Ang Katutubong Sayaw ay isang sayaw na binuo ng mga

mananayaw na sumasalamin sa buhay ng mga tao ng isang

partikular na bansa o rehiyon. Hindi lahat ng etnikong sayaw ay
mga katutubong sayaw.

Halimbawa, ang mga ritwal na sayaw o sayawang ritwal ang

pinanggalingan ay hindi itinuturing na katutubong sayaw. Ang mga
ritwal na sayaw ay karaniwang tinatawag na "mga sayaw sa
relihiyon" dahil sa kanilang layunin.

Kalikasan at Kaligiran ng mga Katutubong Sayaw

Cariñosa - ay itinuturing na pambansang sayaw ng Pilipinas. Ang

salitang Cariñosa ay nangangahulugang magiliw o kaibig-ibig.
Gamit ang isang panyo at pamaypay, ang mga mananayaw ay
magiliw na gumagalaw sa tago at silip, habang ipinapahayag ang
kanilang damdamin sa isa 't isa. Nagmula ito sa Isla ng Panay sa
Visayan Islands at ipinakilala ng mga Kastila sa panahon ng
kanilang kolonisasyon ng Pilipinas. Ito ay napabilang sa Maria
Clara suite ng mga sayaw ng Pilipinas.

Polka sa Nayon- ay isang masiglang sayaw na nangangahulugang

sayaw ng pamayanan. Ito ay mula sa lalawigan ng Batangas sa
rehiyong Tagalog ng mga isla ng Pilipinas. Noong unang
kapanahunan, ito ay napakatanyag at karaniwang isinasayaw sa
lahat ng malaking pagtitipon ng lipunan o bayan, lalong-lalo na sa
mga pagdiriwang at piyesta.

Ang Sayaw ng Maglalatik (na kilala rin bilang Manlalatik o

Magbabao) ay isang uri ng katutubong sayaw sa Pilipinas na may
mabilis na galaw habang pinatutunog ng mga mananayaw ang mga
bao ng buko. Karaniwang lalaki lamang ang sumasayaw nito. na
ang suot lamang ay pulang pantalon na nakatupi hanggang tuhod,
at ang mga baong pares-pares na nakasabit sa harap ng dibdib, sa
bandang ibaba sa likod ng balikat, sa magkabilang baywang, at sa
bandang itaas ng tuhod. Sinasayaw ito na ang ritmo ng pagtatama
ng mga bao ay nagbibigay diin sa malakas na bagsak sa saliw ng
rondalya sa batayang kumpas na 2/4.
Ang Etnikong Sayaw ay madalas na itinatanghal ng mga etnikong
pangkat na kabilang sa isang partikular na grupong etniko. Ang
mga sayawang ito ay kadalasang isinasagawa sa kasalan, linggu-
linggong pagsasamba, bilang ritwal para sa magandang pagani,
paghahandog-ayuno, at iba pang seremonyang panrelihiyon. Ang
etnikong sayaw ay ibinabatay at gumagaya sa likas na katangian
ng buhay, at ang pagganap nitong mga ritwal sa lipunan ay ang
pagpapanatiling mapreserba ang isang ethnolinguistic group (o
isang tagpo ng ilang) na kung saan ay masigla at masigasig sa
pagtatanghal. Ang pagsasayaw nito ay isang uri ng kaligtasan
hangga 't ito ay espirituwal at sosyal na pagpapahayag.

Narito ang ilan sa mga sayawan sa Philippine etniko na may

larawan, katangian at pinagmulan ng sayaw.

1. Lumagen ay isang kalinga na sayaw, na ginagaya ang ibon na

lumilipad sa hangin, ginanap upang ipagdiwang ang isang masaya
na okasyon tulad ng pag-iyak, kapayapaan, kasunduan, budong, o
kapanganakan.

2. Bagobo Rice Cycle ay isang sayaw ng tribo mula sa tribo ng

Bagobo sa Davao del Norte na nagpapakita ng siklo ng pagtatanim
at pag-aani ng bigas.

Ang Tradisyonal na Sayaw ay maaaring maging isa pang termino

para sa katutubong sayaw, o kung minsan kahit na para sa
ceremonial dance. Ang salitang “tradisyonal” ay mas madalas na
ginagamit kapag ang diin ay nag-uugat sa kultura ng sayaw. Isa sa
mga pinakakatanyag na halimbawa ay ang Tinikling.

1. Tinikling ay isang tradisyonal na katutubong sayaw ng Pilipinas

na nagmula bago dumating ang mga Espanyol sa bansa. Ang
sayaw ay binubuo ng mga mananayaw, kung saan ang dalawang
tao ay hawak ang dulo ng mga kawayan na itinatapik at
ipinapadulas sa lupa sa tamang kumpas, habang ang dalawang
mananayaw naman ay maindayog na nakahakbang sa mga ito.

Ang Likhang Sayaw o Creative Dance ay isang uri ng sayawan na

pinagsasama ang kilusan at mga magandang pagpapahayag nang
hindi kailangan ang malawak na pagsasanay. Isang uri ng sayaw
na pinagsasama ang kadalubhasaan ng kilusan sa kasiningan ng
pagpapahayag. Ang creative dance ay may maraming uri ng sayaw
(Ballet, Jazz, Modern, Tap, Hip-hop, atbp.). Ang creative dance ay
isang napapanahon. Hindi ito nauugnay sa isang partikular na
teknik kundi isang pagbubuo ng lahat ng estilo ng sayaw. Ang ilang
halimbawa ng creative dance sa Pilipinas ay ang mga sumusunod:

A. Ballet Ito ay nagmula sa Italyano Renaissance Court ng ika-15

siglo. Ang maharlika at kababaihan ay labis na iginagalang sa mga
kaganapan, lalo na sa kasalang pagdiriwang kung saan ang
sayawan at musika ay nilikha ng isang detalyadong palabas. Sa
kapanahunang 1661, isang Dance Academy ay binuksan sa Paris,
at sa 1681, ang ballet ay inilipat mula hukuman tungo sa entablado.

B. Modern na Sayaw Sa unang bahagi ng ika-20 siglo, ang

modernong sayaw ay isang estilo ng sayaw na nakatutok sa
sariling interpretasyon ng mananayaw sa halip ng nakabalangkas
na mga hakbang, tulad ng sa tradisyonal na pagsasayaw-sayawan.
Ang mga modernong mananayaw ay walang limitasyon tulad ng
classical ballet at ibang uri ng sayawan. Sa halip, nagmumula ang
paglikha ng sayaw sa pagpapahayag ng kanilang mga panloob na
damdamin.