Kubizam je umetnički pravac u modernoj umetnosti u prvom redu slikarstva, sa početkom

20. veka, koji je imao veliki uticaj na početak apstraktne umetnosti.

Kubizam je dobio ime od kritičara likovne umetnosti, kojim je obeležena jedna slika Žorža
Braka, podsmešno nazvana- kubusčići. Ime dolazi od reči kubus što znači kocka. Kubizam je
pojednostavljavao oblike u interpretaciji realnosti na oblike kocke, kugle i valjka. Nastao je
1907. I1908. godine u delima Žorža Braka i Pabla Pikasa i svoj vrhunac je imao 1914.
godine.

Kubizam je bila kritika klasičnoga slikarstva, pojavio se kao reakcija na fovizam i potrebu za
prostorom u slici i njegova metoda je bila apstraktna perspektiva.
Kubizam je ponikao iz dela i teorije Pola Sezana koji je svoja iskustva i praksu naveo u
jednom pismu 15. aprila 1904. godine Emilu Bernardu u kome on piše da se ceo realni svet
sastoji od kocke, kugle i valjka odnosno geometrijskih oblika na koje se svi oblici mogu
rastaviti da bi se naslikali. Sezan je umro i posle njegove smrti je nastao ovaj pravac koji je
on inicirao u svojim delima.
. Sezan je začetnik trenda prema traženju nove realnosti kroz posmatranje i naglasavanje
geometrijske strukture. Ovaj novi pogled se razvijao u narednom periodu od dvadeset i pet
godina. Sezanov koncept je podrazumevao traženje univerzalne forme prirode kroz
geometrijske oblike, kubus, konus i loptu. U traženju nove stvarnosti, umetnici koji se
baziraju na Sezanovom konceptu, postepeno preko fovizma, dolaze do likovnog jezika koji će
kasnije rezultirati u stil koji dobija ime kubizam.
Jedan od najaktivnijih mladih umetnika fovističkog pokreta u Parizu od 1903. do 1906.
godine bio je Španac Pablo Pikaso. Vjerovatno zbog svog divljenja prema Sezanovom delu ili
zbog želje da preuzme vođstvo Matisa u fovističkom pokretu, Pikaso počinje da istražuje
nove mogućnosti u načinu izražavanja u svom slikarstvu. Svoja istraživanja bazira na analizi
volumena i prostorne strukture. Sa skoro istim pristupom kao i Sezan, Pikaso je ipak
nezadovoljan naglašavanjem spoljašnjih karakteristika predmeta i traga za metodom
izražavanja njihove unutrašnje strukture. U tom traženju novog izraza konačno dolazi do
riešenja i počinje da stvara slike prikazujući više strana istog objekta. Za tu ideju se inspiriše
ne samo u Sezanu, nego i u delima arhaične grčke kao i afričke skulpture.
Najuočljiviji aspekt kubističke forme koju su razvili Pikaso, Brak i njihovi sljedbenici je
geometrijska kristalizacija površina objekata.
Radeći na novoj strukturi Pikaso je često stvarao svoja dela sužavajući izbor sredstava
izražavanja, na primer bogastvo boje. U tom procesu redukcije, nastaje novi likovni jezik koji
ne poštuje površinski izgled predmeta, od primarne važnosti u likovnoj umetnosti još od
vremena Renesanse. Slike se sada stvaraju sa namerom da se naglasi njihova likovna
struktura.
Pojam „apstrakcija“ koji je do 1900. godine imao opšte značenje, počinje da se koristi za ovu
novu formu izraza, za koju se smatralo da nije povezana sa posmatranim objektom. Kubizam
se može smatrati pretečom svih kasnijih formi apstrakcije u likovnoj umetnosti.
Kubizam je odigrao veoma važnu ulogu za kasniji razvoj apstraktne umetnosti. Prvi put biva
predstavljen svetu u delima Pikasa i Braka, francuskog slikara koji je sarađivao sa Pikasom u
razvoju tog novog izraza. Dva umetnika su radili niz godina u istom ateljeu, istražujući i
eksperimentišući sa novim stilom, što se može smatrati prvom svesnom saradnjom na razvoju
novog umetničkog stila u modernoj i u istoriji umetnosti uopšte.
Druga dva poznata slikara kubizma su Fernan Leže, francuski slikar i Huan Gris, sunarodnik
Pabla Pikasa. Obojica su prepoznatljiva po strogom izrazu koji često nalazimo kod Pikasa, ali
ne i žestinu koja se prožima kroz njegovo delo. Fernan Leže i Huan Gris su u okviru
kubističkog izraza, razvili individualne forme koje ih izdvajaju iz te grupe kao izuzetne
stvaraoce. Stilistički motiv kubističke forme Fernana Ležea su mašine, kao direktni uticaj
industrijalizacije društva.
Huan Gris se nije udaljavao od prirode, nego se bavio problemima volumena i dekorativnim
shemama koje su sugerisale prepoznatljive objekte. Razvijao je svoje površine u pravcu
prepoznavanja objekta, ali je svesno uspevao izbeći imitiranje njegovog površinskog izgleda.