mga ala-ala like after 10 years or more at may mga cases
din naman na hindi na nakababalik pa ang kanilang mga ala-ala at nananatiling
nangangapa sa dilim." Sambit ng doctor sa amin kaya't nakaramdam ako ng
kalungkutan, paano kung hindi na burnalik ang ala-ala 1<0, paano ako magsisimulang
muli?
"Ngunit doc, bago sumakit ang aking ulo kanina at mawalan ng malay ay may mga
ala-alang pumapasok sa aking isipan, isang babae na yakap-yakap ko habang nasa
malapit kami sa karagatan at isa pang ala-ala na isinisigaw ko ang buo nyang
pangalan at tinawag ko syang Vance." Wika ko pang muli na ikinangiti ng doctor.
"Ibig sabihin ay may pag-asa pang bumalik ang iyong ala-ala at kung kailan ay hindi
ko masasabi sa iyo. Pero base sa mga sinasabi mo ay hindi na rin ito magtatagal
pa." Wika nya habang tinatapik-tapik ako sa aking balikat.
"Ang importante ngayon ay may chance na bumalik ang lahat ng ala-ala mo at base sa
sinabi mong ala-ala ay yan ang panahong magkasama kayo ni Raine ng araw na
magkapatawaran kayo sa isa't-isa. Halos maghalo nga ang sipon at luha mo ng araw na
yon dahil kay tagal mong hinintay na mayakap at makasama silang muli. Para ka ngang
batang umaatungal nuon noh." Litanya naman ni Isaac habang natatawa.
"To-totoo bang mahal na mahal ko ang ina ng aking mga anak?" Naguguluhan kong ani
sa kanila.
"Hanggang langit at handa kang talikuran ang lahat maging ang kinagisnan mong buhay
para lamang sa kanya, ganoon mo kamahal ang ina ng mga anak mo, ang tinaguriang
fùckboy at
Playboy na bilyonaryo ay nagbago mula ng makilala mo si Raine." Wika naman ni
Gabriel habang pumapasok sa 100b ng silid ng hospital na may dala-dalang dalawang
malaking paper bag na sa tingin ko ay pagkain para sa aming lahat.
"Ngunit nararamdaman kong may pagtingin ako kay Tanya." Saad ko na nalilito dahil
alam kong may nararamdaman talaga ako para kay Tanya, hindi ko naman mapangalanan
kung ano ba talaga ang tunay kong damdamin para sa kanya.
"Ang tanong. Totoong mahal mo ba sya o baka dahil nakakasama mo lamang s'ya araw-
araw kaya akala mo ay mahal mo na siya?" Ani naman ni Hanz at napaisip ako sa
kaniyang sinambit, maaari nga kayang ganoon lamang ang nangyayari sa akin? Hindi ko
na alam ang totoong nararamdaman ko, basta ang alam ko lang ay gusto kong nakikita
si Tanya, at masaya ako na nakikita ko sya. Napabuntong hininga na lamang ako.
Ayoko munang mag isip dahil ayokong sumakit na naman ang aking ulo.
"Anong oras ba ako pwedeng ilabas dito? Panigurado kasing nag aalala na sa akin si
Tatang Ben." Tanong ko na kay Isaac ako nakatingin.
"Inaayos na ni Gabriel ang bills mo at pagkatapos ay makaka-alis na din tayo." Wika
nya
habang may ginagawa sya sa kanyang telepono.
"Isaac." Tawag ko na ikinalingon nya.
"What is it bro?" Tanong nya at muling ibinalik ang kaniyang paningin sa kaniyang
telepono.
"Paano kung magkita kami ng ina ng aking mga anak at pagkatapos ay wala akong
maramdaman para sa kanya?" Ani ko sa kanya na dahilan para mapatigil sya sa pag i
scroll ng kanyang phone at muling mapatingin sa akin.
Mataman nya akong tinitigan bago ito nagsalita.
"Kung sakali man na sa muli nyong pagkikita ay hindi sya maalala ng isip mo ay
hanapin mo sya at alalahanin sa pamamagitan ng iyong puso, tandaan mo Rye, ang isip
natin ay kayang-kaya tayong linlangin ngunit-hindi ang ating puso. Maraming paraan
upang kilalanin muli ng iyong puso ang taong tunay na itinitibok nito." Wika nya na
seryosong-seryoso na nakatitig sa aking mga mata.
"Paano ko yun gagawin?" Naguguluhan kong ani sa kanya, kahit nga ako ay hindi ko
alam kung ano magiging reaksyon ko sa oras na magkita na kami, aaminin kong may
takot akong nararamdaman sa aming pagkikita dahil hindi ko alam kung paano ko
tutugunan muli ang pagmamahal nya para sa akin, kung ang isip ko ay
hindi man langsya maalala at ang puso ko naman aytila ba may iba ng nilalaman.
"Mismong ang puso mo ang magtuturo at magdadala sa iyo sa taong tunay mong
minamahal Rye. Hindi ang iyong isip at lalong-lalo, hindi ang iyong mga sinasambit.
Tanging ang puso mo lamang ang makapag sasabi kung sino ang tunay na nilalaman
nito.'J Muli ay sambit nya sa akin sabay turo sa aking puso na lalong nagpagulo sa
aking isip.
Marahil nga ay tama sya, hahayaan kong ang puso ko ang mag dikta sa akin kung sino
ba talaga ang nilalaman nito.
Napapikit ako dahil masyado ng magulo ang laman ng aking utak ng biglang lumitaw na
naman sa aking balintataw ang mukha ng babaeng napaka ganda.
"Raine." Sa hindi ko inaasahan ay naibulong ko ang kanyang pangalan. Kahit ako ay
nagulat ng lumabas sa aking bibig ang pangalan ng babaengtinutukoy nila na mahal na
mahal ko. Ibig bang sabihin nito na ang babaeng gumugulo sa aking isipan ay ang
babaeng minamahal 1<0?
"Huh?" Takangtanongsa akin ni Isaac.
"Wala!" Wika ko at umupo na ako sa aking kamang hinihigaan. Gusto kong makilala ang
mga magulang ko, ang kambal ko at higit sa lahat ay ang tinutukoy nilang tanging
babaeng mahal na mahal 1<0. Gusto kong pakiramdaman ang sarili ko sa oras na
kaharap ko na sya. Muli akong napatingin sa mga taong nagsasabing mga kaibigan ko
sila at pilit kong inaalala ang kanilang mga mukha ngunit kahit anong gawin ko ay
hindi ko talaga sila maalala, pero nararamdaman ko ang kabutihan ng kanilang
kalooban.

Episode 47-
Ryven's POV
"Saan ka ba nanggaling at sino itong mga kasama mo?" Agad na tanong ni tatang Ben
pagkauwi namin sa aming muntingtahanan.
Isa-isa kong pinakilala ang aking mga kasama na ikinagulat nya at napatingin sya sa
mga taong nakatayo sa kaniyang harapan. Batid kong masaya si tatang Ben na unti-
unti ko ng inaalam ang tunay kong pagkatao ngunit nakikita ko rin sa kaniyang mga
mata ang matinding kalungkutan, gayunpaman ay matamis na ngiti ang kaniyang
isinagot sa kanilang lahat at agad nyang pinaupo ang mga ito sa aming mahabang
upuan na gawa sa kawayan.
"Tatang Ben, sasama na po ako sa kanila, Gusto ko pong makilala ang tunay kong
pagkatao lalong-lalo na po ang aking mga magulang na inakalang pumanaw na po ako.ll
Wika ko sa kanya. Naramdam ko ang pagkagulat nya ngunit panandalian lamang ito at
isang ngiti ang muling sumilay sa kanyang labi.
"Tama yan anak, upang makilala mo ang iyong pagkatao at masimulan mo ang buhay na
dapat ay tinatamasa mo at hindi yung nandirito ka lamang at nangangahoy ng pang
gatong." Nararamdaman ko ang kalungkutan sa kanyang tinig ngunit nananatili sa
kaniyang labi ang matamis na ngiti.
"Carlo, Carlo." Sigaw ni Tanya habang humahangos na pumapasok sa aming kubo kaya't
agad akong napatingin sa pintuan at kitang-kita ko ang pagkagulat nya ng tumambad
sa kaniya ang aking mga bisita.
"Tanya," wika ko at ramdam ko ang mga titig sa akin ng lahat ng tao dito sa paligid
lalong-lalo na ang apat na kasama 1<0.
"Totoo bang aalis ka na?" Wika nya at agad akong niyakap ng mahigpit at urniyak sa
aking dibdib, nakita ko ang pagkabigla ng mga kasama ko at bigla ding napatayo si
Isaac na tila ba pipigilan si Tanya ngunit agad din itong naupo at tinitigan ako ng
matiim.
"l have to, kailangan kong makilala ang aking sarili. Hindi ako pwedeng mabuhay sa
dilim at nangangapa lamang kung ano ba talaga ang tun ay kong pagkatao." Malungkot
kong ani sa kanya, kailangan kong gawin ito upang malaman ko na rin kung ano ba
talaga ang tunay na damdamin mayroon ako para kayTanya.
Ayokong magkamali at pagsisihan ito sa huli
kaya lt hanggang maaga pa ay ako na mismo ang gagawa ng paraan upang malaman
angtunay kong pagkatao at kung ano nga ba talaga ang nararamdaman ko para kay
Tanya.
"Paano ako? Ang sabi mo ay mahal mo ako at hindi mo ako pababayaan.ll Umiiyak nyang
wika habang mahigpit akong yakap-yakap.
"Naguguluhan ako Tanya, kailangan ko munang makasigurado sa aking tunay na
nararamdaman at Tanya, may mga anak ako at nalaman kong may babae sa aking buhay.
Ayokong may masaktan akong tao kaya kailangan kong harapin ang lahat ng ito. Hindi
ko rin pwedeng abandunahin ang aking mga anak." Pagtatapat ko sa kanya na
ikinatulos nya at nakatitig lamangsa aking mukha habang masaganang tumutulo ang
kanyang mga luha.
"Ma-may pamilya ka na? ll Umiiyak nyang ani sa akin na tila ba hindi pa rin
makapaniwala sa kaniyang mga narinig.
"Yes!" Sambit ni Hanz na nakatitig sa akin.
"May anak syang kambal at may babae syang minamahal ng higit pa sa kanyang buhay,
higit sa kanino man, Nakalimutan lamang ito ng kaniyang isip dahil sa trahedyang
nangyari sa kaniya ngunit hindi rin magtatagal ay magbabalik na din ang kaniyang
ala-ala dahil unti-unti na
nyang naaalala si Raine, Ang nag iisang babae sa buhay nya." Wika naman ni Isaac na
nakatitigdin sa amin ni tanya.
Napabitaw sya sa pagkakayakap sa akin at yumuko habang umiiyak.
"Mahal na mahal kita Carlo." Wika nya na mabilis na sinagot ni George.
"His name is not Carlo, it's Ryven James
Vance, tanging tagapagmana ng mga Vance. Wala lyang naaalala sa ngayon ngunit hindi
na man s magtatagal ay manunumbalik na rin ang kaniyang mga ala-ala." Wika nya na
seryosong nakatingin lamangsa akin. Ganito ba talaga ang mga ito, kapag nagsasalita
ay [aging nakatitig sa akin, nagagwapuhan siguro sa akin ang mga ito kaya lt ganoon
na lamang nila ako titigan. Muli akong turningin sa kanila at nakiusap ako na kung
maaari ay ako na lamang ang makikipag usap kay Tanya upang maipaliwanag ko ng
maayos ang lahat-lahat.
"Pero kailangan nyang malaman na may tunay na nagmamay ari ng iyong puso, hindi man
siya naaalala ng iyong isip pero ang yang puso mo ay maaalala sya." Sambit naman ni
Gabriel.
Napabuntong hininga na lamang ako at iginiya ko na sa labas si Tanya upang makausap
ng masinsinan. Kailangan ko itong gawin upang
mapanatag na rin ang aking kalooban.
"Tanya, kailangan ko ng bumalik sa pamilya ko, may mga anak ako at kambal ang mga
ito. Kailangan ko ring makilala ang mga magulang ko na hanggang ngayon ay
nagpipihagti sa pag aakalang pumanaw na ako.'l Wika ko na nakatitig lamangsa
kanyang mukha at pinupunasan ang mga luhang tumutulo sa kanyang mga mata.
"Paano naman ako? Ang sabi mo ay mahal mo ako, bakit ngayon ay iiwan mo ako?"
Tanong nya sa akin habang walang patid ang pagtulo ng kanyang mga luha.
"Bata ka pa Tanya, marami ka pang makikilala, may mga anak na ako at may babaeng
naghihintay sa pagbabalik ko. Ayokong may masaktan akong tao kaya nga hangga't
maaga pa ay kailangan na natingtanggapin ang katotohanan na may iba ng nagmamay ari
ng aking puso. Hindi ko man siya naaalala sa ngayon ay sigurado akong isang araw ay
babalik din ang lahat ng mga ala-ala ko." Wika ko sa kanya na lalo nyang ikina-iyak

"Kailangan ko ng burnalik sa pamilya ko, hangad ko ang kaligayahan mo Tanya,

hinding-hindi kita makakalimutan at ang mga kabutihan ninyo sa akin. Maraming-
maraming salamat sa lahat.'l Wika ko at niyakap ko siyang
muli ng mahigpit dahil ito na ang hull' na yayakapin ko siya at haharapin ko na ang
buhay ko na naghihintay sa aking pagbabalik.
"Carlo wag mo akong iiwan, mahal na mahal kita. Sabi mo kahit ano mangyari hindi mo
ako iiwan hindi ba?" Wika n'yang umiiyak.
"Tanya, may pamilya ako na naghihintay sa akin, hindi ko man sila maalala ay
pamilya ko pa rin sila. Hindi ko sila maaaring talikuran ng dahil lamang sa
nakalimot ang aking isip." Wika ko sa kanya at tuluyan na syang napahagulgol.
Wala akong nagawa kung hindi ang talikuran sya at lumakad papalayo sa kanya.
Nasasaktan ako na may umiiyak na babae dahil sa akin, ngunit kailangan ko itong
gawin upang hindi ko pagsisihan sa huli ang pagkakamali na maaari kong magawa.
"Carloooo." Sigaw nya ngunit binalewala ko lamang ito at hinayaan siyang umiyak at
masaktan.
Pumasok ako sa kubo at napasuntok ako sa dingding dahil sa bigat na aking
nararamdaman. Hindi naman ako bato, ala-ala lamang ang nawala sa akin hindi ang
pakiramdam.
"Rye!" Gulat na ani ni Isaac.
"Kukuhanin ko lamang ang iba kong gamit at
aalis na tayo.ll Wika na hindi tumitingin sa kanila.
Malungkot kaming nagpa alamanan ni tatang Ben ngunit masaya sya na makakasama ng
muli ang aking tunay na pamilya, sinabi nya sa akin na napakasakit na malayo sa
anak kaya ginusto na ring makabalik ng manila. Kinakailangan kong bitawan si Tanya
dahil ayokong mas lalo ko syang masaktan dahil hindi ako sigurado sa aking sarili
kung ano ang mararamdaman ko para sa kanya sa oras na makaharap ko na ang babaeng
tinutukoy nila na nilalaman ng puso 1<0. Aaminin ko na ngayon pa lamang ay
nakakaramdam na ako ng kasabikan sa hindi ko malarnang kadahilanan.
Sa totoo lang ay hindi ko alam kung paano sya pakikiharapan dahil kahit anong
gawin ay wala akong naaalala sa aming nakaraan maliban na lamang ang mga ilang
ala-ala na bumabalik na may kayakap akong babae malapit sa dagat at ang isinigaw ko
ang kanyang pangalan.
Natatakot ako na kapag nakita ko na sya ay hindi sya kilalanin ng aking isip maging
ng aking puso.
Habang binabaybay namin angdaang pabalik ng maynila ay kung ano-anong samot
saring pumapasok sa aking isipan.
Paano ko ba pakikiharapan ang mga taong nakalimutan ng aking isip at puso? Ang mga
magulang ko na kahit sa kanilang itchura ay hindi ko na nakikilala. Paano ako aakto
ng normal kung isa man sa kanila ay hindi ko naaalala, para akong isang estranghero
na pumapasok sa kanilang buhay at binibigyan ng puwang ang sarili ko sa kanila
upang maging parte ako ng kanilang mundo.
Naguguluhan ang utak ko ngunit kailangan kong harapin ang lahat ng ito. Ito lamang
ang paraan upangtuluyan ko ng makilala ang nakaraang kinalimutan ng isip ko dahil
sa aksidenteng kanilang sinasabi. Wala ako ni isa mang ala-ala tungkol sa
aksidenteng naganap. Nahihirapan ang isip kong alalahanin ang lahat ngunit kung
kinakailangan ko itong gawin ay pipilitin ko ang sarili ko.
"Isaac." Tawag ko sa kanya.
"Ano yon bro?" ani nya sa akin.
"Maaari bang sa bahay na lang ng mga magulangko muna ninyo ako ihatid, hindi ko pa
kayang harapin ang ina ng aking mga anak." Wika ko sa kanila na tinanguan lamang ni
Isaac, batid kong nauunawaan nila ako at ayoko din namang biglain ang sarili ko na
alalahanin ng sabay-sabay ang lahat ng mga bagay.
"Kung yan ang gusto mo ay yan ang masusunod Rye, at kung handa ka na ring harapin
ang mag iina mo ay mag sabi ka lamang upang kami mismo ang maghahatid sa iyo sa
kanilangtahanan." Mahaba nyang litanya sa akin.
"Salamat guys, sa ngayon kasi ay kailangan ko munang kilalanin ang aking sarili at
sisimulan ko ito kasama ang aking mga magulang." Wika ko na sa tingin ko naman
naiiintindihan nila.
"Wala pang alam ang mga magulang mo kaya paniguradong magugulat sila kapag nakita
ka, pero hayaan mo munang kami ang unang pumasok sa bahay ninyo upang makausap sila
at maipaliwanag ang lahat." Wika naman ni Isaac at tinanguan ko na lamang ito.
Nakarating kami sa sinasabi nilang bahay namin at napanganga ako ng marealized ko
na hindi pala ito basta-basta na simpleng bahay lang, para itong palasyo sa sobrang
law.
"Di-dito ako nakatira?" Gulat na gulat kong tanongsa kanila na ikinatawa pa nila.
"HAHAHA, isa lamang iyan sa mga mansion ninyo." Tumatawa nilang ani.
"Isa sa mga mansion? Ibig nyong sabihin marami kaming ganyang kalaking bahay?"
Gulat
na gulat ko pa ring ani at hindi makapaniwala sa aking nakikita.
"Marami bro, pati sa ibang bansa ay may ganyan kang kalalaking bahay." Sambit naman
ni Hanz na tawang-tawa sa naging reaksyon 1<0. Para nga akong tanga dahil
pakiramdam ko na sa buong buhay ko ay ngayon lamang ako nakakita ng ganito kalaking
mansion, ngunit ang totoo ay higit pa dito ang tinatamasa ko nuon. Sana nga ay
manumbalik na ang lahat ng ala-ala ko.
Bumaba sila ngsasakyan at naiwan ako sa 100b nito.
Natatanaw ko silang nakikipag usap sa isang babae at isang lalake, nakita ko ang
pag luha ng babae at ang pagyakap ng lalake clito na tila inaalo ito. Kumabog ang
aking dibdib ng simulan nilang maglakad papalapit sa aking gawi, pakiramdam ko ay
hindi na ako makahinga sa lakas ng t* * *k ng aking puso.
Tatlong katok muna sa bintana ang ginawa ni Isaac bago ko binuksan ang pintuan ng
sasakyan nya.
Pagbukas na pagbukas ko ay biglang humagulgol ang babae at lumuha ang lalake ng
makita nila ako at mabilis nila akong niyakap ng pagka higpit-higpit at aamining
kong nakaramdam ang aking puso ng kaligayahan ng maramdaman ko ang kanilang mga
yakap..
"Oh mio dio figliolo, non posso credere che tu sia vivo." Wika sa akin ng babae
habang yakap-yakap nila ako ng sobrang higpit.
"Figlio, sai chi siamo?" wika pa nilang muli sa akin.
"Mi dispiace tanto ma non ricordo nulla." Wika ko na ikinagulat ko at nanlalalaki
ang aking mga mata.
"Ba-bakit naiintindihan ko kayo at bakit nakakapag salita ako ng inyong lengwahe?"
Gulat na gulat kong ani kaya lalo akong niyakap ng babae at narinig ko naman ang
mahihinang pagtawa ng aking mga kaibigan.
"lkaw nga ang anak namin, talagang maiintindihan mo kami dahil sa Milan kita
ipinanganak at duon ka din lumaki." Wika nyang lumuluha sa akingdibdib.
"Anak kami ang mga magulang mo, nagpapasalamat kami sa diyos dahil hindi ka nya
tuluyang kinuha sa amin, nagpapasalamat kami sa diyos at ibinalik niya ang
pinakamamahal naming anak." Umiiyak na wika ng aking ama.
"Halina kayo sa loob at napakarami pa nating pag uusapan." Wika pang muli ng aking
ama at iginiya na nila ako sa loob ng napakalaking mansion.
"Tita aalis muna po ako saglit may pupuntahan lamang ako, babalik din naman po agad
ako.ll Wika naman ni Hanz sa amin at pagkatapos ay agad ding urnalis at sumakay ng
sasakyan na dala namin kanina. Napatingin na lamang kami sa kaniya habang papalayo
ang sasakyang minamaeho niya at pagkatapos ay sabay-sabay na rin kaming naglakad
papasok sa 100b ng kabahayan.
Readers also enjoyed:
Mayor Zandro De Guzman
0 60.2K Read
 TAGS Dominant Fluffy Marital Life

Episode 48-
Raine's POV
Maaga pa lang ay naghahanda na kami para dalawing muli si Rye sa memorial park.
Mag aanim na buwan na rin ang nakalipas mula ng pumanaw ang taong nagbigay kulay sa
aking mundo at nagbigay ng kasiyahan sa aking pagkatao. Iniwanan nya ako ng
dalawang anghel na kamukhang-kamukha nya at sila na ngayon ang nagpapasaya sa akin,
Pinunan nila ang puwang sa aking puso kaya't nagpapasalamat ako dahil nabiyayaan
kami ng dalawang supling.
Walang araw na lumipas na hindi ko sya naiisip, halos gabi-gabi na lang ay tumutulo
ang aking mga luha, miss na miss ko na talaga syang mayakap at mahagkang muli. Sana
panginoon ko kung panaginip lamang ang lahat ng ito ay gisingin po ninyo ako.
Ayokong manatili sa bangungot ng aking buhay.
"Rye, miss na miss na kita mahal 1<0, hindi ko alam kung kaya kong magmahal na muli
dahil ang puso ko ay sumama na ng araw na inilibing ka namin." Wika ko sa hangin,
baka sakaling nasa tabi ko lamang sya ngayon at gusto kong malaman nya na
nangungulila ako sa kanya. Gusto kong maramdaman nya ang pagmamahal ko sa kanya na
hindi pa rin nagbabago at mas lalo pa ngang lumalalim sa araw-araw na nagdaan.
"Rye, mahal na mahal pa rin kita at hinding-hindi kita makakalimutan." Muli ay wika
ko sa hangin at muling tumulo ang masasaganang mga luha ko na araw-araw na lamang
ay kapiling ko sa tuwing mapag iisa ako.
"Ate tara na, mamaya iiyak ka na naman diyan, baka isipin na nila 1010 at Iola ay
pinapaiyak ka lang namin.ll Wika ni Raniel ngunit laking gulat nya nang mapagtanto
nya na tuluyan na akong umiiyak.
"Ate, tama na. Patahimikin mo na si kuya Rye, sa tingin mo ba masaya siya kung
nasaan man siya ngayon kung nakikita kanyang laging umiiyak? Palayain mo na ang
sakit na namamayani dyan sa puso mo at ibaling mo ang lahat ngbatensyon mo sa
kambal upang kahit papaano ay maibsan ang sakit na dinarama ng iyong puso." Naiiyak
na ani ng aking kapatid.
"Namimiss ko na naman kasi ang kuya Rye mo, hindi ko pa rin matanggap na wala na
siya sa buhay natin. Sobrang sakit clito sa puso ko Raniel. Araw-araw akong
namamatay dahil sa pagkawala niya." Nakangiti kong ani sa kanya kahit na ba
bumabalong ang mga luha sa aking mga mata.
"Hay naku! Ate naman, baka mamaya bumangon yon dahil nag aalala na sa iyo sa
kakaiyak mo d'yan." Sambit naman ni Roxanne habang karga-karga nya si Gian na
lumalapit sa kinaroroonan namin ni Raniel.
"Sige na hindi na ako iiyak, tara na at tanghali na." Saad ko sa kanila sabay
punas ng aking mga luha at agad na akong naglakad at kinuha si Gio kay Raniel.
Napakadaling sabihin na hindi na ako iiyak ngunit sa tuwing naaalala ko ang mga
masasayang araw namin ni Rye ay para akong unti-unting sinasaksak.
"lkaw na magmaneho Raniel, at dahan dahan lang kung hindi babawiin ko yang sasakyan
mo." Wika ko na may kasamang pagbabanta kay Raniel. Nababalitaan ko kasi na may mga
nakakakita sa kaniya na kung magmaneho ay tila ba mauubusan na ng kalsada, ayokong
mangyari sa kaniya ang nangyari kay Rye at baka hindi ko na talaga kayanin pa at
tuluyan na akong bumigay.
"Mabagal naman ako magmaneho lagi ate. Huwag ka kasing nakikinig sa mga inggitero
sa paligid." Wika nya naman na ikinataas ng aking kilay. Na trauma na yata ako kaya
pati pagmamaneho ng kapatid ko ay binabantayan ko
na rin.
"Iba pa rin ang nag iingat, may nakapagsabi sa akin na nakita kang nagmamaneho ng
sobrang bilis, kapag ako mismo nakahuli sa iyo ay hindi mo na mahahawakan pa yang
sasakyan mo." Ani ko sa kanya ng may pagbabanta sa aking tinig.
Habang patungo na kami sa memorial park ay napapaisip ako kung hanggang kaylan ko
kakayaning wala sa piling namin si Rye. Halos anim na buwan na ang nakakaraan mula
ng pumanaw sya ngunit eto at pakiramdam ko mas lalong lumalalim ang pagmamahal ko
sa kanya. Paano ba ako makababangon kung sa araw-araw na lang ay nararamdaman kong
nasa malapit lamang siya at nakikita ang mga ginagawa 1<0. Napapaisip din ako na
pwede palang mangyari na kahit wala na ang isangtao sa mundong ginagalawan natin ay
mas minamahal ko pa ito habang lumilipas ang panahon. Siguro ay ganoon talaga kapag
tunay at wagas ang pagmamahalan ng dalawang taong pinaghiwalay ng tadhana. Dahil sa
kakaisip ko kay Rye, ay hindi ko na namalayang nakarating na pala kami sa memorial
park kaya napagulat na lamang ako ng magsalitang muli ang aking kapatid kaya agad
akong napatingin sa labas at natawa ng bahagya.
"Si ate iniisip na naman si kuya Rye, andito
na po tayo, bumaba ka na dyan at puntahan mo na si kuya. Kanina ka pa kaya nya
hinihintay." Wika nya ng nakangiti sa akin kaya napatawa naman akong bigla. Ang mga
kapatid ko talaga, alam na alam nila kung paano ako pasasayahin kapag nalulungkot
ako.
"Dalhin mo yang basket ng pagkain at ako na magbubuhat kay Gio." Sambit ko ng
naiiling habang nakangiti at burnaba na rin kami ng sasakyan.
Maghapon ang inubos namin sa puntod ni Rye at naging masaya naman ang mga oras na
kasama namin siya kahit puntod lamang ito. Katulad ng dati kinakausap ko lamang ito
at pinapaalam ko sa kaniya ang mga nangyayari sa araw-araw, at pati ang tungkol sa
mga kakulitan ng kaniyang mga anak ay kinukuwento ko din sa kaniya kahit alam ko
naman na hindi na niya ako maririnig pa ay Sige lang ako sa pagkuwento.
Napagpasyahan na rin naming umuwi kaya't ng makarating kami sa mansion ay
sinalubong agad kami ni kuya Ray.
"May napapansin ako sa apat na magkakaibigan.ll Ani nya sa akin kaya napatingin
naman ako sa kanya ng naguguluhan sa kaniyang sinambit.
"Ano ibig mong sabihin kuya Ray? Alam mo
ba na hindi man lamang nila dinadalaw si Rye sa kaniyang puntod. Nakakasama ng loob
na tila ba kinalimutan na lamang nila ang kanilang kaibigan ng ganon-ganon lamang.
Halos araw-araw ay nasa puntod ako ng kaibigan nila ngunit ni anino nila hanggang
mag gabi ay hindi ko nasisilayan.l' Nagtatampo kong ani sa aking pinsan at
pagkatapos ay niyakap nya ako at hinalikan sa aking Lilo. Kay kuya Ray ko lamang
nasasabi ang lahat ng hinanakit ko sa buhay, pakiramdam ko ay sa kanya lamang ako
nakakakuha ng lakas maliban sa aking mga anak. Si kuya Ray kasi ang simula pa
lamang ay naging sandigan ko nuong mga panahong lugmok na lugmok ako sa
kalungkutan. Siya ang umagapay sa akin at tumulong upang makabangong muli, kaya
ngayon kapag may nararamdaman ako o kaya pag may mabigat akong dinadalang problema
ay tanging si kuya Ray lamang ang napag sasabihan ko.
"May itinatago Sila sa akin, nararamdaman kong may mga bagay na inililihim Sila sa
atin." Turan nya na ikinanoot ng aking noo.
Kahit naman ako ay nagtataka sa mga ikinikilos ng magkakaibigan, nuong isang araw
nga ay nakita ko pa Sila sa mall at tila ba Sila nakakita ng multo nang makita nila
ako kaya ramdam ko ang ibig sabihin ng aking pinsan.
"kailangan kong alamin kung ano ang sikreto nila." Mahinang Wika ng aking pinsan at
nagkibit balikat lamang ako sa kanya. Marami na akong iniisip at dinadalang
problema, ayoko ng dagdagan pa dahil lamangtila ba may itinatago Sila sa amin.
Kungtutuusin ay labas na kami sa kung ano man ang pinagkakaabalahan ng
magkakaibigan, buhay nila yon at wala kaming rason upang panghimasukan ang mga ito.
"Hayaan mo na langsila kuya Ray, hindi na natin dapat pang panghimasukan ang mga
buhay nila ngayong wala na si Rye, Nagkaroon lamang tayo ng kaugnayan sa kanila
nuon dahil kaibigan Sila ni Rye ngunit ngayongwala na siya ay Sila na rin mismo ang
dumistansya sa atin kaya hayaan na natin Sila kung ano man ang mga bagay-bagay na
ginagawa nila na hindi natin alarn dahil buhay nila yon at karapatan nila yon. At
kung may sikreto man silang itinatago ay labas na tayo duon." Mahaba kong litanya
sa kanya, ngunit tila ba desidido na siyang alamin kung ano man ang sinasabi nyang
sikreto ng mga ito kaya't napapailing na lamang ako sa kanya at simpleng ngiti
lamang ang ibinigay ko sa kaniya at pagkatapos ay tumayo na ako at lalakad na
lamang sana akong palayo ng muli itong
magsalita sa akin.
"Paano kung ang itinatago pala nilang sikreto ay tungkol kay Rye? Hahayaan mo na
lamang ba sila?" Wika nya na nagpahinto sa aking paglalakad at mulingtumingin sa
kaniya na may anyong pagkalito sa aking mukha.
"Kuya ano l ng ibig mong sabihin na si Rye ang itinatago nilang sikreto?" Wika ko
habang mabilis akong bumabalik sa kaniyang tabi. Bigla akong nakaramdam ng kung ano
sa aking dibdib sa sinbi ngbaking pinsan, paano nga kaya kung ang sikreto nila ay
si Rye na ama ang aking mga anak.
"Hindi ko alam Raine, ang alam ko lang ay nararamdaman kong may itinatago sila sa
atin at pakiramdam ko rin na tungkol ito sa ama ng iyong kambal. Kilala mo ako
kapag nagduda ako sa isang tao at madalas ay tama ang mga hinala 1<0." Ani nya na
ikinagulat ko. Bigla akong kinabahan, ang t* * *k ng puso ko ay bigla na lamang
nagsimulang kumabog. Bakit ganito ang nararamdaman ko? Bakit ngayon pati ako ay
tila ba apektado na ngsinasabi sa akin ng aking pinsan tungkol sa sikreto ng apat
na magkakaibigan. Paano nga kaya kung may itinatago sila sa amin na dapat kong
malaman? Shìt lalo na yatang gurnulo ang aking isipan. "Kuya, paano mo malalaman
kung may itinatago nga sila sa atin?" Ani ko sa kanya dahil ngayon ay gusto ko
nanring malaman ang mga bagay na sinasabi sa akin ni kuya Ray.
"Aalamin ko Raine, huwag kang mag aalala dahil nandirito ako upang alamin ko kung
ano ang itinatago nila sa atin. Kung tungkol man ito kay Rye ay may karapatan kayo
ng mga anak mo na malaman ang mga ito.ll Ani nya sa akin at bigla na lamang tumulo
ang mga luha sa aking mga mata. Pakiramdam ko ay may nabuhay na pag asa sa aking
puso na hindi ko maintindihan. Nakaramdam ako ng kasabikan na hindi ko mapangalanan
kung bakit. Nakaramdam ako ng kaligayahan sa aking puso na nararamdaman ko lamang
nuong nabubuhay si Rye.
"Kuya, gusto kong malaman ang totoo. Gusto ko ring malaman kung bakit tila ba
kinalimutan na lamang nila si Rye, ako ang saksi kung gaano nila pinapahalagahan
ang isa't-isa kaya nahihirapan akong intindihin ngayon kung bakit bigla na lamang
nila kinalimutan ang ala-ala ni Rye. Tama ka nga kuya Rye, ngayon ko naiintindihan
na may itinatago nga sila sa atin. Naaalala mo ang sinabi ko sa iyo dalawang buwan
na ang nakakaraan tungkol sa ainabi sa akin ni Hanz? Hindi kaya may kinalaman ito
tungkol dito kuya?" Wika ko sa kaniya habang halos hindi na ako makahinga dahil sa
lakas ng pagtibok ng aking puso.
"Gagamitin ko ang impluwensya nating mga Antonetti laban sa kanila upang malaman ko
ang mga bagay-bagay na itinatago nila sa atin, makakaasa kang gagawin ko ang lahat
para malaman natin ang totoo." Ani nya sa akin at pagkatapos ay iniwan na nya ako
sa salas na nag iisip ng malalim. Tama nga si kuya Ray, kailangan naming malaman
ang sikreto nila kung may kinalaman man ito kay Rye dahil karapatan namin yon ng
aking mga anak. Gusto kong malaman kung ano ba talaga ang itinatago nila, kaya
tutulungan ko ang aking pinsan sa abot ng akingmakakaya.
Rye, nararamdaman kita sa puso ko, ang isip ko ay sinasabing wala ka na sa mundong
ginagalawan ko ngunit ang aking puso ay iba ang ibinubulong nito, bigyan mo ako ng
kasagutan sa mga katanungang hinahanapan ko ng tugon. Mahal na mahal kita at hindi
iyon mababago ng pagpanaw mo. Mananatili ka sa puso at isipan ko hanggang sa muli
nating pagkikita sa kabilang buhay. I Love You Ryven James Vance.

Episode 49-
Ryven's POV
Isang linggo na ang lumipas mula ng umuwi ako dito sa mga magulang ko, hindi ako
lumalabas dahil pakiramdam ko ay ibang tao ako sa kanila, wala akong maalala
tungkol sa nakaraan namin ng aking mga magulang, tanging mga larawan at videos
lamang namin ang paulit ulit kong tinitignan at pinapanuod. Alam ko at nararamdaman
ko ang lungkot sa mukha ng aking mga magulang sa tuwing nakikita nila ako, na mas
pinipili ko na lamang ang mapag isa kaysa ang makasalamuha sila. Naninibago pa ako
at nakakaramdam ng pagkailangsa tuwing tinitignan nila ako.
Lumabas ako ng aking silid at pinuntahan ang aking ina na nasa hardin na namimitas
ng mga sari-saring buklaklak, malamang ay ilalagay nyang muli sa kaniyang dining
table.
"Mom?!" Tawag ko sa kanya na ikinagulat nya at agad akong nilingon na may masayang
anyo.
"Son, buti naman at lumabas ka na ng kwarto mo, nag aalala na ako sa IYO." Wika
nyang
may saya at lungkot sa kanyang mukha.
"Sorry mom, sinasanay ko lang muna ang aking sarili sa mundong ginagalawan ninyo."
Wika ko habang pinagmamasdan ang mga tanim n 'yang mga bulaklak.
"It's okay son, masasanay ka din, ang pinaka importante ay kasama ka na naming muli
ng iyong ama." Ani nya na may ngiti sa labi.
"Aalis muna po sana ako." Wika ko na ikinagulat nya at biglang lumungkot ang
kaniyang mga mata na tila ba may nagbabadyang mga luha mula dito.
"liwan mo na kami anak?" Malungkot nyang ani kaya tumawa ako ng mahina. Ang mom ko
talaga, hindi kaya pwedeng gusto ko lang mamasyal? Kaya napapangiti tuloy ako sa
naging reaksyon niya.
"Hindi PO, magpapasama lang po sana ako kay Isaac na mamasyal. Gusto ko po muna
kasing makapag libot-libot upang masanay ako sa mga nakikita ko sa aking paligid."
Wika ko na nagpabago ng kanyang reaksyon at isang matamis na ngiti ang sumilay sa
kaniyang labi.
"Go ahead, kailangan mong mag enjoy at baka sakali sa lugar na pupuntahan nyo ay
may mga bagay na magpaalala sa iyo ng mga nakaraan mo. Tama yan anak para hindi ka
naman laging nasa silid mo lamang, nag aalala tuloy kami ng iyong ama." Ani nyang
nakangiti kaya ginantihan ko din sya ng isang ngiti. Tama ang aking ina, baka
sakalingsa mga pupuntahan kong lugar ay may magpa alala sa akin tungkol sa aking
mga nakaraan kaysa naman lagi na lang akong nagmumukmok sa 100b ng aking silid
Nasasawa na rin naman ako kakatitig sa apat na sulok ng aking kwarto. May nabuong
plano sa aking isip, siguro ay ito na ang tamang panahon para harapin ko na ang
isang taong naging bahagi ng aking buhay.
"Tatawagan ko po lamang muna si Isaac upang masundo n'ya ako dito." Turan ko pang
muli sa aking ina na tinanguan naman nya ako at ramdam ko ang saya sa kanyang
kalooban ng malaman nyang gusto kong lumabas muna kasama ang aking kaibigan.
"Sige anak, mag enjoy ka lang muna at pasasaan ba at magbabalik din ang lahat ng
iyong ala-ala." Ani pa nyang muli at pagkatapos ay niyakap nya ako ng mahigpit at
ginantihan ko din naman ito.
Matapos kong tawagan si Isaac ay agad na akong naligo at nagbihis, hindi nagtagal
ay narinig ko ang ilang busina ng sasakyan kaya
mabilis na akong lumabas ng mansion upang salubungin ang aking kaibigan.
"Saan mo ba gustong purnunta bro? ll Tanong nya sa akin ng may ngiti sa kanyang
mukha.
"Pwede ba nating sunduin ang barkada? Gusto ko kasing makasama kayo, hindi ko nga
maintindihan kung bakit ito ang nararamdaman ko pero gusto ko talaga kayong
makasamang lahat." Ani ko sa kanya na ikinatuwa naman niya.
"Bakit? Saan mo ba balak pumunta at kailangan pang kasama silang lahat?" Nalilito
nyang ani sa akin ngunit makikita mo rin ang kasiyahan sa kaniyang mukha. Nuong
unang pagkikita namin sa Calatagan ay hindi ako sigurado kung makakasundo ko sila
dahil hindi ko sila maalala, ngunit habang nagtatagal ay nakikilala ko ang
kabutihan ng kanilang pagkatao kaya nagiging kampante na rin ako na sila ang Iagi
kong kasama.
"Gusto ko sanang puntahan ang aking mga anak at magpakita na rin kay Raine.l' Wika
ko na ikinalaki ng kanyang mga mata. Alam kong magugulat siya sa sinabi ko dahil
isang linggo na rin naman nila akong kinukulit na harapin ko na si Raine upang
matuldukan na ang paghihirap nya ngunit natatakot ako na baka kapag kaharap ko
na siya aywala akong maramdamang kahit na ano at masaktan ko lamang siya ng dahil
dito.
"Sigurado ka na ba dyan? Handa ka na ba talagang makita sila?" Nagugulat pa rin
nyang tanongsa akin at tumango lamang ako sa kanya. Ito na rin siguro ang tamang
panahon upang magkita kami ni Raine, gusto ko na ring makita ang mga anak ko.
"Gusto kong makita ang mga bata." Simple kong tugon ngunit ang totoo ay gusto ko na
ring makita si Raine, isang linggo na siyang hindi nawawala sa isipan ko. Gusto
kong malaman kung ano ang mararamdaman ko sa oras na magkita na kaming muli ni
Raine, kung maaalala ba siya ng isip ko o makikilala ba sya ng puso ko.
"Wait, tatawagan ko lang sila at dito ko na sila padidiretsuhin sa mansion nyo."
Ani nya at nagmamadali niyang kinuha ang kaniyang telepono at agad na tinawagan ang
mga ito habang ako naman ay mataman lamang na nakikinig sa kanila habang iniisip ko
pa rin si Raine kung ano ba ang magiging reaksyon nito sa oras na makita na nya
akong nakatayo sa kaniyang harapan at buhay na buhay.
Nababakas ko sa mukha ni Isaac ang kasiyahan, ngunit sa sulok ng aking isipan ay
may pangamba akong nararamdaman sa pagkikita
namin ni Raine. Paano kung wala akong maramdaman para sa kanya? Paano kung masaktan
ko sya ng dahil doon? Ngunit kailangan ko itong gawin, hindi habang panahon ay
maitatago namin ang nangyari sa akin at may karapatan din silang malaman ang totoo
dahil ako ang ama ng kanyang mga anak. Sa totoo lang ay nakakaramdam ako ng
pananabik na makita ang aking mga anak at masi[ayan ang mukha ng babaengsinasabi
nila na mundo ko. Nasasabik ako na makita at mahawakan ang aking mga anak kaya
napapangiti ako ng hindi ko namamalayan.
"Para saan ang mga ngitingyan?” Pang aasar ni Isaac sa akin.
"May naisip lang ako,” sambit ko naman sa kanya.
"Papunta na sila dito kaya antayin na natin.” Saad nya pang muli kaya matyaga
lamang akong naghihintay sa pagd ating nila.
Hindi rin nagtagal ay isa-isa na nga silang dumating ng may ngiti sa kanilang labi*
Nababakas ko ang kaligayahan sa kani[ang mukha, marahil ay batid na nila kung saan
kami magtutungo.
"Totoo ba?” Masayang ani ni Harız at tumango ako bilang pag sang ayon sa kanyang
tanong.
"Ayos!" Wika nila na tuwang-tuwa at nag fistbump pa silang apat na ikinatawa ko
naman. Ang saya siguro namin nuon, hindi ko man naaalala ang aking nakaraan ay
nararamdaman ko naman na may koneksyon ako sa kanila.
"Sa wakas ay mukhangtitigil na si Raine sa pag iyak." Wika ni Hanz na ikinagulat
1<0.
"Urniiyak sya hanggang ngayon? l' Tanong ko na hindi ako makapaniwala.
"Walang araw na hindi nya iniyakan ang puntod na inakala nyang ikaw Rye, araw-araw
siyang dumadalaw sa iyong puntod at lihim kong binabantayan ang iyong mag iina sa
utos na rin ni Isaac." Wika naman ni George kaya napatingin ako kay Isaac na
tahimik lamang. Kung ganoon ay tunay ko ngang mapagkakatiwalaan ang mga taong ito.
Hindi ako nagkamali ng aking desisyon na harapin ang katotohanan at surnama sa
kanila pabalik sa aking mga mahal sa buhay.
Kung ganoon ay mahal na mahal nga nya ako at natatakot ako na baka hindi ko yon
matugunan. Natatakot akong masaktan ko ang kanyangdamdamin.
Umalis din kami agad at sinimulang baybayin ang daang patungo sa kinaroroonan ng
aking mag iina. Hindi rin naman nagtagal ang byahe namin at pumapasok na isa-isa
ang mga sasakyan namin sa isang napakalaking mansion na halos hindi nalalayo sa
mansion ng aking mga magulang.
May isang lalaki ang sumalubong sa garahe, hindi nalalayo ang kanyangedad sa amin
at matipuno din ang kanyang pangangatawan.
Sumunod ay isang napaka gandang babae, nanlaki ang aking mga mata ng maalala ko na
sya ang babaeng dumadalaw sa aking panaginip at nagpapakita sa aking balintataw.
Napaawang ang aking labi sa sobrang kagandahan ng babaeng ngayon ay
akingtinititigan. Sumunod na lumabas ay isang dalagita na may akay-akay na dalawang
magkamukhang-magkamukha na batang lalake kaya mas lalong kumabog ang aking dibdib
ng masilayan ko ang dalawang bata dahil kamukhang-kamukha ko ang mga ito.
Kaligayahan ang nararamdaman ko at pananabik habang pinagmamasdan ko ang dalawang
batang masayang naglalaro. Halos hindi na ako makahinga sa lakas ng t* * *k ng
aking puso kaya napatingin ako kay Isaac.
"Yup bro, your angels!" Pagka wika nya ay nag uunahangtumulo ang aking mga luha
dahil sa sobrang saya na aking nararamdaman, ito nga siguro ang tin atawag nilang
lukso ng dugo.
Nakita kong bumaba ng kanilang sasakyan sila Hanz, George at Gabriel at binati ang
lalaking ngayon ay katabi na ni Raine. Napakunot ang aking noo ng makita kong
inakbayan nya si Raine at hinalikan ito sa ulo, may kung anong galit akong
naramdaman na hindi ko maipaliwanag at pinakatitigan ko ng masama ang lalaking
nakaakbay ngayon kay Raine. Kung nakamamatay lamang ang masamang titig ay kanina pa
bumulagta ang lalakengyon mula sa kinatatayuan nya.
"Yan naman si Ray," sabay turo nya sa lalaking aking tinititigan ng masama at
narinig ko ang mahina nyang pagtawa kaya napatingin ako sa kanya ng may inis sa
aking mukha.
"Pinsang buo yan ni Raine. Sya yung sinasabi namin sa iyo na head chef mo na pinag
selosan mo ng matindi dahil akala mo ay may relasyon sila pero sa huli ay ginulat
tayong lahat na ang mga chef mo pala ay hindi lang basta mag pinsang buo, mga multi
bilyonaryo din, at yung dalagita naman ay kapatid ni Raine, may isa pang kapatid si
Raine na lalake pero mukhang wala sya ngayon d'yan.ll Pagka wika nya ay ibinalik
kong muli angtingin sa kanila ngunit nagulat ako ng makita kong papalapit na sa
amin ang lalaking tinawag nyang Ray. Muli ay napalingon ako kay Isaac na may pag
aalala sa aking mukha.
"Don't worry, hindi naman nya tayo nakikita, heavy tinted ang sasakyan na ito kaya
pag sa labas ka titingin ay wala kang maaaninag na tao sa 100b ng sasakyan na ito."
Wika nya pa ng nakangit .
Katok sa bintana ang pumukaw sa amin at hindi ko naman malaman kung ano ang aking
gagawin. Kinakabahan ako sa magiging paghaharap naming lahat kaya pakiramdam ko ay
nanlalamig ang buo kong katawan.
"No plans of getting out?" Nakangiti nyang ani kahit na hindi naman nya nakikita
kung sino ba ang nasa 100b ng sasakyan.
Hindi namin binuksan ang pintuan at hinayaan namin syang muling kumatok.
"Just say a word, leave or stay." Ani sa akin ni Isaac na mataman lamang na
nakatingin sa akin at hinihintay ang susunod kong hakbang. Ipinikit ko ang aking
mga mata at huminga ng sobrang lalim upang makakuha ako ng lakas ng 100b na harapin
na ang mga taong naging parte ng aking buhay. Turningin ako kay Isaac at pagkatapos
ay sa labas ng bintana at maya-maya lamang ay inalis ko ang pagkakakabit ng aking
seatbelt at dahan-dahang binuksan ang aking pintuan at agad akong lumabas ng
sasakyan na nakayuko
ang aking ulo. Dahan-dahan akong nag angat ng mukha at turningin ako sa kaniya at
pagkatayo ko sa harapan nya ay para syang itinulos na kandila o parang nakakita ng
multo sa kanyang harapan at hindi na nakakilos pa, ngumiti ako sa kaniya at saka
pa lamang siya tila ba natauhan at tinawag ang pangalan ko.
"Rye?" Ani nya sabay lingon sa gawi ni Raine na ngayon ay dahan-dahan ng lumalapit
sa amin habang titig na titig sa aking mukha at umaagos ang mga luha mula sa
kanyang mga mata. "R-Rye?" Tawag din ni Raine ng tuluyang makalapit sa akin, ngunit
bakit ganito nararamdaman ko, wala talagang makapa ang isip ko kung sino ang mga
taong ito na nakaharap sa akin. Bakit hindi ko sila maalala?
Bigla ay niyakap ako ni Raine ng sobrang higpit ngunit hindi ko ito magantihan
dahil na rin siguro sa sobra kong pagkagulat at pagkabigla.
Ramdam ko angtitig ng lahat ng tao na nasa aming paligid na tila ba naghihintay ng
susunod na mangyayari ngunit wala akong makapang kahit na anong damdamin para kay
Raine kaya nananatili lamang akong nakatayo. Pumikit ako at pilit kinakapa sa aking
puso kung may puwang ba siya clito ngunit bigo lamang ako kaya't muli kong idinilat
ang aking mga mata at tinitigan siya
sa kaniyang mukha. Yung kaninang naramdaman ko habang nakaakbay sa kaniya ang Ray
na ito, ano yon? Bakit ganoon ang naramdaman ko kanina na tila ba nagseselos ako.
Bakit ngayong nasa harapan ko na siya ay wala akong makapang damdamin?
"Rye totoo ba ito? Hindi ba ito isang panaginip lamang?" Humahagulgol nyang ani sa
akin habang mahigpit nya akong yakap-yakap.
Hindi ko maintindihan ngunit ayaw kumilos ng aking katawan upang tugunan ang
kanyang yakap kaya nakatitig lamang ako sa kaniya.
"Rye?" Nagtataka nyang wika at tumingin sa aking mukha. Nakikita ko sa kaniyang mga
mata ang kirot at saya na kaniyang nararamdaman, m aging ang pagkalito. Gusto ko
man siyang yakapin ngunit hindi ko alam kung bakit hindi ko maigalaw ang aking mga
kamay.
"I'm sorry, ngunit hindi kayo nakikilala ng isip ko." Mahinahon kongwika na
ikinatingin nila kay Isaac at sa aking mga kaibigan. Batid kong nagtataka sila at
naguguluhan ngayon sa mga nangyayari at naghahanap sila ng tamang kasagutan.
"A-anong ibig mong sabihin na hindi kami nakikilala ng isip Imo?" Naguguluhang ani
ni Ray ngunit sa aking mga kaibigan nakatingin na tila
ba naghihintay ng paliwanag mula sa mga ito.
"Bro mabuti pa ay sa 100b na natin pag usapan ang lahat para malaman nyo angtunay
na nangyari kay Rye." Wika naman ni Gabriel sa nalilitong mukha nila Raine at Ray
na mataman na akong tinititigan, turnango sila at pagkatapos ay isa-isa na nila
kaming iginiya sa 100b ng kanilangtahanan.

Episode 50-
Ryven's POV
Nasa 100b kami ng malawak na silid tanggapan ay walang maglakas ng 100b na
magsalita, tanging mga pag hikbi lamang ni Raine ang naririnig namin. Nakatitig
lamang ako sa kanyang magandang mukha at nararamdaman ko ang pag iwas nya na
mapatingin sa akin kaya may kung anong lungkot akong naramdaman sa aking
kaibuturan, hanggang sa tuluyan ng binasag ni Isaac ang katamikan na namamagitan sa
aming lahat.
"Raine, Ray.. Nang araw na ililibing na ang labi ng inakala ng lahat na si Rye ay
malakas na ang kutob ko na hindi si Rye ang pinagluluksa nating lahat, kaya ng araw
ding yon ay hindi na namin kinaya pang makita kayong nagdadalamhati at nagluluksa
sa isang taong wala namang kaugnayan sa inyo, sa ating lahat kaya minabuti naming
lisanin ang lugar at binaybay namin ang Calatagan Batangas kung saan nangyari ang
aksidente at sinimulan naming alamin ang nangyari at hanapin si Rye kahit wala
kaming ideya kung saan kami magsisimula."
Mahabang paliwanag ni Isaac.
"Kung naniniwala pala kayo na hindi si Rye angtaong inilibing sa puntod na yon
bakit wala kayong sinabi sa amin, eh di sana tumulong kami sa paghahanap.ll May
galit na wika ni Ray habang sa mukha ko siya nakatingin.
"Sa tingin mo ba kung sinabi namin ng araw na yon ay maniniwala kayo sa amin ha?
Lahat kayo iniiyakan ang puntod na yon.” Sabad naman ni Harız na tila ba naiinis
dahil sa tinuran ni Ray.
"Lahat kayo pinaniniwalaan na si Rye ang taong inilibing nyo, lahat kayo
nagluluksa, paano nyo kami paniniwalaan kung sa isip at sa puso n 'yo si Rye ang
taong yon?” Mahinahong wika naman ni George.
”Ngunit halos anim na buwan akong nagluluksa sa isang taongwa[a naman palang
kaugnayan sa aming mag iina. Sana nuon pa lamang ay kinausap nyo na kami tungkol sa
hinala ninyo, karapatan ko ding malaman ang lahat ngyon dahil may anak kami at
nagmamahalan kami ni Rye. Araw-araw ay iniiyakan ko ang puntod na yon sa pag
aakalang katawan nya ang nanduroon, pagkatapos malalaman ko ngayon na buhay na
buhay pala ang ama ng aking mga anak?” Saad naman ni
Raine habang umiiyak at nakatitig lamang sa akin
habang ako naman ay nakakaramdam ng kung anong lungkot sa aking puso.
"Pagkatapos ngayon ay nasa harapan ko kayo at sasabihin nyo sa akin na hindi kami
naaalala ng kanyang isipan? Alam nyo ba ang nararamdaman ko ngayon ha? Pakiramdam
ko muling namatay ang aking puso." Wika nya pang muli at tuluyan na siyang
napahagulgol. Lalapitan ko sana siya ngunit niyakap na siya ng kaniyang pinsan kaya
wala na akong nagawa kung hindi ang pagmasdan na lamang siyang nasasaktan.
"Naaksidente si Rye ng gabing papauwi slya at base sa nakalap naming impormasyon ay
kasama nyang burnaba ng manila ang isa sa aming engineer na si Romualdez, magkasing
taas at magkasing katawan silang dalawa, at dahil sunog na sunog ang katawan nya ay
inakala ng lahat na si Romualdez ay si Rye." Sambit naman ni Gabriel.
"Dahil din sa aksidente ay nagkaroon ng amnesia si Rye, marahil ay nabagok ang
kanyang ulo kaya lahat ng ala-ala nya ay nawala, angtangi lamang nyang naaalala ay
ang anim na buwan mula ng sya ay magising. " Paliwanag naman ni Isaac.
"Sino ang nakahanap sa kanya?" Tanong ni Ray.
"Isang matanda na nagngangalang Tatang Ben, may mga nakasama din sya duon na ilang
kapitbahay, sila Manang Digna, ang anak nito na Sina Boyet at Tanya." Wikang muli
ni Isaac.
"T-Tanya?" May gulat na ani ni Raine at turningin na sa aking gawi kaya't napayuko
naman ako at nakaramdam ng guilt ng makita ko ang malungkot niyang mga mata.
Gustuhin ko mang magsalita at sabihin sa kaniya kung sino si Tanya ay walang
lumabas na kahit ano sa aking bibig.
"Sino si Tanya?" Pag uulit na tanong ni Raine na sa akin pa rin nakatingin at pilit
ko namang iniiwasan na makipaglaban ng titigan sa kaniya dahil hindi ko alam kung
paano ko ba ipapaliwanag sa kaniya kung sino ba si Tanya sa buhay ko.
"Sino si Tanya?" Pag uulit nya at ngayon ay muli na naman siyang lumuluha sa
harapan naming lahat kaya't napayakap na s'ya sa kaniyang pinsan na si Ray.
"Kaibigan." Mabilis na ani ni Hanz kaya tumango-tango na lamamg si Raine habang sa
akin pa rin nakatingin at nababakas ko sa kaniyang mga mata na hindi niya
pinaniniwalaan angtinuran ni Hanz.
"Ahm.." Panimula ko upang maagaw ko ang kanilang atensyon kaya't napatingin naman
ang lahat sa akin.
"Sa totoo lang, wala akong alam na sasabihin sa inyo dahil wala naman akong
naaalala. Gustuhin ko mang magsalita upang iparamdam sa inyo ang niloloob ko ay
hindi ko naman magawa dahil wala talaga akong maalala sa mga nakaraan ko. Paano ako
magsisimula kung ang naaalala ko lamang ay ang ilang buwang nakaraan ko mula ng
magising ako na ang kasama ko na ay si Tatang Ben." Wika ko sa kanilang lahat at
tinapik lamang ako ni Isaac sa aking balikat at napayuko na lamang ako.
"Rye hindi mo ba talaga ako naaalala, kami ng mga anak mo? Kahit ba dyan sa puso mo
ay wala kang nararamdaman na kahit na ano para sa akin, sa amin?" Wika ni Raine sa
akin habang patuloy lamang sya sa kanyang pag iyak, gusto ko s'yang yakapin at
aluuin ngunit ayaw kumilos ng aking katawan.
"So-sorry, hindi ko talaga kayo naaalala hindi kayo kinikilala ng aking isipan."
Mahinahon kong ani.
"D'yan, d'yan sa puso mo, hindi mo ba karm nararamdaman? ll Tanong nya pang muli at
napahawak ako sa aking puso ng ilang minuto at pilit kong dinadama ang pagmamahal
na
sinasabi nila na inuukol ko para kay Raine, ngunit bigo akong maramdaman ito.
"1-1 1 m sorry." Tangi kong sambit na naging dahilan ng labis nyang pag iyak.
"Naniniwala ako na nakakalimot ang isip ng tao, ngunit kaylanman ay hinding-hindi
ang puso nito. Kung tunay at wagas ang iyong pag ibig, kahit na lumimot pa ang
iyong utak ay isisigaw pa rin ito ng iyong puso." Wika naman ni Ray na nakatitig
lamang sa akin at wala akong mabasang emosyon, kaya hindi ko alam kung nagagalit ba
sya sa akin dahil sa pagluha ni Raine o natutuwa sya dahil buhay ako.
"Magtanong ka sa akin Rye ng kahit na ano at sasagutin ko ang lahat ng itatanong
mo, sabihin mo sa akin ang lahat ng gumugulo sa utak mo at baka matulungan kita
upang kahit papaano ay baka makatulong ito ipang makaalala ka. Kahit ano Rye,
magtanong ka please. Sasagutin ko ang lahat parang awa mo na." Ani nya sa akin kaya
lt napayuko na ako at nasabunutan ko ang aking sarili dahil unti-untiakong
nakararamdam ng pananakit ng aking ulo.
Malakas kong sigaw na ikinagulat nila habang hawak-hawak ko ang aking ulo. Gusto
kong makaalala, kahit kaunti lang ngunit ayaw gumana ng utak ko, ayaw mamakaalala
ng isip ko at nagsisimula lamang itongsumakit.
"Rye, sumasakit na naman ba ang ulo mo? ll
Nag aalalang ani sa akin ng aking mga kaibigan at naramdaman ko ang mga kamay na
nakahawak sa aking balikat.
"A-Anong nangyayari sa kaniya?" Natatarantang ani ni Raine.
"Anong nangyayari?" Wika naman ni Ray.
"Kapag nagpipilit siyang makaalala ay nananakit ng sobra ang ulo nya at kung minsan
sa sobrang sakit nito ay nawawalan siya ng malay tao." Ani naman ni Isaac habang
ako ay hawak-hawak pa rin ang aking Lilo ngunit hindi na ito ganoon kasakit kaya't
unti-unti akong nag angat ng mukha.
"Okay ka lang ba pare?" May pag aalalang ani naman ni Ray na tinanguan ko lamang.
"1-1 1 m sorry, I didn't know." Wika naman ni Raine kaya't hinawakan ko na ang
kaniyang kamay upang ipabatid sa kaniya na okay lang ako. Ngumiti siya sa akin at
pagkatapos ay tinawag ni Raine ang kambal at nakaramdam ako ng katuwaan sa puso
1<0, ang mga anak ko ay nararamdaman ng puso ko. Bakit si Raine na ina
ng aking mga anak na sinasabi nilang minamahal ng lubos ay ayaw kilalanin ng
aking puso?
"Roxanne, dalin mo dito ang kambal upang makilala sila ng kanilang ama." Mahinahon
nyang ani habang nakangiting nakatingin lamang sa akin.
Napalunok ako ng makita kong masayang tumatakbo papalapit ang isa sa kambal at para
bang hinahaplos ang aking puso ng marinig ko ang pag bungisngis nila .
Nang makalapit ang mga ito ay agad ko silang pinangko at iniupo sa aking mga hita.
"Si-sila ba ang ating mga anak?" May pagkasabik kong ani habang walang patid ang
mga luha sa aking mga mata.
"Yes Rye sila ang ating mga anak, yang hawak mo sa kanan ay si Gio at ito naman na
nasa kaliwa mo ay si Gian." Wika nya habang pinapahid ang kanyang mga luha.
"Da-da." Sambit ng mga batang ngayon ay nagbibigay ng kaligayahan sa aking puso.
Muli na namang nagtuluan ang aking mga luha at kahit anong punas ko sa mga ito ay
tila ba ito umaapaw lamang mula sa aking mga mata.
"Lukso ng dugo.ll Sambit ni Isaac kaya napatingin ako sa kanya.
"Yang nararamdaman mo ngayon ay dahil yan ang itinuturo ng 'yong puso, kahit
sinasabi ng iyong isip na hindi mo sila kilala at hindi mo sila naaalala ay
kinilala ang mga ito ng iyong puso, ang yong pagluha ang magpapatunay nito Rye."
Muli ay pahayag ni Isaac sa akin.
Agad kong niyakap ang dalawang bata na ngayon ay nasa aking kandungan at damang-
dama ng aking puso ang pananabik at pagmamahal na ngayon ay unti-unti ko ng
nararamdaman para sa aking mga anak.
Tama nga si Isaac dahil ang puso ko sa mga oras na ito ay lunod na lunod sa
kaligayahan na aking nararamdaman, nararamdaman ko ang pagmamahal ko sa dalawang
batang ngayon ay aking kalong kalong. Pagmamahal na nagbibigay ng kaligayahan sa
buhay ko. Ngunit bakit wala akong maramdaman para kay Raine? Ibig bang sabihin nito
ay hindi ko slya tunay na minamahal?
Pinagmasdan ko ang dalawang anghel na nasa aking kandungan ngayon at may sumilay na
matamis na ngiti sa aking labi.
"Kamukhang-kamukha ko sila," masaya kong ani sa kanila matapos kong mapagmasdan na
kamukha ko ang dalawang anghel.
Malalakas na tawa ang isinagot ni Isaac at George sa akin.
"Akala ko hindi mo napansin," natatawang ani ni Isaac.
Niyakap ko ng mahigpit ang kambal habang nakatitig ako kay Raine at habang ganon
din sya sa akin.
"Raine salamat.'l Wika ko sa kanya na kinunutan nya ng kanyang noo.
"Salamat saan?" Naguguluhan nyang ani at napalingon siya sa aking mga kaibigan.
"Dahil binigyan mo ako ng dalawang anghel sa buhay ko, ngayon ay may dahilan na ako
upang mas lalo akong mag pursigi upang maalala ang aking nakaraan, gusto kong
ibalik ang mga ala-alang nakalimutan ng aking isip." Sambit ko sa kanya at matamis
na ngiti ang surnilay sa kanyang labi.
Nagpaalam na rin kami sa kanila dahil kailangan ko pang pumunta sa doctor na
kinausap ng aking ina.
Bago kami umalis ay ginawaran ko muna ng mahigpit na yakap ang aking mga anak at
dinampian ng halik sa kanilang mga ulo.
"Babalik ako mga anak, may importante lang na pupuntahan si daddy." Bulong ko sa
kanila habang nakaluhod ako sa sahig upang mapantayan ko ang dalawa kong anak na
ngayon
ay naglalaro na ng puzzle blocks.
Turnayo ako at tumingin kay Ray at Raine at nagpaalam naman kami sa kanila ng
maayos.
"Mauuna na kami, salamat uli." Wika ko at tinalikuran ko na sila at tuluyan ng
lumabas ng mansion.
Kahit hindi ako humarap muli sa kanila ay alam kong nagdurugo ang puso ni Raine
habang patuloy na umiiyak. Gustuhin ko man siyang yakapin bago kami umalis ngunit
aarninin kong wala talaga akong maapuhap na damdamin para sa kanya. Kung may
pagmamahal man ako sa kanya ay hindi ko alam dahil pakiramdam ko na pati ang aking
puso ay kinalimutan sya ng hindi sinasadya. Pero ngayong nakita at nayakap ko na
ang aking mga anak ay gagawin ko ang lahat upang maalala ko ang aking nakaraan
upang mabuo kaming muli. Nang makita kong umiiyak si Raine kanina ay nakadama ako
ng kalungkutan, ng makita ko siyang may nakaakbay sa kanyang lalaki at hindi ko pa
alam na pinsan pala nya ang lalaking yon ay nakaramdam ako ng galit na hindi ko
malaman kung saan nanggagaling. Ngunit ng niyakap ko siya kanina ay hindi ko
naramdaman sa kanya ang kaligayahang nadama ko ng niyakap ko ang aming kambal.
Hindi ko alam kung nililito lamang
ba ako ng aking isip, ngunit ano pa man ang mangyari ay pipilitin kong ibalik ang
masasayang ala-ala namin ni Raine, ang pagmamahalan namin na minsang nagbuklod sa
amingdalawa. Hintayin mo lamang Raine at alam ko na mangyayari muli ang magkasama
tayong dalawa na may pagmamahal sa isa't-isa.
Readers also enjoyed:
Greasy Magnate
0 26.6K Read
TAGS Billiona•re Fluff Story Time Travel

Episode 51-
Ryven's POV
Isang buwan na angnakalipas mula ng bumalik ako sa manila at wala akong ginawa kung
hindi ang alamin kung saang lugar pa ako pwedeng pumunta upang kahit papaano ay may
maalala ako na maaaring maging daan upang manumbalik sa akin unti-unti ang aking
mga ala-ala.
Nandirito kami ngayon ng mga kaibigan ko sa mall na pag aari ko ng may tinig ng
babae ang gumulat sa akin at nagulat ako dahil kilala ko kung sino ang nag mamay
ari ngtinig na iyon.
"Carlo." Sigaw nya ng may pagkasabik.
kaya lt agad kaming napalingon sa kinaroroonan nito at laking gulat ko ng makita ko
si Tanya na humahangos papalapit sa akin ng may malaking ngiti sa kaniyang mukha.
"Ta-Tanya?" Gulat kong ani sa kanya na hindi ako makapaniwala na naririto siya
ngayon sa aking harapan.
Mabilis nyangtinakbo ang pagitan namin at agad na niyakap ako ng mahigpit at
pagkatapos ay siniil ako ng halik na ikinagulat ko, naming lahat. Agad akong
napatingin sa aking mga kaibigan na hindi rin agad nakahuma dahil sa pagkabigla ng
halikan ako ni Tanya at yakapin. Para akong itinulos sa aking pagkakatayo dahil na
rin sa pagkagulat ko.
"R-Rye?" Isang boses ng babae ang nagpakalas sa akin sa pagkakayakap ni Tanya at sa
kanyang paghalik. Mabilis ko syang inilayo sa akin at humarap kay Raine na ngayon
ay lumuluha habang karga-karga nya ang aming mga anak. Napatingin ako sa dalawa
kong anak na walang kamuwang-muwangsa mundo na nakatingin lamangsa akin.
"R-Raine?" Halos nauutal kong ani, bigla akong nakaramdam ng kirot sa aking puso ng
makita ko siyang lumuluha at galit naman para kay Tanya dahil sa mapangahas na
ginawa nya sa akin.
"Sya ba ang dahilan kung bakit pilit akong kinalimutan ng isip at ng puso mo? Sya
ba ang dahilan kaya hindi mo matugunan ang pagmamahal ko sa iyo ha Rye?" Mapait
nyang ani habang urniiyak sa aking harapan.
"Ra-Raine.'l Halos walang lumabas na boses sa aking lalamunan. Para akong
sinasaksak sa aking puso sa bawat pagpatak ng kanyang mga luha. Gusto ko siyang
yakapin, gusto kong
malaman niya na walang namamagitan sa amin ni Tanya at ang lahat ng nasaksihan
niya ay hindi ko kagustuhan, ng bigla na lamang nagsalita si Tanya kaya pakiramdam
ko ay lalo ng gumulo ang lahat ng nangyayari.
"Sino sya mahal ko? ll Sambit naman ni Tanya na ikinagulat ko, dahil sa pagkaka
alala ko ay tinapos ko na ang kung ano man ang meron kami ng araw na umalis ako sa
Calatagan
Batangas. Ipinaliwanag ko sa kaniya na kailangan kong burnalik ng manila at hangad
ko ang kaligayahan nya sa susunod na taong magmamahal sa kaniya.
"Ma-mahal?" Gulat na ani ni Raine at mabilis na tumakbo papalayo sa amin.
"Raine." Tawag ko at akmang hahabulin ko sana ng biglang isang lalake ang malakas
na sumuntok sa aking mukha na ikinatigagal ko kaya't napalingon ako dito.
"Ray?" Halos burnagsak ako sa sahig sa sobrang lakas ng pagkakasuntok sa akin ni
Ray na ikinagulat ko.
Biglang nagkagulo sa 100b ng mall, marami na ang nakiki usyoso kaya mabilis na
inawat ng mga kaibigan ko si Ray.
"Magpapal.." Hindi na pinatapos pa ni Ray ang aking sasabihin ng muli itong
magsalita at
kitang-kita sa kanyang nag aalab na mga mata ang matinding galit nya sa akin.
"Ayoko ng makikita pa ang pagmumukha mo at magsama kayo ng babaeng yan, simula sa
araw na ito ay wala ka ng Raine na babalikan pa. Hinding-hindi na ako makakapayag
pa na mapalapit kang muli sa pinsan ko." Duro nya sa akin sabay hagod ng tingin sa
babaeng ngayon ay katabi ko sabay tawa ng pagak na nakaka insulto. "Sorry PO." Wika
ni Tanya sa kanya sabay yuko ng kaniyang ulo.
"Minsan kailangan mo ring turningin sa salamin miss, humanap ka ng kauri mo dahil
hindi ang isang katulad mo lang ang tatapak sa p e ng isang Antonetti." Mapang
insultong ani ni Ray kay Tanya at tinignan naman ako ni Ray ng masama. Gusto kong
magpaliwanag sa kaniya ngunit ayaw naman niya ako bigyan ng pagkakataon upang
masabi ko na wala akong ginagawang masama at ang lahat ng nakita nila at hindi ko
kagustuhan.
"Huwag ka ng magtatangka pang magpakita kay Raine at sa mga pamangkin ko kung ayaw
mong tuluyan kitang ilibing sa puntod mo. Wala kang kwentang tao Vance." Galit na
galit nyang ani at ipinagdiinan pa ang aking apelyido na ibig sabihin ay pinuputol
na nya kung ano man ang
ugnayan namin sa isa't-isa. Napalingon ako ng magsalita si Hanz ngunit katulad ko
ay hindi nya rin ito pinatapos sa kaniyang sasabihin.
"Ray, wala silang re." Mabilis nyang pinutol kung ano man ang sasabihin sa kanya ni
Hanz at agad din itong nagsalita na tila ba ayaw na nyang marinig pa ang kahit na
anong paliwanag mula sa amin at hindi ko naman siya masisisi dahil nasaktan ko si
Raine, pero alam ng diyos na hindi ko ginusto ang mga nangyari.
"So, sa simula pa lang pala alam nyo ng lahat ang tungkol sa babaeng ito? Akala ko
matitino kayong kaibigan pero nagkamali ako ng pagkakakilala sa mga uri ninyo."
Wika nya sa amin habang nagbabaga ang kanyang mga mata sa galit at isa-isa niya
kaming tinitignan ng masama.
"Akala ko magaling kang pumili ng babae Rye, pero...'l Hindi na niya tinapos ang
kaniyang sasabihin at tumawa lamang sya ng pagak na tila ba iniinsulto ako sabay
hagod na muli sa kabuuan ni Tanya at umiling-iling na tila ba nangiinsulto sa
pagkatao ni Tanya na binate wala ko lamangdahil kahit ako ay galit na galit sa
ginawa ni Tanya sa akin.
"Huwag kayong magtatangkang lumapit kay Raine o sa mga pamangkin ko kung ayaw
ninyong ubusin ko ang mga bala ng baril ng bodyguards namin dyan sa katawan n'yo.
Huwag na huwag ninyo akong susubukan dahil may kalalagyan kayo sa akin." Galit na
galit pa rin nyang wika at tuluyan na kaming nilayasan.
"Fùcccck. What the fuuuuuck.ll Mura ni Isaac habang kulang na lamang ay sabunutan
niya ang kaniyang sarili sa sobrang galit na kanyang nararamdaman.
"Putang ina anong ginawa mo? 'l Galit na ani ni Hanz sa akin kaya't nalito ako sa
kanyang tinuran, alam naman nila na hindi ko yon ginusto at hindi ko din alam kung
bakit nandito si Tanya. Maging ako ay nagulat sa kaniyang pagdating lalong lalo na
sa ginawa niya sa akin.
"Pinipilit naming buuin ang pamilya mo dahil nuong hindi pa nakakalimot yang utak
at puso mo at hindi pa nangyayari ang aksidente sayo, ay sobrang mahal na mahal mo
si Raine, kaya nga ginagawa namin ang lahat para maibalik yun sayo, dahil yun lang
ang kaya naming gawin para sa inyo ni Raine, habang hindi pa bumabalik ang iyong
mga ala-ala tapos sisirain mo lang ng ganon langdahil dyan sa babaeng yan?" Galit
na wika naman ni George at pagkatapos ay dinuro nya si Tanya.
"Ano ba ang ginagawa mo clito ha?" May galit
sa tinig ko ng hinarap ko si Tanya.
"Hinahanap kita kaya nandito ako, mahal na mahal kita Carlo." Wika nyang lumuluha
at hindi makatingin sa aking mga kaibigan.
"Hindi Carlo ang pangalan 1<0, Ryven, RWE-N angtunay kong pangalan at hindi Carlo.
At bago pa ako umalis sa Batangas ay nilinaw ko na sayo na tapos na kung ano mang
meron tayo.l' Alam kong masakit para sa kanya ang binitawan kong salita ngunit
kailangan nyang maintindihan na may pamilya na ako. At ngayon ay nasasaktan ako
dahil sa nakita kong pagluha ni Raine.
"May pamilya na ako Tanya, may mga anak ako na nagpapasaya sa akin at nagiging
dahilan kung bakit gustong-gusto ko ng bumalik ang mga ala-ala 1<0." Wika ko pang
muli sa kanya at nakita kong tumulo ang kaniyang mga luha.
"Paano ako? l' Tanong nya sa akin na ikinailing ko ng aking ulo. Bakit ba tila
hindi nya naiintindihan ang mga sinabi 1<0?
"Wala naman talagang tayo hindi ba? 00 nasabi kong napapamahal ka na sa akin nuon
pero dahil nalilito pa ako ng mga oras na yon, at ang puso at isipan ko ay
nakalimot sa kung sino ang tunay na nagmamay ari nito." Wika ko sabay turo ng aking
puso.
Niyakap nya akong muli at humagulgol sa
aking dibdib at ngayon lamang ako nakasisiguro sa aking nararamdaman na hindi ko
pala totoong mahal si Tanya.
"Carlo, bumalik ka na sa Batangas, duon na langtayo. Masaya naman tayo nuon hindi
ba?" Wika nya habang umiiyak at wala siyang pakialam kahit pa marami ngtao ang nag
titinginan at nanunuod sa amin.
"Tanya, hindi mo ba naiintindihan ang sinasabi ni Rye sa iyo? Hindi magtatagal ay
babalik din ang ala-ala niya at mas masasaktan ka langdahil wala kang kaalam-alam
kung gaano kamahal ni Rye ang babaeng kanina ay umiyak ng dahil sa ginawa mo, kung
naaalala lang ni Rye ang lahat baka kanina ka pa niya iniwang luhaan at baka
kasuklaman ka din nya dahil sa nangyari. Kung bakit nabubuhay si Rye ngayon ay
sigurado akong si Raine ang dahilan nuon, nakipag laban sya sa kamatayan upang
mabuhay at magbalik sa piling ng nag iisang babaeng mahal na mahal nya, at hindi
ikaw yon, si Raine ang tanging sinisigaw ng kanyang puso. Bago mangyari ang
aksidente ay nagpa plano na kami kung paano ang gagawin nyang pag po propose ng
kasal kay Raine. Tama ka ng narinig mo Tanya binalak na nyang pakasalan ang ina ng
kanyang mga anak na naudlot lamang dahil sa aksidenteng
nangyari. Pero tadhana pa rin ang gumawa ng paraan upang madugtungan ang buhay ni
Rye para matuloy nya ang naudlot nyang pangarap. Ang pangarap nyang maikasal kay
Raine." Mahabang litanya naman ni Isaac at dahan-dahan kong inaalis ang kamay ni
Tanya na nakayakap sa akin.
"Patawarin mo ako Tanya, hindi ko man naaala ngayon ang babaeng tinutukoy nila
ngunit gagawin ko ang lahat upang manumbalik ang aking ala-ala." Wika ko sa kanya
at mabilis ko na syangtinalikuran.
"Carlo, Carloooo." Sigaw nya sa pagtawag sa akin.
"Carlo, alam kong mahal mo ako at yun ang ipaglalaban 1<0." Sigaw nya at
napapailing na lamang ako at huminto sa pag hakbang.
Humarap ako at mapait na ngumiti sa kanya upang makita at maramdaman nya na hindi
totoo ang nasa isip nya.
"Please go home, you have no place here. Farò di tutto per ricordare Raine, voglio
che il mio cuore ricordi quanto la amo, quanto la voglio." Wika ko sa kanya sa
salitang italyano at nakita ko ang pagkalito sa kanyang mga mata, marahil ay dahil
sa lengwahe na aking ginamit na ibig kong sabihin ay gagawin ko ang lahat upang
maibalik
lamang ang aking ala-ala upang maalalang muli ng aking puso ang pagmamahal ko sa
ina ng aking mga anak.
Binale wala ko na lamang ang nababasa kong pagkalito sa kanyang mga mata at tuluyan
na kaming lumabas ng mall at iniwan siyang luhaan.
"Tanya." Tawag ni Isaac bago pa kami tuluyang makalabas kaya napahinto aklo ngunit
hindi ko nilingon si Tanya at hinintay ko lamang kung ano man ang sasabihin sa
kanya ng aking kaibigan.
"Urnuwi ka na sa Batangas, sa nakikita ko ay pagmamahal lamang bilang kaibigan ang
naramdaman ni Rye para sa iyo at hindi na humigit pa duon. Bigyan mo ng kaunting
respeto ang iyong sarili upang respetuhin ka rin ng ibang tao." Litanya nya at
tuluyan na rin itong tumalikod at lumakad papalayo sa kanya.
Hindi ko na nilingon pa si Tanya sapagkat pakiramdam ko ay tama si Isaac, dahil mas
nakaramdam ako ng kirot sa puso ko sa pag iyak ni Raine kanina kesa sa pag luha at
pagsusumamo ni Tanya sa akin. Hindi ko sinadyang masaktan si Tanya ngunit inayos ko
ang lahat sa aming dalawa bago ko nilisan ang
Calatagan at nilinaw ko ang lahat sa kanya upang hindi na siya urnasa at magmahal
na lamang siya ng iba.
"Rye kailangan mong makausap si Rainey Sambit ni Hanz sa akin at kahit hindi naman
nya ito sabihin ay gagawin ko talaga ang lahat upang makapagpaliwanag sa kanila ni
Ray. Ayokong mawala sa akin ang mga anak ko at... at... ayoko ding mawala sa akin
si Raine.
"Mag iingat ka langsa mga banta ni Ray dahil hindi sya basta-bastang kaaway kapag
si Raine na ang nasasaktan." Wika naman ni Gabriel. sa akin, hindi ako makakibo sa
kanila dahil punong-puno ang utak ko ng ala-ala ni Raine. Nang pinagmamasdan ko
siyang lumuluha ay sobrang kirot ang naramdaman ko sa aking puso, may takot din
akong naramdaman ng tumakbo siya papalayo sa akin.
"Hi-hindi ko alam kung paano ko kakausapin si Raine, hindi ko alam kung gusto nya
pa akong makausap, kitang-kita ko ang mga galit sa kanyang mga mata kanina at batid
kongsa mga oras na ito ay kinasusuklaman nya ako.'l Malungkot kong wika sa kanila.
"Huwag kang mag alala kami na lang muna ang makikipag usap kay Ray upang
mapaliwanagan sya. Mahihirapan kami sa simula dahil kilala namin kung paano magalit
si Ray
ngunit gagawin namin ang lahat upang mapaliwanagan namin siya.” Wika naman ni Isaac
at tuluyan na kaming lumulan sa aming mga sasakyan.

Episode 52-
Raine's POV
Habang namamasyal kami ng mga bata kasama si kuya Ray ay may napansin akong grupo
ng mga kalalakihan, nanlaki ang aking mga mata dahil sigurado akong sila Rye ang
nakikita ko ngayon. May sumilay na ngiti sa aking labi at mabilis kong nilakad ang
papunta sa kanilang kinaroroonan.
Tatawagin ko na lamang sana sya ng isang tawag ng babae ang gumulat sa akin kaya
napatingin ako sa pinanggalingan ng boses at nakita ko ang isang babae na
humahangos na lumalapit sa kaniya.
"Carlo." Tawag sa kanya ng isang babae na may matamis na ngiti sa kaniyang labi,
simple lamang ang babae na may kayumangging kulay, napataas ang aking kilay ng
marinig na Carlo ang itinawag nyang pangalan kay Rye.
"Tanya." Narinig kong tawag ni Rye sa kaniya.
Carlo? Wika ng utak ko at naalala ko na Carlo nga pala ang ipinangalan sa kanya
ngtaong kumupkop sa kanya.
Napalingon ako sa babae habangtumatakbo s'ya papalapit kay Rye, at para akong
pinagbagsakan ng langit ng magyakap sila at maghalikan sa gitna ng karamihan ng mga
tao. Ilang beses kong sinubukang yakapin si Rye ngunit buhat ng bumalik sya ay
hindi man lamang nya ginantihan ang mga yakap ko dahil ang sabi nya ay wala siyang
maalala na kahit na ano, kaya nga ako na lamang ang urniintindi sa kaniyang
kalagayan ngunit dito pa mismo sa harapan ko ay nagyayakapan at naghahalikan sila
na tila ba silang dalawa lamang angtao sa mundo. Para bang may milyong-milyong
patalim ang ngayon ay turnatarak sa aking puso at mabilis na naglandasan ang mga
luha sa aking mukha habang pinagmamasdan lamang ang dalawang taong magkahinang ang
labi at magkalapat ang mga katawan na tila ba iisa.
"R-Rye?" Nanginginig ang boses kong wika sa kanya habang bumabalong ang mga luha sa
aking mga mata.
Nakita ko ang gulat at pagkabigla sa kanyang mukha at mabilis na inalis ang
pagkakayakap sa kanya ng babae.
"Sya ba ang dahilan kung bakit pilit akong kinalimutan ng isip at ng puso mo? Sya
ba ang dahilan kaya hindi mo matugunan ang
pagmamahal ko para sayo ha Rye?" Wika ko sa kaniya habang patuloy lamang sa
pagdaloy ang aking mga luha.
Para akong mamamatay habang pinagmamasdan ko sila, ang sakit-sakit naman ng ganito,
wala akong ginawa kung hindi ang mahalin lamang siya kahit na nuong inakala ko na
pumanaw na siya ay nagingtapat ang pagmamahal ko sa kanya, ngunit bakit naman
ganito, bakit ganito ang iginanti nya sa akin? Ilang buwan ko syang iniyakan dahil
sa inakala kong pagkawala nya ng tuluyan. Ilang buwan akong naghirap at nagdusa
dahil sa pagkawala nya. Ilang beses na pakiramdam ko ay namatay ang aking puso
kasama nya dahil sa inakalang pagpanaw nya, araw-araw kong ginugugol ang oras at
panahon ko sa puntod nya upang habang lumalaki ang aming mga anak ay nakikilala
siya at hindi makalimutan. Pero ngayon makikita kong kayakap at kahalikan nya ang
babaeng ito? Sabi nila ay kaibigan lamang nya ang Tanya na ito ngunit hindi ganoon
ang nakikita 1<0. Bakit ba lagi na lamang nya akong sinasaktan? Nakalimot lamang
ang utak nya ay nagawa na nya akong ipagpalit sa iba samantalang ako na inakala
kong nawala na siya ng tuluyan sa aming buhay ay nanatiling nagmamahal ng tapat at
wagas sa kaniya.
"Sino sya mahal ko? ll Wika ng babaeng ngayon ay nakatitig na sa akin at halos
madurog ang puso ko ng marinig ko ang itinawag sa kanya ng babaeng ngayon ay naka
ankla sa kaniyang braso.
"Ma-mahal?" Wika ko sa kanya at nakikita ko sa kanyang mga mata nya ang pagkalito
at pangamba. Gusto ko na sanang turnakbo papalayo ngunit ang aking mga paa ay tila
ba nakahinangsa kinatatayuan ko at hindi ko maigalaw ang mga ito, napatingin ako sa
kaniyang mga kaibigan na ngayon ay halos hindi malaman ang gagawin at nakatingin
lamang ng masama kay Rye at sa babaeng turnawag ng mahal sa kaniya.
Ngayon ko lamang napag tagni-tagni na may relasyon nga sila ng babaeng kaharap ko
at lahat sila ay inilihim ito sa akin.
Nakaramdam ako ng panginginig sa buo kong katawan at bago pa ako may magawang hindi
tama ay mabilis na agad akongtumakbo papalayo sa kanila kahit na nahihirapan ako
dahil data-dala ko ang mga anak namin, mas pinili ko na lamang lumayo upang hindi
na masaksihan pa ng mga anak ko ang mga kataksilan ng kanilang ama.
Ang sakit-sakit dahil kahit nuong inakala
kong wala na sya ay nagingtapat ako sa kanya.
Kung tutuusin nga ay mas lalo ko syang minahal. Pero ngayon ay nakikita ko na ang
dahilan kung bakit malayo na ang 100b nya sa akin at tila ba lagi akong iniiwasan,
ngayon ay alam ko na kung bakit hindi nya magawangtugunan ang mga yakap ko sa
kanya, dahil may iba ng itinitibok anbg kaniyang puso. Akala ko ay tunay at wagas
ang kaniyang pag-ibig na inuukol para sa akin ngunit ang trahedyang nangyari sa
kaniya ay tila ba isang pagsubok sa pagmamahalan naming dalawa upang makita kung
sino angtunay na nagmamahal, at kung sino ang taong mababaw lamang ang inuukol para
sa isa.
Pagkarating ko sa aming sasakyan ay hinanap ko si kuya Ray, ngunit hindi ko sya
makita kaya inutusan ko na lamang ang aming driver na umalis na at ihatid na kami
sa mansion, ayoko ng magtagal pa dito at ang gusto ko na lamang ay ang makauwi ako
upang mapag-isa. Sobrang sakit ang nararamdaman ko ngayon at hindi ko alam kung
kakayanin ko ito.
Habang binabaybay namin ang pabalik sa mansion ay hindi ko maiwasang humikbi ng
malakas kaya't napatingin sa akin ang aking mga anak.
"Mo-mma," wika ng aking mga kambal, agad
ko silang niyakap ngunit lalo lamang akong napahagulgol sa isiping hindi na mabubuo
pa ang aming pamilya dahil may iba ng mahal ang kanilang ama.
Ang sakit-sakit naman ng nangyayari sa akin. Deserve ko ba ang masaktan ng ganito?
Bakit kailangan kong masaktan ng ganito? Bakit ba napakasakit mong mahalin Rye?
Tumunog ang aking phone kaya napatingin ako clito at nakita kong nakarehistro ang
pangalan ni Hanz.
"Hanz's calling"
Mabilis kong pinindot ang end call button ng aking telepono dahil ayoko ng
makarinig pa ng kasinungalingan na manggagalingsa kanila. Niloko nila ako, alam
nila angtunay na relasyon ni Rye at ng babaeng yon ngunit itinago nila sa akin.
Muli ay tumunog ang aking telepono at tinignan ko ito.
"George's calling"
Para ano at tinatawagan nila ako? To tell me more lies? Pinahid ko ang aking mga
luha at agad na in-off ang aking phone.
Simula sa mga oras na ito ay tuluyan na kitang pakakawalan Rye. Wala na ang
lalaking minahal ko, pumanaw na sya ilang buwan na ang nakararaan. Hindi ikaw na
bagong Rye ang taong yon dahil ang Rye na kilala ko kaylanman ay hindi nya
gugustuhing masaktan akong muli. Simula ngayon ay patay na ang Rye na minahal ko at
ipinapangako ko sa aking sarili na hindi na ako luluha pang muli ng dahil sa iyo.
Tinignan ko ang aking mga anak na ngayon ay tulog na sa aking kandungan kaya muli
akong umiyak ng umiyak dahil hindi ko maitago ang sakit na nararamdaman ko.
Pinunasan kong muli ang luhangtumulo sa aking mga mata at bumulong ako sa aking
sarili.
"Tama na ang pag iyak Raine, maging matapang ka, huwag mong ipagpilitan ang sarili
mo sa taong ayaw na sa iyo. kung kinalimutan ka ng kanyang isip at ng kanyang puso,
kalimutan mo din ang inyong nakaraan at magsimula kang muli, Ipakita mo sa kanila
na kaya mong mabuhay ng wala siya." Wika ko sa aking sarili at matapang na tumingin
sa kawalan. Simula ngayon ay ibang Raine na ang makikita nila at hindi na ako
magpapaloko pa sa kanila.
Nang makarating kami sa mansion ay agad kong pinakuha sa mga yaya ang aking mga
anak upangdalin na sa kanilang silid.
Umakyat ako sa aking silid at napaupo ako
sa gilid ng aking kama at sa huling pagkakataon ay iiyakan kitang muli ngunit pag
gising ko bukas ay isang matatag na Raine na ang haharap sa inyo.
Kinuha ko ang aking phone at binuksan ko ito upang tawagan sana ang aking pinsan
ngunit nagulat ako sa sunod-sunod na text na nagpapasukan pagkatapos kong buksan
ito, pero hindi na ako nag abala pang buksan ang mga ito dahil ayoko ng makinig pa
sa mga kasinungalingan nila at agad aytinawagan ko na lamangsi kuya Ray.
"Hello! Where are you?" Agad nyang saad pagkasagot nya ng kan iyang telepono,
nababakas ko sa kaniyang tinig ang matinding pag-aalala sa akin kaya napangiti na
lamang ako at nagpapasalamat na may isang kuya Ray na nagmamahal sa akin.
"Home." Tangi kong sambit sa kaniya upang hindi niya mapansin angtinig ko na
naginginig dahil sa mga luhangtila ba gustong kumawalang muli sa aking mga mata.
"Wait for me there, already on my way." Wika pa nya at pinutol na din nya agad ang
aming pag uusap.
Ibinalik ko ang aking phone sa aking bag at turnayo ako upang pumasok sa 100b ng
banyo.
Sinimulan kong hubarin ang lahat ng aking suot at turnapat na sa tubig na walang
sawang pumapatak sa aking katawan.
Habang bumubuhos ang tubig sa aking kabuuan ay sinabayan ito ng aking mga luha.
Muli ay pinahid ko ang mga ito at umusal sa aking sarili. 'Please Raine tama na,
maawa ka sa sarili mo,' wika ko sa aking sarili habang inihilamos ko ang dalawa
kong kamay sa aking mukha at baka sa pamamagitan nito ay maampat ang mga luhang
sumasabay sa pag agos ng tubig mula sa dutsa.
Tama, hindi ko dapat pag aksayan ng luha ang mga taong hindi ako pinapahalagahan,
hinding-hindi na kita muli pang iiyakan Rye.
Eksaktong pagkabihis ko ay malalakas na katok ang gumulat sa akin kaya agad kong
tinungo ang pintuan ng akingsilid at pinagbuksan ang taong walang habas na
kumakatok dito.
Pagkabukas ko ay ang mukha ni kuya Ray na puno ng pag aalala ang bumungad sa akin
at agad akong niyakap ng mahigpit at ramdam ko sa mga yakap nya ang galit at
pagkamuhi sa mga taong nanakit ng aking damdamin.
"Raine okay ka lang ba?" Nag aalala nyang ani sa akin na agad ko namang tinugunan
upang hindi na siya mag-alala pa sa akin.
"00 naman, bakit ka ba humahangos ha?" Wika ko sa kanya na pilit kong pinapasaya
ang malungkot kong tinig.
"Nakita ko ang lahat, nasaksihan ko ang panloloko ng tarantadong Rye na yon, mula
sa araw na ito ay hindi na sila makakatuntong pa sa pamamahay na ito at isa man ang
magtangka sa kanila ay hindi ako magdadalawang isip na paulanan sila ng mga bala."
Galit nyang ani at parang bale wala na lamang ito sa akin at hindi ko na kinontra
pa ang kaniyang sinabi.
"Kuya Ray, pwede ba tayong mag out of town?" Sambit ko sa kanya at agad nya akong
tinugon.
"Kahit saan mo gusto, kung gusto mo ay kahit ngayon din ay aalis tayo." Wika nya
na hindi inaalis ang paningin sa aking mukha.
"Hay naku! Ang oa mo talaga." Natatawa kong ani sa kanya at halik sa ulo lamang ang
itinugon nya sa akin at muli akong tinanong kung Okay lang ba talaga ako.
"00 nga, ay ang kulit ng gwapo kong pinsan, gwapo ka nga sana pero makulit naman."
Pagbibiro ko sa kanya, dinadaan ko na lamang sa biro upang hindi ako tuluyang
umiyak sa kanyang harapan. Alam kong hindi sya naniniwala na Okay
lang ako pero ipapakita ko sa kanya, sa kanila na okay lang talaga ako at kaya kong
mabuhay ng walang Ryven sa piling ko at ang lahat ng iyan ay sisimulan ko agad.
"Bukas ng umaga ko sana gustong urnalis at kung maaari sana ay walang makakaalam na
kahit Sino, kahit na ang mga kasambahay." Ani ko sa kanya, gusto kong makasiguro na
wala ng Ryven na magpapakita pa sa akin, sa amin ng aking mga anak kaya ayokong may
ibang tao na makakaalam kungsaan man kami magtutungo ng aking pinsan.
"Okay. Ako na ang bahala kung saan tayo pupunta. Sisiguraduhin kong mag eenjoy ka
at makakalimutan mo ang lahat ng nangyari kanina. Sabihan mo na agad ang mga
kapatid mo upang makapag handa na rin sila dahil isasama natin ang mga yan para
hindi sila kulitin ng mga tarantadong yon." Saad nya at tuluyan na syang lumabas ng
aking silid. Naiwan akong mag isa na malalim na nag iisip. Mahal na mahal kita Rye
at ang pagmamahal na yon ang nagtulak sa akin upang tuluyan ka ng palayain at
maging masaya sa babaeng iyong pinipili. Hindi magiging madali para sa akin ang
lahat ngunit sisiguraduhin ko sa iyo na sa muli nating pagkikita ay kaya ko ng
tumingin sa iyong mga mata na hindi na ako nasasaktan. Magiging masaya ako sa buhay
na pinili mo at alam kong ganoon ka din para sa akin, at tungkol naman sa mga anak
mo ay mananatili silang ikaw ang kikilalaning ama at pag dating ng tamang panahon
ay hahayaan kong sila ang kusang maghanap sa iyo.

Episode 53-
Ryven's POV
Pagkauwi ko sa bahay ay walang laman ang aking isipan kung hindi ang nangyari
kanina sa mall.
Nagagalit ako sa aking sarili ng makita kong umiiyak si Raine na ako na naman ang
dahilan ng mga luhangyon. Pakiramdam ko ay wala akong kwentang tao, sobrang galit
ang nararamdaman ko ngayon para kay Tanya dahil sa ginawa nya. Nagtataka ako sa
aking sarili dahil nuong nasa Calatagan ako ay alam kong may pagtingin ako sa kanya
ngunit bakit ngayon ay tila ba hindi ko na ito nararamdaman pa at sa halip ay galit
ang nadarama ko ngayon dahil nakita kong lumuluha si Raine ngdahil sa kanya.
Bakit ganoon ngayon ang nararamdaman ko ng muli kong makita si Tanya? Hindi ba rt
mahal ko siya noon? Bakit ng makita ko sya kanina ay wala akong naramdaman na kahit
na anong pagkasabik o pagmamahal, ng umiyak sya sa aking harapan ay hindi ako
nasasaktan bagkus ay awa ang aking nararamdaman. Samantalang ng makita kong umiiyak
si Raine ay nakaramdam
ako ng takot sa aking puso at galit naman para sa akin g sarili.
Nalilito ako, tama nga yata si Isaac na kaibigan lamang ang inakala kong pagmamahal
na naramdaman ko para sa kanya nuon.
Gusto kong makausap si Raine ngunit kahit anong tawag ko sa kaniya ay tila ba wala
na siyang balak pang buksan ang kaniyang telepono kaya umuwi na lamang muna ako at
palalamigin ko lang muna ang sitwasyon at pagkatapos ay pupuntahan ko na agad siya,
kanina ay gusto ko siyang puntahan ngunit pinigil lamang ako ng aking mga kaibigan
dahil ang sabi nila ay hindi ito ang tamang oras upang harapin ang galit ni Raymond
at baka nga totohanin na ubusin sa amin ang bala ng baril nya. Hindi ako natatakot
kay Ray, ang ikinatatakot ko ay ang ilayo nya sa akin ang mag iina ko, wala akong
pakialam sa mga pagbabanta nya sa aking buhay dahil minsan ko ng natakasan ang
kamatayan kaya wala ng makakapanakot pa sa akin lalong lalo na kung ang pag uusapan
ay tungkol sa mag iina ko.
Napapikit ako sa sobrang inis ko at dahil marahil sa darni na rin ng gumugulo sa
aking isipan ay hindi ko na namalayan na unti-unti na pala akong nakakatulog.
" Romualdez, babangga tayo!"
"Romualdez, gising at sasabog na ang sasakyan."
Bigla akong nagising na pawis na pawis at para bang hinihingal habang hawak-hawak
ko ang aking dibdib at napatingin ako sa orasan na nasa gilid ng aking kama. Mag
aalas dos na pala ng madaling araw, at pagkatapos ay muli kong inalala ang mga
napanaginipan ko.
"Si-sino si Romualdez?" Naguguluhan kong ani at bigla kong naalala ang mga sinabi
sa akin ng mga kaibigan ko ng araw na sumama ako sa kanila at ipinaliwanagsa akin
na napagkamalang ako ang bangkay na nakita nila sa aking sasakyan at nakatitiyak
sila na iyon si Romualdez.
"A-ano yong napanaginipan ko? Yun ba ang nangyaring aksidente sa akin?" Kumakabog
ang aking dibdib at nalilito ang aking utak sa mga panaginip ko kaya't mabilis kong
hinanap ang aking phone at tinawagan si Isaac upang ipabatid sa kaniya ang mga ala-
alangdumalaw sa aking panaginip.
llang ring lamang ay agad din itong sinagot ni Isaac.
"Bro may problema ba? Alas dos na ng madaling araw." May pag aalala nyang wika sa
kabilang linya.
"Ma-may napanaginipan ako, isang lalake
habang nasa sasakyan kami at sumisigaw ako, sinabi ko sa kanya na babangga kami at
kinabig nya ang manibela ngunit huli na ang lahat dahil nahulog naman kami sa
matarik na bangin. Tinawag ko syang Romualdez at sa tingin ko ay nakatulog ito sa
pagmamaneho.ll Wika ko sa kanya habang nararamdaman ko ang pagkabog ng aking
dibdib.
"I'll be there in 5 mins." Wika nya at nawala na agad sya sa kabilang linya. Butil-
butil na pawis ang nararamdaman ko sa aking noo kahit malamig naman ang aking
silid, ginugulo ng aking isip ang mga napanaginipan 1<0.
Hindi nagtagal ay dumating din agad si Isaac na kasama si Hanz.
"Bro naaalala mo ba ng buo ang panaginip mo?" Wika sa akin ni Isaac, napatigil ako
at pinikit ang aking ulo at maya-maya ay tumango ako sa kaniya.
"Sino ang kasama mong lalake?" Tanong naman ni Hanz.
"Ro-Romualdez?!" Wika ko na patanong dahil hindi ko kilala angtaong kasama ko sa
aking panaginip.
Biglang pumalatak si Hanz pagka sambit ko ng pangalang Romualdez.
"Sinasabi ko na nga ba at si Romualdez ang ibinurol natin. Ngayon ay nakasisiguro
na tayo upang ipaalam ito sa pamilya nya na matagal ng naghahanap." Saad nya habang
ako ay nakikinig lamangsa kanila at pilit na inaaalala ang iba pang mga detalye sa
aking panninip.
"Si-Sino si Romualdez at bakit kasama ko sya sa aking panaginip?" Nalilito kong ani
sa kanila. Pilit ko mang alalahanin sa aking utak ang koneksyon ko sa taong
napanaginipan ko ay hindi ko talaga maalala.
"Isa sya sa engineers na namamahala sa pinapagawa nating Hotel sa Calatagan
Batangas, kaya ka naroon ng araw na yon ay para pirmahan ang mga materyales na
kakailanganin nila. Ako dapat ang nandoon pare ngunit pinakiusapan kita na ikaw na
lamang ang tumungo duon, ako sana ang nasa kalagayan mo ngayon at hindi ikaw,
Patawarin mo ako.ll Wika nya sa akin sa malungkot na tinig.
"Huwag mong sisihin ang sarili mo, ang lahat ng nangyari ay may dahilan. Kalimutan
mo na yan at ituon mo na lamang ang iyong pansin sa ibang mga bagay. Alisin mo sa
isip mo na kasalanan mo ang nangyari dahil walang may kasalalan sa aksidenteng
naganap." Ani ko sa kaniya at turnango-tango naman siya sa akin
kaya tinapik ko na lamang ang kaniyang balikat.
"Ikuwento mo ang panaginip mo kung naaalala mo pa ito." Sambit naman ni Hanz.
Napabuntong hininga ako at pumikit, pinilit kong alalahanin ang aking mga
panaginip. Dumilat ako at nagsimulang ikwento sa kanila ang aking napanaginipan.
" Romualdez babangga tayo. Pagka sambit ko ng katagang yon napansin kong dumilat
ang kanyang mga mata at mabilis nyang kinabig ang manibela at nag paekis ekis kami
sa kalsada hanggang sa tuluyan na ngang mahulog ang aming sinasakyan sa matarik na
bangin. Malakas ang pagkakabagsak ng sasakyan kaya tumama ang aking ulo sa gilid ng
Pinto at namalayan ko na lamang na may umaagos dito na mainit na likido, biglang
lumiyab ang aking sasakyan at nataranta ako kaya binalingan ko ang aking kasama
upang tulungan upang makalabas kami ng sasakyan bago pa man ito sumabog.
Romualdez, gising at sasabog na ang sasakyan. Bro sasabog na ang sasakyan at hindi
ko sinasadya na maiwan sya sa loob, pinipilit ko naman syang gisingin ngunit kahit
anong gawin ko ay hindi sya magising-gising kaya mabilis akong gumapang palabas ng
sasakyan mula sa basag na bintana, ng makalabas ako ay babalikan ko sana sya at
hihilahin palabas ng sasakyan ngunit biglang nagliyab ng tuluyan ang sasakyan kaya
paika ika akong lumakad papalayo bago pa man ako masabugan, hindi pa ako nakalalayo
ay biglang sumabog ng malakas ang sasakyan at tumilapon ako at tuluyan ng nawalan
ng malay."
"Yan lang ang tanging naaalala ko sa aking panaginip. Hindi ko na alam ang mga
sumunod basta ng magising ako ay mukha ni Tatang Ben ang nakita ko at wala na akong
maalala pa." Malungkot kong wika sa kanila.
"So ibig sabihin ay si Romualdez nga ang kasama mo at sya ang nagmamaneho ng
sasakyan mo at maaaring nakatulog nga ito base sa kwento mo, at ito ang naging
dahilan ng pagka hulog ng sasakyan mo sa bangin." Mahabng litanya ni Isaac sa akin
habang nakatalungko lamang ang aking ulo na sapo sapo ng dalawa kong kamay at
nakikinig lamang sa kanila.
"Bakit hindi ko naaalala ang mga bagay na yan? Kahit napanaginipan ko na ito ay
hindi ko pa rin maalala na nangyari ito sa akin?" Malungkot kong ani sa kanila.
"Marahil napapanaginipan mo ang mga bagay na yan dahil malapit ng bumalik ang iyong
ala-ala." Sambit naman ni Hanz.
"Sana nga ay burnalik na ang aking mga
ala-ala upang hindi na ako parang nangangapa sa dilim." Malungkot kong saad sa
kanila.
"Huwag kang mag alala bro nandito kami upang tulungan ka, kung kinakailangang dalin
ka namin sa mga lugar na maaaring mag pa alala sayo ng mga nakaraan mo ay gagawin
natin." Wika naman ni Isaac kaya napabuntong hininga na lamang ako.
"Si-si Raine, nasaktan sya sa nakita nya kanina, hi-hindi ko sinasadya, hindi ko
alam na nandito sa manila si Tanya at alam ninyo na tinapos ko na kung ano man ang
mayroon karm ng araw na umalis tayo ng Calatagan. Maniwala kayo sa akin, kanina ko
lang napagtanto na hindi ko tunay na mahal si Tanya, ng makita ko syang umiiyak ay
wala akong ibang naramdaman para sa kanya kung hindi ang awa. Ngunit ng makita kong
lumuluha si raine ay takot sa aking puso ang aking naramdaman at kung ano man ang
dahilan ng takot na iyon ay hindi ko alam." Nakayuko kong wika sa kanila.
habangtuluyan ng lumandas ang mga luha sa aking mga mata, napahawak ako sa aking
pisngi at napatingin sa aking mga kaibigan na may pagtataka sa aking mga mata ng
mapagtanto kong lumuluha na pala ako.
"Naniniwala kami sayo Rye. Bukas na bukas din ay pupunta tayo sa mansion ng mga
Antonetti upang makausap natin at mapaliwanagan si Ray, hindi mo gugustuhing
kalabanin si Ray dahil ilalayo nya sayo ang mga anak mo at lalong-lalo na si Raine.
Nagawa na nya minsan at kaya nya ito muting gawin mailayo lamang siya sa mga taong
nananakit dito. Masyadong maimpluwensya ang mga Antonetti at kapag ginusto ni Ray
na hindi mo na makita pa ang kaniyang pinsan at ang iyong mga anak ay kayang-kaya
niyang gawin ang mga iyon." Wika ni Isaac na ikinabahala 1<0. Paano nga kaya kung
nailayo na pala nya ang mag iina ko? Saan ko sila hahanapin, hindi pa man bumabalik
ang aking mga alala ay nakakaramdam na ako ngtakot na baka nga mawala na sa akin
ang mag iina ko.
"Paano nga kung ilayo nyang bigla ang mag iina ko? Ayoko silang malayo sa akin,
ginagawa ko naman ang lahat upang maalala ko sila. Ngayon ay nakararamdam ako ng
takot na baka nga tuluyang ilayo sa akin si Raine at ang aking mga anak. Nakita ko
ang matindi nyang galit sa akin kanina. Gusto ko ng puntahan sila upang makasiguro
na hindi nya mailalayo sa akin si Raine at ang kambal naming anak." Wika ko sa
kanila na may pag aalala
"Pu-puntahan na kaya natin sila ngayon?"
Dagdag ko pang ani na ikinagulat nila kaya't
halos sabay pa silang nagsalita sa akin.
"Bro baliw ka na ba? Alas dos na ng madaling araw." Natatawa nilang ani at napayuko
naman ako, tila ba may nagtutulak sa akin na puntahan ko na si Raine sa kanila bago
pa mahuli ang lahat ngunit tama sila dahil dis oras na ng gabi at ayokong makaabala
pa sa kanilang mahimbing na pagtulog. Sana nga ay hindi pa huli ang lahat kung
hindi aywala akong ibang sisisihin sa mga nangyari kung hindi ang sarili ko lamang.
"Shìt ano pa ang ginagawa nyo dito? Mag siuwi na nga kayo para makatulog na ako.
Agahan nyo ang balik dito upang mapuntahan agad natin ang mansion ng mga Antonetti"
Ani ko sa kanila na ikinatawa 1<0.
"Ulol dito na kami matutulog kaya ituro mo na sa amin kung saang kwarto kami
tutuloy at ako'y antok na antok na." Wika naman ni Hanz na humihikab pa kaya agad
kong itinuro sa kanila ang pintuan ng mga guest room na maaari nilang tulugan
ngayong gabi.
"Yung mga puting pintuan ay mga guest room, suit yourselves àsshole." Wika ko at
pumasok na ako sa aking silid upang makapag pahinga. Natatawa lamang ako dahil
gusto kong ipakita sa kanila na hindi ako apektado sa mga
nangyari kanina ngunit ang totoo ay natatakot ako na baka hindi ko na sila makita
pa dahil ang totoo ay may nararamdaman na ang puso ko para sa ina ng aking mga
anak.
"Wala bang pakain d'yan, kanina pa kami nagugutom." Sigaw naman ni Isaac bago ko pa
maisara ang pintuan ng aking silid.
"Magluto kayo d'yan, bahala na kayo at gusto ko ng matulog para pag gising ko ay
tutungo na lamang tayo sa mansion ng mga Antonetti." Sambit ko sa kanila at tuluyan
na akong pumasok sa aking silid at isinara ko na ang pintuan.
Naririnig ko pa ang kanilang pagtatalo kung sino ang magluluto kaya napapailing na
lamang ako at tuluyan na akong pumasok sa aking silid.
Kailangan ko ng matulog, kailangan kong magising ng maaga upang puntahan namin si
Raine at mapaliwanagan sila na hindi ko ginusto ang mga nangyari. Sana lamang ay
pakinggan nila ako dahil ayokong malayo sa akin ang mag iina ko, kailangan ko ding
mapaliwanagan si Ray na wala akong kasalanan at hindi ko ginusto ang nangyari sa
mall kanina dahil kahit ako ay nagulat sa pagsulpot ni Tanya sa aking harapan.
Hintayin mo ako Raine at pupuntahan ko kayo ng mga anak natin.

Episode 54-
Raine's POV
Maaga pa lamang ay umalis na kami nila kuya Ray, dala namin ang private helicopter
ng family kaya mabilis lang din kaming nakarating dito sa Coron Palawan.
Napaawang ang aking bibig sa napaka gandang tanawin ng lumapag na ngtuluyan ang
helicopter sa pin aka tuktok ng building na pag aari ng mga Antonetti.
"Kuya?" Namamangha kong ani habang inililibot ng aking mga mata ang kabuuan ng
resort na pag aari ng aming pamilya.
"Private resort ng pamilya natin ito at tanging Family Antonetti lamang ang
nakakaalam ng resort na to maliban sa mga katiwala at katulong nito." Nakangiti
nyang ani sa akin habang isa-isa nyang ibinababa ang mga dala-dala naming mga
maleta.
Nang makababa na kami sa unang palapag ng building ay naguunahan kaming nagtakbuhan
sa puting puting buhangin.
"Ate ang ganda-ganda naman dito."
Masayang wika ni Roxanne habang umiikot-ikot
na nakadipa angdalawang braso at ninanamnam ang masarap na simoy ng hangin.
"Ulan? Ulan is that you?" Tawag ng isang lalaking nagpalaki ng aking mga mata,
iisang tao lamang angtumatawagsa akin ng Ulan kung kaya lt may kasabikan akong
hinarap ang tinig at napahawak ang dalawa kong kamay sa aking bibig.
"Oh my god! Adrian, what are you doing here?" Mangha kong ani at mabilis ko na
syang sinalubong ng turnakbo syang papalapit sa akin. Mahigpit kaming nagyakap ng
biglang may mga kamay na naghiwalay sa amin kaya agad akong napatingin dito.
"Hey! Sino ka? ll Asik ni kuya Ray kay Adrian na magkasalubong dalawang kilay nya.
" Kuya, si Adrian Samaniego, sya yung sinasabi ko sayong bestfriend ko na walang
tigil sa pag tulongsa amin nuon.ll Masaya kong ani dahil hindi pa rin ako
makapaniwalang nagkita kaming muli. Biglang naglaho ang galit sa mukha ng aking
pinsan at mabilis na binitawan ako upang hum arap ng maayos kay Adrian.
"Raymond Antonetti pare." Pagpapakilala ni kuya Ray at iniabot nya ang kamay kay
Adrian upang makipag shake hands dito na tinanggap naman agad ng aking bestfriend.
Hindi ako makapaniwala na muli ko siyang makikita at dito pa kami muling nagkatagpo
sa Palawan.
"Anong ginagawa mo dito?" Tanong ko sa kanya at hindi magkamayaw ang kaligayang
nararamdaman ko sa mga oras na ito dahil kay tagal ko siyang hinanap ngunit hindi
ko alam kung saan na sya nagpunta, nandirito lamang pala siya sa Palawan.
"Sa amin yang kabilang private resort." Wika nya sabay turo ng resort na malapit
lamang dito. "Oh my god! Hindi talaga ako makapaniwala na nagkita tayong muli."
Masaya kong ani sa kanya at niyakap ko siyang muli ng mahigpit. Namiss ko ng sobra
ang kaibigan kong ito, siya lamangdati ang taong nakakaunawa sa akin at laging
umaagapay sa aming magkakapatid kaya sobrang saya ko at nagkita kaming muli.
"Kuya Adrian." Sigaw ni Raniel at ni Roxanne.
"Hey kiddos, anlalaki na ninyo ah."
Nakangiti nyang ani sabay fist bump kay Raniel.
"Sino ang mga batang yan? ll Takang tanong nya habang nakatingin sa aking kambal.
Ngumiti ako sa kaniya at pagkatapos ay iniharap ko sa kanya ang dalawa kong anak at
masaya akong ipinakilala ang mga ito sa nalilito nyang itsura.
"Mga anak ko, si Gian at si Gio, kambal Sila
na anak namin ni Ryven." Ani ko sa kanya na ikinagulat nya at ikinatahimik ko naman
dahil muli kong naalala ang mga masasakit na nangyari sa amin kahapon sa mall. Tila
ba may nagbabadyang mga luha sa aking mga mata kaya't agad akongtumalikod upang
huminga ng malalim bago ko muling hinarap si Adrian ng may ngiti sa aking labi.
"May asawa ka na? ll Gulat na gulat nyang ani na ikinatawa ko naman.
"Wala! Mahabang istorya pero wag na muna nating pag usapan ngayon. Ikukuwento ko
rin sa iyo ang lahat pero sa ngayon ikaw muna ang magkwento sa akin kung bakit
bigla ka na lamang naglahong parang bula. Antagal kaya kitang hinanap." Turan ko
naman sa kanya habang siya naman ay nakikinig lang at pagkatapos ay pakamot-kamot
na ng kanyang ulo.
"So naano ka lang?" Natatawa nyang ani na ikinanuot ng noo ko. Anong naano lang ba
ang sinasabi ng kolokoy na ito?
"What do you mean?" Nalilito kong ani at tumawa sya ng malakas at pati si kuya Ray
ay natawa na rin kaya mas lalo akong nalito at ang pagkalito ko ay nauwi sa inis ng
marinig kong magsalita si kuya Ray.
"Hindi sya naano, nagpaano yan kaya ayan may kambal agad." Humahalakhak na ani ni
kuya Ray na ikina sibangot ng aking mukha at isang malakas na hampas ang ipinataw
ko sa kanya.
"Kung ano ano pinagsasabi nyo magsitahimik nga kayo." Inis kong ani at humalakhak
na naman sila habang ako naman ay nagsimula ng lumakad papalayo sa kanila dahil sa
totoo lang ay naiirita ako sa mga pinagsasasabi ng dalawang kolokoy na ito.
Agad naman akong napigilan ng aking pinsan at tumatawa siyang niyakap ako at isang
Siko sa kanyang sikmura naman ang muli kong ibinigay sa kanya na nagpaigik sa
kanya, Hmp buti nga sa kanya.
"Kamusta ka naman ha Adrian? Nakanguso kong ani dahil naiinis talaga ako sa
kanilang dalawa dahil ginagawa nila akong katawa-tawa.
"Eto okay naman at may girlfriend na ako." Wika nya at ibinulong pa ang salitang
girlfriend sa akin. Nabigla man ako sa kaniyangsinabi ay natuwa naman ako ng sobra-
sobra dahil sa wakas ay nagkaroon din ng babae sa buhay ng kolokoy na ito.
"Teka lang kayong dalawa, halina kayo sa 100b ng rest house upang makakain tayo,
nagpaluto ako sa mga katiwala at katulong bago
pa tayo dumating dito." Wika naman ni kuya Ray at sinundan na namin sya papasok ng
100b ng bahay.
Habang kumakain kami ay masaya kaming nagkukuwentuhan.
"So Adrian clito ka pala naglalagi, naikwento ka sa akin ng pinsan ko, kaya medyo
marami akong alam tungkol sa iyo, pati na yung alam mo na." Wika nya na tumatawa.
"HAHAHA yeah, na friendzone ako eh." Ani nyangtumatawa din kaya inungusan ko siya
ng nguso.
"Buti naman at naka move on ka na?" Wika naman ulit ng makulit kong pinsan kaya
napapailing na lamang ako kung bakit sa dami ng pwedeng pag usapan ay ang nakaraan
pa namin ni Adrian ang inungkat niya.
"Medyo natagalan din hanggang sa nakilala ko ang babaeng nagpatibok muli ng aking
puso." Wika nya at pinakita pa sa amin ang mga kuha nila ng kanyang girlfriend na
nasa gallery ng kaniyang telepono.
"Aba at maganda ah, lagyan mo helmet baka mauntog eh magising sa katotohanan at
iwan kang bigla.'l Pang aasar ko sa kanya.
Nginusuan naman nya ako kaya nagtawanan
na kami.
Naging masaya ang araw ko at medyo nakalimutan ko ang sakit na nararamdaman kaya
nagpapasalamat talaga ako na dinala ako dito ni kuya Ray at idagdag mo pa na dito
pa talaga kami nagkitang muli ni Adrian.
Napag usapan din namin kung gaano kami katagal mag babakasyon dito, sa ngayon ay
hindi pa alam, gusto ko munang makalimutan ang taong nagiging sanhi ng aking mga
kabiguan.
"Baka matagalan kami dito, heartbroken na naman yang pinsan ko eh." Wika ni kuya
Ray na may halong pang aasar habang nakatingin sa akin.
"Oh ano na naman ang nangyari sa iyo Ulan ha? Sino ba nag paiyak sa iyo at tuturuan
ko ng leksyon." Seryosong wika ni Adrian.
Agad na sinagot ni Raniel ang katanungan ng aking kaibigan na bigla din namang
natahimik kaya natawa ako ng palihim.
"Ah! Ang fùckboy ng pilipinas.l' Sarkastiko nyang ani na ikinatawa naman ni kuya
Ray at sinang ayunan nya ito.
"Ano na naman ang ginawa ng gagong yon sayo ha?" Ani nya na tila ba may galit sa
kaniyang tinig kaya napatingin ako sa kaniya at nginitian
ko siya upang ipabatid na okay lang naman ako.
"Ayoko ng pag usapan pa, nangako na ako sa aking sarili na kalilimutan ko na sya."
Malungkot kong ani kaya hindi na rin sila kumibo pa at nangulit na ipinag pasalamat
ko.
Bago kami maghiwa-hiwalay ay napag kasunduan nilangdalawa na mag set sila mamaya ng
bonfire malapit sa dagat upang mag inuman at magkakilanlanan na din silang dalawa,
hindi pa ako sigurado kung makakasama nila ako dahil may dalawa akong anak na
inaasikaso ngunit nagpriprisinta naman ang akingdalawang kapatid na aalagaan nila
ang aking kambal mamayang gabi, hindi pa ako sumasang ayon dahil hindi ko din naman
alam kung nasa mood ba ako mamaya na mag happy-happy.
Sumapit ang gabi at nasa malapit lang kami sa tabing dagat at nag seset na rin ng
bonfire.
Nakaupo lamang ako sa buhangin at pinagmamasdan ang kanilang mga ginagawa ng bigla
akong lapitan ng aking pinsan.
"Okay ka lang ba Raine?" Tanong nya sa akin na ikinatingala ng ulo ko upang makita
ang kaniyang mukha.
"00 naman." Simple kong ani sa kanya at yumuko na ako at nilaro-laro ko ang
buhangin at
nagsimulang isulat ang pangalan ng aking mga an ak dito.
"l know when you are sad and when you are pretending happy." Sambit naman ni kuya
Ray na nginitian ko lamang ng mapakla.
"Don't worry kuya Ray, makakalimutan ko din sya.ll Ani ko at matamis ko syang
nginitian.
Ginulo gulo nya ang aking buhok at nagsimula na syang pag apuyin ang mga bungkos-
bungkos na malalaking kahoy.
"Painitin mo na rin yang grill at nagugutom na ako." Sambit ni kuya Ray kaya agad
itong sinunod ni Adrian at pagkatapos ay tumayo na ako at ako na ang nagpresintang
mag grill ng mga pagkain.
Masaya silang nag iinuman, inabutan ako ni kuya Ray ng isang beer at hindi naman
ako nagdalawang isip at tinanggap ko agad ito.
"Isa lang ha alam mong may mga alaga ka." Wika ni kuya at tinanguan ko lamang sya.
"Wag mo lasingin yang pinsan mo kasi sobrang iyakin nyan kapag nalalasing."
Panunukso naman ni Adrian.
"Sinong iyakin? Tigilan mo nga ako."
Nakanguso kong ani sa kanya na ikinatawa nya.
"Pero Raine masaya ako at nagkasama at nagkapatawaran kayo ng mga 1010 at Iola mo
at may bonus pang ultimate protector na pinsan." Wika nya habang tina tapik-tapik
si kuya Ray sa balikat nito.
"l am always here for them." Seryoso nyang ani sa akin at pagkatapos ay nag inurnan
na kami. Hindi ko na nabilang kung nakailang bote na rin ako ng beer, ang gusto ko
lamang ay malunod ako ngayong gabi upang mailabas ko ang lahat ng galit ko sa
mundo. Naramdaman ko ang mga yakap ng aking kapatid na si Roxanne kaya napatingin
ako dito, tumingin ako sa paligid ko at nakita kong nakatitig sa akin si kuya Ray
at si Adrian na tila ba naaawa sa akin kaya hindi ko na napigilan pa ang aking
sarili at tuluyan ko ng ibinuhos ang lahat ng luha na kaya kong ilabas ngayon.
Akala ko ay ganoon lamang kadali ang lumimot, pero isang araw pa lamang ang
lumilipas ay tila ba mamamatay na ako sa sobrang kalungkutan. Ang sakit-sakit sa
tuwing maiisip ko ang mga nakita ko sa mall, angtaong mahal ko ay may kahalikan na
ibang babae at kayakap. Bakit ganoon na lamang kadali para sa kaniya na ipagpalit
ako sa babaeng iyon? Ganoon lang ba talaga kababaw ang pagmamahal na iniukol nya
para sa akin kaya l t sa ilang buwan lamang na lumipas ay nagmahal na siya ng iba.
00 nakalimot ang isip nya ngunit ang
pagkakaalam ko kapag tunay kang nagmamahal, kaylanman ay hindi ka kayang kalimutan
ng puso nito. Bakit ako ay ganoon na lamang nya kadaling kinalimutan?
"Ate, tama na yan. Ako ang nasasaktan para sa iyo.ll Umiiyak na ani ng aking
kapatid habang ako naman ay walang tigil sa pagluha dahil sa sobrang sakit na aking
nararamdaman.
"lhahatid ko na si ate sa loob kuya." Ani muli ni Roxanne at muli niya akong
inalalayang tumayo ngunit hindi na ako makatayo dahil sa sobrang kalasingan ko at
idagdag mo pa ang walang tigil kong pag iyak at naramdaman ko na lamang na umaangat
na ako sa ere, kaya't napatingin ako sa taong burnuhat sa akin at nakita ang
nagbabagang mga mata ni kuya Ray na nakatingin lamangsa kawalan habang karga-karga
ako at hindi ko na rin alam pa kung ano ang nagyari dahil sa sobrang kalasingan ay
nawalan na lamang ako ng malay.

Episode 55-
Ryven's POV
Maaga kaming gumising at sabay-sabay na nag agahan. Wala ni isa man sa amin ang
nagsasalita at burnabasag sa katahimikan at tahimik lamang kaming kumakain na
magkakaharap sa lamesa. Ngayon kami pupunta sa mansion ng mga Antonetti at hindi ko
alam kung haharapin ba nila kami o ipagtatabuyan. Ngunit nakahanda akong harapin
ang galit nila kaya matapos akong kumain ay agad ko ng tinungo ang aking silid
upang maligo at maghanda sa aming pag alis.
Habang binabaybay namin angdaan patungo sa mansion ng mga Antonetti ay tila ba may
kung anong takot akong nararamdaman, bakit pakiramdam ko ay hindi ko na makikita pa
ang mag iina ko? Bakit pakiramdam ko ay malayo na sila sa akin? Naguguluhan ako
kaya sinabihan ko si Isaac na bilisan ang pagmamaneho dahil malakas ang pakiramdam
ko na tila ba huli na kami ngdating.
Hindi rin nagtagal ay pumapasok na ang aming sasakyan sa isang executive Village
kung saan ay pag-aari ng mga Antonetti.
Sinalubong agad kami ng kanilang guards at mga katulong at tila ba wala namang
kakaiba sa 100b at parang walang alam ang mga guard sa nangyari kahapon kaya't
nakahinga ako ng maluwag na maayos kaming tinanggap dito sa
100b.
"Naku! Sir, hanggang dito na lamang po kayo sa labas dahil hindi po kami pwedeng
magpapasok ng tao ngayon dito dahil umalis po sila senyorito at senyorita."
Magalang na wika sa amin ng mga kasambahay at ganon din ang sinabi ng mga guards.
Parang may bumundol na kung ano sa aking dibdib at bigla na lamang ako nakaramdam
ng matinding kaba at takot kaya napatingin ako kay Isaac at Hanz, at kahit sila ay
may pangangamba ding nararamdaman na tila ba nahuli na nga kami ng dating at
nagpakalayo-layo na nga sila.
"Bro." Tawag ko sa kanila sa nangingig na boses dahil tila ba naiiyak na ako dahil
sa takot na nararamdaman ko. Hindi maaari ito, unti-unti kong binubuo ang pamilya
ko, paano ko ngayon magagawa ang mga yon kung tuluyan ng inilayo ni Ray ang mag
iina ko sa akin.
"Alam nyo po ba kung saan sila pumunta?
Nakikiusap po sana kami na kung maaari ay
malaman kung saan sila nagtungo, importante langtalaga na makausap namin sila."
Kalmadong ani ni Isaac sa mga kasambahay nila habangsa akin nakatingin.
"Sir hindi po eh, napaka aga po nilang urnalis kanina at may mga dalang malalaking
maleta, wala po talaga silang sinabi sa amin kung saan sila pupunta at wala din
naman po kaming karapatang magtanong sa kanila, surnusunod lang po kami sa mga
sinasabi nila.ll Sambit ng isa sa mga guard na ikinabahala ko. Ramdam na ramdam ko
ang mabilis na pagtibok ng aking puso, ang paglikot ng aking mga mata at ang kirot
at takot na burnabalatay sa aking puso. "Mga maleta? Ibig sabihin hindi sila
babalik dito ngayon?" Takang ani ni Isaac.
"Naku! Imposible PO, lahat po sila ay umalis at marami pong dalang mga maleta kaya
paniguradong matatagalan pa po ang pagbabalik nila dito sa mansion. Kung saan man
po sila nagpunta ay tanging sila lamang po ang nakakaalam.l' Saad muli ng guard.
"Fùck, fÙuuuuuuck man." Nagwawala kong sigaw at mura at pilit naman nila akong
pinapakalma, maging ang mga kasambahay at guard ng mansion ay naguguluhan sa mga
nangyayari.
"Calm down Rye." Asik ni Hanz.
"Calm down? How can I calm down if I don't have any god dàmn idea where did they
go." Sigaw kong halos maiyak na. Hindi pwedeng ilayo sa akin ni Raymond ang mag
iina ko, hindi ako papayag dahil wala akong ginawang mali.
"Sigurado ba kayong wala talaga kayong alam?" Mahinahong ani ni Isaac sa mga guards
at kasambahay.
"Sir wala po talaga, nagulat lang din po kami kanina na isinasakay na nila ang
kanilang mga bagahe sa sasakyan ni sir Ray." Wika nilang muli kaya napapasabunot na
ako sa aking sariling buhok. Pakiramdam ko aytuluyan na ngang nailayo sa akin ang
mag iina ko kaya tuluyan ng burnagsak ang aking mga luha. Kasalanan ko ito, hindi
ko sana hinayaang malapitan at mahagkan ako ni Tanya kahapon, ngunit hindi ko rin
naman inaasahan na gagawin nya yon sa akin at nabigla na lamang ako sa kaniyang
ginawa.
"Aaaahhhhh!" Sigaw ko at sabay sabunot muli sa aking buhok. Pakiramdam ko ay para
akong masisiraan ng ulo at tatakasan ng bait sa kaalamang inilayo na ni Ray sa akin
ngtuluyan ang mag iina 1<0. Saan ko sila hahanapin wala nga akong maalala na kahit
na ano.
"Dàmn it Rye! Paano tayo makapag iisip
kung saan sila nagpunta kung ganyan ka aakto? Umayos ka at huwag kang magpadala sa
emosyon na nararamdaman mo. Magpakatatag ka naman." Naiinis na asik ni Isaac sa
akin.
"Pull yourself together." Asik muli ni Isaac ngunit para akong gago na hindi
malaman ang gagawin. Sobrang takot ang nararamdaman ko, pilit akong nag iisip kung
saan maaari niyang dalhin ang mag iina ko wala namang lumabas sa aking utak dahil
wala namang naaalala ang aking isip kaya pakiramdam ko ay wala akong silbi, walang
kwentang tao.
Huminga ako ng malalim upang mapakalma ko ang aking sarili at ipinikit na muli ang
aking mga mata habang nakatingala ako sa langit ng biglang may pumasok na mga ala-
ala sa aking isipan.
"Putang ina mo Ryven Vance, Pagkatapos mong buntjsin angpinsan ko ipapaako mo sa
iba? Putang ina mo sisiguraduhin ko sayo na kahit dulo ng daliri ng pinsan ko ay
hinding-hindi mo na mahahawakan, atsisiguraduhin ko rin sayo na kahit anino nya ay
hinding-hindi mo na makikita pa tarantado ka. "
Napaatras ako at napahawak sa aking ulo.
Nakita ko ang pag-aalala ng aking mga kaibigan.
Ngunit hindi ko na sila pinansin dahil nagulat ako sa alaalang bumalik sa akin.
"H-hindi. A-Ano ang ibig sabihin ng mga nakita ko sa aking alala?" Muli ay ipinikit
ko ang aking mga mata at tinatanggap lamang ng aking isipan ang mga alaalang
burnabalik sa akin, mga nakaraangtila ba patalim na sumusugat sa aking puso.
"Raine Mahal na mahal kita please huwag kang umalis, Dela Cruz ibalik mo sa akin si
Raine."
"Aaaaaaah! Rainey Sigaw ko at nataranta na ang aking mga kaibigan ng muli akong
napahawak sa aking ulo dahil sa sobrang kirot na nararamdaman nito. Pakiramdam ko
ay may kung anong bagay angtumutusok sa 100b ng aking utak at hindi ko malaman kung
paano ko ba kakayanin ang sakit na nararamdaman ko mula dito.
"Bro ano nangyayari sa iyo?" Wika nyang inaalalayan ako habang unti-unti akong
burnabagsak sa sahig.
Muling kumirot ang aking ulo kaya agad ko ulit itong sinapo hanggang sa unti unting
tumitindi ang pananakit nito kaya napasigaw akong muli.
"Aaaaaaaaah!!! Ang sakit-sakit, tulungan ninyo ako. Aaaaaah!!!" Muli ay sigaw ko
habang hawak-hawak ko ang aking ulo. Kaya't agad nila
akong hinawakan pati na ang mga guard ngunit namimilipit lamang ako sa sakit na
aking nararamdaman kaya't natutulak ko sila papalayo sa akin.
Sinabunutan ko ang aking ulo upang kahit paano ay maibsan nito ang sakit na aking
nadarama ngunit para ba akong pinaparusahan ng diyos at lalong tumindi ang pag
kirot nito kaya tuluyan na akong bumagsak sa sahig. Nakikita ko ang mga tao sa
aking paligid at pilit akong kinakausap ngunit tila ba wala na akong naiintindihan
pa dahil sa sobrang kirot na nararamdaman ko.
"Aaaaah!!! Ang sakit ng ulo ko Isaac, tulungan ninyo ako." Muli ay sigaw ko at
dali-dali nila akong isinakay sa sasakyan at mabilis na pinasibad ito.
Nakarating na kami ng hospital at hindi na rin ganoon kasakit ang aking ulo ngunit
tinignan pa rin ako ng doctor upang malaman kung ano ang pinagsimulan ng pananakit
nito.
"lt's a good sign na unti-unti ay naaalala mo na ang mga nakaraan mo Mr Vance."
Wika ng doctor habang nakangiti lamang sa akin.
"Pero doc ang mga ala-alang pumasok sa aking isipan kanina ay hindi ko naalalang
nangyari sa akin.ll Wika ko sa kanya.
"Huwag mong pilitin ang yong sarili na maalala mo lahat ang nakaraan mo, kapag
ginawa mong muli iyan ay mas matinding pananakit ng ulo ang iyong mararamdaman.
Hayaan mo itong kusang manumbalik at kapag nangyari yon ay tuluyan mo ng maaalala
ang mga nakaraang kinalimutan ng iyong isip." Wika nya pang muli sa akin.
"Hayaan mong kusang burnalik ang iyong mga ala-ala, at sa tingin ko ay hindi na rin
yon magtatagal at maaalala mo na rin ang lahat-lahat." Nakangiting ani ng doktor sa
akin kaya nagkatinginan kami ng aking mga kaibigan at nakikita ko ang saya sa
kanilang mga mukha. "Son.. son." Sigaw ng aking ina habang pumapasok sa emergency
room ng aming hospital.
"Mom ang lakas ng boses mo, I'm okay." Wika ko na natatawa.
"Oh my god son, nang turnawagsa amin si Hanz ay natakot kami ng daddy mo. Akala
namin ay kung ano na ang nangyari sa iyo." Wika ng aking ina na hindi nawawala sa
kaniyang mukha ang matinding pag aalala sa akin.
"Ano ba ang nangyari at naisugod ka dito sa hospital?" Sambit naman ng aking ama.
"Tita, tito, sabi ng doctor ay malapit na daw
po nyang maalala ang lahat ng mga nakalimutan nya." Wika naman ni Isaac at halos
mamilog ang mata ng aking mga magulang sa kanilang narinig. "To-totoo ba yan?"
Naiiyak na ani ng aking ina.
"May naalala ako, minumura ako ni Ray at sinabi nyang pagkatapos kong buntisin ang
pinsan nya ay ipinaaako ko sa iba, at bakit Dela Cruz ang tin awag ko sa kanya.
Bakit ipinapaako ko sa iba ang pinagbubuntis ni Raine? Naging masama ba akong tao
kay Raine?" Naguguluhan kong ani na ikinatiniginan ni Isaac at Hanz.
"Bro nasa Milan tayo ng mga panahon na yan at dyan din natin mismo nalaman kay Ray
na mag pinsan pala sila ni Raine. Nuong una ay inakala mong may relasyon sila at
inakala mong anak ni Ray ang ipinagbubuntis ni Raine at may mga nasabi kang
masasakit sa mga ito kaya nauwi kayo sa sakitang dalawa ni Ray." Paliwanag naman ni
Isaac.
"Bakit ganoon, kahit nagpakita na sila sa aking ala-ala ay hindi ko pa rin naaalala
na nangyari ang mga bagay na yon?" Naguguluhan kong ani sa kanila.
"Dahil hindi pa tuluyang bumabalik ang mga memorya mo," Simplengwika ng aking ama.
"Gusto ko ng maalala ang lahat lahat, putang
inang aksidente yan inagaw nya ang karapatan ng pamilya ko," Sigaw ko at sinuntok
ko ang dingding sanhi ng pagkagulat ng aking ina.
"Rye. Dio mio my son." Tili nya at umiiyak na mabilis na lumapit sa akin at niyakap
ako.
Umiyak ako sa aking ina at ipinagtapat ko sa kanila ang mga nangyari kahapon sa
mall at ang paglayo sa akin ng aking mag iina, hindi ko alam kung saan ako
magsisimulang maghanap, natatakot akong tuluyan ng mawala sa buhay ko ang aking
mag iina dahil aaminin ko na nararamdaman ko na si Raine sa puso ko, ngunit huli na
ba ang lahat para sa amin?
"Bro hahanapin natin sila, hindi tayo titigil hanggat hindi natin sila nakikita."
Saad naman ni Isaac.
Sana nga ay bumalik na ang aking mga ala-ala, gusto ko ng maintindihan ang lahat ng
nangyayari, kung bakit naaksidente kami, kung bakit may mga ala-alang galit na
galit sa akin si Ray. lahat gusto ko ng maalala, gusto ko ng malaman kung gaano ko
ba talaga kamahal si Raine. Nang makita ko syang nasasaktan kahapon nakaramdam din
ako ng sakit. Gusto kong suntukin ang sarili ko ng makita ko syang umiiyak.
"Fùuuuuuck!!!" Muli ay sigaw ko, ang
gulo-gulo na talaga ng mga nangyayari, at ngayon nga ay hindi ko pa alam kung saan
ko hahanapin si Raine at ang mga anak namin.
"Panginoon, alam kong may dahilan ka kung bakit nangyayari ang lahat ng ito pero
sana po ay matapos na ang lahat ng ito dahil ayokong nakikitang nasasaktan ang mag
iina ko" Bulong ko sa aking sarili habang nakapikit ang aking mga mata.
Pagtapik sa braso ang nagpa dilat sa akin at nakita kong nakangiti sa akin ang
aking ama.
Hindi ko na malaman ang gagawin ko, gusto ko ngsimulang hanapin si Raine at ang mga
anak ko ngunit hindi ko alam kung paano ako magsisimula. Sobrang gulo ng buhay ko.
Pakiramdam ko ay wala akong kwentang tao.
Napatingin ako sa aking mga kaibigan na walang kibo na nakatunghay lamang sa akin.

Episode 56-
Ryven's POV
Dalawang linggo na rin ang lumipas mula ng urnalis sila Raine sa mansion kasama ang
aming mga anak. Pabalik-balik ako sa mansion ng mga Antonetti ngunit hindi pa rin
sila bumabalik. Nag aalala ako na baka tuluyan na akong iniwan ni Raine kasama ng
aming mga anak at ayokong mangyari yon. Sa isiping yon ay tuluyan ng may mga luhang
lumandas sa aking mga mata.
Isang tawag mula kay Isaac ang pumukaw sa akin kaya mabilis kong pinahid ang aking
mga luha at agad na sinagot ang kaniyang tawag.
Gusto nya akong pumunta sa kaniyang opisina dahil may mahalaga daw kaming pag
uusapan kaya agad akong naligo at nagbihis. Sana lamang ay tungkol ito sa aking
mag-iina dahil miss na miss ko na talaga sila at gusto ko na silang makasama. Kung
kinakailangang lumuhod ako sa harapan nila upang mapatawad lamang ako ay gagawin
ko. Tatanggapin ko ang lahat ng galit ni Raymond at nakahanda akongtanggapin ang
bala ng baril na ipinapanakot nya sa akin kung ito lamang ang tanging paraan upang
mapatawad nila ako ay gagawin ko talaga.
Pagpasok na pagpasok ko pa lamang sa opisina ni Isaac ay masayang mukha na nya agad
ang bumungad sa akin.
"Rye bro alam na namin kung nasaan ang mag iina mo." Masayang wika ni Isaac habang
nakangiting naka titig sa akin, napaupo ako sa silyang kaharap ng kanyang table at
halos hindi ko malaman ang aking gagawin, sobrang saya ang nararamdaman ko na muli
ko na silang makikita.
"Anong sinabi mo?" Namimilog ang aking mga mata sa kanyang sinabi kaya pakiramdam
ko tuloy ay nabingi na ako.
"HAHAHA, nabingi ka na ba dahil sa sobrang galak o may malaki kang tutuli na naka
bara dyan sa tainga mo ha?" Wika nya na may halong pang aasar. Hindi ko
maintindihan ang ligayang bumabalot ngayon sa buo kong pagkatao, pagmamahal, I
think isinisigaw na ngayon ng aking puso ang pagmamahal na nahimlay panandalian sa
aking puso at ngayon nga ay naghuhumiyaw na ito sa sobrang tuwa na malamang
makikita ko na ang babaeng ina ng aking mga anak. Ang babaeng minahal ko nuon at
minamahal hanggang ngayon.
"Ulitin mo nga ang sinabi mo? ll Ani ko sa
kanya dahil gusto kong marinig muli ang sinabi nya baka nagkamali lamang ako ng
pagkaka rinig kaya gusto kong makasiguro.
"Ang sabi ko ay natagpuan na namin ang mag iina mo." Natatawa nyang ani sa akin
habang napapailing na lamang dahil sa inaakto ko.
"Ta-talaga? ll Nauutal kong wika sa kaniya.
"Nasa Coron Palawan sila, may private resort sila duon, and guess what..." Wika nya
na may ngisi sa labi na para bang pinapasabik ako sa maaari nyang sasabihin sa
akin.
"What? Pwede ba diretsahin mo na ako Isaac, napipikon ako sa iyo." Naiinis kong ani
na ikinatawa nya. Pero ang totoo ay wala ng makakapantay pa ng kaligayahang aking
nararamdaman sa mga oras na ito.
"Ibinebenta ang katabi nilang private resort at naka usap ko na rin ang may ari
nito kaya kung ready ka na ay pwede na kayong magkabayaran ngayon." Wika nya na
ikinagulat ko.
"What? Nakipag transaction ka ng wala akong kaalam-alam?" Wika ko habang
pinandidilatan ko sya ng aking mga mata at nakakunot naman ang aking noo.
"Ayaw mo ba ha? Pag nabili mo yun masusubaybayan mo na ang mag iina mo dahil
magkatabi lang ang resort na yon.l'
Wika nya pa at biglang may surnilay na ngiti sa aking mga labi. Talagang maaasahan
ko nga ang mga kaibigan kong ito kaya hindi ako nagkamali na pinapasok ko sila sa
aking buhay kahit na wala akong naaalala na kahit na ano tungkol sa kanila.
"Call them, I will pay them today." Wika ko at napahawak ako sa aking baba at
simpleng ngumisi.
"Alright! Give me 10 minutes para makausap ko ang may ari ng resort at ng mai
schedule natin ang payment." Wika nya at pumindot-pindot na sa kanyang telepono.
llang saglit lamang ang aking hinintay sa kanilang pag uusap at pagkatapos ay
nakangiti na akong hinarap ni Isaac.
"Nakausap ko na at aantayin nila tayo mamaya hanggang alas tres ng hapon sa Coron."
Ani nya at agad akong tumayo.
"Let's go, huwag na tayong mag aksaya ng oras at pumunta na tayo duon ngayon din."
Saad ko at tinawagan naman ni Isaac ang iba pa naming kaibigan habang natatawa siya
at naiiling.
Ala una pa lamang ay nakarating na kami sa resort at masaya kaming binati ng may
ari nito at ng kanilang mga tauhan, nakipag usap kami sa kanila kaharap ang aming
mga abogado at pagkatapos ay nagkapalitan na kami ng payment at ng titulo.
Matapos ang matagumpay na transaction ay minabuti naming tumawag ng mga taong mag
aasikaso at magpapalit ng mga gamit sa 100b at labas ng rest house. Habang busy
akong nag uutos sa mga trabahador ng mga dapat nilang gawin ay tinawag ako ni
George kaya agad ko siyang nilapitan upang alamin kung ano ang kaniyangkailangan.
"Bro, nakikita mo ba yon?" Tawag sa akin ni George at may itinuturo sya sa kabilang
resort na katabi lamang nito kaya agad naman akong tumingin sa direksyon na
itinuturo ng kaniyang daliri.
Napatingin ako kung saan nakaturo ang kanyangdaliri at nanlaki ang aking mga mata
ng makilala ko ang babaeng naka upo sa harap ng dalampasigan na tila ba kay lalim
ng kaniyang iniisip.
"Raine." Bulong ko at sa hindi ko maintindihan ay nagtago ako sa katawan ng puno na
kinatatayuan ko at saka ko siya muling sinilip at pinagmasdan mula sa malayo.
Isang malakas na tawa ang nagpalingon sa akin at nakita ko si Hanz na tumatawa ng
malakas na nakatingin sa kinatatayuan ko.
"Bro, ano'ng ginagawa mo diyan ha? Sa tingin mo ba ay makikita ka nya?" Tumatawa
nyang ani kaya lumabas ako sa pinag tataguan ko at inayos ang nagusot kong pang
itaas at pagkatapos ay nilapitan ko si Hanz at isang batok ang ibinigay ko sa
kaniya dahil pinagtatawanan ako.
Mas lalo lamang siyang natawa sa ginawa ko sa kanya at pagkatapos ay turningin din
sa direksyon kung saan ako nakatingin.
"Masaya ka na ba na kahit papaano ay natatanaw mo na sila?" Wika ng boses sa aking
likuran ang nagpalingon sa akin.
"Isaac, nakakaramdam ang puso ko ngayon ng sobrang kasiyahan. Para akong teenager
na kinikilig na makita ang crush na babae." Pag amin ko sa kanya na ikinatawa naman
nila.
"Ibig lang sabihin nyan ay unti-unti ng nakikilala ng puso mo ang babaeng
nakalimutan ng isip mo, hindi na magtatagal at tuluyan ng manunumbalik ang lahat ng
iyong ala-ala at sa tingin ko ay tanging si Raine lamang ang susi kung paano mo
muling maaalala ang iyong nakaraan.ll Nakangiti nyang ani ngunit hindi rin naman
lingid sa akin ang matinding galit ngayon ni Ray at alam kong galit din sa akin si
Raine. Kailangan ko silang makausap upang maipaliwanag ko sa kanila ang lahat ng
mga nangyari.
Bigla ay napa kunot ang aking noo ng may makita akong isang lalake na tumabi kay
Raine, naka sisiguro ako na hindi yun si Ray.
"What the fùck?" Galit kong ani na napatingin ako sa aking mga kaibigan.
nakaramdam ako ng matinding selos ng makita kong may lalakingtumabi sa kaniya at
tila ba napangiti ito ng makita nya ang lalake.
"Bakit, ano nangyari?" Gulat nilang wika. Hindi ako kumibo kaya turningin sila sa
direksyon na aking tinititigan.
Nagkuyom ang aking mga kamao at nagtagis ang aking mga bagang sa galit na akong
nararamdaman para sa lalaking yon.
Akma akong hahakbang upang puntahan sila ng tatlong kamay ang pumigil sa aking mga
braso kaya napatingin ako dito at salubong na kilay ko silangtinignan.
"Gago! Anong gagawin mo? 'l Asik ni Isaac habang ang kamay naman nila ay hindi
inaalis sa pagkakahawak sa akin.
"Nakikita nyo ba ang nakikita ko ha?" Galit kong wika sa kanila habang hindi ko
inaalis ang pagkakatingin ko sa dalawang bulto na magkatabi sa malayo.
"00, nakikita namin hindi kami bulag." Sarkastikong ani naman sa akin ni Hanz.
"Eh ano ngayon kung may kausap si Raine? Ikaw nga nakipagyakapan at nakipag
laplapan sa mall, kaya nga tayo nandito hindi ba, dahil naghahabol ka?" Mapang asar
namang ani ni
George sa akin at kinunutan ko sila ng aking noo.
" Hindi ako nakipagyakapan at nakipag laplapan mga gago, si Tanya ang yumakap at
humalik sa akin at hindi ko ito ginantihan mga gung-gong." Inis kong asik sa kanila
na ikinatawa naman nila.
"Gusto kong malaman kung sino ang lalaking yan." Galit kong asik sa kanila. Hindi
ako makakapayag na kung sino-sinong lalake ang lalapit sa kanya. Babangasin ko
pagmumukha ng lalaking yan kung sino man siya.
"Yan si Adrian Samaniego ang bestfriend ni
Raine na may matinding pagmamahal kay Raine." Wika naman ng papalapit na si Gabriel
kaya lalong nagsalubong ang aking kilay ng marinig ko mula sa kanya na may
pagtingin ang lalakingyan sa ina ng aking mga anak.
Pagmumura ko at humakbang ako upang sugurin ang lalaking yon ngunit muli nila
akong pinigilan at malalakas na tawa ang namutawi sa kanila.
"Gago! Sin abi ng wag kang sugod ng sugod ang tigas talaga ng ulo mo." Wika naman
ni Isaac na tila ba naiinis na at gusto na akong sapakin upang mapatigil nila ako.
"Nakalimutan pa yan ng kanyang isip at puso ha, paano pa kaya kung hindi? Baka
pinaglalamayan na natin ang lalakingyun." Natatawang ani naman ni George sa kanila
at pagkatapos ay malalakas na tawanan na naman ang narinig ko sa kanila kaya mas
nakaramdam ako ng inis dahil tila ba pinagtatawanan lamang nila ang aking
nararamdamang galit para sa lalakingyon.
"Hayaan mo lang sila, nag uusap lang naman sila at baka nakakalimutan mo may atraso
ka pa sa kanila kaya huminahon ka muna hanggat hindi pa natin sila
napapaliwanagan." Sambit ni Isaac kaya wala na rin akong nagawa kung hindi ang
pakinggan sila at pinakalma ko na lamang ang aking sarili. Hindi ko inalis ang mga
tingin ko sa kanila at sisiguraduhin kong paglalamayan ang lalaking yon sa oras na
may gawin siyang hindi maganda kay Raine.
Dumating si Rye at masaya silang nag uusap na tatlo ng biglang urnalis si Raine at
naglakad pabalik ng kanilang resthouse kaya pinagmamasdan ko lamang ang napaka
ganda niyang mukha habang ang kaniyang buhok naman ay sumasayaw na sumasabay sa
malakas na hangin, Para akong natutulala na pinagmamasdan ang kaniyang
napakagandang mukha kahit napakalayo ko pa sa kanya.
Nag hindi ko na siya natatanaw ay bumalik naman ang aking paningin sa dalawang
lalaki na masayang nagkukuwentuhan at nakaramdam ako ng inis dahil pakiramdam ko ba
ay kinukuha nya ang 100b ni Raymond dahil kay Raine.
Bigla akong napatingin sa babaeng papalapit sa kanila na mabilis na turnatakbo at
ganon na lamang ang pagkagulat ko ng makita ko siyang naka two peace lang at
masayang lumalapit sa dalawang lalaki. Para akong itinulos ng makita ko ang halos
hubad na nyang katawan at naramdaman ko ang paghawak sa aking balikat ni Hanz na
tila ba pinipigilan na ako kahit wala pa naman akong ginagawa. Nagtatagis ang aking
mga bagang na pinapanuod ko lamang sila na nagtatampisaw sa tubig ng dagat, may
kung anong galit sa aking dibdib ang nais kumawala ngayon sa akin at hindi ko alam
kung kakayanin ko pang pigilan ito. Lalong akong nakaramdam ng galit ng makita ko
silang naghabulan sa buhangin at laking gulat ko ng sa isang iglap lamang ay
magkayakap na ang halos hubad nilang katawan kaya sa sobrang galit ko ay patakbo
akong sumugod sa kanila at kahit anong pigil ng apat kong kaibigan ay hindi nila
nadaig ang galit na nararamdaman ko at para lamang silang bumabangga sa pader sa
tuwing hinaharangan nila ako at ng makalapit na ako sa kinaroroonan nila Raine at
ng hayop na lalaking ito ay agad ko siyang hinablot sa braso at binigyan ng isang
napakalakas na suntok sa kaniyang panga na ikinabagsak nya at ikinagulat ng lahat.,
at muli ay isa pang suntok. Hindi ko talaga siya titigilan.
Malakas na sigaw ang narinig mula kay Raine ng tinawag nya ang pangalang Adrian at
kita ko sa kaniyang mga mata ang matinding pag aalala sa hayop na lalaking ito na
kung makalingkis sa katawan ng aking mahal ay animo sawa. Putang ina niya. Galit na
galit ako ng makita ko kung paano sila magtitigan at NAGSESELOS AKO.
"Rye?" Gulat nyang ani sa akin at pagkatapos ay muling tinignan ang gagong lalaking
gusto kong durugin ang pagmumukha.
"Bakit mo sya sinaktan ha?" Galit na asik sa
akin ni Raine, hindi ko siya sinagot at nakatitig lamang ako sa kanya na may galit
sa aking mga mata. Gusto ko siyang hablutin palayo sa tarantadong lalaking yon
ngunit tinalikuran ko lamang sila dahil ayokong makagawa ng isang bagay na maaaring
maging dahilan ng pagkasuklam sa akin ni Raine kaya mas minabuti ko na lamang
angtumalikod at lumayo upang mapakalma ko na din ang sarili ko. Tinawag ako ni
Raine sa aking pangalan ngunit hindi ko ito nilingon pa dahil ayokong sumambulat na
lam ang ang galit ko. Pasalamat ang lalaking yon at napipigilan pa ako ng mga
kaibigan ko kung hindi ay pinaglalamayan na siya ngayon, habang naglalakad ako
papalayo sa kanillay narinig ko pang humihingi ng umanhin sa kanila ang mga
kaibigan ko kaya napahinto ako at lumingon sa kanila.
"Pasensya na Raine, Adrian, kami na ang humihingi ng paumanhin sa inyo sa ginawa ni
Rye." Paghingi nila ng paumanhin sa kanila.
"Let's go." Sigaw ko at sumunod na rin sila sa akin at bumalik na kami sa resort.

Episode 57-
Raine's POV
Dalawang linggo na kami clito sa Coron Palawan at kahit papaano ay nakakalimutan ko
na ang sakit na ginawa sa akin ni Rye. Nalilibang ako dito lalo na kasama ko ang
aking mga anak, kapatid, si kuya Ray at ang aking bestfriend kong si Adrian.
Naglalakad-lakad ako clito sa gilid ng dagat ng naka apak, hawak-hawak ko ang aking
sandals dahil masarap sa pakiramdam na maramdaman ang mumunting pinong puting
buhangin sa aking talampakan at pagkatapos ay naupo ako pinakatitigan ko ang
malawak ng karagatan. Namimiss ko na si Rye, ngunit kailangan kong paglabanan ang
nararamdaman kong ito para sa kanya. May iba na siyang mahal at sigurado ako na
masaya na sila ngayon. Ang lupit talaga ng tadhana sa akin, nuong una ay inakala
kong namatay na ito at kaya tagal kong iniyakan ang puntod na inakala kong siya,
ibinalik siya sa buhay namin kaya muli akong nabuhayan ng pag asa ngunit para
lamang saktan ako dahil may iba ng itinitibok ang puso nito. Agad na naglandasan
ang mga luha sa aking mga mata kaya agad ko itong pinunasan dahil nangako ako sa
sarili ko na hinding hindi na ako iiyak pa ng dahil sa kanya.
"Ulan." Tawag sa akin ni Adrian kaya agad akong napatingin dito habang nakangiting
papalapit sa kinaroroonan ko.
"Adrian ang aga mo ah." Nakangiti kong ani sa kanya at ginawaran ko din siya ng
isang matamis na ngiti.
"Ano ginagawa mo ditong mag isa? Iniisip mo na naman si Rye ano?" Pangaasar nya sa
akin na pinabulaanan ko naman, kahit na ang totoo ay tama siya, para kasing napaka
peaceful ng kapaligiran at napakasarap pakinggan sa tainga ang paghampas ng mga
alon sa dalampasigan kaya pumasok na naman sa isip ko si Rye. Alam ko naman sa
sarili ko na hindi ko basta-basta makakalimutan si Rye kahit na ano pa ang gawin ko
pero kahit papaano naman ay nakakalimutan ko ang sakit na idinulot nya sa akin.
"Kung sabagay. Ang tahimik nga ng paligid, ang sarap mamuhay sa ganitong lugar."
Wika pa nya at tinabihan na nya ako sa pagkakaupo ko. Masaya kaming nag uusap tgkol
sa mga buhay-buhay namin at kahit papaano ay nakakalimutan ko ang mga problema na
dinadala ko. Nakatitig lamang kami sa dagat at pinagmamasdan ang napakagandang
kulay bughaw nito.
Masaya kaming nag uusap ng dumating si kuya Ray na may hawak-hawak na isang bote ng
beer at nakangiti kaming binati.
"Ano l ng ginagawa nyong dalawa dito?" Boses ni kuya Ray na nagpalingon sa amin.
"Nagkukuwentuhan tungkol sa mga buhay-buhay, sa mga nagbago sa amin at kung bakit
nagtago sya dito sa Palawan kaya hindi ko mahanap-hanap ang kolokoy na yan.ll Ani
ko sa aking pinsan na ikinatawa naman niya.
"lkaw ba naman ang ma friendzone, kaya nagtago yan para makalimot pero ang malaking
tanong ko ay kung totoong nakalimot na ba yan o kunwaring naka move on lang."
Mapang asar na ani ni kuya Ray sa aking kaibigan na ikinatawa naman ng huli.
"Gumagawa ka ng issue pare ha." Tumatawang turan naman ni Adrian sa aking pinsan.
Napatingin ako sa aking kaibigan at pilit kong binabasa ang kaniyanmga mataakaya
agad nyang ginulo gulo ang aking buhok at malakas na tumawa.
"Tumigil ka Ulan, alam ko mga tingin na yan,. Mahal ko ang girlfriend ko mga baliw
kayo." Turan nya habang malakas na tumatawa kaya nagkatawanan na rin kami at
winalang bahala ko na rin ang mga sinabi ng aking pinsan at pinaniwalaan naman ang
aking kaibigan.
Naging masaya ang araw ko pati si kuya Ray ay inasar na rin ako kaya para kaming
mga bata na naglalaro sa buhanginan.
"Ang saya sa pakiramdam ng ganito na parang wala ka ng problem ang iisipin. Yung
puro tawanan at kasiyahan lang para hindi na maalala pa ang lungkot ng
katotohanan." Wika ko at umupo na ako sa buhangin ng nakangiti at tila ba pagod na
pagod.
"Sayang ang resort na yan noh kuya Ray naunahan lang tayo.ll Wika ko na nakatingin
sa katabi naming resort na ngayon ay may mga tao ng nag aasikaso upang palitan ang
ibang mga gamit sa harapan ng resort house. Kung alam ko lamang na ibinebenta pala
ng may ari yon ako na lang sana ang burnili. May mga nakikita akong mga bulto na
nakatingin sa gawi namin ngunit hindi ko naman sila masyadong makita dahil na rin
sa matataas na halamang humaharang dito.
"Kinausap ko nga ang may ari kaso katatapos lang daw nila ng palitan ng payment and
titles ng taong nakabili nyan kahapon, kaya nga kahapon ko pa nakikita ang mga nag
aayos
ng resort na yan. Nakakapang hinayang pero ganoon talaga, kung hindi para sa atin
ay wala naman tayong magagawa kung hindi ang hayaan na lang." Wika naman ni kuya
Ray at napatingin ako sa kanya sa kaniyang tinuran, napaisip akong bigla, bakit
parang para sa akin yata ang mga sinabi ni kuya Ray. Napabuntong hininga na lamang
ako at nagsalitang muli.
"Ganoon ba? Sayang mapapalaki pa sana natin itong resort, mukhang biglaan lamang
ang pagbebenta ng may ari nyan eh. Kung minsan naman kasi pwede ding mapa saiyo ang
isang bagay na inaakala mong hindi nakalaan para sa iyo, pero sa huli malalaman mo
na ang bagay pa lang iyon ay nakatadhana para sa iyo." Wika ko pa sa aking pinsan
na tinawanan nya ng malakas.
"Sa totoo lang ay hindi ko na alam kung ang resort pa ba ang pinag uusapan natin
hahaha.l' Turnatawang turan ng aking pinsan na tinawanan ko rin at humiga ako sa
kaniyang balikat.
"Pero sa totoo lang kuya Ray, nakakapanghinayang ang resort na yan sa iba pa
napunta." Seryoso kong ani sa kanya, mula kasi ng pumunta kami dito ay tumitingin-
tingin na ako kung may nagbebenta ba ng private resort clito ngunit sa kamalas-
malasan ay nagkaroon nga naunahan naman kami kaya talaga namang
nakakapang hin ayang.
"Hayaan mo na baka hindi lang talaga nakalaan yan para sa atin," wika naman ni kuya
Ray at nagbit balikat na lamang ako at tumingin na ako sa ibang direksyon.
"Ulan tara maligo tayo.ll Pag aaya ni Adrian sa akin.
"Sige magpapalit lang ako ng pang ligo, mauna ka na." Sambit ko at turnayo na ako
at bumalik sa aming rest house.
Nagsuot ako ng black two peace at tinitigan ko ang aking sarili sa harapan ng
isang napaka laking salamin at simpleng ngumiti.
Kahit may anak na ako ay napaka ganda pa rin ng hubog ng aking katawan kaya
nagpaikot ikot muna ako sa salamin bago tuluyang lumabas at turnakbo papuntang
dagat ngunit napahinto ako ng marinig ko ang sinabi ni Adrian.
"Shìt! ll Narinig kong mahinang sambit ni Adrian kaya napatingin ako sa kanya at
tinaasan ko siya ng aking kilay na ikinatawa naman ni kuya Ray.
"What?" Nakataas na kilay kong ani sa kanya. Hindi naman sya kumibo ngunit
nararamdaman ko ang kanyang mga titig kaya mabilis akong dumampot ng isang dakot na
buhangin at ibinato ko sa kanya habang natatawa ako. Si kuya Ray naman ay nagpaalam
na papasok muna sa rest house dahil may kailangan lamang siyang gawin at babalik
din daw agad ito.
"Hoy Adrian! Baka mamaya biglang dumating ang girlfriend mo pag isipan pa nya tayo
ng hindi maganda kaya umayos ka." Sita ko sa kanya na ikinatawa nya habang ako
naman ay naka ingos lang sa kaniya.
"Bakit ano ba ginawa ko?" Turnatawa nyang ani at mabilis na turnakbo papuntang
dagat.
"Tara na mag karerahan tayo sa paglangoy. Masyado lang madumi yang utak mo, hugasan
mo dito sa tubig alat." Wika nya habang turnatakbo papunta sa dagat. Mabilis na rin
akong sumunod sa kanya ngunit bigla ay napahinto ako at napatingin sa kabilang
resort.
Bakit pakiramdam ko ay may mga matang nakatitig sa akin? Bakit tila ba may
nagmamatyag sa bawat kilos 1<0? Turningin ako sa kabilang resort at tinignan kung
may mga tao ba na nakatingin dito ngunit wala naman akong makita na kahit anino.
"Bakit Ulan?" Wika ni Adrian na may pag aalala habang papalapit sa akin.
"Parang may mga mata kasing nakatitig sa akin. Ewan ko ba parang iba ang pakiramdam
ko."
Ani ko na napayakap pa ako sa aking katawan.
"Imagination mo langyan." Wika naman nya at mabilis akong tinulak at halos bumagsak
ako kaya sa inis ko ay naghabulan kami.
Malalakas na tawanan ang maririnig sa amin. Muntik na akong madapa kaya mabilis
akong nasalo ni Adrian.
Naramdaman ko ang mga kamay nyang nakayakap sa aking katawan, aalisin ko na sana
ito ng biglang isang suntok ang dumapo sa mukha ni Adrian na ikinatili 1<0. nakita
kong bumagsak si Adrian sa buhangin na dughuan ang gilid ng kaniyang labi kaya
napatingin ako sa taong nanakit dito at ganoon na lamang ang gulat ko ng mapagsino
ko ang taong yon.
"Adriaaaan ll sigaw ko at pagtingin ko sa taong sumugod ng suntok kay Adrian ay
para akong kandilang itinulos sa kaniyang harapan.
"Rye?" Tawag ko sa kanyang pangalan at nakikita ko sa kanyang mga mata ang
pagliliyab nito habang nakatitig sa akin.
Tumayo si Adrian at muli ay isang suntok ang binitawan ni Rye at inawat na sya ng
kanyang mga kaibigan, sa una ay nahirapan sila dahil sa lakas ng pangangatawan ni
Rye at marahil ay sa sobrang galit na kaniyang nararamdaman na hindi ko naman
maintindihan kung bakit sya nagagalit
Mabilis kong dinaluhan si Adrian at nakita ko ang mas galit na mukha ni Rye habang
tinutulungan kong tumayo ang aking kaibigan.
"Bakit mo sya sinaktan ha?" Galit kong asik sa kanya ngunit hindi naman nya ako
kinibo at mataman lamang niya akong tinititigan.
Agad nya akong tinalikuran ng hindi kumikibo at tikom lamang ang bibig habang ang
kaniyang mga kamao ay nakakuyom na tila ba nagtitimpi lamang siya ng kaniyang
galit.
"Rye." Tawag ko sa kanya ngunit tuloy-tuloy lamang ito naglakad papalayo.
"Pasensya na Raine, Adrian, kami na ang humihingi ng paumanhin sa inyo sa ginawa ni
Rye." pag hingi ng paumanhin ng mga kaibigan nya at mabilis na din silang sumunod
kay Rye ng tawagin sila nito. Muli kong ibinaling ang aking atensyon kay Adrian at
tinulungan siyang tumayo.
"Adrian okay ka lang ba? ll Wika ko sa kanya ngunit ang isipan ko ay punong puno ng
katanungan kung bakit nandito si Rye, Bakit nya sinuntok si Adrian? Nagbalik na
kaya ang kanyang ala ala?
Anong ginagawa nila dito? Alam ba niyang nandito kami kaya nandirito din sila? Sila
ba ang burnili ng kabilang resort?
Ang dami kong gustong malaman ngunit hindi ko alam kung kanino ako hihingi ng
kasagutan sa aking mga katanungan. Muli akong turningin kay Adrian at maging siya
ay naguguluhan kung bakit bigla na lamang lumitaw si Rye.
"Halika sa 100b ng bahay at gagamutin natin yang sugat mo." Ani ko sa kanya at
tinulungan ko na syang turnayo. Muli akong napatingin sa kabilang resort at nagulat
ako ng makita kong nakatayo si Rye duon at nakatingin lamang sa akin habang ang
kaniyang dalawang kamay ay nakapamulsa.
Agad kong ibinaling ang mga tingin ko kay Adrian dahil hindi ko makayanan ang mga
titig sa akin ni Rye.
"Hanggang ngayon suntok pa rin ang isinasalubong sa akin ng boyfriend mo Ulan."
Natatawang ani ni Adrian.
Tsk ito talagang lalaking ito animo hindi nasaktan at nagagawa pang magbiro
samantalang kanina ay dalawang beses burnagsak sa buhangin dahil sa lakas ng suntok
sa kaniya ni Rye.
"Burnalik na ba ang ala-ala nya? ll Muli ay
wika nya sa akin. Kahit nga ako ay hindi ko alam kung nagbalik na nga ba ang
kaniyang mga alala dahil kung iisipin mo ay para bang ganoon na nga, dahil sa
inakto niya kanina at ang mga galit sa kaniyang mga mata ay parang katulad ng
galit niya nuon kay Adrian ng nakita nyang niyayakap ako nito.
"Hindi ko alam Adrian, Buhat ng dumating kami dito ay wala na kaming komunikasyon
dahil nagpalit kami ni kuya Ray ng numero ng telepono." Sambit ko sa kanya.
"Yung galit nya kasi kapareho nung galit nya nuong sinuntok nya ako sa bahay mo,
hindi, mali pala ako. Mas matindi ang galit nya ngayon."
Saad nya pang muli kaya napaisip na din ako. Kailangan kong malaman kung nagbalik
na nga ba ang kaniyang memorya, dahil iba talaga ang galit na nakita namin sa
kaniya kanina. Matinding selos, yan ang nakita ko sa kaniyang mga mata kanina.
Rye ano ba talaga? Nuong nasa manila tayo ay panay ang iwas mo sa akin puro anak
lamang natin ang inuukulan mo ng panahon, bakit ngayon ay nagkakaganyan ka?
Nagbalik na nga kaya ang iyong ala-ala?
Napapikit ako at napabuntong hininga. Mamaya ko na lamang aalamin, ang
importante ngayon ay magamot ko muna ang sugat ni Adrian.

Episode 58-
Ryven's POV
Pinagmamasdan ko sa malayo kanina si Raine kasama ang kanyang pinsan at ang
tarantadong Adrian na yan.
Nakita kong umalis si Raine ngunit ikinagulat ko ng makita ko syang bumalik ng naka
itim na two piece lamang kaya para akongtigre na nagliyab sa galit, nagngangalit
ako dahil ayokong may ibang nakakakita ng katawan nya.
Mula sa malayo ay pinanuod ko lamang sila hanggang sa nakita ko ang paghahabulan
nila kaya unti-unti ay lumalapit ako.
"Bro saan ka pupunta?" Gulat na wika ni
Isaac habang pinipigilan ako sa aking paglalakad. Kahit anong pigil ang gawin nila
sa akin ay hindi nila ako napatigil at daig ko pa ang sinaksakan ng adrenalin dahil
hindi nila ako matibag-tibag at naitutulak ko lamang sila.
"Huwag nyo akong pakialaman." Asik ko sa kanila at tinignan ko sila ng may galit sa
aking mga mata ngunit kahit anong pigil nila sa akin ay para ba akong si Hulk na
kaya silang patalsikin sa isang pitik ko lamang.
Muli kong ibinaling angtingin sa dalawang taong naghahabulan ngunit taking gulat ko
ng makita ko sila na nagyayapusan kaya lumaki ang aking mga hakbang at halos
patakbo ko na silang nilapitan at wala na silang nagawa pa kung hindi ang sundan na
lamang ako, kaya pagkalapit na pagkalapit ko ay hinablot ko agad si Adrian at
mabilis na inundayan ng suntok, Napatili si Raine at nakita ko ang pag aalala nya
sa lalaking ngayon na nakahandusay na sa buhangin.
Ng akmang tatayo muli si Adrian ay inundayan ko sya muli ng suntok at saktong
humahangos na paglapit ng mga kaibigan ko ay muli na naman nila akong pinigilan.
"Rye, ENOUGH!" Malakas na sigaw sa akin ni Isaac.
Nakita kongtinutulungan ni Raine ang lalaking yon na makatayo kaya sa sobrang galit
ko ay nararamdaman kong para akong handang pumatay sa oras na ito.
"Bakit mo sya sinaktan ha?" galit na ani ni Raine, sa halip na sagutin ko sya ay
tinalikuran ko na lamang sila. Kailangan kong kontrolin ang galit ko sa kanila at
baka may mangyari pang hindi dapat.
Mabilis ang aking mga hakbang na bumalik sa aking resort, naririnig ko pa ang mga
tawag ni
Raine ngunit binale wala ko na lamang ito. Nagpupuyos ako sa galit dahil nakita ko
silang magkayakap, para akong bulkan na handang sumabog ano mang oras at sa kanila
ko lamang ibubuhos ang lahat ng kumukulong lava upang maging bato na agad sila sa
ganoong posisyon. Pakiramdam ko ay handa akong pumatay huwag lamang maagaw sa akin
si Raine. Putang ina.
Hindi ko maintindihan ang nararamdaman ko, basta ng makita ko silang magkasama ay
kung anong galit ang lumukob sa akin at hindi ko na napigilan pa ang aking sarili.
Napatingin ako sa aking mga kaibigan at alam kong may galit sila sa akingginawa.
"Bro bakit mo ginawa yon? Hindi ba ang usapan natin ay kakausapin muna natin si
Ray, bakit ka nagpa dalos-dalos at nagpatalo d'yan sa selos mo? ll Wika ni Isaac na
naiinis. Ramdam ko ang galit nya pero wala akong pakialaa dahil ang alam ko lang
gusto kong paglamayan nila si Adrian.
"EWAN KO, HINDI KO ALAM."Sigaw ko sa kanila at nakatingin lamang ako sa harap ng
karagatan habang nakaupo ako dito sa nakatumbang puno. Muli akong napatingin sa
kabilang resort at nakita kong akay-akay na ni
Raine papuntang resthouse nila ang tarantadong
Adrian na yon. Napatitig siya sa akin ng ilang sandali ngunit nagbawi din agad siya
at patuloy lamang siyang naglalakad papasok ng kanilang tirahan kaya't muli akong
humarap sa karagatan. "Hindi mo alam eh saan galingyung galit mo kanina ha?" Asik
naman ni Hanz sa akin.
"HINDI KO ALAM, ANG ALAM KO LANG GUSTO
KONG PASABUGIN ANG PAG MUMUKHA NG
LALAKING YON DAHIL SA PAGYAKAP NYA KAY RAINE, NAIINTINDIHAN NYO BA AKO HA?" Malakas
kong sigaw sa kanila.
"Okay calm down, you àsshole, selos yang galit na nararamdaman mo, nagiging
possessive ka na dahil nararamdaman na ng puso mo ang pagmamahal mo kay Raine, ang
problema natin ngayon ay siguradong mas lalong magagalit niyan si Ray." Litanya ni
Isaac.
"Kaya kong harapin ang galit nya. Malinis ang konsensya ko at alam naman ninyo na
wala kaming relasyon ni Tanya. Kung kinakailangang ako mismo ang magpaliwanagsa
kanya ay gagawin ko, maintindihan lang ng utak nya na wala akong kasalanan." Wika
ko sa kanila habang nakatitig pa rin ako sa karagatan. Para akong sasabog sa mga
oras na ito nunit ang mga malumanay na alon ngdagat ay unti-unting pinapakalma ang
npupuyos kong galit. Huminga
ako ng malalim at ipinikit ko ang aking mga mata. Raine, bakit ganito ang epekto mo
sa akin kahit hindi ka pa naaalala ng isip ko?
"Nga pala guys kailangan ko munang burnalik ng manila, may meeting ako sa ilang
investors at baka i divorce na ako ng asawa ko pag nagtagal pa ako dito, babalik
din agad ako pero isasama ko na si misis sa pagbabalik ko. Baka sakaling makatulong
sya para makausap natin ng maayos si Rainey Wika naman ni Gabriel sa amin na
ikinalingon ko.
"Bukas ng umaga ay darating ang sundo kong helicopter mula sa manila, kaya maaga
akong gigising dahil may maaga akong meeting na dadaluhan bukas.ll Dagdag na wika
pa nya sa amin na hindi ko naman tinugunan at bahala na silang makipag usap muna sa
kaniya dahil ang utak ko ay punong-puno ng mga katanungan tungkol kay Raine.
"Sasabay ako, babalik din agad ako bukas ng gabi" Saad naman ni George kaya muli
akong napatingin sa kanila.
"Bakit hinahanap ka na ba ng mga sèx toys mo?" Pang aasar na wika ni Hanz na
ikinatawa ko ng bahagya kaya napatingin sila sa akin dahil batid nilang unti-unti
ng kumakalma ang galit na nararamdaman ko.
"Gago! May aasikasuhin lang ako sa opisina. May kailangan akong pirmahang mga
dokumento at hindi na makapag hintay ang sekretarya ko." Saad nya sa amin na
ikinatawa nila.
"Masyado mo kasing pinapabayaan yang sèxkretarya mo kaya ayan panay pangungulit na
naman sa iyo." Pambubuska pa rin ni Hanz na ikinatawa na nila habang ako ay
ibinalik lamang ang aking mga tingin sa ganda ng karagatan.
"Ang darni mong alam Hanz, manahimik ka pa." Napipikong ani ni George kaya patuloy
lamang sila sa pagtawa.
"Sige bro alas singko ng urnaga ang alis natin kaya siguraduhin mong hindi ka
lasing mamaya dahil hindi kita hihintayin." Seryosong ani ni Gabriel sa kanya.
Habang nag uusap usap kami dito sa may dalampasigan ay may isang sigaw sa pagtawag
ng pangalan ko ang nagpalingon sa amin.
"RWEN JAMES VANCE." Galit na sigaw ni Ray.
Humarang agad ang mga barkada ko sa aking harapan ngunit ako ay hindi man lang
natitinag sa aking pagkakaupo, inaasahan ko na naman talaga ito dahil sa nangyari
kanina. Kaya nga ako naririto dahil hinihintay ko ang kaniyang pagdating, ito na
rin ang tamang oras upang makapag usap kami tungkol sa nangyari sa pagitan namin ni
Tanya upang maliwanagan na rin ang kanilang isipan sa tunay na nangyari.
"Kuya Ray." Humahangos na tawag naman ni Raine sa kanya at tila ba ako nakaramdam
ng kasiyahan ng makita ko siyang papalapit sa kinaroronan namin kaya agad akong
napatitigsa nag aalala niyang mukha. Muli kong ibinalik ang aking mga tingin sa
payapa ng karagatan, ang kapayapaan nito ay unti-unti ring pinapayapa ang galit na
kanina lamang ay bumabalong sa aking pagkatao.
"Bro, pag usapan natin ng maayos ito." Wika naman ni Isaac kay Ray. Hindi pa rin
ako turnatayo o humaharap sa kanila. Nakatitig lamang ako sa malawak na karagatan.
"Wala tayong pag uusapan." Asik ni Ray sa kaniya.
"Layuan mo pinsan ko Rye, hindi ka nila kailangan sa buhay nila. Bumalik na kayo sa
kung saan man kayo nagmula dahil habang nabubuhay ako ay hinding hindi ako
makakakapayag na maging parte ka ng aming pamilya. Wala kang kwentang tao Ryven
Vance." asik nyang muli sa akin ngunit nananatili pa rin akong nakaharap sa
karagatan.
"Kuya Ray, tama na yan, tara na burnalik na tayo." Awat naman ni Raine sa kaniya.
"Walang kasalanan si Rye, yung babae ang kusang lumapit at yumakap. Wala silang
relasyon ni Tanya at bago pa kami urnalis ng Calatagan ay ipina intindi na ni Rye
yan kay Tanya. Masyado lang baliw kay Rye yung babaeng yon kaya hanggang manila
sumusulpot. Sa tingin nyo ba kung may relasyon si Rye at ang babaeng yon ay babalik
pa si Rye sa magulang nya at makikipag kita pa ba sya kay Raine at sa mga anak nila
kung mahal nya ang babaeng yon? Walang naaalala si Rye kahit na ano pero mas pinili
nyang makilala ang mga taong nagmamahal sa kanya at sa tingin nya ay mahal nya
kahit hindi nya naaalala ang mga ito. Hindi nya iiwan ang babaeng yon na umiiyak sa
Calatagan kung may pagmamahal sya para dito. Mag isip nga kayo." Nanggagalaiting
paliwanag ni Isaac sa kanila. Biglang tumahimik ang paligid, ang lahat ay para bang
naumid at nalunok ang kani-kaniyang mga dila.
Biglang turnalikod si Ray hila-hila sa kamay ang kanyang pinsan na si Raine.
"Ray." Tawag ko sa kaniyang pangalan.
Huminto s'ya sa kanyang paglalakad ngunit hindi ako nilingon. Nakatayo na ako at
nakaharap naman sa gawi nila at handa na akong makausap at mapaliwanagan sila.
"Malinis ang aking konsensya, wala akong
nilalamangang tao. Tinanggap ko ang pananakit mo ng araw na yon kahit alam ko sa
aking sarili na wala akong kasalanan, tinanggap ko ang masasakit mong salita kahit
sa isip at sa puso ko ay nasasaktan akong makitang lumuluha si Raine ng dahil sa
akin. Wala akong kasalanan sa nangyari ng araw na yon at kung meron man at sa
tingin nyo ay kasalanan ko ang lahat, tinatanggap ko ano man ang kaparusahan nyo
ngunit pakiusap ko lamang na sana ay huwag ninyong ilayo sa akin ang aking mga
anak. Gawin nyo na ang lahat ng gusto nyong gawin ngunit ang ilayo sa akin ang
aking mga anak ay hindi ko pahihintulutan." Wika ko na hindi na tumitingin sa
kanila at sa malawak na karagatan na ako muling nakatanaw. Pagkawika ko ay naglakad
na ako palayo sa kanila. Gusto ko munang mapag-isa kaya lumakad ako sa may tabing
dagat at hindi ko na inantay pa ang isasagot ni Ray o ang kanilang magiging
reaksyon sa winika ko. Sapat ng marinig nila ang aking mga sinabi dahil ang lahat
ng mga sinabi ko ay pawang katotohanan lamang at sila na ang bahala kung paano nila
ito paniniwalaan o kung hindi man sila maniwala ay wala na akong pakialam.
"Rye." Tawag ni Raine, ngunit hindi ko ito pinansin at tuloy-tuloy lamang ako sa
aking paglalakad papalayo sa kanila. Naramdaman ko ang pagsunod ng isang bulto sa
aking likuran kaya napalingon ako dito.
"Isaac." Sambit ko sa kanyang pangalan. Inabutan nya ako ng isang beer at sumabay
sa akin sa paglalakad at batid kong may mahalaga siyang sasabihin sa akin kaya
tinanggap ko ang iniaabot niyang inumin at agad na tinungga ito.
"Kung minsan pag pakiramdam natin ay napupuno na ang isip natin dahil sa dami ng
tumatakbo dito, mas mainam na may kinakausap tayo upang ilabas natin ang lahat ng
niloloob nito. Mas mainam na may dadamay sa atin kaysa sarilinin ang mga bagay-
bagay na mas lalo lamang makakabigat sa ating damdamin.
Nandirito ako pare handa akong makinig sa iyo." Litanya nya sa akin habang sabay
kaming lumalakad sa tabing dagat.
Tinungga kong muli ang beer at pagkatapos ay huminto ako sa paglalakad at naupo sa
buhanginan ng nakaharap sa karagatan.
Pinagmasdan kong muli ang malumanay na pag alon ng tubig sa dagat bago ako
nagsalita.
"Gusto kong magalit sa aking sarili. Gusto kong saktan ang sarili ko dahil
nangyayari ang mga bagay na ito. Gusto kong maalala ang lahat ngunit eto at para
pa rin akong nangangapa sa dilim, gusto kong sabihin sa kaniya na kahit na hindi
siya naaalala ng aking isip ay naaalala na siya ng aking puso. Gusto kong magalit
sa sarili ko dahil naduduwag akong sabihin sa kanya ang tunay na nilolob ko. Pare
mahal na mahal ko siya at yun ang nararamdaman ng puso ko, ngunit paano ko
ipaparamdam sa kaniya ang lahat ng ito kung para sa kanila ng pinsan nya ay
naglalaro lamang ako? Totoo ang iyong sinambit nuon na kahit nakalimot ang ating
isipan ay hinding-hindi makakalimot ang ating puso at ihahatid tayo nito sa taong
dahilan ng pagtibok nito." Mahaba kong wika sa kanya habang titig na titig ako sa
karagatan.
"Rye, ang lahat ng bagay na nangyayari ay may dahilan. Maaring isa lam ang itong
pagsubok ng diyos kung gaano nyo kamahal ang isat isa. Huwag ninyong susukuan ang
pagsubok na ito upang pagtagumpayan ninyo ito sa huli." Wika nya pa sa akin kaya
muli kong tinungga ang beer na hawak ko.
"Pati mga anak 1<0, hindi ko man lamang mahawakan. Anong klase akong ama?" Naluluha
kong ani sa kanya.
Tinapik nya ang aking balikat.
"Maaayos din ang lahat bro magtiwala ka lamang." Wika nya at tinungga kong muli ang
beer hanggang sa huling patak nito at pagkatapos
ay hinagis ko ito sa buhangin at pagkatapos ay hindi ko na napigilan ang mga luhang
kanina pa gustong kumawala sa aking mga mata kaya napahagulgol na lamang ako habang
nakayukyok ang aking ulo sa dalawa kongtuhod at naramdaman ko na lamang ang kamay
ng aking kaibigan sa aking balikat na tila ba nakikisimpatiya siya sa aking
pagdadalamhati.

Episode 59-
Raymond's POV
Nagulat ako ng pumapasok sa 100b ng bahay si Raine habang inaalalayan si Adrian na
putok ang labi at kilay kaya mabilis akong napalapit sa kanila at sinipat-sipat ko
ang mukha ng kaniyang kaibigan. Damn para siyang ginulpi ng tatlong tao sa itsura
nya.
"What the fùck happened?" Gulat kong ani sa kanila habang nakatingin pa rin ako sa
mukha ni Adrian.
"Kuya Ray pwedeng pakuha ng medical kit?" Sambit ni Raine habang hawak-hawak nya at
inaalalayan si Adrian habang papaupo sila sa sofa kaya agad naman akongtumungo sa
may kusina at hinanap ko agad ang cabinet na pinaglalagyan ng mga gamot.
"Sabi ko naman sa iyo wala lang ito.'l Wika naman ni Adrian na natatawa pa habang
lumalapit na ako sa kanila. Hindi ko alam ang nangyari sa kaniya at kung sinong
tarantado ang nangahas na manakit sa kaibigan ng aking pinsan, saglit lamang akong
nawala ay napakalaki na pala agad ng nangyari sa kanila.
"Paanong wala eh putok ang kilay at yang nguso mo, Sinong naglakas ng 100b na gawin
yan sa iyo? ll Ani ko sa kanya habang inaabot ko kay Raine ang mga gamot na hawak-
hawak koat umupo ako sa kaniyang tabi habang pinapanuod ko ang pag gamot nya sa
sugat ni Adrian.
"Ate anong nangyari kay kuya Adrian?" Gulat na wika naman ni Raniel habang papababa
siya ng mataas na hagdanan.
"Wala to, nadapa lang ako.ll Wika ni Adrian na tumatawa pa rin ngunit hindi ako
naniniwala dahil alam ko ang itsura ng taong nagulpi.
"Nadapa? Eh kulang na lang mabasag yang mukha mo. Sino-sino ba ang mga tarantadong
nangahas na manakit sa iyo at tuturuan natin ng leksyon ang mga yan ha?" Ani ko sa
kanya dahil hindi ako naniniwala sa mga sinasabi nya.
"Nasaan ang mga bata?" Tanong ni Raine sa halip na sagutin ang aking katanungan.
"Nasa itaas kasama ni Roxanne tulog kasi ang kambal." Wika naman ni Raniel.
Nakatitig lamang ako kay Adrian at naghihintay ng kaniyang kasagutan ng magpaalam
si Raniel na tutungo muna siya ng kabayanan na pinayagan naman ng kaniyang kapatid,
hinintay ko na munang makaalis si
Raniel dahil marami akong gustong malaman sa nangyari kay Adrian.
Pagka alis na pagka alis ni Raniel ay muli kong inusisa ang nangyari sa kaibigan ng
aking pinsan, hindi ito simpleng sugat laang at alam kong may itinatago sila sa
akin.
"Huwag nyo akong lokohin, ano talaga nangyari sa iyo ha?" Matigas kong ani sa
kanya.
Napa buntong hininga si Adrian at napatingin kay Raine bago nito tuluyang sagutin
ang tanong ko.
"Ginawa lang namang punching bag ni Rye ang gwapo kong mukha." Natatawa nyang ani
na ikinagulat ko naman.
Napakunot ang aking noo ng marinig kong sinambit nya ang pangalan ni Rye. Anong
ibig nyang sabihin? Nandito si Rye sa Coron? Pero paano? Bigla akong nakaramdam ng
galit kaya't muli akong nagtanongsa kanila.
" Rye? Nandirito sa Coron si Rye?" Gulat kong ani sa kanya.
"00. Akalain mong sya pala ang bumili ng resort dyan sa kabila. Pag ibig nga naman
kahit ano mangyari maglalapit at maglalapit ang dalawang pusong tunay na
nagmamahalan, nakakamangha kung iisipin mo dahil kahit pilit silang pinaglalayo ng
kapalaran ay tadhana naman ang kusang naglalapit sa kanila. Amazing hindi ba? 'l
Wika nyang sumeryoso na ang mukha.
"Kuya Ray, nakita kasi ni Rye na nakayapos sa akin si Adrian kaya nagulat na lamang
kami at bigla syang sumulpot sa kung saan na parang kabute, at yun na nga binanatan
nya agad si Adrian ng walang ka abog-abog." Wika ng pinsan ko na parang nangingiti
na hindi ko mawari. Pakiramdam ko ay kinikilig pa ang babaeng ito kahit na ba halos
mawasak na mukha ng kaniyangkaibigan.
"Nakayapos ka sa pinsan ko? Gago ka ba, bakit mo niyayakap ang pinsan ko ha? Alam
mong may mga anak na yan at may hinihintay yan na magbalik tapos yayapos ka? Akala
ko ba nag move on ka na gago ka?" Galit kong wika sa kanya matapos kong marinig na
niyakap nya ang aking pinsan, hindi na ako magtataka na halos basagin ni Rye ang
pagmumukha nya dahil ako man ang nasa katayuan nya baka higit pa diyan ang magagawa
ko.
"Wait lang kuya Ray, hindi mo kasi naiintindihan nagagalit ka agad.ll Natatawang
wika naman ni Raine.
"Eh di ipaintindi nyo sa akin para maunawaan ko." Asik ko sa kanila, dahil kahiako
ay naiinis na malamang niyakap nya ang pinsan ko samantalang ang sabi nya sa amin
ay naka move on na siya at mayroon na siyang ibang minamahal tapos malalaman ko na
niyakap nya si Raine ng umalis ako kanina. Tarantado pala siya
Mahabang paliwanagan ang nangyari sa pagitan naming tatlo at ng maunawaan ko ang
lahat ay kumalma na rin agad ako ngunit kailangan kong makausap ang tarantadong Rye
na ya, sino ba siya sa akala niya na basta na lang pupunta dito at manggugulo.
Matapos nilang ipaliwanag ang nangyari ay nagpaalam na rin si Adrian upang bumalik
na sa kanilang resort, hindi na rin siya nagpahatid daghil hindi naman daw sya
nalumpo na ikinatawa ko, pasalamat nga siya at naawat pa si Rye baka higit pa sa
malumpo ang maranasan nya kung walang umawat sa tarantadong yon.
"Sigurado ka bang okay ka lang Adrian?" Wika ni Raine habang turnatayo na si Adrian
upang umalis.
"00 nga, sanay na ako kay Rye, hindi lang ito ang unang beses na sinuntok nya ako
dahil sa selos." Wika nyang nakangisi.
Agad na ding urnalis si Adrian at pagkatapos ay hinarap ko naman si Raine dahil
kailangan naming mag usap tungkol kay Rye.
"S lya pala ang bumili ng resort sa kabila?
Paano nila nalamang nandirito tayo samantalang masyadong pribado ang resort na
ito?" Wika ko ng naiinis habang hal;os masabunutan ko na anking buhok dahil hindi
ko inaasahan na ganoon nila kami kabilis mahahanap.
"Walang imposible kay Isaac." Wika naman ni Raine na hindi turnitingin sa akin,
tila ba may malalim itong iniisip kaya't pilit kong inaaninag ang kaniyang mga
mata. Napabuntong hininga ako at pagkatapos ay tumayo ako. kailangan naming magtuos
ng Rye na yan. Baka akala nya ay palalagpasin ko ang mga ginawa niya sa akin.
Pagtayo ko ay mabilis akong tumungo sa kabilang resort.
"Kailangang maturuan ng leksyon ang gagong Rye na yan." Wika ko habang galit na
tinatahak ang papuntang kabilang resort na tinutuluyan ng magkakaibigan.
Kahit anong pag pigil sa akin ni Raine ay hindi nya ako nagawang pigilan, kailangan
naming mag tuos ng lalaking yan. Pagkatapos nyang lokohin ang pinsan ko may mukha
pa syang ihaharap sa amin? Ibang klase din naman ang kakapalan ng pagmumukha nya.
Kung iniisip nya na babale walain lamang namin ang ginawa nya kay Raine ay
nagkakamali siya.
Pagkakita ko sa kanila ay agad kong isinigaw ang pangalan ni Rye.
"RYVEN JAMES VANCE." Sigaw ko sa kanyang buong pangalan kaya lahat sila ay
napalingon. Saglit lamang akong nilingon ni Rye at muli syang tumingin sa malawak
na karagatan na animoy may malalim na iniisip. Ngunit wala akong pakialam kung ano
man ang turnatakbo sa kaniyang isipan.
"Layuan mo pinsan ko Rye, hindi ka nila kailangan sa buhay nila. Bumalik na kayo sa
kung saan man kayo nagmula dahil habang nabubuhay ako ay hinding hindi ako
makakakapayag na maging parte ka ng aming pamilya. Wala kang kwentang tao Ryven
Vance." Galit kong ani sa kanya ngunit parang wala lamang itong naririnig at matiim
na nakatitig lamang ito sa tahimik na karagatan.
"Kuya Ray tama na yan, tara na at bumalik na tayo." Aya sa akin ng Raine at pilit
nya akong hinihila palayo sa mga ito ngunit hindi pa ako tapos sa kanila.
Nakikita ko ang mga mata ni Raine na nakatitig kay Rye na animoy nag aalala ito
dahil sa pananahimik nito. Lalapitan ko sana si Rye ng biglang nagsalita si Isaac
na matamang nakatitig sa akin at ipinaparamdam sa akin ang kaniyang galit..
"Walang kasalanan si Rye, yung babae ang
kusang lumapit at yumakap. Wala silang relasyon ni Tanya at bago pa kami urnalis ng
Calatagan ay ipina intindi na ni Rye yan kay Tanya. Masyado lang baliw kay Rye yung
babaeng yon kaya hanggang manila sumusulpot. Sa tingin nyo ba kung may relasyon si
Rye at ang babaeng yon ay babalik pa si Rye sa magulang nya at makikipag kita pa ba
sya kay Raine at sa mga anak nila kung mahal nya ang babaeng yon? Walang naaalala
si Rye kahit na ano pero mas pinili nyang makilala ang mga taong nagmamahal sa
kanya at mahal nya kahit hindi nya ito naaalala. Hindi nya iiwan ang babaengyon na
urniiyak sa Calatagan kung mahal nya ito. Mag isip nga kayo." Mahabang litanya ni
Isaac na may pagka inis sa kanyang tinig. Ramdam ko ang mga titigsa akin ng
kaniyang mga kaibigan, ang magkakaibigang ito ay hindi urnaatras sa labanan at
kahit ako pa ang makasagupa nila ay batid kong hindi ko sila basta-basta matatalo
lalo na kapag pinagsama-sama na nila ang kanilang kapangyarihan at ang kanilang
malalakas na impluwensya ay wala na akong magagawa.
Bigla akong natigilan sa kanyang sinambit. Tumingin akong muli kay Rye ngunit para
syang walang naririnig at walang pakialam sa mga nangyayari sa paligid nya, may
kung anong pag aalala akong naramdaman para dito, tila ba sinasarili lamang niya
ang lahat ng bagay na gumugulo sa kaniyang utak at hindi magiging maganda ang
kahihinatnan nuon kapag wala siyang kinausap na tao para paglabasan ng lahat ng
dinadala nya.
Sa isang banda ay nakaramdam ako ng pagkabahala, nag aalala ako sa kanyang mga
ikinikilos at ganoon din ang nababasa ko sa mga mata ni Raine. Pagtingin ko kay
Raine ay halos namumula na ang kanyang mga mata at halatang pinipigilan lamang nya
ang maiyak dahil sa nakikita niyang pananahimik lamang ni Rye.
Humakbang kami palayo sa kanila ng tinawag ako ni Rye, huminto ako sa paglalakad
gayun din si Raine ngunit hindi ko sya nilingon at hinintay ko lamang kung ano man
ang kaniyang sasabihin sa akin.
"Malinis ang aking konsensya, wala akong nilalamangang tao. Tinanggap ko ang
pananakit mo ng araw na yon kahit alam ko sa aking sarili na wala akong kasalanan,
tinanggap ko ang masasakit mong sinabi kahit sa isip at sa puso ko ay nasasaktan
akong makitang lumuluha si Raine ng dahil sa akin. Wala akong kasalanan sa nangyari
ng araw na yon at kung meron man at sa tingin nyo ay kasalanan ko ang lahat,
tinatanggap ko ano man ang kaparusahan nyo ngunit
pakiusap ko lamang na sana ay huwag ninyong ilayo sa akin ang aking mga anak. Gawin
nyo na ang lahat ng gusto nyong gawin ngunit ang ilayo ang aking mga anak ay hindi
ko pahihintulutan." Wika nya sa akin. Hindi ako kumibo ngunit naiintindihan ko ang
nararamdaman nya ngayon at ang kanyang pinag dadaanan, gustuhin ko mang kausapin
sya ay hindi ko magawa kaya nagpatuloy na lamang ako sa paglalakad palayo sa kanila
ng tawagin sya ni Raine.
" Rye." Tawag nya kaya nilingon ko si Rye ngunit hindi man lamang ito lumingon at
patuloy lamangsa paglalakad palayo din sa lugar na yon. Tumingin ako sa aking
pinsan at duon ko napag tanto na umiiyak na pala sya dahil marahil sa mga sinambit
ni Isaac at lalong lalo na sa mga sinabi ni Rye.
"Let ls go Raine." Wika ko sa kanya at tumango tango lamang sya kahit na walang
patid ang pagtulo ng kaniyang mga luha.
"Kuya Ray ang laki ng kasalanan ko sa kanya." Umiiyak nyang ani sa akin at kahit
ako ay nabulagan sa aking galit dahil sa nakita ko nuon, kungdangan sana ay
pinakinggan ko na lang muna ang kanilang mga paliwanag ay wala sanang nasasaktan na
mga tao ngayon.
Huminga ako ng malalim at muli akong
tumingin sa kinaroroonan nila Rye at nakita kong naglalakad na ito na kasabay si
Isaac.
Maimpluwensya si Isaac, sa lahat sa kanila ay kay Isaac ka matatakot dahil sa mga
kaya nyang gawin, si Ryven ay maimpluwensya man ngunit kulang ang kaalaman nya sa
ibang bagay na kayang gawin ni Isaac at ni George.
Nakakamangha ang pagkakaibigan nila dahil handa silang mamatay para sa isa lt-isa.
Handa nilang ibuwis ang lahat upang maprotektahan lamang ang isa't-isa.
Nakakainggit kung tutuusin dahil lagi silang magkakasama at nagdadamayan, mga bagay
na hindi ko naranasan sa aking dalawang kaibigan na matagal ng wala akong
komunikasyon. Parang kay sarap maging kaisa nila. Parang gusto kong matanggap nila
ako bilang isa sa kanila, ang maging parte ng pagiging kaibigan nilang lima.
l
"Ssssh maayos din ang lahat ng ito.' Wika ko sa kanya at inalalayan ko na sya
pabalik ng aming resort.

Episode 60-
Raine's POV
"WARNING! RATED SPG ONLY."
"Sobrang Pang Gurang On ly'l
"HAHAHA BAWAL PO BATA."
Matapos kong marinig lahat ng sinambit ni Isaac at ni Rye ay pakiramdam ko naging
makasarili ako at hindi ko man lamang binigyan ng pagkakataong makapag paliwanag sa
akin si Rye.
"Tama na ang pag iyak Raine." Wika sa akin ni kuya Ray habang walang patid ang
pagdaloy ng aking mga luha.
"Kuya Ray, ang laki ng kasalanan ko sa kanya hindi ko man lang inisip ang mga pinag
dadaanan nya, sarili ko lamang ang iniisip ko, inilayo ko sa kanya ang kanyang mga
anak kahit alam ko na pilit nyang inaalala ang mga nakaraan namin.ll Wika ko na
umiiyak sa aking pinsan. Nasasaktan ako ngayon para kay Rye, nagagalit ako sa
sarili ko dahil naging makitid ang pag iisip 1<0.
"Wala kang kasalanan Raine, nadala ka lang
ng galit mo dahil sa nasaksihan mo, nagalit din naman ako at nasuntok ko pa sya at
hindi ko man lamang sila hinayaang magpaliwanag kaya may pagkakamali din ako. Pero
pwede pa nating ituwid ang pagkakamaling iyon." Wika naman ni kuya Ray at niyakap
ko sya ng mahigpit. Sobrang swerte ko na may taong nagmamahal at nakakaunawa sa
akin.
"Kuya, mamaya ay dadalin ko sa kanya ang mga bata baka sakaling makita ko syang
muling ngumiti." Ani ko sa aking pinsan at tinanguan naman nya ako habang hinahagod
hagod nya ang aking buhok.
"Kung ano man ang iyong magiging pasya ay nasa likod mo lamang kami." Dagdag nya
pang ani.
Mag aalas kuatro ng pumunta ako sa kabilang resort kasama ang aking kambal.
"Raine?!" Gulat na ani ni Isaac ng makita ako at ang kambal.
"A-anong ginagawa mo dito?" Naguguluhan pa rin nyang ani na nginitian ko
lamangdahil nahihiya ako sa kanila sa ginawa kong paglayo sa mga anak namin ni Rye.
"Ahm, si Rye?" Nahihiya kong tanong sa kanya ng hindi tumitingin sa kaniyang mga
mata.
"Wait, dyan ka lang. Wait, no. Halika, sumama ka at dadalin ko kayo sa kanya."
Natataranta nyang sambit na ikinangiti ko lamang, nababakas ko ang kaniyang
kasiyahan na makitang nandirito kami ng mga bata at hinahanap namin si Rye.
Naglakad kami papuntang tabing dagat at malayo pa lamang kami ay nakikita ko na ang
isang bulto na nakahiga sa recliner chair sa harap ng karagatan.
Mabilis na nagtakbuhan ang kambal papalapit sa kanilang ama na tuwang-tuwa at halos
madurog ang puso ko sa isiping muntik ko ng alisan ng karapatan ang mag aama na
makasama ang isa't-isa.
"Dada.. dada abyu." Tuwang tuwang ani ng aking mga anak na ang ibig sabihin ay
daddy, love you.
Napatayo si Rye mula sa kanyang pagkakahiga at mabilis na inihagis ang bote ng beer
na hawak nya at napatingin sa gawi namin. Natigilan sya ngunit saglit lamang iyon
at mabilis na sinalubong ang dalawang makukulit na bata na papalapit sa kanya.
"Oh my god! My angels." Nagmamadali nyang salubong sa mga ito at lumuhod sya upang
mapantayan ang kanyang mga anak.
Agad nyang niyakap at pinag hahalikan ang kanyang mga anak at sa sobrang
kaligayahang kanyang nararamdaman ay napahagulgol na ito. Halos madurog ang puso ko
sa aking nakikita, kasalanan ko ang lahat ng ito. Sana ay hindi ako nagpadala sa
galit ko sa kanya.
"l love you too my angels." Wika nya habang yakap yakap-yakap nya ang kanyang mga
anak.
Tumingin sya sa akin at kahit walang boses ang lumabas sa kanyang bibig at bumuka
lamang ito ay nabasa ko ang kanyang sinabi.
"Thank you." Bulong nya na halos sya lamang ang nakakarinig habang nakatitig sya sa
akin at ang kanyang mga mata ay hilarn na hilarn sa mga luha.
Isang matamis na ngiti ang ibinigay ko sa kanya at pagkatapos ay iniwan ko na muna
sila upang makapag bonding muna sila. Mamaya ko na lamangsiya kakausapin at hihingi
ako ng paumanhin sa mga nagawa ko.
"Babalikan ko sila mamaya Rye." Nakangiti kong ani.
"Please stay." Sambit nya kaya napahinto ako sa aking paglalakad ng hindi siya
nililingon.
"Please." Pakiusap pa nya kaya wala akong nagawa kung hindi ang lumapit na rin sa
kanila.
Umupo ako sa isang recliner na katabi ng hinihigaan kanina ni Rye at pinagmasdan
sila habang naglalaro.
Wala silang ginawa kung hindi ang maghabulan at gumawa ng sandcastle.
Nakikita ko kay Rye ang walang pagsidlang kaligayahan kaya naman ay agad na tumulo
ang aking mga luha ng hindi ko napapansin.
Sobrang kaligayahan ang aking nararamdaman ng muli ay nakita ko ang mga ngiti sa
labi ni Rye. Mga ngiting kay tagal kong hindi nasilayan.
"Ikaw pala ang burnili ng resort na Wika ko sa kanya na ikinalingon nya.
"0-00 eh." Ani nya na parang may bikig sa kanyang lalamunan at napapakamot sa
kaniyang ulo.
Ngumiti lamang ako at pinag masdan muli sila habang masayang naglalaro. Ang mga
tawa nila ay sapat na upang mapatawad ko ang aking sarili. Madilim na ng lapitan
kami ni Hanz.
"Nagluto kami ng hapunan, dito na kayo kumain Raine ng mga bata." Sambit ni Hanz sa
akin na bakas ang masayang mukha.
Turnango lamang ako sa kanya tanda ng pag sang ayon 1<0.
"Hanz, pwede bang paki kuha muna ang mga bata at dalhin mo muna sila sa 100b,
mahamog na kasi, mag uusap lang muna kami ni Raine at susunod din agad kami.'l Wika
naman ni Rye at agad na kinuha ni Hanz ang mga bata at kinarga ang mga ito.
"Ang bibigat nyo na ah, at ang dudungis, hala tara na kayo at ng malinisan ko na
kayo bago kumain, marami kayong mga darnit, toys at diaper sa 100b na binili ng
daddy nyo para sa inyo." Sambit nya habang kinakarga nya ang mga bata.
Pag kaalis ni Hanz at ng mga bata aytumabi si Rye sa pagkakaupo sa recliner na
inuupuan ko. "Salamat.ll Wika nya kaya napatingin ako sa kanyang gwapong mukha.
"Salamat saan?" Tanong ko sa kanya kahit alam ko na naman kung bakit ito
nagpapasalamat.
"Salamat dahil nandito kayo ng mga bata, salamat dahil pinasaya nyo ako, salamat
dahil binigyan mo ako ngchance na makapag paliwanag sa iyo at salamat dahil hindi
ka pa rin sumusuko." Wika nya sa akin at nababasa ko sa kaniyang mga mata at
katapatan ng kaniyang mga sinabi.
Ngumiti ako sa kanya at nagulat na lamang
ako ng bigla nya akongyakapin kaya nanlaki ang aking mga mata at hindi agad
nakakilos.
"Raine, huwag mo na ulit gagawin yun ha, ang lumayo sa akin. Halos mamatay ako
kakaisip kung saan ko kayo hahanapin ng mga anak natin." Bulong nya sa akin habang
para akong kandilang itinulos sa pagkakaupo ko.
"R-Rye?!" Tangi kong sambit dahil siniil na nya ako ng halik na ikinalaki ng aking
mga mata.
Ang mga halik na kaytagal kong hinintay, mga halik na kaytagal kong inasam, mga
halik na akala ko ay sa panaginip ko na lamang muling matitikman.
Napapikit ako at sa sobrang saya ng aking puso ay gumanti ako ng halik sa kanya.
Naramdaman ko ang kanyang dila na naglalakbay sa 100b ng aking bibig at sa ginagawa
nya ay biglang may umalpas na ungol sa aking labi.
"Ohhh!" Ungol ko ng bigla ay inihiga nya ako sa recliner chair at agad na
pumatongsa akin.
Bumaba ang kanyang mga halik sa aking leeg habang ang isang kamay ay hinihimas ang
aking sùso kaya lalo akong napaungol sa sensasyong bum abalot sa akin.
"Ohhhhhhh! Rye." Ungol kong muli na
pakiramdam ko ay nag iinit na ang buo kong katawan.
"Raine, akin ka lamang." Bulong nya habang tinatanggal nya ang aking pang itaas at
tumango ako bilang pag sang ayon sa kanya. Habang hinahalikan nya ako ay malaya
nyang natanggal ang pagkakahook ng aking bra at tumambad sa kanya ang malulusog
kong sùso.
"R-Rye, baka may makakita sa atin.ll Nag aalala kong ani sa kanya.
"Walang tao clito at walang makakakita sa atin. Atin ang mga oras na ito at
magpapakaligaya tayo." Wika nya sabay subo ng aking utòng at halinhinang sinisìpsip
ang mga ito habang ang katawan ko ay hindi malaman kung paano ba liliyad
"Aaaaaah! ohhhhhhh!" Mga ungol na maririnigsa harap ngtahimik na karagatan.
Unti-unti ay nararamdaman kong ibinababa na nya ang suot-suot kong shorts at
isinunod ang suot kong bikini.
Naramdaman ko ang haplos ng kanyang kamay sa pagitan ng aking mga hita na lalo kong
ikinaliyad, pakiramdam ko ay nagbabaga na ang buo kong katawan at anumang oras ay
maaari na akong magliyab.
"Ooooooh! Rye, oooooooh!!!" Ungol ko habang sarap na sarap sa kanyang mga ginagawa.
Halos mabaliw na ako sa kaniyang ginagawa sa akin at hindi ko na rin alintana na
nasa harapan lang kami ngdagat na baka makita kami ng mga kaibigan nya. Sa mga oras
na ito ay wala na akong pakialam pa, ang mahalaga sa akin ngayon ay ang mainit na
pinagsasaluhan namin.
"You are so wet now babe." Bulong nya sa akin. Ngunit hindi ko pinapansin dahil sa
sobrang sarap na aking nararamdaman.
Lumuhod aya sa aking harapan at ibinuka nya ang dalawa kong hita at agad ay
sinibasib ang namamasa kong kasarìan.
"Aaaahhhhh! Rye, ooooooooh! Shìt ang saraaaaaap." Halos nababaliw kong ani sa
kaniya kaya mas lalo pa nyang pinagbutihan ang pagkain ng aking pagkababàe.
Halos masabunutan ko na sya sa sobrang sarap ng kanyang ginagawa sa akin.
"R-Ryeeee." Tawag ko sa kanyang pangalan habang umuungol.
"Lalabàsan na ako. Ohhhhhh!" Muli ay sambit ko at mas lalo pa nyang pinag igihan
ang pagdila at pag sipsip sa aking pagkabàbaè.
"R-Rye, ayaaaan naaaaa.ll At halos manginig ang buo kong katawan ng maramdaman ko
ang paglabas ng mainit na likido mula sa aking pagkabàbae, agad nya itong sinipsip
at dinilaan na para bang isa itong napakasarap na pagkain. Halos manlambot ako sa
sarap na aking naramdaman.
Tumayo sya sa aking harapan at mabilis na hinubad ang lahat ng kanyang saplot at
tumambad sa aking harapan ang tayong tayo nyang pagkalalàke.
Pumagitna sya sa aking mga hita at dahan-dahang ipinasok ang kanyang malaki at
matabang àri sa kaloob-looban ko.
"Aaah!" Napapikit ako sa sakit na aking naramdaman, saglit lamang ito at nawala din
agad, maya-maya lamang ay nararamdaman ko na ang kanyang mabilis na pag ulos sa
aking ibabaw kasabay ng biglaang malalakas na alon ng karagatan na tila ba
nakikisabay sa bawat pagsalpok ng aming mga katawan.
"Oooh! fùck, ang sikip-sikip mo babe, ang sarap mong romansahin." Wika nya habang
labas masok ang arì nya sa aking pagkababaè.
"Ooooh! Rye bilisan mo pa, aaaaaah! 'l Ganti kong ungol habang sarap na sarap sa
kanyang pangangabayo sa akin. Maging ang katawan ko ay sumasabay na sa pag indayog
nya sa aking ibabaw kaya't nagsasalpukan na ang aming mga balat at tila ba ito
isang musika na kay sarap pakinggan.
Hinawakan nya ang aking balakang at muli ay malakas at madiin nya akong inuulusan
na animo ay wala ng bukas.
"Oooohhh! Shìt Rye, bakit ang sarap moooo." Wika ko na hindi na nakakaramdam ng
hiya dahil sa sobrang sarap ng aking nararamdaman. Para akong nag dedeliryo sa
sensasyong ibinibigay nya sa aking katawan.
"Ooooh! Raine baby, sabihin mo sa akin na ako lang ang may karapatan sayo. Aaaahh!"
Sambit nya kasabay ng kanyang pag ungol.
"0-00 Rye sayo lang ako." Wika ko habangbhalos turnitirik na ang aking mga mata sa
sobrang sarap ng pag indayog nya sa aking ibabaw.
"Bilisan mo pa Rye, malapit na akong labasan. Ooooh!" Wika ko habang malakas akong
urnuungol.
"I'm cùmming too babe, wait for me." Wika nya at maya-maya lamang ay halos para
akong kinuryente at unti-unti ay nanginig ang aking mga tuhod at napayakap ako sa
kanya at idiin ko ang kanyang pagkalalàke sa aking pagkababàe. "Oooooooooh!" Ungol
ko ng maramdaman kong sabay kaming nilabasan ni Rye.
Burnagsak ang hubad nyang katawan sa ibabaw ng hubad kong katawan at pareho naming
hinahabol ang aming mga hininga.
"l love you Rye, I love you with all my heart." Wika ko habangtumutulo ang aking
mga luha at wala na akong pakialam pa kungtugunan man nya ito o hindi, ang gusto
ko lamang malaman nya angtunay na nilalaman ng aking puso.
Hinaplos nya ang aking mukha at hinalikan ako sa aking labi. Marahil ay sapat na
iyong kasagutan kahit na hindi nya tinugunan ang pagtatapat ko sa kanya. Alam ko
namang ginagawa nya ang lahat upang maalala ako ng puso nya. Muli ay may burnalong
na luha sa aking mga mata at pinunasan nya lamang ito at matamang nakatitig lamang
sa aking mukha. "Mahal na mahal kita Rye." Muli ay sambit ko at aaminin kong ang
puso at isipan ko ay naghihintay ng kanyang tugon ngunit bigo akong marinig ito
kaya't mas lalo akong nakaramdam ng kirot sa aking puso.
Kinuha nya ang amingdamit at isa-isa namin itong isinuot. Sa sulok ng aking puso ay
naghihintay pa rin ako na tugunan nya ang pagmamahal na ibinigay ko sa kaniya
ngunit
nananatili akong bigo.
Umupo sya sa aking tabi at niyakap ako ng mahigpit at hinagkan sa aking ulo.
"Let's go baka hinahanap na tayo ng mga anghel natin." Wika nya at naglakad na kami
pabalik ng kanyang rest house.
Para akong sinasaksak ng paulit ulit dahil wala akong narinig na tugon mula sa
kaniya. Gusto ko mangsabihin na sapat na sa akin ang mga nangyari ngunit sa puso ko
ay para akong pinapatay ng paunti-unti ng wala akong natanggap na tugon mula sa
kaniya. Mahal na mahal kita Rye at magtitiis ako at maghihintay hanggang sa
maaalala ako ng iyong puso.

Episode 61-
Ryven's POV
"Mukhang maganda yata ang gising natin ngayon ah." Nakangising bati ni Isaac sa
akin na

inaasar nya lamang ako.

"Naka alis na ba sila Gabriel at George?" Pag iiba ko ng usapan bago pa sa kung
saan mauwi ang pag uusap namin ng mokong na ito, sa kanilang lahat ito ang
napapansin kong astig at talagang malakas mang asar.
"Yeah! Kanina pang alas singko sila umalis, si George babalik din mamaya pero si
Gabriel ay sa mga susunod pa na mga araw." Wika nya na tinanguan ko naman, na late
na kasi ako ng gising kaya hindi ko na inabutan pa dito ang dalawa.
"lkaw baka may mga trabaho ka ng napapabayaan? Hindi mo naman ako kailangang
bantayan dito pare, okay lang naman ako at ayokong makaistorbo sa mga buhay ninyo."
Wika ko naman sa kanya. Nag aalangan na din kasi ako na baka may mga napapabayaan
na siyang mga importanteng bagay lalo na pagdating sa mga negosyo.
"Huwag kang mag alala nanduruon si Daddy at si Kuya para asikasuhin ang dapat
asikasuhin.
Naiintindihan naman nila ang mga nangyayari. Huwag mo akong ipagtabuyan gago ka
dahil hindi kita iiwanan dito." Nakangisi nyang ani sa akin at inakbayan ko sya at
sabay na kaming lumabas ng rest house at nagtungo sa tabing d agat upang
makalanghap ng sariwang hangin.
"So bro anong nangyari kagabi? 'l May panunukso nyang turan sa akin. Alam ko namang
mag uusisa itong mokong na ito, parang hindi lalake, masyadong chismoso.
"Ano naman ang mangyayari? ll
Patay-malisya kong ani sa kaniya habang sa karagatan ako nakatingin, napaka
kalamado ng karagatan ngayon hindi katulad kagabi na tila ba sumasabay ang mga alon
sa bawat pag indayog ko sa ibabaw ni Raine. Napangiti ako ng maalala ko ang
nangyari sa amin kagabi.
"Bro, ang laki!" Wika nya na ikina nuot ng aking noo at napatingin ako sa kaniyang
mukha.
"What the f* *k? Alin ang malaki? ll Asik ko sa kanya, ang gagong ito at mukhang
yung ano ko pa yata angtinutukoy, nababakla na ba ang gagong ito? Sa isiping yon ay
bigla na lamang akong lumayo sa kanya at tinignan ko sya ng may panunuri. May hindi
ba ako alam sa pagkatao ng
gagong ito? Bakla ba ito na hindi ko naaalala? "Nababakla ka ba sa akin gago ka?"
Asik ko sa kanya na ikinatawa nya ng malakas.
"HAHAHAHA. Tang ina mo bro napatawa mo ako grabe." Wika nya habangtumatawa ng
malakas na ikinainis ko. Ang sarap sapakin ng mukha ng gagong ito.
"Gago ka, umayos ka Isaac." Galit kong ani sa kaniya habang siya naman ay
walangtigil sa pagtawa ng sobrang lakas kaya mas lalo akong napipikon sa kanya.
"Ang laki ng kissmark na iniwan mo sa balikat ni Raine. GAGO!" Wika nya na
ikinagulat 1<0. Lumingon ako sa kabilang direksyon upang itago ang pamumula ng
aking mukha. Hindi ko na namalayan kagabi na nalagyan ko na pala siya ng kissmark,
napakasarap naman kasi nya at halos mabaliw ako sa mga ginagawa ko sa kanya.
"Tang ina mo bro, kalalake mong tao pinamumulahan ka ng mukha. Umayos ka nga hindi
ganyan ang kilala kongRye gago." Pang aasar pa nyang muli kaya napatawa na lamang
ako. Ano nga ba ang ugali ko ng mga panahong naaalala ko pa ang aking nakaraan?
Astig din ba ako katulad nila?
"Sa tingin ko may triplets na parating, ang galing mong shooter kayang shooter.
Idol!" Wika pa nya na hindi tumitigil sa pagtawa. Napipikon ako pero siguro nga ay
ganito talaga kami nuon kaya sinabayan ko na lamang siya sa halip na mainis ako sa
pang aasar nya.
"Sa tingin Imo?" Nakangisi kong ani at tinawanan lamang nya ako ng mas malakas kaya
turnawa na r ako, hindi ko na rin mapigilan na makisabay sa tarantadong ito,
napakasaya pala maging parte nila hindi katulad nuon na para lang akong nakikisabay
sa anod ng mundo nuong nasa Calatagan pa ako kasama si Tatang Ben, bigla kong
naalala si Tatang ben, masaya ako na naayos na nila ni Carlo ang kanilang problema
at salamat talaga kay Isaac at nagawa nya ang mga bagay na akala ko ay napaka
imposible.
Napatingin akong muli kay Isaac ng muli itong magsalita.
"Sabi ko na nga ba at naka score ka kagabi, HAHAHA.II Tumatawa nyang ani kaya sa
inis ko ay sinapak ko sya sa braso dahil malakas pala talaga itong mang asar at
kahit pilit kong iwinawaksi ang inis ko ay talaga namang mas napipikon pa ako.
"Ouch masakit gago." Reklamo nya sa akin pagkatapos ay muling tumawa ng nakakaasar.
"Umayos ka kasi sira ulo ka." Inis kong ani sa kaniya habang tawa pa rin siya
ngtawa.
Napapailing na lamang ako sa kaniya dahil nagagawa nya akong pikunin.
"Nabuking ka lang kasi. Kaya pala pinapasok ang mga bata kagabi dahil may binabalak
ka." wika nya na sinabayan ng malakas na tawa. Natawa na rin ako sa sinambit nya
dahil may katotohanan ang mga ito, hindi ko talaga mapigilan angsarili ko kagabi na
sa tuwing pagmamasdan ko siyang nakaupo sa recliner at pinagmamasdan lamang kami ay
tila ba ako nagliliyab at gustong guto ko na siyang hubaran, kundangan lamang at
kasama namin ang mga bata kaya ng lumapit sa amin si Hanz kagabi ay nagka chance
akong gawin sa kaniya ang bagay na isinisigaw ng katawan, isip at ng aking puso.
"Para hindi na layas ng layas, pag nagbuntis syang muli ay wala na syang kawala
pa." Wika ko sa kanya habang natatawa pa rin ako.
"Gago. Buntis nga sya nuon ngtinakasan ka, palibhasa hindi mo naaalala kaya ganyan
ang sinasabi mo." Tumatawa nya pa ring ani kaya nagulat ako sa sinambit nya pero
napangisi namano at muling nagsalita.
"Well, this time sisiguraduhin kong hindi ko na hahayaang matakasan nya pa ako."
Seryoso kong wila sa kanya habang pinagmamasdan kong muli ang karagatan.
"Kinikilala na ba sya ng puso mo?" Tanong nya sa akin. Natahimik ako at hindi
nakakibo ng ilang minuto bago ko sin agot ang kaniyang katanungan.
"Hindi ko alam bro, ang alam ko lang nagalit ako na makitang may kasama syang iba
at niyapos pa sya, masaya ako na nakikita ko sya, yung nangyari sa amin kagabi ay
hindi init ng katawan dahil iyon ang idinidikta ng aking isip lalong lalo na ng
aking puso, lagi syang laman ng isipan ko maging sa pagtulog at pag gising ko ay
siya ang naiisip ko. Kung ito na yung pagmamahal na sinasabi nyo siguro nga ay
kinikilala na sya ng aking puso." Seryoso kong wika sa kanya.
"Si Tanya ano ang nararamdaman mo sa kanya ngayon?" Muli ay tanong nya sa akin kaya
napabuntong hininga naman ako.
"Yung nararamdaman ko ngayon para kay
Raine ay hindi iyon ang naramdaman ko kay Tanya nuon. Malayong malayo ang
nararamdaman ko para sa kanya kumpara sa nararamdaman ng puso ko ngayon. Kay Tanya
ay kaya ko syang pakawalan at masaya ako kung makakahanap sya ngtaong magmamahal sa
kanya. Pero kay Raine, pakiramdam ko madudurog ang puso ko kung iiwan nya akong
muli at ikamamatay ko kung magmamahal siya
ng iba.ll Mahaba kong litanya sa kanya.
"Dahil ang totoo bro, pagmamahal bilang kaibigan o kapatid lamang ang naramdaman mo
para kay Tanya, dahil ng mga panahong iyon ay siya ang lagi mong nakakasama at
nakakausap kaya ang akala mo ay pagmamahal ang naramdaman mo pero nililinlang ka
lamang ng iyong isip dahil angtunay na minamahal ng iyong puso ay walang iba kung
hindi si Raine lamang, at dahil nangungulila ang puso mo kay Raine at hindi pa
nakaka alala ang isip mo ay inakala mong pag ibig ito." Paliwanang nya sa akin at
alam kong may katotohanan ang kanyang mga sinambit, kaya nagpapasalamat talaga ako
sa mga kaibigkong ito na naniwala sa kanilang nararamdaman na buhay pa ako at hindi
ako ang taong inilibing nila.
"Masaya ako bro na nararamdaman mo na ang importansya ni Raine sa iyo, ang kulang
na lang ay ang pagbabalik ng iyong ala-ala." Wika pa nyang muli na ikinatango naman
ng aking ulo. Kahit naman ako ay gusto ko ng manumbalik ang aking ala-ala upang
maging masaya na kami ni Raine.
"Nasaan nga pala si Hanz? 'l Tanong ko sa kanya dahil hindi ko pa ito nakikita
buhat kanina ng magising ako.
"Tigang yon kaya naghahanap ng masikip na butas na papasukin." Wika nya
habangtumatawa kaya natawa na rin ako sa kanyang sinambit.
"Tag lìbog na naman ang gagong yon." Natatawa kong sambit kaya sinabayan na ako ni
Isaac sa pagtawa.
"Gusto mo bang surnama sa akin bro?" Tanong nya sa akin na ikinasalubong ko ng
aking kilay.
"Ha? Saan ka naman pupunta? Huwag mong sabihin na maghahanap ka din ng masikip na
butas na papasukin, huwag mo na akong idamay at baka mapatay ka ni Raine ng wala sa
oras.ll Natatawa kong ani sa kaniya.
"Gago! Pupunta ako ng bayan para makapag groceries dahil wala ng laman ang
refrigerator natin at wala na din stocks ng food sa Pantry Cabinet." Wika nya sabay
batok sa akin na ginantihan ko agad.
"Sira ulo ka, naka batok ka agad." Inis kong ani sa kanya na tinawanan lamang ako.
"Ano sasama ka ba? Angdami mongdaldal eh." Muli ay tanong nya kaya inaya ko na siya
upang makaas na agad kami.
"Let's go at ng makauwi din agad tayo."
Pagpayag ko at mabilis na kaming tumungo ng garahe at lumulan sa aming sasakyan na
kabibili ko pa lamang kahapon dahil wala kaming m agamit dito.
Naglalakad kami sa kabayanan at tumitingin ng sariwang seafoods na pwede naming i
grill ng may makita akong dalawang bulto ng isang lalake at isang babae na
nagtatawanan.
Napatkunot ang aking noo dahil kahit nakatalikod ito ay kilalang-kilala ko ang
hubog ng kanyang katawan at pati na ang kanyang tindig lalong-lalo na ang kaniyang
boses. Mabilis akong lumakad papalapit sa kanila, ang hakbang ay halos patakbo na
kaya nagulat si Isaac sa akin at lakad takbo nya din akong sinundan.
"Bro may problema ba? Bakit para kang susugod sa giyera?" Naguguluhan nyang ani
ngunit tahimik lamang ako at hindi sya pinansin at patuloy lamang akong naglalakad
ng mabilis. Pagkalapit ko sa dalawang nakatalikod sa akin ay agad akong nagsalita
sa kanila na ikinagulat nila.
"Raine." Tawag ko sa kanyang pangalan na ikinagulat nya sabay lingon sa akin.
Pagtingin ko sa lalakeng kasama nya ay nagtagis ang aking mga bagang, si Adrian.
Susugod sana ako ng bigla syang nagsalita ng nakataas ang dalawang kamay sa tapat
ng kaniyang dib-dib sabay iwas ng bahagya ng kanyang ulo.
"Whoah! Hindi pa nga magaling sugat ko dadagdagan mo na naman? Hinay-hinay lang
pare at wala akong ginagawang masama sa mahal mo. Hindi rin ako libreng punching
bag mo na kung kelan mo gustong mag ensayo ay susuntukin mo na lamang agad ako."
Natatawa nyang ani na ikina noot ng aking noo.
"Rye?!" Tawag naman ng isang lalake sa aking likuran.
"Ray?" Sambit ko sa kanyang pangalan sabay lingon sa kaniya.
"Tama na panununtok diyan at nababawasan daw ang gandang lalake nya, baka bago yan
ikasal sa girlfriend nyan eh kulang-kulang na parte ng mukha nyan."
Pagkawika nya ng kasal at girlfriend ay biglang nagbago ang kaninang galit kong
anyo, napalitan ito ng takot, pangamba at kirot sa puso ko kaya agad akong
napatinging muli kay Raine at Adrian.
"Ka-Kasal? Girlfriend? Raine ano ibig sabihin nito?" Naiiyak kong ani sa kanya
sabay lingon ko kay Isaac na tila ba humihingi ako ngtulong kung ano ang dapat kong
gawin.
"Hindi ka magpapakasal sa kaniya Raine, akin ka lang at papatayin ko ang lalaking
yan kapag itinuloy ninyo iyan, sabi mo sa akin kagabi mahal na mahal mo ako. Bakit
ngayon ay magpapakasal ka sa tarantadong lalaking yan? ll Galit kong ani sabay
hablot ko kay Raine palayo kay Adrian at niyakap ko siya ng mahigpit na ikinagulat
niya.
Isang tawang malakas ang binitawan ni Ray at tinapik tapik ako sa balikat at
pagkatapos ay inakbayan ako kaya nabitawan ko si Raine na natutulala lamangna
nakatingin sa akin.
"Hindi si Raine ang girlfriend nyan at pakakasalan. Takot lang nyan sayo.l'
Tumatawa nyang ani sabay turo kay Adrian at paglingon ko kay Adrian ay naka peace
sign pa ito sa akin kaya yung takot na naramdaman ko kanina ay unti-unting
naglalaho.
"Ta-talaga?" May kung anong nagdiriwang sa puso ko na hindi ko maintindihan.
"Yes." Maikling ani ni Ray.
"Bro, sabi ko naman kasi sayo huwag kang sugod ng sugod, bakit ba hindi ka na lang
nagsundalo ha?" Pang aasar ni Isaac at nagtawanan na silangtatlo habang kami naman
ni Raine ay nagtititigan na tila ba nag uusap ang aming mga mata. May matamis na
ngiti na sumilay sa aking labi ng nginitian nya ako.
"Tang ina, dinaig nyo pa mga teenager
nyan.ll Palatak ni Ray at inakbayan na si Raine.
"Uuwi na kami at baka umiiyak na ang mga bata." Saad ni Raine na tinanguan ko
lamang at hindi pa rin ako makapaniwala sa mga sinabi ko kanina sa kaniya.
"Ingat Raine." Sambit ko na ikinagulat ko naman sabay sabunot sa aking buhok.
What the f* *k? Ingat Raine talaga? Bobo talaga ako ang claming pwedeng sabihin
ingat
Raine talaga? Malakas na tawa ang narinig ko kay Isaac na tila ba inaasar ako.
"Ingat Raine." Panggagaya sa akin ni Isaac sabay tawa ng malakas at tumakbo palayo
sa akin kaya sa sobrang pagkapikon ko ay hinabol ko naman ang tarantadong yon.
"Tang ina mo pare, kapag inabutan kita pilikmata mo lang ang walang latay gago ka."
Malakas kong sigaw.

Episode 61-
Ryven's POV
-Continuation of Epidode 61.-
Naging masaya ang mga araw na nagdaan sa amin ni Raine kasama ang aming mga anak.
Nandirito pa rin kami sa Coron at napag usapan na din namin na soon ay
kinakailangan na rin naming burnalik ng manila dahil sa mga natambak naming
trabaho. Nakasundo na rin namin amg kaniyang kapatid at masaya ako na nakapag
paliwanagan kaming lahat tungkol sa mga nangyari. Hinding-hindi ko na hahayaan na
masaktan pang muli si Raine at isa sa mga araw na ito ay kailangan ko ng ipagtapat
kay Raine ang tunay kong nararamdaman na kahit na hindi pa rin siya naaalala ng
aking isipan ay naaalala na siya ng aking puso. Soon ay kailangan na rin niyang
malaman na mahal na mahal ko din siya.
Mahal na mahal at pakiramdam ko ay ikamamatay ko kung mawawala siyang muli sa aking
buhay. Siya lamang ang nag iisang itinitibok ng aking puso kaya wala ng dahilan pa
upang hintayin ang pagbabalik ng aking mga ala-ala.
"Mukhang ang saya-saya yata natin ngayon ha bro?" Ani ni Luke sa akin kaya
napalingon ako sa aking likuran.
"Masaya ako pare dahil okay na kaming muli ni Raine. Masaya ako dahil masaya ang
puso 1<0." Nakangiti kong ani sa kanya at muli akong humarap sa karagatan at
pinagmasdan ang kapayapaan nito. Katulad ito ngayon ng aking puso, payapa at
kuntento na sa kung ano ang itinitibok nito.
"Masaya ako para sa iyo bro. Alam kong ito lang ang gusto mong mangyari sa buhay
mo. Bago mo pa man makalimutan ang lahat ng iyong ala-ala ay wala ka ng ibang
pangarap kung hindi ang makapiling ang babaeng itinitibok ng iyong puso." Wika nya
sa akin na ikinangiti ko naman.
"Salamat bro dahil hindi ninyo ako pinabayaan. Salamat dahil nagtiwala ka sa
nararamdaman mo na buhay pa ako. Salamat dahil sa inyo ay kasama kong muli ang mga
taong nagbibigay ng kaligayahan sa buhay ko at kasama na kayo duon." Bukal sa
kalooban kong wika sa kaniya.
Muli akong turningin sa karagatan at tinungga ang hawak kong beer hanggang sa
huling patak nito at pagkatapos ay binitawan ko ito sa buhangin at sumigaw ako ng
ubod ng lakas.
"Aaaaaaaaaaah! Salamat po panginoon ko dahil binigyan mo ako ng pagkakataong muling
makapiling ang mga mahal ko sa buhay.
Woooooooooh." Malakas kong sigaw na may ngiti sa aking labi.
Malakas na tawanan ang narinig ko kaya napalingon ako sa aking likuran at napangiti
ako ng makita kong turnatakbo papalapit sa amin ni
Isaac sila Geotge, Hanz at Gabriel na masayang-masaya dahil nakikita nila ang galak
sa aking pagkatao.
"Masaya kami na nagiging maayos na ang lahat sa buhay mo Rye. Sana ay magtuloy-
tuloy na ang lahat ng mga nangyayaring maganda sa pagsasama nyo ni Raine at sana ay
wala ng gawing hindi maganda si Tanya sa inyong dalawa." Turan namin ni Hanz.
Napatingin ako sa kaniya dahil sa kaniyang tinuran. Hindi ko hahayaang masaktang
muli si Raine at hindi ko na hahayaang masira pa kaming muli ni Tanya dahil
hinding-hindi ko na siya mapapatawad pa.
"Tandaan mo lang bro, mag iingat ka kay Tanya dahil sa tingin ko ay gagawin nya ang
lahat makuha ka lamang." Ani naman ni Isaac na ikinanuot ng aking noo.
Hindi ko hahayaang muling makalapit si
Tanya sa buhay namin ni Raine. Ngayon lamang
ako nakasiguro sa aking sarili sa tunay kong nararamdaman. Kaya wala ng kahit na
sino ang makapaghihiwalay pa sa amin ni Raine. Hindi ko ito pahihintulutan.
Nasa malalim akong pag iisip ng magsalita si Ray sa aming likuran kaya sabay-sabay
kaming napalingon ng aking mga kaibigan.
"Mukhang nagkakasayahan yata kayo dito?" Ani nya at ibinaba niya ang dala niyang
maliit na cooler sa buhangi at binuksan ito.
"Alright! Inurnan muna tayo." Ani ni Hanz at kumuha agad ng isang beer in can at
tinungga agad ito pagkabukas na pagkabukas niya.
"Salamat Ray at pinakinggan ninyo ang aking mga paliwanag." Ani ko at tinapik naman
niya ako sa aking balikat.
"Pakamamahalin mo ang aking pinsan at huwag na huwag mo na siyang sasaktan pang
muli kung hindi ay sisiguraduhin ko na sa iyo na kahiy dulo ng hibla ng kaniyang
buhok ay hinding-hindi mo na talaga mahahawakan pa." Wika nya sa akin kaya nangako
naman ako na hindi na mauulit pa ang nangyari.
Maraming bagay pa kaming napag usapan at napag kasunduan din namin na sa oras na
makabalik na kami ng manila ay magtatayo kami ng negosyo na nakapangalan sa aming
anim, sa ngayon ay hindi pa namin alam kung ano ang itatayo namin, mga planong
magkakaroon ng katuparan na mas magpapatibay ng aming pagkakaibigan.
Madilim na ng maisipan na naming burnalik sa 100b ng rest house, inimbitahan din
namin sila Raine na sa amin na maghapunan dahil nakaluto na rin naman ang kinuha
naming katiwala na nanggaling pa sa aming mansion sa manila.
habang naghahapunan kami ay hindi maatingin sa akin si Raine kaya idinikit ko ang
aking paa sa makinis nyang binti dahilan upang mapapitlag siya at tumingin sa akin.
"Are you okay?" Ani ni Ray sa kanya at tumango lamang siya habang namumula ang
kaniyang pisngi kaya napangiti ako ng lihim at pagkatapos ay muli kong idinaiti ang
aking paa halos sa pagitan na ng kaniyannmga hita kaya animo ay itinulos siya sa
kaniyang kinauupuan kaya mas [along nag alala na ang kaniyang pinsan.
"Hey, anong nangyayari sa •yo?" Ani nya na inilingan lamang ni Raine at pagkatapos
ay tinitigan ako ng masama at ngumisi lamang ako sa kanya ng may halong panunukso
at pagkatapos ay pasimple kong dinilaan ang aking labi kaya mas lalong namula ang
kaniyang mukha at hindi na makatingin pa sa akin.
"HAHAHAHA. Alam ko na angdahilan kung bakit nagkakaganyan ka Raine." Malakas na
tawa ni Hanz kaya napatingin sa kaniya ang lahat maliban lamang sa akin at kay
Raine na nakatungo pa rin ang kaniyang ulo. Pero deep inside ay alam kong kinikilig
siya sa aking ginawang kalokohan.
"Anong ibig mong sabihin? ll Ani naman ni Ray ngunit tawa lamang ang isinasagot sa
kanila ni Hanz kaya napikon naman si Isaac at binato a ng isang fried chicken leg
Hanz na sinalo naman nito at sabay kagat dito at pagkatapos ay dinilaan ang chicken
legs kaya malakas na tawa naman ang pinakawalan ko kaya lahat sila ay sa akin naman
nakatingin.
Naging masaya ang aming masarap na hapunan at hindi rin nagtagal ay nagpaalam na
din sila Raine kaya hinatid ko sila hanggang labas at bago pa man sila tuluyang
makalabas ng bahay ay isang pindot sa kaniyang pwet ang aking ginawa kaya laking
gulat nya at pagkatapos ay tinapakan nya ng malakas ang aking paa kaya sa sobrang
sakit nito ay muntik pa akong mabuwal sa kinatatayuan ko.
"That's what you get." Wika nya at malakas na tawa naman ang isinagot ko.

Episode 62-
Raine's POV
Halos isang linggo na rin na naging maganda ang pakikitungo namin sa isat isa ni
Rye. Hindi man nya tahasang sinasabi sa akin na mahal nya ako at least kahit
papaano ay nararamdaman ko ito.
Hindi pa rin burnabalik ang alala nya kaya medyo nahihirapan pa rin syang mag
adjust sa mga bagay bagay lalo na kung tungkol ito sa aming dalawa. Nakabalik na
rin kami ng manila, marami din kasing naiwang mga trabaho na dapat ng asikasuhin
kaya napagkasunduan na rin namin na kinakailangan na talaga naming bumalik, nag
eenjoy pa sana kami ngunit naiintindihan ko naman na may mga obligasyon din sila sa
kanilang mga negosyo na naiwan sa manila.
Kung minsan ay naiisip ko pa rin ang babaeng kayakap n'ya sa mall. Paano kaya kung
hindi sya nahanap nila Isaac, marahil ay nagsasama na silang dalawa ngayon, at ang
tingin ko sa babaengyon ay gagawin ang lahat makuha nya lamang ang pagmamahal ni
Rye at
duon ako natatakot.
Si Rye naman ay nakabalik na rin sa pagiging CEO nya, nandyan naman ang mga
magulang at kaibigan nya na inaalalayan sya sa mga dapat nyang gawin dahil medyo
nahihirapan pa sya dahil wala pa syang maalala at dahil matalino naman si rye ay
mabilis din siyang natututo.
Kung minsan ay dinadalaw namin s'ya sa kanyang opisina dahil Iagi syang hinahanap
hanap ng kambal.
"Ate si Gio umiiyak na nman dada ngdada." Wika ni Roxanne. "Sige na Rox ako na ang
bahala sa pamangkin mo.ll Nakangiti kong wika sa kanya at agad ay umakyat na ako sa
silid ng kambal upang patahanin ang mga ito.
"Oh bakit umiiyak na naman ang mga anghel ko? l' Pang aalo ko sa mga anak ko na
urniiyak dahil hinahanap na naman ang kanilang ama. "Dada, want dada." Sambit ni
Gio habang umiiyak na nakaupo sa kama nya.
"Dada, dada." Iyak na rin ni Gian kaya agad ko silang nilapitan upang patahanin.
Mabilis kong kinuha ang aking phone at pinindot ang video call at tinawagan ko si
Rye.
Ilang ring lamang ay agad nya din itong sin agot at isang napaka gwapo at masayang
Rye ang bumungad sa camera kaya para akong
nababato balani sa tuwing masisilayan ko ang kagwapuhan ng lalaking minamahaa 1<0.
"Hello my angels, and hello gorgeous." Panimulang bati ni Rye sa amin at nakaramdam
ako ng kilig ng tinawag nya akong gorgeous.
"Look my angels, mommy is blushing." Panunukso pa nya sa akin kaya mas lalo tuloy
namumula ang aking mukha dahil sa mga sinasaa nya. IlTumigil ka nga. Tinawagan kita
kasi iyak ng iyak ang mga anak nattn at hinahanap ka." Ani ko at nginusuan ko sya.
"Dada." Masayang tawag ng kambal sa kanilang ama na tuwangtuwa naman sa kabilang
linya.
"Nagseselos na ako puro na lang sila dada." Nakaingos kong wika sa kanya na
tinawanan naman niya.
"Ako kasi ang kamukha nila kaya ako ang hinahanap hanap nila.ll Nakangisi nyang
ani.
"O Sige na magl love you ka lang sa mga anak mo para tumigil na sila at alam kong
busy ka ngayon. Ayokong maabala ka namin." wika ko sa kanya at isang ngisi ang
ibinigay nya sa akin kaya napakunot naman ang aking noo. Maya maya lamang ay
sumeryoso ang kaniyang mukha kaya naman napaas ang aking isang kilay na nakatingin
lamangsa kaniya.
"l love you." Wika nya ng nakatitig sa akin, halos malunok ko na yata ang dila ko
at hindi ako makakilos sa kanyang sinambit, ang t* * *k ng puso ko ay parang may
mga nag uunanahang kabayo sa bilis ng pag tugudig nito. Halos hindi na ako
makagalaw sa kinauupuan ko na nakatitig lamangsa kaniyang mukha at hindi ko alam
kung maiiyak ba ako dahil sa kaniyang sinabi.
"My angels." Dagdag nyang wika na tumatawa habang nakatitig sa aking mukha. Para
akong binuhusan ng malamig na tubigdahil sa pag aakala kong pagtatapat nya na mahal
nya ako, binitin lang pala nya at para pala sa aming mga anak ang kaniyang sinabi.
Sa inis ko ay mabilis kong pinatay ang video call at halos ibalibag ko na ang aking
telepono sa inis na nararamdaman ko dahil sa ginawa niya.
"BWISIT KA RYE." Malakas kong sigaw pagka off ko ng video call. Pakiramdam ko ay
napahiya ako. Bakit ko ba kasi iniisip na mahal nya din ako samantalang hindi pa
naman bumabalik ang kanyang ala-ala. Alam ko namang nakalimutan na nya ang
pagmamahal nya sa akin. Bwisit talaga ang lalaking yon, nahihiya na tuloy akong
makaharap pa ulit siya dahil sa naging reaksyon ko kanina. Napatingin ako sa mga
anak ko na nasa sahig at naglalaro na, napangiti ako dahil
simpleng silip lang ng ama nila sa video call ay napapakalma nya na agad ang mga
anak namin.
"Naiinis ako sa daddy nyo. Bwisit talaga siya.ll Bulong ko sa aking sarili at
padabog na tinawag ang yaya ng mga bata upang sila na muna ang magbantay sa mga
kambal dahil gusto ko munang magpahangin upang mawala ang inis na nararamdaman ko.
Pagtayo ko ay tumunog muli ang aking telepono at nakita kong si Rye ang tumatawag
at sa inis ko ay in-off ko na ngtuluyan ang aking telepono at lumabas na ako sa
silid ng aking mga anak bago pa ako makagawa ng ingay na ikagulat ng mga anak ko.
Paglabas ko ng silid ng aking mga anak ay nakasalubong ko si kuya Ray at agad na
kumunot ang noo nito ng makitang salubong annaking mga kilay.
"Oh! Bakit mukhang may sumpong ka yata ha?" Nagtataka nyang ani sa akin at
sinabayan na nya ako sa paglalakad.
"Naiinis lang ako.ll Naka nguso kong ani na hindi tumitingin sa kaniya at patuloy
lamang akong lumalakad papalabas ng mansion, gusto ko lang munang magpahangin sa
hardin upang maglaho na ng tuluyan ang pagkainis ko sa lalakingyon.
"Kay Rye?" Simple nyang tanong ngunit tila
ba may panunukso sa akin kaya napatingin ako sa kaniya at inirapan ko sya at
tinalikuran agad kaya malutong na tawa ang kanyang pinakawalan. Bwisit!!! Isa pa
talaga itong pinsan 1<0, wala na talaga silang ginawa kung hindi ang asarin at pag
tripan ako. Nakakapikon na talaga sila.
Tanya's POV
Nagmamadali akongtumungo sa opisina ni Carlo upang makausap siya, kailangan ko kasi
ng trabaho upang matustusan ko ang gat-not na kailangan ng aking ina dahil sa sakit
nito. Pagkapasok na pagkapasok ko sa 100b ng kaniyang opisina ay agad akjong
lumapit sa kaniya.
"Carlo kailangan ko ng tulong mo." Wika ko ng puntahan ko si Carlo sa kanyang
opisina. Alam kong nagulat sya dahil sa biglaan kong pagsulpot. Alam ko namang
nagalit siya sa akin nuong huli naming pagkikita at sinabi nya sa akin na huwag na
akong magpapakita pa sa kaniya ngunit kailangan ko talaga ngayon ng trabaho.
"Anong gin agawa mo dito Tanya?" Seryoso nyang wika sa akin na tila ba may galit sa
kaniyang tinig ngunit binalewala ko lamang ito dahil kailangan ko talaga ng tulong
mula sa kaniya at siya lamang ang tanging kilala ko na maaaring makatulong sa akin.
"May sakit si nanay at kailangan ko ng trabaho, kahitjanitress tatanggapin ko
magkatrabaho lamang ako. Nakikiusap ako sa iyo Carlo tulungan mo ako." Pagmamakaawa
ko sa kaniya.
"Wala akong maibibigay na posisyon sa iyo clito ngunit pwede kang maging waitres sa
LaCùesta restaurant kung kinakailangan mo talaga ng mapagkakakitaan." Wika nya na
ikinatuwa ko kaya mahigpit ko siyang niyakap at alam kong nagulat siya ngunit wala
akong pakialam.
"Talaga? Salamat Carlo, maraming maraming salamat." Wika ko at niyakap ko sya, alam
kong nagulat sya pero mas lalo ko pang hinigpitan ang pagkakayakap sa kanya.
"One more thing Tanya, it's Ryven not Carlo." Wika nya at mabilis na inalis ang
pagkakayapos ko sa kanya at malamig na tingin ang ipinukol nya sa akin kaya
nakaramdam ako ng kalungkutan na tila ba wala na ang Carlo na nagahal sa akin nuon
at ngaw na ngtuluyan ng babaeng yon.
"And please lang Tanya, ayoko sa lahat na niyayakap ako ng mga empleyado ko.'l
Malamig nyang wika sa akin kaya napayuko na lamang ako at nakaramdam ako ng
pagkapahiya sa aking
sarili.
"Sorry Ryven." Wika ko at iminuwestra na nya ang pintuan ng kanyang opisina na ang
ibig sabihin ay pwede na akong umalis.
Alam kong mahal mo ako Ryven at gagawin ko ang lahat mapasa akin ka lamang, aagawin
kita sa babaeng kinababaliwan mo ngayon dahil alam kong minsan mo na akong minahal
at hindi na mahirap para sa akin na mabawi kang muli. Alam kong dyan sa puso mo ay
nakapasok na ako nuon pa kaya malaki ang pag asa kong makuha kita. Napangiti ako
habang lumalabas ng kanyang opisina. Ngayong nakapasok na ako sa mundo mo Ryven
James Vance ay sisiguraduhin kong magiging akin ka. Mahal na mahal kita at hindi ko
kaya ng wala ka at hindi ko kayang makita na may iba kang mahal. Patawarin mo ako
kung nagagawa ko ngayon ang mga bagay na ito, tanging ito lamang ang naiisip kong
paraan upang mabawi kitang muli sa babaeng yon.
Paglabas ko ay nakasalubong ko ang isa sa kanyang mga kaibigan na sa tantya ko ay
si Isaac. Nagulat sya ng makita nya ako at mataman nya akong tinitigan kaya
napayuko na lamang ako ng aking ulo dahil hindi ko mapaglabanan ang mga titig nya
sa akin.
Huminto sya sa kanyang paglalakad at
tinawag ang pangalan ko.
"Tanya." Tawag nya sa aking pangalan.
Turningin ako sa kanya at batid kongsa mga titig nya sa akin ay hindi nya ako gusto
para kay Ryven ngunit wala naman akong pakialam sa kaniya, wala akong pakialam kung
ayaw nila sa akin dahil ang mahalaga lamang sa akin ay si Ryven.
"Anong ginagawa mo clito sa opisina ni Rye?" May diin sa kanyang mga tinig ngunit
binale wala ko lamang ito.
"Kailangan ko po ng trabaho dahil may sakit si nanay." Tanging wika ko sa kanya at
tinitigan nya lang akong muli na parang hindi naniniwala at tila ba sinusuri ang
pagkatao ko kaya muli akong nagbaba ngtingin upang hindi nya mabasa ang aking mga
nasa isip.
Yumuko ako dahil pakiramdam ko ay sa akin na lahat nakatingin ang lahat ng mga
empleyado. Pakiramdam ko tuloy ay hinuhusgahan na ako ng lahat ngtao na nakatingin
sa amin ni Isaac.
"Siguraduhin mong trabaho ang gusto mong makuha at hindi si Rye, habang nandito
kami walang pwedeng magpagulo sa nakalimot nyang isip, at kung may binabalak ka
mang hindi maganda sa pagparito mo ay ngayon pa lamang ay binabalaan na kita, hindi
ka magtatagumpay.
Wala pang nakaloko sa aming magkakaibigan at ang lahat ng nagtangka ay naparusahan
sa aming mga kamay. Kaya kung ano man ang binabalak mo ngayon pa lang ay pag isipan
mo na sapagkat hinding-hindi mo magugustuhan ang parusang ako mismo ang magpapataw
sa iyo." May pagbabanta nyang ani sa akin na ikinatakot ko, ngunit hindi ako
patitinag sa kaniya dahil kung kinakailangang dumaan ako sa butas ng karayom upang
makuha lamangsi Ryven ay gagawin ko. Mahal na mahal ko si Ryven at wala akong ibang
minahal na lalake kung hindi tanging si Rye lamang.
"O-opo. Makakaasa po kayo na tanging trabaho lamang ang sinadya ko sa kaniya, may
sakit po ang nanay ko at wala na po akong alam na mahihingan ngtulong kung hindi si
Ryven lamang. Trabaho lamang po ang sinadya ko dito." Wika ko sa kaniya at
naririnig ko na ang mga bulung-bulungan ng mga empleyado kaya dali-dali akong
napatakbo palabas ng building at hindi ko na nilingon pang muli ang kaibigan ni
Ryven dahil pakiramdam ko ay hinuhusgahan na ako ng lahat ng tao sa 100b ng
building na yon.
Ang gusto ko lang naman ay mahalin din ako ni Ryven, nagawa ko na minsan at alam
kong magagawa ko pang muli na paibigin sya.
Pagkalabas ko ng building ay pumara na agad ako ng Jeepney para makauwi na sa aking
inuupahang maliit na kwarto. Hindi isang Isaac lamang ang maninindak sa akin upang
huwag ituloy ang aking mga Plano, alam kong magagawa ko ito, alam kong mababawi
kong muli si Ryven at alam kong mamahalin nya akong muli.

Episode 63-
Ryven's POV
Katatapos lamang naming mag usap ni Raine sa video call ng tumawag ang receptionist
para iparating na may gustong makipag usap sa akin at importanteng importante ito.
Nagulat ako ng malaman kong si Tanya pala ang kanyang tinutukoy, Napakunot ang
aking noo kung paano nya nalaman kung saan nya ako hahanapin. Kung sabagay nahanap
nga nya ang mall na pag aari namin.
"Sir someone here is looking for you, she said it's very urgent." Wika nya sa
kabilang linya.
Who is that?" Nagtataka kong ani dahil wala naman akong alam na may kailangang
kumausap sa akin na ganoon ka importante.
"Sir she said you know her and her name is Tanya Morales." Nagulat ako sa hindi ko
inaasahang panauhin kaya wala akong nagawa kung hindi ang bigyan siya ng permiso na
paakyatin si Tanya dito sa itaas ng aking opisina.
"Sir nandito na po si Miss. Morales." Wika ng secretary ko sa intercom ng sinagot
ko ito, isang malalim na buntong hininga muna ang aking
pinakawalan bago ako nagsalita.
"Send her in." Malamig kong utos sa kaniya. Hindi ko alam kung ano ang sadya niya
sa akin ngunit malinaw ang sibi ko sa kanya nuong araw na nagkita kami sa mall na
ayoko na siyang makita pa dahil sa ginawa niya. Kaya nagtataka ako ngayon kung
bakit nandirito siya ngayon sa aking building at paano nya nalalaman kung saan nya
ako matatagpuan.
Pagkabukas ng pinto ng opisina ay iniluwa agad nito si Tanya na humahangos na
lumalapit sa aking table.
"Carlo kailangan ko ng tulong mo." Wika nya sa malungkot na tinig. Napakunot ang
aking noo ng marinig ko ang pangalang itinawag niya sa akin.
"Tanya anong ginagawa mo rito?" Seryoso kong ani sa kanya at hindi ko maintindihan
kung bakit inios ang nararamdaman ko sa kaniya at hindi na katulad ngdati na may
pag aalala sa kanya, wala na ang dmdamingyon na dati kong iniuukol para sa kaniya.
"May sakit si nanay at kailangan ko ng trabaho, kahit Janitress tatanggapin ko
magkatrabaho lamang ako. Parang awa mo na
Carlo kailangan ko talaga ang tulong mo ngayon."
Wika nya sa akin, napakunot ang aking noo at
pilit inaarok kung ano ang totoo sa kanyang sinabi, sa pagkakaalala ko ay malakas
ang kanyang ina, katunayan nga ay lagi itong nag iigib ng tubig, nangangahoy at
nagsasaka. Ngunit dahil naging magkaibigan naman kami ay wala naman sigurong masama
kung bibigyan ko sya ng trabaho.
"Wala akong maibibigay na posisyon sa iyo clito ngunit pwede kang maging waitres sa
LaCùesta restaurant na pag aari 1<0." Wika ko sa kanya ng seryoso habang mga mata
ko ay nakatingin sa mga dokumentong nasa ibabaw ng aking table.
"Talaga? Salamat Carlo maraming maraming salamat." Wika nya habang nangniningning
ang mga mata sa kagalakan at mabilis syang tumakbo sa kinauupuan ko at agad ay
niyakap ako, para akongtinulos sa pagkakaupo ko dahil sa pagkabigla ko at
naramdaman ko pang mas humigpit ang kanyang mga yakap kaya dali-dali ko itong
kinakalas.
"One more thing Tanya, it's Ryven not Carlo." Seryoso at madiin kong wika sa kanya
upang maintindihan nya na ang Carlongtinatawag nya ay hindi na ako. Kaylanman ay
hindi ako si Carlo, nag iisa lamang ang pangalan ko at ako si Ryven James Vance.
"Iwanan mo na lang sa secretary ko ang contact details mo at pagkatapos ay itetext
ka nya ng mga kailangan mong dokumento para maibigay na rin nya sayo ang address ng
LaCùesta building." wika kong muli sa kanyabang malamig ko siyang tinitign an.
"And please, ayoko ng niyayakap ako ng mga empleyado 1<0." Malamig kong wika sa
kanya na ikinayuko nya ng kaniyang ulo at humingi ng pasensya.
Mabilis kong itinuro ang pintuan ng aking opisina upang ipabatid sa kanya na tapos
na ang aming pag uusap at wala ngdahilan upang magtagal pa siya dito, hindi ko
gustong nakikita ko pa siyang nakatayo sa aking harapan.
Pagkalabas naman nya ay ilang minuto lamang at pumapasok naman si Isaac na may
panghuhusgang titig sa akin.
"What's that look for?" Wika ko na nakunot ang aking noo. Batid kong nagkita sila
ni Tanya sa ibaba at wala naman akong ginagawang masama para tignan nya ako ng
ganyan.
"Bakit nandirito si Tanya?" May kung anong inis sa kanyangtinig kaya agad ko din
namang sinagot ang kaniyang katanungan upang maintindihan niya. "Kailangan daw nya
ng trabaho dahil may sakit ang kaniyang ina.ll Simple kong ani sa kaniya habangsa
mga dokumento ako nakatingin.
"At binigyan mo naman?" May diin nyang wika sa akin na tila ba hindi niya
nagustuhan na binigyan ko ng trabaho si Tanya, hindi naman bato ang puso ko,
nangangailangan ng trabaho si Tanya dahil may sakit ang kaniyang ina, naging bahagi
naman sila ng buhay ko noon kahit panandalian lamang at naging mabuti sila sa akin
kaya sino ba naman ako para pagkaitan sila ng tulong.
"She needs help at kahit paano ay naging magkaibigan din naman kami at naging
mabuti naman sila sa akin noon." Saad ko sa kanya.
"Magkaibigan? Inisip mong mahal mo sya nuon at alam din nating mahal na mahal ka ng
babaeng yon, saan diyan ang naging magkaibigan kayo? Sige nga ipaliwanag mo
Ryven. At paano kung malaman yan ni Raine at ni Ray ha? nag iisip ka ba talaga?
Gusto mo bang mawala sa iyo ang mag iina mo ngtuluyan ng dahil lamangsa babaengyon
ha?" Galit nyang usal sa akin kaya natahimik ako ng ilang saglit. May punto naman
siya sa kaniyang sinabi, alam ko din namang magagalit sila sa oras na malaman nila
pero malinis ang konsensya ko at tanging tulong lamang ang nais kong gawin sa
kanila. Wala na akong nararamdaman na kahit na ano para kay Tanya at siguradong
sigurado ako dito, kaya wala naman talaga na silangdapat na alalahanin pa dahil
kahit yata kaibigan ay ayoko ng ibigay pa kay Tanya dahil kahit ako ay ayoko ng
mawala sa akin ang mag iina ko. Sila na ang mundo ko ngayon.
"Sa LaCùesta ko sya ipapasok bilang waitress," Wika ko na nakatitig lang kay Isaac.
"Hindi mo sinagot ang tanong ko Rye, Paano kung malaman ni Raine na nagtatrabaho na
sa iyo si Tanya ha? Gugustuhin mo na naman ba na m aging magulo ang inaayos mong
relasyon ninyo?" Wika nya at ramdam ko ang pagkainis nya sa naging desisyon ko.
"Naawa kasi ako sa kanya bro, kailangan nya ng pera para sa kanyang ina." Mahinahon
kong wika sa kanya.
Narinig ko ang kanyang pagbuntong hininga at naupo sa sofa na malapit sa may
pintuan ng aking silid opisina.
"Siguraduhin mo lang na hindi yan gagawa ng isang bagay na magiging dahilan upang
magkasira kayong muli ni Raine." Sambit nya at urnupo na sya sa sofa at isinandal
nya ang kanyang likod dito na animoy pagod na pagod.
"Okay ka lang ba bro?" Nag aalala kong ani
sa kaniya ng makita ko ang mukha nya na tila ba gustong matulog dahil sa hapo na
nararamdaman nito.
"Okay lang ako, medyo pagod lang sa dami ng mga problemang inayos 1<0, pero okay na
ang lahat." Wika nya habang nakapikit ang kanyang mga mata habang nakasandal pa rin
sa sofa.
"Magpahinga ka lang muna dyan at may mga tinatapos pa ako dito," Saad ko habang
nakatitig na ako sa mga dokumentong nasa ibabaw ng aking table. Naopakamot ako ng
aking Lilo at tumingin ako kay Isaac na nakapikit pa rin. "Kung minsan talaga
nalilito pa rin ako kung ano ba talaga angdapat kong gawin sa mga dokumentong ito,
nakakasakit na ng ulo. Para bang iisa lang ang mga nakasulat dito tapos ang dami-
dami pang numero kaya mas lalo akong nalilito. Hindi ako makapaniwala na kinakaya
ko ang lahat ng ito nuong hindi pa ako nakakalimot, nakakamangha." Natatawa kong
ani sa kanya habang nakatitig pa rin ako sa mga dokumento na sa tingin ko ay hindi
ko matatapos, pakiramdam ko kasi paikot-ikot lang ako sa mga inagawa ko at pag
natapos ang isa parang ang kasunod ay ganon din magkaiba lang ng mga nakasulat pero
puro numero pa din.
Narinig ko ang mahina nyang pag tawa at
pagkuwan ay nagsalita ito sa akin.
"Sunugin mo pa ang mga yan bro, alam mo bang mas nakakasakit ng ulo ang turuan ka?
luntog na lang kaya kita dyan sa mesa mo baka sakaling burnalik agad yang ala-ala
mo." Wika nyang malakas ngtumatawa at nakaupo na ng maayos sa sofa habang
nakatingin sa akin at pailing-iling pa na tila ba nang aara lang.
" Ikaw kaya untog ko dito gago ka," Asik ko naman sa kanya na lalo nyang ikinatawa
sa akin at muling nagsalita para lamang asarin na naman ako.
"Tang ina daig ko pa nagtuturo sa grade one, paulit-ulit na lang tayo pagkatapos
kinabukasan magtatanong ka ulit..ll naiinis nyang ani sa akin na ikinakamot ko
naman sa aking ulo.
"Nahihirapan akong intindihin. Ang darni naman kasing numero hindi ko alam kung
para saan ang mga ito.ll Naiinis kong wika sa kaniya habangtitig na titig pa rin
akon sa mga ginagawa ko.
"Kaya nga iuntog ko na lang yang ulo mo dyan sa lamesa mo baka sakaling maalog yang
utak mo at bigla mong maalala ang nakaraan mo. Mas mabilis na solusyon yon kesa
turuan ka ng mga gagawin mo. Pipirma ka na nga langsa mga dokumento mo pahirapan
pa." Mahaba nyang saad sa akin habang hinihilot hilot ang kanyang sintido at
nabigla ako sa kaniyang sinabi.
Natahimik ako ng panandalian at napatitig sa kanya kaya napatingin na rin sya sa
akin na may pagtataka sa kaniyang anyo.
"What?" Tanong nya na nagtataka at nakataas ang isang kilay sa akin.
"Bro sa tingin mo ba epektÏbo yon ha, na kapag inuntog mo ang ulo ko dito sa lamesa
ay maaalala ko na ang lahat? Sa tingin mo ba talaga pinaka mabisang solusyon yon
kesa ang antayin na magbalik ang aking ala-ala? " Seryoso kong wika sa kanya,
siguro nga ay mas mabuti pa yon kesa naman ganito na pilit kong iniintindi yung mga
sinasabi nila na dapat kong gawin pero tang ina kahit anong gawin hindi ko talaga
maintindihan. At leastpag nauntog na ang ulo ko maaalala ko na ang lahat-lahat.
Bigla syang natigilan at napatitig sa akin na tila ba inaarok mula sa aking mga
mata kung seryoso ba ako sa aking mga sinabi.
Maya-maya ay nagulat na lamang ako ng burnung halit sya ng tawa at halos maiyak na
sya sa sobrangtawa nya at nagtataas baba pa ang kaniyang mga binti na animo ay may
pinapanuod siyang nakakatawang palabas sa telebisyon kaya napataas na ang aking
kilay sa inis na
nararamdaman ko.
"Dàmn bro HAHAHA." Muli aytawa nya ng malakas sa akin habang hawak-awak nya pa ang
kaniyang tiyan kaya mas lalo na akong nakaramdam ng pagka inis sa kaniya dahil ayaw
nyang tumigil sa pagtawa ng malakas.
Sa sobrang inis ko ay dinakma ko ang ang isang folder na may lamang dokumento at
mabilis na ibinato ito sa kanya.
Saglit lamang syang natigilan at maya-maya ay mulingtumawa ito ng malakas kaya
napatawa na rin ako at napuno ng malalakas na tawanan ang aking silid. Ang sarap
lang sa pakiramdam na kahit napapagod ka sa trabaho ay may mga kaibigan kang
nagpapasaya sa iyo, kahit na ba pakiramdam ko ay nagmukha akong laughingstock kay
Isaac ay naging masaya pa rin ako at nakakabawas iyon ng mga dinadala kong
problema. Tunay ngang napaka swerte ko dahil nagkaroon ako ng mga tunay na kaibigan
na handa kang damaya sa hirap at ginhawa, sa kalungkutan at kaligayahan, sa
seryosong buhay at makalokohang bagay. Isa yan sa mga ipinagpapasalamat ko sa poong
maykapal na ibinigay niya sa akin. Kaya maituturing ko ang akingsarili na
napakapalad ko dahil napakaraming tao ang nagmamahal sa akin at

Episode 63- 1 1/1 1 hindi ako pinabayaan.

Episode 64-
Ryven's POV llang linggo na rin simula ng magtrabaho si Tanya sa LaCùesta
restaurant. Naipaalam ko na rin kay Raine ang tungkol dito kaya naiintindihan naman
niya. Nuong una ay naramdaman ko ang pag aalinlangan Raine tungkol dito, ngunit
kalaunan ay pumayag na din siya, kung sasabihin naman niya sa akin na ayaw nyang
nasa paligid ko si Tanya ay pwede ko namang pakiusapan na lamangsi Isaac na sa Cafe
na lamang niya magtrabaho si Tanya ngunit sinigurado naman sa akin ni Raine na
walang problema sa kanya kaya hinayaan ko na lang din na nanduon si Tanya.
Napapansin ko na madalas kapag nasa LaCuèsta ako tulad ngayon ay para akong inaakit
ni Tanya. Hindi naman sya ganito dati ngunit bakit pakiramdam ko ay ibang-iba na
sya ngayon. Kaya madalas ko siyang iwasan at hindi na rin ako masyadong nagtutungo
sa aking restaurant, ako na mismo ang umiiwas unless na lang ay kailangang
kailangan ako duon tulad ngayon na marami akong dapat na asikasuhin dito kaya
nandirito ako.
"Sir Gusto nyo po ba ng coffee?" Malandi nyang wika sa akin ng bigla syang pumasok
sa aking opisina ng walang paalam, kaya napakunot ang aking noo sa niya.
"Tanya, hindi mo trabaho ang alukin ako ng kape, bumalik ka sa trabaho mo at mas
kailangan ka duon.ll Wika ko sa kanya na may halong inis. hindi ko nagustuhan na
bigla na lamangsiyang pumapasok sa opisina ko ng walang pahintulot ko.
Bigla ay isinara nya ang pinto na ipinagtaka ko kaya napataa ako ng aking ulo mula
sa aking kinauupuan at masama ko siyang tinitigan. Magsasalita na lamangsana akong
muli ng biglang naghubad siya sa aking harapan na ikinagulat ko at hindi ako
makakilos.
"Ta-Tanya anong ginagawa mo?" Gulat kong wika sa kanya habang hindi ako makatingin
sa kanya.
Lumapit sya sa akin at kinuha ang aking kamay at ipinatong sa kanyang malulusog na
sùso. Nakaramdam ako ng galit sa kaniyang ginawa dahil hindi ganito ang
pagkakakilala ko sa kaniya, inaakit nya ako at lalaki lamang ako na maaaring
bumigay sa ginagawa nya, ngunit hindi dahilan iyon upang pagtaksilan ko ang ina ng
aking mga anak.
"Fùuuuck! Tanya, ano ba nangyayari sa iyo ha?" Galit kong ani at mabilis ko syang
itinulak na muntikan na nyang ikatumba. Napatda siya sa aking ginawa ngunit hindi
ko kaylanman papatulan ang pang aakit nya dahil may mga anak na ako at hinfding
hindi ko sasaktan si Raine ng dahil lamang sa isang panandaliang aliw.
"Hindi ka ba naaakit sa akin Ryven?" Wika nya at unti-unti na naman siyang
lumalapit sa akin ngunit mabilis kong dinampot ang kanyang mga damit at pabato kong
ibinigay sa kanya ito. "Magbihis ka kung ayaw mong palayasin kita sa restaurant
ko." Galit kong ani habang nanggagalaiti ako sa galit sa kanyang ginawa, tama nga
si Ray na baka may gawing hindi maganda si Tanya at eto na nga yon, ang maghubad
siya sa harapan ko at pilit akong inaakit.
"Pe-Pero Ryven." Halos naiiyak nyang ani sa akin ngunit wala akong pakialam dahil
ang ginagawa nyang ito ay masyado ng nakakababa ng kanyang p
"Get dress, and get the fùck out of my office Tanya, at baka di ako makapagtimpi sa
iyo ay masaktan lamang kita.ll Galit na galit kong ani sa kanya. Hindi ako
makapaniwala na gagawin niya ang mga ito, masyado na siyang nagiging desperada kaya
maging ang maghubad sa harapan ko ay nagawa nya pa. Ano ba ang nangyayari sa kanya?
Hindi naman ganiyan ang pagkakakilala ko sa kanya. Matino siyang babae at mahinhin,
bakit humantong siya sa ganito para lamang makuha nya ako. Hindi ko siya mahal at
wala akong balak na magpapikot sa kaniya.
Mabilis syang nagbihis ng kanyang damit habang umiiyak at pagkatapos ay turningin
sa akin.
"Ryven gi.." I cut her off dahil ayokong marinig ang kahit na anong idadahilan niya
sa akin, sapat na ang ginawa nya upang makapag desisyon ako na paalisin na lamang
siya dito dahil ayokong maging dahilan siya ng hindi namin pagkakaunawaan ni Raine.
"GET OUT!!!" Bulyaw ko sa kanya na ikina pitlag nya at agad syang tumakbo palabas
ng aking opisina matapos niyang makapagbihis.
"Shit." Napaupo ako sa aking swivel Chair at sumandal sa upuan habang hinihilot-
hilot ko ang aking noo dahil nakaramdam ito ng pananakit. Hindi ako makapaniwala na
magpapaka baba ng ganoon si Tanya.
Mukhang tarna nga yata si Isaac na sakit ng ulo lamang ang pagtanggap ko kay Tanya.
dapat ay nakinig ako sa kaniya at hindi
nagpadalos-dalos sa pagtanggap dito. Paano kung biglang pumasok si Raine kanina
dito sa 100b at makita siya sa ganoong hitsura? Baka isipin nya na kaya ko
tinanggap si Tanya dito ay may namamagitan sa aming dala. Fuuuck parang hindi ko
yata kayang isipin na mawawala na naman sila sa buhay ko ngdahil lamang kay
Tanya. Hindi ko hahayaang masira nya kami ni Raine.
Hinilot-hilot ko ang aking noo hanggang sa mawala ang sakit ng aking ulo at
pagkatapos ay pumikit ako sandali at nag isip. Hindi ikaw ang sisira sa amin Tanya,
kaya agad akong nagtaas ng ulo at tinigtan ang aking intercom.
Pinindot ko ang intercom at tinawagan ang akingmanager.
"Sir how may I help you?" Wika ng aking manager na may pagtataka sa kaniyang tinig.
"Paki ready ang kabuuang sweldo ni Tanya ngayong buwan at papuntahin mo sya dito sa
aking opisina. Ngayon din!" Wika ko at agad kong ibinaba ang tawag at naghintay na
lamang ako sa kakatok sa aking pintuan.
Makalipas ang sampung minuto ay ilang katok na nga ang pumukaw sa aking malalim na
pag iisip.
"Come in." Wika ko sa kung sino man ang
nasa likod ng aking pintuan.
Pagkabukas ng pinto ay unang pumasok ang aking manager at sa likuran nito ay si
Tanya na mugto ang mga mata marahil ay sa sobrang pag iyak nito at nababakas din sa
kaniyang mukha ang takot na maaaring mangyari sa kaniya matapos niya akong akitin
kanina.
"Sir, eto po ang ni request ninyo." Wika nya at iniabot sa akin ang isang sobreng
may laman na cheke.
"Salamat at iwan mo na kami." Wika ko at agad naman syangtumalima sa akin at
mabilis na lumabas ng aking silid at isinara ang pintuan kaya't kamingdalawa na
lamang ni Tanya ang naiwan dito sa 100b.
Pag sara ng pintuan ay agad kong hinarap si Tanya.
"Please, sit down." Wika ko na nakaturo ang aking kamay sa silyang nakaharap sa
aking table.
"Ba-bakit mo ako pinatawag Carlo?" Wika nya na ikina nuot ng aking noo at
nakaramdam ako muli ng pagkainis sa kaniya.
"It's Ryven James Vance, Tanya." Madiin kong wika na ikinapikit ng kanyang mga
mata. Naaawa ako sa kanya ngunit ang ginawa nyang kapangahasan kanina ay hindi ko
maaaring palagpasin dahil baka higit pa duon ang kaniyang gawin kapag hinayaan ko
pa rin siyang manatili dito.
Tinignan ko syang mabuti at maya-maya ay iniabot ko sa kanya ang cheke na pina
handa ko sa aking manager.
"1 1 m sorry Tanya but I have to do this, ito na ang huling araw ng magtatrabaho ka
dito sa LaCùesta. Tanggapin mo ito at ayusin mo na ang mga gamit mo dahil
tinatanggal na kita sa trabaho mo." Wika ko sa kanya at nakita ko ang pagka bahala
sa kaniyang mukha.
"Ti-tinatanggal mo na ako sa trabaho 1<0?" Natataranta nyang ani sa akin.
"l am sorry, but this is the best thing to do Tanya. I can't trust you anymore,
sinira mo ang mnagandang imahe mo ng dahil lang sa pagiging desperada mo at hindi
ko hahayaang masira mo kami ni Raine." Pagkasabi ko sa kanya ng mga katagangyon ay
mabilis na nagbagsakan ang kanyang mga luha. gusto kong maawa sa kaniya ngunit
ayoko ng magtiwala pa sa kaniya.
"Ryven, kung ang nangyari kanina ang iniisip mo ay hindi na ulit mangyayari yon,
pangako huwag mo lam ang akong tanggalin dito.
Kailangan ko ang trabahong ito nakikiusap ako sa iyo." Umiiyak nyang ani sa akin
ngunit napailing na lamang ako sa kaniya.
"Kailangan ko ng trabaho Ryven nakikiusap ako.ll Muli nyang ani sa akin habang
patuloy lamang siyang urniiyak sa harapan ko.
"Hindi ka mawawalan ng trabaho Tanya." Wika ko na ikinagulat nya at mabilis na
pinahid ang kaniyang mga luha.
"Hindi mo ako tatanggalin?" Natutuwa nyang ani sa akin ngunit umiling-iling naman
ako sa kanya biglang tugon.
"Tanya, parating na si Isaac at sa kanya ka na magta trabaho, bibigyan ka nya ng
posisyon sa isa sa kanyang coffee shop kaya hindi ka mawawalan ngtrabaho. Hindi ka
na sa akin magtatrabaho dahil tinatanggal na kita dito.ll Wika ko pa sa kanya na
lalo nyang ikina iyak. Hindi ko na magawang maawa sa kanya, kung kailangan naman
nya ngtrabaho ay si Isaac na ang sasalo sa kaniya dahil ayoko ng makita pa sya
dito.
"Dito na lang ako Ryven, pangako di ko na uulitin" Urniiyak nyang ani ngunit
nakapag desisyon na ako.
"I'm sorry Tanya, ngunit nakapag desisyon na ako." Wika ko at biglang burnukas ang
pintuan at iniluwa nito si Isaac na matamang nakatingin kay Tanya. Ramdam ko ang
galit sa kaniyang mga mata habang matiim na pinagmamasdan lamang
si Tanya.
"Get your things at isasama na kita sa coffee shop para makapag simula ka na." Wika
nya sa seryosong tinig at pagkatapos ay tumingin siya sa akin na may pag aalala.
"Are you okay bro?" Tanong ni Isaac sa akin na tinanguan ko lamang bilang tugon.
"Pe-Pero Ryven dito na lang ako please."
Wika pa nyang muli habang patuloy na umiiyak. "Let's go Tanya." Asik ni Isaac na
ikinapitlag ni Tanya sa pagkakaupo nya.
Sa sobrang takot nya sa malakas na sigaw ni Isaac ay mabilis na tumayo ito at
tumakbo palabas ng aking opisina.
"Sinasabi ko na nga ba." Ani sa akin ni Isaac.
"Mas mabuti ng dun sya sa coffee shop mo para makaiwas ako sa gulo. Ayokong
mawalang muli ang mga anak ko a-at si Rainey Wika ko na ikinalingon nya sabay pag
ngisi nya sa akin. Hindi ko mapapatawad ang sarili ko kapag nawalang muli sa akin
ang mag iina ko, ayokong masuklam kay Tanya kapag nangyari yon kaya't habang maaga
pa ay mabuti ng malayo siya sa akin.
"Sige Rye, ako na ang bahala sa kanya. Mas mabuti pa ngang malayo sa iyo annbabaeng
yon dahil baka sa susunod ay higit pa diyan ang gawin
niya sa iyo, mag iingat ka pare, ang taong desperada ay walang pakialam sa kung
sino man ang kaniyang masasagasaan." Pagkawika nya ay mabilis na din syang turnayo
at lumabas ng aking opisina. Napaisip ako sa sinabi ni Isaac, ano pa ba ang pwedeng
gawin ni tanya na higit pa sa paghuhubad sa harran ko? Muli akong napailing-iling
at isang malakap na buntong hininga ang pinakawalan ko.
Ayoko talagang gawin sa kanya ito ngunit baka higit pa duon ang kanyang gawin at
ayokong maging dahilan iyon ng muling paglayo sa akin ng aking mag iina.
Mas mabuti ng hindi malaman ni Raine ang mga nangyari kanina, ayokong magalit na
naman sa akin si Raine. Mukhang taguan pa naman ang paborito nyang taro. Lagi na
lang nagtatago kapag galit at napakahirap niyang hanapin.
Muli ay ibinalik ko ang aking atensyon sa mga dokumentong nasa harapan ko ngunit
dahil sa nangyari kanina ay hindi ako makapag focus kaya sumandal muna ako sa aking
swivel chair at hinilit-hilot muli ang aking sintido.
Umayos ako ng upo at pagkatapos ay binuklat-buklat ko ang mga folder na nakapatong
sa ibabaw ng akingtable at pinakatitigan ang mga ito.
Eto na naman, sasakit na naman ang ulo ko. Puro na lamang dokumento ang nakikita ko
sa kahit saang opisina ako magpunta. Ganito pala kahirap maging isang bilyonaryo.
Napapailing na lamang ako matapos kong basahin ang mga dokumento.
Bakit ba kasi puro numero ang mga ito. ang hilig nila sa numero, naiinis kong
bulong sa aking sarili.
Pagkatapos ng maghapon ay mabilis kong inayos ang aking mga gamit at naghanda na sa
pag uwi. Bukas ay sunday at pag sunday ay family day. Nangingiti ako habang iniisip
na makikita ko na naman angaking mag iina.
Readers also enjoyed:
The Bad Billionaire Series...
0 1443K Read
TAGS Abused Counterattack And Revenge

Episode 65-
Ryven's POV
Maaga akong gumising ngayong araw dahil bibisitahin ko ang mga bata, Sunday kaya
syempre Family day. Napapangiti ako ng sambitin ko ang salitang family day. Para
bang napaka sarap pakinggan ng salitang family.
Gusto ko na talagang bumalik ang aking ala-ala upang maibigay ko kung ano ang
karapat-dapat para kay Raine at sa aming mga anak. Habang wala pa akong naaalala ay
ayoko munang gurnawa ng isang desisyon at naiintindihan din naman yan ni Raine at
ng mga kaibigan ko.
Paano nga kaya kung iuntog ko ang sarili kong ulo tapos maalog ang utak ko,
epektibo nga kaya? Wika ng isip 1<0.
Nababaliw na talaga tong si Isaac kaya kung ano- ano na ang mga pinag sasasabi sa
akin.
Matapos akong maligo at kumain ng agahan ay agad akong lumabas ng aming mansion at
mabilis na sumakay sa isa sa aking sasakyan. Sabi ng mom and dad ko na akin ang
lahat ng sasakyang ito dahil mahilig akong burnili ng
sasakyan katulad ng mga kaibigan ko na.
Napapailing na lamang ako sa tuwing maiisip ko kung gaano pala ako kaluho. Kung
sabagay aanhin ko naman ang bilyong bilyong pera sa bangko kung hindi ko ibibigay
sa sarili ko ang mga bagay na ninanais ko. Sabi nga nila YOLO. "You Only Live
Once." Kaya ienjoy lang ang buhay.
Pagkarating ko sa mansion ng mga Antonetti ay masaya akong sinalubong ni Raniel ng
nakangiti.
"Kuya Rye, kanina pa si ate naghihintay, panay nga harap sa salamin paikot-ikot na,
kanina pa kami nahihilo sa ginagawa nya." Nakatawa nyang ani na agad namang
sinalungat ni Raine ng marinig nya ito at pinandilatan ng mga mata ang kaniyang
kapatid na tumatawa ng malakas.
"Raniel, hindi totoo Yan." Asik ng isang boses na humahangos na paparating kaya
agad akong napalingon dito, napaawang ang aking labi ng makita kung gaano kaganda
ang babaeng kaharap ko ngayon.
"Huwag kang maniniwala d lyan Rye." Namumula nyang ani at hini man lamang alintana
na tila ba ako nabato balani na sa kaniyang kagandahan kaya't nakatitig lamang
ako sa kaniyang mukha.
"Si ate nagsisinungaling pa eh totoo naman. Tignan mo nga si kuya Rye nakatulala na
sa kagandahan mo kaya huwag ka ng mahiya dahil nagbunga naman ang effort mo dahil
may natulala sa iyo." Mapang inis nyang ani kaya para akong natauhan at agad na
ibinaling ko ang aking paningin sa ibang direksyon at malalakas na tawa naman ang
pinakawalan ng kapatid ni Raine.
"Tumahimik ka Raniel, kung hindi babawiin ko sasakyan at credit card mo."
Pagbabanta nya at mabilis na tumakbo papalayo si Raniel sa amin habang malakas pa
rin itongtumatawa na tila ba nanunudyo kaya napapaiing na lamang ako sa dalawang
magkapatid na ito kapag nag aasaran.
"Si ate nagpaganda pa yan kuya Rye ng malaman nyang pupunta ka HAHAHA." Pang aasar
nyang sigaw habang tumatakbong palayo sa amin.
"Hindi totoo yan Rye, huwag kang maniniwala sa kapatid ko.ll Nahihiya nyang ani sa
akin at nakikita ko ang matindi nyang pagkainis sa kaniyang kapatid.
"What? Wala naman akong sinasabi ah." Wika ko na turnatawa.
"Eh bakit ka tumatawa ha?" Naiinis nyang sambit sa akin ngunit hindi ko naman
mapigilan ang matawa dahil sa pikon na pikon naman talaga siya sa kaniyang kapatid.
"Kaya pala mas lalo kang gumanda ngayon." Natatawa kong wika at isang malakas na
hampas ang ibinigay nya sa akin sa aking balikat kaya mas lalo akong natawa sa
kanya.
"Bwisit ka talaga,ll Asik nya sabay hampas sa balikat ko at nagdadabog na tumalikod
sa akin kaya agad ko siyang hinabol aty pinigilan.
"Masyado ka namang pikon, sinaktan mo pa ako." Wika kong natatawa pa rin sa
ikinikilos niya.
Pasalamat ka yan lang napala mo sa akin dahil sa susunod ay lulunurin na kita sa
inidoro." Wika nya ng naiinis.
"Eeew." Ani ko na nandidiri sa kanyang sinambit at nakita kong natawa sya sa aking
reaksyon. Agad ko siyang hinila papalapit sa akin at pagkatapos ay niyakap ko siya
ng mahigpit at agad din siyang binitawan ng mapagtanto ko ang aking nagawa.
Napatingin ako sa kaniya at nakita ko ang pamumula ng kaniyang mukha at pagkatulala
dahil sa aking ginawa.
"Na-Nasaan ang mga anghel natin? ll Wika ko sa kanya upang kalimutan ang ginawa ko
at mabago ang ihip ng hangin.
"Pa-Pababa na, binihisan pa kasi ni kuya dahil bagong ligo." Wika nya sa akin ng
hindi makatingin at maya-maya lamang ay narinig ko na ang mga mumunting tinig ng
aking mga anghel kaya agad akong napalingon sa mataas na hagdan at isang ngiti ang
sumilay sa aking labi ng makita ko silang akay-akay ni Ray habang burnababa sila ng
hagdanan.
"Dadi." Wika nila at masaya nila akong sinalubong.
"Hello my angels." Masaya kong ani sa kanila at isa-isa ko naman silang niyakap ng
mahigpit.
"l miss you so much." Wika ko at pinupog ko na sila ng aking mga halik sa kanilang
mukha.
"Rye, ikaw muna ang bahala sa kanila ha may lakad lang ako, babalik din agad ako
after 30 minutes." Paalam ni Ray at agad ding lumabas ng pintuan at nagmamadaling
sumakay sa kaniyang sports car at mabilis na pinasibad ito.
"Kamusta ka na? l' Ani ko sa kaniya pagkaalls ni Ray.
"Sus! Para namang hindi tayo nagkita kahapon." Panunukso nya na ikinatawa ko naman
at pagkatapos ay magkatabi na kaming naupo sa mahaba nilang sofa.
"Hahaha. Kahapon lang ba yon, bakit hindi
ko yata matandaan?" Pang aasar ko sa kaniya na ikinataas ng kaniyang kilay.
"Amnesia ang sakit mo hindi ba? Kelan ka pa naging ulyanin?" Pang aasar naman nya
sa akin kaya turnawa ako at pinagmasdan ang dalawa naming mga anak na naglalaro sa
sahig bago ako sumagot muli sa kanyang pang aasar.
"Ah ganoon ha?" Wika ko sabay hablot ko sa kanya kaya napasandig sya sa aking
dibdib. Pareho kaming natigilan at nagkatitigan ng isang boses ang pumukaw sa amin.
"Sige na ako na ang mag aalaga ng bata, alam ko naman na si ate talaga sinadya mo
dito kunwari ka pa." Sambit naman ni Raniel na tumatawa at inakay na ang dalawang
anghel ko paakyat sa itaas.
Napapailing na lamang ako at ng tinignan ko ang mukha ni Raine na hindi na ito
makatingin sa akin.
"Oh bakit hindi ka makatingin sa akin ha?" Wika ko sa kanya na may halong
panunukso, alam ko namang naiilang siya dahil kanina pa ako gumnagawa ng moves na
ikinagugulat niya. Hindi ko rin naman maintidihan angsarili ko kung bakit tila ba
gusto ko siyang ikulong sa aking mga bisig at manatili na lamang sa ganoong
posisyon.
"Ha? Dapat ba kitangtignan?" Sambit nya na ayaw turningin sa akin kaya nakaisip ako
ng kalokohan gagawin.
"Kapag hindi mo ako tinignan ibigsabihin ay totoo ang sinabi ni Raniel kanina sa
akin." Pang aasar ko at inilapit ko ang aking mukha sa may likod ng kanyang ulo
upang pag harap nya ay sapul ang nguso nya ng aking nguso at itinulis ko pa ito.
Hahaha ang talino ko talaga. Bigla nga syang humarap sa akin ngunit sa halip na
mahalikan ko ang labi nya ay nauntog ang nguso ko ng kanyang noo.
"Ouuuch! 'l Napaatras ang ulo ko at napahawak ako sa aking labi at dinadama ang
sakit nito.
"Rye ano ba ginagawa mo? Patingin nga, nasaktan ka ba?" Nag aalala nyang ani habang
hawak-hawak ko ang aking nguso na nasaktan. Tang ina akala ko kalkulado ko hindi
pala. Ang sakit tuloy ng pagkakauntog ng nguso ko.
"Wa-wala nasabay lang sa pag yuko ko sana ang pag harap mo kaya natamaan yung nguso
ko ng noo mo." Pagsisinungaling ko habang nangingiwi ako dahil pakiramdam ko may
pumutok na bahagi sa 100b ng aking labi.
Naging masaya ang pag bisita ko sa aking mag iina kahit hindi ako naka score.
Palpak
naman kasi ang kalkulasyon ko.
Habang papauwi ako nag ring ang aking telepono kaya mabilis kong kinabit ang
Bluetooth headset ko at sinagot ang tawag.
"Hello" Bati ko sa kabilang linya.
"Nasaan ka? ll Tanong ni Isaac sa akin. "Driving, pauwi pa lang. Why?" Wika ko sa
nasa kabilang linya."Sige magkita na lang tayo sa bahay mo." Wika nya at natapos na
ang aming pag uusap.
Pagkauwi ko ng bahay ay inabutan ko na agad duon si Isaac na nakatayo at nakasandal
sa kanyang sasakyan habang magka krus ang dalawang braso sa kanyang dibdib.
"May problema ba?" May pag aalala kong ani sa kanya. Napapansin ko din kasi na
lately ay tila ba may bumabagabag sa taong ito kaya batid kong may pinoproblema
ito.
"Aayain sana kitang urninom sa bar." Wika nya na parang may pinoproblema talaga
siya kaya agad kongtinanong kung babae ba ang kaniyang problema ngunit hindi naman
nya ako sinagot kanahihinuha ko na babae nga ang kaniyangproblema.
"So babae nga?" Paninigurado ko sa kanya na ikinatawa naman nya ng pagak.
"TSS.. Kelan ko pa prinoblema ang mga babae?" Wika nya sa akin ngunit batid kong
babae ang dahilan kung bakit parang problemado sya ngayon. Hindi pa man nagbabalik
ang aking mggalala ay nakikilala ko na naman ang bawat ugali ng mga kaibigan kong
ito.
"Nakabuntis ka?" Muli kong ani na ikinagulat nya kaya napamura pa Siya at muling
surnagot sa akin na para bang napipikon.
"Tangina, wala pa akong pupunlaan ng sìmilya ko, maglaway sila ngunit hinding-hindi
nila ako mapapa amo at Ialong-lalo na hindi pa ako handa magtanim sa mga
sinapupunan ng kahit na sinong babae." Mahaba nyang litanya sa akin.
At dahil nga sa hindi nya ako diretsahang sinasagot ay wala akong ginawa kung hindi
ang kulitin Siya ng kulitin para lamang mapaamin ko kung ano ba talaga ang kaniyang
problema sa buhay, hindi ko nga maisip na ang isang Isaac ay magkakaoon ng problema
Ialo na pagdating sa babae eh kilalang matinik ito pagdating sa mga babae.
"Wala, gusto ko lang uminom." Pag dedeny pa rin nya kaya nagkibit balikat na lamang
ako at pumayag na samahan sila sa kanilang pag inom.
Marami ngtao sa bar na pinuntahan namin ng makarating kami dito ngunit may
nakareserba ng pwesto para sa amin dahil naitawag na ito ni Isaac kanina pa.
"Sa itaas tayo dahil may nakareserba na sa ating table." Wika nya kaya tinungo na
namin ang VIP floor.
Pagdating namin duon ay inabutan na naming nag iinuman sila Hanz at may mga shots
ng alak na rin na naghihintay para sa amin ni Isaac kaya agad kaming naupo sa aming
upuan at mabilis na inisangtungga ang alak na nasa harapan namin.
"So anong problema ng isang Isaac Miguel Howard ha?" Paninimula ni George. Sabi ko
na nga ba hindi lang ako ang nakakahalata na may problema talaga ang mokong na ito,
ngayon ay magigisa siya sa amin.
"So kapag ba gustong urninom may problema agad?" Sambit nya sa seryosong tinig.
"00" Sabay-sabay naming sigaw kaya napatawa na lamang kami. Kilala na din kasi
namin si Isaac, kapag iyan ay nag ayang urninom ibig sabihin ay may burnabagabag sa
kaniyang isipan at naikuwento din sa akin nila Hanz ang side na iyan ni Isaac.
"Wala mga gung-gong, gusto ko lang
makipag inuman dahil puro tayo trabaho." Wika nya sabay taas ng shots of glass at
sabay-sabay namin itong pinag untog at pagkatapos ay sabay-sabay din namin itong
iniisang lagok lang, Hindi na rin namin siya kinulit pa sa kung ano man ang
bumabagabagsa kaniya ngayon dahil batid namin kahit anong gawin namin ay hindi
namin mapapaamin ang isang Isaac Howard.
Marami na kaming naiinom kaya lahat kami ay hindi na makatayo pa. Tinignan ko ang
aking mga kaibigan at nakikita kong lahat sila ay bagsak na at nakayukayok na ang
ulo sa mesa at ang iba naman ay nakahilata na sa upuan.
Naramdaman ko na lamang ang mga kamay na pumupulupot sa akin at pagtingin ko sa
babaeng nagtatayo sa akin ay nagulat ako ng makita kong si Tanya ito.
"A-anosh ang gina gawa moh ditoh? hik" Wika kong nauutal at halos hindi na makapag
salita pa dahil sa sobrang kalasingan. May mga sinasabi pa s'ya ngunit ang mga ito
ay hindi ko na naiintindihan pa hanggangsa tuluyan na lamang akong burnagsak sa
sobrang kalasingan.

Episode 66-
Raine's POV
Isang text ang natanggap ko mula kay Rye, alas tres na ng madaling araw at
nagpapasundo sya sa G.A.V bar dahil lasing na lasing na daw sila at masakit ang
kanyang ulo dahil nag inurnan sila kaya agad ay kinatok ko ang silid ni kuya Ray
upang ihabilin ko ang mga bata sa kanya.
"Gusto mo bang samahan na kita Raine para ako na ang magmamaneho pauwi para sa
inyo?" He said. Ngunit tinanggihan ko na lamang ito dahil kailan ko ng magbabantay
sa aking mga anak.
"No need kuya, dito rin naman kami didiretso para makapag pahinga sya ng maayos,
pasabi na lang kay Manang na paki linis ang isang guest room para duon na lang muna
si Rye. Ikaw na muna ang bahala sa mga bata kuya ha." Ani ko sa kanya at mabilis
akong lumabas ng mansion habang kasunod ko sa aking likuran si kuya Ray. Agad ay
sinenyasan ni Kuya Ray ang mga guard na huwag buksan ang gate para sa akin kaya
napakunot ang aking noo.
"Kuya naman. Kailangan ako ni rye ngayon.ll Naiinis kong asik sa kanya ng ayaw nila
buksan ang gate.
"Alas tres na ng madaling araw Raine, lalabas ka lang ng gate na yan kung kasama mo
ako." He said in a serious tone. kaya wala na din akong nagawa kung hindi ang
pumayag dahil baka naghihintay na sa amin si Rye.
"Okay fine, bilisan na natin at baka nag aantay na si Rye." Ani ko at iniabot ko
agad ang susi ng car sa kanya at nagmamadali akong umikot sa kabilang side para
siya na ang magmaneho ng sasakyan.
"Mang Mando, paki sabi sa kasambahay na linisin ang isang guest room ngayon din at
ang mga yaya ng bata bantayang mabuti ang kambal, babalik din agad kami."
Maawtoridad na utos ng aking pinsan at agad namangtumalima ang isa sa mga guards na
tinawag niya at mabilis na pumasok sa 100b ng mansion.
"Gate." Sigaw pa nya kaya agad ding bumukas ito at mabilis na nyang pinaandar ito.
"Habang binabaybay namin ang daan patungo sa bar ay hindi ko maintindihan ang
kabang bumabalongsa kaibuturan ko, kaba na may halong takot na para bang may hindi
magandangmangyayari.
Ipinilig ko ang aking Lilo at saka huminga ng
malalim ay pinagmasdan na lamang ang mga sasakyang nadadaanan namin upang mawala
ang pangambang nararamman ko.
"Are you okay?" Wika ni kuya Ray ng may pag aalala sa akin.
"l don't feel comfortable kuya, para bang may mangyayari na hindi maganda.ll Nag
aalala kong sambit sa kanya.
"Walang mangyayari kaya huwag kang mag isip ng kung ano ano.ll Wika nya at hindi
rin nagtagal ay pumaparada na kami sa harapan ng bar.
"Oh bilisan mo, antayin ko na lamang kayo dito." Wika nya at mabilis na akong
bumaba ng sasakyan at patakko kong tinungo ang loob ng bar at hinanap ko agad ang
magkakaibigan.
Pag pasok ko ay tinanong ko na agad ang guard kung nasaan ang grupo ni Rye na nag
inurnan at agad na itinuro ang second floor kung saan ay para lamangsa mga VIP.
Mabilis akong turnakbo paakyat sa itaas. Nagpalinga linga ako at napansin ko ang
isang grupo na halos lahat ay tulog na, agad ko silang nilapitan at hinanap si Rye
ngunit wala sya dito kaya inalog alog ko si Isaac upang gisingin ito. Nakaramdam
ako ng pag aalala ng hindi ko makita dito si Rye kaya pilit kong ginigising si
Isaac.
"Isaac gising, nasaan si Rye?" Malakas ko syang yinuyugyog at hindi rin nagtagal ay
dumilat ang kanyang mga mata at nagulat ng makita ako sa kanyang harapan. Mabilis
ang kanyang mga naging kilos at parang biglang nawala ang pagkalasing.
"Fùck! Nalasing pala kaming lahat?" Gulat nyang ani at muli akong tinignan na tila
ba naguguluhan kung bakit ako nandirito.
"Nasaan si Rye? Nag text s'ya sa akin at nagpapasundo dahil nalasing daw kayo."
Wika ko na naguguluhan dahil hindi ko mahanap si Rye. Bigla siyang napatayo at
luminga-linga upang hanapin ang kaniyang kaibigan ngunit hindi nya rin ito makita.
"Nasaan nga ba ang gagong yon? ll Kahit sya ay hindi alam kung nasaan si Rye kaya
lumapit sya sa bar tender at nagtanong kung nakita ba ng mga ito si Rye.
Nakita kong may ibinulong sa kanya ang bar tender at hindi rin nakaligtas sa aking
paningin ang pagkabigla nya kaya sinusundan ko lamang siya ng aking paningin kung
saan siuya pupunta, ang puso ko ay hindi magkandaugaga sa pagkabog nito dahil tila
ba may kung anong takot ngayon ang nararamdaman 140.
"Dito ka lang, wag kang susunod" Wika nya
na para bang nagpipigil ng kaniyang galit at kung kanino man ito galit ay hindi ko
alam. Agad syang pumasok sa isang VIP room malapit sa kanilang table, at dahil
matigas ang ulo ko ay sumunod pa rin ako sa kanya ng hindi nya napapansin, si Rye
ang hinahanap namin kaya nababatid ko na si Rye ang nasa 100b ng VIP room na iyon.
Binuksan nya ang pintuan at agad ay turnarnbad sa amin angdalawangtao na nakahiga
sa kama na walang kahit na anong saplot at naka tabing lamang ang kalahating
katawan nila ng puting kumot.
Halos mawalan ako ng lakas at sabay ng pangangatog ng aking katawan ay ang aking
paghagulgol na ikinalingon ni Isaac.
"Fùck!" Mura nya at agad ay inalalayan ako. Nakikita ko ang galit sa kaniyang mga
mata at pangamba ngunit hindi ko na ito binigyan pa ng pansin dahil halos mamatay
na ako sa sobrang sakit na nararamdaman ko ngayon sa aking puso.
"RWEN!" Halos ay dumagundong ang buong second floor sa lakas ng sigaw ni Isaac,
habang nag uunahan ang masasaganang luha sa aking mga mata ay nakikita ko ang pag
tagis ng kanyang mga bagang at pag kuyom ng kanyang mga kamao.
Biglang nagsulputan ang kanyang mga
kaibigan sa aming likuran at si Rye naman ay biglang napatayo sa gulat ng makita
nya kaming lahat na nakatunghay sa kanya at sa babaeng nakahubad na katabi nya na
walang iba kung hindi si Tanya.
May bakas ng pagkalito sa kanyang mukha pati ang babae sa kanyang tabi ay nagising
din. "R-Raine? A-anong gin agawa mo dito?" Nalilito nyang ani sa amin.
Matalim ko syang tinitigan at ang kanyang katabi, pinaramdam ko sa aking mga titig
ang galit at pagkamuhi ko sa kanya.
"Kinamumuhian kita Rye, pinagsisisihan ko ang araw na makilala kita, simula sa araw
na ito ay wala ka ng karapatan sa aking mga anak, Huwag kang magtatangkang lumapit
sa amin dahil wala ka ng puwang pa sa aming buhay. Magsama kayong dalawa, pareho
kayong walang kwentang tao. Fùck you! Mr Ryven James Vance. Sana ay hindi ka na
lang nagbalik, sana ay ikaw na lang ang nakalibingsa puntod na inakala naming ikaw.
Kinamumuhian kita."At pagkatapos ay mabilis na akongtumakbo palabas ng bar habang
walang patid ang mga luhang naglalandasan sa aking mga mata, napakahayop mo Rye,
nagtiwala ako sa iyo pagkatapos ay ito lamang ang igaganti mo sa akin.
Napakasinungaling mong hayop ka.
Agad kong binuksan ang pinto ng sasakyan na ikinagulat ni kuya Ray.
"Raine, nasaan si Rye at bakit ka umiiyak, ano ang nangyayari? Gulat nyang tanong
sa akin. "Drive fast now." wika ko ng hindi tumitingin sa kaniya.
"Nasaan si Rye?" Muli nyang tanong sa akin kaya humarap ako sa kaniya na may
nagbabagang mga titig at malakas ko siyang sinigawan.
"l SAID DRIVE FAST NOW!" Sigaw ko sa kanya at sa sobrang pagkabigla nya sa aking
pag sigaw ay agad na pinaharurot nya ang aming sasakyan.
Paalis kami ng mapansin kong tumatakbo si Rye palabas ng bar habang isinusuot ang
kanyang pang itaas, ngunit hindi ko na siya pinag ukulan pa ng aking panahon at
tumingin na lamang ako sa kalsada habang patuloy lamang sa pagbalong ang aking mga
luha.
"RAINEY Sigaw nya at hindi ko na ito pinansin pa dahil wala na akong pakialam pa sa
kaniya. Sapat na ang nakita ng dalawa kong mata, sapat na ang nakita kong
pagtataksil nya sa akin.
"Halos hilarn na sa luha ang aking mga mata
habang pauwi kami at wala na akong pakialam kahit nakikita ako ng aking pinsan, ang
sakit-sakit ng mga nangyayari sa akin, bakit kailangan kong masaktan ng ganito.
Humahagulgol ako sa aking pag iyak at isang sigaw ang nagpapitlag sa akin kaya
napatingin ako sa aking pinsan na may nagbabagang mga mata sa sobrang galit.
"GOD DÀMN IT!!!" Sigaw ni kuya Ray at pinaghahampas ng malakas ang manibela.
"l will fùcking kill him!!!" Sigaw nya ngunit bale wala na sa akin dahil ang utak
ko ay punong puno ng kanilang imahe na magkasama sila sa iisang silid, magkatabi sa
kama at nakayakap pa sa kanya si Tanya na pareho silang walang saplot.
"Ayoko na. Ang sakit-sakit ng gin awa nya kuya, ayoko na!" Wika ko habaang
humahagugol na ako sa sobrang pag iyak.
"AYOKO INA!!!" Muli ay sigaw ko upang maibsan ang sakit na dumudurog sa aking puso,
sa buo kong pagkatao.
"Niloko nila ako, nahuli ko silang magkatabi sa kama ng walang saplot, niloko nila
ako kuya, niloko nila ako." Muli ay sigaw ko habang tumatangis ang puso kong
sugatan.
"Bakit kailangan kong maramdaman to,
bakit kailangan kong magmahal ng isang tao na walang kayang gawin kung hindi ang
saktan lamang ako? Bakit kailangan kong magdusa kung pinili lang naman ng puso ko
ang magmahal? Ano ba ang ginawa kong kasalanan para parusahan ako ng ganito?
Sabihin mo nga sa akin kuya ano ba ang ginawa ko para masaktan ako ng ganito? Ang
sakit sakit, dito kuya, dito sa puso ko para akong pinapatay." Wika ko habang
humahagulgol.
Naramdaman ko ang paghinto ng sasakyan at napansin kong nasa 100b na kami ng garahe
ng mansion at nananahimik pa rin si kuya Ray. Burnaba siya ngsasakyan na tahimik pa
rin at hindi man lamang kumikibo.
Binuksan nya ang pinto ng sasakyan at maingat akong binuhat at bago pa sya muling
humakbang ay nag utos sya sa mga guards na nasa gate.
"Lock the gate, wala kayong papapasukin na kahit na Sino, [along lalo na si Rye at
ang barkada nya at kapag nagpumilit sila ay barilin ninyo silang lahat."
Maawtoridad nyang utos habang galit na galit.
"No! kuya, No!" Wika ko sa kanya ngunit hindi nya ako pinansin.
"Don't hurt him." Sigaw ko sa mga guards
ngunit mabilis na nagsalita sa kanila ang aking pinsan.
"Do what I say, kung ayawc nyong kayong lahat ang pagbababarilin ko.ll Maawtoridad
na utos ng aking pinsan na lalo kong kinahagulgol sa kanyang dibdib. Pilit akong
nagmamakaawa sa kaniya na bawiin niya ang sinabi nya sa mga bodygurads namin na
nasa labas ngunit hindi niya ako pinapansin tuloy-tuloy lamang siyang pumapasok sa
100b ng kabahayan hanggang sa makarating kami sa aking silid.
Pagkapasok namin sa aking silid ay maingat nya akong inilapagsa aking kama at agad
naman akong turnagilid at urniyak ng urniyak habang hinahaplos-haplos nya ang aking
ulo. ramdam ko ang galit ng aking pinsan ngunit natatakot ako na baka nga saktan
nila si Rye. Ama pa rin sya ng aking mga anak at hindi ko gugustuhing kasuklaman
ako ng mga anak ko paglaki nila kapag nalaman nilang nawalan sila ng ama dahil sa
amin. At hindi ko rin kayang makita na masasaktan si Rye dahil kahit nakagawa siya
sa akin ng napakalaking kasalanan ay mahal na mahal ko pa rin siya, Ngunit ayoko ng
makasama pa siyang muli dahil hindi ko na hahayaan pang masaktan nyang muli ang
puso kong wala namang ginawang mali kung hindi ang mahalin
lamangsiya.
"Tama na Raine, hindi makabubuti sa iyo ang sobrang pag iyak baka makasama pa sa
ipinag bubuntis mo." Wika nya at napa himas ako sa aking tiyan.
Yes, buntis ako at balak ko sanang sorpresahin si Rye ngunit hindi ko inasahan na
sya pala ang sosorpresa sa akin ng kanilang kataksilan. Masayang masaya ako ng
malaman ko na muli akong buntis at nakatitiyak ako na matutuwa si Rye sa oras na
malaman niya na nagdadalang tao ako, ngunit nagkamali ako. Kaya pala hindi nya
magawang sabihin sa akin na mahal nya ako ay dahil kay Tanya. Bakit kailangan nya
akong lokohin? Bakit kailangan kong maramdaman ang ganito kasakit sa piling ng
taong minamahal 1<0? Ayoko na, hindi ko na hahayaang saktan nya pa akong muli.
Umiyak na lamang ako ng umiyak hanggang sa nakatulugan ko na ito.

Episode 67-
Ryven's POV
"RWEN!" Isang malakas na sigaw ang nagpabalikwas sa mahimbing kong pagkakatulog
kaya agad akong napaupo at tumingin sa pinanggalingan ng malakas na boses at
nagulat ako at nanlalalaki ang aking mga mata ng makita ko silang lahat na
nakatunghay sa akin ng may panghuhusga sa kanilang mga titig, napatingin ako sa
tabi ni Isaac at nabigla akong makita si Raine na lumuluha.
"Raine? A-anong ginagawa mo dito? Wika ko na nagtataka na, Napatingin sya sa aking
tabi kaya napalingon din ako at ganoon na lamang ang pagkagulat ko ng makita kong
bagong gising si Tanya at Fùck bakit kami magkatabi at walang saplot.
Pagharap kong muli kay Raine ay galit sa kanyang mga mata ang aking nababasa,
Tatayo na lamang ako upang lapitan siya at yakapin upang malaman nya na wala akong
alam sa nangyari at ang huling natatandaan ko lamang ay may isang babaeng humawak
sa akin bago pa man ako tuluyang burnagsak sa sobrang kalasingan ko ngunit galit na
galit itong nagsalita sa akin kaya para akong naestatwa sa mga sinabi nya at ramdam
na ramdam ko ang galit sa bawat katagang binitawan nya sa akin.
"Kinamumuhian kita Rye, pinagsisisihan ko ang araw na makilala kita, simula sa araw
na ito ay wala ka ng karapatan sa aking mga anak. Huwag kang magtatangkang lumapit
sa amin dahil wala ka ng puwang pa sa aming buhay. Magsama kayong dalawa pareho
kayong walang kwentang tao. Fùck you! Mr Ryven James Vance. Sana ay hindi ka na
lang nagbalik, sana ay ikaw na lang ang nakalibingsa puntod na inakala naming ikaw.
Kinamumuhian kita." Galit na galit nyang wika sa akin at mabilis na itongtumakbo.
"Raine." Sigaw ko. Ngunit mabilis na syang nakalayo.
"Fùck you Ryven! ll Sigaw ni Isaac sa akin, agad akong nagsalita upang malaman nila
na wala akong alam sa mga nangyari, hindi ko ginalaw si Tanya at nakasisigurado ako
duon. Gulong-gulo ang utak ko ngunit kahit hindi ko naaalala ang mga nangyari
kagabi ay nakakasiguro ako na walang nangyari sa amin ni Tanya.
"Wa-wala akong alam sa nangyari, hindi ko alam kung bakit ako nandirito sa silid na
ito
kasama siya." Wika ko na naguguluhan na.
Agad kong hinanap ang aking mga damit at mabilis na isinuot ang aking boxer at
pants sa harapan nila at wala akong pakialam kahit lahat sila ay pinapanuod ako.
Ang mahalaga sa akin ngayon ay ang maabutan ko si Raine, kailangan niya akong
mapakinggan, kailangan niyang malaman na si Tanya ang utak ng lahat ng ito,
kailangan nyang malaman na sinisira lamang kami ni Tanya dahil sa kabaliwan nya sa
akin. Kailangan nyang malaman na mahal na mahal ko siya.
"Wala akong naaalala na kahit na ano. Pero sigurado akong hindi ko ginalaw si
Tanya," Sigaw ko sa kanila at masama kong tinignan si Tanya. Halos mandilim ang
paningin ko sa kanya, pakiramdam ko ay gusto ko siyang saktan.
"Plinano mo ang lahat ng ito? Ang kapal ng mukha mong gawin sa akin ang lahat ng
ito Tanya." Galit kong bulyaw kay Tanya. Gusto kong saktan si Tanya sa sobrang
galit ko ngunit kailangan kong habulin si Raine upang malaman nya ang totoong
nangyari.
Hinablot ko angt-shirt ko na nasa kama at akmang tatakbo na lamang ako upang
habulin ko si Raine ng bigla akong pigilan sa braso ni Tanya na ngayon ay nakatayo
na sa gilid ko. Napatingin ako sa kaniya at pagkatapos ay sa kamay niyang nakahawak
sa aking braso at galit na galit akong tinabig ito ng bigla siyang magsalita.
"Saan ka pupunta Ryven? Kailangan mo akong panagutan, may nangyari sa atin kagabi
kaya kailangan mo akong pakasalan.ll Wika nya kaya tumawa ako ng pagak at napailing
ang aking ulo, so ito pala ang gusto nyang mangyari, ang pikutin ako kaya nya
ginawa ito sa akin. Pwes nagkakamali siya dahil hindi ako gago para pakasalan siya.
Hinarap ko sya at isang malakas na sampal ang ipinadapo ko sa kanyang mukha at agad
siyang bumagsak sa sahig na duguan ang kaniyang labi at wala akong pakialam dahil
mas higit pa diyan ang gagawin ko sa kanya sa oras na mawala na naman sa buhay ko
ang mag iina ko. Kung tutuusin ay kulang pa yan dahil sa ginawa nyang ito sa akin.
Dapat ay nakinig ako kay Isaac, dapat ay hindi ko siya muling pinapasok sa buhay
1<0.
"Wala akong pananagutan sa iyo dahil walang nangyari sa atin. Hindi ako tanga
Tanya. At kung mayroon man akong gustong pakasalan ay hindi ikaw yon, hinding hindi
ka magtatagumpay sa mga plano mo. Ang kapal ng pagmumukha mo na gawin sa akin ito
matapos kitangtulungan. Ipanalangin mo na hindi kami
magkakahiwalay ni Raine dahil kapag iniwan nya ako ay magtago ka na sa
pinanggalingan mo dahil hindi mo nanaising mabuhay pa." Bulyaw ko sa kanya at
mabilis ko ng tinakbo ang daang palabas ng bar.
"Narinig ko pa na iniinsulto nila Hanz si Tanya ngunit wala na akong pakialam pa sa
babaeng yon. Kahit mamatay siya dyan ay wala na akong pakialam pa dahil wala syang
kwentang tao, walang mahalaga sa kaniya kung hindi ang kapakanan niya at wala syang
pakialam kahit may masaktan siya makuha lamang niya ang gusto nya.
Nakita kong paalis na ang sasakyan ni Ray at agad ay tinawag ko ito, kailangan
nyang malaman na set up lamang ni Tanya ang lahat, kailangan ko silang maabutan
bago pa mahuli ang lahat. Mahal na mahal ko siya at ikamamatay ko kung tuluyan na
siyang malalayo sa akin.
"Raine." Tawag ko sa kanya ngunit humarutot na palayo ang kanilang sasakyan kaya
dali-dali ay bumalik ako sa itaas at hinanap ko ang susi ng aking sasakyan.
"Bro saan ka pupunta?" Sigaw ni Isaac sa akin. kaya napalingon ako dito.
"Hahabulin ko ang babaeng nagpapatibok ng puso ko, hindi ko gugustuhing mabuhay ng
wala s'ya dahil mas mabuti pang mamatay na lamang ako upang hindi ko maramdaman ang
sakit." Mabilis kong wika at tuluyan na akong nakalabas ng bar. Agad ay sumakay ako
sa aking sasakyan at mabilis na pinaharurot ito upang habulin sila Ray. Hindi ko
hahayaang malayo silang muli sa akin dahil baka sa pagkakataong ito ay hindi ko na
sila masilayan pang muli. Ngayon lamang ako nakaramdam ng ganitong takot, ang takot
na mawala sila sa buhay 1<0. Hindi ko kakayanin dahil mahal na mahal ko ang aking
mag iina. naririnig ko sa likod ko na may mga bumubusinang sasakyan sa akin at
batid kong mga kaibigan ko ito ngunit wala sa kanila ang atensyon ko dahil ang nais
ko lamang ay maabutan ko sila Raine upang makapagpaliwanag sa kanila. Muli kong
tinapakang madiin ang gas upang mas mapabilis pa ako.
Halos hindi ko na makita pa ang kalsada dahil sa luhang naglalandasan mula sa aking
mga mata. Paulit ulit na burnabalik sa aking utak ang mga binitawang salita ni
Raine na nagbibigay kirot sa kaibuturan ng aking puso.
"Sana ay hindi ka na lang nagbalik, sana ay ikaw na lang ang nakalibing sa puntod
na inakala naming ikaw.ll Wala akong kasalanan Raine, wala
akong alam sa mga nangyari. Mahal na mahal kita mahal ko at hinding-hindi ko
magagawang saktan ka.
Takot ang namamayani ngayon sa aking puso, ayokong mawala sila sa buhay ko kaya
kailangan ko silang abutan bago pa man sila makalayo sa akin.
Muli ay lumandas ang mga luha sa aking mga mata at agad ay pumilit ako at pinahid
ko ito ngunit pag dilat ko ay huli na para malaman kong may makakasalubong na pala
akong isang malaking sasakyan. Malalakas na tunog ng mga busina ang aking naririnig
mula sa aking likuran at sa aking harapan kaya't mabilis kong kinabig ang aking
manibela na naging sanhi ng pag gulong gulong ng aking sasakyan sa malapad na
kalsadang tinatahak ko.
Halos wala na akong makita, ramdam ko ang mga bubog ng sasakyan sa aking balat mga
dugong umaagos sa aking mukha, wala na akong maramdaman sa katawan ko dahil
pakiramdam ko ay manhid na ang mga ito, mga sigaw at pagtawag na lamang sa aking
pangalan ang nauulinigan ko hanggang tuluyan na akong nilamon ng kadiliman.

Isaac's POV
Naalimpungatan ako sa aking pagkakatulog ng isang boses ng babae na kilang kilala
ko ang gumigising at yumuyugyog sa aking balikat. Nagulat ako ng makita kong si
Raine ito na may pag aalala sa kaniyang mukha kaya nagtataka ako kung bakit
nandirito siya, tinatanong nya sa akin kung nasaan si Rye kaya napakunot ako ng noo
dahil magkakasama lang naman kaming nag iinuman dito.
Bigla akong napatayo sa pagkakayukyok ng aking ulo sa lamesa at nagpalinga linga
ako.
Muling nagsalita si Raine at tinatanong si Rye kung nasaan ito kaya para akong
unti-unting nahihimasmasan at muli akongtumingin sa aking paligid. s* *t nasaan nga
ba si Rye?
Ano nangyari sa taong yon? Baka naman nasa banyo, saan naman magpupunta yon
samantalang eto pa ang susi ng kaniyang sasakyan sa lamesa.
"Nasaan nga ba ang gagongyon?" Wika ko at hinanap na rin sya ng aking mga mata
ngunit hindi namin sya makita kaya lumapit na ako sa bar tender at nagtanong at
baka sakaling napansin nila kung saan nagpunta si Rye.
"Nakita mo bang lumabas ng bar si Ryven? ll Tanong ko sa bar tender at napatingin
sya sa babaeng nasa likuran ko kaya binulungan nya
ako.
"Sir nasa Room 02 po sila ng kasama nyang babae kanina at nag check in po sila
duon." Wika nya na ikinagulat 1<0, babae? Sinong babae ang tinutukoy ng bar tender
na ito samantalang wala naman kaming babaeng kasama dito kagabl. Napatingin ako kay
Raine at hindi ko malaman ang aking gagawin dahil natatakot ako sa kalalabasan ng
katarantaduhang ito ni Ryven.
Nagtagis ang aking mga panga at ikinalma ko din agad ang akingsarili bago ako
humarap kay Raine dahil ayokong makita nya ang galit na nananalaytay sa aking
mukha.
"Dito ka lang wag kang susunod," Wika ko at agad na lumapit ako sa room na sinasabi
ng bar tender.
Pag bukas ko ng pintuan ay bumulaga sa akin angdalawang taong nakahiga sa kama ng
walang saplot. Sobrang galit ang nararamdaman ko sa mga oras na ito, gusto kong
saktan si Rye, gusto kong basagin ang mukha nya upang matauhan sa kataranduhang ito
na ginawa nya.
"RWEN!" Sigaw ko na gumulantangsa mga natutulogsa kama at pati na rin sa mga
kaibigan namin na tila nawala ang pagkalasing.
Naramdaman ko ang bulto sa aking likuran kaya napalingon ako dito at nakita ko ang
lumuluhang si Raine at bakas na bakas ang sakit na burnabalatay ngayon sa kanyang
mukha.
Nararamdaman ko ang sakit na nararamdaman ngayon ni Raine at galit naman ang
nabubuhay sa aking dibdib para sa dalawang tao na nakahiga sa kama na nakaharap sa
amin.
Masasakit na salita ang iniwan ni Raine kay Rye at mabilis na tumakbo ito palabas
ng bar, hahabulin ko sana sya ngunit napabaling ang aking tingin kay Rye na ngayon
ay nakatayo na at nagbibihis ng pang ibaba, ni wala syang pakialam kahit nakikita
na ng lahat ang kahubdan nya. Nagtama ang aming mga mata at pinakita ko sa kanya
ang galit na aking nararamdaman.
"Raine." Tawag nya sa kaawa awang babae na ngayon ay durog na durog ang puso dahil
ka sa katarantaduhan niyang ginawa.
"Fùck you Ryven! ll Asik ko sa kanya habang nagbabaga ang aking mga titig sa kanya.
Galit na galit ako sa ginawa nya. Kung iiwan man siya ni Raine ay nararapat lamang
ito sa kanya dahil wala syang kwentang tao.
"Wa-wala akong alam sa nangyari." Wika nya na naguguluhan kaya napatingin ako kay
Tanya. Lalong nagliyab ang aking mga mata ng makita ko angtakot na naramdaman ni
Tanya, mga matang hindi makatingin at pilit ikinukubli ang
katotohanan ng kaniyang giiwang kawalanghiyaan, ngayon ay alam ko na kung ano ang
nangyari kung bakit sila magkatabi sa kama ni Ryven.
"Wala akong naaalala na kahit na ano. Pero sigurado akong hindi ko ginalaw si
Tanya."
Dagdag nyang ani at masamang turningin kay Tanya. Nakikita ko ang galit ngayon ni
Ryven para kay Tanya at nakinita ko rin ang takot sa kaniyang mga mata para sa
babaeng minamahal niya.
"Plinano mo ang lahat ng ito?" Galit na galit nyang sigaw sa babaeng ngayon ay
nakatayo na at naka takip ng kumot ang kanyang katawan. Gusto ko silang lapitan ay
saktan si Tanya, gusto ko siyang saktan hanggang sa malumpo siya pero pilit ko
lamang pinipigilan ang aking sarili na makagawa ng isang bagay na pagsisisihan ko
sa huli.
Paalis na si Ryven ng pigilan sya ni Tanya kaya lalong nag alab ang galit sa mukha
ni Rye ng tinignan nya ang mga kamay na pumipigil sa kaniya sa kaniyang pag alis.
"Saan ka pupunta Ryven? Kailangan mo akong panagutan" Wika nya na ngayon ay
naiintindihan ko na ang mga nangyayari, balak syang pikutin ng babaeng ito.
Nakita ko ang pagtagis ng bagang ni Rye ng humarap kay Tanya, Isang malakas na
sampal ang dumapo sa mukha nito kung kayat may dugong umalpas sa kanyang labi ng
bumagsak siya sa sahig, ngunit ang mga mata ni Rye ay parang handang pumatay at
wala syang pakialam kung si Tanya man ito. Nakikita ko ang pagpipigil niya na
muling saktan si Tanya dahil kilala ko si Rye, kapag nagalit ang taong yan ay baka
mapatay na nya ang babaeng nasa harapan nya.
"Wala akong pananagutan sa iyo dahil walang nangyari sa atin. Hindi ako tanga
Tanya. At kung mayroon man akong gustong pakasalan ay hindi ikaw yon, hinding hindi
ka magtatagumpay sa mga plano mo. Ang kapal ng pagmumukha mo na gawin sa akin ito
matapos kitang tulungan." Galit na galit nyang sigaw at mabilis na tinakbo ang
palabas ng bar kahit hindi nya pa tuluyang naisusuot ang kaniyang pang itaas at
muli naman akong napatingin kay Tanya na urniiyak habang nakasalampak pa rin sa
sahig. "Ang kapal din naman ng pagmumukha mo Tanya at nagawa mong balaking pikutin
ang isang Ryven Vance." Wika ni Hanz na nagpipigil ng galit habang nakatitig sa
kaniya ngunit wala kaming narinig na tugon mula clito kung hindi puro pag iyak
lamang.
"Hindi ako pumapatol sa babae pero kung
kasing uri mo ang papatulan ay mabuti pang urnalis ka na dahil baka makapatay ako
ng isang mababang uri na katulad mo." George said. Nakikita sa mga mata nila ang
pagtitimpi ng galit habangsi Tanya naman ay walang tigil Iam ang sa kaniyang
paghagulgol habang naksalampak sa sahig. Wala akong makitang pagsisisi mula sa
kanya kaya mas lalo akong nakakaramdam ng galit dito.
Nagbabaga ang aking mga tingin sa kaniya at pinipigilan lamang ang aking sarili na
masaktan siya.
Napalingon kami sa taong humahangos pabalik ng bar.
"Bro saan ka pupunta?" Sigaw ko sa nagmamadaling si Rye.
"Hahabulin ko ang babaeng nagpapatibok ng puso ko. Hindi ko gugustuhing mabuhay ng
wala sya." Wika nya at agad ay tumakbong palabas ng bar matapos nyang hablutin ang
susi ng kaniyang sasakyan na nakapataong sa lamesa.
Napaharap kami kay Tanya at nakita namin syang mas lalong lumuluha dahil sa kanyang
mga narinig mula kay Rye. Tama lamang ang mga nangyayari ngayon sa kaniya, isa
itong sampal sa pagkatao nya upang magising na siya sa katotohanan na hindi siya
karapat dapat kay Rye at tanging si Raine lamang ang itinitibok ng puso nito.
"Let's go, baka kung mapaano si Rye." Wika ko at lahat kami ay nagmamadaling
lumabas, habang palabas kami ay nakita kong nagmamadaling nagbibihis si Tanya
ngunit binale wala ko na ito at mabilis na naming sinundan si Rye.
Hinahabol namin ang sasakyan ni Rye, lahat kami ay nag aalala sa kanya hanggang sa
makita na lamang namin ito na may makakasalubong na malaking sasakyan kaya malakas
naming pinindot ang busina upang marinig nya ito, kitang kita namin ang pag gulong
gulong ng kanyang sasakyan sa kalagitnaan ng highway hanggang sa kusa na itong
huminto. Halos manlabo ang paningin ko sa aking mga nasaksihan, para akong
nalagutan ng hininga ng hindi ko maiintidihan. Pakiramdam ko ay may kung anong
bumundol sa aking dibdib at mabilis na nagtuluan ang aking mga luha.
" Sigaw ko at takot ang mababanaag sa amin habang burnababa kami ng aming sasakyan
ng makalapit na kami. Parang ang lahat ay nag slow motion habang dahan-dahan naming
nilalapitan ang yupi-yuping sasakyan ng aming kaibigan, walang
patid ang aming mga luha sa sobrang takot kung buhay pa ba ang taong nakalulan sa
sasakyan. "Ryven." Sigaw namin at isa Isa na kaming lumapit sa kanya.
"Call an ambulance." Sigaw ko sa kanila habang walang patid na lumaandas ang aking
mga luha.
Nakikita namin si Rye na halos wala ng buhay, hindi na sya gumagalaw at nakapikit
na ang kanyang mga mata. Pinagsusuntok ko ang aking sasakyan hanggang sa magkayupi
yupi ang gilid nito sa sobrang galit na aking nararamdaman.
"Aaaaaaaaah!!! Pagbabayaran mo ito ng mahal Tanya." Sigaw ko at naramdaman ko ang
pagpigil ni Gabriel sa akin.
"Fuuuuuuuuuuuuuuck!!!" Sigaw naman nila Hanz at George. Halos lahat kami ay
nanlulumo sa kinahinatnan ni Rye. Halos sisihin ko na ang aking sarili dahil ako
ang nag aya sa kanilang uminom. Pakiramdam ko ay ako ang nagtutulak kay Ryven sa
kamatayan, nuong una ay sa
Calatagan Batangas at ngayon naman ay ito. Bakit pakiramdam ko ay ako ang lahat ng
dahilan ng nangyayari kay Rye? Bakit nanngyayari ang mga ito?
Nang dumating ang ambulansya ay agad na
nilapitan si Rye at nilagyan ng brace sa leeg at agad ay inilagay sa stretcher at
mabilis na pinasibad ang sasakyan habang malakas na tumutunog ang wang wang nito.
Lahat kami ay mabilis na sumakay sa aming mga sasakyan at sumunod na lamangsa
ambulansya, Habang nakasunod lamang kami ay panay ang panalangin ko sa puong
maykapal.
Sana ay makaligtas si Rye, sana ay madugtungan pa ang kaniyang buhay para sa
kaniyang pamilya. Galit ang nanaig sa akin ngayon para sa isangtao na nagingdahilan
ng kaguluhang ito at naging dahilan kung bakit nasa bingit ngayon si Rye sa
kamatayan. Hinding hindi kita mapapatawad Tanya tandaan mo yan. Hindi ko
palalagpasin ang ginawa mong ito.
"Bakit kailangang maulit muli ang aksidente, bakit kailangang mangyari ito? 'l
Sigaw ko habang nagmamaneho ng aking sasakyan at hinampas hampas ko ang aking
manibela. Pag sisisihan mo ang ginawa mo Tanya, sisiguraduhin kong impyerno ang
mararanasan mo sa akin, Ipinapangako ko yan sa iyo.

Episode 68-
Isaac's POV "Continuation"
Mabibilis ang bawat hakbang ng lahat ng nurses at doctor habang ipinapasok si Rye
sa hospital na pag aari ng kanyang pamilya.
"Move away! Move away!" Sigaw ng doctor habang humahangos na itinutulak ang
strecher papasok ng operating room. Lahat ay napapatingin sa mga humahangos na
nagtutulak ng stretcher at lahat ay makikita ang pagkahabag sa taong nakaratay
dito.
Duguan si Rye at walang malay, wala din silang makapang pulso kaya lahat ay
natataranta. Halos madurog ang puso ko sa nakikita ko habang nakaratay siya sa
stretcher na tulak-tulak ng mga doctor at ng mga nurses, lahat ng atensyon nila
ngayon ay nasa nag iisang anak ng may ari ng hospital na ito. Bakit kailangang
mangyari ito sa ikalawang pagkakataon, bakit kailangang maranasan ni Rye ang
ganitong pangyayari? Hindi ko alam ang gagawin ko sa mga oras na ito, pakiramdam ko
ay nakikisabay lamang ako sa bawat pag galaw ng mga tao sa aking paligid. Ang isip
ko ay hindi gumagana, pakiramdam ko ay minamanhid ang buo kong katawan, pakiramdam
ko ay handa akong pumatay ng tao sa mga oras na ito. Isang karnay ang nagpalingon
sa akin at nakita ko si kuya Julian na malungkot na nakatingin sa akin.
Mabilis akongyumakap sa aking kapatid at hindi ko na napigilan ang aking mga luha
at humagulgol na ako sa kaniyang balikat. Wala na akong pakialam kung may
nakatingin pa man sa akin dahil hindi kabaklaan ang umiyak.
Pinapakita lang nito ang kahinaan ng isang tao lalo na kung ang taong kasangkot ng
iyong kalungkutan ay ang taong naging bahagi ng iyong buhay sa mahabang panahon.
Pagsara ng pinto ng operating room ay ang pagdating ng humahangos na mga magulang
ni Rye. Bakas sa kanilang mukha ang matinding takot at pag aalala kaya bumitaw ako
sa aking kapatid at tumingin ako sa kanila.
"Ryveeeen... My son." Sigaw ni tita Marinette habang nagtutuluan ang kanyang mga
luha dahil sa kaniyang pagtangis, parang sasabog ang dibdib ko dahil sa nakikita
kong sakit na nararamdaman ng mga magulang ni Rye.
"Ano nangyari, bakit naaksidente ang anak ko?" Umiiyak na sigaw ni tita Marinette.
Halos hindi ako makatingin sa kanila, pakiramdam ko ako ang may kasalanan ng lahat
ng ito dahil ako ang nag ayang mag inuman kami, kung alam ko lamang ang
kahihinatnan nito ay hinding-hindi kami pupunta sa bar na iyon. Biglang pumasok sa
isipan ko ang tagpong magkausap kami ng aking kaibigan sa telepono habang nasa
opisina ako at nakatayo naman si Tanya sa aking harapan habang nakayuko naman ito.
Kung gayon ay sinadya niyang makinigsa usapan namin at plinano niya ang lahat para
pikutin si Rye. Galit ang bumalot sa aking pagkatao. Magbabayad ka
Tanya at ako ang maniningil sa iyo. Sisiguraduhin na mas nanaisin mo pa ang hindi
ka ipinanganak sa gagawin 140 sa iyo.
"Isaac, ano ang nangyari kay Ryven? Bakit naulit ang aksidente sa aking anak? kayo
ang kasama niya kagabi, bakit nagkaganito?" Galit na ani ni tito Dyven sa akin.
Hindi ako makapagsalita dahil na rin sa matindi kong pag iyak kaya pilit akong
humuhugot ng lakas mula sa paghinga ko ng malalim.
"Tito, naaksidente si Rye habang hinahabol nya ang sasakyan ni Raine, may mga
nangyari kasi sa bar kaya nagkagulo." Wika habang tumutulo ang aking mga luha.
Natatakot ako sa mga nangyayari ngayon, halos ipanalangin ko na nga na huwag ng
bumukas ang pintuan ng operating room dahil ayokong marinig ang masamang balita na
ihahatid sa amin ng mga doktor na umaasikaso sa wala ng buhay na katawan ni Ryven.
"Bakit nangyayari sa anak natin to? Napakabuting tao ng anak natin pero bakit
pakiramdam ko ay pinaparusahan siya. Hindi ko kakayanin kapag may nangyaring masama
sa anak natin.” Umiiyak na ani ni tita habangyakap yakap sya ni tito Dyven. Halos
panawan na ng ulirat ang ina ni Rye habang walang patid sa pag iyak. Napatingin ako
sa mga kaibigan ko na ngayon ay mga nakasalampak na sa sahig malapit sa pintuan ng
operating room na tila ba mga nananalangin para sa kaligtasan ng aming kaibigan,
lahat ay tumatangis at nałatakot sa maaaring kahihinatnan ng mga nangyari kay Rye,
lahat ay nałatakot sa kung anong balita ang matałanggap namin sa oras na bumukas na
ang pintuan ng operating room. Galit at pagkamuhi ang aking nararamdaman ngayon
para kay Tanya, ang lahat ng nangyayaring iło ay dahil sa ginawa nya. Isa-isang
dumating ang mga magulang namin upang makidalamhati sa magulang ni Rye, lahat ay
nagpapakita ng kalungkutan at lahat ay tumatangis. Gusto ko silang sigawan upang
sabihin sa kanila na buhay pa si Rye at walang mangyayaring masama cliło.
Gusto kong magalit dahil sa kahinaang ipinapakita nila, gusto kong magwala para
malaman nila na lumalaban si Rye sa kamatayan pero paano ko gagawin ang mga bagay
na iyon kung maging ako ay nakakaramdam ng takot, kung maging ako ay turnatangis
dahil hindi ko kinakaya ang sakit, at kung maging ako ay natatakot na sa pagbukas
ng putang inang pintuan ngoperating room na yan ay masamang balita ang ibibigay sa
amin.
Sobrang galit ngayon ang namamayani sa aking puso, galit para sa sarili ko at higit
sa lahat galit para kay Tanya. Napaka makasarili nya at nagawa nyang saktan ang
taong walang ginawa sa kanya kung hindi ang pakitaan sya ng kabutihan.
Nagkukuyom ang aking mga kamao sa galit kaya walang sabi sabi kong pinag sususuntok
ang dingding at mabilis akong dinaluhan ng aking mga kaibigan at ng aking mga
magulang upang pigilan ako.
"AAAAAAHHHHHHH!!!" Malakas kong sigaw habang walang patid ang mga luha sa aking mga
mata.
Sobrang galit ang nararamdaman ko ngayon, hindi ko makayang tignan ang kalagayan ni
Rye na ngayon ay naka ratay sa operating room
at ni hindi namin alam kung makaliligtas pa ba sya sa malagim na aksidenteng
nangyari sa kanya.
Walang ibang sinisisi ang aking utak kung hindi ang babaeng gustong pumikot kay
Rye. Naalala kong sinabi ni Raine na tinext sya ni Rye upang sunduin kaya
nakasisiguro akong si Tanya ang gumawa nuon upang makita ni Raine ang tagpong
magkatabi sila ni Rye. Hinding-hindi kita mapapatawad sa ginawa mo sa kaibigan
namin, kapag may nangyaring hindi maganda kay Rye, pagsisisihan mo Tanya na
isinilang ka pa sa mundo.
"Bro tama na yan, sa tingin mo ba makakatulong ang ginagawa mong pananakit sa
sarili mo? ll Sambit ni Hanz at napatingin ako sa aking kamao na punong-puno ng
dugo.
"Anak tama na yan, nangyari na ang mga nangyari, kailangan na lamang nating
magtiwala sa puong maykapal na ililigtas nilang muli ang iyong kaibigan,
mabutingtao si Ryven kaya alam kong pagpapalain siya ng poong maykapal." Urniiyak
na ani naman sa akin ng aking ina habang mahigpit akong yakap. Ginantihan ko ng
yakap ang aking ina at muli akong umiyak dahil sobrang takot na ang nararamdaman
ko, kanina pa sila sa 100b ngunit wala pa ring lumalabas upang ipaalam sa amin kung
ano na ba ang nangyayari sa aming kaibigan.
Isang nurse ang nakita kong kinausap ni Tito Dyven at agad ay nilapitan ako nito
upang gamutin ang aking kamay. Muli akong napatingin sa aking kamao at pagkatapos
ay pumikit ako at turningala upang darnhin ang sakit nito, ngunit wala akong
maramdaman dahil ang tangi ko lamang na nararamdaman ngayon ay ang galit at pagka
poot ko para kay Tanya.
"Isaac Miguel Howard, huminahon ka." Wika ni tito Dyven sa akin kaya nagpagiya na
ako sa nurse na humawak sa aking kamay at iniupo ako sa isang bakanteng upuan upang
gamutin ang aking sugat.
"Sir saglit po lamang at kukuha ako ng mga gamot at benda." Wika nya at turnango
tango na lamang ako dahil pakiramdam ko ay wala ng lalabas pa kahit na anong salita
sa aking bibig dahil sa clami ng gumugulo sa aking utak.
"Huwag ninyong sisihin ang mga sarili ninyo sa nangyari, ang lahat ng nangyayaring
ito ay may dahilan at naniniwala ako na makakaligtas muli ang aking anak sa
kamatayan para burnalik sa kaniyang mag iin. Minsan ng natakasan ni Ryven ang
kamatayan at alam kong magagawa nya itong muli dahil sa pagmamahal nya para sa mga
taong mahal nya at nagmamahal sa kanya. Huwag kayong panghinaan ng 100b bagkus ay
tatagan ninyo ang inyong kalooban, ipakita nyo kay Ryven na naniniwala kayo na kaya
nyang lagpasan ang lahat ng pagsubok na dumarating sa kaniyang buhay. Lakasan ninyo
ang inyong paniniwala sa diyos at magtiwala kayo dito." Wika naman ni tito Dyven
kaya lahat kami ay nakatitig lamangsa kaniya. Nababakas namin ang kaniyangtakot
ngunit nakikita rin namin sa kanya na naniniwala siyang malalagpasan ito ng
kaniyang anak. Nakakamangha ang tapang at lakas ng kaniyang kalooban na harapin ang
ganitong problema lalong-lalo na at ang kasangkot ay ang kaniyang nag iisang anak.
Napatingin naman ako sa nakatayong ina ni Ryven habang nakahawak sa braso ni tito
Dyven, walang patid ang kaniyang pag iyak at halos magunaw ang mundo nito dahil sa
nangyayari sa nag iisa nilang anak at nakita ko ang tila ba panghihina nya.
Nanginginig ang mga tuhod ni tita Marinette kaya iginiya sya sa isang upuan na
katapat lamang ng operating room. May pribadong silid na nandirito para lamang sa
mga Vance para hindi sila sa labas naghihintay ngunit ayaw ni Tita Marinette
urnalis sa harapan ng pintuan ng operating room dahil gusto nyang pagbukas ng pinto
at paglabas ng mga doctor ay siya ang unang makakausap ng mga ito.
"Bro, kailangang may tumawag kay Rainey Naluluhang ani ni Hanz. Turningin lamang
ako sa kanila ng halos wala ng emosyon sa aking mga mata.
"Kanina ko pa tinatawagan si Raine ngunit hindi nya ito sinasagot, pati tuloy sa
kaniya ay nag aalala na ako, wala silang kamalay-malay sa mga nangyayari ngayon sa
ama ng kaniyang mga anak.'l Wika naman ni George na malungkot ang anyo at
mababanaag mong kagagaling lang din sa pag iyak dahil sa kanyang mapupulang mata.
"00 nga, kahit ako hindi nya sinasagot ang mga tawag ko." Pag sang ayon naman ni
Hanz.
"Ako na, pagkatapos gamutin ng nurse ang sugat ko at pangako gagawin ko ang lahat
upang sagutin nila ang aking tawag upang maipabatid sa kanila ang nangyari kay
Rye." Saad ko habang nakatitig lamang ako sa kawalan. pakiramdam ko ay wala na
akong mailuha, pakiramdam ko ay namnhid na naman ako, pakiramdam ko ayoko ng
malaman pa ang kung ano mang balita na manggagaling mula sa 100b ng operating room.
Huminga ako ng malalim at pagkatapos ay pumikit ako upang makahinga naman ako ng
maluwagdahil kanina ko pa nararamdaman ang paninikip ngdibdib 1<0.
"Natatakot akong baka sa pagkakataong ito ay hindi na makaligtas pa si Rye, halos
wala na siyang buhay kanina ng isinugod sya dito sa hospital at alam kong nakita
nyo ang mga pangamba sa mukha ng mga doktor kanina." Bulong na ani ni Gabriel
habang pinupunasan ang kanyang mga luha.
Kahit ako ay natatakot din dahil nakita ko ang katawan nyang halos wala ng buhay.
Halos wala na silang makapang pulso, hindi na sya gumagalaw, ang mga mata niya ay
wala ng buhay.
Napapikit ako at nag usal ng panalangin dahil alam kong sa pagkakataong ito ay
tanging ang poong maykapal na lamang ang makakatulongsa amin.
"Panginoon ko, alam ko pong lahat ng nangyayari ay may dahilan ngunit masyado na
pong nasasaktan ang dalawang pusongtapat na nagmamahalan. Huwag nyo po sanang
hayaang mawala sa buhay namin ang aming kaibigan, napaka buti nya pong tao,
tulungan nyo po sya panginoon ko, nagmamakaawa po ako sa inyo na bigyan nyo pa siya
ng isa pang pagkakataong mabuhay." Usal ko habang nakapikit ang aking mga mata.
Isang kamay ang humawak sa aking kamay kaya napadilat ang aking mga mata upang
alamin kung sino ito.
"Sir, huwag po kayong mag alala mabait ang diyos at alam ko pong ililigtas nya sa
kapahamakan ang inyong kaibigan. Magtiwala lang po kayo sa kaniya." Pagkawika nya
ay agad nyang ginamot ang aking mga sugat.
Naka ilang tawag na ako kay Raine ngunit hindi nya pa rin ito sinasagot hanggang sa
pinatayan na lamang nya ako ng telepono.
"The numberyou have dialed is either unattended or out ofcoverage area, please try
your call again later."
"Shìt! ll Pagmumura ko habang nakatitig ako sa aking telepono.
Kailangan ko silang makausap upang malaman nila ang kalagayan ngayon ni Rye bago pa
mahuli ang lahat.
Hinanap ko ang numero ni Ray at sya naman ang tinawagan 1<0.
Nakaka ilang tawag na ako at halos hindi ko na mabilang dahil ring lamang ito ng
ring hanggang sa mamatay kaya nagulat ako ng bigla nya itong sagutin.
"Lubayan ninyo kami kung hindi ako mismo ang papatay sa inyo." Galit nyang bulyaw
sa akin pagkasagot na pagkasagot pa lamang niya ng telepono. Alam kong galit si Ray
at inaasahan ko na ang kanyang magiging reaksyon ngunit binate wala ko na lamang
ito at agad ay nagsalita ako upang ipabatid sa kaniya ang kalagayan ngayon ng ama
ng kaniyang mga pamangkin.
"Rye is 50/50, he is being treated in their hospital and hoping he will survive."
Mabilis kong wika dahil baka bigla nyang patayin ang tawag ko. Natigilan ang nasa
kabilang linya at wala akong nakuha kahit na anong kasagutan kaya napabuntong
hininga na lamang ako, ang importante ay nalaman niya ang kalgayan ngayon ni Rye at
hindi namin ito itinago sa kanila kaya wala silang masisisi kung sakaling mahuli
man ang lahat. Bigla kong narinig ang pagbuntong hininga niya kaya nabuhayan ako ng
100b at muli itong nagsalita.
"Anong nangyari? Bakit siya nasa hospital?" Bigla ay may pag aalala nyang ani kaya
kahit papaano ay nakahinga ako ng maluwag sa isiping mababaw lamang ang galit sa
kaniyang puso at nananaig pa rin ang kabutihan sa kaniya.
"Ang lahat ng nangyari sa bar ay set up lamang, hinabol nya kayo ngunit naaksidente
ang sasakyang min amaneho nya, kalunos-lunos ang nangyari sa kaniyang sasakyan at
kahit sino ang makakita nito ay iisiping walang makakaligtas dito, pero nandito si
Rye ngayon at nasa critical s'yang kondisyon. Hindi namin alam kung makakaligtas
sya ngayon sa bingit ng kamatayan." Wika ko at napalingon ako ng marinig ko ang
sigawan sa labas ng operating room kaya nagmamadali akong burnalik clito upang
alamin ang mga nangyayari. Ang pagtibok ng puso ko ay hindi magkamayaw, para akong
unti-unting namamatay habang naririnig ang panaghoy ng ina at ama ni Rye. Hindi!
Rye, huwag kang bibitaw, lumaban ka!
"A-Anong na-nangyayari?" Wika kong nauutal habang napatingin na rin ako sa malaking
bintanang yari sa salamin.
"CLEAR!" Sigaw ng doctor habang may hawak hawak itong defibrillator at sinusubukang
irevive si Rye hanggang sa may nagsara ng blinds ng bintana at hindi na namin
nalaman ang mga nangyayari pa sa 100b.
Halos manlambot ang aking mga tuhod sa tagpong aming nakita. Si Rye na walang buhay
at laglag na ang kaniyang mga braso sa gilid ng higaan, halos lahat ng tao ngayon
dito ay turnatangis at hindi na namin alam kung ano pa
ba ang nangyayari sa 100b at kumakabog lamang ang mga dibdib namin na naghihintay
sa pagbukas ng pintuan ng operating room upang ipaalam sa amin kung nakaligtas ba o
hindi si Rye sa kamatayan. Nakakaramdam ako ng takot, sa sulok ng aking isipan ay
ayoko ng makitang bumukas pa ang pintuang nasa harapan ko, naduduwag akong
malalaman kung ano ang nangyari sa aming kaibigan, naduduwag akong malaman na hindi
ito nakaligtas sa kamatayan.
Iyak at pagtangis ang maririnig sa mga magulang ni Rye habang mura at pagtangis
naman sa aking mga kaibigan.
"Isaac ano ang nangyayari?" Duon ko lamang napagtanto na nasa linya pa pala si Ray
kaya agad ko din itong sinagot sa nanginginig na boses.
"Ni-nire re-revive ng mga do-doctor si R-Rye." Mga katagang halos hindi na lumabas
sa aking lalamunan at napatay ko na lamang ang telepono pagkawika ko at dahan dahan
akong napadausdos papaupo sa sahig habang nagtutuluan ang aking mga luha.
Niyukyok ko ang aking ulo sa aking mga braso na nakapatong sa akingtuhod, at duon
ay nagsimula nang lumabas ang mga hagulgol sa aking tinig. Pakiramdam ko ay nawalan
na ako ng
lakas, pakiramdam ko ay nabawasan ako ng isang binti, pakiramdam ko ay nagbago na
ang lahat at hindi na ako makapag isip pa ngtama.
Biglang bumukas ang pintuan ng operating room at iniluwa nito ang dalawang doktor
kaya napatayo akong bigla at pinahid ang aking mga luha, halos lahat kami ay
lumapit sa mga doctor at nag aantay sa kanilang sasabihin.
"The patient now has a pulse, narevive po namin ang anak ninyo ngunit huwag po sana
kayong mabibigla, Comatose po ngayon ang inyong anak. Kung kelan po sya gigising o
kung magigising pa sya ay hindi namin alam, ipagdasal na lamang po natin sa diyos
ang lahat." Wika ng doctor at pagtangis ni tita at tito ang maririnig sa 100b ng
hospital.
"Nooooo!" Sigaw ni tita habang yakap yakap sya ni tito at pumapalahaw ng iyak. Para
kaming naestatwa na lamang ng aking mga kaibigan at hindi na nakakilos,
"Save my son doc, please." Pagmamakaawa ng mga magulang ni Rye sa mga doktor na
kaharap namin.
"Ginawa na po namin ang lahat ng aming makakaya Mr and Mrs. Vance, ngunit tanging
ang pasyente na lamang po ang makakatulong sa kanyang sarili upang mabuhay kung
gugustuhin niyang magising pa. Kailangan nyang magkaroon ng pag asa para mabuhay,
kausapin nyo lamang po sya ng madalas, tulog man po ang kanyang katawan ngunit
hindi ang kanyang isip.
Pagkalipat nya po sa private room ay maaari nyo na po siyang puntahan. At tulad po
ng sinabi ko, kausapin nyo lamang po sya ng kausapin dahil naririnig nya po kayo,
bigyan nyo po siya ng pag asang mabuhay, bigyan nyo po siya ng dahilan upang
labanan ang kamatayan." Mahaba nyang Wika sa amin at nagpaalam na rin agad kaya
naiwan kaming natutulala.
Muli ay napatingin ako sa nakabukas na pintuan ng operating room at nakapang
hihinang makita si Rye sa kalunos lunos na kalagayan, napakaraming bakal na
aparatos ang nakakabit sa kanyang katawan.
Bigyan ngdahilan para paglabanan ang kamatayan? Paano niya gagawin ang lumaban kung
bago siya naaksidente ay ang mga katagang binitawan sa kaniya ni Raine angdala-dala
ng kaniyang isipan? Paano niya nanaiising mabuhay kung ang babaeng itinatangi niya
ay ninais ang kaniyang kamatayan? Paano niya paglalabanan ang kamatayan kung sa
isip niya ay kinamumuhian siya ng babaeng minamahal nya?
Tanya. Ikaw ang lahat ng naging dahilan ng
nangyaring ito kay Rye, hinding-hindi kita mapapatawad dahil sa mga ginawa mong
ito.

Episode 69-
Raine's POV
Naalimpungatan ako sa tunog ng aking telepono. Hindi ko na namalayan na nakatulog
pala ako dahil na rin sa sobrang pag iyak. Paulit-ulit na bumabalik sa aking isipan
ang tagpong dinantnan ko sa silid na iyon, paulit-ulit kong nararamdaman ang sakit
dito sa aking puso. Gustuhin ko man itong kalimutan ay hindi ko magawa. napatingin
akong muli sa aking telepono ng muli itong tumunog ngunit binalewala ko na lamang
ito at muling ipinikit ang aking mga mata at inalala ang masaya naming araw ni Rye.
Ngunit kahit yata ano ang aking gawin any pilit na pumapasok sa isipan ko ang
tagpong ayoko ng maalala pa. Para akong unti-unting pinapatay dahil sa mga
nangyari. Sobra na akong nasasaktan. Muli akong napalingon sa akingtelepono ng bila
na naman itong tumunog ng biglang may nagsalita sa aking likuran.
"Kanina pa yan nag riring.ll Wika ni kuya Ray na ikinagulat ko kaya agad akong
napaharap sa may likuran ko at nakita ko siyang nakaupo lamang sa sofa habang
nakasandal dito.
"Binantayan mo ako dito?" Nagtataka kong ani sa kaniya. Mahal na mahal talaga ako
ng pinsan ko at hindi niya ako pinapabayaan.
Nakakataba ng puso na kahit hindi kami sabay na lumaki ay handa siyang protektahan
kaming magkakapatid sa mga taong nananakit sa amin.
"Yes. Dahil ayokong may mangyari sa iyo at d'yan sa ipinag bubuntis mo. Sobrang
galit ang nararamdaman mo at maaaring makaapekto ito sa inyo ng dinadala mo."
Sambit nya at muli ay turningin ako sa aking telepono ng muling tumunog ito.
"Isaac's calling
Pag kabasa ko ng kanyang pangalan ay nag end call agad ako at tinignan ang iba pang
missed calls, Hanz and George also tried to call me. Napailing na lamang ako, ano
pang kasinungalingan ang kailangan nilang sabihin sa akin upang pagtakpan lamang
ang pagtataksil sa akin ni Rye. Sobra na akong nasasaktan, sobra-sobra na kaya
ayoko na. Ayokong makarinig pa ng kasinungalingan na manggagaling sa kanila.
Muli ay nag ring ito at tulad ng ginawa ko kanina ay end call lamang ang ginawa ko.
Ayoko muna silang makausap sa ngayon, sobrang sakit ng ginawa sa akin ng kaibigan
nila at hindi ko alam kung kaya ko pa ba silang kausapin matapos ng lahat ng
nasaksihan ko sa 100b ng silid na iyon. Panay ang sulyap ko sa aking telepono dahil
walang tigil ito sa pagtunog. May kung anong nagtutulak sa akin upang sagutin ito
ngunit pakiramdam ko ay mas masasaktan lamang ako sa kung ano man angsasabihin
nila.
Naka ilang tangka ng tawag sa akin si Isaac at sa sobrang inis na nararamdaman ko
ay pinatay ko na ng tuluyan ang aking phone.
"Wala ka bang balak sagutin ang mga yan? Kanina pa yan tumutunog, baka importante
ang mga iyan. Minsan ay kailangan mo ring pakinggan ang side ng iba, nangyari na sa
atin ito Raine, nagpadala tayo sa galit natin pero hindi rin naman kita masisisi
dahil ikaw mismo ang nakahuli sa pagtataksil niya sa iyo. Pag isipan mong mabuti
ang sinabi ko. Huwag lang sila sa akin mangungulit dahil baka mapatay ko sila."
Wika naman ni kuya Ray at wala ako pakialam kung gaano pa ito kaimportante.
"l turned off my phone." Malamig kong ani sa aking pinsan. Ayoko munang may
makausap isa man sa kanila, sobrang sakit ng aking nararamdaman ngayon. Hindi na
rin umimik pa si kuya Ray sa aking tinuran ng may tumunog na namangtelepono.
Napatingin kami sa phone ni kuya Ray na nakapatong sa sofa kaya't nagkatinginan
kaming dalawa.
Natawa sya ng pagak at tinignan ako.
"It's Isaac." He said at umirap lamang ako. Sa isang sulok ng aking puso ay may
kung anong takot akong nararamdaman, bakit kailangan niyang turnawag kay kuya Ray
na hindi naman nila dating ginagawa. may nangyari ba na dapat naming malaman kaya
ganoon na lamang ang pag pursigi nila na makausap kami. Ngayon ay nakakaramdam na
ako ng takot at pagsisisi kung bakit hindi ko sin agot ang tawag nila.
"Ano ba kailangan nila at tawag sila ng tawag? Si Rye nga walang pakialam sila pa
kaya? ll Wika kong may galit sa aking tinig ngunit sinabi ko lamang iyon upang
bigyan ng dahilan si kuya Ray na sagutin ang kaniyang telepono dahil gusto kong
malaman kung bakit nagpipilit sila na makausap ako. May nararamdaman akongtakot na
hindi ko maipaliwanag sa aking sarili kaya gusto kong marinig ang sasabihin nila.
Natapos ang call at muli ay nag ring na naman ito at napatingin ako kay kuya Ray na
nakatitig lamang dito, maging siya ay may pagtataka na sa kaniyang mukha at
nababanaag
ko din ang pag aalala sa kaniyang mga mata.
Sa ika anim na ring ay sinagot din ito ni kuya Ray at agad na pinindot ang speaker
phone upang iparinigsa akin ang kanilang pag uusap ngunit tumalikod lamang ako sa
kanya habang nakahiga ako at ipinikit ko ang aking mga mata ngunit naghihintay
akong marinig ang kanilang pag uusapan.
"Lubayan ninyo kami kung hindi ako mismo ang papatay sa inyo." Galit nyang bulyaw
kay Isaac sa kabilang linya.
"Rye is 50/50, he is being treated in their hospital and hoping he will survive."
Mga katagang tila ba nagpatigil ng mundo ko sa pag inog kaya't napaharap ako kay
kuya Ray matapos kong marinig ang sinambit ni Isaac.
"Anong nangyari?" Nakita ko ang pagbabago ng emosyon ni kuya, bigla ay matinding
pag aalala ang makikita mo clito at ganoon din ako, biglang kumabog ang aking
dibdib at agad na nagtuluan ang aking mga luha.
"Ang lahat ng nangyari sa bar ay set up lamang, hinabol nya kayo ngunit naaksidente
s'ya at ngayon ay nasa critical siyang kondisyon." Wika nya sa kabilang linya,
bigla ay napatayo ako at mabilis na lumapit kay kuya Ray.
Bigla na lamang ay may naririnig kaming
mga ingay, mga iyakan at sigaw.
Nakaramdam ako ng matinding takot lalo at hindi na nagsasalita pa si Isaac. Ang pag
iyak ko ay napalitan ng pagtangis habang pilit kong pinapakinggan ang mga
nangyayari sa kabilang linya.
"Anong nangyayari? ll Tinig ni Isaac sa kabilang linya na lalo kong kinaiyak.
Pakiramdam ko ay may masamang nangyari kay Rye.
Hindi ako makahinga, pakiramdam ko ay sasabog ang aking puso sa aking mga
naririnig, walang patid ang pagtulo ng aking mga luha ng may marinig kami mula sa
kabilang linya na tila ba nagpatigil ng pag ikot ng aking mundo.
"CLEAR" Isangtinig na halos hindi na namin marinig ngunit alam namin ang
ibigsabihin nito. Bigla na ang paghagulgol ko ng iyak habang hawak-hawak ko ang
aking tiyan na tila ba sa ipinagbubuntis ko ako kumukuha ng lakas.
"Kuya Ray anong nangyayari? Kuyaaaaa..." Umiiyak kong sigaw sa kanya na halos
himatayin na ako dahil sa halo halong emosyong aking nararamdaman, pag aalala sa
taong mahal 140, takot na baka may nangyari ng masama, takot na mawala sya ng
tuluyan sa buhay namin ng aming mga anak. Gusto kong sisihin ang sarili ko dahil sa
mga nangyayari, para akong unti-unting namamatay.
"I-Isaac, a-ano ang nangyayari?" Tanong muli ni kuya kay Isaac sa nanginginig na
boses dahil kahit siya ay hindi na malaman ang kaniyang gagawin.
"Ni-nire re-revive ng mga do-doctor si R-Rye" Pagkasabi nya ay bigla na lamang
nawala si Isaac sa linya kaya mas lalo akong nakaramdam ng matinding takot sa buo
kong pagkatao.
"NO! Rye NO! Noooooo...." Humahagulgol kong wika at nakaramdam ako ng pananakit sa
aking tiyan, pagtingin ko sa aking hita ay may mga dugo ng dumadaloy dito at sa
sobrang takot at kabang nararamdaman ko ay tuluyan ng nagdilim ang aking paningin.
"Raine." Tanging huling tinig na aking narinig bago ako nawalan ng malay.
Raymond's POV
Nawalan ng malay tao si Raine kaya mabilis ko syang naisugod sa hospital kung saan
ay naroroon din si Rye. Ang hospital na pag aari ng mga Vance. Sinadya kong duon
siya dalhin upang malaman ko na rin kung ano ang nangyayari sa lalaking lubos na
minamahal ng aking pinsan. Habang karga karga ko si Raine papasok ng hospital ay
nakasalubong ko si Hanz kaya't laking gulat nya ng makita niyang walang malay ito
at may mga dugo sa kaniyang hita.
"Anong nangyari? ll Agad ay wika nya habang nakatingin sa mga hita nitong puno ng
dugo. "Turnawag kayo ng doctor, BILISAN NINYO." Sigaw ko habang tumatakbo papasok
ng emergency room na kasunod si Hanz.
Inabutan ko ang lahat ng kaibigan ni Rye at pati na ang mga magulang nya ngunit
binale wala ko na lamang ito dahil ang importante sa akin ngayon ay si Raine at ang
ipinagbubuntis niya.
"GET OUT OF MY WAY!" Sigaw ko sa mga taong nakaharang sa pintuan ng emergency room
kung saan ay katabi lamang nito ang operating room. Agad ay ipinasok ko si Raine at
inihiga sa hospital bed habang may mga humahangos na tao sa aking likuran.
Bigla akong napalingon nang nagdatingan sa likod ko ang mga kaibigan ni Rye at ang
kanyang mga magulang.
"Anong nangyari kay Raine, bakit sya dinudugo at walang malay?" Nag aalalang tanong
ng ina ni Rye habang urniiyak ito.
"She's pregnant with your son Wika kong walang kagatol gatol at lahat sila ay
nabigla sa

9/1 5
aking sinambit habang nakatitig lamang sa pinsan kong nakahiga at walang malay.
"B-buntis si Raine?" Gulat na gulat na ani ng ina ni Raine kaya lt lalong bumalong
ang mga luha mula sa kaniyang mga mata.
Sa isang iglap ay biglang sumigaw ang ama ni Rye kaya lt lahat kami ay napalingon
sa kaniya.
"Doctors, prioritize Raine Atienza, NOW." Maawtoridad na utos ni Mr Dyven Vance, at
agad na may mga nagpasukang mga naka unipormeng puti sa 100b ng emergency room at
pinalabas na kaming lahat.
Dalawang doctor ang umaasikaso ngayon kay Raine, ang private doctors' ng pamilyang
Vance.
Makalipas ang tatlumpong minuto ay lumabas na ang isang doctor at agad itong
nilapitan ng mga magulang ni Rye.
"Kamusta ang apo ko at ang ina ng mga apo
1<0?" Tarantang ani na may pag aalala ng ina ni Rye, magang-maga ang kanyang mga
mata marahil ay sa kakaiyak sa nangyari kay Rye, sa ngayon ay wala pa akong alam
kung ano na ang nangyari kay Rye dahil ang atensyon ko ay nasa pinsan at pamangkin
ko na nasa kanyang tiyan pa lamang.
"Ligtas na po silang pareho sa kapahamakan, buti na lang at naisugod agad sya dito
kung hindi ay maaaring ikawala ng sanggol sa kanyang sinapupunan." Wika ng doctor
kaya agad akong nagpasalamat sa diyos matapos kong marinig na ligtas na sila.
"Oh god, thank you at okay na silang dalawa." Umiiyak na ani ng ina ni Rye habang
ang kanyang asawa ay hinahagod ang kanyang likuran.
Napapikit ako at napausal upang magpasalamat din.
"Thank you." Bulong ko habang nakatingala at nakapikit ang aking mga mata at ang
dalawang kamay ko ay nakatakip sa aking mukha.
"Pag nailipat na s'ya sa kanyang silid na pinahanda ni Mr. Dyven, ay maaari nyo na
syang puntahan." Wika nyang muli.
"And as for Mr Ryven, nasa suite na po sya at maaari nyo na po syang puntahan.ll
Dagdag na ani ng doctor kaya napatingin ako kay Isaac na nakaupo sa sahig at
nakatungo ang ulo sa kaniyang braso na nakapatong naman sa kaniyang dalawang tuhod.
Ramdam ko ang pighating kanilang nararamdaman. Kahit ako ay nasasaktan ngayon
sa mga nangyayari sa kanila.
"Isaac." Tawag ko sa kanya at iniangat nya ang kanyang ulo at tumingin sa akin.
"Anong nangyari kay Rye? Please I wanna know everything." Wika ko at tinabihan ko
na sya sa kanyang kina uupuan.
Nagpaalam na sa amin ang mga magulang ni Rye upang pumunta sa pribadong silid na
nakalaan lamang para sa mga Vance.
Matapos nyang ipaliwanag ang lahat ng nangyari at ang pag tangkang pamimikot ni
Tanya kay Ryven ay nagtagis ang aking mga bagang. Gusto ko siyang saktan ngunit
hindi ako ang dapat na magpataw ng parusa para sa kaniya, hahayaan kong ang mga
taong ito na sobrang nasasaktan ang gumawa ng hakbang para maipaghiganti nila ang
sinapit ng dalawang taongnagmamahalan.
Nang dahil sa babaengyon ay nasa bingit ng kamatayan si Rye at muntik ng mapahamak
ang anak nila na nasa sinapupunan pa lamangni Raine. Galit ang nabubuhay ngayon sa
aking dibdib para sa isang taong walang iniisip kung hindi angsariling kapakanan
lamang. Bakit kailangang may tapakan siyang tao makuha lamang ang kaniyang
ninanais, Ang mga klase ng taong katulad ng Tanya na yon ay hindi dapat
pinapahalagahan at kailangang maturuan ng leksyon upang wala na siyang masaktan
pang tao.
"Bro, ngayon lamang ako nakaramdam ng ganitong takot. Takot na mawalan ng kaibigan
na halos tinuring kona na tulad sa isang kapatid. Kitang-kita namin ang lahat ng
pangyayari na hindi maalis-alis sa aking utak. Ang mabilis na pagpapatakbo ni Rye
ng sasakyan, ang pagkabig nya ng manibela na dahil sa sobrang bilis nito ay n aging
sanhi ng pag gulong-gulong ng kaniyang sasakyan sa gitna ng highway. Halos hindi
kami humihinga ng bumaba kami ng aming mga sasakyan. Halos wala ng buhay ang taong
kasama namin mula pa pagkabata. Ang katawan nyang naliligo sa sarili niyang dugo.
Ang lahat ng yan ay nakaukit ngayon sa aking isipan at hindi ko malaman kung paano
ko ito iwawaglit dito." Wika ni Isaac na may galit sa kaniyangtinig habang nakaturo
sa kaniyang sintido at pagkatapos ay pinahid ang luhang naglandas sa kanyang mukha.
Hindi agad ako nakakibo, hindi ko alam kung ano ba angdapat kong sabihin. Hindi ko
alam kung paano ako magsisimula dahil nakikita ko kung paano nasasaktan ngayon ang
mga tao na nasa paligid ko. Humugot ako ng isang malalim na paghinga bago ako
muling nagsalita. "1 1 m sorry for what happened to Rye, pero naniniwala ako na
gigising si Rye para sa kanyang mga anak at para kay Raine. Naniniwala akong
lalaban siya upang mabuhay, naniniwala akong gigising din sya para sa mga taong
nagmamahal sa kaniya." Wika ko sa kanya upang bigyan siya ng lakas ng 100b,
naiinggit ako na mayroon si Rye na mga kaibigang katulad nila, mula sa araw na ito
ay gagawin ko ang lahat upang maging kaisa nila, maging kasangga nila at maging
parte ng buhay nila.
"Ray." Tawag nya sa pangalan ko sa mahinang boses kaya muli ko siyang nilingon
upangtumugon sa kaniya.
"Ano yon bro?" Sagot ko naman habang naghihintay ng kaniyang sasabihin. Alam kong
may galit siyang nararamdaman para sa amin ng pinsan 140, alam kong ilalabas nya
ang lahat ng dinadala nyang galit ngunit hahayaan ko lamang siya dahil sa isang
banda ay naiintindihan ko ang pinagdadaanan nilang lahat.
"Alam mo ba na bago maaksidente si Rye ay sinabi ni Raine na kinamumuhian nya si
Rye, at pinagsisisihan nya ang araw na nagka kilala sila. Sinabi nya rin na simula
sa araw na ito ay wala ng karapatan si Rye sa kanilang mga anak, pinagbantaan nya
din si Rye na huwag magtatangkang lumapit sa kanila at wala na ring
puwang pa ang kaibigan ko sa kanilang buhay. Tinawag nya itong walang kwentang tao
at sana ay hindi na lang nagbalik, na sana ay sya na lamang ang nakalibingsa puntod
na inakala niyangsi Rye. Ngayon ay comatose si Rye, at ang sabi ng mga doctor
kanina na tanging ang pasyente na lamang ang makakatulong sa kanyang sarili upang
mabuhay, at kung gugustuhin niyang magising pa ay kailangan nyang magkaroon ng
dahilan para mabuhay. Ngunit paano nya gugustuhing gumising upang mabuhay kung bago
sya naaksidente ay yun ang mga katagang nasa kanyang utak? Paano niya nanaising
mabuhay kung bago siya panawan ng ulirat ay ang mga katagang iyon ang paulit-ulit
na sumisigaw sa kaniyang isipan?" May galit na ani sa boses ni Isaac at ramdam ko
ang panginginig ng katawan nya sa galit ngunit naiintindihan ko kung saan
nanggagaling ang mga ito, nauunawaan ko ang lahat ng galit nya.
"Bago turnakbo palabas si Rye upang habulin si Raine ay sinabi nya sa amin na
hahabulin nya ang babaeng nagpapatibok ng puso nya dahil hindi na nya gugustuhing
mabuhay ng wala si Raine. So paano? Sabihin mo sa akin kung saan kukuha si Rye ng
dahilan ngayon para gumising at mabuhay? ll Muli ay wika nya kasabay ng muling
pagtulo ng kanyang mga luha.
Hindi na ako nakakibo pa dahil alam kong may punto ang lahat ng kanyang sinabi at
alam ko din na nagtitimpi lamang sya ng galit dahil sa nangyari sa kanyang
kaibigan.
Napatingin ako sa kamay nyang naka benda at batid ko kung ano ang nangyari dito.
Gustuhin ko mang magsalita upang maipagtanggol si Raine sa kaniya ay hindi ko
naman magawa, walang lumalabas na salita mula sa akin dahil nakikisimpatiya ako sa
kanilang pinagdadaanan ngayon.

Episode 70-
Raine's POV
Nagising ako sa isang silid na kulay puti ang buong paligid kaya batid kong nasa
100b ako ng isang hospital room.
Bigla ay naalala ko ang nangyari at mabilis kong hinawakan ang aking tiyan.
"My baby, anong nangyari sa baby 1<0?" Natataranta kong ani at agad na hinanap ng
aking paningin si kuya Ray. Sobrang takot ang nararamdaman ko dahil bago ako
mawalan ng malay tao ay naaalala ko paa dinudugo ako, hindi pwedeng mawala sa akin
ang anak namin ni Rye. "Shhhh, your baby is fine." Bulong ni kuya Ray sa akin kaya
pumanatag na ang aking kalooban matapos kong marinig ang kaniyang tinuran. Walang
patid ang aking pagluha, gusto kong malaman kung ano na ang nangyayari kay
Rye, gusto kong marinig na okay lang ang mahal
"I'm glad gising ka na.ll Isang boses ng babae na alam kong ang ina ni Rye kaya
agad akong napatingin clito at mabilis na nagtuluan ang aking mga luha. Agad akong
niyakap ni tita
Marinette at nagsimula na akong umiyak sa kaniyang balikat.
"Ti-Tita, patawarin nyo po ako kung may mga nasabi man po akong hindi maganda kay
Rye bago siya naaksidente, hindi ko po sinasadya ang lahat ng iyon, nagalit lamang
ako sa mga nasaksihan ko. Si Rye PO? Gusto ko na po syang makita, nakikiusap po ako
dalhin ninyo ako kay Rye upang magkausap kami, mahal na mahal ko po siya." Urniiyak
kong ani sa kaniya at nakita ko na nagkatinginan sila ng aking pinsan na tila ba
may gustong itago sa akin.
"Kamusta ka na hija? Maghapon kang walang malay pero huwag kang mag alala okay ka
na at ang baby mo. Huwag mong alalahanin ang mga nangyari at kung may nasabi ka
mang hindi tama sa aking anak, pareho lamang kayong biktima ng isa taong walang
hinangad kung hindi ang sariling kaligayahan lamang." Wika nya ng nakangiti kahit
mugtong mugto ang kanyang mga mata ay pilit nyang pinapakita sa akin na masaya sya
na okay na kami ng baby ko. Ngunit hindi iyon ang gusto kong marinig dahil ang
gusto kong malaman ay kung kamusta na si Rye, kung nasa maayos na ba itong
kalagayan. Bakit ayaw nyang sagutin ang aking tanong?
"Si Rye PO, nasaan po si Rye, gusto kong
makita si Rye, please dalin nyo ako sa kanya upang makapag usap kami." Umiiyak kong
ani sa kanila at alam kong may itinatago sila sa akin kaya mas lalo akong
nakakaramdam ng takot sa akin g puso.
"Parang awa nyo na dalin nyo ako sa kanya, nakikiusap ako sa inyo." Muli ay
pagmamakaawa ko sa kanila. Lalo akong nakakaramdam ng takot dahil sa pananahimik
nila, ano ba talaga nangyari kay Rye, bakit ayaw nila akong sagutin?
"Raine stop, makakasama sa inyo yan ng anak mo ang ginagawa mo." Naalalang saad ng
aking pinsan kaya l t iniling iling ko ang aking ulo at muling nagsalita.
"No! Kailangan kong malaman kalagayan ni Rye, kuya please nakikiusap ako parang awa
nyo na." Muli kong ani na halos ay sumisigaw na ako dahil walang nakikinigsa akin.
Mas lalo nila akong tinatakot sa pananahimik nila tungkol sa kalagayan ni Rye.
"Calm down Miss. Atienza, hindi makabubutl para sa inyo ng anak mo ang ginagawa
mo." Tinig ng doctor na tinawag ni tita Marinette kaya nagmamadaling pumasok ito sa
aking silid. Ngunit hindi ko sila pinakinggan kaya nagsimula na akong magwala at
pilit na tumatayo upang puntahan ko si Rye.
"Gusto kong malaman ang kalagayan ni Ry,e bakit ba ayaw ninyong sabihin sa akin ha?
Ako na lang ang pupunta sa kanya palabasin ninyo ako." Umiiyak kong sigaw sa kanila
kaya't niyakap na ako ng mahigpit ng aking pinsan upang mapigilan ako sa pagwawala
ko. Gusto kong makita si Rye pero bakit parang iniiwasan nilang pag usapan ito?
Bakit tila ba may itinatago sila sa akin na ayaw nilang ipaalam sa akin? Isang
boses ang nagpalingon sa amin na nakatayo sa may pintuan kaya napatingin ako dito.
"Bakit ayaw nyong sabihin sa kanya ang totoo? Malalaman at malalaman din naman nya
kung ano ba talaga ang nangyari kay Rye hindi ba, malalaman nya ang totoo dahil
walang Rye na dadalaw sa kaniya dito, wala siyang Rye na makakausap, so why not
now?" Litanya ni Hanz na nakatayo at nakasandal sa bukas na pintuan na nagbigay
takot sa buo kong pagkatao, ano ang ibig nyang sabihin sa kaniyang tin uran?
"Wala ng dapat pang itago, anyway nangyari na naman ang gusto nyang mangyari kay
Rye hindi ba? Wala na itong buhay tulad ngsinabi nya kay Rye ng gabing yon, Dapat
masaya ka na Raine hindi ba? ll May galit na ani ni Hanz na ikinagulat 1<0. Ano ang
ibig nyang sabihin sa kaniyang tinuran na wala na si Rye?
"Wa-wala na si Rye? Anong ibig mong sabihin Hanz? No!!! Noooo!!! Hindi totoo yan,
sabihin nyo sa akin na hindi totoo yan. Buhay na buhay si Rye, kasama ko lang siya
kahapon at masaya kaming nakikipaglaro sa mga anak namin. Sabihin nyong hindi totoo
yan." Malakas kong sigaw habang nagwawala ako at pinipigilan ako ng doctor at ni
kuya Ray.
"Dàmn you Hanz. Walang kasalanan si Raine dahil katulad ni Rye ay biktima din
sya.ll Sigaw ng pinsan ko habang niyayakap nya ako. Walang patid ang mga luha sa
aking mga mata, halos panawan na naman ako ng ulirat sa aking mga narinig mula kay
Hanz.
"Calm down Miss Atienza hindi ito makabubuti para sa ipinagbubuntis mo, nakikiusap
ako sa iyo kung ayaw mong may mangyaring masama sa iyong dinadalang sanggol."
Pagpapakalma sa akin ng doctor kaya unti-unti akong kumakalma habang patuyloy
lamang ang mga luha ko sa pag agos na tila ba wala ng katapusan.
"Hanz, huwag mong isisi kay Raine ang nangyari sa anak ko, kung may dapat mang
sisihin dito ay ang Tanya na yon." Galit na sita ni tita Marinette kay Hanz, para
akong mamamatay sa mga oras na ito, para akong nalulunod sa sakit na aking
nararamdaman. Pakiramdam ay tumigil na sa pagtibok ang puso kong sugatan.
"I l m sorry tita, hindi ko lang kinakaya ang mga nangyayari ngayon kay Rye, buhay
nga sya pero para din syang patay." Nanginginig na boses nyang ani na anumang oras
ay bibigay ang kanyang mga luhang pilit pinipigilan.
"A-anong ibig mong sabihin na buhay na parang patay?" Nanginginig kong ani habang
nakayakap na sa akin si tita Marinette upang mapakalma ako.
"Hija huwag kang mabibigla. Nasa comatose condition ngayon ang aking anak at ang
sabi ng doktor at tanging ang anak lamang ang maaaring maging pag asa natin upang
mabuhay itong muli, kailangan niya ngdahilan upang gumising at mabuhay. Natatakot
ako na baka mas naisin na lamang ng anak ko ang manatiling tulog at hindi na naisin
pa ang bumalik sa buhay na naghihintay para sa kaniya." Umiiyak nyang sambit sa
akin at napahagulgol na lamang ako ng iyak na parang nauubusan n ako ng lakas.
"Ang sabi ng doctor ay kailangan lang natin syang kausapin ng kausapin at iparamdam
sa kanya ang pagmamahal natin upang magkaroon sya ng dahilan upang gumising." Wika
pang muli ni tita sa akin.
"Gusto ko po syang makita tita please." Umiiyak kong pakiusap sa kaniya at tumango-
tango naman siya sa akin tanda ng pagsang ayon niya.
"Nasa kabilang room lamang sya hija, magpahinga ka muna at pag maayos na ang
kalagayan mo ay pwede mo na syang puntahan at iparamdam mo sa kanya kung gaano sya
kahalaga sayo. Ang sabi ng doctor ay kausapin lamang siya ng kausapin dahil kahit
natutulog ang katawan nito ay gising naman ang isipan nito at naririnig nya ang
lahat ng mga kumakausap sa kaniya." Nakangiti nyang ani kahit alam kong nasasaktan
siya. Napaka buti ng kalooban ng mga magulang ni Rye. Turnango ako upang hindi na
rin sila mag alala pa at hinayaan kong tulungan nila akong humiga muli upang
makapagpahinga ako at para pag gising ko ay maaari ko ng puntahan si Rye.
"Magpahinga ka lang muna anak at ng makapunta ka na kay Rye." Wika nya pang muli.
Kinabukasan ay maaga akong nagising at pagdilat ng aking mga mata ay si Isaac ang
aking nadatnan.
"Isaac." Tawag ko na ikinalingon nya sa akin. "Pwede mo ba akong dalhin sa kanya?"
Wika ko na hindi makatingin sa kanya at may pag aalinlangan. Alam kong galit sila
sa akin dahil sa nangyayari ngayon kay Rye, pero katulad nila ay nagagalit din ako
dahil nangyayari ang mga ito ng dahil sa iisang tao na walang ibang hinangad kung
hindi ang sariling kaligayahan.
"Kanina pa nga kita hinihintay na magising, okay na ba ang pakiramdam mo?
Siguradong matutuwa si Rye kapag narinig niya ang iyong tinig." Malumanay nyang ani
sa akin kaya nakahinga ako ng maluwag dahil hindi siya galit sa akin at napangiti
ako sa kaniya.
"00 okay na ako, gusto ko ng makita si Rye.
Kailangan kongsabihin sa kaniya na magkakaanak na kami muli, kailangan nyang
malaman na mahal na mahal ko siya.ll Wika ko sa kanya kaya't mabilis siyang lumapit
sa akin at inalalayan niya akong turnayo.
"Kaya mo na bang maglakad? 'l Tanong nya na ikinatawa ko ng mahina.
"00 naman, bakit papasanin mo ba ako?" Pagkasabi ko ay natawa din sya ng mahina. At
least kahit papaano ay napapagaan ang kalooban namin kahit sa simpleng biruan
lamang.
"Hindi pwede, baka biglangtumayo si Rye at ako ang ipalit nya sa higaan nya pero
yung tuluyang hindi na ako magigising pa." Natatawa nyang sambit kaya natawa na din
ako.
Nakakatuwang isipin na kahit nagdadalamhati sila sa mga sinapit ni Rye ay nagagawa
pa din nila akong patawanin para lam ang maging matatag ako.
Dumating din sila George, Hanz at Gabriel at nakangiti nila akong kinausap.
"Gising ka na pala, kaya mo na bang maglakad?" wika ni George kaya turnango ako sa
kanya.
"Bakit, gusto mo din ba siyang pasanin? ll Ani ni Isaac na ikinatawa ko at
ipinagtataka naman ni George kaya mas lalo tuloy kaming natawa ni Isaac dahil sa
itsura ni George na nalilito.
Papasok pa lang kami sa 100b ng room ni Rye ng may marinig kaming nagkakagulo sa
100b ng hallway malapit sa silid ni Rye kaya agad naming tinungo ang
pinanggagalingan ng kaguluhan. "Miss saglit lang naman ako, kailangan ko lang
makita si Ryven parang awa nyo na.'l Umiiyak na wika ng babae sa mga nurse at
napakunot ang noo ko ng mapag sino ko ang babaeng yon. Parang umakyat ang aking
dugo sa aking ulo at matinding galit ang nabuhay sa aking pagkatao kaya't mabilis
ang aking mga hakbang at pasugod akong lumapit sa kinaroroonan nila at malakas kong
isinigaw ang pangalang kinamumuhian ko.
"TANYA." Sigaw ko sa kanya na kinagulat nya.
Sambit nya habang takot na nakatingin sa akin.
"Ang kapal ng mukha mong magpakita pa dito?" Galit kong wika habang lahat ng
kaibigan ni Rye ay nandirito na at galit na nakatitig lamang kayTanya.
"Nandito ako upang humingi ng tawad.
Masyado lang minahal si Ryven kaya nagawa yun. Patawarin nyo ako ku.." Hindi ko na
pinatapos ang kanyang sasabihin at mabilis ko ng tinawid ang pagitan namin at isang
malakas na sampal ang ibinigay ko sa kanya na ikina singhap ng mga nanduruon,
maliban lamang sa mga kaibigan ni Rye na galit ding nakatingin kay Tanya.
"Para yan sa pang Ioloko mo," at muli ay isa pang malakas na sampal ang ibinigay ko
sa kanya.
"Para naman yan kay Rye," asik ko at isa pang mas malakas na sampal angtumama sa
kanyang mukha na ikinadugo na ng kanyang labi at ikinabagsak nya sa sahig.
"At para yan sa ipinag bubuntis dahil muntik na syang mawala dahil sa ginawa mo."
Sigaw ko sa kanya at nanlalalaki ang kanyang mga mata ng marinig nya ang aking
sinambit. "Hi-hindi ko alam, patawarin nyo ako, nandito lamang ako upang humingi ng
kapatawaran.ll Umiiyak nyang wika habang nakasalampak sa sahig ng hospital.
"Umalis ka na Tanya kung ayaw mong kaladkarin ka naming palabas ng hospital na
ito.ll Galit na galit na ani ni Isaac.
"Guard ilabas yan." Sigaw naman ni Hanz at tinalikuran na namin sya upang puntahan
ang silid ni Rye. llalabas na lamang ng mga guard si Tanya ng bigla siyang tinawag
ni Isaac.
"Tanya." Tawag nya sa pangalang kinasusuklaman ko nas ikinalingon naman nya. "Hindi
pa tayo tapos. Paghandaan mo ang araw na muling paghaharap natin dahil ipaparanas
ko sa iyo ang lupit ng paghihiganti 1<0." Wika nya at sabay talikod na nya kaya't
napatingin ako kay Tanya at bakas sa kaniyang mukha ang matinding takot.
Apat na buwan na ang nakalipas at hindi pa rin gumigising si Rye, lumalaki na rin
ang aking tiyan at mag dadalawangtaon na rin ang aming kambal.
Ngayon ay nandito akong mull' sa hospital
upang alagaan at kausapin sya habang masarap at mahimbing na natutulog.
"Good morning, tulog ka pa rin? Gumising ka na kasi, Sige ka at malapit ka
ngtumaba. Hindi ka na macho tulad ng dati." Natatawa kong ani sa kanya at hinalikan
ko sya sa kanyang labi.
"l love you and I miss you." Bulong ko sa kanyang tainga at pagkatapos ay hinawakan
ko siya skaniyang kamay at dinama ko ang init ng palad nito.
"Mommy, daddy." masayang tawag ng aking dalawang anghel na masayang pumapasok sa
silid ng kanilang ama kasama si kuya Ray.
"Oh! Tulog pa rin yang mokong na yan?" Pabirong ani ng aking pinsan habang
nakatingin lamangsa nakahigang katawan ni Rye.
"Mommy I want to kiss daddy." Pautal utal na wika ng aking kambal kaya agad ko
naman silang pinalapit sa akin.
"Come sweethearts," tawag ko sa kanila at agad ko silang kinarga isa isa upang
makahalik sa kanilang amang mahimbing na natutulog.
"Tell daddy how much we love him." Turo ko sa aking mga anak upang marinig ito ni
Rye at baka sa pamamagitan nito ay magkaroon siya ng panibagong dahilan
upangtuluyan ng magising. "We love you daddy." Wika nilang sabay kahit pa utal utal
pa man ang mga ito.
Masaya kaming kinakausap si Rye ng mga katok sa pinto ang pumukaw sa amin.
"Guys kayo pala, pasok hindi nyo naman kailangang kumatok dahil lahat tayo ay
welcome clito at kailangan ni Rye." Wika ko sa mga kaibigan ni Rye na Sina Isaac,
Hanz, George at Gabriel.
"Bakit ba tulog ng tulog yang sira ulong yan?" Wika ni Isaac na natatawa.
"Ayaw daw nya kasing makita lagi pagmumukha mo kaya ayaw dumilat, lumayo ka nga
kasi at makikita mo bigla yang didilat." Wika naman ni George habang natatawa.
"Baka mukha mo ayaw makita kasi mukha kangtipaklong." Ganting ani ni Isaac na nauwi
na sa tawanan.
Ganito kami araw-araw sa tuwing nagkakasama kami sa 100b ng silid ni Rye, masaya
kaming nag aasaran upang maipabatid namin sa natutulog na katawan ni Rye na
hinihintay na namin siya, na siya na lamang ang kulang upang mabuo kaming muli.
Pinaparamdam namin sa kaniya ang kahalagahan niya sa buhay naming lahat upang
magkaroon siya ngdahilan upang lumaban at
piliting gumising para sa aming mga naghihintay sa kaniya.
Mahal na mahal ko si Rye at handa akong maghintay sa kaniyang pag gising kahit
abutin pa man ito ng napakatagal na panahon, Mananatili ako sa tabi nya na
naghihintay sa muli niyang pagbabalik sa buhay namin. Sana Rye ay naririnig mo ang
mga pakiusap namin sa iyo, sana ay bigyan mo kaming mull' ng pag asa na babalik ka
sa amin. Mahal na mahal ka namin Rye at handa kaming maghintay para sa iyo.
Readers also enjoyed:
Seductress: Hired by the B. C) o 5.6K Read
TAGS Billionaire

Episode 71
Raine's POV
Kagagaling ko lam ang ng hospital dahil sa pagbabantay ko kay Rye. Gusto ko sanang
makausap si Tanya tungkol sa mga kawalanghiyaang ginawa niya at sinabi ko ang plano
ko kay Rye at sa mga kaibigan nya kahit mahimbing pa rin siyang natutulog, ngunit
sinabihan ako ni Isaac na siya na ang bahala dahil sa muli daw nilang pagkikita ng
babaeng yon ay ipaparanas niya ang lupit ng kaniyang paghihiganti. Ayoko naman ng
ganoon dahil babae din ako, ang gusto ko lang naman sanang mangyari ay ang makausap
si Tanya kung bakit nya nagawa ang mga bagay na yon kahit alam niyang may sakit na
amnesia si Rye at alam nyang may mga anak na kami at nagmamahalan kami.
Kahit ang aking pinsan ay hindi rin ako pinayagan dahil baka daw makasama sa aking
ipinagbubuntis kung sakaling mawalan ng kontrol ang galit ko at baka ano pa ang
mangyari sa akin kaya sumang ayon na lamang ako sa kanila. Pero kilala ko naman ang
sarili 1<0, alam ko kung paano kontrolin ang galit ko lalo na kung
ako mismo ang nagnanais na makausap ito. Malaki ang kasalanan sa amin ni Tanya kaya
malaki ang galit ko sa kanya at ang pakikipag usap sa kanya upang alamin ang
kaniyang tunay na dahilan ay maaaring makabawas ng galit na namamahay sa aking
puso. Baka sakali ding maintindihan ko pa ang dahilan niya kung bakit niya nagawa
ang mga iyon. Ngunit dahil pinipigilan nila ako ay nakinig na lamang ako sa kanila.
May isang bagay lamang akong napapansin kay kuya Ray.
Habangtumatagal kasi ay napapansin kong inilalapit ni kuya Ray ang kaniyang sarili
sa magkakaibigan, which is okay with me naman, okay nga iyon na magiging kaibigan
nya rin ang mga kaibigan ni Rye, mas masaya yon. Pero minsan nagigingoa na si kuya
Ray kaya pinagtatawanan ko siya madalas kahit hindi nya alam kung ano ang dahilan
kung bakit ako natatawa.
"Ate nandito ka na pala, kanina ka pa hinihintay ng mga bisita mo." Wika nya na
ikinagulat ko dahil wala naman akong inaasahang bisita na maaaring pumunta clito sa
bahay.
"Mga bisita?" Nagtataka kong ani sa kaniya.
Magsasalita na lamang sana itong muli ng biglang may turnawag sa akin na ikinagulat
ko at napatingin ako sa taong ito na may pananabik sa aking mga mata.
"Ulan." Tawag ng isang boses sa aking likuran kaya agad akong napalingon dito at
masaya akong ngumiti sa kanya.
"Oh my god, what are you doing here?" Ani ko sa kaniya na gulat na gulat. lalapit
sana siya sa akin ngunit laking gulat nya ng makita niya ang malaki kong tiyan kaya
napatingin ito dito na nalilito.
"You're pregnant?" Gulat nyang ani sa akin na ikinatawa ko naman. Nakakatuwa talaga
siya kapag nagugulat dahil parang lumuluwa ang kaniyang mga mata.
"Yup. Masyado kasing mabilis si Rye at naninigurado kaya ayan malaki na naman ang
tiyan ko.ll Tumatawa kong turan sa kaniya na ikinatawa naman niya pagkatapos ay
sinagot na nya ang ang una kong tanong.
"l have heard what happened to Rye, how are you holding up?" Ani nya sa akin kaya
malungkot akong napaupo sa sofa at tumabi naman agad siya sa akin.
"Masyadong masakit ang nangyayari kay
Rye, hindi ko maintindihan kung bakit kailangan
nyang maranasan ang lahat ng nangyayari sa kaniya." Malungkot kong turan sa kaniya.
"Nandito ako dahil gusto sana namin siyang bisitahin." Wika nya na ikinagulat ko.
"Namin?" Ani ko sa kanyang muli dahil nalilito ako sa kaniyang sinabi. May kasama
ba sya? Nagpalingon lingon ako sa buong paligid ngunit wala naman akong nakitang
ibangtao kung hindi kaming dalawa lamang kaya sino ba ang kaniyang tinutukoy.
"Dyan ka langtatawagin ko lang sya." Wika nya sabay takbo sa labas ng bahay kaya
naman naghintay lamang ako na may pagtataka sa aking mukha.
Muling bumukas ang malaking pintuan ng aming mansion at nagulat ako ng iniluwa nito
si Adrian na may kasamang isang magandang babae at katulad ko ay buntis din ito.
"Oh my god. Siya ba ang ikinukwento mo sa amin ni kuya Ray na girlfriend mo ha
Adrian?" Tuwang-tuwa kong ani at masaya ko silang sinalubong at iginiya na sa aming
malaking silid tanggapan.
"Raine, meet my fiancee Trish."
Pagpapakilala nya sa amin at sobrang saya ko talaa na sa wakas ay nakilala ko din
siya.
"Oh my god. Ang saya saya ko talaga na sa wakas ay ikakasal ka na. Ako ba ang maid
of honor mo?" Natatawa kong wika sa kanila na tinawanan naman nila dahil nga sa
buntis ako. Nakakatuwa na tuluyan na talaga siyang naka move on at ngayon ay hindi
na ako nakakaramdam ng pagkaalangan sa tuwing tumitingin siya sa akin dahil
nakikita ko kung gaano niya kamahal ang kaniyang fiancée. Masayang masaya ako para
sa kanila.
Marami pa kaming napag usapan at isa na nga duon ang mga nangyari sa amin ni Rye at
ang aksidenteng kinasangkutan ni Rye ng dahilan ng pagka comatose nya. Nakita ko
ang kalungkutan sa kaniyang mga mata at alam kong malungkot ito dahil kahit hindi
man niya sabihin ay alam kong gusto niya si Rye para sa akin.
"Pwede ba natin siyang puntahan ngayon? Gusto ko kasing mavisita siya, nalulungkot
ako sa nangyari sa kaniya." Wika nya na ikinangiti ko.
"Of course, 1 1 m sure na matutuwa si Rye kapag narinig niya ang boses mo." Ani ko
sa kaniya.
"Baka magising yon bigla at suntukin agad ako.IIWika naman nya na ikinatawa namin
ng malakas ni Trish. Mabait si Trish at sabi nya alam nya angtungkol sa feelings sa
akin ni Adrian nuon
pero ang lahat ay nakaraan na at may masasaya na kaming mga buhay ngayon kahit na
natutulog pa ng mahimbing ang lalaking itinitibok ng aking puso, katulad nilang
dalawa na masaya at katulad ko din na naghihintay naman sa paggising ni Rye.
@_@ At the Hospital @_@
"Rye, may bisita ka ngayon, gusto ka nilang kamustahin." Bulong ko kay Rye at
pagkatapos ay pinisil ko ang kaniyang kamay. Madalas kong gawin yon dahil nagbabaka
sakali ako na gumanti siya at pisilin nya din nya ang aking kamay kahit bahagya
lang, importante lang ay ang maramdaman ko siya ngunit lagi akong bigo, hindi naman
ako sumusuko dahil alam kong isang araw ay gigising din ang lalaking mahal na mahal
1<0.
"Gwapo pa rin ang mokong kahit na mataga na siyang tulog." Turnatawang ani naman ni
Adrian sa akin kaya napangiti naman ako sa kaniya.
"Ang gwapo ng mapapangasawa mo Raine." Ani naman ni Trish na ikinanuot ng noo ni
Adrian kaya l t agad itong nagsalita na tila ba naiinis, marahil ay nagselos kaya
natawa naman ako dahil lumalabas na ang pagiging seloso nito. "Nagagwapuhan ka
dyan? Akala ko ba ako
lang ang gwapo sa paningin mo? Nakita mo lang si Rye nagbago na agad angtaste mo."
Naiinis na turan ni Adrian habang kami naman ni Trish ay malakas na turnatawa. Nasa
ganoon kaming pag uusap ng bumukas ang pintuan ngsilid ni Rye at iniluwa nito ang
magkakaibigan kasama na duon si kuya Ray.
"Oh my god, umuulan ng mga gwapo sa 100b ng room na ito. Nasa heaven na ba ako kaya
puro nag guguwapuhan ang laman ngsilid na ito? ll Malakas na turan ni Trish na mas
lalo kong ikinatawa habang ang mga magkakaibigan naman ay nalilito at naguguluhan
kung sino ang babaeng nasa harapan nila at buntis pa ito.
"Huwag ninyong sabihin na nabuntis din ang babaengyan ni Rye?" Gulat na ani ni
George kaya mas lalo akong tumawa at pinigilan naman ako ng aking pinsan dahil baka
sakitan daw ako ng tiyan. Hindi ko mapigilan ang hindi matawa dahil sa mga sinasabi
nila kaya iginiya ko na si Trish upang ipakilala sa kanila.
"Trish, halika ipakilala kita sa mga kaibigan ni Rye at sa pinsan 1<0. Baka mamaya
kung ano ano pa sabihin ng mga iyan eh magwala na ng tuluyan si Adrian." Ani ko sa
kaniya at dahan dahan akong turnayo mula sa pagkakaupo ko sa gilid ng kama ni Rye
at inisa-isa ko na nga silang ipakilala dito.
"This is my kuya Ray, pinsan ko yan, this is Hanz, ito naman ay si George, yan
namang nasa gilid mo ay si Gabriel at ito namang kolokoy na ito ay si Isaac. Mga
gwapong kaibigan ni Rye." Pagpapakilala ko sa kaniya at isa-isa naman nilang inabot
ang kanilang kamay kay Trish ng biglang magsalita si Adrian at pinigilan ang kamay
ni Trish na aabutin na sana ng mga ito.
"Okay na yan, makikipag kamay pa eh, huwag na noh." Nakasibangot nyang ani sabay
kuha ng kamay ni Trish at inakbayan nya agad ito na tila ba binabakuran pa nya eh
buntis na nga. Malalakas na tawanan naman ang namayani sa
100b habang nakasalubong naman ang kilay ni Adrian sa sobrang selos dahil gwapong-
gwapo si Trish sa mga ito.
"Pare, ikaw pala yan." Tawag sa kanya ng pinsan ko at inabot nya ang kamay at
nagkamustahan sila.
"Itong fiancee ko ang laki-laki na ng tiyan kumakarengkeng pa. Ako na nga ang
kaharap nya tang ina humahaba pa ang keeg sa mga ungas na yan.'l Wika nya na
naiinis kaya malalakas na tawanan ang namayani sa 100b ng silid dahil kitang-kita
ang sobrang selos na nararamdaman ni Adrian. Hindi ako makapaniwala na sobrang
seloso pala nito kapag in love na in love kahit na ba buntis na ang kaniyang
kasintahan. Kaya napapailing na lamang ako sa kaniya dahil sa ugali nyang ito na
ngayon ko lamang natuklasan.
"Gwapo daw kasi kami at hindi ka kasama duon." Wika ni Hanz na ikinatawa naming
lahat habang si Adrian naman ay kunot na kunot ang kaniyang noo. Mas lalo pa talaga
nila itong inaasar kaya madalas ko silang sawayin sa mga kalokohan nila. Naging
masaya naman ang pag bisita ni Adrian hanggangsa nagpaalam na din sila dahil sa
pang aasar ni George, Isaac at Hanz. Biruin mo ba naman na naiinitan daw sila kaya
naghubad silang tatlo ng pang itaas, kaya naman naglabasan ang mga itinatago nilang
magandang katawan, 6 packs at nagtitigasang mga muscles kaya ayun luwang-luwa ang
mga mata ni Trish na hindi inaalis ang mga tingin sa maskuladong pangangatawan ng
mga sira ulong kaibigan ni Rye, hanggang sa pinatanggal na din nila ang t-shirt ni
kuya Ray kaya mas lalo na ngang umulan ng matitipunong katawan sa 100b. Ang ending,
biglang nagpaalam si Adrian at tinakpan pa ang mata ni Trish bago sila lumabas ng
silid ni Rye.
" POV
Magpipitong buwan na rin ang lumipas at
hindi pa rin gumigising si Rye.
"Bro, gumising ka na. Marami na ang naghihintay sa muli mong pag gising, hinihintay
ka na namin at higitsa lahat ay ang mag iina mo. Ang sabi mo ay hindi mo kayang
mabuhay ng wala ang babaeng nagpapatibok ng iyong puso, nandirito siya araw-araw
bro, at may sorpresa pa sya para sa iyo. Sabi ko na nga ba at makakabuo ka agad.
Ang tulis-tulis mo talaga. Idol na kita." Ani ko sa kaniya at pinahid ko ang aking
mga luha na lumandas sa aking pisngi.
"Nandito ka pala." Ani ni Hanz kaya naman napatingin ako sa pinto habang pumapasok
siya at muli kong binawi ang aking mga tingin upang hindi niya mapansin na galing
ako sa pag iyak.
" Kinakausap ko lang si Rye, gusto ko kasing malaman nya na may naghihintay sa
kaniyang pag gising. Gusto kong malaman nya na mahalaga siya sa ating lahat, na
kailangan na niyang gumising kung hindi babanatan ko na talaga siyam" Wika ko naman
kay Hanz at tinapik nya naman ako sa aking balikat habang simpleng natatawa dahil
sa mga sinabi ko.
"Parating na clito sila Ray, sinabihan ko kasi sila na dito na lang pumunta dahil
nag aayang pumunta sa restaurant ng kapatid mo, hindi mo kasi sinasagot ang mga
tawag namin kaya
nagbakasakali akong nandito ka.ll Ani pa nyang muli sa akin kaya napatingin naman
ako sa aking telepono na nasa bulsa ko lang.
"Naka mute pala, pasensya na at nakalimutan ko ng mag unmute." Wika ko sa kaniya at
muli kong binaling ang aking tingin sa natutulog na si Rye.
"Ano naman ang gagawin nyo sa Juliano Cuisine?" Tanong ko naman sa kaniya.
"Kakain, alas dos na ng hapon hindi pa kami kumakain dahil tinulungan namin sila
tito Dyven na ayusin ang mga gamit ni Rye sa opisina at tinulungan na rin namin
sila sa ibang nakabinbin na trabaho ni Rye." Ani nya na ikinaangat ng aking ulo.
Nakalimutan ko na ang mga naiwang trabaho ni Rye, ako kasi ang nagtuturo sa kaniya
at ako din ang katuwang niya sa kaniyang opisina. Dahil sa mga pangyayaring ito ay
nakakalimutan ko na ang mga dapat na asikasuhin.
"Sige pupuntahan ko na lang mamaya sila tito Dyven para matulungan ko din sila.ll
Ani ko naman ng biglang bumukas ang pintuan at inuluwa nito ang aking mga kaibigan.
In aya nila akong kumain kaya surnama na rin ako dahil katulad nila ay nakakaramdam
na rin ako ng matinding gutom, tinawag ko ang nurse na nagbabantay kay Rye at
sinabihan ko na pabalik na si Raine para magbantay muli kay Ryven at siya na muna
ang bahala dito.
Papasok na kami ng restaurant ng may napansin akong babae na papalayo mula clito sa
restaurant ng kapatid ko kaya napakunot ang noo ko at pinakatitigan ito, may dala-
dala itong bilao na tila ba nagtitinda ng mga kakanin at hindi ako maaaring
magkamali, si Tanya ang nakikita ko hanggang sa sumakay na ito ng pampaseherong
"Okay ka lang pare?" Ani sa akin ni Hanz dahil napatigil ako sa paglalakad.
"Si Tanya." Wika ko ng may galit sa aking tinig kaya napalingon siya sa lugar na
tinitignan ko ngunit wala na angjeepney dahil nakaliko na ito. Magpasalamat siya at
hindi ko siya inabutan dito dahil kung nagkataon ay isusubasob ko siya sa kaniyang
mga paninda. Nang dahil sa kanya hanggang ngayon ay nakaratay pa rin si Ryven sa
hospital, nang dahil sa kaniya ay hindi namin alam kung magigising pa ito. Kaya
huwag na huwag siyang magkakamali na magpakitang muli sa akin dahil pagsisisihan
nya ito. Hanggang ngayon ay nagdudusa ang mga mahal sa buhay ni Rye ng dahil sa
ginawa niyang katarantaduhan.
"Guni-guni mo lang siguro. Tara na at
nagugutom na talaga ako.ll Wika naman ni Hanz kaya sabay na kaming pumasok sa 100b
ng restaurant ng aking kapatid. Hindi ko guni-gunl lamang yon dahil kilalang-kilala
ko si Tanya. Pati tindig nya at kahit nakatalikod pa ito ay kilalang-kilala ko ito.
Hindi na rin naman ako kumibo sa sinabi niya at sinabayan ko na lamang siyang
maglakad papasok ng restaurant ng aking kapatid.
Matapos kaming kumain ay bumalik kaming muli sa hospital at nagdala na din kami ng
pagkain para kay Raine.
"Kamusta na ang tukmol na yan? ll Pagbibiro ni George kay Raine na nginitian naman
niya.
"Hmp, kanina ko pa nga siya ginigising kaso matigas ang ulo, tulog pa rin ng
tulog." Nakasimangot na ani naman ni Raine na ikinatawa namin.
"Baka naman kailangang halikan ang Prince
Charming para magising, parang fairy tale lang." Turan naman ni Gabriel na
ikinatawa din namin dahil mgumuso nguso pa siya na itinatapat niya kay Rye.
"Sus! Namamaga na nga nguso ko kakahalik sa kaniya pero hanggang ngayon ay hindi pa
rin siya nagigising. Tignan nyo oh." Nakaingos ang ngusong ani ni Raine sa amin.
Tinignan naman ni Ray kung talagang namamaga ang nguso ng kaniyang pinsan kaya
nagtawanan kaming muli at napatingin naman ako kay Rye ng makita kong kumibot ang
labi ni Rye kaya para akong nakakita ng multo at napatingin sa kanilang lahat at
pagkatapos ay muli kong ibinalik ang aking paningin sa natutulog na si Rye.
"Pare anong nangyayari sa iyo at nakatitig ka sa labi ni Rye? Gusto mo ring
halikan?" Turan ni Ray kaya nagtawanan silang muli pero hindi ko inaaalis ang
pagkakatitig ko sa kaniyang labi dahil gusto kong makitang gurnalaw itong muli at
hindi guni-guni lamang ang aking nakita. Nang biglang kumibot ulit ito kaya sa
sobrang katuwaan ko ay bigla akong lumapit at lumuhod sa harapan ng kama ni Rye at
hinawakan ko siya sa kaniyang braso na ikinagulat naman nilang lahat at mabilis na
naglapitan din sa gilid ng kama ni Rye na may pagtataka at pagkalito sa kanilang
mga mukha.
" Rye, igalaw mo ulit ang iyong labi, nagawa mo na ng dalawang beses pakiusap gawin
mo ulit para makita nila." Umiiyak kong wika sa natutulog na si Rye, hindi lang
imahinasyon ang nakita 1<0, gumalaw ang labi nya ng dalawang beses na tila ba pilit
nyang ginigising ang sarili nya, na tila ba naririnig nya ang mga tawanan namin at
gusto niyang maging parte ng kasiyahan namin.
"Totoo bang sinasabi mo Isaac, gurnalaw ang labi ni Rye?" Halos sabay-sabay nilang
wika sa akin habang patuloy lamang akong urniiyak at tinanguan ko lamang sila kaya
mabilis din silang mas naglapitan pa sa akin at ang isa sa kanila naman ay tumawag
ng doktor.
"Gurnalaw ang labi nya ng nagtatawanan tayo, tinitigan ko itong mabuti dahil baka
guni-guni ko lamang ito ngunit muli na namang kumibot ang kaniyang labi sa
ikalawang pagkakataon kaya sa sobrang katuwaan ko ay agad ko siyang nilapitan at
kinausap, baka sakalingtumugon siya sa akin. Pakiramdam ko ay pilit niyang
ginigising ang kaniyang sarili. Lumalaban na si Rye." Umiiyak kongturan sa kanila
kaya ang lahat ay may pananabik na naghihintay sa pagd ating ng doktor.
"Babe, please wake up, please para sa amin ng mga anak mo, para sa mga magulang mo
at para sa mga kaibigan mo. Please gumising ka na." Urniiyak na ring wika ni Raine
habang nakayakap ito sa nakahigang katawan nito sa kama.
"Nandito na ang doktor umalis muna kayo dyan." Ani ni George kaya mabilis kaming
lumayo at hinayaan naming suriin siyang mabuti ng
doktor.
Maya-maya lamang ay nakangiti kaming hinarap ng doktor.
"That's a good sign na lumalaban ang pasyente, sya na mismo ang gurnagawa ng paraan
upang magising siya. Ipagpatuloy nyo lamang inyong ginagawa at nakakasiguro ako na
hindi na magtatagal ay magigising na rin siya." Mahabang paliwanag sa amin ng
doktor.

Episode 72.
Raine's POV
Buhat ng magparamdam si Rye kay Isaac ay
Iagi na akong nakaabang na sana ay magparamdam din siya sa akin, gusto kong ako
mismo ang makakita ng pagkilos nya. Dito na din ako madalas matulog at sila kuya
Ray na lamang ang nagbabantay sa mga bata. Madalas nila akong pagsabihan na hindi
ako dapat napapagod ngunit binabalewala ko lamang ito dahil gusto kong ako ang
nagbabantay sa kaniya. Okay lang naman ako dito kahit medyo malaki na ang tiyan ko
dahil nasa hospital naman ako. Kung sumakit man ang tiyan ko ay nandirito na ako sa
hospita at maaasikaso naman nila ako kaagad.
"Rye, magparamdam ka naman sa akin, kahit pisilin mo lang ang kamay ko, kahit isang
beses lang nagmamakaawa ako sa IYO.II Urniiyak kong ani sa kanya ngunit bigo akong
maramdaman ang lalaking itinitibok ng aking puso. Pero hindi naman ako sumusuko
dahil alam kong isang araw ay mararamdaman ko ding muli ang pagmamahal nya sa akin.
"Hija, umuwi ka muna para makapag
pahinga ka naman. Masama sa iyo ang napapagod ang Iaki na ngtiyan mo." Ani nya sa
akin at nginitian ko lamang siya.
"Pitong buwan ng tulog ang anak ko at sana ay magising ito bago mo pa man
maipanganak ang inyong munting anghel.'l Wikang muli ng ina ni Rye kaya napahimas
naman ako sa aking tiyan.
"Tita, okay naman po ako. Sana nga po ay magising na si Rye, miss na miss ko na po
siya." Ani ko sa kanya at ngumiti ako sa kanya upang itago ang lungkot sa aking mga
mata.
"Napaka swerte ng aking anak sa iyo dahil kahit ano ang mangyari ay hindi mo siya
pinapabayaan. Nananatili kang nasa tabi lamang nya. Salamat anak sa pagmamahal na
ibinibigay mo kay Rye." Naiiyak na ani naman ni tita Marinette kaya nilapitan ko na
ito at niyakap at pagkatapos ay umupo ako sa tabi nya at muli kaming nag usap.
"Mahal na mahal ko po si Rye, wala po akong ibang gustong makasama habang buhay
kung hindi siya lamang po at handa akong maghintay kung kelan siya gigising." Wika
ko pang muli sa kaniya at isang matamis na ngiti naman ang pinakawalan niya.
"Pero pag bigyan mo naman ako ngayon hija, gusto ko lamang ay makapag pahinga ka,
ipapahatid kita sa aming driver at pwede ka namang burnalik mamaya kapag sapat na
ang pahinga mo. Ayoko kasing may mangyari sa inyo ng ipinagbubuntis mo dahil hindi
tama na napapagod ka ng husto. Sige na hija pagbigyan mo na ako kahit ngayon lang
at ako na muna ang bahala sa anak ko." Malumanay nyang ani sa akin kaya wala na din
akong nagawa kung hindi sundin ang kagustuhan nya. Naiintindihan ko naman na para
sa amin ito ng aking anak na nasa aking sinapupunan pa lamang, kaya pinagbigyan ko
na din siya.
Pagkarating ko sa bahay ay agad akong sinalubong ng aking pinsan na si kuya Ray.
"Kanina pa kita hinihintay Raine. Burnalik na muna sila Iola sa Milan at may
inaasikaso daw sila duon na hindi na pwedeng ipagpaliban pa, ako nga sana ang
pinapupunta nila pero napag isipan nila na mas makabubuti kung sila na langdahil
mas kailangan mo daw ako dito. Kaninang madaling araw pa sila urnalis dala ang
private plane, tatawagan ka na lamangdaw nila pagkarating nila duon." Mahabang
litanya sa akin ng aking pinsan na tinanguan ko naman dahil pakiramdam ko ay pagod
na pagod ako at anumang oras ay mawawalan na ako ng ulirat.
Tama nga si tita na kailangan ko ng pahinga dahil ngayong nasa bahay na ako ay
ngayon ko nararamdaman ang pananakit ng katawan at ang pagkahapo na aking
nararamdaman. Tumingin ako sa aking pinsan na tila ba humihingi ng tulongdahil
hindi na kayang tumagal pa ng nakatayo.
"Kuya Ray." Ani ko na hindi naman maituloy dahil pakiramdam ay babagsak na talaga
ang katawan ko sa sahig anumang oras kaya lt naramdaman ko na lamang ang kaniyang
mga bisigna binubuhat na ako.
s t, anong nangyayari sa iyo? ll Natataranta nyang ani at mabilis nya akong sinapo
at binuhat upangdalhin sa akingsilid. Halos hindi ko na maidilat pa ang aking mga
mata dahil sa pagod na aking nararamdaman.
Pagkapasok sa aking silid ay agad nya akong inihiga sa aking kama at hinimas himas
nya ang aking mukha, noo at leeg upang salatin kung nilalagnat ba ako o kung masama
ba ang aking pakiramdam.
"Anong masakit sa iyo ha? Raine please tell me. Ang tiyan mo masakit ba? Kausapin
mo ako." Ani nya sa akin na hindi ko na maidilat ang aking mga mata at pinilit pa
ring sagutin ang mga katanungan niya. Sobra sobra ang pag alala na nakikita ko sa
kaniya kaya napapangiti na lamang
ako bago ako muling nagsalita.
"Pagod lang ako kuya at gusto ko lamang matulog." Wika ko at hindi ko na alam pa
ang sumunod na pangyayari dahil mabilis na nga akong nakatulog.
Napabalikwas ako mula sa aking pagkakahiga at napatingin ako sa orasan. Mukhang
napahimbing ng husto ang tulog ko, kailangan ko pang pumunta ng hospital kaya
mabilis akong tumayo upang maligo at makapaghanda. Napahaba masyado ang aking tulog
kaya ginabi na tuloy ako ng gising.
"You are not going anywhere, Raine." Matigas na boses ng aking pinsan ang
nagpalingon sa akin sa pinanggagalingan ng boses nito. Nakasandal ito sa pintuan ng
aking silid habang nakahalukipkip ang kaniyang dalawang braso sa kaniyang dibdib na
nakatingin lamangsa akin.
Napakunot ang aking noo sa kaniyang tinuran kaya mabilis akong lumapit sa kaniya.
"Kuya Ray kailangan ako ni Rye. Ayokong magising siya na wala ako sa tabi nya." Ani
ko sa kanya ngunit umiling lamang siya at muling nagsalita.
"At kailangan ka din ng mga anak mo. Halos himatayin ka na kanina dahil sa pagod,
alalahanin mo na pinagbubuntis mo pa angisa pa ninyong anak ni Rye. Magpahinga ka
na lamang muna clito sa bahay, tumawag na ako kay tita Marinette at sinabi ko na
bukas ka na lamang pupunta ng hospital. Maging sila ni tito Dyven ay nag aalala na
sa iyo at dyan sa pinagbubuntis mo. Magpahinga ka na lang muna at bukas ay
sasamahan kita sa hospital." Mahaba nyang litanya sa akin at wala na din akong
nagawa kung hindi ang makinigsa kanya at sumunod sa kagustuhan nila. Bagsak ang
aking balikat na bumalik ng aking higaan at kinuha ko ang aking telepono at
pinagmasdan na lamang ang mga video na kinuhanan ko habang naglalaro si Rye kasama
ang aming kambal bago nangyari ang aksidente. Namimiss ko na ang kaniyang mga tawa,
namimiss ko na ang kaniyang mga ngiti, ang mga panunukso nya sa akin hanggang sa
mapikon ako. Rye, gumising ka na mahal ko, miss na miss na kita, miss na miss ka na
ng mga anak mo at tanging ang mga videong ito na lamang ang nagpapakalma sa kanila
kapag hinahanap ka nila. Walang araw na hindi ka laman ng aking isipan kaya
nakikiusap ako mahal ko, gumising ka na.
Hanz's POV
Nandirito ako ngayon sa hospital dahil tinawagan ako ni Ray na hindi muna
makakapunta si Raine dahil halos mawalan na daw kanina ng malay tao ito, dahil na
rin siguro sa sobrang kapaguran sa araw-araw na pagbabantay kay Rye. kaya naman
mabilis akong nagtungo dito sa hospital para ako na lamang muna ang magbabantay sa
kaniya at pauuwiin ko na lang sila tito at tita para hindi naman sila mapagod. Mas
makakapag pahinga kasi sila kung sa bahay na lamang muna sila.
Nuong una ay ayaw pa nila ngunit kalaunan ay pumayag na din sila dahil sa sobrang
pangungulit 1<0. Nag iisa ako ngayon dito sa silid ni Rye at hawak-hawak ko ang
aking telepono dahil nakikipag ululan ako sa aking mga kaibigan. Kanina pa kasi
sila send sa akin ng send ng mga hubad na larawan ng mga babae kaya asar na asar
ako dahil sa mga ginagawa nilang mga kalokohan. Nasa isang club daw sila ngayon
sabi nila pero hindi ako naniniwala dahil buhat ng mahospital si Rye ay hindi na
kami muling tumuntong muna sa bar at club. Sabi nila ay walang saysay ang
paghahappy happy namin kung kulang kami and I couldn'tagree more. Kaya alam kong
ginagawa lamang nila yon para asarin ako dahil nag iisa lamang ako dito.
Napatingin ako kay Rye at laking gulat ko ng makita kong tila ba kumikilos-kilos
ang kaniyang mga mata kahit nakapikit ito kaya halos malaglag ang aking telepono sa
paglapit ko sa kanya at pinakatitigan ko siya.
"Rye? Rye, igalaw mo muli ang mata mo kung naririnig mo ako." Ani ko at bigla na
namang kumibot ang kaniyang mga mata kaya sa sobrang katuwaan ko ay nagsisigaw ako
na parang tanga habang halos magkandadapa na ako palabas upang turn awag ng doktor.
"DOOOOOOOOOOK." Malakas kong sigaw at wala akong pakialam kung nagulat ko ang lahat
ng tao sa paligid dahil sa aking pag sigaw, ang mahalaga sa akin ngayon ay makita
ng doktor ang pagkilos ng mga mata ni Rye.
"Bilisan nyo dok para makita nyo na kumikibot ang kaniyang mga mata bilang tugon sa
aking katanungan." Sigaw ko habang humahangos ako sa pagbalik sa 100b ng silid ni
Rye.
Agad naming nilapitannsi Rye at sinuri suri muna ito ng doktor at pagkatapos ay
kinausap ito.
"Mister. Vance, naririnig mo ba ako? l Ani ng doktor ngunit hindi ito kumilos,
nakatitig lamang ako at hinihintay na muling igalaw ni Rye ang kaniyang mga mata
ngunit nananatili na lamang ito na nakapikit.
"Mister. Vance, igalaw mo ang kahit na anong parte ng katawan mo kung naririnig mo
ako." Ani muli ng doktor kaya napatingin naman ako sa kanya at kumunot ang aking
noo kaya m abilis akong nagsalita.
"Huwag langyung ano mo pare, ibang usapan na yan. Huwag kang masyadong makikinig
kay dok hindi nya alam ang mga pinagsasabi nyan." Wika ko naman at tinignan naman
ako ng masama ng doktor kaya natahimik na lamang ako at hindi na nagsalita pa. Ano
ba masama sa sinabi 1<0? Siya nga itong ang sabi pakilusin ang kahit na anong parte
ng katawan, paano kung biglang tumayo yun? Si dok talaga hindi nag iisip. Humarap
muli ang doktor kay Rye habang naiiling at pagkatapos ay muling nagsalita ito.
"Mister. Vance, mata mo na lang ang igalaw mo kung naririnig mo ako at baka mamaya
ay may saksakan na ako dito ng pampatulog para matahimik na." Wika muli ng doktor
ngunit wala na kaming nakuhangtugon pa sa kaniya at nanatili na lamang itong
nakahiga at natutulog. Napatingin naman ako sa doktor sa kaniyang sinabi. Bakit ba
parang siya pa ang inis eh siya
yung kung ano-ano na lang ang sinasabi* Mamaya nga mo dyan biglang may tumayo kay
Rye at maging sya ay matakot dito.
Muli kong hinarap ang doktor at kinausap iło para ipagpilitan ko ang nakita ko na
hindi lamang iyon isang guni-guni.
"Pero dok, nakita ko talaga kanina na kumilos ang kaniyang mga mata, sabi ko sa
kanya kung naririnig nya ako ay igalaw nyang muli ang mga mata nya at ginawa naman
niya kaya nga napatakbo na ako sa labas para hanapin kayo.” Wika ko sa kanya.
"Isang senyales lamang iyan na naririnig na nya tayo ng malinaw at papalapit ng
papalapit ang araw ng kaniyang tuluyang pag gising.” Paliwanag ng doktor sa akin.
Kaya nakakaramdam ako ng kasiyahan sa kanyang sinabi dahil mukhangtuluyan na ngang
m agigising si Rye.
"Kailangan lamang na may magbabantay sa kanya 24/7 upang makasiguro tayo na may
kasama siya kung sakaling tuluyan na siyang gigising.” Muli nya pang ani sa akin na
tinanguan ko naman.
Pagkaalis ng doktor ay agad kong tinawagan ang aking mga kaibigan upang ibalita sa
kanila ang aking mga nasaksihan kaya masayang
masaya sila na patungo na dito.
Sana nga Rye ay nalalapit na ang iyong pag gising. lahat kami ay nasasabik na
makasama kang muli, masyado ng mahaba ang itinulog mo kaya kinakailangan mo ng
gumising para sa pamilya mo.
Halos tatlumpong minuto lam ang ang lumipas ng isa-isa ng nagdadatingan dito ang
aking mga kaibigan. Lahat sila ay may pananabik sa kanilang mga mata, mga ngiti sa
kanilang labi na tila ba hindi mo basta-basta mabubura.
"Totoo ba ang sinabi mo? Totoo bang kumilos siyang muli? Na nagparamdam siyang
muli?" Masayang bungad ni Gabriel sa akin habang humahangos na pumapasok dito sa
silid ni Rye.
"00 pare, habang kausap ko kayo kanina ay napatingin ako kay Rye, nakita kong
kumibot ang kaniyang mga mata kaya halos malaglag nga ako diyan sa kinauupuan ko
dahil nagmamadali akong makalapit sa kaniya. Tapos sabi ko sa kanya na kung
naririnig nya ako ay muli nyang pakilusin ang kaniyang mga mata at bigla ngang
gurnalaw muli ang mga ito kaya nagtatakbo na ako sa labas upang tumawag ng doktor.
At dahil sa sobrang kaligayan na aking nararamdaman ay nakalimutan ko na may
pindutan pala clito para
tumawag ng nurse or doktor." Mahaba kong paliwanag sa kanila. Lumapit sila kay Rye
at tinitigan nila ito at hinawakan sa noo.
"Rye, gumising ka na dahil marami na kaming naghihintay sa muli mong pagbangon.
Huwag kang patatalo, lumaban ka at bumalik ka sa amin. Alam mo bang hindi napapagod
si Raine sa paghihintay sa iyong pag gising? Kaya gumising ka na upang makita mo na
rin ang mga anak mong sabik na sabik ng makapiling ka.ll Ani naman ni George ng
biglang bumukas ang pinto ng silid.
"Alam nyo bang usap-usapan sa labas na may gwapo daw na naghihisterikal sa labas
kanina at dinig daw hanggang kabilang bayan ang pagtawag ng doktor. Sino ba ang
tinutukoy ng mga nurse sa labas?" Wika ni Isaac habang pumapasok dito sa 100b kaya
napatingin sa akin si Gabriel at George sabay tawa ng malakas.
"Nakakahiya ka pare. Bawas pogi points ka agad nyan HAHAHA.'I Malakas na tawa ni
George sa akin na ikinainis 1<0.
"Pakialam nyo ba ha? Eh sa nataranta na ako dahil sa tagal ng kaniyang pagkakatulog
ay ngayon ko lamang nakitang gumalaw ang kaniyang mga mata at nag response din sa
sinabi ko. Kayo man ang nasa kalagayan ko ay matataranta din kayo noh." Naiinis
kongturan sa kanila.
Lumapit si Isaac sa natutulog na si Rye at naupo ito sa gilid ng kama nito at
pinakatitigan nya itong mabuti.
"Napapadalas na yata ang pagpaparamdam mo sa amin ha Rye? bakit hindi mo pa lubus
lubusin? Gumising ka na pare dahil hinihintay namin ang iyong pagbabalik. marami pa
tayong dapat gawin kaya ano pa ang hinihintay mo ha? Tayo na dyan." Ani naman ni
Isaac na matiim na nakatitig lamang kay Rye.
"Dito na lang kami matutulog, marami namang kama dito at may dalawa pang mahabang
sofa." Wika naman ni George na umaayos na ng higa sa isang kama na malapit lam ang
kay Rye.
Buti na rin yon para may kausap ako clito at kung sakaling magpaparamdam muli si
Rye ay hindi na ako matataranta.

Episode 73
Raine's POV
Kakagisingko pa lamang ay napansin ko na a ang mga text messages at missed calls
mula sa mga kaibigan ni Rye kaya kumabog ang aking dibdib at mabilis na binasa ang
mga ito. Pagkabasa ko ng lahat ng messages nila ay mabilis kong idinial ang numero
ni Isaac at duon ko na nga nalaman na muli na naman palang nagparamdam si Rye sa
kanila kaya mabilis akong tumayo at nagbihis upang makapunta na agad kami ni kuya
Ray sa hospital.
Habang binabaybay namin ang patungong hospital ay wala ding tigil ang aking mga
luha bakit pakiramdam ko ay puro sa mga kaibigan nya siya tumutugon, galit pa rin
ba siya sa akin dahil sa mga nasabi ko sa kanya nuon? Halos manlabo na ang aking
paningin dahil sa walang ampat na pagluha 1<0.
Parang sasabog ang dibdib ko dahil naghahalo ang saya at lungkot. Saya dahil alam
kong hindi na magtatagal ay muli na siyang gigising at makakasama na namin siya.
Lungkot, dahil bakit ganoon? Araw araw ay nasa hospital
ako dahil gusto kong maramdaman ang pag tugon niya, gusto kong maramdaman na nag
reresponse sya sa mga sin asabi ko, pero nabibigo lamang aka Pero bakit sa kaniyang
mga kaibigan ay nagagawa nyang magparamdam sa mga ito? Pakiramdam ko tuloy ay hindi
na ako mahalaga pa sa buhay nya pero ayoko namang pag isipan ng ganoon si Rye dahil
alam ko namang ginagawa nya ang lahat upang [umaban at magising.
"Huminahon ka Raine kung hindi ay ibabalik ko ang sasakyang ito pauwi ng mansion.”
Ani sa akin ng aking pinsan kaya napatingin ako dito. Alam ko namang nag aalala
talaga siya sa kalagayan ko lalong-lalo na sa ipinagbubuntis ko pero sana din ay
maunawaan nya kung bakit nakakaramdam ako ng matinding kalungkutan.
Sana sa susunod ay sa akin naman magparamdam si Rye, sana sa susunod ay tugunan na
rin niya ako, kahit saglit lang upang maibsan naman ang pangunguli[a na aking
nararamdaman.
Una ay nagparamdam si Rye kay Isaac at kagabi naman at kay Harız, at sana ay ako na
ang kasunod. Araw-araw akong naghihintay sa kahit na anong klase ng pagtugon nya
ngunit nananati[i itongtulog lamang. Napangiti ako sa aking sarili at malungkot na
tumingin sa [abas at
kinausap ko ang aking pinsan.
"Kuya Ray, bakit nagpaparamdam sya sa mga kaibigan nya pero sa akin ay hindi?
Samantalang araw-araw ay ako ang nagbabantay sa kaniya, araw-araw ay naghihintay
ako ng kahit na isangtugon mula sa kaniya. Galit pa rin kaya sa akin si Rye ha?"
Urniiyak kong wika sa kaniya. Nakita ko ang kaniyang paglingon sa akin at muling
ibinalik ang kaniyang paningin sa kalsada at bumuntong hininga muna ito bago muling
nagsalita.
"Maaaring nagkataon lamang na sila ang nanduon sa tuwing gustong magparamdam sa
atin ni Rye, huwag kang mag isip ng kung ano ano dahil hindi ito makabubuti sa iyo.
Ang mahalaga ngayon ay alam nating lumalaban siya. Kailangan lang nating ituloy ang
mga ginagawa natin upang malaman ni Rye na nandito lamangtayo at naghihintay sa
pagbabalik nya. Kaylanman ay hindi magagawang magalit sa iyo ni Rye dahil mahal na
mahal ka ng kumag na iyon, naaalala mo ba ang mga nangyari sa Coron? Muntik na nga
nyang basagin pagmumukha ng Adrian na yon dahil sa sobrang selos, isipin mo hindi
ka pa nya naaalala nyan ha, paano kaya kung naaalala ka pa ng puso at isip nya?
Baka inuuod na si Adrian sa ilalim ng lupa ngayon.'J Mahaba nyang wika sa
akin habang natatawa kaya medyo natawa na rin ako at pinunasan ko ang aking mga
luha.
"Miss na miss ko na kasi siya kuya, gustong-gusto ko na ulit marinig ang kaniyang
mga tawa. gusto kong marinig muli ang kaniyang boses. Araw-araw nananalangin ako na
sana pagdating ko ng hospital ay nakaupo na siya at masayang naghihintay sa akin.
Alam mo yung ganon? Sabik na sabik na akong mayakap sya at iparamdam sa kaniya ang
pagmamahal ko ng buong buo." Umiiyak kong wika at naramdaman ko na lamang ang
kaniyang isang kamay na humawak sa aking kamay. Nakaramdam ako ng kapanatagan sa
aking puso at napangiti ako sa akingpinsan.
"Huwag kang mawawalan ng pag asa okay, nararamdaman kong nalalapit na ang
pagbabalik ni Rye sa buhay natin. Kontingtiis na lamang ay magiging buo na muli ang
inyong pamilya, kontingtiis na lamang at yang mga luha mo ay mapapalitan ng ngiti,
yang kalungkutan mo ay mapapalitan ng kaligayahan. Basta magtiwala ka lamang." Ani
naman nya kaya agad kong pinunasan ang aking mga luha at turningin na lamang ako sa
malayo habang binabaybay namin ang daan papuntang hospital. Tama si kuya Ray,
kailangan kong magpakatatag at magtiwala na
isang araw ay gigising na muli si Rye at muling magbabago ang malungkot kong buhay.
Tanging mga anak ko na lamang ang dahilan kung bakit nananatili akong matatag sa
buhay, tanging sila na lam ang at ang ipinagbubuntis ko ang dahilan kaya may
sumisilay na mga ngiti sa aking labi.
Napatingin ako sa gilid ng kalsada ng may mapansin akong babae na naglalakad at may
bitbit na bayong at bilao kaya napakunot ang aking noo ng makilala ko ito.
"Kuya si Tanya yan hindi ba?" Ani ko sa aking kapatid kaya napatingin din ito dito
at maging siya ay nagulat ng makilala nya ang babaeng naglalako ng kaniyang
paninda. Agad nyang iginilid ang sasakyan malapit kay Tanya kaya nagulat ako sa
aking pinsan at agad ko syang nilingon.
"Kuya Ray, anong ginagawa mo ha? Tara na, umalis na tayo dito.l' Ani ko dahil nag
aalala ako para kay Tanya dahil iba din kapag si kuya ang nagagalit sa isang tao,
wala siyang pakialam kahit babae pa man ito.
Mabilis na burnaba ng sasakyan ang aking pinsan nang hindi nya ako sinasagot at
nilapitan ang nagulat na si Tanya.
"Tanya." Malakas nyang tawag dito at nababakas ko angtakot sa mga mata ni Tanya ng
makita ang pinsan ko na masamang nakatingin sa kanya kaya napaatras ito ng ilang
hakbang, ang mga taong naglalakad sa paligid ay napahinto din at nagsimulang manuod
sa kanila. "P-Po? Hi-Hindi po ba kayo yong pi-pinsan ni Raine?" Nauutal nyang ani
habang nagliliyab naman ang mga mata ng aking pinsan na nakatitig kay Tanya.
"Masaya ka na ba ha? Nangdahil sa iyo ay comatose ang aming kaibigan, nang dahil sa
iyo ay muntik ng malaglag ang ipinagbubuntis ng aking pinsan. Ang kapal ng
pagmumukha mo na i set up ang pamimikot mo sa ama ng mga pamangkin ko. Wala kang
kahihiyan sa sarili mo. Ganiyan ka na ba kakati kaya gusto mong magpakamot sa
lalaki? Ano pa ang ginagawa mo clito sa manila ha, hinihintay ang pag gising ni Rye
upang subukan mo uling pikutin ha?" Galit na turan ni kuya Ray sa kaniya kaya kahit
na nahihirapan ako sa pagbaba ay pinilit kong makalabas ng sasakyan upang mapigilan
ang galit ng aking pinsan. Galit din ako kay Tanya ngunit hindi ko naman nanaisin
na mapahiya siya ng ganito sa maraming tao kaya nagmamadall akong lumapit sa
kanila.
"Hindi PO, pinagsisisihan ko na po ang mga nagawa ko kay Rye, nagawa ko lamang po
iyon
nuon dahil sa matinding pagmamahal ko sa kaniya. Humihingi po ako ng kapatawaran sa
inyo na sana po ay mapatawad ninyo ako sa malaking kasalanang nagawa 1<0." Wika nya
habang patuloy sa pagdaloy ang kaniyang mga luha na hindi naman makatingin sa aking
pinsan.
"Kuya Ray, tama na yan." Ani ko sa kaniya at napatingin naman sa akin si Tanya
maging ang mga taong nanunuod ng mga nangyayari. Napatitig sa akin si Tanya at
ganoon na lamang ang pagkagulat nya ng makilala nya ako, napatingin siya sa aking
tiyan kaya agad din siyang nagbawi ng tingin at yumuko hanggang sa humagulgol na
lamang siya. Nakakaramdam ako ng awa sa kaniya kaya pilit kong inaaya na si kuya
Ray upang makaalis na kami.
"Raine, patawarin mo ako sa mga kasalanan ko sa inyo ni Ryven, alam kong napakalaki
ng kasalanan ko at hindi ganuon kadali ang magpatawad pero batid ng diyos na ang
lahat ay pinagsisisihan ko na." Wika nya habang patuloy lamang sa pag iyak.
Hindi ako makakibo dahil hindi ko alam ang aking sasabihin sa kaniya, Ayokong
sabihin na okay lang dahil alam ko naman sa sarili ko na hindi ganuon kadali iyon.
Pero nakakaramdam ako sa kaniya ng habag kaya napatingin akong muli sa aking
pinsan.
"Kuya hayaan mo na siya, tara na at umalis na tayo dito. Pabayaan mo na si Tanya
pakiusap ko sayo.ll Wika ko sa kaniya dahil hindi ko matugunan ang sinabi sa akin
ni Tanya. Hindi pa ako handang magpatawad pero alam ko namang seryoso siya sa
kaniyang sinabi.
"Bumalik ka sa 100b ng sasakyan Raine. Hayaan mong malaman ng babaeng ito ang
malaking katarantaduhan nyang nagawa sa inyo ni Rye. Akala ba nya na ganuon lamang
kadali ihingi ngtawad ang ginawa niya? Hanggang ngayon ay comatose ang ama ng iyong
mga anak ng dahil sa babaeng yan." Galit nyang ani sa akin ngunit hindi ko ito
pinakinggan at lumapit lamang ako sa kaniya at hinawakan ko na siya sa kaniyang
braso upang hilahin pabalik ng aming sasakyan.
"Tara na kuya, kailangan ako ngayon ni Rye. Tara na please." Wika ko sa kaniya na
ikinatingin muli ni Tanya.
"Ka-kamusta na si Ryven? Pakiusap, ihingi mo ako ngtawad sa kaniya. Napakalaki ng
kasalanan ko sa inyo at maniwala kayo sa akin na pinagsisisihan ko na ang lahat ng
ito." Wika nya na mas lalong ikinagalit ng aking pinsan kaya nagtagis ang kaniyang
mga bagang at namura
nya si Tanya, kaya mas nakaramdam ako ng habag sa kanya dahil pinag uusapan na siya
ng mga taong walang alam gawin kung hindi ang mag usyoso.
f kyou, Tanya. Wala kang karapatang banggitin ang pangalan ni Rye dahil ikaw ang
dahilan kung bakit nakaratay siya ngayon sa hospital. Ikaw ang dahilan ng lahat ng
nangyayari ngayon sa pamilya nya. Ikaw angdahilan kung bakit hanggang ngayon ay
nasa bingit ng kamatayan ang ama ng mga pamangkin ko. Ang kapal ng pagmumukha mo
Tanya para humingi ng kapatawaran na animo ay simple lamang ang iyong nagawa. Isa
kang walang kwentang tao, mababang uri. f g w* * *e. Ang katulad mo ay hindi dapat
nabubuhay sa mundo." Galit na galit na ani ni kuya kaya hinila ko na siya pabalik
ng sasakyan habang si Tanya naman ay walang tigil sa pag iyak at ang mga taong
nanunuod ay nagsisimula ng kutyain si Tanya kaya wala itong nagawa kung hindi
angtumakbo papalayo mula dito. Sinundan ko na lamang siya ngtingin habang papalayo
siya mula sa kinaroroonan namin, aaminin kong nakaramdama ako ng pagkahabag sa
kaniya. Parang gusto ko siyang yakapin at intindihin ang mga nagawa niya. Ngunit
hindi ko naman magawa dahil alam ko sa sarili ko na may galit pa din sa puso ko,
pero hindi
naman tama ang mga ginawa ng pinsan ko sa kanya. Pakiramdam ko ay sobra sobra na
ang ginawa niyang ito kaya nakaramdam ako ng galit para sa aking pinsan.
Nakaramdam ako ng awa sa kaniya, oo may galit ako sa kaniya pero hindi na tama ang
tratuhin at ipahiya siya ng aking pinsan sa maraming tao at tawagin itong mababang
uri ng babae kaya matalim kongtinitigan ang nagngangalit na mukha ng aking pinsan.
"Hindi mo dapat ginawa yon kuya Ray, sobra sobra ang mga sinabi mo lalo na at sa
harapan ng maraming tao. Mga mapanghusgang tao. Narinig mo naman angsinabi nya
hindi ba?
Pinagsisisihan nya ang mga ginawa nya sa amin ni Rye, bakit kailangan mo pa siyang
pagsalitaan ng masasakit?" Asik ko sa kanya na ikinailing lamang niya ng kaniyang
ulo at sinimulang paandarin ang aming sasakyan. Nararamdaman ko ang galit ng aking
pinsan kaya hindi ko na lamang siya iniimik sa sasakyan habang patungo kami ng
hospital. Gustuhin ko mang sabihin sa kaniya na hindi deserve ni Tanya ang mga
masasakit na sinabi nya ay hindi ko na rin nagawa pa dahil ayokong kami naman ni
kuya ang magtalo at magkasamaan ng 100b.
Tahimik lamang ako at hindi urniimik ng
marinig ko ang malalim na pagbuntong hininga nya.
"Dapat hindi ka na sumunod sa labas kanina at hinayaan mo na lamang ako na turuan
ng leksyon ang babaeng yon." Wika ng aking pinsan na pilit pinapakalma ang kaniyang
galit na nararamdaman.
"Alam kong malaki ang naging kasalanan nya sa atin pero hindi iyon dahilan upang
tratuhin siya ng ganoon. Hindi mo dapat ginawa yon.
Hindi pa ba sapat na nagdudusa siya ngayon? Kailangan mo bang alipustahin ang
pagkatao nya ha? Kuya babae din ako at alam ko kung ano ang nararamdaman nya dahil
sa mga binitawan mong salita." Naiinis kong ani sa kaniya na ikinatawa niya naman
ng pagak at pagkatapos ay tumingin sa aking mukha at muling nagsalita.
"Pasalamat siya at yun lang ang ginawa ko sa kanya, sa susunod na makikita ko siya
ay lulumpuhin ko siya sa kama at iiwan na parang basura. Gusto nya ng lalake hindi
ba? Pwes yun ang ibibigay ko sa kaniya hanggang sa pagsawaan ko ang katawan nya."
Galit na galit nyang ani. Alam kong galit siya pero mali ang ginawa niya at mali
din ang mga sinasabi nya ngayon. Napapailing na lamang ako sa mga sinasabi niya.
Hindi naman siya talaga ganiyang
klase ng tao at alam ko din na hindi nya kayang gawin ang mga sinasabi nya at
nadadala lamang siya ng galit nya dahil hindi nya makalimutan na muntikan na kaming
mapahamak ng baby ko dahil sa nagawa ni Tanya.
"Hindi ganyan ang pagkakakilala ko sa iyo kuya Ray. Alisin mo ang galit dyan sa
puso mo. Alam ko at nararamdaman ko na pinagsisisihan na ni Tanya ang mga ginawa
nya, galit pa rin ako sa kanya pero hindi ko magagawang alipustahin na lamangsiya.
Hayaan mo na lamang na ang tadhana ang magparusa sa kaniya." Ani ko naman at
malalim na buntong hininga lamang ang kaniyang pinakawalan. Hindi rin nagtagal ay
nakarating na kami sa hospital at nakakaramdam pa rin ako sa aking pinsan ng inis
kaya hindi ko siya pinapansin.
Pagpasok ko sa 100b ng silid ni Rye ay inabutan koduon ang lahat ng kaibigan nya na
nagkakainan ng agahan, napatingin ako sa lamesa na punong puno ng napakaraming
pagkain kaya napataas ang isa kong kilay. Gusto kong matawa pero tinignan ko na
lamang sila, para namang may nagaganap na handaan clito sa dami ng pagkaing
nakahain sa lamesa tapos apat lang naman silang kumakain.
"Mukhang kunot yata yang noo mo ha Rain?"
Bati sa akin ni George kaya napatingin naman ako sa aking likuran ng pumapasok
naman ang aking pinsan na nakakunot din ang noo.
"Oh, ano ang nangyari sa inyong dalawa at parehong kunot ang noo nyo ha? Nag aaway
ba kayong mag pinsan ha o may tampuhan kayong dalawa?" Ani naman ni Hanz na
nakatingin sa aming mag pinsan.
"Nakita kasi namin si Tanya at hinintuan ito ni kuya sa gilid ng kalsada at may
ginawa syang hindi maganda dito." Ani ko sa kanila ng biglang turnayo si Isaac kaya
nagulat kaming Iahat na napatingin sa kaniya. Hindi ko maintindihan pero parang
nagagalit yata siya sa aking sinabi.
"Anong ginawa mo sa kanya Ray?" Wika nya na tila ba may galit sa kaniyangtinig kaya
Iahat kami ay napakunot ang noo sa kaniya at tinaasan ko naman sya ng kilay.
"Ano naman kung may gawin na hindi maganda si Ray sa babaeng yon ha Isaac,
magagalit ka ba?" Ani ni George na nakakunot din ang noo at naghihintay ng
kasagutan mula kay Isaac. Pati ako ay napatingin kay Isaac at naghihintay ng
kanyang sagot, gusto kong malaman bakit ganoon na lamang siya mag react ng marinig
nya na may hindi ginawang maganda si kuya, Nababasa ko sa kaniyang mga mata ang pag
aalala. Pag aalala para kanino? Kay Tanya ba?
"H-Ha? Wa-Wala, gusto ko lang malaman dahil hindi pa ako nakakaganti sa
babaengyon.l' Ani nya naman kaya nagsalita akong muli.
"Tama na ang paghihiganti, hayaan nyo na si Tanya, sobra na nga ang mga sinabi ni
kuya sa kaniya kanina at napahiya na ito sa mga taong nanunuod sa kanila. Hayaan
nyong pagsisihan niya ang mga nagawa nyang pagkakamali pero hindi natin kailangang
idikdik sa utak nya ng paulit-ulit ang mga nagawa nya dahil baka makasama naman ito
sa kanya. Hindi nyo naman siguro nanaisin na may mangyari na hindi maganda sa
kanya." Wika ko naman sa kanila na nakataas pa rin ang aking kilay at pagkatapos ay
inirapan ko ang aking pinsan dahil inis na inis pa rin talaga ako sa ginawa niya.
Nagsisisi tuloy ako kung bakit sinabi ko sa kanya na nakita ko si Tanya.
"Pasalamat nga sya ganoon lang ang ginawa ko sa kanya, sa susunod na makita ko
syang muli ay sisiguraduhin kong lulumpuhin ko sya sa kama at itatapong parang
basahan." Nakangising ani naman ng aking pinsan habang nagtatawanan ang mga
kaibigan ni Rye.
Bigla na lamang kaming natahimik ng biglang malakas na nagsalita si Isaac na halos
pasigaw na nga ito kaya lahat ng mata ay sa kanya nakatingin.
"Don't touch her!" Malakas na ani ni Isaac na ikinatingin muli naming lahat sa
kaniya. Nakita nya ang pagkagulat sa aming mga mata kaya nagsalita siyang muli sa
amin pero ewan ko ba bakit ba tila may nararamdaman akong kakaiba kay Isaac sa
tuwing si Tanya ang napag uusapan namin, bakit tila ba may kung ano siyang
inililihim sa aming lahat.
"l mean, hayaan ninyong ako na ang magpaparusa sa kaniya sa susunod na magkikita
kami, ipaparanas ko sa kanya ang nararapat na parusa na nababagay sa kaniya." Turan
naman ni Isaac na hindi na makatingin sa amin, naguguluhan ako sa kanya kung bakit
tila ba may hindi siya sinasabi sa amin. Tumitig ako sa kaniyang mga mata ngunit
iniwasan nya lamang ako kaya nagkibit balikat na lamang ako. Wala ng nagsalita pa,
lahat ay nagpapakiramdaman dahil sa ikinikilos ni Isaac kaya lumapit na lamang ako
kay Rye at humalik ako sa kaniyang labi.
"I'm here babe, nalaman ko ang nangyari kagabi, kailan ka ba magpaparamdam sa akin
mahal 1<0? Kahit isang beses lang mahal ko magiging masaya na ako." Ani ko sa
kaniya habang titig na titig ako sa kaniyang mukha.
Pinakatitigan kong mabuti ang mukha ng lalaking mahal ko at kahit natutulog lamang
siya ay nananatili pa rin angtaglay na kaguwapuhan niya kaya napapangiti na lamang
ako at hinimas ko ang kaniyang mukha.
"Raine kumain muna kayo, iniinit ko na ang pagkain para makapag agahan na kayo ni
Ray." Wika naman ni Gabriel kaya napatingin ako sa kaniya. Lumapit na rin ako sa
kanila at urnupo ako sa bakanteng upuan ngunit agad din nila akong pinatayo at
pinaupo nila ako sa isang malambot na sofa.
"Dito ka maupo at baka magalit pa sa amin si Rye kapag nalamang sa matigas na upuan
ka namin pinapaupo." Ani naman ni Hanz kaya nagkatawanan na kami.
Okay lang na magalit sya basta ba gigising na siya. Siya na lamang ang kulang at
kumpleto na silang lahat na magkakaibigan, siya na lang ang kulang at makukumpleto
na rin ang aming pamilya kaya sana nga Rye ay gumising ka na para mabuo na tayong
muli.
"Nga pala, kabilin-bilinan ng doktor na kausapin pa rin natin si Rye at kailangang
may magbabantay sa kaniya 24/7 upang kung sakaling magising si Rye ay may dadatnan
siyang tao.
Hindi sya maaaring mag isa dahil sa tingin daw ng doktor ay palapit na ng palapit
ang araw ng kaniyang pag gising." Wika naman ni Hanz na ikinalaki ng mga mata ko.
"Totoo ba na malapit na siyang magising?" Sobrang galak ng puso ko, sobrang
kaligayahan ang nararamdaman ko. Sana nga Rye ay tuluyan ka ng magising. Nasasabik
na kaming lahat na makasama ka, nasasabik na kaming lahat na marinig muli ang iyong
tinig, ang pang aasar mo at ang pangungulit mo.
"Kagabi sinabi ko sa kanya kung naririnig nya ako ay igalaw nyang muli ang kaniyang
mga mata at ginawa nya naman ito, parehong mata nya ay kumibot na tila ba pinipilit
nyang dumilat kaya sa sobrang pagkataranta ko nga ay nagsisigaw ako sa labas dahil
tinatawag ko ang doktor." Tumatawang ani ni Hanz.
Napatingin akong muli sa kinahihigaan ni Rye, may sumilay na mga ngiti sa aking
labi, maghihintay ako mahal 1<0, alam kong hindi na magtatagal ay mayayakap kitang
muli at mararamdaman kong muli ang iyong mga bisig. "Pero hindi na ulit siya
kumilos kasi naman angdoktor kagabi angsabi ba naman kung naririnig mo ako Mister.
Vance ay pagalawin mo ang kahit na anong parte ng iyong katawan. Kahit naman ako
ang nasa kalagayan ni Rye ay hindi ko
gagawin yon noh." Ani nya pang muli na ikinanoot ng aming noo. "Bakit naman ha?"
Ani ni Isaac.
"Paano kung yung tulisan niya ang gurnalaw at biglang tumayo. Aber?" Ani nya na
ikinatawa ko ng malakas habang isa-isa naman siyang binabatukan ng mga kaibigan
niya kasama na duon si kuya Ray.
"Gago. Ang dami mong pwedeng isipin yun pa talaga? Puro ka katarantaduhan Hanz,
kung ako sa doktor kagabi baka sinipa na kita palabas ng hospital at hindi na kita
papapasukin pa dito." Malakas na ani ni George habangtumatawa na tila ba naiinis
din dahil sa mga kalokohan ni Hanz. Palibhasa ay si Hanz ang pinaka bata sa kanila
kaya si hanz ang punong-puno ng mga kalokohan sa kaniyang katawan.
"Sabi nga ni dok kagabi sasaksakan daw ako ng pampatulog." Nakanguso nyang ani na
tinatawanan ko pa rin.
"Dapat sayo lason ang isaksak dyan sa katawan mo." Inis na ani ni Isaac kaya lalo
na kaming nagtawanan.
Maghapon kong kinakausap si Rye, maghapon din akong naghihintay ng tugon mula sa
kaniya ngunit wala akong nakuha mula dito pero okay lang naman dahil alam ko na
isang araw ay magbabalik din siyang muli, alam kong isang araw ay tatayo siya mula
sa higaan na iyan at bibigyan muli ng kaligayahan ang malungkot naming buhay.
Hihintayin ka namin at hindi kami magsasawa hanggang sa tuluyan ka ng gumising.
"Raine, kami na lamang ang magbabantay kay Rye sa gabi para nakakapahinga ka ng
maayos, huwag kang mag aalala dahil kahit na anong mangyari ay babalitaan ka
namin." Ani ni Isaac sa akin. Pumayag naman ako dahil kailangan ko na rin talaga ng
maayos na pahinga kahit sa gabi man lamang. Malaki naman na din kasi ang tiyan ko
at medyo maselan na daw ang ipinagbubuntis ko kaya ayoko namang may mangyari na
hindi maganda sa anak namin ni Rye.
"Ako na maghahatid sa iyo Raine at pagkatapos ay babalik din agad ako dito para
naman kung sakaling magigising si Rye ay susunduin agad kita. Mas mainam kasi na
nasa bahay ka lang para makapag pahinga ng maayos at makasama mo rin ang mga
bata.'l Ani nya na tinanguan ko naman. Tama naman sila dahil ilang araw ko ding
hindi nakasama ang mga bata dahil mas ginusto kong bantayan si Rye clito kaya
ngayon sa urnaga na lamang ako pupunta dito hanggang gabi at pagkatapos ay sa bahay
naman ako matutulog kasama ng mga bata.
Napatingin ako sa mukha ni Rye at may sumilay na ngiti sa aking labi. Nakakaramdam
ako ng kasiyahan dahil pakiramdam ko ay nalalapit na ng husto ang araw ng pag
gising nya.
"Kuya, alagaan nyong mabuti si Rye, huwag nyo siyang aalisan ng tingin dahil baka
kumikilos na naman siya ng hindi nyo napapansin." Bilin ko sa kaniya na tinawanan
nya lamang ako at ginulo gulo pa ang aking buhok.
"Maghanda ka na at ihahatid na kita pauwi para makapag pahinga ka na at para
makabalik din agad ako dito." Ani naman nya kaya sinunod ko naman siya.
"Mahal ko, aalis na muna ako ha, bukas na ulit tayo magkikita. Bawal na sa akin ang
mapuyat at hindi daw makakabuti sa magiging bagong baby natin, pero huwag kang mag
aalala dahil bukas na bukas din ay babalik din ako agad. Sila na muna ang
magbabantay sa iyo clito ngayong gabi ha." Wika ko sabay halik sa kaniyang labi at
niyakap ko din siya kahit na medyo nahihirapan na akong yumuko.
Nagpaalam na din ako sa kanila dahil ihahatid na ako ni kuya papauwi at mamaya ay
babalik din siya dito upang magbantay kasama nila.

Episode 74
Raine's POV
Ika pitong buwan na ay tulog pa rin si Rye ngunit hindi kami sumusuko. Alam naming
may pag asa pa at nararamdaman koyun.
"Oh umiiyak ka na naman ll Wika ng aking pinsan na kapapasok pa lamang sa aking
silid.
napatingin ako sa kanya at nginitian ko sya kahit na ba pakiramdam ko ay sasabog na
ang puso ko sa sobrang kalungkutan ko.
Napatingin ako sa aking pinsan na nag aalala sa akin, ngunit kahit yata ano ang
aking gawin ay iiyak at iiyak pa rin ako dahil sa kalungkutan na aking
nararamdaman. Iba din kasi ang lagi mong kasama ang mahal mo, yung sabay kayong
kumakain, natutulog, namamasyal at sabay naming inaalagaan ang mga anak namin.
"Kuya miss na miss ko na sya. Gusto ko na siyang mayakap na muli, mahagkan at
marinig ang kaniyang boses at ang kaniyang pagtawa, lahat ng yan ay namimiss ko na.
Kahit isang beses lang iparamdam naman nya sa akin na naririnig nya ako, na babalik
syang mull' sa atin." Wika ko
habang nakatitig ako sa natutulog na si Rye at walang patid ang pagtulo ng aking
mga luha.
"l know, pero makakasama sa inyo ng baby mo ang iyak ng iyak. Hindi ba at kinausap
ka na ng doktor mo, nasa stage ka ngayon na maaaring manganak ano mang oras lalo na
kapag na i stress ka, gusto mo ba yon ha? Paano kung may mangyari sa inyo ng
ipinagbubuntis mo? Sa tingin mo ba ay matutuwa si Rye?" Wika nya at batid ko na
nag aalala din siya sa amin ng baby ko na nasa tiyan ko pa lamang. Ngumiti ako sa
kaniya at pinunasan ko ang aking mga luha at muli kong ibinalik ang aking mga
tingin sa natutulog na si Rye. Huminga ako ng malalim at pagkatapos ay naupo na
muna ako sa tabi ng kuya Ray ko at sumandig ako sa kanyang dibdib.
"Ano ba ang balak mo sa kaarawan ng kambal? Dalawang taon na sila sa darating na
linggo at alam ko naman na hindi mo ito naaasikaso dahil kay Rye, kaya kung ano man
ang magiging plano mo ay susuportahan ka namin basta magsabi ka lang." Wika nya
kaya napabuntong hininga ako at nag isip, malapit na nga pala ang kaarawan ng aking
mga anak at hanggang ngayon ay wala pa akong nabubuong plano para sa darating na
linggo. Bakit kaya hindi na lamangdito para makasama naman nila ang
kanilang ama sa mahalagang araw na iyon. Tama nga si kuya Ray na hindi ko na talaga
nagawa pang pag isipan ang maghanda para sa aking mga anak dahil na rin sa
kalagayan ni Rye, ayokong mag celebrate ng wala siya, ayokong magsaya ng wala siya
kaya hihintayin namin ang pag gising niya para bigyan ng engrandeng handaan ang
kaarawan ng aming mga anak.
"Baka simpleng salo salo na lamang clito kuya, habang hindi pa gumigising si Rye ay
mananatiling simple lang muna ang lahat. Gusto ko lang na makalipas ang kaarawan
nila ng simple lang. Kapag nagising na si Rye ay saka kami magpapaengrande ng
kaarawan ng mga bata." Wika ko habangdahan dahan akong tumatayo upang lapitan si
Rye sa kaniyang kama.
"lkaw ang masusunod pero pakiusap lang iwasan mo ang laging pag iyak at baka
makasama yan sa inyo ng bata okay." Paalalang muli ni kuya Ray na tinanguan ko na
lamang. Kung minsan kasi ay hindi ko maiwasan na hindi umiyak dahil sobra na ang
pananabik na makasama namin siyang muli. Araw-araw ay nananalangin ako sa panginoon
na sana ay magising na siya, na sana ay makasama na namin siyang muli.
Gising ka na mahal, malapit na ang kaarawan ng ating mga prinsipe at saka lumalaki
na sila. Ayaw mo bang makita at masubaybayan ang kanilang paglaki ha? Kaya gumising
ka na at hinihintay ka na naming lahat. Mahal na mahal ka namin ng mga anak mo, ng
mga kaibigan mo at ng mga magulang mo kaya napakarami mong dahilan para lumaban at
gumising kaya nakikiusap ako sa iyo tumayo ka na diyan dahil gagawa pa tayo mga
masasayang ala-ala.
"Nasaan nga pala yung apat na tukmol? May mga usapan kami ngayon na magkikita kita
dito dahil aasikasuhin namin yung itatayo naming bar." Wika nya na ikinalingon ko
sa kanya at pagkatapos ay napalingon din ako ng biglang bumukas ang pintuan at
iniluwa naman nito ang apat na magkakaibigan na may ngising pang aasar na
nakatingin sa aking pinsan.
"Saglit lang tayo nagka hiwa-hiwalay na miss mo agad kami? 'l Naka ngising wika ni
Isaac sa kanya habang pumapasok sa 100b ng silid ni Rye kaya napatingin din ako sa
mga ito. "00 miss na miss ko na kayong sipain. Bakit ang tagal nyo namang dumating
kanina pa ako naghihintay dito. Ang usapan natin ay umaga hindi tanghali, ang
kukupad nyo talaga kahit kailan.11
Tumatawang ani naman ng aking pinsan at kaya napapailing na lamang ako sa mga
asaran nila.
Masaya ako para kay kuya Ray, nagkaroon siya ng
mga bagong kaibigan sa katauhan ng mga kaibigan ni Rye. Habang turnatagal ay naging
mas close pa silang lahat at ngayon nga ay para na din kapatid ang turingan nila sa
isat-isa. Nakakataba ng puso na makita na masaya na muli ang aking pinsan. "Ang
laki na talaga ng tiyan mo Raine, alam mo na ba ang gender?" Wika naman ni Hanz
habangtuwang-tuwang idinikit sa aking tiyan ang malaki niyang kamay na agad din
namangtinabigni Isaac na ikinagulat nya.
"Problema mo?" Inis na ani ni Hanz kay Isaac na tinawanan naman nila George.
"Mamaya mo biglang turnayo diyan si Rye at gulpihin yang pagmumukha mo. Alam mong
ayaw na ayaw niyan na may humahawak kay Raine tapos yung tiyan pa talaga niya ang
hinawakan mo. Nababaliw ka na ba?" Seryoso nyang ani na kinamutan naman ni Hanz ng
ulo at medyo lumayo sa akin at napangisi. Natatawa na lamang ako sa kanila dahil
kahit tulog at hindi makakapag reklamo si Rye sa kanila ay nagagawa pa rin nilang
huwag gawin ang mga bagay na ayaw na ayaw ni Rye.
"A girl, I am having a baby girl." Sambit ko naman na may ngiti sa labi kaya
napatingin silang lahat sa akin at tuwangtuwa na nag apiran pa. Halos mamilog ang
mga mata nila pagkarinig ng aking sinambit.
"Wow! May prinsesa na pala si Rye. Sa wakas at natupad na din ang gusto nya, two
boys one girl. Woooohoooo." George said na hindi nawawala ang malaking katuwaan
nya.
Kahit ako ay alam kong matutuwa si Rye kapag nalaman niyang may Prinsesa na siya
dahil matagal na nyangsinasabi sa akin na kung magkakaanak kaming muli ay gusto nya
babae naman para mapoprotektahan ng dalawang kuya.
Napahimas ako sa aking tiyan ng biglang sumipa ito kaya napangiti ako. Pati ang
baby namin ni Rye ay masaya dahil alam niyang matutuwa ang kaniyang daddy kapag
nailabas na siya.
"Naka hoodie ka na naman Hanz, malamig ba o may pinagtataguan kang babae?" Pang
aasar ni kuya Ray kaya napatingin na din ako kay Hanz, napakunot ang noo ko dahil
halos araw-araw ay naka hoodie si Hanz, baka nga may pinagtataguan, nakabuntis kaya
ito o may naghahabol sa kaniyang babae? kapag kasi lumalabas niya ay sinasaklob
niya ang kaniyang hoodie tapos nakayukong naglalakad na tila ba may pinagtataguan
nga ito.
"Mahilig lang talaga ako mag suot ng hoodie para itago ang gwapo kong mukha sa mga
chicks. Alam nyo na, maraming naghahabol at ayokong mapikot." Tumatawa nyang Wika
at binatukan naman siya ni kuya Ray kaya natawa naman ako. "Ang sabihin mo may
pinagtataguan ka. Baka naman nakabuntis ka na ng hindi pa namin nalalaman ha. Sino
ba?" Pang aasar naman ni
Gabriel kaya tinignan siya ng masama ni Hanz.
"Hoodie ko na naman ang nakita nyo, tara na nga baka ma late pa tayo sa lakad. Wala
na kayong nakita kung hindi puro ako." Reklamo ni Hanz sabay talikod at isinuot ang
hood ng kanyang sweatshirt kaya napapailing na lamang ako. Bakit nga ba siya parati
na lang naka hoodie? Baka nga may pinagtataguan. Nagkibit balikat na lamangako.
"Aalis muna kami Raine, babalik din agad kami at may aasikasuhin lang kami ng apat
na tukmol na ito. Kapag may problema tawagan mo lang agad kami okay." Ani naman ni
kuya Ray at tumango lamang ako upang iparating sa kanila na okay langsa akin.
"Kung kami tukmol ikaw unggoy.ll Saad naman ni Gabriel na ikinatawa nila kaya
napapailing na lamang ako sa mga kalokohan nila.
"Saan ba kasi kayo talaga pupunta at para bang nagmamadali kayo? Pambababae yata
ang sadya nyo kaya para kayong sinisilihan sa pwet dito." Natatawa kong turan sa
kanila at agad naman itong sinalungat ni Gabriel.
"Hindi uso ang mambabae at baka mapatay ako ng amazona. Parang hindi mo naman
kilala si Amara. Kahit biruan lang pinapaniwalaan nuon kaya ikaw Raine huwag kung
ano-ano sinasabi mo duon dahil ako ang napapahamak.ll Wika nya sa akin na tinawanan
ko naman. Naalala ko tuloy yung mga araw na nagpunta sila ni Amara dito at
pagkatapos ay biniro ko na hinahanap sya ng nurse, akalain mong umuwi si Amara at
pagkatapos ay hinagis ang lahat ng damit nya sa labas. Napapangiti na pala ako ng
hindi ko namamalayan kaya nagsalitang muli si Gabriel.
"Oh ano ha? Inaalala mo ba ang nagyaring kalokohan na ginawa mo ha? Alam mo bang
ilang araw akong kay Hanz nakitulog dahil ayaw akong paniwalaan ng amazona na yon."
Wika nya na tinatawanan na ng mga kaibigan nya maging ako. Halos hindi na nga ako
makahinga sa kakatawa dahil naalala ko na naman ang nangyaring yon. Mula tuloy nuon
ay hindi ko na siya binibiro dahil baka sa susunod ay tuluyan na siyang hindi
makatuntong sa kanilang pamamahay.
"Nagbibro lang naman ako nuon, malay ko bang seseryosohin ni Amara ang biro ko
hahaha." Wika ko habangtumatawa.
"Ako nga binulabog ng gagong yan, isipin ninyo alas tres ng madaling araw ayaw
akong tantanan sa condo ko. Pindut ng pindut ng doorbell kung kelan naman may
kasama akong babae ng gabing yon at nakapasak ako sa butas." Nakasibangot na ani ni
Hanz na ikinatawa naming lahat. Maya-maya lamang ay muli na ulit silang nagpaalam
dahil may importante pa daw silang aasikasuhin kaya tumalikod na ako sa kanila at
naglakad naman ako pabalik sa higaan ni Rye.
Hindi pa sila tuluyang nakakalabas ng silid ni Rye ng bigla na lamang tumunog ang
aparato na nakakabit kay Rye kaya lahat kami ay sabay-sabay na napatingin clito at
nagulat ng makita naming bumababa ang kaniyang heart rate.
"Ano nangyayari? Bakit nagkakaganyan ang aparatong nakakabit sa kaniya?" Nalilito
kong wika at halos hindi na makahinga dahil sa takot na nararamdaman ko.
"Bumababa ang heart rate nya." Natatarantang ani naman ni Isaac at hindi malaman
kung ano ang kaniyang gagawin.
Turningin ito kay Ray at sinabihan nyang tumawag ng doktor habang ako naman ay
nagsimula ng umiyak dahil sa takot na aking nararamdaman.
Mabilis na tumakbo naman si kuya Ray upang tumawag ng doctor kaya't ilang saglit
lang din ay naririto na din angtinawag nya.
Pagkapasok ng docror at nurses ay pinalabas kaming lahat, ang tunog ng aparato ang
tangi ko na lamang naririnigsa labas habang humahagulgol ako. Hindi ko kakayaning
mawala sa buhay ko si Rye, ikamamatay ko dahil sya lamang ang dahilan kung bakit
tumitibok ang aking puso maliban sa aming mga anak.
"Ano ang nangyayari, bakit nagkakaganoon?" Umiiyak kong wika sa kanila. Angtakot na
nararamdaman ko ay hindi ko maipaliwanag. Humahagulgol lamang ako sa dibdib ng
aking pinsan habang nakayakap siya sa akin. May kung anong takot akong
nararamdamamn at ayoko ng nararamdaman kong ito. Pakiramdam ko ay may hindi
magandang mangyayari. Malakas na pag iyak ko lamang ang maririnig sa labas ng silid
ni Rye habang ang kaniyang mga kaibigan naman ay parang lagari na pabalik balik sa
paglakad at katulad ko ay nag aalala din Sila ng sobra dahil
ngayon lamang nangyari ang ganito.
"Shhh, calm down Raine baka kung mapaano pa ang nasa sinapupunan mo. Huwag kang mag
aalala alam kong makakaligtas si Rye at walang mangyayari dito kaya pakiusap lang
kumalma ka muna." Pag aalala naman nila sa akin. Pero kahit anong sabihin nila ay
hindi ako mapakali at iyak lamang ako ng iyak. Sobrang takot ang nararamdaman ko sa
mga oras na ito, hindi ako handang mawala sa buhay ko si Rye at kahit kailan ay
hinding hindi ako magiging handa na mawala sya sa buhay naming mag iina.
"Kuya Ray natatakot ako, hindi ko kakayaning mawala si Rye sa buhay ko. Ano ba ang
nangyayari sa 100b? Bakit bigla na lamang tumunog ang aparato nya? Ayokong mawala
sya sa buhay 1<0." Pagtangis ko habang nakayakap na ako sa aking pinsan.
"Ano ba pinag sasasabi mo ha? Walang mangyayaring masama kay Rye okay. lalis mo sa
isip mo na may mangyayari sa ama ng mga anak mo, palaban si Rye at hindi nya
hahayaang mawala sya sa buhay nyo o mawala kayo sa buhay nya kaya naniniwala akong
malalagpasan nya ang mga ito. Kumalma ka Raine dahil baka mapaanak ka ng wala
oras." Wika naman ni Isaac habang seryosong nakatitig lamang sa pintuan at katulad
ko ay naghihintay kami sa muling pagbukas nito.
Hindi rin nagtagal ay lumabas na ang doctor at hinarap kami agad kaya nakahinga ako
ng maluwag nag nakita kong may ngiti sa labi ang doktor, yun lamang ay sapat na
upang mapakalma ko ang aking sarili dahil yun ang nagpapatunay na okay lang si Rye.
"Doc, ano po ang nangyari bakit bigla na lang bumaba ang heart rate nya?" Umiiyak
kong ani sa doktor.
"Wala kayong dapat ipag alala, minsan talaga ay nangyayari yan sa mga taong naco
coma." Wika naman ng doktor at ipinaliwanag nito ang dahilan kung bakit minsan ay
nangyayari nga ang ganito at sinabihan nya kami na huwag masyadong magpapanic
lalong lalo na daw ako. "Gaano po ba kalaki angchance na naririnig at naiintidihan
kami ni Rye?" Wika naman ni Hanz at kahit ako ay gusto kong malaman ang m agiging
sagot ng doctor.
"Well, when people are in comas, they are unconscious and cannot communicate with
their environment. They cannot speak and they can't move. They look as if they are
asleep. However, the brain of a coma patient may continue to work. It might "hear"
the sounds in the environment, like the footsteps of someone approaching or the
voice of a person speaking. Kaya dapat lagi nyo syang kinakausap at iparamdam nyo
sa kanya na mahalaga sya at mahal nyo sya para magkaroon sya ng pag asang mabuhay,
maraming pasyente ang naco coma at dahil lagi silang kinakausap at pinaparamdam na
mahalaga sila, na may nagmamahal sa kanila kaya nagagawa nitong gumisingsa malalim
na pagkakatulog. Kaya huwag nyo syang susukuan. llang beses na ring nagparamdam ang
pasyente na naririnig nila tayo kaya ilang beses nyang sinubukang gumising,
maghintay lamang kayo at naniniwala ako na hindi na magtatagal at gigising na rin
ang pasyente. Ang pagtugon ng pasyente ang magpapatunay na naririnig nga nila ang
mga nasa paligid nila." Mahabang paliwanagsa amin ng doctor.
"P-pwede na po ba kaming pumasok? ll Tanong ko habang urniiyak pa rin ako at hawak
hawak ang malaki kong tiyan.
"Yes, heart rate is back to normal kaya wala na kayongdapat pa na ipangamba.
Katulad lang ng sinabi ko kanina, huwag kayo basta bastang nagpapanic lalo ka na
Miss, Atienza at baka kung mapaano pa yang dinadala mo sa tiyan mo." Wika nyang
nakangiti at nagpaalam na sa amin.
Pagkasabi ng doctor ay agad agad akong pumasok sa 100b ng silid ni Rye at niyakap
sya habang ang isang kamay ko ay hawak ang kamay nya. Nang maramdaman ko ang init
ng kaniyang palad ay muling tumulo ang aking mga luha hindi pa rin mawala wala
angtakot na naramdaman ko kanina, ang sama sama ng 100b ko dahil tinakot nya ako
kanina. Kung may bagay man akong kinatatakutan sa mundo ayyun ang mawawala na siya
ng tuluyan sa buhay 1<0. Kaya ayoko ng muling maramdaman pa iyon. Hindi ko
kinakaya.
"Rye wag mo ng uulitin yan ha, huwag mo akong tatakutin, hindi ko kayang mawala ka
sa buhay ko, namin ng anak mo. Alam mo ba na pakiramdam ko ay tumigil ang mundo ko
kanina, isipin ko lamangna mawawala ka na ng tuluyan sa buhay namin ay namamatay na
ako. Mahal na mahal kita babe, huwag mo na ulit akong tatakutin." Wika ko sa kanya
habang umiiyak at pagkatapos ay iniangat ko ang isa nyang kamay at idinaiti ko sa
aking malaking tiyan at saka ako pumikit at muling nagsalita. "Hinihintay ka na ng
mga anak mo mahal ko.'l Wika ko habang nakapikit at ganuon na lamang ang pagkagulat
ko ng maramdaman ko ang bahagyang pag galaw ng mga daliri ni Rye sa akingtiyan na
tila ba gustong himasin ang aking tiyan kaya bigla ay

1 5/20
napaatras ako at muntik ko nang ikabagsak sa sahig dahil sa pagkabigla ko, buti na
lamang ay nasa likuran ko lamang sila at agad akong naalalayan. Pagkagulat ang
mababasa mo sa kanilang mga mukha habang hinihintay nila akong magsalita at agad na
namang nagtuluan ang aking mga luha.
"What happened? Raine, bakit ka natitigilan dyan? Ano ba ang nangyayari sayo ha?"
Nag aalala nilang tanong sa akin habang ako ay parang naitulos na kandila sa
pagkakatayo ko at nakatitig pa rin kay Rye habang ayaw paampat ng aking mga luha.
"Raine, anong nangyayari?" Muli ay tanong nila kaya tila ba ako natauhan at
napatingin sa kanila at sinabi ko sa kanila kung ano ang nangyari.
"Si-si Rye gu-gumalaw ang ka-kanyang kamay ng idinikit ko ito sa a-aking tiyan na
animo ay gu-gusto nya itong him asin." Halos nagkakandautal kong wika sa kanila at
agad agad ay nilapitan nila si Rye habang si Gabriel naman ay mabilis na tinawag
muli ang doctor na kaaalis lamang.
"Bro, naririnig mo ba kami? Bro, pisilin mo ang kamay ko kung naririnig mo kami."
Wika ni Isaac sa natutulog na si Rye.
"Bro kung naririnig mo kami please idilat mo na ang iyong mga mata. Gumising ka na
pare." Muli ay wika nila at biglang kumilos na muli ang kaniyang mga mata kahit
nakapikit ito kaya napatakip na ako ng aking mga kamay sa aking bibig at humagulgol
na ako sa sobrang kaligayahang aking nararamdaman. Lahat kami ay nakakaramdam ng
kasiyahan dahil sa pag tugon sa amin ni Rye, lahat kami ay lumuluha dahil sa
sobrang galak na nararamdaman ng aming mga puso. Hindi ko maipaliwanag ngayon ang
aking nararamdaman, ang mga luhang dumadaloy sa aking mga mata ay luha ng
kaligayahan, ang mga paghagulgol ko ay sanhi ng pag asa. Ang kaligayahang
nararamdaman ng aking puso ay hindi magkamayaw na sa wakas ay nagparamdam na rin
ang lalaking minamahal ko. Maya maya pa ay humahangos ng pumapasok ang doctor at
mga nurse sa loob ng silid ni Rye.
"Ano ang nangyari?" Tanong ng doctor habang humahangos na pumapasok ito sa silid at
mabilis na nakalapit kay Rye.
"Doc gumalaw po ang kamay nya habang nakadikit sa aking tiyan, kinausap din po siya
ng mga kaibigan nya kung naririnig siya at magparamdam muli kaya iginalaw naman po
niya ang kaniyang mga mata kahit nakapikit ang mga ito. Dok naririnig nya po kami
at ipinaalam nya po sa amin na nandito lamang siya na anumang oras ay gigising na
siya." Urniiyak kong wika.
"Lumayo muna kayo upang masuri ko ang pasyente ng maayos." Saad nya kaya mabilis
kaming lumayo at umupo sa sofa at pagkatapos ay chineck ng doktor ang kanyang t* *
*k ng puso gamit ang stethoscope at pagkatapos ay tinignan ang monitor screen at
pagkatapos ay ngumiti siya sa amin. Kinuha nya ang maliit na flashlight sa kanyang
bulsa at itinapat ito sa mga mata ni Rye at iginiya ito pakanan at pakaliwa.
Pagkatapos ng pag susuri ay hinarap muli kami ng doctor.
"Sa tingin ko ay hindi na magtatagal at gigising na ang pasyente. Kailangan nyo ng
paghandaan ang araw na ito dahil malapit na malapit ng mangyari ito. Ako na rin ang
tatawag sa kaniyang mga magulang upang ipabatid sa kanila ang napakagandang
balitang ito."
Nakangiting ani ng doctor at bigla ko na namang naitakip ang aking mga kamay sa
aking bibig at nabuwal sa taong umaalalay sa akin at napahagulgol na ako sa sobrang
kaligayahan ng aking puso. Sobra sobrang kaligayahan ang nag uumapaw ngayon sa buo
kong pagkatao, napakagandang balita ng mga sin abi ng doktor sa amin. Turnayo ako
at lumapit kay Rye at hindi ko maiwasan ang hindi manlambot dahil na rin sa sobrang
saya ko kaya naman tinawag ako ni kuya Ray upang maupo muli sa sofa.
"Raine dito ka muna maupo, huwag ka munang tatayo at baka matumba ka pa." Wika ni
kuya Ray at iginiya na nya ako sa mahabang sofa.
"This is good news." Masayang ani ni Isaac na sinang ayunan ng lahat. Maging ang
doktor ay may malaking ngiti sa kaniyang labi bago ito tuluyang lumabas ng silid.
"Rye malapit na kaarawan ng mga anak mo gumising ka na at matagal ka ng inaantay ng
kambal mo at may paparating pang isa." Masayang kwento ni Isaac kay Rye. Ngayon ay
alam na namin na naririnig nga kami ni Rye at alam nya ang lahat ng nangyayari
clito sa 100b ng kaniyang silid. Malapit na mahal ko at nandito lamang kami
naghihintay sa pag mulat ng iyong mga mata.
"Bro, bilisan mo ang pag gising mo at napag iiwanan ka na, puro ka tulog hindi mo
na tuloy nakikita ang unti unting paglaki ng anak mo sa tiyan ng mahal mo." Sambit
naman ni Hanz ng may ngiti sa kaniyang labi. Lahat kami ay nagsasaya at alam kong
mamaya pag dating ng kaniyang mga magulang ay mas magiging mas masaya sa loob ng
silid na ito. Simula ng maaksidente si Rye at maratay sa kamang ito ay ngayon
lamang ako naging ganito kasaya, yung kasiyahan na tila ba wala ng papantay pa.
Yung punong puno ng pag asa at wala ng iba pang bagay ang maaaring magbigay ng
kalungkutan sa akin.
Napatingin ako sa mga kaibigan ni Rye, tila ba nakalimutan na nila na may
importante silang lakad at dito mo makikita na mas binibigyan nila ng mas
importansiya ang kaibigan nila kaysa sa kahit na anong bagay. Nakakatuwa,
nakakataba ng puso na napakaraming tao ang nagmamahal sa kaniya at isa na ako duon
at ang kaniyang mga anak.
Ngayon ay ang pag gising na lamang ni Rye ang hihintayin namin, mas lalo akong
nakaramdam ng pananabik na mayakap nyang muli. Angt***k ng puso ko ay animo ba may
nagtatambulan dito kaya madalas ay napapahawak na ako dito dahil dinadama ko ang
kaligayahang nararamdaman nito.
Ikaw na lamang ang kulang mahal 1<0, gumising ka na at hinihintay ka naming lahat.
Sana ay iregalo mo na sa iyong mga anak ang pagbabalik mo sa buhay namin. Sana ay
maramdaman naming muli ang mainit mong yakap, ang matamis mong halik at ang tawa mo
na musika sa aking pandinig. Mahal na mahal kita Rye at kung may isa mang bagay sa
mundong ito ang maaari kong hilingin, walang iba kung hindi ang kaligtasan mo
lamang.
"Hindi pa rin ako makapaniwala na naririnig nga nya tayo." Masayang turan ni
Gabriel.
"Kaya humanda ka Hanz dahil ibig lang sabihin niyan ay narinig nya na hinawakan mo
ang tiyan ni Raine kanina. Humanda ka pag gising nya dahil sigurado akong ikaw ang
ipapalit nya sa higaan nyang yan." Turnatawang ani naman ni Isaac na ikinatawa
naming lahat.
"Teka lang naman, huwag nyo ng ulit ulitin para hindi na nya maalala pa. Natuwa
lang naman ako dahil ang laki na ngtiyan ni Raine." Depensa naman ni Hanz kaya
napapailing na lamang ako sa magkakaibigang ito na mahilig mag asaran.
"Gisingna bro at dadalin ka namin sa mga club na maramingchicks dahil alam naming
tigang ka ngayon." Pagkarinig ko ng sinabi ni George ay agad ko syang bin ato ng
saging at malalakas na tawanan ang namayani sa 100b ng silid ni Rye habang ako
naman ay salubong ang kilay na nakatitig sa kaniya.

Episode 75
Raine's POV
Apat na araw na ang lumipas ngunit hindi na muling nagparamdam pa si Rye, paulit
ulit kong inilalagay ang kamay nya sa aking tiyan upang maramdaman nya ang pag
galaw ng kanyang anak ngunit hindi na naulit pa ang nangyari. Gayunpaman ay hindi
kami sumusuko dahil batid naming totoo ang sinabi sa amin ng doktor na anumang oras
ay maaari ng magising si Rye, kaya nga kahit ano ang mangyari ay lagi ng may tao
dito sa 100b para kung aalis ang isa upang may bilhin sa labas ay may maiiwan naman
clito sa 100b upang magbantay sa kanya.
Sapat na sa akin na nagparamdam siya sa amin, sa akin kaya araw-araw na dumadaan ay
hindi nawawala ang sigla 1<0. Pakiramdam ko ay hindi ako napapagod sa araw-araw na
pagbisita ko sa aking mahal. Lagi din akong urnaasa na sana ay muli siyang
magparamdam o kaya naman ay tuluyan na siyang gumising. Nandirito kaming muli
ngayon sa silid ni Rye.
Masaya ang lahat, lahat ay hindi magkandaugaga sa mga ginagawa nila.
Maraming pagkain ang idinideliver ngayon dito na inorder pa ng mga kaibigan ni Rye
sa iba't ibang mga restaurant kaya lahat kami ay busy na umaasikaso sa loob ng
silid ni Rye.
Ngayon kasi ang araw ng kaarawan ng aming kambal kaya lahat ay hindi magkanda ugaga
sa pag aasikaso. Masaya ang lahat dahil dito namin gaganapin sa loob ng silid ni
Rye ang pagdiriwang ng kaarawan ng kanyang mga anak para sa ganitong paraan ay
makasama nya ang kaniyang mga anak. Inayusan din namin ang kaniyang silid, naglagay
kami ng ilang palamuti at larawan ng kanyang mga anak sa wall para naman mas
mabuhay angsilid na ito. Nilagyan namin ng ibat ibang kulay na nakalawit sa itaas,
may mga iba lt ibang kulay ng palamuti din sa sahig.
"Raine, ang cake ba ay may kumuha na? Hindi ko pa kasi nakikita dito, para maayos
na rin." Tanong ni George na ikinalaki ng aking mga mata. Saka ko pa lamang
napagtanto na wala pa nga pala ang cake ng kambal, sa dami naman kasi ng inaasikaso
namin dito ay hindi na tuloy naaalala pa angcake na inorder ko.
"Ay oo nga pala, kailangan ko pa palang kunin yung inorder kong cake. Kayo na muna
ang bahala dito George at kukunin ko muna yung cake na pinagawa ko." Wika ko at
agad ay kinuha ko ang aking bag ngunit mabilis akong napigilan ni George kaya
napatingin naman ako sa kanya.
"Ano ka ba buntis? Ako na ang kukuha ng cake, bigay mo na langsa akin ang resibo at
ako na ang bahala, huwag kang pasaway at baka mapaanak ka pa duon ng wala sa
oras.ll Wika nyang tumatawa at nagpasalamat naman ako sa kaniya matapos kong iabot
ang resibo sa kanya.
"George, baka pwede ka sum aglit sa bilihan ng lobo kahit tatlong piraso lang
please, nakalimutan ko din kasi, dalawang katamtaman lang ang laki at isang malaki
dahil yung malaki ay para kay Rye." Wika ko at nag puppy eyes pa ako para naman
maawa ng konti kasi pakiramdam ko ay kalabisan na yung magdagdag pa ako sa kanya ng
konting request.
"Hahaha. Walang problema, wala ka na bang idadagdag pa para maisabay ko na rin?
Huwag mo ding intindihin yon dahil okay na okay lang sa akin." Natatawa nyang ani
sa akin kaya sobra talaga ang pasasalamat ko sa kanya.
"Okay na yan and thank you so much." Wika ko at burnalik na ako sa ginagawa kong
pag dedekorasyon ng lamesa. Nakakaramdam ako ng kaligayahan sa aking puso na hindi
ko maipaliwanag. Nalulunod ako sa kasiyahan na
hindi ko alam kung saan nanggagaling kaya hindi nawawala ang aking mga ngiti habang
inaayusan ko ang lamesa na paglalagyan ng mga pagkain.
Parang hindi ako nakakaramdam ng kapaguran, hindi ko maintindihan pero pakiramdam
ko ay may mangyayari ngayong araw na ito na ikatutuwa ng lahat. Ang dibdib ko ay
hindi magkamayaw dahil sa malakas na pagtibok nito.
"Buntis ako na dyan at magpahinga ka muna." Wika ni Hanz kaya napangiti ako, mabait
naman si Hanz kung makakasundo ka nya pero kung hindi naman ay para kang nakikipag
usap sa isang taong bato na walang puso. Pero kapag ang mga kaibigan na nya ang
kasama nya ay siya ang pinaka maloko sa kanilang lahat, pinakamakulit at pinaka
kenkoy.
"Sige nga masakit na nga ang likod ko ang laki naman kasi ngtiyan 1<0." Wika kong
natatawa kaya napatingin din siya sa aking tiyan at pati siya ay natawa na din.
Hindi ko nga din maintindihan kung bakit pakiramdam ko ay sobrang laki ng aking
tiyan samantalang confirmed naman na isa lang ang nasa sinapupunan ko, siguro ay
malakl lang talaga ang baby ko ngayon.
"Kabuwanan mo na hindi ba? Huwag ka masyadong magpagod at baka kung kelan tayo
nagkakasayahan ay duon ka pa mapaanak." Sambit nya habang nakatingin pa rin sa
aking malakingtiyan.
"00, anytime daw ay pwede na akong manganak sabi ng doktor kaya nga hindi na ako
urnaalis ng mag isa at baka kungsaan pa ako mapaanak." Ani ko sa kanya na natatawa.
"Raine, hindi ba at may lahi kayong kambal?" Ani nya sa akin na ikinatingin ko sa
kaniya at pagkatapos ay nginitian ko siya at tumango na lamang ako bilang tugon.
"Alam mo ba na pangarap ko ang magkaroon ng kambal na anak. Biruin mo isang
buntisan langtapos may dalawa ka na agad na anak. Kung maging triplets mas okay sa
akin." Tumatawa nyang ani kaya napatingin naman ako sa kanya.
"May girlfriend ka na ba Hanz? Balita ko kasi sa inyong magbabarkada ikaw ang ayaw
magseryoso dahil takot ka sa commitments." Turan ko sa kanya, kung hindi nya
sasagutin okay lang dahil hindi naman nya obligasyon ang sumagot sa tanong ko.
"Wala. Wala pa akong balak magseryoso.
Hindi uso sa akin yan.ll Ani nya habangtumataw
"Wala ka bang balak magka jowa Hanz para seryosohin mo?" Biro ko sa kanya na
tinawanan lam ang nya.
"Kawawa lang ang babae sa akin Raine. Hindi naman lingid sa iyo kung ano ang bansag
nilang lahat sa akin hindi ba? At hindi ako mabait pagdating sa babae kaya mas
mabuti pa na lumayo sila sa akin dahil kawawa lang talaga sila sa akin." Wika nyang
turnatawa habang patuloy lamang niyang inaayusan ang mga lamesa sa 100b ng silid na
ito. "Mabait ka Hanz at mapag mahal, umiiwas ka lang mag seryoso at hindi ko alam
kung bakit.ll Wika ko sa kanya na ikinatingin nya. Nakatitig lamang siya sa aking
mga mata na tila ba may gustong sabihin ngunit hindi naman nya masabi ang mga ito
kaya nagkibit balikat na lamang ako ng muli itong magsalita.
"Urnupo ka na nga lang buntis at baka mapaanak ka pa dyan. Kung ano-ano yang
naiisip mo." Pag babago nya ng topic ng usapan kaya sinunod ko na lamang sya habang
nakangiti lamang ako sa kanya. Pakiramdam ko ay may babae ng nagpapatibok sa puso
ng isang Hanz Andrew Dux at pilit nya lamang itong pinaglalabanan. Kung sino man
siya ay maswerte siya dahil kapag nakilala nya ng lubusan si Hanz ay mabait itong
tao at mapagkakatiwalaan.
"Teka nga Raine, nasaan ba ang kambal ha? Hindi ko pa yata sila nakikita." Tanong
nya pagkaupo ko sa couch.
"Kasama ng 1010 at Iola nila, alam mo naman si tita Marinette gusto lagi nyang
kasama ang kambal. Pero parating na ang mga yon antay antayin lang natin." Wika ko
naman habang hinihimas himas ang aking tiyan, nakakaramdam kasi ako ng paninigas
nito kaya napapahimas ako upang pakalmahin ang baby 1<0. Ayoko namang sa araw na
ito pa ako manganganak kaya hindi rin talaga ako masyadong nagpapagod. Kaya nga
sobrang laki ng pasasalamat dahil kahit puro barako ang mga ito ay hands on naman
sila pagdating sa akin.
"Ang laki ng tiyan mo, sigurado ka bang hindi yan kambal? Bakit parang mas malaki
pa yata ang tyan mo ngayon kaysa nuong pinagbubuntis mo ang kambal?" Pagtataka
nyang ani kaya pati naman ako ay napatingin sa aking tiyan.
"00 sigurado ako at saka mas malaki tiyan dati kesa ngayon." Tumatawa kong ani.
"Raine.ll Tawag nya sa akin kaya naman napalingon ako sa kanya. "Yeah? ll Simple
kong ani at naghihintay ng kaniyang sasabihin.
"Masakit ba ang manganak?" Tanong nya na ikinagulat ko, bakit naman di ako
magugulat eh lalake sya tapos ganoon ang tanong nya sa akin.
"Bakit, gusto mo bang maranasan
manganak para malaman mo kung masakit ba o hindi?" Turnatawa kong wika sa kanya na
ikinatawa nya din kaya para kaming tanga na dalawa na turnatawa ng malakas.
"HAHAHA. Bwiset, natawa ako ng sobra." Malakas nyang tawa na para kaming nasisiraan
ng bait, pakiramdam ko tuloy ay manganganak na ako dahil sa kakatawa ko.
Masaya kaming nag uusap ni Hanz ng dumating ang mga magulang ni Rye kasama ang
kambal, sunod na dumating ay si kuya Ray at ang dalawa kong kapatid. Si 1010 at
Iola naman ay hindi makakarating dahil nasa business trip sila ni 1010 at babawi na
lamangdaw sila pag uwi nila. Dumating na rin si George dala ang cake na ipinagawa
ko na muntikan ko pang makalimutan, kaya napapailing na lamang ako sa aking sarili
dahil sa darni talaga na maaari kong makalimutan ay yung cake pa talaga.
Lahat ay masayang kumakanta ng happy birthday song para sa aking mga kambal at
pagkatapos ay sabay sabay na naming pinagsaluhan ang napakaraming pagkain na
inorder ng mga kaibigan ni Rye. At pagkatapos magkainan ay isa isa namang binuksan
ng aking mga anak ang mga regalo na natanggap nya.
"Eto muna ang buksan nyo mga bulilit, sa
akin yan galing, kay ninong Hanz nyo." Nakangiting ani ni Hanz sa mga anak ko kaya
tuwangtuwa naman ang aking mga kambal na binuksan ang regalo ni Hanz.
Nanlaki ang aking mga mata matapos buksan ang mga regalo. Lahat ay nagtawanan dahil
sa natanggap ng aking mga anak.
"Oh my god Hanz, thank you pero hindi ba at parang napaka liit pa ng aking mga anak
para maglaro ng PS5?" Natatawa kong ani sa kaniya kaya patuloy lamang ang mga
tawanan nila clito sa 100b ng silid.
"Pag pwede na silang maglaro nyan magagamit na nila yarn." Tumatawa nyang turan sa
amin kaya nabatukan siya ni Isaac.
"Baliw ka ba? Kapag handa na silang maglaro nyan baka may PS8 na. Baliw ka nga
talaga." Ani ni Isaac kaya natatawa ako habang si Hanz naman ay napapakamot ng ulo.
Sunod-sunod na nilang iniabot ang mga regalo nila at katulad ni Hanz lahat naman
sila ay palpak maliban na lamangsa regalo ni Gabriel at ni Kuya Ray, maging ang mga
regalo ng mga magulang ni
Rye ay tama lamang sa mga edad nila ang regalo.
"Lakas ng 100b mo mang batok tapos ikaw ang regalo mo sa kambal eh gaming
computer?" Asar na asar na ani ni Hanz kay Isaac kaya napapailing na lamang ako sa
kanila.
"Lalo naman si George, cellphone." Tawang tawang wika naman ni kuya Ray kaya naging
masaya talaga ang naging kaarawan ng aking mga anak dahil sa mga kaibigan ni Rye na
walang alam gawin kung hindi ang kalokohan.
Kumpleto kaming lahat maliban lang saming 1010 at Iola na nasa Milan pa at masaya
naming idinadaos ang kaarawan ng aking kambal ng biglang magsalita si Gio, kaya
napatingin kami sa aking anak dahil kahit uutal utal ito ay malinaw mong
maiintindihan ang kanyang sinasabi.
"Daddy, daddy's awake. Yay daddy's awake." Masayang sambit ng aking anak habang
turo turo ang kanyang ama na nakahiga sa hospital bed.
Napatingin kaming lahat kay Rye ngunit nakapikit naman ito kaya kinuha ko ang aking
anak at hinalikan ito sa kaniyang ulo at kinausap ko ito.
"Sweetheart, natutulog pa si daddy pero sabi ng doctor malapit na syang magising
kaya hintayin na lamang natin ang pag gising nya ha." Wika ko sa aking anak habang
karga karga na sya ng kanyang 1010. Namimiss na din kasi talaga ng mga anak ko ang
ama nila kaya kahit siguro sila ay gusto ng makitang magising ang kanilang ama.
Kahit ang mga anak ko na wala pang muwangsa mundo ay namimiss na rin ang kanilang
ama.
"No. Daddy's awake. I saw his eyes open mommy." Muli ay sambit nya na pautal utal
habang nakaturo pa rin angdaliri nya sa kanyang ama na nakaratay sa higaan. Kaya
muli naming tinignan si Rye habang ang puso ko ay para bang naghuhumiyaw sa
kaligayahang aking nararamdaman ngayon ngunit kagaya din ng mga nagdaang mga araw
ay nakapikit lamang ito kaya kinuha ko na si Gio mula sa kanyang 1010 at inilapit
ko kay Rye. Gusto kong makita nya ng mas malapitan ang kaniyang ama, alam ko kasing
miss na miss na nila ito. Huminga ako ng malalim at pilit na pinapakalma ang puso
ko na tila ba may nagtatambulan sa 100b ng aking dibdib. Hindi ko alam kung bakit
ganito ang aking nararamdaman kaya halos nangangatog na ang akingtuhod dahil
pakiramdam ko ay nanghihina ako.
Ngumiti ako sa aking anak at pagkatapos ay iniharap ko siya sa kanyang ama.
"See, daddy's still sleeping, give daddy a kiss." Wika ko at inilapit ko ang mukha
ng aking anak kay Rye at hinalikan naman nya ito sa pisngi. Maya maya ay si Gian
naman ang nagpakuha sa akin upang makahalik din sa kanilang daddy. Nakakatuwang
isipin na kahit hindi nila nakakausap at nakakasama ang ama nila araw araw ay
hinahanap hanap pa rin nila ito at kilalang kilala nila ang mukha nito. Lagi ko rin
naman kasing pinapanuod sa kanila ang mga videos namin na masayang naglalaro kasama
si Rye.
Pagkababa ko sa mga bata ay nag salita naman si tita Marinette na ikinapula ng
aking mukha kaya napatingin ako sa lahat ngtao dito na nakatingin sa akin at
nakangiti.
"Naka kiss na ang mga bata, paano naman ang mommy? Ang unfair naman kung mga anak
lang ang kikiss hindi ba?" Wika nya at hindi ako makatingin sa kanila dahil
nahihiya ako, ang dami din naman kasingtao idagdag mo pa na nandito ang mapang
buska kong dalawang kapatid. Sigurado ako na mamayang pag uwi namin ay abot abot na
panunukso na naman ang gagawin nila sa akin.
"Ti-Tita." Nahihiya kong ani ng biglang lahat sila ay sabay sabay na isinasambit
ang salitang kiss. Wala na din naman akong nagawa dahil lahat sila ay iisa na ang
isinisigaw.
"Kiss..Kiss..Kiss." Napangiti na lamang ako at wala din akong nagawa upang gawin
ang gusto nila. Dahan-dahan akong lumapit sa nakahigang
si Rye sa kaniyang kama at pinakatitigan ko ito. Napangiti ako dahil napakagwapo
naman talaga ng lalaking minamahal ng aking puso. Sana lang Rye ay gumising ka na
para naman mas maging masaya ang araw na ito. Miss na miss ka na naming lahat,
naririto kaming lahat ngayon kaya please lang mahal 1<0, idilat mo na ang iyong mga
mata.
Hahalikan ko na lamang sana siya sa kanyang labi ng biglang may humawak sa aking
batok ng malapit na ako sa mukha niya at nabigla ako ng biglang dumilat si Rye at
hinalikan ako sa labi ng madiin kaya nanlalaki ang aking mga mata na nakatitig
lamangsa kaniya na tila ba hindi ako makapaniwala na gising na ang nag iisang
lalaking pinakamamahal ko. Pagkabitaw nya sa akin ay para na akong na estatwa dahil
hindi pa rin ako makapaniwala na gising na gising na siya.
Nakatitig lamang siya sa aking mukha at ganuon din ako sa kaniya ng bigla na lamang
malakas na pagtawag sa pangalan ni Rye ang nagpalingon sa kaniya.
"RYE." Sigaw ng lahat maliban sa akin na parang na estatwa na ng makita kong
nakadilat ang kanyang mga mata. Nagsimulang maglaglagan ang mga luha sa aking mga
mata,
ang puso ko ay naghuhumiyaw sa sobrang kaligayahang nararamdaman nito. Totoo ba ang
lahat ng nangyayaring ito? Hindi ba ako nananaginip lamang? Kung panaginip man ito
nakikiusap ako na huwag nyo na akong gisingin pa at manatili na lamang ako sa
panaginip na ito na kasama ko ang taong minamahal 1<0. Kaya ba ang pakiramdam ko
kanina ay para bang may mangyayari na maganda dahil ngayong araw pala ng kaarawan
ng mga anak nya ang kaniyang pag gising?
"Tu-tubig." Wika nya ngunit hindi ako makakilos sa kanyang tabi at nananatili
lamang akong nakatulala sa kanya habang lumuluha. Kung gayon ay totoo ngang gising
na siya, hindi ako makakilos, hindi ako makakibo na tila ba naumid na angdila ko,
ang mga luha ko ay patuloy lamang umaagos sa aking mukha habang titig na titig ako
sa lalaking nakatitig na din sa aking mukha.
Ibinaling niya ang tingin niya sa mga taong nakapaligid na sa kaniya at kahit
nahihirapan siya ay muli itong nagsalita.
"T-tubig" Muli ay Wika nya at lahat ay nagkakandarapa sa pagkuha ng tubig ng
biglang pumasok ang doctor na tinawag nila at saka pa lamang ako natauhan habang
masaganang
nagtutuluan pa rin ang aking mga luha, animoy may bagyo sa aking mga mata dahil sa
walang tigil na pag buhos ng mga ito. Naramdaman ko ang mga kamay na umaalalay sa
aking likuran at iginiya nila ako sa gilid upang makalapit ang doktor, Para akong
nasa alapaap ngayon at hindi ko maipaliwanag ang aking nararamdaman. Ang puso ko ay
naghuhumiyaw sa tuwa dahil sa wakas ang lalaking matagal na naming inaasam na
gumising ay tuluyan na ngang nagbalik sa buhay namin.
Tumingin akong muli sa nakahigang si Rye, at kita ko sa kaniyang mukha ang
pagkalito sa mga taong nasa paligid niya. bakas din sa kaniyang mukha ang
panghihina pero hindi pa rin nawawala ang angkin nyang kaguwapuhan. Pinahid ko ang
aking mga luha ng magsimula ng magsalita ang kaniyang doktor at mataman lamang
akong nakikinig sa mga sinasabi sa kaniya ng doktor.
"Anong pangalan mo?" Tanong ng doctor kay Rye habang kinakausap ito ng masinsinan
at nakatitig lamang kaming lahat na nakatayo sa harapan niya lahat kami ay urniiyak
maliban na lamangsa kambal naming anak na hindi pa naiintindihan ang mga nangyayari
sa paligid. Halos lahat kami ay hindi humihinga ng
magsimulang magsalita si Rye, kung gayon ang lahat ng ito ay totoo nga at hindi
isang panaginip. Naramdaman ko ang pagpisil sa aking palad ng aking kapatid na si
Roxanne kaya napatingin ako dito, katulad ko ay lumuluha din ito ngunit may matamis
na ngiti sa kaniyang labi.
"R-Ryven J-James Vance." Wika nya na lalong nagpatulo ng aking mga luha. Panginoon
ko maraming maraming salamat po sa napakaganda ninyong regalo sa aking mga anak.
Bulong ko habang nakasalikop ang dalawa kong palad.
"Alam mo ba kung ano nangyari sayo at kung bakit ka nandirito sa hospital?" Wikang
muli ng doctor at lahat kami ay naghihintay lamang sa bawat isasagot ni Rye. Lahat
kami ay nasasabik sa kung anong maaari nyang isagot sa doktor na kaharap niya.
"T-tubig." Muli ay Wika nya sa halip na sagutin niya ang doktor kaya kumuha ang
nurse ng bulak at binasa muna ito at dinampi dampi lang muna sa labi ni Rye upang
maibsan ang panunuyo ng kanyang labi. Nakatitig lamang ako sa kaniya, napapansin
kong iniiwasan nya ang ilaw na tumatama sa kaniyang mga mata kaya napapangiti ako
dahil isa lang ang ibig sabihin nuon na tuluyan na talaga itong nagising sa malalim
na pagkakatulog para makapiling naming lahat.
"Na-nauuhaw ako. Ka-Kailangan ko ng tu-tubig, bigyan nyo a-ako ng tubig." Wika
nyang muli at nararamdaman namin na nahihirapan siyang magsalita. Gusto ko siyang
lapitan, gusto ko siyang yakapin ng mahigpit upang iparamdam sa kaniya ang
pagmamahal at pangungulila ko sa kanya pero hindi ko naman magawa dahil kailangan
muna siyang masuring mabuti ng doktor.
"Paiinumin kita ngunit isang lagok lamang dahil baka mabigla pa ang iyong sikmura."
Wika pa muli ng doctor na tinanguan naman ni Rye. Matapos bigyan ito ng tubig ay
muli siyang tin anon g ng doktor.
"Alam mo ba kung ano nangyari sayo at kung bakit ka nandirito sa hospital?" Tanong
ng doktor sa kaniya at napatingin naman siya sa mukha naming lahat. Pumikit sya na
parang inaalala ang mga nangyari at makalipas lang ng ilang minuto ay dumilat din
agad ito at muling nagsalita ng may lungkot sa kaniyang mga mata at tila ba may
luhang nais maglandas sa gilid ng kaniyang mga mata,
"Na-Nagpunta ako ng Calatagan Batangas upang asikasuhin a-ang mga kakailanganing
materyales duon. Pa-pauwi na ako ng makisabay si Romualdez sa akin at dahil gusto
nyang sya ang ma-magmaneho ay ibinigay ko sa kanya ang susi ngunit hindi pa kami
nakalalayo ng mapansin kong wala na sa di-direksyon ang takbo ng aking sasakyan at
turningin akong muli sa kalsada at nakita kong bangin na ang tinutumbok namin, ti-
tinawag ko sya sa kanyang pangalan at duon ko lamang napag tanto na nakatulog pala
ito, kinabig nya ang manibela ngunit hindi naman nya naiwasan ang ma-mahulog kami
sa matarik na bangin. Sa sobrang lakas ng pagkakahulog ng sasakyan ay nagliyab agad
ito, sinubukan ko syang iligtas ng ilang beses ngunit hindi na sya nagigising pa at
puro dugo na ang kanyang ulo at mukha. Muli ko syang inalog alog upang gisingin
ngunit kahit anong gawin ko ay tta ba wala na itong buhay. Nang lumaki ang apoy ay
gumapang ako palabas ng sasakyan upang makabwelo ako at hihilahin ko sana palabas
si Romualdez ng bigla na lamang nagliyab ang loob ng aking sasakyan kaya wala akong
nagawa kung hindi ang paika-ikang lumakad palayo sa nagliliyab na sasakyan, ngunit
hindi pa ako nakalalayo ay biglang sumabog ang sasakyan at tumilapon ako, hanggang
duon na lamang ang aking naaalala at ngayon nga ay nagising ako dito sa hospital."
Wika nya habangtumutulo ang kanyang luha na ikinagulat din naming lahat dahil
mukhang hindi nya naaalala na nagka amnesia sya.
"Gusto kong malaman kung natagpuan ba ang katawan ni Romualdez, batid ng diyos na
sinubukan ko siyang iligtas ngunit napakabilis ng pagkalat ng apoy at kung hindi ko
nagawang makalabas mula sa sasakyan ay baka wala na ako ngayon. Baka hindi nyo na
ako kasama pa ngayon.
Naguguluhan ako, bakit hindi niya naaalala na nagka amnesia siya, bakit tanging
aksidente lamang niya sa Calatagan ang bumalik sa kaniyang mga ala-ala? Ibig
sabihin ay naaalala na nya ang lahat ngunit hindi nya naaalala ang nangyari ng
magka amnesia sya? Hindi nya naaalala ang tungkol sa mga taong nakasama niya sa
Calatagan ng halos anim na buwan? "Doc bakit hindi nya naaalala na nagka amnesia
sya?" Nagtatakang ani ng daddy ni Rye. Maging ako ay nagtataka rin na hindi nya
naaalala ang mga bagay na nangyari sa kaniya matapos ang aksidente nya sa
Calatagan.
"Ibig sabihin ay may temporary amnesia sya ngayon which is normal sa mga taong
nacocoma.
Pero huwag kayong mag alala dahil pansamantala lamang ito, baka bukas or mamaya
lamang ay maalala nya rin ang lahat." Wika
naman ng doctor kaya ngayon ay nauunawaan na namin na maaari pa rin palangmagka
temporary amnesia ang isang tao kahit na nagbalik na ang mga alaala nito, at may
parte ng kaniyang ala-ala ang nakalimutan nya panandalian.
Sobrang saya namin, lahat ay nagdiriwang, ang kaarawan ng aking mga anak ay naging
mas masaya dahil sa regalong ibinigay sa amin ng diyos, ang pagbabalik ng kanilang
ama. Kaya walangtigil ang pasasalamat namin sa diyos dahil wala talagang imposible
sa kaniya basta manalig ka lamang. Pinalabas muna kami sandali ng doktor upang
maeksamin pang mabuti si Rye. Habang nandirito kami sa labas at naghihintay ang
lahat ay nagsasaya, ang lahat ay may luha ng kaligayahan at ang lahat ay walang
pagsidlan ang tuwa. Niyakap ako ng magulang ni Rye kaya gumanti din ako ng mahigpit
na yakap sa kanila.
"Maraming salamat Raine at hindi mo iniwan ang aming anak, maraming salamat dahil
pinatunayan mo ang pagmamahal mo sa aming anak. "Umiiyak na ani ni tita Marinette
habang ako naman ay urniiyak lamang, pero iyak ito ng kaligayahan. Wala ng lungkot
sa aking puso dahil angtangingdahilan ng kalungkutan na yon ay gising na.
"Tita, mahal na mahal ko po si Rye, at kahit abutin pa ng pagtanda namin ang
kaniyang pag-gising ay hindi ko po siya susukuan." Ani ko sa kaniya at pinahid ko
ang aking mga luha at napatingin naman ako sa mga kaibigan ni Rye na lahat ay
nakasandal sa wall ng hospital at napatawa ako na makita na iisa lamang ang hitsura
nila, Nakasandal sa wall, nakapamulsa ang dalawang kamay at naka cross ang mga
binti na animo ay nag pophoto shoot para sa isang sikat na magazine. napalingon sa
akin si Hanz at isang kindat ang ibinigay nya sa akin kaya napangiti naman ako sa
kaniya.
Napatingin naman ako sa aking mga anak na naglalaro sa upuan habang binabantayan
naman sila ng aking mga kapatid at napatingin sila sa akin kaya isang matamis na
ngiti naman ang iginawad ko sa kanila.

Episode 76
Raine's POV "Continuation "
Hindi naman kami nagtagal sa labas at maya-maya lamang aytinawag na rin kami ng
doktor upang papasukin sa 100b dahil naghihintay na sa amin si Rye. May kasabikan
sa aking puso na pumasok sa silid ng hospital.
Pagkapasok ko sa 100b ay nakita ko si Rye na nakasandal na sa kaniyang kama at
nakatitig lamang sa kung saan kaya tinawag ko ang pangalan nya upang malaman nya na
nandito na kami sa 100b.
"Rye?" Tawag ko sa kanya at lumingon naman sya sa akin ng biglang nanlaki ang
kanyang mga mata ng makita nya ang malaki kong tiyan. Kahit ako ay hindi ko malaman
ang sasabihin ko dahil sa reaksyong nakikita ko sa kaniyang mga mata. Nakalimutan
ko na wala pa nga pala siyang naaalala tungkol sa nakaraan nya na nagkaroon siya ng
amnesia, kaya naman ngayon ay hindi ko alam kung ano ba ang sasabihin ko sa kaniya
kapag nagtanong siya tungkol sa ipinagbubuntis ko.
"R-Raine, ano nangyari sayo? Ba-bakit
ganyan kalaki ang tiyan mo? Bu-Buntis ka ba?" Naguguluhan nyang ani habang ang mga
mata ay tila ba hindi makapaniwala sa kaniyang nakikita na nakatitig lamang sa
aking malakingtiyan, at pagkatapos ay ibabalik ang tingin sa aking mga mata at
muling ibabalik sa aking malaking tiyan. Naririnig ko pa ang mabibiningtawanan sa
aking paligid na pilit itinatago ang matawa ng malakas ngunit hindi naman nakaalpas
sa aking pandinig. Para akong naumid, ano ba dapat ang isagot sa kaniya? Wala
akong masabi, walang lumabas na kahit na ano mula sa aking bibig. Natameme ako
dahil hindi ko alam kung dapat ko bang sabihin sa kanya kung bakit ako nabuntis.
Napatingin ako sa mga kaibigan nya na tila ba nanghihingi ako ng tulongdahil wala
akong masabi. Nginitian ako ni George sabay kindat sa akin kaya nakaramdam ako ng
kaluwagan sa aking paghinga dahil alam kong siya ang makikipag usap dito.
"Ganyan ang nangyayari kapag nasusundot ng higanteng karayom." Natatawang wika
naman ni George na ikinapula ng aking mukha dahil ang lahat ay nagtatawanan na
habang si Rye naman ay nalilito sa sinabi ni George. Kainis, akala pa naman ay siya
ang magpapaliwanag pero kalokohan pa rin pala ang kaniyang sasabihin dito.
Nakakaramdam tuloy ako ng hiya dahil lahat sila ay tumatawa na maliban lamang kay
Rye na naguguluhan pa rin.
Napatingin si Rye kay George ng may kunot sa noo at tinawanan lamang ni George si
Rye kaya sa inis ni nya ay ibinato nya ang unan na nakapatong sa tagiliran nya.
Gusto kong magsalita, pero hindi ko naman alam kung paano ko ito ipapaliwanag.
Ayoko naman siyang biglain kasi naaalala ko nuon na Iaging sumasakit ang ulo nya
kapag pinipilit nya Iaging makaalala kaya ayoko na muling mangyari yon. Muli niya
akong tinignan at pagkatapos ay tumingin sa kaniyang mga kaibigan at kunot noong
nagsalita muli ito. "Anong ibig mong sabihin gago ka. Seryoso ako, bakit malaki
angtiyan ni Raine? Sino ang ama ng ipinagbubuntis niya?" Wika muli ni Rye habang
kunot na kunot na ang kaniyang noo at tila ba maiiyak na. Napataas ang aking kilay
sa tinuran nya. Turningin ako sa doktor nya ngunit natatawa lamang ito kaya
nakaramdam ako ng inis. Gusto kong magsalita dahil ayoko ng naiisip niya na may
ibang tatay ang ipinagbubuntis ko, ayoko namang magalit sa kaniya dahil alam ko
namang wala pa siyang naaalala tungkol sa ibang nakaraan niya, ibubuka ko na lamang
sana ang bibig ko ng biglang magsalita si Hanz na ipinagpasalamat ko.
"Saka ka na kasi magtanong kapag bumalik na lahat ng alaala mo. Sa ngayon kailangan
mo munang magpahinga dahil kakagising mo pa lang," Wika naman ni Hanz sa kanya.
Buti na lamang at nakikita niya ang pagkalito sa aking mukha, kaya napatingin ako
sa kaniya at isang kindat muli ang ibinigay niya sa akin. Nakahinga ako ng maluwag
ng isa isa ng nagsalita ang mga kaibigan nya at least mawawaglit panandalian sa
isip nya ang pagtataka tungkol sa pagbubuntis ko para kung hindi ano-ano na lamang
ang pumapasok sa kaniyang isip.
"Welcome back bro. Tang ina kay tagal naming hinintay ang araw na ito." Masayang
ani naman ng kaniyang mga kaibigan na lahat ang may kaligayahan sa kanilang mukha.
"Alam mo ba na walang araw na hindi ka iniiyakan ni Raine, natutulog ka lang naman
pero iyak ng iyak." Tumatawang turan ni Hanz sa kaniya.
Ang mommy naman ni Rye ay unti unting lumapit at mahigpit na niyakap ang kanyang
anak at nagsimulang urniyak sa balikat ni Rye. Nakikita ko ang pagkalito sa mukha
ni Rye, ang pagkunot ng kaniyang noo sa tuwing mapapatingin siya sa malaki
kongtiyan. Aba at ang lokong ito ah, mukha yatang pinag iisipan nya talaga ako ng
hindi maganda. Kumunot ang aking noo at tinaasan siya ng kilay na ikinagulat niya.
Pasalamat siya at kakagising nya lang kung hindi kanina ko pa siya binanatan.
"Rye, salamat sa diyos at pinakinggan nya ang aking mga dalangin, salamat sa diyos
at nagising ka na sa mahimbing mong pagkakatulog at maraming maraming salamat sa
diyos dahil nagbalik na ang iyong ala-ala." Umiiyak nyang ani na ikinagulat naman
ni Rye kaya mabilis nyang hinawakan ang kaniyang ina sa dalawang balikat nito at
iniharap sa kaniyang mukha.
"Mom ano ba ang nangyayari ha? Anong mahimbing na pagkakatulog ang sinasabi mo at
bakit malaki ang tiyan ni Raine? At ano ang ibig mong sabihin na nagbalik na ang
aking ala-ala?" Naguguluhan nyang ani habang nakatitig na sa akin.
Mas lalo nyang ikinagulat ng lumapit sa kanya ang kambal. Halos mahulog na yata ang
dalawang eyeballs nya sa sahig ng tinawag siyang daddy ng kaniyang kambal kaya
natawa ako sa kaniyang reaksyon at pagkatapos ay turningin sa amin at gulat na
gulat na nagsalita.
"What????? Ba-bakit ganito? Ano ba talaga ang nangyayari, bakit parang lumaki naman
yata agad ang mga anak ko? Ano ba kayo ha?
Ipaintindi nyo nga sa akin ang lahat dahil nababaliw na ako sa kakaisip. Angtiyan
ni Raine, ano yan ha? Nakalunok lang ng isang buong malaking pakwan?" Naguguluhan
nyang wika habang isa isa kaming tinitignan. Malalakas na tawa naman ang maririnig
mula sa kaniyang mga kaibigan kaya lalong nakaramdam ng pagkalito at pagkainis si
Rye dahil wala ni isa man ang nagnanais na sagutin ang kaniyang mga katanungan.
Inilapit ni kuya Ray ang mga anak at mahigpit itong niyakap ni Rye habang tumutulo
ang kanyang mga luha.
"Naguguluhan ako sa mga nangyayari. Bakit ganito na agad sila kalaki? Ang tiyan ni
Raine bakit para na siyang manganganak? Gusto kong malaman pero bakit walang
nagsasalita sa inyo tungkol dito." Wika nya habang yakap-yakap ang kambal nyang
anak at nakatingin lamang sa akingtiyan, hindi ko alam kung ano ang tumatakbo sa
kaniyang utak ngayon pero natutuwa ako na makita siyang ganyan kaysa naman tulog
lamang ito.
"You need to rest baka mamaya lang ay burnalik din ngtuluyan ang lahat ng ala-ala
mo Mister. Vance, mas makabubuting huwag ka na muna magtanong ng mga bagay-bagay na
mas
makakagulo sa iyong isipan. Hayaan mong kusang magbalik ang lahat ng ala-ala mo
para maunawaan mo ang lahat. Huwag kang mag alala dahil maaaring mamaya lamango
bukas ay maaalala mo na ang lahat hijo. Normal lamang ang nagyayari sa mga naco
comang katulad mo." Wika ng doctor at tinapik tapik si Rye sa balikat nito at si
tita naman ay tinulungan nyang maihiga ng maayos si Rye habang pinapanuod ko lamang
ito.
Inalalayan nila ako na makaupo sa sofa upang makapag pahinga din dahil pakiramdam
ko ay na i stress na din ako.
"Lalabas na muna ako, I suggest na pag pahingahin muna natin ang pasyente para
hindi ma stress ang kanyang utak. Bawal pa sa kanya yon, hayaan nating tuluyang
manumbalik ang lahat ng kaniyang ala-ala upang maunawaan nya ang lahat." Wika pang
muli ng doctor kaya inayos na namin ang mga kalat at naupo na lamang ang lahat
habang pinagmamasdan si Rye na nakahiga at nakapikit ang mga mata. Ang mga bata
naman ay iniuwi muna ng aking mga kapatid upang hindi maapektuhan sa mga
nangyayari. Masyado pa silang bata at hindi naiintindihan ang mga nangyayari sa
paligid.
"Sa wakas ay nagising ang tukmol na yan.
Akala ko paaabutin nya pa ng bagong taon bago siya gumising." Turnatawang ani ni
Isaac.
"Narinig ko yon, mas tukmol kang gago ka." Ani naman ni Rye ng bigla itong
magsalita kaya nagkatawanan na lamang kami.
"Matulog ka dyan at baka pag gising mo ay maintindihan mo na ang lahat." Wika ni
Isaac na natatawa at naiiling lamang.
Sobrang saya ng puso ko habang pinagmamasdan ko lamang siya na nakahiga, hindi ko
alam kung ano ang turnatakbo sa kanyang isipan ngayon pero anurnan ang mga ito ay
mauunawaan din nya ang lahat sa oras na manumbalik na ang lahat lahat ng ala-ala
nya. Napakaloko talaga, akalain mo ba namang magtanong kung sino ang tatay ng
pinagbubuntis 1<0. Pasalamat talaga siya at kagigising nya lang, kung hindi kanina
ko pa talaga siya binanatan.
Napatingin akong muli kay Rye at mukhang nakatulog na naman ito. Mas mabuti ng
makapag pahinga sya para hindi ma stress ang kanyang utak sa mga pumapasok na
katanungan sa kanyang isipan. Para mawala din kung ano man ang pagdududa na
burnabalot sa kaniyang isipan.
habang natutulog siya ay masayang nag uusap ang magkakaibigan, mga bagay na
pinaplano nila sa oras na tuluyan ng gurnaling si
Rye at maaari ng bumalik sa trabaho. Napag ataman ko kasi sa aking pinsan na
binabalak nila na magtayo ng isang malaking bar na nakapangalan sa kanilang anim.
Sigurado akong matutuwa nito si Rye dahil matagal na din niya gustong magtayo ng
isang bar na kasosyo ang kaniyang mga kaibigan at idagdag pa na kasama na nila
ngayon dito ang aking pinsan.
llang oras din kaming nag hihintay sa kanyang pag gising ng bigla itong bumangon
mula sa kaniyang pagkakahiga at napaupo sa kama at bigla na lamang itong nag
sisisigaw. Lahat kami ay nagulat at mabilis na nakalapit sa kaniya ang kaniyang ama
na may pag aalala sa kanya.
"Raine... Raineeee." Sigaw nya habang tumutulo ang kanyang mga luha, hinawakan siya
ng kaniyang ama sa dalawa niyang balikat upang gisingin siya.
"Rye.... Rye, wake up son." Malakas na pagtawag ngdad nya sa kanya habang kami ay
nakatayo lamang sa may likuran nya at lubos na nag aalala.
"Dad si Raine, si Raine kailangan kong magpaliwanag sa kanya. Walang nangyari sa
amin ni Tanya sinet up nya lamang ako para makita ni Raine angtagpong magkatabi
kami sa kama ngunit walang nangyari sa aming dalawa, ginawa yon ni Tanya upang
mapikot ako at pakasalan sya. Kahit lasing ako alam kong walang nangyari sa amin,
dad kailangan ko syang habulin tulungan mo ako dad. Hindi ko kayang mawa[a siya sa
buhay ko dad, tulungan mo ako nagmamakaawa ako sayo, kailangan natin siyang hanapin
ayokong mawa[a siya sa buhay ko at ang aking mga anak." Nagwawala nyang sigaw
habang nakahawak na siya sa dalawang balikat ng kaniyang ama. Ang mga mata niya ay
lunod na lunod na sa mga luhang dumadaloy mula dito. Halos maniambot ako sa aking
mga naririnig, ang mga luha ko ay muling naglandasan mula sa aking mga mata,
nakaramdam ako ng guilt sa aking puso dahil isa din ako sa dahilan kung bakit siya
naaksidente. Kung hindi nya karni hinabol ay hindi sana nangyari ang mga ito kaya
ngayon ay nasasaktan ako dahil alam kong ako rin ang dahilan nito, na dapat ay isa
ako sa sinisisi nila hindi lamangsi Tanya. Walang patid ang aking mga luha dahil sa
aking mga naririnig mula kay Rye. Naramdaman ko ang pagyakap sa akin ng aking
pinsan at batid nyang sinisisi ko rin ang aking sarili sa mga nangyari.
"RYVEN.II Malakas na sigaw ng kanyang ama sa kaniyang pangalan kaya bigla na lamang
syang natahimik at naguguluhang nakatitig lamang sa
mukha ni tito Dyven ng muli na naman itong nagsalita. Hindi ko man nakikita ang
mukha niya ay alam kong gulong gulo siya ngayon sa mga ala-alang bumabalik sa
kanya, mga ala-alang nakalimutan nya ng magising siya kanina.
"Da-Dad ang aksidente, na-naaksidente a-ako habang hinahabol ko ang sasakyan nila
Raine. Dad iniwan na ako ni Raine, kailangan kong mahanap si Raine, kailangan nyang
malaman na mahal na mahal ko siya. Dad please tulungan mo ako, ayokong ilayo syang
muli sa akin ni Ray. Dad naiintindihan mo ba ako ha? Kukunin natin ang mag iina ko
at hindi ako papayag na ilayo sila sa akin ni Ray, Akin ang mag iina ko dad, akin
lang." Wika nya pang muli habang patuloy lam ang siyang lumuluha sa harapan ng
kaniyang ama. Parang unti-unting sinasaksak ang aking puso, ngayon ko lamang
nalaman ang sakit na naidulot ko sa kanya ng iwanan ko siya sa bar na iyon, ngayon
ko lamang naintindihan na isa ako sa dahilan ng lahat ng ito, na dapat ay ako ang
sisihin dahil iniwan ko sya ng mga oras na iyon at hindi binigyan ng pagkakataong
magpaliwanag sa akin. Naisubsob ko ang aking mukha sa dibdib ng aking pinsan
habang sila Isaac naman ay matamang nakatingin lamangsa akin ng may pagkahabag.
Napatingin akong muli sa kanya at hindi nya pa rin kami napapansin sa kanyang
likuran dahil ang isip nya ay okupado ng mga burnabalik na ala ala kaya hinahayaan
lang muna namin kahit na ba nasasaktan na ako sa nakikita kong paghihirap ng
kalooban nya ay nananatili lamang akong nakatayo at hinihintay na tuluyan na niyang
maalala ang [ahat. Kung pinakinggan ko [amang siya ng gabing yon, kung pinatigil ko
lamang sana ang sasakyan kay kuya Ray nuong gabing yon ng hinahabo[ kami ni Rye sa
labas ng bar ay hindi sana nya naranasan ang ganito. Sobrang sakit sa puso ko ang
makita ko siyang nagdudusa ng ganito. Nasasaktan ako sa mga nakikita ko sa
nangyayari sa kaniya.
"We know son. We know, at ligtas ka na sa kapahamakan, hindi ka iniwan ni Raine
kung yan ang iniisip mo. Mahal na mahal ka ng ina ng mga anak mo kaya anak
huminahon kay Wika ng kanyang ama kaya napatigil si Rye at matamang tinittgan ang
kaniyang ama at muli itong nagsalita.
”Na-Naaalala ko na lahat [ahat dad. Ang aksidente sa Calatagan na naging sanhi ng
pagkalimot ko sa nakaraan, ang akalang pagtingin na inukol ko kay Tanya ngunit
kapatid lamang pala ang nararamdaman ko para sa kaniya at... at... ako.. ako ang
ama ng ipinagbubuntis niya ngayon dahil may nangyari sa amin sa Coron Palawan." Ani
nya kaya ang mga pagluha ko ay nauwi na sa aking pag hikbi na ikinalingon nya.
"R-Raine?" Wika nya ng may pagkagulat at mabilis na syang bumaba sa kanyang higaan
kahit sa tingin namin ay nanghihina pa sya at parang bata na mabagal na lumalapit
sa akin ay nagawa pa rin nya akong lapitan at niyakap niya ako ng sobrang higpit.
"Rye nanghihina pa ang katawan mo, huwag ka munang burnangon at baka makasama sa
iyo." Saway ng kanyang ama dahil sa pag aalala nito, nanghihina pa kasi siya at
hindi pa makalakad ng maayos pero nagawa nya akong lapitan.
Nilapitan nya ako at ngumiti sa akin at mahigpit niya akong niyakap at nagsimulang
humikbi hanggang sa naramdaman ko na lamang ang pag alog ng kaniyang mga balikat
tanda ng matindi niyang paghagulgol. Parang dinudurog ang puso ko kaya napaiyak na
din ako at tinugon ang mahigpit nyang yakap at binulungan ko siya na mahal na mahal
ko siya.
"Mahal na mahal kita Rye, patawarin mo ako kung isa ako sa naging dahilan kung
bakit ka naririto ngayon sa hospital, patawarin mo ako mahal ko, hindi ko ginustong
mangyari ang lahat ng ito. Masyado lamang akong nasaktan ng makita ko ang tagpong
yon. Patawarin mo ako mahal 1<0." Umiiyak kong ani sa kaniya.
"Wala kang kasalanan baby 1<0, huwag mong sisihin ang iyong sarili. Mahal na mahal
din kita.'l
Tugon nya sa akin kaya mas lalo akong napahikbi.
"Narinig ko lahat habang natutulog ako, gusto kong gumising ngunit hindi ko
maigalaw ang katawan ko, tanging nagiging lakas ko lamang ay ang pagmamahal mo,
ninyong lahat. Hindi ko alam kung gaano ako katagal natulog pero sa nakikita ko ay
mukha nga yatang natagalan ang pagpapahinga ko." Wika nya habang yakap nya ako ng
mahigpit at pagkatapos ay siniil nya ako ng halik.
"Bro, alam mong na coma ka?" Gulat na ani ni Isaac kaya napatingin na kami sa
kaniya.
"Nang unang gising ko at ang tanging naaalala ko lamang ay ang aksidente sa
Calatagan ay narinig kong sinabi ng doctor na may temporary amnesia ako dahil sa
pagkaka coma ko. Nagka amnesia lang ako at na coma bro pero hindi naman ako bingi
bwisit ka." Asik nya kay Isaac na ikinatawa ng huli. Natawa na din ako dahil
tuluyan na ngang nagbalik sa amin si Rye.
Bigla ay niyakap ni Isaac si Rye ng mahigpit
at kitang kita ang kaligayahan sa mukha nito na ikinagulat naman ni Rye kaya
makikita mong medyo nagpupumiglas si Rye mula sa pagkakayakap ni Isaac ngunit dahil
sa panghihina pa nya ay hindi nya magawang maitulak si Isaac palayo sa katawan nya.
"Putang ina mo bro bitawan mo ako hindi ako makahinga, pag balik ng lakas ko
papatayin kitang hayop ka." Wika ni Rye sa mahinang tinig na ikinatawa naming
lahat.
"Bro nakabalik ka na nga, pati pagiging sarkastiko mo nagbalik na. Salamat sa diyos
at hindi na ako magtuturo sa tanga, ang hirap mong turuan kapag may amnesia ka,
dinaig ka pa ng grade one." Tuwang tuwa nyang ani kaya binatukan sya ni Rye ng
bitawan siya ni Isaac kaya't muling nagtawanan ang lahat ng tao sa paligid. Sobrang
saya naming lahat, halos wala ng pagsidlan angtuwang nararamdaman namin na sa wakas
ay tuluyan ng gumising si Rye at naaalala na nya ang lahat ng kaniyang nakaraan.
"Hindi ako makapaniwalang may prinsesa na ako." Wika nyang ikinagulat ko at
napatingin sa kaniyang mukha.
"Paano mong nalaman na babae ang magiging anak mo?" Nagtataka kong ani dahil hindi
pa naman namin ito napag uusapan.
"Lagi mo kasing ibinubulong sa akin." Wika nya at muli ay niyakap nya ako ng
mahigpit at siniil ng halik sa harapan ng lahat kaya nakaramdam ako ng hiya.
"Bro tama na muna ang kahahalik mo sa pinsan ko, mag toothbrush ka muna at
siguradong nasusuka na si Raine sa amoy ng hininga mo." Mapang asar na ani naman ni
kuya Ray sa kanya na ikinatawa nilang lahat, at si Hanz naman ay nagbukas ng isang
bagong toothbrush na hiningi nya pa sa nurse at nilagyan ito ng toothpaste at
ibinigay kay Rye kaya mas lalong malalakas na tawanan ang namayani sa 100b ng
kaniyang silid. Ang kasiyahan namin ay walang pagsidlan, para kaming nakalutang sa
alapaap dahil sa wakas ay tuluyan na siyang nagbalik sa piling namin. Hindi
mapuknat puknat ang bawat ngiti sa aming mga labi dahil sa sobrang kaligayahang
aming nararamdaman.
"Sorry babe." Ani nya at inamoy-amoy pa nya ang kanyang hininga at biglang natawa
kaya niyakap na lamang nya akong muli at pagkatapos ay tinanggap nya ang iniaabot
na toothbrush ni Hanz sa kanya at bumulong sa akin ng sorry kaya natawa ako at
bumulong din ako sa kaniya habang yakap yakap nya ako.
"Wala akong pakialam kahit ano pa ang
amoy mo, ang importante ngayon ay yakap-yakap mo ako na ibig sabihin ay ligtas ka
na." Urniiyak ko ani sa kanya.
Hinalikan nya ako sa noo at muli ay niyakap nya akong mahigpit. Tumingin sya kay
Isaac at nilapitan nya ito at may ibinulong, pagkatapos ay ngumiti si Isaac at agad
ding umalis na ipinagtaka naming lahat.
"Saan pupunta yun?" Wika naman ni Hanz na nagtataka dahil maging ako ay nagtataka
din sa kung anuman ang ibinulong ni Ryysa kanya dahil bigla na lamang itong
nagmamadaling umalis.
"Wala may iniutos lamang ako. Huwag na muna ninyong intindihin yon at tulungan nyo
na lam ang ako makapasok ng banyo upang makapag toothbrush na ako, nakakahiya kasi
sa inyo." Wika naman ni Rye na natatawa habang inaalalayan na namin sya
upangtumungo ng banyo, at dahil medyo nahihirapan pa siyang maglakad ay bumitaw na
rin ako kaya hinayaan ko na lamangsila Hanz na tulungan ito. Nnahihirapan na rin
naman kasio ako dahil sa sobrang laki ng aking tiyan. Biglang gumalaw ang aking
anak sa sinapupunan ko kaya napa igik ako ngunit panandalian lamang ito kaya
napahimas ako dito, at ramdam ko na maging ang prinsesa
namin ay masayang masaya dahil sa wakas ay gising na din ang kaniyang ama.
Makalipas lamang ng tatlumpong minuto ay nagbalik na din si Isaac at mabilis na
nilapitan si Rye at bumulong dito. Hindi ko alam kung ano ang pinag uusapan nila
ngunit napaka seryoso nila kaya nagtataka ako sa kanilang ina akto.
Nang matapos silang mag usap ay muting umalis si Isaac kaya napa kunot na lamang
ang aking noo sa kanila. Ano ba ang sikreto ng dalawang yon at mukhang masyado
nilang sineseryoso ng biglang nanlaki ang aking mga mata. Hindi kaya at pinag
iisipan nilang paghigantihan si Tanya? Huwag naman sana dahil matagal ko na din
naman siyang napatawad. Kailangan kong makausap si Rye kung may binabalak man
silang masama kay Tanya dahil hindi ko ito pahihintulutan.
"Raine." Tawag sa akin ni Rye kaya agad akong lumapit sa kanya.
"l love you so much." Wika nya at bigla na lamangtumulo ang aking mga luha dahil
kay tagal kong hinintay na muling marinig ang mga katagangyan mula sa kaniya. Halos
hindi ako makapag salita dahil humihikbi na naman ako.
"I-I love you too Rye, sobrang mahal na mahal kita, ang tagal kong hinintay na muli
mong bigkasin yan ngunit hindi ako nawalan ng pag asa dahil alam kong mangyayari
muli ito." Umiiyak kong ani sa kanya at panaytuksuhan naman sa paligid namin kaya
tinatago ko tuloy ang aking mukha sa dibdib ni Rye.
Niyakap nya akong muli at hinagkan sa noo at muling binulungan.
"Pwede na kitang halikan sa labi katulad ng dati kasi nakapag toothbrush na ako."
Bulong nya na ikinatawa ko na kahit na umiiyak pa rin ako ay nagagawa ko pa ring
matawa sa kalokohan ng lalaking ito. ito yung mga kalokohan nya na namimiss ko,
yung mga simpleng kalokohan na nagpapasaya sa akin kaya sa sobrang saya ko ay ako
na ang humalik sa kaniya at tila ba nawalang bigla ang hiya ko kahit na malakas na
silang sumisigaw at tinutukso kami.
Matapos ang masasayang kuwentuhan ay muling nagsalita si Rye sa kaniyang mga
kaibigan habang ang kaniyang mga magulang naman ay masayang nakamasid lamang sa
amin, kuntento na sila na makita nilang muli ang kanilang anak na nakikipagtawanan
kasama ang mga kaibigan nito.
"Guys, thank you. Thank you dahil hindi ninyo ako sinukuan, thank you dahil
inalagaan nyo ang mag iina ko habang wala pa akong silbl at salamat dahil
pinatunayan ninyo sa akin ang tunay nating pagkakaibigan." Wika nya sa lahat.
"Tang ina bro na comatose ka lang naging madrama ka na." Panunukso ni Gabriel sa
kaniya na ikinatawa namin.
"Seryoso ako gago. kahit kailan ka talaga Gabriel tarantado ka. Pag malakas na ako
ikaw ang una kong babanatan sira ulo ka." Sambit nya at sabay bato ng unan kay
Gabriel dahil sa sobrang pagkapikon nito kaya lalo na kaming natawa dahil hindi pa
rin nagbabago ang pagiging pikunin nya.
"Hahaha malakas na naman angtukmol." Pang aasar muli ni Gabriel kaya natawa na ako
ng tuluyan sa kalokohan nila.
"Tama na nga yan at para mapakain na natin si Rye." Nakangiti kong ani habang
hinahanda ang soup na pinabili ni tito Dyven.
"Kailangan mong kumain ha para burnalik na ang lakas mo l' Wika ko sa kanya habang
sinusubuan sya.
"Opo." Tugon nya na may ngiti sa labi at pagkatapos ay binulugan ako na ikinapula
ng aking mukha at napatingin sa mga kaibigan nya na isa isang lumalayo sa amin
dahil sa tingin ko ay narinig nila ang mga ito kaya sa inis ko ay nahampas ko siya
sa kaniyang braso.
"Nagiging manyak ka ha." Naiinis kong ani na ikinatawa nya ng malakas.
Readers also enjoyed:
Dangerous Spy: The Agent... C)
0 47.5K Read
TAGS Powerful

Episode 77
Ryven's POV
Nang magising ako mula sa aking pagkakatulog ay naguguluhan ako sa mga nangyayari
sa aking paligid, nakita ko ang mga kaibigan ko na akala mo ay matagal na panahon
kaming hindi nagkita at nagkasama. ang mga magulang ko na walang patid ang pag iyak
at ang higit sa lahat ay ang malakingtiyan ni Raine na ikinagulat ko at ang mabilis
na paglaki ng aming kambal.
Nang maalala ko ang lahat ng nangyari sa aking nakaraan ay para akong nauupos na
kandila. Hindi ako makapaniwala na dalawang beses kong natakasan ang kamatayan.
Marahil ay dahil sa matindi kong pagmamahal sa aking mag iina, sa aking mga
magulang at sa aking mga kaibigan. Naging masaya ang lahat at halos wala ng
pagsidlan angtuwa na nararamdaman ng lahat.
Ngayong naaalala ko na ang nakaraan ay hindi ko na patatagalin pa ang lahat at
gagawin ko na ang naudlot kong mga plano nuon.
Tinawag ko si Isaac at burnulong ako dito.
"Pare naaalala mo ba ang singsing na ipinagawa ko, bayad na yon at ikaw na ang
bahalang kumuha sa kanila." Ani ko sa kanya at malaking ngiti ang surnilay sa labi
ng aking kaibigan.
"Alright! Sa wakas ay matutupad na din ang pangarap mo. Hintayin mo ako at babalik
din agad ako." Ani nya pa at pagkatapos ay mabilis na nyang nilisan ang aking silid
at nakikita ko sa lahat ng tao sa aking paligid ang pagtataka nila sa kung ano man
ang pinag usapan namin ni Isaac ngunit saka ko na lamang sasabihin sa kanila kapag
kami kami na lamang at ayokong marinig ni Raine ang lahat.
"Pare ano yun ha?" Ani ni Hanz sa akin na kinindatan ko lamang kaya napakunot ang
kaniyang noo sa akin gayundin ang iba pa.
Hindi naman nagtagal ay bumalik din agad si Isaac at lumapit sa akin kaya
nagbulungan kaming muli at batid ko na ang lahat ng tao sa paligid namin ay naiinis
na dahil sa sikreto namin ni Isaac.
"Bro nasa akin na ang singsing, ano ang next move?" Ani nya sa akin kaya napangiti
ako.
"Tumawag ka ng pari para bukas, kailangan ng matapos ang paghihirap ko at
maisakatuparan na ang matagal ko ng pangarap." Ani nya at
tinapik nya ako sa aking balikat at pagkatapos ay sinabi ko sa kaniya kung anong
oras at kung saan ito gaganapin, nagpatawag din ako sa kaniya ng mga sikat na
reporter na magkocover ng lahat ng mangyayari upang masaksihan ng buong mundo kung
gaano ko kamahal ang babaeng ngayon ay kunot na kunot ang noo na nakatingin
lamangsa akin kaya isang ngisi ang binigay ko sa kaniya.
Umalis na muli si isaac upang gawin ang mga IPinag utos ko sa kanya kaya naiwan na
naman kaming dito at maya-maya lamang ay tinawag ko si Raine upang tabihan na nya
ako sa aking higaan. Agad naman siyang tumabi sa akin at pagkatapos ay muli ko
siyang niyakap.
"Huwag mong sisihin ang sarili mo dahil sa nangyari sa akin, may dahilan ang diyos
kaya nangyari ang mga bagay na iyon at pinaglabanan ko ang lahat ng pagsubok na
ibinigay niya sa akin. Pinakita ko sa kanya na wagas ang pagmamahal ko sa iyo at
batid kong pumasa ako sa kanya kaya naniniwala ako na ito na ang huling luluha ka.
Mahal na mahal kita Raine at wala akong ibang pinangarap kung hindi ang makasama ka
lamang. Mula nuong una pa langtayong nagkita ay sigurado na ako sa aking sarili na
ikaw ang babaeng pag aalayan ko ng aking buhay, ang bibigyan ko ng bukas na kasama
ako at makakasama ko sa aking pagtanda.ll Wika ko sabay halik ko sa kaniyang ulo at
napatingin siya sa aking mukha, marahil ay dahil sa mga binitawan kong salita.
"Mahal na mahal din kita Rye at wala akong ibang minahal kung hindi ikaw lamang."
Ani nya at isinandig ko na ang kaniyang ulo sa aking dibdib.
Sumapit ang gabi at inihatid na ni Ray si Raine sa kanilang mansion, nuong una ay
ayaw nya pang umalis dahil ang gusto nya ay manatili sya dito na kasama ako ngunit
hindi ko ito pinahintulutan dahil ang gusto ko ay makapag pahinga siyang mabuti.
nang makabalik si Ray ay agad ko silang tinawag kaya lahat sila ay naglapitan na sa
aking kinaroroonan, umupo ako sa aking higaan at sinandal ko ang aking likod sa
dingding at mataman ko silang tinitigan. "So, what's the secret?" Pakli ni Ray na
nakatingin sa akin at kay Isaac.
"l wanna marry your cousin tomorrow." Tangi kong sambit na hindi ako kumukurap.
Nanlaki ang mga mata ni Ray sa kaniyang narinig at pagkatapos ay tumingin kay
Isaac. Hindi ko alam kung ano ang nasa isip nya ngayon pero hindi siya napangiti sa
aking sinabi, mas naging seryoso pa nga ang pagmumukha nito kaya hindi ko alam kung
galit ba ito sa aking sinabi o kung may ibang turnatakbo sa kaniyang utak.
"Tomorrow?" Gulat na gulat nyang ani. Kahit ang mga kaibigan ko ay nagulat sa aking
sinabi maliban na lamang kay Isaac na nakangisi langsa kanila.
"How can you marry her tomorrow eh nakahiga ka pa diyan sa kamangyan?" Ani naman ni
Hanz na hindi makapaniwala sa aking sinabi.
"Akala ko ba ay gusto mo ng isang engrandeng kasalan para kay Raine, bago ka
maaksidente sa Calatagan ay napag usapan na natin yan hindi ba? Ang sabi mo pa ay
gusto mong ibigay sa kanya ang pinaka magarbong kasalan na pinapangarap mo para sa
kaniya tapos gusto mo pakasalan na agad siya bukas?" Nagugulat ding ani ni Gabriel.
"Kaya ko nga kayo kinakausap dahil dito, nakahanda na ang singsing at ang pari para
bukas." Wika ko pang muli sa kanila. Nakatitig lamangsa akin si Ray at hindi ko
alam kung tututol ba siya sa aking mga plano o tatanggapin nya ba ito at tutulungan
nya kami upang maisakatuparan ko ang lahat ng pinaplano ko. Hindi ko alam dahil
hindi ko mabasa ang kaniyang iniisip.
"Ni hindi ka pa nga nakakapag propose sa pinsan ko tapos gusto mo na agad siyang
pakasalan." Ani nya pang muli ng nakakunot ang kaniyang noo.
"Lahat ay magaganap bukas, siya ang pangarap ko, lumaban ako ng dalawang beses sa
kamatayan para lamangsa kaniya at sa mga anak 1<0. Sa tingin mo ba ay palalagpasin
ko pa ang pagkakataong ito na maging akin ang babaeng sa unang pagkikita pa lamang
namin ay alam ko na sa sarili ko na sa kanya ko lamang ilalaan ang aking buhay?
Hindi Ray, dahil wala ng sino pa man ang maaaring makapigil sa akin ngayon na
pakasalan ang babaeng minamahal ko, maging ikaw man ito.ll Seryoso kong ani sa
kanya na mataman ko lamang siyang tinititigan sa kaniyang mga mata, nang may
biglang sumilay na ngiti sa kaniyang labi kaya nakahinga ako ng maluwag at lahat ng
mga kaibigan namin ay napasigaw sa sobrang katuwaan.
"Ayos! Akala namin magkakaroon pa ng balakid sa mga plano ni Rye." Tumatawang wika
naman ni George.
"Napatunayan mo na sa akin kung gaano mo kamahal si Raine at kung meron mang tao na
pwede kong pagkatiwalaan na mag aalaga at magmamahal sa kaniya ay ikaw lamang iyon
Ryven James Vance." Wika nya at nakipagkamay pa siya sa akin na ikinasiya ko. Kung
gayon ay malaya na naming maisasakatuparan ang lahat ng mga plano namin.
Natawagan ko na rin ang aking mga magulang, ang 1010 at Iola nila na nasa Milan ay
natawagan na rin ni Isaac kanina pa kaya sa mga oras na ito ay alam naming nasa
himpapawid na sila pabalik ng Pilipinas. Ang lahat ay nasabihan na maliban na
lamang kay Raine dahil ang lahat ng magaganap ay isang malaking sorpresa.
Nasabihan na rin namin ang mga doktor at nurse na kailangang may aalalay kay Raine
dahil anumang oras ay maaari na itong manganak.
Hindi nagtagal ay nagdatingan na rin ang mga taong mag aayos ng rooftop dahil duon
gaganapin ang aking malaking sorpresa para kay Raine.
Dahil ayaw pa akong paglakarin ng doktor ngayon ay ipinaupo na lamang nila ako sa
isang wheelchair at tinungo na namin ang rooftop upang pamahalaan ang mga taong nag
aayos dito.
"Maganda kung clito ang mesa para sa mga handa bukas para naman kita ang magandang
view kapag kukuha sila ng pagkain." Ani ni Isaac kaya napatingin kami ng makita
namin ang
kabuuan ngmaynila na punong puno ng ibat-ibang kulay ng mga ilaw. Napakagandang
pagmasdan. Kung nandirito lamangsi Raine ay kay sarap na makayakap siya habang
nakatingin lamangsa magandang view na natatanaw namin ngayon. Huminga ako ng
malalim at napangiti ako sa kanila.
"Ngayon lamang ako nakaramdam ng ganito katinding kaligayahan. Sa sobrang
excitement na nararamdaman ko tang ina pakiramdam ko mako-comatose na naman ako."
Turnatawa kong turan sa kanila at isang mahinang batok a ibinigay sa akin ni Isaac.
"Pasalamat ka kagigising mo lang kaya mahina lang yang batok ko, sa susunod
matatanggal yang ulo mo sa akin gago ka." Naiinis na turan ni Isaac na ikinatawa
ko.
Naging abala sila sa pag papaganda ng rooftop habang ako naman ay masayang
pinapanuod ang mga kaibigan ko na nag aasaran, Hindi pa rin nagbabago ang mga
tukmol at hanggang ngayon ay puro kalokohan pa rin sila. Bago matapos ang pag
aayos ay nilapitan ako ni Isaac ng may ngiti sa kaniyang labi.
"Bro, alam mo ba na sobrang saya ko dahil sa nagising ka na, akala ko bibigay ka at
susukuan mo na lamang ang lahat ng nangyayari sa buhay
mo pero sa isang banda naman ay alam ko na matatag ka at gagawin mo ang lahat upang
makabalik ka sa mag iina mo." Seryoso nyang ani. "Ang lakas ko sa diyos, kasi
dalawang beses niya akong iniligtas. Dalawang beses kong napatunayan ang wagas na
pagmamahal ko kay Raine." Ani ko naman ng may ngiti sa labi.
"Si Tanya bro, pagbabayaran nya ang lahat ng ginawa nya sa iyo. Alam mo ba na
muntikan ng mawala ang sanggol sa sinapupunan ni Raine? Nang araw na malaman nya
ang nangyari sa iyo ay dinugo siya at mabuti na lamang ay naisugod agad siya sa
hospital na ito." Seryoso nyang ani pero nararamdaman ko ang matindi niyang galit.
Nabigla ako sa kaniyang sinabi dahil wala namang sinabi sa akin si Raine tungkol
dito. Nagpapasalamat ako dahil pati pala ang anak ko ay iniligtas ng diyos para
bigyan ng pagkakataong mabuhay.
"Lahat ngyan ay kasalanan ni Tanya at sisiguraduhin kong pagbabayaran nya ang lahat
ng nangyari." May galit nyang ani kaya napatingin ako sa kaniya.
"Tama na yan bro, nangyari na ang lahat kaya hayaan na lamang natin siya.
Nararamdaman ko na pinag sisisihan na niya ang mga nagawa nya sa akin. Mabutingtao
si Tanya
kung kikilalanin mo siya, at maaaring nabulag lamang siya ng labis na pagmamahal
nya sa akin. Naikuwento na rin sa akin ni Raine ang ginawa ng pinsan nya kaya
nakausap ko na din si Ray tungkol dito. Hayaan mo na lamang siya bro dahil
napatawad ko na sya sa kanyang mga nagawang pagkakamali." Mahaba kong litanya sa
kanya.
"Hindi dapat pinapatawad ang ganoong klase ng babae bro." Wika naman ni Hanz sa
akin kaya napatitig ako sa kaniyang mukha at nakikita ko rin ang galit na nagmumula
dito.
"Huwag kayong mabuhay sa galit, matuto kayong magpatawad sa mga taong nagkakasala
at nakakagawa ng pagkakamali. Walang perpektong tao at alam kong lahat tayo ay
makakaranas ng isang matinding pagsubok sa buhay na magiging dahilan upang matuto
tayo. Matuto ring magpatawad sa mga taong nagkakamali sa atin dahil alam kong isang
araw ay magagawa nyo ding humingi ng kapatawaran sa taong magagawan nyo ng
pagkakamali." Nakangiti kongturan sa kanila.
"Maaaring tama ang sinabi mo Rye pero ang katulad ni Tanya ay hindi dapat
binibigyan ng pagkakataon, ang dapat sa kaniya ay pahirapan upang magtanda." Galit
na turan naman ni Isaac kaya napapailing na lamang ako. Alam kong galit
sila clito dahil sa mga ginawa nya sa akin pero ako nga na nagawan nya ng
pagkakamali ay nagawa ko itong patawarin, bakit hindi nila magawa ito?
"Huwag kang mabulagan sa mga galit mo Isaac, baka isang araw ay pagsisihan mo ang
mga yan. Mapaglaro ang tadhana at hindi mo nanaising paglaruan ka nito.l' Wika ko
na ikinatahimik nilang lahat.
Isang tapik sa balikat ko ang nagpaangat ng aking ulo.
"Mom, Dad?!" Gulat kong ani. Hindi ko alam na nandirito pala sila. Maaaring
nagpunta sila clito dahil sa sobrangtuwa ng malaman nila ang sinabi ko sa kanila at
gusto nilang maging parte ng paghahandang ito.
"Humahanga ako sa iyo anak. Napakalawak ng pag iisip mo, napakabuti ng kalooban mo
at napaka linis ng iyong puso. Huwag kang mag alala sa mga kaibigan mongyan dahil
batid kong pinakinggan nila ang mga sinabi mo. Hayaan mong sila ang makatuklas sa
sarili nila na ang pagkakamali ng isang tao ay hindi dapat itinatama ng isa pang
pagkakamali." Turan ng aking ama na ikinangiti ko naman.
"Natutuwa ako anak at napakalaki ng ipinagbago mo, at nangyari lamangyan mula ng
dumating sa buhay mo si Raine. I am so proud of
you son." Nakangiti nyangturan sa akin ng biglang magsalita si George.
"Narinig mo ba yon Isaac, Hanz? Proud sila kay Rye at sa inyong dalawa ay hindi
kaya yang mga utak ninyo ituwid ninyo at huwag puro galit mga ungas." Ani ni George
na ikinatawa ko.
"Gago. Isa ka pang nagmamalinis diyan." Asik naman ni Isaac at batid kong hindi pa
humuhupa ang galit nya kay Tanya dahil nararamdaman ko ito.
"Hahaha. proud na proud kaming lahat sa inyo mga anak, kaya ang galit sa puso ay
iwasan hangga't maaari para hindi kayo makagawa ng isang bagay na maaari ninyong
pagsisihan sa huli." Ani naman ng aking ama sa mga tukmol kong kaibigan.
"Basta ako mabait! " Turan ni Gabriel na ikinatawa naming lahat.
Natapos ang mahabang gabi at bumalik na kami sa aking silid, umalis sila isa-isa
upang kumuha ng mga isusuot nila bukas dahil dito na rin daw sila magpapalipas ng
gabi maliban lamang kay Ray dahil kailangan niyang masamahan si Raine na pumunta
dito bukas para sa aming malaking sorpresa para sa kaniya. Hindi ako mapakali,
hindi ako makatulog kaya pabaling-baling lamang ako ng higa. Sobrang
excitement ang nararamdaman ko para bukas, parang hindi na ako makapag hintay pa at
hilahin na lamang ang oras upang mag umaga na. Mayat-maya ay napapatingin ako sa
aking orasang pambisig, bakit ba pakiramdam ko ay mas lalong burnabagal ang oras?
s* *t para na akong mababaliw. Tinitigan ko ang tuxedo ko na dinala ng magulang ko
kanina na nakasabit sa malapit sa aking higaan, napangiti ako sa isiping bukas ay
magiging isa ng ganap na Raine Vance ang aking minamahal. Para na yata akong
nababaliw dahil sa darni ng pumapasok sa aking isipan. Gusto ko ng matulog upang
pag gising ko ay ang araw na pinakahihintay 1<0.

Episode 78-Finale-
Raine's POV
Tuluyan na ngang nagising si Rye mula sa kaniyang mahimbing na pagkakatulog.
Sobrang saya ng aking nararamdaman dahil sa napaka gandang regalo ng panginoon sa
aming mga munting anghel. Pakiramdam ko ay wala na akong mahihiling pa dahil nasa
akin na ang lahat lahat. Pagkatapos ng kaarawan ng aking anak ay nagkaroon kami ng
pagkakataong mag usap ni Rye, nasabi ko ang lahat ng gusto kong sabihin sa kanya at
ipinaalam ko sa kanya kung gaano ko sya kamahal na tinugunan naman niya. Kay tagal
kong hinintay na muling marinig sa kaniyang bibig ang pagmamahal na iniuukol nya
para sa akin kaya ngayon ay wala ngdahilan pa para muli akong umiyak at malungkot
dahil sa wakas ay kasama na namin siya muli.
Natapos ang maghapon na magkasama kami ni Rye sa 100b ng kaniyang silid sa hospital
at kahit tinututulan ko na umuwi ako ay wala naman akong nagawa dahil magingsi kuya
Ray ay ayaw akong payagang mag stay sa hospital dahil sa aking kalagayan.
Okay lang naman sa akin dahil nangako naman sila na susunduin ako ni kuya Ray ng
alas sais ng umaga upang makasama namin siyang muli ng aming mga anak kaya hindi na
ako makapag hintay pa at talaga namang nasasabik na ako na mag umaga.
"Ate, masaya ako para sa iyo. Alam kong ito ang matagal mo ng hinihintay at sa
wakas ay hindi na kita muli pang makikitang iiyak, ako kasi nasasaktan sa tuwing
lumuluha ka at sa tuwing malungkot ka. Kung maaari ko nga lang pasanin ang lahat ng
paghihirap mo ay matagal ko ng ginawa ito nuon." Ani ni Roxanne sa akin kaya
napayakap ako sa kanya.
"Matapang si ate, minsan langtalaga may pagkakataon na hindi ko na kinakaya kaya
bumibigay din ako. Maiintindihan mo din ang lahat Rox kapag yang puso mo na yan ay
natutong magmahal ng tapat sa isangtao na sa tingin mo ay pag uukulan mo ng iyong
buhay." Ani ko sa kanya na ikinangiti niya.
"Bata ka pa Rox at marami pang maaaaring mangyari na magaganda sa buhay mo kaya
yang pag ibig na iyan ay isa isantabi mo muna at hayaan mo lang na ang puso mo ang
kusang tumibok sa lalaking nakalaan para sa iyo. Hindi kailangang magmadali, hindi
lahat ng ititibok ng
iyong puso ay tunay na pagmamahal kaya kailangan mong matuto sa buhay upang malaman
mo kung ano ang totoo at hindi." Ani ko pa sa kanya na ikinangiti nyang muli.
"Hay naku ate! In-love na nga ako eh kaya lang iba naman ang mga klase ng babae na
gusto nya.ll Ani nya na tinaasan ko ng kilay.
"Hoy Rox, bata ka pa para malaman o maintindihan mo yang mga love, love na yan ha.
Pag aaral yang asikasuhin mo kung hindi isusumbong kita kay kuya Ray." Pagbabanta
ko sa kaniya. Masyado pa siyang bata para isipin ang pag ibig na iyan at ayokong sa
murang edad niya ay makaramdam siya ng sakit dahil naranasan ko ang masaktan at
para akong mababaliw kaya ayokong maranasan nya ang mga ito.
"Si ate naman masyadong seryoso, nagbibiro lang naman ako hahaha." Ani nya kaya sa
inis ko ay nakurot siya sa tagiliran ng mahina. "Ang pasaway mo talaga Rox." Wika
ko sabay tayo nya at iniwan na nya ako sa aking silid.
"Masyado ka kasing funny ate, funyy-walain ll Turan nya sabay takbo palabas ng
aking silid kaya napapailing na lamang ako sa kalokohan ng aking kapatid.
Muli akong napag isa at pagkatapos ay pinagmasdan ko angdalawa kong anak na
natutulog sa malaki kong kama at napangiti ako dahil kawangis na kawangis nila ang
kanilang ama. Sobrang gwapo ng aking mga anak, ang unfair nga lang talaga dahil ako
ang nagpakahirap magdala sa kanila sa sinapupunan ko tapos paglabas nila ang ama
nila ang kamukha nila. Ang unfair hindi ba?
Humiga ako sa tabi nila at pinilit kong makatulog dahil excited na akong makasamang
muli kinabukasan ang aking mahal na si Rye. Pero eto na naman ako, hindi na naman
ako makatulog. Ang utak ko ay punong puno ng ngiti ni Rye, ng mga ala-ala nya ng
makita ko syang muli na nakangiti at nagpaparamdam ng pagmamahal sa akin.
Naiinis ako sa aking sarili dahil hindi ako makatulog, kailangan ko ng makatulog
dahil nasasabik na akong makasama kong mull' si Rye, pero ayaw naman akong dalawin
ng antok kaya sa inis ko ay pinatungan ko ng unan ang mukha ko hanggang sa tuluyan
na nga akong nakatulog.
Mag aalas sais pa lamang ay nagising na ako kaya mabilis kong tinungo ang banyo at
naligo agad ako at pagkatapos ay nakapag bihis na agad ako. Tinawag ko ang yaya ng
mga bata upang gisingin ang mga ito at bihisan habang nagtungo naman ako sa kusina
upang gurnawa ng mainit
na gatas. Sanay kasi ako na pagkagising ko sa umaga ay mainit na gatas agad ang
iniinom ko. "Manang gising na po ba si kuya Ray?' Ani ko sa kanya ng abutan ko
siyang nagluluto ng agahan.
"00 hija, nasa labas pa siya dahil hinatid niya sa garahe angdalawa mong kapatid at
may lakad daw ang mga ito. Hintayin mo lang maya-maya lamang ay babalik din agad
yon dito sa 100b." Ani nya na ikinagulat 1<0.
"May lakad si Raniel at Rox ng ganito kaaga? Bakit hindi sila nagpaalam sa akin?"
Naiinis kong turan dahil ako ang ate nila, hindi naman pwedeng babalewalain na
lamang nila ako. Nakaramdam ako ng tampo na nagawa nilang magpaalam kay kuya Ray
samantalang ako na kapatid nila ay binalewala lamang nila.
"Mukha yatang may nagtatampo dito." Wika ni kuya Ray ng abutan nya akong masama ang
100b ng malaman kong umalis ang dalawa kong kapatid ng hindi ko alam.
"Saan nagpunta sila Raniel at Rox kuya? Bakit hindi man lamang sila nagpaalam sa
akin ha? Wala ba akong halaga sa bahay na ito?" Nagtatampo kong ani kaya natawa ng
mahina ang aking pinsan at mahigpit niya akong niyakap.
"Huwag kang magtampo sa kanila, sinilip ka
nila sa silid mo at tulog na tulog ka kaya sinabihan ko na lamangna urnalis na
sila. Huwag kang mag alala dahil makikita mo rin naman sila mamaya at duon mo na
lamangsila pagalitan. Huwag kumunot ang noo at baka pumangit ka ngayon. Kailangan
magandang maganda ka ngayon para sa espesyal na araw na ito." Ani nya na kinunutan
ko lalo ng aking noo.
"Espesyal ang araw na ito? Bakit mo naman nasabi yan kuya?" Ani ko na naguguluhan
sa kaniya. Nakita ko sa kanya ang pagkagulat at pagukuwan ay ngumiti sa akin.
'Ibig ko kasi sabihin ay makakasama mo si Rye ngayong araw, kayo ng mga anak mo.
Kaya espesyal ngayon ang araw na ito dahil kagigising lamang ni Rye." Ani nya na
sinang ayunan ko naman dahil totoo naman ang kaniyang tinuran na espesyal nga ang
araw na ito dahil sa wakas ay gising na ang mahal ko. Hindi ko tuloy namamalayan na
napapangiti na pala ako kaya panay ang panunukso sa akin ng pinsan ko.
"Sige na magbihis ka na ruon at magpaganda kang mabuti at pupunta na tayo sa
hospital dahil kanina ka pa hinihintay ng lalaking mahal mo." Turan nya kaya
ngumiti naman ako sa kaniya at mabilis na akong umakyat sa itaas ngunit bago ako
tuluyang umalis ay nagsalita akong muli.
"Bakit ba ganyan ang suot mo kuya? May lakad ka ba ngayon o may pasok ka sa
opisina? ll Turan ko ngunit tinawanan nya lamang ako kaya nagkibit balikat na
lamang ako at diretso na akong urnakyat sa itaas upang paghandaan ang pagkikita
namin ni Rye.
Ryven ls POV
Alas sais pa lamang ng umaga ay nandirito na lahat ng kaibigan ko sa rooftop ng
hospital kung saan ay balak kong mag propose sa kanya at ilangtaga press upang
malaman ng lahat na ang isang Ryven Vance ay may nagmamay ari na simula sa araw na
ito.
nagdatingan na rin ang aking mga magulang, ang 1010 at Iola ni Raine at ang
kaniyang dalawang kapatid. At tanging si Raine, Ray at mga anak ko na lamang ang
kulang. Hindi ako mapakali at para akong lagari na palakad lakad sa iisang
direkson lamang. Para akong sasabog sa aking nararamdaman, magkahalong tuwa, at
takot na hindi ko maintindihan.
"Bro, relax lang. Daig mo pa ang manganganak nyan." Turnatawang ani ni Isaac.
"Tang ina pakiramdam ko hihimatayin na
ako bro." Ani ko na ikinatawa ng lahat. Totoo naman kasi ang sinabi ko dahil
pakiramdam ko sa mga oras na ito ay hihimatayin na ako sa sobrang kaba. Mayat-maya
nga ay tingin ako ngtingin sa elevator at hinihintay ko itong bum ukas.
"Mag relax ka kasi para naman pagdating ni
Raine ay hindi ka naman mukhang dugyutin." Tumatawangturan naman ni Hanz. Huminga
ako ng malalim upang mabawasan ang kaba na nararamdaman ko. Napatingin ako sa aking
mga magulang na masayang nakatingin lamang sa akin kaya napangiti na rin ako.
"Whooosh.ll Buga ko ng hangin matapos akong huminga ng malalim at malakas na
tawanan na naman ang namayani clito sa rooftop.
"Baka naman bago dumating ang apo ko Rye ay nasa emergency room ka na nyan." Ani ng
Iola ni Raine.
"Mag relax ka lang hijo at mamaya ay maiuuwi mo rin ang aming mahal na apo."
Natatawangturan naman ng 1010 ni Raine.
Kaya tuloy ay malalakas na kantiyawan ang maririnig mula sa kanila.
Nakatanggap kami ng tawag mula sa guard na nasa hospital na si Raine at Ray kasama
ang aming mga anak kaya lalo na akong nataranta kaya iginiya ako ng aking mga
kaibigan sa
harapan ng elevator at hinintay ang pagbukas nito.
Bago mag alas siyete ng um aga ay bumukas ang elevator ng rooftop at akay akay na
ng nurse si Raine at taking gulat nya ng makita nya ang magandang pag kakaayos
dito. Bakas sa kaniyang mukha ang pagtataka lalo na ng makita nya kaming
naghihintay sa kaniya at nakahilera ang aking mga kaibigan na nakatayo sa aking
likuran at mula rin sa likuran ni Raine ay lumakad si Ray papunta sa linya nila
Isaac na nasa aking likuran kaya mas lalo siyang nagulat dahil sa ginawa ng
kaniyang pinsan.
"A-anong meron? Kuya Ray, anong nangyayari? ll Wika nya habang hawak hawak nya ang
aming kambal.
Lumapit ang aking ina sa kanya at iginiya sya sa gitna at pagkatapos ay kinuha ang
kambal mula sa kanya kaya agad ay nilapitan ko sya at hinawakan ang kanyangdalawang
kamay at nababakas ko sa kanyang mga mata ang pagkalito. Napatingin siya sa
kaniyang paligid at nagulat ng makita nyang naririto ang lahat maging ang kaniyang
1010 at Iola. Nagsimula ng magtuluan ang kaniyang mga luha kaya mabilis ko itong
pinahid at hinalikan ko siya sa kaniyang labi.
Hindi na ako nagpa tumpik tumpik pa at agad ay sinimulan ko na ang aming Plano.
Isa-isang lumapit sa kaniya ang aking mga kaibigan at iniabot sa kaniya ang mga
hawak-hawak nilang tig tatlong puting puting rosas kaya mas lalo siyang napaiyak
habang titig na titig sa aking mga mata kaya nagsimula na akong magsalita sa
kaniya.
"Raine, napakarami ng panahon ang nasayang dahil sa mga pangyayaring hindi
inaasahan. Sa pagkakataong ito ay hindi na ako magpapaligoy ligoy pa, gusto kong
malaman mo na una pa lamang kitang nakita aypinukaw mo na ang natutulog kong puso,
para kang apoy na tumunaw sa malamig na yelong nakabalot dito. Mula ng araw nayon
aysinabi ko na sa akingsarili na wala na akong ibanggustong makasama habang buhay
kung hindi ikaw lamang. May mga pangyayaring tila pinaghihiwalay tayo ng tadhana
ngunit dahil sa labis na pagmamaha/ natin sa isat-isa ay nagingsandata natin ito
upang labanan ang lahat ng naging hadlangsa ating dalawa. Maging ang tadhanang
nagpapahiwalay sa atin ay nakuhang sumuko at hinayaang magbuklod ang dalawang
pusong wagas na nagmamahalan. Kaya ngayon Raine ay hindi ko na hahayaang mapag
hiwalay pa tayong muli. Mahal na mahal kita atgagawin ko ang lahat maging akin ka
lamang."
Pagkarinig niya ng aking mga sinabi ay lalong burnalong ang mga luha mula sa
kaniyang mga mata at hindi na ito nakapagsalita pa. Tanging ang mga luha namang
niya ang nagpapatunay ng kaligayahang kaniyang nararamdaman sa mga oras na ito kaya
hindi na ako nagpatumpik tumpik pa at kinuha ko ang kahita sa aking bulsa at
binuksan ito kaya agad na lumuhod ako sa kanyang harapan na mas lalo nyang ikin
agulat.
"Raine amore mio, ti ho amato ieri, ti amo oggi e ti amerò di pill peril resto
della mia vita. Per favore amore mio prendimi, accetta il mio amore perché la mia
vita non ha senso senza di te. Ti amo con tutto il cuore, per favore sposami."
"Raine MarieAntonettiAtienza, willyou marry me?"
"Raine my love, I loved you yesterday, I love you today and I will love you more
for the rest of my life. Please my love, take me, accept my love, because my life
has no meaning without you. I love you with all my heart, please marry me."
Wika ko at hindi ko na napigilan ang aking pagluha dahil sa sobrang kasiyahang
aking nadarama sa mga oras na ito. Alam kong hindi nya ako bibiguin dahil alam kong
mahal na mahal
nya ako kaya mas lalo lamang akong umiyak dahil sa sobrang kaligayahan ng aking
puso.
Napatakip ng bibig si Raine at hindi maaawat ang mga luhang bumabalong sa kanyang
mga mata, mga luha ng kaligayahan na sa wakas ay magkakaisa na din kami.
"Yes! I will marryyou Ryven James Vance. "
Pagkarinig ko ng kanyang winika ay agad akong tumayo at mahigpit syang niyakap.
Yakap na tila ba ayoko na siyang bitawan pa, parehas kaming humahagulgol habang
magkayakap kami habang ang mga tao na nasa paligid namin ay walang humpay na
nagpapalakpakan at sumisigaw sa sobrang kaligayahang kanilang nararamdaman para sa
amin ni Raine.
"l love you baby, I really do." Wika ko habang urniiyak pa rin na tinugunan naman
niya at mabilis kong isinuot ang singsing sa kaniyang kamay at naghinang ang aming
mga labi. Pakiramdam ko ay nasa alapaap ako, ang kaligayahang nararamdaman ko ay
tila ba wala ng katapusan. Kinuha ko ang kaniyang kamay at itinaas ito.
"SHE SAID YES!" Sigaw ko habang lumuluha pa rin kaya mas lalong lumakas ang mga
palakpakan nila.
"Congratulations!" Sabay-sabay nilang ani at
kasabay ang biglang pagputukan ng mga fireworks sa langit kaya napatingala kami at
pinanuod ang ibat ibang kulay na gumuguhit sa kalangitan.
"l love you baby, I love you with all my heart." Wika ko pang muli sa kaniya.
"l love you too Ryven James Vance. Wala akong ibang minahal ng ganito, tanging ikaw
lamang." Umiiyak nyang ani ngunit nakangiti na ito.
"Now let's get married .11 Nakangiti kong wika na ikinagulat nya. Nakatitig lamang
siya sa akin at hindi malaman kung ano ang kaniyang sasabihin habang ang mga tao sa
paligid namin ayy malakas na tumatawa dahil sa naging reksyon nya.
"Ha?" Naguguluhan nyang ani na hindi tinatanggal ang mga mata sa aking mga mata.
"l said let's get married now." Wika kong muli sa naguguluhan nyang anyo.
Napatingin sya sa lahat ngtaong nakapaligid sa amin at alam kong gulong-gulo sya
ngayon sa mga nangyayari. Isipin mo nga naman ngayon pa lang ako nag propose tapos
kasalan na agad ang gusto ko.
"But how?" Nagtataka pa rin nyang ani sa akin kaya napangiti ako sa kaniya at
hinalikan siya sa kanyang labi at pagkatapos ay iniharap ko
siya sa harapan ng elevator.
Maya-maya ay bumukas muli ang elevator at iniluwa nito ang pari na magkakasal sa
amin kaya halos manlaki ang kaniyang mga mata at hindi mapaniwalaan ang mga
nangyayari. Sa likod naman ng pari ay isang babae at ang aking ina na may hawak-
hawak na box ng gown ang bumungad sa amin at iginiya si Raine papasok ng elevator
upang bihisan at ayusan at halos hindi malaman ni Raine ang kaniyang gagawin dahil
sa mga nangyayari sa mga oras na ito.
"R-Rye?!" Ani nya at kinindatan ko naman agad siya kaya bumitaw na siya mula sa
pagkakahawak ko at nagpatianod na lamang siya sa kung ano man ang mga nagaganap
ngayon.
Nakikita ko ang gulat sa kanyang mga mata, hindi nya akalain na ang proposal ko
ngayon ay kasunod din ang kasal. Hindi na kasi ako makapag hintay pa dahil lagi na
lamang may nangyayari kaya hindi ko na hahayaan na hindi pa siya matali ngtuluyan
sa akin.
Nang makabalik ang aking ina at si Raine ay napangiti ako sa napaka gandang
nilalang na lumalakad papalapit sa akin.
Pinahid ko ang kanyang mga luha at hinalikan sa kanyang labi dahil hindi ko na
mapigilan ang aking sarili. napakaganda nyang tunay at ako na yata ang pinaka
maswerteng lalaki sa buong mundo dahil hawak ng aking kamay ang pinakamagandang
nilalang na nakilala ko.
"Tang ina bro kasal muna, wala pa namang sinasabi ang pari na you may kiss your
bride pero tumutuka ka na diyan." Pang aasar na sigaw ni Isaac na ikinatawa nilang
lahat.
"Huwag ka namang pahalatang atat na atat ka, hinay hinay lang bro." Sigaw naman ni
Hanz aya napapailing na lamang ako sa mga kalokohan nila.
"Hindi ako makapaniwala na nangyayari ang lahat ng ito ngayon Rye. Kung panaginip
man ang lahat ng ito, nakikiusap ako sa IYO na huwag mo na akong gigisingin at
hayaan mo na lamang akong mamuhay sa panaginip na ito kasama ka." Umiiyak nyang
wika sa akin.
"Ang lahat ng ito ay totoo mahal 1<0, ang lahat ng nangyayari ngayon dito ay
ipanagkaloob na sa atin ng diyos kaya nakasisiguro akong gising na gisingtayo.
Mahal na mahal kita Raine at wala na akong ibang mamahalin pa kung hindi ikaw
lamang." Bulong ko sa kanya at isang mahigpit na yakap ang ibinigay ko sa kanya.
"Pagka panganak mo na lang ang engrandeng kasal ha, gusto ko lang maka sigurado na
akin ka lang at wala ng makakapag hiwalay pa sa atin kahit na tadhana pa yan kaya
pagbigyan mo ako ngayon." Wika ko at niyakap ko syang muli at pagkatapos ay iginiya
ko na sya sa harap ng pari. Ang lahat ng tao sa aming paligid ay masaya kaming
pinagmamasdan, ang lahat ay may kasiyahan sa kanilang mga mata kaya tumingin ako sa
kanilang lahat at binigyan ko silang lahat ng flying kiss na ikinatawa naman nila
habang ang aking ina naman ay walangtigil sa pagluha sa sobrang kaligayahang
kaniyang nararamdaman.
Priest:
"We gather here to unite these two people in marriage. Their decision to marry has
not been entered into lightly and today they publicly declare theirprivate
devotion to each other,
The essence ofthis commitment is the acceptance ofeach other in entirety, as lover,
companion, and friend. A good and balanced relationship is one in which
neitherperson is overpowered nor absorbed by the other, one in which neitherperson
is possessive ofthe
other, one in which both give their love freely and without jealousy.
Marriage, ideally, is a sharing of responsibilities, hopes, and dreams.
It takes a special effort to grow together, survive hard times, and be loving and
unselfish. "
Priest:
"Do you both pledge to share your lives openly with one another, and to speak the
truth in love? Do you promise to honor and tenderly care for one another, cherish
and encourage each other, stand together, through sorrows andjoys, hardships and
triumphs for all the days ofyour lives?"
Me and Raine.
"Yes, father we do "
Priest:
"Do you pledge to share your love and the joys ofyour marriage with all those
aroundyou, so that they may learn from your love and be
encouraged to grow in their own lives?"
Me and Raine.
"Yes, father we do "
Priest:
"May these rings be blessed as a symbol of your union. As often as either ofyou
look upon these rings, mayyou not only be reminded of this moment, but also ofthe
vowsyou have made and the strength of your commitment to each other."
"Ryven, please repeat after me "
"I Ryven, promise to love and supportyou
Raine and live each day with kindness, understanding, truth, humor, and passion.
With this ring I thee wed."
Pagkatapos ay agad kong sinuot ang singsing sa daliri ni Raine.
Priest:
"Raine, please repeat after me "
"I Raine, promise to love and supportyou
Ryven and live each day with kindness, understanding, truth, humor, and passion.
With this
ring I thee wed."
Raine takes my hand and places ring on my finger.
Priest:
"Now Ryven and Raine, go now in peace and live in love, sharing the most precious
giftsyou have... the gifts ofyour lives united. And mayyour days be long on this
earth.
I now pronounce you husband and wife. You may kiss the bride. "
At pagkasambit ng pari ay agad agad ko ng siniil ang aking asawa ng nag aalab na
halik. Masigabong palakpakan ang nagpabitiw sa magkahinang naming mga labi at isa
isa na nila kaming nilalapitan at binabati. Hindi magkamayaw ang kaligayahan ng
lahat na sa wakas ay natapos na rin ang paghihirap ng dalawangpusongnagmamahalan.
Habang masaya kaming lahat na nagdidiwang sa kasalang naganap sa amin ng aking
asawa ay bigla na lamang napangiwi si Raine kaya kumabog ang aking dibdib sa
sobrang takot na aking nararamdaman.
"A-Anong nangyayari sayo baby ko? ll Natataranta kong ani habang siya naman ay
sapo-sapo na niya ang kaniyang tiyan habang ako
naman ay mukhangtanga na hindi ko malaman ang aking gagawin at natataranta lamang
ako.
"Aaaaaaaah! Ang sakit ng tiyan ko Rye." Malakas nyang sigaw kaya nanlaki ang aking
mga mata at tinignan ang mga taong nagkukumpulan na sa amin. Hindi ko malaman ang
aking gagawin, tarantang taranta na ako.
"Ha? Alin ang masakit? lturo mo sa akin at hihimasin ko baby." Naguguluhan kong
wika dahil hindi ko naman alam kung bakit ba sumasakit ang kaniyang tiyan. Baka
kasi mamaya ay may nakain lamang ito na hindi sya sanay kainin kaya sumakit ang
kaniyang tiyan.
"Gago. Manganganak na asawa mo, anong hihimasin mo ha ugok ka?!" Asik ni Isaac kaya
nanlaki naman ang aking mga mata.
"What?" Malakas kong ani dahil sa sobrang gulat.
"Son, bilisan mo manganganak na asawa mo. Kumilos kang damuho ka." Ani naman ng
aking ama samantalang ako hindi ko malaman ang aking gagawin.
"Tang ina kargahin mo na asawa mo at dalin na natin sa emergency room, bobo ka
talaga nasa hospital pa rin tayo baka nakakalimutan mo." Sigaw naman ni Hanz.
Kaya sa sobrang pagkalito ko ay tumakbo ako papasok ng elevator mag isa at isasara
ko na sana ang pintuan nito ng biglang surnigaw si Raine.
"Ryyyye. Gago ka manganganak na ako saan ka pupunta?" Sigaw ni Raine na ikinagulat
ko at m abilis din akong lumabas ng elevator at nilapitan ang aking asawa pero
nakatayo lamang ako sa kaniyang harapan.
Natataranta ako at hindi ko alam ang aking gagawin.
"Aaaaaaaah! Hindi ko na kaya Rye." Sigaw muli ni Raine at nakita kong nag uunahan
sa paglapit si Ray, Isaac at Hanz sa aking asawa, at ng makalapit agad si Isaac ay
agad na binuhat si Raine patakbo sa elevator habang ang aking ina at ama ay hawak-
hawak ang kambal at sumunod ang lahat maliban lamangsa akin na natataranta.
"Fùck! That's my wife, Isaac Miguel Howard." Malakas kong sigaw sabay takbo papasok
din ng elevator.
"Gago ka kasi, manganganak na asawa mo dinaig mo pa ang natatarantang inahing manok
na nangingitlog.ll Asik naman ni Isaac.
Ang pagtibok ng puso ko ay hindi ko na maintindihan, may pagka sabik akong
nararamdaman at hindi ko maipaliwanag ito.
"Huwag na kayo magtalo manganganak na ako, aaaah... ang sakit na talaga." Sigaw
pang muli ng aking asawa kaya gad akong lumapit kay Isaac at mabilis kong kinuha
ang aking asawa mula sa kaniyang mga bisig.
"Don't touch my wife!" Sigaw ko at agad na itinakbo ko ito sa emergency room ng
bumukas ang elevator.
Hindi nagtagal ay malakas na iyak ng sanggol ang aming narinig at halos mabasag na
ang aking eardrum sa takas ng kabog ng aking dibdib. halos himatayin ako sa
pananabik na aking nararamdaman, halos maghilam na ang aking mga mata dahil sa mga
luhang ayaw paampat sa pagtulo.
"Congratulations!" Bati ng lahat sa akin habang ako naman ay hindi tumitigil sa pag
iyak.
"Mali yung hula kong triplets pare, hanggang kambal ka lang pala." Wika ni Isaac na
tumatawa. Hindi ko maipaliwanag ang kaligayahang nararamdaman ko, may mga prinsipe
at prinsesa na ako. May dalawang kapatid ang aking prinsesa na magtatanggol sa
kaniya. Ngumiti ako kay Isaac at tinapiko ito sa kaniyang balikat at tinugunan ko
ang kaniyang sinabi.
"Triplets na yan bro, isang kambal at isang prinsesa." Masaya kong ani sa kaniya.
"Mag asawa ka na kasi para maranasan mo rin ang may anak." Wika naman sa kaniya ni
Gabriel.
"Wala sa bokabularyo ko ang magseryoso.ll
Ani nya at tinapik lamang kami sa aming balikat. "Basta ako hindi na ako makapag
hintay sa ilalabas ng press na larawan na kinuha nya habang nagkakagulo kayo kanina
dahil manganganak na pinsan ko. Ano kaya mga hitsura natin habang natataranta?
Lalong lalo na si Rye tang ina ang hitsura kanina akala mo naliligaw lang. Hahaha."
Turnatawang ani naman ni Ray na ikinalaki ng aming mga mata.
Nagkatinginan kami at "Shìt!" Halos sabay sabay naming wika maliban lamang kay Ray
na panay tawa lamang ang gago.
Ito na ang pinaka masayang araw ng buhay ko, ang matupad ang pangarap ko na makasal
sa babaeng isinisigaw ng aking puso. Ngayon ay isa na syang ganap na Raine Marie
Atienza Vance ang nag iisang babae na gumulo ng isip at puso ko sa unang pagkikita
pa lamang namin. Naging masalimuot man ang naging takbo ng aming relasyon at
maraming pagsubok ang aming dinaanan ngunit sa hull' ay napagtagumpayan naman namin
ang aming pagmamahalan. Kahit na tadhana pa ang sumubok na paghiwalayin ang
dalawang pusong nagmamahalan, kung ito ay wagas at tunay ay walang kahit na sino
man ang magiging hadlang upang mapagtagumapayan ito sa huli. Maraming maraming
salamat PO.
-WAKAS-