Soil nail (prikovano ili pribodeno tlo) i ankeri imaju sličnosti, ali imaju drugačiji mehanizam rada.

Celokupna dužina ankera je podeljena na slobodni i vezni deo. Ankeri predstavljaju uporište potpornih
zidova ili poprečno opterećenih šipova kod različitih vrsta potpornih konstrukcija, prenoseći bočni
pritisak tla sa šipa ili potpornog zida na duboke slojeve tla svojim veznim delom. Osim na veznom delu,
anker će biti zategnut istom silom zatezanja i na svom slobodnom delu.

Kod prikovanog tla sila zatezanja se prenosi na celoj dužini ankera – eksera. Obično je sila zatezanja
velika u srednjem delu, a manja na krajevima. Površinski prskani beton ne prenosi silu zatezanja već je
njegova glavna uloga stabilizacija lica iskopa i sprečavanje erozije. Prikovano tlo predstavlja potpornu
konstrukciju sličnu armiranom tlu. Obično se glava ankera oslanja samo na tlo ili na prskani beton na
površini tla.

Pored toga, ankeri su generalno namenjeni za prednaprezanje, da bi sprečili pomeranje tla, dok su ekseri
kod prikovanog tla bez sile prednaprezanja. Naime, ekseri su pasivni I aktiviraju se tek pošto nastupi
pomeranje tla, pa se ne mogu izjednačiti mehanizmi dejstva ankera I eksera kod prikovanog tla.

Za razliku od ankera, ekseri kod prikovanog tla su vezani za tlo preko adhezije na celoj dužini eksera.

Drugo, broj ankera je obično ograničen, dok su ekseri raspoređen gusto (obično na 1.5m rastojanja) i ne
zahtevaju tako strogu preciznost i kvalitet izrade kao ankeri.

Prikovano tlo se koristi za armiranje i ojačavanje postojećeg nasipa (Slika 11-3). Takođe se može koristiti
za armiranje iskopa što omogućiava strmije I dublje iskope. Osnovni koncept je da se tlo može efikasno
armirati ugradnjom blisko raspoređenih čeličnih šipki, ili „eksera“, u padinu ili iskop. Primena se odvija
odozgo prema dole odnosno od vrha do dna iskopa. Injektovani ekseri povećavaju otpornost na
smicanje ukupne mase tla i ograničavaju pomeranje lica iskopa tokom i nakon iskopa.

Međutim, prikovano tlo treba izbegavati u rastresitim materijalima ili u tlu plastične konzistencije.

Da bi prikovano tlo bilo ekonomično, trebalo bi da se radi u tlu koje može da stoji bez oslonca na
vertikalnom ili strmom zasecima u visini od 1.0-2.0m najmanje jedan do dva dana i može da održava
otvorenu izbušenu rupu najmanje nekoliko sati.