Dopingcontrole voor Heiligen

Is het je wel eens opgevallen dat er zo veel verlichte meesters zijn, en zo weinig verlichte leerlingen? Rara, hoe komt dat? Ik zal een poging wagen om de sluier van dit mysterie een klein stukje op te lichten. Om een kijkje in het mysterie te nemen, moeten we beginnen bij het ego. Dat vermaledijde, lelijke, ding, dat volgens veel van diezelfde meesters liever vandaag dan morgen nog in de notenkraker dient te worden gezet. Maar hoe werkt het ego? Het is een intelligent stukje software, dat goed oplet wanneer iets ons genot geeft, of pijn. Dieren hebben de officile softwareversie genaamd instinct, wij doen het met experimentele beta-software, die bovenop ons instinct draait. Nog niet helemaal beproefd, maar het functioneert. Soms crasht de besturing en conflicteert met het besturingssysteem instinct. Ego is geen ziekte, en ook niet te denstalleren, wat men je ook wil doen geloven. Ego is simpelweg software die nog niet voldoende is uitontwikkeld. Het is een tussenstapje in de evolutie. We moeten er niet vanaf willen. We moeten het upgraden (L)ego Egos belangrijkste functie: het toetst en anticipeert op genot en pijn. Genot wordt nagestreefd, pijn vermeden. Om dat universele principe vloeiend te laten verlopen, splitst het ego zich op in ontelbare agentsook wel zelven genoemd. Deze zelven zijn splintercellen: ze functioneren zonder centrale aansturing. Als je ooit het idee hebt gehad dat je een meervoudige persoonlijkheid hebt, dan klopt dat; wees gerust, je hoeft niet opgenomen te worden. Iedere agent heeft een eigen missie, en een eigen strategie. De n heeft als geheime missie dat alles wat jij doet, zo perfect mogelijk moet worden gedaan. De ander dat het zo snel mogelijk moet. Weer een ander houdt in de gaten of anderen wel kijken wanneer je iets doen en weer een ander polst of je nog wel geliefd

bent. Dan heb je nog een zeer krachtige innerlijke geheime agent die met een kritische blik alles in de gaten houdt. Het is een immens bolwerk, jouw ego, een geheime dienst van een omvang waar het voormalige oostblok bij verbleekt. Zo zijn er nog ontelbare andere agenten die samen de geheime dienst vormen, en waarvan jij wellicht dacht dat ze jouw karakter met jouw eigen eigenschappen vormen. Onzin. Er is geen jij, al die agenten zijn universele bouwstenen, zoals in een (l)ego-bouwdoos. Jij hebt weliswaar een bepaalde configuratie gemaakt van bouwstenen die jouw identiteit lijken te vormen, maar dat is slechts een optische illusie. In de werkelijkheid heb je agenten in stelling gebracht die met elkaar zoveel mogelijk genot nastreven en pijn vermijden. Hoe succesvol je daarin bent, bepaalt hoeveel levensgeluk je ervaart. Het ego oprollen en afschaffen is dus de grootste kolder die een mens kan bedenken. Er is geen het ego. Er is een bonte verzameling van vaak geheime agenten, een viraal netwerk, die allemaal hun eigen geheime missies uitvoeren. De upgrade van het ego heet awareness. Als die upgrade wordt uitgevoerd, en dat kost je een paar jaartjes, komt er een nieuwe speler in het spel, die oordeelloos de geheime agentjes kan waarnemen. Zonder oordeel inderdaad, want zodra een van de agenten zijn missie bedreigt ziet, duikt hij onder en gaat weer heimelijk werken, als guerillastrijder. Word dus vooral geen vijand van je eigen ego, want dan krijg je te maken met het schaduweffect. Dit overkomt bijvoorbeeld priesters, die hun seksualiteit verbannen, met de bekende gevolgen van dien. Beter word je hele goeie vriendjes met je ego, zodat je er invloed op uit kunt gaan leren oefenen. Nu terug naar de stelling: hoe komt het toch dat er zoveel meesters zijn en zo weinig verlichte leerlingen? Het antwoord is eenvoudig: dope. In straattaal betekent dat cool, en dat is het ook. Het is namelijk helemaal niet cool om leerling te zijn, het levert geen dope op. Dope als in dopamine. Iedere keer als een strategie van een van de agenten wordt behaald, wordt dat door het lichaam beloond met de neurotransmitter dopamine. Die shot dope geeft

onseen gelukzalig gevoel, precies die goddelijke gelukzaligheid die de meesters zo overvloedig uitstralen. Ananda, halleluja! En gij, ongelovige, zult zwoegen in het zweet des aanschijns. Hopeloos op zoek naar zon zelfde shotje als je meester in overvloed krijgt. Door jouw aanbidding geef je de meester een constant infuus dopamine, waardoor zijn heiligheid goddelijke trekjes krijgt. Meester lijkt rechtstreeks uit de bron te spreken,z elfs als hij een scheet laat is dat nog een boodschap van God (wat technisch gezien natuurlijk ook zo is, aangezien alles God is ;-) Meester zal tegen jou zeggen dat je je behoefte aan goedkeuring en bewieroking op moet geven. Terwijl meester er - waarschijnlijk zonder dat hij het zelf beseft - zelf in zwelgt. Jouw geheime agenten draaien overuren om te bepalen hoe meester dit kunstje toch flikt. Je bestudeerd zijn heilige boeken, volgt zijn workshops, retraites en satsangs. Je volgt het pad, sluit je aan bij de stroming of traditie van de meester. Je lichaam beloont je af en toe al met een beetje dopamine, want dat is wat het ego regelt: als je denkt dat een bepaalde strategie behaald kan worden, krijg je een innerlijke shot. Je studeert en mediteert je suf. Maar in plaats van dat meester zijn dope geheim verklapt (dat hij zelf niet kent), stuurt hij je met een kluitje in het riet. Hij geeft je onmogelijke opdrachten, die vaak helemaal geen dopamine opleveren. Hij mijmert wat met je over overgave aan het goddelijke, afstand nemen van je behoeften, impulsen en instinct. Hij overlaadt je met schuldgevoelens over je kleinzielige en egostische motieven. Hij laat je hunkeren als een junk, en geeft je maar net genoeg om niet helemaal weg te kwijnen. En wat is het heerlijk om bij de meester in de buurt te zijn. Je innerlijke agenten zien dat jij waardeloos bent en hoe geweldig meester is. Doe als hij, en je zou gelukkig zijn, kijk maar, loser. Het is overduidelijk: jij bent waardeloos. Meester is goddelijk. En om aan jouw waardeloosheid te ontsnappen (lees: om ook dope te verdienen), moet je doen wat de meester zegt. Als je dat laatste letterlijk zou nemen, zou je wellicht dichter bij de waarheid komen. Niet doen wat de meester zegt. Maar wat hij doet! Stel jezelf maar eens voor

in zijn positie. Zie al die liefhebbende, aanbiddende blikken op je gericht. Blijf ademhalen De mensen eten uit je hand, ze slikken alles wat jij zegt voor zoete koek, rechtstreeks uit de hemel gezonden. Mensen komen bij je met hun grote levensvragen en problemen en jij hoeft alleen maar een paar cryptische zinnen uit te kramen over de kosmos, licht, liefde en overgave en de mensen aanbidden je. Als je je dit voorstelt, kan je voelen wat er gebeurt. Je gaat je levendig voelen. Je komt in flow Je voelt je geliefd en gelukkig. Er komt dope in je bloed. Nu goed opletten: dit gevoel lijkt op verliefd zijn. Of op een dikke auto of een groot huis kopen. Een belangrijke promotie krijgen op je werk. Dit gevoel komt vrij, als een missie van een van je geheime agenten geslaagd is, als zijn strategie gelukt is. Dit, mijn vriend(in), is dopamine en daar is niets heiligs aan. Wat deze heiligen ook zeggen. Materialisme moest je voor eens en voor altijd afzweren van meester. Meester is, zonder dat hij het zelf beseft, de grootste (spirituele) materialist! Ze zullen dit verhaal in alle toonaarden ontkennen en ontkrachten. Ze zullen tegenwerpen dat in het universum van gevoelens en gedachten, de wereld van de tienduizend objecten, niets te halen valt. Ze zullen wel gek zijn om hun geheime bron van onbeperkte dope prijs te geven. Sterker nog, de meeste van deze gasten geloven zelf heilig in hun eigen heiligheid. Vertrouw er geen een. Vertrouw op jezelf. Vertrouw op je aangeboren, innerlijke wijsheid. Iemand zei ooit eens: als er een gebaand pad is, is het niet jouw pad. Leer je ego en al zijn geheime agenten kennen, leer het benutten. Ontdek waar je levensenergie (dopamine!) van gaat stromen. Leer je motieven zuiverder te maken en laat de vruchten van je werk jezelf en anderen ten goede komen. Bij iedere leermeester die in de schijnwerpers staat (en die zijn of haar eigen boodschap niet met een flinke zak strooizout neemt), moet er vanaf vandaag een belletje bij je gaan rinkelen: dopingcontrole! Lars Faber is auteur van boeken als De Gewijde Reis, De Heldenreis en Samoerai Communicatie. www.degewijdereis.nl