1

PAREMIE II

1. A verbis legis non est recedendum. Nie należy odstępować od słów ustawy.
2. Absentem in criminibus damnari non oportet. Nie należy skazywać nieobecnego.
3. Affectus punitur, etsi non sequatur effectus. Zamiar jest karalny nawet wtedy, gdy nie nastąpił
skutek.
4. Ambulatoria enim est voluntas defuncti usque ad vitae supremum exitum.
5. Apices iuris non sunt iura.
6. Applicatio est vita regulae.
7. Argumenta non numeranda, sed ponderanda sunt.
8. Benignius leges interpretandae sunt, quo voluntas earum conservetur.
9. Bis de eadem ne sit actio.
10. Cessante ratione legis cessat ipsa lex.
11. Comparatio non est ratio.
12. Contra principia negantem non est disputandum.
13. Corruptissima re publica plurimae leges.
14. De maiore et minore non variant iura.
15. Dubitando ad veritatem venimus.
16. Entia non sunt multiplicanda praeter necessitatem.
17. Expedit enim rei publicae, ne quis re sua male utatur.
18. Expedit rei publicae, ut finis sit litium.
19. Facientes et consentientes pari poena plectuntur.
20. Facta probantur, iura novit curia
21. Facultas probationum non est angustanda.
22. Fere libenter homines id, quod volunt, credunt.
23. Fiat iustitia, pereat mundus.
24. Frustra probatur quod probatum non relevat.
25. Graviore culpa gravior poena.
26. Hereditas nihil aliud est, quam succesio in universum ius, quod defunctus habuerit.
27. Heres quandoque adeundo hereditatem iam tunc a morte successisse defuncto intellegitur.
28. Hominum causa omne ius constitutum sit.
29. In medio stat veritas.
30. In quod interest, non solum ex damno dato, sed etiam ex lucro cessante.
31. Iniuria ex eo dicta est, quod non iure fiat; omne enim quod non iure fit, iniuria fieri dicitur.
32. Iudicis est ius dicere, non dare.
33. Lege non distinguente nec nostrum est distinguere.
34. Leges ab omnibus intellegi debent.
35. Multiplicata transgressione crescat poenae inflictio.
36. Nasciturus pro iam nato habetur quotiens de commodo eius quaeritur.
37. Nemo de domo sua extrahi debet.
38. Nullus describatur reus, priusquam convincatur.
39. Occidit, qui non servat periturum, ubi potest.
 2

40. Pacta sunt servanda.

41. Placuit in omnibus rebus praecipuam esse iustitiae aequitatisque quam stricti iuris rationem.
42. Politia legibus, non leges politiae adaptandae.
43. Possessor male fidei ullo tempore non praescribit.
44. Prior tempore potior iure.
45. Qui mandat solvi, ipse videtur solvere.
46. Qui nimium probat, nihil probat.
47. Qui statuit aliquid parte inaudita altera, aequum licet statuerit, haud aequus fuit.
48. Quod erat demonstrandum.
49. Rebus sic stantibus omnis promissio intellegitur.
50. Res nullius cedit primo occupanti.
51. Reus non tenetur loqui contra se.
52. Sapiens nihil affirmat, quod non probat.
53. Sapientis est mutare consilium.
54. Separata esse debet possessio a proprietate.
55. Servitus in faciendo consistere nequit.
56. Si unus solvat, omnes liberantur.
57. Usucapio est adiectio dominii per continuationem possessionis tempore lege definiti.
58. Verba cum effectu axccipienda.
59. Veritas est adaequatio rei et intellectus.
60. Vitia aperta non praestantur.