crita roro jonggrang kawitan

wektu bapane yaiku raja

prambanan, gugur saka perang
nglawan bandung bondowoso
saka karajan pengging. bandung
bondowoso banjur kanthi
otomatis langsung nguwasani
karajan prambanan.nanging ing
wektu bebarengan, bandung
bondowoso uga pengin
ndadekake roro jonggrang dadi
prameswarine. nanging, roro
jonggrang nolak gegayuhan
bandung bondowoso kasebut.
emane penolakan roro jonggrang
iki malah nggawe bandung
bondowoso murka. banjur,
piyambake mutusake kanggo
mengurung roro jonggrang ing
jero istana, bareng bi sumi lan
dayang-dayang liyane. sanadyan
wis dikurung ing jero istana,
nanging saben dina bandung
bondowoso terus ndhesak roro
jonggrang ben arep omah-omah
karo kae. nganti ing siji dina, roro
jonggrang uga
lelah krungu panjalukan iku lan
piyambake mutusake kanggo
nglakoni apa-apa. roro jonggrang
ngomong menawa piyambake
gelem dadi prameswuri bandung
bondowoso, nanging piyambake
nduweni syarat. krungu
panjalukan roro jonggrang,
bandung bondowoso katon
seneng lan karo. angkuh
dheweke njawab yakin bisa
ngebaki panjalukan roro
jonggrang. bandung bondowoso
berjanji arep menehake apa
kang dikarepake roro jonggrang.
malah menawa piyambake
gagal, mula piyambake nyuwun
ben roro jonggrang ora lunga
kasebab piyambake kang arep
mbalekake karajan iki ing roro
jonggrang. roro jonggrang
gumuyu, lan banjur piyambake
ngucapake apa kang piyambake
nyuwun marang bandung
bondowoso. piyambake nyuwun
kanggo digawekake sewu candhi
jero sawengi lan sakabehe kudu
rampung sadurunge
srengenge terbit. wiwitane
bandung bondowoso sempet
heran karo panjalukan roro
jonggrang iki, nanging ora suwe,
dheweke ngguyu bahagia.
piyambake yakin banget bisa
ngebaki panjalukan roro
jonggrang. menawa piyambake
kasil memenuhine, mula roro
jonggrang gelem dipersunting
bandung bondowoso. nanging
menawa gagal, mula roro
jonggrang pamit ben dheweke
bisa lunga saka istana kasebut
kanggo miwiti urip
anyar.bandung bondowoso uga
langsung beranjak kanggo
ngebaki panjalukan roro
jonggrang. piyambake nyuwun
rewangan ing pasukan jin
amarga mbangun sewu candhi
jroning wayah sawengi yaiku
pakaryan kang gampang banget
kanggo wangsa jin. lan bener
wae, jroning wayah cekak, yasan
candhi wis wiwit katon. nanging
weruh iku kabeh, roro jonggrang
wiwit sumelang lan
kedangdapan. "bi
sumi, awake dhewe kudu
nglakoni apa-apa! delengen,
candhine meh siyap," tembung
roro jonggrang ing bi sumi ing
jero istana. bi sumi uga katon
kedangdapan. nanging,
dumadakan wae, bi sumi
nduweni idhe kanggo ngrewangi
roro jonggrang. roro jonggrang
lan bi sumi banjur menyelinap
menyang jabaning kamar lan
pinuju menyang kamar dayang-
dayang kang papane ora adoh
saka kamar dheweke kabeh. bi
sumi banjur ngereh para dayang
lan pengawal istana kang setia
kanggo ngumpulake jerami.bi
sumi banjur menempelkan
telunjuke ing lambe lan berbisik
ing roro jonggrang lan
piyambake arep ngobong jerami
kasebut, saengga langit menehi
kesan dadi abang saengga dadi
pertandha srengenge wis terbit.
rampung jeramine terkumpul,
mula bi sumi banjur membakare.
piyambake uga ngereh para
dayang kanggo
menumbuk lesung. swara lesung
kang bertalu-talu, ditambah
semburat geni kang memecah
langit, nggawe suasanane arep
memper banget esuk dina. karo
mengkene, sawung uga ketipu
lan berkokok keras memecah
swasana hening.
"kukuruyukk...kukuruyukkk..."
krungu swara sawung, bandung
bondowoso lan para jin kaget lan
dheweke kabeh deleng menyang
langit kang wis cukup terang.
wektu swasana cukup terang iki,
mula para jin uga selak
lunga.weruh bab iki, bandung
bondowoso ora berkutik lan
ngolehake para jin lunga.
piyambake banjur nyawangi
candhi gawean para jin lan yakin
cacahe wis sewu, jumbuh
panjalukan roro jonggrang.
piyambake yakin menawa roro
jonggrang ora arep bisa
mengelak. piyambake banjur
age-age ngupadi roro jonggrang
kanggo nglaporake candhi-
candhi kang wis
dibangune lan roro jonggrang
banjur ngitung candhi-candhi
kang wis rampung. emane
candhi kasebut cacahe kurang
sa woh. bandung bondowoso
uga ora pracaya apa kang
didengare. piyambake banjur
ngitung dhewe cacah candhi lan
jebul pancen bener, candhi kang
diwangun pasukan jin mung
sacacah 999. ing wektu iku,
bandung bondowoso kuciwa
banget lan nesu. piyambake ora
nyana bisa gagal ngebaki
panjalukan roro jonggrang.
bandung bondowoso ngrasa ora
tau kalah lan apa wae kang
piyambake karepake, mesthi
arep diolehi. menawa piyambake
arep sewu candhi, mula
piyambake arep ngolehake.
nanging roro jonggrang nyuwun
bandung bondowoso kanggo
menepati janjine, lan pancen
kasunyatane candhi kasebut
kurang siji. amarga ora trima
sinebut kalah, bandung
bondowoso banjur nyuwun roro
jonggrang dadi candhi
menyang sewu. karo kesaktiane,
piyambake ngowah roro
jonggrang dadi patung watu.