ASAL USUL DANAU TOBA

Ing sawijining esuk, Kokar lagi ngangkat jebakane saka selokan. Betapa senenge dheweke
nalika dheweke entuk dekke gedhe (iwak). Iwak mau dilebokake ing blumbang ing pinggir omah, banjur
tindak menyang sawah

Sawise nggarap sawahe, Kokar kaget weruh bocah wadon sing ayu banget ngadeg cedhak
kolam iwak. “Aja wedi lan gumun, dhuh Kokar! kula putri jin raja gunung ing sakiwa tengene. Sampeyan
iki wong enom sing sregep lan apik,Kula didhawuhi nemoni panjenengan lan ngancani panjenengan
dados garwa,” kandhane sang putri ayu. durung kokar wis wektu ngomong, putri jin nerusake
tembunge. "Nanging ana siji syarat sing kudu sampeyan lakoni ngisi, Kokar. Kahanan kasebut minangka
janji sing ora kena dilanggar. Nalika kita bakal diberkahi karo anak, yen sing nakal ojo sok ngece lan
ngomong Dekke bocah! Yen sampeyan nglanggar, kitabakal pisah ing salawas-lawase. Kowe lan anakku
bakal sirna,” ujare putri ayu

Pirang-pirang dina banjur nikahane Kokar karo sang putri sregep miturut adat setempat.
Setaun kepungkur bojone Kokar nglairake anak lanang sing jenenge Samosir. Bocahe apik lan lincah.
Nanging, luwih gedhe sikape sing luwih nakal.

Ing sawijining dina, Kokar mulih saka sawah. Sawise ngumbah sikil, tangan lan raine Kokar nuju
ruang makan. Dheweke kaget amarga piring ing meja wis entek, mesthi wae Samosir bakal
mangan.Putranipun piyambak. Kokar nesu marang anake. Dheweke nggoleki Samosir. Nalika arep
kecekel, Samosir ngguyu banter. Kokar soyo nesu, dadi lali janjine karo bojone karo ngomong, "Ora aneh
yen sampeyan dadi nakal marang wong tuwa amarga sampeyan pancen bocah dekke (iwak)!”

Krungu omongane bapake, Samosir mlayu nggoleki ibune lan ngomong kaya bapake. Krungu
omongane anake, ibune Samosir gemeter anggone ngomong. “O……, anakku! Iku uga wektu ngetik.
Bapakmu wis lali karo janjine. Saiki lungo menyang ndhuwur gunung. Amarga nakalmu, awake kabeh
kudu pisah. Panggonan iki bakal kelelep banjir gedhe, anakku!”
 Sedhela kahanane owah, peteng. Kilat gumuruh lan bledheg. udanmudhun terus-terusan,
Banjir wis cedhak. Lembah sing subur kebanjiran banyu. Kabeh pedunung padha tiwas kalebu Kokar.
Samosir sing ana ing pucuk gunung dicekel wedi nganti mati ing pucuk gunung

Putri jin bali menyang oyod. Lembah sing subur dadi telaga sing diarani Danau Toba. gunung
papan mati Samosir diarani Pulo Samosir sing ana ing tengahing Danau Toba.

Unsur intrinsik cerita “Asal Usul Danau Toba”

1.Tema : Kokar lali karo janjine marang bojone.

Buktine : “…….Kokar soyo nesu, dadi lali janjine karo bojone karo ngomong, "Ora aneh yen sampeyan
dadi nakal marang wong tuwa amarga sampeyan pancen bocah dekke (iwak)!”

2.Paraga lan Watake

a) Kokar : Rajin lan nesu nesu, lali.

Buktine :→ “……Sampeyan iki wong enom sing sregep lan apik,Kula didhawuhi nemoni panjenengan lan
ngancani panjenengan dados garwa,” (paragraf 2)

→ “…….. Kokar nesu marang anake. Dheweke nggoleki Samosir. Nalika arep kecekel, Samosir ngguyu
banter. Kokar soyo nesu, dadi lali janjine karo bojone (Paragraf 4)

→Bapakmu wis lali karo janjine. Saiki lungo menyang ndhuwur gunung..” (Paragraf 5)

b) Samosir: baik lan lincah,nakal

Buktine :→Setaun kepungkur bojone Kokar nglairake anak lanang sing jenenge Samosir. Bocahe apik lan
lincah. Nanging, luwih gedhe sikape sing luwih nakal.(Paragraf 3)

→“……..Bapakmu wis lali karo janjine. Saiki lungo menyang ndhuwur gunung..(Paragraf 5)

→“……..Amarga nakalmu, awake kabehkudu pisah. Panggonan iki bakal kelelep banjir gedhe anakku!”
( Paragraf 5)

3.Alur : Maju

4. Setting (Latar)

a) Setting wektu: awan

b) Setting papan : Omah/sawah

c) Setting suasana : medeni

5.Amanat :
"Aja mung janji karo wong liya yen sampeyan ora bisa netepi."

6. Basa : Ngoko alus