Agenda voor de MO op dinsdag 5 juni 2012

De gebruikte boeken: Sarai Keestra: Tsjik, geschreven door Wolfgang Herrndorf Thomas Batelaan: De boodschapper, geschreven door Markus Zusak. De lezer aan het werk De schrijver kiest altijd de partij van de twee jongens, de politie en andere lastige volwassenen worden neergezet als een soort spelbrekers. Tsjik is vanuit de ik-vorm geschreven, de hoofdpersoon is Maik. Maik is een naeve jongen van veertien, dus heeft ongeveer de leeftijd van de lezer, waardoor je je beter kan inleven. Maik beschrijft zijn gevoelens en gebeurtenissen vaak in vrij korte zinnen en op zon objectieve en sarcastische manier dat je wel moet lachen. Naast deze hilarische scenes zijn er ook serieuzere scenes. Daar Maik niet erg uitgebreid is over sommige gebeurtenissen en het hele verhaal alleen vanuit hem wordt belicht, heeft de lezer meer dan genoeg vragen over de andere kant van het verhaal. De boodschapper is geschreven in de ik-vorm, de hoofdpersoon is Ed Kennedy. De schrijver kiest geen partij, maar ziet de volwassenen als een soort wegwijzers, die elk een bepaalde manier van leven aangeven. Het boek eindigt met een erg halfopen einde dat veel vragen overlaat. De identiteit van de man die de speelkaarten stuurt wordt nooit echt bekend. Een ding is zeker: Ed is niet de boodschapper, hij is de boodschap. Literatuuropvattingen Tsjik is mimetisch, ook al heb je dat als lezer niet door, omdat het boek een kunstwerk op zich is. Wolfgang Hernndorf heeft met Tsjik geprobeerd zijn favoriete jeugdboeken in het heden te plaatsen. Hij merkte namelijk tijdens het lezen dat er drie belangrijke elementen in boeken zoals Tom Sawyer en Heer van de vliegen waren, namelijk: volwassenen komen haast het hele boek niet voor, het gaat om een grote reis en veel water. Toen hij dit in het nu wilde zetten bedacht hij Tsjik: twee jongens die door Oost-Duitsland toeren met een gestolen auto. Hierin zitten twee van de elementen: er komen geen ouders in voor en ze maken een grote reis. (Dat water er niet in voorkwam vond hij niet zo erg) De boodschapper is autonoom. Het verhaal staat op zichzelf. In een interview zegt Markus Zusak dat het ook een beetje expressief is. Hier een citaat: Ik ben nooit precies als Ed geweest, hoewel al zijn angsten en twijfels aan zichzelf waarschijnlijk wel van mij komen. Toen ik negentien was had ik wel meer toekomstperspectief dan hij, maar ik had er gewoon geen zin in. Ik wist tenminste wat ik wilde worden: schrijver. Ik weet niet of het verhaal zo realistisch is omdat het expressief is, of omdat het gewoon een hele goede schrijver is. Mijn gevoel zegt het laatste.

Adaptatie In Tsjik worden veel nieuwe themas besproken. Maik is de brave, kinderlijke jongen, die niet opvalt en met zijn rijke ouders in een villa woont, terwijl Tsjik de volwassen alcoholverslaafde jongen is die in armoedige omstandigheden met zijn broer woont. Maik is het kind dat in aanraking komt met Tsjik, de harde werkelijkheid. Tsjik is voornamelijk opgebouwd uit korte dynamische zinnen, wat het boek een zekere vlotheid en dynamiek geeft, maar het boek kent ook veel potische passages. Het boek is ook niet erg lang, dus het is jammer genoeg vrij snel uit. Het verhaal wordt alleen vanuit de kant van Maik belicht, wat maakt dat de lezer veel vragen heeft over de andere kanten van het verhaal. Daar Maik vaak gebeurtenissen in korte zinnen beschrijft is er ook nog genoeg plek voor de fantasie van de lezer. Maik beschrijft zijn gevoelens vaak op een korte, sarcastische en objectieve manier, wat tot erg grappige passages kan leiden. De boodschapper bespaart niet op grof taalgebruik, drankgebruik en geweld. Omdat de verteller (Ed) negentien is, zijn de zinnen soms wat simpel, en brengt het een licht gevoel van beperking over. Soms wens je gewoon dat de auteur volgroeide taal zou gebruiken, omdat er zulke indrukwekkende en potische passages in staan. Soms worden die helaas een beetje afgekapt door het taalgebruik. Het begint ook midden in een actie-scne, wat vaak wordt gedaan in jeugdboeken, en minder goede jongerenliteratuur.