Georgios Bartzoudis

22 Φεβρουαρίου 2017

Τσιαρπίστα, 22 Φεβρουαρίου 1913

(Σαν σήμερα, πριν 104 χρόνια)

Την 22 Φεβρουαρίου 1913, η γραμμή συμπλοκής των «συμμάχων» περιορίζεται στα

Πλατανούδια Τσιαρπίστας (Τερπνής), αφού η μάχη της Νιγρίτας έχει λήξει από την
προηγουμένη. Ήδη όμως, οι Βούλγαροι, από επιτιθέμενοι μεταβάλλονται σε
αμυνόμενους. Κρατούν με δυσκολία τις θέσεις τους. Ο Χρηστώφ παραμερίζεται και η
διοίκηση των στρατευμάτων τους περιέρχεται στον Συνταγματάρχη Ταμπακώφ, που
έχει διαβεί τη γέφυρα του Όρλιακου (Στρυμονικού), επικεφαλής Συντάγματος
Ιππικού.
Από ελληνικής πλευράς, η μάχη στα Πλατανούδια συνεχίζεται με μεγάλη συμμετοχή
πολιτών από την Τσιαρπίστα, αλλά όπως φαίνεται και από τη Νιγρίτα. Πράγματι,
σύμφωνα με βουλγαρική αναφορά, την ημέρα αυτή οι βουλγαρικές δυνάμεις
υφίστανται «εις εκάστην κίνησιν το πυρ των ελληνικών στρατευμάτων», μεταξύ των
οποίων παρατηρούν «μέγαν αριθμόν ωπλισμένων χωρικών». Οι Βούλγαροι απαντούν
με 105 οβίδες κανονιών, τις οποίες όμως έχουν συνηθίσει πλέον τόσο οι στρατιώτες
όσο και οι μαχόμενοι πολίτες. Μια απέλπιδα απόπειρά τους, για αντιπερισπασμό από
την πλευρά του Φυτοκίου (Ανθή), δεν έχει τύχη: Ένα βουλγαρικό απόσπασμα περνά
με βάρκες τον Στρυμόνα και καταλαμβάνει το χωριό, αναγκάζοντας το εκεί ελληνικό
φυλάκιο να αποχωρήσει. Σε μια ώρα όμως, καταφθάνει ένας (άρτι αφιχθείς)
ελληνικός Λόχος και εκδιώκει τους επιτιθέντες.
Η βουλγαρική ηγεσία των Σερρών, φαίνεται να τα έχει χαμένα και επιδίδεται σε
σπασμωδικές ενέργειες. Όπως αναφέρει ο Καραμανλίκης από τις Σέρρες, «φέρουσιν
ενισχύσεις σιδηροδρομικώς εκ Δράμας και ενεργούσιν ενταύθα στρατολογίαν
Βουλγάρων χωρικών και ανταρτών». Ο ίδιος ο Καραμανλίκης βρίσκεται «εν
επιφυλακή εντός των χανίων» στα οποία στρατωνίζεται το 3ο Ιππικό Σύνταγμα. Ο
Βουλκώφ, φοβούμενος πλέον και τη σκιά του, τοποθετεί «δύο πεδινά πυροβόλα επί
της ακροπόλεως» (λόφος Κουλά) των Σερρών.