ANG PAGLALAKBAY NG UOD

Sa isang napakalawak
na hardin,
Sa isang napakalawak
na hardin, puno ng
mahahalimuyak na
bulaklak,
Sa isang napakalawak
na hardin, puno ng
mahahalimuyak na
bulaklak, at
pinalilibutan ng
samu’t saring mga
maliliit na hayop,
Sa isang napakalawak
na hardin, puno ng
mahahalimuyak na
bulaklak, at
pinalilibutan ng
samu’t saring mga
maliliit na hayop,
isang mahusay na uod
ang tilang gumagala-
gala upang makausap
ang ibang kasama
niya.
Habang naghahanap
ng makakain, kinausap
niya ang kanyang
kapwa uod.
Habang naghahanap
ng makakain, kinausap
niya ang kanyang
kapwa uod. “Uy pare,
asan na pala ibang
kasama natin? Bakit
parang maliit nalang
tayo?” Inosente, at tila
walang kamuwang-
muwang na tinanong
ng isang uod.
“Ah, eh... diba nakita mo
nung isang araw may
mga nakabalot na
parang mga itlog dun
sa puno na
tinitirahan natin?”
“Ah, eh... diba nakita mo
nung isang araw may
mga nakabalot na
parang mga itlog dun
sa puno na
tinitirahan natin?”

Napaisip ang uod. “Oo,

bakit? Sila ba yon?
Bakit, anong
nangyari?”
Ang kaniyang kausap,
pagkatapos lamang
makakuha ng pagkain,
ay dali daling umalis
at hindi na sinagot
ang uod.
Dahil naiwan na
lamang na magisa,
Dahil naiwan na
lamang na magisa, mas
lalong napaisip ang
uod kung bakit balot
ang kanilang mga
kasamahan.
Dahil naiwan na
lamang na magisa, mas
lalong napaisip ang
uod kung bakit balot
ang kanilang mga
kasamahan. Sa
kaniyang pagmumuni-
muni,
Dahil naiwan na
lamang na magisa, mas
lalong napaisip ang
uod kung bakit balot
ang kanilang mga
kasamahan. Sa
kaniyang pagmumuni-
muni, nakasalubong
niya ang mga kaibigan
niyang bubuyog.
“Uy, bubuyog. Andito
ka pala.” Bati ng uod
sa kaniya.
“Oh, uod. Naparito ka.
Eto, nagpapahinga
lang. Mukhang
problemado ka?”
Biglang tanong ni
Bubuyog.
Nagbuntong hininga
si Uod.
Nagbuntong hininga
si Uod. “Di ko lang kasi
alam kung bakit bigla
nalang kaming
kumonti ng mga
kasamahan ko.
Nagbuntong hininga
si Uod. “Di ko lang kasi
alam kung bakit bigla
nalang kaming
kumonti ng mga
kasamahan ko. Bigla
nalang paggising ko,
nakabalot na pala sila
sa yung ano, yung
parang sapot ng
gagamba?”
Nagulanta si bubuyog.
Nagulanta si bubuyog.
“H-ha?! S-sapot ng g-
gamba?! Bzzzzz!!!!!”
“Gagamba? Tinatawag
niyo ba ako?”
“Gagamba? Tinatawag
niyo ba ako?”
sumulpot ang isang
gagamba na katatapos
pa lamang gumawa ng
sapot.
“AHHHHHH!!!!!!!”
“AHHHHHH!!!!!!!” Nagulat
sila uod at bubuyog
at napailag ng onti. “
“Oh! Ba’t kayo
sumisigaw? Di ko
naman kayo kakainin!”
“Oh! Ba’t kayo
sumisigaw? Di ko
naman kayo kakainin!”
Nanginginig na
nakatingin ang
dalawa kay gagamba.
“Oy, kung akala niyo
ako may kagagawan
niyon sa mga kasama
mo, hindi ako ‘yon.
Tsaka ba’t ko gagawin
yon?”
Kumalma na ang
dalawa ng marinig
nila iyon.
“Eh kung hindi ikaw
yon, sino?” Tanong ni
uod.
“Hindi ‘yan ang
tamang tanong.
“Hindi ‘yan ang
tamang tanong. Kung
hindi sino, paano?”
“Hindi ‘yan ang
tamang tanong. Kung
hindi sino, paano?” Mas
lalong napaisip si uod.
Dahil walang
makasagot
Sa katanungan niya,
naisipan na lamang
niyang umalis.
Sa kaniyang patuloy
na paglalakbay,
Sa kaniyang patuloy
na paglalakbay, may
nakita siyang
napakagandang
nilalang na tila ba’y
humahatak sa kaniya
papalapit doon.
Isang napakagandang
paru-paro
Nang nagmamadali
siyang maglakad
papunta sa nilalang na
iyon,
Nang nagmamadali
siyang maglakad
papunta sa nilalang na
iyon, hinarangan siya
ng isang magiting na
pulang ibon.
Nagkatitigan ang
dalawa.
Nagkatitigan ang
dalawa. Natakot ang
uod dahil alam niyang
paborito silang kainin
ng mga ibon.
“AHHHH!!! Wag niyo po
akong kainin!”
“AHHHH!!! Wag niyo po
akong kainin!”
Pagmamakaawa ng uod.
“AHHHH!!! Wag niyo po
akong kainin!”
Pagmamakaawa ng uod.
Tinitigan lamang siya
ng ibon na ito.
“AHHHH!!! Wag niyo po
akong kainin!”
Pagmamakaawa ng uod.
Tinitigan lamang siya
ng ibon na ito. Paunti
unting umaatras si
Uod.
Ilang segundo lumipas,
napabulagta sa tawa si
ibon.
“Hahahaha! Biro lang!
Tinatakot lang kita.
“Hahahaha! Biro lang!
Tinatakot lang kita.
Hahahaha! Nako, sa
ganda mong klase ng
uod na ‘yan, kakainin
ko?
“Hahahaha! Biro lang!
Tinatakot lang kita.
Hahahaha! Nako, sa
ganda mong klase ng
uod na ‘yan, kakainin
ko? Jusko, mabibilaukan
lang ako kung kainin
kita!”
Takot na takot pa rin,
pilit na tumawa si uod.
“S-sa s-s-susunod, w-wag
mo n-ng uulitin h-ha...”
“S-sa s-s-susunod, w-wag
mo n-ng uulitin h-ha...”
pinagtatawanan pa rin
siya ni ibon habang si
uod ay kumakalma na.
“Oh siya sige.
Pinagtitripan lang kita.
Hahahaha. Magiingat
ka!”
“Oh siya sige.
Pinagtitripan lang kita.
Hahahaha. Magiingat
ka!” At muling lumipad
ang ibon papalayo sa
uod.
Muling tinahak ni uod
ang landas papunta sa
nilalang na kumuha sa
kaniyang atensyon.
“Ano kaya ‘yon?
Napakaganda naman
niya. Nasan na kaya
iyon?”
Patuloy lamang siyang
naglakad hanggang sa
inakyat niya ang isang
halaman upang
mahanap niya ang
nilalang na iyon.
“Sana makita ko yun
muli. Gustung gusto
ko talaga malaman
kung ano yon!”
Nang makarating na
siya sa rurok ng
kaniyang inakyat na
halaman,
Nang makarating na
siya sa rurok ng
kaniyang inakyat na
halaman, naisipan niya
munang magpahinga.
Pipikit pa lamang siya
ng may naramdaman
siyang papalipad
malapit sa kaniya.
Pipikit pa lamang siya
ng may naramdaman
siyang papalipad
malapit sa kaniya.
Dinilat niya muli ang
kaniyang mga mata.
“Wow. Napakaganda.”
“Wow. Napakaganda.”
Pagkalapag ng isang
paru- paro sa kaniyang
harapan,
“Wow. Napakaganda.”
Pagkalapag ng isang
paru- paro sa kaniyang
harapan, halos hindi
umimik at
makapagsalita si Uod.
“Isa rin akong katulad
mo bago maging isang
ganap na paru-paro”
sabi ng paru-paro.
“Talaga! Paano ka
naging ganyan?” sagot
ng uod na may
pagkabigla
“Hintayin mo lang na
dumating ang iyong
oras at pag dumating
na ang oras na iyon ay
magiging mas
magandang paru-paro
ka pa kaysa sa akin.”
sagot ng paru-paro na
walang pag-
At lumipad na paalis
ang paru-paro.
At lumipad na paalis
ang paru-paro. Naisipan
ng uod na umuwi na
sa kanila dahil
napagod siya sa
kaniyang paglalakbay.
At lumipad na paalis
ang paru-paro. Naisipan
ng uod na umuwi na
sa kanila dahil
napagod siya sa
kaniyang paglalakbay.
Sa kaniyang
paglalakad pauwi,
nakatulog ito ng
dahil sa pagod.
Nakatulog ang uod
ng ilang araw.
Makaraan ang ilang
araw ay nagising na
ang uod.
Pagkagising niya ay isa
na siyang
napakagandang paru-
paro.
Pagkagising niya ay isa
na siyang
napakagandang paru-
paro. Hindi siya
makapagsalita at kaya
naman lumipad ito ng
lumipad.
Hanggang sa
nakasalubong niya
ang iba pang paru-paro.
Magandang Umaga po
sa inyo! Diba ikaw yung
nagsabi sa akin na
magiging paru-paro din
ako?
“Oo, ako yung kausap
mo nun. Welcome to
the club!
“Uy pare! Ikaw ba yan.
Ang gandang paru-
paro ah. Sana all!”
“Maraming Salamat sa
inyong lahat! sagot
niya sa ibang paru-paro.
“Maraming Salamat sa
inyong lahat! sagot
niya sa ibang paru-paro.
Naging masaya ang
uod ng sobra dahil
hindi nasayang ang
kaniyang paghihintay
at naging ganap na
siyang paru-paro.
 LATOJA, HYNEE L.
MACASIL, SHAKIRA JEAN M.
RODRIGO, JOHN MICHAEL J.
OGAY, NEIL A.

G12- ADAMS