Murphys law essay (bad day)

Dit is uiteindelik hier" skree ek ekstaties. 10 minute tot middernag. My oë

glinster vir die weerkaatsing van die mooi streamers terwyl ons ons
nuwejaarspartytjie vier. Terwyl ons in die kamer rondloop en herinneringe aan
ons gunstelingherinneringe van 2022 terugdink, my gedagtes raak leeg soos my
beursie. Ek het gewag om van die 2022 rollercoaster af te klim
Soos Murphy se wet sê "enigiets wat verkeerd kan gaan, sal verkeerd gaan" en
mnr Murphy se wet het my soos 'n orkaan getref
Die jaar het begin... eienaardig. klein slegte dinge daagliks maar 'n Paar pap
bande en toonstompies gaan nie my jaar verwoes nie maar teen Februarie het
daardie kleintoonstompies in 'n gebreekte voet verander en 'n paar pap bande
het in 'n buste-enjin verander. my sakke was so droog soos 'n woestyn
Vinnig vorentoe na die ergste lente toe my kêrel het met my gebreek. Dit was
uiters moeilik om te hanteer so ek het 'n hamster gekoop maar sy het binne 'n
maand "gesterf". lemand moes vir my gesê het dat hamsters in April deur
hibernasie gaan voordat ek haar begrawe het.....
Dinge het teen Mei begin lyk. Ek het 'n goeie werk by 'n restaurant gekry, maar
natuurlik was mnr Murphy het weer toegeslaan, want ek het uiteindelik in Julie
ontslaan weens 'n klein (eintlik nogal groot) brandongeluk. Oops!
Ek het teen Augustus verslaaf aan medikasie geraak. My hersteltydperk was
uiters moeilik. My vonk vir lewe het op die wreedste manier gedoof toe ek my
ma in November verloor het.
2022 was altesaam 'n moeilike jaar. Ek het geleer dat alles tydelik is.
Oomblikke, gevoelens, mense, wees vriendelik in 'n koue wêreld en dat 'n
goeie ou roomys amper alles kan regmaak. Hier is om te hoop dat 2023 beter
sal wees as 2022
Hiking trip essay (bad day)
is ons al daar?" het ek weer eens wanhopig gevra. Dit het gevoel asof die tyd
stilstaan in hierdie entiteit. Ek het my seer, blase voete verder gesleep langs die
doringagtige wingerde en grypende ranke wat teen my elke tree saamgesweer
het. Die hoop in my vriende se oë flikker met elke knipoog. Wat as die hemel
begin het, het in hel verander
Dit het begin op my beste vriendin Eva se verjaardag. Ek en my vriendin Madi
het haar verras met 'n staptog naby 'n pragtige rivier. Maar dinge het vinniger
uitmekaar geval as lopende water
Ons het die berge aangedurf en die natuur se roemryke skoonheid ervaar. Dit
het gevoel soos hemel op aarde wat hardloop en hierdie utopie verken, maar
skielik het die hel losgebars. Afgetrek deur die pragtige uitsig het madi teen die
bergkant teen die wal afgegly en vinnig begin rol. Ek en Eve was verdwaas en
terwyl ons dadelik gehaas het om madi te red, het ons dadelik gerol. Ek het
soos 'n menslike tuimelkruid gevoel. Ons het die bodem bereik en ek het
teësinnig my oë oopgemaak vir pure afgryse. Ons het in 'n geheimsinnige grot
beland. My gees en liggaam verstar van vrees. Onheilspellende geluide van
diere het hard weerklink en paniek het in ons bors gesit. Ons moes ontsnap.
Die grot het gevoel asof dit ontwerp is vir ons ongemak. Ons rugsakke het soos
h onvergewensgesinde aambeeld gedruk, ons klere het soos tweede velle aan
ons gekleef, deurweek van die drukkende hitte, en die meedoenlose gebrom
van insekte het die irritasie versterk. Elke asemteug was 'n gesukkel, asof ons
die grotte uitgeput het.
Soos ons doelloos verder stap, het hopeloosheid soos 'n verstikkende kombers
oor ons gaan lê. Ons stemme het so stil geword soos die geheime van die grot,
maar skielik het Eva in verrotting geskree. "ou se ons is nie alleen nie" gil sy
rillings het deur my ruggraat gejaag en sweet het soos gesmelte roomys oor my
nek gestroom wat die verminkte bene aanskou, lets naby die geraamte het
madi se oog gevang. Sy het dit huiwerig genader en haar oë het verlig verlig, "n
stukkende kano!!" het sy uitgeroep. My oë het dit ondersoek en skielik, soos 'n
benoud en wys senuweeagtig na 'n versplinterde geraamte in die hoek. Koue
legkaart, het alles inmekaar gesit. Hierdie man was in ons posisie en het
probeer om deur die rivier te ontsnap, maar die tyd het hom oortref Die
meisies en het nou 'n duidelike visie gehad - maak hierdie kano reg en vind ons
ontsnapping.
Stukkie vir stukkie, met die man se ou voorraad, het ons die kano in vorm
geskroef en gemaak en na die rivier gedra. Vars wind wat in ons gesigte waai
terwyl ons na die kus roei, het ons 'n gevoel van diepgaande verligting gegee.
Te midde van die verblindende vrees is veerkragtigheid in die mees onverwagte
uithoeke gevind - letterlik. Die dag het ons getransformeer en tot ons grense
gedruk. Ons het 'n onbreekbare verbintenis met die wildernis en mekaar
gesmee. Vandag het 'n bewys geword van die krag van die menslike gees en die
blywende aanloklikheid van die ongetemde wêreld
Tribute – birthday
Goeienaand dames en here en welkom by die viering van ons puik verjaarsdag
seuntjie. Oupa ek wil jou net 'n baie gelukkige 50ste verjaarsdag toewens. Het
ek gesê 50? Ek het 100 bedoel! Ek bedoel, lyk hy nie goed vir sy ouderdom nie!
My oupa is 'n buitengewone man wat soveel onvergeetlike prestasies in sy
leeftyd behaal het. Hy is nie net 'n top sakeman met sy florerende restaurant
nie, maar 'n liefdevolle man, pa, seun en vriend. Gramps het nog nooit daarin
geslaag om 'n glimlag op ons gesigte te sit nie, of dit nou met sy spitsvondige
grappies of sy om te sterf-vir-kos was. My oupa het ons geleer hoe om te lewe.
Dankie vir jou wysheid wat jy oorgedra het, dankie vir die ongelooflike liefde
nie net vir ons nie, maar vir die gemeenskap deur jou
liefdadigheidsorganisasies en voedingskemas wat jy in jou restaurant opgestel
het. Jy het werklik 'n verandering in almal se lewens gemaak en jy word bejaard
in getal, maar jy is so jonk en wys van gees.
Ek hoop jy het die beste verjaarsdag en ek wens jou nog vele meer. Hier is om
te gryp
Tribute – obituary
dit is met 'n swaar hart om die afsterwe van Jacob Naidoo aan te kondig na sy
lewenslange stryd teen kanker
Jacob is op 30 Januarie 1966 in die Mount Edgecombe-hospitaal gebore as die
trotse ouers van mnr en mev naidoo. Jakob was 'n hoëpresteerder en 'n
toegewyde geleerde. Hy het die laerskool Mount Edgemont bygewoon en later
op die sekondêre berg Edgemont. Deur deeltyds by sy pa se hospitaal te werk,
het hy sy passie ontdek om ander te help. Hy het voortgegaan om medies aan
die Universiteit van Kzn te studeer. Hy het sy eie mediese praktyk op die
ouderdom van 32 geopen.
Jakob was 'n dapper visioenêr en 'n moedige leier. Hy was vrygewig met 'n
monumentale reputasie en 'n nalatenskap van onbaatsugtigheid en integriteit.
Ten spyte van sy siekte het hy nooit opgehou glimlag nie en het hy sy voetspore
in die harte van sy pasiënte gelaat. Sy gemeenskap sal hom baie mis
Hy word oorleef deur sy wufe jane naidoo en 3 seuns, james, Allan en victor
naidoo
Die liggaam sal op 6 Januarie 2023 om 12:00 by die verulam-saal in staat wees.