El reatin el gavéa el só njaro inte'l garage.

Un dì i veci i jera vołài via tuti do –

i vołéa catar calcosa da becar par i só picinini – e i łi gavéa łasài da łori sołi.

Dopo un tochetin, Pare Reatin el torna caza.

«Cosa zeło capità cuà?» el dimanda.

«Chi zeło stà a farve mal, fiołi? A si tuti spaurài!»

«Ah, popà,» i dize,

«A ze pena pasà cuà un babào grando asè. El fazéa cusì paura e'l jera cusì orendo!

A'l se ga postà a fisarne inte'l nostro njaro co i só ocioni. A'l ne ga meso na

zbìgoła indoso!»

«Capìo,» el dize Pare Reatin,

«Ndove zeło ndà?»

«Eco,» i dize,

«A'l ze ndà zo da cheła banda de łà.»

«Spetè!» el dize Pare Reatin,

«A ghe penso mi. No stè mìa danarve, putełi. A ło brinco mi.»

Pena che el ga dito cusita el ghe zoła incontro.

Cuando che'l pasa el canton, el cata el łeon che el ze drio ndar in volta da chełe

bande.

Ma el reatin no el se spaura mìa. El se posta zo sora de ła schina de'l łeon e'l

taca criarghe.

«Ciò, come zeła ch'A te si venjùo caza mia,» el ghe dize,

«A farghe spaento a i me putełeti?»

El łeon no el ghe peta njanca recia e'l sèita caminar.

Ałora, cheła boca picinina che ła fazéa bacan ła taca ozarghe drìo co ancora piasè

grinta.

«A te digo, no te ghè nisuna razon par venjer da ‘ste bande! E s’A te torni danovo,»

el ghe dize,

«Ałora, A te vedarè!»

«No sta’ mìa costrénzarme,» el dize e de boto el łeva sù na sata,

«ma A te desfo ła schina co ła me sata inte un colpo soło!»

Pena che'l ga dito cusita el zoła via a’l só njaro.

«Eco, aposto, cari fiołi,» el ghe conta,

«A ło go sistemà mi da’l bon. No’l venjarà altro, nò.»