MRI Small-Bowel Follow-Through: Prone Versus Supine Patient Positioning for Best Small-

Bowel Distention and Lesion Detection

Read More: https://www.ajronline.org/doi/full/10.2214/AJR.07.2338

MRI Small-Bowel Follow-Through: Prone Versus Supine

Patient Positioning for Best Small-Bowel Distention and
Lesion Detection
Carmel G. Cronin1, Derek G. Lohan1, Jennifer Ni Mhuircheartaigh1, David McKenna1 ... Show
all
Share
+ Affiliation:
Citation: American Journal of Roentgenology. 2008;191: 502-506. 10.2214/AJR.07.2338

 Abstract
 Full Text
 Figures
 References
 PDF
 PDF Plus
 Add to Favorites
 Permissions
 Download Citation

ABSTRACT

oBJECTIVE. The purpose of this study was to assess whether prone or supine imaging provides
superior small-bowel loop distention during MRI small-bowel follow-through examinations and
whether either position is better with regard to lesion detection and evaluation.

SUBJECTS AND METHODS. Forty consecutively enrolled clinically referred patients with
known or suspected small-bowel abnormalities prospectively underwent 62 MRI small-bowel
follow-through examinations in both the prone and the supine positions. Images were blindly and
independently reviewed by two observers. Each small-bowel segment was assessed with a 3-
point scoring system, and differences in bowel distention in the prone and supine positions were
evaluated with a paired Wilcoxon's test. Differences between rates of lesion detection and
characterization (e.g., ulceration, stricturing) were analyzed with a paired Student's t test.
Interobserver agreement was estimated with the kappa coefficient.

RESULTS. In both normal and diseased small bowel, the prone position had statistically
significantly higher distention scores than did the supine position (p < 0.05) with a high level of
interobserver agreement. This finding, however, did not translate into improved lesion detection
or characterization (p > 0.05).

CONCLUSION. Although use of the prone position results in superior small-bowel distention
during MRI small-bowel follow-through, both the prone and supine positions are equal in terms
of lesion detection and feature visualization.

objektivan. Svrha ove studije je bila da se proceni da li snimanje na ležećem

ili na leđima pruža superiornu distenciju petlje tankog creva tokom MRI
naknadnih pregleda i da li je bilo koji položaj bolji u pogledu otkrivanja i
evaluacije lezija.
PREDMETI I METODE. Četrdeset uzastopno uključenih klinički upućenih pacijenata
sa poznatim ili sumnjivim abnormalnostima tankog creva prospektivno je
podvrgnuto 62 MRI naknadna pregleda tankog creva u ležećem i ležećem položaju.
Slike su slepo i nezavisno pregledala dva posmatrača. Svaki segment tankog
creva je procenjen sistemom bodovanja od 3 poena, a razlike u distenciji creva
u ležećem i ležećem položaju su procenjene pomoću uparenog Wilcoxon-ovog
testa. Razlike između stopa detekcije i karakterizacije lezija (npr.
ulceracija, strikturiranje) su analizirane pomoću uparenog Studentovog t
testa. Slaganje među posmatračima procenjeno je kapa koeficijentom.
REZULTATI. I kod normalnog i kod obolelog tankog creva, ležeći položaj je imao
statistički značajno veće rezultate distenzije nego položaj na leđima (p <
0,05) sa visokim nivoom saglasnosti među posmatračima. Ovaj nalaz, međutim,
nije doveo do poboljšane detekcije ili karakterizacije lezija (p > 0,05).
ZAKLJUČAK. Iako upotreba ležećeg položaja dovodi do superiorne distenzije
tankog creva tokom MRI praćenja tankog creva, i ležeći i ležeći položaj su
jednaki u pogledu detekcije lezija i vizuelizacije karakteristika.

MRI small-bowel follow-through is an evolving promising diagnostic tool for evaluation of the
small bowel. Providing exquisite soft-tissue contrast resolution, superb mural and extramural
enteric depiction, and multiplanar imaging capabilities, this approach has generated considerable
interest as a potential successor to conventional small-bowel follow-through and CT
enterography in the presence of suspected small-bowel abnormalities. The attraction of this
approach is further augmented by the absence of associated ionizing radiation exposure,
facilitating sequential imaging and derivation of vital information regarding small-bowel
function and the effect of disease thereon [1, 2].

MRI small-bowel follow-through depends on sufficient bowel distention for optimal

implementation [3, 4], the diagnostic accuracy of this approach declining in its absence [3, 5].
Previous investigators have used either prone [1, 6, 7] or supine [8–10] patient orientation during
MRI examinations. Advocators of the former approach suggest that a prone position equates with
bowel-loop separation, permitting improved mural evaluation [5]. Furthermore, it is believed [5]
that this position decreases the volume of the peritoneal cavity and thus the number of imaging
sections needed. Supine imaging may be of considerable benefit with regard to patient comfort,
of particular importance when one considers that a single patient may need multiple sessions on
the table during the course of a single MRI examination.

It remains unknown whether one position surpasses the other in terms of bowel distention and
lesion detection. The prone position has been preferred [5], however, because it exerts mild
pressure on the anterior abdominal wall, facilitating separation of small-bowel loops. The
purpose of this study was to assess which patient position, prone or supine, is associated with
better small-bowel distention and lesion detection. To the best of our knowledge, no such study
has been reported in the medical literature.

Read More: https://www.ajronline.org/doi/full/10.2214/AJR.07.2338

MRI praćenje tankog creva je evoluirajući obećavajući dijagnostički alat za

procenu tankog creva. Pružajući izuzetnu kontrastnu rezoluciju mekih tkiva,
izvanrednu muralnu i ekstramuralnu enteričku sliku i mogućnosti multiplanarnog
snimanja, ovaj pristup je izazvao značajno interesovanje kao potencijalni
naslednik konvencionalnog praćenja tankog creva i CT enterografije u prisustvu
sumnjivih abnormalnosti tankog creva. . Privlačnost ovog pristupa je dodatno
pojačana odsustvom povezane izloženosti jonizujućem zračenju, što olakšava
sekvencijalno snimanje i izvođenje vitalnih informacija u vezi sa funkcijom
tankog creva i efektom bolesti na njega [1, 2].

Praćenje MRI tankog creva zavisi od dovoljne distenzije creva za optimalnu

primenu [3, 4], a dijagnostička tačnost ovog pristupa opada u njegovom
odsustvu [3, 5]. Prethodni istraživači su koristili ili ležeće [1, 6, 7] ili
ležeće [8–10] orijentaciju pacijenta tokom MRI pregleda. Zagovornici
prethodnog pristupa sugerišu da je ležeći položaj izjednačen sa odvajanjem
crevne petlje, što omogućava bolju procenu murala [5]. Štaviše, veruje se [5]
da ova pozicija smanjuje zapreminu peritonealne šupljine, a samim tim i broj
potrebnih sekcija za snimanje. Snimanje u leđnom položaju može biti od velike
koristi u pogledu udobnosti pacijenta, od posebnog značaja kada se uzme u
obzir da jednom pacijentu može biti potrebno više sesija na stolu tokom jednog
MRI pregleda.

Ostaje nepoznato da li jedna pozicija nadmašuje drugu u smislu distenzije

creva i otkrivanja lezija. Međutim, poželjan je položaj sklone [5], jer vrši
blagi pritisak na prednji trbušni zid, olakšavajući odvajanje petlji tankog
creva. Svrha ove studije je bila da se proceni koji položaj pacijenta, sklon
ili ležeći, je povezan sa boljim distenzijom tankog creva i otkrivanjem
lezija. Koliko nam je poznato, nijedna takva studija nije prijavljena u
medicinskoj literaturi.
Study Population

From November 2004 to July 2005, 40 consecutively enrolled patients (22 women, 18 men;
mean age, 32 years; range, 15–73 years) prospectively underwent 62 MRI examinations with
small-bowel follow-through. Each patient was referred for clinical reasons and had a known or
suspected diagnosis of Crohn's disease (n = 38), small-bowel tumor (n = 8), small-bowel
lymphoma (n = 9), or celiac disease (n = 7). The exclusion criterion was contraindications to
MRI (claustrophobia, certain implanted metallic devices). Institutional review board approval
and patient informed consent were obtained.

Patient Preparation

All patients fasted from midnight of the night before MRI. No bowel preparation, medications to
promote gastric emptying, or bowel relaxation or paramagnetic contrast agents were
administered before imaging. Bowel distention was achieved with a single packet of
polyethylene glycol solution (Klean-Prep, Norgine) diluted in 1,000 mL of water and a small
amount of orange cordial, added for optimization of patient tolerance. Polyethylene glycol
(polyethylene glycol 3350, 59.0 g; anhydrous sodium sulfate, 5.685 g; sodium bicarbonate, 1.685
g; sodium chloride, 1.465 g; potassium chloride, 0.7425 g) is a high-osmolarity non-absorbed
contrast medium that provides excellent intraluminal contrast and distention. Patients were
instructed to continuously ingest the solution over a 10- to 15-minute period at a constant rate of
approximately 75–100 mL/min monitored by an MRI technologist. The patients ingested this
solution while seated in the MRI preparation room and were brought to the MRI unit only when
images were being acquired. Additional oral contrast medium was not administered between
prone and supine imaging acquisitions.

Initial images were acquired 10 minutes after the patient completed ingestion of 1,000 mL of the
oral contrast agent. A second series of images was obtained 30 minutes after completion of
ingestion and every 20 minutes thereafter until the contrast bolus was deemed to have adequately
passed to the colon. For the first set of images, the MRI technologist randomly used the prone or
the supine position. Patients were then repositioned and immediately imaged in the other
orientation.

Od novembra 2004. do jula 2005., 40 uzastopno uključenih pacijenata (22 žene,

18 muškaraca; srednja starost, 32 godine; raspon, 15–73 godine) je
prospektivno prošlo 62 MR pregleda sa praćenjem tankog creva. Svaki pacijent
je upućen iz kliničkih razloga i imao je poznatu ili sumnjivu dijagnozu
Kronove bolesti (n = 38), tumora tankog creva (n = 8), limfoma tankog creva (n
= 9) ili celijakije (n = 7). ). Kriterijum za isključenje su bile
kontraindikacije za MR (klaustrofobija, određeni implantirani metalni
uređaji). Dobijeni su odobrenje institucionalnog odbora za pregled i pristanak
pacijenata.
Priprema pacijenta

Svi pacijenti su postili od ponoći pre MR. Pre snimanja nisu davani nikakva
priprema creva, lekovi za podsticanje pražnjenja želuca, opuštanje creva ili
paramagnetni kontrastni agensi. Distenzija creva je postignuta jednim paketom
rastvora polietilen glikola (Klean-Prep, Norgine) razblaženog u 1000 mL vode i
malom količinom narandžastog kordijala, dodatog za optimizaciju tolerancije
pacijenata. Polietilen glikol (polietilen glikol 3350, 59,0 g; anhidrovani
natrijum sulfat, 5,685 g; natrijum bikarbonat, 1,685 g; natrijum hlorid, 1,465
g; kalijum hlorid, 0,7425 g) je odličan kontrastni medijum bez kontrasta sa
visokim kontrastom aluminijuma. i distenzija. Pacijentima je naloženo da
kontinuirano gutaju rastvor tokom perioda od 10 do 15 minuta konstantnom
brzinom od približno 75-100 mL/min koju prati tehnolog za MRI. Pacijenti su
unosili ovaj rastvor dok su sedeli u prostoriji za pripremu MRI i dovođeni su
u jedinicu za magnetnu rezonancu tek kada su se snimale slike. Dodatni oralni
kontrastni medijum nije davan između snimanja na ležećem i ležećem položaju.

Početne slike su dobijene 10 minuta nakon što je pacijent završio ingestiju

1000 mL oralnog kontrastnog sredstva. Druga serija slika je dobijena 30 minuta
nakon završetka ingestije i svakih 20 minuta nakon toga dok se nije smatralo
da je kontrastni bolus adekvatno prošao u debelo crevo. Za prvi set slika, MRI
tehnolog nasumično je koristio ležeći ili ležeći položaj. Pacijenti su zatim
repozicionirani i odmah snimljeni u drugoj orijentaciji.

Imaging Technique

MRI was performed with a 1.5-T system (Magnetom Symphony, Siemens Medical Solutions)
equipped with high-performance gradient coils characterized by a maximum gradient amplitude
of 52 mT/m and a slew rate of 125 mT/m/ms. A phased-array body coil also was used for
optimization of signal reception. Multiplanar rapid localization was followed by heavily T2-
weighted 2D true fast imaging with steady-state precession sequences in the coronal and axial
planes encompassing the diaphragmatic apex to the groin in craniocaudal extent. These true fast
imaging with steady-state precession acquisitions incorporated the following parameters: TR/TE,
4.6/2.3; flip angle, 70°; matrix size, 205 × 256; field of view, 400 × 400 mm. A slice thickness of
5 mm enabled acquisition of 19 sections within a comfortable single breath-hold of 21 seconds.

Image Analysis

Images were independently and qualitatively assessed by two consultant radiologists with more
than 6 and 10 years of experience (more than 250 and 350 examinations). Observers were
blinded to symptoms and clinical data. A minimum interval of 12 weeks passed between
evaluation of the prone and supine data sets from each patient. Studies were displayed and
reviewed on a PACS workstation without data compression. For image assessment, the small
bowel was considered to comprise five distinct segments: duodenum, jejunum, proximal ileum
(left of midline), distal ileum (right of midline), and terminal ileum. Prone and supine images
were qualitatively evaluated with regard to degree of small-bowel distention with a visual
assessment grading scale that ranged from 1 to 3. A score of 1 represented poor small-bowel
distention; 2, moderate distention; and 3, excellent distention (Figs. 1, 2, and 3).

In assigning scores to each anatomic segment, observers were requested to determine adequacy
of small-bowel distention according to visibility of the bowel lumen, endoluminal folds, and
bowel wall. The grade that described and represented each segment most was the assigned score.
This approach was similar to the grading system used by Laghi et al. [8] and Minowa et al. [11].
Jejunal loops were differentiated from ileal loops both by their respective locations and by the
configuration of their folds, more closely packed folds indicating jejunum, sparse folds
indicating ileum. The number and location of intraluminal, mural, and extraluminal lesions
depicted at each segment were recorded and compared for each observer. Observers were
requested to describe lesion characteristics (e.g., ulceration, effect on adjacent bowel lumen such
as stricture, and aneurysmal dilatation) in the case of each lesion.

MRI je izveden sa 1.5-T sistemom (Magnetom Symphony, Siemens Medical

Solutions) opremljenim gradijentom visokih performansi koje karakteriše
maksimalna amplituda gradijenta od 52 mT/m i brzina nagiba od 125 mT/m/ms. Za
optimizaciju prijema signala korišćena je i zavojnica sa faznim nizom.
Multiplanarnu brzu lokalizaciju pratilo je jako T2-ponderisano 2D pravo brzo
snimanje sa sekvencama precesije u stabilnom stanju u koronalnoj i aksijalnoj
ravni koje obuhvataju dijafragmatični vrh do prepona u kraniokaudalnom opsegu.
Ovo pravo brzo snimanje sa akvizicijama u stabilnom stanju uključilo je
sledeće parametre: TR/TE, 4,6/2,3; ugao preokreta, 70°; veličina matrice, 205
× 256; vidno polje, 400 × 400 mm. Debljina preseka od 5 mm omogućila je
hvatanje 19 delova u okviru udobnog zadržavanja daha od 21 sekunde.
Analiza slike

Slike su nezavisno i kvalitativno procenila dva radiologa konsultanta sa više

od 6 i 10 godina iskustva (više od 250 i 350 pregleda). Posmatrači su bili
zaslepljeni za simptome i kliničke podatke. Prošao je minimalni interval od 12
nedelja između evaluacije skupova podataka u ležećem i ležećem položaju za
svakog pacijenta. Studije su prikazane i pregledane na PACS radnoj stanici bez
kompresije podataka. Za procenu slike, smatralo se da tanko crevo obuhvata pet
različitih segmenata: duodenum, jejunum, proksimalni ileum (levo od srednje
linije), distalni ileum (desno od srednje linije) i terminalni ileum. Slike u
ležećem i ležećem položaju su kvalitativno procenjene u pogledu stepena
distenzije tankog creva sa skalom vizuelne procene koja se kretala od 1 do 3.
Ocena od 1 predstavlja slabu distenciju tankog creva; 2, umerena distenzija; i
3, odlična distenzija (slike 1, 2 i 3).

Prilikom dodeljivanja bodova svakom anatomskom segmentu, od posmatrača je

zatraženo da odrede adekvatnost distenzije tankog creva prema vidljivosti
lumena creva, endoluminalnih nabora i zida creva. Ocena koja je najviše
opisivala i predstavljala svaki segment bila je dodeljena ocena. Ovaj pristup
je bio sličan sistemu ocenjivanja koji su koristili Laghi et al. [8] i Minowa
et al. [11]. Jejunalne petlje su se razlikovale od ilealnih petlji i po
njihovoj lokaciji i po konfiguraciji njihovih nabora, bliže zbijenih nabora
koji ukazuju na jejunum, retki nabori koji ukazuju na ileum. Broj i lokacija
intraluminalnih, muralnih i ekstraluminalnih lezija prikazanih na svakom
segmentu su zabeleženi i upoređeni za svakog posmatrača. Od posmatrača je
zatraženo da opišu karakteristike lezije (npr. ulceracija, efekat na susedni
lumen creva kao što je striktura i aneurizmatska dilatacija) u slučaju svake
lezije.

Statistical Analysis

Statistical analysis was performed with the SPSS program (version 14, SPSS). Scores assigned to
bowel distention in the diseased segments, all small-bowel segments, and for each MRI small-
bowel follow-through study as a whole (by combining the scores for each segment of bowel for a
given patient) at supine and prone imaging were analyzed with a paired Wilcoxon's test for
ordinal data. Differences between rates of lesion detection in the prone and supine positions were
evaluated with a paired Student's t test. A value of p < 0.05 was considered to represent the
presence of a statistically significant difference. Interobserver agreement with regard to small-
bowel distention was assessed with the kappa coefficient. A kappa value of 0 indicated poor
agreement; 0.01–0.20, slight agreement; 0.21–0.40, fair agreement; 0.41–0.60, moderate
agreement; 0.61–0.80, good agreement; and 0.81–1.00, excellent agreement.

Statistička analiza

Statistička analiza je izvršena programom SPSS (verzija 14, SPSS). Ocene

dodeljene distenzije creva u obolelim segmentima, svim segmentima tankog creva
i za svaku MRI studiju tankog creva u celini (kombinovanjem rezultata za svaki
segment creva za datog pacijenta) na snimanju ležećeg i sklonog. analizirani
su uparenim Vilkoksonovim testom za redne podatke. Razlike između stopa
detekcije lezija u ležećem i ležećem položaju su procenjene pomoću uparenog
Studentovog t testa. Smatralo se da vrednost p < 0,05 predstavlja prisustvo
statistički značajne razlike. Slaganje među posmatračima u pogledu distenzije
tankog creva procenjeno je kapa koeficijentom. Kapa vrednost 0 ukazuje na loše
slaganje; 0,01–0,20, blago slaganje; 0,21–0,40, fer dogovor; 0,41–0,60,
umereno slaganje; 0,61–0,80, dobro slaganje; i 0,81–1,00, odlično slaganje.

Read More: https://www.ajronline.org/doi/full/10.2214/AJR.07.2338

Read More: https://www.ajronline.org/doi/full/10.2214/AJR.07.2338

Twenty-one of the 40 patients included in this study underwent a single examination (prone and
supine), 16 patients underwent two examinations (prone and supine), and three patients
underwent three examinations (prone and supine), for a total of 62 paired (prone and supine)
examinations for qualitative analysis. All examinations were successfully completed, and orally
ingested contrast medium was completely consumed and tolerated by all patients. The duration
of each MRI session, including positioning on the table, coil placement, and image acquisition,
varied from 5 to 8 minutes. The total time from entering the department to completion of the
examination varied from 40 to 80 minutes (average, 51 minutes).

All images were considered of diagnostic quality by both observers. Findings at 34 of the 62
examinations were deemed by both observers to be within normal limits, and 28 examinations
showed pathologic changes, subsequently confirmed as Crohn's disease in 16 patients, bowel
carcinoid in one patient, small-bowel lymphoma in four patients, polyps in two patients, and
extraluminal lesions including a splenic mass in one patient, mesenteric nodes in two patients,
and ovarian cysts in two patients.
For both observers, use of the prone position resulted in significantly higher small-bowel
distention scores in the diseased bowel segments than did use of the supine position (n = 20;
mean supine score observer 1, 2.2 ± 0.8 [SD]); mean prone score observer 1, 2.6 ± 0.4; mean
supine score observer 2, 2.1 ± 0.6; mean prone score observer 2, 2.6 ± 0.4) (p < 0.05). Use of the
prone position also resulted in higher scores for all small-bowel segments (n = 310; mean supine
score observer 1, 2.2 ± 0.4; mean prone score observer 1, 2.5 ± 0.4; mean supine score observer
2, 2.1 ± 0.5; mean prone score observer 2, 2.5 ± 0.5) (p < 0.05). Use of the prone position also
resulted in higher scores for each small-bowel study as a whole, comprising the total scores
assigned to each segment within a patient (n = 62; mean supine score observer 1, 11.4 ± 1.9;
mean prone score observer 1, 12.1 ± 2; mean supine score observer 2, 11.2 ± 1.9; mean prone
score observer 2, 12.2 ± 2.1) (p < 0.05). The distribution of these scores for both observers is
outlined in Table 1. The degree of interobserver agreement for scores assigned to bowel
distention was considered good (κ = 0.79).

Read More: https://www.ajronline.org/doi/full/10.2214/AJR.07.2338

Rezultati
Dvadeset i jedan od 40 pacijenata uključenih u ovu studiju podvrgnut je jednom
pregledu (ležeći i ležeći), 16 pacijenata je podvrgnuto dva pregleda (ležeći i
ležeći), a tri pacijenta su podvrgnuta tri pregleda (ležeći i ležeći), ukupno
62 uparena (ležeće i ležeće) preglede za kvalitativnu analizu. Svi pregledi su
uspešno obavljeni, a oralno unet kontrastni medij su u potpunosti konzumirali
i tolerisali svi pacijenti. Trajanje svake MRI sesije, uključujući
pozicioniranje na stolu, postavljanje kalema i dobijanje slike, variralo je od
5 do 8 minuta. Ukupno vreme od ulaska na odeljenje do završetka ispita
variralo je od 40 do 80 minuta (prosečno 51 minut).

Oba posmatrača su smatrala da su sve slike dijagnostičkog kvaliteta. Oba

posmatrača su nalazi na 34 od 62 pregleda ocenila da su u granicama normale, a
28 pregleda je pokazalo patološke promene, naknadno potvrđene kao Kronova
bolest kod 16 pacijenata, karcinoid creva kod jednog pacijenta, limfom tankog
creva kod četiri pacijenta, polipi u dva pacijenta, i ekstraluminalne lezije
uključujući masu slezine kod jednog pacijenta, mezenterične čvorove kod dva
pacijenta i ciste jajnika kod dva pacijenta.

Za oba posmatrača, upotreba ležećeg položaja je rezultirala značajno većim

rezultatima distenzije tankog creva u bolesnim segmentima creva nego upotreba
ležećeg položaja (n = 20; srednja ocena posmatrača u ležećem položaju 1, 2,2 ±
0,8 [SD]); srednja vrednost sklonog posmatrača 1, 2,6 ± 0,4; srednji rezultat
posmatrača u ležećem položaju 2, 2,1 ± 0,6; srednja vrednost sklonog
posmatrača 2, 2,6 ± 0,4) (p < 0,05). Upotreba ležećeg položaja takođe je
dovela do viših rezultata za sve segmente tankog creva (n = 310; posmatrač
srednjeg rezultata ležećeg položaja 1, 2,2 ± 0,4; prosečni posmatrač ležećeg
položaja 1, 2,5 ± 0,4; posmatrač srednjeg rezultata u ležećem položaju 2, 2,1
± 0,5 ; srednja sklonost posmatrača 2, 2,5 ± 0,5) (p < 0,05). Upotreba ležećeg
položaja je takođe rezultirala višim rezultatima za svaku studiju tankog creva
u celini, uključujući ukupne rezultate dodeljene svakom segmentu u okviru
pacijenta (n = 62; posmatrač srednjeg ležećeg položaja 1, 11,4 ± 1,9;
posmatrač srednjih rezultata pri ležećem položaju 1, 12,1 ± 2; posmatrač
srednjeg rezultata u ležećem položaju 2, 11,2 ± 1,9; srednji posmatrač
sklonosti 2, 12,2 ± 2,1) (p < 0,05). Distribucija ovih rezultata za oba
posmatrača je prikazana u tabeli 1. Stepen slaganja među posmatračima za
rezultate dodeljene distenciji creva smatran je dobrim (k = 0,79).

TABLE 1: Distribution of Small-Bowel Distention Scores as Assigned by Each Observer

All lesions were identified on both prone and supine images by each observer. No significant
difference was detected between rates of identification of various mural characteristics for either
position (Table 2). These characteristics included wall and fold thickening and fold attenuation,
mural ulceration, pseudopolyps, bowel stenosis, strictured segments, bowel dilation, and
separation of bowel loops. A number of extracolonic lesions were found, including two lymph
node masses (6 cm and 4 cm in short-axis diameter), two polyps with a diameter less than 1 cm
(9 mm and 8 mm), a splenic mass (2 cm), and two ovarian cysts (3 × 2 cm and 2.5 × 1.4 cm).
There was no significant difference in visualization, detection, or lesion size between the two
positions (p > 0.05).

TABELA 1: Distribucija rezultata distenzije tankog creva koje je dodelio svaki

posmatrač

Svaki posmatrač je identifikovao sve lezije i na snimcima na leđima i na

leđima. Nije otkrivena značajna razlika između stopa identifikacije različitih
karakteristika murala za bilo koju poziciju (Tabela 2). Ove karakteristike su
uključivale zadebljanje zida i nabora i slabljenje nabora, ulceraciju na zidu,
pseudopolipe, stenozu creva, strikturirane segmente, proširenje creva i
odvajanje crevnih petlji. Nađen je veliki broj ekstrakolonskih lezija,
uključujući dve mase limfnih čvorova (6 cm i 4 cm u prečniku kratke ose), dva
polipa prečnika manjeg od 1 cm (9 mm i 8 mm), masu slezine (2 cm) i dve ciste
jajnika (3 × 2 cm i 2,5 × 1,4 cm). Nije bilo značajne razlike u vizuelizaciji,
detekciji ili veličini lezije između dve pozicije (p > 0,05).

Discussion

We found statistically significantly better distention of diseased segments of small bowel alone
and all small-bowel segments and better distention for each MRI small-bowel follow-through
examination with imaging in the prone position than with imaging in the supine position (p <
0.05). Despite this clear qualitative advantage of prone imaging, lesion detection and
characterization did not benefit as a result; similar rates of lesion detection were found for each
position.

Optimization of bowel distention undoubtedly is key to prevention of false-positive [5, 12] and
false-negative [4, 13] results during MRI small-bowel follow-through. However, the results of
this study suggest that although use of the prone position results in significantly better small-
bowel distention than does use of the supine position, this improved distention does not translate
into improved lesion detection or morphologic evaluation. This finding may have positive
implications in the imaging of patients unable to adopt one of the positions, be it as a result of
pain or surgical incision, or in pediatric imaging, in which use of the prone position can cause
increased levels of anxiety.

The importance of optimal small-bowel distention at MRI small-bowel follow-through has been
repeatedly emphasized in the literature. Poor distention can lead to difficulties of interpretation,
false-positive results occurring as the result of apparent thickening of the bowel wall and folds
[5, 12], and false-negative results emanating from lesion obscuration due to suboptimal mural
delineation [4, 13]. A number of approaches to ensuring reliable and reproducible small-bowel
distention have been described [8, 13–23], including optimization of contrast agent, addition of
osmotic and nonosmotic agents, refinement of volumes of contrast material administered [3], and
the timing of image acquisition [3, 24]. The technique described is routinely used at our
institution and has been validated in the literature [14, 25–27].

Pronašli smo statistički značajno bolju distenciju samo obolelih segmenata

tankog creva i svih segmenata tankog creva i bolju distenciju za svaki
kontrolni pregled tankog creva sa magnetnom rezonancom sa snimkom u ležećem
položaju nego sa snimkom u ležećem položaju (p < 0,05) . Uprkos ovoj jasnoj
kvalitativnoj prednosti snimanja sklonosti, detekcija lezija i karakterizacija
nisu imali koristi kao rezultat; slične stope detekcije lezija su pronađene za
svaku poziciju.

Optimizacija distenzije creva je nesumnjivo ključna za prevenciju lažno

pozitivnih [5, 12] i lažno negativnih [4, 13] rezultata tokom MRI praćenja
tankog creva. Međutim, rezultati ove studije sugerišu da, iako upotreba
ležećeg položaja dovodi do značajno boljeg distenzije tankog creva nego
upotreba ležećeg položaja, ovo poboljšano natezanje ne dovodi do poboljšanog
otkrivanja lezija ili morfološke procene. Ovaj nalaz može imati pozitivne
implikacije u snimanju pacijenata koji nisu u stanju da zauzmu jedan od
položaja, bilo kao rezultat bola ili hirurškog reza, ili u pedijatrijskom
snimanju, u kojem upotreba ležećeg položaja može izazvati povećan nivo
anksioznosti.

U literaturi je više puta naglašen značaj optimalne distenzije tankog creva

pri MRI praćenju tankog creva. Loša distenzija može dovesti do poteškoća u
tumačenju, lažno pozitivnih rezultata koji se javljaju kao rezultat očiglednog
zadebljanja zida creva i nabora [5, 12], i lažno negativnih rezultata koji
proizilaze iz zatamnjenja lezije usled suboptimalnog ocrtavanja murala [4,
13]. ]. Opisani su brojni pristupi za osiguravanje pouzdane i ponovljive
distenzije tankog creva [8, 13–23], uključujući optimizaciju kontrastnog
sredstva, dodavanje osmotskih i nenosmotskih agenasa, prečišćavanje zapremine
primenjenog kontrastnog materijala [3] i tajming akvizicije slike [3, 24].
Opisana tehnika se rutinski koristi u našoj ustanovi i potvrđena je u
literaturi [14, 25–27].

We investigated the effect of patient position on small-bowel distention, lesion detection, and
lesion visualization. The hypothesis that distention seen in one position may surpass that in a
different position stemmed from studies [28, 29] relating to colonic distention, during which
improved observer confidence and polyp detection were found during CT colonography in both
the supine and prone positions compared with supine acquisition alone. Fletcher et al. [29]
determined that supplementary prone scanning increased sensitivity both by overcoming
segmental collapse and by reducing perceptual errors due to poor polyp conspicuity in
underdistended segments. The same may hold true for MRI small-bowel follow-through with
regard to distribution of oral contrast material and may thus positively affect bowel distention.
Other potential advantages of the prone position include compensation for inability to compress
and separate bowel loops, as in conventional enterography, because the prone position exerts
mild uniform pressure on the anterior abdominal wall, facilitating separation of small-bowel
loops and decreasing the volume of the peritoneal cavity to be imaged.

MRI small-bowel follow-through has a number of advantages over other currently available
techniques. In contrast to conventional enterography, MRI small-bowel follow-through provides
detailed information about the small-bowel wall and has the potential to depict extraluminal
pathologic manifestations of disease, such as abscesses and mesenteric phlegmon, fibrofatty
proliferation, lymphadenopathy, and colonic skip lesions in Crohn's disease [2, 30, 31]. The
cross-sectional nature of this approach renders evaluation of overlapping bowel loops
straightforward, obviating the requirement for ionizing radiation exposure. The latter feature is a
particular advantage because many patients undergoing this examination are young (mean age in
this study, 35 years). In addition to these advantages, MRI small-bowel follow-through does not
involve concessions in small-bowel functional information derived, as is the case with CT
enterography [32]. Although the spatial resolution of conventional enterography may be better
than that of MRI small-bowel follow-through, especially for early superficial mucosal lesions,
the multiplanar imaging capabilities of this approach compensate for and perhaps negate this
limitation [6]. Studies [10, 30, 33] have shown MRI small-bowel follow-through to be as
effective as conventional enterography in the primary diagnosis of Crohn's disease, the main
indication for this examination.

Istraživali smo uticaj položaja pacijenta na distenciju tankog creva,

detekciju lezija i vizualizaciju lezija. Hipoteza da distenzija uočena u
jednom položaju može nadmašiti onu u drugom položaju proizašla je iz studija
[28, 29] koje se odnose na distenciju debelog creva, tokom kojih je otkriveno
poboljšano samopouzdanje posmatrača i detekcija polipa tokom CT kolonografije
kako u ležećem tako iu ležećem položaju u poređenju sa samo sticanje na
leđima. Fletcher et al. [29] su utvrdili da dodatno skeniranje sklonom
povećava osetljivost kako prevazilaženjem segmentnog kolapsa tako i smanjenjem
perceptivnih grešaka zbog loše uočljivosti polipa u nedovoljno distenzivnim
segmentima. Isto može važiti i za MRI praćenje tankog creva u pogledu
raspodele oralnog kontrastnog materijala i na taj način može pozitivno uticati
na distenciju creva. Druge potencijalne prednosti ležećeg položaja uključuju
kompenzaciju za nemogućnost kompresije i razdvajanja crevnih petlji, kao u
konvencionalnoj enterografiji, jer položaj ležećeg vrši blagi ravnomeran
pritisak na prednji trbušni zid, olakšavajući odvajanje petlji tankog creva i
smanjuje zapreminu creva. peritonealna šupljina koju treba snimiti.

MRI praćenje tankog creva ima brojne prednosti u odnosu na druge trenutno
dostupne tehnike. Za razliku od konvencionalne enterografije, MRI praćenje
tankog creva pruža detaljne informacije o zidu tankog creva i ima potencijal
da prikaže ekstraluminalne patološke manifestacije bolesti, kao što su apscesi
i mezenterični flegmon, fibromasna proliferacija, limfadenopatija i
preskakanje debelog creva. kod Kronove bolesti [2, 30, 31]. Priroda poprečnog
preseka ovog pristupa čini procenu preklapajućih crevnih petlji jednostavnom,
eliminišući zahtev za izlaganjem jonizujućem zračenju. Ova poslednja
karakteristika je posebna prednost jer su mnogi pacijenti koji se podvrgavaju
ovom pregledu mladi (srednja starost u ovoj studiji, 35 godina). Pored ovih
prednosti, MRI praćenje tankog creva ne uključuje ustupke u dobijenim
funkcionalnim informacijama tankog creva, kao što je slučaj sa CT
enterografijom [32]. Iako prostorna rezolucija konvencionalne enterografije
može biti bolja od one kod MRI praćenja tankog creva, posebno za rane
površinske lezije sluzokože, mogućnosti multiplanarnog snimanja ovog pristupa
kompenzuju i možda negiraju ovo ograničenje [6]. Studije [10, 30, 33] su
pokazale da je MRI praćenje tankog creva jednako efikasno kao i konvencionalna
enterografija u primarnoj dijagnozi Kronove bolesti, glavne indikacije za ovo
ispitivanje.

Limitations of this study included our inability to blind the observers to patient position. As the
result of gravity, contrast solution conformed to the dependent position in the stomach and
cecum. We believed, however, that the long interval between evaluation of prone and supine
images would prevent recollection of the small-bowel appearances of particular importance in
the evaluation of diseased bowel segments.

In conclusion, the prone imaging position offers statistically superior small-bowel distention of
both normal and diseased loops during MRI small-bowel follow-through. The positions,
however, are equal in terms of lesion detection and morphologic evaluation. Therefore, patients
may be imaged in either position according to preference or necessity without compromise of
diagnostic accuracy.

Ograničenja ove studije uključivala su našu nesposobnost da zaslepimo

posmatrače na položaj pacijenta. Kao rezultat gravitacije, kontrastni rastvor
se prilagodio zavisnom položaju u stomaku i cekumu. Verovali smo, međutim, da
bi dug interval između procene slika u ležećem i ležećem položaju sprečio
pamćenje izgleda tankog creva od posebnog značaja u proceni bolesnih segmenata
creva.

U zaključku, položaj za snimanje na sklonosti pruža statistički superiornu

distenciju tankog creva i normalnih i bolesnih petlji tokom MRI praćenja
tankog creva. Položaji su, međutim, jednaki u pogledu detekcije lezija i
morfološke procene. Zbog toga se pacijenti mogu snimati u bilo kojoj poziciji
prema želji ili potrebi bez ugrožavanja dijagnostičke tačnosti.

Read More: https://www.ajronline.org/doi/full/10.2214/AJR.07.2338

Read More: https://www.ajronline.org/doi/full/10.2214/AJR.07.2338