“Kerja Bakti Minggu”

Sabtu sore aku lan bapak lagi lungguh santai karo crito ning ngarep omah,
banjur ono tamu ngucap salam.

“Assalamualaikum, kulonuwun”, Suarane Pak RT.

“Wooooo…… Pak. RT, wonten nopo pak”, jawabe bapakku.

Dadi sore iki mau pak RT lagi mubeng marang omahe warga sekitar
mbagekne surat undangan kerja bakti sing arep dilaksanakne minggu esuk
jam 7.

Aku langsung muni nak bapak, “Aku sesok nderek kerja bakti ya pak”.

“Iyo…. Gak opo opo, karo belajar srawung karo tonggo”. Jare bapakku.

Sesuk e isuk aku wes semangat tangi isuk, gak lalu aku sarapan disek mergo
wedi ora kuat melu kerjo bakti bareng warga sekitar.

Aku lan bapakku budal kerja bakti gowo aret lan pacul sing ono ing mburi
kandang.

“Iki le arite gowonen, bapak tak gowo pacul”. Munine bapak.

“Oke pak”, jawabku marang bapak.

Banjur aku lan bapak langsung budal menyang lapangan kumpul karo warga
sing wes teko luweh awal.

Nek kono wes enek Pak RT, Pak Rohman lan Pak Hasan.

Ogak suwe, warga liane ugo teko lengkap gowo peralatan sing dibutuhne.

Aku lan bapak ditugasi ngresik i suket kang ono ing tugu selamat datang,
sementara warga liane ono sing ngresik I selokan, mindahi material pasir lan
bakar-bakar sampah.
Acara kerja bakti sosial iki memang dadi acara sing dionokne rutin setiap
bulan. Aku mesti melu bapak kerja bakti karo belajar srawung karo tonggo-
tonggo sekitar.

Aku ngroso acara kerja bakti iki kegiatan kang becik di enekne rutin saben
wulan supoyo deso kang di panggoni katon resik lan sehat.

Tetep adoh saka pergaulan bebas

"Sawise sekolah, arep langsung mulih?" Adin takon marang Ama sawise kelas
rampung. Ama sing lagi resik-resik alat tulis lan dilebokake ing tas, noleh menyang
arah swara.
“langsung mulih. Sesuk tes,” wangsulane kadhemen.
“Minggu wingi kowe ora melu. Apa sampeyan pengin skip nongkrong maneh
minggu iki?" Adin nyelidiki.
“Aku ora duwe wektu kanggo nongkrong karo geng, Din. Aku kudu nyisihake
wektu kanggo sinau lan ngenteni papa ing rumah sakit,” praupane Ama
dumadakan dadi sedhih. Bapake nembe kacilakan lan Ama gantian ngurusi ibune.
“Ora seneng, Ma,” Adin langsung ninggalake Ama. Dheweke njupuk soko saka
kanthong lan narik metu korek. Adi ngrokok. Sanadyan jam sekolah wis rampung,
para siswa kudu tetep njaga etika lan ora tumindak negatif. Mbok Adin wis ora
sabar ngrokok.

Ama ambegan jero. Jujur, dheweke ora nemokake apa-apa sing positif babagan
kekancan. Dheweke ngira yen melu murid sing paling pinter bakal njalari
semangat sinau. Nanging ora. Nanging, dheweke diajak mlaku-mlaku lan mangan
akeh, mula wektu sinau ora ana. Saka kadohan, Adin katon salaman karo kanca-
kancane lan mlayu-mlayu. Dheweke nyawang Ama sedhela sadurunge
pungkasane mandeng adoh.

“Lha kok jarang kumpul karo Adin?” pitakone Bino mecah lamunane Ama.
“Lara maneh, Bin. Dina iki giliranku sing njaga sinambi sinau kanggo ujian sesuk,”
wangsulane Ama.
“Apik. Aku ndhukung sampeyan. Wingi Adin lan rombongane tuku miras. Aku ora
ngerti apa sing dikarepake,” ujare Bino nggawe Ama kaget.
“Mm..aku ndhisik,” Ama langsung ninggalake Bino kaget karo omongane. Ama ora
nyana yen Adin bakal adoh banget. Ama tangi saka panggonane banjur mlaku
menyang rumah sakit. Ana papan kang nunggu. Nalika ngenteni bapake, Ama
njupuk buku lan sinau. Mripate ora sengaja nangkep layar televisi.
"Ana apa ta, Nak?" takone papa Ama.

Ama mandeng layar tanpa kedhep. Adan lagi dikawal polisi merga nggawa
omben-omben karo mahasiswa liyane. Mripate Amy berkaca-kaca. Untunge
dheweke ora gelem diundang luwih dhisik. Ora bisa dibayangake yen dheweke
manut karo Adin, dheweke uga ana ing kana.