ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ

ΠΟΛΥΤΕΧΝΙΚΗ ΣΧΟΛΗ
ΤΜΗΜΑ ΧΗΜΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ

ΕΡΓΑΣΙΑ ΕΞΑΜΗΜΟΥ
«ΑΡΧΕΣ ΒΙΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΒΙΟΧΗΜΕΙΑΣ»

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΕΜΒΟΛΙΩΝ

ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ ΦΟΙΤΗΤΡΙΑΣ: ΠΛΙΑΚΑ ΜΑΡΙΑ

ΑΕΜ ΦΟΙΤΗΤΡΙΑΣ: 231

Επιβλέπουσα καθηγήτρια: ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΜΗΤΛΙΑΓΚΑ

ΚΟΖΑΝΗ, 24/04/2023

1
 ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
ΠΟΛΥΤΕΧΝΙΚΗ ΣΧΟΛΗ
ΤΜΗΜΑ ΧΗΜΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ

Πίνακας περιεχομένων
Εισαγωγή..............................................................................................................................................3
1400 – 1700 μ.Χ...................................................................................................................................3
1800 μ.Χ...............................................................................................................................................4
1900 μ.Χ...............................................................................................................................................4
Συμπεράσματα......................................................................................................................................7
Βιβλιογραφία........................................................................................................................................8

2
 ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
ΠΟΛΥΤΕΧΝΙΚΗ ΣΧΟΛΗ
ΤΜΗΜΑ ΧΗΜΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ

Εισαγωγή
Οι άνθρωποι αναζητούν εδώ και πολλές γενιές μέσα, για να υπερασπιστούν ο ένας τ
τρομερές ασθένειες. Η ανοσοποίηση έχει μακρά ιστορία, από τον πειραματισμό και τους
υπολογισμένους κινδύνους, μέχρι την παγκόσμια εξάπλωση εμβολίων κατά τη διάρκεια έκτακτης
πανδημίας.

Αρκετές από τις δοκιμές που έγιναν στο παρελθόν για την παραγωγή εμβολίων δεν θα ήταν
δεοντολογικά αποδεκτές στο παρόν, και η έρευνα για τον εμβολιασμό είναι εύκολο να
δημιουργήσει δύσκολα ηθικά ζητήματα. Τα εμβόλια έχουν σώσει περισσότερες ζωές από
οποιαδήποτε άλλη ιατρική ανακάλυψη στην ιστορία. [1]

1400 – 1700 μ.Χ.

Οι άνθρωποι εκθέτουν σκόπιμα υγιείς ανθρώπους στην ευλογιά τουλάχιστον από τον 15 ο αιώνα. Η
μέθοδος αυτή είναι γνωστή ως «variolation», το οποίο προέρχεται από το γαλλικό όνομα της
ευλογιάς, “La Variole”, και έχει χρησιμοποιηθεί για να αποφευχθεί η ασθένεια σε διάφορα μέρη
του κόσμου. Ορισμένες από τις πηγές υποστηρίζουν ότι οι συμπεριφορές αυτές χρονολογούνται
από το 200 π.Χ.

Εξαιτίας των παιδιών της, τα οποία ζήτησαν να εμβολιαστούν κατά της ευλογιάς, καθώς
εμβολιασμοί γινόταν ήδη στην Τουρκία το 1721, η Lady Mary Wortley Montagu έφερε την τεχνική
στην Ευρώπη.

Ο Benjamin Jesty επιτυγχάνει τεράστια επιτυχία το 1774, εξετάζοντας τον ισχυρισμό του ότι η
έκθεση στον μεταδοτικό για τον άνθρωπο ιό της αγελαδοπανώλης, μπορεί να θωρακίσει ένα άτομο
από την ευλογιά.

Επεκτείνοντας αυτή την ανακάλυψη, ο Άγγλος γιατρός Edward Jenner ανοσοποιεί τον 8χρονο
James Phipps με υλικό, το οποίο λήφθηκε από μια πληγή από ευλογιά της αγελάδας στο χέρι μιας
γαλακτοκόμου τον Μάιο του 1796. Ο Phipps παρουσίασε τοπική αντίδραση και αρρώστησε για
λίγες μέρες, ωστόσο ανάρρωσε πλήρως.

Δύο μήνες αργότερα, τον Ιούλιο του 1796, ο Jenner εμβολιάζει τον Phipps με υλικό από πληγή
ανθρώπινης ευλογιάς για να δοκιμάσει την αντοχή του Phipps. Ο Phipps συνεχίζει να βρίσκεται σε
άριστη κατάσταση και λαμβάνει για πρώτη φορά το εμβόλιο κατά της ευλογιάς. Αργότερα,
δημιουργείται η λέξη «εμβόλιο», η οποία προέρχεται από τη λατινική λέξη για την αγελάδα
«vacca». [2], [3], [4]

3
 ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
ΠΟΛΥΤΕΧΝΙΚΗ ΣΧΟΛΗ
ΤΜΗΜΑ ΧΗΜΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ
1800 μ.Χ.
Παρά το εγκεφαλικό επεισόδιο και την απώλεια δύο κόρων του από τύφο το 1872, ο Louis Pasteur
αναπτύσσει το πρώτο εμβόλιο που παρασκευάζεται στο εργαστήριο, τον εμβολιασμό για τη χολέρα
των πτηνών στα κοτόπουλα.

Με τον εμβολιασμό μετά την έκθεση, ο Louis Pasteur προλαμβάνει αποτελεσματικά τη λύσσα το
1885. Η διαδικασία είναι αμφισβητήσιμη. Το εμβόλιο δοκιμάστηκε δύο φορές σε ανθρώπους από
τον Pasteur, χωρίς επιτυχία και η έγχυση ενός παράγοντα της νόσου σε έναν άνθρωπο παραμένει
μια νέα και αναπόδεικτη τεχνική.

Ο Pasteur δεν είναι γιατρός. Ξεκινά μια σειρά από 13 ενέσεις στον ασθενή Joseph Meister, κάθε
μία από τις οποίες περιέχει μεγαλύτερη δόση του ιού της λύσσας, παρά τον κίνδυνο. Ο Meister ζει
για να φροντίσει το μαυσωλείο του Pasteur στο Παρίσι, αφού επιβιώσει.

Η Dr. Anna Wessels Williams απομονώνει ένα στέλεχος μικροβίων διφθερίτιδας το 1894, το οποίο
είναι σημαντικό για τη δημιουργία μιας θεραπευτικής αντιτοξίνης. [5]

1900 μ.Χ.
Ο εμβολιασμός κατά της γρίπης αποτελεί ύψιστη προτεραιότητα για τον αμερικανικό στρατό,
επειδή η επιδημία της ισπανικής γρίπης σκότωσε 20-50 εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως
μεταξύ 1918 και 1919, συμπεριλαμβανομένου 1 στους 67 στρατιώτες των ΗΠΑ. Η Ιατρική Σχολή
του Αμερικανικού Στρατού δοκιμάζει 2 εκατομμύρια δόσεις του εμβολίου κατά της γρίπης το 1918,
αλλά τα αποτελέσματα δεν είναι πειστικά.

Ο εμβολιασμός 17D, κατά του κίτρινου πυρετού, δημιουργείται το 1937 από τους Max Theiler,
Hugh Smith και Eugen Haagen. Σχεδόν ένα εκατομμύριο άνθρωποι έλαβαν τον εμβολιασμό το
1938, τη χρονιά που εγκρίθηκε. Ο Theiler κερδίζει τελικά το βραβείο Νόμπελ.

Η αποτελεσματικότητα του εμβολίου κατά του κοκίτη αποδεικνύεται το 1939 από τους
βακτηριολόγους Pearl Kendrick και Grace Eldering. Η έρευνα καταδεικνύει ότι ο εμβολιασμός
μειώνει το ποσοστό της ασθένειας στους νέους από 15,1 ανά 100 σε 2,3 ανά 100.

Το πρώτο εμβόλιο κατά της γρίπης εγκρίνεται για χρήση στον στρατό το 1945 και εγκρίνεται για
χρήση σε πολίτες το 1946. Υπεύθυνοι για την έρευνα είναι οι γιατροί Thomas Francis Jr. και Jonas
Salk, οι οποίοι αργότερα έγιναν εξέχουσες προσωπικότητες που συνδέθηκαν με την ανάπτυξη του
εμβολίου κατά της πολιομυελίτιδας.

Ο Jonas Salk δημιουργεί το πρώτο επιτυχημένο εμβόλιο κατά της πολιομυελίτιδας μεταξύ 1952 και
1955, και ξεκινούν οι κλινικές δοκιμές. Την επόμενη χρονιά, ο Salk δοκιμάζει το εμβόλιο στον
εαυτό του και στην οικογένειά του και το 1954 γίνονται δοκιμές μεγάλης κλίμακας στις οποίες
συμμετέχουν σχεδόν 1,3 εκατομμύρια παιδιά.

Μέχρι το 1960, το δεύτερο εμβόλιο πολιομυελίτιδας του Albert Sabin, το οποίο ανέπτυξε ο ίδιος,
εγκρίνεται προς χρήση. Το ζωντανό εξασθενημένο (χρησιμοποιώντας τον ιό σε εξασθενημένη
μορφή) εμβόλιο που ανέπτυξε ο Sabin μπορούσε να χορηγηθεί από το στόμα, ως σταγόνες ή ως
4
 ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
ΠΟΛΥΤΕΧΝΙΚΗ ΣΧΟΛΗ
ΤΜΗΜΑ ΧΗΜΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ
κύβος ζάχαρης. Στη Σοβιετική Ένωση και την Ανατολική Ευρώπη, το εμβόλιο της πολιομυελίτιδας
από το στόμα (OPV) υποβλήθηκε στις αρχικές δοκιμές και την παραγωγή του. Η εξάλειψη της
πολιομυελίτιδας καθιστά την Τσεχοσλοβακία το πρώτο έθνος στον κόσμο.

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) εισάγει το 1967 το εντατικοποιημένο σχέδιο εξάλειψης

της ευλογιάς, το οποίο αποσκοπεί στην εξάλειψη της ευλογιάς σε περισσότερες από 30 χώρες μέσω
της επιτήρησης και της ανοσοποίησης. Ο ΠΟΥ ορίζει την εκρίζωση ως τη "μόνιμη μείωση στο
μηδέν ενός συγκεκριμένου παθογόνου παράγοντα, ως αποτέλεσμα σκόπιμων προσπαθειών, χωρίς
να υπάρχει πλέον κίνδυνος επανεισαγωγής"- υπερβαίνει την τοπική εξάλειψη μιας ασθένειας.

Στο σημείο αυτό, η ευλογιά είχε σε μεγάλο βαθμό εξαλειφθεί στη Δυτική Ευρώπη, τη Βόρεια
Αμερική και την Ιαπωνία. Μετά τη διακήρυξη, υπάρχει ένα απαράμιλλο επίπεδο παγκόσμιας
ενότητας. Τόσο η Σοβιετική Ένωση όσο και οι Ηνωμένες Πολιτείες υποστηρίζουν την
πρωτοβουλία, παρά τον συνεχιζόμενο Ψυχρό Πόλεμο.

Ο Dr. Baruch Blumberg και ο μικροβιολόγος Irving Millman συνεργάζονται για τη δημιουργία του
πρώτου εμβολίου κατά της ηπατίτιδας Β το 1969, τέσσερα χρόνια μετά την ανακάλυψη του ιού της
ηπατίτιδας Β. Χρησιμοποιούν μια θερμικά επεξεργασμένη έκδοση του ιού.

Μεταξύ 1981 και 1990, ένα εμβόλιο που παρασκευάστηκε από πλάσμα έλαβε εμπορική έγκριση-
τώρα, ένα γενετικά τροποποιημένο (ή ανασυνδυασμένο DNA) εμβόλιο που δημιουργήθηκε το 1986
εξακολουθεί να χρησιμοποιείται.

Ο Dr. Maurice Hilleman συνδύασε το εμβόλιο ιλαράς του 1963 με το εμβόλιο παρωτίτιδας του
1967 και το εμβόλιο ερυθράς του 1969 για να δημιουργήσει το εμβόλιο MMR το 1971.

Ο ΠΟΥ εγκαινίασε το 1974 το Διευρυμένο Πρόγραμμα Εμβολιασμού (ΕΠΕ), το οποίο είναι πλέον
γνωστό ως Βασικό Πρόγραμμα Εμβολιασμού, για να δημιουργήσει προγράμματα εμβολιασμού σε
όλο τον κόσμο. Η διφθερίτιδα, η ιλαρά, η πολιομυελίτιδα, ο τέτανος, η φυματίωση και ο κοκίτης
είναι οι αρχικές ασθένειες εστίασης του EΠΕ.

Ένα πολυσακχαριδικό εμβόλιο εγκρίνεται το 1978 και αργότερα επεκτείνεται ώστε να προστατεύει
από 23 διαφορετικά στελέχη πνευμονιοκοκκικής πνευμονίας το 1983.

Με τη συμβουλή της Παγκόσμιας Επιτροπής του ΠΟΥ για την Πιστοποίηση της Εξάλειψης της
Ευλογιάς, η Παγκόσμια Συνέλευση Υγείας κηρύσσει την ευλογιά εκριζωμένη το 1980:

«Ο πλανήτης και όλοι οι λαοί του έχουν θριαμβεύσει επί της ευλογιάς, της πιο θανατηφόρας
ασθένειας που εξαπλώνεται σε πολλά έθνη με επιδημική μορφή από τα πρώτα χρόνια, φέρνοντας
στο πέρασμά της θάνατο, τύφλωση και ασχήμια».

Τα κρούσματα κοκίτη στις ΗΠΑ έφθασαν σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα το 1976 κατά τη διάρκεια
των δεκαετιών 1970 και 1980. Η πτώση των ποσοστών εμβολιασμού, ωστόσο, εμποδίζει την
επιτυχία του εμβολίου κοκίτη, δεδομένου ότι υπάρχουν πλέον τόσο λίγα κρούσματα κοκίτη, που οι
άνθρωποι ανησυχούν περισσότερο για τις σπάνιες αλλά σοβαρές παρενέργειες του εμβολίου ολικού
κυττάρου, παρά για την ίδια τη νόσο.

Καθώς ο David H. Smith ιδρύει μια εταιρεία για την παρασκευή του, το 1985 εγκρίνεται το πρώτο
εμβόλιο κατά των λοιμώξεων που προκαλούνται από τον αιμόφιλο γρίπη τύπου β (Hib). Από το
1968, ο Smith και ο Porter W. Anderson Jr. συνεργάζονται για την ανάπτυξη ενός εμβολίου.

5
 ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
ΠΟΛΥΤΕΧΝΙΚΗ ΣΧΟΛΗ
ΤΜΗΜΑ ΧΗΜΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ
Μετά την εξάλειψη της ευλογιάς το 1988, ο ΠΟΥ έστρεψε την προσοχή του στην πολιομυελίτιδα
ιδρύοντας το Παγκόσμιο Πρόγραμμα Εξάλειψης της Πολιομυελίτιδας. Η πολιομυελίτιδα παραμένει
ευρέως διαδεδομένη σε 125 χώρες από τα τέλη της δεκαετίας του 1980 και η πρωτοβουλία
επιδιώκει την εξάλειψή της μέχρι το 2000.

Η ασθένεια εξαλείφεται από την Αμερική μέχρι το 1994, ακολουθεί η Ευρώπη το 2002 και το 2003,
μόλις έξι χώρες εξακολουθούν να έχουν ενδημικό κρούσμα πολιομυελίτιδας. Το έργο συνεχίζεται.

Ο ιός των ανθρώπινων θηλωμάτων (HPV) περιγράφεται ότι παίζει ρόλο στην ανίχνευση και τον
έλεγχο του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας από μια ομάδα με επικεφαλής την Anne Szarewski
το 1995 και ξεκινά η ανάπτυξη ενός εμβολίου κατά του HPV.

Αν και οι λοιμώξεις από τον HPV είναι ευρέως διαδεδομένες και συχνά έχουν ελάχιστα
συμπτώματα, τα στελέχη HPV υψηλού κινδύνου μπορούν να εξελιχθούν και να προκαλέσουν
διάφορες ασθένειες, ιδίως καρκίνο του τραχήλου της μήτρας. Η Szarewski υπηρέτησε αργότερα ως
επικεφαλής ερευνήτρια στη δημιουργία του εμβολιασμού κατά του ιού HPV με δύο δραστικές
ουσίες.

Περίπου ένα χρόνο μετά την αδειοδότησή του, το πρώτο εμβόλιο κατά του ροταϊού αποσύρθηκε
από την αγορά το 1999, λόγω ανησυχιών ότι θα προκαλούσε πεπτικά προβλήματα. Ο ροταϊός είναι
η πιο κοινή αιτία σοβαρής διαρροϊκής ασθένειας στα μικρά παιδιά. Το 2006 κυκλοφορεί μια
παραλλαγή του εμβολίου με χαμηλότερο κίνδυνο. Δεν θα είναι σε χρήση σε περισσότερα από 100
έθνη μέχρι το 2019.

Το πρώτο εμβόλιο κατά του ιού των ανθρώπινων θηλωμάτων (HPV) εγκρίνεται το 2006.
Αργότερα, ο εμβολιασμός κατά του HPV γίνεται κρίσιμο συστατικό της καταπολέμησης του
καρκίνου του τραχήλου της μήτρας.

Το επίτευγμα του προγράμματος εμβολίων κατά της μηνιγγίτιδας το 2016 αποτελεί υπενθύμιση του
κρίσιμου ρόλου που μπορούν να διαδραματίσουν οι συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα
στην ανάπτυξη εμβολίων. Το εμβόλιο, το οποίο έχει πλέον συμπεριληφθεί στα τακτικά εθνικά
προγράμματα ανοσοποίησης, έχει πρακτικά εξαλείψει τη μηνιγγιτιδοκοκκική νόσο της οροομάδας
Α στις χώρες της ζώνης μηνιγγίτιδας της Αφρικής κατά τα πρώτα πέντε χρόνια χρήσης του.

Το Σχέδιο Ε&Α, μια παγκόσμια στρατηγική και ένα σχέδιο ετοιμότητας που επιτρέπει την ταχεία
ενεργοποίηση των επιχειρήσεων έρευνας και ανάπτυξης κατά τη διάρκεια επιδημιών, χαιρετίζεται
από την Παγκόσμια Συνέλευση Υγείας. Προκειμένου να σωθούν ζωές και να αποτραπούν μεγάλες
καταστροφές, στοχεύει στην επίσπευση της διαθεσιμότητας αποτελεσματικών δοκιμών, εμβολίων
και φαρμάκων.

Η περιοχή της αμερικανικής ηπείρου έχει κριθεί απαλλαγμένη από την ενδημική ιλαρά μετά από
χρόνια εκστρατειών ταχείας ανοσοποίησης. Το 2018, η ασθένεια αρχίζει να επανεμφανίζεται λόγω
κρουσμάτων σε ορισμένα έθνη που προκλήθηκαν από κενά στην εμβολιαστική κάλυψη. Ο ΠΟΥ
και ο PAHO εφαρμόζουν πρωτοβουλίες αυξημένης επιτήρησης και εμβολιασμού.

Το πιλοτικό πρόγραμμα για το εμβόλιο κατά της ελονοσίας ξεκινά στη Γκάνα, το Μαλάουι και την
Κένυα το 2019. Το εμβόλιο RTS/S είναι το πρώτο που μειώνει δραστικά την πιο επικίνδυνη και
κοινή μορφή ελονοσίας στα μικρά παιδιά, τα οποία κινδυνεύουν περισσότερο να πεθάνουν από την
ασθένεια.

6
 ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
ΠΟΛΥΤΕΧΝΙΚΗ ΣΧΟΛΗ
ΤΜΗΜΑ ΧΗΜΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ
Ένα προεγκεκριμένο εμβόλιο κατά του Έμπολα έχει εγκριθεί από τον ΠΟΥ για χρήση σε χώρες
υψηλού κινδύνου ως μέρος ενός ευρύτερου οπλοστασίου αντιμέτρων. Για να διασφαλιστεί η
αντιμετώπιση της επιδημίας, αναπτύσσεται ένα παγκόσμιο απόθεμα εμβολίων το 2021.

Το πρώτο εμβόλιο κατά της ευλογιάς των πιθήκων, ένα εμβόλιο κατά της ευλογιάς τρίτης γενιάς,
έχει εγκριθεί για την πρόληψη της ευλογιάς των πιθήκων.

Ο Γενικός Διευθυντής του ΠΟΥ κηρύσσει την επιδημία SARS-CoV-2 σε κατάσταση έκτακτης
ανάγκης δημόσιας υγείας διεθνούς ενδιαφέροντος στις 30 Ιανουαρίου 2020. Στις 11 Μαρτίου, ο
ΠΟΥ κηρύσσει τον COVID-19 πανδημία.

Με πρωτοφανή ταχύτητα, δημιουργούνται, παράγονται και παραδίδονται αποτελεσματικά εμβόλια

COVID-19, ορισμένα από τα οποία χρησιμοποιούν τεχνολογία αιχμής mRNA. Οι πρώτες δόσεις
του εμβολίου COVID-19 χορηγούνται τον Δεκέμβριο του 2020, ακριβώς ένα χρόνο μετά την
ανακάλυψη του πρώτου κρούσματος της νόσου.

Το πρόγραμμα εμβολιασμού COVID-19 θα συνεχιστεί το 2021, με την αποστολή και χορήγηση

δόσεων σε ανθρώπους σε διάφορες ηπείρους. Ωστόσο, οι ανισότητες στην εμβολιαστική κάλυψη
αποτελούν απειλή για τις προσπάθειες περιορισμού της πανδημίας: μέχρι τον Ιούλιο του 2021,
πάνω από το 75% των εμβολίων είχε χορηγηθεί σε μόλις 10 χώρες, ενώ σχεδόν το 85% είχε
χορηγηθεί σε χώρες υψηλού και ανώτερου μεσαίου εισοδήματος.

Προκειμένου να αποτραπούν σοβαρές ασθένειες και θνησιμότητα, να προστατευθεί το προσωπικό

υγείας και να επαναλειτουργήσουν οι κοινότητες και οι οικονομίες, ο ΠΟΥ καλεί τα κράτη μέλη να
δώσουν πρωταρχική προτεραιότητα στον εμβολιασμό των ομάδων κινδύνου και των
επαγγελματιών υγείας στις χώρες με χαμηλότερο εισόδημα. [6], [7], [8]

Συμπεράσματα
Από τότε που δημιουργήθηκε ο πρώτος εμβολιασμός στην ιστορία για την προστασία από την
ευλογιά, οι άνθρωποι έχουν ανοσοποιηθεί κατά θανατηφόρων ασθενειών για περισσότερα από 200
χρόνια. Η ιστορία μάς έχει δείξει ότι μια ολοκληρωμένη και αποτελεσματική παγκόσμια αντίδραση
σε ασθένειες που μπορούν να προληφθούν με εμβόλια απαιτεί χρόνο, χρηματοδότηση και ομαδική
εργασία, καθώς και συνεχή παρακολούθηση.

Έχουμε διανύσει μεγάλη απόσταση από τις πρωτοποριακές διαδικασίες του 1500 μέχρι τις
τεχνολογίες αιχμής που χρησιμοποιούνται στους εμβολιασμούς COVID-19. Σήμερα, τα εμβόλια
προσφέρουν προστασία από περισσότερες από 20 ασθένειες, όπως ο Έμπολα, ο καρκίνος του
τραχήλου της μήτρας και η πνευμονία. Μόνο τα τελευταία 30 χρόνια, τα εμβόλια έχουν
διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην πτώση της παιδικής θνησιμότητας κατά πάνω από 50%.
Παρόλα αυτά, πρέπει να γίνουν περισσότερα.

Ένα στα πέντε παιδιά σε όλο τον κόσμο εξακολουθεί να μην έχει εμβολιαστεί. Για να διασφαλιστεί
ότι κανένα παιδί ή ενήλικας δεν θα υποφέρει ή δεν θα πεθαίνει από ασθένεια που μπορεί να
προληφθεί με εμβολιασμό, ο κόσμος θα πρέπει να συνεργαστεί, να επενδύσει, να δεσμευτεί και να
έχει όραμα τις επόμενες δεκαετίες.

7
 ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
ΠΟΛΥΤΕΧΝΙΚΗ ΣΧΟΛΗ
ΤΜΗΜΑ ΧΗΜΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ
Βιβλιογραφία
[1]Amr Saleh, Shahraz Qamar, Aysun Tekin, Romil Singh, Rahul Kashyap. Vaccine Development
Throughout History. Cureus. 2021 Jul; 13(7): e16635. 2021 Jul 26. doi: 10.7759/cureus.16635
[2]https://www.who.int/news-room/spotlight/history-of-vaccination/a-brief-history-of-vaccination
[3]https://historyofvaccines.org/history/vaccine-timeline/overview
[4] Inaya Hajj Hussein, Nour Chams, Sana Chams, Skye El Sayegh, Reina Badran, Mohamad Raad,
Alice Gerges-Geagea, Angelo Leone, Abdo Jurjus. Vaccines Through Centuries: Major
Cornerstones of Global Health. Front. Public Health, 26 November 2015 Sec. Infectious Agents and
Disease Volume 3 – 2015. https://doi.org/10.3389/fpubh.2015.00269
[5]Maria de los Santos Onate Tenorio, Maria Perez Eslava, Antonio Onate Tenorio. Vaccines:
Origin and evolution throughout history. Santos Onate Tenorio MDL, Eslava MP, Tenorio AO
(2022) Vaccines: Origin and evolution throughout history. J Vaccines Immunol 8(1): 004-013.
DOI: 10.17352/jvi.000049
[6]Stanley Plotkin. History of vaccination. August 18, 2014, 111 (34) 12283-12287
https://doi.org/10.1073/pnas.1400472111
[7]https://www.reidhealth.org/blog/history-of-vaccines
[8]https://www.osfhealthcare.org/blog/the-history-of-vaccines-and-how-theyre-developed/