You are on page 1of 4

Aspectos Bsicos da Proteo de Plantas Diogo Vanderlei Schwertner Matrcula: 201261163

A) Escolha um patossistema e cite/elenque 5 pontos fortes e 5 pontos fracos do controle/manejo cultural e gentico. O patossitema escolhido para este trabalho foi Trigo (Triticum aestivum) X Gibberella zeae (Fusarium graminearum). Esse fungo responsvel por duas das mais importantes doenas do trigo: Giberela e Podrido comum de razes, as quais so de difcil controle. A escolha desse patossistema deve-se a importncia comercial da cultura de trigo no Rio Grande do Sul e as dificuldade de manejo desse patgeno. 1 - CONTROLE CULTURAL Como controle cultural entende-se o conjunto de manejos aplicados na cultura de maneira a beneficiar a planta em detrimento do patgeno. Assim, so alternativas conforme Palti (1981): rotao de culturas, material propagativo sadio, catao de plantas doentes, eliminao de restos culturais, inundao, incorporao de matria orgnica, preparo do solo, manejo da adubao e irrigao, densidade e poca de semeadura, barreiras fsicas e escolha da cultivar. 1.1 - PONTOS FORTES 1.1.1 - Reduo da fonte inicial de inculo pela reduo na oferta de substrato (ex: rotao de culturas), j que o patgeno no possu estruturas de resistncia. 1.1.2 - Evita que o perodo de maior suscetibilidade da planta (florao-incio da maturao) ocorra sob condies ambientais desfavorveis (excesso de chuvas e calor) (ex: antecipao da poca de semeadura, cultivares com diferentes ciclos). 1.1.3 - Evita a introduo precoce do patgeno em reas novas ou a reintroduo precoce em reas sob rotao de culturas, reduzindo o inculo inicial (ex: uso de sementes isentas ou com baixa incidncia do patgeno). 1.1.4 - Reduz a necessidade de controle qumico, reduzindo custos de produo e poluio ambiental. A maioria dos mtodos de controle cultural no incorre em novos custos de produo.

1.1.5 - Reduz a incidncia e severidade das doenas. A reduo do inculo inicial (rotao de culturas e sementes sadias) resulta em menor mortalidade de plantas e, retardo no incio da doena, com menor severidade de giberela nas espigas. 1.2 - PONTOS FRACOS 1.2.1 - Patgeno apresenta habilidade de competio saproftica, colonizando restos culturais de inmeras culturas (centeio, triticale, cevada, aveia, alfafa, sorgo, arroz, milheto, milho, soja, feijo). 1.2.2 - Falta de espcies rentveis no hospedeiras para cultivo em rotao de culturas no inverno e vero. 1.2.3 - Principal fonte de inculo constituda por ascsporos produzidos em tecidos senescidos que so transportados pelo vento a longas distncias atingindo os stios de infeco (anteras) mesmo em reas de rotao. 1.2.4 - Presena de hospedeiros secundrios ou alternativos. Capacidade de infectar/sobreviver em resduos de espcies nativas como azevm, capim-vassoura, cevadilha e espcies invasoras como capim-massambar, capim-colonio, capimmarmelada, milh e capim-comprido. 1.2.5 - O manejo cultural isoladamente insuficiente para o controle satisfatrio da doena. 2 - CONTROLE GENTICO Caracteriza-se pelo uso de cultivares com diferentes nveis de resistncia ou tolerncia ao patgeno. 2.1 - PONTOS FORTES 2.1.1 - o mtodo mais barato de controle da doena, uma vez que seu custo est imbutido no valor da semente. 2.1.2 - o mtodo de mais fcil utilizao no controle da doena, pois no requer nenhum tipo de manejo especfico para que o controle do patgeno ocorra. 2.1.3 - a alternativa mais eficiente de controle do patgeno, devido baixa eficincia do controle qumico (dificuldade de deposio do fungicida no stio de infeco) e as

dificuldades de controle pelo manejo cultural (gama de hospedeiros e capacidade de disperso pelo vento). 2.1.4 - Reduz a necessidade de controle qumico, contribuindo para a reduo dos custos de produo e para a diminuio da contaminao ambiental por fungicidas. 2.1.5 - Reduo na quantidade efetiva de inculo inicial, retardo no incio da epidemia e menor severidade (resistncia vertical); reduo na taxa de desenvolvimento da doena: menor tamanho de leses, aumento no perodo latente e menor produo de esporos (resistncia horizontal). 2.2 - PONTOS FRACOS 2.2.1 - Ausncia de cultivares resistentes ou tolerantes giberela no Brasil. 2.1.2 - Presena de cultivares com nvel insuficiente/insatisfatrio de resistncia a doena (moderadamente suscetvel, moderadamente resistente), que no evitam epidemia sob condies ambientais favorveis ao patgeno. 2.1.3 - Presso de seleo pelo uso contnuo de cultivares resistentes a raas especficas pode levar ao aumento de raas menos abundantes do patgeno levando a superao da resistncia. 2.1.4 - Variabilidade do patgeno (raas) dificulta a obteno e manuteno da resistncia gentica de cultivares (mutaes e mecanismos reprodutivos que geram variabilidade). 2.1.5 - Falta de variabilidade vegetal (ausncia de genes de resistncia ao patgeno). BIBLIOGRAFIA EMBRAPA - Informaes tcnicas para trigo e triticale - safra 2012. Reunio da Comisso Brasileira de Pesquisa de Trigo e Triticale. Dourados, MS: Embrapa Agropecuria Oeste, 2011. 204p. FILHO, A. B.; KIMATI, H.; AMORIM, L. Manual de fitopatologia. So Paulo: Agronmica Ceres, 1995. 919p. PALTI, J. Cultural practices and infectious crop diseases. Berlin: Springer, 1981. 243p.

KIMATI, H. et al. Manual de fitopatologia: doenas de plantas cultivadas. So Paulo: Agronmica Ceres, 2005. 663p.

You might also like