SCHOTEN IN DE LUCHT

GIOVANNI BRAND
2015
(Richting elkaar)

Kasimir

Je had een gesprek met een lijk.

Mathilde

Ik had geen gesprek met een lijk.

Dat kan namelijk niet.
Ik deed mijn verhaal tegen een lijk.
En jij.
Jij zat achter de deur van de schuur.
Twee dagen en nachten zat je achter de deur van de schuur

Kasimir

De ijzeren schuur waarin ik jou had opgesloten.

Ik hoorde hoe je zei dat je niet kon stoppen met kijken.

Mathilde

Ik zei:

(Richting zaal)

Dit is de derde nacht dat ik niet kan stoppen met kijken.

Naar jou.
Al drie nachten lang probeer ik te ontraadselen wie je bent enkel gebaseerd op je aanzicht.
Ik ben blij dat ik alleen jou kan zien door dit gat.
Als hier heel het vliegtuig lag, de inzittende plus bemanning, zal mijn focus me in de steek
hebben gelaten.
Het is vreemd dat ik tot rust kom door naar je te kijken.
Het is net alsof je gewoon slaapt en dat je straks gewoon wakker wordt en me dingen vertelt
waar ik al lang achter gekomen was.
Door nachten je rustende lichaam te bestuderen.
Na een dag werken, eten, praten.
Na een dag leven in het dagelijks leven moet je rust nemen door te slapen.
Dat jullie dood zijn, voor eeuwig rust hebben, geeft dus aan hoeveel energie jullie de laatste
minuten verspeeld moeten hebben.
Het moment dat ik hoorde dat deze ramp zich voltrokken had was jullie oneerlijke strijd al
voorbij Toen begon mijn strijd.
‘’Dit te zeggen tegen alle medewerkers van de Nederlandse ambassade hier in Kiev is enkel
een formaliteit. ‘’ Zei de ambassadeur.
‘’En eigenlijk maak ik me alleen maar zorgen om de afdeling mensenrechten en haar
leidinggevende Mathilde Heemstra.’’ Ik dus.
Zijn verbod om niets te doen en te wachten drong niet tot me door want in mijn hoofd was ik al
hier.
Op de plek waar het vliegtuig neergestort zou zijn.
Niet wetende dat het vliegtuig met zijn inhoud verspreid zou liggen over tientallen kilometers.
Op de vlaktes tussen dorpen in.
Op deze vlaktes, waar ik aan kwam, zag ik de plaatselijke bevolking feest vieren.
Ze trokken jullie koffers open, en roofde ze leeg.
Vaders sprokkelden kleding bij elkaar voor de hele familie.
Er was er één die juwelen vond in een zijvak van een tas.
Hij kon zijn geluk niet op.
In plaats van jullie lichamen te bedekken met kleden om jullie lichamen te beschermen tegen de
zon, stopte deze man oorbellen van een dood iemand in de oren van zijn dochter.
En hoewel zijn dochter er niets aan kon doen trok ik met harde hand de oorbellen uit haar kleine
oren en deed ze terug in de oren van de vrouw.
Maar mijn strijd was een…
Toen ik de Russische separatisten met brokstukken zag slepen.
De mensen uit de dorpen zag toenemen.
Wist ik dat mijn strijd hier ten einde was.
Wenste ik dat ik hier nooit gekomen was.
Toen ik hierheen vertrok dacht ik niet aan het gegeven dat de Russen hier de macht hadden.
Dacht ik niet aan hun macht en bitterheid, hun onmenselijke daadkracht.
Waar ik al jaren enkel van gehoord heb.
En nu al drie dagen in gevangen zit.
Een onmenselijke plek met een onmenselijke lijder.
Kasimir Moestavov
De man die mij bij de blokkade met zijn blauwe ogen aankeek en vertelde dat ik niets hoefde te
vrezen.
Dat ik mijn vaderlands trots was.
De man die me liet gijzelen toen ik wilde vertrekken omdat ik zijn daden niet kon aanzien.
Niet kon zien hoe zijn volgelingen blindelings deden waar hij om vroeg.
De man die me naar deze schuur deporteerde waar maar één klein gaatje in de muur zit.
Toen ik net opgesloten zat keek ik door dat gaatje en zag ik een lege vlakte.
Maar een uur later hadden ze jou daar neergelegd.
En ondanks dat ook deze daad ontstaan is uit die onmenselijke roes waarin de russen leven
vond ik rust.
In de nachten.
Wanneer je enkel een silhouet bent.
Wanneer de maan je wonden heelt.
Want overdag kan ik het niet aanzien hoe de zon je verbrand.
En hoewel ik overdag niet door het gat wil kijken.
Ruik ik hoe jouw lichaam rot.
Vult jouw lichaamsgeur deze ruimte.
En het valt niet te ontvluchten.
Ik ontkom niet aan jou.
Als ik stop met kijken ruik ik je wel.
Als ik mijn neus dichthoud vullen mijn longen zich met jouw geur en verstik ik.
En ik weet niet of het het idee is dat ik die lucht inadem of dat de lucht die een lijk uitstoot vol gif
zit.
Maar ik ontkom er niet aan.
Het is mijn lot.
Maar de gedachte aan wat jullie lot was maakt mijn lot slechts een straf.

(Richting elkaar )

Dat vertelde ik tegen het lijk.

Maar ze reageerde natuurlijk niet.

Kasimir

Maar ik wel.

Mathilde

Nadat je de ijzeren schuur binnen kwam.

Me niet aankeek en een dodelijk lange stilte liet vallen.

(Richting zaal)

Kasimir

Zie het niet als een straf maar als een proces.
Een langzaam proces waarin jij centraal staat.
Een proces waarin jij de leiding hebt door zelf na te denken.

Mathilde

Hoe denk je dat ik kan nadenken als alles wat ik zie en ruik me herinnerd aan de gruwel van jou
daden?
Hoe kan je zeggen dat ik centraal sta terwijl er buiten honderden lijken liggen te verrotten?
Kasimir

Zij bestaan niet meer

Mathilde

Maar ik heb ze gezien dus voor mij bestaan ze.

Als ook ik hun bestaan ontken dan is er hier niemand meer die zich bekommert om de rechten
van deze mensen.
Dan zullen ze alleen nog maar bestaan in de hoofden van de nabestaanden.
Waar ze voor altijd zullen blijven bestaan.
En zodra de Nederlandse hulptroepen arriveren bestaan ze ook voor de mensen die de lijken
moeten bergen.
De treinen waarmee ze waarschijnlijk vervoerd worden hebben medewerkers.
Ze bestaan voor die medewerkers.
Voor de piloten.
Soldaten.
En voor heel Nederland zullen ze bestaan.
En ze blijven bestaan al liggen ze onder de grond.
Door heel Nederland zullen op hun graven kleine monumenten komen te staan.
Zodat niemand ooit de fout maakt die jij net hebt gemaakt.
Door te zeggen dat ze niet bestaan, gaf je toe dat ze leven.
Ook in jouw hoofd.

(Richting elkaar )

Kasimir

Ik keek je aan.
Zag de woede vechten, tegen je hartstocht.
En zij:

(Richting zaal )

Enkel de herinneringen blijven bestaan, wat daar ligt is afval.

Restanten van een daad die snel verduistert en vergeten moet worden.
Wanneer de Nederlandse hulptroepen arriveren is er niet veel meer over van de lichamen.

Mathilde

Je kan niet ook nog de lichamen laten verdwijnen.

Dat gaat zelfs jullie barbaarsheid te boven.
Kasimir

Dat kan ik inderdaad niet.

Maar de natuur wel.
Blijkbaar staat de natuur aan mijn kant.
En is de zon in dit geval de grootste barbaar.
Het enige dat ik kan doen is de brokstukken vernietigen en verplaatsen.

Mathilde

Als jij werkelijk waar de leider van de Russische separatisten bent welke blinde man heeft jou
dan benoemt tot deze taak?
In de tweede wereld oorlog hadden jouw ideeën om de brokstukken te vernietigen en te
verplaatsen gewerkt, maar in die zeventig jaar dat er geen echte wereld oorlog meer is
geweest, maar er wel meer oorlogen als ooit te voren zijn, is de techniek verbetert.
Worden mensen als jij overmeesterd door hun eigen leugens.

Kasimir

Ken je de stelling van Gödel?

Mathilde

Gödel heeft veel stellingen.

Kasimir

De onvolledigheidsstelling.

Mathilde

Wel eens iets over gehoord ja.

Kasimir

Binnen elk systeem zijn er beweringen die waar zijn, maar waar niet van bewezen kan worden
dat ze waar zijn.

Mathilde

Knap dat je dat zo uit je hoofd kent.

Maar die stelling heeft betrekking op de wiskunde.
Is begin twintigste eeuw bedacht en heeft nu allang genoeg andere theorieën die het tegendeel
bewijzen.

Kasimir

Godel´s onvolledigheidsstelling wordt tot op de dag van vandaag nog steeds gebruikt.

(Richting elkaar)

Mathilde

Hoewel je blauwe ogen veel indruk maakte en ik je knap vond kon ik eerst niets voor je voelen.
Ik dacht namelijk dat je totaal niet intelligent was.
Ik kan niets voelen voor mannen die niet intelligent over komen.
Ik raakte in je geïnteresseerd maar wilde dit niet laten merken.
Ik raakte in je geïnteresseerd en vroeg:

(Richting zaal )

En wat heeft deze stelling te maken met de fouten die jij maakt?

Kasimir

Er kunnen bewijzen zijn dat wij - de Russen - van deze luchtaanval de schuld hebben.
Maar ze zijn onvolledig.
Ze kunnen bewijzen dat wij de aanval hebben gepleegd doordat het Oekraïense volk en
spionnen ons in de dagen na de aanval kanonnen heeft zien wegvoeren.
Die overigens vernietigd zijn.
Maar als ze de aanval reconstrueren en achter de plek willen komen waar dit kanon gestaan
moet hebben komen ze op een hele andere plek uit.

Mathilde

Omdat jullie brokstukken verplaatsen en vernietigen.

(stilte)
Maar waarom duurt dit zolang, na de eerste dag was heel de vlakte al gemanipuleerd door jullie
verplaatsingen.
Waarom zijn jullie nu al drie dagen bezig?
Waarom kunnen deze lijken niet gewoon geborgen worden?
Kunnen de lichamen helen en families nog een laatste afscheid aan hun geliefde brengen.
Zonder voor het leven getekend te zijn door…
Kasimir

Als we de hulptroepen nu toelaten zal er nooit een antwoord komen op de vragen van deze
families.
Zal het een catastrofe zijn wat ze aantreffen waar nooit een dader voor wordt gevonden.

Mathilde

Het is al een catastrofe.

Kasimir

Deze familieleden zullen nooit rust vinden als ze niet weten wie de dader is.
Als wij de brokstukken kunnen verplaatsen zoals ik bedacht heb zullen alle onderzoeken
uiteindelijk wijzen dat de schuld licht bij de Oekraïense rebellen.

Mathilde

Waarom vertel je dit aan een vrouw.

Een vrouw die macht heeft in dit onderzoek en aan de kant van Oekraïne staat.

Kasimir

Omdat jij deze kamer niet gaat verlaten in deze staat.

(Richting zaal )

Mathilde

Hoe kan het dat ik de man die me naar mijn idee met de dood bedreigde me nog steeds
aantrekkelijk vond.
Ik viel voor jou charmes als beul.
En het enige dat ik kon doen is jou verleiden met mijn charmes.
De charmes van een tot dood veroordeelde vrouw.
Terwijl ik dacht dat jij me ging vermoorden bleef ik met je flirten en je charmeren met de
woorden:

(Richting zaal )

Leg me dan op haar.

Kasimir

Wat denk je?

Mathilde

Dat ik, wanneer jij mij gedood hebt op haar wil liggen.
Haar lichaam beschermen tegen de zon - voor zover dat nog mogelijk is - is het minste wat ik nu
nog kan doen

(Richting elkaar )

Kasimir

Vanaf het moment dat jij voor me stond en me vertelde waarvoor je hier kwam, wist ik het.
En toen je zag wat mijn daden waren, ik de verafschuwen in jou ogen zag.
Kon ik niets anders doen dan je gevangen te nemen.
Op het moment dat je me vertelde dat je haar wilde beschermen tegen de zon wist ik dat het
goed was dat ik dat had gedaan .
Omdat je me aankeek, en niet bang voor de dood was.
Niet bang voor mij.

(Richting zaal )

Als ik je zal doden, leg ik jou lichaam op haar lichaam.

Maar ik zal je niet doden.
Je bent op dit moment mijn dierbaarste bezit.

Mathilde

Jouw bezit?

Kasimir

Ja.
En ik zal jouw bezit zijn.
Zonder mijn hulp kom jij hier niet levend weg.
En waarom zal ik jou vermoorden als ik jou hulp niet harder nodig heb?
Mathilde

Dood me.
(stilte)
De enige hulp die ik van jou nodig heb is dat je me dood, sinds de oorlogen in Oekraïne heb ik
gezworen nooit meer een Rus te vertrouwen.

Kasimir

En ik heb aan mijn moeder beloofd nooit een Nederlander te vertrouwen.

(Richting elkaar )

Mathilde

Hoe wist je dat ik van Nederlandse komaf ben.

De afgelopen dagen heb ik alleen maar in het Oekraïens gepraat?

Kasimir

Dat zei je tegen het lijk.

Maar buiten dat om hebben wij - de Russische separatisten - een lijstje.

Mathilde

Een lijstje voor?

Kasimir

We hebben overal lijstjes voor.

Duizenden namen zijn bij ons bekend.
En niemand weet dat zijn naam op een van onze lijstjes staat.
Niemand weet wie wij persoonlijk zijn terwijl wij weten wie de machtigste mensen van de Europa
zijn.

Mathilde

En ik sta op het lijstje van meest machtige mensen in Europa?

Kasimir

Stond.
Toen ik je gevangen genomen had heb ik je eraf gehaald.
Maar jij stond op twee lijstjes.

Mathilde

Op twee lijstjes?

Kasimir

Die van Oekraïense vrouwen die macht te veel hebben naar ons idee
En op die van Nederland.
Normaal vallen namen niet ze snel op, op die enorme lijstjes maar omdat jij er op twee staat
had je het geluk dat je bij ons al bekend stond.

(Richting zaal )

Mathilde

Wat hebben de Nederlanders de russen ooit aangedaan waardoor wij niet meer te vertrouwen
zijn?

Kasimir

De Russen niet.
Rusland is niet mijn vaderland.
Ik ben in 1979 geboren in Bosnië-Herzegovina
Ik was twaalf toen daar de oorlog uitbrak.
Toen ik mijn moeder verloor omdat ze mij en mijn broer wilde beschermen.
De Nederlandse soldaten zouden ons helpen.
Ze reden langs het dorp.
Grote goed gevoede mannen in wagens reden langs ons dorp, terwijl wij al dagen niet meer
gegeten hadden.
Ze keken naar ons en reden door.
Een uur later vielen ze onze stad binnen.
Mij moeder zei me dat ik me moest verstoppen in de kelder, samen met mijn broer.
Maar hij weigerde.
Ze vielen ons huis binnen en schoten hem neer.
Voor mijn moeders ogen.
Mijn moeder schreeuwde het uit.
Haar geschreeuw leek wel uren te duren maar in werkelijkheid werd haar stem na een paar
seconde al gedoofd.
En daar waren blijkbaar tien schoten voor nodig.
Omdat op de gevel van ons huis alleen de naam van mijn vader en moeder stond zochten ze
niet lang verder en vonden ze mij niet.
Dat jij na het zien van deze gruwel hierbuiten dood wilt snap ik heel goed.
Na mijn moeders lijk te hebben gezien wilde ik ook niets liever.
Van haar lichaam was niets meer over.

Mathilde

Nu snap ik waarom je zo bent.

Kasimir

Je begrijpt me?

Mathilde

Je vraagt me of ik begrip heb voor iemand die de waarheid wilt verduisteren?

Die wilt verduisteren dat hij schuldig is aan de moord van honderden mensen.
En dan spreek ik niet alleen over de mensen die hier liggen.
Maar ook over alle Oekraïense mensen die afgelopen maanden vermoord zijn.
Voor zo iemand zal ik nooit begrip hebben.
Maar voor jou heb ik nog minder begrip.
Je hebt zelf de oorlog meegemaakt.
De verwoestende kracht van de oorlog heeft jou waarschijnlijk niet goed genoeg getekend.

Kasimir

Of juist te veel.
Ik ben niet verantwoordelijk voor deze aanslag.
Het was mijn taak de aanslag op een Oekraïense troepentransport veilig voor te bereiden.
De troepen hier zouden het afhandelen en ik was al onderweg naar Rusland voor een
bijeenkomst.
Toen ik hoorde van de ramp ben ik omgedraaid en terug komen.
Vlak voordat jij aankwam had ik net de man die mijn leiding overnam plus de racket lans
scheerder geliquideerd.
Moest ik meteen een plan bedenken om nog een oorlog te voorkomen.

Mathilde

(stilte)
Kasimir

Als de Nederlanders er achter komen dat de Russische separatisten achter deze aanslag zitten
kan dat misschien we de grootste oorlog in tijden worden.

Mathilde

Denk je serieus dat dit een derde wereldoorlog kan worden

Kasimir

In zekere zin wel ja.

Jullie hebben America achter jullie.
En aangezien er ook mensen uit Australië en Maleisië in het vliegtuig zaten is Rusland
omsingeld.

Mathilde

En door mij te gijzelen denk je dat al die landen milder worden?

Kasimir

Als dit een gijzeling was zaten we inderdaad nog meer in de problemen.
Maar niemand is op zoek naar jou.
In deze dagen is er nog niemand bij de barricades geweest met de vraag naar jou.

Mathilde

En mijn telefoon?

Kasimir

Een paar berichten van Innoketie.

Mathilde

Mijn ex man.

Kasimir

Blijkbaar vertrouwd die je.

Wel zegt die keer op keer dat je daden dwaas zijn maar daarna zegt die dat die je toch
vertrouwd.

Mathilde

Hij vraagt niet of ik wat van me wil laten horen?

Kasimir

Je bent een sterke vrouw.

Mathilde

Maar red hij het dan wel zonder mij?

En de kinderen?

Kasimir

Ik denk dat je je over hen geen zorgen hoeft te maken.

Als alles mee zit zie je ze over ongeveer twintig dagen weer.

Mathilde

Hoe heb jij als enige die oorlog kunnen overleven?

Hoe ben je daarna in Rusland terecht gekomen zonder in de handen te vallen van een van de
legers die jouw land bezette
Hoe kan een jongen van twaalf nog zo goed een nieuwe taal leren?
Niet alleen Russisch maar ook Engels en zelfs een beetje Oekraïens.
Er klopt niets van je verhaal, waarom ben ik hier?!

Kasimir

Ik wil je best alles vertellen maar als je geen interesse hebt in een samenwerking is het zonde
van mijn tijd.

Mathilde

Ik wil dat deze lijken naar hun familie gaan.

Dat de vrede terugkeert in Oekraïne en ik wil mijn kinderen terug zien.

Kasimir

Ben je bereid om daar voor door het vuur te gaan.

Mathilde

Zolang ik blijf leven ben ik voor veel in staat.

(Richting elkaar )

Kasimir

En onze samenwerking was van start gegaan.

Je hebt het makkelijk voor jezelf gemaakt.
Daar, in de schuur.
Ik kuste je, je kuste terug en hebt nooit meer een vraag gesteld.

Mathilde

Geen vraag?
Na die kus vroeg ik je:

(Richting zaal )

Denk je echt dat er kans is op een derde wereldoorlog?

Kasimir

Daar ben ik niet zeker van.

Maar de situatie in Oekraïne wordt steeds overzichtelijker.
Er worden nu steeds meer landen bij betrokken.
Europa zal branden.

Mathilde

En dan komt er een vrouw aan de barricade.

Een vrouw die volgens jullie macht heeft.
Je doet alsof ze welkom is maar zodra ze te indringend is sluit je haar maar op.
Drie dagen, in een klein hokje zonder zuurstof.
En als deze vrouw in het hokje gaat en ze kijkt door het gat in de muur - de enige verbinding
met de buitenwereld - ziet ze een lege vlakte.
En als ze er een uur later doorheen kijkt ligt er een lijk.
Het enige uitzicht dat ik drie dagen had was een lijk.
En waarom?
Waarom moet ik jou nu ineens vertrouwen terwijl je eerst mijn beul was.
Hoe denk je dat ik je nog kan vertrouwen?

Kasimir

Je hebt me al vertrouwd door me terug te kussen.

In je hoofd spelen vragen maar de rest van je lichaam weet wat die wilt.
Wat voelde je, toen ik je zoende?

Mathilde

Doet er niet toe

Kasimir

En waarom doet het er niet toe

Mathilde

Omdat ik heel even dacht dat ik je vertrouwde.

Kasimir

En je vertrouwde me niet?

Mathilde

Nee.

Kasimir

Als je me niet vertrouwde kuste je me niet terug.

Als je me niet vertrouwde was je bang dat ik je zou doden of verkrachten en had je me weg
willen duwen.
Maar je kuste terug.
Je voelde hoe mijn penis stijf werd tegen je bovenbeen en je gaf geen kik.
Het zoenen werd alleen maar heviger.

(Richting elkaar)

Mathilde
Daar in die schuur viel ik voor je.
Tussen honderden lijken koos ik voor jou.
En natuurlijk wilde ik nog steeds dat de lijken bedekt werden en naar hun families zouden gaan.

Kasimir

Dus bedacht je een briljant plan.

Mathilde

Ik liet jullie -de separatisten- alle bezittingen van de omgekomen mensen verzamelen en
trommelde intussen de Oekraïense burgers van dat gebied op.
In ruil voor hulp met het verplaatsen van de brokstukken kregen zij de verzamelde bezittingen.
Ze werden blind.
Niemand dacht na over het feit dat ze bewijs aan het manipuleren waren.
Niemand dacht aan de blaam die ze aangebracht bij hun eigen volk.
Want een vrouw die voor de Oekraïense staat werkte deed een beroep op ze.
En door dat beroep op te volgen kregen ze nieuwe kleding en andere dierbare bezittingen.
Dus dacht niemand meer na.
Zelfs ik niet.

Kasimir

En daardoor hebben we gisteren het gebied al vrij kunnen geven.

Na tien dagen in plaats van twintig.

Mathilde

Toen het moment van vrijgave daar was wist ik het zeker.
Ik was bevooroordeeld door je aan te zien als een slecht persoon.

Kasimir

Ik heb je bevooroordeeld.
Door je op te sluiten en te martelen door middel van dat lijk.

Mathilde

Je was verliefd.
En was bang mij kwijt te raken.
Net zoals je ooit bang was om je moeder kwijt te raken.
Kazimir

Ik heb voor het eerst gevoelt hoe het is om iets goeds te doen.
Om zo hart te werken zodat de lijken geborgen konden worden is eigenlijk niets voor mij.
Net zo als dat het niets voor mij is om respect te hebben voor een vrouw.
In westerse landen hebben ze respect voor vrouwen, hier niet.

Mathilde

Laat dit dan het begin zijn.

Kazimir

Ik heb geen respect voor je omdat ik het wilde.

Ik had je nodig.
Ik had een vrouw nodig om mijn problemen op te lossen.
Ik heb jou de afgelopen dagen nodig gehad en dat is gewoon niet correct.
Ik kan me niet staande houden in deze wereld als ik gezag voor een vrouw heb.

Mathilde

Zij weten niet hoe het is om een vrouw te beminnen.

Kazimir

Het voelt goed om jou te beminnen maar ik bemin ook nog steeds de gedachtes die me zijn
aangepraat door de mannen die mij hebben gemaakt tot wie ik ben.
Tot de slechte man die ik ben geworden.
Ik heb de altijd de rol van slecht persoon toegekend gekregen.
Van iedereen.
Ik ben er nooit tegenin gegaan.
En uiteindelijk voelde het goed, die rol.

Mathilde

Een slecht persoon kan niet zo snel iemand op zijn gemak laten voelen als dat jij dat deed.
Ik zat twee dagen opgesloten.
Je hebt me gemarteld door me naar dat lijk te laten kijken en dat nam ik je heel erg kwalijk.
Maar zodra je die slechte man in je liet varen stelde je me gerust.
Je stelde me gerust in een bizarre situatie, een slecht persoon had dat niet gekund.
Kazimir

Wel als ik je gerust stelde met leugens.

Mathilde

Maar dat deed je niet.

Kazimir

Mijn ouders.
Ze leven nog, in Rusland, waar ik geboren ben en heel mijn leven heb gewoond.
En ik was niet bang voor een derde wereldoorlog ik zei die dingen alleen maar omdat een stem
als die van jou ontbrak in mijn team.
Ik kuste je niet omdat ik je beminde maar zoenen werkt beter dan woorden.
Leugens zijn makkelijk te verzinnen.
Je had me door.

Mathilde

Maar door me te zoenen bracht je me in de war

Kazimir

Net als dat jij mij in de war bracht door oprecht van me te houden.
Als ik met de mannen praten nadat wij met elkaar hadden gevreeën spraken ze over je als een
hoer.
Zo zijn wij dat gewoon in het leger.
Vrouwen zijn hoeren en alleen goed voor seks.
Ik kon het niet verdragen dat ze je zo noemde.
Ik heb wel mee gelachen maar kon jou geen hoer noemen want hoe wij met elkaar vreeën
kunnen hoeren niet met hun klanten.
Een hoer kijkt je niet echt in je ogen aan tijdens de seks.
Een hoer wilt het liefste snel klaar zijn terwijl wij eindeloos doorgingen tot de zon weer op kwam
en zij samen dat gevecht weer aan gingen tegen de zon.

Mathilde

Je vind je me dus geen hoer.

Wat voel je dan wel voor me?

Kazimir
Ik weet het niet.
Ik denk dat ik van je hou maar ik heb geen idee hoe het voelt om van iemand te houden.

Mathilde

Als je van iemand houd dan…

Dan ben je realistisch.
Dan zie je de fouten in van elkaar en durf je elkaar daarop te wijzen.
Dan aanbid je die persoon niet maar voel je je als gelijken.
Maar als je verliefd bent.
Dan doe je dat allemaal wel.
Ik zag niet in hoe fout je zat.
Ik aanbad je en cijferde mezelf volledig weg.
Ik had me door je moeten laten doden, want nu..
Deze liefde die ontstaan is, is ontstaan uit leugens.
Maar hoe zeer jou woorden van toen leugens waren zo echt is nu de liefde tussen ons.
Maar de daden die onze liefde heeft voortgebracht zijn gruwelijk.
Wat wij deden was onmenselijk.
Blind van liefde vonden we ons belang en dat van de toekomst van Rusland belangrijker.
Wij vonden de wereld waarin wij dachten te gaan leven belangrijker.
Ik was bang voor de verwoestende kracht van oorlog maar stapte blind in het gegeven dat liefde
heet.
Al jaren lang wordt er gestreden tegen de oorlog en haar kracht, maar tegen de verwoestende
kracht van liefde doet men niets.
Dat ik van jou ben gaan houden is de straf die ik moet betalen voor de daden die ik heb verricht.
En net als de nabestaande van de lijken zal ik moeten leven in een wereld waarin ik altijd
opzoek zal zijn naar die ene persoon.
Ik zal op een mistige ochtend in de menigte lopen.
En vanuit de mist zal een gestalte op mij afkomen die me dan aan jou doet denken.
En ik zal hopen dat jij het bent.
En dan niet de persoon die je echt bent maar de persoon die ik van je heb gemaakt door middel
van jouw leugens.
De persoon van wie ik echt hou.
En keer op keer zal ik die gestalte op me af zien komen en even hopen dat jij het bent.
Terwijl ik heel goed weet dat die jij niet bestaat.
De nabestaande zullen vragen hebben.
Waarom dit kon gebeuren.
Maar dat zullen ze nu nooit echt te weten komen.
En ze mogen zich gelukkig prijzen, dat ze niet zullen weten waarom.
Want wetend waarom iets mis is gegaan, wetend dat je het zelf in de hand kon hebben is een
grotere pijn.
Want een verlies hoort je te overkomen.
Daar hoor je zelf geen invloed op te hebben.

Mathilde loopt af. Einde